_______________________

Met onze zoon Dennis 4 weken op pad in Nederland en Frankrijk om zoveel mogelijk te zien en te leren over zowel de 1e als 2e wereldoorlog.

Veel musea en bunkers bezoeken met als hoogtepunt de festiviteiten van D-Day in Normandië

Verslag 1, vrijdag 27 mei

We zijn weer begonnen aan een nieuwe vakantie, dit keer met z’n drieën. Eens per jaar gaan we samen met onze jongste zoon Dennis weg en hij mag dan bepalen waar de reis heen gaat. Dit jaar is het hoofddoel Normandië met de stranden waar op 6 juni 1944 de invasie (D-Day) plaatsvond. Maar we starten in Nederland op het eiland Walcheren, vlakbij het plaatsje Zoutelande. De camping heet Werendijke en staat in de nieuwe ACSI gids Klein en Fijn kamperen,

hij is goed verzorgd met prachtig nieuw sanitair, we hebben een heel ruime plaats en ook is er een kloostertuin waar je fruit en kruiden mag plukken. Hier hebben we een paar dagen de tijd om onze caravan uit te proberen, want deze is nieuw. Afgelopen vakantie in Marokko hebben we een aanrijding gehad met een bus, met als gevolg dat de linker achterkant flink beschadigd was. Wim heeft dit provisorisch gerepareerd, maar eenmaal terug in Nederland bleek er meer aan de hand dan wij eerst dachten. De bodem is wat ontzet en diverse kastjes sluiten niet goed meer, het komt erop neer dat hij “total loss” verklaard is. Bij onze dealer stond gelukkig een nieuwe Adiva, hetzelfde type alleen een andere kleurstelling, deze is nog mooier !

Hij heeft op korte termijn diverse dingen overgezet (de luifel, zonnepanelen, satellietschotel en mover) en afgelopen maandag konden we ons nieuwe “huisje” ophalen. (De beschadigde Adiva hebben we opgekocht en komt, na reparatie, op onze vaste plek (al 15 jaar) op camping “de Maasterp” te staan. De caravan die er nu staat is alweer 13 jaar oud) ! Dus nu gaan we 4 weken samen met Dennis genieten van ons nieuwe huis op wielen !

Helaas speelt het weer de eerste dagen niet echt mee: het is 15 graden, er staat een harde wind en de zon laat zich nauwelijks zien. Wel ideaal weer om de omgeving te bekijken.

Zaterdag rijden we eerst naar Middelburg, een stad met mooie oude gebouwen en een drukke binnenstad.

We beklimmen de “Lange Jan” met z’n 207 treden en hebben vandaar een mooi uitzicht over de stad.

Daarna gaan we door naar Veere, een sfeervol leuk klein monumentenstadje aan het Veerse meer.

Er liggen veel boten in de haven, maar dit kan te maken hebben met de historische markt, die er is. Er staan veel kramen met vis, we zien een garnalenpelster en er wordt paling gerookt, ook wij verorberen diverse soorten vis.

Nadat we het plaatsje goed bekeken hebben lopen we door de “Holle Beer” een vestingswerk uit de tijd van Napoleon en komen uit bij het water, met een klein strandje.

Wat een leuk stadje is Veere, het is net een openluchtmuseum !

Zondag hebben we diverse bunkers bekeken, we zijn begonnen in Koudekerke, waar een bunkerwandelroute is uitgezet.

In Zoutelande is een bunkermuseum waar twee ingerichte “betonnen huizen”

te bezichtigen zijn, Dennis heeft er enkele boeken en folders meegenomen.

In de buurt van de duinen vonden we, na enig zoeken, drakentanden, die er in de oorlog voor moesten zorgen dat er geen pantserwagens het strand op konden.

Ook in Vlissingen is een bunker van de Stichting Bunkerbehoud te bekijken, allen behorend tot de Atlanticwall, de verdedigingslinie, aangelegd door de Duitsers tussen 1942 en ’44 langs de kust van Noorwegen tot de Frans-Spaanse grens. Doel van de linie was het voorkomen van een geallieerde invasie op de kust door de bouw van vele duizenden bunkers en versperringen.

In Zeeland werden vooral Walcheren en Zeeuws-Vlaanderen zwaar verdedigd in verband met hun strategische positie.

In Vlissingen krijgen we te horen dat deze stad het meest gebombardeerd is tijdens de tweede wereldoorlog, veel vaker en heftiger dan Rotterdam (dit vind je niet terug in de geschiedenisboeken !) Al met al was het een zeer leerzame dag, waar we naast alle bunkerbezoeken natuurlijk ook regelmatig de zee gezien hebben

Wat het weer betreft: de hele dag staat er een windkracht 5, maar in de loop van de dag komt de zon tevoorschijn en die maakt alles wat aangenamer !!

Verslag 2 (30 mei)

Vandaag wordt Wim 57 jaar, om twaalf uur ’s nachts worden we gebeld door Marcel en Marieke (M&M), die ons feliciteren, erg gezellig ! Ook overdag ontvangen we diverse SMS-jes en telefoontjes.

’s Morgens gaan we, na een uitgebreid ontbijt lekker buiten in de zon,

naar West-Kapelle, daar staat een Sherman Tank op de dijk en er is een oorlogsmuseum, kasie voor Dennis dus !

Het museum is erg indrukwekkend en pas als we na een paar uur weer buiten staan, merken we hoe warm het is geworden, ruim 27 graden. We rijden naar Domburg om barbecuespullen in te kopen (en nog wat heerlijke paling en haring van de markt !) en daarna gaan we zo snel mogelijk terug naar de camping. Daar genieten we nog even van het warme weer, tijdens een spelletje, maar al snel wordt het bewolkt en begint het weer te betrekken. Het resultaat is dat we niet barbecuen maar toch uit eten gaan, we belanden in een prima restaurant in Zoutelande en vieren daar met z’n drieën Wim’s verjaardag.

’s Avonds en ’s nachts vallen er diverse buien, iets waar de boeren zeer blij mee zullen zijn na al die droogte. Ook ’s morgens is het nog zwaar bewolkt als we vertrekken richting Frankrijk, maar we kijken met veel plezier terug op deze dagen in Zeeland op het eiland Walcheren !

Nu gaan we naar het zuiden, eerst naar de plaats Peronne, hier staat een museum van de eerste wereldoorlog en in de omgeving bij de rivier de Somme is veel gevochten in die tijd. Bij aankomst valt de camping die ik uitgezocht had tegen, dus nemen we een andere, ook in Peronne. Als we de oprit oprijden zie ik tot mijn verbazing dat het dezelfde camping is (Port de Plaisance), als waar we ruim een maand geleden als laatste overnacht hebben. (Daarom kwam de naam Peronne me ook al zo bekend voor !!) We kwamen toen eind van de middag aan en vertrokken ’s morgens heel vroeg weer. Het is een echte doortrek plaats, vol Nederlanders (voordeelcamping !), maar een paar dagen houden we het hier wel uit. Het weer is helemaal opgeklaard en we zitten weer in hemdje en korte broek. Ook kunnen we nu het vlees wat voor gister bedoeld was, opmaken.

Verslag 3, woensdag 1 juni

Gisteravond laat werden we gebeld door Marcel en Marieke, tijdens een luchtballonvaart heeft Marcel Marieke ten huwelijk gevraagd, wat romantisch, hè ? Natuurlijk heeft ze “ja” gezegd en gaan ze nu plannen maken voor de grote dag. (Marieke van Blitterswijk klinkt goed, toch !)

Vandaag hebben we ons gestort op de 1ste wereldoorlog. Eerst zijn we naar het “Historial de la grande guerre” (museum of the great war) geweest.

Dit museum wordt overal geroemd, maar wij vonden het erg tegenvallen.

In de plaats Albert, ruim 20 kilometer verderop, staat het “Musée Somme 1916”, wat veel indrukwekkender is.

In een 30 meter lange ondergrondse tunnel wordt de dagelijkse realiteit van de soldaten tijdens de oorlog getoond, zowel Frans- als Engelstalig.

Overal waar we rijden in het gebied van de Somme zijn militaire begraafplaatsen. Er zijn ruim één miljoen mensen gesneuveld tijdens de 4 jaar durende oorlog. We bezoeken het Franco-British Memorial in Thiepval, waar een monument van 45 meter hoog staat. De namen van ruim 70.000 vermiste Britse en Zuid Afrikaanse soldaten staan hier ingegraveerd.

Tegen half vijf zijn we terug op de camping, die alweer aardig vol begint te stromen. (Vanmorgen was hij zo goed als leeg.) Het weer is prima en we zitten tot half 9 in het zonnetje buiten.

’s Avonds hebben we (sinds jaren) een paar potjes “Risk” gespeeld, ook dan zie je weer hoe zinloos zo’n oorlogsspel is.

Verslag 4, donderdag 2 juni

We hebben er vandaag een lui dagje van gemaakt. Alleen vanmorgen even wat boodschappen gedaan in de enige winkel die open was, want het is Hemelvaartsdag. Daarna zijn de mannen gaan vissen in het kanaal bij de camping, dat uitkomt in de rivier de Somme. Er kwamen diverse bootjes voorbij, ook al vanwege de vrije dag ! Het is knap warm en de vissen hebben geen zin om te bijten.

Tegen drieën gaan we terug naar de caravan en doen wat spelletjes. We hebben een prima plek: in de zon, uit de wind (en met de luifel uit kunnen we ook in de schaduw zitten). Er staat namelijk een flinke bries en vanwege de droogte komt er regelmatig een stofwolk voorbij, maar wij hebben daar geen hinder van. Na een heerlijke barbecue gaan we binnen verder met een spelletje, maar dat is niet van lange duur. Wim krijgt ineens ontzettende pijn rechts onder in zijn rug en in z’n kruis. Hij heeft al een paar dagen last van zijn urinewegen en waarschijnlijk spelen z’n nieren nu op. Hij ligt te woelen en te kreunen op bed, niets voor hem. Ik heb 112 gebeld en die hebben gezorgd dat er een dokter op de camping kwam (inmiddels is het al na elven ’s avonds). Hij schrijft 3 soorten medicijnen voor, die we ’s nachts nog kunnen halen bij de apotheek. Maar daar komt het volgende probleem: vanaf 9 uur ’s avonds kun je niet meer met de auto de camping op of af. Het resultaat is dat ik samen met de arts naar de apotheek rijd. Overigens kent de goede man alleen zijn eigen taal en mijn Frans is ook niet om over naar huis te schrijven, dus de communicatie gaat vrij moeizaam. Ik ben echter heel blij dat de dokter erbij is, want de apotheek is gesloten en de eigenaar moet uit bed gebeld worden. Al met al een enerverende avond en maar goed dat we de medicijnen nog gehaald hebben, want ’s nachts krijgt Wim weer een niersteenaanval en deze kan nu met een zetpil onderdrukt worden.

Verslag 5, 3 juni

We zijn weer verhuisd, Wim heeft goed geslapen na z’n tweede aanval en voelt zich goed genoeg om te rijden. (Wel moeten we elke 50 km. stoppen voor een plaspauze, wat waarschijnlijk met de medicijnen te maken heeft !!) Het is 350 kilometer rijden naar camping “le Pont du Hable” in Grand Camp-Maisy. Deze kampplaats ligt pal aan zee en vrij centraal om alles omtrent D-day te bezichtigen. We starten ’s morgens met warm weer, maar hoe verder we Normandië intrekken richting westen, hoe frisser het wordt. Eenmaal aangekomen is het nog maar 19 graden en staat er een straffe wind vanuit zee. De plek is heel ruim en we staan naast een riviertje waar paling en karper in zit,

alleen moeten ze natuurlijk wel zin hebben om gevangen te worden ! Wim en Dennis proberen het in ieder geval wel. Er komen een paar oorlogsvliegtuigen overvliegen en ook zien we allerlei militaire voertuigen voorbij komen. Tegen tienen zien we een mooie zonsondergang, maar volgens de berichten gaan we deze zon de eerste veertien dagen niet meer zien en wordt het flink koeler, we wachten het wel af !!

Verslag 6, zaterdag 4 juni

We hebben een heerlijke dag gehad, alles in het teken van D-day. We zijn begonnen bij la pointe du Hoc, waar nog Duitse bunkers te zien zijn, die in 1944 door de Amerikaanse Rangers veroverd zijn. Overal zie je nog de kraters in de grond waar de bommen ingeslagen zijn.

Het was er aardig druk met mensen uit diverse landen, ook liepen er veel in militaire kleding rond, sommigen reden zelfs in een militaire wagen.

(Ik kwam er ook nog een bekende tegen: Ineke, een vroeger buurmeisje en tevens zus van mijn vriendin Rita).

Vervolgens zijn we richting Omaha beach gereden, waar in de plaats Vierville-sur-Mer twee tentenkampen nagebouwd waren door vrijwilligers.

Het zag er allemaal erg authentiek uit en een Franse burger, in militaire kleding, vertelde me dat ze vijf dagen en nachten in het kamp verblijven en alles zo echt mogelijk nadeden. (Zelfs 5 dagen blikvoer eten, zoals witte bonen in tomatensaus !)

Vlakbij stond een pontonbrug waar je met een jeep overheen kon, deze werd bestuurd door een “militair”. Eerst zijn we alledrie over de brug gereden en toen Dennis nog een keer samen met de chauffeur, zo konden we alles goed op film en foto zetten.

Daarna hebben we een stuk langs het strand van Omaha beach gereden en kwamen uit in St.Laurent- sur-Mer, er staan twee gedenktekens op het strand en ook daar was het erg druk, omdat er ’s avonds een groot feest zou zijn met eten, drinken en later vuurwerk.

Wij zijn vervolgens de andere kant opgegaan naar Carentan, zo’n 30 kilometer rijden. Daar was een stoet van “militairen” (alweer verklede burgers!) te zien van de Airborne divisie. We waren net op tijd om hun aankomst in de stad te zien, ook hier was weer een grote drukte, erg gezellig allemaal !

Onderweg zien we veel militaire voertuigen, D-day leeft hier volop !!

Dennis koopt in het plaatsje een mooie revolver, een replica van de Mauser. Als laatste bekijken we het stadje Sainte-Mere-Eglise, waar nog altijd een parachutist aan de kerktoren hangt (geen echte natuurlijk !)

Morgen komen bij deze plaats ruim 700 parachutisten aan de grond, we wilden ons daarom vandaag al een beetje oriënteren. Ook hier koopt Dennis nog wat leuke souvenirs o.a. twee T-shirts. Inmiddels is het half zeven ’s avonds en moeten we nog een half uurtje rijden, terug naar de camping.

Het weer is veel beter dan voorspeld en het is nog bijna 20 graden, ook de zon laat zich regelmatig zien. Bij aankomst bij de kampplaats ziet de zee er iets anders uit dan vanmorgen: toen spatte het water over de rotsige dijk, nu is het eb en kun je meters over het “strand” lopen, ook hangt er een echt “zee geurtje” over de camping. De wind is gelukkig gaan liggen en we kunnen tot laat buiten zitten, nagenietend van de leuke dag.

(Met Wim gaat het gelukkig weer helemaal goed, hij heeft ’s avonds zelfs z’n hengel weer uitgegooid en een joekel (!) van een vis gevangen !!)

Verslag 7, zondag 5 juni

Vandaag ben ik aan de beurt, ik “verjaar”. Ook nu werden we om 12 uur ’s nachts gebeld door M&M, een echte traditie bij ons. De dag liep helaas niet helemaal zoals gepland, het weer werkte zo wie zo niet mee. Vannacht begon het al te regenen en te onweren en de hele dag is het zwaar bewolkt geweest met regelmatig een bui. We zouden vanmorgen eerst in de plaats Meautis een tentenkamp bekijken, maar na ruim een half uur zoeken hadden we het nog niet gevonden, toch hadden we alle wegen in en rondom het dorp uitgekamd. Toen zijn we doorgereden naar Sainte-Mere-Eglise, waar vandaag zo’n 700 parachutisten zouden landen. We stonden een paar uur in een bijna stilstaande file om er te komen, vervolgens in de regen te kijken naar een leeg veld (we hoorden af en toe vliegtuigen overkomen en zagen gekleurde rooksignalen, maar geen parachutisten), waarna we te horen kregen dat het vanwege het slechte weer werd afgelast. Daarna stonden we weer uren in de file, alles stond vast, je kon geen kant op. Tegen zessen waren we pas terug op de camping, we hadden dus de hele dag niets gezien, wat een verschil met gister en dat op mijn verjaardag !! Gelukkig heb ik een heel leuke avond gehad in een prima visrestaurant. Dennis heeft getrakteerd (dat doet hij regelmatig in de vakantie!) op een uitgebreide maaltijd en hij heeft voor het eerst slakken en kreeft gegeten. Ook kreeg ik diverse telefoontjes, mails en SMSjes, dat maakte m’n dag weer goed !

Verslag 8: 6 juni

Het is D-day en deze dag verloopt gelukkig beter dan gisteren, het blijft droog en we zien weer een heleboel leuke dingen. In het plaatsje Sainte-Marie-du-Mont is rond de kerk een heel tentenkamp opgebouwd, met allerlei voertuigen erbij.

Er zijn net een heleboel Nederlandse militairen (grenadiers) aanwezig. Deze zijn officieel uitgenodigd in Normandië en wonen diverse ceremonies bij. Van hen horen we dat ze morgen alsnog met hun parachute willen gaan springen, dus dan zijn we weer van de partij! (Het was voor het eerst in tien jaar tijd, dat het springen niet door was gegaan !!)

Ook komen we van de Hollanders te weten dat de officiële ceremonie op Utah Beach om 3 uur begint, dus hebben we eerst nog tijd om het “Dead Man’s Corner”museum te bekijken, wat daar vlakbij ligt.

We bezoeken eerst nog een klein museum aan het plein in het dorpje en vragen daar naar de betekenis van F.F.I, deze letters zie je vaak staan. Het blijkt het Franse Verzet te zijn: Force Francais Interieur.

Op de muren zijn nog originele tekeningen te zien, gemaakt tijdens de oorlog, door een creatieve Duitse militair.

Eenmaal aangekomen in St-Côme-du-Mont, bij “Centre Historique des Parachutistes US du Jour-J”, zoals het voluit in het Frans heet, staan er buiten twee tanks opgesteld,

die veel belangstelling trekken en binnen staan veel poppen met Duitse en Amerikaanse (Airborne) kleding aan.

Ook is er een uitgebreide militaire shop, een ware “snoepwinkel” voor Dennis. Het is er goed druk: de kleding, wapens en originele oorlogsattributen gaan als warme broodjes over de toonbank en de prijzen zijn toch echt niet misselijk. Dennis koopt er een “glock”wapen met houder, wel weer een replica.

Dan is het tijd voor de herdenkingsplechtigheid aan het strand. Er staan rijen militairen opgesteld en de vlaggen van acht landen worden gehesen, waarbij het desbetreffende volkslied wordt gespeeld, heel indrukwekkend. Ook komen er diverse vliegtuigen over.

Op de terugweg zien we ineens weer een bord van Meautis tentenkamp en doen we nog een poging het te vinden. Het blijkt een soort oud landhuis te zijn, Manoir de Donville, met een grote tuin erbij, waar enkele legertenten staan. De eigenaar vertelt ons dat in 1944 de Duitsers er gehuisvest waren en dat Amerikaanse parachutisten in zijn tuin landden. Er is voor tonnen oorlogsmateriaal uit z’n grond gehaald en de kogels zitten nog in de muren. Er zijn zelfs lijken in z’n huis gevonden van zowel Duitsers als van Amerikanen. Hij vertelt heel interessant.(Later lees ik in een folder dat er wekelijks rondleidingen zijn, de hele zomer door.) Zelfs in zijn woonvertrekken mochten we kijken, het leek wel een museum. Al met al een leuke afsluiting van de dag.

Verslag 9, dinsdag 7 juni

Als eerste zijn we vanmorgen teruggereden naar Utah Beach, het was er gister zo vol met militairen en hoogwaardigheidsbekleders, we konden er niet rustig rondkijken. Maar ook nu is het er nog vrij druk, waarschijnlijk mede omdat het Musée du Débarquement Utah Beach gister officieel heropend is. Dit is de andere reden waarom we hier weer zijn, het museum. Het is gebouwd op de exacte plek waar de Amerikaanse troepen voet aan wal zetten op 6 juni 1944. Er is een film te zien over D-day, er staan diverse voertuigen en gevechtsvliegtuigen en je hebt er een weids uitzicht over het strand, het is goed opgezet !

Na dit bezoek hebben we de weilanden rond St.Mere Eglise weer opgezocht voor de landing van de parachutisten. Dit keer staat er maar een klein groepje mensen te wachten, maar ook nu was het wachten te vergeefs. Om kwart over drie vloog er twee keer een vliegtuig laag over, maar er sprong niemand uit. Het weer was weer niet optimaal: een vrij harde wind en bewolking met een spatje regen, terwijl het vanmorgen prachtig weer was (en later op de middag ook weer !!) Het heeft zo moeten zijn, helaas !

We gaan door naar de bunkers van Azeville, die vlakbij liggen.

Met audiogids kunnen we rond lopen door de onderaardse gangen van het imposante complex wat met D-day een van de hoofddoelwitten was,

vanwege hun verdedigingssysteem. Ook hier zijn de Duitsers verslagen door de Amerikanen.

We rijden steeds over leuke smalle weggetjes en door kleine dorpjes, kenmerkend voor Normandië.

Als laatste vandaag bekijken we het “Memorial de la Liberté Retrouvée” in Quinéville, alweer in de buurt van Utah Beach. Dit museum vertelt over het dagelijkse leven van de Fransen tijdens de bezetting. Er zijn veel foto’s en hele scènes zijn uitgebeeld te zien.

Vlakbij is nog een winkel met een uitgebreide collectie oorlogskleding, waar Dennis een Belgisch tenue vindt.

Onderweg komen we nog steeds allerlei echte en “onechte” militairen tegen in mooie voertuigen !

Dennis heeft aan deze Franse militairen gevraagd of hij hun baret op de foto mocht zetten.

Bij elk monument, en dat zijn er heel wat, zie je een krans of bloemstuk in de kleuren rood wit blauw. De blauwe chrysanten worden waarschijnlijk speciaal gekweekt.

Verslag 10, 8 juni

De dag begint regenachtig en met een krachtige wind. We hadden al besloten een dagje rustig aan te doen (de festiviteiten zijn voorbij en de musea blijven wel staan !) en dit wordt nu grotendeels in de caravan gedaan. De grote tafel wordt naar binnen gehaald, zodat we het spel Carcassonne met al z’n uitbreidingen kunnen spelen. Helaas voor Dennis en mij wint Wim elke keer !! (We pakken hem nog wel terug !)

In de loop van de middag blijft de zon zichtbaar en maken we een wandeling langs de zee, er is hier geen mooi strand, maar een ruige kust.

Daarna gaan we toch nog iets bekijken: Batterie de Maisy, maar een paar kilometer van de camping af. Via loopgraven kun je van de ene bunker in de andere komen en ook staan er diverse artilleriestukken opgesteld.

De batterij is pas in 2006 herontdekt en gereed gemaakt voor publiek, het was helemaal in de vergetelheid geraakt en lag tussen allerlei landbouwgronden in. Ook dit was weer erg indrukwekkend: in vijf lange uren hebben de Amerikanen de Duitsers verslagen, de bezetters hadden wel op D-day vanuit deze batterij twaalf geallieerde vliegtuigen neergeschoten !!

Na de bezichtiging rijden we nog even naar zee (natuurlijk vlakbij) en naar de haven van het leuke plaatsje Grandcamp-Maisy. Aan de grote weg van dit dorp staat een gigantisch monument, helemaal zilverkleurig !

Eenmaal terug op de camping kunnen we zelfs nog even buiten zitten, ook al blijft de wind flink z’n best doen !

Ik heb vandaag ook weer eens gelezen, ik ben nog steeds in m’n eerste boek bezig ! Het heet Parnassia (geschreven door Josha Zwaan) en gaat over een Joods meisje uit Zeeland, tijdens de 2de Wereld Oorlog. Dit sluit dus mooi aan bij het thema van onze vakantie. Het is een prachtig boek, waar je steeds over na blijft denken, een echte aanrader !

Verslag 11, donderdag 9 juni

We hebben een nieuw record gehaald: drie en een half uur in één museum, deze staat in Bayeux en heet “Musée Mémorial de la Bataille de Normandie. Er draait een goede film met duidelijke uitleg, er zijn diverse vertrekken met foto en filmmateriaal, aangevuld met tekst in het Frans en in het Engels. In het lezen hiervan ging veel tijd zitten, maar daardoor kom je wel steeds meer te weten over de oorlog.

Er werd o.a. verteld over de oorlogscorrespondenten, de ziekenboegen, hoe iedereen aan brandstof kwam, de kunstmatig aangelegde havens, de slechte weersomstandigheden en de bevrijding die pas eind augustus een feit was. Heel veel steden zijn totaal verwoest, maar de stad Bayeux is gespaard gebleven, zoals o.a. de grote kerk.

Ook staan er in en rondom het museum allerlei voertuigen opgesteld en natuurlijk zijn er weer aangeklede “soldaten”.

Na afloop zijn we nog even naar Port-en-Bessin Huppain gereden, een plaats aan zee met een grote haven.

Tegen vijven zijn we terug op de camping en hebben nog een tijdje buiten gezeten, echt warm is het niet !! Wel hebben we nog steeds schik met onze plek: hij is heerlijk ruim en we hebben een weids uitzicht. Het sanitair is niet echt bijzonder, maar dit hebben we ook nauwelijks nodig. (Alles is aanwezig in de caravan.) Vaak zijn we de enige gasten op de camping, ook daar hebben we geen moeite mee !!

Verslag 12, vrijdag de tiende

We begonnen vanmorgen weer met stromende regen (de boeren hoeven niet meer te klagen !), maar we moesten toch eerst zo’n 80 kilometer rijden en toen we in Merville-Franceville bij Musée de la Batterie de Merville aankwamen, was het bijna weer droog.

Deze Dakota C47 heeft deelgenomen aan de landing en staat vlakbij de bunkers.

We hebben vier bunkers gekeken, die ingericht waren als musea en één ervan is teruggebracht in de originele staat van de ochtend van 6 juni ’44. Ze bootsen er de sfeer na die vooraf ging aan de neutralisering van de batterij, in de vorm van geluiden, rook, licht en geuren. Zo heb je een beetje het idee hoe het er werkelijk aan toe ging, die morgen !

Via de kust zijn we naar Arromanches gereden, waar we eerst in Cinema Circulaire 360 graden, de film “de prijs van de Vrijheid” gezien hebben in een ronde zaal met negen schermen, waardoor je je in de kern van de actie bevind. De film wisselt archiefbeelden uit juni 1944 af met recente beelden van dezelfde plaatsen in vredestijd.

Ook staat er in deze plaats het landingsmuseum: Musée du Débarquement.

Hier wordt uitgelegd hoe de kunstmatige haven in ’44 tot stand kwam en ook kun je hiervandaan nog de restanten in de zee zien liggen. De haven zorgde voor de bevoorrading van de troepen, zowel voertuigen, voedsel als wapens.

(Ook hangt er in het museum een foto van een militair die erg op Dennis lijkt !)

Het is inmiddels weer beter weer geworden en we eten zelfs buiten, in het zonnetje, bij een restaurant heerlijke mosselen.

Als laatste gaan we naar Longues-sur-Mer, waar de oorspronkelijke kanonnen nog te zien zijn, in de bunkers. Het is de enige kustbatterij van de landingszone die op de Franse monumentenlijst staan, je kunt er vrij rondlopen.

Via Omaha Beach rijden we terug naar de camping, waar het bij aankomst weer begint te druppen, helaas !

Verslag 13, zaterdag de 11e

We slapen heerlijk uit, vanmorgen. Het zonnetje doet aardig z’n best en is regelmatig te zien tussen de wolken door. Dennis wil nog een keer naar Paratrooper, de winkel bij Dead Mans Corner.

(Het museum, de voormalige commandopost van de Duitse para’s staat midden in het droppingterrein en het slagveld van Carentan en toont de sporen van de gevechten). Van de week liep het hier storm, nu zijn we de enige klanten. Hij koopt er een Duitse riem, een handgranaat en een geweer (replica). In Carentan is dit weekend nog een tentenkamp opgebouwd, maar dit keer is het meer als afsluiting van de festiviteiten en zie je de barbecue en flessen wijn al klaar staan.

We doen in de stad uitgebreid boodschappen bij de Carrefour, ook al omdat de Pinksteren er aankomt en we niet weten of de winkels dan open zijn. Daarna rijden we terug naar Grandcamp-Maisy. De bezichtiging van alle musea in Normandië zit er op. Er zijn natuurlijk nog tientallen musea die we niet gezien hebben, maar we hebben heel wat informatie opgedaan, veel historische plekken bekeken en beseffen weer volop dat oorlog iets verschrikkelijks is. Honderdduizenden jonge mannen en burgers zijn er gestorven voor de vrijheid…..

De camping begint wat voller te worden, nadat we dagen lang alleen stonden, zijn er nu zo’n zes (!!) plaatsen bezet. Ook de wigwam-tenten zijn in gebruik. Dit heeft waarschijnlijk met het Pinksterweekend te maken, vaak het drukste weekend van het jaar. We blijven daarom ook nog tot en met maandag staan, helaas wordt er voor morgen de hele dag regen voorspeld.

Wat opvalt is dat, elke dag, in de loop van de middag de zon zich het meest laat zien, ook nu hebben we nog uren buiten gezeten, weliswaar met een vest aan, maar toch … beter dan binnenzitten !

’s Avonds kleurt de lucht weer prachtig rood (vooral door het raam van de caravan ziet het er mooi uit !)

Verslag 14, zondag 12 juni

Het is eerste Pinksterdag. In Nederland is het 25 graden en zonnig, hier is het 15 graden met regen en harde wind. We hebben zelfs de luifel afgebroken, omdat de wind er volop in slaat. Maar we vermaken ons prima met spelletjes en televisie. Ook culinair komen we wel aan onze trekken !!

Morgen verhuizen we, maar …… het blijft Normandië !

De kampbaas heeft een toepasselijke poster hangen bij de receptie:

Verslag 15, 2de pinksterdag

Het is nu net omgekeerd met gisteren: in Nederland is het bewolkt en er waait een frisse wind, wij zitten in hemdje en korte broek in de zon !! Toen we vanmorgen vertrokken hadden we ook nog bewolking, wel was de temperatuur al aan het stijgen. In Feins, waar we nu staan op camping de la Byouterie, wil de zon er ook bijkomen. Eindelijk, na ruim een week weer een korte broek aan, heerlijk !! We doen weer buiten een spelletje en eten zelfs buiten !! Ook neem ik de kans waar en zorg dat alle was weer schoon in de kast ligt. (Ik bof trouwens, want ik kan hier gratis de was doen en een droger gebruiken !) De camping ligt aan een meer waar gesurft, gezeild en gevist kan worden, ook zie ik diverse kanoërs op het water. We zijn verder nog niet actief geweest, misschien komt dat nog !

Verslag 16, dinsdag 14 juni

Vandaag zijn we naar Mont Saint-Michel geweest op de grens van Normandië en Bretagne, één van de betoverendste bezienswaardigheden van Frankrijk.

Boven op het rotseiland Mont-Tombe, dat alleen via een dijk met het vasteland verbonden is, staat een prachtig klooster met eromheen diverse huizen, winkels en restaurants, alles omgeven door een versterkte muur.

In het verleden is het een bedevaartsoord geweest en zelfs tijdelijk een gevangenis. Bij eb kun je er via de drooggevallen zee komen, net als bij ons de Waddenzee, maar bij vloed alleen via de dijk. We hebben er diverse musea bezocht o.a. met wassenbeelden, oude schepen en een film over het ontstaan van Mont Saint-Michel, en natuurlijk de abdij !

Het moet een hele klus geweest zijn deze te bouwen, met z’n dikke muren en pilaren.

Het is erg indrukwekkend allemaal, maar ook is het er erg druk. Je komt er allerlei nationaliteiten tegen, zelfs hele groepen Japanners, maar het staat dan ook, sinds 1979, op de lijst van het werelderfgoed van UNESCO. De abdij bestaat uit drie niveaus en je loopt van het ene vertrek in het andere. We hebben aardig wat trappen gelopen, best vermoeiend hoor, vakantie !!

Tegen zessen kwam de vloed opzetten en er wordt gewaarschuwd voor de gevaren van de snelheid hiervan ! (Er zijn al heel wat mensen ingesloten door het water en vastgezogen in de modder ).

We hebben niet meer gewacht tot het donker werd (dat is pas tegen half elf !), maar dat moet ook erg mooi zijn, het hele eiland is dan verlicht. Wij gaan terug naar de camping, vol met nieuwe indrukken en tientallen foto’s !!

Verslag 17, woensdag de 15de

De zon blijft de hele dag achter de wolken, dus gaan we weer iets ondernemen, op naar Fougeres: een prachtige oude vestigingsstad met diverse kerken en een groot kasteel, dat gaan we dus bekijken!

Château de Fougeres is meer dan 1000 jaren oud en is het grootste fort van Europa (volgens de brochure !)

Het heeft dertien torens en muren van drie meter dik. We krijgen weer koptelefoons met een draagbaar kastje (audioguide) en kunnen overal in en uit lopen. We beklimmen weer heel wat trappen (ik voel nog de spieren in m’n kuiten van alle treetjes van gister !) dit keer veel draaitrappen in de torens, die allemaal goed onderhouden zijn.

Het valt op dat er zoveel toiletten zijn en in de meeste vertrekken is een schoorsteen. Het is een degelijk fort en de omgeving is ook schitterend: allemaal middeleeuwse huizen, rotsen, water en kerken.

Na het bezoek gaan we nog met het toeristische treintje door de stad en bekijken vanaf de heuvel, waar de 16de eeuwse kerk staat, het kasteel van de andere kant. Fougeres is zeker een bezoek waard !!

Verslag 18, 16 juni

Onze camping ligt aan een meertje: Etang de Boulet, een soort vennetje met een omtrek van ongeveer zeven kilometer. Er loopt een mooi wandelpad langs en ook zijn er houten vlonders over het water en twee dijken, die een stuk afschermen. Het is erg gevarieerd wandelen en vandaag is het er ook prima weer voor: zo’n 18 graden met zon, dus wij zijn zo actief en gaan helemaal rond !

We zijn net op tijd terug op de camping, wanneer er een plensbui neerkomt, geluk gehad !!

Verder doen we weer veel spelletjes, één ervan is: in de zon, vest uit,…tafel oppakken, onder de luifel, want er komt weer een bui aan. Vijf minuten later herhaalt dit zich weer, zo blijf je bezig !! We zijn echter wel de hele dag buiten gebleven en hebben zelfs gebarbecued, onder de luifel met een beetje zon !!

Verslag 19, vrijdag de 17de

We kunnen de lange broek weer aan, het is 15 graden en het plenst volop, de hele dag. Ook de wind fluit om de caravan, steeds veranderend van richting. Dus echt zo’n dagje om in de caravan door te brengen met diverse gezelschapsspelletjes !

We hadden naar de oude binnenstad van Rennes gewild, de hoofdstad van Bretagne en nog wat andere plekjes in de buurt, maar dat heeft echt geen zin. Het enige “uitje” is een bezoek aan de supermarkt. Nou is dat in Frankrijk ook een hele belevenis, want ze zijn erg ruim gesorteerd (al heeft onze eigen supermarkt tegenwoordig ook erg veel lekkere dingen !), we hebben al heel wat soorten vis, aparte kaasjes en bakjes sushi’s gekocht, …met een lekker wijntje erbij…, wij vermaken ons wel !

Met dit slechte weer geniet ik weer extra van onze caravan: vloerverwarming aan, kaarsje erbij, iets lekkers in de oven en voldoende ruimte voor iedereen.

Morgen verhuizen we weer, we moeten 400 kilometer rijden om bij Parijs uit te komen en daar blijven we de eerst komende dagen. Wat het weer betreft maak ik me weinig illusies, in grote delen van Europa is het onstabiel weer, maar we maken er gewoon het beste van en genieten toch wel !

Verslag 20, 18 juni

We zijn vandaag 31 jaar getrouwd (hoe houden we het vol !!)

Het is gelukkig weer wat opgeknapt en we kunnen de tent van Dennis droog inpakken, op naar Parijs ! Na het nodige oponthoud rond de hoofdstad zijn we tegen vieren op camping “club le parc de Paris”. Nadat alles weer op z’n plaats staat nemen we eerst een glaasje (nep) champagne op onze trouwdag en dat is ook het enige “bijzondere”aan deze dag.

We zoeken vast uit wat we morgen allemaal willen bezichtigen in Parijs en hoe we bij de metro komen, nu maar hopen dat het weer een beetje meespeelt !!

Verslag 21, zondag de 19de

We hebben een heel leuke dag gehad in Parijs. Ik was al vroeg wakker, toch een beetje ongerust of het allemaal goed zou gaan met de metro. Wij zijn geen openbaar vervoer gewend, maar alles ging prima, het is heel goed geregeld in Parijs. Om tien uur stonden we al bij de Arc de Triomphe

(dit monument staat midden op een grote rotonde), waar we 285 treden geklommen hebben, omdat de lift kapot was (en later natuurlijk weer naar beneden !), maar het uitzicht is prachtig.

Wàt een stad is Parijs en wàt een verkeer: van alle kanten komen ze naar de Arc toe gereden en dan was het nog knap rustig, omdat het zondag is. De volgende bezienswaardigheid was de Eiffeltoren, hét symbool van Parijs. We zijn uitgestapt bij station Trocadéro, bij Palais de Chaillot, vanwaar we heel mooi op de toren keken.

Via de Pont d’Íéna over de Seine zijn we naar de toren gelopen, waar gigantische rijen mensen stonden te wachten om de hoogte in te gaan.

6Omdat wij zijn gaan eten op de eerste verdieping konden we de wachtenden omzeilen en waren we vrij snel boven.

Dennis trakteerde voor “vaderdag” op een bezoek en etentje in de Eiffeltoren, wat erg geslaagd was. Vanuit het restaurant hadden we een prachtig uitzicht over de stad.

Van de 1ste naar de 2de verdieping hebben we geklommen, weer 359 treden ! Er is van alles te bekijken op de toren, behalve het schitterende uitzicht natuurlijk: er is een bioscoop, er zijn winkeltjes en diverse restaurants. Vanaf de tweede verdieping gaat weer een andere lift naar de top en dan ben je op 276 meter hoogte. Wat zijn de auto’s dan klein beneden !!

De totale hoogte van de Eiffeltoren is 324 meter en tot 1931 was dit het hoogste gebouw ter wereld. (Daarna werd het Empire State Building gebouwd). Pas tegen vieren waren we terug op de begane grond.

Vervolgens zijn we met de metro naar de Notre Dame gereden, daar aangekomen was er een enorme drukte op het plein voor de kerk, van een demonstratie. Waarover het ging weet ik niet, maar er was veel politie op de been.

Na de bezichtiging van de kerk zijn we naar het Louvre gelopen, waar we de glazen piramides wilden zien uit de film “de Da Vinci Code”. Wat een mooi en gezellig plein is dit ! We zijn het museum niet in geweest, want het was al na vijven.

Via een brede poort in het gebouw, waar we zelfs nog in het museum konden kijken,

kwamen we op een ander plein uit waar een leuk bandje speelde en waar de “Alzace” streek gepromoot werd. We hebben er een wijntje gedronken en van de muziek genoten,

daarna vonden we het alledrie genoeg voor vandaag en na een kwartiertje wandelen kwamen we bij het juiste metrostation, vanwaar we weer teruggegaan zijn naar Torcy, de halte waar onze auto geparkeerd stond. Pas na achten waren we op de camping, waar we nog tot 10 uur buiten gezeten hebben. We hebben erg geboft met het weer, de hele dag is het droog geweest !

Verslag 22, maandag de 20ste

Na Parijs is het tijd voor Euro-Disney, dit stond ook op het “vakantieprogramma” van Dennis. Het heeft vannacht behoorlijk geregend en ook tegen zevenen tikte het nog heftig op het dak van de caravan, dus hebben we ons nog maar een keer omgedraaid, met als gevolg dat we pas tegen elf uur in het park waren. Maar we gaan drie dagen, dus we kunnen het relaxed doen, ook kennen we inmiddels de weg, want het is de zesde keer dat we hier naar toe gaan, in ruim 20 jaar tijd. We starten, nadat we door de ” MainStreet” zijn gewandeld, bij “Pirates of the Caribbean”, Dennis’ favoriete attractie, die de laatste keer, zo’n vijf jaar geleden, gesloten was.

Er lopen genoeg mensen in het park, maar er zijn geen wachttijden bij de attracties, dus gaan we gelijk maar twee keer naar de piraten.

Er is weer genoeg te bekijken en te bezichtigen: we varen een rondje met de Missisippi stoomboot,

gaan het spookhuis in,

genieten van de prachtige show van Tarzan,

nemen de stoomtrein, bekijken de grote parade met alle disney figuren,

rijden ieder in een auto uit 1950 en zien Micheal Jackson in de bioscoop. Na een heerlijke maaltijd in the Blue Lagoon, een restaurant in Adventure land, is het al weer negen uur ’s avonds en gaat het park dicht. We boeken alvast kaartjes voor de Buffalo Bill show van morgenavond en gaan dan moe maar voldaan terug naar onze caravan, zo’n 20 kilometer van het park vandaan.

Verslag 23, 21 juni

Het weer is hetzelfde als gisteren: ’s nachts regen, overdag een enkele druppel en tegen de avond komt de zon. Dit is beter dan voorspeld, gelukkig, maar de temperatuur blijft steken bij 20 graden. Vandaag hebben we grotendeels doorgebracht in het “Walt Disney Studios” park, wat meer gericht is op de film. We rijden met een bus langs de “opnames” van een aardbeving, waar veel vuur en gigantisch veel water aan te pas komt en waar je het idee hebt werkelijk verbrand en overspoeld te worden.

We zien Londen in puin liggen, staan in een spaceshuttle die botst met een paar meteorieten en maken een stuntshow mee, die werkelijk spectaculair is.

Ook zien we een bioscoopfilm, waar een kijker zo het filmdoek inloopt en als hoofdpersoon mee speelt in diverse filmscènes. (Een beetje lastig uit te leggen, maar erg leuk !) Ook de Disney figuren lopen weer rond.

Tegen de avond gaan we naar de Buffalo Bill show, ook deze zien we niet voor het eerst, maar het blijft mooi ! Het is een grote show met cowboys en indianen, echte bizons, runderen en natuurlijk paarden. Je zit met een cowboyhoed op tijdens de maaltijd te genieten van een afwisselend spektakel.

Na afloop wandelen we nog even over het Festival Park, wat vooral ’s avonds in trek is, maar het bestaat nog altijd hoofdzakelijk uit restaurants en winkels. We hebben weer heel wat indrukken opgedaan en vinden het genoeg voor vandaag. Tegen half negen zijn we weer op de camping, waar we de rest van de avond buiten spelletjes doen !

Verslag 24, woensdag de 22ste

Vanmorgen werden we wakker van de regen en het plensde nog volop toen we al bij Euro-Disney liepen. We hebben zelfs overwogen om pas morgen onze kaartjes op te maken, maar dan heeft het geen zin meer om nog te verhuizen naar een volgende camping. We beginnen weer bij het “filmgedeelte”, want we willen de spectaculaire stuntshow nog een keer zien en deze gaat, ondanks het slechte weer, gewoon door. De motoren en auto’s scheuren weer voorbij en halen allerlei capriolen uit. Tegen tweeën breekt ineens de zon door en die blijft de rest van de dag volop aanwezig, iedereen kijkt gelijk vrolijker en de regenkleding kan weer uit !

We verhuizen naar het andere park, waar we weer allerlei attracties bekijken die we nog niet gezien hebben, behalve Pirates of the Caribbean, de lievelingsattractie van Dennis, daar zijn we zes keer in geweest !!

Tegen half tien zijn we terug bij de caravan, we hebben heel wat gezien en beleefd de afgelopen dagen, morgen rijden we alvast een stukje richting huis en waarschijnlijk doen we op de volgende camping helemaal niets, alleen maar luieren !!!

Verslag 25, 23 juni

We hadden vanmorgen zowaar zon toen we wakker werden en hebben dan ook buiten ontbeten en kalm aangedaan, de afstand naar de volgende camping was maar 250 kilometer.

We staan nu op onze laatste kampeerplek voor deze vakantie: camping “le Trou du Cheval”, in Chairiere in de Belgische Ardennen aan de rivier de Semois. Bij aankomst was het schitterend weer, even later hadden we flinke windstoten en regen en nu is het acht uur ’s avonds en gaan we zo buiten barbecuen. Heerlijk, na al die dagen uit eten!

Van de Nederlandse campingbeheerder hoorde ik dat het zondag zo’n 30 graden wordt, dan zijn we dus net weer thuis !!

Verslag 26, zaterdag 25 juni 2011

Zoals al voorspeld hebben we gisteren alleen maar geluierd en wat spelletjes gedaan, even bijkomen van de laatste dagen !! (Je word ouder, mama !!)

De laatste vakantiedag is nat en grauw, toch varen er diverse kanoërs op de Semois. De tent van Dennis gaat nat mee naar huis en ook de luifel moet thuis nog een keer uitgerold worden. We rijden via allerlei binnenwegen terug en zijn pas tegen vijven in Dodewaard. We zijn bewust vandaag teruggekomen, omdat er een barbecue is van het Dodewaards Mannenkoor (waar Wim en Dennis allebei lid van zijn) en dat is altijd erg gezellig.

We hebben 3430 kilometer afgelegd deze vakantie en ontzettend veel gezien en gedaan (zoals gewoonlijk !). Het weer had wat beter gekund; we hebben geen zwemkleding aangehad en ook de meeste korte broeken en hemdjes zijn nog schoon ! Maar met zo’n prima caravan met alles erop en eraan geniet je met elk weertype van je vakantie !!