Verslag 1

Ook in 2018 ontvluchten we de Hollandse winter en vliegen we, voor de twaalfde keer,  naar de andere kant van de aardbol, dit keer vergezeld door Dennis. Samen gaan we de komende drie maanden de oostkust van Australië bekijken, eindigend in Melbourne.

Dinsdag 9 januari zijn we met vorst vertrokken vanaf Schiphol en na een tussenstop van twaalf uur in Hongkong (waar we heerlijk geslapen hebben in het Regal Airport Hotel) komen we donderdagmorgen aan in een broeierig warm Cairns, vanwaar we met een taxi naar het huis van mijn zus en zwager in Clifton Beach rijden, waar onze tweepersoons camper gestald staat.

De afgelopen maanden is er vanuit Nederland veel geregeld en zodoende staat er voor Dennis hier al een tweedehands 4×4 auto (Nissan X-trail) klaar met een daktent erop bevestigd. Clary en Rob zijn dit keer thuis en, zoals altijd, is het weerzien gelijk heel gezellig. Nadat we een tijdje bijgepraat hebben gaan we met de auto van Dennis op pad om allerlei dingen te kopen en te regelen: de auto moet nog geregistreerd worden, we hebben een koelkast, opbergbakken en een telefoonkaart nodig, waardoor we uren onderweg zijn. Ondertussen begint de vermoeidheid parten te spelen, dus tegen zessen zijn we terug bij Clary en Rob en vinden het verder wel genoeg voor vandaag. We gaan zo lekker barbecueën en morgen is er weer een dag !!

Verslag 2

Na een vrij onrustige nacht, toe te schrijven aan het temperatuur- en tijdsverschil (het is hier negen uur later dan in Holland), zijn we rond zessen klaar wakker en al vroeg bezig met het verder inrichten van de camper. Tegen negenen komt er iemand van O’Brien (de “carglass” van Australië) om een nieuwe voorruit in onze camper te plaatsen, tijdens onze vorige reis was er een barst in gekomen die steeds groter werd, dus het is tijd voor een nieuwe !

Wim en Dennis gaan de daktent uitvouwen en opbouwen en dat bij een temperatuur van rond de vijfendertig graden, gelukkig kunnen ze regelmatig even het zwembad in plonzen !

’s Middags gaan we weer met de Nissan op pad om nog enkele dingen aan te schaffen en Dennis rijdt ook een stuk in z’n auto.

Ook ’s avonds kruipt hij weer achter het stuur en brengt ons naar de Apres Beach Bar van Clary en Rob in Palm Cove, waar we enkele uren doorbrengen en een prima pizza eten. Ook nu vallen tegen tienen de ogen weer dicht, maar morgen is de jetlag definitief voorbij !

Verslag 3

Omdat het voor Dennis de eerste keer is in Australië willen we hem zoveel mogelijk van het land laten zien, ook al zijn sommige dingen misschien erg toeristisch. Vandaag rijden we via de Kennedy Highway, een tweebaansweg vol S-bochten, naar het in de bergen gelegen kunstenaarsdorpje Kuranda, waar we stoppen bij het RainForeStation Nature Park (RFS). Hier gaan we met een amfibievoertuig uit de Tweede Wereldoorlog door het regenwoud, zowel over land als door het water, terwijl we onderweg uitleg krijgen over de verschillende soorten planten en bomen.

Nadien zien we een show met Aboriginals waarbij de didgeridoo natuurlijk niet mag ontbreken.

Ook proberen we een boemerang terug te laten komen, wat natuurlijk niet lukt, en zien we allerlei Australische dieren.

Nadien rijden we naar het centrum van Kuranda waar, naast vele souvenirwinkels, een overdekte markt is met kunstnijverheid.

Tegen drieën zijn we terug in Clifton Beach waar we eerst verkoeling zoeken in het zwembad, het is vandaag ruim zesendertig graden en zonnig. Tot nu toe boffen we trouwens met het weer: we hebben alleen de dag van aankomst wat regenbuien gehad en verder is het droog, hopelijk blijft dit zo !

Verslag 4

We hebben weer een prachtige (én hete) dag gehad: vandaag zijn we noordelijk gereden over de mooie kustweg (Captain Cook Highway) richting Port Douglas. Dennis zit achter het stuur en is al helemaal gewend aan z’n auto én het links rijden !

Onderweg stoppen we bij Hartley’s Crocodile Adventures, waar je honderden krokodillen ziet in hun natuurlijke omgeving.

We maken een boottocht over de lagoon waar de “crocs” gevoerd worden en ook zien we een show waar deze dieren de verzorgers bijna aanvallen.

We leren alles over de “salti’s” en de “freshwater-crocodiles” en er is een farm waar ze “gekweekt” worden.

Ook hier zijn er koala’s en kangoeroes, dit keer met jong, en allerlei slangen en vogels.

Nadien rijden we verder naar Port Douglas waar we bij een lookout een prachtig zicht hebben over de South Pacific Ocean.

Het is druk op het strand waar de mensen binnen de “stingernetten” zwemmen, om geen risico te lopen door een kleine kwal (jellyfisch), krokodil of haai gebeten te worden.

Tegen zessen zijn we weer thuis, waar we eerst afkoelen in het zwembad en vervolgens weer een heel gezellige avond hebben !

Verslag 5

Om half tien vanmorgen stonden we al bij “the Australian Armour & Artillery museum”, waar meer dan honderd twintig militaire voertuigen uit allerlei landen te bewonderen zijn.

Overal staat duidelijke uitleg bij en ook zijn er helmen, wapens en foto’s te zien.

Ruim een uur later zijn we naar de vlakbij gelegen “Skyrail” gegaan waar we in een gondel zeven en een halve kilometer over het regenwoud zweven.

Onderweg maken we enkele stops en zien onder andere de Barron Falls waar nu niet veel water valt.

Tegen de middag komen we aan in Kuranda en bekijken nu de oude, originele marktjes midden in het regenwoud.

Om twee uur stappen we bij het mooie stationnetje in de  trein van “Kuranda Scenic railway” en gaan in anderhalf uur tijd piepend en krakend over de spoorweg (1891) terug naar het dal, vanwaar we teruggebracht worden naar onze auto.

Het is vandaag weer ruim zesendertig graden en erg broeierig, er wordt dan ook onweer en veel regen verwacht ! Morgen gaan we beginnen aan onze trip door Australië en verlaten we Clary en Rob, het kan wel twee jaar duren voor we elkaar weer zien, maar voor het zelfde geld komen we elkaar over enkele maanden weer tegen !

We hebben in ieder geval heel leuke dagen gehad, nu wordt het tijd om met de camper op pad te gaan en de daktent van Dennis uit te proberen !

Verslag 6

Nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van Clary en Rob rijden we eerst naar een shoppingcentre om een heleboel levensmiddelen in te slaan. Vervolgens gaan we richting Mareeba, maar onderweg nemen we een afslag naar Jaques Coffee Plantation, waar we een heel mooie, duidelijke uitleg krijgen over het hele koffieproces via een film.

Ook wandelen we door de koffieplantages en zien we de machinerieën die gebruikt worden voor het verzorgen, het oogsten en het branden van de bonen.

Daarna rijden we naar Granite Gorge Nature Park, zo’n twaalf kilometer verwijderd van Mareeba, waar we willen overnachten en Dennis voor het eerst in z’n daktent gaat slapen.

Het blijkt een heel leuke kampplaats te zijn waar je mooi kunt wandelen tussen en over de rotsen.

Bij Walleby Rock komen de kleine kangoeroes gewoon naar je toe hippen, ze zijn duidelijk aan mensen gewend.

Wim kookt vanavond voor de eerste keer deze reis en natuurlijk zitten we de hele avond buiten, een prima begin van onze trip !

Verslag 7

Het voelde weer heel vertrouwd in de camper en ook Dennis heeft prima geslapen in z’n tent. In huis hadden we steeds de airco aan, maar nu hebben we met alle ramen open geslapen en was het ook rond de eenentwintig graden. Vannacht begon het te regenen en dat doet het vanmorgen nog steeds, maar onder de luifel blijven we redelijk droog tijdens het ontbijt. Van Rob horen we dat er in Clifton Beach ruim vijfentwintig centimeter regen is gevallen en dat hun zwembad overstroomt, dus we waren daar mooi op tijd weg ! We bevinden ons nu in de Atherton Tablelands, zo’n achthonderd meter boven zeeniveau, waar het altijd koeler is dan aan de kust. Vandaag rijden we naar het oudste plaatsje in dit gebied, Herberton, ontstaan door de winning van tin. Hier bevindt zich een prachtig openlucht museum (“the Historic Village Herberton”) met ruim zestig oude gebouwen en voertuigen.

We verblijven er geruime tijd om alles te bekijken en daarna rijden we naar het vlakbij gelegen “Wild River Caravan Park”, een alternatieve camping waar we weer een leuk plekje vinden.

Het is een stuk afgekoeld (onder de twintig graden !!) en af en toe spettert het een beetje.  Voor het eerst doen we een spelletje én doen we onze vesten aan ! Wat een verschil met gisteren, toen waren we nog helemaal bezweet en was het zesendertig graden, nú zetten we de auto’s zo dat we uit de wind kunnen zitten!

Verslag 8

Vandaag hebben we het gebied van Atherton Tableland verder bekeken en zijn begonnen met een wandeling naar het kratermeer Mount Hypipamee, dat een doorsnee heeft van zestig meter. Vanaf een platform kijk je zestig meter naar beneden in de krater en het water is ook nog eens ruim zeventig meter diep, heel indrukwekkend.

Tevens is er in het Nationale Park een mooie waterval (Dinner Falls) te bekijken.

Het tafelland staat bekend om zijn koele lucht, rijke vulkanische bodem en zware regens en dat laatste hebben we vandaag gemerkt. Regelmatig valt er een flinke bui en wanneer we de Millaa Milla Falls bekijken krijgen we een plensbui over ons heen.

Tussentijds echter schijnt de zon en bij de Malanda Falls kunnen we buiten lunchen.

Nadat we bij Yungaburra de beroemde Curtain Fig Tree hebben bekeken rijden we door naar Lake Tinaroo om een leuke plek te zoeken voor onze “huisjes”.

Het stuwmeer is vrij leeg en overal steken dode bomen uit het water.

Bij Kauri Creek Campground, behorend bij Danbulla State Forest, vinden we een mooie overnachtingsplaats met uitzicht op het water en verder niemand om ons heen, alleen een Kookaburra laat zich zien.

Helaas begint het weer te stortregenen dus spannen we het groene zeil aan de twee luifels om droog te kunnen zitten en een spelletje te kunnen doen.

De hele avond plenst het door, dus we liggen al vroeg op bed !

Verslag 9

We worden vanmorgen al vroeg gewekt door de lachende kookaburra’s waardoor we een lekkere lange dag  voor de boeg hebben.

We vervolgen de onverharde weg langs Lake Tinaroo en net als gisteren  komen we niemand tegen.

Er is van alles te zien onderweg,  eerst stoppen we bij het twintig meter diepe vulkanische Lake Euramoo en even later maken we een rondwandeling door het regenwoud bij de Mobo Creek Crater.

Ook zien we de vijfhonderd jaar oude Cathedral Fig Tree, die er weer anders uit ziet dan de vijgenboom die we gisteren gezien hebben.

Het is oppassen geblazen met dit vochtige weer voor bloedzuigers, we hebben er alle drie al één aan ons been gehad ! Eenmaal terug op de grote weg rijden we, met heel veel bochtwerk, bergafwaarts richting Gordonvale en hoe verder we afdalen hoe warmer en natter het wordt. Vervolgens rijden we een stukje over de Bruce Highway (A1), maar al snel nemen we bij Babinda de afslag naar “The Boulders”.

Nadat we hier een wandeling langs de, door water, gladgeslepen rotsen hebben gemaakt, zijn we verhit en nemen een heel verkoelende duik in de kristalheldere bergrivier.

Daarna is het nog zo’n twintig kilometer rijden naar onze overnachtingsplaats: Bramston Beach Campground, pal aan zee gelegen.

Helaas begint het weer te stortregenen en wordt het groene zeil weer tussen de campers vastgemaakt, waardoor we een prima, ruime plek hebben om te zitten.

De rest van de dag vermaken we ons met een spelletje, lekker eten en drinken. We zijn nu al zo vaak in Australië geweest en toch hebben we de afgelopen dagen veel nieuwe dingen gezien, we zijn hier nog lang niet uitgekeken !

Verslag 10

Onze kleinzoons Stijn en Ruben, inmiddels bijna twee jaar oud, groeien als kool en beginnen nu allerlei woordjes te zeggen. Regelmatig krijgen we filmpjes en foto’s opgestuurd en gisteren stonden ze, omdat ze in de supermarkt moesten zijn, ineens bij onze voordeur. Helaas waren opa, oma en oom Dennis niet thuis !

Vanmorgen zijn we eerst naar het Wooroonooran N.P. gereden waar zich de Josephine Falls bevinden, vanwege de vele regen van de laatste dagen viel er flink wat water naar beneden.

Nadat we in Innisfall onze voorraden aangevuld hebben gaan we naar Etty Bay, een plekje aan zee waar we zestien jaar terug met de tent gekampeerd hebben. Nadat we er aan zee onze net gekochte garnalen opeten besluiten we vandaag  niet verder te reizen maar hier ons kamp op te slaan.

Er ligt een groot stingernet in zee en Dennis verblijft geruime tijd in het warme zeewater.

Net als de vorige keer komt er ineens een kasuaris voorbij wandelen, dit is de enige plek waar we er ooit één in de vrije natuur hebben gezien !

Uit voorzorg wordt het groene doek weer gespannen en dit is ook nodig want in de loop van de middag begint het vanuit zee te stormen en te regenen, koud is het echter totaal niet met achtentwintig graden ! Gelukkig is het na enkele uren weer droog en kunnen we weer genieten van ons mooie uitzicht.

Evenals gisteren horen we constant het geruis van de rollende golven, dat wordt straks weer heerlijk slapen !

Verslag 11

Vanmorgen hoorden we ineens iets ritselen vlakbij de camper en even later kwamen er twee kasuarissen uit de struiken tevoorschijn die rustig naar het strand liepen.

Een uurtje later kwamen ze terugwandelen en gingen weer het bos in.

Op weg naar onze volgende bestemming zagen we nog een kasuaris vlak langs de weg !! In Mourilyan staat het Australian Sugar Industry Museum en omdat er in Queensland heel veel suikerrietvelden zijn, wilden we hier iets meer over weten.

Het blijkt dat Australië één van de wereldleiders is in de suikerrietindustrie (alleen Brazilië en Thailand zijn groter) en tachtig procent van de ruwe suiker wordt geëxporteerd. Er zijn ongeveer vier duizend bedrijven die het produceren en vierentwintig suikerfabrieken, hoofdzakelijk langs de kust van Queensland, hier is het warm en vochtig.

Wanneer we naar het Paronella Park rijden komen we weer langs veel suikerrietvelden afgewisseld met bananenplantages.

Het Paronella Park is niet nieuw voor ons (we zijn er afgelopen jaar nog geweest en hadden daarom gratis toegang), maar we wilden het Dennis graag laten zien. De Spanjaard José Paronella wilde een droom verwezenlijken door een kasteel te bouwen met allerlei attracties daaromheen. In 1935 werd het park voor publiek geopend maar, na veel tegenslag, in 1979 weer gesloten.  Het hele complex raakte in verval maar gelukkig was er een echtpaar dat het park weer nieuw leven inblies en met veel vrijwilligers draait het tegenwoordig weer, al moet er nog veel hersteld worden.

Net als vorig jaar is het er weer erg broeierig, we zitten immers in het regenwoud, en al mogen we er voor noppes kamperen, we besluiten toch verder te trekken. Na een rit van zo’n negentig kilometer komen we uit bij Tully Gorge in het gelijknamige Nationale Park. Hier bevindt zich de snelstromende Tully River en al staan er borden dat er krokodillen aanwezig kunnen zijn, toch nemen Wim en Dennis een duik in het verkoelende water. Er waren ook enkele locals in de rivier en zij verzekerden ons dat je er veilig kon zwemmen !

Er is ook een kampplaats in het park dus blijven we hier overnachten, voor vandaag hebben we genoeg gereden !

Verslag 12

We waren de enigen die overnacht hebben aan de, bij rafters geliefde, Tully River, alleen enkele prachtige vlinders, waaronder de felblauwe Ulysses Butterfly, fladderden rond. Ook waren er heel veel vervelende steekvliegen, tijd om te vertrekken dus ! We rijden de vijftig kilometer terug naar de kustplaats Tully, die regelmatig onder water staat door overstromingen. De laars geeft de hoeveelheid regen aan die in 1950 gevallen is: 7,9 meter, een Australisch record.

Net voorbij de plaats Cardwell nemen we de afslag naar de “Five Mile Swimming Hole”, waar we even afkoelen in het heldere water van de kreek.

Nadat we zo’n honderd kilometer afgelegd hebben over de Bruce Highway verlaten we de snelweg weer om de Jourama Falls te gaan bekijken, gelegen in het Paluma Range N.P..

In het park vinden we een prachtige spot om te picknicken, pal aan een meertje vol schildpadjes.

Na nog een half uurtje rijden komen we aan bij Balgal Beach, een plaats waar we al eerder gekampeerd hebben. We kunnen onze auto’s op een mooie plek zetten met uitzicht op zee en voor de tweede keer vandaag gaan Dennis en ik het water in.

Gelukkig komt er een heerlijk briesje uit zee, dat hebben we wel nodig ! We maken een strandwandeling en besluiten hier twee dagen te blijven staan, morgen (23 januari) is Dennis namelijk jarig en dit is een leuke plek om dat te vieren !!

Verslag 13

We maken er vandaag op Dennis z’n verjaardag een gezellige, maar rustige dag van. (Alleen vanmorgen vroeg kwamen ze van gemeentewerken enkele takken afzagen en gelijk versnipperen !)

We doen heel wat spelletjes, er wordt gezwommen, gevist en veel gegeten en gedronken.

Hij krijgt van ons een origineel Australisch cadeau: een krokodillenleren riem, waar hij heel wat jaren plezier van kan hebben (hij is op de groei gekocht !!) en ook komen er veel mailtjes binnen met felicitaties.

De hele dag is het droog en regelmatig schijnt de zon (we kunnen nu eindelijk onze zonnepanelen gebruiken), de temperatuur ligt rond de dertig graden en gelukkig waait er weer een verkoelend windje.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en zo heeft Dennis een echte “Aussie birthday” !

Verslag 14

Het heeft vannacht flink geregend en ook wanneer we op de pont staan van Townsville naar Magnetic Island houden we het niet droog.

Het eiland kreeg zijn naam van kapitein Cook, die problemen had met zijn kompas toen hij hier in 1770 langs zeilde en besloot dat het eiland magnetisch moest zijn, niemand had hier later nog kompasproblemen, maar de naam bleef. Als we vijfendertig minuten later op Magnetic Island aankomen is het droog en dit blijft gelukkig zo, wel is het weer erg benauwd warm.

Er is maar één plek op het eiland waar je kunt kamperen: Bungalow Bay Koala Village, een backpackers resort met bungalows, vlakbij de baai Horseshoe Bay (helaas mag je hier niet wild kamperen !). Nadat we ons geïnstalleerd hebben wandelen we eerst naar de zee om af te koelen.

 

 

Wanneer we hier van terugkomen is het net voedertijd voor de parkieten, iets wat we wel even willen zien.

Verder doen we het rustig aan, er is een zwembad op de kampplaats en natuurlijk doen we weer een spelletje Carcassonne, morgen gaan we het eiland verder bekijken !

(’s Avonds komen de wallabies tevoorschijn en ook zien we de eerste possum,

al kregen we hem niet goed op de foto !)

Verslag 15

We waren vanmorgen al vroeg actief: er is een prachtige wandelroute in de buurt van onze kampplaats “the Forts Walk” genaamd, waar we met de auto van Dennis heenrijden. In de Tweede Wereldoorlog zijn hier bunkers geplaatst vanwege de Japanse dreiging, er is echter nooit gevochten in Australië.

De restanten van de verdedigingswerken zijn te bekijken tijdens een vier kilometer lange wandeling.

Ook moeten hier “wilde” koala’s huizen, maar we zijn al bijna (teleurgesteld) terug bij de auto wanneer we er toch één spotten !

Onderweg worden we enkele keren verrast door een regenbui, Magnetic Island heeft  zo’n drie honderd dagen zonnig weer per jaar, wij hebben helaas pech en krijgen vandaag heel wat regen over ons heen. Het eiland heeft een oppervlakte van tweeënvijftig vierkante kilometer en de helft hiervan in Nationaal Park, overal zijn mooie stranden, maar die zien er nu niet zo uitnodigend uit.

We verkennen alle wegen en rijden de onverharde weg naar West Point, waar Dennis regelmatig door een “dip” vol water moet rijden. Voor tweeën zijn we terug bij de kampplaats en relaxen de rest van de dag. Ik gebruik nog even een wasmachine plus -droger, want door het natte weer van de laatste dagen begint alles te ruiken en blijft vochtig. Tegen de avond zien we ineens enkele vleermuizen overvliegen, ze blijven rondcirkelen met hun vleugels wijd uit, een prachtig gezicht.

Ondertussen laten de kookaburra’s zich ook horen en is er een “curly” heel waakzaam, omdat z’n vrouwtje op twee eieren zit te broeden.

We hebben ons echt niet verveeld, er is van alles te zien op Magnetic Island !

Verslag 16

Vannacht kwam de regen weer met bakken uit de lucht, we werden er zelfs wakker van ! Gelukkig is het vandaag wel mooi weer, want het is Australia Day (de geboortedag van de Natie) en de meeste mensen zijn vrij, iets wat goed te merken is aan de drukte op de pont richting het eiland.

Wij gaan weer naar het vaste land en tijdens de overtocht zitten we lekker buiten in de wind, waardoor niemand last heeft van zeeziekte.

We rijden niet ver vandaag en komen tegen tweeën aan bij Bowling Green Bay N.P., waar weer een plek is waar je kunt zwemmen, anders dan de naam doet vermoeden komen er geen krokodillen voor in de “Alligator Creek”.

Ook hier is het weer druk met dagjesmensen en zelfs de kampplaats staat redelijk vol. We zitten weer tot laat in de avond buiten,  in de camper is het veel te warm om te slapen (28 graden !) ook al hebben we alles open staan !

Verslag 17

We hadden vanmorgen een probleem waardoor we niet konden vertrekken: tijdens het afbreken van de tent kwam er een stukje stof muurvast tussen de rits van de tenthoes te zitten en de enige manier om dit los te krijgen was het met de schaar af te knippen. Gelukkig is de rits nog heel en was de stof niet van de tent zelf, maar van een beschermingsdoek. Eenmaal op de volgende kampplek heeft Wim het gat weer gerepareerd !

We hebben vandaag kilometers gemaakt, om precies te zijn driehonderd vijfentachtig kilometer, waarvan een groot gedeelte over de hoofdweg. Na Townsville krijg je een lange tijd een vrij saaie omgeving, alleen de Whitsundays zijn interessant, maar daar zijn we al diverse keren geweest en Dennis houdt niet zo van snorkelen en lange tijd varen op een boot. Bovendien zitten we nu in het verkeerde seizoen met de kwalletjes en onverwachtse regenbuien ! We laten Airlie Beach dus links liggen en gaan door naar Eungella N.P., waar we in de loop van de middag aankomen bij Platypus Bushcamp, gelegen vlakbij de Finch Hatton Gorge.

Twee jaar terug zijn we hier ook geweest en vonden het een heel leuke, aparte kampplaats midden in het regenwoud.

Ons plekje is nog mooier dan vorige keer, pal een de rivier en nadat we alles opgebouwd hebben gaan we eerst zwemmen in de prachtige kreek.

Het sanitair is heel apart, je doucht met uitzicht op de rainforest en ook de wasbakken zijn gewoon buiten.

Er is een vijver waar de platypus in leeft en vorige keer hebben we hier uren zitten turen in het water, nu zijn we met vijf minuten weer weg, volgens mij zitten ze hier helemaal niet, bovendien hebben we ze in Tasmanië verschillende keren gezien.

Het geluid van de klaterende rivier zo pal naast ons is erg relaxed én slaapverwekkend !

Verslag 18

We zijn vanmorgen begonnen met een vijf kilometer lange wandeling naar de Finch Hatton Gorge, behorend bij het Eungulla N.P., je komt uit bij een prachtige waterval (Araluen Cascades) waar ook gezwommen kan worden.

Dit keer hadden we onze zwemkleding niet meegenomen, maar we waren toch nat tegen de tijd dat we aankwamen, de luchtvochtigheid is rond de tachtig procent en dat bij dertig graden Celsius ! Nadien gaan we de rest van het park verkennen, vaak over onverharde wegen en soms door water !

We komen via veel S-bochten bij het hooggelegen Eungella, waar zich vlakbij de Broken River bevindt.

Dit is één van de weinige plaatsen in Australië waar het vogelbekdier (platypus) in de schemering tevoorschijn komt. Er is ook een kampplaats: Broken River Bush camp en hier gaan we overnachten.

Verschillende keren lopen we langs de rivier om te zoeken naar een platypus en tegen de avond hebben we geluk en zien we er enkele, al komen ze elke keer maar een paar seconden boven water.

Dennis boft dat hij al zoveel Australische dieren heeft gezien, sommigen kom je maar heel zelden tegen zoals de “cassowary” en de  “platypus” !

Verslag 19

Omdat Eungella nogal hoog ligt koelde het gisteravond aardig af, sinds lange tijd hebben we weer een vest aan en slaan we ’s nachts het dekbed over ons heen. Terwijl we vanmorgen het dal weer inrijden voel je het steeds warmer worden en al snel ligt de temperatuur rond de dertig graden.

Ons eerste doel is een supermarkt in Mackay, we zijn door al onze voorraden heen, we hebben alleen nog bier en wijn !! (Wél heel belangrijk !). Achterin de auto van Dennis staat een zevenenveertig liter grote, goed isolerende koelbox, waar we om de twee of drie dagen een zak ijsblokjes ingooien (onderin zit een tap om het gesmolten water af te voeren) en ook deze heeft dringend koeling nodig !

Nadien rijden we nog zo’n honderd kilometer naar Carmila Campground, een favoriete plek, pal aan zee, waar we al diverse keren gestaan hebben. Wanneer we tegen tweeën aankomen is het eb, maar er komt wel een verkoelende bries vanaf het water.

We hebben een rustige middag: we lezen wat, doen een spelletje, de haren van beide mannen worden gekortwiekt en om af te koelen gebruiken we onze eigen douche.

Dennis is de kok vandaag dus Wim heeft vrij af, al met al hebben we een heerlijke, relaxte, maar zeer afwisselende reis !

Verslag 20

We hebben vandaag ruim drie honderd kilometer gereden, maar eigenlijk was de route nog zo’n honderd vijftig kilometer langer. Nadat we een stuk over de Bruce Highway hebben afgelegd tot aan Ogmore, wilde ik een binnenweg nemen naar Duaringa (zodat we niet helemaal via Rockhampton hoefden te gaan), maar ons navigatiesysteem kende de weg niet. Het bleek een privéweg te zijn dwars door veeteelt gebied en we moesten toestemming vragen om erdoorheen te rijden, hetgeen geen enkel probleem was.

We rijden honderd en twintig kilometer over onverharde weg waarbij we heel wat keren door een droge “floodway” rijden en door “dip”s en “grid”s. (Vrij vertaald: stukken weg die onder water kunnen staan, kuilen in de weg en roosters die er voor zorgen dat het vee op eigen terrein blijft !) We laten Dennis voorop rijden zodat hij niet in het stof rijdt van de camper, iets wat gegarandeerd gebeurt wanneer je over deze gravelroads rijdt.

Natuurlijk is dit veel mooier rijden dan over gewone wegen ondanks het stof en de hitte (achtendertig graden geeft de meter aan !)

Vanaf Duaringa rijden we verder het binnenland in om iets voorbij Dingo de afslag te nemen naar Blackdown Tableland N.P., waar een prachtig zandstenen plateau zeshonderd meter boven de vlakte uit rijst.

(De kangoeroes en koeien staan ons al op te wachten !)

Nadat we bij de Horseshoe Lookout even gestopt zijn gaan we door naar de enige kampplaats in het park: Munall Campground, waar we weer als enigen overnachten.

Er liggen wat boomstammetjes en Wim leeft zich uit met de kloofbijl, of we dit hout vanavond nog gebruiken is even afwachten, want in de verte rommelt het, dus misschien krijgen we straks een flinke onweersbui over ons heen !

Verslag 21

Het onweer zette gisteren niet door, wel kregen we een staartje mee van de regen die erbij hoort. Het kampvuur verviel dus, al was dit nu wel lekker geweest want het koelt hier ’s avonds flink af.

Vanmorgen zijn we eerst in Blackdown Tableland N.P.  richting  “rainbowwater” gereden waar een waterval en een poel om in te zwemmen moet zijn. Halverwege de route blokkeert een grote omgevallen boom de weg, zodat we echt niet verder kunnen.

Omdat het nog zo’n vijf kilometer rijden en daarna nog twee kilometer wandelen is naar de kreek (waar misschien niet eens water in zit !) keren we om en gaan verder met een vijfentwintig kilometer lange 4×4 wheel track door het park.

In het begin lijkt het een vrij simpele weg maar daarna wordt het ruiger met veel rotsen en hellingen.

Er wordt aardig wat van de auto’s gevergd en ook de chauffeurs moeten hun stuurmanskunst flink gebruiken, maar ze komen er zonder brokken vanaf.

Dennis vindt het, al net als z’n vader, kicken en wil dit wel vaker doen !!

(Je moet soms aardig wat moeite doen om een verslag te verzenden !)

 

Tegen tweeën zijn we terug bij de kampplaats en besluiten hier nog een overnachting te maken. Dit keer zijn er geen dreigende luchten dus volgt er vanavond een herkansing voor een kampvuur !

Verslag 22

Vandaag zijn we voor het eerst afgeweken van de planning, die ik thuis al had gemaakt en achteraf gezien hadden we dit beter niet kunnen doen. In plaats van  richting de kust te gaan vanaf het park, zijn we nog verder het binnenland ingereden, naar de plaats Blackwater, de “kolen” hoofdstad van Queensland.

Hier wilden we een “mijntoer” maken bij het Blackwater International Coal Centre, maar helaas werd die, deze tijd van het jaar, alleen op dinsdag gegeven.

We verblijven een tijdje in het bijbehorende museum, waar het “airco-koel” is en rijden dan door naar Emerald, waar een mooi oud treinstation moet zijn. Deze is helemaal niet zo bijzonder, in Kuranda was het stationnetje veel leuker !

We duiken een overdekt, koel winkelcentrum in, want buiten is het inmiddels veertig graden ! We halen er bier en ijsblokjes en ook kan ik zo terecht bij een kapsalon, iets wat tijd werd. Nog verder landinwaarts bevinden zich velden waar je naar saffieren kunt zoeken, maar daar is het nu écht te heet voor.

(Onderweg komen we langs katoenplantages en ook zien we vrachtwagens vol geoogste katoen.)

Wij buigen af en rijden via Springsure, Rolleston naar Moura, waar we tegen zessen aankomen bij Moura Apex River Park, een picknickplaats aan de Dawson River. Twee dagen terug hebben we, een stuk noordelijker, aan dezelfde rivier tussen de middag gegeten.

We vinden een mooi plekje pal aan het water en hebben eindelijk tijd voor een ijskoud biertje !

Het weer is een beetje onstabiel: het flitst regelmatig en er zijn windstoten. Net boven onze camper hangt een losse tak, uit voorzorg heeft Wim de motorkap en het voorraam afgedekt, we hebben pas een nieuwe voorruit en deze wordt maar eens in de twee jaar door de verzekering vergoed !

Verslag 23

Nadat we vanmorgen in Biloela weer voor vier dagen boodschappen hebben gedaan rijden we richting Monto, waar we net voor de plaats een afslag nemen naar Cania Gorge N.P..

Hier maken we een mooie wandeling naar twee grotten: de “Dragon Cave” en de “Bloodwood Cave”, in de laatste zien we enkele prachtige vlinders die in de grot leven.

Het is heel ander weer dan gisteren: zo’n vijftien graden koeler en het regent regelmatig.

Vanaf Monto rijden we grotendeels over onverharde binnenwegen naar de kust, we willen namelijk weer naar Eurimbula N.P., een plek pal aan zee, waar we al twee keer eerder geweest zijn. Alleen toen hadden we prachtig weer, nu regent het en voor morgen wordt er nog veel meer neerslag verwacht ! We rijden vijftien kilometer onverhard, door plassen en door zand, dan weer over een “wasbord” of door regenwoud en de weg wordt steeds smaller.

Pas na zessen komen we aan op een lege kampplaats waar we de plekjes voor het uitkiezen hebben. Het duurt even voor we goed staan (er staan enkele bomen in de weg !) en het is al helemaal donker voor we klaar zijn, maar we zijn heel tevreden met onze plaats. We blijven hier twee nachten staan, dus morgen maken we er een rustdag van !

Verslag 24

Zoals voorspeld heeft het de hele dag geregend en ook voor morgen zijn de verwachtingen slecht, maar waar we nu ook staan, overal word je nat ! We hebben hier in ieder geval een mooi uitzicht op het water en we zitten droog onder de luifels met het groene zeil eraan gespannen.

We zijn nog steeds de enigen op de kampplaats (niemand is verder zo gek om met dit weer te kamperen !), wel krijgen we bezoek van enkele kangoeroes.

Net als de andere keren dat we hier stonden komt er een amfibievoertuig met toeristen langs, dit keer zelfs twee tegelijkertijd !

We vermaken ons met spelletjes en een leesboek, we doen zelfs onze vesten weer eens aan (wat een verschil met twee dagen terug !) en een glas whisky moet ons inwendig verwarmen ! Ook dit is Australië !!

Verslag 25

We staan nog steeds (als enigen) op de kampplaats Eurimbula Creek, af en toe komt er een visser langs, maar niemand blijft lang. Gisteravond kregen we wel visite van enkele bandicoots, deze dieren lijken op een grote rat, maar zijn meer verwant aan het konijn.

Het regent vandaag (zondag 4 februari) een stuk minder dan gisteren, maar de zon hebben we hier nog niet gezien. Wim en Dennis hebben een tijdje gevist, maar helaas totaal geen beet gehad.

De kustlijn kalft steeds verder af, met vloed is de zee maar enkele meters van ons vandaan en het plekje waar we vorig jaar stonden is met hoogtij onder water.

We hebben, evenals gisteren, de motor van de auto een tijdje laten draaien, de zonnepanelen doen nu niet veel ! Inmiddels begint alles vochtig te worden, zelfs het bed voelt klam aan, hopelijk komt morgen de beloofde zon en zien we het plekje eindelijk zoals we het graag willen !

Verslag 26

De zon schijnt weer en gelijk ziet alles er heel anders uit: de guanna’s laten zich weer zien en ook de krabbetjes komen uit hun hol.

Het groene zeil kan afgebroken worden en maakt plaats voor een extra luifel tegen de felle zonnestralen.

Ook geven we de auto’s een schoonmaakbeurt en laten we alles goed drogen. Wim en Dennis werpen hun hengel weer een keer uit, maar het is maar goed dat we voldoende eten bij ons hebben, want de vissen willen niet bijten.

Na drie dagen hebben we aardig wat afval, dus Wim verbrandt een groot gedeelte ervan !

Natuurlijk doen we ook vandaag enkele spelletjes en gebruiken we de E-reader, maar het is nu ook prima weer voor een strandwandeling, bij eb hebben we een gigantisch groot zandstrand voor ons liggen.

Tegen de avond zien we de zon ondergaan, altijd weer apart aan de oostkant van Australië. We zijn blij dat we nog een dag gebleven zijn, nu ziet het plekje er weer paradijselijk uit !

Verslag 27

Vanmorgen hebben we dan toch ons prachtige plekje verlaten en zijn via de vijftien kilometer lange bosweg teruggereden naar de bewoonde wereld.

In Agnes Water vullen we onze voorraden weer aan en rijden dan, via een omweg naar Deepwater N.P.. Onze accu is de laatste dagen zover leeg getrokken dat we deze door  een flinke rit weer op peil willen krijgen. Tegen half twee arriveren we, nadat we weer door flink wat water moeten rijden (iets wat de mannen alleen maar leuk vinden !), bij Wreck Rock Campground.

Hier vinden we een ruime, schaduwrijke plek voor onze auto’s, helaas hebben we hier geen uitzicht op zee, deze ligt op enkele minuten afstand lopen van de camper.

Aan het eind van de middag gaat Dennis de zee in, je hebt hier geen last meer van kwalletjes, wel zijn er veel rotsen in het water.

Later gaat de barbecue aan en zitten we weer tot bedtijd heerlijk buiten !

Verslag 28

(We doen altijd een dekseltje op ons glas om vliegjes in de wijn te vermijden, maar op een dorstige spin hadden we niet gerekend !)

We waren gisteravond voor het eerst vergeten de vuilnis op te bergen en prompt was het vanmorgen één grote puinhoop, waarschijnlijk veroorzaakt door een possum of een bushturkey.

Vandaag zijn we richting Bundaberg gereden, om naar het Mon Repos Conservation Park te gaan, hier bevindt zich één van de belangrijkste en toegankelijkste schildpadkolonies op het Australische vasteland. Maar toen we tegen de middag door Bundaberg reden zag Wim een Nissan-garage en omdat Dennis vanaf het begin van de reis problemen heeft met z’n airconditioning zijn we hier gestopt om iets te regelen.

Het komt erop neer dat we daarna eerst naar een camping zijn gegaan (Bargara Beach Caravan Park), daar wat gegeten hebben en vervolgens zijn Wim en Dennis teruggereden naar de garage, waar nieuwe filters geplaatst zijn, deze waren extreem vuil en in slechte staat. Ondertussen had ik tijd om drie wasmachines vol te stoppen en daarna alles te laten drogen. Er staat vandaag een harde wind, ideaal voor de was, maar soms waaide het zo hard dat ik achter de was aan kon hollen, het vloog gewoon van de waslijn ! Tegen half vijf komen de mannen weer terug (de airco doet het weer prima !) en ben ik nét klaar met de was, het heeft nu geen zin meer om naar schildpadden te gaan kijken, morgen is er weer een dag !

Verslag 29

We hebben weer een leuke, afwisselende dag gehad. Nadat we de camping, waar we alle faciliteiten goed hebben benut (alle was is schoon, de elektronica is weer opgeladen, we hebben nieuwe ijsklonten én onze gasfles is weer gevuld !),

verlaten hebben gaan we eerst naar Mon Repos, de plek waar veel schildpadden hun eieren leggen en waar hun jongen (hatchlings) hun weg naar de zee vinden, iets wat deze tijd van het jaar gebeurt.

Helaas is er vanmorgen niets bijzonders te zien, het meeste speelt zich af na zonsondergang.

(We moeten het doen met enkele foto’s van het “turtlecentre”).

We zien stukjes strand waar eieren moeten liggen maar dat is ook alles. We zijn blij dat we gisteravond niet met een toer zijn meegegaan: er zijn in vier uur tijd maar zes hatchlings gezien, terwijl er een harde wind stond én er enkele regenbuien geweest zijn ! Wij hebben gezellig een spelletje gedaan op de camping.

We vervolgen onze weg naar de suikerstad Bundaberg, waar de bestverkopende sterkedrank van Australië vandaan komt: Bundabergrum (Bundy).

Bij de distilleerderij maken we een toer mét een proeverij erbij en na afloop kopen we natuurlijk enkele flessen speciale rum. Het blijkt dat hun drank vorig jaar als ’s werelds beste rum gekwalificeerd is !

Daarna rijden we richting Woodgate waar we via een zanderige track uitkomen bij Burrum Coast N.P..

We bevinden ons nog steeds in de staat Queensland en elke keer wanneer we willen kamperen in een Nationaal Park moeten we contact opnemen met de “Queensland Government”. (Je kunt niet meer zoals jaren terug geld in een envelop stoppen en in een bus deponeren !). Wij doen dit telefonisch en krijgen dan een boekingsnummer en betalen vervolgens met de visakaart elke keer 19,05 dollar (wat neerkomt op vier euro per persoon !) Vervolgens doe je een label met je gegevens aan je tent of luifel, zodat de ranger kan zien dat je betaald hebt. Ook nu vinden we weer een leuke plek in het park, waar verder niemand staat, vlakbij de zee.

En terwijl Dennis het water induikt en Wim z’n hengel uitwerpt, maak ik een lange strandwandeling, waar ik de hele tijd geen mens tegen kom, probeer dat maar eens in Holland !

Verslag 30

We hebben vandaag ruim twee honderd kilometer afgelegd, beginnend bij de zandtrack vanaf Burrum Coast N.P.. Daarna zijn we via Maryborough naar de punt van Tin Can Bay gereden, waar elke morgen de dolfijnen gevoerd worden. Ik had hier eigenlijk willen overnachten om deze dieren ’s morgens te kunnen zien, maar er was alleen een camping midden in het plaatsje en daar wilden we echt niet staan.

Nadat we aan het water gepicknickt hebben kijken we nog even of er overdag ook dolfijnen zijn, maar helaas, deze slimme dieren  zwemmen nu ergens anders !

We rijden richting Rainbow Beach en nemen daar een zestien kilometer lange track dwars door Cooloola Recreation Area, behorend bij Great Sandy N.P. en komen uit bij Freshwater camping area.

Deze plek ligt jammer genoeg niet direct aan zee en wanneer we na een kwartiertje  wandelen bij het water aankomen liggen er allemaal kwalletjes op het strand, hier gaan we dus echt niet de zee in !

We houden het bij een koude douche (heerlijk !!) op de kampplaats. Het is nog steeds prima weer, rond de dertig graden en weer zitten we de hele avond in hemdje en korte broek buiten !

Verslag 31

Je kunt goed merken dat het weekend is (zaterdag 10 februari), want we krijgen heel wat tegenliggers op de track terug naar de verharde weg richting Rainbow Beach, het is er nog drukker dan op de snelweg !

Eenmaal in de plaats Rainbow Beach rijden we het strand op en constateren dat het snel vloed wordt. We zijn blij dat we niet via het strand teruggereden zijn vanaf de kampplaats, iets wat wel mogelijk was, want dan waren we verrast door het hoge water, wat bij andere auto’s te zien is.

Vanwege het prachtige weer is het ons te druk op het strand en rijden wij eerst naar “Carlo Sandblow”, waar een mooi uitkijkpunt is, om vervolgens richting Gympie te gaan om boodschappen te doen.

Daarna rijden we via Cooroy, Belli Park en Kenilworth een stukje landinwaarts naar Charlie Moreland Campground (Imbil State Forest), waar we in de loop van de middag aankomen en ook hier is het druk met kamperende Australiërs vanwege het weekend. Er stroomt een riviertje langs de kampplaats en Dennis en ik gaan er nog even in, maar echt verkoelend is het niet.

Het is inmiddels acht uur ’s avonds en nog altijd rond de vijfentwintig graden, we gaan een warme nacht tegemoet !

Verslag 32

We hadden gisteravond een prachtige heldere sterrenhemel waardoor het afkoelde naar zo’n twintig graden, vanmorgen tegen negenen was het echter alweer dertig graden Celsius ! Vandaag bekijken we “the Mary Valley”, via de Blackhall Range Tourist Drive, met onder andere de dorpjes Mapleton, Montville en Maleny, stuk voor stuk leuke toeristische plekjes.

Ook maken we enkele korte wandelingen zoals de “Fig tree walk” en de Mapleton Falls walk, maar al snel hebben we een natte rug van de hitte !

Tegen drieën zijn we bij de Glass House Mountains, de thermometer geeft inmiddels  zesendertig graden aan, tijd om af te koelen !

We vinden via “Wiki Camps” een kampplaats bij Bushy Brown Woodford Waterski en daar zijn twee meertjes waarin gezwommen kan worden.

Echt verfrissend is het water niet, dat doet de koude douche erna wel, maar dan komt er storm opzetten met onweer waarna het weer behaaglijk wordt met ruim twintig graden. We hebben vandaag de overtocht geboekt naar onze favoriete plek: Moreton Island. Dinsdagmorgen om half negen varen we vanuit de haven van Brisbane in anderhalf uur tijd naar het zandeiland en de week erop dinsdag keren we ’s middags weer terug, dus morgen hebben we de tijd om de laatste honderd kilometer naar Brisbane af te leggen en voorbereidingen te treffen, want op het eiland zelf is weinig te koop.  We hebben er weer zin in !

Verslag 33

Zoals gezegd moesten we vandaag allerlei dingen regelen: uitgebreid boodschappen doen voor acht dagen, zorgen dat we genoeg water en brandstof bij ons hebben en dat alles zoveel mogelijk opgeladen is. Dit keer kopen we bij de supermarkt wat extra blikvoer, want voor ruim een week verse groenten meenemen lukt niet: te weinig ruimte en door de warmte gaat het overstuur ! Nadien rijden we richting de stad Brisbane over drukke vierbaanswegen en vervolgens dwars door het centrum, niets voor ons.

Tegen enen komen we aan bij Thorneside Mobile Home Park, een camping met hoofdzakelijk vaste bewoners, maar slechts een half uur rijden vanaf de “Port of Brisbane” waar we morgenvroeg tegen half acht moeten zijn. We krijgen een plekje toegewezen met veel schaduw en gelukkig staat er wat wind.

Ik draai nog even een paar wasjes en ook krijgt de auto van Dennis een schoonmaakbeurt. Er is een klein zwembad op de camping en de mannen gaan er nog even in, maar weer is het soepwater. Ik neem niet eens meer de moeite om m’n badpak aan te trekken, de plantenspuit voldoet beter !

Morgen moeten we vroeg op, maar dat is geen probleem: we gaan meestal al tegen tienen naar bed en worden wakker zodra de zon opkomt !

Verslag 34

Toen wij vorig jaar op Moreton Island waren zeiden we dat het jaren kon duren voor we er weer terug zouden komen, we hadden plannen om via het noorden Australië rond te trekken, maar plannen zijn er om te veranderen en nu zijn we hier, samen met Dennis, binnen het jaar weer !

(Wim laat wat lucht uit de banden lopen, zodat je met zand rijden meer grip hebt !)

Vanmorgen op de boot kregen we een flinke plensbui over ons heen, maar voor we op het eiland aankomen was het droog en al snel kwam de zon ook weer tevoorschijn.

Op een eiland ben je erg afhankelijk van het getij en bij aankomst was het net vloed geweest en daarom zijn we eerst naar de vlakbij gelegen “Wrecks” gereden, een populaire plek voor ééndags-toeristen. Hier kan je snorkelen, kanoën, zwemmen, vissen of lui in de zon liggen !

Er komt een schildpad langs zwemmen, af en toe komt z’n kop even boven water. Nadat we er ons “tweede” ontbijt genuttigd hebben (we waren vanmorgen al voor zessen actief !) is het water voldoende gezakt om het eiland verder te verkennen.

We rijden noordwaarts over het strand en daar gaat Dennis iets te snel door een kreek waardoor de (kunststof) achterkant van z’n auto omhoog klapt en deze barst. (Wim repareert dit later weer !).

Net voorbij “Yellow Path” kunnen we niet verder, waar we vorig jaar nog door konden gaan tot de “Champagne Pools” is het strand nu afgebrokkeld en niet meer geschikt om over te rijden.  We stoppen hier voor een picknick en gaan daarna richting de oudste vuurtoren van Queensland (1857) en vanaf dit hoge punt zien we dat er een grote brand gaande is op het eiland.

We rijden via dezelfde weg terug, onderweg verliest Dennis een kunststof beschermingskap die aan de voorkant onder de auto zit (we hebben hem nog en ook deze kan Wim weer bevestigen), en zoeken aan de westkant tussen de plaatsjes (met misschien tien inwoners) Bulwer en Cowan Cowan een kampspot met uitzicht op zee.

Bij aankomst zijn we alle drie verhit en nadat we onze onderkomens opgezet hebben genieten we lange tijd in zee van het heerlijke water !

Daarna volgt een lange “happy hour” tot het tijd wordt om te gaan eten.

Weer flitst het, eerst in de verte, maar later komt het onweer deze kant op en tegen negenen trekken we ons terug in de camper vanwege de regen ! En met het getik op het dak en het geluid van de rollende golven gaan we een lange, relaxte nacht tegemoet !

Verslag 35

We zijn nog een dag blijven staat op het mooie plekje aan de westkant van Moreton Island. ’s Morgens hebben we lange tijd schaduw al is het toch al snel weer over de dertig graden.

We lezen, er wordt hout gekloofd (we hebben twee zakken ongekloofd hout meegenomen, maar het is veel te warm om een kampvuur te maken !), we doen twee potjes Carcassonne, de hengel wordt weer uitgegooid en regelmatig zoeken we verkoeling in zee.

Weer komt er een schildpad voorbij zwemmen en tegen de avond spotten we enkele dolfijnen.

Al met al was het voor ons een heerlijke, rustige dag !

Verslag 36

Iedere dag wordt het twee keer eb en vloed, en dit schuift steeds zo’n drie kwartier op: was het bij aankomst op het eiland om kwart over acht hoog tij, vandaag is het om half tien pas vloed. Er wordt altijd geadviseerd twee uur voor en na het hoogste water niet over het strand te rijden, iets waar ik dan ook altijd goed op let (we beschikken over een lijst waar alle tijden opstaan.). We hebben ons plekje dus pas rond de middag verlaten en zijn eerst even naar Bulwer gereden, de enige plaats op het eiland waar je brandstof, enkele levensmiddelen en ijs kunt halen.

Vervolgens zijn we zuidelijk naar “the Wrecks” gegaan, waar we onze jerrycan en buitendouche gevuld hebben. Daarna werd het tijd om de andere kant van het achtendertig kilometer lange eiland te gaan verkennen, hiervoor neem je de “middle road”, een zandweg van acht kilometer dwars over Moreton Island en na de middag komen we aan op een hard zandstrand, waar behalve enkele vissers niemand te bekennen is.

Nu komen we hier al voor de vijfde keer, maar we waren nog nooit naar “Rous Battery” geweest, een verdedigingswerk uit de Tweede Wereldoorlog. Het was even zoeken, maar we hebben de restanten van het afweergeschut gevonden en zijn daar ook maar gelijk een tijdje op het strand gebleven om te eten.

Hier is wel wat meer wind dan aan de westkant, maar we willen er toch niet ons kamp opslaan, dus rijden we de hele weg terug.

Het is de bedoeling net ten zuiden van Tangalooma te gaan staan (een favoriete plek van ons !), hiervoor moet je een heel zanderige track over, die wij in het verleden al diverse malen hebben gereden. We zeggen net tegen elkaar dat het zo goed gaat met Dennis, wanneer hij “help” roept door de “walkie talkie”, hij zit vast in het zand en kan geen kant meer op.

Terwijl wij achteruit rijden om hem met een kabel los te trekken komen wij ook vast te zitten !

Gelukkig is het een redelijk druk gedeelte en krijgen we vrij snel van alle kanten hulp.

We worden door twee verschillende auto’s uit het zand getrokken en bij Dennis gaat hierbij de achterkant, die Wim net gerepareerd had, weer kapot. De terreinwagen die hem eruit trekt zit zelf even later ook vast en heeft zelfs een lier nodig om los te komen, de track is veel zanderiger en dieper dan vorig jaar.

We besluiten om te keren (met veel moeite) en een plekje noordelijker te zoeken. We staan nu onder de bomen, met uitzicht op zee, maar minder mooi als waar we de afgelopen twee dagen stonden, morgen zoeken we gewoon weer een andere plek. In de verte rommelt het weer en het is ontzettend benauwd, hopelijk barst het onweer straks los !

Verslag 37

We wilden vandaag een groot gedeelte van de dag bij “the Wrecks” doorbrengen om te zwemmen, te snorkelen en te vissen. En omdat het om tien uur het hoogste tij was hadden we snel ontbeten en reden we tegen achten over het strand (de enige mogelijkheid om er te komen !) om de paar kilometer af te leggen naar onze bestemming. De eb en vloed hoogtes zijn niet altijd gelijk en nu was er extreem hoogtij waardoor er maar een smalle strook strand over was en we zelfs door het water moesten rijden.

Ik vond het doodeng en op een gegeven moment zei ik tegen Wim dat hij een afslag (de laatste mogelijkheid) moest nemen omdat we anders in zee zouden eindigen, daarna kwamen er namelijk hoge zandduinen zonder uitwijkmogelijkheid !  Helaas was het leed al geschied: Dennis was niet ver genoeg door het water gereden (wat we hem totaal niet kwalijk nemen !) en kwam met z’n daktent tegen een boomtak, met als gevolg een grote scheur in het buitendoek ! We zijn naar de vlakbij gelegen kampplaats Ben-ewa gereden en hebben daar de schade bekeken: zowel in de binnen- als de buitentent zaten flinke scheuren en ook de rits was helemaal los.

Omdat Dennis vannacht toch zal moeten slapen is hij begonnen met naald (we hadden er maar één bij ons !) en draad zoveel mogelijk te repareren (iets wat hij heel netjes doet en dat in de hitte !), Wim zet met “bison kit” weer diverse lapjes over scheuren en zo zijn we uren bezig.

Ondertussen heeft Wim ook de verzekeringsmaatschappij gebeld om te informeren naar een eventuele vergoeding.

Tegen half twee ziet alles er weer redelijk uit, we besluiten niet meer naar “the Wrecks” te gaan maar een mooie spot op te zoeken en daar de komende dagen te blijven staan, we hebben genoeg avontuur beleefd !

(Dennis graaft weer een nieuw “toilet”!)

We hoorden van een andere kampeerder dat zondagavond de bliksem ingeslagen is op het eiland waardoor er brand was ontstaan. Eerst leek deze gedoofd, maar dinsdag laaide hij weer op (wat wij zagen vanaf de vuurtoren !) en dezelfde dag is de kampplaats North Point zelfs ontruimd. Ook vandaag ruik je nog af en toe een brandlucht !

We staan nu op een prachtige plek, met veel schaduw en uitzicht op zee, hier houden we het zeker enkele dagen vol !!

Verslag 38

Het is voor ons nu echt R&R zoals ze dat hier noemen: rest en relax ! We hebben een prachtige plek, het is schitterend weer en we kunnen zo de zee in, wat wil je nog meer ! Gisteravond hebben we, sinds lange tijd, weer een kampvuurtje gemaakt en dat gaan we vanavond zeker weer doen.

Verder lezen we, doen spelletjes, nemen af en toe een verkoelende duik in zee, drinken een biertje en een wijntje en ook hebben we nog genoeg lekkers te eten in de camper liggen !

Tegen de avond nemen we een douche (we hebben een grote bak water met een pompsysteem !) zodat we het zoute water af kunnen spoelen en tot nu toe zorgen de zonnepanelen dat onze koelkast blijft functioneren.

(Dennis is vanavond de kok !)

Is dit nu het paradijs ?

Verslag 39

We hadden vanmorgen extreem hoog tij, terwijl de lijst waarop dit staat, aangeeft dat het minder hoog moest worden dan gisteren (het is toch knap dat ze een jaar van te voren weten, op de minuut en de centimeter af, hoe laat en hoe hoog het water komt !), het hele strand stond onder water, het liep zelfs richting onze kampplaats.

Toch kwamen er nog steeds auto’s langsrijden door het zeewater.

Wij blijven gewoon op ons mooie plekje staan, alleen in de loop van de middag zijn Wim en Dennis even naar Bulwer gereden om ijs en brood te halen. Het gesmolten water uit de koelbox gebruiken we weer als douchewater !

Het is nog steeds prima weer en gelukkig minder benauwd, er zit geen onweer meer in de lucht. Net als gisteren maken we er een luie dag van, dit is duidelijk het rustpunt in onze reis !

Verslag 40

Moreton Island is slechts vijfendertig kilometer verwijderd van Brisbane en wordt door de druk bevaren Moreton Bay gescheiden van het vasteland. We hebben de afgelopen dagen dan ook heel wat schepen voorbij zien komen: marineboten, container- en cruiseschepen en in het weekend natuurlijk veel pleziervaart.

Maar ook hebben we elke dag wel enkele dolfijnen en schildpadden gespot !

Vanmorgen hebben Wim en ik een lange strandwandeling gemaakt  en andere kampplaatsen aan zee bekeken. Wij hebben de afgelopen dagen net noordelijk van Cowan Cowan gestaan en vanaf onze plek kun je vrij snel van het strand af landinwaarts rijden (bypass), iets wat zeker nodig is bij hoogtij.  Er stromen namelijk enkele zoetwater riviertjes vanuit het binnenland naar zee, waar je met hoog water echt niet door kunt.

Vandaag is onze laatste dag op het eiland, we hebben de hele week prachtig weer gehad en ondanks de probleempjes, ontzettend genoten.

(Oer-Hollands pannenkoeken bakken in Australië !)

Morgenmiddag gaan we met de MICAT terug naar de bewoonde wereld, dat zal wel weer even wennen worden !

Verslag 41

Na het ontbijt hebben we ons mooie plekje verlaten en rijden via de “bypass” richting “the Wrecks”, vanwaar we om half vier met de boot terug gaan. Helaas komt Dennis op een erg mul stuk weer vast te zitten en nadat Wim onze camper omgekeerd heeft (het sleepoog zit aan de voorkant !) krijgt hij, dit keer, de Nissan weer uit het zand getrokken.

Nadat de trekkabel weer losgekoppeld is moeten we een tijd lang in de achteruit door het zand, voor we kunnen draaien met de camper.

Daarna zijn we vrij snel bij “the Wrecks” waar we eerst onze vuilnis dumpen, daarna water bijvullen en vervolgens op het strand gaan staan. Het duurt nog zo’n vijf uur voor we vertrekken naar het vasteland.

Wim gaat nog een keer vissen en vangt een mooie snapper, die in onze koelkast belandt.

Er komt een meisje naar ons toe met de vraag waar je de telefoon op kunt laden, ze blijkt Hollandse te zijn (Jelte uit Groningen) en we raken aan de praat. Ze moet in Brisbane naar de luchthaven en wij bieden aan haar een stuk die kant op mee te nemen (in Dennis’ auto), wanneer we weer op de vaste wal zijn, maar wij gaan zuidwaarts en “the airport” ligt noordelijker (later vindt ze iemand die haar rechtstreeks naar de luchthaven wil brengen.). Van haar horen we dat er nog steeds brand woedt op het eiland en dat ze, samen met diverse anderen, weg moest van het noordelijke gedeelte.

We gaan nog een keer het water in en genieten nog even van het mooie eiland, ook al is het op dit stuk erg druk, vooral met Japanners !

In tegenstelling tot de heenreis zit de MICat nu overvol, maar we hebben besproken en kunnen natuurlijk mee !  Op de boot zorgt Wim dat de banden weer de goede spanning krijgen.

Om vijf uur komen we aan in de Port of Brisbane, waarna we  nog een uurtje rijden  tot we stoppen in het Hugh Muntz Park bij Beenleigh, een gratis, maar erg drukke overnachtingsplaats. Wim kruipt nog een keer onder de auto van Dennis om de achterkant te repareren en hopelijk blijft deze nu de rest van de trip vastzitten !

Verslag 42

Onze laatste overnachtingsplaats was wel in groot contrast met de plekjes op Moreton Island, we stonden dichtbij een drukke snelweg en het was overvol met busjes en auto’s vol jeugd. Vanmorgen hebben we het allemaal met interesse bekeken, vooral hoe primitief de meeste kamperen !

Nadat we in Beenleigh onze voorraden weer aangevuld hebben rijden we naar Tamborine N.P. waar we een wandeling maken naar Cedar Creek Rock Pools. Hier zijn enkele jongeren halsbrekende toeren aan het uithalen door vanaf de rotsen het water in te duiken !

Vervolgens rijden we richting Lamington N.P., één van de populairste parken van Queensland, al gesticht in 1915 en tegenwoordig zelfs aangemerkt als Werelderfgoedgebied. Het is vooral bekend bij vogelaars want er moeten hier zo’n honderd vijftig soorten vogels rondvliegen. Wij zien in ieder geval de koningsparkiet en enkele voor ons onbekende soorten.

We zetten onze huisjes neer op Green Mountains Campground waar de wallabies rond hippen en de bushturkies zo brutaal zijn dat ze overdag onze afvalzak al kapot pikken.

Op aanraden van de ranger doen we de Tree Top Walk, waar we via hangbruggen over het subtropisch regenwoud heenlopen en zelfs in een boom klimmen zodat we dertig meter boven de grond uitkomen !

Daarna gaan we terug naar onze kampplaats, het begint te regenen en ook koelt het snel af. Tegen zessen is het nog maar vijftien graden, een heel verschil met gisteren, maar we zitten dan ook op negen honderd meter hoogte !

Verslag 43

We werden vanmorgen gewekt door het geluid van de vele parkieten en andere vogels die op het kampterrein rondvliegen en -lopen.

Al vrij vroeg maken we de ruim vier kilometer lange wandeling naar de Morans Falls door een prachtig bos vol oude bomen.

Vervolgens rijden we de mooie vijfendertig kilometer lange, smalle slingerweg terug naar Canungra en buigen daarna af naar Springbrook N.P. waar zich de schitterende Natural Bridge bevindt.

Het park bestaat uit meerdere gedeeltes en nadat we de waterval uitgebreid bekeken hebben rijden we naar de enige kampplaats in het National Park: the Settlement.

Helaas begint het weer te regenen en dit stopt ook niet meer vandaag, ook voor de komende dagen is er slecht weer voorspeld !

Verslag 44

Het regent nu al meer dan vierentwintig uur aan één stuk door, het ene moment wat meer dan het andere, maar de meeste tijd komt het water met bakken uit de hemel. Toen het vanmorgen even vijf minuten droog was hebben we snel alles ingepakt en zijn naar Murwillumbah gereden, waar we twee Park Passen gekocht hebben voor de staat New South Wales (hiermee kunnen we gratis in alle Nationale Parken in NSW !). We zijn namelijk vandaag in een andere staat beland en hier hanteren ze zomer- en wintertijd, dus we hebben onze horloges een uur vooruit gezet ! Ook heb ik een nieuw boek kunnen kopen waar alle kampplaatsen van Australië in staan (Camps 9 ), de vorige uitgave is zoveel gebruikt dat hij haast uit elkaar valt ! Onderweg moeten we enkele keren door water rijden omdat de weg overstroomd is (floodway).

We zijn nog even naar de kustplaats Potsville gegaan waar we goede herinneringen aan hebben, maar met dit weer ziet alles er maar triest uit.

We rijden door naar Nightcap N.P. waar we getuige zijn van twee botsingen: één auto zit tegen de vangrail, de andere is tegen de zijkant van een grote schoolbus gereden, wij doen het dus maar kalm aan met dit slechte weer. Aangekomen in het park bekijken we de Minyon Falls, waar nu aardig wat water valt, waarna we doorrijden naar Rummery Park om te overnachten.

Weer moeten we het groene zeil spannen om droog te kunnen zitten, maar ook al is het slecht weer, we vermaken ons toch wel (met een spelletje Carcassonne) en tegen de avond wordt er zelfs gebarbecued al moet Wim er wel de paraplu boven houden !

Verslag 45

Ook vannacht heeft het weer volop geregend waardoor alles vanmorgen erg drassig is. Zelfs de dieren houden zich schuil, alleen een groene kikker had een beschut plekje gevonden bij Dennis in z’n tent ! Tegen tienen is het even droog en ruimen we snel alles op, toch zijn we alle drie helemaal nat voor we kunnen vertrekken. De kreek, die we door moesten om op de kampplaats te komen, was gisteren slechts tien centimeter diep, nu is het een snelstromende rivier van minstens veertig centimeter diepgang, waar we gelukkig zonder problemen doorkomen. Langs de kant van de weg zijn spontaan watervallen ontstaan en regelmatig rijden we door diepe plassen. We gaan verder landinwaarts en rijden via Lismore en Casino richting Tenterfield. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt in Mallanganee waar we gelijk middagpauze houden.

(Weer wordt het water uit de koelbox gerecycled.)

Tegen vieren komen we aan bij Boonoo Boonoo N.P. waar weer een waterval en enkele rockpools te bekijken zijn.

We hebben net onze auto’s geparkeerd op de kampplaats Cypress-Pine wanneer het hard begint te regenen. Hierdoor komen we er achter dat we niet op de goede plek staan: al het regenwater stroomt langs de camper.

Na de bui verhuizen we dus naar een droger stuk en daar bouwen we, voor het eerst, ons nieuwe grote zeil op, wat we gisteren onderweg gekocht hebben. (Het groene zeil, dat al jaren meegaat werd slecht !) We hebben nu een grote ruimte om onder te leven als het regent.

Ondertussen is alles erg vochtig geworden en heb ik niet veel droog goed meer over, het wordt tijd dat de zon weer gaat schijnen !

Genietend met een glas wijn van het kampvuur verschijnt er opeens een possum die een gevallen stukje wortel gevonden heeft !

Verslag 46

We hebben vandaag slechts twintig kilometer gereden van het ene Nationale Park naar het andere.

Boonoo Boonoo N.P. en Bald Rock N.P. liggen vlakbij elkaar, maar zijn toch heel verschillend. Bald Rock is een grote, granieten rots van 750 meter lang, 500 meter breed en 200 meter hoog. Na Uluru is het niet alleen de grootste monoliet van Australië, het is ook de grootste kale granietrots van het land en ruim twee honderd miljoen jaar oud ! We hebben in totaal zeven kilometer gewandeld en zijn tot de top van de rots geweest, via een langzaam klimmend pad. Je kunt ook recht omhoog en naar beneden, maar het graniet is vochtig en een beetje glibberig, dus dat doen we maar niet !

Het is een prachtige wandeling en onderweg krijgen we maar één buitje regen, zelfs de zon laat zich later nog even zien.

Ruim na tweeën zijn we terug op de kampplaats waar het de rest van de dag grotendeels droog blijft. Alle vochtige was gaat naar buiten (al droogt het niet best !) en Wim klooft een zak vol hout die we over hebben van Moreton Island (daar was het te heet voor een kampvuur).

Vanavond gaat de vlam er wel weer in, want de temperatuur zakt ruim onder de twintig graden !

Verslag 47

We waren vanmorgen nog maar net op weg toen we een bord zagen met een tekst erop van de Tweede Wereldoorlog, dus zijn we natuurlijk gestopt.

Veel was er niet te zien, wel heb ik daar een lifter meegenomen: een bloedzuiger. Pas een uur later ontdekte ik dat in de auto, het beestje had zich al aardig volgezogen !

We rijden naar Tenterfield want ik heb dringend een wasserette nodig, via het infocentre daar word ik naar een camping gestuurd, maar daar blijkt de droger kapot te zijn en deze heb je nu toch echt wel nodig ! In Glen Innes (de Keltische hoofdstad van Australië) hebben we meer geluk en enkele uren later is alle was weer schoon en droog. Ondertussen hebben we bij Coles de boodschappen gedaan en kunnen we verder met onze reis. We rijden even langs “the Australian Standing Stones”, hier neergezet in 1992 door een groep Schotten, waarvan de eerste landgenoten al in 1838 in Australië arriveerden.

Het is de bedoeling om morgen saffieren te gaan zoeken, iets wat we al vaker hebben gedaan. Maar vanwege de vele regen van de afgelopen dagen zijn veel plekken gesloten, waaronder “Billabong Blue Sapphire Fossicking Park”, waar we al twee keer geweest zijn. We krijgen, weer bij een infocentre (een hele goeie in Glen Innes!), een adres waar we wel terecht kunnen: “Three Waters” High Country Holidays. Via een heel slechte weg met kuilen vol water komen we uit bij een prachtig gebied in the New England ranges op ruim elf honderd meter hoogte met uitzicht op de Bullock Mountain.

Steve, de tweeëntachtig jaar oude eigenaar, geeft ons een mooie plek aan het water en vertelt ondertussen van alles over zijn leven. In de verte zien we een groep herten weg springen en de kangoeroes zijn ook volop aanwezig.

Op de kampplaats is een gebouw met enkele douches, verwarmd door een houtkachel, waarvan we dankbaar gebruik maken.

We hebben vandaag nog diverse regenbuien gehad, maar sinds onze aankomst op de bushcamp is het droog, hopelijk blijft dit zo !

Verslag 48

Het zoeken naar saffieren gaat er hier heel anders aan toe als bij “Billabong Blue Sapphire”, waar we de vorige keer waren.

Nadat we van Steve materiaal en uitleg gekregen hebben rijden we achter hem aan naar een prachtige plek aan een meanderende rivier waar we mogen gaan graven. We hebben een pikhouweel en een schep en wanneer we voldoende zand en stenen in de emmer hebben gaan we deze spoelen en zeven in de snelstromende rivier.

Als het zand weggespoeld is en je houdt de stenen tegen het licht (gelukkig schijnt de zon vandaag weer !) kun je zien of er iets fel blauws bij zit, wat dan een kleine saffier is.

We zijn niet de enigen die naar edelstenen zoeken, er is nog een leuk Deens gezin, waarvan de twee kleine kinderen ook verschillende stenen vinden.

Er lopen tientallen paarden over het terrein die af en toe heel nieuwsgierig zijn.

We gaan door tot een uur of vier en hebben dan zo’n vijftig kleine steentjes gevonden !

Daarna brengen we de gehuurde spullen terug naar Steve Langley en raken daar weer met hem aan de praat. De man heeft een veelbewogen leven achter de rug en heeft dit in een boek verwerkt: Erskineville to the Bush.

Bij terugkomst op de kampplaats doen we nog een spelletje en daarna eten we bij het kampvuur, want het koelt weer flink af !

Verslag 49

Nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van Steve en de Denen rijden we terug naar Glen Innes om onze brandstof (diesel, benzine, gas en bier !) aan te vullen.

Vervolgens nemen we de prachtige Gwydir Highway, die dwars door de “Great Dividing Range” (een grote bergketen in het oosten van land) loopt, richting de kust.

Bij Grafton gaan we een stukje noordelijk om uit te komen bij Red Cliff Campground in het Yuraygir N.P. en hebben dan ruim twee honderd dertig kilometer afgelegd.

We vinden een prachtig plekje met uitzicht op zee en na een week in het binnenland te hebben vertoefd is het heerlijk om het geruis van de golven weer te horen !

Verslag 50

We zijn nog een dag blijven staan in het Yuraygir N.P., het is prachtig weer dus jammer om het mooie plekje zo snel te verlaten.

We gaan alle drie de zee in, doen enkele spelletjes Carcassonne, lezen een boek en hebben weer eens tijd om via internet de krant te lezen. In Holland is het ijzig koud en wordt er op natuurijs geschaatst, heel wat anders dan hier waar de temperatuur vannacht niet onder de twintig graden kwam en het tegen tienen al rond de dertig graden is ! We verblijven zoveel mogelijk in de schaduw en met wat wind uit zee is het prima te houden.

Tegen de avond begint het te stormen en draaien we onze camper om, zodat we uit de wind kunnen zitten, maar koud is het totaal niet !

Verslag 51

Vanmorgen waren we getuige van een prachtig natuurlijk spektakel: twee volwassen mannetjes kangoeroes waren samen aan het ravotten !

Wim en ik moesten gelijk denken aan Marcel en Dennis, die ook vaak samen aan het stoeien zijn, kijkend wie het sterkste is !

We hebben weer een flinke afstand afgelegd vandaag, eerst ruim honderd en zestig kilometer in zuidelijke richting naar Bongil Bongil N.P. : hier moeten de meeste koala’s huizen van N.S.W., maar nadat we het park twee keer rond zijn geweest hebben we nog geen koala gezien !

Vervolgens rijden we landinwaarts en gaan via Bellingen naar Dorrigo N.P., waar we een prachtige wandeling maken naar de Crystal Shower Falls, de vegetatie is hier weer heel anders dan bij Lamington N.P..

We rijden via de “Waterfall Way” en stoppen bij de plaats Ebor om ook daar de waterval te bekijken !

Vlakbij is een mooie parkeerplaats waar je (gratis) mag overnachten en hier zetten we onze auto’s neer. Inmiddels is het ruim vier uur en hebben we driehonderd vijfentwintig kilometer afgelegd. Ook zitten we ondertussen op ruim dertien honderd meter hoogte waardoor het erg vochtig is en de temperatuur snel zakt. We maken dus al vroeg een kampvuur en proberen daarna contact te maken met Holland: Marcel wordt vandaag vijfendertig jaar en we willen hem natuurlijk wel persoonlijk (via Facetime) feliciteren. De verbinding is niet al te best, maar we zien de jarige in ieder geval, over twee dagen proberen we het nog een keer, want dan worden Stijn en Ruben alweer twee jaar !!

Verslag 52

Gisteravond werd het erg mistig en fris (onder de tien graden !) en dit was vanmorgen eerst nog lange tijd zo, pas rond tienen trok de mist weg en zijn we naar het tien kilometer verderop gelegen Cathedral Rock N.P. gereden. We hadden verwacht een flinke berg te zien (1584 meter), maar omdat we ons al zo hoog bevinden valt deze niet op. Je kunt een zes kilometer lange wandeling maken in het park, maar daar hadden we geen van allen zin in !

We gaan via een honderd zestig kilometer lange onverharde weg richting Kempsey om daar boodschappen te doen en de planning is vervolgens naar een kampplaats aan zee te gaan.

Halverwege de prachtige route, vol bochten en smalle wegen (waar we geen enkele andere auto zien !), komen we uit bij “Georges Junction” een plek met uitzicht op een rivier en de bergen, eigenlijk willen we hier wel blijven !

We bekijken onze voorraden en hebben nog net genoeg te eten en te drinken om één nacht te overbruggen dus zetten we ons kamp op.

Inmiddels is het weer ruim dertig graden in de schaduw en doen we het eerst rustig aan. Regelmatig komen er “locals” die verkoeling zoeken in het water.

Tegen vieren gaan Wim en ik een wandeling maken bij de rivier,

bij terugkomst zie ik dat de auto van Dennis een lekke band heeft.

Nadat Dennis hem eraf heeft gehaald bekijkt Wim de band: er zit een klein gaatje in dat hij met een soort plug gelukkig zelf weer kan repareren, toch wel ideaal als je alle materialen bij de hand hebt ! (en je man handig is !)

Nu hij toch actief is klooft Wim ook nog maar even een partijtje hout dat hij gevonden heeft !

Tegen de avond komen de oorspronkelijke bewoners grazend langslopen.

Hadden we gisteren een koude, vochtige nacht, hier is het droog en stoffig en om negen uur ’s avonds nog vijfentwintig graden !!

Verslag 53

Vanmorgen (zondag 4 maart) werden we gewekt door enkele nieuwsgierige koeien die rond ons huisje liepen, de camper schudde gewoon heen en weer. Ze lieten als souvenir ook nog enkele vlaaien achter. In Dodewaard wordt vandaag andere taart genuttigd: Stijn en Ruben zijn jarig en worden twee jaar. We hebben al diverse foto’s en filmpjes gezien van hun feest, want gisteren is de meeste visite al geweest. Wanneer we over een kleine zes weken weer thuis zijn vieren we hun verjaardag gewoon nog een keer !

 

We gaan verder met de prachtige route over de Armidale-Kempsey Road die grotendeels langs de Macleay River loopt.  Regelmatig liggen er stukken rots op de weg en ook stuiven we aardig, als Dennis te dicht op ons rijdt krijgt hij de volle laag ! Af en toe komen we langs een verdwaalde boerderij maar verder is het bergachtige landschap verlaten.

Rond de middag komen we  aan in Kempsey en nadat we een grote hoeveelheid boodschappen hebben ingeslagen rijden we door richting de kust naar Point Plomer in het Limeburners Creek N.P.. Het is prachtig weer als we aankomen en we vinden een plekje met uitzicht op zee.

Nadat we de omgeving verkend hebben en een verfrissende douche hebben genomen beginnen we met een spelletje Carcassonne. Halverwege moeten we deze echter afbreken, het weer is helemaal omgeslagen: het begint te regenen, te waaien en te onweren en niet zo’n klein beetje ! Het water komt met bakken uit de lucht en in korte tijd staat alles blank. Na een uurtje is het leed weer geleden en is het weer droog (én lekker opgefrist !). Nadat we gegeten hebben “facetimen” we met Holland om de jongens te feliciteren, de verbinding is prima en we genieten van de leuke beelden. Half April zien we ze weer in levende lijve en kunnen we ze weer knuffelen en met ze spelen !

Verslag 54

De auto’s zijn vandaag niet van de plaats af geweest, we vinden ons stekkie zo mooi dat we besloten hebben nog een dag te blijven. Het weer is helemaal opgeknapt en de temperatuur ligt rond de dertig graden. Er wordt dus weer gezwommen, geluierd, gelezen en spelletjes gedaan.

 

We hebben ons zeil alvast goed stevig neergezet want er wordt voor de avond weer storm en regen voorspeld.

Ook eten we extra vroeg, gisteren ging de barbecue niet door vanwege het plotselinge noodweer, nu zitten we al om vijf uur aan tafel. Naderhand maken Wim en ik een lange strandwandeling en zien daar twee dingo’s.

Pas tegen negenen begint het een beetje te regenen, maar dit stelt niks voor. Al met al hebben we weer een heerlijke, relaxte dag gehad !

Verslag 55

Gisteravond laat begon het toch nog te plenzen en ook vanmorgen tikte de regen op het dak. Overal staan grote plassen water en de temperatuur is zo’n tien graden gezakt. Tegen tienen is het even droog en pakken we snel onze spullen in, het is tijd voor een nieuwe bestemming.

We rijden enkele uren in zuidelijke richting en stoppen na de middag bij Booti Booti N.P. op The Ruins Campground. Aan de ene kant ligt de zee en aan de andere zijde een groot meer, maar beide zijn niet te zien vanaf de kampplaats.

Nadat we hier onze middagmaaltijd genuttigd hebben rijden we nog een uurtje door, via de mooie “Lakes Road”, naar het volgende Nationale Park Myall Lakes. Hier gaan we staan bij Korsmans Landing, voor ons een bekende plaats waar veel wildlife is en je kunt vissen, zwemmen en een kampvuur maken. Helaas begint het weer te regenen en laten alleen enkele kangoeroes zich zien, ook ziet alles er triest uit.

We plaatsen onze grote zeil weer en hebben nu een heel grote plek om droog te zitten. Weer of geen weer, we vermaken ons toch wel !

Verslag 56

Nadat de werklui, die met hun vrachtwagen en versnipperaar een omgevallen boom hebben verwijderd, zijn verdwenen, keert de rust terug op het kampterrein en komen de dieren weer tevoorschijn. Ook de zon laat zich weer zien !

We verlaten Myall Lakes N.P. en gaan richting Cessnock, gelegen in de Hunter Valley, een bekend wijngebied. Bij het infocentre krijgen we een map mee en advies over welke van de honderd en vijftig wijnhuizen, die het gebied rijk is, we het beste kunnen bezoeken. Als eerste maken we een stop bij Petersons Winery, die allerlei mousserende wijnen maakt. Bij binnenkomst herkennen we enkele dingen, we zijn hier eerder geweest ! We proeven diverse soorten wijn en kopen een flesje om later bij de camper te nuttigen.

Ook de tweede stop komt ons bekend voor: Audrey Wilkinson Vineyard, een hoog gelegen wijnhuis met een prachtig uitzicht. We komen tot de conclusie dat we jaren terug ook bij het informatiecentrum in Cessnock zijn geweest en toen dezelfde adressen opkregen !  Wij rijden door naar het plaatsje Broke waar je “Nightingale Wines” kunt proeven.

Hier brengen we enkele uren door in een klein proeflokaal, waar we tegelijkertijd een uitgebreid kaasplateau soldaat maken.

Het blijkt dat je op hun terrein ook kunt blijven slapen en omdat we er gegeten en gedronken hebben mogen we de campers, zonder kosten,  bij hun wijngaard neerzetten.

En zo kom je, onverwacht, op de leukste plekjes terecht !

Verslag 57

Vanaf onze overnachtingsplaats in de Hunter Valley kijken we uit op een wijngaard waar een vreemd dier rondloopt, wij houden het op een “schoe”, een kruising tussen een schaap en een koe !

We gaan vandaag weer een paar honderd kilometer landinwaarts (we zigzaggen wat af !!) en rijden via vrij slechte, onverharde wegen naar Goulburn River N.P..

De kampplaatsen in dit park zijn alleen bereikbaar wanneer het lange tijd droog weer is, bij veel regen is het water in de rivier te hoog en kom je er niet door.

We hebben geluk en vinden een prachtige plek bij Big River Campground met uitzicht op een bijna droge rivier, waar Wim voor het eerst deze reis z’n vliegvishengel gebruikt.

Er leven veel kangoeroes in het park, maar ze zijn duidelijk geen mensen gewend en springen gelijk weg, wanneer je in de buurt komt.

Ook zien we enkele gaten waar wombats in kunnen huizen, onderweg hebben we er al drie dood langs de kant van de weg zien liggen, hopelijk zien we vanavond enkele levende exemplaren !

Verslag 58

Helaas hebben we gisteravond geen wombats gezien, terwijl er toch verse sporen waren, misschien lukt dit later nog op onze trip.

We rijden ruim honderd en twintig kilometer in zuidelijke richting om na de middag uit te komen bij Dunns Swamp (Ganguddy voor de Aboriginals) in het Wollemi N.P., bekend om zijn rotsen in de vorm van pagodas.

Je kunt hier prachtig wandelen, kanoën of gewoon genieten van het uitzicht. Nadat we ons kamp opgezet hebben verkennen we de omgeving en voor we het weten zijn we twee uur onderweg.

Voor het eerst ziet Dennis een “echidna”, een soort grote egel met een puntige snuit en even later zelfs een tweede !

We volgen de grillige waterlijn en ook maken we een rondje over het kampterrein waar diverse  prachtige rotsformaties te zien zijn.

En tegen de avond gaat, sinds lange tijd, het kampvuur weer aan !

Verslag 59

Tussen 1850 en 1870 werd er ten zuiden van de plaats Mudgee goud gevonden, wat duizenden gelukszoekers naar deze streek bracht. De dorpen Hill End, Hargraves, Windeyer en Sofala hadden elk meer dan twintig duizend inwoners, maar werden verlaten toen de goudkoorts voorbij was. Hill End, het beroemdste plaatsje, is tot een Living Historic Site gedoopt: bijna alle gebouwen zijn gebouwd omstreeks 1870.

Wij hebben vandaag deze plaats en de omgeving uitgebreid bekeken, vooral de “golden gully”, waar vroeger naar goud gezocht werd, is spectaculair om te zien.

Nadien zijn we naar Glendora Campground gegaan, behorend bij Hill End. We zitten op ruim negenhonderd meter hoogte, dus nadat de zon onder is gegaan, koelt het snel af, gelukkig mogen we hier een kampvuur maken !

Verslag 60

Het is vannacht afgekoeld naar zes graden wat niet verwonderlijk is: we hebben de laatste nachten steeds een heldere sterrenhemel, we zitten hoog én enkele honderden kilometers landinwaarts.

Via een prachtige route door de “Great Dividing Range” komen we tegen de middag aan bij Jenolan Caves, waar zich de oudste open  druipsteengrotten ter wereld bevinden. Je mag er zelf rondwandelen door the Nettle Cave en de grootste grot: the Devil’s Coach House (Easter Cave), die zeventig meter hoog is.

We hebben in totaal zeven honderd één en veertig treden beklommen en dit maal twee, want we moesten steeds dezelfde weg ook weer terug !

Nadat we er enkele uren hebben doorgebracht gaan we via haarspeldbochten richting Kanangra-Boyd N.P., waar we, na vijfentwintig kilometer rijden over een onverharde weg vol potholes, uitkomen bij de Kanangra Walls, die volop door de zon beschenen worden.

Net als de Jenolan Caves behoort dit park bij the Greater Blue Mountains World Heritage Area. Vervolgens wordt het tijd om naar de overnachtingsplaats Boyd River Campground te gaan en ook hier gaat, na de maaltijd, het kampvuur aan !

Verslag 61

Na weer een koude nacht, iets wat we tien keer liever hebben dan het slechte weer in het noorden van Australië waar hele dorpen van de buitenwereld afgesloten zijn door overstromingen tengevolge van heel veel regenval, rijden we een stuk dezelfde weg als gisteren. Weer zigzaggen we over de onverharde weg in het Kanangra-Boyd N.P., de vele gaten ontwijkend, om vervolgens de bochtige weg naar Jenolan Caves te nemen.

We gaan naar Blue Mountains N.P. met zijn steile kliffen en canyons, de bergen danken hun naam aan de etherische olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe nevel verspreiden.

Omdat we toch in Katoomba zijn om boodschappen te doen, rijden we door naar de “Three Sisters”, het bekendste punt van de Blue Mountains. Ook nu weer staan er tientallen bussen met toeristen vanuit de hele wereld om deze rotsformatie te bewonderen. Volgens de Aboriginallegende zijn het drie zusjes, die door hun vader zijn opgesloten om ze te behoeden voor een monster !!

We hebben het snel bekeken en rijden door naar de Wentworth Falls, waar we een prachtige wandeling maken door het gebergte naar de waterval. (Weer moeten we negenhonderd en dertig treden op en af !)

Het is al ruim half vijf wanneer we terug zijn bij de auto’s dus rijden we nog maar een klein stukje naar Bulls Camp Reserve, een picknickplaats aan de hoofdweg (great western highway), waar je gratis mag kamperen. Tegen de tijd dat wij aankomen is het er al redelijk druk en een paar uur later is er geen vrij plekje meer te bekennen, toch hebben we een leuke plaats gevonden, al liggen er wel een paar grote stenen in de weg !

Verslag 62

Het regent vandaag de hele dag, niet erg hard, maar zo’n miezerige motregen, tijd om wat klusjes te doen !

We brengen anderhalf uur door bij een wasserette en bezoeken enkele winkels: ons gasstel heeft het begeven en binnen in de camper zijn ook enkele dingen aan vervanging toe. Daarna rijden we naar Lane Cove River Tourist Park, de kampplaats die het dichtst bij het centrum van Sydney ligt. Vanaf onze plek kunnen we zelfs enkele wolkenkrabbers zien.

Ook komen er met grote regelmaat vliegtuigen over ons heen, maar echt storend is dit niet. Voor het eerst kunnen we niet met de auto’s bij elkaar staan, de camping is zo goed als vol en we hebben natuurlijk niet gereserveerd. Morgen gaan we de stad verkennen, hopelijk is het dan wat beter weer !

Verslag 63

Sydney is niet de hoofdstad van Australië, dat is Canberra, maar duidelijk wel de meest bekende met z’n vele karakteristieke gebouwen, bruggen en parken. Wij zijn vanmorgen, na tien minuten wandelen vanaf de camping naar het station, met de trein naar het centrum gereden, waar we veertig minuten later aankomen bij Wynyard Station.

Eerst zijn we naar het Opera House gelopen, waar we het ruim honderd miljoen kostende gebouw van alle kanten bekeken hebben.

Vervolgens zijn we richting de Harbour Bridge gegaan, deze éénboogsbrug overspant vijfhonderd meter en werd, na acht jaar bouwen, in 1932 voltooid. Een bekende attractie is de “Bridge Climb”: in drie en een half uur tijd klim je onder leiding van een gids over ladders en looppaden en de bovenste boog. Wij houden het bij de Pylon Lookout, een uitkijkpunt in de pijler van de brug, maar voor we daar heengaan hebben we al een stop gemaakt bij The Rocks, één van de oudste buurten van Sydney, waar in 1788 veroordeelden en soldaten gingen wonen.

Vanaf de pijler van de Harbour Bridge hebben we een prachtig uitzicht over de haven waar het altijd druk is met boten.

Daarna is het een eind wandelen naar onze volgende bestemming: Queen Victoria Building, een voormalige levensmiddelenmarkt in neoromaanse stijl van rond 1890, waar tegenwoordig allemaal winkeltjes in zitten.

Natuurlijk bekijken we ook Darling Harbour maar dan vanaf een terrasje met een biertje ! Het is warm, dorstig weer en Dennis trakteert ons op een “jug of beer” (dit is een kan met een inhoud van 1140 ml.).

Als laatste gaan we naar Chinatown waar we in een grote markthal (Paddy’s) een aantal T-shirts kopen en vervolgens Aziatisch eten in een overdekte, simpel ogende hal.

Dan vinden we het alle drie wel genoeg voor vandaag en stappen we bij het Centraal Station weer in de trein om iets na zevenen uit te komen bij Lane Cove River Park !

Verslag 64

De kampplaats waar we de afgelopen twee dagen stonden grenst aan het Lane Cove N.P. en beide avonden kregen we bezoek van een possum, die waarschijnlijk uit het park kwam.

We verlaten Sydney en gaan zuidwaarts langs de kust richting Wollongong.

Bij Kiama kijken we nog even bij de blowhole maar het is eb en er komt geen zeewater omhoog tussen de vulkanische rotsen.

We rijden door naar Jervis Bay, een prachtige baai, waar aan de zuidelijke kant het Booderee N.P. ligt. Hier boeken we, via de website, een plekje en staan nu op Green Patch campground midden in de natuur. De omgeving is prachtig: de baai heeft een mooi wit zandstrand en heel aparte rotsen en op de kampplaats is volop “wildlife” aanwezig.

Morgen gaan we het park verder verkennen !

Verslag 65

We hebben vanmorgen (vrijdag 16 maart) nog diverse plekken van het Booderee N.P. bekeken, onder andere de restanten van het Cape St. George Lighthouse, dat ooit op de verkeerde plaats gebouwd is, waardoor de schepen op de klippen liepen.

Vervolgens gaan we naar Beecroft Peninsula aan de noordelijke kant van de Jervis Bay, waar we na zestig kilometer rijden uitkomen bij een militair kamp: Beecroft Weapons Range. Hier bevindt zich een erg populaire plek: Honeymoon Bay Campground, waar alleen in het weekend gekampeerd mag worden, omdat het oefenterrein dan gesloten is en er niet geschoten wordt. We waren gelukkig vrij vroeg bij de basis en krijgen een mooie plek met uitzicht op de Jervis baai.

We rijden nog even naar de uiterste punt van het schiereiland waar zich ook een vuurtoren bevindt (Point Perpendicular Lighthouse) die nog wel in gebruik is.

We hebben voor twee nachten geboekt dus morgen maken we er een luie dag van en zullen we zeker enkele keren gaan zwemmen in de prachtige Honeymoon Bay !!

Verslag 66

Gisteren hebben we uren doorgebracht aan de Honeymoon Bay en daar tegen de avond een mooie zonsondergang gezien.

Ook vandaag hebben we weer schitterend weer, al is er een “total fire ban” afgekondigd vanwege de hitte (veertig graden) en de harde, droge wind, die vanuit het binnenland komt.  Hier is het extreem heet en in Holland is het op 17 maart nog nooit zo koud geweest (nul graden !). Nadat Dennis nog een keer gezwommen heeft in de baai pakken we onze spullen in en rijden ruim twee honderd kilometer, met de airco aan (!), zuidwaarts. We mochten niet meer overnachten bij de militaire basis, dus gaan we liever vrij vroeg weg om zo redelijk op tijd bij een volgende kampplaats aan te komen. Tegen drieën stoppen we bij Eurobodalla op campground  Mystery Bay, waar we een mooie plek vinden met uitzicht op zee.

Alle drie gaan we het water in om af te koelen en we merken duidelijk dat we steeds zuidelijker gaan, het zeewater is écht verfrissend !

Ineens draait de wind, hij komt nu vanuit zee en wakkert steeds meer aan dus gaan we achter de camper zitten. Ook daalt de temperatuur naar twintig graden en tegen achten zitten we met een vest aan te eten, nog steeds beschutting zoekend achter onze camper,….. maart roert zijn staart !

Verslag 67

Dat het echt extreem heet was gisteren, samen met die harde föhnwind,  heeft heel wat gevolgen gehad: in grote delen van Victoria zijn branden uitgebroken en bossen en huizen verwoest. Maar ook veel dichterbij ging het mis, in Tathra, zo’n vijftig kilometer zuidelijk van onze overnachtingsplaats, zijn zeventig huizen en een school in vlammen opgegaan ! We zagen gisteren al wel een heel vreemde grijzige lucht, maar we dachten dat het zand uit het binnenland was, dat meegevoerd werd door de harde wind. Vanmorgen wilden we vanuit Bermagui de kustweg naar Mimosa Rocks N.P. nemen, maar de weg was half afgesloten. Een politieagent vertelde van de brand en ook dat we rustig naar het Nationale Park konden rijden, daar was niks aan de hand.

We hadden trouwens net daarvoor vanuit Curaçao, van een nicht van Wim (Ida), al vernomen dat er in Victoria branden waren ! Vlak voor de kampplaats (Gillards Campground) was de weg echter helemaal afgesloten en kregen we te horen dat we niet verder mochten.

Via Wiki Camps vond ik iets noordelijker een andere kampplaats: Picnic Point Campground, ook in Mimosa Rocks N.P. gelegen en hier staan we nu op een prachtige plek, weer met uitzicht op zee.

Het is een heel kleine kampplek met maar zeven plaatsen en hij staat niet aangegeven vanaf de weg. Terwijl we naar de zee keken zagen we opeens een groepje dolfijnen surfen met de hoge golven, een prachtig gezicht !

De kampplaats ligt op een punt waardoor er twee stranden zijn, de rollende golven zijn dan ook duidelijk hoorbaar, iets wat wij altijd een heerlijk geluid vinden !

Verslag 68

Vanmorgen hing er een brandlucht op de kampplaats wat niet verwonderlijk was want we zaten hemelsbreed maar dertien kilometer van Tathra af.

(Om op de kampplaats te kunnen komen of te verlaten moet eerst een hek geopend worden !)

Later, wanneer we richting de zwaar getroffen plaats rijden, zien we dat er nog steeds rook boven de bomen uitkomt in het noorden van Tathra.

Acht kilometer voor het vissersdorp is de weg helemaal afgesloten en mogen we niet verder, ik had de “historic wharf” op mijn lijstje staan om te bezoeken, maar dat slaan we nu maar over ! We rijden nog even naar Bournda N.P., waar we al voor de middag zijn, maar we vinden het daar niet interessant genoeg om de hele dag te blijven staan.

Via Merimbula rijden we naar het stadje Eden gelegen aan de diepe Twofold Bay, waar in de lente walvissen te spotten zijn.

Nadat we er verse vis gegeten hebben bekijken we het Killer Whale Museum, waar verteld wordt hoe orka’s (killer whales) walvissen de baai inlokten zodat de walvisjagers ze konden doden ! Tot 1920 bleef de walvisvaart de belangrijkste industrie.

Inmiddels is het vier uur en een heel stuk koeler dan de afgelopen dagen. We besluiten niet naar een plek aan zee te gaan, maar nemen een (gratis) overnachtingsplaats (Scubby Creek Picnic Area) in het East Boyd State Forest.

Om acht uur ’s avonds is het al afgekoeld naar dertien graden en zitten we alle drie met de lange broek plus een dik vest aan buiten !

(Weer spotten we een possum, deze heeft het niet koud met z’n dikke vacht !)

Verslag 69

Vanmorgen zijn we naar de volgende en tevens kleinste staat van Australië gereden: Victoria en bevinden ons nu op het zuidoostelijke puntje van het continent.

Als eerste rijden we naar Mallacoota, een afgelegen vissersdorp gelegen aan een prachtige baai, waar het aardig druk is op de campings.

We bekijken de omgeving en zien toevallig een bord met: 2WW bunker, helaas is het gebouw gesloten en kunnen we alleen de buitenkant aanschouwen.

Eenmaal terug op de Princess Highway rijden we een stukje in westelijke richting tot Cann River, om vervolgens weer af te slaan naar de zuidkust. Tegen vieren komen we uit bij Peach Tree Creek Camping Area gelegen in het Croajingolong N.P.. Hier vlakbij wierp kapitein Cook in 1770 voor het eerst een blik op Australië.

Weer staan we pal aan het water, dit keer van een kreek, maar met een mooi uitzicht en een zandstrand voor de deur !

Sinds lange tijd gaat de barbecue aan en ook mogen we weer een kampvuur maken, wat erg welkom is, want het koelt nu elke avond flink af, het is tenslotte herfst !

Verslag 70

Croajingalong N.P. heeft nog een kampplaats dus gaan we die ook “even” (twintig kilometer onverharde weg en weer terug !) bekijken, maar daar aangekomen vinden we Thurra River Campground toch minder mooi dan de plek waar wij overnacht hebben. Je staat hier ingesloten tussen de struiken zonder uitzicht en dat willen wij nu juist altijd hebben !

Terug bij Cann River rijden we richting Orbost, maar voor die tijd nemen we weer een afslag naar Marlo, gelegen aan de monding van de Snowy River.

Er staat vandaag weer een harde, koude wind dus zoeken we een plek iets landinwaarts om te overnachten.

We komen uit bij Lake Tyers State Park in the Glasshouse Camping Area, waar we een plekje vinden met uitzicht op het meer, wel moeten we een zeil spannen om uit de wind te kunnen zitten en ook kost het wat moeite om de camper recht te krijgen.

De lange broek gaat weer aan én het dikke vest ! Van de ranger mogen we een kampvuur maken, ondanks de harde, draaiende wind, iets wat we dan ook zeker gaan doen !

Verslag 71

Van de Denen, die we hebben leren kennen tijdens het saffieren zoeken, kregen we de tip om naar Raymond Island te gaan omdat daar veel koala’s in het wild leven.

Vandaag zijn we dan, via Lakes Entrance en Bairnsdale, bij Paynesville de pont opgereden om enkele minuten later (na een heel korte overtocht) aan te komen op het eiland, dat slechts zes en halve kilometer lang is en op het breedste punt zeventien honderd vijftig meter.

In 1953 zijn er vijftien mannetjes en zesentwintig vrouwtjes koala’s uitgezet op Raymond Island en vandaag de dag leven er ruim drie honderd op dit kleine eiland. Het is dan ook niet moeilijk om ze te spotten: binnen een uur hebben we er zesentwintig geteld, een paar zelfs met jong.

De meesten zitten hoog in de eucalyptusbomen te slapen, iets wat ze zo’n twintig uur per dag doen.

Ook zien we een heel “vreemde vogel”, geen idee hoe deze heet !

Het eiland is bewoond en er is een grote jachthaven, maar dit bevindt zich allemaal aan de zuidwest kant van het eiland, vlakbij Paynesville. Er zijn hier geen kampplaatsen (ook niet te vinden via Wiki Camps), maar van de pontbaas kregen we te horen dat we aan de zuidoostkant (Gravelly Point) vrij mochten kamperen (alleen niet verder vertellen !) en wanneer we daar tegen drieën aankomen is er verder helemaal niemand op de prachtige plek.

We zetten er onze auto’s neer en Wim gaat, sinds lange tijd, weer vissen en natuurlijk doen we ook een spelletje Carcassonne.

Tegen de avond maken we een kampvuurtje en zo hebben we weer een heerlijke dag beleefd !

Verslag 72

Het is vandaag (zaterdag 24 maart) somber, regenachtig weer en nadat we het mooie, kleine eiland verlaten hebben, waar behalve koala’s ook kangoeroes leven, rijden we ongeveer honderd vijftig kilometer in westelijke richting. Het heeft geen zin om met dit weer aan de kust te gaan staan dus zoeken we een bosplek uit om te overnachten. We komen uit bij “White Womans Waterhole” in de Won Wron State Forest waar we meteen  het grote zeil spannen om droog te kunnen zitten.

Tegen de avond klaart het op en dan komen we er ook achter dat Dennis’ auto weer een lekke band heeft, nu veroorzaakt door een spijker (weer links achter !).

Dit keer moet Wim het werk alleen doen want Dennis is aan het koken (lekkere bami !).

Het blijkt dat er meerdere kleine scheurtjes in de band zitten en dat het profiel minder wordt, dus na het weekend gaan we op pad voor nieuwe banden !

Verslag 73

Nadat we vanmorgen even gestopt zijn bij Port Albert rijden we door naar Wilsons Promontory N.P., beter bekend als Wilsons Prom, een geliefd park, twee honderd veertig kilometer ten zuiden van Melbourne, waar wij al een paar keer geweest zijn.

Er staat vandaag een harde westenwind (windkracht zes) en ook worden we enkele keren getrakteerd op een regenbui, maar gelukkig laat de zon zich ook zien en kunnen we Dennis het mooie park, gelegen op een hartvormig schiereiland aan de uiterste zuidpunt van het Australische vasteland, laten zien.

Het is geen weer voor lange wandelingen maar wel lopen we een stukje lang de Tidal River en ook stoppen we bij Squeaky Beach met z’n witte strand en granieten rotsen.

Er is een kampplaats in het park, maar deze is schrikbarend duur, dus rijden we veertig kilometer noordwaarts naar Shallow Inlet Campground, waar we voor vijf euro per persoon een prachtige ruime plek krijgen, zonder dat we last hebben van de harde,  koude westenwind, die ondertussen aanwakkert tot een windkracht acht !

Verslag 74

De hele nacht heeft het geregend en hard gewaaid en vanmorgen kwam daar nog een flinke onweersbui bij, tegen negenen was het nog maar zes graden buiten, eigenlijk weer om in bed te blijven liggen. Maar er is werk aan de winkel: de banden van de auto van Dennis moeten vervangen worden (Wim moest vanmorgen één band alweer bijpompen !), we moeten nodig een supermarkt en een wasserette bezoeken en ik wil even naar een kapper. Na zo’n vijftig kilometer rijden komen we bij Wonthaggi, de eerste grotere plaats op onze route en hier bestellen we bij “Good Year” vier nieuwe “all terrain”-banden, die pas morgenmiddag bij de garage binnenkomen. Nadat we de rest van de klusjes gedaan hebben rijden we door naar Phillip Island (via een lange brug), bekend om z’n pinguïns en pelsrobben. Helaas staat er nog steeds een harde westenwind, blijft het koud en valt er regelmatig een bui. We maken een korte wandeling bij “the Nobbies” en zien enkele pinguïns in hun nest zitten, maar we hebben geen zin om lange tijd in de regen te staan om deze dieren in grote getale tegen schemertijd aan land te zien komen. Ook een boottocht naar de grootste pelsrobbenkolonie van Australië zien we niet zitten met dit weer.

Tegen vijven belanden we op een camping (Cowes Caravan Park), want vrij kamperen is niet mogelijk op het eiland.

Hopelijk is het weer morgen wat beter, dan maken we de tocht langs de kust nog een keer voor we teruggaan naar Wonthaggi om de banden te laten plaatsen !

Verslag 75

Phillip Island heeft een oppervlakte van tien duizend hectare (26 km x 9 km), ruim tien duizend permanente bewoners, zestien duizend broedende pinguïnparen en ook nog vijfentwintig duizend pelsrobben met zes duizend jongen elk jaar, tel daar alle toeristen bij dan heb je een aardig overbevolkt eiland !!

Ik ben blij dat we vanmorgen nog een keer naar het schiereiland Summerland gereden zijn: nu is er veel minder wind én het is droog !

(Duizenden pelsrobben, ingezoemd vanaf grote afstand !)

Weer zijn er enkele pinguïns achtergebleven in hun holletje en ook zijn er wallabies en aparte ganzen.

Bij het infocentre van de “pinguïn parade” zien we dat je geen foto’s en film mag maken tijdens de dagelijkse thuiskomst van deze kleinste pinguïnsoort, dus hebben we geen spijt dat we ze gemist hebben, gisteravond met het slechte weer.

Inmiddels zijn de vier banden afgeleverd bij de garage in Wonthaggi en precies om één uur staan we bij “Good Year Autocare” op de stoep.

Ruim een uur later zitten de vier Bridgestone A/T banden erop en rijden we nog even naar de State Coal Mine Heritage Area in dezelfde plaats. Actief van 1909 tot 1968 heeft de staatsmijn in Wonthaggi bijna zeventien miljoen ton kolen geproduceerd voor de industrie en treinen van Victoria.

Onder de plaats ligt vijf duizend kilometer aan mijntunnels en een klein gedeelte ervan kun je dagelijks via een toer bekijken, waarvoor wij net te laat aankwamen.

Nadat we de oude gebouwen en machines bekeken hebben rijden we nog een eindje naar onze volgende kampplaats. Dit wordt Johnsons Flat vlakbij Boolarra gelegen aan een riviertje. We staan hier helemaal alleen (gratis) en kunnen weer een kampvuur maken, iets wat gisteren niet mocht op de volle camping !

Verslag 76

Gisteren waren we nog maar honderd kilometer verwijderd van Melbourne, de plaats van waar we naar huis vliegen, maar omdat dat nog twee weken duurt zijn we in noordoostelijke richting gereden, het binnenland in. Het is vandaag prachtig weer en we zijn dan ook pas laat vertrokken van het mooie plekje.

(Ik heb de mannen eerst van hun wilde haren afgeholpen !)

Na een prachtige route door de Macalister River Valley stoppen we al vrij vroeg in het Alpine N.P. (Currawong Camp).

We verkennen de omgeving en tegen de avond verzorgt Wim de maaltijd in de vorm van een barbecue. Ook is er alweer voldoende hout gesprokkeld voor een warm kampvuur !

Verslag 77

Het koelde vannacht af naar drie graden, we hadden vanmorgen haast handschoenen nodig bij het ontbijt, nu weten we weer waarom we de wintermaanden in Holland ontvluchten !! Vandaag rijden we maar honderd kilometer maar daar doen we ruim drie uur over.

Via Licola, het piepkleine bergdorpje aan de rand van het berggebied van Victoria, rijden we naar Jamieson, over een grotendeels onverharde weg die af en toe vrij slecht is.

We zijn blij dat Dennis nieuwe banden heeft, hier was hij niet zonder problemen doorgekomen. De route voert langs de hoogste bergtoppen van Victoria met vijftien honderd achtenvijftig meter als hoogste punt.

Ruim vijftien jaar geleden hebben we met mijn ouders deze weg ook gereden en net voor Jamieson lag er toen een grote boom over de weg, die we echt niet konden verslepen, waardoor we terug moesten en honderden kilometers om hebben gereden.

(Helaas gaat het ook weleens mis, zo te zien alleen blikschade !)

Ook nu zien we weer veel dode bomen en hangen sommigen half over de weg maar we komen heelhuids aan in Jamieson waar we vlakbij een overnachtingsplaats vinden: Doctors Creek Reserve, weer een gratis kampplaats aan een riviertje.

Inmiddels heeft de zon weer flink z’n best gedaan en is het tegen de dertig graden, zodat we tijdens de lunch de schaduw opzoeken.

Aan het eind van de middag  zijn Dennis en Wim nog even actief: er moet hout gekloofd worden, we willen de laatste avonden in Australië natuurlijk wel warm zitten !!

Verslag 78

Het is vandaag (30 maart) Goede Vrijdag en alle supermarkten en openbare gebouwen zijn gesloten, ook heeft iedereen een vrije dag en met de Paasdagen daarop volgend is dit voor de Australiërs de laatste keer dat de campingspullen tevoorschijn komen om nog een lang weekend te recreëren voor de koude wintermaanden eraan komen.

Gelukkig zijn toeristische attracties wél geopend want wij willen naar Glenrowan, de plaats waar Ned Kelly, een soort Robin Hood, na ruim twee jaar op de vlucht te zijn geweest voor de politie, in 1880 gevangen genomen is. De plaats maakt nog altijd dankbaar gebruik van zijn connectie met Kelly: er staat een groot ijzeren beeld van de struikrover (bushranger), er zijn musea, souvenirwinkels en je kunt een voorstelling over zijn leven en, vanzelfsprekend, van zijn arrestatie, berechting en executie bekijken.

We hebben diverse uren doorgebracht in het plaatsje en zijn nadien naar het vlakbij gelegen Oxley gereden waar we nu op een “recreation reserve” staan. Net als op onze vorige overnachtingsplaats is het hier druk, maar er is nog ruimte genoeg, zelfs voor een kudde koeien die hier vrij rondloopt !

Verslag 79

We zijn vanmorgen eerst naar Wangaratta gereden om uitgebreid boodschappen te doen, ook hier is het topdrukte in de supermarkten vanwege aankomende Pasen. Vlakbij Coles zag Wim een “wasstraat” en aangezien onze auto’s er nogal stoffig uitzien hebben beide aan de buitenkant een uitgebreide schoonmaakbeurt gehad.

Daarna zijn we richting Mulwala gegaan vanwaar we een stukje van de ruim vijfentwintig honderd kilometer lange Murray River willen gaan volgen. Deze rivier begint in de bergen van de Great Dividing Range in noordoost Victoria en eindigt aan de kust van Zuid Australië bij Goolwa. Het gebied rond Mulwala wordt de “Sun Country on the Murray” genoemd vanwege het warme klimaat en de mooie omgeving.

Overal langs de meanderende rivier mag je vrij kamperen, af en toe is er een toilet, maar verder zijn er geen voorzieningen. Wij wilden bij “Green Bank” gaan staan, maar voor die tijd vonden we al een prachtige plek pal aan het water, aan een zijtak van de Murray.

Later zijn we naar de “officiële” kampplek gegaan: deze stond helemaal vol met tientallen tenten, caravans en andere bouwsels, na Kerstmis is dit nu eenmaal het drukste kampeerweekend. Er is van alles te doen op en rond het water, we zien kano’s, waterskiërs en ook wordt er gezwommen.

Het is de bedoeling de komende week steeds een ander plekje aan de rivier te zoeken tot we uitkomen bij de honderd vijftig kilometer verderop gelegen plaats Echuca.

Inmiddels is het half tien ’s avonds en zitten we nog in de korte broek buiten genietend van de rust en de natuur rond de Murray !

Verslag 80

Vanmorgen werden we gewekt door honderden krijsende kaketoes die rondvlogen en in de boomtakken boven ons gingen zitten en dit hebben ze uren volgehouden.

Nadat we ons Paasontbijt op hebben zijn we een tijdje actief met het in de was zetten van de auto’s, de zon heeft nog niet zoveel kracht en we kunnen beter steeds wát doen, dan dat we op het laatst twee auto’s moeten poetsen en “stalling klaarmaken”. Vervolgens rijden we even terug naar de stad om ons afval te dumpen en daarna gaan we op zoek naar een nieuwe plek aan de Murray River. Ik heb een boekje met alle tracks naar het water en nadat we een tijdje gehobbeld hebben over slechte onverharde wegen vinden we een mooie plaats aan de rivier. Er ligt zelfs nog een stapel hout voor ons klaar, achtergelaten door een vorige kampeerder !

Dit keer bevinden we ons aan de hoofdader en zien gedurende de hele dag jetski’s voorbij scheuren en diverse soorten bootjes langs varen. Er zit wat stroming in het water en ook liggen er veel dooie bomen in de rivier, waardoor je goed uit moet kijken waar je zwemt of vaart. Ook moet je erg opletten wáár je kampeert want er kunnen zo maar takken van de oude gombomen, die overal langs de Murray staan, afvallen ! Via een trappetje kunnen we naar het water toe waar ook een klein strandje is.

De Murray is voor een heel stuk de natuurlijke afscheiding tussen de staten Victoria en New South Wales en ook aan de overkant van het water wordt druk gekampeerd. Het is vandaag drukkend, warm weer en we maken er dan ook verder een luie dag van. Inmiddels is hier de wintertijd ingegaan en met de zomertijd in Holland hebben we nu nog acht uur tijdsverschil !

Verslag 81

We staan nog op dezelfde plek aan de Murray River: het is vandaag prachtig weer, we hebben uitzicht over het water, kunnen in de zon en in de schaduw zitten én ’s avonds een kampvuur maken ! Weer zijn we enkele uren actief met het schoonmaken van de camper en auto, dat scheelt de laatste dag een heleboel werk.

Het water van de rivier is niet vervuild dus regelmatig haal ik een bak vol om er mee te poetsen. Om ons heen zien we mensen alles inpakken, de Paasdagen zitten er weer op. Dennis gaat nog even voor verkoeling het water in en daarna wordt de douche weer eens gebruikt.

Vanavond komt er, net als gisteren, weer een groot Paasvuur, want we hebben nog ruim voldoende hout

Verslag 82

(We kunnen de maanmannetjes haast zien !)

Nadat we vanmorgen bij een benzinestation in het plaatsje Cobram ijsblokjes hebben gekocht,  onze watervoorraad  hebben aangevuld én ons afval hebben gedropt rijden we weer richting de Murray River op zoek naar een nieuwe plaats.

Weer zijn de onverharde wegen erg slecht vol kuilen en laaghangende takken, maar na een uurtje zoeken hebben we een plekje (vlakbij Davies Beach), haast nog mooier dan waar we vanmorgen stonden.

We zien echt niemand om ons heen, ook nu kunnen we via een uitgehouwen trap naar het water toe en hier zijn geen boomstammen in de rivier. Het is prachtig weer, achtentwintig graden met een strakblauwe hemel, deze omgeving heeft gemiddeld meer dan drie duizend zonuren per jaar !

Het gebied langs de Murray River is erg vruchtbaar en overal zie je fruitbomen, wijngaarden en landbouwgrond. Er wordt vandaag niet gepoetst, we doen een spelletje, lezen wat en Wim gooit z’n hengel uit, net als gisteravond vangt hij een Murray Cod, een geliefde vissoort in deze rivier.

En ook vanavond genieten we weer van een mooi kampvuur terwijl we boven ons miljoenen sterren zien schitteren !

Verslag 83

Toen we gisteravond bij het kampvuur zaten hoorden we wat ritselen in de struiken, we dachten aan een kangoeroe of een possum, maar het bleek een koala te zijn, die snel een eucalyptusboom in vluchtte toen wij hem met een zaklamp beschenen.

Deze “gumtrees” zijn zo lang dat deze dieren totaal niet opvallen, er kunnen wel veel meer koala’s hoog in de bomen zitten, zonder dat je ze ziet. Vanmorgen is Wim een tijdje wezen zoeken naar koala’s (je zou er een stijve nek van krijgen !) en het blijkt dat er twee vlakbij ons stekje zitten, allebei diep in slaap, hoog in een gomboom.

Weer blijven we voor een tweede dag op hetzelfde plekje staan, we zijn nog geen twee honderd vijftig kilometer verwijderd van ons stallingsadres en we hebben nog bijna een week de tijd om daar te komen, dus waarom zouden we verhuizen ! We hebben weer tijd om te poetsen en ook doe ik een wasje op z’n Marokkaans in de rivier (maar dan zonder hoofddoek om  !).

Ook vandaag is het  bijna dertig graden in de schaduw en de warmste uren doen we het rustig aan.

’s Avonds koelt het af naar zo’n vijftien graden, de lange broek hebben we al een tijdje niet meer nodig. Morgen gaan we weer een nieuwe plek zoeken een stukje verder stroomafwaarts  aan de Murray River

Verslag 84

Gisteravond kwamen er opeens enkele possums uit het bos tevoorschijn en vanmorgen werden we, zoals haast elke morgen, gewekt door allerlei vogelgeluiden onder andere door de kookaburra’s en de kaketoes.

We zijn pas laat vertrokken van ons prachtige plekje en nadat we in Cobram weer onze voorraden hebben aangevuld zijn we richting Strathmerton gereden vanwaar we via een brug naar Ulupna Island zijn gegaan. Het land is ingesloten door de Murray en de Ulupna Creek en ook hier kun je weer kamperen langs het water. We vinden een plekje in de bocht van de rivier (Doktors Bend) en tevens in de schaduw zodat we weer verder kunnen met poetsen. Rond vier uur zijn beide auto’s helemaal in de was gezet, zodat we ze de laatste dag alleen nog maar even hoeven af te spuiten. Tegen schemertijd komen er ineens allemaal heel kleine vliegjes tevoorschijn, die op het licht afkomen. Ze zitten in je wijnglas, op je eten en ook in de camper dwalen ze rond, dat is dus  binnen flink spuiten. Ik zie toch liever andere dieren zoals een kookaburra, koala of een possum !

Verslag 85

Het was vanmorgen maar acht graden toen we wakker werden en de zon scheen op de andere oever van de rivier, waardoor we in de schaduw moesten ontbijten. We waren dan ook snel vertrokken en nadat we honderd kilometer over de Murray Valley Highway  hebben afgelegd gaan we, vlak voor de plaats Echuca, weer een onverhard pad in richting het water. Net voor twaalven hebben we een nieuw plekje gevonden (vlakbij Christies Beach) en wat voor één: we hebben een privéstrand voor de deur en zijn ver van de doorgaande route af, er komt zelfs geen auto langs, voor ons een prachtige laatste stek aan de rivier !

Af en toe passeert er een speedboot en ook zien we de eerste woonboot, een bekend fenomeen op de Murray River.

(Geen wonder dat er zoveel bomen in de rivier belanden !)

Het wordt een echt luier dagje want er hoeft niet meer gepoetst te worden ! Morgen gaan we Echuca bekijken en daarna gaan we langzaam richting Melbourne. We hebben een heerlijke week aan de Murray gehad !

Verslag 86

Echuca is vooral bekend om zijn rivierhaven met een, van rode gombomen gemaakte, kade die een lengte heeft van driehonderd en dertig meter. De ruim twaalf meter hoge kade is gebouwd in 1865 en werd al snel de grootste binnenhaven van Australië.

Met grote raderboten werd vooral wol over de Murray vervoerd. Wij hebben vandaag een uur op zo’n gerestaureerde raderstoomboot (de Pevensey) over de Murray River gevaren, onderweg zien we diverse andere stoomschepen en ook veel woonboten die vaak hele stukken de rivier afzakken.

Rondom de haven is van alles te zien en nadat we er geruime tijd hebben rondgewandeld zoeken we een plekje aan het water om te picknicken.

Vervolgens rijden we een uurtje door het dorre binnenland richting Bendigo en stoppen bij Rush Dam in Greater Bendigo N.P. om te overnachten.

Het is ons niet duidelijk waarom deze plaats een Nationaal Park is want behalve veel bomen en enkele open vlaktes is er niets bijzonders te zien. Zelfs “wildlife” is er niet te bekennen, alleen een heleboel mieren en vliegen !! Terwijl Dennis aan het koken is verzamelt Wim een flinke partij hout zodat we weer een groot kampvuur kunnen maken, hoogstwaarschijnlijk één van de laatste deze reis !

Verslag 87

Bendigo is de plaats waar in 1851 de goudkoorts begon en in de navolgende tien jaar werden hier enorme rijkdommen vergaard. De faam van spectaculaire goudvondsten en plotselinge rijkdom verspreidde zich tot in China, waar Bendigo bekend werd als de Grote Gouden Berg en duizenden Chinese goudzoekers kwamen naar de stad. Toen het goud aan de oppervlakte begon op te raken, zorgde de ontdekking van een goudhoudende kwartsader voor een nieuwe impuls en men bleef nog meer dan een eeuw delven in diepe mijnen. In totaal zijn er vijf duizend zeshonderd geregistreerde mijnen geweest en is er ongeveer zeven honderd duizend kilo goud uitgehaald, pas in 1956 is de laatste grote mijn gesloten. Nadat we in de stad de laatste boodschappen voor deze reis gekocht hebben zijn we naar de Central Deborah Gold Mine gegaan, welke in gebruik was van 1939 tot 1954 en waar drie honderd vijfenzeventig mannen hebben gewerkt gedurende die vijftien jaar.

We dalen met een lift ruim zestig meter af in de grond om het harde leven in een ondergrondse mijn te ervaren en zien er onder andere enkele restanten van goudaders.

Na ruim een uur zijn we weer boven en bekijken daar nog diverse gebouwen en machines.

Daarna rijden we via Maldon richting een andere goudstad Ballarat, maar iets ervoor nemen we een afslag naar Slaty Creek Campground in het Creswick Regional Park. Ook dit keer hebben we geen buren en mag er weer een kampvuur gemaakt worden, iets wat we dan ook zeker doen !

Verslag 88

Wat de Efteling is voor Kaatsheuvel is Souvereign Hill voor Ballarat, dit levende museum laat de tijd van de goudkoorts herleven. Wij hebben vandaag (maandag 9 april) een groot deel van de dag doorgebracht in dit park waar we weer “ondergronds” zijn gegaan en onder andere gezien hebben hoe goud gesmolten wordt.

Er zijn hotels, winkels, tenten, kroegen en een hele Chinese “Village”, ook kun je zelf goud zoeken in de rivier.

De paardenkoets rijdt de hele dag rond en de schooljuf laat de kinderen weer netjes in de rij staan.

De medewerkers lopen passend gekleed rond en vanwege de Paasvakantie is er voor kinderen van alles te doen.

Pas tegen half vier verlaten we het park en rijden een uurtje tot we in het Lerderberg State Park komen en hier parkeren we onze auto’s op een open plek. Ondanks de droogte in Victoria ( de schapen op de dorre velden vallen haast niet op !) mogen we toch gewoon een kampvuur maken en omdat het elke avond flink afkoelt maken we hier dankbaar gebruik van !

Verslag 89

De negentig dagen Australië zitten er bijna op, nog één etmaal en we vliegen naar huis ! Nadat we de laatste dagen nog van alles ondernomen hebben wordt het nu tijd voor de “grote schoonmaak”. Onderweg naar onze laatste overnachtingsplek zien we al vrij snel een “laundromat” en nu worden alleen de spullen gewassen die achter blijven in de camper. Net na de middag zijn de slaapzakken, handdoeken en het beddengoed allemaal weer schoon en droog en rijden we door naar Gisborne waar een “carwash” is. Dit keer hoeft er niet hard gepoetst te worden, het is hoofdzakelijk stof wat op de auto’s zit.

Nadat ik de binnenkant van Dennis z’n auto heb uitgezogen gaan we door naar Riddells Creek waar we bij Treetops Scout Camp verder gaan met schoonmaken. Enkele uren later is het meeste gedaan, zelfs onze sandalen zien er weer tip top uit !

Hier hippen kangoeroes rond, iets wat we de laatste weken niet meer gezien hebben, wel leuk als afsluiting van onze reis !

Verslag 90

Afgelopen nacht bleef het twintig graden en net als gisteren vielen er een paar kleine buitjes, maar gelukkig heeft Dennis z’n tent droog in kunnen klappen en ook onze luifel is droog opgerold. Tegen elven zijn we naar Clarkefield gereden waar we een buiten stalling hebben geregeld. Daar aangekomen zetten we onze auto’s neer en blinderen zoveel mogelijk de ramen, want de aankomende negen maanden komt er heel wat zon op te staan.

Ik maak een foto van Wim met de eigenaar Andrew (Morley) en later horen we dat hij een bekende acteur blijkt te zijn, hij komt dagelijks op televisie in de soap Neighbours !

Het is nu half twee en we zitten te wachten op de luchthaven van Melbourne tot we aan boord mogen, morgen, donderdag 12 april, komen we ’s morgens vroeg aan op Schiphol. Onze prachtige reis door Australië zit er weer op, in totaal hebben we ruim tien duizend kilometer afgelegd. We hebben zo’n dertig keer een kampvuur gemaakt en twee en tachtig potjes Carcassonne gespeeld ! Alle avonden hebben we buiten doorgebracht al moesten we af en toe de lange broek aan. We hebben weer genoten van de vrijheid en de ruimte in Australië en ook van al het wildlife dat we gezien hebben. Inmiddels heeft Dennis het Australië-virus ook te pakken en willen we volgend jaar weer met z’n drieën een stuk van dit prachtige land bekijken !