reactie ?

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@hotmail.com

2 weken naar de Malediven

Een nieuw tijdperk is aangebroken:

30 mei is Wim 55 geworden en hij heeft altijd gezegd “dan stop ik met werken!”. Op z’n verjaardag zijn we met het bijna voltallige personeel + aanhang bij de Chinees wezen wokken,

waar officieel bekend werd gemaakt dat Marcel en Kees de dagelijkse leiding op zich nemen. Een kleine week later was ik aan de beurt: ik zag Sarah, letterlijk en figuurlijk. De medewerkers hadden een opblaasbare Sarah van zo’n 3 meter voor de winkel gezet met de tekst: Marja 50 jaar, dus wist meteen heel Dodewaard hoe jong ik was. De hele dag heb ik visite gehad en een “levende” Sarah kwam ook nog langs.

De volgende morgen zijn we naar de camping vertrokken, met koffers gevuld met snorkelspullen en luchtige kleding (dat was me opgedragen!). Daarvandaan zouden we op vakantie gaan (Wim’s cadeau voor mijn verjaardag), waarheen en wanneer wist ik nog niet.

Tegen de avond kwam opeens een groep medewerkers op de camping aanstappen, ze hadden alles bij zich voor een barbecue. Ook dit werd weer een hele leuke avond.

Om 10 uur ’s avonds kreeg ik te horen waar de reis naar toe zou gaan: via Dubai naar de Malediven en de volgende morgen om 11 uur al vertrekken! Wat een leuke verrassing!

Na een ontbijt op de camping samen met Dennis, Marcel en Marieke zijn we vertrokken richting Dusseldorf, vanwaar de reis startte. Alles gaat daar veel sneller dan op Schiphol: je kunt de auto makkelijk parkeren, via een mono-rail ben je zo bij de vertrekhal en in “no-time” waren we voorbij de douane. Om 15.25 uur zijn we vertrokken en tegen twaalf uur ’s nachts zijn we in Dubai, waar we de klok 2 uur vooruit moeten zetten. Er staat een lekker flesje wijn voor ons klaar, maar na 1 glaasje duiken we om 2.30 uur ons bed in.

Om kwart over 9 zitten we al weer aan het ontbijt, we hebben maar 1 dag om Dubai te verkennen, dus daar willen we dan ook volop van genieten. De temperatuur is even wennen: 42 graden in de schaduw! Om 10 uur brengt de bus van het hotel ons naar een winkelcentrum, waarvandaan de rondleidingen door de stad starten. In een dubbeldekker met open bovendek verkennen we Dubai, je kunt binnen zitten met airco, maar wij gaan naar buiten en voelen de warme fohnwind over ons heen waaien.Via een koptelefoon krijg je allerlei informatie in diverse talen, zo kom je veel te weten over deze grote zandbak, want dat is het uiteindelijk.

Er staan veel luxe huizen en hotels en er wordt een heel ruim wegennet aangelegd, maar overal wordt nog volop gewerkt en veel gebouwen staan nog leeg. We komen langs Al Arab, een hotel in een heel aparte vorm, vlak aan zee.

We rijden over het palmeneiland (een grote groep schiereilandjes in de vorm van een palm, vol luxe appartementen) waar je eigenlijk weinig van ziet en zien van buiten het grote skicentrum, waar je kunt snowboarden, sneeuwballen gooien of van een grote helling skiën, terwijl het buiten 42 graden is. Het is een stad waar alles kan! Tussen de middag eten we even wat in een groot winkelcentrum, waar het met airco goed toeven is, we waren aardig verhit geworden na een paar uur crossen in de open bus.Het viel ons op dat de zon recht boven ons stond, er is haast geen schaduw! ’s Middags nemen we een andere route (de blauwe, de eerste was de rode route), weer met een bus en komen door het oudere gedeelte van de stad langs de Dubai Creek, hier wordt nog veel handel gedreven en vervoerd per boot.

Onderweg kun je steeds uitstappen om dingen te bekijken: wij stoppen bij een museum waar je nog het oude Arabie kunt bekijken in de vorm van taferelen met poppen, het lijkt net of we in Euro Disney rondlopen bij de “pirats of the Carïbean”.

Later rijden we langs een wijk met allemaal winkels met gouden sieraden, dit zie je ook in Egypte in de stad Cairo. Als laatste maken we een dhow-cruise, een boottrip over de Dubai Creek.. Het contrast tussen de oude en nieuwe gebouwen is erg groot en indrukwekkend.

Met een taxi laten we ons voor 5 euro terugbrengen naar ons hotel, waar we (als enigen) in het restaurant een heerlijke Chinese maaltijd nuttigen. (We krijgen er nog “fortune cookies”, allebei met de tekst dat we een lang en gezond leven zullen hebben!). Ook krijgen we, nadat we al een flesje op hebben, nog een glas wijn aangeboden voor onze verjaardagen.

Om 20.45 uur gaan we slapen, want we moeten er om 23.45 uur al weer uit. We krijgen nog ontbijt op de kamer om 1 uur ’s nachts (de service in heel Dubai is werkelijk perfect!) en daarna worden we met een taxi naar het vliegveld gebracht. De luchthaven is prachtig met veel glas en groen en we zien er veel “sjeiks” lopen in grote witte gewaden (meestal met een dikke buik eronder), begeleid door een vrouw (of meerdere) in burka of chic gekleed met alleen een hoofddoek om. We vertrekken om 3.25 uur en om 8.30 uur landt het vliegtuig, met 1 uur tijdsverschil, in Male. Daar aangekomen moeten we 1 koffer openmaken: we hadden de fles wijn uit het hotel, die maar half leeg was, meegenomen en dit is niet toegestaan op de Malediven. Tot overmaat van ramp had de fles ook nog gelekt en hadden er 3 overhemden van Wim een vieze rode vlek! (Balen.) Met een watervliegtuig gaan we naar Angaga in het Aari Atol, zo’n 100 km. verwijderd van Male.

(in de waterbungalow aan het einde van de steiger sliepen we de eerste week)

Omdat we vrij laag vliegen heb je onderweg een prachtig uitzicht over de kleine eilandengroepen in zee en ik heb zelfs dolfijnen en een schildpad zien zwemmen.

Tegen 11 uur komen we aan bij het ressort, helaas is onze waterbungalow nog niet leeg en krijgen we voor een paar uur een andere kamer. Daar heb ik eerst de overhemden in een sopje gedaan en daarna zijn we het eiland gaan verkennen. Het eiland is vrij klein, je bent het zo rond gelopen. Er is 1 restaurant, waar alles in buffetvorm is en er zijn 2 bars met uitzicht over het water.

Je hebt diverse huisjes op het eiland en 20 waterbungalows, aan een steiger.

Bij de receptie boeken we diverse excursies, we drinken een biertje en om half 2 nemen we onze eerste maaltijd op het eiland, alles is even luxe. Zo ook ons huisje, het is prachtig, je loopt zo via een trap het water in en kunt snorkelend de zee verkennen.

Rondom het eiland ligt koraal, welke nog vrij onbeschadigd is en ook zijn er honderden soorten tropische vissen te bewonderen.

“s Middags krijgen we een flinke regenbui, maar even later schijnt de zon weer. Onze bungalow ligt als laatste aan de steiger vlakbij de sunset-bar, waar ze allerlei soorten cocktails schenken. Alles is “all inclusive” behalve een espresso, dus nemen wij maar een “black russian” (wodka met kaluha) na de maaltijd! Ondertussen genieten we van de zonsondergang.

De volgende morgen worden we pas om 10 uur wakker en missen ons ontbijt. Geen probleem, bij de bar kun je zo een sandwich krijgen. Het is de hele dag vrij bewolkt, maar bij een temperatuur van 30 graden is dat niet erg. Bij het duikcentrum vragen we waar de beste snorkelplekken zijn en even later liggen we alweer in het water, Wim neemt de camera mee en maakt heel wat foto’s: het koraal is prachtig en we zien veel nieuwe soorten vis. Het is heel relaxed snorkelen, er is weinig stroming en je blijft steeds dicht bij het eiland. Het is een waar paradijsje,

we lopen de hele dag op blote voeten en ook in het restaurant is de vloer van zand. Op de steiger staan potten met water om de voeten af te spoelen (of af te koelen).

We drinken een wijntje bij de bar en zien daar een paar reef-sharks en een grote vleermuis. Ook eten we weer heerlijk, haast te veel en na een “black russian” gaan we naar ons huisje, vroeg naar bed (10 uur) want morgen moeten we vroeg op (half 8 !). Onderweg op de steiger valt de stroom uit, heel romantisch, want het is net volle maan.

Vandaag (11 juni) staat eiland-hopping op het programma. Om 9 uur vertrekken we (samen met 7 anderen) met de boot naar 3 verschillende eilanden.

Eerst naar Hurasdhoo, waar alleen “locals” wonen. Deze mensen (ongeveer 500 ) leven van de visvangst en van het opscheppen van zand en koraal uit zee (daar wordt cement van gemaakt). Er zijn een paar kleine winkeltjes, een school, een politiebureautje en natuurlijk diverse huizen. Ook hier geen verharde wegen of auto’s alles bestaat uit zand en begroeiing. Erg schoon is het er niet, overal slingert afval. We maken weer diverse foto’s, ook van de aparte stoelen, gemaakt van touw, die je hier veel ziet.

Daarna gaan we naar Mirihi Island, een ressort, iets luxer dan het onze, maar ook een stuk duurder. We krijgen een rondleiding en ook hier lopen we weer op blote voeten

Als laatste bezoeken we aan onbewoond eiland, het anker wordt uitgegooid en we kunnen eerst gaan snorkelen, voordat we op het strand gaan eten. Het koraal is weer schitterend en er zijn veel mooie vissen te zien.

Helaas komt er een donkere lucht aan en even later plenst het volop. Onze kleding hangt aan de struiken op het eiland en alles wordt nat (de camera gelukkig niet).

Wim snorkelt gewoon door, in het water (29 graden) is het ook veel lekkerder dan op het strand, want het is gelijk een stuk frisser geworden.

De bui duurt vrij lang en ook de maaltijd, die de begeleiders hadden klaar gemaakt, is nat en koud geworden. Ze brengen alles weer aan boord van de boot en daar nuttigen we het overgebleven, koude eten.

Daarna snorkelen we nog een uurtje, waarna we weer richting ons eigen eiland gaan. Tegen vijven zijn we terug, de zon schijnt weer volop en de spullen zijn zo droog. We brengen weer een bezoek aan de bar, vervolgens het restaurant en eindigen weer met een “black russian”. Wat een slecht leven, he?

We hebben vannacht zonder airco geslapen, met alle deuren open, maar het koelt toch niet echt af, het blijft 30 graden, we werden warm en niet uitgerust wakker en zijn gelijk het water ingedoken. Na het ontbijt heeft Wim het hele eiland rondgesnorkeld. Ik heb geluierd en gelezen, heb last van spierpijn en ben een beetje verbrand. We hebben maar 1 parasol op ons balkon dus Wim heeft een laken gespannen, zodat we goed uit de zon kunnen liggen.We zitten dicht bij de evenaar en de zon pikt behoorlijk.

Om half 6 maken we een sunset-cruise: we varen met een boot 3 keer om het eiland heen en zien zo langzaam de zon in de zee zakken.

Daarna weer het ritueel drinken, eten en drinken. We groeien langzaam dicht van al die cocktails en het lekkere eten, maar goed dat we veel lichaamsbeweging krijgen!

Vandaag hebben we 2 excursies: eerst gaan we snorkelen bij paradise island. Met 4 anderen (Engelse mensen, die altijd vlak naast ons zitten in het restaurant) varen we met een boot naar het eiland waar we 2 dagen geleden ook waren. Nu hebben we prachtig weer en brengen ruim 1,5 uur snorkelend in het water door. Wim maakt weer heel veel foto’s, het is elke keer weer fascinerend onder water.

Terug bij ons huisje maken we er een luie middag van, maar om 18.00 uur begint onze volgende excursie, want nu gaan we nachtvissen. Een boot brengt ons naar de rand van een koraalrif, waar we samen met nog 9 mensen dobberend op het water, met een nylon draadje (gewikkeld om een spoel) in de hand, gaan zitten staren in het donker.

Er zit een grote homp vis aan de haak en je moet puur door het voelen van stootjes merken dat er vis in de buurt is. Dan snel de lijn binnenhalen en kijken wat voor aparte vis je aan de haak geslagen hebt. Bij mij was dit eerst een stuk koraal en ook Wim had 2 keer zo’n “vreemde” vis aan de lijn. Maar hij heeft ook 4 echte vissen gevangen, bij mij lukte dit maar 1 keer. Samen met de anderen hadden we een hele emmer vol en deze vis werd later aan wal door een kok bereidt.

Op het strand stond een grote tafel waar we met z’n allen onze vangst op zouden eten en ook waren er allerlei salades en fruit. Helaas was het weer alweer spelbreker: een korte regenbui zorgde ervoor dat de meesten naar het overdekte restaurant verhuisden, zodat Wim en ik alleen achter bleven, we hebben dus maar met z’n tweeën buiten gegeten. (Eigenlijk was de maaltijd niet veel bijzonders, de vis zat nog vol graten. In het restaurant was het eten veel lekkerder, maar dit was wel zelf gevangen vis! En het was romantisch, met kaarslicht aan zee).

De volgende dag is er weer een van snorkelen, zonnen, eten en drinken.

De zon schijnt volop, alleen tegen de avond als hij onder wil gaan, schuift er een wolk voor.Toch is het mooi om te zien: de lucht kleurt langzaam rood en bij een temperatuur van rond de 30 graden, een drankje en mijn grote liefde naast me, is dit weer een heerlijk moment van de dag.(Zo romantisch !!)

Het is alweer de laatste dag op het eiland, ook vandaag laat het weer ons niet in de steek. We snorkelen zowel ’s morgens als ’s middags.

Toch kun je het best in de morgen het water in gaan, het is dan nog prachtig helder, in de loop van dag wordt het toch troebeler.

Tijdens het zwemmen schaaf ik me aan het koraal, dit kan gevaarlijk zijn omdat het een levend organisme is, maar ik heb het gelijk schoongemaakt en houdt er gelukkig niets aan over. ’s Avonds is er life-muziek en kan er gedanst worden, maar met een vloer van zand en deze warme temperaturen kijken we wel hoe de anderen zich bezweet uitsloven!! Maar het blijft ongekend, in zomerse kleding aan zee zitten, met uitzicht op een prachtige sterrenhemel en een lekker muziekje erbij, een echt paradijs! We hebben hier een heerlijke week gehad.

Om 6 uur de volgende morgen worden we gewekt door de ” wake-up call”, een klop op de deur van een “local” medewerker. Om 6.15 uur zitten we aan het ontbijt en om 7 uur vliegen we naar onze volgende bestemming, tenminste, dat was de bedoeling. Het wordt 8 uur voordat het watervliegtuig aan komt vliegen,

maar we zijn op tijd in Male om weer door te vliegen naar ons nieuwe verblijf: Reethi Beach Resort We komen er aan om 10.15 uur en moeten daar gelijk de klok een uur vooruit zetten, ze hebben daar hun eigen tijd (Reethi time), waardoor alles iets relaxter is. Na een welkomstdrankje en de nodige uitleg worden we naar ons nieuwe onderkomen gebracht, weer een mooie waterbungalow, voor het tweede deel van onze vakantie. Ook hier lopen we weer op blote voeten.

Helaas komen onze koffers pas met het volgende watervliegtuig mee, maar binnen een uur worden ze afgeleverd bij ons huisje. Nadat we onze spulletjes hebben opgeruimd verkennen we “ons” nieuwe eiland,

het is iets groter dan het vorige, heeft meerdere bars met lekkere cocktails en diverse restaurants, ook is er iets meer entertainment.We boeken gelijk weer diverse excursies en bij het duikcentrum krijgen we uitleg over de beste snorkelplekken.

Om 6 uur ’s avonds worden de sting-rays gevoerd, dit zijn een soort manta’s, ronde platte vissen met een lange staart, die vlak boven de grond zwemmen. Elke dag komen er zo’n 10 stuks om gevoerd te worden. Ook een shuffle nose ray laat zich ziet, hij lijkt met zijn 3 omhoog staande vinnen net op een haai, het is erg leuk om te zien.

We gaan nog even langs bij de dokter, ik heb al dagen last van mijn keel en ook beginnen mijn oren behoorlijk pijn te doen (vooral in het vliegtuig). Het blijkt geen ontsteking te zijn, maar heeft waarschijnlijk te maken met de airco, die we elke nacht aan hebben. Voor 4 euro krijg ik strepsils, we zetten ’s nachts alle ramen open in plaats van de airco (hier is ook een plafondventilator)en binnen een paar dagen is de keelpijn gelukkig over!!! We zien die avond een schitterende zonsondergang, onder het genot van een heerlijke Afrikaanse witte wijn, welke veel lekkerder is dan op het vorige eiland.

Er vliegen 2 grote vleermuizen rond, die menigeen probeert op de foto te krijgen, het levert prachtige plaatjes op.

Ook het eten is op dit ressort beter, veel gevarieerder, elke dag is er een ander thema: all around the world, Italiaans, Chinees, enz. ’s Avonds hebben we op ons eigen terras gezeten/gelegen en o.a. naar de sterren gekeken…!! De volgende morgen (17-6) maken we een snorkeltrip (per boot) van 2,5 uur naar een reef waar turtles (grote schildpadden) moeten zitten. Met een groep van 10 personen en een gids zwemmen we helemaal rond een eiland.

Er zijn veel golven, waardoor het water troebel is. Het koraal is helaas lang niet zo mooi als bij Angaga, veel is doodgeslagen door ruwe zee en omdat iedereen achter de gids aan snorkelt zie je meer zwemvliezen dan vissen. Ook zien we geen enkele schildpad. Er wordt nog een tweede poging gewaagd bij een ander eiland, daar is het water niet zo troebel, maar ook hier stelt het koraal niet veel voor. We zijn best teleurgesteld, wat een verschil met het Aari Atol. (Toch heeft Wim nog een paar mooie foto’s weten te maken.)

’s Middags hebben we, tijdens een heerlijke maaltijd, een flinke stortbui. Dit is helaas normaal deze tijd van het jaar. 10 Maanden is er geen wolkje aan de lucht, alleen in mei en juni draait de wind en kun je elke dag buien verwachten.

Dit ondervonden we ook ’s avonds: we hadden een boottrip geboekt om met z’n tweeën te gaan vissen en met 2 begeleiders zijn we in een vrij kleine boot vertrokken naar een reef. De zee was vrij wild en ook blijft het niet droog, we krijgen diverse plensbuien wat samen met de zon in de verte mooie regenbogen oplevert. Met het vissen gaat het niet zo goed: de eerste 2 uur voelen we geen stootje aan ons nylon touwtje,

maar dan, als de zon helemaal onder is, begint het leven onder water! Ik voel een krachtige stoot en krijg, samen met een begeleider, met moeite het touw binnen, er zit een heel grote Ramfish aan, van zo’n 10 kilo!!

Even later heeft Wim zo’n zelfde soort vis te pakken en binnen een paar minuten nog een.

Ondertussen blijft het stormachtig op het water en moeten de twee “locals” regelmatig de zijkanten en voorkant van de boot met een zeil dichtmaken, vanwege de slagregens. Tegen half negen hebben we genoeg van de golven en gaan we terug richting eiland, we willen ook nog eten en om half 10 sluit het restaurant. Met moeite krijgen ze de boot bij de steiger, waar we uit moeten stappen, de boot zwiept op en neer en zodra we aan land gestapt zijn, varen ze weer weg met de boot (samen met onze vis!!). De rest van de avond lopen we half te zwalken, terwijl we nog geen slok alcohol op hadden! In het restaurant, waar we nog net wat te eten kunnen krijgen, laten we foto’s zien van de vis, de obers zijn onder de indruk, het blijkt heel lekkere vis te zijn. We waren trouwens nog maar net aan wal toen het weer begon te stortregenen en het werd de rest van de avond niet meer droog. Gelukkig kregen we een paraplu, want het is toch zeker een kwartiertje lopen naar ons huisje. Na het eten hebben we nog even gekeken bij een “krab-race” bij de bar, maar we snapten de spelregels niet, omdat het al lang aan de gang was. Na nog een wijntje zijn we naar bed gegaan, het was een vermoeiende, maar weer leuke afwisselende dag.

Toen we gisteravond in ons huisje aankwamen was het bed helemaal versierd met bloemen, er lag een cadeautje (2 poloshirts) op en er stond een mand met fruit, wat attent!

Het heeft de hele nacht gestormd, wat best een lekker geluidje was en ook nu regent het nog steeds. Met de paraplu op lopen we op blote voeten door de plassen naar het restaurant.

We zouden vanavond op een onbewoond eiland romantisch met z’n tweeën gaan eten, maar dit wordt nu verzet naar zaterdag (20-6).(De mensen die er gisteren gingen eten zijn zelfs van het eiland afgehaald.)

We hebben vandaag voor het eerst de zonnebril niet nodig, de hele dag blijft het bewolkt met regen, we zitten veel in ons huisje, wat ook gezellig is en doen wat spelletjes. Om 6 uur gaan we nog even kijken bij het voeren van de vissen en daarna gaan we naar de bar.

We hadden een uitnodiging gekregen voor een cocktail, dit doen ze eens per week voor alle nieuwe gasten. We drinken sangria en er zijn allerlei hapjes, alle medewerkers worden voorgesteld en daarna is er tijd voor een praatje. We raken in gesprek met het meisje van de receptie (Lauren uit Oostenrijk), erg gezellig. Ze belooft ons een fles wijn voor onze verjaardagen (30 mei en 5 juni), die ons later in het restaurant ook wordt aangeboden, met de nodige felicitaties.We eten niet veel, we zitten nog vol van de sangria en de hapjes. De fles nemen we mee naar de bungalow, waar we bij aankomst ook nog een brief vinden met een uitnodiging voor een candle-light diner op het strand. Het etentje op het onbewoond eiland laten we dan maar vervallen.

De zon schijnt weer, we hebben vanmorgen voor het ontbijt op het terras gelegen, maar het wordt al snel te warm.

Na het eten gaan we snorkelen, het koraal is helaas niet mooi, maar er zijn wel veel vissen. Wim was de camera vergeten, dus zwemmen we het stuk later nog een keer, maar dan is de zon alweer verdwenen en worden de foto’s minder mooi.

Wel kwam hij 2 haaien tegen en die staan wel op de plaat.

Om 11.30 uur hebben we een introductie les duiken, het wordt allemaal duidelijk uitgelegd, heel wat beter dan enkele jaren terug in Australië, waar Wim zo in het diepe werd gegooid (met lood en zuurstoffles). Hij heeft er bijna een trauma aan over gehouden en het was dan ook een hele overwinning voor hem om vandaag weer onder water te gaan, met een duikfles op de rug. (We hebben ons zelfs naderhand ingeschreven voor een echte duikles, de volgende dag om 9 uur).

Tijdens de proefles begon het te regenen, maar dat hindert niet. Iedereen moest eerst met het hoofd onder water (zonder duikbril), ik vertelde dat ik lenzen in had, maar dat maakte niet uit, die blijven echt wel zitten Ook zat mij bril veel te strak! We moesten met een loodriem en duikfles om op de grond gaan zitten en laten zelfs gaan liggen. Uitademen is heel belangrijk, inademen doe je toch wel! Het was heel leerzaam allemaal.

Tijdens het eten regent het nog steeds, we zouden een sunset-cruise maken, maar deze wordt tijdig afgelast. Wij vermaken ons met lezen en triominos. ’s Avonds is het weer droog, maar bewolkt. Na het (Indonesische) eten kijken we een film in de mainbar over Rheeti beach en de onderwaterwereld. Daarna komt er een inlandse groep op trommels spelen, dit verveelt gauw.

Met een volle buik keren we terug naar ons huisje, we zijn kilo’s aangekomen, alle kleding zit strak.

Het weer is gelukkig weer opgeknapt, om 9 uur hebben we onze eerste en enige duikles. We kregen eerst een introductiefilm te zien (in het Duits) en daarna nog de nodige informatie van onze Engelstalige instructrice (makkelijk als je je talen kent!) Toen ging het lood om, ik kreeg 2 kg, Wim 7 kg (!) (Dit gaat in een gordel en in zakjes van je hesje). Daarna komt de zuurstoffles om, een heel gewicht zolang je boven water loopt.

De uitleg was perfect, nog een keer oefenen met het mondstuk in en uitdoen onder water + je snorkel watervrij maken en toen gingen we echt onder water zwemmen. We zijn zo’n 45 minuten wezen duiken en zijn 12 meter diep geweest. Het is toch wel heel anders dan snorkelen, een nieuwe wereld om te ontdekken! Als je dieper komt is er wel mooi koraal en ook zie je heel andere vissen.

Dit zal zeker niet onze laatste duik geweest zijn !! Wim is helemaal over zijn angst heen en wil zelfs een volgende vakantie een hele cursus doen, een ervaring om nooit te vergeten.

Een uurtje na het duiken liggen we alweer in het water om te snorkelen en ook na het middageten (en een dutje) zijn we nog een keer de zee onder water wezen verkennen.

Dan is het tijd voor ons romantisch diner op het strand: er is een kampvuur en kaarslicht en samen met 5 honeymoon-koppels nuttigen we de maaltijd, ieder apart aan een tafeltje met de nodige tussenruimte. We krijgen weer een flesje wijn cadeau en genieten van de sfeer, het eten en elkaar..

Tegen tienen zijn we de laatste die weg gaan, terug in ons huisje vallen we als een blok in slaap. Het is alweer de laatste dag op de Malediven, het in zondag de 21ste juni, vaderdag, wat ik totaal vergeten was. Ik verzin ter plekke een origineel cadeau: een duikcursus!

Het is droog, maar bewolkt en klammig weer. Bij de duikschool halen we ons diploma van de “discover scuba diver” op. Het blijkt dat je in 4 dagen vrij relaxed de hele cursus kunt doen, wat we dus ook echt willen gaan doen! Daarna gaan we weer snorkelen, waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar. Na de middagmaaltijd lopen we naar beachbar, dit keer nemen we onze leesboeken mee. Hier is een prachtig strand, er staat een lekker windje en het water is er vrij kalm, ook is de zon weer tevoorschijn gekomen. Regelmatig gaan we even het water in, dit keer zonder snorkelspullen, dat hadden we nog haast niet gedaan. Het uitzicht blijft schitterend,….. nog even van genieten…!

Tegen zessen douchen we en kleden ons om en keren daarna weer terug naar het zelfde strand voor de zonsondergang. Ook dit keer komen er op het laatst weer wolken voor de zon, ook zijn de vleermuizen weer present…

Bij de receptie horen we hoe laat we de volgende morgen vertrekken: “wake up call” om 17.45 uur (Oeps!) en om 7 uur vliegen. Na de laatste heerlijke maaltijd, Italiaanse stijl (met zelfs Italiaanse muziek op de achtergrond) gaan we richting waterbungalow. Bij de sunsetbar nemen we nog een drankje en worden daar opgebeld door de jongens voor “vaderdag”. Daarna pak ik de koffers in en nemen we nog een laatste wijntje op het terras, kijkend naar de sterren.

We worden om 5 uur gewekt door de regen, wat we goed horen, omdat alle ramen en deuren openstaan. Alles verloopt gladjes, de koffers worden opgehaald, we hebben nog ruim de tijd voor een lekker ontbijtje en daarna gaan we met het watervliegtuig (nog steeds met regen) naar Male.

Daarvandaan vliegen we weer via Dubai naar Dusseldorf en om 10 uur ’s avonds Nederlandse tijd zijn we weer thuis.

We hebben een fantastische vakantie gehad. Heel veel gesnorkeld, gedoken, veel gewandeld (wat gelukkig weer prima ging bij Wim, na maanden tobben), veel te veel gegeten, lekkere cocktails gedronken en een paar grote vissen gevangen. Het was een heel romantische, paradijselijke belevenis en gaan beslist nog een keer terug!