Duikvakantie Egypte ??

Ons duikavontuur eindigde al na 1 dag.

Tijdens de eerste duik ontstonden er oorproblemen en mocht er 15 dagen niet gedoken worden (reversed earblock).

En wat even erg was !!!

Door de voorgeschreven medicijnen geen alcohol,

daar zit je dan all inclusive met lekkere wijn en je mag alleen koffie en water.

Maar niet getreurd we konden snorkelen en de onderwaterwereld is ook op die manier prachtig.

Tevens zijn we deze vakantie 1 dag naar Jordanië geweest en hebben daar de stad Petra bezocht.  In totaal heen en terug 16 uur reizen vanaf Dahab, 1 uur eten en slechts 3 uur voor een van de zeven wereldwonderen. (veel te kort)

Egypte zelf met al zijn monumenten en pyramides hebben we deze keer niet bezocht maar in F O T O A L B U M op deze website staan ruim 150 foto’s van een eerdere vakantie Egypte 2005

VEEL LEES EN KIJKPLEZIER

Egypte 2011 Verslag 1

Nadat we begin vorig jaar ons duikbrevet hebben gehaald op het eiland Zanzibar, zijn we niet meer wezen duiken, hoogste tijd dus om weer eens de wonderen onder water te gaan bekijken. Nu hebben we vorige week in Center Parcs Heijderbos een opfriscursus gedaan, dus als het goed is mogen we zo, zonder extra oefenen, de zee in.

Zondag 20 november zijn we, met dichte mist, tegen half één ’s middags vertrokken vanaf Schiphol en om half zeven kwamen we aan in Sharm el-Sheik (het is hier één uur later dan in Holland), daarna moesten we nog een uur, in het donker, met de bus naar Dahab. We verblijven in Happy Life Village en hebben een mooi huisje met uitzicht op de bergen, het strand en de zee.

Bij aankomst was het nog 17 graden en om tien uur zaten we nog buiten te eten, wel heb je dan een vest nodig. Na de maaltijd hebben we nog een tijdje zitten kletsen met een paar Hollanders en hebben de Egyptische wijn (Obelisk) geprobeerd, deze smaakt prima ! Toch waren we vanmorgen al om 7 uur wakker, de zon schijnt volop en tijdens het ontbijt was het haast te warm in de zon.

Om tien uur moesten we ons melden bij de receptie voor de nodige uitleg over ons verblijf en ook is er de mogelijkheid om excursies te boeken. We krijgen uitgebreid verslag over de omgeving: Dahab ligt in het Aziatisch gedeelte van Egypte aan de Golf van Aqaba, tussen Sharm el-Sheik en Taba. De mensen leven hier alleen van het toerisme. Het is een prachtig gebied om te snorkelen of te duiken met z’n vele koraalriffen. De Golf van Aqaba ligt aan vier verschillende landen: aan de overkant van het water zie je de bergen van Saoedie Arabië, in het noorden ligt Israël en ook een kleine strook van Jordanië grenst aan dezelfde zee. Zes jaar geleden hebben we al veel gezien van Egypte tijdens onze 25 jarige huwelijksreis: o.a. Cairo, de Sinaï-woestijn, de Nijlcruise, de Mozesberg en Aboe Simbel (zie de fotoalbum van onze website), dus nu hebben we maar één excursie geboekt namelijk naar de stad Petra in Jordanië, in 2007 uitgeroepen tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen. Na de bijeenkomst zijn we doorgelopen naar het duikcentrum en ook daar hebben we weer de nodige informatie gekregen.

We hebben voor morgenvroeg negen uur onze eerste duik geboekt, gewoon vanaf het strand. Er gaat een gids mee en misschien nog een paar andere duikers. We hebben ons zomerpak meegenomen, maar het water is de laatste dagen afgekoeld naar ongeveer 22 graden en dus wordt ons aangeraden een neopreen pak met lange mouwen en pijpen te nemen. Ook onze zwemvliezen zijn niet geschikt, omdat je over de rotsige grond moet lopen. We huren deze spullen dus van de duikschool. Tegen twaalven hebben we ons eigen pak aangetrokken en zijn gaan snorkelen, inderdaad is het vrij fris en zijn we blij dat we met snorkelen zo wie zo een pak aan hebben. De wind boven water is fris en na zo’n 40 minuten in zee zijn we aardig afgekoeld. We laten ons opdrogen in de zon, maar echt heet is het niet, vanwege de frisse wind. Tijdens het snorkelen heeft Wim de onderwatercamera meegenomen en heeft al heel wat foto’s gemaakt.

’s Middags worden we gebeld door Wim’s moeder: in Holland zijn ze ongerust want er zijn grote demonstraties in Cairo en er zijn al tientallen doden en honderden gewonden gevallen. (Het is al net zo als tijdens onze vakantie in Marokko, daar waren in die tijd ook allerlei demonstraties in Casablanca en Rabat !). Wij kunnen haar echter gerust stellen, we zitten honderden kilometers van Cairo, Sharm el-Sheik ligt hier 100 kilometer vandaan en zelfs de kleine plaats Dahab is nog 7 kilometer verwijderd van ons ressort.

Wat heel jammer is, is dat om kwart over drie de zon al achter de bergen verdwijnt, waardoor het gelijk fris wordt. Ik ben blij dat ik lange broeken en vesten bij me heb ! Ook moeten we nog even wennen aan het eten, het smaakt allemaal prima, maar het is toch heel anders gekruid en onze magen rommelen af en toe gevaarlijk ! Hopelijk volgt er geen diarree !!

Verslag 2

Ik was best een beetje zenuwachtig voor de eerste duik en heb gister en vanmorgen weinig gegeten. Tegen half negen hebben we de duikuitrusting gepast: een dik pak met lange mouwen en broekspijpen, waterschoenen en zwemvliezen. Ook krijgen we een vest waar de zuurstofcilinder in vastgemaakt wordt en heel veel lood aan de gordel, omdat de Rode Zee een hoog zoutgehalte heeft.

We gaan samen met een instructeur de zee in, zonder andere duikers. Het is even wennen met het grote pak en de andere zwemvliezen en ook heb ik wat last van m’n linkeroor. (Vorig jaar heb ik een oorontsteking aan het duiken over gehouden !). Wim is weer erg vrij in het water en duikt regelmatig nog iets dieper om een mooie foto te maken.

Hierdoor verbruikt hij wel veel meer zuurstof en na ruim een half uur gaan we weer omhoog. (Hij heeft nog maar 50 bar zuurstof terwijl mijn meter nog 120 bar aangeeft.) Dan beginnen de problemen: 6 meter onder water krijgt Wim last van z’n oren en hij probeert ze open te krijgen, daarna wordt het alleen maar erger. Hij krijgt een “reversed earblock” waardoor de evenwichtsorganen uit balans raken. Hij is helemaal duizelig en doof. Eenmaal aan de kant is hij echt beroerd, het lijkt wel op “zeeziekte”.

Bij de duikschool raden ze ons aan naar de dokter te gaan en na het nog even aangekeken te hebben laten we ons naar Dahab rijden, waar een prima dokter zit. Onderweg ernaartoe vertelt de chauffeur van de duikschool (een nomaad uit de Sinaï) over de rellen in Cairo. In dit gedeelte van Egypte leven de mensen zonder ruzie, maar iedereen is Moebarak helemaal zat !!

Na diverse onderzoeken bij de dokter krijgt Wim vier soorten medicijnen en de waarschuwing het kalm aan te doen, duiken is verboden de komende 15 dagen. Ook bij mij kijkt hij in m’n oor en ik blijk ongeveer het zelfde euvel te hebben, maar dan in mindere mate en krijg dezelfde oor- en neusdruppels voorgeschreven. Vanaf nu wordt het dus een relaxte vakantie, ook de alcohol moeten we laten staan !! Terug bij Happy Life Village gaan we gelijk naar het duikcentrum om door te geven dat het bij één duik blijft. Wat ons betreft is het duikavontuur over en voorlopig houden we het bij snorkelen.

Wat ik nog niet had verteld: Wim heeft twee weken terug z’n voet ernstig gekneusd en daar heeft hij veel pijn aan en eigenlijk moet hij veel rusten, daar krijgt hij nu dus de gelegenheid voor !!

Verslag 3

Gisteren zijn we de hele dag “verplicht” lui geweest, we hebben uren op het strand gelegen, waar van alles te zien is.

Regelmatig komen er dromedarissen of paarden langs met of zonder toeristen erop, er rijden quads en jeeps rond en in zee is het druk met snorkelaars en duikers.

Ook komen er nomadenkinderen bij je ligbed en proberen zelfgemaakte prulletjes te verkopen, totdat ze door de “security” weggestuurd worden. De ober komt diverse keren langs om een drankje te brengen (helaas voor ons alleen koffie en sodawater) en zo komen we de dag wel door.

Tot een uur of één heeft de zon flink kracht, daarna wordt het snel frisser.

Het ressort Happy Life Village bevalt prima: het eten is erg goed en er zijn genoeg dingen te doen. Ons huisje ligt het dichtst mogelijk bij zee (heeft Wim speciaal geregeld bij aankomst !!) en ook naar de restaurants is het niet ver lopen. Er zijn diverse bars voor een hapje en een drankje of om een spelletje te doen. De kamer en badkamer worden elke dag netjes schoongemaakt en de medewerkers zijn heel creatief met de badlakens:

Tegen tienen ’s avonds hebben we een mooie Egyptische show gezien met vijf jonge dansers in fleurige kleding.

De twee dames lieten een prachtige buikdans zien, maar het meest indrukwekkend was een knaap die wel tien minuten om z’n eigen as draaide, gekleed in wijde rokken, die hij één voor één uittrok. Wij werden al dol alleen van het kijken !

Ook vandaag (donderdag 24 november) zijn we weer richting strand gegaan. Tegen half twaalf moesten we echter weer voor controle naar de dokter. De duikschool stelde weer een auto met chauffeur beschikbaar en zo reden we voor de tweede keer langs de kust en de rotsachtige Egyptische bergen naar Dahab. (Onderweg zie je de lagune van Dahab waar allerlei boten liggen en waar druk gesurft wordt.)

Ze hebben een goed geoutilleerd centrum waar zelfs een decompressiekamer aanwezig is.

Gelukkig gaat het met Wim al stukken beter, al is hij nog wel een beetje doof (of doet alsof !!) Ook mijn oor is minder gevoelig, maar we krijgen te horen dat we deze vakantie echt niet meer mogen duiken. Snorkelen mag echter wel en ook mogen de medicijnen worden afgebouwd. Als beloning hebben we bij het middageten één glaasje wijn genomen !

Tegen vijven kregen we bericht dat we morgenvroeg om half vier met de bus vertrekken voor de excursie naar Jordanië, dat wordt dus vroeg naar bed vanavond !

Verslag 4

We hebben een lange maar indrukwekkende dag gehad: Zoals afgesproken werden we om half vier bij de receptie opgehaald en samen met nog enkele gasten reden we in een klein busje langs twee andere ressorts om mensen op te pikken. Daarna gingen we verder in een grote bus richting Nuweiba. Twee uur later kwamen we aan bij de boot die ons naar Jordanië moest brengen.

Daar begon de passencontrole en het stempels zetten, wat die dag nog diverse keren gebeurde. In twee uur tijd voeren we naar de andere kant van de Golf van Aqaba en kwamen uit bij de gelijknamige stad. Daar stonden weer bussen klaar om ons naar de stad Petra te brengen. Ook Jordanië is erg zanderig met bergen en saaie, onafgebouwde huizen. Vanuit de bus zien we aan de andere kant van het water de stad Eilat liggen. Onderweg komen we langs Wadi Rum, een woestijn vol heel aparte bergen, waar we wat grillige exemplaren van zien.

In Jordanië is het een stuk frisser en we zijn blij met onze vesten en lange broek.

Toch zie je ook toeristen in korte broeken en met teenslippers aan !! Eindelijk tegen twaalf uur, na nog een tussenstop,

komen we aan bij ons hoofddoel, één van de nieuwe zeven wereldwonderen: Petra. Letterlijk betekent dit “rots” en die zien we dan ook volop, maar dan wel heel bijzondere.

De stad is door de Nabateeërs, rond 600 jaar v. Chr., volledig uitgehakt uit de roze-rode rotsen en dan alleen met hamer en beitel. De welvaart van Petra was voornamelijk te danken aan de strategische ligging, een monopolie op de handelswegen tussen Egypte, Arabië, India en China. Op het hoogtepunt woonden er 60.000 mensen in stad. Wanneer Petra vanaf de hoofdingang betreden wordt, kom je eerst door de Siq. Dit is een, door een prehistorische aardbeving gecreëerde, 1200 meter lange kloof met muren van wel 200 meter hoog, die als een puzzel perfect in elkaar passen.

Wij lopen met een Engelstalige gids door deze kloof, die nu vol is met toeristen, kamelen, ezels en paarden met koetsjes. Je blíjft foto’s nemen, ondertussen goed kijkend waar je loopt, want de bodem is vaak erg ongelijk. (Voor Wim is het af en toe een beproeving, want hij heeft flink last van zijn voet, maar zoals bekend, is hij een doordouwer !!) Aan het eind van de kloof zie je dan opeens de prachtige, uitgehouwen graftempel Al Khazneh, de gevel meet 28 bij 40 meter. Overweldigend !

De Siq leidt via andere grafmonumenten naar het theater.

Ook weer een knap staaltje werk, want het bood plaats aan maar liefs 3000 mensen.

Tegenover het amfitheater zijn trappen die leiden naar de Koningswand, ook weer prachtig om te bekijken.

Je kunt hier wel dagen doorbrengen voor je alles gezien hebt, wij hebben echter maar drie uur, helaas veel te kort !! We filmen en maken veel foto’s en proberen zoveel mogelijk te zien en in ons op te nemen.

Natuurlijk is het allemaal erg toeristisch en staan er veel kraampjes met allerlei prullaria

en proberen ze je op een dier te vervoeren. Voor ons leveren ze mooie “plaatjes” op, al die fleurig versierde dromedarissen en ezeltjes.

Na het bezoek krijgen we een uitgebreid buffet (zoals we de hele vakantie al hebben) en beginnen dan aan de lange weg terug: een paar uur in de bus, dan enkele uren op de boot, weer in de bus en met een shuttlebusje terug naar ons hotel. Daar arriveren we om elf uur ’s avonds !! Het was een lange dag, maar de moeite zeker waard !

Verslag 5

Vandaag (zaterdag 26 november) maken we er weer een “stranddagje” van. We waren niet vroeg op en zaten pas om half tien in het zonnetje te ontbijten. Het is weer goed toeven op het strand al waait er een frisse, harde wind, die in de loop van de dag steeds feller wordt.

Wim gaat voor het eerst weer snorkelen en terwijl ik hem film vanaf de steiger begin ik te twijfelen of ik vandaag het water nog wel in zal gaan, zolang je droog in de zon ligt is het lekker, maar eenmaal nat kun je echt wel merken dat we richting de winter gaan.

Wim blijft bijna een uur in het water met de camera en daarna zoeken we toch een warmer plekje op.

We zijn het er over eens dat we hier nog een keer terug willen komen, maar dan iets vroeger in het seizoen.

Tussen de middag in het restaurant doen we ons weer te goed aan allerlei heerlijkheden en ook de wijn staat weer voor ons op tafel ! We groeien langzaam dicht !

Elke avond wordt het een beetje frisser en steeds meer mensen verhuizen naar binnen. Ook wij eten in het restaurant en delen onze tafel met twee reislustige Hollanders: Bart en Betsie uit Amsterdam. Het is erg gezellig en voor we het weten is het half elf en gaan we als laatsten het restaurant uit. Tot twaalf uur zitten we nog gezamenlijk bij de bar (aan de espresso !) en dan is het toch echt tijd om te gaan slapen, we willen morgen vroeg op om te snorkelen voor de wind weer te hard is.

Verslag 6

Om half tien liggen we al in het water te snorkelen. De zee is nog kalm en mooi helder. We zijn eerst een stukje buiten het ressort gelopen naar een plek waar veel duikers het water in gaan.

Het is vloed, dus we kunnen makkelijk over het koraal de zee in. Na zo’n tien meter loopt het schuin naar beneden en is het puur genieten, kijkend naar de vissen en het koraal.

We blijven ruim drie kwartier in het water, daarna gaan we eerst terug naar ons huisje om te douchen en alles van het zoute water te ontdoen. Vervolgens luieren we weer op onze zachte bedden aan het strand en later ons verwennen met cappuccino en sodawater. Wat een leven, hé ?

’s Middags moeten we voor een laatste controle naar de dokter. Hij is net bezig met een patiënt die de decompressieruimte in moet. Hij vertelt ons dat deze zo’n twintig keer per jaar gebruikt wordt. Onze oren zijn redelijk hersteld. Wim is alleen nog een beetje doof (merk ik wel vaker !) en we moeten beiden in het vliegtuig voor de landing de neusspray nog een keer gebruiken.

Nadien laten we ons afzetten in het centrum van Dahab en slenteren wat langs de winkeltjes en de vele restaurantjes. Iedereen probeert je naar binnen te lokken, maar met ” all inclusive” gaan we niet ergens anders eten, bovendien zitten we nog vol van het middageten. In een parfumzaak proberen ze ons allerlei oliën aan te smeren, maar we trappen er (dit keer !) niet in. Ik heb nog een hele verzameling flesjes van ons vorige bezoek aan Egypte.

Ook zijn er winkels met diverse kruiden en waterpijpen.

Het is inmiddels 6 uur en al helemaal donker. We zien nog een paar duikers, helemaal aangekleed om te gaan nachtduiken, iets wat ons totaal niet trekt.

Met een taxi laten we ons terugbrengen naar Happy Life Village, waar we nog één dag zullen verblijven. Morgen een laatste keer snorkelen, nog een paar uur genieten van de zon en van het heerlijke eten en dan zit de vakantie er weer op.

Verslag 7

We dachten een rustige laatste dag te hebben, maar gisteravond werd Wim erg verkouden en vanmorgen durfde hij het niet aan om te gaan snorkelen. Dit keer ga ik alleen de zee in.

Het water is erg rustig en helder en ik maak heel veel foto’s en geniet volop.

Later komt de wind weer opzetten en gaan we van het strand. Na het middageten wordt Wim steeds beroerder en tegen de avond zoeken we de dokter in het ressort op. Het blijkt dat hij koorts heeft en dat de neus, oren en keel geïnfecteerd zijn. Omdat we morgen moeten vliegen krijgt hij een sterke “cocktail” van medicijnen, die via een infuus ingebracht worden. Ook krijgt hij te horen dat het de enige “cocktail” is die hij krijgt: geen alcohol !! Morgenvroeg, voor we vertrekken, moet hij nog een keer aan het infuus en dan moet hij “fit to fly”zijn.

Bij de duikschool, waar we een verklaring moesten halen dat we niet mochten duiken (voor de verzekering), hoorden we dat er veel meer mensen ziek en verkouden zijn, allen vanwege de koude wind.

We gaan voor de laatste keer eten in het restaurant, vanavond staan er allerlei soorten vis op het menu die ter plaatse bereid worden.

Ook is er weer een uitgebreid toetjesbuffet.

We kennen inmiddels haast alle koks en kelners, ze zijn allemaal even vriendelijk !

Alles is hier prima voor elkaar en we komen beslist nog een keer terug !

De volgende dag in het vliegtuig heeft Wim toch nog behoorlijk last van z’n oren en heeft hij een flinke hoofdpijn, maar we landen veilig op Schiphol.

We zijn inmiddels al weer enkele dagen thuis en Wim is aardig opgeknapt. We hebben de hele maand december om compleet te herstellen, 3 januari stappen we weer in een vliegtuig, richting Australië en dan zullen in onze bagage de zwemvliezen en duikbrillen zeker niet ontbreken !