Verslag 1
We zitten weer in een vliegtuig, dit keer op weg naar China. Dennis heeft ons vanmorgen (dinsdag 18 juni) naar Schiphol gebracht (hier krijgen we onze paspoorten terug, nu voorzien van een Chinees visum, die we vier weken terug aangetekend hebben opgestuurd) vanwaar we rond het middaguur met de maatschappij Finnair eerst naar Helsinki vliegen. Tijdens de ruim twee uur durende tussenstop leren we de negenentwintig personen tellende groep van de “Kras”-reis alvast een beetje kennen én krijgen we uitleg van groepsleider Michel Lebon over de te volgen procedure op het immens grote vliegveld van Beijing, de hoofdstad van de Volksrepubliek China. Natuurlijk maken we ook tijd om samen een wijntje te drinken en te toosten op onze (negenendertigste) trouwdag. We hebben nu een vlucht van ruim zeven uur voor de boeg waarin we twee keer een maaltijd krijgen en ook moeten proberen te slapen, want als we aankomen in China is het ochtend en hebben nog een hele dag te gaan !
Verslag 2
Om zeven uur Chinese tijd (het is hier zes uur later dan in Holland) zijn we vanmorgen geland op de internationale luchthaven van Beijing, waarna het nog wel een tijdje duurde voor iedereen door de douane was en z’n koffers had. Bij de paspoortcontrole moesten ze van beide handen onze vingerafdrukken hebben en voor je bij de bagageband bent heb je er al een flinke treinrit opzitten !
Er staat een touringbus voor de groep klaar die ons door Beijing rijdt, deze stad is zo groot als de provincie Utrecht en heeft ruim eenentwintig miljoen inwoners. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het verkeer regelmatig vast loopt en dat het even duurt voor we aankomen bij het Zomerpaleis, gelegen op een uitgestrekt terrein met mooie tuinen en een kunstmatig aangelegd meer (Kunming meer). Hier verbleven de keizers en hun gevolg in vroeger tijden om de hitte in de stad te ontvluchten.
Er zijn diverse tempels, paleizen, bruggen, hallen en pagodes te bewonderen en er is ontzettend veel geld uitgegeven, vooral door keizerin Cixi (1835-1908), aan onder andere de extravagante boot van marmer en het drie verdiepingen tellende theater.
(Enkele mannen schrijven met een lange natte kwast Chinese tekens op de grond !)
Na een wandeling door de “lange gang”, versierd met meer dan veertien duizend pittoreske schilderingen, varen we terug over het Kunming meer, waarna we de bus weer opzoeken.
’s Middags hebben we een gezamenlijke lunch met allerlei heerlijke hapjes die met stokjes gegeten worden, iets wat de komende weken meestal zal gebeuren. Na weer een busrit, waar de meesten van ons de ogen niet meer open kunnen houden, komen we tegen drieën aan bij ons hotel (Super House International), waar we vier nachten zullen verblijven. Na een verfrissende douche en wat rust staan we twee uur later weer in de lobby om naar een grote supermarkt te lopen. Deze is wel iets anders dan de COOP met onder andere losse rijst en meel, levende vissen en vlees van het hele varken inclusief staart en oren.
We halen alleen wat bier en water want met vijfendertig graden is het dorstig weer.
Tegen zevenen gaan we nog een keer met een gedeelte van de groep op pad naar een kleine eetgelegenheid, waar Michel bijna kind aan huis is (hij komt al vierentwintig jaar in China) en ook nu eten we weer heel smakelijk voor een zeer schappelijke prijs.
(In China is het niet gebruikelijk om rechtstreeks met je handen aan het eten te zitten !)
Dan wordt het tijd om te gaan slapen, morgen worden we al om half zeven gewekt !
Verslag 3
We waren op tijd wakker en nadat we gebruik gemaakt hebben van het uitgebreide ontbijtbuffet gaan we om acht uur op weg naar de “grote muur” waar we rond tienen aankomen. Met deze achtentachtig honderd kilometer lange muur, in 1987 op de Werelderfgoedlijst gezet, is men al ver voor onze jaartelling begonnen te bouwen, eerst verschillende op zichzelf staande delen, die het keizerrijk moesten beschermen tegen invallen van de “barbaarse” vijand uit het noorden (de Mongolen) en in 221 voor Christus moesten deze stukken aarden wallen samengevoegd worden; een bijna tien jaar durende operatie die werd uitgevoerd door, naar schatting, een half miljoen arbeiders. Tegenwoordig zijn enkele gedeelten gerestaureerd en wij krijgen twee uur de tijd om een stukje van de, over de bergen slingerende, muur te bewandelen (sectie Juyong Guan). Echt een belevenis !
(Voor de Chinezen zijn wij met onze lengte en (bejaard) blonde haren een echte bezienswaardigheid !)
Bij de muur staat een tempel en natuurlijk zijn er allerlei souvenirwinkeltjes.
Vervolgens rijden we naar een fabriek waar koperen vazen, handmatig, met emaille bewerkt worden, een secuur werkje.
Vanzelfsprekend moet er ook gegeten worden en weer komen de stokjes tevoorschijn en genieten we van de Chinese keuken.
Er staat nog meer op het programma en na een korte rit komen we bij de “heilige weg” waarover de lichamen van overleden keizers naar hun laatste rustplaats werden gebracht. Aan weerskanten staan diverse imposante marmeren beelden van dieren- en mensfiguren.
Iets verderop bevindt zich de vallei van de Ming-graven, dertien van de zestien keizers uit deze tijd liggen hier begraven. Het graf van keizer Yongle (Chang Ling), die begin vijftiende-eeuw regeerde, is het indrukwekkendste en mooi gerestaureerd.
Nadat we ook hier weer diverse foto’s gemaakt hebben wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar we anderhalf uur later, gedeeltelijk stapvoets rijdend, aankomen. We hebben een uitstekende reisleider die onderweg en bij de bezienswaardigheden van alles op een leuke, interessante manier weet te vertellen over China en zijn bevolking. Zo weten we nu dat er zes miljoen auto’s in Beijing rondrijden, die zo’n veertig duizend euro kosten. Het gemiddelde inkomen is duizend euro per maand, maar de appartementen zijn gigantisch duur (zeven tot twaalf duizend euro per vierkante meter !!), deze zijn dus vrij klein; tachtig vierkante meter, en de prijzen schieten snel omhoog. Er ligt duizend kilometer metrolijn in de stad wat een goedkoop alternatief is voor de auto en bovendien vermijd je zo de files…..
Na de laatste bezichtiging wordt het echter stil in de bus en gaan bij menigeen de ogen weer dicht !
Tegen zessen arriveren we bij het hotel en hebben een uurtje voor ons zelf voor we “Peking eend” gaan eten, iets wat we natuurlijk wel willen proeven in Beijing (Peking).
Weer hebben we een heel gezellige avond, de groep is heel leuk: de twee jongsten zijn pas zesentwintig en de oudste is vierenzeventig, maar allemaal zijn we reislustig, positief ingesteld en fit !
Verslag 4
Daar staan we dan, op het wereldberoemde Plein van de Poort van de Hemelse Vrede (Tian’an Men-plein),
in vele opzichten het hart van Beijing.
Het is een traditionele verzamelplaats voor demonstraties zoals bijvoorbeeld de studentenprotesten van dertig jaar geleden die op een verschrikkelijke wijze werden beëindigd. Het plein is immens groot en wordt omringd door communistische gebouwen uit de jaren vijftig, met in het midden het mausoleum van Mao Zedong, leider van de Communistische Partij van China. Voor de Chinezen is het een verplicht af te leggen bezoek, aan dit graf, wanneer ze hier zijn, er heeft zich dan ook een gigantische rij gevormd voor de ingang.
Een eindje verderop staat het granieten monument voor de Helden van het Volk (opgericht in 1958), hier worden massaal foto’s gemaakt. Er is veel bewaking en politie controle op het plein en wanneer een groep, de Communistische Vlag vasthoudend, zichzelf wil vereeuwigen komt de politie in actie en haalt de vlag weg. Toevallig heb ik dit, net als Johnny en een onbekend iemand, op de foto gezet. Ik had mijn toestel al weer opgeborgen, maar de andere twee worden dringend verzocht de foto te verwijderen !!
We wandelen door naar de vlakbij gelegen Verboden Stad, hier woonden gedurende vijf honderd jaar vierentwintig keizers uit de Ming- en Qingdynastie. De tien meter hoge dikke muur, de uitkijkposten en de vijftig meter brede gracht rondom waren duidelijk: bezoekers werden hier niet op prijs gesteld, tenzij het dienaren, edelen, ambtenaren of bewakers met een uitnodiging waren. Bang was men voor moordlustige vijanden met plannen om de keizer wat aan te doen en de macht over te nemen. Pas in 1925 werd het immense complex opengesteld voor het “normale volk” als Paleismuseum (Gugong).
Eenmaal binnen zien we weidse pleinen, vele gerestaureerde felgekleurde paviljoens, troonzalen en binnentuinen.
We brengen hier enkele uren door en eindigen bij de Keizerlijke tuinen, ook weer een geliefde plek voor foto’s.
Na de lunch gaan we naar de kleurrijke Tempel van de Hemel (Tian Tan), opgenomen op de UNESCO-Werelderfgoedlijst. Het is één van de grootste tempelcomplexen van China en elk element heeft een symbolische waarde, het ronde dak en de blauwe kleur bijvoorbeeld symboliseren de hemel. Dit was de plaats waar de keizer offers bracht en tot de hemel en zijn voorouders bad en zo bemiddelde met de goden, bijvoorbeeld voor een goede oogst.
Om bij het verderop gelegen Marmeren Platform te komen nemen we een “binnenweggetje”.
Om vijf uur gaan we met de helft van de groep (optioneel) naar een prachtige, één uur durende, voorstelling van “the legend of Kung Fu”.
Hier wordt het verhaal uitgebeeld van een kleine jongen die door zijn moeder achtergelaten wordt bij de monniken en daar opgroeit met Zen en Kung Fu. Er zijn prachtige, spectaculaire scènes waarin getoond wordt hoe perfect getraind de Kung Fu monniken zijn, maar ook is er een romantische act, wanneer de volwassen Chun Yi verliefd wordt. Een show die we zeker niet hadden willen missen.
Weer eindigen we de dag in een leuk restaurantje aan een ronde tafel met in het midden een draaibaar plateau vol heerlijkheden !
Verslag 5
Vandaag (zaterdag 22 juni) hebben we eigenlijk een vrije dag om zelf Beijing te bekijken, maar haast de hele groep gaat mee met de optionele excursie die Michel voorstelt. We beginnen bij een Taoistische tempel waar net een ceremonie aan de gang is met gezang, veel wierook en offers.
Overal zijn gouden beelden om te vereren, een kleurrijk geheel.
Vervolgens wandelen we naar de “smalle brug” die over het kanaal ligt, deze belangrijke waterweg loopt van noord naar zuid en verbindt vele rivieren in China.
(Overal in de stad zie je trimtoestellen die volop gebruikt worden door de bevolking !)
Hier vlakbij bevinden zich enkele traditionele woonwijken (hutongs) waar je de charme van de oude stad leert kennen.
Nadat we deze eerst lopend, bij warm, zonnig weer (vijfendertig graden !) bekeken hebben, gaan we ook nog in een riksja rijdend door de smalle straatjes, waarbij je elkaar nauwelijks kunt passeren.
Er is van alles te zien onderweg, dit is het “echte” Chinese leven.
Na door een toeristische, maar erg leuke “China Town” wijk te hebben gewandeld wordt het tijd voor de lunch, die we bij een “gewone” familie thuis nuttigen.
Daarna volgt een bezoek aan de zeventiende eeuwse Lamatempel (Yonghegong), die in 1744 is omgevormd tot een Tibetaans lamaklooster. Weer zien we prachtige gebouwen, veel beelden, wierookstokjes en Tibetaanse monniken.
Het valt ons op dat het overal in Beijing zo schoon is, nergens ligt plastic of ander vuil op de grond en overal rijden kleine karren met schoonmakers rond.
Met de ondergrondse metro (iets wat zonder gids niet zelf te doen is), keren we terug naar ons hotel.
We hebben echt een heel gevarieerde reis !
Verslag 6
Na vier dagen verlaten we Beijing, maar eerst zijn we vanmorgen nog even naar de “vogeltjesmarkt” gelopen.
In deze overdekte hal wordt van alles te koop aangeboden, vooral veel vissen, krekels, gepolijste walnoten (deze worden per twee verkocht en hebben hetzelfde effect als stressballetjes ), maar ook poesjes, kuikentjes, kikkers en slakken.
Na een vroege lunch rijden we naar het station van Beijing waar we de trein nemen naar Datong.
Gistermorgen moesten we onze koffers al inleveren omdat deze apart vervoerd worden, in de trein is hier geen plaats voor. Wel hebben we allemaal veel handbagage omdat er geen vloeistoffen in de koffer mochten zitten en ook slepen we eten en drinken mee, want de treinreis duurt zes uur. In de wagons is heet water aanwezig voor koffie of soep en er wordt wat fruit te koop aangeboden, maar verder is er geen service.
In het begin is de reis interessant omdat we door bergachtig gebied rijden, het Lössplateau, later zien we veel landbouwvelden en simpele dorpjes.
We rijden in een oude boemeltrein die eind van het jaar uit de roulatie gaat, de banken zitten niet al te comfortabel en ook is er niet echt ruimte voor lange benen, maar we vermaken ons met een praatje, een spelletje en een mooi boek !
Tegen negenen komen we aan in Datong, de één na grootste stad van de provincie Shanxi, bekend om haar steenkolenmijnen en haar strategische ligging op de fameuze noordelijke Zijderoute. We gaan meteen door naar onze overnachtingsplaats, na nog een biertje en het herinrichten van de koffers gaan we vrij vroeg naar bed, morgen volgt er weer een lange dag !
Verslag 7
(Uitzicht vanuit onze kamer !)
(Enkele medewerkers van het hotel zwaaien ons uit !)
We hebben weer een prachtige dag gehad. Vanmorgen zijn we naar de Yungang grotten gereden, deze in zandstenen kliffen uitgehouwen nissen behoren tot het mooiste op het gebied van boeddhistische kunst in China. Meer dan eenenvijftig duizend Boeddhabeelden, in omvang variërend van gigantisch tot minuscuul, zijn in twintig verschillende grotten te bewonderen. Om er te komen maken we eerst een lange wandeling en op de terugweg komen we door een leuk straatje met oude ambachten.
We boffen met het weer: het is bewolkt, droog en zo’n achtentwintig graden, in Nederland is het nu zelfs heter, vijfendertig graden !
Na de lunch in een lokaal restaurant gaan we naar de berg Heng Shan, waar we van veraf al de “Hangende Tempel” Xuankong Si kunnen zien, haast tegen de rots aangeplakt. Dit klooster wordt ondersteund door slanke houten pilaren en lijkt echt tussen de ravijnmuren te hangen.
We mogen het hele complex bekijken, via smalle trappetjes en gangen, iets wat in Nederland nooit toegestaan zou zijn vanwege de lage hekjes, vanwaar je zo naar beneden kunt vallen. Je moet dan ook geen hoogtevrees hebben !
Tegen half vier zijn we terug bij de bus en hebben dan nog enkele uren rijden voor de boeg naar Taiyuan. Onderweg zien we in de verte nog een stukje van de Chinese Muur.
Tijdens de rit vertelt Michel interessante wetenswaardigheden over China, maar het valt niet altijd mee “bij de les te blijven”, soms vallen de ogen spontaan dicht ! Om half acht arriveren we bij het, pas gerenoveerde, Hua Yuan hotel. Na weer een heerlijke maaltijd verhuizen we naar onze kamer die, evenals de badkamer, prachtig is, alleen hebben we net als gisteren weer een erg hard matras om op te slapen, maar dit blijkt normaal te zijn in China !!
(Nog even de belevenissen van vandaag opschrijven om er later thuis een verslag van te kunnen maken !)
Verslag 8
China is, na Rusland en Canada, het twee na grootste land ter wereld en is tweehonderd negenendertig keer groter dan Nederland met een oppervlakte van ruim negen en een half miljoen vierkante kilometer en het heeft een inwonersaantal van meer dan één punt vier miljard !!
We werden vanmorgen pas om acht uur gewekt en ondanks (of misschien wel dankzij) de harde matras heb ik prima geslapen. De koffers worden weer buiten de kamer gezet en na een ontbijtje gaan we, tegen half tien, de bus in op weg naar het vijfentwintig kilometer van Taiyuan afgelegen Janci Si, een groot park met waterpartijen en allerlei tempels.
Er is onder andere een pagode, een grote lachende Boeddha en een tempelbron met “verjongingswater”.
Nadat we hier geruime tijd hebben rondgelopen rijden we ’s middags door naar Pingyao, een geheel ommuurde stad waar we twee nachten zullen verblijven.
Er is geen autoverkeer binnen de muren en we worden met karretjes naar een “herberg” gebracht waar we een kleine kamer krijgen met een stenen bed, gelukkig ligt er wel een dun matrasje op !
Op de binnenplaats drinken we gezamenlijk een biertje en verkennen daarna kort het toeristische centrum.
De temperatuur ligt nog steeds ruim boven de dertig graden en we zijn blij met de airco op de kamer. Weer gaan we ’s avonds met een groot gedeelte van de groep eten en Michel neemt ons mee naar een backpackers restaurant waar ook pizza en biefstuk met patat op het menu staat. Maar het belangrijkste: ze hebben hier wijn, wel redelijk prijzig, maar na al dat bier een welkome afwisseling. Na de maaltijd gaat de karaoke aan en de stemming komt er goed in als Guus Meeuwis door het lokaal galmt, we lopen zelfs de polonaise ….. weer hebben we een heel geslaagde avond !
Verslag 9
Om half negen vanmorgen staan we al bovenop de muur van de, in zijn geheel opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst, antieke stad Pingyao, één van de best bewaard gebleven ommuurde steden van China.
Vanaf de Zuidpoort Ying Xun Men kijken we op de drukke straatjes vol souvenirwinkeltjes.
Eenmaal weer beneden lopen we naar een heel bouwvallig kerkje waar de Christenen hun geloof uit kunnen oefenen.
Na de Drakenmuur bezoeken we de allereerste bank van China waar het geld vroeger in de kelder bewaard werd.
Wat echter veel interessanter is om te zien is een schoolklas die onderricht krijgt in de Chinese tekens !
Daarna volgt een wandeling naar de oude Rechtbank, tevens gevangenis, waar we diverse oude martelwerktuigen bekijken en te horen krijgen dat door omkoping je straf verlaagd kon worden.
Na de lunch kunnen we op eigen gelegenheid de stad in. Wij gaan op zoek naar de aparte zwarte azijn, die hier veel verkocht wordt en gemaakt wordt van sorghum, een belangrijk graangewas.
We krijgen enkele soorten te proeven en ook een drankje met drie en vijftig procent alcohol !
We communiceren via de vertaalcomputer die bij alle jongelui op hun telefoon zit, erg handig.
Wel is het af en toe erg irritant dat alle Chinezen constant op hun mobiel kijken, ook al zijn ze eigenlijk aan het werk.
Er is van alles te zien op straat en na nog een kort bezoek aan een bankmuseum keren we terug naar onze kamer. Even opfrissen en douchen want om half zeven gaan we naar een operashow in een volkstheatertje……
De opera is heel apart: alles wordt natuurlijk in het Chinees gesproken en gezongen, al is de zang niet echt bijzonder en lijkt het af en toe meer op “kattengejank”. Maar er is ook acrobatiek, mooie dans en veel fleurige kleding.
Zo wie zo kijk je je ogen uit: de Chinezen zitten allemaal volop te eten en te kletsen en hebben nauwelijks tijd om naar de bühne te kijken. Ook wordt er aardig wat sterke drank geconsumeerd. Wij krijgen thee, nootjes en watermeloen geserveerd en hebben een prima plek vooraan. Na ruim een uur staan we weer buiten en gaan natuurlijk weer gezellig uit eten. Dit keer volgt er geen karaoke, maar zijn we tegen half elf terug bij ons hotel. Morgen moeten we vroeg op (zes uur !) om weer een ander stukje van China te gaan bekijken !
Verslag 10
Vanmorgen (donderdag 27 juni) stond de bus ons buiten de muur van Pingyao al op te wachten om ons naar het station te brengen en met de prachtige, schone en comfortabele hoge snelheidstrein zijn we in drie uur tijd in Xi’an.
De trein rijdt stipt op tijd en we hadden maar drie minuten om met z’n allen in te stappen inclusief al onze bagage, dus dat was van te voren goed doorgesproken. Onderweg passeren we de “gele rivier” (Huan He), de één na langste rivier (5464 km.) van China, die veel slib meeneemt tijdens zijn tocht door het land. Helaas regent het bij aankomst in Xi’an en wanneer wij uitstappen bij de vierenzestig meter hoge “Grote Wilde Ganspagode” hebben we voor het eerst onze paraplu’s nodig.
Nadat we dit vierkante bouwwerk, veel gouden beelden, Boeddha’s en prachtig houtsnijwerk bekeken hebben komen we tegen vijven aan bij ons hotel in het centrum van de stad. Een uur later staan we allemaal alweer in de lobby klaar voor het diner. Nog altijd eten we met stokjes en elke dag ziet de maaltijd er weer anders uit !
Verslag 11
Het heeft de hele nacht geregend en ook vanmorgen tijdens het ontbijt (wat altijd uitgebreid is met allerlei Chinees eten, maar waar het merendeel van de groep het houdt bij geroosterd brood met jam en een gebakken eitje) zien we de mensen op straat allemaal met de paraplu op lopen. Voor wat we vandaag gaan bekijken maakt het weer niet zo heel veel uit, we gaan naar het beroemde (en voor mij één van de hoogtepunten deze reis) terracotta leger dat geheel overdekt is. Maar eerst maken we een busstop bij een soort fabriek waar duizenden “soldaten”, in soorten en maten, te koop worden aangeboden, die daar vervaardigd zijn.
Er zijn tevens afdelingen met zijden tapijten, prachtige bewerkte tafels en kasten én mooie schilderijen, maar wij houden het bij de aankoop van twee kleine terracotta soldiers als souvenir.
Daarna komen we dan eindelijk bij de echte beelden, in 1974 toevallig ontdekt door boeren die een bron aan het zoeken waren. De fraaie rijen levensgrote aardewerken soldaten van gele klei werden gemaakt om het graf van Qin Shi Huangdi (259 – 210 v. Chr.) te bewaken.
Het is één van de belangrijkste archeologische vondsten van de vorige eeuw.
Zo’n acht duizend boogschutters, soldaten, paarden en ontelbare hoeveelheden bronzen wapens zijn inmiddels uitgegraven en nog altijd is men bezig met opgraving- en restauratiewerkzaamheden. Elke soldaat is uniek en moet met zorg weer in elkaar worden gezet.
In de loop der eeuwen is de kleurrijke verf, waarmee de beelden bedekt waren, vergaan, slechts af en toe zie je nog enige verfresten op de klei.
We hebben enkele uren de tijd om deze schitterende ontdekking te bekijken en blijven ons verbazen over het feit dat alle beelden verschillend zijn !
Na een prima lunch rijden we terug naar Xi’an en lopen een stukje over de veertien kilometer lange stadsmuur die rondom het oude hart van de stad staat. Inmiddels is het weer droog en komt zelfs de zon tevoorschijn.
Ook de avond is weer heel verrassend: na een diner in de vorm van lopend buffet (de eerste keer deze reis en wel vergelijkbaar met Food Village in Elst) rijden we naar het zuiden van Xi’an waar de stad prachtig verlicht is.
We wandelen door een lange straat vol bezienswaardigheden, Las Vegas in het klein.
Later stoppen we met de bus nog op een brug waar we een prachtig uitzicht hebben op het water met verlichte theehuizen en paviljoens.
Pas tegen elven zijn we terug bij ons hotel, weer hebben we een heel gevarieerde, schitterende dag gehad !
Verslag 12
(Vanmorgen lag er in het hotel een krant met Rutte op de voorpagina !)
Vandaag verlaten we Xi’an weer, tot nu toe de mooiste en modernste stad, maar eerst gaan we naar de trommeltoren waar om half tien een muzikaal optreden is.
Vlakbij bevindt zich de Grote Moskee (Da Qingzhen Si) in het woongebied van de moslims. Dit islamitische gebedshuis, één van de grootste van China, bestaat uit vier binnenplaatsen en is grotendeels open.
Het is erg mooi om te bezichtigen, maar veel indrukwekkender zijn de smalle straatjes rondom de “Great Mosque” waar volop handel gedreven wordt in allerlei zaken, vooral levensmiddelen.
We zien geitenkoppen, lever, vis, noten, maar ook T-shirts, petjes, mokken, enz. Het doet ons denken aan Fez in Marokko, al heb ik hier geen ezeltjes gezien, wel veel brommertjes ! Mijn fototoestel maakt weer overuren !
Nadien gaan we weer naar een buffetrestaurant, maar hier worden weer heel andere etenswaren aangeboden dan gisteren, onder andere noodles, sushi’s, gebakken banaan en zelfs patat, voor elk wat wils.
(Ik eet er soep met stokjes !)
Daarna wordt het tijd om naar het treinstation te gaan, al lijkt deze meer op een luchthaven.
We zitten vijf uur in de trein en leggen in die tijd twaalf honderd kilometer af. We verlaten Noord China om de rest van de reis in Zuid China door te brengen. Allemaal hebben we weer wat te eten en te drinken meegenomen en verder doden we de tijd met de E-reader en de I-pad. Natuurlijk wordt er ook wel even een “tukkie” gedaan, want de reis is best intensief (ik zou niet anders willen !), al zijn de wektijden gelukkig heel redelijk, meestal rond zeven uur ’s morgens. Iets na achten komen we aan op het perron van Nanjing, waar het nat is van de regen en broeierig warm aanvoelt, waarna nog een busrit volgt naar het hotel. Voor we geïnstalleerd zijn op de kamer is het al bijna tien uur. We besluiten niet meer op pad te gaan, we hebben nog een fles wijn en lekkere nootjes in de koffer zitten, beiden gekocht in Xi’an, dus we relaxen op onze kamer, morgen gaan we de stad wel bekijken ! Voor het eerst gaat de televisie aan en zien we de tweede helft van het WK damesvoetbal Nederland – Italië dat met 2-0 eindigt . Nog steeds is het extreem heet in Europa, ook tijdens de voetbalwedstrijd die in Frankrijk gespeeld wordt !
Verslag 13
We werden vanmorgen pas om acht uur gewekt, dus iedereen is “uitgeslapen” ! Als eerste rijden we naar het jeugd-Olympisch dorp in Nanjing, waar in 2014 toptalenten tussen vijftien en achttien jaar de gelegenheid kregen zich op het hoogste internationale niveau te meten met leeftijdgenoten.
Het is vandaag flink warm met een hoge luchtvochtigheid dus wij gaan het Olympisch museum in voor verkoeling. Hier raken we aan de praat met enkele Chinese jongelui die wel Engels spreken maar totaal geen idee hebben waar Holland ligt of wat Europa is.
Vervolgens rijden we naar de Yangzi rivier, waar een dubbeldeksbrug van anderhalve kilometer lengte en dertig meter hoog over loopt, bestemd voor zowel auto’s als treinen. Dit indrukwekkend stukje bouwkunde, voltooid in 1968, is één van de grootste prestaties van het Chinese communistisch bewind.
Vóór de bouw brachten veerboten hele treinen naar de overkant, maar dat ging rijtuig voor rijtuig.
Weer terug in de bus vertelt Michel over het bloedbad van Nanjing: In 1937, toen het binnenvallende Japanse Keizerlijke Leger erin slaagde Nanjing in te nemen, bleven grote aantallen burgers op verzoek van de Chinese regering in de stad achter, in plaats van te vluchten. Terwijl de regering zelf de benen nam, begon het bezettingsleger aan een brute campagne van moord, plundering en verkrachting. Men schat het aantal dodelijke slachtoffers van deze gebeurtenis op drie honderd duizend. Na de Japanse overgave in 1945 keerde de regering naar Nanjing terug. Discussies over de massamoord zorgen nog steeds voor spanningen in de relatie tussen Japan en China.
Na de lunch is het tijd voor het Provinciaal Museum (gesticht in 1933), waar het heerlijk koel is ! Je vind er de meest uiteenlopende dingen onder andere een doodskleed van jade, Boeddha’s, porselein, houtsnijwerk, klokken, maar ook een leuk ondergronds straatje en een theater.
Tegen half vijf zijn we terug bij ons hotel en lopen wij nog even naar de vlakbij gelegen Fuzi Miao (Confuciustempel) met z’n drukke straatjes eromheen. Net als in het museum, waar het erg luidruchtig was, is het overal druk met gezinnen, het is dan ook zondag vandaag !
Tegen half zeven staan we weer in de lobby om met een groepje uit eten te gaan in een modern gedeelte van de stad. We hebben weer eens “Hollandse pot” gegeten én Michel heeft ervoor gezorgd dat “happy hour” (het tweede drankje gratis) tot ’s avonds laat geldt, dus met die warmte werd er aardig gepimpeld !
Verslag 14
Vanmorgen (maandag 1 juli) zijn we meteen na het ontbijt richting Suzhou gereden (twee honderd twintig kilometer) met onderweg een koffiestop bij “Dinosaur City Service Area”.
Suzhou, ook wel het Venetië van het Oosten genoemd vanwege zijn vele kanaaltjes en bruggen, is ook bekend door zijn prachtige tuinen en zijde-industrie.
’s Middags maken we eerst een boottochtje door de grachten, waar we mensen nog hun was zien doen in het nogal troebele water, of het echt schoon wordt is de vraag.
Daarna gaan we naar één van de beroemde siertuinen (Lingering Garden), in totaal zijn er wel zestig van in Suzhou en negen hiervan staan er op de Unesco Werelderfgoedlijst. Overal zijn mooie doorkijkjes, paviljoentjes, rotspartijen en bruggetjes, ook zie je veel bonsai, miniatuurbomen in potten.
Ons hotel zelf heeft ook een mooie tuin. Trouwens, overal in China zie je veel groen, er zijn miljoenen bomen aangeplant in de loop der jaren.
Vanavond zijn we met z’n tweeën naar het dichtbij gelegen moderne winkelcentrum gelopen om iets te gaan eten. Natuurlijk komen we daar weer andere stelletjes uit de groep tegen. Bij een Italiaans restaurantje eten we ieder twee gerechten plus zes wijntjes voor de totaalprijs van … 110 Yuan (ongeveer vijftien euro !)
Elke avond zorgt Michel ervoor dat er een dagindeling bij de lift hangt, ideaal !
Verslag 15
We zijn vanmorgen gestart in een zijdefabriek waar we uitleg krijgen over het productieproces: duizenden jaren intensieve teelt resulteerde in de zijdevlinder, een blinde, vleugellamme en eitjesleggende machine, waarvan de larve het geheim van de zijde bevat. (Het succes van de Chinezen lag in de ontdekking van zijn oertype, een wilde, moerbeiblad etende, alleen in China levende mot.) Wanneer de eitjes uitkomen worden de zijderupsen op een constante temperatuur gehouden en elk half uur gevoed met moerbeiblad tot ze groot genoeg zijn om zich in te spinnen.
De speekselklieren van de rups scheiden een heldere vloeistof af die stolt tot zijden vezels en een gom die de vezels bijeenhoudt. Wanneer ze zo ver zijn om zich te verpoppen, spinnen ze van hun kleverige uitwerpselen een cocon.
In de fabriek worden de cocons gestoomd, de poppen gaan dood, de gom lost op en de zijdevezels zijn van elkaar gescheiden.
De losse vezels worden met acht tegelijk samengeweven tot een zijden draad en hiervan worden de meest prachtige dingen gemaakt, die we in de bijbehorende winkel kunnen bekijken en kopen. Hier hangt natuurlijk wel een flink prijskaartje aan !
De onvolmaakte cocons worden gebruikt om dekbedvulling van te maken en verschillenden uit de groep hebben zo’n dekbed aangeschaft.
We rijden door naar Shanghai, met ruim achtentwintig miljoen inwoners één van de grootste steden ter wereld (echt iets voor ons !).
Eerst brengen we een bezoek aan de rijkversierde, Jaden Boeddha tempel gelegen midden tussen de wolkenkrabbers en armoedige hoogbouwwoningen. Hier is natuurlijk weer van alles te fotograferen dus ik kan me weer uitleven.
Na de lunch gaan we naar de Bund, een van de bekendste plekken van de stad, waar je vanaf de brede promenade een prachtig uitzicht hebt op de Huangpu rivier met z’n vele boten en passagiersschepen. De hotels, banken, kantoren en clubs aan de boulevard zijn de grootste symbolen van het Westerse imperialisme en aan de overkant van het water zie je de futuristische skyline van de zakenwijk Pudong waar steeds weer hogere gebouwen neergezet worden. (De hoogste is inmiddels zes honderd eenendertig meter !)
Wij krijgen hier enkele uren de tijd om vrij rond te wandelen (we boffen met het weer: droog en niet te warm), maar na ruim een uur zoeken we een terrasje op, wij hoeven niet zo nodig door de winkelstraten te slenteren !
Nadat we onze koffers neergezet hebben in het Rayfont Xuhui hotel en in een winkelcentrum heerlijke sushi’s gegeten hebben gaan we ’s avonds, net als vele anderen van de groep, met een taxi nog een keer richting de Bund: alle gebouwen zijn verlicht en veranderen regelmatig van kleur. Ook alle rondvaartboten hebben lichtjes, het is echt prachtig om te zien. Wel kun je over de, grotendeels Chinese, koppen lopen, wat natuurlijk niet verwonderlijk is in zo’n mega stad !
(Eigenlijk zouden we hier helemaal niet heen gaan, maar Michel zei dat we spijt zouden krijgen als we niet gingen en achteraf zijn we blij met zijn advies, het was schitterend !)
Verslag 16
Vandaag hebben we eigenlijk een “vrije dag” om door te brengen in Shanghai. Gelukkig heeft Michel een “optioneel programma” waar bijna de voltallige groep op intekent. We gaan de contrasten van China bekijken en beginnen bij een Hutong, een oude wijk midden in de stad waar mensen in “krotten” wonen, geen eigen douche of toilet hebben en buiten, met de hand, de was moeten doen.
De elektriciteitdraden zijn overal duidelijk aanwezig en het is een wonder dat er geen kortsluiting ontstaat ! (Dit zien we trouwens op veel meer plekken in China).
We mogen gewoon fotograferen (al zet ik de man die met z’n gevulde po door de steeg loopt niet op de
foto !) en de mensen zeggen ons vriendelijk gedag.
Ze lijken niet ongelukkig, zijn hier opgegroeid en hebben misschien geen behoefte aan meer luxe. Toch gaat deze buurt binnenkort voor de vlakte om plaats te maken voor hoogbouw. De inwoners krijgen een appartementje aangeboden, wat ze niet kunnen betalen, dus hoogstwaarschijnlijk trekken ze in bij zoon of dochter.
(Er wordt hier wel aan brandpreventie gedaan !)
Voor ontspanningsoefeningen en -dansen gaan ze naar het openbare park.
Vervolgens rijden we weer richting de rivier Huangpu, maar nu naar de andere kant: Pudong. We gaan het vier honderd eenentwintig meter hoge Jinmao Dasha gebouw in tot de achtentachtigste verdieping (drie honderd veertig meter hoog) waar een uitkijkpunt is met een prachtig uitzicht over de stad en de omliggende hoge gebouwen. Met de supersnelle lift zijn we binnen dertig seconden boven, iets wat je duidelijk voelt in je oren !
(Ook de ramen moeten gezeemd worden, een hachelijke onderneming waar je geen hoogtevrees voor moet hebben !)
Je kunt hier ook een skywalk maken (The World’s highest outdoor skywalk) en toevallig zien we enkele waaghalzen voorbij komen lopen over de richel.
Daarna is het tijd voor een boottochtje op de rivier en weer kunnen we de gebouwen rondom het water goed bekijken.
Nadat we in de Franse wijk wat gegeten hebben keren we terug naar het hotel waar we enkele uren voor onszelf hebben.
Om half zeven staan we weer klaar in de hal om naar een anderhalf uur durende acrobatiekshow te gaan in een luxe theater, deze is werkelijk prachtig !
Alle Chinese acts zijn één en al perfectie, wat een lichaamsbeheersing en wat een show.
Na nog een afzakkertje aan de bar gaan we richting kamer, het was weer een prachtige, gevarieerde dag !
Verslag 17
Tegen de avond vliegen we naar onze volgende bestemming Guillin, maar eerst bezoeken we de Mandarijntuinen Yu Yuan uit de Mingperiode, waar we nog een charismatische man uit Zuid-Korea zien in een mooi wit gewaad, vergezeld van, zo te zien, rijke Chinezen.
We wandelen er langs pagodes, oude bomen, vijvers met grote bloemen, door de rotstuin, over bruggetjes en door sierlijke theehuisjes.
Vanuit de tuin loop je naar de toeristische bazaar waar prachtige gebouwen staan, maar ook moderne winkels in een “traditioneel jasje” zoals KFC, Starbucks en McDonald’s.
Via de zigzag brug (zo houd je de kwade geesten tegen) kun je naar een oud theehuis (Huxingting) lopen; overal is het gigantisch druk, maar erg gezellig.
( In deze winkel worden alleen maar kammen verkocht !)
Steeds zie je, vooral ouderen, de straten schoonvegen, China is echt een schoon land. Na de lunch vertrekken we richting het vliegveld, toch weer een uurtje rijden met de bus. Onderweg zien we eerst dicht op elkaar staande hoogbouw, veel straten en viaducten, maar ook groene parken en nog enkele oude wijken. Verder van het centrum worden de huizen en gebouwen lager en zie je ook industriegebied. Eenmaal op de nationale luchthaven volgt een strenge controle: paspoort, geen vloeistof in handbagage, tassen worden dubbel gecheckt en zelf word je bevoeld en met een metaaldetector uitgebreid gecontroleerd. Onze voornamen zijn lang, dus bij haast iedereen wordt dit er met de hand bijgeschreven en voorzien van een stempel, maar iedereen mag mee, er blijft niemand van de groep achter in Shanghai ! De stoelen in het vliegtuig zijn erg krap en we zitten ook niet allemaal per paar bij elkaar. Wim zit twee rijen achter mij, helemaal ingeklemd met z’n benen tegen de stoel voor hem en tussen twee Chinezen in en blijft zo de twee uur durende vlucht maar stil zitten !
Ruim na negenen komen we aan in Guillin waar het broeierig warm aanvoelt als we een half uur later met de koffers uit de luchthaven komen. Pas tegen half elf zijn we bij onze overnachtingsplek waar we drie nachten zullen verblijven. We halen nog snel een flesje wijn bij een supermarktje, maar een uurtje later liggen we toch op bed, morgen worden we om half zeven gewekt !
Verslag 18
We hebben de wolkenkrabbers verruild voor prachtig groen Karstlandschap: kalkstenen rotspieken steken in vreemde vormen omhoog boven het landschap en het gebied wordt dan ook beschouwd als één van de mooiste van China.
(We krijgen een lunchpakket mee voor onderweg !)
Wij gaan vanmorgen (vrijdag 5 juli) een vier en een half uur durende minicruise maken op de ondiepe Li-rivier van Zhu Jiang naar Yangshuo en varen door een landschap dat regelrecht uit een Chinese schildering lijkt te komen.
We komen langs kleine dorpjes, vissers op bamboevlotten en natuurlijk zien we talloze kalkstenen rotspieken, soms wel drie honderd meter hoog.
Je kunt binnen in de boot zitten, maar de meeste tijd staan we boven aan dak te genieten van het schitterende uitzicht.
Waterbuffels staan te herkauwen in het hoge gras of nemen een verkoelende duik in de rivier.
Ook zien we geiten, eenden en ganzen.
Zelfs op het bankbiljet van twintig yuan staat het Karstgebergte afgebeeld.
We boffen ontzettend met het weer: we zijn nu in een subtropisch gebied in het regenseizoen maar we hebben slechts twee keer een flinke plensbui gehad, de eerste keer tijdens de busrit en later terwijl we op een terrasje zitten onder een afdak. Zelfs de zon laat zich regelmatig zien, dus met dertig graden en een hoge luchtvochtigheid is het knap benauwd.
Na de boottocht wandelen we eerst door het stadje Yangshuo wat inmiddels erg toeristisch is, maar waar we toch weer leuke indrukken opdoen, en lessen er onze dorst bij een Duits biertentje.
Vervolgens gaan we met kleine busjes weg van de stad om het boerenleven te bekijken.
We stoppen bij een locale markt, waar net een kip geplukt wordt, rijden langs de rijstvelden en gaan op bezoek bij een oud echtpaar wat nog traditioneel leeft.
(Reisgenoot Wim mag ook proberen sojamelk te maken op de ouderwetse zware manier !)
We worden er hartelijk ontvangen en mogen overal rondkijken: in de slaapkamer bevinden zich houten bedden zonder matras erop, heel gewoon hier, en in de schuur staan hun doodskisten al klaar ! (Hier sparen ze jaren voor zodat hun kinderen later niet met deze kosten opgezadeld worden.)
Daarna volgt nog een lange rit terug naar het hotel in Guillin waar we tegen zevenen aankomen.
(Als we een “lange rit” voor de boeg hebben moeten we van Michel “preventief plassen” en bij aankomst bij een bezienswaardigheid gaan we eerst naar “de tempel van de volle blaas” ! Wanneer er gesproken wordt over de harde bedden in de hotels komt Michel vaak met de uitspraak: “horizontaal volksdansen” !)
Zo’n half uurtje later gaan we alweer, vlakbij ons onderkomen, uit eten in een groot restaurant waar regelmatig feesten gevierd worden door de plaatselijke bevolking. Toevallig is er vanavond een soort kraamfeest: wanneer een kindje honderd dagen oud is wordt er een groot eetfestijn gegeven voor familie en vrienden, waarbij ook hardgekookte eieren kado gegeven worden aan de gasten, als het een jongetje is drie en bij een meisje twee eieren De baby is natuurlijk aanwezig en er wordt flink gegeten en gedronken, ook sigaretten worden hier nog gewoon binnen, aan tafel gerookt.
De Chinezen zijn ontzettend luidruchtig maar ook erg vriendelijk. In de keuken werken zo’n twintig koks zich flink in het zweet om alles op tijd klaar te maken, ook voor onze tafels natuurlijk. Na afloop van het feest worden de restjes allemaal in plastic zakjes gedaan (doggybags) en door de gasten mee naar huis genomen.
Erg leuk om dit mee te maken !
Verslag 19
Helaas laat het mooie weer ons vandaag in de steek en hebben we regelmatig de paraplu nodig. (In Beijing is het nog altijd droog en smachten ze naar regen !) Na een rit van twee uur, waarvan het laatste stuk over slingerwegen door de bergen, komen we aan bij Longji waar mooie rijstterrassen liggen.
Er hangt wat mist boven de velden maar het blijft een heel aparte aanblik, al die terrassen vol water met kleine rijstplantjes erin.
We maken een wandeling langs de rijstvelden en komen door heel kleine dorpjes.
In deze streek wonen de Zhuang, het grootste minderheidsvolk van China (ruim negentig procent van de bevolking is Han-Chinees), zij houden er al eeuwenlang hun eigen gebruiken op na.
Bij een omaatje van vijfentachtig jaar mogen we binnenkijken in haar huis, ze vertelt van alles over haar leven en gaat met iedereen op de foto.
Daarna hebben we een heel aparte lunch: de rijst wordt boven vuur klaargemaakt in bamboestokken en later hieruit geserveerd. Ook proeven we rijstwijn van tweeënvijftig procent alcohol en net als altijd smaakt het eten weer prima.
We wandelen verder door oude dorpjes en langs rijstterrassen richting bus, waarna we weer slingerend bergafwaarts gaan.
Vlak voor Guillin maken we nog een stop bij een theeplantage waar we uitgebreid geïnformeerd worden over de diverse soorten thee, waarna een heuse “theeceremonie” plaats vindt.
Je kunt van één theestruik diverse soorten thee maken, het ligt aan de blaadjes die je gebruikt. De theezakjes die wij in Holland hebben zijn eigenlijk het “afval” wat overblijft van de grofste bladeren en dan wordt verpulverd. Ook hoor je geen kokend water over de blaadjes te gieten, eigenlijk moet je zo’n vijf minuten wachten tot het hete water naar tachtig graden is gezakt. De “echte” theeblaadjes kunnen meerdere keren gebruikt worden, de Chinezen hebben meestal een thermos- of plastic fles bij zich met onderin theebladeren en “scoren” onderweg of thuis heet water om weer thee te kunnen drinken, dit hebben we onder andere tijdens de treinreizen gezien. Na afloop komen we natuurlijk in de bijbehorende winkel terecht en daar schrik je van de prijzen van de pakken thee en vooral van alle soorten porseleinen kopjes die er staan uitgestald, er is dan ook weinig gekocht door de groepsleden.
’s Avonds gaan we nog een keer naar hetzelfde restaurant als gisteren en weer is er een groot feest ter ere van een honderd dagen oude baby, dit keer een meisje.
De trotse opa komt regelmatig met haar langslopen en van één van de familieleden krijgen we allerlei snoepgoed aangeboden en later ook rijstwijn.
Het is alleen weer ontzettend lawaaierig in het restaurant (Chinezen kunnen nogal luidruchtig zijn !!), we kunnen elkaar aan tafel nauwelijks verstaan, dus na anderhalf uur houden we het voor gezien.
We maken er verder een rustige avond van op de kamer, voor vandaag hebben we weer genoeg indrukken opgedaan !
Verslag 20
Ook vandaag regent het een groot gedeelte van de dag en bij aankomst in Daxu komen de paraplu’s weer tevoorschijn. Het oude handelsstadje , gelegen aan de Li-rivier, stamt uit de Song-tijd en de hout met stenen huizen aan de geplaveide straatjes zijn ruim honderd jaar oud.
(Hete sambal is hier de specialiteit !)
Het toerisme is hier net in opkomst, er worden boottochten georganiseerd en je kunt bij mensen in huis een rondleiding krijgen.
Als je hier over enkele jaren terugkomt is het waarschijnlijk helemaal veranderd en is het “authentieke” verdwenen. Nu al zie je bij de meeste huizen de televisie aanstaan en ook hier zijn het de grootouders die op hun kleinkinderen passen, terwijl de ouders werken.
In 1979 is de éénkindpolitiek van start gegaan en pas vier jaar terug is deze afgeschaft ! (Deze wet werd ingevoerd om een bevolkingsexplosie tegen te gaan, de overheid vreesde op termijn niet in staat te zijn de immense bevolking te voeden.((Er zouden nog drie honderd miljoen Chinezen meer op de wereld geweest zijn !)) Vanwege de vergrijzing en dringende behoefte aan jonge arbeidskrachten om de economie draaiende te houden is er nu de tweekinderenpolitiek !) De kinderen zijn vaak verwend, maar ook eenzaam en er wordt veel druk op hen gelegd want zowel ouders als grootouders zijn later van hen afhankelijk.
Om half één komen we bij het HSL-station waar we een uurtje later, na allerlei controles, met de trein richting Hongkong gaan. Bijna ging het mis omdat we bij het verkeerde treinstel stonden te wachten, maar net op tijd was iedereen present op de juiste plek ! Na een rit van drie uur komen we rond vijf uur aan in Hongkong waar we twee keer ons paspoort moeten laten zien, we gaan immers van China naar Hongkong, wat een speciale bestuurlijke regio (HKSAR) van de Volksrepubliek is. (Hongkong was een Britse kolonie en is in 1997 teruggeven aan China en heeft sindsdien een autonome status met een eigen rechtssysteem. Veel inwoners zien China als buitenland.) In Hongkong zijn al geruime tijd demonstraties aan de gang tegen de regering over een wet die uitlevering van verdachten aan het vasteland van China eenvoudig maakt. Ook vandaag lopen er honderden demonstranten rond vlakbij het treinstation. Na aankomst in het hotel gaan we weer met Michel op stap naar een leuk restaurant, dit keer bij een Vietnamees. Nu eten we loempiaatjes, heerlijke salades, prima nasi en zelfs kroepoek, weer heel anders dan de afgelopen weken. Na afloop gaan we terug naar onze overnachtingsplek, maar we hebben met een groepje van tien personen afgesproken om gezamenlijk de finale van het Nederlands damesvoetbal te gaan kijken. Dus om tien uur ’s avonds staan we weer klaar in de lobby en met taxi’s worden we naar het uitgaanscentrum van de stad gebracht en vinden daar al snel een gezellige bar in oranjekleuren en met grote televisieschermen. De sfeer zit er gelijk goed in en het bier vloeit rijkelijk.
Helaas redden de Hollandse dames het niet tegen de Amerikaanse en eindigt de WK-finale in 0-2 voor Amerika, maar ze hebben zich kranig geweerd. Pas tegen half twee zijn we terug in ons hotel en gaan meteen “plat” !
Laatste verslag dag 21
De reis zit er bijna op, morgen (9 juli) zijn we weer thuis. Voor het eerst deze trip worden we niet gewekt en kunnen we uitslapen, wel lekker na het late “uitje” van gisteren. Iets voor twaalf uur moet alle bagage in de lobby klaarstaan en gaan we met de bus Hongkong verkennen, maar eerst houdt Jan nog een kleine toespraak, namens de groep, om Michel te bedanken voor zijn enorme inzet en ook krijgt hij nu alvast van iedereen een envelop met inhoud.
Hongkong heeft een populatie van zeven en een half miljoen en dat op een oppervlakte van ruim duizend vierkante kilometer, waarvan ook nog het grootste gedeelte natuurgebied is, geen wonder dat er zoveel wolkenkrabbers voorkomen ! Onze eerste stop is bij Victoria Peak (al sinds de koloniale tijd een geliefde plek om te wonen en waar tegenwoordig alleen mensen met voldoende middelen een optrekje aanschaffen, het duurste ter wereld !), een hoog uitkijkpunt waar we na veel geslinger met de bus aankomen, het uitzicht op de stad is prachtig.
Een andere manier om boven te komen is met de Peak Tram, de steilste kabelspoorbaan ter wereld waarmee je in zeven minuten boven bent en onderweg de wolkenkrabbers langs je raam ziet glijden.
Weer beneden in het centrum maken we een leuke tocht met een sampan, een houten boot, in de drukke haven van Aberdeen waar allerlei soorten vaartuigen liggen, heel grote luxe schepen, maar ook oude bootjes waar mensen dag en nacht in leven.
Op het water drijft allerlei rotzooi en enkele bootjes zijn constant bezig het plastic op te scheppen.
Daarna wordt het tijd om te “relaxen” aan het water, we gaan naar één van de stranden van Hongkong, Repulse Bay, hier gaan Wim en ik zelfs pootje baden in de Zuid-Chinese zee !! We boffen ontzettend met het weer, de hele dag is het droog en zonnig.
Vlakbij staat een tempel met allerlei felgekleurde beelden, niet echt mooi maar wel apart om te zien, zo dicht bij zee.
Ook hier zijn weer mensen bezig het vuil uit het water op te ruimen.
Nadat we met de Star Ferry veerboot (vanwaar je de beste en goedkoopste mogelijkheid hebt om van de skyline van de stad te genieten) van Hongkong Island naar Kowloon overgevaren zijn, krijgen we enkele uren vrije tijd om de chique winkelstraten te verkennen.
Nathan Road, ook wel de “Golden Mile” genoemd, is de belangrijkste verkeersader van Kowloon en de ultieme Hongkong-ervaring met drommen winkelende mensen, neonverlichting, luxe hotels en winkels vol dure merkartikelen.
Het is echter nog steeds ruim dertig graden dus duiken we al snel een restaurantje in om een biertje te drinken.
Later gaan we in een grote hal, waar allerlei eettentjes zijn, voor het laatst deze reis “Chinees eten”.
Elke dag om acht uur ’s avonds is er in de haven een tien minuten durende lichtshow (a symphony of lights) en nadat we deze gezien hebben vertrekken we richting luchthaven.
De prachtige, afwisselende reis zit erop. We hebben ontzettend veel gezien, de groep was heel gezellig en het eten fantastisch. Chinezen zijn vriendelijke mensen al zijn ze soms erg luidruchtig én er is een groot verschil tussen rijk en arm ! Ook is China een schoon land.
In de drie weken tijd hebben we een aardige indruk van het land gekregen, al zijn we natuurlijk vooral op toeristische plekken geweest. Maar we zagen wel dat er overal volop gebouwd wordt en dat het land snel moderner wordt !