Verslag 1

In 2012 kregen we van Dennis een prachtig kado voor onze verjaardag: een reis naar Egypte, de enige voorwaarde was dat hij zelf meeging. Dennis wilde graag piramides zien en het graf van Toetanchamon bekijken. De reis werd geboekt voor oktober 2013, een mooie overbrugging tussen de schitterende trip naar Nieuw-Zeeland (januari-maart 2013) en onze volgende gezamenlijke vakantie in juli 2014. Helaas begon het halverwege 2013 erg onrustig te worden in Egypte, er waren veel rellen en demonstraties die aardig escaleerden. Er kwam zelfs een negatief reisadvies voor het land, dus hebben we onze trip omgezet naar een rondreis door Thailand, ook een bestemming die op “het lijstje” van Dennis staat. Het werd alleen januari 2014 in plaats van oktober 2013, iets wat achteraf goed uitkwam, want Marcel had een moeilijke periode in de supermarkt met veel zieken en andere problemen; we hadden nu mooi de tijd om hem te helpen in de winkel.

Het is inmiddels 11 januari, negen uur ’s avonds en we zitten op Schiphol te wachten tot we aan boord kunnen van het vliegtuig van EVA Air, dat om 9.40 uur de lucht ingaat. Wat gaan we nu weer allemaal beleven… !

Verslag 2

Na een ruime vertraging gaan we de lucht in en krijgen, tot onze verbazing, om half twaalf (Ned. tijd) nog een warme maaltijd geserveerd. Deze smaakt echter prima en meteen erna proberen we toch om wat te slapen, want om 14.30 uur Thaise tijd, (zes uur later dan in Nederland) landen we al in Thailand, een Koninkrijk 14 keer zo groot als ons land met 67 miljoen inwoners en met een hoofdstad zo groot als de provincie Utrecht. Bij aankomst in Bangkok kost het de nodige tijd bij de douane en de bagageband en pas tegen vieren is de achttien personen tellende groep van “Kras Reizen” compleet en kunnen we beginnen aan de busreis richting ons hotel, genaamd Ibis Riverside. We hebben een heel gemêleerd gezelschap: enkele echtparen, een broer en zus, vader en zoon en diverse singles. Aangekomen bij de slaapplaats nemen we een douche en om half zeven krijgen we uitleg over het programma voor de komende dagen, ook worden er wat financiën geregeld.

 

Daarna gaat ieder voor zich ergens eten bij één van de vele restaurantjes of kraampjes.

We vinden een prima eetgelegenheid waar het vol zit met Thaise mensen,voor slechts zevenentwintig euro eten we onze buik strak en nuttigen er tevens een liter bier bij.

Daarna genieten we bij het hotel nog een tijdje van het uitzicht (in het donker natuurlijk) aan de waterkant van de rivier de Phraya en tegen half elf liggen we alle drie op één oor. Morgen moeten we om 7.45 uur klaar staan bij de bus !

Verslag 3

 

Na een onrustige nacht (je hebt toch last van de zes uur tijdverschil) staan we ’s morgens om half zeven weer naast ons bed en na een prima ontbijt vertrekken we tegen achten richting het Grote Paleis met zijn Wat Phra Kaeo tempel, waarin zich de heilige Smaragden Boeddha bevindt.

 

We arriveren er al tegen half negen, normaal gesproken zouden we er twee uur over doen om er te komen, maar vanwege een grote staking in de stad is er vrij weinig verkeer op de weg, we boffen dus ! We hebben uren rondgewandeld over het terreinencomplex en ook hier was het minder druk dan normaal.

Het is veel goud dat er blinkt en je loopt van het ene prachtige gebouw naar het andere. Er worden offers gebracht door de gelovigen en iedereen moet zedig gekleed gaan, dus schouders, benen en hielen bedekt.

Vervolgens zijn we de kanalen (khlongs) van Bangkok gaan verkennen met een longtail-boot, aangedreven door een “vrachtwagen” motor.

We zijn gestart op de Chao Phraya, de belangrijkste rivier van het land en zo de kleinere waterwegen ingevaren. Veel Thaise leven aan het water, vaak in heel armoedige huisjes.

Onderweg zien we bootjes met handelswaren, varanen en ook zit het water vol met grote meervallen.

Begin van de middag hebben we de fiets gepakt (een bedrijf van Co van Kessel organiseert allerlei fietstochten door Bangkok) en hebben in zo’n vijf uur tijd de stad van een heel andere kant bekeken.

De inwoners van Bangkok, ruim tien miljoen mensen, zijn erg vriendelijk, iedereen zwaait en lacht naar je. Thailand heeft dan ook de bijnaam “ het land van de eeuwige glimlach”. Wij rijden door heel smalle steegjes, waar vrouwen met primitieve middelen het eten aan het bereiden zijn en ook zien we tempels, marktjes, rijden over bruggetjes en komen door heel groene gebieden.

Een paar keer moet de fiets op een pontje om water over te steken en regelmatig moeten we uitwijken voor brommertjes, want daar rijden er miljoenen van in de stad. Soms zitten ze er met drie of vier personen op, zonder helm !

We hebben een paar “eetstops” onderweg en ook wordt er heel wat water gedronken, want de temperatuur ligt wel rond de dertig graden.

Pas na zevenen zijn we terug bij ons hotel, waar een verfrissende douche erg welkom is. Al met al was het een prachtige, gevarieerde dag en hebben we de stad Bangkok op een heel aparte manier bekeken. (Van de staking hebben we niets gemerkt !)

Verslag 4

 Nadat we heerlijk buiten ontbeten hebben met uitzicht op de Phraya-rivier gaan we met de bus (en onze koffers) naar de stad Ayutthaya. We moeten een stuk omrijden vanwege de stakingen, maar krijgen er zelf niets van te zien. Aan het eind van de 15^de eeuw was Ayutthaya een machtige staat, helaas brachten de Birmezen in 1767 de stad ten val. De ruïnes van de oude stad staan tussen de gebouwen van het huidige Ayutthaya. We bezoeken twee verschillende “wats”, Wat Yai Chai Mongkhon en Wat Phra Maha That. Een wat bestaat uit verschillende gebouwen (o.a. Prangs en Chedi’s), die bij elkaar staan binnen een omheining en heeft verscheidene functies: boeddhistisch klooster, tempel en gemeenschapscentrum. Er zijn er ongeveer 30.000 van in Thailand. Een grote liggende Boeddha zien we bij het eerste wat en alle beelden zijn bedekt met een geel doek.

 Bij het tweede complex worden de meeste foto’s gemaakt bij een hoofd, verborgen in de wortels van een boom.

Beide wats zijn zeer indrukwekkend en we brengen er geruime tijd door.

 (Dennis heeft sjans met een groep schoolmeisjes !)

Ayutthaya is een schiereiland en met een open boot maken we een tocht langs het centrum van de stad.

 

 We zien weer diverse Chedi’s en tempels en grote schepen op de rivier getrokken door een sleepboot. Ook worden de talloze vissen die hier zwemmen gevoerd met grote hompen brood, een mooi gezicht.

Na een uitgebreide lunch vervolgen we onze weg richting Kanchanaburi.

De omgeving verandert en we rijden langs rijstvelden waar we Siberische ooievaars en koereigers zien. Onderweg maken we een korte stop bij een boer: als extra inkomen verkoopt hij gebakken ratten die leven in zijn vochtige rijstvelden.

 We komen langs suikerrietvelden en langzaam aan wordt het heuvelachtiger. Ook passeren we een gebied waar marmer in de grond zit, hier worden mooie beelden van gemaakt. De rit duurt langer dan gepland en het bezoek aan “the bridge on the river Kwai” wordt uitgesteld tot morgenvroeg. Dit houdt wel in dat we morgen al om half zeven in de bus moeten zitten, vroeg op dus !  (Het programma verandert wel eens iets !)

Het Mida Resort waar we overnachten is erg mooi en prachtig gelegen aan een rivier. Dennis gaat, net als vele anderen, zwemmen in de pool.

Wim en ik maken een wandeling over het terrein en langs het water, even wat beweging na de lange rit.

 (In het prieeltje krioelde het van deze lieve beestjes !)

Het verblijf ligt nogal afgelegen dus gebruiken we de maaltijd buiten bij ons resort, wel koelt het hier ’s avonds flink af !

(Ze hebben hier een speciale afwasservice !)

Verslag 5

We zijn vroeg onderweg en zien de zon vanuit de bus opkomen. Om half acht staan we al op de beroemde brug, in de tweede wereldoorlog gebouwd door 60.000 geallieerde krijgsgevangenen en 300.000 Aziatische dwangarbeiders. Toentertijd gemaakt van hout, tegenwoordig in ijzeren vorm. De brug maakte deel uit van de 414 kilometer lange beruchte Birma-spoorweg, een Japans project. Hij werd aangelegd in 1942-1943 en steekt ten noorden van Kanchanaburi de Khwae Noi-rivier over. De arbeiders werden gedwongen tot 18-urige ploegendiensten en velen stierven aan cholera, malaria, ondervoeding of mishandeling. Meer dan 100.000 Aziatische dwangarbeiders en ruim 12.000 geallieerden kwamen hier om.

Zo ’s morgens vroeg is het nog heerlijk rustig bij de brug en de zon geeft een mooie gloed op “the bridge”.

We lopen er helemaal overheen en moeten onderweg nog aan de kant om een trein te laten passeren.

(Op een vlakbij gelegen marktje is al een monnik actief …. ).

Vervolgens bekijken we het indrukwekkende War Cemetery waar 6982 krijgsgevangenen begraven liggen, waaronder ook 1800 Nederlanders.

Daarna bezoeken we het kleine JEATH museum waar in replica’s van bamboehutten, de onderkomens voor de gevangenen, foto’s en tekeningen hangen over het leven in de kampen.

We kopen hier wat souvenirs, alvast voor Dennis’ z’n verjaardag, zonder dat hij het merkt.  Dit was voor hem een belangrijk onderdeel van de reis, want het speelde zich af in de Tweede Wereldoorlog, iets waar hij veel over weet en alles van verzamelt.

Om half elf komen we aan bij Damnoen Saduak, de grootste drijvende markt van Thailand (honderd kilometer ten zuidwesten van Bangkok), waar je je ogen uitkijkt.

Vanaf smalle houten bootjes, drijvend in de khlongs, worden allerlei etenswaren verkocht, voornamelijk door vrouwelijke kooplui, van wie de meeste gekleed gaan in traditionele blauwe kiel en puntige strohoed.

Je kunt er als toerist met een longtailboot langs varen, maar wij bekijken het dit keer lopend. Ook wij kopen wat eten, dat op de bootjes wordt klaargemaakt: lekkere loempiaatjes en sateetjes.

Januari is een prima maand om naar Thailand te gaan: dit is het koele, droge seizoen met op z’n hoogst dertig graden, heerlijk !

’s Middags bezoeken we het zomerpaleis Khao Wang in Petchaburi. Via een kabeltrein zijn we omhoog gegaan vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad.

We vonden het wat tegenvallen, na al de andere mooie dingen die we gezien hebben. Ook zouden er makaak-apen zijn, maar ze laten zich helaas niet zien.

Naderhand moeten we nog een uurtje rijden naar Hua Hin, waar we tegen half vier aankomen bij het Ibis hotel, gelegen aan zee. Wim is inmiddels goed ziek van de airco in de bus, deze is niet goed te regelen en geeft een gemene koude luchtstroom af. Toch zijn we naar het strand gewandeld, het zeewater heeft een prima temperatuur, maar het lokt niet uit om te gaan zwemmen.

Helaas vind je hier geen terrasjes aan het water. Tegenover ons hotel staan wat lokale kraampjes en daar hebben we een biertje gedronken samen met Mr. Bee, onze Thaise gids, die ook goed Nederlands spreekt, het was erg gezellig !

’s Avonds hebben we met enkele mensen van de groep in het hotel gegeten, we hadden geen zin om de stad in te gaan. Hua Hin is een grote moderne stad met weinig charme. Er moet een avondmarkt zijn, maar wij hebben deze dus niet bekeken.

Verslag 6

Onze eerste stop vandaag is het Paleis van Liefde en Hoop, het Mareukathayawan-paleis, gelegen aan zee in Hua Hin. Het is een uitgestrekt gebouw op palen, waar het goed toeven is met de zomerse hitte.

We vinden het echter niet bijzonder, maar het is blijkbaar een “must” om te bezoeken: er lopen ontzettend veel schoolklassen rond. Wel was het lekker wandelen door de uitgestrekte tuinen, met het heerlijke weer. We zitten veel in de bus vandaag, dus wat buitenlucht is erg welkom. Net als gisteren bij het zomerpaleis moeten we er weer voor zorgen dat onze benen en schouders bedekt zijn. (Wim krijgt een mooi rokje aan!) We vinden dit wel een beetje overdreven, het heeft namelijk niets met religie te maken, alleen met respect aan de koning, die er echter helemaal niet is !!

De koning is erg geliefd in Thailand, hij doet veel voor het volk. Twee keer per dag wordt het volkslied gespeeld en is iedereen even stil.

Ruim negentig procent van de Thaise bevolking praktiseert het boeddhisme en veel religieuze rituelen kleuren het dagelijks leven. De meeste jeugdige, mannelijke Thai worden tot monnik gewijd, al is het maar voor enkele maanden. Ze leven dan in tempels en moeten dagelijks op pad voor hun maal. Ze mogen alleen voedsel eten dat hun wordt aangeboden en moeten dat voor twaalf uur nuttigen.

De volgende stop is bij het treinstation van Hua Hin, een pittoresk plekje dat we veel vinden lijken op de oude stations in Australië.

Onderweg stopt de chauffeur bij een kraampje en Mr. Bee koopt er nangka’s (jackfruit) een soort grote dorian met stukjes geel vruchtvlees, erg lekker.

Even later stoppen we bij een ananasplantage, waar tevens een koffiekraam is. We proe-ven er natuurlijk wat vruchten, ik heb nog nooit zulke lekkere sappige ananas gegeten !

Tussen de middag hebben we een gezamenlijke lunch, heerlijk aan het water. Het is erg gezellig, het eten is voortreffelijk én veel, waarschijnlijk slaan we de avondmaaltijd over.

Net voor de maaltijd komen we langs een plek, vlakbij zee, waar veel aapjes (Makaken) zitten. Ze worden gevoerd en zijn schattig om te zien, er worden weer heel wat foto’s gemaakt. Hebben we dus toch nog aapjes gezien, iets wat gisteren niet lukte !

Om drie uur gaan we de bus weer in en hebben dan nog een lange tocht voor de boeg. Tegen zessen komen we pas aan bij ons hotel Morakot, deze ligt midden in de stad Chumphon en vanaf onze kamer kijken we uit op een plein met diverse restaurantjes. We lopen nog even de stad in en kopen er bier en wijn, dit wordt samen met wat chips onze maaltijd die we nuttigen op de kamer, we zitten nog vol van de lunch ! Alle ramen gaan open en vanaf het plein klinkt live muziek, erg gezellig ! We vermaken ons met Triominos en gaan tegen half elf naar bed, de wekker gaat om 4.45 uur (!!) weer af. De muziek gaat door tot één uur ’s nachts !

Verslag 7

Om 5.45 uur zitten we al in de bus op weg naar de Lomphraya pier, waar we een half uur later aankomen bij de catamaran. Deze vaart via de eilandengroep Ko Nang Yuan, waar veel gedoken wordt en Ko Tao naar het eiland Ko Pha Ngan, waar wij de komende twee dagen zullen vertoeven. De zee is erg wild en ondanks het innemen van een reistablet is Dennis de hele vaart (ruim drie en een half uur !) zeeziek en hij is echt niet de enige, er worden steeds plastic zakjes uitgedeeld. Ook Wim begint op een gegeven moment wit weg te trekken en heeft een zakje nodig. Hij begon net weer iets op te knappen maar is nu weer terug bij af.

Tegen elven zijn we op het eiland en na een korte rit komen we aan bij het Best Western Phanganburi Resort vlakbij de plaats Hat Rin. Het verblijf ligt mooi aan zee en heeft twee zwembaden.

Na de lunch gaat Wim plat en ga ik samen met Dennis, die gelukkig weer helemaal opgeknapt is, naar zee. Er staat een heerlijk briesje wat verraderlijk is, want de zon heeft veel kracht, een parasol is dus geen overbodige luxe. Het zeewater is prima van temperatuur maar wel een beetje troebel, niet geschikt om te snorkelen.

 Op het eiland wordt het weer iets rustiger, er zijn net allerlei ”full moon” party’s geweest, een bekend festijn wat veel jongeren trekt. Er wordt hier blijkbaar veel gefeest want eind volgende week is er alweer de “half  moon” party.

We hebben helaas een Nederlandse reisleider Benno, die niet erg bekwaam is: hij weet veel over Thailand te vertellen en woont er zelf ook, maar over de simpele dingen betreffende de reis zelf heeft hij vaak geen goed antwoord. Ook laat hij veel beslissingen aan de groep over, waardoor er onderling veel discussies ontstaan, iets wat erg jammer is. Hij is zelf ook nog nooit op dit eiland geweest en is vandaag en morgen alleen voor “noodgevallen” te bereiken. Misschien zie ik het verkeerd, maar het lijkt wel of hij zelf gewoon vakantie viert. Verder is het een geschikte kerel en doet hij z’n best. Tot vanmorgen hadden we een prima lokale gids Mr. Bee, die alles in goede banen leidde, maar hij is op het vaste land gebleven. (Achteraf blijkt dat Benno deze hele reis voor het eerst maakt !)

Tegen de avond lopen we naar Hat Rin, dit plaatsje is echt ingesteld op jong publiek: er zijn aardig wat  tattoo-shops, hippe kleding winkels en ook zijn er veel soorten drank en snacks te koop. Toch vinden we een prima visrestaurant aan zee waar we weer genieten van de heerlijke Thaise keuken.

Verslag 8

Gisteravond hebben we voor het eerst deze vakantie geen wekker gezet, vandaag wordt het een luierdag. We hebben dan ook heerlijk “uitgeslapen” tot acht uur en na een ontbijt met uitzicht op zee hebben we ons geïnstalleerd op de comfortabele bedden met aan de ene kant het zwembad en aan de andere zijde de zee. Met een verkoelend windje, twee parasols en een mooi boek houden we het hier wel een tijdje uit.

Wim is gelukkig aardig opgeknapt. Normaal gesproken zouden we nu een snorkeltoer geboekt hebben en het eiland verder hebben verkend, nu houden we bewust een dagje rust. Achteraf gezien maar goed, want de wind wakkert aardig aan en het water is te troebel om goed te snorkelen. Zo wie zo, op een boot rondtoeren is voor beide heren echt geen optie !

’s Middags laten Wim en ik ons verwennen door een Thaise masseuse, al heeft de dame aardig wat kracht in haar armen en houdt Wim er zelfs spierpijn aan over. Om zes uur, tijdens de “briefing”, krijgen we te horen dat we morgen weer kunnen uitslapen en pas na elven naar het volgende eiland overvaren. Dus gezond en uitgerust vertrekken we naar Ko Samui !

Verslag 9

Het heeft vannacht diverse keren geregend, gepaard gaande met harde wind. Het lijkt Nederland wel, alleen is het hier zo’n twintig graden warmer ! Ook ’s morgens is het nog helemaal bewolkt en zijn er flinke windstoten, dat belooft wat op de open boot, waarmee we tegen de middag overvaren. Wim en Dennis hebben alvast een pilletje ingenomen en hopen er maar het beste van.

Omdat we pas na elven vertrekken uit ons resort ben ik nog even een stukje gaan wandelen, vanaf ons verblijf kun je langs het strand in een paar minuten naar Hat Rin lopen. Hier aan het water zien de huisjes er niet erg verzorgd uit.

Ook zie je regelmatig langs de kant van de weg, net als in de rest van Thailand, flesjes met benzine te koop staan. Er rijden ontzettend veel brommertjes die je hier overal kunt huren en deze hebben natuurlijk brandstof nodig !

Zodra de zon weer doorbreekt is het gelijk heel benauwd door de hoge luchtvochtigheid, toch houden we onze schouders voorlopig maar bedekt, we hebben gister al flink wat zon op de huid gehad, ondanks de parasols.

De boottrip verloopt gelukkig goed. Het is wel een hele toer om aan boord te komen met je koffer: via een ander schip dat ernaast ligt komen we op een open boot, die ons binnen een uur naar het zuidelijker gelegen kokosnooteiland Ko Samui brengt. Dit eiland is 247 vierkante kilometer groot en meer toeristisch dan Ko Pha Ngan.

Bij aankomst staan er drie busjes met chauffeur klaar, die ons een rondtoer over het eiland geven. Als eerste stoppen we bij de “Grote Boeddha”, deze staat op het eilandje Ko Faan, waar we via een brug komen.

Dit twaalf meter hoge imposante beeld wordt vereerd door de plaatselijke bevolking en onderaan de naga-trap (versierd met slangen) die naar het Boeddha beeld leidt is een bonte verzameling van souvenirstalletjes en eetkraampjes. We kunnen hier een tijdje rondkijken en wat eten.

Onze volgende stop is bij de rotsformaties Hin Ta & Hin Yai, die beroemd zijn om hun gelijkenis met de menselijke geslachtsorganen.

Ook hier zijn weer diverse kraampjes waar we allerlei soorten nootjes kopen en kokosnoot proeven.

Na weer een stuk rijden komen we bij de prachtige Namuang waterval, waar het mogelijk is een tocht op een olifant te maken, wij nemen er alleen foto’s van. Deze dieren zien er niet echt gelukkig uit, ze horen vrij rond te kunnen lopen in de natuur in plaats van mensen te vervoeren.

Tegen vieren komen we aan bij ons nieuwe onderkomen wat weer prachtig gelegen is aan zee.

We hebben steeds heel mooie kamers, vaak met een balkon en ook staan er elke dag flesjes mineraalwater voor ons klaar, want het water uit de kraan is niet geschikt om te drinken.

We verkennen de omgeving, maken nog een korte wandeling langs het strand en dan, tegen half zeven, is het ineens donker.

Ons resort is vrij afgelegen dus voor morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we op eigen houtje het eiland verder verkennen.

Verslag 10

We hebben een heel gevarieerde dag gehad en aardig wat over het eiland gecrost. Als eerste zijn we naar de tempel Wat Khunaram geweest waar een gemummificeerde monnik te zien is.

Ook hebben we geprobeerd een geluid uit een gong te krijgen, geholpen door een Thais jongetje.

Daarna zijn we richting de “magic garden” gegaan, maar onderweg kwamen we van alles tegen. We zagen een paar grazende buffels (er worden hier buffelgevéchten gehouden, niet normaal !),

een Thai die kokosnoten uit de bomen aan het snijden was met een heel lange bamboestok met mes, een mooi gezicht: elke keer vielen de vruchten bijna op z’n hoofd !

Ook zagen we weer hele groepen olifanten met mensen op hun rug een tocht door de jungle maken

én op diverse plekken kun je naar watervallen lopen, wat we ook gedaan hebben.

De magic garden, tot voor vijftig jaar terug nog een bewoond dorp, was prachtig: overal zie je stenen beelden, leuke huisjes en verborgen plekjes.

Wim zag er nog een duizendpoot lopen en Dennis stapte bijna op een bruine slang van minstens een meter lang.

Vlakbij de tuin stond een bordje:Tartain Waterfall en daar zijn we vervolgens heen gereden. We gingen alsmaar verder het bergachtige binnenland in met z’n kokospalmen en bananenbomen.

De weg werd steeds slechter, vaak onverhard met stenen en kuilen en dat met een “gewone” Toyota, geen 4WD.

Na diverse kilometers gehobbeld te hebben stopte de weg en moesten we nog een stuk wandelen over heel smalle weggetjes en riviertjes om bij de waterval te komen. We hadden een stok voor ondersteuning meegekregen bij een kraampje en ook hingen er langs de route touwen om je aan vast te houden, een echte jungletocht.

Tegen tweeën hebben we bij “Peak Eye View” weer Thais gegeten en daarna zijn we helemaal naar het noorden van Ko Samui gereden.

Onderweg kwamen we langs een school waar de kinderen net opgehaald werden door hun ouders, allemaal op de scooter, soms wel met z’n vieren !!

We zijn nog een keer bij de Big Boeddha gaan kijken, nu hadden we de tijd aan ons zelf. Bij enkele winkeltjes stonden heel mooie  personages gemaakt van allerlei metalen onderdelen, deze passen echter niet in onze koffer !

We hebben nog enkele T-shirts gekocht voor ongeveer vijf euro per stuk. Alles is hier spotgoedkoop, ook voor het eten zijn we gemiddeld zo’n zeven euro per persoon kwijt, inclusief drinken.

Tegen zevenen zijn we terug bij het resort, het is inmiddels al helemaal donker. We hebben ruim honderd kilometer afgelegd vandaag. Na een spelletje Triominos gaan we tegen tienen plat, morgen loopt de wekker weer om half zeven af.

Verslag 11

Om acht uur verlaten we het prachtige resort weer en gaan met busjes naar Naton, vanwaar we tegen negen uur vertrekken naar het vaste land. Dit keer hebben we een grote boot en het water is heel kalm (geen kotszakjes nodig !).

Anderhalf uur later komen we aan in Don Sak en gaan vandaaruit weer met busjes richting Surat Thani.

Hier maken we een leuke boottocht over de Tapi rivier met een open longtailboot.

De oevers zijn bedekt met palmbomen en grote varens en natuurlijk wonen er weer mensen aan de rivier.

Een prachtige tocht door een soort “tropische Biesbosch”.

 

Na een gezamenlijke lunch, gevolgd door nog een flinke autorit, komen we tegen half vijf aan bij de Khao Sok River Side Cottages.

(Onderweg passeren we diverse rubberplantages en zien we auto’s volgeladen met platgewalst rubber.) Weer hebben we prachtige huisjes en zijn onze verblijven naast elkaar met een tussendeur die open kan, dit is elke keer prima geregeld. Ook de omgeving ziet er schitterend uit.

Morgen gaan we in het Nationale Park Khao Sok een dagtocht maken.

(Verschil moet er wezen !)

Verslag 12

En weer hebben we een schitterende dag achter de rug: na een heerlijk uitgebreid ontbijt zijn we weer met een busje op stap gegaan. Na ongeveer een uur rijden hebben we een stop gemaakt bij een locale, overdekte markt waar allerlei verse waar verkocht werd, van groente tot levende vis en van kruiden tot varkenskoppen, heel interessant.

Na nog een kwartiertje rijden kwamen we in het N.P. Khao Sok. Ons resort ligt in het zelfde park, maar met 738 vierkante kilometer heeft het natuurlijk verschillende ingangen en bezienswaardigheden. Wij stoppen bij de in 1982 gebouwde Rachabrapha-dam, die ervoor gezorgd heeft dat er zo’n honderd eilandjes zijn ontstaan in een groot meer. Met een smalle open boot varen we langs allerlei grillig gevormde rotsen.

We gaan aardig hard over het water en iedereen wordt dan ook nat. We maken een stop bij vier apart gevormde eilandjes, die op veel foto’s afgebeeld staan.

Ook wij schieten weer heel wat plaatjes.

Een eind verder op het water meren we af bij een eilandje en gaan te voet verder. Tijdens de wandeling zien we een paar aapjes in de bomen,

(ook hangt er een hele grote aan een liaan !)

een tarantula spin in z’n holletje en heel veel bamboe en ander groen, een echte jungle.

We komen uit bij een stel hutjes die op bamboe gebouwd zijn en op het water drijven. Ook zijn er vlotten van dit hout gemaakt en daarmee varen we verder naar een grot, die we van binnen bekijken.

Later gaan we dezelfde weg terug, eerst met het vlot en dan wandelend.

Onze boot ligt er nog en brengt ons naar een soort “resort” op het water, waar we een heerlijke lunch krijgen met onder andere verse vis. Daarna is er tijd om te zwemmen of te luieren. We gaan het water, wat trouwens een prima temperatuur heeft, niet in maar verkennen het aparte restaurant met al zijn hutjes eromheen.

Tegen vieren vertrekken we weer en krijgen onderweg wéér een flinke douche over ons heen door het opspattende water. Dan volgt er nog een bustrip van ruim een uur en tegen zessen zijn we terug bij ons resort, vermoeid maar voldaan !

Verslag 13

Vandaag wordt Dennis 28 jaar, buiten op ons balkon krijgt hij zijn cadeaus en even later, tijdens het ontbijt, wordt hij door de groep toegezongen.

Ook krijgt hij van hen geschenken: een T-shirt, een blikhouder, een sleutelhanger en later van de reisleider enkele militaire emblemen en speldjes.

(Dennis had hier in het begin van de vakantie over gesproken, dit had Benno goed onthouden !)

De eigenaresse van het resort komt met een taartje gemaakt van pancake met kaarsjes erop aanlopen, erg leuk allemaal. Ook vanuit Holland krijgt hij diverse felicitaties.

Om tien uur gaan we met de groep “tuben”, hetgeen inhoudt dat we zittend in een met lucht opgeblazen band de Sok rivier afdrijven.

We doen er zo’n anderhalf uur over en varen langs grillige rotsen en mooie natuur, met af en toe een stroomversnelling. Het water is niet al te schoon, toch zijn er Thaise die zich erin baden en ook hun kleding wordt daar gewassen.

Tegen half één zijn we terug, nemen een douche en dan moeten de koffers weer ingepakt klaarstaan.

We gaan eerst met de bus terug naar Surat Thani, vanwaar we met de trein helemaal terug rijden naar Bangkok. Tijdens een tussenstop trakteert Dennis iedereen op een ijsje.

We vertrekken om half zeven vanaf het perron en als het goed is duurt de trip twaalf uur, we zijn dus de hele nacht in de trein. In Surat Thani hebben we nog wat tijd en we wandelen door een drukke straat vol eetkraampjes, je kijkt je ogen uit.

Ook de trein is een belevenis op zich, onze koffers gaan mee, dus het is een heel gestouw om alles in de wagons te krijgen.

We hebben wijn, bier en chips meegenomen en maken er een gezellige avond van. Dennis heeft zo een heel speciale verjaardag.

Tegen half tien komt de steward de bedden opmaken, Dennis en ik hebben een bovenbed, Wim slaapt beneden, waar van de stoelen een bed gemaakt wordt. De trein schommelt behoorlijk dus het wordt een onrustige nacht !

Verslag 14

Als we ’s morgens de buitenwijken van Bangkok inrijden zien we weer de krottenwoningen van de mensen van het platteland die naar de stad gekomen zijn om hier hun geluk te zoeken. Ook zijn de eerste mensen alweer bezig met de maaltijd. Pas tegen half acht arriveren we in Bangkok, allemaal een beetje gaar.

Op het treinstation staat een rij politieagenten, het eerste reële wat we zien van de stakingen, die nog steeds voortduren. Er volgt weer een rit met de bus door het centrum en nu zien we diverse blokkades en politie, opgesteld voor belangrijke gebouwen.

We doen er een uur over om bij ons hotel, de Moc geheten, te komen en dan krijgen we eindelijk ons ontbijt, iedereen heeft erge trek.

Omdat we al zoveel gezien hebben deze vakantie en vanwege de demonstraties in de stad bekijken we alleen de tempel die pal tegenover ons verblijf ligt.

Daarna gaan we lekker luieren bij het zwembad en genieten van een Thaise massage. Zelfs Dennis neemt voor het eerst in z’n leven zo’n behandeling. De masseuses werken veel met hun ellebogen en gaan bovenop je zitten, je hele lichaam krijgt een beurt. Bij mij hebben ze extra mijn arm onder handen genomen, omdat ik al tijden last heb van een vervelende spier.

Ook ’s avonds blijven we gewoon bij ons hotel en genieten nog een keer van een uitgebreide Thaise maaltijd, dit gaan we missen thuis ! Het zelfde geldt voor het heerlijke weer, we zitten na het eten nog uren buiten op ons balkon. In Nederland vriest het en kan de kachel weer aan !

Verslag 15

Omdat het gisteren zo druk was met verkeer in de binnenstad zijn we vanmorgen al om acht uur vertrokken uit ons hotel. Binnen tien minuten zijn we echter het centrum al uit en om half negen zien we de luchthaven al liggen, terwijl we pas om 12.55 uur vertrekken uit Bangkok.

We checken als eersten in en hopen op een “lange benen” plaats, maar helaas zijn deze al weer vergeven. Dus voor Wim en Dennis wordt het weer twaalf uur krap zitten. We maken een rondje langs alle winkeltjes in de vertrekhal en komen regelmatig anderen van de groep tegen.

(Er hing een heel grote groepsfoto van diverse koningshuizen in de hal.)

Voor je het weet is het tijd om de lucht in te gaan, terug naar het koude vaderland.