Verslag 1

Zoals we al vele jaren doen brengen we de Hollandse wintermaanden door aan de andere kant van de aardbol, in Australië, waar het nu zomer is. Sinds 2018 hebben we daar steeds met meerderen rondgetoerd: Dennis is vier keer mee geweest en ook Marcel, Marieke samen met de jongens én Cas en Anja hebben in Down Under een mooie reis met ons gemaakt. Aan het eind van onze vorige trip is de auto met daktent, waar ze in huisden, verkocht en nu gaan Wim en ik dus weer met z’n tweeën rondtrekken door ons geliefde Australië.

Zaterdagmorgen (4 januari 2025) heeft Dennis ons naar Schiphol gebracht waar we met een vlucht van Singapore Airlines rond half tien zijn vertrokken en, met een korte tussenstop in Singapore, zo’n tweeëntwintig uur later (en met een tijdsverschil van negen uur) op zondag tegen de avond in Cairns aankomen. We hadden trouwens geluk dat we niet een dag later zijn vertrokken, want zondagmorgen was heel Nederland bedekt met een laagje sneeuw en waren er diverse vluchten vanaf Schiphol geannuleerd !

Het was oorspronkelijk de bedoeling dat we enkele dagen bij mijn zus en zwager zouden verblijven, maar Clary en Rob zijn met vrienden een cruise aan het maken, zodoende hebben we nu een hotelletje geboekt in Cairns (Coral Tree Inn)  en brengen hier onze eerste nacht door. Nadat we onze koffers hebben afgeleverd en iets luchtigers hebben aangetrokken wandelen we naar het uitgaanscentrum van de stad aan de rand van een baai.

Bij een overdekte Foodmarket vol Aziatische eettentjes die 24/7 geopend zijn nuttigen we enkele sushi’s, want het was al weer uren geleden dat we voor het laatst, in het vliegtuig, wat gegeten hadden. 

Bij de Foodmarket  bevindt zich een leuke markt vol alternatieve kleding, souvenirs en vele Thaise massagesalons, waar we enige tijd rondwandelen.

Dan wordt het toch tijd om ons bed op te zoeken want tijdens de vliegreis hebben we niet veel geslapen.

Helaas hebben we beiden lang wakker gelegen door de jetlag en het grote tijdsverschil met Holland. We waren thuis net weer in het ritme na een maand op Curacao, waarvan we op 16 december terugkwamen en waar het vijf uur vroeger is, maar hopelijk zijn we over enkele dagen hier weer gewend !

Vanmorgen zijn we naar Smithfield gereden waar onze camper negen maanden op een bewaakt terrein gestaan heeft en nu (van buiten) schoongepoetst al klaarstaat. We moeten nog even naar de garage aan de andere kant van de straat, waar we de camper een onderhoudsbeurt hebben laten geven, en laten nog een nieuwe accu inbouwen. Ze hadden helaas niet al onze opdrachten uitgevoerd (terwijl ze daar tijd zat voor hadden, want dit hadden we in april al afgesproken !), dus hopelijk komen we niet voor problemen te staan deze trip ! Via Mareeba rijden we naar “Granite Gorge Nature Park”, waar we tegen half vier aankomen. Dit was in 2018 de eerste overnachtingsplek samen met Dennis, dus daar wilden we nog een keer naartoe. We gaan deze reis herinneringen ophalen en veel plekjes opzoeken waar we eerder geweest zijn en nu ook voor het laatst komen, want we zijn nu al voor de 18de keer in Australië en het houdt een keer op ! Er zijn hier aparte rotsen waar wallabies (een soort kleine kangoeroe) huizen, dit keer zelfs met een jong in de buidel.

Ook heeft de kampeigenaar nog enkele andere dieren onder beheer voor zijn gasten, Wim heeft zelfs nog even een slang om zijn nek !  

Helaas hebben we niet veel tijd om te genieten van de leuke kampplaats, bij aankomst komen we er achter dat onze camper een flinke lekkage heeft gehad waar vooral ons bed van te lijden heeft gehad, alles is vochtig en verspocht. Ik kan verschillende stukken beddengoed weggooien  en de rest wordt buiten aan een waslijn gedroogd.

Ook zijn de meeste buitenkasten nat en vies, in één kastje zijn alle spuitbussen verroest en leeggelopen door een combinatie van veel regen, roest en zon ! Gelukkig hebben we de oorzaak van de lekkage (hoogstwaarschijnlijk) gevonden: een buitenlamp waar veel wind, regen en zon op heeft gestaan was niet helemaal waterdicht, waardoor het water naar binnen is gelopen en negen maanden de tijd heeft gehad om zich te verspreiden !

Het is inmiddels bedtijd…hopelijk slapen we nu beter dan afgelopen nacht, al zijn de matras en het beddengoed nog niet helemaal droog !!

Verslag 2

We zijn nog een dag gebleven op de kampplaats Granite Gorge. Na een nacht vol regen, waardoor we heerlijk hebben geslapen met het getik op het dak, is het vanmorgen weer droog en dit blijft de hele dag zo. We halen de matras, topper, dekbed en kussens weer uit de camper, want deze waren toch nog wat vochtig, en hangen alles weer buiten te drogen. Ook gebruik ik de enige wasmachine hier om het beddengoed te wassen en maak de camper van binnen helemaal schoon, gelukkig ruikt alles nu weer fris.

’s Middags maken we een wandeling over de kampplaats en zien weer enkele wallabies die totaal niet schuw zijn.

(Dennis zou hier allang het water in geplonsd zijn !)

Ook hebben we tijd voor een potje Carcassonne dat we in de schaduw  spelen, want de temperatuur ligt rond de dertig graden. Morgen trekken we verder, we zijn weer aardig in ons vertrouwde ritme !

Verslag 3

We hebben de morgen doorgebracht in de Atherton Tablelands, een bergachtig plateau zo’n zeven honderd meter boven zeeniveau waar het koeler is dan aan de kust. Door de vele regen is het er heel groen en ook is de  rijke, vulkanische grond erg vruchtbaar en zien we veel bananenplantages, mangobomen en andere landbouwproducten. We starten bij het Hypipamee Nationaal Park waar we een groen kratermeer bekijken en vervolgens, wandelend door de rainforest, naar de Dinner Falls gaan.

Het is niet de enige waterval die we vandaag zien: we stoppen onderweg bij de Milla Milla Falls, die we vorig jaar samen met Dennis, Clary en Rob nog bekeken hebben en waar weer veel jeugd in het water verblijft,

om vervolgens naar de Ellinjaa Falls te rijden waarvoor we diverse traptreden afmoeten voor we de prachtige waterval kunnen zien.

Net voor we afdalen naar de kust stoppen we nog een keer bij de Mungalli Falls, hier maken we geen wandeling meer helemaal naar de bodem van de “falls” maar blijft het bij een uitkijkpunt waar we het water naar beneden zien vallen.

Via de Palmerton Highway richting de oostkust komen we toevallig langs het Paronella Park, een heel bijzondere plek ontworpen door een Spanjaard, waar we in het verleden enkele keren geweest zijn, nu bekijken we het kort vanaf de hangbrug.

Tegen half drie komen we aan bij Kurrimine Beach Campground en staan nu pal aan zee waar een verkoelende wind vandaan komt.

We maken nog een korte wandeling langs het strand maar doen het verder kalm aan, voor vandaag hebben we weer genoeg gezien !

Verslag 4

De temperatuur zakt vannacht niet onder de zesentwintig graden en vanmorgen loopt hij al snel op naar boven de dertig. Dit zijn we nog wel gewend van Curaçao, maar hier in het hoge noorden van Queensland is het vochtiger waardoor het nog warmer en benauwder aanvoelt. Toch blijven we tot na tienen op de kampplaats, want we staan hier heerlijk in de schaduw van enkele grote bomen en met het windje uit zee is het goed uit te houden en we weten dat we weer een hete dag tegemoet gaan !

We gaan in zuidelijke richting en stoppen rond de middag bij Paluma Range N.P. waar we enkele keren door water moeten rijden om er te komen.

Ook hier is weer een waterval te bekijken (Jourama Falls), maar met het hete weer is de wandeling ons te ver en lunchen we bij de rivier afkomstig van de waterval. Ik ga zelfs het heerlijk verkoelende water in terwijl Wim het bij “pootje baden” houdt. 

Nadien rijden we naar Balgal Beach, een kampplaats waar we al diverse malen gestaan hebben en ook nu parkeren we onze camper in de schaduw en profiteren we van de wind uit zee.

Natuurlijk verblijven we de hele avond buiten en gaan we weer een warme nacht tegemoet !!

Verslag 5

We zijn vandaag zo’n drie honderd en vijftig kilometer zuidelijk gereden en zijn slechts gestopt voor wat boodschappen en een lunchpauze met heerlijke garnalen.

Onderweg zagen we veel suikerrietplantages waar ze nu beginnen met het oogsten. Het is weer ruim boven de dertig graden, toch rijden we gewoon met de ramen open zonder airco aan. We zijn wel gaar wanneer we tegen drieën aankomen bij een Discovery Park camping (vrij kamperen is hier niet mogelijk !) in Airlie Beach, behorend bij de Whitsundays.

Het is alweer negen jaar geleden dat we hier voor het laatst waren en hebben hier mooie herinneringen: In 2002 zijn we samen met mijn ouders dwars door Australië naar het westen gereden, onderweg kwamen we een groep van vier echtparen tegen waarmee we veel opgetrokken zijn en zij kwamen allemaal uit Airlie beach. Later hebben we enkelen weer opgezocht en één echtpaar is zelfs nog bij ons geweest in Holland. Ook hebben we hier enkele mooie boottochten gemaakt en gesnorkeld.

We willen hier nu weer een boottrip maken langs de vele eilanden die hier zijn, maar helaas is voor morgen alles volgeboekt en kunnen we pas zondagmorgen het water op. We blijven dan ook drie dagen hier op de camping staan en gaan morgen eerst de omgeving verkennen !!

Verslag 6

Vanmorgen zijn we eerst naar “Backpackers By The Bay” gereden, waar we Peter en Caroline tien jaar geleden nog bezocht hebben. Ze wonen en werken daar inmiddels niet meer maar hebben nog wel contact met de nieuwe beheerster. Zo horen we dat Peter samen met Colin (één van de andere mannen waarmee we samen reisden) enkele dagen aan het vissen is op een boot zodat we hen helaas niet zullen zien.

Vervolgens wandelen we langs de haven waar het vol ligt met luxe jachten, ook is er een markt bij de baai, iets wat je overal in Australië zaterdags ziet.

Net als in Cairns hebben ze een prachtig zwembad pal aan zee zodat je het hele jaar door veilig kunt zwemmen.

Verder bestaat het drukke centrum van Airlie Beach vooral uit winkeltjes, restaurants en boekingshops, want iedereen wil natuurlijk wel een boottocht of snorkeltoer maken. Tegen de middag zijn we terug op de camping, waar we afkoelen in het zwembad.

De rest van de dag doen we het kalm aan, het is veel te heet om actief te zijn !

Verslag 7

We hebben een heel mooie dag gehad: tegen half negen vanmorgen werden we door een shuttlebus opgehaald en naar Shute Harbour gebracht waar een grote catamaran van SEALINK klaar lag.

Hiermee zijn we tot vijf uur onderweg geweest om het gebied van de Whitsundays, bestaande uit vier en zeventig eilanden waarvan er zo’n acht bewoond zijn, te bekijken. Eerst zijn we naar het prachtige eiland Whitsunday Island gevaren waar we via een mooie wandelroute uitkomen bij een uitkijkpunt vanwaar je op Whitehaven Beach kijkt, een negen kilometer lange strook spierwit strand omspoeld door helderblauwe zee. Het is, na de Sydney Harbour bridge  met het operahouse, en Uluru, het meest gefotografeerde plekje van Australië.

Omdat er vandaag een windkracht vijf uit het noorden is kunnen we niet naar het beroemde strand voor een zwempauze, maar wijken we uit naar een kleiner beschut strandje, waar geen andere boten hun anker uitgegooid hebben. Hier moeten we allemaal een dun pak met lange mouwen en pijpen aandoen voor we het water ingaan, omdat er deze tijd van het jaar gevaarlijke kwallen in zee zwemmen.

We hebben, zeker voor ons doen, heel lang in het water gelegen, ook al omdat het op het strand vrij warm is, vooral met zo’n pak aan, maar de omgeving is prachtig.

Ook de service aan boord is uit de kunst: we krijgen ’s morgens koffie of thee met allerlei lekkers, tussen de middag een prima buffet en nadat we terug zijn van het strand staan er allerlei hartige hapjes klaar.

Dan moeten we nog ruim een uur varen voor we terug zijn in de haven, de wind is aangewakkerd tot kracht zes en af en toe worden mensen kletsnat van de opspattende golven (wij zitten in het midden en blijven helemaal droog !). Wim had vanmorgen al een reispilletje ingenomen en heeft gelukkig totaal geen last gehad van zeeziekte. Eenmaal terug op de camping springen we onder de douche en verblijven natuurlijk buiten, tot we, net als gisteravond tegen negenen een flinke regen- en onweersbui krijgen, waardoor het gelukkig wél iets afkoelt !

Verslag 8

Vanmorgen (maandag 13 januari) hebben we Airlie Beach verlaten en zijn naar Bloomsbury gereden waar zich Bredl”s Wild Farm bevindt. Zaterdag hadden we al telefonisch gereserveerd (we hadden geluk dat er net een annulering was, want alles is vol tijdens de schoolvakanties) en tegen tienen zijn we bij een heel afgelegen plek waar allerlei Australische dieren rondlopen, beheerd door een familie van diverse generaties met veel ervaring. We zien een kasuaris, mogen kangoeroes en emoes voeren en ook ontbreekt een wombat niet.

Even later komt er iemand aan lopen met twee koala’s die we vast mogen houden. We hebben al diverse keren een koala geaaid, ook in het wild, maar nog nooit er een echt op de arm gehad. Ik kan je zeggen, ze hebben scherpe nagels, wat niet verwonderlijk is want daarmee klimmen ze in bomen en houden ze zich slapend vast aan een tak.

Ook houd ik voor het eerst een slang vast en diverse soorten reptielen.

Maar we kwamen natuurlijk vooral voor de krokodillen die hier gehouden worden in hun natuurlijke habitat. De verzorgers staan gewoon naast de gigantische dieren van ruim vier en een halve meter en leggen ons uit dat ze op het land echt niet zo snel zijn.

Ze krijgen hier goed te eten waardoor ze niet agressief zijn, zoals je vaak ziet tijdens shows.

Al met al is het een leerzame en mooie tijd bij de Bredl’s Wild Farm, voor ons weer een nieuw park. Waar we al wel eerder zijn geweest is Platypus Bushcamp bij Finch Hatton Gorge, waar we tegen drieën aankomen.

Voor het laatst waren we hier zeven jaar geleden met Dennis, maar er is weinig veranderd, alleen is de kampplaats verwisseld van eigenaar.

We staan pal aan een snelstromend riviertje waar we, iets verderop, in hetzelfde water  heerlijk afkoelen, want we waren weer behoorlijk verhit.

We bevinden ons weer in het tropisch regenwoud vol met al de geluiden die erbij horen, maar ook met de hoge luchtvochtigheid !! 

Verslag 9

We hadden in Holland een oplaadbare, 12 volts ventilator gekocht en deze meegenomen naar Australië. Gisteravond en vannacht kwam deze prima van pas want het bleef heet en er stond totaal geen wind. Ook vanmorgen voelt het gelijk weer broeierig aan.

Toch willen we een wandeling maken naar Finch Hatton Gorge, maar al vrij snel wordt Wim duizelig, dit komt waarschijnlijk door een combinatie van verkoudheid en hitte, en we besluiten terug te keren naar de camper.

We rijden richting de plaats Eungella dat op ruim zes honderd meter boven zeespiegel ligt en hopen dat het daar iets koeler is. Ook willen we bij de Broken River op zoek naar de platypus, een vogelbekdier, die hier in het water voorkomt.  Onderweg moeten we een paar keer stoppen omdat Wim zich nog steeds beroerd voelt, maar we komen boven aan bij Broken River Bush Camp waar we de camper neerzetten.

De hele middag slaapt Wim veel maar blijft toch nog duizelig en misselijk. Van een Australisch echtpaar op de kampplaats krijgt hij een medicijn en we spreken af dat wanneer het slechter gaat met Wim zij met hun satelliettelefoon een dokter bellen, er is hier namelijk geen bereik.

Regelmatig loop ik naar de rivier om naar de platypus te zoeken en inderdaad zwemmen ze hier rond.

Aan het eind van de middag sta ik op de vlakbij gelegen brug wanneer Wim ineens aan komt lopen, het gaat gelukkig weer wat beter met hem en hij wilde het vogelbekdier ook zien.

In de loop van de avond koelt het wat af en ook is het ineens helemaal mistig. Wim is nu nog niet helemaal de “oude”, maar na een goede nachtrust  met een veel betere temperatuur is hij morgen waarschijnlijk weer helemaal opgeknapt !

Verslag 10

Gisteravond voelde ik iets kriebelen op mijn voet, het bleek een slang te zijn die over mij heen gleed. De rest van de avond hebben we regelmatig met de zaklamp rond geschenen, maar het bleef gelukkig bij die ene.

Lang niet elke slang is gevaarlijk, we hebben ze immers gewoon vastgehouden in het wildlife park, maar je moet altijd voorzichtig zijn !

Wim is gelukkig weer helemaal opgeknapt en bij de steile afdaling vol scherpe bochten, terug naar de kust, is hij nu alert en geniet hij van de mooie route, dat was gisteren wel anders !

We rijden naar Mackay waar we geruime tijd doorbrengen in een groot shoppingcentre, al onze levensmiddelen zijn op, en pas na de middag vervolgen we onze weg. De temperatuur loopt weer op naar drieëndertig graden dus doen we af en toe de airco aan. Toch maken we ook vandaag niet veel kilometers: we willen nog een keer aan de kust overnachten en dit kan bij Carmila Beach waar we al diverse keren gestaan hebben. Het is er nu erg rustig en we parkeren de camper in de schaduw met uitzicht op zee, waar een verkoelende wind vandaan komt.

Tegen de avond gaat voor het eerst deze trip de barbecue aan met heerlijke lamskoteletjes erop, hopelijk blijft het de hele avond droog, we hebben al diverse avonden regen en flink onweer gehad !

Morgen gaan we toch echt kilometers maken, want we willen naar het Tamworth Country Music Festival wat al begint op 17 januari en duurt tot en met de 26ste !

Verslag 11

Vannacht werden we weer getrakteerd op een flinke regen- en onweersbui en de morgen begon dan ook bewolkt. Maar al snel kwam de grote, gele ploert weer tevoorschijn en deed vandaag extra z’n best: de temperatuur steeg naar veertig graden. We hebben dan ook de hele tijd met de airco aan gereden, anders is het gewoon onverantwoord. Rond de middag gaan we naar Mount Archer Lookout via een steile weg van constant 10 procent klim en in korte tijd bevinden we ons op ruim zes honderd meter boven zeespiegel. Weer is Wim ineens heel duizelig, het heeft dus duidelijk te maken met hoogteverschil en z’n verkoudheid (waardoor z’n oren dichtzitten), dus daar moeten we echt rekening mee gaan houden. Gelukkig verdwijnt het dit keer vrij snel en na de lunch wandelen we over een boardwalk naar diverse punten waar we uitkijken op de grote stad Rockhampton.

Tegen half vier hebben we inmiddels vier honderd kilometer afgelegd en stoppen dan in Tannum Sands bij een Discovery Park.

Hier kunnen we afkoelen in het zwembad of onder de koude douche en ook maak ik gebruik van de wasmachines. De kleding, handdoeken en het beddengoed zijn in no time droog, al was ik wel nat bezweet tijdens het ophangen en weer afhalen en ben ik twee keer onder de koude douche gaan staan.

Het is inmiddels tien uur en het is nog steeds dertig graden, we gaan weer een warme nacht tegemoet !!

`        Verslag 12

Ondanks het hete weer hebben we vannacht goed geslapen wat zeker kwam dankzij onze nieuwe ventilator en nog een koude douche voor we naar bed gingen. Gelukkig wordt het vandaag “maar” vierendertig graden,  ook zijn we inmiddels in een gebied waar de luchtvochtigheid een stuk minder is, waardoor je beter tegen de hitte kan. We gaan weer verder zuidelijk en nemen af en toe een afslag, zoals naar Lake Monduran, waar je goed moeten kunnen vissen. Maar dit kan alleen met een bootje en dat lijkt toch wel erg warm nu !

Bij de plaats Gin Gin rijden we naar de Boolboonda Tunnel, een oude tunnel uitgehakt in 1883 als onderdeel van een treinspoor, waar je nu met je auto doorheen kunt rijden.

We houden er gelijk middagpauze onder een heel grote boom om vervolgens verder te gaan, al komen we niet erg ver meer.

We zien een bord met “Paradise Dam”, en na wat speurwerk op Wikicamps besluiten we daarheen te rijden. Normaal wordt hier volop gewaterskied maar op het moment staat er niet zoveel water in het grillig gevormde stuwmeer, zodat hier nu niemand heen gaat.

We staan nu helemaal alleen op een prachtige (gratis) plek in de schaduw met uitzicht op het water  en kunnen zelfs genieten van een zonsondergang en dat aan de oostkant van Australië !

(We slapen vannacht dus in het paradijs, nu maar hopen dat er geen verraderlijke slang zit !!)

Verslag 13

We kregen gisteravond geen slang te zien, maar wel enkele kwakende kikkers, die hier duidelijk thuishoren. 

Het was een heldere nacht vol sterren aan de hemel die duidelijk te zien waren vanwege het gebrek aan kunstlicht. Vanmorgen was er nog steeds een onbewolkte lucht met volop zon, gelukkig  met een iets mindere temperatuur, zo rond de vijfentwintig graden. 

We trekken weer verder en het is heerlijk rijden door heuvelachtig gebied, met de ramen open. In de loop van de dag wordt het bewolkt en later worden we regelmatig verrast door een bui, ook zakt de temperatuur.

We besluiten om lang door te rijden en dit worden ruim vijf honderd kilometer. Pas tegen zessen (we zijn inmiddels in de staat New South Wales waar ze zomertijd hanteren, waardoor het een uur later is) eindigen we, na een rit door de bergen met plensbuien, bij Tooloom, waar een prachtige waterval is.

Minstens tien jaar geleden hebben Wim en ik hier overnacht pal aan de rand bij het vallende water, nu kun je alleen kamperen op afgebakende plekken zonder de waterval te zien.

Bij aankomst is het even droog, maar al vrij snel begint het weer te regenen en bouwen we de zijkant van de luifel op, ook voor de harde wind die er staat. We doen een T-shirt én een vest aan, wat een verschil met vanmorgen toen we nog in de schaduw moesten ontbijten !! 

Verslag 14

Een paar dagen geleden hadden we via mail en telefonisch contact met Jerry en Denise, Australische vrienden die we negen jaar terug hebben leren kennen. Ze gingen net als wij naar Tamworth voor het Country Festival en we hadden afgesproken elkaar daar te ontmoeten. Vanmorgen kregen we bericht dat ze problemen hebben met hun auto, nu in Evans Head op een camping staan en morgen terugkeren naar hun huis in Brisbane, wat betekent dat we hen dus niet zouden ontmoeten. We besluiten om honderd zeventig kilometer te rijden (verder van Tamworth vandaan) en ze dan maar op te gaan zoeken in Evans Head, waar we net na de middag aankomen.

(Een beschilderde watertoren in de plaats Casino !)

Het weerzien is aller hartelijks en we verblijven de hele middag en avond bij elkaar, er is zoveel om over bij te kletsen.

Morgenvroeg nemen we afscheid en gaan we ieder weer een verschillende kant op, maar we zijn heel blij dat we elkaar weer gezien hebben, het was reuze gezellig !!

Verslag 15

Nadat we afscheid genomen hebben van Jerry en Denise gaan we nog even naar zee, we zitten er zo dichtbij.

Dan begint weer een lange rit van ruim drie honderd en vijftig kilometer naar onze volgende bestemming een stuk landinwaarts. De eerste honderd kilometer zijn dezelfde als gisteren, maar dan in tegenovergestelde richting. Bij Casino doen we boodschappen voor de komende week en via Tenterfield rijden we naar Kwiambal N.P., voor ons een onbekend park, dat ons vorig jaar door een Australisch echtpaar is aanbevolen. 

We komen rond vier uur aan en bekijken eerst de Macintyre Falls vanaf een lookout, maar helaas valt er helemaal geen water nu en zie je alleen een groene poel zonder stroming.

Daarna rijden we naar de kampplaats: Lemon Tree Flat Camp, waar we voor twee nachten geboekt hebben en die helemaal vol zou staan.

Er is echter maar één andere plek bezet en onze plaats loopt nogal schuin zodat we dubbele oprijblokken moeten gebruiken om redelijk recht te kunnen staan.

De temperatuur is weer boven de dertig graden en je kunt zwemmen in een poel, maar ik vind het te gevaarlijk voor ons om daar in te gaan.

Wim heeft de douchekop aangesloten op de aanwezige kraan en zo zorgen wij wel voor verkoeling !

We mogen hier kampvuur maken en dus gaat vanavond voor het eerst de fik erin, want ’s avonds koelt het gelukkig af !

Wanneer we heerlijk bij het vuur zitten horen we geritsel en jawel hoor, hier zitten drie possums die van de ene boom naar de andere klimmen.

De plek bevalt ons wel, alleen zijn er hier heel veel vervelende grote krekels, die ontzettend veel herrie maken, het doet soms zeer aan je oren !!

Verslag 16

Vanmorgen zijn we eerst een wandeling gaan maken naar de Severn River Falls met aansluitend de Dungeon Lookout, een mooie trip van zo’n twee uur met prachtige uitzichten.

Eenmaal terug op de kampplaats lopen we nog even naar de poel waar gezwommen kan worden, maar we geven toch de voorkeur aan onze douche.

De buren zijn vertrokken dus kunnen we rustig in ons blootje afkoelen, niemand die ons ziet ! We zitten enkele uren onder de Lemon Tree in de schaduw en we hebben weer eens tijd voor een potje Carcassonne. Er ligt hier voldoende goed brandhout dat je mag pakken dus tegen de avond maakt Wim weer een mooi vuurtje waar hij later ook het eten boven bereidt.

Ook nu laten de possums zich weer zien, we moeten wél zorgen dat onze vuilnis opgeruimd is, want daar zijn ze gek op.

We hebben hier twee dagen heel rustig gestaan, zonder internet en dus ook geen nieuws, we weten niet eens hoe het met de inauguratie van Trump gelopen is. Maar morgen gaan we naar Tamworth en dan zijn we weer in de “bewoonde wereld” !

Verslag 17

(Dit gewas zien we regelmatig in Australië”, het is sorghum, een graansoort !)

We moesten gisteren nog drie honderd kilometer afleggen, waarvan het eerste stuk onverhard, en voor we  een mooi plekje gevonden hadden op de Riverside Camping Ground in Tamworth en alles opgebouwd hadden, was het inmiddels vijf uur én nog ruim vijfendertig graden !

We zijn de kampplaats niet meer afgeweest, wat ook niet nodig was, want enkele plaatsen verderop heeft een zangduo uren lang prachtige nummers gezongen wat we prima konden horen vanuit onze luie stoel.

Vanmorgen (23 januari) hebben we tegen tienen eerst Dennis opgebeld en ruim een half uur met hem gesproken, want hij wordt vandaag negenendertig jaar ! Tegen elven zijn we dan toch de stad ingelopen, wat vanaf de kampplek best een aardig stuk wandelen is. Net voor het centrum is nu een ruime plek waar je in de schaduw gratis koffie of thee kunt drinken met iets lekkers erbij, wat aangeboden wordt door de gezamenlijke kerken van Tamworth. Het was een mooie onderbreking voor we verder gingen en ook hier was livemuziek aanwezig.

In het centrum waren weer allerlei solisten, duo’s of groepjes zangers te beluisteren in leeftijd variërend van ongeveer tien tot tachtig jaar oud.

Regelmatig duiken we even een winkelcentrum of een pub in voor verkoeling (de temperatuur loopt op tot negenendertig graden !) en ook daar kan je dan naar countrymuziek luisteren. 

Tegen half zeven zijn we terug op het kampterrein waar het nu heel rustig is, wij hebben vandaag ruim tien kilometer gelopen en vonden het voor nu mooi genoeg !

Verslag 18

Het is inmiddels 26 januari en we bevinden ons nog steeds in Tamworth, al zijn we vanmorgen wel verhuisd naar een ander plekje op de enorm grote kampplaats. We hadden nieuwe buren gekregen die een generator gebruiken en hun muziek was nogal luid. Ook gaf hun tent veel minder schaduw dan de grote camper die er eerder stond. Het is vandaag de laatste dag van het festival en er zijn vanmorgen al veel mensen vertrokken, dus we hebben nu een mooi plekje onder een grote boom én een stuk dichter bij het centrum van de stad.

We zijn alle dagen naar de festiviteiten gelopen, de ene keer ’s morgens dan weer in de loop van de dag, zodat we de hele avond wegbleven. Maar na zo’n vijf á zes uur heb je wel genoeg country muziek gehoord !

Er stond een grote tent opgesteld waar elke twintig minuten andere artiesten optraden en daar hebben we veel zitten luisteren, afgewisseld met een bezoek aan een pub om af te koelen en, tijdens het beluisteren van muziek,  een koud biertje te drinken.

Natuurlijk liepen we ook regelmatig heen en weer door de hoofdstraat waar om de paar meter weer een ander bandje of soloartiest van zich liet horen in de hoop ontdekt en beroemd te worden.

In de stad heerst een heel gezellig, relaxed sfeertje en we hebben nergens (en ook nooit eerder) ongeregeldheden meegemaakt.

Elke avond was er een gratis optreden van diverse artiesten in een groot park en vanavond was de grote finale met allemaal nieuw talent, wat een mooie afsluiting was voor ons.

Normaal gesproken eindigt deze avond met een groot vuurwerk, maar er staat nu een harde wind waardoor het is afgelast. Het zou fijn geweest zijn als we deze wind vaker gehad hadden, de meeste tijd was het bijna windstil en liep de temperatuur op naar bijna veertig graden ! Morgen trekken we verder en hopelijk komen we dan in een iets koeler gebied !

Verslag 19

Nadat we ons bij “the Big Golden Guitar” hebben vereeuwigd verlaten we Tamworth en rijden in noordoostelijke richting.

Bij Armidale nemen we de afslag naar de “Waterfalls Way” (B 78) om zo naar de kust te rijden. Op deze mooie, slingerende weg kun je verschillende afslagen nemen naar diverse watervallen en wij bekijken de Bakers Creek Falls en de Wollomombi Falls beide bij een prachtige kloof.

Helaas valt er, terwijl wij er zijn, hier ook water uit de lúcht, iets wat we de afgelopen week niet meegemaakt hebben. Op weg naar de Ebor Falls besluiten we niet verder te gaan en stoppen tegen drieën bij “Little Styx River Campground”, een kleine kampplek aan een riviertje op een hoogte van ruim dertien honderd meter waar je gratis mag staan.

Vanmorgen liep de temperatuur weer snel op en ontbeten we in de schaduw,  hier zoeken we de zon juist weer op voor de warmte, ook is alles hier heel vochtig.

Tegen de avond zitten we met een T-shirt en vest aan en zijn we blij dat we een kampvuur mogen maken. Een grotere tegenstelling met de afgelopen week kon er niet zijn !! 

Verslag 20

We verbleven vannacht vlakbij het Cunnawarra N.P. dus daar zijn we vanmorgen eerst heengereden. Weer kijk je vanaf grote hoogte over een gedeelte van de Great Dividing Range, een bergketen die zich uitstrekt over een groot deel van de oostkant van Australië.

We vervolgen de Waterfall Way en stoppen bij de prachtige Ebor Falls en een half uurtje later bij de Dangar Falls bij Dorrigo.

Dan gaat de weg ineens vrij steil, al slingerend, naar beneden en komen we in de buurt van de kust. Nadat we weer eens flink ingeslagen hebben bij een Woolworth supermarkt rijden we naar het plaatsje Repton waar zich een camping bevindt pal aan de Bellinger River die enkele kilometers verderop uitmondt in zee.

Ik kan weer eens gebruik maken van wasmachines en ook een verfrissende douche is heerlijk.

Wim gooit voor het eerst deze trip z’n hengel uit en vangt twee breams, die weer terug het water ingaan.

We kunnen tot laat in de avond in hemdje en korte broek buiten verblijven, maar we zitten dan ook niet meer zo hoog als gisteren !

Verslag 21

We zijn vanmorgen weer ruim honderd kilometer noordelijk gereden omdat we  nog een keer naar Yuraygir N.P. wilden waar we al diverse keren geweest zijn. (We bevinden ons nu nog maar zo’n honderd kilometer af van Evans Head, waar we ruim een week geleden Jerry en Denise opgezocht hebben, ondertussen hebben we wel ruim duizend kilometer afgelegd !) Dit uitgestrekte park ligt aan de kust en heeft meerdere verschillende kampplekken waarvan Illaroo de mooiste is (vinden wij !). We hadden hier gisteren al heen gewild maar toen waren alle kampplaatsen bezet, nu hebben we een prachtige, ruime plek (nr.8) met uitzicht op zee en hier blijven we drie nachten staan.

We kunnen de hele tijd in de schaduw zitten en hebben onze buitenbak gevuld met water zodat we af en toe een verkoelende douche kunnen nemen, want het is weer ruim dertig graden.

Er zitten hier wel veel spinnen en ook lopen er leguanen rond.

We zijn al samen de zee in geweest: heel romantisch hand in hand wandelend de rollende golven in.

(We hebben hier net drie zakken hout gekocht die nog gekloofd moeten worden !)

Tegen de avond gaat het kampvuur aan, het is echt een idyllisch plekje !!

Verslag 22

We hebben genoten van onze tijd op de kampplaats Illaroo: ons plekje was één van de mooiste met uitzicht op zee en we konden altijd wel ergens uit de zon zitten.

Vlakbij is een trap naar het strand en we zijn verschillende keren de zee in geweest voor verkoeling.

Natuurlijk hebben we ook, bij eb, over het brede strand gewandeld.

Regelmatig kwamen onze E-readers tevoorschijn en het spel Carcassonne mocht natuurlijk niet ontbreken.

Drie avonden op rij ging het kampvuur aan én elke nacht begon het te regenen wanneer we op bed lagen.

Morgen trekken we weer verder, anders worden we te lui !!

Verslag 23

We zijn vanmorgen zo’n twee honderd kilometer in zuidelijke richting gereden naar Arakoon N.P. waar een ruïne staat van een gevangenis, gebouwd rond 1880, genaamd Trial Bay Gaol.

In de Eerste Wereldoorlog deed het dienst als plek waar inwoners uit Australië met een Duitse achtergrond werden opgesloten, terwijl ze eigenlijk niets misdaan hadden, in 1918 is de gevangenis voorgoed gesloten.

Vlakbij bevindt zich het hooggelegen Smoky Cape Lighthouse en tevens een kampplaats met de dezelfde naam behorend bij Hat Head N.P. 

We hebben er rondgekeken maar vonden het geen mooie plek om te overnachten en zijn doorgereden naar Kinchela (Windermere Campsite) waar we nu aan een meanderend riviertje staan samen met drie andere kampeerders.

Het lijkt hier heel veel op ons plaatsje aan de Linge in Tiel, waar we jarenlang met onze caravan een vaste plek hadden (september vorig jaar hebben we onze caravan (én Opel Campo camper) verkocht omdat we een nieuwe camper gekocht hebben !).

En zo hebben we weer een heel andere overnachtingsplek dan de afgelopen dagen, al zullen we het slaapverwekkende geluid van de rollende golven wel missen !

Verslag 24

We staan weer in een Nationaal Park genaamd Limeburners Creek (ten noorden van Port Macquarie) op kampplaats Point Plomer, een oude bekende voor ons. Toch ziet alles er weer anders uit: de plek is pas helemaal aangepast met onder andere gras op alle plaatsen, ook is het alweer zeven jaar geleden dat we hier waren, samen met Dennis en stonden we op een ander gedeelte én met slecht weer.

We kijken vanaf ons plekje op de baai waar we vandaag enkele keren in gezwommen hebben, ook zijn we rond de middag naar een mooi uitkijkpunt gewandeld.

We genieten weer volop, wat heeft Australië toch veel mooie plekjes !

Verslag 25

We hadden van te voren al voor twee nachten geboekt dus zijn we gisteren (3 februari) ook bij Point Plomer gebleven. De dag startte met regen, maar al snel kwam de zon tevoorschijn en hebben we weer diverse uren doorgebracht op het strand kijkend naar de surfers die wachten op de “perfecte golf” !

Natuurlijk zijn we de zee weer in geweest , het water heeft een prima temperatuur, dat zal wel anders worden wanneer we verder zuidelijk gaan.

Vanmorgen zijn we eerst teruggereden naar Kempsey: de 12-volt stekker van de laptop werkte niet meer dus moesten we op zoek naar een computer zaak, ook hadden we diesel, gas, water en boodschappen nodig, maar tegen twaalven was alles weer geregeld.

We rijden verder zuidwaarts naar Crowdy Bay N.P.  waar we een plek met uitzicht op zee geboekt hebben bij Diamond Head Campground. Tegenwoordig moet je alle kampplaatsen in Nationale Parken van tevoren boeken, een heel verschil met vroeger toen je gewoon geld in een envelop deed wanneer je aankwam en een plekje gevonden had ! Ook hier zijn we eerder geweest, maar stonden toen helemaal achteraf en konden de zee niet zien.

Wat hier erg leuk is: er hippen tientallen kangoeroes rond, sommigen met een jonkie in de buidel. Ze zijn niet bang voor mensen, maar komen ook niet naar je toe om te bedelen om eten, ze houden het gewoon bij gras !

Het bevalt ons hier zo goed dat we bijgeboekt hebben en ook hier nog een dag blijven staan !

Morgen wordt het prachtig weer, ruim dertig graden en het is voorlopig de laatste plek aan zee want daarna gaan we het binnenland in !

Verslag 26

Zoals gezegd zijn we nog een dag gebleven bij Diamond Head  al moesten we vanmorgen een plaatsje opschuiven omdat ons plekje alweer door een ander geboekt was. Maar binnen een kwartier was alles weer opgebouwd en hebben we nog steeds zicht op zee. We maken een wandeling, gaan de zee in, maar vermaken ons vooral door het kijken naar de capriolen van de kangoeroes.

Eén is er toch wel erg brutaal en neemt een hap uit onze broodzak, waarna we hem maar moeilijk weg krijgen vanonder onze luifel. Het blijven wilde dieren en ze hebben scherpe klauwen waarmee ze je goed kunnen verwonden. Gelukkig druipt hij af en blijft het bij dit ene incident.

Tegen de avond trekt de lucht helemaal dicht, er is regen met onweer voorspeld, maar het blijft droog. Wél horen we het bulderende geluid van de golven, waardoor we vannacht weer heerlijk kunnen slapen !

Verslag 27

Na zo’n twee honderd kilometer rijden zijn we weer aangekomen bij een Nationaal Park, dit keer niet aan zee maar aan een zoetwater meer Myall Lakes. We waren al verschillende kampplaatsen afgeweest behorend bij het park, maar deze bleken allemaal gesloten, vanwege hoog water na veel regen in de afgelopen tijd.

Nadat we met een pontje overgevaren zijn komen we uit bij Korsmans Landing Campground waar we wel terecht kunnen, al staat ook daar het water hoger dan normaal.

Het is hier vrij rustig al hippen er wel weer kangoeroes rond en lopen er enkele grote guanna’s (leguanen) over het terrein. Er kan gezwommen worden in het meer, maar daar wagen we ons vandaag niet aan.

We doen een spelletje, lezen een boek en tegen de avond gaat het kampvuur weer aan, nadat Wim natuurlijk weer een heerlijke maaltijd bereid heeft !

Verslag 28

Een groot deel van de dag hebben we in de auto doorgebracht, we zijn namelijk naar Dunns Swamp in het Wollemi N.P. gereden, een afstand van drie honderd en tachtig kilometer landinwaarts. We komen langs Hunter Valley, maar hebben geen wijntje gedronken en geen wijngaard gezien. Wél bezoeken we een gloednieuwe, ultramoderne Coles supermarkt in Huntlee, blijkbaar een nieuw te bouwen stad aan de rand van Hunter Valley. We scannen er onze boodschappen via een lopende band en alle soorten groenten en fruit worden op de weegschaal herkend door een cameraatje, er is heel wat veranderd in de “supermarkt-wereld”, …wij begonnen nog zonder computer !

We komen door een gebied met open kolenmijnen en later zien we enkel runderen en af en toe een boerderij.

Pas tegen vijven komen we aan op de kampplaats, waar het nog steeds ruim vijfendertig graden is. Toch heeft Wim nog genoeg energie om een partij hout te kloven, dat in het park klaarligt om te gebruiken.

We hebben voor twee nachten geboekt en gaan morgenvroeg, wanneer het minder warm is, het park wel verkennen. Het koelt vanavond gelukkig af naar zo’n twintig graden dus dan is een kampvuurtje

wel gezellig !!

Verslag 29

Gisteravond kwamen de possums tevoorschijn, één was er zo brutaal dat hij onder en op de camper klom en het liefst ook naar binnen wilde !

Vannacht koelde het af naar zestien graden dus hebben we heerlijk onder het dekbed gelegen.

Vanmorgen liep de temperatuur al snel weer op naar boven de vijfentwintig graden, maar dat weerhield ons er niet van een mooie wandeling te maken.

Eerst komen we langs platypus point waar je uitkijkt over de rivier.

Vervolgens klimmen we omhoog naar de pagoda lookout vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de aparte rotsen.

Daarna zijn we nog doorgewandeld naar de  bijzondere “long cave” en zien op weg ernaartoe de stuwdam waar nu weinig water doorgelaten wordt.

Al met al was het een prachtige tocht al was het op laatst knap heet met ruim vijfendertig graden ! Na zo’n drie uur zijn we terug op de kampplaats die tegenwoordig Ganguddy-Dunns Swamp genoemd wordt.

We koelen af in de rivier waarna we ons afspoelen onder onze buitendouche en de rest van de dag doen we het rustig aan.

Tegen de avond begint het te regenen en koelt het weer af, hopelijk kunnen we straks toch nog een kampvuur maken !

Verslag 30

Het heeft gisteravond de hele tijd zachtjes geregend zodat wij onder de luifel zaten met voor ons het verwarmende kampvuur. De possums lieten zich echter niet zien, die vonden het te nat !

Vanmorgen zijn we naar Hill End gereden, een voormalig goudzoekerstadje dat rond half negentiende eeuw ontstond nadat hier goud gevonden was en zo’n tien jaar erg welvarend was. We bekijken een museum met een bijbehorende mijn waar we zelf rond mogen lopen en via zeven steile trappen weer boven de grond uitkomen.

Ook zien we Golden Gully, een voormalige groeve, die door erosie prachtige vormen heeft aangenomen.

Het is erg stil in Hill End, dit stadje  is duidelijk aan het verpauperen en is straks voor toeristen niet meer in trek.

We vinden een overnachtingsplek bij Glendora Campground behorend bij NSW National Parks als Hill End historic site.

Net als gisteren wordt het in de loop van de dag bewolkt en valt er af en toe wat regen. En ook nu maken we weer een kampvuur, we hebben nog ruim voldoende gekloofd hout van Dunns Swamp over !

Verslag 31

We hadden vanmorgen net alles ingepakt toen het begon te regenen en niet zo’n klein beetje, onderweg naar onze volgende overnachtingsplek liep het water gewoon over de weg.

Via Bathurst, waar een drie meter hoge “goudzoeker”  (Big Thing) staat, rijden we naar Lake Oberon en komen daar rond de middag aan.

Hier mag je voor niks staan bij “the Reef Reserve” met uitzicht op het meer. Ook nu hadden we geluk en was net alles weer opgebouwd voor het opnieuw begon te plenzen. Het koelde snel af naar veertien graden en we zaten met de lange broek en twee vesten aan onder de luifel ! (Ik heb zelfs een tijdje voor in de auto gezeten omdat ik niet warm kon worden !)

In de loop van de middag komt de zon toch weer tevoorschijn en klimt de temperatuur naar vierentwintig graden, de vesten gaan weer uit en we doen in de zon een spelletje Carcassonne.

Toch weten we al dat we vanavond een kampvuur hard nodig hebben want dan koelt het toch weer af naar zo’n vijftien graden en we blijven natuurlijk buiten zitten !

Verslag 32

Het koelde vannacht af naar twaalf graden, maar we bevonden ons dan ook op ruim duizend meter hoogte.

We gaan naar ons volgende reisdoel: the Blue Mountains met z’n steile kliffen en canyons ! Onderweg stoppen we even bij Hartley, een oud stadje met enkele mooie, historische gebouwen.

Bij de plaats Blackheath bevindt zich een prachtig punt: Govetts Leap Lookout, waar je zicht hebt op een grote waterval en uitkijkt over de Blue Mountains, die hun naam danken aan de etherische olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe nevel verspreiden.

Het is de bedoeling enkele wandelingen te gaan maken in dit prachtige gebied, maar langzaam aan begint de lucht helemaal dicht te trekken en komt er onweer opzetten. We besluiten om alvast naar een kampplaats te gaan en het wandelen uit te stellen tot morgen. We hebben nog maar net alles opgezet bij het mooie Blackheath Glen Reserve wanneer het onweer in alle hevigheid losbreekt en zeker een uur aanhoudt.

Later wordt het wel weer droog en laat zelfs de zon zich nog even zien. Hopelijk blijft het morgen droog en kunnen we dan wél gaan wandelen !!

Verslag 33

We hebben vandaag de Grand Canyon Track gelopen, een rondwandeling van zes en een halve kilometer met een hoogteverschil van twee honderd meter tot de bodem van de canyon, dus we hebben aardig wat traptreden op en af gelopen. Het is een populaire wandeling die al in 1907 ontstaan is en inderdaad zeker de moeite waard is. We hebben trouwens geluk: de route is geruime tijd afgesloten geweest vanwege slecht weer en vandaag voor het eerst weer open !

De trip is erg afwisselend: we zien diverse grotten, watervalletjes en smalle doorgangen.

Het duurde ruim drie uur voor we terug waren bij de camper en hadden toen wel even genoeg gelopen !! We rijden nog naar een uitkijkpunt maar hebben eigenlijk wel voldoende gezien, dus gaan we op zoek naar een overnachtingsplek, wat niet meevalt. We komen uit bij de kampplaats Stay KCC in Katoomba vlakbij “the three sisters”, een heel bekende rotsformatie.

Morgen gaan we the Blue Mountains weer verder bekijken !

Verslag 34

Vanwege een tip van een goede vriend (thanks Jerry !) hebben we vandaag (13 februari) een groot deel van de dag doorgebracht bij “Scenic World”, dat zich op slechts zes honderd meter verwijderd van onze laatste overnachtingsplek bevindt. Het ligt in het centrum van de Blue Mountains en je kunt op drie verschillende manieren de Jamison Valley met de “Three Sisters” en de Katoomba Falls bekijken.

Wij starten met de Scenic Cableway, de steilste kabelbaan op het zuidelijk halfrond die in korte tijd ruim vijf honderd meter naar beneden gaat. Helaas is het dan nog wat mistig maar dit klaart gelukkig snel op.

We komen uit in de koele rainforest waar we een wandeling maken door de “dinosaurus vallei” en ook een oude kolenmijn uit 1878 zien.

Vervolgens gaan we met de Scenic Railway, de steilste passagierstrein ter wereld, weer omhoog en inderdaad, we liggen meer dan dat we zitten wanneer we naar boven gaan !

De eerste “trein” (Jessie) werd in 1928  al door mijnwerkers gebruikt om in het weekend passagiers te vervoeren en zo een extra centje bij te verdienen. We zijn nu weer terug bij het hoofdgebouw vanwaar je diverse kanten op kunt en vandaar nemen we de Scenic Skyway, die twee honderd zeventig meter boven de Jamison Valley glijdt en (volgens de folder !) de hoogste cable car in Australië is !

Er zit een glazen bodem in de gondel waardoor je op de Katoomba Falls kunt kijken, heel apart.

Eenmaal aan de andere kant van de vallei lopen we naar enkele mooie uitkijkpunten, waarna we weer terug gaan met dezelfde kabelbaan.

We willen de railway en de cableway nog een keer nemen (dit kan omdat we een dagpas hebben), maar dan in de andere volgorde, helaas duurt dit wat langer dan de eerste keer. Het is inmiddels erg druk geworden, vooral met Aziatische toeristen, waardoor er flinke wachttijden zijn ontstaan. Toch was het zeker de moeite waard om nog een keer, half op de rug, naar beneden te suizen om vervolgens vijf honderd meter omhoog te gaan tussen de kliffen van de Blue Mountains.

We rijden terug naar de (gratis) kampplaats waar we gisteren stonden (Blackheath Glen Reserve) waar we nu een nog mooiere plek hebben dan vorige keer.

Ook vandaag wordt het in de loop van de middag steeds drukker, maar dat is wel gezellig ! We besluiten om hier morgen ook te blijven, we hebben nog net genoeg eten en drinken bij ons en we hebben de afgelopen dagen best veel gedaan (én hebben een beetje spierpijn van de lange wandeling van gisteren !) dus een rustdag is wel welkom !

Verslag 35

De zon heeft zich gisteren niet laten zien al was het totaal niet koud. We hebben heerlijk geluierd, gelezen en spelletjes gedaan. Tegen de avond kregen we te maken regen en onweer maar we hebben toch, net als de avond ervoor, een kampvuur gemaakt, zittend onder de luifel.

Met het geluid van het kabbelende beekje dat langs de kampplaats loopt vielen we ’s avonds al vrij vroeg in slaap.

(Onze zonnepanelen zijn erg in trek bij de insecten !)

Vanmorgen is het helemaal opgeklaard en hebben we een strakblauwe lucht. We rijden eerst naar Katoomba om voor vijf dagen boodschappen te halen en vervolgens stoppen we bij een parkeerplaats bij de Wentworth Falls. Hier maken we een mooie wandeling met uitzicht op de waterval en de prachtige Blue Mountains.

Ook nu moeten we weer vele trappen op en af, een aanslag op de knieën.

Nadien bekijken we nog enkele uitkijkpunten maar deze kunnen niet tippen aan de Wentworth Falls, dus besluiten we door te rijden naar onze volgende overnachtingsplek, die we gisteren al geboekt hebben. We gaan van zo’n duizend meter hoogte naar vijftig meter boven zeespiegel en de temperatuur stijgt van twintig naar ruim dertig graden, dat waren we de laatste dagen niet meer gewend !

Tegen vieren komen we aan bij Bents Basin State Conservation Area, waar gezwommen kan worden in de Nepean River.

Wij zoeken een plekje in de schaduw op een vrij drukke kampplaats, het is immers weekend dus de Australiërs trekken er weer op uit !

als bij vele anderen gaat bij ons de barbecue aan, gevolgd door een kampvuur ! In de loop van de avond  hangt er een aardig rookgordijn boven de kampplaats !! 

Verslag 36

Vanmorgen zijn we richting Sydney gereden, maar omdat we veel te vroeg aan zouden komen op de camping (Discovery Park Lane Cove), zijn we eerst veertig kilometer noordelijk gegaan naar Palm Beach. In Tamworth hadden we een Hollandse jonge man ontmoet die daar sinds twee jaar woonde en volgens hem was het er mooi en vrij rustig. Het gebied, een soort landtong, is inderdaad erg mooi maar rustig is het er écht niet. Hier wonen de welgestelde Australiërs in prachtige huizen met uitzicht op zee met in de beschutte baai een zeilboot. Aan de stranden is het druk met surfers en zonaanbidders ook al is het vandaag vrij winderig en rond de tweeëntwintig graden.

Je kunt je auto nergens kwijt en overal is het betaald parkeren, dus een rustige omgeving, nee dus ! Op weg terug naar Sydney vinden we bij een uitkijkpunt toch nog een plekje om even te lunchen al waaien we haast weg op de hoge klif.

Rond drieën komen we aan bij de camping en boeken er voor drie nachten. We maken nog een korte wandeling in het aangrenzende Nationale Park Lane Cove en bekijken daarna wat we de komende dagen in Sydney gaan doen.

De weersberichten zijn in ieder geval gunstig: zo’n vierentwintig graden met een verkoelend windje !

Verslag 37

Onze camping Lane Cove ligt vrij gunstig om de stad  te bezoeken, alleen komen er wel veel vliegtuigen over want Sydney heeft natuurlijk een drukke luchthaven.

Na zo’n tien minuten lopen kom je al bij het Metrostation (North Ride) en dan ben je binnen een half uur bij halte “Martin Place”. Vandaar is het een kwartiertje lopen naar Circular Quay en “the Rocks”, de oudste buurten van de stad. Hiervandaan zie je natuurlijk de Harbour Bridge en het Operahuis en ook ligt er een groot cruiseschip aan de kade van Circular Quay.

We boeken hier een trip bij Captain Cook Cruises en varen anderhalf uur door de natuurlijke haven van Sydney tot aan de open zee, al gaat de boot op de terugweg aardig te keer door de hoge golven.

Nadat we het Operahuis van dichtbij bekeken hebben wandelen we naar de Sydney Tower, een hoge uitkijktoren waar je met een snelle lift twee honderd en vijftig meter boven zeeniveau uitkomt en een prachtig uitzicht hebt over de stad.

De totale hoogte van de toren is zelfs drie honderd en vijf meter waardoor het nog steeds het hoogste gebouw van Sydney is.

Weer beneden gaan we naar het prachtige Queen Victoria Building, een schitterend oud “winkelcentrum” uit 1898 met ouderwetse liften, mooie klokken en aangepaste winkeltjes en barretjes.

Er bevindt zich ook een kapperszaak waar ik meteen terecht kan voor een knipbeurt, wat hoogst nodig was.

Dan is het inmiddels al bijna vijf uur en lopen we terug naar het metrostation om zo’n half uur later uit te komen bij North Ride waarna we nog een korte wandeling voor de boeg hebben. Totaal hebben we vandaag zo’n vijftien kilometer gelopen en morgen gaan we nog een keer de stad in want dan…… gaan we de brug beklimmen !!

Verslag 38

Zo’n twintig jaar geleden hebben mijn ouders de Harbour Bridge in Sydney beklommen en daar waren ze altijd heel erg trots op. Als een soort eerbetoon aan hen hebben wij vandaag hetzelfde gedaan ! We waren gisteren al wezen kijken waar we precies moesten zijn en hadden geboekt voor één uur, dus vanmorgen hadden we ruim de tijd om eerst nog wat van de stad te zien. We stappen weer de metro uit bij Martin Place maar lopen nu richting Darling Harbour waar grote rondvaartboten aangemeerd liggen, klaar om honderden toeristen te vervoeren. Het is prima weer, vier en twintig graden, twee graden warmer dan gisteren.

We wandelen noordwaarts naar Barangaroo, een mooi stukje Sydney waar hemelshoge nieuwe gebouwen staan, maar ook een “mov’in Bed Cinema” is vlakbij de haven.

We zijn ruim op tijd bij het pand van “Bridgeclimb Sydney” en hebben nog mooi de tijd om een broodje te eten voor we de brug op gaan. Een groep bestaat altijd maximaal uit veertien personen en elk half uur vertrekt er een nieuwe groep, big business ! We krijgen uitleg, worden gecheckt op alcohol, moeten al onze sieraden en persoonlijke spullen achterlaten (ook je fototoestel) en krijgen een pak aan. Vervolgens stap je in een soort klimharnas met aan een lijn een veiligheidshaak waarmee je de hele trip verankerd bent aan een rail. Een pet en koptelefoon horen ook bij de standaard uitrusting, net als een koordje aan je bril, zodat je deze niet kunt verliezen. Ook moeten we eerst een proefparcours afleggen, het is allemaal heel goed geregeld.

Dan gaan we eindelijk de brug op en krijgen steeds ruim de tijd om rond te kijken tijdens diverse stops. Natuurlijk worden er foto’s gemaakt door de begeleidster die ook heel goede informatie geeft over de omgeving.

Na twee en een half uur klimmen en weer afdalen zijn we terug, al met al was het een prachtige ervaring. Vlakbij het gebouw staat het Glenmore Hotel en daar hebben we op het dakterras heerlijk gegeten met een glaasje bubbels erbij.

Dan wordt het tijd om terug te gaan naar de camping, het waren twee vermoeiende dagen !

Bij aankomst blijkt dat we weer dertien kilometer hebben gelopen en dan telt de wandeling op de brug nog niet eens mee !!

Verslag 39

(Wim voert de kookaburra met de lepel een stukje ei wat hij heerlijk oppeuzelt !)

Het duurde vanmorgen zeker anderhalf uur voor we uit de verkeersdrukte rond Sydney waren, maar daarna werd het groener en kregen we weer gewoon tweebaanswegen. We rijden naar de Fitzroy Falls behorend bij Morton N.P. waar we dit keer alleen naar het uitkijkpunt lopen, we hebben genoeg gewandeld de afgelopen dagen.

Vanaf ruim zes honderd meter hoogte zien we het water vallen en de omgeving heeft wel wat weg van de Blue Mountains, alleen hangt er hier geen blauwe gloed over en is het nu bewolkt. We gaan nog even naar de Manning Road Lookout maar ook hier valt het uitzicht tegen, we zijn gewoon verwend !

Tegen tweeën komen we aan bij Kangaroo Valley waar je kunt kamperen in de Bendeela Recreation Area aan een riviertje. Het speciale aan deze plek is dat hier wombats huizen die tegen de schemering tevoorschijn komen. 

’s Middags hebben we weer eens tijd voor een potje Carcassonne (ik sta zowaar vóór !) en ook de E-readers worden weer gebruikt.

Het is inmiddels bijna negen uur en pikkedonker, maar helaas hebben we nog geen wombat gezien. Toch blijven deze dieren normaal gesproken generaties lang op dezelfde plek wonen en hebben we hun holen en keutels gezien …. misschien komen ze toch nog !!!

Verslag 40

Tegen half tien gisteravond stond er opeens een wombat op een paar meter afstand van ons, die natuurlijk meteen wegliep toen wij hem wilden fotograferen. Later zagen we er nog één en ’s nachts voelden we dat er een wombat onder de camper door liep, ze hebben altijd een vaste route.

Vanmorgen lagen er overal volop keutels dus er wonen wel degelijk nog vele wombats bij de kampplaats.

Bendeela Recreation Area en ook Kangaroo Valley liggen overduidelijk in een dal vanwaar je honderden meters omhoog moet om weer in de bewoonde wereld te komen. Onderweg rijden we over de prachtige Hampden Suspension Bridge uit 1898, de oudste en enige houten brug die nog in gebruik is.

We stoppen aan de rand van de plaats Nowra waar we een wandeling maken (the Grotto Walk) van ruim een uur langs de rotsen en de Shoalhaven River.

Daarna rijden we richting Jervis Bay, hier willen we overnachten bij Green Patch campground, maar deze blijkt, ondanks de hoge prijzen, helemaal volgeboekt te zijn. We komen uit bij een simpele camping (Bushy Tail Caravan Park) op slechts zes kilometer afstand en gaan morgen wel naar de mooie baai van Jervis.

Het is de hele dag bewolkt en vrij fris, maar voor de komende dagen is er weer zonnig weer voorspeld !

Verslag 41

Vanaf onze overnachtingsplaats waren we vanmorgen al vrij snel in het Booderee N.P. dat zich aan de zuidkant van Jervis Bay bevindt. De Green Patch campground, waar we gisteren niet terecht konden, ziet er vrij verlaten uit, er klopt iets niet met hun boekingssysteem !

We maken een paar korte wandelingen in het park, steeds met het mooie blauwe water op de achtergrond en rijden dan naar Plantation Point bij de plaats Vincentia waar we lunchpauze houden met uitzicht op de schitterende baai.

Een eindje landinwaarts wilden we een waterval bekijken: Granite Falls, maar na een lange rit over een onverharde weg door het Morton N.P. bleek de weg naar de waterval gesloten.

Na een blik vanaf de George Boyd Lookout keren we om en rijden weer richting de kust, waar we bij Lake Conjola wilden overnachten.

We waren hier nog niet eerder geweest en het blijkt een erg drukke plek te zijn, zeker in het weekend. Na even zoeken op Wikicamps vinden we een leuke kampplaats bij Burrill Pines Lagoon Point een open plek in het bos vlakbij zee.

Na vijf minuten wandelen zien we het water waar surfers al op zoek zijn naar de mooiste hoge golf ! 

We mogen weer eens een kampvuur maken, maar de wind komt hier van alle kanten, dus of dit vuurtje er ook komt is nog niet zeker !

Verslag 42

Terwijl we gisteravond bij ons “bescheiden” kampvuur zaten kwamen er nog steeds Australiërs op de kampplaats binnen. Het is weekend dus tijd om met familie of vrienden samen te komen op een leuke plek. We horen echter rondom ons niet alleen de Engelse taal, maar ook diverse andere, onverstaanbare. In Australië wonen en leven mensen van veel verschillende nationaliteiten die, wanneer ze onder elkaar zijn, natuurlijk hun moedertaal spreken. Voor ons is dit telkens weer een interessante gewaarwording !

Vanmorgen scheen de zon meteen al volop onder onze luifel, het belooft weer een warme dag te worden. Wij laten de vele Australiërs achter die nog een dag op de kampplaats blijven en rijden weer verder zuidwaarts. Bij Batemans Bay nemen we de kustweg (tourist drive no.7) waardoor we langs vele mooie plekjes komen met uitzicht op zee.

En bij de plaats Narooma stoppen we bij een prachtige plaats waar een tiental zeehonden op de rotsen zitten en enkele in het wilde water zwemmen, heel mooi om te zien.

Na de lunch is het nog een klein stukje rijden naar Mystery Bay waar we willen overnachten.

Hier zijn we nog even flink actief want we hebben weer hout gekocht dat nog gekloofd moet worden. Hiervoor moeten we samen werken: ik houd de bijl vast óp het hout en Wim slaat met de hamer op de bijl zodat het hout doormidden splitst. Na en half uurtje hebben we een aardige stapel kleine stukjes hout zodat we voorlopig weer verschillende keren een kampvuur kunnen maken.

We lopen nog even naar de zee, die we vanaf onze plek ook kunnen zien, en vermaken ons daarna met een spelletje en ons boek.

Deze streek staat trouwens bekend om z’n oesters waarvan we er een dozijn gekocht en inmiddels opgepeuzeld hebben, nu begint Wim ze ook lekker te vinden dus waarschijnlijk liggen er binnenkort nog wel meer in de koelkast !

Verslag 43

Het is weer zondag (23 februari) wat betekent dat de Australiërs hun “weekend” er op hebben zitten en ’s morgens rond tienen massaal de kampplaats verlaten. Sommigen laten het brandhout wat ze over hebben achter bij de vuurpit wat wij dan weer meenemen ! In Bermagui halen we bij Woolworths boodschappen voor de komende dagen en stoppen nog even bij “The Blue Pool”, een zoutwater zwembad aan de kust dat al bestaat vanaf 1938.

Het is er druk met zwemmers, maar iets verderop zijn andere “zwemmers” nog interessanter: een groepje zeehonden leeft zich uit in zee. Ook liggen er enkele lui op een rotseiland vlak bij de kust.

We rijden door naar een voor ons bekende plek: Picnic Point behorend bij Mimosa Rocks N.P., hier hebben we vorig jaar nog een leuke tijd gehad samen met Walter en Yvonne, Hollanders die hier net zo’n camper hebben als de onze. Bij aankomst hippen de wallabies ons al tegemoet, ook zien we een grote guanna en later enkele kangoeroes.

Wim klooft het meegenomen hout en maakt tegen de avond een groot kampvuur, we hebben nu immers genoeg !

Het enige wat we vergeten waren is dat er hier geen internetverbinding is en we hebben voor drie dagen geboekt, dus we gaan enkele zeer rustige dagen tegemoet ! 

Verslag 44

Picnic Point, de plek waar we nu staan, is echt een goed voorbeeld van een kampplaats in een Nationaal Park: je staat hier midden in de natuur met allerlei dieren om je heen, maar er zijn bijna geen voorzieningen. Het enige wat je hier hebt is een toilet, met een groot gat erin, en er staat aan de rand van het kamp een container voor je afval (die was in het verleden ook vaak afwezig !) Je hebt hier dus geen (drink) water, waardoor je de wc. niet kunt doorspoelen en je ook niet kunt douchen, géén elektriciteit dus ’s avonds is het hier écht donker en heb je een zak- of “koplamp” nodig. Je moet dus helemaal zelfvoorzienend zijn en genoeg eten en drinken meenemen. Toch zijn dit de plekjes waar Wim en ik het liefst naartoe gaan ! We hebben ons dan ook de afgelopen dagen prima vermaakt met een wandeling, een leesboek of een spelletje én het bekijken van al het ‘wildlife’ rondom ons. Een kampvuur hoort ook bij kamperen in de natuur, iets wat je op een camping haast nooit mag, al was de wind de tweede avond spelbreker en moesten we zelfs de plastic zijkanten opzetten.

We zagen de eerste avond wél iets heel vreemds: we keken naar de heldere sterrenhemel en toen kwamen er opeens twee lange slierten met zo’n twaalf lichtjes in een strakke lijn heel hoog boven ons vrij snel voorbij vliegen, net sterren aan een touwtje !

Vanmorgen moesten we een plekje opschuiven, van twaalf naar elf, omdat deze plaats alweer door een ander gereserveerd was. We staan nu op dezelfde plek als vorig jaar.

We boffen nog steeds met het weer, het is droog, rond de vijfentwintig graden met de meeste tijd zon. Soms komt er ineens een koele wind vanuit zee maar dat is alleen maar verfrissend.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en na de heerlijke maaltijd wordt deze omgebouwd naar vuurbak. We hebben hier weer een heerlijke tijd gehad en zijn helemaal uitgerust om verder te trekken !

Verslag 45

We hebben de kust verlaten en zijn zo’n twee honderd en vijftig kilometer landinwaarts gereden. Via de kaasstad Bega gaan we slingerend omhoog over de Snowy Mountains Highway de “Great Dividing Range” op, de enorme langgerekte bergketen waar we al diverse malen doorheen getrokken zijn. We komen uit op bijna vijftien honderd meter hoogte en stoppen tegen half vijf bij de plaats Kiandra, waar we gaan kamperen bij Three Mile Dam gelegen in het Kosciuszko N.P..

(Wim heeft nog even geklust: een deurtje wilde niet meer sluiten.)

Het verbaasde ons dat het zo warm was, de temperatuur komt boven de dertig graden uit, wel staat er een harde wind, die later op de dag wegvalt. Ook zitten er hier heel vervelende steekvliegen, die gelukkig verdwijnen zodra het donker wordt. Rond die tijd komt er ineens een kudde wilde paarden (brumbies) al grazend voorbij.

Vanaf ons plekje  kijken we uit op een meertje, wel iets anders dan de ruige zee van de afgelopen dagen, we gaan het mooie geluid van de beukende golven tegen de rotsen dan ook wel missen !

Verslag 46

Gisteravond zaten we met twee vesten en lange broek aan bij het verwarmende kampvuur met boven ons een prachtige heldere sterrenhemel. Het koelt af naar zo’n twaalf graden (in Holland zijn ze nu blij met deze temperatuur !), maar wanneer je buiten verblijft is het wel fris. Vanmorgen hebben we langdurig in het zonnetje ontbeten, na drie dagen zonder internetverbinding konden we nu weer het nieuws lezen (en een spelletje Wordfeud met de familie doen !) en háást hadden we niet.

We hebben slechts drie kilometer afgelegd vandaag om naar de andere kant van het meertje te rijden waar we een veel mooier plekje vonden: de hele dag schaduw, een beetje wind en Wim kon hier vissen.

Het water is zo helder dat ik het gebruikt heb voor een handwasje, dat zo droog was, want weer komt het kwik uit rond de dertig graden ! ’s Middags komt de groep van dertien “wilde” paarden weer langs, maar ze trekken zich niets van mensen aan.

Ook vanavond zitten we weer in de lange broek en vesten aan bij het kampvuur, met countrymuziek op de achtergrond en een drankje erbij, het was weer een heerlijke dag !!

Verslag 47

We bevinden ons nog steeds in het Kosciuszko N.P., een park dat het hele jaar door in trek is, want in de winter wordt hier volop geskied wanneer er een dik pak sneeuw ligt.

Wij rijden naar Blue Waterholes, een prachtige plek met rondom bergen en nog steeds op ruim twaalf honderd meter hoogte. Onderweg stoppen we bij de gerestaureerde Coolamine Historic Homestead, waarvan de originele huizen stammen uit 1881.

(Vroeger gebruikten ze krantenpapier als behang, er hing zelfs nog papier uit 1939 !)

Het is druk bij de Blue Waterholes (en dat wordt in de loop van de middag steeds erger, want het is weer weekend !), wij maken er enkele korte, prachtige wandelingen.

Daarna gaan we naar de vlakbij gelegen Magpie Flat Campground, waar we lange tijd als enigen staan.

We kijken uit op de bergen en tegen de avond komen de kangoeroetjes tevoorschijn.

Ook hier mogen we weer een kampvuur maken en er ligt een hele stapel hout bij de vuurbak dus vanavond wordt er weer flink gestookt !

Verslag 48

We hadden het grote kampvuur gisteravond echt nodig, het koelde af naar vijf graden, de koudste nacht tot nu toe. Vanmorgen zaten we echter rond half negen alweer in hemdje en korte broek in de zon aan het ontbijt en de afwas heb ik zelfs in de schaduw gedaan vanwege de warmte.

We rijden de mooie, vijfentwintig kilometer lange, afwisselende onverharde weg weer terug en gaan dan richting Cabramurra, één van de hoogstgelegen plaatsjes in Australië.

Hier hebben we weer internetbereik en komen erachter dat er wel wat gebeurd is op wereldniveau: Trump heeft flink ruzie gehad met Zelenski, maar gelukkig staan de Europese leiders achter de Oekraïense president ! We leven in een gekke wereld, de Coronacrisis, nu vijf jaar geleden, heeft ons helaas niet dichter bij elkaar gebracht !

We bevinden ons nog steeds in het Kosciuszko N.P., maar het is dan ook ruim zes en een half duizend vierkante kilometer groot. Er liggen enkele grote stuwmeren tussen de bergen die voor de elektriciteit zorgen, ook zien we veel dode en verbrande bomen, een vreemd gezicht.

We lunchen bij Bradley and OBriens Hut, op zo’n vijftien honderd meter hoogte, waar je zelfs kunt overnachten in de hut, het hout voor een vuurtje ligt al klaar.

Dan rijden we lange tijd bergafwaarts en voelen het onderweg steeds warmer worden. We stoppen nog even bij Khancoban Pondage, een meertje waar in gezwommen kan worden, maar je mag hier niet kamperen,

dus rijden we iets verder en staan nu bij Towong Reserve, dichtbij Corryong, aan de Murray River, en zitten nu op twee honderd vijftig meter hoogte.

Wanneer je aan de Murray River staat zijn er altijd kaketoes aanwezig en ook nu zitten er weer honderden van die oorverdovende, schreeuwende vogels in de bomen vlakbij ons of vliegen ze krijsend massaal over, morgen trekken we dan ook weer verder !

Verslag 49

We werden vanmorgen gewekt door de krijsende kaketoes en ook lieten ze een partijtje poep en troep achter op de luifel en de camper ! We gaan de rivier de Murray over en zodra we de brug over zijn bevinden we ons in de staat Victoria waar we de rest van de reis doorbrengen.

In Corryong bekijken we enkele muurschilderingen bij een ANZAC gebouw (Australian and New Zeeland Army Corps),

vervolgens gaan we over de Murray Valley Highway verder het binnenland in. Voor het eerst zien we veel verdroogde grond en hebben koeien en schapen weinig gras te eten.

Bij een bruin bord met “old bridge” erop nemen we de afslag en komen na een korte wandeling bij een oude treinbrug uit 1915.

We zijn op weg naar Ludlows Reserve, een overnachtingsplek aan Lake  Hume, een groot stuwmeer met een totale oppervlakte van twee honderd vierkante kilometer en heel belangrijk als waterreservoir, al is het meer nu maar half vol.

Het is weer knap warm vandaag, eigenlijk in heel Australië op het moment, dus we doen het kalm aan.

Tegen de avond bellen we met Marcel, want die is vandaag weer een jaartje ouder geworden (42). We hebben ruim drie kwartier via de app. een beeld-bel verbinding gehad.

Ook nu kunnen we weer de hele avond in de korte broek buiten verblijven, een verwarmend kampvuur is nu echt niet nodig !

Verslag 50

Net als de meeste andere kampeerders verlaten we het mooie plekje aan Lake Hume, het wordt vandaag weer tweeëndertig graden dus zou je daar niet veel ondernemen, alleen van het uitzicht genieten. Eerst gaan we naar Wodonga om onze voorraden aan te vullen, waarna we richting Mount Buffalo N.P. gaan, voor ons een onbekend park. Onderweg bekijken we bij het voormalige goudstadje Yackandandah een oude “mining gorge” waar nu water doorheen stroomt.

Mount Buffalo is blijkbaar een favoriet park want toen we  gisteren wilden boeken was er slechts één plekje vrij voor vannacht. En voor de dagen erna is er alleen een tentplaats beschikbaar die we dus ook maar geboekt hebben. (Er wordt trouwens niets afgeschreven, alle plekken zijn gratis, vandaar misschien de drukte !) Op weg naar de kampplaats stoppen we om de watervallen “Lady Bath” en “Eurobin” te bekijken, maar bij beide valt nu niet veel water !

Ook bekijken we “the Gorge” en nu zie je pas hoe hoog we zitten, op ruim dertien honderd meter boven zeespiegel.

Een groep schoolkinderen is aan het abseilen en ook wordt er met mountainbikes rondgereden. 

Er staat een meer dan honderd jaar oud chalet dat nog altijd in gebruik is.

Nadat we langs Lake Catani zijn gereden komen we bij de gelijknamige kampplaats waar we naar ons plekje gaan.

Bij de ingang staat dat het kamp helemaal vol is maar er zijn nog diverse lege plaatsen en we zoeken alvast naar een plek waar we de andere twee nachten kunnen gaan staan, want de tentplaats is geen optie, daar kunnen we met de camper niet komen. Er zijn hier warme douches, wat niet zo vaak voorkomt in een Nationaal Park, maar waar we beiden dankbaar gebruik van maken.

Tegen de avond koelt het aardig af, gelukkig hebben we nog steeds voldoende hout voor een kampvuur !

Verslag 51

Het duurde vanmorgen lang voor de zon vanachter de bergen tevoorschijn kwam, ook staan er rondom ons allemaal bomen, dus de temperatuur bleef lang rond de elf graden hangen. We zijn dan ook pas laat opgestaan en hebben vanuit bed eerst een uitgebreide App. gestuurd naar Stijn en Ruben. Onze twee kleinkinderen zijn vandaag alweer negen jaar geworden, zondag hebben we al uitgebreid met ze gesproken en vandaag moeten ze gewoon naar school, dus video bellen zit er voor nu niet in, ook al vanwege de tien uur tijdsverschil. We vieren hun (en Marcel’s) verjaardag gewoon over een maand nog een keer !

We gaan met onze camper verder het Nationale Park Mount Buffalo verkennen, er loopt slechts één weg door het park en deze gaat steeds verder omhoog. Al vrij snel stoppen we bij Torpedo Rock en de vorm van de rots doet zijn naam eer aan.

Iets verderop begint een prachtige wandeling langs en tússen de rotsen door, genaamd: Old Galleries Walk.

Het park begint ons steeds beter te bevallen. We vervolgen de Mount Buffalo Road en ook bij “Leviathan” worden weer diverse foto’s gemaakt van een wel heel aparte grote rots.

De rotspartijen Cathedral en Hump bekijken we alleen van een afstand want er komt nog een hoger punt: The Horn.

Bij dit uitkijkpunt op 1723 meter hoogte kun je 360 graden rondkijken over de Australische Alpen, prachtig om te zien ! Het kostte wel wat inspanning om er te komen maar dit was zeker de moeite waard.

Nadien rijden we terug naar de kampplaats, maar houden eerst middagpauze aan het meertje, waar ook in gezwommen kan worden.

We gaan staan op een mooie plek (zonder nummer) vlakbij de sanitair gebouwen, waarschijnlijk bedoeld als parkeerplaats, maar ruimer en makkelijker toegankelijk dan onze vorige plaats.

Ook nu koelt het tegen de avond weer snel af, maar daar hebben we een kampvuur voor.  We hebben het park helemaal bekeken en trekken morgen weer verder !

Verslag 52

We zijn toch nog een dag gebleven op Lake Catani Campground in het Mount Buffalo N.P.: vanmorgen is het me in de rug geschoten terwijl ik me aan het afdrogen was na een heerlijke warme douche. Nu is mijn rug altijd wel een zwakke plek en is dit niet de eerste keer, maar dit kwam toch wel heel onverwachts. Met moeite heb ik me aangekleed en ben teruggestrompeld naar de camper, waar Wim goed voor me gezorgd heeft.

Gelukkig bestaat er paracetamol en hebben we altijd diclofenac bij ons en enkele uren later kon ik weer “redelijk” lopen. We zijn zelfs de kampplaats rond geweest om een beetje in beweging te blijven en kwamen er achter dat het meertje toch nog iets groter is met een zandstrandje en een kleine steiger.

Gisteravond en vanmorgen zijn er groepen middelbare scholieren aangekomen die hier kanoën en klimmen en andere sportieve acties ondernemen. Verder zijn er niet zoveel mensen op het terrein al geeft de website nog steeds aan dat alles vol staat. Vanmorgen kwam de ranger langs om te vragen of we wel geboekt hadden, het was gelukkig geen probleem dat we niet op de originele plek stonden. We hebben er verder een heerlijke rustige dag van gemaakt, veel gelezen en natuurlijk weer een spelletje Carcassonne gedaan.

Ik ga er nu van uit dat ik me morgen goed genoeg voel om verder te trekken, dan maar met een extra pilletje !!

Verslag 53

Vanmorgen hebben we Mount Buffalo definitief verlaten al duurde het ruim een half uur voor we via slingerwegen en vele S-bochten weer afgedaald waren tot op drie honderd meter boven zeespiegel. We hebben ons voorgenomen volgende keer terug te komen, het park is ons prima bevallen en er zijn nog enkele wandelingen die we niet gemaakt hebben, wat nu ook niet lukt vanwege mijn rug. In het goudstadje Bright doen we een stukje van de Canyon Walk maar ik ben nog niet “de oude” !

Vlak voor Harrietville is een forel en zalm farm, het was de bedoeling dat Wim daar ging vissen, maar helaas is deze gesloten.  

Na deze twee oude stadjes, ontstaan in 1852 door de goudkoorts, gaan we weer omhoog de Australische Alpen in. Ook nu moet Wim weer heel wat bochten draaien, rijdend over de Great Alpine Road,  terwijl we steeds hoger klimmen. ’s Winters vriest het hier en heb je sneeuwkettingen nodig !

Vlak voor Hotham Village gaan we een onverharde, stoffige weg op, die in de winter gesloten is, en stoppen rond half twee bij Mount Freezeout, een picknickplaats waar je mag overnachten, op bijna zestien honderd meter hoogte. 

We staan hier helemaal alleen en kijken uit op de toppen van de bergen, toch is het op deze hoogte nog prima weer en zoeken we de schaduw op.

Tegen de avond begint het flink af te koelen wat logisch is, dus ook nu gebruiken we de vuurbak om ons warm te houden !

Verslag 54

Vanmorgen hebben we zo’n vijftig kilometer over de onverharde, stoffige weg gereden door het Alpine N.P. en langzaamaan dalen we naar gewone hoogtes, rond de honderd en tachtig meter. De weg is heel afwisselend, soms met uitzicht op de bergen, dan weer door bos of een open vlakte. We zijn niet de enigen die hier rijden, zelfs motorrijders wagen zich aan de ongelijke weg met kuilen en hobbels.

Vanaf het plaatsje Dargo hebben we weer asfalt en rijden we langs de Wannangatta River waar we even later een leuk plekje zien aan het water: Meyers Flat Camp Site. We besluiten niet verder te gaan en zetten hier ons “huisje” neer.

Nog altijd hebben we schitterend weer, rond de dertig graden en verblijven de middaguren grotendeels in de schaduw. Dit relaxte leventje bevalt ons prima en kunnen we nog lang volhouden !

Verslag 55

We zagen gisteravond en vanmorgen gigantisch veel auto’s met caravans of kampeerspullen voorbij komen, het blijkt dat de Australiërs een lang weekend hebben (maandag is het Labour Day) dus dan trekken ze er massaal op uit. Wij zijn op weg naar Wilsons Promontory N.P., een heel populair park op een schiereiland in het zuiden en wilden daar eigenlijk over twee dagen,  maandag, aankomen. We hadden op de plek waar we afgelopen nacht stonden geen internet, dus konden pas in de loop van de morgen boeken voor dat park.  Vanaf woensdag was er echter pas weer plaats, volgens de website, dus moeten we onze plannen een beetje wijzigen. We stoppen in Stratford voor wat boodschappen en rijden dan naar Fishers Riverside Camp waar we een plekje vinden aan de Avon River die uitmondt in Lake Wellington, waar Wim weer eens z’n hengel uitgooit. Ook hier is het goed druk vanwege de extra vrije dag ! We hebben nu wel internetverbinding dus ik check de site van Tidal River, de grote kampplaats van Wilsons Prom., en nu kan ik wél een plekje boeken, het lukt zelfs vier dagen achter elkaar op allemaal verschillende plekken en … het kost helemaal niets, terwijl het normaal een vrij dure kampplaats is. Het blijkt dat de Staat Victoria tot juli alle kampplaatsen voor niets aanbiedt, geen idee waarom !! (Vandaar dat we bij Mount Buffalo ook niets hoefden te betalen !) Het resultaat is wel dat veel mensen boeken zonder echt naar de kampplaats toe te gaan, volgens reacties op de site staat de kampplaats steeds half leeg. Als overbrugging wilden we hier twee dagen aan de rivier gaan staan en op de volgende plek ook twee dagen,  maar nu trekken we morgenvroeg toch weer verder, hopend dat er op onze volgende overnachtingsplek: Reeves Beach een plekje voor ons is voor één nacht !!

(We lazen ook dat er, sinds vijftig jaar, weer een cycloon (Alfred) aan land is gekomen in de buurt van Brisbane, die veel schade heeft aangericht !)

Verslag 56

We staan weer aan zee ! Na zo’n anderhalve week in de bergen van het binnenland te hebben doorgebracht hebben we nu weer een plekje achter de duinen en kunnen we de zee horen ruisen. In Sale hebben we eerst onze gaspot bij laten vullen, want die was vanmorgen helemaal leeg en zonder kan Wim geen lekkere maaltijd bereiden ! Rond tweeën hebben we een leuk plekje gevonden bij Reeves Beach Coastal Reserve waar het natuurlijk aardig druk is vanwege het lange, vrije weekend.  Na een maaltijd van tosti’s (die maak ik altijd klaar !) wandelen we naar zee, waar we heerlijk met de voeten in het water over het strand lopen.

Het water is niet eens zo fris en er zijn dan ook een tiental mensen aan het zwemmen.

Het is weer rond de dertig graden, maar door het windje uit zee is het prima te houden. Ook hier mag weer kampvuur gemaakt worden en overal zie je bij de kampplaatsen grote stapels hout liggen, er zal vanavond  wel een hele walm over het terrein hangen !!

Verslag 57

(Het enige “sanitair” op de kampplaats Reeves Beach !)

We moesten vandaag nog honderd en vijfendertig kilometer afleggen tot de Tidal River Campground behorend bij Wilsons Promontory N.P., waar we de aankomende dagen gaan doorbrengen. We komen langs de plaats Yarram, hier zijn ze heel actief met allerlei beschilderingen op gebouwen.

Via Foster rijden we de lange weg naar het schiereiland en komen heel wat auto’s met caravan of daktent tegen die het Nationale Park weer verlaten. We stoppen bij enkele uitkijkpunten en kunnen daar mooi op het water kijken met z’n eilandjes en witte stranden.

Tegen tweeën zijn we op de plek waar we de eerste nacht verblijven en dit blijkt pal naast een sanitairgebouw te zijn (iéts anders dan op de vorige plek !) met warme douches én met wasmachines.  Het was alweer een tijdje geleden dat ik deze gebruikt heb dus er gaan meteen twee machines vol.

Wim spant enkele waslijnen en nadat ik alles opgehangen heb wandelen we naar het brede zandstrand.

Weer gaan we met de voeten het water in van de zee en later van de Tidal River.

Wanneer we terug zijn bij de camper is de meeste was al droog en kan ik nog een machine vullen en later ophangen, voor het donker is kan alles schoon en droog de camper in ! Op weg naar het park was het bewolkt en werd er onweer en minder mooi weer voorspeld, maar eenmaal op Wilsons Prom. is de lucht weer helemaal helder en zijn de vooruitzichten voor de komende dagen prima !

Verslag 58

Gisteravond, toen het helemaal donker was, kwam er ineens een wombat vlak langs ons heen lopen. We werden er op geattendeerd door de buren, twee gezellige jongens uit Arnhem, zelf hadden we het dier niet opgemerkt. Even later kwam er nog één rustig voorbij wandelen, we bevinden ons hier echt in het leefgebied van de wombats.

Vannacht begon het opeens hard te waaien, zo erg zelfs dat we ons bed uitgegaan zijn om de luifel op te rollen, want bij vlagen klapperde hij heel hard, zodat je niet kan slapen. Ook vanmorgen stond er nog steeds een heel harde wind en dit blijft helaas de hele dag zo, regelmatig komt er een harde windvlaag die allemaal zwart zand meeneemt, alles zit onder en je blijft aan het schoonpoetsen ! Omdat het vanmorgen bewolkt was zijn we een stukje terug gereden om de “Proms Wildlife Walk” te lopen in de hoop emoes, echidna’s, wombats of kangoeroes te zien.

We zien alleen de laatst genoemde, maar deze zijn niet echt “wild”, de volwassen kangoeroes hebben een soort halsband om met een zendertje en een chip in hun oor !

(Overal zie je dit soort gaten waar de wombats in huizen !)

We maken nog een stop bij Whisky Bay en omdat deze aan de westkant ligt en we te maken hebben met een harde oostenwind, is het prima weer bij deze baai.

Aan de uiteinden van het strand liggen heel aparte rotsen op en naast elkaar, waar natuurlijk mooie foto’s van te maken zijn.

We rijden naar ons nieuwe overnachtingsplekje in de buurt van de Tidal River en ’s middags wandelen we een stukje langs de rivier, waar we haast weggeblazen worden.

Ook het grote strand, waar het gisteren nog druk was, is zo goed als verlaten. Om een beetje uit de wind te kunnen zitten bouwen we de zijkant van de luifel op, maar nog ligt er elke keer een laagje zand op de tafel. Zelfs eten koken wordt nu lastig dus doen we het maar een keer “makkelijk” met een boterham.  Het is ook een stuk frisser geworden en we hebben de lange broek en het dikke vest weer tevoorschijn gehaald. Ook vanavond breken we de luifel en zijkant weer af en zullen we wel vroeg op bed liggen, af en toe schuddend wanneer er weer zo’n harde windvlaag aankomt !

Verslag 59

Ook vannacht hadden we nog te maken met flinke windstoten waardoor de camper heen en weer schudde en vanmorgen was het af en toe zandhappen tijdens het ontbijt. We moeten weer verhuizen naar een volgend plekje op het grote kampterrein van Tidal River (met bijna vijf honderd plaatsen), maar voor die tijd gaan we natuurlijk eerst wat bekijken. We rijden naar Squeaky Beach, weer zo’n mooie baai met aparte rotsen en met zelfs nog witter zand dan bij Whisky Bay.

Het zand kraakt een beetje onder je voeten vandaar de naam: squeaky !

Wanneer we terug lopen naar de auto begint het iets te regenen, ook is er onweer voorspeld. Vanwege het onbestendige weer (en mijn nog niet helemaal herstelde rug) besluiten we verder geen wandelingen te maken maar naar ons nieuwe plekje te gaan, deze ligt dicht bij het grote strand van de Norman Bay. Het is de mooiste plaats tot nu toe en tegen de tijd dat alles weer staat en we geluncht hebben breekt de zon door en is de wind gaan liggen.

De temperatuur loopt zowaar op naar boven de dertig graden, wat een verschil met vanmorgen ! We doen onze zwemkleding aan en wandelen naar zee waar we, waarschijnlijk voor de laatste keer deze reis, het vrij frisse water in gaan.

Later  zien we weer enkele wallabies en de parkieten zijn hier erg brutaal, één wil er zelfs meespelen met Carcassonne !

Ik hoopte dat er vanavond, wanneer het donker is, ook nog een wombat voorbij zou komen lopen, maar opeens zie ik er al één terwijl het nog licht is.! Nou heb ik de kans dit mooie dier uitgebreid te bekijken en te fotograferen !

Na een heerlijke maaltijd, nu kon Wim gelukkig wél weer koken zonder dat er zand rond waaide, zitten we nog lange tijd rustig buiten, tot het tegen negenen ineens begint te regenen, later gevolgd door onweer. Het was, zeker wat het weer betreft, een heel afwisselende dag !!

Verslag 60

Gisteravond laat kwam er opeens een wombat onder de luifel en liep bijna over Wim’s voeten, gelukkig schrikt Wim niet zo snel !

Vanmorgen hebben we Wilsons Promontory N.P. weer verlaten, er stond nog een boeking voor aankomende nacht, maar die hebben we geannuleerd, alles wat we wilden zien en doen hebben we gedaan.

We rijden zo’n tachtig kilometer langs de zuidkust en komen dan bij een afgelegen strandje behorend bij Walkerville aan de Waratah Baai, waar je uitkijkt op de bergen van Wilsons Prom.

Onderweg spotten we een echidna, deze grote egels komen steeds minder voor, maar blijven prachtig om te zien.

Iets verderop bevindt zich Cape Liptrap Coastal Park waar we een plekje boeken op Bear Gully Campground.

Weer hoef je niets te betalen en zijn veel plekken daardoor zogenaamd “bezet”, net zoals de afgelopen dagen.  De kust is hier rotsachtig zonder een mooi zandstrand, maar zwemmen zouden we nu toch niet, want het is een stuk frisser dan gisteren !

Verslag 61

We hadden een gezellige avond gisteren met een warm kampvuur, wat ook wel nodig was want het koelde vannacht af tot twaalf graden (altijd nog beter dan de min twee in Holland !) én enkele kampplaatsen verderop stond een Australisch koppel, met een gitaar en een banjo, dat allerlei “golden oldies” zong.

Vanmorgen zijn we via de kustweg naar Inverloch gereden waar je “the Caves” moet kunnen bekijken. We dalen af naar het strandje en zien wel heel aparte rotsformaties maar geen grotten, toch was het zeker de moeite waard om hier te stoppen.

Iets verderop langs de kust bevindt zich “Eagle Nest”, een vreemde rots die uit zee steekt.

We rijden door naar Wonthaggi en bespreken bij de “State Coal Mine” een toer voor twee uur ’s middags, waarna we eerst naar de Woolworths in die plaats rijden om onze voorraden weer aan te vullen. Het blijkt dat we als enigen geboekt hebben dus krijgen we een privérondleiding door één van de twaalf ondergrondse kolenmijnen, die operationeel zijn geweest van 1909 tot 1968.

Er werkten ongeveer zeventien honderd arbeiders en er is in die tijd zeventien miljoen ton kolen naar boven gehaald bedoeld voor de industrie en de spoorwegen van de staat Victoria.

De toer is erg interessant: we lopen door de mijn naar zestig meter diepte, al moet Wim wel regelmatig bukken omdat de houten balken te laag zijn, en zien nog duidelijk het spoor waar de vele karretjes met kolen over vervoerd werden, vaak zelfs getrokken door paarden.

De van oorsprong Italiaanse gids, waarvan z’n vader in deze mijn gewerkt heeft, kan veel vertellen over het leven onder en boven de grond.

Na ruim anderhalf uur staan we weer buiten en bekijken het openlucht museum dat rond de mijn gebouwd is.

Dan rijden we nog zo’n tien kilometer tot we uitkomen bij Dalyston Recreation Reserve, een onofficiële overnachtingsplek bij een sportveld, die we vinden via WikiCamps. We staan er net wanneer er een soort Boa-agent langs komt die ons verteld dat we vannacht mogen blijven staan, maar dan moeten vertrekken, dat waren we  toch al van plan, zo bijzonder is de plek niet  !

Verslag 62

Vandaag gaan we Philip Island bekijken, het eiland dat vooral bekend is vanwege de kleine pinguïns die tegen de avond aan land komen. Op weg ernaartoe stoppen we even bij een oude brug vlak aan zee waar druk gesurft wordt op het water, ook is er de “Elephant Rock” te zien, al moet je wel veel fantasie hebben !

Voor we de brug naar het Philip Island oprijden gaan we eerst naar San Remo, een populaire vissersplaats waar elke dag tegen twaalven pelikanen gevoerd worden. Vandaag staan er zestien grote vogels te wachten tot ze visafval toegeworpen krijgen, wat ze dan in één keer naar binnen schrokken om het later te verteren.

Bij sommige zie je dat de vis halverwege de nek blijft steken, je zou het er benauwd van krijgen.

Ook kopen we in San Remo bij een viswinkel een dozijn oesters en twee halve “crayfish”, een soort kreeft die Wim nog steeds een keer wilde eten. Eenmaal op het eiland zoeken we een rustig plekje om de speciale vis rustig te nuttigen, je hebt er zelfs, bij gebrek aan een “kraker”, een waterpomptang voor nodig om alle pootjes open te breken en het visvlees eruit te halen. Voor Wim is dit echt een lekkernij !

Dan wordt het tijd om naar “the Nobbies” te rijden, hier is een prachtige boardwalk langs zee waar de dwergpinguïns aan land komen en de steile weg omhoog naar hun nesten afleggen.

We hebben geluk dat er enkele dieren zijn achtergebleven  die niet naar zee zijn gegaan, we waren namelijk niet van plan om te wachten tot het donker is om de pinguïnkolonie te bekijken.

(Soms moet je wat moeite doen om een goede foto te krijgen !)

Philip Island is ook bekend om zijn mooie surfstranden waarvan we er ook enkele bekeken hebben.

Voor we het eiland weer verlaten rijden we nog naar Pyramid Rock en ook hier zien we weer een “verdwaalde” pinguïn.

Dan wordt het tijd om richting een kampplaats te gaan en na vijftig kilometer rijden komen we uit bij Lang Lang Foreshore Caravan Park. De kampplaats bestaan al sinds 1952 en heeft langs de kust een hele rij oude boothuizen staan waarvan de meeste onbewoond zijn. We krijgen een plekje naast zo’n oud huisje en kijken uit over het water op French Island.

We hebben hier voor twee nachten geboekt, want voor morgen wordt er slecht weer voorspeld, dan heeft verder trekken weinig zin ! 

Verslag 63

We wisten dat we vandaag slecht weer zouden krijgen met veel harde wind en regen, dus hadden we de  twee  zijkanten aan de luifel stevig vastgezet, maar helaas kwam de wind er net omheen gedraaid, waardoor het niet aangenaam was om buiten te verblijven, vooral toen het steeds harder ging regenen. We hebben alles weer afgebroken want het stond te klapperen en zou misschien kapot gegaan zijn.

Voor het eerst deze reis zijn we naar binnen verhuisd, dit is net te doen met z’n tweetjes.

Dus het grootste deel van de dag hebben we binnen spelletjes gedaan terwijl “ons huisje” af en toe behoorlijk schudde en de wind en de regen om de camper heen loeide.

Het water wat gisteren zo kalm en laag was slaat nu met flinke golven tegen de houten afrastering die de huisjes van het strand scheidt.

Tegen half zes is het even droog, zelfs de zon laat zich nog zien, dus gaan we meteen naar buiten om even de benen te strekken met een wandeling langs het strand waar het weer eb wordt.

Ook eten koken schiet er vandaag bij in, dat lukt nu buiten echt niet met windkracht vijf, maar een boterham met pindakaas smaakt ook prima. Nog geen honderd kilometer hiervandaan had Max Verstappen vandaag ook te maken met dit slechte weer tijdens de eerste Grand Prix van dit seizoen in Melbourne, er waren dan ook veel uitvallers, toch heeft hij het gepresteerd om tweede te worden !

Verslag 64

Gelukkig is het vanmorgen weer droog, al staat er nog wel een harde, koude wind. De natte luifel en zijkanten worden weer uitgehangen om te drogen net als onze natte jassen en handdoeken. Voor we vertrekken is alles gelukkig weer droog.

We verlaten de “Western Port” zoals het water hier heet en gaan het binnenland in. Via Drouin rijden we naar Neerim om vervolgens bij Nayook de “Glen Nyook Rainforest Walk” te lopen, een wandeling door de vochtige bossen vol varens en hoge bomen.

Na de lunch rijden we verder naar Yara Junction, een prachtige route door de bossen ook weer met veel varens langs de kant van de weg.

Via Healesville gaan we door het Yarra Ranges N.P. vol bochtige wegen richting Maryville, maar voor die tijd slaan we af naar Maryville State Forest, waar we via een onverharde weg uitkomen bij Andersons Mill Camping Area.

We staan nu op een open plek midden in het bos en kunnen nog geruime tijd in de zon zitten die weer best veel kracht heeft.

Zodra deze echter achter de hoge bomen verdwijnt kunnen we de lange broek en twee vesten aantrekken, zo snel koelt het af. Gelukkig mogen we hier weer een kampvuur maken, die hebben we echt nodig vanavond

Verslag 65

Wanneer je in een bos overnacht heb je grote kans dat je possums ziet en inderdaad, tegen de tijd dat het donker werd kwamen ze tevoorschijn.

Deze dieren met hun prachtige lange, zwarte staart zijn totaal niet schuw, één sprong er zelfs bij een andere kampeerder in de auto. We hadden alle tijd om ze te bekijken want Wim had tijdens het koken iets afgegoten en daar kwamen ze op af.

We hebben vanmorgen heerlijk uitgeslapen, want het bleef lang koud: om acht uur was het pas acht graden en het duurde lang voor de zon boven de bomen uitkwam en voor wat warmte zorgde.  We bevinden ons maar zes kilometer van Maryville en daar heeft een inwoner van die plaats een prachtige tuin ontworpen met allerlei beelden: Bruno’s Sculpture Garden, waar je tegen betaling rond mag wandelen.

We hebben er ruim een uur doorgebracht en zijn zelfs twee keer rondgelopen, elke keer zie je weer iets nieuws.

Daarna rijden we naar de Steavensons Falls en na een korte wandeling zien we een prachtige waterval.

De zon schijnt volop dus gaan we al vrij vroeg naar een kampplaats: Cooksmill Campground in het Cathedral Range State Park en weer lukt het om een leuk plekje te vinden.

Na een late lunch verkennen we de omgeving waarna we genieten van het mooie weer. We zien al snel een wallaby en enkele kangoeroes, ook de kookaburra’s laten van zich horen…….. zouden hier ook possums zitten ?

Verslag 66

Ook hier in het bos van Cathedral Range State Park leven possums. Toen we gisteravond bij het kampvuur zaten hoorden we geritsel en bleek het dat er twee possums in de boom, die vlakbij ons staat, huisden. Deze zijn echter vrij schuw en vluchtten regelmatig het bos of de hoge takken van de boom in.

We verblijven nog in hetzelfde park, dit keer heeft Wím last van z’n rug, zodat we een dagje rustig aan doen. (Met het ouder worden komen de gebreken !!)

We maken alleen een korte wandeling langs het beekje dat hier stroomt en verder luieren we met een leesboek en doen een spelletje.

De temperatuur is weer flink omhoog gegaan en ligt rond de dertig graden, zodat we de meeste tijd in de schaduw doorbrengen. Maar net als gisteren koelt het tegen de avond toch aardig af en gaan we straks ons laatste hout opbranden, dat zal nog een flink kampvuur worden !

Verslag 67

We hadden gister een perfecte avond bij het kampvuur met boven ons een heldere sterrenhemel. Het was windstil en de temperatuur kwam niet onder de achttien graden. Tegen schemertijd kwam er een kangoeroe familie rustig grazen in de buurt van onze kampplaats, het jonkie dronk nog bij z’n moeder uit de buidel. Net voor het donker werd zagen we, op nog geen tien meter afstand, een grote donkere wombat lopen, die even later in de struiken verdween. Ook de possums zijn minder verlegen en komen regelmatig even langs, zelfs onder de luifel. De kampplaats is zo goed als leeg (gisteren stond er nog een hele schoolklas op het terrein), waardoor de dieren weer meer in de buurt komen.

Vanmorgen is het bewolkt en zelfs een beetje vochtig, we verlaten het park en rijden eerst naar Alexandra waar we ons vuil lozen, diesel en water tanken. Via Merton gaan we naar Gooram om de  waterval daar  te bekijken. Ondertussen heeft het al geregend waardoor de wegen glad zijn geworden, het is echt oppassen met rijden zeker bergafwaarts. De Gooram Falls stellen nu niet zoveel voor omdat er niet veel water is, maar na veel regen zal het zeker mooi zijn (misschien morgen al !), wel is de omgeving prachtig !

Bij Euroa heb ik net een foto gemaakt van een grote magpie wanneer het écht begint te regenen en dat doet het nog steeds wanneer we tegen half twee in Shepparton boodschappen gaan doen.

Sinds lange tijd nuttigen we een warme maaltijd in het winkelcentrum zodat Wim vanavond niet hoeft te koken, want er is nog veel meer regen met onweer voorspeld. Achteraf komt dit helemaal goed uit, want bij het inpakken van de boodschappen verrekt Wim z’n rug waardoor hij voorlopig niet veel kan. We wijken uit naar een caravanpark (Vara-Ville Village) waar we een plek met “ensuite” krijgen, bovendien kunnen we hier onder een groot afdak zitten.

Vanaf een uur of zes regent het constant en flink hard ook, maar dat maakt nu niks uit, wij zitten heerlijk droog !!

Verslag 68

Het heeft nog heel wat geplensd vannacht maar vanmorgen is het weer droog en laat de zon zich ook weer zien. Wim moet nog wel heel voorzichtig doen met z’n rug maar we trekken toch weer verder. Deze kampplaats was prima voor één nacht , maar wij staan nu eenmaal liever in de natuur. We rijden terug naar Shepparton waar het museum “Move” staat, een gebouw waar behalve oldtimers ook prachtige vrachtwagens, motoren en fietsen  staan.

Er is zelfs een afdeling met kleding die in de vorige eeuw gedragen werd.

(Ook hier kennen ze molens, maar meer voor de show !)

Tegen de middag rijden we richting de rivier de Murray, hier willen we de komende dagen gaan staan,wel steeds verhuizend naar een ander plekje.

We vinden een prachtige plaats aan het water, af en toe komt er een auto voorbij en op het water een speedboot, maar verder staan we er helemaal alleen, zelfs de kaketoes laten ons met rust.

Tegen de avond hebben we een prachtige zonsondergang en natuurlijk maken we weer een kampvuurtje !

Verslag 69

We werden vanmorgen gewekt door enkele lawaaierige kaketoes, maar het waren er bij lange na niet zoveel als normaal aan de Murray, we zien nu veel meer kookaburra’s. We blijven nog geruime tijd staan op ons mooie plekje, ook omdat we het verslag nog af moeten maken: gisteravond kwamen er opeens allemaal vliegjes en motjes op het licht van de laptop af en konden we echt niet verder met de foto’s. Ook de afwas heb ik laten staan tot vanmorgen, de irritante beestjes kwamen op al het kunstlicht af. Tegen twaalven hebben de camper weer startklaar om verder te trekken, we rijden echter slechts drie kilometer en vinden dan alweer een mooie plek aan de rivier, nog steeds in de buurt van de plaats Barmah.

We kunnen hier iets meer in de schaduw zitten en ook is er meer “leven” aan de andere kant van het water, de New South Wales kant. De Murray vormt namelijk lange tijd de natuurlijke afscheiding tussen de staten Victoria en N.S.W.. Het is tevens de langste en belangrijkste rivier van Australië met een lengte van 1883 kilometer.

Het waterniveau kan erg verschillen: we hebben het heel laag gezien maar ruim twee jaar geleden hadden ze in grote gebieden te maken met overstromingen die toen veel schade aangericht heeft. Ook nu zijn er weer veel bomen waarvan de wortels bijna geen aarde meer hebben, deze zullen binnenkort wel in de rivier vallen, zoals er al zoveel takken en hele bomen in het water liggen.

Vanmiddag hebben we dan eindelijk het hout gekloofd dat we enkele dagen terug al gekocht hadden  maar waar we, vanwege rugproblemen, nog niets mee gedaan hadden. Maar ook vandaag ligt er weer hout “voor het oprapen” langs het water, dus ook nu hebben we het gekochte hout niet eens nodig !

Verslag 70

(Gelukkig hoefden we niet over de oude, houten Stewarts Bridge bij de Goulburn River, maar is er een nieuwe brug naast gebouwd !)

Vandaag (zondag 23 maart) hebben we Echuca bezocht, de interessantste plaats aan de Murray River en al ontstaan in 1864 toen de spoorlijn vanuit Melbourne de rivierhaven bereikte, vanwaar ze katoen, hout, vee en mensen konden vervoeren.

Met zijn raderboten op de diepe Murray werd het plotseling de belangrijkste binnenhaven van Australië met een kade van acht honderd meter lang, gebouwd van rode gombomen.

Bij de oude “port of Echuca” boeken we voor ’s middags een riviercruise van een uur en bekijken er vervolgens de omgeving met z’n oude gebouwen.

(Een beetje groot voor een kampvuur !)

Ook gaan we bij een “wijnhuis” (St. Anne’s vineyards) naar binnen voor een proeverij en komen daar later met twee flessen mousserende wijn weer naar buiten.

De boottrip op de Murray is interessant, we zien veel oude rader- en woonboten en, omdat het weekend is, veel mensen op het water.

De temperatuur stijgt weer naar de achtentwintig graden, dus na de cruise gaan we op zoek naar een overnachtingsplek aan de Murray die we vinden op ruim tien kilometer afstand van de stad.

We staan op een open plek in een bocht van de rivier en zien heel wat vaartuigen voorbij komen: waterskiërs, jetski’s, snelle speedboten en woonboten waarvan de schipper soms moeite heeft om koers te houden, we zitten echt “voor een briefkaart op de eerste rang” ! 

Het bevalt ons nog steeds prima aan de Murray en morgen zoeken we gewoon weer een ander plekje aan dezelfde rivier !

Verslag 71

Wanneer we in het zuidoosten van Australië zijn proberen we altijd meerdere dagen door te brengen aan de Murray. Het is relaxed om hier te staan en je bent er één met de natuur, toch betekent dit ook dat we “aan het werk” moeten: de camper heeft weer een schoonmaakbeurt nodig en de Murray geeft voldoende water ! Vanmorgen zijn we zo’n honderd meter verhuisd naar een plekje in de schaduw én waar we de mogelijkheid hebben om bij de rivier te komen.

Ik heb dan ook heel wat bakken water naar boven gesjouwd en samen hebben we de camper al aardig schoongepoetst.

Gelukkig komen er vandaag niet zoveel boten langs varen, want dan is het water meteen troebel en vol zand wat niet handig is met poetsen.

We zijn heel blij met onze mooie plaats in de schaduw want zelfs daar is het nog dertig graden, in de zon is het nu niet uit te houden.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en omdat het dan ook weer flink afkoelt is vervolgens een kampvuurtje altijd weer verwarmend en gezellig !

Verslag 72

Gisteren, tegen de avond, legde een luxe woonboot vlak bij ons aan. Zo’n boot, met platte onderkant, bestaat meestal uit twee verdiepingen: onderin bevindt zich de simpele stuurplaats, een mooie ruime keuken, vier slaapkamers met badkamer en soms is er ook nog een bubbelbad. Boven heb je een grote ruimte met barbecue waar je kunt  eten of relaxen. Meestal worden deze woonboten voor enkele dagen én met meerdere personen gehuurd om de Murray een stuk af te zakken. Het is voor hen net zoiets als voor ons een “weekendje Center Parcs” ! Wij zijn vanmorgen eerst teruggereden naar Maoma, een grotere plaats vlakbij Echuca, maar dan aan de andere kant van de rivier in New South Wales. Hier hebben we boodschappen gedaan, ons afval geloosd en de jerrycan met water bijgevuld. Het was de bedoeling om het (oudste) Holden Motormuseum te bekijken in Echuca, maar deze is helaas een jaar geleden definitief gesloten. Vervolgens zijn we weer op zoek gegaan naar een nieuw plekje aan de Murray in Victoria. We rijden weer over slechte onverharde wegen door de bossen tot we iets vinden wat ons aanstaat.

We maken er een luie dag van, Wim heeft gisteren teveel gedaan en heeft weer flink last van zijn rug, bovendien is het écht warm vandaag: tweeëndertig graden, te warm om te poetsen. Rond acht uur ’s avonds is het nog bijna dertig graden dus een kampvuur hebben we nu niet nodig !

Verslag 73

De Murray is een rivier met ontzettend veel bochten en behalve dat de boeren het water gebruiken voor irrigatie, is de rivier vooral belangrijk voor recreatie.

Op het water heb je de vele boten, waterskiërs en kanoërs,  langs de kant wordt er gevist en veel gekampeerd. Ook vanmorgen zijn we weer vertrokken van onze overnachtingsplaats, het bleek dat we ’s middags  te veel in de zon stonden waardoor we achter de camper moesten zitten.

Zes jaar geleden hebben we met Dennis ook diverse dagen aan de Murray gestaan en hadden toen een prachtig plekje gevonden waar we meerdere dagen verbleven en waarvan ik de coördinaten nog had. Natuurlijk is er ondertussen de enorme overstroming geweest in oktober 2022 waardoor maandenlang alles onder water stond en er veel verwoest is, maar we hoopten de plek nog terug te vinden. Na  zo’n dertig kilometer rijden verder westwaarts komen we dicht in de buurt, maar de plaats ziet er nu heel anders uit: overal zijn dijkjes aangelegd om te voorkomen dat, bij hoog water, alles weer onderloopt.  Toch vinden we een prachtige plek die veel lijkt op wat we zochten en hier parkeren we onze camper, waarschijnlijk voor twee dagen.

Wim kan hier goed vissen en vangt zowaar vier karpers en vier voorns, de beste score deze reis !

We kunnen de hele dag in de schaduw zitten en het is hier heel rustig: er is geen auto langs gekomen, alleen over het water passeren enkele bootjes.

Wél vinden de kaketoes het blijkbaar ook een mooie plek, want die zijn weer volop aanwezig !

Verslag 74

We werden vanmorgen gewekt door de kaketoes, maar na een half uurtje krijsen zat hun ritueel erop en de rest van de dag zijn ze redelijk rustig geweest. Zoals gezegd blijven we nog een dag op hetzelfde plekje staan, Wim kan hier goed vissen en met ruim dertig graden is het fijn dat er genoeg schaduw is. Ook nu vangt hij weer enkele grote karpers en een paar voorns.

Maar we hebben ook tijd om de camper verder schoon te maken en deze staat nu bijna geheel in de was.

Gisteravond begon het hard te waaien waardoor we ervan af zagen om een kampvuur te maken, nu hebben we, uit voorzorg, de camper alvast een stuk gedraaid zodat we uit de wind kunnen zitten én een vuur kunnen maken.

Het is inmiddels half tien, er ligt een hele berg hout klaar, maar het is nog steeds ruim vijfentwintig graden en bijna windstil, we bekijken het kampvuur dan ook vanaf ruime afstand !!

Verslag 75

Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt en dat blijft het de hele dag, wel is het al tweeëntwintig graden, ideaal weer om de bovenrand van de camper in de was te zetten, waarvoor eerst het dak naar beneden moet. Nadien vertrekken we van ons leuke plekje en komen via onverharde wegen door het bos weer uit op de Murray Valley Highway. 

Onderweg droppen we ons afval in een publieke container en in Cohuna is een watertappunt waar we onze jerrycan weer vullen. Daarna verlaten we de hoofdweg weer en rijden via de River Track langs de Murray op zoek naar een nieuwe overnachtingsplaats. We zien een groepje emoes die zich snel verschuilen achter de bomen en dan bijna één zijn met de omgeving.

We zijn nu niet in de buurt van woonplaatsen waardoor het erg rustig is, we zien helemaal niemand in de bossen rijden en ook op het water zijn geen boten te bekennen. We staan nu op een plekje bij een bocht in de rivier en genieten van de stilte.

(Er moet even een stoel gerepareerd worden, volgende keer zullen we toch echt nieuwe moeten kopen !)

(Er ligt weer genoeg brandhout in het bos voor het oprapen !)

Wim probeert nog even te vissen, maar er is teveel stroming in het water.

Iets na zevenen komt ineens de zon toch nog even tevoorschijn en zorgt voor een schitterende lucht !!

Verslag 76

Gisteravond begon het zachtjes te regenen, we zaten prima onder de luifel met het getik boven ons en een prachtig groot kampvuur voor ons. De hele nacht hield de regen aan, pas vanmorgen rond negenen werd het droog en kwam langzaam de blauwe lucht tevoorschijn. We trekken weer verder en rijden nog lange tijd door de bossen van Gunbower N.P., waar we tientallen kangoeroes verschrikt weg zien springen en even later verbaasd stil zien staan, er komen blijkbaar niet veel auto’s door hun gebied.

Ook een grote groep emoes heeft een mooie plek gevonden bij een groene oase maar loopt de bossen in wanneer wij in de buurt komen.

We bekijken de plaatsjes Koondrook en Barham die tegenover elkaar liggen aan de Murray en veel historie hebben over de scheepvaart uit begin twintigste eeuw.

Dan gaan we richting Swan Hill en stoppen zo’n vijftien kilometer voor die plaats bij “Pental Island”  waar weer diverse mooie plekjes zijn aan de Murray. We vinden het nog steeds heel leuk om aan de rivier te staan, vrij in de natuur met uitzicht op het water en tot nu toe steeds zonder andere kampeerders in de buurt !

Verslag 77

Vanmorgen zijn we naar Swan Hill gereden waar zich het oudste openluchtmuseum van Australië bevindt: Pioneer Settlement. Hier zie je hoe in vroeger tijden de mensen aan de Murray leefden, op en langs het water.  Een heel dorp is nagebouwd met school, kerk, smid, diverse winkels en natuurlijk een raderboot, die al stamt uit 1876.

Ook kun je meerijden in een honderd jaar oude oldtimer of een rondrit maken met paard en wagen.

We wandelen hier zo’n drie uur rond terwijl er een orkestje bekende liedjes speelt, we uitleg krijgen over het boterkarnen, de smid meerdere ijzers in het vuur heeft en we allerlei bedrijfjes van binnen bekijken.

Je kunt hier ook weer een boottocht maken, maar dit hebben we vorige week al gedaan in Echuca, bovendien loopt de temperatuur aardig op en hebben we inmiddels genoeg gezien. Tegen half drie verlaten we Pioneer Settlement en nadat we, voor de laatste keer, onze levensmiddelen bij een supermarkt hebben aangevuld rijden we naar de mooie plek waar we afgelopen nacht ook stonden, het wordt tevens onze laatste overnachting aan de Murray. Onze reis is bijna ten einde, morgen gaan we rustig aan richting Melbourne rijden, onderweg nog enkele stops makend en natuurlijk moet er nog van alles gewassen en schoongemaakt worden voor we naar huis vliegen. We hebben in ieder geval weer prachtige nieuwe herinneringen aan onze tijd aan de Murray !

Verslag 78

Vandaag (31 maart) hebben we twee honderd kilometer afgelegd en bevinden ons nu in de buurt van Bendigo. Al vrij snel maken we een stop bij Lake Boga waar je bij het gelijknamige meer de golven op het water ziet. De laatste dagen staat er steeds een krachtige wind uit het zuiden, maar aan de Murray stonden we mooi beschut.

Ook bekijken we bij Lake Boga prachtig beschilderde silo’s.

Vanaf de plaats Kerang rijden we over de Loddon Valley Highway, een geasfalteerde weg met veel hobbels en spoorvorming. De omgeving is saai: vlak en droog. De koeien en schapen moeten bijgevoerd worden want nergens is gras te bekennen en wanneer er ergens een boer aan het werk is op het land zie je een grote stofwolk achter z’n machine. Toch vinden we nog een leuk plekje om te picknicken langs de weg bij een lagoon, het lijkt hier weer op de Murray.

Tegen half vier stoppen we bij Notley Camping Area, behorend bij Greater Bendigo N.P., waar al diverse kampeerders staan, dat hebben we de afgelopen tien dagen niet meegemaakt ! Ook zijn hier weer (simpele) toiletten, aan de Murray groeven we een gaatje om onze behoefte in te doen, wat voor ons geen enkel probleem was.

We maken nog een korte wandeling, die hier bij de kampplaats aangegeven staat, maar deze stelt niet veel voor.

Daarna wordt het weer tijd voor een spelletje Carcassonne, ons (bijna) dagelijks ritueel. Helaas heeft Wim me weer ingehaald en staat zelfs flink voor, maar het gaat om het spel, niet om het winnen (al baal ik toch wel een beetje dat ik zover achter sta !) !! Wanneer je met meerdere op een kampplaats staat komt er meestal wel een Australiër naar je toe voor een praatje, zo ook vandaag.

We hadden net het avondeten op toen er zelfs twee mannen, met een biertje in de hand,  naar ons toe kwamen, het blijken “goudzoekers” te zijn, maar dan voor de hobby. We hebben uren lang heel gezellig gekletst, al gaat één van de twee eerder weg vanwege de kou (er staat nog steeds een harde wind en het koelt af naar twaalf graden.)  De andere man heeft veel interessante verhalen te vertellen én lust ook wel een wijntje en een whiskey. Voor het eerst deze reis gaan we pas na twaalven naar bed, wel met de nodige alcohol op om warm te blijven !

Verslag 79

We zijn vanmorgen vrij laat opgestaan, hier is de herfst begonnen en het blijft lang fris, pas wanneer de zon boven de bomen uitkomt is het aangenaam. Nadat we het verslag van gisteren hebben afgemaakt (daar had ik vannacht geen zin meer in !) rijden we zo’n twintig kilometer om uit te komen in Marong bij een Big4 Holidays Park. Het wordt tijd om al het beddengoed en de vuile handdoeken te wassen en ook de kleding voor in het vliegtuig moet wél schoon zijn en dat alles doe ik het liefst op een camping waar meerdere wasmachines zijn. We kunnen dan ook meteen de accu’s en andere elektronische apparaten weer opladen en een heerlijke warme douche is ook niet verkeerd.

We boffen nog steeds met het weer dat ’s middags uitkomt op zes en twintig graden en de was is dan ook vrij snel droog. Het is maar goed dat er verder niemand wilde wassen want ik heb alle lijnen nodig ! Ook zijn we nog wel even bezig met de laatste schoonmaakwerkzaamheden, maar rond vijven zijn we helemaal klaar en kunnen we, na een warme douche, nog lange tijd genieten van de zon.

Ons resten nu nog twee hele dagen voor we naar huis vliegen dus morgen gaan we Bendigo verkennen !

Verslag 80

We hebben een leuke, gevarieerde dag gehad. Nog geen tien kilometer verwijderd van onze overnachtingsplek staat een heel groot apart gebouw: the Great Stupa of Universal Compassion, een soort pagoda en de grootste in de Westerse wereld.

Dit is het meest heilige gebouw van het Boeddhisme, we mogen er rondwandelen en het gebouw van binnen bekijken.

De Stupa heeft dezelfde vorm en afmetingen als de Gyantse Stupa (Kumbum) in Tibet: achtenveertig meter hoog en vijftig meter breed.

We zien allerlei Boeddha’s waarvan de  geheel uit jade gekerfde, wel de meest bijzondere is.

Vervolgens rijden we naar Bendigo waar we de Central Deborah Gold Mine bekijken.

In 1851 is er voor het eerst goud gevonden rond Bendigo en tot aan 1954 is er in totaal 24,7 miljoen ounces gevonden, waarmee het duidelijk de rijkste stad van Victoria werd en de één na belangrijkste van heel Australië.   De mijn die wij ingaan (62 meter naar beneden) is in gebruik geweest van 1939 tot 1954 en heeft 929 kilo goud opgeleverd.

Tegenwoordig wordt er nog altijd goud gewonnen in de buurt en er is een tunnelsysteem van meer dan 153 kilometer onder de grond, vaak op wel anderhalve kilometer diepte.

Wanneer we ruim een uur later weer boven de grond zijn gaan we een stukje zuidwaarts en stoppen bij St. Anne’s Winery in Ravenswood waar we een wijnproeverij’tje doen en aansluitend een flesje mousserende Shiraz nuttigen met een uitgebreide kaasplank erbij. Toen we laatst in Echuca waren hebben we, heel toevallig, dezelfde wijn geproefd.

Vlakbij bevindt zich Oak Forest Recreation, een mooie plek in het bos waar we gratis kunnen kamperen en zelfs weer een kampvuurtje mogen maken, waarschijnlijk de laatste deze trip !

Laatste verslag

Ook vanmorgen waren we weer vrij laat uit bed, tegen negenen is het nog geen tien graden. Gelukkig komt de zon weer tevoorschijn waarna het prima weer wordt om koffers te pakken. Er staat namelijk een grote picknicktafel vlakbij zodat we besloten om hier in het bos alvast alle spullen wij elkaar te zoeken. Tegen twaalven zijn de koffers grotendeels gevuld al zijn er natuurlijk enkele artikelen die we vandaag en morgenvroeg nog nodig hebben.

We rijden ruim tachtig kilometer richting Melbourne en stoppen bij Treetops Camp & Activity Centre in Riddells Creek waar we al diverse keren gestaan hebben. Deze kampplaats ligt namelijk dichtbij de plek waar we onze camper stallen (Clarkefield), dus daar kunnen we morgen binnen een half uur naartoe rijden en daarvandaan gaan we met een taxi naar het vliegveld.

We zijn blij dat we vanmorgen al gepakt hebben want het weer wordt er niet beter op: het is de meeste tijd bewolkt en dan meteen erg fris, ook begint het aan het eind van de middag te miezeren. We hebben de luifel niet meer uitgerold, want deze is mooi droog en dat willen we zo houden.

Voor zessen zitten we zelfs al in de camper en gebruiken daar ook de avondmaaltijd. Het wordt nu écht tijd dat we naar huis gaan, het was vandaag in Holland net zo warm als hier (19 graden) !

We hebben weer een prachtige reis gemaakt (en bijna negen duizend kilometer afgelegd) en al die tijd schitterend weer gehad, slechts drie keer hadden we overdag regen en dat in drie maanden tijd ! Thuis wacht ons weer een drukke, maar gezellige tijd en natuurlijk hebben we alweer diverse plannen voor volgende trips, want zolang we gezond zijn blijven we reizen !