6 weken met de caravan naar Italië

Over deze periode volgt hieronder een beknopt verslag met veel foto’s.

Toscane is een aanrader om eens te bezoeken.

Tijdens deze trip hebben we 5600 km gereden.

verslag 1

Nadat we vorig weekend een heel gezellige reünie van de Marokko-gangers hebben gehad op camping de Boomgaard bij Bunnik

en waar we zelfs al afgesproken hebben om volgend jaar met de bijna voltallige groep naar Griekenland en Turkije te reizen, gaan we nu met z’n tweeën met de caravan naar Italië.

We zijn vrijdag 25 augustus vertrokken met bewolkt weer, maar al snel werd het zonnig en de temperatuur liep in de loop van de dag zelfs op tot 36 graden, een heet dagje dus in de auto. Tegen zevenen kwamen we aan op camping Lech, bij Augsburg en hadden inmiddels 700 kilometer afgelegd, wat inhield dat we zaterdag een makkelijk dagje zouden hebben met nog zo’n 400 kilometer te gaan. We waren best moe, mede door het benauwde weer en hadden geen zin meer om te koken. Gelukkig had de camping een (simpel !) restaurant aan het water, waar het prima toeven was,

maar tegen tienen lagen we toch uitgeteld op bed, met alle ramen open, om maar zoveel mogelijk frisse lucht binnen te krijgen. Helaas moesten ’s nachts tegen drieën de ramen dicht, want het begon te regenen. Ook koelde het flink af en ’s morgens was het bij vertrek van de camping nog maar 13 graden.

De Tom Tom gaf aan dat er veel files op de weg waren en kwam elke keer met alternatieve routes, waardoor we een prachtige trip reden via Garmisch Partenkirchen en Seefeld naar Innsbruck. Deze weg is eigenlijk verboden voor caravans, want bij Seefeld heb je wegen van 16 procent !!, gelukkig gingen wij hier naar beneden !! Eenmaal op de autobaan bij de Brenner begon de ellende: stilstaande files, onweer, temperaturen van rond de 2 graden en natte sneeuw !! Wat een contrast met gisteren. Elke keer was het weer een stukje rijden en dan begonnen de files weer.

Gelukkig werd het in Italië snel warmer, maar opschieten, ho maar. We hebben er in totaal 11,5 uur over gedaan om in Riva te komen. In Rovereto stonden we zelfs drie kwartier stil in een tunnel van 2,5 kilometer lengte en waarom ??

We hadden inmiddels al naar de camping gebeld om te vragen of er plaats was en maar goed ook, de kampplaats was zo goed als vol !! Dus tegen half tien kwamen we eindelijk aan en werden gelijk vriendelijk ontvangen door Luciano en Karin. We stonden nog maar net op de plek toen er geknal begon: een prachtig vuurwerk op het water wat ruim een half uur duurde. Het hele strand was vol met toeschouwers en door de omringende bergen waren er mooie echo’s. Na afloop zijn we nog naar een restaurant gegaan: om elf uur ’s avonds zaten we aan de pizza en we waren echt niet de enige. Het hele restaurant zat vol en ook op straat zag het nog zwart van de mensen en reden de auto’s in file en dat bij een temperatuur van 25 graden !!

Vanmorgen zijn we eerst langs wat bekende plekjes gelopen, we hebben elkaar hier namelijk 37 jaar geleden voor het eerst ontmoet, dus Riva blijft een heel speciale plaats voor ons.

Behalve voor surfers is het Gardameer inmiddels ook geliefd bij duikers.

Het valt ons op dat het zo druk is, enkele jaren geleden was de stad wat in verval en werd het steeds rustiger, maar nu bruist het hier weer volop. Alles ziet er weer verzorgd uit, wat duidelijk z’n uitwerking heeft. Er zijn ontzettend veel Duitse vakantiegangers en ook de Italianen zelf hebben het Gardameer weer gevonden.

Na tweeën, wanneer de wind op komt zetten uit het zuiden, zijn we een poosje aan het strand geweest, maar niet te lang, want de zon heeft nog veel kracht. (We hebben niet zoveel zon gehad in Nederland, dus we moeten het langzaam opbouwen !).

Tegen de avond zijn we over de boulevard langs het meer naar de stad gelopen, ook daar was het weer gezellig druk. Bovendien was er een sprookjesfeest gaande.

Alles doet weer zo vertrouwd aan, we zijn dan ook al heel wat keren in Riva geweest, steeds met tussenpozen van een paar jaar. De eerste dagen blijven we zeker hier, we genieten volop !!

verslag 2

Maandag zijn we eerst lekker naar het strand geweest, waar je zo vanaf de camping naar toe loopt (vandaar de naam camping Al Lago).

Zonder wind is het er knap heet en dus zijn we een paar keer het water ingedoken, wat nog altijd een hele overwinning is, want het water blijft vrij koud !! Na een paar uur “bakken” en heerlijk lezen, zijn we weer vertrokken en hebben met de auto een tocht gemaakt. Eerst een stukje langs het Gardameer, maar daar lijkt het steeds drukker te worden, waardoor je geen tijd hebt om om je heen te kijken (voor je het weet zit er een Italiaan of toerist tegen je auto !!).

We hebben daarom het Ledromeer opgezocht, wat ten westen van het Gardameer ligt, ook hier was nog volop vakantiesfeer, maar wel meer relaxt.

Nadat we het meer rond waren zijn we teruggekeerd naar de camping, waar we de rest van de dag geluierd hebben. Gisteren zijn we een stuk minder lui geweest, we hebben een flinke bergwandeling gemaakt van ruim 4,5 uur, maar daar zit een verhaal aan vast:

Toen ik Wim 37 jaar geleden net kende (we waren allebei met onze ouders (ik plus zussen) op de camping van Luciano en Karin) vroeg hij of ik met hem naar de stad wilde om een zwembroek te kopen. Eenmaal in de stad stelde hij voor naar het kasteeltje op de berg te gaan, wat toen nog per kabelbaan te bezoeken was. Van daaruit liep een smal pad verder de berg op, wat uiteindelijk uitkwam bij een kapelletje. Daar zijn we dus helemaal naar toe gelopen, ik op teenslippers, die toen ook in de mode waren, maar welke niet erg geschikt waren voor deze trip. We zijn zelfs nog een stuk voorbij het kapelletje geklommen, wat in onze jonge jaren geen probleem was !! Door deze lange wandeling kwamen we pas in de loop van de avond weer terug op de camping, waar iedereen in rep en roer was en dacht dat we verdronken waren of verongelukt. Het verhaal van de zwembroek hebben we nog vaak moeten horen en het heeft voor ons een speciale betekenis. Dinsdag zijn we dus weer die berg opgegaan, alleen zijn we nu niet zo “piep” meer en de wandeling viel best wel tegen !! We hebben rustig aan gedaan, zijn vaak gestopt en hebben veel foto’s gemaakt onderweg.

Ook hadden we dit keer goede schoenen aan en genoeg drinken bij ons.

Het uitzicht was prachtig en we hebben echt genoten en herinneringen opgehaald, maar dit was wel de laatste keer dat we naar het kapelletje geklommen zijn ! (Wim stelde voor om het over 37 jaar nog een keer te doen !!)

Het weer is nog altijd prima, overdag tegen de dertig graden en ’s avonds blijft de temperatuur steken bij 24 graden, zodat je de hele avond buiten kunt vertoeven. ’s Avonds hebben we de “Colombera” opgezocht,

een restaurant met een wijngaard erbij, waar we in het verleden ook heel wat keren geweest zijn en heel wat litertjes wijn hebben opgemaakt en ook mee naar huis hebben genomen (zelfs in jerrycans).

Helaas hoorden we dat Mario, de wijnmaker, overleden is, dus de band met dit restaurant vervalt nu.

Op de terugweg naar de camping hoorden we Italiaanse “live” muziek bij een hotel en hebben daar nog een half uurtje gezeten, nog na genietend van de afwisselende dag !!

Ook vandaag zijn we weer actief geweest:

Wim heeft de kano opgeblazen en we zijn naar Torbole (een plaatsje verderop) gepeddeld. Alleen waren we niet zo vroeg vertrokken, omdat we eerst inkopen hebben gedaan, dus het liep tegen half twaalf voor we het water opgingen.

We waren nog maar net op weg toen er een straffe wind begon op te steken, eigenlijk dachten we dat die pas tegen tweeën zou komen !! We zijn toch helemaal doorgepeddeld naar het stadje, wat toch wel een paar kilometer ver lag.

De golven sloegen af en toe over de boot en de wind werd steeds sterker. Ook de surfers kwamen al flink aan hun trekken. Nadat we een paar foto’s hadden genomen zijn we snel omgekeerd, dit was geen ontspannen peddelen meer ! Onderweg zijn we op een klein strandje gestopt om het water uit de boot te laten lopen, we kwamen namelijk steeds dieper te liggen en daardoor werd het peddelen steeds zwaarder.

Tegen enen waren we terug op ons strand, helemaal doorweekt, de boot weer vol water en ik met een zere pols van het harde roeien.

Later kregen we van Karin te horen, dat de wind meestal tegen het middag uur al opsteekt en dat hij vandaag extreem hard is. Hebben wij weer !!

Vanmiddag hebben we op het strand nog een poos naar de surfers zitten kijken, spelend met de wind en de golven, het is een prachtig schouwspel, maar ik bekijk het toch het liefst vanaf de kant!!

verslag 3

Het is inmiddels zondag 4 september en dit is onze laatste dag in Riva del Garda. We hebben het hier prima naar de zin gehad en veel “oude” plekjes opgezocht.

Donderdag zijn we naar Tino en z’n moeder Flora gereden,

ook hen hebben we jaren geleden in Riva leren kennen. De dag begon met flinke regen, dus zijn we via de snelweg naar Bassano ( eigenlijk is het Cassola, waar ze tegenwoordig wonen) gegaan en kwamen daar tegen enen aan. Ook Paula, de zus van Tino en haar man Gino waren aanwezig.

De tafel stond al gedekt klaar, buiten onder de druivenranken en Tino had weer flink z’n best gedaan met het eten: diverse soorten vlees, peperonata, aubergines, polenta en tomaten. Ook de zelfgemaakte wijn van Gino stond op tafel. Flora is inmiddels 87 jaar en heeft beginnende alzheimer, ze heeft weinig gesproken en herkende ons niet echt. Toch was het goed haar weer te zien (na ongeveer 8 jaar !). Paula daarentegen kletst aan één stuk door, in het Italiaans, dus je moet je aandacht er goed bijhouden om “alles” te volgen. Het was erg gezellig en we hebben afgesproken elkaar aan het eind van de vakantie nog een keer op te zoeken !

Tegen half vijf zijn we weer vertrokken, het weer was allang weer opgeklaard en dus hebben we een prachtige route door de bergen (Passo Pasabio) teruggenomen. We hebben zo’n 250 kilometer afgelegd voor dit bezoek, maar het was de moeite zeker waard.

Onze spierpijn, van de trip naar het kapelletje, begint langzaam te verdwijnen, maar met trappen lopen merken we het nog wel!! Daarom zijn we vrijdag maar weer flink gaan wandelen, de spieren losmaken !

(Dit gebouw ligt bij de haven, we hebben er veel gebruik van gemaakt toen we hier met onze zeilboot waren.)

Eerst een stukje richting Torbole, waar je een mooi uitzicht hebt over het meer en daarna naar Riva.

Het is er nog steeds goed druk en de boten met toeristen varen af en aan.

(Dit is het uitzicht vanaf een terrasje !)

De wind is erg wisselend, de ene dag is hij vroeg en hard, de volgende dag pas tegen drieën en met weinig kracht !! Wij gaan pas naar het strand als er wind is, anders is het veel te heet, ook het water is warmer geworden, 24 graden, en zonder moeite lopen we er nu in.

Zaterdag hebben we de kano nog een keer gepakt en zijn nu naar Riva gevaren, met prachtig weer en zonder wind. We zijn twee uur op het water geweest en moesten ons nu nat maken voor verkoeling (geen hoge golven dus dit keer !!)

’s Avonds zijn we nog een keer pizza wezen eten, het restaurant zat weer bommetje vol, maar uit eten gaan in Italië kost ook niet veel: voor twee flinke pizza’s, water en wijn waren we nog geen 24 euro kwijt ! Het bleef erg lang warm en benauwd en vandaag is het bewolkt met af en toe een druppeltje regen, er is ook onweer voorspeld, dus dat wachten we af. De camping loopt vandaag leeg, in het begin van de week moest je nog over de scheerlijnen stappen, nu zijn er zat lege plekken.

Maandag vertrekken we naar Toscane, we wilden niet op zondag vertrekken vanwege de drukte op de wegen, dus morgen gaan we weer een nieuw stukje Italië ontdekken !

verslag 4

Zondag blijft het het grootste gedeelte van de dag regenen,

maar we hebben een gezellige middag met onze buren Piet en Mary uit het plaatsje Noordeloos. Helaas zit voor hen de vakantie er bijna op, wij trekken verder naar het zuiden. Nadat we maandagmorgen Luciano en Karin (de campingeigenaren) gedag gezegd hebben

rijden we, nog steeds met regen, richting Pisa. Al snel wordt het weer beter en schiet de temperatuur weer naar de 28 graden. In de loop van de middag komen we aan op camping Lago le Tamerici, waar de laatste kilometers ernaartoe ontzettend hobbelig en slecht zijn. (Marokko was er niks bij vergeleken !!) Maar de kamplaats is ruim en het uitzicht is prima.

We kijken uit op een meertje waar karpers in zwemmen, er is een zwembad, een prima restaurantje en regelmatig komen er vliegtuigen laag over (wat niet hinderlijk is, maar wel interessant om te zien !). Ook hebben we een soort pergola voor de nodige schaduw bij onze plek, waar Wim diverse lijnen spant zodat ik m’n was kan drogen, met een flinke wind erbij lukt dit prima!

We ontdekten maandag trouwens een paar domme dingen: nadat we zondag de auto nog even gebruikt hadden, hebben we mijn raam vergeten dicht te doen, dus, na al die plensbuien was mijn stoel kletsnat en heb ik de hele reis op plastic zakken en handdoeken gezeten ! Toen we aankwamen op de camping wilden we de “gele schuine blokken” pakken om de caravan waterpas te zetten, maar die bleken we de eerste dag in Duitsland al vergeten te hebben om weer mee te nemen, toen we met regen wegreden !! Wat zijn we slim, hè ? Dinsdag begint gelijk heet, ook is er totaal geen wind. Wim pakt, voor het eerst deze vakantie, z’n hengels en vangt zomaar, jawel !!, vijf karpers en echt niet van die kleintjes ! Ook zitten er nog acht kleine visjes aan de haak, maar die tellen niet mee !!

’s Middags rijden we eerst naar Marina de Pisa, inmiddels is er gelukkig weer een lekker windje opgestoken, maar het blijft heet, zonder een wolkje aan de hemel. Er is geen strand bij de zee, maar de Italianen liggen als “zeehonden” te glimmen op de rotsen, dat trekt ons dus echt niet !!

We rijden door naar Pisa om de “scheve toren” nog een keer te zien, deze hebben we drie jaar terug samen met Dennis al uitgebreid bekeken en beklommen. Ook nu is het er weer ontzettend druk en heet, zodat we na “een rondje om de toren” weer terugkeren naar de auto.

We doen inkopen voor de eerste dagen, want onze kampplaats ligt ver van de bewoonde wereld en gaan dan lekker terug naar de camping.

Onze televisie, die we haast niet gebruiken vanwege het mooie weer, had een raar groen beeld, dus Wim heeft hiervoor een nieuwe kabel gekocht. Toen hij deze wilde vervangen, ging de satellietschotel ineens naar beneden. Helaas zat er een tak in de weg (wij hebben iets met takken en bomen !!) en draaide de schotel raar in het rond, ook ging hij plat liggen de verkeerde kant op !! Het gevolg is (na raadpleging met Henk, onze caravandealer), dat we de rest van de vakantie geen televisie meer kunnen kijken !! Er zijn ergere dingen !!

Vanmorgen zijn we naar Lucca gereden, een historische stad omringd door een imposante muur. We beklimmen twee verschillende torens ( op één ervan groeien bomen op het dak ) en hebben van daaraf een prachtig uitzicht over de stad.

Op het gezellige piazza del Mercato, een voormalig amfitheater, staan, alleen vandaag, diverse oude Lancia Lambda auto’s, die door heel wat mensen bewonderd worden.

Daar komen we ineens Annie tegen, een nicht van Wim, die met een paar vriendinnen een busreis maakt door Toscane, wat een toeval !!

(Toen ik deze foto maakte, had ik Annie, het meest rechts van de drie dames met tassen, nog niet eens herkend.).

Ook de kathedraal San Martino wordt nog op de foto gezet, maar alleen van de buitenkant !

Vervolgens toeren we nog een tijdje door de omgeving, waar de plaatsen Viareggio en Torre de Lago Puccini, volgens de reisgids, erg mooi moeten zijn.

Wij vinden ze erg tegenvallen en besluiten terug te keren naar ons stekkie, waar Wim, bij aankomst, meteen z’n hengel weer pakt !!

verslag 5

We staan nog steeds op dezelfde camping, wat ook niet verwonderlijk is: vóór ons een meertje vol karpers en prachtig weer, tegen de 30 graden. Elke avond zitten we tot bedtijd buiten, waar het spel Carcassonne regelmatig de tafel bedekt ! De camping is vrij klein, met 45 plaatsen en is gevuld met allerlei nationaliteiten, nu, in het weekend, zijn er veel Italiaanse gezinnen, die je, met hun drukke geklets het echte Italiaanse vakantiegevoel geven! Donderdag en zaterdag zijn we niet van de camping afgeweest, Wim zit de meeste tijd aan het water en vangt de ene vis na de andere.

Donderdag heeft hij er twaalf gevangen (en d’r zitten erbij van ruim twee kilo !) en ook gisteren had hij er weer zeven. We hebben gezellige buren en Hans (de buurman) komt regelmatig bij Wim zitten en vist dan met onze reservehengel. Van hem kreeg Wim de tip om met brood, gemengd met water en wat suiker te vissen en inderdaad de karpers zijn er gek op. Vrijdag zijn we de hele dag op pad geweest en hebben het “lieflijke”Toscane goed bekeken.

Via allerlei binnenwegen, kronkelend door de heuvels met wijngaarden en velden vol zonnebloemen (waarvan hun kopjes nu helaas bruin en verdroogd zijn) zijn we eerst naar het plaatsje San Gimignano, met z’n dertien torens gereden.

Het centrum is grotendeels middeleeuws gebleven en het Piazza della Cisterna met z’n fontein (vol met muntjes van toeristen !) is erg gezellig.

Natuurlijk zijn we weer een toren in/opgeklommen, welke we via het museo Civico, met z’n vele fresco’s,

konden bereiken. Het uitzicht over Toscane was werkelijk schitterend.

In het plaatsje Monteriggioni, wat we vervolgens bekijken, komen we weer oude Lancia’s tegen, die we ook in Lucca gezien hebben.

Ook dit stadje, geheel ommuurd en gelegen op een heuvel, is het bekijken waard, maar met 33 graden zoek je wel gauw de schaduw op.

We zitten nog maar tien kilometer van Siena af en deze stad wordt altijd genoemd in het rijtje van beroemde plaatsen in Toscane, dus rijden we nog even door. Het is hier goed geregeld voor de vele toeristen: er is een overdekte parkeerplaats en via diverse roltrappen kom je boven in de stad, waar het zwart ziet van de mensen. Op het waaiervormige Piazza del Campo liggen de toeristen, uitgeteld door de warmte, verveeld in de schaduw.

De zwart-wit gestreepte Duomo, een van de grootste kathedralen van Italië, is erg mooi om te zien, maar wij zijn niet verder gekomen dan de buitenkant;

(Deze foto is van een poster gemaakt die buiten hing !)

we hadden nog een eind te gaan en na de twee kleine stadjes die we bekeken hadden viel het grote Siena ons erg tegen. Tegen half zeven en met ruim 250 kilometer meer op de teller, waren we terug op de camping, waar we het leuke restaurant, met uitzicht over de vijver nog een keer opgezocht hebben. Ook nu weer is de zonsondergang schitterend.

Het is nu zondag ( 11 september), de zon schijnt, zoals elke dag, volop en Wim zit weer aan het water en heeft inmiddels al weer 16 karpers gevangen (de totale score komt hiermee op 40 stuks te staan !!).

Vandaag was dit voor het laatst, want morgen gaan we weer een stukje zuidelijker.

We lopen nog even het meertje rond en pakken tegen de avond alvast het meeste in, want het enige nadeel hier is, dat ’s morgens alles heel vochtig is.

verslag 6

Sinds maandag staan we op camping Village Argentario bij de plaats Albinia, in het zuiden van Toscane aan de Middellandse Zee (eigenlijk heet het de Tyrrheense Zee). De baliemedewerker van de kampplaats vertelde ons dat we voor 15 euro “all inclusive” stonden, wat behalve de warme douches en de elektriciteit inhoud: zon, zee en zandstrand, want dat is hier voldoende aanwezig!! We hebben een plek onder de dennenbomen, wat bij een temperatuur van rond de 28 graden erg aangenaam is, hebben directe toegang tot het strand en lopen zo de zee in.

We zitten vlakbij het schiereiland Monte Argentario, dat met z’n hoogste punt van 635 meter wel “bergachtig” genoemd mag worden. Dinsdagmorgen zijn we met de auto het eiland gaan verkennen, het heeft twee havenstadjes, waarvan Porto Ercole in Holland het meest bekend is, omdat de Koninklijke familie hier regelmatig z’n vakantie doorbrengt . Wij vonden het eigenlijk maar een “simpel” plaatsje, maar de omgeving is werkelijk schitterend, overal zijn rotsachtige baaitjes met glashelder water. Er loopt een weg over het eiland: Strada Panoramica, die we gedeeltelijk gevolgd hebben, maar kennelijk hebben we ergens een verkeerde afslag genomen en wij kwamen dus uit op onverharde, rotsachtige wegen, hoog in de bergen, maar wel met een prachtig uitzicht !!

Ook woensdag zijn we actief geweest en hebben de leuke plaatsjes Sovana en Pitigliano bezocht, beiden gelegen in de binnenlanden van Zuid-Toscane. Weer reden we, bij ruim dertig graden, via bochtige wegen door de heuvels van dit lieflijke landschap. Bij toeval kwamen we eerst langs een terrein waar diverse Etruskische graven te bekijken zijn en ook “uitgeholde wegen”.

Het meest indrukwekkende graf was “Tomba Ildebranda”, waar we diverse grotten in konden lopen.

We hebben een paar uur rondgewandeld in het beboste gebied, vlakbij de Toscaanse wijngaarden.

Het dorpje Sovana heeft maar één straat en een “schilderachtig” plein.

Pitigliano is een stuk groter en ligt op de met grotten doorkliefde rotsen van de Lentevallei.

De grotten worden gebruikt als opslagplaats en winkelruimte voor de vele wijnen die hier gemaakt en verkocht worden. Elke middag zoeken we het strand op, waar het met, een zacht briesje erbij, prima toeven is.

Tegen half acht gaat de zon onder en deze kunnen we hier letterlijk “in de zee zien zakken”.

Het is nu donderdag en vandaag maken we er een lui dagje van: we liggen al vroeg aan het strand en lopen af en toe de zee in. Tussen de middag trekken we ons terug naar ons stekkie onder de bomen en tegen half vier zoeken we voor de laatste keer hier het water op. Morgen vertrekken we richting Rome !

verslag 7

Van de zee zijn we verhuisd naar een meer, Lago di Bracciano, op een gelijknamige camping, vlakbij de plaats Anguillara Sabazia en maar 30 kilometer verwijderd van Rome. We hebben een prachtige (dubbele) plaats pal aan het meer, waarvan het water weer heel helder is en aangenaam van temperatuur.

Na de middag komt de wind opzetten, wat ook wel nodig is bij een temperatuur van ruim 30 graden. Lago di Bracciano is een vulkanisch meer, wat nog te zien is aan de zwarte stranden, met een omtrek van 53 kilometer en rondom heuvels. Zaterdag zijn we eerst naar Anguillara gereden

om te kijken waar het treinstation is, waarmee we maandag naar Rome gaan. Daarna hebben we het middeleeuwse stadje verder bekeken en een hapje gegeten, buiten, met uitzicht op het meer.

We zaten midden tussen de Italianen, toeristen zie je hier nauwelijks meer. ’s Avonds kunnen we nog steeds tot bedtijd buiten zitten, al koelt het hier wel af naar 21 graden !!

Vanmorgen (18 september) heeft Wim z’n vishengel weer eens gepakt, maar hier zijn ze niet happig op brood met suiker of mais !!

Vlakbij Cerveteri, hier zo’n 30 kilometer vandaan, zijn Etruskische grafheuvels te bekijken.

Deze necropolis met een doolhof van straatjes met graven uit de 7de tot de 1ste eeuw voor Chr., hebben we vandaag bekeken, heel indrukwekkend !

Daarna hebben we weer een leuk visrestaurantje opgezocht, vol met drukpratende Italianen. Overal is het druk, het is zondag en dat betekent dat de bevolking massaal de deur uitgaat.

Eenmaal terug op de camping waait er een harde wind en is het bewolkt, er is regen met onweer voorspeld, iets wat ze hier wel kunnen gebruiken, want alles is heel stoffig!

verslag 8

Van zondag op maandag heeft het flink geonweerd, één knal was zelfs zo hard dat de aardlekschakelaar eruit sprong. Ook regende het volop, zodat de auto en caravan weer redelijk stofvrij zijn. De temperatuur is nu gedaald naar 23 graden wat prima is voor een bezoek aan Rome (vier dagen terug was het tien graden warmer !!). Met de trein rijden we in ongeveer 40 minuten naar het grote Sint Pieterplein met al z’n zuilen en uitzicht op de prachtige kerk.

Daar pakken we een open trambus, waarmee we door het historische centrum van de stad rijden.

We stappen uit bij het Piazza Venezia, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het Monument voor Victor Emanuël, een onderdeel van het Capitool.

Hiervandaan zijn we lopend langs het Forum Romanum, wat voor ons niet meer dan wat stukken steen waren, naar het Colosseum gegaan.

Dit grootste amfitheater werd in 72 n. C. gebouwd in opdracht van keizer Vespasianus, die trachtte zijn populariteit te vergroten met de gevechten op leven en dood tussen gladiatoren of wilde dieren. Er konden 55.000 mensen in het Colosseum.

Vlakbij staat de mooie Boog van Constantijn.

Met de open bus zijn we verder gereden naar Piazza del Popolo en daarvandaan hebben we de rest van Rome te voet bekeken.

Eerst zijn we naar de Spaanse Trappen (bij Piazza di Spagna) gelopen, die zo vol zaten met toeristen, dat er weinig moois aan te zien was.

Vervolgens was de Trevifontein (Fontana di Trevi) aan de beurt, die helaas zo ingebouwd is dat je er nauwelijks een goede foto van kunt maken.

Via diverse straatjes kwamen we bij het grootse Pantheon, de begraafplaats van Italiaanse monarchen. Met z’n halfronde koepel is ’t het best geconserveerde antieke monument van de stad.

Het enige licht komt binnen door een ronde opening bovenin de koepel. Een paar straten verder vind je het Piazza Navona met in het midden een mooie fontein (Fontana dei Fiumi). Dit plein is het sociale centrum van de stad.

Inmiddels is het tegen zessen en wandelen we over de Ponte Sant’Angelo, met diverse mooie beelden erop,

naar de Sint-Pieterkerk (Basilica S.Pietro).

’s Morgens stonden er rijen mensen te wachten, nu konden we, na een tassencontrole, zo doorlopen.

Het heiligste der heiligen van het katholicisme, de weelderige, met marmer overdekte basilica van Petrus, trekt pelgrims en toeristen uit de hele wereld. Het is dan ook echt de meest prachtige kerk die we ooit gezien hebben. De schoonheid ervan is niet goed op de foto te krijgen, maar we waren er beiden stil van. Dit was een mooi einde van ons bezoek aan Rome.

We hebben de stad, zonder de etenspauzes mee te tellen, in acht uur bekeken. (We hebben het weer gered, een grote stad in één dag bekijken !!) Het is voor de toerist allemaal goed geregeld: je kunt met een kaartje van 6 euro de trein, metro en bus gebruiken, 24 uur lang. Voor ons pakte het iets duurder uit, omdat we met een “open bus” rond wilden rijden. Toen we tegen negenen bij het station aankwamen, reed de trein net voor onze neus weg ! Normaal rijdt er elk half uur een trein, maar helaas ging het nu ruim anderhalf uur duren voor deze (de laatste die dag) weer kwam. Ook reed hij niet meer door tot Anguillara, maar moesten we voor het laatste traject de bus nemen. Op dat moment begon het te regenen en te onweren en aangezien we deze mooie dag ook goed wilden eindigen, hebben we een taxi genomen, die ons binnen een half uur afzette bij het treinstation. (Dit zorgde ervoor dat de totale reissom “wat” hoger uitkwam !). Vandaar zijn we met onze auto teruggereden naar de camping bij Trevignano, zo’n 15 kilometer verderop, waar we tegen elf uur, vermoeid, ons bed opzochten ! (Ondertussen was de temperatuur gezakt naar 14 graden, zodat we in de auto de verwarming aan moesten zetten !!)

Vanmorgen (20 september) ontdekte ik dat de boiler stuk is, een gevolg van de bliksem. De rest van de vakantie moet ik dus een keteltje water opzetten voor de afwas, terug naar vroeger !!

Inmiddels hebben we het meer van Bracciano weer verlaten en staan nu aan een volgend meer, Lago di Trasimeno, zo’n 160 kilometer noordelijker (Camping La Spiaggia in Passignano). We hebben een prachtige plek met uitzicht op het meer.

Het is vandaag zo’n 21 graden, maar ook hier staat een flinke wind en koelt het tegen de avond snel af. We eten voor het eerst binnen met de vloerverwarming aan, maar de voorspellingen zijn goed, morgen wordt het weer 24 graden !!

verslag 9

Lago Trasimeno is, in tegenstelling tot het meer van Bracciano, ondiep en erg troebel. Je ziet het wier boven het water uitkomen en het is groen van de alg. We zagen zelfs een beverrat zwemmen, al weet ik niet of deze alleen in vies water voorkomt.

We hebben in ieder geval niet gezwommen in het meer, hoewel de temperatuur er wél naar was. Het is nog steeds rond de 27 graden en ’s avonds koelt het af naar 20 graden, dus we leven nog steeds de hele dag buiten. Woensdag zijn we heel lui geweest en ook donderdag zijn we niet verder gekomen dan het plaatsje Passignano sul Trasimento, waar we vanaf de camping opkijken.

We wilden het meer rondrijden, maar het is de laatste dagen erg heiig, je kunt het eilandje Isola Maggiore (toch vrij dichtbij) nauwelijks zien. De zonsondergangen worden hierdoor ook minder spectaculair, helaas !

Vrijdag zijn we wel de hele dag op pad geweest: via een prachtige wijnroute kwamen we vanuit Umbrië toch weer in Zuid-Toscane terecht, waar we het stadje Montepulciano bezocht hebben.

Het ommuurde plaatsje ligt vrij hoog, zodat je een mooi (helaas iets mistig) uitzicht hebt over de Toscaanse heuvels.

Rondom groeien de Vino Nobile-druiven waarvan de beroemde wijn wordt gemaakt. (We hebben hem geproefd en hij smaakt uitstekend !)

Natuurlijk staan er weer diverse kerken op gezellige pleintjes en ook ontbreekt de “waterput” niet.

De steile straatjes, vol met wijnboetiekjes, waren helaas nog aardig gevuld met grote groepen toeristen. Heel apart was een complete wijnkelder onder een kaaswinkel annex wijnzaak, waar we zo vrij rond mochten dwalen.

Tientallen vaten gevuld met olie en wijn stonden er opgesteld, allen uitnodigend voor een “leuke” foto. Zo’n kelder willen we thuis ook wel !!

De terugweg ging weer slingerend (niet vanwege de wijn !!) tussen de wijngaarden door, waar nu volop geplukt wordt.

We hadden al vaak over het mooie Toscane gehoord en ook wij zijn “verliefd” geworden op dit bekoorlijke landschap !

Vandaag (zaterdag 24 september) hebben we een kort bezoek gebracht aan Perugia, hier zo’n 25 kilometer vandaan. Ook deze stad ligt op een heuvel, maar is veel groter dan Montepulciano.

Net als in Siena ga je met een roltrap richting centrum, wat een prima vinding is, vooral met heet weer !We hebben een paar kerken bekeken, ook weer rijkelijk versierd, maar na de Sint-Pieter is alles natuurlijk minder mooi!

Overal waren mensen aan het schilderen, duidelijk meer als hobby dan uit bekwaamheid !

Na anderhalf uur rondwandelen hadden we het wel gezien en zijn we teruggekeerd naar de camping.

Nog een laatste middag aan het meer en ook een laatste zonsondergang,

want morgen vertrekken we naar de Adriatische Zee en daar zien we, als het weer mooi blijft, de zon alleen opkomen !!

verslag 10

Via een prachtige route door de hoge groene heuvels van Umbrië en later door de bergen van le Marche zijn we zondag (25 september) uitgekomen bij de Adriatische kust. Ik had een camping uitgezocht in de plaats Marotta, maar deze bleek die dag te sluiten (dit was de tweede keer dat een datum in het ACSI boek niet klopte !!). Gelukkig konden ze me daar vertellen dat camping Stella Maris in Torrette di Fano, drie kilometer verderop, nog wel een weekje open was. De kampplaats ligt pal aan zee, we kunnen er nog brood kopen en zelfs het visrestaurant met pizzeria is nog open en aangezien onze gasbarbecue het op de vorige camping heeft opgegeven, is dit een mooi excuus om hier elke avond een tafeltje bezet te houden ! Het enige mindere (maar daar storen we ons maar niet aan !) is dat er een spoorweg pal langs de kust loopt, waar diverse keren per uur een lange trein overheen dendert.

Maandag hebben we er een lui dagje aan zee van gemaakt waar we, in tegenstelling tot zondag, bijna de enige gasten waren. We hebben een heerlijke lange strandwandeling gemaakt en verder hadden we beiden een prachtig boek ! De temperatuur ligt nog steeds rond de 27 graden en met windkracht 2 is het goed uit te houden op het strand !

Gisteren zijn we met de auto naar het staatje San Marino gereden, het is de oudste republiek van Europa, heeft zijn eigen munt, postzegels en klein legertje en ligt op de hellingen van Monte Titano. Het gelijknamige stadje ligt hoog op de berg en is via diverse haarspeldbochten te bereiken. Eenmaal boven is het zoeken naar een plekje op een van de vele parkeerplaatsen. Dit tax-free staatje is met z’n vele parfum-, tabak-, sieraden- en souvenirswinkels erg toeristisch. (Ook shops met allerlei wapens zie je er volop !) Er staan wat mooie gebouwen en kastelen, maar zelfs buiten het toeristenseizoen is het er ons veel te druk.

Later zagen we dat je ook met de kabelbaan naar het stadje kunt komen, het scheelt je wel in het zoeken naar een plek voor je auto !

Wij zijn verder gereden, via mooie bergwegen, naar het stadje San Leo, ook hoog op een berg gelegen, maar gevrijwaard van toeristen. Het heeft een prachtig plein, diverse kerken en een kasteel, geheel omgeven door een stadsmuur.

Inmiddels waren we alweer honderd kilometer van de camping afgedwaald en waren pas tegen de avond terug. (Wim heeft zich echter goed uit kunnen leven met al die bergpasjes !! )

Ook vandaag zijn we weer op pad geweest: in de buurt van het plaatsje Genga vind je één van Europa’s grootste voor het publiek opengestelde grotten genaamd Grotte di Frasassi. Ook nu hebben we er weer anderhalf uur over gedaan om er, via allerlei binnenwegen, te komen, maar het was zeker de moeite waard !

De spelonken zijn 18 kilometer lang, waarvan 1000 meter toegankelijk is. Op sommige plaatsen is het 220 meter hoog en 180 meter breed en de “druipstenen” zijn werkelijk prachtig, het doet haast sprookjesachtig aan.

Afgelopen weekend was het precies 40 jaar geleden dat de grot ontdekt was !! Er mochten helaas geen foto’s gemaakt worden, maar Wim’s toestel is toch per ongeluk een paar keer afgegaan.

Tegen vieren waren we terug op de camping, waar we nog even het strand hebben opgezocht; we wilden nog één keer de geur en het geluid van de zee in ons opnemen. Morgen trekken we verder naar het noorden, de binnenlanden in, dus voorlopig is het de laatste keer dat we de zee zien !!

verslag 11

Nadat we 320 kilometer noordwaarts over snelwegen gereden hadden kwamen we uit bij camping Al Lago in Rocca d ‘Arsié, zo’n 30 kilometer boven Bassano del Grappa. We staan hier rondom in de bergen tussen de druivenranken, aan een halfleeg stuwmeer. Vanwege de lange droogte is er veel water afgevoerd naar lager gelegen dorpen.

Het is hier nog steeds prima weer (tegen de dertig graden), net als in Holland overigens, waar het 25 graden is ( in Nederland heb je in april en september de beste temperaturen !!), dus toen we donderdagmiddag (29 september) hier aankwamen wilden we eigenlijk wel lekker gaan zwemmen, maar je kunt alleen via een trap en een touw in het water komen !!…toch maar niet !!

Zodra de zon echter achter de bergen verdwenen is, koelt het flink af. Nu kwam onze speciale barbecue weer goed van pas: nadat we eerst ons vlees gebraden hadden op houtskool gingen de houtsblokken (al meegenomen van thuis) erin en zo konden we nog lange tijd buiten zitten, genietend van het vuur en de heldere sterrenhemel.

Vrijdag hebben we het dorp Arsié opgezocht voor wat boodschappen en bij de plaatselijke supermarkt weer tien flessen Branca Menta (in de aanbieding !!) meegenomen, ondertussen liggen er alweer ruim dertig in de auto/caravan, het blijft een heerlijk drankje wat helaas in Nederland niet verkrijgbaar is !! Verder hebben we lopend de omgeving verkend en heeft Wim vijf vissen gevangen vanaf een minder hoge plek aan het meer.

Ook nu weer hebben we ’s avonds uren in het vuur zitten staren, genietend van de stilte en van elkaar.

Zaterdag zijn we naar Bassano gereden, waar we om twaalf uur al buiten een heerlijk, door Tino bereid, konijn zaten te nuttigen. Samen met Flora hebben we weer een paar uur in de tuin doorgebracht.

Flora herkende ons wel, maar verder is ze binnen vijf minuten vergeten wat we zeggen.

Tino zorgt helemaal voor z’n moeder, wat best een zware opgave is, hij kan haar namelijk niet lang alleen laten. Toch zijn we ’s middags met z’n drieën de stad in geweest en hebben de houten Ponte degli Alpini bekeken, welke, samen met de sterke drank grappa en het beschilderde aardewerk (majolica), het kenmerk van Bassano del Grappa is.

Daarna zijn we doorgereden naar Tezze sul Brenta, tien kilometer verderop, waar Gino en Paula (Tino’s zus) wonen. Gino is een kei in het restaureren van antieke meubels, waarvan hij er ons diverse showde. Ook heeft hij een leuke kelder vol wijn, worst en oude werktuigen; natuurlijk moesten we daar de nodige wijntjes proeven en ook de worst hebben we “gekeurd” !

Paula liet vervolgens hun hele huis zien dat net een groot museum lijkt met prachtige gerestaureerde meubels en antieke voorwerpen.

Nadat Tino thuis z’n moeder verzorgd had zijn we doorgereden naar een mooi restaurant in de bergen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over Bassano. Tino is daar de kok en heeft er voor ons een prima maaltijd bereid, welke hij zelf kwam serveren.

Natuurlijk hebben we er ook een “kijkje in de keuken” genomen.

Daarna werd het helaas tijd om afscheid te nemen, waarschijnlijk duurt het weer diverse jaren voor we elkaar zien.

Ook vandaag hebben we weer een erg leuke dag gehad: onze andere vrienden Luciano en Monica, die we ook al ruim dertig jaar kennen, hebben ons bezocht op de camping.

We hebben wat gewandeld en verder uren zitten kletsen.

Zo kregen we te horen dat ze op 1 november vorig jaar een grote overstroming hebben gehad in Vicenza en dat hun huis drie dagen onder water heeft gestaan, ze zijn nog altijd bezig alles te herstellen. Helaas liet de verzekering het afweten en ook de regering heeft alleen maar loze beloftes gedaan, ze hebben geen cent vergoeding ontvangen !!

Na een heerlijke barbecue en de nodige drankjes zijn ze tegen de avond weer op hun motor vertrokken, ook hen zien we voorlopig niet weer…

We blijven nog twee dagen op de camping, officieel is hij nu gesloten, maar we mochten nog wel blijven staan en zijn nu dus nog de enige campinggasten.

verslag 12

We hebben nog een paar heerlijke dagen gehad aan het meer van Arsié. Het weer is nog steeds prima, al koelt het ’s avonds, vanwege de bergen, snel af en is ’s morgens alles nat.

Met de auto zijn we naar de stuwdam gereden, waar de bergen steeds dichter bij elkaar komen.

Het is een mooi wandelgebied met aparte bruggen. Het noorden van het meer is veel ondieper, er komen wat riviertjes in uit, maar deze tijd van het jaar stelt dit niet veel voor.

Maandagmiddag kwam Tino onverwachts op bezoek, hij had er met z’n motor maar tien minuten over gedaan vanaf Bassano, dus hij moet aardig geracet hebben. Hij is maar een paar uurtjes gebleven, maar het was erg gezellig.

’s Avonds hebben we het laatste hout opgemaakt en genoten van ons (waarschijnlijk) laatste kampvuur dit jaar.

Na een luie dag hebben we vandaag aan het eind van de middag alles vast opgeruimd, zodat we morgen vroeg kunnen vertrekken richting Nederland.

(Wim heeft voor het eerst deze vakantie de tajine weer gebruikt !)

We moeten 1080 kilometer afleggen en gaan er van uit donderdagavond thuis te zijn. Het einde van een prachtige vakantie, vol zonneschijn en nieuwe indrukken. Italië blijft ons boeien, misschien gaan we nog wel een keer helemaal tot in de zuidelijkste punt, daar moet het ook erg mooi zijn. We hebben in ieder geval ons Italiaans weer wat “opgehaald” en onze vrienden weer gezien en gesproken. … Op naar Holland !