Verslag 1
In de afgelopen jaren hebben we drie keer een groepsreis gemaakt met de organisatie Vagebondreizen, twee maal naar Marokko en één keer naar Turkije, hier hebben we diverse leuke contacten aan overgehouden. Samen met drie andere stellen gaan we nu een rondreis door Griekenland maken: met Roel en Janna hebben we alle drie de trips gemaakt en zowel Cas en Anja als Jan en José hebben we tijdens de laatste reis (Marokko 2014) leren kennen en nadien hebben we elkaar diverse malen opgezocht.
Bij NKC hebben we een kant en klare reis gekocht (10 euro) en Cas heeft deze grondig bestudeerd en waar nodig aangepast. Er is onderweg niets besproken dus we gaan gewoon op de bonnefooi met vier campers op pad, we hebben er allemaal heel veel zin in !! Het is de bedoeling dat we elkaar woensdag 6 september treffen op camping Panorama in Hongarije, vlakbij het Balatonmeer.
Wij zijn vandaag, vrijdag 1 september 2017, uit Dodewaard vertrokken en rijden de eerste paar honderd kilometer over snelwegen.
Wanneer we op een Duitse parkeerplaats stoppen voor de lunch, zien we een paar oude bekenden: Bert en Anneke, waarmee we in 2011 de groepsreis naar Marokko hebben gemaakt. Het weerzien is allerhartelijkst en er worden heel wat herinneringen opgehaald en nieuwtjes uitgewisseld. Zij zijn onderweg naar Kroatië.
Tijdens de middagpauze hadden we nog prachtig weer, maar we zijn nog maar net weer onderweg wanneer het begint te regenen en dit blijft bijna de rest van de dag zo, ook wordt het gelijk een stuk frisser. Via binnenwegen rijden we het Sauerland in waar dichtbeboste heuvels afgewisseld worden door leuke dorpjes vol vakwerkhuizen.
We hadden in Altena de Burcht willen bezichtigen, maar dit heeft nu weinig zin. Nadat we nog enkele uren via slingerweggetjes over heuvelachtig terrein hebben gereden (ik zit ook nog een tijdje achter het stuur !), stoppen we tegen zessen bij een gratis camperplek in Frankenberg en hebben dan de eerste driehonderd veertig kilometer afgelegd. Net als in Noorwegen moeten we weer binnen zitten, hopelijk verandert dit voor we in Griekenland zijn !!
Verslag 2
Het weer is nog steeds onbestendig. Nadat we vanmorgen het mooie stadje Fritzlar met regen hebben bekeken, rijden we richting het Thüringer Wald.
Tussen de middag kunnen we bij de Breitenbachersee in Bebra heerlijk in de zon zitten, maar even later plenst het alweer.
Toch is het mooi rijden over de smalle kronkelwegen door de met sparren begroeide bergen en de in de dalen liggende plaatsjes. Weer zien we veel vakwerkhuizen maar ook gekleurde of met leisteen beplakte woningen.
We mijden de snelwegen en schieten dan ook niet erg op, bovendien zijn ze overal met de wegen bezig en zijn straten afgesloten, maar we hebben nog enkele dagen de tijd om in Hongarije te komen. De anderen zijn inmiddels ook allemaal onderweg, wat we via de “groepsapp” lezen.
Nadat we in Paulinzelle de ruïne van de 12de-eeuwse Romaanse abdij van een afstand bekeken hebben, rijden we naar de plaats Königsee (vlakbij Saalfeld) waar een camperplek is bij een restaurant (Köningseer Gasthaus Am Waldbad). Hier gaan we vanavond de “specialiteit van Thüringer” proeven. We staan als enigen geparkeerd achter het Gasthaus bij een soort bungalowpark, waarvan er geen één bewoond is, lekker rustig dus. Bovendien hoeven we na de maaltijd niet meer te rijden en kunnen zo ons bed in, waar we ons dekbed nog hard nodig hebben, want het koelt hier flink af !
Verslag 3
We hebben vanmorgen nog uren door het Oost-Duitse Thüringen gereden, de TomTom staat op “vermijdt snelwegen” met het gevolg dat we door leuke dorpjes en mooie natuurgebieden met meanderende riviertjes rijden. Tegen half drie passeren we de grens met Tsjechië en daar kopen we bij een benzinestation een tolvignet (12 euro) om zo over alle wegen van het land te kunnen rijden. Vlakbij de plaats Cheb, tien kilometer van de Duitse grens, ligt natuurreservaat SOOS: een moerassig gebied vol warmwaterbronnen (die trouwens koud aanvoelen), wat heel bijzonder is in dit deel van Europa en getuigt van betrekkelijk recente vulkanische activiteit.
In verhouding met de geisers en warmwaterbronnen in Nieuw-Zeeland en in het Yellowstone Nationaal Park (West-Amerika) vallen deze natuurlijk in het niet, maar het was leuk er even rond te wandelen over het houten pad, waar het wél stinkt naar rotte eieren (zwavel) en we hébben enkele borrelende “vulkaantjes” (gasbronnen) gezien.
Het verderop gelegen Europese kuuroord Marianské Lázné met z’n prachtige historische gebouwen zijn we alleen maar doorgereden en ik heb er maar één foto van.
Inmiddels is het alweer tegen vijven en in Tsjechië zijn weinig camperplekken dus komen we terecht, via een vrij slechte weg, bij het iets zuidelijker gelegen Plana op (ACSI voordeelcamping) Camp Karolina, waar we nog even in de zon kunnen genieten van een pivo (biertje !).
Verslag 4
Na een koude nacht (5 graden) wordt het gelukkig snel warm, de zon is volop aanwezig vandaag en brengt de temperatuur naar zo’n zeventien graden. (Later horen we dat dit de koudste week in vijf maanden is !) Sinds we gisteren de grens overgestoken zijn kunnen we geen woord meer lezen of verstaan van wat er gezegd wordt, wel is het Tsjechisch een mooie taal om aan te horen. Weer rijden we over smalle wegen door het glooiende landschap langs kleine boerendorpen, maïsvelden en door bossen, waar het soms al herfst lijkt.
De huizen zijn hier duidelijk minder goed onderhouden en ook de wegen zien er vaak uit als een lappendeken !
Omdat we af en toe wat willen bekijken onderweg ( o.a. Horsovsky Tyn en het Svihovkasteel) zigzaggen we een beetje door het land, de TomTom werkt hier ook nog aan mee door vreemde routes te kiezen !
Hierdoor komt het dat we tegen drieën pas in de buurt van Tábor zijn (zo’n tachtig kilometer onder Praag) en nog een lange weg te gaan hebben.
We besluiten over te gaan op de snelste route en verder niets meer te bezichtigen en nemen een stuk autobaan om zo tegen zevenen aan te komen in Nosislav (twintig kilometer onder Brno) bij Vinarstvi Valka, een wijnmakerij waar we gratis op de parkeerplaats mogen staan. Deze is echter pal aan de straat en eigenlijk willen we alweer vertrekken, maar we wandelen toch even naar binnen. We krijgen gelijk een “Burcák” aangeboden, de eerste most van de druiven, met slechts drie procent alcohol, troebel en zoet. Even later volgt er een hele wijnproeverij, dus we blijven hier toch maar overnachten !!
Natuurlijk hebben we ook enkele flessen wijn gekocht en een lege Spa fles laten vullen met Burcák.
Pas tegen achten gaan we de camper in en dan moet er nog gekookt worden !
Het is vandaag (4 september) alweer anderhalf jaar geleden dat we opa en oma zijn geworden van de tweeling Stijn en Ruben. Het zijn twee heerlijke ondernemende kereltjes waar mamma en pappa hun handen vol aan hebben. We hebben de afgelopen weken weer volop van ze genoten en moeten de komende tijd genoegen nemen met filmpjes en foto’s, maar daar kiezen we zelf voor ! Wanneer ze wat groter zijn nemen we (als pappa en mamma dat goed vinden !) ze gewoon mee op reis !!
Verslag 5
Vanmorgen werden we al vroeg gewekt door het verkeerslawaai, we zijn thuis wel wat gewend omdat ons slaapkamerraam aan de straatkant zit, maar nu kwamen er om zes uur al vrachtwagens een paar meter van ons vandaan langscheuren ! Ook bij de wijnmakerij waren ze al vroeg actief en werd de nieuwe oogst druiven afgeleverd.
We gaan weer op weg en doen vandaag vier landen aan: eerst rijden we nog een tijdje door Tsjechië gevolgd door Slowakije, waar we nog geen twee uur vertoeven. We nemen binnenwegen zodat we geen E-ticket hoeven te kopen voor de tolweg, wel gaan we dwars door de hoofdstad Bratislava, maar de drukte valt erg mee. Even later rijden we Hongarije binnen, ook nu zonder enkele grenscontrole en gaan weer over wegen waar geen E-vignet voor nodig is. We willen het Esterházypaleis in de plaats Fertod bekijken en door de TomTom te volgen komen we ineens bij de Oostenrijkse grens waar wél grenspolitie staat. Wij kunnen echter gewoon doorrijden en een half uurtje later zijn we het land alweer uit en bevinden we ons weer in Hongarije. Het paleis, gebouwd in de tweede helft van de 18de eeuw en ook wel het “Hongaarse Versailles” genoemd, bekijken we alleen van de buitenkant, je kunt de binnenkant slechts bezoeken met een gids en hiervoor zouden we een uur moeten wachten en dan is het ook nog in het Hongaars !
Het is vandaag prachtig weer (25 graden), dus we gaan naar de dichtstbijzijnde camping om nog een tijdje van dit mooie weer te kunnen genieten en komen tegen half vijf uit bij de plaats Bükfürdö op “Romantik Camping”. We hebben de laatste dagen veel uren in de auto doorgebracht en inmiddels bijna vijftienhonderd kilometer afgelegd, nu is het tijd om even te luieren in het zonnetje, morgen leggen we de laatste negentig kilometer af naar de startcamping waar we de anderen van de groep ontmoeten en dan kan de “echte” reis beginnen !
Verslag 6
Tegen twaalven arriveren we bij camping Panorama in Cserszegtomaj, waar de anderen allemaal al aanwezig zijn. Het is gelijk gezellig als vanouds en we hebben elkaar weer heel wat te vertellen, al is het nog maar drie weken geleden dat we een weekend bij elkaar waren.
Anja geeft nog even een demonstratie van het gebruik van een zwemband !
In de loop van de middag gaan we op de fiets naar het vlakbij gelegen Héviz, waar zich het grootste thermale meer ter wereld bevindt (47.500 m2). Al sinds 1795 wordt het gebruikt voor kuurbehandelingen en op sommige plaatsen is het meer dertig meter diep.
Met een zwemband om dobberen we enkele uren in het warme water (rond de dertig graden) tussen de waterlelies en ook nemen we nog een modderbad, waardoor we er gelijk jaren jonger uitzien !!!
Na afloop gaan we het stadje in en nuttigen daar een Hongaarse maaltijd al blijkt dat de “kuttengoulash” toch anders smaakt dan verwacht.
Eenmaal terug op de camping moet de “Burcák” uit Tsjechië nog even geproefd worden, maar daarna zorgt een regenbui ervoor dat ieder z’n eigen camper induikt !
Verslag 7
Het is vandaag miezerig weer en de temperatuur is gedaald naar zeventien graden, een heel verschil met gisteren. De route voert vandaag langs het Balatonmeer, maar alles ziet er nu triest uit, er varen geen boten uit en niemand waagt zich in het water.
Ook tijdens de rest van rit is er weinig bijzonders te zien, het landschap is vlak met velden vol uitgedroogde zonnebloemen, de dorpjes die we passeren doen armoedig aan en aan de hobbelige wegen raken we ondertussen wel gewend.
Onze overnachtingsplaats ligt in Kiskunhalas, zo’n tweehonderd vijftig kilometer rijden vanaf camping Panorama en tegen drieën arriveren we op camping Halasthermál, waar Roel en Janna al een plekje gevonden hebben.
Samen met hen wandelen we naar het dorpje, maar ook hier is het duidelijk “einde seizoen”.
( Wijn in de supermarkt is hier heel goedkoop: twee liter voor slechts 1,50 euro !).
Inmiddels zijn ook de anderen op de camping aangekomen en natuurlijk hebben we weer heel wat te “bespreken” en daar hoort een drankje bij !!
Helaas komt er, weer door de regen, abrupt een einde aan het gezellige samenzijn, gelukkig is er voor morgen beter weer voorspeld !
Verslag 8
Het weer is gelukkig helemaal opgeknapt en het wordt zo’n vijfentwintig graden. We moeten vandaag ruim twee honderd kilometer afleggen en al vrij snel komen we bij de grens naar Servië waar we twee keer over onze paspoorten moeten tonen. Aan de Hongaarse kant willen ze zelfs de binnenkant van de camper zien en bij Servië krijgen we een stempel in ons paspoort. Het land is twee keer zo groot als Nederland, telt ruim zeven miljoen inwoners en ligt in het centrum van de Balkan. Eenmaal over de grens merken we weinig verschil met Hongarije, ook hier zijn de wegen slecht en kunnen de huizen wel een laagje plamuur gebruiken. We rijden, net als de anderen, de hele weg binnendoor zonder tol te hoeven betalen.
(Anja rijdt zelfs een stukje met paard en wagen !).
Tussen de middag maken we een stop bij Srbobran aan een riviertje en daarna hobbelen we weer vrolijk verder.
In de stad Novi Sad zijn ze druk bezig met een brug over de Donau waardoor we, na een lang oponthoud, uiteindelijk via de spoorbrug het water over gaan.
Tegen vieren komen we aan op Camp Dunav (Donau) in Zemun, waar Roel en Janna weer als eerste aangekomen zijn.
De camping ligt vlakbij de hoofdstad Belgrado, een grote metropool in het oude Joegoslavië. Echter na het wegvallen van het communisme ontstonden er diverse burgeroorlogen waarin Servië een grote rol heeft gespeeld. Gelukkig is de rust nu weer volledig weergekeerd en kun je Belgrado weer veilig bezoeken.
Tegen vijven is iedereen gearriveerd en zitten we nog een tijdje bij elkaar om de plannen voor morgen door te nemen.
Daarna gaat ieder z’n eigen gang, maar we kunnen wel de hele avond buiten zitten !
Emancipatie, laat de mannen maar kokkerellen !
Verslag 9
Vandaag hebben we met de groep Belgrado onveilig gemaakt. We laten de fietsen op de camping staan en gaan, na een kwartiertje wandelen naar de bushalte, met een gammele bus naar de stad.
Daar aangekomen is het zoeken naar de bezienswaardigheden, de stad is duidelijk nog niet op toeristen ingesteld. Eigenlijk is er ook niet veel bijzonders te bekijken en overal zijn ze druk bezig met verbouwingen en wegwerkzaamheden, ook kun je nog steeds de gevolgen van de burgeroorlog zien.
We gaan eerst naar de “Hram Svetog Save” (St.Sava Kerk), één van de grootste orthodoxe kerken ter wereld, waarvan de bouw al in 1935 gestart is, maar waar ze nog jaren aan de binnenkant moeten werken voor deze af is.
Alleen de crypte is klaar en deze is werkelijk schitterend, vol schilderwerken, marmer en bladgoud.
Het is zaterdag, dé dag dat veel bruidsparen elkaar het jawoord geven en we zien dan ook verschillende chic geklede jonggehuwden.
Natuurlijk moeten deze wel op de foto gezet worden en de beste plek hiervoor is tussen de gasten in !
Na een pauze in een gezellig cafeetje gaan we met een (gratis) bus naar “Beogradska tvrdava, dit fort is het belangrijkste symbool van de stad en ligt op een heuvel uitkijkend op het kruispunt van de rivieren Donau en Sava.
Naast het militair museum, waar allerlei materiaal tentoon wordt gesteld, zien we in het Kalemegdan Park een mooie collectie oldtimers, met hun trotse eigenaars.
Via de Knez Mihailova, een drukke winkelstraat, wandelen we naar Skadarlija, hét uitgaansgebied van Belgrado.
Daar vinden we een gezellig restaurantje met Servische muziek en hier brengen we enkele uren door, waarna we met de bus terug gaan naar de camping.
We hebben ons prima vermaakt vandaag, maar de stad op zich stelde niet veel voor !
Verslag 10
We moeten vandaag ruim driehonderd en zestig kilometer afleggen dus nemen we nu de snelste route over de autobaan (met tol). Wanneer we via de snelweg Belgrado doorkruisen ziet de stad er vrij modern en strak uit, een heel verschil met wat we gisteren zagen buiten het centrum, wel ligt er overal afval langs de kant van de weg. De autobaan is prima en doet niet onder voor de West-Europese snelwegen. Het landschap blijft vrijwel hetzelfde als de afgelopen dagen: veel landbouwgrond met maïsvelden afgewisseld met stukken land vol uitgebloeide zonnebloemen, ook zijn ze druk met nieuwe wegen bezig, zelfs op zondag! (Anja en Cas rijden wel een stuk binnenweg en gaan even terug in de tijd !)
De laatste honderd kilometer wordt het bergachtig, maar na weken reizen door Noorwegen vinden we dit niet erg indrukwekkend. Het is vandaag ruim dertig graden dus we rijden lekker met de ramen open en komen tegen drieën, als eersten van de groep, aan in Vranje bij Autocamp Enigma. De camping is, net als de andere in Oost-Europa, vrij simpel, maar beschikt wel over een heerlijk koel zwembad, waar we dan ook gelijk gebruik van maken.
Tegen de tijd dat wij ons favoriete spel Carcassonne aan het spelen zijn, druppelen de anderen, verhit, binnen en ook zij nemen gelijk een duik.
Morgen hebben we weer eenzelfde afstand af te leggen, halverwege de trip gaan we de grens met Griekenland over en als het goed is zien we in de loop van de dag de zee ……………… we zijn er bijna ….!!
Verslag 11
We zijn vanmorgen tegen tienen, alweer als laatste, vertrokken van de kampplaats en al vrij snel gaan we de grens naar Macedonië over.
We hadden onze voorraad vlees en kaas verstopt omdat je dit niet mag importeren, maar behalve onze paspoorten hoefden ze gelukkig niets te zien ! Net als gisteren staat er een harde wind, maar met ruim dertig graden is dit geen probleem. Wanneer we stoppen om te tanken (wat erg goedkoop is in Macedonië) staan zowel Roel en Janna als Cas en Anja op dezelfde parkeerplaats.
Het is trouwens goed uitkijken met tanken in Macedonië, tot twee keer toe proberen ze ons te “bedonderen”: we kunnen alleen contant betalen in euro’s (tegen een duurder tarief) en er wordt gewoon wat bovenop gezet tijdens het pinnen. Gelukkig waren we gewaarschuwd en betalen we uiteindelijk de gewone prijs ! De lange trip is, net als gisteren, weinig interessant, we zien enkele wijngaarden en wat bergen, maar de meeste tijd rijden we door dor, droog gebied.
Zelfs een leuke picknickplek is niet te vinden en tijdens de lunch treffen we Roel en Janna weer bij een tankstation. Wanneer we na de middag de grens met Griekenland over gaan moeten we ons horloge een uur vooruit zetten, dus de komende weken hebben we een uur tijdsverschil met Holland. De Grieken hebben trouwens een aparte rijstijl: degene die ingehaald wordt moet uitwijken naar de vluchtstrook, wij zwalken dus regelmatig naar rechts wanneer een wegpiraat ons voorbij zoeft ! Ook zien we de laatste dagen veel zwerfhonden en op de autobaan overleven ze dit niet altijd. In de loop van de middag passeren we de op één na grootste stad van Griekenland, Thessaloniki, gelegen aan de Egeïsche Zee en pas tegen de avond, nadat we bij een Lidl uitgebreid inkopen hebben gedaan, komen we aan op camping Ouzouni Beach, een vrij volle kampplaats pal aan zee gelegen.
(Zoals gewoonlijk duikt Cas gelijk het water in !)
We vinden, voor de vier campers, een plekje vlak bij elkaar en natuurlijk moet de aankomst in Griekenland gevierd worden met ouzo !!
(De kampbaas komt nog even langs.)
Pas tegen tienen zijn we terug bij onze camper en moeten dan nog eten en daarna verslag nummer elf maken !!!
Verslag 12
Vandaag hebben we een rustdag, wat inhoudt dat de camper op z’n plaats blijft staan.
We hebben tijd om een wasje te doen, een boek te lezen en natuurlijk gaan we de zee in en luieren we op het zandstrand.
De temperatuur komt weer ruim boven de dertig graden uit en de komende dagen blijft dit zo. Voor morgen staat er eigenlijk een lange rit in de planning, maar we besluiten gezamenlijk dat we de route in twee dagen opsplitsen. Hiervoor moesten we natuurlijk wel uitgebreid overleggen en zodoende zitten we tot half twaalf bij elkaar, weer hebben we met z’n allen een erg gezellige avond !!
Verslag 13
We hebben vandaag het schiereiland Sithonia (de middelste vinger van Halkidiki) verkend, een prachtig gebied met bossen, heuvels, velden vol olijven, leuke strandjes en gezellige vissersdorpjes.
Omdat we niet zo ver hoeven te rijden maken we al vrij vroeg een stop bij een strandje en zitten daar lekker in de schaduw met uitzicht op zee.
Een eind verderop parkeren we de camper weer in het vissersdorpje Pórto Koufós, waar we bij een leuk restaurantje neerstrijken. Hier genieten we van een heerlijke maaltijd vol visgerechten en hebben het gevoel nu écht in Griekenland te zijn.
Om ons heen zien we wit met blauwe huisjes, enkele vissersbootjes en een prachtige helblauwe zee.
We hadden met de groep afgesproken op een camperplek in het noorden van het schiereiland, maar wanneer we daar tegen half vijf aankomen blijkt deze niet geschikt en dus rijden we door naar camping Lacara in Vourvourou. Hier gaan we met z’n allen nog even de zee in en daarna volgt een gezellige barbecue, die weer duurt tot in de kleine uurtjes !
Verslag 14
De laatste dagen maakt onze auto een vreemd piepend geluid, vanmorgen heeft Wim met Erik (die onze camper in onderhoud heeft) gebeld en die adviseerde ons WD40 op de V-snaar en looprollen te spuiten, nadien is het gepiep gelukkig zo goed als verdwenen.
Nadat we vanmorgen eerst nog een tijdje over het mooie schiereiland Sithonia hebben gereden, moeten we daarna het hele stuk terug naar Thessaloniki, waar we eergister ook al geweest zijn.
Vervolgens gaan we naar Antieke Pella, waar je de restanten kunt zien van de hoofdstad van het koninkrijk Macedonië (4e eeuw voor Christus), waar in 356 v.C. Alexander de Grote geboren werd. We zien er prachtige vloermozaïeken en nog altijd zijn ze bezig met opgravingen en archeologisch onderzoek.
Op twee kilometer afstand ligt het bijbehorende museum waar allerlei vondsten te bewonderen zijn, zoals juwelen, beelden en voorwerpen voor dagelijks gebruik.
We bekijken dit alles bij een temperatuur van ruim dertig graden en zoeken daarna een plek waar we in de schaduw kunnen lunchen, iets wat niet meevalt.
(Alles groeit en bloeit hier in de vrije natuur !)
Onze overnachtingsplek is een camperplaats in Vergina, waar je de, pas in 1984 ontdekte, graftombe van Philippos de tweede (eerste koning van Griekenland en vader van Alexander de Grote) kunt bekijken. We hebben deze plek, een “World Heritage Site”, tijdens onze reis naar Turkije met Vagebond (2012) ook bekeken, maar weer is het indrukwekkend om te zien. Helaas mochten we binnen geen foto’s maken !
Alles wat we de afgelopen twee dagen gezien hebben hadden we, volgend het schema van NKC, in één dag moeten bekijken, maar goed dat we niets besproken hebben en alles zelf regelen !
Vanwege het warme weer (normaal is het hier in september zo’n 25 graden, nu dus een stuk warmer !) hebben we haast allemaal problemen met onze koelkast en blijft de temperatuur hangen rond de vijftien graden. We zijn dan ook heel blij dat we, net voor vertrek, een “Engel” koelkast ( zoals in de camper in Australië) hebben gekocht, zodat het verse goed niet bederft én we een lekker koud biertje hebben !!
(Onze afwasmachine !)
Verslag 15
Vanaf Vergina rijden we vanmorgen eerst een stuk binnendoor langs kleine dorpen waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.
Vlakbij Dion, waar ook opgravingen te zien zijn, rijden we een eindje de Olympus, “het Huis van Zeus”, op. De oppergod van de Griekse goden, woonde op de berg Olympus samen met andere onsterfelijken, waar veel mythen over geschreven zijn.
Wij draaien om en nemen een prachtige weg dwars door de bergen, een vruchtbaar gebied waar we naast olijven, kiwi’s en druiven ook veel tabaksplanten zien, die door de plaatselijke bevolking gedroogd worden.
Wanneer we tegen tweeën een plekje zoeken om wat te eten, zien we de camper van Jan en José staan. Ze nodigen ons gelijk uit om brood met gebakken ei te nuttigen, een welkome maaltijd.
Daarna volgt nog een rit van honderd en twintig kilometer en pas tegen half zes komen we aan bij Camping Sikia, gelegen op het schiereiland Pilion. We staan weer met de groep bij elkaar, al is dit helaas niet met uitzicht op zee. Natuurlijk gaan we nog even het (vrij warme) water in en daarna wordt het tijd om te koken, want Wim heeft Jan en José uitgenodigd voor de maaltijd ! Dit wordt een heel gezellige avond met veel vrolijke maar ook serieuze verhalen, waar we nog lang aan terug zullen denken !
Verslag 16
We staan nog op dezelfde camping (Sikia) aan de Golf van Pagastikos en net als enkele dagen terug hebben we weer tijd om een wasmachine te gebruiken, de mail bij te werken en regelmatig een duik in zee te nemen, want het is hier echt warm !
Roel en Janna maken nog een wandeling van enkele uren, maar de rest van ons komt niet verder dan het strand, waar het heerlijk toeven is.
Tegen de avond gaan we met z’n allen naar het campingrestaurant, waar we ruim drie uur doorbrengen. Het eten is voortreffelijk en we sluiten de maaltijd af met enkele ouzo’s, zoals dit hoort in Griekenland ! We vermaken ons allemaal nog steeds prima en hebben samen de grootste lol !!
Verslag 17
Het is de bedoeling dat vandaag (zondag 17 september) ieder voor zich het bergachtige schiereiland Pilion gaat bekijken en we hebben allemaal een verschillende route samengesteld.
Wij rijden via het gehucht Afétes naar de oostkant van Pilion, maar wanneer we vlakbij het dorp Tsagkaráda zijn, kunnen we ineens niet verder, een groot rotsblok blokkeert de doorgaande weg.
Een stukje noordelijker ligt Damouchari, het dorpje waar de film Mamma Mia is opgenomen, maar hier kunnen we nu helaas niet komen ! We waarschuwen Cas en Anja, die samen met José via de andere kant het schiereiland rond gaan, maar krijgen dan te horen dat ze niet verder gaan, maar terugkeren naar de kampplaats. Het blijkt dat ze in een dorpje een erg smalle straat ingereden zijn waar ze niet verder kunnen, waardoor ze zo’n achthonderd meter in de achteruit terug moeten rijden en dit met ingeklapte spiegels, zo smal is de doorgang !! Helaas raakt Anja een spiegel van een andere auto, maar de schade valt gelukkig mee, wel is de lol er nu wel af. (Toch petje af voor Anja, dit was mij noooooit gelukt !! Zelfs de Grieken applaudisseerden voor haar !).
Ook Roel en Janna komen voor de afgesloten weg aan de oostkust te staan en keren terug naar de camping.
Wij nemen toch nog een leuke route door de bergen en komen tegen half twee aan bij de westkust, waar we een leuk restaurantje vinden, pal aan zee.
Rond drieën is iedereen weer terug op de camping in Kato Gatzéa en worden alle ervaringen uitgewisseld. Natuurlijk gaan we daarna voor verkoeling de zee weer in en de rest van de dag doet iedereen het kalm aan !
Verslag 18
(Gisteravond hebben we het spel Mexican Train gespeeld, wat we van Jan en José hebben geleerd tijdens de reis door Marokko !)
We moeten vandaag zo’n twee honderd en dertig kilometer afleggen naar onze volgende bestemming: Delphi en volgens het routeboek gaat een groot deel van de rit over tolwegen. Wij hebben allemaal besloten om via een alternatieve route naar camping Apollon te rijden, waardoor de rit door het binnenland en de bergen gaat. Nadat we via het centrum van Volos en een stukje langs het water hebben gereden, gaat de weg lange tijd door landbouwgebied, waar ze duidelijk wel wat water kunnen gebruiken. Ook zien we velden vol katoen, die rijp is om geplukt te worden.
Weer valt het op dat er zoveel afval in de vorm van blikjes en plastic flesjes langs de kant van de weg ligt, zo jammer ! Omdat we door onze voorraden heen zijn stoppen we bij de stad Lamia in de hoop daar een grote supermarkt te vinden. We rijden pal door het drukke centrum, waar we haast in dezelfde situatie komen als Anja gisteren, maar we komen er weer uit én hebben weer levensmiddelen in de camper liggen.
De temperatuur loopt weer snel op en rond de middag geeft de meter in de auto veertig graden aan ! Toch rijden we met de ramen open en een hete föhnwind waait naar binnen, iets wat we wel gewend zijn van Australië.
Het laatste stuk van de route komen we weer door bergachtig gebied waar de auto er flink aan moet trekken.
Natuurlijk zien we weer ontelbare olijfbomen en Griekenland is dan ook het grootste exportland van deze vruchten.
Bij aankomst op de kampplaats blijken wij de eersten te zijn, maar al snel volgt de rest en binnen een half uur liggen we allemaal in het zwembad voor verkoeling.
Weer kunnen we de hele avond buiten zitten en slapen we met alle ramen open !
Verslag 19
Delphi was in de klassieke oudheid een der beroemdste cultusplaatsen van de god Apollo en het meest bezochte en gerespecteerde orakel van de gehele oudheid. Vanaf 590 v.Chr. werden hier de Pythische Spelen gehouden, wedstrijden in muziek, dichtkunst en sport. Het beleefde een late bloei in de Romeinse keizertijd, maar in 392 na Chr. werd het orakel gesloten door keizer Theodosius 1, die het christendom tot staatsgodsdienst verhief. In 1838 is men begonnen met opgravingen en sinds 1987 staat Delphi op de Werelderfgoedlijst. Wij zijn vandaag op de fiets naar antiek Delphi gereden, met uitzicht op de Golf van Korinthe, om daar het heiligdom van Apollo te bewonderen.
Het ligt op circa vijf honderd meter hoogte tegen de zuidelijke helling van de berg Parnassus.
We zien onder andere de Apollo-tempel, het schathuis van de Atheners, het theater en het stadion van de Pythische Spelen.
Een eindje verderop bevindt zich de Marmaria (Marmergroeve), het heiligdom van Athena met z’n ronde tholos, die we, vanwege het warme weer, alleen van een afstand bekijken.
Vervolgens verblijven we nog een tijdje in het bijbehorende museum, waar we even bij kunnen komen van de hitte.
De terugweg naar de camping gaat ons allemaal makkelijk af, de hele rit is bergafwaarts. Toch zijn we weer blij met ons plekje in de schaduw én het heerlijke, koele zwembad !
Verslag 20
We hebben vandaag een prachtige afwisselende route gereden, hoofdzakelijk door de bergen.
Al vrij snel maken we onze eerste stop bij het Byzantijnse klooster Osios Loúkas, in 946 gesticht door de monnik Lucas. Deze man, gestorven in 953 en later heilig verklaard, kon wonderen verrichten en bezat de gave van helderziendheid. Het klooster staat op de Unesco lijst en bevat prachtige mozaïeken en fresco’s. We brengen er, samen met Cas en Anja, enkele uren door en onze fototoestellen maken overuren !!
Ondanks het warme weer hebben we, uit respect, onze schouders en benen bedekt.
We zijn nog maar net weer op weg wanneer we langs een indrukwekkend monument komen: in Karakolythos zijn in juni 1944 twee honderd achtentwintig dorpelingen geëxecuteerd door de Duitsers omdat er op de Parnassos enkele Duitse soldaten waren gedood !
Vervolgens moeten we nog enkele uren rijden, onder andere over de Inoi-pas, voor we tegen half zes aankomen op camping Athens in de buurt van Athene. Dit keer zijn we de laatsten die arriveren en we kunnen gelijk bij de rest van de groep aanschuiven. Het wordt weer een heel gezellige en lange “happy hour”, pas tegen achten gaat ieder naar z’n eigen camper en dan moet het avondeten nog bereid worden !
Verslag 21
Wanneer je in Athene bent moet je natuurlijk de Acropolis bekijken en vanmorgen zijn we dan ook met z’n achten vanaf de camping in een overvolle bus en vervolgens met de metro naar het centrum van de stad gereden om de honderd zesenvijftig meter hoge tafelberg met z’n overblijfselen uit de vijfde eeuw v.Chr. te aanschouwen.
Inmiddels is het iets minder warm geworden (zo’n zevenentwintig graden) en is het prima weer om de berg te beklimmen.
We zijn echter niet de enigen die het Parthenon, de tempel van Athene Niké, de Propyleeën en het Erechtheion willen zien en lopen we met honderden toeristen over de soms gladde, ongelijke paden van de Acropolis, het vroegere religieuze centrum van de stad.
Helaas staan er overal hijskranen en andere bouwmaterialen want er wordt nog volop gerestaureerd.
Na anderhalf uur hebben we alle overblijfselen wel bekeken en dalen we weer af naar de drukke stad, waar we, nadat we wat gegeten hebben, naar het Parlementsgebouw Vouli gaan om de wisseling van de wacht te zien.
Soldaten van de Nationale Garde (érzones) in hun befaamde plooirokjes en schoenen met pompons, houden de wacht bij het graf van de onbekende soldaat.
Later zien we nog de poort van Hadrianus, de tempel van de Olypische Zeus en enkele andere oude bouwwerken.
We eindigen in de wijk Pláka, het historische hart van Athene, met z’n winkeltjes en restaurantjes en tegen achten zijn we terug op de camping.
Nadat we bij Jan en José nog een fles ouzo soldaat hebben gemaakt, wordt het tijd om het stof van de stad van ons af te spoelen, waarna we allemaal moe maar voldaan naar bed gaan !
Verslag 22
Volgens het routeboek zouden we twee dagen in Athene doorbrengen, maar gelukkig waren we het er unaniem over eens om na één dag de drukke stad weer te verlaten.
Nadat we al het stof uit de camper verwijderd hebben rijden we, over een weg vol vrachtverkeer, richting de haven van Athene, waar we een gekapseisd schip zien liggen. Dit is niet de tanker die olie gelekt heeft (volop in het nieuws, een week geleden !).
We nemen de prachtige kustweg naar Korinthos (Old National Road) en rijden door leuke dorpjes, maar ook zien we, zoals vaak deze trip, leegstaande of halfafgebouwde gebouwen.
Onderweg, bij een baai, worden mosselen en oesters gekweekt en zowel Roel als Jan hebben hier enkele kilo’s schelpdieren gekocht. Zo’n twaalf kilometer voor onze overnachtingsplaats passeren we het Kanaal van Korinthos, (gebouwd 1882-1893), dat de Peloponnesus scheidt van Centraal Griekenland. Het is drieëntwintig meter breed, negen meter diep en de wanden zijn zestig meter hoog, maar helaas zien wij geen schepen in het zes-en-een-half kilometer lange kanaal terwijl wij er zijn.
Tegen tweeën komen we aan bij Camping Blue Dolphin en we vinden een prachtige plek pal aan zee, waar de wind zorgt voor flinke golven.
Langzaamaan komen ook de anderen binnen druppelen en tegelijkertijd wordt de zee steeds onstuimiger.
Tijdens de borrel snijdt Wim enkele oesters open waarna iedereen haast verplicht is er minstens één te proeven !
(Er zit zelfs een oester bij waar een parel in zit !! (mijn oorbel !))
De wind wakkert steeds verder aan en daarom gaan we met z’n allen achter een breed plastic schot zitten, waar Jan alle mosselen klaar maakt. Hier wordt het weer ouderwets genieten en met een Grieks muziekje erbij hebben we weer een heel gezellige avond !
Verslag 23
Vlakbij de camping ligt Oud-Korinthe en vanmorgen zijn we met z’n allen op de fiets naar de opgravingen van deze vroeger welvarende stad gereden. Het is wel even anders fietsen dan in Holland: we moeten aardig de bult op, maar we komen allemaal aan bij de ruïnes van het grootste Romeinse stadsgebied in Griekenland.
Weer zien we pilaren, dit keer van de Apollo-tempel en van de Tempel van Octavia en ook veel restanten van gebouwen.
In het museum bevinden zich veel, nog aardig intact gebleven, beelden en mooie mozaïeken.
Er blijkt echter nog een gedeelte van de stad te zijn: Akrokorinth, dat boven op een berg ligt en tegen half twee gaan Wim en ik, samen met Janna en Cas, met een taxi naar de toegang van deze vesting.
Daarvandaan volgt een flinke klim door poorten, over gladde stenen en ruig terrein, maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over zowel de Golf van Saroni als de Golf van Korinthe en de landengte ertussen.
We moeten nog aardig doorstappen want om drie uur sluit het complex en precies op tijd lopen we onder de laatste (Turkse) poort door, waar de taxi al klaar staat om ons terug te brengen naar de vier kilometer verderop gelegen opgravingen, waar onze fietsen staan. Daarna kunnen we, net als in Delphi, haast zonder te trappen (bergafwaarts) naar de camping, waar de anderen al uren terug gearriveerd zijn. De rest van de dag verloopt erg rustig en net als gisteravond kunnen we vannacht weer slapen met het heerlijke geluid van de golven op de achtergrond !
Verslag 24
We hoeven vandaag niet ver te rijden naar onze volgende kampplaats, dus we vertrekken vrij laat. We kijken nog een keer tegen de berg Akrokorinth aan, die we gisteren beklommen hebben en daarna buigen we af naar het zuiden en gaan dan echt beginnen aan onze toer over het schiereiland Peloponnesos. We rijden grotendeels langs de kust, maar ook door prachtig bergachtig gebied.
Na zo’n zeventig kilometer komen we aan bij Epidavros, waar een prachtig openluchttheater, met veertien duizend zitplaatsen, te zien is. Het stamt uit de vierde eeuw v.Chr. en bezit een bijna perfecte akoestiek.
We bekijken het van alle kanten en lopen daarna nog even langs het museum en de opgravingen behorend bij de god Asklepios, die vermaardheid kreeg als geneeskundige en afgebeeld werd als een baardige man, leunend op een stok, die omwonden is door een slang (Tegenwoordig zie je dit teken: esculaap nog in de geneeskunde !).
Vervolgens is het nog vijftien kilometer rijden naar de kust waar we op een kleine camping (Nicolas) terecht komen, die ons wat doet denken aan camping Al Lago bij Riva aan het Gardameer in Italië.
Hier zetten we onze stoelen aan het water en brengen daar enkele uren door. Er is weer een leuk restaurantje in de buurt, waar we ’s avonds neerstrijken, dus er hoeft weer niet gekookt te worden !!
Verslag 25
Het schiereiland Peloponnesos heeft de vorm van een uitgestrekte hand en vandaag hebben we een rondrit gemaakt over de meest oostelijke “vinger” (Argolis) ! Een groot deel van de route gaat langs de kust waar je steeds het diepblauwe zeewater ziet en waar grote zeilboten van de ene na de andere haven varen.
Het is een dunbevolkt gebied vol olijvenbomen, maar er zijn ook bergen met pieken boven de duizend meter. Halverwege de trip maken we een stop bij het vissersplaatsje Ermióni waar diverse boten voor anker liggen.
Daarna volgt een lange rit door de bergen en bij Didyma kun je bij een meteorietkrater tot halverwege naar beneden lopen, waar twee kapelletjes zijn uitgehouwen in de rotsen.
Tegen half vijf komen we aan bij camping Lefka Beach in Tolo, waar we een mooie plek vinden met uitzicht op zee. We komen nog “kort” met de groep bij elkaar om wat dingen door te spreken, maar tegen achten gaat ieder z’n eigen gang ! Even lijkt het erop dat het gaat regenen, maar gelukkig klaart het snel weer op, we zijn er zo aan gewend dat we de hele avond buiten kunnen zitten !
Verslag 26
Nadat we een week lang heel actief zijn geweest is het nu tijd voor een rustige dag en we zijn de camping dan ook niet afgegaan vandaag. Alleen Janna en Roel toeren een eind rond op de fiets, de rest van de groep doet het kalm aan. Er wordt gezwommen, gewassen, aan de campers gesleuteld, een spelletje gedaan en heerlijk geluierd !
Tegen de avond komen we bij elkaar, want Jan en Anja bakken pannenkoeken voor de hele groep, in totaal hebben ze dertig heerlijke exemplaren gefabriceerd !
Helaas begint het tegen achten ineens flink te regenen en gaat ieder, sinds lange tijd, binnen in de camper zitten !
Verslag 27
We zijn vanmorgen eerst naar de elegantste stad op het Griekse vasteland: Nafplio gereden en hebben hier enige tijd rondgewandeld door de smalle straatjes en langs de plaatselijke markt vol groenten en vis.
Vanaf de haven zie je het vestingeiland Bourtzi liggen en hoog op een berg staat het Palamidi-fort.
Deze enorme Venetiaanse citadel, gebouwd rond 1712, hebben we uitgebreid bekeken en het uitzicht hiervandaan is spectaculair.
Daarna zijn we een stukje noordelijk gegaan om uit te komen bij de graven van Mycene, behorend bij het ommuurde paleiscomplex stammend uit de tijd rond 1500 v.Chr..
Ook hier zijn weer restanten van een oude stad, iets wat we de laatste tijd al meer gezien hebben, maar nieuw voor ons zijn de (tholos)graven die nog vrijwel intact zijn gebleven.
Nadien moeten we nog een flink stuk rijden, een gedeelte langs de kust, om tegen half zes uit te komen bij camping Zaritsi in Tiros. Nadat ieder voor zich gekookt heeft komen we toch weer met de groep bij elkaar om gezamenlijk koffie te drinken met heerlijke Griekse baklava erbij, waarna er nog iets anders in het kopje wordt geschonken !!
Verslag 28
We hebben vandaag (28 september) een prachtige rit gereden, eerst nog een stuk langs de kust maar daarna door het binnenland, waar de smalle wegen kronkelend door de bergen gaan.
Bij het plaatsje Leonidio zijn ze met de doorgaande weg bezig en worden we via heel erg smalle zigzagweggetjes omgeleid. Alleen Jan en José en wij komen er met onze campers, met veel moeite, door, de anderen nemen een alternatieve route.
Daarna volgt een rit van enkele uren door het Párnonasgebergte met als hoogste punt het schilderachtige dorpje Kosmas, dat op ruim elf honderd meter boven de zeespiegel ligt. Samen met Jan en José eten we er wat in een oud barretje, waarna we, ieder voor zich, onze weg weer vervolgen.
Het weer is niet zo best vandaag, regelmatig valt er een flinke bui en hoog in de bergen zakt de temperatuur naar zo’n veertien graden, wanneer we weer afdalen loopt deze gelukkig weer op naar de tweeëntwintig.
Net als gisteren rijden we tussen de sinaasappel- en olijfboomgaarden door.
Vlak voor de plaats Gythion stoppen we nog even bij de kust, waar een verroest zeeschip op het strand ligt.
Daarna gaan we dwars door het vissersdorp heen en zien daar inktvis die aan lijntjes te drogen hangt.
Een stukje voorbij Gythion stoppen we tegen vieren bij camping Meltemi, waar we weer een plekje vinden voor de vier campers vlakbij elkaar !
(Weer of geen weer, Cas neemt een duik in zee !)
Verslag 29
Jan kwam vanmorgen met de mededeling dat hij voorlopig afhaakt en de reis een stuk inkort, hij heeft ontzettend veel last van zijn been en rug (waarschijnlijk weer een hernia) en hoopt dat het door enkele dagen rust minder wordt. Hij wil dan, samen met José, over een kleine week weer aansluiten om de rest van de trip gezamenlijk af te maken.
(Carpoolen met de camper van Anja en Cas !)
We zijn in de loop van de morgen met een groepje teruggegaan naar het vissersdorp Gythion in de hoop weer inktvis aan de waslijn te zien. In eerste instantie hing er niets, maar na enige navraag was een restauranthoudster bereid wat stukjes vis op te hangen, dus iedereen heeft nu foto’s van de tentakels !
(Roel heeft zich door een charmante dame laten kortwieken !)
Het heeft vannacht veel geregend en de zon laat zich vandaag maar sporadisch zien, ook waait het flink. De aankomende dagen blijft de temperatuur steken bij tweeëntwintig graden, maar daarna wordt het weer warmer. We klagen niet: we zien ontzettend veel en hebben het heel gezellig met z’n allen, hopenlijk gaat het met Jan snel beter en zijn we over een week weer compleet !
Vanavond was het in ieder geval nog gezellig als vanouds !
Verslag 30
We hebben weer een heel afwisselende dag gehad: nadat we (tijdelijk) afscheid hebben genomen van Jan en José rijden we met drie campers naar de vijfendertig kilometer verderop gelegen Pyrgos Diroú Grotten, welke de grootste en kleurrijkste in Griekenland zijn. Met een bootje gaan we ruim een kilometer lang door de Glyfáda-grot waar we de fraaiste druipsteenformaties zien en regelmatig moeten bukken om de stalactieten te ontwijken, een hele belevenis.
Vervolgens rijden we op eigen gelegenheid richting Mystras, maar toch komen we elkaar tijdens de lunchpauze weer tegen !
In 1249 bouwde de Franse kruisridder Villehardouin een vesting op 643 meter hoogte, aan de voet hiervan vestigden zich bewoners van Sparta en zo ontstond Mystras. In de loop der eeuwen is er veel gevochten, gebouwd en vernield, maar nu is het een bezienswaardige ruïnestad met veel imposante bouwwerken uit de laat-Byzantijnse tijd.
Wij hebben de stad uitgebreid bekeken en hebben heel wat moeten klauteren om alles te zien, maar het was de moeite waard.
Pas na zessen beëindigen we ons bezoek aan de stad en gaan we richting camping Paleologio Mystras waar we tot ruim negenen buiten verblijven en uitgebreid “happy hour” houden.
Dan is het inmiddels afgekoeld naar achttien graden en verhuizen we naar binnen, nagenietend van een heel bijzondere dag !
Verslag 31
We hebben vandaag het schiereiland Mani, de “middelste vinger” van de Peleponnesos, via een schitterende route door de bergen, verlaten en zijn langs Kalamáta en Messini naar Koróni gereden, behorend bij Methóni.
De bergroute door het Taigetos-gebergte, waar net een wielerronde aan de gang was, bracht ons via kronkelwegen en diverse haarspeldbochten op dertien honderd meter hoogte en tijdens deze zestig kilometer lange rit hadden we prachtige vergezichten en af en toe een blik in een steil ravijn.
Tegen tweeën komen we als eersten aan op camping Koróni, waar we drie plekjes vinden vlakbij het zwembad met uitzicht op het leuke stadje aan zee.
We hebben een ruime plek waar we met z’n allen kunnen zitten, wat goed uitkomt want Wim kookt vanavond voor de groep !
Morgen hebben we een vrije dag dus het kan weer laat worden vannacht !!
Verslag 32
Koróni wordt samen met de plaats Methóni, dat aan de andere kant van de landtong ligt, wel de ogen van Venetië genoemd. Hier konden de Venetianen de scheepvaartroute tussen de Adriatische Zee en Kreta in de gaten houden, onder andere vanuit de burcht (gebouwd in de dertiende eeuw), die boven Koroni ligt.
We hebben vandaag het havenstadje met z’n vele trappen en smalle straatjes bekeken, net als de restanten van de burcht met z’n klooster en Byzantijnse kapel.
Natuurlijk zijn we ook even neergestreken bij een restaurantje aan de haven, waar de vis haast zo vanuit zee op je bord komt !
Verslag 33
Gisteren kregen we in de loop van de middag te horen dat het minder goed gaat met Jan, hij heeft ontzettend veel pijn en is met een ambulance naar het ziekenhuis in Sparti gebracht. Vanmorgen zijn we, met z’n allen, naar het vlakbij Mystrás gelegen Sparti gereden om Jan te bezoeken en José te ondersteunen. We hebben de prachtige pas door de bergen dus nog een keer gemaakt, nu in tegenovergestelde richting. We komen rond de middag aan bij een sterk verouderd ziekenhuis, waar het de gewoonte is dat de patiënt door familie of vrienden verzorgd wordt ! José heeft vannacht bij hem op de zaal geslapen (voor zover mogelijk met alle herrie !) en Jan heeft inmiddels allerlei onderzoeken gehad én vloeibare pijnstillers toegediend gekregen, waardoor hij zich stukken beter voelt.
Wij zijn enkele uren bij Jan gebleven en Wim heeft hem nog even geholpen met douchen. De ANWB en de reisverzekering zijn ingeschakeld om te kijken hoe het nu verder moet: in het ziekenhuis blijven of met een vliegtuig naar huis. José is, samen met Roel, Cas en Anja naar camping Meltemi in Gythion gereden om de camper op te halen en tegen vieren staan we, als vanouds, met vier campers op camping Paleologio bij Mystras, waar we drie dagen terug ook stonden.
José kan nu weer gewoon in de camper slapen, het ziekenhuis is slechts vier kilometer verderop.
Janna heeft aangeboden voor de hele groep te koken, dus nadat Cas en Anja terug komen uit het ziekenhuis, maken we er toch weer, samen met José, een gezellige avond van !
Verslag 34
We hebben er vandaag voor gezorgd dat Jan regelmatig bezoek krijgt: vanmorgen is Wim met José in een taxi naar het ziekenhuis gegaan om te kijken of hij wat dingen kon regelen en toen hij terug kwam zijn Janna en ik bij Anja in de camper gestapt om dezelfde route af te leggen.
Jan voelt zich, na diverse pijnstillers, weer redelijk goed en tijdens ons bezoek wordt hij opgehaald om foto’s te nemen. Wij kijken ondertussen wat rond op de afdeling, waar je je ogen uitkijkt !
(De mannen gaan ondertussen het zwembad van de camping in om af te koelen, want het is wél dertig graden !)
Nadat wij weer terug zijn op de camping rijden Cas en Roel naar Jan toe, die zeer vereerd is met al dat bezoek ! Zij nemen José weer mee terug, die begint spullen uit de camper in te pakken om mee te nemen naar huis. Jan krijgt morgen namelijk de papieren “fit to fly” dus is het zo goed als zeker dat hij en José binnen enkele dagen met het vliegtuig naar Holland gaan en dat hun camper wordt opgehaald. (Dit wordt geregeld door de ANWB).
Nadat José weer terug is van het avondbezoek maken we er nog een leuke avond van, morgen trekken we met drie campers verder richting Olympia in de wetenschap dat alles nu goed komt met Jan en José !
Verslag 35
We hebben een wel heel enerverende dag achter de rug: nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van José zijn we, ieder via een verschillende route, naar onze volgende bestemming Olympia gereden. Wij nemen een prachtige rit door de bergen en rijden onder andere via de bergdorpjes Karytaina, Stemnitsa en Dimitsána over smalle kronkelwegen naar de plek waar de Olympische Spelen ooit begonnen zijn.
Onderweg krijgen we een telefoontje van Marcel: Wim’s moeder is gevallen en is er slecht aan toe. Wanneer we tegen vieren op camping Alphios aankomen volgt het bericht dat ze inmiddels is overleden. Ma was al jaren bedlegerig en negenentachtig jaar oud, maar toch komt het nog onverwachts. Nadat het een beetje tot ons in doorgedrongen moet er van alles geregeld worden: er volgen vele telefoontjes én we moeten zorgen vóór woensdag thuis zijn voor de begrafenis. Tegen elf uur ’s avonds horen we (van de alarmcentrale) dat we met een vliegtuig vanaf Kalamata op de Peleponnesos, via München, pas zondagavond op Schiphol aankomen, dus de komende twee dagen zijn we noodgedwongen nog in Griekenland. Een andere optie was zaterdagmorgen om zes uur vanaf Athene te vliegen, maar daarheen rijden was niet te doen in één dag, omdat we allemaal bergpassen over moeten. (Jan en José vertrekken morgen wél vanaf dat vliegveld naar huis !) We zijn dus met vier stellen begonnen aan de Griekenland-reis en slechts twee koppels maken de reis samen af !
Verslag 36
Omdat we toch nog niet kunnen vliegen, gaan we mee met de groep naar Olympia. Vanaf onze hooggelegen camping wandelen we naar beneden en bezoeken eerst het Archeologisch Museum, één van de rijkste in Griekenland.
Weer zien we allerlei beelden, vazen en gebruiksvoorwerpen, dit keer met de nadruk op de Olympische Spelen, die voor het eerst plaatsvonden in 776 v.Chr..
Van de opgravingen is niet veel meer over, wel zie je het stadion en de ingang, in de vorm van een boog.
Ook zijn er nog diverse zuilen en kun je zien waar het Olympisch Vuur elke vier jaar (sinds 1936) wordt aangestoken.
Nadien bekijken we het leuke dorpje en strijken, voor de laatste keer met de groep, op een terrasje neer.
Het is hier nog steeds goed weer, alleen koelt het de laatste dagen tegen de avond flink af naar zo’n veertien graden en gaan de lange broek en het vest weer aan. Kunnen we vast wennen aan Holland !
Verslag 37
En weer moesten we vanmorgen afscheid nemen: Roel, Janna, Cas en Anja trekken natuurlijk verder, ze kunnen geen negen dagen wachten tot wij terugkeren naar Griekenland ! Zij verlaten vandaag de Peloponnesos via de brug bij Patra en gaan het vasteland verder verkennen. Wij rijden ruim honderd kilometer in zuidelijke richting naar Kalamáta, waar een klein internationaal vliegveld ligt. Wanneer we daar tegen enen aankomen voor wat informatie, is er totaal geen bedrijvigheid, ik denk dat er vandaag geen vliegtuig vertrekt. Toch vinden we een medewerker die onze gegevens checkt, we staan ingeboekt en kunnen morgen naar huis vliegen. Zo’n vijftien kilometer verderop is een camping: Pétalidi Beach en daar zetten we, aan zee, onze camper neer. Met de beheerder maken we de afspraak dat deze hier de hele week kan blijven staan én de man zorgt ervoor dat er morgen tegen drieën een taxi voor ons klaarstaat. (Volgende week zondag, de vijftiende, komen we dan ’s avonds laat weer hier terug !)
We wandelen nog even over het kiezelstrand, maar het is vreemd weer vandaag: zon en regen wisselen elkaar af met uitschieters van dertig graden en broeierig weer.
We doen weer eens een spelletje Carcassonne en luieren verder wat,……. het zijn rare dagen !
WORDT VERVOLGD !!!!