Verslag 1

We zijn begonnen aan een reis naar een, voor ons, nieuw werelddeel namelijk Noord-Amerika. Samen met Dennis gaan we tien weken rondtrekken door het westen van dit continent in een gehuurde, vrij grote, Road Bear camper.

Tegen half twee zijn we op 1 september vertrokken vanaf Schiphol en, na een tussenlanding in Minneapolis mét een wachttijd van vier uur, kwamen we om kwart over negen ’s avonds aan in Las Vegas, waar het  negen uur vroeger is als in Holland. Vlak voor de landing zagen we de miljoenen lichtjes van de gokstad en de hoge hotelgebouwen onder ons. Nadat we ons geïnstalleerd hebben in een kamer op de vijftiende verdieping van hotel Luxor zijn we nog even rond wezen kijken in het complex wat helemaal in Egyptische stijl is aangekleed. Natuurlijk ontbreken de vele gokmachines en -tafels niet, maar ook zijn er diverse restaurants en winkeltjes.

Tegen twaalven gaan we toch echt plat, het is een heel lange dag geweest.

Vanmorgen zijn we eerst nog wezen kijken bij hotel Excalibur en het beroemde New York – New York. Weer kijken we onze ogen uit, wat een verschil met de hotels in Nederland !

Tegen half elf nemen we een taxi naar het verhuurbedrijf van Road Bear en daar staat onze camper al klaar. Na de nodige uitleg rijden we naar “Walmart”, een heel groot warenhuis annex supermarkt waar we alles kunnen vinden voor de komende trip. Het is er heerlijk koel (buiten loopt de temperatuur op naar de veertig graden !!) en we brengen dan ook geruime tijd door in deze giga winkel. Daarna rijden we naar “Circus Circus”, een soort grote parkeerplaats voor campers met stroom en wateraansluiting. Hier zetten we meteen de airco aan in de camper, want het is binnen niet te houden ! Zo dadelijk ga ik de koffers uitpakken en alles een plekje geven in de prachtige ruime camper (er schuift zelfs een zijkant uit waar ons bed zich bevindt !) en daarna gaan we nog een poosje het drukke uitgaansleven in van Las Vegas !

Verslag 2

We zijn gisteravond niet verder gekomen dan het Circus Circus Hotel waar diverse acts opgevoerd werden.

Binnen, bij een pizzeria, hebben we wat gegeten, maar de Amerikanen zijn duidelijk géén Italianen: het was veel, maar niet bijzonder lekker ! Daarna begon de jetlag parten te spelen en zijn we teruggewandeld naar de camper. We eindigen onze trip weer in Las Vegas en hebben dan de tijd om de rest van de hotels te bekijken.

Nadat we vanmorgen de laatste spulletjes een vaste plek hebben gegeven rijden we naar een Outdoor store  om andere stoelen te kopen, degene die bij de camper geleverd worden zitten niet bepaald comfortabel en we moeten er wél tien weken op zitten ! De winkel is helemaal in Las Vegas-stijl: er zijn diverse opgezette dieren, een prachtige waterval, een gigantisch aquarium en natuurlijk een casino, weer staan we verbaasd rond te kijken. Ook verkopen ze hier allerlei wapens, wat heel gewoon is in Amerika.

Daarna zetten we koers richting de  Hoover Dam, deze gigantische stuwdam, gebouwd tussen 1931 en 1935 over de Black Canyon van de Colorado River, zorgt ervoor dat het woestijngebied rond Las Vegas een betrouwbare watertoevoer en tevens goedkope elektriciteit heeft. Het is duidelijk een toeristische attractie en je kunt zelfs helemaal onderaan de dam een kijkje nemen.

(Stuwmeer Lake Mead)

Wij slaan dit over want we hebben nog een flinke afstand af te leggen naar onze volgende overnachtingsplaats: Seligman.

Via de “route 66”, een historische weg die Noord-Amerika van oost naar west doorkruist, komen we hier tegen zessen aan.

(Dennis heeft ook een flink stuk gereden over deze speciale weg.)

We overnachten op een KOA kampplaats, gelukkig is het inmiddels een flink stuk afgekoeld  en kunnen we, in plaats van met de airco aan, nu onder het dekbed slapen !

Verslag 3

Vandaag (zondag 4 september) zijn Stijn en Ruben alweer een half jaar oud. Het zijn vrolijke, tevreden kereltjes en ze groeien als kool. De aankomende tijd moeten we het doen met foto’s en filmpjes, maar de afgelopen drie maanden hebben we ze elke week wel gezien.

Tegen de middag zijn we aangekomen bij het Grand Canyon N.P. in Arizona, het wordt beschouwd als één van de zeven wereldwonderen der natuur.

Miljoenen jaren geleden werd hier een deel van de aardkorst omhooggedrukt; daardoor ontstond het Colorado Plateau waar de Grand Canyon nu onderdeel van is. De Colorado River heeft zich gedurende de laatste zes miljoen jaar een weg gebaand door de rotslagen van het plateau, waarbij het gesteente steeds verder werd (en nog steeds wordt) weggeslepen. Omdat elke rotslaag weer uit een ander soort gesteente bestaat, zijn de effecten van de kracht van het water overal verschillend. Hierdoor is een gecompliceerd stelsel van diepe, grillig gevormde ravijnen ontstaan. Behalve het water van de Colorado River hebben ook andere eroderende krachten, zoals vorst en de wind, veel invloed gehad. Wij zijn aan de zuidkant het park binnengekomen en hebben daar een “America the Beautiful Pass” (80,00 dollar) gekocht, hiermee kunnen we alle Nationale Parken van Amerika in. Het is erg druk in het park, wat waarschijnlijk te maken heeft met Labordag, een vrije maandag, waardoor iedereen een lang weekend heeft. Nadat we onze camper geparkeerd hebben zien we, na een korte wandeling, eindelijk de schitterende kloof. Er lopen allerlei wandelpaden langs en door de canyon, wij lopen in westelijke richting naar diverse uitkijkpunten en stappen af en toe in een gratis shuttlebus om een lange afstand te overbruggen.

Het is prachtig weer en in de loop van de middag wordt het steeds heiiger en zijn de kleuren van de rotsen minder goed te zien.

Nadat we vanaf Mohave Point de rode Colorado River diep in het dal hebben zien liggen (en inmiddels tien kilometer gewandeld hebben), keren we terug naar de camper en rijden dan naar onze overnachtingsplaats Ten-X, waar we tegen vijven aankomen. In het Nationale Park leven allerlei soorten dieren waaronder de eiland, in Noorwegen hebben we er ooit twee gezien, hier lopen ze overal rond en zijn ze niet zo schuw, al valt het nog niet mee ze goed op de foto te krijgen.

Eenmaal op de kampplaats gaat de barbecue aan en smullen we van een heerlijke maaltijd, bereid op houtskool.

Later op de avond maakt Wim een mooi kampvuur en genieten we, bij de warmte van het vuur, na van een prachtige dag, onder een heldere sterrenhemel !

 

De temperatuur is inmiddels gezakt naar tien graden.

Verslag 4

We hebben weer een prachtige dag gehad: vanmorgen voor elven zaten we al in een helikopter (Papillon Grand Canyon Helicopters) en hebben een schitterende rondvlucht van vijftig minuten gehad boven verschillende delen van de Grand Canyon, wat een belevenis !!

Het was een prima helikopter met grote ramen en Wim en Dennis hadden ook nog eens “front-seat”.

Van te voren hadden ze nog een reispilletje ingenomen, maar de piloot maakte geen gekke slingerbewegingen zoals je weleens ziet in films. Het was in één woord FANTASTISCH !!

’s Middags hebben we nog een stukje van de Rim Trail gewandeld langs de kloof, maar nu in de buurt van Mather Point.

Daarna zijn we naar Tusayan gereden waar een Imax-theater staat met een gigantisch scherm (ter hoogte van zeven verdiepingen) waarop de film: “Grand Canyon, the hidden secrets” wordt vertoond. Weer zien we het wereldwonder in al zijn schoonheid voor ons. Dan wordt het tijd om terug te keren naar de kampplaats en nog even te genieten van de laatste zonnestralen, voordat we de vesten weer aan kunnen trekken !

Verslag 5

Na een koele nacht (het kwik zakte naar vijf graden !) hebben we vanmorgen toch weer heerlijk buiten ontbeten. Het is rustig geworden op de kampplaats en de eekhoorntjes rennen rond in het bos. We rijden eerst naar “camper services” in het Nationale Park om het toilet en vuile water van de camper te lozen.

Vervolgens zoeken we een plek waar Wifi is, want met de telefoon krijgen we de mails niet verzonden.

Daarna wordt het tijd om nog een keer te genieten van de mooie uitzichten op de Grand Canyon. Dit keer rijden we in oostelijke richting (Desert View Drive) en stoppen daar regelmatig, het blijft fascinerend om te zien hoe de natuur hier zijn werk heeft gedaan !

Het laatste punt voor we het park verlaten is Desert View waar een eenentwintig meter hoge toren (Desert Tower) staat, ingericht in de stijl van de Anasazi-indianen. Bovenin de toren bevind je je op 2293 meter boven zeespiegel, het hoogste punt van de South Rim.

We hebben een goede indruk gekregen van de Grand Canyon, maar het is natuurlijk onmogelijk om dit grote park in enkele dagen helemaal te bekijken met z’n lengte van 446 kilometer en in totaal 4.927 vierkante kilometer ! We zijn nog maar zo’n twintig kilometer buiten het park, wanneer we alweer een stop maken bij Little Colorado River Gorge, wat behoort bij een Indianen Reservaat. Er worden handgemaakte souvenirs verkocht en weer zien we aparte rotsen uitgesleten door de rivier.

Daarna gaan we toch echt kilometers maken want ons eindpunt is Lees Ferry, waar we tegen vieren aankomen. Het is prachtig rijden over de route 89  met steeds wisselend woestijn landschap vol grillige rotsen, maar vooral het laatste stuk is spectaculair.

We vinden een prachtige kampplaats met uitzicht op de Colorado River en genieten er van het schitterende uitzicht.

De temperatuur is ondertussen weer aardig opgelopen (om negen uur is het nog vijfentwintig graden) en we blijven tot laat in de avond buiten, een kampvuur is nu echt niet nodig !

Verslag 6

De Colorado River is op diverse plaatsen heel geschikt om op te varen en vanmorgen zagen we al enkele grote rubberen boten voorbij komen.

Bij de boatramp van Lees Ferry (een historisch belangrijke plek omdat hier als enige in de verre omtrek een veer naar de overkant voer) is een groep mensen zich aan het voorbereiden voor een trip over de rivier, maar dan met kleinere boten.

We rijden de prachtige route langs de Marble Canyon weer terug en stoppen bij een dubbele ijzeren brug die over de Colorado River ligt, ook hier zien we, ver onder ons, boten varen.

Ten zuiden van de plaats Page is een afslag naar “Horseshoe Bend” waar je, na een wandeling door mul zand, uitkomt bij een prachtig uitkijkpunt over één van de meest spectaculaire hoefijzervormige bochten in de Colorado River !

Vervolgens rijden we naar de Lower Antelope Canyon, gelegen in Navajo’s gebied, waar we een schitterende wandeling maken door een heel nauwe hoge kloof. Via trappen dalen we af in een smalle verticale spleet in de rotsbodem en lopen vervolgens vier honderd meter door  een magische wereld van glooiende zandstenen wanden en door de aparte structuur krijg je heel mystieke foto’s.

Daarna gaan we naar Lake Powell, een gigantisch stuwmeer, waar we bij Wahweap een mooie kampplaats krijgen.

We kijken uit over het water en de bergen en tegen de avond veranderen de rotsen voortdurend van kleur, een prachtig gezicht.

‘s  Avonds gaat de barbecue weer aan en wordt er door de twee koks een heerlijke maaltijd bereid !

Verslag 7

Onze camper (Road Bear Leprechaun) bevalt prima, hij is van 2016 en heeft aan het begin van de trip nog geen twintig duizend mile op de teller staan. De lengte is acht en een halve meter en hij is met de spiegels erbij drie meter breed. Alles zit erop en eraan en het ziet er luxe uit van binnen. We zijn dan ook heel tevreden met dit huis op wielen.

Nadat we vanmorgen onze kampplaats bij Lake Powell hebben verlaten rijden we eerst naar de plaats Page, waar we bij de Walmart voor een hele week boodschappen inslaan. We hebben een vrij grote vriezer, koelkast en opslagruimte in de camper, dus dit is geen probleem.

Daarna melden we ons bij “Colorado River Discovery” waar we een boottocht geboekt hebben over de rivier. Met een bus worden we naar de Glen Canyon Dam gereden, die er, net als bij de Hooverdam, voor zorgt dat er een groot meer ontstaat, namelijk Lake Powell.

We stappen aan de andere kant van de dam in een grote rubberboot en varen een stuk de Colorado River af, door de Glen Canyon.

Het is flink warm op het water, al is het rivierwater zelf vrij koud (ongeveer twaalf graden !) We varen door de Horseshoe Bend en zien hoog boven ons mensen op de rand staan, net zoals wij gisteren deden.

Hier maken we een stop en gaan toch even “pootje baden”.

Er is wat stroming, maar de tocht is heel relaxed, al worden we op de terugweg af en toe een beetje nat wanneer we tegen de stroom in gaan.

Al met al zijn we zo’n drie uur op het water geweest en tegen vijven zijn we terug bij Wahweap Campground, waar we weer uitkijken over de grillige rotsen, behorend bij Lake Powell !

Verslag 8

We zijn vanmorgen nog maar net onderweg wanneer we de grens van  Arizona naar de staat Utah over gaan, meteen kan de klok een uur vooruit. Na een half uurtje rijden stoppen we bij “Toadstools”, gelegen in het Grand Staircase-Escalante National Monument, waar we een mooie wandeling maken.

De temperatuur loopt weer snel op, maar we zitten dan ook in woestijngebied.

Daarna rijden we verder over de “89” en via Kanab gaan we richting Zion N.P.. Weer is de route erg afwisselend, maar wanneer we het Nationale Park inrijden via de Zion-Mount Carmel Highway, kijken we onze ogen uit: wat een schitterende natuur !!

We moeten door twee tunnels heen en bij de tweede kun je elkaar niet passeren en wordt er om en om gereden. Wel moeten wij hiervoor vijftien dollar betalen omdat we breder zijn dan 2.40 meter en hoger dan 3.40 meter. Ook zitten er diverse haarspeldbochten in de weg, het is werkelijk prachtig rijden hier !

Tegen drieën komen we aan bij Watchman Campground en gelukkig hadden we al van te voren (in Holland) gereserveerd, want alles is volgeboekt. De plek ligt rondom in de hoge bergen. Het is inmiddels ruim veertig graden en voor het eerst gaat de luifel uit. We maken er een luie middag van en gaan vandaag niets meer ondernemen, tijd voor een spelletje Carcassonne. We sluiten de dag, ondanks de hoge temperatuur, toch af met een kampvuurtje !

Verslag 9

Zion N.P. heeft een oppervlakte van zes honderd vierkante kilometer en is het drukst bezochte park van Utah. Het belangrijkste ravijn, Zion Canyon, is vierentwintig kilometer lang en acht honderd meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen en wordt uitgeslepen door de Virgin River. Wij zijn vanmorgen met een (gratis) shuttlebus naar de Zion Canyon gereden en hebben daar enkele prachtige wandelingen gemaakt. Tegen half tien (Utah-time) zijn we uitgestapt bij Zion Lodge, hier begint een trail naar de Lower Emerald Pool, waar een kleine waterval van de bovenzijde van een overhangende rots naar beneden valt.

 

Daarna zijn we helemaal doorgereden tot de laatste busstop bij Temple of Sinawava en hier start de “Riverside Walk” die later overgaat in “the Narrows”.

Hier wordt het pas echt interessant: we moeten regelmatig door de rivier waden en de kloof wordt steeds smaller.

We hebben alle drie onze “Teva’s” aan en deze schoenen kunnen prima tegen water en gladheid. Onderweg vind ik een dikke stok die goed van pas komt, je voelt je toch iets zekerder wanneer je door de rivier loopt !

Door het koude water en de schaduw van de hoge rotswanden is het lekker koel in de canyon en als we later terug lopen naar de bushalte komt de hitte je tegemoet.

We maken nog een korte stop bij Big Bend waar je rondom tussen de hoge bergen staat met namen als “The Great White Throne” en “Angels Landing”. Als laatste stoppen we bij het Zion Human History Museum waar een mooie film gedraaid wordt over Zion N.P.. Hier kunnen we gelijk weer even bijkomen, want binnen staat de airco natuurlijk aan !

Tegen half vijf zijn we terug bij de camper, er is net een groep Hollanders gearriveerd op de campground behorend bij Wereldcontact, waar wij onze reis geboekt hebben. Eric Meijer, de begeleider, heeft ons geholpen onze trip samen te stellen en we zijn blij verrast hem te zien. Hij is echt een Amerika-expert en heeft ons veel goede tips gegeven ! We zullen ze verder deze reis niet meer tegen komen omdat hun route anders loopt.

We hebben in ieder geval genoten van dit prachtige park, wat heeft Amerika veel natuurschoon te bieden !!

(Vanavond is Dennis de kok !)

Verslag 10

Het is vandaag (11 september) alweer vijftien jaar geleden dat er in Noord-Amerika vier terroristische aanslagen werden gepleegd, onder andere boorden zich twee vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade Centre, waarbij bijna drie duizend doden vielen. Helaas is er in al die jaren nog niets veranderd, de aanslagen komen zelfs steeds meer binnen Europa voor !!

Vanmorgen zijn we via dezelfde prachtige weg teruggereden door het Zion N.P., ik heb geen foto meer genomen, maar alleen genoten van de schitterende natuur. Net buiten het park zien we in de verte een groep buffels grazen, als het goed is krijgen we er nog heel wat te zien deze reis.

We gaan verder in noordelijke richting en wanneer we afslaan naar Bryce Canyon (UT-12) rijden we ineens door prachtige rode bergen in allerlei vreemde hoekige vormen, the Red Canyon genaamd, het doet haast onnatuurlijk aan.

Eenmaal bij Bryce Canyon zorgen we eerst dat we een overnachtingsplek krijgen, want we hebben niet gereserveerd en het is er goed druk. Weer gaan we daarna met een shuttlebus het park in en ook deze keer staan we vol verbazing te kijken wanneer we op de rand van de kloof staan.

Het honderd vijfenveertig vierkante kilometer grote park is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen. Ze worden “hoodoos” genoemd en zijn door erosie ontstaan.

We zijn uitgestapt bij “Inspiration Point” en van daar noordelijk gelopen over de rim (rand van de kloof), via “Sunset Point” naar “Sunrise Point”, waar we in het ravijn afdalen en de “Queens Garden Trail” volgen.

De omgeving doet sprookjesachtig aan met z’n aparte torentjes en weer worden er heel wat foto’s en filmpjes gemaakt.

Het park ligt ongeveer 2.700 meter boven zeespiegel waardoor het er minder warm is dan de lager gelegen gebieden, aan het eind van de middag koelt het flink af en ’s avonds (na te hebben genoten van een prima lopend buffet in Ruby’s Inn) zitten we voor het eerst binnen in de camper !

Verslag 11

We hebben vandaag veel tijd doorgebracht rijdend in de camper, maar dit was totaal geen probleem. De omgeving veranderde voortdurend en natuurlijk hebben we ook diverse stops gemaakt. Voor we Bryce Canyon N.P. verlieten zijn we naar Fairyland Point gereden waar we nog een keer konden genieten van het uitzicht op de aparte rotsformaties in een amfitheater.

Verder rijdend over de UT-12 gaan we bij Cannonville rechtsaf een zijweg in van het Grand Staircase-Escalante N.M. (waar we enkele dagen terug ook al waren) en komen uit bij Kodachrome Basin State Park. Voor het eerst rijden we een stuk over onverharde weg en ook al rijdt Wim nog zo voorzichtig, enkele kastdeurtjes gaan toch open !!

Ook dit park heeft weer heel vreemde rotsen zoals de Chimney Rock en ……!

Bij Boulder gaan we weer van de State Route af en volgen de Burr Trail voor zo’n zestien miles (weer gelegen in het G.S.E. National Monument). Eerst zien we lichtgekleurde heuvels, maar na tien miles veranderen deze in prachtige rode rotsen en rijden we door een smalle kloof genaamd de Long Canyon. Weer genieten we van al het natuurschoon wat Amerika te bieden heeft.

We moeten dezelfde zestien miles terug  naar de UT-12, maar dat is echt geen straf. Daarna is het nog veertig kilometer naar onze overnachtingsplaats, waarvoor we eerst over een bergpas moeten door bosachtig gebied.

We eindigen bij Singletree Campground, nog steeds vrij hoog gelegen tussen de bomen, waardoor het er vrij fris is. De lange broeken en vesten kunnen aan en natuurlijk ook een kampvuur ! In Holland is het op dit moment warmer dan hier, er is daar zelfs sprake van een hittegolf en dat half september !!

Verslag 12

Het heeft vannacht flink hard gewaaid en met de wind door al die naaldbomen op de kampplaats werd het geluid nog eens versterkt. Vanmorgen schuift er regelmatig een wolk voor de zon, waardoor alles er minder mooi uitziet.

We rijden door Capitol Reef N.P. en nemen de “scenic drive”, wanneer we op een stukje onverharde weg lopen krijgen we een beetje een voorstelling van hoe het er in vroeger tijden uitgezien moet hebben, toen de paarden met huifkarren zich een weg probeerden te banen door de wildernis.

In de loop van de dag wordt het slechter weer en net nadat we bij Hanksville getankt hebben krijgen we onze eerste regenbui en als we een half uurtje later arriveren bij Goblin Valley State Park barst het onweer in alle hevigheid los.

Met dit onstabiele weer is het niet verstandig te gaan wandelen, gelukkig staan we hier twee nachten dus hopelijk krijgen we morgen de kans het park goed te bekijken.

Er zijn diverse verschillen,wat betreft maten, tussen Amerika en Holland: wanneer je tankt gaat het per “gallon”, wat 3,78 liter is. (Eén gallon kost rond de 2,60 dollar.) Natuurlijk rijden we hier “miles” in plaats van kilometers, dus na een tankbeurt moet je wel even rekenen hoeveel kilometers je kunt doen met een liter benzine ! (De camper rijdt ongeveer 1 op 4,5). Ze werken hier met “feet”: hoogtes en breedtes worden hiermee aangeduid, onze camper is 28 feet lang wat 8,53 meter is. Fahrenheit is ook zo iets, Celsius kennen ze hier niet en hoe je dit precies omrekent weet ik niet meer, gelukkig hebben we twee thermometers bij ons, voor binnen en buiten ! Het verschil tussen de dollar en de euro is niet zo groot, wél komt hier boven op elke aankoop nog tax (en vaak fooi), zodat alles toch weer een stukje duurder wordt !!

We zijn er inmiddels aan gewend, maar de eerst keer met tanken stonden we toch even raar te kijken: wat gaat er weinig in de tank en wat is de benzine hier duur !!

Verslag 13

Het weer is vandaag helemaal opgeklaard na al die onweersbuien van gisteren, wel staat er een heel harde wind. We zijn vanmorgen al vroeg lopend op weg gegaan naar de Goblin Vallei en hebben er drie uur rondgelopen, zelf een weg zoekend tussen alle bizar gevormde “hoodoos”, pieken en balancerende rotsen.

’s Middags gaan we nog een keer op pad: met de camper rijden we naar de dichtbij gelegen Little Wild Horse Canyon. Het is even zoeken om de kloof in te komen, maar dan is het weer verbazend rondkijken en lopen door de steeds smaller wordende canyon. Door de regenbuien van gisteren zijn er flinke plassen ontstaan dus halverwege de trip moeten we stoppen; we hebben onze dichte wandelschoenen aan en één plas is te groot en te diep, we hebben nu geen zin in natte voeten !

Voor vandaag hebben we genoeg moois gezien, tijd voor een spelletje ! Tegen de avond lopen we rond over het kleine kampterrein (er zijn één en twintig plekken, dus je moet echt ruim van de tevoren reserveren !) en zien de camperbus van Eric en Moniek Meijer staan, naast diverse andere campers behorend bij de groep van de Wereldcontact-reis. We hebben nog mooi even de gelegenheid om enkele vragen te stellen (wanneer komen we weer bij een supermarkt / wifipunt en wasmachines !) en ook kan ik ze nu even “scherp” op de foto zetten !!

Na een heerlijke maaltijd, door Dennis bereid, gaat het kampvuur weer aan, gelukkig is de wind wat gaan liggen !

Verslag 14

We hebben vandaag zo’n drie honderd kilometer af te leggen. Tot Hanksville moeten we dezelfde weg terug en daar maken we een stop bij een kleine supermarkt met een koffiecorner waar een prima Wifi verbinding is (tip van Eric !), zodat we onze mails kunnen verzenden en ophalen én weer enkele filmpjes van de kleinkinderen kunnen zien ! Daarna gaan we verder zuidelijk over de UT-95 en bij Hite is een prachtige lookout met uitzicht over de Colorado River.

Onderweg wisselt het landschap steeds waardoor we ons geen moment vervelen.

Tegen tweeën komen we aan bij Natural Bridges N.M. waar je tijdens een veertien kilometer lange rondrit drie natuurlijke bogen kunt bewonderen.  Helaas staat de zon verkeerd om mooie foto’s te kunnen maken en is het meer een zoekplaatje om de stenen bruggen te kunnen vinden, wel is de omgeving schitterend !

(De vierde brug is eigenlijk het interessantste !!)

Hierna hebben we nog zestig kilometer te gaan en halverwege (bij Moki Dugway) gaan we ineens over een onverharde bergpas naar beneden ! Met twintig kilometer per uur dalen we af met onze zware camper, Wim heeft er totaal geen moeite mee ! Tijdens de afdaling kijk je uit over de verre vlakte, werkelijk prachtig !

Ons eindpunt is bij Goosenecks State Park waar we weer verrast worden: de rivier San Juan heeft in miljoenen jaren tijd zich een weg gebaand en meandert drie honderd meter onder ons door de woestijn. We kunnen gewoon aan de rand van het ravijn gaan staan (voor tien dollar !), waar de enige voorzieningen een barbecue en een vuilniston zijn !

Weer eten we buiten, nadat Wim een heerlijke maaltijd heeft bereid op houtskool, waarna er natuurlijk weer enkele stukken hout op het vuur gaan !! (Wat ook hard nodig is, want het koelt weer flink af!)

Verslag 15

Weer hebben we een prachtige dag gehad !!

Nadat we vanmorgen eerst nog een tijdje genoten hebben van het mooie uitzicht over het Goosenecks State Park rijden we daarna al snel de Highway 163 op vanwaar we het wereldberoemde beeld van de lange lege rechte weg met het silhouet van de honderden meters hoge rotsen aan de horizon te zien krijgen: Monument Valley.

Voor we naar het Visitor Center gaan rijden we eerst de tegenoverliggende weg in naar Goulding (tip van Moniek), waar zich een supermarkt en een grote wasserette bevinden. Terwijl we de boodschappen doen draait er een gigantische wasmachine met onze handdoeken, bedden- en ondergoed. Ook zijn er diverse drogers aanwezig en binnen anderhalf uur heb ik al mijn was weer schoon én droog !

Dan wordt het tijd om naar het Monument Valley Navajo Tribal Park te gaan.  Na een entree prijs van twintig dollar (hier geldt de National Park Pas niet, omdat het Navajo-gebied is !) gaan we eerst naar onze vooraf besproken overnachtingsplaats: The View en zetten daar onze camper  neer.

Er gaat een zevenentwintig kilometer lange weg door het park, maar helaas mag je daar niet met een RV rijden.

We boeken een ruim twee uur durende rondrit met een Navajo-gids in een open jeep en deze brengt ons naar plekken waar we anders nooit zouden komen.

Naast de bekende “Left Mitten”, “Right Mitten” en “Merrick Butte” (die we ook vanaf onze kampplaats kunnen zien), krijgen we de “Totem Pole”, de “Yei Bi Chei” en “Suns Eye” te zien.

We maken een stop bij een Hogan Village waar we uitleg krijgen over de hutten die er, door de oudere navajo’s, nog steeds bewoond worden.

Tegen vijven zijn we terug bij de camper en daar genieten we na van een schitterende dag en van het mooie uitzicht !!

Verslag 16

Vanmorgen hebben we het prachtige, maar ook druk bezochte Monument Valley weer verlaten en na enkele uren rijden komen we alweer in een volgend park: Canyon de Chelly N.M., weer behorend bij het Navajo Reservaat.

Er zijn hier veel archeologische vondsten gedaan en er zijn bewijzen dat er vijf duizend jaar vrijwel onafgebroken mensen hebben gewoond. Maar Canyon de Chelly ( je zegt: canyon de sjée) is niet alleen interessant om de rijke menselijke historie, ook vanwege de indrukwekkende natuur, bestaande uit vier kloven. We komen het park binnen vanaf State Route 64 en kunnen gelijk de uitkijkpunten van de North Rim Drive bekijken, die horen bij Canyon del Muerto. De eerste zijn Massacre Cave en Mummy Cave Overlook, waar we bij de laatste ruïnes zien van huizen die duizend jaar lang bewoond zijn geweest.

Ook bij Antelope House Overlook zien we resten van behuizing onder een overhangende rotswand.

Wanneer we verder gaan over de South Rim Drive komen we langs zeven uitkijkpunten waarvan de laatste: Spider Rock, het indrukwekkendste is. Deze smalle, in tweeën gespleten, zandstenen pilaar steekt 244 meter boven de omgeving uit.

Het park wordt nog steeds bewoond door de Navajo’s en je mag dan ook niet zo maar overal naartoe. Bij de White House Overlook kun je een wandeling maken naar de grootste  ruïnes van het park, zonder dat je een gids nodig hebt. Het is echter al vrij laat in de middag wanneer we daar aankomen en bovendien nog ruim dertig graden, dus deze trip willen we morgenvroeg gaan doen. We rijden naar de kampplaats Cottonwood, waar we in de schaduw genieten van een welverdiend biertje (ook al is dit eigenlijk niet toegestaan in Navajogebied !)

Verslag 17

Na een frisse nacht (vanmorgen was het nog maar zes graden !) wordt het toch weer snel warm. Voor tienen zijn we al aan het wandelen in de kloof op weg naar de “White House Ruïn” en al gauw hebben we een natte rug. De tocht is prachtig en we zijn dan ook blij dat we deze toch nog doen voor we weer verder reizen.

We moeten door twee tunnels, over een brug en langs bergwanden op, voor we uiteindelijk bij de ruïnes komen die we gisteren al vanaf grote hoogte zagen.

Onderin de vallei proberen diverse Navajo-vrouwen hun zelfgemaakte sieraden te verkopen en ook zien we hier gidsen die met toeristen in jeeps afgedaald zijn in de kloof.

Tegen half twaalf zijn we terug bij de camper en hebben dan nog een rit van zo’n driehonderd kilometer voor de boeg. Na ongeveer vijftig kilometer maken we een stop bij “Hubbell Trading Post”, een oude handelspost waar de Amerikaan J.L.Hubbell vanaf 1883 zeer succesvol handel dreef met de Navajo’s en tevens het beste voor had met deze bevolking. In 1930 is de man overleden en nadat zijn vrouw en zoons het nog een tijd voorgezet hebben is het in 1967 overgenomen door de National Park Service. Er is zoveel mogelijk in originele staat gebleven en vooral de winkel is interessant om te zien.

 

Na een verder vrij saaie rit, iets wat nog niet veel voorgekomen is deze reis, komen we, na enkele kilometers over onverharde weg,  tegen half vijf aan bij Bisti Badlands Wilderness. We zetten de camper op een kleine parkeerplaats zonder enige voorzieningen, waar we wel mogen overnachten. De omgeving ziet er kaal uit, maar wanneer je een paar kilometer de woestijn in wandelt moet er veel natuurschoon te zien zijn, iets wat later door een local bevestigd wordt. De man geeft ons diverse tips en zelfs een google-map met interessante plekken. Morgen gaan we vroeg op pad om dit allemaal zelf te ontdekken !!

Verslag 18

Vanmorgen (maandag 19 september) stonden we al voor negenen klaar om op pad te gaan, we konden zo vanuit onze camper beginnen aan de wandeling door de woestijn van Bisti Badlands. Eerst registeren we ons zodat bekend is dat we hier ergens ronddwalen !

Er zijn geen paden aangegeven in het gebied, dus je bent aangewezen op je GPS, de zon of een hoog apart uitziend punt. Het eerste uur zagen we niet veel bijzonders, wel werd het snel warmer !

Pas na tienen begon de natuur  interessant te worden en ontdekten we diverse bizar gevormde hoodoos, kleine kloven en aparte rotsen.

Vooral heel speciaal zijn de versteende bomen (petrified forest), die afbreken in kleine stukjes steen wanneer je ze aanraakt.

Totaal lopen we ruim veertien kilometer rond over zanderige heuvels, waar je soms vanaf glijdt, in droge rivierbeddingen en langs grillige rotsen. We hebben gelukkig ruim voldoende water bij ons, want dat heb je echt nodig in dit hete, droge  gebied, zonder schaduw.

Pas na enen zijn we terug bij de camper waar we alle drie een verfrissende douche nemen, nadat we de keel gesmeerd hebben met een biertje ! De rest van de dag doen we enkele spelletjes in de schaduw van de luifel en zorgen we goed voor onszelf met een natje en een droogje !! Net als gisteren zijn we de enigen die hier overnachten.

Verslag 19

We hebben vanmorgen ons rustige plekje weer verlaten en kwamen na een uurtje rijden uit in Farmington, een vrij grote plaats waar we een mega supermarkt zagen (Smiths). We hadden eigenlijk maar een paar levensmiddelen nodig, maar gingen naar buiten met een goed gevulde kar vol heerlijke dingen. Zo wie zo konden we éindelijk weer wijn, bier en whisky kopen, iets wat in Navajo-gebied niet te krijgen is, maar ook hadden ze hier sushi’s, aparte kazen, worsten en olijven ! Voorlopig is de camper goed gevuld met allerlei lekkernijen (én goedkope benzine van Smiths) !!

Tegen de middag kwamen we aan bij Aztec Ruins N.M. (sinds 1987 opgenomen op de World Heritage Site), waar “Ancestral Pueblon People” van 1000 tot 1200 n.Chr. hebben gewoond aan de Animas River.

Er zijn hier nog diverse “gerecontrueerde” gebouwen te vinden van die tijd, zoals de “kiva”, die werd gebruikt voor ceremoniële diensten.

Nadat we in het visitor center een film hebben bekeken maken we een wandeling langs de ongeveer vijfhonderd kamers, waarvan nog resten te zien zijn.

Daarna gaan we verder en wanneer we in de staat Colorado aankomen verandert het landschap duidelijk: in de staat New Mexico was het vlak, droog en zanderig, nu rijden we ineens door bergachtig, groen (haast herfstachtig) gebied. Ook is de temperatuur opeens stukken lager: moesten we gister nog in de schaduw zitten in korte broek, vandaag hebben we om vijf uur al een vest en lange broek aan !! (Het blijkt dat we op 2300 meter hoogte zitten !) Tegen half vijf komen we aan bij Mesa Verde N.P. (wat “groene tafel” betekent) en zijn eerst gestopt bij het Visitor Center, waar we voor morgen twee rondleidingen geboekt hebben.

Daarna zijn we doorgereden naar Morefield Campground en staan daar nu op een leuk plekje met uitzicht op de bergen. Gelukkig mogen we hier, sinds dagen, weer een kampvuur maken, zodat we weer de avond buiten kunnen doorbrengen ! (Helaas moeten we om half tien naar binnen want het begint te regenen, nadat het de hele dag al bewolkt was.)

Verslag 20

Mesa Verde is het enige Nationale Park in Amerika waar het niet gaat om de natuur, maar om de geschiedenis van de vroegere bewoners. Ongeveer vijftienhonderd tot dertienhonderd jaar geleden vestigde een groep Indianen zich op een dichtbegroeide hoogvlakte in het zuidwesten van de staat Colorado. Hier liggen veel ravijnen, waar de Indianen op beschutte plekken rotswoningen hebben gebouwd. Omstreeks het einde van de 13de eeuw  lieten ze hun nederzettingen om nog onopgehelderde redenen in de steek, waarbij ze veel van hun persoonlijke bezittingen achterlieten. De rotsnederzettingen en de andere vroege sporen van menselijke bewoning in dit gebied, behoren tot de meest omvangrijke en best bewaarde archeologische vondsten in heel Amerika.

We hebben vandaag, onder begeleiding van een Park Ranger, twee van deze nederzettingen bekeken. Als eerste gaan we naar Cliff Palace, waar we vijf ladders moeten beklimmen van ongeveer drie meter hoog. In de 217 kamers, dertig meter onder een overhangende rotswand, woonden ooit meer dan twee honderd mensen. De drieëntwintig kiva’s doen vermoeden dat er drie en twintig families waren. De grot is 27,5 meter diep en 18,3 meter breed.

Een uurtje later nemen we een tweede toer die iets uitdagender is: we moeten steile ladders op, waarvan er één tien meter hoog is en ook kruipen we op handen en voeten door een vier meter lange tunnel, die slechts 46 centimeter breed is !

Balcony House, met vijfenveertig kamers en twee kiva’s, was één van de best verdedigbare plekken in Mesa Verde. Dit omdat er maar één toegangsweg was, die eenvoudig kon worden bewaakt. Bij de rand is een één meter hoge muur gebouwd, zodat kleine kinderen niet naar beneden konden vallen. Omdat Balcony House naar het oosten is gericht, hebben de bewoners maar weinig profijt gehad van de winterzon, waardoor het in de winter maanden erg koud moet zijn geweest. Er zijn dan ook bewijzen gevonden dat hier veel vuren gestookt werden.

Beide nederzettingen waren heel indrukwekkend om te zien. We maken nog diverse stops onderweg want er zijn nog veel meer “huizen” te zien onder overhangende rotsen.

Nadat we in het museum nog een film hebben bekeken weten we genoeg over Mesa Verde en keren terug naar de kampplaats. Nog steeds is er veel bewolking en valt er af en toe wat regen, hopelijk kunnen we ons vanavond weer warmen bij het kampvuur !

Verslag 21

We zijn weer in de staat Utah aangekomen, nadat we (gestart) in Nevada, Arizona, Utah, weer Arizona, New Mexico en Colorado zijn geweest. Omdat we zoveel mogelijk parken willen zien, zigzaggen we soms een beetje ! We zijn nu drie weken onderweg en wat hebben we al ontzettend veel moois gezien . . . . nog zeven weken te gaan !!!

Nadat we het prachtige, hoog gelegen park Mesa Verde weer verlaten hebben rijden we in noordwestelijke richting en nemen tegen de middag een zijweg (211) van de highway 191, richting Canyonlands N.P.. We komen uit bij Newspaper Rock State Historic Monument,waar je honderden rotstekeningen kunt zien, gemaakt door verschillende Indianenstammen, de oudste zijn naar schatting twee duizend jaar oud.

Daarna nemen we een volgende afslag van de 191 die leidt naar de “Needles Overlook”. Voor we daar heen gaan stoppen we eerst bij onze overnachtingsplaats: Windwhistle, waar we een prachtig plekje vinden en daar eerst de lunch gebruiken.

Er staat de hele dag al een stormachtige wind en ook zien we regelmatig donkere luchten. Helaas krijgen we daar ook mee te maken wanneer we bij Needles Overlook aankomen, dus het plaatje ziet er iets anders uit dan normaal. Ook gaat de camper aardig heen en weer tijdens het rijden.

Eenmaal terug op de kampplaats maken Wim en Dennis nog een wandeling langs de rotswand, terwijl ik alvast de planning voor morgen aan het bekijken ben.

Tegen zessen gaat toch de barbecue aan en laat zelfs de zon zich nog even zien ! Voor vannacht is er storm en regen voorspeld, dat kan nog gezellig worden !!

Verslag 22

Na een nacht met veel regen en onweer was het vanmorgen aardig opgeklaard, al was het nog wel fris (negen graden), maar we zitten dan ook nog steeds vrij hoog (1800 meter) en vlakbij zijn hoge bergen met sneeuw op de toppen (La Sal) !  Op weg naar Arches N.P. zien we onderweg al een eerste boog,Wilson Arch en er zullen er nog vele volgen !

Eenmaal in het drukbezochte park kijken we onze ogen uit, wat een natuurschoon !

Arches N.P. heeft het grootste aantal natuurlijke bogen ter wereld, die zich in miljoenen jaren hebben gevormd, daarnaast zijn er ook nog pinakels, spitsen en balancerende rotsen. Het park “drijft” op een zoutbed, dat ooit vloeibaar was onder druk van de rotsgrond erboven. Deze zoutlaag kwam zo’n driehonderd miljoen jaar geleden naar boven en brak door de bovenliggende zandsteen. De breuken verweerden in de loop der tijd en lieten lange “vinnen” van rots over. Toen zij erodeerden, vormde de harde steen erboven diverse bogen in allerlei vormen.

Door het park loopt een negenentwintig kilometer lange verharde weg, waar diverse uitkijkpunten en korte wandelingen te maken zijn. We stoppen dan ook regelmatig, zoals bij “Garden of Eden”, “Turret Arch” en “North en South Window”.

Ook “Double Arch” is spectaculair om te zien.

“Delicate Arch” bekijken we van een afstand en daarna rijden we door naar onze kampplaats Devils Garden Campground.

Er zijn hier slechts vijftig plaatsen en gelukkig hadden we hier tijdig gereserveerd (thanks Eric !), want alles is natuurlijk volgeboekt ! We kunnen nog even in de zon zitten, maar al gauw verhuizen we naar binnen, er staat weer een harde, koude wind. Wat zijn wij blij met ons luxe huis op wielen !

Verslag 23

De camper is vandaag niet van z’n plek geweest, wíj natuurlijk wel !! Vanaf de kampplaats kun je enkele trails lopen en als opwarmertje zijn we begonnen met Broken Arch en Tapestry Arch, zo’n vijf kilometer in totaal.

Daarna konden de vesten uit en de korte broeken aan en werd het tijd voor een langere wandeling: Devils Garden Trail. In totaal zien we zes verschillende bogen en lopen we bijna vijftien kilometer. Het eerste stuk weg is nog verhard, maar nadat we de Tunnel Arch, Pine Tree Arch en de grote Landscape Arch (de langste natuurlijke boog ter wereld !) hebben bekeken verandert de trip en wordt het klimmen over hoge rotsen en door zand lopen.

De tocht is prachtig en erg afwisselend, we zien nog de Partition en de Navajo Arch en enkele kilometers verderop bevindt zich de laatste boog: Double O Arch.

 

Dan keren we om en gaan dezelfde weg weer terug, tegen half vier zijn we terug op de kampplaats en hebben dan wel genoeg gewandeld en gezien voor vandaag.

Omdat het snel koeler wordt gaat om vijf uur de barbecue al aan, waar een paar heerlijke T-bonesteaks op bereid worden, die hebben we wel verdiend !    (Ik ben benieuwd of we morgen spierpijn hebben !)

Verslag 24

We hadden vanmorgen Arches N.P. nog maar net verlaten (zonder spierpijn !), toen we alweer bij een volgend park aankwamen: Dead Horse Point State Park. Het is een klein, hoog gelegen park, dat vooral bekend is dankzij het schitterende uitzicht over de zeshonderd meter lager gelegen Colorado River die daar met een grote bocht om een rotsplateau heen draait.

(Monitor and Merrimac !)

 

Nadat we er een tijdje hebben rond gewandeld en diverse foto’s hebben gemaakt rijden we eerst naar de dichtbij gelegen “Horsethief campground”  om alvast een plekje te reserveren. Nadat we er gelijk wat gegeten hebben gaan we door naar het volgende park Canyonlands N.P., hier hebben miljoenen jaren geleden de Colorado en de Green River kronkelende paden diep in de rotsen uitgesleten. Het park is in drie gedeeltes verdeeld, waarvan wij enkele dagen terug al een stukje van “the Needles” hebben gezien. Het bekendste deel is Island in the Sky, waar we vandaag naartoe gaan.

We beginnen bij Shafer Cayon Overlook en wandelen vervolgens naar Mesa Arch; de boog biedt een zeer fotogenieke omlijsting voor de daarachter gelegen kloven van Canyonlands en de La Sal Mountains op de achtergrond.

Het Grand View Overlook Point is het interessantste deel, met het panoramische uitzicht op het grillige landschap. Het grootste gedeelte van het park is alleen toegankelijk met een goede 4WD auto en ver beneden ons zien we er enkele rijden.

Nadat we een stuk over de rim hebben gewandeld gaan we terug naar de kampplaats waar we nog een tijdje van het mooie weer genieten. ’s Avonds gaat het kampvuur weer aan en zien we boven ons een prachtige heldere sterrenhemel !

Verslag 25

We zijn vanmorgen vrij laat vertrokken vanaf de kampplaats Horsethief, gelegen vlakbij de twee parken die we gisteren bezocht hebben. We rijden eerst een stuk dezelfde weg terug en komen weer langs Arches N.P. waar alweer een lange rij auto’s bij de ingang van het park staat te wachten. Dan draaien we de weg 128 op die langs de Colorado River loopt; een prachtige rit volgt langs hoge bergen en een, soms, snelstromende rivier.

Na een stuk saaie snelweg stoppen we in Fruita om benzine en water te tanken én het vuil water te lozen.

(Een Vietnam-monument.)

Daar nemen we een kijkje in het dinosaurus museum behorend bij de plaats, het blijkt dat er in deze omgeving veel restanten van deze dieren zijn gevonden.

Het is de bedoeling om het vlakbij gelegen Colorado N.M. door te rijden vanaf de oostkant (via Grand Junction) en dan in het park te kamperen, helaas kunnen we de weg niet goed vinden en komen via de noordelijke kant het park binnen.

Al vrij snel kom je dan langs de kampplaats (Saddlehorn) en toen we daar vast een plekje uitzochten om te overnachten besloten we om vandaag niet verder te gaan. Het is inmiddels vier uur en prachtig zonnig weer, tijd voor een spelletje, een hapje en een drankje ! Morgen gaan we het park wel verder verkennen !!

Verslag 26

We hebben de zevenendertig kilometer lange Rim Rock Drive van het Colorado N.M. heen en terug gereden vanaf de kampplaats: op de heenweg hadden we steeds de zon in de ogen én de stopplaatsen lagen allemaal aan de andere kant van de weg. Van oost naar west hebben we dan ook veel meer genoten van het wisselend panoramisch zicht op de lager gelegen canyons.

Het is wél over twaalven wanneer we het park verlaten en hebben dan nog zo’n tweehonderd en vijftig kilometer te gaan ! De eerste honderd hiervan gaan noordwaarts via de 139 en weer rijden we een prachtige weg door de bergen. Halverwege gaan we vrij steil omhoog over de Douglas pas en zitten dan boven de vijfentwintig honderd meter hoogte, over een maand kan het hier al sneeuwen ! (We kwamen zelfs de sneeuwschuiver al tegen !)

Bij het plaatsje Jensen nemen we de afslag naar Dinosaur N.M., gelegen op de grens van Colorado en Utah. De grootste bezienswaardigheid hier is een unieke verzameling dinosaurusfossielen uit het Jura-tijdperk, waarin meer dan 1500 dinosaurusbeenderen in een rivierbedding terechtkwamen en versteenden. (Jurassic Park !) Je kunt de resten van deze vindplaats nu bekijken op een muur van het Dinosaur Quarry Visitor Center in het park.

We rijden nog een stukje het 85.000 ha. grote park in maar gaan dan toch verder naar onze volgende kampplaats (Red Fleet S.P.), waar we tegen vijven aankomen. In dit rustige park vinden we een prachtige plek met uitzicht op een meer waar het gladde wateroppervlak zorgt voor een spiegelend effect.

Verslag 27

We rijden vandaag nog lange tijd door gebied waar fossielen van dinosaurussen zijn gevonden (aangegeven door bordjes langs de weg), maar langzaamaan verandert de omgeving en komen we in prachtig, herfstachtig bosgebied (Ashley National Forest). Even later komt daar rechts van de weg nog het Flaming Gorge National Recr. Area bij, waardoor we weer een schitterende rit hebben.

We nemen de afslag naar Red Canyon en staan even later bij een ongekend mooie overlook: in de diepte zien we het Flaming Gorge reservoir, omgeven door rode bergen.

(In het visitor Center bij the Red Canyon, ontmoette Dennis deze jager !)

Later zien we tijdens de rit diverse bergmeertjes liggen en ook krijgen we nog enkele keren mooi zicht op het langgerekte meer.

Wanneer we in de staat Wyoming komen verandert ineens het landschap en rijden we lange tijd door vlak, droog gebied. Na de middag doen we uitgebreid boodschappen in Rock Springs, zodat we voorlopig weer voldoende voorraad hebben. Ook tanken we voor het eerst propaan, al blijkt de tank, achteraf, nog half vol te zijn (we vertrouwen de lampjes op het controlepaneel niet helemaal !). Tegen vijven komen we aan bij “Big Sandy Recreaction Area”, echt zo’n plek in “the middle of nowhere”, waar we onze camper bij een meertje parkeren.

Tot zeven uur is het lekker buiten toeven, maar zodra de zon verdwenen is wordt het koud en verhuizen we naar binnen !

Verslag 28

Vandaag heeft Dennis weer een tijd achter het stuur gezeten. We rijden nog steeds in noordelijke richting en langzaamaan verandert de omgeving. De huizen zijn hier van hout en bij sommige komt de rook uit de schoorsteen. De verkleurde blaadjes vallen van de bomen en iedereen loopt in lange broek (behalve wij !), het is duidelijk herfst.

(In de plaats Jackson staan diverse bogen gemaakt van geweien.)

Ook wordt het bergachtig; we komen in de buurt van de Grand Teton Mountains, met twaalf pieken hoger dan zesendertig honderd meter.

Tegen half twee bereiken we Gros Ventre Campground, gelegen in het Grand Teton N.P., waar regelmatig grote elanden gespot worden.

We maken een wandeling langs de Gros Ventre River in de hoop een “moose” te zien, maar helaas zien we er geen !

In de loop van de middag begint het te regenen en doen we binnen een spelletje, terwijl we regelmatig rondkijken of er toch geen eland te voorschijn komt. Misschien hebben we morgen meer geluk !

Verslag 29

Het is vanmorgen écht herfst, iets wat we de laatste jaren niet meer hebben meegemaakt (wij waren in die tijd in Australië of Zuidelijk-Afrika !): het is koud,vochtig en mistig. Na het ontbijt (in de camper) gaan we op pad om het Grand Teton N.P. te bekijken. Af en toe komt de zon tevoorschijn, maar de meeste tijd zijn de besneeuwde bergen verborgen achter bewolking.

In de verte zien we een kudde bizons en later nog een groep hertjes, maar helaas geen enkele grote eland, waar dit gebied zo om bekend is.

We maken diverse stops en zien onder andere Oxbow Bend, String Lake en Jenny Lake, maar ook Menors Ferry Historic District is erg interessant.

Dit gebied, ten westen van de Snake River, is een van de laatste plaatsen waar mensen zich hebben gevestigd, vanwege de geïsoleerde ligging en het moeilijke klimaat. De eerste bewoner was Bill Menor die  hier in 1894 arriveerde. Hij bouwde een veerboot waarmee de Snake River kon worden overgestoken en hiervan is nu nog een replica te zien, ook zijn huis en winkel zijn nog te bezichtigen.

Vlakbij staat de chapel of the transfiguration (gebouwd in 1925), een kleine kapel met achter het altaar een raam waardoor je uitzicht hebt op de bergen.

(Buiten stond een groep Japanners het raam te fotograferen, in plaats van binnen naar buiten !!)

 

Tegen drieën zijn we terug op de kampplaats: vrijwel meteen wordt er een kampvuur gemaakt, waarop ook de maaltijd bereid wordt, en tot zeven uur kunnen we buiten zitten. Dan is het écht te fris en verhuizen we weer naar binnen !

Verslag 30

We hebben weer een prachtige, afwisselende dag gehad: vanmorgen om acht uur klopte de buurman op de deur met de mededeling dat er een vrouwtjes-moose over het kampterrein liep. Natuurlijk ga je dan gelijk kijken, nauwelijks aangekleed, met buiten een temperatuur van één graad !! Maar het was de moeite zeker waard.

We rijden weer een heel stuk dezelfde weg door het Grand Teton N.P. voor we in het volgende park (Yellowstone) komen, maar dat is niet erg. Het is veel zonniger dan gisteren en de bergen zijn nu goed te zien.

We komen langs een grote groep bizons, slechts enkele meters verwijderd van de weg en óók zien we een “pronghorn”.

We maken nog een keer een stop bij Oxbow Bend en gaan dan verder noordwaarts naar één van de mooiste parken van de Verenigde Staten en tevens het eerste Nationale Park ter wereld (sinds 1872) !! Het middelpunt van Yellowstone N.P. is een vulkanisch plateau met een gemiddelde hoogte van 2400 meter, waar meer dan tien duizend hete bronnen en geisers liggen, meer dan de helft van alle bronnen en geisers in de hele wereld. Jaarlijks valt er meer dan een halve meter regen en sneeuw in het park, het water zakt in de poreuze grond en de hoge temperatuur van het magma verhit het water en dat zoekt dan in de vorm van een geiser, heetwaterbron of modderpot een weg naar buiten. Als eerste maken we een stop bij Lewis Falls, een negen meter hoge waterval, die je vanuit de auto zelfs kunt zien.

Daarna stoppen we bij West Thumb, waar we een wandeling maken over een houten boardwalk en diverse geisers en heetwaterbronnen  zien, met op de achtergrond het grote Yellowstone Lake.

Tegen tweeën komen we aan bij de “Old Faithful Geyser”, waar we net op tijd zijn om een uitbarsting te zien van ruim dertig duizend liter kokend water dat zo’n vijftig meter hoog spuit ! Old Faithful heeft z’n naam in 1870 gekregen omdat de erupties steeds precies op tijd (elke negentig minuten) gebeuren en dan anderhalf tot vijf minuten duren.

Daarna bekijken we nog enkele andere geisers en heetwaterbronnen, maar het is overal gigantisch druk en  daarom is het moeilijk de camper kwijt te raken.

We gaan naar onze kampplaats Madison en onderweg lopen er opeens enkele bizons voor de auto langs, in het park leven er meer dan drie duizend, de grootste kudde ter wereld. Een volwassen bizon kan meer dan duizend kilo wegen en één meter tachtig hoog worden.

We krijgen een mooi plekje voor onze camper en wanneer we geïnstalleerd zijn kunnen we nog even buiten zitten, maar dan begint het te regenen en te onweren. Helaas is er voor de komende dagen slecht weer voorspeld !

Verslag 31

We worden wakker met regen en onweer en dat blijft bijna de hele dag zo ! Toch gaan we op pad, al is het maar om de batterij van de camper op te laden, die wordt gebruikt zodra we de verwarming aanzetten (de kachel gaat op propaan, maar er gaat ook een ventilator aan !).

Via Norris rijden we naar Canyon Village, waar we in het “visitor education center” een film bekijken over Yellowstone N.P., zoals het er bij mooi weer uitziet ! Het park is bijna negen duizend vierkante kilometer groot en heeft naast het vulkanische gedeelte ook prachtige bossen, mooie alpenweiden, veel meren en een grote canyon met watervallen. Wanneer we buiten komen schijnt zowaar de zon even en we gaan dan ook meteen door naar “Brink of the Lower Falls”, waar een pad loopt naar een prachtige waterval met uitzicht op de kloof. De wandeling is vrij kort, achthonderd meter  heen en terug, maar gaat wel honderd en tachtig meter naar beneden ! Het is echter de trip zeker waard, we worden beloond met een schitterend uitzicht !

Zodra we terug zijn bij de camper begint het weer te regenen en wanneer we via een pas van ruim drie duizend meter hoogte naar Tower-Roosevelt rijden, valt er zelfs hagel en natte sneeuw uit de lucht ! Na nog een bergpas komen we uit bij “Mammoth Hot Springs” waar stenen terrassen gevormd zijn door mineraalrijk water dat opborrelt uit honderden geo-thermale bronnen, het lijkt wel wat op Pamukkale in Turkije. Ook hier hebben we geluk dat het even droog is en maken dan ook weer een wandeling over een houten boardwalk langs de aparte terrassen.

Daarna hebben we nog een lange weg af te leggen om terug te komen bij de kampplaats: de weg naar Norris is tijdelijk afgesloten dus we moeten helemaal via Tower-Roosevelt en Canyon Village weer naar Madison (dit scheelt zo’n vijfenveertig kilometer én drie bergpassen !) Onderweg zien we wel weer diverse bizons en enkele herten.

Tegen zessen komen we in de stromende regen aan op de camping waar we gelijk de kachel weer aan kunnen doen !

Verslag 32

Het was vanmorgen zowaar droog, wel lag er verse sneeuw op de bergen en liet de zon volledig verstek gaan.

(Weer om lang op bed te blijven liggen !)

We rijden nog een keer richting Norris waar veel thermische activiteit plaatsvindt waardoor er veel geisers, heetwaterbronnen, modderpoelen en fumaroles (stoomgaten) zijn.

Onderweg stoppen we eerst bij de Gibbon Falls en even later bij “Artists Paintpots”, waar modderpoelen zijn in diverse kleuren waardoor ze op een schilderspallet lijken.

Ook tijdens het rijden zie je langs de kant van de weg stoom omhoog komen uit kleine geisers.

Bij het Norris Geyser Basin wandelen we weer langs allerlei poeltjes, geisers en bronnen, maar omdat het weer erg druilerig is ziet het er erg somber uit. In 2013 zijn we in Nieuw-Zeeland geweest en op het Noorder Eiland zijn ook hele gebieden met vulkanische activiteit (o.a. Wai-o-tapu met de Lady Knox geiser) en wij vonden het daar veel mooier, maar dat heeft waarschijnlijk met het weer te maken. Het stonk er trouwens net zo erg naar rotte eieren (zwaveldampen) als hier !!

Tegen enen begint het weer te regenen en later valt er zelfs natte sneeuw, we gaan terug naar de kampplaats en vermaken ons verder met diverse spelletjes. We hebben al drie dagen geen internet- of telefoonverbinding dus we hebben totaal geen idee hoe het weer op andere plekken is, morgen verlaten we Yellowstone N.P. en hopen dan op beter weer !

Verslag 33

Na een nacht vol sneeuwbuien rijden we vanmorgen met een zonnetje richting de westelijke uitgang van het park en even later worden we verrast door een prachtig natuurspektakel: een groep herten steekt net de Madison rivier over, een cadeautje op Dierendag !

In de plaats West Yellowstone zien we een wasserette en in korte tijd heb ik vier wasmachines gevuld met vuile was, gelukkig hebben ze ook grote drogers anders had ik een probleem, met dit weer. Nadat de was weer schoon in de camper ligt, een bezoek aan de supermarkt en het ophalen en verzenden van mails, rijden we pas tegen enen weg.

We hebben dan nog ruim driehonderd kilometer te gaan, ook is het inmiddels weer gaan sneeuwen ! We nemen nog een kleine omweg naar de Mesa Falls en daarna is het enkele uren doortuffen.

Tegen half zes komen we, tijdens een hagelbui, aan bij “Craters of the Moon N.M.”, een park vol grillige, golvende lavavelden die bezaaid zijn met kegels en kraters van twee duizend tot vijftien duizend jaar oud. Het contrast met de hagel zorgt voor een vreemd effect. Morgen gaan we het park verder bekijken, het wordt nu weer binnen zitten met de kachel aan !

Verslag 34

De tweeling Stijn en Ruben zijn intussen alweer zeven maanden, ze hebben twee tandjes, eten al brood, fruit, vlees en groente en groeien als kool. Elke keer zijn we weer blij en vertederd wanneer we filmpjes of foto’s toegestuurd krijgen van Marcel en Marieke en onze twee lieve, vrolijke kleinzoons zien !

Craters of the Moon N.M., gelegen in de staat Idaho, is twee honderd vijftien vierkante kilometer groot en heeft één van de meest opmerkelijke landschappen van het land bestaande uit allerlei lavavelden. Deze werden gevormd door gesmolten lava, dat dertien duizend jaar door barsten in het oppervlak omhoog sijpelde. Onder het zwart geblakerde oppervlak liggen talloze grotten en lavatunnels.

We hebben de hele morgen in het park doorgebracht, grotendeels wandelend, waarbij we diverse kraters hebben bekeken, een vulkaan opgeklommen zijn, maar ook door een lavatunnel gelopen hebben (Indian Tunnel), heel interessant allemaal.

Vervolgens rijden we richting het Sawtooth N.M., een heel mooi berggebied waar we weer op ruim zesentwintig honderd meter hoogte rijden en de sneeuw op ooghoogte zien liggen.

Het park bestaat uit rivieren, bergweiden, bossen en ruige bergpieken met sneeuw op de toppen, werkelijk prachtig om doorheen te rijden. We zien weer groepen herten, maar hebben helaas nog geen enkele beer gespot deze reis !

Tegen half vijf stoppen we bij Redfish Lake, waar de meeste kampplaatsen al gesloten zijn. Bij “Sockeye”, met uitzicht op het meer, zetten we onze camper op een verder verlaten overnachtingsplaats neer.

Wim wil graag buiten op houtskool koken en heeft het eten net klaar wanneer het begint te sneeuwen, de rest van de dag verblijven we dus weer binnen in de camper !

Verslag 35

We werden vanmorgen wakker met rond de camper een laagje sneeuw, als eerste ging dan ook weer de kachel aan, waarna we nog een tijdje onder het warme dekbed bleven liggen.

We rijden vandaag veel pasjes door eenzaam berggebied waar soms de sneeuw nog op de bomen ligt.

Regelmatig loopt er evenwijdig aan de weg een snelstromende rivier die af en toe ook nog geschikt is om in te kanoën.

We zijn vrij vroeg (tegen tweeën)  bij Lake Cascade State Park en sinds lange tijd kunnen we weer buiten zitten, zij het met een dik vest aan ! Er zijn diverse mannen aan het vissen en voor het eerst deze trip mist Wim zijn vishengel, in plaats daarvan maakt hij een kampvuur waarop later gekookt wordt.

Tegen zessen vertrekken we toch weer naar binnen, vanwaar we een mooi uitzicht hebben over het meer !

Verslag 36

We hebben vandaag weer zo’n tweehonderd kilometer af te leggen naar de volgende bestemming, maar eerst doen we in het plaatsje Cascade nog enkele boodschappen: vanwege het koude weer gaan de whisky en de port nogal hard !! Ook nu rijden we weer veel door de beboste bergen afgewisseld door vlakke weiden waar rundvee op graast. Tot nu toe reizen we steeds door dunbevolkt gebied, meestal met simpele boerenbedrijven waar altijd wel een camper of caravan bijstaat en natuurlijk ligt er een flinke hoeveelheid brandhout. Ook wordt er overal veel hooi verzameld voor de koude winter die al snel zijn intrede kan doen. Tussen de middag maken we een lunchstop bij het sportveld van Cambridge, een klein plaatsje in Idaho, waar ze aan het oefenen zijn met rugby, een populaire sport in Amerika.

Later rijden we langs de Brownlee Dam, waar een groot stuwmeer ontstaan is.

Voorbij de dam gaat de rivier verder tot aan Oxbow en net daarvoor vinden we een prachtige plek aan het water bij Carters Landing; voor zes dollar kunnen we hier gaan staan en er is zelfs een toilet en een vuilcontainer aanwezig.

Inmiddels zijn we een stuk afgezakt en zitten nu rond de vijfhonderd meter hoogte, het weer is opgeknapt en we kunnen de korte broek weer aan !!!  Het is echt een schitterende plaats, zo staan we in Australië ook vaak.

Alleen mist Wim z’n hengel weer, de zalmforellen springen hier gewoon uit het water omhoog, iets wat voor een visser natuurlijk erg uitdagend is. We vinden een stuk vistuig en zelfs een haakje en met een lange tak erbij heeft Wim zo een hengel in elkaar geflanst, een stukje kaas eraan en vissen maar !

Helaas gaat er een forel met de hele boel aan de haal en moet hij opnieuw iets verzinnen. Met waslijndraad, een stuk hout als dobbel en een ander haakje moet het lukken, helaas blijft bij het ingooien de haak in z’n vinger steken, auoeii !! Inmiddels ligt er weer een lijn met klosje hout en kaas te dobberen, misschien eten we morgen wel forel !!!!!

(Het is windstil en tot ruim negen uur hebben we buiten bij het kampvuur gezeten !)

Verslag 37

We zijn vandaag van Mountain Time overgegaan naar Pacific Time, wat inhoudt dat we de klok een uur terug kunnen zetten. Ook bevinden we ons inmiddels in een andere staat: Oregon, waar we de komende dagen zullen vertoeven. Tegen de middag hebben we, vlak voor Baker City, een stop gemaakt bij “Oregon Trail Interpretive Center” waar je uitgebreide uitleg krijgt over de lange weg (ruim drie duizend kilometer) die vijf honderd duizend kolonisten hebben gemaakt van Missouri naar Oregon. Tussen 1841 en 1866 trokken deze mensen in huifkarren richting het westen naar het vruchtbare boerenland van Oregon. In het centrum zijn diverse interessante films te bekijken en ook wordt alles prachtig uitgebeeld. Natuurlijk zijn de huifkarren erg indrukwekkend: je zult daar maar een half jaar in moeten wonen en door onherbergzaam gebied mee trekken, het was een erg zware tocht waarbij velen het einddoel niet bereikten.

Wij rijden in onze luxe camper verder in westelijke richting en stoppen net voorbij de plaats John Day bij onze overnachtingsplaats Clyde Holiday S.P., waar we een flinke voorraad hout inslaan. In dit bosgebied zijn verschillende houtverwerkingsbedrijven, waardoor je voor een redelijke prijs hout kunt kopen, onze “schuur” ligt nu aardig vol !!

Het is gelukkig een stuk opgeklaard en we kunnen weer buiten leven: kampvuurtje aan en Dennis is vandaag de “kok”. Twee keer in de week kookt hij eten, de andere vijf dagen zijn voor Wim, ik heb dan mooi de tijd om een verslag te typen, zo heeft ieder zijn taken !!

Verslag 38

We hebben vandaag (9 oktober) de Oregon Highway (26) verder gevolgd in westelijke richting en zijn alleen twee keer een zijweg ingeslagen behorend bij John Day Fossil Beds N.M..

We bekijken een verlaten  boerderij gelegen tussen de bergen en later zien we de prachtig gekleurde Painted Hills.

(Ook hebben ze hier heel aparte bomen !!)

Vlak voor Prineville stoppen we bij Ochoco Reservoir waar we een plekje vinden tussen de dennenbomen met uitzicht op een halfvol meer !

Er wordt weer een kampvuur gemaakt (we hebben toch voldoende hout) en de kampbeheerder komt ons vertellen dat we de motorkap omhoog moeten doen, omdat de eekhoorntjes er anders onder gaan nestelen en de kabels doorbijten.

Ook is de kapsalon vandaag even open !

Verslag 39

Het is vandaag regenachtig weer al hadden we bij Smith Rock S.P. vanmorgen geluk en konden we daar nog droog rondwandelen. Het park werd zo’n dertig jaar geleden beroemd vanwege z’n ideale rotsen voor bergbeklimmers. We zien er dan ook velen, gezekerd aan een touw, haast vastgekleefd aan de bergen, mooi om te zien. Ook is het park geliefd bij mountainbikers en paardrijders.

Wanneer we verder gaan naar Newberry Crater Volcanic N.M. begint het te regenen en dat blijft de rest van de dag zo. We gaan toch nog kijken bij de kampplaats Little Krater gelegen aan het kratermeer Paulina Lake, maar deze prachtige plek ziet er nu somber uit en er waait een harde wind over het grotendeels mistige meer. We zitten dan ook op twee duizend meter hoogte !

We rijden een stuk terug richting highway en slaan bij een lager gelegen gedeelte een zijweg in naar een andere kampplaats: Mc Kay Crossing Campground behorend bij Deschutes National Forest.

De weg ernaartoe is één groot wasbord en alles in de camper trilt en schudt, maar na enkele kilometers rijden komen we op een leuk plekje aan de rivier McKay waar vlakbij ook nog een watervalletje te zien is.

We besluiten hier te overnachten al kunnen we gelijk de camper in want ook hier koelt het snel af en is het vochtig. We vermaken ons weer met spelletjes en weten nu al dat we morgenvroeg eerst weer schuddend in de camper zullen zitten, want we moeten helaas dezelfde weg weer terug !

Verslag 40

De dag begon vandaag koud, vochtig en grauw, maar tegen de middag klaarde het op en net voor we het enige Nationale Park van Oregon: Crater Lake N.P.,  inreden was de lucht helemaal blauw, precies wat we nodig hebben voor dit prachtige park !!

Crater Lake ligt in een caldera, een vulkanisch basin, dat ongeveer 7.700 jaar geleden ontstond toen de 3.660 meter hoge Mount Mazama instortte als gevolg van een vulkanische uitbarsting. Lavastromen sloten de bodem van de caldera af en er volgde een lange periode van afkoeling. Regen en sneeuw vulden de caldera met diepblauw water.

Het meer heeft een diameter van acht kilometer en wordt omringd door steile rotswanden die meer dan zeshonderd meter boven de oppervlakte van het water uitsteken. Ook is het met 589 meter het diepste zoetwater meer van de Verenigde Staten. Er komen geen rivieren of beken in het meer uit, wel sneeuwt het erg veel in dit gebied (ongeveer 13,7 meter per jaar !!), waardoor het water erg helder is en zijn diepblauwe kleur heeft. Tijdens de zeer lange winter zijn veel wegen in het park onbegaanbaar, slechts enkele maanden per jaar is alles geopend.

We hebben geluk en kunnen het park nog vanaf de noordzijde binnenkomen en volgen de drieënvijftig kilometer lange Rimdrive rond het meer. Regelmatig maken we een stop om te genieten van het prachtige uitzicht. In het meer ligt Wizard Island, bovenop dit kleine, kegelvormige eiland, dat 233 meter boven het oppervlak uitsteekt, ligt een negentig meter brede krater. Een ander klein eilandje is de spookachtig gevormde rots Phantom Ship, die ruim vijftig meter boven het water uitsteekt.

Vlakbij de Vidae Falls stoppen we bij een picknickplaats waar brutale vogeltjes het brood zo uit je hand pikken.

Ook de omweg naar de vreemd gevormde Pinnacles, pieken van puimsteen, is de moeite waard.

Nadat we het meer anderhalve keer rond zijn (via de zuidwestkant verlaten we het park weer) moeten we nog op zoek naar een overnachtingsplaats, Mazama campground heeft net twee dagen ervoor zijn hek gesloten. We krijgen de tip om op een sno-park te gaan staan, dit is een parkeerplek aan de rand van een park waar je gratis  kunt overnachten wanneer er teveel sneeuw in het gebied is. De plek (Annie Creek) is prima: er zijn toiletten, een houten hut met houtkachel en vuurbakken mét hout !

Nadat we nog een tijdje buiten bij een kampvuur hebben gezeten, nagenietend van de mooie dag, wordt het te koud en verhuizen we naar binnen.

Verslag 41

Na weer een koude nacht van rond het vriespunt klaart het in de loop van de morgen op en bereikt het kwik de zeventien graden. We maken eerst een stop in Kamath Falls, om bij een mega supermarkt (Fred Meyer), waar ze ook sushi’s verkopen (klaargemaakt terwijl je wacht !), een kar vol levensmiddelen te halen. Daarna rijden we door naar Lava Beds N.M., gelegen in de staat Californië ! Hier bevinden zich, net als in Craters of the Moon, veel lavagangen, grotten en ronde tunnels.

Bij het Visitor Center krijgen we een vergunning, nadat onze wandelschoenen ontsmet zijn (i.v.m. een ziekte onder de vleermuizen), om in de caves te gaan kijken. Alle drie gewapend met een zaklamp, dichte schoenen en goede moed bekijken we vijf grotten, waarbij we regelmatig door de knieën moeten en langs trappen afdalen. Het is heel uitdagend om zelf door lavagrotten te mogen lopen, zonder begeleiding, niet wetend waar je uitkomt !

Helaas sluit om vijf uur de poort naar de tunnels en gaan we naar onze kampplaats: Indian Wells, waar het hout al klaar ligt voor een kampvuur !

We genieten nog even van de zon en daarna bereidt Wim een maaltijd op het vuur. Morgen gaan we wel verder met het onderzoeken van de grotten !

Verslag 42

We hebben vanmorgen nog drie grotten bekeken: bij de Sentinel Cave, waar je aan twee kanten naar binnen kunt, kwam ons  halverwege een schoolklas met begeleiding tegemoet, die dus de andere ingang hadden genomen.

Deze grot is duizend meter lang en je moet enkele keren een trap op en af, best spannend dus voor zo’n groep kinderen, allemaal met een grote zaklamp en een helm op ! Later komen we ze bij de Valentine Cave weer tegen.

Ook hier gaan we weer zelf op zoek naar doorgangen waarbij we soms door de knieën moeten.

Aan het eind van de tunnel zie je de gestolde lava nog duidelijk liggen.

We zien, net als gisteren, een paar vleermuizen roerloos hangend aan het plafond.

Skull Cave is erg ruim en heeft drie lavatubes boven elkaar, de koude winterlucht zorgt ervoor dat er in de onderste grot het hele jaar door een ijslaag ligt, waar we met een trap naartoe kunnen om het te aanschouwen.

Pas na de middag verlaten we het park en rijden enkele uren een prachtige route door een dennenbos, afgewisseld met  lavavelden  (Het eerste stuk weg is erg slecht, weer een soort wasbord !). We komen langs Medicine Lake, een mooi meer dat wij vanachter de ruit van de camper bekijken: buiten staat een harde koude wind !

Ruim na vieren arriveren we bij McArthur Burney Falls Memorial S.P. waar een grote waterval te bewonderen moet zijn. We kiezen er echter voor nog even buiten te zitten bij een vuurtje en pas morgen deze waterval te bekijken. Zowel tijdens de rit als op de kampplaats zien we enkele hertjes, één met de natuur !

Verslag 43

Het heeft de hele nacht gestormd en geregend en ook al stonden we niet direct onder een boom, we hoorden van alles op het dak van de camper vallen. Vanmorgen lagen er overal takken en bladeren, ook op de wegen. Het was gelukkig even droog toen we naar de watervallen (McArthur-Burney Falls) liepen, maar verder blijft het de hele dag regenen.

Toen we richting Lassen Volcanic N.P. reden en in de verte de hoge, kegelvormige vulkaan Lassen Peak (3187 meter boven zeeniveau) vol met verse sneeuw zagen, werd ons vermoeden bevestigd: we kunnen het park niet in omdat de hoofdweg vol sneeuw ligt ! Bij navraag hoorde ik dat er niet gestrooid en geruimd wordt, dus alleen bij mooi weer kun je er terecht. (Gisteren was het park nog open, maar vorige week was hij ook enkele dagen gesloten !)

Nog geen eeuw geleden is de Lassen Peak vulkaan diverse keren uitgebarsten en heeft toen ruim veertig duizend ha. land verwoest. In het park kun je, net als in Yellowstone, zwavelhoudende poelen en modderbronnen zien.

We moeten nu dus om het park heenrijden, het heeft geen zin om te wachten tot de sneeuw smelt ! Via de highway 44 richting Westwood komen we weer op route en rijden, met dit slechte weer, dan maar gelijk door naar de overnachtingsplaats (Plumas-Euraka S.P.), die eigenlijk voor morgen was bedoeld. Ook hier is het echt herfst en is de kampplaats al afgesloten ! We hebben geen zin om op een RV camping te gaan staan en gelukkig komen we via een ranger te weten dat er in de buurt genoeg mooie (gratis) plekjes zijn om te overnachten.

We staan nu aan het “Gold Lake” en zijn na een korte verkenning van de omgeving naar binnen verhuisd, (alleen enkele stoere vissers waagden zich buiten !) het is duidelijk herfst !!

Verslag 44

Weer hebben we de hele nacht regen en harde wind, maar dat is niets om bezorgd over te zijn. We hebben andere zorgen: Wim is al ruim een week erg verkouden en afgelopen nacht zaten z’n neusgaten weer helemaal dicht en krijgt hij ze met geen enkele spray meer open, wat inhoudt dat hij de hele nacht door z’n mond moest ademhalen en totaal niet heeft geslapen. Vanmorgen (zaterdag 15 oktober) zijn we dus eerst gestopt bij Tahoe Forest Hospital District in Truckee, waar Wim bij de eerste hulp onderzocht wordt. Hij blijkt een flinke voor- en neusholteontsteking te hebben en krijgt antibiotica en een sterkere neusspray, wanneer dit na drie dagen nog niet aanslaat moet hij ook prednison gaan slikken. Ondanks dat hij zo beroerd was heeft hij toch steeds gereden en aan alles meegedaan, hopelijk gaat het nu snel beter ! Wanneer we verder rijden komen we eerst langs Lake Tahoe, waar nu een harde wind over het water blaast.

De plaatsjes rondom het meer zien er leuk uit, maar veel winkels gaan al sluiten voor de winter. We rijden verder naar Virginia City en zijn inmiddels weer even in de staat Nevada. Nadat we de afgelopen tijd veel door bossen en over bergen hebben gereden, komen we nu in meer open gebied en ook de zon komt tevoorschijn. Helaas, bij aankomst op de kampplaats heeft de grote regenbui van de afgelopen dagen ons ingehaald en begint het ook hier te stormen. Toch trekken we onze jassen aan en wandelen naar de historische straatjes van Virginia City, waar rond 1870 veel goudzoekers huisden en later (rond 1960) de televisieserie Bonanza werd opgenomen.

Het is allemaal erg toeristisch en helaas zijn de straten niet auto vrij, maar het is leuk er even doorheen te lopen. Nadat we er wat gegeten hebben gaan we terug naar het kleine RV Park, waar we de rest van de avond  in de camper doorbrengen, met het geluid van de kletterende regen op het dak !

Verslag 45

Toen we vanmorgen weer in de staat Californië aankwamen kregen we een controle op groente en fruit bij een Inspection Station, iets wat in Australië ook voorkomt. Ze moesten weten hoe noordelijk we waren geweest en waar we onze vruchten hadden gekocht. Gelukkig mochten we onze flinke voorraad vitamine C houden, omdat ze in Californië gekocht zijn ! (De controleur kwam trouwens uit Friesland !!)

 

Weer heeft het bijna de hele dag geregend en ook zijn er enkele passen afgesloten vanwege de harde wind die er waait. We hebben echter veel geluk: wanneer we uit de camper stappen om Bodie State Historic Park te gaan bekijken is het droog, al waait er een ijzige wind, en dit blijft zo (anderhalf uur) tot we weer instappen, dan begint het gelijk weer te regenen ! Bodie is een soort “spookstadje”, slechts vijf procent van de gebouwen is overgebleven van de goudstad, waar in de hoogtijjaren (1877-1881) dertig mijnen actief waren en er rond de zeven-en-een-half duizend mensen woonden. In tegenstelling tot Virginia City is hier niets gerestaureerd of bewoond, alleen de fundering van de gebouwen is gerepareerd en hier en daar zijn wat daken gestabiliseerd. Om bij Bodie te komen rijden we tot op vijfentwintighonderd meter hoogte en de laatste vijf kilometer van de rit zijn onverhard, waardoor weer de hele camper schudt en rammelt, maar het is de moeite zeker waard !

We zien winkels, een school, een kerk, fabrieken, oude auto’s en veel huizen, (bijna) allen van hout gemaakt en vaak nog met voorraad of huisraad aanwezig. Wat moeten de mensen het hier koud hebben gehad in de winter, zo hoog in de bergen, in een simpel huisje, het vriest er nu al ’s nachts !

Na de bezichtiging rijden we nog een stukje verder, in de regen en met forse zijwinden, naar Lee Vining, waar we weer op een camping (Mono Vista RV Park) terechtkomen. Dus maak ik ook maar gelijk gebruik van de “laundry” en prop drie wasmachines vol. Regelmatig moet ik heen en weer lopen om extra kwartjes in de machines te stoppen, zodat we straks weer fris én droog beddengoed hebben, maar daarna kunnen we weer even vooruit met schone handdoeken en kleding !

Trouwens: met Wim gaat het al een stuk beter, de medicijnen slaan gelukkig aan, wel merkt hij dat zijn conditie een stuk achteruit is gegaan, maar het komt goed !

Verslag 46

We werden vanmorgen wakker, na een onrustige nacht vol rukwinden waardoor we af en toe lagen te schudden in bed, met een strakblauwe hemel en zón !! Als eerste rijden we naar het vlakbij gelegen “Mono Basin National Forest Scenic Area Visitor Center” waar we te horen krijgen dat de ruim drieduizend meter hoge Tioga Pass, de doorgang naar het vlakbij gelegen Yosemite N.P., afgesloten is vanwege de vele sneeuw. (Normaal gebeurt dit pas in november !) Dit houdt in dat we een grote omweg, van zo’n vijf honderd kilometer, moeten maken om alsnog in het park te komen, dat wordt morgen een lange dag rijden !! We hebben inmiddels ruim vijf duizend miles (acht duizend kilometer) afgelegd en nog ruim drie weken te gaan dus daar komen nog wel een paar duizend kilometer bij !

Nadat we een heel interessante film over het Mono Lake, één van de oudste meren van Noord-Amerika, hebben bekeken gaan we naar de South Tufa Area om het meer van dichtbij te bekijken.

Het ruim honderd en vijftig vierkante kilometer grote Mono Lake heeft vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever die tufa’s worden genoemd. Deze zijn in honderden jaren tijd ontstaan door verdamping van grote hoeveelheden mineralen en zout die vanuit de omringende bergen in het meer zijn gestroomd, in combinatie met het calcium van zoetwater. Het water is nu erg alkalisch en twee keer zo zout als zeewater. Met de besneeuwde bergen op de achtergrond is het een prachtige, fotogenieke plek !

Rond het Mono Lake liggen veel vulkanen: in het zuiden de Mono Craters, waarvan Panum Crater de jongste is, die “slechts” zeshonderd en vijftig jaar geleden uitgebarsten is.

(Via deze onverharde weg komen we er dicht bij.)

Wij maken een wandeling naar de rand van deze krater en zien veel glinsterende zwarte stenen tussen de lavabrokken, obsidian genoemd, waar vroeger speerpunten en messen van werden gemaakt door de oorspronkelijke bevolking.

We hebben het warm gekregen van de trip en tijdens de lunch gaat zelfs de korte broek even aan en genieten we van de zonnestralen, die we de afgelopen tijd zo gemist hebben.

Vervolgens rijden we via de prachtige June Lake Loop naar onze kampplaats. Onderweg komen we langs het Grant en Silver Lake, beiden schitterend in de zon, met op de achtergrond de bergen met verse sneeuw.

We vinden een mooi plekje bij “Oh Ridge” Campground met uitzicht op het June Lake waar we zo lang mogelijk in de  verwarmende zon zitten, zij het met een dik vest en lange broek aan.

Het kampvuur gaat nog even aan, maar de kou wint het van de hitte van het vuur dus verhuizen we naar binnen, waar de kachel voor warmte zorgt !!

Verslag 47

We zijn vanmorgen eerst nog een keer wezen informeren bij het Visitor Center in Lee Vining hoe het met de wegen gesteld is. De Tioga Pass is niet alleen, net als de Sonora en de Ebbetts Pass, afgesloten vanwege de sneeuw, maar er zijn ook enkele metershoge rotsblokken op de weg terecht gekomen en het kan nog dagen duren voordat deze verwijderd zijn. Het is dus duidelijk: we maken de omweg en rijden eerst in noordelijke richting tot vlakbij Lake Tahoe, nemen dan de Carson Pass (nr.88) en zakken vervolgens via de 49 en de 120 af naar Yosemite N.P.. Het eerste stuk hadden we twee dagen terug al gereden, maar toen in de stromende regen met rukwinden erbij, nu schijnt de zon en zien we de besneeuwde bergen, een heel verschil.

De Carson Pas is prachtig om te rijden en weer gaan we tot boven de sneeuwgrens en volgt er een sneeuwballen gevecht.

Tegen vijven stoppen we bij The Pines, een gratis kampplaats in het bos, een half uurtje rijden van de ingang naar Yosemite N.P., in totaal  hebben we vandaag ruim vier honderd kilometer afgelegd. Tot acht uur  zitten we heerlijk bij een kampvuur onder een heldere sterrenhemel en gaan dan pas naar binnen om te eten. Ik weet zeker dat het vannacht niet zo koud wordt als de afgelopen nacht, toen zakte het kwik naar minus acht (!!) maar toen zaten we ook op bijna vierentwintig honderd meter hoogte, nu op slechts duizend meter !

Verslag 48

We zaten toch nog wel een stukje buiten het National Park vannacht en het duurde dan ook ruim een uur voor we bij Yosemite Valley aankwamen, al die tijd rijdend over smalle, bochtige wegen met aardig wat hoogteverschil. Het is gigantisch druk in het park, al moet het nu eigenlijk de rustige tijd zijn (Yosemite N.P. krijgt meer dan drie miljoen bezoekers per jaar en is daarmee één van de drukst bezochte plaatsen in de Verenigde Staten !). Het is moeilijk om een plekje te vinden voor de camper wanneer je even wilt stoppen voor een foto, ook zijn ze met wegwerkzaamheden bezig en zijn er diverse wegen afgesloten. De vallei is gevormd door een gletsjer en heeft aan de ene kant Half Dome (een zeshonderd zeventig meter hoge rots, de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een negenhonderd meter hoog blok graniet.

Via grote watervallen valt smeltwater tot op de bodem van de vallei, waar het wordt afgevoerd door de Merced River door een gebied met weiden en bossen. Normaal zijn de watervallen deze tijd van het jaar droog, maar door de vele regen van de afgelopen dagen valt er nu flink wat water naar beneden, vooral de zevenhonderd negenendertig meter hoge Yosemite Falls (de vijfde waterval van de wereld qua hoogte) is spectaculair.

Het park is ruim drie duizend vierkante kilometer groot en je moet flinke afstanden afleggen om alles te bekijken. Omdat we gisteren al veel gereden hebben besluiten we vroeg naar een kampplaats te gaan. In de vallei is alles volgeboekt dus gaan we naar Wawona, in het zuiden van het park. Thuis hebben we steeds geprobeerd om hier te reserveren, wat niet lukte, het blijkt dat het grootste gedeelte van de kampplaats gesloten is (vanaf 10 oktober) en nu is het “first-come first-served”. Als we tegen tweeën aankomen bij Wawona Campground staat er een bordje FULL, toch kijken we even rond en vinden nog één lege plek die eigenlijk voor een tent is, maar Wim krijgt de camper erin gedraaid.

Het is lekker weer en we luieren enkele uren genietend van de zon.

Aan het eind van de middag maken we een wandeling door het bos en langs de rivier en daarna gaat ons vijfentwintigste kampvuur aan, waar we tot laat in de avond bij zitten !!

Verslag 49

We zijn vanmorgen gestart bij het, vlakbij de kampplaats gelegen, Pioneer Yosemite History Center, een verzameling van historische gebouwen waar je veel informatie kan vinden over de mensen en de gebeurtenissen die hebben geleid tot het “Nationale Parken”-idee. `

Ook bevindt zich hier het historische Wawona Hotel (laat 19e eeuw gebouwd), een pompstation en een kleine supermarkt.

Vervolgens gaan we weer noordelijk richting Glacier Point, het meest magnifieke uitzichtpunt van het Nationale Park. Je bevindt je hier op een hoogte van bijna tweeëntwintig honderd meter boven de zeespiegel en op negenhonderd vijfenzeventig meter boven de bodem van de vallei. Hiervandaan zie je diverse watervallen, de Merced River, de Half Dome en andere omringende pieken, werkelijk prachtig !

We maken nog een korte stop bij Bridalveil Fall, waar we gelijk lunchen en gaan dan door naar Merced Grove, net voor de westelijke ingang van het park.

Omdat de, in het zuiden van het park gelegen, Mariposa Grove helaas (al meer dan een jaar) gesloten is gaan we hier een wandeling maken. In het Mariposa bos staan meer dan vijf honderd enorme sequoiabomen, waarvan er sommigen meer dan drie duizend jaar oud zijn, in Merced Grove staan twintig (!!) grote sequoia’s. In anderhalf uur tijd wandelen we acht kilometer (heen en terug) om deze giganten te zien, maar het is de moeite waard.

Daarna rijden we het park uit en stoppen weer bij kampplaats “the Pines”, waar we twee dagen terug ook stonden. We kunnen nog even van de zon genieten, er wordt buiten op houtskool gekookt en natuurlijk gaat de vlam er daarna in en volgt er weer een warm kampvuur !!

Verslag 50

Het was vandaag een dag van rijden en regelen: we hoefden maar ruim twee honderd kilometer met de camper naar onze volgende overnachtingsplek, maar kwamen daar pas tegen vieren aan ! Het eerste uur waren we nog veel aan het bochtjes rijden allemaal heuvelafwaarts tot we op de grotere snelwegen kwamen. Bij de plaats Manteca zijn we gestopt: al onze voorraden waren op dus was een bezoek aan een goed voorziene supermarkt noodzakelijk. Ook moest ik dringend naar een kapper, na ruim zeven weken werd dit hoog tijd.

Vanaf Manteca kwamen we opeens op volle vijfbaanswegen terecht, iets wat we al heel lang niet meer hadden meegemaakt. We moesten nog eten, maar nergens was een parkeer- of picknickplaats dus we denderden maar met de grote stroom verkeer mee. De asfaltwegen zijn hier trouwens veel slechter dan in Holland !! Pas op het laatste stuk van de route werd het rustig en kregen we weer te maken met veel bochtenwerk. We waren blij dat we gereserveerd hadden voor de kampplaats Anthony Chabot in Oakland, want weer was de camping helemaal volgeboekt. Nadat we er snel iets genuttigd hadden zijn we weer vertrokken: morgen gaan we naar het eiland Alcatraz (vertrek met de boot om elf uur !), maar om daar te komen is nog een hele toer en daarom wilden we nu vast weten wat ons te wachten staat. Eerst moeten we een half uurtje rijden naar een BART (Bay Area Rapid Transit) station en daar de camper zien kwijt te raken. In een half uur tijd zijn we dan in San Francisco, waar we verder moeten met een bus naar de Fishermans Wharf. Een vriendelijke dame, die daar toevallig stond te wachten, heeft ons uitgelegd hoe het systeem hier werkt. Wij zijn nooit zulke voorstanders van het openbaar vervoer, maar het alternatief is uren door een drukke stad rijden !! Pas tegen half zes zijn we terug op de camping en kunnen we nog even zonder vest buiten zitten. Ik ben heel benieuwd hoe het ons morgen allemaal vergaat !

(Wim heeft weer iets aparts klaargemaakt op het houtvuur !)

Verslag 51

…… Net na achten waren we al op weg en een half uurtje later hadden we een plek voor de camper, kaartjes voor de BART en stonden we te wachten op de trein die ons naar San Francisco zou brengen.

Hiermee zijn we via een tunnel, onder de baai van San Francisco doorgereden en kwart over negen stonden we bij de Embarcadero Plaza. We konden de bus richting Fisherman’s Wharf niet zo snel vinden, dus zijn we gaan lopen langs alle pieren, beginnend bij nummer één !

Tegen tienen waren we bij pier 33 vanwaar de boot naar het eiland Alcatraz vertrekt, ruim op tijd dus ! We waren blij dat we van te voren geboekt hadden, want de eerste tickets die nu verkocht werden waren voor over drie dagen ! Een uurtje later gaan we dan eindelijk met de boot naar Alcatraz (met in de verte de “Golden Gate Bridge” in het zicht), voor Dennis een hoogtepunt van de reis.

Alcatraz is het Spaanse woord voor “pelikaan”, een verwijzing naar de eerste bewoners van het rotsachtige eiland met de steile wanden. In 1859 stichtte het leger hier een fort, dat tot 1907 de baai bewaakte en daarna een militaire gevangenis werd. Van 1934 tot 1963 deed het fort dienst als zwaarbewaakte federale gevangenis. Op “The Rock” zaten gemiddeld tweehonderd zestig van de beruchtste criminelen van het land gevangen, die hiernaartoe overgeplaatst werden wegens opstandigheid in gevangenissen elders in de Verenigde Staten. Onder hen waren onder andere Al Capone, Robert Stroud (the Birdman), George Kelly en de Anglin Brothers. De laatsten krasten zich een weg uit hun cel en verborgen de gaten in de muur met stukken karton. Ze bouwden een vlot om te ontsnappen en zijn nooit gepakt. Hun verhaal wordt verteld in de film “Escape from Alcatraz” (1979), met Clint Eastwood in de hoofdrol. Van november 1969 tot juni 1971 wer Alcatraz bezet door een groep Indianen, die op deze manier aandacht eisten voor hun wens tot de oprichting van een Indiaans Cultureel Centrum.

Bij aankomst op het eiland (the Dock) hebben we eerst een film bekeken en daarna via een Audio Tour (die zelfs in het Nederlands beschikbaar is) het hele complex bekeken. We zien de cellen, die met een afmeting van anderhalf bij twee meter zeventig niet al te groot zijn, de kantine, de luchtplaats en de isoleercellen.

Ook woonden er op het eiland diverse gezinnen, behorend bij de bewakers, die hun eigen huis, winkel en bowlingbaan hadden. De kinderen gingen overdag naar school op de vaste wal en keerden tegen de avond weer terug naar het eiland. We horen verhalen van ex-gedetineerden die het vreselijk vonden dat ze de stad San Francisco zo dichtbij konden zien en horen, maar toch nooit konden bereiken !

Het is allemaal erg indrukwekkend. Pas na tweeën vertrekken we weer van “The Rock” en eenmaal op vaste wal gaan we eerst lekker eten in een visrestaurant met uitzicht op pier 39, een heel toeristisch deel van de stad.

Heel apart zijn de vele zeeleeuwen die liggen te luieren op de steigers. Daarna lopen we nog een tijdje  rond over de Fisherman’s Wharf, waarna we een taxi terug nemen naar de BART-halte op Embarcadero. Tegen zessen zijn we terug op de camping, waar, zoals gewoonlijk, een kampvuur wordt gemaakt en we nog een tijdje napraten over de afgelopen dag !

Verslag 52

We zijn vandaag weer naar San Francisco, de op één na dichtstbevolkte stad van de VS,  geweest met het sneltramsysteem (BART), alleen stappen we nu twee haltes later uit bij Powell Street. Hier is een eindstation van de beroemde kabeltram die, sinds 1873, mensen vervoert over de steile hellingen van de stad.

De tram wordt heel ouderwets met mankracht gedraaid op het eindspoor, heel interessant om te zien.

Na ruim een half uur wachten kunnen we instappen en rijden helemaal tot de Fisherman’s Wharf, ondertussen heel wat hellingen overgaand, wat best wel wat stuurmanskunst vergt van de machinist.

Aan pier 45 ligt de SS Jeremiah O’Brien, het enige nog bestaande bevoorradingsschip uit de Tweede Wereldoorlog, dat in 1944 (vier keer) naar Normandië is geweest. Het schip is door vrijwilligers helemaal opgeknapt en is nu een National Historic Landmark, waarmee sinds 1980 jaarlijks tochten worden georganiseerd.

We hebben het schip, met zelfs nog voertuigen en wapens aan boord, uitgebreid bekeken.

Nadien lopen we via pier 39 helemaal terug naar Embarcadero (voorbij pier één) en stappen daar weer in de BART, zodat we tegen vijven weer aankomen in Oakland en een half uur later op de camping. We hebben een paar heel leuke dagen gehad in San Francisco !!

Verslag 53

Toen we vanmorgen langs de parkeerplaats van de BART in Castro Valley kwamen, beseften we wat een geluk we hebben gehad dat we (toevallig) tijdens het weekend in San Francisco waren. Net als vrijdagmiddag stond de parkeerplaats bommetje vol en hadden we nu moeite gehad een plekje te vinden. Wij hebben twee dagen voor noppes gestaan op een vrijwel leeg parkeerterrein !!

Na ruim honderd vijftig kilometer rijden over snelwegen komen we tegen de middag aan bij Monterey, een vissersplaats op een schiereiland waar tot begin twintigste eeuw veel sardines werden verwerkt. In de voormalige fabrieken zijn nu restaurants en winkels gevestigd.

Nadat we, met moeite, een plekje voor onze camper hebben gevonden bezoeken we het Monterey Bay Aquarium, de grootste in de Verenigde Staten. Hier zien we diverse soorten haaien, pinguïns, kwallen en kelp, allemaal in ruime, natuurlijk opgezette bassins. Ook worden er films vertoond en is er veel te doen voor kinderen. Er lopen verschillende medewerkers rond die uitleg geven, al met al is het park heel goed opgezet !

Na zo’n twee uur verlaten we het centrum en rijden vervolgens de “17-mile Drive”, een route langs de kust van het schiereiland waar je tevens de luxe huizen en golfbanen van de elite kunt zien. Na een paar stops hebben we het wel gezien (je moet voor deze  rondrit ook nog tien dollar betalen !!) en gaan op zoek naar een overnachtingsplaats. We hadden thuis al gereserveerd en betaald voor Pfeiffer Big Sur State Park, maar vorige week kregen we via een mail te horen dat de kampplaats gesloten is vanwege bosbranden in dit gebied (het geld is netjes teruggestort), dus moeten we op zoek naar iets anders.  Met behulp van een ranger in Point Lobos N.R. vinden we een RV camping in Carmel-by-the-Sea, een simpele, volle, veel te dure kampplaats, maar we zitten nu eenmaal in een drukbevolkt gebied, dus de komende dagen zal dit wel zo blijven. Nadat we nog een uurtje buiten hebben gezeten verhuizen we naar binnen, geen kampvuur vandaag, dat is hier helaas niet toegestaan !

Verslag 54

We zijn vandaag (dinsdag 25 oktober) begonnen aan de honderd en zestig kilometer lange kustweg (Highway 1) door de Big Sur, een prachtig gebied vol kliffen, rotsige inhammen en steile bergen: “de mooiste ontmoeting tussen land en zee ter wereld”! Rond 1930 is de weg aangelegd in dit ruige landschap, maar er liggen geen grote steden in het gebied en Big Sur is verder ongerept gebleven.

Het is prachtig rijden en regelmatig stoppen we voor een fotoshot of een korte wandeling. Er zijn overal werkzaamheden aan de gang vanwege de bosbranden, waarvan sommige pas enkele dagen terug beëindigd zijn.

(Een stuk aangespoeld kelp van zestien meter lang !)

Net na de middag zien we een bordje camping staan en hier (Kirk Creek Campground), in het Los Padres National Forest, vinden we een prachtig plekje met uitzicht op de Pacific Ocean.

Het is heerlijk weer vandaag en sinds lange tijd zitten we weer in een hemdje en korte broek.

We wandelen nog naar de lager gelegen zee, maar deze is veel te wild en te koud om in te zwemmen.

We hebben weer tijd voor een spelletje en een leesboek en besluiten hier morgen ook te blijven staan.

Helaas mag er, vanwege de branden, geen kampvuur worden gemaakt, dus gaan we tegen achten toch weer de camper in !

Verslag 55

We hebben er vandaag een heel luie dag van gemaakt, alleen zijn we vanmorgen naar een ander plekje verhuisd, wat we gisteren al met de kampbeheerder hadden afgesproken.

We zien de zee nu pal onder en voor ons, een prachtig gezicht. Sinds lange tijd ontbijten we weer buiten en ook de rest van de dag zien we de camper alleen van de buitenkant.

Het is prachtig weer: een strakblauwe lucht en weinig wind. Natuurlijk doen we weer diverse spelletjes en ook gebruiken we alle drie onze E-reader.

Ook nu verhuizen we na zonsondergang weer naar binnen, want het koelt snel af, het is nu eenmaal al eind oktober ! Vannacht slapen we in met het geluid van de rollende golven op de achtergrond !

Verslag 56

Zoals voorspeld is het vandaag bewolkt en valt er af en toe wat regen, tijd om verder te trekken ! Het is nog steeds mooi rijden langs de kust, vol bochtenwerk. In de buurt van San Simeon stoppen we om honderden “elephant seals” te bekijken, de meeste liggen lui in het zand, enkele zwemmen in zee.

Deze dieren  met een aparte snuit, lijkend op een olifant, bevinden zich het grootste gedeelte van het jaar in zee, maar rond deze tijd komen de meeste aan land. Volwassen mannetjes wegen zo’n drieëntwintig honderd kilo en kunnen vijf meter lang worden, de vrouwtjes komen niet verder dan acht honderd kilo en vier meter !! We observeren ze lange tijd, vol bewondering kijkend naar hun bewegingen: met hun “arm”-vinnen krabben ze zichzelf en strooien zand over hun lijf. De dubbele achtervin gebruiken ze om zich voort te bewegen, iets wat niet meevalt met dat logge lichaam !

Een klein eindje verder maken we weer een stop bij Hearst Castle:  een groot landgoed gelegen op een heuvel bij het dorp San Simeon. William Randolph Hearst, zoon van een multimiljonair, en zelf fortuin makend met het uitgeven van tijdschriften en kranten, liet dit droomkasteel bouwen als eerbetoon aan z’n moeder, waarmee hij, als kind, door diverse landen van Europa had gereisd en daar veel inspiratie had opgedaan. Het is ontworpen door de architect Julia Morgan (met veel aanwijzingen van Hearst !) en de bouw heeft geduurd van 1919 tot 1947 !

Naast drie grote gastverblijven is er het Casa Grande, waarin onder andere een grote eetzaal, een theater, een biljartzaal en studeerkamer te zien zijn. Naast een prachtig buitenbad van tweeëndertig meter lang, the Neptune Pool (dat nu gerestaureerd wordt) , is er nog een binnenbad van vijfentwintig meter en een tennisbaan. Ook had hij (nu niet meer !) een privé-dierentuin met beren, leeuwen, olifanten en luipaarden. Giraffen, struisvogels en zebra’s liepen vrij rond,  de laatste worden soms nog gezien tezamen met de bij de ranch behorende runderen.  Samen met zijn minnares, de actrice Marion Davies, ontving hij in zijn “ranch at San Simeon” vele beroemdheden en filmsterren. Tegenwoordig is het kasteel onderdeel van het “Hearst San Simeon State Park” en worden er allerlei rondleidingen gegeven.

Nadat we een interessante film over de kranten- en filmmagnaat hebben gezien, gaan we met een bus de vijf mile lange weg omhoog naar het kasteel, waar we vervolgens een rondleiding krijgen door enkele grote vertrekken. Veel doet inderdaad erg Zuid-Europeaans aan en ook is er allerlei antiek te zien, veel gekocht in Spanje en Griekenland, erg indrukwekkend allemaal.

Nadien rijden we naar onze dichtbij gelegen overnachtingsplaats: San Simeon Creek and Washburn Primitive Campgrounds. We hebben onze camper nog maar net geparkeerd wanneer het begint te regenen en dat doet het de rest van de dag én nacht !

Verslag 57

Het regent nog steeds wanneer we wakker worden en alles ziet er grauw en somber uit. We gaan zo’n honderd zeventig kilometer verder in zuidoostelijke richting, hopend op beter weer. Halverwege stoppen we in Santa Maria om wat boodschappen te doen en daarna gaan we door naar Cachuma Lake Recreation Area, een half leeg stuwmeer.

( dit is een Western Scrub Jay)

Het is inmiddels gelukkig droog geworden al zijn de Californiërs juist blij dat het eindelijk een keer regent ! We vinden een leuk kampplekje met uitzicht op het water en kunnen zowaar buiten in de zon zitten.

 

Ook mag er weer een kampvuurtje gemaakt worden, waar natuurlijk eerst het eten op bereid wordt !

Tot tien uur zitten we buiten bij het warme vuur met boven ons duizenden fonkelende sterren !

Verslag 58

We lopen een dag voor op schema en onze volgende overnachtingsplaats is al gereserveerd, dus besluiten we nog een dag bij Lake Cachuma te blijven staan. Het is prachtig zonnig weer en naast wat huishoudelijke karweitjes maken we een wandeling, doen spelletjes en verdiepen ons in een mooi boek.

(dit is een Nuttall’s Woodpecker)

Tegen de avond zitten we natuurlijk weer rond het kampvuur !

Verslag 59

Malibu Creek State Park, waar we tegen de middag aankomen, is een prachtig bergachtig gebied met bossen, weiden, meertjes en vele wandelpaden. Nadat onze camper is geparkeerd en we wat gegeten hebben, gaan we de omgeving verkennen.

Een groot deel van het park was tot 1974 bezit van 20th Century Fox en er zijn hier aardig wat films en televisieseries opgenomen, waarvan “The Planet of the Apes”, “Butch Cassidy and the Sundance Kid” en natuurlijk “M.A.S.H.” het bekendste zijn.

In het Visitor Center zien we een korte DVD met flitsen van al deze films, waarvan we er vele herkennen.

We lopen naar de Rock Pool en vervolgens naar de plek waar van 1972 tot 1983 de opnames plaatsvonden van de serie M.A.S.H., die eigenlijk in Korea plaatsvond ! Wim en ik hebben in die tijd heel wat afleveringen gevolgd met “Hawkeye”, “Radar” en “Hotlips”, het was dan ook heel leuk de set in het echt te zien.

Na drie uur wandelen zijn we weer terug op de kampplaats en hebben dan ruim twaalf kilometer afgelegd. We zitten al dicht bij Los Angeles en toch is er volop mooie natuur in de omgeving, Amerika blijft ons verbazen !

Verslag 60

We zijn vandaag naar de Universal Studios Hollywood geweest, met honderd achtenzestig hectare ’s werelds grootste film- en televisiestudio met themapark, gelegen in het noorden van Los Angeles. Het was nog zo’n veertig kilometer rijden vanaf Malibu Creek en tegen tienen hadden we onze camper geparkeerd en kaartjes gekocht. Deze zijn niet goedkoop, maar….. voor vier dollar extra kun je een tweede dag het park in, iets waar we dan natuurlijk ook gebruik van maken.

Er is van alles te doen en te zien in het park en omdat het vandaag (31 oktober) Halloween is, zijn veel mensen verkleed of griezelig geschminkt.

We maken een Studio Tour en rijden, gezeten in een bus, door filmsets en langs diverse studio’s. We overleven een overstroming, een vliegtuigramp, een aardbeving en zien Jaws en KingKong.

Even later zitten we bij een show waar we uitleg krijgen over de “Special Effects” , waar onder andere een stuntman in brand staat.

Eén van de mooiste shows vind ik echter WaterWorld waar een gedeelte van de échte film (met Kevin Costner) wordt nagespeeld met jetskistunts en zelfs een echt-lijkend watervliegtuig.

Ook is er een groot gedeelte van het park besteed aan Harry Potter, inclusief kasteel en trein, en zien we volwassen mensen lopen met toverhoeden op of met een toverstaf in hun hand, welke op diverse plaatsen te koop zijn. Bij diverse attracties worden we nat en ook mag je niet altijd je camera bij je houden, dus morgen laat ik deze in de camper achter.

We vermaken ons prima en pas na vijven verlaten we het park, wetend dat we morgen de rest van de attracties kunnen bekijken of enkele shows voor een tweede keer. Het is al donker wanneer we terug zijn bij Malibu Creek (het was nogal druk onderweg), maar gelukkig weten we hier de weg.

Eenmaal geïnstalleerd in de camper maken we alvast een routeplan voor morgen, zodat we zeker weten dat we alles zien van de Universal Studios Hollywood !

Verslag 61

Zoals gezegd hebben we vandaag weer diverse uren doorgebracht in Universal Studios Hollywood, al gaat alles nu heel relaxt: we weten inmiddels de weg en ook hebben we al heel wat attracties gezien. Waterworld zien we voor de tweede keer en ook maken we de, een uur durende, Studio Tour nog een keer maar dan zonder camera in de aanslag ! Slechts af en toe wordt er een foto of een filmpje gemaakt.

Voor vieren verlaten we het park, want we hebben nog ongeveer honderd en veertig kilometer af te leggen. Helaas is het weer ontzettend druk op de wegen en is het, net al gisteren, donker voor we op onze overnachtingsplaats Lake Perris arriveren. Er moet hier dus een meer zijn, maar hoe deze eruitziet gaan we morgen wel bekijken ! Van Los Angeles hebben we verder niets gezien, maar zoals bekend, zijn wij niet zulke liefhebbers van grote steden !

Verslag 62

Omdat we gisteren het laatste stuk van de rit in het donker afgelegd hebben, konden we niet zien dat het landschap aan het veranderen was: we hadden  de groene heuvels van Hollywood achter ons gelaten en gingen nu de ruige, droge bergen van de dessert in. Alleen het meer bij Lake Perris State Recreation Area, met z’n bijbehorende zandstranden,  vormt een uitzondering en zal in de zomer wel druk bezocht worden.  Nu was de grote kampplaats zo goed als verlaten, maar we hadden voor tien dollar een prima overnachtingsplaats met gratis douches en stroom.

We rijden weer zo’n honderd veertig kilometer en komen na de middag aan bij Joshua Tree National Park. Dit ruim drieduizend vierkante kilometer grote park, voor een deel gelegen in de Mohave Dessert, bevat veel Joshua Trees en anders dan de naam doet vermoeden is het geen boom maar een plant, die behoort tot de familie van de Yucca’s. De plant kan ruim negen meter hoog worden en wel duizend jaar oud !

Er zijn diverse kampplaatsen in het park, wij rijden door naar Jumbo Rocks waar we een leuk plekje vinden tussen de rotsen.

In de loop van de middag maken we wandeling naar Skull Rock, een vreemd uitziende rots tussen vele andere mooie granieten heuvels.

Er staat vandaag helaas een harde, koude wind. Toch gaat het kampvuur aan en wordt het vlees bereid op houtskool. Zodra het donker wordt komen de miljoenen sterren weer tevoorschijn, iets wat in de woestijn, zonder kunstlicht, nog beter te zien is !

Verslag 63

We hebben twee nachten betaald voor ons plekje bij Jumbo Rocks in het Yoshua Tree N.P. dus we doen het vandaag kalm aan.

We slapen uit en na een ontbijt, lekker in het zonnetje, rijden we naar de Hidden Valley, waar we een  rondwandeling maken.

Deze plek is compleet omsloten door opeengestapelde granieten rotsblokken en werd vroeger gebruikt als schuilplaats voor veedieven.

Ook is de vallei erg populair bij rotsbeklimmers, waarvan we er enkele bezig zien.

We maken nog een wandeling bij Barker Dam, maar het reservoir is helemaal droog gevallen, waardoor er ook geen dieren te spotten zijn. Wel zien we weer veel Joshua Trees, die zo genoemd werden door Mormoonse reizigers, die in de kromme takken van de plant de opgeheven armen van de Bijbelfiguur Jozua zagen.

Na twee “trails” gaan we terug naar onze kampplaats, hier bevinden zich namelijk ook prachtige rotsen, cactussen en Yoshua Trees !

(Deze vogel heet: Gambel’s Quail.)

Verslag 64

Vanmorgen verlaten we het, vrij drukke, Joshua Tree N.P. weer: om half tien stonden er al twee auto’s te wachten om onze (dubbele) plek in te nemen, tijd om te vertrekken dus !!

We rijden verder door de Mojave Desert in noordelijke richting en stoppen bij Kelso, gelegen in het Mojave National Preserve, waar een in Spaanse stijl gebouwde remise staat van de Union Pacific Railroad (1924), die nu dienst doet als Visitor Center.

We bekijken er een film over de Mojave woestijn en rijden daarna, via een gedeeltelijk onverharde weg, naar Hole-in-the-Wall Campground, midden in het Nationale Preserve gelegen.

Dennis heeft vandaag een stuk gereden en ook het onverharde gedeelte neemt hij voor z’n rekening, hij vindt het wel kicken !!

Nadat we de camper op een mooi plekje hebben gezet maken we een leuke wandeling (Rings Loop Trail) waarbij we ontdekken hoe de naam Hole-in-the-wall ontstaan is.

We moeten door een smal ravijn klimmen met behulp van ijzeren ringen die bevestigd zijn in de rotsen.

Eenmaal terug bij de camper genieten we van de zon tot deze, tegen half zes, achter de bergen verdwijnt. Meteen koelt het erg af, we zitten nu eenmaal in de woestijn, en de lange broeken en vesten kunnen weer aan, net als het kampvuur !!

Stijn en Ruben zijn inmiddels alweer acht maanden oud, ze kunnen zelfstandig rechtop zitten en krijgen steeds meer interesse in elkaar. Ze hebben samen de grootste lol, dat belooft wat voor de toekomst !

(Nog een kleine week, dan kunnen we ze weer vastpakken en knuffelen !!)

Verslag 65

We hebben vandaag (zaterdag 5 november) zo’n drie honderd kilometer afgelegd door woestijngebied en zijn aangekomen bij het laatste Nationale Park dat we deze reis bekijken: Death Valley N.P., ongeveer twee honderd kilometer verwijderd van Las Vegas.

De indianen noemden deze vallei Tomesha, “het land waar de bodem in brand staat”, een toepasselijke naam voor de plek met de hoogste gemiddelde temperatuur ter wereld. Ook vandaag is het nog vijf en dertig graden in de schaduw !

We maken een korte wandeling bij Badwater, een grote zoutvlakte, die 85,5 meter onder zeeniveau ligt en rijden vervolgens de Artist’s Drive, een vijftien kilometer lange route langs rotsen in allerlei kleuren, bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.

Daarna gaan we door naar Furnace Creek, het centrum van het park, waar zich diverse kampplaatsen bevinden. We vinden een plekje op de Sunset campground, met uitzicht op de grillige bergen en de mogelijkheid om in de schaduw te zitten. Het is niet toegestaan een kampvuur te maken, maar dat hebben we nu ook echt niet nodig: zelfs na zonsondergang blijft het nog lang warm ! Net als de afgelopen avonden zitten we weer onder een heldere sterrenhemel, waar we vandaag zelfs vier “vallende sterren” zien.

Verslag 66

Vanmorgen starten we met een wandeling van drie kilometer: Golden Canyon Trail, waarbij we tussen gekleurde rotsen doorlopen. We beginnen negenenveertig meter onder het zeeniveau en lopen langzaam omhoog tot negentig meter boven het zeeniveau (iets wat ongemerkt gaat, alleen het idee is leuk !).

We waren vroeg voor ons doen, omdat we een uur terug gegaan zijn in tijd (wintertijd in Amerika) !  Na een korte rit komen we bij Zabriskie Point, waar je een adembenemend mooi uitzicht hebt op een bijna onaards woestijnlandschap, wat hoofdzakelijk gevormd is door extreme watererosie. (Het regent heel weinig in Death Valley, maar de buien die er zijn, zijn vaak bijzonder heftig !)

Vervolgens verlaten we het park en komen enkele uren later aan bij Red Rock Canyon, gelegen ten noordwesten van Las Vegas. Je kunt zien dat het weekend is: het is gigantisch druk op de rondrit van twintig kilometer, die we maken langs de prachtige rode bergen van het park.

Nadien rijden we naar de bijbehorende kampplaats en zien daar dat deze helemaal vol is ! En het was de bedoeling vanavond al ons resterende hout te verbranden, want morgen en de dag erna staan we in Las Vegas !    Gelukkig krijgen we van de beheerder toch nog een leuk plekje toegewezen, dus kunnen we stoken !! (Ons vijf en dertigste en grootste kampvuur !) Morgenvroeg gaan we hier alvast pakken en opruimen, zodat we daarna in Las Vegas de tijd hebben om de stad verder te bekijken !

(De eerste buitenbak is al leeg en schoon !)

Verslag 67

We zijn weer in het drukke Las Vegas aangekomen en staan, net als tien weken terug, weer bij Circus Circus op een soort parkeerterrein met voorzieningen. Wanneer je echter “the Strip” wilt zien met al zijn aparte hotels, is dit het dichtst bij. Nadat we alvast wat spullen in de camper opgeruimd en ingepakt hebben, wandelen we naar het centrum. We zien weer grote limousines, heel veel gokkasten, allerlei lichtreclames en dure winkels.

In het Wynn hotel drinken we een (veel te duur) biertje bij the Lake of Dreams, waar een net getrouwd stel op de foto gaat met de hele familie.

Bij Treasure Island liggen twee piratenboten voor het hotel, maar het mooiste, wat we tot nu toe gezien hebben, is toch wel The Venetian, een hotel helemaal in Venetiaanse stijl inclusief gondels en St. Marcoplein. Binnen in het hotel varen de gondeliers, al zingend, vrolijk verder en je waant je echt in Italië.

Na drie uur wandelen zijn we doodmoe, je kunt beter een flinke trail wandelen in een National Park, dan dat geslenter in de stad. Toch gaan we morgen weer op pad, want we hebben nog niet eens de helft van de Strip gehad, maar nemen dan zo’n “hop-on, hop-off bus !!

  Het laatste verslag (68)

Het is vandaag verkiezingsdag in Amerika, wie wordt de nieuwe president van de Verenigde Staten: Trump of Hillary Clinton ! We merken er weinig van wanneer we rondlopen door Las Vegas, maar de meeste mensen zijn dan ook toeristen, misschien weten we morgen meer !

We hebben weer uren rondgewandeld (en stukken met de bus gereden !) door het drukke en bizarre centrum van Las Vegas. Elk hotel heeft een gigantische ruimte gereserveerd voor gokkasten en -tafels, want hier wordt het geld verdiend: je kunt een keer geluk hebben en wat dollars winnen, maar de casino’s zijn natuurlijk de grote winnaars !! Wij beginnen er niet aan ! Maar er is meer te zien in en rondom de hotels: er zijn winkeltjes, restaurants en shows, en je mag overal zo naar binnen lopen.

 

We komen in één dag tijd in Parijs, New York en Rome, vooral het Ceasar’s Palace is erg groot en indrukwekkend.

Tegen vijven zijn we terug bij de camper, we hebben genoeg gezien van Vegas !! Onze schitterende reis door het westen van de Verenigde Staten zit erop, wat hebben we veel gezien en beleefd !! In totaal hebben we, in tien weken tijd, bijna zeven duizend miles afgelegd, dat is ruim elf duizend kilometer !! We hebben heel wat Nationale Parken bekeken en met de “America the beautiful” pas, die we aangeschaft hebben in het begin van de trip, hebben we bijna vierhonderd dollar uitgespaard. Ook het weer is heel wisselend geweest, maar zoals we begonnen eindigen we weer, al kunnen we in Holland gelijk de dikke truien aantrekken, want daar vriest het nu ! En al hadden we best een druk programma, we hebben toch nog ruim zeventig potjes Carcassonne gespeeld, waarvan we er allemaal ongeveer evenveel gewonnen hebben. Morgenvroeg leveren we de luxe camper, die de hele reis prima gefunctioneerd heeft, in bij RoadBear en daarna moeten we nog ruim elf uur vliegen, voor we donderdag tegen elven aankomen in Holland, we zijn weer een prachtige ervaring rijker !

Onderstaand  uitgewerkte reisinformatie  en coördinaten

 

DAG	DATUM		VERTREK	VIA	OVERNACHTING	CAMPING	Nr:	KM / Mijl	staat
1	Do	1-sep	Amsterdam	Schiphol	Las Vegas	Hotel  Luxor			AZ
2	Vr	2-sep	Las Vegas	camper vroeg ophalen van te voren bellen	Las Vegas	Circus Circus	1	50 km30 ml	AZ
3	Za	3-sep	Las Vegas	Lake Mead Parkway_Hoover damKingman_route 66	Seligman	KOA Seligman	2	285 km 177 ml	AZ
4	Zo	4-sep	Seligman	WilliamsParkpas kopen	Grand Canyon N.P.	Ten Xreserveren	3	147 km 91  ml	AZ
5	Ma	5-sep	GrandCanyon N.P.	Grand Canyon N.P.Imax film theater	Grand Canyon N.P.	Ten Xreserveren	3	50  km30  ml	AZ
6	Di	6-sep	GrandCanyon N.P.	East Rim – Cameron	Lees Ferry	Lees Ferry	4	224 km 139 ml	AZ
7	Wo	7-sep	Lees Ferry	Horseshoe Bend –Lower Antelope Canyon	Wahweap	Wahweap Campground	5	82  km51  ml	AZ
8	Do	8-sep	Wahweap	float tour Colorado:  www.raftthecanyon.comhalve dag boeken	Wahweap	Wahweap Campground	5	50  km30  ml	AZ
9	Vr	9-sep	Wahweap	Toadstools – KanabEmeral pools \ Riverside walk	Zion N.P.	Watchmanreserveren	6	181 km112 ml	UT
10	Za	10-sep	Zion N.P.	Zion N.P.Hidden canyon	Zion N.P.	Watchmanreserveren	6	50  km30  ml	UT
11	Zo	11-sep	Zion N.P.	Bryce Canyon N.P.Wandeling naar Queens garden	Bryce Canyon N.P.	Ruby’s Inn	7	135 km83  ml	UT
12	Ma	12-sep	BryceCanyon N.P.	Kodachrome Basin S.P. – Calf Creek Falls (8 km)  Burr Trail   (17 km/mijl inrijden)	Torrey	Singletree	8	161 km100 ml	UT
13	Di	13-sep	Torrey	Capitol Reef N.P. – Little Wild Horse Canyon:	Goblin Valley S.P.	Goblin Valley State Park, UT	9	146 km90  ml	UT
14	Wo	14-sep	GoblinValley	Rustdag    Wandelen	Goblin Valley S.P.	Goblin Valley S.P. reserveren	9	50  km30  ml	UT
15	Do	15-sep	GoblinValley	Hite – Plaatsje aan colorado riverNatural Bridges N.M. Moki Dugway	Goosenecks S.P.	Goosenecks S.P.	10	300 km 186 ml	UT
16	Vr	16-sep	GooseneckS.P.	Monument Valley: jeep tour	Monument Valley	The Viewreserveren	11	54 km 32  ml	AZ
17	Za	17-sep	Monument Valley	Canyon de Chelly – North/south RimSpider Rock / White House Ruin Trail	Canyon de Chelly	Cottonwood	12	156 km 96  ml	AZ
18	Zo	18-sep	Canyonde Chelly	Hubbel Trading Post – CrownpointWandelen met GPS	Bisti Wilderness	Bisti Wilderness	13	288 km179 ml	NM
19	Ma	19-sep	BistiWilderness	Wandelen met GPS	Bisti Wilderness	Bisti Wilderness	13	50  km30  ml	NM
20	Di	20-sep	BistiWilderness	Aztec Ruins	Mesa Verde N.P.	Morefield Campground	14	176 km110  ml	CO
21	Wo	21-sep	MesaVerde N.P.	Mesa Verde N.P.Cliff Palace tour + Balconi  boeken Wandelen en Rondrijden	Mesa Verde N.P.	Morefield Campground	14	50  km30  ml	CO
22	Do	22-sep	MesaVerde N.P.	(Newspaper  Rock) – Needles Overlook	Windwhistle	Windwhistle	15	165 km102 ml	UT
23	Vr	23-sep	Windwhistle	Moab – Arches N.P.   Delicate Arch	Arches N.P.	Devils Gardenreserveren	16	98  km61  ml	UT
24	Za	24-sep	DevilsGarden	Landscape Arch / Windows Section	Arches N.P.	Devils Gardenreserveren	16	50  km30  ml	UT
25	Zo	25-sep	Arches N.P.	Canyonlands N.P. (Grand View Point /Mesa Arch Trail)	Dead Horse Point S.P.	Dead Horse Point S.P.  reserveren	17	75  km46  ml	UT
26	Ma	26-sep	Dead Horse Point S.P.	highway 128 – Colorado N.M. (East Entrance   bij Grand junction)	Colorado N.M.	Saddlehorn	18	189 km117 ml	CO
27	Di	27-sep	ColoradoN.M.	Dinosaur N.M. – Vernal	Red Fleet S.P.	Red Fleet S.P.	19	238 km148 ml	UT
28	Wo	28-sep	Red FleetS.P.	Flaming Gorge: Red Canyon Overlook	Big Sandy Reservoir	Big Sandy Reservoir	20	235 km146 ml	WY
29	Do	29-sep	Big Sandy Reservoir	Jackson	Kelly	Gros Ventre Campground	21	245 km152 ml	WY
30	Vr	30-sep	Kelly	Grand Teton N.P. : Jenny Lake / Bradley-Taggart Lake	Kelly	Gros Ventre Campground	21	50  km30  ml	WY
31	Za	1-okt	Kelly	Yellowstone: West Thumb – Old FaithfulGeyser Basins	Madison	Madisonreserveren	22	177 km110 ml	WY
32	Zo	2-okt	Madison	Artist Point – Brink of the Lower Falls –  Mammoth Hot Springs	Madison	Madisonreserveren	22	50  km30  ml	WY
33	Ma	3-okt	Madison	Norris Geyser Basin – Geyser Basins	Madison	Madisonreserveren	22	50  km30  ml	WY
34	Di	4-okt	Madison	Mesa Falls(weg 47 links na ongeveer 75 km)	Craters of the Moon N.M.	Craters of the Moon	23	299 km186 ml	ID
35	Wo	5-okt	Craters ofthe Moon	Ketchum – Sawtooth N.M.Redfish Lake 214	Stanley  –  Outlet	Redfisch lake	24	216 km 134 ml	ID
36	Do	6-okt	Red FishLake	Stanley Lake – BonnevilleHot Springs weg 21	Lake Cascade S.P.	Lake Cascade S.P.	25	206 km128 ml	ID
37	Vr	7-okt	LakeCascade	MacCall	Oxbow	Chaters landing	26	206 km128 ml	ID
38	Za	8-okt	Oxbow	Baker City: Origon trail interpretiveCentre 22267 Oregon highway 86	John Day	Clyde Holiday S.P.	27	251 km156 ml	OR
39	Zo	9-okt	John Day	John Day Fossil Beds:Sheep rock / Painted Hills	Prineville	Prineville	28	189 km118 ml	OR
40	Ma	10-okt	Prineville	Smith Rock S.P.  wandelen  -Bend Paulina Lake	Newberry Crater Volcanic N.M.	Little crater	29	147 km92  ml	OR
41	Di	11-okt	NewberryCrater	Crater Lake N.P.	Forth KlamathMazama	Anna creek campground	30	148 km92  ml	OR
42	Wo	12-okt	ForthKlamath	Klamath Falls: caves bekijkenCave loop road bij visitor centre	Lava Beds N.M.	Indian Wells	31	166 km103 ml	CA
43	Do	13-okt	Lava BedsN.M.	Medicine Lake	McArthur Burney Falls	McArthur Burney Falls	32	157 km98  ml	CA
44	Vr	14-okt	McArthur Burney Falls	Lassen Volcanic N.P.	Lassen Volcanic N.P.Mineral	Summit Lake	33	133 km82  ml	CA
45	Za	15-okt	LassenVolcanic N.P.	Quincy	Plumas-Euraka S.P.	Plumas-Euraka S.P.	34	185  km98  ml	CA
46	Zo	16-okt	PlumasEuraka S.P.	Lake Tahoe – Emerald Bay –	Virginia City	Virginia CityRV park	35	134 km84  ml	NE
47	Ma	17-okt	Virginia City	Bodie ( spook stadje) – Mono Lake –  June Lake Loop	June Lake	Oh Ridge	36	218 km135 ml	CA
48	Di	18-okt	Oh Ridge	RustdagWandeling maken		Oh Ridge	36	0	CA
49	Wo	19-okt	June Lake	Tioga Pass – Yosemite Valley –Glacier Point	Wawona	Wawonareserveren	37	165  km103  ml	CA
50	Do	20-okt	Wawona	Yosemite Valley	Groveland	Les Pines Campground	38	104 km65  ml	CA
51	Vr	21-okt	Groveland	Manteca	Oakland	Anthony Chabot reserveren	39	230 km143 ml	CA
52	Za	22-okt	Oakland	San Francisco  BART metro Cable car – Alcatraz (11 uur) + mogelijke fietstocht	Oakland	Anthony Chabotreserveren	39	50  km30  ml	CA
53	Zo	23-okt	Oakland	San Francisco China town – Fishermanswharf – Oorlogsboot museum	Oakland	Anthony Chabotreserveren	39	50  km30  ml	CA
54	Ma	24-okt	Oakland	San Jose – Monterey – Monterey Bay  Aquarium – 17 miles drive	Big Sur	Pfeiffer Big Sur reserveren	40	227 km141 ml	CA
55	Di	25-okt	Oakland	Rustdag	Big Sur	Pfeiffer Big Sur S.P.   reserveren	40	0	CA
56	Wo	26-okt	Big Sur	Julia Pfeiffer Big Sur S.P.Zeeolifanten + Hearst castle	San Simeon	San Simeon S.P.	41	111 km69  ml	CA
57	Do	27-okt	SanSimeon	Jolama beachpark   Wijngebied	Lompoc	Jalama beachparkReserveren	42	190 km118 ml	CA
58	Vr	28-okt		Rustdag campingaan zee		Jalama beachparkReserveren	42	0	CA
59	Za	29-okt	Lompoc	Santa Maria – Solvang	Lake Cachuma	Lake Cachuma	43	83  km52  ml	CA
60	Zo	30-okt	LakeCachuma	Santa Barbara  wandeling naar M.A.S.H. film lokatie	Malibu	Malibu Creek S.P.reserveren	44	144 km90  ml	CA
61	Ma	31-okt	MalibuCreek S.P.	Los Angeles Universal Studio’s		Malibu Creek S.P.reserveren	44	80  km50  ml	CA
62	Di	1-nov	Malibu	LA Walk of Fame Hollywood	Lake Perris	Lake Perris	45	173 km107 ml	CA
63	Wo	2-nov	Lake Perris	Palm Springs – Skull rock	Joshua Tree N.P.	Jumbo Rocks	46	144 km90  ml	CA
64	Do	3-nov	JoshuaTree N.P.	Joshua Tree N.P. Hidden Valley div trails	Joshua Tree N.P.	Jumbo Rocks	46	100 km60  ml	CA
65	Vr	4-nov	JumboRocks	Amboy – Mohave Desert – Kelso	Mohave Dessert	Hole in the wall	47	155 km97  ml	CA
66	Za	5-nov	MohaveDessert	Rings loop trail  Badwater –Artist Drive   Death valley	Furnace Creek	Furnace Creek	48	259 km161 ml	CA
67	Zo	6-nov	MohaveDessert	Death valley	Furnace Creek	Furnace Creek	48	100 km60  ml	CA
68	Ma	7-nov	FurnaceCreek	Zabriskie Point – Red Rock Canyon(13 mijl loop met de camper )	Red Rock Canyon	Red Rock	49	187 km116 ml	AR
69	Di	8-nov	Red Rock Canyon		Las Vegas	Circus Circus	1	35  km22  ml	AR
						Totaal		9434 km 5896 ml
70	Wo	9-nov		Las Vegas	Amsterdam
				Extra onvoorziene mijlen / kilometers			1000 ml  1600 km
				Totaal af te leggen afstand			11033  km 6896   ml

 

http://www.rvparkreviews.com/regions/utah/torrey/singletree-campground-usfs               http://www.javawa.nl/coords.html

Camping reserveren                  http://www.reserveamerica.com/unifSearchResults.do
1	Circus Circus RV Park (formerly Las Vegas / Circus Circus KOA) Las Vegas, Nevada 280 south Las Vegas Boulevard	N 36° 08.390′  W 115° 09.882′
2	Koa  Seligman801 E Highway 66Seligman, AZ 86337	Exit 123 off-ramp from I-40: Turn north 1 mile.GPS: N35.317627, W112.854223N 35° 19.058′  W 112° 51.253′
3	TEN-X CAMPGROUND HWY 64, ADMIN SITE PO BOX 3088 GRAND CANYON  AZ  86023	GPS Info. (Latitude, Longitude): 35.93694, -112.12306 35°56’13″N, 112°7’23″WN 35° 56.216′  W 112° 07.384′
4	Lee’s Ferry Campground	GPS Info 36° 51′ 30.58″N 111° 36′ 19.01″W
5	Wahweap RV and Campground Page, Arizona Phone: (928) 645-2433-(800)-528-6154100 Lakeshore drive  Page	Latitude: 36.9980863970764 Longitude: -111.496290564538N 36° 59.885′  W 111° 29.777′
6	WATCHMAN CAMPGROUND S.R. 9 Springdale  UT  84767	GPS Info. (Latitude, Longitude): 37.19861, -112.98639 37°11’55″N, 112°59’11″WN 37° 11.917′  W 112° 59.183′
7	Ruby’s Inn RV Park and Campground 300 So. Main Hwy 63 Bryce Canyon, Utah 84764	Latitude: 37.6683230712503 Longitude: -112.158125638962 N 37° 40.099′ W 112° 09.488′
8	Singletree Campground – USFS Torrey, Utah Phone: (435) 836-2811	Latitude: 38.16278 Longitude: -111.32972N 38° 09.767′  W 111° 19.783′
9	Goblin Valley State Park Green River, Utah  Phone: (435) 275-4584	Latitude: 38.5778993885951 Longitude: -110.70746874124838° 33′ 22.58″N   110° 42′ 28″WN 38° 34.674′  W 110° 42.448′
10	Goosenecks State Park Mexican Hat, Utah Phone: (435) 678-2238	Latitude: 37.1897239575459 Longitude: -109.913749694824N 37° 11.383′  W 109° 54.825′
11	The View Campground Monument Valley, Utah Phone: (435) 727-5802	Latitude: 36.9819037889655 Longitude: -110.113381080589N 36° 58.914′  W 110° 06.803′
12	Cottonwood Campground-Canyon de Chelly National Monument Chinle, Arizona    Phone: (928) 674-2106	Latitude: 36.1522913054095 Longitude: -109.537811279297N 36° 09.137′  W 109° 32.269′
13	Bisti/ De-Na-Zin Wilderness        Road 7297,       off of Highway 371 South of Farmington, NM	N 36° 15.720′  W 108° 15.196′
14	Morefield Campground (NPS) Mesa Verde National Park, Colorado Phone: (800) 449-2288	Latitude: 37.3027929088366 Longitude: -108.415864706039N 37° 18.168′  W 108° 24.952′
15	Canyon Rims Recreation Area, Windwhistle Campground Monticello, Utah   Phone: (435) 259-2100	Latitude: 38.1811581848074 Longitude: -109.46129322052N 38° 10.869′  W 109° 27.678′
16	Devils Garden Campground (NPS Campground) Arches National Park, Utah Phone: (435)719-2299	Latitude:     38.1811581848074Longitude: 109.590693712235N 38° 46.815′  W 109° 35.442′
17	Dead Horse Point State Park Moab, Utah Phone: (435) 259-2614	Latitude: 38.4868272952919 Longitude: -109.740371704102N 38° 29.210′  W 109° 44.422′
18	Colorado National Monument – Saddlehorn Campground Fruita, Colorado    Phone: (970) 858-3617	Latitude: 39.1019346368227 Longitude: -108.734327070236N 39° 06.116′  W 108° 44.060′
19	Red Fleet State Park Vernal, Utah    Phone: (435) 789-4432	Latitude: 40.5851243942003 Longitude: -109.443656643725N 40° 35.107′  W 109° 26.619′
20	Big Sandy Reservoir	Farson  WY
21	Gros Ventre Campground – NPSGrand Teton National Park, WyomingPhone: (307) 543-3100	Latitude: 43.6165883571535 Longitude: -110.666624666992N 43° 36.995′  W 110° 39.997′
22	Madison Campground (NPS Campground) Yellowstone National Park, Wyoming Phone: (307) 344-7311	Latitude: 44.6460801929869 Longitude: -110.861075776886N 44° 38.765′  W 110° 51.665′
23	Craters of the moon NM/lavaflow campgroundofMountain view RV park 705 west grand avenueArco, Idaho	N 43° 27.710′  W 113° 33.784′of43.6271665, – 113.3058479N 43° 37.630′  W 113° 18.351′
24	OUTLET CAMPGROUND of          Valley creek RV park Stanley, Idaho Red fish lake	44.14083, -114.91111 N 44° 08.450′  W 114° 54.667′44.2182544217289 114.944854974747N 44° 13.095′  W 114° 56.691′
25	Lake Cascade State Park 970 Dam Road PO Box 709 Cascade   ID  83611	GPS Info. (Latitude, Longitude): 44.51806, -116.05417 44°31’5″N, 116°3’15″WN 44° 31.084′  W 116° 03.250′
26	Copperfield Campground Oxbow, Oregon Phone: (541) 785-7209	Latitude: 44.97278 Longitude: -116.85639N44.97421 W116.85800N 44° 58.367′  W 116° 51.383′
27	Clyde Holliday State Recreation Site59500 Hwy 26 Mount Vernon, OR 97865	GPS: 44.4165, -119.0881N 44° 24.990′  W 119° 05.286′
28	Crook county RV park	N 44° 17.583′  W 120° 50.729′
29	La Pine S.P.	43.76844         -121.51339N 43° 46’06.4  W 121° 30’48.2
30	Jo’s Motel and campground 528251 HWY 62 Forth Klamath of vrij kamperen gratis permit bij visitor centre	FROM CRATER LAKE RIM VILLAGE – Munson Valley Road S past Mazama Village and the guard Kiosk to junction with Highway 62 – Left on Hwy 62 (toward Klamath Falls) 15 miles.
31	Lava Beds National Monument – Indian Wells Campground Tulelake, California  Phone: (530) 667-8113	Latitude: 41.7174087223537 Longitude: -121.504126655331N 41° 43.045′  W 121° 30.248′
32	McArthur Burney Falls State Park24898 Hwy 89 Lake Rd, Burney, CA 96013	41.0111729410399 Longitude: -121.649570189857N 41° 00.670′  W 121° 38.974′
33	Summit Lake North Campground Lassen Volcanic National Park, California Phone: (530) 595-6121Of Volcano country camping + RV (Lassen Minural lodge  High way 36 e tel (530) 5954422	Latitude: 40.4941275920801 Longitude: -121.425531349885N 40° 29.648′  W 121° 25.532′40.390388 -121.577101N 40° 23.423′  W 121° 34.626′
34	Plumas Eureka State Park Blairsden, California Phone: (530) 836-2380	Latitude: 39.776899 Longitude: -120.666516N 39° 46.614′  W 120° 39.991′
35	Virginia City RV Park355 N.F. Street	N 39° 18.884′  W 119° 38.780′
36	Oh Ridge Campground, Inyo NF June Lake, California Phone: (760) 647-3044	Latitude: 37.8016292823885 Longitude: -119.073622226715N 37° 48.098′  W 119° 04.417′
37	Wawona Campground (NPS Campground) Yosemite National Park, California Phone: (209) 375-9535	Latitude: 37.5473428104504 Longitude: -119.678567757147N 37° 32.675′  W 119° 40.437′
38	Yosemite Lakes RV resort31191 Hardin Flat Road Groveland CA(877)570-2267	37.815386, -119.939168N 37° 48.923′  W 119° 56.350′
39	Anthony Chabot Regional Park 9999 Redwood Road Oakland, California 94552 Phone: (888) 327-2757	Latitude: 37.7356783815329 Longitude: -122.096063349062N 37° 44.141′  W 122° 05.764′
40	Pfeiffer Big Sur State Park Big Sur, California Phone: (831) 667-2315	Latitude: 36.2527512239717 Longitude: -121.787094391602N 36° 15.165′  W 121° 47.226′
41	Hearst San Simeon State Park, San Simeon Creek Campground Cambria, California Phone: (805) 927-2035	Latitude: 35.5940970145417 Longitude: -121.114238984375N 35° 35.646′  W 121° 06.854′
42	Jalama Beach park in LompocPlaats 53 t/m 64	34.509916217267 -120.500503778458N 34° 30.595′  W 120° 30.030′
43	Lake cachuma Highway 154	34.5866555 -119.9809753N 34° 35.199′  W 119° 58.859′
44	Malibu Creek State Park Calabasas, California Phone: (818) 880-0367	Latitude: 34.0959915441517   Longitude: -118.711760044098            N 34° 05.759′      W 118° 42.706′
45	Lake Perris State Recreation Area Perris, California Phone: (951) 940-5600	Latitude: 33.8809621540285 Longitude: -117.172622680664            N 33° 52.858′      W 117° 10.357′
46	Jumbo Rocks CampgroundJoshua Tree National Park, California Phone: (760) 367-5500	Latitude: 33.9920596161475 Longitude: -116.068208369217            N 33° 59.524′      W 116° 04.093′
47	Road side camping bij Kelso duinesMojave National PreserveBarstow, CA 92311	34.886424, -115.715783 N 34° 53.185′  W 115° 42.947′
48	Furnace Creek campground   of Fiddler’s Campground at Furnace Creek Resort Death Valley National Park, California Phone: (760) 786-2345	36.463° -116.869°N 36° 27.780′  W 116° 52.140′Latitude: 36.460313375907 Longitude: -116.866554738663N 36° 27.619′  W 116° 51.993′
49	Red Rock Canyon Campground Las Vegas	N 36° 07.844′  W 115° 23.075′
50 1	Circus Circus RV Park (formerly Las Vegas / Circus Circus KOA) Las Vegas, Nevada Phone: (800) 444-2472	Latitude: 36.1398337497272 Longitude: -115.16469601883              N 36° 08.390′      W 115° 09.882′