In dit verslag zijn 1300  foto’s verwerkt 

veel kijk en leesplezier

Verslag 1

Net als twee jaar terug naar Griekenland gaan we weer met vier stellen (Cas en Anja, Roel en Janna, Jan en José én wijzelf !) op reis, dit keer helemaal over land naar Sicilië (behalve een half uurtje met de boot naar het eiland) en via de hak van de Italiaanse laars terug in noordelijke richting. Het punt waar we samen starten is de, vlakbij Riva del Garda gelegen, plaats Arco. Hier komen we zaterdag 24 augustus ’s avonds bijeen bij een pizzeria waar we ook met onze campers kunnen overnachten. Wij zijn, net als Cas en Anja, zondag 18 augustus al, met regen en slechts zestien graden, van huis vertrokken om op eigen gelegenheid en tempo naar het Gardameer af te reizen, de andere vier starten enkele dagen later. Cas en Anja bevinden zich ergens in Duitsland en doen het rustig aan, wij hebben gisteren zes honderd vijfenzeventig kilometer afgelegd. In de loop van de dag werd het snel droog en benauwend warm (ruim dertig graden) en omdat er geen vrachtverkeer op de Duitse snelwegen was konden we flink doorrijden en zijn ’s avonds gestopt (net als vroeger !) op een grote parkeerplaats iets voorbij de plaats Memmingen. We konden er nog lang buiten zitten, pas ’s nachts begon het flink te onweren.

Vandaag hebben we de resterende drie honderd vijfenzeventig kilometer naar Riva afgelegd en omdat we alle wegen zonder tol te betalen hebben gereden slingerden we aardig door de bergen via binnenwegen en prachtige passen (Fernpass, Finstermünzpass en de Reschenpass), op sommige bergen zagen we nog sneeuw liggen.

Omdat het in Italië nog volop vakantieseizoen is hebben we onderweg gebeld naar camping Al Lago, waar Wim en ik elkaar vijfenveertig (!!) jaar geleden hebben leren kennen, om vast een plek te reserveren en bij aankomst rond zessen was er nog net één plaatsje vrij !

Hier blijven we tot en met zaterdag staan en de komende dagen gaan we samen allerlei bekende plekjes opzoeken, waarschijnlijk zwemmen in het meer en natuurlijk met de fiets op pad. Ik weet zeker dat we ons prima zullen vermaken !

Verslag 2

Vanmorgen tijdens het ontbijt werden we verrast door een korte regenbui die duidelijk ook onverwacht was voor onze nog slapende buren, drie Duitse jongens. Alle handdoeken, kleding en zelfs boeken lagen nog buiten, maar natuurlijk hebben we deze voor hen veilig gesteld. Na twee dagen veel zittend te hebben doorgebracht in de auto wordt het tijd voor wat beweging: eerst maken we een wandeling  naar de jachthaven die vol ligt met zeilbootjes. Ook wij hebben hier jaren terug gelegen met onze zeilboot en toen samen met de jongens het hele Gardameer rondgevaren, iets waar we nog altijd goede herinneringen aan hebben.

In de loop der jaren zijn we heel wat keren in Riva del Garda geweest, soms voor enkele weken, ook vaak voor een kort bezoekje, maar altijd bekijken we de gezellige haven van het stadje.

Vandaag rijden we met de fiets langs het strand naar het centrum en bij de vierendertig meter hoge “la Torre Apponale” klauteren we de honderd vierenzestig treden op om vanuit de klokkentoren uit te kijken over het oude centrum.

Nadien gedragen we ons als echte Italianen: drinken een pro secco, eten heerlijke mosselen en spaghetti alla carabonara en keren daarna terug naar de camping om een lange siësta te houden in de schaduw, want het is inmiddels weer ruim dertig graden.

Na een spelletje Carcassonne en een wandeling langs het water, zorgt Wim voor een lekkere Italiaanse maaltijd.   (Ja, we zijn weer op reis dus Wim kookt terwijl ik het verslag typ !) Ook nu kunnen we weer de hele avond heerlijk buiten doorbrengen !

Verslag 3

Vanmorgen zijn we Monte Brione, de schuine berg tussen Riva en Torbole, opgeklommen, een flinke klus waar we in totaal bijna drie uur over gedaan hebben.

Deze berg, met twee bunkers erop, hebben we al diverse keren bewandeld (de laatste maal vier jaar terug met Dennis en voor het eerst vijfenveertig jaar geleden !), maar dit keer kunnen we “Batteria di Mezzo”, het fort dat halverwege ligt, van binnen bekijken en natuurlijk nemen we alle gangen en trappen die in de bunker, van begin twintigste eeuw, aanwezig zijn.

Helemaal boven bevindt zich het tweede fort dat dienst deed als verdedigingspunt voor het district Nago.

Pas tegen half twee zijn we terug op de camping en nemen een verkoelende duik in het Gardameer (Ik had wel moeite om door te komen !).

Nadat we een tijdje op het strand hebben gelegen verhuizen we naar onze camper waar nu weer genoeg schaduw is. ’s Avonds gaan we naar een bekende pizzeria waar nog altijd dezelfde “mamma” de dienst uitmaakt  ……..en zo hebben we weer een heerlijke dag gehad in Riva del Garda !

Verslag 4

Vanmorgen hebben we de fietsen weer gepakt en zijn naar Torbole gereden, het andere stadje aan de noordkant van het Gardameer. Hiervandaan kan je Monte Brione, de schuine berg die we gisteren beklommen hebben, goed zien.

Torbole is echt het walhalla voor de surfer met gegarandeerd elke middag een flinke wind vanaf het meer. Er zijn dan ook diverse surfscholen en op de stranden ligt het vol met planken.

Nadat we er wat rondgekeken hebben gaan we terug naar de camping waar we het verder rustig aan doen.  ’s Middags zitten we enkele uren op het strand waar het prima toeven is met de verkoelende wind vanaf het water. Iets na zevenen krijgen we ineens bericht, via de groepsapp, dat Jan, José, Cas en Anja al op de plaats bij de pizzeria in Arco staan waar we elkaar over twee dagen zouden ontmoeten. Aangezien het maar zo’n vijf  kilometer verwijderd is van onze plek stellen we de Tomtom in op fietsroute met de goede coördinaten en na kwartiertje fietsen staan we op de camperparkeerplaats bij onze vrienden. We hadden elkaar in mei nog gezien maar het leek wel of dat gisteren was, gelijk is het weer heel vertrouwd en gezellig.

Natuurlijk zijn we nog niet compleet, Roel en Janna zijn later van huis vertrokken en komen pas zaterdag in Arco aan. Na enkele uurtjes (en wijntjes) rijden we in het donker terug naar onze camper, nog nagenietend van de leuke avond. We gaan er samen een mooie, gezellige reis van maken !!

Verslag 5

Vandaag hebben we nog enkele bekende punten van Riva opgezocht en een rondje door het centrum gereden, nu duurt het wel weer enkele jaren voor we terugkomen.

Het is de hele dag bewolkt en we zitten ’s middags dan ook bij de camper wanneer ineens Cas en Anja aan komen fietsen en even later sluiten ook Jan en José, die met de scooter naar de camping zijn gekomen, zich aan. Nu kunnen ze zien waar wij de afgelopen dagen gestaan hebben.

(Zoals we van Cas gewend zijn móét hij natuurlijk even zwemmen)

We brengen weer enkele uurtjes gezamenlijk door, waarna ieder terug gaat naar z’n eigen onderkomen.

’s Avonds gaan we nog even het stadje in, ons eerste ijsje eten deze trip, normaal zijn we geen ijseters maar “gelati” hoort nu eenmaal bij Italia !! ..

Verslag 6

Om twaalf uur vandaag hebben we camping Al Lago in Riva verlaten en we waren op dat moment niet de enigen, er was zelfs even file voor de uitgang !

We hoefden maar een klein stukje te rijden naar Arco waar we mooi in de schaduw konden gaan staan naast de campers van Jan en Cas bij allerlei fruitbomen.

Er staat zelfs een struik met koffiebonen en ook de escargots, de eetbare slakken zijn aanwezig.

Omdat we al lange tijd problemen hebben met lekkages aan onze camper zijn Wim en Cas weer met de kitspuit aan de gang geweest, er zitten al heel wat kilo’s kit op het dak !

(Geen verkeerde  gratis camperplek !)

Tegen vieren komen Roel en Janna aangereden, de groep is compleet.

’s Avonds gaan we met z’n allen uitgebreid eten bij de pizzeria, de stemming zit er al goed in ……………..

morgen gaat de reis eindelijk beginnen !

Verslag 7

Net als de vorige keer gebruiken we weer een uitgewerkte reis van NKC die Cas helemaal nagekeken en waar nodig aangepast heeft. Eigenlijk is het beginpunt in Rome en ga je na Sicilië met de boot terug, maar omdat wij via de hak over land terug gaan,  heeft hij best wel veel veranderingen aangebracht. Vanaf Arco rijden we vandaag naar Firenzuola, een klein bergdorpje tussen Bologna en Florence. Nadat wij vanmorgen, zoals gewoonlijk, als laatste vertrokken zijn rijden we eerst nog een tijdje door het prachtige berggebied van noord Italië. We zien de schuine berg Monte Brione en werpen een laatste blik op het Gardameer, waarna we afbuigen naar een tolvrije, secundaire weg in zuidelijke richting.

We rijden door mooie wijngebieden, waar de trossen druiven nog enkele maanden moeten rijpen, tot we langzaamaan op de Po-vlakte komen, hier worden weer mais en tomaten verbouwd.

(Hier kunnen we met onze camper maar net door !)

Net onder de stad Modena, in Maranello, stoppen we bij het Ferrari-museum waar we toevallig met alle vier de campers ongeveer gelijk arriveren, zodat we gezamenlijk de dure (meestal) rode auto’s met het logo van het steigerende paard bekijken.

Anja ziet een simulator en wil dat weleens uitproberen, ze zit er snel in, maar om er daarna weer uit te komen ………

We vervolgen onze weg maar krijgen te maken met een  wegafsluiting waardoor we een andere route moeten kiezen. Sommigen van de groep nemen daarom maar de snelweg, wij rijden via allerlei bergpasjes met veel S-bochten en steile hellingen naar de camping (La Futa) waar we pas tegen zessen aankomen.

De temperatuur lag vandaag weer ruim boven de dertig graden, maar onze overnachtingsplaats ligt op zeven honderd meter hoogte, dus tegen de avond koelt het af en kunnen we zelfs een vest aantrekken, dat wordt vannacht voor het eerst weer onder een dekbed slapen !

Verslag 8

De route voert ons vandaag door het mooie Toscane met z’n heuvels, lieflijke huizen en slanke cipressen.

Helaas moet je erg opletten dat je niet een stad inrijdt want overal zijn milieuzones waar je met de camper niet mag komen en je krijgt een fikse boete als je een bord met : “zona traffico limitato” passeert. Al vrij snel levert dit problemen op wanneer we bij Florence komen, de TomTom stuurt iedereen door het centrum van de stad ! Wij buigen net op tijd af naar de plaats Fiesole en door steeds nieuwe plaatsnamen in het navigatiesysteem in te voeren draaien we mooi met de camper om de stad heen. Wel rijden we door heel smalle straatjes met veel hoogteverschil, zelfs 20 %, maar we komen zonder boetes of tol aan bij camperplaats All’antica Mattonata vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de stad Assisi.

Het is vandaag weer rond de zesendertig graden en ’s avonds blijft het lang benauwd, maar ook in Holland is het nu abnormaal warm met ruim dertig graden !

Verslag 9

De stad Assisi van de 13de-eeuwse heiligen Franciscus en Clara van Assisi ligt in de regio Umbrië en is vooral bekend als bedevaartsplaats. De meest toeristische attractie is de Sint-Franciscusbasiliek die in 2000 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO is geplaatst. Op 26 september 1997 werd de stad getroffen door een zware aardbeving waarbij vier doden vielen. De Basilica werd ernstig beschadigd en is twee jaar gesloten geweest voor restauratie, ook nu wordt er nog altijd aan de muurschilderingen gewerkt. Wij zijn vandaag met z’n achten met de bus naar een hoog gelegen punt in Assisi gereden en daarvandaan hebben we de mooie middeleeuwse stad met z’n smalle straatjes, pleinen en kerken, langzaam afdalend, bekeken.

(Het valt niet mee de kerk er in z’n geheel op te krijgen !)

Uiteindelijk kom je uit bij de Basilica di San Francesco met z’n vele fresco’s en schilderingen.

Na de middag eten we een broodje bij een barretje waarna we lopend terug gaan naar de camperplaats.

Hier doen we het de rest van de middag kalm aan, regelmatig wordt de plantenspuit gebruikt en zelfs de tuinslang komt tevoorschijn.

Voor Roel en Janna is het de eerste dag dat ze niet hoeven te rijden sinds ze van huis zijn vertrokken en ook voor de anderen is het wel lekker om met die hitte niet te hoeven rijden, maar morgen gaan we er weer tegenaan !

Verslag 10

We hebben vandaag (28 augustus) honderd vijfentachtig kilometer af te leggen naar onze volgende overnachtingsplek: Village Flaminio Camping bij Rome. Onderweg maken we een korte stop bij de plaatsjes Montefalco en Spoleto én bij een supermarkt, maar verder rijden we via secundaire wegen aan een stuk door en komen tegen half drie als eerste van de groep op de drukke camping aan.

We gaan voor verkoeling even het zwembad in, waar het helaas verplicht is een “charmante” badmuts op te zetten !

Langzaamaan komen de anderen binnendruppelen en we staan allemaal bij elkaar in de buurt, maar wel met andere campers ertussen. Er zijn gelukkig veel bomen op de kampplaats zodat we in de schaduw kunnen zitten, ook vandaag is het vijfendertig graden. We hebben weer tijd voor een spelletje en ’s avonds bereidt Wim een heerlijke vismaaltijd.

Tegen half tien komen we nog even bij elkaar om de plannen voor morgen door te spreken, één ding staat vast: we vertrekken vroeg naar Rome want het wordt weer een hete dag !

Verslag 11

Om kwart voor negen vanmorgen stonden we alle acht klaar om Rome onveilig te gaan maken.

Bij de campingreceptie kopen we voor zeven euro per persoon kaartjes waarmee we vierentwintig uur gebruik mogen maken van trein, bus en metro. Een uur later staan we al bij de Spaanse trappen (1723) op het Piazza di Spagna, behorend bij de kerk Trinitá dei Monti die hoog boven alles uittorent. Sinds kort mag je niet meer op de trappen zitten en zelfs een tas of een flesje water wordt meteen verwijderd.

Lopend richting de Trevifontein  passeren we allerlei mooie, oude gebouwen en eenmaal aangekomen bij de  indrukwekkende, schitterende 18de-eeuwse fontein staat het er vol met toeristen.

In 2015 was het zesentwintig meter hoge bouwwerk net voor twee miljoen euro gerestaureerd toen het door Hollandse voetbalhooligans beschadigd werd, gelukkig is daar nu niets meer van te zien, wel staat er politie die streng toeziet dat er niemand te dichtbij de fontein komt.

Vervolgens gaan we naar het Pantheon, een antieke tempel uit de tweede eeuw na Chr. met een prachtig interieur. Heel apart is het oog (oculus) in de koepel waardoor het enige licht binnenkomt. Het is een van de best bewaard gebleven Romeinse gebouwen ter wereld en is nog steeds in gebruik als rooms-katholieke kerk.

Na een lekker ijsje wandelen we verder naar  Il Vittoriano, een monument gebouwd tussen 1885 en 1911 als gedenkteken voor de eenwording van Italië en Vittorio Emanuelle ll, de eerste koning van het land.

We beklimmen het immense gebouw vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de stad.

Dan wordt het tijd om de inwendige mens te versterken, dit lukt prima met een pizza en een liter (!) bier. Ook is het heerlijk om even bij te komen in een ruimte met airco, buiten is het stikheet.

Daarna wandelen we naar het Colosseum, gebouwd in 72 na Chr. in opdracht van keizer Vespasianus, die trachtte zijn populariteit te vergroten met de gevechten op leven en dood tussen gladiatoren of wilde dieren.

Het gebouw staat op dit moment grotendeels in de steigers dus wij bekijken het alleen van de buitenkant en zien tegelijkertijd de prachtige triomfboog van Constantijn (315 na Chr.).

Nadat we weer gebruik gemaakt hebben van de metro komen we uit bij Vaticaanstad met zijn Sint Pieter-kerk met bijbehorend plein.

We hadden gehoopt dat het er  ’s middags vrij rustig zou zijn maar er staat een gigantische rij mensen te wachten om “het heiligste der heiligen van het katholicisme” van binnen te bewonderen, we hebben geen zin om hier uren in de rij te staan, dus zien we ervan af de weelderige, met marmer overdekte basilica van Petrus te bezichtigen.

Nadat we nog over de Ponte S. Angelo hebben gelopen wordt het tijd terug te keren naar de camping, weer gebruik makend van de metro en de trein.

Natuurlijk is er nog veel meer te bekijken in Rome, maar je kunt nou eenmaal niet alles in één dag zien. We hebben zo’n negen uur in de stad doorgebracht en bij thuiskomst zijn we allemaal best moe, maar ook voldaan, het was een heel geslaagde dag !

Verslag 12

We zijn vandaag van Rome naar Napels gereden, een afstand van ruim twee honderd vijftig kilometer. De wegen in Italië zijn vrij slecht, de secundaire wegen lijken wel op een lappendeken en de hoofdwegen missen regelmatig een stuk asfalt en zijn nogal hobbelig. We zullen het maar niet hebben over de rijstijl van de Italianen, ze kijken nergens naar ! Helaas is het ook niet al te schoon bij de rijbanen, overal ligt troep langs de kant van de weg en hoe dichter we bij Napels komen hoe meer afval er ligt.

De kustlijn tussen Terracina en Gaeta heeft veel mooie stranden en het is er dan ook erg druk met campings en hotels.

Rond tweeën  pakken we een afslag naar zee, nemen onze stoelen en lunch mee naar het strand en gaan verschillende keren het water in dat heerlijk is van temperatuur.

Na een uurtje vertrekken we weer want we hebben nog zo’n honderd kilometer te gaan.

Tegen zessen komen we via een erg smalle, slechte weg aan bij de prachtige camperplaats Castagnaro Parking in Pozzuoli waar we allemaal een ruime plek bij elkaar hebben.

We houden een ouderwets gezellige “happy hour” en bespreken de plannen voor morgen, we gaan Napels bekijken.

Nu hoop ik maar dat we het gezegde niet al te letterlijk hoeven te nemen: ” eerst Napels zien en dan sterven ! “………….

Verslag 13

Net als bij Rome maken we weer gebruik van het openbare vervoer en rond tienen zijn we in het centrum van Napels.

Er moeten veel mooie gebouwen staan maar we hebben een beetje moeite deze te vinden ! We lopen door smalle straatjes vol graffiti en natuurlijk hangt overal het wasgoed te drogen hoog boven het plaveisel vooral in Quarteri Spagnoli, de Spaanse wijk.

We komen langs een markt waar volop vis verkocht wordt en drinken een “caffe freddo” die er heel anders uitziet (en smaakt) dan de iced coffee die we in Australië gewend zijn.

We besluiten net om terug te keren naar de kampplaats, het is weer benauwend warm, wanneer we toch enkele mooie kerken ontdekken, we hebben de Sint-Pieter in Rome niet van binnen kunnen bekijken, deze maken veel goed !

Daarna zien we nog enkele historische punten maar de stad is totaal niet te vergelijken met Rome.

Tegen enen hebben we allemaal genoeg gezien en gaan we met de metro en trein terug naar onze campers, al zijn we daar nog niet één, twee, drie, want we moeten weer enkele keren overstappen en de aanwijzigen op de perrons zijn niet allemaal even duidelijk !

Tegen half drie komen we oververhit aan en nemen gelijk een verkoelende douche.  Daarna hebben we tijd voor een wasje, een dutje en bij sommigen wat reparatiewerkzaamheden.

Tegen de avond houden we een gezamenlijke barbecue wat resulteert in een urenlange, gezellige samenkomst !

Verslag 14

Vandaag zijn we de Vesuvius opgeklommen, nadat we tot op acht honderd meter hoogte met de camper konden komen, volgde een korte busrit, waarna we aan de echte klim konden beginnen.

Na een uur wandelen zijn we op ruim elf honderd meter hoogte en kijken we in de gedoofde vulkaan.

Eenmaal weer beneden rijden we door naar Pompei waar we de camper parkeren op camping Fortuna Village. De bekendste en gewelddadigste eruptie van de Vesuvius is die van augustus 79 toen de top van de vulkaan explodeerde en onder andere de Romeinse plaats Pompei volledig werd bedolven onder as en puimsteen, ook verspreidden zich giftige gassen als koolmonoxide door de stad. Ongeveer tien duizend mensen werden gedood, waarvan maar drieëntwintig honderd lichamen tot nu toe zijn teruggevonden, die levend gekookt, gezandstraald door de gloeiend hete aswolk en vervolgens levend ontvleesd werden. Nadat de eerste overblijfselen al aan het eind van de zestiende eeuw werden ontdekt, worden sinds de achttiende eeuw archeologische opgravingen verricht. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed geconserveerd beeld van het Romeinse dagelijks leven. Wij zijn vanmiddag met z’n allen naar de, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staande, plaats gelopen en hebben daar uren rondgewandeld.

De meeste gebouwen, standbeelden en schilderingen hebben de tand des tijds redelijk doorstaan. Het wegdek is nog intact en het verleden is haast tastbaar aanwezig.

Pas na zevenen zijn we terug op de kampplaats en zijn dan aardig vermoeid. Samen met Roel en Janna gaan we heerlijk uit eten want we hebben geen zin meer om te koken.

Weer hebben we een heel afwisselende dag gehad !

Verslag 15

We hebben vanmorgen de campers vlakbij de haven van Salerno geparkeerd en zijn daarna met de boot naar Amalfi gevaren, de grootste plaats aan de Costiera Amalfitana, oftewel de Amalfikust.

Tijdens het uurtje varen langs de kust op de Tyrreense zee passeren we prachtige kleine, tegen de heuvels aangeplakte, dorpjes maar helaas is het vandaag niet zo zonnig en nogal heiig waardoor het moeilijk fotograferen is.

Eenmaal aangekomen in de (opgenomen in de UNESCO-lijst van werelderfgoed)  toeristische stad Amalfi valt meteen de grote kathedraal  (Duomo San Andrea) op met z’n tweeënzestig treden, helaas is deze tot vijf uur gesloten en voor die tijd zijn wij alweer vertrokken.

Wij eten er wat, verkennen het stadje en nemen dan de boot terug, want daarna moeten we nog een stukje rijden naar onze overnachtingsplek, camping la Foce dei Tramonti bij Paestum.

Het blijkt een prachtige kampplaats te zijn en alle vier krijgen we een schitterende plek aan zee.

We gaan nog even afkoelen in het water en genieten daarna van de ondergaande zon.

We hebben unaniem besloten dat we hier drie nachten blijven staan !

Verslag 16

Vandaag is een “rustdag”, we hebben weer eens tijd om te lezen, een spelletje te doen, te vissen, te zwemmen en om te wassen.

Bij allemaal hangen de lijnen vol wasgoed, alleen bij Jan hangt er wat anders aan !

De voormalig bakker en visboer vindt het altijd leuk voor iedereen eten te bereiden en regelmatig komt hij met een hapje, bijvoorbeeld een worstenbroodje, aan. Dit keer rookt hij de “gedroogde” vis en krijgen we allemaal een stukje heerlijke makreel.

Ook de door Wim gevangen vis krijgen we later gerookt weer terug !

Er was voor de hele dag slecht weer voorspeld, maar de zon schijnt volop, alleen tegen de avond begint het steeds harder te waaien en fluit de wind om de camper. We hebben allemaal genoten van de vrije dag op de camping, waar genoeg te zien en te doen is, en zijn helemaal uitgerust om weer op pad te gaan en nieuwe dingen te bekijken !

Verslag 17

Vanmorgen hebben we de fietsen weer eens gepakt en zijn samen met Cas en Anja naar een, tien kilometer verderop gelegen, mozzarella boerderij gereden in Vannulo.

Bij aankomst staan Roel en Janna er ook met hun camper en Jan en José arriveren net op hun scooter. We hadden verwacht er een rondleiding te krijgen maar het komt er op neer dat we zelf rondlopen en alles bekijken. De waterbuffels (mozzarella wordt van buffelmelk gemaakt) staan allemaal op stal en worden er automatisch gemolken.

We zien arbeiders die bezig zijn bolletjes te maken van de jonge kaas en iets verderop is een atelier waar van de huiden van de dieren tassen gemaakt worden.

Er is een winkeltje bij waar de Italianen in de rij staan om de buffelmozzarella te kopen, deze schijnt heel speciaal te zijn.

We fietsen door naar Paestum waar drie prachtige Griekse tempels staan uit de vijfde en zesde eeuw voor Christus. Ze bevinden zich op een groot terrein dat je kunt bewandelen, maar we kunnen deze schitterende bouwwerken ook vanaf de weg zien wat ons een heleboel lopen scheelt.

Janna had de rollator voor Jan in de camper meegenomen, maar hij heeft hem nu niet nodig, kan zij vast even oefenen !!

Omdat we nog een flink eind terug moeten fietsen lessen we even onze dorst op een terrasje in Peastum.

Tegen half twee zijn we terug op de camping en hebben dan een kleine dertig kilometer afgelegd. Tijd voor een verkoelende duik in zee.

(Er is altijd wel wat te klussen met oude campers !)

Tegen de avond komen we nog even bij elkaar om de route voor morgen te bespreken, deze is vrij lang, ruim drie honderd vijftig kilometer, en we besluiten om de rit in tweeën te delen, zodat we ook de tijd hebben onderweg wat te bekijken.

En weer kunnen we genieten van een prachtige zonsondergang !

Verslag 18

We hebben een prachtige, rustige rit gehad, een verademing na alle drukke, vervuilde steden die we doorkruist hebben en waar niemand zich aan de verkeersregels houdt. De route voert ons vandaag door de groene, beboste bergen van Basilicata en later langs de kust waar je uitkijkt op grillige rotsen, zwarte strandjes en de blauwe zee.

Gelukkig ziet de omgeving er hier schoner uit en ligt er niet zoveel troep meer langs de kant van de weg.

Bij Maratea nemen we een afslag de bergen in naar Monte Biagio waar een tweeëntwintig meter hoog Christusbeeld (statua del Christo) staat, na Rio de Janeiro de grootste ter wereld. We moeten heel wat S-bochten nemen voor we boven zijn met de camper en vervolgens nog een stuk lopen, maar het is de moeite waard.

Ook het uitzicht is schitterend !

Nadien rijden we naar een plaatselijke haven waar we een heerlijke lunch gebruiken, om vervolgens naar onze overnachtingsplaats (aire de camping-car lido tropical) te gaan, die vlakbij de plaats Diamante ligt.

We vinden een prachtige plek aan zee en nadat we geïnstalleerd zijn gaan we eerst afkoelen in het heldere water.

De rest van de middag doen we kalm aan en genieten we van het mooie uitzicht en net als de afgelopen dagen slapen we ’s nachts in met op de achtergrond het geluid van de rollende golven !

Verslag 19

Vandaag hebben we zo’n twee honderd kilometer afgelegd en net als gisteren ging de weg grotendeels langs de kust (SS 18) al was deze nu minder spectaculair: alles is vlakker met grote zandstranden, maar deze zijn nu bijna verlaten. Inmiddels zijn we aangekomen in de regio Calabrië, de “tenen” van de Italiaanse laars. Nadat wij tussen de middag ook even gepauzeerd hebben aan zee gaan we verder naar het, op een klif gelegen,  stadje Tropea.

We wandelen een stukje door het toeristische plaatsje en kijken dan uit op een rots waar de Santa Maria dell’ Isola staat, een voormalig benedictijner kapel. Beneden ligt een prachtig, druk bezocht, zandstrand.

Via een bergpas komen we tegen half vijf aan bij Villagio Camping Mimosa in Nicotera, waar de anderen al gearriveerd zijn. De kampplaats ligt aan zee, maar vandaag gaan we er niet meer in, we gaan gezellig bij elkaar zitten en voor je het weet zijn er enkele uren verstreken !

Nadat ieder voor zich gekookt heeft, komen we weer bij mekaar: we gaan Mexican Train spelen, een soort domino spel waarbij je elkaar kunt dwarsbomen en natuurlijk hebben we weer de grootste lol !!

Morgen gaan we met de boot over naar Sicilië, ons hoofddoel deze reis, waar we enkele weken rond gaan trekken !

Verslag 20

Nadat we vanmorgen het leuke vissersdorpje Scilla bekeken hebben rijden we door naar San Giovanni waar we de overtocht maken naar de stad Messina op het eiland Sicilië.

We zijn nog maar net met de camper aan boord wanneer de veerboot vertrekt en in vijfentwintig minuten tijd zijn we over.

Eenmaal op Sicilië merken we weinig verschil, in omgeving en rijstijl, met het vasteland en ook ligt hier weer vuil aan de kant van de weg.

Via enkele bergpasjes en drukke steden komen we tegen tweeën, als eersten, aan op camping Villaggio Marinello. Het is vandaag bewolkt en ook hebben we enkele regenbuien gehad, dus geen weer om naar het strand te gaan. In de loop van de middag komen de anderen aan en iedereen klaagt over de hectische rijstijl van de Italianen en de  bochtige wegen.

We besluiten vanavond gebruik te maken van het campingrestaurant en zitten daar gezellig enkele uren. Net wanneer we weer willen vertrekken beginnen ze met karaoke, natuurlijk met Italiaanse muziek, erg leuk !

Na nog een afzakkertje bij de camper van Jan gaan we toch redelijk op tijd naar bed, morgen moeten we heel vroeg op want om acht uur staat er een busje klaar om ons naar de haven van Milazzo te brengen, vanwaar we met een boot naar de Eolische eilanden gaan !

Verslag 21

De Eolische Eilanden liggen in de Tyrreense zee enkele tientallen kilometers ten noorden van Sicilië en bestaan uit zeven eilanden waarvan Lipari de grootste en populairste is met een mooie haven, veel hotels, cafés en restaurants.  Het vulkaaneiland Stromboli is het bekendst omdat er enkele weken terug nog een uitbarsting is geweest. Nadat we vanmorgen met het busje afgezet zijn in de haven van Milazzo varen we in anderhalf uur tijd naar Lipari, waarbij we onderweg prachtige rotsformaties zien.

Eenmaal aangekomen op het eiland bekijken we het vijftiende-eeuwse Castello, enkele kerkjes en leuke straatjes.

(Heel aparte muurschilderingen !)

Na drie uur gaan we weer aan boord van ons “cruiseschip” en varen door naar het eiland Vulcano, genoemd naar de vuurgod Vulcanus. Hier bevinden zich vier vulkanen die al ruim honderd jaar niet meer actief zijn en met een busje gaan we omhoog om de omgeving te bekijken.

Op de Grand Cratere zien we mensen lopen en de “caldeira” van de vulkaan Piano is erg vruchtbaar zodat er allerlei soorten fruit groeien.

Weer terug op zeeniveau  nemen Wim en Cas een warm modderbad waarna ze zich afspoelen in zee.

Maar ook hier blijkt de hete lucht door de dunne aardkorst te komen, je ziet de bubbels in het water, dus echt verkoelend is het niet !  Wel houden ze een penetrante zwavellucht bij zich en nemen ze daar een douche, al blijft de geur toch nog een beetje hangen.

Tegen half vijf beginnen we met de terugreis en ruim na zessen zijn  we terug op de camping, het was een zeer geslaagde, gevarieerde dag !

Verslag 22

Vandaag (maandag 9 september) zijn we van het noordoosten van Sicilië naar het zuidoosten gereden via allerlei smalle bergpasjes en in de verte zien we de Etna, de hoogste actieve vulkaan van Europa, liggen. Zoals we inmiddels gewend zijn in Italië zijn de wegen niet al te best, maar alle campers komen er heelhuids overheen.

Halverwege de route bevindt zich de plaats Randazzo die het dichtst bij de centrale krater van de Etna ligt.

We lopen even binnen bij de dertiende-eeuwse kerk (Basilica di Santa Maria) die geheel uit zwarte lavastenen opgetrokken is.

Wanneer we even later een picknickplek zoeken komen we Cas en Anja tegen, dus wordt het een gezamenlijke lunch langs de kant van de weg.

Onderweg naar de noordkant van de Etna zie je overal de lava liggen wat wel iets weg heeft van een maanlandschap.

Rond drieën zijn we op onze nieuwe overnachtingsplek: Oase San Marco in Calatabiano, een camperplek vlak bij de zee.  Je kunt zien dat het vakantieseizoen voorbij is, de strandhuisjes worden afgebroken en er zijn nog maar enkele mensen op het strand.

We nemen een verkoelende duik in het heldere water dat prima van temperatuur is en gaan daarna in de schaduw bij de camper zitten, voor ons is het seizoen nog lang niet voorbij !

Verslag 23

We zaten vanmorgen om half negen al in de bus op weg naar Taormina, een prachtige, hooggelegen plaats aan zee met uitzicht op de Etna.

Het meest bekend van het drukbezochte stadje is het oude Griekse theater, uit de derde eeuw voor Christus, wat later verbouwd werd door de Romeinen. Er worden nog elke dag concerten gegeven waardoor er allerlei instrumenten en stellingen in het “teatro antico” staan, iets wat wel afbreuk doet aan het geheel.

Maar er is veel meer te zien in Taormina: gezellige pleintjes, mooie kerken en verzorgde winkels, hier vind je nergens vuil op straat en zelfs de smalle steegjes zien er leuk uit.

Nadat we er ’s middags wat gegeten hebben nemen we de kabelbaan naar beneden om “Isola bella”, een prachtig gelegen schiereilandje, te bekijken.

Helaas begint het ineens te regenen waardoor het er minder ” belle” uitziet.

Om vier uur nemen we de bus terug naar de kampplaats en weer krijgen we een flinke plensbui met onweer over ons heen, die nog steeds doorgaat als we uit moeten stappen. We zijn dan ook kletsnat voor we bij de campers aankomen en de rest van de dag blijft het helaas doorregenen. Voor het eerst zitten we binnen en horen we de regen tikken op het dak van de camper. Maar we klagen niet, tot nu toe hebben we schitterend weer gehad en ook de voorspellingen zien er prima uit !

 

Om half tien komt Cas ons waarschuwen: er komt vuur uit de Etna ! Met z’n allen staan we een tijd naar de rode gloed in de verte te staren en af en toe zie je rode vuurballen omhoog komen. Het is alleen helaas heel moeilijk om het op camera vast te leggen, er zit dan ook hemelsbreed een afstand van ruim twintig kilometer tussen, maar het is wel heel bijzonder !

Verslag 24

Na de uitbarsting van gisteravond komt er vanmorgen nog wat rook uit de vulkaan.

De vele regen van gisteren was vanmorgen op sommige plekken nog goed te zien maar gelukkig is het weer droog en zelfs de zon komt weer tevoorschijn.

Via enkele drukke dorpjes langs de kust rijden we het binnenland in naar de zuidkant van de Etna, waar we via veel slingerwegen rond de middag aankomen op een grote parkeerplaats, inmiddels bevinden we ons op bijna twee duizend meter hoogte. Onderweg zien we veel lava liggen afkomstig van diverse uitbarstingen die in het verleden hebben plaatsgevonden.

Bij aankomst is het nog steeds zonnig maar ineens komt er bewolking opzetten en zitten we  in de mist. Het heeft nu geen zin om met de kabelbaan omhoog te gaan naar de top van de Etna. Zodra het zicht even beter is maken we gezamenlijk een wandeling want rond de parkeerplaats bevinden zich ook enkele kraters.

In de loop van de middag klaart het tijdelijk op en gaan enkelen van ons een hoger gelegen krater op, Roel, Janna en José zijn al een eind op weg, wanneer Cas en ik samen op pad gaan. Het is een prachtige wandeling over de zwarte lava al zijn er ook allerlei kleurschakeringen te zien.

We zijn net terug bij de campers wanneer het weer begint te miezeren en de rest van de dag brengen we binnen door. De temperatuur is inmiddels gezakt naar zo’n veertien graden en vannacht  daalt deze verder naar tien graden, dat wordt dus lekker onder het dekbed slapen !

Verslag 25

Samen met Cas en José zijn Wim en ik vanmorgen de “berg der bergen” opgegaan. Omdat we overnacht hebben op de parkeerplaats (Rifugio Sapienza) konden we meteen om negen uur, toen de kassa open ging, kaartjes kopen voor de kabelbaan, de jeep en de gids (totaal vijfenzestig euro per persoon !) en ook direct mee in een gondel naar vijfentwintig honderd  meter hoogte.

Daar staan 4×4 busjes klaar om je nog vier honderd meter hoger te brengen, we zitten in de eerste jeep die vanmorgen omhoog gaat !

Inmiddels is het flink afgekoeld (tien graden) en hebben we allemaal onze vesten en jassen aangetrokken, ook de lucht wordt steeds ijler maar daar hebben we gelukkig alle vier geen last van.

Met een gids wandelen we nu langs enkele kraters en krijgen uitleg over de verschillende kleuren lava.

Het hoogste punt (voor ons) ligt op bijna drie duizend meter hoogte en het uitzicht is schitterend.

De lava daar is zelfs nog warm vanwege een uitbarsting op dertig mei dit jaar !

We boffen ontzettend met het weer, er staat geen wolkje aan de lucht, al kan dit zomaar veranderen, dat zagen we gisteren wel !

Wanneer we weer terug gaan met de bus staan er rijen mensen te wachten om omhoog te gaan en eenmaal beneden zien we minstens honderd man wachten om een kaartje te kunnen kopen, ook de parkeerplaats is helemaal vol, wat zijn wij blij dat we hier overnacht hebben ! We staan nog even na te genieten van de prachtige tocht als we opeens een grote rookpluim omhoog zien schieten uit de Etna, de vulkaan is duidelijk nog steeds actief.

(De verwoestende lavastroom heeft dit huis en vele anderen helemaal bedolven !)

Via de westkant, richting Adrano, rijden we  langzaam naar beneden. Deze route is minder druk en smaller dan de weg richting het oosten (Zafferana Etnea) die alle bussen gebruiken. Onderweg zien we veel olijvenbomen en druivenranken, de vulkanische bodem is erg vruchtbaar.  Ook wielrenners vinden het een hele uitdaging om de, op de Werelderfgoedlijst staande, berg te beklimmen.

Eenmaal in de buurt van de eerste steden verandert het landschap en ligt het vuil helaas weer hoog opgestapeld langs de weg !

We hebben nog een aardig stuk af te leggen voor we bij onze volgende camping aankomen, maar tegen vieren arriveren we bij Oase Park Falconara in Noto-Marina. De temperatuur is inmiddels weer opgelopen naar dertig graden dus pakken we de fiets en rijden naar het vlakbij gelegen zandstrand om even af te koelen, wat een verschil met vanmorgen toen we onze lange broeken en vesten nodig hadden !!

 

Al met al hebben we weer een schitterende dag gehad en zijn we een prachtige ervaring rijker: we zijn de Etna opgeweest, de hoogste actieve vulkaan van Europa !!

Verslag 26

Vanmorgen om tien uur heeft de eigenaar van de camping ons met zijn busje naar het oude centrum van Noto gebracht. Deze stad, in de achttiende eeuw verrezen op de puinhopen van het in 1693 door een aardbeving verwoeste Noto Antica, heeft veel gebouwen in extravagante Barok stijl, met witte tufsteen als materiaal, een soort kalksteen dat in de zon prachtig bruin kleurt. Via de Porta Ferdinandea komen we de stad binnen en zien daarna het ene na het andere prachtige gebouw, vooral veel kerken !

Bij de Chiesa di San Carlo al Corso gaan we via een heel smalle wenteltrap omhoog naar de klokkentoren vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de stad.

Ook het palazzo Nicolai di Villadorata is van buiten erg mooi met z’n aparte balkons, maar het interieur valt ons erg tegen.

We hebben het na enkele uren wel bekeken en tegen half twee zijn we terug op de camping waar we allemaal siesta houden.

Tegen vieren gaan we, samen met Cas en Anja, weer op de fiets naar zee waar we onderdompelen in de grillige golven.

Eenmaal terug bij de campers houden we “happy hour”, maar in plaats van een uur loopt dit een beetje (!) uit en zitten we om elf uur nog bij elkaar…….van eten koken komt niks meer, we doen het met allerlei hapjes en drankjes en hebben zoals gewoonlijk de grootste lol !!

Verslag 27

Vandaag (zaterdag 14 september) hebben we de, in de Oudheid belangrijke, havenstad  Syracusa bekeken. Nadat we door de campingeigenaar in Avola bij het station zijn afgezet, rijden we met de trein naar de geboortestad van de grote wis- en natuurkundige Archimedes (287-212 v.Chr.) en nemen vandaar een taxi naar de oude wijk Neapolis, waar allerlei opgravingen te zien zijn.

We starten bij het grotendeels vervallen Amfitheater Romano waar het onkruid de overhand heeft gekregen.

Het oude Griekse theater (Teatro Greco), dat plaats biedt aan vijftien duizend toeschouwers, is vele malen indrukwekkender.

Hier lopen we geruime tijd rond en zien er ook de nymfacum, een complex met een waterval, bronnen en diverse grotten.

Ook heel apart is de in kalksteen uitgehouwen grot Orecchio di Dionisio (Oor van Dionysius), zo genoemd vanwege de gelijkenis met de vorm van het menselijk oor.

Nadat we het hele archeologische park hebben bekeken gaan we met een taxibusje naar de haven van Syracusa waar we eerst een lekkere vismaaltijd nuttigen. Dan wordt het tijd om het, in de Ionische zee gelegen, eiland Ortigia te gaan bekijken, dat via de Ponte Nuovo verbonden is met het vaste land.

In  het op zich staande centrum van de oude stad, waar nog veel Griekse invloeden te zien zijn, bevinden zich onder andere de resten van de tempel van Apollo, een prachtige fontein op de Piazza Archimede en de grote kathedraal gelegen aan het grote Duomo-plein.

Daarna wandelen we langzaam terug naar het centrale station waar we rond half zes de trein terug naar Avola willen nemen.

We zijn er ruim op tijd maar helaas gaat er hier iets mis: we moeten op perron twee opstappen, maar er blijken twee perrons met hetzelfde nummer te zijn, waardoor de trein zonder ons wegrijdt en de volgende komt pas rond half negen ! Weer biedt de campingeigenaar uitkomst, hij komt ons helemaal vanuit Noto ophalen, ruim vijfendertig kilometer rijden en om kwart voor acht zijn we allemaal, moe en bezweet, weer op de camping. We maken wat mee deze reis !!

Verslag 28

Vanmorgen zijn we weer verder getrokken met de campers en onderweg is er voor ieder wat wils te bekijken. Roel en Janna gaan naar Villa Tellaro waar allerlei oude mozaïeken te bewonderen zijn.

Cas, Anja, Jan en José rijden naar het natuurpark Vendicari en gaan daar op zoek naar trekvogels.

Wij bezoeken enkele vissersplaatsjes (Marzamemi en Porto Palo di Capo Passero) en rijden vervolgens via een alternatieve route langs de kust.

(We komen weer op plekjes waar de camper nauwelijks door kan !)

Begin van de middag stoppen we in Donnalucata  en brengen daar enkele uren door in een visrestaurant met uitzicht op zee.

Iets na vieren arriveren we op de volgende overnachtingsplek aan de kust: camping Luminoso in Punto Bracetto. Het is nog steeds dertig graden dus gaan we natuurlijk weer de zee in om af te koelen en dat zullen we morgen ook zeker doen, want we blijven hier twee nachten staan !

Verslag 29

Vandaag hebben we een “rustdag” wat erop neer komt dat er volop “gewerkt” wordt: de was moet gedaan, kapsalon de kleine winst is weer even open, er moeten programma’s op de computer uitgezocht worden, maar ……… we hebben gelukkig ook heel veel tijd om te zwemmen, te luieren en te lezen !

Het is heerlijk zowel in zee als op het strand waar een lekker windje waait.

Vanavond wordt er weer eens gezamenlijk gebarbecued wat neer komt op een urenlange gezellige tijd !

Verslag 30

We hebben vandaag een mooie, maar lange route gevolgd door het binnenland van Sicilië. We rijden niet alleen door dor, heuvelachtig gebied, maar zien ook veel cactussen, olijvenbomen en wijngaarden, waar ze al volop de druiven aan het plukken zijn.

Natuurlijk is er onderweg van alles te bekijken en onze eerste stop is bij Castello Donnafugata, een adellijk luxueus middeleeuws huis, met prachtige ingerichte kamers en een mooie tuin.

Zo’n zestig kilometer verderop bevindt zich de plaats Caltigarone waar een oude trap (1606) van honderd tweeënveertig treden, versierd met handbeschilderde keramische tegels, het oude en het nieuwe gedeelte van de stad met elkaar verbindt.

Tegen half twee komen we aan bij Villa Romana del Casale waar vroeg vierde-eeuwse pikante mozaïekvloeren, gemaakt door Noord-Afrikaanse kunstenaars, te bewonderen zijn. Voor de Romeinen betekende de jacht: voedsel, sport, sensualiteit, avontuur en plezier en dit is allemaal terug te zien in de prachtige, in zeer goede staat verkerende, mozaïeken  die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan.

(Ze  kenden in die tijd ook al vloerverwarming !)

Ook de op een bergrug gelegen plaats Enna, de navel van Sicilië, stond nog op de lijst maar we hebben nog een flinke afstand af te leggen en weer ligt de temperatuur rond de dertig graden dus wij gaan richting onze volgende camping: Valle dei Templi in Agrigento waar we rond vijf uur aankomen.

Eenmaal daar wisselen we met de anderen ervaringen uit, want ieder heeft weer andere plekken bekeken, al kwamen we elkaar soms onderweg tegen. We nemen nog even de  plannen voor morgen door en houden het verder bij een rustige avond !

Verslag 31

Vlakbij onze camping ligt Valle dei Templi (vallei van de tempels), dit gebied bevat de meest indrukwekkende verzameling tempels buiten Griekenland. De Dorische tempels werden in de vijfde eeuw v. C. gebouwd en in 406 v. C. gedeeltelijk door de Carthagers verwoest. In de zesde eeuw brachten Christenen vernielingen aan omdat ze de tempels heidense bouwwerken vonden, ook aardbevingen lieten hun sporen na.

We zijn vanmorgen met z’n zessen (Anja en Jan blijven op de kampplaats) met de bus naar de opgravingen gegaan en hebben uren rondgelopen over het uitgestrekte, heuvelachtige gebied, waar we de overblijfselen van acht verschillende tempels bekijken.

Volgens onze routemap moest het bijbehorende museum ook zeker de moeite waard zijn, dus voor het eerst kopen we gecombineerde kaartjes zodat we deze ook kunnen bezoeken. Het blijkt dat we een heel eind om moeten lopen om bij het museum te komen en eenmaal daar is het, volgens ons, al die moeite zeker niét waard !!

Tegen drieën  zijn we terug op de camping en gaan gelijk het zwembad in om af te koelen en de rest van de dag doet iedereen het kalm aan.

Overdag ligt de temperatuur rond de achtentwintig graden in de schaduw (bij de opgravingen was het veel warmer !)  en ’s avonds koelt het maar langzaam af, zodat we grotendeels buiten leven !

Verslag 32

Op weg naar onze volgende plaats om te overnachten komen we al snel langs de Scala del Turchi, ofwel de Turkse trap, in Realmonte. Deze witte klif aan zee, die af en toe de vorm van een trap heeft,  is werkelijk spectaculair om te zien.

Nadat we een flink eind afgedaald zijn lopen we over de sneeuwwitte mergel rotsen langs het water, waar het druk is met toeristen.

Voor we weer terug zijn bij de camper zijn we flink bezweet want we moeten wel honderd vijfenzeventig treden op en dat bij zo’n dertig graden !  Een andere bezienswaardigheid (volgens ons boek) is de ruïne van Ericlea Minoa, hier moet een oud amfitheater vlakbij zee te zien zijn.

Helaas valt dit erg tegen: het theater is helemaal afgeschermd omdat het gerestaureerd moet worden, wel jammer dat ze dat niet vertelden toen we kaartjes kochten.

We rijden door naar Sciacca, waar we, samen met Cas en Anja, in een voortreffelijk visrestaurant bij de haven uitgebreid lunchen.

Nadien wandelen we nog even naar de vissershaven en ook zien we vlakbij prachtige trappen vol met keramische tegels, die van alles uitbeelden.

Tegen vijven komen we aan op de overvolle camping Athena in Selinunte:  er staat zowel een groep Franse, als een stel Belgische campers op de kampplaats maar gelukkig waren er  nog net vier plekken over voor ons groepje !

(Cas en José zijn nog even actief !)

We zitten weer tot laat in de avond buiten, iets wat we ondertussen heel vanzelfsprekend vinden !

Verslag 33

We hebben vanmorgen de fiets gepakt en zijn samen met Cas en Anja naar de opgravingen van Selinunte gereden. In de zesde en vijfde eeuw v. Chr. was dit één van de machtigste en rijkste Griekse koloniën vanwege de strategische ligging aan de Middellandse zee. In 409 v. Chr. viel Selinunte na een negendaags beleg in handen van de Carthagers. De stad werd verwoest, een groot deel van de bevolking gedood en velen werden tot slaaf gemaakt. De stad werd weliswaar herbouwd, maar ging definitief ten onder door de aardbeving in de zevende eeuw. De tempel van Hera werd in 1958 weer opgebouwd. Op de Acropolis aan zee liggen de resten van vier andere bouwwerken, onder andere de tempel van Heracles.

We hebben dit grote complex uitgebreid bekeken, af en toe gebruik makend van een soort golfkarrretje, vanwege de grote afstanden.

In tegenstelling tot de Valle dei Templi mogen we hier door de tempels lopen en ook is er een museum op het terrein waar we zo naar binnen kunnen.

Tegen de middag fietsen we naar zee waar Jan en José al liggen te luieren op het strand en na een verkoelende duik houden wij ook even siësta.

In de naastgelegen haven liggen oude vissersbootjes weg te rotten in het vieze water.

Wanneer we tegen drieën terug zijn op de camping nemen we “even” een drankje bij Anja en Cas en om zes uur zitten we er, inmiddels met z’n achten, nog te borrelen.

Als om zeven uur  het campingrestaurant open gaat verplaatsen we ons daarheen en gebruiken er een voortreffelijke maaltijd bestaande uit onder andere mosselen. pasta, pizza en vis ! We zijn allemaal kilo’s aangekomen van het heerlijke Italiaanse eten !!

Verslag 34

Sicilië is een autonome regio van Italië en heeft ruim vijf miljoen inwoners die naast het Italiaans hun eigen taal, het Siciliaans, spreken. Het eiland is maximaal twee honderd dertig kilometer lang en honderd zeventig kilometer breed en kent een kustlijn van ongeveer duizend kilometer.

Wij zijn vandaag door het westelijke gedeelte van het eiland gereden en kwamen tegen elven uit bij de kuststad Trapani waar we de kabelbaan naar het zevenhonderd meter hoog gelegen middeleeuws dorp Erice hebben genomen.

Samen met Roel en Janna zijn we door alle smalle straatjes gewandeld waarmee we wel enkele uren zoet waren, mede doordat de bewegwijzering niet al te best was !

Vanuit de kabelbaan zagen we in de verte de zoutvelden bij Trapani liggen en Jan, José, Cas en Anja hebben deze van dichtbij bekeken.

Wij rijden door naar de camping El Bahira in San Vito lo Capo, maar deze blijkt helemaal vol te staan: het is weekend dus de Italianen gaan massaal op pad en ook is het nu de tijd van de groepsreizen vanuit zowel Frankrijk, België als Nederland. De omgeving is er erg mooi met hoge bergen en rotsachtige strandjes.

Iets verderop ligt de kampplaats Village La Pineta, een heel grote camping met twee zwembaden en vlakbij zee gelegen, waar helemaal aan het eind gelukkig nog enkele plaatsen vrij zijn. We boffen met onze plek: we staan allemaal onder de bomen en hebben genoeg ruimte om met z’n allen bij elkaar te zitten !

Verslag 35

Na een warme nacht, waarbij het kwik niet onder de vijfentwintig graden kwam, hebben we vandaag (zondag 22 september) weer een prachtige dag, al is het soms wat bewolkt en staat er een flinke wind. Deze kunnen we nu ook goed gebruiken omdat we een lange wandeling maken in het Riserva Naturale Orientata dello Zingaro, waar je nog ongerept kustlandschap vindt. Om half tien worden we met een shuttlebusje vanaf de camping via een mooie bergroute naar het Nationale Park gebracht vanwaar je diverse wandelroutes kunt volgen.

Wij nemen de prachtige, zeven kilometer lange, kustroute (Sentiero Principale) met uitzicht op de Tyrreense zee, al komen we niet verder dan halverwege: er is zoveel te zien onderweg én we moeten ook weer terug !

We komen langs een immens grote grot (Grotta preistorica dell’Uzzo), zien enkele kleine natuurhistorische musea en wandelen naar schitterende baaitjes met azuurblauw water waar we bij Cala Marinella een lange pauze houden en natuurlijk even een verkoelende duik nemen.

Tegen drieën zijn we terug bij de noord-ingang waar we weer netjes opgehaald worden. Eenmaal terug op de camping spoelen we eerst het zout van onze verhitte lichamen en zoeken dan de luie stoelen op, het was een vermoeiende, maar ook schitterende tocht en het gaf ons weer een heel andere kijk op Sicilië !

Verslag 36

(Gisteravond hebben we gezellig “Mexican Train” gespeeld, waarmee we wel enkele uren onder de pannen waren !)

We hebben vandaag een rustdag om, volgens het reisboek, “even bij te komen van het intensieve programma”. We slapen uit en gaan in de loop van de morgen met de fiets naar San Vito Lo Capo waar het aan het mooie zandstrand weer goed druk is.

Nadat we even bij de vissershaven met z’n overdekte vismarkt en bij de vuurtoren gekeken hebben blijkt mijn achterband ineens lek te zijn.

We stoppen bij een plekje in de schaduw aan zee en Wim probeert de band te plakken maar tot twee keer toe loopt hij net zo hard weer leeg, want de binnenband is te poreus.

Noodgedwongen loop ik het hele eind terug naar de camping terwijl Wim in het stadje op zoek gaat naar een fietsenmaker, iets wat niet meevalt want ondertussen is het ook siësta-tijd en zijn alle winkels gesloten. Eenmaal terug op de kampplaats blijkt dat Cas een reserveband bij zich heeft en deze heeft hij er binnen een kwartier opgezet….. probleem opgelost, dankjewel Cas !!

Natuurlijk maken we ook gebruik van het zwembad op de camping en verder hebben we tijd voor een spelletje en een boek !

(Leuk, die badmutsen in de kleur van de Nederlandse vlag !)

 

’s Avonds komen we nog even bij elkaar om de planning voor de volgende dag door te spreken !

Verslag 37

(Op elke camping zien we wel katten rondlopen die totaal niet schuw zijn !)

Omdat we vandaag maar honderd kilometer hoeven af te leggen nemen we de hele rit secundaire wegen die grotendeels langs de kust lopen. Landinwaarts  zien we hoge, grillige bergen en aan zeezijde leuke vissersplaatsen.

We zijn nog maar net op weg wanneer we  prachtig neerkijken op Capo San Vito en een uurtje later, vanaf een hoog uitkijkpunt, hebben we een mooi uitzicht op de stad Castellammare del Golfo.

Tegen tweeën komen we aan bij camping la Playa in Isola delle Femmine, die op vijftien kilometer afstand van de stad Palermo ligt, en na een late lunch pakken we onze fietsen weer om de omgeving te verkennen. Ook hier is natuurlijk een haven waar de vissersboten aangemeerd liggen, klaar om morgenvroeg weer de zee op te gaan.

We fietsen langs de lange boulevard, waar het nu erg rustig is, en kijken uit over een ruwe zee die nu niet echt geschikt is om in te gaan zwemmen.

Nadat we begin van de avond bij de receptie uitleg hebben gekregen over het openbaar vervoer naar de hoofdstad van Sicilië, bakken Jan en Janna voor de hele groep allerlei soorten  pannenkoeken die er gretig ingaan !

Als “toetje” schilt Wim voor ieder een cactusvijg waarbij je wel uit moet kijken voor de scherpe doorntjes !

Natuurlijk blijft iedereen daarna “plakken” en gaan we pas laat ons bed in !

Verslag 38

Onze camping is een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan Palermo: na een kilometertje lopen komen we bij een mooi verzorgd station vanwaar elk uur treinen rechtstreeks naar de stad rijden. Voor elven zijn we in de Siciliaanse hoofdstad en meteen valt het ons op hoe schoon het overal is, ook valt de drukte, waarvoor we zo gewaarschuwd waren, erg mee.

Via de Porta Nuova gaan we naar het centrum waar we al snel de grote kathedraal zien, waarvan de bouw al in 1184 is begonnen en die in verschillende bouwstijlen verenigd is.

Je kunt de Duomo ook beklimmen en Cas, Wim en ik komen, via een wenteltrap, uit op de rand van de grote kerk vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad.

Weer beneden zien we wandelend allerlei kerken,  paleizen en middeleeuwse huizen en heel bijzonder is de “Quattro Canti” een plein op het kruispunt van twee belangrijke straten met aan alle vier de kanten mooie, gelijk uitziende gebouwen.

(Horen, zien en zwijgen ??????)

Ook de Fontana Pretorio met allerlei dierenkoppen erop is heel mooi.

Rond lunchtijd komen we in de oude wijk Vucciria waar van alles te koop wordt aangeboden, er heerst een gezellige drukte al is het hier niet overal even schoon !

Wij vinden er een leuk visrestaurantje waar de ober flink zijn best doet en ons van alles aanprijst.

Nadien lopen we nog even naar de haven La Cala en een parkje met grote vijgenbomen en keren dan langzaam terug in de richting van het centrale station.

We zijn het er allemaal over eens dat de stad veel mooier is dan Napels en zeker een bezoek waard was !

Verslag 39

Er zijn vandaag meerdere routes mogelijk om op de volgende overnachtingsplaats te komen, wij kiezen voor een prachtige rit door het Parco della Madonie, het één na hoogste berggebied van Sicilië. Nadat we eerst een stuk snelweg hebben gepakt om het centrum van Palermo te vermijden gaan we bij Solfarelli het binnenland in richting Collesano.

Daar buigen we af naar het hoog gelegen Piano Battaglia waar in de winter volop geskied wordt.

Op zestien honderd vijfentwintig meter hoogte houden we een lunchstop in de zon op een bergwei waar de koeien ons van een afstandje in de gaten houden.

De temperatuur ligt hier rond de zeventien graden, wat in Holland nu zo’n beetje standaard is.

Helaas begint het bewolkt te worden waardoor de hoge bergen af en toe schuil gaan in de mist.

(Op de terugweg komen we Cas en Anja tegen die ook op weg zijn naar Piano Battaglia)

We stellen ons navigatiesysteem in op het bergdorpje Pollina en na een prachtige rit door de bergen via Isnello en Castelbuono zien we in de verte, op de spits van een zevenhonderd vijftig  meter hoge berg, het rond het jaar duizend gestichte plaatsje liggen.

Na heel wat haarspeldbochten komen we aan in het dorpje waar het net begint te regenen waardoor het uitzicht op zee volledig verdwijnt.

Richting het centrum worden de wegen steeds smaller dus draaien we om en dalen weer af richting de kust waar we tegen vijven aankomen op camping Rais Gerbi in Finale di Pollina.

Hier krijgen we een prachtige plek met uitzicht op zee en er is ook een zoutwater zwembad aanwezig.

We blijven hier morgen ook staan en het is de bedoeling om er dan echt een luie dag van te maken !!

Verslag 40

Het is vandaag echt een relaxte dag geworden, we zijn alleen een eindje wezen fietsen om de omgeving te bekijken.

In het dorpje Finale is net een groep schoolkinderen bezig om afval te verzamelen, een goed initiatief , hopelijk wordt dit op meer plekken gedaan !

Ook ben ik, nadat er gisteren bij de receptie een afspraak voor me was gemaakt, vanmiddag bij de kapper geweest en kan ik er de rest van de reis weer tegen. Natuurlijk maken we allemaal gebruik van het mooie zoutwater zwembad en Anja en Cas hebben zelfs hun foto voor de Kerstkaart al klaar !

We staan op een terrassencamping met een prachtig uitzicht en als je een aantal trappen afloopt kom je bij een klein strandje.

We hebben tijd voor een wasje, een spelletje en een boek. Tegen de avond gaan we met z’n achten pizza eten bij het campingrestaurant waar net een verjaardagspartijtje is. Evenals in China is de hele familie, luidruchtig, aanwezig !!

Verslag 41

Vandaag hebben we, na drie weken, Sicilië weer verlaten. Via de secundaire weg (SS 113) rijden we uren langs de noordkust van het eiland waar we uitkijken op het helderblauwe water en door allerlei dorpjes komen, zoals Santo Stefano di Camastra, een kustplaatsje waar veel keramiek gemaakt en te koop aangeboden wordt.

Ook komen we door verstedelijkt gebied waar de Italianen, zoals gewoonlijk, schuin of dubbel parkeren en het heel normaal vinden om gauw voor je in te voegen of zo maar stil te gaan staan op de kruising !

Bij Monforte Marina rijden we het strand op en houden daar een uurtje pauze waarna we via een bergpas naar Messina rijden om, in twintig minuten tijd, met de veerboot over te gaan naar Villa San Giovanni.

 

Wij komen, als laatsten van de groep, om vijf uur aan op het vasteland van Italië en moeten dan nog vijfendertig kilometer rijden naar onze overnachtingsplaats bij Lazzaro, een gratis plek pal aan zee met uitzicht op Sicilië.

We zijn er net op tijd om de zon achter het eiland te zien verdwijnen en ook kunnen we in de verte de Etna aanschouwen waar weer enkele stoomwolkjes omhoog schieten.

Tot laat in de avond zitten we buiten met het heerlijke geluid van de ruisende golven op de achtergrond !

Verslag 42

We hebben vandaag een mooie, maar lange rit gehad wat mede kwam doordat we enkele keren een afslag, de bergen in, genomen hebben. Als eerste rijden we naar het gehucht Amendolea waar zich hoog boven de plaats de ruïnes van een kasteel bevinden.

Hiervandaan moet je een panoramisch uitzicht hebben, maar helaas is het met de camper niet te doen om boven te komen, dan moet je een “fiatje vijfhonderd”  hebben (die we hier nog regelmatig zien rijden !).

We gaan weer een stuk verder langs de kust (S 106) in noordoostelijke richting (onderkant Laars) en bij Locri nemen we de afslag naar de hooggelegen plaats Gerace, omgeven door middeleeuwse stadsmuren en met resten van een kasteel op een steile rots.

We wandelen door de smalle steegjes, zien leuke pleintjes en proeven enkele locale producten bij een klein restaurantje.

Daarna dalen we weer af richting kust om een uurtje later  bij Monasterace Marina voor de laatste keer de bergen in te gaan naar het plaatsje Stilo. Weer moet de camper er aardig aan trekken en wanneer we bij een weg van tien procent helling door een rare knik gaan horen we een vreemd geluid en blijkt onze trap ontwricht te zijn. Stilo vonden we trouwens erg tegen vallen, zeker nadat we het prachtige plaatsje Gerace bezocht hadden. Wat vandaag opvalt is dat de meeste wegen in deze streek van betere kwaliteit zijn, de huizen er mooier en verzorgder uitzien én dat er overal veel minder afval ligt !

We gaan op weg naar de volgende camping en moeten dan nog anderhalf uur rijden, pas om zes uur komen we aan in Cropani Marina (camping Case Vacanza Lungomare) waar Wim meteen, samen met Cas, aan de slag gaat om de trap te repareren, wat gelukkig lukt !

Na twee lange rijdagen blijven we morgen op dezelfde plek staan, op vijftig meter afstand is een zandstrand en het zeewater heeft nog steeds een prima temperatuur dus daar zullen we zeker een duik in nemen !

Verslag 43

(Een spelletje Triominos met Cas en Anja !)

Vandaag is het echt een rustdag geworden, bij ons zijn zelfs de fietsen niet van de camper afgeweest.

Het werd een dag van uitslapen, lezen, klussen, een wasje doen, een eindje wandelen en ’s middags zijn we allemaal naar het strand gegaan waar een straffe wind stond, de parasols waaiden regelmatig helemaal krom!

Alleen Wim en Cas zijn het water in geweest de rest heeft geluierd in de schaduw.

José kwam met meloen aan die we gelukkig haast zonder zandkorrels konden verorberen, al viel dat niet mee want af en toe werd je gewoon gezandstraald.

Aan het eind van de middag zitten we vol zandkorrels en is een douche geen overbodige luxe. Na nog een relaxte avond zijn we helemaal uitgerust en kunnen we er weer tegenaan, Italië heeft nog zoveel moois te bieden !

Verslag 44

De route was vandaag vrij saai, af en toe zagen we de kust maar grotendeels rijden we over rechte wegen door landbouw gebied. Al vrij snel maken we een stop bij le Castella waar we toevallig gelijktijdig met Roel en Janna zijn.

Nadat we er het kasteel bekeken hebben rijden we door naar een Lidl waar we uitgebreid boodschappen doen.

Tegen half twee zoeken we een plekje aan het strand om te lunchen en daarna volgt een lange rit naar Marina di Pisticci waar we tegen half vijf aankomen. Jan en José zijn ook net gearriveerd bij  de “parking Cavone” en niet veel later komen Cas en Anja aanrijden, dit keer met zowaar Cas achter het stuur ! (helaas staat er een paal een beetje in de weg !!)

Nadat we een tijdje gezellig bij elkaar zitten voegen ook Roel en Janna zich bij de groep en zoals al vaker gebeurd is blijven we plakken en zitten we tot middernacht bij elkaar. De flessen drank komen tevoorschijn en ook heeft iedereen wel wat te eten, van echt koken komt het niet meer !

Er staat een Hollands stel met een camper naast ons die allerlei informatie heeft over de plekken die we morgen willen bekijken, zodat we onze plannen aanpassen. Of iedereen morgenvroeg op tijd wakker wordt is nog even afwachten !?!

Verslag 45

Sommigen keken vanmorgen wat pips maar iedereen was op tijd “wakker” en tegen half tien zijn we allemaal richting Matera gereden waar we een uurtje later aankomen bij Area Masseria Radogna om daar onze campers te stallen.

Daarna pakken we de fiets, de scooter of de benenwagen om richting “Belvedere” te gaan vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de oude stad.

Matera ligt op de rand van een diep ravijn met een drukke bovenstad en de stille benedenstad Sassi, wat grot betekent. In vroeger tijden leefden de mensen hier in uitgehakte grotten. Waarschijnlijk hebben de grotten van de achtste tot de dertiende eeuw als schuilplaats gefungeerd voor de uit het Byzantijnse Rijk gevluchte monniken. In de vijftiende eeuw werden veel van de rotswoningen overgenomen door arme boeren. Later, in de achttiende eeuw werden er complete woonhuizen en kloosters in de rotsen uitgehakt. In de jaren vijftig van deze eeuw leefden er nog zo’n dertig- tot veertigduizend mensen in de sassi wat neerkwam op zo’n negen personen per woning en door de slechte sanitaire voorzieningen was het sterftecijfer hoog. In de zestiger jaren werden de grotten ontruimd en de bewoners werden gedwongen te verhuizen. Tijdens onze tocht zien we verschillende grotten en sommigen kan je nog in.

José en ik komen zelfs, via een smalle spleet in de rotsen, achter de hekken terecht van “Madonna delle tre porte” waar we prachtige oude fresco’s zien.

’s Middags gaan we met een busje naar de andere kant van de kloof en wandelen daar uren door de oude stad die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat en dit jaar ook Culturele Hoofdstad is.

We bekijken een oude, nog ingerichte, grotwoning, zien kerken en lopen door eeuwenoude straatjes.

Pas tegen half acht worden we weer opgehaald,  inmiddels is het donker en flink afgekoeld, net zoals de ochtend begon. We hebben een fantastisch mooie dag gehad, Matera is echt een juweeltje !

Verslag 46

Het was vannacht rustig slapen op de oude begraafplaats bij Matera !

Vanmorgen kwamen we er achter dat we weer een afdekkapje op het dak verloren waren en omdat er een tafel in de buurt stond is het probleem gelijk opgelost.

De route voert ons vandaag door de streek Apulië die zijn welvaart te danken heeft aan het vruchtbare, vlakke land waar de grootste hoeveelheid olijfolie en wijn van heel Italië geproduceerd wordt.

Via Taranto gaan we richting kampplaats en rijden lange tijd door olijvenboomgaarden met eeuwenoude bomen waar de zwarte vruchten nog aan de takken hangen.

Onderweg krijgen we, sinds lange tijd,  enkele regenbuien over ons heen en koelt het even af naar achttien graden. Gelukkig komt de zon later weer tevoorschijn en wordt het snel weer warm, want daar zijn we zo aan gewend !! Tegen drieën komen we  aan bij Agricamper Torre Sabea vlakbij de kustplaats Gallipoli waar we weer met de vier campers bij elkaar staan.

Er is een restaurant op de camping en we besluiten daar met z’n allen heen te gaan: dit keer is het echt “simpel” met plastic bekers en dito bestek, maar het eten is prima en we hebben er de grootste lol met de kokkin !

………….En zo maken we van elke dag een feestje !

Verslag 47

( “Wildlife” op de camping ! )

Twee dagen terug in Matera is Wim misgestapt bij een grot en heeft daar z’n knie geblesseerd, hij heeft er nu een rekverband om en doet het even rustig aan. We bevinden ons nu onderin de “hak” van de laars van Italië in Puglia (Apulië) en vanmorgen zijn we van de westkant overgestoken naar de oostkust, een prachtig gebied met grillige rotsen, kleine strandjes en veel olijvenboom- en wijngaarden.

Geruime tijd rijden we over de kustweg (P 358) en regelmatig stoppen we om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten.

Er staat vandaag een harde, frisse wind en de koppen zitten op de golven, maar het is droog en de zon  schijnt !

Op de hoogte van Lecce buigen we af naar het binnenland waar we weer veel olijvenbomen zien met eromheen de mooie stenen muurtjes, die je doen denken aan Portugal.

Via smalle weggetjes komen we tegen half vijf aan bij Agriturismo Arangea in Lequile, waar we een plekje zoeken uit de wind.

Vanavond maakt Jan kibbeling klaar, de anderen zorgen voor de “omlijsting”, er is ruim voldoende te eten en natuurlijk wordt het weer een heel gezellige avond, al is het wel veel minder warm dan we gewend zijn !!

Verslag 48

De groep is vandaag in tweeën gesplitst, wij gaan samen met Cas en Anja op de fiets naar de stad Lecce, de andere vier nemen de camper van Roel en Janna en komen zo in de bekende Barokstad. De meeste gebouwen hier stammen uit de zeventiende eeuw en zijn overdadig versierd, dit is waarschijnlijk mogelijk geweest door het gebruikte materiaal : Pietra di Lecce (kalkzandsteen), een gemakkelijk te bewerken steensoort.

Via de mooie Porta Rudiae komen we Lecce binnen en bekijken fietsend de hele binnenstad. We zien onder andere het piazza Duomo, Santa Croce en het Romeinse amfitheater.

Maar ook zijn we getuige van een net gesloten huwelijk, met alle familie erbij, voor één van de vele kerken.

Natuurlijk wordt er ook voor de inwendige mens gezorgd en bij een leuk eetcafeetje proeven we de plaatselijke specialiteiten.

Op de terugweg rijden we nog even langs San Pietro in Lama waar we vlakbij op de kampplaats staan.

Op het laatst nemen Anja en ik niet eens de moeite meer om een kerk op de foto te zetten, die hebben we vandaag genoeg gezien !

Verslag 49

We hebben weer een heel leuke dag gehad: als eerste zijn we naar het, op een heuvel gelegen, stadje Ostuni gegaan, ook wel Cittá Bianca genoemd vanwege de witte kleur van de huisjes.

Met een “tuktuk” hebben we door heel smalle straatjes gereden en zo in een half uur tijd de stad bekeken, zonder dat Wim zijn zere knie hoefde te belasten !

Vervolgens rijden we via kleine dorpjes, in de streek Valle d’Itria, naar Alberobello waar een camping is (Bosco Selva) op twee kilometer afstand van het pittoreske dorpje dat bekend staat als “hoofdstad” van de “trulli”, traditionele ronde witte huisjes met een kegelvormig dak.

Onderweg hebben we er ook al diverse uitvoeringen van gezien, maar eenmaal in Alberobello zelf, waar we op de fiets naartoe gaan, staan er meer dan duizend. Trulli zijn voortgekomen uit een inventieve vorm van belastingontduiking in de vijftiende en zestiende eeuw: door te bouwen met losse stenen zonder cement konden de ronde huisjes snel worden weggehaald als de belastinginner kwam, iets wat je je haast niet voor kunt stellen !

De oudste trulli zijn sober: simpele stenen huisjes zonder raam of schoorsteen, de vroegste bewoners van het dorp waren dan ook straatarm. Naarmate de welvaart in het gebied groeide werden ook de trulli wat luxer. Sinds 1996 zijn alle trulli in Alberobello die de tand des tijds hebben doorstaan (en die tot de dag van vandaag grotendeels bewoond worden) toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Het is inmiddels zondag 6 oktober maar toch is het nog goed druk met toeristen, gelukkig zijn er ook smalle straatjes waar het rustig is en daar mag je zelfs een trullo van binnen bekijken.

Eenmaal terug op de camping koelt het snel af,  jammer dat we hier geen kampvuur mogen maken !

Verslag 50

Gisteravond heeft Wim voor het eerst binnen gekookt, het was buiten echt niet aangenaam meer. We hadden Cas en Anja uitgenodigd voor het eten dus hebben we met z’n vieren in onze kleine camper gezeten en dat ging prima.

Vanmorgen hebben we wel buiten ontbeten maar het blijft de hele dag fris.

We rijden naar Castel del Monte (1240) dat zo’n twintig kilometer van Ruvo di Puglia ligt. Het kasteel is een harmonieus geometrisch gebouw van twee verdiepingen met elk acht kamers, maar deze zijn niet ingericht, ook de open binnenplaats is achthoekig.

De dikke muren zijn ondoordringbaar en op sommige plaatsen nog steeds met marmer bekleed.

Vooral voor mensen die geïnteresseerd zijn in architectuur is het heel interessant, maar tot op de dag van vandaag zijn de achtergronden van het ontwerp een mysterie ! We doen het verder vandaag rustig aan en komen voor vieren als eersten aan op camping Lido Salpi in Manfredonia. Er ligt een prachtig zandstrand bij de kampplaats maar het is nu helaas geen strandweer.

We doen een spelletje Carcassonne en verhuizen tegen de avond weer naar binnen, weer koelt het erg af !

 

(Zo kun je ook op vakantie !!)

Verslag 51

Nadat we vanmorgen enkele flamingo’s op de foto hebben gezet in de buurt van de kampplaats rijden we richting Gargano, een schiereiland in de Adriatische Zee, ook wel de hielspoor van de laars genoemd. We rijden een schitterende route over kronkelige wegen door de bergen, vaak met uitzicht op de blauwe zee en prachtige witte rotsen.

Onderweg zien we diverse keren een “trabucchi”, een spinachtig houten mechanisch bouwwerk dat over zee steekt en voorzien is van een speciaal visnet dat handmatig onder water gedompeld en weer omhoog gehesen wordt, een oude vismethode die niet veel meer gebruikt wordt.

Zowel Vieste als Peschici zijn mooie witte dorpjes gebouwd op een uitstekende rots en bij de laatste verblijven geruime tijd in het oude centrum waar we ook een maaltijd nuttigen.

Je kunt duidelijk merken dat het vakantieseizoen voorbij is: de meeste winkels, restaurants en campings zijn gesloten.

Na Cagnano Varano volgt een lange rechte weg en nadat we nog twee zoutmeren gepasseerd zijn komen we pas tegen zessen aan bij de camperplek in Termoli waar de anderen al geparkeerd staan.

In totaal hebben we vandaag twee honderd zestig kilometer gereden en volop genoten van de vele vergezichten en prachtige kustlijnen van Gargano !

Verslag 52

Het is vandaag zonnig, zo’n twee en twintig graden, en we hoeven maar honderd zeventig kilometer af te leggen over een mooie kustweg. We hebben allemaal zoiets van: we doen het rustig aan, we bekijken geen steden , maar gaan onderweg lekker aan een strandje staan, nog even genieten van het mooie weer !! Natuurlijk zien we tijdens het rijden wel van alles, zoals de aparte bouwwerken om vis te vangen, maar we bevinden ons dan ook aan de “costa dei Trabocchi”.

De Italianen boffen maar, wat hebben zij een lange kustlijn en wat een mooie stranden !

Tegen half vijf komen we aan in San Benedetto del Tronto en gaan daar op een gratis parkeerplaats staan, gevonden via “park4night”, een site die we al heel veel gebruikt hebben.

(Wim klust nog even aan de camper !)

We staan pal aan zee en genieten nog even van de laatste zonnestralen voor we bij elkaar gaan zitten.

Daar nemen we de laatste dagen van de trip door, want ja, de reis is bijna ten einde ! Dan komt iedereen spontaan met iets te eten aan zetten  (Jan heeft slibtongetjes gekocht en schoongemaakt) en voor je het weet hebben we een vijf gangen diner bij elkaar.

Om half tien gaat ieder toch z’n eigen camper weer in, het koelt de laatste dagen ’s avonds flink af, maar we weten nu al dat morgenvroeg de zon weer schijnt en we weer verder noordelijk trekken, langzaamaan richting huis !

Verslag 53

(Om zeven uur vanmorgen, vanuit de camper !)

We gaan vandaag weer verder in noordelijke richting over de secundaire kustweg (SS16) door drukke plaatsen met veel rotondes en stoplichten. Iets voor Ancona nemen we een afslag naar het schiereiland Conero met z’n hoge witte kliffen, waar we lunchpauze houden.

Daarna volgt nog een lange weg voor we bij onze volgende bestemming, San Marino, zijn. Onderweg komen we langs de Romeinse stad Fano met z’n lange stadsmuren en even later rijden we door de kustplaats Pesaro, maar we hebben al zoveel steden gezien dat we geen zin meer hebben om te stoppen.

Tegen vieren arriveren we, na veel bochtenwerk, bij de  hooggelegen Republiek San Marino, de oudste nog bestaande onafhankelijke staat van de wereld, opgericht in de vierde eeuw.

Het is niet groter dan zestig vierkante kilometer en heeft dertig duizend inwoners. San Marino heeft zijn eigen munt, postzegels, voetbalelftal en zelfs een duizend man sterk legertje. We zetten onze campers op een grote parkeerplaats en gaan daarvandaan met liften omhoog om uit te komen in het centrum van de toeristische hoofdstad, ook San Marino genaamd.

Je moet daar ook nog flink klimmen want alle straatjes lopen schuin omhoog om uit te komen bij het palazzo en de basiliek.

Helaas is het inmiddels vrij mistig geworden zodat we geen mooi uitzicht hebben en na een uurtje ronddolen hebben we het stadje wel bekeken, het bestaat grotendeels uit winkeltjes waar zelfs vuurwapens verkocht worden.

We zoeken een leuk restaurantje op waar we enkele uren heel gezellig vertoeven en gaan daarna weer via de liften terug naar de parkeerplaats.

Daar trekt ieder zich terug in z’n eigen camper, al is het maar om een dutje te doen !

 

Verslag 54

Het welvarende dwergstaatje San Marino is voor de toeristen vooral aantrekkelijk vanwege het belastingvrij inkopen en ook wij gaan naar een drankenhandel om ons favoriete drankje “branca menta” in te slaan én tanken nog even de auto vol. In Italië is er trouwens een heel vreemd systeem bij de pompstations: je kunt zelf tanken voor “normaal” tarief (gemiddeld 1,45 euro voor een liter diesel) of je gaat naar de “service” kant waar de pompbediende je tank volgooit en je ramen zeemt, maar dan betaal je wel zo’n twintig cent meer per liter brandstof (!!), dit zou bij ons echt niet werken daar zijn wij Hollanders veel te zuinig voor ! We rijden weer verder over de secundaire kustweg en tussen Rimini en Ravenna stoppen we bij het leuke vissersplaatsje Cesenatico waar allerlei houten boten in de haven liggen, een soort “maritiem openlucht museum”, prachtig om te bekijken.

Vervolgens buigen we af en gaan het “binnenland” in, de zee zullen we voorlopig niet meer zien !

(Het valt misschien niet echt op, maar de toren staan vrij scheef !)

We rijden door de vruchtbare Povlakte richting het Gardameer waar we tegen half vijf aankomen aan de zuidkant van het meer bij San Benedetto Vecchio Mulino vlakbij de plaats Peschiera del Garda.

Het wordt onze laatste avond samen, morgenvroeg vertrekken Jan, José, Roel en Janna naar huis, wij blijven, samen met Cas en Anja, nog een dagje langer op de kampplaats staan. We boeken een tafel in het campingrestaurant om er (voorlopig) voor de laatste keer een gezellige avond van te maken, wat voor ons geen enkel probleem is !!

Verslag 55

Nadat we Roel, Janna, Jan en José uitgezwaaid hebben pakken we onze fietsen en rijden eerst naar de grote camping Bella Italia, ook in San Benedetto gelegen, om deze te bekijken. De kampplaats waar we nu staan gaat morgen dicht dus we kunnen hier alleen vannacht nog blijven. Daarna gaan we richting Sirmione, een prachtige, drukbezochte  plaats op een schiereiland aan de zuidkant van het Gardameer.

Je komt er binnen door de poort die behoort bij het mooie Castello de Sirmione, het kenmerk van de stad.

Via leuke smalle straatjes, waar je minstens tien ijssalons passeert, kom je aan de noordkant van het schiereiland waar zich de “Grotte di Catullo” bevindt.

Hier kun je de restanten van een oude Romeinse villa bewonderen terwijl je tegelijkertijd een mooi uitzicht hebt over het meer.

Nadien moet eerst de dorst gelest worden en ook de honger gestild, maar na een flinke pul bier en een heerlijke pizza zijn beide problemen opgelost !

We wandelen nog even door het mooie stadje en fietsen dan de tien kilometer terug naar de kampplaats, morgen verhuizen we naar camping Bella Italia !

Verslag 56

Vanmorgen rond tienen zijn we vertrokken van de camping en een half uurtje later hebben we een nieuwe, mooie plek met uitzicht over het meer op de volgende kampplek Bella Italia.

Helaas is het minder zonnig dan gisteren maar toch pakken we na de koffie onze fietsen en rijden richting Peschiera del Garda, een mooi historisch stadje.

De Venetianen hebben in de zestiende eeuw een indrukwekkende vijfhoekige vesting gebouwd ter verdediging van de stad en de haven, het oude stadscentrum wordt nog steeds omringd door dit bastion en de oude stenen stadsmuren.

We bekijken Peschiera met zijn kanalen van alle kanten en rijden dan lange tijd langs het meer waar het redelijk druk is met Italianen die genieten van hun vrije zondag. (Tegen twaalven krijgen we een app-je van Jan en José dat ze thuis aangekomen zijn, die hebben dus flink doorgereden !)

Natuurlijk stoppen we weer bij een restaurantje en na de maaltijd komt ineens de zon tevoorschijn en maken wij gebruik van de heerlijke ligstoelen die bij de eetgelegenheid horen, we zijn zelfs alle vier even ingedut !

Eenmaal terug op de camping worden we gebeld door Marcel en hebben wel een half uur “gefacetimed”  met de hele familie, heel gezellig, we konden ze gelijk vertellen dat we eind van de week weer thuis zijn ! We hebben nog een tijdje buiten gezeten, maar je kunt duidelijk merken dat het inmiddels herfst is: het koelt snel af, dus we verhuizen weer naar binnen.

’s Avonds zitten we weer met z’n vieren bij elkaar, gezellig kletsend en gelijkertijd Mexican Train spelend, Cas en Anja houden gelukkig ook wel van een spelletje. Morgenvroeg vertrekken zij richting Nederland, wij blijven nog één dagje langer staan !

Verslag 57

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Cas en Anja al zal het niet zo lang duren voor we elkaar weer zien: volgend voorjaar gaan we zes weken samen door Australië trekken en voor die tijd hebben we nog wel wat dingen door te nemen !

We zijn vandaag de camping niet af geweest, wel hebben we de fietsen gepakt om het hele terrein te bekijken, de kampplaats is ontzettend groot, met diverse zwembaden, winkels, restaurants en honderden huisjes en tenten voor de verhuur.

De camping is nog goed bezet, vooral met Duitsers, in de huisjes zitten veel Deense jongeren die hier zijn in verband met een voetbaltoernooi.

We lezen, doen weer eens een spelletje Carcassonne en Wim kookt, sinds dagen, weer zelf.

Tegen half zeven kregen we bericht dat Roel en Janna zonder problemen thuis zijn aangekomen, waar ze wel meteen de kachel hebben aangestoken !

Het is minder koud dan de afgelopen avonden en we zitten dan ook nog lang buiten, waarschijnlijk voor het laatst deze reis !

Verslag 58

Gisteravond werden we verrast met prachtig vuurwerk vanaf de steiger bij de camping, een mooie afsluiting van de Italië-reis.

Vanmorgen hebben we Peschiera met druilerig weer verlaten en zijn via Vicenza naar Bassano del Grappa gereden, in de hoop daar Tino, een vriend die we al vijfenveertig jaar kennen, te ontmoeten. We hebben alleen het adres van zijn bar (Alla Pergola), maar deze was helaas gesloten, dus hebben we hem, dit keer, niet gezien (Twee jaar geleden hebben we hem wel gesproken in zijn koffiebar).

Na een wandeling door het oude centrum en langs de beroemde “Ponte Vecchio”, die helemaal gerestaureerd wordt, zijn we teruggereden naar Vicenza waar we afgesproken hebben met onze vrienden Luciano en Monica, die we veertig jaar geleden hebben leren kennen in Riva del Garda en om de paar jaar weer opzoeken.

Het weerzien was heel gezellig en we hebben weer aardig wat herinneringen op gehaald en foto’s  bekeken. We communiceren in het Italiaans en het Engels en af en toe komt het vertaalprogramma op de telefoon eraan te pas. Later komt ook hun zoon Andrea samen met z’n vriendin Stephania op bezoek en wordt er uitgebreid gekookt en gegeten.

Het werd weer een ouderwets gezellige avond, zoals altijd als we bij elkaar zijn !

Laatste verslag 59

Na de vele regen, waar we gisteren weinig van gemerkt hebben omdat we binnenzaten bij Monica en Luciano, is het vanmorgen weer helemaal opgeklaard.

(De Italiaanse manier van koffiezetten !)

Na een uitgebreid ontbijt, verzorgd door Luciano omdat Monica al naar haar werk is, nemen we afscheid en beginnen aan de terugweg, we hebben zo’n elf honderd vijftig kilometer te gaan naar Dodewaard.

Het is prachtig rijden door de bergen via Trento, Bolzano en Merano richting de Oostenrijkse grens.

We komen door een vruchtbaar gebied waar de appeloogst in volle gang is en regelmatig rijden we met een slakkengangetje achter een tractor vol fruitkisten.

(Tegen tweeën krijgen we bericht dat ook Cas en Anja thuis aangekomen zijn.)

Via de schitterende Reschenpass (1510 meter hoog) komen we pas tegen half vier in Oostenrijk waar we stoppen bij een restaurant om eindelijk de heerlijke Wiener Schnitzel te bestellen, die we op de heenweg gemist hebben !

(Uitzicht vanuit het restaurant !)

Nadat we de Fernpass nog hebben genomen rijden we, vlak voor schemertijd, naar een camperplek bij Gasthof Sunnawirt in Heiterwang waar al een tiental campers staan. We kunnen meteen de kachel aandoen want het is buiten nog maar acht graden, we zitten dan ook op bijna duizend meter hoogte.

Morgen rijden we het laatste stuk naar huis (ruim zevenhonderd vijftig kilometer) en hopen daar tegen de avond aan te komen.  We hebben dan in totaal zevenduizend zevenhonderd kilometer afgelegd deze trip.

De prachtige reis zit er op; dit keer hebben we, in tegenstelling tot twee jaar terug met de Griekenland-reis, alle acht de trip helemaal af kunnen maken en wat hebben we genoten en veel gezien !!

Nu gaan we weer tijd doorbrengen met familie en vrienden en thuis bij de kachel zitten, tot ……. we na enkele weken weer de kriebels krijgen en toch weer op pad gaan !!!