Met onze camper naar Istrië -Italië 2013
We hebben onze caravan ingeruild voor een 4×4 camper, waarmee we vele reizen gaan maken. onze eerste trip om de camper uit te proberen is naar Istrië en Italië in totaal 3600 km waarvan hieronder een verslag, ook voor het eerst nemen we de fietsen mee en hebben daar 300 km mee afgelegd
Verslag 1
Als je onze reisverslagen een beetje volgt merk je dat we eigenlijk meer “camperaars” zijn dan mensen voor een caravan, daarom hebben we
vorige maand een 4WD campertje gekocht: een Opel Campo met een vaste bak erop, hij is van 1996 maar had slechts 66.000 km. op de teller staan, ook ziet hij er prima uit, zowel van binnen als van buiten.
Inmiddels hebben we wat aanpassingen gedaan, zoals twee extra raampjes bij het slaapgedeelte, zonnepanelen en een tweede accu, schijnwerpers, buiten gasaansluiting en extra stopcontacten. Na een paar korte trips gaan we nu een langere reis maken om de camper uit te proberen, namelijk naar Istrië en Italië. Als alles goed bevalt is het de bedoeling om deze, in de toekomst, ook over te schepen naar Zuid-Amerika en naar Australië. Onze twee jaar oude Adria caravan staat nu te koop bij de dealer, maar de “schade” caravan (na een botsing in Marokko “total loss” verklaard) behouden we en staat nog altijd op ons prachtige stekkie aan de “Gouden Ham” bij Appeltern.
We zijn gistermorgen (donderdag 5 september) vertrokken en hebben 450 kilometer afgelegd, grotendeels via snelwegen.
Tegen half zes kwamen we “gaar” aan in de buurt van Würzburg op camping Main-Spessart-Park in Triefenstein (waar we in 2009 ook gestaan hebben op doorreis), de temperatuur lag de hele dag boven de dertig graden en boven-dien hadden we er net een lange week “klussen” op zitten bij het nieuwe huis van Marcel en Marieke. We lagen dan ook al om half tien op één oor !
Vanmorgen zijn we rustig aan begonnen en pas laat van de camping vertrokken, ook hebben we veel binnenwegen genomen, waarvan een
gedeelte langs de “Romantische Strasse”, deze brengt je over glooiende heuvels en door pittoreske dorpjes met vakwerkhuizen.
Later hebben we toch weer de snelweg gepakt, want het schoot niet erg op en we willen de Oostenrijkse bergen zien ! Het is vrij druk op de wegen en ook zijn er veel wegwerkzaamheden. Tegen zessen zijn we gestopt bij camping
Stein in Bad Endorf aan de Simssee, nog steeds in Duitsland, maar vlakbij de
Oostenrijkse grens en de eerste bergen hebben we inmiddels gespot. Langzaamaan begint het “vakantiegevoel” te komen !
Verslag 2
Gistermorgen waren we al vrij snel Duitsland uit en zijn in de buurt van Berchtesgaden de grens met Oostenrijk overgegaan. Urenlang kunnen
we genieten van de mooie bergen die dit land te bieden heeft. Weer is het erg
druk op de wegen, vooral in tegengestelde richting staan veel files. Net over
de grens met Slovenië stoppen we bij het Meer van Bled, één van de mooiste
meren van Europa. We vinden een plekje op de gelijknamige camping en ook deze is nog goed gevuld, net als de andere kampplaatsen die we gehad hebben, het is duidelijk nog géén naseizoen.
We wandelen een stukje langs het meer, dat slechts een omvang van zes kilometer heeft en bewonderen het schitterende uitzicht.
Op het water is geen gemotoriseerd verkeer toegestaan, wel kun je je in een grote gondel (pletna) naar het eilandje laten varen of zelf een roeibootje huren. ’s Avonds spelen we sinds lange tijd weer een potje Carcassonne, buiten zittend onder de luifel. Overdag was het rond de zesentwintig graden en tot laat in de avond blijft de temperatuur aangenaam, zo’n twintig graden.
Vanmorgen hebben we voor het eerst deze vakantie onze nieuwe elektrische fietsen uitgeprobeerd: zonder problemen zijn we de bergen ingereden naar de Vintgar gorge, waar we een prachtige wandeling langs de anderhalve
kilometer lange kloof hebben gemaakt. Tijdens het fietsen kwamen we door kleine dorpjes, waar bij een restaurant al vroeg de kippetjes en een speenvarken buiten aan het spit hingen.
Helaas waren we niet de enigen bij de gorge en was het soms lastig passeren op de smalle houten bruggetjes die aan de steile rotswanden vastgekleefd leken te zitten.
Aan het einde van de trip stort de Radovna rivier zich naar beneden en natuurlijk hebben we deze waterval ook op de foto gezet.
Nadat we dezelfde weg weer teruggewandeld hebben fietsen we het meer van Bled rond en stoppen onderweg om de mooie omgeving goed te bekijken.
De rest van de dag brengen we gedeeltelijk aan het water en verder bij de camper door, lui lezend en genietend van het mooie weer.
Verslag 3
We hebben vannacht en vanmorgen veel regen gehad en het mooie weer van gisteren is helemaal verdwenen, het is dan ook één grote uittocht op de camping ! Ook wij verkassen naar het zuiden, want daar moet het nog wél warm zijn. Maar eerst rijden we naar het vijfentwintig kilometer verderop gelegen Bohinjsko Jezero. De naam Bohinj komt ons zó bekend voor en
als we bij het meer aankomen weten we weer waarom: we zijn hier járen terug met Marcel en Dennis op vakantie geweest, het land heette toen nog Joegoslavië en van een oorlog was nog geen sprake ! We hebben hier in een koets gereden, gegeten met de plaatselijke bevolking, Marcel klom er tegen een steile wand op en de camping lag pal aan het kristal heldere meer, alle herinneringen komen weer boven !
Vervolgens zijn we naar Postojna gereden, de bekendste druipsteengrot van Slovenië. Om twee uur begint de rondtocht met een ondergrondse treinrit van twee kilometer langs prachtige stalactieten en stalagmieten bij een temperatuur van negen graden (zomer en winter), daarna wandelen we een kilometer door grotten waar je je in een sprookje waant en dan volgt weer een tocht met een treintje terug naar de bewoonde wereld, het is
werkelijk prachtig !
Na deze mooie onderbreking vervolgen we onze reis om uiteindelijk tegen de avond aan te komen in Istrië in de plaats Rabac op camping Marina. We vinden een schitterende plek met uitzicht op zee, al moeten we hiervoor wel de klossen en extra stenen onder de wielen doen om de camper waterpas te krijgen.
We staan mooi uit de wind en nadat er een rare donkere lucht voorbij getrokken is gaan wij naar het naast de camping gelegen restaurant voor
een portie mosselen en een lekkere pizza. We zijn net weer terug bij de camper als het opeens hard begint te waaien, precies vanuit tegengestelde richting als een paar uur terug. Snel wordt de luifel weer ingedraaid en de meeste ramen gesloten. We zitten nu binnen in onze camper en schudden heen en weer door de harde wind, we wachten maar af wat er nog gaat komen… wij hebben iets met Kroatië en storm !!!
Verslag 4
Gisteren (dinsdag 10 september) zijn we de camping niet afgeweest, we hebben de hele dag genoten van het prachtige weer. De wind was ‘s
morgens weer gaan liggen, na een stormachtige nacht en ook de zon deed goed z’n best met vierentwintig graden (in de schaduw). Een prachtig uitzicht erbij, wat wil je nog meer !!
Vannacht begon het echter, net als twee dagen terug bij Bled, weer hard te regenen en te onweren en ook de harde wind vanuit zee kwam terug. We hadden vandaag de omgeving per fiets willen verkennen, maar met regen
en harde wind heeft dit weinig zin, ook op ons plekje kon je niet eens buiten
zitten, dus zijn we maar vertrokken van de camping.
Onderweg hebben we het plaatsje Labin bekeken, wat er uit de verte leuker uitziet dan vanuit het centrum zelf.
Daarna zijn we doorgereden naar Banjole (camping Peskera), een dorpje net onder Pula in het zuiden van Istrië.
’s Middags pakken we onze fietsen om Pula te gaan bekijken, helaas raken we elkaar kwijt onderweg !! Wim rijdt zo hard de heuvels af en bij een splitsing gaat hij precies de andere weg in als dat ik verwacht. Het gevolg is dat we allebei diverse wegen twee keer rijden, maar elkaar steeds net missen.
Na zeventien kilometer fietsen vinden we elkaar gelukkig terug, maar we hebben Pula dus nog niet gezien !! We proberen het morgen weer.
Al die tijd is het mooi weer, maar tegen de avond als we buiten zitten te eten komt er weer een flink onweer met een plensbui. We blijven redelijk droog onder de luifel, maar vinden het nu voorlopig wel genoeg, iets stabieler weer is wel gewenst !!!
Verslag 5
De nacht van woensdag op donderdag was het weer raak: veel regen en onweer tot laat in de ochtend !
Toen het eindelijk opgeklaard was en we wilden gaan fietsen bleek de batterij van mijn fiets niet te werken, hij zat vol vocht. Maar met een schroevendraaier en een föhn kom je een heel eind en tegen enen konden we
dan toch vertrekken richting Pula ! In Kroatië zijn geen mooie fietspaden zoals in Holland, je moet óf over het voetpad óf de autoweg nemen, de fietspaden die er zijn, zijn onverhard en vol met stenen ! Ook het stallen van je fiets is niet simpel hier ! Toch komen we veilig in Pula aan en als eerste gaan we naar het Amfitheater, één van de zes grootste Romeinse arena’s die nog bestaan.
Na een rondwandeling door dit historische gebouw gaan we verder naar de Tempel van Romae en Augustus
en ook rijden we onder de Boog van de Sergil (opgericht inde eerste eeuw voor Chr.) door. Je merkt overal duidelijk de Italiaanse invloeden uit het verleden, onder andere aan de huizen en de restaurants.
Aan het eind van de middag keren we terug naar Benjole via een binnenweg, zo’n onverhard fietspad ! Hevig schuddend en stuiterend keren we terug naar de camping en bij aankomst denken we ineens weer aan onze vergeten
boodschap: de doos met eieren, die we in Pula gekocht hebben ! Van de tien is er nog één heel en twee zijn er nog geschikt om te bakken, verder is het één
grote smurrie in de tas !
Het is vandaag helemaal opgeklaard en we pakken onze fiets weer voor een rit naar het zuidelijkste puntje van Istrië, weer blijken het allemaal onverharde wegen te zijn en net voorbij Prematura keren we om.
Toch hebben we weer mooie stukjes van Istrië gezien en totaal veertig kilometer rondgetoerd in twee dagen.
Vanmiddag hebben we aan zee doorgebracht en ik ben er zelfs twee keer in geweest, al is het een hele toer om via de rotsen in het water te komen.
Net als gisteravond zijn we vanavond naar een prima restaurant geweest net buiten de camping, voor een paar cent krijg je een heerlijke visschotel voorgezet, daar kun je zelf niet voor koken !
Daarna keren we voldaan terug naar onze camper, nagenietend van het mooie Istrië !
Verslag 6
Gistermorgen zijn we verhuisd naar Rovinj, een prachtig stadje op een schiereiland aan de Adriatische zee, alleen de campings in de buurt zijn allemaal ontzettend groot. Wij kwamen uit bij Polari, een kampplaats
met ruim tweeduizend (!) plaatsen. Je moet er zelf een plek uitzoeken en je
krijgt een lijst mee met nummers van lege plaatsen. We hadden spijt dat we onze fietsen niet meegenomen hadden, tijdens het zoeken, maar uiteindelijk hebben we een plekje aan zee gevonden, waar we ’s middags enkele uren vertoefd hebben en zelfs het water ingedoken zijn.
Daarna zijn we op de fiets gestapt om Rovinj te bekijken, er was een muziekconcours aan de gang en het was er gezellig druk. De stad heeft een grote haven en rond het schiereiland liggen diverse kleine eilandjes. Ook
hier zijn weer duidelijk de Italiaanse invloeden te vinden.
Voor vandaag (zondag 15 september) was er de hele dag regen voorspeld, gelukkig klopte er niets van. Het is ’s morgens gelijk al ruim twintig graden en broeierig warm. We hadden alleen een probleem: in de camper was ineens geen stroom meer en ook konden we geen water meer tappen, er moest
een zekering kapot zijn. Wim is uren aan het zoeken geweest naar de “goede”
zekering en uiteindelijk vond hij deze achter de tweede accu, die pas ingebouwd is. Gelukkig geeft hij nooit op en blijft zoeken tot een probleem opgelost is !
Vanmiddag hebben we de fietsen weer gepakt en zijn via een prachtig wandel- en tevens fietspad, dat pal langs het water loopt, nogmaals
naar Rovinj gereden.
Onderweg kwamen we door een park (Zlatni Rt) met steile rotswanden waar diverse mensen aan het klimmen waren, zelfs kinderen klommen, gezekerd aan een touw, tegen de bergwand omhoog.
Weer zitten de terrasjes aardig vol en lopen er heel wat toeristen, een ijsje etend, door de stad. Bij de haven heeft een Kroaat pech: zijn auto wordt door een sleepdienst opgetakeld en verwijderd, hij stond verkeerd geparkeerd !
Tegen vijven zijn we terug bij de camper, tijd voor “happy hour” en een spelletje. Pas tegen negenen begint het te regenen en breekt ineens het verwachte onweer in alle hevigheid los.
Verslag 7
Na een stormachtige nacht is het vanmorgen weer helemaal opgeklaard
en kunnen we gewoon weer buiten ontbijten. Nadien pakken we onze camper in en vertrekken naar een volgend stukje Istrië. Onderweg stoppen we bij de Limski-zeearm, een negen kilometer lange waterweg omgeven door steile kalksteenrotsen met grotten erin. Het natuurreservaat wordt hier een “fjord” genoemd en er worden veel oesters en mosselen gekweekt.
Onze volgende stopplaats is Porec, weer een mooie plaats aan zee, met als bekendste bouwwerk de Euphrasiusbasiliek uit de zesde eeuw, in 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Deze stad is alleen niet erg campervriendelijk, we kunnen nergens onze auto kwijt. Daarom rijden we maar een stukje buiten Porec en parkeren daar onze camper om vervolgens met de fiets terug te keren naar het centrum, weer via een mooie autovrije weg langs de kust.
Natuurlijk bezoeken we de basiliek, waar nog veel oude mozaïeken te bewonderen zijn en beklimmen de klokkentoren, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad.
Weer terug bij de camper rijden we verder naar camping Sirena bij de plaats Novigrad. Vlak naast de camping worden schepen geladen vol grote stenen, wat wel wat lawaai geeft, het enige minpuntje aan de mooie, zonnige plek die we vinden aan het water.
Dit keer zijn er geen bomen die voor schaduw zorgen of verhinderen dat de satelliet uit kan, dus nu maar hopen dat de zon morgen weer schijnt !
Verslag 8
De nacht van maandag op dinsdag stormt het weer, zo erg zelfs dat we midden in de nacht in de stromende regen de luifel omhoog gerold hebben, omdat hij anders waarschijnlijk kapot gewaaid zou zijn. ’s Morgens is het nog steeds slecht weer en ontbijten we binnen, ook gezellig !
In heel Istrië bestaat de grond uit donker rode aarde, die, als het regent, overgaat in kleverige modder die onder je schoenen blijft plakken. Je snapt dat de camper daar niet schoner van wordt !! Overal op de camping zijn mensen bezig hun grondzeil, schoenen of andere zaken schoon te maken, alles is rood !
Tegen de middag klaart het helemaal op en gaan we op de fiets naar het vlakbij gelegen Novigrad.
Ook deze plaats ligt aan zee en heeft diverse havens, maar is lang niet zo vol met toeristen als Pula of Rovinj, het doet er echt gezellig aan.
Na nog een tijdje van het mooie weer genoten te hebben worden we later getrakteerd op een prachtige ondergaande zon.
Woensdag is een heel ander verhaal: er staat een koude wind vanuit zee en de zon laat zich niet zien, we kunnen de vesten weer aantrekken, het is “port-weer” (in plaats van een biertje !) en we vermaken ons met spelletjes en een mooi boek. ’s Nachts regent het en wéér zit er vanmorgen smurrie onder onze schoenen !
Gelukkig is het vandaag, donderdag 19 september, weer zonnig en kunnen we buiten ontbijten.
We pakken onze fietsen en rijden via Novigrad een heel eind langs de kust over een mooi geasfalteerd fietspad.(Er zijn dus toch wel goede fietspaden in Kroatië !)
Onderweg komen we langs naald- en olijvenbomen en ook velden vol druivenstruiken.
We lunchen aan het water en zien veel mensen zwemmen in zee, iets wat wij ook willen gaan doen zodra we terug zijn op de camping. We zijn echter nog maar net terug als het weer hard gaat waaien, we doen onze zwemkleding nog wel aan, maar de behoefte om te zwemmen is helemaal weg. Tegen
zevenen verhuizen we weer naar binnen, de wind maakt het buiten te koud, we hebben alles al opgeruimd en morgen vertrekken we naar een volgende camping !
Verslag 9
Gistermorgen hebben we Novigrad weer verlaten en zijn via de binnenlanden, waar men druk bezig was met het binnenhalen van de druivenoogst, doorgereden naar Umag, een havenplaatsje in het noordwesten van Kroatië.
Dit stadje, weer gelegen op een schiereiland, is echter lang
niet zo mooi als eerder bezochte kustplaatsen en na een half uurtje
rondgewandeld te hebben rijden we weer verder.
Het bevalt ons trouwens prima met de camper: normaal, met de
combinatie auto – caravan, zouden we de snelweg genomen hebben en rechtstreeks van camping naar camping rijden, nu stoppen we regelmatig onderweg om iets te bekijken. We zijn namelijk niet zo lang meer en kunnen onze camper overal makkelijk kwijt ! Even voorbij Umag gaan we de grens over naar Slovenië, maar het blijft nog wel Istrië. We vinden een kampplaats bij Ankaran: camping Adria, ook weer pal aan de Adriatische kust.
Bij het infocentrum op de camping halen we diverse folders,
want ik heb geen reisgids van Slovenië en we beginnen direct allerlei plannen
te maken voor de komende dagen. Het is prachtig weer en tegen de avond is er een schitterende zonsondergang.
Om tien uur zitten we nog steeds buiten, wanneer opeens onze vakantie een heel andere wending krijgt: Wim moet naar het toilet, staat op en stapt met zijn voet tegen een boomstronk aan, het gevolg is een hevige pijnscheut in zijn kuit, waarschijnlijk een zweepslag ! Hij ziet lijkbleek en is kotsmisselijk van de pijn. Jaren terug heeft hij ook een scheurtje in een kuitspier gehad en het heeft weken geduurd voor hij weer gewoon kon lopen ! Met natte doeken proberen we de pijn wat te verzachten, maar ik zie aan hem dat het niet mee valt ! Na een onrustige nacht is Wim vanmorgen toch positief weer opgestaan, heeft het zadel van zijn fiets lager gezet en kan zich, zij het moeilijk, hiermee verplaatsen.
Ook heeft hij geprobeerd of hij de koppeling van de auto in kan trappen, dit lukt zonder pijn, dus we kunnen verder met de camper als we willen. Bij de apotheek hebben we een rekverband gehaald, zodat hij wat steun heeft en verder doen we het vandaag heel kalm aan, de plannen voor Slovenië bewaren we voor een volgende keer ! Van wandelen zal het deze vakantie niet meer komen, maar we kunnen ons verplaatsen en over enkele dagen misschien weer een eindje fietsen !
Verslag 10
Het valt gelukkig allemaal erg mee met de kuit van Wim, het gaat elke dag een stukje beter en hij kan er al redelijk goed op lopen.
Zondag hebben we Slovenië weer achter ons gelaten en zijn via binnenwegen Italië in gereden, naar camping Union Lido in Cavallino. Op een smalle vlakke landtong bij de “Golf van Venetië” zijn alleen al bij de plaats Cavallino
éénentwintig campings te vinden, waarvan de Union (vroeger NSU geheten) met ruim drieduizend plaatsen gewoon een heel dorp is ! Er zijn acht restaurants, dertien bars, diverse winkels, twee supermarkten, twee zwembaden, een kerk, allerlei animatie en ga zo maar door. Toch zijn wij hier in het verleden diverse keren geweest, al was de laatste keer zo’n twintig jaar geleden. De kampplaats heeft een prachtig zandstrand en ligt pal aan zee. Het is er nu heel rustig omdat de camping aankomende zondag dicht gaat en pas volgend jaar eind april weer opent.
We vinden een plek vlakbij het strand en kunnen de zee horen ruisen. Met de fiets verkennen we het “dorp” en komen veel bekende plekjes tegen.
We zijn hier nu twee dagen en zijn de camping niet afgeweest, je wordt hier lui: we liggen op het strand, zwemmen in zee, gaan lekker uit eten en hebben zelfs vandaag (dinsdag) een korte strandwandeling gemaakt, maar verder dan dat kom je hier niet !
Morgen vertrekken we weer om wat van het “echte” Italië te zien !
Verslag 11
Als we in Italië zijn proberen we altijd onze kennissen daar op te zoeken of ergens te ontmoeten. Dinsdagavond hebben we contact gehad met Luciano, de man van Monica, maar hij moest de volgende dag voor zaken naar
Boedapest en komt pas maandag weer thuis, misschien zien we elkaa volgend weekend nog. Tino kregen we telefonisch niet te pakken, dus zijn we op de bonnefooi naar Bassano del Grappa gereden. Tino was thuis, maar we kwamen op een erg ongelegen moment: hij moest naar de begrafenis van de zevenentwintig jarige zoon van zijn jongste broer, die bij een auto-ongeluk was omgekomen. Ook Flora, Tino’s achtentachtig jarige bijna blinde moeder was aanwezig, maar ze beseft niet meer wat er allemaal gebeurd en ken soms zelfs haar eigen zoon niet meer, terwijl hij dag en nacht voor haar zorgt !
Na een kop koffie zijn we weer vertrokken. Ook Gino en Paula (de zus van Tino) hoeven we nu niet op te gaan zoeken, dus rijden we via de prachtige pas Valli di Pasubio,
met stijgingen van 15 %, richting het Gardameer, waar we tegen vijven bij camping Al Lago bij Riva del Garda, met bewolkt weer, aankomen.
Wim en ik hebben elkaar hier bijna veertig jaar geleden leren kennen en regelmatig keren we terug naar deze speciale plek. Het is erg rustig op de kampplaats maar in de stad zelf zijn nog volop toeristen, die waarschijnlijk in een hotel verblijven.
Gisteren (woensdag 26 september) was het zonnig weer en zijn we op de fiets naar Riva gegaan, er ligt een prachtig fietspad richting centrum helemaal langs het water.
Ook zijn we op plekken geweest die we nog nooit gezien hebben in al die jaren.
’s Middags hebben we heerlijk op het strand gezeten, waar altijd van alles te zien is.
Vandaag is het helaas helemaal bewolkt en geen strandweer. Dit keer zijn we naar Torbole gefietst, ook weer via een mooi pad en daarna nog een keer naar Riva.
Bij de plaatselijke COOP verkochten ze konijn, Wim’s lievelingseten, dus die ligt nu in de pan te sudderen voor vanavond.
Morgen trekken we verder, we willen het Gardameer rond, maar helaas zijn de weersvoorspellingen slecht en krijgen we de komende dagen regen !
Verslag 12
We hadden gisteravond net het verslag verstuurd (en het
konijn verorberd !) toen we telefoon kregen van Luciano. Hij was met het
vliegtuig teruggekeerd uit Boedapest om ons te bezoeken en zou dan
maandagmorgen weer terugvliegen om z’n werk daar af te ronden. Echte
vriendschap… !
Natuurlijk blijven we dan gewoon een dagje langer in Riva ! We hebben elkaar daar drieëndertig jaar geleden voor het eerst ontmoet via Tino: om twaalf uur ’s nachts bracht hij ons naar Luciano en Monica, die, samen met een vriendin van haar, voor ons spaghetti kookte. De rest van de vakantie hebben we heel wat tijd samen doorgebracht.
De opvolgende jaren zagen we elkaar weer in Riva en ook hebben ze ons in Nederland opgezocht. Sindsdien bellen we altijd als we in Italië zijn en proberen dan elkaar te zien.
Om elf uur kwamen ze aan, na een rit van honderdentwintig
kilometer en het was gelijk weer heel gezellig.
We praten hoofdzakelijk telegramstijl Italiaans met elkaar, ertussendoor wat woorden Engels én met de “vertaler” op de mobiele telefoon erbij komen we een heel eind ! We zijn via het strand naar het centrum gelopen (voor ons de eerste keer deze vakantie) en omdat zij al dertig jaar niet meer in Riva waren geweest, was er voor hen veel veranderd.
Eenmaal terug op de camping hebben ze onze elektrische fietse uitgeprobeerd, ze waren er helemaal weg van en willen ze nu zelf ook aanschaffen.
Tegen zessen hebben we gegeten en daarna moesten ze het hele eind weer terug naar huis. Het was, zoals elke keer, weer een onvergetelijke dag !
Verslag 13
Vanmorgen zijn we dan écht vertrokken uit Riva del Garda en
via de mooie weg langs het meer zuidwaarts gegaan. Je rijdt van het ene
plaatsje naar het andere en allemaal hebben ze wel een haventje met
restaurantjes eromheen. Bij Torri del Benaco zijn we gestopt voor een
rondwandeling en we waren precies op tijd, want er reden net allemaal oude Fiatjes rond.
Jaren terug hebben we in dit pittoreske plaatsje in de haven gelegen met onze zeilboot, we zijn toen met onze kinderen het Gardameer rondgevaren in een paar weken tijd.
Ook bij het stadje Sirmione, gelegen op een schiereiland met als bekendste punt het kasteel Rocca Scaligeri, hebben we toen aangemeerd. Nu parkeren we onze camper op camping Sirmione een eindje buiten het centrum.
Weer komen de fietsen goed van pas, na een regenbuitje (pas de éérste en dat na al die negatieve voorspellingen !) rijden we naar het oude stadsdeel, het was voor Wim nog te ver geweest om dit stuk te lopen.
Het is er, zo als altijd, aardig druk en ook de “gelateria’s” doen goede zaken.
Net als afgelopen dagen ligt de temperatuur ruim boven de twintig graden, alleen is het heel heiig en laat de zon verstek gaan.
Je kunt de andere kant van het meer niet zien en de foto’s worden daardoor minder mooi. Voor de Italianen is duidelijk de herfst al begonnen en ze lopen dan ook al in hun sjieke winterkleding rond, terwijl de toeristen (zoals wij !) nog gewoon de korte broek aan hebben !
Verslag 14
De morgen begon echt triest met motregen en een temperatuur
van rond de vijftien graden. Ik moest aan Holland denken waar het nu stralend weer is: blauwe lucht, volop zon en zeventien graden ! Maar vanaf morgen wordt het hier weer beter en ik gun iedereen in Nederland ook prachtig weer !
Toen we vanmorgen wegreden van de camping hadden we veel
bekijks, niet zoals in Noorwegen waar iedereen begon te glimlachen wanneer ze onze oldtimer zagen, maar ergerlijk: onze camper maakt een herrie !! De V-snaar slipt, iets waar in Holland bij de garage al twee keer naar gekeken is, maar nu begint de ellende weer, we piepen de weg uit ! We zoeken dus maar weer een garage op, iets wat blijkbaar bij onze vakanties hoort !! Het euvel is snel verholpen en met een “normaal” geluid verlaten we de garage, hopelijk blijft dit zo !
We rijden weer verder langs het Gardameer, door talloze tunnels, in noordelijke richting en tegen de tijd dat we bij Limone zijn is het praktisch droog en parkeren we onze camper om het stadje, wat bekend staat om zijn citroenen, te bekijken.
Het is jaren geleden dat we hier rondgewandeld hebben en ook hier heeft onze zeilboot voor anker gelegen.
(Ook de prachtige kerk van Limone, vol met marmer, bekijken we van binnen.)
Nadien vervolgen we onze reis en vlakbij Riva nemen we de Valle di Ledro, een bergpas die uitkomt bij het Ledromeer. We stoppen bij een camping aan het water, maar het ziet er hier triest uit met alleen maar ingepakte caravans en bovendien waait er een koude wind vanuit het meer.
We rijden verder, weer door een prachtige smalle “gorge” en komen tegen half vier aan bij Lago d’Idro op camping Azur.
We vinden een mooie plek pal aan het meer en het uitzicht is schitterend. Hier blijven we de komende dagen staan !!
Verslag 15
Toen we twee dagen terug aankwamen in het plaatsje Vantone aan het Idromeer, scheen de zon volop, helaas hebben we hem daarna haast niet meer gezien. Het blijft bewolkt en omdat we op vierhonderd en vijftig meter hoogte zitten koelt het ’s avonds snel af, we hebben inmiddels de lange broeken weer aan ! Azur camping is als enige nog open aan het Lago d’Idro en ook de meeste winkels en restaurants hebben hun deuren al gesloten. Gister zijn we naar het vijf kilometer verderop gelegen dorpje Vesta gefietst waar de weg gewoon eindigt en je niet verder het meer rond kunt.
In het plaatsje Vantone, drie kilometer de andere kant op zijn een paar kleine winkels waar ze gelukkig nog brood verkopen, verder is er niet veel, het is duidelijk einde vakantieseizoen ! Vanmorgen zijn we weer op de fiets gestapt en nadat we bij de weekmarkt allerlei verse spullen hebben gekocht,
fietsen we door in noordelijke richting langs het water. Vanaf onze camping kun je namelijk een oud fort met een lange, dubbele muur eromheen zien, dat tegen de berghelling aangebouwd is. Volgens de campinghouder is het niet te bezichtigen en stamt het nog uit de tijd van Napoleon !
Als we er aankomen blijkt er inderdaad niet veel moois meer over te zijn en op veel plekken is alles afgezet.
Eenmaal terug op de camping blijkt dat we toch weer vijfentwintig kilometer gefietst hebben, bijna de omtrek van het hele meer, dat een lengte heeft van elf kilometer en maar twee duizend meter breed is.
We vermaken ons verder met lezen en diverse potjes Carcassonne, maar missen wel die verwarmende ronde bol aan de hemel. Helaas is het overal in de buurt bewolkt, je moet al een heel stuk zuidelijk rijden om de zon te zien.
Wij gaan morgen alvast een stukje in noordelijke richting, of we moeten ineens een strakblauwe lucht krijgen, dan blijven we gewoon hier, want het plekje is prachtig !
Verslag 16
Ook Lago di Levico, waar we gister na een prachtige tocht door de bergen aankwamen, ligt op ruim vierhonderd meter hoogte, waardoor het ’s avonds snel afkoelt.
Helaas blijft het nu ook overdag erg fris, vandaag is het niet warmer geworden dan twaalf graden !! Toch zijn we weer een eind gaan fietsen (zesentwintig kilometer), al is het wel erg koud als je hard een berg afdaalt: we hebben zelfs hellingen van 18 % gehad !
(Met het beklimmen ervan kregen we het wél even warm !)
Naast het Levicomeer ligt het grotere Lago di Caldonazzo en tussen deze twee meren liggen enkele dorpjes op een berg, waar we langs de ranken vol druiven fietsten.
Ook zijn er in dit gebied veel appelboomgaarden te vinden.
Calceranica al Lago, met diverse campings (nu allemaal gesloten !) aan het water, hebben we ook bekeken en gelukkig was daar nog één
pizzeria open, zodat we tussen de middag even op konden warmen.
Het is nu écht herfst, de laatste week hebben we haast geen blauwe lucht meer gezien en de temperatuur daalt elke dag. Voor de komende dagen is er regen voorspeld en wij hebben dan ook alles al ingepakt en vertrekken morgen richting Holland.
(Wim moest gisteren eerst een pootje repareren, op de vorige camping wilde hij wegrijden, zonder deze in te klappen. Een beetje dom, maar dat komt in de beste families voor !)
Verslag 17
Zaterdag 5 oktober hebben we Italië verlaten via de prachtige Passo di Resia.
Het was erg druk op de weg, vooral met Duitse auto’s. Het bleek dat deze een extra lang vrij weekend hadden, vanwege “onafhankelijkheidsdag” op 3 oktober. Onderweg passeren we de ene appelboomgaard na de andere, overal wordt druk geplukt en er staan torenhoge stapels met fruitkratten. Ook tractoren volgeladen met kratten appels rijden over de weg en zorgen voor extra vertragingen.
Het is nog steeds bewolkt weer, pas in de loop van de middag, wanneer we in Ried (camping Dreiländereck), net over de grens met Oostenrijk, aankomen, laat de zon zich zien.
We verkennen de bergachtige omgeving en kunnen nog even buiten zitten, maar dan krijgt de vochtige, koude lucht weer de overhand en verhuizen we naar binnen.
Ook zondag pakken we weer een prachtige route over de Fernpass, we hebben alle tolwegen vermeden, dit is veel mooier rijden.
Weer hebben we te maken met files, nu ook nog veroorzaakt door d “Oktober(bier)feesten” rond München. We stoppen in Illertissen, op de gelijknamige camping en zijn nog niet erg ver gevorderd, we zitten op de hoogte van München.
Maandag proberen we wat meer kilometers te maken maar door de vele wegwerkzaamheden staan we weer regelmatig stil. Ook is er een ongeluk
gebeurd: drie vrachtwagens zijn tegen elkaar opgebotst en de ene brandweerauto na de andere komt met loeiende sirenes voorbij.
We komen tot Girod, vlakbij Montabaur (zo’n tweehonderdenvijftig
kilometer van huis), op camping Eisenbachtal.
Hier is een interessant natuurmeer (biotoop) te zien waar je rond kunt wandelen.
Voor het laatst zitten we ’s avonds in onze camper, hij is prima bevallen, zowel met warm als met koud weer, we hopen hier nog jaren plezier van te hebben. De vakantie zit er nu op, we gaan weer naar huis, het begint nu echt herfst te worden.
We hebben ongeveer 3600 kilometer gereden en weer veel gezien en gedaan. Ook hebben we bijna driehonderd kilometer gefietst en dan te bedenken dat we tot voor kort hooguit dertig kilometer per jaar (!) fietsten, maar met dat motortje eraan is een heuvel geen enkel probleem meer !