Verslag 1

We gaan weer op reis met onze vrienden Cas en Anja, Roel en Janna én Jan en José. Het laatste koppel hebben we al een jaar niet gezien en we kijken er naar uit ze weer te ontmoeten. Met de andere twee stellen hebben we in juli nog enkele gezellige dagen doorgebracht bij ’t Mun in Appeltern.

We zijn zelfs op de fiets naar Grave en Cuijk gereden om wat van de Nijmeegse-vierdaagse mee te krijgen en zagen daar duizenden wandelaars die veertig of vijftig kilometer per dag afleggen: wat een prestatie en wat een enorm leuke sfeer heerst er rond dit evenement !

Oorspronkelijk zouden we een trip door Slovenië gaan maken, maar vanwege hevige regen en aardverschuivingen daar enkele weken terug, gaan we nu diverse andere Balkan landen doorkruisen, al zien we nog wel een gedeelte van Slovenië. We hebben er zin in en het wordt zeker weten weer een heel leuke tijd !

Vanmorgen (dinsdag 29 augustus) zijn we rond elven vertrokken uit Dodewaard om tegen half drie aan te komen in Warstein (zu Hause im Waldpark), waar de anderen al gearriveerd zijn. Het weerzien is weer als vanouds en de stemming zit er gelijk goed in.

Tot zeven uur zitten we buiten te borrelen, daarna wordt het te fris en duikt ieder z’n eigen camper in, ….we gaan weer heel gezellige weken tegemoet met onze vrienden !!

Verslag 2

We zijn natuurlijk niet zonder reden naar Warstein in Sauerland gereden: 2,5 kilometer ten zuiden van de plaats bevindt zich de Warsteiner Brauerei, al opgericht in 1753 en inmiddels behorend tot de top-40 van grootste brouwerijen in de wereld met een jaarlijkse productie van 4,56 miljoen hectoliter bier.

We hebben hier vanmorgen eerst een film bekeken, waarna we met een bus over het terrein en door de fabriek gereden zijn, waar we uitleg kregen over het hele bierproces.

Nadien konden we nog diverse biertjes proeven, waardoor we besloten om nog een nacht op dezelfde plaats te blijven kamperen.

(Een heel apart heren toilet, drank inname zonder statiegeld  !)

Jan heeft een nieuwe elektrische step, die iedereen wel even wil uitproberen !

Tegen de avond wandelen we gezamenlijk, met inmiddels regenachtig weer, naar het vlakbij gelegen restaurant Plückers Hoff, waar ze  prima eten serveren en waar we met z’n allen warm en droog kunnen zitten !

Het weer is een beetje instabiel en het koelt vannacht af naar negen graden, maar de voorspellingen zijn goed, over enkele dagen lopen we weer in hemdje en  korte broek !

Verslag 3

We hebben vandaag drie honderd negentig kilometer af te leggen voor we bij onze volgende overnachtingsplek zijn, maar we willen natuurlijk nog wel wat zien onderweg. We zetten de TomTom op “snelwegen vermijden” en rijden zo naar de mooie plaats Hann-Münden, waar meer dan zevenhonderd oude vakwerkhuizen staan. Hier komen we rond het middaguur aan en lopend verkennen we de oude binnenstad met z’n prachtige Rathaus.

Nadien nemen we toch de snelweg want anders komen we wel erg laat op de plek van bestemming: Grimma (iets voorbij Leipzig) aan.

Rond “happy hour” parkeren we onze camper op een soort parkeerplaats (Caravanplatz Grimma) en even later komen ook de anderen aan, waarna we tot half acht buiten in het zonnetje kunnen zitten, ondertussen de planning van morgen doornemend. Het gaat weer net als tijdens voorgaande reizen: heel ongedwongen en erg gezellig !

Verslag 4

Op de route naar Praag, dat we morgen gaan bezichtigen, ligt de stad Dresden, die in februari 1945 bijna totaal verwoest werd door geallieerde bommenwerpers. Ook volgde er nog een overstroming in 2002, waarna opnieuw gepoogd werd de historische binnenstad in zijn oude staat terug te brengen. Zo’n vijftien jaar terug zijn we in Dresden geweest, dus tijd voor een hernieuwde kennismaking.

We zien de Frauenkirche, de Sächsische Staatsoper en we wilden de Zwinger bekijken, die we vorige keer gemist hadden.

Deze wordt echter gerestaureerd en is van binnen één grote bouwput. Toch kan je nog wel zien hoe mooi het hoort te zijn.

(Wie zet er nu z’n fiets voor zo’n mooie fontein: Cas en Anja !?!?!?!)

Wij hebben de stad natuurlijk binnen twee uur bekeken en rijden daarna via allerlei binnenwegen naar de volgende kampplaats. Zodra we de grens met Tsjechië over zijn ziet alles er wat armoediger uit: de huizen kunnen wel een lik verf gebruiken en in de wegen zitten gaten waar je echt omheen moet rijden.

Na een koffiestop onderweg komen we tegen half zes aan bij Triocamp dichtbij Praag, waar we mooi bij elkaar kunnen staan. Er zit een restaurant bij de kampplaats dus er wordt weer niet gekookt vanavond !

Verslag 5

We hebben vandaag Praag, de hoofdstad van Tsjechië, bekeken gebruik makend van het openbaar vervoer. Dit is hier prima geregeld: er is een breed netwerk van bussen, trams en metro’s, bovendien is het voor personen boven de vijfenzestig gratis.

Rond elven stonden we op het Plein Oude Stad (Staromestské nâmêsti) met rondom ons vele historische gebouwen.

Wij waren niet de enigen, het is er gigantisch druk: het is weekend en nog schoolvakantie, maar waarschijnlijk zijn er altijd wel veel toeristen in Praag.

Nadat we er diverse kerken, gebouwen en natuurlijk het stadshuis Oude Stad met z’n astronomische klok (van buiten) hebben bekeken, steken we de rivier Moldau over om de bekende Burcht met z’n paleis, klooster en drie kerken te bewonderen.

Het is een gigantisch complex met een wirwar van straatjes die allemaal schuin lopen.

Ook kijk je vanaf hier prachtig op de lager gelegen stad.

Natuurlijk moet er ook voor de inwendige mens gezorgd worden en we strijken neer bij een gezellig Italiaans restaurantje waar vanzelfsprekend de “pivo” niet mag ontbreken.

(De hoorntjes voor het ijs worden ter plekke handgemaakt !)

Wanneer we nadien weer helemaal beneden zijn bij de rivier gaan we deze over via de beroemde Karelsbrug, het bekendste monument van Praag, gebouwd in 1357 voor Karel IV.

Er staan allerlei beelden op de brug en het uitzicht op de Moldau is er prachtig.

Natuurlijk kun je er over de koppen lopen en barst het er van de portrettekenaars en souvenirverkopers.

Nadat we nog even één van de vele kerken binnengelopen zijn gaan we op zoek naar de tram met het juiste nummer, dat ons terug brengt richting de kampplaats.

Na nog een rit met de bus komen we tegen vijven weer uit vlakbij onze camping waar we allemaal een luie stoel opzoeken en nog lange tijd van de zon genieten. Tegen zevenen gaan we bij elkaar zitten want Jan gaat patat bakken voor de groep. Natuurlijk loopt dit uit en zitten we nog tot donker gezellig bij elkaar, …we raken nooit uitgepraat !!

Verslag 6

Vandaag (zondag 3 september) hebben we een reisdag, namelijk van Praag naar Wenen. Omdat wij geen tolvignet hebben van zowel Tsjechië als van Oostenrijk gaan we helemaal over secundaire wegen en duurt het wat langer voor je op de plaats van bestemming bent, wél is het veel mooier rijden en daar gaat het ons om ! We komen door leuke dorpjes, langs mooie meertjes en slingeren door het heuvelachtige landschap van Tsjechië.

Net na de middag gaat we de grens over naar Oostenrijk maar voor die tijd hebben we onze tank volgegooid, want de diesel is hier zo’n dertig cent (1,52 euro) voordeliger dan in Nederland en Duitsland. (In Oostenrijk betaal je 1,75 voor een liter diesel !).

Het oosten van Oostenrijk is helaas vrij vlak, pas vlak voor Wenen rijden we door het Wienerwald en wordt het heuvelachtiger. Tegen vijven hebben we drie honderd veertig kilometer afgelegd en komen we aan op camping Wien, geen al te luxe kampplaats maar wel dicht bij de stad. We hebben veel uren in de auto doorgebracht dus ga ik, samen met Cas en Anja badmintonnen, het gaat er best fanatiek aan toe !

Tegen zessen is iedereen gearriveerd en zitten we geruime tijd samen om de planning van morgen door te nemen, tot een regenbui roet in het eten gooit en ieder verdwijnt in z’n eigen camper !

Verslag 7

We hebben vandaag fietsend de hoogtepunten van Wenen bekeken, een ideale manier om de stad te zien want de bezienswaardigheden liggen wel een eindje uit elkaar en openbaar vervoer is hier minder goed geregeld dan in Praag.

We zijn begonnen bij Belvedere, het zomerverblijf van prins Eugenius van Savoye, waar we alleen de buitenkant en de tuinen  met z’n vele fonteinen hebben bekeken.

Nadat we langs het Heldendenkmal der Roten Armee zijn gereden komen we bij het Stadtpark waar het vaak gefotografeerde  vergulde standbeeld staat van de koning van de wals: Johann Strauss Junior.

Dan fietsen we naar de Kathedraal in het hart van Wenen: Stephansdom met z’n opvallende mozaïekdak en de honderd zevenendertig meter hoge gotische torenspits, het beroemdste herkenningspunt van de hoofdstad.

Hier zien we ook de eerste paardenkoetsen (Fiakers) waarvan we er later nog tientallen zien.

Tussen de middag eten we een broodje en Roel en Janna proberen de Weense Sachertorte, een machtig lekker gebakje.

Ook Mozart heeft zijn eigen park vlakbij het Hofburg-complex.

Ondertussen hebben we al zoveel mooie gebouwen gezien dat het haast te veel wordt. We rijden een stukje buiten het centrum naar het excentrieke Hundertwasser-Haus, dit is een blok met gemeentewoningen uit 1985 van de kunstenaar Friedensreich Hundertwasser, die elementen uit Moorse moskeeën gecombineerd heeft met kenmerken van Spaanse dorpen en Venetiaanse paleizen.

Ook het winkelcentrum ertegenover is erg interessant.

Als laatste fietsen we naar Schloss Schönbrunn, maar zien dit vanaf de Gloriette, een op de heuvel gebouwde zuilengalerij.

Ondertussen is het al tegen zessen en gaan we richting de camping, maar onderweg maken we nog een stop bij een leuk restaurant want we willen natuurlijk nog wel een originele Wiener schnitzel eten.

Deze smaakt uitstekend en met volle magen rijden we de laatste kilometers naar onze campers en hebben dan in totaal  twee en veertig kilometer fietsend afgelegd !

Verslag 8

Vandaag was echt een reisdag: omdat het programma aangepast is vanwege de overstromingen in Slovenië met als gevolg campings die gesloten zijn, rijden we van Wenen helemaal naar Zagreb. Een afstand van zo’n drie honderd zestig kilometer waarbij we ook nog eens de secundaire wegen nemen om tolwegen te vermijden !

We hadden ons dus allemaal een beetje verkeken op de afstand en de tijd en komen pas na ruim zeven uur rijden vermoeid aan op Camp Zagreb. Ook zijn we op één dag in vier verschillende landen geweest met ieder z’n eigen regels. Bij de ene moet je overdag verplicht dimlicht aan hebben, in het volgende land kan deze weer uit. Ook reden wij ineens in Hongarije en moesten we daar het reflecterende rood-wit gestreepte bord weer achterop plaatsen, omdat de fietsen meer dan veertig centimeter uitsteken ! Behalve in Oostenrijk en Hongarije rijden we ook nog een klein stukje door Slovenië voor we de grens over gaan naar Kroatië via de rivier Mura waar je nog kunt zien dat het water veel hoger is geweest door de vele regen.

Maar tegen zevenen zitten we allemaal weer bij elkaar met een hapje en een drankje om de belevenissen van vandaag en de planning van morgen door te nemen. En hoogstwaarschijnlijk ligt iedereen vanavond vroeg op bed !!

Verslag 9

Na de vermoeiende dag van gisteren doen we het vanmorgen kalm aan, toch gaan we aan het eind van de ochtend weer gezamenlijk op pad, want nu we in Zagreb zijn, willen we wel wat van de hoofdstad van Kroatië zien. Met de fiets rijden we naar het busstation om vandaar met bus en tram naar het centrum te gaan.

Zagreb bestaat uit twee gedeeltes: de bovenstad (Gornji Grad) en de benedenstad (Donji Grad), wij beperken ons tot het oude gedeelte, de bovenstad. Daar aangekomen zien we veel gebouwen ingepakt of met hekken eromheen, ook zijn er veel restauratiewerkzaamheden aan de gang. Het blijkt dat er op 22 maart 2020 een aardbeving is geweest van 6 op de schaal van Richter, waardoor veel gebouwen instabiel zijn en niet meer bezocht mogen worden. Toch zien we nog wel leuke, aparte dingen zoals de kleurvolle groentemarkt, de vishal en overal prachtige bronzen beelden.

We wandelen door de ondergrondse Gric tunnel, die in de Tweede Wereldoorlog dienst deed als schuilkelder en nu verschillende punten in de stad verbindt. 

We eten een hapje met uitzicht op de antieke kabeltram uit 1888 waarmee we later omhoog gaan.

We komen dan  uit bij de St. Marcus parochiekerk met op het dak het wapen van Kroatië, ook hier zijn ze bezig met restauraties.

Heel apart is de Stone Gate, een kapel met bankjes voor gelovigen waar je doorheen kunt lopen met op de muren allemaal grafstenen. 

Als laatste wandelen we door het leuke straatje Radiceva met z’n aparte winkeltjes en terrasjes.

Tegen vijven zijn we terug op de camping en zoeken daar de schaduw op want de temperatuur ligt vandaag rond de achtentwintig graden, maar ook in Holland zijn er tropische temperaturen en worden er records gebroken !

Verslag 10

Vandaag rijden we van Zagreb naar Jajce in Bosnië-Herzegovina, toch weer een afstand van een kleine drie honderd kilometer. Eerst is het landschap nog vlak, maar al snel wordt het heuvelachtig en hoe dichter we bij de grens komen hoe meer bergachtig, maar ook armoediger het wordt. Veel huizen zijn half afgebouwd of verlaten tijdens de oorlog eind twintigste eeuw. Bij de grensovergang krijgen we zowaar weer een stempel in ons paspoort, maar hoeven we gelukkig niet onze camper open te maken om te laten zien wat er in de koelkast zit (wat wel aangegeven stond bij de grens) !

Dan volgt een mooie rit door de bergen, soms over onverharde of slechte wegen, maar merendeels door kleine dorpjes waar het hout voor de komende winter al verzameld wordt.

Vanaf Banja Luka rijden we langs de rivier de “Vrbas”, soms op ooghoogte met steile rotswanden langs de weg en even later weer diep beneden ons.

Onderweg zien we nog een prachtige kerk vol bladgoud voor we het laatste stuk rijden naar de kampplaats Autocamp Plivsko Jazero.

Vlakbij de camping liggen in de Pliva rivier prachtige watermolentjes, die in het verleden gebruikt werden om met waterkracht tarwe of maïs tot meel te malen, nu zijn ze gerestaureerd en zijn alleen nog een toeristische attractie.

Tegen half zes is de hele groep weer gearriveerd en nodigen we ze uit voor een tajine-maaltijd, door Wim bereid. Dit resulteert in een uren durend gezellig samenzijn tot het te fris wordt en ieder verhuist naar z’n eigen huisje !

Verslag 11

Vanmorgen hebben we fietsend de omgeving van de stad Jajce verkend en deze is verbazingwekkend mooi.

Rondom zitten we in de bergen en overal zijn watervalletjes en meertjes.

Het water van de rivier Pliva stort bij de waterval zo’n twintig meter naar beneden en wanneer je dichtbij staat blijf je echt niet droog.

Op het hoogste punt van Jajce staat een middeleeuwse burcht (1391) waar je alleen klauterend naartoe kan, maar hier is het vandaag te warm voor.

We gaan nog een keer langs de watermolentjes, die gisteren alleen Wim en ik gezien hebben, de anderen kwamen via een andere kant bij de kampplaats aan.

In enkele huisjes kun je de oude molenstenen nog zien waarmee de tarwe en mais gemalen werd.

’s Middags relaxen we op de camping, maar tegen de avond pakken we onze fietsen nog een keer want je moet hier in de streek goed forel kunnen eten en vlakbij bevindt zich een prima restaurant gelegen aan een meertje !

Nadien zitten we nog tot kwart voor tienen bijeen op de camping, dan wordt het echt te fris en verhuist ieder naar z’n eigen huisje !

Verslag 12

Vandaag reizen we van Jajce naar Sarajevo, binnendoor zo’n honderd tachtig kilometer. De rit is prachtig en gaat grotendeels door de bergen.

Gisteren kregen we een tip van een Hollander op de camping dat er in de plaats Visoko dertig duizend jaar oude piramides gevonden zijn waar je, door middel van tunnels, naartoe kunt wandelen, ook zou de lucht binnen heilzaam zijn ! We stellen de Tomtom in en komen via een smal weggetje uit bij grote parkeerplaatsen waar het heel druk is met voornamelijk mensen uit Bosnië-Herzegovina.

Voor tien euro per persoon gaan we met een gids mee de tunnels in waar het zo’n twaalf graden is en krijgen we uitleg over de speciale lucht en aparte keramische stenen die elektromagnetisch zijn.

Wanneer we onze handen erboven houden kun je de energie voelen….dus niet !!

Je mag niet langer dan vijftig minuten in de tunnels blijven en kunt dan, als je wilt, na enkele uren én opnieuw betalen, weer terugkeren voor de heilzame lucht ! Wij zijn echter meer geïnteresseerd in de piramide zelf en moeten daarvoor nog drie kilometer verder rijden over een heel smalle, kronkelende weg waar we toevallig Jan en José met hun camper tegenkomen.

Ook Cas en Anja zijn op zoek naar de piramide maar uiteindelijk hebben we alleen een foto van een affiche van deze puntige berg !

Maar wél is de gehele groep over de kronkelige weggetjes en door de smalle straatjes in dorpjes gereden met als resultaat dat Roel en Janna hun bumper eraf hebben liggen en uren bezig zijn deze te laten repareren en dat op zaterdagmiddag ! 

De tip van die Hollander hadden we beter niet op kunnen volgen !!

Pas tegen half zeven arriveren Roel en Janna op de camping en is hun camper provisorisch gemaakt.

Na de gezamenlijke maaltijd zitten we met z’n allen nog uren bij elkaar, maar tegen tienen wordt het toch echt te koud en verhuizen we naar binnen !

Verslag 13

Onze reis door de Balkan heeft Cas helemaal uitgezocht en op papier gezet en ook de trip van vandaag: het bezichtigen van Sarajevo, heeft hij geregeld.

Na een korte wandeling komen we bij de metro die ons naar het centrum van de stad brengt,

hiervandaan nemen we eerst de kabelbaan om van bovenaf Sarajevo te bekijken, we bevinden ons dan op ruim elf honderd meter hoogte.

Eenmaal weer beneden struinen we rond in het oude Turks aandoende centrum met z’n klinkerstraatjes, moskeeën en kerken én natuurlijk de vele kleine winkeltjes !

We proeven er Cevapcici: brood gevuld met gegrilde vleesworstjes en stukjes rauwe ui en slenteren daarna door de smalle winkelstraten.

Na nog een biertje, erg lekker bij de dertig graden die we vandaag hebben, wandelen we langs het eeuwige vuur.

Deze is speciaal voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de oorlog van Sarajevo van 1992-1996. Bij de laatste zijn elf duizend inwoners van de stad omgekomen. Tijdens de Balkanoorlog zijn er totaal twee honderd duizend mensen uit Bosnië-Herzegovina vermoord en we zien dan ook overal veel oorlogsgraven onderweg.

Ook vanavond gaan we weer met z’n allen uit eten, de prijzen zijn hier heel redelijk  en niemand heeft zin om te koken !!

Verslag 14

We zijn vanmorgen eerst met z’n allen naar het dichtbij gelegen Tunnelmuseum gereden, ook wel de “Tunnel of Hope” genoemd. 

Tijdens de Balkanoorlog waren het vliegveld van Sarajevo en de stad door de troepen van het Joegoslavische leger volledig van de buitenwereld afgesloten. In 1993 is in vier maanden tijd een acht honderd meter lange tunnel, vijf meter onder het vliegveld door, gegraven om zo voedsel, wapens en medicijnen de stad in te smokkelen en gewonden daar weer uit.

Dagelijks gingen er gemiddeld vier duizend mensen door de tunnel en deze heeft het leven van drie honderd duizend mensen gered. …..Heel indrukwekkend om te bekijken.

Vervolgens zijn we na vijftig kilometer weer gestopt bij een restaurantje aan de rivier Neretva, waar we samen met Janna, Roel, Anja en Cas koffie met zoete baklava genuttigd hebben.

Iets verderop bij het dorp Jablanica staan aan de rivier diverse restaurants waar ze lam aan het spit klaarmaken, het is overal gigantisch druk, blijkbaar is het een geliefd gerecht !

Daarna volgt nog een mooie rit dwars door de bergen met als einddoel Autocamp Blagaj, waar we een mooie plek in de schaduw krijgen, wat heerlijk is met een temperatuur van ruim dertig graden ! 

We hebben nog nooit zo’n kampplaats meegemaakt: bij aankomst krijgen we een fles wijn en nadat we alle acht gearriveerd zijn serveren ze ons een “welkomstdrankje” met daarbij een schaal vol vers fruit en voor ieder een stuk baklava.

Dit consumeren we pal aan het water en nadien bestellen we nog een maaltijd met een wijntje en weer verbazen we ons erover dat we zo weinig hoeven af te rekenen……….morgenavond zitten we weer aan de rivier te dineren ! 

(We zien een ijsvogeltje op een tak en lange tijd proberen we deze te fotograferen, wat niet meevalt !)

Verslag 15

Vanmorgen zijn we met twee taxi’s vanaf de camping naar Mostar gereden en om tien uur stonden we al in het centrum van de stad.

Het bekendst is hier natuurlijk de “Stari Most” de oude brug uit 1566, een meesterwerk van barokke Ottomaanse architectuur. Helaas is deze, tijdens de Balkan-oorlog, in november 1993 verwoest. Inmiddels is deze hersteld onder toeziend oog van Unesco, want sinds 2005 is het historische gedeelte van de stad tot Werelderfgoed verklaard.

De “Stari Most” staat sindsdien symbool voor de eenheid van het land. Wél wordt de stad sinds 1995 door de rivier de Neretva verdeeld in een Kroatisch deel in het westen en een moslim deel in het oosten. Er zijn dan ook twee busstations, twee ziekenhuizen, twee schoolsystemen, alles is dubbel ! Wij starten aan de Kroatische kant en lopen daar naar de rivier vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de brug.

Aan de oostkant wemelt het van de koperslagers en natuurlijk staan hier moskeeën.

Ondanks het warme weer is het goed druk in Mostar en tegen de middag kun je over de koppen lopen. Het is dorstig weer dus strijken we neer op een smal terrasje voor we met de taxi’s terugkeren naar de kampplaats.

Hier zitten we uren in de schaduw aan het water, de beste plek met dit hete weer.

Ik draai ondertussen een wasje en de wasmachine blijkt gratis te zijn, net als het drankje wat we aan het water nuttigen. Ze zijn wel erg vrijgevig op de camping, dus kopen we enkele flessen prima locale wijn en eten we nog een keer met z’n allen in het open restaurant aan het water, dat zijn we haast wel aan ze verplicht !!

Verslag 16

Op nog geen drie kilometer afstand van de camping ligt het zeshonderd jaar oude mystieke Derwisj klooster Tekija bij de bron van de rivier Buna en we zijn dan ook al vroeg op deze prachtige plek voor de hordes toeristen arriveren.

We bekijken het klooster binnen met aangepaste kleding en wandelen rond  het prachtige complex.

Nadien rijden we naar het vijftig kilometer verderop gelegen Ljubuski waar de prachtige waterval Kravica te bewonderen is.

Ook hier komen weer veel mensen op af om een duik te nemen in het verkoelende water of om gewoon uren te bakken in de zon !

Nadat we hier geruime tijd rondgewandeld en geklauterd hebben rijden we even later richting Kroatië, waar we dit keer heel snel de grens over zijn.

Via een prachtige bergroute komen we bij Plocé uit bij de Adriatische Zee en volgen dan lange tijd de kustweg tot we rond vieren aankomen bij  Autocamp Ory in de plaats Dugi Rat.

We hebben geluk dat er nog net vier plaatsen beschikbaar zijn op de vrij kleine kampplaats, die wél vlak bij zee ligt. Roel en Janna zijn net voor ons gearriveerd en alle vier gaan we het heldere zeewater in, waarna we lekker op de kade pal aan het water gaan zitten.

Later voegen Jan en José zich bij ons en tegen zessen komen ook Anja en Cas aan die gelijk het water in plonsen.

Nadat we gewoon zelf gekookt hebben komen we ’s avonds weer bij elkaar en zitten nog uren gezellig buiten !

Verslag 17

Vanmorgen werden we wakker van het getik van de regen op het dak, dát is lang geleden ! Gelukkig is het tegen tienen weer droog en komt ook de zon weer tevoorschijn. We rijden verder door Kroatië in noordelijke richting langs de Dalmatische kust en passeren al snel de stad Split, die ons niet kan bekoren. Een stukje verderop ligt de prachtige stad Trogir, welke op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Wij hebben deze echter al twee keer uitgebreid bekeken en willen nu doorrijden naar Primosten, vroeger een eiland maar nu verbonden met het vasteland.

Al van verre zie je het volgebouwde eilandje liggen en even later nuttigen we onze broodmaaltijd pal aan het water met uitzicht op Primosten.

Eenmaal op het eiland valt deze ons erg tegen, zeker in vergelijking met Trogir, het is meer een vakantieoord vanwaar je de omgeving gaat bekijken. 

(Wij noemen ons de Mamma Mia groep, die kennen ze hier ook al !)

Toch wandelen we helemaal rond en bekijken het kerkje midden op het eiland waarna we onze TomTom instellen op de volgende overnachtingsplaats: camping Kozarica waar we helaas niet zo mooi dicht bij de zee staan als gisteren.

We maken er natuurlijk toch een gezellige, lange avond van met z’n allen:  Anja verzorgt het eten en heeft forellen gebakken, dit alles met frietjes en salade…… wat hebben we het toch slecht !!

Verslag 18

De reden dat we op camping Kozarica in Pakostane zijn gaan staan was omdat we vandaag (vrijdag 15 september) een boottocht naar de Kornati eilanden zouden maken, welke samen een Nationaal Park vormen. De boot was echter helemaal vol waardoor de tocht geen doorgang kon vinden, iets wat Wim, als enige,  helemaal niet erg vond want hij is snel zeeziek. We besloten gisteravond, toen we tot bijna middennacht buiten zaten met heerlijk weer, om vandaag alvast een stuk door te rijden naar een mooie plek aan zee: camping Paklenica in Starigrad, zodat we daar konden zwemmen. Onderweg konden we dan de drie duizend jaar oude stad Zadar bezoeken. Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt en later begon het te regenen, we zijn nog naar Zadar gereden, maar konden er geen parkeerplek vinden en met regen is een stad niet echt mooi. Cas, Anja, Roel en Janna hebben de regen wel getrotseerd dus de foto’s van het oude centrum zijn van Anja.

Via “whats app” hebben we gezamenlijk beslist dat een plek aan zee nu geen zin heeft en dat we beter door kunnen rijden naar de volgende overnachtingsplaats: Big Bear Plitvice Nature Resort, vlakbij de Plitvice Meren.

(Overal staan kraampjes waar je kaas en honing kunt kopen !)

We volgen een mooie route door de bergen, met helaas veel regen onderweg, en bij aankomst op de kampplaats is het nog maar achttien graden, wat een verschil met gisteren en wat zijn wij blij dat we niet meekonden op de boot !!

(’s Avonds komen we nog even bij elkaar om de route voor morgen door te nemen !)

Verslag 19

Het grootste deel van de dag hebben we doorgebracht in het Nationaal Park Plitvice  met haar watervallen, grotten en smaragdgroene meren, behorend tot het werelderfgoed van Unesco. We zijn met onze campers naar het park gereden en daarvandaan met een soort shuttlebus naar het hoogste punt gegaan vanwaar we langzaam naar beneden zijn gelopen langs in totaal zestien meren, die met elkaar verbonden zijn door smalle stroompjes en watervalletjes.

Halverwege zijn we met een boot over één van de grotere meren gevaren om vandaar verder te wandelen naar een prachtige hoge waterval.

We wandelen heel wat af over houten vlonders en bospaadjes en de route is heel afwisselend.

Pas rond vieren zijn we, na vijftien kilometer wandelen,  terug bij de camper en rijden dan weer naar de kampplaats van afgelopen nacht. Dit keer zitten we nog een tijdje met z’n allen buiten maar tegen de avond koelt het toch af, we bevinden ons dan ook op zevenhonderd vijftig meter hoogte.

Er is een goed restaurant bij de camping waar we naartoe verhuizen en enkele uren doorbrengen en pas tegen half tien gaat ieder z’n eigen camper weer in, waar we geen moeite zullen hebben met slapen, na zo’n vermoeiende dag !

Verslag 20

Vandaag hebben we weer een “reisdag” en wel van de Plitvice meren in Kroatië naar Postojna in Slovenië. De rit van zo’n twee honderd kilometer is heel afwisselend: door de bergen, langs de kust en weer eindigend in het binnenland. Onderweg krijgen we ineens in de verte de kust te zien waar de zon prachtig schijnt op enkele eilanden !

Na een flinke afdaling met vele “serpentina’s” (haarspeldbochten) komen we uit bij de kustplaats Senj waar een Middeleeuwse vesting op een nabijgelegen heuvel uitzicht biedt op de haven en naderende schepen.

Nadat we deze bekeken hebben volgt een prachtige rit langs de Adriatische kust tot we bij Rijeka weer het binnenland ingaan en even later bij Rupa de grenspost van Slovenië passeren.

Tegen vieren zetten we onze camper naast die van Roel en Janna op de camperparkeerplaats vlakbij de beroemde “grotten van Postonja” en iets later voegen ook Jan en José zich bij ons. Cas en Anja zijn rond zessen de hekkensluiters en dan zijn we weer compleet !

De komende tijd gaan we doorbrengen in Slovenië, waar we oorspronkelijk de hele rondreis zouden maken, nu blijft het bij de westkant !

Verslag 21

Vanaf de camperplek zijn we vanmorgen naar de grotten van Postonja gelopen, waarvoor we gisteren al online tickets hadden gekocht voor de rondleiding van tien uur.

De grotten Postojnska jama maken deel uit van het langste ondergrondse grottenstelsel van het land met meer dan twintig kilometer aan zalen en gangen en worden gezien als de meest indrukwekkende bezienswaardigheid van Slovenië, ze behoren zelfs tot één van de mooiste ter wereld. De grotten werden in 1819 geopend voor publiek en trekken jaarlijks zo’n half miljoen bezoekers. We rijden met een treintje twee kilometer de grotten in en wanen ons haast in een sprookjeswereld wanneer we door de spectaculair verlichte zalen rijden.

Daarna volgt een wandeling door diverse grotten, de een nog mooier dan de andere vol met hangende stalactieten en stalagmieten in diverse kleuren van wit tot okerkleurig.

De Postojnska jama zijn ook bekend vanwege de blinde grottenolm die in het rivierwater van de grotten leeft, het is een zeldzaam klein beestje dat lijkt op een witte salamander.

Nadat we weer teruggereden zijn met het treintje gaan we met onze campers naar het op vijftien minuten afstand gelegen kasteel van Predjama, een fort dat halverwege een heuvel is uitgehakt in een enorme grot. Al eeuwenlang “hangt” de burcht dramatisch en onverslaanbaar tegen de steile rotswand.

We gaan met “self-guided audio tour” door het hele zestiende-eeuwse kasteel waarvan sommige rotswanden groen uitgeslagen zijn van het vocht.

Ook staan we versteld van de vele verdiepingen en verschillende ruimtes, zoals een eetzaal, een kapel, een wapenkamer en een kapelaanskamer.

Hier brengen we weer ruim anderhalf uur door en pas tegen tweeën gaan we op weg naar onze volgende overnachtingsplek: camping Adria in Ankaran aan zee gelegen.

Er is ook een zwembad aanwezig waar Cas natuurlijk weer een duik in neemt.

We blijven hier twee nachten staan dus morgen wordt er, sinds lange tijd, niet met de campers gereden !

Verslag 22

Vandaag hebben we onze fietsen weer eens gepakt en willen we naar Piran rijden, één van de drie havenplaatsen van Slovenië aan de golf van Triëste. De weg is aardig heuvelachtig en we hebben onze versnellingen dan ook echt nodig.

Onderweg stoppen we bij de kustplaats Koper waar Cas, José, Wim en ik de toren beklimmen (twee honderd en vier treden) en vanwaar we een mooi uitzicht over de omgeving hebben.

Ook het plaatsje Isola heeft een haven vol pleziervaartuigen en ziet er vanuit de verte leuk uit.

We zijn om half elf vertrokken van de camping en tegen half twee zijn we nog niet in Piran, de plaats wordt niet eens aangegeven op de borden ! Bij Portoroz zoeken we een restaurantje op waar we een heerlijke visschotel nuttigen, ook kan Janna hier haar fiets opladen, want door alle hoogteverschillen is de batterij al aardig leeg.

Dan is het nog zo’n vier kilometer rijden voor we ineens bij Piran zijn, een authentiek mediterraan plaatsje met middeleeuwse architectuur en mooie pleintjes.

We lopen en fietsen er een uurtje rond maar moeten ook de hele weg nog terug en bovendien is het zo’n zes en twintig graden en willen we op de kampplaats nog even het zwembad in, niemand heeft zwemkleding bij zich anders waren we de zee wel ingegaan.

Wanneer we om zes uur, na ruim drie en vijftig kilometer fietsen, terug zijn is het zwembad helaas nét gesloten dus moeten we het met een verfrissende douche doen.

Later worden Wim en ik door Cas en Anja uitgenodigd om mee te eten, Anja had teveel gekookt, gezellig en heel lekker ! Al met al hebben we weer een heel leuke. afwisselende dag gehad !

Verslag 23

Voor vandaag staan de paarden uit Lipica op het programma. Lipica is een klein plaatsje in Slovenië dat vooral bekend is door de Lipizaner hofstoeterij. Hier worden (witte) warmbloedpaarden gefokt en getraind  die oorspronkelijk uit Oostenrijk komen. Eenmaal aangekomen bij de bezienswaardigheid blijkt het allemaal erg commercieel te zijn en moet je achttien euro per persoon betalen om alleen de stallen te mogen bekijken. Er is helaas geen training of voorstelling te zien dus besluiten we om alleen wat rond te kijken en geen gebruik te maken van de rondleiding.

We hadden gehoopt de paarden in actie te zien, maar helaas,dit zijn alleen foto’s ervan !

Nadien rijden we richting de Vipava-vallei waar volop druiven geteeld worden, ze zijn zelfs al bezig met de oogst.

Via het hooggelegen plaatsje Stanjel rijden we naar onze overnachtingsplek Saksida Wine en Camping Resort in Dornberk waar we een plekje vinden met uitzicht op de druivenranken.

Het is de laatste dag dat we met z’n allen bij elkaar zijn want morgen vertrekken Jan en José richting huis. We houden uitgebreid “happy hour” met een wijnproeverij en Cas wordt in het zonnetje gezet voor al het werk dat hij gedaan heeft voor deze reis.

Wim zorgt voor een lekker voorgerecht in de vorm van garnalen in een lekker sausje en daarna is het de beurt aan Janna en Jan: ze gaan pannenkoeken bakken.

Ondertussen wordt de afwas gedaan en maak ik vast het verslag want het zal wel een latertje worden !!

Verslag 24

Nadat we Jan en José uitgezwaaid hebben gaan ook wij weer verder, de route voor vandaag is maar vijf en zeventig kilometer maar onderweg is er van alles te zien.

Onze eerste stop is bij Smartno, één van de mooiste plaatsjes in de regio Goriska brda,  met rondom allemaal wijngaarden.

Iets verderop staat een uitkijktoren die we natuurlijk inklimmen, het uitzicht is prachtig, net “Sloveens Toscane”.

Ook het plaatsje Kanal is een bezoek waard: vanaf de brug wordt er gesprongen in de rivier Soça die er langs stroomt.

Deze honderd achtendertig kilometer lange rivier die ook door Italië stroomt en eindigt in de Adriatische Zee is erg populair in Slovenië. Wij volgen hem lange tijd, zien hem de ene keer tussen de hoge rotsen en even later met een grote stuw, onze camping: Kamp Koren in Kobarid ligt er ook aan.

Helaas krijgen we vandaag met enkele flinke buien te maken, maar zodra het weer droog is maken Wim en ik samen met Cas een wandeling naar de waterval Slap Kozjak via een heel gevarieerde route.

Onderweg zien we enkele rafters, grotten en zelfs een prachtige salamander.

De vijftien meter hoge waterval is werkelijk prachtig om te zien en we zijn dan ook blij dat we, ondanks het mindere weer, de trip gemaakt hebben.

We zijn net terug op de camping wanneer het weer begint te plenzen, Wim was net bezig met het bereiden van een maaltijd in de tajine voor de hele groep, …..gelukkig is de luifel van Roel en Janna groot genoeg om met z’n zessen onder te zitten ! 

Verslag 25

Voor vandaag stond er een “rustdag” op het programma en uitgerust zijn we zeker, het heeft bijna de gehele dag geregend dus hebben we veel gelezen, geluierd of een spelletje gedaan. Wat zijn we blij dat we gisteren al die mooie tocht naar de waterval hebben gemaakt, dit was nu niet mogelijk, de meeste tijd kwam de regen met bakken uit de lucht, soms met onweer erbij.

Vanmorgen hebben we nog een poging gewaagd om naar het dorpje  Kobarid te lopen, maar halverwege zijn we, inmiddels kletsnat, toch maar omgekeerd.

Vanavond hebben we gezamenlijk gegeten in het restaurantje bij de kampplaats,  het eten was niet echt bijzonder, maar gezellig was het natuurlijk wel. Tijdens de maaltijd kregen we bericht van Jan en José dat ze, zonder problemen én vrij snel,  thuis aangekomen zijn.

Hopelijk is het morgen weer opgeklaard, want het is jammer om Slovenië met regenachtig weer te bekijken ! 

Verslag 26

Na de vele regen van gisteren en vannacht is het vanmorgen gelukkig droog en kunnen we weer buiten ontbijten. Gister hadden we een zwembad voor de deur en moesten we naar binnen verhuizen. Voor vandaag (zaterdag 23 september) staat er een mooie rit door de bergen op het programma van zo’n honderd kilometer waarbij we ook nog een stukje door Italië rijden. Al vrij snel stoppen we bij een brug om het eronder snelstromende water te bekijken en zien dan in de verte een grote waterval.

Hier willen we meer van weten dus wandelen Wim en ik naar een uitkijkpunt vanwaar we Slap Boka in z’n volle pracht kunnen aanschouwen.

Eenmaal terug bij de camper zijn we nat bezweet en trekken wat luchtigers aan, de temperatuur is toch weer rond de twintig graden. We gaan verder over de Predilpas van ruim elf honderd meter hoogte, waar we onderweg een apart monument zien staan: een stenen piramide met een bronzen beeld van een stervende leeuw ervoor.

Deze is opgedragen aan een groep Oostenrijkse soldaten die tijdens de Napoleontische oorlogen dapper het fort boven het monument verdedigden. We klauteren ophoog om de restanten van dit fort te bekijken en ook hier zien we in de verte weer een waterval.

Later rijden we langs een prachtig meer, Lake Predil.

Nadat we net voor Kranjska Gora lunchpauze hebben gehouden beginnen we aan een volgende pas: Vrsic-pas, welke op het hoogste punt zelfs 1611 meter is. We slingeren heel wat af over smalle, ongelijke weggetjes met soms wel veertien procent stijging, maar het is prachtig rijden met mooie uitzichten.

We stoppen bij een Russische kapel gebouwd in 1917 door Russische gevangenen ter nagedachtenis aan hun medesoldaten (ruim honderd) die onder een lawine bedolven zijn.

Op het hoogste punt draaien we om want we overnachten op een camperplaats in Kranjska Gora, waar we rond half vijf aankomen.

Net ervoor rijden we nog langs een prachtig meer, Jezero Jasna, waar veel mensen aan het wandelen zijn.

We bevinden ons nog altijd op ruim acht honderd meter hoogte en het koelt dan ook snel af waardoor we de avond in de camper doorbrengen !

Verslag 27

De dag begon vandaag wat anders dan gepland: Janna kwam vertellen dat Roel last had van ménière waardoor hij niet in staat was om te rijden. Hun plan was om op de camperplaats te blijven staan tot hij zich beter voelde en dan langzaam richting huis te rijden, wat zou betekenen dat we daar afscheid van elkaar zouden nemen. We hadden al snel een andere optie verzonnen: Wim bestuurt de camper van Roel en Janna  en  ik kruip achter het stuur van onze camper om zo rechtstreeks naar Bled, onze volgende overnachtingsplek, te rijden. Daar kan Roel dan rustig bijkomen en zijn we toch bij elkaar mocht er iets gebeuren.

De rit was slechts veertig kilometer en alles verliep prima, al kreeg ik wel te maken met enkele haarspeldbochten en tegenliggers bij een wegversmalling ! Eenmaal aangekomen op camping Bled zijn we toch al snel weer vertrokken, samen met Cas en Anja gaan we nog een stuk van de originele route volgen naar het meer van Bohinj, een prachtig bergmeer met helder water gelegen tussen steile bergwanden.

Ook is er natuurlijk weer een waterval in de buurt: Slap Savica, al is het wel twintig minuten klimmen bergopwaarts via traptreden voor je deze  prachtige waterval door een bergspleet tevoorschijn ziet komen vanwaar deze  achtenzeventig meter naar beneden valt.

Eenmaal weer bij de campers besluiten we terug te rijden naar de kampplaats, het is vandaag somber, herfstachtig weer en slechts dertien graden, voor morgen is er beter weer voorspeld en gaan we Bled en omgeving wel bekijken. Met Roel gaat het inmiddels gelukkig weer een stuk beter en tegen de avond verhuizen we naar zijn camper, waar een heerlijke maaltijd voor ons klaarstaat en er weer een heel gezellige avond volgt. Janna had enkele dagen terug al gezegd dat ze voor ons zou koken …………..zijn wij even blij dat we nog met z’n zessen bij elkaar zijn !!!

Verslag 28

Vandaag is het de laatste dag van onze gezamenlijke reis door de Balkan en we hebben er een prachtige dag van gemaakt.

We starten met een fietsrondje om het meer van Bled, een fotogenieke plek met een klein eilandje waar een zeventiende-eeuwse kerk op staat én, haast tegen de bergen aangeplakt, een kasteel op een honderd dertig meter hoge rots, werkelijk een schitterend totaal plaatje wat heel vaak gefotografeerd wordt !!

Nadien rijden we naar de Vintgar-kloof waar we na zo’n zeven kilometer fietsen, met flink wat hoogteverschil, aankomen. Dan begint een prachtige wandeling van ruim anderhalve kilometer over een houten wandelbrug langs steile rotswanden, watervallen en stroomversnellingen.

Vanwege de vele regen enkele dagen terug is het water erg woest en hoog.

In het verleden kon je dezelfde weg weer terug lopen, maar tegenwoordig is het “eenrichtingsverkeer” en loopt de route verder via een bospad dat vrij steil omhoog gaat en vervolgens langs een smal bergpaadje vanwaar je heel mooi over het dal en op de bergen kijkt.

We zijn uren bezig met deze wandeling en maken tegen tweeën een stop bij een leuk restaurantje, waarna we het laatste stuk afleggen om vervolgens met de fiets weer naar de camping te rijden, waar we pas tegen vijven aankomen.

We rijden nog even langs het meer om enkele foto’s te maken, nu met prachtig, zonnig weer erbij !

Omdat het de laatste avond is met z’n zessen, morgen beginnen Roel en Janna aan de terugweg naar Sellingen, gaan we nog een keer uit eten.

Cas, Anja, Wim en ik gaan nog ongeveer een week met z’n vieren verder, maar rijden wel langzaam in de richting van Nederland !

Verslag 29

Na precies vier weken rondreizen zwaaien we nu Roel en Janna uit, wat hebben we samen een leuke, gezellige tijd gehad ! Zeker weten komt er weer een reünie en hopelijk volgt er ook nog een gezamenlijke mooie reis, de tijd zal het leren. Wij pakken onze fietsen en gaan nog een keer richting het 1,45 km2 grote meer van Bled waar speciale boten, Pletna’s geheten, liggen die je naar het eilandje Blejski otok varen. Wij kunnen al snel mee met zo’n platte houten boot die lijkt op een Venetiaanse gondel, alleen de gondelier gebruikt hier twee peddels.

Na een kwartiertje komen we aan op het eilandje waar je via een brede, hoge trap uitkomt bij de Maria Hemelvaartkerk uit de 9de eeuw.

(Wat zou er achter die deuren zitten !)

We bekijken de omgeving en wandelen het eilandje rond en gaan een uurtje later weer met een Pletna terug naar de vaste wal. Het is natuurlijk allemaal heel toeristisch maar leuk om een keer mee te maken.

Daarna maken we onze campers klaar om verder te trekken en via een heel mooie route vol bochten, heel smalle wegen en veel hoogteverschillen komen we rond half drie aan bij Kamp Siber in de plaats Tolmin, waar we een ruime plaats vinden met zowel schaduw als zon.

Het is vierentwintig graden met volop zonneschijn, iets wat we de laatste dagen een beetje gemist hebben  en we besluiten hier twee nachten te blijven, al gaan we morgen natuurlijk wel wat ondernemen !

Verslag 30

De reden dat we bij de plaats Tolmin staan is dat hier ook een prachtige kloof moet zijn waar je doorheen kunt wandelen.

Nadat we vanmorgen eerst rustig aan ontbeten hebben pakken we onze fietsen weer en rijden naar de “Tolminska korita”, gebruik makend van smalle fietspaden met grote hoogteverschillen waardoor we al verhit zijn voor we aan de trip beginnen.

Het is vandaag “toeristendag” en mogen daarom gratis naar de gorge, al merk je niet dat het daardoor extra druk is. In tegenstelling tot de kloof bij Bled, die we eergisteren gelopen hebben, moet je hier veel trappen op en af, Anja is daarom op de camping gebleven. De kloof behoort tot het (enige Sloveense) Nationaal Park Triglav en ligt in de Julische Alpen.

Er loopt een cirkelvormige route langs wilde rivierbeddingen, over bruggetjes, langs smalle spleten en speciale rotsen.

Aan het eind van de wandeling bevinden we ons op de “”Duivelsbrug” vanwaar we vanaf grote hoogte op de Tolminska rivier kijken.

Het was echt een spectaculaire wandeling en zeker de moeite waard.

Nadat we teruggefietst zijn naar de kampplaats maken we er een rustige middag en avond van, het is nog steeds prachtig weer, alleen zijn er af en toe rukwinden waardoor het helaas niet mogelijk is om ons favoriete spel Carcassonne te spelen ! 

Verslag 31

Tolmin ligt een eindje zuidelijker dan Bled en daarom rijden we vandaag een stuk route die we vijf dagen terug ook gereden hebben, alleen was het toen veel minder mooi weer.

We komen weer langs Kobarid en Slap Boka, waar nu veel minder water naar beneden valt en even later zien we de stervende leeuw liggen bij de stenen piramide met erboven de ruïne waar we rondgewandeld hebben. De Predil-pas blijft schitterend om te rijden en ook Lake Predil ziet er weer prachtig uit. 

Dit keer stoppen we bij een supermarkt in de plaats Tarvisio in Italië om een voorraadje Branca Menta te kopen, een alcoholisch drankje dat bijna alleen in Italië te koop is en prima smaakt na een Bourgondische maaltijd !

Vanaf hier nemen we een nieuwe route richting Oostenrijk, natuurlijk over binnenwegen en via Villach komen we tegen half twee aan bij de Ossiacher See op Ideal Camping Lampele waar we een prachtige plek kiezen pal aan het water.

Cas gaat, als enige van ons vieren, zwemmen in het verkoelende water en ook pakken Anja en Cas later de fietsen om een stuk langs het meer te rijden. Wim en ik genieten van het mooie weer en prachtige uitzicht én kunnen nu wel een spelletje Carcassonne doen.

Na een uitgebreid borreluurtje met z’n vieren moeten we tegen de avond toch weer naar binnen verhuizen, helaas koelt het ook hier weer snel af  en is het om half acht al helemaal donker ! 

Verslag 32

We hebben vandaag honderd vijfentachtig kilometer door Oostenrijk gereden in noordelijke richting en de tocht was werkelijk prachtig.

Regelmatig reden we over een bergpas waarvan de mooiste duidelijk de Sölkpass was, die 1790 meter als hoogste punt had. 

Tegen drieën komen we bijna gelijktijdig met Cas en Anja aan bij camperplek Obertraun vlakbij Hallstatt en een kwartiertje later fietsen we al naar het stadje, één van de mooiste bestemmingen in de Salzkammergut.

De steile wanden van het Dachstein-massief vormen een prachtige achtergrond voor het plaatsje en de naastgelegen Hallstättersee. De huizen staan zo dicht op elkaar gepakt dat ze vaak alleen via de meerkant bereikbaar zijn terwijl de oude straatjes bovenlangs lopen.

Het is gigantisch druk in het stadje met toeristen uit veel verschillende landen, maar vooral uit Azië. Op een rotsformatie boven de stad staat de Pfarrkirche uit de vijftiende eeuw en op het kerkhof rond de kerk staat het Beinhaus, een kapel waar vreemde voorwerpen zijn opgeslagen.

In dit vroegere lijkenhuisje liggen nu zo’n twaalf honderd menselijke schedels, beschilderd met bloemmotieven en veelal met inscriptie van naam, datum en doodsoorzaak van de overledene. Door ruimtegebrek op het kerkhof werden ongeveer tien jaar na de begrafenis, als een lichaam was vergaan, de resten naar de kapel overgebracht, zodat men weer nieuwe kisten kon begraven.

We bekijken het stadje uitvoerig en fietsen dan, nadat we er gegeten hebben, terug naar de camperplaats waar we de laatste avond samen doorbrengen.

Morgenvroeg bekijken we gezamenlijk de Salzwelten, dat net als het stadje behoort tot het werelderfgoed van Unesco, waarna we ieder in eigen tempo richting huis rijden !  

Laatste verslag 33

Gisteravond hebben we tot twaalf uur gezellig “Mexican Train” gespeeld bij ons in de camper en vanmorgen stonden we alweer voor negenen met onze fietsen klaar om naar Hallstatt te rijden.

We hadden van te voren al online kaarten besteld voor Salzwelten en om half tien beginnen we met een tochtje in de speciale kabelbaan die ons vijf honderd meter hoog brengt naar een prachtig uitkijkpunt vanwaar je, normaal gesproken, mooi op de Hallstättersee kijkt, alleen heeft het vannacht flink geregend en is het nu bewolkt boven het water.

We zijn blij dat we gisteren het stadje Hallstatt al uitgebreid bekeken hebben. In de mijnen is de grond ongelijk en is het slechts acht graden dus hebben we wandelschoenen en warme kleding aan. Hier overheen moeten we nog witte pakken aantrekken ter bescherming, we zien er prachtig uit !! 

Het is flink klimmen voor je bij de ingang van de oudste zoutmijn ter wereld bent (al drie duizend jaar v. Chr. werd er hier zout gewonnen en daarna naar de Oostzee en het Middellandse Zee gebied vervoerd), eenmaal daar lopen we door tunnels, roetsjen van houten  glijbanen en zien enkele films met uitleg over het hele zoutproces.

Met een treintje verlaten we na anderhalf uur de grotten waarna we weer afdalen met de kabellift en na een fietsritje van enkele kilometers komen we rond half één weer aan bij onze campers.

Na de lunch nemen we afscheid van Cas en Anja en gaan we aan de lange rit van bijna duizend kilometer naar huis beginnen. (Gisteravond kregen we bericht dat Roel en Janna inmiddels ook goed thuis aangekomen zijn.) Eerst rijden we nog volop tussen de hoge bergen, maar eenmaal in Duitsland wordt het snel vlakker. We rijden door tot half zeven en stoppen in de plaats Allersberg, morgen moeten we nog zo’n zes honderd kilometer afleggen en hopen tegen de avond thuis te zijn.

We kijken terug op een schitterende reis: wat hebben we weer veel gezien en meegemaakt, maar bovenal was het met z’n achten weer heel gezellig !