Verslag 38
We hebben een drukke, emotionele week achter de rug, met verdrietige maar ook veel fijne en mooie momenten. Onverwachts zagen we nu ook onze kinderen, kleinkinderen, diverse familieleden en vrienden, zelfs José kwam ons vanuit Beek en Donk nog persoonlijk condoleren !
Nadat we gisteren afscheid hebben genomen van Marcel, Marieke en de jongens, met wie we de afgelopen week veel tijd hebben doorgebracht, heeft Dennis ons rond de middag naar Schiphol gebracht en met weer een tussenstop in München kwamen we tegen half twaalf ’s avonds aan op camping Petalidi in Griekenland.
We werden vanmorgen pas laat wakker (mede door het uur tijdsverschil) en nadat we heerlijk in het zonnetje hebben ontbeten rijden we pas tegen de middag van de kampplaats weg. Het is zo’n vijf en twintig graden, net als in Holland, waar vandaag (16 oktober) een nieuw warmterecord wordt gemeten. Al vrij snel maken we een stop bij een supermarkt, waar we geruime tijd doorbrengen, al onze levensmiddelen zijn op !
Ik had een camping opgezocht zo’n honderd zeventig kilometer rijden, maar wanneer we tegen tweeën een lunchstop maken bij een strand, ten noorden van de plaats Kalo Néro, vinden we het er zo mooi dat we besluiten er te blijven staan !
We luieren in de zon, zwemmen in zee, lopen op blote voeten door het zand, zien de zon in de zee zakken, de barbecue gaat aan en er volgt zelfs een kampvuur … een betere herstart van de reis hadden we niet kunnen hebben !
Verslag 39
Anja, Cas, Janna en Roel, de laatsten van de groep, hebben gisteren Dubrovnik bekeken en zijn daarmee officieel aan het einde van de reis gekomen. Vanaf dit punt gaat normaliter ieder voor zich richting huis. Via de groepsapp weten we dat ze voorlopig gezamenlijk verder huiswaarts trekken. Wij gaan morgen de draad weer oppakken en bekijken en beleven wat de andere vier al gezien hebben !
Vandaag zijn we gewoon op het strand blijven staan; het plekje is zo mooi en wij hebben geen haast of verplichtingen om snel thuis te moeten zijn. We doen wat klusjes, maken een strandwandeling en voor de rest relaxen we met een spelletje en een mooi boek.
Weer zien we een prachtige ondergaande zon, gevolgd door een schitterende sterrenhemel en bij het geruis van de golven vallen we straks zonder moeite in slaap !
Verslag 40
Nadat we vanmorgen al het zand uit de camper verwijderd hebben, iets wat onvermijdelijk is wanneer je kampeert op het strand, rijden we richting Patra, gelegen in het noorden van de Peleponnesos. Omdat we een week in Holland zijn geweest vallen de verschillen tussen Griekenland en het thuisland weer meer op: de vele zwerfhonden en -katten, al het afval langs de weg, de rijstijl van de Grieken en het rijden zonder helm op de brommer of scooter. Ook de grote leegstand bij winkels, kantoren en fabrieken en de vele halfafgebouwde huizen zijn hier een normaal beeld en veel mensen leven in grote armoede in armzalige huisjes. Halverwege de route nemen we de afslag naar Kástro, waar op een heuvel het kasteel Chlemoútsi staat, alleen toegankelijk via smalle straatjes.
Het werd gebouwd tussen 1212 en 1223 en een maquette laat zien hoe het totaal eruit ziet.
De zeshoekige burchtoren is voorzien van gewelfde hallen en daar zijn ze volop bezig met restaureren.
Het uitzicht vanaf het dak over de kustvlakte is mooi, helaas is het vandaag een beetje heiig, waardoor je de Ionische eilanden niet zo duidelijk kunt zien.
Wél ontmoeten we de enige bewoner van het kasteel !
Tegen half drie komen we aan bij camping Kato Alissos, waar het duidelijk einde seizoen is. We mogen bij het (gesloten) restaurant gaan staan, met z’n duizend jaar oude olijfboom en hebben zo uitzicht op de Patraikosbaai en de stad Patra.
Helemaal in de verte zien we de langste tuibrug ter wereld (de Charilaos Trikoupisbrug), die de Peleponnesos verbindt met het vasteland.
(Op de camping staat een Hollandse overlandertruck, hiermee vergeleken zijn wij maar een ukkie !)
Verslag 41
Gisteravond laat kregen we het bericht dat ook Cas en Anja eerder naar huis afreizen vanwege een sterfgeval en een ernstig ziek familielid. Ze nemen nu de snelste route en hopen in vier dagen thuis te zijn. Roel en Janna gaan in een iets rustiger tempo richting Groningen en hebben de tijd tot eind oktober. Het is wel heel vreemd gelopen: we zijn met z’n achten begin september gestart en wanneer alles normaal was verlopen waren we gisteren of vandaag uit elkaar gegaan om afzonderlijk huiswaarts te keren, nu is de één na de ander voortijdig noodgedwongen afgehaakt, misschien volgt er volgend jaar een herkansing !?!
Wij hebben vandaag de Peloponnesos via de beroemde, in 2004 in gebruik genomen, tolbrug verlaten en zijn over de “old national road” richting Preveza gereden, een mooie afwisselende route door de bergen en gedeeltelijk langs zee.
Onderweg picknicken we in de buurt van Sparto met uitzicht op de Golf van Amfrakikos en even later gaan we via een zestienhonderd meter lange (tol)tunnel onder het zeewater door naar de noordkant van deze natuurlijke haven.
Zo’n twaalf kilometer verderop stoppen we bij een gratis camperplaats pal aan zee, waar Cas, Anja, Roel en Janna een kleine twee weken terug ook hebben gestaan. Het is inmiddels half vijf en we kunnen nog een tijdje buiten zitten, al komt er een frisse wind uit zee.
Net voor zonsondergang komt er een Griek aanrijden die met een paraglider en een motortje op z’n rug de lucht in gaat, interessant om te zien hoe makkelijk je zo omhoog kunt gaan.
Tegen zevenen verhuizen we toch naar binnen, iets wat van nu af aan wel standaard zal worden !
Verslag 42
Volgens ons reisschema hebben we vandaag een dag om vrij te besteden en net als de anderen van de groep gedaan hebben, gaan we de havenstad Préveza bekijken, gelegen aan de noordkant van het nauwe “Kanaal van Cleopatra”. Er heerst een gezellige drukte langs de waterkant en we zien opvallend veel jongeren op terrasjes zitten en dat op een gewone werkdag (vrijdag 20 oktober).
De stad is bekend om zijn sardine-visserij en in het heldere zeewater krioelt het van deze visjes. Later strijken wij ook op een terrasje neer om deze lekkernij, samen met enkele andere soorten vis, te nuttigen.
We kijken weer uit over de Golf van Amfrakikos waar volop gezwommen wordt in het kalme water.
Nadien rijden we langs de vlakbij gelegen ruïnes van Nikópoli (“Zegestad”), gebouwd rond 30 v. Chr. door de Romeinen. Vanwege de instabiele bodem is de stad echter in verval geraakt, toch staan er nog grote stukken muur en zien we de restanten van het “theater van Nicopolis”.
We keren weer terug naar dezelfde camperplaats met uitzicht op de Ionische zee, waar de wind sterker waait dan gisteren en net na zonsondergang zitten we alweer in de camper !
Verslag 43
We hebben vandaag een leuke afwisselende route gereden met diverse interessante stops onderweg. Als eerste rijden we richting de berg Zalongo waar we al van ver af een groot monument op de top zien staan.
Dit gedenkteken is voor de zevenenvijftig vrouwen die in 1806 met hun kinderen van de kliffen sprongen om zo uit handen te blijven van de Albanese troepen, die hun dorp Zalongo al veroverd hadden.
Wij zijn de vierhonderd vijftig treden opgeklommen om dit monument (12,5 meter hoog en 17,5 meter breed) van dichtbij te bekijken en hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.
Weer beneden rijden we via een mooie bergroute naar de zuidelijk van Parga gelegen Necromantheion van Ephyras (het orakel van de dood), de mythologische toegang tot Hades, de god van de onderwereld. In de gewelven kwamen in de vierde eeuw v.Chr. mensen om te communiceren met de overledenen.
De plek wordt druk bezocht, maar wij hebben het binnen een kwartiertje wel bekeken en gaan weer verder, ook nu weer door de bergen, waar de wegen niet altijd even goed zijn.
Onze volgende bestemming is Dodoni, waar zich één van de grootste theaters van Griekenland bevindt met een capaciteit voor zeventien duizend toeschouwers. Gelukkig wisten we van Cas dat het terrein om drie uur gesloten was en ruim voor half drie arriveren we bij het gerestaureerde bouwwerk.
Nadien hebben we nog een flinke rit voor de boeg door het Pindosgebergte, ook wel de ruggengraat van Griekenland genoemd. Bij het bergdorp Metsovo nemen we de Katara-pas en rijden dan op 1690 meter boven zeespiegel over wegen die al jaren niet meer onderhouden zijn, maar met prachtige uitzichten.
Tegen vijven doemen in de verte de zandstenen torens van de Metéora op, ons eindpunt voor vandaag en even later zetten we onze camper neer op camping Vrachos Kastraki, waar we in 2012 ook geweest zijn met Vagebondreizen.
Het is er vrij druk, iets wat we de laatste week niet meer gewend zijn, maar de wasmachines zijn niet in gebruik dus daar leg ik beslag op. We blijven hier twee nachten staan dus de was heeft morgen de hele dag de tijd om te drogen, terwijl wij de omgeving verkennen !
Verslag 44
“De natuurlijke zandstenen torens van Metéora (hangende rotsen) werden voor het eerst als religieus toevluchtsoord gebruikt toen de kluizenaar Barnabas zich er in 985 n.Chr. in een grot terugtrok. Anderen voegden zich bij hem en in 1336 stichtte de monnik Athanásios op één van de vele rotsformaties het klooster Megálo Metéoro. Er volgden nog drieëntwintig kloosters, maar door hun precaire ligging waren de meeste eind 18de eeuw in verval geraakt. In de jaren twintig hakte men trappen in de rotsen om de resterende zes kloosters toegankelijker te maken, tot die tijd werden goederen en mensen met een lier naar boven gehesen. Nu wonen er weer meer monniken en nonnen”.
Wij hebben vandaag de kloosters Varlaam en Megálo Metéoro bekeken, het is duidelijk een toeristische attractie geworden waar bussen vol mensen op af komen, maar het blijft indrukwekkend om te zien hoe deze kloosters boven op de rotsen gebouwd zijn.
Er leidt een hele route langs de zes bouwwerken en ook zijn er volop wandelpaden tussen de aparte zandstenen rotsen.
Zodra we na drieën terug zijn op de camping trekken we luchtiger kleding aan, want het is vandaag zo’n dertig graden. We gebruiken zelfs, sinds lange tijd, de plantenspuit voor verkoeling en kunnen tot ’s avonds laat buiten zitten. Helaas gaat het weer veranderen: we krijgen morgen regen, dus dan worden we op een andere manier nat !!
Verslag 45
Vanmorgen werden we wakker met regen en in de verte klonk het geluid van onweer. Was de camping twee dagen terug nog vrij vol, nu doet de kampplaats triest aan en zijn we één van de laatsten die vertrekken. We rijden vandaag weer een mooie rit door de bergen, alle snelwegen vermijdend en komen zelfs door een gebied waar beren leven, al zien we er natuurlijk geen ! Het is al volop herfst met prachtig gekleurde bladeren.
Net als de anderen van de groep halveren we de trip (eigenlijk zouden we tot de plaats Stuga in Macedonië rijden !) en stoppen tegen tweeën bij een prachtige camperplaats gelegen aan het meer van Kastoria en behorend bij een klooster. Roel, Janna, Cas en Anja zijn, toen ze hier anderhalve week terug waren, op de fiets naar de stad Kastoria gereden, maar daar is het nu geen weer voor. Wij hebben deze “plaats voor bevers”, zoals de letterlijke vertaling is, alleen doorkruist met de camper en zagen onderweg veel winkels die bontjassen verkopen. In vroeger tijden leefden er veel bevers in het meer en die trokken veel bonthandelaren naar de plaats, de dieren komen nu niet meer in de streek voor, maar de bonthandel bestaat hier nog altijd.
Het klooster, waar we vlakbij staan, is prachtig om te bekijken: in tegenstelling tot alle katholikóns (kerken) vol “volmaakte” fresco’s en schilderingen die we gisteren bij de Méteora kloosters zagen, zien deze kerkjes er veel authentieker uit.
We maken een wandeling in de buurt en zien nog een mooie grot, maar daarna keren we terug naar de camper, het is fris met nog geen vijftien graden, wat een verschil met gisteren.
Tegen de avond begint het weer te regenen en tikt het op het dak van ons “huisje”, wel knus, maar toch hopen we dat het morgen weer droog is !!
Verslag 46
Het was vanmorgen maar acht graden en de temperatuur is de hele dag niet boven de tien gekomen, zelfs in Nederland is het met vijftien graden een stuk aangenamer ! Vanaf het klooster rijden we eerst een eind langs het meer van Kastoria waar we diverse pelikanen zien in de buurt van vissersbootjes, in de hoop een visje mee te pikken.
(Deze bouwstijl is kenmerkend voor Kastoria !)
(Weer rijden we door een gebied waar beren en ook wolven leven !)
Daarna was het de bedoeling om door de bergen naar Flórina te gaan en vervolgens in Macedonië via Bitola en Ohrid naar Struga aan het meer van Ohrid te rijden, maar om de één of andere reden wijst de TomTom ons in een andere richting en staan we opeens voor de Albanese grens, we rijden nu via de westkant van het meer naar Struga. Voorbij de grens zetten we niet alleen ons horloge een uur terug, we gaan helemaal een stuk terug in de tijd: in Albanië worden de paarden en ezels nog als vervoersmiddel gebruikt, mensen lopen met één koe aan een touw rond en veel zijwegen zijn nog onverhard.
Er wordt volop maïs geoogst en bij het Ohridmeer proberen mannen hun gevangen vissen te verkopen.
Net voor de plaats Stuga gaan we de grens met Macedonië over en moeten dan op zoek naar een overnachtingsplaats: de kampplaats uit het routeboek is gesloten, alleen camping Rino blijkt nog open te zijn. Hier worden we met open armen ontvangen en krijgen gelijk een kop koffie en raki aangeboden.
We zijn de enige gasten en zetten onze camper pal aan het water en met stroom én wifi overnachten we hier voor slechts tien euro ! Vanwege het koude weer spelen we een potje Carcassonne in de kantine, waar een houtkachel volop brandt. Naderhand gaat, voor het eerst deze reis, ook in de camper de kachel aan !
Verslag 47
We zijn vanmorgen eerst naar Ohrid gereden, gelegen aan het gelijknamige meer, omdat het een bijzondere stad moet zijn: er staan driehonderd vijfenzestig kerken,voor elke dag één en ook bevindt zich er een antiek theater opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Wij zijn echter géén stadsmensen en hebben Ohrid dan ook snel bekeken, we hebben nog een lange rit voor de boeg en zijn voor tienen de stad weer uit.
Omdat we gisteren verkeerd reden gaan we een stukje over dezelfde weg terug, maar na de grenscontrole buigen we af naar het westen en gaan heel lange tijd bergafwaarts. Terwijl wij dalen stijgt de temperatuur geleidelijk aan naar de twintig graden ! Het blijkt dat we in Stuga op bijna achthonderd meter hoogte zaten, waardoor het waarschijnlijk zo koud was. Weer rijden we door Albanië, maar hoe noordelijker we komen, hoe moderner het wordt. Ook zijn de wegen, zeker vergeleken met vijf jaar terug, stukken verbeterd: de vele kuilen in de weg zijn verdwenen en ook de putdeksels zitten weer op hun plaats !!
De Albanezen houden van schone auto’s, overal zie je autowasplaatsen en vaak is slechts een spuitende waterslang met een wenkende man al voldoende om klandizie te krijgen.
De ezeltjes blijven we echter overal zien evenals de primitieve manier van het land bewerken.
Tegen drieën stoppen we bij camping Albania, met Hollandse eigenaars, waar we, uit de wind, nog enkele uurtjes van de zon kunnen genieten.
Via de “groepsapp” vernemen we dat Roel en Janna inmiddels ook thuis zijn, net als de camper van Jan (Het gaat inmiddels een stuk beter met hem !). Wij zijn dus nog de enigen van de groep die onderweg zijn, hoe anders had alles kunnen lopen ……… Wanneer wij over enkele weken thuis zijn volgt er zeker snel een reünie !!
Verslag 48
Na een ontbijt buiten in de zon rijden we het laatste stukje van Albanië over binnenwegen, waar het opvalt dat er hier moskeeën staan en dat de vrouwen hoofddoekjes dragen. Ook na de grensovergang naar Montenegro zien we deze islamitische kerken. De eerstvolgende uren is het prachtig rijden met links van ons de Adriatische kust en rechts hoge granieten bergen.
Bij de baai van Kotor, een soort fjord, gaan we een stukje landinwaarts en rijden hier door leuke dorpjes en langs de grote inham, waar enkele eilandjes opdoemen in het heldere water.
Even later krijgen we de grensovergang naar Kroatië en net voor onze overnachtingsplaats, in de buurt van Dubrovnik, zien we de zee weer in zijn volle glorie. We zetten onze camper neer op camping Matkovica in Srebreno waar we een alleraardigste “bazin” de groetjes overbrengen van Cas, Anja, Roel en Janna, die hier ook overnacht hebben. Zij brengt ons ’s avonds (zoals ze ook gedaan heeft bij de anderen van de groep) naar het leuke restaurant Lanterna gelegen aan de haven, waar we een heerlijke visschotel eten en haalt ons later weer op met haar auto, wat een service ! Ook de kaartjes voor de boot naar Dubrovnik zijn al “in huis”, dus morgen gaan we samen deze historische stad bekijken !
Verslag 49
We zaten vanmorgen “eerste rang” te kijken naar het snoeien van de bomen op de camping, met een hoogwerker worden alle grote takken verwijderd omdat ze gevaarlijk worden. Onze camper kan gewoon blijven staan, maar rondom ons ligt steeds meer groenafval.
Tegen tienen wandelen we naar de haven van Srebreno, waar een klein bootje klaar ligt om ons in twintig minuten tijd naar Dubrovnik te brengen.
Het is een mooi gezicht om steeds dichter bij de oude stad met z’n dikke muren te komen en aan te leggen in de beroemde haven.
We hadden niet verwacht dat het nog zo druk zou zijn deze tijd van het jaar, maar ook vandaag krioelt het weer van de toeristen, vaak in groepjes met een gids erbij.
Nadat we over de met marmer geplaveide “stradun” (hoofdstraat) richting de Pilepoort zijn gelopen nemen we de trap naar de bijna twee kilometer lange muur, die om het historische centrum ligt. Op sommige plaatsen is deze vijfentwintig meter hoog en zes meter dik !
Van boven af heb je een prachtig uitzicht op de oude stad die op de UNESCO-lijst staat van culturele en natuurlijke schatten van de wereld.
Vijf jaar terug hebben we Dubrovnik ook bekeken en de eerste keer is toch wel het spectaculairst, zodat we na enkele uren alles wel gezien hebben en terugvaren naar Srebreno.
Op de kampplaats wordt nog steeds volop gewerkt met de kettingzaag en de eigenaresse staat alles gelaten te bekijken, de hele camping ziet er totaal anders uit.
Tegen vijven wordt het weer stil, het werk is nog niet klaar maar ze komen morgenvroeg weer terug, wij weten dus nu al hoe we morgen gewekt worden !
Verslag 50
Gisteravond begon het te waaien en dat wakkerde steeds verder aan tot wel stormniveau, het is echter geen constante wind: even is het stil en dan ineens lijkt er wel een sneltrein aan te komen en schudt de camper heen en weer, duidelijk een “bora” ! Ik heb dus weinig geslapen vannacht en vanmorgen om acht uur (inmiddels is de wind flink afgezwakt) begonnen ze alweer met de kettingzaag dikke takken te snoeien ! Tijdens het ontbijt dwarrelt het zaagsel voorbij en om de toilet te bezoeken moeten we over takken en boomstammen klimmen. De campinghoudster wil dan ook niet hebben dat we betalen voor de overnachtingen en verontschuldigt zich meermaals. Wij vonden het echter nog wel interessant en hadden met het snoeien totaal geen problemen, alleen de “bora” vonden we minder, daar hebben we slechte ervaringen mee (Oktober 2009) !!
We gaan weer verder noordelijk langs de Dalmatische kust en al vrij snel zien we de stad Dubrovnik liggen, de zee is nu echter een stuk wilder dan gisteren.
We blijven grotendeels de kust volgen via een weg vol bochten en hoogteverschillen, regelmatig zien we eilandjes in de Adriatische Zee liggen, maar ook binnenmeertjes, hoge bergen en leuke dorpjes.
Tegen half vier stoppen we bij camping Stobrec Split waar we een plekje krijgen met uitzicht op zee. Helaas kunnen we gelijk de camper in vanwege de frisse wind, hopelijk wakkert deze vannacht niet wéér aan !!
Verslag 51
De wind ging gisteravond helemaal liggen dus we hebben een rustige én lange nacht gehad, want met de ingang van de wintertijd kwam er zelfs nog een extra uurtje bij !
We zijn vandaag maar een klein stukje (slechts dertig kilometer !) verder gereden richting huis, bij de plaats Trogir zijn we afgeslagen naar camping Rozac, waar we vijf jaar terug (na de reis naar Turkije) een week verbleven. Ook nu staan we pal aan het water en genieten we van het uitzicht en de zon.
Tegen de middag gaan we op de fiets naar het, op een eiland gelegen, stadje vol monumenten, dat in 1997 door UNESCO werd uitgeroepen tot Werelderfgoed.
We beklimmen de San Marco-toren behorend bij het Kamerlengo-kasteel en hebben vandaar een mooi uitzicht over de grotendeels ommuurde stad, waar het nu vrij rustig is.
Via smalle straatjes wandelen we naar het plein met de Sint-Laurentiuskathedraal en ook zien we de Zeepoort met ernaast de vismarkt, die niet meer in gebruik is.
Eenmaal terug op de camping zitten we nog enkele uren buiten, maar wanneer de zon verdwijnt achter de heuvels kunnen we gelijk naar binnen, het is duidelijk herfst !
Verslag 52
We hebben weer genoten van het mooie plekje bij Trogir maar toch trekken we weer verder, elke dag wordt het een beetje frisser en is het sneller donker, al vóór vijven kunnen we binnen gaan zitten met de lamp aan, ook wordt er nu in de camper gekookt. We rijden weer grotendeels langs de kust waar zich de ene na de andere camping bevindt, alleen zijn ze inmiddels haast allemaal gesloten.
Bij Starigrad, vlakbij het Nationale Park Paklenica, dat we kennen van vorige reizen, is nog een kampplaats open (Plantaza) en weer vinden we een plaats pal aan het water.
Hoogstwaarschijnlijk is het ook de laatste keer voorlopig dat we de zon onder zien gaan aan zee, vanaf morgen overnachten we in het binnenland !
Verslag 53
Ook vandaag rijden we eerst nog zo’n anderhalf honderd kilometer vlak langs de kust voor we het binnenland in gaan. We komen onder andere langs de eilanden Pag, Rab en Krk en vele kleinere eilandjes. Het is geen wonder dat Kroatië een echt vakantieland is: het is er warm, zonnig én het Adriatische zeewater is glashelder, heerlijk om zo in te duiken.
Na de middag gaan we de grens over naar Slovenië en tegen tweeën komen we aan bij “the Park of Military History” bij de plaats Pivka. Bij dit oorlogsmuseum is een camperplaats met water en stroom. De overnachting kost je tien euro, maar dit is tevens één toegangsbewijs voor het bezoeken van de voormalige Joegoslavische militaire barrakken.
Binnen en buiten staan tientallen militaire voertuigen opgesteld en ook zijn er diverse vliegtuigen te zien.
We krijgen een uitgebreide informatie over de periode van Tito, de Yugoslav People’s Army (YPA) en de weg naar onafhankelijkheid van Slovenië, ook de oorlog komt natuurlijk in ruime mate ter sprake en in beeld.
We hebben er ruim twee uur doorgebracht en weten nu heel wat meer over het oude Joegoslavië. Nadat we in het bijbehorende restaurant een heerlijke pizza verorberd hebben gaan we gauw onze camper in, het wordt weer snel kouder, vannacht koelt het zelfs af naar vier graden !
Verslag 54
Vanmorgen hebben we eerst nog een tijdje door de beboste bergen van Slovenië gereden waar de herfst de bladeren prachtige kleuren geeft. Bij de grensovergang naar Italië hoeven we dit keer geen paspoorten te tonen, omdat we in de eurozone blijven en zijn ineens op Italiaanse bodem. Het valt ons op dat er veel mensen op kerkhoven rondlopen en dat de meeste winkels gesloten zijn, na een beetje “googelen” op het internet komen we er achter dat het vandaag “Allerheiligen” is, een Katholiek feest waar de gestorvenen geëerd worden en wat in het zuiden van Europa een Nationale Feestdag is. We hebben verschillende vrienden en kennissen in Italië dus zodra we in dit land zijn proberen we ze te ontmoeten. Gisteravond hebben we gebeld met Luciano en Monica, die we al zevenendertig jaar kennen, maar zij zijn op het moment voor een korte vakantie in Rome en zijn pas zaterdag weer thuis. Ze vonden het erg jammer dat we elkaar net missen, maar we komen regelmatig in Italië en zien ze een volgende keer weer ! We zijn op de bonnefooi naar Tezze sul Brenta (vlakbij Vicenza) gereden, waar Gino en Paula wonen. Het was minstens vijf jaar geleden dat we hen gezien hadden maar we werden heel hartelijk ontvangen en gelijk uitgenodigd om te blijven slapen. `
Ook moesten we meteen mee naar de wijnkelder van Gino, waar we eigen gemaakte wijn en worst hebben geproefd.
Paula is de zus van Tino, die we ook al ruim veertig jaar kennen, vooral van vakanties in Riva del Garda en met z’n vieren zijn we naar Bassano del Grappa gereden waar Tino, sinds een jaar, een eigen bar runt. Ook hier was het weerzien erg leuk, maar Tino moest natuurlijk wel werken.
Heel apart was het om te zien dat hij foto’s van ons (gemaakt in Amsterdam in 1982 toen hij bij ons op bezoek was !) in z’n bar heeft hangen !
na een half uurtje zijn we teruggegaan naar het huis van Paula en Gino en hebben daar heerlijk gegeten.
Hun dochter Manuela (die goed Engels kan en regelmatig voor de vertaling zorgde !) was ook thuis en we halen heel wat herinneringen op, er komen zelfs heel oude foto’s tevoorschijn.
Het is altijd weer een feest om in Italië te zijn !
Verslag 55
Nadat we vanmorgen bij Paula nog een Italiaans bakje leut hebben gedronken rijden we met onze camper naar Bassano del Grappa om nog even rond te wandelen in het oude centrum. Ze zijn bezig de “ponte vecchio di legno” (oude houten brug) te restaureren, wat zo te zien ook hoog nodig is !
Op de “piazza Garibaldi” is een grote markt gaande waar het druk is met, in mooie winterkleding gehulde, Italianen.
Ook lopen we nog even langs de bar van Tino, die nu gesloten is, om van de buitenkant enkele foto’s te maken.
We willen vandaag (2 november) naar het Gardameer rijden en doen dit via de prachtige pas: valli del Pasubio, die we al meerder keren gereden hebben, maar nog nooit in de herfst. Regelmatig gaan we vijftien procent omhoog en Wim moet heel wat haarspeldbochten nemen om op elfhonderd vijftig meter hoogte te komen.
Weer genieten we van de schitterende route al is het met tien graden wel fris en schijnt er slechts een waterig zonnetje ! Tegen drieën komen we aan in Torbole sul Garda waar we naar een camperplek gaan, die vol staat met Duitse campers. We wandelen nog even rond in het plaatsje, maar het is echt “waterkoud”, iedereen loopt met een dikke jas aan en muts op !
We trekken ons weer terug in de camper en hopen dat de zon morgen beter z’n best doet !
Verslag 56
We boffen vandaag: het is prachtig zonnig weer met zo’n zeventien graden. We pakken onze fietsen en rijden vanuit Torbole naar Riva del Garda, voor ons altijd een speciale plek, omdat wij elkaar daar (inmiddels drieënveertig jaar geleden) hebben leren kennen !
We bezoeken allerlei heel bekende plekjes en later parkeren we onze fietsen bij de stadstoren om het centrum verder lopend te bekijken.
Natuurlijk strijken we neer op een zonnig terrasje om een heerlijke Italiaanse maaltijd te nuttigen en slenteren later langs de haven, waar de veerboten voor anker liggen.
In de supermarkt kopen we nog enkele speciale Italiaanse producten (onder andere Branca Menthe !) om mee naar huis te nemen en met de fietstassen vol rijden we terug naar de kampplaats waar we nog even van de laatste zonnestralen kunnen genieten.
Later, in de camper, halen we, bij een wijntje, herinneringen op aan onze vele vakanties in Riva ….. het zal beslist niet de laatste keer zijn dat we hier komen !!
Laatste verslag
We hebben het Gardameer vanmorgen met bewolkt weer verlaten en rijden via mooie binnenwegen door de bergen richting Oostenrijk. Onderweg zien we tientallen kastelen, meestal hoog gelegen en de vele druivenranken, al ontdaan van hun vruchten, zijn in prachtige herfstkleuren getint.
Vlak voor de Resia pas stoppen we bij een meer (Reschen Reservoir) waar een toren uit het water steekt, rond 1950 heeft zich hier een tragedie afgespeeld: er zijn honderd tachtig huizen en boerderijen vernietigd en een hele vallei is onder water gezet voor een waterkrachtcentrale, alleen de 14de eeuwse kerktoren mocht blijven staan !
Even later passeren we, op vijftien honderd meter hoogte, de grens met Oostenrijk en rijden nog enkele uren door de nog licht besneeuwde bergen, waar we bij de Fernpas een grote hangbrug hoog boven ons zien. Tegen vieren rijden we Duitsland in en een uurtje later stoppen we op een camperplaats bij de plaats Memmingen.
Wij moeten nog zes honderd zeventig kilometer rijden voor we thuis zijn en hebben deze reis dan in totaal acht duizend achthonderd vijftig kilometer afgelegd. Wij zijn door vijftien verschillende landen gereden, elk met hun eigen kenmerken en charmes, maar natuurlijk hebben we het langst (ruim een maand) in Griekenland vertoefd ! Het was een prachtige, afwisselende en heel gezellige reis, al zijn er natuurlijk wel diverse complicaties geweest, waardoor de groep helaas voortijdig afscheid van elkaar moest nemen en wij de laatste drie weken met z’n tweeën de trip hebben afgemaakt, maar we kijken er met heel veel plezier op terug !!