Oldtimer reis naar Noorwegen

Wij zijn 6 weken met onze JBA Falcon oldtimer uit 1974 naar Noorwegen geweest en hebben in totaal 6200 km gereden, veel foto’s gemaakt van de prachtige gevarieerde natuur.

Onderstaand kunt u deze reis al lezend en foto’s bekijkend meebeleven.

Verslag 1

We zijn weer aan een nieuw avontuur begonnen: met de
oldtimer naar Noorwegen. Vandaag (maandag 17 juni) zijn we tegen de middag vertrokken uit Dodewaard en rijden via allerlei binnenwegen richting Kiel, vanwaar we de boot naar Noorwegen nemen. We hebben de TomTom ingesteld op 60 kilometer per uur om zo alle grote wegen te vermijden.

Het enige wat we deze vakantie geboekt hebben is de
overtocht naar Oslo, verder zien we wel waar we elke dag terecht komen en waar we slapen. Het is de bedoeling om in hutten te overnachten, maar we hebben ook een klein tentje bij ons en een luchtbed. Veel levensmiddelen kunnen we niet meenemen, daar is geen ruimte voor, dus we zullen elke dag op pad moeten om eten te kopen.

We starten met prima weer (rond de 24 graden) en komen, door
bosrijk gebied rijdend, vlak langs Dieren, waar mijn ouders wonen, dus dat
wordt onze eerste stop. Na een kop koffie met koek en een gezellig gesprek
rijden we verder noordoostwaarts en net over de Duitse grens stoppen we bij het plaatsje Uelsen, waar we onze eerste overnachting zullen hebben. We gaan pas donderdag met de “ferry” over naar Noorwegen en hebben alle tijd ! Via de VVV komen we terecht bij Hotel “Am Waldbad”, waar ook een prima restaurant bij zit.

We lopen eerst naar het dorpje om even de benen te strekken
en ’s avonds na het eten zitten we nog uren buiten op het balkon, genietend van het uitzicht en de prima temperatuur,

zo mag het de rest van de vakantie wel blijven !

Verslag 2

Gisteren (onze 33ste trouwdag) was het de hele
dag prachtig warm, helder weer. We moesten echt de pet opzetten, anders zouden we flink verbranden. We hebben een prachtige rit, de Oranier Route, gereden, die ons door kleine dorpjes en veel bossen afgewisseld met groene velden leidde.
Het was alleen moeilijk ’s middags een parkeerplek te vinden, om een broodje te eten, op een gegeven moment is Wim maar een doodlopend weggetje ingereden, waar een boerderij aan lag. Daar wilden we in de schaduw van wat bomen stoppen. Al snel kwam er een man uit de woning lopen en vroeg of we problemen hadden. Hij bood ons een plek aan op zijn schaduwrijke “Hof” om te zitten en kwam meteen met stoelen aan, we konden zelfs iets te drinken krijgen. Hier hebben we heerlijk uit de zon kunnen eten, met uitzicht op de landerijen.

Tegen half vijf zijn we gestopt bij Hotel Schützenhof in Ahlerstedt, in de buurt van Hamburg. We waren ondertussen wel aan een biertje toe, met die hitte ! Na een heerlijke maaltijd (weer met asperges, die overal te koop worden aangeboden) hebben we nog tot tien uur buiten gezeten !

Vanmorgen was het gelijk weer warm, maar de zon laat zich nauwelijks zien. Weer rijden we via smalle binnenwegen verder richting Kiel. We hebben steeds veel bekijks onderweg: mensen zwaaien, steken hun duim op, of
komen vragen stellen over de oldtimer, altijd weer leuk. Tegen de middag gaan we bij Glückstadt de Elbe over met een grote pont, ook hier worden weer verschillende foto’s van onze auto genomen.

Er wordt veel gebruik gemaakt van deze overtocht en als we aan de overkant zijn staat er alweer een lange file met o.a. vrachtauto’s en campers.

Tegen tweeën komen we aan bij Naturcampingplatz Wrohe am
Westensee, nog slechts twintig kilometer verwijderd van Kiel.

We hebben geen zin meer om in een hotel te gaan (je bent er
toch minder vrij), maar omdat er veel regen en onweer voorspeld is, willen we
ook ons tentje niet opzetten; voor twintig euro huren we een caravan met
voortent en daarin kunnen we het prima uithouden.

Al snel komt er een flinke onweersbui over, maar even later kunnen
we toch weer buiten zitten.

Ook de omgeving wordt natuurlijk verkend: we wandelen naar
de Westensee en door een bos dat tegen de camping aanligt.

Voor vannacht is er weer onweer voorspeld en de vooruitzichten voor Noorwegen zijn niet al te best, maar we moeten er maar het beste van maken !

Verslag 3

Na een avond en nacht vol felle onweersbuien en harde regen,
worden we ’s morgens wakker met warm, zonnig weer. Wél voelt alles erg klammig aan en zijn we blij dat we ons tentje niet opgezet hebben, anders had alles nat mee gemoeten tijdens de overtocht naar Noorwegen. Wim poetst de oldtimer weer helemaal droog, want z’n “tweede liefje” moet er wel glimmend uitzien ! We stoppen nog even bij een tankstation annex garage: omdat er een zware last op het bagagerek zit gaat de achterklep moeilijk dicht, dit blijkt veroorzaakt te worden door een doorgeroeste schroef.

Helaas heeft de monteur niet het juiste gereedschap en tijd om het te fiksen, dus daar moeten we in Noorwegen nog voor op pad.

Tegen half twaalf staan we al in één van de rijen aan de Norwegenkai
in Kiel te wachten tot we de grote ferry Color Magic (één van de twee boten van Color Line) opmogen.

We zijn de enige met een oldtimer en ook nu weer komen er
mensen een praatje maken en foto’s nemen. Regelmatig zoeken we de schaduw op, want de zon bakt behoorlijk en pas na anderhalf uur mogen we de boot op.

Drie jaar terug zijn we ook met deze veerboot over gevaren, maar het blijft een indrukwekkend schip: ze is 224 meter lang, 35 meter breed, er kunnen 550 auto’s op en 2700 passagiers. Er zijn diverse restaurants, een zwembad met wildwaterbaan, een casino, enkele winkeltjes, een tax freeshop (waar alle Noren sterke drank kopen !), een zonnedek en nog veel meer. Dit alles is verdeeld over 15 decks, waarvan de onderste gereserveerd zijn voor de auto’s en vrachtwagens. We hebben een prachtige kamer op deck 8 en nadat we onze spullen er afgeleverd hebben, gaan we eerst naar het bovendek om het vertrek vanuit Kiel te bekijken.

We verblijven er een tijdje, genietend van de zon en van een (duur) biertje ! Nadat we tegen de avond gebruik hebben gemaakt van het “Grand Buffet”, wat ook werkelijk groots is met al z’n soorten vis, vlees, fruit, kaas en desserts, gaan we naar de Show Lounge, waar een prachtige show wordt
neergezet. Acht musicalsterren en twee acrobaten zorgen voor anderhalf uur
spektakel. We vinden de show zo indrukwekkend dat we hem later op de avond voor een tweede keer bekijken !

Daarna vinden we het welletjes en verdwijnen naar onze kamer. Al die tijd heb je nauwelijks in de gaten dat je op een schip zit, de zee is heel kalm en de boot ligt dan ook heel rustig op het water.

Na een prima nachtrust en dito ontbijt komen we tegen tienen aan in Oslo. Helaas is het heel ander weer dan gisteren: er staat een harde koude wind en de zon is nergens te bekennen.

Als we van boord gaan begint het zelfs te regenen en moet de kap, die we er net afgehaald hadden, er weer op. We gaan nu beginnen aan een route die ik, via via, van een groep Morgan-rijders heb gekregen, die in juni 2010 veertien dagen door het land hebben getrokken. Het grappige is, dat wij deze oldtimer-rijders toen zelfs zijn tegengekomen. De tocht voert ons vanaf
Oslo noordelijk over smalle wegen en al vrij snel rijden we langs het
langgerekte meer “Randsfjorden”. In de plaats Jevnaker zien we een Coop
supermarkt en daar halen we boodschappen voor de maaltijd van vandaag. Een eind verderop zien we ineens bij een inham van de fjord een leuk huisje met het bordje “ledig” erbij.

Hier stoppen we en dit wordt ons onderkomen voor de nacht.
Het is een heel mooie start in Noorwegen, een “hut” met alles d’r op en d’r
aan. Als we op het balkon zitten zien we het water gewoon onder ons!

’s Middags lopen we nog een stukje langs het meer en zien we
de eerste huisjes met hun daken van gras.

Helaas blijft het niet droog en tegen achten begint het echt te plenzen,          we kunnen de overkant van de fjord niet meer zien. Dat wordt morgen
weer poetsen voor Wim !!

Verslag 4

Het huisje is zo goed bevallen dat we nog een nacht bijgeboekt hebben. Zaterdagmorgen hebben we wat door de omgeving getoerd en ’s middags scheen de zon en konden we heerlijk op het balkon zitten.

Wim heeft zelfs nog gevist en beet gehad.

Vanmorgen (zondag 23 juni) zijn we toch maar weer verder gegaan, ook al zag het weer er niet al te best uit. We zijn helemaal tot het noordelijkste puntje van de Randsfjord bij Dokka gereden en iets verderop begon een prachtige bergpas (251) die uitkomt bij Fagernes. De hele weg reden we
langs een snelstromende rivier.

Bij Fagernes aangekomen heb ik de route niet helemaal goed gelezen (dat gebeurt me anders nooit !!) en zijn we wel netjes over de brug rechtsaf geslagen de weg 51 op, maar het bleek dat er in tegengestelde richting ook een brug lag naar weg 51. We gingen dus weer zuidelijk in plaats van naar het noorden. (Ik kon het ook niet bekijken aan de stand van de zon, want deze
liet zich niet zien !) Bij de plaats Gol zijn we weer omgekeerd en na bijna
vijfenveertig kilometer waren we weer in de buurt van Fagernes. Het was een
mooie omgeving waar ’s winters veel geskied wordt en ook nu zagen we in de
verte de sneeuw op de bergen liggen. Wim rijdt gelukkig graag en had e r totaal geen moeite mee dat we verkeerd gereden waren.

Vlakbij de plaats Leira vonden we een leuke camping, waar ze ook hutten (hytter) verhuurden, waar we tegen half drie aankwamen.

Ook nu hebben we weer een leuk onderkomen met twee stapelbedden (!), een koelkast, kookplaatje en een leuk zitje. Er is alleen geen stromend water, maar alle voorzieningen zijn op korte afstand aanwezig.

We kijken uit over de Strandefjorden en omliggende bergen.

Tegen vieren schijnt de zon en lopen we naar Leira, waar we bij een pompstation motorolie kopen, want de oldtimer is nogal dorstig. We zien een mooie waterval, maar kunnen er niet vlakbij komen.

Tot nu toe hebben we nog geen mooie wandelroutes kunnen vinden en lopen we gewoon langs de geasfalteerde weg.

Een paar uur later is er van het mooie weer niets meer over en regent het alweer, maar zelfs met nat weer, is Noorwegen een prachtig land !

Verslag 5

We hebben vandaag bijna de hele tijd op de weg 51 gereden, maar dan in de “goede” richting ! De dag begon zonnig en we konden met open kap rijden.   In Hegge hebben we een oude “stavkirke” bekeken, al was deze niet zo bijzonder.

De route is schitterend: langs diverse meren, door kleine dorpjes met altijd houten huizen (er is immers genoeg hout in Noorwegen !) en regelmatig zien we een waterval. De wegen zijn niet altijd even goed en de schapen lopen soms gewoon op de weg, maar dat alles heeft z’n charme. Langzaamaan komen we in hoger gelegen gebied en ligt er steeds meer sneeuw op de bergen, ook gaan we dwars door enkele skioorden, waar nu mensen met skeelers aan het rijden zijn.

In de buurt van het Nationaal Park Jotumheimen wordt het steeds kouder en de lucht steeds donkerder, we zitten dan op ruim 1100 meter hoogte. Ik ben blij met m’n warme muts, die we vanmorgen gekocht hebben, want die heb
je echt nodig.

Opeens begint het te hagelen en moeten we halsoverkop de kap op de auto doen. Gelukkig gaat dit altijd vrij snel met een tiental drukknopen, maar we waren toch nog behoorlijk nat !

Nadat we later een stuk gedaald zijn keert de zon terug en kan de kap er weer af (zo blijf je bezig !)

Tussen de middag kunnen we zelfs buiten aan een leuk meertje picknicken.

Bij het plattelandcentrum Lom, waar een snelstromende rivier het dorp doorkruist staat een prachtige stavkirke met drakenkoppen en andere
versieringen, waar heel wat bezoekers op afkomen.

Na het nemen van wat foto’s en een rondwandeling door het plaatsje rijden we nog een klein stukje verder. Bij Gjeilo Camping nemen we weer een hutje, deze is wel wat simpeler dan die van gisteren, maar weer kunnen we erin slapen, koken, is er elektriciteit en een koelkast. De zon is helaas weer achter de wolken verdwenen en er staat een vieze, koude wind. De voorspellingen voor de komende dagen zijn ook ronduit slecht !

Verslag 6

Toen ik vannacht om half één naar het toiletgebouw liep was het nog “gewoon” licht, ik had echt geen zaklamp nodig !

We konden vanmorgen heerlijk buiten ontbijten in de zon en daarna rustig alles weer inpakken zonder een druppel regen. De kap kon naar beneden en zo vervolgden we de “Morgan” route. Onderweg zijn we gestopt bij een wild stromende rivier waar een korte wandelroute langs liep.

Wat een kracht heeft het water !

Net voorbij Grotli, waar we een replica van een oud Duits oorlogsvliegtuig zagen liggen,

zijn we van de route afgeweken en hebben de prachtige “Gamle Strynefjellsvegen” (258) genomen, een weg die niet geschikt is voor caravans en regelmatig erg bochtig, onverhard of vol met kuilen zit. Weer zagen we de
sneeuw vlakbij en ook dreven er nog ijsschotsen op het water.

Bij “Strynefjellet” werd zelfs nog volop geskied.

Bij Videseter zijn we omgedraaid en hebben dezelfde vijfentwintig kilometer terug gereden, weer langs vele watervallen, meertjes en besneeuwde bergen. Al die tijd bleef het droog, al was de temperatuur soms maar rond de vijf graden en had Wim zelfs z’n oorwarmers op !

Bij de afslag richting Geiranger (53) begon het langzaam mistig te worden en een groot stuk van deze weg hebben we niks van de omgeving kunnen zien, pas tijdens de afdaling naar de fjord werd het langzaam weer helderder.        Er lagen twee grote cruiseschepen op het water en in Geiranger zelf was het flink druk met toeristen. We zijn iets voorbij het dorp gereden naar “Feriesenter”, een camping waar we drie jaar terug met de caravan gestaan hebben. Hier waren nog enkele “hytter ledig” en de kampbaas probeerde ons een hut te verhuren voor 950 kronen (125 euro !). Hij had ook nog één hutje voor 400 kronen maar deze was wel “heel simpel”, volgens hem. Wij vonden deze slaapplek echter goed genoeg en tevens lag deze hut het dichtst bij het water en hebben we nu een prachtig uitzicht over de fjord.

We zijn nog even Geiranger in geweest om boodschappen te doen en daarna snel teruggekeerd naar ons onderkomen waar we twee nachten verblijven. We hebben net toch weer naar de weersvoorspellingen gekeken, maar eigenlijk moeten we dat helemaal niet meer doen, want voor vandaag was er de hele dag regen voorspeld en we hebben nog geen drup gehad !

Verslag 7

Vandaag zouden we de omgeving van de Geirangerfjord gaan bekijken. In de plaats zelf was het alweer flink druk met “cruise-toeristen”. Er werd weer volop naar ons gezwaaid en ook kwamen er weer heel wat fototoestellen tevoorschijn. Af en toe voelen we ons net de koning en koningin al zouden we zonder deze auto totaal geen aandacht hebben gekregen ! Nu staat we straks in menig fotoalbum ! Al snel gaan we via vele S-bochten steil omhoog en het uitzicht is adembenemend.

Er liggen vandaag zelfs drie cruiseschepen in het water. Wanneer we al een stuk op weg zijn naar Dalsnibba, een bekend uitkijkpunt waar je via een tolpas komt, kwamen we tot de ontdekking dat we bijna zonder benzine
zaten. Op de TomTom werd niet aangegeven dat er een benzinestation in Geiranger is en wij konden ons dat ook niet herinneren. Een “eindje” verderop (zo’n 35 kilometer rijden) was gegarandeerd een pomp, dus zijn we daar naartoe gereden. Alleen moesten we hiervoor door drie lange tunnels rijden en kwamen we erachter dat het dimlicht niet meer werkte (gisteren nog wel !). We hadden dus of te weinig licht of we verblindden onze tegenliggers.

Bij het tankstation konden ze ons niet helpen met de verlichting en de dichtstbijzijnde garage was nog dertig kilometer verderop. We besloten om via een omweg terug te rijden naar Geiranger zonder door tunnels te hoeven rijden. Zo kwamen we voor de derde keer op de prachtige route 258 met z’n vele slingerwegen, zomerskigebied en prachtige bevroren meren.

We zijn niet eens meer bij Dalsnibba wezen kijken, want net als gisteren lag dit punt volledig in de mist.

Vlak bij Geiranger waren weer veel toerbussen op de weg en ook komen we regelmatig Hollanders tegen.

Om vier uur (en met ruim honderd kilometer meer op de teller) waren we terug bij ons hutje en hebben een tijdje aan het water gezeten. Met een vest aan is het buiten goed uit te houden en we zitten nu (het is inmiddels negen uur ’s avonds) nog op het balkonnetje.

Het laatste cruiseschip is net de fjord uitgevaren en morgenvroeg worden we wel gewekt door de scheepstoeter van een nieuw arriverend schip !

Verslag 8

Als we de “Morgan-route” blijven volgen zouden we nu via de Geirangerfjord naar Hellesyt varen en vandaar weer langzaam afzakken naar het zuiden. Wij willen eerst nog een stuk noordelijker gaan kijken en vanaf nu gaan we tijdelijk onze eigen weg bepalen, straks pakken we de route weer op.

Over de mooie weg 63 gaan we via vele haarspeldbochten omhoog richting Eidsdal, na nog een laatste blik geworpen te hebben op de Geirangerfjord.

Al vrij snel komen we langs een garage, waar we stoppen om de lichten te laten maken. Ook kopen we een nieuwe accu, want de oldtimer had van-morgen moeite met starten en we wisten dat de accu, na viereneenhalf jaar, aan vervanging toe was.

Nadat alles weer goed werkt vervolgen we onze weg en bij de
Norddalsfjorden gaan we met de veerpont over naar Linge.

Weer is de rit erg mooi, al is deze route wel heel toeristisch. We starten vandaag met wát blauwe lucht, maar de zon komt steeds meer tevoorschijn. Na een paar mooie stopplaatsen komen we bij het belangrijkste deel van de route, de Trollstigen.

Deze heeft een daling van 12 procent met veel haarspeldbochten langs mooie watervallen en hoge bergen. De route is verboden voor caravans, wel zie je veel campers en ook grote touringbussen, die met moeite de bochten maken.

Na een picknickstop komen we aan bij Andalsnes bij de Isfjorden. Hiervandaan gaan we westelijk over de E136 op zoek naar een “hytter”.    Deze vinden we pas zo’n vijftig kilometer verderop voorbij Hoen op
Fagervik camping, een eenvoudige hut, maar op een prachtige locatie ! We staan weer pal aan het water van de Tresfjorden en bovendien schijnt de zon volop op het terras.

Het is zelfs zo warm dat ik m’n bikini aandoe, wat een verschil met gisteren, toen hadden we de dikke mutsen nog op.

Pas na negenen wordt het wat koeler. Helaas komt er over de bergen een donkere lucht opzetten en is er voor vannacht en morgen regen voorspeld. Maar deze prachtige dag kunnen ze ons niet meer afnemen !

Verslag 9

( Deze foto’s zijn gisteravond rond twaalf uur gemaakt ! )

We hebben vanmorgen, nadat we nog een stuk langs de Tresfjorden hebben gereden, bij Furneset de veerpont naar Molde genomen. Net nadat we aan boord waren vertrok de boot en ruim een half uur later stonden we aan de andere kant van de Moldefjorden. Er staat een koude, harde wind en de zon laat zich niet zien.

Vanaf het vissersplaatsje Bud, waar je op de Ergan klif nog restanten ziet van de tweede wereldoorlog, begint de Atlanterhavsvegen.

Deze Atlantische weg, in 1989 officieel geopend, voert over diverse eilandjes en zee-engten door middel van bruggen en wegen ruim boven zeeniveau.

Als je verder doorrijdt kom je uit in Kristiansund, waarvoor je het laatste stuk door een lange tunnel, die onder het water loopt, moet om in de stad te komen. Wij zijn niet gek op tunnels en ook niet op steden en als je dan ook nog vijftien euro tol moet betalen, hoeft het van ons niet meer. We zijn gewoon omgekeerd en hebben dezelfde route terug genomen, met enkele
alternatieve wegen die pal langs de kust lopen. Inmiddels is het weer iets
opgeklaard en daardoor lijkt alles veel vriendelijker.

 

Tegen vieren zijn we terug bij de plaats Bud, waar we op de plaatselijke camping een hut huren.

We kunnen nog even van de zon genieten, maar al snel krijgt de koude zeewind de overhand en verhuizen we naar binnen. Vanavond wordt het
gezellig spelletjes doen met de kachel aan !

Verslag 10

Gisteravond ging de wind ineens liggen en het klaarde helemaal op, hierdoor hebben we toch tot laat in de avond buiten kunnen vertoeven. Vanmorgen echter werden we wakker met nat weer en voor het eerst deze vakantie moesten we de auto met regen inpakken. Onze bestemming voor vandaag is Alesund en hiervoor zijn we twee keer met een veerpont overgevaren en over bruggen gereden, het was echt eiland hoppen.

We hadden alleen pech dat we net de tweede boot misten en omdat het zaterdag (weekend-schema) is, moesten we twee uur wachten op de
volgende pont. We zijn naar het plaatsje Midsund teruggereden, de enige “grote” plaats op het eiland Otroy en hebben daar wat gegeten en de boodschappen gedaan. Diverse bewoners kwamen even naar de auto kijken en een praatje maken en weer valt het ons op dat de meeste Noren goed Engels spreken.

Al die tijd moeten we met de kap op rijden, want het miezert nog steeds. Pas tegen vijven komen we aan in Alesund, waar maar één camping is: Volsdalen. Alle hutten zijn bezet, maar gelukkig hebben ze nog wel kamers vrij, met een klein terrasje. Inmiddels is het eindelijk droog en wordt eerst de oldtimer grondig gepoetst !

Daarna gaan we lopend de stad in, een flinke wandeling, maar dat is wel weer goed; de laatste tijd hebben we weinig lange afstanden gelopen.
In 1904 is het centrum van Alesund door een grote brand verwoest en in drie
jaar tijd is deze weer herbouwd in de toen heersende art-nouveaustijl.

We lopen langs de haven en bekijken diverse huizen, maar het is veel
mooier om de stad vanaf hoogte te zien.

Om negen uur en na 418 traptreden zijn we bij Fjellstua, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over Alesund, op z’n mooist in de stralen van de zon.

We genieten een tijdje van het panorama en gaan daarna weer terug richting de camping, we hebben dan tien kilometer afgelegd !

Verslag 11

We worden wakker met prachtig zonnig weer, dat wordt weer fijn met open kap rijden. Om tien uur staan we alweer op een veerpont, die ons richting de besneeuwde bergen brengt.

Het is vandaag (zondag 30 juni) vrij rustig op de wegen en we rijden dan ook prinsheerlijk door mooie valleien en langs fjorden met steeds bergen om ons heen met in de toppen een laag sneeuw.

Net voor Hellesylt rijden we door een lange donkere tunnel en evenals de motorrijders vinden we het er niet echt prettig: er hangt een vochtige koude lucht en vaak zijn ze slecht verlicht. Ook weerkaatst het geluid van onze auto volop tegen de muren. Als we de tunnel weer uit zijn, komen we bij een prachtig uitkijkpunt: Hamregjolet, hiervandaan zien we de kruising van twee
fjorden, één ervan is de Geirangerfjord.

Vanaf Hellesylt pakken we de “Morgan-route” weer op en rijden richting Stryn. Een eindje verderop ligt de plaats Olden en daarvandaan nemen we de weg naar de prachtige gletsjer Briksdalsbreen.

Tegen tweeën vinden we bij het plaatsje Gryti een leuke hut op Gryta (wat geit betekent) Camping en na een boterhammetje en een kop koffie gaan we op weg naar Jostedalsbreen N.P.

Het is de grootste gletsjer op het Europese vasteland: 100 kilometer lang en 15 kilometer breed. Er loopt een wandelroute naar het ijs en na een uurtje klauteren, waar we halverwege ook nog een koude douche van een waterval over ons heen krijgen, zien we de blauwige gletsjer redelijk dichtbij.

We maken weer heel wat foto’s en beseffen dat we dit jaar aan de andere kant van de aardbol (in Nieuw-Zeeland) ook al twee gletsjers bekeken hebben !

Tegen vijven zijn we terug op de camping en gaan met onze stoeltjes aan het water zitten, wat is de natuur in Noorwegen toch schitterend ! Na het eten verblijven we nog een tijdje buiten, maar we merken wel dat het vandaag snel afkoelt, de sneeuw is immers vlakbij !

Verslag 12

Van het mooie weer van gisteren is niet veel meer over: vanmorgen begon het met motregen en moesten we met de kap op vertrekken. In de loop van de dag hebben we wat zon gehad (kap er weer af !) en tegen drieën begon het zo te plenzen dat we maar snel een hut hebben opgezocht. Het is nu zeven uur en het regent nog steeds en zo te zien blijft het zo. Toch hebben we weer veel moois gezien vandaag: We zijn vanmorgen via Olden, waar een groot cruiseschip aan de kade lag, teruggereden naar Loen. Daarvandaan loopt een smalle weg naar de Kjenndalsbreen, ook een uitloper van de grote gletsjer van Jostedalsbreen. Deze route is haast net zo mooi als de weg naar de Briksdalsbreen, alleen veel minder toeristisch. Hier rijden geen touringbussen en grote campers, we hoeven maar een paar keer uit te wijken voor een auto.

Weer zien we de machtige natuur van blauwig ijs met z’n vele watervallen,  die uitmonden in een “vatnet” (meer).

We rijden dezelfde weg weer terug en gaan dan verder met de oorspronkelijke route, die bij het kleine plaatsje Berge overgaat in een   mooie bergpas.

Bij het uitkijk- en tevens picknickpunt Karistova houden we een lunchstop.

(Een groep Japanners vindt onze auto ook erg mooi !)

Nadat we weer een half uurtje rijden begint het ineens te betrekken en aangezien er nu een lange bergpas komt, besluiten we te stoppen en
deze voor morgen te bewaren. Bij het plaatsje Vassenden ligt Jolvassbu Camping en deze verhuurt ook hutten, er is alleen nog één klein hutje vrij, maar deze ziet er erg leuk uit en ligt bovendien op een paar meter afstand van het toiletgebouw.

De “hytter” staat pal naast de snelstromende rivier Jolstra en van binnen lijkt het wel een huisje uit een openlucht museum, heel knus ingericht. Hier houden we het wel uit tot morgen !

Verslag 13

Nadat we vanmorgen nog een klein stukje op de E 39 hebben gereden, slaan we bij Moskog linksaf de toeristische weg nr. 13 in. Deze vijfenzeventig kilometer lange bergpas voert ons langs wildstromende rivieren,
bergmeertjes en watervallen.

We stoppen regelmatig onderweg en bij een hoog uitkijkpunt, waar we de haarspeldbochten bekijken die we zo moeten gaan nemen, zien we ineens een straaltje vocht onder de auto uitkomen. Dat is even schrikken, maar
het blijkt gelukkig geen benzine of olie te zijn. Het is koelvloeistof die, in
combinatie met een warme motor en ijle lucht, overgelopen is. De oldtimer rijdt nog steeds prima !

We nemen een klein stukje weg 55 en komen zo uit bij Balestrand, een populaire vakantieplaats aan de Sognefjord, vanwaar je uitzicht hebt over een groot gedeelte van de fjord, ook staat er een mooi oud kerkje.

Bij Tjugum gaan we het water over naar Hella en rijden dan lange tijd langs de Sognefjord.

Deze fjord heeft het langste fjordenstelsel van Noorwegen en voert 206 kilometer landinwaarts en de grootste diepste bedraagt 1308 meter.
Hij vertakt zich in vijf hoofdtakken en daarna in allerlei richtingen met lange
zijarmen. De fjord krijgt dan weer andere namen, maar het vormt wel één geheel en staat in verbinding met zee.

Zowel bij de grote plaatsen Hermansverk en Sogndalsfjora stoppen we, want we hebben een probleem met de mobiele telefoon: hij wil niet meer opladen en is al voor zestig procent leeg, het ligt niet aan de stekker maar aan de telefoon zelf. We gebruiken hem om de mails te verzenden en natuurlijk om te bellen en te internetten. Tot nu toe kon niemand ons helpen,
maar we hebben een adres gekregen in Bergen, waar een “Eplehuset” (een winkel van Apple) zit en die kan vaak ook technische problemen oplossen. Daar gaan we over een paar dagen naartoe, dus de telefoon staan nu zoveel mogelijk uit (en Wim mag er geen spelletjes meer op doen !).

We gaan pas tegen vijven op zoek naar een hut en vinden deze in Lyngmo, waar nog net één hut vrij is.

We staan weer pal aan het water van een leuk bergmeer en het blijkt dat hier net een “Bijbelvakantieweek” aan de gang is. We zien jeugd van allerlei leeftijden met hun begeleiders of ouders, die zich prima vermaken met
zwemmen, kanoën en andere activiteiten. Tegen zevenen is de camping ineens verlaten en is iedereen naar binnen voor een kerkdienst. Wim zag net op een aanplakbiljet dat de camping een non-alcohol beleid voert, wij hadden toen al een blikje bier op ! Ons glaasje whisky, wat we elke avond drinken, lijkt gelukkig veel op appelsap !!

Verslag 14

Het is vandaag de hele dag koud, miezerig weer. We houden het lang vol, met vier lagen kleding en muts op, om met open kap te rijden
(zolang je rijdt gaat de regen er overheen !), maar in de loop van de middag
moet de kap er toch op.

Vanaf de gezellige camping in Lyngmo, waar ze gisteravond om tien uur nog het water indoken (terwijl wij met een vest aan buiten zaten), hebben we weg 55 in noordelijke richting vervolgd tot voorbij Skolden, de uiterste punt van de Sognefjord. Bij het plaatsje Turtago zijn we weer zuidelijk gegaan via een prachtige pas, die uitkomt in Ovre Ardal. We zien weer de sneeuw van dichtbij en het lijkt net of we over het “dak” van de aarde rijden, een prachtige tocht.

Dan volgt een stuk weg (53) met veel tunnels, de langste is bijna zeven kilometer ! Aan de kade van het gehucht Laerdalsoyri staan mooie
houten huizen uit de 18e en 19e eeuw, hier houden we een lunchstop en wandelen daarna door de pittoreske straatjes.

Daarna beginnen we aan onze tweede pas: Aurlandsvegen, die tussen Aurland en Laerdal loopt. Deze weg is open van 1 juni tot en met half
oktober, is 48 kilometer lang en het hoogste punt is ruim 1300 meter.           Het alternatief voor deze route is een in 2000 gereed gekomen tunnel door het gebergte met een lengte van 24,5 kilometer !

Dit keer rijden we langs muren van sneeuw en het ijs ligt nog in de bergmeren.

Aan het eind van de weg daal je sterk af en krijg je een prachtig uitzicht op de Sognefjord, helaas ziet alles er vrij triest uit met regen !

In Aurland, acht kilometer verwijderd van de plaats Flam, stoppen we bij “Winjum hytter”, dit keer zit er geen camping bij, maar onze hut ligt tegen een berg aan met uitzicht op de fjord. We lopen nog even, met paraplu op, naar het leuke centrum en keren dan terug naar onze hut, waar we nu binnen
zitten met de kachel aan !

Verslag 15

Als we wakker worden zien we dat de hele omgeving in een dikke mist gehuld is, de bergen aan de overkant van de fjord zijn niet eens te zien. Ons plan om zeven kilometer terug te rijden naar het mooie uitkijkpunt Stegastein, waar we gisteren met regen langskwamen, heeft dan ook weinig zin. Onze eerste stop wordt dus de toeristische plaats Flam, waar per jaar één miljoen bezoekers op af komen en waar honderd en tachtig cruiseschepen per jaar
aanleggen.

Nu ligt het mooie schip “Queen Elizabeth” er en de parkeerplaatsen staan vol bussen en campers, dus het wemelt er weer van de toeristen.

De meesten komen hier om een treinrit te maken over de Flamsbanen, een tocht van twintig kilometer lang, maar met een hoogteverschil van 863,5 meter.

Ook kun je een boottocht maken naar de dichtbij gelegen Naeroyfjord, die samen met de Geirangerfjord op de World Heritage List van UNESCO staat. Wij hebben beide attracties drie jaar terug al gedaan (samen met Dennis) en dit keer wandelen we alleen wat rond. Daarna rijden we ongeveer honderd en vijftig kilometer over de E 16 naar Bergen. We komen door veel tunnels (de langste is twaalf kilometer) en totaal hebben we zeker ruim vijf en twintig kilometer geen daglicht gezien ! Onderweg komen we langs de mooie Tvinnefossen en ook al is het weer heel bewolkt vandaag, het blijft prachtig rijden op de wegen van Noorwegen.

Als we in Bergen aankomen is er zelfs een beetje zon zichtbaar en in Bryggen,het oude centrum, is het gezellig druk. Wij gaan echter eerst naar de “Applestore” voor onze telefoon. Het is er gigantisch druk en na een half uur wachten komt het er uiteindelijk op neer dat ze ons niet kunnen helpen. In een andere winkel kopen we een dongel (zoals we wel vaker doen in het buitenland), om de mails te kunnen verzenden en te internetten, maar voor
alles geregeld is zijn we anderhalf uur verder en is het mooie weer helemaal
verdwenen.

Bergen staat erom bekend dat het er vaak regent en nu komt het ook met bakken uit de lucht vallen, het heeft totaal geen zin meer om rond te kijken. We gaan maar op zoek naar een plek om te overnachten en pas om half
acht komen we aan bij Bratland Camping in Haukeland. We boeken er een mooie hut met uitzicht op het water, waar de regen ervoor zorgt dat het meer goed gevuld blijft !

Verslag 16

We hebben geluk vandaag: het is droog weer, dus rijden we de dertig kilometer vanaf de camping naar Bergen nog een keer. We willen toch ook
wel even “toeristisch” doen !

We gaan naar de haven Vágen, waar twee cruiseschepen en tal van andere boten liggen. Hier vind je ook de vismarkt en de handelskade Bryggen.

We lopen er een tijdje rond en hebben één plensbuitje van vijf minuten, maar meteen daarna schijnt de zon weer, we boffen dus echt !

Nu hebben we de gelegenheid om met de kabelspoorbaan Floybanen (gebouwd in 1918), 320 meter omhoog te gaan naar de berg Floyen,
vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad.

Weer terug beneden nemen we natuurlijk een broodje verse vis op de markt en daarna gaan we, door menigeen weer op de foto gezet, met de oldtimer de stad weer uit.

Eigenlijk willen we vandaag niet zo ver rijden en een leuke stek aan een fjord opzoeken, maar aan de weg 7, een prachtige route langs de Hardangerfjord, zijn haast geen campings of hutten te vinden en zo komen we steeds verder en wordt het alsmaar later. Pas om half zeven hebben we eindelijk geluk en vinden we op Myklatun Camping in Ovre Eidfjord een vrije hut. De camping vlak ernaast (Saebo), waar we eerst heen gingen was helemaal vol, net als enkele andere.

Eigenlijk zocht ik nu een kampplaats om de was te doen (alleen de dunne zomerkleding is nog schoon !), maar helaas heeft nét deze camping geen wasmachines. Gelukkig zijn er grote wasbakken met warm water, dus doe ik nu alles maar op de hand ! Er is voor morgen prachtig weer voorspeld,
dan kan alles goed drogen ! We hebben gelijk voor twee nachten geboekt en maken er morgen een lui dagje van !

Verslag 17

We hebben vandaag (zaterdag 6 juli) prachtig weer gehad, het was de beste dag tot nu toe sinds we in Noorwegen zijn, de hele dag een mooie blauwe lucht met volop zon. We zijn beiden een tijd actief geweest: ik met de was en Wim heeft z’n “tweede liefje” een goede poetsbeurt gegeven.

Tegen tweeën was alles klaar en waren we zelfs nog in Eidfjord, een zeven kilometer verderop gelegen plaatsje, geweest.

We waren op zoek naar een garage, want de auto stottert een beetje en de ontsteking moet bijgesteld worden, maar het is weekend en maandagmorgen kunnen we pas weer terecht.

’s Middags hebben we heerlijk aan het water, dat aan de camping grenst, gezeten en Wim heeft zelfs een forel gevangen. Met dit mooie weer ziet alles er weer prachtig uit ! Het bevalt ons hier prima en we hebben nog maar een nachtje bijgeboekt, dan kunnen we maandagmorgen hiervandaan naar
de garage.

Verslag 18

Het is vanmorgen zwaar bewolkt, iets wat niet voorspeld was, maar vlakbij onze camping bevindt zich het Hardangervidda Natursenter, dus daar zijn we eerst naartoe gegaan.

Hier krijg je allerlei informatie over de natuur van het Hardangerplateau en ook draait er een prachtige film. Het filmdoek is halfrond en je bekijkt de omgeving vanuit een helikopter die over watervallen, gletsjers en bergen vliegt. We hebben de film twee keer bekeken, zo indrukwekkend was deze.

Ook bevinden zich diverse opgezette rendieren in het center, we hebben ze helaas nog niet levend gezien.

Als we tegen enen buiten komen is de lucht helemaal opgeklaard en rijden we langs granieten bergen en weer door enkele tunnels naar deVoringfossen. Hier stort de rivier Bjoreia honderdvijfenveertig meter naar beneden in een imposante kloof, een prachtig gezicht.

We keren om en rijden richting Eidfjord waar een smalle weg naar het vijfhonderdvijftig meter hoge Kjeasen, een boerderij met uitzicht op de Simafjorden, leidt. De laatste vijf kilometer weg voert gedeeltelijk door
een donkere, onverharde tunnel en is zo smal dat je het “hele uur” alleen
omhoog mag rijden en het “halve uur” weer terug naar beneden. De trip was zeker de moeite waard !

Tegen vieren zijn we terug op de camping en kunnen nog anderhalf uur van de zon genieten. Om half zes verdwijnt hij achter de hoge bergen en daarna kun je gelijk warme kleding aantrekken, het koelt meteen flink af. Voor het eerst deze vakantie huizen we drie nachten in dezelfde hut en dat is prima bevallen, mede door het mooie weer en de prachtige omgeving !

Verslag 19

De monteur van de garage in Eidfjord had al snel gezien wat er aan de oldtimer haperde: er moet een nieuwe stift in de distributeur, alleen heeft hij niet zo’n ding ! Hij heeft een noodreparatie verricht en in de plaats Gol, vijftig kilometer voorbij Geilo, is een Fordgarage en daar moet de auto te maken zijn. Hij adviseerde dringend om de stift te vervangen, want we zouden
waarschijnlijk niet ver meer komen zonder reparatie. Na een prachtige pas over de hoogvlakte van Hardanger, met z’n vele bergmeren, komen we aan in Geilo.

Daar hebben we bij een informatiecentrum gevraagd of er in Gol inderdaad wel een Fordgarage is. De dame achter de balie raadde ons aan naar “haar” garage te gaan in Geilo, “die man kan alles” ! Inderdaad bleek de eigenaar alles te weten van Fords en morgenvroeg heeft hij de juiste stift voor de auto en wordt hij gerepareerd. Hij wist ook nog een adres van een camping in de buurt en nu staan we op Birkelund Camping in Hovet i Hallingdal. Een leuke plek met Nederlandse eigenaars waar we aan het begin van de middag al aankwamen. We hebben een knus hutje met één stapelbed, alleen is deze maar 1.80 lang, dus Wim moet met opgetrokken knieën slapen !

Na de lunch zijn we naar Hol gereden, waar een prachtig oud kerkje uit 1200 vlakbij de Holsfjorden staat.

Aan dezelfde weg 50, richting Aurland, vind je voorbij de plaats Hovet een steil wandelpad van anderhalve kilometer naar de mooie Hivjufossen, welke wij volgen.

Na deze wandeling keren we terug naar de camping om te genieten van het mooie weer (21 graden !). Gelukkig verdwijnt de zon híer niet zo snel achter de bergen !

Verslag 20

Net na tienen waren we vanmorgen bij de garage in Geilo en de handige monteur had de stift er vrij snel in gemonteerd. Na een proefrit kwamen we er echter achter dat de auto nog stotterde en dat er nog iets anders aan de hand moest zijn, dus maar weer terug naar de garage ! De man heeft van alles bekeken en een paar dingen vervangen, maar hij was zelf nog niet helemaal
tevreden. Er moeten enkele verouderde ontstekingskabels vervangen worden, dan is het euvel opgelost.

Deze monteur is echt vakkundig en we hebben hem gevraagd de uto weer optimaal te maken, dus gaan we morgenvroeg naar hem terug, want de
kabelset moet eerst besteld worden, We rijden weer naar Birkelund Camping om een hut te boeken en krijgen dit keer een grotere vier-persoons, “onze hut” was alweer verhuurd. Eerlijk gezegd vind ik dit niet zo erg, want het viel niet mee om gisteravond in de hoogslaper te komen ! (Je wordt ouder mama !) .

Jammer genoeg is het vandaag lang niet zulk mooi weer als gisteren, er staat nu een koude, harde wind en de zon zit achter de wolken. Van de aardige campingeigenaars krijgen we een leuke, vijf en zestig kilometer lange rit, aangeraden, die geheel over smalle, onverharde wegen hoog in de bergen leidt.

We rijden langs diverse meren en bevinden ons steeds boven de duizend meter hoogte, met elke keer weer sneeuw in de buurt, dus de kachel in de auto stond volop aan !

Tegen vijven zijn we terug, Wim geeft de auto weer een poetsbeurt en na een half uurtje “buiten zitten”, verhuizen we verkleumd naar binnen. De camping ligt op bijna zeshonderd meter hoogte en het koelt hier heel snel af, het wordt vanavond weer spelletjes doen met de kachel aan !

Verslag 21

De stormachtige wind van gisteren heeft alle wolken weggeblazen en de hele dag hebben schitterend weer met een prachtige blauwe lucht. Net als gistermorgen stonden we weer om tien uur bij de garage en de eigenaar kwam er gelijk aanlopen met de bestelde materialen, binnen een uur had
hij alles gefikst. Het probleem met de auto bleek een combinatie van vier
factoren te zijn, die hij allemaal heeft verholpen. (Alle bougies, die in
Nederland pas vervangen waren, zijn nu weer nieuw omdat enkele verbrand waren.) Naast een prima vakman is het een allervriendelijkste man die tijd maakt voor een leuke anekdote en diverse tips geeft over Noorwegen. Ook is zijn werk tevens z’n hobby, dat is wel duidelijk. Als we uiteindelijk alles afrekenen valt het veel goedkoper uit dan we gedacht hadden, totaal zijn we 1800 kronen kwijt (+/- 230 euro), terwijl hij een paar uur bezig is geweest en er allerlei nieuwe materialen zijn gebruikt ! De auto rijdt weer als nieuw !

We vervolgen onze route zuidwaarts, eerst over de weg 40 en na vijf en veertig kilometer buigen we af naar weg 364.

We komen langs een groot stuwmeer, maar pas in de Tessungdalen wordt het echt mooi: onze route loopt langs de prachtige snelstromende rivier Austbygdai.

Onderweg stoppen we om te lunchen en dit is de mooiste picknickplaats tot nu toe !

Daarna rijden we nog een stukje tot we aan het meer Tinnsjo komen bij camping Sandviken, deze ligt pal aan het water. Er zijn maar twee hutten vrij, die ons beiden niet bevallen: de simpelste tweepersoons is twee keer zo duur als wat we de laatste tijd betaald hebben en ook zitten er geen balkon en stoelen bij. We besluiten voor het eerst de tent te gebruiken, de weersvoorspellingen zijn goed, dus nu moeten we het uitproberen.

De tent staat snel en we hebben uitzicht op het meer, we missen alleen de koelkast die we tot nu toe hadden, maar gelukkig kopen we iedere keer maar voor één dag eten !

Er is toevallig een soort “concert” op de camping van vijf tot acht en we brengen geruime tijd luisterend door bij het zingende duo dat zichzelf begeleid met gitaar. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht over het meer.

(Het blijft bij “pootje baden”, want het water is maar zestien graden !)

Om half acht verdwijnt de zon achter de bergen en gaan de vesten weer aan, we zullen wel vrij vroeg de tent induiken !

Verslag 22

Onze eerste nacht in het tentje is redelijk goed bevallen, omdat het snel frisser werd lagen we vroeger op bed dan anders, maar in de slaapzak
was het lekker warm. Alleen: vanaf het luchtbed dringt de kou langzaam door en koel je toch af, zodat ik ’s nachts wakker werd met verstijfde spieren. We
hebben vanmorgen een paar dunne matjes gekocht, die dit voortaan moeten
verhinderen. Verder hebben we ons prima gered: we hadden ons een picknick tafel toegeëigend en de camping had een heel luxe toiletgebouw !

Na een stukje rijden kwamen we aan bij de plaats Rjukan, een langgerekt dorp in een schaduwrijke vallei.

Wij zijn er met de kabelbaan Krossobanen, aangelegd in 1928, 886 meter omhoog gegaan en hebben vandaar een wandeling gemaakt van vier en een
halve kilometer rond de Gvepseborg. Hiervandaan kijk je op de 1883 meter hoge Gaustadtoppen en de Hardangervidda. Het was prachtig weer en het uitzicht was erg mooi.

Vanaf Rjukan volgen we niet langer de “Morgan-route”, maar buigen wij af naar het zuid-westen. De originele route loopt naar het zuiden en telt nog maar één dag: naar Kristiansand en van daaruit met de boot over naar
Denemarken. Wij hebben echter nog een paar weken de tijd en maken nu onze eigen route ! We rijden verder over de weg 37 en passeren het Mosvatnet, een groot meer met diverse aftakkingen en weer met uitzicht op de besneeuwde bergen.

We nemen een doodlopende weg vanaf Arabu naar Varland (twee gehuchten) op een schiereiland en wanneer we terugkeren zien we “hytter ledig” staan bij een particulier. We hebben nu een prachtig vijf persoonshuisje met aparte badkamer, keuken en huiskamer. Er zit zelfs een afwasmachine in (!) en dit alles voor 400 kronen !

Bovendien is de omgeving schitterend: we hebben er rondgewandeld en Wim heeft er een tijd gevist, dit is een echte aanrader !

 

We zagen net dat het vannacht afkoelt naar drie graden, dus waarschijnlijk gaat de houtkachel (ook in het huisje aanwezig, mét hout !) wel aan.

Verslag 23

We hebben vanmorgen meteen een dagje bijgeboekt voor het leuke huisje, waardoor er vandaag geen auto ingepakt hoeft te worden en Wim na het ontbijt een tijdje gaat vissen. Daarna rijden we naar Rauland, zo’n vijftien kilometer verderop en gaan daar, hopelijk voor de laatste keer deze vakantie, naar een garage ! De voorste autobanden moeten namelijk vervangen worden, er zit weinig profiel meer op, wat link is met regen. Deze banden zaten er al op toen wij de oldtimer eind 2008 kochten en we hebben er sindsdien heel wat mee gereden (ruim zestien duizend kilometer !)

 

Vlakbij Rauland bevindt zich Telemarkstunet, een collectie historische gebouwen, waarin oude ambachten en aparte handwerken tentoongesteld
worden.

 

We ontmoeten er een man uit Malawi, die met een prachtig houtsnijwerk bezig is.

In één van de houten huisjes is het knap heet door een oven die nog volop in gebruik is en de bakker verkoopt er heerlijke zelfgebakken koeken.

Je kunt zien dat iedereen vroeger veel kleiner was, want overal moet je goed uitkijken dat je je hoofd niet stoot !

We maken nog een mooie tocht om het Totakvatnetmeer en Wim is weer honderd procent tevreden over de auto, hij rijdt weer “als een zonnetje” !

Het is vandaag prachtig weer, we hoeven geen vesten aan en zelfs de zijraampjes staan open. Tegen vieren zijn we terug bij de hytter en zitten daarna nog uren aan de waterkant op de vlakke stenen, met een zacht
briesje vanaf het meer. Zo mag het de rest van de vakantie wel blijven !

Verslag 24

Terwijl Wim gisteravond na het eten de auto aan het poetsen was, werd hij opeens aangevallen door honderden kleine muggen, het leken net de
“midgees” in Schotland. Je was gewoon verplicht om naar binnen te gaan, ondank het mooie weer. Hij zit nu onder de jeukende bultjes, erg irritant onder het rijden. We begonnen vanmorgen met een regenbuitje, maar daarna
klaarde het weer aardig op en konden we, met de kap naar beneden, vertrekken. Al vlak voorbij Rauland was onze eerste stop, want in deze omgeving staan veel oude gebouwen en we wilden er toch nog een paar op de foto zetten.

We vervolgen weg 37 die overgaat in nr. 38 en bij de plaats Dalen, die echt in een “dal” ligt en tevens het eindpunt is van het Telemarkkanaal, nemen we een bergpas naar de Eidsborg. Daar staat een staafkerk (wat betekent dat hij geheel van hout gemaakt is) en aangezien we er nog niet veel bekeken hebben dit keer, wilden we er wel een stukje voor omrijden.

 

Terug in Dalen, gelegen aan het Bandakmeer, gaan we verder met een volgende bergpas (45) en tussen de middag stoppen we bij Valle.

Hier is een leuke picknickplaats aan een watertje met allemaal grote stenen en een waterval, het is er druk met Noren die er zelfs gaan zwemmen.

Wij zitten het te bekijken met de vesten aan !

Nadat we boodschappen hebben gedaan vervolgen we onze reis en krijgen weer een pas, die boven de duizend meter gaat en waar we de sneeuw
weer van dichtbij zien liggen. Inmiddels is het helemaal bewolkt en koud geworden en kunnen de mutsen weer op !

Ons einddoel voor vandaag is de “Preikestolen” bij Jörpeland, dit blijkt een aardig grote afstand te zijn en als het dan ook nog gaat regenen, is het niet zo leuk rijden meer. We gaan op zoek naar een camping, maar dat valt niet mee. Wel komen we langs skigebieden met particuliere huisjes, maar die zijn bewoond. We rijden dus maar gewoon door, nemen de veerpont bij Lauvvik en rijden eerst naar Preikestolen camping, die geen hutten blijkt te verhuren en bij de wandelplaats zelf, iets verderop, staat alleen een jeugdherberg. We gaan weer terug en proberen het twintig kilometer verderop bij Solvik camping, waar we drie jaar terug ook hebben gestaan, maar deze bestaat niet meer ! Het zit ons niet mee, het is inmiddels half zeven en we hebben al
320 kilometer gereden. Gelukkig is er een slimme Noor, midden in de plaats
Jörpeland, die z’n tuinhuisje verhuurd voor 500 kronen en zo vinden we toch nog een slaapplek. We hadden twee alternatieven: een hotelkamer of de tent opzetten, maar beiden waren niet echt aanlokkelijk. Hopelijk is het morgen mooi weer en kunnen we de “Preikestolen” gaan beklimmen !

Verslag 25

Toen we vanmorgen, net als elke dag, om kwart voor acht wakker werden, miezerde het en hing er een heel wolkendek boven Jörpeland. Niet echt mooi weer om een lange wandeltocht te maken ! Toch hebben we de rugzak gepakt en zijn naar de Preikestolen gereden. Om elf uur was het er al goed
druk, mede omdat het zondag (14 juli) is en tevens hoogseizoen.

De lucht ziet nog steeds grauw uit als we aan de wandeling beginnen, maar vol goede moed klauteren we over stenen, lopen door blubber en over
vlonderpaden.

Onderweg zien we leuke bergmeertjes en ook in de verte de zee met z’n vele eilandjes, nog steeds met een donkere lucht erbij.

Na ruim anderhalf uur klimmen komen we bij de Preekstoel, een 604 meter hoge, recht uit de Lysefjord omhoog stekende rots, die van boven helemaal plat en vierkant is. Languit liggend kijk ik over de rand, ruim zeshonderd meter naar beneden. Helaas is de rots nog steeds grotendeels in de mist gehuld.

We klauteren nog een stukje hoger voor een mooi uitzicht en opeens begint de zon te schijnen, wauw, het ziet er gelijk veel mooier uit !

We nemen uitgebreid pauze om te genieten van het mooie panorama. Daarna volgt de lange weg terug, echt een aanslag op de knieën.

Ruim na drieën zijn we weer beneden, het was een vermoeiende, maar prachtige tocht en we hadden echt geluk dat de zon even scheen.

We rijden weer terug naar de veerpont, die ons naar Lauvvik brengt en dan pakken we route 13, een schitterend stuk weg langs allerlei meertjes. De zon is weer gaan schijnen en maakt alles nog mooier. Bij Sandnes nemen we de Nordsjovegen (de Noordzee-route nr.44) en die volgen we tot Brusand.
Hier verblijven we nu op de gelijknamige camping in een hut en hebben meteen voor twee dagen geboekt, even lekker luieren !

We gaan toch nog even de omgeving verkennen: we hebben ineens een heel ander landschap gekregen: duinen en zee in plaats van fjorden en bergen, maar ook dit is Noorwegen !

Verslag 26

Gisteravond was het tegen middernacht zo goed als donker,
wat te verklaren is, want we zitten nu in het zuiden van Noorwegen en de
“langste dag” is al weer bijna een maand geleden !

Zoals de campingbaas gisteren voorspeld had heeft het vandaag veel geregend. We hebben dus eerst heerlijk uitgeslapen en zijn pas tegen de middag op pad gegaan, eerst voor boodschappen en later voor een langere trip. Route 44 is werkelijk heel afwisselend, de ene keer rijd je vlak langs de zee, even later weer door bergen en langs meertjes. Wel zie je overal veel aparte rotsen, blijkbaar behorend bij de streek.

In de stad Egersund, de grootste visserijhaven van Noorwegen, zien we voor het eerst deze vakantie een “vinmonopolet”, een staatswinkel waar wijn en sterke drank verkocht wordt, deze vind je alleen in de grotere steden en ze zijn maar bepaalde uren open. We kopen er een drie literpak rode wijn voor de “redelijke” prijs van 320 kronen (ruim veertig euro !) en vandaag drinken we na ruim drie weken weer een wijntje, proost !

We rijden nog een leuk pasje, ongeschikt voor caravans, maar vol met bergmeertjes en na ruim honderd en twintig kilometer zijn we net op
tijd terug bij onze hut, voor het weer begint te regenen.

Het mooie weer is nu in Nederland waar het vandaag ruim 28 graden is, hopelijk krijgen we er hier ook wat van mee !

Verslag 27

We zijn vanmorgen met motregen van de camping vertrokken, maar tegen de tijd dat we in Sogndalstrand, een leuk oud dorpje, aankwamen, was het weer droog. We hebben rondgewandeld tussen huisjes uit de 18e en 19e eeuw, gelegen aan zee.

Daarna hebben we de mooie, afwisselende route 44 vervolgd, die langs fjorden en hoge bergen gaat, tot aan de plaats Flekkefjord.

Overal zie je leuke boothuizen aan het water, echt iets voor deze streek.

Inmiddels is het prachtig weer geworden en via allerlei binnenwegen rijden we naar de kust, waar we op een camping willen gaan staan.

Ineens zitten we midden in de drukte van het hoogseizoen: grote campings vol Noren, geen hutje te huur en alles is heel massaal,…. wegwezen ! We rijden weer noordwaarts het binnenland in en bij elk bordje camping/hytter gaan we kijken of er iets te huur is. Opeens zien we een bordje Hogetveits Naturcamp, Bjelland: 8 kilometer en we draaien een onverharde weg in die vrij steil omhoog gaat. Als we aankomen worden we gelijk verwelkomt door
Kjell, de eigenaar, die wég is van onze auto. Hij leidt ons rond over de kamp-plaats en het lijkt wel of we in een openlucht museum terecht zijn gekomen.

Overal staan aparte, oude gebouwen die hij zelf heeft opgeknapt. Ook ons hutje ziet er leuk uit en heeft zelfs buiten een open haard. We mogen net zoveel hout gebruiken als we willen en hij brengt ons ook nog aanmaakvloeistof, want dat hebben we natuurlijk niet bij ons.

In de “kampwinkel” bestellen we broodjes, die de eigenaresse zelf bakt en even later zien we Kjell met paard en wagen rondrijden, de kar vol met kinderen.

Er zijn diverse Nederlanders op de camping want het blijkt dat er reclame is gemaakt via twee reisgidsen ! Wij zijn in ieder geval blij dat we deze plek gevonden hebben en we knopen er gelijk een tweede dag aan vast !

Verslag 28

 

Aan het eind van de morgen zijn we via de 460 naar het zuidelijkste punt van het vasteland van Noorwegen gereden, naar de vuurtoren op het schiereiland Lindesnes, 2518 kilometer verwijderd van de Noordkaap in het hoge noorden.

Onderweg zijn we gestopt bij een garage in Vigeland, omdat de auto weer stotterde. De bougies zijn schoongemaakt en Wim heeft nu zelf de spullen om dit volgende keer te verhelpen. (In Nederland moet er nog wel iets gerepareerd worden, maar dit heeft geen haast !)

De rit naar “Linderness Fyr” was schitterend en met het prachtige zonnige weer (25 graden) is het heerlijk rijden. Overal zag je zonaanbidders op de zandstrandjes en ook waren er veel boten op het water.

De vuurtoren uit 1915 staat 50 meter boven de zeespiegel en met goed weer kun je hem op 37 kilometer afstand zien, het is het belangrijkste navigatiepunt van de Skagerrak.

We zijn diverse uren onderweg geweest en kwamen pas tegen half zeven terug op ons leuke stekkie.

Een grote hut, die gisteren verhuurd was aan een groep Noorse fietsers (die we vandaag regelmatig zwaaiend en toeterend gepasseerd zijn !) staat vandaag leeg en we zijn even binnen wezen kijken: Kjell heeft dit huis helemaal herbouwd en het ziet er prachtig uit, met bedsteden, spinnewiel
en leuke inrichting.

Weer gaat de buitenhaard aan en we zitten tot laat in de avond bij de warmte van het vuur. Morgen blijven we ook nog hier, maar dan gaan we alleen lopend de omgeving verkennen !

Verslag 29

Er was voor vandaag prachtig weer voorspeld, dus wilden we er een luie dag van maken.

De morgen begon met volop zon, maar tegen de middag was de lucht helemaal bewolkt en koelde het flink af. We zitten hier vrij hoog op een
berg en de wind waait er flink overheen, gelukkig zitten wij op ons plekje
aardig beschut. Op de camping is het rustig geworden, er zijn vanmorgen diverse mensen vertrokken, waaronder onze leuke buren uit Eindhoven, waarmee we de eerste avond hier gezellig bij het vuur hebben gezeten.

Er hoort ook nog een meertje bij de kampplaats en daar wandelen we naartoe, al houden we geen droge voeten en moeten we af en toe door
de modder baggeren.

Het was de bedoeling hier te gaan vissen, maar het water is erg ondiep. Wel ziet de omgeving er gezellig uit en de kampbaas heeft zelfs voor een “toilet” gezorgd !

Terug bij ons hutje gaat de kachel al vroeg aan en zitten we heerlijk te lezen bij de warme vlammen.

Pas tegen vieren laat de zon zich weer zien en is het zonder houtkachel behaaglijk. We ontdekken nog twee nieuwe ingerichte huisjes in het
“open lucht museum” die van de week gesloten waren: het hutje van een
schoenmaker en een plek waar kaas gemaakt werd. We hebben nog nooit zo’n aparte kampplaats meegemaakt.

We willen straks, tegen tienen, nog met de oldtimer op pad om elanden te spotten. Deze prachtige dieren laten zich sóms bij schemer zien, al trekken ze zich in de zomer meestal terug in de bossen en heb je in de winter de meeste kans ze te vinden, we gaan het toch proberen !

Verslag 30

Het is vandaag prachtig weer en de voorspellingen voor de komende dagen zijn ook goed, rond de vijfentwintig graden ! We rijden noordwaarts naar Neset Camping, gelegen in het Setesdal op een landtong in de Byglandsfjord, dertien kilometer noordelijk van de plaats Evje. Hier hebben we drie jaar terug ook gestaan en hadden er goede herinneringen aan, bovendien staan we nu haast op dezelfde plek als toen, pal aan het water. (Dennis moet het zeker herkennen !)

We vonden de hutten hier niet leuk en ze stonden op een vreemde plaats, dus we hebben de tent weer opgezet ! Het is druk op de Nederlandstalige kampplaats, waar alleen Duitsers en Noren staan. Als we aankomen is er net een folkloristische groep uit deze streek bezig met een optreden van zang, dans en muziek, leuk om te zien en te horen.

We maken er een luie middag van en ik ga zelfs nog even het water in.         (Wel fris, hoor !)

Tot negen uur schijnt de zon, daarna koelt het wel af, maar we kunnen gewoon buiten blijven zitten. We zijn van plan hier drie nachten te blijven en dan met de boot vanuit Kristiansand over te varen naar Denemarken !

Verslag 31

We hebben prima geslapen vannacht in ons tentje, het luchtbed hebben we niet gebruikt, maar alleen de smalle opblaasbare matjes, zodoende hielden we ruimte over voor onze tassen en andere spullen.

Tegen achten scheen de zon op de tent en werd het tijd om op
te staan ! De wind is gaan liggen en het belooft een warme dag te worden. Om tien uur zitten we al in de auto om een “rondje meer” te doen.

De fjord is smal en langgerekt en halverwege is een oude sluis te bekijken, die inmiddels buiten werking is.

Bij de Reiarsfossen keren we om en gaan verder zuidwaarts, via een smalle weg langs hoge bergen.

Onderweg is een prachtig natuurgebied te bekijken, waar beschermde visarenden broeden en aan het eind gaat de fjord over in de snelstromende rivier Otra, waar veel geraft wordt.

Ook hier stoppen we om diverse groepen waaghalzen in rubberboten door het woeste water te zien ploegen. Eén boot gaat over de kop, bij een andere valt er een passagier uit !

Nadat we boodschappen hebben gedaan in Evje, waar we voor twee dagen bier hebben gekocht, omdat zondags en ’s avonds de winkels dit niet
mogen en kúnnen verkopen (de kassa’s blokkeren de verkoop !), keren we terug naar de camping. In tegenstelling tot de Noren brengen wij de middag in de schaduw door en aan het eind van de dag wagen we ons in het verkoelende water. Tegen de avond komt er wind opzetten, dit keer uit zuidelijke richting pal in onze tent, maar het is een vrij warme wind. Nog één dag in Noorwegen en dan keren we langzaam huiswaarts !

Verslag 32

We hebben totaal geen spijt dat we de tent opgezet hebben, met dit mooie weer heb je alleen maar een plek nodig om te slapen. We kunnen nu alleen niet beschikken over een koelkast, maar achterin de auto blijft alles redelijk koud en de blikjes bier hebben we in een emmer fjordwater gezet  Gisteravond hebben we tot half twaalf buiten spelletjes gedaan, daarna werd het te schemerig en te fris. Deze vakantie hebben we triominos, skipbo en yathzee bij ons, we missen ons favoriete spel Carcassonne, maar we hadden niet verwacht dat de hutjes een grote tafel zouden hebben, die nodig is bij dit spel. Volgende keer, wanneer we met de oldtimer naar de Noordkaap gaan (!), gaat het spel zeker mee !

Vanmorgen heeft Wim een tijdje gevist op het schiereilandje waar we vlakbij staan en hij heeft twee forelletjes gevangen, ze waren echter te klein om op te eten.

Na het ontbijt zijn we, ondanks het extreem warme weer, toch de auto ingestapt om een tripje te maken. We hebben allerlei smalle wegen genomen in de bergen en je komt dan haast niemand tegen. Noorwegen is zo wie zo een dun bevolkt land met gemiddeld slechts twaalf mensen op een km2.       Bij het plaatsje Aknes zagen we toevallig een hele groep oldtimers staan, er was blijkbaar een samenkomst van deze autobezitters. We hebben onze oldtimer erbij gezet en zijn daarna met het fototoestel op pad gegaan om er een aantal te vereeuwigen.

 

Ook hebben we natuurlijk weer prachtige plaatjes gemaakt van de schitterende natuur.

Tegen half drie waren we terug op de camping en zijn eerst af gaan koelen in het meer. Ik heb er nog steeds moeite mee om door te komen, maar het is wel verfrissend, Wim duikt er wél zo in ! De rest van de dag hebben we gelezen en geluierd.

Morgen gaan we om half twee met de snelle boot van Fjordline over van Kristiansand naar Hirtshals, deze doet er twee uur en een kwartier over. Tegen vieren komen we aan in Denemarken en hebben dan nog tijd genoeg om boodschappen te doen en een slaapplek te vinden.

Verslag 33

We stonden vanmorgen om half twaalf al bij de haven van Kritiansand, nog een uur voor de officiële inchecktijd. Toch stonden er al diverse campers en auto’s te wachten op de grote catamaran die om half twee zou vertrekken richting Denemarken.

We hadden ook de grote boot van ColorLine kunnen nemen, maar die voer alleen om acht uur ’s morgens en om vier uur ’s middags. We zouden dan pas na achten ’s avonds in Denemarken aankomen en dat vonden we wel erg laat. Toen de boot aankwam in Kristiansand was het gelijk een grote drukte: alle auto’s en campers die van de veerboot afkwamen vanuit Hirsthals en de velen die er weer op moesten. Wij werden onderin het ruim geplaatst naast de motorrijders, omdat de oldtimer nogal laag is ! Stipt om half twee vertrok de catamaran en zodra hij op volle zee was gingen de motoren voluit.

Er staat een aardige wind vandaag en Wim had uit voorzorg al een reistablet ingenomen, maar goed ook, want de boot ging aardig heen en weer
! Je bent haast verplicht in je stoel te blijven zitten en toiletgebruik uit te stellen tot in Denemarken ! Eenmaal aangekomen gingen wij als allerlaatste van boord en zodra we aan land kwamen voelden we de intense warmte van de hittegolf die momenteel in Europa heerst. Gelukkig hoefden we niet ver meer te rijden en na een stop in Hjorring voor de boodschappen kwamen we een half uur later in de plaats Lokken aan bij een camping pal aan de Skagerrakzee.

Met dit prachtige weer zetten we natuurlijk ons tentje weer op, maar dit keer moeten we het zonder picknicktafel doen. De maaltijd wordt nu op de grond klaargemaakt en we eten dus primitief met het bord op schoot, geen enkel probleem !

We maken een strandwandeling, waarbij we langs diverse oude bunkers komen en tegen negenen gaan we met onze stoelen op een duin zitten om,
voor het eerst deze vakantie, de zon in de zee te zien zakken.

Pas tegen tienen verdwijnt hij echt achter de horizon en al die tijd hebben wij, met een wijntje erbij, genoten van het uitzicht en het geluid van de ruisende golven !

Verslag 34

Als je ruim een maand lang allerlei pasjes rijdt langs hoge, vaak besneeuwde bergen, watervallen en fjorden ziet en leuke houten huisjes, prachtig aan het water gelegen, aanschouwd, dan is het wel even wennen om rechte, vlakke wegen te rijden en weer gewoon stenen huizen aan de kant van de weg te zien staan. Denemarken is net Holland: vlak, vaak kaal en met rechte wegen, ook waait er een harde wind.

We zijn vanmorgen, dinsdag 23 juli, met prachtig weer vertrokken uit Lokken, vanaf één van de vele grote campings aan de westkust. We blijven deze kustlijn volgen en komen zo langs Nationalpark Thy, waar het veel lijkt op een combinatie van de Hoge Veluwe en de Noord Hollandse duinen.

Ook de “afsluitdijk” gaan we over en even later nemen we de veerpont naar Thyboron om zo het Nissum Bredning over te steken. Dit keer hebben we geluk dat we zo’n kleine auto hebben; de camper voor ons in de rij moet wachten op de volgende pont, wíj kunnen nog net mee.

Bij de plek waar we even later stoppen om te picknicken blijken toevallig diverse oude grafheuvels te liggen, die dateren van ruim duizend jaar voor Christus.

Tegen drieën beginnen we te kijken naar een kampplaats aan zee en deze vinden we bij Lyngvig, waar ook een vuurtoren staat.

Het is een grote camping die eindigt bij de duinen en ook hier gaan we, net als gisteren, het strand op voor een wandeling en tegen tienen zitten we, samen met vele anderen, te kijken hoe de zon in de zee zakt !

Verslag 35

Het eerste stuk wat we vanmorgen reden was nog wel interessant: over een smalle landstrook met aan de ene kant de Noordzee en aan de andere zijde het meer Ringkobing Fjord, al heb ik bij een “fjord” eigenlijk wel iets anders in gedachten ! Daarna volgden weer een tijd lang rechte wegen langs veel boerderijen en vlak land. Tussen de middag zijn we naar het eiland Romo gereden, dat door een tien kilometer lange weg met het vaste land wordt
verbonden. We hadden vorige week een tip gekregen dat je hier kon “strand rijden”, iets wat we met de oldtimer natuurlijk nog nooit gedaan hebben. Het bleek een gigantisch groot strand te zijn waar honderden auto’s en campers geparkeerd stonden, de zee hebben we niet eens gezien !

We hebben er een boterham gegeten, al moest je goed opletten dat er geen zand op waaide !

Langzaamaan begint de er een lichte nevel voor de zon te komen, wat niet erg is bij 27 graden en ook zagen we een ronde cirkel (halo) rond de zon, wat erop duidt dat er ander weer op komst is.

We rijden nog een stuk zuidelijker en net voor de grensovergang naar Duitsland zien we een leuke camping in het pittoreske plaatsje Rudbol.

Hier brengen we de rest van de dag door en zetten onze tent weer op, hopelijk is het morgenvroeg nog droog!

Verslag 36

We lagen nog maar net op bed toen het begon te spetteren, de nacht van woensdag op donderdag, en ’s morgens was de tent nog nat. Gelukkig
regende het niet meer en ook kwam de zon gelijk weer tevoorschijn, dus konden we hem toch droog opruimen en meenemen in de auto. We hadden wel een ander probleempje: één van de matjes is lek en dat ligt wel érg hard ! We besloten de laatste nacht maar weer een hotel op te zoeken, vooral omdat er ook nog kans was op regen en onweer.

Net als in Denemarken staan er in Duitsland heel veel windmolens, alleen nu produceren ze niet veel energie, want er staat maar weinig wind. We rijden weer over binnenwegen en door leuke Duitse dorpjes met grote boerderijen en bij de plaats Husum stoppen we om de haven te bekijken, die helemaal droog ligt.

Aan het begin van de middag zijn we weer bij de rivier de Elbe, waar een nog grotere file staat te wachten bij de veerpont, als op de heenweg. Het is inmiddels ruim dertig graden en dan is wachten op een dijk zonder schaduwplek minder prettig. We kunnen ons niet terugtrekken in een auto
met airco, we hebben de deuren maar open gezet !

Na de Elbe kwam de rivier de Weser nog op ons pad, waar we via een grote tunnel onderdoor zijn gegaan. Tegen half zes komen we aan in het gehucht Schwei, waar we een hotel-restaurant vinden, met een Griekse eigenaar.

Tegen zessen gaan we éven naar buiten om een biertje te drinken en wat te eten en pas om half één ’s nachts komen we weer terug in onze kamer !! Het was érg gezellig op het terras, waar we samen met twee Zweedse motorrijders en een groep plaatselijke Duitsers zaten. De Griek kwam regelmatig met een ouzo aanzetten, Wim haalde de fles Branca Menthe (die we net in Duitsland gekocht hadden) tevoorschijn en aan het eind van de avond was de fles leeg, waren er heel wat ouzo’s naar binnen gewerkt en was iedereen aardig teut !

Vanmorgen, toen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld kregen (waar we helaas haast niets van gegeten hebben, omdat onze magen dat nog niet aankonden !), vertelde de Griekse eigenaar dat hij niet meer naar huis was
gegaan en in het hotel had geslapen, ook hij vond het gisteravond heel geslaagd ! De Zweedse motorrijders zaten met duffe koppen aan het ontbijt en hoefden nooit meer alcohol !

We hadden nog driehonderdentwintig kilometer te gaan om thuis te komen en gelukkig was Wim fit genoeg om te rijden. Weer is het broeierig warm en als we uren later in Drenthe aankomen worden we ineens verrast door een
flinke onweersbui met stortregen. We gaan zelfs tijdelijk aan de kant staan, zo hard gaat het te keer. Daarna klaart het echter weer op en zitten we even
later, onder nadruppelde bomen, met een kop koffie op een parkeerplaats.

Tegen vijven zijn we thuis, onze prachtige reis zit er op, we hebben 6200 kilometer afgelegd en de meeste tijd met open kap gereden. Heel veel mensen hebben ons aangesproken over de auto en op de foto gezet.

Noorwegen is een schitterend land en over een paar jaar willen we met onze oldtimer helemaal naar de Noordkaap, weer met de tent en natuurlijk gebruikmakend van de vele leuke hutten !