Juni 2015 zijn wij 4 weken met onze zoon Dennis naar Corsica geweest, met een 4×4 camper en een personen auto. totaal afgelegde afstand 4500 km zie hieronder het verslag.
Verslag 1
Net als voorgaande jaren gaan we ook in 2015 weer met Dennis op reis, dit keer naar Corsica. We vertrekken op zaterdag 30 mei, Wim’s verjaardag, en pas woensdagmorgen gaan we vanuit Livorno in Italië met de boot over naar het Franse eiland. Het is goed druk op de snelwegen, in beide richtingen zien we veel campers en caravans en ook zijn er veel vrachtwagens op de weg. De eerste dag rijden we vierhonderdvijfenzestig kilometer en komen tegen half vijf aan bij camping Albgau in het landelijke Waldbronn.
Natuurlijk ontbreekt de “Biergarten” er niet en ook heeft de kampplaats een leuk restaurant waar we Wim’s verjaardag, met een heerlijke maaltijd, vieren. De volgende dag vervolgen we onze weg en zijn tegen tweeën in Oostenrijk, waar we gelijk tussen de hoge besneeuwde bergen door rijden.
In Nederland hadden we bij de ANWB al een tolvignet gehaald, dus daar hoeven we ons nu niet druk om te maken. Via de mooie Fernpass (1209 meter hoog) gaan we richting Innsbruck en net voorbij de Europabrug verlaten we de snelweg en rijden het Stubaital in, een prachtig dal in Tirol, waar we aan alle kanten omringd worden door bergen waar nog veel sneeuw op ligt.
We overnachten op camping Stubai in Neustift en omdat daar wéér een restaurant bij de kampplaats is, wordt er ook nu niet bij de camper gekookt. Wim en Dennis nemen een “schnitzel für richtige Männer” (ruim vierhonderd gram), die ze met moeite opkrijgen (een traktatie van Dennis).
De omgeving is werkelijk schitterend, we komen hier beslist nog een keer terug en net als op de eerste overnachtingplek stroomt er een riviertje langs de campingplaats.
Vanmorgen (maandag 1 juni) rijden we tegen tienen Italië in, hadden we de eerste twee dagen temperaturen van rond de twintig graden, nu schiet deze omhoog naar de dertig ! We tanken steeds gelijktijdig, alleen verbruikt onze camper een beetje meer dan de auto van Dennis: onze rijdt 1:6,5, die van Dennis 1:16,5 ! Weer is het afwisselend rijden: eerst passeren we de door UNESCO bekroonde Dolemieten, maar zodra we het zuiden van het Gardameer bereikt hebben, lijkt het of we terug zijn in Holland: alle bergen zijn verdwenen, we zijn op de “Po-vlakte”. Voorbij Modena komen we echter bij het bergachtige Emilia-Romagna gevolgd door het prachtige, heuvelachtige Toscane. We rijden hier constant over bruggen afgewisseld door tunnels. Het was de bedoeling over het laatste traject twee dagen te doen, maar onderweg besluiten we door te rijden naar Pisa, slechts enkele kilometers verwijderd van Livorno. Hier komen we tegen half zes aan bij camping Lago le Tamerici in Coltano, waar we vier jaar terug ook enkele dagen hebben gestaan. De kampplaats is zo goed als vol, dit omdat de Italianen een lang weekend hebben. Toch vinden we een leuke plek vlakbij het water en hier kunnen we twee nachten blijven staan, we komen nu echt in vakantiestemming !
Verslag 2
We hebben er vandaag een relaxte dag van gemaakt: Wim en Dennis hebben eerst enkele uren gevist. Ving Wim hier de vorige keer de ene karper na de andere, nu krijgen ze geen van beiden beet. We hebben ook niemand anders iets zien vangen, misschien zit er geen vis meer in de vijver !!
Tegen twaalven zijn we met Dennis’ auto naar Livorno gereden, om vast te kijken hoe we morgenvroeg bij de haven moeten komen, een fijn gevoel als je de weg al weet, zeker als de boot al om acht uur ’s morgens vertrekt ! ’s Middags heeft Wim z’n hengel weer uitgeworpen, maar weer hebben de karpers geen zin om toe te happen. Ondertussen zijn Dennis en ik allebei in een kajak gestapt om het meertje rond te peddelen. Dat viel nog niet mee: er stond nogal wat wind en ik draaide een paar keer een rondje, ook kwam ik in het riet terecht. Dennis deed het beter en peddelde er flink op los.
Natuurlijk hadden we ook tijd voor enkele potjes Carcassonne, welke Dennis beiden gewonnen heeft.
Het wordt rustig op de camping, de meeste Italianen zijn weer vertrokken en we hebben nu vrij zicht op het meer. Waarschijnlijk staan we hier over drie weken nog een nachtje, wanneer we terug komen van Corsica.
Verslag 3
De wekker liep vanmorgen om vijf uur af, om zes uur hebben we de camping verlaten en om half zeven reden we de boot al op !
Het is prachtig weer en we kunnen buiten op het dek zitten, de zee is heel kalm dus reistabletten zijn niet nodig.
We genieten van het uitzicht en van de zon. Iets over twaalf komen we aan op Corsica bij de plaats Bastia.
Het eiland is heel bergachtig vol met smalle slingerwegen en Dennis krijgt meteen de vuurdoop want we gaan gelijk een pas rijden: Col de Teghime.
Na vierentwintig kilometer geslinger komen we uit aan de westkant van Corsica bij camping Stella in Patrimonio, waar we een mooie plek krijgen pal aan het water van de Golfe de St. Florent.
We doen ’s middags kalm aan en blijven in de schaduw van de luifel, want de zon bakt aardig.
Na een prachtige zonsondergang koelt het ineens flink af en kunnen de vesten weer aan.
Verslag 4
We zijn vanmorgen via een schitterende weg langs de kust naar Nonza, een dorp gebouwd op een zwarte rots die steil oprijst uit zee, gereden. De weg ernaartoe is slechts tien kilometer lang, maar we doen er toch weer ruim een half uur over, ook omdat we enkele keren stoppen om foto’s te maken.
Bij Nonza, honderd en zestig meter onder het dorp, ligt een groot donker zandstrand, waar geen mens heengaat. Het zand en het water zijn ernstig vervuild door een in 1966 gesloten asbestmijn aan de kust.
Het dorpje zelf is prachtig om te zien en het is er dan ook goed druk met toeristen. We zien veel motorrijders en kleine camperbusjes rondrijden, het eiland is, met z’n smalle bochtige wegen, niet echt geschikt voor grote campers en caravans.
Op de terugweg stoppen we, vlakbij Patrimonio, bij een wijnmakerij waar we diverse wijnen en likeurs proeven. De kalksteenheuvels in de regio Nebbio worden bedekt door wijngaarden en zijn de bekendste van heel Corsica. We kopen enkele flessen “muscat” en likeur gemaakt van mirte en sinaasappel.
Dan keren we terug naar de camping, waar het inmiddels een stuk rustiger is als gisteren.
Dennis gaat de zee in, al is de bodem hier erg rotsachtig en ondiep, de temperatuur van het water is prima.
Vanaf ons plekje zie je de bergen en het mooie blauwe zeewater. We zijn nog geen twee dagen op Corsica, maar vinden het nu al een prachtig eiland !
Verslag 5
Ik ben vandaag weer een jaartje ouder geworden en werd vanmorgen toegezongen door man en zoon ! Ook kreeg ik diverse mailtjes en telefoontjes, heel leuk. Na een luxe ontbijt met croissants hebben we de kampplaats verlaten en zijn via een slingerweg door de bergen richting L’ile-Rousse gereden.
Het was de bedoeling het plaatsje te bekijken, maar we kunnen nergens onze camper parkeren. Vanuit het bergdorpje Monticello kunnen we wel op L’ile-Rousse kijken, maar ook daar moeten we draaien, omdat we niet onder een poort (2.60 meter hoog) door kunnen.
Vervolgens rijden we naar Pigna, een welvarend gehucht op een heuvel dat nog middeleeuws aandoet.
We wandelen door de steegjes en doorgangen met bogen en komen terecht bij Casa Musicale, een muziekhuis wat tevens dienst doet als restaurant. Hier gebruiken we de lunch terwijl op de achtergrond Corsicaanse muziek klinkt.
Daarna gaan we naar Calvi, waar we willen overnachten. Deze stad heeft een mooie citadel en prachtige stranden en men beweert dat dit de geboorteplaats van Christoffel Columbus is.
De camping, midden in een bos, valt echter tegen (we moeten een eind lopen om bij het zandstrand te komen) en we besluiten door te rijden naar een volgende kampplaats. (Helaas vervalt nu een bezoek aan de citadel, waar we op de fiets naartoe zouden gaan.) Deze ligt twintig kilometer verderop en is te bereiken via een prachtige, maar smalle, bochtige weg langs de kust.
Tegen vieren komen we aan bij La Morsetta Camping, waar jammer genoeg geen mooi zand is maar een zwart kiezelstrand. We hebben geen zin meer om verder te rijden en besluiten hier één nacht te blijven.
We vinden een standplaats onder de bomen en gaan daarna lekker zwemmen in zee.
Dan wordt het tijd voor een verjaardagsdrankje en een spelletje.
Al met al heb ik een leuke, afwisselende verjaardag gehad !
Verslag 6
Het eiland Corsica heeft een oppervlakte van 8680 m2 en er wonen zo’n 260.000 mensen. Echter in de zomermaanden juli en augustus wordt het eiland overspoeld met toeristen. We zijn dan ook blij dat we gekozen hebben voor de maand juni, het is nu nog niet zo heet, het is nog redelijk rustig en de campings zijn niet overvol. Vandaag rijden we naar Porto, een afstand van maar vijf en vijftig kilometer waar we toch weer enkele uren over doen. De gemiddelde snelheid ligt rond de vijfendertig kilometer per uur, want er is nauwelijks een recht stuk weg te vinden op Corsica. Weer is de route schitterend, de meeste tijd rijden we langs de kust en zien onder andere de Golfe de Girolata en het prachtige natuurgebied van Scandola met z’n rode rotsen.
Tegen half één zijn we in Porto, waar we eerst bij een supermarkt inkopen doen, morgen (zondag 7 juni) is alles gesloten. Vlakbij ligt onze kampplaats Les Oliviers, gelegen op een bergkam, waar we een schaduwrijke plek met uitzicht op de hoge bergen vinden.
We willen met onze elektrische fietsen naar de haven rijden om een boottocht te reserveren, echter de batterij van Dennis’ z’n fiets geeft problemen en wil niet starten, flink balen ! Wim heeft van alles geprobeerd om hem aan de praat te krijgen en zelfs Heino (de fietsenmaker in Dodewaard) nog gebeld, deze vertelde ons dat het waarschijnlijk een storing in de printplaat is, welke in Holland hersteld moet worden, leve de techniek !! Wim en ik zijn toen maar samen naar de haven gereden en Dennis is het zwembad, dat bij de camping hoort, ingegaan. Het havenplaatsje Porto ziet er gezellig uit met een loopbrug over de riviermonding waar allerlei bootjes liggen.
De Genuese wachttoren uit 1549 staat hoog op een rots en is een markant bouwwerk voor de haven. Fietsen op Corsica is niet zo simpel met z’n vele hoogteverschillen, we zijn dan ook aardig opgewarmd wanneer we terug zijn op de camping en gaan Dennis vergezellen, die nog steeds in het zwembad ligt.
Daarna wordt het weer tijd voor een spelletje en vervolgens gaat de barbecue aan, we genieten elke dag volop !
Verslag 7
We hebben de zondag grotendeels in een rubberboot op het water doorgebracht. Gisteren hadden we dit vaartuig al besproken en vanmorgen tegen tienen voeren we, met prachtig weer, de haven van Porto uit, na uitleg over de te volgen route.
De Golfe de Porto, onderdeel van het Parc Naturel Regional, is een prachtige baai met een grillige kust vol hoge bergen. We zijn eerst richting Les Calanche gevaren met z’n grotten en aparte rotsen en vervolgens door tot Capo Rosso, waar een ronde kusttoren op de punt staat.
In een baai hebben we nog vissen gevoerd, ze kwamen massaal op een stuk oud brood af !
We verwachtten eigenlijk nog een grot te zien en bleven doorvaren langs de kust tot we de rode bergen van Scandola, die aan de andere kant van de baai liggen, helemaal niet meer zagen. We waren inmiddels al zo’n vijf kilometer te ver gegaan met ons bootje en zijn maar snel omgedraaid en richting Golfe de Girolata gevaren, een lang stuk over open water.
Tegen tweeën kwamen we aan bij het vissersdorpje Girolata, welke alleen met een boot of te voet (negentig minuten lopen) bereikbaar is. Er staat een vierkant Genuees fort op de kaap in de mooie beschutte inham. Onze boot moesten we aan een boei achterlaten en met een ander vaartuig werden we naar de kant gebracht.
In een gezellig visrestaurant, waar de koeien gewoon langs liepen, hebben we een heerlijke lunch gebruikt (weer een traktatie van Dennis) en vervolgens werd het tijd weer richting Porto te varen.
Het mooie weer was echter verdwenen: de lucht werd grijs en we hoorden af en toe een donderslag. Het was eigenlijk de bedoeling om een strandje op te zoeken, te gaan snorkelen of te vissen, maar dat had nu geen zin meer.
We zijn toch nog een keer gestopt en hebben het anker uitgegooid bij een klein kiezelstrandje en Wim heeft nog even onder water gekeken, maar had het met vijf minuten gezien: geen vis en geen koraal. Er was daar echter wel iets interessants te zien: een man klom, zonder touw, langs een rots en dat ging nog vrij snel ook.
Tegen vijven zijn we terug in de haven, we hebben genoten van de prachtige omgeving en hebben ruim vijftig kilometer gevaren. We voelen ons wel aardig geradbraakt door het gestuiter en geschommel in het rubber bootje, je kunt merken dat we een jaartje ouder zijn !!
Verslag 8
Twee kilometer voorbij het bergdorpje Ota bevindt zich bij Pinella een perfecte boogvormige Genuese brug en een eindje verderop staat een dubbele brug waar twee rivieren samenkomen.
Hier begint een oud muildierpad, door een spectaculaire kloof, de Gorges de Spelunca, die je tegenwoordig nog kunt bewandelen. Ook wij zijn vandaag actief en hebben de wandelschoenen aangetrokken.
Na ongeveer drie kwartier lopen over rotsachtige paden kom je weer bij een oude brug (1745), daar keren we om en wandelen de prachtige weg door de bergen terug.
We zijn niet de enige wandelaars, deze route maakt deel uit van het pad “Mare e Monti”, een van de vele wandelroutes door het Parc Naturel Regional van Corsica.
We vervolgen de weg met de auto van Dennis (met een camper mag je hier niet eens rijden) en voorbij het dorp Evisa komen we in Forêt d’Aïtone, een oud bos waar hoge Corsicaanse dennen in staan, die vroeger gebruikt werden voor de scheepsbouw.
Ook hier gaan we de auto weer uit voor een wandeling naar de Cascades d’Áïtone, een reeks watervallen en mooie poeltjes in de rivier d’Aïtone.
Net als gisteren wordt het in de loop van de dag weer bewolkt en dondert het regelmatig, wat goed doorklinkt in de bergen. Tijdens de terugweg zien we koeien, geiten en wilde varkens langs en midden op de weg lopen.
Tegen half vier zijn we terug op de camping bij Porto, waar Dennis afkoeling zoekt in het zwembad. Samen met Wim neemt hij er een Pina Colada, terwijl ik lekker lui bij de camper lig te lezen. We hebben weer een stukje van het prachtige Corsica gezien !
Verslag 9
Meteen nadat we Porto, met camper en auto, hebben verlaten en in zuidelijke richting rijden komen we bij Les Calanques de Piana, aparte granietformaties ontstaan door erosie.
Een smalle weg kronkelt door dit prachtige gebied en op alle kleine inhammen langs de kant staan auto’s geparkeerd, sommigen stoppen zelfs midden op de weg om foto’s te nemen.
Eergisteren hebben we deze rotsen al vanaf het water bekeken en nu genieten we vanuit de auto nog een keer van dit natuurschoon.
Sommige rotsen lijken iets uit te beelden, zoals de “tête du chien” (hondenkop), al heb je wel wat fantasie nodig !
We rijden een kleine honderd kilometer naar het zuiden richting Ajaccio, de grootste stad van het eiland en tevens het politieke centrum.
(Onderweg maken we een stop aan zee om een broodje te eten.)
Iets verderop ligt onze bestemming: camping l’Europe in Porticcio, “gelegen aan zee”, volgens het campingboek. Wanneer we er aankomen blijkt deze kampplaats echter een eind van het water af te liggen en weinig voor te stellen. We rijden dertig kilometer verder naar Olmeto, maar ook hier ligt de camping ver verwijderd van de zee. Dít valt ons erg tegen: het eiland Corsica is prachtig en heeft veel kustlijn, maar er zijn maar weinig kampplaatsen direct aan het water. We eindigen uiteindelijk bij camping “Chez Antoine”, die niet in het ACSI-boek staat. Hier kijken we op zee en kunnen er ook zo naartoe lopen.
We gaan alle drie de zee in om af te koelen en gebruiken daarna voor het eerst onze buitendouche. Morgen houden we een rustdag en blijven de hele dag op de camping !
Verslag 10
We zijn gisteren de camping niet afgeweest, maar hebben ons prima vermaakt: de kano werd opgeblazen en terwijl de mannen peddelend de kust aan het verkennen waren heb ik een wasje gedraaid. Met een temperatuur van achtentwintig graden was deze zo droog.
Diverse keren zochten we verkoeling in het water dat een temperatuur heeft van eenentwintig graden. We hebben gelezen, spelletjes gedaan en ons zelf natuurlijk voorzien van een natje en een droogje !
Vanmorgen zijn we met Dennis’ auto naar Campomoro gereden, gelegen aan de zuidkant van de Golfe de Valinco. Hier staat het 16de eeuwse, grootste fort van Corsica: Tour de Campomoro, wat vanaf onze kampplaats zelfs te zien is.
Het fort ligt mooi op een punt en biedt een prachtig uitzicht over de baai.
Nadat we in Propriano inkopen hebben gedaan rijden we terug naar ons plekje, waar we gelijk een duik in zee nemen. Vandaag is het vierendertig graden, de heetste dag tot nu toe. Ook nu gaan we regelmatig het water in en zoeken dan de schaduw weer op.
Het is inmiddels tien uur ’s avonds en nog steeds achtentwintig graden, het gaat een zwoele nacht worden !!
Verslag 11
De temperatuur is vannacht niet onder de zevenentwintig graden gekomen, gelukkig was er een beetje wind, maar het bleef een klamme nacht. Vanmorgen is het helemaal bewolkt, het begint zelfs te onweren en er valt een spatje regen. We verlaten onze kampplaats en rijden eerst naar Sartène, een stad gebouwd tegen een rotswand met een netwerk van smalle straatjes.
Daarna gaan we naar het plateau van Cauria, waar megalieten, overblijfselen uit de oudheid, te vinden zijn. Tijdens een mooie wandeling zien we de minhirs van Stantari, die recht overeind staan en sommigen dragen sporen van een gezicht.
De dolmen van Fontannacia zijn te vergelijken met de hunebedden bij ons in Drenthe.
In het gebied staan veel oude kurkbomen en muurtjes van opgestapelde stenen.
We rijden door naar Tizzano, waar we bij een leuk restaurantje aan de haven heerlijke tonijn eten.
Dan gaan we naar de nieuwe kampplaats Campeole L’Avena, die volgens het campingboek weer vlakbij zee moet liggen. Helaas ligt deze weer ruim vijfhonderd meter verwijderd van de camping en is het water niet te zien vanaf je kampeerplek.
Het is ondertussen hard gaan waaien en we moeten de camper echt uit de wind draaien om nog lekker buiten te kunnen zitten. Langzaamaan klaart het echter wel op en laat de zon zich weer even zien !
Verslag 12
Vandaag zijn we naar Bonifacio, de meest zuidelijke stad van Corsica, gereden. Onderweg hebben we een korte stop gemaakt op een heuveltop bij Roccapina vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Golfe de Roccapina en een rots met daarop een Genuese toren en een uitstulping die lijkt op een sluipende leeuw (Rocher de Lion).
Zodra je Bonifacio binnenrijdt krijg je zo’n soort “wauw” gevoel, wat een prachtige plek: je kijkt uit over de haven waarboven een enorm bastion uittorent en rondom zie je kalksteenrotsen.
We zetten onze camper snel neer op een camping (Pian del Fosse), vier kilometer verwijderd van de stad en nadat Dennis z’n tent heeft opgebouwd en we wat gegeten hebben rijden we met de Honda terug naar het centrum. (Met de fiets was geen optie want de kampplaats ligt tachtig meter hoger dan de stad en zonder ondersteuning wordt dat flink zweten !) We starten de bezichtiging van de middeleeuwse stad in de Haute Ville vanwaar we doorlopen naar het 16de eeuwse Bastion de l’Etendard. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de haven en de witte kalksteenrotsen.
Later boeken we in de haven, waar heel luxe jachten liggen, een boottrip van een uur langs de mooie kliffen.
We varen een grot in (grotte du Sdragonatu) die verlicht wordt door de zonnestralen via een gat in het plafond.
De Escalier du Roi d’Aragon is een uit de rotsen gehouwen trap van 187 treden die we vanaf de stad al konden zien, maar niet zijn afgedaald, vanaf het water is deze heel bijzonder om te aanschouwen.
Maar vooral de huizen die op de rand van de kalksteenrotsen staan zijn erg indrukwekkend.
Ook de “Grain de Sable” (zandkorrel) is een markante rots, die achthonderd jaar terug is losgekomen van de kust.
Vuurtoren Capo Pertusato staat op de zuidelijkste punt van het eiland en is zelfs te zien vanaf Sardinië. Dit Italiaanse eiland is vanaf Bonifacio te bereiken met een veerboot. Tegen zessen zijn we terug aan wal, we hebben echt genoten van deze prachtige stad !
Verslag 13
We werden vanmorgenvroeg opgeschrikt door een flinke regen- en onweersbui, maar tegen de tijd dat we opstonden scheen de zon alweer volop. Nadat we enkele dagen op campings hebben gestaan die niet aan het water liggen, gaan we vandaag op zoek naar een plek direct aan zee. De eerste plek die we aandoen is camping Rondinara, bij de gelijknamige baai, waarvan het strand één van de mooiste van heel Corsica is.
Volgens het ACSI-boek ligt de camping aan zee en de foto die afgebeeld staat doet dit ook zo voorkomen, echter de zee en het strand liggen twee kilometer (!!) verwijderd van de kampplaats, je kunt het water niet eens zien vanaf de camping ! We zoeken verder en net onder Porto Vecchio ligt camping La Chiappa bij Plage de Palombaggia, welke ook in de top tien van mooiste stranden staat. Het blijkt echter een nudistencamping te zijn (staat niet aangegeven in het boek !) en aangezien we geen verbrande billen willen gaan we weer verder. Ondertussen zien we wel weer een stukje van het eiland. Tegen half twee komen we aan bij camping Golfo di Sogno, een grote, bijna lege camping pal aan het water van een beschutte baai ten noorden van Porto Vecchio. We vinden een prachtige plek vlakbij zee en zetten hier de camper neer.
Het enige probleem is dat er een heel harde wind staat, maar dit lossen we op door de zijkant aan de luifel te zetten. Dennis doet wat extra scheerlijnen aan z’n tent en zo blijft het boeltje wel staan.
De witte koppen staan op de golven en het is dan ook prima weer voor kiters en windsurfers.
Dennis gaat het water in en Wim en ik verkennen de camping,
het is de bedoeling dat we hier enkele dagen blijven staan.
Verslag 14
Gisteren stond er de hele dag een harde wind en ook was het ’s morgens bewolkt. We zijn met de auto van Dennis op pad gegaan richting het Massif de l’Ospedale. Hier bevindt zich een kunstmatig meer en ook is er een wandeling te maken naar een waterval.
Echter op twaalf honderd meter hoogte verandert de bewolking in regen en wordt het mistig, het heeft weinig zin om verder te rijden dus keren we om. Nadat we in Porto-Vecchio boodschappen hebben gedaan gaan we terug naar de camping, waar de wind nog steeds flink te keer gaat, wel komt de zon tevoorschijn. ’s Avonds zitten we, voor de eerste keer op Corsica, in de camper vanwege de koude wind.
Vanmorgen begon de dag rustig, maar net na het ontbijt komt de wind met volle kracht terug. We besluiten niet langer op de camping te blijven, dus pakken we alles in en gaan weer verder. We rijden weer dezelfde berg op, maar nu gaan we door via het bergdorp Zonza naar een volgende kampeerplek. Helaas begint het weer te spetteren wanneer we in de buurt van de waterval komen, dus de wandeling laten we voor wat het is.
De tocht door de bergen is werkelijk schitterend, we rijden de ene haarspeldbocht na de andere en om ons heen zijn de hoge grillige rotsen van de Aiguilles de Bavella, al zijn de toppen helaas in de wolken verborgen.
Wanneer we tussen de middag stoppen voor een picknick blijkt deze niet zo rustig te verlopen als gepland: we worden omringd door wilde varkens die afkomen op ons eten.
Dennis heeft zo wie zo minder gelukkige herinneringen aan deze plek: eerst blijft hij met zijn auto bijna steken op de rand van de weg en even later wordt hij gebeten door een varken, die z’n grote teen voor iets lekkers aanziet !
Naast varkens komt er ook nog een groep geiten voorbij wandelen en even later steken enkele koeien de weg over.
Tegen drieën komen we weer bij de kust aan en zijn ook gelijk op de plek van bestemming: camping de la Côte des Nacres in Solenzara. Deze kampplaats ligt pal aan zee en er zijn twee plekken vrij aan het water, beter kan het niet !
We merken hier weinig van de wind en hebben een zandstrand voor de deur, dus we boeken gelijk voor drie nachten
Verslag 15
Het is vandaag (18 juni) vijfendertig jaar geleden dat Wim en ik elkaar het “ja-woord” gaven, wat vliegt de tijd. We hebben dit in het pinksterweekend al gevierd met de familie op camping de Maasterp en een etentje. Net als gisteren hebben we ook nu, met prachtig weer, genoten van zon, zee en strand. Vanmorgen hebben we een korte trip gemaakt naar het bergdorpje Sari vanwaar je uitkijkt op de Bavella, maar helaas is deze bergketen weer gedeeltelijk in wolken gehuld.
In de plaats Solenzara met z’n gezellige haven, op loopafstand van onze camping, kopen we allebei een huwelijkscadeautje: Wim een nieuwe werphengel, ik een leuke bikini met bijpassende strandjurk.
’s Avonds gaan we met Dennis uit eten en hij presteert het om twee pizza’s naar binnen te werken. Wim kraakt een langoustine en ik houd het bij een gegrilde vis.
Morgen trekken we weer verder om het laatste stuk van Corsica te bekijken !
Verslag 16
Het grootste gedeelte van de dag hebben we doorgebracht in de bergen van Corsica. Na een stukje kustweg zijn we bij Ghisonaccia het binnenland in gegaan richting Corte, waarbij we onderweg door smalle kloven en over hoge passen reden (Col de Sorba: 1311 meter).
Tegen enen zijn we in Corte, het geografische hart van Corsica, omringd door hoge, ruige bergen. Wij bezoeken alleen de hooggelegen citadel van de stad, die geheel ommuurd is. Het kasteel, in 1419 gebouwd op het zuidelijke uiteinde van een rotspunt, is het oudste gedeelte van het fort.
(De middeleeuwse poepdoos, gedemonstreerd door Dennis !)
Vanaf Corte leidt een weg naar de Gorges de la Restonica, maar helaas is deze verboden voor campers en caravans. We willen er echter wel heen en halen de tent en andere spullen van Dennis uit z’n auto, zodat we met de Honda toch de kloof in kunnen. Het is er inderdaad erg smal en regelmatig moeten we op het randje van de weg gaan staan om een andere auto te laten passeren, maar het is de moeite waard.
Pas tegen vieren zijn we terug uit de smalle vallei en moeten dan nog zo’n zestig kilometer rijden om bij de kust te komen. Ik had een mooie camping uitgezocht in Bravone, genaamd Bagheera, maar wanneer we over het terrein rijden op zoek naar een plekje blijkt het een naturistencamping te zijn. Hier hebben we geen zin in (ik heb niet voor niets gister een nieuwe bikini gekregen !) en we rijden verder op zoek naar een andere strandkampplaats. Deze vinden we twintig kilometer noordelijker in Moriani Plage, bij camping Merendella. Weer hebben we een mooie plek met uitzicht op zee en nadat we alles opgebouwd hebben gaat Dennis zelfs nog even zwemmen.
Morgen doen we alleen wat boodschappen en verder wordt het lekker luieren !
Verslag 17
Na de rustdag van gisteren zijn we vandaag voor de laatste keer de bergen ingegaan, weer is het constant bochtjes rijden en zitten we al snel op bijna duizend meter hoogte.
We passeren kleine bergdorpjes waar weinig vertier is, wel is er altijd een restaurantje aanwezig. Het Corsicaanse eten is prima en ook de wijnen, die overal geserveerd worden, zijn allemaal van het eiland afkomstig.
Onderweg komen we langs een ruïne van een groot klooster (Couvent d’Orezza) waar in 1751 een belangrijk verdrag getekend is.
Ook de beroemde brug Ponte-Nuovo, waar de Corsicanen en Fransen ooit vochten, passeren we. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is deze in puin geschoten maar nooit hersteld, hij doet nu dienst als monument ter nagedachtenis aan de slag om de vrijheid.
In de bergen zien we koeien langs de kant van de weg en ook de wilde varkens zijn weer volop aanwezig.
Tegen tweeën zijn we in de buurt van Bastia, vanwaar we dinsdag met de veerboot terug varen naar Italië. We rijden de laatste kampplaats op: San Damiano en kunnen vanaf het strand de boot Moby zien liggen.
Via een telefoontje uit Holland komen we erachter dat het vandaag Vaderdag is (dit was ons helemaal ontschoten) en Dennis trakteert Wim (en mij) op een etentje. We zijn, in bijna drie weken tijd, het eiland helemaal rond geweest en regelmatig de binnenlanden ingegaan, morgen genieten we nog een keer van een dagje zon, zee en strand en dan keren we terug naar het vasteland ! We kunnen oprecht stellen dat Corsica een prachtig eiland is !
Verslag 18
De laatste dag op Corsica hebben we de camping niet verlaten, vanuit onze camper kijken we zo op zee en voor het eerst hebben we een echt zandstrand zonder stenen, zeker geschikt voor gezinnen met kleine kinderen. Regelmatig gaan we het water in en we genieten van het prachtige weer.
Gisteren hadden we alle tijd om alles op te ruimen, Dennis en Wim hebben nog een laatste duik in zee genomen en pas tegen twaalven verlaten we de kampplaats om de laatste kilometers naar de haven van Bastia af te leggen.
Van twee tot zes verblijven we, afwisselend in de zon en de schaduw, op het dek van de veerboot die ons weer naar het vasteland brengt. Ruim na zessen verlaten we als één van de laatsten de boot en rijden vanaf Livorno gelijk door naar Coltano bij Pisa, waar we weer op dezelfde camping (Lago le Tamerici) gaan staan.
Vorige keer stond het vol met Italiaanse gezinnen, nu staan er veel “gepensioneerde” Hollanders. Er is hard gewerkt op de kampplaats: waar drie weken terug nog een groot gat was, is nu een prachtig zwembad verschenen en ook de zonwerende overkappingen zijn overal hersteld.
Er is een eenvoudig restaurantje bij de camping, waar het vlees op een houtvuur bereid wordt en je nog een liter wijn voor vijf euro krijgt en aangezien Wim geen zin meer heeft om te koken, strijken we hier neer.
Na nog een spelletje Carcassonne bij de camper (de dertigste deze vakantie !) duiken we ons bed in. Voor vandaag (woensdag 24 juni) staat er namelijk een lange rit op het programma, want we willen uitkomen in Riva del Garda, de plek waar Wim en ik elkaar éénenveertig jaar geleden hebben leren kennen. Regelmatig komen we hier terug en altijd verblijven we op dezelfde camping (al Lago). We rijden niet alleen snelweg maar nemen ook een prachtige binnenweg van Lucca naar Modena: de via Brennero (SS12) waar ook veel fietsers gebruik van maken en bij de passo di Abetone zitten we zelfs op 1388 meter hoogte. Tijdens de rit wanen we ons regelmatig weer op Corsica: de wegen zijn bochtig, we zien watervalletjes, bergdorpjes en prachtige bruggen, waarvan Ponte della Maddalena duidelijk de mooiste is.
Daarna moeten we nog honderd zestig kilometer autobaan afleggen en pas na zessen komen we aan bij het Gardameer, waar een harde wind over het water waait.
Op de camping worden we verwelkomt door Luciano en Karin die, zolang als ik er kom, op de kampplaats aanwezig zijn.
Nadat we alles weer opgebouwd hebben lopen we naar de overkant van de straat, waar een prima restaurant is. Weer zijn we te lui om eerst boodschappen te doen en te koken ! We zijn deze vakantie alle drie al kilo’s aangekomen en zijn van plan het de komende dagen iets rustiger aan te gaan doen met eten !! Maar ja, we noemen ons zelf niet voor niets: de levensgenieters !!
Verslag 19
De afgelopen drie dagen is de auto niet van z’n plek af geweest, we hebben alles met de fiets of lopend gedaan. In Riva en Torbole zijn prima fietspaden die vrij vlak zijn, dus kun je goed zonder ondersteuning rijden. Behalve de boodschappen hebben we ook weer een voorraadje Branca Menta (ons favoriete drankje wat in Nederland niet verkrijgbaar is !) in de fietstassen vervoerd. Er liggen inmiddels vierentwintig flessen achterin de auto van Dennis.
Het is overal goed druk: op de campings, de terrasjes en de restaurants, de toeristen zijn gek op het Gardameer en z’n omgeving. Alles ziet er ook erg verzorgd uit en ook wij genieten weer van onze speciale vakantieplek.
Gisteren zijn we de oude klokkentoren in het centrum ingeklommen (honderd drie en zestig treden !) en hadden vandaar een prachtig uitzicht over de stad en de oude haven.
Regelmatig leggen er veerboten aan waarmee je het meer rond kunt varen, of een stop kunt maken naar een andere stad aan het water. Tot twaalf uur is het altijd heel rustig op het meer, maar dan komt de wind opzetten en komen de zeilboten en surfers tevoorschijn. Riva en Torbole staan hier om bekend en trekken hierdoor nog altijd heel veel sportievelingen. Ook wandelaars en vooral fietsers zijn er volop.
De jachthaven bij de camping, waar wij jaren terug ook twee zomervakanties met onze zeilboot hebben gelegen, ligt helemaal vol en de faciliteiten zijn er vernieuwd. De watertemperatuur is nog vrij fris, maar Dennis is er toch enkele keren in geweest, al is het met de stenen altijd weer moeilijk om in het meer te komen.
Vanmorgen (zaterdag 27 juni) hebben we onze wandelschoenen nog een keer aangetrokken en zijn Monte Brione opgelopen, een vrij steile klim langs de rand van de schuine berg, die zo kenmerkend is voor de noordpunt van het Gardameer.
Op de berg staat Forte Garda, gebouwd in 1904-1907 als verdedigingswerk en uitkijkpunt over het meer. De laatste keer dat we erheen gewandeld zijn (in 2008) was het gedeeltelijk overwoekerd en slecht onderhouden, ook kon je zo de bunkers inlopen. Nu zijn er overal hekwerken omheen gemaakt, zijn alle ingangen gesloten, maar ziet het er wel verzorgder uit. We doen ruim twee uur over de tocht, maar stoppen ook regelmatig om te genieten van het uitzicht.
Tegen half één zijn we terug op de camping en zoeken verkoeling in het meer. Het is vandaag broeierig warm en redelijk bewolkt en tegen zessen vertaald zich dat in een stevig onweer met grote hagelstenen. Ook windstoten horen erbij en binnen korte tijd staat de hele camping blank. We hebben dit vaker meegemaakt en hadden alles goed afgesloten en extra vastgezet voordat het onweer losbarstte.
Wim is gewoon buiten blijven zitten en heeft alles gefilmd, wel koelde het gelijk een heel stuk af.
Later hebben we toch weer alle drie buiten gegeten en een potje Carcassonne gedaan en voor morgen wordt er weer dertig graden voorspeld.
Verslag 20
Het was vandaag prachtig weer en het is zondag, wat tot gevolg heeft dat het erg druk is op de wegen met Italianen, op weg naar het Gardameer. Onze vrienden Luciano en Monica hadden tijdens hun honderd en twintig kilometer lange rit vanaf Vicenza veel last van files en kwamen na ruim twee uur rijden met hun motor aan bij de camping.
Het was alweer twee jaar geleden dat we hen (toen ook in Riva) gezien hadden, maar het weerzien was weer erg gezellig en we hebben heel wat afgekletst, ook al gaat dit veel in telegramstijl. We hebben zo’n zes uur samen doorgebracht en ook een wandeling gemaakt naar het centrum van Riva.
De stranden liggen bommetje vol en op het water is het druk met surfers,
ook in de stad zelf is het gezellig druk.
Het is onze laatste dag in Italië, morgen begint de ruim duizend kilometer lange rit naar huis, waar we dinsdag tegen de avond hopen aan te komen. In Holland is een hittegolf op komst met temperaturen van rond de vijfendertig graden, dus waarschijnlijk is het daar bij aankomst nog warmer, maar zeker benauwder, dan we het de hele vakantie gehad hebben !
P.S. De terugweg verliep minder soepel dan verwacht: maandag liep de meter van de koelvloeistof steeds op en ook kregen we de auto, na een tankbeurt, niet meer gestart en moesten we aangeduwd worden. Het bleek dat de V-snaar uitgerekt was en de spanner was gebroken. Dinsdag hebben we zes uur bij een garage gezeten voor er een goede nieuwe riem gevonden en gemonteerd was, met als gevolg dat we pas om elf uur ’s avonds thuis aankwamen.