Onderstaand het verslag van een groepsreis met Vagebond naar Marokko 2014,

vanaf  Tarifa zijn we met 19 campers en 2 caravans overgestoken naar Marokko.

(in totaal hebben we deze vakantie 11000 KM afgelegd )

———————————————————————————————————————————

Verslag 1

Maandag 10 februari zijn we weer aan een nieuwe reis begonnen: via België en Frankrijk gaan we naar Spanje, waar we ongeveer een maand rondtrekkend door willen brengen. Op 13 maart moeten we in de plaats Tarifa zijn, gelegen in het zuiden van Spanje. Hier ontmoeten we de groep van Vagebondreizen waarmee we een rondreis door Marokko gaan maken. Vorig jaar zomer, tijdens een reünie, hadden we afgesproken om met een groot gedeelte van de “oude” groep nog één reis te maken ! Helaas zitten er bij deze trip maar twee bekende koppels, voor de rest zijn het allemaal onbekenden…. We zien het wel, het is voor ons zo wie zo een heel ander soort reis, want de vorige keer hebben we met de combinatie auto-caravan gereden, nu doen we het met de 4WD-camper.

De eerste dag verloopt voorspoedig, we vertrekken tegen twaalven met een waterig zonnetje uit Dodewaard en komen tegen de avond aan bij Metz, in Frankrijk. Onderweg verslechtert het weer en in België worden we zelfs verrast door natte sneeuw en witte akkers langs de weg. Voor het eerst gebruiken we een (gratis) camperplek in het centrum van Metz, gelegen aan de Moezel en vlakbij een grote kerk, waarvan de toren precies verhindert dat onze satellietschotel werkt !

 

De kachel gaat aan en binnen no time is het behaaglijk in de camper. We vermaken ons met spelletjes en Wim kookt een lekker potje, ook moet de koelkast op gas, want we hebben natuurlijk geen stroom. Alles doet het feilloos en we zijn heel tevreden met ons huisje ! We besluiten om deze reis geen (of zo min mogelijk) tolwegen te rijden, we hebben immers tijd zat en met deze kleine camper kunnen we overal komen. We zien het helemaal zitten deze vakantie…..

Helaas gaat dinsdag alles een beetje minder goed: tegen de middag loopt ineens de controlemeter van de koelvloeistof gevaarlijk hoog op en ook komt er allemaal stoom onder de motorkap vandaan…. foute boel !

We parkeren aan de kant van de weg en zoeken een adres op van de dichtst bij gelegen garage, die zich gelukkig maar anderhalve kilometer verderop bevindt in Luxeuil-les-Bains. Daar kunnen ze ons echter niet helpen en dus bellen we de ANWB om ons te laten verslepen naar een andere garage, zelf rijden is geen optie meer want het water dat net bijgevuld is loopt gewoon weer onder de auto uit.

Het sleepbedrijf, dat er met een half uurtje is, heeft de grootste moeite onze wagen op de trailer te krijgen: het trapje van de camper zit vrij laag en zorgt voor heel wat problemen, er moet zelfs een andere wagen bijgehaald worden.

Na ruim een uur kunnen we vertrekken en worden zo’n vijf kilometer verder afgezet !!! De auto gaat weer van de trailer, wordt in een garage gereden en daar moeten we wachten op een andere sleepwagen. We snappen er niets van en onze kennis van de Franse taal (Wim kent de taal helemaal niet en bij mij is van dat beetje “school” Frans ook niet veel meer over !) helpt niet echt en die Fransen spreken natuurlijk geen Engels ! Gelukkig belt de ANWB weer en het blijkt dat we bij een garage moeten zijn die ruim honderd kilometer noordelijker ligt.

Tegen vijven wordt de camper op de andere auto-ambulance getrokken en dit keer gaat dit vrij soepeltjes.

Na anderhalf uur rijden komen we aan in Baudricourt, een klein plaatsje vlakbij de tolweg A31. We worden afgezet bij een hotel-restaurant, want we mogen niet in onze camper slapen, deze wordt op een beveiligd terrein bij de garage neergezet. We kunnen nog wel even wat spulletjes uit ons huisje halen, wat nog een hele toer is zo bovenop een trailer !

Het is nu woensdagmiddag en we weten inmiddels iets meer: de waterpomp heeft het begeven. De motor van de camper was thuis helemaal nagekeken en het is gewoon toeval dat de pomp nu kapot is, het is geen fout van onze garage ! Morgen wordt er een nieuwe waterpomp ingezet en als het goed is kunnen we dan tegen drieën weer rijden. We boeken nog een nachtje bij in het hotel en komen hier de dag wel door. Wim heeft inmiddels contact gehad met iemand van onze reisverzekering Interpolis (het blijkt dat de ANWB niets vergoedt omdat we geen “camper-supplement” bij ze hebben !): de sleep- en hotelkosten worden vergoed, helaas komt de waterpomp voor eigen rekening, maar dat is logisch.

Hopelijk kunnen we dus morgen verdergaan met onze reis en blijft het bij deze onderbreking.

We waren eigenlijk niet eens zo verbaasd dat er iets mis ging, bijna elke vakantie komen we wel bij een garage terecht !!

Verslag 2

Dit is het tweede en waarschijnlijk laatste verslag van onze reis naar Marokko !

Het is inmiddels donderdagavond en tot voor enkele uren terug waren we nog heel positief. Tegen vieren zou de camper klaar zijn en het was de bedoeling dat we dan nog een stukje zouden rijden tot aan de plek waar we twee dagen terug opgepikt zijn. Tegen drieën kregen we echter een telefoontje van de ANWB dat er meer aan de hand was met de camper: de motor is kapot en niet te repareren. We hadden in Nederland een nieuwe distributieriem laten plaatsen en het blijkt nu dat er een onderdeel, een span- of looprol, verkeerd om gemonteerd is, daardoor is er iets uitgesleten in de motor en deze is nu “total loss”, de fout ligt dus tóch bij garage Kardol, volgens de Franse garage Potelle in Baudricourt ! We waren net uitgecheckt uit de kamer en zaten in de eetzaal een spelletje te doen tot het tijd was om verder te gaan, nu hebben we nog maar een nachtje bijgeboekt.

Dit wordt trouwens een kort nachtje…. Wim heeft heel wat telefoontjes gepleegd met de ANWB, Interpolis, Eurocross en garage Kardol en het komt er op neer dat we morgenmiddag weer thuis zijn !!!

Normaal duurt het een paar weken om de camper thuis te krijgen maar hij heeft kunnen regelen dat “ons huisje” morgen al vervoerd wordt naar Nederland, wij rijden met de sleepwagen mee (dat wordt heel gezellig achterin de cabine !), maar daardoor worden de kosten wel allemaal vergoed. (Gedeeltelijk door de ANWB en de rest door Interpolis.)

We worden morgenvroeg om vier uur (!!) opgehaald en rijden dan met twee Franse chauffeurs naar garage Kardol in Tiel, waar we dan (als het goed is) begin van de middag aankomen. Daar gaan ze dan kijken wat er mis is gegaan en of de fout wel bij hen ligt !!

We hebben al gebeld met het thuisfront en Dennis komt met de bestelbus naar Tiel, zodat we de meeste spullen en onze fietsen mee naar huis kunnen nemen. Het is flink balen allemaal, we hadden eigenlijk uit vóórzorg die distributieriem laten vervangen , hadden we dat maar niet gedaan ……we hebben deze reis maar één nacht in de camper doorgebracht en slapen morgen weer in ons eigen bed !! Maar ………..we zijn zelf gezond en materiaal is te vervangen !!

DIT WAS VOOR ONS DE KORTSTE REIS TOT NU TOE !!

Misschien komt er nog een vervolg…

Verslag 3

We zijn weer onderweg !…….. Het is inmiddels vrijdag 28 februari en de camper heeft precies twee weken bij garage Kardol in Tiel gestaan.

Nadat dinsdag de verzekeringsexpert al snel had bekeken dat de fout bij Kardol lag, werd er éindelijk gehandeld. Er werd een nieuw aluminium huis voor de motor besteld, waarvan er nog maar één op voorraad was bij de Opel-fabriek in Duitsland en deze kon pas vrijdag bij de garage zijn. We stelden nog voor deze zelf te gaan halen, want wij vonden alles veel te lang duren, maar dit was niet mogelijk. Vrijdagmorgen is Jan, de monteur, meteen aan de slag gegaan en deelde mee dat de camper ’s avonds weer klaar zou zijn. Echter, toen we zélf eind van de middag belden, kregen we te horen dat de motor niet genoeg druk had en dat er een lekkage via de koppakking was. Gevolg, de kop moest eraf en naar een revisiebedrijf en dat ging pas maandag gebeuren ! We zijn zelf bij het revisiebedrijf in Tiel geweest (ook de motor van onze oldtimer is er gereviseerd) en ze beloofden ons het binnen een dag klaar te hebben. Maandagmiddag kregen we telefonisch het bericht dat de kop niet gescheurd was en dat hij gelijk afgevlakt zou worden en daarna terug zou gaan naar de garage. Dinsdagmorgen kregen we opeens te horen dat de kop te krom was en dat er een nieuwe besteld was die dezelfde dag nog zou worden ingebouwd, zodat we woensdagmorgen konden vertrekken.

Helaas ontbraken er een paar onderdelen die op woensdag pas gehaald konden worden en toen alles op z’n plaats zat bleek na een proefrit dat de motor stotterde. Er werd direct besloten een nieuw brandstoffilter te halen en te plaatsen en dan zou de camper tegen drieën in Dodewaard afgeleverd worden !

Niet dus ! De motor stotterde nog steeds, nu lag het aan de injectors. Ook deze moesten weer naar een ander bedrijf, dit keer in Veenendaal, om gereviseerd te worden en pas donderdag zouden ze in de loop van de middag terugkomen. Gister kregen we tegen vijven een telefoontje dat er verkeerde hulzen waren geleverd, het bedrijf in Veenendaal was inmiddels gesloten, dus pas vanmorgen konden deze gehaald worden.

Daarna zou het nog ongeveer twee en een half uur duren voor alles weer ingebouwd was, dus tegen de middag is de camper klaar. En inderdaad….. tegen enen vandaag kwam hij eindelijk aan in Dodewaard !! Alles wat nog in ons “huisje op wielen” moest stond klaar en om half twee reden we al weg richting het zuiden. Onderweg hebben we heel wat keren op de temperatuurmeter gekeken, maar hij bleef gelukkig erg laag !!

Het zijn rare weken geweest die ons weer enkele extra grijze haren hebben opgeleverd. We hebben veel opbeurende mails en telefoontjes gehad en ook diverse goede adviezen gekregen, onze dank hiervoor. We hebben uitgerekend dat dit hele “geintje” tussen de zeven en acht duizend euro kost !! Gelukkig zijn hier verzekeringen voor en kost het ons niets, alleen een hoop stres en de vakantie is wat korter, maar we kunnen nog op tijd in Tarifa zijn voor de overtocht naar Marokko.

We zijn om half zes gestopt in Bastogne en wilden daar op een camperplaats gaan staan. Helaas was er een grote tent opgebouwd waar een hoop herrie uit kwam, het is namelijk carnavalstijd ! We zijn een stukje zuidelijker gereden en staan nu op een camping in Arlon.

Vannacht slapen we voor de tweede nacht deze reis in onze camper, hopelijk volgen er nog vele !

Verslag 4

We hebben gisteren lekker door kunnen rijden, ook al was het goed druk op de wegen vanwege de vakanties, en zijn aan het begin van de avond uitgekomen op een camperplaats in het plaatsje Donzère bij de Ardèche, ruim duizend kilometer van huis.

Voor we gingen slapen hebben we nog naar Dodewaard gebeld, want Marcel wordt vandaag 31 jaar. Vorige week zondag hebben we dit al samen gevierd, nu waren z’n vrienden er en ook Dennis was aanwezig.

Vanmorgen werden we wakker met een strak blauwe lucht en de zon scheen volop, daar wordt je gelijk vrolijk van. Na drie en een half uur rijden kwamen we aan bij het UNESCO stadje Carcassonne, een middeleeuwse citadel met diverse wallen en torens.

Drie jaar geleden zijn we hier in januari geweest, maar toen was het erg koud met somber weer, nu was het er gezellig druk.

Na een paar uur hadden we het wel bekeken en zijn toen nog een stukje door de mooie Langedoc-streek gereden, waar we tegen vijven aankwamen bij het dorpje Esperaza. We staan weer op een gratis camperplek vlakbij een snelstromend riviertje, als al die camperplaatsen zo mooi zijn hebben wij geen camping meer nodig !

Verslag 5

Nadat we vanmorgen een prachtige tocht door de noordkant van de Pyreneeën hadden gemaakt, waarbij we regelmatig de besneeuwde toppen zagen, kwamen we uit bij de Côte Vermeille aan de Middellandse Zee. Dit is het mooiste stuk van de hele Languedoc-Roussillon en loopt door tot de Costa Brava in Spanje.

Het was inderdaad een schitterende route langs de kust met veel slingerwerk en prachtige uitzichten. Bij het leuke vissersplaatsje Collioure zijn we gestopt en hebben er heerlijk gewandeld, al zou je aan de haven bijna wegwaaien.

Het omvangrijke Château Royal domineert er aan zee en is zelfs gedeeltelijk havenmuur. We zijn Spanje dus via de smalle kustweg binnengekomen, weer eens iets anders dan via de snelweg.

Na nog een uurtje rijden zijn we gestopt in Sant Feliu de Guixols, we staan hier weer op een camperplek maar deze stelt niet veel voor. We staan mannetje aan mannetje en ook zette de buurman de generator aan, wat ruim een uur voor irritante herrie zorgde.

We zijn nog even naar zee gelopen, met de jas aan, want de temperatuur komt nog niet boven de twaalf graden. We rijden morgen gewoon weer verder naar het zuiden !

Verslag 6

Gisteren was een heel aparte dag: het was de bedoeling om verder zuidwaarts te gaan, maar twee dagen terug ontdekte Wim dat de accu’s in de camper niet bijlaadden. We hebben hier, net voor we weg gingen, een metertje voor laten plaatsen, anders hadden we dit nog niet eens ontdekt. Nu zagen we gistermorgen dat er op de camperplaats een Duitser staat, die voor z’n levensonderhoud andere camperaars helpt met technische problemen, dus heeft Wim gevraagd of hij naar onze camper wilde kijken.

De techneut is uren bezig geweest, heeft een nieuwe draad getrokken, zekeringen vervangen, enz, enz. Tegen enen was het echter gefikst en toen bleek dat hij óók nog verstand had van computers, ons tweede probleem in een paar dagen tijd: we kunnen onze verslagen namelijk moeilijk verzenden ! Daar heeft hij vervolgens nog een paar uur tijd aan besteed en ook hiervoor vond hij de oplossing !

In de tussentijd waren er diverse campers vertrokken en ook kwamen de eerste nieuwe al weer aan rijden. Opeens zagen we een heel bekende wagen met Roel en Janna erin. Met hen hebben we al twee reizen gemaakt en bij de Marokko reis zijn ze ook van de partij. We wisten dat ze onderweg waren, maar dat ze uitgerekend dezelfde camperplaats opzoeken….. en normaal gesproken waren wij alweer vertrokken !

Het weerzien was allerhartelijkst en gelijk weer heel vertrouwd. We hebben heel wat afgekletst, heerlijk zittend in de zon, want het weer was gisteren prima. (Zij hadden de dag ervoor nog in de sneeuw gereden in Frankrijk !) .

Tegen vieren zijn we, ieder voor zich, naar het stadje gelopen. Wim en ik hebben een terrasje gepakt aan de haven en in de warme zonnestralen een wijntje gedronken met tapas erbij. Voor het eerst voelden we ons helemaal relaxed en kwam het echte vakantiegevoel boven.

’s Avonds hebben we tot half één bij Roel en Janna in hun camper gezeten en het was weer als vanouds, heel gezellig ! Natuurlijk was de alcohol ook aanwezig en het bekende drankje van Janna het HKT-tje moest weer geproefd worden ! (Ik was vanmorgen wel een beetje duf !)

De dag begon vandaag met regen maar langzaamaan kwam de zon tevoorschijn. We hebben tijdelijk afscheid genomen van Roel en Janna en gaan vandaag weer kilometers maken, de accu’s moeten weer opgeladen worden ! Na enkele uren rijden checkten we de accumeter en kwamen er toen achter dat er iets niet klopte: de accu’s waren totaal niet opgeladen. Wim heeft eerst nog wat zekeringen veranderd, maar ook dit hielp niet, we moesten dus weer een garage opzoeken ! Vanwege de lange siësta in Spanje konden we pas tegen half vier bij een garage terecht. Deze kon het probleem echter niet vinden en stuurde ons door naar Bosch Technische dienst. Daar kwamen ze erachter dat er gister iets niet goed aangesloten was, de “klussende Duitser” had het toch niet helemaal goed gedaan. Er werd weer een nieuwe draad getrokken en allerlei zekeringen en relais moesten vervangen worden. Waarschijnlijk is het indirect allemaal nog een gevolg van de grote motorstoring van drie weken terug. In ieder geval werkte alles weer volledig tegen zes uur ’s avonds, maar we kregen het advies om nog een flink stuk te rijden om de accu’s bij te laden.

Net voor zevenen kwamen we aan in Benicasim en staan daar nu op camping Azahar. De accu’s zijn inmiddels voor één vierde gevuld en vannacht worden deze verder gevuld met stroom. Als het goed is zijn morgenavond, na weer een dag rijden, de accu’s weer voor honderd procent gevuld en hoeven we de rest van de vakantie geen garages meer te zien !!

We hebben vandaag de eerste sinaasappelbomen gezien, al zijn bij de meeste de vruchten er al af. Ook hebben we, voor het eerst deze vakantie, een Mercadone supermarkt bezocht, we wisten nog dat ze daar verse garnalen en konijn in het assortiment hebben en deze liggen nu in onze koelkast !!

Verslag 7

Het is nu de derde maal dat we in Spanje zijn (ook in 2009 en 2011) en tevens staan we voor de derde keer op camping la Caleta in Las Negras. Nadat we gisteren 550 kilometer hadden afgelegd kwamen we tegen vijven aan in Parque Natural Cabo de Gata-Nijar. Vanaf de snelweg rijdt je eerst door een gebied vol met plastic tuinbouwkassen, geen mooi gezicht, maar daarna volgt een prachtig bergachtig ruig gebied dat eindigt bij Las Negras, een dorpje met allemaal witte platte huisjes en gelegen aan zee. De camping ligt in een dal wat als nadeel heeft dat de zon zich ’s morgens pas tegen negenen laat zien en iets over zessen weer verdwijnt. In de tussentijd blijft de warmte lekker hangen en tot nu toe hebben we hier altijd goed weer gehad, ook gisteren konden we dus nog een uurtje van de warme zonnestralen genieten.

De accu’s waren na de lange rit gelukkig weer helemaal vol en nu zorgen de zonnepanelen ervoor dat ze zo blijven. Vanmorgen hebben we eerst de omgeving her-verkend, het blijft een prachtig gebied met grillige rotsen langs de kust.

Er staat een frisse wind uit zee, toch hebben we de hele dag de korte broek aan.

De camper krijgt zowel van binnen als van buiten een flinke schoonmaakbeurt en verder doen we het vandaag kalm aan.

We kunnen de hele dag buiten leven en verdwijnen pas ’s avonds weer in ons huisje, waar het altijd weer gezellig knus is.

Verslag 8

Het is inmiddels zondagavond (9 maart) en we staan nog steeds op dezelfde camping en de camper is niet van z’n plek geweest. We zijn dan ook helemaal uitgerust en trekken morgen weer verder.

Gister hebben we de prachtige wandeling langs de kust, net als voorgaande keren, weer gemaakt en waarschijnlijk zijn veel van de genomen foto’s bijna identiek aan vorige trips.

Beide dagen hebben we een strakblauwe lucht maar er staat een harde frisse wind, waardoor Wim het vissen, wat hij hier zo graag doet, toch maar verstek laat gaan. We vermaken ons met een goed boek en ook heb ik alle was weer schoon op bed en in de kast liggen, door de harde wind was alles zo droog. De bakplaat is weer tevoorschijn gekomen en Wim heeft beide dagen buiten gekookt, hopelijk blijft dit de rest van de vakantie zo.

 Waarschijnlijk is het vandaag in Holland warmer weer geweest dan in Spanje, er wordt dan ook record op record gebroken: 20 graden op 9 maart 2014 in Nederland, ongekend !!

Verslag 9

Nadat we gistermorgen ruim honderd en zestig kilometer hadden afgelegd kwamen we aan bij het plaatsje Carchuna, vlakbij Motril, waar we Cees en Dicky, dorpsgenoten van ons, hebben opgezocht op camping Don Cactus. We hadden al diverse keren e-mail contact gehad en zodoende konden we elkaar nu ontmoeten.

We kwamen begin van de middag aan en hebben een heel gezellige dag gehad.

De mannen, ook beiden vertegenwoordigd in het plaatselijke mannenkoor, hebben samen nog een probleempje opgelost van onze camper: dit keer lekte hij water ! Het bleek dat een slangenklem van de pas aangelegde buitendouche niet goed genoeg aangedraaid was, hierdoor was al een natte plek ontstaan en deze was nu gaan druppelen. Wel moest hiervoor weer een console afgebroken worden, maar verder was het euvel snel verholpen. We hebben uren zitten kletsen in de zon, al moesten we op een gegeven moment verhuizen vanwege de harde koude wind.

Tegen de avond hebben we gezamenlijk gegeten in het campingrestaurant en nadien hebben we ontdekt dat je goed met z’n vieren in onze camper kunt zitten !!

Ook vanmorgen hebben we weer zo’n honderd en vijftig kilometer afgelegd en via Malaga zijn we richting Antequera gereden,

hier ligt het prachtige Parque Natural del Torcal. Het door regen en wind geërodeerde kalksteenplateau heeft de bizarste vormen aangenomen en je kunt hier heerlijk wandelen tussen deze rotsformaties.

Ook hier waait regelmatig een ijzige wind door de bergen, maar in de luwte is het prima toeven. We maken weer heel wat foto’s en genieten van de prachtige wandeling. We zien enkele gemzen, waarvan er twee zich onbespied wanen.

Nadien rijden we nog een uurtje door de bergen via allerlei smalle binnenwegen en komen uit bij Dos Alamos vlakbij Alora. Hier is een Nederlandse camperplaats waar je tevens een appartement kunt huren, alles ziet er erg gezellig uit. Tot zeven uur kunnen we buiten in de zon zitten en eten, daarna duiken we ons knusse huisje weer in !

Verslag 10

Er is weer iets kapot aan de camper en dit keer is het Wim’s eigen schuld ! Bij het verrijden van de camper was hij vergeten het pootje omhoog te doen, gevolg: hij is helemaal krom ! (Een bekend verhaal, zie vorige vakantie !!) Hij is op de camperplaats nog een tijdje bezig geweest met een hamer en ander gereedschap, maar het is nog steeds een “krom pootje”, morgen wil hij er verder aan sleutelen !

We hebben vandaag een prachtige tocht door de bergen gemaakt vanaf Alora, via Ronda naar Tarifa. Bij de kleine dorpjes met witte huizen zie je volop citroen- en sinaasappelbomen en verder staan er veel olijvenbomen in de dalen.

We hebben allerlei bergpasjes gereden, vaak met slechte wegen (kunnen we vast wennen aan Marokko) vol kuilen en stenen op de weg. Bij het plaatsje Ardales hebben we een verkeerde weg genomen en reden vrij steil (25%) omhoog, binnen no time keken we uit over het stadje met in de verte een groot stuwmeer. De camper had er totaal geen moeite mee !

Er volgde nog een mooie bergtrip door de Sierra de las Nieves die eindigde bij de stad Ronda, gelegen op een hoge kalkrots.

Hier zijn we alleen langzaam doorheen gereden en daarna volgde het laatste stuk tot onze verzamelplek voor de Marokko-reis: Tarifa, waar we tegen half vijf aankwamen. We zagen gelijk bekende gezichten en ook de eerste nieuwelingen hebben we al leren kennen.

Het is weer erg winderig op de camping, maar we hebben ons “vaste stekje” weer gevonden en staan heerlijk uit de wind, met uitzicht op zee en in de verte Afrika !

Verslag 11

Vandaag hebben we de laatste voorbereidingen getroffen voor onze reis naar Marokko. Ik ben nog even naar de kapper geweest, omdat ik bang ben dat er in Marokko geen dameskappers zijn, de vrouwen hebben immers allemaal een hoofddoek op met waarschijnlijk daaronder lang haar !

Ook Wim heb ik weer gekortwiekt en hij is nu echt gemillimeterd. We hebben flink inkopen gedaan, onder andere wijn en bier en ook is onze koelkast nu weer goed gevuld. Eenmaal terug bij de camping hebben we nog een tijdje op het strand gewandeld, waar we niet de enigen waren, ook de koeien genoten van het zand en de zon.

Daarna hadden we nog een paar uur voor ons zelf voor de eerste bijeenkomst begon van de groepsreis. Dit keer gaan we met negen en dertig personen op pad, dus het zal wel enkele dagen duren voor we iedereen bij naam kennen !  De kennismaking verliep in ieder geval erg gezellig en we hebben al heel wat reisgenoten gesproken. Wim is al als klusjesman gebombardeerd en heeft al enkele camperaars kunnen helpen.

En nu…. op naar Marokko !

Verslag 12

Gistermorgen zijn we om negen uur in colonne naar Algericas gereden vanwaar we overgevaren zijn naar Tanger Med in Marokko.

Tegen elven was iedereen aan boord en kregen daar de eerste stempels in ons paspoort. Eén ambtenaar moet voor alle passagiers de papieren regelen, dus je staat in een lange rij te wachten op je beurt. De vaart verliep voorspoedig: er was weinig wind en dus een vrij gladde zee, Wim had niet eens een reistablet nodig.

Al vrij snel zagen we in de verte de rots van Gibraltar uit zee steken.

Eenmaal in Marokko ging het minder snel, we hebben ruim anderhalf uur in de rij gestaan voor we de douane gepasseerd waren, alles ging even langzaam en de Marokkaanse auto’s moesten hun hele hebben en houwen uitpakken en ze hébben wat bij zich !!

Het scheelde dat we de klok een uur terug konden zetten, er is één uur tijdverschil met Spanje !

We hebben een stuk langs de kust gereden, waar veel luxe appartementen stonden en ook passeerden we een berggebied, uiteindelijk kwamen we aan in Oued Laou, een kleine badplaats, waar we met z’n allen op een parkeerplaats overnacht hebben. Onderweg zagen we veel politieagenten op kruisingen staan, maar ze laten ons allemaal passeren en besteden totaal geen aandacht aan de campers. Omdat het vrijdag is, een rustdag voor de islamieten, was het vrij druk op straat: de jeugd is net zo gekleed als bij ons, de ouderen lopen in lange gewaden en de vrouwen hebben een hoofddoek om, verder ziet het er nog vrij westers uit,  landinwaarts verandert dit. ’s Avonds hebben we met de groep koffie (of thee) gedronken in een plaatselijke gelegenheid, om zo elkaar wat beter te leren kennen, we hebben ons er prima vermaakt.

(John had vanmorgen voor ieder van ons een warm Marokkaans brood, vers van de bakker.)

Vanmorgen was het, in tegenstelling tot gisteren, prima weer en de temperatuur liep al snel op naar de twintig graden. Nadat we een klein stukje afgelegd hebben komen we langs een grote soek (markt), waar van alles verhandeld wordt, je kijkt je ogen uit !

Het had er pas geregend en je liep gewoon door de modder te struinen tussen de vele stalletjes met groenten en fruit, versgeslachte kippen, rundvlees, vis, allerlei schoenen, kleding en huishoudelijke artikelen, ook was er een levendige handel in geiten.

Ik had mijn fototoestel gewoon om m’n nek hangen en heb zo foto’s gemaakt, want ik wist dat het niet op prijs gesteld werd dat er gefotografeerd wordt. We hebben er nog aardbeien gekocht en verse munt.

Nadien hebben we een prachtige tocht door het Rifgebergte gemaakt, waar we regelmatig gestopt zijn om foto’s te maken, onder andere van de Wadi Laoukloof.

Ons einddoel was camping Azilan hoog gelegen bij de stad Chefchaouen, waar we tegen de middag al aankwamen. Hier hebben we vanmiddag heerlijk in de zon gezeten en nog nagenoten van de vele indrukken van Marokko !

Verslag 13

Vandaag, zondag 16 maart, hebben we de stad Chefchaouen verkend: vanaf de camping is het een flinke wandeling via een steile afdaling, waardoor de knieën nog lang natrillen !

Eenmaal beneden wandel je door smalle straten met wit en blauwgekalkte huizen, kleine pleintjes en veel winkeltjes. We lopen over een overdekte vismarkt, die je al van verre ruikt en weer wordt er veel verse groente en fruit te koop aangeboden.

Maar het mooiste is toch de oude medina en Place Uta el-Hammam, het centrale plein waar alle straten samenkomen. Het is er goed druk met Marokkanen, wij als toeristen vallen gewoon op, vooral Wim met z’n korte broek !!

Ook een eindje verderop bij de rivier Wadi Laou met z’n watervallen, wasplaatsen en koffiehuizen is het een drukte van belang, het is duidelijk dat iedereen geniet van z’n vrije dag.

Na een lunch op het grote plein lopen we terug naar de camping, waar we met een boek genieten van het mooie weer. Tegen de avond nemen we het pad naar beneden nog een keer, dit maal voor een gezamenlijke maaltijd in restaurant Kasseba. Het eten is traditioneel Marokkaans: eerst harira, een maaltijdsoep die normaal tijdens de ramadan na zonsondergang geserveerd wordt, gevolgd door een b’stilla: een rijke pastei met onder andere eieren, amandelen, suiker en kaneel, erg lekker ! Na een dessert van sinaasappelen, weer bestrooid met kaneel, hebben we allemaal de buik strak staan, de Marokkaanse keuken is écht niet verkeerd! Met een taxi (voor één euro vijftig) keren we terug naar onze campers, in het donker terug door al die smalle straatjes en dan helemaal omhoog is geen optie meer !

Verslag 14

We hebben vanmorgen Chefchaouen weer verlaten en zijn via een prachtige tocht door het Rifgebergte naar Al Hoceima gereden, de rit was erg afwisselend.

Bij de plaats Bab-Berret was markt aan de kant van de weg en het zag er zwart van de mensen, hoofdzakelijk mannen. Je kon alleen stapvoets door het dorp rijden en we waren blij dat we in een kleine camper reden. Toch waren de meesten vriendelijk en sommigen probeerden je hasj te verkopen, dit wordt veel verhandeld in het Rifgebergte, het was een heel aparte ervaring ! Ook kwamen we door gebieden waar de amandelbomen volop bloeiden, een prachtig gezicht.

Op de hoogste berg Jbel Tidirhin lag nog wat sneeuw en wanneer we op grote hoogte reden koelde het dan ook aardig af. We zagen heel aparte “hooibergen” die leken op de rondavels (rieten huisjes) die je in andere delen van Afrika ziet en ook wordt er nog op de oude manier geploegd, gewoon met twee ezels !

Tegen vieren kwamen we aan op het parkeerterrein bij de haven van Al Hoceima, waar we nog een uurtje in de zon konden zitten.

’s Avonds zijn we met een groot gedeelte van de groep wezen eten in een visrestaurant, gelegen aan de haven waar de verse vis volop verhandeld werd. Deze kwam rechtstreeks van de vele vissersboten, verser kan het niet !

Verslag 15

Ook vandaag hebben we weer ruim twee honderd kilometer afgelegd, maar in tegenstelling tot gister ging de rit vandaag helemaal langs de kust van de Middellandse Zee. Net voorbij Al Hoceima, waar we overnacht hebben, ligt een klein Spaans eiland Penon de Alhucemas met daarop een kerk, enkele huizen en een fort, waarin een zestigtal Spaanse soldaten verblijven.

Een eind verderop langs de route kwamen we langs een berggebied waar de erosie flink heeft huisgehouden, hierdoor ontstaan prachtige, apart uitziende bergtoppen. We zijn een vrij steil onverhard bergpad ingereden en keken even later uit over de zee.

Later werd de route minder interessant en passeerden we enkele grote steden. Bij het plaatsje Ras Kebdana zijn we naar de haven gegaan, van waaruit je een mooi uitzicht op Islas Chafarinas moest hebben. Dit zijn drie kleine wederom Spaanse eilanden, maar het was nogal heiig aan zee zodat er niet veel te zien viel.

Wel lagen er allerlei vissersboten en werd er druk gewerkt aan de restauratie van de netten.

Tegen half twee kwamen we aan op camping l’Amazone in Saïdia, we zitten dan kort bij de Algerijnse grens. De camping ligt vlakbij een prachtig zandstrand waar we heerlijk gewandeld hebben en zelfs natte voeten kregen van het plotseling opkomende tij.

Weer genieten we bij de camper van de zon tot deze tegen vijven achter de bomen verdwijnt, waarna je gelijk weer de lange broek en een vest aan kunt trekken, het is nog lang geen zomer !

Verslag 16

Nadat we vanmorgen gezamenlijk Lenie voor haar verjaardag hebben toegezongen, gaan we met z’n allen de bus in op weg naar Oujda, een grote vrij moderne stad.

Onderweg rijden we een stuk vlak langs de Algerijnse grens en we zien diverse grensposten. Er wordt veel landbouw beoefend in de Oujdaanse provincie, er zijn veel aardappelvelden en ze zijn druk aan het bonen plukken. Nadat we anderhalf uur in de vrij warme bus hebben gehobbeld, stoppen we in Oujda bij een koffieshop waar tevens allerlei gebak te koop is.

Op een leuk binnenpleintje genieten we allemaal van deze lekkernij, waarna we weer in de bus stappen richting de groene bronoase Sidi Yahia, een kleine bedevaartplaats waar de patroon van Oudja begraven ligt. De plek zegt ons niet veel en na een kwartiertje zitten we weer in de bus.

Dit keer brengt hij ons naar de, vrij kleine, medina van de stad, waar we met een gids rondlopen. Helaas weet de gids niet veel te vertellen en lopen we hem een beetje doelloos achterna.

Er is een vismarkt, waar we alleen maar langs lopen, we zien kruiden, slakken (!) en verder wordt er vooral veel kleding verkocht op de markt.

Wanneer we de medina alweer verlaten hebben komen we langs een badhuis, waar alleen de vrouwen even binnen mogen kijken, foto’s maken is niet toegestaan !!!!

(de mannen wachten geduldig buiten en weten niet wat ze missen !)

We zien nog enkele gebouwen (weer zonder duidelijke uitleg van de gids) en daarna staat de bus weer klaar om ons naar een restaurant te brengen.

De lunch is prima verzorgd, voor het eerst deze reis krijgen we een tajine gevuld met kip, olijven en saus, voor velen iets nieuws.

Ook de thee na afloop wordt leuk geserveerd.

Daarna is het weer tijd voor de terugtocht, weer anderhalf uur in de warme bus, tegen vijven zijn we terug bij de camping. Het was geen bijzondere dag, de streek waar we zijn is vrij modern met nette huizen en de stad Oujda heeft niet veel bijzonders te bieden.

Na terugkomst hebben we nog even over het strand gewandeld, nu in oostelijke richting, we zitten namelijk maar op een paar honderd meter afstand van de grens met Algerije en je kunt de vlaggen van zowel Marokko als van Algerije zien wapperen !

Verslag 17

We hadden voor vandaag een rit van honderd dertig kilometer op het programma staan, het zijn er twee honderd en twintig geworden. Nadat we weer een stukje langs de Algerijnse grens hebben gereden, waar om de paar honderd meter goedkope benzine en diesel uit dit land wordt aangeboden, rijden we richting Berkane.

Voor het eerst zien we velden met artisjokken, een groente die in Marokko veel voorkomt en die we zelf al diverse keren gegeten hebben. (Wim heeft ’s avonds nog diverse medereizigers uitleg gegeven over de manier van bereiding !)

Tien kilometer voorbij Berkane kom je op de R607, een weg door de bergen richting El-Aioun, maar dit is niet de werkelijke weg door de Wadi Zegzelkloof, deze loopt van Taforalt naar Berkane over de P6012. Wij nemen deze smalle weg die niet geschikt is voor grote campers of caravans, maar wel voor onze kleine camper.

De tocht is spectaculair en gaat door diepe kloven met rode rotsen en langs snel stromende riviertjes.

(Wim redt nog even een schildpad die langzaam naar de andere kant van de weg wil !)

Onderweg stoppen we op een rustige plek voor de lunch en pellen daar garnalen die we net daarvoor bij de Marjane (een supermarktketen die Europees aandoet !) gekocht hebben.

Tijdens het eten stopt er een auto met twee Marokkanen, ze leggen allebei een matje neer en gaan uitgebreid bidden. Daarna is het etenstijd en na enige tijd verspreid zich een heerlijke geur van gebakken uien, ook worden er diverse tomaten gesneden. Ik dacht altijd dat de vrouwen in Marokko de maaltijd bereiden !

De natuur is prachtig en rondom ons staat wilde lavendel, waarvan ik een bosje pluk voor in de toiletruimte van onze camper.

Tegen half drie verlaten we de mooie kloof en hebben dan pas dertig kilometer van de originele rit afgelegd. Een eindje verderop wijken we weer af van de route en komen bij de Pins d’Alep, weer een prachtig heuvelachtig natuurgebied.

Een smalle eenbaansweg leidt ons langs mooie bergen en dalen vol brem, het lijkt wel een Nationaal Park en de hele weg komen we niemand tegen. Pas tegen vijven komen we als laatsten op de camperplek aan en kletsen daar nog een tijdje met onze buren Anja en Cas, helaas staat er een koude wind en verdwijnen we tegen half zeven allemaal in onze camper

Verslag 18

Nadat we vanmorgen als enigen buiten ontbeten hebben vertrekken we, zoals gewoonlijk, als laatste van de camperplaats. We rijden eerst naar de vlakbij gelegen “cascades”, enkele watervalletjes in een mooie groene vallei.

Er lopen, zoals op zo veel plaatsen in Marokko, weer grote kudden schapen en geiten rond en ook zien we enkele vrouwen die waarschijnlijk de was gaan doen in de rivier.

( Er is nog ander “wild life” te bewonderen !)

Hierna rijden we naar de ruim honderd kilometer verderop gelegen stad Taza via de N6, een vrij saaie, vlakke weg. Onderweg tanken we diesel en dit is wel stukken voordeliger dan in Holland, ongeveer 90 cent de liter en we rijden in de binnenlanden 1 op 8, dat valt niet tegen ! Begin van de middag nemen we een afslag en lunchen op een heuvel “in the middle of nowhere”.

Voorbij Taza wordt de rit ineens veel interessanter: we komen in het Nationaal Park Jbel Tazzeka, een prachtig bergachtig gebied, waar ’s winters geskied wordt.

Voor het eerst deze reis krijgen we te maken met bedelende kinderen, ze hangen half in onze auto en nadat Wim ze allemaal een pen heeft gegeven zeuren ze om snoep en dirhams, die ze natuurlijk niet krijgen !

De weg gaat steeds verder omhoog en we komen boven de duizend meter, het wordt snel frisser. We staan vannacht op een voetbalveld zonder verdere voorzieningen, wel verzorgt iemand het terrein en hij nodigt de groep uit voor een kop thee in zijn huis.

Hij vertelt ons van alles over zijn leven en de omgeving, er ligt een hele stapel dekens in zijn woonkamer en we komen er al snel achter waarom: het kan hier flink koud worden !! Tegen vijven heeft iedereen al een dik vest aan en voor het zes uur is zitten we allemaal binnen in onze camper !

Verslag 19

Het was duidelijk merkbaar dat we vannacht op ruim 1500 meter hoogte verbleven, de temperatuur zakte naar vijf graden en de wind gierde om de camper, ook het luchtdrukverschil was opmerkelijk: bij het openen van de flessen shampoo en bodylotion spoten deze de flacon uit ! Vanmorgen was alles in een mist gehuld, maar tegen de tijd dat wij (weer als laatste) vertrokken was deze grotendeels opgelost. Er volgde weer een prachtige tocht door de bergen, waar we veel kurkbomen zagen staan.

Voor het eind van de pas kwamen we door een dorpje waar de weekmarkt werd gehouden, net als vorige zaterdag wordt er weer gehandeld in vee, groente en fruit, huishoudelijke artikelen en kleding. Dit keer neem ik de camera niet mee en wandelen we rustig langs de diverse kramen. Toch worden we door menigeen nagestaard: Wim is namelijk een speciale attractie met blote benen in z’n korte broek ! (Het moet echt vriezen voor hij z’n lange broek aandoet !) Nadat we wat fruit en verse munt gekocht hebben gaan we verder met de rit en rijden door een schitterende kloof met steile, roodkleurige rotswanden.

Daarna vervolgen we onze weg en komen op de N6 die ons naar Fes voert. Onderweg passeren we een groot meer en langs de kant van de weg staan naast kraampjes met versgevangen vis ook diverse kramen met grote kalebassen.

Iets voor Fes kom je langs de bronnen van Sidi Harazem, waar je flessen kunt vullen met het bekendste mineraalwater van Marokko.

Ook wij stoppen hier om rond te kijken en tevens een hapje te eten.

Het bronwater komt gewoon uit een kraan maar heeft een temperatuur van 35 graden dus vinden we het niet aantrekkelijk om dit water te proeven.

Tegen drieën komen we aan in Fes bij camping Diamant Vert, een prima plek waar we drie nachten blijven staan. Het is er goed druk met campers van allerlei nationaliteiten. Samen met Roel en Janna brengen we gezellig de middag door en voor je het weet is de zon achter de bomen verdwenen en gaat ieder z’n eigen huisje weer in !

Verslag 20

We zaten vanmorgen om half negen al met de hele groep in de bus op weg naar Fès, de oudste koningsstad van Marokko. Als eerste stoppen we bij Dar-el-Makhzen, een paleizencomplex dat vroeger van de sultan was en nu nog altijd door de koning gebruikt wordt wanneer hij in Fès is. Helaas mogen we alleen de buitenkant bekijken met z’n rijkelijk gedecoreerde Moorse poort.

Vervolgens rijden we naar een hoog punt aan de rand van de stad vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de hele medina.

De volgende stop is bij een pottenbakkerij waar op primitieve wijze tajines en borden gemaakt worden, die ze daarna beschilderen.

Ook komen hier de Marokkaanse mozaïeken vandaan: de steentjes worden met de hand uit een tegel gebikt en vervolgens in een soort cement gelegd.

Natuurlijk is er ook een verkoopruimte aanwezig, maar de prijzen zijn te hoog, dus wordt er niks gekocht, we zijn echte Hollanders !………….. (Kijken, kijken, niet kopen !!)

Na een koffiepauze op een prachtig dakterras gaan we de historische medina Fès el-Bali in, met z’n moskeeën, duizenden winkeltjes en heel smalle straatjes. Alleen een ezel of een kar kan hier als vervoersmiddel gebruikt worden en hiervoor moet je dan nog uitwijken !

Het is echt een belevenis om hier te lopen, je kijkt je ogen uit. We zien koperslagers, schoen- en, kleermakers en natuurlijk weer vis en vleeskraampjes.

Vanaf een hoog terras kijken we neer op de leerlooierijen (chouara’s), waar huiden van schapen, geiten, koeien en kamelen diverse bewerkingen ondergaan, zoals het verwijderen van haar en vlees, vervolgens het weken in vaten, dan het drogen en spoelen van de huiden, waarna ze geverfd worden. Dit alles gebeurt midden in de stad en de geur hiervan is niet erg aangenaam !

Na een heerlijke lunch in een prachtig restaurant wandelen we, weer door de zeer smalle straatjes, naar een weverij waar goed zaken gedaan wordt. Er worden diverse sjaals, nadat ze eerst mooi omgeknoopt zijn, verkocht en dat levert weer leuke plaatjes op.

Eenmaal terug bij de bus rijden we nog een stuk langs de oude stadsmuur met z’n vele poorten, waarna we, vol met nieuwe indrukken, weer terugkeren naar de camping.

Verslag 21

Ook vandaag (maandag 24 maart) zijn we weer met de bus op pad geweest. Via een mooie route kwamen we aan bij de antieke stad Volubilis, ooit een Romeinse nederzetting.

Er zijn nog diverse restanten over van deze eens belangrijke plaats, onder andere de Triomfboog, de Basilica en het Huis van de zuilen, ook zijn er nog verschillende vloeren met prachtige mozaïeken bewaard gebleven. We wandelen er dit keer zonder gids rond, zodat ieder in z’n eigen tempo alles kan bekijken.

Na een koffiepauze gaan we de bus weer in om naar het iets zuidelijker gelegen Meknès te reizen, de op vier na grootste stad van Marokko en vooral bekend om zijn fokkerijen van renpaarden. We beginnen er weer met een heerlijke lunch, waarbij dit keer zelfs wijn, uit de regio, geschonken wordt.

Vervolgens gaan we, nu wél met een gids, de stad bekijken en zien een stuk van de vijfenveertig kilometer lange stadsmuur, enkele poorten, het mausoleum van Moulay Ismaïl en één van de mooiste creaties van de sultan: Heri es-Souani, de graanopslag

Dit monumentale gebouw telt negenentwintig hallen en is ontworpen voor de opslag van graan, welke nodig was om alle 12.000 (!!) paarden van het leger te voeden. Als de hallen vol waren was er een voorraad voor drie jaar aanwezig ! De dikke muren en het ondergronds gangenstelsel zorgden voor een contante lage temperatuur. Tijdens de aardbeving van 1755 zijn de plafonds naar beneden gekomen.

We zien een uitgestrekte golfbaan binnen de stadsmuren, alleen toegankelijk voor de welgestelden.

Nadat we nog wat winkeltjes bekeken hebben vertrekken we weer richting camping waar we tegen zessen aankomen.

Verslag 22

We hebben camping Diamant Vert in Fes weer verlaten en zijn eerst met de camper naar de stad Sefrou gereden, waar we om tien uur met de groep weer bijeen komen voor een gezamenlijke excursie. Na een kop koffie, haast standaard bij deze reis, gaan we met een gids de stad in. Hij brengt ons naar een oud gedeelte waar het lijkt of er net een bom ontploft is, maar de mensen leven hier al eeuwen in deze armoede.

Het valt ons ook weer op hoe vies het overal is, het vuil ligt gewoon op straat en niemand bekommert zich hierom. De rivier Wadi Aggaï, die door de stad stroomt ligt ook vol vuilnis, erg jammer ! We lopen door erg smalle straatjes en komen weer uit bij de medina, waar diverse beroepen, zoals smid en timmerman, nog op de ouderwetse manier uitgeoefend worden.

Natuurlijk lopen we ook weer over de groentemarkt en vandaaruit gaan we door naar een oude, niet meer in gebruik zijnde, synagoge, in Sefrou woonden vroeger namelijk veel joden. Deze joodse kerk is de oudste van Marokko en ziet er tamelijk vervallen uit.

Na dit bezoek gaan we terug naar onze camper en rijden via Ifrane naar Azrou. Onderweg stoppen we om wat te eten en verblijven ruim anderhalf uur op een prachtige plek vanwaar we uitzicht hebben op besneeuwde bergen en een klein meertje.

Er lopen enkele paarden rond, die zich helaas niet vrij kunnen bewegen, maar waarvan hun voorpoten aan elkaar zitten. Ze zijn het echter blijkbaar gewend en verplaatsen zich toch nog een aardig eind.

Na deze mooie onderbreking rijden we even later door het opvallend schone stadje Ifrane, dat meer Europees dan Marokkaans aandoet. De koning heeft hier een paleis, waar hij vooral zomers in verblijft, omdat het op grote hoogte ligt (1650 meter) en het er dan aangenaam koel is. Na nog een kwartiertje rijden arriveren we op Euro Camping, een prachtige kasteelachtige plek, nog steeds op grote hoogte gelegen.

Dit is goed te merken: als we aankomen schijnt de zon nog steeds volop en is het heerlijk warm, maar tegen zessen, wanneer de zon onder gaat, is het gelijk fris en verdwijnen we weer naar binnen. Voor die tijd heb ik nog wel m’n beddengoed gewassen én droog gekregen en Wim heeft buiten artisjokken klaargemaakt, het koken en eten ervan doen we echter binnen !

We hebben al dagen problemen met het verzenden van de verslagen, het bleek een heel dure aangelegenheid te worden: door een fout van de KPN kostte iedere MB ons 7,50 euro. Gelukkig hebben we bij de groep een kundig ICT-er (Henk), die er nu voor zorgt dat onze verslagen, zij het in een andere vorm, toch verstuurd worden, waarvoor onze dank !

Verslag 23

Het was weer goed te merken dat we op 1450 meter hoogte verbleven: het koelde vannacht af naar 2 graden en vanmorgen was het mistig en koud. Tegen tienen was het nog maar vier graden en het duurde een tijd voor de mist opgelost was, we hebben daardoor weinig gezien van het mooie “Forêt de Cèdres”. Wel zagen we, net als gisteren, vrachtwagens met grote boomstammen vol cederhout voorbijkomen. Een stukje voorbij de plaats Azrou leven berberapen in het woud, ze zijn mensen gewend en totaal niet schuw ! Natuurlijk zijn we er even gestopt om ze op de foto te zetten en één ging er zelfs op onze auto zitten !

Daarna volgt een rit over een hoogvlakte van de Midden-Atlas en we zitten dan op de 2100 meter, in de verte zien we besneeuwde bergen en er waait een harde koude wind. Regelmatig zitten er zwerfhonden aan de kant van de weg, zielig met dit weer !

Tijdens een fotostop komt er een jongen op een ezel naar ons toe, hij stapt af en laat mij op z’n dier zitten: een ezel op een ezel !! (Volgens Wim !)

(Er zijn nog meer ezels…… !)

We hebben weer wat levensmiddelen nodig maar “Marjane’s” kennen ze hier niet, bij een stalletje nemen we onze lege eierdoos mee, die weer gevuld wordt en ook kopen we een rond plat brood (voor tien cent !), waar we samen genoeg aan hebben. Sinaasappelen, aardappels en bananen zijn ook overal verkrijgbaar en zo hebben we het standaard voedsel weer bij elkaar. Tegen tweeën komen we aan op camping Municipale in Midelt, waar we een plekje in de zon en redelijk uit de wind vinden. Tot vijf uur zitten we hier gezellig buiten en dan verhuizen we weer, zoals elke dag, naar binnen. Ook nu zitten we weer op 1500 meter hoogte!

Verslag 24

We hebben weer een jarige in de groep: Janny en al vrij snel nadat we haar toegezongen hebben vertrekt iedereen van de camping, we hebben namelijk een lange rit voor de boeg.

Het eerste stuk weg zien we nog sneeuw op de bergen, maar al spoedig laten we de witte toppen achter ons.

We rijden door een prachtig bergachtig gebied en komen door de “Gorges du Ziz”. Ook de huizenstijl verandert in platte woningen gemaakt van lemen bakstenen, vaak omringd door een muur, die ksour (versterkte dorp) wordt genoemd.

Net na de mooie kloof zien we een groot blauw meer waar een onverharde weg heenloopt, we zijn erheen gereden en hebben lange tijd aan het water doorgebracht.

(Nijl ganzen)

Wanneer we de weg weer vervolgen komt er eerst een vrij vlak stuk weg, maar opeens zien we een diepe kloof met een oase vol palmbomen en met enkele dorpen, prachtig om te zien.

Voorbij de stad Rissani met z’n mooie poort begint de omgeving woestijnachtig te worden en in de verte zien we de eerste rode duinen. Tegen vieren komen we aan bij camping l’Ocean des Dunes waar we gelijk aan de verjaardagsborrel gaan, erg gezellig !

Tegen vijven gaan we dan weer over op thee, want we zijn uitgenodigd bij de eigenaar van de camping.

Nadien krijgen we nog een rondleiding door zijn huis.

Onze camping ligt tegen de Sahara aan en natuurlijk moeten hier ook foto’s van gemaakt worden.

Om zeven uur gaan we met de hele groep eten in het restaurant van de camping, het is zo een heel gevarieerde dag geworden!

Verslag 25

We hebben weer een prachtige dag achter de rug: om negen uur zijn we met vierwiel aangedreven auto’s richting Erg Chebbi gereden, deze zandduinen, met een hoogte van 250 meter, rijzen zomaar op uit de steen- en zandwoestijn van de Sahara.

Als eerste zijn we naar het meer van Dayet Srji gegaan, maar omdat het hier al drie jaar niet geregend heeft kijken we uit over een kale vlakte, waar eerst volop water stond en je flamingo’s kon spotten, is nu niets moois te zien !

Vervolgens zijn we naar een dorp gereden waar afstammelingen uit Senegal wonen, we krijgen er thee en er wordt voor ons gezongen en muziek gemaakt, ook is er een klein schooltje waar we even binnen mogen kijken.

Nadat we weer een stuk gehobbeld hebben over onverharde wegen en onderweg langs verlaten dorpen zijn gekomen, stoppen we bij een plek waar fossielen te vinden zijn; de woestijn was miljoenen jaren terug een oceaan en in stenen zijn hier restanten van terug te vinden, ook houden we halt bij een plek waar kwarts in de grond zit.

(Dit is een hagedis)

Regelmatig zien we tenten waar bedoeïen in primitieve omstandigheden leven, toch kennen ze hier ook zonnepanelen!

Tussen de middag gebruiken we een eenvoudige lunch in een tent bij Berbers en daarna rijden we langs de mooie duinen terug naar de camping, waar we onderweg groepen dromedarissen tegen komen.

We zijn nog maar net terug bij de camper of de volgende trip staat alweer op het programma: elf mensen van onze groep gaan een kamelentocht maken, ook ík behoor hierbij !

Het wordt een rit om nooit meer te vergeten, we rijden over de rode duinen en gaan steeds verder van de bewoonde wereld af. Op een gegeven moment stappen we af en gaan op blote voeten een hoge duin op, hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de Sahara. In de verte zien we echter een zandstorm aankomen, die langzaam onze kant op komt !

We gaan dus snel weer terug naar onze viervoeters en met de camera’s veilig onder onze kleding verstopt en helemaal in sjaals en doeken verpakt trotseren we de zandstorm bergafwaarts, terug naar de camping. Bij aankomst zitten we onder het zand en ik voel me ook niet zo prettig meer met mijn lenzen in, maar ik had deze tocht nooit willen missen.

Ook op de camping hebben ze het zand over zich heen gekregen: iedereen zit inmiddels binnen en waar ramen vergeten waren om dicht te doen is het binnen in de camper rood van de zandkorrels ! Toch zitten we met een groepje nog een tijd buiten, het is nog ruim twintig graden en als je er geen problemen mee hebt dat er was zand in je glas wijn zit, is het er prima te houden !!

Verslag 26

We hebben Erg Chebbi weer verlaten, maar voor we noordwaarts gaan hebben we onze camper bij de duinen geparkeerd om nog enkele mooie foto’s te maken.

Vanmorgen is het zonnig en ook staat er maar weinig wind. Iedereen is druk bezig de camper van binnen en buiten van zand te ontdoen, ik ben nog even op het dak van onze camper geweest om de zonnepanelen schoon te vegen.

Daar ontdek ik dat we een kapje van onze koelkast verloren hebben, dus als het gaat regenen loopt daar water in, waarschijnlijk zit er nu al het nodige zand in. Wim moet nog iets verzinnen om het te repareren, gelukkig hebben we nog geen regen gehad ! Onze eerste stop vandaag is in Erfoud en op de weg ernaartoe zien we weer veel fietsers, vooral jeugd. In het stadje bezoeken we een stenenslijperij, waar rotsen met fossielen bewerkt worden tot bijvoorbeeld tafelbladen, of wasbakken, erg mooi maar wel prijzig.

Wanneer we weer verder westwaarts rijden zien we opeens allemaal afgevlakte heuveltjes, dit blijken ouderwetse waterputten te zijn, waar een twintig kilometer lang tunnelstelsel onder ligt. Elf generaties lang is er gewerkt aan deze watervoorziening en het zit goed in elkaar. Er stroomt tegenwoordig geen water meer door de tunnels, je kunt er nu doorheen lopen, erg interessant !

Onze overnachtingplaats is bij Tinejdad op een parkeerplaats bij een soort museum. Zaïd, de eigenaar heeft rondom natuurlijke bronnen een prachtig complex eigenhandig gebouwd, het ziet er schitterend en heel verzorgd uit.

We hebben er om vier uur een rondleiding en tot die tijd genieten we van het mooie weer, wel moet je uit de steeds harder waaiende wind blijven. Het blijkt dat er in het noorden van Marokko sneeuw is gevallen in de bergen en daar krijgen wij een staartje van mee! Tegen vieren is het al knap fris, iedereen loopt met een dik vest aan en rond zes uur zitten we, helaas, allemaal weer binnen in de camper.

Verslag 27

We hebben vandaag (zondag 30 maart) een prachtige alternatieve rit gemaakt met als hoogte punt 2000 meter. Op de eerste camping in Marokko hadden we van Nederlanders over deze tocht gehoord en net als vier andere campers van onze groep hebben we deze tocht door de bergen gemaakt.

In plaats van de zeventig kilometer van Tinejdad naar Tamtattouchte hebben wij ruim twee honderd kilometer afgelegd. Vanaf Goulmima zijn we noordelijk gegaan via smalle bergwegen en kwamen zo noordelijk van de “Gorges du Todra” uit. We moesten vanmorgen, net als in Holland, de klok een uur vooruit zetten, waardoor we meteen al vrij laat vertrokken.

In Goulmima was het aardig druk, ook vanwege de vrije dag en voor ons reed een wagen vol jongelui die de grootste schik hadden en muziek aan het maken waren, leuk om te zien en te horen.

Eenmaal in de bergen zie je het echte leven van de Marokkanen: vrouwen die de was nog doen in de rivier en het daarna laten drogen op stenen of in struiken, volgepakte ezeltjes, vrouwen werkzaam op het veld of sjouwend met groenten en ook wonen er nog mensen in bedoeïententen.

De kinderen rennen de straat op om naar je te zwaaien en alleen in gebieden waar ze toeristen gewend zijn wordt er gebedeld.

De wegen zijn redelijk goed, een paar keer rijden we door een bijna droge rivierbedding en natuurlijk zitten er kuilen in de weg, maar eigenlijk was het laatste stuk van de rit, naar de Todrakloof het slechtste.

Tussen de middag, etenstijd, hebben we weer een prachtige plek in de natuur gevonden, in een uur tijd kwam er slechts  één auto langs !

We hebben écht, net als de anderen van de groep, genoten van de mooie tocht.

De Todrakloof zelf, waar nog water in stroomt, is heel toeristisch met allerlei kraampjes en er is zelfs een hotel gevestigd op het smalste punt.

Tegen vijven komen we aan op de camping “Les Amis”, die al bijna vol staan, alleen met onze groep, we kunnen nog net een plekje krijgen vlak bij de ingang. Om half zes hebben we met z’n allen buiten geborreld en daarna volgde er een maaltijd in het restaurant van de camping, waar we nog uitgebreid napraatten over de schitterende tocht.

Verslag 28

Vanmorgen zijn we weer door de Todrakloof met z’n driehonderd meter hoge rotswanden gereden, maar nu was het er vrij rustig.

Wel waren er diverse bergbeklimmers actief en enkele stalletjes met handelswaar waren bezet. Ze zijn druk bezig met wegwerkzaamheden bij de kloof waardoor je elkaar af en toe niet kon passeren.

Vlakbij Tinerhir is een twaalf kilometer lang palmbos waar de Wadi Todra doorheen stroomt.

We vervolgen onze weg via de N10 richting de volgende kloof: Gorges du Dadès. Onderweg zien we in de verte de besneeuwde bergen van de hoge atlas.

Ook de Dadeskloof is erg indrukwekkend met z’n bizarre rotsformaties en rood gesteente.

We rijden voorbij onze overnachtingplaats camping “Ait Oudinar” om door de werkelijke kloof te gaan en daarna volgt een spectaculaire rit met vele haarspeldbochten en diepe ravijnen.

Al die tijd zien we de Wadi Dadès die voor vegetatie zorgt, waardoor er diverse dorpjes in de diepe dalen liggen.

Onderweg stoppen we in een rivierbedding voor de lunch, waarna we weer verder rijden door het prachtige gebied, soms op 2100 meter hoogte.

Na vijf en dertig kilometer draaien we om en weer blijft de omgeving ons fascineren.

We zien weer rotswoningen, ezeltjes en vrouwen die hun kleding wassen in de wadi, iets heel gewoons in Marokko.

Tegen vijven komen we als laatste van de club op de camping aan, waar we gelijk aanschuiven voor een wijntje bij een groepje mede-camperaars. ’s Avonds eten we, samen met Roel en Janna, in het restaurant bij de camping, waar we eerst heerlijk bij de open haard zitten en daarna een prima maaltijd nuttigen, al moeten Roel en Wim de soep met een houten lepel naar binnen werken !

Verslag 29

Omdat we vandaag maar honderd en vijftig kilometer af hoefden te leggen, waarvan een groot gedeelte over de brede weg N10, zijn we pas laat vertrokken, zo tegen half elf. Het eerste stuk van de rit was weer spectaculair langs de rode rotsen, die echt allerlei kleuren hebben.

De plaats El-Kelaa M’Gouna, dat bekend staat om z’n rozenteelt en veel aanverwante artikelen verkoopt, zijn we voorbij gereden, maar net buiten het stadje zijn we gestopt: rechts kijk je uit over de besneeuwde bergen van de Hoge Atlas en ook zijn er veel kasba’s te bewonderen.

De meeste vestingachtige leemburchten worden nog altijd bewoond, behalve degene die echt helemaal vervallen zijn. Wat ook apart is: bijna overal in Marokko is alleen de hoofdweg geasfalteerd, de zijwegen zijn allemaal onverhard en vaak vol kuilen. De hele rit blijven we de witte toppen van de bergen zien en bij het plaatsje Skoura komen hier nog de vele palmbomen van de oase bij, een prachtig gezicht.

Weer zien we vrouwen hun was doen in de wadi, het lijkt wel een sociaal uitje, ze zitten altijd met groepjes bij elkaar ! Terwijl de vrouwen het werk doen (naast de was hebben ze de zorg over hun kinderen en zie je ze sjouwen met grote balen gras) zitten de mannen in het café of gewoon aan de kant van de weg.

Tegen de middag komen we aan in de stad Ouarzazate en nadat we bij een redelijk grote supermarkt onze boodschappen hebben gedaan zijn we naar de Atlasfilmstudio’s gegaan. Hier zijn heel wat films opgenomen o.a. Astrix en Obelix, Ben Hur en Kundun.

We krijgen een rondleiding van drie kwartier waar we van de ene filmset naar de andere lopen. Natuurlijk is alles weer nep: de muren zijn van gips en achter de decors staat een houten stelling om alles overeind te houden, toch is het best interessant allemaal.

Tegen drieën zijn we op de camping Oaurazate en we krijgen er een leuk zonnig plekje. Rondom ons staan andere camperaars van Vagebond en met iedereen hebben we een leuk contact, het is een heel gezellige, gevarieerde groep mensen !

Verslag 30

We hadden vandaag een “rustdag” wat betekent dat we nog een dag op dezelfde camping blijven. We zijn de stad Ouarzazate ingewandeld samen met Roel, Janna, Hans en Mies. Als eerste hebben we de Taourirtkasba bekeken, waar eens de machtige familie Glaoui gewoond heeft.

We lopen er zonder gids door allerlei gangen en trappen en zien diverse vertrekken, waarvan er een paar mooi gedecoreerd zijn.

Naast de kasba ligt een voormalig Berberdorp wat we ook bezichtigen, we lopen verschillende winkeltjes binnen waar tapijten, sieraden en kruiden verkocht worden.

Ook bekijken we een voormalige synagoge waar de bewoner zelfs voor ons gaat zingen.

De dag begon met prachtig weer, maar na verloop van tijd komt er steeds meer bewolking en ook waait het weer flink hard.

Tussen de middag hebben we in de stad gegeten, we begonnen op het terras, maar zijn al snel naar binnen verhuisd.

Nadien hebben we het kunstnijverheidscentrum, met z’n vele winkeltjes nog bekeken en toen hadden we wel genoeg gezien voor vandaag.

(Ik heb me ook nog een “prachtige” Berberjurk aan laten trekken !)

Na een gezellige borrel bij Anneke en Gerard zijn we naar de folkloreavond op de camping gegaan, waar speciaal voor Vagebond diverse prachtige optredend plaatsvonden, ook hebben we er heerlijk gegeten.

Het werd een heel gezellige avond vol zang en dans en bij de meeste mensen van de groep gingen de beentjes van de vloer !

Verslag 31

Zodra we de vrij moderne stad Ourzazate, met z’n brede straten en mooie gebouwen, achter ons gelaten hebben rijd je weer door een verlaten woestijnachtig gebied, vol donkere stenen. We gaan weer een stukje zuidwaarts naar de plaats Agdz, onderweg zien we steile kloven en langzaam gaan we naar een hoogte van 1700 meter, wanneer we de Tizi-n-Tinififftpas bereiken. Drie jaar terug hebben we hier een kleine botsing gehad met een bus, die de bocht te ruim nam, nu gaan we met gemak de pas over !

Al tegen de middag komen we aan op camping la Palmeraie en zoals de naam al zegt staan we hier tussen de palmbomen. Het is vandaag, in tegenstelling tot gisteren, heerlijk weer en we maken er dan ook een luie middag van. Voor het eerst (in Marokko) gaat de luifel uit omdat het in de zon te warm is !!

Tegen vieren krijgen we een rondleiding door een oude kasba, die vlakbij de kampplaats staat. Een kasba is een soort versterkt kasteel, dat vroeger bescherming bood tegen mensen, dieren, kou of andere bedreigingen. Het werd bewoond door een persoon van aanzien of een grote familie en is altijd een imposant bouwwerk met een vierkante plattegrond. De torens op de vier hoeken hebben kantelen en steken boven de muren uit. De stenen zijn gemaakt van aarde, water en fijngehakt stro en niet echt bestand tegen veel regen.

Gisteren hebben we ook een kasba bezichtigd (Taourirtkasba) en de indeling komt inderdaad overeen. Er zijn veel vertrekken, trappen en een grote binnenplaats. Vanaf de bovenste verdieping hebben we een prachtig uitzicht over bergen en het palmenbos. We kunnen vanavond buiten eten en gaan pas tegen achten de camper in. Al ruim een week hebben we geen televisie meer gezien, de satellietschotel heeft hier geen bereik, we zitten te zuidelijk. We horen dus weinig nieuwsberichten, wel weten we dat het in Holland extreem warm weer is, ruim twintig graden en dat er Saharazand over Europa waait, wat wel apart is, omdat we zelf in zo’n zandstorm gezeten hebben !

Verslag 32

Toen we vanmorgen door Agdz reden zagen we weer hoe anders de cultuur hier is: vrouwen lopen met kinderen gebonden in een lap stof op hun rug, anderen dragen grote balen grasachtige groenten. Mannen lopen met een ezel en wagentje erachter door de stoffige onverharde straten en water wordt bij de put gehaald ! Wat leven wij in weelde en we vinden het allemaal zo gewoon !!

We hadden een lange tocht voor de boeg vandaag, zo’n twee honderd en tachtig kilometer waarvan niet alle wegen even goed waren ! De eerste honderd kilometer reden we door een prachtige bergachtige omgeving, we zagen kopermijnen, groene en zwarte bergen, afgewisseld door vlaktes, alleen hebben we ongeveer vijftig kilometer over onverharde wegen met grote kuilen gereden. Met onze camper was dit geen enkel probleem en we hebben dan ook menige andere camper ingehaald.

Voorbij de plaats Foum-Zguid wordt het echter ineens vlak en woestijnachtig, ook is de blauwe lucht verdwenen en maakt plaats voor een witte, heiige lucht vol zand. Af en toe zie je nog een boompje of een struik maar verder is het kaal.

Ook de schapen en geiten laten zich hier niet zien, wel lopen er dromedarissen rond, dit keer zonder oormerk !

De herder die erbij hoort heeft dorst en komt ons om water vragen.

Af en toe passeren we een klein dorpje met enkele platte huizen, waar wel vaak een satellietschotel op staat !!

De twee baansweg is vrij recht en Wim heeft er, net als de meeste anderen, flink de sokken in ! Er komt wel een straffe wind uit het zuiden (kan het Saharazand weer naar Holland waaien !). Tegen drieën komen we aan bij camping Municipal en tot onze verbazing hoort hier een prachtig zwembad bij. Helaas wordt het water alleen verwarmd door de zon, die vandaag met 28 graden goed z’n best doet ! Toch heb ik, net als velen van de groep, gezwommen; als je eenmaal door bent is het heerlijk verkoelend en je bent gelijk al het woestijnzand kwijt.

Het is inmiddels half tien ’s avonds en de temperatuurmeter geeft nog 24 graden aan, het wordt de eerste avond dat we echt buiten kunnen doorbrengen !

Verslag 33

Gisteren, zaterdag 5 april, hadden we een rustdag. Dit kwam heel goed uit, want Wim voelde zich de hele dag knap beroerd: hij had koorts, hoofdpijn en diaree. Het grootste gedeelte van de dag heeft hij op bed gelegen of op de wc gezeten. Terwijl het ruim dertig graden was lag hij onder het dekbed te rillen van de kou !

De meesten van de groep hebben de dag doorgebracht bij het zwembad, de wasmachine of gewoon geluierd, want met dat hete weer doe je niet zo veel. Tegen vijven hebben we met z’n allen (behalve Wim, dan) geborreld en daarna gezamenlijk een Italiaanse maaltijd genuttigd. De vrouwen hadden in groepjes diverse soorten pasta klaargemaakt, ook was er soep, stokbrood en rauwkost.

Het werd een heel gezellig samenzijn: er werd gezongen en Fred speelde een vrolijk deuntje op z’n mondharmonica.

Wim heeft alleen een beetje soep gegeten en verder heeft hij van het hele gebeuren niet veel meegekregen.

Gelukkig voelt hij zich vanmorgen wat beter: de koorts is weg en ook heeft hij geen hoofdpijn meer. We hebben een rit van bijna drie honderd kilometer voor de boeg en hij wil gewoon weer zelf rijden. Ook nu voert de tocht ons, via de N12, door de woestijn, maar nu is het beter weer en ziet de omgeving er mooier uit, de weg op zich is ook stukken beter dan die van eergister met z’n vele kuilen en stenen.

Af en toe komen we door een klein dorp waar de meeste mensen een donkere huidskleur hebben, ze zijn afstammeling van vroegere slaven. Het is heel rustig op de weg, een enkele keer is er een tegenligger of een Marokkaan op een bromfiets. In de verte zien we weer dromedarissen lopen en ook zit er één in een auto die een tijdje voor ons rijdt.

De natuur is afwisselend: dan weer vlak, dan weer bergachtig en met vele kleurenschakeringen.

Ons eindpunt vandaag is Abeinou, vlakbij Guelmim gelegen, waar een warme bron van veertig graden ontspringt. Het is de bedoeling dat we tegen de avond met z’n allen (wie zin heeft !) gaan baden in het thermaalbad. Het is echter weer ruim dertig graden en dan een warm binnenbad !! Er zijn maar een stuk of vijf mensen van de groep gaan zwemmen, meer voor het idee, dan omdat het lekker is, wij wagen ons er niet aan. Wel vermaken we ons ’s middags met een nieuw spel: Mexicaans domino, een verslavend spel wat we zeker vaker willen spelen deze reis. Met dit warme weer hebben we niet veel trek in eten, dus bak ik alleen een paar eieren, dit is echter alweer te veel voor Wim en ook vandaag heeft hij, jammer genoeg, weer heel wat tijd op het toilet doorgebracht. Om tien uur ligt hij al op bed, terwijl het nog zeven en twintig graden is, zowel in als buiten de camper !

Verslag 34

We hadden afgelopen dag zo’n leuk plekje onder een boom, dat we vanmorgen nog lange tijd zijn blijven staan. We hebben met een groepje van een man of acht nog lekker koffie gedronken voor we de korte trip van tachtig kilometer naar de volgende bestemming hebben gemaakt. Tegen tienen is het alweer vijf en dertig graden, maar in de schaduw van de takken is het goed uit te houden.

Met Wim gaat het helaas nog niet zo goed, de hele nacht heeft hij weer buikkrampen gehad en vandaag wil hij dan ook alleen maar thee en een beschuitje eten ! Iedereen van de groep leeft erg mee en komt vragen hoe het gaat, ook kunnen we allerlei medicijnen krijgen, heel lief allemaal. Toch is Wim echt niet de enige die ziek is, velen hebben al last gehad van buikgriep of verkoudheid. Waarschijnlijk komt het door het grote verschil in temperatuur, de droge, zanderige lucht en ook het vrij volle programma, al zouden we dit niet anders willen !

De korte route naar Sidi Ifni is erg mooi met bergwegen door een steeds groener wordend gebied. Opeens zien we hele velden met cactussen, weer water in de rivieren en ook enkele nomadententen.

Camping El Barco ligt pal aan zee, waardoor we ineens een temperatuursverschil hebben van tien graden, maar met vijf en twintig graden en zon zijn we allemaal dik tevreden ! Joke, die verpleegster is geweest, heeft zich inmiddels verdiept in Wim’s klachten en komt tot de conclusie dat hij aan het uitdrogen is door de diaree en ORS en bouillon moet gaan drinken. Dit advies volgen we natuurlijk gelijk op en hij voelt zich in eerste instantie dan ook beter.

‘s Middags verschijnt er opeens een schilder op de kampplaats en omdat we John al aangegeven hadden dat we iets Marokkaans op onze camper wilden hebben, komt de man gelijk naar ons toe.

Hij is uren bezig geweest om een prachtig kunstwerk achter op ons huisje te maken en we zijn hier dan ook zeer content mee!

Tegen de avond gaan we met de groep uit eten en het wordt natuurlijk weer erg gezellig. Wim is meegegaan, maar heeft bijna niks gegeten, ook begint hij weer te klappertanden en de koorts begint weer aan te wakkeren, hij gaat vroegtijdig terug naar de camper, hopelijk gaat het morgen eindelijk beter !

Het is in ieder geval heerlijk slapen met het geluid van de zee dat ook nog eens weerkaatst wordt door de hoge rotswand op onze kampplaats.

Verslag 35

Wim heeft een beroerde nacht achter de rug: de koorts is teruggekeerd en ook de hoofdpijn is weer volop aanwezig. Tegen vijven ’s morgens was hij zo beroerd dat hij het niet meer zag zitten, iets wat hij normaal nooit zegt. Het zweet gutste van z’n hoofd terwijl hij lag te rillen in bed. Na twee koppen bouillon, ORS en Norit is hij weer in een onrustige slaap gevallen en tegen achten ben ik naar Joke gegaan, die nog een sterk Turk medicijn had. Na overleg hebben we besloten nog één dag te wachten met een dokter en door te reizen naar de volgende plek, Tafraoute, waar we morgen een rustdag hebben. Ik heb vandaag de camper bestuurd en Roel en Janna reden achter ons aan, voor het geval er iets mis mocht gaan.

De rit ging prima: in het begin reden we langs de kust waar het nog mistig was, (ik hoefde dus alleen maar op de weg te letten want de omgeving was toch niet te zien), en later reden we een prachtige route door de bergen.

(Dit is een arganiaboom, van deze vruchten wordt olie en crème gemaakt, ook worden ze gegeten door geiten !)

Met Wim ging het redelijk goed, de koorts en hoofdpijn waren weer verdwenen en het liefst had hij zelf gereden, maar omdat hij zoveel medicijnen had geslikt wilde ik dit niet.

Tijdens een stop kregen we nog “ziekenbezoek” van Anja en Cas, ze zagen ons staan en kwamen, met twee bananen als oppepper, vragen hoe het met de patiënt ging !

We kwamen pas tegen vijven aan op de camping Granite Rose, waar Omar (de eigenaar) al een drankje van allerlei kruiden voor Wim had bereid, omdat hij al gehoord had dat Wim ziek was. Later is hij nog naar de stad gereden om medicijnen te halen, dus Wim heeft vandaag heel wat geslikt, hij is echter weer vroeg naar bed gegaan en voelt zich nog steeds beroerd, morgen gaan we dus écht naar een dokter.

Toch hebben we met z’n allen enkele gezellige uren beleefd op de camping: Jan had rode poon (vis) gerookt en die werd, samen met een wijntje, verorberd door de groep.

Ook was er een kapper die goede zaken deed, heel wat leden van de groep lopen weer met een “kort koppie” rond ! Het is inmiddels twaalf uur ’s avonds en nog is het twee en twintig graden,overdag ging de meter naar ruim vijf en dertig !

Verslag 36

Na weer een onrustige nacht met koorts is Wim vanmorgen samen met John naar de dokter gegaan. Deze man heeft een vrij moderne praktijk: de temperatuur en de bloeddruk worden opgemeten, er wordt een echo gemaakt van de buik en Wim’s hele lichaam is verder onderzocht. Daarna kreeg hij diverse medicijnen mee en de resultaten zijn al snel merkbaar. We kunnen weer verder en genieten van de mooie reis !! Ik was ’s morgens een stuk wezen wandelen in de prachtige omgeving vol grote rotsen en vele palmbomen.

In de middaguren hebben we het kalm aan gedaan, want het is weer ruim dertig graden.

Tegen half vijf ben ik samen met Roel en Janna naar het leuke stadje Tafraoute gelopen, bekend om z’n aparte slippers en de argania-olie.

We bezoeken een coöperatie waar amandelen worden gebrand en de noten van de argania boom tot olie worden geperst, interessant om te zien. (Ik mag de dames niet met hun gezicht op de foto zetten !)

Ook loop je van het ene schoenenstalletje naar het andere.

De ouderwetse markt is heel erg leuk om te bezoeken, we kopen er verse munt, diverse kruiden en argancreme en –bodylotion. De vrouwen zijn hier erg traditioneel gekleed in een zwart gewaad en ook jonge knapen lopen in lange “jurken”.

Tegen zevenen zijn we terug op de camping waar de campingbaas (Omar) voor de hele groep tajines heeft klaargemaakt, die we midden op de camping met z’n allen verorberen.

Voor Wim roostert hij speciaal kip op de barbecue (minder vet !) en deze wordt met veel smaak opgegeten.

Na afloop gaat het kampvuur aan waar we nog enkele gezellige uren doorbrengen en Wim is er al die tijd bij en hij geniet volop !! (Ik dus ook !)

Verslag 37

Na de positieve dag van gisteren kreeg Wim vannacht toch weer een terugslag, maar gelukkig voelt hij zich vanmorgen weer goed. Er is dan ook geen enkele discussie: hij rijdt gewoon zelf !!

Als eerste zijn we vanmorgen (donderdag 10 april) met z’n allen in onze campers naar de “beschilderde rotsen” gereden, dit zijn gladde, ronde stenen die door een Belgische kunstenaar beschilderd zijn in blauw, rood en paars. Wij vinden het jammer dat het prachtige landschap zo “verminkt” wordt, maar toch is het een toeristische attractie en is het in de omgeving prachtig wandelen.

Daarna gaat ieder z’n eigen weg en weer volgt er een heel gevarieerde route. In de buurt van Tafraoute zijn de huizen bedekt met roze pleisterwerk en de ramen omlijst met witkalk, iets wat je verder in Marokko niet ziet.

We rijden door diverse bergpassen en komen op 1800 meter hoogte. Tussen de middag nemen we een ruime pauze, zodat Wim even de ogen dicht kan doen. Het is weer een warme dag en de temperatuur loopt op naar de veertig graden ! In de loop van de middag zien we opeens een heleboel geiten in arganiabomen zitten, ze eten zich vol aan de vruchten die erin hangen, een prachtig gezicht !

Tegen vijven komen we aan in Taroudant, waar we met z’n allen op een parkeerplaats bij de stadswallen gaan staan, die een lengte hebben van zeven kilometer.

(Er komt nog een leuke optocht met muziek voorbij !)

Met paardenkoetsen maken we een rondrit door de stad en langs de rood-okeren muren.

Daarna wordt het tijd om naar het “Palais Salam” te gaan, een prachtig hotel restaurant met leuke binnenplaatsen en mooie tuinen.

Er staan een uitgebreid buffet voor ons klaar, waar we ons allemaal flink te goed aan doen. Ook Wim schept z’n bordje een paar keer vol, nu maar hopen dat er een rustige nacht volgt voor hem! Dat het een wárm nachtje wordt voor iedereen is wel zeker, om twaalf uur is het nog steeds vijf en twintig graden !!

Verslag 38

Voor we richting Marrakech rijden zijn we eerst nog even naar het paleis Salam in Taroudant gewandeld, je mag daar gewoon rondlopen en de mooie tuinen bekijken.

Bij terugkomst zijn alle andere campers al vertrokken dus, zoals gewoonlijk, vertrekken we weer als laatste van onze overnachtingplaats.

We hebben vandaag een alternatieve route gekozen, die ons over het Hoge Atlasgebergte voert, via de prachtige Tizi-n-Testpas, totaal is de rit 230 kilometer en we doen hier ruim zeven uur over ! We zien weer heel verschillende landschappen met de meest uiteenlopende kleuren.

Wel zijn er veel wegwerkzaamheden aan de gang, waardoor grote stukken weg onverhard zijn en er soms nog rotsblokken verplaatst moeten worden voor we verder kunnen rijden. Hierdoor hangt er veel stof in de lucht en de camper is veranderd van groen in wit.

De temperatuur liep vanmorgen snel op naar 35 graden, maar hoog in de bergen (we komen tot 2100 meter) is het heerlijk met ruim twintig graden. ’s Middags brengen we een bezoek aan de afgelegen moskee van Tin Mal, gebouwd in de 12^de eeuw, die grotendeels gerestaureerd is en nu op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst is. Het gebouw is gesloten, maar er komt gelijk iemand aanlopen met een sleutel en de man geeft ons een rondleiding en de nodige uitleg.

Aan de noordelijke kant van de pas loopt een rivier door het dal, die later uitmondt in een meer, hierdoor ziet alles er in de omgeving vrij groen uit. Weer verandert het landschap voortdurend van kleur en vorm, we krijgen vandaag haast te veel indrukken te verwerken.

Voor we op camping Ferdaous aankomen moeten we door de stad Marrakech, waar het één grote verkeersdrukte is. Overal zien we politie op straat, maar het verkeer leiden doen ze niet, ze staan maar een beetje te roepen naar elkaar en interessant te doen ! Ondertussen wordt je links en rechts ingehaald en brommertjes schieten daar weer tussendoor, ook op rotondes geldt het recht van de sterkste. Wim vindt het allemaal prima en drukt zich overal tussen. Hij is trouwens weer helemaal beter en heeft vanavond, sinds een week, weer een pilsje op !

Verslag 39

We hebben vandaag een heel afwisselende, maar wel vermoeiende dag gehad en dit kwam voornamelijk door de hoge temperatuur van rond de 35 graden. Om half negen zaten we al in de bus op weg naar Marrakech, waar we als eerste gestopt zijn bij de Majorelletuin in het hart van de “ville nouvelle”.

In de tuin, ontworpen door de Franse schilder Jaques Majorelle, vind je vele soorten cactussen, palmen, bougainville, bamboe en allerlei tropische bloemen. We maken er een rondwandeling onder leiding van een Marokkaanse, Nederlandse sprekende, gids (Achmed), die de rest van de dag bij ons blijft. Overal in het park kun je prachtig foto’s maken, wat dan ook volop gedaan wordt. Ik sta zelfs nog op de foto met drie Turkse dames uit Istanbul, die hier ook met vakantie zijn.

Vervolgens gaan we verder met de bus naar de Saadische graven, gelegen binnen de stadsmuur, waar twee mausolea te zien zijn en een gebedsruimte, alles rijkelijk versierd.

(Cas laat de Marrokanen zien hoe je een bezem hanteert om de stad schoon te vegen !)

Na een koffiepauze in een open restaurant op de derde verdieping met uitzicht op diverse ooievaarsnesten, gaan we via de medina naar het Palais Bahia, een prachtig paleis met veel vertrekken en een mooie binnenplaats.

Dan volgt er een lunch, weer op een mooie hooggelegen buiten locatie, waardoor je een beetje verkoeld wordt door de wind. De maaltijd is prima en uitgebreid en iedereen komt weer een beetje bij van de hitte in de stad.

Via de soek lopen we naar een kruidenzaakje waar we uitleg krijgen over diverse soorten medicinale en culinaire kruiden, waarna er de mogelijkheid is om deze te kopen.

Dan wordt het tijd om naar het grote plein Place Jemaa el-Fna te gaan, een historische plek en het symbool van de stad. Je ziet er diverse kramen met vers geperst sinaasappelsap, noten, kruiden mannen met slangen of aapjes (dierenmishandeling !), planten en ik heb zelfs een klein kraampje met kunstgebitten en losse tanden gezien !!

Omdat het nog te heet is op het plein gaan we eerst de soek, die overdekt is, weer in, samen met Roel, Janna en Gerard om daar nog enkele souvenirs te kopen. Vervolgens lopen we naar een overdekt dakterras vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het hele plein.

(Aan schotels geen gebrek in Marrakech !)

Aan het eind van de middag wordt deze plek omgebouwd en komen er allemaal eettentjes waar diverse soorten vlees, waaronder geitenkoppen, en vis verkocht worden.

Er hangt een hele damp over het plein van alle smeulende houtskool en overal zitten mensen te eten of in groepjes bij elkaar om te luisteren naar een verhalenverteller. Tegen half zeven mengen we ons, samen met Anja en Cas, tussen de mensen op het plein en maken nog diverse foto’s.

Dan is het tijd om terug te keren naar de camping, iedereen is moe en verhit, maar we hadden dit echt niet willen missen !

Verslag 40

Gisteren, zondag 13 april, hadden we een rustdag wat betekent dat de camper niet van z’n plek komt en dat iedereen vrij is om te doen wat hij zelf wil. We hebben eerst lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten en daarna de camper van binnen en buiten van al het stof ontdaan. Ook een handwasje hoort erbij, iets wat we al heel normaal vinden, want op de meeste campings is geen wasmachine ! Het sanitair is zo wie zo niet te vergelijken met Europa: de douche heeft regelmatig geen douchekop of geeft alleen maar koud water en het toilet spoelt vaak niet door.

Wim wordt weer gekortwiekt en ook hebben we weer eens tijd voor een spelletje Carcassonne. Er lopen pauwen rond op de camping, een mooi gezicht, helaas willen ze ons niet hun mooie veren tonen.

De temperatuur loopt weer op naar ruim vijf en dertig graden , dus ’s middags houden we ons verder gedeisd. Wij wilden eigenlijk een paar citroenen hebben, lekker voor in een biertje, dus vroegen we dit bij het kleine winkeltje op de camping; die verkochten ze niet, maar we mochten ze wel zo uit de boom plukken op de kampplaats !!

Aan het eind van de middag spelen we met Jan en José Mexicaans domino en ’s avonds spelen we dit weer maar dan ook met Cas en Anja erbij.

We hebben de grootste lol en hebben er totaal geen spijt van dat we niet naar Marrakech zijn gegaan, zoals een groot deel van de groep wél heeft gedaan. Tot één uur ’s nachts kunnen ze ons over de camping horen lachen, wanneer we weer één van ons een hak kunnen zetten of extra stenen laten kopen, het is echt een heel leuk spel !

Vanmorgen hebben we Marrakech weer achter ons gelaten, het is een mooie verzorgde stad, maar zodra je in de buitenwijken komt, zie je de krottenwoningen weer staan en ligt het overal vol rommel. (Je kunt vaak al zien dat je een dorp nadert want dan zitten in de wijde omtrek aan alle struiken plastic zakken vastgehaakt, recycling kennen ze hier nog niet !)

We zijn nu inmiddels ruim vier weken in Marokko en dan worden veel dingen die je ziet eigenlijk gewoon: vrouwen met een hoofddoek om en een kind op de rug, ezeltjes die van alles moeten sjouwen, vlees dat aan een haak ongekoeld langs de weg wordt verkocht, mannen die uren zitten te niksen achter een kopje thee, oude mercedessen, vaak gebruikt als taxi, slechte wegen vol kuilen, heel kleine winkeltjes van enkele vierkante meters, herders met schapen en geiten aan de kant van de weg en de droogte met als gevolg veel stof ! Allemaal zaken die je in ons land niet ziet, wat een cultuurverschil is er toch. Vandaag reden we weer door een dorpje waar geen auto te zien was, alles werd vervoerd met paard (of ezel) en wagen.

Nadat we in een Marjane weer onze boodschappen hebben gedaan zijn we richting de kust naar Essaouira gereden, een vrij saaie, vlakke weg zonder mooie bergpasjes en haarspeldbochten. Onderweg zijn we een onverhard weggetje ingereden om toch ergens te pauzeren, parkeerplaatsen kennen ze hier nauwelijks.

Tegen half vier komen we aan bij camping Sidi Magdoul, vlakbij zee en nadat we de omgeving verkend hebben volgt er om vijf uur een gezamenlijke borrel van Vagebond. We kunnen nog heerlijk buiten zitten, al is hier aan de kust wel tien graden frisser dan in het binnenland !

Verslag 41

We hebben vandaag een heerlijke dag gehad in de mooie stad Essaouira, een vissersplaats gelegen aan de Atlantische oceaan.

Nadat ik vanmorgen voor het eerst onze buitendouche uitgeprobeerd heb (de douches van de camping geven alleen koud water !) zijn we samen met Roel en Janna via het strand naar het oude centrum van Essouira gelopen. Terwijl de kitesurfers in zee genieten van de harde wind lopen de dromedarissen op het strand weer met toeristen op hun rug.

Nadat Roel bij een kapper van z’n “wilde” haren is verlost gaan we bij een leuk bakkertje een kop koffie drinken.

Daarna lopen we langs de stadsmuur de medina in waar veel kleurige tapijten, allerlei schilderijen en mooi houtsnijwerk te koop wordt aangeboden.

In het begin van de middag lopen we richting de haven waar allerlei openluchtrestaurants verse vis aanbieden.

Met z’n vieren nuttigen we drie en een halve kilo vis, samen met brood, salade en een fles water kost dit totaal nog geen veertig euro !

Via de Porte de la Marine lopen we naar de oude haven waar het vol ligt met kleine blauwe houten bootjes.

Er wordt volop vis te koop aangeboden en de vissers zijn alweer bezig het aas aan te rijgen voor de volgende vangst.

Nadat we in de medina nog wat gedronken hebben gaan we terug richting camping, weer heerlijk lopend over het mooie zandstrand.

Tegen half zes zijn we terug bij de camper waar we nog een tijdje genieten van een drankje in de warme zonnestralen. Helaas waait er een koude wind die ervoor zorgt dat je je huisje weer in moet, iets wat we de laatste weken niet met gewend zijn !

Verslag 42

We hebben Essaouira weer verlaten en rijden via de kustweg richting Safi, een plaats die bekend staat om z’n pottenbakkers vanwege de goede kwaliteit klei die hier gebruikt wordt. We zien vandaag een heel ander Marokko: erg groen, mooie stranden afgewisseld met een ruige kustlijn, behalve ezels zie je ook weer paarden en koeien en alles wordt iets moderner. Onderweg komen we langs een locale markt waar net een vrachtwagen met hooi gelost wordt.

Iets verderop zien we snorkelaars wier opduiken, dat vervolgens gedroogd wordt.

De weg is nog wél echt Marokkaans: vol kuilen en losse stenen, de vele vrachtwagens die passeren zorgen ervoor dat we een paar kleine sterretjes in onze voorruit krijgen. In Safi, waar we naar het ouderwetse pottenbakken gaan kijken, gaat er helaas iets mis: Wim vergeet op de parkeerplaats de handrem van de camper aan te trekken en terwijl ik op het toilet zit (in de camper) rijdt ons huisje langzaam achteruit en komt tegen de camper van Fred en Leni aan. Hun voertuig heeft een flinke deuk aan de voorkant en bij ons is de achterbumper kapot. Gelukkig zijn er geen persoonlijke ongelukken gebeurd en is er ook geen Marokkaan bij betrokken, alles kan via onze all-risk verzekering geregeld worden.

We zijn toch het stadje nog in geweest en zien verschillende fases van het pottenbakken: het in model brengen, het bakken in de houtovens, vervolgens het emailleren en dan gaat het produkt nog in de gasoven.

Er worden weer diverse schalen gekocht door de groep, wij hebben geen interesse en ook geen ruimte.

Nadien rijden we nog een stuk langs de grillige kustlijn en eindigen in Oualidia waar we overnachten op een groot plein, vlakbij de zee.

We wandelen ernaar toe en zien vissersbootjes die met hun vangst het strand op gaan, waar hun handel gelijk verkocht wordt.

Er is een prachtige lagune waarin gezwommen kan worden en het is er dan ook druk met Marokkanen.

Tegen zeven uur gaan we met de groep naar een visrestaurant, Oualidia leeft van de vis en heeft enkele oesterkwekerijen !

Verslag 43

We hebben vandaag (donderdag 17 april) maar een korte rit te gaan en we zijn dan ook weer vrij laat uit Qualidia vertrokken. De route gaat over de kustweg R301 en lange tijd zien we nog duinen en kleine lagunes waar oesters gekweekt worden. Natuurlijk hebben wij ook oesters in de koelkast liggen die tussen de middag verorberd worden. Onderweg noordwaarts komen we langs de grootste haven van Afrika: Port de Jorf Laster, waar een olieraffinaderij ligt en een chemisch complex. In de hele streek wordt veel aan landbouw gedaan en de groenten worden langs de weg te koop aangeboden. Tegen enen zijn we al op camping Caravanning International d’el Jadida waar Wim mooi de tijd heeft om de oesters open te snijden, als lekker hapje voor tussen de middag.

Daarna luieren we wat in de zon tot we om vier uur met een groot gedeelte van de groep over de boulevard langs het strand naar het Portugese gedeelte van de stad wandelen, waar we over de stadswallen lopen en uitzicht hebben over de oude haven.

(De hond van Ria, Teuntje, is er ook weer bij. Hij is een paar weken terug mishandeld door enkele Marokkaanse jongeren en moet sindsdien een stukje van zijn staart missen.)

Vervolgens lopen we via de overdekte vismarkt naar de Citerne Portugaise, een onderaardse cisterne uit 1514. Eerst deed deze dienst als voorraadkamer, toen als munitiedepot en pas in 1541 werd het in gebruik genomen als waterreservoir, om de stad te voorzien van drinkwater. Hij is bijna vierkant met afmetingen van 34 x 33 meter, heeft vijf en twintig zuilen en een put die zorgt voor binnenvallend daglicht. De reflectie van de zuilen en gewelven in het water is een onwezenlijk en mysterieus gezicht. Na afloop van de bezichtiging gaat ieder zijn eigen weg, wij lopen via de markt terug naar de camping waar we nog tot half acht buiten zitten samen met Roel en Janna, dan wordt het te fris en verhuizen we weer naar binnen, waar we voor het eerst weer even televisie kijken, de satellietschotel heeft weer ontvangst !

Verslag 44

Het was vandaag geen bijzondere dag wat rijden betreft, het eerste stuk richting Mohammedia hebben we via de N1 gereden, maar dit schoot totaal niet op, dus hebben we later de tolweg genomen. Overal staat weer politie op kruispunten of bij het begin van een plaats, de mannen staan er een beetje interessant te doen of te zwaaien, maar zonder hen zou alles even goed verlopen ! Diverse leden van de groep hebben een stop gemaakt in Casablanca om de beroemde Hassan 2-moskee te bekijken, maar wij hadden deze drie jaar terug al bezocht en zijn nu doorgereden.

Camping Les Mimosas ziet er nog net zo uit als de vorige keer: de toiletten hebben geen deur en een oud, kapot gordijn moet alle douches bedekken. Een gat in de grond is voor het legen van de cassette en de wasbak ligt kapot op de grond. Gelukkig mogen we gebruik maken van een warme douche in een huurhuisje, iets wat vaker gebeurd is deze reis.

Het plaatsje Mohammedia heeft een klein strandje maar ligt vol vuil en kapotte flessen, erg jammer.

Toch hebben we weer een heel leuke dag gehad: ’s middags is er met een groepje bij onze camper geoefend voor het afscheidslied en ’s avonds hebben we nog een keer Mexicaans domino gespeeld met z’n zessen.

Dit keer was Cas de winnaar en dat terwijl hij haast nooit spelletjes speelt ! We hadden twee Franse campers naast ons staan, waarvan de eigenaars om kwart over negen al begonnen te zeuren dat we te veel herrie maakten, het heeft ons er niet van weerhouden om er een heel gezellige avond van te maken !!

Verslag 45

Vandaag (zaterdag 19 april) nemen we weer de snelweg, we willen namelijk een beetje op tijd op de plek van bestemming zijn. Weer is de rit vrij saai, we zijn zo verwend tijdens een groot deel van de reis met al die pasjes en mooie bergen, nu is alles vlak en ook is het bewolkt weer. Het is wel goed opletten met rijden want de rijstijl van de Marokkanen blijft onvoorspelbaar. In de buurt van Rabat zien we moderne kantoorgebouwen, veel flats en ook is alles veel schoner, er lopen zelfs mannen met plasticzakken vuil op te ruimen ! Toch zien we ook weer krottenwijken en natuurlijk weer in elke plaats een moskee met z’n minaret. We vinden het al zo gewoon dat we elke keer (vijf maal per dag) de muezzin horen, die de gelovigen oproept tot gebed, wat zúllen we dit missen als we terug zijn in Europa !!

We rijden langs het bos van Mamora dat grotendeels uit kurkbomen bestaat en later verandert de omgeving en lijkt het wel of we in Spanje rijden: overal zien we plastic kassen. Op de tolwegen worden we niet voor “vol” aangezien, bij de tolpoortjes hoeven we slechts te betalen voor een gewone auto. (Het gaat maar om enkele tientallen dirhams per keer (10 dirham= 0,90 euro), niet te vergelijken met de Franse tolwegen !)

Tegen half twee zijn we op camping Moulay Bousselham en na de lunch wandelen we naar het badplaatsje, een bedevaartsoord gelegen aan de mooie Merja Zergalagune. Drie jaar geleden, tijdens onze eerste Marokkoreis, was dit het eerste plekje wat we aandeden en hadden hier toen gelijk een aanvaring met een Marokkaanse vrouw: ze dacht dat we haar op de film/foto gezet hadden, begon te schreeuwen en haalde het halve dorp erbij. De gendarmerie moest er aan te pas komen om het geschil op te lossen. De film en foto’s werden bekeken, de vrouw stond er niet op en daarna konden we gaan, toch voelden we ons toen nog niet echt op ons gemak en zijn gauw naar de camping teruggelopen. Vandaag hebben we hetzelfde pleintje weer bezocht, zijn over de overdekte vismarkt gelopen (hebben er voor 25 dirham zes mooie rode ponen gekocht, schoongemaakt en wel !) en zien weer dezelfde taferelen van vorige keer: een man met levende kippen, broodverkoopsters, ongekoeld vlees aan de haak en veel restaurantjes. Deze beelden zijn voor ons nu heel normaal en wanneer ik een foto maak wordt er niet op gereageerd ! Jammer genoeg ligt er overal nog steeds veel vuil en de armzalige huisjes staan er ook nog.

Tegen vieren maken we ons laatste gezamenlijke excursie, we gaan met bootjes de lagune op en zien zowaar een groep flamingo’s, zij het op grote afstand.

(Je moet er wat voor over hebben om een mooie foto te maken !)

’s Avonds hebben we het afscheidsdiner, helaas komt er een eind aan de prachtige reis. Van John en Joke krijgen we een groepsfoto en een mooi keramisch bord.

Het afscheidslied (door Fred in elkaar gesleuteld) wordt gezongen en ook wordt de winnaar van de fotowedstrijd bekend gemaakt: Jannie heeft de beste foto ingeleverd !

(dit is de winnende foto)

Dan volgt het afscheid nemen, morgen bij de haven is hier niet echt de tijd voor, dus worden er nu dikke knuffels uitgedeeld. Er is al een datum geprikt voor een reünie, eind juni, voor je het weet zien we elkaar dus al weer. Deze avond was een mooi slot van een schitterende, gevarieerde reis, John en Joke, bedankt !!

Verslag 46

Eergisteren hebben we Marokko weer verlaten, het was eerste Paasdag maar daar hebben we niets van gemerkt. Er lag natuurlijk geen enkel paaseitje in de winkeltjes van Marokko, want zij vieren dit feest niet !

Voor negenen had iedereen de camping in Moulay Bousselham verlaten omdat we tegen twaalven in Tanger Med moesten zijn, daar stond ons namelijk weer een hele papierwinkel te wachten en allerlei controles.

(Onze campers gingen zelfs door een scan heen !)

Deze morgen kregen we opeens regen, iets wat we de hele reis niet gehad hebben ! Ook is het fris en staat er een koude wind, tijd om terug te keren naar Europa ! Tijdens de rit naar de haven heb ik met de laptop op schoot het vorige verslag zitten typen, het was toch een saaie rit en de laatste dagen had ik weinig tijd voor de verslagen: de avonden waren te gezellig ! We zouden om één uur overvaren, maar helaas hebben we met z’n allen twee uur staan wachten en zijn pas na drieën begonnen aan de overtocht. Sommigen hebben haast om thuis te komen en dan duurt wachten lang !

Wim had al uren te voren een pilletje tegen zeeziekte ingenomen en heeft een tijdje lekker geslapen, ook was het nu weer voor een kop erwtensoep !  De overtocht hebben we buiten op het dek doorgebracht, gezellig kletsend met de groep, nu kon het nog !

De rots van Gibraltar kwam weer in zicht én het horloge moest weer een uur vooruit gezet worden.

Pas tegen zessen (Europese tijd) kwamen we aan in Algericas, vanwaar we doorgereden zijn naar Tarifa.

We hadden geen zin meer om nog ver te rijden en hebben, samen met John, Joke, Cas en Anja, nog een nachtje op camping Rio Jara gestaan.

(Het brede strand staat helemaal onder water en de kite-surfers genieten van de harde wind !)

’s Avonds zijn we met z’n zessen uit eten geweest en hebben heerlijk bij de brandende open haard gezeten.

(Het was heel gezellig al lijkt het er niet op, op deze foto !!)

Nadat we de volgende morgen lekker uitgeslapen hebben en bij de Lidl langs geweest zijn om onze voorraden aan te vullen, zijn we richting Malaga gereden. Het was slecht weer, regelmatig kregen we te maken met flinke regenbuien en de straten stonden blank, bovendien was het goed druk op de wegen vanwege het vrije, lange weekend. We zijn doorgereden tot Torre del Mar, naar de gelijknamige camping en wie kwamen we daar tegen: Rob en Janny. Natuurlijk hebben we gezellig samen een paar wijntjes gedronken en nagekletst over de reis !

Vanmorgen (dinsdag 22 april) schijnt gelukkig de zon weer en na een ontbijtje buiten in de warme zonnestralen zijn we vertrokken en hebben de Spaanse zuidkust verlaten. We zijn de binnenlanden ingetrokken, al zijn we vandaag niet ver gekomen: net voorbij Granada op camping Alto de Vinuelas, een leuke camping met uitzicht op de bergen. Onderweg komen we langs een groot stuwmeer en in de verte zien we de besneeuwde bergen van de Sierra Nevada.

We maken er een luie middag van, hebben weer eens tijd voor een boek en een spelletje en ondanks de hoogte, we zitten op ruim 1100 meter, is het heerlijk warm.

Wim kookt een heerlijke maaltijd en rookt zalm (iets wat hij van Jan geleerd heeft tijdens de reis) in een metalen tajine, die we op een marktje in Marokko gekocht hebben.

Pas tegen achten verhuizen we naar binnen,want nadat de zon verdwenen is koelt het snel af !

Verslag 47

Vandaag is Marieke, onze schoondochter, jarig en natuurlijk hebben we telefonisch contact gehad.

Zo weten we nu ook dat onze oldtimer weer thuis staat, de gereviseerde motor is ingebouwd, dus we

kunnen bij thuiskomst weer gaan toeren. Ook de caravan met de voortent staat weer ingericht klaar op ons vaste stekkie, iets wat de jongens en Marieke in hun vrije tijd voor ons gedaan hebben. Dennis liet via de mail weten dat de rubberboot met motor ook al in het water ligt, volgens mij willen ze graag dat we thuis komen !!

Vanmorgen zijn we dan ook weer vertrokken van de mooie camping Alto de Vinuelas in Beas de Granada en via de noordelijke kant van de Sierra Nevada richting Cazorla gereden, waar het Parque Natural de Cazorla begint, een ruim 200.000 ha groot natuurreservaat met veel hoge dichtbeboste bergen.

De Rio Guadalquivir stroomt door het dal en eindigt in een groot grillig gevormd stuwmeer. We hebben de weg langs deze rivier uren gevolgd en zijn tegen half vijf bij een “mirador” de weg ingeslagen en staan nu aan het prachtige meer als “wild kampeerders” naast een Brits busje, dat hier al een nacht heeft doorgebracht.

(We hebben zelfs stromend water op de “camping”!)

We genieten van het uitzicht en van het mooie weer, eten natuurlijk buiten (Wim heeft weer vissen gerookt in de tajine !) en voelen ons als “God in Frankrijk”, Spanje dus !!!

Verslag 48

Nadat we vanmorgen, vrij laat, ons prachtige plekje verlaten hebben rijden we naar Segura de la Sierra, een plaats op 1200 meter hoogte met een kasteel, waar we via scherpe haarspeldbochten komen.

Vervolgens verblijven we nog een tijd in het schitterende gebied van het Parque National de Carzorla met z’n smalle wegen en mooie vergezichten.

Daarna gaan we verder noordwaarts richting Albacete en zwenken ten noordoosten van deze stad af naar de Hoz de Júcar, waar we bij het mooie dorpje Jorquera een diepe, kronkelende kloof inrijden langs kalksteenformaties die de Rio Júcar hier heeft uitgeslepen.

Nadat we zo’n twintig kilometer door deze schitterende omgeving gereden hebben komen we bij het dorp Alcalá del Júcar, spectaculair gelegen aan de rand van een rots die de kloof insteekt, waar een camperplaats is en daar zetten we ons huisje neer.

Tegen de avond gaan we het plaatsje verkennen en via allerlei smalle straatjes komen we bij “cuevas de masago”, een soort museumpje waar we via een lange gang ineens in een klein restaurant uitkomen aan de andere kant van de rots, met uitzicht op de rivier Júcar.

We eten er allerlei soorten tapas met enkele wijntjes erbij en beseffen dat onze vakantie nog steeds niet voorbij is, we genieten volop !!

Verslag 49

Nadat we vanmorgen (donderdag 25 april) de kloof via haarspeldbochten uitgereden zijn komen we opeens weer op vlak gebied.

We rijden verder in noordelijke richting: de afgelopen dagen hebben we heel veel olijfbomen gezien, nu is de grond grotendeels bedekt met druivenstronken, waar de eerste groene blaadjes al aanzitten. Het landschap blijft wisselen: dan weer zie je rode bergen, even later is het heuvelachtig met veel bochtenwerk. We komen op pasjes met 1500 meter hoogte waar de temperatuur daalt naar de acht graden, even later in de dalen is het weer ruim vijftien graden. Er staat, net als afgelopen nacht, ontzettend veel wind, waardoor alles nog veel kouder aanvoelt.

Via Requena en Teruel rijden we naar het kleine plaatsje Mora de Rubielos en vandaar rijden we door de Sierra de Gúdar, een heuvelachtig gebied waar kalksteenrotsen omhoog steken, ook ligt daar vlakbij een skigebied.

We gaan nog een stuk verder richting Nederland en komen langs Alcaniz met z’n mooie kasteel en kerk. We stoppen bij camping “Lake Caspe” en zijn dan nog ongeveer 1600 kilometer van huis. Het is hier redelijk goed weer, zo’n twee en twintig graden en morgen nemen we dan ook een rustdag voor we de Pyreneeën over trekken.

We hebben hier geen satellietbereik (er staan te veel bomen !) dus we kunnen de eerste Koningsdag niet volgen, maar we zullen morgen een wijntje nemen op onze Koning en Koningin !!

Verslag 50

We hebben gisteren lekker lang op bed gelegen, het was toch bewolkt weer en we zouden niet verder trekken. We zaten al op de hoogte van Barcelona alleen een paar honderd kilometer landinwaarts en hebben nog een dag of zes om thuis te komen. Caspe ligt aan een langgerekt stuwmeer waar volop gevist wordt en Wim heeft dan ook voor het eerst deze reis z’n hengel uitgeworpen in Mer de Aragon. Helaas zit de lucht vol pluizen van bomen (het lijkt wel sneeuw) en deze bleven steeds aan de lijn van z’n hengel kleven, zodat hij niet eens fatsoenlijk in kon halen. Na een uurtje was hij het zat om pluizen te verwijderen en zijn we teruggekeerd naar de camper, inmiddels werd het al beter weer.

Op de telefoon konden we via wifi-verbinding zien hoe Koningsdag verloopt in zonnig Nederland (hoe krijgt Willem het toch altijd voor elkaar dat het droog is op zo’n feestdag !) en zagen de hele Koninklijke familie rondlopen. Nadat ik de route voor de volgende dag heb uitgestippeld zijn we nog een keer tapas gaan eten, dit keer op de camping en daarna werd het tijd voor een boek en een spelletje. De zon scheen inmiddels volop en de temperatuur liep op naar de 28 graden, we hebben nog lang buiten kunnen zitten.

Vanmorgen zijn we verder noordwaarts getrokken via prachtige wegen door de bergen.

Tussen de middag hebben we nog buiten geluncht in de zon bij twintig graden, maar daarna werd het snel frisser want we gingen naar ruim twee duizend meter hoogte door de Pyreneeën. We hebben langs en door de sneeuw gereden en op een gegeven moment was het nog maar vier graden !!

Nadat we nog een laatste bergpasje namen, waar we een prachtige waterval zagen, zaten we ineens in Frankrijk, net zoals we Spanje ingekomen zijn, twee maanden terug, zijn we er nu weer uitgereden: via een smal weggetje en zonder duidelijke grensovergang. We staan nu op camping Pradelongue in Luchon, net over de grens en kijken uit op de besneeuwde bergen van de Pyreneeën !

Verslag 51

We hebben vandaag (28 april) zo’n driehonderd kilometer afgelegd via allerlei mooie binnenwegen (we zijn van plan geen enkele tolweg te nemen !) en zijn langs Montauban en Cahors gereden, waarna we uitkwamen in de Dordogne, wat een mooi gebied is dit !

We wilden het pelgrimsoord Recamadour bekijken en via diverse smalle weggetjes reden we ineens langs deze tegen de rotsen aangebouwde bedevaartsplaats, alleen een diep dal zat er nog tussen. Helaas begon het net te plenzen (het is de hele dag al onstabiel weer !) en zodoende hebben we de plaats zelf niet bezocht.

We zijn doorgegaan naar Gouffre de Padirac, een enorme krater van 35 meter breed en 103 meter diep.

Je kunt hier, via heel veel treden, naar beneden lopen (of de lift nemen !) en komt dan bij een ondergrondse rivier, waar je met een bootje vervoerd wordt naar een heel gangenstelsel dat in 1889 al ontdekt is door een Franse speleoloog E. A. Martel.

Er hangt een fijne waternevel in de lucht waardoor er heel aparte stalagmieten, in de vorm van gestapelde borden zijn ontstaan, ook zijn er natuurlijk stalactieten te bewonderen, dit alles bij een constante temperatuur van dertien graden (wat het vandaag boven de grond ook is !). Het is werkelijk een heel bijzondere grot en we zijn blij dat we deze bekeken hebben.

We komen pas tegen half zeven weer buiten en moeten dan nog een overnachtingplaats zoeken. Nadat we een paar campings bezocht hebben die nog gesloten blijken te zijn, wijst iemand ons een plek aan waar we mogen gaan staan, het was inmiddels weer hard beginnen te regenen en we hadden niet veel zin meer om verder te zoeken. We staan nu bij een riviertje vlakbij het dorpje Tauriac en zijn nog ruim duizend kilometer van huis verwijderd !

Verslag 52

Nadat we gisteren nog even over smalle kronkelwegen in de prachtige Dordogne-streek hebben gereden gaan we verder over snelwegen (zonder tol !).

Het is regenachtig en koud dus kunnen we beter maar kilometers maken. We rijden door tot boven Orléans en komen tegen vijven aan in Saran, waar we op een camperplaats overnachten.

Vandaag (woensdag 30 april) is het gelukkig weer droog en wat warmer, we rijden langs Parijs en zoeken een camping voor onze laatste overnachting (voorlopig althans) in de camper. We komen uit in Bure, een plek in de Belgische Ardennen op camping Parc la Clusure. Het is een echte familiecamping en vanwege de meivakantie staat het hier vol met Hollandse gezinnen.

We kunnen gelukkig weer buiten zitten en omdat onze voorraden zo goed als op zijn gaan we uit eten in het restaurant van de kampplaats. Sinds lange tijd eten we weer asperges en we genieten van de leuke sfeer die er op de camping heerst. Morgen leggen we het laatste stuk af naar huis, nog zo’n 275 kilometer en in totaal hebben we dan ruim 11.000 kilometer afgelegd deze vakantie. Het is weer een prachtige, afwisselende reis geworden, ook al begon deze met pech en is Wim flink ziek geweest. Nu is het tijd om onze familie weer terug te zien en te gaan genieten van de Hollandse zon !

P.S. je

Nadat we vanmorgen (1 mei) vrij laat de camping verlaten hebben en net een kwartiertje onderweg waren, kwamen we bij een tankstation oude bekenden tegen: Piet en Nans. Met hen hebben we twee reizen van Vagebond gemaakt, naar Marokko (voorjaar 2011) en naar Turkije (najaar 2012), vorig voorjaar hebben zij de “Marokko Anders” reis al gemaakt. Ze waren nu op weg naar huis na een week vakantie in België.

Het was een geweldig weerzien en we hadden elkaar heel veel te vertellen. Achteraf gezien hebben we anderhalf uur stáán praten bij de campers, we zijn niet eens ergens gaan zitten maar hebben aan één stuk door herinneringen opgehaald en ervaringen uitgewisseld !

Wat was dat een leuke afsluiting van onze vakantie !!

REÜNIE VAN DE MAROKKOGANGERS 2014

Al tijdens de prachtige groepsreis door Marokko werd er gesproken over een reünie en Jan en Cas boden toen spontaan aan dit, samen met hun partners, te willen organiseren. In het weekend van 21 juni was het dan zo ver en bijna de voltallige groep is afgereisd richting Beek en Donk. In het vijf kilometer verderop gelegen Aarle-Rixtel  konden we met de camper terecht  op een camping  waar tevens een bed&breakfast is, ideaal voor degenen die de caravan of camper al ergens anders gestald hebben. Bij aankomst op deze kampplaats zat er al een grote groep bij elkaar gezellig herinneringen op te halen, het voelde gelijk weer heel vertrouwd.

Ook John en Joke zijn van de partij, maar déze keer hoeven ze helemaal niets te regelen ! Tegen de avond kwamen Jan en José langs met een schaal vol stukjes haring, alvast een voorproefje voor wat ons allemaal te wachten staat !!

Ria, die hier in de buurt is opgegroeid, wist een leuke locatie om te gaan eten en met twaalf personen zijn we op de fiets naar Herberg de Brabantse Kluis gereden, gelegen vlakbij een klooster waar nog steeds nonnekes wonen. Het is inderdaad een prachtige plek: naast het klooster staat een grote boerderij waar we kalveren van slechts tien dagen oud konden aaien en de grote koeien op stal schroomden niet ons met hun lange tong schoon te likken. (Niemand had meer behoefde aan “kalfsvlees” of ”ossentong ” als maaltijd !)

Ook is er een prachtige tuin rondom het complex, waar een gedeelte van de boerderij dus dienst doet als restaurant.

We hebben er uren gezeten, heerlijk gegeten en net voor het donker werd zijn we terug gefietst via een binnenweggetje dat ons meteen weer aan Marokko deed denken: vol kuilen en stenen.  De start was dus al prima en de eigenlijke reünie moet nog beginnen !

Zaterdag morgen zijn we met z’n allen naar het huis van Jan gefietst, waar de koffie en het (door Jan) zelfgemaakte gebak al klaar stond.

Vervolgens zijn we fietsend, via een prachtige route, richting de  Antoniushoeve gereden. Onderweg bleek de band van Hennie lek te zijn, maar gelukkig had José nog een reservefiets en na een kort, maar gezellig, oponthoud konden we de reis voortzetten.

Bij de Antoniushoeve kregen we van de eigenaar uitleg over zijn bedrijf en tegelijkertijd konden we ons “lunchpakket” (ook alweer geregeld door de vier organisatoren) nuttigen. We boffen de hele dag met het weer: het is ruim twintig graden en de zon komt regelmatig tevoorschijn.

Nadat we weer een stuk gefietst hebben, komen we tegen tweeën aan bij het Edah-museum, waar we een rondleiding krijgen van een paar zeer enthousiaste vrijwilligers. We brengen er enkele uren door, het is heel interessant en voor iedereen herkenbaar.

Nadien rijden we, via het centrum van Helmond, weer terug naar Beek en Donk. Jan heeft een mooi groot huis met een prachtige tuin erbij, waar voor de hele groep genoeg ruimte is. In de rookton hangen enkele dikke palingen te garen en Jan is druk bezig nieuwe haring schoon te maken (naast bakker is hij ook nog jaren visboer geweest !)

(Wim kan Jan hier een handje helpen !)

Even later is iedereen aan het “haring happen”, voor sommigen is dit een  nieuwe ervaring.  Ook de toastjes met paling gaan erin “als koek” !

Dan is het tijd voor de film, Fred (de fotograaf) heeft een film in elkaar gezet van de totale Marokko reis en deze omgezet in 45 minuten kijkgenot !

Met z’n allen genieten we weer van de bekende beelden die aan ons oog voorbij trekken en als aan het eind van de film het afscheidslied klinkt zingt iedereen mee: “John en Joke de Gier, wat een bijzonder stel, met éénentwintig campers, redden zij het wel !” Het is een deuntje wat uren in je hoofd blijft hangen….

Fred heeft voor iedereen een kopie DVD gemaakt, zodat we de film thuis nog vele malen kunnen bekijken.

Ondertussen zijn er barbecues klaargezet en staan er op tafel schalen vol vlees, vis, rauwkost, salades en brood, ook de drank is rijkelijk aanwezig. De uren die volgen staan in het teken van eten, drinken en  gezellig bijkletsen.

Wim speelt diverse liedjes op z’n accordeon, wat de sfeer nog verhoogd en als laatste wordt John toegezongen, want hij wordt de volgende dag 71 jaar.

Van sommigen wordt daarna afscheid genomen, omdat ze zondag niet meer van de partij zijn, anderen pakken de fiets en karren richting de camping. Enkelen volgen pas tegen twaalven, waarvan er dan ook nog een paar (Roel, Cas en Wim) zo hard rijden dat ze de afslag richting camping       missen …….!!

Zondag worden we tegen half elf weer bij het huis van Jan verwacht. Daar aangekomen is er, net als de dag ervoor, weer een lange dis gedekt, waaraan we plaats nemen. José en Anja hebben heerlijke  soep gekookt en Jan heeft zelf worstenbroodjes gemaakt, wat worden we weer verwend !

Weer zitten we uren te eten en te kletsen, adressen uit te wisselen en nieuwe reizen te bespreken. Tegen enen komt er voor Jans huis ineens een grote groep mensen langs lopen, het blijkt de jaarlijkse bedevaart  te zijn, waar gelovigen van Valkenswaard naar Onze Lieve Vrouw van Handel lopen (40 kilometer) en dezelfde weg zondags weer terug gaan, ook paard en wagens doen aan deze processie mee.

Als we met z’n allen buiten  staan te kijken wordt dit tevens het moment van afscheid nemen, de reünie is ten einde!  We hebben met z’n allen een geweldig weekend gehad, waarvoor onze hartelijke dank aan Jan, José, Cas en Anja.

De wereld is groot en we willen er allemaal nog veel van zien, maar tegelijkertijd is hij klein en komen we elkaar zeker weer ergens tegen !!