We zijn vrijdagmiddag 29-8-08 om half 2 vertrokken met zonnig weer. Dat was boffen, want de laatste weken hadden we veel regen en bewolking. En de zon laat ons niet in de steek, we hebben nu al dagen mooi weer. De eerste avond zijn we tegen vijven gestopt net voorbij Osnabruck, op een camping met een leuk meertje, waar we omheen gewandeld zijn.

Dennis heeft in de caravan geslapen, voor 1 nachtje hoeft hij zijn tent niet op te zetten.

Zaterdag waren we tegen vieren in Werder, camping Riegelspitze, zo’n 50 km.voor Berlijn.

Onderweg hadden we moeite om LPG te tanken, dat is hier veel minder verkrijgbaar dan in Holland.

De camping is omgeven door water, waar vanwege het mooie weer volop boten te zien zijn.

’s Avonds hebben we aan het water gegeten.

De volgende ochtend begint ons echte doel: Berlijn verkennen. We kopen voor 16,10 euro een kaart, waarmee we de hele dag met z’n drieën door heel Berlijn kunnen reizen, met alle soorten vervoer. Om half 11 staan we al bij metrostation:”Gesundbronnen”, vanwaar de excursies door de bunkers starten.

We kiezen voor een Engelse gids en hij laat ons in ander halfuur heel veel zien over het leven onder de grond, in oorlogstijd. Hij vertelt over de angsten van de bevolking, de aangerichte verwoestingen, de lange tijden dat mensen in een bunker moesten verblijven en de wederopbouw. Helaas mogen er geen foto’s gemaakt worden. Het was erg indrukwekkend.

Als volgende staat concentratiekamp Sachsenhausen op het programma: met de trein reizen we naar de plaats, maar daar aangekomen op het station, staat er niets aangegeven. Na een korte, warme wandeling, besluiten we terug te keren naar het centrum van Berlijn en het kamp maar te laten voor wat het is. Bij Alexanderplatz komen we, na een rit met de trein en metro, weer boven de grond. Daar nemen we plaats in een dubbeldekkerbus met open dak en zien in 2 uur tijd alle belangrijke punten van Berlijn: de Brandenburger Tor, de Berliner Dom, de Gedachteniskirche,

Checkpoint Charlie, enz. Het is koopzondag en mooi weer, dus het krioelt van de mensen. We eten in de stad en komen pas tegen negenen, best wel moe, weer aan op de camping.

Maandag stappen we uit de trein op het Hauptbahnhof, een heel groot station, grotendeels van glas

en zitten even later in een rondvaartboot op de rivier de Spree. In de tijd van ”de Mur” was dit de natuurlijke scheiding van Berlijn. Velen hebben in die tijd (1961-1989) geprobeerd om zwemmend naar West Berlijn te ontsnappen. Ook nu komen we, dit keer varend, langs allerlei bekende gebouwen. Weer terug aan de wal beginnen we bij de Reichstag, het regeringsgebouw van Duitsland.

Je mag het gratis bezichtigen en er staat dan ook een lange rij wachtende mensen, wij besluiten daarom door te lopen naar de Branderburger Tor, waar Dennis vereeuwigd wordt met een vrouwelijke soldaat.

Vervolgens bekijken we het Holocaustmonument, op een terrein van 19.000 m2 zijn 2711 betonblokken geplaatst. Ze zijn verschillend van hoogte en staan niet echt recht, een heel vreemd monument!

Een eind verderop staat nog een stukje van de ”muur”overeind, met vlakbij een wand met honderden foto’s over alle wantoestanden uit de tweede wereldoorlog. Daar word je echt stil van….

Richting Checkpoint Charlie, een erg toeristisch punt, komen we langs een kraam met legerspullen, waar Dennis diverse spullen koopt o.a. een gasmasker, een Oost-Duitse helm en een kapi.

Bij C.C. worden weer diverse foto’s gemaakt

en daarna gaan we op de Gendarmenmarkt, het mooiste plein van Berlijn, wat eten en drinken.

Als laatste willen we de Fernsehturm bekijken, het uitzicht moet schitterend zijn. Helaas staat ook hier een lange rij wachtende mensen en omdat het inmiddels bewolkt is geworden, besluiten we naar huis te gaan en de toren maar niet in te gaan.

Even later hebben we onze eerste regenbui, terwijl we met de trein weer richting Werder rijden.

We worden met mooi weer wakker en ontbijten heerlijk in het zonnetje.

Vandaag gaan we Potsdam en omgeving bekijken. Om 11 uur zitten we alweer in een open bus, die ons in 3 uur tijd langs diverse kastelen voert uit de tijd van de Pruisische vorsten (18^e eeuw).

We maken ook wat korte wandelingen, o.a. langs SansSouci, een door de UNESCO tot werelderfgoed bestempeld complex met prachtige tuinen erbij.

Vervolgens maken we een boottocht van anderhalf uur over de rivier de Havel en zien diverse prachtige gebouwen.

Daarna zoeken we onze auto weer op en gaan richting camping. Het waren 3 mooie, maar ook vermoeiende dagen.

Woensdagmorgen zijn we weer uit Werder (bij Berlijn) vertrokken richting Dresden.

Na ongeveer 3 uur rijden waren we Moritzburg, een camping met een meertje,

volop bos en vlakbij Dresden. Dus nadat alles geïnstalleerd was zijn we gelijk de stad gaan bekijken. Dresden is in februari 1945 gebombardeerd en heeft 5 dagen gebrand. Daarna was er niet veel meer van de mooie stad over. In het Verkehrsmuseum hebben we daar een film over gezien: de oude gebouwen, de bombardementen en daarna de wederopbouw van de stad. Ook waren er in het gebouw oude fietsen, auto’s en trams te zien.

Het was prachtig weer en gezellig druk bij de Frauenkirche.

  

Toch zijn we met 30 graden hitte de kerk ingeklommen en hadden van bovenaf een prachtig uitzicht over de stad. Er wordt nog steeds volop gebouwd en gerestaureerd.

Praag is de volgende plek die we willen zien. Dus rijden we donderdagmorgen Tsjechië in, met een vignet van 9,50 euro kun je een week lang gebruik maken van alle tolwegen. Van roetfilters voor vrachtauto’s hebben ze hier nog nooit gehoord; ’s avonds kon ik de caravan helemaal wassen, hij was echt zwart. We staan op camping Sokol Praha, waar het barst van de Hollanders.

Er wordt ons geadviseerd met de bus en daarna met de metro of stadsbus naar Praag te reizen, maar wij gaan gewoon met onze eigen auto en komen zonder problemen op een parkeerplaats midden in de stad. Praag is werkelijk schitterend: overal waar je kijkt zie je mooie oude gebouwen en kerken. Talloze bruggen verbinden de twee zijden van de stad die door de rivier de Moldau gescheiden wordt. De bekendste brug is de Karelsbrug (Karlüv Most), deze is al in 1357 gebouwd.

Wij beginnen onze rondtour (lopend) bij het oude stadsplein, waar als belangrijkste attractie de Astronomische Klok te bekijken is, deze bevindt zich in de gevel van het raadshuis. Elk heel uur komt er een verzameling kleine houten heiligenbeeldjes tevoorschijn (de twaalf apostelen). Om 11 uur hebben we deze poppetjes, samen met honderden andere toeristen, bekeken.

Daarna zijn we richting de brug gelopen. Aan het begin van de Karelsbrug staat de oude Bruggentoren, waar je via een wenteltrap omhoog kunt en een mooi uitzicht hebt over de Moldau en de Praagse Burcht. ’s Morgens hadden we een beetje regenachtig weer, maar al snel kwam de zon er weer door en werd het echt warm(28 graden). Nadat we de 276 treden (naar boven en weer terug) van de toren hadden gehad, zijn we via de brug richting burcht gelopen. Deze ligt op een helling en het was een aardige klim om er te komen, vooral als je haast hebt, want we wilden om 12 uur de ”wisseling van de wacht zien”. Deze was echt de moeite waard: met trompet geschal en trom geroffel werden de wachters afgelost.

Dennis heeft heel wat foto’s gemaakt van de groep militairen. Een groepje muzikanten speelde mooie Tsjechische muziek, waar we nog een CD van gekocht hebben.

Ook de Burcht was de moeite waard: het is een van de grootste gesloten paleizencomplexen van de wereld: er zijn 4 slotpleinen en veel kerken en paleizen, door de strategische ligging hebben veel staatshoofden in de burcht gewoond.

Als afsluiting willen we nog de Moldau bevaren. We doen dit op een Venetië-achtige manier: met een klein bootje (inclusief matroos)varen we langs Kampa-eiland, om daarna met een grotere boot Praag vanaf het water nog een keer te bewonderen.

Om 4 uur zijn we, met een voldaan gevoel, weer terug bij de auto; we hebben Praag gezien zoals wij dat wilden: kort maar heftig!

Op de camping genieten we nog even van het prachtige weer, om daarna alweer de volgende plek in de TomTom in te programmeren.

Nu wordt het luieren, het Lipnomeer staat in de planning. Een prachtig meer in het zuiden van Tsjechie. De TomTom brengt ons via prachtige binnenwegen naar het plaatsje Cerna v Posumavi, op camping “Villa Bohemia”. Het is 30 graden en we vinden een schitterend plekje pal aan het meer. De kano wordt voor het eerst opgeblazen en uitgeprobeerd en ook een duik in het water volgt.

’s Avonds eten we uitgebreid op een terras, met een fles wijn en een halve liter bier, voor 40 euro.

Het is nu zondag, helaas is het weer helemaal omgeslagen en is het nog maar 15 graden (!!), de helft van gisteren, maar het uitzicht blijft mooi en de weersvoorspellingen zijn gunstig.

Het is alweer een week geleden dat ik geschreven heb over onze vakantie.

Vorige week zaterdag kwamen we met schitterend weer en 30 graden aan bij het Lipnomeer, de dag erop was het ’s middags nog maar 12 graden en hebben we de meeste tijd in de caravan doorgebracht. Ons nieuwe huisje bevalt prima en met de vloerverwarming aan hadden we het totaal niet koud. Ook hebben we de satellietschotel uitgeprobeerd en allerlei spelletjes gedaan.

 Maandag morgen was het nog steeds fris en vochtig, tijd om de omgeving te gaan bekijken.

Via Frymburk zijn we naar Cesky Krumlov gereden en toen we daar aankwamen begon de zon te schijnen. C.K. is een prachtige oude stad, waar de rivier de Moldau dwars doorheen stroomt en waarop ook veel wordt gekanood. We hebben de stad uitgebreid bekeken en de toren van de kerk beklommen, van waar je een schitterend uitzicht had over de stad.

Later hebben we in een oud restaurant gegeten waar het eten nog op open vuur werd klaargemaakt. De soep werd geserveerd in een uitgehold hard broodje, heel apart.

 

Dinsdag vertrekken we weer uit Tsjechië, via mooie binnenwegen over heuvelachtig landschap met veel bos. We rijden door naar Villach, in het zuiden van Oostenrijk. Op camping Bergdorf aan de Ossiachersee (Karinthie) vinden we een leuk plekje, vlak aan het water en rondom in de hoge bergen.

 

Het is er schitterend mooi, net als het weer. We komen woensdag de camping niet af: we luieren aan het strandje, duiken regelmatig het water in, lezen wat en kanoen een eind het meer op. Ook is het tijd om de was te doen.

Donderdag willen we toch weer wat ondernemen, al vroeg gaan we met de auto de berg Gerlitzen op, tot 1500 meter hoogte. Daarna nemen we de kabelbaan en gaan verder tot 1911 meter. Je hebt daar vandaar een prachtig uitzicht over de omgeving en kijkt tegen de toppen van alle bergen om je heen. De lucht is strak blauw en er zijn diverse paragliders bezig met hun parachutes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze vertrekken van 1900 meter en komen op een grasveldje aan de rand van het meer neer. We hebben er heel wat af zien dalen, vaak maken ze halverwege in de lucht salto’s. Ook waren er een tiental mannen bezig met een op afstand bestuurbaar vliegtuig,

de wind was blijkbaar erg gunstig die dag. We zijn teruggelopen naar 1500 meter hoogte en hebben onderweg in een bergrestaurantje wat gegeten en gedronken.

De afdaling voelde je wel in je beenspieren en Dennis had een blaar op zijn teen, de ”kisten” die hij had meegenomen waren toch een beetje krap!

 

Tegen drieën waren we terug op de camping en zijn we het water weer ingedoken, het was nog steeds ongeveer 28 graden. Op internet hadden we gezien dat het vrijdagmorgen nog mooi weer zou zijn, daarna in de loop van de dag bewolking en tegen de avond onweer en storm. Ook de dagen erna zou het regenen bij een temperatuur van 10 graden.

Eigenlijk zouden we vrijdag verder trekken, maar we vinden het zo mooi aan het Ossiacher meer dat we besluiten nog een dagje te blijven. ’s Morgens breekt Dennis vast zijn tent af en daarna rijden we naar kasteel Landkroon, welke vlakbij Villach, bovenop een berg ligt.

2 keer per dag wordt er een show gegeven met roofvogels, dus om 11 uur hebben wij een mooi plekje op de tribune gevonden en zitten we klaar om de vogels te zien. Er zijn valken, uilen, adelaars en gieren.

Diverse vogels worden om de beurt vrij gelaten en komen weer terug vliegen, gelokt met een stuk vlees. De adelaars hebben een vleugel spanwijdte van ruim 2 meter en duiken zo vanuit de lucht naar hun prooi. Een mooie witte uil (net Hedwich van Harry Potter) vliegt laag over het publiek heen en weer. Een prima show.

 

Later rijden we het hele meer nog rond, het is ongeveer 10 km.lang. Op de camping is het erg druk met roeiers. Er is een internationale wedstrijd gepland voor zondag en er wordt flink geoefend. Er zijn banen met boeien uitgezet op het meer en tientallen boten scheren door het water. Ze zijn er met 1, 2, 4 en zelfs met 9 personen en niet alleen op onze camping, maar op alle campings in de buurt zijn boten te vinden. Een belangrijke wedstrijd blijkbaar!

’s Middags komt er een donkere lucht opzetten en tegen de avond knalt het onweer door de lucht en zitten we, met onze vesten aan, onder de luifel naar de licht flitsen te kijken.

Het mooie weer is op en zaterdag vertrekken we met regen van de camping.We gaan richting Venetie. De hele dag blijft het plenzen. Onderweg proberen we Monica en Luciano (Italiaanse vrienden die we al 30 jaar kennen) op te bellen, maar krijgen geen connectie. We besluiten op de bonnefooi naar Vicenza te rijden, het is maar 50 km.om en het is nu 3 jaar geleden dat we ze voor het laatst gezien of gesproken hebben. Ze blijken toch thuis te zijn en zijn blij verrast ons weer te zien. Met behulp van de ”mover” lukt het Wim de caravan bij hun huis op het binnenpleintje te krijgen. Binnen (in ons huisje) drinken we met z’n zessen, hun zoon Andrea (23 jaar) is er ook een glas champagne op het weerzien.

Later eten we gezellig bij hun in de kelder, op de open haard klaargemaakt eten en kletsen, soms met handen en voeten, heel wat af.

Al die tijd blijft het onophoudelijk regenen, geen weer dus om aan het strand te staan.

Vanmorgen zijn we na een ontbijt bij Luciano en Monica weer vertrokken. Het was een hele klus de caravan weer achter de auto te krijgen: hun binnenplaats ligt namelijk lager dan de straat en nu kon Wim de mover niet gebruiken. Maar je kent Wim: het is gelukt!

Tegen enen zijn we aangekomen bij Camping Miramare bij Chioggia. Het is inmiddels droog en de zon schijnt weer, maar er staat een stormachtige wind en de golven op zee zijn knap hoog.

 

We staan met de luifel uit de wind, maar toch klappert hij op en neer. De weersvooruitzichten zijn goed en morgen gaan we Venetië bekijken.

We zijn nog even naar het strand gereden en door het oude Chioggia, wat al wat weg heeft van Venetië.

Maandag zijn we naar Venetië geweest. Het was een hele klus om er te komen: eerst met de auto naar Chioggia, daarvandaan met de boot naar Pellestrina (een plaatsje halfweg naar Venetië), daar stond een bus klaar, die ons in 3 kwartier richting Venetië bracht. Onderweg gingen we met de bus op een pont en vervolgens weer verder over de weg. Na 45 minuten konden we Venetië zien liggen, maar moesten met een veerdienst (er varen tientallen van deze boten) naar het eiland gebracht worden. Inmiddels was er ruim anderhalf uur verstreken.

Het is de hele dag droog, maar er staat een frisse wind en het water slaat tegen de kades aan.

Het San Marco Plein staat zelfs gedeeltelijk onder water. Je kunt via steigers kerken of torens bereiken en ook de stoelen en tafels op de terrasjes staan met de poten in het water. Veel mensen lopen op blote voeten door het water (koud hoor!)

Als eerste gaan we de hoge toren in op het St.Marco plein.

Van daar heb je een schitterend uitzicht over de stad.

Dennis wilde graag met een gondel door de grachten, dus dat doen we dan ook. Het is schrikbarend duur, maar het hoort bij een bezoek aan Venetië!

Het is een leuke ervaring door al die smalle grachtjes onder tientallen bruggetjes door. Regelmatig moeten we alle 3 aan een kant gaan zitten, zodat de gondel helemaal scheef hangt, anders komen we, door het hoge water, niet onder de kleinste bruggetjes door.

We hadden wat belegde broodjes meegenomen vanaf de camping en wilden deze op het plein opeten. Maar van rustig eten kwam niet veel: honderden duiven bevolken het plein en zij zijn gek op brood… en beleg! Wim had op een gegeven moment duiven op zijn hoofd, schouders, armen en op zijn handen, waar ze het beleg tussen het brood uitpikten.

Ook bij Dennis zaten ze op zijn hoofd en schouder. Ik houd hier helemaal niet van en joeg ze gelijk weg. Na het ”eten” zijn we de grote kerk op het plein nog even in geweest, via de steigers, maar Dennis mocht niet mee naar binnen, omdat hij een rugzak bij zich had.

Daarna hebben we een poosje door smalle straatjes en over de bruggetjes gelopen en nog even op een terrasje (zonder water) wat gedronken.

Toen hadden we het eigenlijk wel weer gezien. Via een veerdienst van zeker een half uur, kwamen we weer op ons vertrekpunt ”Lido”, waar op lijn 11 weer de bus klaar stond. Daarna weer hetzelfde verhaal: 45 min.bus + pont en 30 minuten boottocht. Al met al zijn we heel wat op het water geweest. Tegen half 7 waren we weer in Chioggia. Bij een pizzeria eten we, binnen, want het is inmiddels knap fris geworden, onze eerste pizza van deze vakantie: pizza di Mare (hoe kan het ook anders!).

Het was een heel leuke, maar weer vermoeiende dag, morgen gaan we de hele dag luieren!!

Het is vandaag, vrijdag 19 september, regenachtig en fris weer, dit in tegenstelling tot de rest van de week.

Maandag in Venetië hadden we de hele dag droog weer en dinsdag hebben we zelfs aan het strand gelegen en Dennis heeft in zee gezwommen.

Woensdag hebben we veel in de auto gezeten, we zijn naar de andere kant van de ”laars” gereden en staan nu in Vada, vlak bij Livorno. De camping ’Molino a Fuoco” ligt zo’n 100 meter van het stand af, gescheiden door een pijnboombos. We zijn er al een paar keer naar toe gewandeld, maar helaas hebben we er nog niet aan het strand gelegen of in zee gezwommen.

Gisteren zijn we namelijk naar Pisa geweest, een uurtje noordelijk rijden vanaf Vada. De scheve toren staat samen met een prachtige kerk en een kapel in een ommuurd gedeelte van de oude binnenstad.

 

 Alle 3 de gebouwen zijn prima onderhouden en zowel binnen als buiten rijkelijk versierd. In de kapel staat een beeld van Johannes de Doper en de kansel is prachtig uitgehouwen uit marmer.

 

 In de grote kerk hangen tientallen schilderijen, er is veel marmer en goud en de kansel beeldt het hele levensverhaal van Jezus uit.

 

Maar het interessantste was natuurlijk de scheve toren, want scheef is ie.

 

 Je snapt niet dat zo’n bouwwerk overeind blijft staan.

We zijn de 300 treden van de toren opgeklommen, waarbij je wel een beetje merkt dat je scheef loopt, en hadden van bovenaf een heel fraai uitzicht over Pisa.

 

   

 

   

Maar de mooiste beelden krijg je toch vanaf de grond. Het was trouwens goed druk met toeristen, maar het was dan ook schitterend weer, de hele dag. We waren tegen vijven terug op de camping en hebben tot laat in de avond buiten gezeten.

 

Vandaag hebben we de markt in Vada kort bezocht (met de paraplu op) en daarna hebben we voor meerdere dagen boodschappen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Het valt ons trouwens op, dat in het buitenland het personeel erg onvriendelijk en ongeïnteresseerd is, ze hebben alleen tijd om met elkaar te praten. En hoe je de boodschappen mee naar huis krijgt moet je zelf maar zien. Dit was in Australië wel anders en gelukkig bij ons ook!

Vanavond gaan we op de camping pizza eten en verder lezen we veel en doen wat spelletjes.

Morgen zou het weer zonniger worden !

Vrijdagavond werd het toch nog droog en hebben we een strandwandeling gemaakt en zelfs, de enige keer deze vakantie, de zon in de zee zien zakken.

Zaterdagmorgen zijn we weer in de auto gestapt en met onze caravan erachter zijn we zo’n 100 km. noordelijker gereden naar camping River, in de buurt van La Spezia. Het was best een toer om op ons stekje te komen, want de wegen naar en op de camping waren erg smal.

We stonden vlak aan de rivier Fiume Magra die 3 km. verder uitkomt in de Golf van Genua. Omdat het weekend was kwamen er veel boten voorbij, richting zee. ’s Middags hebben we een prachtige rit gemaakt naar Cinque Terre. Dit zijn erg hoge bergen met heel kleine dorpjes aan zee en in de bergen, die via heel smalle weggetjes te bereiken zijn.

Op de bergen worden volop druiven verbouwd, die ze nu aan het oogsten waren. Dit gaat niet zo simpel: via een soort mono rail worden de bakken vol druiven naar boven of beneden getransporteerd, waar vandaan ze verder met een 3-wiel wagentje vervoerd worden naar de verwerkingsruimte.

We hebben uren door de bergen gecrost, het was er ongekend mooi. Tegen de avond hebben we het plaatsje Lerici, met een heel gezellige haven, nog bekeken.

 

Zondag wilden we een motorboot huren en de zee op gaan, maar helaas speelde het weer niet erg mee. Dus hebben we weer de auto gepakt en zijn uren aan het crossen geweest, door allerlei bergdorpjes en steeds had je weer uitzicht op zee.Tijdens de rit moesten we nog een keer van de weg af, omdat er een groep van zo’n honderd motoren voorbij kwam.

 

Het is een erg mooie streek en we hadden beslist geen spijt dat we hier nog heen zijn gegaan. (Luciano had ons deze tip gegeven).

Maandagmorgen is het dan tijd voor ons einddoel: Riva del Garda. Tegen tweeën zijn we op camping ”Al Lago”, waar Wim en ik elkaar 34 jaar geleden hebben leren kennen. Het was zo vertrouwd om er weer te zijn, we hebben gelijk allerlei plekjes opgezocht en herinneringen opgehaald.

De campingeigenaars Luciano en Karin zijn er ook nog steeds (ook al heeft hun zoon Sergio het overgenomen) en ook de vader van Luciano, inmiddels 95 jaar oud, leeft nog altijd en gaat nog dagelijks op de fiets naar Riva.

De temperatuur is hier ongeveer gelijk aan Nederland op dit moment: overdag 18 en ’s avonds 12 graden, ook is de wind fris. Maar het is heerlijk hier weer te zijn en we blijven dan ook tot en met zaterdagmorgen, wanneer we weer naar huis terugrijden.

Vandaag, dinsdag, hebben we onze wandelschoenen aangetrokken en zijn de berg Monte Brione opgeklommen.

Er staan verschillende bunkers op de berg, wat Dennis natuurlijk heel interessant vindt en het uitzicht is prachtig.

 

We hebben zelfs een bunker gevonden die niet afgesloten was en met de zaklamp aan hebben we hem van binnen verkend.

 

 ’s Middags hebben we een poosje in de zon gezeten, maar echt lekker is het niet. Tegen de avond zijn we nog het stadje in geweest, Riva ziet er goed verzorgd uit in tegenstelling tot een aantal jaren terug. De weersvoorspelling voor morgen is zonnig, dus we hopen morgen de dag aan, in en op het water door te brengen!

 

Woensdagmorgen was het zonnig, maar de temperatuur kwam niet boven de18 graden. Dennis en ik lagen, met lange broek en vest aan, op het strand en alleen Wim is met de kano, eerst richting Torbole en vervolgens naar Riva gevaren.

Hij is door de oude haven heen gepeddeld en heeft er diverse foto’s gemaakt.

Toen hij terugkwam heeft hij ook nog gezwommen (de temperatuur van het water is 18.3graden), terwijl wij met kippenvel op onze stoelen lagen. ’s Middags hebben we een prachtige tocht met de auto gemaakt.Bij Limone zijn we de bergen in gereden en hebben heel wat smalle weggetjes gehad, steeds hadden we weer een mooi uitzicht over het Gardameer

We zijn ontzettend blij dat we voor de combinatie auto-caravan hebben gekozen en niet voor een camper, want dan hadden we nooit mooie bergtochten kunnen maken, een camper is daar te groot voor en vaak is de motor ook niet krachtig genoeg. Bovendien zijn wij geen echte ”fietsers” (campers hebben vaak een fiets bij zich als vervoersmiddel) en zeker niet in de bergen!

’s Avonds heeft Wim weer heerlijk gekokkereld: o.a. gebakken aubergines en polenta (maisbrood), met een stuk vlees natuurlijk.

Donderdag was het weer bewolkt, we hebben veel gelezen, een wandeling langs het meer gemaakt, richting Riva

’s middags kolonisten gespeeld

en tegen de avond zijn we naar Torbole en Malcesine geweest.

Daarna heeft Dennis ons getrakteerd op een overheerlijke pizza.

Vrijdagmorgen scheen de zon volop en was er ‘s morgens haast geen wind, dus ben ik samen met Wim naar Riva gepeddeld. Ik heb genoten! Vanwege het mooie weer was het vrij druk langs de boulevard en in het stadje zelf.

Vanaf het water bekijk je alles toch heel anders: we zagen spiaggia d’olivi, een gebouw

aan het water waar we vroeger gedanst hebben. We zijn onder bruggetjes door gevaren (waar we 34 jaar geleden een speedbootje huurden om het meer op te gaan)

en overal zaten mensen op terrasjes in het zonnetje. Een boottochtje om niet snel te vergeten. Terug bij de camping hebben we nog even gezwommen, ik was toch al half nat.

Dennis is vervolgens ook nog met de kano richting Riva gevaren.

Daarna kwam helaas al vroeg de wind weer opzetten (de wind waar Riva zo bekend om is en waar al de surfers op afkomen) en zijn we weer bij de caravan gaan zitten. De wind bleef tot ’s avonds laat, wat ongewoon is en ’s nachts heeft het ook nog geregend.

Gelukkig was vanmorgen alles toch droog, want we moeten nu alles goed inpakken, het is namelijk: einde vakantie. We moeten alleen nog ”even” ruim 1100 km. naar het noorden rijden!

Om half elf zijn we vertrokken; we hadden een valse start, want het neuswiel brak zomaar af. Wim heeft hem gewoon helemaal weggehaald en toen konden we toch vertrekken.

Het begin van de reis was schitterend, tussen de bergen door, waar alweer volop sneeuw op ligt,

maar we waren nog maar net in Duitsland toen de ellende begon: file en niet zo’n kleintje ook. We hebben ongeveer 2 km. afgelegd in anderhalf uur en ’s avonds is het alweer vroeg donker, dus kun je niet te lang wachten met het zoeken naar een camping. We hebben er een gevonden vlakbij de snelweg aan een meertje.

Het komt er op neer dat we nog niet eens in Munchen zijn en dat we morgen nog 800 km. moeten rijden, we zijn dus pas heel laat thuis! Niks aan te doen. We hebben in ieder geval een heerlijke vakantie gehad, heel veel gezien en gedaan en de meeste tijd prima weer gehad!

Helaas is het zondag weer raak met files, we staan zeker anderhalf uur stil op de snelweg, vanwege een kettingbotsing. Dus heb ik tijd om een broodje te smeren en koffie te zetten en zelfs de leesboeken komen voor de dag.

Pas om 10 uur ’s avonds komen we thuis aan, we hebben ruim 4900 km. gereden in deze vakantie.