Verslag 1

Maandag 5 januari zijn we begonnen aan een nieuw avontuur, overwinteren in “zonnig” Spanje.

We hadden gelijk een valse start, want Wim merkte zaterdag ’s avonds dat de vulling van zijn voortand los zat. Gelukkig kon hij maandag om half 10 terecht bij de tandarts en deze zei later ook dat als hij niet geholpen was, hij geheid in de vakantie last zou hebben gekregen.

Na een kop koffie samen met ma en Marcel gedronken te hebben (Dennis was onverwachts met Hannie bloemen halen en die konden we dus geen knuffel geven!) zijn we om half 11gestart. Op de televisie werden allerlei files gemeld, maar we hebben de hele dag geen oponthoud gehad.

Het was prachtig rijden door het sneeuwlandschap, alleen moest je niet buiten de auto komen, want er stond een vieze koude wind. Ook zien de auto en de caravan er vreselijk vies uit, maar die maken we later in Spanje (hopelijk bij een lekker temperatuurtje) wel weer schoon.

Tegen half 5 zijn we gestopt in Luxemburg, in het plaatsje Esch sur Alzette, tegen de Franse grens. We hebben nog even een rondje camping gelopen en zijn toen snel de caravan in gedoken. Het is goed toeven in ons nieuwe huisje: binnen een half uur is het aangenaam warm binnen door de gaskachel en de vloerverwarming, we hebben satelliet T.V. met D.V.D.speler, voldoende spelletjes en leesboeken en ook eten en drinken genoeg in voorraad. Dus we redden ons wel, ook met koud weer.

De volgende morgen zijn we om 9 uur weer vertrokken. Het had trouwens 9 graden gevroren ’s nachts en ik was blij dat Wim buiten alles weer in orde gemaakt had, zodat we zo weg konden rijden. Ook dinsdag hebben we totaal geen files of slecht weer gehad, het was zelfs vrij rustig op de weg en ook waren de wegen helemaal schoon. We hebben dan ook flink door kunnen rijden en hebben 600 km.afgelegd. In het plaatsje Tournon sur Rhone, zo’n 50 km.ten zuiden van Lyon zijn we gestopt. Het was een heel leuk toeristisch dorpje, maar er stond nog steeds een gure koude wind en de temperatuur schommelt rond de 0 graden, dus geen weer om het plaatsje te verkennen. We zijn weer lekker de caravan ingedoken. Op de televisie zagen we dat het in Barcelona sneeuwde, terwijl het er normaal ruim 12 graden hoort te zijn, dus we hoeven ons niet te haasten om in Spanje komen. We stellen onze plannen bij en besluiten woensdag maar 150 km. te rijden tot Avignon, waar we ongeveer 30 jaar geleden ook geweest zijn. Het enige wat we ons nog van die plek kunnen herinneren is, dat we onze auto geparkeerd hadden ergens bij de stadsmuur en ruim een uur gezocht hebben om hem terug te vinden.Tijd voor een nieuw bezoek!

De reis verliep vanmorgen weer voorspoedig tot het tegen de middag ineens begon te sneeuwen. Op de snelweg werden de vrachtauto’s naar de kant gedirigeerd en binnen de kortste keren lag er een pak sneeuw en reden we nog maar stapvoets.

Waren wij blij dat we al bijna in Avignon waren! Iedereen paste zich gelukkig goed aan aan het slechte weer en we hebben geen ongelukken zien gebeuren. Vanaf de camping zijn we tegen drieën Avignon gaan verkennen. Dik ingepakt hebben we de beroemde Pont ‘d Avignon en het Paleis van de Pausen gezien.

Toch wel lekker zo’n wandeling in de sneeuw, al hoop ik dat het hierbij blijft en dat we snel de warme zon van Spanje zullen voelen.

Verslag 2

Gistermorgen stonden we nog in de sneeuw op de camping met een bevroren ondergrond, maar zodra we op de openbare weg waren was er van gladheid geen sprake meer. Eenmaal in Spanje, was de sneeuw helemaal verdwenen. Ook waren we bijna 100 euro armer aan de Franse tolwegen, maar het was niet verstandig geweest om de binnenwegen te nemen. De LPG kostte in België 0,37 per liter, in Frankrijk gemiddeld 0,75 cent en in Spanje is deze haast niet te krijgen, maar kost de benzine slechts 0,88 cent, echt “een” Europa!!

Tegen drieën kwamen we aan op camping “Botanic Bona Vista” in Calella en hier blijven we 3 nachten. We hebben gauw de tafel en stoelen buiten gezet en een foto van ons genomen, proostend op m’n moeder’s verjaardag en deze doorgemaild naar Dieren.

We hadden haar ’s morgens vanuit Frankrijk al telefonisch gefeliciteerd, maar een “zonnige” foto (6 graden was het op dat moment) vanuit Spanje, ruim1500 km. van huis, is natuurlijk ook leuk!

We staan op een ”terrassen”camping met wel 10 verschillende hoogtes en helemaal bovenin ligt een zwembad, een hele klim om daar te komen!

Natuurlijk hebben we ook een wandeling naar het strand gemaakt, helaas met dikke jas aan.

Vanmorgen werden we wakker met regen, maar algauw begon de zon te schijnen, het werd vandaag ongeveer 9 graden. Na het ontbijt hebben we de caravan een flinke beurt gegeven, al het   zout, zand en verdere rotzooi eraf gepoetst en nu is hij weer als nieuw.

We waren net klaar toen het weer begon te regenen, maar we zijn toch de omgeving gaan verkennen, met de auto. Gelukkig werd het weer al snel beter, we zijn een heel stuk langs de kust gereden: allemaal scherpe bochtige wegen door de bergen, afgewisseld met strandjes en kleine plaatsjes.

In het dorpje Llafranch hebben we in het enige restaurant wat open was, wat tapas (diverse soorten vis) gegeten. We hadden uitzicht op zee en zaten heerlijk in het zonnetje (achter glas!!).

Daarna zijn we doorgereden naar Peratallada, een middeleeuws dorpje landinwaarts aan de Costa Brava. Je waant je echt terug in de tijd. We hadden nog net tijd voor een wandeling door het dorp, voordat het donker werd.

Daarna moesten we nog anderhalf uur terug rijden naar de camping en nu zitten we weer met de kachel aan in ons knusse huisje.

Verslag 3

Vandaag (zaterdag 10 januari) willen we Barcelona gaan bezichtigen. Het ligt ongeveer 50 km. van onze camping af, dus met 3 kwartier kunnen we er zijn.

Het heeft de hele nacht geregend en ook op de weg naar Barcelona ziet het er nog grauw en nat uit, maar zodra we op ons eerste plek zijn begint de zon te schijnen en dat blijft hij de hele dag doen (Het wordt ongeveer 14 graden). We hebben in de TomTom diverse adressen ingeprogrammeerd, want we willen alles met eigen auto, dus zonder openbaar vervoer doen. Als eerste gaan we naar Park Guell, een belangrijk bouwkundig monumentaal park, helemaal ontworpen door architect Antoni Gaudi (1852-1926). Deze man heeft meer bouwwerken in Barcelona gemaakt, waar we later heen gaan. Hij heeft een heel aparte stijl (een klein beetje van Anton Pieck), gebruikt veel kleuren en losse stukjes keramiek en is daar wereldberoemd mee geworden.

 

We hebben er een uur rond gewandeld en zijn toen doorgereden naar de Sagrada Familia. Met  deze ”kerk” zijn ze oorspronkelijk ruim 100 jaar geleden (1883) begonnen te bouwen, ook weer naar de ideeën van Gaudi en nog is het vanbinnen een grote bouwplaats. Het gebouw bestaat uit allerlei verschillende stijlen en vormt niet echt 1 geheel.

Het is het meest bezochte monument van de stad. Helaas mochten we vandaag niet met de lift naar boven, maar in de kelder was een uitgebreide collectie maquettes, foto’s en filmmateriaal te bewonderen.

Vervolgens hebben we de Kathedraal bezichtigd, waar we wel met een lift omhoog zijn geweest

en daarna zijn we lopend naar de Palau de la Musica Catalana en de Triompfboog gegaan. Bij de eerste stonden we na 5 minuten weer buiten, want we waren te laat voor de rondleiding, maar de boog was heel indrukwekkend en lag aan een mooi breed plein.

Daarna zijn we weer teruggewandeld naar onze auto en hadden we, voor ons doen, genoeg gezien van Barcelona. We hebben het afgelopen jaar diverse steden bekeken en Barcelona komt niet bovenaan ons lijstje. Er staan diverse mooie gebouwen, maar ook erg veel onooglijke. Guidi heeft wel veel goed werk verricht!

Verslag 4

Zondag hebben we heerlijk geluierd. Toen we, vrij laat, wakker werden, hadden we een strak blauwe lucht en scheen de zon volop. We konden lekker buiten ontbijten

en even later zelfs de korte broek met een hemdje aandoen. In de schaduw gaf de thermometer 25 graden aan.(In Nederland werd er de hele dag geschaatst op natuurijs!). Onze terrassencamping ligt vrij beschut tussen 2 bergen in, wat in deze tijd van het jaar ideaal is. ’s Middags hebben we stokbrood met salades gegeten en de poezen vonden dit ook erg lekker!

Ook hebben we natuurlijk een flesje Cava, speciale mousserende Catalaanse wijn, uitgeprobeerd.

Op de camping staan diverse fruitbomen, o.a. een met sinaasappelen en de citroenen konden we ook zo plukken.

Om half 4 konden we de lange broek en trui weer aantrekken; de zon was achter de berg verdwenen. ’s Avonds hebben we in de kantine bij de brandende open haard een heerlijke, goedgevulde paella gegeten. Echt een heerlijk relaxed dagje.

Vanmorgen zijn we verder getrokken naar Ametlla de Mar, 200 km.zuidelijker. Er staat vandaag een harde koude wind en de temperatuur is gemiddeld zo’n 8 graden. Wat een verschil met gisteren. Vanaf de camping hebben we een wandeling gemaakt naar het strand, in de winterjas en met de muts op en de handschoenen aan.

Daarna zijn we nog het binnenland ingereden naar het plaatsje Tortosa en hebben daar gelijk onze boodschappen gedaan, de eerste keer deze vakantie. Er is verder weinig te bekijken in dit gebied, dus morgen trekken we snel weer verder, hopend op warmer weer.

Verslag 5

Gistermorgen lag er een klein laagje ijs op de voorruit van de auto en stond er nog steeds een harde, ijzige wind. Deze bleek heel plaatselijk, want na een half uurtje rijden richting zuiden, was de wind weg en werd het al snel 14 graden. We zijn naar camping Azahar in Benicasim gereden, waar het al vrij vol staat met overwinteraars. Wij hebben slechts voor 2 nachten geboekt! Na lekker buiten in het zonnetje te hebben gegeten,

zijn we een strandwandeling gaan maken en daarna hebben we toch weer de auto gepakt om het bergdorpje Villafames te gaan bekijken.

Ook vanmorgen zijn we weer met onze wagen op pad gegaan. Eerst naar Coves de Sant Josep, waar we met een bootje over een ondergrondse rivier hebben gevaren, echt heel apart. We werden als enigen ongeveer 800 meter de grot in gepeddeld, daarna moesten we een stukje lopen en vervolgens gingen we weer richting uitgang. Overal was het mooi aangelicht en kon je de diverse spleten en kloven zien, ook moesten we regelmatig flink bukken voor laag hangende rotsen, de tocht was echt de moeite waard. (Helaas mochten we binnen geen foto’s maken)

Na de boottocht zijn we de binnenlanden ingereden langs duizenden bomen vol sinaasappels en mandarijnen, die ze nu volop aan het plukken zijn. Ook ik heb een paar mandarijnen meegenomen (die missen ze vast niet!).

Even later moesten we stoppen voor een grote groep overstekende schapen en geiten. Wim zat in de auto en voelde de wagen schudden.

Ik had een route uitgestippeld door de bergen, maar deze was toch iets langer als gedacht. Het was prachtig rijden en heel afwisselend,

maar om half 4 waren we in Alpuente, een prachtige plaats boven een grote kloof

en toen moesten we nog 165 km. terug naar de camping. Al met al hebben we de afgelopen 2 dagen zo’n 500 km. rondgetoerd door de omgeving. Morgen gaan we luieren!!

(Terwijl ik het verslag aan het schrijven ben is Wim ijverig de muziek aan het doornemen voor de uitvoering van het DMK, van aankomende april).

Verslag 6

Donderdagmorgen zijn we weer van de drukke camping in Benicasim vertrokken, verder richting het zuiden. Onderweg beslisten we om een zoetwater meer ten zuiden van Valencia te gaan bekijken, dus veranderde ik de TomTom en toetste een plaatsje net zuidelijk van de stad in. Het gevolg was dat we met onze caravan midden in Valencia terecht kwamen. Dat betekent dus met 8 auto’s naast elkaar voor de rotonde en iedereen moet dezelfde afslag hebben, waar maar 4 banen op uit komen en iedereen heeft haast !! Ik heb de TomTom gauw weer op zijn oorspronkelijke eindbestemming gezet en gelukkig zijn we zonder deuken de stad uitgekomen. (Wim blijft altijd heel rustig en is een prima chauffeur!) We weten nu wel dat we geen tolwegen meer hoeven te nemen, als we dit overleven zijn alle andere wegen een makkie. We staan nu op camping: Kiko Park in Oliva, vlak aan zee.

De plek is ruim en we hebben er de hele dag zon, als deze zich laat zien! ’s Middags hebben we heerlijk genoten van het mooie weer, garnalen gegeten (met een biertje erbij!) en zelfs voor het eerst gebarbecued.

Gisteren was het de hele dag bewolkt en heeft de auto voor het eerst een hele dag stil gestaan. We hebben gelezen, spelletjes gedaan, langs het strand gewandeld en gefilosofeerd over diverse vakanties. Deze vakantie is niet te vergelijken met onze reizen naar Australië: de temperatuur is heel anders, je leeft veel meer binnen en het is overal veel drukker. Toch bevalt het ons goed en zijn we heel erg tevreden met onze caravan. De camper die we in Australië gebruikten, zou hier totaal ongeschikt zijn.

Vanmorgen was het, helaas, nog steeds bewolkt, maar we gaan toch weer op pad. Onze doel is een plaatsje midden in de bergen, genaamd Guadalest.

Op hachelijke plaatsen op de rotsen staan ruines van een klokkentoren en een kerk.

Je kunt helemaal naar boven lopen en er een prachtig kasteel bezichtigen. Er is een groot stuwmeer en het hele plaatsje doet erg gezellig aan.

We hebben er een paar uur doorgebracht en in een klein restaurantje wat tapas gegeten met sangria erbij.

Daarna zijn we verder door de bergen gereden en de zon liet zich nu regelmatig zien, het ziet ernaar uit dat het weer zonniger gaat worden!

Verslag 7

Gistermorgen werden we wakker met een strakblauwe lucht en een klein beetje wind, een ideaal luier dagje! We hebben de hele dag buiten doorgebracht bij een temperatuur van 22 graden.

Wim heeft voor het eerst zijn vishengel uitgeworpen, maar aan zee was het toch nog frisjes.

We konden weer barbecuen en hebben tot 6 uur buiten gezeten. Vannacht is de temperatuur ook niet onder de 12 graden geweest bij een heldere sterrenhemel.

Ook vanmorgen konden we weer in het zonnetje ontbijten, maar daarna zijn we iets actiever geworden. We zijn naar Calp gereden, zo’n 45 km. hier vandaan, daar rijst een kalkstenen rots rechtstandig uit zee, aan een kant verbonden met het land.

Penyal d’Ifach, zoals dit Parce Nationale heet, is te beklimmen en dat hebben we dus ook gedaan. De wandelroute begint rustig slingerend omhoog, daarna ga je door een uitgehakte tunnel

en vervolgens wordt het echt klauteren (dat zal morgen wel spierpijn worden).

Na ruim anderhalf uur waren we op de top (332 meter hoog) en konden we aan 3 kanten de zee zien.

Er waren ontzettend veel meeuwen op de berg, die echt de raarste geluiden fabriceerden. Ook waren er veel mooie bloemen, o.a. bloeiende lavendel en blauwe brem. Het was echt heerlijk om weer eens flink te klimmen en onze conditie is gelukkig nog prima. Tegen half 3 stonden we weer beneden bij de auto. Daarna zijn we via de kust teruggereden.

In Xabia hebben we nog een klein stukje over de kliffen geklauterd, deze zijn ruig en mooi van kleur.

Terug op de camping hebben tot 7 uur buiten gezeten en toen was het nog 18 graden.

De kampwinkel verkoopt hier trouwens heerlijke soorten wijn, zo uit het vat. Een litertje rode wijn voor 1,30 en prima Muscatel voor 2,20. Als er nu een fles Spa leeg is wordt hij dus niet meer weggegooid, maar gevuld met ander vocht!

Verslag 8

Gisteren zijn we weer uit Oliva vertrokken. De zon schijnt, maar er staat een harde frisse wind, geen weer om buiten te zitten. We trekken zuidelijk langs de Costa Brava. Helaas worden de boomgaarden met sinaasappels steeds minder (het blijft een prachtig gezicht!) en maken ze plaats voor velden met palmbomen (voor de verkoop). Ook wordt het langzaam vlakker, de ruige bergen laten we achter ons. Als we langs Benidorm rijden lijkt het wel of we bij Hongkong zijn, de stad bestaat alleen uit hoogbouw en de ene flat is nog hoger dan de andere. Zomers zitten al die kamers vol met zonaanbidders en dan gezellig mannetje aan mannetje op het strand……!!

Wij rijden ruim 250 km. en komen uit bij Caravaning La Manga. De camping ligt aan een soort binnenmeer gescheiden van zee door een landtong. De plaats wordt prachtig omschreven in de campinggids: een waar paradijs met ruime staanplaatsen, enz. Het blijkt dat er ruim1000 plaatsen op de camping zijn, allemaal ingedeeld in verschillende velden, elke plaats wordt aan 3 kanten omsloten door een hoge heg, waardoor je weinig zicht en zonlicht hebt. In het midden van de camping loopt een brede ongezellige weg met allemaal vuilcontainers en je moet een kilometer lopen om aan het strand(je) te komen.Alles doet heel ongezellig en onverzorgd aan. Toch staat de camping zo goed als vol en de gasten staan er echt voor lange tijd, de korting wordt ook steeds hoger, des te langer je blijft…. wij vinden 1 dag al lang genoeg!!

Vanmorgen zijn we dus snel weer vertrokken en na een uurtje rijden kwamen we aan in Playa de Mazarron. (Volgens mij hebben mijn ouders ook jaren op deze camping gestaan.) Inmiddels zitten we weer tussen de bergen. Ook deze camping is vrij groot (ongeveer 500 plaatsen) en staat zo goed als vol, maar doet gezellig aan. We kunnen kiezen uit 6 plaatsen en vinden een plekje waar we de hele dag zon hebben met uitzicht op de bergen.

De zee zien we helaas niet, maar is na een korte wandeling te bereiken en heeft een mooi groot strand.

Bij het indraaien naar onze plek heeft de caravan helaas een muurtje een kusje gegeven, het viel gelukkig mee, de zijrichel was iets ontwricht, maar Wim heeft hem alweer recht geslagen. Het muurtje mist alleen een beetje verf!

Verslag 9

Wim heeft de eerste DVD gebrand met beelden van onze vakantie. Onze Tomtom bracht ons gister netjes bij het postkantoor, waar we de DVD wilden posten, alleen liepen wij straal voorbij de grote gele neonborden met opschrift: Corridos, omdat wij op zoek waren naar een rood bord met iets van “Posta” erop!!! Tja, …eerste keer in Spanje!

Wat betreft de supermarkten hier: er zijn diverse ketens, o.a. Upper, ook Lidl is hier sterk vertegenwoordigd. Wij zijn een paar keer naar Mercadona geweest; het is een heel verzorgde winkel met een prachtige ”verse vis” afdeling, we hebben er al diverse porties garnalen gehaald. Ook ontdekten we gisteren schappen vol met konijn, Wim is hier gek op, dus die hebben we gelijk meegenomen en vandaag gegeten.

Het was gister de hele dag fris en bewolkt, dus zijn we met de auto naar Cartagena geweest.

De plaats viel ons erg tegen: er is een grote natuurlijke haven, maar met veel industrie en veel gebouwen in de stad werden gerestaureerd of te modern opgeknapt. Binnen een uur waren we er weer weg, de rit ernaartoe was veel interessanter: veel kronkelwegen langs de kust en door de bergen. De zee is op dit moment erg onstuimig, je kunt het ruizen van de golven bij de caravan nog goed horen, daar kan je zo heerlijk bij slapen…

Vandaag, 23 januari, is Dennis jarig, hij is alweer 23 jaar! We hebben hem natuurlijk vannacht gelijk gebeld om te feliciteren en te om vertellen waar zijn cadeaus lagen. Vandaag hebben we hem nog een mail gestuurd en nog een keer gebeld.

Zondag viert hij z’n verjaardag met opa en oma’s en met Marcel & Marieke.

Gistermorgen toen we wakker werden was het 3 graden en hebben we snel de kachel aangezet, gisteravond liep de temperatuur op naar 14 graden en vanmorgen was het 18 graden bij het opstaan, het is zo verschillend van dag tot dag. Het is 23 graden geworden en we hebben dus weer lui in de zon gezeten. Tegen vieren hebben we een strandwandeling gemaakt en waaide er nog steeds een warme wind. In het plaatsje Bolnuevo, waar wij staan, zijn heel aparte zandsculpturen, ontstaan door erosie,

ook is er een prachtige kustlijn. Vanaf het strand loop je zo de heuvels op en kijk je uit op een schitterende baai.

Nog even een correctie op mijn vorige verslag: Benidorm met z’n wolkenkrabbers en Mar Menor (camping La Manga) liggen niet aan de Costa Brava, maar aan de Costa Blanca en inmiddels staan we aan de Costa Calida, wat “warme kust” betekent.

Verslag 10

De nacht van vrijdag op zaterdag was ongekend warm (18 graden), we hebben alle dakluiken opengezet. Ook kwamen er steeds stevige windvlagen overwaaien, waarschijnlijk was dit het staartje van de storm, welke over Frankrijk en noord Spanje getrokken is en daar voor veel overlast en zelfs enkele doden gezorgd heeft. Wij hadden zaterdag schitterend weer, 27 graden in de schaduw, het was voor het eerst dat de zon echt pikte. Begin van de middag kwam een buurvrouw ons vertellen dat de achterband van onze auto helemaal leeg was.

Wim heeft hem vervangen en toen zijn we gauw naar een garage gereden (weer via de Tomtom gevonden, wat een handig ding!) om hem te laten maken. Net voor 2 uur zat er een nieuwe band om de velg (de oude was niet meer te repareren) en ging de garage voor het weekend dicht, we hadden dus geluk, anders hadden we tot maandag moeten wachten.

Vandaag zijn we via een prachtige weg door de bergen naar Aguilas gereden, een dorp aan zee 50 km.verderop. Onderweg zagen we veel kassen helemaal bedekt met plastic, waar tomaten gekweekt worden.

Je kunt aan de natuur zien dat het hier al voorjaar wordt, ook al is het pas januari.

Aguilas heeft een grote haven, met aan weerszijden rotsen, zoals veel plaatsen in de buurt. Op de terugweg hebben we Puerto de Mazarron nog even bekeken, ook hier steken rotsen uit zee.

Tegen de avond kwam er bewolking opzetten, waardoor de ondergaande zon prachtige kleuren liet zien.

Verslag 11

We zijn gistermorgen vertrokken uit Bolnuevo. Het weer was niet denderend, maar wel prima voor een lange rit: 200 km. verder kwamen we uit in het oostelijkste puntje van Andalusie. We staan nu in Parque Natural de Cabo de Gata, bij het plaatsje Las Negras. Onze camping ligt aan zee, aan twee kanten tussen de bergen en beschikt over ruim 200 plaatsen, waarvan er ongeveer 20 bezet zijn. We hebben een ruime zonnige plaats zonder directe buren en kunnen de zee zien, het begint er op te lijken!

Vandaag zijn we na het ontbijt begonnen aan een wandelroute, die begint vanaf het strand bij de camping.

We waren nog maar net op weg toen we een groep dolfijnen in het water zagen, het waren er ongeveer 8 en ze bleven geruime tijd in de baai rond zwemmen, af en toe sprongen ze zelfs omhoog; het blijft altijd weer een prachtig gezicht! (Wim heeft ze heel goed op de film staan, maar voor de foto waren ze elke keer te snel!).

De hoge kalksteenrotsen zijn werkelijk schitterend, met grote kloven erin.

De wandelroute is 2 km.lang, maar na ruim een kwart ervan zijn we al gestopt, we waren veel te warm gekleed en bovendien vonden we het zonde om in een keer de hele route te lopen, we gaan een andere keer weer verder. We hebben de auto gepakt en zijn het park gaan verkennen. De huizen in de dorpjes zijn allemaal plat en wit, hetgeen een schilderachtig gezicht is.

De kust is erg afwisselend: variërend van kalksteen, dan weer begroeid met struiken of cactussen en soms zwart van het lavagesteente.

In het havenplaatsje San José hebben we op een terrasje heerlijke gegrilde vis gegeten, flesje wijn erbij, brood met knoflooksaus (iedereen loopt nu met een boog om ons heen!) en prima olijven en dat alles voor 25 euro, ook hadden we er nog een gratis zonnetje bij…

What a life, somebody has to live it!!

Daarna zijn we over een onverharde weg naar een prachtig strandje gereden, met duinen en allerlei rotsen.

Om bij de onderste punt van het park Cabo de Gata te komen, moesten we helemaal omrijden, maar dat was wel de moeite waard: er zijn allemaal zwarte grillige rotsen van lava die uit zee steken.

Als laatste kwamen we langs een meer waar allerlei trekvogels rusten op hun tocht van en naar Afrika. We zagen er diverse flamingo’s, met de verrekijker lijken ze heel dichtbij, maar op een foto komen ze heel klein over.

We kregen vandaag echt een “Australië gevoel”: dolfijnen, prachtige natuur, mooi weer, weinig toeristen, onverharde wegen…. Zo mag het de rest van de vakantie blijven!!

Verslag 12

Op een uur rijden van de camping ligt de enige woestijn van Europa: desierto de Tabernas. In het  stoffige, met cactussen bezaaide landschap van geërodeerde heuvels ligt Texas Hollywood.

Hier zijn al heel wat spaghettiwesterns opgenomen en nog steeds kun je het park bezichtigen.

We zijn er vandaag geweest en ook nu werden er opnames gemaakt: stoere cowboys op paarden rijdend tussen salons en storehouses, schietend met pistolen.

Er waren maar een tiental toeristen, dus we konden heel wat foto’s maken zonder mensen erop.

In de salon werd nog een voorstelling gegeven met 3 cowboys, waarvan er een leek sprekend op Charles Bronson leek, die in het verleden hier ook echt filmopnames gemaakt heeft.

Na een paar uur hadden we alles gezien en zijn we door het ruige landschap terug gereden naar onze camping, waar de zon nog lekker scheen. Wim heeft de barbecue weer tevoorschijn gehaald en tot half 6 hebben we nog heerlijk buiten gezeten.

Daarna verdwijnt de zon achter de bergen en koelt het snel af.

Verslag 13

Vandaag, donderdag 29 januari, was weer een heerlijk dagje. Om kwart voor 10 komt de zon boven de bergen uit en meteen doet hij flink z’n best. Tot kwart voor 6, precies 8 uur later, heeft hij zijn warmte laten voelen. Tijdens het ontbijt was het al 23 graden in de schaduw (uit de wind).

Tegen half 12 zijn we de wandelroute, waar we 2 dagen terug al aan begonnen waren, opnieuw gaan lopen. Je loopt door de bergen,

komt langs klippen en een citadel, waarna je weer eindigt bij een volgend strand: een heel afwisselende route.

Terug op de camping was het inmiddels 26 graden. Na belegd stokbrood en een litertje koele sangria zijn we met de hengels naar zee gelopen, waar we op een mooie rotspunt een paar uur doorgebracht hebben. Wim had nog wormen uit Holland bij zich, (die hadden zelfs de vorst overleefd) en verse inktvis, maar de vissen hadden niet veel trek.

Ik heb voor het eerst m’n bikini aan gehad, zo warm was het!

We hebben nog buiten gegeten, tegen half 7 (Wim had heerlijke pasta gekookt!), maar daarna zijn we snel de caravan ingedoken, want de temperatuur was al gezakt naar 15 graden (koud he?)

De auto is vandaag maar even van z’n plaats geweest, namelijk om de mail te verzenden, want we hebben hier (weer door de bergen) slecht bereik.

Verslag 14

Gisteren, vrijdag, was bijna net zo’n mooie dag als donderdag: zonnig, haast geen wind en een prima temperatuur. Wim heeft onze opblaasbare kano startklaar gemaakt

en daarna hebben we de kust bekeken vanaf het water.

We hebben een mooie grot ontdekt, die je vanaf de kant niet kon zien en we konden er helemaal in rondvaren.

’s Middags is Wim weer gaan vissen, ik ben op de camping gebleven, want ik had een paar wasmachines gevuld (dat moet helaas ook gebeuren!).

We hoorden op televisie bij BVN dat er slecht weer op komst was in Spanje en inderdaad, vannacht begon het flink te waaien en te regenen. Vanmorgen was het eerst weer droog en hebben we nog in het zonnetje (uit de wind) kunnen ontbijten.

We hebben de auto weer eens gepakt en zijn naar Sorbas gereden, waar veel karst voorkomt.

We wilden er grotten bekijken, maar helaas hadden we dan uren moeten wachten op de volgende rondleiding en deze was alleen in het Spaans.

Het plaatsje zelf ligt op de rand van een diep ravijn van de Rio de Aguas.

We hebben het hele dorpje rond gewandeld en daarna wilden we inkopen gaan doen, maar dit is geen toeristisch gebied en er zijn alleen wat heel kleine levensmiddelenwinkeltjes, bovendien gaat alles om 2 uur dicht, dus veel bijzonders hebben we niet kunnen kopen (maar wijn hebben ze overal, 5 liter voor 7 euro!). Ook morgen, zondag, is hier alles dicht, maar we komen niet van de honger om, we hebben altijd voorraad in de caravan!!

Inmiddels is het weer gaan regenen en het waait nog steeds stormachtig, dus zitten we lekker binnen in ons huisje.

Het hangt een beetje van het weer af, of we hier nog blijven of dat we toch verder trekken, tot nu toe is dit ons mooiste vakantieadres!

Verslag 15

We zijn vandaag, dinsdag, weer verhuisd. We staan op camping Castillo de Banos, een nette camping, echt pal aan zee: we staan er 4 meter vandaan.

De zee gaat flink te keer en vanuit de caravan lijkt het wel of het water er zo tegenaan buldert. Wat zullen we lekker slapen vannacht met dat zee-geweld. De directe omgeving stelt niet veel voor,

toch staat de camping vrij vol, maar het blijkt (dit jaar voor het eerst) een 13,00 euro camping te zijn!

We zijn dus nog 2 dagen in het parque natural Cabo de Gata gebleven. Op het nieuws hadden we gehoord dat er veel regen en windstoten (van 130 km. per uur) onderweg waren en we stonden er prima, dus besloten we de bui daar af te wachten. Zondag heeft het de hele dag gemotregend, zonder wind en maandag hebben we wat flinke buien gehad en de laatste restjes van de storm.We zaten natuurlijk helemaal op het zuid-oostelijkste puntje, dus het meeste was al gevallen en verwaaid.

Zondag zijn we naar Almeria gereden en hebben het kolosale Alcazaba bekeken, dit is het grootste fort dat de Moren in Spanje hebben gebouwd (995).

Het staat hoog op een berg en kijkt uit over de haven, gedeeltelijk is het gerestaureerd,

maar ook zijn er veel originele overblijfselen te bekijken.

Maandag hebben we echt geluierd, we zijn alleen inkopen wezen doen in het dorpje met de naam Campohermoso, 18 km. verwijderd van de camping. We hadden het zondag ook geprobeerd, maar zelfs in een grote plaats als Almeria, waren alle supermarkten gesloten op zondag.

We staan nu in de buurt van Granada en hoorden van mensen hier op de camping, dat gisteren de weg ernaar toe nog besneeuwd was!

Verslag 16

 Na een heerlijk ontbijt in het zonnetje,

hebben we vandaag een prachtige route door de bergen gereden van ruim 220 km. Vlak bij onze camping gingen we al omhoog via een smalle weg. Binnen korte tijd hadden we een mooi uitzicht over zee. We zijn gestopt om de laatste mail te versturen, want vanaf de camping lukte dit niet.

Het eerste dorpje waar we heenreden was Orgiva, waar ik nog “een paar” sinaasappels gekocht heb

en daarvandaan begon de oorspronkelijke route van 85 km. door Los Alpujarras, de zuidelijke uitlopers van de Sierra Nevada.

De hele dag zagen we de besneeuwde toppen tussen de andere bergen door opduiken, een prachtig gezicht.

Op een gegeven moment reden we op sneeuwhoogte en lag deze aan beide kanten van de weg.

In het plaatsje Trevelez, welke in de schaduw ligt van Mulhacen, de hoogste berg van Spanje, was de sneeuwschuiver nog druk bezig en hadden we zelfs even natte sneeuw. Het dorpje is vooral beroemd om zijn ham, wat goed te zien was in allerlei winkeltjes.

Ook in het restaurant waar wij gegeten hebben was dit zichtbaar: het hele plafond hing vol met hammen, 780 stuks (we hebben dit nagevraagd, niet zelf geteld!).

Bij een houtvuur hebben we diverse plaatselijke gerechten geproefd, allen aangevuld met ham!

De tocht ging weer verder en steeds zie je kleine dorpjes, met huizen met witte platte daken, zo tegen de bergen aangekleefd.

Wim heeft honderden bochten gedraaid vandaag, maar goed dat er stuurbekrachtiging is tegenwoordig, anders zou hij flinke spierpijn hebben!

Verslag 17

Donderdag hadden we weer zo’n kwakkeldag: regelmatig een flinke bui regen en harde wind, geen weer om buiten te zitten (het blijft een beetje onstabiel). We zijn alleen even weggeweest om de 2^de DVD posten, wat toch 20 km. verderop was (ook hier is lang niet overal een postkantoor!) en gelijk de mail te verzenden. Onderweg was de weg nog geblokkeerd door een stuk rots (en een paar cactussen), welke door de vele regen van de helling waren gerold.

Vrijdag hebben we de caravan weer aangekoppeld (binnen een half uur na het ontbijt zijn we startklaar) en zijn de binnenlanden in gereden, richting Granada. We vertrokken met een zonnetje en 15 graden, maar het werd al gauw frisser en meer bewolkt en tegen de tijd dat we op de camping waren (Las Lomas in Guejar Sierra), was het nog maar 2 graden, met een grauwe lucht! We hebben zelfs sneeuw gehad en de kachel kon natuurlijk ook meteen bij aankomst aan.

(Onze eerste gasfles is nu pas leeg, na bijna 5 weken!) Buiten zitten kunnen we dus wel vergeten, het is ook alweer een week geleden dat we de korte broek aanhadden. We hebben voor zondag geboekt om het Alhambra te bekijken, volgens de berichten moet het dan een stuk zonniger zijn.

Vandaag, zaterdag, zijn we naar de stad Granada geweest,

ik had wat plekken uitgezocht om te bekijken, maar helaas bracht de Tomtom ons vandaag niet op de goede plaatsen en hebben we ook diverse keren door heel smalle straatjes gereden, eenrichtingverkeer is ook heel vervelend en de baan van de bus/taxi biedt dan uitkomst!! We hebben dus in plaats van een oud badhuis een lege arena gezien, waar de stierengevechten altijd plaatsvinden

en verder veel vanuit de auto bekeken. Wel vonden we onze favoriete supermarkt en we hebben dus weer garnalen en konijn in de koelkast liggen! Vanaf onze camping kijk je prachtig op de Sierra Nevada (er zit alleen een dal met een stuwmeer tussen)

en daarom wilden we die wel van nog dichterbij bekijken: na 30 km. rijden zit je midden tussen de sneeuw en is het -5 graden!

(We gingen toch naar Spanje voor het warme weer!!).

Maar het blijft een prachtig gezicht, al die besneeuwde bergen.

Het was er ook knap druk met dagtoerisme (Spanjaarden), want het is zaterdag en er ligt natuurlijk niet altijd genoeg sneeuw op de bergen om te skiën of sleetje te rijden.

Het is de hele dag droog geweest, maar nu (7 uur ’s avonds) tikt de sneeuw/hagel weer tegen de caravan.

Verslag 18

Als je in het zuiden van Spanje bent, moet je gewoon het Alhambra gezien hebben. Het is in een woord schitterend, je kunt de hele tijd je fototoestel in de aanslag houden.

Inventief gebruik van ruimte, licht, water en versieringen kenmerkt dit sprekende stuk architectuur. Het omvat diverse afdelingen: het Generalife, het buitenverblijf van de nasridenkoningen, waar ze zich in vroeger tijden terug konden trekken van het gekonkel aan het hof. Het alcazaba, dit is een kasteel binnen de muren van een Moorse stad (net als in Almeria), gebouwd in de 8^ste-11^de eeuw. Het16e-eeuwse paleis van Karel V en de Casas Reales (de bouw hiervan is begonnen in 1232), waar je een speciaal ticket voor moest hebben en waar je maar een half uur rond mocht kijken.

We zijn begonnen in de tuinen met verblijven in het Generalife.

Steeds kom je op nieuwe plekjes met prachtige hoekjes, fonteinen en aparte vertrekken, alles heel mooi afgewerkt.

Het paleis is van buiten vierkant, maar van binnen rond en open, net een soort area.

Vanaf het alcazaba heb je een prachtig uitzicht over de stad Granada,

de Casas Reales met z’n diverse zalen en paviljoenen, zijn werkelijk prachtig.

Je loopt van het ene vertrek in het andere, afgewisseld door open patio’s met waterpartijen of fonteinen.

De muren en plafonds zijn allemaal bewerkt

en overal stroomt water, ook al is het Alhambra op een heuvel gebouwd, het waren echte meesters in de waterbouw.

We hebben er uren rondgewandeld, het was fris (8 graden), maar dat is ook logisch, want je zit vrij hoog en kijkt weer volop tegen de Sierra Nevada aan. Omdat het zondag is, was het vrij druk met Spanjaarden, maar dat is niet storend, we hebben geen Nederlanders gehoord!

Tegen drieën waren we terug op de camping, waar mijn chef-kok buiten een paar heerlijke visjes bereid heeft, die we met een wijntje, in het zonnetje, verorberd hebben. Het was weer een mooie, leerzame dag, die smaakvol werd afgesloten.

Verslag 19

Ja, we kunnen de korte broek weer aan! Gisteren, maandag de 9^de februari, zijn we weer richting kust gereden en de temperatuur liep snel op van 6 naar 22 graden. We staan nu op camping El Pino in Torrox-Costa, ongeveer 50 km. van Malaga. We hebben eerst nog 2 andere campings bekeken, die vlak bij zee lagen, maar ze waren overvol en niet erg aanlokkelijk. Deze campingplaats is een kilometer van zee en ook vrij vol, maar we hadden gister geen zin meer om verder te zoeken en als je eenmaal een plekje hebt, valt het vaak wel mee: we hebben 3 plekken in gebruik, 1 voor de caravan, 1 voor de auto en de was (die moest ook nodig gedaan worden) en op de derde plaats zaten we vanmorgen al vroeg heerlijk in het zonnetje.

We hebben vandaag echt geluierd en veel gelezen, alleen tegen vieren zijn we naar de Cuevas de Nerja gereden, hier 10 km. vandaan. Daar zijn mooie druipsteengrotten, in 1959 ontdekt, waar je zelfstandig doorheen kunt wandelen.

Het is altijd weer indrukwekkend om te zien wat de natuur allemaal tot stand kan brengen.

Daarna hebben we nog tot 7 uur buiten gezeten. Het is nu 10 uur ’s avonds en buiten is het nog 11 graden, eergister, vlakbij Granada, hadden we nog nachtvorst!

Verslag 20

Ten noorden van Malaga, bij de plaats Antequera, ligt Parque Natural del Torcal.

Dit bij wandelaars zeer in trek zijnde park bestaat uit een enorm kalkstenen plateau dat door wind en regen de bizarste vormen heeft aangenomen.

We hebben er een wandeling van ruim 2 uur gemaakt en deze was heel mooi en verrassend.

Het enige minpuntje was, dat het regelmatig nogal drassig was, waardoor we soms glibberden door de modder. Onze schoenen zagen er dan ook prachtig uit!

(schoenpoetser gezocht!).

 

Na een heerlijke maaltijd zijn we via smalle bergweggetjes naar Garganta del Chorro gereden, een reusachtig ravijn, op sommige plaatsen slechts 10 meter breed en wel 180 meter diep, waar je over een heel smal pad langs de berg kon lopen. Helaas ontbrak er een stuk weg, dus hebben we het maar niet geprobeerd (We willen nog langer van onze vakantie genieten!).

Op de terugweg passeerden we nog een mooi natuurlijk meer, totaal niet toeristisch.

Ook hebben we weer een prachtig kasteel gezien, een van de vele, die Spanje rijk is.

Al met al was het een prachtige, heel afwisselende dag, met veel natuurschoon. We gaan Spanje steeds meer waarderen.

Verslag 21

Na de wandeling, woensdag, bij El Torcal, zijn we wezen eten in een oude hoeve, met heel dikke muren en binnen een grote, ronde brandende open haard. Het was binnen frisser dan buiten en een paar oudere dames, die er ook zaten te eten, hadden het zo koud, dat er wat gloeiende kooltjes uit het vuur werden gehaald en in een koperen schaal bij hun voeten werd neergezet, heel apart!!

Gistermorgen zijn we weer vertrokken van camping El Pino, waar we tussen de avocadobomen stonden, om richting Marbella te rijden. Er loopt een heel drukke twee-baans weg langs de kust, waar je niet zomaar linksaf kunt slaan, dit kan alleen via 2 rotondes (waar ze in Spanje helemaal gek van zijn!) en een viaduct, waarna je dan weer een stuk terug moet rijden. We zijn gister echt aan het zoeken geweest naar twee campings, die ergens bij die drukke weg moesten liggen en hebben diverse rondjes gedraaid. Uiteindelijk bleken beide campings niet naar onze zin: ze hebben veel bomen, waardoor je gauw in de schaduw komt te zitten. Op camping Marbella Playa hebben we wel een uur rond lopen stappen op zoek naar een geschikte plek: we hebben nu ’s morgens zon tot 12 uur en daarna van 3 tot 5 uur, de rest van de dag staat een grote boom voor de zon,

ook onze satelliet werkt (voor het eerst) niet. We missen nu het journaal, maar dat is geen ramp, voorheen hadden we helemaal geen t.v. bij ons. De camping staat verder vooral vol met Duitse overwinteraars. Ook staan we weer niet direct aan zee, er zit een straat met huizen tussen,

dus verhuizen we morgen weer, op zoek naar een betere plek. Wat wel goed is aan deze camping is de supermarkt, ze hebben een ruim assortiment: we vonden schoensmeer! en brancamenthe, een drankje wat we normaal alleen in Italië kunnen kopen.

Vanmiddag (toen de zon achter de boom zat) zijn we eerst naar Fuengirola gereden, een grote badplaats met een mooi strand. We hebben er een stuk gewandeld en (alweer) de 3^de DVD van onze vakantie gepost. Daarna zijn we naar Marbella gegaan,

ik wilde graag de grote luxe boten zien in de haven, maar die lagen er nu nog niet. We hebben een paar uur bij een restaurantje gezeten, pal aan het strand, heerlijk in de zon met uitzicht op een kalme zee en een strak blauwe lucht.

Andalusie ligt aan de Costa del Sol, waar ruim 300 dagen per jaar de zon schijnt; in de zon is het heerlijk warm, maar in de schaduw merk je meteen dat het nog winter is.

(Er was ook iemand heel creatief met zand bezig geweest!)

Verslag 22

We hebben Marbella en de Costa del Sol achter ons gelaten, het was een verademing om bergen te zien zonder hotels of luxe appartementen. Ook Gibraltar zijn we gepasseerd, maar dat gaan we zeker nog bekijken. We staan nu op camping Rio Jara bij Tarifa, 45 km.voorbij Gibraltar en maar 15 km. vanaf Afrika!

Tarifa is de meest zuidelijke plaats van Spanje en ligt aan de straat van Gibraltar. We kijken op de bergen van Tanger en zien regelmatig grote containerschepen voorbij komen. Bij de camping ligt een heel breed strand,

daarnaast een dennenbos met wat moerasachtige grond en een riviertje, ook kijken we weer uit op de bergen.                  Regelmatig komen er ruiters te paard langs

en de koeien grazen naast de camping.

Dit bevalt ons heel wat beter dan de laatste paar campings, waar weinig te zien was, behalve andere caravans. Gisteren waren er diverse surfers op het water en ook zagen we heel wat kiters door het water, of erboven, scheren. We hebben een lange strandwandeling gemaakt en zijn via het bos, over een ruiterpad, teruggelopen naar de camping.

Daarna heeft Wim een heerlijk Valentijns-diner gemaakt.

Vandaag (zondag 15 febr.) zijn we niet zo actief, er staat een harde, stormachtige wind (er is zelfs geen surfer te zien!) en je zou van het strand afwaaien. Wel schijnt de zon volop en onze caravan staat precies zo, dat we uit de wind, in de zon kunnen zitten.

Dat hebben we dus ook gedaan en dan merk je weer dat de zon best wel kracht heeft. Wim heeft zelfs in z’n blote bassie gezeten en dat doet hij niet gauw. We zijn aardig bijgekleurd vandaag (Wim kan zo bij de negers in Afrika gaan zitten) en gloeien nog een beetje na.

Verslag 23

We zijn vandaag de rots van Gibraltar opgeweest.

Gibraltar is een Britse kroonkolonie (35.000 inwoners) en dat is te merken ook. Je hebt echt je paspoort nodig om binnen te komen en gelijk is alles Engels: er rijden dubbeldekkers,

de politie heeft zo’n bolle pet op, er zijn rode telefooncellen, ze hebben een eigen nummerplaat met GBZ erop (wat de Z betekent weet ik nog niet!), alles moet met ponden betaald worden, de jeugd draagt allemaal dezelfde schooluniformen en ga zo maar door. Er wordt wel gewoon rechts gereden, al zijn de meeste straatjes zo smal, dat dit niks uitmaakt.

Op de berg is van alles te bekijken: eerst zijn we de St.Michael’s Cave in geweest, een druipsteengrot waar in de 2^e wereldoorlog een ziekenhuis gevestigd was en waar nu concerten gegeven worden.(Dit is de doorsnee van een stalactiet!)

Daarna hebben we de staartloze apen,

Barbary macaques genaamd, op de foto gezet.

Het zijn met recht brutale apen: ze sprongen zo bovenop de auto’s,

ook werd je gewaarschuwd geen eten bij je te hebben, dat was je zo kwijt.

Vervolgens hebben we de Great Siege tunnels bekeken, omstreeks 1780 is er een heel gangenstelsel aangelegd voor verdedigingswerken,

welke daarna in diverse andere oorlogen nog gebruikt zijn.

Vanaf de rots, een soort schiereiland, had je een mooi uitzicht over de omgeving. Gibraltar heeft een eigen vliegveld, waar we ook dwars overheen moesten rijden om op de berg te komen. Vlak ernaast ligt een jachthaven, twee voetbalvelden, een grote begraafplaats, de baai, vol grote vrachtschepen en aan de andere kant de zee.

Het was een vreemde ervaring om zo vanuit Spanje, een dagje in “Engeland” te zijn!

Op de terugweg zijn we bij Carrefour, een groot winkelcentrum, bij de kapper aangegaan, er moest bij mij nodig een “klein stukje” af. Alleen spreek ik geen Spaans en de kapster verstond geen Engels, dus het resultaat is niet helemaal wat ik bedoeld had.

Wim vindt het gelukkig wel leuk en aanplakken lukt niet meer… voor we thuis zijn is het wel weer aangegroeid!

Verslag 24

We zijn nog 2 dagen op camping Rio Jara gebleven. Dinsdag stond er een harde koude wind en het was bewolkt. Van een paar Hollanders, die vanuit verschillende richtingen kwamen, hoorden we dat ze met mooi weer vertrokken waren en pas vlak bij Tarifa harde wind kregen. Blijkbaar staat dit gebied erom bekend: het barst hier van de windmolens en overal zijn surfscholen.

’s Middags hebben we de omgeving bekeken: wat duinen beklommen

en het plaatsje Tarifa verkend, vanwaar je in 35 minuten naar Tanger (in Afrika) over kunt varen.

Het was de bedoeling woensdag verder te trekken, maar we werden wakker met een strakblauwe lucht en de wind was gaan liggen, zonde om dan te gaan rijden, dus zijn we nog een dag op ons mooie plekje blijven staan. We hebben nog een mooie strand- en boswandeling gemaakt

en verder van de zon genoten.(Er bloeien nu al volop paarse krokussen en witte brem.)

Vandaag (donderdag) zijn we dan echt verder getrokken en zijn uitgekomen bij El Puerto de Santa Maria, op camping Las Dunas. We hebben een ruime plaats op een open grasveld met de hele dag zon (als die schijnt, natuurlijk!).

We hebben lopend de stad verkend, ook hier is een stierenvechtersarena, een van de grootste van Spanje, maar helaas is hij tijdelijk niet te bezichtigen vanwege restauratie.

Ook staat er natuurlijk een grote, oude kerk, alleen op het dak zie je allemaal bewoonde nesten van ooievaars.

Midden in het dorp staat een 13^e-eeuws kasteel, helemaal tussen de huizen ingebouwd.

De stad ligt in de buurt van Cadiz en we hoorden bij de receptie dat daar aankomende zondag een grote carnavalsoptocht te zien is, dus we blijven hier nog wel een paar dagen.

Verslag 25

Vandaag hebben we 2 bodegas bezocht. Hier wordt sherry gemaakt en opgeslagen en sommige bodegas staan open voor het publiek. Uit El Puerto de Santa Maria komt de bekende Osborne sherry en in Jerez staat de beroemde bodega van Tio Pepe Gonzalez Byass.

Bij Osborne kregen we een privé rondleiding, we waren de enigen die om 10.30 uur een Engelstalige tour wilden. Na een inleidende film hebben we een half uur rondgelopen tussen de eikenhouten vaten, 3 hoog opgestapeld en gevuld met het vocht van de palomino-druif.

Ze hanteren het solera-systeem, wat betekent dat de sherry overgeheveld wordt van het bovenste vat naar het vat eronder en dan naar het vat daaronder. Zo wordt de sherry vermengd en houd je een constante kwaliteit.(Dit is een erg beknopte uitleg!)

Naderhand kregen we 4 soorten sherry te proeven.

We zijn helemaal niet dol op sherry, maar de zoetere varianten smaken wel. De zoetste was erg stroperig, rook naar rozijnen en is erg geschikt als dessertwijn, dus daar hebben we er een paar van meegenomen. De bodega ziet er van buiten erg saai uit, maar binnen de witte muren is het heel verzorgd met mooie tuinen en huizen.

In Jerez is het allemaal iets grootser opgezet en gaan we met een gezelschap eerst in een treintje over het terrein. Ook hier wordt weer een film getoond en krijgen we uitleg over de produktie. Er wordt niet alleen sherry maar ook brandy gestookt.

Het blijkt dat muizen ook gek zijn op sherry, er stond een bakje klaar met voer en een glas sherry ernaast met een trappetje. Verschillende keren zagen we piepkleine muisjes naar het glas lopen om er van te drinken.

Na de uitgebreide rondleiding mochten we weer sherry proeven met wat tapas erbij, toch blijft de droge variant niet onze favoriete drank.

Alles bij elkaar was het erg leerzaam en leuk om te zien waar een drank, die je zelf in de winkel verkoopt, vandaan komt.

Verslag 26

In deze streek van Spanje heeft haast elke plaats een arena voor stierengevechten, dus willen wij dit ook een keer meemaken. Het seizoen van de “corrida” moet eigenlijk nog beginnen, maar in de plaats El Bosque, hier 80 km. vandaan, vindt vandaag een stierengevecht plaats en daar gaan we heen. Voor de show om 4 uur begint eten we, heerlijk buiten in het zonnetje, bij het plaatselijke restaurant en daarna maken we nog een wandeling door het dorp. Overal zijn posters aangeplakt van het spektakel

en de plaats stroomt langzaam vol met Spaanse toeschouwers.

Tegen half 4 zoeken we een plaatsje in de arena (we zitten gewoon op betonnen traptreden, totaal geen luxe!) en tegen vieren zit hij zo goed als vol. Het lijkt echt een familie-uitje, er zijn vooral veel oudere mensen, maar ook jonge gezinnen met kinderen vullen de ronde open ruimte. Er is een heel muziekcorps aanwezig, die prachtige passende muziek ten gehore brengt en zowel stier als publiek op weet te zwepen. De eerste matador komt op z’n paard de arena in en laat een waar stukje dressuurkunst zien.

Hij heeft diverse helpers met roze capes, die de stier af moeten leiden als er iets mis gaat.

Als iedereen zich voorgesteld heeft wordt de eerste stier losgelaten. Deze beesten zijn speciaal gefokt en zijn minimaal 4 jaar oud, voor ze de arena in gaan voor het gevecht van 15 minuten.

De prachtige dieren mogen eerst een paar rondjes rennen en laten zien hoe fanatiek ze zijn, voordat de eerste lansen in hun rug worden gestoken.

Daarna worden ze pas echt agressief en komt de matador met zijn rode lap zijn kunsten vertonen.

De stier heeft geen enkele kans, hij krijgt steeds nieuwe speren met weerhaken in zijn lichaam en het bloed druipt van hem af. Wij snappen niet dat de mensen hiervoor klappen en hebben daar ook niet aan meegedaan.

Op het laatst is de stier zo verzwakt dat hij bijna door z’n knieën zakt, voordat hij de genadesteek krijgt.

Dan begint iedereen te joelen en met een witte doek te zwaaien en wordt de stier (nadat z’n oren en staart afgesneden zijn) door 2 paarden weggetrokken de arena uit. (Buiten staan de slagers al klaar om hem te fileren).

We hebben vandaag 7 stieren doodgestoken zien worden en dit was voor ons de eerste en de laatste keer, wij zien de lol er niet van in!

Verslag 27

We zijn vandaag (maandag 23 februari) nog een dagje op de camping gebleven. Al 3 dagen waren we veel op pad geweest, dus nu werd het lekker luieren in het zonnetje. Vanmiddag was het in de zon,uit de wind 30 graden!! Het is al dagen prima weer, alleen ’s avonds koelt het snel af en gaan we weer binnen zitten (zelfs de vloerverwarming gaat dan weer aan!)

We hebben nog even naar Holland gebeld om Kees te feliciteren met z’n 50^ste  verjaardag. In de winkel stond natuurlijk een Abraham, de medewerkers hadden een paar duiven voor hem gekocht (zijn grote hobby) en verder hadden ze nog diverse leuke dingen verzonnen.

Gisteren was een dag van veel stil staan, wachten en geduld hebben: carnaval in Cadiz! Om 12 uur stonden we bij de kade van El Puerto de Santa Maria in de rij om kaartjes te kopen voor de lijndienst-boot naar Cadiz. Tegen enen hadden we de tickets (1,95 per stuk, alleen enkele reis was mogelijk) voor de boot van 14.35 uur, de eerdere boten zaten al vol! We zijn het stadje maar even ingegaan en hebben daarna staande in een barretje tapas gegeten, met een biertje erbij, echt op z’n Spaans.

Het was half 4 toen we voet aan wal zetten in Cadiz, waar je, na een stukje lopen, opgenomen werd in het feestgedruis. Duizenden mensen, waarvan velen verkleed, liepen er rond door smalle straten en op een paar grote pleinen.

Je kon overal eten en drinken kopen en er waren diverse verklede groepen die zingend en declamerend een verhaal vertelden,

helaas verstaan we er niets van!

Er was ons verteld dat er een grote optocht zou zijn tussen 4 en 6 en daar kwamen we eigenlijk voor. Tegen vijven zagen we heel veel mensen een bepaalde kant oplopen, dus wij ook. Gauw een paar broodjes hamburgers gekocht en een flesje wijn, maar wel opschieten, anders missen we de optocht!! Overal stonden dranghekken langs de weg en zochten mensen een plaatsje….. We hebben lang moeten wachten, het begon al donker te worden….

de optocht begon om…..half negen!! Het was best mooi, maar het bloemen- en fruitcorso doen er niet voor onder.

Het was inmiddels knap fris geworden, maar toch liepen er heel wat schaars geklede mensen rond in de optocht.(Veel anti-vries gedronken ??)

Daarna was het snel terug richting boot, want de laatste vertrok om 10 uur. Daar weer in de rij staan voor de retourticket… tegen 11 uur waren we weer terug op de camping,!! Lang leve de carnaval!!

Verslag 28

We staan alweer voor de derde dag op camping Rocio Playa bij Matalascanas. Deze camping heeft 1000 plaatsen, waarvan er een 10-tal bezet zijn door vaste kampeerders en verder staan wij er als enige trekkers.

Het valt ook niet mee om hier te komen, want de wegen zijn door zware regenval ernstig beschadigd. Er zitten diepe groeven en kuilen in de weg en de kopjes stonden dan ook niet meer overeind in de caravan toen we hier aankwamen!

De reden dat we hier zijn is het Parque Nacional de Donana,

dat vlakbij de camping ligt. Het park bestaat uit wetlands en grote zandduinen.

Er zijn diverse wandelpaden door het gebied, maar het park zelf is alleen toegankelijk met een 4WD-bus, die een 4 uur durende rondleiding geeft.

Nu is Wim niet zo gek op bussen (en zeker geen 4 uur hobbelen!!) dus hebben wij alleen verschillende wandelingen gemaakt en mooie infocentrums bezocht. Er moeten hier allerlei dieren verblijven, o.a. de lynx, herten, vossen, zwijnen en diverse soorten vogels. Wij hebben alleen veel ooievaars gezien en eenden,

maar de natuur is verder ook heel mooi.

(Deze cactus past niet in een potje!)

Gistermiddag hebben we doorgebracht aan zee,

voor het eerst was het er echt lekker warm en konden we in de korte broek vissen, luieren en lezen.

Morgen zoeken we nog een camping in Spanje op en daarna trekken we de grens over naar Portugal.

Verslag 29

We zijn in Portugal! Gister (vrijdag 27 februari) hebben we nog een camping opgezocht vlak voor de grens, camping Giralda in Isla Cristina, maar er was niets interessants in de omgeving en de camping stond vol met voornamelijk Hollanders, dus zijn we na 1 nacht alweer vertrokken. (We hebben de caravan niet eens afgekoppeld!)

Onze naaste buren waren trouwens Engelsen, waar we anderhalve maand geleden in Benicasim ook naast stonden en vanmorgen toen we van de camping wilden vertrekken zei een vrouw ons eerst vriendelijk gedag, keek ons toen nog een keer aan en zei: Dodewaard, supermarkt, ik ken jullie! Het bleek een klant te zijn die 3 jaar geleden al uit Dodewaard was vertrokken, maar nog wel wist dat we toch meestal naar Australië gingen,… wat is de wereld toch klein!                   (Zij overwinterde trouwens op deze camping: van oktober tot en met mei !!!, net als zovele Hollanders, Engelsen en Duitsers dit doen).

Zodra we vandaag de grens over gingen begon het weer heuvelachtig te worden, na ruim een week veel vlakke grond gezien te hebben, een welkome afwisseling. We staan nu op camping Parque de Armacao de Pera, in de gelijknamige plaats, 15 km.voorbij Albufeira, waar we jaren terug met de jongens geweest zijn. De camping heeft een vreemd tarief: 1 of 2 nachten kost 23,00 euro, maar vanaf 3 nachten betaal je maar 11,50 euro per dag! Wij staan hier dus minimaal 3 nachten, net als zovele andere Nederlanders, want die zijn ook hier weer goed vertegenwoordigd.     (We dachten eerst dat Wim Vermeulen over kwam vliegen………,

maar het bleek een ander vliegend object!)

We hebben ook weer gas kunnen tanken, wat in Spanje geen een keer gelukt is (0,51 per liter). Ik heb geen boek van Portugal met bezienswaardigheden, dus moet ik het doen met folders en informatie van de Tomtom. Die bracht ons vanmiddag naar Ponta do Castelo,

hier 10 km. vandaan, wat een prachtige plaats bleek te zijn aan zee.

Door de werking van wind en water is er een prachtige kust ontstaan,

welke je veel ziet in de Algarve. De natuur is weer op z’n mooist!

Vervolgens zijn we doorgereden naar Albufeira, waar we aan het strand, in het zonnetje, een biertje hebben gedronken.

In de ACSI-gids stond dat de camping vlak aan zee lag (zoals zo vaak verkeerd vermeld), helaas moeten we eerst door de stad lopen om er te komen, ook is het strand lang niet zo mooi als in Albufeira.

We hebben vandaag de klok een uur terug moeten zetten, dus waarschijnlijk zijn we morgen al vroeg wakker!

Verslag 30

Het heeft gisternacht geregend en dat was lang geleden! Gelukkig was het ’s morgens weer droog, al liet de zon zich nog niet zien. We zijn de heuvelachtige binnenlanden ingereden en hebben o.a. het dorpje Alte bezocht.

10 minuten lopen vanaf de kerk bevindt zich bij een rivier de waterbron Fonte Grande,

hier haalde de locale bevolking vroeger zijn water.

Weer richting kust ligt de plaats Vilamoura: een door projectontwikkelaars opgezette luxe stad, met hotels, golfbanen, winkels en een grote jachthaven. Alles is even nieuw en luxe en heeft weinig meer met het originele Portugal te maken. Bij Albufeira hebben we nog een stuk langs het strand gewandeld,

we wilden zien of we nog iets herkenden van jaren terug, maar het strand is inmiddels een stuk smaller geworden, veel zand is weggespoeld in zee.

Inmiddels was de zon weer tevoorschijn gekomen en bij een leuk restaurantje aan zee hebben we een paar uurtjes heerlijk vertoefd.

Om 23.00 uur (24.00 uur Ned. tijd) hebben we naar huis gebeld om Marcel te feliciteren met z’n 26^e verjaardag. We hebben wel 3 kwartier afwisselend met Marcel, Marieke en Dennis gesproken.

Vandaag (2 maart) is het helemaal bewolkt, toch willen we weer wat gaan bekijken. We zijn naar het bergdorpje Monchique gereden, vanaf de berg Foia hadden we weinig uitzicht vanwege het weer,

maar de tocht ernaartoe was erg mooi met overal volop bloeiende mimosa.

Van daar zijn we naar de plaats Silves gegaan, waar de rode muren van een kasteel boven de stad uitsteken.

We hebben er (op aanraden van Wim Vermeulen) kip PiriPiri gegeten bij restaurant Valdemar. Nou ja, restaurant: er stonden wat tafels en stoelen onder een luifel op de stoep vlak aan een drukke weg en het enige wat je er kon krijgen was kip, deze werd buiten aan de straat klaargemaakt op een houtskoolvuur en ….smaakte prima!

Alle tafels en stoelen waren bezet en er stonden zelfs mensen te wachten tot er weer wat vrij kwam. Misschien kwam het ook wel door de prijs: voor 18,= euro samen hadden we olijven, brood, 1 hele kip, salade en patat met een halve liter wijn, probeer dat in Holland maar eens!

In de loop van de middag is het gaan regenen en dat doet het nu (19.00 uur) nog steeds. Hopelijk is het weer morgen beter, dit verveelt zo gauw.

Verslag 31

Het weer is aardig van slag: in de nacht van maandag op dinsdag heeft het constant geregend en dit stopte pas gistermorgen om 9 uur, er staan dan ook flinke plassen op de camping. Daarna kwam even de zon en konden we zelfs buiten ontbijten, maar de rest van de dag was het weer bewolkt. Het werd dus binnen zitten of iets gaan bekijken! Ik heb van de week een boek van Portugal (capitool reisgidsen) over kunnen kopen van een Hollander op de camping, dus ik heb weer heel wat informatie ter beschikking!

Eerst zijn we naar Portimao gereden, het oude fort daar stelde niet veel voor, maar het strand Praia da Rocha was erg mooi,

we hebben er een flink eind gewandeld, onder en boven langs

en hebben weer de nodige foto’s genomen.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Lagos om de kaap Ponte da Piedade te bekijken, iets wat je volgens het boek beslist niet mag missen. Je rijdt over een saai stuk vlakke weg, een soort schiereiland en we wilden eigenlijk gelijk teruggaan, maar toen we uitstapten en naar beneden keken wisten we waarom dit gebied zo speciaal was.

Er staan diverse natuurlijke stenen bruggen (pontes) in het water

en met een trap tussen de rotsen kun je helemaal naar beneden lopen en er is zelfs een mogelijkheid daarvandaan te gaan zwemmen.

Al die tijd hadden we droog weer, maar toen we daarna naar de westkaap wilden rijden begon het te gieten en zijn we maar omgekeerd en weer richting camping gereden.

Vanmorgen (woensdag 4 maart) was de lucht helemaal grijs, tijd om weer verder te trekken,we hebben nog een aardige reis voor de boeg, voor we terug zijn in Nederland en de eerste paar honderd kilometer noordelijk hebben we vandaag afgelegd. Het waait de hele dag flink, maar met de stabilisator op de dissel, hebben we gelukkig geen last van uitzwenken.

We staan nu bij Evora, een ommuurde stad, die door de UNESCO op de wereld-erfgoedlijst is gezet. Deze stad ligt niet aan de kust en we hebben er nog niets van gezien, dat gaan we morgen doen. Wel heb ik vandaag goed gebruik gemaakt van de wasmachines en droogtrommels, alles is weer schoon en droog.

Verslag 32

Het ommuurde stadje Evora bezit veel verzorgde winkeltjes, goede restaurantjes en meer dan twintig kerken en kloosters. We hebben een paar bezienswaardigheden uitgezocht om te bekijken. Via de grote markt met zijn marmeren fontein

zijn we naar Sao Francisco gewandeld, een kerk met een kapel die vrij luguber is:

in deze Capela dos Ossos zijn de beenderen en schedels verwerkt van 5000 monniken,

ook hangt er een leerachtig lijk.

Tijdens de wandeling zagen we deze kerk met 4 gespierde figuren die een globe dragen,

daarna zijn we naar de Se (dom in het Portugees) gelopen, deze was helaas van buiten niet goed te bekijken vanwege reparatiewerkzaamheden,

maar was van binnen erg mooi met veel marmer.

Vlakbij staan restanten van een Romeinse tempel

en daarvandaan keek je op de bogen van een 16^e eeuws aquaduct.

In een klein sfeervol restaurantje hebben we een echt Portugees gegeten (het is een beetje gokken wat erop de menukaart staat!), ik had fijn gesneden rosti met fijngemalen kabeljauw en gesneden andijvie en Wim brokken varkensvlees met visschelpjes met aparte kruiden, eerst kregen we lekkere voorgerechtjes geserveerd. Uit eten gaan in Spanje of Portugal is in verhouding met Nederland spotgoedkoop, meestal ben je samen inclusief drinken tussen de 20 en 30 euro kwijt.

Terug op camping Orbitur hebben we nog even buiten gezeten, maar de zon laat zich niet veel zien, dus gaan we toch maar binnen zitten. We hebben weer een paar potjes Triominos gespeeld, wat nog steeds ons favoriete spelletje is. We hebben deze vakantie alweer 81 rondjes gehad en ik sta zowaar 7 punten voor, wat voor Wim reden is steeds revanche te willen nemen!

Gisteravond hebben we nog even de lap-top gecontroleerd en we hadden zowaar 5 mails uit Holland, een record. We vinden het altijd weer leuk mail te ontvangen!

Vanmorgen hebben we een Megalietentocht gereden: een plus minus 80 km. lange route langs allerlei stenen,

die dateren van 4000-2000 jaar v. Christus. Sommige lijken op hunebedden, zoals in Drente,

anderen staan alleen of in een grote cirkel als zonnetempel (!).

De tocht door de glooiende streek Alentejo was zo wie zo mooi, er staan veel kurkbomen,

af en toe een klein dorpje met witte huisjes en de wegen zijn erg smal en rustig, ook is er veel veeteelt: koeien, schapen en zelfs zwarte varkens kom je er tegen. Vanmorgen was de lucht weer helemaal grijs en de temperatuur komt de laatste dagen niet boven de 14 graden. We waren dan ook aangenaam verrast dat de zon vanmiddag weer tevoorschijn kwam, we hebben uren gelezen in het zonnetje, nog wel met lange broek en vest, maar misschien is dit het begin voor warmer weer.

Verslag 33

We hadden een vreemd dagje vandaag:

In tegenstelling tot de afgelopen dagen hadden we vandaag gelijk prachtig weer, strak blauwe lucht en haast geen wind. Toch verhuizen we weer, we hadden gister al afgerekend en wilden vroeg vertrekken, weer richting kust naar Peniche, totaal zo’n 200 km.

We hadden een stukje tolweg gereden en ik keek in de portemonnee voor klein geld, toen ik het campingvoordeel-pasje van de ACSI miste, deze hadden we bij het betalen niet teruggekregen, maar we waren inmiddels al 35 km. onderweg en vonden het zonde om terug te rijden.

Prompt rijdt Wim door de verkeerde toegang bij de tolweg, waar geen hokje zit. Ik loop terug om te betalen, maar dat kan niet, we krijgen het wel thuis gestuurd via de post wordt er verteld, maar ze weten helemaal niet waar we de snelweg opgegaan zijn, dat kan ook in Spanje geweest zijn. Dit kan dus nog een aardige rekening worden!! We zijn niet bijgelovig, maar 2 dingen gingen nu mis, wat volgt er nog meer?

We rijden weer door prachtige natuur en zien onderweg een heel stel ooievaars in hun nesten zitten.

Onderweg wordt het steeds warmer (ruim 20 graden) en we praten al over korte broeken en een biertje, wanneer de eerste wolken verschijnen. Hoe dichter we bij de kust komen, hoe koeler en bewolkter het wordt, ook wakkert de wind weer aardig aan. Om half 2 zijn we bij de camping, pal aan zee en met een straffe wind,

we kunnen gelijk de jassen weer aantrekken. De receptie zit dicht (pauze tot 2 uur staat er), maar er staat ook geen enkele caravan op de camping. Ja hoor, hebben we ruim 3 uur gereden, zit de camping dicht en is het mooie weer op! Volgens de wet van Murphie hebben we 3 keer pech gehad en kan het nu alleen maar beter worden.

We besluiten verder te trekken en komen terecht op camping Orbitur, in Foz do Arelho, 40 km. verderop. De camping is van dezelfde organisatie als waar we vanmorgen vertrokken zijn en het was snel geregeld dat hun er voor zorgen dat ons voordeelpasje opgestuurd wordt naar deze camping, alleen zit er een weekend tussen, dus wordt het dinsdag voor hij er is. Dit is geen probleem, we hebben een prachtige plaats,

staan helemaal alleen, zo vrij als een vogel (ooievaar),

de zon is er weer en de weersvoorspellingen zijn ook goed!

We hebben zelfs gebarbecued, wat alweer lang geleden was.

Eind goed, al goed!

Verslag 34

In tegenstelling tot Spanje, zijn in Portugal op zondag niet alle winkels gesloten. Aangezien onze koelkast en onze voorraden nodig aangevuld moesten worden, kwam dit goed uit en zijn we gister naar een Intermarche gereden, ongeveer 5 km. van onze camping verwijderd. Maar eerst zijn we richting zee gegaan, naar de zoute Lagao de Obidos,

deze lagune ligt vlakbij onze kampeerplek en heeft een open verbinding met de zee. Diverse vissers waren vanuit hun bootje schaaldieren aan het scheppen

en ook liepen er mensen in het ondiepe water op zoek naar kokkels. De plaatselijke bevolking zat lekker op een terrasje, achter glas vanwege de frisse wind, of was te vinden bij de marktkramen met noten en gedroogde vruchten (de gekonfijte vijgen en pel-pinda’s smaken prima!) We hebben een stuk langs de lagune gewandeld,

maar zodra je dicht bij de zee kwam met z’n hoge golven was het gelijk een heel stuk koeler, maar goed dat we niet terecht konden bij die camping in Peniche, nu staan we (nog steeds alleen!) op een open plek in het bos, waar je weinig van de wind merkt.

’s Middags hebben we, net als vandaag, geluierd bij de caravan en kon zelfs de bikini weer aan.

Vanmorgen (maandag 9 maart) hebben we het prachtige plaatsje Obidos bezichtigd.

 

Dit betoverende stadje (op 15 km. afstand) met zijn mooie witte huizen ligt binnen 14^de eeuwse gekanteelde muren,

waar je (via een smal pad) overheen kunt lopen, dit hebben we natuurlijk ook gedaan.

Er zijn een paar grote dubbele poorten waardoor je in het stadje kunt komen en ook ligt er een mooi kasteel.

Het is echt een schilderachtig plaatsje met heel smalle, verzorgde straatjes.

 

We zagen een bord hangen met: “Kopke Port” naast een oud barretje en hebben daar een glaasje port gedronken,

daarna zijn we weer naar de camping gereden, want het is prachtig warm weer en daar willen we ook van genieten. We zijn nu halverwege Portugal en zijn eigenlijk verbaasd dat we nog zulk goed weer hebben, het was ruim 21 graden in de schaduw!

Verslag 35

Gisteren hebben we parque naturel das Serras de Aire bezocht, het was weer prachtig weer en we konden lekker met alle ramen open rijden. Er zijn diverse grotten in die omgeving en de grootste Grutas de Mira de Aire wilden we gaan bekijken, alleen hebben we wel even moeten zoeken!

In het zuiden van het park stond een oude, nog complete windmolen met doeken en zelfs met allemaal keramische potten er aan (waar deze voor dienen weet ik niet).

De weg leidt ons vervolgens langs een heel modern windmolen park van minstens 50 stuks, deze stalen reuzen kunnen we bij Echteld ook bekijken, daar kwamen we niet voor. Het park is voornamelijk een kalksteenlandschap met weiden, olijfbosjes en stenen muren

en via vrij slechte weggetjes rijden we door dorpjes bestaande uit een paar oude boerderijtjes, ondertussen op zoek naar de druipsteengrot. Deze blijkt aan de andere kant van een berg te liggen en staat daar wel goed aangegeven. We zijn er tegen half 2 en moeten een half uurtje wachten voor de (Portugese) rondleiding, dus nemen we even een biertje op een terrasje lekker in het zonnetje, kosten: samen 1.60 euro!! Eenmaal in de grot moeten we ruim 600 traptreden naar beneden en komen 110 meter lager uit.

Er stroomt water door de grot, we zien een waterval en allerlei meertjes en het is dus vrij vochtig van binnen, weer heel anders dan de grotten die we tot nu toe gezien hebben.

 

Daarna rijden we weer richting de kust, bij Nazare ligt een mooi strand, welke we eerst vanaf Sitio, een stadje hoog boven het strand op een rots, bekijken.

Met een kabelspoortje kun je heen en weer naar het strand. We maken een wandelingetje langs het strand en daar staan rekken vol vis in de zon te drogen

(we dachten eerst dat het ligstoelen waren!), die verkocht worden door vrouwen in klederdracht.

Hier leven ze echt nog van de visvangst.

Ook vandaag is het weer schitterend weer, we nemen stoelen en visspullen mee en rijden naar de lagune, vlakbij de camping,

waar we een plekje uit de wind zoeken.

Ik heb leesboeken meegenomen, maar er is zoveel te bekijken op en bij het water, dat ik geen bladzij gelezen heb.

Langzaam wordt het vloed en moeten we verhuizen, een flink stuk omhoog, om geen natte voeten te krijgen.

Daar is het veel winderiger en na een uurtje vertrekken we weer naar de camping waar we nog een aantal uurtjes relaxen in de zon, zonder wind.

Verslag 36

We staan weer op een ander plekje en wat voor een plekje….

We zijn gisteren vertrokken van de kust richting het noorden en zijn uitgekomen, 20 km landinwaarts bij Porto, op camping Campidouro in Medas en deze camping ligt aan de rivier de Douro, welke op de meeste plaatsen steile oevers heeft. Er zijn hoofdzakelijk vaste kampeerders op deze terrassencamping, maar helemaal beneden ligt een terrein voor trekkers en weer zijn wij de enige hier. We hebben een prachtige ruime plaats en kijken mooi over het water uit, ook hebben we de hele dag zon. Toen we gister aankwamen was het zo warm dat we voor het eerst de luifel uitgetrokken hebben. Wim heeft de kano weer uit de auto gehaald en opgepompt en daarmee hebben we een stuk rivier verkend,

met zwemkleding aan.

Er staat haast geen stroming dus het water is heel glad, wat mooie foto’s oplevert.

Ook hier is het, jammer genoeg, gelijk weer fris zodra de zon ondergaat en vannacht was het maar 5 graden (overdag was het 24 graden!).

Vanmorgen zijn we naar Porto gereden, naar de wijk Vila Nova de Gaia, waar meer dan 50 porthuizen zijn gevestigd. Als eerste hebben we een Engelstalige rondleiding gehad bij Ferreira. We kregen uitgebreid uitleg over het verschil tussen ruby, twany en white port en natuurlijk zat er ook een proeverij bij. Nadat we wat gegeten hadden vlakbij de rivier, zijn we naar de grote Ponte de Dom Louis I gelopen, een metalen dubbele brug, waar veel verkeer overheen gaat, ook treinen.

We zijn er eerst onderlangs overheen gelopen en vervolgens bovenlangs weer terug,

je hebt zo een mooi uitzicht over de rivier.

Weer terug bij de porthuizen liepen we langs het “Kopke” porthuis, waar we thuis diverse flessen port van hebben liggen, uit het jaar 1980 (ons trouwjaar).We dachten dat deze nog jaren houdbaar waren, maar het blijkt dat we ze snel op moeten drinken, want de kwaliteit kan achteruit gaan. (Afblijven Marcel, jij hebt je eigen port!!)

Daarna hebben we nog een korte rondleiding gehad bij Offley port en ook daar wat geproefd,

waarna we weer langs de Douro teruggereden zijn naar de camping.

Verslag 37

Zaterdag zijn we niet van de camping weggeweest, we genieten van ons plekje, het uitzicht en het mooie weer. Regelmatig komen er boten voorbij, zelfs de grote boot de Sluizer (Moeke Mooren, Appeltern) komt langs (!!).

Wim gooit zijn hengel weer uit en vangt 2 grote vissen,

die ’s middags gelijk genuttigd worden, ze smaken prima!

(Ook vanmorgen had hij er weer een te pakken!  groot he).

Elk half uur speelt het carillon van een kerk hier in de buurt een leuk wijsje, wat je tegenwoordig niet vaak meer hoort. Ook de Nederlandse taal hebben we al ruim een week niet meer gehoord, er zijn hier überhaupt weinig toeristen. Het is alleen Engels of Portugees wat hier gesproken wordt, wij vinden het Portugees veel op Russisch lijken, in ieder geval heel anders dan Spaans.

Vandaag, zondag, hebben we een prachtige rit gemaakt langs de Douro,

de rivier kronkelt tussen de bergen door, deze zijn mooi groen en regelmatig is er een stuk begroeit met druivenstokken, waarvan de meeste druiven voor de porto wijn zijn.

Het was vrij druk op de weg, vooral met wielrenners, waarvoor het een schitterend gebied is, want de weg heeft niet alleen veel bochten, hij gaat ook van hoog naar laag: het ene moment zit je op gelijke hoogte met het water, het volgende moment zit je weer hoog in de bergen. De zon laat ons weer niet in de steek en zorgt voor de heerlijke temperatuur van 25 graden. ’s Middags luieren we weer op de camping, waar weer allerlei boten langs varen, het doet ons denken aan ons stekkie op camping “de Maasterp”, waar we over een maand de caravan weer neer zetten.

Verslag 38

We zijn weer in Spanje, in Galicie, de noord-westelijke punt van het land. Bij het plaatsje Portonovo staan we op camping Playa Paxarina, waar we een plek pal aan zee hebben met uitzicht op 2 baaien.

De kust hier is ingesneden door vele ria’s, een soort fjorden, afgewisseld met dennenheuvels en dit gebied heet Rias Baixas. Het is hier knap warm, we hoorden op de televisie dat we hier op dit moment het beste weer van heel Spanje hebben, ruim 24 graden! Vanuit onze luie stoelen kijken we op de ruige kust, met voor ons een bewoond eiland (Illa de Ons), we zien de vissersboten voorbij varen en ook de zon onder gaan;          we hebben weer een pracht plek!

Gister hebben we alleen een wandeling langs de kust gemaakt, maar vanmorgen zijn we de auto weer ingestapt om de omgeving te gaan verkennen. Overal waar je rijdt zie je grote granieten stenen liggen en de huizen en omheiningen zijn ook allemaal van graniet gemaakt. Wat je hier ook ziet zijn oude graanschuren, horreo genoemd, op stenen palen, zodat de ratten niet bij het graan kunnen komen.

De mensen leven hier van de visserij en de mosselkwekerij. We zijn langs de kust naar O Grove gereden, waar het bij de vissershaven flink druk was.

De boten voeren af en aan vol met mosselen, welke aan de wal in grote bakken werden geschept, om vervolgens schoongemaakt te worden. Een eindje verderop, waren vissers bezig hun netten van wier te ontdoen waar inktvissen ingezeten hadden. De inktvissen werden ter plekke doorgeslagen en schoongemaakt, waarna de visser, met zijn inktzwarte handen, ze in zee verder schoonspoelde.

We zijn doorgereden naar Illa de Toxa, een klein eilandje dat door een brug met het vaste land is verbonden. Er stond een apart kerkje, wat helemaal met jakobsschelpen is bedekt.

Ook waren er verschillende kraampjes met leuke handgemaakte schelpenkettingen, waarvan ik er een paar gekocht heb.

Omdat we allebei gek zijn op vis, hebben we een visrestaurantje opgezocht, wat nog niet meeviel, want het toerisme moet nog op gang komen, haast alles is nog gesloten. We vonden er een bij de haven in Portonovo. De menukaart was alleen in het Spaans, dus hebben we met handen en voeten uitgelegd dat we mosselen wilden eten, ze smaakten heerlijk en waren ook veel groter dan in Holland. Daarna hebben we nog de specialiteit van de streek besteld, dit bleek een rog (of manta) te zijn: een heel platte vis die uit milimeters dunne laagjes bestaat en een soort kamachtige graadjes heeft, hij smaakte erg lekker!

Weer terug op de camping zagen we op zee 6 dolfijnen voorbij zwemmen, dit is de tweede keer in de vakantie dat we deze dieren zien.

We hebben weer tot half negen buiten gezeten, kijkend naar de sterrenhemel en met het geruis van de golven op de achtergrond.

Verslag 39

Gisteren, woensdag 18 maart, zijn we nog een dagje in Portonovo gebleven. We hebben nog steeds schitterend weer en zijn van ’s morgens vroeg (9 uur) tot ’s avonds laat (half 10) buiten, in korte broek en hemdje. ’s Morgens heb ik de wasmachines maar eens opgezocht, want er lag niet veel schoons meer in de kast (dit was tevens de laatste keer deze vakantie!)

en ’s middags zijn we afgedaald naar het strandje vlakbij de camping.

Het is toch ongekend om half maart op een mooi strandje te liggen zonnen, zonder kippenvel!

Ook zagen we weer dolfijnen zwemmen, die komen duidelijk op alle vis af, die de vissers ook proberen te vangen.

’s Avonds zagen we weer de zon in al zijn pracht ondergaan, ondertussen genietend van een lekkere maaltijd (door Wim bereidt) met een lekker wijntje erbij. Zo kun je het lang volhouden…

Maar vanmorgen zijn we weer verder getrokken, want over 2 weken willen we thuis zijn en we hebben nog een lange weg te gaan. We hebben weer zo’n 300 km. gereden, zijn de noord-westelijke hoek van Spanje nu om en zitten nu in de streek Asturie aan de Costa Verde.

Het havenplaatsje hier heet Luarca

en de camping, met Nederlandse eigenaars, heet Los Cantiles.

We wilden natuurlijk weer een zonnig plekje op de camping, met uitzicht, maar de vrouwelijke beheerder vertelde dat je of zon en gebruik van je satellietschotel had op een veldje zonder uitzicht, of uitzicht zonder zon of satellietontvangst…We hebben het dus alle drie!

Er was een prachtig plekje waar wat bloembakken voorstonden en daar staat nu onze caravan, met de hele dag zon en uitzicht op de zee met z’n kliffen…, soms moet brutaal zijn!

Dit is het uitzicht vanaf ons plekje….

 

en zo ziet het er ’s avonds uit……als een mystiek sprookje, zoals omschreven in de boeken van Tolkien, Marcus Heitz (de  Dwergen) of Bernhard Hennen (de Elfen).

Verslag 40

We staan nog steeds in Luarca en het is inmiddels zaterdagavond. We hebben hier zeer wisselend weer gehad: donderdagavond begon mistig, wat op de foto te zien was en de hele avond en nacht heeft de misthoorn bij de haven geloeid. Gistermorgen was de lucht nog steeds heiig en hadden we een waterig zonnetje.

We zijn het stadje gaan verkennen, je kijkt van bovenaf prachtig op de haven,

 

 

waar de vissersbootjes hun vangt afleveren.

 

’s Middags werd het weer lekker en konden we buiten bij de caravan zitten tot zonsondergang,

het is wel een stukje frisser dan een paar dagen terug, maar nog altijd stukken beter als dat het in Holland is.

 

(Dit is mijn uitzicht vanuit de caravan)

Ook vanmorgen begon het meteen zonnig, alleen nu is het gaan waaien en het gaat van uur tot uur harder.

We hebben een mooie autotocht door de bergen gemaakt, waar je nog niets merkte van de wind.

Vervolgens hebben de heuvel met het kerkje, waar wij op uitkijken, bezocht en daarna hebben we nog tot 6 uur buiten gezeten. We hadden inmiddels ieder 2 jassen aan en koude handen, maar de zon scheen nog zo lekker, zonde om binnen te zitten!

Morgen trekken we weer verder richting het oosten.

 

(vlak voor de bomen staat onze caravan, vanaf de kerk gezien.)

Verslag 41

Het heeft gevroren vannacht, min 2,5 graden! en dat half maart, in Spanje! Maar we staan ook niet meer direct aan zee, we hebben nu een plekje aan de voet van de Sierra del Cuera, vlakbij de Picos de Europa (camping El Mirador de Llavandes in Ribadedeva). Gisteren zijn we hier aangekomen en eigenlijk was de camping gesloten, wegens werkzaamheden, maar we hebben toch een mooi plekje kunnen vinden, weer uit de wind in de zon. Het werd toch nog ruim 20 graden (in de schaduw, uit de wind) en ’s middags hebben we dan ook lekker buiten gezeten met uitzicht op de bergen.

Alleen vannacht was het dus flink koud, we hebben de vloerverwarming de hele nacht aangehouden en in de caravan was het vanmorgen 9 graden, dus hebben we de gaskachel maar aangedaan en zijn weer onder het dekbed gekropen. Maar om half 11 zaten we weer in de zon te ontbijten, daarna zijn we gauw op pad gegaan, om een schitterende trip door de bergen te maken,

langs diepe kloven, heel hoge bergentoppen en de wegen waren soms zo smal dat je elkaar amper kon passeren, er stroomt een rivier langs de weg

en ook ligt er nog sneeuw op de toppen van de Picos de Europa.

In het plaatsje Potes hebben we rondgewandeld,

er staan prachtige oude huizen en er liggen mooie stenen bruggen over de rivier.

Daarna zijn we naar Fuente Dẻ gereden waar een kabelbaan je 900 meter omhoog brengt naar een rotsplateau vol kraters en met een prachtig uitzicht,

inmiddels waren we op een hoogte van 1823 meter.

Er lag nog volop sneeuw en we hebben er heerlijk een stuk op gewandeld,

het was totaal niet koud, want de zon deed flink z’n best. In de verte zagen we een gems liggen,

laten zagen we er nog een paar lopen, ze klimmen zo tegen de schuine bergen op. Onderweg hebben we (weer in het zonnetje) bij een klein restaurantje de regionale specialiteiten geproefd: cabrales, een blauwe schimmelkaas, lekker met een wijntje en daarna allebei een stoofpotje van vlees en witte bonen (fabada), erg lekker!

We zijn inmiddels allebei wel een paar kilootjes aangekomen!

Op de terugweg kwamen we langs een proeflokaal van de orujo, een plaatselijke sterke drank (50 % alc.), die we erg op grappa vonden lijken. Maar ze hadden ook nog diverse andere likeuren, o.a. met koffiesmaak (17%) en die waren erg lekker,

daar liggen nu een paar flesjes van achterin de auto. Al met al hebben we weer een heerlijk afwisselend dagje gehad.

Verslag 42

Dinsdag 22 maart was een vrij bewolkte dag. ’s Morgens zijn we naar het plaatsje San Vincente de la Barquera gereden,

een leuk stadje aan zee met een kasteel, oude kerk en een stadsmuur.

 

 

Vervolgens hebben we het strand van La Franca bezocht, wat vlakbij de camping ligt

 

 

en daarna hebben we nog tot een uur of 4 buiten gezeten, toen werd het echt te fris en hebben we de rest van de dag binnen doorgebracht.

Woensdag scheen gelukkig de zon weer volop en hebben we 300 km. gereden in en om Parque National de los Picos de Europa. We hebben weer genoten van de wisselende natuur: eerst zijn we naar Poncebos gereden, vanwaar je met een kabeltreintje,

 

 

via een tunnel, 2200 meter dwars door de bergen heen rijdt en weer buiten komt bij Bulnes, een heel oud dorpje, dat midden tussen de bergen ligt.

 

 

We hebben er een korte wandeling naar een uitkijkpunt gemaakt en natuurlijk het kleine plaatsje bekeken en uitgebreid op de foto gezet.

 

 

Er liepen daar meer dieren dan mensen rond.

 

 

Weer terug bij de auto zijn we via Covadonga, waar een prachtige grote kerk staat samen met een beeld van Pelayo de krijger,

 

 

naar het bergmeer Lago Enol gereden.

 

Dit ging via heel smalle, slingerende wegen vrij steil omhoog.

Voor we het wisten reden we in de sneeuw en zagen we alleen de toppen van de bergen nog.

 

We moesten de zelfde weg weer helemaal terug en zijn daarna richting Riano gegaan, via diepe kloven net als 2 dagen daarvoor. Ook hier stroomde een rivier vol koud bergwater (Rio Sella) en was het weer een heel geslinger tussen de bergen. Langzaamaan veranderde de natuur, we gingen weer hoger, er lag weer sneeuw aan de kant van de weg

en de bergen kregen een groene kleur. Ineens lag er een heel groot meer voor ons,

aan alle kanten omsloten door besneeuwde bergen, prachtig om te zien.

 

Dit meer werd helemaal niet genoemd in de boeken, maar het was toch echt geen “kleintje”.

Onderweg hebben we diverse dieren op de weg gezien: geiten, koeien, een grote kudde schapen

en zelfs 3 paarden, die rustig midden op de weg het zout van het asfalt likten.

 

Vanaf het meer moesten we nog een flink eind rijden voor we thuis waren en we wilden dan ook in het restaurantje, dat bij de camping hoort, gaan eten. Om 8 uur waren we terug maar helaas was de keuken door de week gesloten en moesten we op zoek naar wat anders. In een dorpje verderop vonden we na lang zoeken een gelegenheid, waarvan de keuken nog open was. Dit bleek een specialiteitenrestaurant: ze hadden een hele menukaart met gerechten met als basis Angulas! Blijkbaar iets heel speciaals, het was niet goedkoop en ook maar in een korte periode te krijgen. Ik had opgezocht dat angulas “aaltjes” waren, dus wij dachten een lekker gerecht met paling te krijgen. Wim had het in combinatie met een andere vissoort, ik met ei en asperges. We keken wel raar op toen ons eten kwam: angulas zijn baby-palinkjes, niet groter dan gekookte taugé en ze smaken eigenlijk nergens naar! De gerechten op zich waren prima, maar vrij weinig, ik had nog wel twee van die porties opgekund (gelukkig kregen we er broodjes bij om de maag te vullen!). We maakten er maar grapjes over: deze vis is zo duur omdat je hem met een theezeefje moet vangen!

Dit was dan wel het duurste etentje van de vakantie, maar bij thuiskomst had ik nog trek en heb ik eerst een flink stuk kaas uit de koelkast gehaald!

Vandaag, donderdag, zijn we weer verder getrokken naar het oosten, we zitten nu in Baskenland. Ze hebben hier een eigen taal en alles staat in 2 talen op de verkeersborden geschreven, net als in Friesland. We staan op camping Orio, in de gelijknamige plaats, vlak aan zee.

De zon schijnt nog steeds, maar er staat een frisse zeewind. Zo kunnen we langzaamaan wennen aan de temperatuur in Holland!

Verslag 43

We zijn maar kort in Baskenland geweest, maar wat we ervan gezien hebben was mooi en ook is de bevolking erg vriendelijk. Van de eigenaar van de plaatselijke SPAR kregen we allerlei informatie, op papier gezet, van de omgeving: via een mooie route door de bergen kwamen we in Zarautz, een kustplaats met een breed strand en daarvandaan liep een weg langs de zee naar Getaria, waar een grote rots in zee een soort schiereiland vormde.

’s Morgens heb ik de laatste DVD gepost, de correos was moeilijk te vinden, maar een aardige mevrouw loodste me door allerlei smalle straatjes van Orio, al die tijd Spaans sprekend en bracht me netjes bij het postkantoor! Bij een hotel tegenover de camping kregen we, nadat we een drankje hadden besteld, de code van hun internetverbinding en konden we zo het net op en de mail (10 pagina’s) verzenden. Zo zagen we dat het de volgende dag, zaterdag, zou gaan regenen en dat het bij Bordeaux mooi weer moest zijn. We hebben ’s middags nog heerlijk in het zonnetje gezeten, in de korte broek, maar ’s nachts begon het heel hard te waaien en te regenen en de volgende morgen zijn we met regen en een grauwe lucht vertrokken uit Spanje.

Met zoals gewoonlijk de TomTom aan, reden we het stadje Orio uit, richting snelweg. Helaas was de toegangsweg ernaartoe afgesloten en werden we de bergen ingestuurd, waar we niet meer konden draaien en een hele bergpas hebben gereden voor we uiteindelijk op de snelweg uitkwamen. Dit was tevens de laatste berg, want zodra we de grens over waren, werd het land een stuk vlakker. Tot aan Bordeaux reden we door vlakten met veel naaldbomen, waarvan er ontzettend veel afgebroken waren, of met kluit en al plat lagen. Later hoorden we dat hier half januari een windhoos overheen getrokken is, met een snelheid van 260 km. per uur. Ondertussen klaarde het weer helemaal op en hadden we weer een blauwe lucht, wel met wat wolken.

We zijn doorgereden tot Pons, een klein dorpje vlak bij Cognac.

De camping heet: Moulins de la Vergne en wordt beheerd door twee Nederlandse gezinnen. Ze hebben hier echt een klein paradijsje opgezet: we hebben een prachtig plaatsje met uitzicht op bloeiende bomen,

er lopen een paar paarden rond,

een riviertje stroomt langs een leuk terrasje

 

 

en ze hebben een heerlijk, gezellig ingericht restaurant.

 

We hebben er gisteravond gegeten en Wim gaf al aan dat hij niet meer wil koken in de vakantie, dus vanavond zitten we hier weer! We staan hier rondom in de wijngebieden en van de vriendelijke camping-eigenaars kregen we het adres van hun wijnleverancier, waar we net een kleine proeverij hebben gehad.

We hebben er een paar flessen Pineau de Charentes gekocht, dit is wijn gemengd met cognac, waar de streek hier om bekent staat.

Daarna hebben we het plaatsje Pons bekeken, waar diverse oude gebouwen staan.

 

 

 

Ik zit nu buiten dit verslag te typen, de vogeltjes fluiten volop en er staat een glas Pineau naast me, wat wil je nog meer!

Verslag 44

Het is inmiddels maandag 30 maart en onze vakantie is bijna afgelopen, dit is waarschijnlijk het op een na laatste verslag.

Gisteravond hebben we opnieuw heerlijk gegeten in het restaurant van de camping,

 

het was er, in tegenstelling tot zaterdagavond, totaal niet druk. Er was slechts 1 ander koppel aanwezig en we raakten met deze Hollanders aan de praat. Het was erg gezellig en we hebben samen een paar Pineaus gedronken, het drankje wat we die dag ook gekocht hadden bij de proeverij. Het stel is later nog mee geweest naar onze caravan, waar we de rest van onze fles Pineau soldaat hebben gemaakt. De nachtelijke hemel was weer heel helder en vol met sterren, wat als resultaat had dat het -2 graden was vannacht.

Vanmorgen zijn we naar Saintes geweest, een historische stad waar we een oude arena,

l’arc de Triomphe

en een mooie kerk bezichtigd hebben.

  

Daarna zijn we doorgereden naar de plaats Cognac en hebben bij Hennessy cognac een rondleiding van een uur gehad.

We begonnen met een heel korte boottocht naar de andere kant van de rivier de Charente,

 

waar de kelders met de vaten ”levenswater” lagen te rijpen.

 

We kregen er uitleg over o.a. distilleren, het maken van de houten vaten en het mixen van de verschillende blends.

 

Het was heel interessant en weer heel anders dan bij de sherry en port rondleidingen. Natuurlijk hebben we ook cognac geproefd, ook al is dat aan mij niet besteed.

Wim heeft verschillende 2 soorten (de een was ouder dan de andere) geprobeerd en vond ze heel lekker. We hebben er niets gekocht, want er hangt een aardig prijskaartje aan die flessen!

Daarna hebben we nog even buiten gezeten op de camping, maar de wind is erg fris en de zon heeft niet zo veel kracht.

Morgen hebben we een lange reis voor de boeg en hopen in de buurt van Parijs uit te komen, vervolgens hebben we nog zo’n 600 km. te gaan, dus woensdag of donderdag zijn we weer thuis!

We hebben een prachtige gevarieerde vakantie gehad en kijken er met veel plezier op terug.

Verslag 45

 We zijn weer thuis, de vakantie zit er op. Het is vandaag donderdag 2 april, eergister zijn we vertrokken uit Pons en hebben die dag zo’n 450 km. afgelegd. We hebben gereden tot half vijf, met een uurtje pauze tussen de middag (lekker in het zonnetje gezeten) en zijn toen neergestreken in Monnerville (60 km. onder Parijs), op camping le bois de la justice. Zoals de naam al zegt stonden we in een bos, de zon was snel verdwenen achter de bomen en ook kon de satellietschotel geen signaal ontvangen. ’s Nachts was het weer knap fris, maar we zijn ’s morgens toch vroeg opgestaan en om kwart voor negen reden we de poort al uit.

Woensdag begonnen we met een kleine file, maar verder verliep de tocht voorspoedig. Om half 2 waren we al in de Ardennen, waar we een mooie camping hadden gevonden aan een snel stromend riviertje. Vanuit het centrum van Bohan-sur-Semois rijd je zo naar camping “Confort”, alleen reden wij te ver door: de weg werd steeds smaller, met aan de ene kant de rivier en aan de andere kant een berg. Wim heeft de caravan af moeten koppelen om te kunnen draaien, maar met behulp van de mover is het goed gekomen. We hadden een prachtige plek op de bijna verlaten camping,

hier hadden we nog wel een paar dagen willen staan, maar het houdt een keer op!

Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn!!

 

Wist je dat…..

 

–        we 29 verschillende campings hebben gehad

–        de goedkoopste camping 11,50 euro kostte

–        we 3 keer in de sneeuw hebben gelopen

–        Wim dit jaar maar 3 vissen heeft gevangen, die we ook opgegeten

hebben

–        de duurste camping 24,50 euro kostte

–        we koeien, veel schapen, geiten, honden en zelfs paarden op de

weg hebben gezien

–        Wim dit jaar flink door zijn enkel is gegaan en er nog steeds last

van heeft

–        we 12500 km. hebben gereden

–        we 5 verschillende grotten bezichtigd hebben

–        stierenvechten een echt volksvermaak is in Spanje

–        wij het nooit meer willen zien

–        Wim de meeste dagen gekookt heeft in de vakantie

–        we ruim 2100 liter benzine/gas verreden hebben

–        ik elke dag alleen afgewassen heb

–        ik daar dus helemaal geen hekel aan heb (Wim wel!!)

–        we 433 foto’s in ons verslag verwerkt en verstuurd hebben

–        je in Spanje totaal geen autogas kunt tanken

–        we allebei een aantal kilo’s zijn aangekomen

–        we 114 potjes Triominos hebben gespeeld, stand 61-53 voor mij

–        de bergen in Spanje erg mooi zijn

–        we 9 keer alleen, of bijna alleen, op een camping gestaan hebben

–        Wim 5 konijnen op heeft deze vakantie

–        de reis ons heel goed bevallen is en we waarschijnlijk volgend

jaar weer gaan

–        dit het einde is van het verslag