Alle berichten van WimVanBlitterswijk

Australie 2024 met Dennis van Adelaide naar Cairns

de foto’s worden de komende dagen vanaf verslag 88 terug naar verslag 1 ingevoegd

Verslag 1

Ook dit jaar brengen we de Hollandse wintermaanden door in het warme Australië, deze keer reizen we van Adelaide naar Cairns, samen met Dennis voor wie het de laatste trip naar Down Under wordt. Tijdens onze reizen afgelopen jaar speelde steeds de gezondheidstoestand van mijn ouders een belangrijke rol, maar helaas is mijn vader, nog geen vier maanden na mijn moeder (overleden 25 juli 2023) inmiddels ook gestorven op 18 november. Ze hebben de mooie leeftijd van 92 en 93 jaar bereikt en er resten ons niets dan prachtige herinneringen aan hen.

Gistermorgen (zaterdag 13 januari) heeft Marcel ons weggebracht naar Schiphol, we moesten al vroeg op want het toestel van Singapore Airlines vertrok om 10.25 uur en je moet nu eenmaal altijd al uren van te voren aanwezig zijn. Maar alles verliep heel vlotjes en om elf uur zaten we al aan een (plastic) glas champagne met wat nootjes erbij, een mooi begin van de reis.

De eerste vliegtrip van ruim twaalf uur verliep rustig en rond zes uur plaatselijke tijd (elf uur ’s avonds in Holland) zijn we geland in Singapore waar het, met dertig graden, vochtig warm is. Thuis had Wim al een (dag)kamer geregeld in het Crowne Plaza hotel dat grenst aan Changi Airport en hiervandaan kijken we uit op het zwembad en de luchthaven.

We duiken al vrij snel  het bed in (al is die van Dennis wel een beetje te kort !) en presteren het om tien uur aaneengesloten te slapen.

Rond half één ’s nachts beginnen we, na een vertraging van een uur, uitgerust aan het laatste stuk van de vliegtrip en komen rond negen uur ’s morgens aan in Adelaide (Weer zit er een tijdsverschil in van twee en een half uur, het is hier nu negen en een half uur later dan in Nederland !).  Een uurtje later zitten onze koffers in een taxi die ons naar U-store-it in Londsdale brengt waar onze camper en auto negen maanden gestald stonden. Ze hebben een beurt gehad dus we hopen zonder problemen drie maanden rond te trekken door Australië. Natuurlijk moet er de eerste dag van alles geregeld worden: een telefoonkaart, heel veel levensmiddelen en ook de jerrycans moeten weer met water gevuld worden. Tegen half vijf komen we aan bij onze eerste overnachtingsplek: Pink Gum Campground in het Onkaparinga River N.P. (zo’n vijfenveertig kilometer van Adelaide) waar we van te voren al een plek geboekt hadden.

Nu wordt het tijd om de koffers uit te pakken en alles weer op orde te brengen in onze “huisjes”.

En terwijl wij bij vierendertig graden de eerste kangoeroes rond zien hippen blijkt het in Nederland te sneeuwen !

Tegen negenen slaat, zoals iedere keer de eerste dag,  ineens de vermoeidheid toe en we liggen dan ook heel vroeg op bed !!

Verslag 2

Na een onrustige nacht zijn we vanmorgen al vroeg wakker, toch zoeken we tijdens het ontbijt de schaduw op want de zon is meteen heel krachtig.

Wanneer we de kampplaats weer verlaten rijden we lange tijd door de mooie wijnsteek McLaren Vale, waar veel lekkere wijnen vandaan komen.

We nemen een afslag naar de kust en komen uit bij een prachtig strand waar we alle drie het koele zeewater ingaan en er vervolgens geruime tijd verblijven tot dat er een frisse wind opkomt.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplaats zien we een bord met: “Nan Hai Pu Tuo Temple of Australia” en natuurlijk zijn we benieuwd wat dit inhoudt. Bij aankomst zien we een gigantische Boeddha en de fundamenten van een groot tempelcomplex dat eigenlijk al in 2011 klaar had moeten zijn, of het ooit zo ver komt zal nog blijken !

Via een prachtige heuvelachtige weg rijden we verder zuidwaarts naar Deep Creek N.P. en ondertussen begint het koeler te worden en zien we wolken en flarden mist voorbij trekken.

Eenmaal aangekomen bij Trig Campground zetten we meteen de zijkanten van de luifel op en kunnen we al snel een vest aantrekken en later zelfs de lange broek, wat een verschil met vanmorgen ! 

We doen ons eerste potje Carcassonne wat ik grandioos win !!

Twee keer over zien we een vos voorbij lopen, waardoor de  kangoeroes  op veilige afstand blijven en zich nu niet vertonen !

Verslag 3

Het heeft vannacht geregend en vanmorgen staat er een harde, koude zuidelijke wind. Het is slechts dertien graden, dat wordt dus de lange broek en enkele laagjes bovenkleding over elkaar aan ! In het Deep Creek N.P. waar we overnacht hebben, zijn diverse wandelroutes uitgezet en wij lopen vandaag de “Waterfall Hike”, een prachtige wandeling van drie en een halve kilometer over oneffen paden  met veel hoogteverschil en met als hoofddoel een schitterende waterval.

Tijdens het wandelen kunnen de vesten weer uit, want de zon komt gelukkig weer tevoorschijn.

Na twee uur zijn we terug bij de auto’s en gaan dan nog even naar het Talisker Conservation Park waar restanten te zien zijn van een oude mijn.

Dan wordt het tijd om naar Cape Jervis te rijden, want om drie uur varen we met een boot van Sealink naar Kangaroo Island en hier willen we acht dagen rond gaan trekken. We zijn er voor het laatst geweest in 2020 met Marcel, Marieke en de jongens, maar toen konden we maar een gedeelte van het eiland bekijken, omdat er een grote brand had gewoed.

Tijdens de ruim een uur durende overtocht gaat de boot bij windkracht vijf aardig heen en weer, maar gelukkig worden de beide mannen niet zeeziek !

Onze eerste overnachtingsplaats op het eiland:is Chapman River Campground (nr.6), een favoriete plek waar we al meerdere keren gestaan hebben en bij aankomst voelt het meteen weer heel vertrouwd.

We kunnen nog tot half acht van de zon genieten en daarna koelt het weer snel af. Morgen wordt het een relaxte dag, want we hebben dit prachtige plekje voor twee dagen geboekt !

Verslag 4

Zoals gezegd zijn de auto’s vandaag niet van de plek gekomen en hebben we het rustig aan gedaan, al heeft Wim wel regelmatig z’n vishengel uitgeworpen en in totaal dertig exemplaren gevangen !

Ook hebben we een wandeling langs de Chapman rivier gemaakt richting zee, waar we over een totaal verlaten strand liepen.

Vanaf een uitkijkpunt zie je de rivier die bij extreem veel regen uitmondt in zee, maar nu te weinig water bevat en er voor zorgt dat je door kunt lopen over het strand naar de andere kant van de Chapman River.

Het weer is helaas nog niet wat we gewend zijn in Australië, de wind is vrij koud en ook laat de zon zich niet veel zien, maar er is beter weer op komst.

Kangaroo Island is honderd vijfenvijftig kilometer lang en vijfenvijftig kilometer breed en meer dan één derde van het eiland is Nationaal Park, de komende dagen gaan we het gebied uitgebreid bekijken, voor Dennis is alles nieuw !!

Verslag 5

We hebben een leuke, gevarieerde dag gehad vandaag. We zijn eerst naar de oostelijkste punt van het eiland gereden waar de oudste vuurtoren van Australië staat: Cape Willoughby Lighthouse, gebouwd in 1852 en die toen al vier duizend dollar kostte, wat een gigantisch bedrag was !

De golven beuken er tegen de ruige kust en een grote groep ibissen nestelt zich in het hoge gras.

Onze volgende stop is bij Baudin Beach waar we grillige rotsen zien bij een beschutte baai.

Ook het kleine plaatsje Sapphiretown ligt heel mooi genesteld tussen de Pelican Lagoon en de Eastern Cove en hier liggen dan ook veel boten aangemeerd.

Al vrij snel komen we daarna bij de prachtige Pennington Bay en hier rollen de hoge golven uit op het strand en spatten uiteen tegen de aparte rotsen.

Dan zijn Dennis en ik even heel actief en klimmen de vijf honderd treden op naar het mooie uitkijkpunt Prospect Hill, Wim is hier (samen met mij) al een paar keer geweest en blijft beneden wachten.

In het plaatsje American River kopen we een dozijn oesters die daar gekweekt worden en zien er enkele pelikanen.

Na nog een stop bij Red Banks rijden we naar de enige bierbrouwerij op het eiland vlakbij Kingscote waar we een bierproeverij houden en tevens een heerlijke pizza eten.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplaats: Discovery Lagoon campground komen we nog langs een mooi zoutmeer, wat ons doet denken aan de sneeuw die nu in Holland volop aanwezig is !

Op de kampplaats doen we (ik voornamelijk !) ons tegoed aan de heerlijke oesters met een lekker wijntje erbij en tot laat in de avond zitten we buiten in de korte broek nagenietend van de mooie dag ! 

Verslag 6

We zijn vanmorgen (zaterdag 20 januari) eerst naar Kingscote gereden, het enige dorp op het eiland waar meerdere winkels zijn en hier hebben we onze voorraden zo aangevuld dat we voldoende levensmiddelen hebben voor de resterende dagen op Kangaroo Island.

(“Silo-art” in Kingscote)

Natuurlijk ligt de plaats aan het water en onder de lange pier, waar veel vanaf gevist wordt,  rust een zeehond in de schaduw, al is hij haast niet te zien.

Ook zijn er weer veel pelikanen aanwezig.

We rijden richting de “Bay of Shoals”, een prachtige beschutte baai, waar we bij de gelijknamige wijngaard een proeverij doen van vier verschillende soorten wijn, afkomstig van het eiland.

Nadien eten we, in een nabij gelegen park, de net gekochte garnalen al moeten deze nog wel even gepeld worden. 

We vervolgen onze trip via Emu bay, waar we een stuk over het harde strand rijden, om uiteindelijk door te gaan naar Stokes Bay, om daar te overnachten.

Wanneer we er tegen half vier aankomen kunnen we gelukkig nog een redelijk plekje vinden op de vrij volle kampplaats.

Deze ligt dan ook bij het mooiste strand van het eiland waar je via een heel aparte route, langs allemaal rotsen, pas kunt komen, het wordt dan ook de “hidden beach” genoemd.

We presteren het om met twee parasols, een strandtas en een stoel door de smalle doorgang te komen, waarna we enige uren op het strand en in het koele zeewater doorbrengen.

Dan begint het weer te waaien en keren we terug naar onze onderkomens waar het ook ineens heel winderig is. We plaatsen de zijkanten in een hoekvorm aan de luifel om zo redelijk beschut te kunnen zitten en te genieten van de uitgebreide maaltijd die Wim heeft bereid. …….ik denk dat we een stormachtige nacht tegemoet gaan ! 

Verslag 7

We hebben onze eerste koala gespot deze reis, Dennis zag hem vanmorgen in de boom boven onze kampplaats, natuurlijk was hij vast in slaap, al deed hij even z’n kop omhoog toen Wim de camper startte.

Even later zien we een zwarte slang rustig over de weg glijden, ook deze wordt vastgelegd op camera.

Vandaag bekijken we de noordkant van het eiland en stoppen als eerste bij King George beach, waar heel aparte oranje rotsen te zien zijn.

Bij Snelling beach rijden we het strand op, al is deze nu helemaal stil en verlaten.

Dan gaan we naar Western River Cove beach waar je langs de rivier naar zee kunt lopen.

Al vrij vroeg rijden we door naar, de noordwestelijk gelegen, Harveys Return campsite, behorend bij Ravine des Casoars Wilderness Protection Area. De weg ernaartoe is vrij slecht en lijkt het meest op een wasbord.

In tegenstelling tot gisteren is deze kampplaats zo goed als verlaten, waarschijnlijk omdat deze heel afgelegen ligt en de weg zo hobbelig is !

We maken er een relaxte middag van met een boek en een potje Carcassonne, maar er is ook tijd voor wat klusjes.

Tegen vieren lopen we een stukje van een “hike” naar zee, maar halverwege moet je ineens steil naar beneden over rotsen klimmend, daar hebben we nu geen zin in.

We genieten nog een tijdje van de zon tot deze ondergaat en het vest weer aankan, want de avonden blijven nog steeds aan de frisse kant !

Verslag 8

Acht kilometer vanaf onze overnachtingsplaats (Harveys Return) bevindt zich Cape Borda lighthouse, een vuurtoren die rond 1928 bevoorraad werd met paard en wagen vanaf Harveys Return.

Tegenwoordig is de vuurtoren niet meer bemand, de enige bewoners die wij zien zijn twee kangoeroes die op zoek zijn naar water !

De weg naar de vuurtoren is, net als het laatste stuk naar de kampplaats, gigantisch slecht en tijdens het rijden horen Wim en ik gelijktijdig ineens een vreemd gerammel. Meteen moeten we weer terugdenken  aan twee jaar terug toen de vering brak bij Karijini N.P. met als gevolg dat we bijna een week op een camping hebben gestaan voor alles gerepareerd was ! Gelukkig blijkt het nu minder ernstig en is het de bull-bar waarvan één van de steunen gebroken is, terwijl deze net vorige week opnieuw gelast waren bij de garage.

We rijden zuidwaarts naar de bekendste toeristische plekken van Kangaroo Island: Remarkable Rocks en Admirals Arch. In 2020 is er een gigantische brand geweest op het eiland en is de westkust grotendeels verbrand, gelukkig is het weer aardig hersteld, al zie je nog wel restanten van deze catastrofe.

Er staat vandaag weer een harde wind en we worden haast weggeblazen bij de prachtige, grillige rotsen maar het blijft mooi om te zien.

Bij Admirals Arch zijn ze helaas met reconstructiewerkzaamheden bezig en is het uitzicht minder mooi dan normaal, wel zien we diverse zeehonden op de rotsen rusten.

We rijden naar Western K.I. caravan park, tegenwoordig behorend bij de “discovery parks” keten, om onze huisjes neer te zetten. Bij de receptie zie ik een bekend gezicht, deze vrouw (Margaret) heb ik twee jaar geleden in Broome gezien, ook bij een discovery park, waar we zes dagen gestaan hebben omdat de airco van Dennis’ auto kapot was. (Ja, die trip hebben we heel wat reparaties gehad aan onze auto’s !!)  Margaret, met Nederlandse roots,  herkend ons ook en haar man (Chris) weet zelfs nog dat we onze camper altijd ergens stallen en dan weer naar Holland vliegen ! Wanneer Wim vraagt of ze iemand weten om de bull-bar te repareren biedt Chris spontaan aan om dat te doen, en een half uurtje later is deze weer gelast, zonder dat hij er een cent voor wil hebben.

Omdat we de afgelopen twee jaar blijkbaar zes keer overnacht hebben bij een discovery park, krijgen we een gratis tweede overnachting, dus morgen staan we hier ook.

Nu we toch op een “echte” camping staan draai ik maar een wasje en ook kunnen we weer douchen, iets wat niet mogelijk is in de meeste Nationale Parken. De plek waar we nu staan is echt niet verkeerd: er zit weer een koala vlakbij in een boom, de galah’s vliegen rond en de wallabies hippen om de camper.

Morgen is een speciale dag want dan viert Dennis voor de derde keer z’n verjaardag in Australië !

Terwijl we bezig zijn met het verslag horen we ineens geritsel, het blijkt een brutale possum te zijn die bij Dennis de tent in wilde sluipen en even later de auto inklom !

Verslag 9

Net op de dag dat Dennis verjaart naar achtendertig hebben we te maken met extreem heet weer, het is vandaag rond de veertig graden. We gaan dan ook al vroeg op pad en zijn rond tienen bij Seal Bay Conservation Center waar de op twee na grootste zeeleeuwen kolonie van Australië huist. Ze komen hier het hele jaar door , vaak na een driedaagse jacht op vis, om uit te rusten in de beschutte baai. Ook hun jongen worden hier geboren en doen er hun eerste zwempogingen.

We zien tientallen zeeleeuwen lui op het strand liggen en jonkies dollen in zee, een prachtig gezicht.

Nadat we alles uitgebreid bekeken hebben rijden we terug richting de kampplaats om onderweg te stoppen bij Kelly Hill Caves, waar we een uurtje moeten wachten voor de volgende rondleiding begint.

Maar het is het wachten waard: de druipsteengrotten hebben heel aparte stalactieten, er wordt met een lichtshow een mooi verhaal verteld én het is er zo’n achttien graden, heerlijk verkoelend dus !

Nadien rijden we nog even naar het vlakbij gelegen Hanson Bay waar Wim en Dennis het koude water trotseren, ik kom niet verder dan tot mijn knieën in het zeewater.

Dan wordt het tijd om naar de camping te gaan waar we eerst schaduw creëren voor we aan de taart en champagne beginnen en natuurlijk mag een spelletje Carcassonne niet ontbreken, iets wat we alle drie graag doen.

Ook heeft Wim een privédouche gemaakt zodat we regelmatig even af kunnen koelen.

Tegen vijven bellen Marcel, Marieke en de jongens om Dennis te feliciteren en ook komen er veel app-jes en mails binnen met felicitaties. Vanwege het hete weer eten we pas laat: heerlijke steaks met frietjes en groenten en langzaamaan keert de temperatuur terug naar normaal.

Ook komt het “wildlife” weer tevoorschijn, al zit Dennis niet te wachten op nog een possum in z’n auto !!  

Verslag 10

Dennis heeft afgelopen nacht bezoek gehad, helaas voor hem niet van een leuke jongedame, maar weer van een brutale possum, die urenlang in de afdekhoes van de tent gelegen heeft. Vanmorgen vonden we er een tiental keuteltjes van het dier !  (Er stonden nog diverse nieuwe app-jes en mailtjes met felicitaties op de telefoon toen we vanmorgen wakker werden, allemaal hartelijk dank daarvoor !) Nadat onze gasfles gevuld is en we getankt hebben verlaten we de kampplaats en rijden in oostelijke richting, we stoppen bij Vivonne Bay, een prachtige baai waar we in 2020 nog gekampeerd hebben met Marcel, Marieke en de kids.

We rijden door naar Little Sahara, hier leven Dennis en ik ons uit door op de hoge, witte duinen te klimmen en er vervolgens weer af te rennen.

Daarna gaan we naar het laatste stukje van het eiland dat we nog niet gezien hebben: d’Estrees Bay waar we, met uitzicht op zee, lunchen. 

Tegen half drie arriveren we op Seafront Holiday Park in Penneshaw, onze laatste overnachtingsplek op Kangaroo Island. Hiervandaan is het vijf minuten rijden naar de boot waarmee we morgen overvaren naar het vaste land van Australië.

We maken nog een wandeling over de “Scupture Trail”, waarna het weer tijd is voor een spelletje.

We hebben een heerlijke tijd gehad op het eiland en enorm geboft met het weer !

(Vakantie is wel vermoeiend !!)

Verslag 11

Het was vanmorgen een drukte van jewelste bij de bootterminal, er lag namelijk een groot cruiseschip van Princess Cruises in zee voor anker en urenlang werden gasten vanaf het schip met pendelbootjes naar de wal gebracht om vervolgens met een bus een rondrit over het eiland te maken.

Wij zijn met de ferry van half elf overgevaren en een uurtje later arriveren we bij Cape Jervis vanwaar we verder rijden naar Victor Harbour.

Helaas begint het bij aankomst te regenen en dit gaat door tot zeven uur ’s avonds. We brengen dan ook enkele uren door in een overdekt winkelcentrum om onze voorraden aan te vullen en gelijk wat te eten.

Via Goolwa rijden we vervolgens naar Frank Potts Reserve bij Langhorne Creek, een wijngebied, om te overnachten.

Bij aankomst weet ik meteen: hier zijn we eerder geweest en na het even opgezocht te hebben blijkt het, op de dag af, precies twaalf jaar geleden te zijn dat we hier ook overnacht hebben nadat we op Kangaroo Island rondgetoerd hadden. We moeten echt zoeken naar een plekje zonder plassen, alles is drassig en zelf blijven we natuurlijk ook niet droog wanneer we alles opbouwen.

Maar we kunnen (en moeten wel, want in de camper is geen ruimte !) onder de luifel weer een spelletje doen en het eten bereiden. Wel liggen we waarschijnlijk vroeg op bed, want alles is vochtig en kil !!

Verslag 12

Het is gelukkig weer opgeklaard al staat er een harde, koude, zuidelijke wind en is het rond de eenentwintig graden. We rijden langs Lake Alexandrina en gaan bij Wellington met de pont de rivier de Murray over, die weer aardig hoog staat.

Na Meningie gaan we verder in zuidelijke richting en komen bij Coorong National Park, waar een reeks prachtige lagunen gescheiden wordt van de oceaan door een honderd vijfenveertig kilometer lange duinstrook. We passeren diverse zoutmeren waarvan sommige roze aandoen  en stoppen bij Jacks Point waar je uitkijkt op een eiland waar pelikanen broeden, helaas te ver weg om goed te kunnen zien.

Wel zien we tientallen pelikanen boven ons rondcirkelen.

Nadat we de onverharde “loop road” vol kuilen hebben gereden nemen we even later weer een afslag  naar “42 mile crossing camp” waar we een beschutte plek vinden om te overnachten.

Het is vandaag “Australian Day”, een vrije dag voor de meeste mensen en het is dan ook vrij druk op de kampplaats met jongeren, die nu een extra lang weekend hebben !

(Zouden hier wombats leven ?)

In de loop van de middag lopen we naar de kust, een wandeling van anderhalve kilometer waarbij we over de duinen heen moeten klauteren en eindigen bij een ruwe zee met witte koppen op de golven.

Het zand is erg mul, toch wagen enkele auto’s zich op het strand, al is het alleen maar voor de “fun”!.

Nadat we teruggewandeld zijn blijkt dat we vandaag toch tien duizend stappen hebben gezet, dan hebben we wel een wijntje verdiend !!

Verslag 13

De route die we vandaag gereden hebben is haast hetzelfde als die we vorig jaar met Cas en Anja afgelegd hebben. We rijden nog een stuk door de Coorong, zien vervolgens “the Granites”, enkele granieten stenen die in zee liggen en in Kingston staat nog altijd de grote kreeft waarmee je op de foto kunt !

Daarna rijden we naar Robe en zien daar voor het eerst de Obelisk die al in 1855 gebouwd is en dienst doet als een soort vuurtoren.

De klif waarop hij staat brokkelt langzaam af en je kunt er niet meer direct bijkomen, maar de omgeving is erg mooi.

Ik zie er, sinds lange tijd, een echidna, een soort grote egel met een spitse snuit die gek is op mieren.

Daarna gaan we op zoek naar een overnachtingsplek, wat vanwege de harde, koude wind niet meevalt. We passeren zelfs de plek waar we met Cas en Anja overnacht hebben (Nora Creina roadstop), waar je haast weggeblazen wordt en ook Lake George is geen optie.

We eindigen bij Southend Tourist Park Bush Camp, een beschutte plek achter de duinen waar nog net een plekje voor ons vrij is. We lopen nog even naar zee, maar deze ziet er nu niet aantrekkelijk uit.

De lange broeken en dikke vesten gaan weer aan, maar ook met minder weer vermaken we ons prima !

Verslag 14

We hebben een leuke, afwisselende dag gehad: om tien uur waren we al in het Canunda National Park bij Southend waar we langs de “Rainbow Rocks” van Cape Buffon liepen, prachtige grillige rotsen die uit zee omhoog steken.

Daarna rijden we naar de plaats Millicent en brengen daar bijna twee uur door in het National Trust museum waar het vol staat met oude koetsen, machinerieën en andere historische attributen. 

Bij het Blue Lake in Mount Gambier houden we middagpauze,

waarna we de vlakbij gelegen gigantische Umpherston sinkhole bekijken, oorspronkelijk een grot waarvan het plafond is ingestort en waar nu een prachtige tuin in ligt, ook wel “the Sunken Garden” genoemd.

Tegen drieën gaan we de grens over van South Australia naar Victoria en moeten de klok een half uur vooruit zetten (het tijdsverschil met Holland is nu tien uur !). We nemen nog een keer een afslag naar de kust om bij Cape Bridgewater de “Petrified Forrest” te bekijken: de rotsen lijken op versteende bomen, ontstaan door erosie.

Ook slaan de golven hier wild tegen de kust.

Tegen half zes arriveren we bij Sawpit Campground, een gratis overnachtingsplek in het bos waar al diverse kampeerders staan, allen met een kampvuurtje aan.

Dat is het mooie van de staat Victoria, in tegenstelling tot de staat South-Australia waar het tot eind april verboden is open vuur te maken , mag je hier gewoon een vuurtje stoken, dus ook wij zitten vanavond rond het kampvuur !!

Verslag 15

We waren vanmorgen nog maar net vertrokken van de kampplaats toen we een koala op de weg zagen zitten. Hij wandelde rustig richting een boom en klom erin, ons steeds in de gaten houdend, prachtig om te zien !

We rijden vandaag slechts vijftig kilometer naar Mount Eccles N.P., tegenwoordig Budj Bim geheten. Hier bevindt zich een kratermeer en overal zie je lava liggen. We bekijken een “lava doorgang” Natural Bridge genoemd en een lavagrot waar het donker en vochtig is.

Je kunt rondom het meer lopen maar wij houden het nu alleen bij het uitkijkpunt over het water en zien daar, op korte afstand, een slapende koala in een boom zitten.

(Oeps, hier ging het bijna mis, Wim had deze grote kei niet gezien !)

Je kunt kamperen in het park en omdat we gisteren een vol programma hadden en pas laat bij de kampplaats aankwamen besluiten we het vandaag rustig aan te doen en zetten al vroeg onze onderkomens op een open plek in het bos neer. We hebben nu tijd voor wat klusjes: onze stoelen beginnen door te zakken en Wim is, samen met mij, enkele uren bezig om touw te spannen onder de zitting, waarna ze weer prima dienst doen.

Natuurlijk komt Carcassonne weer tevoorschijn en ook hebben we alle drie een mooi boek waarvan we, in de zon zittend met een wijntje, genieten. Na een uitgebreide maaltijd gaat vanavond het kampvuur weer aan ………… what a life, but somebody has to live it !!

Verslag 16

Terwijl we gisteravond bij het kampvuur zaten hoorden we wat ritselen en even later kwam er een possum tevoorschijn die geruime tijd in de buurt van ons kamp bleef.

Ook zagen we een kangoeroe, hoorden we het gegrom van een koala en enkele kookaburra’s waren druk bezig te communiceren met lachende klanken. Zo horen we het graag, al die dierengeluiden in de natuur ! Vanmorgen zijn we eerst naar Byaduk gereden waar vier grotten te bekijken zijn die inmiddels meer op sinkholes lijken !

Je moet uitkijken waar je loopt en er niet invallen want je komt er moeilijk weer uit, mocht je nog niets gebroken hebben !

Bij de plaats Hamilton vullen we onze brandstof en voorraad weer aan en daarna gaan we verder in noordelijke richting,

onze bestemming vandaag is Rocklands Reservoir, een plek waar we nog nooit geweest zijn. We rijden geruime tijd over slingerende zandpaden in bosachtig gebied tot we ineens een grillig meer zien met bomen erin.

Er is helemaal niemand in de buurt en we zetten onze auto’s vlakbij het water en bouwen meteen de luifel met extra zonnescherm op, want het is inmiddels dertig graden geworden. Dennis zoekt verkoeling in het water en ook ik ga nog even “pootje baden”.

Net als bij onze vorige overnachtingsplek ligt er overal hout bij vuurplaatsen, Dennis heeft deze verzameld en later in stukken gekloofd, voorlopig hebben we hout genoeg !

Begin van de avond is Wim nog een tijdje bezig met de bull-bar die nu aan de andere kant los getrild is.

Tot ruim negen uur blijft het licht, wel koelt het snel af en hebben we het kampvuur echt weer nodig !

Verslag 17

Het was vanmorgen ruim vijftien kilometer rijden vanaf onze kampplaats (Henry’s Camp) voor we weer op een doorgaande weg uitkwamen, al die tijd zien we geen mens.

Wél zagen we een tiental kangoeroes, twee herten en enkele emoes die bij een grote kudde schapen staan, helaas liepen ze snel weg toen we langzaam langsreden.

Ook heeft Wim een jonge kangoeroe geholpen die met z’n poot vast zat in het prikkeldraad, zijn moeder hipte zenuwachtig om haar jong heen, maar verdween toen we stopten om het dier te redden.

Bij Cherrypool zijn we even gestopt om ons afval te lozen, waarna we doorrijden naar de noordkant van  Grampians N.P., een geliefd park met bergen, kliffen, grotten en rotswanden dat al vier honderd miljoen jaar geleden ontstaan is door bewegingen van de aardkorst. Ook zijn er diverse watervallen te bekijken, wij starten rond de middag met een wandeling naar de Beehive Falls, waar helaas maar heel weinig water valt.

Daarna rijden we naar onze eerste overnachtingsplek in het park: Troopers Creek Campground, een kleine kampplaats met uitzicht op een hoge rotswand.

De temperatuur is weer aardig opgelopen dus blijven we in de schaduw. Tegen de avond gaat, voor het eerst deze reis, de barbecue aan.

Na afloop gaat er hout in de bak en warmen we ons weer bij het vuur, want de avonden en nachten blijven koel !!

Verslag 18

Vandaag (donderdag 1 februari) hebben we weer een stuk van Grampians National Park bekeken.

We beginnen bij Heatherlie Quarry, een plek waar vanaf 1860 soms wel honderd mannen werkzaam waren om op primitieve wijze freestone (een soort zandsteen) uit de rotsen van Mount Difficult te bikken.

Deze blokken werden gebruikt voor belangrijke gebouwen in onder andere Melbourne.

Tot 1930 werd hier regelmatig gewerkt en in 1941 is alles opgeheven, het werd te duur en geld was nodig voor de Tweede Wereldoorlog.

Onze volgende stop is bij Splitters Falls, een voor ons onbekende waterval,waar we naartoe lopen. Net als gisteren valt er hier weinig water, maar de wandeling ernaartoe is erg mooi.

Ook de “Grand Canyon” pakken we nog even mee met z’n prachtige rotspartijen.

In Halls Gap, de enige plaats in het park, houden we middagpauze te midden van een stel grote kaketoes waarvan er één nog een grote flats achterlaat op Wims rug !

Er staat nog een wandeling op het programma: vanaf Reids Lookout kun je naar the Balconies lopen, een prachtig punt op zevenhonderd zestig meter hoogte.

Dan wordt het tijd (we hebben inmiddels ruim elf duizend vijfhonderd stappen afgelegd !) om naar onze kampplaats: Smiths Mill te gaan, waar we rond vieren aankomen.

We hebben weer een leuk plekje midden in de natuur en de eerste kangoeroes hippen er alweer rond.

Het bevalt ons hier altijd prima, the Grampians is één van onze favoriete National Parks !!

Verslag 19

Gisteravond hebben we weer uren rond het vuur gezeten met boven ons een heldere sterrenhemel !

Vanmorgen zijn we gestart bij de Mackenzie Falls, het bekendste punt van het park en slechts een kilometer verwijderd van onze overnachtingsplek.

We zijn hier al diverse keren geweest maar dit keer lopen we voor het eerst door naar de Fish Falls die anderhalve kilometer verderop te zien is. De wandeling is prima te doen bij een temperatuur van rond de twintig graden en de waterval is werkelijk schitterend.

Het is vrij rustig in het Nationale Park en onderweg komen we dan ook niemand tegen, bij de “falls” kunnen we uitgebreid foto’s maken zonder anderen erop en genieten van het prachtige panorama.

Wél moeten we daarna het hele stuk terug lopen en de twee honderd zestig treden omhoog voor we bij de auto’s zijn, inmiddels met een natte rug !

We rijden een stuk over onverharde weg naar een volgende waterval: Burrong Falls.

Helaas komen we er na een korte, maar veel klauterende, wandeling achter dat hier haast geen water valt.

Via veel slingerwegen komen we rond twee uur uit bij Lake Bellfield waar Dennis, na de lunch, geruime tijd doorbrengt in het water.

Pas rond vieren komen we aan bij onze laatste kampplaats in the Grampians: Jimmy Creek waar weer “werk aan de winkel” is ! De zolen van de wandelschoenen laten los dus die moeten geplakt worden en ook willen de mannen gekortwiekt worden !

Daarna is er nog ruim voldoende tijd voor een spelletje en natuurlijk gaat na het eten het kampvuur weer aan !! 

Verslag 20

We zagen gisteravond een possum in de boom zitten wat inhoudt dat we alle vuilnis en vuile vaat op moeten ruimen anders is het de volgende morgen een puinhoop !

Vanmorgen hebben we the Grampians weer verlaten en zijn naar de zuidkust gereden.

Onderweg stoppen we bij Ti Tree Lake Reserve Mortlake waar we het laatste verslag verzenden en de mails ophalen, in het Nationale Park is de verbinding nu eenmaal heel slecht.

We komen uit bij Peterborough waar “the Great Ocean Road”, één van de mooiste autoroutes ter wereld, voor ons begint. Wij hebben deze weg al verschillende keren gereden maar willen dat Dennis hem ook te zien krijgt. Vandaag bekijken we twee punten: Bay of Islands en Bay of Martyrs, waarvan de eerste duidelijk het mooiste is.

In Peterborough gaan we naar het Great Ocean Tourist Park, ik heb namelijk aardig wat vuile was en op een camping zijn wasmachines én douches, ook wel weer lekker om gebruik van te maken !

Omdat we “special member” zijn krijgen we weer 10 procent korting én een gratis zak ijs (Margaret op Kangaroo Island zei ons dat we daar echt om moesten vragen, iedere keer wanneer we bij een G-Day park aankomen !) We blijven kruidenier en “op de kleintjes letten” ! Ik ben dus wel enkele uren bezig met de was en Dennis geeft z’n auto een poetsbeurt, verder hebben we weer eens tijd voor een mooi boek.

Morgen gaan we een groot gedeelte van de prachtige kustweg bekijken !

Verslag 21

Het was vandaag het ideale weer om de hoogtepunten van the Great Ocean Road te bekijken: blauwe lucht, een verkoelende wind met wilde golven die tegen de rotsen slaan. We beginnen bij “the Grotto”, tot nu toe onze favoriet en het is er dan ook vrij druk.

Ook bij de London Bridge staan veel auto’s op de parkeerplaats, het is immers zondag wat extra kijkers trekt.

Wanneer we daarna een onverharde, voor ons  niet bekende, weg inslaan komen we uit bij een prachtig punt: Sparkes Gully, waar verder niemand te bekennen is. We kunnen een eind lopen over een uitstulping en zien dan van alle kanten prachtige rotsen, kloven en grotten.

Daarna volgen nog Bakers Oven, Mutton Bird Island, Razorback, Loch Ard Gorge en de bekende Twelve Apostles, waar zelfs bussen vol mensen op afkomen.

Rond enen hebben we alle aparte kliffen gezien en rijden we vervolgens door boslandschap tot we een afslag nemen naar Aire River West in het Great Otway N.P. waar we de komende twee dagen verblijven.

We zijn hier al drie keer eerder geweest omdat er koala’s huizen en ook dit maal worden we niet teleurgesteld, er zitten twee koala’s op slechts enkele meters van onze kampplaats.

Ze zijn zelfs wakker en rennen op een gegeven moment achter elkaar aan, schitterend om te zien ! 

Morgen wordt het een stuk minder warm, maar we zullen ons hier zeker niet vervelen !

Verslag 22

Vannacht draaide de wind waardoor de luifel en tent flink klapperden en ook valt er af en toe een bui. Gelukkig is het vanmorgen weer droog, maar wel een stuk koeler, ideaal weer om naar de zee te wandelen.

Het is ruim een half uur lopen langs de Aire rivier voor we op het strand uitkomen waar de golven weer hoog oprijzen.

Aan het begin van de middag zijn we terug, natuurlijk gaan we even kijken bij de koala’s die beiden diep in slaap zijn.

De middag verloopt rustig met een spelletje en de E-reader, al moeten we soms de schaduw opzoeken en regent het even later weer korte tijd! We zijn weer helemaal uitgerust om morgen verder  te gaan over de Great Ocean Road !

Verslag 23

Vandaag bekijken we het tweede gedeelte van the Great Ocean Road en al snel stoppen we bij “Maits Rest Forest” waar we een wandeling maken in de “Cool Temperate Rainforest” en fris is het er inderdaad.

We lopen onder hoge varens en eeuwen oude bomen en smalle beekjes slingeren door het bos.

Wanneer we verder rijden zien we ineens achter de heuvels de blauwe zee weer en net voor Apollo Bay bij Marengo Beach  stoppen we om, met behulp van de verrekijker, zeehonden te spotten die daar op een eiland leven.

Er zijn weer veel toeristen op de weg en bij de plaatsen Apollo Bay en Lorne is het gigantisch druk en rijden we snel verder. Ze veroorzaken nog wel een gevaarlijke situatie door midden op de weg stil te gaan staan wanneer ze een koala zien, hoog in een boom ! Nu komt het stuk weg dat slingerend vlak langs de oceaan loopt, eigenlijk moet je de route van oost naar west rijden, maar dit keer gaan we in oostelijke richting !

Bij Aireys Inlet stoppen we nog een keer voor een korte wandeling naar zee met uitzicht op Split Point Lighthouse, waarna we landinwaarts gaan.

Via onverharde, soms slechte, wegen komen we rond vieren aan bij Tanners Road Bend Campground en waarschijnlijk omdat deze plek gratis is, is het er al aardig druk wanneer we arriveren. Natuurlijk vinden we toch weer een leuk plekje en kunnen zelfs nog een tijd in de zon zitten.

’s Avonds gaat de barbecue aan en vervolgens hebben we de warmte van het vuur weer nodig, want elke avond zakt de temperatuur naar ongeveer dertien graden !

Verslag 24

Vandaag (woensdag 7 februari) zijn we richting Melbourne gereden, want morgen gaan we voor vijf dagen naar mijn zus en zwager in Palm Cove en vliegen we naar Cairns. We hebben de TomTom steeds op “kortste route” staan en komen hierdoor vanmorgen door allerlei bewoonde gebieden met het ene huis nog luxer dan het andere. Er wordt volop gebouwd, alleen staan de huizen, meestal slechts één verdieping hoog, erg dicht op elkaar, terwijl er zoveel ruimte is in Australië ! Om toch nog iets van de natuur te zien gaan we naar Organ Pipes N.P. waar aparte rotsen te zien zijn met behalve de rechte “orgelpijpen” ook de “Rosette Rock” en de “Tessellated Pavement”, waar basaltrotsen een vreemde bodem vormen.

We overnachten bij Treetops Camp, waar we vaker gestaan hebben als laatste plek voor we naar huis vlogen, en beginnen vast aan de voorbereidingen voor de vliegreis.

We nemen namelijk alleen handbagage mee dus is het nog even kijken wat wel en niet meekan. In Palm Cove is het rond de twee en dertig graden en erg vochtig dus we hebben alleen luchtige kleding nodig, dat scheelt in het gewicht ! Hiér kan vanavond de lange broek en het dikke vest aan, want het koelt af naar tien graden en we mogen helaas geen kampvuur maken !

Verslag 25

Omdat we pas om half vijf naar Cairns vlogen hebben we eerst uren doorgebracht in een prachtig park Woodsland, dat vlakbij de luchthaven van Melbourne ligt.

We konden er in de schaduw zitten maar hebben ook een wandeling gemaakt naar een oude “homestead”. Overal zagen we kangoeroes, voornamelijk luierend in de schaduw van een boom.

Om kwart voor drie zijn we met de auto’s naar een parkeerplek, behorend bij de luchthaven, gereden waar ze de komende vijf dagen blijven staan. Dit gaf nog wat problemen: we hadden alles thuis al gereserveerd maar kregen een “update” en konden daardoor heel dichtbij het vliegveld parkeren, dit bleek echter een overdekte stalling waar onze camper te hoog voor is. Daar stonden we dan voor de poort en konden geen kant op. Gelukkig waren ze daar heel behulpzaam en heeft iemand ons er omheen geloodst en naar de oorspronkelijke parkeerplaats gebracht  en waren we nog ruim voor de vertrektijd in de luchthaven.

Tegen zevenen kwamen we aan in Cairns, waar het weer een uur vroeger is als in Melbourne, maar al wel bijna donker was. Daar werden we met een busje naar een autoverhuurbedrijf gebracht waar een mooie rode Kia Haval voor ons klaarstond, waarmee we naar Clary en Rob gereden zijn. Zij hebben sinds anderhalf jaar een nieuw huis wat we nog niet gezien hadden, dus het was even zoeken in Palm Cove. Het weerzien was allerhartelijkst en hun huis is prachtig en heel groot.

We hebben tot laat in de avond buiten in de patio gezeten onder een ventilator, want het blijft lang warm. De temperatuur is hier te vergelijken met Curaçao: overdag rond de twee en dertig en ’s nachts zo’n vijf en twintig graden.

Morgen maak ik wel foto’s van het huis en de omgeving !

Verslag 26

Het huis van Clary en Rob staat vlakbij de zee en vanmorgen zijn we daar via de mangroves naartoe gelopen. Enkele weken terug is er een cycloon met heel veel regen geweest, die grote delen van het strand heeft weggespoeld wat nog altijd goed te zien is.

We rijden naar Cairns om alvast de stalling voor onze camper te regelen en ook hebben we een bedrijf gevonden dat straks de Nissan, waar Dennis in rijdt, wil kopen aan het eind van onze reis. De reden dat we nu ook in Cairns zijn is dat Clary en Rob, wanneer wij hier eindigen, al een maand in Amerika zijn en we ze dus anders niet zouden zien. We lopen nog even langs de lagoon en bekijken daarna de omgeving van Palm Cove, waar volop gebouwd wordt.

Na de lunch gaan we het zwembad van Clary en Rob  in, al begint het helaas te regenen, maar nat word je toch wel.

De rest van de dag brengen we gezellig kletsend door met een hapje en een drankje gevolgd door een maaltijd met mosselen……..en weer wordt het ongemerkt laat voor we naar bed gaan !

Verslag 27

Vanmorgen zijn we met z’n drieën via een slingerende weg door het tropische regenwoud naar the Barron Gorge N.P. gereden, waar we een wandeling naar de Barron Falls hebben gemaakt.

Het water valt met klaar geweld naar beneden, prachtig om te zien. De weg omhoog was af en toe slechts één-baans vanwege schade en afgebrokkelde weggedeelten en ook het treintje, Kuranda Scenic Railway, dat van Cairns zevenendertig kilometer aflegt naar Kuranda, rijdt op het moment niet.

Wél zien we in de verte de cabines van de Skyrail door het regenwoud langs komen.

We rijden verder naar Kuranda, ook behorend bij de National Heritage List en bezoeken de “Kuranda Original Rainforest Markets”, waar naast allerlei Aboriginal artikelen ook sieraden van opaal en veel producten van leer verkocht worden. Het is er gezellig druk en heel kleurrijk.

We zitten net weer in de auto wanneer het begint te regenen en wanneer we later in Palm Cove aankomen blijkt het door flink geplensd te hebben, wij hadden dus echt geluk ! Vanavond hebben we een barbecue met enkele vrienden van Rob en Clary, dat wordt vast weer heel gezellig !

Verslag 28

We hebben vandaag met z’n vijven een “rondje” Atherton Tablelands gedaan, een gebied dat zo’n duizend meter boven zeespiegel ligt. Eerst rijden we weer, net als gisteren, richting Kuranda en dan via Mareeba naar Tolga waar we een korte stop maken bij een oorlogsmonument waar in de Tweede Wereldoorlog een groot hospitaal stond om gewonde militairen te verzorgen.

Helaas stelt het niet zo veel voor en rijden we door naar Herberton Historic Village, waar ik enkele oude gebouwen op de foto zet.

Bij Millaa Millaa Falls stopt net een  prachtige motor waar ik ook even op mag zitten en nadat we de prachtige waterval bekeken hebben gaan we verder naar de vijfhonderd jaar oude  Curtain Tree bij Yungaburra, overigens een leuk oud plaatsje. 

Om drie uur hebben we afgesproken met Joe Valla, een vriend van Clary en Rob die een prachtig huis heeft aan Lake Tinaroo en gek is op oude auto’s. Na een heel gezellig uurtje rijden we weer langzaam richting Palm Cove via de Gillies Highway, een vijftig kilometer lange slingerweg dwars door het regenwoud die ons weer terugbrengt op zeeniveau.

Thuis koelt Dennis nog even af in het zwembad en maken we er een rustige avond van. Weer is het de hele dag droog geweest  met een temperatuur van ruim dertig graden !

Verslag 29

Vandaag (maandag 12 februari) is het alweer de laatste volle dag dat we bij Clary en Rob zijn en gezamenlijk rijden we dit keer in noordelijke richting langs de kust. Viel er in Palm Cove in vier dagen tijd zo’n twee meter regen, hier ging het er nog veel heftiger aan toe: zowel de wegen als vele huizen stonden helemaal onder water, vooral door het vele water wat van de bergen kwam. Bij Ellis Beach stoppen we even bij het Oceanfront Holiday Park waar we over twee maanden de laatste twee dagen doorbrengen. Veel palmbomen hebben de harde wind, het hoge water en de vele regen niet overleefd en liggen nog op het strand dat overigens ook voor een groot deel weg is.

We gaan verder via de Captain Cook Highway en stoppen regelmatig om de gevolgen van de cycloon te bekijken.

Bij Mossman Gorge, onderdeel van het Daintree N.P., maken we, na een korte busrit, een wandeling door de rainforest en langs de met kristalhelder water stromende rivier.

Overal liggen grote granieten keien in het water en menigeen neemt hier even een verkoelende duik. Het is er ontzettend heet en vochtig (normaal voor een regenwoud !) en we zijn allemaal nat bezweet, bij Wim beslaat zelfs zijn bril, maar de wandeling is zeker de moeite waard.

Na nog een stop bij Wonga Beach rijden we door naar Daintree Village, het noordelijkste punt waar je, op dit moment, kunt komen.

Het was de bedoeling hier een hapje te eten maar alles is er gesloten dus rijden we alvast terug richting Palm Cove en hebben een late lunch in Port Douglas, met uitzicht op het water van het Great Barrier Reef.

Natuurlijk gaan we ook nog naar het prachtige uitkijkpunt: Flagstaff Hill Lookout waar je zicht hebt op de Four Mile Beach. Helaas is hier ook veel schade en van het strand is niet veel over.

Tegen vijven zijn we weer thuis en na een verfrissende douche gaan we uit eten bij een restaurant waar we lopend heen kunnen, weer blijft het de hele avond vochtig warm……dat wordt nog wennen morgenavond wanneer we weer in Melbourne zijn !! 

Verslag 30

Na de gezellige dagen bij Clary en Rob verliep de terugtocht toch iets anders dan gepland: rond negenen hebben we afscheid van ze genomen en zijn richting Cairns gereden om de auto in te leveren, waarna we met een busje naar de luchthaven werden gebracht waar we ruim op tijd aankwamen.

Iets voor twaalven zijn we opgestegen voor een vlucht van drie uurtjes en, met het uur tijdsverschil, zouden we zo kwart over vier aankomen in Melbourne, waarna we eerst uitgebreid boodschappen zouden doen en dan richting Mornington Peninsula wilden rijden. Een half uur voor de landing kwam de captain met de mededeling dat er een vreemde lucht hing boven Melbourne en dat hij tijdelijk af zou wijken om de situatie af te wachten.

Na een uurtje rondcirkelen kwam de volgende mededeling: de luchthaven van Melbourne is voorlopig afgesloten vanwege hevige onweersbuien, hagel en harde windstoten, er werden zo’n zes honderd vliegtuigen omgeleid naar andere luchthavens en onze bestemming wordt Adelaide.

Daar kwamen we zo rond half zes aan en we moesten in het vliegtuig blijven terwijl deze volgetankt werd. Het duurde allemaal toch wat langer dus kwam de mededeling dat er een nieuwe crew zou komen en wij allemaal van boord moesten met alle handbagage. We hadden alleen pas ontbijt op dus nu konden we in ieder geval wat eten op de luchthaven.

Na een uurtje mochten we weer aan boord en rond negenen landden we eindelijk in Melbourne. Nadat de bus ons naar onze voertuigen op “lang parkeren” heeft gebracht dient het volgende probleem zich aan: de slagboom wil niet open want de tijd is ruim overschreden, we moeten ieder 72,00 dollar betalen om eruit te kunnen wat we natuurlijk niet doen, maar na tien minuten onderhandelen bij zo’n “kastje” en het blokkeren van twee slagbomen, mogen we toch de luchthaven verlaten. Nu moeten we nog een overnachtingplek vinden: de campings zijn allang gesloten en de dichtstbijzijnde “vrije kampplek” is nog vijfendertig kilometer rijden, natuurlijk in het donker. Omdat ze overal met de wegen bezig zijn, vooral in de avonduren, en er veel omleidingen zijn komen we eindelijk pas na elven aan bij Williamstown, een voorstadje van Melbourne, waar op de parkeerplaats vlak aan zee al een tiental busjes en  auto’s met daktent staan. We duiken gelijk ons bed in maar omdat er nog steeds een flinke wind waait gaat de camper aardig heen en weer en liggen we te schudden onder ons dekbed, wat een dag ………welterusten !!

Verslag 31

We hebben toch nog redelijk geslapen en worden uitgerust wakker, wel is het zo’n twintig graden koeler (vandaag is het slechts achttien graden !) dan dat het gisteren in Melbourne was, vandaar die hevige onweersbuien met hagel !

Nadat we nog even naar zee gewandeld zijn vertrekken we uit het leuke plaatsje Williamstown. Weer moeten we dwars door het centrum van Melbourne voor we af kunnen zakken naar het schiereiland Mornington, waar we eerst bij een Coles langsgaan om alsnog onze voorraden aan te vullen, want dat was gister natuurlijk niet meer gelukt.

Rond enen stoppen we voor lunch bij het kustplaatsje Dromana waar kilometers lang allemaal gekleurde strandhuisjes staan aan de beschutte Philip baai.

Daarna rijden we helemaal naar de punt van het schiereiland en komen uit bij Point Nepean N.P., hier nemen we de shuttlebus die je naar de bunkers, tunnels en forten brengt waarvan sommige al stammen uit 1882.

Helaas begint alles steeds verder de eroderen waardoor gebouwen niet langer toegankelijk zijn, zoals het mooie Engine House.

Er is nog een ander gedeelte in het Nationale Park wat erg interessant is: the Quarantine Station gelegen in een afgelegen vallei in het noorden. Hier werden immigranten opgevangen die per boot aankwamen in Port Philip. Vaak hadden ze ziektes bij zich dus werden ze eerst gedesinfecteerd,  hun kleding gereinigd of verbrand,  waarna ze in quarantaine gingen of voor herstel naar een hospitaal.

Vanaf 1852 is het hele complex een eeuw in gebruik geweest voor de vele immigranten, vervolgens deed het dienst van 1952 tot 1998 als school voor militairen. Veel gebouwen zijn nog in takt en de ovens waarin de kleding verbrand werd zijn nog steeds te bekijken.

Nadat we alles gezien hebben rijden we naar de zuidkant van het schiereiland en komen rond half zes aan bij Point Leo Beach Reserve, waar we een heel mooi plaatsje krijgen met uitzicht op zee. 

De wind is grotendeels gaan liggen dus slapen we vanavond in met het geluid van  de zachtjes rollende golven op het strand !

(“Wildlife” op de kampplaats !)

Verslag 32

Nadat we vanmorgen nog geruime tijd van ons mooie plekje hebben genoten rijden we naar Arthurs Seat, een hoog punt op het schiereiland waar je met een kabelbaan naartoe kunt, iets wat we vorige keer (2020) met Marcel, Marieke en de jongens hebben gedaan.

We hebben echter een flinke rit voor de boeg dus verlaten we de peninsula en gaan richting Lake Eildon. Tot nu toe hadden we nog niets gemerkt van de schade die de storm van twee dagen terug heeft aangericht, maar nu zien we overal afgeknapte bomen, kapotte elektriciteitskabels en veel takken op de weg over een heel groot gebied.

De route is prachtig en heel gevarieerd: door de Danderong en Yarra Ranges en over de slingerende Maroondah highway.

Tegen vieren komen we aan bij Big River Camp, een ruime kampplaats aan een zijrivier van Lake Eildon. We hebben inmiddels zo’n twee honderd vijftig kilometer afgelegd over veelal smalle, bochtige wegen, genoeg voor vandaag en tijd voor een spelletje ! Vanavond maken we ons tiende kampvuur, want ook hier zijn de avonden koel !

Verslag 33

Lake Eildon N.P. is een grillig gevormd meer in de “Central Highlands” van Victoria ruim honderd kilometer ten noordoosten van Melbourne. Het water wordt vooral gebruikt voor recreatieve doeleinden en er zijn ontzettend veel kampplaatsen rond het meer.

We moesten vanmorgen nog vijfenzestig kilometer rijden voor we op ons huidige plekje aankwamen gelegen aan de “delatite arm reserve”, een soort schiereiland binnenin het meer. We hebben een prachtig plaatsje aan het water (Taylors) en kunnen zowel in de zon als in de schaduw zitten, wat wel fijn is bij zo’n dertig graden !

Dennis is al regelmatig het meer in geweest dat prima van temperatuur is en heeft het water ook gebruikt om z’n auto van al het stof te ontdoen.

Prachtige parkieten vliegen rond en er lag op diverse plekken achtergelaten hout voor een kampvuur, wat Dennis weer gekloofd heeft.

Het bevalt ons hier zo goed dat we besloten hebben morgen ook te blijven staan, we hebben de laatste dagen flinke afstanden afgelegd dus een dagje rust is zeer welkom !

Verslag 34

Vrijdagavond kwamen er verschillende auto’s met aanhanger het kampterrein oprijden, Australiërs gaan graag in het weekend kamperen, maar de meesten reden weer verder want je gaat nooit dicht bij elkaar staan. Bovendien zijn er bij Lake Eildon zoveel plekken aan het water waar je vrij kunt gaan staan. We hebben er een luie dag van gemaakt, lekker aan het kabbelende water van het meer.

Af en toe kwam er een bootje of een jetski voorbij en ’s avonds haalde een man, in overleg, z’n jetski vlak bij ons uit het water. Dennis ging regelmatig afkoelen in het meer en natuurlijk hadden we tijd voor een spelletje en ’s avonds een kampvuur.

We gaan vandaag, weer helemaal uitgerust, verder en stoppen eerst bij Mansfield om ons afval van drie dagen te lozen en tevens onze jerrycans met water aan te vullen.

Tegen de middag komen we aan bij Cheshunt in het Alpine N.P. waar we een wandeling maken naar de Paradise Falls. een prachtige waterval, met helaas weinig water,  die langs een halfronde overhangende muur naar beneden valt.

Het lijkt net een douche waar je onder kunt staan en verschillende families zoeken dan ook verkoeling in de poeltjes waar het water neerkomt.

We rijden verder naar Edi Cutting Camping Ground waar we rond tweeën aankomen. Hier vinden we een mooie plek aan de King River waar Dennis en ik verkoeling zoeken in het heldere, stromende water. 

Zelfs om half zeven, na een potje Carcassonne plonzen we er nog een keer in want de temperatuur is nog steeds boven de dertig graden. Er moet ook nog even “gewerkt worden”, want we hadden weer een flink stuk hout gevonden dat nog gekloofd moest en zoveel hout opleverde dat het niet eens in de zak past… …..en zo zitten we al vroeg bij het kampvuur en voor de vierde dag op rij op een gratis plekje, zoals er zoveel zijn in Australië !

Verslag 35

Dennis wilde nog een keer de plek zien waar Ned Kelly, een heel beroemde struikrover uit de 19de-eeuw die een soort Robin Hood was, gearresteerd werd door de politie. Dus rijden we naar Glenrowan waar een groot ijzeren standbeeld van de “held” staat en allerlei winkeltjes met souvenirs te koop zijn.

Natuurlijk bezoeken we het Ned Kelly museum waar een replica van zijn ouderlijk huis te zien is en ook vele foto’s en enkele originele wapens uit die tijd.

Nadien gaan we naar de stad Wangaratta om weer levensmiddelen te halen voor de komende week, waarna we doorrijden naar de Murray River, met ruim vijf en twintig honderd kilometer de langste rivier van Australië. Ook stroomt deze door drie verschillende staten: New South Wales, Victoria en South Australia waar hij eindigt in de oceaan.

We hebben al heel wat keren gekampeerd aan deze rivier op verschillende plaatsen en ook nu willen we er enkele dagen doorbrengen. We vinden een mooi plekje aan het water (Stantons Bend in de buurt van Corowa) en natuurlijk gaan we er ook in voor verkoeling, want weer stijgt de temperatuur vandaag ruim boven de dertig graden !

Verslag 36

Het bleef gisteravond zolang warm dat we er geen behoefte aan hadden om een kampvuur te maken. Toch hebben we goed geslapen onder een laken, met alle ramen open en alleen de hordeur dicht ! Aan de Murray mag je gratis kamperen maar er zijn totaal geen voorzieningen: je moet je afval meenemen, er is geen drinkwater en ook geen toilet, dus moeten we, voor het eerst deze reis, een gat graven om onze behoefte in te doen ! We zijn natuurlijk niet de enigen die hier staan, op gepaste afstand zijn er meerdere kampeerders en onze buren verblijven hier zelfs een maand, zij hebben dan ook een eigen douche en toilet meegebracht. Vanmorgen zagen we onze buurman met z’n bootje aan komen varen met twee grote vissen aan boord, het zijn Murray Cod’s, een goed eetbare vis die veel voorkomt in de rivier.

Bij navraag blijkt dat hij elke dag gaat vissen en dat ze iedere dag gefileerde Murray Cod eten !

(Ze stonden erop dat ik met zo’n grote vis op de foto ging !)

Wat ook typisch iets voor de Murray is zijn de vele krijsende kaketoes die hier rondvliegen, soms zelfs oorverdovend.

Vorig jaar stond de rivier vele meters hoger waardoor huizen onder water kwamen te staan, ook slibt er dan veel grond weg en kunnen bomen zomaar in het water vallen. Dennis en ik zijn vandaag weer enkele keren het water in geweest, wel met sandalen aan want de grond is heel modderig en je weet nooit wat voor takken er onder de oppervlakte liggen.

(Ook wij hebben een douche bij ons !)

Vanavond gaat toch het vuur weer aan, al is het maar voor de gezelligheid !

Verslag 37

We zaten gisteravond nog geen uur bij het kampvuur toen het begon te onweren gevolgd door regen. Even was het wel lekker om nat te worden, maar we zijn toch maar de camper ingegaan en lagen zodoende al vroeg op bed. Vanmorgen hebben we alles ingepakt om weer naar een ander plekje aan de Murray te rijden. Onderweg stoppen we in het dorpje Rutherglen waar we weer afval lozen en water bijtanken. Dit alles is mogelijk bij een herdenkingsplaats van de Eerste en Tweede Wereldoorlog waar ook toiletten en een speelplaats aanwezig zijn, iets wat je in bijna iedere plaats in Australië kunt vinden.

Het valt niet mee een leuke plek aan de rivier te vinden, zo wie zo is de weg ernaartoe al een hele uitdaging met grote kuilen en groeven in de onverharde weg, maar we willen natuurlijk wel pal aan het water staan en er makkelijk in kunnen komen om af te koelen.

We hadden eindelijk een leuk plekje gevonden: Police Paddocks en alles opgebouwd, toen we erachter kwamen dat er wel veel stroming in het water zit. Dennis is er natuurlijk wel in geweest (slechts één keer), maar ik durf het niet aan, we gebruiken de plantenspuit en douche maar voor verkoeling.

’s Avonds gaat de barbecue aan en vervolgens gaat de “fik erin” !

Morgen trekken we verder en gaan we weer wat actiever worden, voor zover mogelijk bij de huidige temperaturen van ruim boven de dertig graden !

Verslag 38

Het is tot nu toe de heetste dag deze reis (het kwik komt boven de zesendertig graden !), toch zijn we heel actief geweest. We rijden eerst naar Bandiana waar een militair museum is, deze is echter gevestigd op een militaire basis en dus moeten we ons eerst legitimeren voor we het terrein op mogen.

Het museum is veel groter dan verwacht: er zijn honderden kostuums te bewonderen, maar ook veel legervoertuigen, wapens, foto’s en filmmateriaal.

Zo komen we er ook achter dat de vrouwen in Australië al heel wat jaren actief zijn in het leger, eerst voornamelijk als verpleegster, later ook als militair.

We brengen er uren door, helaas is er geen airco in het gebouw en is het er broeierig warm. Na de lunch gaan we naar de slechts tien kilometer verderop gelegen “Bonegilla Migrant Experience”, hier werden migranten gehuisvest die na de Tweede Wereldoorlog uit Europa naar Australië kwamen in de hoop hier een nieuw leven op te bouwen. 

Alleen “Block 19 Bonegilla” is nog over van de vierentwintig blokken met barakken die er ooit waren en deze is tegenwoordig een “National Heritage Place”.

Tegen drieën zijn we alle drie oververhit na het rondwandelen over het terrein en rijden we nog slechts enkele kilometers naar Ludlow Reserve, een gratis kampplaats aan Lake Hume, waar we al vrij snel het water ingaan voor verkoeling.

We vinden een prachtige plek aan het meer, waar al tientallen andere kampeerders staan, maar ons uitzicht is schitterend !

Wim is nog een tijdje bezig mijn oude sandalen te repareren, waarmee ik het water inga, de zolen hangen helemaal los wat niet prettig is met zwemmen !

Van Clary krijgen we een app-je dat er een “total fire ban” is in Victoria (de staat waar wij nu zijn), wat inhoudt dat er geen kampvuur of barbecue aan mag, vanwege de hitte met kans op bosbranden. (Maar goed dat we gisteren ons bbq-vlees al opgemaakt hebben !) Ook blijkt het elke dag te regenen in Palm Cove, wat hebben wij dan geboft toen we daar waren en slechts af en toe een buitje kregen  !!

Verslag 39

Vannacht om twaalf uur was het nog steeds dertig graden dus hebben we onze verkoelende dekens maar over ons heen gelegd. Deze speciale dunne doeken nemen water op waardoor je huid lekker koel aanvoelt en zo konden we toch in slaap komen. Tegen vieren begon het ineens te onweren en te regenen maar vanmorgen liep de temperatuur meteen weer flink op. We rijden vandaag een heel afwisselende route en zien allerlei dieren onderweg. Eerst volgen we nog een tijdje het grillige Lake Hume waar enkele pelikanen en een groep ibissen bij het water zitten.

Dan gaan we zuidwaarts over een onverharde weg die normaal waarschijnlijk alleen door de locals gebruikt wordt.

We passeren diverse boerderijen met veeteelt, maar zien ook een kangoeroe, een emoe en een slang, waar Wim per ongeluk overheen rijdt, oeps !

In het kleine, oude  plaatsje Mitta Mitta bekijken we enkele huisjes en gaan vandaar slingerend door het Alpine N.P. waar we ons op het hoogste punt dertien honderd tachtig meter boven zeespiegel bevinden.

Natuurlijk is de temperatuur inmiddels flink gezakt en wanneer we rond half drie aankomen bij Big River Camp, nog steeds op acht honderd meter hoogte, kunnen we al snel warmere kleding aantrekken.

We staan aan de Mitta Mitta rivier, maar nu gebruiken we deze niet om af te koelen maar het heldere water is prima voor een wasje. 

Sinds lange tijd worden de zijkanten van de luifel weer vastgemaakt en al vroeg zitten we bij het kampvuur om warm te blijven, inmiddels met lange broek en vest aan ! Wat een verschil met gisteren, in vierentwintig uur scheelt het wel vijfentwintig graden !!

(Weer vinden we achtergelaten hout dat alleen nog even gekloofd moet worden !)

Verslag 40

Het koelde vannacht af naar elf graden dus nu hadden we ons dekbed weer hard nodig. Vanmorgen worden we wakker met een strakblauwe lucht en kunnen we in het zonnetje ontbijten, het lijkt wel op het Hollandse voorjaar. We gaan de resterende veertig kilometer verder over de Omeo Highway: een smalle tweebaansweg door het Alpine N.P. vol met scherpe bochten en langs een snelstromende rivier. Het is weekend  en er is blijkbaar een toertocht van snelle auto’s aan de gang in tegenovergestelde richting waardoor Wim en Dennis extra goed op moeten letten, want af en toe scheuren de Porsches ons voorbij.

Ook tientallen scooters en motoren vinden het bochtenwerk hier erg interessant !

In het leuke plaatsje Omeo zijn ze bezig met een mountain bike project wat extra onder de aandacht gebracht wordt door tientallen opgeleukte fietsen.

We rijden nog zo’n vijfentwintig kilometer verder naar de Victoria Falls, blijkbaar een vrij onbekende waterval waar je via een smalle, bochtige onverharde weg naartoe kunt rijden, maar de rit is toch echt de moeite waard.

Er is een prachtige picknickplek in de buurt en nadat we daar geluncht hebben rijden we, weer via Omeo, zuidelijk over de Great Alpine Road tot we tegen vieren stoppen bij een gratis overnachtingsplek aan de Tambo River, nog zo’n veertig kilometer verwijderd van de kust. 

We staan hier weer helemaal alleen, hebben de beschikking over een toilet en kijken uit over de rivier, alleen viel het niet mee om de auto’s waterpas te krijgen, want het loopt hier nogal schuin af ! Tot ruim zeven uur genieten we van de warmte van de zon, daarna gaan de lange broek en het vest weer aan en natuurlijk straks ook weer het kampvuur !!

Verslag 41

Via de plaatsen Brutchen en Bairnsdale rijden we naar het, aan alle kanten door water omgeven, Paynesville waar we onze auto’s parkeren. Met de pont varen we binnen enkele minuten naar Raymond Island, een eiland van slechts zes bij twee kilometer, waar behalve zo’n vijf honderd inwoners ook twee honderd koala’s leven.

We wandelen er een uurtje rond steeds omhoog kijkend op zoek naar zo’n “knuffelbeertje” in de boom en zien er uiteindelijk zes, één zelfs met een jong op haar rug, maar we spotten ook nog andere dieren.

Het is zondag (25 februari) en zodoende is het druk op het water met zeilboten, jetski’s en motorboten.

Nadat we er geluncht hebben rijden we naar een prachtige afgelegen plek (Waddy Point) behorend bij de “Gippsland Lakes” zo’n twintig kilometer van Paynesville, waar we pal aan het water staan met helemaal niemand in de buurt.

Dennis gaat natuurlijk weer enkele keren het water in, maar is ook actief met het klein maken van gevonden hout.

Regelmatig komen er zwarte zwanen voorbij zwemmen of vliegen en ook enkele motorbootjes varen langs op weg naar de haven.

Tegen de avond begint het harder te waaien en draaien we de camper een slag, ook gebruiken we onze zijluifels weer en zo kunnen we prima uit de wind zitten en zelfs een kampvuur maken.

Maar het mooist is het heerlijke geluid van de golven die zachtjes op de kant slaan op slechts enkele meters afstand !

Verslag 42

We hadden een vreemd dagje vandaag: de start was prima met het prachtige uitzicht op het meer waar weer tientallen zwarte zwanen verbleven. Na het ontbijt zijn we naar Bairnsdale gereden, een grote plaats met veel voorzieningen, waar we een laundry (wasserette) opzoeken, want we hebben niet veel schoon goed meer ! Tijdens het wachten ben ik nog langs enkele kapsalons gelopen in de hoop dat ze tijd hadden om mij te  knippen, maar helaas, voorlopig houd ik m’n “wilde haren” ! Wanneer na ruim een uur alle was weer schoon en droog is en we weg willen rijden krijgt Wim ineens problemen met de auto: het koppelingspedaal komt niet ver genoeg omhoog waardoor de koppelingsplaten gaan slippen en stinken, gelukkig blijft het bij één keer, wél heb ik al enkele keren eerder een soort rubberlucht geroken, dus we worden ongerust en willen toch even bij een garage langs. Nadat we eerst nog boodschappen voor de komende vijf dagen hebben gedaan rijden we naar een Toyota-garage, maar natuurlijk hebben ze geen tijd. We krijgen enkele adressen van mecaniciens die misschien minder druk zijn, maar helaas, iedereen zit de eerste weken volgeboekt. Bij een vierde garage, een knaap die net voor zichzelf begonnen is, hebben we geluk, hij rijdt een stukje met de auto, controleert diverse punten en er blijkt lucht te zitten in het oliecircuit van de koppelingscilinder welke hij doorblaast, gelukkig is er geen sprake van een lekkage. Nadat hij nog wat advies heeft gegeven wenst hij ons een fijne vakantie en wil dan absoluut geen geld hebben voor zijn werkzaamheden !! Dan dient een volgend probleem zich aan: onze telefoon heeft geen internetverbinding meer en die hebben we toch echt voor diverse dingen nodig. Wim kijkt allerlei programma’s na, maar na een half uur besluiten we toch maar te gaan rijden, we zijn nog steeds in Bairnsdale. We zijn nog maar net de stad uit of we zijn weer on-line, blijkbaar stonden we op een verkeerd punt of had Telstra problemen.

Er stond nog van alles op het programma voor vandaag,

(dit is in het Nyerimilang Heritage Park)

onder andere een stop bij de vissersplaats Lakes Entrance en nadat we daar de smalle open verbinding van de “Gippsland Lakes” met de zee hebben bekeken rijden we toch nog, via Orbost en Marlo,  naar onze volgende overnachtingsplek: Banksia Bluff in het Cape Conran Coastal Park, waar we pas tegen de avond aankomen.

We vinden een plek vanwaar we niet alleen uitkijken op de oceaan, maar deze ook duidelijk kunnen horen, wat een kracht hebben de golven ! Omdat we veel later dan gepland aangekomen zijn en nog niets van de omgeving hebben gezien blijven we hier gewoon een extra dag staan  !

Verslag 43

Banksia Bluff Campground is een vrij grote kampplaats met honderd vijfendertig plekken verspreid over een groot gebied langs de kust van Cape Conran. Er is genoeg schaduw en je staat niet te dicht op elkaar, een prima plek om te relaxen.

Er lopen enkele goanna’s rond die aardig aan de maat zijn.

Het is vandaag rond de vijfentwintig graden met een strakblauwe lucht, wel komt er een frisse wind uit zee. Wanneer we een lange strandwandeling maken kijken we uit op “Straat Bass”, de zee tussen Tasmanië en het vaste land van Australië.

Natuurlijk hebben we weer tijd voor een spelletje en zitten we uren met de E-reader in de hand, ieder met een spannend boek.

In de loop van de dag draait de wind en morgen komt deze uit het noorden en wordt het ineens twee en dertig graden, dan zullen we met weemoed terugdenken aan de verfrissende wind die we nu hebben !

(Dennis kookt vandaag en bereidt een Griekse maaltijd !)

Verslag 44

We hebben vandaag (woensdag 28 februari) twee honderd twintig kilometer afgelegd en zijn inmiddels in het zuidoosten aangekomen, ook bevinden we ons nu in de staat New South Wales. Natuurlijk hebben we weer diverse stops gemaakt onderweg: als eerste hebben we een korte wandeling gemaakt door de rainforest bij Bemm river, waar we eigenlijk over een hangbrug zouden lopen, maar deze was te gevaarlijk geworden, dus moesten we terug.

Bij de Genoa Falls, behorend bij het Croajingolong N.P., viel helaas weinig water al was de omgeving schitterend.

De derde stop was bij Eden Boyd waar we naar het Davidson Whaling Station zijn gelopen, een beschutte baai (Twofold Bay) waar in het verleden orka’s ervoor zorgden dat walvissen hier naartoe zwommen, waarna ze door de Davidson familie gedood en vervolgens in stukken verwerkt werden vanwege de olie.

Ook de Boyd Tower staat op het programma, omgeven door rode rotsen, als  uitkijkpunt over de baai.

Bij de rustige Quarantine Baai houden we lunchpauze en wanneer we daarna op weg zijn naar een uitkijkpunt in de plaats Eden komen we langs een kapsalon waar ze direct tijd hebben om mij te knippen !

We gaan nog even langs de haven en rijden dan naar het Broadwater State Forest waar we  willen overnachten midden in het bos.

We zijn de eersten die hier tegen vijven arriveren, maar in de loop van de avond komen er diverse andere auto’s aanrijden die ook een plekje zoeken voor de nacht, geen probleem er is hier plek genoeg !

Verslag 45

We hebben vanmorgen eerst nog wat punten van het Ben Boyd N.P. bekeken en starten met een wandeling naar de Pinnacles, welke totaal niet te vergelijken zijn met de prachtige Pinnacles bij Cervantes in West-Australië.

Het volgende punt waar we naartoe lopen is Haycock Point en dit is zeker de moeite waard om heen te wandelen.

De streek hier is bekend vanwege zijn oesterteelt en nadat we bij Broadwater een dozijn van deze  schaaldieren hebben gekocht rijden we naar Pambula beach waar we lunchpauze houden.

Helaas is het vandaag grotendeels bewolkt en lokt het nu niet om te gaan zwemmen in de mooie baai, dus rijden we via Merimbula en Tahtra door naar onze overnachtingsplek:  Picnic Point in het Mimosa Rocks N.P.  die we al voor twee dagen van te voren gereserveerd hebben.

Wanneer we daar tegen drieën aankomen zien we een vrijwel identieke camper als de onze staan waarvan Walter en Yvonne de eigenaars zijn ! Acht jaar geleden kregen we een mail van hen: ze wilden naar Australië en daar een camper kopen en of wij ze wat informatie konden geven…. Na diverse mails over en weer hebben we ze uitgenodigd bij ons op de camping, toen nog de Gouden Ham en heel wat tips gegeven waarvan ze er diverse hebben gebruikt. Nu acht jaar later zijn we voor het eerst tegelijkertijd in Down Under dus hadden we afgesproken elkaar bij Picnic Point te ontmoeten.

Het wordt een heel gezellige middag en avond vol anekdotes en ervaringen………….. en morgen hebben we nog een hele dag samen om bij te praten en tips uit te wisselen !

Verslag 46

We hebben gisteravond nog uren met z’n vijven bij het kampvuur gezeten, voor we het wisten was het half één, dat gebeurt ons niet vaak in Australië !

Na een gezamenlijke ochtendkoffie gaan we ieder onze eigen gang: de mannen worden weer eens gekortwiekt, we maken een wandeling langs zee en natuurlijk gaat Dennis het water in.

Walter en Yvonne hebben een drone waarmee ze de kampplaats van bovenaf kunnen filmen en fotograferen, leuk om een keer mee te maken !

Natuurlijk houden we ook weer samen “happy hour” en nog steeds hebben we gespreksstof in overvloed ! 

Ook vanavond zitten we bij elkaar rond het vuur met waarschijnlijk weer het gezelschap van de brutale possum die gisteravond zelfs  op onze camper en luifel zat en bij Wim op schoot wilde springen !

Het werd weer een heel gezellige avond, maar helaas liet de possum zich nu niet zien !

Morgenvroeg gaan we ieder weer een verschillende richting op: Yvonne en Walter reizen over enkele dagen naar Tasmanië en wij trekken verder naar het noorden !

Verslag 47

We kijken terug op een leuke tijd samen met Walter en Yvonne en met de belofte dat we elkaar in Nederland weer opzoeken, nemen we vanmorgen afscheid.

Een uurtje later verlaten wij ook de kampplaats Picnic Point en gaan via een onverharde binnenweg richting Bega, de plaats waar de meeste Australische kaas vandaan komt. We bezoeken daar eerst diverse winkels voor we tegen enen naar Bega Cheese Heritage Centre gaan waar je natuurlijk kaas kunt proeven en kopen, maar waar ook een leuk klein museum gevestigd is.

Nadat we er buiten geluncht hebben (heerlijke garnalen !) rijden we naar de plaats Cooma, zo’n honderd en twintig kilometer landinwaarts.

Het eerste stuk weg is het flink stijgen tot we op een hoogte van duizend meter boven zeespiegel uitkomen, waarna het vrij vlak blijft, we bevinden ons nu op de “Great Dividing Range”. Weer volgt er een prachtige onverharde, slingerende weg (dit komt omdat onze TomTom op “kortste route” staat !) tot we tegen vijven uitkomen bij Lake Eucumbene, gelegen op elf honderd en tachtig meter hoogte !

Hier nemen we een plek op het Rainbow Pines Tourist Caravan Park, met uitzicht op het meer. We genieten nog een tijdje van de zon met een wijntje en een stukje Bega-kaas en face timen met Holland, want Marcel is vandaag jarig en natuurlijk willen we hem wel persoonlijk feliciteren.

Sinds lange tijd kunnen we weer gebruik maken van een echte douche en het gebouw is zelfs verwarmd, want het koelt hier snel af: vannacht zakt te temperatuur naar acht graden, een heel verschil met afgelopen nacht toen het kwik bleef steken bij twintig graden !!

Verslag 48

Na een koude nacht konden we vanmorgen toch weer ontbijten onder een strakblauwe hemel mét zon.

De eerste uren rijden we over de Snowy Mountains Highway en stoppen op veertien honderd meter hoogte bij Kiandra, een verlaten goudstadje uit 1860, waar slechts het rechtsgebouw overeind is blijven staan terwijl er in de hoogtij dagen tien duizend mensen leefden.

Vlakbij de plaats ligt een meertje: Three Mile Dam, waar we eigenlijk afgelopen nacht zouden staan, dus wilden we hier toch nog even gaan kijken. We zijn blij dat we gisteren niet doorgereden zijn want we zouden pas rond zevenen aangekomen zijn en het was moeilijk te vinden. 

We gaan door naar de Yarrangobilly Caves, gelegen in het Kosciuszko National Park en wandelen daar naar de South Glory Cave waar je gewoon zelf doorheen mag lopen.

Na nog een korte stop bij Talbingo zetten we onze “huisjes” rond drieën neer aan het Blowering Reservoir bij Yachting Point, ook behorend bij het Kosciuszko N.P..

Inmiddels zijn we afgedaald naar zo’n vier honderd meter boven zeespiegel en is de temperatuur weer tegen de dertig graden.

We relaxen de rest van de middag in de schaduw, al is Dennis nog wel actief met het kloven van (alweer) gevonden hout en loopt hij daarna  het hele eind naar het meer, dat  vrij warm is en niet echt voor verkoeling zorgt.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en volgt er later een kampvuur, maar we bellen ook weer met Holland, want morgen worden Stijn en Ruben acht jaar en dit vieren ze vandaag (zondag 3 maart) al, maandag moeten ze natuurlijk gewoon weer naar school !

Verslag 49

Nadat we bij Tumut onze brandstof weer aangevuld hebben rijden we door naar Gundagai, deze plaats heeft al heel wat keren te maken gehad met heel hoog water, zelfs de oude treinrails waren erop aangepast.

We bekijken het oude station (1886) en stoppen even later nog een keer bij een roadhouse om met een “Big Koala” op de foto te gaan.

We rijden een stukje snelweg om vervolgens weer heuvel op heuvel af te gaan over binnenwegen, wanneer de camper ineens inhoudt en geen kracht meer heeft, ook begint er een controlelampje te branden We zetten de auto aan de kant van de weg om het na tien minuten nog eens te proberen, het gaat een tijdje goed maar dan komen we weer haast een heuvel niet op. Dit zelfde euvel hebben we twee jaar terug ook gehad, we hebben toen een half uurtje stil gestaan, de accu losgekoppeld, waarna het probleem verholpen was. Dit proberen we nu ook, we houden gewoon lunchpauze en vervolgens hebben we, weer op weg, totaal geen last meer gehad !!

In Harden staat een oude silo die helemaal beschilderd is, iets wat blijkbaar een nieuwe trend is in Australië.

Via de plaats Young rijden we naar Weddin Mountains N.P., een afgelegen park waar we helemaal niemand tegen komen.

We bekijken er eerst “Seaton’s Farm Historic Site” waar een boerengezin zo’n tachtig jaar geleden woonde.

Het is ruim dertig graden dus vervolgens gaan we naar de kampplaats: Ben Halls Camp waar we, naast enkele kangoeroe families, de enige kampeerders zijn. In de schaduw doen we ons favoriete spel Carcassonne en dit keer volgt er na de maaltijd geen kampvuur, want dat is hier niet toegestaan.

Het blijft lang warm en omdat er geen kunstlicht in de buurt is hebben we boven ons een prachtige, heldere sterrenhemel waar we in hemdje en korte broek uren naar zitten te kijken !

Verslag 50

Vanmorgen, na het ontbijt, hebben we eerst een wandeling gemaakt vanaf de kampplaats naar Ben Halls Cave, een open grot waar in het verleden vrijbuiters, zoals Ben Hall, schuilden.

Na een half uurtje zijn we terug, pakken alles in en rijden naar Glenfell waar weer enkele silo’s prachtig beschilderd zijn, ook is hier weer een oud treinstation te bekijken.

Vlakbij de plaats Forbes staat een “Big Goanna”, helemaal van metaal gemaakt, een waar kunstwerk !

In dezelfde plaats staat ook het McFeeters Motor Museum waar zo’n zestig auto’s uitgestald staan, grotendeels in privébezit !  Natuurlijk hebben we deze ook uitgebreid bekeken.

Nadat we in Parkes geluncht hebben moeten we nog zo’n honderd en vijftig kilometer rijden voor we tegen half vijf, via Peak Hill en Dubbo aankomen bij Redbank Reserve, een kampplek aan de Macquarie River dichtbij Rawsonville, waar we weer helemaal alleen staan !

We hebben gelukkig totaal geen problemen meer gehad met de auto ! Ook vandaag liep de temperatuur weer op tot ruim boven de dertig graden en vanavond koelt het niet verder af dan twee en twintig graden, maar we klagen niet, we kunnen weer heerlijk tot bedtijd buiten zitten zonder vest of lange broek met boven ons duizenden schitterende sterren !

Verslag 51

We hebben een hete dag achter de rug: vanmorgen konden we al gelijk in de schaduw ontbijten en de temperatuur liep snel op naar boven de dertig graden. Via Gilgandra rijden we naar Tooraweenah, waar enkele huisjes staan van een eeuw geleden, ook kijken we hier al op de aparte bergen van Warrumbungle N.P..

Rond half één zijn we bij het informatiecentrum van het Nationale Park waar we een kampplaats boeken en vragen naar diverse wandelroutes in het park.

Nadat we een korte wandeling door de Burbie Canyon hebben gemaakt zoeken we onze overnachtingsplek bij Camp Blackman op.

Gelukkig staat er een aardig windje maar met vijfendertig graden doe je het toch rustig aan. Op de kampplaats zijn zelfs douches dus nemen we alle drie een koude douche, al zijn we alweer verhit voor we terug zijn bij de camper ! We kijken uit op diverse bergtoppen met namen als “Breadknife”, “Bluf Mountain” en “Split Rock” waar je naartoe kunt lopen maar dat is met dit hete weer geen optie.

We vermaken ons wel met Carcassonne en een mooi boek en pas tegen achten ’s avonds eten we een simpele maaltijd van kip met wortelen, eigenlijk hebben we alleen maar dorst !!

Verslag 52

Vanaf Whitegum Lookout heb je een prachtig uitzicht over de vallei en de toppen van het vulkanische Nationale Park Warrumbungle, dat een waar paradijs is voor echte hikers, wij zijn meer van de kortere wandelingen en houden het bij het uitkijkpunt.

(Ook hier kennen ze eiken-processie-rupsen !)

Via Coonabarabran en Narrabri rijden we honderd en vijftig kilometer naar het volgende Nationale Park: Mount Kaputar waar we via een slingerweg uitkomen op veertien honderd meter hoogte.

Weer kijken we uit over vreemd gevormde bergen die zo’n twintig miljoen jaar geleden ontstaan zijn door een vulkanische uitbarsting, maar nu kamperen we dus een stuk hoger waardoor het iets aangenamer is van temperatuur.

Net als gisteren zijn er op de kampplaats (Dawsons Springs) warme douches aanwezig die we zeker weer gaan gebruiken. Natuurlijk hoppen er weer kangoeroes rond maar ook zien we enkele geiten rondlopen, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt !

Verslag 53

We zijn vanmorgen eerst nog iets hoger gegaan naar vijftien honderd en tien meter en bevinden ons dan op de top van Mount Kaputar, hier hebben we drie honderd zestig graden uitzicht over New South Wales.

Daarna moeten we eerst weer twintig kilometer terug over smalle, slingerende wegen waarbij we niet verder komen dan de tweede versnelling en dan nog regelmatig moeten bijremmen !

Voorbij Narrabri nemen we weer een prachtige toeristische route richting Bingara en stoppen halverwege bij Sawn Rocks waar de “organ pipes” prachtig te zien zijn.

Er volgt nog een stop bij een “Ancient Geological Glacial Area”, een soort brede kloof die miljoenen jaren terug al gevormd is met grote rotsblokken waar nu een bescheiden riviertje door stroomt.

Het is inmiddels weer twee en dertig graden met volop zon, dus lang houden we het niet uit op dit open veld.

Tegen vieren komen we aan bij onze gratis overnachtingsplek aan de  Gwydir River (Sunnyside Riverside Camps), vlakbij Bingara. We vinden een plekje in de schaduw en natuurlijk gaat Dennis het water in.

We hebben weer ander “wildlife”, er lopen twee stieren rond maar gelukkig zijn ze niet agressief !!

Verslag 54

We hadden voor vandaag eigenlijk een rustdag op het programma staan, maar we vinden de plek waar we staan niet mooi genoeg dus rijden we een stuk langs de Gwydir River, over nogal slechte wegen, op zoek naar een betere plaats, maar helaas zijn de weinige leuke plekjes al bezet, het is natuurlijk ook weekend !

We rijden door naar Lake Copeton, een stuwmeer (op z’n diepste punt honderd meter !)  dat er voor zorgt dat de Gwydir rivier het hele jaar door voldoende water heeft zodat het land van de boeren niet verdroogt.

Aan het grillig gevormde meer liggen twee overnachtingsplekken: Northern Foreshores Copeton Dam, een camping waar je via Inverell naartoe moet rijden en die bij aankomst volgeboekt blijkt te zijn én na nog vijftig kilometer verder rijden de gratis plek: Copeton Dam Eastern Foreshore. Hier vinden we een prachtig plekje pal aan het meer met niemand om ons heen !!

We zien de stuwwand hiervandaan liggen, hemelsbreed op nog geen negen kilometer afstand, maar moesten wel tachtig kilometer rijden om hier te komen ! Behalve om in te zwemmen gebruiken we het water om wat kleding te wassen en ook worden beide auto’s van al het stof en vuil ontdaan.

Voor het eerst deze reis zien we een zonsondergang al is het niet onbewolkt vandaag !

Ook kunnen en mógen we weer eens een kampvuur maken en hout hebben we nog ruim voldoende !!

Verslag 55

De streek waar we ons nu bevinden staat bekend om zijn vele saffieren die hier in de bodem zitten. Het was de bedoeling dat wij ook weer een dagje naar deze glinsterende stenen zouden gaan zoeken, maar bij het informatiecentrum in Inverell kregen we te horen dat je tegenwoordig je eigen uitrusting moet hebben om aan het werk te gaan. In het verleden hebben we het drie keer gedaan: een dag lang zand met grind scheppen, zand zeven, onder dompelen in water en daarna zoeken naar kleine glinsteringen, misschien wel waardevolle saffieren, de laatste keer was zes jaar terug, samen met Dennis. Twee keer zijn we naar Billabong Blue geweest, waar we heel leuke herinneringen aan hebben en hier laten we het dan ook bij !

We bekijken”Inverell Pioneer Village”, een openluchtmuseum uit eind negentiende eeuw, maar we hebben mooiere gezien.

Daarna brengen we ook nog ruim een uur door in het National Transport Museum, waar meer dan tweehonderd en vijftig oude auto’s te bewonderen zijn, naast vele motoren en oude fietsen.

Tegen tweeën  komen we aan bij Joseph Wills Park, een gratis overnachtingsplek bij de plaats Elsmore en niet alleen met toilet en vuilcontainers, maar ook in een prachtige omgeving ! We kunnen de camper in de schaduw kwijt en hebben zelfs gras onder onze voeten, het is ons weer gelukt een leuk plekje te vinden !!

Verslag 56

(Dennis dacht gisteravond wildlife te zien, het bleek een poes te zijn !)

Vanmorgen, op weg naar Glen Innes, begon de auto weer in te houden, net als enkele weken terug. We moesten wel stoppen en na zo’n tien minuten konden we weer verder rijden. In Glen Innes zijn we naar een garage gegaan, maar zij konden de auto niet doormeten, er was geen historie, omdat Wim  de accu weer ontkoppeld had om het controlelampje uit te laten gaan. We bekijken de Australian Standing Stones, in 1992 als monument opgericht voor alle Keltische kolonisten die hier als sinds 1852 aanwezig zijn.

We zijn zo’n vijfenveertig kilometer verder richting Grafton wanneer de auto weer kuren vertoont, we besluiten om te keren en naar dezelfde garage terug te gaan. Nu kunnen ze wél zien wat er aan de hand is: in de motor blijft af en toe een asje hangen door wat vuil dat eraan zit. Herstellen duurt een hele dag en natuurlijk zit de garage de hele week volgeboekt, maar het is niet schadelijk om door te rijden.

We gaan dus gewoon verder met de reis en hopelijk doet het probleem zich niet te vaak voor, dan laten we het herstellen aan het eind van de trip ! (Wim werd vanmorgen rond tienen ook nog staande gehouden door de politie: het bleek alcoholcontrole en natuurlijk konden we, na de proef, gewoon doorrijden !!)

We gaan naar Gibraltar Range N.P. met rotsen van wel twaalf honderd meter hoog, waar we naar de prachtige Boundary Falls wandelen.

Na nog een mooi uitkijkpunt rijden we door naar het naastgelegen Washpool N.P. met op ruim acht honderd meter hoogte Bellbird Campground waar we onze auto’s neerzetten in het bosachtige gebied.

(Het viel niet mee om waterpas te staan !!)

We hebben hier beschikking over een toilet en een overdekte ruimte met barbecue.

Ook mag hier weer vuur gestookt worden, er ligt zelfs hout klaar om te gebruiken, iets wat we nu zeker nog hebben, want het koelt hier snel af !!

(Deze possum was wel erg brutaal en dook zo de vuilniszak in !)

Verslag 57

Voor we vanmorgen weer afgezakt zijn naar normale hoogte via de slingerende, mooie Gwydir Highway, wordt er eerst nog even wat hout gekloofd, zodat we aanmaakhoutjes hebben voor ons volgende kampvuur. 

In Grafton kopen we weer voor vijf dagen levensmiddelen en rijden daarna door een heel aparte straat: Fig Tree Avenue, waar ook werkelijk gigantische bomen staan.

Dan gaan we richting de kust naar Yuraygir N.P. waar diverse kampplaatsen bij horen. Het was de bedoeling op Boorkoom Campground te gaan staan, maar deze kleine kampplaats is helemaal volgeboekt, dus wijken we uit naar Illaroo, waar we vaker gestaan hebben.

Ook hier zijn nog maar enkele plekken vrij en deze kijken niet uit op zee. Wél kunnen we de branding goed horen en is onze plaats echt niet verkeerd met voldoende schaduw.

We maken een strandwandeling maar helaas is het zeewater niet al te schoon, dit komt door de vele regen van de afgelopen tijd waardoor vervuild water  van boerenbedrijven afgevoerd wordt naar zee. Dennis besluit dan ook om niet te gaan zwemmen en neemt wel een koude douche.

Afgelopen nacht stonden we in de koele “rainforest” en was alles vochtig, nu krijgen we de klamme zeelucht over ons heen en ziet alles een klein beetje mistig, maar we mogen hier kampvuur maken waardoor de lucht weer droger aanvoelt !

Morgen rijden we vijftien kilometer terug naar Boorkoom Campground, want dan zijn er wél twee plaatsen vrij met uitzicht op zee en die hebben we al gereserveerd !!

Verslag 58

De dag begint bewolkt met zelfs een spatje regen, dat zijn we niet gewend. Rond tienen breken we op en nog voor elven hebben we alles al weer opgebouwd bij de volgende overnachtingsplek: Boorkoom Campground.

Het is vloed en de zee beukt tegen de hoge rotsen aan, er is geen strand te zien. Er loopt een pad hoog langs de zee en we wandelen een uurtje afwisselend door bos en dan weer met uitzicht op de zwarte rotsen tot we bij een mooi strandje komen.

We keren om, het is inmiddels weer rond de dertig graden en met die vochtige warmte hebben we alle drie een natte rug !

Bij eb wandelen we nog een stuk langs zee over de rotsen en van enkele locals horen we dat het water sinds een week erg troebel is.

Dennis gaat toch de zee in al loopt het strand maar langzaam af, dus zwemmen lukt niet echt.

Tegen de avond wordt het fris met wind uit zee, we zetten de zijstukken weer op en kunnen zo beschut zittend eten en later weer een kampvuurtje maken !

Verslag 59

We hebben weer een warme dag gehad met ruim dertig graden, om half negen moesten we zelfs al in de schaduw ontbijten, in de zon was het niet uit te houden. We trekken weer verder en stoppen onderweg bij de plaats Maclean waar bij een begraafplaats, hoe sinister is dat, enkele bomen staan vol grote vleermuizen, honderden bij elkaar.

Daarna zijn we lange tijd onderweg naar onze volgende kampplaats: Black Rocks in het Bundjalung N.P.. Er is blijkbaar een nieuwe snelweg aangelegd die onze TomTom niet kent waardoor hij steeds de weg kwijt is en zelfs “Maps Me” stuurt ons  naar een doodlopende weg zodat we weer helemaal terug moeten. Maar tegen tweeën komen we, na een zestien kilometer lange onverharde weg  vol kuilen, aan bij Black Rocks al vallen de plaatsen ons erg tegen na wat we allemaal al gehad hebben. We kunnen wel in de schaduw zitten, maar veel uitzicht hebben we niet.

Na de lunch wandelen we naar Jerusalem Creek, een prachtige rivier behorend bij het park, waar we allemaal het water ingaan, maar echt verkoelend is het helaas niet.

Nadat we ons afgedoucht hebben bij de camper relaxen we met een spelletje en de E-reader en pas tegen de avond lopen we naar zee, die vanaf onze plek goed te horen is.

Het strand doet zijn naam eer aan want overal zie je zwarte rotsen in allerlei vormen afsteken tegen het lichte zand, mooi om te zien.

Vanavond maken we ons achtentwintigste kampvuur, al is deze meer voor de gezelligheid dan voor de warmte, om acht uur is het nog vijfentwintig graden !! En zoals haast iedere avond hebben we boven ons een prachtige heldere sterrenhemel !

Verslag 60

Het weer is helemaal omgeslagen, het begon vanmorgen al met bewolking en een harde wind al was het toen nog totaal niet koud. Nadat we de zestien kilometer slechte weg nogmaals afgelegd hebben krijgen we weer te maken met de nieuwe snelweg, waar geen op- en afritten zijn, pas in Ballina kunnen we eraf.

Hier staat een “Big Prawn” vlakbij een Bunnings (een groot warenhuis zoals bij ons de Gamma of de   Praxis !), waar we een nieuwe gasbus kopen, onze oude mocht, na tien jaar, niet meer gevuld worden. Ze vúllen echter niet dus moeten we naar een BCF (een soort kampeer- en hengelsportzaak), ook hebben we drank, water en brandstof nodig, dus we zijn wel even bezig in Ballina ! Nadat we een grote zak garnalen gekocht hebben willen we deze in een park bij de Richmond rivier opeten, maar daar worden we weggeblazen door de harde wind.

We komen uit bij een voetbalveld waar we onze stoelen en tafel neerzetten onder een overkapping, want inmiddels is het ook gaan regenen.

De planning voor vandaag: enkele wandelingen maken, heeft nu geen enkel nut. We rijden naar het drukke Byron Bay, dat tevens de meest oostelijke plaats is van Australië, om naar de vuurtoren te gaan, maar weer is de regen spelbreker.

Alleen wanneer we bij de Wategos Beach zijn, waar druk gesurft wordt, laat de zon zich één minuutje zien.

We gaan door naar onze overnachtingsplaats: Mullumbimby Showground  waar we rond vieren aankomen en zowaar een mooie plek met gras krijgen.

Helaas blijft het niet lang droog en zetten we de zijstukken aan de luifel om comfortabel te kunnen zitten, ook kunnen later de vesten weer aan.

We hebben nu al twee maanden prachtig weer gehad, dus we mogen niet klagen, bovendien is dat getik op het dak wel gezellig !!

Verslag 61

Na een nacht met veel regen is het vanmorgen weer helemaal opgeklaard al is het nog wel bewolkt. We rijden een prachtige route door bergachtig, bosrijk gebied, afgewisseld met weiden en rainforest. We stoppen in Murwillimbah waar een uitgebreide “zaterdagmarkt” is, iets wat je in heel Australië tegenkomt. Er zijn diverse eetkraampjes, zelfs één met Hollandse poffertjes, maar vooral standjes met zelfgemaakte kleding en sieraden, ook kun je er fruit of plantjes kopen en er heerst een gezellig, ongedwongen sfeertje !

In het kleine plaatsje Chillingham bekijken we een waterval waarna we richting Springbrook N.P. rijden.

Tegen half één passeren we de grens met de staat Queensland waar we de rest van onze trip door zullen brengen en we kunnen meteen de klok een uur terug zetten (het tijdsverschil met Nederland is nu weer negen uur !) 

In het Nationale Park wandelen we naar de Natural Bridge, een prachtige waterval die uitkomt in een open grot.

(Dit is een carpet python, een niet giftige slang !)

Op weg naar een ander gedeelte van Springbrook N.P. krijgt onze camper weer kuren wanneer we een lange helling van zeventien procent op moeten, maar nadat we even stil gestaan hebben met de motor uit, kunnen we, zonder problemen,  weer verder omhoog. We lunchen bij “the Settlement” een kampplaats waar we ook willen overnachten, maar deze is, met slechts tien plaatsen, volgeboekt. We rijden ruim twintig kilometer terug, nu naar beneden, en komen uit bij Numinbah Valley Bush Camping waar we een plekje vinden aan een riviertje (Nerang River) waar ook in gezwommen kan worden, iets wat Dennis natuurlijk ook doet !

We mogen hier ook weer kampvuur maken dus kunnen we nog wat hout opmaken, we hebben immers genoeg ! Morgen rijden we weer terug naar Springbrook N.P. want we hebben er nog lang niet alles gezien en dan kunnen we wél overnachten bij the Settlement, want het drukke weekend is dan weer voorbij !

Verslag 62

Zoals gezegd  zijn we vanmorgen teruggereden naar Springbrook N.P. en gelukkig houdt de auto zich nu prima en komen we zonder problemen boven. We bekijken eerst de Purling Brook Falls van boven af gezien, de lange wandeling met veel traptreden naar de bodem van de waterval laten we achterwege.

Dit doen we wel bij de Twin Falls waar we na een prachtige tocht zelfs achter de dubbele waterval langs lopen.

Helaas blijkt de naam “rainforest” echt te kloppen want we krijgen een paar keer een flinke regenbui, ook wanneer we naar de “Best of all Lookouts” lopen: we zien daar dus helemaal niets, alleen maar mist van de vele regen.

We rijden weer naar the Settlement Camping, de enige kampplaats in het Nationale Park, waar nu de meest plaatsen erg modderig zijn. Weer blijken echter alle plekken al geboekt te zijn, zelfs tot en met dinsdag, dus moeten we weer op zoek naar een alternatief. Die vinden we vijftien kilometer verderop bij “Polly’s Rainforest Escape”, een leuke plek bij een restaurant met uitzicht op de Nerang Creek en gelegen aan de uitlopers van de Springbrook Mountain Ranges.

Het is rond half twee dus we besluiten hier gelijk een hapje te eten wat van prima kwaliteit blijkt te zijn.

We hebben een zee van ruimte want we zijn de enigen die hier overnachten. Tegen de avond komt er ineens heel vreemd “wildlife”aanlopen: een groot varken. Hij loopt om de camper heen en snuffelt even en verdwijnt dan weer. Ik ben benieuwd wat er nog meer langs komt vanavond !!

Verslag 63

Het heeft de hele nacht flink geregend en vanmorgen voelde alles klammig aan, maar het is weer droog en dat blijft het de hele dag. Op slechts zeven kilometer afstand van onze overnachtingsplaats bevindt zich het Gold Coast War Museum bij Mudgeeraba en om kwart over negen lopen we daar al rond te struinen. Er zijn enkele vliegtuigen en militaire wagens te bekijken, maar er is ook ontzettend veel informatie over diverse oorlogen, voor Dennis natuurlijk heel interessant !

We rijden na de bezichtiging even naar Burleigh Heads, één van de grote plaatsen aan de Gold Coast, maar hebben het al snel bekeken, veel te druk hier !

Zo’n vijftig kilometer noordelijk stoppen we bij Beenleigh Rum Distillery, waar we een proeverij doen van vijf verschillende soorten rum.

Het blijkt ’s werelds beste rum te zijn, maar is toch vrij onbekend en alleen in Australië verkrijgbaar.

Natuurlijk nemen we van de lekkerste soort: Beenleigh Dubbel Cask Rum een flesje mee om later nog een keer na te genieten. Dan wordt het tijd om een camping op te zoeken want ik heb ontzettend veel vuile was, we komen uit bij Galaxy caravan park waar ook een zwembad bij is waar we alle drie in afkoelen, want het is weer twee en dertig graden en erg benauwd.

Ik prop drie wasmachines vol en heb daarna heel wat waslijnen nodig en ook de droger wordt gebruikt, maar alles is weer schoon, we kunnen weer enkele weken vooruit !

We hebben een ruime kampplaats alleen ligt deze helaas dichtbij een drukke snelweg, dit zijn we niet meer gewend, meestal horen we alleen maar vogelgeluiden of het geruis van de zee !

Verslag 64

Na een onrustige nacht door het vele verkeerslawaai verlaten we vanmorgen al vrij vroeg de camping.

Een tijdje rijden we nog over drukke vierbaanswegen richting Brisbane, maar daarna zwenken we af naar Ipswich en vervolgens richting Lake Wivenhoe, het grootste meer in zuid oost Queensland, waar we rond twaalven aankomen bij Camping Wivenhoe oftewel Captain Logan Camp. Meteen bij aankomst besluiten we hier twee dagen te blijven, het is zo’n prachtige plek, daar willen we volop van genieten.

(We waren in de buurt van Brisbane omdat we Jerry en Denise, Australische vrienden die we acht jaar terug ontmoet hebben tijdens een trip rond Alice Springs, wilden opzoeken. Helaas waren zij ook onderweg met hun caravan en konden we elkaar nu niet ontmoeten, misschien volgend jaar !)

Tientallen kangoeroes hippen rond, sommige met een jong in hun buidel en ook zien we pelikanen, galah’s en kookaburra’s. Er is net een zeilkamp voor de jeugd aan de gang, die verblijven op de kampplaats dus er is van alles te zien.

Dennis gaat enkele keren het water in, Wim en ik luieren met een mooi boek en genieten van het schitterende uitzicht.

Na een mooie zonsondergang gaat het kampvuur aan, het was weer een prachtige dag !!

Verslag 65

Het is vandaag nog een beetje warmer dan gisteren en zelfs de kangoeroes laten zich nu nauwelijks zien, alleen lui in de schaduw of drinkend aan de waterkant.

Ook wij zoeken de verkoeling van het water of van de douche die Wim weer opgebouwd heeft. Natuurlijk doen we weer een spelletje en lezen we veel, maar er is hier ook genoeg te zien !

Tegen de avond gaat de barbecue aan gevolgd door een kampvuurtje, morgen trekken we weer verder, anders worden we veel te lui !!

Verslag 66

We begonnen vanmorgen nog met stralend warm weer en moesten zelfs in de schaduw ontbijten, maar tegen de tijd dat we van de kampplaats vertrekken is het helemaal bewolkt.

We rijden lange tijd langs het grillig gevormde meer, dat niet alleen voor recreatieve doeleinden gebruikt wordt maar tevens een waterreservoir is voor een groot deel van Queensland.

Via Kilcoy gaan we richting de “Glasshouse Mountains”, maar ondertussen begint het te regenen en komen de aparte bergen totaal niet tot hun recht.

Ook wandelen rondom de rotsen heeft nu weinig zin, dus rijden we door naar Landsborough waar we op camping: Ingenia Holidays gaan staan.

Hiervandaan zijn we slechts enkele kilometers verwijderd van “Australia Zoo”, een soort dierentuin, opgezet door Crododile Hunter Steve Irwin,  die in september 2006 overleden is. Voor vandaag had het geen zin meer om hierheen te gaan, dus morgenvroeg staan we om negen uur (!) bij de entree van het park, nu maar hopen dat we dan beter weer hebben !

Verslag 67

We hebben vandaag zes en een half uur doorgebracht in Australia Zoo, het door Steve en Terri Irwin opgezette wildlife park met voornamelijk Australische dieren, maar ook met door uitsterving bedreigde dieren zoals de olifanten uit Sumatra, de neushoorns en de tijger.

Het is een prachtig park vol tropische bomen en planten en met veel ruimte voor de vele dieren. We zien onder andere de Tasmaanse duivel, veel koala’s (die we zelfs mogen aanraken), diverse soorten slangen, meerkatten, krokodillen, allerlei vogels, schildpadden, wombats en natuurlijk kangoeroes.

Het was niet koud vandaag, drieëntwintig graden,  maar regelmatig viel er motregen en hadden we de paraplu nodig.

De show met de krokodillen valt een beetje tegen (veel geklets), maar het voederen van de olifanten is erg leuk om te zien, ook zie je bij de vele verzorgers duidelijk hun liefde voor de dieren.

Het blijkt dat we ruim veertien kilometer lopend afgelegd hebben in het park dus toen we rond half vier weer bij de auto’s aankwamen hadden we niet veel puf meer om ver te rijden en zijn we twaalf kilometer verderop gestopt bij Jowarra Park Rest Area, een gratis parkeerplek met toilet waar het, bij aankomst, al redelijk vol staan met busjes, auto’s en campertjes, maar we staan hier prima en we zullen vanavond toch wel vroeg op bed liggen !!

Verslag 68

(Overal is “wildlife” te vinden, al is het maar op het toilet !)

Toen we vanmorgen wakker werden zagen we dat op het parkeerterrein, waar we afgelopen nacht geslapen hebben, minstens vijftig auto’s met daktent, busjes en allerlei andere voertuigen heel dicht bij elkaar stonden en de eersten waren zelfs alweer vertrokken ! Voor een keertje is zo’n plek best oké, maar we hebben toch al heel wat betere gratis staanplaatsen gehad, deze trip !! We rijden naar Caloundra, het is weer tijd om onze voorraden aan te vullen  en vervolgens gaan we noordwaarts richting Gympie, waar we rond enen stoppen bij Billabong Breeze in Goomboorian. Net ervoor hebben we getankt in dezelfde plaats en zagen daar een gigantische cactus staan, volgens de eigenaars de grootste van Australië !

In de bomen op de kampplaats moeten koala’s leven, we hebben nog even gezocht, maar er geen één gevonden…. we hebben er gisteren al heel wat gezien !

Het is vandaag bewolkt en broeierig en tegen de avond begint het te regenen, we moeten echt wennen aan dit weertype, we vonden het zo gewoon om tot bedtijd in korte broek en hemdje buiten te zitten met een heldere hemel boven ons !

Verslag 69

Bij Tin Can Bay worden elke morgen om acht uur dolfijnen gevoerd, maar aangezien wij daar dertig kilometer rijden vandaan zaten én acht uur wel erg vroeg is, kwamen we tegen kwart over negen bij de baai aan, in de hoop nog enkele van deze mooie dieren te zien.

Van een vriendelijke verzorgster kreeg ik te horen dat de groep dolfijnen, bestaande uit acht waarvan twee jongen, slechts twintig minuten daar verbleef en vervolgens weer verder zwom nadat ze voldoende vis ophebben, ….dolfijnen zijn écht slimme dieren ! (We hebben niet eens foto’s gemaakt bij de baai, want het is vanmorgen druilerig weer en alles doet nu treurig aan.) We rijden verder naar Rainbow Beach waar je het strand op kunt rijden om prachtige, gekleurde duinen te bekijken. Helaas is het vloed en kom je het strand niet op, ook zijn er bijna geen strandgasten met dit weer, alleen zien we enkele jetski’s van een reddingsteam die aan het oefenen zijn op het water.

Nu volgt een lange rit naar Maryborough en onderweg zien we veel water langs de kant en zelfs op de weg, het heeft hier veel geregend de laatste tijd.

In Maryborough,  gelegen aan de Mary River en al gesticht in 1843, staan veel mooie, oude gebouwen.

Ook is hier de schrijfster P.L. Travers geboren, die Mary Poppins gecreëerd heeft. We bezoeken een museum: Story Bank, gevestigd in het geboortehuis van de schrijfster, dat vroeger dienst deed als  bankgebouw. Hier is van alles te zien over Mary Poppins, al vinden we het wel een vreemd museum en zijn we er binnen een half uur uitgekeken.

(Zelfs de stoplichten zijn aangepast !)

In het park bij de rivier is een gezellig “samen zijn” aan de gang met muziek en allerlei kraampjes.

We rijden nog een eindje verder tot aan Hervey Bay waar we op Torquay Beachfront Tourist Park gaan staan, werkelijk pal aan zee gelegen.

We gaan nog even “pootje baden” en Dennis plonst er natuurlijk weer helemaal in, waarna we een tijdlang luieren met uitzicht op zee.

Later trekken we ons terug onder de luifel, waar de losse zijkanten weer aan vastgemaakt zijn, want het blijft natuurlijk niet droog en zo kunnen we toch behaaglijk buiten zitten.

En zo dicht bij zee kunnen we het mooie geluid van de rollende golven tegen de kust goed horen !!

Verslag 70

Het heeft zo’n beetje de hele dag geregend en ook is het nog maar eenentwintig graden, toch weerhoudt dat ons er niet van om van alles te ondernemen. We starten in Howard waar je Bamboo land kunt bezoeken, eigenlijk een groot tuincentrum met een heel park eromheen met allerlei soorten grote planten en heel veel bamboe.

Je kunt er prachtig wandelen en het is echt heel mooi aangelegd.

Vervolgens rijden we via Childers naar Gin Gin, in beide plaatsen bevindt zich een “historical village”, maar geen van tweeën stelt veel voor.

Dan gaan we verder naar Kolonga waar we de afslag nemen naar Kalpowar en hier merken we pas wat veel regen doet. De zestig kilometer lange weg is onverhard, heuvelachtig met veel bochten en natuurlijk modderig door de vele neerslag van de afgelopen dagen.

We doen er twee uur over voor we in Kalpowar zijn en af en toe slippen we  of rijden door poeltjes, de auto’s zien er dan ook niet uit aan het eind van de rit.

Alles zit onder de modder en we proberen de camper zo goed mogelijk schoon te maken, want hier moeten we wel in en omheen leven. We parkeren onze auto’s bij “Behind the Pines”, een groot grasveld waar een klein toiletgebouw bij hoort en door middel van een donatie mag je hier overnachten.

We zijn de enigen die hier staan en nadat de camper weer een beetje toonbaar is wordt de luifel met zijwanden weer opgebouwd, zodat we redelijk beschut zitten voor de wind en de regen. We vermaken ons weer met een spelletje en een mooi boek en al die tijd tikt de regen op het dak !!

Verslag 71

Er was voor vandaag slecht weer voorspeld, maar we hebben maar enkele keren een beetje motregen gehad, dus dat viel erg mee. Wél is het heel benauwd, de temperatuur is alweer opgelopen naar bijna dertig graden en met al dat vocht in de lucht is het zweten !!

We gaan vanmorgen eerst op zoek naar de Kalpowar tunnels, waar in het verleden treinen doorheen reden, maar om er te komen moeten we eerst weer over onverharde, modderige wegen rijden, zodat de auto’s wéér erg vies worden.

Eenmaal aangekomen wandelen we door vier tunnels, soms met de zaklamp aan, waardoor we ook de vlinders spotten die er leven, waarna we teruglopen naar de auto’s.

Vervolgens rijden we naar Monto waar ook weer een Historical Centre is en gaan daarna door  naar Cania Gorge N.P..

\Hier boeken we twee nachten bij Cania Gorge Tourist Retreat, een leuke kampplaats tegen het Nationale Park aan gelegen, vanwaar je diverse wandelingen kunt maken.

Omdat ik veel vochtige handdoeken en kleding heb gebruik ik daar eerst een wasmachine en vervolgens een droger. Ook moet er weer een heleboel modder van de camper geschraapt worden !

We maken alvast één (heel) korte wandeling naar “Big Foot” en koelen vervolgens af in het zwembad(je) van de camping.

Tegen vieren worden hier dagelijks parkieten gevoerd en ze komen dan ook in grote getale op de vaste plek af, erg leuk om te zien.

Tegen de avond gaat de barbecue weer eens aan en ook mogen we hier een kampvuur maken, het bevalt ons hier prima !

Verslag 72

Vanaf de kampplaats kun je lopend naar een parkeerplaats vanwaar allerlei wandelingen starten, je hebt dan al wel ruim een kilometer afgelegd. Dus rond tienen vanmorgen zijn we begonnen aan een lange wandeling met als doel: Dripping Rock en vervolgens the Overhang.

Tegen de tijd dat we bij de parkeerplaats aankomen hebben we alle drie al een natte rug, zo vochtig en benauwd is het. 

Maar de trip is mooi en afwisselend en we plakken er zelfs nog een volgende wandeling aanvast naar de Dragon Cave.

Tegen de tijd dat we terug zijn op de camping, drie uur later, hebben we bijna elf kilometer afgelegd en zijn onze kleren doorweekt dus zoeken we eerst verkoeling in het zwembad. Weer gebruik ik de wasmachine en de droger want de lucht is zo vochtig dat ik de kleding en handdoeken anders nooit droog krijg.

Na de middag begint het ook nog te regenen en dit blijft zo tot we gaan slapen. Gelukkig kunnen we goed buiten zitten en heeft dat getik op de luifel ook wel wat, maar een kampvuur zit er vanavond niet in !!

Verslag 73

(We krijgen vanmorgen al vroeg bezoek !)

Na een hele nacht met veel regen was het vanmorgen nog steeds druilerig weer dus besluiten we verder te trekken, we hadden nog enkele wandelingen kunnen maken, maar daar zien we nu van af. We rijden nog even naar de Cania Dam, maar dit stuwmeertje is niet echt geschikt om in te zwemmen, meer om met een bootje op te varen.

Daarna volgt een lange rit richting Rockhampton, maar in Biloela bezoeken we eerst een wasstraat om de auto’s van al de modder, opgedaan tijdens de lange gravelrit enkele dagen terug, te ontdoen.

We zijn nog maar net zo’n twintig kilometer weer op weg wanneer we door een diepe modderplas rijden, die niet van te voren aangekondigd wordt, waardoor vooral de camper tot op het dak weer vol bruine spetters zit, dat wordt dus weer poetsen ! Daarna houden we maar meteen lunchpauze uitkijkend op enkele oude voertuigen.

Wanneer we tegen half vier bij het infocentrum in Rockhampton, dé stad waar runderen verhandeld worden,  binnenstappen om te vragen wanneer er een rodeo is, krijgen we te horen dat hier drie dagen lang een festival is met oude raceauto’s en dat het gigantisch druk wordt, wegwezen dus ! We rijden ruim vijfentwintig kilometer door naar “Take-A-Break Bush Camp” in Nankin, een simpele kampplaats waar we uitkijken op een meertje.

Helaas begint het ook hier ’s avonds weer te regenen !

Verslag 74

We hebben vanmorgen een anderhalf uur durende rondleiding gehad bij Koorana Crocodile Farm, al geopend in 1981 als de eerste commerciële krokodillen “boerderij” in Queensland. Toentertijd werden in het wild levende krokodillen gevangen, die een gevaar vormden voor de mensen en kregen bij de farm een nieuwe leefplek in plaats van dood geschoten te worden. Zo hebben ze zo’n honderd krokodillen gered en gebruikt om er jonkies mee fokken, zodat ze niet met uitsterven bedreigd worden. 

We krijgen uitgebreid uitleg over het broedproces en zien zelfs een jonkie uit het ei komen, iets wat echt niet bij elke toer gebeurt. 

Natuurlijk worden ze gevoerd tijdens de rondleiding en springen ze omhoog, ook is er gelegenheid een jonge “krok” vast te houden, wat Dennis ook doet. 

Na afloop eten we in het restaurant een maaltijd met krokodillenvlees, een beetje een combinatie van kip en varkensvlees maar dan wat steviger, het smaakt prima !

We gaan naar de Capricorn Coast waar vandaag een stevige wind staat, wel is het de hele dag zo goed als droog.

Het is Goede Vrijdag, wat betekent dat iedereen vrij is, met aansluitend de Paasdagen, het is dan ook overal flink druk. Wij komen op een camping terecht (Capricorn Yeppoon Holiday Park) waar nog net een plekje vrij is, maar natuurlijk lang niet zo mooi als dat we gewend zijn.  Wél kan Dennis hier afkoelen in het zwembad, kunnen we douchen en is er “livemuziek”.

Het was eigenlijk de bedoeling morgen te gaan snorkelen bij Great Keppel Island, maar met het onstabiele weer en de harde wind zien we er vanaf, de mannen zijn nogal gauw zeeziek en zien de boottocht nu niet zitten ! Voor de komende dagen zal het wel zoeken worden naar een overnachtingsplaats, maar hopelijk vinden we dan een  plek meer in de natuur !

Verslag 75

Na een onrustige nacht vol harde windvlagen en enkele regenbuien is het vanmorgen gelukkig weer opgeklaard al loopt de temperatuur weer snel op naar rond de dertig graden. Op weg naar een supermarkt in Yeppoon rijden we langs Wreckpoint Lookout waar net een paraglider wil opstijgen. Het is mooi om te zien, maar hij houdt het nog geen tien minuten vol met de harde wind die uit zee komt.

Na een bezoek aan Coles rijden we richting Byfield N.P., een prachtig heuvelachtig, bosrijk gebied waar enkele riviertjes doorheen stromen.

We stoppen bij Upper Stoney Creek, een leuke kampplaats aan de gelijknamige rivier waar hele gezinnen zich in het  stromende, ondiepe water vermaken.

Helaas zijn de veertien plekken van de campsite allemaal volgeboekt wat te verwachten was in het Paasweekend. Zo’n twintig kilometer verderop is nog wel een plek vrij bij Water Park Creek in het Byfield State Forest, dus hier zetten we onze “huisjes” neer.

Er stroomt hier ook een riviertje maar deze is niet geschikt om in te zwemmen, maar onze plek is in ieder geval tien keer beter die van afgelopen nacht: veel goedkoper, we staan weer in de natuur én we mogen hier een kampvuur maken, wat we ook zeker gaan doen !!

Verslag 76

Gisteravond hebben we nog tot over elven gezellig bij het kampvuur gezeten met boven ons een heldere hemel vol sterren.

’s Nachts begon het echter te regenen en dat deed het vanmorgen nog, alles is weer één grote blubberzooi ! Gelukkig is het tegen de tijd dat we ontbijten weer droog, we verorberen een extra gekookt ei én enkele chocolade eitjes, het is immers Pasen !

Wanneer we de kampplek verlaten en weer langs de rivier rijden zien we dat er nu mensen in het water zijn, ook bij Red Rock, een kampplaats iets verderop, wordt gezwommen ondanks de borden dat er krokodillen kunnen zitten. We rijden weer terug naar de hoofdweg en wanneer we daar aankomen zien we dat we maar dertien kilometer verwijderd zijn van Rockhampton, waar we drie dagen terug even waren. Zo duurt het nog wel even voor we in Cairns zijn !! Aan het eind van de morgen houden we halt bij Capricorn Caves waar we de “Cathedral Cave” toer van twaalf uur nemen.

We hoeven hier niet af te dalen en ook zien we geen stalactieten, het blijkt hier om een aantal grotten boven de grond te gaan waar we doorheen lopen en leuke uitleg over krijgen.

We komen uit bij een grot (Cathedral Cave) waar regelmatig huwelijken voltrokken worden, we horen de prachtige akoestiek wanneer er het mooie muzieknummer “Halleluja” wordt afgespeeld  en hebben zo toch nog een beetje het “paasgevoel” !

Na de lunch gaan we kilometers maken en rijden door tot Carmilla Beach waar we tegen half vijf aankomen.

Natuurlijk is het hier helemaal vol met kampeerders, maar we vinden toch nog een plekje om te gaan staan. We houden “happy hour” met uitzicht op zee tot het rond zessen plotseling volop begint te druppen en we ons terug moeten trekken onder onze luifel.

In de loop van de avond gaat het ineens hard waaien dus een kampvuur zit er nu niet in, maar met een spelletje vermaken we ons ook prima !

Verslag 77

Het is Tweede Paasdag, wat inhoudt dat voor de meeste mensen het lange weekend ten einde is en ze weer richting huis gaan. We lopen rond over de kampplaats en zien dat ook hier bij Carmilla Beach overal druk wordt ingepakt en dat er mooie plekjes vrijkomen. Wij hebben onze spulletjes ingepakt en tegen half twaalf staan we op een nieuwe prachtige plek met uitzicht op zee.

Wim en ik maken een wandeling over het strand en door het ondiepe water waar het soms ineens heel modderig is !

Omdat we nog elf dagen hebben om in Cairns te komen besluiten we hier twee dagen te blijven staan: het is zo’n idyllische plek, er komt een verkoelend windje uit zee, we hebben genoeg eten en drinken voor de komende dagen in huis en het weer is stabieler geworden, er is geen drup regen gevallen vandaag  ! 

Verslag 78

Gisteravond ging de wind ineens liggen en konden we een kampvuurtje maken, we hebben uren bij de vlammen gezeten met boven ons een hemel vol fonkelende sterren !

(Om half zeven vanmorgen ben ik gauw naar buiten gelopen om de opkomende zon te vereeuwigen !)

We hebben er een luie dag van gemaakt: veel gelezen en twee potjes Carcassonne gedaan, de mannen nog even gekortwiekt en vervolgens de haren gewassen en tegen half vijf nog een korte strandwandeling gemaakt, waar we wéér wegzakken in de blub !

We genieten van het prachtige uitzicht op zee en van de prima temperatuur met verkoelende wind erbij, echt een heerlijke relaxte dag !!

Verslag 79

Gisteravond kwam er een busje aanrijden op zoek naar een plek dichtbij zee, helaas kwam deze vast te zitten in het zachte zand. We hebben onze schep nog meegegeven maar dat was niet afdoende. Vanmorgen zagen we pas hoe scheef ze de hele nacht gestaan hebben. Gelukkig was er op de kampplaats iemand met een sterke wagen die ze eruit getrokken heeft, dit zal ze geen tweede keer gebeuren !

We rijden verder in noordelijke richting en stoppen bij ” Sarina Sugar Shed” waar je een rondleiding kunt krijgen door de suikerrietfabriek en allerlei producten kunt proeven. Helaas duurt het nog wel even voor de volgende toer begint en ondertussen zien we op een film al hoe het hele proces werkt, dus slaan we de rondleiding maar over.

We horen daar een bekend geluid, het blijkt dat hier ook bomen vol met vleermuizen zijn, net zoals we enkele weken terug gezien en gehoord hebben !

In de plaats Hay Point rijden we naar een “viewing platform”, hiervandaan zien we één van de grootste havens ter wereld vanwaar kolen geëxporteerd worden. Met treinen vol komen de kolen hier aan om vervolgens verscheept te worden naar allerlei plekken over de aardbol.

Daarna  gaan we naar Mackay waar we tegen etenstijd aankomen bij Bluewater Lagoon, een prachtig buiten zwembad waar je gratis in mag. We combineren onze lunchpauze met een verfrissende duik in de pool,

waarna we op weg gaan naar onze volgende overnachtingsplek: Jarravale bij de plaats Marian.

Behalve kamperen kun je hier allerlei dieren bekijken, waarvan er sommige ook loslopen. We zien onder andere alpaca’s, emoes, geitjes en varkens.

(Deze kaketoe is al vijftig jaar oud !)

We staan rondom tussen de suikerrietvelden en hebben gelukkig schaduw van een grote boom, want het is natuurlijk weer knap benauwd en de zon doet ook aardig z’n best. Vanavond horen we niet het geruis van de golven, zoals de afgelopen dagen, maar het geluid van krekels en kikkers !

Verslag 80

We zijn vanmorgen eerst naar Cape Hillsborough N.P. gereden waar we een mooie wandeling over het strand en vervolgens naar Twin Beaches lookout hebben gemaakt.

Een eindje verderop ligt de plaats Seaforth waar een net in zee ligt zodat je veilig kunt zwemmen zonder last te hebben van kwalletjes of krokodillen. Helaas is het momenteel verboden er gebruik van te maken, iets wat bij eb ook weinig zin heeft.

We rijden verder naar Yalboroo waar we rond enen aankomen. Hier bevindt zich een prachtige plek om veilig te zwemmen in een rivier, iets wat we dan ook alle drie doen.

Nadat we genoeg afgekoeld zijn gaan we naar Proserpine om onze voorraden aan te vullen, waarna we doorrijden naar Lake Proserpine waar we tegen half vijf aankomen.

Hier staan we nu aan het meer en hebben zowaar weer een zonsondergang !

Verslag 81

(Ons vijfendertigste kampvuur !)

Vanmorgen werden we wakker met gespetter, harde wind en veel bewolking, maar al snel klaart het op en wordt het weer heel benauwd, het beste kan je nu in de auto zitten en kilometers maken ! We rijden richting Bowen en houden af en toe halt om de kust te bekijken, onder andere bij Flagstaff Hill.

Tegen enen arriveren we bij Funny Dunny Park, een simpele kampplek bij Wunjunga, maar om er te komen rijden we door een prachtig moerassig natuurgebied waar veel vogels huizen.

Na de lunch lopen we nog even naar zee waar het nu eb is en broeierig warm, dus trekken we ons terug in de schaduw van de camper met een boek en een spelletje.

Tegen de avond kloven de mannen (gekocht !) hout zodat we weer een vuurtje kunnen stoken, dit keer is het om de insecten te weren, want het krioelt er hier van !!  

Verslag 82

(De naam van de kampplaats is vernoemd naar het grappige toiletgebouwtje !)

Omdat rondom Funny Dunny moeras is zijn er veel midgies en muggetjes aanwezig, vanmorgen zagen we dat we onder de rode bultjes zitten die flink jeuken, tijd om verder te trekken !! Weer komen we langs het mooie natuurgebied waar allerlei vogels leven.

We rijden weer door in noordelijke richting, een korte stop makend bij Home Hill waar een beeld van twee suikerrietsnijders staat (Hand Cane Cutters !) en een Aboriginal.

Ook in de plaats Ayr is een “Big Thing” te zien namelijk een grote slang.

We gaan verder naar Townsville waar we rond de middag aankomen, net als drie dagen terug houden we lunchpauze bij een zwembad (Riverway Lagoons) al is het water niet echt verkoelend.

We kwamen hier bij toeval terecht omdat we schildpadjes wilden zien die in de Ross River zwemmen.

Daarna rijden we door naar Balgal Beach Camp Ground, een gratis plek aan zee waar we al diverse keren gestaan hebben. We kunnen onze auto’s kwijt op een schaduwrijke plek die we ook echt nodig hebben, want het is gigantisch warm met een hoge luchtvochtigheid, maar dat kun je verwachten rond deze tijd in Queensland !

We doen een spelletje, bekijken de omgeving en zitten lange tijd aan het strand waar nog een beetje wind uit zee komt.

Helaas blijken ook hier enkele midgies te zitten dus komen er nog meer bultjes bij !!

Verslag 83

Het kwik bleef vannacht steken bij zevenentwintig graden zodat we zelfs zonder laken over ons heen geslapen hebben. Ik had goed gespoten met insectenspray maar toch zitten we vanmorgen vol met nieuwe bultjes van de midgies (ze komen blijkbaar overal doorheen !), die ontzettend jeuken. Omdat we nog maar twee honderd vijftig  kilometer van Cairns af zitten blijven we hier nog een dagje staan,we vliegen pas vrijdag naar huis. We staan hier goed: je kunt de zee in (er is een net dat je beschermd tegen krokodillen en kwalletjes), er is een koude douche, een toilet, drinkwater, vuilnisbakken, een barbecue en de omgeving is mooi. Dennis gaat al vroeg met vloed de zee in voordat het water zich terugtrekt, ook is er gelukkig een verkoelend windje.

Ik doe een wasje en enkele klusjes en verder  maken we er een rustige zondag van.

Tegen de avond maken we gebruik van de barbecue, iets wat je overal in Australië gratis kunt doen.

Helaas valt vanavond de wind weer weg waardoor het erg benauwd wordt: we gaan weer een broeierige nacht tegemoet !!

Verslag 84

Na, zoals verwacht, weer een klamme nacht verlaten we Balgal Beach om verder richting onze eindbestemming te gaan. We mogen trouwens niet klagen over het weer, want we hebben nu al dagen geen regen meer gehad, terwijl hier de afgelopen maanden gigantisch veel water gevallen is. We zien al geruime tijd veel suikerrietvelden, maar nu ook bananenplantages, mangobomen en velden vol ananas.

We stoppen  bij een uitkijkpunt vanwaar je Hinchinbrook Island kunt zien, dit eiland is alleen lopend of zwemmend te verkennen, auto’s komen hier niet.

Tegen elven is het alweer rond de dertig graden dus zijn we blij dat we in de buurt van Cardwell  zijn waar je kunt zwemmen in Attie Creek.

We verblijven een half uurtje in de verkoelende pool waarna we weer opgefrist verder kunnen.

We lunchen aan het strand bij South Mission Beach en rijden dan door naar onze volgende overnachtingsplaats: Bingil Bay, een prachtige kampplaats pal aan zee waar Wim en ik al vaker geweest zijn.

Er zijn maar acht plekken om op te staan en gelukkig zijn er nog enkele vrij en kunnen we hier twee nachten blijven.

We lopen via het strand naar een klein riviertje dat uitkomt in zee en voor de tweede keer vandaag dompelen we ons onder in het verkoelende water, al kun je hier niet zwemmen, daar is het te ondiep voor.

Weer horen we het geluid van de rollende golven tegen het strand, dat gaan we straks wel missen wanneer we in Holland terug zijn ! 

Verslag 85

Op het prachtige plekje waar we nu staan is veel schaduw, ideaal om alvast wat schoonmaakwerkzaamheden te doen. Het komt er op neer dat we alle drie uren aan het poetsen zijn: de auto waar Dennis al die tijd in gereden heeft wordt morgen (hopelijk) verkocht dus die moet er wel schoon uit zien.

De camper zit onder de dode insecten en andere viezigheid en ook de gordijntjes konden wel een wasbeurt gebruiken.

Pas tegen de middag stoppen we met reinigen, al is Dennis tussendoor al wel de zee in geweest !

We zoeken verkoeling in het stromende riviertje en onder de koude douche,waarna het weer tijd is voor een spelletje Carcassonne. Natuurlijk hebben we ook oog voor de schitterende omgeving en beseffen we dat we ontzettend boffen met het prachtige weer: al weken hebben we geen vest meer aangehad en is het eerder te heet dan te koud.

Wel zijn door dit weer de insecten extra actief, maar zolang we ons goed insprayen hebben we weinig last, we hebben echter al zoveel bultjes dat er ook haast geen plek meer is voor nieuwe !!

Verslag 86

Een nadeel is, wanneer je op een kampplaats staat die volledig in de schaduw ligt, dat de zonnepanelen hun werk niet kunnen doen, het was vanmorgen dan ook de eerste keer in tien jaar tijd dat onze koelkast in de camper ermee stopte vanwege een lege accu ! Gelukkig start deze gelijk weer op zodra we gaan rijden en dat was toch de bedoeling: we gaan eerst naar Etty Bay waar je óók kunt kamperen aan het strand.

Daar aangekomen zijn we blij dat we twee nachten op Bingil Bay gestaan hebben, de kampplaats Etty Bay, zoals wij deze in herinnering hadden, is erg veranderd en we hadden daar pal in de zon gestaan (wél ideaal voor de zonnepanelen !) De plek is vooral bekend omdat hier casuaries rondlopen en net voor we weer willen vertrekken komt er één heel rustig aangewandeld, duidelijk gewend aan mensen.

Voorbij Innisfail (Babinda) stoppen we bij een rivier waar diverse keren zoutwater krokodillen in het wild gespot zijn, helaas (of misschien ook niet !) is er nu geen te ontdekken.

In Gordonvale zien we ineens een “carwash” en nadat we daar onze auto’s helemaal schoongespoeld en droog gepoetst hebben rijden we door naar Cairns waar we de Nissan X-trail willen verkopen.

We starten bij Cairns Car Brokers waar we twee maanden terug langs zijn geweest toen we bij Clary en Rob waren. Ze bekijken de auto maar vinden deze niet goed genoeg om te kopen, wél krijgen we enkele andere adressen waar ze misschien interesse hebben. De tweede opkoper heeft net veertig auto’s gekocht en zit helemaal vol (als we hem niet kwijtraken wil hij hem voor vijf honderd dollar wel overnemen !), maar bij Car & 4WD Centre zijn ze ineens zo enthousiast dat ze onze auto gegarandeerd kopen voor een prijs tussen de drie en een half duizend en vijf duizend dollar, het exacte bedrag horen we overmorgen wanneer we de auto inleveren !

Na dit goede bericht rijden we nog even langs de stalling (Big Blue Self Storage) waar onze camper de aankomende maanden zal staan. Hier tegenover is een garage (Northern Mechanical) en daar maken we een afspraak voor onderhoud aan onze camper, zodat we volgend jaar weer zonder problemen kunnen starten aan onze achttiende reis door Australië. Pas tegen half vijf komen we aan bij Ellis Beach Oceanfront Holiday Park, hier hadden we in Holland al een plek geboekt voor de laatste twee dagen van onze trip.

We staan ook echt pal aan zee en zitten, nadat we afgekoeld zijn in het zwembad, niet veel later met onze voeten in het zand te genieten van het uitzicht.

Er komt een verkoelende wind uit zee en met het geluid van de rollende golven weet ik zeker dat we heerlijk zullen slapen !

Verslag 87

(Vanmorgen rond zes uur !)

We hadden vandaag ideaal weer voor onze schoonmaakwerkzaamheden: het is droog, de zon schijnt volop en er waait een stevige wind uit zee. De handdoeken en het beddengoed zijn in no time droog en alle bakken en kastjes zijn nagekeken en schoongemaakt. Wim had de buitendouche weer opgebouwd en de mannen gaan er regelmatig even onderstaan, ze zijn dan ook aardig verkleurd vandaag !

We laten diverse kookattributen achter bij de kampkeuken en ook maken we de schoonmakers blij met allerlei kampeerspullen, de auto van Dennis moet leeg en we kunnen niet alles mee naar huis nemen ! Tegen half twee zijn de koffers gepakt en is de auto gestript, nu nog even genieten voor we weer naar huis gaan. Wim begint al vroeg met de bereiding van de avondmaaltijd zodat we bij licht kunnen eten met uitzicht op zee, wél moet hij goed rekening houden met de harde wind.

Voor morgen is er ook nog prima weer voorspeld, maar daarna komt er een lange periode met veel regen, zoals ze hier dit jaar al heel veel gehad hebben, wat hebben wij toch ontzettend geboft !!

Verslag 88

Onze mooie reis door Australië zit er weer op. We zijn nog tot half één op de camping gebleven en hadden zo mooi de tijd om de laatste klusjes te doen, zoals de jerrycans en de koelkast leeg en schoonmaken. Er staat veel minder wind dan gisteren waardoor het goed heet is en we alle drie nog even een koude douche nemen voor we gaan. In Smithfield leveren we de camper af waarna we doorrijden naar Cairns voor de verkoop van de auto. Alles verloopt voorspoedig en we beuren vier duizend dollar voor de Nissan, waarna we naar de luchthaven worden gebracht.

Nu wordt het zitten, wachten, vliegen, overstappen in Singapore en door naar Amsterdam waar we morgenvroeg rond zeven uur Nederlandse tijd hopen aan te komen.

We hebben deze trip ruim tien duizend kilometer gereden en weer veel nieuwe dingen gezien, maar ook oude plekjes herontdekt. Zes en dertig keer hebben we rond het kampvuur gezeten en de meeste tijd was het weer zonnig en warm. Voor Dennis was het de laatste keer in Australië, maar in totaal heeft hij hier een jaar rondgetrokken. Wim en ik komen volgend jaar januari gewoon weer terug, het blijft ons favoriete land om te reizen, er blijft nog genoeg nieuws te bekijken !

2023 Met 4 campers door de Balkan

Verslag 1

We gaan weer op reis met onze vrienden Cas en Anja, Roel en Janna én Jan en José. Het laatste koppel hebben we al een jaar niet gezien en we kijken er naar uit ze weer te ontmoeten. Met de andere twee stellen hebben we in juli nog enkele gezellige dagen doorgebracht bij ’t Mun in Appeltern.

We zijn zelfs op de fiets naar Grave en Cuijk gereden om wat van de Nijmeegse-vierdaagse mee te krijgen en zagen daar duizenden wandelaars die veertig of vijftig kilometer per dag afleggen: wat een prestatie en wat een enorm leuke sfeer heerst er rond dit evenement !

Oorspronkelijk zouden we een trip door Slovenië gaan maken, maar vanwege hevige regen en aardverschuivingen daar enkele weken terug, gaan we nu diverse andere Balkan landen doorkruisen, al zien we nog wel een gedeelte van Slovenië. We hebben er zin in en het wordt zeker weten weer een heel leuke tijd !

Vanmorgen (dinsdag 29 augustus) zijn we rond elven vertrokken uit Dodewaard om tegen half drie aan te komen in Warstein (zu Hause im Waldpark), waar de anderen al gearriveerd zijn. Het weerzien is weer als vanouds en de stemming zit er gelijk goed in.

Tot zeven uur zitten we buiten te borrelen, daarna wordt het te fris en duikt ieder z’n eigen camper in, ….we gaan weer heel gezellige weken tegemoet met onze vrienden !!

Verslag 2

We zijn natuurlijk niet zonder reden naar Warstein in Sauerland gereden: 2,5 kilometer ten zuiden van de plaats bevindt zich de Warsteiner Brauerei, al opgericht in 1753 en inmiddels behorend tot de top-40 van grootste brouwerijen in de wereld met een jaarlijkse productie van 4,56 miljoen hectoliter bier.

We hebben hier vanmorgen eerst een film bekeken, waarna we met een bus over het terrein en door de fabriek gereden zijn, waar we uitleg kregen over het hele bierproces.

Nadien konden we nog diverse biertjes proeven, waardoor we besloten om nog een nacht op dezelfde plaats te blijven kamperen.

(Een heel apart heren toilet, drank inname zonder statiegeld  !)

Jan heeft een nieuwe elektrische step, die iedereen wel even wil uitproberen !

Tegen de avond wandelen we gezamenlijk, met inmiddels regenachtig weer, naar het vlakbij gelegen restaurant Plückers Hoff, waar ze  prima eten serveren en waar we met z’n allen warm en droog kunnen zitten !

Het weer is een beetje instabiel en het koelt vannacht af naar negen graden, maar de voorspellingen zijn goed, over enkele dagen lopen we weer in hemdje en  korte broek !

Verslag 3

We hebben vandaag drie honderd negentig kilometer af te leggen voor we bij onze volgende overnachtingsplek zijn, maar we willen natuurlijk nog wel wat zien onderweg. We zetten de TomTom op “snelwegen vermijden” en rijden zo naar de mooie plaats Hann-Münden, waar meer dan zevenhonderd oude vakwerkhuizen staan. Hier komen we rond het middaguur aan en lopend verkennen we de oude binnenstad met z’n prachtige Rathaus.

Nadien nemen we toch de snelweg want anders komen we wel erg laat op de plek van bestemming: Grimma (iets voorbij Leipzig) aan.

Rond “happy hour” parkeren we onze camper op een soort parkeerplaats (Caravanplatz Grimma) en even later komen ook de anderen aan, waarna we tot half acht buiten in het zonnetje kunnen zitten, ondertussen de planning van morgen doornemend. Het gaat weer net als tijdens voorgaande reizen: heel ongedwongen en erg gezellig !

Verslag 4

Op de route naar Praag, dat we morgen gaan bezichtigen, ligt de stad Dresden, die in februari 1945 bijna totaal verwoest werd door geallieerde bommenwerpers. Ook volgde er nog een overstroming in 2002, waarna opnieuw gepoogd werd de historische binnenstad in zijn oude staat terug te brengen. Zo’n vijftien jaar terug zijn we in Dresden geweest, dus tijd voor een hernieuwde kennismaking.

We zien de Frauenkirche, de Sächsische Staatsoper en we wilden de Zwinger bekijken, die we vorige keer gemist hadden.

Deze wordt echter gerestaureerd en is van binnen één grote bouwput. Toch kan je nog wel zien hoe mooi het hoort te zijn.

(Wie zet er nu z’n fiets voor zo’n mooie fontein: Cas en Anja !?!?!?!)

Wij hebben de stad natuurlijk binnen twee uur bekeken en rijden daarna via allerlei binnenwegen naar de volgende kampplaats. Zodra we de grens met Tsjechië over zijn ziet alles er wat armoediger uit: de huizen kunnen wel een lik verf gebruiken en in de wegen zitten gaten waar je echt omheen moet rijden.

Na een koffiestop onderweg komen we tegen half zes aan bij Triocamp dichtbij Praag, waar we mooi bij elkaar kunnen staan. Er zit een restaurant bij de kampplaats dus er wordt weer niet gekookt vanavond !

Verslag 5

We hebben vandaag Praag, de hoofdstad van Tsjechië, bekeken gebruik makend van het openbaar vervoer. Dit is hier prima geregeld: er is een breed netwerk van bussen, trams en metro’s, bovendien is het voor personen boven de vijfenzestig gratis.

Rond elven stonden we op het Plein Oude Stad (Staromestské nâmêsti) met rondom ons vele historische gebouwen.

Wij waren niet de enigen, het is er gigantisch druk: het is weekend en nog schoolvakantie, maar waarschijnlijk zijn er altijd wel veel toeristen in Praag.

Nadat we er diverse kerken, gebouwen en natuurlijk het stadshuis Oude Stad met z’n astronomische klok (van buiten) hebben bekeken, steken we de rivier Moldau over om de bekende Burcht met z’n paleis, klooster en drie kerken te bewonderen.

Het is een gigantisch complex met een wirwar van straatjes die allemaal schuin lopen.

Ook kijk je vanaf hier prachtig op de lager gelegen stad.

Natuurlijk moet er ook voor de inwendige mens gezorgd worden en we strijken neer bij een gezellig Italiaans restaurantje waar vanzelfsprekend de “pivo” niet mag ontbreken.

(De hoorntjes voor het ijs worden ter plekke handgemaakt !)

Wanneer we nadien weer helemaal beneden zijn bij de rivier gaan we deze over via de beroemde Karelsbrug, het bekendste monument van Praag, gebouwd in 1357 voor Karel IV.

Er staan allerlei beelden op de brug en het uitzicht op de Moldau is er prachtig.

Natuurlijk kun je er over de koppen lopen en barst het er van de portrettekenaars en souvenirverkopers.

Nadat we nog even één van de vele kerken binnengelopen zijn gaan we op zoek naar de tram met het juiste nummer, dat ons terug brengt richting de kampplaats.

Na nog een rit met de bus komen we tegen vijven weer uit vlakbij onze camping waar we allemaal een luie stoel opzoeken en nog lange tijd van de zon genieten. Tegen zevenen gaan we bij elkaar zitten want Jan gaat patat bakken voor de groep. Natuurlijk loopt dit uit en zitten we nog tot donker gezellig bij elkaar, …we raken nooit uitgepraat !!

Verslag 6

Vandaag (zondag 3 september) hebben we een reisdag, namelijk van Praag naar Wenen. Omdat wij geen tolvignet hebben van zowel Tsjechië als van Oostenrijk gaan we helemaal over secundaire wegen en duurt het wat langer voor je op de plaats van bestemming bent, wél is het veel mooier rijden en daar gaat het ons om ! We komen door leuke dorpjes, langs mooie meertjes en slingeren door het heuvelachtige landschap van Tsjechië.

Net na de middag gaat we de grens over naar Oostenrijk maar voor die tijd hebben we onze tank volgegooid, want de diesel is hier zo’n dertig cent (1,52 euro) voordeliger dan in Nederland en Duitsland. (In Oostenrijk betaal je 1,75 voor een liter diesel !).

Het oosten van Oostenrijk is helaas vrij vlak, pas vlak voor Wenen rijden we door het Wienerwald en wordt het heuvelachtiger. Tegen vijven hebben we drie honderd veertig kilometer afgelegd en komen we aan op camping Wien, geen al te luxe kampplaats maar wel dicht bij de stad. We hebben veel uren in de auto doorgebracht dus ga ik, samen met Cas en Anja badmintonnen, het gaat er best fanatiek aan toe !

Tegen zessen is iedereen gearriveerd en zitten we geruime tijd samen om de planning van morgen door te nemen, tot een regenbui roet in het eten gooit en ieder verdwijnt in z’n eigen camper !

Verslag 7

We hebben vandaag fietsend de hoogtepunten van Wenen bekeken, een ideale manier om de stad te zien want de bezienswaardigheden liggen wel een eindje uit elkaar en openbaar vervoer is hier minder goed geregeld dan in Praag.

We zijn begonnen bij Belvedere, het zomerverblijf van prins Eugenius van Savoye, waar we alleen de buitenkant en de tuinen  met z’n vele fonteinen hebben bekeken.

Nadat we langs het Heldendenkmal der Roten Armee zijn gereden komen we bij het Stadtpark waar het vaak gefotografeerde  vergulde standbeeld staat van de koning van de wals: Johann Strauss Junior.

Dan fietsen we naar de Kathedraal in het hart van Wenen: Stephansdom met z’n opvallende mozaïekdak en de honderd zevenendertig meter hoge gotische torenspits, het beroemdste herkenningspunt van de hoofdstad.

Hier zien we ook de eerste paardenkoetsen (Fiakers) waarvan we er later nog tientallen zien.

Tussen de middag eten we een broodje en Roel en Janna proberen de Weense Sachertorte, een machtig lekker gebakje.

Ook Mozart heeft zijn eigen park vlakbij het Hofburg-complex.

Ondertussen hebben we al zoveel mooie gebouwen gezien dat het haast te veel wordt. We rijden een stukje buiten het centrum naar het excentrieke Hundertwasser-Haus, dit is een blok met gemeentewoningen uit 1985 van de kunstenaar Friedensreich Hundertwasser, die elementen uit Moorse moskeeën gecombineerd heeft met kenmerken van Spaanse dorpen en Venetiaanse paleizen.

Ook het winkelcentrum ertegenover is erg interessant.

Als laatste fietsen we naar Schloss Schönbrunn, maar zien dit vanaf de Gloriette, een op de heuvel gebouwde zuilengalerij.

Ondertussen is het al tegen zessen en gaan we richting de camping, maar onderweg maken we nog een stop bij een leuk restaurant want we willen natuurlijk nog wel een originele Wiener schnitzel eten.

Deze smaakt uitstekend en met volle magen rijden we de laatste kilometers naar onze campers en hebben dan in totaal  twee en veertig kilometer fietsend afgelegd !

Verslag 8

Vandaag was echt een reisdag: omdat het programma aangepast is vanwege de overstromingen in Slovenië met als gevolg campings die gesloten zijn, rijden we van Wenen helemaal naar Zagreb. Een afstand van zo’n drie honderd zestig kilometer waarbij we ook nog eens de secundaire wegen nemen om tolwegen te vermijden !

We hadden ons dus allemaal een beetje verkeken op de afstand en de tijd en komen pas na ruim zeven uur rijden vermoeid aan op Camp Zagreb. Ook zijn we op één dag in vier verschillende landen geweest met ieder z’n eigen regels. Bij de ene moet je overdag verplicht dimlicht aan hebben, in het volgende land kan deze weer uit. Ook reden wij ineens in Hongarije en moesten we daar het reflecterende rood-wit gestreepte bord weer achterop plaatsen, omdat de fietsen meer dan veertig centimeter uitsteken ! Behalve in Oostenrijk en Hongarije rijden we ook nog een klein stukje door Slovenië voor we de grens over gaan naar Kroatië via de rivier Mura waar je nog kunt zien dat het water veel hoger is geweest door de vele regen.

Maar tegen zevenen zitten we allemaal weer bij elkaar met een hapje en een drankje om de belevenissen van vandaag en de planning van morgen door te nemen. En hoogstwaarschijnlijk ligt iedereen vanavond vroeg op bed !!

Verslag 9

Na de vermoeiende dag van gisteren doen we het vanmorgen kalm aan, toch gaan we aan het eind van de ochtend weer gezamenlijk op pad, want nu we in Zagreb zijn, willen we wel wat van de hoofdstad van Kroatië zien. Met de fiets rijden we naar het busstation om vandaar met bus en tram naar het centrum te gaan.

Zagreb bestaat uit twee gedeeltes: de bovenstad (Gornji Grad) en de benedenstad (Donji Grad), wij beperken ons tot het oude gedeelte, de bovenstad. Daar aangekomen zien we veel gebouwen ingepakt of met hekken eromheen, ook zijn er veel restauratiewerkzaamheden aan de gang. Het blijkt dat er op 22 maart 2020 een aardbeving is geweest van 6 op de schaal van Richter, waardoor veel gebouwen instabiel zijn en niet meer bezocht mogen worden. Toch zien we nog wel leuke, aparte dingen zoals de kleurvolle groentemarkt, de vishal en overal prachtige bronzen beelden.

We wandelen door de ondergrondse Gric tunnel, die in de Tweede Wereldoorlog dienst deed als schuilkelder en nu verschillende punten in de stad verbindt. 

We eten een hapje met uitzicht op de antieke kabeltram uit 1888 waarmee we later omhoog gaan.

We komen dan  uit bij de St. Marcus parochiekerk met op het dak het wapen van Kroatië, ook hier zijn ze bezig met restauraties.

Heel apart is de Stone Gate, een kapel met bankjes voor gelovigen waar je doorheen kunt lopen met op de muren allemaal grafstenen. 

Als laatste wandelen we door het leuke straatje Radiceva met z’n aparte winkeltjes en terrasjes.

Tegen vijven zijn we terug op de camping en zoeken daar de schaduw op want de temperatuur ligt vandaag rond de achtentwintig graden, maar ook in Holland zijn er tropische temperaturen en worden er records gebroken !

Verslag 10

Vandaag rijden we van Zagreb naar Jajce in Bosnië-Herzegovina, toch weer een afstand van een kleine drie honderd kilometer. Eerst is het landschap nog vlak, maar al snel wordt het heuvelachtig en hoe dichter we bij de grens komen hoe meer bergachtig, maar ook armoediger het wordt. Veel huizen zijn half afgebouwd of verlaten tijdens de oorlog eind twintigste eeuw. Bij de grensovergang krijgen we zowaar weer een stempel in ons paspoort, maar hoeven we gelukkig niet onze camper open te maken om te laten zien wat er in de koelkast zit (wat wel aangegeven stond bij de grens) !

Dan volgt een mooie rit door de bergen, soms over onverharde of slechte wegen, maar merendeels door kleine dorpjes waar het hout voor de komende winter al verzameld wordt.

Vanaf Banja Luka rijden we langs de rivier de “Vrbas”, soms op ooghoogte met steile rotswanden langs de weg en even later weer diep beneden ons.

Onderweg zien we nog een prachtige kerk vol bladgoud voor we het laatste stuk rijden naar de kampplaats Autocamp Plivsko Jazero.

Vlakbij de camping liggen in de Pliva rivier prachtige watermolentjes, die in het verleden gebruikt werden om met waterkracht tarwe of maïs tot meel te malen, nu zijn ze gerestaureerd en zijn alleen nog een toeristische attractie.

Tegen half zes is de hele groep weer gearriveerd en nodigen we ze uit voor een tajine-maaltijd, door Wim bereid. Dit resulteert in een uren durend gezellig samenzijn tot het te fris wordt en ieder verhuist naar z’n eigen huisje !

Verslag 11

Vanmorgen hebben we fietsend de omgeving van de stad Jajce verkend en deze is verbazingwekkend mooi.

Rondom zitten we in de bergen en overal zijn watervalletjes en meertjes.

Het water van de rivier Pliva stort bij de waterval zo’n twintig meter naar beneden en wanneer je dichtbij staat blijf je echt niet droog.

Op het hoogste punt van Jajce staat een middeleeuwse burcht (1391) waar je alleen klauterend naartoe kan, maar hier is het vandaag te warm voor.

We gaan nog een keer langs de watermolentjes, die gisteren alleen Wim en ik gezien hebben, de anderen kwamen via een andere kant bij de kampplaats aan.

In enkele huisjes kun je de oude molenstenen nog zien waarmee de tarwe en mais gemalen werd.

’s Middags relaxen we op de camping, maar tegen de avond pakken we onze fietsen nog een keer want je moet hier in de streek goed forel kunnen eten en vlakbij bevindt zich een prima restaurant gelegen aan een meertje !

Nadien zitten we nog tot kwart voor tienen bijeen op de camping, dan wordt het echt te fris en verhuist ieder naar z’n eigen huisje !

Verslag 12

Vandaag reizen we van Jajce naar Sarajevo, binnendoor zo’n honderd tachtig kilometer. De rit is prachtig en gaat grotendeels door de bergen.

Gisteren kregen we een tip van een Hollander op de camping dat er in de plaats Visoko dertig duizend jaar oude piramides gevonden zijn waar je, door middel van tunnels, naartoe kunt wandelen, ook zou de lucht binnen heilzaam zijn ! We stellen de Tomtom in en komen via een smal weggetje uit bij grote parkeerplaatsen waar het heel druk is met voornamelijk mensen uit Bosnië-Herzegovina.

Voor tien euro per persoon gaan we met een gids mee de tunnels in waar het zo’n twaalf graden is en krijgen we uitleg over de speciale lucht en aparte keramische stenen die elektromagnetisch zijn.

Wanneer we onze handen erboven houden kun je de energie voelen….dus niet !!

Je mag niet langer dan vijftig minuten in de tunnels blijven en kunt dan, als je wilt, na enkele uren én opnieuw betalen, weer terugkeren voor de heilzame lucht ! Wij zijn echter meer geïnteresseerd in de piramide zelf en moeten daarvoor nog drie kilometer verder rijden over een heel smalle, kronkelende weg waar we toevallig Jan en José met hun camper tegenkomen.

Ook Cas en Anja zijn op zoek naar de piramide maar uiteindelijk hebben we alleen een foto van een affiche van deze puntige berg !

Maar wél is de gehele groep over de kronkelige weggetjes en door de smalle straatjes in dorpjes gereden met als resultaat dat Roel en Janna hun bumper eraf hebben liggen en uren bezig zijn deze te laten repareren en dat op zaterdagmiddag ! 

De tip van die Hollander hadden we beter niet op kunnen volgen !!

Pas tegen half zeven arriveren Roel en Janna op de camping en is hun camper provisorisch gemaakt.

Na de gezamenlijke maaltijd zitten we met z’n allen nog uren bij elkaar, maar tegen tienen wordt het toch echt te koud en verhuizen we naar binnen !

Verslag 13

Onze reis door de Balkan heeft Cas helemaal uitgezocht en op papier gezet en ook de trip van vandaag: het bezichtigen van Sarajevo, heeft hij geregeld.

Na een korte wandeling komen we bij de metro die ons naar het centrum van de stad brengt,

hiervandaan nemen we eerst de kabelbaan om van bovenaf Sarajevo te bekijken, we bevinden ons dan op ruim elf honderd meter hoogte.

Eenmaal weer beneden struinen we rond in het oude Turks aandoende centrum met z’n klinkerstraatjes, moskeeën en kerken én natuurlijk de vele kleine winkeltjes !

We proeven er Cevapcici: brood gevuld met gegrilde vleesworstjes en stukjes rauwe ui en slenteren daarna door de smalle winkelstraten.

Na nog een biertje, erg lekker bij de dertig graden die we vandaag hebben, wandelen we langs het eeuwige vuur.

Deze is speciaal voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en de oorlog van Sarajevo van 1992-1996. Bij de laatste zijn elf duizend inwoners van de stad omgekomen. Tijdens de Balkanoorlog zijn er totaal twee honderd duizend mensen uit Bosnië-Herzegovina vermoord en we zien dan ook overal veel oorlogsgraven onderweg.

Ook vanavond gaan we weer met z’n allen uit eten, de prijzen zijn hier heel redelijk  en niemand heeft zin om te koken !!

Verslag 14

We zijn vanmorgen eerst met z’n allen naar het dichtbij gelegen Tunnelmuseum gereden, ook wel de “Tunnel of Hope” genoemd. 

Tijdens de Balkanoorlog waren het vliegveld van Sarajevo en de stad door de troepen van het Joegoslavische leger volledig van de buitenwereld afgesloten. In 1993 is in vier maanden tijd een acht honderd meter lange tunnel, vijf meter onder het vliegveld door, gegraven om zo voedsel, wapens en medicijnen de stad in te smokkelen en gewonden daar weer uit.

Dagelijks gingen er gemiddeld vier duizend mensen door de tunnel en deze heeft het leven van drie honderd duizend mensen gered. …..Heel indrukwekkend om te bekijken.

Vervolgens zijn we na vijftig kilometer weer gestopt bij een restaurantje aan de rivier Neretva, waar we samen met Janna, Roel, Anja en Cas koffie met zoete baklava genuttigd hebben.

Iets verderop bij het dorp Jablanica staan aan de rivier diverse restaurants waar ze lam aan het spit klaarmaken, het is overal gigantisch druk, blijkbaar is het een geliefd gerecht !

Daarna volgt nog een mooie rit dwars door de bergen met als einddoel Autocamp Blagaj, waar we een mooie plek in de schaduw krijgen, wat heerlijk is met een temperatuur van ruim dertig graden ! 

We hebben nog nooit zo’n kampplaats meegemaakt: bij aankomst krijgen we een fles wijn en nadat we alle acht gearriveerd zijn serveren ze ons een “welkomstdrankje” met daarbij een schaal vol vers fruit en voor ieder een stuk baklava.

Dit consumeren we pal aan het water en nadien bestellen we nog een maaltijd met een wijntje en weer verbazen we ons erover dat we zo weinig hoeven af te rekenen……….morgenavond zitten we weer aan de rivier te dineren ! 

(We zien een ijsvogeltje op een tak en lange tijd proberen we deze te fotograferen, wat niet meevalt !)

Verslag 15

Vanmorgen zijn we met twee taxi’s vanaf de camping naar Mostar gereden en om tien uur stonden we al in het centrum van de stad.

Het bekendst is hier natuurlijk de “Stari Most” de oude brug uit 1566, een meesterwerk van barokke Ottomaanse architectuur. Helaas is deze, tijdens de Balkan-oorlog, in november 1993 verwoest. Inmiddels is deze hersteld onder toeziend oog van Unesco, want sinds 2005 is het historische gedeelte van de stad tot Werelderfgoed verklaard.

De “Stari Most” staat sindsdien symbool voor de eenheid van het land. Wél wordt de stad sinds 1995 door de rivier de Neretva verdeeld in een Kroatisch deel in het westen en een moslim deel in het oosten. Er zijn dan ook twee busstations, twee ziekenhuizen, twee schoolsystemen, alles is dubbel ! Wij starten aan de Kroatische kant en lopen daar naar de rivier vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de brug.

Aan de oostkant wemelt het van de koperslagers en natuurlijk staan hier moskeeën.

Ondanks het warme weer is het goed druk in Mostar en tegen de middag kun je over de koppen lopen. Het is dorstig weer dus strijken we neer op een smal terrasje voor we met de taxi’s terugkeren naar de kampplaats.

Hier zitten we uren in de schaduw aan het water, de beste plek met dit hete weer.

Ik draai ondertussen een wasje en de wasmachine blijkt gratis te zijn, net als het drankje wat we aan het water nuttigen. Ze zijn wel erg vrijgevig op de camping, dus kopen we enkele flessen prima locale wijn en eten we nog een keer met z’n allen in het open restaurant aan het water, dat zijn we haast wel aan ze verplicht !!

Verslag 16

Op nog geen drie kilometer afstand van de camping ligt het zeshonderd jaar oude mystieke Derwisj klooster Tekija bij de bron van de rivier Buna en we zijn dan ook al vroeg op deze prachtige plek voor de hordes toeristen arriveren.

We bekijken het klooster binnen met aangepaste kleding en wandelen rond  het prachtige complex.

Nadien rijden we naar het vijftig kilometer verderop gelegen Ljubuski waar de prachtige waterval Kravica te bewonderen is.

Ook hier komen weer veel mensen op af om een duik te nemen in het verkoelende water of om gewoon uren te bakken in de zon !

Nadat we hier geruime tijd rondgewandeld en geklauterd hebben rijden we even later richting Kroatië, waar we dit keer heel snel de grens over zijn.

Via een prachtige bergroute komen we bij Plocé uit bij de Adriatische Zee en volgen dan lange tijd de kustweg tot we rond vieren aankomen bij  Autocamp Ory in de plaats Dugi Rat.

We hebben geluk dat er nog net vier plaatsen beschikbaar zijn op de vrij kleine kampplaats, die wél vlak bij zee ligt. Roel en Janna zijn net voor ons gearriveerd en alle vier gaan we het heldere zeewater in, waarna we lekker op de kade pal aan het water gaan zitten.

Later voegen Jan en José zich bij ons en tegen zessen komen ook Anja en Cas aan die gelijk het water in plonsen.

Nadat we gewoon zelf gekookt hebben komen we ’s avonds weer bij elkaar en zitten nog uren gezellig buiten !

Verslag 17

Vanmorgen werden we wakker van het getik van de regen op het dak, dát is lang geleden ! Gelukkig is het tegen tienen weer droog en komt ook de zon weer tevoorschijn. We rijden verder door Kroatië in noordelijke richting langs de Dalmatische kust en passeren al snel de stad Split, die ons niet kan bekoren. Een stukje verderop ligt de prachtige stad Trogir, welke op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Wij hebben deze echter al twee keer uitgebreid bekeken en willen nu doorrijden naar Primosten, vroeger een eiland maar nu verbonden met het vasteland.

Al van verre zie je het volgebouwde eilandje liggen en even later nuttigen we onze broodmaaltijd pal aan het water met uitzicht op Primosten.

Eenmaal op het eiland valt deze ons erg tegen, zeker in vergelijking met Trogir, het is meer een vakantieoord vanwaar je de omgeving gaat bekijken. 

(Wij noemen ons de Mamma Mia groep, die kennen ze hier ook al !)

Toch wandelen we helemaal rond en bekijken het kerkje midden op het eiland waarna we onze TomTom instellen op de volgende overnachtingsplaats: camping Kozarica waar we helaas niet zo mooi dicht bij de zee staan als gisteren.

We maken er natuurlijk toch een gezellige, lange avond van met z’n allen:  Anja verzorgt het eten en heeft forellen gebakken, dit alles met frietjes en salade…… wat hebben we het toch slecht !!

Verslag 18

De reden dat we op camping Kozarica in Pakostane zijn gaan staan was omdat we vandaag (vrijdag 15 september) een boottocht naar de Kornati eilanden zouden maken, welke samen een Nationaal Park vormen. De boot was echter helemaal vol waardoor de tocht geen doorgang kon vinden, iets wat Wim, als enige,  helemaal niet erg vond want hij is snel zeeziek. We besloten gisteravond, toen we tot bijna middennacht buiten zaten met heerlijk weer, om vandaag alvast een stuk door te rijden naar een mooie plek aan zee: camping Paklenica in Starigrad, zodat we daar konden zwemmen. Onderweg konden we dan de drie duizend jaar oude stad Zadar bezoeken. Toen we vanmorgen wakker werden was het bewolkt en later begon het te regenen, we zijn nog naar Zadar gereden, maar konden er geen parkeerplek vinden en met regen is een stad niet echt mooi. Cas, Anja, Roel en Janna hebben de regen wel getrotseerd dus de foto’s van het oude centrum zijn van Anja.

Via “whats app” hebben we gezamenlijk beslist dat een plek aan zee nu geen zin heeft en dat we beter door kunnen rijden naar de volgende overnachtingsplaats: Big Bear Plitvice Nature Resort, vlakbij de Plitvice Meren.

(Overal staan kraampjes waar je kaas en honing kunt kopen !)

We volgen een mooie route door de bergen, met helaas veel regen onderweg, en bij aankomst op de kampplaats is het nog maar achttien graden, wat een verschil met gisteren en wat zijn wij blij dat we niet meekonden op de boot !!

(’s Avonds komen we nog even bij elkaar om de route voor morgen door te nemen !)

Verslag 19

Het grootste deel van de dag hebben we doorgebracht in het Nationaal Park Plitvice  met haar watervallen, grotten en smaragdgroene meren, behorend tot het werelderfgoed van Unesco. We zijn met onze campers naar het park gereden en daarvandaan met een soort shuttlebus naar het hoogste punt gegaan vanwaar we langzaam naar beneden zijn gelopen langs in totaal zestien meren, die met elkaar verbonden zijn door smalle stroompjes en watervalletjes.

Halverwege zijn we met een boot over één van de grotere meren gevaren om vandaar verder te wandelen naar een prachtige hoge waterval.

We wandelen heel wat af over houten vlonders en bospaadjes en de route is heel afwisselend.

Pas rond vieren zijn we, na vijftien kilometer wandelen,  terug bij de camper en rijden dan weer naar de kampplaats van afgelopen nacht. Dit keer zitten we nog een tijdje met z’n allen buiten maar tegen de avond koelt het toch af, we bevinden ons dan ook op zevenhonderd vijftig meter hoogte.

Er is een goed restaurant bij de camping waar we naartoe verhuizen en enkele uren doorbrengen en pas tegen half tien gaat ieder z’n eigen camper weer in, waar we geen moeite zullen hebben met slapen, na zo’n vermoeiende dag !

Verslag 20

Vandaag hebben we weer een “reisdag” en wel van de Plitvice meren in Kroatië naar Postojna in Slovenië. De rit van zo’n twee honderd kilometer is heel afwisselend: door de bergen, langs de kust en weer eindigend in het binnenland. Onderweg krijgen we ineens in de verte de kust te zien waar de zon prachtig schijnt op enkele eilanden !

Na een flinke afdaling met vele “serpentina’s” (haarspeldbochten) komen we uit bij de kustplaats Senj waar een Middeleeuwse vesting op een nabijgelegen heuvel uitzicht biedt op de haven en naderende schepen.

Nadat we deze bekeken hebben volgt een prachtige rit langs de Adriatische kust tot we bij Rijeka weer het binnenland ingaan en even later bij Rupa de grenspost van Slovenië passeren.

Tegen vieren zetten we onze camper naast die van Roel en Janna op de camperparkeerplaats vlakbij de beroemde “grotten van Postonja” en iets later voegen ook Jan en José zich bij ons. Cas en Anja zijn rond zessen de hekkensluiters en dan zijn we weer compleet !

De komende tijd gaan we doorbrengen in Slovenië, waar we oorspronkelijk de hele rondreis zouden maken, nu blijft het bij de westkant !

Verslag 21

Vanaf de camperplek zijn we vanmorgen naar de grotten van Postonja gelopen, waarvoor we gisteren al online tickets hadden gekocht voor de rondleiding van tien uur.

De grotten Postojnska jama maken deel uit van het langste ondergrondse grottenstelsel van het land met meer dan twintig kilometer aan zalen en gangen en worden gezien als de meest indrukwekkende bezienswaardigheid van Slovenië, ze behoren zelfs tot één van de mooiste ter wereld. De grotten werden in 1819 geopend voor publiek en trekken jaarlijks zo’n half miljoen bezoekers. We rijden met een treintje twee kilometer de grotten in en wanen ons haast in een sprookjeswereld wanneer we door de spectaculair verlichte zalen rijden.

Daarna volgt een wandeling door diverse grotten, de een nog mooier dan de andere vol met hangende stalactieten en stalagmieten in diverse kleuren van wit tot okerkleurig.

De Postojnska jama zijn ook bekend vanwege de blinde grottenolm die in het rivierwater van de grotten leeft, het is een zeldzaam klein beestje dat lijkt op een witte salamander.

Nadat we weer teruggereden zijn met het treintje gaan we met onze campers naar het op vijftien minuten afstand gelegen kasteel van Predjama, een fort dat halverwege een heuvel is uitgehakt in een enorme grot. Al eeuwenlang “hangt” de burcht dramatisch en onverslaanbaar tegen de steile rotswand.

We gaan met “self-guided audio tour” door het hele zestiende-eeuwse kasteel waarvan sommige rotswanden groen uitgeslagen zijn van het vocht.

Ook staan we versteld van de vele verdiepingen en verschillende ruimtes, zoals een eetzaal, een kapel, een wapenkamer en een kapelaanskamer.

Hier brengen we weer ruim anderhalf uur door en pas tegen tweeën gaan we op weg naar onze volgende overnachtingsplek: camping Adria in Ankaran aan zee gelegen.

Er is ook een zwembad aanwezig waar Cas natuurlijk weer een duik in neemt.

We blijven hier twee nachten staan dus morgen wordt er, sinds lange tijd, niet met de campers gereden !

Verslag 22

Vandaag hebben we onze fietsen weer eens gepakt en willen we naar Piran rijden, één van de drie havenplaatsen van Slovenië aan de golf van Triëste. De weg is aardig heuvelachtig en we hebben onze versnellingen dan ook echt nodig.

Onderweg stoppen we bij de kustplaats Koper waar Cas, José, Wim en ik de toren beklimmen (twee honderd en vier treden) en vanwaar we een mooi uitzicht over de omgeving hebben.

Ook het plaatsje Isola heeft een haven vol pleziervaartuigen en ziet er vanuit de verte leuk uit.

We zijn om half elf vertrokken van de camping en tegen half twee zijn we nog niet in Piran, de plaats wordt niet eens aangegeven op de borden ! Bij Portoroz zoeken we een restaurantje op waar we een heerlijke visschotel nuttigen, ook kan Janna hier haar fiets opladen, want door alle hoogteverschillen is de batterij al aardig leeg.

Dan is het nog zo’n vier kilometer rijden voor we ineens bij Piran zijn, een authentiek mediterraan plaatsje met middeleeuwse architectuur en mooie pleintjes.

We lopen en fietsen er een uurtje rond maar moeten ook de hele weg nog terug en bovendien is het zo’n zes en twintig graden en willen we op de kampplaats nog even het zwembad in, niemand heeft zwemkleding bij zich anders waren we de zee wel ingegaan.

Wanneer we om zes uur, na ruim drie en vijftig kilometer fietsen, terug zijn is het zwembad helaas nét gesloten dus moeten we het met een verfrissende douche doen.

Later worden Wim en ik door Cas en Anja uitgenodigd om mee te eten, Anja had teveel gekookt, gezellig en heel lekker ! Al met al hebben we weer een heel leuke. afwisselende dag gehad !

Verslag 23

Voor vandaag staan de paarden uit Lipica op het programma. Lipica is een klein plaatsje in Slovenië dat vooral bekend is door de Lipizaner hofstoeterij. Hier worden (witte) warmbloedpaarden gefokt en getraind  die oorspronkelijk uit Oostenrijk komen. Eenmaal aangekomen bij de bezienswaardigheid blijkt het allemaal erg commercieel te zijn en moet je achttien euro per persoon betalen om alleen de stallen te mogen bekijken. Er is helaas geen training of voorstelling te zien dus besluiten we om alleen wat rond te kijken en geen gebruik te maken van de rondleiding.

We hadden gehoopt de paarden in actie te zien, maar helaas,dit zijn alleen foto’s ervan !

Nadien rijden we richting de Vipava-vallei waar volop druiven geteeld worden, ze zijn zelfs al bezig met de oogst.

Via het hooggelegen plaatsje Stanjel rijden we naar onze overnachtingsplek Saksida Wine en Camping Resort in Dornberk waar we een plekje vinden met uitzicht op de druivenranken.

Het is de laatste dag dat we met z’n allen bij elkaar zijn want morgen vertrekken Jan en José richting huis. We houden uitgebreid “happy hour” met een wijnproeverij en Cas wordt in het zonnetje gezet voor al het werk dat hij gedaan heeft voor deze reis.

Wim zorgt voor een lekker voorgerecht in de vorm van garnalen in een lekker sausje en daarna is het de beurt aan Janna en Jan: ze gaan pannenkoeken bakken.

Ondertussen wordt de afwas gedaan en maak ik vast het verslag want het zal wel een latertje worden !!

Verslag 24

Nadat we Jan en José uitgezwaaid hebben gaan ook wij weer verder, de route voor vandaag is maar vijf en zeventig kilometer maar onderweg is er van alles te zien.

Onze eerste stop is bij Smartno, één van de mooiste plaatsjes in de regio Goriska brda,  met rondom allemaal wijngaarden.

Iets verderop staat een uitkijktoren die we natuurlijk inklimmen, het uitzicht is prachtig, net “Sloveens Toscane”.

Ook het plaatsje Kanal is een bezoek waard: vanaf de brug wordt er gesprongen in de rivier Soça die er langs stroomt.

Deze honderd achtendertig kilometer lange rivier die ook door Italië stroomt en eindigt in de Adriatische Zee is erg populair in Slovenië. Wij volgen hem lange tijd, zien hem de ene keer tussen de hoge rotsen en even later met een grote stuw, onze camping: Kamp Koren in Kobarid ligt er ook aan.

Helaas krijgen we vandaag met enkele flinke buien te maken, maar zodra het weer droog is maken Wim en ik samen met Cas een wandeling naar de waterval Slap Kozjak via een heel gevarieerde route.

Onderweg zien we enkele rafters, grotten en zelfs een prachtige salamander.

De vijftien meter hoge waterval is werkelijk prachtig om te zien en we zijn dan ook blij dat we, ondanks het mindere weer, de trip gemaakt hebben.

We zijn net terug op de camping wanneer het weer begint te plenzen, Wim was net bezig met het bereiden van een maaltijd in de tajine voor de hele groep, …..gelukkig is de luifel van Roel en Janna groot genoeg om met z’n zessen onder te zitten ! 

Verslag 25

Voor vandaag stond er een “rustdag” op het programma en uitgerust zijn we zeker, het heeft bijna de gehele dag geregend dus hebben we veel gelezen, geluierd of een spelletje gedaan. Wat zijn we blij dat we gisteren al die mooie tocht naar de waterval hebben gemaakt, dit was nu niet mogelijk, de meeste tijd kwam de regen met bakken uit de lucht, soms met onweer erbij.

Vanmorgen hebben we nog een poging gewaagd om naar het dorpje  Kobarid te lopen, maar halverwege zijn we, inmiddels kletsnat, toch maar omgekeerd.

Vanavond hebben we gezamenlijk gegeten in het restaurantje bij de kampplaats,  het eten was niet echt bijzonder, maar gezellig was het natuurlijk wel. Tijdens de maaltijd kregen we bericht van Jan en José dat ze, zonder problemen én vrij snel,  thuis aangekomen zijn.

Hopelijk is het morgen weer opgeklaard, want het is jammer om Slovenië met regenachtig weer te bekijken ! 

Verslag 26

Na de vele regen van gisteren en vannacht is het vanmorgen gelukkig droog en kunnen we weer buiten ontbijten. Gister hadden we een zwembad voor de deur en moesten we naar binnen verhuizen. Voor vandaag (zaterdag 23 september) staat er een mooie rit door de bergen op het programma van zo’n honderd kilometer waarbij we ook nog een stukje door Italië rijden. Al vrij snel stoppen we bij een brug om het eronder snelstromende water te bekijken en zien dan in de verte een grote waterval.

Hier willen we meer van weten dus wandelen Wim en ik naar een uitkijkpunt vanwaar we Slap Boka in z’n volle pracht kunnen aanschouwen.

Eenmaal terug bij de camper zijn we nat bezweet en trekken wat luchtigers aan, de temperatuur is toch weer rond de twintig graden. We gaan verder over de Predilpas van ruim elf honderd meter hoogte, waar we onderweg een apart monument zien staan: een stenen piramide met een bronzen beeld van een stervende leeuw ervoor.

Deze is opgedragen aan een groep Oostenrijkse soldaten die tijdens de Napoleontische oorlogen dapper het fort boven het monument verdedigden. We klauteren ophoog om de restanten van dit fort te bekijken en ook hier zien we in de verte weer een waterval.

Later rijden we langs een prachtig meer, Lake Predil.

Nadat we net voor Kranjska Gora lunchpauze hebben gehouden beginnen we aan een volgende pas: Vrsic-pas, welke op het hoogste punt zelfs 1611 meter is. We slingeren heel wat af over smalle, ongelijke weggetjes met soms wel veertien procent stijging, maar het is prachtig rijden met mooie uitzichten.

We stoppen bij een Russische kapel gebouwd in 1917 door Russische gevangenen ter nagedachtenis aan hun medesoldaten (ruim honderd) die onder een lawine bedolven zijn.

Op het hoogste punt draaien we om want we overnachten op een camperplaats in Kranjska Gora, waar we rond half vijf aankomen.

Net ervoor rijden we nog langs een prachtig meer, Jezero Jasna, waar veel mensen aan het wandelen zijn.

We bevinden ons nog altijd op ruim acht honderd meter hoogte en het koelt dan ook snel af waardoor we de avond in de camper doorbrengen !

Verslag 27

De dag begon vandaag wat anders dan gepland: Janna kwam vertellen dat Roel last had van ménière waardoor hij niet in staat was om te rijden. Hun plan was om op de camperplaats te blijven staan tot hij zich beter voelde en dan langzaam richting huis te rijden, wat zou betekenen dat we daar afscheid van elkaar zouden nemen. We hadden al snel een andere optie verzonnen: Wim bestuurt de camper van Roel en Janna  en  ik kruip achter het stuur van onze camper om zo rechtstreeks naar Bled, onze volgende overnachtingsplek, te rijden. Daar kan Roel dan rustig bijkomen en zijn we toch bij elkaar mocht er iets gebeuren.

De rit was slechts veertig kilometer en alles verliep prima, al kreeg ik wel te maken met enkele haarspeldbochten en tegenliggers bij een wegversmalling ! Eenmaal aangekomen op camping Bled zijn we toch al snel weer vertrokken, samen met Cas en Anja gaan we nog een stuk van de originele route volgen naar het meer van Bohinj, een prachtig bergmeer met helder water gelegen tussen steile bergwanden.

Ook is er natuurlijk weer een waterval in de buurt: Slap Savica, al is het wel twintig minuten klimmen bergopwaarts via traptreden voor je deze  prachtige waterval door een bergspleet tevoorschijn ziet komen vanwaar deze  achtenzeventig meter naar beneden valt.

Eenmaal weer bij de campers besluiten we terug te rijden naar de kampplaats, het is vandaag somber, herfstachtig weer en slechts dertien graden, voor morgen is er beter weer voorspeld en gaan we Bled en omgeving wel bekijken. Met Roel gaat het inmiddels gelukkig weer een stuk beter en tegen de avond verhuizen we naar zijn camper, waar een heerlijke maaltijd voor ons klaarstaat en er weer een heel gezellige avond volgt. Janna had enkele dagen terug al gezegd dat ze voor ons zou koken …………..zijn wij even blij dat we nog met z’n zessen bij elkaar zijn !!!

Verslag 28

Vandaag is het de laatste dag van onze gezamenlijke reis door de Balkan en we hebben er een prachtige dag van gemaakt.

We starten met een fietsrondje om het meer van Bled, een fotogenieke plek met een klein eilandje waar een zeventiende-eeuwse kerk op staat én, haast tegen de bergen aangeplakt, een kasteel op een honderd dertig meter hoge rots, werkelijk een schitterend totaal plaatje wat heel vaak gefotografeerd wordt !!

Nadien rijden we naar de Vintgar-kloof waar we na zo’n zeven kilometer fietsen, met flink wat hoogteverschil, aankomen. Dan begint een prachtige wandeling van ruim anderhalve kilometer over een houten wandelbrug langs steile rotswanden, watervallen en stroomversnellingen.

Vanwege de vele regen enkele dagen terug is het water erg woest en hoog.

In het verleden kon je dezelfde weg weer terug lopen, maar tegenwoordig is het “eenrichtingsverkeer” en loopt de route verder via een bospad dat vrij steil omhoog gaat en vervolgens langs een smal bergpaadje vanwaar je heel mooi over het dal en op de bergen kijkt.

We zijn uren bezig met deze wandeling en maken tegen tweeën een stop bij een leuk restaurantje, waarna we het laatste stuk afleggen om vervolgens met de fiets weer naar de camping te rijden, waar we pas tegen vijven aankomen.

We rijden nog even langs het meer om enkele foto’s te maken, nu met prachtig, zonnig weer erbij !

Omdat het de laatste avond is met z’n zessen, morgen beginnen Roel en Janna aan de terugweg naar Sellingen, gaan we nog een keer uit eten.

Cas, Anja, Wim en ik gaan nog ongeveer een week met z’n vieren verder, maar rijden wel langzaam in de richting van Nederland !

Verslag 29

Na precies vier weken rondreizen zwaaien we nu Roel en Janna uit, wat hebben we samen een leuke, gezellige tijd gehad ! Zeker weten komt er weer een reünie en hopelijk volgt er ook nog een gezamenlijke mooie reis, de tijd zal het leren. Wij pakken onze fietsen en gaan nog een keer richting het 1,45 km2 grote meer van Bled waar speciale boten, Pletna’s geheten, liggen die je naar het eilandje Blejski otok varen. Wij kunnen al snel mee met zo’n platte houten boot die lijkt op een Venetiaanse gondel, alleen de gondelier gebruikt hier twee peddels.

Na een kwartiertje komen we aan op het eilandje waar je via een brede, hoge trap uitkomt bij de Maria Hemelvaartkerk uit de 9de eeuw.

(Wat zou er achter die deuren zitten !)

We bekijken de omgeving en wandelen het eilandje rond en gaan een uurtje later weer met een Pletna terug naar de vaste wal. Het is natuurlijk allemaal heel toeristisch maar leuk om een keer mee te maken.

Daarna maken we onze campers klaar om verder te trekken en via een heel mooie route vol bochten, heel smalle wegen en veel hoogteverschillen komen we rond half drie aan bij Kamp Siber in de plaats Tolmin, waar we een ruime plaats vinden met zowel schaduw als zon.

Het is vierentwintig graden met volop zonneschijn, iets wat we de laatste dagen een beetje gemist hebben  en we besluiten hier twee nachten te blijven, al gaan we morgen natuurlijk wel wat ondernemen !

Verslag 30

De reden dat we bij de plaats Tolmin staan is dat hier ook een prachtige kloof moet zijn waar je doorheen kunt wandelen.

Nadat we vanmorgen eerst rustig aan ontbeten hebben pakken we onze fietsen weer en rijden naar de “Tolminska korita”, gebruik makend van smalle fietspaden met grote hoogteverschillen waardoor we al verhit zijn voor we aan de trip beginnen.

Het is vandaag “toeristendag” en mogen daarom gratis naar de gorge, al merk je niet dat het daardoor extra druk is. In tegenstelling tot de kloof bij Bled, die we eergisteren gelopen hebben, moet je hier veel trappen op en af, Anja is daarom op de camping gebleven. De kloof behoort tot het (enige Sloveense) Nationaal Park Triglav en ligt in de Julische Alpen.

Er loopt een cirkelvormige route langs wilde rivierbeddingen, over bruggetjes, langs smalle spleten en speciale rotsen.

Aan het eind van de wandeling bevinden we ons op de “”Duivelsbrug” vanwaar we vanaf grote hoogte op de Tolminska rivier kijken.

Het was echt een spectaculaire wandeling en zeker de moeite waard.

Nadat we teruggefietst zijn naar de kampplaats maken we er een rustige middag en avond van, het is nog steeds prachtig weer, alleen zijn er af en toe rukwinden waardoor het helaas niet mogelijk is om ons favoriete spel Carcassonne te spelen ! 

Verslag 31

Tolmin ligt een eindje zuidelijker dan Bled en daarom rijden we vandaag een stuk route die we vijf dagen terug ook gereden hebben, alleen was het toen veel minder mooi weer.

We komen weer langs Kobarid en Slap Boka, waar nu veel minder water naar beneden valt en even later zien we de stervende leeuw liggen bij de stenen piramide met erboven de ruïne waar we rondgewandeld hebben. De Predil-pas blijft schitterend om te rijden en ook Lake Predil ziet er weer prachtig uit. 

Dit keer stoppen we bij een supermarkt in de plaats Tarvisio in Italië om een voorraadje Branca Menta te kopen, een alcoholisch drankje dat bijna alleen in Italië te koop is en prima smaakt na een Bourgondische maaltijd !

Vanaf hier nemen we een nieuwe route richting Oostenrijk, natuurlijk over binnenwegen en via Villach komen we tegen half twee aan bij de Ossiacher See op Ideal Camping Lampele waar we een prachtige plek kiezen pal aan het water.

Cas gaat, als enige van ons vieren, zwemmen in het verkoelende water en ook pakken Anja en Cas later de fietsen om een stuk langs het meer te rijden. Wim en ik genieten van het mooie weer en prachtige uitzicht én kunnen nu wel een spelletje Carcassonne doen.

Na een uitgebreid borreluurtje met z’n vieren moeten we tegen de avond toch weer naar binnen verhuizen, helaas koelt het ook hier weer snel af  en is het om half acht al helemaal donker ! 

Verslag 32

We hebben vandaag honderd vijfentachtig kilometer door Oostenrijk gereden in noordelijke richting en de tocht was werkelijk prachtig.

Regelmatig reden we over een bergpas waarvan de mooiste duidelijk de Sölkpass was, die 1790 meter als hoogste punt had. 

Tegen drieën komen we bijna gelijktijdig met Cas en Anja aan bij camperplek Obertraun vlakbij Hallstatt en een kwartiertje later fietsen we al naar het stadje, één van de mooiste bestemmingen in de Salzkammergut.

De steile wanden van het Dachstein-massief vormen een prachtige achtergrond voor het plaatsje en de naastgelegen Hallstättersee. De huizen staan zo dicht op elkaar gepakt dat ze vaak alleen via de meerkant bereikbaar zijn terwijl de oude straatjes bovenlangs lopen.

Het is gigantisch druk in het stadje met toeristen uit veel verschillende landen, maar vooral uit Azië. Op een rotsformatie boven de stad staat de Pfarrkirche uit de vijftiende eeuw en op het kerkhof rond de kerk staat het Beinhaus, een kapel waar vreemde voorwerpen zijn opgeslagen.

In dit vroegere lijkenhuisje liggen nu zo’n twaalf honderd menselijke schedels, beschilderd met bloemmotieven en veelal met inscriptie van naam, datum en doodsoorzaak van de overledene. Door ruimtegebrek op het kerkhof werden ongeveer tien jaar na de begrafenis, als een lichaam was vergaan, de resten naar de kapel overgebracht, zodat men weer nieuwe kisten kon begraven.

We bekijken het stadje uitvoerig en fietsen dan, nadat we er gegeten hebben, terug naar de camperplaats waar we de laatste avond samen doorbrengen.

Morgenvroeg bekijken we gezamenlijk de Salzwelten, dat net als het stadje behoort tot het werelderfgoed van Unesco, waarna we ieder in eigen tempo richting huis rijden !  

Laatste verslag 33

Gisteravond hebben we tot twaalf uur gezellig “Mexican Train” gespeeld bij ons in de camper en vanmorgen stonden we alweer voor negenen met onze fietsen klaar om naar Hallstatt te rijden.

We hadden van te voren al online kaarten besteld voor Salzwelten en om half tien beginnen we met een tochtje in de speciale kabelbaan die ons vijf honderd meter hoog brengt naar een prachtig uitkijkpunt vanwaar je, normaal gesproken, mooi op de Hallstättersee kijkt, alleen heeft het vannacht flink geregend en is het nu bewolkt boven het water.

We zijn blij dat we gisteren het stadje Hallstatt al uitgebreid bekeken hebben. In de mijnen is de grond ongelijk en is het slechts acht graden dus hebben we wandelschoenen en warme kleding aan. Hier overheen moeten we nog witte pakken aantrekken ter bescherming, we zien er prachtig uit !! 

Het is flink klimmen voor je bij de ingang van de oudste zoutmijn ter wereld bent (al drie duizend jaar v. Chr. werd er hier zout gewonnen en daarna naar de Oostzee en het Middellandse Zee gebied vervoerd), eenmaal daar lopen we door tunnels, roetsjen van houten  glijbanen en zien enkele films met uitleg over het hele zoutproces.

Met een treintje verlaten we na anderhalf uur de grotten waarna we weer afdalen met de kabellift en na een fietsritje van enkele kilometers komen we rond half één weer aan bij onze campers.

Na de lunch nemen we afscheid van Cas en Anja en gaan we aan de lange rit van bijna duizend kilometer naar huis beginnen. (Gisteravond kregen we bericht dat Roel en Janna inmiddels ook goed thuis aangekomen zijn.) Eerst rijden we nog volop tussen de hoge bergen, maar eenmaal in Duitsland wordt het snel vlakker. We rijden door tot half zeven en stoppen in de plaats Allersberg, morgen moeten we nog zo’n zes honderd kilometer afleggen en hopen tegen de avond thuis te zijn.

We kijken terug op een schitterende reis: wat hebben we weer veel gezien en meegemaakt, maar bovenal was het met z’n achten weer heel gezellig !

2023 vakantie in Nederland

Verslag 1

Ook dit jaar (2023) gaan we weer samen met Dennis op pad, deze keer stond een trip naar Engeland en Ierland met onze campers op het programma en gistermorgen (dinsdag 16 mei) zijn we dan ook vertrokken richting Hoek van Holland om vandaar met Stena Line over te varen naar Harwich. Net voor de veerpont hadden we even een “plaspauze” en daarna wilde onze camper niet meer starten. Bij een garage in de buurt kwamen we erachter dat de dynamo (die de accu moet opladen) niet meer werkte en nadat onze accu daar door middel van een snellader na ruim een uur weer vol was zijn we teruggekeerd richting huis.

Inmiddels hadden we contact gehad met onze garage Erik de Bont in Maasbommel en daar werd zelfs al een nieuwe dynamo besteld, zodat we zo snel mogelijk weer op pad kunnen. We zijn doorgereden naar de, vlakbij de garage gelegen, camperplaats ’t Mun om te overnachten,

vanmorgen konden we de camper al afleveren voor reparatie, waarna we naar huis zijn gegaan.

We gingen dit keer al met gemengde gevoelens op reis want mijn moeder (92 jaar) glijdt steeds verder af en heeft waarschijnlijk niet lang meer te leven, haar lichaam is op.

Zondag zijn we er nog geweest en had ze weer een opleving waarna we besloten toch op reis te gaan, maar op weg naar de pont kwamen er weer verontruste appjes binnen dat het slechter ging. Het heeft zo moeten zijn, we blijven nu gewoon in Nederland ! 

Vandaag, in de loop van de middag kregen we een telefoontje dat de camper weer gemaakt was (Dankjewel Erik en Esther voor de snelle service !) en nu staan we weer bij ’t Mun in Appeltern.

Hier verblijven we enkele dagen om te fietsen, te vissen en te relaxen, waarna we rond gaan toeren in de buurt van Arnhem, zodat we bij mijn ouders in het verzorgingstehuis langs kunnen gaan en indien nodig snel ter plaatse zijn.

Engeland en Ierland gaan we later wel een keer bekijken !

Verslag 2

De afgelopen drie dagen hebben we doorgebracht bij de camperplaats ’t Mun gelegen vlakbij de Gouden Ham aan de Maas. Toen we er net aankwamen was het nog vrij fris, maar al snel klimt de temperatuur op naar de twintig graden. Donderdag hebben de mannen gevist in de forellenvijver vlakbij onze overnachtingsplaats en er vijf naar boven weten te halen, die nog in de koelkast liggen om verorberd te worden. 

Vrijdag werd een “fietsdag” rond de  Gouden Ham met heel veel herkenning want we hebben hier bijna twintig jaar de weekenden doorgebracht met de caravan en zeilboot.

We hebben een tussenstop gehouden in het Brabantse Oijen bij een bierbrouwerij waarna we weer met de pont terug gevaren zijn over de Maas.

Ook vandaag hebben we onze fietsen weer gepakt om, via een grote omweg, in Druten boodschappen te doen.

Onderweg komen we onverwachts langs een prachtig middeleeuws kasteel gelegen in Hernen, waar we natuurlijk meer van willen zien.

We vermaken ons er enkele uren en zijn pas tegen half vijf terug bij de campers, weer hebben we een heel mooie dag gehad in het gebied tussen Maas en Waal.

Na een lekkere barbecue verhuizen we weer naar binnen, want de avonden zijn nog fris, het is immers pas half mei. Morgen trekken we verder richting Drempt, maar natuurlijk maken we eerst een tussenstop in Arnhem bij verzorgingstehuis Vreedenhoff om bij mijn ouders op bezoek te gaan !   

Verslag 3

Vanaf Appeltern kwamen we tegen elven aan bij mijn ouders, ze waren redelijk goed te pas en samen hebben we hun trouwfoto album door zitten kijken, waar ze nog heel veel namen van de aanwezigen kenden.

Met een fijn gevoel zijn we weer vertrokken om tegen de middag aan te komen bij Boerencamping Remmelink aan de rand van Drempt, een gezellige kampplaats waar we een prima plek krijgen met uitzicht op enkele schapen.

’s Middags pakken we de fiets om naar de, vlakbij gelegen, Wijnboerderij ’t Heekenbroek te rijden, waar we op hun prachtige terras een wijnproeverij houden met lekkere tapas erbij.

Ook kopen we daar (voor twee euro !) twee fietstassen vol hardhout, want op de camping mogen we kampvuur maken.

(Wim moet het nog wel even klein maken, maar dat vindt hij altijd leuk om te doen.) ’s Avonds zitten we meerdere uren buiten genietend van een mooi warm vuurtje.

Vanmorgen, na een ontbijt buiten in de zon, zijn we weer met onze fietsen op pad gegaan en dit keer hebben we ruim veertig kilometer afgelegd. De rit gaat richting Dieren, waar ik geboren en getogen ben en via de pont vanaf Olburgen rijden we “oud-Dieren” binnen.

Natuurlijk is er in al die jaren veel veranderd maar gelukkig is er ook nog heel veel herkenning.

Toevallig spreken we in de Kruisstraat, waarin geboren ben, een aangetrouwde nicht, Marlies, die een naaiatelier heeft in het oude pand van mijn ouders en haar schoonouders. (Mijn vader had samen met zijn broer een woninginrichting in oud-Dieren en de “schuur” is het enige wat daar nog aan herinnerd, de rest is afgebroken.)

We gaan de IJssel nog een keer over en rijden dan verder naar Bronkhorst, een stadje dat slechts zestig panden en negentig inwoners telt.

Inmiddels beginnen er enkele wolken aan de verder prachtige blauwe lucht te verschijnen en tegen de tijd dat we terug zijn op de camping is het weer helemaal omgeslagen, we zijn net voor de grote onweersbui terug en brengen enkele uren in de camper door met het getik van de regen op het dak. Tegen zessen is de zon weer volop aanwezig en kunnen we toch weer buiten eten. Zelfs een kampvuurtje volgt, ….ook al zijn we dan niet in Engeland, we vermaken ons toch wel !

Verslag 4

Na de onweersbui van gisteren is het een stuk afgekoeld, maar het is droog en met een lange broek, vest en jas aan is het buiten fietsend goed vol te houden. We gaan naar het mooie Hanzestadje Doesburg dat op slechts zes kilometer afstand van de kampplaats ligt.

Daar aangekomen bezoeken we eerst de beroemde Doesburgse Mosterd- en Azijnfabriek, een leuk klein museum waar we uitleg krijgen over de bereiding van mosterd.

Natuurlijk willen we daarna ook de mosterdsoep proeven die overal in het knusse stadje te koop is. We strijken neer bij Stadsbierhuys de Waag (1478), de oudste horecagelegenheid van Nederland om twee variaties van de soep te proberen.

Nadien wandelen we naar museum de Roode Tooren waar we veel leren over het vroegere Doesburg.

Nadat we in het stadje meteen voor enkele dagen boodschappen hebben gedaan fietsen we terug om daarna op de camping lekker in de, inmiddels tevoorschijn gekomen,  zon te kunnen zitten. Met stukjes kaas en twee soorten Doesburgsche mosterd én een lekker wijntje zitten we heerlijk beschut voor onze camper.

Natuurlijk mag een spelletje Carcassonne niet ontbreken en pas tegen achten beginnen we aan de, door Dennis bereide, avondmaaltijd, nog steeds in de zon !!

Verslag 5

Op de boerencamping staan we op een plek die eigenlijk voor tenten bedoeld is, zonder stroom, maar omdat wij helemaal “zelfvoorzienend” zijn met onze zonnepanelen is dit geen enkel probleem. Wél is het fijn dat we onze elektrische fietsen in de schuur op kunnen laden en vanmorgen zijn we dan ook met een volle accu gestart aan een trip van bijna zestig kilometer. Weer nemen we een andere route al komen we wel weer door het kleinste stadje van Nederland: Bronkhorst, waar we de veerpont nemen over de IJssel om uit te komen in Brummen.

Vandaar rijden we via het mooie, groene Cortenoever richting Zutphen met regelmatig uitzicht op de rivier.

In  deze “Torenstad” ben ik zes jaar naar de middenbare school geweest op het Baudartius College en ik hoopte hier veel punten van herkenning te zien.

Blijkbaar was ik in die tijd toch meer geïnteresseerd in mijn vrienden dan dat ik op de omgeving lette, want echt veel kan ik me er niet van  herinneren. Achter de school bevindt zich een prachtige vijver waar we vroeger in de schoolpauzes veel zaten en in de binnenstad herken ik een paar “kroegjes”,

ook fiets ik zo naar de grote kerk St.-Walburgis, waar we aan het eind van het schooljaar naartoe gingen.

Nu pas zie ik de vele mooie oude gebouwen, al vonden we de andere Hanzestad: Doesburg, waar we gisteren waren, toch mooier.

Op de terugweg naar de kampplaats komen we weer langs veel boeren bedrijven, maar ook door bossen en langs de rivier. Het was een zeer afwisselende, mooie fietstocht, alleen liet de zon zich helaas slechts sporadisch zien !

Verslag 6

Toen we gisteren terug kwamen van de fietstrip hadden we alle drie zadelpijn, gelukkig is dit vanmorgen weer over, want we willen nog een keer met onze rijwielen op pad, we houden onze eigen    “fietsvierdaagse” ! Dit keer gaan we in zuidelijke richting naar ‘s-Heerenberg waar het prachtige kasteel Huis Bergh staat. Onderweg komen we langs het mooie Laag Keppel gelegen aan de Oude IJssel en rijden we door prachtige bossen waar het geluid van de vogels de overhand heeft. 

We hebben de versnellingen en elektrische ondersteuning vandaag echt nodig, want de wegen zijn nogal heuvelachtig, ook rijden we onverwachts nog een stukje door Duits gebied in de buurt van Elten.

Eenmaal in het kasteel krijgen we een rondleiding in de toren en zien we de wapenkamer, verder kun je Huis Bergh op eigen gelegenheid bekijken.

Er is een gigantische collectie van religieuze schilderijen en andere kunstvoorwerpen, allemaal verzameld door de textielmagnaat J.H. van Heek.

Nadat we via weer een andere route teruggekeerd zijn op de camping kunnen we nog enkele uren genieten van de verwarmende zon.

Zodra deze weg is maken we ons laatste hout op en zitten nog geruime tijd bij een lekker kampvuurtje.

Morgen vertrekken we van de kampplaats, het Pinksterweekend staat voor de deur en we hebben besloten om deze door te brengen op de camping aan de Linge in Tiel, waar we al enkele jaren met onze caravan staan. Het is gekkenwerk om nu ergens met de campers op een overvolle camping te gaan staan terwijl onze caravan leeg staat. Na het lange weekend trekken we wel weer verder, al gaan we natuurlijk ook voor en na die tijd bij mijn ouders langs.

We hebben de afgelopen dagen genoten van de verrassend mooie, veelzijdige Achterhoek ! 

Verslag 7

We bevinden ons inmiddels alweer ruim drie dagen op de camping “Aan de Linge” en zijn eigenlijk de afgelopen dagen aardig lui geweest. We hebben alleen enkele keren de fietsen gebruikt om boodschappen te doen en verder genoten van het mooie weer, de kampplaats en de gezelligheid van de andere gasten.

Het hele kampterrein stond vol met campers, caravans en tenten van gezinnen waarvan de kinderen meededen aan de Nederlandse Kampioenschappen BMX-en (fietswedstrijd) die vlakbij de camping gehouden werd. De jeugd sprong regelmatig de Linge in en ook Dennis er even in geweest, maar hij schrok toch wel van de temperatuur van het water !

Voor we aankwamen zijn we natuurlijk bij mijn ouders op bezoek geweest:  mijn moeder gaat erg achteruit, mijn vader daarentegen ziet er goed uit maar heeft (gelukkig) geen besef van de situatie van zijn echtgenote.

Vandaag (29 mei, tweede Pinksterdag) zijn Marcel, Marieke, Stijn en Ruben op de camping geweest om alvast de verjaardag van Wim (die morgen 69 wordt) te vieren, morgen moeten de jongens weer naar school en begint voor iedereen het “gewone” leven weer.

We kijken terug op een heel gezellige dag. Het is de bedoeling nog tot donderdagmorgen hier te blijven en dan door te rijden naar huis, om vanaf vrijdag, indien alles met mijn moeder nog goed gaat, weer een ander mooi stukje Nederland te gaan bekijken !

Verslag 8

De dagen op de camping aan de Linge zijn voorbijgevlogen: het was prachtig weer en Wim en ik hebben beiden het laatste deel: Atlas van “de Zeven Zussen” gelezen, een prachtig einde van een schitterende serie van Lucinda Riley. Zelfs Dennis is eraan begonnen en heeft het eerste deel uit !

Natuurlijk zijn we uit eten geweest op Wim’s verjaardag, al viel het niet mee een restaurant te vinden dat open was na de Pinksteren. Donderdagmorgen (1 juni) zijn we weer op huis aan gegaan: ik had tijd voor de was, een uurtje sporten én, terwijl de mannen ’s avonds naar het koor waren, heb ik (voor één dag, in plaats van Marieke, omdat die verhinderd was) met Marcel en de jongens de avondvierdaagse in Herveld gelopen.

Vanmorgen zijn we weer wezen kijken hoe het met mijn ouders gaat, m’n moeder is aardig opgeknapt en was goed aanspreekbaar, beiden hebben heerlijk een flink stuk taart opgepeuzeld, fijn om te zien.

Nadien zijn we richting onze volgende kampplaats Lieren gereden, onderweg een stop makend bij de Loenense Waterval, al stelt deze niet veel voor. Toch is het de hoogste waterval van het land met een verval van vijftien meter !

Tegen tweeën komen we aan bij camping de Bosrand (die ik enkele dagen terug al gereserveerd had, want op de bonnefooi ergens heen gaan is niet meer aan te raden !), waar we vriendelijk ontvangen worden en een mooi plekje krijgen voor onze campers.

De kampplaats ziet er heel verzorgd en gezellig uit en we besluiten hier een weekje te blijven. We maken een planning voor de aankomende dagen en natuurlijk komt Carcassonne weer tevoorschijn.

Morgen pakken we onze fietsen weer om een mooie tocht in de omgeving te maken !

Verslag 9

We hebben vandaag een mooie fietsroute gereden volgens de bekende  “knooppunten” die door heel Nederland te volgen zijn.

(We zien zelfs een grote groep wallabies, waarvan er veel helemaal wit zijn, het lijkt wel of deze Australische dieren hier gefokt worden !)

We zijn in noordoostelijke richting gegaan om via Twello uit te komen in Deventer, waar net de zomerkermis aan de gang is, waardoor je de prachtige middeleeuwse gebouwen nu niet in al hun pracht kan zien.

Wél is het gezellig druk in de Hanzestad aan de IJssel, waar we via de spoor- en tevens fietsbrug ineens in Overijssel zijn.

We houden pauze aan de kade waarna we weer zuidelijk fietsen richting Bussloo.

Hier rijden we rond de mooie recreatieplas waar al verschillende gezinnen genieten van het mooie weer. Het is dat Dennis z’n zwemkleding niet bij zich heeft anders was hij het water zeker ingegaan.

Over smalle bospaadjes rijden we naar Klarenbeek waar we boodschappen inslaan voor de komende dagen en wanneer we tegen vijven terug zijn op de camping hebben we weer bijna zestig kilometer extra op de teller staan !

Verslag 10

We hebben de dag grotendeels doorgebracht op de camping, een gezellige plek waar een spoorlijn pal langsloopt. Deze wordt alleen gebruikt door de Veluwsche Stoomtrein, die een traject van zo’n tweeëntwintig kilometer aflegt tussen Apeldoorn en Dieren en al in 1887 is aangelegd. Alleen op zondag en enkele hoogtijdagen rijdt deze trein dus vanmiddag rond half één hoorden we ineens de schelle fluit van de locomotief en even later kwam de  schitterende oude stoomtrein langs rijden volgeladen met  zwaaiende mensen, om een uurtje later weer terug te keren naar het eindstation bij Apeldoorn.

Hij was nog maar net weer gepasseerd toen Marcel, Marieke en de jongens op de camping aankwamen, dit keer om mijn verjaardag te vieren, want morgen word ik (Marja) weer een jaartje ouder (64). Normaal gesproken zouden we ver weg geweest zijn en vieren we onze verjaardagen later, nu kunnen ze gezellig naar ons toekomen ergens in Nederland.

Het was vandaag prachtig, zonnig weer om buiten te zitten en te wandelen en we hebben ons allemaal dan ook prima vermaakt.

Tegen de avond zijn we naar een Pannenkoekrestaurant in Beekbergen gereden (wij drieën op de fiets  en de anderen met de auto) en zo hebben we weer een heel gezellige dag gehad ! 

Verslag 11

Ik heb een heel leuke verjaardag gehad: de hele dag door kreeg ik app-jes, mailtjes en telefoontjes met felicitaties en natuurlijk zijn we ook op pad geweest.

We zijn op de fiets  langs het Apeldoorn-Dierens Kanaal en door de bossen naar Paleis Het Loo in Apeldoorn gereden dat sinds 22 april dit jaar weer open is na een grote verbouwing.

We hebben eerst de stallen en het koetshuis met z’n verzameling oude voertuigen bekeken en zijn daarna doorgewandeld naar het 17e-eeuwse paleis waar nu ondergronds een modern museum gevestigd is waar je alles te weten komt over “De Oranjes”.

(Wat lijkt Willem-Alexander veel op zijn overgrootmoeder Wilhelmina !)

Maar het interessants zijn toch nog altijd de oude vertrekken van de Koninklijke Familie met al hun pracht en praal.

Vanaf het dakterras kijk je op de  symmetrische tuinen welke al ruim drie honderd jaar de uitstraling hebben die de eerste bewoners van het Paleis Het Loo, koning-stadhouder Willem de derde en Koningin Mary Stuart, voor ogen hadden.

Nadat we hier ook geruime tijd doorgebracht hebben strijken we nog even neer op een terrasje waarna we terugfietsen naar Beekbergen om uit te komen bij restaurant “bij Mark”, waar we heerlijk gegeten hebben. Tegen achten zijn we weer op de camping waar we nog lange tijd buiten kunnen zitten !

Verslag 12

Camping de Bosrand ligt midden op de Veluwe dus vandaag hebben we een prachtige fietstocht van bijna zestig kilometer door dit gebied gemaakt.

We komen weer langs de Loenense waterval, waar ook nog een kleinere variant te bekijken is, rijden door de Woeste Hoeve en  langs de militaire basis Deelen. Het bijbehorende museum is helaas alleen in het weekend open.

Ook fietsen we lange tijd, heuvel op en weer af, over de Posbank, behorende bij het Nationale Park de Veluwezoom.

Jammer genoeg is de heide nog niet in bloei maar wel zien we veel roze en wit vingerhoedskruid  én gele brem.

We spotten een hertje en later passeren we een grote groep Schotse Hooglanders op korte afstand.

Bij de Carolina Hoeve houden we geruime tijd pauze met een biertje en allerlei tapas (we zijn niet voor niets Levensgenieters !)

waarna we weer verder door de bossen fietsen over smalle paadjes die niet altijd verhard zijn.

Bij Beekbergen komen we onverwachts langs de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij waar we natuurlijk even halt houden om de mooie oude treinen te kunnen bewonderen.

Pas tegen zessen zijn we terug op de camping, weer hebben we een heerlijke dag gehad !

Verslag 13

Het is vanmorgen nog fris wanneer we vertrekken, maar we hoeven maar een half uurtje te fietsen voor we bij ons eindpunt Apelheul zijn. Vijf jaar terug zijn we hier voor het laatst geweest samen met mijn ouders, de kinder en kleinkinderen, maar toen hadden we meer belangstelling voor een paar andere “aapjes”: Stijn en Ruben.

Dit keer bekijken we alles uitgebreid, er zijn zo’n vijfendertig soorten apen in het park, met vaak de meest exotische namen, en ook nog diverse andere dieren.

Toch vind ik de mensapen het meest interessant, de gorilla en de orang-oetan en deze blijken ook heel slim te zijn.

In het nachtdierenverblijf zien we in het halfdonker een luiaard rustig hangend aan een tak en ook de capibara, een soort reuzencavia, wordt gespot.

In de vijf uur dat we er verblijven zien we tientallen verschillende apen en ik heb er heel wat op de foto gezet.

Het park is prachtig aangelegd en de dieren hebben alle ruimte.

Nadien rijden we terug naar de camping waar we nog een tijdje genieten van de zon voor we tegen half zeven weer onze fiets pakken om uit eten te gaan in Voorst. Op de eerste dag hier bij de Bosrand had Wim in het uitgebreide informatieboek van de camping al gezien dat zich in Voorst een “Ribhouse Texas”  bevindt al is het wel weer een half uur fietsen voor we daar zijn !

Het eten is er prima, ik heb zelfs enkele spare-ribs op, iets wat ik normaal nooit eet. Wanneer we tegen half tien terug rijden is het nog steeds helemaal licht en bij aankomst op de kampplaats blijkt dat we vandaag toch weer zo’n vijftig kilometer fietsend afgelegd hebben !           

Verslag 14

Gisteravond hebben we onze elektrische fietsen weer in de, vlakbij gelegen, schuur gezet waar ze opgeladen kunnen worden, een service waar we op de vorige camping in Drempt ook diverse keren gebruik van hebben gemaakt.  Vanmorgen (donderdag 8 juni) zijn we met volle accu’s in de E-bikes vertrokken voor een route van vijfenzestig kilometer, die rondom de Hoge Veluwe loopt.  Er zijn diverse kant en klare routes beschikbaar op de camping en dit is de derde en tevens laatste die we fietsen.

De tocht voert ons door allerlei bossen, langs Hoenderloo en Otterlo maar vooral het gedeelte door het gebied Planken Wambuis is erg mooi.

Onderweg zien we aardig wat campings en bungalowparken, de Veluwe is blijkbaar erg geliefd als vakantiegebied. Ook valt het ons op dat er overal veel wordt gesproeid: na een nat voorjaar heeft het nu al weken niet meer geregend en met veel wind en zon droogt de grond snel uit.

Via Schaarsbergen komen we tegen half vier weer terug bij de camping waar we de rest van de middag en avond relaxen, onze zitvlakken zijn een beetje beurs na al het fietsen en kunnen wel wat rust gebruiken ! We hebben hier de omgeving uitgebreid bekeken en enorm geboft met het weer.

Morgenvroeg verlaten we camping de Bosrand en gaan we weer enkele dagen “aan de Linge” staan, het wordt namelijk tropisch warm de aankomende tijd dus dan is een plek aan het water ideaal. Ook kan Dennis dan zaterdagavond naar een personeelsfeestje nu we zo dicht bij huis zijn, maar natuurlijk gaan we morgen eerst naar Vreedenhoff om te kijken hoe het nu met mijn ouders is !

Verslag 15

Het is inmiddels donderdag 15 juni, we zijn bijna een week op de camping Aan de Linge gebleven, waar het goed toeven was met het hete weer.

Diverse dagen kwam de temperatuur ruim boven de dertig graden uit, we zijn dan ook vrij lui geweest. Dennis is heel wat keren het water in gesprongen om af te koelen, Wim en ik pakten meestal even de plantenspuit ! De fiets werd alleen gebruikt voor een korte trip en ritjes naar de supermarkt.

Onze vrienden Gerrit en Hermien zijn nog een dagje op bezoek geweest en met alle buren op de kampplaats hebben we leuk contact, de tijd is omgevlogen.

Vanmorgen zijn we weer huiswaarts gekeerd:  ik ben een uurtje naar aerobic geweest, de was van twee weken is weer gedaan en de mannen zijn nu naar hun gezellige kooravond. Natuurlijk zijn we ook nog twee keer bij mijn ouders geweest, vandaag zelfs met onze oldtimer.

Mijn moeder brengt de meeste tijd op bed door en is erg moe, maar ze kent ons nog wel en vindt het leuk wanneer we er zijn. Mijn vader daarentegen leeft helemaal in het verleden en weet, helaas,  inmiddels niet meer wie we precies zijn, maar ik heb m’n ouders nog en we blijven ze bezoeken.

Na één nachtje thuis vertrekken we weer en gaan naar Cas en Anja, waarmee we begin dit jaar tien weken rondgetrokken hebben door Australië, ik weet zeker dat het daar weer heel gezellig gaat worden ! 

Verslag 16

We hebben een paar heel gezellige dagen gehad bij Cas en Anja in Veldhoven. Onze camper, waar we gewoon in sliepen, stond op hun oprit en Dennis had zijn matras uit z’n auto gehaald en heeft hierop in de garage geslapen, waar het redelijk koel was.

Beide dagen hebben we fietsend de omgeving bekeken en vooral door mooie natuurgebieden gereden zoals Vlasroot, Leenderbos en Meertjesven, namen waar we nog nooit van gehoord hadden.

Ook hebben we volop genoten van hun prachtige tuin waar ’s avonds de barbecue aanging gevolgd door een kampvuurtje.

Natuurlijk hebben Wim en Cas weer samen geklust, dit keer aan de fietsen en alles doet het weer perfect.

Na onze tweede fietstrip hadden we bijna honderd kilometer extra op de teller staan en ’s avonds wordt dan ook de auto gepakt om naar een “all you can eat”-restaurant in Eindhoven te rijden, waar we diverse uren doorbrengen.

Later op de avond kijken we, met volle buiken, buiten in de tuin de film van onze trip door Australië en worden er weer heel wat herinneringen opgehaald. 

Vanmorgen (zondag 18 juni: Vaderdag en onze 43ste trouwdag) zijn we rond het middaguur weer vertrokken uit Veldhoven richting Best, waar het oorlogsmuseum Bevrijdende Vleugels te bezoeken is.

Het bevindt zich op het terrein waar op 17 september 1944 luchtlandingen plaatsvonden tijdens de Operatie Market Garden en in verschillende hallen worden de bezetting, de onderdrukking en de uiteindelijke bevrijding uitvoerig belicht door middel van foto’s, diorama’s, voertuigen en vliegtuigen.

We kunnen een Dakota van binnen bekijken en ook mogen we alle drie met een simulator een vliegtuig besturen, wat veel moeilijker is dan gedacht.

Tegen vieren rijden we naar Boerderij-Camping “de Kommer” gelegen aan de rand van Loon op Zand. Hier gaan we de komende dagen doorbrengen en de omgeving verkennen en natuurlijk gebruiken we hierbij onze fietsen weer !

Verslag 17

Het is nog steeds prachtig weer en omdat we ’s morgens al meteen in de zon zitten zijn we eerst een tijdje bezig geweest om schaduw te creëren.

Nadien zijn we fietsend op pad gegaan naar het Nationale Park Loonse en Drunense Duinen. Iets voor de plaats Loon op Zand staat een mooi wit kasteel waarvan de eerste muren al dateren uit de veertiende eeuw.

Zodra we in het Nationale Park zijn zien we een grote kudde schapen en even later rijden we langs een mooi vennetje dat in de crisisjaren 1929-1940 gegraven is door werklozen en nu nog altijd in de winter dienst doet als (Kaatsheuvelse) IJsbaan.

In de omgeving worden veel asperges gekweekt en bij een winkeltje nemen wij dan ook, waarschijnlijk voor het laatst dit jaar, nog een keer dit “witte goud” mee.

Vlakbij Cromvoirt en Vught ligt “de IJzeren Man”, een recreatieplas, genoemd naar de stoombaggermolen die hem groef, waar het zelfs op maandag vrij druk is vanwege het mooie weer.

Onze tocht van vandaag is zo’n veertig kilometer en onderweg zien we veel manèges, ook bij onze kampplaats zijn diverse stallen met paarden.

Pas tegen vijven zijn we terug op de camping waar we nu gelukkig in de schaduw kunnen zitten en natuurlijk komt ons favoriete spel Carcassonne weer tevoorschijn. Wim kookt uitgebreid en maakt een heerlijke wokschotel met asperges, zoete aardappels en varkenshaas, ik bof maar met zo’n kok !!

Verslag 18

Heel dicht bij onze kampplaats bevindt zich recreatiestrand “Het Blauwe Meer” en omdat het vandaag zo benauwend warm is willen we daar even gaan kijken, we hebben zelfs onze zwemkleding meegenomen. Er ligt wel een snelweg tussen, dus je kunt er niet rechtstreeks naartoe, maar na een kwartiertje fietsen staan we bij een prachtig strand dat helaas in particuliere handen is: er worden vaak besloten feestjes gegeven en pas vanaf 15 juli is het voor iedereen geopend, maar dan moet er wel zes euro per persoon betaald worden.

We maken maar een tochtje in de omgeving en staan ineens voor het hotel behorend bij de Efteling.

Ook fietsen we langs het pretpark waar mensen  in de zinderende hitte staan te wachten tot ze van de stalen achtbaan Python gebruik mogen maken om enkele keren over de kop te gaan, mij niet gezien ! Via het mooie Nationale Park waar we gisteren ook waren gaan we terug naar de camping want er wordt slecht weer voorspeld (code oranje), maar ook hier is het natuurlijk erg benauwd. We zijn halverwege een spelletje Carcassonne, zittend in de schaduw, wanneer het noodweer losbarst: ineens begint het heel hard te waaien en te stormen en de tafel is binnen een tel kletsnat, ook alle kaartjes van ons spel !

Rondom ons wordt het één waterballet en lopen we te soppen in onze sandalen. Na enige tijd is het even droog maar de bui komt nog twee keer, in mindere mate, terug.

Ik heb binnen alle kaarten gedroogd en later doen we gewoon weer onder de luifel een nieuw spelletje Carcassonne, ook hadden we ineens wel heel dichtbij een poeltje om in af te koelen !!

Verslag 19

Het heeft gisteren tot middernacht geplensd, wat wel een lekker geluid was op de luifel, maar al die tijd konden we gewoon buiten zitten want koud was het totaal niet. Vanmorgen scheen de zon weer volop alleen is het nu gelukkig minder benauwd.

Natuurlijk worden de fietsen weer gebruikt en onze bestemming is Kamp Vught waar we via een mooie route door onder andere Udenhout terecht komen.

Nationaal Monument Kamp Vught is een voormalig concentratiekamp waar tussen januari 1943 en begin september 1944  ruim 31.000 mensen voor kortere of langere tijd gevangen hebben gezeten. Naast duizenden Joden zaten er politieke gevangenen, verzetsstrijders, Sinti en Roma (zigeuners), Jehova’s getuigen, criminelen, homoseksuelen en zwervers. Voor de Joden was Kamp Vught een doorgangskamp, de meeste Joden werden gedeporteerd naar het Drentse Westerbork en vandaar naar de Duitse vernietigingskampen in Polen. In totaal verloren 749 mensen in Concentratiekamp Vught het leven.

We hebben er diverse uren doorgebracht, er is een introductiefilm, via audio krijg je allemaal verhalen van overlevenden te horen en ook kun je oude barakken, het Crematorium, de wachttorens en het kindergedenkteken bekijken. Het was een echt werkkamp dus kinderen waren alleen maar lastig en werden daarom gedeporteerd !

Het is allemaal zeer indrukwekkend, helaas is er nog niet veel veranderd en woedt er nog steeds oorlog, zelfs in Europa !

Op de terugweg komen we langs het Nationaal Militair Museum waar, vanwege het 275 jarig bestaan van de Genietroepen, een expositie over bruggenbouwers te zien is. We wandelen over het buitenterrein en maken nog wat foto’s maar zitten eigenlijk nog vol emoties over wat we allemaal gezien en gehoord hebben in Kamp Vught.

Even later passeren we de recreatieplas de IJzeren Man en hier houden we pauze in de schaduw met uitzicht op het meer.

Later neemt Dennis zelfs nog een duik in het heldere water, Wim en ik houden het bij “pootje baden”.

Daarna hebben we nog een flinke afstand af te leggen en weer fietsen we door de Loonse en Drunense Duinen, we hebben alle fietspaden van het Park inmiddels wel gehad.

Ook nu hebben we weer zo’n vijfenveertig kilometer fietsend afgelegd !

Verslag 20

Gisteren zijn we de camping niet afgeweest, het heeft bijna de hele dag geregend en flink ook ! De boeren zullen wel blij zijn na ruim een maand droogte, maar in Valkenburg, waar de straten en terrassen blank stonden, komen de nare herinneringen weer boven van twee jaar geleden toen daar alles overstroomd was, gelukkig is het dit keer minder erg !

Zo’n vijftien kilometer van de kampplaats bevindt zich Safaripark Beekse Bergen en omdat het al heel lang geleden is dat we daar geweest zijn fietsen we er vanmorgen, met zonnig weer, naartoe.

Daar aangekomen gaan we eerst op bootsafari en zien diverse neushoorns, kamelen en enkele jakken, maar vooral veel ooievaars die  er hun nest met jongen hebben.

Je kunt met de auto door het park rijden (maar wij zijn op de fiets !) of lopend het hele gebied verkennen en zó zie je eigenlijk het meest. Er is net een roofvogelshow aan de gang wanneer we met de boot aanleggen en zien daar gieren, arenden en prachtige kraanvogels.

Natuurlijk bevinden zich in het park allerlei soorten apen, maar ook leeuwen, nijlpaarden en verschillende herten zijn er te bekijken.

Het is vandaag gezellig druk: we zien grote groepen kinderen die schoolreisje hebben en ook veel jonge gezinnen.  We verblijven lange tijd bij de tientallen bavianen die allerlei capriolen uithalen en waar duidelijk zichtbaar is wie de leider is.

De zebra’s, gnoes en giraffen ontbreken ook niet en zelfs de olifant en de wilde hond worden gespot.

Toch zien we deze dieren veel liever echt in het wild !!

Verslag 21

We zijn vanmorgen verhuisd naar een volgende camping, maar wel met een grote omweg. Het was namelijk alweer een week geleden dat we mijn ouders bezocht hadden, dus zijn we eerst naar het verzorgingstehuis in Arnhem gegaan. We kwamen mijn vader tegen op de gang, hij herkende ons meteen en was blij ons te zien. Samen zijn we naar mijn moeder gelopen en ook zij begon gelijk te lachen toen ze ons zag.

We zijn een uurtje gebleven en toen naar camping de Bloksberg bij Gennep gereden, gelegen in de kop van Limburg. Deze kampplaats heeft een natuurbad van vijf hectare dat ook nog eens uitgeroepen is tot het helderste en schoonste water van Nederland. Helaas mag Dennis met zijn auto niet bij ons op de plaats staan en heeft hij een plekje achteraf (nr. 38), maar hij hoeft er alleen maar te slapen en kan er op de fiets naartoe.

Wij staan de eerste nacht in de buurt van de kantine (nr. 6) en verhuizen morgen naar een prachtige plek met uitzicht op het water (nr. 1), waar we tot donderdagmorgen verblijven.

We hebben de camping al helemaal rondgewandeld en zijn zelfs alle drie het water in geweest, want de temperatuur loopt weer aardig op.

Morgen wordt het tweeëndertig graden en ik weet zeker dat we dan diverse keren een duik in het heldere, verkoelende water zullen nemen ! 

Verslag 22

Gisteren (zondag 25 juni) konden we tegen de middag terecht op ons nieuwe, mooie plekje met uitzicht op het meer en nadat we alles, binnen een half uurtje, weer opgebouwd hadden zijn we gauw het water ingegaan om af te koelen, want het is inmiddels drieëndertig graden in de schaduw , één van de warmste dagen tot nu toe dit jaar ! 

De hele middag lopen we regelmatig even naar het meer om te zwemmen waarna we weer onder de extra lange luifel gaan zitten, waar we het goed uit kunnen houden ! 

Tot ruim na middennacht verblijven we buiten, we kunnen zelfs een kaartspelletje doen want er is totaal geen wind !  Na een warme nacht is het vanmorgen toch een stukje afgekoeld naar zo’n vierentwintig graden, prima fietsweer !

We rijden weer een prachtige route en komen door dorpjes waar we nog nooit van gehoord hebben (Ven-Zelderheide !) en rijden zelfs een stukje door Duitsland bij Reichswald. Nadat we langs de Sint Jansberg zijn gereden komen we uit bij Plasmolen.

(Dennis heeft een lifter !)

Hier bekijken we de Mookerplas en de Zevenbergen, waar we jaren terug met onze zeilboot een paar dagen gelegen hebben.

Op de terugweg komen we langs Vesting ’t Genneperhuis, een historische plek die al rond 900 na Chr. is opgericht en lange tijd een verdedigingspost is geweest. Nu restten nog enkele ruines en een uitkijkpunt over de Maas.

Nadat we in het leuke plaatsje Gennep boodschappen hebben gedaan keren we terug naar de camping, waar het na het drukke weekend nu heel rustig is.

Dennis en ik gaan nog een keer zwemmen en ’s avonds gaat de barbecue aan en etend kijken we weer uit op het prachtige meer !

Verslag 23

Het is nog steeds mooi en droog weer dus gaan we nog een keer fietsend op pad: via Heijen rijden we zuidwaarts naar Afferden waar we met de pont de Maas oversteken.

Hier zien we een zelfgebouwde woonwagen staan met een tractor ervoor en we maken nog even een praatje met de trotse eigenaar.

Iets noordelijker ligt het sluis- en stuwcomplex Sambeek, één van de zeven Maasstuwen die ervoor zorgen dat de Maas bevaarbaar blijft. We blijven een tijdje staan kijken naar de drie sluizen waar vrachtschepen en pleziervaart zo’n drie meter zakken of stijgen, altijd weer interessant om te zien.

Via Boxmeer, een vrij grote stad waar net een Kermis opgebouwd staat zodat je het mooie van de plaats niet meer ziet, fietsen we naar Beugen en Helbroek.

 ( In dit gebied waren vroeger veel varkenshouderijen, inmiddels zijn deze bedrijven opgeheven,

dit is ” ’t Lèste Vèrke” )

Hier bevindt zich een prachtig natuurgebied : de Vilt waar we door middel van fietsknooppunten doorheen rijden.

Bij Gennep steken we de Maas weer over via een lange brug en zien in het centrum van de stad een oude locomotief staan (gerestaureerd Pruisisch model uit 1924), het enige wat over is van het “Duits Lijntje”: grensstation Gennep dat tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoest is en daarna nooit meer opgebouwd is.

Voorlopig was dit onze laatste fietstrip, inmiddels hebben we ruim acht en een half honderd kilometer fietsend afgelegd de afgelopen weken, maar voor morgen is er veel regen voorspeld (we zullen dan wel veel spelletjes doen onder de luifel !) en overmorgen gaan we naar huis. Dennis heeft nog bijna twee weken vakantie maar de weersvooruitzichten zijn niet zo gunstig: de komende week gaat het elke dag regenen……… het kan echter zo maar zijn dat we binnenkort toch weer op pad gaan !!

Verslag 24

We zijn een week thuis geweest waarin het regelmatig heeft geregend en zelfs de krachtigste zomerstorm in Nederland ooit gemeten voorkwam. De schade door de vele omgewaaide bomen wordt geschat op tientallen miljoenen euro’s ! We hadden deze dagen mooi de tijd voor allerlei afspraken en ook is de camper helemaal in de was gezet.

Maar nadat de mannen gisteravond met het koor een heel leuk optreden hebben gehad in verzorgingstehuis het Vrijthof in Tiel zijn we vanmorgen weer met onze auto’s vertrokken richting de Achterhoek, waar we net na de middag aankomen bij camping de Vlierhof in Eibergen. We hebben er een mooi plekje aan het water alleen slaapt Dennis dit keer in een tentje omdat auto’s niet toegestaan zijn op de kampplaats.

Voor de komende dagen is er erg warm weer voorspeld dus gaan we ’s middags gelijk op pad om nog iets te bekijken, namelijk het Achterhoekse Openluchtmuseum Erve Kots, waar we via een audiotour uitleg krijgen hoe de Saksische boer vroeger leefde en werkte.

We zien een “Los Hoes”: een huis zonder kamers waarin mensen en dieren samen leven in één grote open ruimte, Boerderij Kots, een bakhuis, een oliemolen, een zagerij en nog veel meer.

Het is allemaal heel leerzaam en erg mooi opgezet !

We wandelen er enkele uren rond en strijken dan neer op een terrasje behorende bij Erve Kots waar we een heerlijke pannenkoek eten, natuurlijk met een biertje erbij.

Wanneer we tegen de avond terug zijn op de camping is het er nog goed warm en gaat Dennis meteen het water in.

En weer kunnen we de hele avond buiten zitten, iets wat deze vakantie heel vaak mogelijk is !

Verslag 25

Het was gisteren (zaterdag 8 juli) met drieëndertig graden de, tot nu toe, heetste dag van het jaar en we zijn dan ook de camping niet afgeweest. Met zo’n prachtig meertje voor de deur kun je geen betere plek hebben om te verblijven !

We zijn heel wat keren het water ingedoken voor verkoeling en hebben verder weinig ondernomen.

Vanmorgen hebben we onze fietsen weer gepakt om wat van de omgeving te bekijken: vlakbij Eibergen bevindt zich de Mallumse Molen, een al vanaf 1424 bestaande watermolen die er, na restauratie, nog steeds prachtig bijstaat. Samen met het tegenover liggende Muldershuis en een schuur staan deze drie gebouwen op de lijst van rijksmonumenten.

We vervolgen onze weg richting de plaats Neede waar we een “rondje Neede” rijden en zo langs allerlei leuke plekjes komen.

We willen echter niet te lang onderweg zijn want er wordt hevig onweer voorspeld met code oranje !

Eenmaal terug op de camping plonzen we eerst het water in want het is flink benauwd en weer ruim boven de dertig graden !

Pas tegen zessen komt de langverwachte regen al valt het heel erg mee en zitten we binnen een half uur alweer buiten. Het is in ieder geval wél lekker opgefrist al wordt het morgen gewoon weer vijfentwintig graden !

Verslag 26

Het weer  is helemaal opgeklaard: het benauwde is weg, een prima temperatuur om de fiets te pakken. We rijden een stuk van de “Flamingoroute” die gedeeltelijk door Duitsland gaat en beginnen hiermee in de plaats Eibergen dat onderdeel is van de gemeente Berkelland.

De rivier de Berkel stroomt in het oosten het land binnen en mondt in Zutphen in de IJssel uit en net als gisteren zien we deze rivier vandaag diverse keren meanderend door het fraaie landschap gaan.

We passeren vele rogge- en maïsvelden, waarvan de laatste al bijna op manshoogte zijn.

In Rekken komen we langs de Piepermolen uit 1796, genoemd naar de laatste molenaar die hier beroepsmatig werkte, in 1970 is deze grondig gerestaureerd en weer maalvaardig gemaakt.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 7-4.jpg

En dan ineens staan we bij het natuurreservaat Zwillbrocker Venn en zien we in de verte de meest noordelijke flamingo kolonie van Europa in het water staan. Nu baal ik dat ik mijn fototoestel op de camping heb laten liggen, met de telefoon kan je prima foto’s maken, maar niet goed inzoomen !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 8-3.jpg

De route blijft afwisselend en nadat we een tijdje over smalle bospaadjes hebben gereden moeten we noodgedwongen stoppen vanwege een omgevallen boom, waarschijnlijk veroorzaakt door de storm van gisteren.

Nadat we onze fietsen er één voor één overheen getild hebben komen we even later uit bij het Haaksbergerveen, een prachtig natuurgebied met hoogveen en diverse vennetjes, ook staat de heide al een beetje in bloei.

We komen nog een keer langs de Mallumse Molen en wanneer we tegen vieren terug zijn op de camping hebben we vijfenzestig kilometer afgelegd en alle drie een “zere kont”!

Voorlopig was dit ook de laatste fietstocht want morgen gaan we weer naar huis: voor Dennis zit de vakantie er dan op, al hebben we nog wel enkele leuke trips in het vooruitzicht ! We hebben weer genoten van de gemoedelijke Achterhoek waar iedereen je gedag zegt en alles nét iets langzamer lijkt te gaan !

Verslag 27

Omdat we nu toch in de buurt van Winterswijk verblijven zijn we vanmorgen, nadat we de camping verlaten hebben, eerst naar Obelink Vrijetijdsmarkt gereden waar ze alles op het gebied van kampeer- en outdoorartikelen hebben. Ons gasstel begint raar te doen en ook hebben we nog wat andere kleine dingen nodig. Ze claimen de grootste van Europa te zijn en de zaak is inderdaad enorm groot en erg uitgebreid, het is er dan ook gigantisch druk. Voor je het weet kom je met veel meer thuis dan de bedoeling is, Dennis koopt er bijvoorbeeld nieuwe sandalen en wij een tafeltje bij het nieuwe gasstel !

Nadien rijden we naar Ruurlo waar in de bosrijke omgeving van de Achterhoek het rijksmonument kasteel Ruurlo (1326) ligt, omringd door een mooie Engelse landschapstuin.

Tegenwoordig is er een museum in gevestigd met werken van grootmeester Carel Willink (1900-1983), de opstelling van zijn schilderijen toont de ontwikkeling van een zoekende  kunstenaar die zich later weet te ontplooien als de nooit geëvenaarde schilder, die ontzettend gedetailleerd werk levert.

(Wat een perfectie !)

Ook zijn er prachtige creaties te zien van modeontwerpster Fong Leng, speciaal gemaakt voor Mathilde Willink, zijn derde en veel jongere vrouw.

Nadat we nog een rondje om het prachtige kasteel gelopen hebben gaan we huiswaarts waar we tegen vijven aankomen. Het is nog steeds prima weer, zo rond de dertig graden. Wat hebben we geboft al die weken, ik denk dat we slechts één dag regen hebben gehad en dat in Nederland ! We zijn de komende dagen thuis, maar in het weekend staan we weer vier dagen op vakantiepark de Krakeling in Zeist, waar we een ware familiereünie hebben, ik zie zelfs mijn oudste zus weer na drie en een half jaar….. wordt vervolgd.   

Verslag 28

Het is weekend (zaterdag 15 juli), Dennis heeft alweer volop gewerkt maar voor de laatste keer gaan we samen met onze campers op pad naar vakantiepark de Krakeling, waar morgen een ware familiereünie plaats vindt. Tegen half twaalf komen we aan en nadat we alles opgebouwd hebben en “een bakkie leut” gedaan hebben met m’n zus, zwager en zijn moeder, die hier samen al bijna twee weken verblijven, pakken we onze fietsen om naar Soesterberg te rijden waar het Nationaal Militair Museum staat.

Hier komen verleden, heden en toekomst van de Nederlandse krijgsmacht tot leven door middel van verhalen, activiteiten en actuele exposities.

Ook zijn er volop tanks, vliegtuigen en ander materiaal te zien en mogen we zelfs meerijden in een militaire wagen.

De F-16 wordt uitgebreid belicht, het vormt dan ook het belangrijkste deel van de slagkracht van de Koninklijke Luchtmacht.

Tegen vijven verlaten we het museum want er komt een heel donkere lucht opzetten en we willen wel voor de regen losbarst op de camping zijn. Achteraf valt het allemaal erg mee en blijft het bij een regenbui en enkele windstoten, wel is het een stuk afgekoeld.

De afgelopen week zijn we, samen met mijn zus Margriet, twee keer bij onze ouders geweest: ze gaan beiden hard achteruit en herkennen ons niet meer.

Mijn oudste zus Clary, die ik morgen na drie en een half jaar weer zie, heeft ze vandaag bezocht en schrok hoe erg ze achteruit gegaan zijn sinds de laatste keer dat zij ze zag, vorig jaar september. Ze worden gelukkig de hele dag goed in de gaten gehouden door het verzorgend personeel en we krijgen regelmatig berichten over hun toestand, maar het blijft allemaal erg zorgelijk. Doordat we niet naar Engeland en Ierland zijn gegaan hebben we ze in ieder geval de afgelopen maanden heel wat keren kunnen bezoeken !

Verslag 29

We hebben gisteren een heel gezellige dag gehad met de hele familie, al misten we natuurlijk onze ouders en hebben we veel over hen gesproken.

Ook leek het net of ik mijn oudste zus en zwager pas geleden nog gezien had, het was meteen weer zo vertrouwd, wat ook komt door al het whats-appen wat we samen doen.

We hebben echt geboft met het weer, behalve een paar spatjes is het de hele dag droog geweest en rond de tweeëntwintig graden.

Vanmorgen zijn we met z’n drieën weer fietsend op pad gegaan en hebben ruim zeventig kilometer afgelegd. De route was heel afwisselend net als het weer: af en toe scheen de zon maar we zijn helaas ook verschillende keren nat geregend, al reden we vaak onder de  bomen die toch een heleboel water opvangen. We zijn eerst naar de piramide van Austerlitz gereden die zich op slechts enkele kilometers van de camping bevindt. Het monument bestaat uit een met gras beklede piramidevormige zandheuvel van 40 bij 40 meter met een stenen obelisk erop, de totale hoogte is 33 meter. Hij is in 1804 gebouwd door soldaten van Napoleon op een van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug.

Even later rijden we over de oude landingsbaan van vliegbasis Soesterberg en komen we weer langs het Militair Museum dat we zaterdag bezocht hebben.

Ook fietsen we door de Soesterduinen waar nog enkele oude bunkers liggen.

Ik wilde graag Paleis Soestdijk bekijken, dat op de route ligt, maar helaas staat deze helemaal in de steigers en is er nu niets van te zien.

Wel staan er veel mooie, oude huizen rond de Utrechtse Heuvelrug en passeren we Kasteel Groeneveld.

Ook Zeist heeft een kasteel,  het zeventiende-eeuwse Slot Zeist met het Broeder- en Zusterplein, deze doet tegenwoordig dienst als trouwlocatie en er worden  muziek- en theatervoorstellingen georganiseerd.

Pas tegen half zes zijn we terug op de camping met fietsen die onder de modder zitten van alle natte bospaadjes waar we over gereden hebben, maar met een spuitende waterslang krijgen we ze weer mooi schoon.

We doen vanavond heel makkelijk met het eten: er staat (iedere maandagavond) een pannenkoekenkraam op de kampplaats en met z’n zessen eten we daar ieder enkele heerlijke pannenkoeken met appel, kaas en spek !

Morgen maken we er een luie dag van en keren tegen de avond terug naar huis, dan zit de vakantie van Dennis er toch écht op !!

Inmiddels is mijn moeder 25 juli overleden en op 1 augustus, na een mooie, persoonlijke uitvaartplechtigheid, gecremeerd.

Australië 2023 met Cas en Anja

11000 kilometer gereden in 10 weken tijd lees hieronder ons verslag met 2000 foto’s

Verslag 1

Alhoewel we pas twee maanden geleden terug zijn gekomen uit Australië van een schitterende trip door de binnenlanden en langs de westkust, reizen we nu weer af naar Down Under om, samen met Cas en Anja, de zuidkust van dit fascinerende land te gaan onderzoeken. In tien weken tijd reizen we van Perth naar Adelaide, onderweg van alles bekijkend.

Gistermorgen (maandag 16 januari) zijn we vanuit Düsseldorf vertrokken en zijn via Dubai met de Emirates naar Perth gevlogen, waar we tegen vijven ’s middags (17 januari) aankomen. (Het is hier zeven uur later dan in Holland !)

Nadat we even enkele boodschappen hebben gehaald rijden we naar Banksia Tourist Park, waar we vorige keer de laatste dagen van de reis gestaan hebben en toen al gereserveerd hadden voor vandaag.

Ruim na negenen zijn onze koffers allemaal uitgepakt en hebben de meeste spullen een plek gekregen, voor vandaag is het genoeg geweest !

We nemen nog een biertje en duiken dan ons bed in, morgen ruimen we de laatste dingen wel op !

Verslag 2

De eerste nacht in Australië verloopt meteen stormachtig, we liggen regelmatig te schudden in ons bed. Deze onbestendige wind noemt men hier: Fremantle Doktor, ik heb geen idee waarom. Toen wij in 2015 onze huidige camper in Perth kochten hadden wij de luifel uitgezet zonder lijnen eraan, ’s nachts is deze helemaal over de camper gewaaid en waren de stokken gebroken (Wim heeft het gelukkig kunnen repa-reren !). Sindsdien gebruiken we altijd scheerlijnen, de daktent waar Cas en Anja in slapen was ook helemaal verankerd, wat ook zeker nodig was. Toch hebben we alle vier haast niet geslapen vanwege de harde windstoten en het klapperen van het tentdoek. Om half zes stonden we alweer naast ons bed en later hebben we buiten ontbeten, al vlogen de mokken en borden af en toe van de tafel !

Nadat we voor vier dagen levensmiddelen hebben gekocht én een topper voor in de daktent, zodat Cas en Anja iets zachter liggen, rijden we zo’n zeventig kilometer noordelijk naar Yanchep N.P., waar Anja eindelijk koala’s ziet, ook al zitten ze wel hoog in de boom. (De vorige trip heeft ze er geen één gezien, wat ze erg jammer vond !) In het park leven veel soorten vogels en de kangoeroes hippen er vrolijk rond.

We verblijven hier vannacht en tegen vijven gebruiken we de barbecue van de kampplaats om zo uit de wind, met uitzicht op een groep kangoeroes, te kunnen eten.

Anja en Cas gaan nog een keer naar de koala’s in de hoop dat er één wakker is (deze dieren slapen zo’n twintig uur per dag !) en ze hebben geluk, enkele zijn zelfs van de eucalyptusbladeren aan het eten.

Vanavond liggen we vroeg op bed, even slaap inhalen van de afgelopen dagen ! (als de wind het toelaat !)

Verslag 3

Het was vannacht bijna windstil en we hebben dan ook allemaal uitgebreid de slaap ingehaald van de afgelopen dagen.  Tijdens het ontbijt hippen de kangoeroes nog vrolijk rond, maar zodra het warmer wordt verdwijnen ze naar schaduwrijkere gebieden. Wij trekken ook weer verder en gaan eerst naar de kustplaats Lancelin met z’n prima surfgolven en natuurlijk de witte duinen waar je het stuifzand op ziet waaien.

Ook wij  klimmen een duin op om er later weer af te rennen, je wordt weer helemaal kind !

Vervolgens  rijden we naar Namburg N.P., bekend van de Pinnacles: bizarre kalkstenen zuilen.

Je kunt hier een zes kilometer lange rit door het park maken en Anja en Cas rijden voorop, wij hebben het al vijf keer eerder gezien. Cas zit achter het stuur zodat Anja kan filmen en foto’s maken en niet elke keer hoeft uit te stappen, het is vandaag bijna veertig graden, dus de airco staat nu wel aan. Helaas gaat er iets mis bij een parkeerplek: Cas rijdt per ongeluk achteruit en komt (gelukkig vrij zachtjes) tegen onze camper aan, met als gevolg een aardige deuk ! Nu  heeft de Nissan aan twee kanten een “kusje” gehad, tijdens de vorige trip ging Wim met achteruit rijden tegen de voorkant aan !

Nadien gaan we naar het vlakbij gelegen Cervantes waar we heerlijk afkoelen in zee. (In Nederland is het nu rond het vriespunt en ligt er sneeuw !)

Dan wordt het tijd om een overnachtingsplek te zoeken, we rijden weer een stukje landinwaarts en komen uit bij Namburg Station Stay, een alternatieve kampplaats, die tevens boerderij is met landbouw en veeteelt.

We zien er schapen, koeien, emoes, paarden en een alpaca.

Weer staat er een stevige wind, die we nu goed kunnen gebruiken, want om zeven uur ’s avonds is het nog ruim dertig graden !

Verslag 4

We hebben vandaag weer iets heel anders gedaan: na honderd vijf en zeventig kilometer rijden komen we aan bij de benedictijner missiepost New Norcia, waar we ruim op tijd zijn voor de twee uur durende rondtoer die start om elf uur.  

De post werd in 1846 gesticht door de Spaanse monnik dom Rosendo Salvado en zijn missie was de Aboriginals te bekeren, hun Europese landbouw te leren en te redden van vervolging. De zachte aanpak van het klooster werkte goed bij de locale Yued bevolking en leverde in de 19e eeuw een harmonieus landbouwdorp op. De graanmolen die in 1879 openging draait nog steeds, het is de oudste werkende molen in West Australië.

De unieke mix van Byzantijnse, gotische en klassiek Spaanse bouwkunst is een exotisch contrast met de tarwevelden en het Australische struikgewas rondom New Norcia.

Veel kinderen, zowel Aboriginals als Australische, zijn hier groot gebracht met lezen, schrijven, rekenen en religie, en daarnaast mochten ze een vak leren. Rond de eeuwwisseling verschoof de nadruk naar het onderwijs van Europese kinderen waar de ouders voor moesten betalen.

Er wonen nog steeds zes monniken in het klooster en deze is daarom niet toegankelijk voor publiek. Wel zien we de Abbey Church, de graanmolen, twee colleges en het prachtige museum.

Rond half drie verlaten we de prachtige plek weer en rijden nog ruim honderd dertig kilometer richting Kalgoorlie. De temperatuur ligt weer rond de veertig graden dus in de auto is het goed toeven met de airco aan. Tegen vieren stoppen we bij het plaatsje Meckering, waar in 1968 een aardbeving heeft plaatsgevonden met een kracht van 6.9.

We mogen hier gratis staan aan de rand van het tegenwoordig welvarende, slaperige dorpje !

Verslag 5

Gisteravond hebben we voor het eerst deze reis het leuke spel Mexican Train gespeeld, toen we tegen middernacht klaar waren was het nog steeds negenentwintig graden !

Vanmorgen hebben we bijna drie honderd kilometer afgelegd en tegen enen komen we aan bij Karalee Rocks, in vroeger tijden (rond 1890) een plek waar water opgevangen werd in een reservoir bestemd voor stoomtreinen richting de goudvelden.

Je kunt nog altijd zien hoe regenwater via granieten rotsen en stenen muurtjes uitkwam bij een metalen aquaduct en zo terecht komt in een natuurlijk meer waar zo’n vijftig miljoen liter water opgeslagen kon worden, heel interessant. Helaas gaat het bij Anja mis wanneer ze een vrij steile wand op wil lopen: ze glijdt uit en heeft meteen bebloede knieën, toch gaat ze daarna mee om de omgeving te bekijken.

We besluiten om niet verder te reizen maar hier te overnachten, waardoor we een heel relaxte middag hebben.

Wim en ik doen een spelletje Carcassonne en later houden we uitgebreid happy hour.

Pas tegen half acht zitten we aan de avondmaaltijd, helemaal tevreden met hoe onze reis tot nu toe verloopt !

Verslag 6

Na honderd vijftig kilometer rijden komen we in de loop van de morgen aan in Kalgoorlie-Boulder, waar in 1893 voor het eerst goud gevonden werd door de Ier Paddy Hannan, waarna het gebied al gauw overspoeld werd door goudzoekers.

En in tegenstelling tot andere gebieden waar goudvelden snel uitgeput raakten, bevindt zich hier tegenwoordig de op één na grootste open mijn van de wereld (alleen in China is een nog grotere !) waar jaarlijks 600.000 tot 800.000 ounces goud geproduceerd wordt. We gaan eerst naar het informatiecentrum waar we, naast de bezienswaardigheden die ik zelf al had gevonden, enkele leuke tips krijgen.

Nadat we het oude centrum te voet hebben bekeken, rijden we naar de “super pit” goudmijn die 3,8 kilometer lang is en 1.35 km. breed en zo’n 500 meter diep.

Het geheel is dan ook erg indrukwekkend: je ziet gigantische vrachtwagens die meer op dinky toys lijken maar wel ruim 200 ton erts per keer vervoeren.

Nadat we de “canyon” uitgebreid bekeken hebben gaan we verder naar “Bush Two-up” gelegen aan de rand van de stad. Hier zien we, in een soort golfplaatamfitheater een uitbundig gokspel waarbij gewed wordt over twee opgegooide munten. Dit gaat gepaard met grof geld en we kijken onze ogen uit hoe honderden dollars steeds wisselen van eigenaar.

Vervolgens rijden we naar Hammond Park, de tweede tip van het infocentrum, waar we een verlate lunch gebruiken en daarnaast ook emoes, kangoeroes, parkieten en pauwen zien.

Nadat we bij Mount Charlotte Lookout het reservoir van negen miljoen liter water gezien hebben en tevens de pijpleidingen die vijf honderd zestig kilometer hebben afgelegd van Mundaring Weir bij Perth tot Kalgoorlie, wordt het tijd om naar onze overnachtingsplaats: Lake Douglas te rijden, waar we rond half vijf aankomen.

Weer staan we voor noppes op een prachtige plek in de bush met slechts op ruime afstand enkele andere kampeerders.

Tot bedtijd zitten we buiten in onze korte broek en hemdje met boven ons een prachtige, heldere sterrenhemel !

Verslag 7

Vandaag is Dennis zevenendertig jaar geworden, we hebben dit vorige week al gevierd, maar hebben hem vanmorgen om zeven uur (in Nederland twaalf uur ’s nachts) gebeld om te feliciteren.

We hebben de hele dag doorgebracht in Kalgoorlie: eerst zijn we nog een keer naar de Super Pit gegaan waar meer activiteit is dan gisteren.

Vervolgens hebben we de Boulder Town Hall bekeken, dat in 2008 zijn honderdjarig bestaan vierde en waar tegenwoordig een klein oorlogsmuseum in zit.

Je kunt er echter ook een oude theaterzaal en een vergaderruimte bewonderen die de tand des tijds goed doorstaan hebben, tevens staan er in dezelfde straat (Burt street) meerdere gebouwen uit de 19e eeuw.

Natuurlijk gaan we ook naar het Museum of the Goldfields waar we terug gaan in de tijd van de “goldrush” en vanuit de toren een mooi uitzicht hebben over de stad.

Na de lunch rijden we naar Hannans North Tourist Mine waar we de gigantische grote trucks zien die de brokken erts uit de Super Pit halen.

Ook hier zijn weer allerlei oude gebouwen te bekijken en zelfs het spel two-up wordt uitgelegd.

Anja en ik houden om de beurt een stukje puur goud in onze hand dat een waarde heeft van 2766,00 dollar !!

Er is ook een mooie Chinese tuin bij waar we kort rondlopen maar het is vandaag weer bijna veertig graden dus we zoeken zoveel mogelijk schaduw op.

(Zelfs de haren worden nog natgemaakt voor verkoeling !).

Nadat we onze voorraden levensmiddelen, water en brandstof weer aangevuld hebben, rijden we naar de plek waar we afgelopen nacht ook stonden.

Helaas is er nu haast geen wind en blijft het lang warm, we hebben vannacht geen dekbed nodig !

Verslag 8

Vanaf onze kampplaats zijn we vanmorgen eerst naar Coolgardie gereden, de “Mother of the Goldfields”, waar in 1892 goud werd gevonden en daarna zorgde voor de grootste volksverhuizing naar West- Australië. Tijdens het hoogtepunt van de goudkoorts in 1897 woonden er vijfentwintig duizend mensen en waren er vijf honderd mijncompagnies in Coolgardie. Tegenwoordig is het meer een spookstad met verschillende, in zeer slechte staat verkerende, oude gebouwen.

We bekijken er een oude mijn (Lindsay Pit) waar nu geen activiteit meer is,

wandelen door het “Ben Prior” openluchtmuseum, wat weinig voorstelt en bekijken het oude treinstation dat niet meer in gebruik is.

Bij het informatiecentrum is wél een mooi museum waar we geruime tijd doorbrengen.

Daarna verlaten we de voormalige goudstad en rijden naar het ruim vijftig kilometer zuidelijk geleden Burra Rock, waar in het verleden water opgeslagen werd voor de goudvelden.

Nadat we hier opgeklommen en rondgewandeld hebben rijden we verder naar Cave Hill, één van de grootste en hoogste granieten plaatsen in de omgeving met prachtige open grotten. Ook hier maken we weer een wandeling terwijl de temperatuur oploopt naar de veertig graden !

Wanneer we na een uur terug komen bij de auto’s zijn we dan ook oververhit. Het is inmiddels rond drieën en we kunnen óf hier de rest van de dag blijven zitten en overnachten óf verder rijden met de airco aan !!  We besluiten nog zo’n negentig kilometer verder te rijden in de veronderstelling daar na ruim een uur aan te komen. Het blijkt echter dat we eerst een “track” van veertig kilometer af moeten leggen waar we ruim twee  uur over doen.

De weg is regelmatig gigantisch slecht met diepe gleuven waar we niet doorheen kunnen en zodoende om moeten rijden, ook weten Cas en Anja nu wat een “wasbord” is !! 

Vanaf het moment dat we Coolgardie verlaten hebben zijn we geen mens meer tegen gekomen, iets wat in Holland onvoorstelbaar is.

Pas tegen half zeven arriveren we op onze  overnachtingsplaats bij Lake Johnston gelegen aan een drooggevallen zoutmeer.

Het waait hier flink en meteen denken we terug aan slechts een week geleden toen we aankwamen in Australië en begonnen met een stormachtige wind !  Wat hebben we sindsdien al veel gezien en beleefd, we genieten alle vier volop !! 

Verslag 9

Omdat we gisteren nog enkele uren doorgereden hebben, zijn we vandaag  veel vroeger dan gepland bij onze eindbestemming: Wave Rock. Onderweg zijn we nog gestopt bij een onverwacht, prachtige plek: Breakaways, gelijknamig aan een plek vlakbij Coober Pedy, waar we onze vorige trip nog geweest zijn.

En er zijn gelijkenissen, ook hier zie je rotsen in prachtige verschillende tinten van bijna wit tot okerkleurig.

Na de lunch, waar we net als de afgelopen dagen weer veel last hebben van vliegen, rijden we naar de meest opmerkelijke rotsformatie van de streek.

Uit een blootliggende aardlaag die duizenden jaren lang is geërodeerd, is een grote granieten golf van vijftien meter hoog ontstaan met rode en grijze strepen veroorzaakt door de regen. 

Nadat we Wave Rock van alle kanten bekeken hebben en ook nog enkele andere rotsformaties, rijden we nog zo’n veertig kilometer naar onze volgende overnachtingsplaats McCann Rock waar we tegen half vijf aankomen.

Op deze gratis plek is een toilet, mogen we de barbecue gebruiken en kunnen we zelfs de afwas doen in een overdekte ruimte.

Wat zijn er toch veel leuke, mooie plekken in Australië waar je zo mag kamperen !

Verslag 10

Na twee honderd kilometer rijden richting de westkust komen we rond de middag aan bij het stadje York, al gesticht in 1831. Tijdens de goudkoorts was dit de laatste plaats waar men gereedschappen en andere spullen kon kopen voor men naar Coolgardie ging.

Er staan nog diverse oude, goed onderhouden gebouwen en in één ervan huist het York Motor Museum met een van de grootste collecties oude auto’s en andere vervoersmiddelen van Australië.

We brengen geruime tijd door in dit werkelijk prachtige museum en rijden daarna slechts een klein stukje verder naar de Suspension Bridge in Avon Park waar we lunchen en natuurlijk de hangbrug, die oorspronkelijk stamt uit 1888, oplopen.

Daarna is het nog ruim honderd en twintig kilometer rijden voor we aankomen bij Coogee Discovery Parks, een camping pal aan zee vlakbij Fremantle. We hebben echt geluk dat er nog een plekje vrij is want het is vandaag (26 januari) Australia Day, een Nationale feestdag waarop de meeste mensen vrij hebben en er gelijk een lang weekend van maken.

We gaan pootje baden in het zeewater dat een prima temperatuur heeft en wandelen heerlijk langs het strand waar een verkoelende wind waait.

Tegen half acht willen we de zon in de zee zien zakken, maar helaas zit er net een wolk voor, morgen hebben we weer een kans, want we blijven hier drie nachten staan !

Verslag 11

Vandaag hebben we de tijd en de middelen om schoon te maken: de mannen geven de auto’s een beurt en Anja en ik ontfermen ons over de vuile was.

Rond de middag is alles weer schoon en nadat we een boterham gegeten hebben vertrekken we met de Nissan richting Fremantle om daar wat bezienswaardigheden te bekijken. We starten bij Round House (1830), het oudste gebouw van de stad wat vroeger dienst deed als gevangenis.

Precies om één uur wordt er een kanon afgevuurd wat een oorverdovende knal geeft, m’n oren tuten ervan ! 

Onder de gevangenis loopt een tunnel, in 1837 gegraven voor walvisvaarders, die zo hun vangst van de kade naar High Street brachten.

We lopen door naar het Maritime Museum waar we heel wat soorten boten bekijken, zelfs een grote onderzeeër.

Het interessants vinden we echter de Fremantle Markets waar echt van alles te koop is.

Tegen vijven zijn we terug op de camping, Cas neemt nog een duik in zee die best wel wild is en daarna is het tijd voor happy hour.

’s Avonds zien we een bandicoot, een op een rat lijkend dier, met een spitse snuit, die vooral in het donker actief is. Hij loopt onder de tafel door en zit bij onze voeten, maar toch valt het niet mee dit dier op de foto te krijgen !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 1-35-1024x562.jpg

Verslag 12

(Een bandicoot op de blauwe mat voor onze camper !)

Wim en ik zijn deze reis voor de zestiende keer in Australië en zeker vijf keer zijn we in de buurt van Perth geweest, maar nog nooit hebben we Rottnest Island bekeken, tot nu toe !

Vanmorgen zijn we vanaf de camping met een busje naar de haven van Fremantle gereden, waar in 1829 de eerste immigranten aankwamen vanuit Engeland, om tegen half tien met de boot van  Rottnest Express af te varen naar het eiland, waar we een half uur later arriveren.

We konden van te voren geen fietsen boeken, want alles was al verhuurd, maar op het eiland lukt het ons gelukkig wél, zodat we Rottnest Island fietsend kunnen verkennen.

Het blijkt een prachtig eiland te zijn al is het slechts elf kilometer lang en maximaal vier en een halve kilometer breed, het is heel afwisselend.

Het bekendst van het eiland zijn natuurlijk de quokka’s, een buideldier zo groot als een haas waar er zo’n tien duizend van rondhuppelen, we zijn nog maar net onderweg wanneer we de eerste al zien.

Ook zijn er veel schitterende baaien met turkoois water en witte stranden waar je kunt zwemmen of snorkelen, maar we zien ook verschillende inlandse zoutmeren en vuurtorens.

(Oeps, de ketting ligt eraf !)

Later, tijdens de fietstocht zien we meerdere quokka’s die totaal niet bang zijn voor ons.

Nadat we onze dorst gelest hebben op een terrasje bij Fays Bay rijden we het laatste stuk terug naar de Thomson Bay waar we de fietsen weer inleveren en even later aan boord gaan voor de terugtocht, die met windkracht zes vrij stormachtig verloopt.

(Anja merkt hier echter niets van !)

Tegen vijven zijn we terug aan vaste wal en een half uurtje later zitten we weer op de camping, nagenietend van een schitterende dag.

Zelfs de zon laat zich op z’n best zien wanneer deze tegen half acht ondergaat !!

Verslag 13

Vanmorgen hebben we de camping in Fremantle weer verlaten en nadat we kort gestopt zijn bij de Henderson Cliffs rijden we door naar Rockingham om de gasfles te laten vullen, brandstof te tanken en weer voor vijf dagen levensmiddelen in te slaan.

Daarna rijden we een stukje het binnenland in naar Serpentine Falls N.P. waar we eerst naar een picknickplaats gaan. Hier zien we enkele kangoeroes die bij de mensen staan om gevoerd te worden, iets wat verboden is en met diverse borden duidelijk aangegeven wordt: het is ongezond voor ze en ze kunnen agressief worden wanneer ze geen eten meer krijgen.

Ook zijn ze tam genoeg om geaaid te worden, wat Anja natuurlijk wil doen.

Na de lunch lopen we naar de waterval met z’n grote poel erbij waar we heerlijk afkoelen, het is namelijk weer rond de vijfendertig graden !

Nadien rijden we, helemaal opgefrist, verder naar Lake Clifton waar trombolites te zien zijn: ze lijken op rotsen maar zijn oude vormen van leven (zo’n twee duizend jaar oud) die energie produceren uit zonlicht.

Zolang ze onder zoet water staan overleven ze, iets wat met de opwarming van de aarde steeds moeilijker wordt.

Na nog een half uurtje rijden komen we rond half zes aan bij kampplaats Martins Tank in het Yalgorup N.P., waar we een prachtige plek vinden midden in het bos.

(Helaas had ik een kastje niet goed afgesloten !)

Af en toe horen we een kookaburra en ook schijnen hier possums te zitten, hopelijk krijgen we deze dieren vanavond te zien !

Verslag 14

We hebben gisteravond nog lange tijd met de zaklamp buiten gezeten om possums te spotten en hebben nog heel wat foto’s gemaakt !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 5-37-1024x768.jpg

Vanmorgen zaten we heerlijk in de schaduw te ontbijten toen er op nog geen twee meter afstand een grote “brown snake” langs kwam glijden.

Nadat we hem eerst vereeuwigd hebben pakken we voorzichtig onze tafel en stoelen op om een eindje verderop verder te eten.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 12-36-1024x768.jpg

Opeens schiet de slang vooruit om een lizzard te pakken, één schiet gauw een boom in, maar een iets kleinere is niet snel genoeg en wordt gepakt en verdoofd door de giftige slang. (Het is net of we naar een aflevering van National Geographic zitten te kijken, maar nu is het echt !)

De slang blijft actief en neemt nog een keer een spurt, we zijn blij dat we verhuisd zijn, maar van een afstand is het prachtig om te zien.

We verlaten onze mooie plek in het Yalgorup Nationale Park weer en rijden eerst naar “the Cut – Dolphin lookout” bij Bunbury, waar we verschillende dolfijnen spotten, sommigen zwemmen met een plezierbootje mee, want ze willen altijd “spelen”.

Daarna gaan we naar het Dolphin Discovery Centre bij de Koombana Bay in Bunbury, een vrij nieuw, goed informatief centrum waar we allerlei prachtige vissen, schildpadden en zeesterren kunnen zien. In de baai leven zo’n honderd “bottlenose” dolfijnen die regelmatig langs komen en waarmee je (tegen betaling) kunt zwemmen.

’s Middags vervolgen we onze weg langs de kust richting Busselton, bekend van zijn 1,8 kilometer lange houten pier (jetty), waarvan de bouw al begonnen is in 1865. Je kunt met een treintje naar het eind van de jetty waar een onderwater observatiepunt is.

Wij nemen alleen een duik in het heerlijke zeewater vlakbij de pier,

waarna we het laatste stukje afleggen naar onze volgende overnachtingsplaats: Adventist campground waar we vlakbij zee komen te staan. Het is een prima kampplek met slechts één vreemde regel: je mag hier geen alcohol gebruiken. Aangezien we allemaal wel van een wijntje houden, drinken we deze vandaag uit een limonadeglas met een stubbieholder  eromheen (een soort hoesje wat veel gebruikt wordt in Australië om je drankje koel te houden)  !

Verslag 15

We hebben het grootste deel van de dag doorgebracht op het schiereiland ten noorden van Dunsborough waar ook het Nationale Park Cape Naturaliste zich bevindt.

We zien de oude vuurtoren gebouwd in 1903 en diverse mooie baaien, onder andere het Aquarium.

Heel speciaal zijn de Canal Rocks waar het zeewater  tussen smalle rotsen door bruisend tevoorschijn komt, wat je vanaf een houten brug prima kunt bekijken.

Vlakbij is een leuk strandje waar we onze stoelen en parasols neerzetten, we gebruiken er onze lunch en nemen een duik in het vrij frisse water !

Vervolgens gaan we naar Wyadup Rocks Natural Spa en ook hier zie je weer de kracht van het water, wat een leuk effect geeft.

De golven hier in de omgeving zijn zeer geschikt om te surfen en nadat we dit bij Moses Rocks bekeken hebben rijden we naar Grace Town caravanpark waar we rond vieren aankomen.

Het waait vandaag behoorlijk hard dus we zetten schotten aan de luifel om uit de wind te kunnen zitten en fatsoenlijk te kunnen eten zonder dat er zand in waait !

Vandaag is het twee weken geleden dat we voet zetten op Australische bodem, wat hebben we in die tijd al veel gezien en gedaan !!

Verslag 16

Het was gisteravond weer dikke pret tijdens Mexican Train !

We bevinden ons momenteel in de regio van Margaret River gelegen in het zuidwestelijke puntje van Australië. Tegenwoordig is het vooral bekend vanwege de vele wijnmakerijen, de druipsteengrotten en de uitstekende surfstranden. Midden in het gebied bevindt zich de plaats Margaret River en de gelijknamige rivier stroomt er ook langs. Wij zijn vanmorgen op zoek gegaan naar de Kevill Road Waterfall die zich in de rivier moet bevinden, na lang zoeken komen we uit bij rotsen waar aan één kant nog water staat.

Van de aardige dame, die ons op de foto zet, horen we dat drie maanden terug het water volop over de rotsen stroomde en dat zelfs de parkeerplaats onder water stond ! 

We gaan verder naar de Old Settlement Historic Site aan de rand van de plaats Margaret River, hier kwamen in 1920 Britse immigranten aan waar ze geconfronteerd werden met de ontberingen van de hitte, het ongedierte en het stof. Toch hebben ze er een bestaan opgebouwd, waarvan nu nog enkele gebouwen te zien zijn.

Vervolgens rijden we naar Calgardup Cave, waar we op ons gemak zelf kunnen rondkijken in de prachtige grotten.

Natuurlijk moeten we wel diverse trappen op en af, en moeten we soms bukken om verder te kunnen lopen, maar het is zeker de moeite waard .

’s Middags bezoeken we één van de vele wijngaarden: Redgate, waar we enkele wijntjes proeven !

Daarna rijden we tussen de hoge bomen door van het Leeuwin-Naturaliste National Park naar Hamelin Bay, waar we in het holiday park twee overnachtingen boeken, we maken er morgen een luie dag van !

We gaan nog even naar zee, maar er staat weer, net als de afgelopen dagen, veel wind. Hopelijk kunnen we morgen wel wat tijd aan zee doorbrengen !

Verslag 17

Het is vandaag echt een klusjesdag: de mannen hadden eindelijk tijd om de deuk, zo goed als mogelijk, uit de auto te halen en de onderkant moest nog opnieuw vastgezet worden vanwege een akkevietje tijdens de vorige trip.

Ook een kastje sloot niet goed meer en de parasol zat los en vloog van de week haast de lucht in, allemaal werkjes die vandaag opgelost zijn. Anja en ik hadden tijd voor een wasje en wat schoonmaakwerkzaamheden en rond de middag was alles gefikst. Na de lunch zijn we naar het prachtige  witte strand gelopen met z’n grillige rotsen waar we vlak langs de waterlijn stingrays spotten: grote zwarte, platte vissen die helaas moeilijk te fotograferen zijn. 

Cas neemt natuurlijk weer een duik, wij houden het bij “pootje baden”.

Eenmaal terug bij onze onderkomens doen Wim en ik een spelletje terwijl Anja en Cas relaxen met een tijdschrift (met hun ogen dicht !).

Tegen de avond houden we een uigebreide barbecue, waarna we weer naar zee lopen voor een mooie zonsondergang, waarschijnlijk de laatste, want morgen gaan we verder naar de zuidkust.

Het was een heerlijke relaxte dag, we zijn helemaal uitgerust en gaan morgen weer op avontuur, want Australië heeft heel veel te bieden !

Verslag 18

De dag begon vanmorgen meteen goed (!): tijdens het verlaten van de camping reed Anja tegen een laagstaand paaltje aan wat een flinke deuk opleverde.

Gelukkig viel het achteraf mee en kon Cas de deuk er weer uitduwen, maar drie keer is scheepsrecht, nu is het wel genoeg !!

Onze eerste stop is bij Cosy Corner in de buurt van Hamelin Bay, waar Cas en ik helemaal naar beneden lopen, wat zeker de moeite waard blijkt te zijn. 

Vervolgens bekijken we de schitterende grot: Jewel Cave, waar Anja dit keer afhaakt want we moeten twee honderd vijftig traptreden naar beneden en natuurlijk later weer omhoog.

Nadat we onze voorraden weer aangevuld hebben in de plaats Augusta en op een prachtige plek aan zee gegeten hebben,

rijden we naar de uiterste zuidwestelijke punt bij Cape Leeuwin en natuurlijk staat daar een vuurtoren om de schepen te waarschuwen dat ze dicht bij land zijn.

Bij de Hardy Inlet, in de buurt van de zee, spotten we een groep pelikanen en later zien we daar een stingray zwemmen in het ondiepe water en dit keer krijgen we hem wél goed op de foto !

Dan wordt het tijd om een kampplaats te gaan zoeken en vandaag komen we weer  terecht in de “bush” bij Sue’s Bridge Campground behorend bij het Blackwood River National Park.

Hopelijk spotten we vanavond weer wildlife, de eerste vogel staat al op de foto !

(De mannen zijn samen weer bezig een heerlijke maaltijd te bereiden !)

Verslag 19

En ja hoor, bij het vallen van de duisternis begint het te ritselen in het bos en even later komen er enkele possums tevoorschijn !

Vanmorgen werden we wakker door een indringende rooklucht, waarschijnlijk was er ergens in de buurt een bosbrandje gaande, we zijn in ieder geval vrij vroeg vertrokken van de kampplaats, je zit toch niet echt rustig meer.

(Dit is Sue’s Bridge, geheel van hout !)

We gaan richting Pemberton waar we eerst de Beedelup Falls bekijken, al valt er nu niet veel water naar beneden.  Wél is het leuk om over de wiebelende “suspension bridge” te lopen, vanwaar je op de waterval kijkt.

Vanaf dezelfde  parkeerplaats maken we een vijftig minuten durende wandeling naar de “walk trough tree”, een pittige trip waarvan we bezweet terugkomen.

Na de middag wacht ons weer een hele uitdaging: we gaan de boom in ! De Dave Evans Bicentennial Tree in het Warren N.P., die in het verleden gebruikt werd  als brandweer uitkijkpost, is tegenwoordig een attractie waar je in kunt klimmen via grote ijzeren pinnen die in de boom geslagen zijn.

Op ruim twintig meter hoogte is een platform en daarvandaan kun je hoger de boom in tot vijfenzestig meter hoogte, wij gaan niet verder dan de eerste stop !

Daarna maken we een prachtige rondrit door het Warren Nationale Park met z’n hoge karri bomen, waarbij we wél flink wat stof  doen opwaaien.

Nadat we ook nog de Cascades in het Gloucester N.P. bekeken hebben gaan we naar de Big Brook Dam, een natuurlijk meer waarin we heerlijk afkoelen.

We wilden daar vlakbij overnachten, maar het is weekend en de kampplaats (Big Brook Arboretum) is helemaal vol dus komen we terecht bij Pemberton Caravan Park, zeker geen verkeerde plek, waar we aan de rand van het bos komen te staan.

Ook hier is er de mogelijkheid om te zwemmen in een meer, maar we waren al genoeg afgekoeld bij de Big Brook Dam.

De temperatuur liep vandaag op tot zesendertig graden en ’s avonds kunnen we nog lang buiten zitten in korte broek en hemdje !

Verslag 20

Vlakbij het leuke plaatsje Pemberton, waar de meeste huizen van hout zijn, bevindt zich nog een hoge boom waarin geklommen kan worden: Gloucester Tree. In tegenstelling tot de Dave Evans Bicentennial Tree is hier maar één platform op ruim vijftig meter hoogte. Jaren terug hebben Wim en ik allebei deze top bereikt, iets wat we nu echt niet meer durven. Het was nu trouwens ook niet mogelijk want de boom is gesloten vanwege reparatiewerkzaamheden !

Wij rijden verder naar Northcliffe waar we anderhalf uur doorbrengen in het “under story sculpture park” waar allerlei kunst te zien is, al moet er soms echt naar gezocht worden. 

Het mooist zijn de tientallen boomstammen waar gezichten in verwerkt zijn, al vindt Cas de billen van een liggende dame ook wel erg interessant !

De temperatuur loopt vandaag weer snel op, maar wanneer we richting de kust gaan naar Windy Harbour wordt deze snel aangenamer. Rond de plek, behorend bij d’Éntrecasteaux N.P., is van alles te bekijken, we zien onder andere de Cathedral Rock, de Salmon Beach met z’n hoge golven, maar het mooist is toch wel “the Window”, een heel grillig gat in de rotsen.

Ook zien we twee emoes, die snel wegrennen wanneer ze onze auto horen.

We overnachten op de campground van Windy Harbour, waar we de zijkanten van de tent opzetten omdat het ’s avonds snel afkoelt.

Er lopen verschillende kangoeroes op de kampplek, eentje heeft nog een jong bij zich dat bij onraad snel weer bij mamma in de buidel glipt.

Ook de kookaburra’s lachen weer volop en op de achtergrond is het geluid van de wilde zee duidelijk te horen …… weer hebben we een prima overnachtingsplaats !

(Anja maakt unieke opnamen van twee kookaburra’s die samen vechten om een slang !)

Verslag 21

Het grootste deel van de dag brengen we vandaag door in het bos: via Nortcliffe  rijden we naar Shannon N.P. waar we de “Great Forest Tree Drive” willen nemen, maar er blijkt een gedeelte afgesloten te zijn door werkzaamheden aan een brug. Wij denken een alternatieve route gevonden te hebben en volgen deze, niet veel gebruikte weg,  lange tijd totdat deze ook ophoudt, waardoor we weer helemaal terug moeten.

Ondertussen zien we wel veel hoge bomen, waarvan sommige meer dan drie honderd jaar oud zijn.

Nadat we pauze gehouden hebben bij de Shannon dam rijden we een rit van ruim twintig kilometer door de “forest” en nemen daarna een afslag naar het volgende Nationale Park: Mount Frankland, waar de Fernhook Falls te bekijken zijn. Inmiddels is het bijna drie uur en besluiten we om onze huisjes te parkeren op de bij het park behorende kampplaats en van daaruit naar de waterval te lopen.

Helaas “valt” er helemaal niets meer, wel is er een groot meer (Rowell’s Pool) maar deze ziet er niet aanlokkelijk uit om in te zwemmen.

Nadat we de omgeving verkend hebben en enkele mooie salamanders op de foto gezet hebben relaxen we de rest van de dag.

Wim en ik doen weer eens een spelletje Carcassonne en Cas en Anja bekijken de binnenkant van de ogen, reizen is best vermoeiend !!

(De grond is een beetje scheef vandaag, maar daar hebben we krukjes voor !)

Verslag 22

Vanmorgen werden we wakker met het zachte getik van de regen op het dak, maar tegen de tijd dat we opstonden was het alweer droog. Wel moesten we de tent en de luifel nat inpakken, maar voor één dagje is dat geen enkel probleem. Nadat we in de plaats Walpole bij de IGA onze voorraden aangevuld hebben gaan we eerst even kijken bij het vlakbij gelegen Coalmine Beach park, waar we eigenlijk zouden overnachten, het is er nu heel winderig en de mooie Normalup Inlet ziet er koud en verlaten uit.

We rijden de prachtige Walpole Tingle Drive met z’n gigantische hoge bomen en wandelen naar de Giant Tingle Tree, waar in het verleden zelfs een auto in geparkeerd stond.

De grote red tingle eucalyptus tree, die alleen rond Walpole voorkomt, is vijfenzeventig meter hoog en heeft een omvang van vierentwintig meter !

Een eindje verder tijdens de rondrit komen we langs Circular Pool, een plek vol granieten rotsen waar nog een klein stroompje water doorheen loopt.

Dan maken we een afslag naar de kust om de Conspicious Cliff te bekijken, maar zonder zon en met harde wind is het niet erg aanlokkelijk.

Nadat we nog een stuk van de Valley of the Giants hebben gereden, wat erg tegen valt en zeer toeristisch is, gaan we naar Parry Beach, een kampplaats aan zee waar zowaar de zon doorbreekt wanneer we daar aankomen.

Nadat we onze camper en tent op z’n plek hebben staan maken Wim en ik een strandwandeling en Cas gaat nog even de zee in.

Én we zien een heel mooi bord: we mogen een kampvuur maken !!

Dus na de maaltijd kunnen we eindelijk wat hout opmaken wat al weken in de auto ligt en nog over is van de vorige reis !

Verslag 23

We hebben de dag doorgebracht rondom het vredige plaatsje Denmark, vlakbij zee gelegen en met een prachtig binnenmeer: Wilson Inlet, ook zijn er veel wijngaarden en alternatieve bedrijfjes. Net rond tienen staan we bij “good food factory” een leuk plekje waar allerlei soorten toffees en sauzen worden gemaakt, die geproefd en natuurlijk gekocht kunnen worden.

Een eindje verderop bevindt zich Barthelomeus Meadery waar alles van honing gemaakt wordt en we de bijen bijna aan kunnen raken. We proeven daar een honingijsje en gaan er op zoek naar de bijenkoningin.

Dan buigen we af naar William Bay N.P. waar we bij de prachtige Greens Pool, een beschutte baai aan zee, over de granieten rotsen lopen.

Bij hetzelfde Nationale Park behoren ook de Elephant Rocks, de Madfisch Bay en de Waterfall Beach, waar we ook werkelijk een waterval ontdekken.

Weer richting Denmark stoppen we bij Farmhouse Cheese, hier kun je kaas en tegelijkertijd wijn proeven, wat we natuurlijk doen.

En nadat we nog een afslag naar de monding van Wilson Inlet hebben genomen en bij Lions lookout een schitterend uitzicht hebben over de baai, rijden we naar de Hay River om daar een leuk plekje te zoeken om te overnachten.

We hebben geluk en staan nu pal aan de rivier, Wim gooit er zijn hengel uit en Cas koelt af in het heldere water.

Er zijn hier totaal geen voorzieningen, maar dat is gelukkig voor alle vier geen enkel probleem !

Verslag 24

We zijn vanmorgen nog lange tijd op ons prachtige, gratis plekje aan de Hay rivier blijven staan. We stonden er als enigen, wat ons mooi de gelegenheid gaf om de haren van de mannen te fatsoeneren, al deed Anja met de schaar wel gevaarlijk !

Onze eerste stop onderweg in bij Cosy Corner, weer een mooie plek bij een baai tussen Denmark en Albany.

Daarna rijden we naar Torndirrup N.P. gelegen op een schiereiland waar we enkele prachtige natuurlijke fenomenen bekijken: the Gap en Natural Bridge. 

Ook een schitterende wandeling over granieten rotsen staat op het programma, waarna we lunchen bij de Frenchman Bay.

Dan wordt het tijd om het Historic Whaling Station in de Discovery Bay te bekijken, waar we de rest van de middag doorbrengen.

Vijfentwintig jaar lang zijn hier walvissen gevangen en gedood, vooral voor hun olie. Pas in 1978, na veel demonstraties van Greenpeace en omdat er ondertussen andere grondstoffen beschikbaar kwamen, is er een eind gekomen aan deze slachterij. We mogen rondlopen in en op het schip Cheynes IV, vanwaar op zee heel veel walvissen gedood zijn, zien skeletten van de whales, bekijken de plekken waar de walvissen geslacht werden en in de oude olietanks zijn nu films te zien over de walvisvaart.

Een kwartier voor sluitingstijd lopen we naar het bijbehorende wildlife park waar Cas en Anja weer een nieuw Australisch dier zien: de wombat, een op een beertje lijkende viervoeter die vooral ’s nachts actief is.

Dan gaan we naar het dichtbij gelegen Panaroma Holiday Park waar we weer een prachtige plek krijgen met uitzicht op zee.

Er zwemmen diverse pelikanen rond die uitgebreid gefotografeerd worden.

Al met al was het weer een fantastische, afwisselende dag !

Verslag 25

Gisteren kregen we van de kampeigenaar een tip over een mooi strandje in de buurt: Fischeries Beach dus daar zijn we vanmorgen eerst gaan kijken.

Het blijkt een verborgen juweeltje (hidden gem) en Cas wil er meteen gaan zwemmen.

We zouden eigenlijk boodschappen gaan doen en ik wil naar de kapper dus we besluiten dat Cas en Anja gewoon op het strand blijven en Wim en ik naar Albany rijden om de noodzakelijke dingen te doen.

Tegen tweeën zijn we terug met boodschappen voor vijf dagen en een bijgewerkt kapsel en kunnen we ook gaan genieten van het prachtige witte zandstrand met  kristalhelder zeewater. 

Nadat we er nog enkele uren doorgebracht hebben rijden we naar camping Panorama die we vanmorgen, op weg naar Albany, al bijgeboekt hebben. We houden uitgebreid happy hour en zijn helemaal uitgerust om morgen verder te gaan met de trip en weer nieuwe dingen te gaan beleven !

Verslag 26

In en rond Albany is van alles te bekijken, wij starten bij de waarheidsgetrouwe replica van de Brig Amity, die in 1826 de eerste kolonisten uit Sydney hierheen bracht.

We dalen af in het schip waar zo’n vijfenveertig mannen in een kleine ruimte, samen met allerlei dieren, ruim zes weken doorgebracht hebben met stormen op zee, weinig vers water en eenzijdig eten. 

Rondom het schip bevinden zich diverse gebouwen uit diezelfde tijd, onder andere een school en een gebouw waar nu een museum in gevestigd is waar ook heel interessante documentaire films van vroeger worden afgespeeld.

We gaan even terug naar de huidige tijd om wat kleding (en een hoed voor Cas !)  te kopen bij de KMart, waarna we doorrijden naar de Princess Royal Fortress, waar nog allerlei barrakken te zien zijn uit 1891.

Ook is er veel informatie over de eerste en tweede Wereldoorlog te vinden. Veel interessanter zijn echter de twee kanonnen die nog aanwezig zijn om de haven van Albany te beschermen.

Nadat we nog wat modernere wapens bekeken hebben en gestopt zijn bij enkele plekken aan zee, rijden we naar Yoorlarup Napier Creek Rest Area, waar we gratis kunnen overnachten.

Er staat vandaag een harde wind dus een kampplaats aan zee is nu geen optie.

De mannen zijn nog een tijdje bezig met de camper omdat de voorkant een beetje los zit, maar hiervoor hebben we gelukkig geen garage nodig !

Het koelt vanavond snel af, we hebben al gauw de lange broek aan en een dubbel vest, dat wordt vroeg naar bed vandaag !!

Verslag 27

Twintig kilometer van onze overnachtingsplaats bevindt zich het Porongurup N.P. waar je prachtige wandelingen kunt maken. Wij kiezen voor de populaire Castle Rock Granite Sky Walk, een ruim twee kilometer lange trip, categorie vier en vijf, die vrij steil omhoog gaat.

We zijn niet de enigen die op deze zonnige zondagmorgen (12 februari) de weg omhoog lopen, maar het is zeker de moeite waard.

Na ruim twee uur zijn we terug bij Anja, die bij de auto is gebleven, voor haar is de trip te zwaar. We rijden door naar het vijf kilometer verderop gelegen Porongurup Range Tourist Park, eigenlijk hoofdzakelijk omdat we nodig moeten wassen en hier wasmachines zijn.

Alleen hebben ze er weinig waslijnen zodat de mannen een heel netwerk van draden spannen zodat we alles op kunnen hangen. De kampeigenaar komt er zelfs een foto van maken, dit had hij nog nooit gezien !

Tegen de avond koelt het weer snel af en Wim kookt dan ook in de barbecueruimte waar we uit de wind kunnen zitten.

Later verhuizen we naar een binnenruimte om nog een spelletje Mexican Train te spelen !

Verslag 28

Nadat we vanmorgen een korte wandeling hebben gemaakt naar de Tree-in-the-Rock gaan we verder met  een rondrit in het Porongurup N.P. om de vele granieten rotsen van alle kanten te kunnen bekijken.

Daarna volgt een rit van ruim veertig kilometer landinwaarts naar Stirling Range N.P., een bergketen met pieken van meer dan duizend meter boven zeeniveau.

Ook hier maken we een rondrit over onverharde wegen, die helaas vaak op een wasbord lijken, maar de trip is er niet minder om.

Tegen half twee komen we aan bij Stirling Range Retreat waar je zowel kunt kamperen als een huisje kunt huren, maar het belangrijkste is wel …. ze hebben een heerlijk, groot, koel zwembad en aangezien de temperatuur vandaag ruim boven de dertig graden ligt is deze pool nu zeer welkom ! 

We brengen er enkele uren luierend en zwemmend door tot het weer aangenaam is bij onze onderkomens, waar we de rest van de dag en avond verblijven !

(Even dansen op nostalgische country muziek, hoe ouder, hoe gekker !)

Verslag 29

(Deze spin zat vanmorgen in de wasbak op de camping !)

Bluff Knoll, met z’n 1073 meter de hoogste top van Stirling Range N.P., is vanaf een mooi plateau goed te zien evenals de andere bergen behorend bij het park.

Nadat we deze langdurig bekeken hebben rijden we via Amelup, waar we onze tanks weer volgooien, over de Borden-Bremer Bay Road naar de kust om te eindigen bij Cape Riche Campground waar we tegen de middag aankomen en een plek vlakbij zee krijgen.

(Onderweg zien we een grote kudde schapen, ze hebben gelukkig wel water, maar het land is helemaal verdroogd !)

De middag wordt doorgebracht in de schaduw bij de camper en aan zee, waar Wim en Cas nog even voor verkoeling in gaan.

(Vlakbij de kampplaats staat een oude, historische schuur, die in de 19de eeuw gebruikt werd om wol op te slaan en later te verschepen.)

Bij aankomst viel het ons op dat de zandgrond erg zwart was, veroorzaakt door houtskool en, inderdaad, we mogen hier weer een kampvuur maken. Na de maaltijd gaat de vlam er dan ook in en wanneer we ’s nachts naar bed gaan zijn de rollende golven van de zee duidelijk hoorbaar, een heerlijk geluid om bij in slaap te vallen !

Anja heeft oudejaarsavond met een kampvuur, morgen wordt ze 70 jaar jong. proost !!!

Verslag 30

De vlaggetjes en ballonnen van zeventig jaar hingen al te wapperen in de wind toen Anja vanmorgen de tent uitkwam en natuurlijk werd ze toegezongen, een mooi begin van een speciale dag !

We blijven vandaag echter niet bij Cape Riche staan, vanwege de slechte internetverbinding daar, maar verhuizen naar Bremer Bay, dus pakken we onze spullen én vlaggetjes weer in om rond de middag te arriveren bij Bremer Bay Beaches Resort Tourist Park. We bekijken ons plekje even maar vertrekken meteen weer, want op de zeventigste verjaardag van Anja gaan we natuurlijk wel uit eten. Normaal doe je dit ’s avonds maar het enige restaurant hier ligt drie kilometer verderop en taxi’s kennen ze hier niet, dus besluiten we te lunchen in plaats van te dineren. We komen terecht bij een verrassende plek : the Historic Wellstead Museum met een leuk restaurant erbij.

Nadat we hier een prima vismaaltijd genuttigd hebben wandelen we door de verschillende ruimtes behorend bij het museum, waar we weer duidelijk merken dat we ouder worden, vanwege de herkenning van haast “antieke” spullen.

Er staan allerlei soorten voertuigen en gereedschappen, maar ook huishoudelijke artikelen en speelgoed.

Tegen half vier zijn we terug op de camping waar blijkt dat een band van de auto wel erg zacht is. Er zit een grote spijker in, die de mannen eruit halen waarna Wim er een soort stop induwt, voorlopig kunnen we weer rijden.

De vlaggetjes worden weer opgehangen en dan is het tijd voor champagne, die we heerlijk in het zonnetje opdrinken.

(Anja krijgt de hele dag door allerlei mailtjes, appjes en zelfs een telefoontje !)

Het blijkt dat we ook hier weer een kampvuur mogen maken, dus moet er eerst gekloofd worden, want gisteren is al ons hout, wat we nog hadden, opgebrand.  Gelukkig verkopen ze dit bij de receptie.

Tegen de avond maak ik, voor het eerst deze trip, tosti’s en natuurlijk moet er ook nog taart gegeten worden, we komen niets te kort hier !

We sluiten de dag af met een lekker warm vuurtje, hopelijk kijkt Anja terug op een heel speciale zeventigste verjaardag !!

Verslag 31

Het koelde gisteravond snel af naar dertien graden, dus een warm kampvuur was zeer welkom !

We hebben vanmorgen diverse punten en strandjes bekeken van Bremer Bay, dat vooral populair is vanwege het vissen, duiken en zonnen.

Je kunt hier ook een boottocht maken op zoek naar orka’s, iets wat wij dus echt niet gaan doen ! Bij de inlet zitten pelikanen te wachten tot er vissers komen om hun vangst schoon te maken.

Je snapt niet dat er bij zo’n gewilde, afgelegen plek als Bremer Bay maar één kleine supermarkt is waar heel weinig vlees en verse waar te krijgen is, we zullen het de aankomende dagen met macaroni en spaghetti moeten doen, wat natuurlijk ook geen probleem is ! We vervolgen onze reis richting Fitzgerald River N.P. en zodra we in het park zijn zien we volop prachtige struiken.

Ook een bobtail loopt over de weg en we willen wel z’n blauwe tong zien dus moeten we hem een beetje plagen !

Helaas is de weg naar onze kampplaats St. Mary’s Inlet niet al te best, tientallen kilometers rijden we over een vreselijk wasbord, alles trilt in en aan de camper, maar bij aankomst is dit snel vergeten: we zien weer een prachtig, verlaten strand en ook is er een mooie inlet.

Wim en ik maken een lange wandeling met de voeten in zee en Cas en Anja luieren heerlijk op het strand.

Ook bij de camper is het goed te houden, we doen weer eens een spelletje en hebben tijd voor een boek.

Tegen de avond krijgen we bezoek van een kangoeroe die totaal niet schuw is, we moeten dus zorgen dat we vannacht het afval goed opruimen, anders treffen we morgenvroeg een grote puinhoop aan !

Verslag 32

Wim heeft vanmorgen eerst wat lucht uit de banden laten lopen, zodat we iets soepeler over het slechte wegdek kunnen rijden.

We hebben heel wat kilometers onverhard op het programma staan, al blijkt later dat er een weg afgesloten is vanwege een brand, een week geleden.

We rijden nu via Raventhorpe en Hopetoun naar onze volgende overnachtingsplaats: Wonjarup Campground in het Fitzgerald River N.P., waar we tegen drieën aankomen.

Weer lukt het ons een leuk plekje te vinden met uitzicht op de Hamersley Inlet, het enige vervelende zijn hier de vele grote steekvliegen, we slaan onszelf regelmatig op de benen en armen !! Anja en Cas zien de eerste leguaan rondlopen, waarvan natuurlijk weer heel wat foto’s worden gemaakt.

Later zien we een slang voorbij schuiven, maar deze is te snel om te vereeuwigen. Na een mooie zonsondergang koelt het snel af en gaan de lange broeken en vesten weer aan.

We mogen hier geen kampvuur maken, maar we zitten natuurlijk wel de hele avond buiten !

Verslag 33

Sinds januari vorig jaar wonen mijn ouders (ondertussen allebei 92 jaar !) in een prima verzorgingstehuis bij Arnhem, waar ze het goed naar de zin hebben. Alleen de laatste paar maanden gaan ze achteruit: ze worden verward en vallen regelmatig, tot nu toe gelukkig zonder blijvende gevolgen. Normaal gesproken gaan we bijna elke week op bezoek, wat nu natuurlijk niet mogelijk is, waar ik me dan ook regelmatig schuldig over voel, maar onze reis met Cas en Anja was al vorig jaar september geboekt toen alles nog prima in orde was. Gelukkig worden we heel goed op de hoogte gehouden van alle “wel en wee” door mijn jongste zus Margriet en hopen we over zo’n zes weken weer gewoon bij ze binnen te kunnen komen lopen, maar elke keer als er weer een bericht binnenkomt schrik je een beetje en hoop je dat het positief nieuws is !

Vanmorgen hebben we eerst nog enkele plekken van het Fitzgerald River N.P. bekeken: Cave Point en Barrens Beach en weer komen we op plaatsen waar verder helemaal niemand is.

In Hopetoun hebben we weer internetverbinding en moeten we eerst een plaats boeken om op onze volgende overnachtingsplek te kunnen gaan staan, wat heel ingewikkeld is, waarschijnlijk blijkt het daarom, bij aankomst, zo rustig te zijn.

Wij hebben echter weer een prima plekje veroverd en staan pal aan zee bij Mason Bay waar we uren op het strand doorbrengen en lekker zwemmen in het heldere water.

Ook mogen we weer een kampvuurtje maken en we hebben voldoende hout, dus het wordt weer een avond met country muziek bij een warm vuurtje en daarna in slaap vallen met het geluid van de ruisende golven !!

Verslag 34

Gisteravond hebben we flink wat hout opgestookt, maar gelukkig hadden we pas nog een zak vol hardhout gekocht en deze is vanmorgen eerst in kleinere stukken gekloofd door de mannen.

(Een oude “rabbit proof fence !)

In tegenstelling tot het prachtige weer van gisteren laat de zon zich vandaag niet zien, ook waait er een flinke wind uit zee. Onze volgende kampplaats (Munglinup Beach), waar we in de loop van de morgen aankomen, is dan ook niet zo geschikt om te verblijven, want hier staan we weer pal aan zee. We rijden verder naar Stokes N.P. waar we heel beschut op Benwenerup Campground kunnen gaan staan.

Het is een mooi park met allerlei soorten struiken en veel verschillende vogels, die constant rondvliegen.

We wandelen naar Stokes Inlet met z’n aparte “paperbark trees” waar net enkele vissers actief zijn en zodoende pelikanen aantrekken die graag een hapje meepikken van het visafval.

’s Middags maken we er echte spelletjesronde van met Carcassonne, Mexican Train en Skipbo en alle vier winnen we een potje.

We mogen hier vanavond helaas geen kampvuur maken, dus bewaren we het hout maar voor een volgende gelegenheid !

Verslag 35

Terwijl we vanmorgen wegreden van de kampplaats zagen we tientallen kangoeroes, ver weg, maar ook dichterbij en zelfs voor de camper springend.

Toen we vorige week in Bremer Bay te maken kregen met een lekke band bij de Nissan zagen we dat die band aan één kant helemaal afgesleten was en dat deze aan vervanging toe is. Vandaag zijn we aangekomen in Esperance, de eerste plek vanaf Bremer Bay waar bedrijven zijn die banden vervangen. Pas bij de vierde zaak hadden ze de banden voor een Nissan (blijkbaar een heel speciaal soort dat weinig voorkomt !), maar deze hebben een iets grotere maat waardoor alle vier de banden vervangen moeten worden.

Tijdens onze vorige trip had Dennis een lekke band (in Fitzroy Crossing) en daar hebben ze toen een andere tweedehands opgelegd, vandaag kwamen we er achter dat deze een fractie groter was dan de andere drie en daardoor de band (die lek was) scheef afgesleten heeft. In ieder geval liggen er nu vier gloednieuwe banden onder de auto waar Anja en Cas in rijden en hopelijk kunnen we daar heel lang mee doen ! Ondertussen hebben we boodschappen gedaan en, voor het eerst deze trip, garnalen gekocht die we bij de Esplanade, onder een afdak, opeten.

 Het is vandaag onstuimig weer met af en toe een bui, wat nu niet zoveel uitmaakt voor de zaken die afgehandeld moeten worden. We rijden door naar Cape Le Grand N.P. waar we enkele dagen terug al een plek gereserveerd hebben bij Le Grand Beach Campground en ook hier krijgen we te maken met veel wind, maar we kunnen redelijk beschut staan.

Voor morgen wordt er veertig graden met veel zon voorspeld, iets wat we ons nu niet voor kunnen stellen, we wachten het af !!

Verslag 36

Het heeft vannacht flink geregend en geonweerd, ook stond er zo’n harde wind dat we ’s nachts de luifel nog afgebroken hebben. Maar vanmorgen scheen de zon meteen volop en ook liep de temperatuur snel op, zou de voorspelling van ruim veertig graden dan toch kloppen ! We bekijken verschillende punten in het Cape Le Grand N..P.: Frenchman Peak, Helfire Bay en Thistle Cove met z’n Whistling Rock waar je ook echt het geluid van de zee gereflecteerd hoort door de gebogen rots.

Dan gaan we verder naar Lucky Bay, het bekendste en mooiste plekje van het park, waar we met de auto’s zo het strand op rijden, om er daarna uren door te brengen.

Het kwik loopt snel op naar zevenenveertig graden in de schaduw en we zijn dan ook nog nooit zo vaak de zee in gedoken voor verkoeling als vandaag.

We kunnen onder de luifel in de schaduw zitten maar voelen de hete föhnwind zodra we naar het water lopen.

De mannen hebben nog een tijdje “gesurft” al viel dat niet mee !

Tegen half drie zijn we weer richting Le Grand Beach gereden om vandaar tweeëntwintig kilometer over het strand te rijden naar Wylie Beach, een veel mooiere en kortere route naar Esperance.

Onderweg stoppen we nog een keer om af te koelen in het heldere, verkwikkende water, voorlopig is dit de laatste keer, want morgen gaan we beginnen aan de twaalf honderd kilometer lange route over de Eyre Highway.

In Esperance maken we gebruik van openbare douches om al het zout af te spoelen en vervolgens rijden we nog zo’n negentig kilometer voor we aankomen bij Willoughby’s Spot, een stukje voor het gehucht Salmon Gums.

Ondertussen is het weer helemaal veranderd: donkere wolken pakken zich samen en regelmatig zien we een bliksemschicht. Het lijkt wel of de onweersbuien van drie kanten tegelijk komen en terwijl we noordelijk rijden richting Norseman blijft het onbestendige weer in de buurt.

We kunnen nog net droog onze spullen opzetten voor het onweer in alle hevigheid losbarst, er volgt zelfs een blikseminslag op nog geen twee meter afstand met tegelijkertijd een enorme knal, we schrikken ons kapot.

Gelukkig loopt het goed af en zitten we even later aan een wijntje na te genieten van deze prachtige, hete dag !

Verslag 37

We moesten vanmorgen alles nat inpakken, het heeft afgelopen nacht regelmatig geregend en ook het onweer kwam weer terug. Zelfs vanmorgen viel er nog een enkel buitje maar bij het ontbijt was het droog.

Na honderd kilometer rijden komen we in Norseman, de laatste plaats voor we aan de Eyre Highway, beter bekend als de “Nullarbor” beginnen, waar twaalf honderd kilometer lang geen enkel dorpje of afslag te zien is, alleen maar om de ruim honderd kilometer een roadhouse waar je kunt tanken, eten en naar het toilet kan. Wel zijn er wat dingen te bekijken onderweg: al vrij snel stoppen we bij Buldarra Rocks, waar diepe gaten in de rotsen zitten die de Aboriginals vroeger gebruikten als wateropslagplaats.

Ook stoppen we even bij een “old telegraph station” en even later bij het bord: 90 mile straight, waar Cas en ik het stuur over nemen, zodat Wim en Anja even de ogen dicht kunnen doen.

Maar voor die tijd hebben we getankt bij Balladonia Roadhouse en binnen een “hamburger with a lot” gegeten (een broodje met hierop hamburger, gebakken ei, ananas, sla, bietjes, tomaat, spek, ui en augurk), buiten was het inmiddels weer veertig graden dus niet aangenaam om daar te lunchen.

Natuurlijk zien we weer heel wat roadtrains die de lange afstand afleggen !

Tegen vieren stoppen we bij Caiguna Blowhole, een plek in de bush waar je kunt overnachten, en bouwen daar ons “kampje” weer op. Totaal hebben we vierhonderd zeventig kilometer gereden, nog ruim acht honderd dertig kilometer te gaan.

Weer begint het tegen de avond te regenen en zie je het flitsen, waarschijnlijk moeten we morgenvroeg alles weer nat inpakken !!

Verslag 38

(Dit is de blowhole waar de kampplaats naar genoemd is !)

We gaan weer verder over de “Nullarbor” waar het tegenwoordig aardig druk is: toen we zo’n twintig jaar terug voor het eerst hier overheen reden zagen we ongeveer om de tien minuten een auto of roadtrain voorbij komen, nu lijkt het op een gewone highway en zie je minstens elke minuut een voertuig rijden. Al vrij snel nemen we een afslag naar Murra-El-Evelyn Cave, zo’n tien kilometer westelijk van Cocklebiddy Roadhouse, waar je ineens een groot gat ziet in de verder vlakke omgeving, mooi om te zien.

Een eind verderop bij Madura kijken we uit op de oneindige vlakte van de werkelijke Nullarbor, wat “geen bomen” betekent.

Een klein stukje verder nemen we weer een afslag naar de Madura Caves, waar we na ruim tien kilometer rijden, en even zoeken, aankomen !

Het blijkt een prachtige grot te zijn waar we in kunnen lopen, ook is het er gelijk een stuk koeler.

Binnen bevinden zich diverse karkassen van kangoeroes die er duidelijk al lange tijd liggen.

Nadat we geluncht hebben (niet in de grot !) bij ruim vijfendertig graden gaan we weer door richting Eucla, waar de auto’s weer bijgetankt worden, de Nissan stond al op reserve, waarschijnlijk omdat de airco veel aangestaan heeft en daardoor veel meer verbruikt.

Bij Eucla kun je weer een zijweg nemen naar een oud telegraaf station, ook is hier een kampplaats bij.

Het is inmiddels ruim vier uur en vinden het lang genoeg voor vandaag, dus zetten we hier onze auto’s neer.

Weer staan we helemaal alleen, dit keer echter wel in de “bulldust” wat inhoudt dat onze voeten er niet al te schoon uitzien !!

Verslag 39

Net als de afgelopen dagen zijn er geen voorzieningen bij onze overnachtingsplaats, dus moeten we zelf een gat graven om onze “behoefte” te kunnen doen !

We zaten afgelopen nacht dicht bij de grens met Zuid Australië en zodra we daar zijn moeten we de klok tweeënhalf uur vooruit zetten, het tijdsverschil met Holland is nu negen en een half uur ! Ook is de ochtend al grotendeels voorbij zonder dat we veel gereden hebben. Natuurlijk gaan we op de foto met de grote kangoeroe, zoals iedereen die hier langs komt en ook het bord met alle afstanden erop staat weer op de plaat.

Daarna stoppen we enkele keren om de prachtige ruige kust te zien van de Great Australian Bight.

Twee kilometer landinwaarts van de highway bevindt zich een heel groot gat: Clay Dam Cave, zonder hek eromheen of een enkele waarschuwing, als je hier invalt kom je er niet levend uit !

Na een lang eind rijden draaien we nog een keer de snelweg af om een “wombat motel” te bekijken: er zitten een heleboel gangen onder de grond waar wombats leven, helaas zien we er nu geen één, omdat ze meestal ’s nachts actief zijn.

Na totaal ruim vier honderd kilometer rijden stoppen we tegen half zeven (vier uur oude tijd) bij een kampplek zestien kilometer voor Penong  om te overnachten.

Pas  rond negenen zitten we, na een laat happy hour, aan de avondmaaltijd, de nieuwe tijd is nog even wennen ! 

Verslag 40

We waren vanmorgen maar een half uurtje later wakker dan normaal en dat met twee en een half uur tijdsverschil ! In tegenstelling tot gisteren schijnt de zon meteen volop waardoor alles er vriendelijker uitziet.

Na tachtig kilometer rijden moeten we, net voor Ceduna, bij het quarantaine checkpoint onze koelkast openen voor controle, je mag namelijk geen groente of fruit mee de grens over nemen.

Wij vinden dit nog steeds een onzinnig iets maar hebben wel gezorgd dat alles voor dit punt opgegeten is.

In Ceduna doen we weer uitgebreid boodschappen en boeken daarna een plaats bij Ceduna Foreshore Caravan Park, waar we een prachtig plekje krijgen op GRAS, dat is lang geleden !

Ook  is het alweer twee weken terug dat we wasmachines gezien hebben en de auto’s kunnen wel een beurt gebruiken, zowel binnen als buiten.

We zijn dus allemaal uren bezig met poetsen en wassen en er gaan heel wat bakken met donker rood water in de afvoerput.

Natuurlijk benutten we ook de douches en de elektriciteit van de camping en Cas gaat nog even het verwarmde zwembad in ! Tegen de avond genieten we van een uitgebreide, door Wim gemaakte, visschotel en nadien zien we nog een mooie zonsondergang.

Het was een nuttige, aangename dag, we kunnen nu weer een tijdje primitief gaan kamperen !!

Verslag 41

Nadat we kort gestopt zijn bij de jetty van Smoky Bay rijden we verder naar Perlubie Beach, een plek waar we heel leuke herinneringen aan hebben en nog een keer willen gaan staan. Helaas is er wel wat veranderd: was het voorheen wie het eerst komt heeft de beste plek, nu moet je van te voren “online” reserveren en alles was al volgeboekt tot half maart. Wél is de rieten overkapping, die er al jaren staat, nu alleen bedoeld voor dagrecreatie dus daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.

Het is eb als we tegen elven aankomen en we lopen eerst naar enkele grotten, uitgesleten door het water.

Wim en ik maken een lange wandeling door het ondiepe water naar een groep zandduinen, al staat er tegenwoordig dat je er niet meer op mag klimmen, wat we natuurlijk wel doen.

Na de lunch lopen Anja en Cas ook langs en door zee en al schelpen zoekend zijn ze verder gelopen dan dat ze erg in hadden, de weg terug is dan ook langer als verwacht.

Inmiddels begint het vloed te worden en rijden we de auto’s iets hogerop, het water loopt haast onder de overkapping.

Natuurlijk gaat Cas nog even zwemmen in het vrij warme zeewater.

Even later steekt de wind ineens op en besluiten we te vertrekken, we rijden zo’n twintig kilometer noordelijk om uit te komen bij Haslam Campground, een simpele plek mét toilet, dicht bij zee. En ook hier is weer een jetty !

Na het eten zijn we nog even sportief bezig, goed voor de spijsvertering !

Verslag 42

We hebben vandaag een leuke, afwisselende dag gehad. Als eerste zijn we op zoek gegaan naar de replica van een haai, die in 1990 in Streaky Bay gevangen is: vijf meter lang met een gewicht van ruim vijftien honderd kilo. We vinden deze namaak haai binnen bij het Shell pompstation !

Dan beginnen we aan de Cape Bauer rondrit die vrij saai start maar toch aardig spectaculair wordt bij de lookout en later bij de Whistling Rocks.

De Blowholes zijn blijkbaar te ver landinwaarts, daar komt al lange tijd geen zeewater meer door omhoog.

Daarna rijden we naar de Yanerbie Sandhills, prachtige, bijna witte, duinen waar je op kunt klimmen.

Ook Anja komt helemaal boven en is verrast door het uitzicht, het lijkt wel op de Sahara.

Na de lunch gaan we naar Point Labatt in het gelijknamige Conservation Park, waar je zeeleeuwen kunt spotten vanaf een platform en we zien er tientallen die we langdurig observeren, zowel met als zonder verrekijker.

Het was de bedoeling om aan een soort binnenmeer te overnachten, maar net als gisteren waait het zo hard dat we besluiten verder landinwaarts te gaan.

Onderweg stoppen we nog even bij Calca, een voormalig plaatsje, waar alleen nog een kerk en een onbewoond huis te zien zijn,

waarna we doorrijden naar Murphy’s Haystacks, heel aparte rotsen die zo omhoog lijken te steken uit het verder vlakke landschap.

Je mag hier ook kamperen, dus zetten we hier onze auto’s neer, waarna we de “hooibergen” uitgebreid bekijken en fotograferen.

Nadien genieten we nog lange tijd, in de zon, van deze prachtige dag !

Verslag 43

Vanaf Murphy’s Haystacks rijden we vanmorgen (28 februari) naar de pier van Venus Bay waar druk gevist wordt.

Er zijn net enkele vissers hun vangst aan het schoonmaken en natuurlijk komen daar weer heel wat pelikanen op af wetend dat ze zonder moeite hun maaltje binnen krijgen.

Ook de grillige kust rond de vissersplaats is prachtig om te zien en nadat we hier diverse keren gestopt zijn rijden we verder naar Talia waar alweer enkele natuurlijke pareltjes te aanschouwen zijn.

De Woolshed Cave trekt tegenwoordig aardig wat bezoekers maar bij the Tub zijn we de enigen die er rondwandelen.

’s Middags gaan we het binnenland in richting Gawler Ranges N.P. en omdat we de aankomende dagen alleen maar over onverharde wegen rijden laat Wim wat lucht uit de banden ontsnappen zodat we wat meer grip op de weg hebben.

Tegen vieren komen we aan bij Pildappa Rock, een grote granieten rots waar we op kunnen klimmen, al valt dat soms niet mee !

Er staat nog steeds een harde wind die vooral merkbaar is bovenop de rots, ook zorgen we ervoor dat we met de camper beschut kunnen zitten: overdag is het zo’n dertig graden, maar ’s avonds koelt het snel af naar rond de tien !

Helaas krijgen we hier ook weer te maken met vliegen en die zullen we de komende dagen wel veelvuldig zien !!

Verslag 44

We hebben de gehele dag doorgebracht in het Gawler Ranges N.P. en ook nu verblijven we er nog. Het is ontzettend rustig in het park, we hebben slechts twee andere auto’s gezien. Wél is er veel “wildlife”: regelmatig zien we een kangoeroe verbaasd opkijken en wegspringen en ook de emoes zijn in grote getale aanwezig. Een groep blijft zelfs voor de auto staan zo van: het is óns park !

(We zijn echt aan het game-driven vandaag !)

We starten met een wandeling naar de Organ Pipes, heel aparte rotsformaties die een beetje lijken op pijpen van een kerkorgel.

Daarna rijden we naar de Stone Dam, gebouwd begin 1900 door de eerste bewoners die wanhopig op zoek waren naar water en door middel van een dam probeerden regenwater op te vangen.

Ook stoppen we bij Old Paney, een gerestaureerd huis van de pioniers die hier schapen hielden. Zelfs de hokken van de honden, die de schapen bijeen moesten houden, zijn nog te bekijken.

Ondertussen genieten we van de schitterende omgeving terwijl we door  het park rijden.

Tegen drieën zijn we bij de Kolay Mirica Falls waar weer de aparte achthoekige rotsen te bewonderen zijn, het is hier echter al lange tijd droog dus er valt geen water langs de rotsen.

Dan gaan we naar Chillunie Campground waar we nu, weer als enigen, midden in de prachtige natuur staan.

Wat heeft Australië toch veel te bieden !

Verslag 45

Vandaag (2 maart) is Marcel, onze oudste zoon, veertig jaar geworden, helaas zijn we niet aanwezig bij deze mijlpaal. Gelukkig is hij het, net als Dennis, inmiddels wel gewend dat we vaak verjaardagen niet op de dag zelf vieren. Wél zorgen we er altijd voor dat we contact hebben op zo’n dag. Nu verblijven we al twee dagen in het binnenland zonder internet bereik (ook de laatste twee verslagen staan nog op de laptop, klaar voor verzending !) maar we hebben al een filmpje opgenomen en een berichtje klaarstaan, dus zodra er even internetverbinding is komt de felicitatie binnen. Aan de oostkant van het Gawler Ranges N.P. bevindt zich de “Paney Old Shearing Shed”, een plek waar vroeger de schapen geschoren werden en hier moet Telstra Reception zijn, maar helaas blijkt deze onvoldoende om iets te ontvangen of te versturen.

Nadat we de gerestaureerde schuur van binnen en buiten bekeken hebben verlaten we het Nationale Park, al blijven we wel in het gebied Gawler Ranges.

We rijden richting het zoutmeer Lake Gairdner een rit die enkele uren in beslag neemt. Onderweg zien we, behalve emoes en kangoeroes, ook schapen en bokken lopen.

We lunchen bij de Pondanna Ruïns, waar nog enkele restanten van huizen uit lang vervlogen tijden te zien zijn.

Nog een stukje noordelijker zien we in de verte de eerste zoutcontouren en eenmaal aangekomen bij de lookout, vlakbij Waltumba Camping Area, strekt zich voor ons een immense witte zoutvlakte uit.

Het lijkt net of je op ijs loopt wanneer je over het krakende zout wandelt, maar er zijn ook tijden dat het Gairdner Lake door regen verandert in een “gewoon” meer, zoals afgelopen winter.

We moeten een stukje terug rijden naar onze overnachtingsplaats Mount Ive Station, een nog actieve schapenfarm en tevens kampplaats, waar we internet hebben !!

Dus tegen half vijf (in Nederland zeven uur ’s morgens !) bellen we Marcel wakker om hem te feliciteren, het is ons toch weer gelukt !! 

Verslag 46

(Weer konden we vanmorgen starten met een ontbijt in de zon !)

Vlakbij de ingang van Mount Ive Station ligt een “submarine”, het is een natuurlijk geen echte, maar geinig om te zien.

We leggen nog zo’n honderd en twintig kilometer af over onverharde wegen richting Iron Knob, regelmatig over een “grid” rijdend, een rooster met omheining eraan vast dat het ene stuk grond met vee van de andere scheidt, zodat de dieren niet weglopen.

Onderweg zien we weer schapen en geiten die hard wegrennen als ze ons horen aankomen. Ook zien we, in the middle of nowhere, een vliegtuig van the Flying Doctors staan, zonder nederzettingen in de omgeving.

In Iron Knob, een plaatsje met zo’n honderd inwoners dat z’n glorie tijd gehad heeft, doet Wim, bij een verlaten pompstation, weer lucht in de banden, omdat we vanaf hier voorlopig weer over asfalt rijden.

Dan gaan we richting Port Augusta waar we bij de Royal Flying Doctor Service hopen op een rondleiding, maar helaas is deze sinds Coronatijd afgelast en nog niet opnieuw opgestart.

Bij de Water Tower Lookout in Port Augusta stoppen we voor de lunch waarna we de toren beklimmen voor een mooi uitzicht over de stad.

Dan is het tijd om onze voorraden weer aan te vullen: gas, water, brandstof en levensmiddelen en nadat we van alles voorzien zijn rijden we nog een klein stukje naar onze volgende overnachtingsplek Pichi Richi, vlakbij de plaats Quorn.

Het is al ruim vijf uur en nog altijd rond de dertig graden wanneer we daar aankomen, tijd voor een koud biertje !

Voor de komende dagen wordt er ook warm weer voorspeld, gelukkig houden we alle vier meer van heet dan van koud weer !!

Verslag 47

Het is vandaag zeven jaar geleden dat Wim en ik opa en oma werden van Stijn en Ruben. Toen ze vier werden hebben we dat met z’n allen gevierd in Australië op Kangaroo Island en met de verjaardag van vijf en zes jaar waren we allemaal gewoon thuis. Dit keer zitten we dus aan de andere kant van de wereld en moeten we het doen met felicitaties via een filmpje. Tegen de tijd dat zij wakker worden hebben wij geen internetbereik meer omdat we te ver afgelegen zitten. Wij starten de dag in Quorn bij het Flinders

Range visitor centre waar ze voor ons diverse kampplaatsen boeken in het Nationale Park. Tegenwoordig moet alles online, maar in het park heb je geen internetverbinding dus moet het voor die tijd al geregeld zijn, heel omslachtig allemaal.

Ook kun je hier het oude Pichi Richi treinstation bekijken waar tot 1956 de Ghan aankwam.

Richting Flinders Ranges stoppen we bij de Kanyaka waterhole en Death Rock en even later bij de ruïnes van de oude Kanyaka Homestead, allemaal heel interessant om te zien.

Nadat we bij Hawker in de schaduw geluncht hebben nemen we, na ruim twintig kilometer rijden, de mooie Moralana Scenic Drive richting het Nationale Park.

We overnachten bij Edeowie Campsite, een voormalige schapenfarm tegen de heuvels van Wilpina Pound aan gelegen. We bekijken hier de oude stallen en Anja probeert de schaapscheerderschaar uit bij Cas, die het als een “mak schaap” ondergaat !!

Nadat we ook hier ruïnes bekeken hebben rijden we naar onze kampsite (Glenora) vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de Flinders Ranges.

De temperatuur loopt vandaag op tot boven de vijfendertig graden dus zoeken we de schaduw op en helaas zijn er veel vervelende vliegen, die gelukkig verdwijnen zodra het donker wordt.

Ook ’s avonds koelt het maar langzaam af, maar omdat we hier een kampvuur mogen maken gaan er toch wat blokken hout in de bak, al is het maar voor de sfeer !

Verslag 48

Na een heel leuk verblijf bij Edeowie Station, waar we de enige kampeerders waren, gaan we nu het Nationale Park Ikara-Flinders Ranges in waar we eerst stoppen bij een mooi uitkijkpunt voor we beginnen aan de Branchina Gorge scenic drive: een twintig kilometer lange rit dwars door de bergen waar we regelmatig stilstaan om de schitterende omgeving in ons op te nemen.

Opeens zie ik een rock-wallabie springend op de rotsen, het is een prachtig dier met een lange staart waarvan de kleuren opgaan in de natuur.

Het blijken er zelfs twee te zijn, maar door de schutkleuren vallen ze haast niet op

Ook zien we onderweg nog een paar emoes en zelfs enkele schapen die het wel erg warm zullen hebben met hun dikke vacht.

Tegen de middag zijn we bij de Aroona Ruins, in de 19de-eeuw een schapenfarm, hier ontstaan vanwege een natuurlijke waterbron die hard nodig was om te kunnen bestaan.

Dan rijden we door naar onze overnachtingsplek: Koolamon, waar weer verder niemand staat. Het is inmiddels ruim vijfendertig graden dus we besluiten er een relaxte middag van te maken en alle vier zitten we met een spannend boek in de schaduw te lezen ! Wel is de wind erg wisselend vandaag: af en toe hebben we te maken met een ware zandstorm en even later is het windstil en komen de vliegen met bosjes op ons af!

Weer zitten we tot bedtijd in hemdje en korte broek buiten,we mogen hier geen kampvuur maken, dat is met deze draaiende winden en hoge temperatuur veel te gevaarlijk, maar die hebben we nu ook echt niet nodig !!

Verslag 49

Het onbestendige weer van gisteren is verleden tijd, vandaag hebben we geen rare hete windstoten uit allerlei richtingen vergezeld door opwaaiend zand en de temperatuur is terug naar een aangename zevenentwintig graden. We gaan eerst op weg naar de Wilkawillina Gorge en de weg ernaartoe en weer terug is interessanter dan de kloof waar we slechts een klein stukje in wandelen.

Er zitten heel slechte stukken weg tussen waar goede stuurmanskunst voor nodig is, iets wat Wim en Anja allebei goed kunnen.

Omdat het zo rustig is in het park zien we vrij veel emoes en kangoeroes die opschrikken wanneer ze ons horen aankomen.

Tegen de middag rijden we naar de Appeallina Ruins, hier zijn de restanten van een homestead uit 1856 te zien en ook spotten we hier een bobtail lizzard.

Bij de Stones Hill Lookout hebben we, behalve een mooi uitzicht, ook internetverbinding zodat we het verslag kunnen verzenden en alle mails en app-jes op kunnen halen. Zo ben ik weer op de hoogte van het welzijn van mijn ouders, waar het weer even wat minder mee ging, en zien we de foto’s van de verjaardag van de tweeling.

Nadien hebben we nog een lange mooie rit voor de boeg, de Bunyeroo Scenic Drive die weer heel afwisselend is.

Pas tegen vijven komen we aan bij Trezona Campground en zelfs daar blijven we actief: de mannen moeten weer gekortwiekt worden en daarna wordt onze buitendouche gebruikt om al het stof af te spoelen.

Ook moet er natuurlijk nog gekookt worden, gegeten, afgewassen en het verslag gemaakt en pas daarna kunnen we relaxen…… reizen is best vermoeiend !!!

Verslag 50

We zijn vandaag voor het laatst in het Ikara-Flinders Ranges N.P. zoals het tegenwoordig heet. De Aboriginals krijgen steeds meer invloed, wat we ook merken wanneer we de Sacred Canyon willen bekijken: in het verleden konden we daar zo naartoe rijden en vanaf de parkeerplaats heen wandelen, nu moet je elf (!!) kilometer lopen óf met een gids naar de plek waarvoor je vijfennegentig dollar per persoon betaalt ! Nou, zó bijzonder is die “heilige” plek van hun nu ook weer niet !

Wij gaan eerst naar de Wood Duck Dam, een meertje waar de dieren naartoe komen om te drinken en inderdaad zien we er enkele kangoeroes en emoes.

Vervolgens maken we enkele foto’s bij de Cazneaux Tree, een apart staande boom die in 1941 al gefotografeerd werd en waar een poëtische tekst bij hoort.

Rond de middag komen we aan bij het centrale deel van het park: Wilpena Pound met een visitor centre, een benzinestation, een winkeltje en luxe kampplaats. Hiervandaan kun je ook wandelen en met z’n drieën, Anja blijft bij de auto, maken we een ruim zeven kilometer lange wandeling naar een punt uitkijkend op Wilpena Pound, het hart van Flinders Ranges.

Na ruim twee uur lopen zijn we terug waarna we nog even stoppen bij een oude “homestead”. 

Vier dagen terug hadden we in Quorn onze overnachtingplaatsen al geboekt dus rijden we nog een keer een stuk van de prachtige Bunyeroo Scenic Drive om tegen vieren uit te komen bij Acraman Campground, weer een prachtige plek midden in de natuur. Nog steeds hebben we prima weer en zitten we tot bedtijd buiten, iets wat in Holland ondenkbaar is, daar sneeuwt het nu !

Verslag 51

Voor we, na drie dagen, het park verlaten maken we nog een prachtige rit door Flinders Range.

Onderweg zien we ineens enkele grote roofvogels die ik helaas niet helemaal scherp op de foto krijg !

We stoppen nog even bij de parkeerplaats van Arkoroo Rock, hier zijn Aboriginal tekeningen te zien, maar je moet eerst ruim een uur lopen voor je bij die rots bent. Wim maakt wel een foto van de afbeelding, die “kinderkrabbels” zijn geen lange wandeling waard (vinden wij !).

In Hawker vullen we onze water- en dieseltank weer waarna we richting Clare rijden. In het gehucht Cradock stoppen omdat Cas een nieuwe hoed nodig heeft, Anja vindt zijn rieten hoofddeksel niet mooi !

In Hammond, een soort “ghost town”, houden we middagpauze, al moeten we nu uit de wind gaan zitten, het is vandaag beduidend minder warm.

Via het leuke plaatsje Melrose rijden we naar Gladstone waar een oude gevangenis moet zijn, helaas is deze niet meer te bekijken en zien we alleen de buitenkant.

Daarna wordt het zoeken naar een overnachtingsplaats waar we uit de wind kunnen zitten én pinnen in de grond kunnen slaan om een soort “voortent” op te bouwen. Dit lukt bij het plaatsje Guinare waar je bij een voormalig sportveld kunt gaan staan. Er zijn hier toiletten, prullenbakken, drinkwater en zelfs douches, wat een service ! Sinds lange tijd gaan de lange broeken weer aan, maar we weten al dat het de komende dagen weer flink warmer gaat worden ! 

Verslag 52

Het was vandaag echt een “werkdag”: we zijn gestart bij de carwash in de plaats Clare waar beide auto’s een flinke wasbeurt krijgen. Je ziet het roodbruine zand vermengd met water als bruine modder langs de auto’s lopen, maar nadien zien ze er weer blinkend uit. Ook de binnenkant wordt onder handen genomen met een grote stofzuiger.

Nadat we weer voor vijf dagen levensmiddelen ingeslagen hebben gaan we naar een Discovery Park, voornamelijk vanwege de wasmachines want het is alweer bijna twee weken geleden dat we deze gebruikt hebben. Maar op de camping wordt er verder geklust:  de achterkant van de Nissan zit weer los en ook moeten er enkele krassen weggewerkt worden.

We zijn alle vier uren bezig met poetsen en pas tegen vijven hebben we tijd voor een hapje en een drankje !

Voor het eten staat vandaag vis op het programma en omdat alles net weer helemaal “zuiver” is gebruiken we de barbecue van de camping waar we enkele uren gezellig doorbrengen.

Inmiddels is het half tien en nog maar veertien graden en trekken we ons terug in onze “voortent”. De aankomende dagen gaat het trouwens moeilijk worden om een kampplaats te vinden, je hebt hier “Adelaide cup”, wat inhoudt dat iedereen op maandag vrij is en de Australiërs trekken er dan massaal op uit ! ………Maar er zal vast wel ergens een plekje zijn waar wij kunnen overnachten !

Verslag 53

De plaats Clare, waar we overnacht hebben ligt middenin een wijngebied: de Clare Valley, maar we hebben dit keer geen enkele wijnproeverij gedaan. Wél zijn we vanmorgen naar Sevenhill gereden waar zich de oudste wijngaard van de omgeving bevindt, al in 1851 opgezet door Oostenrijkse jezuïeten, in eerste instantie om miswijn te produceren, maar er wordt ook nog altijd prima tafelwijn gemaakt.

We mogen rondlopen door de wijngaarden met z’n grillige druivenstokken en er zijn enkele oude gebouwen te zien, vooral de St.Aloysius’ Church (1875) met z’n crypte, waar tweeënveertig jezuïeten hun laatste rustplaats hebben,  is heel bijzonder.

We rijden door naar het historische stadje Mintaro waar veel gebouwen getooid zijn met het leisteen dat meer dan honderd vijftig jaar lang in de streek gedolven werd. 

Dan gaan we verder  naar Burra, een plek waar in 1845 koper werd gevonden en vijf jaar later de grootste mijn van Australië ontstond. Het is nu een State Heritage Area en je kunt er een rondrit maken langs allemaal historische gebouwen en natuurlijk de groeve van de voormalige kopermijn bekijken.

Ook het oude treinstation is een bezoekje waard.

Dan rijden we naar onze overnachtingsplek, waar we niet te laat aan willen komen vanwege het lange vrije weekend. We vinden een prachtige plek bij Worlds End Reserve tussen heel grote, oude gumtrees.

Er stroomt een heel smal riviertje waardoor er veel vogels te zien zijn en we kunnen heerlijk in de schaduw van de bomen zitten.

In de loop van de middag komen er verschillende caravans en campers om te overnachten maar er is ruimte genoeg en ze komen niet bij ons in de buurt, hopelijk vinden we zaterdag en zondag ook zo’n mooie slaapplek !

(Wim heeft ons weer verrast met een heerlijke maaltijd, dit keer gevulde paprika  met kip !)

Verslag 54

Vanmorgen hebben we ons prachtige plekje bij Worlds End Reserve weer verlaten, eigenlijk hadden we nog een dag moeten blijven staan, zo mooi was het, maar we zijn nu eenmaal nieuwsgierig naar wat er nog meer te zien is ! Eerst rijden we naar Redbanks Conservation Park, het is er nu erg droog maar je kunt zien wat een kolkende rivier kan doen met de omgeving.

Dan gaan we naar Morgan een historisch plaatsje aan de Murray River, de langste rivier van Australië met een totale lengte van over de vijfentwintig honderd kilometer, stromend door drie staten: Victoria, New South Wales en South Australia.

Bij het informatiecentrum in Morgan krijgen we te horen dat de Murray ruim een maand lang buiten z’n oevers is getreden door de vele regen in Victoria en pas sinds drie weken is het water aan het zakken, waardoor veel kampeerplekken aan de rivier helaas nog steeds onbereikbaar zijn. We lunchen aan de Murray maar het ruikt er niet al te fris: er liggen diverse dooie vissen op de grond die nog niet opgeruimd zijn.

Het wordt echt  zoeken naar een overnachtingsplaats: we zien een plekje zonder schaduw mét stinkende vissen en bij een leuke stek waar net een scoutingskamp actief is, moeten we weer vertrekken omdat alles volgeboekt is.

Pas tegen half zes komen we, na twee keer met een (gratis) pont de rivier overgestoken te zijn, uit bij Tenbury Hunter Reserve, vlakbij de plaats Swan Reach.

Hier staan we nu op een gratis plek, pal aan de rivier, maar wel tussen andere kampeerders in, zonder voorzieningen en in de wind…….morgen gaan we toch weer op zoek naar een ander plekje !!

Verslag 55

We zijn vandaag (zondag 12 maart) verder langs de Murray gereden in zuidelijke richting. Onderweg zien we regelmatig de gevolgen van het hoge water: huizen die onder water hebben gestaan en waarvan de huisraad kapot buiten staat, nog stukken ondergelopen grond en zelfs boten die het wassende en weer dalende water niet hebben overleefd.

We voelen ons af en toe net “ramptoeristen”, maar we zijn tevens op zoek naar een plek waar we leuk aan de rivier kunnen staan.

Bij de plaats Mannum zien we, wanneer we de raderboot de “Murray Princess” op de foto zetten, dat er aan de overkant van de rivier gekampeerd wordt.

Dus nemen we nog maar een keer een veerpont en staan even later prachtig aan het water met uitzicht op de plaats Mannum. Eigenlijk is de kampplaats (Bolto Reserve) nog gesloten maar er staan al meerdere campers en tenten, alleen het toiletblok is nog niet te gebruiken !

Er is hier van alles te zien: er wordt volop gevist, de kaketoes vliegen in grote getale krijsend over of strijken neer in een grote boom en ook op het water komt van alles voorbij !

We kunnen lange tijd in de zon en uit de wind zitten en tegen de avond gaat, voor het eerst deze trip, de houtskoolbarbecue aan. Misschien gaat er later nog wel een stukje hout op, want het koelt wel weer af naar zo’n tien graden !

Verslag 56

(We hebben gisteravond, na de barbecuemaaltijd, nog lange tijd bij het kampvuur gezeten !)

We hadden gehoopt nog wat meer dagen aan de Murray door te kunnen brengen, maar het zuidelijkste stuk van de rivier heeft weinig plekken om te overnachten en is niet zo interessant. In het verleden hebben we al zoveel prachtige plaatsen gehad aan de Murray, maar deze waren allemaal veel noordelijker. We rijden naar Murray Bridge, daar aangekomen blijkt deze plaats weinig charme te hebben en besluiten we door te rijden naar Lake Alexandrina.

Onderweg stoppen we nog even bij het Port Milang Historic Railway Museum dat alleen van de buitenkant te bekijken is. 

Dan gaan we verder langs het meer richting Point Sturt waar je gratis kunt overnachten met uitzicht op het water, we hebben zelfs gras onder onze voeten !

Hier brengen we de middag door in het zonnetje, maar tegen de avond koelt het flink af. Helaas mogen we hier geen kampvuur maken, dus wordt het lange broek aan met twee vesten ! Omdat we ruim tien dagen ingelopen zijn op ons reisschema gaan we als “extraatje” naar Kangaroo Island, waar we waarschijnlijk morgen al aankomen !

Verslag 57

Vanmorgen zijn we eerst naar Goolwa gereden waar een oude “paddle steamer”  moet liggen, bij aankomst is de kade echter leeg en bij navraag blijkt de boot enkele maanden terug tegen de brug aangevaren te zijn en  nu ergens in een dok voor reparatie ligt.

We gaan verder naar Victor Harbor, waar we in 2020 ook geweest zijn, je kunt er met een paardentram naar Granite Island en ook vandaag loopt er weer een paard voor de oude tram volgeladen met toeristen.

Bij een Woolworths supermarkt slaan we uitgebreid boodschappen in voor Kangaroo Island, want daar is weinig te koop, waarna we de laatste zestig kilometer afleggen naar Cape Jervis vanwaar de boot vertrekt richting het eiland.

(Apart transport: een trein op een vrachtwagen !)

Daar aangekomen staat er een lange rij auto’s geparkeerd voor de overtocht en wacht ons een grote teleurstelling: de eerste acht dagen is de boot helemaal volgeboekt !! We zijn hier drie keer eerder geweest en konden altijd zo meevaren, nu staat ons niet anders te doen dan om te keren, Kangaroo Island kunnen we wel vergeten. We rijden naar de twintig kilometer verderop gelegen kampplaats Rapid Bay, waar het ook erg vol staat. Heel vreemd, het lange weekend en de schoolvakanties zijn voorbij, maar het blijft gewoon overal druk.

We staan aan zee en Cas gaat nog even het water in, Wim en ik maken een wandeling naar een grot, waarna ik een nieuwe planning maak voor de komende twee weken.

We zullen ons best vermaken, er is nog zoveel te zien in Australië !

Verslag 58

We hebben vandaag ruim twee honderd twintig kilometer afgelegd: eerst hebben we het schiereiland Fleurieu, vanwaar je naar Kangaroo Island gaat, verlaten en via Wellington, waar we nog een keer met een pont over de Murray gaan, zijn we richting Meningie gereden.

We passeren weer het grote Lake Alexandrina, waar we twee dagen terug aan gekampeerd hebben en stoppen onderweg bij een van de vele zoutmeren.

Dan rijden we naar Coorong N.P. , een smalle strook land met kleine meren, gescheiden van de Southern Ocean door zandduinen.

Bij Parnka Point (Pelican) Campground boeken we ter plekke een plaats en zetten daar onze “huisjes” neer, met uitzicht op het water.

We zien heel veel pelikanen overvliegen en horen duidelijk het ruisen van de zee, maar kunnen deze niet zien.

We relaxen met een mooi boek en doen weer eens een spelletje Carcassonne bij een prima temperatuur.

Wanneer de zon ondergaat kan gelijk de lange broek en het vest weer aan, niet alleen omdat het snel koeler wordt, maar er zitten hier veel vervelende midgees en muggen !

Verslag 59

We gaan de laatste twee weken van onze reis een beetje de trip volgen die we drie jaar terug met Marcel, Marieke en de jongens hebben gemaakt, maar dan in omgekeerde volgorde. Afgelopen nacht stonden we al op dezelfde plek en ook vandaag, wanneer we verder door de Coorong rijden stoppen we nog even bij een bekende overnachtingsplaats.

En terwijl ik een stuk het duin opklim zijn Wim en Cas bezig met onze camper: de bullbar piept en kraakt, maar met een paar ty-raps  is alles tijdelijk weer opgelost.

Wanneer we stoppen bij the Granites, enkele grote ronde stenen die in zee liggen, is het al net zo fris als vorige keer.

In Kingston stoppen we bij de Big Lobster, een zeventien meter hoge kreeft, en nadat we deze op de foto hebben gezet gaan we in het bijgelegen restaurant “fish and chips” eten, buiten is het nu niet zo aangenaam.

 In de verderop gelegen plaats Robe wilden we eigenlijk een stuk over het strand rijden, maar daar aangekomen bleek het water vrij hoog te staan en ook was het zand erg mul, daar wagen we ons echt niet aan.

Nadat we het plaatsje bekeken hebben rijden we nog een stukje verder naar Nora Creina Roadstop, waar we onze auto’s parkeren voor de nacht. Er staat een harde, koude wind, dus we bouwen meteen de luifel met zijkanten op zodat we toch comfortabel buiten kunnen zitten.

Er is hier geen toilet aanwezig dus Cas graaft alvast een gat voor de hele “familie” !

Voor het eerst doen we ’s middags een spelletje Mexican Train, die glansrijk door Anja wordt gewonnen, we vermaken ons nog steeds prima !

Verslag 60

We zagen gisteravond diverse holen vlakbij de camper en omdat het daar “wombat-gebied” is hoopten we er eindelijk één in het wild te zien.

We waren dan ook heel verbaasd dat we, nadat we wat geritsel hoorden, opeens op nog geen meter afstand een prachtige bruine vos zagen staan, die snel wegliep. Helaas hadden we geen van allen ons toestel paraat en is er slechts één onduidelijke foto van dit dier.

Vanmorgen is het gelukkig, in tegenstelling met het druilerige weer van gisteren, weer opgeklaard en gaan we een mooie zonnige dag tegemoet. We starten onze trip bij Cape Buffon, een schiereiland bij Southend, waar we uitkijken over een ruige kustlijn van kalk-zandsteen in diverse kleuren, ze worden dan ook “Rainbow Rocks” genoemd.

We gaan verder naar Mount Gambier, een stad gebouwd op een vulkaan, waar nu nog twee kratermeren te zien zijn. De bekendste  is Blue Lake, een meer van zeventig meter diep en een waterinhoud van 36.000 miljoen liter water, dat tussen november en maart op mysterieuze wijze diep blauw kleurt. De rest van het jaar is deze, net als Valley Lake, waar we onze lunch nuttigen, gewoon grijs.

We rijden verder naar Hells Hole, een meer met een diameter van vijfenveertig meter en vijfentwintig meter diep. Vanaf een platform is het nog bijna veertig meter tot de waterspiegel en het ziet er erg onheilspellend uit, toch is het meer populair bij grotduikers.

Ook het verderop gelegen Caroline Sinkhole is indrukwekkend om te zien, maar hier staat geen water in.

We vervolgen onze reis naar de kust, onderweg de grens met Victoria overstekend, waardoor we onze horloges een half uur vooruit moeten zetten. (Het tijdsverschil met thuis is nu tien uur !). Bij Portland maken we nog iets bijzonders mee: bij Point Danger huist de enige kolonie Gannets op het vaste land van Australië en drie keer per week kun je er een uurtje vlakbij komen wanneer de ranger een poort opent. Wij zien meer dan zes duizend (!) gannets, een soort zeemeeuw, bij elkaar zitten en rondvliegen, prachtig om te zien.

Dan wordt het tijd om naar een overnachtingsplek te gaan, dit wordt Sawpit, een gratis kampplaats in de Narrawong State Forest, waar we een Nederlands stel tegenkomen dat afgelopen nacht ook op dezelfde plek als wij stonden. Wim schenkt ze een Nederlands vlaggetje, ze vonden die van ons zo leuk ! (Hij werd meteen op hun auto bevestigd !)

We mogen hier kampvuur maken, dus waarschijnlijk wordt ons laatste hout vanavond opgestookt. Het was vandaag weer een heel gevarieerde dag, we hebben twee honderd tachtig kilometer afgelegd en veel nieuwe dingen gezien,…. en dat terwijl we nu voor de zestiende keer in Australië zijn !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 1-15-1024x768.jpg

Verslag 61

We zijn vanmorgen als eerste naar Tower Hill Wildlife Reserve gereden, een prachtige plek in de natuur, pal aan de Princess Highway, waar kangoeroes, emoes en koala’s in het wild leven.

We hadden koala’s alleen pas de tweede dag in Australië gespot in Yanchep N.P. en Anja wilde ze heel graag nog een keer zien.  Ze werd niet teleurgesteld want we hebben er zelfs zes gezien en deze wel honderd keer op de foto gezet !!

Ook liepen er emoes rond die knap brutaal waren, tijdens de lunch aten ze zelfs ons brood op.

Onze volgende stop is bij Flagstaff Hill Maritime Village in Warrnambool, een openluchtmuseum met als thema: de immigranten die hier per schip aankwamen om een nieuw leven op te bouwen. Ook hier maakt ons fototoestel overuren van alle historische gebouwen en boten.

Dan beginnen we aan de Great Ocean Road, een van de mooiste routes in Australië, met een totale lengte van tweehonderd drie en veertig kilometer, al is het eerste stuk niet echt interessant. Pas bij “Bay of Islands” komen we bij zee en zien we aparte rotsen uit het water steken.

Net voorbij Peterborough stoppen we bij onze favoriet “the Grotto”, waar je, na het afdalen richting zee, een prachtige doorkijk hebt.

Dan volgen al snel de London Bridge en the Arch (deze is tijdelijk niet te bekijken), twee heel bekende uitstulpingen in het water, maar helaas is inmiddels de zon verdwenen waardoor alles er minder mooi uitziet.

We stoppen nog een keer bij Gibsons Steps, in de hoop daarvandaan the Twelve Apostles te kunnen zien, op de parkeerplaats van de laatst genoemde was het namelijk abnormaal druk.

Nadat Cas en ik vijfentachtig treden naar beneden zijn gelopen en uitkomen op het strand zien we nog steeds geen Twelve Apostles, wel is het bijzonder om de hoge steile wand te zien waar langs we afgedaald zijn.

Daarna rijden we naar onze overnachtingsplek (Wreck Track Gravel Pit), die dit keer niet veel voorstelt, maar voor Anja kan de dag niet meer stuk: naast de koala’s heeft ze ook nog een schildpad en echidna (een soort egel) gespot !!

Verslag 62

We hoefden vandaag (zondag 19 maart) slechts veertig kilometer te rijden, want we hadden een plek geboekt bij Aire River West Camping, waar we drie jaar terug ook gestaan hebben. Toen leefden daar diverse koala’s, sommige konden we zelfs aanraken, maar natuurlijk verandert er wel wat in de jaren.

Het is er vrij druk  met jongeren die daar hun weekend doorgebracht hebben en ook zien grote stukken terrein er drassig uit. Wij hebben echter een prima plek in de buurt van de toiletten en….. met uitzicht op twee koala’s, al zitten ze wel heel erg verscholen tussen de takken van een boom.

Ook vliegen hier allerlei prachtige vogels rond dus Anja kan zich helemaal uitleven met haar fototoestel.

We hebben tijd voor wat klusjes: er moet onder andere hout gekloofd worden (wat we gisteren gekocht hebben) , Cas geeft de auto een wasbeurt en  de bedden worden verschoond.

Regelmatig lopen we rond op zoek naar herkenningspunten en “wildlife”, maar de meeste foto’s van vogels in dit verslag komen van Anja !

Voor het eerst deze reis kookt Cas en heeft Wim een keer een “rustdag” !

Vanavond kunnen we weer kampvuur maken met het nieuw gekloofde hout, ….dat we niet naar Kangaroo Island konden vinden we echt niet erg meer !

Tegen de avond worden de koala’s actief !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 1-13-1024x743.jpg

Verslag 63

We zijn weer verder gereden over de Great Ocean Road, waarvan het grootste gedeelte behoort bij Great Otway National Park. De route is heel afwisselend: je rijdt door de bossen en even later zie je de zee weer vlak naast je.

Al vrij snel maken we een stop bij Maits Rest Rainforest, waar we via houten vlonders een wandeling door het koele regenwoud maken en eeuwenoude bomen en prachtige varens zien staan.

Bij Marengo Beach hebben we de verrekijker nodig om zeehonden te spotten die op een vlakbij gelegen eiland verblijven, maar ook de wilde golven zijn prachtig om zien.

Bij Kennet River hebben we weer het geluk om van heel dichtbij een koala te zien die wakker is en druk aan het eten is van de eucalyptusblaadjes.

Ook leven daar grote kaketoes die gewoon poseren voor de camera !

Bij de populaire plaats Lorne komen we via een slingerweg uit bij de, drie honderd meter boven zeeniveau gelegen, Erskine Falls, waar we twee honderd dertig treden afdalen om bij de bodem van de waterval te komen.

Nadat we weer terug zijn bij de auto wordt het tijd om de laatste vijftig kilometer af te leggen naar Winchelsea, waar we gratis bij Barwon River Reserve mogen overnachten.

Er leven hier echter honderden kaketoes die ontzettend veel lawaai maken, ik ben benieuwd hoe laat ze ophouden met krijsen !!

(’s Avonds komt de brandweer een oefening houden op het kampterrein !)

Verslag 64

Vandaag hebben we het grootste gedeelte van de dag doorgebracht in Sovereign Hill, een levend museum over de tijd van de goudkoorts. In 1851 werd hier voor het eerst goud gevonden waarna er een groot aantal goudzoekers richting Ballarat kwamen. Zo ontstond er een stad met alles wat daarbij hoort: een hoefsmid, bakker, hotelhouder, kruidenier en ga zo maar door, wat nu allemaal te bekijken is.

Onze fototoestellen maken weer overuren om de mooie gebouwen en in stijl geklede personages te vereeuwigen.

We zien hoe goud omgesmolten wordt en gaan zelfs onder de grond een mijn in. Ook mogen we zelf naar goud zoeken in de rivier.

Voor Cas en Anja was alles natuurlijk nieuw, wij komen hier al voor de vierde keer maar vinden het nog steeds een prachtig park ! Pas rond vieren verlaten we Sovereign Hill, we moeten ook nog onze voorraden aanvullen: gas, water, brandstof en levensmiddelen. Nadien rijden we naar het plaatsje Smythesdale waar je in de “public garden” gratis kunt overnachten en vinden daar een prima plek om onze onderkomens neer te zetten, wél zijn we alle vier best moe en gaan vrij vroeg naar bed, we hebben dan ook ruim tien kilometer afgelegd in het park vandaag ! 

Verslag 65

We rijden vandaag naar het westen richting Adelaide, waar we over ruim een week het vliegtuig pakken naar huis, maar eerst bezoeken we nog een mooi National Park: Grampians. Voor we er tegen de middag aankomen zijn we nog even gestopt in Glenthompson waar een klein kerkje staat: de St. Peters Church, die van binnen heel apart beschilderd is.

Via Dunkeld  rijden we vanuit het zuiden het park in waar we meteen hoge bergen zien.

We gaan door naar Jimmy Creek Campground, die we gister al geboekt hadden en doen daar de rest van de dag, na de vermoeiende dag van gisteren, rustig aan.

(Wim klooft nog even enkele stukken hout die we op de kampplaats gevonden hebben !)

Er is weer tijd voor een spelletje en een leesboek en ook is hier een soort openlucht douche, waar we dankbaar gebruik van maken. (Je moet zelf verwarmd water bovenin de emmer gooien om te kunnen douchen !).

Al vroeg gaat het kampvuur aan en ook krijgen we eindelijk kookaburra’s te zien die niet meteen weer wegvliegen, zodat we ze goed kunnen fotograferen. 

(We hadden wat kaas neergelegd voor de kookaburra maar deze wordt door andere vogels opgegeten !)

Later eten we zelfs rond het verwarmende vuur ! Het is echt een relaxte middag en avond, maar morgen gaan we toch echt weer van alles ondernemen !!

Verslag 66

We zijn vandaag heel actief geweest: nadat we kort gestopt zijn bij Lake Belfield rijden we naar de parkplaats van Silverband Falls vanwaar het een kilometertje lopen is naar de waterval, die nu niet droog staat !

We gaan door naar Halls Gap, het enige dorpje in het park, waar we ons afval lozen en het verslag verzenden. Daarna rijden we naar Wonderland Carpark, hiervandaan beginnen diverse wandelingen, wij nemen de Grand Canyon, met aansluitend de Silent Street en de Pinnacle, een trip waar we drie en een half uur mee bezig zijn.

Het is constant klauteren over grote stenen, dan weer door een heel smalle kloof en ook beklimmen we enkele trappen, maar het is werkelijk een schitterende wandeling met als hoogste punt (715 meter) een  prachtige uitkijk over de Grampians.

Nadat we dezelfde weg van ruim twee kilometer terug gelopen zijn is het al half vier, tijd om onze kampplaats op te zoeken. In totaal hebben we dertien kilometer afgelegd vandaag ! (Al die tijd is Anja, met een mooi leesboek, bij de auto gebleven, voor haar waren deze wandelingen niet te doen.)

Vannacht staan we op Smiths Mill Campground, weer een plek midden in de natuur waar we meteen al een emoe en een kangoeroe spotten.

Weer maken we gebruik van de bush-shower, waarna we ons weer “fris en fruitig” voelen. Ook hier mag weer een kampvuur gemaakt worden, en met, zoals haast elke avond, een heldere sterrenhemel boven ons, genieten we van onze laatste week in Australië !!

Verslag 67

Vlakbij onze overnachtingsplaats bevindt zich de Mackenzie Falls, het meest bekende punt van de Grampians, dat iedereen wil zien.

We bekijken de waterval van boven via verschillende uitkijkpunten en daarna dalen Cas en ik af naar de onderkant, waar het erg rustig is vandaag.

De heenweg is een “makkie” maar weer terug naar boven met tweehonderd zestig treden is een aanslag op de knieën, wat ook de reden is dat Wim verstek laat gaan na de zware wandeling van gisteren. Nadien stoppen we nog bij twee uitkijkpunten (Reeds en Boroka) vanwaar we een goed uitzicht hebben over het park.

Dan rijden we via de onverharde Mount Zero Road naar Plantation Campground, waar we niet te laat aan willen komen omdat het én weekend is én de plek is gratis.

En inderdaad, in de loop van de middag wordt het goed druk op de kampplaats waar wij inmiddels een prima plek hebben met uitzicht op de bomen en enkele kangoeroes. 

Er mag hier weer gestookt worden, wat haast iedereen dan ook doet, wij doen gewoon mee en steken vanavond weer hout aan in onze handige vuurbak, …op de laatste avond in de Grampians !

Verslag 68

(We waren gisteravond vergeten de vuilniszak op te ruimen, dit is het gevolg !)

Voor we de Grampians weer verlaten bekijken we nog enkele interessante punten. Bij de Heatherlie Quarry, een Heritage Site, zien we de restanten van een steengroeve waar in de 19de en 20ste eeuw heel veel zandsteen in blokken gehouwen is.

Veel van deze stenen zijn nog altijd te zien als muren van belangrijke gebouwen in onder andere Melbourne. Er was ook een treinverbinding met de plaats Stawell, deze is in het begin van de Tweede Wereldoorlog opgeheven, de steengroeve was operationeel tot 1980.

We maken nog een tweede wandeling door het park naar Gulgurn Manja Shelter waar oude Aboriginal tekeningen te zien zijn, deze stellen niet zo veel voor maar de weg ernaartoe is mooi en ook de bergketen Mount Zero is prachtig.

Nadat we er nog geluncht hebben verlaten we Grampians N.P., we hebben hier drie mooie dagen doorgebracht. Bij Horsham doen we voor het laatst deze reis boodschappen en rijden dan door naar Jane Duff Highway Park, een prachtige (gratis) plek in de bush waar verder niemand staat en we weer een kampvuur mogen maken.

We sprokkelen een heleboel hout waardoor we er weer uren warm bij kunnen zitten, het is hier nu herfst en de avonden worden steeds frisser ! 

Verslag 69

Tijdens de rit richting Adelaide komen we onderweg regelmatig leuke, aparte dingen tegen. In het plaatsje Goroke zijn de graansilo’s prachtig beschilderd met een kookaburra, een galah en een magpie.

Iets verderop, bij het gehucht Bringalbert staan allemaal metalen sculptures in het weiland, onder andere de Australische struikrover Ned Kelly, die hier door velen gezien werd als een Robin Hood.

Bij Naracoorte Caves N.P. zijn diverse grotten te bekijken die behalve stalactieten ook fossielen bevatten, waardoor ze op de World Heritage List staan.

Omdat we al diverse druipsteengrotten bekeken hebben bij Margaret River, dalen we alleen af in de “Stick-Tomato” Cave, waar we zonder gids rond mogen wandelen.

Dan is het nog ruim veertig kilometer rijden naar ons volgende overnachtingsadres: Cockatoo Lake, een prachtige plek aan een meertje met aparte bomen eromheen.

Het zou vandaag gaan regenen dus we bouwen meteen ons “tentje” op, maar we hebben hier (gelukkig) nog geen drup gehad.

Inmiddels zijn we weer in de staat Zuid Australië (de klok moest weer een half uur teruggezet worden en het verschil met Holland is nu nog acht en een half uur, want daar is nu de zomertijd ingegaan !), helaas mogen we hier geen kampvuur meer maken, dus het mooie, grote vuur van gisteren was hoogstwaarschijnlijk onze laatste !

Verslag 70

Vannacht begon het te regenen en vanmorgen plenst het gewoon door, het wordt de eerste keer deze reis dat we alles kletsnat inpakken, maar we weten al dat vanmiddag de zon weer schijnt zodat alles weer kan drogen. We hebben vandaag (maandag 27 maart) ruim drie honderd kilometer afgelegd en zijn nu dichtbij Adelaide. Ook nu was er onderweg weer van alles te bekijken: in Coonalpyn zijn mooie mozaïeken van vogels te zien en ook zijn de graansilo’s weer prachtig beschilderd, dit keer met kinderen .

Bij Tailem Bend zijn we gestopt bij het oude treinstation waar in een bijgebouwtje alle dieren van Australië, hoofdzakelijk van metaal, uitgebeeld zijn.

We lunchen aan de Murray, die nog steeds niet helemaal op het oude niveau is, en natuurlijk vliegen er weer tientallen krijsende kaketoes rond.

Bij Mount Barker verlaten we de highway en gaan in het stadje shoppen bij de K Mart, waar we met tassen vol T-shirts en anders spullen de winkel weer verlaten. 

Daarna rijden we via prachtige heuvelachtige slingerwegen naar Pink Gum Campground, behorend bij Onkaparinga River National Park, een heel nieuwe kampplaats met open plekken in de mooie bossen rond Adelaide. Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want alle elf plaatsen staan vol, hoofdzakelijk met Australiërs. We kunnen nog een tijdje in het zonnetje zitten voor deze achter de bomen verdwijnt en daarna horen we het ritselen en zien we weer een possum, die schuchter even tevoorschijn komt. Het is voor ons de laatste avond in de vrije natuur, morgen gaan we naar een camping waar wasmachines zijn en voldoende water zodat we alles schoon kunnen maken. Ook een echte douche is alweer een tijdje geleden, maar echt gemist hebben we deze niet !

Verslag 71

De kampplaats van afgelopen nacht lag ingesloten tussen de wijngaarden behorend bij McLaren Vale en omdat het  net oogsttijd is zagen we verschillende groepen arbeiders druk aan het werk om de trossen druiven te plukken.

Wij zijn eerst naar “U-Store-it” in Lonsdale gereden waar we onze camper en auto stallen totdat we deze volgend jaar januari weer ophalen voor een volgende reis. Het is de eerste keer dat we hier zijn dus we willen wel weten waar we terecht komen en er moeten allerlei gegevens ingevuld worden. Het ziet er allemaal professioneel uit, we zijn zelfs met een karretje naar de stallingsplek gereden ! Ook hebben we al een afspraak staan bij een vlakbij gelegen garage voor een onderhoudsbeurt begin januari 2024.

Dan wordt het tijd om de auto’s nog een keer te “zuiveren”, zowel van binnen als van buiten, al zijn ze lang niet zo vies als bij de vorige wasbeurt.

De laatste twee dagen van de reis brengen we door bij West Beach Parks, waar we drie jaar terug afscheid namen van Marcel, Marieke en de jongens (na een schitterende trip van zes weken) en de reis met Cas en Anja begonnen, maar door Corona vroegtijdig moesten beëindigen. ! We draaien vast enkele wasjes en er wordt volop gepoetst, want alles moet natuurlijk wel schoon achterblijven.

Aan het eind van de middag gaat Cas nog even de zee in en Wim en ik lopen door het, nog aangenaam van temperatuur zijnde, water.

Natuurlijk willen we de zon nog een keer in de zee zien zakken wat redelijk lukt, al is er wel wat bewolking, hopelijk verdwijnt deze morgen want we hebben wél droog weer nodig met pakken !

(De hele reis hebben Cas en Anja ’s avonds de afwas gedaan terwijl Wim en ik bezig waren met het     verslag !)

Laatste Verslag 72

Ook vandaag wordt er weer flink gewerkt: de beide auto’s worden in de was gezet en van binnen en buiten verder schoongemaakt. De laatste was wordt gedaan en de koffers zijn, voor zover mogelijk, gepakt.

’s Middags gaan we alle vier nog een tijdje badderen in het mooie zwembad, waarna we, voorlopig voor het laatst, met een mooi boek, genieten van de warme zonnestralen.

’s Avonds volgt nog een uitgebreide barbecue en dan zit het eten bereiden voor Wim er voorlopig op. (Hij kookt alleen tijdens het reizen, thuis kook ik !)

Morgenmiddag brengen we de auto’s naar de stalling vanwaar we met een taxibus naar de luchthaven gaan, waar dan het lange wachten begint. We vliegen vanaf Adelaide eerst naar Perth en dan naar Dubai en komen vrijdag in de loop van de middag aan in Düsseldorf. Onze schitterende reis zit erop, we hebben ontzettend veel gezien en beleefd, en het samen heel gezellig gehad. Totaal hebben we elf duizend kilometer afgelegd en zijn door drie verschillende staten gereisd. Nu wordt het weer tijd om de familie en vrienden op te zoeken al staat onze volgende reis, samen met Dennis naar Ierland, alweer in de planning !

(Zo blijft de auto tien maanden buiten staan !)

(Nog even de koffers wegen, gelukkig mogen ze dertig kilo per stuk wegen !)

(We houden happy hour op de luchthaven met het laatste beetje wijn, overgegoten in een flesje, en toast met brie ! )

(Wim zag een vleugel staan en moest er natuurlijk even op spelen, onder andere: tulpen uit Amsterdam !)

(We zien tijdens het instappen nog even de skyline van Adelaide, tot over tien maanden !!)

ruim 12000 km door midden en west Australië 2022 met Dennis

Verslag 1

Twee jaar terug hebben we vroegtijdig onze rondreis door Zuid-Australië, samen met Cas en Anja, af moeten breken vanwege de Coronapandemie, het hele continent ging op slot. Ook de trip, die we later dat jaar met Dennis zouden maken, verviel. Maar nu gaan we dan eindelijk weer naar Down Under, de tickets die we toen al gekocht hadden zijn nog geldig en hebben we, zonder bijkomende kosten, kunnen activeren. De campers die al die tijd in Adelaide gestald waren hebben een flinke onderhoudsbeurt gehad en staan schoon te wachten op onze komst.

Zondag 21 augustus (2022) brengt Marcel ons in de loop van de middag weg naar Düsseldorf vanwaar we via Dubai en Melbourne naar Adelaide vliegen.

Na ongeveer een uur in de rij te hebben gestaan zijn de koffers ingecheckt en bij de douanecontrole zijn we vrij snel klaar, heel anders dan de taferelen die zich op Schiphol afspelen: veel mensen missen hun vlucht en koffers blijven staan en zijn weken zoek !!

Om kwart over negen gaan we de lucht in om zes uur later in Dubai te landen, waar we vier uur tussentijd hebben voor we  aan de lange vlucht van dertien uur beginnen.

Eenmaal weer in de lucht word ik ineens heel misselijk en breng enkele uren door op het toilet, diverse keren overgevend. Het blijkt dat ik minstens zes uur niks gegeten had, het eetritme was helemaal verstoord. De bezorgde bemanning komt regelmatig vragen of ze iets kunnen doen maar na een aantal uren slaap en een lichte maaltijd ben ik gelukkig weer helemaal opgeknapt. Bij aankomst in Melbourne (inmiddels is het dinsdagmorgen vijf uur en acht uur later dan in Holland !) gaat er iets mis met de koffers van alle passagiers, pas na anderhalf komen deze over de lopende band tevoorschijn, waardoor we wel de aansluitende vlucht naar Adelaide missen en twee uur later dan gepland aankomen.

Het is hier winter en het is dan ook knap fris wanneer we met een taxi stoppen bij de stalling, waar we gelijk de campers al gedeeltelijk inrichten voor we op pad gaan om een telefoonkaart, een kar vol verse levensmiddelen en wat alcoholische dranken te kopen.

Dan begint de vermoeidheid parten te spelen en na zo’n tachtig kilometer rijden komen we tegen half vijf aan bij Parham Camping ground, een gratis kampplaats aan zee waar we de rest van onze spullen een plekje geven.

Wim maakt een heerlijke maaltijd klaar en nadat we ons eerste verslag af hebben duiken we tegen half negen , bij zes graden Celsius, ons bed in, wel onder een dik dekbed !!

Verslag 2

We hebben vannacht de klok rond geslapen en konden daarna uitgerust in de zon ontbijten. Toen we april 2020 Australië verlieten hadden we nog een grote voorraad levensmiddelen over: de pindakaas, jam en koffie smaken nog steeds prima, alleen de wijn was van mindere kwaliteit geworden (maar Dennis vindt deze nog goed genoeg om op te drinken !). We verlaten pas tegen twaalven de kampplaats, de eerste dag is er altijd van alles te regelen en ook zaten we met enkele probleempjes. We wilden de diesel die we nog in de jerrycans hadden zitten overhevelen in de tank, maar kregen de dop met geen mogelijkheid open. Ook hebben medewerkers bij de stallingsplek twee dagen terug onze camper-ruimte willen openen (waarom weten we niet) en daarbij het slot vernield. Deze gaat op een speciale manier open maar dat wisten zij natuurlijk niet. Ze hebben het slot er helemaal uitgehaald maar konden nergens een nieuwe krijgen, met als gevolg dat we nu een simpel plaatje voor het gat hebben zitten en slechts met een haakje de deur kunnen sluiten. De dop van de diesel is in Port Wakefield gerepareerd, alleen kan deze nu niet meer op slot. De deur is een groter probleem wat in de loop van de reis moeten worden opgelost. Onderweg komen we langs diverse “pink lakes”.

(….in Schotland zijn ze nog steeds op zoek, maar hij bevindt zich dus hier !!…)

en ook valt het op dat alles hier heel groen is, in tegenstelling tot Nederland waar het al tijden niet geregend heeft en alles er verdord uitziet.

Na onderweg nog een koffiestop draaien we tegen zessen een stukje voorbij Port Augusta van de weg af en staan nu op een leuk plekje zonder voorzieningen, maar waar we wel een kampvuur mogen maken…. en deze hebben we ’s avonds wél nodig !!

We hebben een heerlijke avond, het is lekker warm bij het vuur en boven ons zien we bij een heldere hemel miljoenen sterren !

Verslag 3

Vandaag hebben we vijf honderd kilometer afgelegd in noordelijke richting over de Stuart Highway, een smalle tweebaansweg zonder vluchtstrook waar je maximaal honderd tien kilometer per uur mag rijden.

Onderweg zien we regelmatig een road train langs komen, vaak met drie of vier aanhangers erachter en ook gaan er heel veel campers en caravans naar het zuiden, net zoals de overwinteraars in Europa die van Spanje terugkomen, maar dan in omgekeerde richting. Wij gaan echter de warmte tegemoet !! Bij de plaats Pimba tanken we de auto’s weer vol, de prijzen van de brandstof zijn wel een beetje duurder dan in de buurt van Adelaide: gister betaalden we één dollar tachtig voor een liter diesel, nu twee dollar vijfentwintig, maar omgerekend naar euro’s  is dit 1,57, nog altijd een stuk voordeliger dan in Holland.

In het begin is er onderweg van alles te zien, maar nadat we lunchpauze hebben gehouden bij het prachtige Lake Hart wordt de natuur minder interessant, de bomen verdwijnen en slechts lage struiken sieren het landschap. Bij deze picknickplaats maakt Dennis voor het eerst kennis met de vervelende vliegen die zo normaal zijn in de binnenlanden, hij is er niet echt blij mee !!

We hebben nog geen enkele hippende kangoeroe gezien, alleen maar tientallen levenloze langs de kant van de weg, al dan niet aangevreten door de vogels en insecten, wél zien we enkele emoes.

In de buurt van Coober Pedy, één van de meest bekende Outback-plaatsen van Australië, zien we de eerste  mijnen waar naar opalen gezocht wordt.

Net voor deze plaats zetten wij , tegen vijven, onze campers neer op een grote open vlakte waar al meerdere kampeerders staan.

Hier kunnen we namelijk weer een kampvuurtje maken, wat op een gewone camping niet mag, en de warmte van het vuur hebben we écht nodig want weer koelt het af naar zeven graden ! (We hadden nog een zak vol, inmiddels kurkdroog, hout in de camper staan wat nu prima van pas komt !)

Verslag 4

Nadat we vanmorgen op de ouderwetse manier onze haren gewassen hebben rijden we naar Coober Pedy, de plek waar zeventig procent van alle opalen op de wereld gedolven worden. (De eerste opaal werd bij toeval gevonden in 1915 terwijl men op zoek was naar water.)

We bekijken enkele mijnen waar we vrij rond mogen lopen en uitleg krijgen hoe in vroeger tijden deze mineraal gewonnen werd. Met behulp van een ultraviolette lamp zien we nog stukjes opaal in het gesteente zitten.

Omdat het hier ’s zomers wel vijftig graden kan worden en ’s winters af kan koelen naar nul, woont zo’n vijftig procent van de bevolking (totaal ongeveer zeventien honderd mensen met vijfenveertig verschillende nationaliteiten) onder de grond waar een constante temperatuur heerst van rond de twee en twintig graden.

Ook bekijken we enkele in oude mijngangen gevestigde kerken.

Overal rond Coober Pedy, wat “witte man in hol” betekent, zie je kegelvormige hopen aarde, waar gezocht is naar opaal.

In de hoofdstraat bevindt zich een galerij vol Aborigal-schilderijen waar tevens wees-kangoeroes opgevangen worden. De eigenaresse is zo vriendelijk ons een kangoeroejong te laten zien, Dennis mag het zelfs even vasthouden.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 25-21.jpg

We keren weer terug naar dezelfde overnachtingsplek als vannacht waar Wim uren bezig is de deur te repareren, wat zoals verwacht  helemaal goed komt, zodat deze weer normaal op slot kan en vliegen en ander ongedierte buitensluit, want ook dat was niet meer het geval. Tot nu toe valt het hier erg mee met de vliegen, waarschijnlijk is het nog niet warm genoeg !!

En weer zitten we uren bij het kampvuur met boven ons een heldere sterrenhemel

Verslag 5

Voordat we vandaag naar de “Breakaways” gaan rijden we eerst nog even Coober Pedy binnen om vuil te lozen, water en brandstof te tanken en hout te kopen, want ’s avonds koelt het nog steeds flink af en onze voorraad slinkt aardig ! Ruim dertig kilometer noordelijk bevinden zich de prachtige Breakaways: heuvels en rotsen in allerlei kleuren die uitsteken boven het vlakke landschap en “afgebroken zijn van de Stuart Range”.

Zes jaar terug verloren wij hier een wiel en stonden met een scheve camper te wachten tot we geholpen werden, dit keer rijden we relaxt én zelfs zonder vervelende vliegen over de afwisselende route waar we natuurlijk stoppen bij het kasteel, ook wel “zout en peper” genoemd (voor de Aboriginals zijn het twee zittende honden, een bruine en een witte !).

Ook bekijken we de “Dog Fence”, een twee meter hoog hek met een lengte van ruim vijf duizend kilometer dat door drie staten loopt en de schapen in het zuiden beschermd voor de dingo (wilde hond).

Verder ziet het landschap er erg vlak en verlaten uit, net alsof je op de maan bent, er zijn hier diverse films opgenomen vanwege deze kale vlakte.

Wij rijden bijna twee honderd kilometer richting Oodnadetta, een heel klein plaatsje behorend bij de beroemde “Oodnadetta track”, waarvan het eerste stuk nog geasfalteerd is, maar daarna overgaat in “dirtroad”. De gehele weg komen we slechts één road train tegen en twee auto’s ! Onderweg is er vrij weinig te zien, soms bij een droge rivierbedding zijn er enkele struiken met een paar koeien, maar verder is het vlak en onherbergzaam.

Tegen half vijf komen we aan in Oodnadetta waar we vooral geïnteresseerd zijn in het befaamde “Pink Roadhouse”. 

Nadat we hier even rondgekeken hebben rijden we het plaatsje weer uit om iets verderop te stoppen bij een prachtige plek in de heuvels, ver van de bewoonde wereld. Hier staan we veel liever dan in de plaats zelf, waar je ook nog moet betalen om “mannetje aan mannetje” te staan.

Nog even een weetje betreft de dieselprijzen: in Adelaide was het nog 1,79 de liter, vanmorgen tankten we voor 2,37 in Coober Pedy en in Oodnadetta is deze al gestegen naar 2,90 dollar de liter (!!), …… we slaan deze pomp maar even over !!

Morgen rijden we het twee honderd kilometer lange stuk van de “Oodnadetta Track” tot aan Marla !

Verslag 6

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 1-81.jpg

(Bij deze oude telefoonmast (Angle Pole) zijn we gisteren van de weg afgegaan richting onze overnachtingsplek.)

Nadat Wim en Dennis vanmorgen eerst het hout gekloofd hebben wat we gisteren gekocht hadden, beginnen we aan de “Oodnadetta Track” richting Marla. Weer zien we haast geen mensen tijdens de rit, wel diverse koeien en enkele emoes.

We stoppen onderweg bij een oude bron, waar nog steeds water in zit, en zouden meerdere interessante plekken bekijken, maar bij de eerstvolgende stop: Katleen Creek gaan we niet eens meer weg ! Het is zo’n prachtige oase in het verder vrij droge landschap dat we besluiten hier de rest van de dag door te brengen.

We hebben de laatste dagen grote afstanden afgelegd en een dagje “kalm aan” is ook wel lekker. Bij de plas zien we, behalve heel aparte bloemen, allerlei vogels, waaronder een reiger die regelmatig een visje of een insect uit het water opvist, en enkele krijsende galah’s.

(Een heerlijke tosti !)

Voor het eerst hebben we tijd voor een spelletje Carcassonne (zelfs twee) en ook komt de E-reader tevoorschijn.

De temperatuur loopt op naar negenentwintig graden en er waait een heerlijk verkoelend windje, waardoor de vliegen ons grotendeels met rust laten. Wim vindt enkele stammetjes en gaat, samen met Dennis, nog een keer aan het kloven, voorlopig hebben we weer voldoende hout !

Weer zitten we tot bedtijd buiten bij het kampvuur, genietend van de stilte !!

Verslag 7

We werden vanmorgen gewekt door vogelgeluiden die heel anders zijn dan in Holland. Het is winderig en tijdens het ontbijt ligt er een laagje rood zand over de koffie en de tafel, maar dat zullen we de komende dagen wel meer meemaken !

Door weersinvloeden is de Ootnadetta track soms onbegaanbaar, nu rijden we door droge rivierbeddingen en “floodways”, waar je nog restanten ziet van het hoge water.

Vanwege bandenbesparing rijden we met een gangetje van gemiddeld zeventig kilometer over de onverharde weg vol stenen en los zand om na ruim honderd twintig kilometer uit te komen bij de Stuart Highway waar de road trains en auto’s met caravan weer volop aanwezig zijn.

Dan volgt een lange rit in noordelijke richting waar we de grens naar de Northern Territory overgaan., je beseft  nu weer hoe groot Australië is wanneer je zomaar honderden kilometers aflegt met bijna hetzelfde uitzicht en slechts af en toe een tegenligger.

Tegen vijven stoppen we bij “Petermann Rest Stop”, we hebben dan vijf honderd kilometer afgelegd en zijn nog honderd en veertig kilometer verwijderd van Uluru (Ayers Rock).

Weer zijn we de enigen die hier overnachten  en met het vele hout wat we hebben maken we weer een mooi kampvuur, waarschijnlijk voorlopig de laatste !!

Verslag 8

(Dennis heeft gisteravond “wildlife” gespot !!)

Vlakbij onze overnachtingsplek bevindt zich de Mount Conner lookout en wanneer we daar ’s morgens rond negenen door het rode zand lopen aan de andere kant van de weg om een prachtig zoutmeer te bekijken, is het nog geen tien graden ! We bevinden ons dat ook in de “Red Centre” én het is hier nog winter !

Nadat we snel weer de auto ingegaan zijn rijden we ruim honderd kilometer om tegen tienen uit te komen bij Yulara (Ayers Rock Resort), waar we voor twee nachten een kampplaats boeken (wild kamperen is hier niet toegestaan !). Ze weten hier wel van prijzen: per auto, per nacht: vijfenveertig dollar en wanneer we daarna het Uluru-Kata Tjuta N.P. in willen betalen we nog eens achtendertig dollar per persoon, voor drie dagen. Nadat we snel de kampplaats (we staan, samen met vele anderen, op het “overflow” gedeelte) bekeken hebben, gewoon een open plek met een paar dixies en enkele grote generatoren die veel herrie maken, rijden we vijftig kilometer naar de Olga’s, (Kata Tjuta) wat voor de Aboriginals “veel hoofden” betekent.

Hier maken we een prachtige, afwisselende wandeling “valley of the winds” met een lengte van zeven en een halve kilometer.

Het is voor het eerst nadat Wim ziek is geweest dat hij zo’n lange trip maakt, maar het gaat hem prima af (en de achillespees doet weer wat hij moet doen) , in drie uur tijd zijn we weer terug bij onze campers.

Nadat we bij de kampplaats even gedoucht hebben rijden we weer het Nationale Park in om de zonsondergang bij Uluru te bekijken, het allerbekendste symbool van Australië, de reusachtige monoliet die hoog boven het vlakke woestijnlandschap uitsteekt.

We maken er een lekkere “happy hour” van en gaan pas rond zeven uur terug naar Yulara, waar we helaas geen kampvuur mogen maken ! Geef ons maar een plek in de vrije natuur !!!

Verslag 9

(Zonder kampvuur was het gisteravond heel koud en hadden we antivries nodig !)

Wanneer je Uluru van een afstand bekijkt lijkt het een gigantische rots, maar als je dichterbij komt blijkt deze allerlei inhammen en grotten te hebben.

Vandaag zijn we helemaal om de drie honderd vijftig meter hoge monoliet heengelopen, we hadden er zo’n drie en een half uur voor nodig om de elf kilometer over een vrij vlakke bodem af te leggen.

Het is ideaal wandelweer: rond de twintig graden met een zachte wind én we hebben totaal geen last van vliegen !

Regelmatig stoppen we om het steeds veranderende uitzicht te bewonderen.

Voor Wim was de rondwandeling om Uluru één van z’n streefdoelen na z’n reactieve artritis, het is hem met glans gelukt !

Sinds oktober 2019 is het verboden om de rots te beklimmen, je kunt nog wel steeds de sporen zien waar in de loop der jaren heel wat stappen gezet zijn.

Na afloop rijden we naar Yulara om voor negen dagen boodschappen te doen (!!), we hebben dan ook twee karren vol, voorlopig komen we niet meer in de buurt van een supermarkt !

Voor het eerst deze reis hebben we te maken met wat regen, om die reden hebben we twee dagen terug een flinke afstand afgelegd zodat we de Olga’s en Ayers Rock met droog weer konden bekijken, maar als het klopt, is het morgenmiddag alweer droog !

Verslag 10

Het heeft de hele nacht zachtjes geregend maar vanmorgen was het droog en weer helemaal opgeklaard en zo blijft het de gehele dag, het is dus erg meegevallen met de slechte weersvoorspellingen.

We nemen een kijkje bij de kamelen waarmee je een tochtje kunt maken, in vroeger tijden waren deze dieren het meest gebruikte vervoersmiddel.

Daarna rijden we nog een rondje om Uluru, vooral om te kijken of de regen nog sporen heeft achtergelaten, en verlaten dan het Nationale Park.

We zijn hier nu drie keer geweest: twintig jaar terug, samen met mijn ouders, zes jaar geleden met z’n tweeën toen we net opa en oma geworden waren én nu dus met Dennis ! Wij komen hier niet meer terug !

We moeten een flink stuk dezelfde weg terug rijden voor we afslaan richting Kings Canyon, zo komen we weer langs Mount Conner en het zoutmeer, we houden zelfs lunchpauze op dezelfde plek waar we drie nachten terug geslapen hebben.

Tegen vieren stoppen we, zo’n honderd kilometer voor Watarrka N.P. om in de bush te overnachten.

We doen weer een potje Carcassonne gelijkertijd genietend van de omgeving. ….. en ’s avonds kunnen we weer een kampvuur maken !!

Verslag 11

Na een koude nacht was vanmorgen alles kletsnat maar we hebben weer een heldere blauwe lucht boven ons en de zon doet z’n best om alles te verwarmen. We rijden de honderd kilometer naar Kings Canyon en nemen iets ervoor een afslag naar Katleen Springs, waar zich een constante waterbron bevindt en waar vroeger de runderen bijeen gedreven werden.

Na een korte wandeling naar de poel maken we een eindje verderop nog een tweede trip: de “creek walk” waar we ons middenin de canyon bevinden.

(Dit is een Spinifex Pigeon)

Tegen tweeën komen we aan bij de kampplaats behorend bij het Nationale Park, net als bij Uluru is het verboden om in de bush te overnachten. Terwijl Dennis een duik neemt in het koude zwembad  (waar hij snel weer uit is !) gebruik ik voor het eerst deze reis een wasmachine en Wim heeft tijd voor wat klusjes.

Binnen de tijd dat wij een spelletje Carcassonne doen  is de was al droog door de vrij harde wind die er vandaag waait.

Tegen zessen gaan we naar het “sunset viewing platform” waar je onder het genot van een drankje, de prachtige rode rotsen van de Kings Canyon kunt aanschouwen ondertussen genietend van mooie gitaarmuziek.

Het koelt weer snel af en we besluiten in het kamprestaurant te gaan eten (een traktatie van Dennis !), waar we enkele uren doorbrengen.

De gitarist is ook hierheen verhuisd en zingt mooie golden oldies, terwijl wij genieten van een lekker glaasje Australische Shiraz !!

Verslag 12

We hebben vandaag de zes kilometer lange “Rim Walk” gelopen, een prachtige route over de bovenrand van de Kings Canyon.

Je moet hiervoor eerst honderd meter omhoog klauteren, wat best intensief is, maar eenmaal boven begint het genieten van de schitterende wandeling.

Ook nu is het prima wandelweer: zo’n twintig graden met een aardig windje erbij, voor vliegen niet interessant !!

Regelmatig stoppen we bij een mooi punt en ook nemen we de extra routes naar een lookout en “the Garden of Eden”, zodat we totaal wel aan de tien kilometer komen voor we vier uur later terug zijn bij de auto.

In de kloof bevindt zich nog water dat ervoor zorgt dat er veel vegetatie is, we zien zelfs enkele palmbomen.

Het is echt vier uur lang puur genieten van het uitzicht, al voel je op het laatst je knieën wel, vooral bij het afdalen. Eenmaal terug op de kampplaats nemen we een warme douche en relaxen de rest van de dag. Natuurlijk koelt het ’s avonds weer snel af, zodat we na het eten weer verhuizen naar het warme onderkomen, met gezellige muziek, wat bij het resort hoort !!

Verslag 13

Het is vandaag bewolkt weer en de temperatuur komt niet boven de zeventien graden uit, een heel verschil met Holland waar het vandaag, zondag 4 september, nog negenentwintig graden is ! We trekken weer verder, via de Mereenie Loop Road, waarvoor we eerst een permit (vergunning) moeten kopen. Het is een avontuurlijke weg vol kuilen, spoorvorming en regelmatig een wasbordachtige ondergrond.

Bovendien begint het ook nog te regenen waardoor de auto’s er niet al te schoon meer uitzien.

Onderweg zien we wilde kamelen, – paarden (brumbies) en zelfs ezels.

Wanneer we na bijna tweehonderd kilometer rijden de afslag naar Palm Valley willen nemen ontdekken we dat het stuur van onze camper vreemd doet (de stuurbekrachtiging is overactief, met één vinger kun je het stuur zonder weerstand omgooien !), we durven het niet aan om nu een track te gaan rijden. In Hermannsburg informeren we naar een garage, maar moeten daarvoor naar Alice Springs, ruim honderd twintig kilometer verderop. Dus rijden we, zes dagen eerder dan gepland, naar Alice, want het euvel moet wel gerepareerd worden.

We staan nu op Temple Bar campingpark waar we de eerste wallabie spotten, ook vliegen er heel wat krijsende galah’s rond.

We zullen vanavond niet laat op bed liggen: het is koud en morgen willen we vroeg op pad naar een garage die ons hopelijk snel weer op weg helpt !

Verslag 14

Het koelde vannacht af naar drie graden dus het viel niet mee vanmorgen om onder het warme dekbed uit te komen. Toch zaten we tegen negenen al heerlijk in de zon te ontbijten en kon even later de korte broek aan.

Gisteren hadden we van de campingeigenaresse een adres gekregen van een garage en tegen tienen krijgen we daar te horen dat het hele stuurhuis vervangen moet worden, een duur geintje waar ook nog eens aardig wat tijd in gaat zitten. Gelukkig heeft de Duitse mecanicien later een tweedehandse versie gevonden waardoor we een paar duizend dollar goedkoper uit zijn. Het houdt wel in dat we vannacht niet in onze camper kunnen overnachten dus slapen we aankomende nacht met z’n drieën in de daktent van Dennis.

Omdat we de hele dag nog voor ons hebben gaan we met de auto eerst naar het oude telegraaf station (1872), één van de elf stations van de “Overland Telegraph Line” (van Adelaide naar Darwin en vandaar met een onderzeese lijn naar Singapore) die er voor zorgde dat berichten  binnen enkele uren de wereld over gingen.

We maken er een rondwandeling en daarna rijden we naar Simpsons Gap, een prachtige kloof in de MacDonnell Range, waar we enkele rock-wallabies,die nauwelijks opvallen tussen de stenen, zien.

Nadat we onze gasfles hebben laten vullen in Alice Springs en enkele boodschappen hebben gedaan rijden we terug naar de garage om een heleboel spullen uit de camper te halen die we nodig hebben voor de overnachting (en tevens van alles uit de auto halen om ruimte te maken !), waarna we terug gaan naar dezelfde kampplaats als afgelopen nacht.

Weer staan we aan de droge rivierbedding met uitzicht op de bergen, gelukkig met beter weer dan gisteren !

Verslag 15

Het was vreemd om met z’n drieën in de tent te slapen en ik heb dan ook een onrustige nacht gehad tussen de twee mannen in, maar het is gelukkig slechts voor één keer ! Pas ruim na tienen zijn we vanmorgen van de kampplaats weggegaan en na nog enkele winkels te hebben bezocht komen we rond elven aan bij de garage waar ze nog druk bezig zijn met de camper.

(Dit is het oude en het nieuwe stuurhuis.)

We zetten onze stoelen in de schaduw en vermaken ons met een mooi boek.

Op een gegeven moment ben ik maar brood gaan smeren, want het loopt al tegen tweeën en nog steeds is niet alles in orde. Tegen drieën is de camper, na enkele proefritjes, goedgekeurd en kunnen we, nadat we de rekening betaald hebben (!) weer op pad. We hadden gezamenlijk besloten om een korte tweedaagse trip te maken naar Trephina Gorge, zo’n tachtig kilometer van Alice Springs, om uit te proberen hoe de auto zich houdt. (Voor overmorgen hebben we een afspraak staan met een bedrijf dat de banden uitlijnt.) 

Onderweg stoppen we bij de mooie Emily Gap en even later bij, de minder interessante, Jessie Gap.

Tegen half vijf komen we aan bij de Trephina Gorge waar drie verschillende kampterreinen zijn, die allemaal, buiten onze verwachtingen,  zo goed als vol zijn. Het blijkt dat je “on line” moet boeken, maar we hebben hier totaal geen internet-bereik. We zien nog één vrij plekje en ik loop naar een man en vrouw toe, die al een leuke plaats hebben, met de vraag hoe het hier precies werkt. Heel toevallig blijken zij dubbel geboekt te hebben en is het enige vrije plekje dus ook écht vrij, zelfs voor drie nachten ! We bedanken ze later met een fles wijn waar ze heel content mee zijn. We staan nu dus op een prachtige plek aan de Trephina Creek met uitzicht op de kloof, die we morgen verder gaan verkennen !

Verslag 16

We hebben vandaag een heerlijke relaxte dag gehad in het Trephina Gorge Nature Park. Na een ontbijt met een prima temperatuur erbij lopen we vanaf de “Bluff campground” naar de kloof voor een  ruim een uur durende rondwandeling. Onderweg zien we dat er nog niet zo lang geleden een flinke brand heeft gewoed in het park, maar gelukkig is er nog genoeg moois te zien.

We lopen langs de bovenkant van de gorge en deze trip is weer heel anders dan de wandeling bij de Kings Canyon van enkele dagen geleden.

Eenmaal terug op de kampplaats is haast iedereen vertrokken dus kan ik mooi even de haren van de mannen kortwieken.

Ook hebben we tijd voor een spelletje en de E-reader, ondertussen regelmatig om ons heen kijkend naar de prachtige omgeving. We moeten ’s middags echt de schaduw opzoeken want het wordt zo’n dertig graden.

’s Avonds blijft het nog lang warm wat ons er niet van weerhoudt toch een mooi kampvuur te maken !

Verslag 17

Nadat we vanmorgen alles weer ingepakt hebben maken we nog een mooie wandeling (Panorama Loop Walk) in het Trephina Gorge Nature Park.

We klimmen nog een stuk hoger dan gisteren en kunnen helemaal rondom ons heen kijken.

Wel lopen we ook weer door stukken zwart geblakerde grond waar de brand flink huisgehouden heeft.

Nadat we nog een stop maken bij een prachtige, aparte boom en bij Corroboree Rock, komen we tegen de middag weer aan in Alice Springs.

We gaan nog een keer naar de garage (Auto Fix) die ons van de week zo goed geholpen heeft om een andere reparatie te plannen: de voor- en achtervering is namelijk helemaal op en ook moeten er twee banden vervangen worden. Het kost wel weer een “paar centen”, maar we willen nog jaren vooruit kunnen met de camper.

We spreken af voor maandagmorgen acht uur en nadat we de camper hebben laten uitlijnen (bij een ander bedrijf, wat al afgesproken was !) en nog wat boodschappen hebben gedaan verlaten we de stad weer om richting Ellery Creek te rijden, een rit van zo’n tachtig kilometer en gelegen in het West MacDonnel National Park. Het is de bedoeling hier te overnachten, maar net voor aankomst zien we dat je ook hier online moet reserveren en evenals de afgelopen twee dagen hebben we hier geen verbinding !

Nadat we de prachtige waterplek vluchtig bekeken hebben rijden we tien kilometer terug, waar we al een alternatieve mooie spot (Point Howard Lookout) gevonden hadden om te bivakkeren.

De plek is veel rustiger én gratis met een prachtig uitzicht over de bergen, wat wil je nog meer !!

Verslag 18

We hebben vanmorgen eerst heerlijk uitgeslapen, de komende drie dagen kunnen we het vrij rustig aandoen voor we maandagmorgen weer bij de garage moeten zijn. Net voor we willen vertrekken van ons mooie overnachtingsplekje zie ik een plas water onder de auto van Dennis liggen. Het blijkt dat zijn bijna volle jerrycan gelekt heeft en al het water is bij z’n reserveband terecht gekomen, waardoor we de hele achterkant uit moeten pakken.

Pas tegen half twaalf is alles droog, schoon en weer ingepakt en kunnen we weer op pad. We stoppen nog een keer bij Ellery Creek en terwijl Dennis z’n jerrycan daar weer vult wandelen Wim en ik nog een keer naar de mooie plas.

Vervolgens rijden we naar de Serpentine Gorge waar we na een kilometertje lopen uitkomen bij weer een prachtige kloof met water.

Je kunt hier ook naar een “lookout” klimmen, wat we natuurlijk doen, al gaat deze wel vrij steil ruim honderd meter omhoog, voor Dennis weer een hele overwinning met z’n (nog altijd aanwezige) hoogtevrees. 

Het was het klauteren wel waard, het uitzicht is schitterend !

Eenmaal terug bij de auto’s houden we lunchpauze en besluiten vandaag niet veel meer te doen.

Zo’n tien kilometer verderop is weer een mooie lookout (Neil Hargrave) waar je (gratis) mag overnachten dus hier installeren we ons !

(De grond is hier zo hard dat Wim de boormachine moet gebruiken om de pinnen in de grond te krijgen !)

Op deze hoge plek kun je met je mobiel verbinding maken via een aanwezige satellietschotel, wat aangegeven staat bij de afslag, waardoor er regelmatig mensen langs komen om even te telefoneren.  Wij kunnen op deze manier onze verslagen verzenden en mails ophalen.

Natuurlijk doen we weer een spelletje Carcassonne en houden we uitgebreid happy hour, het bevalt ons weer prima in Australië !!

Verslag 19

Zodra je een eindje van Alice Springs verwijderd bent heb je geen internetbereik meer, alleen op onze vorige overnachtingsplaats hadden we een beetje verbinding. Daar kwamen we erachter dat Queen Elisabeth donderdagavond ,op zesennegentig jarige leeftijd, overleden is. Ze had dit jaar net haar zeventig jarig jubileum als vorstin gevierd, een ongekende prestatie !

De zon laat zich vandaag (zaterdag 10 september) niet zien en af en toe valt er een spatje regen, toch weerhoudt ons dat er niet van om van alles te ondernemen. We starten bij Ochre Pits, een plek waar de grond allerlei kleuren vertoont met als belangrijkste de tint oker. Deze werd in vroeger tijden al gebruikt door de Aboriginals bij rituelen, feesten en als decoratie.

Een eindje verderop aan de Namatjira Drive, de weg die door de MacDonnel Ranges loopt, stoppen we bij de Ormiston Gorge, waar we weer een prachtige wandeling maken.

We kunnen niet helemaal de “loop” (rondwandeling) afmaken omdat het water nog te hoog staat, we zouden dan door het ijskoude water moeten zwemmen. Toch zien we dat, net als bij Ellery Creek, enkele mensen dit wél doen !

Wanneer we na twee uur terug zijn van de schitterende trip rijden we een klein stukje verder naar Glen Helen Gorge, waar we in het verleden gekampeerd hebben. De kampplaats ziet er nu erg vlak en ongezellig uit, wel herkennen we nog diverse plekken en natuurlijk lopen we naar de kloof die vol staat met water.

Daarna moeten we nog veertig minuten rijden voor we tegen drieën aankomen bij een “gravel-pit”, in de buurt van Gosse Bluff, een simpele plek in de bush waar je zo kunt gaan staan. Hier bouwen we onze tent en luifel weer op, waar meteen de zijkanten aan vastgemaakt worden, om ons te beschermen tegen de koude wind.

Nadat we heerlijke tosti’s ophebben doen we een spelletje en dan gaat al vrij snel het kampvuur aan (wat bij Glen Helen niet mocht !), het wordt weer een koude avond en dan hebben we de warmte hard nodig !

Verslag 20

Zeven kilometer vanaf de plek waar we overnacht hebben begint een onverharde weg naar Tnorala Conservation Reserve, ook wel Gosse Bluff genoemd.

Langzaamaan doemen hoge bergen op die samen een kraterwand vormen. Honderd twee en veertig miljoen jaar geleden is hier een komeet ingeslagen met een omvang van zes honderd meter, die een gat van twintig kilometer heeft gecreëerd. 

Nadat we eerst in het midden van de krater hebben gestaan met rondom ons de oprijzende bergen, beklimmen we een van deze punten waarna we een prachtig uitzicht hebben over de omgeving.

Eenmaal terug op de doorgaande weg rijden we in oostelijke richting terug naar Alice Springs. Al vrij snel gaan we over de Tylerspas waar we bij een uitkijkpunt de Gosse Bluff in de verte nog een keer zien.

Onze volgende stop is bij Redbank Gorge, waar we eerst door een droge rivierbedding lopen en daarna over allerlei rotsen moeten klimmen om uiteindelijk de prachtige kloof te kunnen zien.

Deze is weer totaal anders dan de andere “gorges” die we de afgelopen dagen gezien hebben.

Tegen enen zijn we weer terug bij de auto’s en na een korte rit stoppen we bij Mount Sonder Lookout om te lunchen, ondertussen uitkijkend over de Finke River.

(In de outback is niet overal brandstof verkrijgbaar, maar we hebben gelukkig reserve bij ons !)

Daarna moeten we nog zo’n honderd en twintig kilometer afleggen voor we weer (voor de derde keer) bij Alice Springs Temple Bar Campingpark zijn, waar gelukkig nog een plekje vrij is.

We hebben afgesproken maandag om acht uur bij de garage te zijn, dus dat wordt vroeg opstaan morgen !!

Verslag 21

We hoefden vanmorgen echt niet bang te zijn dat we ons zouden verslapen, om zes uur begonnen de galah’s al volop te “communiceren” ! Onze kampplaats is nog twintig minuten rijden verwijderd van de garage, maar we waren er om acht uur, zoals afgesproken.  Het plaatsen van de nieuwe vering zou minstens vijf uur duren dus zijn we eerst naar een “laundromat” gegaan en zo’n twee uur later is al onze vuile was weer schoon en droog. `

Daarna hebben we vijftig kilometer over de Namatjira Drive gereden om even Standley Chasm (Angkerle Atwatye) te bekijken, een kloof met steile, dieprode rotswanden die in de middagzon  op z’n mooist zijn.

Wij waren helaas niet de enigen die rond dit tijdstip dit fenomeen op de foto wilden vastleggen. Eenmaal terug in Alice Springs was het inmiddels half twee en zijn we naar een sushi-bar gegaan waar de lekkere hapjes via een soort rails langs komen en je kunt pakken waar je zin in hebt.

Nadat we vervolgens nog een stop gemaakt hebben bij Anzac Hill, waar de vlaggen nu halfstok hangen vanwege het overlijden van Queen Elisabeth ll, en je een mooi overzicht hebt over de stad, rijden we naar de garage, waar ze nog steeds druk bezig zijn met onze camper. 

(Dit zijn de oude en nieuwe veringen !)

Pas tegen half vijf zijn ze helemaal klaar en kunnen we op pad om de nieuwe veringen uit te testen. We hadden toevallig gisteren al online geboekt voor een overnachting bij Rainbow Valley dus hebben we nog een rit van zo’n honderd kilometer, waarvan drieëntwintig kilometer gravel, voor de boeg.

Tegen kwart over zes komen we op onze overnachtingsplek aan, net op tijd om de ondergaande zon op de prachtige bergen te zien schijnen !

Daarna wordt het snel donker en zien we weer ontelbare sterren boven ons.  Er wordt niet meer gekookt vandaag, we zijn allemaal best moe en hebben vanmiddag al genoeg gegeten, we houden het bij een toastje en lekkere kaas, natuurlijk met een Australisch wijntje erbij !!

(Bij een vuurplaats lag nog een heleboel hout, terwijl er verder niemand op de kampplaats is, dus hebben wij vanavond een mooi kampvuur !)

Verslag 22

We hadden vanmorgen geen haast om terug te gaan naar de bewoonde wereld, na een laat ontbijt hebben we eerst nog een mooie wandeling gemaakt bij Rainbow Valley naar de Mushroom-rock (met een beetje fantasie kun je hier een champignon uithalen !).

Rond elven rijden we eerst weer de drieëntwintig kilometer off-road en het is wel heel duidelijk dat we nieuwe vering nodig hadden, de auto rijdt nu stukken beter !

Om half één zijn we weer bij de garage waar de bouten van de camper nog een keer aangedraaid worden en er naar de auto, waar Dennis in rijdt, wordt gekeken. Er blijkt een afdekplaat los te zitten en één wiel is aan vervanging toe, verder ziet alles er goed uit.

We gaan door naar de volgende garage, TyrePower, waar ze bij zowel de camper als bij de auto twee nieuwe banden plaatsen. Nu zijn beide voertuigen weer helemaal “up to date” en kunnen we met een gerust hart de rest van de reis (en de volgende, samen met Cas en Anja !) maken.

Dan is het tijd om de voorraden aan te vullen, want voorlopig komen we niet meer in grote steden. Nadat ook de tanks weer gevuld zijn met brandstof beginnen we aan de lange weg door de Tanami dessert, waarvan het eerste stuk nog verhard is.

Na zo’n honderd kilometer rijden stoppen we tegen half zes bij een parkeerplaats om te overnachten. Tijd voor een biertje, want het is sinds vandaag ineens vrij warm geworden, rond de dertig graden. Bij de garage zei iemand: Alice Springs heeft maar twee jaargetijden: winter en zomer, en deze is nu begonnen !!

Verslag 23

We hebben vanmorgen nog in de zon ontbeten maar eigenlijk was het al te warm, in de loop van de dag loopt de temperatuur op naar vijfendertig graden ! We tanken bij het zestig kilometer verderop gelegen Tilmouth Well Roadhouse en zijn blij dat we daar gisteren niet naartoe zijn doorgereden, ons plekje was veel mooier. Ruim honderd kilometer verderop, we rijden nog steeds op asfalt, stoppen we bij het Aboriginaldorp Yuendumu, waar we voor het laatst kunnen tanken tot we bij Halls Creek zijn.

We laten de banden een stukje leeglopen en gaan dan beginnen aan de “echte” Tanami Road., dwars door de woestijn. Het eerste stuk zijn ze druk bezig met de weg, ook hier komt asfalt, maar daarna wordt het stoffige gravel weg.

Tegen tweeën stoppen we om te lunchen bij Mount Doreen Ruins maar we vinden het plekje zo mooi dat we besluiten om hier te overnachten. De laatste dagen waren we steeds vrij laat op een kampplaats, nu genieten we van de prachtige omgeving en hebben tijd voor een spelletje en een leesboek.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 11-53.jpg

Wél zitten we constant in de schaduw en wordt de plantenspuit, om onszelf mee af te koelen, veelvuldig gebruikt ! Tegen de avond gaat voor het eerst de houtskoolbarbecue aan met heerlijke lamskoteletten erop, nu is het er perfect weer voor !

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 19-30.jpg
Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 20-30.jpg

Verslag 24

Vandaag hebben we het grootste gedeelte van de dag in de auto doorgebracht, al om negen uur zijn we gestart met de lange rit over de Tanami Road en ruim tien uur later zijn we zes honderd kilometer verder.

De weg is de ene keer vol spoorvorming, dan weer zanderig en even later vol met kleine steentjes, het blijft dus constant opletten geblazen.

Het is rond de vijfendertig graden maar we rijden met de ramen open want we moeten zorgen dat we genoeg diesel/benzine hebben tot aan Halls Creek en de airco vergt ook brandstof. We zien onderweg slechts enkele terreinwagens en vijf road trains, ook “wildlife” komen we niet tegen.

Wanneer we de grens naar West Australië overgaan kunnen we de klok anderhalf uur terug zetten, dat wordt even wennen de komende dagen.

Na zo’n vijf honderd kilometer worden de reservetanks met brandstof overgegoten in de auto’s, we hadden van te voren uitgerekend dat we genoeg bij ons hadden.

De laatste twintig kilometer, op weg naar Wolfe Creek Crater is de weg erg slecht, maar net voor het donker is komen we aan op de kampplaats waar we op de eerste vrije plek die we zien onze auto’s neerzetten, het was een lange, vermoeiende dag !!

Verslag 25

We waren vanmorgen al om half zes wakker terwijl we toch vrij laat naar bed waren gegaan. Maar de zon is al op en zorgt er voor dat het, later op de dag, zelfs acht en dertig graden wordt !!

Nadat we alles opgeruimd hebben gaan we naar de krater: drie honderd duizend jaar geleden is er een duizenden tonnen wegende meteoriet op de aarde neergestort waardoor er een achthonderd vijftig meter grote krater ontstaan is, Wolfe Creek Meteorite Crater ! We lopen over de kraterwand omhoog om de, na al die jaren, nog perfecte ronding van de inslag te bekijken.

(De ijsblokjes in de koelbox waren allang gesmolten !)

Dan beginnen we aan de laatste honderd vijfenveertig kilometer van de Tanami Road, langzaamaan komen we in meer geciviliseerd gebied en zien we kuddes koeien rondlopen.

Wanneer we de verharde weg richting Halls Creek oprijden staat er een bak waar je al je groente en fruit in kan deponeren (Quarantine Bin), dit is gebruikelijk in Australië wanneer je een staatsgrens over gaat om zo geen fruitvliegjes te verspreiden ! Wij vinden dit grote onzin, maar hadden toch voor de zekerheid onze voorraad verse levensmiddelen maar even verstopt, want we hebben geen zin in een bekeuring !

Eenmaal in Halls Creek gooien we de tanks weer vol brandstof en water en willen daarna bij het informatiecentrum twee parkpassen regelen waarmee we een jaar lang overal in West-Australië de Nationale Parken in kunnen en daar gratis mogen kamperen, maar dit blijkt niet zo simpel. Uiteindelijk is er bij het postkantoor iemand zo vriendelijk deze passen voor ons te bestellen en uit te printen, dus nu kunnen we ook volgend jaar met Cas en Anja overal in West-Australië terecht !

Wim doet weer wat extra lucht in de banden omdat we nu weer over verharde wegen gaan rijden en daarna verlaten we de plaats weer om naar een volgende overnachtingsplek te rijden.

Nadat we eerst nog een stop maken bij de aparte “China Wall”, waar Wim nog een huid vindt van een slang, rijden we door naar Palm Springs, waarvoor we toch weer vijf en dertig kilometer dirt road moeten rijden !

Het blijkt echter zeker de moeite waard te zijn, het plekje is een ware oase, zeker met deze hitte.

(In de camper is het bijna veertig graden !)

Verslag 26

Als we gisteren hadden geweten dat er vier kilometer verderop een nog mooiere kampplaats was (Sawpit Gorge) dan waren we nog even verder doorgereden. Toen we hier vanmorgen gingen kijken zagen we dat je er prima kunt zwemmen, wat bij Palm Springs niet echt geschikt was.

Toch blijven we niet hier, de eerste locals komen al aangereden (het is weekend, zaterdag 17 september) om af te koelen, dus het zal er wel druk worden. We zien hier de eerste grote kangoeroes die gauw wegspringen als ze ons waarnemen.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 10-54.jpg

We rijden terug via Halls Creek, waar het weer opvalt dat het merendeel van de bevolking Aboriginal is, om honderd kilometer in noordelijke richting te gaan tot we bij de afslag komen naar de Bungle Bungle Range, oftewel het Purnululu National Park. Dan volgt er een spannende rit van vijftig kilometer (waar we ruim twee uur mee bezig zijn) over een vrij slechte weg waar we ook nog eens vijf keer door water heen moeten rijden, de mannen vinden dit wel “kicken” !

(De accu is zelfs helemaal los getrild !)

Bij het visitor centre moeten we ons melden om door te geven waar we willen overnachten en hier blijkt dat je met een jaarpas alleen toegang hebt tot de parken maar toch nog wel de kampplaats moet betalen ! We komen tegen tweeën aan bij Kurrajong waar we een plekje in de schaduw vinden. Met een temperatuur van rond de veertig graden (in de camper nog een beetje warmer !) doen we het de rest van de dag kalm aan. De ventilator komt te voorschijn (ook om de vliegen te verdrijven !) net als de verkoelende doeken en met een biertje erbij komen wij de dag wel door !!

Verslag 27

Vanwege de hitte bij de Bungles passen we ons “leefritme” aan: we lagen gisteren al om kwart over negen op bed (het was inmiddels afgekoeld naar tweeëntwintig graden) en toen we vanmorgen om vijf uur opstonden was het zeventien graden, maar we weten dat het in de middag oploopt naar de veertig graden ! We moeten eerst nog een stukje rijden voor we onze eerste wandeling kunnen maken maar vóór zevenen hebben we onze eerste stappen al gezet richting de “Mini Palms Gorge”, een trail van vier en een halve kilometer die we binnen twee uur afleggen.

Het is een interessante wandeling waar we regelmatig over rotsen moeten klimmen en uiteindelijk bij een kloof met palmbomen uitkomen.

Eenmaal terug rijden we verder noordelijk waar we de auto’s parkeren om een volgende trip te maken naar Echidna Chasm. Een werkelijk schitterende wandeling door een heel smalle kloof waar de zon, om half tien ’s morgens nog niet in schijnt !

Helaas mogen we bij een rots, uit veiligheidsoverwegingen niet verder en moeten we dezelfde weg weer terug.

Nadat we bij de Kungkalanayi lookout nog even gestopt zijn rijden we naar onze volgende overnachtingsplek: Walardi Campground waar we al voor twaalven aankomen.

Inmiddels is het al goed heet en zoeken we een plekje onder een boom, die vol zit met witte en zwarte kaketoes, zodat we wat natuurlijke schaduw hebben.

Daarna wordt het echt afzien: het is heet, er is haast geen wind en de vliegen zijn knap vervelend ! We gebruiken de ventilator, de plantenspuit en de verkoelende doeken weer tot het tegen de avond weer iets afkoelt en de vliegen gaan slapen.

Dan volgen nog enkele uren dat het heel aangenaam is buiten, maar ….. morgen willen we weer enkele wandelingen gaan maken en moeten we weer tegen vijven op, dus vroeg naar bed  !!!

Verslag 28

Na een onrustige nacht, waar het niet verder afkoelt dan vierentwintig graden, zijn we alle drie al om half vijf wakker. Voor zessen zijn we al op weg naar de eerste wandeling: the Domes, een groep rotsen in de vorm van bijenkorven, op sommige lagen bedekt met cyanobacteriën.

We lopen door, via de droge rivierbedding van de Piccaninny Creek, naar de gelijknamige lookout, weer een prachtig punt in het Purnululu National Park.

Daarna volgt een lange wandeling naar “the Window”, waar we al voor half negen aankomen. Ondertussen is het al goed heet en gaat het ene flesje water na het andere leeg !

De vierde en laatste wandeling is naar de Cathedral Gorge, een natuurlijk gevormd amfitheater, waar we genieten van weer zo’n schitterend fenomeen in het park.

Inmiddels zijn we vier uur verder en zijn we aardig “op” ! We besluiten om niet nog een nacht in the Bungles door te brengen, want het is inmiddels boven de veertig graden, maar om terug te rijden naar Halls Creek en vervolgens naar de prachtige overnachtingsplek Sawpit Gorge, waar we tegen half vijf aankomen.

We nemen alle drie een duik in het verkoelende water waardoor we meteen ook al het stof en vuil kwijt zijn!

Ook besluiten we om hier morgen te blijven staan en er een rustige dag van te maken ! Het is nu half negen ’s avonds en nog steeds  tweeëndertig graden, dat gaat weer een warm nachtje worden !!! 

(Dennis ziet eindelijk wildlife: een slang !)

Verslag 29

Nadat we vanmorgen iets langer dan de afgelopen dagen op bed gelegen hebben zijn we toch redelijk vroeg op. Omdat we nu volop water bij de hand hebben kan ik een wasje doen en ook krijgen de auto’s een flinke beurt !

(Wim is ondertussen alvast bezig afdekplaten voor de ramen te maken voor als de camper straks weer in de stalling gaat, de oude waren helemaal vergaan !)

Het is heerlijk dat we regelmatig het water in kunnen  om af te koelen want het kwik komt weer ruim boven de veertig graden,  natuurlijk is er ook tijd voor een spelletje.

Tegen het eind van de middag komen er twee locals (van origine Aboriginals) om hier even af te koelen, ze maken een praatje en willen van alles van ons weten. Ook laten ze ons zien hoe je bepaalde bladeren kunt gebruiken als zeep, heel interessant.

We hebben vandaag volop genoten van ons schitterende plekje, echt een “hidden secret” !!

Verslag 30

Het water in de creek staat zeker vijf centimeter lager dan gistermorgen en dit komt niet door het vele wassen en poetsen wat we gedaan hebben, maar vanwege het hete weer verdampt het gewoon ! Voor de reiger wordt het alleen maar makkelijker om z’n prooi te vangen, we zien hem verschillende visjes naar binnen werken.

De weg naar ons plekje was best ongelijk en hobbelig maar beide auto’s komen (met aanwijzingen van Wim !) zonder kleerscheuren weer boven !

Enkele dagen terug hadden we ontdekt dat onze airco het niet doet dus hadden we  voor vanmorgen een afspraak bij een garage in Halls Creek. Wanneer je de ventilator aandoet komt er allemaal geratel en troep uit, het blijkt haast een heel vogelnest te zijn dat zich daar verzameld had. Maar helaas bleek dit niet het euvel en konden ze ons niet verder helpen, ook een specialist in de buurt had vandaag geen tijd voor ons.

Wél ontdekten we, terwijl we daar stonden, dat Dennis een lekke band had, er bleek een grote scheur in te zitten en nu zit er een andere, tweedehands band op (ze hadden geen nieuwe vergelijkbare band op voorraad), wat een mazzel dat we net daar waren !

Omdat het nog vroeg is wanneer we, voor de laatste keer, Halls Creek verlaten willen we doorrijden naar Geiki Gorge om daar laat in de middag een boottocht te maken. Online reserveren lukt niet en wanneer ik het telefonisch probeer krijg ik te horen dat er grote brand woedt en dat de cruises allemaal gecanceld zijn. We besluiten een paar uurtjes door te rijden tot voorbij Fitzroy Crossing, onderweg een lunchstop makend bij Mary Pool rest area, een populaire halteplaats aan een droge rivierbedding waar het rond de middag al flink druk is met caravanners die er blijven overnachten. Het is inmiddels weer flink heet geworden, rond de veertig graden, en met de plantenspuit in de cabine en flink wat flesjes water leggen we enkele honderden kilometers af. Onderweg  zien we grote stukken verbrand gebied wat niet vreemd is met deze hoge temperaturen en met de hete föhnwind erbij ontstaat een brand snel !

In Fitzroy Crossing zoeken we weer een garage op voor de aircoreparatie en morgenvroeg heeft er iemand tijd voor ons ! We rijden naar het caravan park Fitzroy River Lodge, dat een zwembad heeft waar we dankbaar gebruik van maken, we zijn allemaal oververhit !

Hier zien we eindelijk kangoeroes rondhippen, al maken ze wel het hele grasveld kapot , iets waar  ze hier niet al te blij mee zijn.

Helaas staat ons weer een warme nacht te wachten en morgen wordt het weer veertig graden, die koude dagen rond Alice Springs waren toch zo gek nog niet !!

Verslag 31

We stonden vanmorgen stipt om zeven uur bij de garage, ze moesten zelfs alles nog opstarten, maar anderhalf uur later hadden wij weer een werkende airco en konden we verder met onze trip.

We hadden trouwens geluk dat ze open waren want veel bedrijven zijn vandaag (22 september) gesloten in verband met het overlijden van de queen, wat hier nu herdacht wordt. Vanaf Fitzroy Crossing  rijden we een stukje verharde weg en buigen dan af naar de Leopolds Downs Road die weer onverhard is. Het is een prachtige, afwisselende route met aparte bergen, boabtrees en ook moeten we weer door water heen.

Tegen half twaalf komen we aan bij Tunnel Creek (wat tegenwoordig Dimalurru National Park genoemd wordt) en gaan met de zaklamp in de aanslag en goede sandalen aan al klauterend de grot in waar het heerlijk koel is.

Daar lopen we zo’n kilometer, afwisselend over zand en door het water,  met boven ons vleermuizen en stalactieten.

We hoeven niet te zwemmen, het water komt net tot de rand van onze korte broeken.

Na een uur zijn we weer terug en komt buiten de hitte je weer tegemoet. We rijden nog zo’n veertig kilometer en stoppen dan bij Windjana Gorge  (Bandilngan N.P. voor de Aboriginals !), het is inmiddels twee uur en ruim veertig graden, te heet om nog iets te ondernemen. We zetten hier onze auto’s in de schaduw neer en doen het verder kalm aan,  morgenvroeg gaan we de wandeling bij de kloof wel maken !

(Even bijkomen onder de verkoelende doeken !)

Verslag 32

We zijn de morgen begonnen met een mooie wandeling bij Windjana Gorge waar we kangoeroes, vleermuizen en zoetwater krokodillen zien.

Echter is er nog een ander dier aanwezig: de sandfly en dit insect is ontzettend irritant. Elke keer wanneer ik stil sta om een foto te maken gaat zo’n beest op je zitten en steekt je, dus ik ben best vaak geprikt !!  Op de (betaalde) kampplaats zijn douches dus wanneer we, bezweet van de wandeling, terug zijn maken we hier dankbaar gebruik van voor we verder trekken. Na zo’n honderd en vijftig kilometer komen we aan in Derby waar we eerst op zoek gaan naar ….  een garage !! De airco in de auto waar Dennis in rijdt doet het namelijk ook heel slecht, in Fitzroy Crossing wilde we deze al laten repareren, maar daar hadden ze slechts tijd voor één auto (we kwamen immers zo maar tussendoor !). Hier (bij de garage) wordt geconstateerd dat de ventilator kapot is, deze is niet op voorraad en zelfs in Broome moet deze besteld worden. Het komt er op neer dat we over tien (!!!!) dagen in Broome geholpen kunnen worden, want het onderdeel moet helemaal uit Perth komen, toch hebben we hier maar ons akkoord voor gegeven, want met de hitte die we de komende tijd wel houden is rijden zonder airco geen optie.

Nadat we bij de werf in Derby, waar we sinds weken de zee weer zien, onze lunchpauze gehouden hebben bekijken we de oude gevangenis, waar Aboriginals (tussen 1906 en 1975) dagen en soms ook weken opgesloten zaten.

We gaan nog even langs bij een slijterij waar we weer, net als in Alice Springs en Halls Creek, onze identificatie moeten laten zien, in Derby is er zelfs een maximum van drie flessen wijn per persoon. Dit alles heeft te maken met de vele Aboriginals die hier wonen, zij kunnen slecht tegen alcohol, maar proberen het wel te pakken te krijgen ! Iets buiten de plaats bevindt zich de Baobab Prison Tree, een grote vijftien honderd jaar oude holle boom waar in vroeger tijden ook Aboriginals gevangen gehouden werden, al is hier niet echt bewijs van.

We rijden nog vijftig kilometer richting Broome en stoppen dan, tegen half vier, bij Willare Bridge Roadhouse, een onverwacht leuke kampplaats met een zwembad erbij.

We staan onder een grote watertoren, er waait een heerlijk windje en ’s avonds is er ook nog een lekkere barbecue waar we gebruik van maken. Morgen rijden we verder naar Broome waar we op zoek gaan naar een kampplaats voor de komende tijd , voor ons wordt het nu echt relaxen !!

Verslag 33

We bevinden ons nog niet in Broome maar zijn een dagje gebleven bij Willare Bridge Roadhouse: er is hier schaduw, een zwembad, wasmachines én we hebben nu niet zo’n haast om naar Broome te gaan, omdat we daar toch zo’n tien dagen moeten vertoeven. Nu zijn er slechtere plekken om te verblijven en morgen gaan we er beslist naartoe, maar nu had ik mooi tijd om de was te doen.

(Konden de mannen ondertussen de afwas doen !)

Ook Dennis is heel actief (met naald en draad), hij heeft een hoes om z’n autogordel gemaakt en zijn zwembroek “gerepareerd”, er zijn heel wat mannen die het hem niet nadoen !!

Er vliegen hier heel wat kaketoes rond en ook zien we kleurige parkieten en ibissen.

Regelmatig koelen we even af in het zwembad, maar ’s middags wordt het met ruim tweeënveertig graden te gortig en verhuizen naar binnen, in het Roadhouse is airconditioning en kun je gezellig zitten.

Later houden we buiten uitgebreid “happy hour” en natuurlijk komt Carcassonne tevoorschijn. Nu maar hopen dat we vanavond rustig kunnen slapen, want afgelopen nacht liep het waterreservoir over en hoorden we de hele tijd water stromen, zelfs tot onder onze camper, en omdat we niet wisten wat er aan de hand was (we dachten dat er een lek in zat !) , kwam dat een beetje beangstigend over !

Verslag 34

Nadat we vanmorgen honderd en zestig kilometer hebben afgelegd komen we rond half elf aan in Broome waar we meteen doorrijden naar Discovery Parks (voorheen Roeback Bay Caravan Park) , de enige camping die direct aan het water ligt. Hier vernemen we dat het de aankomende twee weken schoolvakantie is en dat het dus goed druk is !! Eerst krijgen we een heel zonnige plek toegewezen vanwaar je de zee niet eens kan zien, maar na wat onderhandelen staan we, alleen vandaag, pal aan het water op een plek waar we zeven jaar geleden ook stonden.

Morgen verhuizen we, weer voor één dag, na een iets minder mooie plek, waarna we de dagen erna een mooie schaduwrijke plaats krijgen. Nu genieten we in ieder geval van het meest mooie plekje van de camping en gaan de kampplaats dan ook niet meer af. Wél hadden we, voor aankomst, heerlijke garnalen gekocht die we, met een prachtig uitzicht erbij, al pellend verorberen.

Wim heeft weer een klusje: hij heeft vandaag Dennis’ auto een kusje gegeven toen deze met het achteruit rijden in een dooie hoek zat. Met wat buig en duw werk en een beetje blanke lak ziet alles er weer redelijk normaal uit ! 

Er is inmiddels ook een zwembad op de camping  en natuurlijk moet Dennis even uitproberen hoe de watertemperatuur is.

Aan de kust krijgen we nu te maken met vochtige warmte, heel anders dan de droge lucht van de afgelopen weken. Ook blijft het apart hoe groot het verschil hier is tussen eb en vloed, bij aankomst stond het water bijna tegen de kant en enkele uren later kun je hier haast “wadlopen”!

Langzaamaan wordt het nu weer vloed en hoor je de rollende golven, wat zullen wij heerlijk slapen bij dit prachtige geluid !!

Verslag 35

Vanmorgen rond half elf was het ons toegewezen (minder mooie) plekje nog steeds bezet, blijkbaar was er iets fout gegaan bij de receptie, daardoor krijgen wij een andere plaats ….. weer pal aan het water !! `

We besluiten om ook vandaag op de camping te blijven, het wordt achtendertig graden  en het is een “public holiday” (welke weet ik niet !) waardoor alles gesloten is. We gaan alle drie de zee in terwijl het vloed is en Dennis plonst ook nog enkele keren in het zwembad voor verkoeling.

Verder wordt het weer een dag voor spelletjes en een leesboek, al is Wim ook een hele tijd bezig met mijn fototoestel dat gisteravond de strijd heeft opgegeven. Helaas krijgt hij hem niet gerepareerd, dus morgen gaan we, naast enkele andere zaken die we moeten regelen, even langs een fotozaak !

Verslag 36

Na een paar relaxte dagen hebben we vandaag van alles geregeld en aangeschaft. We zijn gestart bij de fotozaak Harvey Norman waar bleek dat mijn fototoestel niet meer te repareren valt, de oorzaak: hoogstwaarschijnlijk zandkorreltjes ! Gelukkig verkopen ze er exact dezelfde camera als die ik had, de Lumix super zoom en ben ik nu in het bezit van een nieuwe, waar ik hopelijk weer jaren plezier van heb.

We rijden door naar de garage waar we pas volgende week een afspraak hebben, maar willen toch voor de zekerheid even de airco laten bekijken, inderdaad gaat het om een kapotte ventilator waar een nieuwe van besteld is en die, zoals te verwachten was, nog niet binnen is.

Nadat we onze gasfles hebben laten vullen rijden we naar Chinatown, een gezellige wijk in Broome vol toeristische winkeltjes maar vooral dé plaats waar alle parels verhandeld worden.

Broome is natuurlijk vooral bekend geworden doordat het de succesvolste parelduikersplaats van West-Australië is en vooral toen de duikers uit Azië kwamen (1880) groeide de plaats snel. Ik koop hier een nieuwe set oorbellen, omdat bij m’n oude de parels regelmatig loslaten van de sluiting en Wim ze dan weer moet plakken, en een prachtige hanger van parelmoer.

Ook koopt Dennis een horloge en schaffen we allebei nieuwe slippers en zwemkleding aan, het lijkt wel of alles deze reis kapot gaat en vervangen moet worden !

Nadat ik nog een bezoek aan de kapper heb gebracht rijden we naar Cable Beach, een prachtig zandstrand waar je met 4×4 auto op mag rijden.

We parkeren de auto’s vlakbij het water maar nog geen uur later moeten we al een flink eind wandelen om bij de zee te komen, er is een groot verschil tussen eb en vloed. Natuurlijk gaan we de zee in en maken we een strandwandeling en  blijven dan tot we de zon in de zee zien zakken, altijd weer een prachtig gezicht !

Ook zijn er weer genoeg toeristen die op een dromedaris langs de waterlijn lopen !

Het is donker voor we terug zijn op de camping en dan blijkt dat de toegewezen plek bezet is, echter de plaats waar we afgelopen nacht stonden is nog leeg, dus parkeren we hier onze auto’s. Morgen maar eens informeren waar we de komende nachten slapen !!

Verslag 37

Nadat we vanmorgen bij de receptie langs geweest zijn om de plekjes voor de komende dagen te regelen, rijden we naar Willie Creek Pearl Farm, alleen de rit ernaartoe is al een belevenis.

Vanwege het extra hoge tij op dit moment moeten we een omweg maken om bij dit geïsoleerde stukje paradijs te komen waar de mooiste parels gekweekt worden.

Onze volledig volgeboekte toer begint om kwart over tien met een uitleg over het bedrijf, waarna we een boottocht maken door de mangroves en over het prachtige heldere water van de kreek.

Ondertussen wordt het kweekproces van de parels verteld en zien we hoe de oesters in ijzeren rekken onder water verblijven waar ze bloot staan aan de getijden en het warme zeewater.

Weer aan wal wordt een ook gezorgd voor de inwendige mens met allerlei soorten drank, tropisch fruit, cake en heerlijke hartige damper.

Daarna gaan we naar een ruimte waar een oester “ontleed” wordt en van z’n gekweekte parel wordt ontdaan, het is allemaal erg interessant en wordt heel duidelijk uitgelegd.

Natuurlijk eindigt de rondleiding  in de verkoopruimte, maar ik ben gisteren al ontzettend verwend, dus daar zijn we zo weer weg.

Na weer een uurtje rijden door zand en over gravel komen we tegen half drie op de kampplaats aan, waar we dit keer op een plek volop in de zon komen te staan. Gelukkig is Wim altijd heel creatief en zitten we even later toch in de schaduw waar we enkele spelletjes Carcassonne doen, morgen verhuizen we weer naar een plek pal aan zee !  

Verslag 38

We zijn vanmorgen begonnen met een wandeling langs de ruige kustlijn van Broome waar we na een rit over een rode zandweg  terecht komen, het is nog eb en we zijn de enigen die er lopen (en een heleboel krabbetjes !).

Een eindje verderop heb je Gantheaume Point wat veel bekender is en ook daar, vlakbij de vuurtoren, zijn weer prachtige, grillige rotsen te vinden.

Ook kun je hier de (originele) pootafdrukken van een dinosaurus bekijken, al vind ik ze er veel te nieuw uitzien !

We zijn alle drie nat bezweet van de wandeling dus rijden we het strand op bij Gantheaume Point om een verfrissende duik te nemen, waarna we ons weer afspoelen met onze mobiele douche.

Daarna rijden we nog een keer naar de garage om te informeren of de ventilator van de airco al binnen is en dit blijkt gelukkig het geval. We kunnen de auto morgenvroeg brengen, maar ze garanderen niet dat ze er tijd voor hebben, dat risico lopen we dan maar.

Nadat we enkele boodschappen hebben gedaan willen we nog even een paar flesjes wijn halen, maar dat is hier niet zo simpel. Je mag drie flessen per persoon  kopen, als je je kunt legitimeren. Mijn rijbewijs ligt in de auto, maar die van Wim en Dennis zouden genoeg moeten zijn voor zes flessen, maar omdat ík toevallig de wijn van het schap pak wil de caissière ze niet afrekenen en moeten we ze laten staan ! Even later (nu heb ik mijn identiteitskaart wél bij me) proberen we het bij een andere slijterij: hier slaat de caissière per ongeluk een fles te veel aan (we hadden twee liters flessen en dan mag je geen derde !) en is daarna een half uur bezig dit weer terug te draaien. Het is dan ook al ruim half twee voor we terug zijn op de camping waar we nu gelukkig weer een mooi plekje pal aan het water hebben. Inmiddels is het vloed, staat het water vlakbij en komt er zelfs een grote catamaran op een paar meter afstand voorbij.

Na de lunch gaan we de zee in voor deze weer terug zakt, er zit op dit moment namelijk bijna tien meter hoogte verschil tussen de getijden !! 

Tegen vijven wandelen we over het strand naar een nieuwe pier vlakbij de camping vanwaar je nog net de zonsondergang kunt zien uitkijkend over een heel groot gebied wat nu weer droog staat.

Toevallig is er een avondmarkt waar kleding, kunst, eten en drinken wordt verkocht terwijl er door een duo mooie countrymuziek gespeeld wordt.  Het is er gezellig druk en we verblijven er geruime tijd, waarna we in het donker terug lopen naar de camping waar we, zoals gewoonlijk, de hele avond buiten verblijven !

Verslag 39

We waren vanmorgen om half zes alweer op want de auto van Dennis moet wel zo vroeg mogelijk bij de garage zijn zodat ze eraan kunnen werken wanneer ze tijd hebben. Terwijl ik op de kampplaats achterblijf rijden Wim en Dennis naar Reen Auto Electrics, want er passen maar twee personen in onze camper, wat wel betekent  dat we de hele dag op de camping moeten verblijven !

Het is vandaag gedeeltelijk bewolkt en erg broeierig dus we creëren extra schaduw en gaan voor verkoeling de zee in.

Voor het eerst gaat Wim vissen in de hoop een maaltje bij elkaar te scharrelen, wat helaas niet lukt !

Wanneer ze eind van de middag weer terug gaan naar de garage blijkt dat de auto gemaakt is en de airco zijn verkoelende werk weer doet ! Yes, dat scheelt ons weer vier dagen ! Laten we hopen dat dit de laatste keer is dat we een garage op moeten zoeken deze reis !!

Verslag 40

We hebben nog één nachtje bijgeboekt op de camping omdat we nog een paar dingen wilden zien.

Nadat we vanmorgen nog enkele klusjes hebben gedaan rijden we tegen de middag naar Chinatown om hier voor het laatst boodschappen te doen. Helaas is de oude openluchtbioscoop Sun Pictures, uit 1903, gesloten, deze gaat pas tegen de avond weer open !

Daarna gaan we naar het, vijftien kilometer buiten Broome gelegen, Malcolm Douglas Crocodile Park waar zo’n zeventig zoutwater krokodillen leven, waarvan er tien mannetjes zijn !

We krijgen uitleg over de dieren en bekijken het voeren van deze “salti’s” en ook van de kleinere, veel minder gevaarlijke zoetwater krokodillen, die we bij Windjana Gorge ook gezien hebben.

We mogen zelfs een jonkie vasthouden, wel met de bek dichtgetaped.

Nadat we hier anderhalf uur hebben rondgekeken rijden nog een keer naar Cable Beach, één van de mooiste stranden van Australië aan de Indische Oceaan, waar ook nu weer kamelen met hun “vracht” op de rug langs

komen lopen.

Het is vandaag iets minder warm, rond de dertig graden, en alleen Dennis gaat de zee in, wij vinden het te fris !

Ook zullen we vannacht geen ventilator nodig hebben en “gewoon” onder een laken kunnen slapen ! 

Verslag 41

Nadat we vanmorgen op de camping de auto’s ontdaan hebben van het zand en het zeewater van de rit over Cable Beach de avond ervoor, verlaten we Broome en rijden zo’n honderd veertig kilometer zuidwaarts.

Ruim voor de middag nemen we de onverharde afslag naar Barn Hill Station waar ik drie keer een hek moet openen (en weer sluiten) om op de kampplaats te komen, dit om ervoor te zorgen dat het vee niet wegloopt.

Het is een leuke, alternatieve plek waar we een mooi plaatsje krijgen met uitzicht op zee.

Na de lunch gaan we de omgeving verkennen en maken een mooie wandeling over het strand waar weer heel aparte rotsen te zien zijn.

Natuurlijk komt ’s middags ons favoriete spel weer op tafel en ben ik vandaag twee keer winnaar !

(Even wat bison kit tussen de zolen plakken, deze waren losgegaan in zee !)

Helaas is de zonsondergang niet spectaculair vanwege wat bewolking, maar de pizza’s die we later halen zijn wel erg goed en lekker.

Omdat ze hier heel speciale toiletten en douches hebben: van golfplaten zonder plafond, ben ik net nog even in het donker wezen douchen, want hoe vaak gebeurt het dat je tijdens je douche boven je de maan en honderden sterren ziet schijnen !

Verslag 42

We werden vanmorgen rond zes uur wakker van een regenbui met daarbij behorend een prachtige regenboog die we vanuit ons bed konden bekijken.

Nadat we ontbeten hebben met vers, warm brood, afkomstig van een bakkerij die bij Barn Hill Station hoort  (waar gisteren ook de pizza’s vandaan kwamen !) gaan we terug naar de Great Northern Highway, een tweebaansweg waar we regelmatig een road train tegenkomen en die verder vooral gebruikt wordt door campers en andere vakantievoertuigen.

We rijden vandaag zo’n drie honderd vijftig kilometer in zuidelijke richting en zien onderweg slechts één roadhouse: Sandfire, waar je kunt tanken, iets eten en naar het toilet kan.

We passeren geen enkele stad of dorp, alleen is er af en toe een onverharde afslag naar een afgelegen boerderij,  zoiets is in het dichtbevolkte Nederland ondenkbaar. Tegen half twee slaan we af naar Cape Keraudren Coastal Reserve, een mooie rotsachtige kaap met vele inhammen en leuke baaitjes waar gevist en gezwommen kan worden. We zetten onze auto’s neer op Cliff Camp waar het knap winderig is, maar je hebt er wel een mooi uitzicht over het water.

Wim en ik maken ’s middags een lange wandeling over de kaap en zien daar eindelijk weer eens kangoeroes in hun natuurlijke omgeving.

’s Avonds gaat de barbecue aan waarna er, sinds lange tijd, weer een kampvuurtje gemaakt wordt, al valt dit niet mee met de harde wind !

Verslag 43

Toen we vanmorgen bij eb een lange wandeling langs de kust maakten kwamen we erachter dat het niet zo eenvoudig is om in zee te komen, overal zijn scherpe rotsen, dus ook vissen wordt lastig.

Het blijft bij pootje baden en verder in de schaduw zitten onder de luifel, maar wél in de wind. Er zitten hier namelijk veel midgees, heel irritante piepkleine insecten die steken als een grote ! Mij hebben ze vannacht flink te pakken gehad, m’n hele nek zit vol kriebelende bultjes.

Morgenvroeg vertrekken we hier weer, we hebben het hele gebied bekeken en zijn klaar met die midgees !!

Verslag 44

We zitten alle drie vol met bultjes van die vervelende midges, maar Dennis spant de kroon, hij ziet er vanmorgen dan ook niet al te vrolijk uit !

Deze kust tot aan Exmouth staat er nou eenmaal om bekend en iedereen die naar Cape Keraudren komt gaat met jeukende ledematen weer weg. Voor we verder reizen nemen we nog even het hout mee, dat vertrekkende gasten achtergelaten hebben, daar kunnen wij weer enkele avonden van stoken.

We rijden de resterende honderd en vijftig kilometer naar Port Hedland , een stad met zo’n zestien duizend inwoners, een grote haven en veel industrie, vooral gericht op ijzer en zout.

Nadat we even gestopt zijn bij het Don Rhodes Mining Museum waar allerlei oude voertuigen te bekijken zijn, rijden we naar het winkelcentrum.

Ik stop twee wasmachines vol bij de Swiss Launderette en terwijl we bij de vlakbij gevestigde supermarkt Woolworths boodschappen doen wordt de was ondertussen schoon en droog. Tijdens het opvouwen wordt ik goed geholpen door de mannen !

Nadat we een boterham hebben gegeten aan de haven rijden we naar onze zestig kilometer verderop gelegen overnachtingsplaats: Indee Station, die bij aankomst helaas gesloten blijkt te zijn.

(Deze lange vrachtwagens, road trains, met vier aanhangers hebben een lengte van zestig meter !)

Via WikiCamps, een site die ik regelmatig raadpleeg, komen we, tegen vieren, vijftig kilometer verderop terecht bij een open plek achter een heuvel aan de Great Northern Highway, waar we uit het zicht staan en het lawaai van de vele road trains slechts gedemd horen! Hier staan we weer, zonder voorzieningen, zoals we in het begin van de reis ook regelmatig hebben gedaan.

Eerst zetten we de camper in de wind zodat we geen last van de vliegen hebben, later draait Wim deze een slag om juist uit de wind te kunnen zitten zodat we weer een kampvuur kunnen maken, ……helaas hebben de midges ons hier ook gevonden !

Verslag 45

Omdat we eindelijk weer eens in “the middle of nowhere” stonden, kon ik mooi vanmorgen de haren van de mannen fatsoeneren, vooral de baard van Dennis mocht wel een stukje korter !

Ook hebben we de schep weer nodig zodat je een kuiltje kunt graven om je “behoefte” in te doen.

We hebben nog nooit zoveel road trains gezien als de afgelopen twee dagen op weg naar Karijini N.P.  rijdend over de Great Northern Highway. Er zijn in deze omgeving veel mijnen zodat er veel vervoerd moet worden, sommige road trains hebben meer dan honderd wielen !

Tegen de middag komen we aan bij het Nationale Park waar we eerst naar het visitor centre gaan voor informatie én om een kampplaats te boeken. Het wordt gelukkig weer iets rustiger, de schoolvakanties lopen ten einde, zodat er weer plaatsen beschikbaar zijn. We krijgen een mooi plekje op Dales campground waar we drie nachten zullen verblijven.

Na de lunch rijden we naar de parkeerplaats vlakbij de Dales Gorge om de Fortescue Falls te bekijken en nadat we een aantal trappen zijn afgedaald komen we bij het meertje waar we een tijdje lekker zwemmen in het verkoelende water.

De rest van de middag verblijven we op ons plekje, waar Wim eerst weer een reparatie uit moet voeren aan de luifel, er gaat nogal eens wat kapot deze trip !

Na een spelletje Carcassonne wordt het tijd voor de avondmaaltijd waar Wim zich weer uitleeft in een heerlijke creatie van gevulde paprika’s en diverse soorten vlees. Ik bof maar met twee goede koks bij de hand !!

Verslag 46

We hebben vandaag een prachtige, aparte wandeling gemaakt in het Karijini N.P., maar voor we er aan konden beginnen moesten we eerst bijna vijftig kilometer rijden, grotendeels over een vrij slechte, onverharde weg. Het alternatief was de asfaltweg die veertig kilometer langer is, dus was de keus snel gemaakt.

Nadat we eerst bij de Oxer Lookout een overzicht krijgen over de Weano en de Hancock Gorge, lopen we naar de rand van de Hancock Gorge waar we afdalen in de kloof via ongelijke rotsen en later langs een ijzeren trap.

Eenmaal beneden begint de schitterende wandeling over platte, uitstekende stenen maar ook door helder, fris water.

Wim had eerst zijn wandelschoenen aan, voor extra stevigheid, maar op een gegeven moment kun je niet anders dan door het water en verruilt hij ze voor de sandalen die tegen water kunnen (teva’s), die Dennis en ik al meteen aangetrokken hadden. Toch houdt Wim het lang vol om over de rotsen te lopen terwijl ik ook een groot gedeelte, net als Dennis, zwemmend afleg.

De kloof wordt steeds smaller met aan het eind een klein meertje: de “Kermit Pool”, waar Dennis en ik nog even heerlijk afkoelen. (Wim heeft z’n zwembroek nog in de rugzak zitten die we een eind terug al achtergelaten hebben, maar heeft wél de filmcamera en z’n fototoestel bij zich !)

We moeten dezelfde weg weer helemaal terug maar zijn heel voldaan dat we deze hike (categorie vijf !) volbracht hebben !

Nadien gaan we nog even kijken bij de Joffre Falls, maar er valt hier geen water naar beneden !

(Dit gebeurt er wanneer een kastje niet goed dicht zit !)

Tegen tweeën zijn we weer terug bij het visitor centre dat vlakbij Dales campground ligt en waar we internetverbinding hebben zodat we het verslag van gister kunnen verzenden, ook boeken we voor morgen een “mijntoer” bij Tom Price. Nadat we ons afval gedropt hebben en onze douchebak weer helemaal gevuld is rijden we terug naar de kampplaats om de rest van de dag te relaxen !

Verslag 47

We moesten vanmorgen (zaterdag 8 oktober) eerst ruim honderd kilometer afleggen voor we in Tom Price waren om de mijntoer te doen, maar het was een prachtige route gedeeltelijk door het Karijini N.P. en langs diverse mijngebieden. Met een vrij volle bus rijden we naar één van de twaalf mijnen behorend tot de “Rio Tinto Iron Ore”, een mega mijncompagnie in de Pilbara streek die zo’n dertien procent van alle ijzererts wereldwijd  produceert. Hier wordt zeven dagen per week vierentwintig uur gewerkt om de ijzererts gewonnen, gebroken en schoongemaakt te krijgen, waarna het verscheept wordt over de hele wereld.

We zien een open mijn en rijden langs de gigantische machines die de diverse kwaliteiten van erts scheiden en vermalen, het is allemaal heel indrukwekkend.

Terug in Tom Price, een schone, kleine plaats met veel faciliteiten waar vooral mijnwerkers wonen, doen we enkele boodschappen, tanken water en brandstof en bekijken de enorme vrachtwagen die aan het begin van de plaats staat.

Na weer  ruim een uur rijden zijn we terug vlakbij Dales campground waar we eerst doorgaan naar de Fortescue Falls, waar we via een ontzettend lange trap en na een stukje verder lopen uitkomen bij de Fernpool, een prachtige natuurlijke zwemplek met een waterval.

Alle drie koelen we hier heerlijk af en moeten daarna de lange weg weer terug omhoog, onderweg nog enkele vleermuizen spottend.

Aangekomen bij onze auto’s loopt daar een dingo (wilde hond) waar al steeds voor gewaarschuwd is en die Wim en Dennis gisteravond ook al gespot hebben. Het vrij onschuldig ogende dier kan agressief worden en je moet ervoor zorgen dat er geen etenswaren of schoenen (!) ’s nachts buiten blijven, iets waar we dan ook altijd rekening mee houden !

Verslag 48

De temperatuur in het Karijini N.P. is prima: ’s nachts koelt het af naar zo’n zeventien graden, waardoor we heerlijk onder het dekbed slapen en ’s morgens is het nog lekker ontbijten in het zonnetje zonder dat het te heet is. Wel begint de temperatuur overdag steeds meer op te lopen, vandaag zelfs naar zevenendertig graden ! Ook van vliegen hebben we, tot nu toe, nog weinig hinder ondervonden en de midges zijn achtergebleven bij de vorige overnachtingsplaats. Vanmorgen hebben we weer een schitterende wandeling gemaakt, beginnend vlakbij de kampplaats. Weer moeten we dezelfde trappen af als gisteren toen we gingen zwemmen in de Fern Pool, maar nu lopen we langs het water van de Fortescue Falls en gaan dan door de kloof heen, de Dales Gorge Walk.

Dit keer hebben we onze wandelschoenen aan want we hoeven niet door water te lopen, al valt het soms niet mee om droge voeten te houden.

We zien onderweg een slang (King Brown) in het zonnetje liggen, die zich weinig van ons aantrekt.

(Er wordt gewaarschuwd dat er asbest in de stenen zit !)

Aan het eind van de kloof klimmen we omhoog en lopen terug over de rand (Rim walk) naar de auto’s. 

Dan volgt een rit van honderd kilometer naar de Hamersley Gorge gelegen aan de westkant van het Karijini N.P. waar we eigenlijk nog een keer wilden gaan zwemmen. Het is er echter zo druk dat we hier van afzien en, nadat we wat gegeten hebben, doorrijden naar de volgende overnachtingsplek: Millstream Chichester N.P. zo’n twee honderd kilometer verderop.

Helaas beginnen er dan problemen te komen met onze camper: het stuur staat ineens scheef (maar Wim kan wel gewoon sturen !) en het rammelt aan de onderkant van de auto. Het blijkt dat de nieuwe bladvering gedeeltelijk losgeschoten is, zodat we genoodzaakt zijn om heel rustig te rijden om verdere schade te voorkomen.

We doen er dan ook best lang over om bij Millstream te komen en dat bij de hete temperaturen van vandaag, we zijn dan ook blij dat de airco’s het weer doen ! Vlak voor de kampplaats stoppen we bij de “Deep Reach Pool” waar Dennis nog even een verfrissende duik neemt.

Pas tegen half zes zijn onze “huisjes” weer opgebouwd en hebben we tijd voor een verkoelend biertje !! Morgen moeten we nog honderd vijftig kilometer rijden voor we bij een stad komen waar een garage is, hopelijk komen we daar zonder verdere problemen aan !

Verslag 49

We hebben een heel aparte dag achter de rug: nadat we vanmorgen eerst nog rustig de “Millstream Homestead” bekeken hebben moeten we daarna toch nog de honderd vijftig kilometer afleggen naar de kust om daar bij een garage onze camper na te laten kijken. We wilden eigenlijk nog stoppen bij de Python Pool, ook een onderdeel van het Millstream N.P. maar hiervoor moeten we weer onverhard rijden terwijl er een kortere, verharde weg leidt naar Karratha. Ook zitten beide auto’s krap met de brandstof dus is de keuze snel gemaakt: rechtstreeks naar Karratha ! Weer rijden we door mijngebied en langs de spoorrails waar kilometers lange wagons, volgeladen met ijzererts en getrokken door drie locomotieven langzaam voorbij rijden.

Nadat we getankt hebben, beide auto’s stonden op reserve, vinden we een garage genaamd Hunter Mechanical. Wanneer we daar ons probleem voorleggen, bladvering die waarschijnlijk los zit, worden we in eerste instantie afgescheept en hebben ze pas eind van de dag tijd om er überhaupt naar te kijken. Maar voor het middaguur is er al gebeld met Alice Springs, waar de bladvering geplaatst is, is de camper gewogen (hij is dus twee honderd vijftig kilo te zwaar !) en weten we dat de vering gebroken is en vervangen moet worden !!  Het komt erop neer dat de leverancier uit Alice Springs nieuwe bladvering laat bezorgen en dat het verzekeringswerk wordt, inclusief het plaatsen ervan. Het kan alleen weer enkele dagen duren voor deze gearriveerd zijn dus wordt de reparatie ingeboekt voor donderdagmorgen zeven uur ! Nadat we bij een supermarkt onze voorraden weer aangevuld hebben en onze “mobiele zonnepanelen” achtergelaten hebben bij een bedrijf, want ook deze functioneren niet meer naar behoren (een los contact), rijden we ruim twintig kilometer naar een camping in Dampier, gelegen aan zee. Het is de bedoeling hier enkele dagen te gaan staan tot de materialen binnen zijn en de camper gerepareerd wordt, ondertussen de auto van Dennis gebruikend. Bij aankomst is er niemand aanwezig en ook zit het hek dicht. Toch zetten we onze auto’s er neer in de hoop dat er later iemand komt om de financiën mee te regelen. We zijn net aan het bellen met Cas (over vliegtickets), waarmee we begin volgend jaar, natuurlijk samen met Anja, een trip door Australië willen maken, wanneer de caretaker thuis komt en ons vertelt dat we moeten vertrekken want de kampplaats is, sinds vandaag, gesloten !  Onderhandelen helpt niet dus pakken we alles weer in en rijden naar een Discovery Parks in Karratha, waar we ruim na sluitingstijd aankomen. De camping blijkt helemaal volgeboekt, wat ik telefonisch te horen krijg, dus moeten we weer verder zoeken.

We staan nu op een open veld, vlakbij het Shell-station waar we vanmorgen getankt hebben en kunnen hier gratis overnachten, morgen verhuizen we naar het Discovery Park want dan hebben ze wél plek !

Verslag 50

We zijn vanmorgen tot tien uur blijven staan op ons plekje in de buurt van het tankstation, we hadden gelukkig nog genoeg schaduw van de camper, want in de zon was het al niet meer te houden ! Dan rijden we de acht kilometer naar de camping waar we ons installeren voor de komende dagen met een extra zonneluifel voor voldoende schaduw. We hebben hier kraanwater dus gaan we aan de schoonmaak: alles is roodbruin van het rijden in de binnenlanden en er gaan heel wat bakken roestbruin water in de afvalput.

Tegen de middag stoppen we met poetsen, het wordt te warm, morgen is er weer een dag. Gelukkig heeft de camping een prima zwembad met lekker fris water waar we enkele keren naartoe gaan voor verkoeling.

Verder doen we enkele spelletjes en hebben we weer eens tijd voor ons leesboek. Deze camping is heel wat beter dan die waar we gisteren weggestuurd werden, hier houden we het wel een paar dagen uit ! 

Verslag 51

We konden tegen het eind van de middag bellen voor de bevestiging dat we morgen om zeven uur bij de garage moeten zijn, helaas blijkt tijdens dit telefoontje dat de bladveringen nog steeds in Perth liggen, er is ergens iets misgegaan ! We mogen nu blij zijn als ze vrijdagmiddag rond twee uur arriveren, want dan kunnen ze er dezelfde dag nog ondergezet worden. Komt de levering pas rond half vijf aan dan wordt het maandag !!! We hebben bij de receptie maar een nachtje bijgeboekt met de optie dat het er nog meer worden, het is niet anders ! Ondertussen hebben we vandaag weer flink wat schoonmaakwerkzaamheden verricht, ik heb zelfs de gordijnen gewassen !!

Natuurlijk zijn we ook weer het verkoelende zwembad in geweest want de temperaturen schommelen nog steeds rond de vijfendertig graden ! Morgen gaan we met de auto van Dennis op pad, om wat van de omgeving te bekijken, onze camper komt niet meer van z’n plek, alleen om naar de garage te rijden !

Verslag 52

Nadat we vanmorgen onze zonnepanelen weer opgehaald hebben, er moest een nieuwe regulator in, rijden we richting Cleaverville, een plek aan zee tussen Wickham en Karratha waar we eigenlijk een paar dagen zouden gaan staan voor we hierheen kwamen.

Het is vloed wanneer we aankomen en er staat een harde wind, we vinden de plek eigenlijk niet zo bijzonder en ook schijnen hier veel midges te zitten, ……die kennen we al !!

We hadden heerlijke garnalen meegenomen en nuttigen dan ook hier ons middagmaal, waarna we teruggaan naar Karratha om nog even langs te gaan bij de garage.

De bladvering is nu in ieder geval onderweg en ze bellen ons morgen zodra deze binnen is, dus daar wachten we dan maar op. Een ander plekje dat ik nog wilde bekijken is Hearsons Cove, een baai vlakbij Dampier waar je goed kunt zwemmen. Daar aangekomen blijkt de wind ook hier voor flinke golven zorgen en is het niet echt aanlokkelijk om de zee in te gaan, dus keren we terug naar de camping, waar in ieder geval Dennis nog even het zwembad ingaat.

We doen weer een potje Carcassonne in de schaduw met een verkoelend biertje erbij en hopen dat morgen deze tijd de  problemen met de camper opgelost zijn en we verder kunnen met onze reis !!

Verslag 53

Gisteravond kwamen we erachter dat we voor het eerst, in al die jaren dat we in Australië rondtrekken, bestolen zijn. Onze verrekijker, die voor in de cabine van de camper lag, is weg. De nacht ervoor was er een ruzie op de camping waar wij wakker van werden en toen hoorden we iets over “stelen”, maar daar hadden we verder niet meer bij stilgestaan. ’s Morgens zagen we dat voor in de auto alles door elkaar lag maar nog hadden we niets in de gaten (we hadden die nacht voor het eerst vergeten de auto op slot te doen !) maar later zag Dennis dat de verrekijker dus weg was ! (We hebben het doorgegeven bij de receptie maar kunnen er verder niets mee !)

Vandaag was het wachten op een bericht van de garage en …..YES, om half twaalf kwam het verlossende telefoontje dat de materialen aangekomen waren ! We hebben snel alles opgeruimd, nog heel even afgekoeld in het zwembad en voor het middaguur stond de camper bij Hunter Mechanical.

Daarna werd het binnen bij de garage wachten tot alles klaar was: ik had brood gesmeerd en we hadden onze E-readers bij ons, dus we kwamen de tijd wel door.

Rond vieren was alles gefikst en kunnen we eindelijk weer op pad. We gaan niet ver meer, na zo’n twintig kilometer stoppen we bij Miaree Pool Rest Area, een verrassend leuke plek aan de Maitland River waar we een mooi plaatsje vinden pal aan het water.

We kunnen meteen onze nieuwe vering uittesten want de weg ernaartoe is nogal hobbelig en ongelijk !

Dennis plonst nog even het water in en we houden lang “happy hour”, blij dat die stressvolle dagen voorbij zijn. (Al die tijd was het afwachten of de bladvering wel zou arriveren en of de oude vering het niet zou begeven voor we bij de garage waren !)

We kunnen weer verder met onze trip, we zijn nog lang niet in Perth !!

Verslag 54

Het prachtige plekje waar we afgelopen nacht stonden is heel vogelrijk, we zien er onder andere ibissen, lepelaars en zwarte zwanen.

Toch trekken we na het ontbijt weer verder (je mag hier zo wie zo maar één nacht verblijven !), want we zijn op weg naar Cape Range N.P., een heel populaire plek aan zee waar je ruim van te voren moet reserveren. Wij hebben vier verschillende plaatsen besproken van maandag tot en met donderdag dus we hebben nog twee nachten te overbruggen.

Na ruim drie honderd kilometer rijden stoppen we rond de middag bij Barradale Rest Area, weer een plek aan een rivier (Yannarie River), maar deze is geheel droog gevallen. We zoeken er een plekje met schaduw van de bomen en creëren nog wat extra met een luifel, want ook vandaag ligt de temperatuur weer rond de vijfendertig graden. 

Het is weer tijd voor een spelletje, een boek en tegen de avond gaat de barbecue aan, waarna er weer eens hout op gaat, want ’s avonds koelt het gelukkig wel af naar zo’n zestien graden !

We boffen trouwens vreselijk met het weer aan deze kant van Australië, we hebben pas enkele keren een klein buitje gehad terwijl er in Sydney overstromingen zijn geweest en er nu in Victoria weer hele gebieden onder water staan !  

Verslag 55

Net als op de camping in Karratha werden we vanmorgen om half zes wakker van de krijsende galah’s en kaketoes, thuis zouden we ons nog diverse malen omdraaien in bed voor we eruit gaan, hier in West-Australië wordt het dan langzaamaan tijd om op te staan.

Ook wij hebben dit ritme al aardig te pakken al hadden we vandaag (zondag 16 oktober) niet zo’n haast om verder te trekken. We hoeven maar twee honderd kilometer af te leggen naar Exmouth en bij aankomst doen we eerst voor vier dagen boodschappen, vullen onze tanks weer met brandstof, gas en water, waarna we op zoek gaan naar een camping voor één nacht, want we kunnen pas morgenvroeg terecht in Cape Range Nationaal Park.

Dit valt nog niet mee, tenminste voor een redelijke prijs ! In deze streek mag je niet vrij kamperen en op een kampplaats niet met twee voertuigen bij elkaar staan waardoor wij dubbel tarief betalen. Bij de eerste camping hadden ze alleen plekken met stroom (die we niet nodig hebben) waardoor we over de honderd dollar kwijt zouden zijn, bij een tweede werd het negentig dollar zonder stroom en nu staan we bij Ningaloo Caravanpark voor zeventig dollar, nog veel te veel, zeker voor een plek pal aan de doorgaande weg en dan staan we ook nog niet eens bij elkaar ! Wél zit er een mooi zwembad bij waar Dennis natuurlijk weer ingaat.

Er staat een harde wind waardoor alles onder het zand zit, we zetten zelfs de zijkant van de luifel weer eens op voor beschutting, want het koelt hier ’s avonds flink af ! ’s Middags hebben we lange tijd “gefacetimed” met Marcel, Marieke en de jongens, heel fijn om iedereen weer eens te zien en te horen ! Morgen gaan we voor vier dagen naar Cape Range N.P., er is daar geen drinkwater, geen elektriciteit en ook geen internetverbinding, dus de aankomende dagen zijn we van de buitenwereld afgesloten !! 

Verslag 56

We hebben de laatste dagen te maken met extreem veel wind waardoor onze eerste dag bij Cape Range N.P. iets anders verloopt dan verwacht.

Tijdens het bekijken van de vuurtoren (Vlamingh Head lighthouse) waaien we al zowat weg en wanneer we bij “Lakeside” aankomen (vlakbij het visitor centre), waar je normaal prachtig kunt snorkelen, blijkt er te veel wind te zijn om de onderwaterwereld te verkennen.

(Hier hebben we nog even internetverbinding en Wim moet wat foto’s en nota’s opsturen naar de verzekering van de camper, misschien beuren we nog wat terug !)

Bij onze eerste kampplaats Tulki moeten we goed kijken hoe we de camper neerzetten om een beetje uit de wind en het stof te kunnen zitten. We maken er een lange strandwandeling en Dennis gaat natuurlijk het water in dat heel helder is en prima van temperatuur.

Koud is het totaal niet en we plaatsen zelfs de extra zonneluifel maar alles klappert en flappert van de rare windvlagen die ook nog eens uit verschillende richtingen komen.

Tegen de avond draaien we de camper andersom anders is het niet mogelijk om te koken, hopelijk gaat de wind morgen liggen !!

Verslag 57

De hele nacht blijft het hard waaien en vanmorgen voor zessen had Dennis z’n tent al afgebroken, hij was het geklapper helemaal zat ! We ontbijten voor de camper in de luwte van de wind want deze  is wéér gedraaid en tegen half negen is alles ingepakt en vertrekken we van de kampplaats. We rijden naar het, vlakbij gelegen, Turquoise Bay, een populaire snorkelplek waar we alle drie het water ingaan. Vanwege de harde wind kunnen we niet ver snorkelen, het water is aardig troebel en ook krijg je het regelmatig in je snorkel. We zien wel mooie vissen maar het koraal is helemaal niks !

Nadien rijden we een stukje noordelijk naar onze volgende overnachtingsplek: Mesa Camp waar we een prachtige plek hebben met uitzicht op de zee en een kleine lagoon, dit wordt echt een dagje genieten !

We zitten uren in de schaduw lezend en regelmatig kijkend over het water ! Tegen drieën gaan we naar zee waar Wim z’n hengels uitgooit en  we verkoeling zoeken in het water en … de wind valt ineens bijna weg, waardoor alles veel aangenamer wordt.

Rond vijven doen we weer een spelletje en in tegen stelling tot gisteren, toen de kaartjes en de pionnen gewoon wegwaaiden, blijft alles nu gewoon liggen. Tegen half zeven klimmen Wim en ik de duinen op om te genieten van een prachtige zonsondergang, wat een verschil met gisteren !!

Verslag 58

We zijn vanmorgen tot negen uur op ons mooie plekje blijven staan en nadat we bij het visitor centre voor Dennis een nieuwe duikbril hebben gekocht (bij de oude kreeg hij steeds water in de ogen !)  zijn we weer naar “lakeside” gereden, waar het nu prima weer is om te snorkelen.

Dit keer zien we allerlei soorten tropische vissen en ook is er mooi koraal, Wim en Dennis zien zelfs een grote schildpad, die rustig op de bodem ligt. Nu zijn we tenminste écht bij de Ningaloo Coast World Heritage Area dat sinds 2011 op de UNESCO lijst staan en de tegenhanger is van het Great Barrier Reef  aan de oostkant van Australië.

Nadat we een uurtje de onderwaterwereld bewonderd hebben wandelen we terug naar de auto’s en gaan eerst naar onze volgende kampplek: North Mandu, waar we middagpauze houden.

Daarna rijden we zuidelijk om alle kampplaatsen en strandjes te bekijken die bij Cape Range N.P. horen.

Osprey Bay is een prachtige kampplek waar we in het verleden (2015) gestaan hebben en waar Dennis nog even een duik neemt.

Bij Yardie Creek, de zuidelijkste punt  van het park, staan we verbaasd te kijken dat je hier zo door kunt rijden verder zuidelijk, jaren terug was hier een lagoon die je alleen bij eb over kon steken anders kwam je vast te zitten in de rivier !

Weer in noordelijke richting stoppen we bij Pilgramunna, tegenwoordig alleen een plek voor dagrecreatie maar voor jaren terug (2008) een prachtige kampplaats waar Wim heel wat vis gevangen heeft.

Ook vandaag heeft hij hier een uurtje gevist terwijl Dennis en ik geluierd hebben op het strand.

In de jaren is er veel veranderd in het park: je moet nu online je plaats bespreken (dit kan honderd tachtig dagen van te voren en omdat het hier zo populair is én goedkoop wordt er volop geboekt soms zonder er gebruik van te  maken !), ook zijn er nu op de kampplaatsen containers voor je afval (dit moest je altijd verzamelen en buiten het Nationale Park lozen !)  én in het noorden van het park is er internetverbinding ! Tegen half vijf zijn we terug bij North Mandu en nadat alles weer is opgebouwd doen we er een spelletje en houden “happy hour” !

Natuurlijk willen we ook de zon weer in de zee zien zakken wat altijd weer een prachtig gezicht is !

Verslag 59

Ons plekje bij North Mandu was niet echt bijzonder maar we hadden gisteren al gezien dat je met de camper bij de kampplaats Osprey Bay dichtbij zee kunt parkeren en om half tien waren we daar dan ook helemaal geïnstalleerd met parasol en stoelen.

Je kunt er zo via het zandstrand het water in en ook kun je hier prima snorkelen, er is niet zoveel koraal maar we zien tientallen grote vissen en weer enkele schildpadden.

Het is er gezellig druk maar zeker niet overvol en we brengen dan ook ruim zes uur door aan het strand, regelmatig het water ingaand.

Tegen vieren zijn we op onze laatste overnachtingsplek in het Cape Range N.P. bij Kurrajong, ook hiervandaan kun je de zee niet zien. In de schaduw en luwte van de wind, die weer op komt zetten, doen we een spelletje en net na de zonsondergang bouwen we een soort voortent op om beschermd te kunnen zitten bij de camper.

We hebben vier heerlijke dagen gehad in het park en diverse keren gesnorkeld in het prachtige Ningaloo Reef, alleen was de wind soms een spelbreker !

Verslag 60

Toen we vanmorgen op weg waren naar de uitgang van het Nationale Park zijn we nog even binnengewipt bij het Milyering Discovery Centre (visitor centre) om te vragen of er soms iemand geannuleerd had en heel toevallig hadden ze net doorgekregen dat er een koppel een dag eerder naar huis ging zodat er bij Osprey Bay, waar we gisteren uren doorgebracht hebben, een plekje vrij kwam. Het was de bedoeling om naar het vijftig kilometer verderop gelegen Exmouth te rijden voor wat levensmiddelen en daarna naar het vrijgekomen plekje te gaan, maar nadat we nog even bij het vlakbij gelegen vogel observatiepunt gestopt zijn, besluiten we om meteen om te keren, we hebben nog wel genoeg eten voor één dag, al is dan ook letterlijk alles op !

Bij de kampplaats aangekomen (toch weer dertig kilometer rijden, het is echt een langgerekt park) staan de kampbeheerders vreemd te kijken dat het plekje al zo snel weer bezet is, ze hadden het net pas doorgegeven.

Vanaf onze vijfde plaats in het park kijken we uit op zee waar het vandaag weer flink winderig is.

Wim gaat een tijdje vissen en ik maak een lange wandeling langs de zee waar het nu druk is met kite surfers, een prachtig gezicht.

Eigenlijk hadden we nog een keer willen snorkelen, maar door de harde wind lokt het zeewater nu niet. We vermaken ons verder met een spelletje en een boek en wandelen af en toe naar zee. Morgen moeten we toch écht naar Exmouth om onze voorraden aan te vullen, maar waarschijnlijk lopen we ook nog even binnen bij het visitor centre , misschien is er nog wel ergens een plekje vrij !!

Verslag 61

Vandaag hebben we minder succes bij het visitor centre: niemand heeft  geannuleerd dus er is geen plek meer vrij voor ons. We gaan Cape Range N.P. nu definitief verlaten en nadat we nog even gestopt zijn bij het Jurabi Turtle Centre rijden eerst naar Exmouth voor het aanvullen van de voorraden.

Er is hier maar één supermarkt in een omtrek van zo’n twee honderd kilometer  (in Nederland onvoorstel-baar !) en goedkoop is deze dan ook niet. Ook de brandstof is aan de prijs en zelfs voor drinkwater moeten we betalen.

Weer helemaal voorzien van alles rijden we richting Coral Bay, ook een toeristische plek aan het Ningaloo Reef waar het dan ook flink druk is. Het is hier echter geen Nationaal Park, er zijn alleen twee campings die vrij vol zijn. Toch kunnen we twee plekken naast elkaar krijgen (we mogen weer niet op één kampplaats gaan staan !) bij Ningaloo Coral Bay Bayview, helaas zonder uitzicht op zee.

We lopen er natuurlijk wel naartoe en terwijl Dennis de zee ingaat wandelen Wim en ik langs het prachtige strand waar het nu eb is.

Weer waait het vrij hard, wat normaal is voor deze tijd van het jaar, maar morgen willen we toch de onderwaterwereld hier gaan bekijken !

Verslag 62

Toen we gisteren net op de camping stonden hebben we gelijk nog een dagje bijgeboekt, zodat we vandaag (zondag 23 oktober) niet hoeven te verhuizen. Ook wel eens lekker een keer twee dagen op dezelfde plek zonder alles in te moeten pakken ! En omdat we op een camping staan moet er natuurlijk wél gebruik gemaakt worden van de wasmachines !! Voor het ontbijt staan er al twee te draaien met onze vuile was, al kan je hier alleen maar “koud” wassen, dus al te schoon zal het niet worden.

Later nemen we onze stoelen, parasol en snorkelspullen mee naar het water om daar enkele uren door te brengen. Het is afnemend tij wanneer we onze zwemvliezen aantrekken en met de duikbril op de zee in duiken waar we al snel veel koraal zien.

Helaas heeft deze een grauwe kleur, net of het afstervend is en ook zien we niet zoveel vissen.

Door de wind en de stroming is alles een beetje troebel en we blijven dan ook niet zo heel lang snorkelen. Dennis is een stukje afgedwaald en komt in paniek onze kant op, hij was bang niet terug te kunnen komen, iets wat Wim en ik jaren terug bij Cape Range meegemaakt hebben toen we in een “gap” terecht kwamen. Bij Dennis is hier echter geen sprake van, er stond alleen een lichte stroming en we hebben hem duidelijk uitgelegd wat je dan moet doen.

Desalniettemin is het voor alle drie de eerste en laatste keer dat we bij Coral Bay snorkelen, wél gaan we later nog een keer gewoon zwemmen in het verkoelende water.

Tegen drieën gaan we terug naar de kampplaats want de zon brandt aardig zonder dat je er erg in hebt en aan verbranden heb je niets ! Om zes uur wandelen we nog een keer naar de kust om een duin op te klimmen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt, onderweg onze maaltijd voor vanavond bestellend: twee grote pizza’s en zes oesters (voor mij !), die we later bij de camper opeten.

En nog altijd hebben we prachtig weer, overdag ruim boven de dertig graden en ’s avonds afkoelend naar zo’n achttien graden Celsius !

Verslag 63

Naar aanleiding van de weersvoorspellingen voor de komende dagen: iets minder warm en veel wind, besluiten we om eerst een paar dagen het binnenland in te trekken naar Kennedy Range N.P. (Mundatharrda voor de Aboriginals) zo’n honderd zestig kilometer landinwaarts over de Carnarvon Mullewa Road.

De lunchpauze houden we bij Rocky Pool aan de Gascoyne River, een leuke plek waar ook gezwommen kan worden.

Bij Gascoyne Junction gaan we weer noordwaarts over gravel en tegen vieren komen we, na bijna vijfhonderd kilometer rijden, aan bij het Nationale Park met z’n hoge steile wanden. (Ook hier waait het trouwens flink hard !!)

We bouwen ons “kamp” op en verkennen de naaste omgeving, morgen trekken we onze wandelschoenen weer eens aan om een paar mooie tochten te lopen !!

Verslag 64

Ruim voor half negen waren we vanmorgen al op weg voor onze eerste wandeling: de Escarpment Trail, een drie en een halve kilometer lange wandeling (Classe 4) waarbij we behoorlijk moeten klimmen en uiteindelijk boven op de “range” (bergketen) uitkomen waar we een prachtig uitzicht hebben over de omgeving.

Nadat Wim, weer terug op de kampplaats, de zool van Dennis’ schoen met bison kit (overal goed voor !) gerepareerd heeft, maken we nog een tweede trip: de “Temple Gorge” trail, wat ook de naam van de kampplaats is.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 21-11.jpg

Tegen half één zijn we uitgewandeld en hebben er dan bijna tien kilometer opzitten, constant lopend over oneffen terrein en best vermoeiend, de rest van de dag doen we dan ook niet veel meer. Het is duidelijk einde seizoen op de kampplaats, er zijn slechts twee andere koppels hier. Toch valt het wat temperatuur betreft nog wel mee, bij de Bungles was het heel wat heter en ook staat er een flinke bries, waardoor het goed uit te houden is in de schaduw.  Wat ons dit jaar erg tegenvalt is de hoeveelheid “wildlife”, we hebben nog geen possum, kookaburra, echidna  of wombat gespot, normaal zien we toch in ieder geval heel veel kangoeroes, maar zelfs deze dieren later zich nauwelijks zien. Morgenvroeg maken we hier nog een wandeling en dan verlaten we de Kennedy Range en gaan weer terug naar de kust !

En hier, zonder kunstlicht, zien we ’s avonds weer miljoenen sterren boven ons ….!

Verslag 65

Toen we vanmorgen alles opgeruimd hadden en wegreden lieten we een lege kampplaats achter, het is hier echt einde seizoen !

Tijdens de korte, maar prachtige wandeling naar de Honeycomb Gorge was het bijna windstil en kon je je voorstellen hoe het hier in de zomer is met bijna vijftig graden ! Ook komen de vliegen tevoorschijn, het soort “wildlife” waar je niet op zit te wachten.

We verlaten Kennedy Range N.P. en rijden eerst de ruim vijftig kilometer onverharde weg terug naar Gascoyne Junction waar de verharde weg weer begint (of eindigt) en waar we onze verslagen kunnen verzenden; op de kampplaats was geen verbinding, geen elektriciteit en geen water, alleen een “long-drop” w.c.-tje !

In het plaatsje waar zo’n vijftig mensen wonen is een groot postkantoor met een infocenter, een lagere school met speeltuin, maar géén supermarkt of andere winkel, hiervoor moet je honderd vijfenzeventig kilometer rijden naar Canarvon. Alleen het benzinestation, waar vandaag geen brandstof te krijgen is vanwege een storing,  verkoopt wat blikgoed en bevroren witbrood ! Tegen half drie zijn we weer aan de kust bij de Quobba Blowholes, zo’n vijfenzeventig kilometer noordelijk van Canarvon. Hier spuit het zeewater via smalle gaten in de rotsen omhoog en vooral door de harde wind en daardoor hoge golven is het een spectaculair gezicht.

Je kunt hier ook in de duinen kamperen dus zoeken we er een beschut plekje, wat niet meevalt.

De camper schudt aardig heen en weer, maar dat deed hij de afgelopen twee nachten ook toen we in het binnenland waren, het is gewoon deze tijd van het jaar erg winderig ! Wél is het ineens een stuk frisser, zaten we gisteravond tot laat in ons hemdje buiten, nu hebben we voor het eten al twee vesten aan ! Het is hier nu haast dezelfde temperatuur als in Nederland, waar het ongekend warm is voor deze tijd van het jaar !

Verslag 66

Bij Kennedy Range hadden we in en op de camper een rood laagje stof liggen, ….na een stormachtige nacht in de duinen zit alles onder het zand, het knarst zelfs tussen je tanden bij het ontbijt,….het hoort er allemaal bij !!

(Nog even de mannen kortwieken, de haren waaien meteen weg !)

(Dit noemen ze het Aquarium: een beschutte plek om te snorkelen.)

Vanmorgen zijn we nog een keer naar de “blowholes” gereden en ook nog een stukje verder langs de Quobba-kust waar je het geweld van de zee volop kan aanschouwen.

(Een grader , die de weg weer glad maakt)

(Een herdenkingsplek waar in de Tweede Wereldoorlog de HMAS Sydney Memorial is vergaan.)

Daarna rijden we naar Carnarvon om uitgebreid boodschappen te doen want we gaan weer een uithoek in waar weinig te koop is. Na de lunch verlaten we de stad en gaan richting onze volgende overnachtingsplek: Wooramel River Retreat waar we tegen vieren aan willen komen.

We zijn vijfenzeventig kilometer verwijderd van Carnarvon wanneer er ineens een lampje gaat branden op het dashboard, omdat we net een parkeerplaats zijn gepasseerd draaien we om en zoeken daar in het autoboekje wat het teken inhoudt. We moeten zo snel mogelijk contact opnemen met een Toyota garage, dus gaan we terug richting Carnarvon. Eigenlijk rijdt de auto nog gewoon, alleen hield hij ineens in, vermoedelijk omdat we lange tijd achter een auto met caravan aanreden die steeds langzamer ging rijden. Zodra we weer mobiel bereikbaar zijn (wat lang niet overal het geval is in Australië) bellen we met de garage  en leggen ons probleem voor. Ze hebben echter pas over vier weken tijd voor ons (!) en ook een volgende monteur die we bellen heeft pas na 9 november een gaatje vrij !! We stoppen weer op een parkeerplaats, het heeft geen zin om naar Carnarvon te rijden, niemand heeft tijd voor ons en de auto doet het gewoon ! We bellen met onze Hollandse garage Erik de Bont en krijgen Esther, z’n vrouw, aan de lijn. Zij adviseert ons om de accu los te koppelen zodat alles even “uit” is en wanneer Wim deze daarna weer aansluit brandt het lampje niet meer !! YES, dankjewel Esther !!!!!!

We draaien weer om en rijden alsnog naar Wooramel River Retreat, een leuke alternatieve kampplaats aan een droge rivierbedding, waar de receptie inmiddels gesloten is.

We zoeken een plekje, uit de wind, én hebben zowaar gras onder onze voeten ! We genieten, met een wijntje, in de zon nog even na van ons auto-avontuur dat gelukkig goed afliep !

Verslag 67

Nadat we vanmorgen alle drie gedoucht hebben in de voormalige watertank, wat een leuke ervaring is, verlaten we Wooramel River Retreat en rijden richting Shark Bay Marine Park, dat sinds 1991 op de Werelderfgoedlijst staat. We stoppen eerst bij Hamelin Pool waar je stromatolieten, levende fossielen, kunt bekijken, voor ons niet meer dan een groepje stenen, maar van over de hele wereld komen mensen om deze te zien.

Er liep een mooie “boardwalk” langs, maar deze is vorig jaar april tijdens cyclone Seroja zwaar beschadigd en is nog niet hersteld.

We wandelen langs het strand naar het oude telegraph station en vervolgens bekijken we hoe in vroeger tijden brokken schelpjes gebruikt werden als “bakstenen” voor huizen.

Wanneer we onze weg vervolgen zien we vijf emoes de weg oversteken, maar snel wegrennen zodra ze ons opmerken.

We rijden verder naar Shell Beach, een zestig kilometer lang strand dat bestaat uit een tien meter dikke laag kokkelschelpjes.

Nadat we hier geluncht hebben gaan we op zoek naar een kampplaats waar we uit de wind kunnen staan, deze vinden we bij Goulet Bluff.

(Als we even één puntje bereik hebben op de telefoon bespreken en betalen we online de plek bij “the Shark Bay Discovery and Visitor Centre”, we krijgen een nummer wat we opplakken en wanneer de ranger morgenvroeg alle voertuigen controleert ziet hij dat we betaald hebben! (zo niet dan krijg je een flinke  boete !)).

We maken een flinke wandeling langs het strand en door de duinen en zijn heel tevreden met onze mooie plek met verder niemand om ons heen.

Tegen de avond koelt het af, we hebben dan ook te maken met een zuidwestelijke wind, en doen we sinds lange tijd de lange broek aan. Helaas mag je hier geen kampvuur maken, wat nu erg welkom zou zijn  geweest !

Verslag 68

Net als twee dagen terug bij de blowholes konden we vannacht ons bed uit om de luifel op te rollen, met windkracht zes en onverwachte felle windvlagen kan ik niet rustig slapen met dat geflapper en heen en weer geschud ! Vanmorgen zijn we eerst de andere drie kampplaatsen bij Shark Bay gaan bekijken om te zien waar we uit de wind kunnen overnachten, de beste optie is Fowlers camp waar we achter een hoge heuvel kunnen gaan staan. Natuurlijk zijn er ook “gewone”campings in de buurt, maar daar waait het net zo hard en wij staan liever in de vrije natuur.

Ook bij Eagle Bluff, een mooi uitkijkpunt waar we haaien zien zwemmen, waaien we haast weg, ook is het flink afgekoeld en valt er af en toe een bui, …dit zijn we niet meer gewend !! 

We rijden naar het Ocean Park Aquarium waar allerlei soorten vissen te zien zijn die hier in de omgeving voorkomen. Er zijn ook haaien die gevoerd worden, maar vandaag levert dit geen spectaculaire beelden op.

Wel krijgen we er een regenbui over ons heen ! We besluiten naar Fowlers camp te rijden en ons daar te installeren voor vannacht en er een spelletjes middag van te maken.

Morgen bekijken we wel wat we verder gaan doen, het weer is echt een beetje van slag !

Verslag 69

We zijn gewoon nog een dag gebleven bij Fowlers Camp, we staan hier uit de wind en hebben een prachtig uitzicht. In de loop van de morgen kwamen er twee emoes over het strand aanlopen en hebben zeker een half uur rondgewandeld, zelfs op enkele meters afstand van onze camper, prachtig om te zien.

Wim en ik hebben de omgeving verder verkend en natuurlijk kwam ons favoriete spel tevoorschijn, we hebben zelfs drie potjes Carcassonne gespeeld, waarvan Dennis er twee gewonnen heeft !

Alleen vanmorgen hebben we nog een paar spatjes regen gehad, verder klaart het steeds meer op en de weersvooruitzichten zijn gunstig zodat we morgen verder kunnen trekken, de harde wind zullen we voorlopig wel houden !

Verslag 70

Vandaag rijden we verder noordelijk over het schiereiland van Shark Bay, via Denham, de enige plaats in het gebied, en little lagoon, een rond meertje waar het bij mooi weer prima toeven is, naar Francois Peron N.P. .

Hier bekijken we eerst Peron Heritage Precinct, een vroegere schapenfarm, waar in het verleden van heel veel schapen hun wol afgeschoren is.

Er komt hier warm water (40 graden) uit de grond dat onder andere zorgt voor een warm bad, de ‘hot tub”!

We laten de banden van de auto’s een stukje leeglopen want het Nationale Park is nogal zanderig en we willen natuurlijk niet vast komen te zitten.

Na zo’n twaalf kilometer rijden komen we uit bij Big Lagoon, een schitterende plek waar het witte zand prachtig afsteekt bij de diverse kleuren blauw water, wat je vooral goed kunt zien vanaf het uitkijkpunt. 

De kampplaats is zo goed als verlaten en we kiezen een plekje vlakbij zee, helaas staat er nog steeds een straffe wind en moeten we alles goed afschermen.

Wim gaat ’s middags nog een tijdje vissen en vangt er vier (één belandt in de koelkast), maar hij wordt haast weggeblazen van het strand. 

Toch hebben we al voor twee nachten geboekt en nemen we de harde wind maar voor lief !

Verslag 71

Het begint weer iets aangenamer te worden: het was vandaag zo’n zesentwintig graden en de windkracht is nu vijf in plaats van zes, nog geen weer om de zee in te gaan, maar we zijn dan ook de afgelopen tijd steeds zuidelijker gegaan en het is hier pas voorjaar. We bevinden ons ruim zeven honderd kilometer noordelijk van Perth, vanwaar we over ruim twee weken terug vliegen naar huis. Het is prima wandelweer en hebben vanmorgen zo’n zes kilometer langs het water en over land gelopen steeds met een prachtig uitzicht.

Verder brengen we dag afwisselend door met lezen, spelletjes doen en vissen.

Inmiddels is de kampplaats aardig volgestroomd en ook bij de dagrecreatie, een schitterende plek met beschutte barbecues en een leuk strandje, is het druk. We hebben besloten nog een dagje bij te boeken, het bevalt ons hier prima !

Verslag 72

Sinds we ruim een week geleden Kennedy Ranges N.P. verlaten hebben kunnen we elke avond de lange broek en vesten aantrekken, zodra de zon onder is wint de wind het van de warmte. Ook vannacht ging de camper weer aardig heen en weer, we raken eraan gewend. Het voordeel is dat we deze reis nog maar heel weinig last van vliegen hebben gehad, alleen als de wind wegvalt komen ze tevoorschijn. We hebben vandaag een groot deel van de dag aan het water doorgebracht, Wim heeft met z’n hengel diverse vissen naar boven gehaald, Dennis en ik hebben veel gelezen en natuurlijk genoten van de omgeving.

Ook heeft Dennis  nog een tijdje gedobberd in het vrij zoute water, wat wel lekker verkoelend was.

……….Het was echt een heeeeel relaxte dag !

Verslag 73

Dennis is gisteren, waarschijnlijk op het strand, diverse keren gestoken, vanmorgen telden we vijftig bulten !

Na drie dagen verlaten we het prachtige François Peron N.P.  en nadat we weer over de zanderige weg gereden zijn vult Wim de banden weer naar de oorspronkelijke luchtinhoud, waarna we doorrijden naar Denham. Bij een kleine supermarkt vullen we de noodzakelijke voorraad aan en rijden dan naar Monkey Mia Dolphin Resort, een vrij luxe plek met appartementen, een restaurant en bar, maar met ook een kampplaats aan zee. Wanneer we rond de middag aankomen geeft de thermometer tweeënveertig graden aan  en is het windstil, de kampplekken zijn op wit grind zonder schaduw, dus dat is wel even schrikken !

Natuurlijk maken we onze eigen schaduw, maar nadat we de omgeving verkend hebben zijn we oververhit en zoeken eerst verkoeling in het zoute zeewater.

Het is alweer elf dagen geleden dat ik wasmachines gezien heb dus …er moet weer gewerkt worden ! Door de warme lucht is alles in no time weer droog en hoef ik waarschijnlijk nog maar één keer te wassen voor we huiswaarts keren.

Op de kampplaats lopen drie emoes rond, helaas zijn deze mensen gewend en erg brutaal, ze proberen voedsel te pakken en maken vuilniszakken kapot, heel andere dieren als dat wij enkele dagen terug gezien hebben ! Ook zwarte raven en meeuwen pikken in afvalzakken dus we moeten alles goed opruimen.0

 In de loop van de middag komt er gelukkig wind opzetten waardoor het een stuk aangenamer wordt. Het is ook wel lekker om weer eens onder een echte douche te kunnen staan al weegt dat niet op tegen te voordelen van een plek in de vrije natuur !

Verslag 74

De reden dat we naar Monkey Mia zijn gegaan is dat hier veel dolfijnen leven. Het resort maakt hier dankbaar gebruik van door elke morgen de mogelijkheid te bieden om te komen kijken wanneer deze prachtige dieren gevoerd worden. Ook vanmorgen stonden er weer tientallen mensen op de pier te luisteren naar de uitleg over deze “wilde” dieren.

En inderdaad, de dolfijnen doen waar ze zin in hebben en jagen liever zelf op een visje dan dat ze een “dooie” aangeboden krijgen. We liepen op het strand zo’n honderd meter van de jetty en zagen de dolfijnen jagen op prooi en spelen met een pelikaan en ook kwamen ze soms op slechts enkele meters afstand voorbij zwemmen, terwijl al die mensen op de pier ze alleen van grote afstand aanschouwd hebben.

Na een uur kwam iedereen van de steiger naar het strand gelopen waar vier dolfijnen als “afscheid” of in een jolige bui netjes naast elkaar gingen zwemmen….. ze staan bekend als zeer intelligente dieren !

Later maken we nog een mooie wandeling langs het strand terwijl het langzaam vloed wordt.

Dennis gaat enkele malen de zee in, misschien wel voor het laatst deze reis en gebruikt zelfs z’n snorkelspullen nog een keer.

Was het gisteren haast windstil, vandaag waait het zo hard dat alle twee de parasols, die we ’s middags meenemen naar het water, kapot klappen. Gelukkig kan Wim die van ons, welke we al jaren gebruiken, weer repareren.

’s Avonds breken we de luifels en zijkant vast af, want de wind blijft stormachtig en we willen wel rustig kunnen slapen !

Verslag 75

Het was maar goed dat we gisteravond de luifel afgebroken hadden want er volgde weer een stormachtige nacht, vanmorgen moest Wim zelfs de camper een slag draaien om buiten te kunnen ontbijten, de stoelen en tafel waaiden gewoon om door de harde wind. Nadat we alles opgeruimd hebben lopen we nog een keer via het strand richting de pier, waar je weer de mogelijkheid hebt dolfijnen te zien. Onderweg spotten we er al een paar, spelend om een strakgetrokken touw in de buurt van enkele pelikanen.

Bij de pier zien we één dolfijn die zich van alle kanten laat bekijken en later, nadat er een tweede is gearriveerd, krijgen ze wat visjes toegestopt door dames met een mondkapje op !!!!!

Wij verlaten Monkey Mia en rijden via Denham, waar we brandstof tanken, in zuidelijke richting. Pas na ruim honderd twintig kilometer passeren we Hamelin Pool waar we acht dagen terug begonnen aan onze trip in Shark Bay  en dan hebben we nog niet alles gezien van deze World Heritage Area !

We draaien de North West Coastal Highway weer op en komen rond half twee en totaal drie honderd twintig kilometer verder aan bij Galena Bridge South waar we een leuk plekje vinden in de schaduw aan de Murchison River, een gratis overnachtingsplek aan de snelweg waar het in de loop van de middag steeds drukker wordt. 

En zoals we al eerder meegemaakt hebben wanneer we in de buurt van Kalbarri zijn: hier krijgen we te maken met vervelende vliegen. Gelukkig staat er nu ook een windje en zolang je daar in zit valt het nog  mee ! 

Verslag 76

We hebben het grootste gedeelte van de dag doorgebracht in Karbarri National Park.

Nadat we gestopt zijn bij de uitkijkpunten Ross Graham en Hawks Head maken we bij Z Bend, een ander punt in het park, een twee uur durende wandeling naar de rivier (Z Bend River Trail).

Om hier te komen moeten we verschillende ladders af en weer heel wat klauteren over stenen, iets wat we alle drie leuk vinden.

Eenmaal weer boven gaan we natuurlijk naar het bekendste punt van het park: Nature’s Window, waar weer heel wat foto’s gemaakt worden.

Nieuw is, naast het feit dat alle wegen in het park tegenwoordig verhard zijn, de Skywalk: twee hangende platforms honderd meter boven de kloof vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de omgeving.

Nadien rijden we naar de plaats Kalbarri waar we neerstrijken op Anchorage Caravan Park, vanaf onze plek kijken we uit op de Murchison River, dezelfde rivier als waar we afgelopen nacht bij stonden, maar nu aan de monding bij de zee !

Verslag 77

Elke morgen om kwart voor negen worden in Kalbarri door twee vrijwilligers (van een groep van zes !) de pelikanen gevoerd, dit om de vele toeristen die hier overnachten te vermaken en natuurlijk omdat ze een binding hebben met deze vogels. Ook wij zorgen dat we vanmorgen op tijd zijn om deze dieren te zien bij hun vaste plek aan de Murchison River en het is zeker de moeite waard.

Nadat we weer de nodige dollars uitgegeven hebben bij de plaatselijke supermarkt en het tankstation verlaten we de plaats weer in zuidelijke richting om nog enkele punten in het Kalbarri N.P. te bekijken.

In de zeventiende en achttiende eeuw zijn er hier voor de ruige kust drie Hollandse zeilschepen vergaan: de Batavia (1629), de Zuytdorp (1712) en de Zeewijk (1727) waarvan op diverse plekken gedenkpunten te vinden zijn.

In het Nationale Park bekijken we onder andere Red Bluff, Island Rock en de Natural Bridge.

Daarna rijden we naar Lucky Bay Campground, een leuke plek in de duinen en redelijk beschut. Natuurlijk gaan we ook hier weer alles bekijken en maken een wandeling langs zee. Totaal hebben we vandaag toch weer ruim tien kilometer gelopen !

(Dennis is vandaag de kok !)

We kregen trouwens vandaag een heel goed bericht van onze Australische autoverzekeringsmaatschappij: de  reparatie- en materiaalkosten van de defecte stuurinrichting en de kapotte bladvering van de camper worden (behalve het eigen risico) helemaal vergoed !!

Verslag 78

We hebben vanmorgen “grote schoonmaak” gehouden: we sjouwen al tijden een grote zak met hout mee en tot half april volgend jaar is het in West-Australië “total fire ban”, er mag geen kampvuur gemaakt worden ! We laten een groot deel van het (gevonden) hout achter en hebben nu nog voor twee keer een kampvuur over, voor de volgende trip met Cas en Anja.

Ook een stoel en enkele plastic zeilen, om iets af te schermen, verdwijnen in de grote container die aanwezig is op het kampterrein. We weten dat we te zwaar beladen zijn en alle kleine beetjes helpen. 

(De weg naar de kampplaats wordt goed onderhouden, regelmatig rijdt er een grader overheen,)

We verlaten Lucky Bay campground en rijden naar het Pink Lake bij Port Gregory, deze (Hutt) Lagoon is roze van kleur door algen die een natuurlijk caroteen afgeven, welke gebruikt wordt voor zowel cosmetische doeleinden als in voedsel.

Het is druk bij het uitkijkpunt over het meer, er zijn veel Aziaten die constant foto’s nemen en zelfs een drone gebruiken om  zichzelf vast te leggen in het gekleurde water !

We rijden door naar de, door een rif beschermde, haven van Port Gregory waar Wim een tijdje vist en Dennis twee keer het water in gaat.

Nadat we er geluncht hebben stoppen we onderweg nog een keer bij Lynton Historic Site, een plek waar rond 1850 gevangenen verbleven die in de buurt te werk gesteld werden.  Ook is er een klein museum bij.

(Je kunt zien dat de wind hier altijd vanaf dezelfde kant waait !)

Dan gaan we naar onze volgende overnachtingsplek Elbenjo, een alternatieve kampplaats waar we voor vandaag de enige gasten zijn.

Hier zien we voor het eerst deze trip de blue tongue lizard, ook wel bobtail genoemd.

Wanneer Jock, de eigenaar, aan het eind van de middag langs komt om af te rekenen blijft hij ruim een uur bij ons zitten en weten we naar afloop z’n hele levensgeschiedenis ! Helaas hebben we vandaag flink last van de vliegen, volgens Jock komt het omdat het vannacht (een beetje) geregend heeft !

Vanavond is er een maansverduistering !

Verslag 79

De kampplaats is inderdaad “alternatief”, wanneer ik vanmorgen (het is zo’n zestien graden) wil douchen zie ik nog net op tijd dat er alleen koud water is, slechts bij heet weer is ook de douche “heet”! We zijn het gelukkig gewend om langere tijd geen echte “shower” te hebben maar ik heb me nog nooit vies gevoeld: ik kan me in de camper wassen en de haren krijgen vaak een beurt boven de afwasbak ! We rijden naar de havenstad Geraldton waar we enkele uren doorbrengen in een winkelcentrum omdat we allerlei spullen nodig hebben.

Nadat we bij de haven een “bammetje” gegeten hebben gaan we naar het Maritiem Museum waar we een interessante film bekijken en restanten zien van de Batavia, die hier vergaan is.

Nadat we nog even gestopt zijn bij de “Devlin Pool Lookout” rijden we naar Ellendale Pool, een natuurlijk gevormd meertje aan de Greenough River waar gekampeerd mag worden.

We kijken er tegen een hoge rotswand aan waar later twee jongens een stukje opklimmen om er vervolgens af te springen in het water.

Je kunt hier vissen, zwemmen en wandelen en het barst hier van de kaketoes, ik weet nu al hoe we morgenvroeg gewekt worden !!

Verslag 80

We blijven nog een dag bij Ellendale Pool, in het verleden voor Aboriginals een belangrijke plek van samenkomst om handel te drijven tussen de “salt water people” en de inlanders (Schelpen en vis tegen kangoeroe- en emoevlees).

We zitten nog maar vier honderd kilometer van Perth af en hebben nog ruim een week voor we naar huis vliegen. Het weer is vandaag nogal grillig: dan weer schijnt de zon volop en is het meteen heet, even later is het bewolkt en erg winderig en kan je een vest aantrekken. Toch gaan Dennis enkele keren het water in en Wim haalt drie vissen uit de poel.

Overdag komen er enkele mensen langs om af te koelen in het water en een paar durfals die van de rots afspringen. De kaketoes zijn regelmatig erg luidruchtig en ook zien we een slang vlakbij langs schuiven.

We doen weer enkele spelletjes (Carcassonne en Mexican Train) en zijn helemaal verdiept in de verhalen op de E-raider ! ’s Avonds gaat de lange broek weer aan met het vest want het koelt weer af naar zo’n twaalf graden !

Verslag 81

(Vlakbij Ellendale Pool is een groot windpark, Alinta Windfarm !)

De temperatuur komt vandaag (11 november) niet boven de twintig graden uit en nog altijd staat er een harde koude wind.

We moeten dus op zoek naar een beschutte plek en nadat we de kustplaatsjes Dongara en Port Denison bekeken hebben rijden we naar Cliff Head, een kampplaats pal aan zee, waar we tegen de middag aankomen.

We kunnen beschut staan vanwege een grote rotswand maar kijken wel zo op het ruige water met witte koppen erop, ook zien we hier enkele grote zeearenden die hier thuishoren.

Tegen de avond ziet Wim er één vliegen met een grote vis tussen z’n poten, hij volgt de vogel en vindt hem even later op een grote tak waar hij zijn prooi aan het verschansen is, prachtig om te zien !

Vannacht zullen we heerlijk slapen met het geluid van de rollende golven tegen het strand !

Verslag 82

Vannacht was er een heldere sterrenhemel wat inhoudt dat het ook flink afkoelde, we hadden het dekbed dan ook hard nodig. Vanmorgen is de lucht nog steeds wolkeloos en ook is het bijna windstil zodat we nu wél heerlijk over het strand kunnen wandelen, zonder weggeblazen te worden.

Wim heeft nog een tijdje gevist, maar in de loop van de dag komt de wind weer opzetten en trekken we ons terug in de luwte van de klif.

De roofvogels vliegen regelmatig over ons heen, zelfs weer met een visje tussen de poten dat ze daarna rustig oppeuzelen.

De middag verloopt weer heel relaxt, zolang je uit de wind zit is het prima uit te houden met een mooi boek, een spelletje en uitzicht op zee. Om half zeven zitten we echter weer met de lange broek, dichte schoenen en vesten aan, het is hier duidelijk pas voorjaar !

Verslag 83

(Nog een laatste knipbeurt voor we over vijf dagen naar huis gaan !)

Vandaag hebben we de auto’s nog eens uitgetest: na tien kilometer gravel gaat de weg over in een track met afwisselend zacht zand en een rotsige ondergrond tot we, na vijf kilometer, uitkomen bij Stockyard Gully N.P.. 

Het park bestaat uit ondergrondse tunnels en grotten ontstaan door rivier water waarvan er enkele een opening boven de grond hebben.

De naam “Stockyard Gully” is ontstaan in de negentiende eeuw toen er een kustroute voor vee was van Geraldton naar Perth, onderweg lieten de cowboys hun kudde overnachten in de koele tunnels.

Wij lopen, met een zaklamp in de aanslag, door één van de tunnels en wanneer we weer buiten zijn zoemen de bijen ons ineens om de oren, ze hebben hier diverse grote nesten, dus oppassen geblazen, we willen niet gestoken worden !!

Weer terug bij de kust, beide voertuigen hebben het goed doorstaan, rijden we naar Sandy Cape Recreation Park waar we met moeite een plekje vinden zonder gezandstraald te worden, de wind (zuidoost) is weer stormachtig vandaag !

Toch lopen we nog een stuk langs zee en de witte duinen want hier is het nu redelijk beschut.

We blijven hier nog een dagje staan, voor morgen wordt er warmer weer voorspeld en iets minder wind !

Verslag 84

We hebben nog steeds te maken met vreemde, wisselende winden. Vannacht ging het weer flink te keer en ook vanmorgen vroeg lagen we te schudden in ons bed met af en toe van die uitschieters dat alles klappert en flappert. In de loop van de morgen, terwijl we druk bezig zijn om de auto’s alvast van binnen te reinigen, wordt het ineens bijna windstil terwijl de zon juist heel krachtig is, dan kan je een lekker windje juist goed gebruiken !

Nadat we in de schaduw geluncht hebben gaan we naar het strand, Wim gooit nog een keer z’n hengel uit, Dennis gaat de zee in en ik wandel lekker langs het water.

Opeens begint het weer te waaien en moet je uitkijken geen zandkorrels in je ogen te krijgen, ook zit ineens alles weer onder het zand. We verhuizen weer naar de camper, waar we blij zijn met de zijwand aan de luifel die de wind tegenhoudt, en kunnen nog geruime tijd in korte broek en hemdje in de zon zitten. Maar zodra deze onder gaat krijgt de wind echt de overhand en gaan de lange broek, dichte schoenen en vesten weer aan !

Verslag 85

We verlaten de mooie, maar winderige Sandy Cape en rijden over de Indian Ocean Drive verder zuidwaarts richting Perth, onderweg een stop makend bij het leuke plaatsje Juriën Bay waar we, voor de laatste keer deze reis, wat levensmiddelen inslaan. Een stukje zuidelijker bevinden zich “the Pinnacles” oftewel het Namburg N.P. waar bizarre kalkstenen zuilen in allerlei vormen boven de grond uitsteken.

We maken er een rondrit door het park, regelmatig stoppend om foto’s te nemen.

We blijven er wat langer dan gepland want bij de ingang van het park kregen we te horen dat onze jaarpassen niet correct zijn en aangepast moeten worden, iets wat ze wel “even” voor ons zouden regelen. Dit duurt echter zo lang dat we het later wel via de mail toegestuurd zullen krijgen !  Tijdens de lunch halen we weer wat tijd in want het barst vandaag overal van de vliegen dus we werken ons brood zo snel mogelijk naar binnen ! Onze volgende stop is bij de Lancelin zandduinen waar je over het fijne witte zand kunt lopen, sleetje rijden of met een buggy kunt racen.

Ook hier is de wind volop aanwezig en zijn we zo weer weg, we willen namelijk nog door naar Yanchep N.P. en daar overnachten. We hadden hiervoor nog niet gereserveerd en helaas blijkt de kampplaats vol te zijn en in de buurt is verder ook niets. Inmiddels is het al half vier en besluiten we eerder te stoppen en morgenvroeg naar het park te gaan. We zetten onze auto’s neer bij een gratis plek aan de Moore River met uitzicht op het water.

Het wordt tevens onze laatste nacht in de camper en tent want donderdag en vrijdag wordt er veel regen verwacht, wat zou betekenen dat we de tent en luifel nat op moeten bergen en ook het koffers inpakken wordt dan lastig. (De hele trip hebben we haast geen regen gehad en net de laatste dagen gaat het plenzen !). We hebben voor twee nachten een huisje gehuurd op een camping in Perth (Banksia Touristpark) en kunnen daar mooi droog zitten en alles regelen voor de vlucht terug naar huis !  

Verslag 86

We hebben vandaag een drukke dag gehad: op de kampplaats waar we overnacht hebben (Moore River Bridge Rest Stop) zijn we na het ontbijt gelijk aan het schoonmaken geslagen, ook is de tent van Dennis helemaal ingepakt (alle ritsen van de afdeklaag zijn dicht) zodat hij tegen weer en wind kan. Daarna rijden we naar Yanchep N.P. waar kangoeroes en koala’s leven en ondanks het hete weer (het is vandaag ruim dertig graden) zien we enkele ‘roes en drie slapende koala’s hoog in een boom.

We bespreken vast een kampplaats bij Yanchep Henry White Oval voor januari, wanneer we hier zijn met Cas en Anja, want deze plek is snel volgeboekt zeker in schoolvakantietijd. Wanneer we daarna verder richting Perth rijden stoppen we onderweg bij een carwash waar beide auto’s een flinke poetsbeurt krijgen en ook meteen in de was gezet worden.

Vervolgens gaan we naar Hunter Mechanical, een dependance van het bedrijf in Karratha waar we een maand geleden nieuwe bladvering hebben laten plaatsen, om de bouten aan te laten draaien (Dit was ons al aangeraden tijdens het installeren van de vering). De eigenaar van het bedrijf raadt ons aan om extra luchtvering te plaatsen vanwege de zware belasting van de camper en dit kan morgenvroeg al gedaan worden. We moeten de auto dan voor zessen vanavond brengen wat inhoudt dat we heel wat spulletjes uit onze camper over moeten brengen naar het huisje waar we twee nachten in verblijven.

Zodra we bij Banksia Tourist Park aankomen wordt het sjouwen geblazen, we halen alles uit de camper, alle levensmiddelen, kleding en zelfs onze koffers, zodat we alles bij de hand hebben en alvast kunnen gaan pakken. Wim rijdt met Dennis terug naar de garage en ik begin aan de was, want alles moet natuurlijk schoon achter gelaten worden.

Om negen uur ’s avonds hangt ik de laatste was op, hopelijk wil het nog drogen, want vannacht begint het te regenen en dat blijft het dan doen zolang we nog in Australië zijn ! Wim kookt gewoon buiten, dat zijn we zo gewend, en na het eten krijgen we bezoek van een bandicoot, een soort grote muis met een spitse snuit, die de plaat schoon komt likken.

Vannacht slapen we, sinds drie maanden, weer in een stenen huisje, maar we weten nu zeker dat de tent en de luifel droog blijven !

Laatste verslag (87)

Zoals voorspeld begon het vanmorgen tegen achten te plenzen en er volgen nog heel wat buien, wat zijn wij blij dat we nu in een huisje zitten en dat de tent droog blijft. Het is ook meteen een stuk frisser geworden, de temperatuur is de helft van gisteren, slechts zestien graden ! Gelukkig waren alle handdoeken, het beddengoed en de slaapzakken net voor twaalven vannacht droog, al moest ik op het laatst nog een droogtrommel gebruiken. Rond het middaguur krijgen we een telefoontje van Hunter Mechanical dat de camper klaar is en deze heeft ondertussen zelfs een “kleine beurt” gehad. Ik rijd er samen met Wim heen en laten dan de Nissan X-trail, waar Dennis steeds in rijdt, achter, ook deze krijgt een beurt en … heeft ook nieuwe schokbrekers nodig ! (We hebben echt geluk dat de garage tijd heeft om beide auto’s te repareren, dat was ook wel anders tijdens deze reis).

(Met deze nieuwe luchthulp vering wordt de bladvering minder belast en staat de camper tevens hoger op de  wielen !)

We hebben deze trip zoveel slechte wegen gehad dat de auto’s erg veel te verduren kregen met als gevolg veel onkosten.  Maar voor de volgende reis (16 januari 2023 vertrekken we voor tien weken, samen met Cas en Anja naar Down Under en eindigen dan eind maart in Adelaide) zijn de voertuigen nu helemaal nagekeken en hopelijk hoeven we dan geen enkele garage te bezoeken ! 

West-Australië ,waar we een groot deel van onze trip doorgebracht hebben, is twaalf miljoen vierkante kilometer groot met twaalf duizend kilometer kustlijn. Het beslaat ongeveer één derde van heel Australië maar er wonen slechts tien procent van alle inwoners, twee en een half miljoen, waarvan negentig procent in de stad Perth.

Onze prachtige reis komt ten einde, morgen vliegen we om half elf  ’s avonds vanaf Perth, via Dubai, naar Düsseldorf waar Marcel ons zaterdag  (19 november) rond één uur ’s middags op komt halen. We hebben deze trip ruim twaalf duizend kilometer afgelegd en weer heel veel gezien, gewandeld en vooral genoten van de mooie natuur !

Curaçao 2021

Verslag 1

Na ruim anderhalf jaar zitten we weer in een vliegtuig en zijn samen met Dennis op weg naar Curaçao. (De laatste keer was april vorig jaar toen we vervroegd terugkwamen uit Australië vanwege het coronavirus !) Lange tijd waren er door de pandemie weinig tot geen vliegreizen voor toeristen, maar nu is het beperkt weer mogelijk ondanks dat het virus nog steeds niet verslagen is en zelfs weer voor meer besmettingen zorgt. (Inmiddels zijn er wereldwijd meer dan vijf miljoen mensen overleden aan Covid-19). We moeten wel de gehele vlucht een mondkapje dragen, maar verder zijn er geen inreis-verplichtingen, zelfs de PCR-test is sinds kort afgeschaft.

Het was de laatste dagen voor vertrek nog even spannend of de reis door zou gaan: ik was ineens flink verkouden en heb een corona-sneltest gedaan  waarvan ik pas gistermorgen de negatieve uitslag kreeg. Dezelfde ochtend was mijn moeder gevallen, maar behalve een flinke bult op haar hoofd was ze gelukkig oké.

We zijn vanmorgen (vrijdag 5 november 2021) rond half zeven van huis vertrokken en moesten zelfs de voorruit nog even ijsvrij maken, maar verder verliep de autorit voorspoedig en kwamen we tegen half negen aan op Schiphol, waar ik nog even mijn nichtje Tamara opgezocht heb, die druk aan het werk was op de luchthaven bij “Amsterdam bread company”.

Tegen half twaalf stijgen we dan eindelijk op voor een vlucht van ruim negen uur en tegen vieren Curacao-tijd (het is daar vijf uur vroeger !) arriveren we op het zonnige, warme eiland, waar het ruim dertig graden is, een heel verschil met vanmorgen !

Nadat we de huurauto opgehaald hebben moeten we nog een half uurtje rijden naar ons onderkomen voor de komende drie weken: een bungalow bij “the Pearl of the Caribbean”, gelegen in het noordoosten van het eiland. Binnen in het appartement is het vrij warm, maar we zetten alle deuren open en gelukkig hebben de slaapkamers airco. Tegen half zeven is het ineens donker en nadat de koffers zijn uitgepakt zitten we nog enkele uurtjes heerlijk buiten waar een verkoelend windje waait !

Verslag 2

We zijn vannacht verschillende keren wakker geweest, ten eerste vanwege de vijf uur tijdsverschil, ten tweede door de temperatuur van zo’n vijfentwintig graden en als laatste omdat de bedden niet al te comfortabel lagen. Nu wisten we al dat we slechts één nacht op deze ledikanten hoefden te slapen, want vandaag hebben ze in alle huisjes de bedden vervangen en nu hebben we een prima tweepersoons bed !

Nadat we natuurlijk buiten ontbeten hebben pakken we onze huurauto, een pittige Kia Picanto, om bij hypermarkt Mangusa voor ruim een week boodschappen in te slaan, welke wel een stukje duurder zijn dan we in Nederland gewend zijn. Wél kan je de bedragen delen door twee, want hier wordt betaald met de Antilliaanse gulden, die ongeveer vijftig euro cent waard is.

Nadat we alles in ons huisje afgeleverd hebben rijden we naar Willemstad, de hoofdstad van het eiland. Zes jaar terug zijn we ook een week op Curaçao geweest, destijds waren Marcel en Marieke ook van de partij, en hadden toen  een prachtig appartement in Willemstad aan het water. Dus vandaag was er een heleboel herkenning: de hoge Juliana-brug, de overdekte en de drijvende markt, de Handelskade met zijn prachtige gekleurde huizen en de Koningin Emmabrug oftewel de Pontjesbrug, de enige drijvende draaibrug ter wereld die nog dagelijks wordt gebruikt.

We waren inderdaad nog maar net aan de overkant bij Otrobanda toen de bel ging ten teken dat de brug gaat draaien. (Ooit moest je tol betalen om er overheen te mogen, behalve als je op blote voeten was, dan mocht je gratis. Tegenwoordig is de tol helemaal opgeheven, als de brug opengaat komen er twee pontjes in actie die mensen, ook gratis, naar de overkant brengen.)

Bij de centrale markt aan het Waaigat hebben we, voor een paar cent, heerlijk Surinaams gegeten en nadat we nog enkele shirts gekocht hebben zijn we teruggegaan naar ons appartement, waar we verkoeling hebben gezocht in het zwembad. De rest van de dag brengen we weer door op ons terras waar de oostenwind altijd waait !!

Verslag 3

Het huisje bevalt ons prima, het enige wat we misten was een felle lamp om buiten ’s avonds spelletjes te doen. We zijn dan ook vanmorgen naar een grote doe-het-zelfzaak (Kooyman) gereden en hebben daar een prima lamp gevonden, dus we kunnen weer Carcassonne of Mexican Train spelen ! Daarna zijn we doorgereden naar een mooi strand: Daaibooi baai, maar hebben onderweg een stop gemaakt bij de zoutpannen waar we enkele prachtige flamingo’s zagen.

Daaibooi is één van de bijna veertig stranden die Curaçao rijk is en omdat het zondag is waren er veel families aanwezig in het kleine beschutte baaitje.

Het zeewater is heel helder en heeft een prima temperatuur, we zijn er dan ook diverse keren in geweest, Wim heeft zelfs nog een tijdje gesnorkeld.

Tegen vijven zijn we teruggereden naar ons appartement, een afstand van vijfendertig kilometer, maar je bent er niet in een half uurtje: de wegen op het eiland zijn niet al te best en lopen ook niet recht.

En ’s avonds hebben we natuurlijk gelijk de lamp uitgeprobeerd !

Verslag 4

Curaçao is vierenzestig kilometer lang en zestien kilometer breed, wij zitten in het noordoosten van het langgerekte eiland en hebben vanmorgen de oostkant verkend. We starten bij de Sint Jorisbaai, een grote inham waar het behoorlijk waait en de kitesurfers over de golven vliegen. Er is echter geen strand, maar meer cactussen, groene bosjes en veel modder, er wordt hier dan ook gewandeld en gemountainbiked.

We rijden door naar het zuiden waar allerlei luxe huizen staan met een mooi jacht erbij aan het grillig gevormde “Spanish Water”, duidelijk een plek voor de beter gesitueerde Curaçaoers. Iets verderop staat Fort Beekenburg, na Fort Amsterdam in Punda, het oudste en best bewaarde historische verdedigingswerk op het eiland, gebouwd aan het begin van de 18de eeuw.

We kunnen de ronde toren inklimmen en hebben vandaar een mooi uitzicht op  de zee waar net een marineschip aankomt.

Nadat we nog even wat vlees en vis gekocht hebben rijden we terug naar ons appartement, waar we de middag afwisselend doorbrengen met een spelletje en een duik in het zwembad.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en genieten we weer van de heerlijke warme avond buiten, iets wat we in Nederland niet vaak konden doen dit jaar !

Verslag 5

Wim heeft een nicht, Ida, die al ruim vijfendertig jaar op Curaçao woont. Pas na het overlijden van zijn moeder, vier jaar geleden, kregen ze regelmatig mailcontact en vanmorgen hebben we haar een bezoek gebracht. Voor Wim was het zo’n vijftig jaar geleden dat hij Ida voor het laatst gezien had en ik kende haar alleen van foto’s en de mails.

Ze leeft in een klein, door de eigenaar slecht onderhouden huurappartementje, waar het, vanwege ruimtegebrek, erg vol staat met allerlei spullen. Helaas kan ze zich, omdat de ouderenvoorzieningen niet al te best zijn op Curaçao, geen groter appartement veroorloven. We hebben vier uur bij haar doorgebracht en heel wat afgekletst. Ook hebben we diverse foto’s bekeken, onder andere van haar broer Jacco, die in Holland woont en voor ons ook een onbekende is, terwijl hij toch een volle neef is van Wim, we zijn duidelijk niet “familieziek”!!

Rond vier uur zijn we terug bij ons huisje en zoeken daar verkoeling in het zwembad want, zoals iedere dag, is het weer eenendertig graden ! Tegen de avond gaan we naar het vlakbij gelegen Braziliaanse restaurant “Amazonia”, waar ze de “all you can eat” formule toepassen: er zijn allerlei soorten salades, soep en er komt regelmatig een kok langs met diverse soorten vlees aan een spies waar hij aan tafel een stuk voor je afsnijdt.

Als afsluiting volgt er nog een dessert en dan zitten we ook echt helemaal vol en kunnen de rest van de avond alleen maar “uitbuiken” !!

Verslag 6

Vandaag hebben we een groot gedeelte van de dag doorgebracht in het in 1978 opgerichte Nationaal Park Christoffel, zo’n vijftig kilometer verwijderd van ons appartement. We vertrekken rond negen uur en na ruim een uur rijden komen we aan in het noordwesten van het eiland om het grootste N.P. hier (2300 hectare) te verkennen.

We nemen eerst de heuvelachtige route om de driehonderd vijfenzeventig meter hoge Christoffelberg heen en zien daar de ruines van plantage Zorgvlied, verschillende mooie uitkijkpunten en een voormalige kopermijn.

Iedere keer wanneer we een stukje wandelen horen we de  hagedisjes om ons heen ritselen. Het is erg rustig in het park, alleen op de parkeerplaats bij de Christoffelberg is het druk: tot tien uur ’s morgens mogen fanatieke wandelaars de berg op, iets wat voor ons geen optie meer is ! (Mijn zwager Rob vertelde dat toen hij hier als 18-jarige marinier gestationeerd was hij de berg met volle bepakking moest beklimmen !).

Vervolgens bekijken we de nog vrijwel intact zijnde 17de eeuwse voormalige plantage Savonet met al z’n bijgebouwen.

Daarna rijden we de prachtige, vulkanische kustroute en stoppen bij Boka Grandi om lunchpauze te houden bij dit schitterende, totaal verlaten strand.

Natuurlijk gaan we ook naar de prachtige grillig gevormde grotten waar nog enkele (500 tot 2000 jaar oude) Indianentekeningen te zien zijn.

Tegen drieën verlaten we het park en nadat we in dorp Westpunt bij Playa Forti wat gedronken hebben rijden we naar de baai Grote Knip om even af te koelen in het heerlijke, heldere  zeewater.

Dan moeten we nog een uur rijden voor we tegen half zes terug zijn bij ons huisje ! Onderweg hebben we voor het eerst getankt: je moet van te voren een rond bedrag betalen voordat je tank volgegooid wordt, wél is de benzine hier stukken goedkoper dan thuis: 1,15 euro per liter !!

Verslag 7

Na een relaxte morgen bij het zwembad zijn we in de loop van de middag naar Willemstad gereden, waar we de auto weer aan het “Waaigat” parkeren.

We wandelen naar Fort Amsterdam, gebouwd in 1641 en gelegen aan de ingang van de Sint Annabaai, vlakbij de Pontjesbrug.

Boven de toegangspoort van het vestingwerk werd begin 18de eeuw het gouvernementspaleis gebouwd en wanneer je door de poort loopt kom je op een grote binnenplaats, het Fortplein, waar rondom alle kantoren van de regering gevestigd zijn.

We lopen verder door de wijk Punda en gaan verschillende souvenirwinkels in op zoek naar leuke shirts en hemdjes  met natuurlijk een print van Curaçao erop ! (Het blijft apart dat je na ongeveer tien uur vliegen vanaf Holland aankomt op een klein eiland waar bijna iedereen Nederlands spreekt en alles in je eigen taal geschreven staat ! Ook het grootste deel van de toeristen is Hollander.)

Nadat we goed geslaagd zijn strijken we neer op een leuk terrasje.

Het is erg gezellig in de stad en tegen de avond spelen er enkele bandjes en is alles prachtig verlicht, vooral de Koningin Emmabrug wordt door heel wat mensen op de foto gezet.

Na ruim anderhalf jaar corona met diverse “lockdowns” begint het toerisme hier gelukkig weer flink op gang te komen !

Verslag 8

Vanmorgen zijn we naar het vissersdorpje Piscadera gereden, gelegen aan de gelijknamige baai, ten westen van Willemstad.

Helaas zijn er rondom de baai allemaal resorts met privéstrandjes waar je niet zomaar naartoe kan, maar wél zien we een visrestaurant “de Visserij” genoemd waar mensen in de rij staan om naar binnen te mogen.

Hier vind je echt verse vis, zo uit de baai en wanneer we na een half uurtje wachten aan de beurt zijn bestellen we tonijn, garnalen en nog drie soorten vis, die eerst afgewogen worden, voor deze bereid wordt, want elke stuk is verschillend van grootte ! We snappen waarom het hier zo druk is want de vis is werkelijk verrukkelijk en perfect klaargemaakt.

We zien hele tonijnen is gekoelde bakken liggen, klaar om in stukken gesneden te worden !

Nadien rijden we via de hoge Julianabrug, vanwaar je uitkijkt op Punda,  terug naar “the Pearl of the Caribbean” waar we ons vermaken bij het zwembad.

Via internet lezen we dat er in Nederland weer een soort “lockdown” start en dat restaurants om acht uur hun deuren moeten sluiten, vanwege de hoge aantallen besmettingen met het coronavirus ! Hier merken we er heel weinig van, je moet alleen een mondkapje op in de supermarkt, verder leef je de hele dag buiten waar je weinig kans hebt op besmetting !

Verslag 9

We waren vanmorgen nog maar net op weg naar de grotten van Hato toen we ontdekten dat we een lekke band hadden.

De reserveband is een soort “thuiskomertje” waar je niet de hele dag mee op pad gaat. Gelukkig was er vlakbij een “tire service” waar onze band binnen no-time gerepareerd werd voor het luttele bedrag van zes euro !

Omdat we nog vlakbij ons resort waren zijn we eerst teruggegaan om even op te frissen, maar een uur later dan gepland stonden we dan toch bij de grotten, die dichtbij het vliegveld aan de noordkust liggen.

Heel bijzonder aan de grotten is dat ze zich zestig meter boven de zeespiegel bevinden, we moeten dan ook dit keer een trap omhoog om er te komen. Het is er goed warm en door de vochtigheid ook benauwd, maar ze zijn de moeite waard om te bekijken. We zien natuurlijk de bekende stalactieten en stalagmieten, maar tevens zijn er enkele binnenmeertjes en zien we kleine vleermuizen aan het plafond hangen. Op veel plekken is het plafond helemaal zwart, dit komt door de slaven die zich hier vroeger (in de zeventiende en achttiende eeuw) schuilhielden en er vuurtjes maakten om te koken. Er mag helaas slechts op enkele plekken gefotografeerd worden en daar houdt ieder zich netjes aan !

Buiten de grotten kun je rondwandelen langs de vele cactussen en zijn er enkele rotstekeningen te zien van de oorspronkelijke bewoners van Curaçao: de Arawaks Indianen.

Voordat we weer voor een week levensmiddelen inslaan bij Mangusa willen we eigenlijk eerst een hapje eten. We komen uit bij een klein simpel Chinees restaurantje waar we veel te veel bestellen (er worden steeds nieuwe schaaltjes neergezet, net als in China !), maar het eten prima is ! Gelukkig mogen we de restanten meenemen !

Pas tegen vijven zijn we terug bij ons appartement en gaan dan natuurlijk eerst weer even zwemmen, we hebben nog nooit zo vaak  in een zwembad gelegen als afgelopen week !

Verslag 10

Toen we gisteravond even met André en Janine, de heel vriendelijke beheerders van het park, stonden te praten hadden we het er over dat we nog geen regen van betekenis hebben gehad, terwijl november de maand met de meeste neerslag is op het eiland. Een half uurtje later, tijdens een potje Carcassonne begon het ineens te regenen en konden we alles verhuizen ! Omdat het, volgens de weersvoorspellingen, over enkele dagen toch slechter weer gaat worden hebben we Ida gebeld voor een barbecue vanavond, waar ze graag voor komt. Maar vóór die tijd gaan we weer wat bekijken op het eiland: we rijden eerst naar Otrobanda waar een monument staat “ontketend”, over de slavenopstand in 1795.

We rijden door naar de St. Michielsbaai bij het dorpje Boca Sami waar vooral dorpelingen een duik nemen in de prachtig blauw kleurende zee.

Op weg naar de meer westelijk gelegen strandjes zien we ineens een groep flamingo’s in de ondiepe baai.

Dan komen we op een kilometers lange slechte weg die langs de Bullenbaai loopt waar een olie-terminal gevestigd is met een opslagcapaciteit  voor 5.8 miljoen olievaten. Wij vonden het er vrij verlaten uitzien, maar misschien komt dat omdat het zondag (14 november) is.

Bij St.Willibrordus, waar we van de week al een keer gestopt zijn voor enkele flamingo’s, zien we nu een veel grotere grote groep van deze prachtige vogels.

Na nog een stukje rijden komen we uit bij Playa Porto Marie waar we alle drie onze zwemvliezen aandoen en met de snorkels om op zoek gaan naar tropische vissen.

Tegen vieren gaan we terug naar ons appartement voor de barbecue; het wordt een heel gezellige avond en Ida gaat pas tegen elven naar huis, ze had het duidelijk goed naar haar zin !

Verslag 11

De eerste dagen op Curaçao had ik nog flink last van mijn verkoudheid, maar tegen de tijd dat ik me weer goed voelde begon Wim last te krijgen van z’n oor, deze zat helemaal dicht wat erg irritant was. Na enkele dagen oordruppels gebruikt te hebben is hij vanmorgen naar de dokter geweest, die hem uitgespoten heeft, het bleek een oorontsteking te zijn, en nu voelt hij zich weer prima. Janine, die de afspraak met de dokter voor ons gemaakt had, kwam nog even informeren hoe het nu ging, erg attent !

Een groot deel van de dag hebben we doorgebracht bij ons huisje en het zwembad,

pas in de loop van de middag zijn we weer met de auto op pad gegaan naar de wijk Otrobanda in Willemstad om het Rif Fort (1828) te bekijken.

Het ligt vlakbij de terminal voor cruiseschepen en alles ziet er dan ook erg luxe uit met dure winkels en restaurants, niet het échte Curaçao !

Nadat we nog een stukje door het oude Otrobanda hebben gewandeld, wat wij  niet erg interessant vonden, zijn we met de auto doorgegaan naar de wijk Pietermaai, waar we zes jaar terug verbleven in de Scuba Lodge.

We komen uiteindelijk enkele huizen verder uit bij een restaurantje bijna identiek aan dat van ons vorige verblijf: in de openlucht, met de voeten in het zand en kijkend naar zee met de ondergaande zon eten we er heerlijke vis en pizza !

………Ook vandaag genieten we weer volop !!

Verslag 12

We hebben weer een heel leuke, afwisselende dag gehad. Vanmorgen zijn we in westelijke richting gereden en na een korte stop bij Landhuis Ascencion (1672), dat gesloten was in verband met corona, kwamen we rond elven aan bij National Park Shete Boka.

Het park dankt zijn naam aan het feit dat de noordkust hier zeven grote inhammen telt. Er leidt een autoroute door het park naar diverse parkeerplaatsen vanwaar je een stuk loopt naar de verschillende uitkijkpunten.

In de diepe grot bij Boka Tabla, die door de eeuwen heen door de golven in het kalksteen is uitgesleten, stond Wim tot z’n knieën in het zeewater door een onverwachte golf.

Bij Boka Pistol slaan de golven met een soort knal tegen de rotsen, erg mooi om te zien.

En bij Boka Wandomi, waar je komt na een wandeling langs lavaheuvels en een kalkterras, zie je een “natuurlijke brug”, ook weer uitgesleten door de beukende golven.

Het is een prachtig gevarieerd park, waar we echt genoten hebben van de kracht van de natuur.

(Dit is een Cunucu-huisje: een voormalig slavenhutje)

We rijden weer via Westpunt en zien bij het restaurant bij Playa Forti, waar we laatst wat gedronken hebben, net iemand van de rots afspringen, iets wat daar veel gedaan wordt.

Nadat we nog even gekeken hebben bij Landhuis Kenepa (ook wel Knip genoemd), maar welke helaas ook gesloten is, stoppen we enkele kilometers verderop bij de kleine Playa Lagun, waar we eerst een maaltijd nuttigen voor we naar het strand toe gaan.

Bij het gezellige restaurantje wemelt het van de vogeltjes, prachtig om te zien.

In het heldere zeewater zien we, snorkelend, weer vele tientallen soorten vissen en ook is er wat koraal te zien.

Rond vijven verlaten we het knusse strandje, want we hebben nog een flinke afstand af te leggen en net voor zonsondergang zijn we terug bij ons appartement !

Verslag 13

In de wijk Otrobanda staat het in 1999 geopende museum Kurá Hulanda wat grotendeels gewijd is aan de geschiedenis van de slavernij en de Afrikaanse landen waar de slaven vandaan zijn gehaald.

In de zeventiende en achttiende eeuw was Curaçao een belangrijk centrum voor de trans-Atlantische slavenhandel, het wordt hier nog altijd als een zwarte bladzijde in de geschiedenis gezien, de “donkere tijd” ! In 1863 is de slavernij afgeschaft !

Wij hebben vanmorgen met een gids dit museum bekeken en zijn veel te weten gekomen over de onmenselijke omstandigheden waaronder de slaven leefden.

Hoe ze met duizenden, als beesten geketend, uit hun vaderland vervoerd werden in schepen opeengepakt in de nauwe scheepsruimen, om na weken, half dood of erger, aan te komen op Curaçao (slechts twee derde overleefde de overtocht).

Via de slavenmarkt werden ze verkocht en onder andere tewerkgesteld in Suriname. De verhalen en foto’s zijn erg indrukwekkend !

In het museum zijn ook veel kunstwerken uit Afrika te zien, je kunt hier uren doorbrengen als je alles wilt lezen en bekijken.

Tegen half twee willen we via de Koningin Emmabrug naar de andere kant van de Sint Annabaai, maar de brug staat helemaal open en dus nemen we de veerdienst en kunnen zo toch naar de Plasa Bieu, waar we willen lunchen.

Op de oude markt kun je lekker en betaalbaar Antilliaans eten uitproberen dat vers bereid wordt door plaatselijke vrouwen. Het is er weer een drukte van belang, zowel met toeristen als lokale bevolking.

Overal in de stad zie je leuke, fleurige wandschilderingen !

Op het eiland wonen zo’n honderd vijftig duizend mensen met vijfenvijftig verschillende nationaliteiten, die allemaal zonder veel problemen naast elkaar leven. En dan zijn er natuurlijk nog de vele toeristen, vandaag lagen er weer twee grote cruiseschepen aan de kade en elke dag landen er enkele vliegtuigen vol mensen die willen genieten van al het moois wat het eiland te bieden heeft !

Verslag 14

Curaçao heeft nog een Nationaal Park: Den Dunki, ook wel Park Sorsaka genoemd. Het bevindt zich aan de oostkant van het eiland in de buurt van de Jan Thiel Lagoon.

In de Hollandse koloniale tijd was het gebied in gebruik als “herstellingskamp” voor net aangekomen slaven. Later is hier een “zwanenpark” aangelegd door een vermogende familie. Van de vijvers, ornamenten en bruggen zijn nu nog diverse restanten in het landschap aanwezig.

Wij wandelen door het aparte bos onder de manzanilla-bomen door: een zeer giftige boom met kleine appeltjes die je beslist niet moet eten !

Ook zien we termietenheuvels en natuurlijk weer veel hagedisjes.

Wanneer je doorloopt richting de zoutpannen van Jan Thiel kom je in het mangrovebos waar het meteen veel benauwder  aanvoelt, maar eenmaal bij het ondiepe meer zien we in de verte prachtige  flamingo’s.

Nadat we teruggewandeld zijn rijden we naar de Jan Thiel Beach, gelegen in een gebied vol dure hotels en riante woningen.

(En ook hier waren ze bezig de muren te verfraaien !)

Het is hier dan ook een stuk luxer dan op de strandjes die wij tot nu toe gezien hebben.

We brengen hier enkele uren door, regelmatig het prachtige heldere water ingaand voor verkoeling, want het is vandaag drieëndertig graden !

Tegen de avond gaat de barbecue nog een keer aan, waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar !!

Verslag 15

Vandaag hebben we ons een beetje verdiept in de cultuur van Curaçao en hebben de Mikvé Israël-Emanuel Synagoge bekeken, de oudste, nog in gebruik zijnde Joodse synagoge in heel Amerika en gebouwd in 1732.

Heel apart is de vloer van zand in de gebedsruimte, het symboliseert het woestijnzand waardoor het volk van Israël zich een lange weg heeft moeten banen naar de vrijheid.

Ernaast bevindt zich het Joods cultureel-historisch museum waar veel voorwerpen te zien zijn uit het Jodendom, waarvan sommige nog steeds gebruikt worden.

We zien er ook een film over de Joodse George Maduro die, geboren op Curaçao (1916), als tienjarige jongen naar Nederland werd gestuurd voor diverse opleidingen. Hij was voorbestemd, als erfgenaam, om later directeur van het beroemde Curaçaose Sephardische handelshuis te worden.  Maar tijdens de oorlog ging hij in het leger, werd verzetsheld en stierf in 1945 in het concentratiekamp Dachau. Zijn ouders hebben later het startkapitaal gedoneerd om de miniatuurstad Madurodam op te zetten. Toevallig zijn we dit jaar in Madurodam geweest en hebben daar een soortgelijke film gezien, ook staat het geboortehuis van George in miniatuur in dit park.

Vervolgens lopen we naar het Maritiem Museum waar door middel van oude landkaarten, scheepsmodellen, film en gebruiksvoorwerpen de rijke maritieme geschiedenis van Curaçao wordt uitgelegd.

Er wordt aandacht geschonken aan de ontdekkingsreizen vanuit Europa, de slavenhandel, de Nederlandse Marine, de olieraffinaderij, de koopvaart en de cruiseschepen. Ook kom je meer te weten over het 18de-eeuwse marinefregat de Alphen dat zonk in de haven van Curaçao na een ontploffing (1778).

(Oorlogsmonument bij het Waaigat.)

Nadat we bij de Plasa Bieu geluncht hebben rijden we terug naar de Pearl of the Caribbean waar we de middag luierend doorbrengen bij het zwembad. En tegen de avond is het natuurlijk weer “spelletjestijd” !!

Verslag 16

Curaçao is gezegend met vijf natuurlijke havens, het Schottegat is de grootste van de Benedenwindse Eilanden en zelfs één van de grootste natuurlijke havens ter wereld. Het bevindt zich aan de westkust ter hoogte van Willemstad en staat via de Sint Annabaai in verbinding met de Caribische Zee. Eens per week op zaterdag kun je met een rondvaartboot door de immense haven varen, te boeken bij het Maritiem museum en  vandaag zijn wij dus meegegaan.

De gids aan boord vertelt ons dat er normaal zo’n vijfendertig grote containerschepen per dag door de St. Annabaai varen, onder de ruim vijftig meter hoge Julianabrug door, maar vanwege corona zijn dit er nu stukken minder.

Behalve containerschepen met opslagruimte bevinden zich enkele droogdoks, een olieraffinaderij (die sinds vier jaar stil ligt !), een schrootverwerkingsbedrijf en de thuisbasis van de marine, in de haven.

Na een uurtje staan we weer aan wal en rijden naar Piscadera waar we nog een keer willen eten bij “de Visserij” en ook nu bestellen we heerlijke verse tonijn en gekruide garnalen, een feestmaal !

We kijken weer uit over de Piscadera-baai waar enkele duikers actief zijn.

Pas rond half vier verlaten we het restaurant en gaan dan door naar de Daaibooibaai, toch weer zo’n vijfentwintig kilometer rijden. Hier aangekomen pakken we onze snorkelspullen om de mooie onderwaterwereld te bekijken en we hebben geluk: we zien op slechts enkele meters afstand een schildpad zwemmen die totaal niet op ons reageert zodat we hem lange tijd kunnen bewonderen.

Na een uurtje snorkelen verlaten we de mooie baai weer en zijn net voor donker weer terug bij ons appartement.

De laatste dagen valt er soms ineens een flinke regenbui die kort en ook nog heel plaatselijk is, op en langs de wegen ontstaan dan grote plassen die niet snel weer verdwijnen, het afwateringsysteem op het eiland is niet al te best ! Toch boffen wij gigantisch want behalve die paar plensbuien hebben we de gehele tijd prachtig weer !

Verslag 17

We hebben een groot deel van de zondag doorgebracht in ons bungalowpark en bij het zwembad, maar natuurlijk zijn we ook nog enkele uren op pad geweest en wel naar twee mooie uitkijkpunten.

Eerst rijden we naar de Midden Seinpost Heuvel op Rooi Santu, het valt niet mee deze te vinden en de weg ernaartoe is niet al te best, maar eenmaal daar heb je een spectaculair 360 graden uitzicht over Curaçao en ben je ruim honderd meter boven zeespiegel.

In een ver verleden werd dit uitkijkpunt gebruikt als ontmoetingsplaats voor indianenstammen op het eiland.

Vervolgens gaan we naar Fort Nassau, dit verdedigingswerk dateert van 1797 en hebben we gisteren al vanuit de boot gezien tijdens de rondvaart. Het ligt achtenzestig meter boven het Schottegat en hiervandaan werd in het verleden de Sint Annabaai en de binnenstad van Willemstad bewaakt, in 1816 werden er voor het laatst schoten gelost vanaf het fort.

Tegenwoordig fungeert het als havensein en verkeerstoren voor de scheepvaart, ook is er een restaurant gevestigd, maar deze is in het weekend gesloten en wij zijn nu de enigen die er rondlopen.

De fortificatie is verder nog grotendeels in originele staat. Ook hier hebben we weer een schitterend uitzicht over de Sint Annabaai, de Julianabrug en het Schottegat !

Verslag 18

Vanmorgen zijn we voor de laatste keer richting Westpunt gereden, maar onderweg stoppen we even in de plaats Brievengat bij een groot bord met een foto van zwemster Enith Brigitha behorend bij een prachtig zwembad, waar net een groep kinderen les krijgt.

Een half uurtje later parkeren we onze auto bij Hofi Pastor, een bescheiden natuurpark, gelegen bij de plaats Barber, waar een circa acht honderd jaar oude kapokboom staat, ooit geplant door de oorspronkelijke indiaanse bevolking.

De boom, de oudste op het eiland, heeft gigantische wortels en is heel apart om te zien.

Je kunt ook enkele wandelingen maken door het park, maar de paadjes zijn slecht onderhouden en je moet goed uitkijken met alle cactussen en struiken met scherpe punten dat je niet geprikt wordt.

We zijn bijna een uur onderweg en hebben alle drie een kletsnatte rug, maar het wandelen gaat Wim goed af, de warmte hier is goed voor zijn gewrichten !!

Helemaal op de westpunt ligt een strandje Playa Grandi, ook wel playa piscado genoemd, omdat hier de vissers hun vangst schoonmaken en het afval in zee gooien. Daar komt een heleboel vis op af en ……schildpadden ! We hebben er vandaag wel een stuk of tien gezien soms wel drie tegelijk.

Ze zwemmen gewoon tussen ons door, je kunt ze aanraken als je wilt.

Ook zien we prachtige vissen en wat koraal, tot nu toe is dit de mooiste locatie waar we gesnorkeld hebben !

Na ruim een uur verlaten we het strand weer, er zijn geen schaduwplekken om te zitten en alle strandbedden zijn bezet. We rijden terug naar Piscadera waar Dennis wil eten bij beachclub “Pirate Bay” een leuke locatie aan zee.

Continue reading

Wijnreis 2021 met vriendengroep door Duitsland en Frankrijk

Verslag 1

We gaan voor het eerst, sinds het coronavirus de hele wereld in z’n greep heeft, weer naar het buitenland met onze camper en wel naar Duitsland en Frankrijk. Onze eerste overnachtingsplek is in Lahnstein, vlakbij Koblenz, op camping Wolfsmühle, waar we de anderen van onze reisgroep weer ontmoeten:  Roel en Janna, die we in juni nog in Groningen thuis opgezocht hebben, Cas en Anja, waarmee we  vorige week  bij ons op de camping (aan de Linge in Tiel) samen de reis uitgewerkt hebben en normaal gesproken zouden Jan en José het vierde koppel zijn. Helaas kwam Jan onverwachts in het ziekenhuis terecht met een longontsteking, waarvan hij nu thuis aan het herstellen is, maar gister zei hij te proberen om toch nog een stukje van de reis aanwezig te zijn ! We wachten het af en hopen het beste !

Vanmorgen (31 augustus) zijn we tegen elven vertrokken uit Dodewaard en zijn eerst, via een “kleine” omweg, naar Dieren gegaan, waar we mijn ouders (beiden negentig-plussers !) even bezocht hebben.

Vervolgens zijn we over snelwegen naar de  Duitse kampplaats gereden, waar we pas, door veel files onderweg,  tegen half zes aankomen. De anderen zijn dan al enkele uren aanwezig en zitten heerlijk buiten in de zon.

We sluiten ons natuurlijk aan en komen daarna  ook nergens meer: het wordt een uitgebreide “happy hour” met allerlei hapjes, gevolgd door soep, brood en eieren, van eten koken komt niets meer !

De sfeer zit er gelijk goed in, we hebben er allemaal zin in om weer te gaan reizen en nieuwe dingen te zien !!!

(Terwijl ik het verslag typ doen Cas, Anja en Janna de afwas. Goed geregeld, hè !)

Verslag 2

Nadat we vanmorgen buiten ontbeten hebben op onze riante kampplaats pakken we onze fietsen om, met de rest van de groep, richting Koblenz te gaan. Cas had een mooi fietspad gevonden langs de rivier de Lahn, maar we moeten hiervoor wel over een smalle brug en vervolgens een vrij lastige trap af !

Helaas laat de zon zich vandaag niet veel zien en zijn de kastelen, die we onderweg zien, niet op z’n mooist.

Koblenz is een gezellige stad met diverse leuke pleintjes, maar het bekendst is natuurlijk de landtong tussen de Moezel en de Rijn: Deutsches Eck (sinds 2002 toegevoegd aan de UNESCO werelderfgoedlijst). Op deze “Duitse Hoek” waar de Moezel overgaat in de Rijn staat een imposant beeld van keizer Willem 1, vanaf deze plek heb je een mooi uitzicht op het water en de Ehrenbreitstein vesting.

Nadat we de stad fietsend bekeken hebben gaan we terug naar Lahnstein waar we allemaal een tijdje onze rust nemen !!!!

Rond half zeven gaan we gezamenlijk naar het campingrestaurant waar op de menukaart diverse soorten schnitzel staan, ook de aanbevolen wijn smaakt prima.

Pas tegen half tien verlaten we het gezellige onderkomen en verhuizen dan naar ons eigen “huis op wielen” !

Verslag 3

Zodra de mist vanmorgen opgetrokken was kregen we een strakblauwe lucht te zien, ideaal weer voor een boottocht. Natuurlijk gaan we weer op pad met onze fietsen, eerst een stuk langs de lieflijke rivier de Lahn en daarna richting Koblenz, waar we ruim voor drieën aankomen voor een twee en een half uur durende tocht op de Moezel.

(Basilika St. Castor.)

Nadat we de “Duitse Hoek” gepasseerd zijn komen we al vrij snel bij een grote sluis waar we ruim vijf en een halve meter omhoog gaan voor we verder de (544 kilometer lange) Moezel op kunnen varen.

Onderweg zien we groene steile hellingen met talloze druivenranken en enkele leuke wijndorpjes.

Bij Willingen keren we om en tegen half zes zijn we terug in Koblenz. We fietsen dan langs de Rijn terug naar onze kampplaats en weer staat er zo’n vijf en dertig kilometer extra op de teller !

Verslag 4

We trekken vandaag verder en onze volgende overnachtingsplaats is slechts zo’n vijfenzeventig kilometer zuidelijker, toch komen we pas zes uur later aan op camperplek Wohnmobilpark Bingen, we rijden dan ook een mooie route langs de Rijn. Omdat we via de oostkant gaan zien we al vrij snel Boppard aan de overzijde liggen,

maar een stukje zuidelijker, bij Sankt Goarshausen, rijden we bergopwaarts naar een mooi uitkijkpunt vanwaar we een prachtig stukje Rijn aanschouwen waar ook de beruchte Loreley-rots te zien is.

De 19de-eeuwse legende vertelt het verhaal van een mooie blonde vrouw, wier gezang veel zeelieden fataal werd.  Om de dame daadwerkelijk te zien moet je beneden bij de Rijn een kilometer wandelen naar een smal eindpunt, wij zoomen haar wel in (!) en ook zijn er diverse foto’s te kopiëren.

Wél gaan we bij St. Goar met de veerpont over naar de westkant van de Rijn en iets zuidelijker passeren we het machtige fort Pfalzgrafenstein uit de 17de-18de eeuw, dat midden in het water staat.

Nog wat verderop komen we bij de prachtige zes honderd vijftig jaar oude  plaats Bacharach met tal van historische bouwwerken, waaronder de stadsmuren en de kerk St. Petrus.

Nadat we deze plek bekeken hebben rijden we, inmiddels vrij verhit bij vijfentwintig graden, naar de kampplaats, die uitzonderlijk ruim blijkt te zijn. (Wel zijn we blij dat we weer gereserveerd hadden, want, net als op de vorige plek, is alles vol !) Tegen vijven zijn we allemaal gearriveerd en houden we een “wijnproeverij” met daarbij diverse hapjes.

Natuurlijk loopt dit weer helemaal uit en zitten we om elf uur nog bij elkaar !! ……….Maar gezellig is het en daar gaat en om !

Verslag 5

Het is vandaag prachtig weer dus pakken we ons “Fahrrad” om naar Rüdesheim am Rhein te rijden.

Wanneer we op de veerpont staan die ons over de Rijn zet zien we in de verte het imposante Niederwald-monument, dat de eenwording van Duitsland in 1871 herdenkt. Het heeft een totale hoogte van ruim achtendertig meter en weegt vijfenzeventig ton. Voor de lol zeggen we: daar fietsen we even naartoe !

Eerst rijden we door het leuke stadje vol vakwerkhuizen, waar het, omdat het weekend is, erg druk is. Je kunt met een kabelbaan naar het monument toe en er staat een lange rij wachtenden om dit te ondernemen.

Wij gaan bergopwaarts naar de Abdij Sint-Hildegard van de Benedictinessen en rijden via smalle paadjes langs wijngaarden omhoog.

Het uitzicht op de Rijn is hiervandaan heel mooi.

Het blijkt dat we nog maar drie kilometer van het Niederwald Monument af zitten, dus fietsen we, over onverharde weggetjes, naar de immense gedenkplaats, waar het goed druk is.

De weg terug het dal in langs de vele druivenranken gaat heel snel en eenmaal weer in het stadje stoppen we bij een “Bier und Weingarten” om onze dorst te lessen.

Daarna keren we terug naar de kampplaats waar we de rest van de dag in de schaduw doorbrengen !

Verslag 6

Naast Rudesheim is er nog een tweede plaats die vlakbij onze camperplek ligt, namelijk Bingen. Na vijf minuten fietsen maken we al een eerste stop bij de Rijnkade van deze stad, waar net een blaasorkest een openluchtconcert verzorgt met leuke, vlotte liederen.

Het is er druk met toeschouwers en menigeen zit (om half twaalf !) al met een glas Riesling voor zich te luisteren; wij wagen ons daar niet aan, we hebben nog een flinke fietsroute op het programma staan. Iets verderop maken we alweer halt bij de Rhein-Nahe-Eck waar je uitkijkt op de Muistoren: een stenen, witte toren op een klein eiland in de Rijn die in het verleden gebruikt werd als tolhuis en later dienst deed als signaaltoren voor het scheepsverkeer.

Ook passeren we de “Oestricher Kran”.

In Duitsland kennen ze natuurlijk niet de “fietsknooppunten-routes” van de ANWB, maar hier volgen we de witte bordjes met groene fiets erop en zo komen we ook langs de mooie plekjes van de streek.

Ons doel is Bad Kreuznach waar op een mooie oude brug huizen staan: Brückenhäuser. Het is wél even zoeken voor we er zijn, maar eenmaal daar blijkt dat ze de brug net aan het restaureren zijn en is deze verpakt in plastic !

Inmiddels is het twee uur en beginnen onze magen te knorren, we komen terecht bij een prima Italiaans restaurant in het gezellige centrum van de stad (wel is de ober erg arrogant !).

Daarna volgen we weer de bordjes richting Bingen en tegen vijven komen we, na ruim vijftig kilometer fietsen, weer aan bij de Rijnkade waar we ’s morgens onze eerste stop hebben gemaakt. Nu lusten we wél een wijntje en zitten geruime tijd gezellig aan een lange tafel te pimpelen met uitzicht op de Rijn !

Verslag 7

We zijn weer verder getrokken met de campers, nu richting Frankrijk. Ieder rijdt voor zich en, in tegenstelling tot de rit langs de Rijn, komen we elkaar dit keer onderweg niet tegen. We hebben ruim twee honderd twintig kilometer te gaan in zuidwestelijke richting en er leiden natuurlijk diverse wegen naar Molsheim in de Elzas ! Het is prachtig rijden over de heuvelachtige binnenwegen door de “Pfalz” met mooi groen bosgebied.

Bij de plaats Dahn in de Noord-Vogezen bevinden zich bizarre rotsformaties van rode zandsteen: het Dahner Felzenland. Hier parkeren we onze camper en, voor het eerst in anderhalf jaar tijd, beklimt Wim weer een rots, een hele overwinning !

Nadat we op een prachtige locatie, aan een stroompje in het bos, geluncht hebben vervolgen we onze weg om, net over de grens in Frankrijk, opnieuw een stop te maken.

Dit keer in de stad Wissembourg, gelegen aan de rivier de Lauter, met mooie oude huizen, we maken hier een korte wandeling bij een temperatuur van zo’n achtentwintig graden !

Dan wordt het tijd voor de laatste kilometers en pas tegen vijven arriveren we op camping Municipal Molsheim, waar we een plek krijgen in de schaduw onder de bomen !

Nadat iedereen vandaag zelf gekookt heeft komen we bij elkaar om, voor het eerst deze trip, een potje Mexican Train te spelen !

Verslag 8

We staan met onze campers in de Franse Elzas, het grensgebied wat eeuwenlang inzet is geweest van strijd tussen Frankrijk en Duitsland, wat nog goed te zien is aan de plaatsnamen die vaak Duits aandoen.  Maar het is vooral bekend van de historische plaatsjes met middeleeuwse vakwerkhuizen en de heerlijke wijnen die hier geproduceerd worden. Wij stappen rond elf uur weer op onze fietsen en gaan eerst richting Obernai: langs wijngaarden en over pittige heuvels van soms wel zeventien procent (!), onderweg een stop makend in de plaats Rosheim.

Hier halen we bij de “boulangerie” heerlijke croissantjes en stokbrood, we zijn tenslotte in Frankrijk !

Maar na twaalf kilometer rijden komen we aan in de prachtige, toeristische stad Obernai met z’n pittoreske steegjes en leuke pleinen.

(We kunnen het niet laten en willen even in de draaimolen !)

(Ze verkopen hier ook prima whisky !)

Op de terugweg stoppen we bij een wijnhuis om enkele witte wijnen te testen, waarna er verschillende gekocht worden en in de fietstassen verdwijnen.

Natuurlijk willen we ook de plaats Molsheim, waar we overnachten, nog bekijken en ook dit is weer een heel mooie stadje met z’n  stadhuisplein vol vakwerkhuizen.

Morgen gaan we de “Route du Vin” rijden en zullen we nog veel meer middeleeuwse dorpjes zien omringd door wijngaarden !

Verslag 9

De “Route du Vin” in de Elzas is een schilderachtige wijnroute van in totaal honderd tachtig kilometer, die langs historische plaatsjes kronkelt met kasseienstraatjes, middeleeuwse vakwerkhuizen en renaissancistische fonteinen.

Vanaf Molsheim rijden we in zuidelijke richting een gedeelte van deze route langs de beroemde wijngaarden  en stoppen voor het eerst bij de plaats Dambach-la-Ville, waar we bij de plaatselijke markt heerlijke Franse kaas kopen.

Steeds de bordjes “route des vins d’Álsace” volgend rijden we van de ene mooie plaats naar het volgende pittoreske stadje.

Wanneer we rond één uur stoppen in Bergheim om een hapje te eten, blijken de restaurantjes in dit acht honderd jaar oude stadje allemaal vol te zitten, maar gelukkig kunnen we enkele kilometers verderop in de schitterende stad Ribeauvillé wel terecht.

Voor het eerst proeven we “tartes flambées” oftewel Flammenkuchen in het Duits. Dit zijn heel dunne pizza’s, zonder korst, belegd met kaas, uien, spek en champignons, erg lekker ! Ook moeten we, voor het eerst deze reis, onze corona QR-code via de app. op de telefoon laten zien, want zonder deze kom je een restaurant niet in !

Nadat we het stadje uitgebreid bekeken hebben rijden we door naar onze nieuwe overnachtingsplaats: camping Le Médiéval in Turckheim

en zelfs hiervandaan zien we op de heuvels de vele druivenranken staan !!

Verslag 10

We hebben vandaag twee plaatsen op het programma staan: Riquewihr en Colmar.

Al fietsend tussen de wijngaarden zijn we allemaal blij dat we een E-bike hebben want het gaat weer aardig bergje op en weer af, ook de verschillende versnellingen worden volop gebruikt !

(Anja en ik waren natuurlijk weer het eerste boven !)

Het toeristische plaatsje Riquewihr, dat in 1320 stadrechten kreeg, is eigenlijk één groot openluchtmuseum met prachtige, goed bewaard gebleven vakwerkhuizen. Er worden dan ook weer volop foto’s gemaakt.

Na de lunch rijden we naar de veel grotere plaats Colmar, dat in de 16de eeuw een bloeiperiode kende als handelsnederzetting en rivierhaven, toen wijnhandelaren hun wijn verscheepten langs de kanalen in de schilderachtige wijk die nu “Petite Venise” (Klein Venetië) genoemd wordt. Dit is ook inderdaad het mooiste gedeelte van de stad, je kunt er nu met een bootje door de grachten varen, maar vanwege de lange wachttijd zien wij daar van af.

Na veertig kilometer fietsen zijn we terug op de kampplaats in Turckheim, waar we “verplicht” happy hour houden tot half zeven, dan begint namelijk een wijnproeverij op de camping en die willen we ook graag meemaken !         (Ondertussen typ ik alvast het verslag !)

(We krijgen nog speciaal bezoek tijdens “happy hour”!)

Na afloop fietsen we naar het centrum van Turckheim om lekker uit eten te gaan, niemand heeft meer zin om te koken !

Verslag 11

Vannacht heeft het, voor het eerst deze reis, geregend en omdat het vandaag minder mooi weer zou worden hebben we tickets gereserveerd voor Château de Haut-Koenigsbourg. Tegen half twaalf zijn we met twee campers bij het grote kasteel, hoog boven het mooie dorpje St.-Hippolyte, de populairste attractie van de Elzas.

Het château is in het verleden in bezit geweest van vele verschillende edelen, heden ten dage geldt het kasteel als een van de best bewaarde burchten in de Elzas.

Nadat we er ruim een uur hebben rondgedwaald rijden we terug naar de camping om na de lunch weer op pad te gaan, dit keer op de fiets.

(Volgens mij hebben we een verkeerde afslag genomen !)

Voor we Frankrijk weer verlaten willen we nog een laatste dorpje van de “Route du Vin” bekijken en wel: Eguisheim. Het blijkt één van de mooiste plaatsen te zijn met heel smalle kasseienstraatjes vol bloemen en gekleurde, mooie vakwerkhuizen.

Het is een vrij klein, gezellig dorp met in het midden op het centrale plein een kasteel en een kerk.

Nadien fietsen we terug naar Turckheim waar we een “wijnproeverij” doen bij het wijnhuis Francois Baur.

Nadat we diverse soorten geproefd hebben drinken we buiten op het terras nog een heerlijke Pinot Gris, de door ons allemaal als beste  gekozen wijn van de Elzas !

Gisteren hadden we in een supermarkt konijn gekocht, Wim’s lievelingseten, maar moeilijk te krijgen in Holland. Dus, terwijl de anderen “flammenkuchen” gaan eten (zij hadden deze nog niet geprobeerd !) verorberen wij, bij de camper, een heel konijn !!

Verslag 12

We hebben het prachtige Franse wijngebied in de Elzas weer verlaten en rond half twaalf gaan we de Rijn over, de natuurlijke grens tussen Frankrijk en Duitsland, om richting het Schwarzwald  te rijden.

We komen nu in een gebied met hoge sparrenbossen en bergen waar je zomaar veertien procent omhoog gaat en boven de elf honderd meter uitkomt, de temperatuur daarentegen daalt naar rond de zestien graden !

We stoppen bij de plaats Todtnau om daar de Hangloch-Wasserfall te bekijken, een van de mooiste bergwatervallen van het Zwarte Woud die bijna honderd meter naar beneden valt.

Wim en Anja bekijken het bovenste gedeelte en samen met Cas loop ik helemaal naar beneden, een prachtige wandeling door de bossen met steeds uitzicht op de waterval.

Nadien rijden we nog een half uurtje door de bergen om uit te komen bij camping Sandbank aan de Titisee, waar we nog steeds op acht honderd vijftig meter hoogte zitten. We zetten onze campers naast elkaar neer en kijken uit over het water van het ruim een vierkante kilometer grote meer met op de noordelijke oever de stad Titisee-Neustadt.

(Even een zelfgemaakte “Obstler” proeven op een lepel bij de plaatselijke venter !)

Door de hoogte koelt het tegen de avond snel af en verhuizen we naar binnen, morgen gaan we de omgeving wel verkennen !

Verslag 13

Vanmorgen (zondag 12 september) hebben we onze fietsen weer gepakt om een rondje rond de Titisee te rijden, geen grote prestatie, want de rondweg is maar zeven kilometer, maar om te lopen voor sommigen van onze groep nét te veel !

In het gelijknamige stadje was het gezellig druk en in de vele  toeristische winkeltjes is er een grote keus aan “koekoeksklokken” !

Halverwege de route houden we lunchpauze met uitkijk op de camping en het water, waar we diverse bootjes, waterfietsen en “sup-pers” (Stand Up Paddle, oftewel staand op een surfplank peddelen !) zien.

Eenmaal terug op de kampplaats gaan wij dit ook proberen, je kunt gratis gebruik maken van zowel waterfiets als plank. Roel, Cas en ik proberen om staand te peddelen, dit gaat niet iedereen even goed af: Roel krijgt last van z’n rug, Cas valt van de plank (en kan eindelijk “noodgedwongen” een keer gaan zwemmen !), maar ik vind het hartstikke leuk en heb lange tijd op de plank gestaan !

Tegen de avond gaan we met z’n allen naar het campingrestaurant waar we weer enkele gezellige uren doorbrengen en als laatsten het pand verlaten !

Verslag 14

Met nog steeds prachtig weer trekken we verder in oostelijke richting en laten de mooie Titisee achter ons. We maken alleen een korte stop in Donaueschingen, waar bij slot Fürstenberg de oorsprong van de Donau te vinden is.

Tegen tweeën arriveren we op camping Willam aan de Bodensee waar we eindelijk Jan en José ontmoeten. Jan voelde zich gezond genoeg om weer te camperen en is gister met José in één keer vanaf huis naar Allensbach gereden waar ze tegen de avond aankwamen.

Tegen vieren zijn de anderen ook gearriveerd en zijn we weer “compleet”, iets wat natuurlijk gelijk gevierd wordt met een lange “happy hour” en daarna een etentje bij het campingrestaurant.

Morgen gaan we voor het eerst met z’n achten op pad !

Verslag 15

Het Bodenmeer oftewel de Bodensee ligt helemaal in het zuiden van Duitsland op de grens met Zwitserland en Oostenrijk. Het grootste Duitse meer is maximaal vijftien kilometer breed en vierenzeventig kilometer lang en heeft drie eilanden: Mainau, Reichenau en Lindau. Wij rijden vandaag twintig kilometer richting Mainau, waar we onze fietsen stallen om, verder lopend, via een brug op het toeristische “bloemeneiland” uit te komen alwaar een groot barok paleis staat met eromheen prachtige, goedverzorgde tuinen met beelden erin.

Het is er nogal heuvelachtig zodat we voor Anja een rolstoel regelen !

We wandelen hier enkele uren rond en omhoogkijkend zien we ineens een zeppelin voorbij varen: in de stad Friedrichshafen werden vanaf 1898 tot aan de Tweede Wereldoorlog al zeppelins geproduceerd en tegenwoordig kun je een rondvlucht maken met een nieuw type dat rond de eeuwwisseling gebouwd is.

Pas tegen zessen zijn we terug op de camping waar Cas nog even het meer in plonst !

Verslag 16

Gisteravond hebben we met Cas en Anja nog een spelletje skipbo gedaan.

Vandaag hebben we met z’n allen Reichenau bezocht, na een korte fietstocht gaan we in Allensbach  met de veerpont over naar het eiland dat sinds 2000 op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat, iets wat volgens ons een beetje overgewaardeerd is !

Het bekendst is het Benedictijnenklooster, verder zijn er enkele kerken, maar ook zien we heel veel kassen waarin tomaten en aubergines gekweekt worden.

Vanwege het milde klimaat groeien er ook allerlei andere soorten groente in de openlucht én worden er volop druiven verbouwd.

Na enkele uren hebben we het eiland helemaal bekeken en eten wat in een restaurantje terwijl we wachten op de pont. Voor de hele dag was er regen voorspeld maar dat valt allemaal erg mee, tot we in Allensbach zijn: het laatste stuk terug naar de camping worden we allemaal kletsnat. Tegen de avond houden we weer een “wijnproeverij”, dit keer met onder andere wijn van het eiland Reichenau !

Einde van een mooie dag en een gezellige wijnproeverij !!!!

Verslag 17

Nadat we vanmorgen allemaal rustig aan gedaan hebben (hoe zou dat nu komen ?!?) pakken we ’s middags toch weer de fiets om naar Konstanz, de grootste stad aan de Bodensee, te rijden.

Het is regenachtig weer waardoor alles er minder mooi uitziet, we zijn dan ook vrij snel uitgekeken.

(Wel heb ik nog even een nieuw batterijtje in mijn horloge laten zetten !)

In de haven staat het iconische standbeeld Imperia, dit ronddraaiende, negen meter hoge beeld van een schaars geklede vrouw staat helemaal aan het eind van de pier.

Ook op andere plekken staan aparte kunstwerken !

Op de terugweg maken we nog een stop bij een ijscozaak, voor ons wordt dit het eerste ijsje deze reis !

Tegen zessen gaan we nog een keer naar het campingrestaurant, waar we na het eten van een grote schnitzel een spelletje Mexican Train spelen. Het is de laatste avond dat we met z’n achten zijn, morgen gaan Jan en José, vanwege een bruiloft, weer terug naar huis.

………..En weer was het een heel gezellige avond !!

Verslag 18

Gisteravond hadden we al afscheid genomen van Jan en José want we wisten dat ze al vroeg zouden vertrekken om de zes en een half honderd kilometer naar huis af te leggen. We hebben helaas maar vier dagen samen op kunnen trekken, maar het was weer heeeeel gezellig, daar kunnen we weer even op teren !

Ook wij hebben vanmorgen de kampplaats verlaten om in oostelijke richting naar Füssen te gaan en rijden via een prachtige route langs de noordkant van de vandaag zonovergoten Bodensee. Onze eerste stop is bij Uhldingen-Mühlhofen waar je reconstructies van houten paalwoningen kunt bewonderen.

Omdat je in de binnenstad niet kunt parkeren pakken we de fiets om deze huizen, met lemen muren en daken van riet, te bekijken, waarna we doorfietsen naar de prachtige barokke stad Meersburg met z’n wijngaarden en mooie haven.

 

We vervolgen met de camper onze weg langs het Bodenmeer om tegen drieën aan te komen bij Lindau, het derde eiland, met een grootte van bijna zeventig hectare, waar je via een brug naartoe kunt fietsen. De haven met de Beierse leeuw en witte vuurtoren doet heel gezellig aan en ook de oude binnenstad met z’n prachtige eeuwenoude gebouwen, drukke pleinen en schilderachtige steegjes ademt sfeer.

Daarna volgt nog een rit van ruim honderd kilometer voor we uiteindelijk tegen zessen aankomen in Lechbruck am See, waar de camping helemaal vol is en we op de bijbehorende camperplek terecht komen.

(Onderweg kregen we rond half zes bericht van Jan en José dat ze veilig thuis aangekomen waren !) We hebben weer drie plekken naast elkaar en komen nog “even” samen, dit keer binnen in de camper van Roel en Janna omdat het buiten snel afkoelt, we zitten dan ook op ruim zeven honderd meter hoogte !

Verslag 19

Vandaag zijn we begonnen aan de bekendste en meest populaire toeristische route in Duitsland: de Romantische Strasse, welke loopt tussen Würzburg en Füssen, oftewel van de rivier de Main tot aan de Duitse Alpen. Deze drie honderd vijf en tachtig kilometer lange route werd in 1950 opgezet en biedt een perfecte combinatie van cultuur, gastvrijheid, geschiedenis en natuurschoon. Wij doen de route andersom en maken een rondrit in de zuidelijke omgeving langs Steingarden met z’n Wieskirche en Rottenbuch, waar ze net aan het oefenen zijn in de prachtige, barokke kerk.

Daarna door via Halbech naar Schwangau, het dorp met zijn koningspaleizen, waar het, net als gisteren aan de Bodensee, gigantisch druk is met toeristen en fietsers én waar campers geweerd worden. We hebben het prachtige sprookjeskasteel Neuschwanstein en Schloss Hohenschwangau dan ook vanaf een afstand gefotografeerd.

(Roel en Janna zijn helemaal naar het kasteel toegelopen !)

(Deze foto is gemaakt van een ansichtkaart)

Ook Füssen bekijken we alleen aan de buitenkant, we hebben vandaag geen zin om de plaats in te wandelen of te fietsen. Gelukkig hebben de anderen wel geruime tijd doorgebracht in deze middeleeuwse stad, zodat ik van hen wat fotomateriaal krijg.

Wij zijn naar de Forggensee gereden en hebben daar heerlijk in het zonnetje gezeten met uitzicht op het grootste kunstmatige stuwmeer van Duitsland, waar alleen in de zomermaanden water in staat. In de winter laat men het meer vrijwel volledig leegstromen, om vervolgens het smeltwater uit de bergen weer op te kunnen vangen. Nadien zijn we teruggereden naar dezelfde camperplek als afgelopen nacht waar we ook nog lange tijd van de zon konden genieten !

Verslag 20

We hebben vandaag weer honderd kilometer van de Romantische Strasse in noordelijke richting gereden en langzaamaan laten we de mooie bergen achter ons. Onderweg zijn er weer verschillende plaatsjes te bekijken, we stoppen voor het eerst bij Schongau, een ommuurd stadje met een pleintje en enkele torens, maar echt bijzonder is dit plaatsje niet.

Anders is dat bij Landsberg am Lech, waar de oude binnenstad tussen de rivier de Lech en de steile rivieroever ligt. Hier is het gezellig druk  met orkestjes (het is zondag) en veel publiek.

Boven in de stad staat een prachtige zesendertig meter hoge toren (Bayertor) gebouwd in 1425 en wanneer je daar doorheen wandelt daal je, vrij steil, af naar het oude centrum met z’n mooie patriciërshuizen en prachtige raadhuis met rococogevel.

De snelstromende rivier de Lech gaat als een cascade langs de huizen en biedt vertier voor vissers en kanoërs.

We rijden weer verder door het afwisselende landschap en stoppen tegen vieren bij een camperplaats aan de rand van de stad Friedberg, waar we weer bij elkaar komen te staan.

Tegen de avond zoeken we een restaurantje op in de oude binnenstad waar we enkele heel gezellige uurtjes doorbrengen !

(Als afsluiting drinken we buiten bij de campers nog een obstler !)

Verslag 21

Het is vandaag bewolkt en koud, de temperatuur komt niet boven de vijftien graden waardoor de route nu niet zo “romantisch” aandoet. Zoals gewoonlijk rijden we ieder voor zich, in eigen tempo, van de ene overnachtingsplek naar de andere, toch komen we elkaar overdag soms weer tegen. Er staan weer diverse plaatsen  op het programma maar de meeste bekijken we nu, rijdend door het oude centrum, vanuit de camper !

Bij de plaats Harburg maken we wél een lange stop bij een prachtig oud kasteel: Burcht Harburg, dat hoog boven de stad uittorent.

We volgen er een rondleiding van een uur en komen zo veel te weten over de gebruiken en verdedigingsmethoden uit de middeleeuwen.

Nadien rijden we door naar onze volgende camperplaats bij het centrum van Dinkelsbühl, één van de best bewaard gebleven laatmiddeleeuwse stadskernen in Duitsland. Het stadje is bijna geheel omsloten door een oude, twee en een halve kilometer lange, verdedigingsmuur met bijbehorende torens en stadspoorten. Ook hier zien we weer veel goed verzorgde huizen in pastelkleurige tinten.

We houden nog “happy hour” buiten bij de camper, maar tegen half acht verhuizen we toch echt naar binnen, het is dan nog maar dertien graden !!

Verslag 22

Nadat we vanmorgen, waarschijnlijk voor de laatste keer deze reis, uitgebreid boodschappen hebben gedaan, rijden we naar Rothenburg ob der Tauber, één van de meest populaire steden langs de route van de Romantische Strasse. De stad ligt, zoals de naam al doet vermoeden, aan de rivier de Tauber en heeft een nog steeds intact zijnde stadsmuur met tientallen poorten en torens, met in het oude centrum vele monumentale panden.

Wij bekijken, net als Cas en Anja, de stad vanaf de fiets, al is het wel hobbelen op de kasseien die in de meeste straten liggen !

We hebben de afgelopen dagen al heel wat steden bekeken, maar deze is echt de moeite waard.

Tegen vieren zijn we alle zes terug bij de campers en houden voor het laatst een gezamenlijke “happy hour”, morgen vertrekken Roel en Janna naar huis en gaan wij samen met Cas en Anja nog enkele dagen op pad.

Voor de laatste keer gaan we met z’n zessen uit eten waarna we nog een afzakkertje nemen in de camper bij Roel en Janna.

We hebben samen weer een heel gezellige tijd gehad en heel veel gezien en beleefd,……… we gaan er van uit dat er nog meer van zulk soort reisjes komen in de toekomst !!

Verslag 23

Toen we vanmorgen wakker werden was het maar zes graden (!) en tegen tienen, terwijl we Roel en Janna uitzwaaiden, gaf de temperatuursmeter nog maar tien graden aan. Gelukkig kwam even later de zon tevoorschijn en ook zijn de weersvoorspellingen heel gunstig ! Wij gaan met z’n vieren verder en nemen nu de: “Weinstrasse Taubertal”, een prachtige route langs allerlei wijngaarden en kleine dorpjes.

Na slechts dertig kilometer rijden stoppen we in Röttingen bij “Zum Winzerhof”, een wijnboerderij met een camperplaats erbij. Na de lunch pakken we onze fietsen en bekijken de omgeving, hoofdzakelijk langs de rivier de Tauber rijdend, waarna we terugkeren naar onze mooie kampplaats waar we nog geruime tijd van de zon kunnen genieten.

Om zes uur hebben we in een gezellige ruimte, behorend bij de Winzerhof, een uitgebreide wijnproeverij waar ze bepaald niet kinderachtig zijn met de hoeveelheden !

Pas tegen achten zijn we terug bij onze campers, met ieder diverse flessen gekochte wijn, netjes verpakt in een doos ! We zitten pas laat aan de avondmaaltijd, maar we hebben weer een heel geslaagde dag gehad !

Verslag 24

Na weer een frisse nacht konden we vanmorgen toch buiten in de zon ontbijten, waarna we onze campers weer klaar maken om verder te trekken.

We vervolgen de “wijnroute”, al staat deze niet overal even goed aangegeven en zit je soms ineens weer op de “Romantische Strasse” of op een verkeerde weg en moeten we keren ! Het maakt niet uit, de omgeving is mooi: dan weer rijd je langs het water, daarna weer over heuvelachtig land vol wijngaarden of door bosgebied.

Tussen de middag zitten we heerlijk een uurtje aan de rivier de Main, waar regelmatig grote vrachtschepen langskomen.

Daarna rijden we nog enkele uurtjes in westelijke richting tot we tegen vijven aankomen bij het hooggelegen Schloss Auerbach in Bentheim, waar we op de parkeerplaats mogen overnachten (We zijn de enige twee campers !). Ook kunnen we er gewoon nog het slot bekijken waar net een soort bedrijfsfeest aan de gang is.

(Rond vier uur krijgen we een App-je van Roel en Janna dat ze veilig thuis aangekomen zijn !)

We zitten nog een tijdje voor de campers, met een wijntje, waarna Wim en Anja samen een maaltijd bereiden in de tajine, die we later buiten gezamenlijk opeten !

Verslag 25

We zijn vanmorgen met prachtig weer vanaf onze overnachtingsplek de berg weer afgereden in westelijke richting, we willen namelijk de laatste dagen van onze “wijnreis” doorbrengen aan de Moezel (waar we één van de eerste dagen van de reis al een boottochtje op gemaakt hebben !). Onderweg wordt het weer wel wat minder, het regent zelfs even en de temperatuur daalt naar zo’n zestien graden !

Via een mooie, gevarieerde route komen we tegen drieën aan op camping “Holländischer Hof” in Senheim, waar we uitkijken op de rivier de “Mosel” en de vele druivenranken op de hellingen.

We bleven hier drie nachten staan: er zijn nu diverse wijnfeesten in de omgeving en ook willen we Cochem gaan bekijken.

We pakken nog even de fiets om een stukje van de omgeving te verkennen en om enkele flessen wijn van deze streek te kopen, waarna we, samen met Cas en Anja, weer een “wijnproeverij” houden.

Van de vele Hollanders die hier op de kampplaats staan krijgen we leuke opmerkingen over de rij flessen die op tafel staan !

Tegen half acht gaan we het restaurant van de camping uitproberen, we moeten natuurlijk wel weten hoe de schnitzels hier smaken !!

Verslag 26

Er hing vanmorgen geruime tijd mist tussen de bergen, maar om half twaalf kwam de zon tevoorschijn en zijn we gelijk met de fietsen op pad gegaan richting Cochem.

Het is prachtig rijden met aan de ene kant de meanderende Moezel en aan de andere kant de hellingen vol met wijnranken.

Onderweg zien we grote vracht- en passagiersschepen en natuurlijk lieflijke dorpjes die tegen de bergen aanliggen.

Het is nog een hele klus om de druiven allemaal te plukken, want vlak is het nergens. (Hier hebben ze iets op gevonden !!)

Ineens doemt in de verte een statige burcht op (Reichsburg), gebouwd op een hoge rots en hét kenmerk van de stad Cochem, een toeristische trekpleister met een sfeervolle marktplaats en mooie vakwerkhuizen.

We wandelen door het stadje en eten er nog een keer Flammkuchen, waarna we over de brug via de andere kant van de rivier terug fietsen.

Bij het schilderachtige plaatsje Beilstein parkeren we onze fietsen nog een keer om hier door de smalle kronkelige straatjes te lopen, waar overal wijn te koop wordt aangeboden. Door velen wordt Beilstein gezien als het meest romantische stadje aan de Moezel.

Net voor we terug zijn bij de camping zien we voor het eerst plukkers aan het werk, de tijd van de druivenoogst is begonnen !

Op de kampplaats zetten we onze stoelen aan het water waar we nog tot half zeven van de verwarmende zon en het mooie uitzicht kunnen genieten !

Verslag 27

Er vertrokken vanmorgen weer heel wat campers en caravans, waardoor er al aardig wat lege plekken komen op de camping, wij blijven nog één dag en hebben vandaag voor het laatst de fietsen gepakt om de Moezel in zuidelijke richting te bekijken.

In het plaatsje Neef moesten wijnfeesten zijn, maar toen we daar aankwamen was het er erg stil, het bleek dat deze na zaterdagavond afgelopen waren !

Toch hebben we weer heerlijk zo’n vijfendertig kilometer gefietst, al liet de zon zich vandaag niet zien. Onderweg kunnen we af en toe  nog goed  zien hoe vernietigend het hoge water in juli dit jaar is geweest, ook de camping waar we staan heeft grotendeels onder water gestaan.

Bij het plaatsje Ediger zijn we gestopt voor de lunch en hebben er “Federweisser” gedronken, dit is wijnmost die nog niet helemaal vergist is en met ongeveer vijf procent alcohol in je glas komt, een soort jonge herfstwijn !

Tegen drieën zijn we terug op de kampplaats en besluiten de middag door te brengen met de spelletjes Mexican Train en Skipbo. We moeten een paar keer naar binnen verhuizen voor een regenbui, maar de meeste tijd zitten we toch buiten.

’s Avonds gaan we voor het laatst samen uit eten, morgen gaan we, als laatsten van de groep, op eigen tempo naar huis ! De mooie, afwisselende wijnreis zit erop. We hebben ongeveer drieëntwintig honderd kilometer gereden met de auto en fietsend toch vier honderd vijfenzeventig kilometer afgelegd! We hebben heel wat wijngaarden gezien en druivennat geproefd, maar vooral weer een heel gezellige tijd gehad samen !!

Noodgedwongen onze reis met een dag verlengd !

 

We hoefden maandag maar drie honderd kilometer te rijden om thuis te komen, maar zo’n honderd kilometer voor de eindstreep (en slechts twintig kilometer verwijderd van Venlo), sloeg ineens, op de snelweg, de motor van de auto af. Gelukkig kon Wim de camper uit laten rollen en kwamen we netjes op de vluchtstrook terecht, pal naast een “praatpaal” (die in Holland allang afgeschaft zijn !). We hebben dit euvel al eerder gehad in 2017 op weg naar Noorwegen, het bleek toen een zekering te zijn die vervangen moest worden. Dus heeft Wim dit nu ook geprobeerd, maar ze sprongen steeds meteen weer kapot. We hebben contact opgenomen met de ADAC en anderhalf uur later (inmiddels was het gaan regenen en we zaten buiten in de berm, want het was te gevaarlijk om in de camper te verblijven !) kwam er een takelwagen om de camper te verplaatsen naar een Opel-garage.

Wij mochten niet bij de chauffeur in de cabine zitten (coronaregels) en moesten dus in onze auto plaatsnemen, een aparte ervaring wanneer je omhoog getakeld wordt !

Het ritje duurde echter maar vijf kilometer, want hij mocht ons niet over de grens brengen, we waren duidelijk een “grensgeval” ! Bij de garage in Viersen-Dülken werd er nog even onder de motorkap gekeken, maar kon het euvel zo niet verholpen worden, wél kregen we te horen dat ze de eerste vier weken geen tijd hadden om ons te helpen !

Inmiddels hadden we ook al contact met de ANWB en deze wilden ons dezelfde dag wel op komen halen, maar omdat het al na vijven was besloten we op de parkeerplaats te overnachten.

’s Morgens, rond tien uur, kwam er, met een uur vertraging, een bergingsvoertuig uit Roermond en weer werd de camper opgetakeld, dit keer mochten we wél voor in de cabine zitten.

Echter, we werden niet afgeleverd bij onze garage (Erik de Bont in Maasbommel), zoals we gevraagd hadden, maar werden gedropt in Roermond. Hier stond een huurauto (bijna nieuwe Kia) voor ons klaar en ook was er al een andere “autohulpdienst” aanwezig, dit keer uit Cuijk, om de camper verder te vervoeren !

(Het moet geld kosten !!!)

Wij zijn naar huis gereden, met een heleboel spullen die we alvast uit de camper gehaald hadden en “ons huisje” staat nu dus in Cuijk, met de fietsen er nog op !

Vanmiddag wordt de camper voor de vierde keer opgetakeld en als het goed is, hopelijk zonder nieuwe schade, afgeleverd in Maasbommel !!

Nu maar hopen dat het een klein euvel is en dat de auto gerepareerd kan worden, we willen ons “oude campertje” nog niet kwijt !!

(Inmiddels is onze camper gerepareerd en staat deze weer thuis. De oorzaak was een kortsluiting in de bedrading rond de carburateur en voorgloei unit. Hierdoor stopte de toevoer van de diesel en sloeg de motor dus af !)

 

 

 

 

 

vakantie Nederland 2021 met Dennis

Verslag 1

We zijn weer, samen met Dennis, op pad met onze campers. Ook nu toeren we weer door Nederland omdat het Coronavirus, dat inmiddels wereldwijd al drie en een half miljoen slachtoffers heeft geëist (alleen al in ons land ruim 27.000 !), nog steeds rondwaart en reizen naar het buitenland allerlei restricties met zich meebrengt. Vorig jaar verliep onze trip anders dan gepland vanwege de reactieve artritis en de gescheurde achillespees van Wim, op 14 december is hij daaraan alsnog geopereerd want de pees was niet aan elkaar gegroeid. Na een lange revalidatie en heel veel doorzettingsvermogen gaat het nu weer redelijk goed: fietsen gaat prima alleen wandelen levert nog problemen op. Gisteren (1 juni) zijn we in de loop van de dag aangekomen bij ’t Mun in Appeltern, voor ons een bekende plek waar we vorig jaar ook gestaan hebben, maar omdat Wim vrijdag in Tiel z’n tweede vaccinatie krijgt is dit een prima beginlocatie.

Het was de bedoeling hier weer grote karpers te vangen, maar helaas is het nu paringstijd en hebben de vissen totaal geen belangstelling voor voer aan een hengel !

We boffen gigantisch met het weer: na een koud en nat voorjaar hebben we nu ineens temperaturen van rond de vijfentwintig graden ! Voor we gisteren nog een tochtje wilden maken met de fiets kon Wim eerst aan de slag: ik had ineens een lekke band.

Toch hebben we daarna nog een stuk van de Gouden Ham bekeken en ook vanmorgen hebben we onze stalen rossen weer gepakt en zijn via Batenburg, waar we natuurlijk gestopt zijn bij de ruïne van het oudste kasteel van Gelderland, een prachtige trip gereden van zesendertig kilometer.

Omdat het fietsveer daar uit de vaart was zijn we doorgereden naar Niftrik waar we de Maas via de brug overgestoken zijn naar het leuke vestingstadje Ravenstein.

(Deze tekst hing bij de fietsenmaker van het stadje !)

Via de Brabantse dorpjes Demen, Dieden en Megen zijn we met de pont weer teruggekeerd in het Gelderse Maasbommel, waar het bij de Gouden Ham gezellig druk was met pleziervaart.

Eenmaal terug op de kampplaats hebben we de schaduw opgezocht, tijd voor een spelletje en een verkoelend biertje ! En aan het eind van de dag heeft Wim, sinds heel lange tijd, weer voor het eten gezorgd, iets wat hij  (afgewisseld door Dennis ! ) altijd doet wanneer we op reis zijn !!

Verslag 2

Gister zijn we via een leuke route naar Beneden-Leeuwen gereden voor enkele boodschappen en we waren net op tijd terug bij de kampplaats voordat het onweer losbarstte.

Maar na de hevige regenbui klaarde het snel weer op en konden we tot zonsondergang buiten vertoeven.

Ook vanmorgen hebben we fietsend nog een stukje van het Land van Maas en Waal bekeken.

Daarna hebben we onze spulletjes opgeruimd en zijn naar de GGD in Tiel gegaan, waar Wim z’n tweede Pfizer-prik kreeg. (We hebben bijna tegelijkertijd onze eerste vaccinatie gehad, maar ik krijg mijn tweede spuit met Astra Zenica pas half juli. Dennis heeft nog geen uitnodiging gehad, maar het vaccineren gaat nu wel snel, zo’n miljoen prikken per week !)

Tegen half vijf arriveren we op onze volgende kampeerplek: Stadscamping Schoonhoven, waar we een leuk plekje krijgen (van te voren gereserveerd !) met uitzicht op zowel de Lek als de jachthaven. We worden er allervriendelijkst ontvangen door de eigenaresse en zullen ons hier de komende dagen best vermaken, al is er voor vanavond en morgen slecht weer voorspeld.

We pakken nog even de fiets om alvast wat van het Zilverstadje te bekijken en daar verrast Wim mij: ik mag bij een juwelier iets moois uitzoeken voor mijn verjaardag (morgen word ik weer een jaartje ouder !), het wordt een aanvulling op mijn Pandora-armband.

Nadat we op de camping nog even genoten hebben van ons mooie uitzicht begint het te druppelen en helaas houdt dit de hele avond aan, maar vanaf zondag wordt het weer beter !

Verslag 3

Vanaf onze camping zie je aan de overkant Nieuwpoort liggen, samen met Schoonhoven één van de elf vestingsteden die nu tot de Oude Hollandse Waterlinie behoren.

Vlakbij de Veerpoort vertrekt de pont over de Lek en hiermee zijn we overgevaren om het kleine plaatsje met z’n wallen en grachten dat in 1283 stadsrechten kreeg, te bekijken.

Net als in Schoonhoven zie je veel smalle slootjes langs de huizen.

Het is vandaag een stuk frisser dan gisteren, maar het blijft gelukkig wel droog.

De hele dag door heb ik veel felicitaties gekregen: telefonisch en via app-jes en mails, heel erg leuk ! En omdat we, sinds vandaag (5 juni), na maanden weer bij de horeca binnen mogen eten vieren we vanavond mijn verjaardag in het campingrestaurant (een traktatie van Dennis) !

Verslag 4

We hebben vandaag een prachtige, afwisselende fietstocht gemaakt en na zes uur rijden en diverse stops stond er zeventig kilometer meer op de teller ! De route was heel gevarieerd: over dijkjes, langs smalle slootjes, over onverharde weggetjes, maar ook door leuke historische plaatsen en langs mooie waterplassen.

Het was goed druk op de wegen met wandelaars, fietsers, motorrijders en wielrenners, waarvan we er velen later  in de  oude binnensteden op een terrasje zagen zitten. Oudewater, de oudste stad in het Groene Hart, heeft veel mooie oude panden en leuke grachten.

Ook de Reeuwijkse Plassen zijn nieuw voor ons, wat een schitterend gebied is dat om te varen, te wandelen, te zwemmen of te fietsen.

Overal zijn smalle weggetjes tussen de plassen, waar we zelfs nog een doedelzakspeler tegenkwamen !

In de stad Gouda was het ook gezellig druk op het enorme driehoekige plein met als middelpunt het prachtige stadshuis dat dateert uit 1450 en daarmee één van de oudste stadshuizen in Nederland is.

In het mooie Haastrecht stonden ze in de rij voor de ijscoboer en in Vlist was de jeugd, zoals we op veel meer plekken zagen, druk aan te zwemmen en van bruggetjes aan het springen.

Al met al hebben we weer heel wat leuke dingen gezien vandaag en dat alles met zonnig weer en een prima temperatuur !

Verslag 5

Ook vandaag hebben we onze fietsen weer gepakt en zijn, hoofdzakelijk over de dijk langs de Lek,  richting het bekende Kinderdijk gereden.

Onderweg zien we al enkele molens maar eenmaal aangekomen bij ” ’s Werelds grootste molencomplex “, dat sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat snappen we ook waarom het zo befaamd is.

Alle elementen van het beroemde Nederlandse waterbeheer komen er samen: eeuwenoude molens, indrukwekkende gemalen, slim aangelegde dijken, boezems en polders en prachtige monumentale panden.

Sommige van de negentien molens worden al eeuwenlang bewoond door dezelfde families.

We zijn bewust buiten het weekend om naar deze plek in de Alblasserwaard gegaan zodat er geen horden toeristen zouden zijn en inderdaad  blijft het bij enkele tientallen bezoekers !

Nadat we via de andere kant van de druk bevaarde Lek over de dijk weer richting de camping rijden geldt voor ons echt: “de laatste loodjes wegen het zwaarst”, we hebben vandaag vijftig kilometer afgelegd, tel daarbij de zeventig van gisteren op dan is het logisch dat we flinke zadelpijn hebben, ……morgen doen we het rustig aan !!

Verslag 6

Gister zijn we alleen even de camping af geweest voor wat boodschapjes, maar het oude centrum van Schoonhoven blijft leuk om naartoe te fietsen. Verder hebben we vast enkele kampplaatsen geboekt want het blijkt dat veel campings, zelfs in juni vóór de schoolvakanties beginnen, al volgeboekt zijn. De meeste Hollanders blijven toch in eigen land door de wisselende berichten of je wel of niet welkom bent in het buitenland vanwege corona. ’s Middags hebben we geluierd en ik ben zelfs nog even de Lek in geweest (Ik heb al in veel Hollandse rivieren gezwommen: de IJssel, de Waal, de Maas en de Linge, maar nog nooit in de Lek !), en natuurlijk lag Dennis ook weer in het water.

(Er komt hier van alles voorbij varen, zelfs een trein !)

’s Avonds heeft Wim een heerlijke visschotel gemaakt, al met al een prima relaxte dag !

Vanmorgen hebben we ons mooie plekje verlaten en zijn naar camping de Carlton, een kleine bij de duinen van  Noordwijk gelegen kampplaats gereden, dit keer zonder mooi uitzicht op het water, maar we hebben een ruime, zonnige plek.

Dennis slaapt de aankomende nachten niet in z’n auto omdat deze niet toegestaan zijn op de kampplaats, we hadden uit voorzorg al een tentje meegenomen en daar verblijft hij de komende nachten in.

Natuurlijk hebben we onze fietsen weer gebruikt en zijn naar het, twee kilometer verderop gelegen, strand gereden en hebben er zelfs even in de zee gelopen.

Ook Noordwijkerhout hebben we al een beetje verkend, morgen gaan we weer een lange fietstocht maken !

Verslag 7

Vandaag zijn we naar Scheveningen gereden, heen en terug toch weer ruim zestig kilometer. We zijn door de prachtige duinen gefietst onderweg de plaatsen Noordwijk en Katwijk passerend.

We hadden voor half één bij Madurodam gereserveerd (iets wat door corona nog steeds moet !) en komen daar precies op tijd aan.

Het was al heel wat jaartjes geleden dat we daar geweest waren en we hebben ons daar twee uur prima vermaakt: we zien onder andere het Binnenhof in Den Haag, de Amsterdamse grachten, Schiphol en de bollenvelden, maar ook Kinderdijk en Jachthuis St. Hubertus, waar Wim minder prettige herinneringen aan heeft (Daar viel hij vorig jaar van de fiets en scheurde daardoor zijn achillespees !).

Nadien zijn we doorgefietst naar de pier, waar het reuzenrad draait en je kunt bungeejumpen !

Wij nemen liever een lekker biertje uitkijkend op het Kurhaus en het strand.

Pas tegen zessen zijn we terug op de camping, waar de barbecue aan gaat, weer hebben we een heel leuke, gevarieerde dag gehad !

Verslag 8

Het is vandaag een stuk frisser dan gisteren en de zon laat zich maar sporadisch zien. Toch gaan we weer op pad, dit keer in noordelijke richting en met de wind in de rug fietsen we door de mooie duinen naar Zandvoort. Onderweg schieten er ineens twee herten over het pad en even later spotten we er enkele verscholen in de struiken.

Later zien we er nog tientallen, vooral in de buurt van bewoonbaar gebied, die veel makkelijker op de plaat te vereeuwigen zijn ! Terwijl we in Zandvoort heerlijke kibbeling zitten te eten kijken we uit over een leeg strand, een heel verschil met gisteren toen het gezellig druk was met badgasten.

De route brengt ons verder door N.P. Zuid-Kennemerland en door prachtig bosrijk gebied rond Aerdenhout, waar luxe villa’s staan met lange oprijlanen, maar ook vergane glorie te zien is.

En Nederland is écht niet helemaal vlak: ook vandaag moeten we onze fietsversnellingen weer regelmatig gebruiken, we gaan heuveltje op en weer af. Op het laatste stuk van de rit zien we veel bollenvelden, helaas niet meer in bloei, alleen de pioenrozen kleuren sommige velden en deze zijn ook volop te koop in stalletjes langs de weg.

Voor vandaag staat er weer vijftig kilometer meer op de teller en intussen hebben we al heel wat Hollandse duinen gezien !

Verslag 9

Toen we van de week richting Noordwijk aan Zee reden zagen we een bunker die behoorde bij het Atlantikwall Museum.

Na wat speurwerk kwamen we er achter dat deze alleen op zondag te bezichtigen is, echter het Museum Engelandvaarders, iets verderop in een voormalige munitiebunker, is wél te bezoeken en daar hebben we een afspraak gemaakt voor vandaag half twaalf.

We brengen er ruim anderhalf uur door en komen veel te weten over de mannen en vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog uit bezet Nederland ontsnapten om vanuit Engeland de strijd tegen nazi-Duitsland en Japan voort te zetten.

Honderden vertrokken in nauwelijks zeewaardige bootjes, soms in een kano. Velen verdronken op zee of werden tijdens de voorbereiding gearresteerd, gevangen gezet of doodgeschoten.  Anderen maakten barre tochten over land, via België, Frankrijk, Spanje, Portugal en zelfs Rusland.

Ruim twee duizend Nederlanders kwamen, na veel moeilijkheden te hebben overwonnen, in Engeland aan. Eenmaal daar namen de Engelandvaarders dienst bij de Britse of Nederlandse krijgsmachtonderdelen, de koopvaardij of gingen werken voor de regering. Ook zetten veel Engelandvaarders vanuit Australië de strijd tegen Japan voort.

Het werd allemaal heel duidelijk en uitgebreid uitgelegd via videobeelden, audio en geschreven tekst. Je wordt weer herinnerd aan alle heldendaden en gruwelijkheden van de oorlog die nooit vergeten mogen worden. Nadien blijven we nog even in de mooie badplaats met z’n luxe hotels en strandpaviljoens.

Ook is het de vestigingsplaats van de ESTEC, het Europese Ruimtevaartprogramma.

De rest van de middag brengen we op de camping door waar we een spelletje “Carcassonne” spelen in de “zonne” !

Verslag 10

Vorig jaar hadden Wim en Marcel een uitnodiging gekregen van Loki-distilleerderij om een “eigen” tien liter vat whisky te komen vullen, maar door corona werd dit keer op keer uitgesteld. Vandaag (zondag 13 juni) kon het dan eindelijk doorgang vinden en zit er zelfs een proeverij aan vast, zodat ze drie uur onder de pannen zijn. Wel staat het pand van Loki in Zoetermeer, normaal niet naast de deur, maar op de camping in Noordwijk staan we nu redelijk in de buurt. Tegen de middag komen Marcel, Marieke en de jongens  aan op de kampplaats en na de lunch brengt Dennis de mannen met zijn auto naar het station van Zoetermeer waar busjes klaar staan om alle deelnemers van dit speciale evenement naar het pand van Loki te brengen.

(Maar goed dat Dennis vanmorgen even z’n auto nodig had, want het bleek dat zijn accu helemaal leeg was ! De ANWB was er binnen een half uur en heeft een nieuwe accu geplaatst, de oude was helemaal op.)

Ik blijf met Marieke, Stijn en Ruben op de camping waar de jongens eerst het zwembad in plonzen.

Zodra Dennis terug is gaan we met z’n allen naar zee waar de tweeling zich ook weer uitstekend vermaakt. Het is perfect strandweer en gezellig druk  aan het water.

Tegen half vijf moeten we weer terug naar de camping want Dennis heeft nog een ritje voor de boeg: hij haalt z’n broer en vader weer op. Zij hebben samen ook een heel gezellige middag gehad: whisky’s van over de hele wereld geproefd en hun eikenhouten vat gevuld (deze “new spirit” moet nu drie jaar rijpen !).

Nadat we met z’n allen nog een grote pan macaroni soldaat gemaakt hebben, gaan Marieke, Marcel en de kids weer naar Dodewaard, waar ze pas tegen negenen aankomen.(De jongens waren al vrij snel in de auto in slaap gevallen !)

Tegen negenen gaat, voor het eerst deze reis, de satellietschotel uit: Nederland moet de eerst wedstrijd van het E.K. spelen tegen Oekraïne en dat willen de mannen toch wel zien !!

(Het wordt na een spannende tweede helft uiteindelijk 3-2 voor Holland !)

Verslag 11

Vandaag hebben we de Noordzee kust weer verlaten en zijn richting het IJsselmeer gereden, onderweg zijn we gestopt in de buurt van de Zaanse Schans en hebben op de fiets dit mooie stukje Holland bekeken.

De Zaanse Schans is een in 1963 opgerichte historische Zaanse buurt met daarheen verplaatste rijks monumentale houten gebouwen en industriemolens uit de Zaanstreek.

Alle huizen zijn van hout, op de zachte veenbodem zouden stenen gebouwen meteen verzakken en bovendien was er veel hout voorhanden dankzij de zaagmolens.

Nadien rijden we naar onze volgende overnachtingsplek: camping Strandbad-Edam pal aan het IJsselmeer gelegen. Helaas is er voor ons geen plekje met uitzicht op het water, maar het meer, waar Dennis ’s middags nog een duik in neemt, is niet ver weg.

Morgen gaan we fietsend de omgeving verder verkennen !

Verslag 12

Vandaag hebben we een rondje om de Gouwzee gereden: Vanaf de monumentale schutsluis (1829) Zeesluis Edam rijden we een stukje over de dijk en zien al snel Volendam liggen, het oude vissersdorp aan het IJsselmeer.

Dit keer horen we hoofdzakelijk “Hollands” praten wanneer we door de toeristische straatjes fietsen, het is zo wie zo vrij rustig in het dorpje.

We nemen de “Volendam-Marken Express” en varen met deze boot in dertig minuten naar het schiereiland Marken dat sinds 1957 via een dijk met het vaste land verbonden is.

De houten huisjes hier zijn op terpen of palen gebouwd als bescherming tegen overstromingen in vroegere tijden.

Ook het door monniken gestichte stadje Monnickendam is het bekijken zeker waard met z’n prachtige 17de en 18de-eeuwse monumenten en oude grachten.

Al fietsend hebben we genoten van deze prachtige zonnige dag !

Verslag 13

Edam, vooral bekend vanwege zijn bolronde kaasjes, is één van de best bewaarde stadjes aan de voormalige Zuiderzee.

Het heeft een prachtig historisch centrum, mooie grachtjes en veel leuke bruggetjes die regelmatig omhoog gaan om schepen door te laten.

Enkele huizen staan niet al te recht meer, maar dat heeft zo z’n charme.

Wij zijn vandaag niet verder gekomen dan het bekijken van dit 12de-eeuwse stadje: het is prachtig weer, zo’n achtentwintig graden, dus wij hebben de middag doorgebracht aan en in het IJsselmeer. Met een heerlijk verkoelend windje was het daar prima uit te houden !

(Dennis heeft nog wel even z’n auto gewassen !)

Verslag 14

Vandaag hebben we vier en een half uur doorgebracht in het Zuiderzeemuseum van Enkhuizen. Voor Wim een hele uitdaging, want dit keer had hij geen fiets bij zich en moest hij alles lopend doen. Met een veerboot worden we vanaf de parkeerplaats naar het buitengedeelte van het museum gebracht: er zijn hier (ruim honderd veertig) gebouwen en buurten van rond de Zuiderzee herbouwd en er worden oude ambachten gedemonstreerd. Onderweg zien we de Drommedaris uit 1540, die de ingang van de oude haven moest bewaken.

Bij aankomst bekijken we eerst de drie flesvormige kalkovens waar schelpen in werden gebrand, de ongebluste kalk die zo ontstond werd verwerkt in mortel voor metselwerk.

Verder zien we onder andere een  stoomwasserij, bezemmaker, smederij, drukkerij en bij de visrokerij eten we een heerlijk vers gerookte haring.

De “bewoners” (vrijwilligers) van Urk leven nog in het jaar 1905 en hebben van alles te vertellen.

Bij de apotheek is een verzameling “gapers” te bewonderen en bij de haven liggen prachtige oude schepen.

Tegen vieren verlaten we weer varend het openlucht museum, Wim heeft het goed volgehouden, na ruim elf maanden van allerlei ongemakken is hij bijna weer “de oude” !

Vanavond was de tweede wedstrijd van het E.K.: Nederland tegen Oostenrijk

(Wim had zich er helemaal op voorbereid en was goed uitgerust om de wedstrijd te bekijken !)

……..en weer wint Nederland, dit keer met 2-0

Verslag 15

Het was lang geleden, maar vanmorgen werden we wakker met het getik van de regen op het dak. Gelukkig konden we tegen tienen alles droog opruimen, want we verhuizen weer naar een volgend plekje, namelijk Alkmaar. Voor we naar de camping rijden laat Dennis zich vaccineren (Pfizer) bij de GGD van deze plaats, iets wat we anderhalve week terug al hebben afgesproken.

En nadat we een plekje op “camping Alkmaar” hebben toegewezen gekregen pakken we onze fietsen om de binnenstad te gaan verkennen.

Normaal zou er op vrijdagmorgen de traditionele kaasmarkt zijn, maar door corona wordt deze al meer dan een jaar niet meer gehouden. Wel is het er vrij druk, een heel verschil met gister toen we ongestoord rond konden wandelen en foto’s konden maken in het Zuiderzeemuseum, we hebben het dan ook al vrij snel bekeken.

Het weer blijft onstabiel en aan het eind van de middag krijgen we een fikse onweersbui met heel veel regen en hagel over ons heen, gelukkig zijn we op dat moment op de kampplaats en kunnen nog snel de luifel oprollen, het wordt zelfs helemaal donker !

Nadien is het op de camping één groot zwembad.

Tegen achten (anderhalf uur later dan gepland !) gaan we echter toch weer fietsend op pad:  het is vandaag onze 41ste trouwdag, dus gaan we gezellig uit eten in “Stadskaffee Lauwrens”. In de stad zie je ook de gevolgen van de stortbui: takken zijn afgebroken en een tunnel staat helemaal onder water !

Het restaurant blijk heel leuk te zijn met een prima menukaart en…….. op de heen én terugweg houden we het droog !

Verslag 16

De hoosbui van gisteravond is niet zonder gevolgen gebleven: zowel mijn fietsbatterij als die van Dennis zijn te nat geworden en hebben de strijd opgegeven. Vanmorgen heeft Wim de mijne toch weer aan de gang  gekregen, maar de batterij van Dennis doet helemaal niks meer. Gelukkig is er in Alkmaar een grote rijwielzaak: “Theo Schilder tweewielers” en daar besluit Dennis om geen nieuwe batterij te kopen, maar een heel nieuwe fiets: een Koga met, net als z’n vaders fiets, een middenmotor en een onderhoudsarme riemaandrijving. Voor de fiets helemaal naar wens is met nieuwe tassen en enkele spullen overzetten is het al ruim drie uur.

Toch gaan we daarna nog een fietstocht maken, Dennis moet z’n nieuwe voertuig natuurlijk wel uitproberen. Via een mooie route rijden we naar Schoorl, waar Wim als kind altijd op vakantie heenging. Hij kampeerde daar met z’n ouders in een houten huisje in de bossen en liep daarvandaan door de duinen naar zee. We hebben dezelfde weg nu gefietst en die bleek acht kilometer (!) lang te zijn, in zijn herinnering was hij ook altijd uren onderweg voor hij eindelijk strandpaviljoen PAAL 29 zag !

Natuurlijk stoppen we in Schoorl even bij het één en vijftig meter hoge “klimduin” met aan de voet het bekende terras van Honky Tonk en rijden daarna door de duinen naar “de Berenkuil”, wat voor Wim altijd een rustpunt was halverwege de wandeling.

Helaas gaat het bospaviljoen net sluiten, wat niet verwonderlijk is, want het is overal erg rustig, het is vandaag miezerig weer en maar zeventien graden !

Via de mooie duinen, bossen en Bergen aan Zee fietsen we terug naar de camping, de eerste zesendertig kilometer staan bij Dennis op de teller !

Verslag 17

Na een hele nacht regen is het gelukkig vanmorgen aardig opgeklaard, al blijft de temperatuur steken onder de twintig graden. Het is vandaag Vaderdag en Wim is daardoor weer twee flessen whiskey rijker.

Ook krijgt hij, telefonisch, van Marcel de toezegging voor een whiskey proeverij, lang leve Vaderdag ! Natuurlijk bel ik ook met mijn eenennegentig jarige vader en hoop dit nog enkele jaren te kunnen doen op deze, toch wel, speciale dag. Tegen de middag gaan we weer fietsend op pad en zien onderweg veel landbouwgrond onder water staan: de vele regen van de afgelopen dagen zakt door de klei in de polder niet goed weg en de boeren zijn volop bezig water over te sluizen naar de (al volle) sloten. Ook enkele fietspaden zijn overstroomd en tijdens het wandelen krijg je beslist natte voeten !

(Dennis had beter een “waterfiets” kunnen kopen !)

We rijden weer een heel gevarieerde route, gedeeltelijk tegengesteld aan de rit van gisteren, maar dit keer beginnend richting Egmond, dat uit drie delen bestaat: Egmond aan de Hoef, -Binnen en aan Zee.

(Deze prachtige bloemen worden Allium Globemaster genoemd !)

We komen door bos- en duingebied waar we zelfs oog in oog komen te staan met enkele Schotse Hooglanders en een kudde paarden.

Nu zijn we wél op tijd om bij “de Berenkuil” een biertje te drinken, waardoor de laatste twaalf kilometer terug naar de kampplaats iets zwaarder uitvallen.

Het was voorlopig de laatste keer dat we door de mooie duinen gefietst hebben, voor morgen is er erg slecht weer voorspeld en overmorgen trekken we verder naar Friesland !

(Het campingstrand is, net als gisteren, stil en verlaten !)

(Speciaal Vaderdagmenu: Marokkaanse tajine, bereidt door Wim !)

Verslag 18

Officieel begint op 21 juni de zomer, maar daar was vandaag niet veel van te merken, het werd slechts twaalf graden en het heeft veel geregend. We hebben de dag doorgebracht in Den Helder waar we met Dennis’ auto eerst naar het Marinemuseum zijn gereden.

Hier ervaar je het heden en verleden van de Nederlandse marine, ook kun je aan boord stappen van enkele schepen.

Wij vonden de achtenzeventig meter lange onderzeeboot Tonijn (1986) erg interessant, vooral vanwege de leuke verhalen van een oud-marineofficier. Ze verbleven met bijna zestig man drie maanden aan boord vaak op geheime missies richting Rusland. Er werd volop gerookt aan boord en douchen gebeurde ongeveer eens in de tien dagen zo’n drie minuten. Eenmaal weer aan land stonken ze een uur in de wind, gunstig wanneer je een plekje wilt hebben in een overvolle trein. De temperatuur aan boord was afhankelijk van het zeewater,  je trok gewoon een extra trui aan in ijskoude gebieden !

We gaan ook nog aan boord van ramschip de Schorpioen (1868), eigenlijk bedoeld als oorlogsschip maar deze werkte niet naar tevredenheid en werd later gebruikt als drijvende kazerne van de Marva.

De Mijnenveger Abraham Crijnssen (1936) ontsnapte tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de Japanners gecamoufleerd als “tropisch eiland” en kwam na negen spannende dagen aan in Geraldton in Australië.

Er is ontzettend veel te zien in het museum, maar wij hebben om half twee afgesproken bij “Atlantikwall Centrum” in Huisduinen. We komen hier te weten dat Den Helder tussen ’40 en ’45 de meest gebombardeerde stad van Nederland was en dat de impact op inwoners en omgeving groot was. De strategische ligging van deze  plaats in de verdedigingslinie Atlantikwall (van Noorwegen tot Spanje) heeft hier een flink aandeel in.

Daarna gaan we nog door naar Fort Kijkduin, gelegen in de duinen en al stammend uit de tijd van Napoleon.

Je kunt er door allerlei gangen lopen, er is van alles te ontdekken over Den Helder tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar er is ook een aquarium in gevestigd.

Tegen vijven gaan we terug richting camping: om zes uur is er weer een  voetbalwedstrijd, dit keer  Nederland tegen Noord-Macedonië en weer wint Oranje (3-0) en zijn ze door naar de volgende ronde !

Verslag 19

Het weer is gelukkig iets opgeknapt, we kunnen weer buiten ontbijten zij het met lange broek en vest aan !

Voor we richting de Afsluitdijk gaan maken we een omweggetje naar de oude haven van Hoorn waar de “Scheepsjongens van Bontekoe” nog altijd op de kademuur zitten kijkend naar de grote schepen aan de steiger ( het Houten Hoofd)  achter de Hoofdtoren.

Er wordt hard gewerkt aan de Afsluitdijk, die ons al bijna negentig jaar beschermd tegen de kracht van het water. Toentertijd werd deze steen voor steen neergelegd door duizenden handen, naar een ontwerp van Cornelis Lely.

Vanwege klimaatsverandering en een stijgende zeespiegel wordt de Afsluitdijk hoger en krijgt het een nieuwe toplaag. Ook worden er extra spuisluizen en forse gemalen gebouwd in Den Oever: als er teveel water in het IJsselmeer komt kan dat straks bij alle weersomstandigheden naar de Waddenzee afgevoerd worden.

Nadat we er geluncht hebben rijden we door naar Makkum in Friesland, waar net de brug bij de schutsluis gedraaid wordt om schepen door te laten naar het IJsselmeer.

(Het schutgeld, inmiddels vijf euro per boot, wordt nog traditioneel geïnd met een klomp aan een touwtje !)

Na nog een stukje rijden komen we aan bij camping Sudersé in Workum en hiervandaan gaan we de komende dagen fietsend de omgeving verkennen !

Verslag 20

We hebben vandaag zo’n zestig kilometer met de fiets rondgetoerd door regio “Waterland” van Friesland, zo genoemd vanwege de vele sloten, plassen én zeven van de elf steden bekend van de schaatstochten.

We starten natuurlijk in Workum dat een heel leuk stadscentrum en veel huizen met prachtige oude gevels heeft.

Via leuke smalle paadjes rijden we langs plassen en over bruggetjes tot we Sneek in de verte zien liggen.

Deze stad valt ons tegen, natuurlijk is de Waterpoort prachtig en staan er mooie huizen, maar verder is het  een gewone, drukke stad.

Het vlakbij gelegen stadje IJlst is vele malen mooier met zijn prachtige, nog werkende houtzaagmolen “de Rat” en z’n historisch centrum.

We gaan verder naar het dorp Heeg, wat we nog herkennen van zo’n vijfentwintig jaar terug, toen we er ons eerste zeilbootje gekocht hebben, dat we enkele jaren later, (opgeknapt en met winst verkocht) ingeruild hebben voor een grotere, (de Blits 2) waarmee we prachtige vakanties gevierd hebben in de Biesbosch en op het Gardameer in Italië.

Inmiddels is de zon tevoorschijn gekomen en “pakken we een terrasje” in dit leuke watersportplaatsje.

Nadat we in Gaastmeer heerlijke gerookte paling hebben gekocht staan we even later op een kleine pont “IT Oerset” die ons in korte tijd over een smalle sloot zet, wat ons kilometers rijden scheelt.

Eenmaal terug in Workum rijden we nog even door naar het IJsselmeer, waar ze druk aan het kitesurfen zijn, waarna we terugkeren naar de camping.

Inmiddels is het ruim vijf uur, tijd voor “happy hour” en bij een lekker glaasje wijn, natuurlijk met heerlijke paling erbij (wat hebben we het toch slecht !!), genieten we na van deze afwisselende dag !

Verslag 21

Ook vandaag hebben we weer een lange fietstocht gemaakt door Zuidwest Friesland (Súdwest Fryslân) beginnend bij het oude, pittoreske vissersstadje Hindeloopen (Hylpen) met z’n smalle grachtjes, houten bruggetjes en eigen schilderkunst.

Een karakteristiek plekje is het 17de-eeuwse sluishuis aan de haven met een houten klokkentorentje, vlakbij staat onder een afdak de beroemde Leugenbank, waarop de lokale vissers sterke verhalen uitwisselden en ook nu zijn de banken bezet met mannen die het hoogste woord voeren !

(Erboven is het tafereel van de Wonderbaarlijke Visvangst aangebracht !).

Fietsend door de smalle straatjes waan je je in een openluchtmuseum.

Na een kop koffie rijden we door naar de voormalige Zuiderzee- en Hanzestad Stavoren (Starum), waar we bij de haven opeens een bekende plek zien: Hotel de Vrouwe van Stavoren, waar we twaalf jaar terug geslapen hebben in een wijnvat ! (Wanneer we de foto’s van die tijd terug kijken in ons reisverslag: oldtimertrip 2009 (www.blitsopreis.nl), blijkt dat we diverse plaatsen waar we nu geweest zijn toen ook bezocht hebben !)

Het “Vrouwtje van Stavoren” staat nog altijd fier bij de vissershaven te kijken naar de vele historische zeilschepen en vissersboten, die er hun thuishaven hebben.

Het is al ruim twee uur voor we onze weg vervolgen, we hebben dan pas een klein stukje van de bijna zeventig kilometer lange tocht afgelegd. Geruime tijd fietsen we langs de dijk waar de vele schapen ervoor zorgen dat er niet gemaaid hoeft te worden.

Dan gaat er iets mis: Dennis fietst naast het asfalt en ligt opeens languit op de weg, bovenop z’n fiets. Gelukkig blijft het bij wat schaafwondjes en enkele beurse plekken, ook zit er een slag in het voorwiel. Niet veel later zien we in het brinkdorp Oudemirdum (Aldemardum) een fietsenmaker die ervoor zorgt dat Dennis’ rijwiel weer honderd procent recht rijdt !

Een eindje verderop rijden we ineens over slingerende paadjes door prachtige, frisgroene bossen met mooie varens behorend bij de streek Gaasterland.

(Had de bouwer een slokje Berenburg teveel op ?)

Op het laatste stuk terugweg hebben we de wind flink tegen en we zijn dan ook blij wanneer we tegen zessen weer op de camping arriveren, waar we nog geruime tijd kunnen genieten van de zon.

Onze beenspieren hebben het de laatste dagen aardig te verduren gehad, morgen doen we het kalm aan !

Verslag 22

Zoals gezegd doen we het vandaag rustig aan en zijn we alleen even naar het vlakbij gelegen stadje Workum gefietst voor wat boodschappen.

Het is er weer gezellig druk en bij de haven moeten we zoals gewoonlijk wachten voor de sluisbrug die omhoog staat om enkele boten door te laten.

Lange tijd blijft het droog en kunnen we buiten een spelletje doen, maar aan het eind van de middag begint het te miezeren en verhuizen we naar binnen, waar we een “Beerenburg-proeverijtje” houden.

Nu we in Friesland zijn moeten we het hier zo bekende drankje, een kruidenbitter op basis van jenever dat al stamt uit 1724, natuurlijk wel even keuren !

Ook de kok heeft vandaag vrijaf: we laten drie heerlijke vispizza’s bezorgen en ….nu hebben we geen vieze vaat, dus Dennis hoeft ook niet af te wassen !

Verslag 23

We zijn weer verhuisd naar een volgende kampplaats, dit keer in Noordwest-Friesland op camping de Blikvaart bij St. Annaparochie, maar voordien hebben we eerst enkele plaatsjes bezocht die fietsend te ver weg waren vanaf Workum. Het vestingstadje Sloten is echt een juweeltje met prachtige oude huizen met trapgevels, een mooie gracht en een nog werkende korenmolen (de Kaai), waar nog steeds tarwe tot meel vermalen wordt.

Vervolgens rijden we naar Kameleondorp Terherne, de plaats van de verhalen van Hielke en Sietse, waar Dennis nog even in de bekende boot stapt.

De Blikvaart is een boerenbedrijf met allerlei dieren en  ligt aan het water de Blikvaart, een onderdeel van de Elfstedentocht.

We krijgen een ruime plek met uitzicht op het weidse landschap en vanwege het mooie weer hebben we niet veel meer ondernomen, maar hebben heerlijk zitten lezen in het zonnetje.

Wel gaan we nog even St. Annaparochie in, eigenlijk voor  een “vergeten boodschap”, maar komen terug met vier kilo mosselen die natuurlijk vandaag nog opgegeten worden, ze smaken prima !

Verslag 24

Het is vandaag (zondag 27 juni) prima “fietsweer”, tijd om weer actief te worden ! Op weg naar de Waddenzee passeren we de Van Harenskerk in St. Annaparochie waar een bronzen beeld staat van Rembrandt van Rijn die daar op 22 juni 1634 trouwde met zijn grote liefde Saskia van Uylenburgh.

Eenmaal bij de Waddenzee, dat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat, overvalt je de weidsheid en de stilte, het enige wat je hoort zijn de vele scholeksters en af en toe het geblaat van een schaap, waar er vele van rondlopen op de dijk.

In de verte zie je de Waddeneilanden liggen en tussen het opgedroogd slik groeit eetbare zeekraal.

Lange tijd fietsen we langs de dijk, met de wind in de rug, waarna we een afslag nemen richting Franeker, weer een Elfstedenstad. Beroemd is er het Planetarium van Eise Eisinga en het Kaatsmuseum, welke we geen van tweeën bezoeken.

Wel zien we een prachtig scheef Korendragers huisje uit 1634 dat vroeger dienst deed als wachtlokaal en opslagplaats van meet- en weegmaterialen.

We vervolgen onze weg, steeds gebruik makend van de fietsknooppunten, waardoor je op verrassende plaatsen komt.

Via een smal schelpenpad, parallel lopend aan een sloot, komen we uit bij een pontje dat ons over het Harinxmakanaal zet en even later moeten we met onze fiets over een houten loopbrug.

Tegen half vijf zijn we terug op de camping en hebben dan weer vijfenvijftig kilometer extra op de teller staan, Nederland is echt een fietsland !

(Helaas loopt het vanavond niet goed af met de E.K. voetbalwedstrijd Nederland tegen Tsjechië 0-2, ze  kunnen terug naar huis en alle oranjevlaggetjes, die vele straten opvrolijkten, kunnen weer opgeruimd worden !)

Verslag 25

Eén van de redenen dat we op “de Blikvaart” zijn gaan staan is dat er op loopafstand een forellenvijver is, waar campinggasten, tegen gereduceerd tarief, mogen vissen.

Dennis en Wim hebben er vandaag viereneenhalf uur doorgebracht en de vangst was opmerkelijk: behalve drie regenboogforellen heeft Wim ook een zalmforel, een brasem en een grote steur gevangen.

De vier forellen maakt hij schoon en drie ervan worden  vandaag nog gerookt en opgegeten (de grote zalmforel gaat de koelkast in !), de slijmerige brasem en de steur gaan terug in de vijver.

Dennis heeft helaas geen beet gehad, maar heeft zich wel vermaakt én uiteindelijk wel forel gegeten !

Verslag 26

(Pony Dave loopt vrij rond over de kampplaats en komt even op bezoek !)

(Ik was vanmorgen mijn lens kwijt dus dan ga je overal zoeken, later vond Wim hem gelukkig terug op de bank in de camper !)

Het weer is totaal omgeslagen: zaten we gister nog met korte broek en shirt in de zon, nu is het slechts vijftien graden en kunnen de lange broek en het vest weer aan ! Terwijl we vanmorgen alles opruimden om te verhuizen naar een nieuw plekje, was het nog droog en ook bij het gehucht Bartléhiem, waar we het beroemde houten bruggetje van de Elfstedentocht wilden zien, was het slechts de zon die verstek liet gaan.

Eenmaal aangekomen op camping de Dobbe in Holwerd begon het te miezeren en dat is tot op heden nog niet gestopt. Het is de bedoeling hiervandaan fietsend (en met de boot natuurlijk !) naar het eiland Ameland te gaan, maar de voorspellingen zijn niet al te best, waarschijnlijk wordt het morgen dus een “spelletjesdag” in de camper !!

(Dit weerstation met bijbehorende teksten staat op de kampplaats !)

Verslag 27

Zoals voorspeld heeft het gisteren regelmatig geregend en hebben we de dag grotendeels doorgebracht in de camper met spelletjes en een mooi boek !

Voor vandaag zijn de weersberichten beter, vanmorgen kwam zelfs de zon even tevoorschijn, dus gaan we ervoor en rijden de drie kilometer vanaf de camping naar de veerboot, waar we om half tien al mee kunnen naar Ameland. (Door de week gaat de veerboot maar eens in de twee uur !).

Tijdens de vijftig minuten durende overtocht varen we door een vaargeul in de Waddenzee, waar het op dat moment eb is en hele stukken wad drooggevallen zijn, heel apart om te zien.

Het langgerekte eiland van nog geen zestig km2 grenst zuidelijk aan de Waddenzee en heeft zevenentwintig kilometer strandlengte aan de noordkant, van de Noordzee. Ameland telt slechts zevenendertig honderd inwoners, maar is een echt vakantie-eiland met veel campings en recreatiehuizen, waar je volop kunt fietsen (het beschikt over bijna honderd kilometer fietspaden), wandelen en relaxen aan zee.

In de vier dorpjes: Hollum, Ballum, Nes en Buren zie je nog oude gebouwen uit de zeventiende- en achttiende eeuw, toen Amelander koopvaardijschippers en walvisjagers alle wereldzeeën bevoeren.

Ook de achtenvijftig meter hoge vuurtoren uit 1880 bij Hollum is een markant zeebaken.

Maar het eiland is vooral bekend om haar natuurschoon, de vele duinen, stranden, bossen en in het oosten het Natuurreservaat Het Oerd waar je vanaf een vierentwintig  meter hoog duin uitzicht hebt over een groot gedeelte van Ameland.

Wij hebben vandaag zo’n zestig kilometer over het eiland rondgetoerd en ons prima vermaakt: het ziet er allemaal heel verzorgd uit en je kunt er echt tot rust komen !

Wij vinden echter de duinen in Noord-Holland veel afwisselender, de vier dorpjes zijn wel gezellig, maar niet bijzonder dus is één dag op het eiland vertoeven voor ons wel genoeg ! (Waarschijnlijk zijn we gewoon “verwend” met alles wat we al gezien hebben deze trip !)

Verslag 28

We hebben het mooie Friesland, waar we bijna twee weken hebben rondgetrokken, weer verlaten. Friesland met z’n vele meren, grote boerenbedrijven en pittoreske stadjes. De “stugge Fries” zijn we niet tegengekomen, wél vriendelijke, behulpzame Friezen die het leuk vinden je in hun, bijna niet verstaanbare, taal toe te spreken ! Tegen de middag zijn we aangekomen in het noordwestelijke puntje van Groningen bij het dorpje Lauwersoog, ontstaan in 1969, na de indijking van de Lauwers zee tot het Lauwersmeer, nu een Nationaal Park.

We hebben een leuk plekje aan de jachthaven “Noordergat”, vlakbij de belangrijke, grote  vissershaven die een eigen visafslag heeft.

Natuurlijk gaan we weer een eindje fietsen en komen, via het vogelparadijs Lauwersmeer, bij het vissersdorp Zoutkamp, dat vooral bekend is vanwege zijn Hollandse garnalen.

Terug bij onze campers kunnen we nog lange tijd genieten van het prachtige weer en komt, sinds lange tijd, de barbecue weer tevoorschijn !

Verslag 29

Ook vandaag is het nog prachtig weer dus maken we er een relaxte dag van. Wel pakken we nog even de fiets en rijden een stuk over militairterrein, vlak achter de Waddenzee, waar je af en toe in de verte zelfs mitrailleurschoten hoort.

Dichtbij jachthaven “Noordergat” bevindt zich Museumhaven “het Booze Wijf” waar diverse prachtige, karaktervolle en monumentale schepen liggen waarmee nog gevaren wordt.

Vanaf onze camperplek zien we de zeilbootjes richting het wad of het Lauwersmeer varen en Dennis vindt de militaire vrachtwagen, die rubberboten aflaadt, wel interessant.

Tegen de avond fietsen we naar de vissershaven waar diverse restaurants zijn met verse vis en ook wij laten ons die goed smaken !

Verslag 30

In het dorp Warffum bevindt zich Openluchtmuseum Het Hoogeland, waar je in twintig oude gebouwen kunt zien hoe mensen vroeger leefden en werkten.

Je ziet onder andere een school, een smederij, een kroeg en een kruidenier.

Daar rondlopend is er veel sprake van herkenning en besef je dat we zelf ook niet zo jong meer zijn !!

Nadat we er ruim anderhalf uur rondgekeken hebben rijden we verder naar Winsum, door de ANWB uitgeroepen tot het allermooiste dorp van Nederland.

Terwijl ik daar, samen met Dennis, net start aan een rondwandeling komt er ineens de lang verwachte regenbui, dus laten we Winsum verder maar voor wat het is ! We gaan door naar Sellingen waar onze reisvrienden Roel en Janna, die we inmiddels al tien jaar kennen, wonen. Vanwege corona hebben we ze al bijna een jaar niet gezien, maar zoals altijd is het gelijk weer heel gezellig.

We zetten onze campers in hun grote tuin en zitten tot in de kleine uurtjes buiten bij het kampvuur herinneringen op te halen en bij te kletsen !!

Verslag 31

We hebben gisteren nog een heel gezellige dag gehad bij Roel en Janna: terwijl Janna en ik ruim een uur wandelden door het prachtige natuurgebied Ter Borg met hei, vennetjes en bos, dat grenst aan hun tuin, waren de mannen (voornamelijk Dennis) hout aan het kloven, zodat we ’s avonds weer buiten konden verblijven bij het verwarmende vuur.

’s Middags zijn we nog even naar “het buitenland” geweest om drank in te slaan (Branca Menthe is in Nederland niet verkrijgbaar !), en waren we blij dat we eindelijk geen mondkapje meer op hoefden bij het winkelen, in Duitsland is dat nog wel verplicht ! Je mag pas sinds kort weer zomaar de grens over naar Duitsland, zonder dat je een negatieve coronatest hoeft te laten zien, de Duitsers toeren echter al geruime tijd in grote getale door Holland waar ze geen strobreed in de weg wordt gelegd, elk land heeft andere regels ten aanzien van Covid-19.

Gisteravond was het prima weer en bijna windstil zodat we weer tot bedtijd buiten konden zitten, vandaag staat er helaas een stormachtige wind en is het helemaal bewolkt. We verlaten Sellingen weer en trekken verder naar Overijssel richting de Weerribben, dit keer via binnenwegen door het mooie Drenthe met z’n bossen, heide, hunebedden en prachtige boerderijen met rieten dak.

Tegen tweeën arriveren we bij camping de Wilgenhof in Wetering waar we een plek uit de wind krijgen. Fietsen heeft nu geen zin, je zou omwaaien, dus wordt het een spelletjesmiddag, maar morgen gaan we, zeker weten, weer met de voeten op de pedalen !!

Verslag 32

De ruim zestig kilometer lange fietstocht die we vandaag (woensdag 7 juli) gemaakt hebben was heel afwisselend. Al vrij snel rijden we door het plaatsje Nederland waar net een schapenscheerder actief is.

Even later komen we aan bij het stadje Blokzijl met z’n gezellige haven en prachtige oude panden.

Nadat we een flink stuk over de dijk gereden hebben zien we in de verte Vollenhove liggen.

Van een vorig bezoek weten we dat je hier heerlijke gerookte paling kunt kopen, dus daar zitten we even later op een bankje lekker van te peuzelen.

Bij Sint-Jansklooster stoppen we bij het bezoekerscentrum De Wieden, waar Dennis en ik een wandeling maken door het natuurgebied waar vroeger turf gestoken werd en waar nog een oude “droogmalen” (kleine windmolen) staat.

Het riet dat rijkelijk groeit in de Weeribben is uitermate geschikt voor dakbedekking, toevallig is er langs de route een rietdekker aan het werk.

Ook zien we allerlei dieren onderweg: de ooievaar die je eerst alleen in Zuid-Europa zag is tegenwoordig alom aanwezig, maar een slang, kleine biggetjes, jakken en zelfs een rivierkreeft die de weg over steekt, zie je niet elke dag.

We gaan verder naar het waterdorp Belt-Schutsloot met z’n vele bruggetjes en smalle fietspaadjes, waarna we onze weg vervolgen langs de Belter- en Beulakerwijde richting Giethoorn.

We zijn al diverse malen in Giethoorn geweest, maar nog nooit was het er zo rustig: dit keer geen Chinezen die met hun bootjes overal tegenaan botsen of op elk bruggetje foto’s staan te nemen ! De inwoners van dit waterstreekdorp hebben hun rust (tijdelijk) terug !

Om weer in Blokzijl te komen gaan we met het pontje in minidorpje Jonen een smalle gracht over en waarna het nog een flink stuk rijden is voor we tegen half zes terug zijn op de camping.

We hebben overdag diverse keren dreigende luchten gehad, afgewisseld met zon, maar wij zijn de dag droog doorgekomen en hebben weer genoten van een mooi stukje Holland !

Verslag 33

Voor vandaag hebben we een fietsroute van zo’n dertig kilometer uitgezocht door het Nationaal Park Weerribben-Wieden. In het begin is het vrij saai want je rijdt door moerasachtig gebied met veel riet.

Pas wanneer we langs de Kalenbergergracht van Ossenzijl naar Kalenberg fietsen wordt het interessant: we zien prachtige huizen aan het water, bootjes die voorbij varen en regelmatig moeten we een bruggetje over.

Al vrij vroeg zit de trip erop, we rijden nog even een paar kilometer door naar Muggenbeet (alleen vanwege het naambordje !) en keren dan terug naar de kampplaats om daar te luieren in de zon en natuurlijk doen we ook weer enkele spelletjes !

Verslag 34

(Zonsondergang in de Weerribben.)

We hoefden vanmorgen maar een klein stukje te rijden naar onze volgende overnachtingsplaats: camping de Hinde bij Dronten, een nog in bedrijf zijnde boerderij in Flevoland. Het is er nog vrij rustig wanneer we aankomen, er zijn alleen koeien, geiten, pony’s en allerlei kleinvee.

Na de lunch pakken we onze fietsen om “even” naar Elburg te fietsen, langs het Drontermeer aan de polderkant en via de andere zijde weer terug.

De toeristische haven van het vestingplaatsje  ligt helemaal vol met jachten en in het stadje is het ontzettend druk, waardoor het eigenlijk zijn schoonheid verliest, alleen in de oude binnenhaven met z’n houten, goed onderhouden botters, zie je nog wat van de “oude glorie” !

Het “rondje Drontermeer” wordt toch iets langer dan gepland: op verschillende plekken zijn ze bezig met wegwerkzaamheden en het Reevediep, een nieuwe waterverbinding tussen de IJssel en het Drontermeer (deze IJsseldelta zorgt ervoor dat bij extreme omstandigheden het  hoogwater van de IJssel afgevoerd wordt naar het IJsselmeer !) zorgt ervoor dat we  helemaal omgeleid worden, zodat we toch weer zevenenveertig kilometer extra op de teller hebben staan bij aankomst op de camping.

Het weekend is begonnen, net als de schoolvakanties in de Noordelijke provincies, en ineens is de kampplaats helemaal vol met gezinnen, wel gezellig ! Tegen de avond mogen de kinderen de boerin helpen het vee naar de stallen te brengen en ze daarna te voeren, leuk om te zien. Ik weet zeker dat Stijn en Ruben zich hier ook prima zouden vermaken !

Het is nog steeds prima weer, dus vanavond eten we vlees, vis en groente van de houtskool barbecue !

Verslag 35

We zijn vandaag alleen naar de Hanzestad Kampen gefietst, een ritje heen en terug van zo’n kleine vijfentwintig kilometer. We gaan over de nieuwe Reevesluis, een sluis in het Drontermeer, net ten zuiden van Reve en de monding van het Reevediep, waardoor de afstand een stuk verkleind wordt.

De fietsroute is nog zo nieuw dat er nog geen nummertjes aangebracht zijn en menigeen verkeerd rijdt !

Kampen, gelegen aan de IJssel was vroeger een goed verdedigbare stad met drie poorten: de Koornmarkts-, Broeder- en Cellebroederspoort.

Aan de kade liggen enkele mooie, oude schepen waarmee je een rondvaart kunt maken.

Ook in de binnenstad zijn diverse mooie gebouwen te aanschouwen en in de haven ligt een replica van de Kamper Kogge, een koopvaardijschip uit de veertiende eeuw.

Eenmaal terug op de kampplaats genieten we van de gezelligheid van het campingleven, deze boerderijcamping is echt een aanrader voor gezinnen met jonge kinderen !

Verslag 36

Onderweg naar onze laatste overnachtingsplek deze reis begon het helaas te regenen en voor de rest van de dag is er wisselend weer voorspeld. Maar toen alles net een plekje had op camping de Reebok in Garderen was het weer droog, dus nadat we wat gegeten hadden zijn we toch nog met de fiets op pad gegaan om een stukje van de Veluwe te bekijken.

We rijden door het prachtige Speulder- en Sprielderbos waar de zon door de bomen schijnt waardoor de regen verdampt en een mistig effect geeft.

Ook fietsen we over heidevelden al is deze nu natuurlijk nog niet in bloei.

Na achtentwintig kilometer trappen zijn we terug op de kampplaats waar het even later begint te regenen, weer is het van korte duur en kunnen we daarna gewoon buiten een spelletje Carcassonne spelen.

De satellietschotel staat al omhoog zodat we de finale van het E.K. voetbal kunnen kijken dat gespeeld wordt door Engeland tegen Italië.

Verslag 37

Het bekijken van de voetbalwedstijd gisteravond werd een lange zit, pas rond twaalven werd, na verlenging en door doeltrappen, bekend dat Italië de nieuwe Europese kampioen is geworden !

Er zijn twee redenen waarom we onze trip door Nederland af wilden sluiten in Garderen: je hebt daar het Veluws Zandsculpturen Festijn (waar we eigenlijk vorig jaar al heen zouden gaan, maar toen scheurde Wim zijn achillespees af tijdens een fietstocht op de Hoge Veluwe en konden we terug naar huis) en mijn zus Margriet staat daar, samen met haar man en schoonmoeder, op een camping en we wilden dus aan alle twee een bezoek brengen.

Het thema van het zandsculpturen festijn is in hoofdzaak de Tweede Wereldoorlog, niet alleen tijdens de oorlogsjaren maar ook de bevrijding, alles is aangekleed in de stijl van toen.

Zowel binnen als buiten is er ontzettend veel te bewonderen en het meeste is gemaakt van zand, soms met andere attributen erbij ! (We hebben er ontzettend veel foto’s gemaakt, dus het laatste verslag wordt erg groot !!)

Er wordt nog steeds gewerkt aan nieuwe afbeeldingen en ook vandaag zijn ze aan het werk.

Nadat we drie uur rondgewandeld hebben om alles te bekijken, want er is écht van alles te zien, rijden we door naar mijn zus, die op een mooie boscamping staat.

We hebben er de middag  doorgebracht en zijn pas ’s avonds na het eten weer terug gefietst naar onze campers, waar we vannacht (voorlopig) voor het laatst in slapen. Morgen rijden we nog even langs mijn ouders in Dieren en dan  terug naar Dodewaard. We hebben zes weken rondgetrokken door Nederland en de meeste tijd prima weer gehad, wat is ons kleine landje toch mooi en afwisselend, we hebben genoten !

Fietsend hebben we twaalf honderd tachtig kilometer afgelegd, met de auto dit keer, heel wat minder !

 

vakantie in Nederland 2020

Verslag 1

Door de coronacrisis is 2020 een heel vreemd jaar: inmiddels zijn er wereldwijd ruim twaalf miljoen besmettingen met COVID-19 en zijn er al meer dan een half miljoen mensen gestorven door de pandemie. Gelukkig is er in onze familie en kennissenkring niemand aan dit vreselijke virus overleden en boften we met het prachtige weer zodat je veel buiten kon vertoeven, waar je weinig merkte van alle problemen. (Heel anders is dit voor mensen die in de zorg werken of op een flatje wonen, thuis moeten werken en ook nog kinderen, die niet naar school mogen, om zich heen hebben !)  In Nederland is op dit moment het virus redelijk onder controle en zijn veel restricties versoepeld, wel blijft de 1,5 meter regel van kracht en moet je voor diverse dingen, zoals een restaurant of uitje, van te voren reserveren. Reizen is nog steeds moeilijk: in veel landen zijn nog grote aantallen besmettingen en breidt het zelfs nog uit, zodat er niet naartoe gevlogen of gereden mag worden. Wij hadden voor half juli een driemaandse reis naar Australië geboekt samen met Dennis, maar deze stellen we nu een jaartje uit (in de hoop dat volgend jaar het virus onder controle is en dat er een vaccin is !) en doen dit keer een “rondje Nederland”. We zullen niet de enigen zijn die nu in Holland op vakantie gaan, dus het kan overal vrij druk zijn, maar daarentegen blijven veel buitenlandse toeristen nu weg ! We zien wel hoe het allemaal gaat verlopen, vermaken zullen we ons in ieder geval !

Vanmorgen (maandag 13 juli) zijn we tegen elven met onze campers vertrokken en komen ruim een uur later en zestig kilometer van huis uit bij minicamping de Kaaie Paole in Veen, waar we een plekje pal aan het water van de Veense plas vinden.

Meteen na de lunch pakken we onze fietsen en rijden via dijkjes en langs de Wilhelminasluis naar Slot Loevestein, een uit de 14de eeuw, strategisch gelegen vesting met een veelbewogen historie als tolkasteel, verdedigingswerk van de Hollandse Waterlinie en  zelfs staatsgevangenis in de 17de eeuw. Het bekendst aan dit slot is natuurlijk de ontsnapping van de briljante geleerde Hugo de Groot in 1621 via een boekenkist. We hadden ons van te voren op de kampplaats via internet aangemeld  maar het is vandaag erg rustig in het kasteel, waar we via filmpjes en vriendelijke medewerkers leuke uitleg krijgen.

Twee uur later rijden we de tien kilometer weer terug naar onze overnachtingsplek en genieten daar, onder het genot van een biertje, van het mooie uitzicht.

We kunnen tot ’s avonds laat buiten zitten, een prima begin van onze trip !

Verslag 2

Gisteren heeft het een groot deel van de dag geregend en we hebben dan ook uren, afwisselend onder de luifel en in de camper, spelletjes gedaan. Pas tegen negenen ’s avonds kwam de zon in z’n volle pracht tevoorschijn.

Ook vanmorgen liet hij zich al vroeg zien en we starten de dag met een prachtig blauwe lucht.

Na het ontbijt hebben we de fietsen weer gepakt en hebben zo’n vijfentwintig kilometer in de omgeving getoerd.

We bevinden ons duidelijk in het rivierengebied tussen Maas en Waal en de meeste tijd rijden we over smalle dijkjes waar de rieten daken van de huizen net boven de weg uitkomen.

Ook is het leuk om te zien dat de oude namen van de plaatsjes nog vermeld worden op de borden.

De middag brengen we weer door op de leuke kampplaats waar natuurlijk het spel Carcassonne weer tevoorschijn komt.

 

 

Tegen de avond verhuizen we weer naar binnen, er waait een frisse westenwind over het water waardoor het buiten niet aangenaam meer is. We hebben enkele leuke dagen gehad in Veen, morgen vertrekken we naar een volgende plek !

Verslag 3

Gisteren hebben we eerst in Veen voor vier dagen boodschappen gedaan bij koopcenter Duijzer, een ondernemende familie die diverse zaken heeft en waarvan wij, nog uit onze supermarkttijd, de oudere generatie kennen. Via leuke binnenwegen (we hebben onze TomTom op “vermijdt snelwegen” gezet) rijden we naar Nationaal Park de Biesbosch, een uitgebreid zoetwater getijdengebied tussen de rivieren de Boven-Merwede en de Amer, waar je prima kunt fietsen en varen. De camperplek bij de jachthaven van Drimmelen is helemaal vol, dus rijden we door naar de vijf kilometer verderop gelegen mini camping Oud Drimmelen, waar we bij aankomst verwelkomd worden door de eigenaren met: “We hebben elkaar eerder gezien”. Het blijkt dat zij die nacht met hun campertje ook in Veen stonden bij de Kaaie Paole en er even een dagje tussenuit waren. Eigenlijk is hun kampplaats helemaal volgeboekt maar we krijgen een plekje bij de ingang en staan daar prima beschut tegen de westenwind. Het weer laat nog steeds te wensen over: het is druilerig en de zon laat zich niet zien.

Later op de dag maken Dennis en ik nog een wandeling in de omgeving maar wel met lange broek en  jas aan !

Vanmorgen zijn we op de fiets naar het dorpje Drimmelen, met z’n leuke fleurige straatjes, gereden en huren er tegen de middag  een sloep aan de Havenkade bij de oude haven.

Vier uur lang varen we door de Biesbosch met z’n scheefgegroeide bomen, wilgenvloedbossen en ondiepe kreken, waar we enkele keren bijna vastzitten.

Jaren terug hebben we hier met Marcel en Dennis in onze zeilboot een week vertoefd en de herinneringen hieraan komen weer boven. Destijds hadden we schitterend weer, vandaag ziet het er vrij triest uit met af en toe zelfs wat regen.

Wanneer we tegen half vijf terug zijn op de camping breekt ineens de zon door en kunnen we nog uren buiten doorbrengen, hopelijk blijft dit voorlopig zo !

Verslag 4

We zijn weer thuis ! Onze vakantie loopt dit keer niet zoals gepland: voor we van huis gingen had Wim al wat problemen met plassen, maar dinsdag was de urine ineens heel troebel en zijn we, na telefonisch contact met onze huisarts, naar Dodewaard gereden voor een consult met als uitslag een flinke blaasontsteking. Met antibiotica op zak zijn we teruggegaan naar de kampplaats bij Veen in de veronderstelling dat het binnen enkele dagen weer beter zou gaan.

 

Donderdag begon Wim last te krijgen van zijn knieën en toen hij vrijdag, na het varen in de Biesbosch, uit de boot wilde stappen wilde dit haast niet lukken vanwege de pijn en de stijfheid. ’s Nachts werd de pijn (nadat hij weer een pil ingenomen had (dit moest steeds voor het slapen gaan !)) steeds erger en zijn de knieën helemaal opgezet, hij kon het wel uitgillen van de pijn.

 

Zaterdagmorgen hebben we de artsenpost gebeld in Drimmelen, maar omdat het geen levensbedreigende situatie is krijg je het advies om paracetamol en diclofenac te slikken en het zo uit te zingen tot na het weekend ! Het wordt steeds moeilijker voor Wim om de camper in te komen en we kunnen eigenlijk niet veel ondernemen.

 

We zijn dus vanmorgen (zondag 19 juli) vertrokken van de camping en op weg naar huis in Tiel bij de huisartsenpost in het ziekenhuis langs gegaan.

Ik moest Wim in een rolstoel vervoeren want hij kan echt niet meer lopen ! Ook nu vindt de arts het vreemd dat de pijn in de knieën (inmiddels doen de bovenbenen en zijn pols ook zeer) veroorzaakt wordt door de antibiotica en moet hij doorgaan met de diclofenac en paracetamol, wel krijgt hij andere medicatie voor de blaasontsteking.

 

Bij thuiskomst lezen we de bijsluiter van de nieuwe antibiotica en zien we dat bij één op de honderd mensen er kans is op gewrichtspijn en pijn in spieren en botten. Dit medicijn gaat hij dus niet slikken, morgenvroeg gaan we naar onze eigen huisarts !

’s Middags komen Marcel, Marieke en de jongens op “ziekenbezoek”, de enige leuke bijkomstigheid, want normaal gesproken zouden we de kleinkinderen lange tijd niet gezien hebben !!

Hopelijk krijgen we morgen de goede medicijnen en pas zodra Wim weer helemaal gezond is vervolgen we onze reis door Nederland !

Verslag 5

We zijn weer op pad ! Inmiddels zijn we zes weken verder, waarvan Wim er één in het ziekenhuis heeft doorgebracht. Na allerlei onderzoeken kwamen ze er na vijf dagen, waarin Wim heel veel pijn had en nauwelijks kon bewegen, achter dat hij reactieve artritis heeft, wat ontstaat wanneer gewrichten “reageren” op een ontsteking elders in het lichaam, zoals bij hem de blaasontsteking. Na dagen geleefd te hebben op morfine kreeg hij daarna prednison, een medicijn wat hij nu nog steeds slikt en in de komende tijd langzaam af moet bouwen. (Hij is ondertussen wel twaalf kilo afgevallen, door alle pijn en vermindering van spieren.)

Eenmaal thuis kon hij eerst nog niet veel: met een rollator verplaatste hij zich door het huis en door veel te masseren en ice packs te gebruiken kwam hij de dag redelijk door, met ’s nachts regelmatig een terugslag en nachten van slechts enkele uren slaap. Maar langzaamaan gaat het beter, al kan het een half jaar duren voor hij helemaal beter is: hij kan weer fietsen, wat heel goed is voor de gewrichten en kleine stukjes lopen. We hebben een opvouwbare rollator gekocht die achterop de fiets past ! We zijn trouwens heel blij dat we nu niet in Australië zijn, zoals oorspronkelijk de bedoeling was, want dan had hij daar in het ziekenhuis gelegen, Dennis en ik ergens op een camping gestaan en daarna zou het heel erg behelpen zijn geweest. Ook hebben we ontzettend geboft met het prachtige weer, de afgelopen tijd. We hebben veel op ons dakterras vertoeft en de omgeving op de fiets bekeken. Tijdens de hittegolf konden we ons terugtrekken in huis, waar het lekker koel was door de airco’s, iets wat we natuurlijk niet in onze camper hebben. Maar de schoolvakanties zijn weer voorbij, hopelijk wordt het weer wat rustiger op de kampplaatsen in Nederland, dus nu willen we toch weer proberen te “camperen”. We zijn vanmorgen (maandag 31 augustus) gestart op de Veluwe, waar we tegen de middag aankwamen op camping Erfgoed “de Lindehof” in Otterlo.

Hier staan we midden in de natuur grenzend aan de Hoge Veluwe. Op de fietsen hebben we de omgeving verkend, voor mij herinneringen ophalend, want ik heb hier in mijn jeugdjaren heel wat weekenden doorgebracht, eerst op camping de Zanding in Otterlo en later op de Midden-Veluwe camping in Harskamp. De eerste is onherkenbaar veranderd en is nu meer een “Centre Parcs”, de tweede is natuurlijk gemoderniseerd, maar het meertje is nog precies hetzelfde als vroeger.

We hebben prachtig bloeiende hei gezien onderweg en in Harskamp, waar een legerbasis is, zagen we diverse militairen en legervoertuigen.

(Dennis zag nog een winkel vol legerspullen !)

Tegen vijven waren we terug op de kampplaats waar we heerlijk in de zon konden zitten, deze hadden we de laatste week wel gemist.

Rond schemertijd zagen we in het bos een hele familie wilde zwijnen voorbij lopen, helaas waren ze moeilijk op de foto te zetten. We zitten nu binnen in de camper (want het koelt snel af), met uitzicht op het bos, hopelijk zien we zo nog meer wild voorbij komen !

Verslag 6

En weer loopt onze reis door Nederland heel anders dan gepland: …..

Nadat we vanmorgen heerlijk buiten hebben ontbeten pakken we onze fietsen om naar het vlakbij gelegen Nationale Park de Hoge Veluwe te rijden, een natuurpark in particulier bezit met vijfduizend vierhonderd hectare  aan bos, heide, ven en stuifzand. Er lopen twee fietsroutes door het park maar we beginnen bij het Kröller-Müller Museum, waar je een grote collectie werken van kunstenaars als Van Gogh, Picasso en Mondriaan kunt bewonderen. Aansluitend bevindt zich een grote beeldentuin met allerlei sculpturen.

Met behulp van de rollator wandelt Wim het museum door en terwijl hij later in de tuin geniet van een kopje koffie bekijken Dennis en ik de vele aparte beelden.

Daarna fietsen we uren door het afwisselende landschap, waar we helaas geen enkel dier spotten, terwijl er onder andere herten, moeflons en wilde zwijnen leven.

Volgens Dennis zien we wel veel “gazelles”, er rijden namelijk wel heel wat fietsers rond, vaak op witte fietsen die je gratis kunt gebruiken in het park.

Wanneer we tegen drieën als laatste naar het Jachthuis Sint Hubertus rijden en inmiddels zo’n vijf en veertig kilometer hebben afgelegd, gaat het mis: bij het afstappen blijft Wim met z’n broek (deze zit een beetje wijd omdat hij zoveel afgevallen is !) haken achter het zadel en verliest zijn evenwicht. Hij komt heel ongelukkig terecht en heeft meteen veel pijn aan zijn hiel, die er ook vreemd uitziet.

Met veel moeite komt hij toch weer op de fiets en puur op wilskracht, met heel veel pijn, rijdt hij terug naar de camping. De eigenaar van de kampplaats brengt ons met zijn auto naar de dokter en vervolgens naar het ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede waar bevestigd wordt wat we al vermoeden: de achillespees van z’n linker voet is volledig afgescheurd. Wim’s been gaan in het gips en hij krijgt te horen dat hij een vervolgafspraak moet maken in Tiel voor verdere behandeling.

Inmiddels is het al ruim zeven uur, Dennis is op de camping gebleven en heeft onze campers ondertussen “rijklaar” gemaakt, want het is wel duidelijk dat we naar huis moeten. Wim kan de camper zo niet inkomen en bovendien moeten we naar ziekenhuis Tiel voor foto’s en verder onderzoek.  En zo zijn we dinsdagavond alweer thuis, dit keer zijn we maar één nacht van huis geweest !!!!

Verslag 7

Iedereen die Wim een beetje kent weet dat hij altijd optimistisch is, nooit opgeeft en steeds naar oplossingen zoekt. Zo ook na de heel teleurstellende en pijnlijke ervaring door het vallen van de fiets met als gevolg een afgescheurde achillespees. Thuis heeft hij al snel geregeld dat de drempels verdwijnen zodat hij beter met de rolstoel door het huis kan rijden en ook hebben we inmiddels een traplift, waar hij nu niet buiten kan omdat we boven wonen.

Beneden staat de scootmobiel van mijn vader (die deze zelf aanbood omdat hij hem toch haast nooit gebruikt !) en hiermee crost Wim overal heen door Dodewaard !

(Een kniebeschermer doet hier dienst als hak, omdat de voet in spits-stand staat en Wim anders geen steun heeft.)

 

We zijn ondertussen alweer anderhalve week thuis, Wim is helemaal gewend aan de nieuwe situatie en wil weer op pad met de camper.  (Hij kan weer in bed komen !)

Van iemand uit ons dorp kregen we een karretje te leen aangeboden waar de scootmobiel precies in past en zo gaan we nu, in plaats van met de rollator en de fiets, op pad met een rolstoel, krukken en de scootmobiel.

(Wim kan natuurlijk niet rijden met zijn “gipspoot”, maar gelukkig kan ik ook met de camper overweg !)

We zijn tegen de middag (zaterdag 12 september) vertrokken naar het dichtbij gelegen ’t Mun in Appeltern, waar we rond Hemelvaart dit jaar ook twaalf dagen gekampeerd hebben.

Hier staan we nu aan een vijver waar een heleboel karpers en steuren in zitten waarop gevist mag worden, ook zijn er diverse vijvers met forellen.

De weersvoorspellingen zijn heel goed dus hier willen we de komende dagen blijven staan en kijken of Wim goed “uit de voeten !!” kan in de camper. Vandaag is het nog redelijk fris en doen we ons favoriete spel Carcassonne beschut achter de zijkant van de luifel, maar als het klopt hebben we straks zelfs de parasol nodig voor schaduw !?!……

We zijn in ieder geval weer op pad !

Verslag 8

Het was vandaag de hele dag prachtig weer al was vanmorgen alles kletsnat, maar het is dan ook al half september. Na het ontbijt hebben we de omgeving bekeken: Wim natuurlijk op de scootmobiel en Dennis en ik er op de fiets achteraan, met een gangetje van twintig kilometer per uur is dat prima te doen.

Het gebied is voor ons heel bekend, want we hebben jaren op camping de Maasterp gestaan, maar “de Gouden Ham” blijft een prachtige omgeving voor zowel de watersporter, de fietser als de wandelaar.

Het was goed druk met zeil- en motorboten, iedereen wil deze zondag nog even genieten van het mooie najaar.

Met een pontje zijn we de Maas overgestoken naar het oude dorpje Megen, waar de meeste wegen nog bestaan uit kinderkopjes, wat “heerlijk” rijdt met de fiets !

Ook de tweede pont, weer terug naar de Gelderlandse kant van de Maas, was goed gevuld met fietsers, de Corona-regel: anderhalve meter afstand houden van elkaar, kon maar net in acht genomen worden. Helaas is het virus nog lang niet over en wereldwijd zijn er nu bijna negenentwintig miljoen mensen besmet met Covid-19 en ruim negenhonderd duizend personen overleden aan de pandemie. Maar met kamperen heb je weinig problemen: je kunt goed afstand houden en leeft meestal buiten, waar je minder kans op besmetting hebt.

Ook wij hebben de middag buiten bij de camper doorgebracht, genietend van het prachtige weer. Tegen de avond hebben de mannen hun hengels uitgegooid en Dennis heeft een flinke karper gevangen, die, nadat hij vereeuwigd is met de visser, terug gezet wordt.

Wim heeft geen beet gehad, maar …… morgen is er weer een dag !!

Verslag 9

Ook vandaag is het weer ongekend warm voor de tijd van het jaar, zo’n dertig graden, en we moeten dan ook regelmatig de schaduw opzoeken. De mannen zitten uren aan het viswater en dit keer vangt Wim een grote karper, de stand is nu 1-1.

’s Middags pakken we onze mobiele voertuigen weer en rijden naar Maasbommel waar we een ander stukje van de Gouden Ham bekijken.

Dennis gaat er zelfs zwemmen, bij mij blijft het bij pootje baden.

We houden uitgebreid  “happy hour” en gaan pas tegen achten koken, het is dan nog drie en twintig graden dus Dennis bereidt de maaltijd gewoon buiten ! Het lijkt wel of we ergens in het zuiden van Europa zijn, met deze hoge temperaturen !!

Verslag 10

Deze “Derde Dinsdag van September” is met zesendertig graden één van de heetste ooit gemeten, maar ook is dit jaar “Prinsjesdag” veel soberder dan normaal: dit keer geen Glazen (Gouden) Koets en geen “hoedjesparade”, de troon is zelfs verplaatst naar de Grote Kerk omdat daar meer ruimte is dan in de Ridderzaal en dit alles vanwege het coronavirus dat nog steeds rondwaart.

Behalve een ritje naar Beneden-Leeuwen om lekkere dingen voor de barbecue te halen blijven we, vanwege het hete weer,  het grootste gedeelte van de dag op de camperplaats waar Wim en Dennis ieder weer een grote karper vangen, maar veel zin om te bijten hebben de vissen ook niet !

’s Avonds is Dennis de “barbecueman”, iets wat normaal z’n vader doet …… en tot bedtijd kunnen we buiten verblijven, heerlijk !

Vanmorgen moesten we al voor tienen in het ziekenhuis van Tiel zijn: Wim’s voet wordt in een andere stand gezet met nieuw gips eromheen en ook moet er weer bloed geprikt worden. Alles verloopt vlot en voor de middag zijn we al terug op de kampplaats.

De fietsen en scootmobiel worden weer van stal gehaald en nu rijden we via het stoomgemaal de Tuut in Appeltern naar het stadje Batenburg, weer een pareltje aan de Maas.

Hier bevindt zich de ruïne van het oudste kasteel van Gelderland en ook zijn er diverse historische, veelal witgepleisterde boerderijen te zien.

Helaas is het fietspontje over de Maas dit jaar niet in gebruik, weer door Covid-19, omdat deze, net als vele andere kleine pontjes, wordt gerund door oudere vrijwilligers die geen risico willen lopen op besmetting.

Nadat Dennis nog een duik heeft genomen in de Gouden Ham keren we terug naar ’t Mun, waar Wim zes grote karpers vangt, een nieuw record hier !

Na het avondeten verhuizen we de camper in, helaas koelt het snel af, het hete weer is voorbij !

Verslag 11

Donderdag was onze laatste dag aan de visvijver, ’s middags zijn Jan en José nog enkele uren op visite geweest en José heeft meteen de scootmobiel even uitgeprobeerd !

Tegen de avond hebben we alle spullen ingepakt, iets waar we nu ruim een uur voor uit moeten trekken, om weer naar huis te gaan, maar we weten nu dat het te doen is: kamperen met een “gehandicapte” man. We hebben in ieder geval vijf heerlijke dagen bij ’t Mun gehad.    Vrijdagmiddag kwamen Roel en Janna, die we inmiddels al bijna tien jaar kennen en waar we al heel wat reizen mee hebben gemaakt, met hun camper aangereden in Dodewaard, ook zij kwamen kijken hoe het met Wim gaat.

We hebben gezamenlijk zo’n vijfentwintig kilometer door de omgeving gefietst met Wim voorop met z’n scootmobiel en daarna ’s avonds tot half één (!) buiten op ons dakterras gezeten met de houtkachel aan.

Enkele weken terug zijn Cas en Anja (het vierde koppel van onze reisgroep van o.a. Griekenland en Italië én natuurlijk van onze vroegtijdig afgebroken reis met z’n vieren door Australië) ook met hun camper op “ziekenbezoek” geweest. Toen konden we nog allemáál met de fietst op pad en was de achillespees van Wim nog niet afgescheurd, al was normaal lopen in die tijd ook een groot probleem.

We hebben in ieder geval een heel gezellige reisvriendengroep en al hadden we in juli dit jaar nog een meerdaagse reünie in Sellingen bij Janna en Roel, het is altijd leuk om elkaar weer te zien.

Nadat we zaterdag tegen de middag de Groningers weer uitgezwaaid hebben volgde er voor Wim en Dennis, sinds lange tijd, weer een zangrepetitie van het Mannenkoor in de buitenlucht, met aansluitend een gezellig samenzijn. Daarna zijn we naar Marcel en Marieke en onze kleinkinderen gegaan, Stijn en Ruben vonden het vervoersmiddel van opa erg interessant !!

En nu, zondag 20 september, zijn we weer op pad met de campers, dit keer eerst voor enkele dagen naar Denekamp waar vrienden van ons uit Dodewaard een huisje hebben gehuurd op camping de Papillon.

Tegen enen komen we aan en even later staan we op een prachtige plek aan de karpervijver behorend bij de kampplaats. Na een welkomstdrankje bij Gerrit en Hermien gaan we terug naar ons stekkie waar Wim, terwijl Dennis afkoelt in een zwemmeertje van de camping, binnen een uur drie flinke karpers vangt.

Dat belooft wat voor de komende dagen !

Ook ’s avonds brengen we enkele uren door in het huisje van Gerrit en Hermien waar we een gezamenlijke maaltijd gebruiken en gezellig bijkletsen.

Morgen gaan we de omgeving verkennen, met nog steeds zonnig weer en ruim twintig graden !!

Verslag 12

Vanmorgen om elf uur lag ons “prachtige plekje” nog steeds in de schaduw, enkele hoge bomen stonden in de weg ! En als er iets is wat wij heerlijk vinden dan is dat: uitgebreid ontbijten in het zonnetje. In overleg met de eigenaresse van de camping hebben we een andere plaats gekregen aan de visvijver en terwijl Wim, samen met Gerrit, aan het vissen was, hebben Dennis en ik alles opgeruimd, verhuisd en weer opgebouwd. Binnen een uur stonden de campers weer helemaal klaar, we waren best trots op onszelf ! Ondertussen vangen Gerrit en Wim diverse grote karpers.

(Dennis haalt op de nieuwe visplek het onkruid weg !)

Na de middag gaan we met onze fietsen op pad door en langs Denekamp: we zien de zeven honderd jaar oude monumentale Sint Nicolaaskerk, we bekijken landgoed Singraven met haar statige huis, watermolen en mooie bossen en komen, via “nummertjes fietsen” langs het Schuivenhuisje, een stuw met een zeer bijzondere stalen schuivenconstructie.

Voor vijven zijn we terug bij ons nieuwe stekje en doen daar een spelletje Carcasonne in de “zonne”, waarna de mannen hun hengel weer uitgooien voor een volgende karper.

Om zeven uur is het nog steeds windstil en ruim twintig graden, terwijl vandaag officieel de herfst begonnen is. Van mij mag het nog heel lang dit weer blijven en hopelijk kunnen we morgen heerlijk in de zon ontbijten !

Verslag 13

Vanmorgen konden we heerlijk in de zon zitten tijdens het ontbijt, het is nog steeds prachtig weer, zo’n vierentwintig graden. De mannen zitten uren te vissen en ook Gerrit is weer van de partij, in het viswater bij hun huisje zitten alleen maar voorntjes en karpers vangen is natuurlijk veel leuker.

Tegen de middag gaan we in de auto van Gerrit en Hermien met z’n vijven naar Oldenzaal en verblijven daar ruim twee uur in “Wok Royal Plaza”, waar je voor 11,25 euro per persoon onbeperkt kunt eten en drinken. Er zijn allerlei sushi’s, diverse soorten vis, kipsaté,  het “Chinese eten” dat je normaal kunt bestellen en bij de koffie is er keuze uit meerdere soorten gebak. Ook ijs en vruchten zijn er voldoende aanwezig, je snapt niet dat dit allemaal kan voor zo’n klein bedrag.

Nadien rijden we terug naar onze kampplaats waar de hengels weer uitgegooid worden. Dennis is vandaag de kampioen: hij heeft vijf grote karpers gevangen.

Op de camping wordt het steeds rustiger, elke dag staan er minder caravans en campers en maar af en toe komt er nog een nieuwe bij. De avonden worden ook snel frisser en ’s morgens is alles buiten kletsnat, de herfst is nu duidelijk begonnen !

Verslag 14

We hebben vandaag een heel mooie tocht gemaakt door de omgeving van Denekamp waar bossen,  heide, gras- en maïsvelden elkaar afwisselen. Wim crost met z’n (four wheel drive !?!) scootmobiel over onverharde bospaadjes en heeft inmiddels al bijna twee honderd kilometer met dit racemonster afgelegd, alleen vandaag al vijfendertig kilometer.

We starten langs het Nordhorn-Almelo-kanaal, zien er één van de twintig sluizen die begin 1900 gebouwd zijn, en bevinden ons zelfs even in Duitsland. Ook rijden we langs enkele commiezenhutjes, deze deden vroeger dienst als schuilhut voor de grenswachters die smokkelaars najoegen.

Een prachtig natuurgebied is Lutterzand waar het riviertje de Dinkel doorheen stroomt, we zien er zelfs enkele rivierkreeftjes in het heldere water.

Weer richting Denekamp komen we langs het Klöpkeshoes: hier woonde vroeger een ongehuwde vrouw, klöpke, die veel tijd doorbracht met bidden . Zij riep de rooms-katholieken op tot het bijwonen van een geheime kerkdienst door op de deuren van de woningen te “kloppen”.

Eenmaal terug in Denekamp gaan we eerst naar de apotheek om nieuwe medicijnen voor Wim te halen, die hij gister, na een telefonisch consult met de reumatoloog, voorgeschreven kreeg omdat de gewrichtsontstekingen blijven terugkomen. De apotheek in Dodewaard heeft het recept doorgestuurd naar hun collega’s in Denekamp, ideaal dat dit kan !

Nadat we een heerlijke maaltijd hebben genuttigd in het centrum van de stad (een traktatie van Dennis !) gaan we terug naar de camping waar het net begint te regenen bij aankomst. Gelukkig duurt dit niet zo lang en kunnen we daarna nog buiten verblijven en alvast wat opruimen, want morgen trekken we verder naar een volgende plek !

Verslag 15

Nadat we tegen elven afscheid hebben genomen van Gerrit en Hermien rijden we, via Duitsland, richting Emmen waar we ruim een uur later stoppen bij het Veenpark in Barger-Compascuum. In dit openluchtmuseum ga je terug in de tijd en kom je van alles te weten over het armoedige leven van de “turfstekers” in het hoogveen.

Het is er vandaag (donderdag 24 september) erg rustig, toch is de klompenmaker aan het werk, bakt de bakker heerlijke rozijnenbroden, rijden er twee treintjes rond en kun je met een oud turfschip rondvaren.

We lopen rond door het oude  plaggenhuttendorp ’t Aole Compas, bekijken allerlei oude woningen en winkeltjes en Wim komt zelfs met de scootmobiel op de turfboot.

Tegen vieren nemen we het veen-treintje naar een afgelegen stuk veengrond waar je kunt zien hoe arbeidsintensief het turfsteken was.

Pas na vijven zijn we terug bij de campers en rijden dan naar minicamping Emmerdennen, gelegen aan de rand van de stad Emmen. Hier vinden we een plekje onder de appelbomen en drinken we buiten nog even een wijntje terwijl de kippetjes rondscharrelen. We hebben de hele dag droog weer gehad, al is het wel flink afgekoeld, maar weer hebben we ons prima vermaakt !

Verslag 16

Eigenlijk was het de bedoeling dat we eind dit jaar naar Afrika zouden gaan, vanwege ons veertig jarig huwelijk, maar door de coronapandemie en Wim’s achilles- en gewrichtsproblemen gaat dit nu niet gebeuren. Om toch wat “wilde dieren” te kunnen zien zijn we daarom naar Wildlands gegaan, een prachtig, vrij nieuw dierenpark in Emmen waar we zo’n vijf uur doorgebracht hebben.

Je start in de vochtige jungle (waar gelijk je fototoestel en je bril beslaan !) met diverse soorten orchideeën, waar allerlei vlinders en prachtige vogels rondvliegen.

Even later varen we in een bootje (ook Wim kan mee !) langs de olifanten en zien we grote groepen slingerapen.

Via de “otterbeek” lopen we langs drie nijlpaarden die een dutje doen in het water en ook zien we enkele grote schildpadden.

Dan komen we bij “Serenga” waar we oog in oog komen te staan met leeuwen, waterbokken, gnoes, giraffen en zebra’s, ieder in hun natuurlijke habitat, ook de impala’s springen er rond.

(Ook hier hebben we met z’n drieën in rondgereden !)

Na een bezoek aan de bavianenarena, waar een duidelijke hiërarchie heerst, komen we in het laatste deel van het park: Nortica. Hier zien we ijsberen, pinguïns en zeeleeuwen, voor ieder soort is er voldoende water om in rond te zwemmen.

Op de terugweg naar de camping rijden we nog even langs één van de oudste monumenten van Nederland: een hunebed. Hunebedden zijn meer dan vijf duizend jaar geleden gebouwd door mensen van de trechterbekercultuur, de eerste boeren van Noord-Europa, die hun doden erin begroeven. Deze, in Emmen, is met achttien en een halve meter lengte, één van de grootste van Drenthe en is gebouwd bovenop een stuifduin.

Eenmaal terug bij onze campers gaan we meteen naar binnen, het is nog  maar dertien graden, een heel verschil met enkele dagen terug !

Verslag 17

Het was vanmorgen fris en grauw dus we zijn laat op gang gekomen, pas rond half twaalf verlaten we de camping. Na een supermarktbezoek voor de weekendboodschappen rijden we richting Westerbork waar we het “doorgangskamp” van de Tweede Wereldoorlog willen bezoeken. Het is dit jaar vijfenzeventig jaar geleden dat er een einde kwam aan de verschrikkingen van deze oorlog en we zijn met Dennis van de zomer al naar het Airborne Museum en het oorlogsmuseum in Overloon geweest, om stil te staan bij dit herdenkingsjaar. Bij aankomst in het Herinneringscentrum Kamp Westerbork blijkt het erg druk te zijn (ik had dit keer niet gereserveerd !) en kunnen we helaas niet naar binnen, wél kan je, via een wandeling van twee en een halve kilometer, naar de originele plek lopen waar de barakken stonden. Na een prachtige tocht door het bos, komen we bij het terrein waar we door borden en geluidspalen geïnformeerd worden over deze historische plaats.

Er staat nog een treinwagon waarin mensen, als beesten, gedeporteerd werden naar de vernietigingskampen. In totaal zijn er 102.000 joden, zigeuners en verzetstrijders (onder hen ook het Amsterdamse meisje Anne Frank) hiervandaan vertrokken naar onder andere het concentratiekamp “Auswitch” in Polen, voor ieder van hen staat er een steen, op de voormalige appèlplaats van het kamp.

Ook barak nr. 56, één van de meer dan honderd woon- en werkbarakken van het complex tijdens de oorlog, is nog gedeeltelijk in tact.

(Dit is de originele woning van de kampcommandant, met uitzicht op de barakken.)

We lopen dezelfde weg, het “Melkwegpad” genoemd,  terug richting het museum en zien onderweg weer de veertien grote radiotelescopen, gebouwd in 1969-1970, die astronomen de kans bood een grote variatie aan sterrenkundige problemen te bestuderen.

Ook de “fluisterschotels” zijn interessant: wat je in het brandpunt van de ene schotel zegt  kan, door het reflecteren van het geluid, in het centrum van de andere schotel heel goed gehoord worden en vice versa.

Tijdens de boswandeling zien we allerlei aparte paddenstoelen staan.

Eenmaal terug bij de auto’s rijden we naar camping “Landgoed Börkerheide” in Westerbork. Net nadat we alles opgebouwd hebben begint  het zachtjes  te regenen, zolang dit alleen ’s avonds gebeurd, is dit geen probleem, het is wel een lekker geluid dat getik op het dak !

Verslag 18

Tijdens de week die we nu onderweg zijn (de langste aaneengesloten periode sinds we gestart zijn in juli met onze rondreis !) is het weer gigantisch veranderd: begonnen we in korte broek en hemdje, nu hebben we de lange broek en dikke jas aan en zijn we zelfs op zoek geweest naar handschoenen voor Wim, omdat hij de hele tijd stil zit op z’n scootmobiel ! Toch hebben we vandaag diverse uren buiten doorgebracht, eerst lopend door de mooie omgeving en daarna op de fiets naar het dorp Orvelte, dat feitelijk een bewoond openlucht museum is.

In de gerestaureerde Saksische boerderijen van begin negentiende eeuw zijn agrarische en ambachtelijke bedrijfjes gevestigd.

Het is er vrij rustig, we hebben droog, maar fris weer (veertien graden !) en nadat we, na een uurtje rondkijken, via een mooie landelijke route terugrijden naar de kampplaats verblijven we de rest van de dag in de camper.

We vermaken ons met allerlei spelletjes onderwijl de inwendige mens niet vergetend !! Buiten zitten is er nu niet meer bij, we hebben de tafel en stoelen niet eens meer uitgepakt !

Verslag 19

We hebben vandaag de provincie Drenthe weer verlaten en rijden langs de Weerribben in Overijssel naar de Noordoostpolder, behorend bij Flevoland, om het vissersplaatsje Urk te gaan bekijken, dat tot de inpoldering een eiland was. Nadat we onze auto’s geparkeerd hebben op de camperplek ’t Urkerbos gaan we op de fiets naar dit bekoorlijke dorpje met z’n hellende straatjes en fraaie vissershuisjes.

Naast de oude dorpskern is de haven het interessantste gedeelte waar het vol ligt met vissersboten.

Het vissersmonument, dat een vissersvrouw voorstelt die nog één keer achterom kijkt naar zee, vanwaar haar geliefde(n) had (den) moeten komen, laat zien hoe zwaar de tol is van het altijd gevaarlijke vissersberoep. Op marmeren platen staan de namen van hen die niet terugkeerden uit zee, en dan besef je pas dat  inderdaad “de vis duur betaald wordt” !

Het is de hele dag fris en zwaar bewolkt weer, maar gelukkig blijft het droog. Voor we terugkeren naar onze campers gaan we natuurlijk nog even bij een viswinkel naar binnen en halen er kibbeling en heerlijke gerookte paling ! Morgen rijden we via Dieren, even bij mijn ouders op bezoek, door naar huis, want woensdag  om tien uur moeten we weer in het ziekenhuis in Tiel zijn en krijgt Wim nieuw gips. En…. daarna is het de bedoeling om nog twee weken verder door Nederland te trekken al is het nu wel écht herfst met fris, vochtig weer !

Verslag 20

Dinsdag, op weg naar huis, zijn we onderweg nog even gestopt bij Schokland, ook een voormalig eiland in de Noordoostpolder en vanwege archeologische rijkdom en geschiedenis in 1995 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst.

Bij m’n ouders in Dieren kunnen we mijn vader feliciteren met de verlenging van zijn rijbewijs, en dat op negentigjarige leeftijd ! Hij heeft z’n scootmobiel dus nog niet echt nodig en Wim kan hem gelukkig voorlopig blijven gebruiken.

(Pa Ling (pa Lingeman) genietend van een paling !!)

Inmiddels is het vrijdag 2 oktober en heeft Wim weer nieuw gips waarop hij voorzichtig mag gaan staan, pas over drie weken gaat het eraf ! In de camper is alles weer schoon en gevuld met warme kleding dus we gaan er weer voor ! Tegen de middag vertrekken we in zuidelijke richting, snelwegen vermijdend, naar het plaatsje Blitterswijck, gelegen aan de Maas. Anderhalf uur later staan we op een prachtig plekje op camping ’t Veerhuys, pal aan het water, waar regelmatig vrachtschepen langs varen.

Natuurlijk willen we het duizend inwoners tellende dorpje Blitterswijck, dat slechts één letter verschilt met onze achternaam, bekijken, dus pakken we onze fietsen en toeren door de omgeving.

Eenmaal terug bij de campers zitten we nog een tijdje buiten, maar met zeventien graden en een koude wind is dit niet echt behaaglijk.

We verplaatsen ons naar het bij de kampplaats gelegen restaurant “Tante Jet”, een begrip in de  buurt, waar we een heerlijke viergangen- verrassingsmaaltijd nuttigen.

Vol gegeten keren we daarna terug naar ons huisje, eensgezind over het feit dat de start van onze trip weer prima is ….. !!

Verslag 21

We werden vanmorgen wakker met getik op het dak en ook vanmiddag heeft het flink geplensd, toch is het ons gelukt om vijfentwintig kilometer op de fiets (en scootmobiel) af te leggen zonder dat we een drup regen hebben gehad.

Met het voet- en fietsveer bij de camping zijn we naar Wellerlooi aan de andere kant van de Maas gegaan en via Well, met z’n mooie kasteel, kwamen we uit bij Nationaal Park de Maasduinen, een langgerekt bos- en heidegebied van zo’n twintig kilometer lengte en gemiddeld twee à drie kilometer breed.

Het bevat de langste rivierduingordel van Nederland, in duizenden jaren ontstaan door een samenspel van water, wind en mens. Er lopen allerlei fiets- en wandelpaden door, waarvan we er vandaag enkele bereden hebben.

We waren net weer terug met het pontje naar Blitterswijck toen het begon te regenen en de rest van de dag hebben we ons binnen in de camper vermaakt. Pas tegen de avond liet de zon zich nog even zien, hopelijk doet hij dat morgen wat langer !

Verslag 22

We hebben vandaag ruim dertig kilometer afgelegd en weer een stuk van de Maasduinen, één van de twintig Nationale Parken van Nederland, bekeken.

We starten weer op de pont die ons naar Wellerlooi brengt en waar Dennis en ik even later de uitkijktoren beklimmen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de Maas.

Daarna gaan we, gebruik makend van fietsroute nummers, in zuidelijke richting en rijden door bossen, langs prachtige vennetjes en over smalle wegen.

Nadat we in Arcen gestopt zijn bij de kasteeltuinen nemen we daar het fietsveer over de Maas terug richting de camping.

Het is onstuimig weer en af en toe wordt je haast van de fiets geblazen, maar het laatste stuk hebben we de wind in de rug.

Tegen half vier zijn we weer bij de campers en pakken gelijk alles in, het is nu nog droog weer !

Morgen trekken we verder, kijken wat Limburg nog meer te bieden heeft !

Verslag 23

Elke morgen wanneer Wim wakker wordt zijn z’n knieën helemaal stijf, doen zijn handen en polsen erg zeer en kan hij deze nauwelijks bewegen. Nadat hij zich moeizaam heeft gewassen en geschoren is hij lange tijd in de weer om de gewrichten weer enigszins beweeglijk te krijgen, maar de hele dag is hij niet zonder pijn. Hij slikt heel wat medicijnen maar hij gaat maar erg langzaam vooruit. Toch is hij degene die elke keer weer op reis wil met de camper: “We kunnen nog lang genoeg thuis zitten !”, zegt hij dan. Inderdaad, als Dennis over twee weken weer aan het werk is kunnen wij niet meer weg: achter zijn auto zit het karretje met de scootmobiel en rolstoel, bovendien neemt hij nu heel wat taken van Wim over, … maar op het ogenblik zijn we nog onderweg ! Vanmorgen zijn we via allemaal kleine dorpjes naar het witte stadje Thorn gereden, dat met zijn pittoreske straatjes en huizen, historische hoeven en monumentale Abdijkerk oogt als een openluchtmuseum.

Ooit was Thorn een minivorstendom waar onder leiding van een abdis zo’n twintig adellijke Stiftdames woonden. Het staatje had een eigen rechtspraak en sloeg een eigen munt. Met de komst van de Fransen in 1794 kwam hieraan een einde. Zij voerden belasting in op basis van de omvang van de ramen. De arme bevolking metselde deze dicht om de belastingaanslag te beperken. Om de “littekens van de armoede” te verbergen, werden de huizen wit gekalkt. Vanaf toen kreeg het historisch centrum van Thorn zijn kenmerkende witte kleur.

Nadat we het stadje en de prachtige Abdijkerk bekeken hebben rijden we naar “Marina Oolderhuuske” gelegen tussen de Maas en de Maasplassen, vlakbij Roermond. We staan weer pal aan het water en ook nu komen er grote vrachtschepen langs varen.

Er was voor vandaag slecht weer voorspeld, maar het is de hele dag droog gebleven, pas tegen half negen vanavond begon het te regenen,   laten we hopen dat het morgen weer overdag droog is !!

Verslag 24

De dag begon regenachtig maar zodra het droog werd hebben we onze elektrische vervoersmiddelen gepakt om een tocht van ruim dertig kilometer te maken. We rijden vandaag grotendeels dichtbij, langs of over water want we doen “een rondje” Maasplassen, het grootste aaneengesloten watersportgebied van Nederland met een oppervlakte van drie duizend hectare. Helaas waren we toch nog te vroeg vertrokken want twee keer over worden we verrast door een bui, waarvan we er één in een supermarkt afwachten.

Daarna blijft het droog en komt zelfs de zon regelmatig tevoorschijn. We nemen weer fietsknooppunten en komen daardoor op verrassende plekken: bij stuwen, dijkjes, leuke dorpskernen en natuurlijk bij water.

Ook rijden we ineens de oude binnenstad van Roermond in !

Eenmaal terug op vakantiepark Resort Marina Oolderhuuske, ook wel de parel van de Maasplassen genoemd, verkennen we dit grote schiereiland: in de luxe jachthaven liggen flinke plezierboten, er is een grote camping, er zijn restaurants en een sauna, maar ook zijn er drijvende woningen met eigen aanlegsteiger en prachtige villa’s iets hoger gelegen.

Bij de huizen staan veel Duitse auto’s en ook bij de boten wappert vaak een Duitse vlag ! In de zomer zal het hier wel gigantisch druk zijn, nu zijn er op de camping maar weinig mensen aanwezig.

We genieten nog even buiten van het zonnetje, wel met de jas aan, en verblijven de rest van de dag in de camper, het was weer een mooie herfstdag !

Verslag 25

We hebben vandaag (woensdag 7 oktober) “internationaal” gereisd: omdat we ons op het smalste stukje van Nederland bevonden en snelwegen steeds vermijden, reden we ineens in Vlaanderen. Nadat we weer even op Hollandse bodem waren gingen we zonder erg de grens met Duitsland over, terwijl we op weg waren naar Hoensbroek, waar één van de grootste kastelen van Nederland staat.

Het complex is omgracht en heeft vier vleugels rond een rechthoekige binnenplaats. De naam van het kasteel komt van de eerste bewoner, de in de regio bekende ridder Herman Hoen en zes eeuwen lang leefden hier ridders, rijksbaronnen, graven en markiezen.

Vanwege zijn voor Limburg zeer strategische ligging aan de belangrijke handelsroutes naar Maastricht, Aken en Keulen werd het kasteel in opeenvolgende fasen uitgebouwd tot de grootste burcht tussen Maas en Rijn. Het bevat zevenenzestig zalen, vertrekken en ruimtes, waarvan je slechts een gedeelte kunt bekijken, maar het geheel is erg imposant.

Na de bezichtiging hebben we nog twintig kilometer gereden naar onze volgende overnachtingsplaats: camping de Watertoren in Landgraaf. Dit keer staan we niet aan water maar aan de rand van een bos. We hebben vanavond zuurvlees (zoervleisch) gegeten: zacht gegaard stoofvlees in een zoetzure saus met appelstroop, een echt traditioneel Limburgs gerecht (in de supermarkt gekocht). Ik had er gekookte aardappels bijgedaan en bruine bonen, maar het wordt ook vaak gegeten met friet en sla. Het lijkt wel wat op hachee en is best machtig, maar erg lekker, ik snap dat de Limburgers er gek op zijn !

Verslag 26

We hebben een prachtige tocht van ruim dertig kilometer door de omgeving van Landgraaf gemaakt startend bij de watertoren vlakbij de camping.

Dit rijksmonument werd in 1925 gebouwd om het waterleidingnet van voldoende druk te voorzien. Na de sluiting van steenkolenmijn Julia (Eygelshoven) werd de watertoren buiten gebruik gesteld. Tegenwoordig doet hij dienst als uitkijkpunt: via een trap of lift kom je op ruim vijfendertig meter hoogte vanwaar je uitkijkt over Rimburg en nabije omgeving, ook kun je dineren bovenin de toren.

Nadat we met z’n drieën boven zijn geweest rijden we richting de Brunssummerheide, een prachtig heuvelachtig natuurgebied met afwisselend bos, heide, zandvlakten en vennetjes.

We bevinden ons duidelijk in Zuid-Limburg:  Dennis en ik moeten regelmatig flink trappen om de heuvels op te komen, ook staat er vandaag een straffe wind, maar goed dat er versnellingen op de fiets zitten !

Weer richting de camping komen we langs kasteel Strijthagen, het laatste geheel intact gebleven adellijke landgoed op het grondgebied van de gemeente Landgraaf, waar je een wandeling rond de bijbehorende vijver kunt maken en ondertussen allerlei kunstwerken kunt bewonderen.

(Wim crost met de scootmobiel de hele kasteelvijver rond !)

Ook is er een oude watermolen uit 1617 te zien.

Dan zien we in de verte de watertoren weer staan en in de loop van de middag zijn we terug bij de kampplaats, zonder dat we een drup regen hebben gehad, wel hebben Dennis en ik een natte rug van het fietsen !!

Verslag 27

Op een folder zagen we dat er een oorlogsmuseum is in Beek: Eyewitness, natuurlijk wil Dennis dit graag bekijken, dus zijn we vanmorgen met de campers afgereisd naar dit museum dat gevestigd is in een prachtige villa.

Nadat we een indrukwekkende film hebben bekeken zien we in dertien diorama’s met honderd vijftig levensechte mannequins en originele attributen verschillende oorlogsscènes uitgebeeld, verspreid door het hele gebouw.

Ook zijn er veel foto’s, achtergrondinformatie, geluidseffecten en topstukken die zelden of nooit eerder aan het publiek zijn vertoond.

Wim kan helaas maar een gedeelte van de diorama’s bekijken, maar het museum is werkelijk een aanrader.

Onze volgende bestemming is Valkenburg, dat op zo’n twintig kilometer afstand ligt en tegen half vier zetten we op camping de Cauberg onze huisjes neer, al valt het niet mee om ze waterpas te krijgen op de “beroemdste berg van Nederland”.

Vanaf de kampplaats gaan we lopend het toeristische stadje in, op de heenweg alleen bergafwaarts, en komen langs de “Lourdes-grot” die best wel gelijkenis vertoond met de “echte” in Frankrijk.

De indrukwekkende kasteelruïne is niet echt geschikt voor rolstoelgebruikers dus strijken we neer op het bijbehorende terras waar we in de zon een biertje nuttigen.

Daarna bekijken we de middeleeuwse stadskern waar de rivier de Geul doorheen stroomt.

Rond half zeven lopen we, nu dus bergopwaarts en best vermoeiend, terug naar de camping waar het bij aankomst net begint te regenen, ook vandaag hebben we geboft met het weer !

Verslag 28

(Wim heeft hier een trap nodig om de camper in en uit te komen !)

Vandaag hebben we de Gemeentegrot van Valkenburg bekeken, een kalksteengroeve, waar tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw mergel werd gewonnen.

De mergel is ontstaan in de tijd dat Zuid-Limburg nog een zee was, dat verklaart ook de grote hoeveelheid schelpen die nog in de mergel zitten. Door de ondergrondse winning lopen er hele gangenstelsels door onder andere de Cauberg, waar we nu op kamperen.

De gangenhoogte varieert van twee tot tien meter en de breedte bedraagt doorgaans drie tot vijf meter. In de groeve zijn op tal van plaatsen kunstwerken aangebracht in de vorm van tekeningen of beelden.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog boden de Gemeentegrot en andere grotten goede bescherming voor burgers en soldaten en vorig jaar hebben ze hier uitgebreid vijfenzeventig jaar bevrijding gevierd (Limburg werd al in september 1944 bevrijd !).

We hebben bijna twee uur doorgebracht onder de grond, dat is prima te doen, maar om hier dagen te moeten zitten bij twaalf graden en een luchtvochtigheid van bijna honderd procent, dat was echt afzien tijdens de oorlogsjaren !

Eenmaal buiten lopen we nog even door het stadje dat weer vol is met toeristen. Het coronavirus is nog lang niet onder controle, het aantal besmettingen loopt juist weer erg op (vandaag zijn er zes en een half duizend nieuwe besmettingen in Nederland !), toch zijn de mensen hier erg laconiek en zitten  vrij dicht bij elkaar op terrasjes, slechts een enkeling draagt een mondkapje.

Wij halen een lekkere Limburgse rijstevlaai bij de supermarkt en eten deze in de camper op,  we lopen liever geen risico !!

Verslag 29

Wij zijn geen “stedenmensen”, maar als je dan vlakbij Maastricht bent wil je de stad van André Rieu en “Flikken Maastricht” natuurlijk wel even bekijken. Dus hebben we tegen de middag onze fietsen en scootmobiel weer gepakt en zijn via een prachtige route richting de hoofdstad van Limburg gegaan.

We rijden een stukje langs het meanderende riviertje de Geul en over smalle bospaadjes.

Via de St.-Servaasbrug komen we de stad in en zien daar al snel een politieauto, helaas zonder Eva en Wolfs erin !

Ook het Vrijthof, het belangrijkste plein van Maastricht oogt nu leeg, dit jaar zijn er, vanwege corona, geen concerten van André Rieu.

Op de Markt, waar het stadhuis staat (gebouwd in de jaren 1659-1664) met zijn voortdurend spelende carillon, was het wel gezellig druk.

In de binnenstad hoefden we niet te kijken waar Wim heen reed, we volgden gewoon het gerammel van de scootmobiel, wat voor Wim erg hinderlijk was over de ongelijke klinkers ! We waren daar zo wie zo snel uitgekeken: het was er erg druk met winkelend publiek.

We pakken een terrasje aan de Maas en rijden daarna nog even een stukje langs de stadsmuur, waarna we weer richting de camping gaan.

(Een heel apart “kunstwerk” !)

Ook de terugweg is weer verrassend en erg heuvelachtig.

Tijdens een flinke helling komt Wim stil te staan, de scootmobiel doet helemaal niets meer ! Nadat we hem een stukje omhoog geduwd en getrokken hebben komt Wim erachter dat de zekering eruit is, waarschijnlijk door oververhitting, en krijgt hem gelukkig weer aan de gang.

Terug op de kampplaats genieten we nog even van de zon, die vandaag flink z’n best heeft gedaan, tot er opeens een regenbui komt !

Verslag 30

Vijf kilometer verwijderd van Valkenburg ligt Margraten en daar bevindt zich het Amerikaanse oorlogskerkhof, waar,  met simpele witte kruisen gemarkeerd, acht duizend drie honderd  graven van Amerikanen liggen die in de Tweede Wereldoorlog zijn gesneuveld.

Nadat we hier rondgekeken hebben maken we met onze auto’s een rondrit door het Zuid-Limburgse Heuvelland, een weelderig, golvend landschap  met fraaie vergezichten en leuke dorpjes.

We komen door Eijsden, Mheer, Noorbeek, Slenaken, Epen en Mechelen waar mooie vakwerkhuizen staan, en eindigen in Gulpen, slechts tien  kilometer verwijderd van Valkenburg ! Hier staan we nu op terrassencamping  Osebos en kijken uit over de “Dutch Mountains”.

De kampplaats ligt op een zuidhelling en we kunnen lange tijd buiten genieten van het mooie uitzicht met een verwarmend zonnetje !

De komende dagen blijven we hier staan !

Verslag 31

We waanden ons vandaag in het buitenland met de glooiende heuvels, steile bospaadjes, leuke boerendorpjes en prachtige vakwerkhuizen.

Deze huizen werden vroeger gebouwd uit pure armoede, want bakstenen waren niet te betalen voor de boeren, burgers en buitenlui van toen. Hout en leem daarentegen, dat vond je overal om je heen. Naar de muren waartussen ze leefden, werden ze meewarig “leemlui” genoemd.

We rijden weer een schitterende route door het Heuvelland, waar we regelmatig flink op de pedalen moeten, maar na ruim dertig kilometer zijn we weer terug in Gulpen waar we stoppen bij de Gulpener bierbrouwerij. Hier doen we een “high beer”: we proeven drie verschillende biertjes met bijpassende hapjes uit de regio, erg lekker.

De locatie is ook heel speciaal, heel leuk opgezet, zelfs op het toilet !

De laatste kilometers terug naar de camping, heuvelopwaarts, vallen ons wel een beetje zwaar !!

Laatste verslag

Na een koude nacht (vijf graden), blijft het vanmorgen lang bewolkt, vochtig en fris, we verblijven dan ook de hele morgen in onze camper. Pas ’s middags wordt het buiten iets behaaglijker en zitten we zelfs nog even buiten.

We besluiten om morgen naar huis te gaan, de komende dagen wordt het weer niet beter en maandag moet Dennis weer gaan werken. Voor de laatste keer pakken we onze fietsen en stapt Wim op z’n scootmobiel: in Wijlre, een dorp verderop heeft Brand z’n bierbrouwerij, dus daar willen we even gaan kijken. Helaas zijn ze daar niet ingespeeld op gehandicapten en kan Wim niet binnenkomen met z’n voertuig, dus rijden we nog een stukje door de mooie omgeving.

Ook hier krijgen we te maken met hindernissen: de weg is afgesloten, fietsers moeten lopend verder, maar Wim kan er niet door !

Dan maar terug naar de camping, het is inmiddels al half vijf en waterkoud, dus houden we “happy hour” in ons knusse huisje. We hebben deze reis niet zoveel gereden met de auto’s, maar wel met de fietsen en Wim heeft al ruim vijf honderd kilometers afgelegd met z’n racemonster !

’s Avonds wordt er voor het laatst heerlijk gekookt (Grieks) in de camper, vanaf morgen eten we gewoon weer thuis. Uit eten gaan is trouwens de komende tijd geen optie, gisteravond zijn er door Mark Rutte weer verscherpte maatregelen aangekondigd vanwege de oplopende coronabesmettingen: onder andere moeten alle restaurants en bars vier weken dicht, een flinke strop voor de horeca die zo hun best doen om alle regels na te leven ! Reizen naar het buitenland wordt ook afgeraden, dus het gaat een lange en koude winter thuis worden ! Voor ons is echter het belangrijkste dat Wim weer helemaal gezond wordt: hij heeft nog steeds veel pijn in z’n gewrichten, ook gaat volgende week het gips van zijn been en moet hij gaan revalideren. Toch blijven we positief, we hebben ondanks alle beperkingen een heerlijke tijd gehad, rondtrekkend door Holland en zodra er een vaccin is tegen Covid-19 en alle reisbeperkingen zijn opgeheven, zijn wij één van de eersten die weer op pad gaan !

 

Australië 2020 met M&M en onze kleinkinderen

Verslag 1

Ook in 2020 reizen we weer af naar ons geliefde “Down Under”, maar dit keer wordt het heel speciaal: we gaan met onze kleinkinderen en met hun ouders (Marcel en Marieke)  natuurlijk, het zuiden van Australië verkennen. Wanneer zij na zes weken terugvliegen nemen onze reisvrienden Cas en Anja het over en trekken we met hen de resterende zeven weken rond  in de omgeving van Adelaide.

Woensdag 29 januari zijn we eind van de dag vertrokken naar Düsseldorf vanwaar we via Dubai in één keer (zonder overnachting) doorvliegen naar Melbourne.

Hier komen we, na een vermoeiende reis (eerst zes en een half uur vliegen, dan bijna vier uur rondhangen op de luchthaven en vervolgens een lange vlucht van dertien en een half uur !) vrijdag 31 januari om zes uur ’s morgens aan.

(Op het vliegveld  zien we veel mensen met mondkapjes op lopen, dit vanwege het zich snel verspreidende Coronavirus !) Dan volgt er een lange dag van paspoortcontrole, wachten op de koffers, met een taxi naar de campers, alle spullen een plekje geven in onze onderkomens,

slaapzakken, stoelen en autozitjes kopen voor de jongens en natuurlijk hebben we ook een heleboel levensmiddelen nodig.

(Wij krijgen hopelijk geen last van dit Corona-virus !!)

Daarna hadden we nog een lange rit te gaan naar onze eerste overnachtingsplek aan zee bij Point Leo Foreshore and Reserve, gelegen aan de zuidoostkant van de Mornington Peninsula. Hier komen we pas tegen zessen aan en de jongens zijn nu helemaal op, wat ook logisch is.

Toch willen ze nog wel even in het zand spelen met hun kiepwagen !! Het is de hele dag rond de veertig graden geweest maar net wanneer we gearriveerd zijn begint het te waaien en een beetje te regenen. En terwijl Marcel voor het eerst de daktent uitvouwt  bouwt Wim een grote luifel zodat we droog kunnen zitten.

Gelukkig is het snel weer droog en kunnen we, zoals we gewend zijn, buiten leven al gaat iedereen wel vroeg naar bed na deze vermoeiende lange dag !

Verslag 2

We zijn onze reis in Australië nog nooit zo vreemd begonnen wat het weer betreft: hadden we gister nog ruim veertig graden en wisten we niet hoe snel we de korte broek aan moesten doen, vandaag koelt het in de loop van de dag af naar veertien graden en kunnen we twee vesten over elkaar aantrekken ! Vannacht was het nog zo’n vijfentwintig graden en met het geruis van de zee op de achtergrond sliepen we heerlijk, al kwam daar later het getik van de regen bij, wat ’s nachts nog wel een lekker geluid is. Vanmorgen was het weer droog en hebben we uitgebreid ontbeten met het uitzicht op het water.

Toen we later naar zee liepen werden we helaas weer overvallen door een flinke regenbui en was iedereen kletsnat voor we terug waren bij de tent.

Het wordt rustig op de kampplaats, de meeste mensen pakken hun spullen in en vertrekken naar huis, wij hopen op betere tijden. We vermaken ons toch wel met een spelletje en een wandeling wanneer het even droog is.

Er lopen hier een heleboel ibissen rond en ook zien we allerlei andere vogels. Helaas hebben we nog geen kangoeroe of koala gespot, maar die gaan we zeker nog zien !

Vanwege de kou en de jetlag duiken we allemaal redelijk vroeg ons bed in, hopelijk hebben we morgen iets beter weer !

Verslag 3

We hebben een heel leuke dag gehad vandaag. De jongens zijn grotendeels over hun jetlag heen en waren vanmorgen, op een korte onderbreking rond half vier na, pas om acht uur wakker. Na een ontbijt in de zon pakken we al onze spullen in en trekken verder richting Dromana. Hier bekijken we eerst de leuke gekleurde strandhuisjes die al door menigeen op de foto zijn gezet.

Vlakbij bevindt zich Arthur’s Seat, een hoge rots,  waar we met een gondellift naartoe gaan.

Boven heb je een mooi uitzicht over het schiereiland en de  Port Philip Bay, ook kun je er goed wandelen.

(Deze beelden zijn ter nagedachtenis aan de Bunurong-people, een Aboriginalstam die grotendeels uitgestorven is door de komst van zeelui en walvisvaarders die ziektes met zich meebrachten !)

Eenmaal weer beneden rijden we naar onze volgende overnachtingsplek: Rye West foreshore reserve, waar we een leuk plekje vinden tussen het groen en vlakbij het water.

Natuurlijk willen Stijn en Ruben even pootje baden en op het strand spelen en ook al is het nog geen twintig graden, met de zon erbij is het er heerlijk.

Op de kampplaats mogen we gratis gebruik maken van de was- en droogmachines, wat we dan ook zeker doen, er is al zoveel vuile was en in de wind is alles later zo droog.

Na een prima barbecuemaaltijd, verzorgd door Marcel, gaan de jongens naar bed en hebben we nog een gezellige avond, al moeten we wel de lange broek en een vest aan, want  het koelt weer snel af  !

Verslag 4

Op de uiterste punt van het schiereiland Mornington ligt Point Nepean N.P., hier bevinden zich diverse bunkers die al gebouwd zijn tijdens de eerste Wereldoorlog en er voor moesten zorgen dat er geen vijandige schepen in de grote Port Philip baai kwamen.

Wij hebben verschillende bunkers bekeken en hebben uren rondgewandeld door het park.

Ook hebben we hier ons eerste “wildlife” gespot, een echidna.

Nadien zijn we met de ferry in veertig minuten tijd de baai overgestoken naar het stijlvolle oude stadje Queenscliff, vanwaar we nog een klein stukje verder gereden zijn naar Lonsdale om te overnachten bij Royal Park Point.

Vanaf Point Lonsdale is het slechts drie kilometer over het water met zijn verborgen rotsen, dat bekend staat als het Rip, naar Point Nepean en door deze smalle baaitoegang kun je vanaf de camping de schepen voorbij zien komen.

Morgen gaan we beginnen aan de “Great Ocean Road”.

Verslag 5

We zijn vanmorgen (dinsdag 4 februari) eerst naar Point Lonsdale gereden met z’n vuurtoren en lange pier waar we na een wandeling lekker via het strand naar de auto’s teruggelopen zijn.

Daarna begint de rit over de Great Ocean Road, een van de mooiste autoroutes ter wereld.

Onderweg stoppen we enkele keren om te genieten van de prachtige panorama’s en iets voorbij de plaats Lorne nemen we een afslag naar de Erskine Falls om deze, na een tosti maaltijd, te gaan verkennen.

Ook hier is de  omgeving weer erg mooi, al is de waterval op dit moment niet zo groot.

Na nog een stukje rijden langs de kust stoppen we bij Kennett River Holiday Park, een leuke kampplaats waar koala’s in de bomen zitten. Sommigen zijn zelfs wakker en klimmen langs de takken omhoog.

Ook vliegen er veel prachtige parkieten en kaketoes rond die vrij tam zijn en graag gevoerd willen worden.

Na de maaltijd maken we nog een wandeling langs de rivier en zien daar diverse kangoeroes zitten en een slang wegschieten in de struiken.

We hebben vandaag echt genoten en heel wat “wildlife” gezien !

Verslag 6

Gisteravond kwamen er opeens enkele vosjes langslopen, Marcel kon er nog net één met de telefoon vereeuwigen.

(Lekker met z’n vieren in de tent !)

Nadat we vanmorgen nog enkele koala’s en parkieten gespot hebben gaan we weer verder, maar al snel stoppen we weer om de Carisbrook Falls te bekijken, waarvoor we een vrij steil pad op moeten lopen.

Onze volgende stop is bij Apollo Bay waar we onze voorraden aanvullen en voor de jongens en Marieke een leuke hoed kopen die voldoende beschermd tegen de zon.

We rijden door het Great Otway National Park afwisselend langs de kust en dan weer door bossen vol varens. We nemen er een afslag om uit te komen bij Aire River West Campground, een leuke plek aan een riviertje midden in de natuur.

Dit keer hebben we alleen een toilet ter beschikking en regenwater, maar we hebben genoeg drinkwater bij ons en ook kunnen we ons douchen, al gaat dit een beetje primitiever dan op de camping. Ook nu spotten we weer koala’s, zelfs een moeder met jonkie, prachtig om te zien.

Voor het eerst maken we een kampvuur, iets wat de jongens heel interessant vinden.

Omdat het ’s avonds flink afkoelt zijn we blij dat we hier vuur mogen maken, vanwege de vele bosbranden is het namelijk op veel plekken verboden !

Verslag 7

De auto’s zijn vandaag niet van de plek af geweest, maar wij waren wél actief: we zijn naar zee gelopen, een twee kilometer lange wandeling door vrij mul zand.

Eenmaal daar was het de moeite zeker waard, de rivier komt er uit in zee en er zijn prachtige aparte zandsteenrotsen.

De jongens vonden het prachtig om door de duinen te lopen en om op de rotsen te klimmen.

Het is nog steeds vrij koel weer en de zon laat zich maar sporadisch zien, pas in de loop van de middag komt hij goed tevoorschijn en dan is het meteen lekker warm. Opa gaat nog even vissen en natuurlijk willen Stijn en Ruben dit dan ook !

Weer zien we diverse koala’s in de bomen zitten, sommige op slechts enkele meters afstand van onze kampplek en net voor bedtijd spotten we een moeder met jong op ooghoogte, een unieke ervaring.

Wanneer de jongens slapen maakt Wim weer een kampvuur waar we met z’n vieren nog enkele uren omheen zitten !

Verslag 8

We hebben deze reis al heel wat wildlife gezien en ook vanmorgen is het weer raak: Wim spot een vos, die zo druk is met een muis dat hij ons eerst helemaal niet in de gaten heeft.

De dag begon bewolkt maar nadat we een uurtje over de Great Ocean Road hebben gereden klaart het gelukkig op. We nemen een afslag vlakbij Princetown en komen uit bij een prachtige inlet met een schitterend strand erbij.

De jongens gaan het ondiepe rivierwater in en spelen voor het eerst met een surfboard, wat ze prachtig vinden.

We brengen hier enkele uren door en zijn de enigen aan het strand. De mannen lopen nog even door naar zee en Marcel trotseert zelfs de hoge golven.

Nadat we er geluncht hebben lopen we terug naar de auto’s om nog enkele mooie punten op de route te bekijken. Natuurlijk gaan we naar de beroemde “Twaalf Apostelen”, rotsen van kalkzandsteen die vlak voor het zandstrand uit zee opsteken. Het zijn trouwens geen twaalf,  maar slechts  acht rotsformaties !

Iets verderop bevinden zich “Loch Ard Gorge” en “Thunder Caves”, ook deze zijn prachtig om te zien.

Dan wordt het tijd om naar een kampplaats te gaan in Port Campbell, een simpele overnachtingsplek maar wel met douches en wasmachines, ook mogen we hier weer een kampvuur maken.

Wim sprokkelt wat hout bij elkaar en met wat we nog over hebben van de vorige trip, kunnen we weer een hele avond “warm zitten” !!

Verslag 9

Marieke had al een paar dagen last van haar oren dus is ze vanmorgen, samen met Marcel, naar het dichtbij gelegen Timboon gereden waar een soort dokterspost is. Het blijkt dat ze oorontsteking heeft en krijgt daar  medicijnen voor. (Ze werd eerst gecontroleerd op het Corona-virus, wat ze gelukkig niet heeft !) Wij zijn ondertussen met de jongens naar de baai van Port Campbell gegaan waar het gezellig druk is.

Het is zaterdag dus zijn er allerlei sportactiviteiten voor de jeugd zowel in zee als op het strand, leuk om te zien.

Tegen twaalven zijn Marcel en Marieke terug en rijden we het laatste stuk van de Great Ocean Road. We bekijken “the Arch”, de “London Bridge”, waar een stuk van ingestort is, en de prachtige “Grotto”.

Hier lopen we de trappen af naar beneden vanwaar de rotsformaties veel beter tot hun recht komen.

Dan wordt het tijd voor een boterham die we nuttigen bij een leuke speeltuin bij Peterborough, de plek waar in het verleden vele schepen vergaan zijn omdat ze tegen de scherpe kliffen aanvoeren.

Als laatste bekijken we Childers Cove, weer een prachtige beschutte baai met schitterende rotsen, waar we de enigen zijn die er rondlopen.

In Warnambool gaan we naar een camping (Discovery Parks) waar de jongens een tijd doorbrengen in het zwembad.

Wim en ik genieten van het zonnetje dat eindelijk volop schijnt !

Verslag 10

In Warnambool bevindt zich “Flagstaff Hill Maritime Village”, een openluchtmuseum met als thema de eerste migranten die na drie maanden op zee hier, rond 1850, aankwamen.

Op de heuvel met uitzicht op zee is toen een vlaggenmast neergezet, die er nu nog steeds staat. We bekijken hier de werf, de smederij, de school en enkele winkeltjes, er is zelfs een vuurtoren waar je in kunt klimmen

Bij de “Shipwreck Coast”, een honderd twintig kilometer lange kustlijn, zijn in het verleden honderd en zeventig schepen vergaan, die op weg waren naar Melbourne en de oostkust, ook hierover is veel informatie te vinden in het museum. Nadat we hier drie uur rondgewandeld hebben verlaten we de zuidkust om het binnenland in te trekken, richting the Grampians. We stoppen in de plaats Macarthur waar we bij een “recreaction reserve” gaan staan, dit is een plek beschikbaar gesteld door de gemeente om te overnachten. We hebben een gigantische plaats, er is een speeltuin, er zijn toiletten en douches en het is vijf keer goedkoper dan het kleine plekje wat we gister hadden op een “echte” camping !

Verslag 11

Vandaag hebben we diverse grotten bekeken, we zijn begonnen bij Mount Eccles N.P. (Budj Bim N.P.) en daar zien we voor het eerst wat de bosbranden hebben aangericht. Tot voor enkele weken terug hebben hier flinke branden gewoed en het park is dan ook gesloten. Gister kregen we echter van zowel een politieagent als de caretaker te horen dat we rustig konden gaan kijken dus zijn we heel brutaal langs de borden “road closed” gereden.

We wandelen een stuk door vulkanisch landschap met om ons heen verkoolde bomen en komen uit bij de lava tube cave waar zelfs de treden die naar beneden leiden half verbrand zijn.

Ook zien we de resten van een kangoeroe liggen die helaas niet op tijd weg kon komen.

We verlaten het park weer en gaan verder naar Tumuli Lava blisters, waar vulkanisch gesteente omhoog gedrukt is en zo vreemd gevormde bergen heeft gecreëerd.

Ook de Byaduk Caves, behorend bij Mount Napier State Park zijn gevormd door vloeibare lava en zijn nu grote open grotten. De grootste is twintig bij achttien meter en tien meter diep. Jaren terug zijn Wim en ik hier ook geweest en zijn toen afgedaald in zo’n grot, nu staan er hekken omheen en is dit niet meer mogelijk.

De jongens hadden al zaklampen meegenomen, maar deze hadden ze helaas niet nodig.

Marcel doet trouwens niet onder voor z’n broer Dennis: gisteravond zag hij een koala in de boom en hier spot hij enkele kangoeroes.

Nadat we in de schaduw gepicknickt hebben rijden we naar Hamilton waar we voor vijf dagen levensmiddelen inslaan, omdat we naar the Grampians gaan, een natuurgebied waar weinig voorzieningen zijn. Ook gaan er twee zakken hout in de camper (die nog wel “even” gekloofd moeten worden !), dus deze zit nu aardig volgepakt !!

We eindigen vandaag bij een caravanpark in Dunkeld, een verrassend leuke plek.

Vanwege het warme weer gaat Marieke met Stijn en Ruben zwemmen in het plaatselijke openluchtbad en na het eten zitten we met z’n allen gezellig bij het kampvuur van de camping waar de jongens marshmallows opwarmen.

De rest van de avond brengen we  hier met z’n vieren door !

Verslag 12

(De possum die eerst in de holle boom zat kwam later tevoorschijn !)

We hebben vandaag een relaxte dag gehad: nadat we eerst nog een leuke wandeling maken vanaf de kampplaats naar een meertje, rijden we slechts veertig kilometer naar de zuidkant van de Grampians, waar we begin van de middag aankomen.

We zijn de enigen op Jimmy Creek campground en we parkeren onze auto’s op een mooie ruime plek met picknicktafel en vuurbak.

We verkennen de omgeving en Marcel maakt een heel speciale schommel voor de jongens waar ze de grootste lol mee hebben.

Tegen de avond komen de dieren tevoorschijn, eerst een wallabie die totaal niet schuw is, en even later zien we vijf kangoeroes rond hippen.

Natuurlijk vliegen er tientallen kaketoes rond en ook horen we in de verte de kookaburra’s.

Wim verzorgt een heerlijke barbecue en daarna gebruiken we de vuurbak.

Gelukkig is er hier een aparte open douchecabine waar je zelf warm water in de emmer moet doen, want de jongens zien er niet al te schoon meer uit na een hele dag spelen.

En weer sluiten we de avond af bij de warmte van het kampvuur !

Verslag 13

Het mooie weer liet ons aan het begin van de dag in de steek, gisteravond bij het kampvuur begon het al te miezeren en vanmorgen was alles grijs en nat. Helaas had één van de jongens een ongelukje en zaten we ook nog met een natte slaapzak.

We hebben de tent en de luifel kletsnat ingepakt en zijn eerst naar Halls Gap gegaan, het enige plaatsje in de Grampians, waar we bij een camping brutaal een droger gebruikt hebben.

(Een brutale kaketoe die eten uit de prullenbak haalt !)

Inmiddels is het helemaal opgeklaard en kan de korte broek weer aan. We rijden terug naar Silverband Falls waar we een korte wandeling  maken.

Na de lunch gaan we naar Wonderland carpark en hiervandaan maken we een heel lange, maar prachtige wandeling naar de “grand canyon”, de “silent street” en “de Pinnacle”.

Alles bij elkaar hebben we ruim zes kilometer afgelegd, een hele prestatie van de jongens. Nadat we ook nog even de douches van de camping gebruikt hebben rijden we door naar Smiths Mill campground, weer een mooie kampplek midden in de natuur, waar we pas na zessen aankomen.

(Stijn en Ruben zijn inmiddels in de auto in slaap gevallen.)

Bij aankomst zien we al diverse kangoeroes en even laten spotten we vier emoes, die heel dichtbij komen.

We zitten pas laat aan tafel, maar wél lekker buiten met ruim twintig graden en natuurlijk gaat ’s avonds het kampvuur weer aan !

Verslag 14

(Ruben helpt mee om de camper schoon te maken !)

Vlakbij onze overnachtingsplek bevinden zich de MacKenzie Falls, het meest bezochte punt van de Grampians.

De wandeling ernaartoe is niet lang maar je moet wel twee honderd zestig treden af, dus vooral de terugweg helemaal omhoog is best zwaar, zeker wanneer het ruim dertig graden is, zoals vandaag.

We doen het rustig aan en gaan er ook even pootje baden, al moet je erg uitkijken met de gladde stenen.

Om op de volgende kampplaats te komen rijden we weer via Halls Gap en hier stoppen we voor de lunch.

Tegen drieën komen we via een gravelroad (met het nodige stof erbij) aan bij Plantation campground waar we  een ruime plek onder de bomen vinden.

De jongens zien een mooie klimboom en pappa zorgt weer voor een schommel.

Natuurlijk lopen hier weer wallabies rond die heel dichtbij komen en duidelijk mensen gewend zijn. De jongens zijn al goed geworden in het spotten van “kangoei”, zoals zij ze noemen !

Het blijft lang warm vanavond, de temperatuur komt niet onder de twintig graden, we hebben nu echt geen vest of lange broek nodig !!

Verslag 15

Het was gisteravond te warm voor een kampvuur, wel konden we genieten van een prachtige heldere hemel met miljoenen sterren.

Vanmorgen hipten de kangoeroes weer vrolijk rond en ook hebben we de eerste kookaburra’s gespot, tot nu toe lieten ze zich alleen maar horen.

We rijden maar zo’n vijfentwintig kilometer naar onze volgende kampplek (Grampians Edge Caravan Park), deze ligt tegen het Nationale Park aan maar heeft meer voorzieningen, onder andere een zwembad, wat heel welkom is met dit warme weer.

We brengen er allemaal geruime tijd door, Stijn en Ruben oefenen er met autootjes opduiken, wat prima gaat !

Na de middag begint het te betrekken en even later komt de regen met bakken uit de hemel, waarbij ook hevig onweer zit.

Weer maken we gebruik van de faciliteiten van de camping: er is een leuke overdekte ruimte met ondermeer een pooltafel, televisie en keuken.

We doen hier spelletjes en zien de bliksem van heel dichtbij. Later horen we dat er drie nieuwe branden zijn ontstaan door het onweer, ondanks de vele regen.

De jongens vinden de plassen die zijn ontstaan erg interessant en een uurtje later zijn ze nog nauwelijks herkenbaar, ze zitten helemaal onder de modder, maar daar zijn douches voor.

Pappa neemt ze één voor één mee, waarna ze weer helemaal schoon hun slaapzak ingaan.

Inmiddels is het weer helemaal opgeklaard en kunnen we  met z’n vieren gewoon in hemdje en korte broek de hele avond buiten zitten !!

Verslag 16

Terwijl wij na het ontbijt de camper en tent opruimen vermaken de jongens zich ondertussen prima in het zwembad.

We rijden nog een keer terug naar de Grampians om “Gulgurn Manja Rock” te bekijken, een Aboriginalsite met oude rotstekeningen.

We zien enkele afdrukken van kinderhandjes op de rotsen en Marcel en Marieke reageren al net zo als wij: dit kunnen Ruben en Stijn ook wel maken.

De wandeling ernaartoe is echt prachtig en bij de rots klimmen we nog een stukje verder naar een soort grot, heel spannend voor de jongens.

Dan verlaten we het park en gaan via Horsham in westelijke richting naar Lake Charlegrark Caravan Park in Minimay.

Hier aangekomen blijkt de kampplaats propvol te zitten, er is een country festival aan de gang, dus rijden we nog een stukje verder en komen uit bij Lake Bringalbert, een gratis kampplek zonder faciliteiten aan een meertje, waar we het rijk alleen hebben.

We maken weer een kampvuur waar marshmallows boven verwarmd worden en genieten van het uitzicht over het water !

Verslag 17

We hebben vanmorgen rustig aan gedaan op ons mooie plekje een eerst tosti’s gemaakt in het kampvuur.

Wanneer we daarna een eindje op weg zijn richting kust komen we in de staat South Australia, hier moeten we de klok een half uur terug zetten (het tijdsverschil met Holland is nu nog negen en een half uur) en ook mogen we geen fruit, planten en zaden mee de grens over nemen. We stoppen dus op tijd en eten alle kiwi’s en appels op die we nog over hebben en gooien bij de quarantaine bak alle afval weg.

Vervolgens zijn we naar Naracoorte gereden en nadat we er onze voorraden weer aangevuld hebben bij een Woolworths gaan we door naar Naracoorte Caves Nat.Park (en tevens World Heritage Site !). waar we een druipsteengrot willen bekijken. We zijn mooi op tijd voor de toer van half twee, maar helaas is er nog maar ruimte voor één persoon in de groep en het duurt te lang voor de volgende rondleiding begint. Als alternatief gaan we eerst naar Wonambi Fossil Centre waar allerlei opgezette dieren, skeletten en leuke dingen voor de kinderen te zien zijn, waarna we een “self guided tour” door een grot maken (Stick Tomato cave). De jongens vinden het allemaal heel interessant en vermaken zich prima.

Daarna volgt een tocht van ruim honderd kilometer naar de kust waar we tegen vieren aankomen bij SeaVu caravanpark in Robe. Helaas is er geen “zeezicht” plaats vrij voor ons, maar vinden we een plek vlakbij de wasmachines en de speeltuin.

Ook loop je zo vanaf de camping naar een mooi beschut strand. Jammer genoeg is het vrij fris (om acht uur is het nog maar twaalf graden) dus geen zwemweer.

Hopelijk wordt het morgen iets warmer !

Verslag 18

We zijn vandaag (maandag 17 februari) op de camping blijven staan. Er worden nog diverse wasmachines gedraaid en ook zijn de camper en auto van buiten en binnen schoongemaakt.

Natuurlijk hebben we ook leuke dingen gedaan: vanmorgen hebben we een wandeling bij eb over het strand gemaakt waar van alles te ontdekken viel, Marcel heeft zelfs een inktvis gespot.

Na de middag hebben we met z’n allen uren aan zee doorgebracht, bij de kampplaats hoort een prachtige beschutte baai met een fijn zand, ideaal voor gezinnen.

Het was niet echt heet vandaag maar je merkt dat de zon flink veel kracht heeft, we zijn allemaal aardig verkleurd.

Net nadat de zon rond achten onder is gegaan begint het te regenen en te onweren zodat we ons weer moeten terugtrekken onder de luifel !

Verslag 19

Bij de plaats Robe liggen prachtige zandstranden om met een 4×4 auto over te rijden dus natuurlijk gaan wij dit ook doen.

Nadat we onze gasfles hebben laten vullen bij een tankstation rijden we het strand op, voor Marcel een heel nieuwe ervaring.

Kilometers lang rijdt hij voorop over het vrij harde zand, maar wanneer hij de afslag wil nemen naar de “gewone” weg komt hij vast te zitten !

Gelukkig is het probleem vrij snel opgelost met hulp, en de ervaring met zand rijden, van Wim.

We gaan verder in noordwaartse richting en stoppen even later bij een droog zoutmeer waar Marieke graag “springend” vereeuwigd wil worden.

Ook maken we nog een stop bij “the Granites”, hier liggen enkele granieten stenen in zee, maar echt bijzonder is dit niet.

Wel is het vrij koud en staat er vandaag een stormachtige wind, dus zijn we al vrij snel weer terug in de auto. We rijden nog een stukje door en komen in Coorong N.P. waar zandduinen en zoutmeren elkaar afwisselen.

Bij 28 mile crossing vinden we een kampplaats redelijk uit de wind al bouwen we wel extra zeilen op om comfortabel te kunnen huizen.

Na de lunch (weer heerlijke tosti’s) lopen we de duinen in en hebben op het hoogste punt een 360 graden panorama met de wilde zee, duinen en droge zoutmeren als uitzicht.

Tegen de avond kunnen de lange broeken en vesten weer aan, maar we zitten droog en beschut, vanavond geen kampvuur maar tijd voor een spelletje !!

Verslag 20

We bevinden ons nog steeds in het Coorong National Park, een reeks prachtige lagunen die door een smalle, honderd vijfenveertig kilometer lange duinstrook van de oceaan wordt gescheiden.

We waren vanmorgen nog maar net op weg toen we enkele kangoeroes voorbij zagen hoppen, even later gevolgd door twee herten en een emoe.

Nadat we zo’n zeventig kilometer noordelijk afgelegd hebben komen we uit bij het Pink Lake, een droog zoutmeer wat licht roze gekleurd is.

Er vlakbij bevindt zich Parnka Point waar we een groep pelikanen spotten.

We zetten onze auto’s neer op de “pelican” campground vanwaar we een mooi uitzicht hebben op een lagune.

Het waait nog steeds vrij hard waardoor het fris is, maar uit de wind in de zon is het prima toeven. Na een wandeling langs het water maken we er verder een luie middag van, met een spelletje en een mooi boek.

De jongens vermaken zich prima aan het water en met de auto’s, er is verder niemand om ons heen dus ruimte genoeg.

Tegen achten zien we de zon ondergaan, waarna de lange broeken weer aan moeten, helaas mogen we hier geen kampvuur maken !

Verslag 21

We hadden gisteravond weer een prachtige sterrenhemel, wat wel inhield dat het snel afkoelde naar tien graden, brrr !!

(Deze spin zag Marieke vanmorgen bij de toilet, ze was dan ook snel klaar !)

Weer gaan we een stuk door de Coorong en zien er honderden pelikanen, een prachtig gezicht.

Via Meningie rijden we naar Narrung waar we op een gratis kampplek gaan staan vlakbij de pont en pal aan het Lake Alexandrina.

Er is een lange pier vanwaar gevist kan worden, we staan uit de wind, op gras én mogen een kampvuur maken, een ideale plek.

In de loop van de middag komen er steeds meer kampeerders bij, maar die parkeren allemaal een eind van ons vandaan, zonder mooi uitzicht. Na het eten mogen de jongens weer marshmallows roosteren en wanneer ze later op bed liggen scharen wij ons met z’n vieren rond het warme vuur  !

Verslag 22

Zo’n vijf kilometer verwijderd van onze overnachtingsplek bevindt zich een stukje Aboriginal Land, met het plaatsje Raukkan, waar we vanmorgen als eerste even zijn wezen kijken. Het doet niet onder voor een “gewoon” Australisch plaatsje, wél zagen we enkele prachtige schilderingen op een huis.

We gaan met de kleine pont, die we gisteren al zagen, het Alexandrina meer over richting Wellington waar we met een grotere pont de Murray River oversteken.

Met deze tweede pont kunnen we toevallig niet met beide auto’s tegelijk mee zodat Marieke en de jongens nog een extra keer heen en weer overvaren.

Dan volgt een lange route langs het meer richting Goolwa, maar bij het plaatsje Milang stoppen we bij een stationnetje om enkele oude treinwagons te bekijken.

Tegen half twee komen aan bij de historische werf van Goolwa waar de oude raderstoomboot Oscar W  ligt.

We duiken een restaurantje in om een “hamburger with a lot” te eten, een broodje hamburger van wel vijftien centimeter hoog met van alles ertussen, iets nieuws voor Marcel en Marieke.

Nadat we in het dorpje boodschappen hebben gedaan gaan we richting “Crabtree Farm”, een alternatieve camping die ik via Wikicamps had gevonden. Het blijkt echter een naturistenkampplaats te zijn, voor ons iets te alternatief. Gelukkig is er twee kilometer verderop een erg leuke camping (Goolwa camping tourist park) met een speeltuin, springkussen en zwembad.

Ook krijgen we bij de receptie te horen dat we ’s avonds welkom zijn bij de barbecue, die eens per maand door de kampbeheerders en kerkgemeenschap georganiseerd wordt. Het blijkt een heel gezellige bijeenkomst te zijn met allerlei salades, worstjes, pizza’s en hamburgers, zelfs aan een heerlijk dessert is nog gedacht.

We hadden onze eigen drankjes meegenomen en onder genot van accordeon- en vioolmuziek brengen we er enkele uren door.

Het is al donker voor we terugkeren naar onze slaapplaats en de jongens liggen er dan ook laat in vannacht, maar het was een heel leuke, afwisselende dag !!

Verslag 23

We hebben vandaag, zaterdag 22 februari, echt toeristisch gedaan: eerst zijn we met de “cockle train” (de oudste treinbaan van Australië, die in 1887 werd gebouwd als verbinding tussen de Murray River en Victor Harbor ) van Goolwa naar Victor Harbor gereden, onderweg regelmatig de zee ziend.

Daar aangekomen zijn we met de oude paardentram, die al vanaf de negentiende eeuw heen en weer rijdt, naar Granite Island gegaan.

Op het eiland bevinden zich allerlei kunstobjecten die we tijdens een wandeling bekeken hebben.

Tegen tweeën zijn we terug bij onze auto’s en rijden dan naar Port Elliot waar we inchecken bij een Big4 Holiday Park, deze camping ligt vlakbij een prachtig zandstrand en ook hebben ze hier weer alle faciliteiten zoals douches, een speeltuin en vooral belangrijk … wasmachines ! Binnen een uur hebben we diverse waslijnen vol hangen en met ruim twintig graden en een flinke wind droogt het prima !

Morgen blijven we hier ook staan, de weersvoorspellingen zijn prima dus hopelijk wordt het een stranddag !!

Verslag 24

We hebben het grootste deel van de dag doorgebracht op het strand en natuurlijk in zee.

De jongens vermaken zich prima in het zand maar ook met de surf-boarden. Het is nog het leukst bij pappa op de rug en dan met een hoge golf mee !

Ook Marieke waagt zich in het vrij koele zeewater en zelfs opa laat zich, samen met z’n zoon, op een surfboard met de golven meedrijven

We hebben de parasols vandaag wel nodig en natuurlijk wordt er regelmatig “gesmeerd”. Sinds lange tijd komt de wind niet uit het koude zuiden, maar hebben we een oostenwind, die veel minder fris is.

Ook in Holland is het vreemd weer: we vernemen via internet dat het nu al drie weken op rij in het weekend stormachtig is en zelfs de meeste carnavalsoptochten zijn afgelast, wel ligt de temperatuur met ruim twaalf graden veel te hoog. We nemen het hier maar zoals het komt, de ene dag is beter dan de andere, ……. maar genieten doen we zeker !!

Verslag 25

We moesten vanmorgen eerst wat praktische dingen regelen: de slang van de gastank lekte dus daar hebben we een nieuwe voor aangeschaft, en de rits van de afdekhoes die over de daktent  gaat wil de ene keer wel en de andere keer niet goed dicht. We hoopten daar een nieuwe voor te kunnen kopen, maar dat is niet gelukt. Als alternatief zijn er enkele spanbanden gekocht die alles bij elkaar moeten houden. Ook heeft Marcel een plaat gevonden om een slecht stukje camper te vernieuwen. Al met al was de morgen al bijna voorbij voor we naar het “Whale Centre” in Victor Harbor gingen. Hier waren veel interessante wetenswaardigheden te bekijken en ook voor kinderen was er van alles te doen.

Nadat we bij de baai van Victor Harbor, waar in vroeger tijden de walvissen gevangen werden, geluncht hebben doen we uitgebreid boodschappen. Morgen vertrekken we naar Kangaroo Island en daar zijn slechts enkele kleinere winkels.

Nadat we nog zo’n zestig kilometer hebben afgelegd komen we tegen vijven aan bij Trig campground in Deep Creek N.P..

Al vrij snel spotten we er de eerste kangoeroe, deze is duidelijk mensen gewend en komt aardig dichtbij.

Wanneer we later, tijdens een wandeling, een hele groep kangoeroes zien, is de “brutale” ondertussen ons afval aan het opeten !

Na enkele dagen op een camping te hebben gestaan is het heerlijk weer midden in de natuur te vertoeven !!

Verslag 26

Nadat Wim en Marcel vanmorgen een systeem hebben verzonnen en de spanbanden goed over de hoes van de daktent bevestigd hebben, gaan we op weg naar Cape Jervis voor de overtocht naar Kangaroo Island.

(Ook de camper ziet er nu beter uit)

 

We hebben niet van te voren gereserveerd (we zijn al twee keer eerder op het eiland geweest zonder reservering !), maar wanneer we tegen half twaalf bij de haven aankomen blijkt het goed druk te zijn.

Vanwege de branden (begin januari is er een grote brand ontstaan door een bliksemschicht, waarna het weken lang gebrand heeft op het eiland en grote delen verwoest zijn !) is de boottocht een stuk voordeliger geworden om toeristen te trekken en dit blijkt te werken. Ook wordt er allerlei materiaal overgevaren en we zien zelfs een grote groep militairen.

In eerste instantie kunnen we niet eens over vandaag, maar een erg vriendelijke dame aan de receptie doet alle moeite voor ons en dat werkt: Wim en ik kunnen mee met de boot van één uur en de rest van de familie moet wachten op de pont van drie uur. Wij zijn al aan boord wanneer Marcel ineens de ferry oprijdt, het is de dame toch gelukt om ons allemaal tegelijk over te laten varen !

Na drie kwartier komen we aan bij Penneshaw aan de oostkant van Kangaroo Island en rijden dan nog zo’n twintig kilometer door naar Antichamber Bay South behorend bij Lashmar Conservation Park, waar we een leuke plek aan een riviertje vinden.

Wim gaat hier vissen en natuurlijk willen Stijn en Ruben dit ook ! Regelmatig zit er een visje aan de haak en de jongens mogen deze dan om de buurt binnen halen.

Ook heeft Marcel de schommel weer opgehangen en een dubbele lijn gespannen waarover gelopen kan worden.

Iedereen vermaakt zich hier prima en morgen blijven we dan ook gewoon nog een dagje staan !

Verslag 27

We hebben er vandaag een relaxte dag van gemaakt. Het is iets minder warm als gisteren, maar gelukkig wel droog. Wim vangt weer heel wat visjes en de jongens willen deze terugzetten in het water, maar toch vinden ze het maar eng om zo’n diertje vast te pakken !

We maken een leuke wandeling door de duinen naar zee, waar Marcel, Stijn en Ruben met de benen het water ingaan.

Wim wordt weer even bijna kaal geschoren en ook doen we heel “primitief” en wassen onze haren en voeten met water uit de rivier, voor Marieke een heel nieuwe ervaring !

Natuurlijk moet er ook weer in bomen geklommen worden en zijn de schommel en touwen even favoriet.

Leven in en met de natuur is gewoon heel leuk !

Verslag 28

Vanmorgen hebben we ons mooie plekje weer verlaten en gaan het eiland een stukje verder verkennen. We bevinden ons aan de oostkant waar geen brand gewoed heeft, maar wel horen we vandaag van de ranger bij Cape Willoughby Lighthouse hoe erg de verwoestingen zijn: zesennegentig procent van Flinders Chase N.P. en de Wilderness Area in het westen is verbrand, tweeënvijftig duizend schapen en vijfentwintig duizend koala’s hebben de brand niet overleefd, al was het laatste niet zo erg, volgens de ranger, omdat er veel te veel (vijfenvijftig duizend) koala’s op het eiland waren !

Cape Willoughby Lighthouse, de oudste vuurtoren van Zuid Australië (1852) bevindt zich in het uiterste oosten en Marcel en ik zijn vanmorgen (samen met de ranger) omhoog geklommen in de toren. De jongens mochten helaas niet mee omdat ze nog geen vier jaar zijn (4 maart zijn ze jarig !!), dus Wim en Marieke zijn met hen beneden gebleven. Helaas was het bewolkt weer, maar het uitzicht van bovenaf was erg mooi.

Vervolgens zijn we via onverharde wegen naar Brown Beach Campground gereden, een, niet zo bijzondere, kampplaats vlakbij zee.

Natuurlijk maken we met z’n allen een wandeling over het strand, de kust is heel grillig met scherpe rotsen en ook zijn er ontelbaar vele kwallen in zee en op het zand, dus zwemmen is echt geen optie.

Marcel bouwt met touw weer een heel parcours waar de jongens in kunnen klimmen, wat ze prachtig vinden, het zijn echte “apen”.

Gisteravond hadden we een heldere hemel waardoor het afkoelde naar tien graden, nu is het bewolkt en blijft het zo’n vijftien graden,  wel missen we het warme kampvuur, maar helaas is het nu op Kangaroo Island verboden om vuur te maken, wat heel logisch is !!

Verslag 29

Toen we vanmorgen wakker werden tikte de regen op het dak, gelukkig was dit niet van lange duur en konden we gewoon buiten ontbijten.

Nadat we eerst naar het kleine plaatsje Sapphiretown, met zo’n tien woningen, zijn gereden, gaan we naar Prospect Hill, een prachtig uitkijkpunt waarvoor je wel vier honderd en drie treden op moet (Marcel heeft ze geteld !). Lange tijd was deze lookout gesloten, maar sinds september vorig jaar is er een geheel nieuwe trap aangelegd.

Hiervandaan zien we in de verte Pennington Bay liggen, waar we even later met de auto’s heenrijden. Het is een prachtige baai met een mooi zandstrand en heel hoge rollende golven, waar we twee keer over door verrast worden wanneer we over het strand lopen: iedereen is tot z’n kruis nat door het onverwachte hoge water.

Nadat we in de plaats American River  bij de Oyster Farm Shop heerlijke oesters gekocht hebben en geluncht hebben bij een speeltuin, rijden we naar Red Banks waar heel aparte rotsen te zien zijn.

Bij de haven van Kingscote zien we, behalve weer enkele pelikanen, drie zeeleeuwen onder een houten pier zitten en nadat we er enkele boodschappen hebben gedaan rijden we naar onze volgende overnachtingsplek: Discovery Lagoon, een kleine kampsite midden in de bush waar we meteen bij aankomst al een echidna (soort egel) spotten.

Er is een klein speeltuintje, één wasmachine en prima sanitaire voorzieningen, echt een alternatieve kampplaats midden in de natuur !

Verslag 30

(Ruben en Stijn mogen een rondje rijden met opa in de camper !)

Nadat we vanmorgen even bij Emu Bay zijn wezen kijken, rijden we terug naar Kingscote om weer de nodige levensmiddelen te halen. Ìets voor de plaats stoppen we bij een zoutmeer, waar Marcel op het laatst  wegzakt in de vieze modder !

Na de boodschappen verblijven we nog een tijdje in een souvenirshop waar enkele T-shirts en cadeautjes gekocht worden. Net boven Kingscote, de grootste plaats van het eiland, bevindt zich “Bay of Shoals” een prachtige baai met ondiep water. Bij de gelijknamige winery doen we een wijnproeverij’tje van zes “bodempjes” druivennat, waarna we in de wijngaard lunchen met uitzicht op de baai.

Vervolgens rijden we naar Stokey Bay, onderweg nog een stop makend bij Georges Castle, een heel apart “kasteel”, volgens ons gefabriceerd door iemand die nooit echt volwassen geworden is.

Ook zien we tijdens de rit voor het eerst een strook land dat verwoest is door de brand.

Stokes Bay is bekend vanwege zijn “Hidden Beach”: je moet langs en tussen allemaal apart gevormde rotsblokken lopen om op een prachtig beschut strand uit te komen.

Het is vandaag prachtig weer dus ideaal om het water in te gaan, het is dan ook vrij druk op het strand (voor Australische begrippen !).

We verblijven er enkele uurtjes waarna we ons terugtrekken op de bijbehorende kampsite, een simpele plek met alleen een toilet en voor het eerst deze trip wordt onze buitendouche gebruikt om het zeewater af te spoelen. (Om privacy redenen HELAAS geen foto’s !)

Er hippen diverse kangoeroes en wallabies rond over de kampplaats en ook zien we, sinds lange tijd, weer een koala !

Verslag 31

Nadat we vanmorgen nog een keer naar de “Hidden Beach” zijn geweest verlaten we Stokes Bay en gaan verder in westelijke richting naar Snelling Beach, weer een prachtig zandstrand waar we met de auto’s oprijden.

We verblijven er enkele uren: de jongens gaan natuurlijk de zee in en Wim pakt z’n vishengel. Hij krijgt alleen geen vis aan de haak, maar een grote krab, die met z’n scherpe poot vast komt te zitten.

Nadat Wim hem bevrijd heeft wordt hij even later alsnog opgepeuzeld door enkele grote zeemeeuwen !

(Weer wordt de buitendouche gebruikt, zoals nu wel  te zien is !)

Na nog een laatste blik, vanaf hoogte, op het strand rijden we richting Western River Cove, onderweg zien we veel verbrande bomen en struiken, waarvan bij sommige de nieuwe blaadjes alweer aangroeien.

Aangekomen bij Western River Cove lopen we naar zee waar weer heel aparte rotsen te zien zijn.

Inmiddels is het weer wat minder geworden en besluiten we nog een stuk van het eiland te verkennen, Kangaroo Island is honderd vijfenvijftig kilometer lang en vijfenvijftig kilometer breed. We gaan de kant op van Flinders Chase N.P., waarvan we weten dat het grotendeels verwoest is, en rijden lange tijd door totaal verbrand gebied, waar je de brandlucht nog goed kunt ruiken.

(Deze plant is door de hitte opengebarsten, waardoor nieuwe zaadjes op de aarde vallen, die vervolgens na de brand weer gaan groeien !)

Bij de ingang van het park staan borden dat alles gesloten is, we kunnen dus niet naar: Remarkable Rocks, Admirals Arch en ook de druipsteengrotten bij Kelly Hill Caves zijn niet toegankelijk, het kan nog wel tot het eind van het jaar duren voor alles weer geopend is !

Ondertussen bevinden we ons aan de zuidkant van het eiland en gaan in oostelijke richting naar Vivonne Bay, waar we op de gelijknamige kampplaats gaan staan. Voor we alles opbouwen gaan we eerst “fish en chips” eten bij de “General Store”, de enige winkel in de plaats die gelijktijdig restaurant, slijterij, postkantoor en supermarkt is.

Vanwege het regenachtige weer bouwen we het grote zeil op, zodat we allemaal droog kunnen zitten. Al snel zien we hier weer “wildlife”, een wallabie en een koala.

De kampsite heeft een speeltuintje, douches, een overdekte picknickplek en ligt vlakbij zee, waarschijnlijk blijven we hier morgen ook staan !!

Verslag 32

Vandaag is Marcel jarig (alweer 37 !!), meestal zijn wij tijdens zijn verjaardag in Australië, dus het is heel leuk om het dit keer samen te kunnen vieren, we doen het met slingers, ballonnen en taart !

Tegen half tien wordt hij al gebeld met felicitaties door z’n broer Dennis, voor wie het al bijna bedtijd is in Holland ! Helaas is het niet zo warm en blijft het kwik hangen op zeventien graden met een harde wind erbij, we zijn dan ook blij met de grote luifel en de afgeschermde hoek, zodat we beschut kunnen zitten. Tegen de middag klaart het wat op en lopen we naar het strand, het is heel vreemd om te zien dat de brand net tot aan de kampplaats is gekomen !

Na de lunch met heerlijke tosti’s wordt het tijd om te proosten, twee dagen terug hadden we bij de wijnproeverij al twee flessen mousserende wijn meegenomen en deze worden nu ontkurkt.

(Marcel spot de eerste “goanna”! )

Ook het bereiden van de avondmaaltijd wordt voor Marcel een nieuwe ervaring: net als de Aussies bakken we ons vlees op de “barbie”, een heerlijke T-bonesteak, maïskolven, uien en een gebakken ei, een echt verjaardagsmaal !

Al met al was het een heel leuke en gezellige verjaardag !

Verslag 33

Als eerste zijn we vanmorgen naar Point Ellen gereden, een landtong vlakbij Vivonne Bay, waar het nu erg winderig is, zelfs hier zien we verbrande struiken.

We gaan door naar “Little Sahara”, gigantische zandduinen waar je met een quad doorheen kunt crossen of met een sleetje naar beneden kan glijden. Wij lopen, soms op handen en voeten, omhoog om vervolgens naar beneden te rennen, al vindt Marcel het leuker om zich, samen met de jongens, van de duinen af te laten rollen. Natuurlijk zitten ze daarna helemaal onder het zand !

Vervolgens rijden we naar Seal Bay Conservation Park, waar je Australische zeehonden kunt zien, die uitrusten op het strand of in de duinen, nadat ze drie dagen in zee naar voedsel hebben gezocht.

We zien een moeder die haar jong aan het zogen is en jonge zeehondjes die spelen in de golven.

Helaas is het ook nu weer erg winderig en fris, maar gelukkig wel droog. We rijden weer naar de noordoost kant van het eiland en nadat we nog enkele boodschappen hebben gedaan in Kingscote gaan we weer naar Discovery Lagoon, waar we enkele dagen terug ook hebben overnacht.

We zetten de camper uit de wind en bouwen de grote tent weer op, we blijven hier namelijk twee nachten staan, want morgen wordt de tweeling vier jaar, dus daar willen we weer een leuke dag van maken zonder te hoeven reizen !

Verslag 34

Stijn en Ruben zijn vandaag, 4 maart, alweer vier jaar geworden, de tijd vliegt ! Weer hangen er slingers en ballonnen en natuurlijk hoort er taart bij een verjaardag.

Gedurende de dag krijgen ze regelmatig een cadeautje en ook pannenkoeken en snoepjes horen bij een kinderfeest.

De dag begon regenachtig maar al snel brak de zon door en werd het zelfs warm. We hebben ons allemaal prima vermaakt op de kampplaats en tussendoor ook nog een paar wasmachines gevuld, alles was heel snel weer droog in de wind.

Tegen de avond gaan we naar de kampkeuken waar Marcel macaroni kookt en na nog een laatste cadeautje is het douchen en naar bed, einde van een leuke verjaardag !

Verslag 35

Het is vandaag de laatste dag op Kangaroo Island en we rijden zo’n zestig kilometer om uit te komen bij Penneshaw, waar een kampplaats is vlakbij de haven (Kangaroo Island Shores Caravanpark).

Hiervandaan kunnen we de veerboot zien aankomen en omdat we morgen om half twaalf overvaren naar Cape Jervis kunnen we dus gewoon tot elf uur op de camping blijven staan. Op het eiland leven zo’n zevenenveertig honderd vaste bewoners, ongeveer net zo veel als in Dodewaard en behalve in Kingscote is er alleen in Penneshaw een supermarkt, al is deze niet erg groot. We doen er voor enkele dagen boodschappen want ook op het vasteland van Australië komen we de eerste dagen niet in de buurt van winkels.

Bij de kampplaats is een verrassend leuk wandelpad aangelegd: Kangaroo Island Sculpture Trail en na deze rondgelopen te hebben komen we uit bij zee, waar de jongens, ondanks het koele weer, toch nog even het water in willen !

Na een gezellige “happy hour” bij de camper, is het vandaag weer Wim die de maaltijd bereid. (Vader en zoon wisselen elkaar af met koken, iets wat Marieke en ik wel prima vinden !!) Zoals bijna elke avond, eindigen we de dag met een leuk spel, we zijn nu eenmaal allemaal gek op gezelschapsspelletjes !

Verslag 36

We waren vanmorgen ruim op tijd bij de veerpont en het was heel interessant om te zien hoe de boot steeds voller werd. Spiegels van auto’s moesten worden ingeklapt en de bestuurders konden nog maar nauwelijks uit hun wagen komen, want er gingen twee “oversized” vrachtwagens mee, dus alle ruimte moest goed benut worden. Na ruim een half uur laden stond de boot eindelijk helemaal vol.

Het was miezerig weer tijdens de overtocht en ook bij aankomst op het vasteland ziet het er niet veelbelovend uit. We hoeven maar twintig kilometer te rijden naar onze volgende overnachtingsplek: Rapid Bay, dus onze verwachtingen over de plaats zijn niet hooggespannen. Tijdens de laatste kilometers dalen we flink af en komen uit bij een grote baai, afgeschermd door een hoge berg en …. de zon schijnt zowaar !

Er staan al aardig wat tenten, caravans en campers op het terrein en wij kiezen een plekje vlakbij de speeltuin, barbecue en toiletten, wel is de grond erg hard en gebruikt Wim zelfs z’n boormachine om gaten voor de pinnen te maken. Ook hebben we een keer geen zand, maar gras onder onze voeten !

We maken een wandeling langs de zee naar een grote grot, waar Marcel samen met Stijn een heel stuk inklimt, wel worden we haast gezandstraald op het strand door de harde wind.

Ook is Marcel bijna z’n hoed kwijt !

We hadden het grote zeil weer opgebouwd, maar de wind draait waardoor deze geen functie heeft, dus breken we alles weer af en draaien de camper een slag: in zo’n kwartiertje tijd staan we prima uit de wind en in de zon. We willen hier twee dagen blijven dus moeten we wel goed staan ! Het is vrijdag en in de loop van de middag komen er steeds meer auto’s, caravans en tenten bij op de kampplaats, geen toeristen maar allemaal Aussies die het weekend kamperend door willen brengen, het is een gezellige drukte.

Tegen de avond gebruikt Marcel de “barbie” weer en genieten we in het zonnetje van een heerlijke maaltijd.

Nu maar hopen dat de wind niet draait en dat we morgen ook mooi weer hebben !

Verslag 37

Wim zag gisteren dat er een “hair-dresser” op de kampplaats is en aangezien ik nodig een stukje van m’n haar af wilde heb ik er een afspraak gemaakt voor vanmorgen. Ik had al op Kangaroo Island naar de kapper gewild, maar we waren al in Penneshaw toen ik vernam dat er alleen een kapsalon in Kingscote is en dat was zo’n vijftig kilometer terug, iets wat in Nederland niet denkbaar is ! Dus vanmorgen ben ik weer toonbaar gemaakt bij een heel aardige jonge vrouw die met haar gezin twee jaar rondtrekt door Australië in een caravan en onderweg wat bijverdient met knippen, altijd weer interessant om hun verhalen te horen !

Het is vandaag zonnig weer maar de wind blijft hard en koud uit het zuiden komen, de jongens gaan nog even zwemmen in zee en Marcel doet de snorkelbril op, maar lang houden ze het niet uit in het frisse zeewater.

We relaxen bij de camper met een mooi boek en Stijn en Ruben zijn veel in de speeltuin te vinden.

’s Middags wandelen we naar de jetty, maar deze lange pier blijkt uit twee delen te bestaan, het oude gedeelte is onbegaanbaar.

We zien enkele duikers het water ingaan op zoek naar zeeduivels, een soort zeepaardjes, waarvan we er één dood op het strand zagen op Kangaroo Island.

Het is nog steeds gigantisch druk op de camping en er komen elke keer weer nieuwe gasten bij, een heel verschil met enkele dagen terug toen we de kampplaats (Discovery Lagoon) helemaal voor ons zelf  hadden.

Verslag 38

Via een mooie route, gedeeltelijk over onverharde wegen, rijden we door de Fleurieu Peninsula richting Adelaide, waar over enkele dagen de reis van Marcel, Marieke en de jongens eindigt. Onderweg spot ik een koala, hoog in een boom, die wakker is en me aankijkt !

We stoppen bij McLaren Vale, gelegen in een uitgestrekt wijngebied, waar we bij het ruim opgezette infocentrum eerst lunchen en daarna, terwijl de jongens er in de speeltuin verblijven, een wijnproeverij’tje doen.

Nadat we onze voorraden weer aangevuld hebben bij de supermarkt rijden wij naar een heel apart wijnhuis: the d’Arenberg Cube.

Dit vier verdiepingen tellend gebouw is niet alleen van buiten speciaal, ook de binnenkant heeft veel verrassende elementen, zelfs op het toilet !

Op de bovenste etage kun je weer wijn proeven en dit keer houden we het niet bij vijf soorten !

We hoeven nadien nog maar twee kilometer te rijden naar onze kampplaats McLaren Vale Lakeside Caravanpark en wanneer we daar tegen vijven aankomen is deze overvol, het blijkt dat de Australiërs een lang weekend hebben vanwege “Adelaide Cup”, een variant van de Melbourne Cup paardenrennen. Vandaar dat het op de vorige plaats, Rapid Bay, ook zo druk was.

Toch hebben ze nog een plekje voor ons op een reserveveld en daar staan we echt niet verkeerd.

’s Avonds is er op de kampplaats een gitarist die allemaal golden oldies speelt en nadat we enkele uurtjes naar zijn muziek geluisterd hebben, keren we terug naar onze plek, de jongens zijn ook mee geweest en  liggen vanavond dus pas heel laat op bed !

Verslag 39

Vannacht lagen we af en toe te schudden in ons bed door de harde windstoten en ook vanmorgen stond er nog een krachtige, koude wind waardoor je lang in je bed wil blijven liggen. Tegen de tijd dat wij aan het ontbijt zaten was het kampterrein zo goed als leeg, het lange weekend is bijna voorbij en iedereen moet voor tien uur uitchecken ! Er is een zwembad op de camping waar Stijn en Ruben natuurlijk in willen en ook pappa en opa wagen zich in het vrij koude water, Marieke komt niet verder dan pootje baden. Ruben heeft het, zoals gewoonlijk, vrij snel koud en wil liever de speeltuin in.

Na de lunch wandelen we naar Chalk Hill Wines, een wijnhuis dat we vanaf de camping hoog boven ons zien liggen tussen de druivenranken.

Daar aangekomen blijkt het er vrij druk te zijn, het is dan ook een mooie plek vanwaar je uitkijkt op de vallei met z’n vele wijngaarden.

We proeven er eerst vijf bodempjes van verschillende wijnen en daarna doen we ook nog een gin proeverij,van de “Never Never” distillery, heel speciaal !

Nadat we tegen vijven terug zijn op de kampplaats houden we daar “happy hour”, we hadden gisteren een heerlijke mousserende wijn gekocht bij het infocentrum ! Natuurlijk horen daar toastjes en lekkere kaas bij, waar de jongens gek op zijn. We nemen de afgelopen weken nog eens door en de heerlijke reis die we samen gemaakt hebben en zo maken we er een heel leuke, gezellige maandag van !

Verslag 40

Gisteravond hoorde Marcel iets ritselen in een boom en even later spotte hij een possum, hij doet niet onder voor z’n broer: Dennis hoort het ook altijd direct als er een dier in de buurt is.

Vanmorgen, 10 maart, zijn we op weg gegaan naar de laatste overnachtingsplek voor Marcel, Marieke en de jongens, de twaalfde vliegen ze ’s avonds terug naar de andere kant van de aardbol. Eigenlijk zouden ze de elfde al teruggaan, maar enkele weken geleden kregen ze te horen dat hun vlucht niet doorging (dit had waarschijnlijk te maken met het Coronavirus waardoor vele vluchten vervallen zijn !) en dat ze een dag later pas kunnen vliegen, voor hen geen enkel probleem. Onderweg stoppen we bij een “carwash” om al het zand en stof van de afgelopen zes weken eraf te spuiten en ook de binnenkant van de auto wordt grondig schoon gezogen en gepoetst.

We doen voor het laatst gezamenlijk boodschappen in een gigantisch groot overdekt winkelcentrum en eten er nog een keer sushi’s die er ter plaatse klaargemaakt worden. Dan rijden we naar West Beach Parks (Big4) in Adelaide waar we een leuke plek vinden met uitzicht op het zwembad, een springkussen en de speeltuin, ook is het maar een klein stukje wandelen naar zee. Het vliegveld ligt op slechts vijf minuten afstand wat ook ideaal is. De temperatuur is ondertussen gestegen naar zo’n vijfentwintig graden waardoor we allemaal voor verkoeling gebruik maken van het zwembad.

Inmiddels zijn Cas en Anja, waarmee we de overige zeven weken rond gaan trekken, ook al enkele dagen in Down Under, zij verkennen eerst Sydney voor ze de twaalfde met een binnenlandse vlucht naar Adelaide komen. Tegen vieren kunnen ze hier op de camping zijn zodat ze onze familie nog even kunnen zien, we hebben zelfs tijd voor een gezamenlijke barbecuemaaltijd !

Voor het eerst deze reis kunnen we, begin van de avond, de zon echt in de zee zien zakken wat we dan ook uitgebreid bekijken.

Ook kunnen we, sinds lange tijd, weer bij een kampvuurtje zitten, al is het er dan één die werkt op gas.

Nog twee dagen, dan moeten we afscheid nemen van Marcel, Marieke en onze twee heerlijke kleinzoons …..we zullen ze zeker gaan missen !

Verslag 41

We hebben vandaag volop gebruik gemaakt van alle luxe op de camping: we zijn allemaal het zwembad meerdere malen in geweest, er zijn heel wat wasjes gedraaid en ’s middags zijn we naar het strand geweest.

Ondertussen is de auto helemaal uitgeruimd en schoongemaakt, morgen worden de slaapzakken gewassen, zodat Cas en Anja in een “gespreid” bedje komen ! Het is ruim dertig graden vandaag waardoor je veel tijd in de schaduw doorbrengt.

We zijn het er dan ook allemaal over eens dat we met heet weer veel minder gezien en gedaan zouden hebben, wél was het lekker geweest als je ’s avonds gewoon in je korte broek en T-shirt kon blijven zitten, nu gingen elke avond de lange broek en vesten aan. De meeste tijd hadden we te maken met een koude, zuidelijke wind !

Na het avondeten zijn Stijn en Ruben nog een keer het zwembad in gegaan, het is nog zo’n lekker weer en nu kan het nog !

Pas om negen uur liggen ze op bed, de laatste avond in de tent, morgenavond moeten ze nog langer opblijven, want het vliegtuig vertrekt pas om half elf  !

Verslag 42

De laatste dag samen met Marcel, Marieke en de jongens !

Vanmorgen zijn de koffers gepakt en de laatste dingen schoongemaakt, maar er is gelukkig ook tijd genoeg over om te zwemmen, zowel in het zwembad als in zee.

Net na drieën komen Cas en Anja op de camping aan en wordt het gezellig verhalen uitwisselen. Cas gaat natuurlijk zwemmen, zelfs nog even met Stijn en Ruben en nadien gebruiken we de barbecue op de kampplaats voor een uitgebreide maaltijd.

Het is een vreemde dag, ook wat het weer betreft: lange tijd is het bewolkt, maar met ruim dertig graden erg benauwd, later komt de zon erdoor maar we krijgen ook af en toe een spatje regen. Samen met Anja en Cas kijken we naar de zonsondergang en daarna, wanneer iedereen weer schoon gedoucht en met de lange broek aan klaar staat, nemen we afscheid !

Zes weken lang hebben we samen opgetrokken, heel veel gezien en beleefd en genoten van onze kleinkinderen, het waren geweldige weken die we zo weer over zouden willen doen, we gaan ze zeker missen ! Voor hen zit de reis erop, wij trekken morgen verder met Cas en Anja ! Tegen negenen, terwijl ik net de laatste was ophang, begint het ineens flink te regenen, zo begonnen we de trip zes weken terug ook: met heet weer en daarna regen !

deel 2 Australië 2020 met Cas en Anja

Verslag 43

Cas en Anja hebben de eerste nacht in de daktent goed doorstaan al waren ze wel heel vroeg wakker, waardoor ook wij eerder dan normaal ons bed uitkwamen.

Al voor tienen staan we bij “Midas”, een garage waar ze banden verkopen. De achterbanden van onze camper worden slecht, dus hadden we, voor we naar de laatste camping gingen, een afspraak gemaakt deze te vervangen.

Binnen een half uur is dit bekeken en gaan we door naar een Woolworths, om boodschappen te doen, ook onze drankvoorraad wordt weer aangevuld.Vervolgens maken we een mooie tocht door de Adelaide Hills en zien onderweg enkele kangoeroes, voor Anja en Cas de eerste deze reis !

Tegen half twee zijn we in Hahndorf, een erg toeristisch Duits plaatsje opgezet in 1839, waar we binnen in een restaurant met “Deutsche Schlagers” zuurkool met worst en varkenspoot eten ! Het is buiten namelijk regenachtig en erg fris, zo’n zestien graden, een heel verschil met gisteren.

We rijden door naar Mount Lofty Summit waar koala’s in de bomen kunnen zitten, helaas zien we er geen vandaag, wel allerlei aparte bloemen.

Daarna volgt nog een lange rit, gedeeltelijk over slechte onverharde wegen,  naar onze gratis overnachtingsplaats: Saunders Gorge Sanctuary, waar we tegen half zes aankomen en midden in de natuur staan, er is slechts een simpel WC-tje.

Er staat een harde koude wind, maar met een zijkant aan de luifel en alles zoveel mogelijk afgeschermd zitten we redelijk beschut. Er vliegen honderden galah’s om ons heen, prachtige grijs met rose vogels die flink kunnen krijsen, maar dit horen we liever dan auto’s of vliegtuigen.

Na een avondmaaltijd van grote garnalen die we eerst moeten pellen gaat, sinds lange tijd, het kampvuur aan.

We zien nergens borden dat dit verboden is en we maken het niet te groot, maar hebben de warmte van het vuur echt nodig, zelfs met de lange broek en twee vesten aan !!

Verslag 44

De eerste twee nachten van Cas en Anja zijn wel heel verschillend verlopen: hadden ze de eerste keer genoeg aan een laken, afgelopen nacht lagen ze te rillen in de slaapzak bij zo’n zes graden Celsius. Gelukkig hebben we nog een paar dekentjes voor ze zodat het vannacht hopelijk beter gaat, want ook nu zijn er weer temperaturen van rond de acht graden voorspeld ! Vanmorgen zijn we eerst naar de Herbig Tree gereden, een drie tot vijf honderd jaar oude, holle “red gum” boom in Springton met een doorsnee van zeven meter, waar de zevenentwintig jaar oude Friedrich Herbig vijf jaar in gewoond heeft. De laatste twee jaar met z’n vrouw en de eerste twee van zijn in totaal zestien kinderen, waarvoor hij later een huis gebouwd heeft.

We gaan door naar Kaiserstuhl Conservation Park en lopen er de Stringybark Loop Trail, een ruim twee en een halve kilometer lange wandeling door bosachtig gebied waar we een groepje grote kangoeroes en een kookaburra spotten.

Overal in de omgeving is het ontzettend droog, de schapen en koeien worden bijgevoerd met grote balen hooi want er is geen gras meer te bekennen.

Nadat we gepicknickt hebben tussen de wijngaarden rijden we naar de Barossa Valley waar we bij het informatiecentrum een plattegrond halen van het wijngebied. We bekijken Bethany, de oudste plaats hier en bezoeken er de winery.

Nadat we er de hele lijst wijnen geproefd hebben rijden we naar onze kampplaats Greenock Centenary Park, weer een gratis plek met slechts een toiletgebouw, maar vlakbij allemaal wijnhuizen die we morgen willen bezoeken.

(Onderweg bekijken we nog even Chateau Tanunda.)

Marcel, Marieke en de jongens zijn inmiddels veilig thuis in Dodewaard aangekomen, al duurde het wat langer dan verwacht, want de accu van hun auto, die zes weken in Düsseldorf  had gestaan, was helemaal leeg. Ook het boodschappen doen was vreemd voor hen want in de supermarkten zijn veel lege schappen: iedereen is aan het hamsteren vanwege het coronavirus. We kijken elke dag op internet om op de hoogte te blijven van de pandemie: wereldwijd zijn er nu ruim 145.000 mensen besmet met het coronavirus en meer dan 5400, vooral oudere patiënten, zijn overleden. (Ook in Nederland zijn ruim acht honderd mensen positief getest en tien mensen zijn aan het virus overleden.)  Gelukkig is de helft van de patiënten ook alweer genezen, maar het is wel iets wat de hele wereld in z’n greep houdt. Vliegreizen worden geschrapt, evenementen gaan niet door en zelfs veel winkels, restaurants, bioscopen en openbare gebouwen zijn gesloten. In Australië is nog niet veel aan de hand en wij bekijken het dan ook, een beetje surrealistisch, van een afstand ! Hopelijk komt er snel een eind aan deze onwerkelijke, vreemde periode !

Verslag 45

Tijdens het ontbijt hebben we besloten om verder te trekken, het plekje is niet zo bijzonder en nogal winderig en wijntjes kunnen we overal proeven. Omdat Anja en Cas alleen de daktent gebruiken en niet de ondertent opbouwen is alles vrij snel ingepakt en rijden we tegen half elf richting “Whispering Wall”: een in 1990 gebouwde stuwdam (Barossa Dam) met een halfronde  betonnen muur met een heel aparte eigenschap: wanneer je aan de ene kant zachtjes iets zegt kun je het aan de andere kant van de dam duidelijk horen. Je hebt de neiging om te kijken waar de geluidsbox zit, maar door de ronding van de dam is het echt mogelijk elkaar zo goed te verstaan.

Vervolgens gaan we via Gawler richting de Gulf St. Vincent waar we tegen half twee aankomen bij Port Wakefield.

Nadat we aan het water de lunch (tosti’s) genuttigd hebben rijden we de Yorke Peninsula op, een schiereiland in de vorm van een laars. Ook hier waait de zuidenwind weer hard over het vlakke land en hebben we moeite om een leuk plekje te vinden uit de wind in de zon. We eindigen in Port Julia op een simpele kampplaats, maar kunnen er wel een wijntje drinken, heel beschut en in het zonnetje.

We wandelen nog even naar zee maar daar is het echt niet behaaglijk, voor de komende dagen is er echter prachtig weer voorspeld, hopelijk komen deze voorspellingen ook echt uit !!

Verslag 46

Het schiereiland Yorke is erg vlak en droog, alleen de kustlijn is mooi en vaak ruig.

Rond  Yorketown liggen veel zoutmeren, waarvan we er enkele bekijken.

Op weg naar de vuurtoren Troubridge, staand  in de hak van de “laars”, rijden we door erg kaal gebied waar de weinige bomen die er groeien allemaal verbrand zijn, net als de enkele huizen die er staan, heel triest om te zien.

(Onderweg zien we een “blue tongue  lizard”, deze dieren liggen vaak midden op de weg in het zonnetje.)

Iets voorbij de vuurtoren bevindt zich een schitterende baai waar we enkele uren verblijven.

Cas is de enige die er een duik in het frisse water neemt en beide mannen hebben er lange tijd gevist.

Tegen half vier verlaten we het strand om een overnachtingsplek te zoeken, deze vinden we bij Foul Bay, in de duinen met uitzicht op zee.

De buitendouche wordt gebruikt zodat iedereen vanavond weer schoon naar bed kan en ook krijgt Cas kookles van Wim. We eten heerlijke steak met gebakken piepertjes, sla en bruine bonen. We komen echt niets te kort deze reis !

Verslag 47

Op het uiterste puntje van het schiereiland Yorke (de tenen van de laars !) ligt Innes N.P., wat we vandaag gaan verkennen.

We rijden naar het Cape Spencer Lighthouse, bekijken het begin 19de eeuw bewoonde historische plaatsje Inneston, zien de restanten van het scheepswrak Ethel dat in 1904 verging en gaan naar diverse strandjes.

Ook zien we enkele emoes, waarvan sommige erg dorstig zijn.

Het was ook de bedoeling  te overnachten in het Nationale Park maar alle kampplaatsen liggen in de duinen verscholen en hebben geen uitzicht. Het is vandaag rond de dertig graden dus wij willen graag verkoeling uit zee en komen, na een flinke omweg, uit bij Gleesons Landing, een prachtige plek met zicht op zee.

We vermaken ons prima met z’n vieren, met het rijden wisselen we elkaar af en ook het eten koken is een feestje op zich. Cas vindt het erg leuk om van alles van Wim te leren,….. aan het eind van de trip is hij een “topkok” en wie weet gaat hij thuis ook wel koken !

Verslag 48

Terwijl er gisteravond, net als vannacht, duizenden sterren boven ons straalden, liepen er bij onze voeten twee schorpioenen rond, die we zo snel mogelijk een eind verderop gedumpt hebben.

We rijden vanmorgen eerst zo’n vijftig kilometer voor we uitkomen bij Flaberty Beach, hier rijden we tien kilometer over het strand, iets wat Anja nooit eerder gedaan heeft.

Het laatste stuk strand is erg mul dus keren we om en gaan dezelfde weg terug. Anja rijdt nu voorop en neemt op het laatst een verkeerde afslag waardoor ze even vast komt te zitten, maar ze komt er zelf weer uit.

We vervolgen onze weg in noordelijke richting en stoppen rond tweeën bij Wauraltee Beach Camp, een prachtige plek pal aan zee waar we onze “huisjes” in de duinen parkeren.

Hier maken we er een luie middag van: Wim en ik doen, sinds lange tijd, een spelletje Carcassonne en ook is er tijd voor een leesboek.

We gaan allemaal het water van de “Spencer Golf” in en gebruiken daarna de buitendouche.

Het enige minpunt hier is de aanwezigheid van honderden vervelende vliegen, die in je oren, neus en mond willen gaan zitten. We gebruiken zelfs voor het eerst onze vliegennetjes al zijn deze wel erg onhandig wanneer je iets wilt eten of drinken.

Zodra het donker wordt zijn de vliegen verdwenen en komen er andere insecten tevoorschijn, we eten dan ook boven op een duin in de wind en genieten er tegelijkertijd van het prachtige uitzicht.

(We zien zelfs in de verte een dolfijn zwemmen !)

Net als de afgelopen twee nachten zijn er op onze overnachtingsplek geen voorzieningen en moeten we onze behoeften in de duinen doen. Met de schep graven we een gat in het zand en voor we weer vertrekken gooien we deze weer dicht ! Voor alle vier is dit geen enkel probleem en genieten we van de vrijheid en de mooie natuur van Australië !

Verslag 49

Het eerste wat we ’s morgens doen wanneer we wakker zijn is via internet naar de laatste updates van het coronavirus kijken. Tot nu toe merkten we er hier weinig van, maar we zaten dan ook erg afgelegen.

Vanmorgen wilden we in Moonta naar het “Mines Railway” museum, maar deze is tot 30 maart gesloten vanwege……. het coronavirus. Op Yorke Peninsula werd rond 1860 koper gevonden waardoor er veel mijnwerkers uit Cornwall hier naartoe kwamen, de streek wordt dan ook “de koperkust of Australiës Klein Cornwall” genoemd, waar Moonta ook bij hoort.

We hebben dit oude stadje bekeken en zijn daarna naar Kadina gereden om onze voorraden aan te vullen. Hier werden we voor de tweede keer geconfronteerd met de gevolgen van het virus: iedereen is aan het hamsteren, net als in Holland. Er is geen toiletpapier of keukenrol te krijgen, ook macaroni en spaghetti zijn erg gewild, waardoor de schappen helemaal leeg zijn. Helaas is er ook geen brood te krijgen dus zullen we het de komende dagen met bruine bolletjes en crackers moeten doen.  Bij de kassa werden we erop gewezen dat we te veel blikken groente in de kar hadden liggen, we mogen slechts twee blikken kopen, de rest gaat netjes terug de winkel in.

Het is nog steeds rond de dertig graden dus rijden we bij Wallaroo North Beach het strand op om te gaan zwemmen.

Uiteindelijk gaat alleen Cas echt het water in, de rest houdt het bij “pootje baden”.

Wim spoort Anja aan om, voor de film, nog een stukje over het strand te crossen, iets wat ze meteen doet, alleen wat te fanatiek:  ze gaat veel te hard én rijdt door het zoute zeewater, wat niet zo goed is voor de

auto !!  Op onze kampplek (Alford Recreation Park) wordt de wagen dan ook grondig gewassen en van onderen schoongespoten en Anja heeft beloofd voortaan iets rustiger over het zand te rijden !!

Verslag 50

We waren vanmorgen nog maar net op pad toen we een “blue tongue lizard” op de weg zagen, dit keer laat hij z’n tong, uit zelfverdediging, wél zien !

 

We rijden naar Port Pirie, ooit de eerste provinciestad van Zuid-Australië. Hier bekijken we het oude spoorwegstation, alleen van de buitenkant, want het is een “National Trust” en net als gisteren, is het gebouw vanwege het coronavirus gesloten.

(Bij de Aldi scoren we zowaar vier broden !)

We gaan door naar Weeroona Island waar een oud scheepswrak (York Wreck) in het ondiepe water ligt.

Vervolgens rijden we naar de plaats Port Germein, hier bevindt zich de langste houten pier (historic jetty) van Australië. Met z’n drieën wandelen we helemaal naar het eind van de pier en wanneer we weer terug zijn bij Anja hebben we drie kilometer afgelegd !

Dan wordt het tijd om het “binnenland” in te gaan en rijden we naar Mount Remarkable N.P., waar we een prachtige wandeling maken door de Alligator Gorge.

Nadat we ook nog gestopt zijn bij Hancocks Lookout (500 meter hoogte) wordt het tijd om naar een overnachtingsplek te gaan en pas tegen half zeven arriveren we bij Chinaman Creek gelegen in het Winninowie Conservation Park, waar we onze auto’s parkeren, uit de wind, met uitzicht op de rivier.

(Primitief én romantisch: samen de voeten schoonweken !)

Weer hebben we een prachtige sterrenhemel boven ons, maar ook een frisse zuidenwind, toch blijft het zo’n vijftien graden vannacht, wel iets anders dan in Holland waar het ’s nachts nog vriest !!

Verslag 51

We zijn vandaag (zaterdag 21 maart) heel wat minder actief geweest dan gisteren. We rijden naar de noordelijke punt van de Spencer Gulf waar Port Augusta ligt; vroeger een belangrijke havenplaats, maar nu genereren de energiecentrales daar veertig procent van de elektriciteit van de staat. We bezoeken er het “Wadlata Outback Centre”, waar op originele wijze het verhaal verteld wordt van de Far North, over de streek die vijftien miljoen jaar geleden bedekt was met regenwouden, via de komst van de Aboriginals en Europeanen tot op de dag van vandaag. Allemaal heel interessant !

Ook zien we er hoe de School of the Air werkte en wat de Royal Flying Doctor Service, de “vliegende dokter” inhoudt. Deze luchtambulancedienst verleent zowel noodhulp als eerste hulp aan Australiërs die afgelegen wonen.

Het was de bedoeling de post van de RFDS in Port Augusta te bezoeken, maar die is, heel logisch, vanwege het virus gesloten. We komen dan ook al tegen half drie aan op onze kampplaats Flintstone Beach,vlakbij Fitzgerald Bay, met uitzicht op het water.

Cas gaat natuurlijk weer zwemmen en we zitten geruime tijd lekker in het zonnetje te lezen, helaas met de vliegennetjes op, want deze diertjes zijn weer erg irritant !

Er staat echter een harde, koude wind en tegen zevenen hebben we alle vier de lange broek en het vest aan. Net als de meeste avonden doen we weer een spelletje, terwijl we op de achtergrond het geluid van de rollende golven horen !

Verslag 52

(De zonsopkomst, gezien vanuit bed door het muggengaas !)

Nadat we vanmorgen bij Point Lowly de oude vuurtoren (1883) bekeken hebben rijden we door naar Whyalla, de toegangspoort tot het schiereiland Eyre en tevens de grootste provinciestad van de staat.

We willen er de HMAS Whyalla bekijken, een marineschip uit 1941, maar zoals we al verwacht hadden is deze op het moment gesloten voor publiek, vanwege het coronavirus. Wel mogen we gratis het bijbehorende Maritime museum bezichtigen en natuurlijk het grote schip van de buitenkant bewonderen. We bekijken enkele interessante films, krijgen informatie over de Tweede Wereldoorlog en zien zelfs een prachtige modeltreinbaan.

Bij de haven van Whyalla spotten we een groep dolfijnen die er rustig rondzwemmen op zoek naar vis.

Daarna gaan we kilometers maken en na een korte lunchstop onderweg komen we tegen half vier aan bij Point Gibbon een gebied met prachtige zandduinen.

We  klauteren over de steile hellingen en rennen de zandheuvels weer af, tot we bij het strand komen waar een grote zeehond ligt te rusten. We zouden er haast over gestruikeld zijn ! Hij laat zich rustig fotograferen, af en toe z’n kop bewegend, maar we houden voor de zekerheid toch enkele meters afstand.

Daarna rijden we nog een uurtje tot Lipson Cove waar we weer een prachtig plekje vinden met uitzicht op de Spencer Gulf, nu gezien vanaf de andere kant.

De zuidenwind is nog steeds fris, maar onze camper dient weer als windscherm en dan is het buiten goed uit te houden en ……. we hebben hier geen last meer van vliegen !!

(Wel zien we een grote spin !)

Verslag 53

Via Tumby Bay zijn we vanmorgen naar Port Lincoln gereden waar we eerst naar het informatiecentrum zijn gegaan. Hier krijgen we te horen dat de bijzondere kampplek Mikkira Station, waar een koalakolonie huist, tegenwoordig alleen in de wintermaanden geopend is. Voor Cas en Anja erg jammer, want zij hebben nog geen koala gezien deze trip. We kopen een parkpas voor twee maanden zodat we alle Nationale Parken van Zuid-Australië in mogen en ook boeken we een plaats bij Memory Cove in Lincoln N.P., een speciale en geliefde plek met slechts vijf kampeerplaatsen.

We kunnen er pas donderdag terecht dus gaan we eerst bij Fishermans Point staan, ook in Lincoln N.P.. Maar voor die tijd bezoeken we een garage: omdat het vanmorgen erg fris was draaide Cas de verwarming van de auto aan en deze wilde daarna niet meer uit, zodat het wel erg heet werd binnen. Gelukkig was het probleem snel verholpen, alleen kun je de verwarmingsknop nu niet meer gebruiken !

Tegen vieren hebben we een heel leuke, beschutte plek gevonden met uitzicht op een baai waar we minimaal twee nachten blijven staan, morgen wordt het dus echt een relaxdag !

Verslag 54

Zoals gezegd hebben we er vandaag een heel luie dag van gemaakt. We hebben de omgeving verkend, de mannen hebben uren gevist en ook kwamen de E-readers tevoorschijn.

(Weer zien we een groep dolfijnen zwemmen !)

’s Morgens was het bewolkt maar tegen de middag liet de zon zich zien en moesten we zelfs de schaduw opzoeken. Natuurlijk is Cas nog even de zee in geweest.

Nu was er tijd voor enkele klusjes en is Wim weer gekortwiekt.

Ook al hadden de mannen met vissen niets gevangen, toch stond er vanavond heerlijke vis op het menu, klaargemaakt door Wim, we komen hier niets te kort !!

Verslag 55

Vanmorgen hebben we Lincoln N.P. tijdelijk verlaten,  onderweg nog enkele andere kampplaatsen in het park bekijkend, waar we Anja aardig op de proef gesteld hebben met het rijden over de slechte wegen.

Het werd hoog tijd een wasserette op te zoeken, samen hebben we vier zakken vol vuile was ! Tegelijkertijd kunnen we in Port Lincoln ons afval dumpen, vers water en nieuw ijs voor de koelbox halen. Ook doen we nog even een supermarkt aan waar we nu, vanwege het coronavirus, gepaste afstand van elkaar moeten houden.

Nadat we de vissershaven bekeken hebben rijden we in de loop van de middag terug naar het Nationale Park en parkeren de auto’s bij Horse Rock, een simpele kampplaats (zonder toilet) pal aan het water, waar Wim en Cas meteen gaan vissen.

Er ligt een zeehond te zonnen op het strandje, maar deze verdwijnt zodra Wim te dichtbij komt.

Weer hebben we een prachtige overnachtingsplek weten te vinden, ver van de bewoonde wereld !

Verslag 56

Vanaf Horse Rock rijden we vandaag vijfendertig kilometer door Lincoln N.P. om uit te komen bij Memory Cove, de kampplaats die we enkele dagen terug al besproken hebben bij het infocentrum.

Je hebt een sleutel nodig om het hek te openen, zodat je naar de Wilderness Protection Area van Memory Cove kunt gaan.

De weg ernaartoe is een echte track vol kuilen, hobbels en scherpe stenen. Voor de laatste negentien kilometer wordt dan ook ruim een uur gerekend, bij ons duurde dit nog wat langer omdat we regelmatig gestopt zijn vanwege het mooie uitzicht of om elkaar te filmen en te fotograferen.

Maar het einddoel is de moeite waard, de beschutte baai is prachtig en geeft je echt zo’n “bounty” gevoel.

We brengen de hele middag op het strand door tot de zon tegen zevenen verdwijnt achter de bomen.

Pas dan keren we terug naar ons stekje vanwaar we ook uitzicht hebben op de baai.

Zoals gewoonlijk koken de mannen samen, dit keer wordt het een heerlijke maaltijd met zalm en macaroni.

We hebben hier totaal geen bereik dus even twee dagen geen nieuws over het coronavirus of foto’s en filmpjes van de thuisbasis !

Verslag 57

We hebben een heerlijke dag gehad bij Memory Cove: terwijl Wim vanmorgen aan het vissen was ben ik met Cas en Anja een eind wezen wandelen langs de baai op zoek naar een markering waar in vroeger tijden de post achter gelaten werd, uiteindelijk vinden we deze tussen de rotsen.

Weer brengen we de dag grotendeels door op het prachtige strand, waar we een zeehond en een grote manta voorbij zien zwemmen.

Vandaag gaan we alle vier het, vrij koude, zeewater in om ons daarna door de zonnestralen te laten drogen.

Ook maken we tegen de avond allemaal gebruik van de buitendouche zodat we vannacht schoon ons bed in kunnen duiken.

Het was voor ons echt: “just another day in Paradise” !

Verslag 58

Na twee dagen verlaten we het prachtige Memory Cove en natuurlijk moeten we dezelfde slechte weg terug. Weer schudden we enkele uren flink heen en weer in de auto.

Onderweg zien we twee kangoeroes en verschillende emoes, de meeste rennen zo hard dat je ze niet op de foto kunt krijgen.

Tegen de middag stoppen we bij Wanna Lookout, een schitterende plek waar we weer heel wat foto’s maken.

Daarna gaan we naar de noordkant van Lincoln N.P. waar we ineens weer contact hebben met de buitenwereld. We krijgen allemaal App-jes binnen van verontruste familie en vrienden omdat we twee dagen niet bereikbaar waren. Het is vandaag zo’n dertig graden dus willen we nog in het park blijven en gaan op zoek naar een overnachtingsplek, het is overal heel erg rustig en we kunnen dan ook de mooiste plekjes uitkiezen. De kampplaats Taylors Landing valt tegen, wel eten we er een boterhammetje en zien daar dat de toiletten gesloten zijn in verband met COVID-19, het wel bekende coronavirus.

We komen uit bij Fisherman Point, waar we eerder gestaan hebben, maar helaas gaat daar iets mis. We hebben net de luifel uitgezet wanneer  een windvlaag er voor zorgt dat deze de lucht in vliegt en kapot breekt. Wim en Cas zijn uren bezig geweest de stangen te repareren, maar het is gelukt.

Al die tijd staat er een harde wind vanuit zee, waardoor alles onder het zand zit en we tegen vijven verkassen naar de andere kant van Fisherman Point. Daar is zelfs een prachtige plek met uitzicht op zee om “happy hour” te houden !

Hier komen we, terwijl we onze telefoons raadplegen, er achter dat sinds gisteren de Nationale Parken alleen nog voor de lokale bevolking te bezoeken zijn en dat alle kampplaatsen gesloten zijn, toch staan we hier gewoon en ook de toilet is nog te gebruiken.

We zullen vanaf nu per dag bekijken waar we nog terecht kunnen, gelukkig zijn we “zelfvoorzienend” en hebben we geen toilet, douche of barbecue nodig ….. en we genieten nog steeds elke dag van het mooie Australië !

Verslag 59

Toen we vanmorgen de vijfendertig kilometer vanaf onze overnachtingsplek in Lincoln N.P. naar de plaats Port Lincoln hadden afgelegd werden we weer met de neus op de feiten gedrukt ! In vier dagen tijd is er alweer het nodige veranderd betreffende de maatregelen tegen het coronavirus. Het infocentrum, waar we de sleutel voor Memory Cove weer willen inleveren, is inmiddels gesloten, gelukkig kunnen we telefonisch duidelijk maken dat we onze vijftig dollar borg (per sleutel) terug willen en komt er even later iemand om dit te regelen. In de supermarkt kun je nog maar twee broden krijgen en ook blikvoer is nog altijd “op de bon”. Toiletpapier en vloeibare zeep zijn totaal uitverkocht en je moet nu zelf weer je boodschappen inpakken, zoals we in Holland al gewend zijn. Toch gaan ook wij “hamsteren” en hebben we  voor zo’n twee weken eten ingeslagen en de hele voorraad pakken rode wijn opgekocht !

Ook is het niet meer mogelijk om buiten te lunchen: alle picknicktafels zijn met rood-wit lint ingepakt !! We gaan zo snel mogelijk de stad uit naar rustiger gebied, maar wanneer we in Coffin Bay N.P. aankomen staat er een groot bord dat ook daar de kampplaatsen en faciliteiten gesloten zijn.

We rijden toch het park in maar komen daar de ranger tegen: een jong broekie dat alleen op afstand met ons wil communiceren en duidelijk stelt dat we op één plek moeten blijven recreëren, maar niet in zijn Nationale Park.

Nadat we “Point Avoid” en “Golden Island Lookout” bekeken hebben gaan we het park uit (Wim baalt wel, want hij wilde graag door de duinen rijden en vissen in het N.P.) en rijden verder langs de kust.

Wel haal ik nog even een dozijn oesters in Coffin Bay, deze staan bekend als de beste van Australië !

Tegen vijven komen we uit bij Ricky Bates Reserve, een mooie plek pal aan het water waar we gratis mogen verblijven en hier staan gelukkig geen borden met “gesloten …” erop !!

Verslag 60

We hebben vandaag (maandag 30 maart) maar een korte afstand afgelegd naar onze volgende kampplaats: Point Drummond, een schitterende, afgelegen plek met uitzicht op zee.

Onderweg stoppen we enkele keren om de prachtige kustlijn te fotograferen en om te kijken of de plek geschikt is om te overnachten.

We hebben net alles geïnstalleerd wanneer er een local komt die ons eigenlijk weg wil hebben: we staan op een heel populair punt waar het altijd druk is en in verband met het virus zouden we ons verder terug moeten trekken …. we hebben de hele dag verder niemand gezien of gesproken !! Wel lezen we dat de campings en betaalde kampplaatsen allemaal dicht gaan, het gaat voor ons steeds moeilijker worden ergens te kamperen !

’s Middags maken Wim en ik een strandwandeling maar het lijkt wel drijfzand waar we in lopen.

Cas wil eigenlijk gaan zwemmen maar komt ook niet ver, de golven zijn verraderlijk dus het blijft bij pootje baden.

(Wim haalt ons Hollandse vlaggetje eraf, zodat het lijkt of we Australiërs uit Queensland zijn, want volgens de laatste berichten moeten internationale reizigers allemaal in quarantaine in hotels !)

Maar ons uitzicht is werkelijk prachtig, we zien weer enkele dolfijnen die met de golven mee zwemmen en ook het geluid  van de rollende golven is overweldigend, wat zullen we lekker slapen vannacht !!

Verslag 61

Wereldwijd zijn er nu 750.000 personen besmet en 36.000 zijn er aan het coronavirus overleden. 160.000 mensen zijn gelukkig ook alweer hersteld ! In Zuid-Australië, waar we ons nu bevinden, zijn 390 besmettingen.

Elke morgen lezen we allemaal uitgebreid het nieuws en willen we weten wat voor nieuwe maatregelen er overal getroffen worden. In Australië zijn ze ook heel streng bezig en moet iedereen zo veel mogelijk thuis blijven. Veel winkels en bedrijven zijn gesloten en de grenzen tussen de staten zijn dicht.

(De laatste foto’s van onze reis ??)

We besluiten om niet langer op afgelegen plekken zonder voorzieningen te gaan staan maar naar een camping te verhuizen, deze  vinden we in Cummins, een plaats met onder andere een IGA supermarkt, een doe-het-zelfzaak, politiebureau, ziekenhuis en take-away.  Op het kleine caravan park mogen nu eigenlijk, vanwege het coronavirus, maar vier caravans/campers staan. Ieder heeft een eigen cabine (ensuite) met toilet, douche en wasbak zodat je elkaar niet kunt besmetten. Er was nog maar één cabine vrij op de kampplaats maar omdat we vertelden dat we familie van elkaar zijn en al weken samen rondreizen mogen we het sanitair samen gebruiken.

We hebben nu dus de luxe van een douche, stroom, gratis wasmachine en -droger en ook is er een barbecue, hebben we warm water en zijn er vuilnisbakken. Allemaal dingen die we de afgelopen weken niet of nauwelijks gehad hebben.

Het is alleen nog de vraag hoe lang we hier mogen staan: vanavond worden er door de regering nieuwe maatregelen aangekondigd, ook over sluitingen van campings en het rijden over de wegen. Voor vannacht hebben we een plek, morgen horen we meer !!

Verslag 62

We hebben dit keer wel een heel speciale trip in Australië: de eerste zes weken met Marcel, Marieke en de jongens waren schitterend, alleen het weer was iets minder dan verwacht en ook hadden we te maken met verbrande gebieden waar we niet heen konden, maar we kijken terug op een prachtige reis. We zijn wel ontzettend blij dat ze vóór alle problemen rond het coronavirus weer veilig in Nederland terug waren. Met Cas en Anja hebben we het heel gezellig en de eerste week verliep perfect, pas op 19 maart hoorden we voor het eerst over restricties in verband met het COVID-19 omdat we een museum niet in konden en vanwege het hamsteren in supermarkten. 25 maart kregen we van de vliegmaatschappij Emirates te horen dat onze vlucht op 28 april geannuleerd werd, voor ons leek de terugvlucht ver weg, we hadden immers nog vijf weken te gaan. Daarna zagen we elke keer als we in een stad kwamen om boodschappen te doen dat de regels aangescherpt waren, nu mag je met niet meer dan twee personen bij elkaar zijn (we houden dan ook bewust afstand als we boodschappen doen !)  en eigenlijk moet je op één plek blijven. Vanmorgen kregen we te horen dat we niet in het caravan park konden blijven, ook zij gaan sluiten. We hebben contact gezocht met de Nederlandse ambassade en ons aangemeld voor “bijzondere bijstand”, wat inhoud dat ze proberen een vlucht voor ons te regelen dat we terug kunnen naar Holland. (Alleen heeft Australië niet zo’n prioriteit omdat hier voldoende voorzieningen zijn, dus of ze echt iets voor ons zullen doen is maar de vraag !) Daarnaast  hebben we een E-mail gestuurd naar de ambassade in Australië zodat ze weten dat we rondtrekken met twee auto’s en eigenlijk nergens heen kunnen. Ook hebben we enkele keren contact gehad met m’n zwager Rob, die in Australië woont. (In heel Australië (4559 personen) zijn trouwens veel minder besmette mensen dan in Nederland:11.817 zieken) Nadat we nog een wasje hebben gedraaid en alle kleding weer schoon en fris in de camper ligt, verlaten we het park en rijden langzaam richting Adelaide, want daarvandaan zullen we uiteindelijk moeten vliegen.

Onderweg zijn we voor de lunch gestopt in Port Neill, waar we heerlijk aan het water konden zitten, zonder mensen om ons heen, ook tijdens het rijden zien we heel weinig auto’s.

(De grond is hier zo hard dat Wim een betonboor nodig heeft om een gat te boren voor de pinnen !)

Nu staan we bij Port Gibbon (Cliff Top Camp) in de duinen met uitzicht op zee, als je niet beter zou weten is er helemaal niks aan de hand !!

Verslag 63

Vandaag zijn de regels omtrent het coranavirus in Australië weer aangescherpt: er wordt strenger op toegezien dat je op één plek blijft en ook lees ik dat het waarschijnlijk nog wel negentig dagen kan duren voor alles weer “normaal” wordt ! We moeten er niet aan denken om drie maanden op één kampplaats te staan, toch bellen we met een camping in Adelaide om een plekje te reserveren voor misschien wel langere tijd.

Onderweg richting Adelaide beslissen we om, wanneer de kosten enigszins redelijk zijn, toch te proberen een vlucht naar huis te boeken.

Dus tijdens de lunch komt de laptop tevoorschijn en wordt er gezocht bij vliegmaatschappij Qatar naar een mogelijke terugreis.

Een uur later hebben we de trip geboekt: als de vlucht niet alsnog geannuleerd wordt vliegen we op 8 april terug van Adelaide naar Melbourne, dan door naar Doha om na zo’n dertig uur en een dag later aan te komen op Schiphol. Nu is het maar te hopen dat de vlucht doorgaat !!

We rijden door tot halverwege de middag en stoppen bij Lawrie Park, vlakbij Germein Bay, weer een gratis overnachtingsplek met toilet, vuilnisbakken en een schone barbecue.

Tegen de avond wordt deze gebruikt en gaan er lekkere spiesen, hamburgers en worstjes op, ook de maïs en tomaten ontbreken niet.

We kunnen tot laat in de avond buiten zitten in korte broek en hemdje en voelen ons, na de rollercoaster van de laatste dagen, weer redelijk relaxt !!

Verslag 64

We zijn vanmorgen ( vrijdag 3 april) nog lange tijd op de kampplaats Lawrie Park blijven staan, het is prachtig weer en allerlei parkieten vliegen regelmatig over ons heen, alleen is het erg moeilijk om ze op de foto te krijgen !

Tijdens het ontbijt krijgen we via een mail van de ambassade te horen dat er morgen en overmorgen vliegtuigen van de KLM naar Australië vliegen om Nederlanders op te halen, als we belangstelling hebben moeten we dat melden en zelf een vlucht naar Sydney regelen ! Wij hebben gelukkig al een vlucht geboekt en hoeven dus niet te reageren ! We  moeten nog zo’n twee honderd kilometer rijden voor we bij Adelaide zijn en onderweg stoppen we nog een keer bij de plaats Two Wells voor de lunch en enkele boodschappen. In Bolivar is een “carwash” waar we al het zand en vuil van de auto’s spuiten, Cas is zelfs geruime tijd met de stofzuiger bezig, want ook ín de auto zit alles onder het stof.

Tegen drieën komen we aan bij “Highway 1 caravan park”, waar we zullen verblijven tot we aankomende woensdag naar huis vliegen. De camping heeft een zwembad en een overdekte recreatieruimte, maar, zoals we al verwacht hadden, zijn deze gesloten.

Voor de komende dagen is minder goed weer voorspeld dus bouwen we ons grote zeil op om comfortabel te kunnen zitten,

we zijn er net klaar mee wanneer het begint te regenen ! Het tikken van de regen heeft ook wel wat en de Australiërs zijn blij met regenwater, het is overal zo droog ! We zullen vanaf nu wel veel spelletjes doen, een boek lezen en lange “happy hours” houden, maar vervelen doen we ons zeker niet !!

Verslag 65

Het is vreemd weer vandaag: af en toe komen er windvlagen over en ben je bang dat alles de lucht in vliegt, dan volgt er een plensbui en even later is het heerlijk weer en zitten we in het zonnetje !

Tussen de buien door zijn we actief met schoonmaken, klusjes doen en spullen uitzoeken, ook nemen we tijd om vogels te spotten.

En natuurlijk pakken we regelmatig onze telefoons om helemaal op de hoogte te blijven betreft alle gebeurtenissen in de wereld. We hebben de tweede tafel opgebouwd zodat we anderhalve meter uit elkaar kunnen zitten, mocht er iemand op de camping vervelend doen over de regel dat we afstand moeten houden.

Tijdens de schoonmaak komen er allerlei etenswaren tevoorschijn, ook wij hebben afgelopen weken gehamsterd en hebben veel te veel blikvoer, macaroni en keukenrollen in voorraad. Ook de wijn en whiskey krijgen we niet op voor we naar huis vliegen, al doen we wel ons best zo min mogelijk over te houden !!!

Verslag 66

Inmiddels staan we alweer vier dagen op de camping en beginnen we onze buren aardig te kennen !! Sommige Australiërs staan hier een heel jaar op de kampplaats, iets wat we ons niet voor kunnen stellen en nooit zouden willen.

We hebben nu alles schoongemaakt en ingepakt en kunnen morgen aan de reis naar huis beginnen.

(We hadden toch wel erg veel blikvoer en macaroni gehamsterd !)

Toch hebben we ons de afgelopen dagen niet verveeld, het weer is gelukkig opgeknapt (geen plotselinge stortbuien meer !) en we hebben het nog steeds heel gezellig samen.

(Cas is al helemaal voorbereid op het coronavirus !)

Afgelopen weekend is de klok hier een uur teruggezet, er is nu nog een tijdsverschil van zeven en een half uur met thuis, hopelijk is dit binnenkort gereduceerd naar nul en zetten  we donderdagmiddag  weer voet op Hollandse bodem ! Daar gaan we alle vier twee weken in thuisquarantaine, voor de zekerheid, je weet nooit of we iets oplopen tijdens de vliegreis of op de luchthavens !

Laatste verslag (67)

Woensdag 8 april hebben we de laatste spullen in de camper opgeruimd en de jerrycans leeg gemaakt, de auto’s worden voor langere tijd weggezet, dus alles moet schoon zijn.

Het is prachtig weer en tegen enen rijden we de laatste vier kilometer naar de stalling (Adelaide RV), voor ons een onbekend bedrijf, maar alles ziet er betrouwbaar en goedverzorgd uit.

Met twee taxi’s worden we in twintig minuten tijd naar de nationale luchthaven gebracht, een bijna geheel leeg gebouw (alleen enkele schoonmakers zijn druk bezig met ontsmettingsmiddelen.) waar we zelf elektronisch inchecken bij “Jetstar” voor de vlucht naar Melbourne.

Alle winkels en barretjes zijn gesloten, ook zijn veel stoelen met tape afgezet zodat je niet te dicht bij elkaar kunt zitten.

Het vliegtuig is maar voor een kwart gevuld en terwijl we onderweg genieten van het mooie uitzicht, landen we binnen twee uur op het vliegveld van Melbourne, waar we onze koffers weer mee moeten nemen.

We gaan namelijk naar de internationale luchthaven en reizen verder met de maatschappij Qatar International Airways, behorend bij de Staat Qatar, gelegen in het Midden-Oosten en grenzend aan Saoedi-Arabië en Bahrein. Het land heeft een oppervlakte van 11.000 km2 en ca. 850.000 inwoners waarvan de helft in de hoofdstad Doha woont. Ook in Melbourne zijn er strenge regels wat betreft het coronavirus en zitten we weer een eindje van elkaar af te wachten tot we kunnen beginnen aan de lange trip van veertien uur naar Qatar.

We zijn dan ook zeer verbaasd wanneer we aan boord gaan: alle plaatsen zijn bezet, het vliegtuig zit bommetje vol, een ideale besmettingshaard waar we geen kant opkunnen. Wim dient z’n beklag in maar krijgt de keus of gaan zitten of uitstappen ! We zullen de hele vlucht goed uit moeten kijken met wat we aanraken en vaak handen wassen en ontsmetten, heel veel mensen zitten met mondkapjes op, maar gelukkig horen we niemand hoesten of niezen.

Onderweg hebben we alle vier, ondanks de  smalle ruimte, toch nog redelijk geslapen en komen vrij uitgerust aan op het vliegveld van Doha. Weer valt het op dat ze hier niet zo streng zijn met de regels: we kunnen gewoon naast elkaar zitten op de luchthaven, ook zijn de kinderspeelplaatsen en diverse restaurantjes open, wel zijn alle winkeltjes gesloten en zelfs helemaal leeggehaald.

Na weer enkele uren wachten beginnen we aan het laatste gedeelte van de reis, een vlucht van bijna zes uur naar Amsterdam. Nu hebben we wel weer veel ruimte in het vliegtuig, dit keer zitten er voornamelijk Nederlanders in, waarvan we er inmiddels al enkelen kennen.

Ook nu hebben we, door het vrijwel onbewolkte weer, een prachtig uitzicht vanuit het vliegtuig: ik zie besneeuwde bergtoppen en later zelfs de bollenvelden onder me.

Tegen half drie (donderdagmiddag) komen we aan op een vrijwel leeg Schiphol, waar we vrij snel door de douane zijn en ook hoeven we niet lang op onze koffers te wachten. We hadden verwacht dat we gecontroleerd zouden worden op corona of op z’n minst iets zouden horen over quarantaine, maar we mogen zo de luchthaven verlaten zonder een enkele controle.

Cas en Anja hebben hun auto nog in Düsseldorf staan, omdat we daar oorspronkelijk gezamenlijk op 29 april aan zouden komen met een vliegtuig van de maatschappij Emirates, ze worden nu gelukkig opgehaald door  een bevriende buurvrouw. Ook wij hebben vervoer, Marcel haalt ons op, al blijft de gebruikelijke “knuffel” nu achterwege en gaan Wim en ik samen achterin de auto zitten. Eenmaal thuis blijven we ook op gepaste afstand van Dennis om zo het risico van een mogelijke besmetting te minimaliseren.

De reis zit er (vroegtijdig) op, we hebben weer een prachtige tijd gehad: de eerste zes weken met de kinderen waren nog onbezorgd en ook de eerste weken met Anja en Cas hebben we genoten. (We hebben het zo wie zo de hele trip heel gezellig gehad met elkaar !!) We vinden het dan ook voor hen bijzonder sneu dat we, nog niet eens halverwege de trip, al terug moesten keren naar Adelaide. In totaal hebben we met z’n vieren 2.875 kilometer afgelegd, waarvan de laatste zes honderd door al bekend gebied omdat we dezelfde weg teruggenomen hebben. Oorspronkelijk zouden we met Cas en Anja ruim 4.500 kilometer af leggen, wie weet komt het er nog van om op een later tijdstip de reis af te maken ! Wij hadden alweer een vervolgtrip geboekt: half juli zouden we met Dennis door het binnenland van Australië gaan trekken, maar door de coronacrisis is het nu voor iedereen onzeker of en wanneer je weer op reis kunt !!

We gaan nu in ieder geval twee weken in thuisquarantaine om zo uit te sluiten dat we anderen kunnen besmetten !  Deze procedure is in Australië nu standaard wanneer je terugkomt van een reis, in Nederland is dit gewoon op vrijwillige basis. Hopelijk blijven we allemaal gezond, dat is het allerbelangrijkste !!

 

(Inmiddels zijn er wereldwijd 1.614.400 mensen besmet met het coronavirus en al 96.789 patiënten overleden. In Nederland zijn 2.396 sterfgevallen, in heel Australië 53 mensen.)

 

Gran Canaria 2019

Verslag 1

2019  is voor ons weer een kroonjaar in het “verjaren”: Wim is vijfenzestig geworden en ik zestig. Net als vijf jaar geleden (Curaçao) krijgen we van onze kinderen een reis aangeboden, dit keer naar Gran Canaria (één van de Canarische eilanden gelegen in de Atlantische Oceaan ten hoogte van Marokko, maar behorend bij Spanje), maar nu zijn we met z’n zevenen, de inmiddels drie en een half jaar oude tweeling gaat natuurlijk ook mee. Voor Stijn en Ruben wordt het al de tweede vliegreis, een heel verschil met vroeger, wij waren al in de dertig toen we voor het eerst in een vliegtuig stapten.

Op 9 november is het zover en gaan we heel vroeg (al om zes uur) richting Schiphol vanwaar we rond tien uur met een Boeing 767 van Tui vertrekken naar het zonnige zuiden.

De vier uur durende reis verloopt prima en de jongens gedragen zich voorbeeldig.

Eenmaal op het eiland is het lang wachten voor de koffers er zijn en daarna volgt een rit van ruim een uur, maar rond vier uur Hollandse tijd (hier op Gran Canaria is het een uur vroeger !) kunnen we onze huisjes in.

Het is vierentwintig graden maar er staat een harde wind (windkracht zes), toch gaan de jongens samen met Marieke het zwembad in en terwijl ik de koffers uitpak gaan de mannen alvast boodschappen doen.

We hebben twee huisjes om in te slapen maar hebben besloten om steeds bij Marcel en Marieke te eten en bij elkaar te zitten dus sjouwen we met stoelen, tafels en servies en maken zo één heel gerieflijk onderkomen waar we het zeker een week vol kunnen houden. Terwijl Marieke en Marcel het eten verzorgen doen wij een spelletje met de jongens.

Ze zijn zo moe van alle opgedane indrukken dat ze later op bed meteen vertrokken zijn. Nadat we nog een spelletje Mexican Train hebben gedaan gaan ook wij redelijk op tijd slapen, het was een lange, vermoeiende, maar heel leuke dag !

Verslag 2

Na een lange, prima nachtrust kunnen we heerlijk buiten ontbijten, de lucht is stralend blauw zonder een enkel wolkje, wel waait er weer een harde wind en dit blijft de hele week zo.

Rond het middaguur gaan we met de gratis pendelbus richting Maspalomas waar we in de duinen (Reserva Natural de las Dunas de Maspalomas) een half uur op een kameel hobbelen, dit keer op een soort stoeltje wat aan twee kanten van de bult zit. Stijn en Ruben zitten bij pappa en mamma op schoot en het gewichtsverschil wordt met aangeknoopte zandzakken gelijk gemaakt, een heel leuke ervaring !

Nadat we nog een stuk langs de mooie lagune (een stopplaats voor veel trekvogels op hun route tussen Europa en Afrika) en het strand gewandeld hebben, waar je haast weggeblazen wordt, nemen we de bus terug naar ons onderkomen bij HD Parque Cristobal in Playa del Inglés, waar we later nog een tijd doorbrengen bij het zwembad.

De jongens vinden het prachtig om pappa en oom Dennis in het water te duwen en zelf springen ze er ook zonder enige angst in.

Om zes uur is het “lopend buffet” geopend en daar maken we vanavond gebruik van, het blijkt heel uitgebreid en goed verzorgd te zijn en we zullen er dan ook zeker nog een keer naar toe gaan. Overal op het eiland zijn ze heel kindvriendelijk en Stijn en Ruben (en wij allemaal natuurlijk) vermaken ons prima !

Verslag 3

We hebben vanmorgen twee auto’s, Toyota Yaris, gehuurd (vijfentwintig euro per stuk inclusief verzekering) en zijn daarmee het binnenland van Gran Canaria ingereden.

Via San Bartolomé de Tirajana gaan we door de prachtige bergen richting de Pico de las Nieves, de hoogste berg van het eiland (1949 meter), onderweg regelmatig stoppend bij mooie uitkijkpunten.

We gaan steeds hoger en rond de veertien honderd meter komen we opeens in de mist terecht, ook koelt het snel af van zesentwintig naar tien graden en bovendien waait het enorm hard, we hebben even (gelukkig maar tijdelijk !) het zelfde weer als in Holland ! (Het noordelijke gedeelte van het eiland is koeler en ook heb je daar meer kans op regen, de meeste toeristen verblijven dan ook op het zuidelijke deel.)

Helaas kunnen de jongens niet zo goed tegen al het bochtenwerk en het geslinger in de auto en moeten ze allebei overgeven, toch blijven ze vrolijk en vinden ze de bergen heel interessant. Op de terugweg komt de zon met z’n bijbehorende warmte terug en kunnen we weer genieten van het prachtige panorama.

Nadat we bij een Lidl voor de rest van de week inkopen hebben gedaan eten we bij het appartement allerlei soorten tapas, bereidt door de mannen.

Natuurlijk worden er daarna ook nog spelletjes gespeeld en zitten we tot laat in de avond heerlijk buiten op het terras !

Verslag 4

Vandaag wordt een dag van lekker luieren en zwemmen, er zijn diverse baden in het park met ernaast een speeltuintje en de jongens vermaken zich dan ook kostelijk.

Het water wordt door de zon opgewarmd dus deze tijd van het jaar is het niet al te warm, maar zelfs ik ben er in geweest.

We kunnen zo naar de huisjes lopen om iets te halen en ’s middags brengen we daar ook tijd door met een spelletje, waarna er weer een zwemmoment komt.

De appartementen worden goed onderhouden en regelmatig schoongemaakt, we krijgen zelfs een fles Cava aangeboden van de schoonmaakster.

Voor je het weet is er weer een dag verstreken en gaan we, soezerig en een beetje verkleurd door de zon, naar ons bed.

Verslag 5

Vanmorgen zijn we weer naar het autoverhuurbedrijf gegaan en ook nu krijgen we de twee felle, rode autootjes mee. Dit keer rijden we langs de kust in westelijke richting waar we eerst stoppen bij Puerto Rico, een drukke toeristenplaats vol appartementen, een grote haven en een strand waarop zand uit de Sahara ligt. Ook  moet dit de “zonnigste plaats van Spanje” zijn.

Nadat we er een tijdje rondgewandeld hebben rijden we door naar Puerto de Mogan, waar het minder druk aandoet. Ook hier is een jachthaven met een mooi zandstrand gelegen tussen hoge rotsen.

We kunnen de auto’s vlakbij de beschutte baai parkeren en vermaken ons daarna uren op het strand en in de zee, die nog een prima temperatuur heeft.

Pas tegen vieren verlaten we Playa de Mogan en ruim een uur later zijn we allemaal weer fris gedoucht en van het fijne zand en zout ontdaan.

Na een lekkere paella maaltijd, klaargemaakt in ons huisje, volgt weer een “spelletjesavond”, iets waar we nu eenmaal allemaal gek op zijn !!

Verslag 6

Vanmorgen heeft Marcel z’n huurauto weer ingeleverd, hij brengt de dag door op het park samen met Marieke en de jongens. Wij gaan, met Dennis, het vijftien honderd zestig vierkante kilometer grootte vulkanische eiland verder verkennen en beginnen aan de oostkant bij Barranco de Guayadeque, een prachtige zeven kilometer lange kloof vol cactussen, grotten en aparte rotsen.

Nadat Dennis twee leuke T-shirts heeft gekocht bij een souvenirwinkel aan het einde van de canyon keren we om en gaan dezelfde weg weer terug waarna we verder noordwaarts gaan.

Onze volgende stop is bij Caldera de Badama, een vulkanische krater met een diameter van een kilometer en een diepte van twee honderd meter, genoemd naar een Hollandse koopman Daniel van Damme, die er in de zestiende eeuw wijn verbouwde.

Terwijl we in een restaurantje zitten, vanwaar we een mooi uitzicht hebben op een gedeelte van het eiland, komt er een flinke regenbui over. Gelukkig blijft het bij die ene plensbui, maar wel hebben we de hele dag bewolkt weer, pas aan het eind van de dag, terug in het zuiden, zien we nog even de zon.

We nemen een stuk snelweg langs Las Palmas de Gran Canaria, de hoofdstad van het eiland, en via Gáldar, waar zich veel bananenplantages bevinden, buigen we af naar Agaete in het noordwesten.

We stoppen bij het vlakbij gelegen leuke vissersplaatsje Puerto de las Nieves, waar de golven tegen de kust slaan.

Hier bevindt zich ook de “Dedo de Dios” (Gods vinger), een losstaande basaltrots van dertig meter hoog die uit zee oprijst en te zien is vanaf de pier in de haven.

Daarna volgt een schitterende rit langs de kust tot aan Puerto de la Aldea, vanwaar we weer landinwaarts gaan door kleine bergdorpjes en langs heel aparte bergen, soms met prachtige kleurschakeringen.

Bij Morgan nemen we weer de snelweg terug naar Playa del Inglés waar we rond zes uur aankomen, we hebben dan zo’n tweehonderd twintig kilometer afgelegd.

Voor de jongens zou de rit van vandaag veel te lang zijn geweest, zij hebben zich prima vermaakt met zwemmen, voetballen en met het animatieteam van het park !

Verslag 7

Het is vandaag (vrijdag 15 november) alweer onze laatste hele dag op het eiland, morgen vliegen we weer naar huis. Helaas laat het mooie weer ons nu in de steek en komt de zon maar af en toe tevoorschijn, door de harde wind voelt het dan fris aan.

De jongens zijn nog wel het zwembad in geweest maar Wim en ik niet, toch hebben we het goed naar de zin en genieten we van de kleinkinderen.

’s Avonds maken we nog een keer gebruik van het uitgebreide buffet waarna we nog even naar de kinderdisco gaan.

In het huisje doen we weer allerlei gezelschapsspelletjes: we zijn zo fanatiek dat het al ruim na twaalven is voor we, voor de laatste keer, gebruik maken van de prima bedden in het appartement.

’s Nachts daalt de temperatuur naar zo’n achttien graden, dat wordt wennen morgen, in Holland is het rond het vriespunt !!

Verslag 8

De leuke trip zit er weer op. Voor het laatst ontbijten we buiten in de zon (die vandaag weer volop schijnt !), maar daarna wordt het tijd om de koffers te vullen en de tafels, stoelen en andere attributen weer te verhuizen naar de originele plek.

Om half twaalf worden we met een shuttlebus opgehaald en naar het vliegveld ten oosten van de plaats Ingenio gebracht.

Dan wordt het wachten, hangen en een beetje rondlopen tot we rond drieën vertrekken.

Weer zitten we achterin de Boeing 767-300 en dit keer duurt de vlucht, door tegenwind, iets langer. Stijn en Ruben gedragen zich weer goed aan boord, al worden ze wel vrijer en vinden ze het prachtig om door de gangpaden te lopen en zijn ook de stewardessen wel interessant. Deze reis was een mooie “generale” voor de volgende trip: eind januari (2020) gaan we met Marcel, Marieke en de jongens zes weken rondtrekken door Australië, die vlucht duurt wel een heel stuk langer, hopelijk gaat het dan net zo goed !

Het was een prachtig verjaardagscadeau, we hebben genoten !!

 

2019 met 4 campers naar Italië en Sicilië

In dit verslag zijn 1300  foto’s verwerkt 

veel kijk en leesplezier

Verslag 1

Net als twee jaar terug naar Griekenland gaan we weer met vier stellen (Cas en Anja, Roel en Janna, Jan en José én wijzelf !) op reis, dit keer helemaal over land naar Sicilië (behalve een half uurtje met de boot naar het eiland) en via de hak van de Italiaanse laars terug in noordelijke richting. Het punt waar we samen starten is de, vlakbij Riva del Garda gelegen, plaats Arco. Hier komen we zaterdag 24 augustus ’s avonds bijeen bij een pizzeria waar we ook met onze campers kunnen overnachten. Wij zijn, net als Cas en Anja, zondag 18 augustus al, met regen en slechts zestien graden, van huis vertrokken om op eigen gelegenheid en tempo naar het Gardameer af te reizen, de andere vier starten enkele dagen later. Cas en Anja bevinden zich ergens in Duitsland en doen het rustig aan, wij hebben gisteren zes honderd vijfenzeventig kilometer afgelegd. In de loop van de dag werd het snel droog en benauwend warm (ruim dertig graden) en omdat er geen vrachtverkeer op de Duitse snelwegen was konden we flink doorrijden en zijn ’s avonds gestopt (net als vroeger !) op een grote parkeerplaats iets voorbij de plaats Memmingen. We konden er nog lang buiten zitten, pas ’s nachts begon het flink te onweren.

Vandaag hebben we de resterende drie honderd vijfenzeventig kilometer naar Riva afgelegd en omdat we alle wegen zonder tol te betalen hebben gereden slingerden we aardig door de bergen via binnenwegen en prachtige passen (Fernpass, Finstermünzpass en de Reschenpass), op sommige bergen zagen we nog sneeuw liggen.

Omdat het in Italië nog volop vakantieseizoen is hebben we onderweg gebeld naar camping Al Lago, waar Wim en ik elkaar vijfenveertig (!!) jaar geleden hebben leren kennen, om vast een plek te reserveren en bij aankomst rond zessen was er nog net één plaatsje vrij !

Hier blijven we tot en met zaterdag staan en de komende dagen gaan we samen allerlei bekende plekjes opzoeken, waarschijnlijk zwemmen in het meer en natuurlijk met de fiets op pad. Ik weet zeker dat we ons prima zullen vermaken !

Verslag 2

Vanmorgen tijdens het ontbijt werden we verrast door een korte regenbui die duidelijk ook onverwacht was voor onze nog slapende buren, drie Duitse jongens. Alle handdoeken, kleding en zelfs boeken lagen nog buiten, maar natuurlijk hebben we deze voor hen veilig gesteld. Na twee dagen veel zittend te hebben doorgebracht in de auto wordt het tijd voor wat beweging: eerst maken we een wandeling  naar de jachthaven die vol ligt met zeilbootjes. Ook wij hebben hier jaren terug gelegen met onze zeilboot en toen samen met de jongens het hele Gardameer rondgevaren, iets waar we nog altijd goede herinneringen aan hebben.

In de loop der jaren zijn we heel wat keren in Riva del Garda geweest, soms voor enkele weken, ook vaak voor een kort bezoekje, maar altijd bekijken we de gezellige haven van het stadje.

Vandaag rijden we met de fiets langs het strand naar het centrum en bij de vierendertig meter hoge “la Torre Apponale” klauteren we de honderd vierenzestig treden op om vanuit de klokkentoren uit te kijken over het oude centrum.

Nadien gedragen we ons als echte Italianen: drinken een pro secco, eten heerlijke mosselen en spaghetti alla carabonara en keren daarna terug naar de camping om een lange siësta te houden in de schaduw, want het is inmiddels weer ruim dertig graden.

Na een spelletje Carcassonne en een wandeling langs het water, zorgt Wim voor een lekkere Italiaanse maaltijd.   (Ja, we zijn weer op reis dus Wim kookt terwijl ik het verslag typ !) Ook nu kunnen we weer de hele avond heerlijk buiten doorbrengen !

Verslag 3

Vanmorgen zijn we Monte Brione, de schuine berg tussen Riva en Torbole, opgeklommen, een flinke klus waar we in totaal bijna drie uur over gedaan hebben.

Deze berg, met twee bunkers erop, hebben we al diverse keren bewandeld (de laatste maal vier jaar terug met Dennis en voor het eerst vijfenveertig jaar geleden !), maar dit keer kunnen we “Batteria di Mezzo”, het fort dat halverwege ligt, van binnen bekijken en natuurlijk nemen we alle gangen en trappen die in de bunker, van begin twintigste eeuw, aanwezig zijn.

Helemaal boven bevindt zich het tweede fort dat dienst deed als verdedigingspunt voor het district Nago.

Pas tegen half twee zijn we terug op de camping en nemen een verkoelende duik in het Gardameer (Ik had wel moeite om door te komen !).

Nadat we een tijdje op het strand hebben gelegen verhuizen we naar onze camper waar nu weer genoeg schaduw is. ’s Avonds gaan we naar een bekende pizzeria waar nog altijd dezelfde “mamma” de dienst uitmaakt  ……..en zo hebben we weer een heerlijke dag gehad in Riva del Garda !

Verslag 4

Vanmorgen hebben we de fietsen weer gepakt en zijn naar Torbole gereden, het andere stadje aan de noordkant van het Gardameer. Hiervandaan kan je Monte Brione, de schuine berg die we gisteren beklommen hebben, goed zien.

Torbole is echt het walhalla voor de surfer met gegarandeerd elke middag een flinke wind vanaf het meer. Er zijn dan ook diverse surfscholen en op de stranden ligt het vol met planken.

Nadat we er wat rondgekeken hebben gaan we terug naar de camping waar we het verder rustig aan doen.  ’s Middags zitten we enkele uren op het strand waar het prima toeven is met de verkoelende wind vanaf het water. Iets na zevenen krijgen we ineens bericht, via de groepsapp, dat Jan, José, Cas en Anja al op de plaats bij de pizzeria in Arco staan waar we elkaar over twee dagen zouden ontmoeten. Aangezien het maar zo’n vijf  kilometer verwijderd is van onze plek stellen we de Tomtom in op fietsroute met de goede coördinaten en na kwartiertje fietsen staan we op de camperparkeerplaats bij onze vrienden. We hadden elkaar in mei nog gezien maar het leek wel of dat gisteren was, gelijk is het weer heel vertrouwd en gezellig.

Natuurlijk zijn we nog niet compleet, Roel en Janna zijn later van huis vertrokken en komen pas zaterdag in Arco aan. Na enkele uurtjes (en wijntjes) rijden we in het donker terug naar onze camper, nog nagenietend van de leuke avond. We gaan er samen een mooie, gezellige reis van maken !!

Verslag 5

Vandaag hebben we nog enkele bekende punten van Riva opgezocht en een rondje door het centrum gereden, nu duurt het wel weer enkele jaren voor we terugkomen.

Het is de hele dag bewolkt en we zitten ’s middags dan ook bij de camper wanneer ineens Cas en Anja aan komen fietsen en even later sluiten ook Jan en José, die met de scooter naar de camping zijn gekomen, zich aan. Nu kunnen ze zien waar wij de afgelopen dagen gestaan hebben.

(Zoals we van Cas gewend zijn móét hij natuurlijk even zwemmen)

We brengen weer enkele uurtjes gezamenlijk door, waarna ieder terug gaat naar z’n eigen onderkomen.

’s Avonds gaan we nog even het stadje in, ons eerste ijsje eten deze trip, normaal zijn we geen ijseters maar “gelati” hoort nu eenmaal bij Italia !! ..

Verslag 6

Om twaalf uur vandaag hebben we camping Al Lago in Riva verlaten en we waren op dat moment niet de enigen, er was zelfs even file voor de uitgang !

We hoefden maar een klein stukje te rijden naar Arco waar we mooi in de schaduw konden gaan staan naast de campers van Jan en Cas bij allerlei fruitbomen.

Er staat zelfs een struik met koffiebonen en ook de escargots, de eetbare slakken zijn aanwezig.

Omdat we al lange tijd problemen hebben met lekkages aan onze camper zijn Wim en Cas weer met de kitspuit aan de gang geweest, er zitten al heel wat kilo’s kit op het dak !

(Geen verkeerde  gratis camperplek !)

Tegen vieren komen Roel en Janna aangereden, de groep is compleet.

’s Avonds gaan we met z’n allen uitgebreid eten bij de pizzeria, de stemming zit er al goed in ……………..

morgen gaat de reis eindelijk beginnen !

Verslag 7

Net als de vorige keer gebruiken we weer een uitgewerkte reis van NKC die Cas helemaal nagekeken en waar nodig aangepast heeft. Eigenlijk is het beginpunt in Rome en ga je na Sicilië met de boot terug, maar omdat wij via de hak over land terug gaan,  heeft hij best wel veel veranderingen aangebracht. Vanaf Arco rijden we vandaag naar Firenzuola, een klein bergdorpje tussen Bologna en Florence. Nadat wij vanmorgen, zoals gewoonlijk, als laatste vertrokken zijn rijden we eerst nog een tijdje door het prachtige berggebied van noord Italië. We zien de schuine berg Monte Brione en werpen een laatste blik op het Gardameer, waarna we afbuigen naar een tolvrije, secundaire weg in zuidelijke richting.

We rijden door mooie wijngebieden, waar de trossen druiven nog enkele maanden moeten rijpen, tot we langzaamaan op de Po-vlakte komen, hier worden weer mais en tomaten verbouwd.

(Hier kunnen we met onze camper maar net door !)

Net onder de stad Modena, in Maranello, stoppen we bij het Ferrari-museum waar we toevallig met alle vier de campers ongeveer gelijk arriveren, zodat we gezamenlijk de dure (meestal) rode auto’s met het logo van het steigerende paard bekijken.

Anja ziet een simulator en wil dat weleens uitproberen, ze zit er snel in, maar om er daarna weer uit te komen ………

We vervolgen onze weg maar krijgen te maken met een  wegafsluiting waardoor we een andere route moeten kiezen. Sommigen van de groep nemen daarom maar de snelweg, wij rijden via allerlei bergpasjes met veel S-bochten en steile hellingen naar de camping (La Futa) waar we pas tegen zessen aankomen.

De temperatuur lag vandaag weer ruim boven de dertig graden, maar onze overnachtingsplaats ligt op zeven honderd meter hoogte, dus tegen de avond koelt het af en kunnen we zelfs een vest aantrekken, dat wordt vannacht voor het eerst weer onder een dekbed slapen !

Verslag 8

De route voert ons vandaag door het mooie Toscane met z’n heuvels, lieflijke huizen en slanke cipressen.

Helaas moet je erg opletten dat je niet een stad inrijdt want overal zijn milieuzones waar je met de camper niet mag komen en je krijgt een fikse boete als je een bord met : “zona traffico limitato” passeert. Al vrij snel levert dit problemen op wanneer we bij Florence komen, de TomTom stuurt iedereen door het centrum van de stad ! Wij buigen net op tijd af naar de plaats Fiesole en door steeds nieuwe plaatsnamen in het navigatiesysteem in te voeren draaien we mooi met de camper om de stad heen. Wel rijden we door heel smalle straatjes met veel hoogteverschil, zelfs 20 %, maar we komen zonder boetes of tol aan bij camperplaats All’antica Mattonata vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de stad Assisi.

Het is vandaag weer rond de zesendertig graden en ’s avonds blijft het lang benauwd, maar ook in Holland is het nu abnormaal warm met ruim dertig graden !

Verslag 9

De stad Assisi van de 13de-eeuwse heiligen Franciscus en Clara van Assisi ligt in de regio Umbrië en is vooral bekend als bedevaartsplaats. De meest toeristische attractie is de Sint-Franciscusbasiliek die in 2000 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO is geplaatst. Op 26 september 1997 werd de stad getroffen door een zware aardbeving waarbij vier doden vielen. De Basilica werd ernstig beschadigd en is twee jaar gesloten geweest voor restauratie, ook nu wordt er nog altijd aan de muurschilderingen gewerkt. Wij zijn vandaag met z’n achten met de bus naar een hoog gelegen punt in Assisi gereden en daarvandaan hebben we de mooie middeleeuwse stad met z’n smalle straatjes, pleinen en kerken, langzaam afdalend, bekeken.

(Het valt niet mee de kerk er in z’n geheel op te krijgen !)

Uiteindelijk kom je uit bij de Basilica di San Francesco met z’n vele fresco’s en schilderingen.

Na de middag eten we een broodje bij een barretje waarna we lopend terug gaan naar de camperplaats.

Hier doen we het de rest van de middag kalm aan, regelmatig wordt de plantenspuit gebruikt en zelfs de tuinslang komt tevoorschijn.

Voor Roel en Janna is het de eerste dag dat ze niet hoeven te rijden sinds ze van huis zijn vertrokken en ook voor de anderen is het wel lekker om met die hitte niet te hoeven rijden, maar morgen gaan we er weer tegenaan !

Verslag 10

We hebben vandaag (28 augustus) honderd vijfentachtig kilometer af te leggen naar onze volgende overnachtingsplek: Village Flaminio Camping bij Rome. Onderweg maken we een korte stop bij de plaatsjes Montefalco en Spoleto én bij een supermarkt, maar verder rijden we via secundaire wegen aan een stuk door en komen tegen half drie als eerste van de groep op de drukke camping aan.

We gaan voor verkoeling even het zwembad in, waar het helaas verplicht is een “charmante” badmuts op te zetten !

Langzaamaan komen de anderen binnendruppelen en we staan allemaal bij elkaar in de buurt, maar wel met andere campers ertussen. Er zijn gelukkig veel bomen op de kampplaats zodat we in de schaduw kunnen zitten, ook vandaag is het vijfendertig graden. We hebben weer tijd voor een spelletje en ’s avonds bereidt Wim een heerlijke vismaaltijd.

Tegen half tien komen we nog even bij elkaar om de plannen voor morgen door te spreken, één ding staat vast: we vertrekken vroeg naar Rome want het wordt weer een hete dag !

Verslag 11

Om kwart voor negen vanmorgen stonden we alle acht klaar om Rome onveilig te gaan maken.

Bij de campingreceptie kopen we voor zeven euro per persoon kaartjes waarmee we vierentwintig uur gebruik mogen maken van trein, bus en metro. Een uur later staan we al bij de Spaanse trappen (1723) op het Piazza di Spagna, behorend bij de kerk Trinitá dei Monti die hoog boven alles uittorent. Sinds kort mag je niet meer op de trappen zitten en zelfs een tas of een flesje water wordt meteen verwijderd.

Lopend richting de Trevifontein  passeren we allerlei mooie, oude gebouwen en eenmaal aangekomen bij de  indrukwekkende, schitterende 18de-eeuwse fontein staat het er vol met toeristen.

In 2015 was het zesentwintig meter hoge bouwwerk net voor twee miljoen euro gerestaureerd toen het door Hollandse voetbalhooligans beschadigd werd, gelukkig is daar nu niets meer van te zien, wel staat er politie die streng toeziet dat er niemand te dichtbij de fontein komt.

Vervolgens gaan we naar het Pantheon, een antieke tempel uit de tweede eeuw na Chr. met een prachtig interieur. Heel apart is het oog (oculus) in de koepel waardoor het enige licht binnenkomt. Het is een van de best bewaard gebleven Romeinse gebouwen ter wereld en is nog steeds in gebruik als rooms-katholieke kerk.

Na een lekker ijsje wandelen we verder naar  Il Vittoriano, een monument gebouwd tussen 1885 en 1911 als gedenkteken voor de eenwording van Italië en Vittorio Emanuelle ll, de eerste koning van het land.

We beklimmen het immense gebouw vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de stad.

Dan wordt het tijd om de inwendige mens te versterken, dit lukt prima met een pizza en een liter (!) bier. Ook is het heerlijk om even bij te komen in een ruimte met airco, buiten is het stikheet.

Daarna wandelen we naar het Colosseum, gebouwd in 72 na Chr. in opdracht van keizer Vespasianus, die trachtte zijn populariteit te vergroten met de gevechten op leven en dood tussen gladiatoren of wilde dieren.

Het gebouw staat op dit moment grotendeels in de steigers dus wij bekijken het alleen van de buitenkant en zien tegelijkertijd de prachtige triomfboog van Constantijn (315 na Chr.).

Nadat we weer gebruik gemaakt hebben van de metro komen we uit bij Vaticaanstad met zijn Sint Pieter-kerk met bijbehorend plein.

We hadden gehoopt dat het er  ’s middags vrij rustig zou zijn maar er staat een gigantische rij mensen te wachten om “het heiligste der heiligen van het katholicisme” van binnen te bewonderen, we hebben geen zin om hier uren in de rij te staan, dus zien we ervan af de weelderige, met marmer overdekte basilica van Petrus te bezichtigen.

Nadat we nog over de Ponte S. Angelo hebben gelopen wordt het tijd terug te keren naar de camping, weer gebruik makend van de metro en de trein.

Natuurlijk is er nog veel meer te bekijken in Rome, maar je kunt nou eenmaal niet alles in één dag zien. We hebben zo’n negen uur in de stad doorgebracht en bij thuiskomst zijn we allemaal best moe, maar ook voldaan, het was een heel geslaagde dag !

Verslag 12

We zijn vandaag van Rome naar Napels gereden, een afstand van ruim twee honderd vijftig kilometer. De wegen in Italië zijn vrij slecht, de secundaire wegen lijken wel op een lappendeken en de hoofdwegen missen regelmatig een stuk asfalt en zijn nogal hobbelig. We zullen het maar niet hebben over de rijstijl van de Italianen, ze kijken nergens naar ! Helaas is het ook niet al te schoon bij de rijbanen, overal ligt troep langs de kant van de weg en hoe dichter we bij Napels komen hoe meer afval er ligt.

De kustlijn tussen Terracina en Gaeta heeft veel mooie stranden en het is er dan ook erg druk met campings en hotels.

Rond tweeën  pakken we een afslag naar zee, nemen onze stoelen en lunch mee naar het strand en gaan verschillende keren het water in dat heerlijk is van temperatuur.

Na een uurtje vertrekken we weer want we hebben nog zo’n honderd kilometer te gaan.

Tegen zessen komen we via een erg smalle, slechte weg aan bij de prachtige camperplaats Castagnaro Parking in Pozzuoli waar we allemaal een ruime plek bij elkaar hebben.

We houden een ouderwets gezellige “happy hour” en bespreken de plannen voor morgen, we gaan Napels bekijken.

Nu hoop ik maar dat we het gezegde niet al te letterlijk hoeven te nemen: ” eerst Napels zien en dan sterven ! “………….

Verslag 13

Net als bij Rome maken we weer gebruik van het openbare vervoer en rond tienen zijn we in het centrum van Napels.

Er moeten veel mooie gebouwen staan maar we hebben een beetje moeite deze te vinden ! We lopen door smalle straatjes vol graffiti en natuurlijk hangt overal het wasgoed te drogen hoog boven het plaveisel vooral in Quarteri Spagnoli, de Spaanse wijk.

We komen langs een markt waar volop vis verkocht wordt en drinken een “caffe freddo” die er heel anders uitziet (en smaakt) dan de iced coffee die we in Australië gewend zijn.

We besluiten net om terug te keren naar de kampplaats, het is weer benauwend warm, wanneer we toch enkele mooie kerken ontdekken, we hebben de Sint-Pieter in Rome niet van binnen kunnen bekijken, deze maken veel goed !

Daarna zien we nog enkele historische punten maar de stad is totaal niet te vergelijken met Rome.

Tegen enen hebben we allemaal genoeg gezien en gaan we met de metro en trein terug naar onze campers, al zijn we daar nog niet één, twee, drie, want we moeten weer enkele keren overstappen en de aanwijzigen op de perrons zijn niet allemaal even duidelijk !

Tegen half drie komen we oververhit aan en nemen gelijk een verkoelende douche.  Daarna hebben we tijd voor een wasje, een dutje en bij sommigen wat reparatiewerkzaamheden.

Tegen de avond houden we een gezamenlijke barbecue wat resulteert in een urenlange, gezellige samenkomst !

Verslag 14

Vandaag zijn we de Vesuvius opgeklommen, nadat we tot op acht honderd meter hoogte met de camper konden komen, volgde een korte busrit, waarna we aan de echte klim konden beginnen.

Na een uur wandelen zijn we op ruim elf honderd meter hoogte en kijken we in de gedoofde vulkaan.

Eenmaal weer beneden rijden we door naar Pompei waar we de camper parkeren op camping Fortuna Village. De bekendste en gewelddadigste eruptie van de Vesuvius is die van augustus 79 toen de top van de vulkaan explodeerde en onder andere de Romeinse plaats Pompei volledig werd bedolven onder as en puimsteen, ook verspreidden zich giftige gassen als koolmonoxide door de stad. Ongeveer tien duizend mensen werden gedood, waarvan maar drieëntwintig honderd lichamen tot nu toe zijn teruggevonden, die levend gekookt, gezandstraald door de gloeiend hete aswolk en vervolgens levend ontvleesd werden. Nadat de eerste overblijfselen al aan het eind van de zestiende eeuw werden ontdekt, worden sinds de achttiende eeuw archeologische opgravingen verricht. Sindsdien zijn grote delen van de stad blootgelegd en geeft de plaats een goed geconserveerd beeld van het Romeinse dagelijks leven. Wij zijn vanmiddag met z’n allen naar de, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staande, plaats gelopen en hebben daar uren rondgewandeld.

De meeste gebouwen, standbeelden en schilderingen hebben de tand des tijds redelijk doorstaan. Het wegdek is nog intact en het verleden is haast tastbaar aanwezig.

Pas na zevenen zijn we terug op de kampplaats en zijn dan aardig vermoeid. Samen met Roel en Janna gaan we heerlijk uit eten want we hebben geen zin meer om te koken.

Weer hebben we een heel afwisselende dag gehad !

Verslag 15

We hebben vanmorgen de campers vlakbij de haven van Salerno geparkeerd en zijn daarna met de boot naar Amalfi gevaren, de grootste plaats aan de Costiera Amalfitana, oftewel de Amalfikust.

Tijdens het uurtje varen langs de kust op de Tyrreense zee passeren we prachtige kleine, tegen de heuvels aangeplakte, dorpjes maar helaas is het vandaag niet zo zonnig en nogal heiig waardoor het moeilijk fotograferen is.

Eenmaal aangekomen in de (opgenomen in de UNESCO-lijst van werelderfgoed)  toeristische stad Amalfi valt meteen de grote kathedraal  (Duomo San Andrea) op met z’n tweeënzestig treden, helaas is deze tot vijf uur gesloten en voor die tijd zijn wij alweer vertrokken.

Wij eten er wat, verkennen het stadje en nemen dan de boot terug, want daarna moeten we nog een stukje rijden naar onze overnachtingsplek, camping la Foce dei Tramonti bij Paestum.

Het blijkt een prachtige kampplaats te zijn en alle vier krijgen we een schitterende plek aan zee.

We gaan nog even afkoelen in het water en genieten daarna van de ondergaande zon.

We hebben unaniem besloten dat we hier drie nachten blijven staan !

Verslag 16

Vandaag is een “rustdag”, we hebben weer eens tijd om te lezen, een spelletje te doen, te vissen, te zwemmen en om te wassen.

Bij allemaal hangen de lijnen vol wasgoed, alleen bij Jan hangt er wat anders aan !

De voormalig bakker en visboer vindt het altijd leuk voor iedereen eten te bereiden en regelmatig komt hij met een hapje, bijvoorbeeld een worstenbroodje, aan. Dit keer rookt hij de “gedroogde” vis en krijgen we allemaal een stukje heerlijke makreel.

Ook de door Wim gevangen vis krijgen we later gerookt weer terug !

Er was voor de hele dag slecht weer voorspeld, maar de zon schijnt volop, alleen tegen de avond begint het steeds harder te waaien en fluit de wind om de camper. We hebben allemaal genoten van de vrije dag op de camping, waar genoeg te zien en te doen is, en zijn helemaal uitgerust om weer op pad te gaan en nieuwe dingen te bekijken !

Verslag 17

Vanmorgen hebben we de fietsen weer eens gepakt en zijn samen met Cas en Anja naar een, tien kilometer verderop gelegen, mozzarella boerderij gereden in Vannulo.

Bij aankomst staan Roel en Janna er ook met hun camper en Jan en José arriveren net op hun scooter. We hadden verwacht er een rondleiding te krijgen maar het komt er op neer dat we zelf rondlopen en alles bekijken. De waterbuffels (mozzarella wordt van buffelmelk gemaakt) staan allemaal op stal en worden er automatisch gemolken.

We zien arbeiders die bezig zijn bolletjes te maken van de jonge kaas en iets verderop is een atelier waar van de huiden van de dieren tassen gemaakt worden.

Er is een winkeltje bij waar de Italianen in de rij staan om de buffelmozzarella te kopen, deze schijnt heel speciaal te zijn.

We fietsen door naar Paestum waar drie prachtige Griekse tempels staan uit de vijfde en zesde eeuw voor Christus. Ze bevinden zich op een groot terrein dat je kunt bewandelen, maar we kunnen deze schitterende bouwwerken ook vanaf de weg zien wat ons een heleboel lopen scheelt.

Janna had de rollator voor Jan in de camper meegenomen, maar hij heeft hem nu niet nodig, kan zij vast even oefenen !!

Omdat we nog een flink eind terug moeten fietsen lessen we even onze dorst op een terrasje in Peastum.

Tegen half twee zijn we terug op de camping en hebben dan een kleine dertig kilometer afgelegd. Tijd voor een verkoelende duik in zee.

(Er is altijd wel wat te klussen met oude campers !)

Tegen de avond komen we nog even bij elkaar om de route voor morgen te bespreken, deze is vrij lang, ruim drie honderd vijftig kilometer, en we besluiten om de rit in tweeën te delen, zodat we ook de tijd hebben onderweg wat te bekijken.

En weer kunnen we genieten van een prachtige zonsondergang !

Verslag 18

We hebben een prachtige, rustige rit gehad, een verademing na alle drukke, vervuilde steden die we doorkruist hebben en waar niemand zich aan de verkeersregels houdt. De route voert ons vandaag door de groene, beboste bergen van Basilicata en later langs de kust waar je uitkijkt op grillige rotsen, zwarte strandjes en de blauwe zee.

Gelukkig ziet de omgeving er hier schoner uit en ligt er niet zoveel troep meer langs de kant van de weg.

Bij Maratea nemen we een afslag de bergen in naar Monte Biagio waar een tweeëntwintig meter hoog Christusbeeld (statua del Christo) staat, na Rio de Janeiro de grootste ter wereld. We moeten heel wat S-bochten nemen voor we boven zijn met de camper en vervolgens nog een stuk lopen, maar het is de moeite waard.

Ook het uitzicht is schitterend !

Nadien rijden we naar een plaatselijke haven waar we een heerlijke lunch gebruiken, om vervolgens naar onze overnachtingsplaats (aire de camping-car lido tropical) te gaan, die vlakbij de plaats Diamante ligt.

We vinden een prachtige plek aan zee en nadat we geïnstalleerd zijn gaan we eerst afkoelen in het heldere water.

De rest van de middag doen we kalm aan en genieten we van het mooie uitzicht en net als de afgelopen dagen slapen we ’s nachts in met op de achtergrond het geluid van de rollende golven !

Verslag 19

Vandaag hebben we zo’n twee honderd kilometer afgelegd en net als gisteren ging de weg grotendeels langs de kust (SS 18) al was deze nu minder spectaculair: alles is vlakker met grote zandstranden, maar deze zijn nu bijna verlaten. Inmiddels zijn we aangekomen in de regio Calabrië, de “tenen” van de Italiaanse laars. Nadat wij tussen de middag ook even gepauzeerd hebben aan zee gaan we verder naar het, op een klif gelegen,  stadje Tropea.

We wandelen een stukje door het toeristische plaatsje en kijken dan uit op een rots waar de Santa Maria dell’ Isola staat, een voormalig benedictijner kapel. Beneden ligt een prachtig, druk bezocht, zandstrand.

Via een bergpas komen we tegen half vijf aan bij Villagio Camping Mimosa in Nicotera, waar de anderen al gearriveerd zijn. De kampplaats ligt aan zee, maar vandaag gaan we er niet meer in, we gaan gezellig bij elkaar zitten en voor je het weet zijn er enkele uren verstreken !

Nadat ieder voor zich gekookt heeft, komen we weer bij mekaar: we gaan Mexican Train spelen, een soort domino spel waarbij je elkaar kunt dwarsbomen en natuurlijk hebben we weer de grootste lol !!

Morgen gaan we met de boot over naar Sicilië, ons hoofddoel deze reis, waar we enkele weken rond gaan trekken !

Verslag 20

Nadat we vanmorgen het leuke vissersdorpje Scilla bekeken hebben rijden we door naar San Giovanni waar we de overtocht maken naar de stad Messina op het eiland Sicilië.

We zijn nog maar net met de camper aan boord wanneer de veerboot vertrekt en in vijfentwintig minuten tijd zijn we over.

Eenmaal op Sicilië merken we weinig verschil, in omgeving en rijstijl, met het vasteland en ook ligt hier weer vuil aan de kant van de weg.

Via enkele bergpasjes en drukke steden komen we tegen tweeën, als eersten, aan op camping Villaggio Marinello. Het is vandaag bewolkt en ook hebben we enkele regenbuien gehad, dus geen weer om naar het strand te gaan. In de loop van de middag komen de anderen aan en iedereen klaagt over de hectische rijstijl van de Italianen en de  bochtige wegen.

We besluiten vanavond gebruik te maken van het campingrestaurant en zitten daar gezellig enkele uren. Net wanneer we weer willen vertrekken beginnen ze met karaoke, natuurlijk met Italiaanse muziek, erg leuk !

Na nog een afzakkertje bij de camper van Jan gaan we toch redelijk op tijd naar bed, morgen moeten we heel vroeg op want om acht uur staat er een busje klaar om ons naar de haven van Milazzo te brengen, vanwaar we met een boot naar de Eolische eilanden gaan !

Verslag 21

De Eolische Eilanden liggen in de Tyrreense zee enkele tientallen kilometers ten noorden van Sicilië en bestaan uit zeven eilanden waarvan Lipari de grootste en populairste is met een mooie haven, veel hotels, cafés en restaurants.  Het vulkaaneiland Stromboli is het bekendst omdat er enkele weken terug nog een uitbarsting is geweest. Nadat we vanmorgen met het busje afgezet zijn in de haven van Milazzo varen we in anderhalf uur tijd naar Lipari, waarbij we onderweg prachtige rotsformaties zien.

Eenmaal aangekomen op het eiland bekijken we het vijftiende-eeuwse Castello, enkele kerkjes en leuke straatjes.

(Heel aparte muurschilderingen !)

Na drie uur gaan we weer aan boord van ons “cruiseschip” en varen door naar het eiland Vulcano, genoemd naar de vuurgod Vulcanus. Hier bevinden zich vier vulkanen die al ruim honderd jaar niet meer actief zijn en met een busje gaan we omhoog om de omgeving te bekijken.

Op de Grand Cratere zien we mensen lopen en de “caldeira” van de vulkaan Piano is erg vruchtbaar zodat er allerlei soorten fruit groeien.

Weer terug op zeeniveau  nemen Wim en Cas een warm modderbad waarna ze zich afspoelen in zee.

Maar ook hier blijkt de hete lucht door de dunne aardkorst te komen, je ziet de bubbels in het water, dus echt verkoelend is het niet !  Wel houden ze een penetrante zwavellucht bij zich en nemen ze daar een douche, al blijft de geur toch nog een beetje hangen.

Tegen half vijf beginnen we met de terugreis en ruim na zessen zijn  we terug op de camping, het was een zeer geslaagde, gevarieerde dag !

Verslag 22

Vandaag (maandag 9 september) zijn we van het noordoosten van Sicilië naar het zuidoosten gereden via allerlei smalle bergpasjes en in de verte zien we de Etna, de hoogste actieve vulkaan van Europa, liggen. Zoals we inmiddels gewend zijn in Italië zijn de wegen niet al te best, maar alle campers komen er heelhuids overheen.

Halverwege de route bevindt zich de plaats Randazzo die het dichtst bij de centrale krater van de Etna ligt.

We lopen even binnen bij de dertiende-eeuwse kerk (Basilica di Santa Maria) die geheel uit zwarte lavastenen opgetrokken is.

Wanneer we even later een picknickplek zoeken komen we Cas en Anja tegen, dus wordt het een gezamenlijke lunch langs de kant van de weg.

Onderweg naar de noordkant van de Etna zie je overal de lava liggen wat wel iets weg heeft van een maanlandschap.

Rond drieën zijn we op onze nieuwe overnachtingsplek: Oase San Marco in Calatabiano, een camperplek vlak bij de zee.  Je kunt zien dat het vakantieseizoen voorbij is, de strandhuisjes worden afgebroken en er zijn nog maar enkele mensen op het strand.

We nemen een verkoelende duik in het heldere water dat prima van temperatuur is en gaan daarna in de schaduw bij de camper zitten, voor ons is het seizoen nog lang niet voorbij !

Verslag 23

We zaten vanmorgen om half negen al in de bus op weg naar Taormina, een prachtige, hooggelegen plaats aan zee met uitzicht op de Etna.

Het meest bekend van het drukbezochte stadje is het oude Griekse theater, uit de derde eeuw voor Christus, wat later verbouwd werd door de Romeinen. Er worden nog elke dag concerten gegeven waardoor er allerlei instrumenten en stellingen in het “teatro antico” staan, iets wat wel afbreuk doet aan het geheel.

Maar er is veel meer te zien in Taormina: gezellige pleintjes, mooie kerken en verzorgde winkels, hier vind je nergens vuil op straat en zelfs de smalle steegjes zien er leuk uit.

Nadat we er ’s middags wat gegeten hebben nemen we de kabelbaan naar beneden om “Isola bella”, een prachtig gelegen schiereilandje, te bekijken.

Helaas begint het ineens te regenen waardoor het er minder ” belle” uitziet.

Om vier uur nemen we de bus terug naar de kampplaats en weer krijgen we een flinke plensbui met onweer over ons heen, die nog steeds doorgaat als we uit moeten stappen. We zijn dan ook kletsnat voor we bij de campers aankomen en de rest van de dag blijft het helaas doorregenen. Voor het eerst zitten we binnen en horen we de regen tikken op het dak van de camper. Maar we klagen niet, tot nu toe hebben we schitterend weer gehad en ook de voorspellingen zien er prima uit !

 

Om half tien komt Cas ons waarschuwen: er komt vuur uit de Etna ! Met z’n allen staan we een tijd naar de rode gloed in de verte te staren en af en toe zie je rode vuurballen omhoog komen. Het is alleen helaas heel moeilijk om het op camera vast te leggen, er zit dan ook hemelsbreed een afstand van ruim twintig kilometer tussen, maar het is wel heel bijzonder !

Verslag 24

Na de uitbarsting van gisteravond komt er vanmorgen nog wat rook uit de vulkaan.

De vele regen van gisteren was vanmorgen op sommige plekken nog goed te zien maar gelukkig is het weer droog en zelfs de zon komt weer tevoorschijn.

Via enkele drukke dorpjes langs de kust rijden we het binnenland in naar de zuidkant van de Etna, waar we via veel slingerwegen rond de middag aankomen op een grote parkeerplaats, inmiddels bevinden we ons op bijna twee duizend meter hoogte. Onderweg zien we veel lava liggen afkomstig van diverse uitbarstingen die in het verleden hebben plaatsgevonden.

Bij aankomst is het nog steeds zonnig maar ineens komt er bewolking opzetten en zitten we  in de mist. Het heeft nu geen zin om met de kabelbaan omhoog te gaan naar de top van de Etna. Zodra het zicht even beter is maken we gezamenlijk een wandeling want rond de parkeerplaats bevinden zich ook enkele kraters.

In de loop van de middag klaart het tijdelijk op en gaan enkelen van ons een hoger gelegen krater op, Roel, Janna en José zijn al een eind op weg, wanneer Cas en ik samen op pad gaan. Het is een prachtige wandeling over de zwarte lava al zijn er ook allerlei kleurschakeringen te zien.

We zijn net terug bij de campers wanneer het weer begint te miezeren en de rest van de dag brengen we binnen door. De temperatuur is inmiddels gezakt naar zo’n veertien graden en vannacht  daalt deze verder naar tien graden, dat wordt dus lekker onder het dekbed slapen !

Verslag 25

Samen met Cas en José zijn Wim en ik vanmorgen de “berg der bergen” opgegaan. Omdat we overnacht hebben op de parkeerplaats (Rifugio Sapienza) konden we meteen om negen uur, toen de kassa open ging, kaartjes kopen voor de kabelbaan, de jeep en de gids (totaal vijfenzestig euro per persoon !) en ook direct mee in een gondel naar vijfentwintig honderd  meter hoogte.

Daar staan 4×4 busjes klaar om je nog vier honderd meter hoger te brengen, we zitten in de eerste jeep die vanmorgen omhoog gaat !

Inmiddels is het flink afgekoeld (tien graden) en hebben we allemaal onze vesten en jassen aangetrokken, ook de lucht wordt steeds ijler maar daar hebben we gelukkig alle vier geen last van.

Met een gids wandelen we nu langs enkele kraters en krijgen uitleg over de verschillende kleuren lava.

Het hoogste punt (voor ons) ligt op bijna drie duizend meter hoogte en het uitzicht is schitterend.

De lava daar is zelfs nog warm vanwege een uitbarsting op dertig mei dit jaar !

We boffen ontzettend met het weer, er staat geen wolkje aan de lucht, al kan dit zomaar veranderen, dat zagen we gisteren wel !

Wanneer we weer terug gaan met de bus staan er rijen mensen te wachten om omhoog te gaan en eenmaal beneden zien we minstens honderd man wachten om een kaartje te kunnen kopen, ook de parkeerplaats is helemaal vol, wat zijn wij blij dat we hier overnacht hebben ! We staan nog even na te genieten van de prachtige tocht als we opeens een grote rookpluim omhoog zien schieten uit de Etna, de vulkaan is duidelijk nog steeds actief.

(De verwoestende lavastroom heeft dit huis en vele anderen helemaal bedolven !)

Via de westkant, richting Adrano, rijden we  langzaam naar beneden. Deze route is minder druk en smaller dan de weg richting het oosten (Zafferana Etnea) die alle bussen gebruiken. Onderweg zien we veel olijvenbomen en druivenranken, de vulkanische bodem is erg vruchtbaar.  Ook wielrenners vinden het een hele uitdaging om de, op de Werelderfgoedlijst staande, berg te beklimmen.

Eenmaal in de buurt van de eerste steden verandert het landschap en ligt het vuil helaas weer hoog opgestapeld langs de weg !

We hebben nog een aardig stuk af te leggen voor we bij onze volgende camping aankomen, maar tegen vieren arriveren we bij Oase Park Falconara in Noto-Marina. De temperatuur is inmiddels weer opgelopen naar dertig graden dus pakken we de fiets en rijden naar het vlakbij gelegen zandstrand om even af te koelen, wat een verschil met vanmorgen toen we onze lange broeken en vesten nodig hadden !!

 

Al met al hebben we weer een schitterende dag gehad en zijn we een prachtige ervaring rijker: we zijn de Etna opgeweest, de hoogste actieve vulkaan van Europa !!

Verslag 26

Vanmorgen om tien uur heeft de eigenaar van de camping ons met zijn busje naar het oude centrum van Noto gebracht. Deze stad, in de achttiende eeuw verrezen op de puinhopen van het in 1693 door een aardbeving verwoeste Noto Antica, heeft veel gebouwen in extravagante Barok stijl, met witte tufsteen als materiaal, een soort kalksteen dat in de zon prachtig bruin kleurt. Via de Porta Ferdinandea komen we de stad binnen en zien daarna het ene na het andere prachtige gebouw, vooral veel kerken !

Bij de Chiesa di San Carlo al Corso gaan we via een heel smalle wenteltrap omhoog naar de klokkentoren vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de stad.

Ook het palazzo Nicolai di Villadorata is van buiten erg mooi met z’n aparte balkons, maar het interieur valt ons erg tegen.

We hebben het na enkele uren wel bekeken en tegen half twee zijn we terug op de camping waar we allemaal siesta houden.

Tegen vieren gaan we, samen met Cas en Anja, weer op de fiets naar zee waar we onderdompelen in de grillige golven.

Eenmaal terug bij de campers houden we “happy hour”, maar in plaats van een uur loopt dit een beetje (!) uit en zitten we om elf uur nog bij elkaar…….van eten koken komt niks meer, we doen het met allerlei hapjes en drankjes en hebben zoals gewoonlijk de grootste lol !!

Verslag 27

Vandaag (zaterdag 14 september) hebben we de, in de Oudheid belangrijke, havenstad  Syracusa bekeken. Nadat we door de campingeigenaar in Avola bij het station zijn afgezet, rijden we met de trein naar de geboortestad van de grote wis- en natuurkundige Archimedes (287-212 v.Chr.) en nemen vandaar een taxi naar de oude wijk Neapolis, waar allerlei opgravingen te zien zijn.

We starten bij het grotendeels vervallen Amfitheater Romano waar het onkruid de overhand heeft gekregen.

Het oude Griekse theater (Teatro Greco), dat plaats biedt aan vijftien duizend toeschouwers, is vele malen indrukwekkender.

Hier lopen we geruime tijd rond en zien er ook de nymfacum, een complex met een waterval, bronnen en diverse grotten.

Ook heel apart is de in kalksteen uitgehouwen grot Orecchio di Dionisio (Oor van Dionysius), zo genoemd vanwege de gelijkenis met de vorm van het menselijk oor.

Nadat we het hele archeologische park hebben bekeken gaan we met een taxibusje naar de haven van Syracusa waar we eerst een lekkere vismaaltijd nuttigen. Dan wordt het tijd om het, in de Ionische zee gelegen, eiland Ortigia te gaan bekijken, dat via de Ponte Nuovo verbonden is met het vaste land.

In  het op zich staande centrum van de oude stad, waar nog veel Griekse invloeden te zien zijn, bevinden zich onder andere de resten van de tempel van Apollo, een prachtige fontein op de Piazza Archimede en de grote kathedraal gelegen aan het grote Duomo-plein.

Daarna wandelen we langzaam terug naar het centrale station waar we rond half zes de trein terug naar Avola willen nemen.

We zijn er ruim op tijd maar helaas gaat er hier iets mis: we moeten op perron twee opstappen, maar er blijken twee perrons met hetzelfde nummer te zijn, waardoor de trein zonder ons wegrijdt en de volgende komt pas rond half negen ! Weer biedt de campingeigenaar uitkomst, hij komt ons helemaal vanuit Noto ophalen, ruim vijfendertig kilometer rijden en om kwart voor acht zijn we allemaal, moe en bezweet, weer op de camping. We maken wat mee deze reis !!

Verslag 28

Vanmorgen zijn we weer verder getrokken met de campers en onderweg is er voor ieder wat wils te bekijken. Roel en Janna gaan naar Villa Tellaro waar allerlei oude mozaïeken te bewonderen zijn.

Cas, Anja, Jan en José rijden naar het natuurpark Vendicari en gaan daar op zoek naar trekvogels.

Wij bezoeken enkele vissersplaatsjes (Marzamemi en Porto Palo di Capo Passero) en rijden vervolgens via een alternatieve route langs de kust.

(We komen weer op plekjes waar de camper nauwelijks door kan !)

Begin van de middag stoppen we in Donnalucata  en brengen daar enkele uren door in een visrestaurant met uitzicht op zee.

Iets na vieren arriveren we op de volgende overnachtingsplek aan de kust: camping Luminoso in Punto Bracetto. Het is nog steeds dertig graden dus gaan we natuurlijk weer de zee in om af te koelen en dat zullen we morgen ook zeker doen, want we blijven hier twee nachten staan !

Verslag 29

Vandaag hebben we een “rustdag” wat erop neer komt dat er volop “gewerkt” wordt: de was moet gedaan, kapsalon de kleine winst is weer even open, er moeten programma’s op de computer uitgezocht worden, maar ……… we hebben gelukkig ook heel veel tijd om te zwemmen, te luieren en te lezen !

Het is heerlijk zowel in zee als op het strand waar een lekker windje waait.

Vanavond wordt er weer eens gezamenlijk gebarbecued wat neer komt op een urenlange gezellige tijd !

Verslag 30

We hebben vandaag een mooie, maar lange route gevolgd door het binnenland van Sicilië. We rijden niet alleen door dor, heuvelachtig gebied, maar zien ook veel cactussen, olijvenbomen en wijngaarden, waar ze al volop de druiven aan het plukken zijn.

Natuurlijk is er onderweg van alles te bekijken en onze eerste stop is bij Castello Donnafugata, een adellijk luxueus middeleeuws huis, met prachtige ingerichte kamers en een mooie tuin.

Zo’n zestig kilometer verderop bevindt zich de plaats Caltigarone waar een oude trap (1606) van honderd tweeënveertig treden, versierd met handbeschilderde keramische tegels, het oude en het nieuwe gedeelte van de stad met elkaar verbindt.

Tegen half twee komen we aan bij Villa Romana del Casale waar vroeg vierde-eeuwse pikante mozaïekvloeren, gemaakt door Noord-Afrikaanse kunstenaars, te bewonderen zijn. Voor de Romeinen betekende de jacht: voedsel, sport, sensualiteit, avontuur en plezier en dit is allemaal terug te zien in de prachtige, in zeer goede staat verkerende, mozaïeken  die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan.

(Ze  kenden in die tijd ook al vloerverwarming !)

Ook de op een bergrug gelegen plaats Enna, de navel van Sicilië, stond nog op de lijst maar we hebben nog een flinke afstand af te leggen en weer ligt de temperatuur rond de dertig graden dus wij gaan richting onze volgende camping: Valle dei Templi in Agrigento waar we rond vijf uur aankomen.

Eenmaal daar wisselen we met de anderen ervaringen uit, want ieder heeft weer andere plekken bekeken, al kwamen we elkaar soms onderweg tegen. We nemen nog even de  plannen voor morgen door en houden het verder bij een rustige avond !

Verslag 31

Vlakbij onze camping ligt Valle dei Templi (vallei van de tempels), dit gebied bevat de meest indrukwekkende verzameling tempels buiten Griekenland. De Dorische tempels werden in de vijfde eeuw v. C. gebouwd en in 406 v. C. gedeeltelijk door de Carthagers verwoest. In de zesde eeuw brachten Christenen vernielingen aan omdat ze de tempels heidense bouwwerken vonden, ook aardbevingen lieten hun sporen na.

We zijn vanmorgen met z’n zessen (Anja en Jan blijven op de kampplaats) met de bus naar de opgravingen gegaan en hebben uren rondgelopen over het uitgestrekte, heuvelachtige gebied, waar we de overblijfselen van acht verschillende tempels bekijken.

Volgens onze routemap moest het bijbehorende museum ook zeker de moeite waard zijn, dus voor het eerst kopen we gecombineerde kaartjes zodat we deze ook kunnen bezoeken. Het blijkt dat we een heel eind om moeten lopen om bij het museum te komen en eenmaal daar is het, volgens ons, al die moeite zeker niét waard !!

Tegen drieën  zijn we terug op de camping en gaan gelijk het zwembad in om af te koelen en de rest van de dag doet iedereen het kalm aan.

Overdag ligt de temperatuur rond de achtentwintig graden in de schaduw (bij de opgravingen was het veel warmer !)  en ’s avonds koelt het maar langzaam af, zodat we grotendeels buiten leven !

Verslag 32

Op weg naar onze volgende plaats om te overnachten komen we al snel langs de Scala del Turchi, ofwel de Turkse trap, in Realmonte. Deze witte klif aan zee, die af en toe de vorm van een trap heeft,  is werkelijk spectaculair om te zien.

Nadat we een flink eind afgedaald zijn lopen we over de sneeuwwitte mergel rotsen langs het water, waar het druk is met toeristen.

Voor we weer terug zijn bij de camper zijn we flink bezweet want we moeten wel honderd vijfenzeventig treden op en dat bij zo’n dertig graden !  Een andere bezienswaardigheid (volgens ons boek) is de ruïne van Ericlea Minoa, hier moet een oud amfitheater vlakbij zee te zien zijn.

Helaas valt dit erg tegen: het theater is helemaal afgeschermd omdat het gerestaureerd moet worden, wel jammer dat ze dat niet vertelden toen we kaartjes kochten.

We rijden door naar Sciacca, waar we, samen met Cas en Anja, in een voortreffelijk visrestaurant bij de haven uitgebreid lunchen.

Nadien wandelen we nog even naar de vissershaven en ook zien we vlakbij prachtige trappen vol met keramische tegels, die van alles uitbeelden.

Tegen vijven komen we aan op de overvolle camping Athena in Selinunte:  er staat zowel een groep Franse, als een stel Belgische campers op de kampplaats maar gelukkig waren er  nog net vier plekken over voor ons groepje !

(Cas en José zijn nog even actief !)

We zitten weer tot laat in de avond buiten, iets wat we ondertussen heel vanzelfsprekend vinden !

Verslag 33

We hebben vanmorgen de fiets gepakt en zijn samen met Cas en Anja naar de opgravingen van Selinunte gereden. In de zesde en vijfde eeuw v. Chr. was dit één van de machtigste en rijkste Griekse koloniën vanwege de strategische ligging aan de Middellandse zee. In 409 v. Chr. viel Selinunte na een negendaags beleg in handen van de Carthagers. De stad werd verwoest, een groot deel van de bevolking gedood en velen werden tot slaaf gemaakt. De stad werd weliswaar herbouwd, maar ging definitief ten onder door de aardbeving in de zevende eeuw. De tempel van Hera werd in 1958 weer opgebouwd. Op de Acropolis aan zee liggen de resten van vier andere bouwwerken, onder andere de tempel van Heracles.

We hebben dit grote complex uitgebreid bekeken, af en toe gebruik makend van een soort golfkarrretje, vanwege de grote afstanden.

In tegenstelling tot de Valle dei Templi mogen we hier door de tempels lopen en ook is er een museum op het terrein waar we zo naar binnen kunnen.

Tegen de middag fietsen we naar zee waar Jan en José al liggen te luieren op het strand en na een verkoelende duik houden wij ook even siësta.

In de naastgelegen haven liggen oude vissersbootjes weg te rotten in het vieze water.

Wanneer we tegen drieën terug zijn op de camping nemen we “even” een drankje bij Anja en Cas en om zes uur zitten we er, inmiddels met z’n achten, nog te borrelen.

Als om zeven uur  het campingrestaurant open gaat verplaatsen we ons daarheen en gebruiken er een voortreffelijke maaltijd bestaande uit onder andere mosselen. pasta, pizza en vis ! We zijn allemaal kilo’s aangekomen van het heerlijke Italiaanse eten !!

Verslag 34

Sicilië is een autonome regio van Italië en heeft ruim vijf miljoen inwoners die naast het Italiaans hun eigen taal, het Siciliaans, spreken. Het eiland is maximaal twee honderd dertig kilometer lang en honderd zeventig kilometer breed en kent een kustlijn van ongeveer duizend kilometer.

Wij zijn vandaag door het westelijke gedeelte van het eiland gereden en kwamen tegen elven uit bij de kuststad Trapani waar we de kabelbaan naar het zevenhonderd meter hoog gelegen middeleeuws dorp Erice hebben genomen.

Samen met Roel en Janna zijn we door alle smalle straatjes gewandeld waarmee we wel enkele uren zoet waren, mede doordat de bewegwijzering niet al te best was !

Vanuit de kabelbaan zagen we in de verte de zoutvelden bij Trapani liggen en Jan, José, Cas en Anja hebben deze van dichtbij bekeken.

Wij rijden door naar de camping El Bahira in San Vito lo Capo, maar deze blijkt helemaal vol te staan: het is weekend dus de Italianen gaan massaal op pad en ook is het nu de tijd van de groepsreizen vanuit zowel Frankrijk, België als Nederland. De omgeving is er erg mooi met hoge bergen en rotsachtige strandjes.

Iets verderop ligt de kampplaats Village La Pineta, een heel grote camping met twee zwembaden en vlakbij zee gelegen, waar helemaal aan het eind gelukkig nog enkele plaatsen vrij zijn. We boffen met onze plek: we staan allemaal onder de bomen en hebben genoeg ruimte om met z’n allen bij elkaar te zitten !

Verslag 35

Na een warme nacht, waarbij het kwik niet onder de vijfentwintig graden kwam, hebben we vandaag (zondag 22 september) weer een prachtige dag, al is het soms wat bewolkt en staat er een flinke wind. Deze kunnen we nu ook goed gebruiken omdat we een lange wandeling maken in het Riserva Naturale Orientata dello Zingaro, waar je nog ongerept kustlandschap vindt. Om half tien worden we met een shuttlebusje vanaf de camping via een mooie bergroute naar het Nationale Park gebracht vanwaar je diverse wandelroutes kunt volgen.

Wij nemen de prachtige, zeven kilometer lange, kustroute (Sentiero Principale) met uitzicht op de Tyrreense zee, al komen we niet verder dan halverwege: er is zoveel te zien onderweg én we moeten ook weer terug !

We komen langs een immens grote grot (Grotta preistorica dell’Uzzo), zien enkele kleine natuurhistorische musea en wandelen naar schitterende baaitjes met azuurblauw water waar we bij Cala Marinella een lange pauze houden en natuurlijk even een verkoelende duik nemen.

Tegen drieën zijn we terug bij de noord-ingang waar we weer netjes opgehaald worden. Eenmaal terug op de camping spoelen we eerst het zout van onze verhitte lichamen en zoeken dan de luie stoelen op, het was een vermoeiende, maar ook schitterende tocht en het gaf ons weer een heel andere kijk op Sicilië !

Verslag 36

(Gisteravond hebben we gezellig “Mexican Train” gespeeld, waarmee we wel enkele uren onder de pannen waren !)

We hebben vandaag een rustdag om, volgens het reisboek, “even bij te komen van het intensieve programma”. We slapen uit en gaan in de loop van de morgen met de fiets naar San Vito Lo Capo waar het aan het mooie zandstrand weer goed druk is.

Nadat we even bij de vissershaven met z’n overdekte vismarkt en bij de vuurtoren gekeken hebben blijkt mijn achterband ineens lek te zijn.

We stoppen bij een plekje in de schaduw aan zee en Wim probeert de band te plakken maar tot twee keer toe loopt hij net zo hard weer leeg, want de binnenband is te poreus.

Noodgedwongen loop ik het hele eind terug naar de camping terwijl Wim in het stadje op zoek gaat naar een fietsenmaker, iets wat niet meevalt want ondertussen is het ook siësta-tijd en zijn alle winkels gesloten. Eenmaal terug op de kampplaats blijkt dat Cas een reserveband bij zich heeft en deze heeft hij er binnen een kwartier opgezet….. probleem opgelost, dankjewel Cas !!

Natuurlijk maken we ook gebruik van het zwembad op de camping en verder hebben we tijd voor een spelletje en een boek !

(Leuk, die badmutsen in de kleur van de Nederlandse vlag !)

 

’s Avonds komen we nog even bij elkaar om de planning voor de volgende dag door te spreken !

Verslag 37

(Op elke camping zien we wel katten rondlopen die totaal niet schuw zijn !)

Omdat we vandaag maar honderd kilometer hoeven af te leggen nemen we de hele rit secundaire wegen die grotendeels langs de kust lopen. Landinwaarts  zien we hoge, grillige bergen en aan zeezijde leuke vissersplaatsen.

We zijn nog maar net op weg wanneer we  prachtig neerkijken op Capo San Vito en een uurtje later, vanaf een hoog uitkijkpunt, hebben we een mooi uitzicht op de stad Castellammare del Golfo.

Tegen tweeën komen we aan bij camping la Playa in Isola delle Femmine, die op vijftien kilometer afstand van de stad Palermo ligt, en na een late lunch pakken we onze fietsen weer om de omgeving te verkennen. Ook hier is natuurlijk een haven waar de vissersboten aangemeerd liggen, klaar om morgenvroeg weer de zee op te gaan.

We fietsen langs de lange boulevard, waar het nu erg rustig is, en kijken uit over een ruwe zee die nu niet echt geschikt is om in te gaan zwemmen.

Nadat we begin van de avond bij de receptie uitleg hebben gekregen over het openbaar vervoer naar de hoofdstad van Sicilië, bakken Jan en Janna voor de hele groep allerlei soorten  pannenkoeken die er gretig ingaan !

Als “toetje” schilt Wim voor ieder een cactusvijg waarbij je wel uit moet kijken voor de scherpe doorntjes !

Natuurlijk blijft iedereen daarna “plakken” en gaan we pas laat ons bed in !

Verslag 38

Onze camping is een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan Palermo: na een kilometertje lopen komen we bij een mooi verzorgd station vanwaar elk uur treinen rechtstreeks naar de stad rijden. Voor elven zijn we in de Siciliaanse hoofdstad en meteen valt het ons op hoe schoon het overal is, ook valt de drukte, waarvoor we zo gewaarschuwd waren, erg mee.

Via de Porta Nuova gaan we naar het centrum waar we al snel de grote kathedraal zien, waarvan de bouw al in 1184 is begonnen en die in verschillende bouwstijlen verenigd is.

Je kunt de Duomo ook beklimmen en Cas, Wim en ik komen, via een wenteltrap, uit op de rand van de grote kerk vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de stad.

Weer beneden zien we wandelend allerlei kerken,  paleizen en middeleeuwse huizen en heel bijzonder is de “Quattro Canti” een plein op het kruispunt van twee belangrijke straten met aan alle vier de kanten mooie, gelijk uitziende gebouwen.

(Horen, zien en zwijgen ??????)

Ook de Fontana Pretorio met allerlei dierenkoppen erop is heel mooi.

Rond lunchtijd komen we in de oude wijk Vucciria waar van alles te koop wordt aangeboden, er heerst een gezellige drukte al is het hier niet overal even schoon !

Wij vinden er een leuk visrestaurantje waar de ober flink zijn best doet en ons van alles aanprijst.

Nadien lopen we nog even naar de haven La Cala en een parkje met grote vijgenbomen en keren dan langzaam terug in de richting van het centrale station.

We zijn het er allemaal over eens dat de stad veel mooier is dan Napels en zeker een bezoek waard was !

Verslag 39

Er zijn vandaag meerdere routes mogelijk om op de volgende overnachtingsplaats te komen, wij kiezen voor een prachtige rit door het Parco della Madonie, het één na hoogste berggebied van Sicilië. Nadat we eerst een stuk snelweg hebben gepakt om het centrum van Palermo te vermijden gaan we bij Solfarelli het binnenland in richting Collesano.

Daar buigen we af naar het hoog gelegen Piano Battaglia waar in de winter volop geskied wordt.

Op zestien honderd vijfentwintig meter hoogte houden we een lunchstop in de zon op een bergwei waar de koeien ons van een afstandje in de gaten houden.

De temperatuur ligt hier rond de zeventien graden, wat in Holland nu zo’n beetje standaard is.

Helaas begint het bewolkt te worden waardoor de hoge bergen af en toe schuil gaan in de mist.

(Op de terugweg komen we Cas en Anja tegen die ook op weg zijn naar Piano Battaglia)

We stellen ons navigatiesysteem in op het bergdorpje Pollina en na een prachtige rit door de bergen via Isnello en Castelbuono zien we in de verte, op de spits van een zevenhonderd vijftig  meter hoge berg, het rond het jaar duizend gestichte plaatsje liggen.

Na heel wat haarspeldbochten komen we aan in het dorpje waar het net begint te regenen waardoor het uitzicht op zee volledig verdwijnt.

Richting het centrum worden de wegen steeds smaller dus draaien we om en dalen weer af richting de kust waar we tegen vijven aankomen op camping Rais Gerbi in Finale di Pollina.

Hier krijgen we een prachtige plek met uitzicht op zee en er is ook een zoutwater zwembad aanwezig.

We blijven hier morgen ook staan en het is de bedoeling om er dan echt een luie dag van te maken !!

Verslag 40

Het is vandaag echt een relaxte dag geworden, we zijn alleen een eindje wezen fietsen om de omgeving te bekijken.

In het dorpje Finale is net een groep schoolkinderen bezig om afval te verzamelen, een goed initiatief , hopelijk wordt dit op meer plekken gedaan !

Ook ben ik, nadat er gisteren bij de receptie een afspraak voor me was gemaakt, vanmiddag bij de kapper geweest en kan ik er de rest van de reis weer tegen. Natuurlijk maken we allemaal gebruik van het mooie zoutwater zwembad en Anja en Cas hebben zelfs hun foto voor de Kerstkaart al klaar !

We staan op een terrassencamping met een prachtig uitzicht en als je een aantal trappen afloopt kom je bij een klein strandje.

We hebben tijd voor een wasje, een spelletje en een boek. Tegen de avond gaan we met z’n achten pizza eten bij het campingrestaurant waar net een verjaardagspartijtje is. Evenals in China is de hele familie, luidruchtig, aanwezig !!

Verslag 41

Vandaag hebben we, na drie weken, Sicilië weer verlaten. Via de secundaire weg (SS 113) rijden we uren langs de noordkust van het eiland waar we uitkijken op het helderblauwe water en door allerlei dorpjes komen, zoals Santo Stefano di Camastra, een kustplaatsje waar veel keramiek gemaakt en te koop aangeboden wordt.

Ook komen we door verstedelijkt gebied waar de Italianen, zoals gewoonlijk, schuin of dubbel parkeren en het heel normaal vinden om gauw voor je in te voegen of zo maar stil te gaan staan op de kruising !

Bij Monforte Marina rijden we het strand op en houden daar een uurtje pauze waarna we via een bergpas naar Messina rijden om, in twintig minuten tijd, met de veerboot over te gaan naar Villa San Giovanni.

 

Wij komen, als laatsten van de groep, om vijf uur aan op het vasteland van Italië en moeten dan nog vijfendertig kilometer rijden naar onze overnachtingsplaats bij Lazzaro, een gratis plek pal aan zee met uitzicht op Sicilië.

We zijn er net op tijd om de zon achter het eiland te zien verdwijnen en ook kunnen we in de verte de Etna aanschouwen waar weer enkele stoomwolkjes omhoog schieten.

Tot laat in de avond zitten we buiten met het heerlijke geluid van de ruisende golven op de achtergrond !

Verslag 42

We hebben vandaag een mooie, maar lange rit gehad wat mede kwam doordat we enkele keren een afslag, de bergen in, genomen hebben. Als eerste rijden we naar het gehucht Amendolea waar zich hoog boven de plaats de ruïnes van een kasteel bevinden.

Hiervandaan moet je een panoramisch uitzicht hebben, maar helaas is het met de camper niet te doen om boven te komen, dan moet je een “fiatje vijfhonderd”  hebben (die we hier nog regelmatig zien rijden !).

We gaan weer een stuk verder langs de kust (S 106) in noordoostelijke richting (onderkant Laars) en bij Locri nemen we de afslag naar de hooggelegen plaats Gerace, omgeven door middeleeuwse stadsmuren en met resten van een kasteel op een steile rots.

We wandelen door de smalle steegjes, zien leuke pleintjes en proeven enkele locale producten bij een klein restaurantje.

Daarna dalen we weer af richting kust om een uurtje later  bij Monasterace Marina voor de laatste keer de bergen in te gaan naar het plaatsje Stilo. Weer moet de camper er aardig aan trekken en wanneer we bij een weg van tien procent helling door een rare knik gaan horen we een vreemd geluid en blijkt onze trap ontwricht te zijn. Stilo vonden we trouwens erg tegen vallen, zeker nadat we het prachtige plaatsje Gerace bezocht hadden. Wat vandaag opvalt is dat de meeste wegen in deze streek van betere kwaliteit zijn, de huizen er mooier en verzorgder uitzien én dat er overal veel minder afval ligt !

We gaan op weg naar de volgende camping en moeten dan nog anderhalf uur rijden, pas om zes uur komen we aan in Cropani Marina (camping Case Vacanza Lungomare) waar Wim meteen, samen met Cas, aan de slag gaat om de trap te repareren, wat gelukkig lukt !

Na twee lange rijdagen blijven we morgen op dezelfde plek staan, op vijftig meter afstand is een zandstrand en het zeewater heeft nog steeds een prima temperatuur dus daar zullen we zeker een duik in nemen !

Verslag 43

(Een spelletje Triominos met Cas en Anja !)

Vandaag is het echt een rustdag geworden, bij ons zijn zelfs de fietsen niet van de camper afgeweest.

Het werd een dag van uitslapen, lezen, klussen, een wasje doen, een eindje wandelen en ’s middags zijn we allemaal naar het strand gegaan waar een straffe wind stond, de parasols waaiden regelmatig helemaal krom!

Alleen Wim en Cas zijn het water in geweest de rest heeft geluierd in de schaduw.

José kwam met meloen aan die we gelukkig haast zonder zandkorrels konden verorberen, al viel dat niet mee want af en toe werd je gewoon gezandstraald.

Aan het eind van de middag zitten we vol zandkorrels en is een douche geen overbodige luxe. Na nog een relaxte avond zijn we helemaal uitgerust en kunnen we er weer tegenaan, Italië heeft nog zoveel moois te bieden !

Verslag 44

De route was vandaag vrij saai, af en toe zagen we de kust maar grotendeels rijden we over rechte wegen door landbouw gebied. Al vrij snel maken we een stop bij le Castella waar we toevallig gelijktijdig met Roel en Janna zijn.

Nadat we er het kasteel bekeken hebben rijden we door naar een Lidl waar we uitgebreid boodschappen doen.

Tegen half twee zoeken we een plekje aan het strand om te lunchen en daarna volgt een lange rit naar Marina di Pisticci waar we tegen half vijf aankomen. Jan en José zijn ook net gearriveerd bij  de “parking Cavone” en niet veel later komen Cas en Anja aanrijden, dit keer met zowaar Cas achter het stuur ! (helaas staat er een paal een beetje in de weg !!)

Nadat we een tijdje gezellig bij elkaar zitten voegen ook Roel en Janna zich bij de groep en zoals al vaker gebeurd is blijven we plakken en zitten we tot middernacht bij elkaar. De flessen drank komen tevoorschijn en ook heeft iedereen wel wat te eten, van echt koken komt het niet meer !

Er staat een Hollands stel met een camper naast ons die allerlei informatie heeft over de plekken die we morgen willen bekijken, zodat we onze plannen aanpassen. Of iedereen morgenvroeg op tijd wakker wordt is nog even afwachten !?!

Verslag 45

Sommigen keken vanmorgen wat pips maar iedereen was op tijd “wakker” en tegen half tien zijn we allemaal richting Matera gereden waar we een uurtje later aankomen bij Area Masseria Radogna om daar onze campers te stallen.

Daarna pakken we de fiets, de scooter of de benenwagen om richting “Belvedere” te gaan vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de oude stad.

Matera ligt op de rand van een diep ravijn met een drukke bovenstad en de stille benedenstad Sassi, wat grot betekent. In vroeger tijden leefden de mensen hier in uitgehakte grotten. Waarschijnlijk hebben de grotten van de achtste tot de dertiende eeuw als schuilplaats gefungeerd voor de uit het Byzantijnse Rijk gevluchte monniken. In de vijftiende eeuw werden veel van de rotswoningen overgenomen door arme boeren. Later, in de achttiende eeuw werden er complete woonhuizen en kloosters in de rotsen uitgehakt. In de jaren vijftig van deze eeuw leefden er nog zo’n dertig- tot veertigduizend mensen in de sassi wat neerkwam op zo’n negen personen per woning en door de slechte sanitaire voorzieningen was het sterftecijfer hoog. In de zestiger jaren werden de grotten ontruimd en de bewoners werden gedwongen te verhuizen. Tijdens onze tocht zien we verschillende grotten en sommigen kan je nog in.

José en ik komen zelfs, via een smalle spleet in de rotsen, achter de hekken terecht van “Madonna delle tre porte” waar we prachtige oude fresco’s zien.

’s Middags gaan we met een busje naar de andere kant van de kloof en wandelen daar uren door de oude stad die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat en dit jaar ook Culturele Hoofdstad is.

We bekijken een oude, nog ingerichte, grotwoning, zien kerken en lopen door eeuwenoude straatjes.

Pas tegen half acht worden we weer opgehaald,  inmiddels is het donker en flink afgekoeld, net zoals de ochtend begon. We hebben een fantastisch mooie dag gehad, Matera is echt een juweeltje !

Verslag 46

Het was vannacht rustig slapen op de oude begraafplaats bij Matera !

Vanmorgen kwamen we er achter dat we weer een afdekkapje op het dak verloren waren en omdat er een tafel in de buurt stond is het probleem gelijk opgelost.

De route voert ons vandaag door de streek Apulië die zijn welvaart te danken heeft aan het vruchtbare, vlakke land waar de grootste hoeveelheid olijfolie en wijn van heel Italië geproduceerd wordt.

Via Taranto gaan we richting kampplaats en rijden lange tijd door olijvenboomgaarden met eeuwenoude bomen waar de zwarte vruchten nog aan de takken hangen.

Onderweg krijgen we, sinds lange tijd,  enkele regenbuien over ons heen en koelt het even af naar achttien graden. Gelukkig komt de zon later weer tevoorschijn en wordt het snel weer warm, want daar zijn we zo aan gewend !! Tegen drieën komen we  aan bij Agricamper Torre Sabea vlakbij de kustplaats Gallipoli waar we weer met de vier campers bij elkaar staan.

Er is een restaurant op de camping en we besluiten daar met z’n allen heen te gaan: dit keer is het echt “simpel” met plastic bekers en dito bestek, maar het eten is prima en we hebben er de grootste lol met de kokkin !

………….En zo maken we van elke dag een feestje !

Verslag 47

( “Wildlife” op de camping ! )

Twee dagen terug in Matera is Wim misgestapt bij een grot en heeft daar z’n knie geblesseerd, hij heeft er nu een rekverband om en doet het even rustig aan. We bevinden ons nu onderin de “hak” van de laars van Italië in Puglia (Apulië) en vanmorgen zijn we van de westkant overgestoken naar de oostkust, een prachtig gebied met grillige rotsen, kleine strandjes en veel olijvenboom- en wijngaarden.

Geruime tijd rijden we over de kustweg (P 358) en regelmatig stoppen we om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten.

Er staat vandaag een harde, frisse wind en de koppen zitten op de golven, maar het is droog en de zon  schijnt !

Op de hoogte van Lecce buigen we af naar het binnenland waar we weer veel olijvenbomen zien met eromheen de mooie stenen muurtjes, die je doen denken aan Portugal.

Via smalle weggetjes komen we tegen half vijf aan bij Agriturismo Arangea in Lequile, waar we een plekje zoeken uit de wind.

Vanavond maakt Jan kibbeling klaar, de anderen zorgen voor de “omlijsting”, er is ruim voldoende te eten en natuurlijk wordt het weer een heel gezellige avond, al is het wel veel minder warm dan we gewend zijn !!

Verslag 48

De groep is vandaag in tweeën gesplitst, wij gaan samen met Cas en Anja op de fiets naar de stad Lecce, de andere vier nemen de camper van Roel en Janna en komen zo in de bekende Barokstad. De meeste gebouwen hier stammen uit de zeventiende eeuw en zijn overdadig versierd, dit is waarschijnlijk mogelijk geweest door het gebruikte materiaal : Pietra di Lecce (kalkzandsteen), een gemakkelijk te bewerken steensoort.

Via de mooie Porta Rudiae komen we Lecce binnen en bekijken fietsend de hele binnenstad. We zien onder andere het piazza Duomo, Santa Croce en het Romeinse amfitheater.

Maar ook zijn we getuige van een net gesloten huwelijk, met alle familie erbij, voor één van de vele kerken.

Natuurlijk wordt er ook voor de inwendige mens gezorgd en bij een leuk eetcafeetje proeven we de plaatselijke specialiteiten.

Op de terugweg rijden we nog even langs San Pietro in Lama waar we vlakbij op de kampplaats staan.

Op het laatst nemen Anja en ik niet eens de moeite meer om een kerk op de foto te zetten, die hebben we vandaag genoeg gezien !

Verslag 49

We hebben weer een heel leuke dag gehad: als eerste zijn we naar het, op een heuvel gelegen, stadje Ostuni gegaan, ook wel Cittá Bianca genoemd vanwege de witte kleur van de huisjes.

Met een “tuktuk” hebben we door heel smalle straatjes gereden en zo in een half uur tijd de stad bekeken, zonder dat Wim zijn zere knie hoefde te belasten !

Vervolgens rijden we via kleine dorpjes, in de streek Valle d’Itria, naar Alberobello waar een camping is (Bosco Selva) op twee kilometer afstand van het pittoreske dorpje dat bekend staat als “hoofdstad” van de “trulli”, traditionele ronde witte huisjes met een kegelvormig dak.

Onderweg hebben we er ook al diverse uitvoeringen van gezien, maar eenmaal in Alberobello zelf, waar we op de fiets naartoe gaan, staan er meer dan duizend. Trulli zijn voortgekomen uit een inventieve vorm van belastingontduiking in de vijftiende en zestiende eeuw: door te bouwen met losse stenen zonder cement konden de ronde huisjes snel worden weggehaald als de belastinginner kwam, iets wat je je haast niet voor kunt stellen !

De oudste trulli zijn sober: simpele stenen huisjes zonder raam of schoorsteen, de vroegste bewoners van het dorp waren dan ook straatarm. Naarmate de welvaart in het gebied groeide werden ook de trulli wat luxer. Sinds 1996 zijn alle trulli in Alberobello die de tand des tijds hebben doorstaan (en die tot de dag van vandaag grotendeels bewoond worden) toegevoegd aan de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Het is inmiddels zondag 6 oktober maar toch is het nog goed druk met toeristen, gelukkig zijn er ook smalle straatjes waar het rustig is en daar mag je zelfs een trullo van binnen bekijken.

Eenmaal terug op de camping koelt het snel af,  jammer dat we hier geen kampvuur mogen maken !

Verslag 50

Gisteravond heeft Wim voor het eerst binnen gekookt, het was buiten echt niet aangenaam meer. We hadden Cas en Anja uitgenodigd voor het eten dus hebben we met z’n vieren in onze kleine camper gezeten en dat ging prima.

Vanmorgen hebben we wel buiten ontbeten maar het blijft de hele dag fris.

We rijden naar Castel del Monte (1240) dat zo’n twintig kilometer van Ruvo di Puglia ligt. Het kasteel is een harmonieus geometrisch gebouw van twee verdiepingen met elk acht kamers, maar deze zijn niet ingericht, ook de open binnenplaats is achthoekig.

De dikke muren zijn ondoordringbaar en op sommige plaatsen nog steeds met marmer bekleed.

Vooral voor mensen die geïnteresseerd zijn in architectuur is het heel interessant, maar tot op de dag van vandaag zijn de achtergronden van het ontwerp een mysterie ! We doen het verder vandaag rustig aan en komen voor vieren als eersten aan op camping Lido Salpi in Manfredonia. Er ligt een prachtig zandstrand bij de kampplaats maar het is nu helaas geen strandweer.

We doen een spelletje Carcassonne en verhuizen tegen de avond weer naar binnen, weer koelt het erg af !

 

(Zo kun je ook op vakantie !!)

Verslag 51

Nadat we vanmorgen enkele flamingo’s op de foto hebben gezet in de buurt van de kampplaats rijden we richting Gargano, een schiereiland in de Adriatische Zee, ook wel de hielspoor van de laars genoemd. We rijden een schitterende route over kronkelige wegen door de bergen, vaak met uitzicht op de blauwe zee en prachtige witte rotsen.

Onderweg zien we diverse keren een “trabucchi”, een spinachtig houten mechanisch bouwwerk dat over zee steekt en voorzien is van een speciaal visnet dat handmatig onder water gedompeld en weer omhoog gehesen wordt, een oude vismethode die niet veel meer gebruikt wordt.

Zowel Vieste als Peschici zijn mooie witte dorpjes gebouwd op een uitstekende rots en bij de laatste verblijven geruime tijd in het oude centrum waar we ook een maaltijd nuttigen.

Je kunt duidelijk merken dat het vakantieseizoen voorbij is: de meeste winkels, restaurants en campings zijn gesloten.

Na Cagnano Varano volgt een lange rechte weg en nadat we nog twee zoutmeren gepasseerd zijn komen we pas tegen zessen aan bij de camperplek in Termoli waar de anderen al geparkeerd staan.

In totaal hebben we vandaag twee honderd zestig kilometer gereden en volop genoten van de vele vergezichten en prachtige kustlijnen van Gargano !

Verslag 52

Het is vandaag zonnig, zo’n twee en twintig graden, en we hoeven maar honderd zeventig kilometer af te leggen over een mooie kustweg. We hebben allemaal zoiets van: we doen het rustig aan, we bekijken geen steden , maar gaan onderweg lekker aan een strandje staan, nog even genieten van het mooie weer !! Natuurlijk zien we tijdens het rijden wel van alles, zoals de aparte bouwwerken om vis te vangen, maar we bevinden ons dan ook aan de “costa dei Trabocchi”.

De Italianen boffen maar, wat hebben zij een lange kustlijn en wat een mooie stranden !

Tegen half vijf komen we aan in San Benedetto del Tronto en gaan daar op een gratis parkeerplaats staan, gevonden via “park4night”, een site die we al heel veel gebruikt hebben.

(Wim klust nog even aan de camper !)

We staan pal aan zee en genieten nog even van de laatste zonnestralen voor we bij elkaar gaan zitten.

Daar nemen we de laatste dagen van de trip door, want ja, de reis is bijna ten einde ! Dan komt iedereen spontaan met iets te eten aan zetten  (Jan heeft slibtongetjes gekocht en schoongemaakt) en voor je het weet hebben we een vijf gangen diner bij elkaar.

Om half tien gaat ieder toch z’n eigen camper weer in, het koelt de laatste dagen ’s avonds flink af, maar we weten nu al dat morgenvroeg de zon weer schijnt en we weer verder noordelijk trekken, langzaamaan richting huis !

Verslag 53

(Om zeven uur vanmorgen, vanuit de camper !)

We gaan vandaag weer verder in noordelijke richting over de secundaire kustweg (SS16) door drukke plaatsen met veel rotondes en stoplichten. Iets voor Ancona nemen we een afslag naar het schiereiland Conero met z’n hoge witte kliffen, waar we lunchpauze houden.

Daarna volgt nog een lange weg voor we bij onze volgende bestemming, San Marino, zijn. Onderweg komen we langs de Romeinse stad Fano met z’n lange stadsmuren en even later rijden we door de kustplaats Pesaro, maar we hebben al zoveel steden gezien dat we geen zin meer hebben om te stoppen.

Tegen vieren arriveren we, na veel bochtenwerk, bij de  hooggelegen Republiek San Marino, de oudste nog bestaande onafhankelijke staat van de wereld, opgericht in de vierde eeuw.

Het is niet groter dan zestig vierkante kilometer en heeft dertig duizend inwoners. San Marino heeft zijn eigen munt, postzegels, voetbalelftal en zelfs een duizend man sterk legertje. We zetten onze campers op een grote parkeerplaats en gaan daarvandaan met liften omhoog om uit te komen in het centrum van de toeristische hoofdstad, ook San Marino genaamd.

Je moet daar ook nog flink klimmen want alle straatjes lopen schuin omhoog om uit te komen bij het palazzo en de basiliek.

Helaas is het inmiddels vrij mistig geworden zodat we geen mooi uitzicht hebben en na een uurtje ronddolen hebben we het stadje wel bekeken, het bestaat grotendeels uit winkeltjes waar zelfs vuurwapens verkocht worden.

We zoeken een leuk restaurantje op waar we enkele uren heel gezellig vertoeven en gaan daarna weer via de liften terug naar de parkeerplaats.

Daar trekt ieder zich terug in z’n eigen camper, al is het maar om een dutje te doen !

 

Verslag 54

Het welvarende dwergstaatje San Marino is voor de toeristen vooral aantrekkelijk vanwege het belastingvrij inkopen en ook wij gaan naar een drankenhandel om ons favoriete drankje “branca menta” in te slaan én tanken nog even de auto vol. In Italië is er trouwens een heel vreemd systeem bij de pompstations: je kunt zelf tanken voor “normaal” tarief (gemiddeld 1,45 euro voor een liter diesel) of je gaat naar de “service” kant waar de pompbediende je tank volgooit en je ramen zeemt, maar dan betaal je wel zo’n twintig cent meer per liter brandstof (!!), dit zou bij ons echt niet werken daar zijn wij Hollanders veel te zuinig voor ! We rijden weer verder over de secundaire kustweg en tussen Rimini en Ravenna stoppen we bij het leuke vissersplaatsje Cesenatico waar allerlei houten boten in de haven liggen, een soort “maritiem openlucht museum”, prachtig om te bekijken.

Vervolgens buigen we af en gaan het “binnenland” in, de zee zullen we voorlopig niet meer zien !

(Het valt misschien niet echt op, maar de toren staan vrij scheef !)

We rijden door de vruchtbare Povlakte richting het Gardameer waar we tegen half vijf aankomen aan de zuidkant van het meer bij San Benedetto Vecchio Mulino vlakbij de plaats Peschiera del Garda.

Het wordt onze laatste avond samen, morgenvroeg vertrekken Jan, José, Roel en Janna naar huis, wij blijven, samen met Cas en Anja, nog een dagje langer op de kampplaats staan. We boeken een tafel in het campingrestaurant om er (voorlopig) voor de laatste keer een gezellige avond van te maken, wat voor ons geen enkel probleem is !!

Verslag 55

Nadat we Roel, Janna, Jan en José uitgezwaaid hebben pakken we onze fietsen en rijden eerst naar de grote camping Bella Italia, ook in San Benedetto gelegen, om deze te bekijken. De kampplaats waar we nu staan gaat morgen dicht dus we kunnen hier alleen vannacht nog blijven. Daarna gaan we richting Sirmione, een prachtige, drukbezochte  plaats op een schiereiland aan de zuidkant van het Gardameer.

Je komt er binnen door de poort die behoort bij het mooie Castello de Sirmione, het kenmerk van de stad.

Via leuke smalle straatjes, waar je minstens tien ijssalons passeert, kom je aan de noordkant van het schiereiland waar zich de “Grotte di Catullo” bevindt.

Hier kun je de restanten van een oude Romeinse villa bewonderen terwijl je tegelijkertijd een mooi uitzicht hebt over het meer.

Nadien moet eerst de dorst gelest worden en ook de honger gestild, maar na een flinke pul bier en een heerlijke pizza zijn beide problemen opgelost !

We wandelen nog even door het mooie stadje en fietsen dan de tien kilometer terug naar de kampplaats, morgen verhuizen we naar camping Bella Italia !

Verslag 56

Vanmorgen rond tienen zijn we vertrokken van de camping en een half uurtje later hebben we een nieuwe, mooie plek met uitzicht over het meer op de volgende kampplek Bella Italia.

Helaas is het minder zonnig dan gisteren maar toch pakken we na de koffie onze fietsen en rijden richting Peschiera del Garda, een mooi historisch stadje.

De Venetianen hebben in de zestiende eeuw een indrukwekkende vijfhoekige vesting gebouwd ter verdediging van de stad en de haven, het oude stadscentrum wordt nog steeds omringd door dit bastion en de oude stenen stadsmuren.

We bekijken Peschiera met zijn kanalen van alle kanten en rijden dan lange tijd langs het meer waar het redelijk druk is met Italianen die genieten van hun vrije zondag. (Tegen twaalven krijgen we een app-je van Jan en José dat ze thuis aangekomen zijn, die hebben dus flink doorgereden !)

Natuurlijk stoppen we weer bij een restaurantje en na de maaltijd komt ineens de zon tevoorschijn en maken wij gebruik van de heerlijke ligstoelen die bij de eetgelegenheid horen, we zijn zelfs alle vier even ingedut !

Eenmaal terug op de camping worden we gebeld door Marcel en hebben wel een half uur “gefacetimed”  met de hele familie, heel gezellig, we konden ze gelijk vertellen dat we eind van de week weer thuis zijn ! We hebben nog een tijdje buiten gezeten, maar je kunt duidelijk merken dat het inmiddels herfst is: het koelt snel af, dus we verhuizen weer naar binnen.

’s Avonds zitten we weer met z’n vieren bij elkaar, gezellig kletsend en gelijkertijd Mexican Train spelend, Cas en Anja houden gelukkig ook wel van een spelletje. Morgenvroeg vertrekken zij richting Nederland, wij blijven nog één dagje langer staan !

Verslag 57

Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Cas en Anja al zal het niet zo lang duren voor we elkaar weer zien: volgend voorjaar gaan we zes weken samen door Australië trekken en voor die tijd hebben we nog wel wat dingen door te nemen !

We zijn vandaag de camping niet af geweest, wel hebben we de fietsen gepakt om het hele terrein te bekijken, de kampplaats is ontzettend groot, met diverse zwembaden, winkels, restaurants en honderden huisjes en tenten voor de verhuur.

De camping is nog goed bezet, vooral met Duitsers, in de huisjes zitten veel Deense jongeren die hier zijn in verband met een voetbaltoernooi.

We lezen, doen weer eens een spelletje Carcassonne en Wim kookt, sinds dagen, weer zelf.

Tegen half zeven kregen we bericht dat Roel en Janna zonder problemen thuis zijn aangekomen, waar ze wel meteen de kachel hebben aangestoken !

Het is minder koud dan de afgelopen avonden en we zitten dan ook nog lang buiten, waarschijnlijk voor het laatst deze reis !

Verslag 58

Gisteravond werden we verrast met prachtig vuurwerk vanaf de steiger bij de camping, een mooie afsluiting van de Italië-reis.

Vanmorgen hebben we Peschiera met druilerig weer verlaten en zijn via Vicenza naar Bassano del Grappa gereden, in de hoop daar Tino, een vriend die we al vijfenveertig jaar kennen, te ontmoeten. We hebben alleen het adres van zijn bar (Alla Pergola), maar deze was helaas gesloten, dus hebben we hem, dit keer, niet gezien (Twee jaar geleden hebben we hem wel gesproken in zijn koffiebar).

Na een wandeling door het oude centrum en langs de beroemde “Ponte Vecchio”, die helemaal gerestaureerd wordt, zijn we teruggereden naar Vicenza waar we afgesproken hebben met onze vrienden Luciano en Monica, die we veertig jaar geleden hebben leren kennen in Riva del Garda en om de paar jaar weer opzoeken.

Het weerzien was heel gezellig en we hebben weer aardig wat herinneringen op gehaald en foto’s  bekeken. We communiceren in het Italiaans en het Engels en af en toe komt het vertaalprogramma op de telefoon eraan te pas. Later komt ook hun zoon Andrea samen met z’n vriendin Stephania op bezoek en wordt er uitgebreid gekookt en gegeten.

Het werd weer een ouderwets gezellige avond, zoals altijd als we bij elkaar zijn !

Laatste verslag 59

Na de vele regen, waar we gisteren weinig van gemerkt hebben omdat we binnenzaten bij Monica en Luciano, is het vanmorgen weer helemaal opgeklaard.

(De Italiaanse manier van koffiezetten !)

Na een uitgebreid ontbijt, verzorgd door Luciano omdat Monica al naar haar werk is, nemen we afscheid en beginnen aan de terugweg, we hebben zo’n elf honderd vijftig kilometer te gaan naar Dodewaard.

Het is prachtig rijden door de bergen via Trento, Bolzano en Merano richting de Oostenrijkse grens.

We komen door een vruchtbaar gebied waar de appeloogst in volle gang is en regelmatig rijden we met een slakkengangetje achter een tractor vol fruitkisten.

(Tegen tweeën krijgen we bericht dat ook Cas en Anja thuis aangekomen zijn.)

Via de schitterende Reschenpass (1510 meter hoog) komen we pas tegen half vier in Oostenrijk waar we stoppen bij een restaurant om eindelijk de heerlijke Wiener Schnitzel te bestellen, die we op de heenweg gemist hebben !

(Uitzicht vanuit het restaurant !)

Nadat we de Fernpass nog hebben genomen rijden we, vlak voor schemertijd, naar een camperplek bij Gasthof Sunnawirt in Heiterwang waar al een tiental campers staan. We kunnen meteen de kachel aandoen want het is buiten nog maar acht graden, we zitten dan ook op bijna duizend meter hoogte.

Morgen rijden we het laatste stuk naar huis (ruim zevenhonderd vijftig kilometer) en hopen daar tegen de avond aan te komen.  We hebben dan in totaal zevenduizend zevenhonderd kilometer afgelegd deze trip.

De prachtige reis zit er op; dit keer hebben we, in tegenstelling tot twee jaar terug met de Griekenland-reis, alle acht de trip helemaal af kunnen maken en wat hebben we genoten en veel gezien !!

Nu gaan we weer tijd doorbrengen met familie en vrienden en thuis bij de kachel zitten, tot ……. we na enkele weken weer de kriebels krijgen en toch weer op pad gaan !!!

 

China 2019

Verslag 1

We zitten weer in een vliegtuig, dit keer op weg naar China. Dennis heeft ons vanmorgen (dinsdag 18 juni) naar Schiphol gebracht (hier krijgen we onze paspoorten terug, nu voorzien van een Chinees visum, die we vier weken terug aangetekend hebben opgestuurd) vanwaar we rond het middaguur met de maatschappij Finnair eerst naar Helsinki vliegen. Tijdens de ruim twee uur durende tussenstop leren we de negenentwintig personen tellende groep van de “Kras”-reis alvast een beetje kennen én krijgen we uitleg van groepsleider Michel Lebon over de te volgen procedure op het immens grote vliegveld van Beijing, de hoofdstad van de Volksrepubliek China. Natuurlijk maken we ook tijd om samen een wijntje te drinken en te toosten op onze (negenendertigste) trouwdag. We hebben nu een vlucht van ruim zeven uur voor de boeg waarin we twee keer een maaltijd krijgen en ook moeten proberen te slapen, want als we aankomen in China is het ochtend en hebben nog een hele dag te gaan !

Verslag 2

Om zeven uur Chinese tijd (het is hier zes uur later dan in Holland) zijn we vanmorgen geland op de internationale luchthaven van Beijing, waarna het nog wel een tijdje duurde voor iedereen door de douane was en z’n koffers had. Bij de paspoortcontrole moesten ze van beide handen onze vingerafdrukken hebben en voor je bij de bagageband bent heb je er al een flinke treinrit opzitten !

Er staat een touringbus voor de groep klaar die ons door Beijing rijdt, deze stad is zo groot als de provincie Utrecht en heeft ruim eenentwintig miljoen inwoners. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het verkeer regelmatig vast loopt en dat het even duurt voor we aankomen bij het Zomerpaleis, gelegen op een uitgestrekt terrein met mooie tuinen en een kunstmatig aangelegd meer (Kunming meer). Hier verbleven de keizers en hun gevolg in vroeger tijden om de hitte in de stad te ontvluchten.

Er zijn diverse tempels, paleizen, bruggen, hallen en pagodes te bewonderen en er is ontzettend veel geld uitgegeven, vooral door keizerin Cixi (1835-1908), aan onder andere de extravagante boot van marmer en het drie verdiepingen tellende theater.

(Enkele mannen schrijven met een lange natte kwast Chinese tekens op de grond !)

Na een wandeling door de “lange gang”, versierd met meer dan veertien duizend pittoreske schilderingen, varen we terug over het Kunming meer, waarna we de bus weer opzoeken.

’s Middags hebben we een gezamenlijke lunch met allerlei heerlijke hapjes die met stokjes gegeten worden, iets wat de komende weken meestal zal gebeuren. Na weer een busrit, waar de meesten van ons de ogen niet meer open kunnen houden, komen we tegen drieën aan bij ons hotel (Super House International), waar we vier nachten zullen verblijven. Na een verfrissende douche en wat rust staan we twee uur later weer in de lobby om naar een grote supermarkt te lopen. Deze is wel iets anders dan de COOP  met onder andere losse rijst en meel, levende vissen en vlees van het hele varken inclusief staart en oren.

We halen alleen wat bier en water want met vijfendertig graden is het dorstig weer.

Tegen zevenen gaan we nog een keer met een gedeelte van de groep op pad naar een kleine eetgelegenheid, waar Michel bijna kind aan huis is (hij komt al vierentwintig jaar in China) en ook nu eten we weer heel smakelijk voor een zeer schappelijke prijs.

(In China is het niet gebruikelijk om rechtstreeks met je handen aan het eten te zitten !)

 

Dan wordt het tijd om te gaan slapen, morgen worden we al om half zeven gewekt !

Verslag 3

We waren op tijd wakker en nadat we gebruik gemaakt hebben van het uitgebreide ontbijtbuffet gaan we om acht uur op weg naar de “grote muur” waar we rond tienen aankomen. Met deze achtentachtig honderd kilometer lange muur, in 1987 op de Werelderfgoedlijst gezet, is men al ver voor onze jaartelling begonnen te bouwen, eerst verschillende op zichzelf staande delen, die het keizerrijk moesten beschermen tegen invallen van de “barbaarse” vijand uit het noorden (de Mongolen) en in 221 voor Christus moesten deze stukken aarden wallen samengevoegd worden; een bijna tien jaar durende operatie die werd uitgevoerd door, naar schatting, een half miljoen arbeiders. Tegenwoordig zijn enkele gedeelten gerestaureerd en wij krijgen twee uur de tijd om een stukje van de, over de bergen slingerende, muur te bewandelen (sectie Juyong Guan). Echt een belevenis !

(Voor de Chinezen zijn wij met onze lengte en (bejaard) blonde haren een echte bezienswaardigheid !)

Bij de muur staat een tempel en natuurlijk zijn er allerlei souvenirwinkeltjes.

Vervolgens rijden we naar een fabriek waar koperen vazen, handmatig, met emaille bewerkt worden, een secuur werkje.

Vanzelfsprekend moet er ook gegeten worden en weer komen de stokjes tevoorschijn en genieten we van de Chinese keuken.

Er staat nog meer op het programma en na een korte rit komen we bij de “heilige weg” waarover de lichamen van overleden keizers naar hun laatste rustplaats werden gebracht. Aan weerskanten staan diverse imposante marmeren beelden van dieren- en mensfiguren.

Iets verderop bevindt zich de vallei van de Ming-graven, dertien van de zestien  keizers uit deze tijd liggen hier begraven. Het graf van keizer Yongle (Chang Ling), die begin vijftiende-eeuw regeerde, is het indrukwekkendste en mooi gerestaureerd.

Nadat we ook hier weer diverse foto’s gemaakt hebben wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar we anderhalf uur later, gedeeltelijk stapvoets rijdend, aankomen. We hebben een uitstekende reisleider die onderweg en bij de bezienswaardigheden van alles op een leuke, interessante manier weet te vertellen over China en zijn bevolking. Zo weten we nu dat er zes miljoen auto’s in Beijing rondrijden, die zo’n veertig duizend euro kosten. Het gemiddelde inkomen is duizend euro per maand, maar de appartementen zijn gigantisch duur (zeven tot twaalf duizend euro per vierkante meter !!), deze zijn dus vrij klein; tachtig vierkante meter, en de prijzen schieten snel omhoog. Er ligt duizend kilometer metrolijn in de stad wat een goedkoop alternatief is voor de auto en bovendien vermijd je zo de files…..

Na de laatste bezichtiging wordt het echter stil in de bus en gaan bij menigeen de ogen weer dicht !

Tegen zessen arriveren we bij het hotel en hebben een uurtje voor ons zelf voor we “Peking eend” gaan eten, iets wat we natuurlijk wel willen proeven in Beijing (Peking).

Weer hebben we een heel gezellige avond, de groep is heel leuk: de twee jongsten zijn pas zesentwintig en de oudste is vierenzeventig, maar allemaal zijn we reislustig, positief ingesteld en fit !

Verslag 4

Daar staan we dan, op het wereldberoemde Plein van de Poort van de Hemelse Vrede (Tian’an Men-plein),

in vele opzichten het hart van Beijing.

Het is een traditionele verzamelplaats voor demonstraties zoals bijvoorbeeld de studentenprotesten van dertig jaar geleden die op een verschrikkelijke wijze werden beëindigd. Het plein is immens groot en wordt omringd door communistische gebouwen uit de jaren vijftig, met in het midden het mausoleum van Mao Zedong, leider van de Communistische Partij van China. Voor de Chinezen is het een verplicht af te leggen bezoek, aan dit graf, wanneer ze hier zijn, er heeft zich dan ook een gigantische rij gevormd voor de ingang.

Een eindje verderop staat het granieten monument voor de Helden van het Volk (opgericht in 1958), hier worden massaal foto’s gemaakt. Er is veel bewaking en politie controle op het plein en wanneer een groep, de Communistische Vlag vasthoudend, zichzelf wil vereeuwigen komt de politie in actie en haalt de vlag weg. Toevallig heb ik dit, net als Johnny en een onbekend iemand, op de foto gezet. Ik had mijn toestel al weer opgeborgen, maar de andere twee worden dringend verzocht de foto te verwijderen !!

We wandelen door naar de vlakbij gelegen Verboden Stad, hier woonden gedurende vijf honderd jaar vierentwintig keizers uit de Ming- en Qingdynastie. De tien meter hoge dikke muur, de uitkijkposten en de vijftig meter brede gracht rondom waren duidelijk: bezoekers werden hier niet op prijs gesteld, tenzij het dienaren, edelen, ambtenaren of bewakers met een uitnodiging waren. Bang was men voor moordlustige vijanden met plannen om de keizer wat aan te doen en de macht over te nemen. Pas in 1925 werd het immense complex opengesteld voor het “normale volk” als Paleismuseum (Gugong).

Eenmaal binnen zien we weidse pleinen, vele gerestaureerde felgekleurde paviljoens, troonzalen en binnentuinen.

We brengen hier enkele uren door en eindigen bij de Keizerlijke tuinen, ook weer een geliefde plek voor foto’s.

Na de lunch gaan we naar de kleurrijke Tempel van de Hemel (Tian Tan), opgenomen op de UNESCO-Werelderfgoedlijst. Het is één van de grootste tempelcomplexen van China en elk element heeft een symbolische waarde, het ronde dak en de blauwe kleur bijvoorbeeld symboliseren de hemel. Dit was de plaats waar de keizer offers bracht en tot de hemel en zijn voorouders bad en zo bemiddelde met de goden, bijvoorbeeld voor een goede oogst.

Om bij het verderop gelegen Marmeren Platform te komen nemen we een “binnenweggetje”.

Om vijf uur gaan we met de helft van de groep (optioneel) naar een prachtige, één uur durende, voorstelling van “the legend of Kung Fu”.

Hier wordt het verhaal uitgebeeld van een kleine jongen die door zijn moeder achtergelaten wordt bij de monniken en daar opgroeit met Zen en Kung Fu. Er zijn prachtige, spectaculaire  scènes waarin getoond wordt hoe perfect getraind de Kung Fu monniken zijn, maar ook is er een romantische act, wanneer de volwassen Chun Yi verliefd wordt. Een show die we zeker niet hadden willen missen.

Weer eindigen we de dag in een leuk restaurantje aan een ronde tafel met in het midden een draaibaar plateau vol heerlijkheden !

Verslag 5

Vandaag (zaterdag 22 juni) hebben we eigenlijk een vrije dag om zelf Beijing te bekijken, maar haast de hele groep gaat mee met de optionele excursie die Michel voorstelt. We beginnen bij een Taoistische tempel waar net een ceremonie aan de gang is met gezang, veel wierook en offers.

Overal zijn gouden beelden om te vereren, een kleurrijk geheel.

Vervolgens wandelen we naar de “smalle brug” die over het kanaal ligt, deze belangrijke waterweg loopt van noord naar zuid en verbindt vele rivieren in China.

(Overal in de stad zie je trimtoestellen die volop gebruikt worden door de bevolking !)

Hier vlakbij bevinden zich enkele traditionele woonwijken (hutongs) waar je de charme van de oude stad leert kennen.

Nadat we deze eerst lopend, bij warm, zonnig weer (vijfendertig graden !) bekeken hebben, gaan we ook nog in een riksja rijdend door de smalle straatjes, waarbij je elkaar nauwelijks kunt passeren.

Er is van alles te zien onderweg, dit is het “echte” Chinese leven.

Na door een toeristische, maar erg leuke “China Town” wijk te hebben gewandeld wordt het tijd voor de lunch, die we bij een “gewone” familie thuis nuttigen.

Daarna volgt een bezoek aan de  zeventiende eeuwse Lamatempel (Yonghegong), die in 1744 is omgevormd tot een Tibetaans lamaklooster. Weer zien we prachtige gebouwen, veel beelden, wierookstokjes en Tibetaanse monniken.

Het valt ons op dat het overal in Beijing zo schoon is, nergens ligt plastic of ander vuil op de grond en overal rijden kleine karren met schoonmakers rond.

Met de ondergrondse metro (iets wat zonder gids niet zelf te doen is), keren we terug naar ons hotel.

We hebben echt een heel gevarieerde reis !

Verslag 6

Na vier dagen verlaten we Beijing, maar eerst zijn we vanmorgen nog even naar de “vogeltjesmarkt” gelopen.

In deze overdekte hal wordt van alles te koop aangeboden, vooral veel vissen, krekels, gepolijste walnoten (deze worden per twee verkocht en hebben hetzelfde effect als stressballetjes ), maar ook poesjes, kuikentjes, kikkers en slakken.

Na een vroege lunch rijden we naar het station van Beijing waar we de trein nemen naar Datong.

Gistermorgen moesten we onze koffers al inleveren omdat deze apart vervoerd worden, in de trein is hier geen plaats voor. Wel hebben we allemaal veel handbagage omdat er geen vloeistoffen in de koffer mochten zitten en ook slepen we eten en drinken mee, want de treinreis duurt zes uur. In de wagons is heet water aanwezig voor koffie of soep en er wordt wat fruit te koop aangeboden, maar verder is er geen service.

In het begin is de reis interessant omdat we door bergachtig gebied rijden, het Lössplateau, later zien we veel landbouwvelden en simpele dorpjes.

We rijden in een oude boemeltrein die eind van het jaar uit de roulatie gaat, de banken zitten niet al te comfortabel en ook is er niet echt ruimte voor lange benen, maar we vermaken ons met een praatje, een spelletje en een mooi boek !

Tegen negenen komen we aan in Datong, de één na grootste stad van de provincie Shanxi, bekend om haar steenkolenmijnen en haar strategische ligging op de fameuze noordelijke Zijderoute. We gaan meteen door naar onze overnachtingsplaats, na nog een biertje en het herinrichten van de koffers gaan we vrij vroeg naar bed, morgen volgt er weer een lange dag !

Verslag 7

(Uitzicht vanuit onze kamer !)

(Enkele medewerkers van het hotel zwaaien ons uit !)

We hebben weer een prachtige dag gehad. Vanmorgen zijn we naar de Yungang grotten gereden, deze in zandstenen kliffen uitgehouwen nissen behoren tot het mooiste op het gebied van boeddhistische kunst in China. Meer dan eenenvijftig duizend Boeddhabeelden,  in omvang variërend van gigantisch tot minuscuul, zijn in twintig verschillende grotten te bewonderen.  Om er te komen maken we eerst een lange wandeling en op de terugweg komen we door een leuk straatje met oude ambachten.

We boffen met het weer: het is bewolkt, droog en zo’n achtentwintig graden, in Nederland is het nu zelfs heter, vijfendertig graden !

Na de lunch in een lokaal restaurant gaan we naar de berg Heng Shan, waar we van veraf al de “Hangende Tempel” Xuankong Si kunnen zien, haast tegen de rots aangeplakt. Dit klooster wordt ondersteund door slanke houten pilaren en lijkt echt tussen de ravijnmuren te hangen.

We mogen het hele complex bekijken, via smalle trappetjes en gangen, iets wat in Nederland nooit toegestaan zou zijn vanwege de lage hekjes, vanwaar je zo naar beneden kunt vallen. Je moet dan ook geen hoogtevrees hebben !

Tegen half vier zijn we terug bij de bus en hebben dan nog enkele uren rijden voor de boeg naar Taiyuan. Onderweg zien we in de verte nog een stukje van de Chinese Muur.

Tijdens de rit vertelt Michel  interessante wetenswaardigheden over China, maar het valt niet altijd mee “bij de les te blijven”, soms vallen de ogen spontaan dicht ! Om half acht arriveren we bij het, pas gerenoveerde, Hua Yuan hotel. Na weer een heerlijke maaltijd verhuizen we naar onze kamer die, evenals de badkamer,  prachtig is, alleen hebben we net als gisteren weer een erg hard matras om op te slapen, maar dit blijkt normaal te zijn in China !!

(Nog even de belevenissen van vandaag opschrijven om er later thuis een verslag van te kunnen maken !)

Verslag 8

China is, na Rusland en Canada,  het twee na grootste land ter wereld  en is tweehonderd negenendertig keer groter dan Nederland met een oppervlakte van ruim negen en een half miljoen vierkante kilometer en het heeft een inwonersaantal van meer dan één punt vier miljard !!

We werden vanmorgen pas om acht uur gewekt en ondanks (of misschien wel dankzij)  de harde matras heb ik prima geslapen. De koffers worden weer buiten de kamer gezet en na een ontbijtje gaan we, tegen half tien, de bus in op weg naar het vijfentwintig kilometer van Taiyuan afgelegen Janci Si, een groot park met waterpartijen en allerlei tempels.

Er is onder andere een pagode, een grote lachende Boeddha en een tempelbron met “verjongingswater”.

Nadat we hier geruime tijd hebben rondgelopen rijden we ’s middags door naar Pingyao, een geheel ommuurde stad waar we twee nachten zullen verblijven.

Er is geen autoverkeer binnen de muren en we worden met karretjes naar een “herberg” gebracht waar we een kleine kamer krijgen met een stenen bed, gelukkig ligt er wel een dun matrasje op !

Op de binnenplaats drinken we gezamenlijk een biertje en verkennen daarna kort het toeristische centrum.

De temperatuur ligt nog steeds ruim boven de dertig graden en we zijn blij met de airco op de kamer. Weer gaan we ’s avonds met een groot gedeelte van de groep eten en Michel neemt ons mee naar een backpackers restaurant waar ook pizza en biefstuk met patat op het menu staat. Maar het belangrijkste: ze hebben hier wijn, wel redelijk prijzig, maar na al dat bier een welkome afwisseling. Na de maaltijd gaat de karaoke aan en de stemming komt er goed in als Guus Meeuwis door het lokaal galmt, we lopen zelfs de polonaise …..  weer hebben we een heel geslaagde avond !

Verslag 9

Om half negen vanmorgen staan we al bovenop de muur van de, in zijn geheel opgenomen op de UNESCO werelderfgoedlijst, antieke stad Pingyao, één van de best bewaard gebleven ommuurde steden van China.

Vanaf de Zuidpoort Ying Xun Men kijken we op de drukke straatjes vol souvenirwinkeltjes.

Eenmaal weer beneden lopen we naar een heel bouwvallig kerkje waar de Christenen hun geloof uit kunnen oefenen.

Na de Drakenmuur bezoeken we de allereerste bank van China waar het geld vroeger in de kelder bewaard werd.

Wat echter veel interessanter is om te zien is een schoolklas die onderricht krijgt in de Chinese tekens !

Daarna volgt een wandeling naar de oude Rechtbank, tevens gevangenis, waar we diverse oude martelwerktuigen bekijken en te horen krijgen dat door omkoping je straf verlaagd kon worden.

Na de lunch kunnen we op eigen gelegenheid de stad in. Wij gaan op zoek naar de aparte zwarte azijn, die hier veel verkocht wordt en gemaakt wordt van sorghum, een belangrijk graangewas.

We krijgen enkele soorten te proeven en ook een drankje met drie en vijftig procent alcohol !

We communiceren via de vertaalcomputer die bij alle jongelui op hun telefoon zit, erg handig.

Wel is het af en toe erg irritant dat alle Chinezen constant op hun mobiel kijken, ook al zijn ze eigenlijk aan het werk.

Er is van alles te zien op straat en na nog een kort bezoek aan een bankmuseum keren we terug naar onze kamer. Even opfrissen en douchen want om half zeven gaan we naar een operashow in een volkstheatertje……

De opera is heel apart: alles wordt natuurlijk in het Chinees gesproken en gezongen, al is de zang niet echt bijzonder en lijkt het af en toe meer op “kattengejank”. Maar er is ook acrobatiek, mooie dans en veel fleurige kleding.

Zo wie zo kijk je je ogen uit: de Chinezen zitten allemaal volop te eten en te kletsen en hebben nauwelijks tijd om naar de bühne te kijken. Ook wordt er aardig wat sterke drank geconsumeerd. Wij krijgen thee, nootjes en watermeloen geserveerd en hebben een prima plek vooraan. Na ruim een uur staan we weer buiten en gaan natuurlijk weer gezellig uit eten. Dit keer volgt er geen karaoke, maar zijn we tegen half elf terug bij ons hotel. Morgen moeten we vroeg op (zes uur !) om weer een ander stukje van China te gaan bekijken !

Verslag 10

Vanmorgen (donderdag 27 juni) stond de bus ons buiten de muur van Pingyao al op te wachten om ons naar het station te brengen en met de prachtige, schone en comfortabele hoge snelheidstrein zijn we in drie uur tijd in Xi’an.

De trein rijdt stipt op tijd en we hadden maar drie minuten om met z’n allen in te stappen inclusief al onze bagage, dus dat was van te voren goed doorgesproken. Onderweg passeren we de “gele rivier” (Huan He), de één na langste rivier (5464 km.) van China, die veel slib meeneemt tijdens zijn tocht door het land. Helaas regent het bij aankomst in Xi’an en wanneer wij uitstappen bij de vierenzestig meter hoge “Grote Wilde Ganspagode” hebben we voor het eerst onze paraplu’s nodig.

Nadat we dit vierkante bouwwerk, veel gouden beelden, Boeddha’s en prachtig houtsnijwerk bekeken hebben komen we tegen vijven aan bij ons hotel in het centrum van de stad. Een uur later staan we allemaal alweer in de lobby klaar voor het diner. Nog altijd eten we met stokjes en elke dag ziet de maaltijd er weer anders uit !

Verslag 11

Het heeft de hele nacht geregend en ook vanmorgen tijdens het ontbijt (wat altijd uitgebreid is met allerlei Chinees eten, maar waar het merendeel van de groep het houdt bij geroosterd brood met jam en een gebakken eitje) zien we de mensen op straat allemaal met de paraplu op lopen. Voor wat we vandaag gaan bekijken maakt het weer niet zo heel veel uit, we gaan naar het beroemde (en voor mij één van de hoogtepunten deze reis) terracotta leger dat geheel overdekt is. Maar eerst maken we een busstop bij een soort fabriek waar duizenden “soldaten”, in soorten en maten, te koop worden aangeboden, die daar vervaardigd zijn.

Er zijn tevens afdelingen  met zijden tapijten, prachtige bewerkte tafels en kasten én mooie schilderijen, maar wij houden het bij de aankoop van twee kleine terracotta soldiers als souvenir.

Daarna komen we dan eindelijk bij de echte beelden, in 1974 toevallig ontdekt door boeren die een bron aan het zoeken waren. De fraaie rijen levensgrote aardewerken soldaten van gele klei werden gemaakt om het graf van Qin Shi Huangdi (259 – 210 v. Chr.) te bewaken.

Het is één van de belangrijkste archeologische vondsten van de vorige eeuw.

Zo’n acht duizend boogschutters, soldaten, paarden en ontelbare hoeveelheden bronzen wapens zijn inmiddels uitgegraven en nog altijd is men bezig met opgraving- en restauratiewerkzaamheden. Elke soldaat is uniek en moet met zorg weer in elkaar worden gezet.

In de loop der eeuwen is de kleurrijke verf, waarmee de beelden bedekt waren, vergaan, slechts af en toe zie je nog enige verfresten op de klei.

We hebben enkele uren de tijd om deze schitterende ontdekking te bekijken en blijven ons verbazen over het feit dat alle beelden verschillend zijn !

Na een prima lunch rijden we terug naar Xi’an en lopen een stukje over de veertien kilometer lange stadsmuur die rondom het oude hart van de stad staat. Inmiddels is het weer droog en komt zelfs de zon tevoorschijn.

Ook de avond is weer heel verrassend: na een diner in de vorm van lopend buffet (de eerste keer deze reis en wel vergelijkbaar met Food Village in Elst) rijden we naar het zuiden van Xi’an waar de stad prachtig verlicht is.

We wandelen door een lange straat vol bezienswaardigheden, Las Vegas in het klein.

Later stoppen we met de bus nog op een brug waar we een prachtig uitzicht hebben op het water met verlichte theehuizen en paviljoens.

Pas tegen elven zijn we terug bij ons hotel, weer hebben we een heel gevarieerde, schitterende dag gehad !

Verslag 12

(Vanmorgen lag er in het hotel een krant met Rutte op de voorpagina !)

Vandaag verlaten we Xi’an weer, tot nu toe de mooiste en modernste stad, maar eerst gaan we naar de trommeltoren waar om half tien een muzikaal optreden is.

Vlakbij bevindt zich de Grote Moskee (Da Qingzhen Si) in het woongebied van de moslims. Dit islamitische gebedshuis, één van de grootste van China, bestaat uit vier binnenplaatsen en is grotendeels open.

Het is erg mooi om te bezichtigen, maar veel indrukwekkender zijn de smalle straatjes rondom de “Great Mosque” waar volop handel gedreven wordt in allerlei zaken, vooral levensmiddelen.

We zien geitenkoppen, lever, vis, noten, maar ook T-shirts, petjes, mokken, enz. Het doet ons denken aan Fez in Marokko, al heb ik hier geen ezeltjes gezien, wel veel  brommertjes ! Mijn fototoestel maakt weer overuren !

Nadien gaan we weer naar een buffetrestaurant, maar hier worden weer heel andere etenswaren aangeboden dan gisteren, onder andere noodles, sushi’s, gebakken banaan en zelfs patat, voor elk wat wils.

(Ik eet er soep met stokjes !)

Daarna wordt het tijd om naar het treinstation te gaan, al lijkt deze meer op een luchthaven.

We zitten vijf uur in de trein en leggen in die tijd twaalf honderd kilometer af. We verlaten Noord China om de rest van de reis in Zuid China door te brengen. Allemaal hebben we weer wat te eten en te drinken meegenomen en verder doden we de tijd met de E-reader en de I-pad. Natuurlijk wordt er ook wel even een “tukkie” gedaan, want de reis is best intensief (ik zou niet anders willen !), al zijn de wektijden gelukkig heel redelijk, meestal rond zeven uur ’s morgens. Iets na achten komen we aan op het perron van Nanjing, waar het nat is van de regen en broeierig warm aanvoelt, waarna nog een busrit volgt naar het hotel. Voor we geïnstalleerd zijn op de kamer is het al bijna tien uur. We besluiten niet meer op pad te gaan, we hebben nog een fles wijn en lekkere nootjes in de koffer zitten, beiden gekocht in Xi’an, dus we relaxen op onze kamer, morgen gaan we de stad wel bekijken ! Voor het eerst gaat de televisie aan en zien we de tweede helft van het WK damesvoetbal Nederland – Italië dat met 2-0 eindigt . Nog steeds is het extreem heet in Europa, ook tijdens de voetbalwedstrijd die in Frankrijk gespeeld wordt !

Verslag 13

We werden vanmorgen pas om acht uur gewekt, dus iedereen is “uitgeslapen” ! Als eerste rijden we naar het jeugd-Olympisch dorp in Nanjing, waar in 2014 toptalenten tussen vijftien en achttien jaar de gelegenheid kregen zich op het hoogste internationale niveau te meten met leeftijdgenoten.

Het is vandaag flink warm met een hoge luchtvochtigheid dus wij gaan het Olympisch museum in voor verkoeling. Hier raken we aan de praat met enkele Chinese jongelui die wel Engels spreken maar totaal geen idee hebben waar Holland ligt of wat Europa is.

Vervolgens rijden we naar de Yangzi rivier, waar een dubbeldeksbrug van anderhalve kilometer lengte en dertig meter hoog over loopt, bestemd voor zowel auto’s als treinen. Dit indrukwekkend stukje bouwkunde, voltooid in 1968, is één van de grootste prestaties van het Chinese communistisch bewind.

Vóór de bouw brachten veerboten hele treinen naar de overkant, maar dat ging rijtuig voor rijtuig.

Weer terug in de bus vertelt Michel over het bloedbad van Nanjing: In 1937, toen het binnenvallende Japanse Keizerlijke Leger erin slaagde Nanjing in te nemen, bleven grote aantallen burgers op verzoek van de Chinese regering in de stad achter, in plaats van te vluchten. Terwijl de regering zelf de benen nam, begon het bezettingsleger aan een brute campagne van moord, plundering en verkrachting. Men schat het aantal dodelijke slachtoffers van deze gebeurtenis op drie honderd duizend. Na de Japanse overgave in 1945 keerde de regering naar Nanjing terug.  Discussies over de massamoord zorgen nog steeds voor spanningen in de relatie tussen Japan en China.

Na de lunch is het tijd voor het Provinciaal Museum (gesticht in 1933), waar het heerlijk koel is ! Je vind er de meest uiteenlopende dingen onder andere een doodskleed van jade, Boeddha’s, porselein, houtsnijwerk, klokken, maar ook een leuk ondergronds straatje en een theater.

Tegen half vijf zijn we terug bij ons hotel en lopen wij nog even naar de vlakbij gelegen Fuzi Miao (Confuciustempel) met z’n drukke straatjes eromheen. Net als in het museum, waar het erg luidruchtig was, is het overal druk met gezinnen, het is dan ook zondag vandaag !

Tegen half zeven staan we weer in de lobby om met een groepje uit eten te gaan in een modern gedeelte van de stad. We hebben weer eens “Hollandse pot” gegeten én Michel heeft ervoor gezorgd dat “happy hour” (het tweede drankje gratis) tot ’s avonds laat geldt, dus met die warmte werd er aardig gepimpeld !

Verslag 14

Vanmorgen (maandag 1 juli) zijn we meteen na het ontbijt richting Suzhou gereden (twee honderd twintig kilometer) met onderweg een koffiestop bij “Dinosaur City Service Area”.

Suzhou, ook wel het Venetië van het Oosten genoemd vanwege zijn vele kanaaltjes en bruggen, is ook bekend door zijn prachtige tuinen en zijde-industrie.

’s Middags maken we eerst een boottochtje door de grachten, waar we mensen nog hun was zien doen in het nogal troebele water, of het echt schoon wordt is de vraag.

Daarna gaan we naar één van de beroemde siertuinen (Lingering Garden), in totaal zijn er wel zestig van in Suzhou en negen hiervan staan er op de Unesco Werelderfgoedlijst. Overal zijn mooie doorkijkjes, paviljoentjes, rotspartijen en bruggetjes, ook zie je veel bonsai, miniatuurbomen in potten.

Ons hotel zelf heeft ook een mooie tuin. Trouwens, overal in China zie je veel groen, er zijn miljoenen bomen aangeplant in de loop der jaren.

Vanavond zijn we met z’n tweeën naar het dichtbij gelegen moderne winkelcentrum gelopen om iets te gaan eten. Natuurlijk komen we daar weer andere stelletjes uit de groep tegen. Bij een Italiaans restaurantje eten we ieder twee gerechten plus zes wijntjes voor de totaalprijs van … 110 Yuan (ongeveer vijftien euro !)

Elke avond zorgt Michel ervoor dat er een dagindeling bij de lift hangt, ideaal !

Verslag 15

We zijn vanmorgen gestart in een zijdefabriek waar we uitleg krijgen over het productieproces: duizenden jaren intensieve teelt resulteerde in de zijdevlinder, een blinde, vleugellamme en eitjesleggende machine, waarvan de larve het geheim van de zijde bevat. (Het succes van de Chinezen lag in de ontdekking van zijn oertype, een wilde, moerbeiblad etende, alleen in China levende mot.) Wanneer de eitjes uitkomen worden de zijderupsen op een constante temperatuur gehouden en elk half uur gevoed met moerbeiblad tot ze groot genoeg zijn om zich in te spinnen.

De speekselklieren van de rups scheiden een heldere vloeistof af die stolt tot zijden vezels en een gom die de vezels bijeenhoudt. Wanneer ze zo ver zijn om zich te verpoppen, spinnen ze van hun kleverige uitwerpselen een cocon.

In de fabriek worden de cocons gestoomd, de poppen gaan dood, de gom lost op en de zijdevezels zijn van elkaar gescheiden.

De losse vezels worden met acht tegelijk samengeweven tot een zijden draad en hiervan worden de meest prachtige dingen gemaakt, die we in de bijbehorende winkel kunnen bekijken en kopen. Hier hangt natuurlijk wel een flink prijskaartje aan !

De onvolmaakte cocons worden gebruikt om dekbedvulling van te maken en verschillenden uit de groep hebben zo’n dekbed aangeschaft.

We rijden door naar Shanghai, met ruim achtentwintig miljoen inwoners één van de grootste steden ter wereld (echt iets voor ons !).

Eerst brengen we een bezoek aan de rijkversierde, Jaden Boeddha tempel   gelegen midden tussen de wolkenkrabbers en armoedige hoogbouwwoningen. Hier is natuurlijk weer van alles te fotograferen dus ik kan me weer uitleven.

Na de lunch gaan we naar de Bund, een van de bekendste plekken van de stad,  waar je vanaf de brede promenade een prachtig uitzicht hebt op de  Huangpu rivier met z’n vele boten en passagiersschepen. De hotels, banken, kantoren en clubs aan de boulevard zijn de grootste symbolen van het Westerse imperialisme en aan de overkant van het water zie je de futuristische skyline van de zakenwijk Pudong waar steeds weer hogere gebouwen neergezet worden. (De hoogste is inmiddels zes honderd eenendertig meter !)

Wij krijgen hier enkele uren de tijd om vrij rond te wandelen (we boffen met het weer: droog en niet te warm), maar na ruim een uur zoeken we een terrasje op, wij hoeven niet zo nodig door de winkelstraten te slenteren !

Nadat we onze koffers  neergezet hebben in het Rayfont Xuhui hotel en in een winkelcentrum heerlijke sushi’s gegeten hebben gaan we ’s avonds, net als vele anderen van de groep, met een taxi nog een keer richting de Bund: alle gebouwen zijn verlicht en veranderen regelmatig van kleur. Ook alle rondvaartboten hebben lichtjes, het is echt prachtig om te zien. Wel kun je over de, grotendeels Chinese, koppen lopen, wat natuurlijk niet verwonderlijk is in zo’n mega stad !

(Eigenlijk zouden we hier helemaal niet heen gaan, maar Michel zei dat we spijt zouden krijgen als we niet gingen en achteraf zijn we blij met zijn advies, het was schitterend !)

Verslag 16

Vandaag hebben we eigenlijk een “vrije dag” om door te brengen in Shanghai. Gelukkig heeft Michel een “optioneel programma” waar bijna de voltallige groep op intekent. We gaan de contrasten van China bekijken en beginnen bij een Hutong, een oude wijk midden in de stad waar mensen in “krotten” wonen, geen eigen douche of toilet hebben en buiten, met de hand, de was moeten doen.

De elektriciteitdraden zijn overal duidelijk aanwezig en het is een wonder dat er geen kortsluiting ontstaat ! (Dit zien we trouwens op veel meer plekken in China).

We mogen gewoon fotograferen (al zet ik de man die met z’n gevulde po door de steeg loopt niet op de

foto !) en de mensen zeggen ons vriendelijk gedag.

Ze lijken niet ongelukkig, zijn hier opgegroeid en hebben misschien geen behoefte aan meer luxe. Toch gaat deze buurt binnenkort voor de vlakte om plaats te maken voor hoogbouw. De inwoners krijgen een appartementje aangeboden, wat ze niet kunnen betalen, dus hoogstwaarschijnlijk trekken ze in bij zoon of dochter.

(Er wordt hier wel aan brandpreventie gedaan !)

Voor ontspanningsoefeningen en -dansen  gaan ze naar het openbare park.

Vervolgens rijden we weer richting de rivier Huangpu, maar nu naar de andere kant: Pudong. We gaan het vier honderd eenentwintig meter hoge Jinmao Dasha gebouw  in tot de achtentachtigste verdieping (drie honderd veertig meter hoog) waar een uitkijkpunt is met een prachtig uitzicht over de stad en de omliggende hoge gebouwen. Met de supersnelle lift zijn we binnen dertig seconden boven, iets wat je duidelijk voelt in je oren !

(Ook de ramen moeten gezeemd worden, een hachelijke onderneming waar je geen hoogtevrees voor moet hebben !)

Je kunt hier ook een skywalk maken (The World’s highest outdoor skywalk) en toevallig zien we enkele waaghalzen voorbij komen lopen over de richel.

Daarna is het tijd voor een boottochtje op de rivier en weer kunnen we de gebouwen rondom het water goed bekijken.

Nadat we in de Franse wijk wat gegeten hebben keren we terug naar het hotel waar we enkele uren voor onszelf hebben.

Om half zeven staan we weer klaar in de hal om naar een anderhalf uur durende acrobatiekshow te gaan in een luxe theater, deze is werkelijk prachtig !

Alle Chinese acts zijn één en al perfectie, wat een lichaamsbeheersing en wat een show.

Na nog een afzakkertje aan de bar gaan we richting kamer, het was weer een prachtige, gevarieerde dag !

Verslag 17

Tegen de avond vliegen we naar onze volgende bestemming Guillin, maar eerst bezoeken we de Mandarijntuinen Yu Yuan uit de Mingperiode, waar we nog een charismatische man uit Zuid-Korea zien in een mooi wit gewaad, vergezeld van, zo te zien, rijke Chinezen.

We wandelen er langs pagodes, oude bomen, vijvers met grote bloemen, door de rotstuin, over bruggetjes en door sierlijke theehuisjes.

Vanuit de tuin loop je naar de toeristische bazaar waar prachtige gebouwen staan, maar ook moderne winkels in een “traditioneel jasje” zoals KFC, Starbucks en McDonald’s.

Via de zigzag brug (zo houd je de kwade geesten tegen) kun je naar een oud theehuis (Huxingting) lopen; overal is het gigantisch druk, maar erg gezellig.

( In deze winkel worden alleen maar kammen verkocht !)

Steeds zie je, vooral ouderen, de straten schoonvegen, China is echt een schoon land. Na de lunch vertrekken we richting het vliegveld, toch weer een uurtje rijden met de bus. Onderweg zien we eerst dicht op elkaar staande hoogbouw, veel straten en viaducten, maar ook groene parken en nog enkele oude wijken. Verder van het centrum worden de huizen en gebouwen lager en zie je ook industriegebied. Eenmaal op de nationale luchthaven volgt een strenge controle: paspoort, geen vloeistof in handbagage, tassen worden dubbel gecheckt en zelf word je bevoeld en met een metaaldetector uitgebreid gecontroleerd. Onze voornamen zijn lang, dus bij haast iedereen wordt dit er met de hand bijgeschreven en voorzien van een stempel, maar iedereen mag mee, er blijft niemand van de groep achter in Shanghai ! De stoelen in het vliegtuig zijn erg krap en we zitten ook niet allemaal per paar bij elkaar. Wim zit twee rijen achter mij, helemaal ingeklemd met z’n benen tegen de stoel voor hem en tussen twee Chinezen in en blijft zo de twee uur durende vlucht maar stil zitten !

Ruim na negenen komen we aan in Guillin waar het broeierig warm aanvoelt als we een half uur later met de koffers uit de luchthaven komen. Pas tegen half elf zijn we bij onze overnachtingsplek waar we drie nachten zullen verblijven. We halen nog snel een flesje wijn bij een supermarktje, maar een uurtje later liggen we toch op bed, morgen worden we om half zeven gewekt !

Verslag 18

We hebben de wolkenkrabbers verruild voor prachtig groen Karstlandschap: kalkstenen rotspieken steken in vreemde vormen omhoog boven het landschap en het gebied wordt dan ook beschouwd als één van de mooiste van China.

(We krijgen een lunchpakket mee voor onderweg !)

Wij gaan vanmorgen (vrijdag 5 juli) een vier en een half uur durende minicruise maken op de ondiepe Li-rivier van Zhu Jiang naar Yangshuo en varen door een landschap dat regelrecht uit een Chinese schildering lijkt te komen.

We komen langs kleine dorpjes, vissers op bamboevlotten en natuurlijk zien we talloze kalkstenen rotspieken, soms wel drie honderd meter hoog.

Je kunt binnen in de boot zitten, maar de meeste tijd staan we boven aan dak te genieten van het schitterende uitzicht.

Waterbuffels staan te herkauwen in het hoge gras of nemen een verkoelende duik in de rivier.

Ook zien we geiten, eenden en ganzen.

Zelfs op het bankbiljet van twintig yuan staat het Karstgebergte afgebeeld.

We boffen ontzettend met het weer: we zijn nu in een subtropisch gebied in het regenseizoen maar we hebben slechts twee keer een flinke plensbui gehad, de eerste keer tijdens de busrit en later terwijl we op een terrasje zitten onder een afdak. Zelfs de zon laat zich regelmatig zien, dus met dertig graden en een hoge luchtvochtigheid is het knap benauwd.

Na de boottocht wandelen we eerst door het stadje Yangshuo wat inmiddels erg toeristisch is, maar waar we toch weer leuke indrukken opdoen, en lessen er onze dorst bij een Duits biertentje.

Vervolgens gaan we met kleine busjes weg van de stad om het boerenleven te bekijken.

We stoppen bij een locale markt, waar net een kip geplukt wordt, rijden langs de rijstvelden en gaan op bezoek bij een oud echtpaar wat nog traditioneel leeft.

(Reisgenoot Wim mag ook proberen sojamelk te maken op de ouderwetse zware manier !)

We worden er hartelijk ontvangen en mogen overal rondkijken: in de slaapkamer bevinden zich houten bedden zonder matras erop, heel gewoon hier, en in de schuur staan hun doodskisten al klaar ! (Hier sparen ze jaren voor zodat hun kinderen later niet met deze kosten opgezadeld worden.)

Daarna volgt nog een lange rit terug naar het hotel in Guillin waar we tegen zevenen aankomen.

(Als we een “lange rit” voor de boeg hebben moeten we van Michel “preventief plassen” en bij aankomst bij een bezienswaardigheid gaan we eerst naar “de tempel van de volle blaas” ! Wanneer er gesproken wordt over de harde bedden in de hotels komt Michel vaak met de uitspraak: “horizontaal volksdansen” !)

Zo’n half uurtje later gaan we alweer, vlakbij ons onderkomen, uit eten in een groot restaurant waar regelmatig feesten gevierd worden door de plaatselijke bevolking. Toevallig is er vanavond een soort kraamfeest: wanneer een kindje honderd dagen oud is wordt er een groot eetfestijn gegeven voor familie en vrienden, waarbij ook hardgekookte eieren kado gegeven worden aan de gasten, als het een jongetje is drie en bij een meisje twee eieren De baby is natuurlijk aanwezig en er wordt flink gegeten en gedronken, ook sigaretten worden hier nog gewoon binnen,  aan tafel gerookt.

De Chinezen zijn ontzettend luidruchtig maar ook erg vriendelijk. In de keuken werken zo’n twintig koks zich flink in het zweet om alles op tijd klaar te maken, ook voor onze tafels natuurlijk. Na afloop van het feest worden de restjes allemaal in plastic zakjes gedaan (doggybags) en door de gasten mee naar huis genomen.

Erg leuk om dit mee te maken !

Verslag 19

Helaas laat het mooie weer ons vandaag in de steek en hebben we regelmatig de paraplu nodig. (In Beijing is het nog altijd droog en smachten ze naar regen !) Na een rit van twee uur, waarvan het laatste stuk over slingerwegen door de bergen, komen we aan bij Longji waar mooie rijstterrassen liggen.

Er hangt wat mist boven de velden maar het blijft een heel aparte aanblik, al die terrassen vol water met kleine rijstplantjes erin.

We maken een wandeling langs de rijstvelden en komen door heel kleine dorpjes.

In deze streek wonen de Zhuang, het grootste minderheidsvolk van China (ruim negentig procent van de bevolking is Han-Chinees), zij houden er al eeuwenlang hun eigen gebruiken op na.

Bij een omaatje van vijfentachtig jaar mogen we binnenkijken in haar huis, ze vertelt van alles over haar leven en gaat met iedereen op de foto.

Daarna hebben we een heel aparte lunch: de rijst wordt boven vuur  klaargemaakt in bamboestokken en later hieruit geserveerd. Ook proeven we rijstwijn van tweeënvijftig procent alcohol en net als altijd smaakt het eten weer prima.

We wandelen verder door oude dorpjes en langs rijstterrassen richting bus, waarna we weer slingerend bergafwaarts gaan.

Vlak voor Guillin maken we nog een stop bij een theeplantage waar we uitgebreid geïnformeerd worden over de diverse soorten thee, waarna een heuse “theeceremonie” plaats vindt.

Je kunt van één theestruik diverse soorten thee maken, het ligt aan de blaadjes die je gebruikt. De theezakjes die wij in Holland hebben zijn eigenlijk het “afval” wat overblijft van de grofste bladeren en dan wordt verpulverd. Ook hoor je geen kokend water over de blaadjes te gieten, eigenlijk moet je zo’n vijf minuten wachten tot het hete water naar tachtig graden is gezakt. De “echte” theeblaadjes kunnen meerdere keren gebruikt worden, de Chinezen hebben meestal een thermos- of plastic fles bij zich met onderin theebladeren  en “scoren” onderweg of thuis heet water om weer thee te kunnen drinken, dit hebben we onder andere tijdens de treinreizen gezien. Na afloop komen we natuurlijk in de bijbehorende winkel terecht en daar schrik je van de prijzen van de pakken thee en vooral van alle soorten porseleinen kopjes die er staan uitgestald, er is dan ook weinig gekocht door de groepsleden.

’s Avonds gaan we nog een keer naar hetzelfde restaurant als gisteren en weer is er een groot feest ter ere van een honderd dagen oude baby, dit keer een meisje.

De trotse opa komt regelmatig met haar langslopen en van één van de familieleden krijgen we allerlei snoepgoed aangeboden en later ook rijstwijn.

Het is alleen weer ontzettend lawaaierig in het restaurant (Chinezen kunnen nogal luidruchtig zijn !!), we kunnen elkaar aan tafel nauwelijks verstaan, dus na anderhalf uur houden we het voor gezien.

We maken er verder een rustige avond van op de kamer, voor vandaag hebben we weer genoeg indrukken opgedaan !

Verslag 20

Ook vandaag regent het een groot gedeelte van de dag en bij aankomst in Daxu komen de paraplu’s weer tevoorschijn. Het oude handelsstadje , gelegen aan de Li-rivier, stamt uit de Song-tijd en de hout met stenen huizen aan de geplaveide straatjes zijn ruim honderd jaar oud.

(Hete sambal is hier de specialiteit !)

Het toerisme is hier net in opkomst, er worden boottochten georganiseerd en je kunt bij mensen in huis een rondleiding krijgen.

Als je hier over enkele jaren terugkomt is het waarschijnlijk helemaal veranderd en is het “authentieke” verdwenen. Nu al zie je bij de meeste huizen de televisie aanstaan en ook hier zijn het de grootouders die op hun kleinkinderen passen, terwijl de ouders werken.

In 1979 is de éénkindpolitiek van start gegaan en pas vier jaar terug is deze afgeschaft ! (Deze wet werd ingevoerd om een bevolkingsexplosie tegen te gaan, de overheid vreesde op termijn niet in staat te zijn de immense bevolking te voeden.((Er zouden nog drie honderd miljoen Chinezen meer op de wereld geweest zijn !)) Vanwege de vergrijzing en dringende behoefte aan jonge arbeidskrachten om de economie draaiende te houden is er nu de tweekinderenpolitiek !) De kinderen zijn vaak verwend, maar ook eenzaam en er wordt veel druk op hen gelegd want zowel ouders als grootouders zijn later van hen afhankelijk.

Om half één komen we bij het HSL-station waar we een uurtje later, na allerlei controles, met de trein richting Hongkong gaan. Bijna ging het mis omdat we bij het verkeerde treinstel stonden te wachten, maar net op tijd was iedereen present op de juiste plek ! Na een rit van drie uur komen we rond vijf uur aan in Hongkong waar we twee keer ons paspoort moeten laten zien, we gaan immers van China naar Hongkong, wat een speciale bestuurlijke regio (HKSAR) van de Volksrepubliek is. (Hongkong was een Britse kolonie en is in 1997 teruggeven aan China en heeft sindsdien een autonome status met een eigen rechtssysteem. Veel inwoners zien China als buitenland.) In Hongkong zijn al geruime tijd demonstraties aan de gang tegen de regering over een wet die uitlevering van verdachten aan het vasteland van China eenvoudig maakt. Ook vandaag lopen er honderden demonstranten rond vlakbij het treinstation. Na aankomst in het hotel gaan we weer met Michel op stap naar een leuk restaurant, dit keer bij een Vietnamees. Nu eten we loempiaatjes, heerlijke salades, prima nasi en zelfs kroepoek, weer heel anders dan de afgelopen weken. Na afloop gaan we terug naar onze overnachtingsplek, maar we hebben met een groepje van tien personen afgesproken om gezamenlijk de finale van het Nederlands damesvoetbal te gaan kijken. Dus om tien uur ’s avonds staan we weer klaar in de lobby en met taxi’s worden we naar het uitgaanscentrum van de stad gebracht en vinden daar al snel een gezellige bar in oranjekleuren en met grote televisieschermen. De sfeer zit er gelijk goed in en het bier vloeit rijkelijk.

Helaas redden de Hollandse dames het niet tegen de Amerikaanse en eindigt de WK-finale in 0-2 voor Amerika, maar ze hebben zich kranig geweerd. Pas tegen half twee zijn we terug in ons hotel en gaan meteen “plat” !

Laatste verslag dag 21

De reis zit er bijna op, morgen (9 juli) zijn we weer thuis. Voor het eerst deze trip worden we niet gewekt en kunnen we uitslapen, wel lekker na het late “uitje” van gisteren. Iets voor twaalf uur moet alle bagage in de lobby klaarstaan en gaan we met de bus Hongkong verkennen, maar eerst houdt Jan nog een kleine toespraak, namens de groep, om Michel te bedanken voor zijn enorme inzet en ook krijgt hij nu alvast van iedereen een envelop met inhoud.

Hongkong heeft een populatie van zeven en een half miljoen en dat op een oppervlakte van ruim duizend vierkante kilometer, waarvan ook nog het grootste gedeelte  natuurgebied is, geen wonder dat er zoveel wolkenkrabbers voorkomen ! Onze eerste stop is bij Victoria Peak (al sinds de koloniale tijd een geliefde plek om te wonen en waar tegenwoordig alleen mensen met voldoende middelen een optrekje aanschaffen, het duurste ter wereld !), een hoog uitkijkpunt waar we na veel geslinger met de bus aankomen, het uitzicht op de stad is prachtig.

Een andere manier om boven te komen is met de Peak Tram, de steilste kabelspoorbaan ter wereld waarmee je in zeven minuten boven bent en onderweg de wolkenkrabbers langs je raam ziet glijden.

Weer beneden in het centrum maken we een leuke tocht met een sampan, een houten boot, in de drukke haven van Aberdeen waar allerlei soorten vaartuigen liggen, heel grote luxe schepen, maar ook oude bootjes waar mensen dag en nacht in leven.

Op het water drijft allerlei rotzooi en enkele bootjes zijn constant bezig het plastic op te scheppen.

Daarna wordt het tijd om te “relaxen” aan het water, we gaan naar één van de stranden van Hongkong, Repulse Bay, hier gaan Wim en ik zelfs pootje baden in de Zuid-Chinese zee !! We boffen ontzettend met het weer, de hele dag is het droog en zonnig.

Vlakbij staat een tempel met allerlei felgekleurde beelden, niet echt mooi maar wel apart om te zien, zo dicht bij zee.

Ook hier zijn weer mensen bezig het vuil uit het water op te ruimen.

Nadat we met de Star Ferry veerboot (vanwaar je de beste en goedkoopste mogelijkheid hebt om van de skyline van de stad te genieten) van Hongkong Island naar Kowloon overgevaren zijn, krijgen we enkele uren vrije tijd om de chique winkelstraten te verkennen.

Nathan Road, ook wel de “Golden Mile” genoemd, is de belangrijkste verkeersader van Kowloon en de  ultieme Hongkong-ervaring met drommen winkelende mensen, neonverlichting, luxe hotels en winkels vol dure merkartikelen.

Het is echter nog steeds ruim dertig graden dus duiken we al snel een restaurantje in om een biertje te drinken.

Later gaan we in een grote hal, waar allerlei eettentjes zijn, voor het laatst deze reis “Chinees eten”.

Elke dag om acht uur ’s avonds is er in de haven een tien minuten durende lichtshow (a symphony of lights) en nadat we deze gezien hebben vertrekken we richting luchthaven.

De prachtige, afwisselende reis zit erop. We hebben ontzettend veel gezien, de groep was heel gezellig en het eten fantastisch. Chinezen zijn vriendelijke mensen al zijn ze soms erg luidruchtig én er is een groot verschil tussen rijk en arm ! Ook is China een schoon land.

In de drie weken tijd hebben we een aardige indruk van het land gekregen, al zijn we natuurlijk vooral op toeristische plekken geweest. Maar we zagen wel dat er overal volop gebouwd wordt en dat het land snel moderner wordt !

 

Australië – Tasmanië 2019

Verslag 1

Net als vorig jaar gaan we weer samen met Dennis drie maanden naar Australië en ook nu vliegen we de dag na mijn moeders verjaardag met Cathay Pacific via Hong Kong, waar we een kamer hebben geboekt in het Regal Airport hotel, om even bij te slapen. Vanmorgen (11 januari 2019) kwamen we rond acht uur aan in Melbourne en twee uur later waren we al afgeleverd bij een garage die onze auto’s had nagekeken en konden we op pad. (Onze camper moest nieuwe koppelingsplaten, deze waren helemaal versleten !).

We rijden naar de wijnstreek Yarra Valley waar we onze boodschappen doen, een nieuw simmetje kopen voor de telefoon, diesel, benzine en water tanken en daarna op zoek gaan naar een leuk plekje om te overnachten. Inmiddels hebben we alweer bijna twee honderd kilometer afgelegd en zijn Wim en Dennis weer gewend aan het links rijden. Wel gingen de ruitenwissers vaak heen en weer zonder dat er een drup regen gevallen is !! (Het stuur zit natuurlijk aan de rechterkant en ook de richtingaanwijzer en ruitenwissers zitten precies omgekeerd !) Het is vandaag zo’n dertig graden, een prima temperatuur om mee te starten.

We staan nu aan een klein stromend riviertje (Ada River) en rond acht uur waren we klaar met koffers uitpakken en alles een plekje geven. Zoals altijd begint de “jetlag” parten te spelen en vallen de ogen spontaan dicht…. om negen uur liggen we alle drie op bed !

Verslag 2

Het koelde vannacht af naar tien graden en mede door het geluid van het vallende water in de  rivier hebben we heerlijk geslapen. Wel werden we alle drie midden in de nacht even wakker, maar dat komt door het tijdsverschil van tien uur, je hele ritme is verstoord. Om zeven uur zijn we opgestaan en konden nu uitgerust aan onze reis beginnen. We rijden lange tijd door beboste bergen vol varens en tegen tienen stoppen we bij de Toorongo Falls waar we een wandeling van een uur maken langs twee watervallen.

Later maken we nog een stop bij het Blue Rock Lake, waar volop gevist wordt, waarna we  richting de kust gaan.

Na een uur rijden door droog vlak gebied komen we tegen half drie aan bij het plaatsje Seaspray vanwaar je naar de Ninety Mile Beach kunt gaan. Hier vinden we al snel een leuk plekje achter de duinen en natuurlijk gaan we even pootje baden in zee waar witte koppen op de golven staan door de harde wind.

Later moeten we zelfs de camper draaien om zo, uit de wind, een spelletje Carcassonne te spelen, dat glansrijk gewonnen wordt door Dennis. We hadden nog hout in de camper liggen van vorig jaar dus na het eten gaat de vlam erin en zitten we gezellig rond het kampvuur, hopelijk volgen er nog vele !

Verslag 3

We hebben vandaag zo’n drie honderd kilometer afgelegd, eerst zijn we nog een stuk langs de Ninety Mile Beach gereden en beseften toen dat we veel geluk hebben gehad met ons rustige plekje bij de duinen, afgelopen nacht, alle andere kampeerplekken zijn overvol. De scholen hebben vakantie tot en met zesentwintig januari en ook is het weekend dus veel Australiërs zijn met vakantie ! We gaan verder in noordoostelijke richting want Dennis wil graag het countryfestival in Tamworth meemaken en deze plaats ligt nog een stuk noordelijker dan Sydney, dus we hebben nog een lange weg te gaan. In de plaats Sale stoppen we bij een “car wash” om de auto’s  te reinigen, ze hebben negen maanden (op een afgesloten terrein) buiten gestaan in weer en wind dus ze kunnen wel een schoonmaakbeurt gebruiken.

Via Bairnsdale en Bruthen rijden we naar Orbost, waar we de Bonang Highway nemen, een smalle tweebaansweg vol bochten. Halverwege stoppen we bij Goongerah Campground in het Errinundra N.P. waar we, net als de twee vorige nachten, gratis mogen staan.

Er is een kreek met helder stromend water waarin we geruime tijd met onze voeten verkoeling zoeken en verder genieten we van ons mooie plekje in de schaduw van enkele hoge bomen.

Het bevalt ons weer prima in Australië !!

Verslag 4

We hadden de eerste dagen nog maar weinig “wildlife” gezien, hooguit een hippende kangoeroe en enkele vliegende, felgekleurde parkieten. Vanmorgen werden we wakker van een groep krijsende kaketoes en ook spotten we de eerste “lachende” kookaburra. `

We vervolgen de slingerende weg door de bergen en wanneer we bij het Snowy River N.P. komen gaat deze over in gravel. Dennis neemt gelijk meer afstand want we laten natuurlijk een flinke stofwolk achter ons.

(Een grote vrachtauto die meer haast heeft laat ons stof happen !)

Rond tienen verlaten we de staat Victoria, waar Melbourne deel van uitmaakt en gaan we verder in New South Wales, waar we de komende weken zullen verblijven. In het gehucht Delegate stoppen we om de mails te verzenden en bekijken we een replica van een oude nederzetting uit 1840.

Daarna volgt nog een lange rit door het South East Forests N.P. waarna we uitkomen bij de plaats Merimbula aan de oostkust.

Hier houden we middagpauze bij een prachtig uitkijkpunt en gaan vervolgens noordelijk naar Tathra, de plaats waar vorig jaar zeventig huizen zijn afgebrand terwijl wij er maar tien kilometer van verwijderd waren.

We rijden er naar de “Historic Wharf” waar, zoals altijd, diverse vissers actief zijn.

Dan wordt het tijd voor onze volgende overnachtingsplek en tegen half drie komen we aan bij Gillards Campground in het Mimosa Rocks N.P., waar we een prachtig plekje vinden met uitzicht op zee.

Terwijl Dennis een duik neemt in het koele water maken Wim en ik een lange strandwandeling waar we enkele heel aparte rotsen zien.

Op de kampplaats leeft een hele groep kangoeroes waarvan er enkelen jongen hebben, ook zien we een guenna over de grond schuiven, ineens is er dus volop wildlife !

Later komt er een walleby aanhoppen en ook deze heeft een kleintje in haar buidel.

Tegen de avond gaat de barbecue aan met heerlijke lamskoteletjes erop ….we genieten weer volop !

Verslag 5

We hebben tot nu toe elke dag wel twee honderd kilometer of meer afgelegd, dus vandaag doen we het rustig aan. Weer gaan we verder in noordelijke richting en vlakbij de plaats Bermagui stoppen we bij Camel Rock, een aparte rotsformatie in zee, waar je met een beetje fantasie een kameel uit kan halen.

Ook moet er weer getankt worden en heeft de koelbox, achter in de auto van Dennis, nieuwe ijsblokjes nodig, iets wat om de dag vervangen moet worden. Tegen de middag zijn we echter al op een nieuwe plek: Congo Campground in het Eurobodalla N.P. een plaats waar Wim en ik jaren terug ook geweest zijn.

Ondanks de drukte vinden we weer een leuk plekje met uitzicht op zee, al zag alles er in herinnering mooier uit.

Op het moment nestelen er diverse soorten vogels op het strand en ook zien we weer pelikanen en zelfs een lepelaar.

Er staat een harde wind die er voor zorgt dat het haast fris aanvoelt en dat bij dertig graden ! Toch gaat Dennis nog even de zee in terwijl Wim en ik het bij een “voetenbad” houden.

Voor het eerst kookt Dennis, deze reis, en serveert hij een heerlijke bami. Wel gemakkelijk om met twee koks op reis te zijn !!

Verslag 6

We hebben vandaag enkele dingen moeten vervangen: de gel-accu voor het leefgedeelte van de camper, die er al in zat toen we deze in januari 2015 overnamen, begint sneller leeg te raken en wanneer we straks vier dagen in Tamworth staan, zonder stroom en bij een temperatuur van rond de veertig graden, dan moet de koelkast het wél doen, al is het alleen maar voor een lekker koud biertje !! Gelukkig hebben we zonnepanelen, maar daar heb je ’s nachts niks aan.

Ook de blokken voor onder de wielen om de camper recht te zetten (levellers) waren helemaal kapot dus daar hebben we nieuwe voor gekocht. Nadat we de levensmiddelen weer hebben aangevuld rijden we lange tijd noordwaarts over de kustweg en bij Nowra gaan we het binnenland in richting Kangaroo Valley.

Nadat we over de oudste hangbrug van Australië (Hampden Bridge, gebouwd in 1898) zijn gereden stoppen we bij Bendeela Recreation Area gelegen aan Lake Yarrunga, een zijarm van de Kangaroo River.

Om vijf uur is het nog vierendertig graden in de schaduw dus gaan we alle drie het water in, wat helaas niet erg verkoelend is.

In Bendeela R.A. leven verscheidene soorten dieren, maar vooral vanwege de wombats zijn we hier naartoe gekomen, Dennis heeft deze grasetende, in holen wonende nachtdieren, die alleen in Australië voorkomen, nog nooit in levende lijve gezien en ….. om acht uur spotten we de eerste wombat, een prachtige, wollige, grote “hamster”. Hij loopt bijna tegen Wim aan, die hem op de film zet !

Tegen de tijd dat het schemerig wordt spotten we er nog minstens zes, waarvan er één een jonkie bij zich heeft, wat een mooie ervaring.

Nu maar hopen dat het vannacht een beetje afkoelt, om negen uur is het nog dertig graden in de camper !!

Verslag 7

(Mijn afwasmachine !!)

Niet ver van Kangaroo Valley bevinden zich de Fitzroy Falls en al vrij vroeg wandelen we naar enkele watervallen behorend bij Morton N.P..

Daarna volgt een ruim twee honderd kilometer lange, hete rit gedeeltelijk door de drukke voorsteden van Sydney, om tegen tweeën uit te komen bij Patonga gelegen in het Brisbane Water N.P., waar we al twee keer eerder geweest zijn. Ook nu is de kampplaats weer helemaal vol en belanden we (voor de derde keer !!) op de reserve plaats die tevens (volgens ons) de mooiste plek van de camping is. Het is ruim vijfendertig graden maar er waait een koele bries vanuit zee, waardoor het goed uit te houden is.

Omdat er hier wasmachines zijn draai ik een wasje dat binnen no time droog is en ook kunnen we hier heerlijk douchen.

Maar natuurlijk gaan we eerst zwemmen in de rivier die uitkomt in zee en in tegenstelling tot gisteren is het water nu echt verkoelend.

Verder doen we het kalm aan: we doen weer een spelletje Carcassonne en ’s avonds kookt Wim een prima maaltijd. Rondom ons is het druk met geluiden van Australische gezinnen die hier vaak weken op vakantie zijn. Het voelt heel relaxt en we gaan alle drie vrij vroeg naar bed, moe van de warmte en de lange rit, met op de achtergrond het geluid van de kabbelende zee !

Verslag 8

Het is op het moment extreem heet in grote delen van Australië, in het nabij gelegen Sydney is het twee en veertig graden en ook in Melbourne gaat de temperatuur richting de veertig. We boeken een dagje bij, we hebben geen zin om nu te rijden, een dagje luieren is wel lekker én voor morgen wordt minder warm weer voorspeld. Gelukkig mogen we op het (reserve) plekje blijven staan, want hier vangen we de meeste wind vanuit zee.

’s Morgens is het vrij benauwd maar zodra de wind aanwakkert is het prima te houden, onder de luifel is het dan zelfs onder de dertig graden !!

Iedereen op de kampplaats zit of in de schaduw of in het water en ook wij doen het heel rustig aan: Dennis gaat een keer de zee in, we lezen veel en doen diverse spelletjes.

Eigenlijk is het ’s avonds voor ons het warmst, de wind gaat liggen en de temperatuur blijft steken bij vijfentwintig graden, de plantenspuit wordt dan ook regelmatig gebruikt en ook wordt er heel wat  gedronken !

Verslag 9

Het is vanmorgen een stuk aangenamer dan gisteren dus trekken we weer een eind verder richting  Tamworth. Via the Entrance gaan we naar Newcastle, maar net voor Swansea stoppen we bij Caves Beach, waar een prachtig strand ligt vol grotten, waar je alleen bij laag tij naartoe kunt wandelen.

Gelukkig is het nu eb en daarom gaan Dennis en ik de aparte rotsen, die wel wat weg hebben van de Algarve kust in Portugal, wat dichterbij bekijken. Wim voelt zich al enkele dagen niet erg lekker (flink verkouden en een rauwe keel), dus die blijft bij de camper.

Nadien rijden we naar Myall Lakes N.P., maar het is duidelijk nog vakantietijd én weekend: de meeste kampplaatsen staan vol. We vinden uiteindelijk een plek bij Banksia Green Campground waar we zelf schaduw creëren, want onder bomen staan kan hier niet.

We staan vlakbij zee, maar deze is hier niet erg uitnodigend om in te gaan, we vermaken ons toch wel met een boek en een spelletje ! Tegen de avond begint het echter te motregenen en verruilen we de zonneluifel voor een regenscherm, gelukkig zijn we van alle gemakken voorzien !

Verslag 10

We hebben vanmorgen (20 januari) nog geruime tijd in Myall Lakes N.P. gereden, onderweg hebben we een korte overtocht gemaakt met Bombah Point Ferry naar de andere kant van een meer, waarvoor we een half uur moesten wachten.

Er kunnen maar zes auto’s op de pont dus sommigen in de wachtrij konden pas na een uur mee en dat voor zo’n klein stukje water !!

We gaan nog even naar Seal Rocks, ook behorend bij het park, waar het gigantisch druk is terwijl je de zee nauwelijks in kunt door het vele wier dat er ligt.

Via Booti Booti N.P. komen we uit bij Forster waar we weer een Woolworth bezoeken en daarna aan de waterkant middagpauze houden.

Enkele vissers zijn net klaar met het schoonmaken van hun vangst en een grote groep pelikanen is de laatste stukjes afval nog aan het verorberen.

Daarna bezoeken we het kleine Nationale Park Saltwater waar een mooi strand bij hoort, waarna we doorgaan naar Crowdy Bay N.P., je rijdt hier van het ene naar het andere Nationale Park !!

De kampplaats Diamond Head, pal aan zee, was natuurlijk helemaal vol en we komen terecht bij Kylies Beach Campground, waar het een stuk rustiger is.

Wel hippen hier enkele wallebies rond en ook zien we weer leguanen.

We wandelen naar zee, die hier, in tegenstelling tot het strand bij Diamond Head, helemaal schoon is.

’s Avonds gaat de barbecue aan en weer zitten we tot bedtijd  buiten !

Verslag 11

Het heeft vannacht geregend en geonweerd en ook vanmiddag is het weer raak, we hebben het grote zeil gespannen en brengen daar een groot deel van de dag door. `

Maar vanmorgen heeft Dennis nog even gezwommen in zee en ook zijn we met z’n drieën naar Kylie’s Hut gewandeld, hier heeft de Australische auteur Kylie Tennant jaren gewoond en boeken geschreven.

We hadden gisteren al voor twee nachten geboekt vanwege de tijdsplanning én omdat Wim nog lang niet fit is.

We spotten weer allerlei dieren waaronder een grote spin onder onze luifel ! Nadien kunnen we hem niet meer vinden, hopelijk gaat hij niet als verstekeling mee in de camper !!

Verslag 12

We verlaten vandaag de kust en het duurt wel twee weken voor we de zee weer gaan zien.

Via een mooie weg door de bergen, die grotendeels onverhard is, komen we tegen de middag aan bij de Ellenborough Falls.

Hier lopen Dennis en ik de zeshonderd één en veertig treden af naar de bodem van de kloof waar de waterval honderd en zestig meter omlaag stort.

(Deze slang glijdt vlak langs ons heen, op zoek naar een veilig plekje !)

Naar beneden lopen is makkelijk maar voor we weer terug zijn bij Wim, die bij de camper is gebleven, hebben we alle twee een natte rug !

Na de lunch gaan we verder over onverharde wegen door de bossen van Tapin Tops N.P.,die daarna overgaan van het ene naar het andere Nationale Park.

(Een “grader” maakt de weg weer een beetje beter begaanbaar)

Onderweg zien we een bord met daarop: “verboden te rijden tijdens nat weer”, maar het is nog droog wanneer we daar starten. Echter tijdens de rit begint het te regenen en te onweren waardoor de weg nat en glibberig wordt.

Gelukkig komen we heelhuids aan op de bochtige Oxley Highway waarna we de weg vervolgen tot aan de Apsley Falls (Oxley Wild Rivers N.P.). Deze waterval staat helaas helemaal droog, wel is de “gorge” prachtig om te zien.

We mogen hier overnachten en net als alles opgebouwd is begint het weer te regenen en te onweren, waardoor we de avond weer onder het zeil doorbrengen !

Wanneer het helemaal donker is ziet Dennis ineens een possum die wegduikt onder zijn auto !

Verslag 13

Vandaag is Dennis weer een jaartje ouder geworden (33 jaar) en voor de tweede keer op rij vieren we zijn verjaardag in Australië. Vanmorgen hebben de laatste honderd kilometer naar Tamworth afgelegd en tegen de middag komen we aan bij de plaats waar elk jaar van 18 tot en met 27 januari het countryfestival wordt gehouden. De plaatselijke sportvelden worden tijdelijk gebruikt als kampeerplaats en net als andere jaren staan er honderden caravans, campers en tentjes verspreid over het terrein. We vinden een mooie, schaduwrijke plaats vlakbij de rivier, die door de stad loopt, waar we onze auto’s neerzetten en ook het grote zeil spannen voor extra schaduw en eventuele regen.

Dan nemen we eerst een glas champagne en een stuk taart, waarna we naar het centrum van Tamworth lopen.

Het is hier weer flink warm: zevenendertig graden en we zijn dan ook oververhit wanneer we de eerste countryzangers horen, hoog tijd voor een biertje !

Zoals altijd hangt er een leuk sfeertje in de stad en horen we heel wat verschillende liedjes, soms zelfs door elkaar heen.

We zien enkele “oude bekenden”, die Wim en ik twee jaar terug ook gehoord hebben toen we hier waren.

Tegen de avond krijgen we telefoon van Marcel en Marieke, die natuurlijk Dennis willen feliciteren.

Daarna gaan we naar het Tudor Hotel waar altijd optredens zijn en waar je goed kunt eten en als we tegen half negen weer buiten staan komt de regen met bakken uit de lucht, weer vergezeld door onweer.

Zodra het droog is wandelen we terug naar de kampplaats, benieuwd of alles nog droog is, wat gelukkig het geval is. Wel is het flink afgekoeld, waardoor we vannacht redelijk koel (tweeëntwintig graden !) kunnen slapen. In Holland is het nu minus vijf graden en ook ligt er een dik pak sneeuw, wat een verschil !!

Verslag 14

We zijn inmiddels twee dagen verder en hebben al heel veel verschillende countrymuziek gehoord. Gistermorgen hebben we eerst een tijdje doorgebracht bij de campers waar het dan nog goed te houden is in de schaduw. De voorzieningen zijn hier trouwens prima: er zijn voldoende douches en toiletten, ook komen ze elke morgen langs met zakken ijs en allerlei levensmiddelen. Wanneer we tegen elven in het centrum van Tamworth zijn schaffen we eerst voor alle drie een “Cooli Towel” aan, dit is een langwerpige lap stof die je nat maakt en dan omslaat, waarna deze uren verkoelend werkt. Overal in de stad zijn waterpunten om je flesje te vullen en dus ook om de doek weer nat te maken.

Het is weer gigantisch druk met mensen, kraampjes, attracties en natuurlijk muzikanten, alleen al rondkijken is erg leuk !

Midden in de stad is een groot overdekt podium waar elke twintig minuten andere artiesten optreden en daar zien we ook Lee Kernaghan, één van de grootste countryzangers van Australië waar ook wij diverse CD’s van hebben.

In de loop van de middag gaan we terug naar de kampplaats, het hete weer, rond de veertig graden, maakt het erg vermoeiend ! Ook nu blijkt onze plek nog grotendeels schaduw te hebben al is het daar natuurlijk ook goed heet. Sommige mensen gaan de rivier in om af te koelen, wij nemen een douche en gebruiken de plantenspuit en natuurlijk wordt er weer veel gedronken om inwendig een beetje koel te blijven !! Tegen elven is het nog steeds dertig graden in de camper, maar we hebben allemaal redelijk geslapen. Vanmorgen zijn we eerst naar de “Town hall” gewandeld waar een prima Ierse band een optreden verzorgt, inclusief doedelzakspeler en danseressen.

Daarna  komen er steeds artiesten die mee doen aan een wedstrijd en slechts één nummer zingen en dit gaat door tot één uur. Al die tijd zitten we in een heerlijke koele ruimte met airconditioning, de zaal zit dan ook goed vol !!

Vervolgens wandelen we naar een country club waar we twee jaar terug ook geweest zijn en daar komen we ineens Eddy en Magda tegen, twee Hollanders die allebei op jonge leeftijd naar Australië geëmigreerd zijn met hun ouders en nu al bijna vijftig jaar samen getrouwd zijn. Het zijn vrienden van mijn zus en zwager, maar we hebben ze al verschillende keren ontmoet, ook in Tamworth.

We hebben een gezellige tijd samen en pas tegen de avond nemen we weer afscheid. Nadat we in de stad weer wat gegeten hebben (het is te ver en te heet om even heen en weer naar de camper te lopen !) gaan we nog even het park in waar ook elke avond optredens zijn. Tegen half tien vinden we het echter welletjes en keren terug naar kampplaats, waar het buiten nog dertig graden is en binnen nog vierendertig ! Voorlopig gaan we dus nog maar niet naar bed !

Verslag 15

Vandaag (26 januari) is het Australia Day, de geboortedag van de natie (1901), een nationale feestdag  waardoor haast iedereen vrij is. Hier in Tamworth is het nog drukker dan de afgelopen dagen, tevens is het de laatste dag van het grootste muzikale festival in Australië. We zijn vanmorgen weer naar de Town Hall (met airconditioning !) gegaan waar de finale is van een muzikale competitie: de hele week zijn er optredens geweest van beginnende artiesten, waarvan de jongste pas acht jaar is. De besten van diverse leeftijdscategorieën treden nog een keer op, waarna de winnaars bekend gemaakt worden. Het was erg leuk om te zien en te horen, en wat een talent zit erbij !

Pas rond half twee is het afgelopen en tot die tijd merken we niets van de hitte, maar zodra  we buiten staan …… weer is het veertig graden !!

We duiken maar snel een overdekt, koel winkelcentrum in en eten daar gelijk wat en later zitten we lange tijd boven in het Tudor hotel waar natuurlijk ook weer optredens zijn  én waar we een biertje kunnen drinken !!   Tegen de avond lopen we naar het Tamworth park waar een groot optreden is van allerlei plaatselijke artiesten met als afsluiting een groot vuurwerk, we hadden gister al stoelen besproken en zitten eerste rang !

Weer luisteren we naar prima muziek, maar aan het eind van de avond zijn we het er alle drie over eens: vier dagen Tamworth is lang zat, we hebben voorlopig wel genoeg country muziek gehoord !!

Verslag 16

Nadat we ons vanmorgen hebben laten vereeuwigen bij de “Big Golden Guitar” verlaten we Tamworth en gaan op weg in zuidelijke richting naar Muswellbrook. Al vrij snel gaan de ramen dicht en gaat de airco aan én natuurlijk klinkt er lekkere countrymuziek uit de luidsprekers !!!

Lange tijd rijden we door dor, droog, heuvelachtig landschap en tegen tweeën maken we een korte lunchstop in een park bij Broke, gelegen aan de westkant van het wijngebied  Hunter Valley.

Ook vandaag is het over de veertig graden Celsius en zelfs een kikker zoekt verkoeling in een toiletgebouw !

(Ook de koeien gaan pootje baden !)

We rijden weer een stuk verder zuidwaarts via de mooie slingerende “route 33”, die vooral geliefd is bij motorrijders en komen vervolgens bij het Dharug N.P. waar we lange tijd langs de Hawkesbury River rijden. Onderweg krijgen we nog een flinke plensbui die voor iets verkoeling zorgt en nadat we met een pont de rivier overgestoken zijn komen we tegen zessen aan bij de kampplaats NSW Ski Gardens bij Wisemans Ferry, waar het (op zondagavond) nog erg druk is, het blijkt dat iedereen maandag nog een vrije dag heeft vanwege Australia Day !

Toch vinden we een prima plek aan de rivier, waar Dennis snel verkoeling zoekt, al is het gelukkig niet meer zo heet als in Tamworth.

Tegen negenen begint het ineens weer te regenen en te onweren, waardoor het lekker afkoelt !

 

Met Wim gaat het gelukkig een stuk beter, we hadden nog antibiotica uit Griekenland (in 2017 was Wim tijdens de rondreis door de Peloponnesos ook ziek) en deze werken, samen met een hoestdrank, prima !

 

Nog een paar “weetjes”: de kiwi’s die we hier kopen komen niet uit Nieuw-Zeeland maar uit Italië en de miljoenen plastic tasjes die je bij de grootste supermarktketen Woolworths (voor vijftien cent) koopt worden gemaakt in Duitsland !!

Verslag 17

In tegenstelling tot gisteren (ruim drie honderd zestig kilometer) leggen we vandaag niet zo’n grote afstand af, wel is de rit erg mooi. We starten met een smalle weg die langs de Hawkesbury River loopt naar Lower Portland.

Daar gaan we weer met een (gratis) pont de rivier over en rijden dan naar Kurrajong Heights waar we de bochtige “Bells Line of Road” (B 59) nemen die dwars door de Blue Mountains gaat. Helaas is het een beetje heiig waardoor je de bergen niet zo duidelijk ziet.

Vlak voor Lithgow nemen we een onverharde weg naar Hassans Walls, dit zijn aparte rotsen die boven het landschap uitsteken.

Iets verderop ligt Lake Lyell en daar gaan we met onze auto’s pal aan het meer staan, waar nog diverse waterskiërs actief zijn.

Eerst hebben we nog volop zon, dus bouwen we de extra luifel op, maar aan het eind van de middag wordt het helemaal bewolkt en horen we het in de verte weer rommelen, later op de avond krijgen we weer een flinke onweersbui over ons heen !

Verslag 18

Het is vanmorgen helemaal opgeklaard en we starten met een prima temperatuur aan de lange rit naar onze volgende bestemming.

(Gelukkig hoeven we niet over deze weg !)

 

We leggen zo’n vier honderd kilometer af en zitten dan ook het grootste gedeelte van de dag in de auto. Tot aan Cowra rijden we met de ramen open, maar daarna wordt het weer airco aan, alles dicht !

(Arme schapen !!)

Via de plaatsen Young en Tumut gaan we naar het Kosciuszko N.P. , waar we bij Yachting Point Campground een leuk plekje vinden met uitzicht op het water.

Helaas is het waterpeil van het meer heel laag, nu merk je pas hoe ze hier snakken naar regen !

We zien weer kangoeroes rondhippen en sinds lange tijd spotten we emoes, die dan ook uitvoerig op de foto gezet worden.

We zijn nog maar vijf honderd kilometer verwijderd van Melbourne, vanwaar we over een week overvaren naar Tasmanië, dus van nu af aan kunnen we het heel rustig aan doen !

Verslag 19

Het hooggelegen Kosciuszko N.P. is erg geliefd: in de winter wordt er volop geskied en ’s zomers is het een prachtig gebied om te kamperen en te wandelen. Wij rijden eerst naar de Yarrangobilly Caves, waar we een “self-guided”  toer boeken. We zijn de enigen die door de mooie grotten wandelen en zo ons eigen tempo kunnen bepalen.

Bij het Visitor Centre krijgen we te horen dat er in Tasmanië al ruim een maand bosbranden woeden, daar zullen we dus zeker iets van gaan merken wanneer we daar zijn ! Na de wandeling rijden we vijfentwintig kilometer over onverharde wegen naar Blue Waterholes Campground, een favoriete plek van ons die we Dennis ook willen laten zien. Onderweg stoppen we bij Cooleman Homestead , hier zijn enkele oude gebouwen te bezichtigen.

In dit gebied komen veel wilde paarden (brumbies) voor en ook vandaag lopen er enkele over de kampplaats.

Nadat we alles opgebouwd hebben wandelen we naar de “blue waterholes” waar de mannen de grotten inklimmen, Wim is weer duidelijk “de oude” !

Nadien waden we door het koude rivierwater en Dennis gaat zelfs nog even helemaal onder, maar langer dan enkele seconden houdt hij dat niet vol.

We zien een “Eastern Water Dragon”, die gauw wegschiet zodra hij ons ziet.

Tegen de avond komen de kangoeroes tevoorschijn, dit keer zien we zelfs twee vrouwtjes met jong !

Terwijl we een spelletje Carcassonne spelen begint het te regenen, al duurt dit gelukkig niet lang.

Wel koelt het hier ’s avonds, vanwege de hoogte, flink af, dus gaan we eindelijk weer eens een kampvuur maken !

Verslag 20

Toen we gisteravond bij het kampvuur zaten liepen er wel zes paarden vlakbij rond en ook vannacht hebben we ze nog een paar keer gehoord.

Vanmorgen zijn we gestart met een mooie, zeven kilometer lange, wandeling, deze “Nichois Gorge Walk” brengt ons naar twee grotten: de Cooleman en de Murrays Cave en  beide zijn, met behulp van een paar goede zaklampen, grondig geïnspecteerd.

Regelmatig moeten we door een rivierbedding, maar deze is nu helemaal droog, dus we krijgen geen natte voeten !

Het is prima wandelweer, zo’n vijfentwintig graden met grotendeels bewolking en tegen lunchtijd zijn we terug bij de kampplaats. We doen een spelletje, lezen wat, de mannen worden gekortwiekt en tegen de avond gaat de barbecue aan.

De kangoeroes komen weer tevoorschijn en we genieten van ons mooie plekje. Ook nu eindigen we de dag met een kampvuur zittend onder een heldere hemel met ontelbaar veel sterren !

Verslag 21

De kangoeroes waren gisteravond in grote getale aanwezig en de “jeugd” was druk aan het ravotten, prachtig om te zien.

Later op de avond kwam er een kudde wilde paarden nieuwsgierig dichtbij onze plek, maar gelukkig deden ze verder niks.

Wel zagen we vanmorgen dat ze onze zonnepanelen wel erg interessant vonden en ook de motorkap was niet al te schoon meer.

We hebben een koude nacht achter de rug, acht graden, dus dat was lekker onder het dekbed slapen en met het vest aan ontbijten. Na twee dagen verlaten we de mooie plek en nadat we de vijfentwintig kilometer ruige, onverharde weg hebben afgelegd gaan we naar het skidorp Cabramurra, “Australia’s Highest Town”, waar we gelukkig ons afval kunnen dumpen.

Daar blijkt echter de doorgaande weg afgesloten te zijn en moeten we een stuk terug om vervolgens via een omweg naar Corryong te rijden, waar we pas rond half vier aankomen.

Inmiddels zijn we ook weer in de staat Victoria beland. Ruim een half uur later stoppen we bij “Staceys Bridge Camping Reserve” en parkeren  onze auto’s bij de rivier om te overnachten.

Het is nog dertig graden en we zoeken verkoeling in het ondiepe, stromende water, met een heerlijk koud biertje erbij !

Verslag 22

We rijden vandaag (2 februari) lange tijd in zuidelijke richting door het bosrijke Alpine N.P., waarvan grotendeels over een onverharde, bochtige weg.

We hebben geluk dat het weekend is, waardoor er geen grote vrachtwagens met hout langs razen. Weer zorgen we voor grote stofwolken achter de camper en de auto van Dennis is dan ook niet al te schoon meer, ondanks de afstand die hij steeds houdt.

In de plaats Omeo doen we voor de laatste keer, afgepast, boodschappen voordat we naar Tasmanië gaan, we mogen namelijk geen verse waren meenemen op de boot, omdat ze bang dat er ongedierte of ziektes op het eiland komen vanaf het vaste land.

We nemen nog een stuk van de “Great Alpine Road” en stoppen tegen drieën bij Tambo Crossing, waar we aan de Tambo River gaan staan, al kan je het haast geen rivier meer noemen !

Eerst houden we ons gedeisd in de schaduw (het is weer ruim vijfendertig graden) maar aan het eind van de middag gaan we alle drie het water in, waarna we onze buitendouche gebruiken om af te spoelen.

Nu zitten we af en toe nog te puffen, maar als we straks in Tasmanië zijn zullen we deze temperaturen nog gaan missen !!

Verslag 23

We zijn nog een dag bij Tambo Crossing gebleven, het plekje bevalt ons wel.

Al snel wordt het weer erg warm, maar we kunnen lange tijd in de schaduw van de bomen zitten. Een paar keer gaan we de rivier in, we hebben nu een diepere plek gevonden waar je niet eens kunt staan, ook is het water daar koeler.

Het is trouwens heel helder water en ik gebruik deze dan ook om nog even een wasje te doen.

Er waait een erg onregelmatige, hete föhnwind en terwijl we een potje Carcassonne spelen vliegen de kaartjes en pionnen ineens door de lucht ! De temperatuur loopt op naar vijfendertig graden in de schaduw en in de camper is het zelfs veertig graden, de plantenspuit wordt dan ook volop gebruikt en natuurlijk zorgen we ook dat we inwendig koel blijven !

We hadden ons net afgedoucht en waren een tweede spelletje aan het spelen toen het opeens begon te onweren en te stortregenen, dit keer wordt het hele spel drijfnat, net als onze stoelen en wij zelf.

Wanneer het even droog is spannen we snel het groene zeil, want zo te zien is er nog meer regen op komst. Al met al was het een heel verrassend dagje !!

Verslag 24

We hoeven vanmorgen maar honderd twintig kilometer af te leggen naar onze volgende en laatste overnachtingsplek op het vasteland van Australië: Marlay Point aan het Lake Wellington, waar we rond de middag aankomen. Weer is het een gratis plek, de laatste betaalde plaats was bij Wisemans Ferry !

Ik vind een half verroest tosti-ijzer terug in onze “schuur” en deze blijkt nog prima tosti’s te kunnen fabriceren !

Het is vandaag beduidend minder warm en vanaf het meer waait er een stevige wind, waardoor er golven ontstaan. Het lijkt wel of we aan zee zitten, zij het dat er geen eb en vloed is én dat het water zoet is !

We verkennen de omgeving, lezen een boek en maken vast wat voorbereidingen voor de overtocht naar Tasmanië.

Natuurlijk komt ook ons favoriete spel Carcassonne weer tevoorschijn, dat gelukkig weer helemaal opgedroogd is. Tegen de avond plaatsen we het groene zeil om uit de wind te kunnen zitten. Morgen is het nog drie uur rijden naar de haven van Melbourne, dus we hebben zeeën van tijd, het is dan ook de bedoeling onderweg een wasserette op te zoeken waar we wel enkele uren zoet zullen zijn. De boot vertrekt om half acht ’s avonds en we komen de volgende morgen om zes uur aan, nu maar hopen dat er niet te veel golven zijn, want het kan aardig spoken op de “Straat Bass”, de ruim drie honderd kilometer open zee die tussen Tasmanië en het vasteland van Australië liggen !

Verslag 25

In de nacht van maandag op dinsdag begon het steeds harder te waaien en de golven beukten tegen de kade. ’s Morgens is het helemaal bewolkt met nog steeds een stormachtige wind en dit blijft zo het grootste deel van de dag. We hebben trouwens de afgelopen weken van Melbourne naar Tamworth en weer terug bijna vier duizend kilometer afgelegd ! Tegen vijven komen we (met schone was)  aan bij Port Melbourne en kunnen gelijk doorrijden aan boord van de Spirit of Tasmanië, waardoor we al enkele uren op het schip zitten voor deze uitvaart.

We regelen twee Parkpassen, zodat we alle Nationale Parken op het eiland kunnen bezoeken en een visvergunning voor de vele meren op Tasmanië. Ook zitten we al volop te genieten van het lopend buffet voor de boot uit de haven vertrekt.

Nadien zoeken we een barretje op waar een gitarist prachtige “golden oldies” zingt en tegen half tien vertrekken we naar onze vier-persoons hut om te gaan slapen.

Inmiddels zitten we op open zee en begint het schip aardig op en neer te gaan … het wordt dus een erg onrustige nacht ! (Gelukkig hebben Wim en Dennis reistabletjes op waardoor ze geen last van zeeziekte hebben.) ’s Morgens voor zessen wordt iedereen gewekt zodat je om half zeven klaar zit in de auto en rond zeven uur rijden we het centrum van Devonpoort al in, om daar een heleboel levensmiddelen in te slaan, letterlijk alles is op !

Het is voor ons de derde en laatste keer dat we naar Tasmanië gaan, dit keer voor zeven weken, we zullen dus wel veel bekende plekken zien (wat niet erg is), maar natuurlijk ook weer nieuwe. Na vijftig kilometer rijden komen we tegen tienen aan bij “Leven Canyon Reserve”, waar we nog niet geweest zijn. We zetten hier onze auto’s neer om te overnachten, alle drie zijn we best moe.

Toch gaan we een uurtje later weer op pad om een mooie rondwandeling te maken naar de kloof, waar we eerst flink moeten klimmen naar Cruickshanks Lookout om vervolgens bijna zeven honderd treden af te dalen naar de rand van de canyon, eindigend met weer een forse klim.

Dennis heeft de route zelfs twee keer afgelegd, want bij terugkomst miste hij zijn autosleutel en nadat we alles afgezocht hadden leek de enige mogelijkheid dat hij deze tijdens de wandeling verloren was. Later vinden we hem gelukkig weer terug in z’n daktent ! Inmiddels hebben we allemaal de lange broek, dichte schoenen en twee vesten aan, het is hier nu eenmaal veel frisser dan op het vaste land, ook begint het te regenen.  Het is hier lange tijd erg droog geweest, dit in tegenstelling tot Townsville in Queensland waar nu een groot gedeelte van de stad onder water staat en de noodtoestand is afgekondigd  (er worden zelfs krokodillen gespot bij woonhuizen !)

Begin van de avond gaat het kampvuur aan, dit keer voor de warmte,  maar het zal niet laat worden vanavond !!

Verslag 26

Het heeft de hele nacht flink geregend en ook tijdens het ontbijt is het nog niet droog. We zitten net te overleggen of we maar een dag blijven staan wanneer het ineens droog wordt en even later begint zelfs de zon te schijnen. Snel pakken we ons boeltje in, de tent moet op de volgende plek maar drogen, we kunnen weer op pad ! Onze eerste bestemming is Guide Falls, maar onderweg komen we  langs de Preston Falls, die we natuurlijk ook willen bekijken.

Het is weer erg mooi rijden in Tasmanië: de wegen zijn bochtig en heuvelachtig en steeds verandert het panorama.

Rond de middag komen we aan bij de Guide Falls en nadat we een smal pad volgen naar beneden  aanschouwen we opeens een werkelijk prachtige waterval !

Nadat we een boterhammetje gegeten hebben vervolgen we onze weg richting de noordkust en bij de plaats Wynyard maken we een lange stop: we hebben brandstof voor de auto, drank en gas, om op te kunnen koken, nodig en ook ga ik even langs bij de kapper.

Nadien rijden we nog een klein stukje om tegen vieren uit komen bij Boat Harbour Beach, waar we een prachtige plek vinden pal aan zee.

Inmiddels is de temperatuur weer ruim boven de twintig graden waardoor alles de kans krijgt om te drogen.

In de loop van de avond koelt het weer af, maar met het geluid van de golven erbij, zorgt dat alleen maar voor een betere nachtrust !

Verslag 27

Nadat we een korte wandeling hebben gemaakt bij het mooie, dichtbij Boat Harbour Beach gelegen, Sisters Beach, rijden we naar de andere kant van het Rocky Cape N.P., met z’n aparte gekleurde  rotsen.

Daarna gaan wij richting het vissersdorp Stanley en onderweg zien we de honderd tweeënvijftig meter hoge Circular Head, beter bekend als de Nut, al boven het landschap uitsteken.

Eenmaal aangekomen op het schiereiland rijden we naar een historisch gebouw: Highfield House, maar we hebben niet ieder twaalf dollar over om dit huis van binnen te bekijken.

Het oude centrum is interessanter en ook een viszaak waar “crayfish” verkocht wordt: wij gebruiken hier een heerlijke vismaaltijd met een halve kreeft erbij.

Nadien rijden we een stukje landinwaarts om tegen half vier uit te komen bij Bartletts Road Free Campsite in de buurt van Mawbanna, waar we eerst door een riviertje moeten om op de kampplaats te komen.

We kunnen nog een tijdje in de zon zitten, maar tegen de avond koelt het snel af en gaat het kampvuur aan !

Verslag 28

Weer heeft het de hele nacht geregend, de boeren zullen wel blij zijn na al die maanden van droogte en ook de brandweerlieden kunnen het rustiger aan gaan doen, de bosbranden zijn nu waarschijnlijk wel geblust. Het waaide ook flink vannacht waardoor een poot van onze luifel het heeft begeven, maar natuurlijk vindt Wim een oplossing en repareert het !

Wel is het al bijna middag voor we onze kampplaats, weer door de rivier rijdend, verlaten.

Vlakbij bevindt zich de Dip Falls, een prachtige waterval van de Dip River over harde, eeuwenoude basaltstenen.

Nadat we deze van twee kanten bekeken hebben gaan we door naar de Big Tree: een twee en zestig meter hoge boom met een omvang van zestien meter, “staand”  in het Dip River Forest Reserve, waar zich meerdere flinke bomen bevinden.

Vervolgens rijden we uren door het bosrijke Tarkine gebied, grotendeels over onverharde, weinig gebruikte wegen. Regelmatig ligt er een stuk stam op de weg, maar op een gegeven moment moeten we echt stoppen om een boom te verwijderen die de hele weg blokkeert, zelfs de bijl komt eraan te pas !

Bij Milkshake Hills F.R. houden we middagpauze, al moeten we onder een afdak zitten: de hele dag wisselen regen en zon elkaar af.

In de loop van de middag stoppen we bij Julius River Recreation Area & Camping waar we een beschut plekje zoeken, er staat een koude wind en het is maar tien graden !! Toch zijn we blij met onze manier van reizen, vooral wanneer we even later een groep mensen zien, van onze leeftijd, die alles op de fiets doen en kleine tentjes bij zich hebben !!

Verslag 29

Dennis heeft gisteravond, op weg naar het toilet, een Tasmaanse duivel gespot. Dit met uitsterven bedreigde dier komt, zoals de naam al zegt, alleen op Tasmanië voor en leeft vooral ’s nachts. Wim en ik hebben dit vleesetende buideldier alleen in een opvangcentrum gezien, maar nog nooit in het wild.

Helaas is het vandaag (zondag 10 februari) de hele dag nat en koud en voor de komende dagen ziet het er niet veel beter uit.

Toch rijden we een flink stuk: eerst nog een tijdje door de Tarkine, waarna we zo’n zeventig kilometer zuidwaarts gaan over een onverharde weg door de Arthur Pieman Conservation Area, een onbewoond gebied, waar we niemand tegenkomen.

We stoppen bij Corinna, een afgelegen gehucht waar je met een pontje (voor achtentwintig dollar !) de Pieman River overgebracht wordt.

We buigen hier echter af en gaan oostwaarts richting Waratah. Tegen drieën zijn we het slechte weer zat en stoppen bij een open plek om te overnachten.

We vermaken ons met een spelletje onder de luifel, waar het zeil weer aanvast gemaakt wordt.

Gelukkig kunnen we hier weer een kampvuur maken, iets wat gisteren op de kampplaats niet mocht, zodat we vanavond opgewarmd ons koude bed in kunnen duiken !

Verslag 30

Het regent, het regent en alles is nat !!! … maar dat zal geen zeven weken aanhouden !

Nadat we vanmorgen bij Waratah, gelukkig, konden tanken (in dit gedeelte van Tasmanië liggen de benzinestations soms ver uit elkaar !) en er onze watervoorraad weer aangevuld hebben, bekijken we, in de stromende regen, de waterval die zich midden in het dorp bevindt.

Vervolgens rijden we via Tullah naar Rosebery, waar een kleine supermarkt gevestigd is, ook hier hebben we van alles nodig. Een stukje verderop is een afslag naar de Montezuma Falls en daar gaan we in, niet om een wandeling te maken, maar om de campers neer te zetten voor de nacht.

Het blijkt een oud mijngebied te zijn, waar vroeger zilver gevonden werd.

Weer wordt alles zo opgebouwd dat we droog kunnen zitten en er geen water onder de luifel stroomt, rondom ons ontstaan spontaan watervalletjes !

Pas tegen zessen is het even droog en gaan Dennis en ik een eindje wandelen  (Wim begint alvast aan de voorbereidingen voor de barbecue), we komen uit bij het beginpunt van: “One of Tasmania’s 60 Great Short Walks” de Montezuma Falls, die een lengte heeft van acht kilometer heen en terug en waar je drie uur voor uit moet trekken. Er komen net twee jonge mannen terug die de trip gemaakt hebben en zij zijn zeer enthousiast over de wandeling, waarna wij ook een klein eindje het pad oplopen….. Misschien gaan we morgenvroeg toch naar de waterval toe !?!

(Van een paar andere wandelaars horen we dat het overmorgen gaat sneeuwen !!)

Verslag 31

Het heeft de hele nacht gestortregend en ook stond er een harde wind, we moesten zelfs ons bed uit want het groene zeil was losgeslagen, waardoor onze luifel kapot kon gaan. Tijdens het ontbijt was het gelukkig even droog, al was het met vijf graden wél knap fris ! We pakken alles kletsnat in en parkeren onze auto’s bij het begin van de Montazuma track, deze wandeling gaan we gewoon doen !!

Het blijkt een prachtige “walk” te zijn, die over een oud treinspoor gaat, op sommige plekken kun je de oude bielzen zelfs nog zien liggen.

Regelmatig krijgen we een regenbui over ons heen wat niet verwonderlijk is, want in deze koude rainforest valt gemiddeld drie meter neerslag per jaar ! Er staan heel wat plassen op het pad, maar we hebben allemaal goede wandelschoenen én regenkleding aan.

Na anderhalf uur komen we bij de honderdenvier meter hoge waterval, die je vanaf een hangbrug kunt bekijken.

Ook kan je nog iets dichterbij de Montazuma Falls komen, maar dan krijg je gelijk een frisse douche over je heen ! Terwijl we daar staan begint zelfs de zon even te schijnen, dit maakt het uitzicht overweldigend !

Nadat we weer vier kilometer teruggewandeld zijn komen rond half twee voldaan terug bij onze auto’s: we hebben net één van de hoogste watervallen van Tasmanië gezien !

(Het resultaat van drie uur banjeren door de plassen !)

We rijden door naar Zeehan, waar zich het “West Coast Heritage Centre” bevindt, in dit museum brengen we een uurtje door, waardoor we gelijk een beetje op temperatuur kunnen komen want het  is nog steeds onder de tien graden.

Daarna zoeken we weer een overnachtingsplek via Wiki Camps Australia (net zoiets als Park4night in Europa) en komen uit bij “Henty Bridge Overnighter”, een prachtige beschutte plek aan de Henty River, vlakbij de kust. Bij aankomst schijnt zelfs de zon waardoor we gelijk alles buiten hangen om te drogen.

Nadat we nog een tijdje van het mooie weer hebben genoten verhuizen we toch weer onder de luifel. Het kampvuur gaat weer aan zodat we de dag warm af kunnen sluiten !

Verslag 32

Vlakbij onze overnachtingsplaats bevinden zich de Henty Dunes, een grote massa zandduinen waar bij mooi weer met quads over gereden wordt. We klimmen de steile duinen op en bevinden ons, helemaal alleen, op de immense zandvlakte vanwaar je in de verte de woeste zee kunt zien.

We rijden door naar Strahan, een lieflijk plaatsje, ontstaan door de houtindustrie die hier in het verleden door dwangarbeiders verricht werd. Bij het infocentrum boeken we een treintrip met een oude stoomlocomotief, the West Coast Wilderness Railway, waarmee we een drie uur durende rit gaan maken.

Deze opgeknapte spoorlijn uit 1896 werd gebruikt om erts uit de mijnen van Queenstown naar de haven van Strahan te vervoeren.

Terwijl we over de smalle rails rijden in een eerste klas coupé, met uitzicht over de King River, krijgen we allerlei hapjes en drankjes geserveerd.

Onderweg maken we enkele stops en bij “Dubbil Barril” wordt de locomotief met mankracht gedraaid waarna deze aan het achterste, en nu dus voorste, treinstel wordt gekoppeld, waardoor wij ineens een prachtig uitzicht hebben vanaf het open balkon achterin.

Pas na zessen zijn we terug in Strahan en een half uurtje later hebben we weer een leuk plekje gevonden, dit keer aan de Lakeside Macquarie Harbour, vanwaar we op de grote natuurlijke haven van de westkust kijken.

Verslag 33

We hadden gisteren nog een trip geboekt: een cruise over “the World Heritage Gordon River”, dus vanmorgen zijn we bijtijds opgestaan en met de auto van Dennis teruggereden naar Strahan, waar om negen uur de zes uur durende boottocht begint.

Ook vandaag staat er een harde westelijke wind: de Roaring Forties genoemd. Van de westkust van Tasmanië is er tot aan het zuidelijke puntje van Argentinië aan de andere kant van de aardbol niets anders dan zee, dus de wind heeft lange tijd vrij spel ! We varen eerst via  Macquarie Harbour naar de smalle doorgang die uitkomt in de Indische Oceaan, Hell’s Gates, waar vele schepen vergaan zijn.

(Vanuit de kapiteinsstoel heb ik een prachtig uitzicht !)

Daarna gaan we zuidelijk en stoppen bij het kleine Sarah Island, een voormalig gevangenenkamp (1822-1833), waarvan nog enkele ruïnes te zien zijn.

We worden uitgebreid geïnformeerd over de twaalf honderd “prisoners”, die hier onder erbarmelijke omstandigheden hebben gewerkt en geleefd, toch zijn er op dit eiland vele uitstekende houten boten gebouwd door diezelfde mensen.

Weer terug aan boord wacht ons een prima buffet wat we ons goed laten smaken en ondertussen varen we de Gordon Rivier op. Helaas laat de zon zich niet zien vandaag, waardoor we de mooie reflectie op het tanninerijke water missen.

Er volgt nog een stop in het Franklin-Gordon Wild-Rivers N.P. waar zich de oeroude Huon-pijnbomen bevinden, deze bomen groeien maar een millimeter per jaar en kunnen drie duizend jaar oud worden ! We maken er een wandeling door de rainforest en je kunt zien dat het hier veel regent: overal zit mos op de bomen.

Tegen drieën zijn we terug in Strahan waar je bij de houtzagerij de olie ruikt die van de Huon Pine boom komt die net doorgezaagd wordt.

Nadat we nog een voorraadje hout gekocht hebben (geen Huon Pine, die is schrikbarend duur en niet bedoeld om te verbranden !!), omdat het hout dat in het bos ligt te nat is om te gebruiken, rijden we terug naar onze kampplaats, waar Wim meteen begint met het kloven van de stammetjes, we willen vanavond natuurlijk wel weer een warm kampvuur !!

Verslag 34

We hebben het vanmorgen rustig aan gedaan en zijn pas eind van de morgen weer terug in Strahan, waar we de gebruikelijke handelingen verrichten: vuilnis lozen, water en brandstof bijvullen en boodschappen doen. Ook halen we sinds lange tijd weer ijsblokjes, de afgelopen week hoefde het bier niet gekoeld te worden !!

We zijn nu voor de derde keer in Strahan (2007: twee weken in Tasmanië, 2017: vier weken en nu zeven weken !), maar we zijn nog nooit naar de Hogarth Falls gewandeld, behorend bij het dorp. Ook de overige watervallen, die we dit keer bekeken hebben, zijn op één na (Dip Falls) allemaal nieuw voor ons, net als alle overnachtingsplaatsen ! Na een trip van twintig minuten komen we bij de Hogarth Falls, die zeker de moeite van het bekijken waard is.

Daarna verlaten we Strahan en rijden naar Queenstown, een mijncentrum gebouwd rond de Mount Lyell Copper Mine. Het apocalyptische maanlandschap dat de drukke mijnbouw- en gieterijindustrie achterliet, is een attractie op zich geworden: kale heuvels, roze, goud, grijs en purper getint.

Ook hier is weer een vijftig meter hoge waterval te bekijken, de Horsetail Falls, maar interessanter is de Iron Blow Lookout met z’n aparte, blauwgroene water.

Een stukje verderop ligt het grillig gevormde Lake Burbury en hier vinden we een prachtige plek met uitzicht op het water en de bergen.

Inmiddels is het prachtig weer geworden en gaat zelfs de korte broek met een hemdje weer aan.

Zodra de zon achter de bergen verdwijnt koelt het weer flink af, maar dat geeft niet, het is in ieder geval weer droog !

Verslag 35

Tasmanië heeft veel Nationale Parken en een vijfde is zelfs Werelderfgoedgebied !

We hebben vandaag (zaterdag 16 februari) de hele dag doorgebracht in het Franklin-Gordon Wild Rivers N.P. en onderweg drie stops gemaakt: eerst bij de prachtige Nelson Falls, vervolgens zijn we naar de Donaghys Hill Lookout gelopen waar we een mooi uitzicht hebben over verschillende bergtoppen en als laatste wandelen we over de Franklin River Nature Trail.

Hier bevinden we ons weer in de koude rainforest vol bemoste bomen en lopen langs de Franklin River.

(Tijdens de cruise voeren we over de Gordon River behorend bij hetzelfde N.P.) Ook onze kampplaats ligt in het Nationale Park, we parkeren de auto’s bij Lake King William, al zit er niet zoveel water in het meer en lijkt het eerder op een rivier.

Voor het eerst deze reis werpt Wim z’n hengel uit, maar krijgt helaas niets aan de haak.

Weer is het de hele dag droog en kunnen we een tijdje genieten van de zon. Maar zoals we ondertussen gewend zijn gaat aan het begin van de avond de lange broek weer aan en kunnen we twee vesten over elkaar aantrekken !!

Verslag 36

Vanaf Lake King William rijden we, net voorbij Derwent Bridge, zo de zuidkant van Cradle Mountain-Lake St. Clair N.P. in, waar we eerst naar het voormalige pomphuis gaan, gelegen aan een lange pier, dat tegenwoordig dienst doet als luxe ressort.

Lake St. Clair is het diepste zoetwatermeer van Australië (ruim honderd en tachtig meter diep) en hiervandaan kun je de beroemde, ongeveer zes dagen durende  “Overland Track” lopen naar Cradle Mountain, tachtig kilometer noordelijk ! Wij houden het vandaag bij het maken van enkele foto’s en hebben geen zin in een wandeling: er waait een koude wind over het meer en de korte routes zien er niet interessant uit.

We rijden een klein stukje verder naar “the Wall”, waar één man, Greg Duncan, honderd houten panelen (ieder één bij drie meter) van Huon Pine bewerkt heeft tot schitterende taferelen,  die aaneengeschakeld opgesteld staan (twee wanden van vijftig panelen) in een gebouw. Wij zijn er twee jaar terug ook geweest en hebben er toen een heel fotoboek van gekocht, want mag je er geen opnames maken.

(Ook deze hand is uit hout gesneden !)

Nadien gaan we richting het “merengebied” en bevinden ons nu zo’n beetje in het midden van Tasmanië. We stoppen bij Bradys Lake waar we weer pal aan het water kunnen staan.

Het “wildlife” beperkt zich hier tot een kudde runderen, die af en toe nieuwsgierig dichtbij komen en één komt zelfs even in het tuig van Wim’s hengel vast te zitten.

We kunnen af en toe een tijdje in de zon zitten die dan best wel krachtig is, maar de meeste tijd is het bewolkt en fris. In tegenstelling tot gisteren mogen we gelukkig weer een vuurtje stoken, al blijft het met die draaiwinden soms best lastig !

Verslag 37

(Vanmorgen om zeven uur genomen door het gaas vanuit de camper !)

Het was de bedoeling nog een dagje bij Bradys Lake te blijven staan: de zon schijnt volop en het plekje is prima.

Helaas begint het steeds harder te waaien, de eerste tentstok trekt al helemaal krom en ook het zeil krijgt te veel wind te verduren, dus pakken we het boeltje in en trekken gewoon weer verder. We rijden eerst naar Dee Lagoon waar we zo onze auto’s op een prachtige locatie kunnen parkeren, maar ook hier staan we vol in de wind. Wel vindt Wim er enkele grote blokken hout, achter gelaten door een vorige kampeerder, die ter plekke gekloofd worden en in de voorraadzak verdwijnen.

We gaan weer verder over onverharde wegen en komen uit bij Lake Echo, een gigantisch meer vol dode bomen waar de wind volop overheen waait, dit wordt het dus ook niet. Gelukkig komen we tegen etenstijd uit bij Pine Tier Lagoon waar we wel een redelijk beschutte plaats vinden en  hier bouwen we onze huisjes weer op.

We kunnen nog lange tijd in de zon zitten en Wim gooit z’n hengels weer uit, al houdt hij het niet lang vol in de koude wind.

Maar we vermaken ons nog steeds prima en genieten van de prachtige, afwisselende natuur van Tasmanië !

Verslag 38

Het was vanmorgen om acht uur nog maar drie graden Celsius (we zitten dan ook op zeshonderd en vijftig meter hoogte !) en nu had ik wel even onze camper uit Holland hier willen hebben, zodat we binnen, met de verwarming aan, konden ontbijten ! In deze camper hebben we geen ruimte om in te zitten dus leven we altijd buiten. Wel hebben we een prima breed bed, een altijd werkende koelkast en een kraan met wasbakje  zodat  we ons binnen kunnen wassen. Voor het eerst deze reis komen we door een gebied waar bosbranden gewoed hebben, wanneer we over de Marlborough Road rijden (een verbindingsweg tussen de Lyell en de Lake Highway) zien we ruim twintig kilometer lang verbrande bomen en verschroeide aarde.

We gaan verder door het gebied van de Highland Lakes en rijden lange tijd langs Great Lake, duidelijk het grootste meer in de omgeving.

Tegen enen stoppen we bij de Liffey Falls waar we een vijfenveertig minuten durende wandeling maken naar de tiende waterval die we hier in Tasmanië bekijken.

Ook staat hier een vijftig meter hoge eucalyptus boom die je niet helemaal op de foto krijgt !

Bij de plaats Deloraine is zowaar een Woolworths supermarkt waar we geruime tijd doorbrengen en daarna rijden we nog een klein stukje naar Chudleigh waar we onze auto’s parkeren op een open plek midden in het dorpje. Het is de eerste keer dat we in Tasmanië betalen voor een overnachtingsplek, maar voor tien dollar (drie euro per auto) kunnen we geen armoe lijden ! Op weg ernaartoe  zien we grote rookwolken, zouden er nu weer bosbranden zijn? Een uurtje later is er niets meer te zien, dit keer is de brand gelukkig snel geblust !

Verslag 39

Via het leuke plaatsje Mole Creek, waar ik bij het postkantoor de verjaardagskaarten voor Marcel, Stijn en Ruben afgeef die alle drie begin Maart jarig zijn, rijden we naar Marakoopa Cave, een prachtige druipsteengrot waar zich ook gloeiwormen bevinden, iets wat alleen hier en in Nieuw-Zeeland voorkomt.

We lopen een uur door de ongelijkmatig hoge grot met z’n stalactieten en stalagmieten en wanneer de gids aan het eind van de toer alle lampen dooft zien we duizenden kleine lichtjes, net sterren, boven ons tegen de rotswand aan, erg indrukwekkend  !

Vlakbij bevindt zich ook nog de King Solomons Cave, maar één grotbezichtiging is wel genoeg op een dag.

We vervolgen onze weg naar  Mole Creek Karst N.P. en komen tegen tweeën uit bij Lake Parangana waar we eigenlijk alleen willen picknicken. De plek is echter zo mooi dat we besluiten hier te blijven staan, behalve een verlaten camperauto is er niets in de buurt.

We hebben net alles opgebouwd wanneer de eigenaar van de auto ons komt waarschuwen: we staan veel te dicht op het water dat zomaar twee meter kan stijgen, iets wat al twee keer gebeurd is de afgelopen week.

Dus pakken we alles weer in en verhuizen naar een hogere plek waar we ook op het meer kijken en zelfs nog beter uit de wind staan.

Ook hier ligt weer een stapel ongekloofd hout en de mannen zijn geruime tijd bezig om dit in kleine stukjes te hakken, maar we hebben weer hout voor zeker vijf keer en vanavond gaat de fik er flink in !!

Verslag 40

We zijn nog een dag aan het meer blijven staan, het bevalt ons hier prima, we hebben een prachtig uitzicht, staan uit de wind en, wanneer deze er is, ín de zon. Voor het eerst probeert Wim te vliegvissen maar er staat te veel wind.

Het was inderdaad maar goed dat we verhuisd zijn: het waterpeil is een stukje hoger en de auto van Dennis zou al in het water hebben gestaan.

Het wordt een heel rustige dag: we hebben geen internetverbinding, we zien geen mens en zelf het wildlife laat het afweten. We lezen, spelen natuurlijk weer enkele potjes Carcassonne en doen wat kleine klusjes.

Tegen de avond verbrandt Wim het afval van twee dagen, dat binnen enkele minuten verdwenen is.

Na de maaltijd gaat het kampvuur weer aan en zo is het een heel relaxte dag geworden !

Verslag 41

Vanaf onze kampplaats zijn we vanmorgen (vrijdag 22 februari) in zuidelijke richting gereden om zo dicht mogelijk bij de “Walls of Jerusalem” te komen, al weten we dat de weg dood loopt en dat je het Nationale Park alleen te voet, via een acht uur durende wandeling, goed kunt bekijken. Onderweg passeren we Lake Rowallan dat er mysterieus uitziet, en enkele ondiepe riviertjes, maar van de aparte rotsen behorend bij het park zien we weinig.

We keren om en net voor we de hoofdweg opdraaien nemen we de snel stijgende Lake Mackenzie Road en komen na veertien kilometer, op een hoogte van ruim elf honderd meter, uit bij Devils Gullet State Reserve waar we, na nog een kwartiertje wandelen, stoppen bij een schitterend uitkijkpunt.

Je kunt nog verder doorrijden bij “de “Great Western Tiers”, waar allemaal kleine meertjes op grote hoogte liggen, maar op een gegeven moment keren we toch om.

Voor we weer terug zijn bij de doorgaande weg is het al ruim twee uur én prachtig weer, dus raadplegen we WikiCamps.

Weer komen we terecht in Mole Creek Karst N.P. dit keer aan de snelstromende Mersey River, waar Dennis zelfs het water ingaat !

Ook het doek om de zon te weren wordt opgebouwd, de temperatuurmeter geeft vijfentwintig graden in de schaduw aan, …..zo mag het van ons voorlopig wel blijven !

Verslag 42

Gisteravond zat er een possum te eten vlak bij onze camper, hij was totaal niet schuw wat misschien iets te maken had met de stukjes vlees die we er hadden neergelegd !?!

Vandaag gaan we naar Cradle Mountain, het meest populaire en drukst bezochte park van Tasmanië. We waren al eerder in de buurt maar toen was het slecht weer, nu is het vierentwintig graden, er is haast geen wind en we hebben een strakblauwe lucht, de “perfect day” ! We moeten eerst nog ruim zestig kilometer afleggen om er te komen en onderweg maken we nog een stop: eindelijk hebben we even een goede internetverbinding en kunnen nu drie verslagen tegelijk verzenden. Je kunt het Nationale Park niet meer met eigen camper inrijden maar wordt met een shuttlebus afgezet bij één van de vier stops. Tegen enen stappen we  uit bij Ronny Creek om te beginnen aan een twee en een half uur durende wandeling langs vier meren, het is een schitterende trip en onze camera’s maken overuren.

We komen langs een prachtige waterval, waar we gelijk middagpauze houden, passeren het hoog gelegen Crater Lake om vervolgens via Wombat Pool, naar Lake Lilla te wandelen vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de gekartelde bergen die het park zo beroemd hebben gemaakt.

Daarna lopen we naar het oude boothuis aan het Dove Lake waar we weer een schitterend uitzicht hebben op de aparte bergen van Cradle Mountain.

Tegen half vijf zijn we terug bij onze auto’s en rijden nog een half uurtje om uit te komen bij Lake Gairdner, een overnachtingsplek waar we al een keer eerder geweest zijn (twee jaar geleden).

We kunnen hier nog een tijdje in de zon zitten en ’s avonds genieten we, bij het kampvuur, na van een prachtige dag !!

Verslag 43

Het was vanmorgen miezerig weer dus hebben we het rustig aan gedaan, pas rond elven zijn we via een mooie onverharde route naar Deloraine gereden, waar we vijf dagen terug ook waren. In dit noordelijke gedeelte van Tasmanië bevinden zich hoofdzakelijk boerenbedrijven en je kunt duidelijk zien dat ze nog niet over de droge periode heen zijn.

Weer brengen we een bezoek aan de Woolworths, vullen we de water- en brandstoftanks en ook zijn we geruime tijd bij een wasserette ! Pas rond vieren verlaten we de stad en gaan naar het Riverside Park bij het dorpje Bracknell waar we weer gratis kunnen overnachten. Dit keer staan we bij een kabbelend riviertje (Liffey River), we proberen, als het even kan, altijd aan het water te staan !

Verslag 44

We hebben vanmorgen eerst de historische dorpjes Evendale en Longford bekeken, maar al snel rijden we weer zuidwaarts richting de Highland Lakes waar we via haarspeldbochten op duizend meter boven zeespiegel uitkomen.

Dit keer stoppen we bij Arthur Lake, ten oosten van de Great Lake, maar allebei behorend bij Great Lake Conservation Area. Op Jonah Bay Campground staan veel oude caravans die op het moment niet bewoond zijn, maar wij vinden een schitterende plek met uitzicht op het meer zonder de andere onderkomens te zien.

Wim gaat vissen en zelfs Dennis probeert het even, maar geen van beiden vangt iets.

We zijn pas een uurtje op de kampplaats wanneer er een auto met caravan arriveert die vast komt te zitten bovenop een boomstronk. Natuurlijk gaat Wim helpen om de auto weer los te krijgen, al is dit niet zo eenvoudig: met een boor, zaag en bijl proberen ze het hout weg te krijgen maar uiteindelijk moet er een andere wagen aan te pas komen om de auto los te trekken.

Daarna blijven we actief want we willen de kuiptent uitproberen die hoort bij de daktent van Dennis’ auto. Als Marcel en Marieke met de jongens volgend jaar met deze combinatie gaan reizen (wij gaan dan natuurlijk ook mee met onze camper !) moeten we wel van te voren weten hoe de tent opgezet moet worden.

Het had een ontspannen middag moeten worden maar al met al zitten we pas tegen half zes met een wijntje te genieten van de prachtige omgeving. Om acht uur is het nog achttien graden, maar natuurlijk gaat het kampvuur weer aan, al is het alleen maar voor de gezelligheid !!

Verslag 45

Toen het gisteravond begon te schemeren kwamen er ineens miljoenen piepkleine vliegjes tevoorschijn die overal in en op gingen zitten, ontzettend irritant ! En ze waren niet alleen buiten, maar ook ín onze camper, zelfs ons bed zat er vol mee. Ik ben vanmorgen nog lange tijd bezig geweest om ons huisje weer “vlieg vrij” te krijgen. Helaas waait er vandaag een koude wind en samen met al die beestjes is het prachtige plekje nu toch wat minder interessant, dus trekken we weer verder. Via een onverharde weg (daar zijn er veel van in Tasmanië) komen we na de middag aan bij Lake Sorell (Dago Point Campground), een groot meer waar bijna niemand is.

Nu maken we er echt een rustige middag van met lezen en spelletjes doen, al is de “kapsalon met uitzicht” ook nog even open.

We zitten nog steeds vrij hoog waardoor het tegen de avond flink afkoelt: er wordt volop naar hout gezocht zodat we een warm vuur kunnen maken … en natuurlijk zorgen we ervoor dat we tegen schemertijd gegeten hebben en dat alle deuren en ramen gesloten zijn, we willen niet nog een keer van de vliegjes in onze camper !!

Verslag 46

We hadden gister een perfecte avond: een groot kampvuur, een heldere hemel met duizenden sterren boven ons, possums om ons heen die elkaar achterna zaten in de bomen en. . . . . . geen vliegje te zien !!

We verlaten het merengebied en gaan via Bothwell en Hamilton naar Mount Field N.P.. Onderweg komen we door erg droog, heuvelachtig gebied en nu zie je weer dat die paar dagen regen die we gehad hebben maar een druppel op de gloeiende plaat zijn, ze hebben hier dringend regen nodig !! De duizenden schapen hebben haast niets te eten en het gras heeft dezelfde kleur als hun vacht.

In het Nationale Park bevinden we ons opeens weer in de rainforest al staan ook hier de beekjes bijna droog en hebben veel varens dorre takken.

We maken een twee uur durende wandeling langs drie watervallen, waarvan de Russell Falls en de Horseshoe Falls het bekendst zijn.

Onderweg zien we veel eeuwenoude bomen die soms wel negentig meter hoog zijn.

Net als bij de andere twee valt er bij de Lady Barron Falls maar weinig water naar beneden.

Sinds lange tijd zien we weer een levende pademelon, een soort kleine wallebie. Dode exemplaren hiervan zien we helaas genoeg (veel te veel !!) liggen langs of op de weg, net als possums en af en toe een wombat, deze nachtdieren worden tegen schemering actief en letten niet op auto’s of vrachtwagens !

Een paar kilometer buiten het park is een plaats waar je (gratis) kunt overnachten ( Tyenna River) en daar komen we tegen vijven aan. We moeten hier echt in de schaduw zitten want het is ruim vijfentwintig graden en voor de komende dagen wordt er nog warmer weer voorspeld !  (Zaterdag negenendertig graden !!)

Verslag 47

Gisteren bij het visitor centre van Mount Field vertelden ze ons dat er nog steeds branden woeden zelfs in de buurt van het Nationale Park, richting Lake Pedder is een gebied helemaal verbrand en ook is de gravelroad naar het zuiden afgesloten. Toch zijn we vanmorgen over de Gordon River Road richting Strathgordon gereden en inderdaad is er een stuk weg waar aan beide kanten alle bomen verbrand zijn en kunnen we niet naar de oostkant van Lake Pedder, maar het grootste deel van de “World Heritage Area” is nog ongeschonden en de hele dag zien we nergens rook.

Regelmatig stoppen we om het grillig gevormde Pedder meer te bekijken, het grootste zoetwaterreservoir van Australië.

We rijden de honderd kilometer lange weg tot het einde toe en komen dan uit bij de Gordon Dam behorend bij Lake Gordon, een indrukwekkend bouwwerk waar je over mag lopen, wat we dan natuurlijk ook doen !

Vlakbij is een afslag naar de Serpentine Dam en hier zetten we onze auto’s neer op een mooi plekje aan Lake Pedder, waar Wim en ik twee jaar terug ook gestaan hebben.

De dag begon fris maar in de loop van de middag krijgt de zon kracht en gaat Dennis zelfs het water nog in, wanneer de zon echter achter de bergen verdwijnt kunnen de lange broek en de vesten weer aan, …….tijd voor een kampvuur !!

Verslag 48

We hebben vanmorgen gelijk prachtig weer: een strakblauwe lucht en zowaar geen wind. Bij het ontbijt vinden we dit nog heel fijn maar later in de ochtend wordt het snel te warm.

Om elf uur is het al dertig graden in de camper en we staan pal in de zon, tijd om te vertrekken ! We hoopten nog een ander leuk plekje te vinden langs het meer, maar omdat de weg waar de kampplaatsen aan liggen afgesloten is, zit er niets anders op dan helemaal terug te rijden naar Maydena en daarvandaan richting Huonville te gaan, zo ons schema volgend, wat ik thuis al gemaakt heb.

De TomTom staat nog steeds ingesteld op “kortste route” en brengt ons via allerlei onverharde wegen door bossen en over bergen naar de Huon River, waar we tegen vieren aankomen bij “Shipwrights Point Regatta Ground”, iets ten noorden van Geeveston.

(Onderweg zien we een echidna, een soort egel !)

Hier kunnen we gelukkig in de schaduw staan, want het kwik is opgelopen naar bijna veertig graden.

Om de haverklap komen er twee watervliegtuigen langs die vlak over het water scheren en een eindje verderop draaien. Wij dachten dat dit voor recreatiedoeleinden was, maar van de caretaker  horen we dat er vlakbij brandhaarden zijn en dat de vliegtuigen water scheppen om daar te droppen. Het gebied rond Hartz Mountains N.P. is afgesloten, maar waar wij naartoe willen, Recherche Bay, helemaal in het zuiden, is gewoon toegankelijk. Wel krijgen we diverse lokale radiozenders en alarmnummers die we kunnen raadplegen mocht de situatie veranderen en ook is er voor de komende dagen een “total fire ban” van kracht. We blijven alert maar kunnen tot nu toe bijna alles zien en doen wat we gepland hebben !

Verslag 49

Vandaag is Marcel zesendertig jaar geworden en we hebben vanmorgen drie kwartier met hem en Marieke getelefoneerd ook al was het eigenlijk nog geen 2 maart, maar we wisten niet of we op de volgende plek verbinding zouden hebben ! Terwijl in Holland het mooie weer van de laatste dagen voorbij is, starten wij met bijna dertig graden al tijdens het ontbijt. In het plaatsje Geeveston halen we weer boodschappen voor de komende dagen en laten onze gasfles vullen, waarna we naar de zuidelijkste punt van Tasmanië rijden, waar we tegen half twee aankomen.

Er zijn hier vijf kampplaatsen maar overal is het erg druk, het is tenslotte weekend én heet weer, dus iedereen zoekt verkoeling aan zee. Gelukkig vinden wij toch een mooie plek met veel schaduw bij Boltons Green Campground dat hoort bij het Southwest N.P..

We kijken uit op een prachtige baai, Recherche Bay, waar we later ook lange tijd in ronddobberen en zwemmen.

Nadat we afgekoeld zijn en gedoucht hebben is het tijd voor een spelletje en natuurlijk moet er geproost worden op de verjaardag van Marcel.

Tegen de avond maken Wim en ik een strandwandeling, er hangt een vreemde gloed boven het water veroorzaakt door branden, zo’n vijftig kilometer bij ons vandaan, maar hier merk je daar gelukkig verder niets van en geniet iedereen van een prachtig weekend !

Verslag 50

Cockle Creek, het meest zuidelijke plaatsje op Tasmanië, was zo’n twee eeuwen terug een actieve plek waar op walvissen werd gejaagd, er was een bloeiende houtindustrie vertegenwoordigd en ook gingen er veel schepen in de baai voor anker. Tegenwoordig is het vooral in trek bij toeristen om te wandelen, te zwemmen, te vissen en natuurlijk om te kamperen. Er zijn nog diverse herinneringen aan het verleden, zoals het metalen aandrijfwiel van de houtmachine, een standbeeld van een walvis en een oude begraafplaats.

Het is vandaag heel ander weer dan gisteren, de zon laat zich bijna niet zien en de temperatuur zit net boven de twintig graden. We maken een wandeling in de omgeving en zien bij eb duizenden krabbetjes in de kreek.

Verder vermaken we ons met spelletjes en lezen, zwemmen in zee is nu niet aanlokkelijk !

Verslag 51

We hebben vandaag maar vijf kilometer afgelegd ! Het bevalt ons hier, helemaal in het zuiden van Tasmanië, eigenlijk heel goed, maar we stonden in de schaduw, dus toen we net op weg waren weer in noordelijke richting en opeens een prachtig, zonnig plekje pal aan zee zagen (Finns Campground), zijn we meteen weer gestopt. Voorlopig is dit de laatste mooie, zonnige dag en daar willen we volop van profiteren.

Wim zit uren aan zee te vissen waar ik hem langdurig, op de rotsen gezeten, vergezel en ook maak ik samen met Dennis een strandwandeling. Bij Catamaran, een vier huisjes tellend plaatsje aan het water, zien we enkele grote viskoppen met graat, door bootvissers overboord gegooid, en rubberachtig zeewier liggen op het strand, aangespoeld door de grillige stroming.

’s Middags gaat Dennis zelfs nog het water in, al is het lang niet zo warm meer als twee dagen terug.

(De bramen zijn rijp !)

Tegen zessen “facetimen” we met Holland, want onze kleinzoons Stijn en Ruben zijn vandaag (alweer) drie jaar geworden, dus willen we de mannetjes toch wel even “echt” zien, ze herkennen ons meteen en we krijgen kusjes door de telefoon !

Het is net acht uur ’s morgens in Nederland wanneer we ze toezingen voor hun verjaardag, maar we bellen niet lang want de kadootjes moeten nog uitgepakt worden en dat is natuurlijk veel belangrijker !!

 

Tegen de avond verhuizen we de camper zodat we wat meer beschut zitten, inmiddels wordt het vloed en hoor je het ruisen van de golven nog beter, dat wordt weer heerlijk slapen !

Verslag 52

We hebben het gebied bij de Recherche Bay nu echt verlaten en zijn via Dover en Geeveston naar Huonville gereden.

Onderweg stoppen we bij Hastings Caves State Reserve, waar we, waarschijnlijk voor het laatst deze reis, weer een grot bezichtigen: de Newdegate Cave, wederom behorend tot de World Heritage Area.

Nadat we in Dover gepicknickt hebben rijden we langs de steeds smaller wordende Huon River tot aan Huonville, een grotere plaats waar we boodschappen doen. Er hangt een soort waas over het gehele gebied veroorzaakt door de bosbranden die nog steeds niet helemaal geblust zijn en ook nu vliegt er weer een helikopter, met een grote bak water onder zich, voorbij, op weg naar de brandhaard.

Vanaf Huonville rijden we langs de andere kant van de rivier weer zuidwaarts door de Huon Valley naar Cygnet en verder over de kustweg tot aan Gordon waar een kampplaats is aan het water (d’Entreaux Channel), hiervandaan zien we in de verte Bruny Island  liggen, waar we over twee dagen heen gaan.

(Mijn chef-kok maakt een uitgebreide vismaaltijd klaar, wat eten betreft is het perfect deze trip !!)

Voor morgen is er de hele dag regen met harde wind voorspeld dus hebben we gelijk het groene zeil gespannen en onze onderkomens zorgvuldig berekend neergezet, laat het slechte weer maar komen !

Verslag 53

We hebben een stormachtige nacht achter de rug, regelmatig kregen we te maken met rukwinden en flinke regenbuien.

De morgen begint zonnig en Wim heeft zelfs nog een tijdje gevist, maar opeens wordt het weer erg donker en komt er zelfs hagel uit de lucht vallen.

Zon en regen wisselen elkaar af en wij verhuizen met onze stoelen mee.

Maar we staan hier helemaal niet verkeerd bij Gordon Foreshore Reserve: er is een schoon toiletgebouw, we kunnen ons afval kwijt en we hebben een mooi uitzicht. Zolang je uit de wind zit is het goed te houden, al zullen we vanavond wel heel vroeg op bed liggen, aan het begin van de avond (terwijl ik dit schrijf) is het nog maar zeven graden !!

Verslag 54

Vanaf Gordon is het nog vijfendertig kilometer rijden naar Kettering, een havenplaats vanwaar je met de pont naar Bruny Island kunt overvaren.

We kunnen mee met de ferry van half twaalf en een half uur later rijden we op het eiland, eerst over het kleine noordelijke gedeelte, om vervolgens via “the Neck” naar South Bruny Island te gaan.

Iets voor het smalle stuk tussen de twee delen van het eiland stoppen we bij “Bruny Island Oysters”, een oesterfarm waar je kunt zien hoe deze gekweekt en schoongemaakt worden. Natuurlijk nemen we een dozijn van deze schelpdieren mee om later op te eten.(Ik ben de enige die ze echt lekker vind !)

Bij the Neck klimmen we de tweehonderd tweeëntwintig treden op en hebben vandaar een prachtig uitzicht over twee verschillende baaien.

Er zijn maar een paar kampplaatsen op het eiland en wij rijden door tot aan Jetty Beach Camp Area, onderweg nog enkele keren stoppend bij een mooi uitkijkpunt.

Dit keer kijken we vanaf onze plek niet op de baai, maar zoeken we een beschutte plaats, er staat te veel wind.

Wel liggen er een heleboel stammetjes voor het oprapen, er is nog steeds een verbod op het maken van kampvuur (in verband met alle branden), dus laten mensen het hout gewoon achter wanneer ze vertrekken. Wim leeft zich weer uit met de bijl en we hebben daarna een hele zak vol gekloofd hout, nu maar hopen dat we binnenkort weer mogen stoken, dat zou wel fijn zijn met die koude avonden !!

Verslag 55

Hemelsbreed ligt Cockle Creek, het zuidelijkste plaatsje van Tasmanië, vijfentwintig kilometer verwijderd van de plek waar wij overnacht hebben. Moet je het echter met de auto rijden dan is de kortste afstand honderd drieëntachtig kilometer !

Wij zijn vanmorgen eerst naar de één na oudste vuurtoren van Australië (1836) gereden, ook behorend bij South Bruny N.P., vanwaar je een prachtig uitzicht hebt.

Vervolgens zijn we naar Cloudy Bay gegaan, een geliefde plek voor surfers, maar het water ziet er nu niet echt aantrekkelijk uit.

De meest bekende baai van het eiland is echter Adventure Bay, iets ten zuiden van “the Neck”, hiervandaan worden cruises georganiseerd, die zeer in trek zijn. Ook wij hebben deze boottrip twee jaar terug gemaakt, maar toen hadden we stralend weer, nu is het fris en bewolkt.

Dit keer maken we een wandeling (Grass Point) langs de baai en ook nu zien we de snelle, gele boten langs varen.

Ruim na tweeën zijn we terug  bij de auto’s en rijden dan door naar The Neck Campground, zodat we morgenvroeg weer bijtijds met de veerpont terug kunnen naar het vasteland van Tasmanië, we hebben alle wegen van het eiland wel gehad !

Verslag 56

We hebben vanmorgen met miezerig weer Bruny Island verlaten en zijn vervolgens naar Hobart gegaan. Hier is elke zaterdag op Salamanca Place een grote markt met zo’n honderd kramen waar van alles te koop wordt aangeboden. In de zandstenen pakhuizen die je hier ziet ontstonden in de koloniale tijd de eerste bedrijfjes van de stad.

We wandelen langs de haven waar altijd wel enkele mooie boten liggen en rijden daarna via de Tasman Bridge de Derwent River over richting onze volgende overnachtingsplek, Eldee Camp Spot bij de plaats Carlton, waar we tegen vieren aankomen.

Het is echt een leuke, alternatieve gezinskampplaats, met een klein meertje waar kinderen aan het zwemmen zijn. Ook mag je hier kampvuur maken, iets wat de laatste tijd steeds verboden was.

We parkeren onze auto’s bij het water en nadat alles opgebouwd is gaan we eerst alle drie douchen (!), dat hebben we gemist, want in Nationale Parken en bushcamps zijn geen “showers” en voor onze buitendouche was het te koud !

De barbecue gaat aan (ook houtskool was verboden !) en daarna zitten we heerlijk bij een warm kampvuur, al komt er ook nu weer motregen uit de lucht vallen !!

Verslag 57

We hebben vandaag ruim vijf uur doorgebracht bij Port Arthur, een in 1830 gestichte strafkolonie voor recidivisten. Totdat deze in 1877 gesloten werd hebben er ruim twaalf duizend man gezeten in wat algemeen beschouwd werd als het strengste instituut in zijn soort in het Britse Rijk.

Eén van de straffen was opsluiting in de “seperate prison”, een gebouw dat los stond van het hoofdgebouw, waar de gevangenen van alle beelden en geluiden van de buitenwereld werden afgezonderd, in de overtuiging dat dit tot een “morele ommekeer” zou leiden.

(Heel apart was dat we een oudere zanger, die we dit jaar in Tamworth hebben zien optreden en later op de boot naar Tasmanië zagen, nu hier weer tegenkwamen !)

Ontsnapping was bijna onmogelijk, de kaap is verbonden met de rest van het eiland door een landengte van amper negentig meter breed, die bewaakt werd door wachten en een reeks woeste honden en de koude wateren die tegen de basaltklippen slaan zouden vol met haaien zijn. Veel gebouwen zijn inmiddels vernield of tot een ruïne vervallen, anderen zijn gerestaureerd.

De grote, voormalige gevangenis, oorspronkelijk een meelfabriek, bood plaats aan vijf honderd gevangenen.

Ook was er een apart eiland waar jonge jongens, in de leeftijd van negen tot zeventien jaar verbleven (Point Puer Boys’ Prison), ze kregen hier een opleiding, maar moesten natuurlijk ook hard werken.

(Op dit kleine eiland, Island of the Dead”  liggen 1769 gevangenen begraven)

 

Godsdienst was een belangrijk issue en in 1836 was de kerk voltooid, die voor allerlei geloofsrichtingen gebruikt werd.

Behalve gevangenen leefden er ook bewakers, doktoren, geestelijken en de commandant, allemaal met hun gezinnen, die samen een hele gemeenschap vormden. We hebben een boottrip gemaakt, zijn met een gids rondgetrokken en hebben heel wat gebouwen bekeken.

Tegen half vijf verlaten we het complex en rijden door naar Lime Bay Campground, een mooie kampplaats waar we een leuk plekje vinden met uitzicht op een baai.

Er is één minpunt aan deze plaats: enkele groepen jongeren die hier ook overnachten zijn nogal luidruchtig en denken dat ze alleen op de wereld zijn !

Verslag 58

We hebben vandaag (maandag 11 maart) een leuke, gevarieerde dag gehad. Na een ontbijt in de zon bezoeken we eerst de “Coal Mines”, een historische plek waar rond 1840, net als bij Port Arthur, honderden gevangenen tewerkgesteld waren, dit keer in de kolenmijnen.

Ook hier zien we gewone en isolatiecellen, overblijfselen van gebouwen en resten van oude mijningangen.

Vervolgens rijden we naar “Tasmanian Devil Unzoo”, een wildlife centre waar Dennis kan bevestigen dat hij weken terug werkelijk een Tasmaanse Duivel gezien heeft.

Ook kan je hier kangoeroes voeren en zien we een “wild rosella”, een soort parkiet die we gisteren op de kampplaats ook in een boom zagen zitten.

Omdat de meeste dieren ’s nachts actief zijn liggen ze nu lui in de schaduw.

Nadat we bij een baai geluncht hebben gaan we naar de Tasman Blowhole, waar zelfs bij vloed nog geen water uit wil spuiten.

Een klein stukje verderop bevinden zich de Tasman Arch en de Devils Kitchen, bij de laatste zien we een jonge vrouw die niet in de gaten heeft hoe gevaarlijk ze met haar stunt doet !

We nemen een kijkje bij de Eaglehawk Neck, de landengte waar, in de tijd dat er gevangen op het schiereiland woonden, bewakers met honden gestationeerd waren.

Vlakbij is bij eb nog een natuurverschijnsel te zien: Tessellated Pavement, het lijkt net of er hier netjes tegels neergelegd zijn !

Inmiddels wordt het tijd om een kampplaats te zoeken en we komen uit in het Tasman N.P.  bij de Fortescue Bay (Mill Creek Campground), waar net als gisteravond de pademelons, wallabies en possums om ons heen lopen !

Verslag 59

Met koud, herfstachtig weer verlaten we het schiereiland, behorend bij Tasman N.P., slechts door een draaibrug gescheiden van het vasteland van Tasmanië.

We nemen de binnenroute naar Triabunna (hiervandaan vertrekt een passagiersboot naar Maria eiland) via de  Wielangta Forest Drive, een weg vol kuilen en harde stenen door een bos met eeuwen oude bomen.

Vanaf Three Thumbs Lookout hebben we een prachtig uitzicht over de Mercury Passage, het water tussen de kust en Maria Island, waar we morgen naartoe gaan.

Op internet had ik gezien dat er een wasserette moest zijn in Triabunna, maar bij het infocenter waar we de tickets boeken voor de boottocht horen we dat er alleen een “laundry” is bij een motel, waar je gebruik van mag maken. Aangezien dit hard nodig is en we er nu tijd voor hebben gaan we er naartoe. In het kort verteld: er was maar één wasmachine en één kleine droger, die niet al te goed werkte. Wim heeft een waslijn gespannen tussen de auto’s om zo een deel te drogen en ruim vier uur later was alles schoon en droog !

Bij het Spring Bay Hotel, vlakbij de haven, mogen we onze “huisjes” neerzetten en hiervandaan kunnen we binnen vijf minuten bij de boot zijn.

Hopelijk hebben we morgen beter weer als vandaag, we weten wel dat de temperatuur niet boven de zestien graden uitkomt !

Verslag 60

Het ruim honderd vierkante kilometer grote Maria Island was in het verleden een gevangeneneiland (1825-1832) en enkele huizen uit die tijd zijn nog te zien in Darlington, het enige plaatsje op het eiland, dat helemaal Nationaal Park en tevens “World Heritage Site” is. Er leven allerlei soorten “wildlife” zoals de kangoeroe, de wombat en de Tasmaanse duivel zonder natuurlijke vijanden naast elkaar en deze zijn totaal niet schuw.

Wij zijn vanmorgen met de boot van half elf hierheen gevaren en we zijn nog maar net aan wal wanneer we al een wombat zien lopen en natuurlijk hippen er wallabies rond.

Onze eerste wandeltocht is naar de befaamde “Painted Cliffs”, schitterende zandstenen rotsen die je het beste bij laag tij kunt bekijken.

Nadat we hier tientallen foto’s hebben gemaakt lopen we door het bos terug naar Darlington en zien onderweg weer een wombat die heel rustig aan het eten is en zich niets van ons aantrekt.

Nadat we de voormalige strafkolonie bekeken hebben maken we een tweede trip naar de Fossil Cliffs, waar we van grote hoogte  op de prachtige kustlijn kijken.

De fossielen in de rotsen bij zee zeggen ons niet zoveel, maar schijnen miljoenen jaren oud te zijn.

Lopend zien we natuurlijk maar een klein stukje van het eiland, maar het was zeker de moeite waard hierheen te gaan. Je kunt hier overnachten met een tentje of in een accommodatie en ook kan je een fiets huren om Maria Island verder te verkennen, maar het mooiste stukje hebben we gezien én in totaal zagen we vijf wombats.

We nemen de boot van half vier terug en om vier uur zijn we, best wel moe van het vele wandelen, terug bij onze camper. Vanavond wordt er niet gekookt maar halen we “fish and chips” bij een kraampje aan de haven, wat we bij de camper oppeuzelen. Weer hebben we een heel leuke dag gehad !

Verslag 61

Nadat we bij de IGA-supermarkt in Triabunna voor vijf dagen etenswaren hebben gehaald, rijden we vijftig kilometer in noordelijke richting over de smalle Tasman Highway, die gedeeltelijk langs de kust loopt en ons een prachtig uitzicht geeft over de Tasman Zee. Bij Swansea buigen we af naar het oosten en na ruim tien kilometer over de Dolphin Sands Road te hebben gereden komen we uit bij Bagot Point waar de Swan River uitmondt in de Great Oyster Bay. Hier zetten we onze auto’s neer op een prachtige plek pal aan het water met uitzicht op de grillige bergen van Freycinet N.P..

Wim werpt twee hengels uit en Dennis en ik maken een strandwandeling waar we diverse soorten vogels spotten.

Er is één minpuntje aan onze kampplek: we staan precies in de koude oostenwind waardoor we weer het zeil moeten spannen om lekker buiten te kunnen zitten, maar ons uitzicht is schitterend !

(Dit is een “tawny frogmouth”)

Verslag 62

We zijn nog een dag blijven staan aan het water op de prachtige plek, iets wat diverse keren bevestigd wordt door mensen die even langs komen. Het blijkt geen officiële kampplaats te zijn, maar dat vormt verder geen probleem.

De dag begint zonnig en met weinig wind, pas in de loop van de middag komt er meer bewolking en wakkert de wind aan. Bij eb komen er duizenden krabbetjes tevoorschijn en ook laten de pelikanen zich weer even zien.

We lezen, doen enkele spelletjes en Wim heeft constant de hengels in gebruik. Dennis gaat ’s middags zelfs nog even zwemmen.

Tegen de avond gaan de lange broek en de vesten weer aan, iets wat ondertussen standaard is, maar van regen is de laatste dagen gelukkig geen sprake meer !

Verslag 63

Het is vanmorgen helemaal bewolkt en een koude wind slaat onder de luifel, tijd om verder te gaan. Het is de bedoeling nog een keer aan een meer te gaan staan, maar terwijl we landinwaarts rijden wordt het steeds kouder (veertien graden) en bij aankomst blijkt Lake Leake een onaantrekkelijk meer vol dode bomen.

We keren om richting de kust en langzaamaan wordt het weer warmer en komt de zon tevoorschijn. We gaan het Freycinet N.P. in en stoppen bij Friendly Beaches Campground, waar slechts zestien plaatsen beschikbaar zijn. De eerste en enige met uitzicht is gelukkig nog vrij dus daar parkeren we onze auto’s, dit keer kunnen we uit de wind en in de zon zitten.

We maken bij laag tij een mooie wandeling over het strand en genieten verder van het prachtige weer.

De wallabies hier zijn totaal niet schuw en duidelijk gewend aan mensen, je moet ze geen voedsel geven want dan komen ze steeds weer bij je en kunnen dan agressief worden , bovendien moeten ze zelf voor hun eten zorgen, dan blijven ze gezond !

En weer horen we op de achtergrond het mooie geluid van de bulderende golven !

Verslag 64

Vandaag hebben we het schiereiland Freycinet, vernoemd naar een Franse ontdekkingsreiziger, verder verkend. We zijn begonnen met de populaire wandeling naar Wineglass Bay, een korte, maar steile klim over de bergen en zo genoemd vanwege de vorm van de baai.

Een uur later zijn we terug en gaan verder naar de dichtbij gelegen Honeymoon Bay, een prachtige plek waar je helaas alleen met een tent kunt kamperen.

Vervolgens rijden we naar Cape Tourville vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de zee en het Nationale Park.

Na nog een stop bij Sleepy Bay gaan we op zoek naar een kampplaats, River en Rocks Campground moet zo mooi zijn, maar wij hebben het er snel bekeken: je hebt geen uitzicht en staat in mul, zwart zand, wegwezen dus. We raadplegen WikiCamps weer en komen uit bij Moulting Lagoon Game Reserve, waar we uitkijken op een mooi, ondiep binnenmeer.

Weer laat de zon zien hoeveel kracht hij nog heeft en we bouwen zelfs een extra zonneluifel op.

Na een prachtige zonsondergang koelt het langzaam af, maar ook hier mogen we geen kampvuur maken, bij elke overnachtingsplek staat een duidelijk bord met NO FIRES !!

Verslag 65

Nadat we het Freycinet schiereiland verlaten hebben gaan we eerst naar Bicheno, een vakantiedorpje aan een beschutte baai, waar elke avond pinguïns aan land komen en  in de winter walvissen te spotten zijn.

Er is een “blowhole”, waar het zeewater bij vloed enkele meters opspuit en op een afstand zien we enkele zeehonden lui op een rots liggen.

(Dit zou ook Noorwegen kunnen zijn !)

We rijden verder langs de oostkust in noordelijke richting en bekijken onderweg enkele kampplaatsen aan zee. Helaas is het vandaag helemaal bewolkt met een oostenwind dus zoeken we dit keer een plek een stukje landinwaarts. Na een rit over een vrij slechte, onverharde weg komen we begin van de middag aan bij Scamander Forest Reserve, waar we pal aan de Scamander rivier gaan staan.

Er is verder helemaal niemand te bekennen op deze leuke kampplaats waar je kunt vissen, zwemmen, met je boot het water in kan en normaal gesproken een kampvuur mag maken. Wim heeft het hier in ieder geval goed naar z’n zin en vangt zes vissen (bream).

’s Avonds genieten we van de stilte: geen verkeer, geen andere kampeerders, zelfs geen wind en boven ons een heldere hemel vol sterren !

……..en zoals gewoonlijk spot Dennis ’s avonds, met z’n zaklamp, weer “wildlife”!

Verslag 66

We hebben vanmorgen rustig aan gedaan en wanneer we tegen elven vertrekken begint het net te regenen. De TomTom staat nog steeds op “kortste route” en brengt ons via allerlei slechte, bochtige, natte en heuvelachtige wegen naar St. Helens.

Daar zijn we lange tijd bezig met boodschappen inslaan en zoeken er vervolgens een picknickplaats met overkapping om te lunchen. Het heeft geen zin nu een mooie plek aan zee op te zoeken, want het regent maar door. We zetten onze auto’s op een beschutte plaats bij Moulting Bay Camping Area en bouwen het grote grijze zeil op om droog te kunnen zitten. De rest van de dag vermaken we ons met spelletjes, morgen krijgen we (hopelijk) beter weer !

Verslag 67

Het heeft de hele nacht door gemotregend en ook vanmorgen bleef het doormiezeren, alles is vochtig en vies. Tegen elven lijkt het iets droger en ruimen we alles kletsnat op. We rijden slechts een klein stukje noordwaarts naar Bay of Fires Conservation Area (zo genoemd vanwege de oranje kleurige rotsen), waar vijf populaire kampplaatsen op een rij liggen.

We bekijken ze allemaal en hebben slechts één mooie, onbezette  plek met uitzicht op zee gevonden (bij Swimcart Beach Campground) en daar parkeren we onze auto’s.

Het is nog steeds druk met vakantiegangers op Tasmanië, ook al is het bijna herfst.  Inmiddels is het droog en ziet het er naar uit dat dit zo blijft. We hangen het grote zeil over een paar struiken om te drogen en houden grote schoonmaak in zowel de camper als de grote laadbak (onze schuur !), waarna we pas tijd hebben om van het uitzicht te genieten.

Wim gaat vissen en ik maak een strandwandeling, al is het zand niet bepaald lekker om over te lopen.

Maar …… we staan weer aan zee, horen en zien de rollende golven én het is droog en zonnig !

Verslag 68

Wim is vanmorgen nog een tijdje wezen vissen maar weer heeft hij totaal geen beet.

Ik had gisteren op WikiCamps een mooie spot (ook behorend bij de Bay of Fires) gezien, hemelsbreed twintig kilometer noordelijk en daar komen we, na veertig kilometer rijden, tegen twaalven aan.

Weer hebben we geluk dat er nog één plek aan het water op de vrij kleine kampplaats beschikbaar is, dit keer kijken we uit over de lagune van de Ansons Bay.

Hier, bij Policeman’s Point, staat Wim uren bij de inlet en vangt vijf mooie vissen, die later de koelkast ingaan.

Een tijd lang hebben we prachtig weer maar in de loop van de middag komt de bewolking weer opzetten.

(Er stond nog een Hollands stel op de kampplaats, die ook langere tijd in Tasmanië is, waar we heel wat ervaringen mee uitgewisseld hebben.) Er moet hier veel “wildlife” zijn, dus misschien spotten we straks nog wat.

Zo wie zo hebben we een prachtig uitzicht: de volle maan die op het water schijnt !

Verslag 69

We zijn vandaag met een grote omweg naar Mount William N.P. gereden:  in plaats van verder naar het noorden te rijden zijn wij in zuidelijke richting gegaan terug naar de plaats St. Helens. We hadden namelijk niet veel water meer, het beddengoed moest nodig gewassen worden (wat ik vorige week bij het motel in Triabunna niet meer aandurfde !) en we hadden niet meer genoeg te eten voor de resterende vier dagen in Tasmanië ! Tegen twaalven hebben we alle problemen opgelost en verlaten we St. Helens via de Tasman Highway, waar we even later een afslag nemen naar de St. Colomba Falls.

Opeens wandelen we weer door de rainforest vol varens en bemoste bomen, het land blijft je verrassen !

Nadat we over de slingerende Weldborough Pass zijn gereden gaan we richting Gladstone, waar de asfaltweg weer over gaat in onverhard. Eenmaal in het Mount William Nationale Park zien we meteen wildlife: emoes, kangoeroes en tamme wallabies, de laatste komen zo naar je toe en zijn totaal niet schuw.

Het park kent meerdere kampplaatsen en dit keer zijn ze allemaal onbezet, we hebben de plekjes voor het kiezen. We komen uit bij Stumpys Bay Campground nr. 3 en zetten onze camper neer op exact dezelfde plek als twee jaar terug ! Inmiddels is het al vijf uur maar de zon schijnt nog volop (terwijl we onderweg regen hebben gehad !), dus gaan we meteen  naar het strand. Dennis neemt z’n surfboard mee de zee in en Wim gooit z’n hengels weer uit. Ik vermaak me met mijn fototoestel, de omgeving is zo mooi !

Langzaamaan wordt het vloed en worden we ingesloten door het water.

Pas na zevenen keren we terug naar onze kampplaats waar we tegen de schemering omringd worden door kookaburra’s, possums en wallabies, wat is de natuur toch mooi !

Verslag 70

Het is vandaag iets minder warm dan gisteren, zo’n twintig graden, ideaal weer om wat klusjes te doen. Wim en Dennis beginnen vast een stuk van de auto schoon te maken en in de was te zetten, iets wat ieder jaar moet gebeuren, zeker wanneer deze maanden lang in weer en wind buiten staan.

Ook de binnenkant van onze auto krijgt een beurt. Tevens was het weer tijd om met de tondeuse de haren van de mannen te kortwieken, maar er worden ook spelletjes gedaan, gelezen en Wim gaat nog een tijdje vissen.

Het was trouwens maar goed dat Dennis niet is gaan zwemmen, er lagen allemaal aangespoelde blauwe kwalletjes op het strand !

De wallabies komen steeds dichterbij, wij zijn op hun terrein en ze zijn duidelijk niet schuw, maar we geven ze niks te eten al proberen ze wel de afvalzak open te maken met hun scherpe klauwtjes.

(Wel laten we onze pan leeglikken, scheelt in de afwas !?!)

Nog steeds staan we als enigen op het kampeerterrein, lekker rustig: geen generatoren of menselijke geluiden, we horen alleen de vogels fluiten en het geruis van de golven !

Verslag 71

We zijn bezig met de laatste dagen in Tasmanië, dinsdagavond (26 maart) varen we weer over naar het vasteland  van Australië. We bevinden ons de afgelopen week in de noordoost hoek van het eiland en na twee dagen Mount William N.P. verhuizen we nu, via Gladstone, naar Waterhouse Conservation Area. Gladstone is zo’n kleine centraal gelegen plaats waar we ons afval kwijt kunnen, water en gas bijtanken en onze mails verzenden. Ook krijgen we weer foto’s van onze kleinkinderen binnen, nog een paar weken dan  kunnen we weer met ze stoeien en knuffelen !

Na een rit van ruim een uur zien we ineens het eilandje Waterhouse liggen en aan de kust zijn diverse kampplaatsen.

Wij rijden naar Mathers Camping Area waar net een caravan wegrijdt van een prachtige plek met uitzicht op zee, dus daar parkeren wij even later onze auto’s.

We kijken uit op een beschutte baai, waar helaas wel een heleboel zeewier ligt.

Na een wandeling over het strand gaat Dennis het water in, wij houden het bij “pootje baden” , de rest van de dag genieten we van het prachtige, zonnige weer.

Zoals gewoonlijk spot Dennis weer allerlei “wildlife” zodra het donker wordt !

Verslag 72

We lagen gisteravond nog niet lang op bed toen het ineens begon te stormen en dit is de hele nacht doorgegaan. Elke keer kwamen er harde windstoten en regelmatig regende het, het heeft zelfs nog even  geonweerd, we hebben dan ook erg onrustig geslapen. Vanmorgen was alles bedekt met een laag zand en tijdens het ontbijt knarste het eten tussen de tanden !

We rijden ruim anderhalf honderd kilometer in de richting van Devonport zodat we morgen geen grote afstand meer af hoeven te leggen naar de boot. Onderweg wisselen regen en zon elkaar af, maar het blijft koud, zo’n twaalf graden, een heel verschil met gisteren. Tegen tweeën komen we aan bij Narawntapu N.P. waar we bij Bakers Point Campground aan het water gaan staan, wel zoveel mogelijk uit de wind.

Ook hier krijgen we zon én regen en zelfs een hagelbui.

De pademelons en wallabies zijn overal aanwezig en hippen vrolijk tussen de auto’s door.

Wim gaat nog even vissen maar in die koude, harde wind (windkracht zes) is dat niet zo prettig.

Hopelijk hebben we morgen beter weer tijdens de overtocht !

Verslag 73

We zijn gisteren tot vier uur op de kampplaats bij Bakers Point blijven staan, het was wel zonnig maar nog steeds staat er een harde, koude wind.

Daarna rijden we het laatste stuk naar Devonpoort waar we tegen vijven aankomen. We gaan Tasmanië weer verlaten, maar wat hebben we genoten van het afwisselende landschap, de vele watervallen en meren, maar ook van de kust en de eilanden. Dat het soms koud of nat was, nemen we op de koop toe, je moet het vergelijken met Noorwegen: daar ga je ook naartoe voor de natuur en niet voor het mooie weer. Waarschijnlijk komen we hier niet meer terug, maar zeg nooit: nooit !!

Gisteravond hadden we weer alle drie polsbandjes omgedaan tegen zeeziekte en ook Primatour geslikt, je word er een beetje slaperig van, maar geen van drieën hebben we last gehad van enige misselijkheid, ook al ging de boot aardig heen en weer.

(Er gaat van alles mee aan boord, zelfs een pantservoertuig !)

Vanmorgen tegen half zeven kwamen we aan in de haven van Melbourne en nadat we, in het donker, door het centrum van de stad rijden, verlaten we, met de opkomende zon, zo snel mogelijk het drukke gebied in noordwestelijke richting. Bij een winkelcentrum doen we uitgebreid boodschappen en kopen ook twee nieuwe stoelen, die van ons waren zo doorgezakt dat je er pijn van in de rug kreeg ! Onze volgende stop is bij Organ Pipes N.P. waar we een “ochtendwandeling”  maken naar twintig meter hoge basaltpilaren die een miljoen jaar geleden zijn ontstaan uit lavastromen.

Tijdens een prachtige rit door het gebied van Mount Macedon komen we langs de  “Hanging Rock”, die ook weer bestaat uit gestolde lava.

Het wordt tijd om een kampplaats te zoeken, we hebben maar een korte en onrustige nacht gehad en tegen enen komen we uit bij Warburton Bridge Reserve, waar net een hele groep kinderen van een lagere school kamp hebben !

Toch parkeren we hier onze auto’s bij een droge rivierbedding en bekijken de drukte van een afstand.

Sinds lange tijd mogen we hier eindelijk weer een kampvuur maken !! We beginnen met een barbecue en daarna volgt een heerlijk warm vuur, want ook op het vasteland van Australië koelt het ’s avonds flink af, het is tenslotte al herfst !!

Verslag 74

Toen we vanmorgen wakker werden was het maar drie graden, maar al snel kwam de zon zijn werk doen en bij het ontbijt kon de korte broek al aan. We rijden via de voormalige goudstadjes Castlemaine en Bendigo richting Echuca, een havenplaats aan de Murray River die we vorig jaar met Dennis uitgebreid bekeken hebben. Dit keer gaan we westelijk van de plaats verder met het verkennen van de Murray, de breedste rivier van Australië.

Na een lunchpauze in Elmore komen we tegen half vier bij de Murray aan, maar we bekijken heel wat plekjes, via slechte onverharde wegen, voor we uiteindelijk stoppen bij Wills Bend behorend bij de Wharparilla Forest.

Hier kunnen we zwemmen, vissen en in de schaduw zitten, wat wel lekker is bij de dertig graden, die het inmiddels geworden is !  Dennis zet zijn auto een eindje bij ons vandaan, volgens hem omdat het daar vlakker is en hij daar niet onder takken van bomen staat die af kunnen breken, maar ik denk dat hij ons gesnurk zat is !!

Om acht uur is het helemaal donker, maar nog bijna twintig graden, toch weet ik zeker dat straks het kampvuur weer aangaat !!

Verslag 75

Dennis heeft gisteravond een, voor ons, onbekend dier gespot: hij lijkt op een possum maar heeft een lange dunne staart.

Ook vandaag hebben we weer prachtig weer, wel staat er een harde (dit keer géén koude) wind, maar onze camper staat redelijk beschut. Het water van de Murray is vrij schoon, alleen wat zanderig, Wim gaat erin vissen (en vangt er vier), Dennis zwemt erin en ik gebruik het om de gordijntjes van de camper te wassen, die in no-time weer droog zijn.

’s Middags legt er een grote platte boot (houseboat) aan vlakbij onze plek.

We raken aan de praat met één van de opvarenden en worden later uitgenodigd hun “huis” van binnen te bekijken. Deze boot is geschikt voor twaalf personen, heeft zes slaapkamers, drie badkamers, een “hottub”, diverse televisies, grote koelkasten, een wasmachine en zo kan ik nog wel even doorgaan, wat een luxe ! Ze hebben hem voor een week gehuurd en dit schijnt vrij prijzig te zijn (ruim twee duizend euro) !

Tegen de avond begint het te stormen, de lucht ziet helemaal geel van het zand en het stof.

Alle ramen worden afgesloten en het groene zeil wordt weer opgebouwd, dit keer om ervoor te zorgen dat we geen zand in onze maaltijd krijgen. Ook is er nu natuurlijk een verhoogd risico dat er takken van de bomen vallen, iets wat zomaar kan gebeuren bij de oude gumtrees die hier staan ! Gisteren bij aankomst hebben we goed opgelet waar we onze auto’s neerzetten, maar  …… you never know !

Verslag 76

Na een stormachtige avond zijn onze auto’s gelukkig nog onbeschadigd (er zijn geen takken op gevallen), de wind komt nu echter uit zuidelijke richting en is ineens veel kouder, vanmorgen is het nog maar vijf graden en eigenlijk heb je geen zin om het bed uit te gaan. Aan de Murray blijven staan heeft geen nut en we besluiten om naar Swan Hill te rijden, een rit van honderd en vijftig kilometer, waar we tegen enen aankomen. Hier bevindt zich het Pioneer Settlement Museum, een reconstructie van een rivierdorp uit het Murray-gebied rond de negentiende eeuw.

We bekijken de oude winkeltjes, maken een praatje met de hoefsmid en gaan een uurtje aan boord van de raderboot Pyap.

Ook maken we een ritje in een oldtimer en in een paardenkoets, …. er is van alles te zien hier!

Na sluitingstijd verlaten we het park en rijden weer richting de murray waar we tegen vijven een leuk, beschut plekje vinden bij Pental island.

Wim sprokkelt een partij hout bij elkaar en met de voorraad die we nog hebben kunnen we vanavond een flink vuur maken !!

Verslag 77

Zo’n vijftien kilometer van Swan Hill en dezelfde afstand verwijderd van onze overnachtingsplek aan de Murray River bevindt zich de plaats Lake Boga gelegen aan het gelijknamige meer. Deze plek heeft in de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol gespeeld: honderden watervliegtuigen, die dienst deden tijdens de oorlog, werden hier onderhouden of gerestaureerd (No. 1 RAAF ((Royal Australian Air Force)) Flying Boat Repair Depot).

Ze konden hier in het ronde, drie kilometer brede meer goed landen en de plaats was ver genoeg verwijderd van het oorlogsgeweld. Wel duizend man (en vrouwen !) waren hier constant bezig de “flying boats” te herstellen waarna ze terug vlogen naar het noorden.

Er waren zelfs aparte hallen voor Amerikaanse en Nederlandse watervliegtuigen. Tegenwoordig is de voormalige ondergrondse communicatie bunker ingericht als museum en ook kun je in een grote hal allerlei oorlogsmateriaal bekijken, waaronder de Catalina Flying Boat A24-30.

Er draait een twintig minuten durende zeer interessante film, die we zelfs twee keer bekeken hebben.

We brengen hier enkele uren door en rijden dan terug naar de Murray waar we uiteindelijk slechts tien kilometer verwijderd van onze vorige plek uitkomen. In tegenstelling tot de andere plaats kan hier echter gevist en gezwommen worden, al zal Dennis met dit weer (de temperatuur blijft onder de twintig graden) het water niet ingaan. Wel wordt er weer volop hout gezocht en gehakt zodat we er vanavond warm bijzitten !

Verslag 78

We zijn nog een dag op het plekje blijven staan en hebben erg lui gedaan (gelezen, gevist en natuurlijk spelletjes gespeeld !), ook zijn we geen mens tegen gekomen.

Wel spotten we, sinds lange tijd, een guanna (leguaan), die de boom inklimt en natuurlijk zijn er ’s avonds possums die de omgeving komen verkennen.

Hier in de buurt van de Murray wordt land onder water gezet en daar maken de vogels dankbaar gebruik van.

We rijden vanmorgen eerst naar de plaats Barham, aan de andere kant van de rivier en daardoor horend bij de staat New South Wales.

(Bij een supermarkt maken enkele locals muziek om hiermee geld in te zamelen voor de Flying Doctors !)

Nadat we hier onze voorraden aangevuld hebben gaan we weer naar de “Victoria kant” van de Murray, op zoek naar een volgende plaats.

Dit valt nog niet mee: we zijn nogal veeleisend geworden, wat plekjes betreft, dus we rijden tientallen kilometers over slechte wegen tot we tegen vieren een redelijke plek hebben gevonden (Gandeans Bend, in de buurt van Cohuna). Er kan gevist en gezwommen worden, het is vlak, half zonnig en rustig.

Onderweg zagen we twee keer enkele emoes wegrennen en ook zien we weer grote kangoeroes hippen.

Tegen de avond gaat de barbecue aan waarna deze gevuld wordt met hout voor een kampvuur !

Verslag 79

We zijn vanmorgen toch weer verder gereden over de River Track, de weg die honderden kilometers langs de Murray loopt en lange tijd door het Gunbower N.P. gaat.

Onderweg zien we weer enkele emoes en kangoeroes, maar echt mooie plekjes om te gaan staan, ho maar !

Tussen de middag stoppen we bij Masters Landing, waar nog een oude hut uit 1860 staat.

En dan ineens zien we een prachtige plek in de buurt van Torrumbarry Weir: het water staat hier veel hoger, alles is groener en er is zelfs een steigertje, ook zien we hier allerlei vogels.

Behalve genieten van de mooie omgeving gaan we ook nog aan de slag: er wordt weer een stuk auto/camper schoongemaakt en in de was gezet, en dat bij achtentwintig graden Celsius !

Tegen de avond worden ineens de vissen actief en Wim vangt een grote karper, die hij later weer terug zet in de rivier. Natuurlijk ligt er ook weer een stapel hout klaar voor een kampvuur !

Verslag 80

We werden vanmorgen al vroeg gewekt door een groep krijsende kaketoes, een vogelsoort dat veel voorkomt aan de Murray River. Deze rivier, met een lengte van bijna negentien honderd kilometer, strekt zich uit van de Victorian Alps tot aan de kust van South Australia, de Coorong. Wij beperken ons dit keer tot het stuk tussen Echuca en Swan Hill, een afstand van honderd en vijftig kilometer met de auto, maar voor de Murray, met z’n vele bochten, kun je het dubbele tellen. Het bevalt ons prima op het plekje (Gona Bend): Wim vangt vanmorgen meteen weer een kanjer, er zijn allerlei soorten vogels te spotten en zelfs een grote kangoeroe komt even kijken.

Bijna de hele dag is het bewolkt, prima weer om het laatste stuk van de auto en camper in de was te zetten, zodat we de auto’s over enkele dagen alleen nog maar af hoeven te spuiten.

(Wim verbrandt het afval !)

We hebben genoeg water, hout, eten en drank in voorraad en morgen wordt het ruim dertig graden, dus hebben we besloten om nog een dagje hier te blijven staan !

Verslag 81

Het was gisteren inderdaad lekker warm weer maar ook staat er een harde noordenwind die ervoor zorgt dat er heel wat zand en stof opwaait. We draaien de camper een slag om uit de wind te kunnen zitten maar zelfs dan ligt er nog zand op tafel, niet echt lekker dus !

(Deze kookaburra wil een door Wim gevangen visje opeten !)

Er wordt weer gelezen, gevist, gezwommen en spelletjes gedaan en, ondanks de harde wind, volgt er ook weer een kampvuur.

Vanmorgen is de wind helemaal gaan liggen en zitten we heerlijk in de zon te ontbijten, genietend van het leuke plekje. Helaas moeten we verder, ons drinkwater is helemaal op ! In het gehucht Torrumbarry kunnen we, voor het eerst tegen betaling (ze moeten het water ook kopen in grote tanks !) onze jerrycans weer vullen en tegelijk brandstof tanken en onze vuilnis lozen. Daarna gaan we op zoek naar een nieuwe plaats voor de laatste twee dagen aan de Murray. We rijden lange tijd langs de rivier, door diepe kuilen en onder lage boomtakken door en regelmatig stoppen we bij een plekje, maar elke keer is er wel iets wat ons niet zint: je kunt het water niet in, het uitzicht is niet mooi of er ligt allerlei troep, achtergelaten door vorige kampeerders.

Uiteindelijk keren we om en gaan terug naar ons “ouwe stekkie” (coördinaten 35o56’59 S 144o28’18 E) wat gelukkig nog niet bezet is door nieuwe bewoners, het is namelijk vakantietijd en tamelijk druk . Alle drie vinden we het prima om terug te zijn en hier nog twee dagen te blijven staan ………en weer wordt er gelezen, gevist, gezwommen …………..

Verslag 82

Van zaterdag (6 april) op zondag is hier de wintertijd ingegaan, zodat we nu nog acht uur verschil hebben met Holland (waar vorige week de zomertijd is begonnen !). Gisteren hebben we de hele dag nog prachtig weer gehad, maar vanmorgen is het bewolkt zodat we het niet erg vinden de Murray te verlaten.

We rijden zo’n honderd en vijftig kilometer in zuidelijke richting en komen begin van de middag uit bij de plaats Kyneton, waar we voor de laatste keer boodschappen doen en vervolgens het stof van de laatste dagen eraf spuiten bij een “car wash”, ook wordt de binnenkant van de Nissan helemaal schoon gezogen.

We parkeren onze auto’s bij “Kyneton Mineral Springs”, een leuke parkeerplaats aan de rand van het dorp waar we in het zonnetje de net gekochte garnalen opeten.

Helaas is het mooie weer maar van korte duur en sinds lange tijd bouwen we het groene zeil weer op tegen de wind en de regen. Ook gaat later de lange broek weer aan en een dubbel vest, het wordt tijd dat we naar huis gaan, in Nederland is het vandaag twintig graden !!

Laatste verslag 83

Zo’n vijf minuten rijden vanaf onze overnachtingsplaats is een wasserette dus daar gaan we vanmorgen eerst naartoe. Alle spullen die hier blijven moeten gewassen worden: de slaapzakken, het beddengoed en de handdoeken, onze kleding neem ik vuil mee naar huis ! Daarna rijden we door naar Treetops Camp in Riddells Creek, waar we vorig jaar ook onze laatste nacht doorgebracht hebben. Deze kampplaats ligt vlakbij Clarkefield, daar stallen we onze auto’s tot we volgend jaar weer terugkomen voor een volgende reis. Voor het laatst dit jaar zien we kangoeroes en kookaburra’s die hier volop aanwezig zijn.

Het is weer tijd om de koffers te vullen, de laatste kastjes schoon te maken en een heerlijke douche te nemen.

(Ook de schoenen krijgen een beurt !)

Helaas is het vrij fris en ook valt er af en toe wat regen.

De vorige keer (precies een jaar geleden !) was het ’s nachts nog twintig graden en nu is het om acht uur al afgekoeld naar vijf graden !! Omdat we, voor het eerst deze trip, stroom hebben zetten we de kachel aan in de camper en eten binnen ! (Nog nooit eerder hebben we de verwarming gebruikt in ons huisje !!)

De trip zit er weer op, morgen vliegen we richting huis waar we donderdagmorgen (11 april) tegen zevenen hopen aan te komen. We hebben een heel relaxte reis gehad en dit keer “slechts” acht en een half duizend kilometer afgelegd. Het is heel heet geweest (in Tamworth, maar ook op Tasmanië) en ook heel koud (zelfs aankomende nacht !). Ondanks de vele bosbranden hebben we toch zo’n dertig keer een kampvuur gemaakt. En wat hebben we weer veel mooie (gratis) overnachtingsplekjes gehad, meestal aan het water ! Sommige plaatsen hadden we eerder gezien, maar we hebben ook veel nieuwe plekjes ontdekt. Ook hebben we veel “wildlife” gezien, vooral Dennis was hier erg fanatiek in. Mijn twee koks hebben om de beurt heerlijk gekookt en deden niet voor elkaar onder. Dit keer hebben we gelukkig geen garage nodig gehad (dat gebeurt niet vaak !!). Onze reisvriend Cas heeft thuis onze trip helemaal bijgehouden en op kaart gezet

(bedankt Cas ! ), we hebben maar een heel klein stukje van Australië bekeken deze reis !

Hier wordt het kouder en in Nederland begint het voorjaar …… tijd om terug te gaan naar familie, vrienden en natuurlijk onze kleinkinderen !!

 

Zuid West Europa 2018

Met onze 4×4 camper trekken we in (10 weken tijd) door België – Frankrijk – Spanje en Portugal. In dit verslag staan ruim 1300 foto’s. veel lees en kijkplezier

Verslag 1
Na een lange, prachtige, hete zomer, waarvan we de meeste tijd hebben doorgebracht met de caravan aan de waterkant van de Linge (camping Aan de Linge in Tiel),

gaan we nu weer met ons campertje op pad. Het is de bedoeling om naar Portugal te reizen, maar onderweg willen we natuurlijk ook van alles bekijken. We zijn vandaag (3 september) tegen de middag vertrokken richting Zeeland en omdat we bijna langs het op de Werelderfgoedlijst van Unesco staande Kinderdijk komen, nemen daar de afslag. Helaas is dit dorp niet echt campervriendelijk, overal staan borden verboden te parkeren voor campers, dus de beroemde foto van de negentien molens langs de Alblasserwaard heb ik niet kunnen nemen, pas een eind buiten de plaats vonden we een stopplek.

Vervolgens zijn we naar Zierikzee gereden, gelegen op het eiland Schouwen-Duiveland. We hebben er een uurtje rondgewandeld en onder andere de (onvoltooide) Dikke Toren, de middeleeuwse Zuidhavenpoort en het Havenplein gezien.






Daarna zijn we doorgereden naar Brouwershaven, waar onze vrienden Gerrit en Hermien op camping Den Osse staan. Ze wisten niet dat we kwamen, maar vonden het een leuke verrassing.


We hebben voor twee nachten een plekje, naast hen, pal aan het water geboekt en morgen gaan we de omgeving wel verder verkennen, nu is het eerst tijd voor een wijntje en gezellig bijkletsen !

Natuurlijk worden de hengels ook nog uitgegooid en regelmatig zit er een voorn aan de haak !

Verslag 2

Nadat Wim vanmorgen alweer acht vissen had gevangen (met Hollandse kaas als aas !), zijn we op de fiets gestapt en richting Brouwershaven gereden. Vanaf het smalle fietspad over de dijk heb je een mooi uitzicht op het Grevelingenmeer, het grootste zoutwatermeer van Europa. Overal zie je haventjes vol zeilboten die met mooi weer het ruime sop kiezen, helaas laat de zon zich, net als gisteren, totaal niet zien.



Brouwershaven stelt niet zoveel voor dus rijden we via Den Osse door naar Scharendijke. Inmiddels is het lunchtijd, maar het is duidelijk naseizoen én doordeweeks waardoor de meeste eetgelegenheden gesloten zijn. Bij een leuk Italiaans restaurantje eten we een heerlijke, versgemaakte vissoep, waarna we terugkeren naar de camping.

Vervolgens gaan we met Gerrit en Hermien naar Renesse, het vooral bij de jeugd bekende toeristendorp. De plaats blijkt vooral te bestaan uit eetgelegenheden en we hebben het dan ook snel bekeken.

We rijden nog even naar het vlakbij gelegen strand en gaan dan terug naar onze kampplaats, waar we weer uitgebreid “happy hour” houden.

Later gaan de mannen weer vissen, Gerrit vangt de grootste, Wim de meeste: zijn totale vangst voor vandaag is twintig, een mooie start van onze trip !!

Verslag 3
We hebben gisteren de hele avond buiten kunnen zitten en na een regenachtige nacht was het vanmorgen ook weer droog. Nadat we afscheid hebben genomen van onze vrienden rijden we via de Oosterscheldekering naar Veere, een leuk klein plaatsje aan het Veersemeer met een gezellige haven.









Daarna verlaten we Zuid-Beverland weer en gaan door de Westerscheldetunnel naar Zeeuws-Vlaanderen, het zuidelijkste gedeelte van Zeeland, waar we het natuurgebied het Zwin willen bekijken. Toevallig is hier vandaag de jaarlijkse Zwintriathlon (1 km. zwemmen, 45 km. fietsen en 10 km. hardlopen) met ruim duizend deelnemers, waardoor er overal wegafzettingen zijn en we elke keer weer om moeten draaien en binnenwegen moeten nemen.


Het was de bedoeling om naar België te gaan, maar we zijn in Nieuwvliet-Bad uitgekomen. Een eerdere kampplaats in Retranchement, die we aandeden, had last van ondergelopen plaatsen, vanwege hevige regen en onweersbuien afgelopen nacht !! Op camping Schippers hebben we meteen onze fietsen van de camper gehaald en een mooie route gereden door de duinen richting Breskens.


Nadat we op de terugweg het gehucht Groede hebben aangedaan en een bunker hebben gezien keren we terug naar de camping, inmiddels is het al zes uur.



Omdat we nu weer reizen kookt Wim het eten terwijl ik het verslag maak en ook nu verrast hij me met een heerlijke maaltijd.


Na het eten verhuizen we toch naar binnen, je kunt merken dat we aan de kust zitten !
Verslag 4
Het regende vanmorgen dus het had weinig zin om te gaan wandelen in “het Zwin”, daarom zijn we maar rechtstreeks naar Brugge gereden. Bij aankomst was het droog en dat is het verder de hele dag gebleven. We konden de camper redelijk in de buurt van het centrum parkeren en de maximale vier uur parkeertijd hadden we echt nodig: wat een prachtige stad is Brugge, deze staat met recht op de lijst van Unesco als Werelderfgoed !











We hebben uren, zonder kaart, rondgewandeld en, net als de meeste toeristen, een rondvaart gemaakt door de grachten.






Ook een “Brugse Zot” moest natuurlijk geproefd worden !





Telkens word je verrast door prachtige bouwwerken en mooie waterpartijen, normaal vermijden we steden, maar deze was écht de moeite waard.






Pas na vieren verlaten we Brugge en eindigen aan de Belgische kust bij De Haan op camping ter Duinen. Daar kunnen we nog een tijdje in het zonnetje zitten, nagenietend van een mooie dag !
Verslag 5
We hebben ons vandaag verdiept in de Eerste Wereldoorlog (1914-1918), waarin Nederland neutraal bleef, maar waar België volop in zat.

Nadat we een stuk langs de Belgische kust hebben gereden buigen we af naar Diksmuide waar zich de “Dodengang” bevindt: een netwerk van loopgraven waar het Belgische leger in de WO1 belette dat Duitse troepen de rivier de IJzer zouden oversteken.






Iets verder zuidelijk staat de IJzertoren, een enorm kruis dat met zijn vierentachtig meter hoogte de omgeving domineert. Het is een monument voor de Vlaamse gevallenen tijdens WO1 en tevens een oproep tot vrede.


We bezoeken het tweeëntwintig verdiepingen tellende museum en starten bovenin waar we een prachtig uitzicht hebben over Diksmuide.

Op elke verdieping wordt een verschillend thema van de oorlog belicht en wanneer we weer beneden staan zijn we diep onder de indruk, vooral over de zinloosheid van de oorlog !




We rijden verder richting Ieper, waar de heuvelrug Ypres Salient van 1915-1917 de frontlinie vormde en waar de gruwelijke loopgravenoorlog meer dan 500.000 levens kostte. Het is de bedoeling daar te overnachten en om acht uur naar de Menenpoort te gaan waar de “Last Post” elke avond gespeeld wordt om de doden te herdenken. Helaas zijn zowel de camperplaats als de camping bij de plaats helemaal vol en moeten we uitwijken naar de ruim tien kilometer verderop gelegen camping Ypra in Kemmel. Morgen gaan we terug naar Ieper om de stad en het museum “in Flanders Fields” te bekijken en misschien kunnen we dan wél een overnachtingsplaats regelen !
Verslag 6
De welvarende middeleeuwse lakenstad Ieper is tijdens de Eerste Wereldoorlog volledig verwoest, maar nadien weer in de originele staat herbouwd, het centrum ziet er dan ook prachtig uit.


De Menenpoort, waarin de namen van vijfenvijftig duizend vermiste soldaten staan gebeiteld, is indrukwekkend om te zien: er liggen veel kransen die zijn neergelegd door mensen vooral uit Groot-Brittanië.


Het museum In Flanders Fields aan de Grote Markt is gehuisvest in een soort kerk en heeft een toren: Belfort, die beklommen kan worden.

Nadat we binnen de aangrijpende achtergrondinformatie van de WO1 hebben bekeken, gaan wij de tweehonderdéénendertig treden op de toren in en hebben zo een prachtig uitzicht over Ieper.



Er is dit weekend van alles te doen in de stad, onder andere een marathon en een braderie, waardoor de overnachtingsplekken vol zijn, wij gaan dan ook na de middag verder richting Frankrijk. Onderweg zien we, net als gisteren, weer vele oorlogskerkhoven en -monumenten. We rijden zo’n honderdenvijftig kilometer via binnenwegen, die vaak niet veel breder zijn dan de camper is en arriveren tegen vijven bij de plaats Le Crotoy, gelegen aan de baai van de Somme.



We staan nu (voor zeven euro) op een vrij drukke camperplek vlakbij zee.



Bij een Intermarché hebben we konijn gekocht, iets waar Wim gek op is, dus dat is smullen vanavond !!

Verslag 7
Vanaf het begin van onze reis hebben we de TomTom ingesteld op “kortste route” en ook vandaag rijden we weer door bossen, gehuchten, langs maisvelden en door boerenland, vaak met bijbehorende geuren !



Het betekent wel dat je minder snel vooruit komt en we zijn dan ook, na een week, pas op de hoogte van Parijs. We hebben het deze zondag rustig aan gedaan en zijn slechts honderd kilometer zuidelijk gereden. Onderweg zijn we gestopt in het leuke plaatsje Lyons-la-Forêt, met z’n mooie vakwerkhuizen en 18de-eeuwse overdekte markt, maar het is duidelijk de vrije dag voor de Fransen, overal in de grotere plaatsen zijn opstoppingen en kom je het centrum niet in.









Vlakbij Les Andelys, waar de ruïnes van Château Gaillard op een berg zichtbaar zijn, vinden we een leuke camping: Château de Bouafles met ruime plekken en gelegen aan de Seine.


Inmiddels is het zevenentwintig graden en zijn we blij met de grote boom op onze plek.


We doen een spelletje, drinken een wijntje, eten eend en…….. leven als “God in Frankrijk” !!
Verslag 8
We hebben vandaag twee honderd kilometer afgelegd en hebben weer alle snelwegen ontweken. Het blijft prachtig rijden door de boerendorpjes en landelijke heuvels.




Pas tegen vieren komen we aan bij Macron op camping du Lac des Varennes, gelegen in de Vallée du Loir, niet te verwarren met de rivier de Loire.


We krijgen een mooie plek aan het meer en natuurlijk gooit Wim hier z’n hengels uit. Helaas is het geen Brouwershaven met z’n vijver vol karpers en voorns, zelfs met kaas als aas krijgt hij nog geen stootje !


Toch hebben we hier voor twee nachten geboekt en ik weet zeker dat we ons morgen prima zullen vermaken !


(Natuurlijk moeten we de plaatselijke wijn: Coteaux du Loir ook uitproberen !)
Verslag 9
De camper is vandaag niet van z’n plek geweest, wij waren echter wel actief ! We hebben vanmorgen eerst een wandeling van een uur gemaakt rondom het meer (Lac des Varennes), helaas ziet het water er niet al te schoon uit (blauw-alg !) en nodigt het niet uit om in te gaan zwemmen.


Vervolgens hebben we onze fietsen gepakt om een route (la Vallée de la Dême) van achttien kilometer te maken, volgens het boekje “facile” !

Helaas missen we twee keer een bordje waardoor de afstand bijna verdubbeld wordt, we rijden een stuk over een pad vol keien, wat in Holland niet eens als fietspad erkend zou worden, en ook moeten we er flink aan trekken wat heuvels betreft !



Onderweg zien we weer prachtige oude huizen en kastelen en ook komen we nu langs wijngaarden, waar de volle trossen blauwe druiven nog aanhangen.



Pas tegen half vier zijn we terug op de camping en bij een temperatuur van ruim dertig graden doen we de rest van de dag dan niet veel meer !

Verslag 10

Het gebied rond de rustige rivier Loir heeft behalve landelijke charme, veel fiets- en wandelpaden, ook een ruime hoeveelheid grotwoningen, gehakt uit de zachte kalksteen in die streek. Ze dienden eeuwenlang als een goedkoop en veilig onderkomen, maar worden tegenwoordig gebruikt als garage, wijnopslag of voor de champignonteelt. Wij hebben een paar dorpjes langs de Loir bekeken en zijn begonnen in Troo, waar we via steile treden uitkwamen bij aparte grotten.








Nadat we ook gestopt zijn in Lavardin en Les Roches-l’Eveque rijden we een stukje zuidelijk naar Blois, gelegen aan de Loire. We zitten midden in het kastelengebied en in deze stad staat Château de Blois, ooit de belangrijkste koninklijke residentie.



We komen niet verder dan het bekijken van de buitenkant van het gebouw, wél maken we een rondrit met paard en wagen door de stad.





Daarna gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats, iets wat nog niet meevalt, het toeristenseizoen is hier nog volop aan de gang. We komen uit bij Bracieux (Huttopia les Chateaux), slechts acht kilometer verwijderd van kasteel Chambord, dat we morgenvroeg gaan bezichtigen. Het is de hele dag al broeierig warm, inmiddels is het negen uur ’s avonds en nog ruim vijfentwintig graden !

Verslag 11
Het is vandaag ruim tien graden koeler dan gisteren, ideaal weer om kastelen te bekijken ! Château Chambord is het grootste en tevens bekendste kasteel aan de Loire en bussen vol mensen komen dagelijks dit gebouw aan de rivier Cosson, gebouwd door achttien honderd werklieden en drie bouwmeesters en voltooid in 1537, bekijken.


Via een dubbele wenteltrap kun je tot op de terrassen van de derde verdieping komen, vanwaar je een groots uitzicht hebt over de tuinen.


Op de eerste verdieping bevinden zich de gemeubileerde appartementen met onder andere de kamer van Koning Frans 1 (1515-1547),




een etage hoger zijn de voormalige balzalen met de gewelfde plafonds te bewonderen.
De salamander, het teken van Frans 1, is er veelvuldig aanwezig.






Nadat we het kasteel uitgebreid bekeken hebben rijden we een mooie route langs de Loire in westelijke richting. Onderweg komen we langs diverse kastelen maar we rijden door tot de plaats Azay-le-Rideau.
Hier zetten we onze camper neer op camping Municipal Le Sabot aan de Idre en wandelen vervolgens naar Chateau d’Azay-le-Rideau, gebouwd in de Renaissance stijl.



Ook hier zijn prachtig ingerichte vertrekken, wij vinden dit kasteel veel “lieflijker” en minder strak van opzet.



Het kasteel was vroeger een lustslot, dat alleen bij mooi weer werd bewoond en ’s winters verlaten was.





Na een wandeling door de tuin en het dorpje gaan we terug naar de camping, waar we nog een tijdje bij het water zitten.

Daarna verhuizen we naar binnen, want de dag eindigt net zoals deze begonnen is, met miezerige regen !
Verslag 12
We hebben vandaag (vrijdag 14 september) nog een groot deel van de dag doorgebracht in het Loire-dal. Rijdend langs de rivieren passeren we nog enkele prachtige kastelen, waaronder het sprookjesachtige Château d’Ussé met z’n witte torentjes en Forteresse Royale de Chinon.


In mijn Capitool Reisgids had ik een stukje gelezen over een grottendorp in de plaats Rochemenier bij de stad Saumur. In de, toch vrij gedetailleerde, wegenatlas kon ik de plaats niet vinden, maar gelukkig kende de TomTom hem wel. We waren al zo’n twintig kilometer voorbij Saumur, rijdend over smalle binnenwegen, maar nog altijd was er geen enkele aanwijzing voor het dorpje.



Nadat we eerst maar een lunchpauze houden midden op een boerenakker, rijden we verder en komen plots in een prachtig plaatsje met een bord: Rochementier, Village Troglodytique. Al snel vinden we de ingang van het “museum” en krijgen bij de kassa zelfs een Nederlandstalig gidsje mee ! Het blijkt dat er hier ongeveer twee honderd vijftig ondergrondse ruimtes zijn gegraven, verdeeld over veertig boerderijen, waarvan de oudste woning stamt uit de dertiende eeuw. Tot het begin van de twintigste eeuw zijn de grotten bewoond geweest.




We kunnen hiervan een klein gedeelte bekijken en zien onder andere enkele wijnkelders, een slaapkamer, een gemeenschappelijke ruimte, diverse stallen en zelfs een ondergrondse kapel.





Het geheel is erg interessant om te zien en wij zijn verbaasd dat er niet meer bekendheid aan dit “dorp” wordt gegeven.

Pas na half vier verlaten we Rochementier en rijden dan nog ruim honderd kilometer in zuidwestelijke richting. Tegen zessen komen we aan bij de plaats Coulon (camping la Venise Verte), in het Marais Poitevin gebied, waar we voor twee nachten reserveren !
Verslag 13
De Marais Poitevin, gelegen tussen Niort en de zee, is een langzaam drooggelegd moeras met een doolhof aan kanalen, sluizen en dijkjes. Wij hebben vandaag een stukje door dit gebied gefietst: de ene keer waan je je aan de Linge, even later is het of je, met al die bruggetjes, in Giethoorn bent, de Fransen noemen het echter Venise Verte (Groen Venetië).


Het stadje Coulon is het middelpunt van het gebied en van hieruit kun je met een platbodem (la platte) een boottochtje maken.






Nadat we ’s middags, net als de meeste Fransen, uitgebreid geluncht hebben (Wim probeert zelfs slakken !),
is het de bedoeling ook zo’n boottrip te maken, maar het blijkt dat we anderhalf uur moeten wachten voor we mee kunnen. We hebben de hele zomer kunnen kanoën op de Linge, dus hier gaan we niet op wachten ! We fietsen terug naar de camping waar we de rest van de dag luieren en genieten van het prachtige weer !

Verslag 14
We rijden vanmorgen eerst nog een tijdje door het Parc Regional de Marais Poitevin richting de kust. Het was de bedoeling om eerst de oude haven van La Rochelle te bekijken en dan door te gaan naar het eiland Ile de Ré, dat via een drie kilometer lange brug verbonden is met het vasteland. Het oude centrum van La Rochelle is echter niet gesteld op campers en bij de brug naar het eiland staat een file !

Wij veranderen onze plannen en rijden zuidwaarts langs de kust waar het ook druk is vanwege het mooie weer.


Rond lunchtijd arriveren we bij Brouage, een leuk ommuurd plaatsje, dat vroeger dienst deed als fort en uitkeek op de oceaan, maar nu aan alle kanten omringd wordt door land.




In de oude kerk zijn prachtige gebrandschilderde ramen te zien.

De plaats leeft, naast het toerisme, van de mosselkwekerij en aangezien ik gek ben op mosselen ….strijken we neer op een terrasje !

Nadien gaan we, via Saintes, een stukje landinwaarts richting Cognac en willen overnachten bij een wijnboer in Chaniers.


Helaas is de man druk met de productie van wijn en kunnen we nu niet bij hem terecht, wel weet hij een andere plek voor ons en we staan nu in een soort park met uitzicht op een stel schapen !


Verslag 15
We zijn vanmorgen eerst naar de, vlakbij onze overnachtingsplaats gelegen, stad Cognac gereden, waar we een cognac-proeverij wilden doen. Echter, aangekomen in de buitenwijken zag ik daar een wasserette en deze was, na twee weken reizen, ook geen overbodige luxe.
Anderhalf uur later konden we weer verder en zijn het oude stadsgedeelte ingelopen.



Bij het cognacpakhuis Hennessy wilden we een flesje drank kopen, maar deze was iets boven onze begroting !!



Nadat we nog een stop gemaakt hebben bij een Lidl, verlaten we Cognac weer en rijden lange tijd door wijngaarden, waar vooral de witte druiven in rijpe trossen hangen, wachtend om geplukt en verwerkt te worden tot cognac !



(De eerste druiven worden al machinaal geoogst !)

Via een afwisselende route komen we tegen vijven aan bij het stadje Brantôme (camping Brantôme Peyrelevade), in de streek Périgord gelegen aan de rivier de Dronne, waar we een plekje vinden voor onze camper aan het water, onder de bomen. Het is vandaag drieëndertig graden dus een schaduwrijke plaats is zeer welkom !

Verslag 16
We zijn vanmorgen op de fiets naar het pittoreske stadje Brantôme gereden, waar de middeleeuwse abdij met z’n elfde-eeuwse klokkentoren een indrukwekkend decor vormt met de rotsen op de achtergrond.


De rivier de Dronne omringt de plaats, waardoor je regelmatig een brug over moet om ergens te komen.


In de abdij dwalen we rond over stenen trappen, door de kloostergang en ook zijn er een aantal grotwoningen in de klif.

In één ervan is in de zestiende eeuw een enorme Kruisiging uitgehakt.


Nadat we lopend het stadje verder verkend hebben rijden we terug naar de kampplaats waar we de rest van de dag luieren, lezen, een spelletje doen en voor het eerst deze trip de barbecue aansteken !

Verslag 17
We hebben weer een heel leuke, afwisselende dag gehad: als eerste zijn we naar het stadje Bourdeilles gereden waar we het gelijknamige kasteel (eigenlijk zijn het er twee !), gelegen aan de Dronne, bezichtigd hebben.



Er zijn diverse “weelderig gedecoreerde” vertrekken uit de Renaissanceperiode te bekijken.



Vervolgens zijn we richting Montignac gereden (waar we helaas iets langer over deden dan gepland, want er blijken twee plaatsen met dezelfde naam te zijn !) en daar vlakbij bevindt zich La Roque Saint-Christophe, een troglodietenvesting, gelegen aan de rivier de Vézère, waar rond de Middeleeuwen door mensenhanden rotswoningen in een klif zijn gecreëerd, die tot de negentiende eeuw bewoond zijn geweest.



Wij moesten weer denken aan Mesa Verde in Amerika, waar we twee jaar terug geweest zijn.



Nadat we het complex uitgebreid bekeken hebben rijden we door naar de plaats Les Eyzies-de-Tayac waar we de “Grotte du grand Roc” bezichtigen. Weer bevinden we ons in een klif aan de Vézère en verbazen ons over al het moois in dit gebied. Zelden hebben we zulke aparte, grillige formaties gezien in druipsteengrotten !

Ook bij deze kalkstenen bergwand kun je rotswoningen bekijken (je koopt een gecombineerde ticket voor twee bezichtigingen !), echter, hiervoor is het al te laat in de middag ! We mogen onze camper op de parkeerplaats zetten om te overnachten en staan nu pal aan de rivier waar regelmatig een kano voorbij pendelt. Morgenvroeg kunnen we meteen starten met het bezichtigen van de grotwoningen !

Verslag 18
We bevinden ons nog steeds in het gebied van de Dordogne met zijn kalkstenen kliffen en slingerende rivieren. Vanmorgen konden we gelijk starten bij “Abris de Laugerie-Basse”, waar we, na het zien van een 3D-film, de door de natuur uitgeholde grotten kunnen bekijken die al in de prehistorie bewoond werden. (Na het zien van la roque Saint-Christophe viel dit een beetje tegen !).





We rijden naar Sarlat La Caneda, een stad vol smalle steegjes, leuke pleintjes en mooie gebouwen, waar het helaas erg druk is met toeristen.




Het dorpje La Roque-Gageac, gelegen aan de Dordogne, bekoort ons veel meer, waar platte gabarres (rivierboten) als veerboot dienstdoen.
Het is vandaag bijna vijfendertig graden en we besluiten vroeg te stoppen: vrij snel zien we een leuke camping pal aan de rivier (camping Verte Rive) en zetten hier tegen lunchtijd onze camper neer. De Dordogne wordt druk bevaren door kano’s, wat altijd weer leuk is om te zien.

Wij doen het ’s middags kalm aan, met de plantenspuit in de aanslag en veel water en ander vocht binnen handbereik !! Morgen wordt het koeler en gaan we het gebied wel verder bekijken !

Verslag 19
Na de hitte van gisteren is het vandaag een stuk koeler en bewolkt. Na anderhalf uur rijden komen we uit bij de bedevaartsplaats Rocamadour, gelegen op een rotsplateau boven de Alzouvallei.



We parkeren de camper beneden en moeten ruim vierhonderd treden op om uit te komen bij de basiliek, iets wat gister haast niet te doen was geweest ! In de autovrije hoofdstraat zijn natuurlijk souvenirwinkeltjes en restaurants, maar alles ziet er verzorgd uit.








We brengen enkele uren in het stadje door en gaan dan zuidelijk naar de plaats Fumel waar het middeleeuwse Château de Bonaguil boven op een rots staat.



Weer moeten we heel wat treden beklimmen om bij het kasteel, dat eigenlijk meer een ruïne is, te komen.




Vanaf de donjon, de oudste en hoogste toren die voor de verdediging werd gebruikt, zien we ver onder ons de camper staan op een veldje behorend bij het Château.

We besluiten om hem daar vannacht ook te laten staan, je mag in Frankrijk op een parkeerplaats overnachten ! We zijn net terug bij ons huisje wanneer het zachtjes begint te regenen en dat blijft het de rest van de avond doen, een heel verschil met gisteren !

Verslag 20
We hadden vannacht een prima plek op de (gratis) parkeerplaats in Bonaguil: we konden er onze vuilnis kwijt en er was zelfs een schone toilet aanwezig ! Het laatste hebben we niet echt nodig, want we zijn helemaal “zelfvoorzienend”, maar het is wel gemakkelijk. We vertrekken met mist richting Fumel, waar we bij de Intermarché uitgebreid boodschappen doen, tegen de tijd dat we weer buiten zijn is het bijna middag én zonnig ! Een uurtje later stoppen we in Moissac, bij de Abdij van St-Pierre, in de twaalfde eeuw de belangrijkste abdij van Zuidwest-Frankrijk.

Bij de gebeeldhouwde Zuidportaal worden allerlei Bijbelse vertellingen uitgebeeld en ook op de zesenzeventig kapitelen in het Claustrum (zuilengang) staan bloemen, dieren en taferelen uit het Oude en Nieuwe Testament, elke zuil is verschillend !







Ons volgende doel is Lourdes, maar dat is nog minstens drie uur rijden verwijderd van Moissac en daar zouden we pas na zessen arriveren. Inmiddels is het prachtig weer geworden dus zoek ik een overnachtingsplek halverwege de route.

Tegen half vijf komen we uit bij camping Domaine Lacs de Gascogne in de plaats Seissan. Meteen bij aankomst bevalt het ons hier en, nadat we gezien hebben dat het morgen dertig graden wordt, boeken we voor twee nachten ! De eigenaar van de camping is Hollander én chef-kok dus we willen wel even uitproberen hoe hij de “Foie Gras” bereidt …. het eten is uit de kunst ! Op de kampplaats is een zwembad en een meer om in te vissen en te zwemmen, wij vermaken ons morgen wel !!


Verslag 21We hebben er vandaag echt een luie dag van gemaakt, zelfs de fietsen zijn niet gebruikt, het is gebleven bij een wandelingetje rond het meer en Wim heeft nog een tijdje gevist.
Het is zo’n dertig graden, maar we kunnen heerlijk in de schaduw zitten en ook zijn we het zwembad in geweest.
We staan onder de bomen, dus de satellietschotel werkt niet, wel hebben we hier een prima internetverbinding, iets wat niet overal in Frankrijk goed geregeld is. Via Whatsapp zijn er weer heel wat foto’s en filmpjes van de jongens binnengekomen. Stijn en Ruben zijn inmiddels ruim twee en een half jaar oud, het zijn ondernemende boys, ieder met een eigen karakter. We hebben ze deze zomer veel gezien en begin december gaan we, net als andere jaren, met z’n zevenen een week naar een vakantiepark. Voorlopig moeten we het even doen met foto’s en filmbeelden !

Verslag 22
Vanaf de camping, waar we de afgelopen twee nachten stonden, is het twaalf honderd kilometer rijden, via de snelweg, naar Utrecht, iets wat je in twee dagen kunt doen ! Wij zijn inmiddels drie weken onderweg en hebben zo’n zesentwintig honderd kilometer afgelegd, maar hebben dan ook al ontzettend veel gezien !
Het is vanmorgen heel ander weer dan gisteren: vijftien graden en nat, “lange broeken weer” ! We zijn op weg naar Lourdes, één van de belangrijkste bedevaartsplaatsen in Europa, maar rijden eerst door naar de Grottes de Betharram, daar is het in ieder geval droog, al krijgen we er toch regelmatig een druppel op ons hoofd.

De grotten bestaan uit vijf verdiepingen, in het verleden uitgeslepen door een rivier, en we wandelen heel wat trappen af en smalle gangen door, voor we beneden, tachtig meter lager, bij het huidige water zijn.


Daar varen we een stukje met een bootje en, nadat we weer door spelonken hebben gelopen, rijden we met een treintje de grot weer uit.

Daarna wordt het tijd een kampplek te zoeken in Lourdes, want we moeten wel in de buurt van het “Heiligdom” kunnen overnachten. Via de ACSI-app komen we uit bij camping de la Poste, midden in de stad, waar slechts zestien plekken zijn, maar we kunnen er terecht. In de regen lopen we naar het grote plein waar zich drie basilieken en de beroemde grot (Grotte Massabielle) bevinden.


Hier kreeg de veertien jarige Bernadette Soubirous in 1858 de visioenen van de Maagd Maria en werd ze naar een bron geleid die wonderbaarlijke genezende kracht bezat. Je kunt nu zelf water tappen uit kraantjes en veel mensen beweren dat ze genezen zijn door het heilige water.




Nadat we de omgeving bekeken hebben gaan we terug naar de camper om eerst te eten. Tegen negenen, gelukkig is het inmiddels droog, lopen we weer naar het Heiligdom, want nu begint de processie: duizenden pelgrims lopen met een kaars een route over het plein om uit te komen voor de grote basiliek (eigenlijk zijn het er twee, op elkaar gebouwd !) waar de mis gehouden wordt, ook wordt er gezongen en in diverse talen gesproken. Het is echt bijzonder en indrukwekkend dat er op een kille maandagavond zoveel mensen lopend, of met rolstoel aanwezig, zijn !

Verslag 23
Eindelijk zien we de echte bergen ! Lourdes ligt al in de Pyreneeën, maar zodra we de stad in zuidelijke richting verlaten, doemen de eerste torenhoge bergen op: cultuur maakt plaats voor natuur !


We rijden een paar mooie passen door het Parc National des Pyrénées, onder andere de col d’Aubisque en komen boven de zeventien honderd meter. Onderweg passeren we heel wat wielrenners, die moeizaam ploeterend omhoog fietsen.





We rijden in westelijke richting en langzaamaan worden de bergen weer heuvels. Het weer is opgeknapt (twintig graden) en we zoeken al vrij vroeg naar een kampeerplaats, om zo te profiteren van het najaarszonnetje. Vaak hebben campings veel schaduwplekken maar nu willen we juist een meer open plek, deze vinden we, weer via de ACSI-app (waar veel meer kampeerplaatsen opstaan dan in het boek), in het plaatsje Peyrehorade (camping des Gaves).

In tegenstelling tot gisteren, toen we tussen de Hollanders stonden, zijn we nu de enige buitenlanders op de volle kampplaats, terwijl een plaats hier maar negen euro kost ! Gezien vanaf de landkaart zitten we vandaag noordelijker dan gisteren, zo duurt het nog wel even voor we in Portugal zijn !

Verslag 24
We zaten vannacht nog maar vijftig kilometer van de Spaanse grens af en vanmorgen zijn we door Baskenland via smalle wegen langs boerderijen en leuke dorpjes richting de kust gereden.



Overal zien we de typische witte huizen van de streek. In het dorp Espelette hangen de rode pepers aan de woningen en het gehucht Aïnhoa is prachtig om door te wandelen vanwege de 17de-eeuwse Baskische huizen.



De TomTom wilde ons via onverharde wegen naar Spanje leiden, maar deze waren echt te smal ! Een vriendelijke Fransman, die goed Engels sprak en ook nog een half jaar in Utrecht had gewoond, kwam met een gedetailleerde kaart aanzetten en heeft ons de goede route gewezen. We volgen een prachtige kustweg en zijn, voor we er erg in hebben, in Spanje.







Met ruim dertig graden rijden we dwars door de drukke stad San Sebastián, waar het beeld van Jesus op de Monte Urgull hoog boven alles uitsteekt. Ook zien we de heuvels aan beide zijden van de prachtige baai met in het midden het eiland Isla de Santa Clara.


We staan nu op camping Orio, zo’n twee honderd meter van het strand. Het is nog steeds prachtig weer en we kunnen de hele avond buiten doorbrengen !

Verslag 25
We zijn vandaag langs de Costa Vasca gereden, de ruim honderd vijftig kilometer kustlijn van Baskenland die zeer onregelmatig gevormd is. We zien ruige kliffen, inhammen en dorpjes met mooie stranden.

Je schiet alleen niet erg op: de wegen zijn erg bochtig en in de plaatsjes moet je regelmatig over drempels en mag je niet harder rijden dan dertig kilometer per uur.




Het is weer ruim dertig graden, maar met alle ramen open is het heerlijk rijden, bovendien waait het flink. Pas tegen half zes komen we aan bij Islares (camping Playa Arenillas) en net als gisteren stelt de kampplaats niet veel voor, het sanitair is prima, maar wij missen de mooie plekken zoals in Australië en Noorwegen !
We lopen naar het vlakbij gelegen strandje en zien daar vijf campers staan uit verschillende landen en…. met een prachtig uitzicht.


Hoe wisten ze deze plek te vinden ? Via internet komen we te weten dat je ook in Spanje en Portugal op parkeerplekken mag overnachten en bovendien vindt Wim een app: park4night waar deze plek vermeld wordt. Dus, hopelijk, staan we vanaf morgen, op mooiere overnachtingsplaatsen !
Verslag 26
(De mooie camperplek bij Islares !)

Vanmorgen hebben we het schilderachtige stadje Santillana del Mar bekeken, met z’n middeleeuwse straatjes en prachtige huizen van de plaatselijke adel.




Het romaanse klooster La Colegiata was vroeger een belangrijk pelgrimscentrum en ook nu lopen hier nog pelgrims rond.



Tussen de middag eten we in een leuke tapasbar, waarbij appelcider geserveerd wordt die ze daar heel apart inschenken.


Vervolgens gaan we richting Picos de Europa, een prachtig Nationaal Park met schitterende, puntige bergen.


Nadat we even gestopt zijn bij het leuke plaatsje Potes, parkeren we onze camper iets verderop bij een snelstromend riviertje.


Bij een gezellig restaurantje eten we paella en zo zijn we vandaag echt op de Spaanse toer!

Verslag 27
We hebben vandaag de hele dag doorgebracht in Parque Nacional de los Picos de Europa en hebben nog niet de helft van de wegen in het park gehad ! Als eerste zijn we naar Fuente Dé gereden, waar je met een kabelbaan negen honderd meter omhoog gaat naar een rotsplateau vol kraters.


Daarvandaan heb je een prachtig uitzicht over de toppen en dalen van de Picos. Helaas is er een wachttijd van bijna twee uur (het is weekend ), dus keren we om, we gaan daar niet in de rij staan ! Vanaf Potes rijden we zuidwaarts om vervolgens bij Portilla de La Reina in noordelijke richting het park in te rijden, al die tijd is het prachtig, afwisselend rijden met het nodige bochtenwerk.



Onderweg maken we nog een korte wandeling naar de restanten van een oud huisje, maar verder zitten we veel in de auto.





Bij Posada de Valdeón wordt de weg nog smaller en ook zijn er hoogteverschillen van twintig procent, een uitdaging voor Wim, maar we komen veilig aan in Cain, waarna we dezelfde weg weer terug moeten.






Inmiddels is het vier uur en stoppen we bij een camperplaats in Los Llanos. Vanaf ons plekje hebben we een prachtig uitzicht op de bergen, door zeelieden de Toppen van Europa genoemd, omdat ze vaak de eerste aanblik van hun vaderland vormden.

We kunnen heerlijk buiten van de zon genieten tot deze achter de bergen verdwijnt, daarna wordt het meteen fris en verhuizen we naar binnen, we zitten dan ook op ruim negen honderd meter hoogte !
Verslag 28
Na een koude nacht (zeven graden !) begint de dag met een strakblauwe lucht, we gaan weer op pad om de Picos verder te verkennen. Ook nu bestaat de rit uit veel bochten en prachtige uitzichten.




Bij de plaats Puente Vidosa kan je allerlei klimsporten beoefenen en wij zien ver boven ons enkele actieve bergbeklimmers tegen de rotswand aangeklemd.



In de loop van de morgen wordt het bewolkt en valt er zelfs een spatje regen.



Aangekomen bij Covadonga, waar een grote neoromaanse basiliek staat, komen we in de file te staan en kunnen we onze route naar twee bergmeren niet vervolgen. We besluiten niet veel verder te gaan vandaag en te wachten tot morgen, wanneer alle Spanjaarden weer aan het werk zijn, om het Nationale Park verder te bekijken. In Avin is een leuke camping, met de originele naam: camping Picos de Europa, en daar vinden we een mooi plekje. Wanneer we geïnstalleerd zijn begint zelfs de zon weer te schijnen en genieten we van een heerlijke luie zondagmiddag !
Verslag 29
We zijn vanmorgen (maandag 1 oktober) teruggereden naar de plaats Covandonga met z’n opvallende kerk uit eind negentiende eeuw en ook vandaag lopen er nog heel wat mensen rond (er zijn zelfs vier kerkdiensten !), maar niet in verhouding met gisteren.


We kunnen nu wél de weg vervolgen naar “Los Lagos”, de twee bergmeren op ruim elf honderd meter hoogte. Weer is het veel slingeren over smalle wegen en uitwijken, niet alleen voor auto’s maar ook voor koeien, schapen en geiten.





Na een wandeling naar de meren Ercina en Enol, beiden liggend op een kalkplateau, rijden we dezelfde weg terug.

Vervolgens gaan naar Puente Poncebos vanwaar we met een ondergronds kabelspoor in acht minuten tijd ruim twee kilometer afleggen en vierhonderd meter omhoog gaan, om uit te komen bij Bulnes.
Dit is één van de meest afgelegen dorpen van Spanje en hiervandaan heb je een mooi uitzicht op de Naranjo de Bulnes, met z’n 2519 meter een van de hoogste toppen van de Picos de Europa.







Tegen half zes zijn we terug bij de auto en rijden dan nog een klein stukje naar een grote parkeerplaats, waar we een mooi uitzicht hebben op de bergen en onze camper gratis neer mogen zetten. Er zijn hier geen faciliteiten en ook hebben we geen bereik met de telefoon, zelfs de satellietschotel hoeft niet uit, de bergen zijn gewoon veel te hoog !

Verslag 30
Nadat we de afgelopen dagen zo’n driehonderd vijftig kilometer door en langs de bergen van los Picos hebben gereden, verlaten we het park via de noordkant en rijden naar Ribadesalla, waar we nog een glimp van de zee opvangen.
Daarna zet ik de TomTom op “snelste route” (zonder tolwegen !) om even wat kilometers te gaan maken ! Na nog een stukje langs de kust gaan we zuidwaarts richting León. De eerste uren is het prachtig rijden door de hoge, groene bergen en we komen zelfs op bijna veertien honderd meter hoogte.


Vanaf de plaats La Robla, waar we eindelijk een grote supermarkt vinden om weer verse producten in te slaan, wordt het vrijwel vlak en laten we de bergen achter ons. Het is hier ook geen toeristisch gebied waardoor het moeilijk wordt een camperplaats of camping te vinden. Wel zien we vandaag weer tientallen wandelaars, bepakt en bezakt, de weg naar Santiago de Compostela lopen, blijkbaar gaan er vele wegen naar de grote kathedraal van Santiago.

Eind van de middag stoppen we bij de stad Astorga, waar een camperplaats is bij een (gesloten) arena. De plek stelt niet veel voor, maar toch staan er al diverse campers.
In tegenstelling tot gisteren is het vandaag prachtig weer en zitten we nog een tijd buiten, waar Wim later ook kookt: groene asperges en inktvis, ik word weer verwend door mijn privékok !

Verslag 31
Na een nacht waarbij het kwik daalde naar vijf graden is het ’s morgens tegen tienen toch alweer aangenaam warm. Door bergachtig, dunbevolkt gebied rijden we naar Puebla de Sanabria, een charmant oud dorp met op een heuvel een twaalfde-eeuwse kerk en een kasteel uit de vijftiende-eeuw, waar we wandelend via een steile keienstraat uitkomen.



De burcht is stevig gebouwd met dikke muren en vanaf de torens heb je een mooi uitzicht over de Tera Rivier.





(Wim met Don Quichotte)
Vijftien kilometer verderop ligt, in een prachtig natuurgebied vol eikenbomen, het grootste glaciale meer van Spanje: Lago de Sanabria, waar het nu erg rustig is.

Nadat we hier geluncht hebben rijden we nog een stukje hoger naar het bergdorpje San Martin de Casaneda, met z’n klooster, vanwaar je neerkijkt op het meer.



We moeten een stukje dezelfde weg terug en gaan nu richting de Portugese grens, die we tegen half vier passeren. (Nadat we precies een maand onderweg zijn !)
Meteen kan de klok een uurtje teruggezet worden, dus morgen zijn we vast vroeg wakker !! Iets voorbij de plaats Braganca stoppen we bij de terrassencamping A Cepo Verde, waar we een plekje in de schaduw zoeken, want het is inmiddels zo’n achtentwintig graden en tot laat in de avond kunnen we heerlijk buiten zitten !

Verslag 32
In het noorden van Portugal tegen de Spaanse grens aan liggen twee natuurparken.

Nadat we uren door Parque Natural de Montesinho, een ruig heuvelachtig reservaat, hebben getoerd, stoppen we bij de plaats Chaves, waar we een korte wandeling door het oude centrum maken.





Daarna rijden we via Montalegre het Parque Nacional da Peneda-Gerês in. Onderweg zien we voor het eerst hoe hars afgetapt wordt van dennenbomen.
We hebben vanmiddag pas een stukje van het nationale park gezien: het stuwmeer Paradela dat maar voor de helft gevuld is en enkele boerendorpjes.



Vanwege het prachtige weer en het uur tijdsverschil gaan we al tegen vieren op zoek naar een overnachtingsplaats. Weer wordt “park4night” (net zoiets als “Wikicamps” in Australië) gebruikt en we komen terecht bij een prachtige plek aan een meertje, waar we helemaal alleen staan ………….




Verslag 33

Parque Nacional da Peneda-Gerês werd in 1971 opgericht en beslaat meer dan zevenhonderd km2 woest, indrukwekkend landschap, met door de wind geteisterde pieken, beboste dalen en enkele stuwmeren.



Terwijl we er vandaag uren doorheen hebben gereden zagen we regelmatig granieten espigueiros (graanschuren) op zuilen, met een grafachtige architectuur, geschikt om maïs en graan de juiste vochtigheidsgraad te geven, zonder dat kippen of knaagdieren erbij kunnen komen.





Na de middag buigen we af richting de kust en via Ponte da Barca komen we iets zuidelijk van Viana do Castelo uit.


Bij de plaats Darque moest een mooie camperlocatie zijn aan het water, maar aangezien heel veel mensen het ACSI-boek gebruiken stond het er knap vol, bovendien was het er winderig en stelde de plekken eigenlijk niks voor ! We raadplegen de park4night-App weer, maar dit keer komen we uit, via heel smalle straatjes (waar we slechts vijf centimeter speling hebben aan beide kanten !!) op een plek aan zee, die afgesloten is.



Wel zien we daar een dode orka op het strand liggen.

Gelukkig vinden we vijf kilometer verderop, via dezelfde App., toch een mooie plek, uit de wind, vlakbij zee, waar we wel mogen overnachten, met het geluid van de ruisende golven op de achtergrond !

Verslag 34
Ten oosten van de stad Braga bevindt zich op een boshelling het meest opzienbarende heiligdom van Portugal: Bom Jesus do Monte. Door de ruim honderd meter hoge granieten,barokke trap van de Vijf Zintuigen te beklimmen kom je uit bij de Bom Jesus kerk. Wij nemen de kabelspoorweg (elevador), daterend uit 1882, die hydraulisch aangedreven wordt en waarmee je in drie minuten bij het terras naast de kerk staat.





Daarvandaan dalen we langzaam de trappen af, onderweg de fonteinen en kapellen bekijkend.

Een uurtje later zijn we weer beneden en rijden door naar Citânia de Briteiros, een nederzetting uit de IJzertijd. Hier zijn honderd vijftig fundamenten van huizen opgegraven, die rond het begin van de jaartelling door Romeinen bewoond werden, enkele ervan zijn inmiddels gereconstrueerd. De stenen paden door het “dorp” zijn niet allemaal even gemakkelijk te bewandelen, maar het is indrukwekkend om te zien dat duizenden jaren terug er al ondergrondse reservoirs, riolen en watertoevoersystemen waren.





Bij het bijbehorende museum roep ik de hulp in van het meisje achter de balie: ik moet hoognodig naar een kapper, maar deze zijn moeilijk te vinden en ik spreek geen Portugees ! Zij maakt voor mij een afspraak bij een kapsalon tien kilometer verderop en een uurtje later zijn mijn wilde pieken verwijderd ! Daarna wordt de kampeer-App weer ingeschakeld en nu staan we ergens, helemaal alleen, “in the middle of nowhere” in het noorden van Portugal !!

Verslag 35
We zijn vandaag naar Porto gereden, maar hebben eigenlijk alleen Vila Nova de Gaia bekeken aan de zuidkant van de rivier de Douro, het gedeelte waar de port wordt gemengd en rijpt in houten vaten.

De camper hebben we geparkeerd in de buurt van de nieuwe brug: Infante Dom Henrique en daarvandaan zijn we lopend richting de beroemde twee verdiepingen hoge Ponte de Dom Luis I gegaan.





Het is er gezellig druk en we horen opvallend veel Nederlands praten, blijkbaar is Porto geliefd bij Hollanders !


Nadat we een tijdje over de kade hebben gewandeld waar verschillende “barcos rabelos” in het water liggen, bezoeken we een overdekte Mercados waar je allerlei soorten eten en drinken kunt nuttigen.


Vervolgens nemen we een rondleiding met proeverij in het porthuis Augusto’s, één van de ruim vijftig porthuizen die in Vila Nova de Gaia gevestigd zijn.

Deze is vrij klein en produceert maar vijfendertig duizend flessen port per jaar en levert niet aan supermarkten of restaurants. Je kunt alleen rechtstreeks bij Augusto’s kopen en ook wij gaan met twee flessen port en hernieuwde kennis over het bereidingsproces de deur uit.


Eenmaal terug bij de camper rijden we zo’n vijfendertig kilometer in oostelijke richting om uit te komen bij de plaats Moreira waar we nu pal aan de Douro staan !


Verslag 36
Vandaag (maandag 8 oktober) hebben we de hele dag in de portstreek, het gebied rond de rivier de Douro, gereden, dalend en weer stijgend over slingerende wegen, waarvan ook een stuk van de “rota da Românico”.




Langs de steile rivieroevers zijn duizenden wijngaarden in terrasvorm die zo smal zijn dat er geen tractor langs kan, alle druiven worden dan ook met de hand geplukt.

Overal zie je wijndomeinen (quintas) met eindeloze velden druivenranken, waarvan de meeste al ontdaan zijn van hun druiven. Af en toe zien we nog enkele plukkers en trekkers met een volle lading druiventrossen in hun aanhanger.





Rond vier uur gaan we op zoek naar een overnachtingsplek en weer staan we, zonder andere campers om ons heen, aan de Douro.

Het bevalt ons prima om zo in de vrije natuur te staan, maar er zit wel één nadeel aan: onze koelkast moet steeds op gas, we zijn inmiddels aan onze laatste gasfles bezig en we kunnen nergens onze flessen gevuld krijgen. Gelukkig hebben we ook een grote koelkast (Engel) achter in de cabine van de auto die op accu werkt en we hebben dan ook besloten de koelkast in de camper niet meer te gebruiken, zodat we genoeg gas overhouden om te koken. Zo kunnen we nog ruim twee weken vooruit en in het toeristische zuiden van Portugal zijn hoogstwaarschijnlijk wel adresjes om de flessen te vullen !
Verslag 37

We zijn vanmorgen pas laat vertrokken van ons mooie plekje bij Tua aan de Douro en eerst rijden we nog een tijdje langs wijngaarden en quintas, maar langzamerhand verandert het landschap en wordt het heuvelig, bosachtig gebied.



Onderweg passeren we enkele mooie dorpjes, maar verder is het dunbevolkt.

Wanneer we na de middag, bij een meertje in Terrenho, stoppen voor de lunch hebben we pas tachtig kilometer afgelegd, maar de plek is zo prachtig, dat we hier gewoon blijven staan en pas morgen verder trekken. (Later zien we dat park4night deze plek ook kent !)
We lezen, doen een spelletje en Wim werpt zelfs twee hengels uit !



Dit is het fijne van reizen, je weet ’s morgens nooit waar je ’s avonds terechtkomt !!
Verslag 38
Net als gisteren konden we vanmorgen buiten ontbijten in de warme zonnestralen, maar of dit morgen ook lukt ? Voor de aankomende dagen is er minder mooi weer met regen voorspeld, terwijl het juist in Holland uitzonderlijk warm wordt voor de tijd van het jaar ! We waren vanmorgen nog maar net onderweg toen we alweer een stop maakten bij de ommuurde stad Trancoso.

Na een rondwandeling door de smalle straatjes vol met hortensia’s en over de muren van het stadje, gaan we weer verder.




Niet veel later zien we ineens een bedrijf dat allerlei soorten gasflessen verkoopt: ze vullen niet, maar we konden er wel de blauwe campinggaz fles omruilen. Voor de zekerheid hebben we er nog maar één bijgekocht (de prijzen liggen hier trouwens stukken lager dan in Nederland), dus gelukkig kunnen we voorlopig vooruit ! Rond de middag stoppen we bij een Intermarché waar ze buiten twee grote wasmachines en een droger voor de klanten hebben staan. Anderhalf uur later rijden we er pas weer weg, maar voorlopig heb ik weer alle was schoon en ook voldoende levensmiddelen in de camper liggen.

Ook wordt er nog water getapt onderweg.
Daarna gaan we op weg naar de Serra de Estrela, de hoogste bergketen van het vasteland van Portugal, die toppen heeft van bijna twee duizend meter hoog. Eerst bezoeken we Linhares, een gehucht met steile, erg smalle straatjes die allen uitkomen bij de restanten van een middeleeuws kasteel.






In dit land is het trouwens steeds goed uitkijken in de dorpjes of we er met de camper doorkunnen, de wegen zijn extreem smal met vaak aan beide zijden stenen muren !
Vervolgens rijden we verder omhoog over de steeds kaler wordende bergen vol vreemde granieten bergtoppen en komen tot ruim dertien honderd meter hoogte.

(Cabeca do Velho)

Er is nog goed te zien dat hier vorig jaar grote branden gewoed hebben. We dalen weer af en gaan naar Póvoa de Midöes aan de rio Mondego, waar we via een onverharde weg met laaghangende takken uitkomen aan de oever van een laagstaande rivier.




We blijven tot negen uur buiten zitten met boven ons een heldere lucht vol sterren en nog achttien graden, zou die weersvoorspelling wel kloppen ?
Verslag 39
…..Vanmorgen werden we wakker met het getik van regen op het dak, de weermannetjes hadden het dus toch goed ! In de loop van de morgen wordt het droog, we rijden een bergpas naar Caramulo, een voormalig centrum van sanatoria op ruim zeven honderd meter hoogte, maar nu vooral bekend door het Museu do Caramulo. Er zijn twee heel verschillende musea in één gebouw: de eerste heeft wandtapijten, porselein, schilderijen, maar ook miniatuur auto’s en een uitgebreide verzameling van Star-Wars.


Wij komen echter voor het Museu do Automóvel waar een prachtige collectie oldtimers te zien is.









Nadat we alles goed bekeken hebben willen we verder richting de kust gaan, de TomTom staat nog steeds op “kortste route” en daardoor komen we weer midden in een oud gehucht terecht, met heel smalle steegjes.


Wim moet een stuk achteruit rijden en keren, anders waren we hopeloos vast komen te zitten.
We gaan even over op “snelste route” en komen tegen vieren, na een prachtige tocht door beboste bergen, aan bij Ria de Aveiro, een lagune vlakbij zee waar we flamingo’s zien.


Ook de moliceiro’s, met hun beschilderde steven, liggen in de haventjes. Deze werkschepen halen “molico”, zeewier uit zee voor kunstmest.


(We zijn hemelsbreed nog maar zestig kilometer verwijderd van Porto, waar we vijf dagen terug waren, we zigzaggen een beetje door Portugal !!) We vinden een mooie plek aan de “binnenzee” bij Torreira, waar we nog een tijdje uit de wind genieten van het prachtige uitzicht.


Langzamerhand wordt het vloed én frisser en verhuizen we naar binnen, maar ook dan hebben we nog een schitterend panorama !
Verslag 40
Vanuit ons bed zagen we vanmorgen vroeg de vissersbootjes langs varen, later kwamen ze weer terug, al wisten we eerst niet waarmee !


Het blijkt dat ze, bij laag tij, kokkels verzamelen en deze later aan wal in ijzeren manden stoppen, deze worden dan langdurig heen en weer geschud om het vuil dat tussen de schaaldieren zit te verwijderen.


Heel interessant om te zien allemaal.

Ook zagen we weer heel wat flamingo’s op hun hoge poten, zoekend naar eten in het zeewater.

We rijden nog een stuk langs de Ria de Aveiro om uit te komen bij Säo Jacinto, waar de lagune in zee uitmondt.


Nadat we even bij het strand zijn geweest, waar een harde wind staat, keren we om en gaan dezelfde weg terug. Onderweg zien we bergen wier liggen die over het boerenland wordt uitgespreid als mest.
Later rijden we weer in zuidelijke richting, om rond half twee uit te komen bij het vissersdorp Praia de Mira.

Hier gaan we bij een restaurant uitgebreid vis eten met natuurlijk een schaal kokkels erbij !

Nadien rijden we nog maar zes kilometer en stoppen bij een meertje naast het dorpje Lagoa, waar we onze stoelen neerzetten en tot het donker wordt, buiten zitten !




Verslag 41
We zijn weer een stukje het binnenland ingereden richting de universiteitstad Coimbra en vlakbij het kuuroord Luso bevindt zich Bucaco, een honderd hectare grootte, magische plek op een berg, waar in de zeventiende-eeuw monniken paden aanlegden, kapellen bouwden en bomen plantten. Er zijn watervallen en meertjes en in 1907 is er een extravagant jachtslot gebouwd dat tegenwoordig één van de beste hotels (Bucaco Palace Hotel) van Portugal is.





Wij parkeren onze camper bij het hotel en gaan, gedurende ruim twee uur, lopend het park verkennen.





Lange tijd gaan we bergopwaarts en met negenentwintig graden hebben we beiden een natte rug wanneer we langs de kapellen met levensgrote beelden lopen, die in 1693 gebouwd zijn door de bisschop van Coimbra.








Tegen de tijd dat we het domein weer verlaten wordt het alweer tijd een plekje voor de nacht te zoeken. Deze vinden we vlakbij een camping aan de Rio Mondego met uitzicht op de plaats Penacova. Dit keer kunnen we gebruik maken van een douche en toilet, ook is er drinkwater en zijn er vuilcontainers, een prima plek !



In de loop van de avond verandert het weer en begint het af en toe te regenen en flink te waaien: de orkaan Leslie, die zich al weken aan het ontwikkelen is, komt in de buurt van Lissabon aan land en veroorzaakt daar meters hoge golven en veel regen. Daarna komt hij onze richting op, dus dat kan nog wat worden, maar we staan op een veilige plaats, ….. we wachten het maar af !!
Verslag 42
We hebben een stormachtige nacht achter de rug, regelmatig schudde de camper flink heen en weer door de harde windstoten. De regen viel op zich wel mee al is er wel het nodige gevallen. Vanmorgen zagen we wat de orkaan Leslie hier allemaal heeft aangericht: er drijven stoelen in het water, parasols zijn omgewaaid en er ligt een grote boom dwars over de weg, waardoor onze uitgang helemaal geblokkeerd is.


We zijn dus verplicht nog een dag hier te blijven ! Er is nergens stroom, de Wifi doet het niet en ook internet werkt lange tijd niet, we weten doordoor niet hoe het elders in het land is na de storm. De temperatuur is drastisch gezakt naar vijftien graden en het blijft flink waaien, het wordt dus binnen zitten en een heleboel spelletjes doen !!!

Later vernemen we dat er veel daken van woningen zijn gewaaid en elektriciteitspalen plat liggen, ook zijn er dertig vluchten geannuleerd, maar gelukkig zijn er geen doden te betreuren. Tegen half vijf komen er enkele brandweermannen met motorzagen en een uurtje later is de doorgang weer vrij, morgen kunnen we verder trekken !

Verslag 43
We hebben vandaag zo’n twee honderd kilometer afgelegd, hoofdzakelijk in oostelijke richting. De lange bergrit naar Castelo Branco was een beetje triest, niet alleen vanwege het druilerige weer (vijftien graden !), de naweeën van de orkaan Leslie, en de afgeknapte takken die langs de weg liggen, maar we zien ook weer ontelbare verbrande bomen, het gevolg van grote bosbranden die hier hebben huisgehouden. Het zal lang duren voor de natuur weer hersteld is !

We komen door kleine dorpjes, met smalle straatjes, waar alleen de oudere bevolking nog woont, de jeugd is naar de grotere steden getrokken.



In Castelo Branco stoppen we alleen even bij “Jardim Episcopal”, een beeldentuin behorend bij het voormalige bisschopspaleis.




Daarna rijden we verder door glooiend landschap vol olijvenbomen naar het gehucht Idanha-a-Velha, een historisch, ommuurd dorpje.





Onderweg zien we enkele herten, die snel wegvluchten als ze ons zien !

Inmiddels zijn we weer dicht bij de Spaanse grens, Portugal is nu eenmaal smal en langgerekt en wanneer je veel van het land wilt zien moet je soms een beetje heen en weer rijden ! We stoppen tegen vijven vlakbij de plaats Monsanto en staan nu tussen de granieten rotsen en kurkbomen met uitzicht op een oude kerk met klokkentoren (zonder klok !).





Morgen gaan we de omgeving, hopelijk met beter weer, verder verkennen !
Verslag 44

We hebben de camper op het “vredige” plekje laten staan en zijn lopend, via een prachtig pad, naar het bergdorpje Monsanto gegaan.


Het is een pittige klim, maar het uitzicht is steeds prachtig en ook eenmaal boven blijven we foto’s maken van de aparte omgeving.




In 1938 werd Monsanto tot “meest Portugese dorp van Portugal” verklaard, de plaats vormt één geheel met de granieten heuvel waarop het is gebouwd en verschillende huizen staan echt tussen grote rotsblokken in.


Boven alles uitstekend staat een vervallen kasteel dat in vroeger tijden veel belegeringen en gevechten heeft meegemaakt vanwege zijn strategische positie.








Het is al ruim één uur wanneer we weer langzaam afdalen en in het dorpje een restaurantje vinden, waar we een typische Portugese maaltijd gebruiken.



Het is vandaag weer zonnig en eenmaal terug bij het kapelletje besluiten we hier nog een nacht te blijven, we verplaatsen de camper een stukje zodat we nog een tijdje in de zon kunnen zitten. Wanneer deze echter om half zes achter de rotsen verdwijnt, kunnen we gelijk naar binnen verhuizen, we zitten namelijk wel op ruim vijf honderd meter hoogte !
Verslag 45
Vandaag (woensdag 17 oktober) rijden we zo’n honderdentwintig kilometer zuidelijk door dunbevolkt gebied over smalle wegen met langs de kant de karakteristieke muurtjes en veel kurk- en olijvenbomen,
ook steken we een paar keer een rivier over.

Onderweg stoppen we, zoals haast elke dag, om brood te kopen en zelfs de kleinste supermarkt heeft een mooie verse visafdeling (én grote gedroogde, zoute vis !). Voor vijf euro koop je er vier mooie forellen die ter plekke schoongemaakt worden. We komen nu (tijdelijk) in de regio Alentejo, dat bijna een derde deel van Portugal beslaat. Een stukje noordelijk van Castelo de Vide ligt het langgerekte, grillig gevormde meer Ribeira de Nisa, op de noordelijke punt is een officiële camperplaats waar we minimaal twintig campers zien staan. Wij rijden echter vier kilometer verder en komen uit op een prachtige plek waar, behalve een paar vissers, verder niemand is, lang leve Park4night !!





Wim zit uren te vissen (en vangt er twee !), ik doe een wasje (met water uit het meer) en verder genieten we van de schitterende omgeving, Portugal bevalt ons prima !
Verslag 46
Het begon gisteravond te regenen, nu vind ik dat getik op het dak ’s avonds niet erg, als het overdag maar droog is. Dat was het pas rond elf uur vanmorgen en toen zijn we ook weer op pad gegaan. We willen twee plaatsjes in de buurt bezoeken en beginnen bij Castelo de Vide, gelegen op een helling van de Serra de Sào Mamede en genoemd naar het kasteel uit 1310, dat nu nog slechts een ruïne is, maar vanwaar je een mooi uitzicht hebt over het stadje.




We wandelen door de straatjes binnen de kasteelmuren en dalen daarna af naar de doolhofachtige Judiaria met nog smallere gekasseide steegjes en z’n witte huisjes.


Vervolgens rijden we zo’n tien kilometer verder naar Marvào, een middeleeuws gehucht op achthonderd zestig meter hoogte, met uitzicht op het nabij gelegen Spanje. Het dorpje wordt door een dubbele muur omgeven, waardoor het onneembaar was in tijden van oorlog.



Binnen de muren van het dominerende kasteel bevindt zich een cisterne van tien meter hoog en zesenveertig meter lang die, gevuld met regenwater, genoeg drinkwater opleverde voor zes maanden, ook is er een grote tuin met allerlei fruitbomen.







We bekijken het kasteel uitgebreid en rijden dan weer terug naar hetzelfde stuwmeer, waar we afgelopen nacht gestaan hebben. Omdat de wind gedraaid is zoeken we een andere, maar minstens zo mooie, beschutte plek waar we de rest van de dag vertoeven.


We kunnen zelfs ’s avonds buiten eten, dit keer is de regen geen spelbreker !
Verslag 47
We zijn weer een stuk in westelijke richting gereden en komen in de loop van de middag uit bij de plaats Tomar waar zich het “Convento de Cristo” bevindt.




Dit “klooster van Christus” is in 1162 gesticht door de tempeliers, later de Christusorde genoemd.


In de zestiende-eeuw vonden er grote veranderingen plaats en werden er een stenen kerk en enkele gebouwen, met schitterende versieringen, bijgebouwd.

Het hele complex is erg mooi om te zien, vooral de twaalfde-eeuwse Charola, de bidkapel der tempeliers is prachtig.








Nadat we er anderhalf uur rondgedwaald hebben verlaten we het klooster en rijden naar een heel aparte plek: op een heuvel staat een rij interessante, oude molens en hier parkeren we onze camper voor de nacht. We kijken uit over de plaats Charruada, dat ’s avonds met duizenden lampjes verlicht is.


Nu moeten we alleen uitkijken dat we geen klap van de molen krijgen ….!
Verslag 48
Omdat we dicht bij de bedevaartplaats Fatima zijn willen we de basiliek met zijn enorme plein, dat twee keer zo groot is als het St.-Pietersplein in Rome, wel even bekijken. Maar eenmaal in de stad, vol souvenirwinkeltjes, is het zo gigantisch druk dat we nergens onze camper kwijt kunnen. We verlaten Fatima weer zonder de kerk met z’n esplanade gezien te hebben !

We gaan door naar de Grutas de Mira de Aire, ten zuiden van Porto de Mós, waar we 683 treden naar beneden gaan om zo de enorme spelonk met z’n stalactieten en stalagmieten te bekijken.
De totale lengte van de grot is ruim elf kilometer, waarvan wij slechts zes honderd meter kunnen bewonderen, maar het is zeker de moeite waard.


Daarna is het nog een uurtje rijden naar zee, die we ruim een week geleden, net voor de orkaan Leslie aan land kwam, voor het laatst gezien hebben. Rond vieren zetten we onze camper neer op een prachtige plek met uitzicht op de Atlantische Oceaan iets ten noorden van Nazaré.

We kijken uit op de woeste zee waar enkele surfers proberen op de golven te balanceren, sommigen doen dit op eigen kracht maar we zien ook dat ze getrokken worden door jetski’s, het blijft een machtig mooi gezicht.


Sinds lange tijd zien we de zon in de zee zakken en met het geluid van de op het strand slaande golven gaan we een heerlijke nacht tegemoet !


Verslag 49
De hoge rots, waar we vanaf ons plekje aan zee op uitkijken, behoort bij de plaats Sitio, waar zich, gelegen aan een plein, de zeventiende-eeuwse barokkerk Nossa Senhora da Nazaré bevindt. Blijkbaar is deze erg beroemd, want er stopten vanmorgen acht grote bussen vol gelovigen, die allemaal de kerk in gingen.
Wij hebben meer belangstelling voor de marktkraampjes, waar mannen en vrouwen in heel aparte klederdracht proberen nootjes te verkopen.


Ook heb je vanaf de rots een prachtig uitzicht over het vissersdorp Nazaré.

Wanneer we later, beneden, bij het strand zijn zien we rekken vol gedroogde vis en vissersvrouwen die hun waar te koop aanbieden.



We gaan verder naar Óbidos, een betoverend stadje met mooie witte huizen omringd door een veertiende-eeuwse muur, waar je overheen kunt lopen.





Natuurlijk is er ook weer een kasteel, maar deze doet tegenwoordig dienst als pousada, een hotel met restaurant. Nadat we het plaatsje hebben bekeken én er een heerlijke maaltijd genuttigd hebben, raadplegen we de bekende App. park4night voor een mooie plek om de rest van de dag en nacht door te brengen. We komen uit bij Lagoa de Obidos vlakbij het plaatsje Casais do Pinhal Velho waar we pal aan het water kunnen staan.

Na een wandeling langs het meer werpt Wim z’n hengel uit, maar zijn aas en tuig worden opgegeten door krabbetjes !
Pas wanneer het donker is verhuizen we naar binnen, het wordt vochtig, maar koud is het niet !
Verslag 50

Net als bij Aveiro zijn ook hier vanmorgen de vissers al vroeg bezig in de lagune om kokkels te scheppen, sommigen gaan zelfs kopje onder om de schelpdieren van de grond los te schrapen.


Wanneer we weer op pad gaan richting Baleal rijden weer eerst door de bossen, vervolgens langs luxe villa’s met golfbanen, om uit te komen bij een schiereiland, aan alle kanten omgeven door strand, waar het druk is met surfende jeugd.

In de verte zien we Peniche liggen, maar nadat we een rondje door Beleal hebben gereden, gaan we verder naar Mafra en laten de grote havenstad links liggen.




Nadat we onderweg een korte picknickstop maken bij Porto Novo komen we tegen drieën aan bij het Palácio de Mafra, een enorm barok bouwwerk dat behalve een koninkrijk paleis ook een kerk en een klooster bevat.


De bouw ervan duurde achtendertig jaar en het heeft achthonderd en tachtig kamers en drie honderd monnikcellen ! In de kerk bevinden zich zes orgels en alles is prachtig afgewerkt met contrasterende kleuren marmer.



Het paleis is heel luxe, (zelfs de plafonds zijn beschilderd)

met als meest bijzondere vertrek de schitterende vijfentachtig meter lange bibliotheek met z’n vloer van ingelegd marmer en houten boekenkasten met een verzameling van zo’n veertig duizend, met goud bedrukte, lederen boeken.






Nadat we ruim een uur door de gigantische vertrekken hebben gelopen rijden we richting zee en stoppen bij een klif iets ten zuiden van Ericeira. Hier zetten we de camper neer en plaatsen onze stoelen op de rand van een uitstekende rots. Onder ons zien we wel honderd surfers, die niet groter lijken dan kikkervisjes, wachtend op de perfecte golf !



Na een prachtige zonsondergang gaan we ons huisje weer in,waar we nu al zeven weken mee op pad zijn !
Verslag 51
Vandaag hebben we de, op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staande, stad Sintra bekeken. Heel optimistisch reden we met onze camper omhoog naar het paleis midden in de oude stad, waar de straten steeds smaller werden en alle parkeerplaatsen vol waren !

Met veel moeite hebben het historische centrum weer verlaten en zijn naar de rand van de stad gegaan waar grote parkeerplaatsen zijn. Hiervandaan hebben we de bus genomen, die naar de drie belangrijkste punten van Sintra gaat. We stappen uit bij Castelo dos Mouros, een Moors kasteel, waar je over de vestingwal kunt lopen, ook is er weer een cisterne te bekijken.




Vanaf de kasteelmuren zien we verschillende prachtige gebouwen op de beboste heuvels staan.



We wandelen omhoog naar het vlakbij gelegen spectaculaire Palácio da Pena, waar we het gevoel krijgen dat we bij de Efteling of EuroDisney zijn. Dit paleis, in narcisgeel en aardbeiroze, voltooid in 1885, heeft duidelijk veel kenmerken uit het Oosten.




Er zijn prachtige toegangspoorten, een Arabische zaal, een mooie kapel en … helaas is het erg druk met toeristen, waar wij natuurlijk ook bij horen !







We stappen weer in de bus en rijden naar Palácio Nacional de Sintra, met z’n twee kegelvormige schoorstenen, die overal bovenuit steken.






Ook hier zijn weer prachtig ingerichte vertrekken met mooie plafonds, maar we hebben eigenlijk teveel gezien op één dag. Vier uur nadat we onze camper geparkeerd hebben, stappen we hier weer uit de bus: we hebben heel wat gelopen over muren, op trappen en door paleizen en zijn best wel moe !! Tegen vijven hebben we weer een mooi plekje om te overnachten (bij Azóia), stonden we gisteren op veertig meter boven het water, nu kijken we uit over de oceaan vanaf honderd en tachtig meter hoogte.

Boven zee is het bewolkt en heiig, maar tegen half zeven piept ineens de zon onder de wolken door, waardoor we weer een prachtig schouwspel zien ! Een mooie afsluiting van een indrukwekkende dag, we zullen vanavond wel vroeg op bed liggen !!

Verslag 52
Pas rond de middag vertrekken we van de, bijna, westelijkste punt op het Europese vasteland (dat is Cabo da Roca waar we vlakbij stonden !) en rijden naar Boca do Inferno (“mond van de hel”) waar bij vloed en harde wind het water de kloof in stroomt en een onheilspellend, dreunend geluid maakt en omhoog spuit. Vandaag is het rustig weer én laag tij, dus zijn er geen spectaculaire fonteinen te bekijken, wel blijft de kustlijn mooi om te zien.


Nadat we in Estoril bij de Lidl een volle kar boodschappen hebben gehaald gaan we via een prachtige kustweg (N 6) richting Lissabon.

Vlak ervoor buigen we zuidwaarts af en rijden over de “Ponte 25 de Abril”, een twee kilometer lange stalen constructie, geïnspireerd op de Golden Gate Bridge in San Francisco, naar de zuidoever van de Taag.
Hier staan het immens hoge monument Cristo Rei (de achtentwintig meter hoge Christus staat op een twee en tachtig meter hoog voetstuk ), dat je niet over het hoofd kunt zien.

Voor het eerst deze reis gaan we een stukje over een tolweg, waarvoor we thuis al een kaartje hadden aangeschaft via internet, maar al snel verlaten we deze weer en gaan richting Costa da Caparica, een gebied met veel zandduinen, dat in het zuiden eindigt bij Lagoa do Albufeira, een prachtige lagune omgeven door parasoldennen, waar we tegen half vier aankomen.
In het water bevinden zich drijvende vissershuisjes, heel apart om te zien.


Wim gaat gelijk weer vissen en ik maak een lange strandwandeling richting de zee, regelmatig door het water lopend, om te kijken of er een open verbinding is.


’s Avonds gaat de barbecue aan en zien we de zon, bij een wolkeloze hemel, langzaam onder gaan. Weer hebben we de hele dag stralend weer gehad !


Verslag 53

Iets ten zuiden van Lagoa do Albufeira bevindt zich Cabo Espichel, waar steile rotsen recht in zee verdwijnen.




Behalve een vuurtoren staat er op deze verlaten plaats een zeventiende-eeuwse kerk: Santuário de Nossa Senhora do Cabo met z’n rug naar de zee. Twee lange rijen, niet meer in gebruik zijnde, pelgrimsverblijven aan weerskanten van de kerk vormen een open binnenplaats.

Via Sesimbra rijden we naar Parque Natural da Arrábida, waar beboste heuvels en wijngaarden elkaar afwisselen. Aan de zuidkant kijk je uit over de Baia de Setübal met enkele prachtige witte stranden, waar we helaas met de camper niet kunnen komen.

Bij Praia da Figueirinha lukt dit wel, hier zitten we een tijdje aan zee en zien diverse schepen van en naar de haven van Setúbal varen.
Inmiddels begint het te betrekken en verruilen we de kust voor het binnenland. We rijden zo’n honderd kilometer in oostelijke richting om tegen half vijf uit te komen bij Barragem do Divor, een stuwmeer tussen Arraiolos en Évora.
Voor de tweede keer vandaag werpt Wim z’n hengel uit en vangt enkele voorns.

Ook nu laat de zon zich nog even in al z’n pracht zien voor het donker wordt !

Verslag 54
We zijn vanmorgen naar Évora gereden, maar de, door UNESCO op de Werelderfgoedlijst gezette, stad maakt niet veel indruk op ons. Wanneer we er langs rijden ziet alles er grauw uit, mede veroorzaakt door het sombere weer. Allebei hebben we geen zin om hier rond te gaan struinen, we hebben al zoveel kerken, kloosters en mooie pleinen gezien. Wat we wel dringend nodig hebben is een wasserette en weer vinden we er één behorend bij een Intermarché supermarkt. We kunnen de camper pal naast de machines plaatsen en brengen hier enkele uren door. Hoogstwaarschijnlijk is dit de laatste keer deze reis dat we hier gebruik van hoeven te maken !

Nadien rijden we nog een stukje oostwaarts richting Monsaraz, vlakbij de Spaanse grens, maar het is al vrij laat als we daar aankomen.
We zetten onze camper aan de Barragem de Alqueva en zien hiervandaan het ommuurde plaatsje op de heuvel liggen.



Tot half zeven kunnen we buiten zitten, uitkijkend over het meer, dan komt de lang verwachte regen en gaan we naar binnen, morgen gaan we Monsaraz wel bekijken !
Verslag 55

Na een regenachtige nacht is het vanmorgen grauw en kil, Wim doet zelfs, sinds lange tijd, zijn lange broek aan. Vanaf het hooggelegen Monsaraz kijk je uit over het mooie, grillige stuwmeer Alqueva, dat nu triest aandoet.
We wandelen door de smalle straatjes van het middeleeuwse dorp naar het kasteel, waar op het garnizoensplein nog af en toe stierengevechten plaatsvinden.





Rond Evora en Monsaraz bevinden zich veel megalieten, stammend uit de periode tussen vier en twee duizend jaar v. Christus, in de vorm van dolmen, menhirs en cromlechs. Na even zoeken vinden we de Cromlech van Xerez, een menhir in een vierkant van kleinere stenen dat waarschijnlijk een zonnetempel is geweest en later rijden we naar de vijf en een halve meter hoge Menhir van Outeiro, die doet denken aan een vruchtbaarheidssymbool.

Daarna volgt een lange rit door de Alentejo met z’n kurkbomen en velden met olijfbomen, die helemaal vol hangen met de rijpe ovale vruchtjes.



Inmiddels is het weer zonnig geworden, wel waait er een harde, westelijke wind.
Via Beja en Ourique rijden we zuidelijk naar de Algarve, waar we bij Sáo Marcos da Serra een afslag nemen naar het hooggelegen Monchique. Rondom deze plaats is een heel gebied zwartgeblakerd door bosbranden.
We gaan verder naar Aljezur aan de westkust, maar aangekomen bij de hoge klif uitkijkend op de praia de Arrifana, waaien we bijna om, zo krachtig is de wind.


Hier overnachten heeft geen zin, dus rijden we een klein stukje terug landinwaarts, waar we op een open plek in een bos gaan staan, in de buurt van een woonwijk (Vale da Telha). Maar zelfs met de twee pootjes uitgedraaid schudden we af en toe nog heen in weer in de camper, het lijkt wel wat op de nacht van de orkaan enkele weken geleden !
Verslag 56
Vanmorgen (zondag 28 oktober) konden we, net als in Nederland, de klok een uur terug zetten, waardoor het hier nog steeds een uur vroeger is dan thuis, maar over enkele dagen, wanneer we in Spanje zijn, hebben we weer gelijke tijd ! We rijden nog een keer terug naar de hoge klif bij Arrifana waar het weer vol staat met camperbusjes van surfers. Nog steeds is het windkracht vijf met af en toe uitschieters, waardoor je moeite hebt gewoon te lopen.

Vervolgens gaan we zuidelijk richting Sagres, maar nemen bij Carrapateira nog een keer een afslag richting zee, waar we weer genieten van de prachtige kustlijn.

Dan komen we bij Cabo de Sáo Vicente, de winderige, uiterst zuidwestelijke punt van Europa, die uitsteekt in de Atlantische Oceaan en waarvan men vroeger dacht dat dit het einde van de wereld was ! (Hemelsbreed zijn we twee duizend kilometer van huis !) Hier moet ik uitkijken dat mijn lenzen niet uit m’n ogen waaien, wat een kracht heeft de wind !

We wandelen naar het, vlakbij, op een schiereiland gelegen, fort vanwaar we uitkijken op de kaap en waar we echt moeite hebben rechtop te stappen tegen de wind in.


Omdat we de laatste dagen veel gereden hebben zoeken we al vroeg een overnachtingsplek en vinden die in de begroeide duinen bij Hortas do Tabual. Een prachtige plek, waar we redelijk uit de wind kunnen staan, met uitzicht op zee.



Nadat we hier de omgeving verkend hebben kun je wel stellen dat we, voor vandaag, uitgewaaid zijn !
Verslag 57
We hebben weer een prachtige dag gehad: we zijn begonnen bij Ponta da Piedade, een kaap bij Lagos met schitterende rotsformaties en grotten, waar je met een bootje naartoe kunt varen.




Iets verderop is Praia de Dona Ana waar we ook een tijdje rondgewandeld hebben.

Tussen de middag stoppen we bij het strand: Senhora da Rocha, dat we van bovenaf bekijken tijdens de lunch.

Dan rijden we naar Péra, waar zich het vijftiende internationale zand sculptuur festival bevindt, de “biggest sand sculptures of the world “, dit vanwege het meeste zandgebruik en de langste tijd dat je het kunt bezichtigen (1 maart-10 november).




We lopen hier wel een uur rond, er is zoveel te bewonderen. Wel kun je zien dat de weersinvloeden, na een half jaar, hun werk hebben gedaan.




Vervolgens gaan we naar Albufeira, waar we bij het strand Praia dos Arrifes een mooie overnachtingsplek vinden met uitzicht op de uitgeslepen rotsformaties en aangezien er een leuk restaurantje aan de baai ligt (Sardinha) nuttigen we hier een heerlijke versgevangen vis.





Vanuit onze camper kijken we op de rotsen, je kunt wel stellen dat we vandaag heel wat “sculpturen” hebben gezien !
Verslag 58
Het begon vannacht hard te regenen en te waaien en weer lagen we te schudden in de camper, ik vond het een beetje eng, zo op de rand van de klif, maar Wim verzekerde mij dat er echt niets kon gebeuren. Vandaag is het fris en nog steeds is daar die harde wind, we gaan een stuk oostwaarts naar het plaatsje Quelfes
(N 37.06395 W 7.81260), waar we onze gasflessen laten vullen. Het blijkt dat de laatste, in gebruik zijnde, fles pas half leeg is (zoveel scheelt het wanneer je de koelkast niet gebruikt !), maar we laten ze toch beide vullen: zeven en halve kilo propaan kost maar veertien euro !! Nu weten we zeker dat we voldoende gas bij ons hebben (waarschijnlijk zelfs genoeg voor de volgende trip naar Sicilië, volgend jaar !), ook als het onderweg gaat sneeuwen en we de kachel nodig zouden hebben. Tegen enen gaan we de grens met Spanje over, waardoor het ineens al twee uur is. We rijden de grote havenstad Huelva voorbij en nemen de kustweg richting Matalascanas, waar we vlak voor de plaats de camper neerzetten met uitzicht op zee.




We kunnen nog een tijdje buiten zitten op een beschut plekje, maar tegen vijven wordt het echt te fris en verhuizen we naar binnen.

Voorlopig is het de laatste keer dat we de zon in zee zien zakken !
Verslag 59
Vlakbij Matalascanas ligt de plaats El Rocío, beroemd om zijn jaarlijkse “romeria”, wanneer wel een miljoen bezoekers, vooral pelgrims, uit verre uithoeken van Spanje per versierde ossenwagen naar de Iglesia de Nuestra Senora del Rocio komen. Meer dan zeventig broederschappen komen dan in dit dorp samen om de Virgen del Rocio te vereren.


De straten in het dorp zijn allemaal onverhard en omdat het veel geregend heeft liggen er grote plassen, waar een enkele ruiter te paard langs rijdt.





El Rocio ligt aan de rand van de wetlands van het Parque National de Donana, in de wintermaanden strijken er veel trekvogels neer, waaronder de flamingo’s, die hier volop schaaldieren vinden en in de verte zien we al een groep van deze prachtige vogels.

Via een “binnenweg” rijden we richting Sevilla, maar ook hier zijn delen van de weg onverhard en vol kuilen gevuld met water, voor onze camper echter geen enkel probleem, hij wordt alleen een beetje vies !

Regelmatig rijden we langs sinaasappelboomgaarden, de bekendste vrucht van Spanje.
Het was de bedoeling een plaatsje iets ten noorden van Sevilla te gaan bekijken, maar de TomTom stuurt ons door smalle en doodlopende straatjes, ook is het vandaag koud ( twaalf graden) en regent het, zodat we besluiten door te rijden richting Córdoba. Nadat we midden door de drukke stad Sevilla zijn gereden stoppen we tegen vijven bij een stuwmeer vlakbij Almodóvar del Río, dertig kilometer voor Córdoba. Het plekje is niet bijzonder, maar we moeten toch binnen zitten en na een uur is het toch donker. Voor morgen is er gelukkig beter weer voorspeld !!
Verslag 60
Vanmorgen zien we pas, nu de zon weer schijnt, hoe mooi het stuwmeer is !

Nadat we langs het Moorse kasteel van Almodóvar del Rio zijn gereden gaan we naar Córdoba, waar we de auto op een camperplek, vlakbij het centrum, parkeren.

Deze stad, gelegen aan een scherpe bocht in de Rio Guadalquivir, heeft een heel speciaal gebouw: de Mezquita, waar in een prachtige moskee een kathedraal is gebouwd ! Deze staat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en in juni 2014 kwam daar de titel: “uitzonderlijke universele waarde” bij.




Het is vandaag 1 november, Allerheiligen, de meeste Spanjaarden hebben een vrije dag, waardoor het dus extra, maar gezellig, druk is in de stad ! Om twee uur kunnen we pas de Grote, twaalf eeuwen oude, Moskee in, waar ruim achthonderd vijftig zuilen het dak dragen.

Het gebouw is regelmatig uitgebreid waardoor er een mengeling van bouwstijlen is ontstaan, pas in de 16de eeuw is de kathedraal in het centrum gebouwd.








We brengen ruim een uur door in het enorme godshuis, dat zonder meer in één rijtje past met de Hagia Sofia en de Sint-Pieter.


Daarna wandelen we door de Judería, de oude Joodse wijk met z’n smalle straatjes.

We strijken neer bij een tapasbar en bekijken zittend de rondwandelende menigte.









Nadat we de Koninklijke stallen bekeken hebben, keren we terug naar onze camper, waar we nog even in de zon kunnen zitten, voor we naar binnen verhuizen, pas morgen trekken we langzaam verder richting Nederland !
Verslag 61
Het is vandaag koud en grijs dus prima weer om een flink eind te rijden. We nemen een lang stuk snelweg (zonder tol !), waarbij we langs de route steeds heuvelig landschap zien met oneindig veel olijvenbomen. We buigen af richting Cazorla en nadat we daar bij een supermarkt onze voorraden hebben aangevuld (er ligt ook weer een heel konijn in de koelkast !) beginnen we aan een bergpas. Eerst moeten we door het dorp met natuurlijk weer smalle straten en daarna komen we op een hoogte van twaalf honderd meter, waar we door de mist niet veel zien.

Als we echter weer afdalen komen we in een prachtig gebied: Parque Natural de Cazorla waar we zelfs enkele herten zien.



We volgen lange tijd de Rio Guadalquivir en tegen vijven stoppen we op een parkeerplaats behorend bij een uitkijkpunt waar je het stuwmeer Embalse del Tranco kunt zien. Meteen herken ik de plek: hier hebben we vier jaar terug ook gestaan toen we, in het voorjaar, terug kwamen van de reis door Marokko. Voor ons was het toen één van de eerste keren dat we “wild kampeerden”, iets wat nu heel gewoon is.


Toen was het stuwmeer veel voller en ook hadden we beter weer, nu kunnen we gelijk naar binnen en gaat voor het eerst deze reis de kachel aan !
Verslag 62
De zon laat zich vanmorgen weer zien, waardoor alles er meteen vriendelijker uitziet.


We rijden nog een stuk langs het stuwmeer en gaan dan via Siles richting Riópar, waar de Sierra de Alcaraz zich bevindt. Een van de mooiste plekjes daar is de bron van de Rio Mundo en wanneer we een, zo goed als volle, parkeerplaats zien met de tekst P Rio Mundo zetten wij onze camper er ook bij.


Er volgt een lange wandeling naar de waterval bij Cueva de Los Chorros en het is dan ook een beetje balen als we na een uur, vlakbij de bron, een drukke parkeerplaats zien, waar we dus ook hadden kunnen parkeren! Gelukkig is het prima weer en is de wandeling mooi (maar vermoeiend !) en de waterval is zeker de moeite waard.






Pas om half drie `(na ruim twee en een half uur lopen !) zijn we terug bij de camper en nadat we daar een tijdje gerust en wat gegeten hebben, vervolgen we onze trip.

Weer volgt een prachtige rit door de bergen waarbij we nog enkele reetjes zien.

Tegen vieren stoppen we bij een open plek bij Alcaraz waar we ons huisje neerzetten. We kunnen nog een tijdje genieten van de zon, al is het vrij fris op bijna duizend meter hoogte.
We kijken uit op een klooster en ook zien we in de verte een grote kudde schapen voorbij trekken.

 

Zodra de zon achter de bergen verdwijnt gaan wij naar binnen, het koelt vannacht af naar slechts twee graden !

Verslag 63
We hebben vanmorgen al ruim honderd kilometer afgelegd wanneer we via Albacete bij het plaatsje Jorquera aankomen.

Hiervandaan begint een prachtige, veertig kilometer lange, route door een kronkelende, diepe kloof, de Hoz de Júcar.


Langs kalksteenformaties, waar nog de restanten van grotwoningen te zien zijn, rijden we door de smalle vallei, in vroeger tijden uitgesleten door de Rio Júcar.




Na zo’n vijftien kilometer komen we bij het dorp Alcalá del Júcar, spectaculair gelegen aan de rand van een rots die de kloof insteekt.


We zijn hier eerder geweest (2014), maar dit keer rijden we verder tot het eind van de route, waar zich een waterkrachtcentrale bevindt.



Het laatste stuk van de rit wordt duidelijk minder bezocht en de weg is hier ook slechter, maar het is er wel erg mooi: af en toe lijkt het of we in West-Amerika zijn !





Nadat we hier middagpauze hebben gehouden (we hadden nog garnalen in de koelkast liggen !) moeten we dezelfde weg terug tot Alcalá del Júcar en daar rijden we via haarspeldbochten de kloof weer uit richting Requena. Daarvandaan gaan we via een bergweg naar Chera waar we weer een prachtig plekje vinden midden in de natuur, omringd door de bergen.




De plaats is niet helemaal vlak, maar overal is een oplossing voor !!


Verslag 64
Vanmorgen tikte de regen zachtjes op het dak van de camper, heerlijk weer om de hele dag binnen te zitten met een goed boek. Helaas heeft de E-reader van Wim gisteravond de strijd opgegeven en is hij voorlopig uitgelezen. Later op de dag vindt hij bij Amazon een gratis App. (Ebook Reader) waarmee hij z’n boek kan downloaden en overzetten op de I-pad, wat een techniek ! We gaan weer op pad en rijden ruim vier uur lang allerlei pasjes, waarvan de wegen soms zo smal zijn dat we blij zijn geen tegenliggers te krijgen !





Natuurlijk schiet je zo niet erg op en we zijn dan ook nog niet veel dichter bij huis gekomen, maar Wim wil toch wel uiterlijk volgende week donderdag (15 november) thuis zijn, om weer te kunnen repeteren bij het Mannenkoor voor de Kerstuitvoeringen.

We eindigen midden in de bergen in de buurt van Onda, morgen zullen we nog de hele dag bergwegen rijden, maar daarna gaat de spurt erin en nemen we snellere wegen. Het blijft de hele dag vochtig, somber weer

(hier laat de zon zich één minuutje zien !)


en bij aankomst op onze overnachtingsplek kunnen we meteen weer binnen gaan zitten,…… gelukkig allebei met een mooi “boek” !!
Verslag 65
We waren vanmorgen, voor ons doen, al vroeg op weg en hebben ongeveer twee honderd kilometer afgelegd, al zijn we hemelsbreed niet veel verder gekomen dan zo’n honderd kilometer in noordelijke richting. De route was weer heel gevarieerd: langs stuwmeren, kloven, kleine dorpjes en flinke bergpassen, tot ruim zeventien honderd meter hoog !


In de verte zagen we sneeuw op de bergen liggen en even later kwam een sneeuwschuiver terug van z’n werkzaamheden.
In de Sierra de Gúdar zijn ze de weg aan het vernieuwen, waardoor we kilometers lang door de modder moesten rijden, de camper wordt van buiten steeds smeriger !
In het ommuurde plaatsje Mirambel houden we lunchpauze en komen terecht in een soort barretje waar we voor dertien euro een drie gangenmenu, bier en koffie krijgen. Het is stevige kost: er wordt veel met varkensvlees, worst, reuzel en knoflook gewerkt, maar het vult goed !


Nadien rijden we nog een stuk verder en zien onderweg nog prachtige rotsformaties.



Tegen half vijf stoppen we bij een stuwmeer, waar we natuurlijk zorgen dat we weer een prima uitzicht hebben vanuit de camper !

Verslag 66
Vandaag (7 november) hebben we een flinke afstand afgelegd: vanaf het stuwmeer van Calanda zijn we via Alcaniz over een mooie weg door de bergen (N 211) richting LLeida gereden.

Daarvandaan wordt het tijdelijk vlak en is het saai rijden, wel is het vrij druk met vrachtverkeer en ook zien we “uitzonderlijk vervoer” !Wanneer we van Manresa naar Vic gaan zien we in de verte de verse sneeuw op de Pyreneeën liggen.Nadat we in de plaats Olot boodschappen hebben gedaan raadplegen we de park4night en komen, na een rit door de bergen, uit bij een kapelletje in de buurt van Castellfollit de la Roca.
(De motor heeft dorst, even olie bijvullen !)

In totaal hebben we drie honderd en vijftig kilometer afgelegd, de langste afstand op één dag, deze reis
Verslag 67

( Zo vies is onze camper !!)
Toen Wim vanmorgen olie bij ging vullen moest er maar liefst vier liter in om de peilstok op niveau te krijgen ! Zo kwam hij erachter dat er vermoedelijk ergens een pakking van de motor olie lekt. Bij het dichtstbijzijnde pompstation hebben we twee grote cans motorolie gekocht, zodat we onderweg bij kunnen vullen wanneer dit nodig is.

Via Figueres rijden we over de N260 naar Portbou, het laatste, noordelijkste Spaanse plaatsje aan de Costa Brava, waar we tegen twaalven de grens met Frankrijk over gaan.

Over een prachtige, slingerende kustweg rijden we noordwaarts langs leuke plaatsjes zoals Cerbére en Banyuls-sur-mer, maar bij het vissersplaatsje Collioure parkeren we onze auto om wat verder rond te kijken.




De plaats is vooral bekend vanwege zijn ansjovis, er zijn hier zelfs drie zouterijen. Je kunt duidelijk zien dat het herfst is, de meeste winkeltjes en terrasjes zijn gesloten, maar binnen in de restaurantjes is het nog wel druk.
Nadat we hier natuurlijk ansjovis hebben geproefd én een halve krab verorberd hebben, wandelen we terug naar de camper en zien bij het water een groep militairen bezig met een training.We rijden nog een uurtje verder en stoppen tegen vieren bij het binnenmeer Étang de Salses-Leucate, gelegen tussen Perpignan en Narbonne. Er staat een stevige wind waardoor het helaas niet aangenaam is om buiten te zitten, wél hebben we een prachtig uitzicht over het water.
We hebben besloten om de TomTom in te stellen op de snelste route (zonder tolwegen !) naar huis en verder geen bergpasjes of bezienswaardigheden meer te nemen. Het weer wordt duidelijk minder en vanwege de lekkende olie rijden we nu liever zo snel mogelijk terug zodat de auto in Nederland gemaakt kan worden !
Verslag 68
Het begon vannacht te regenen en te onweren en ook vanmorgen plenst het gewoon door. Toen het heel even droog was heeft Wim het oliepeil gecheckt en kon weer twee liter olie bijvullen. We beginnen aan te terugreis en gaan van Narbonne, via Béziers, over de A 75 naar Millau. Langzaamaan wordt het droog maar de zon laat de hele dag verstek gaan. Het is mooi rijden: overal zie je bomen in hun herfstkleuren en het landschap is bergachtig.

De rivieren hebben snelstromend, bruin water en ook zien we enkele watervallen zomaar ontstaan door de vele regen. Bij Millau moeten we de snelweg af vanwege de grote tolbrug en bij een uitkijkpunt houden we gelijk middagpauze.


Regelmatig controleert Wim het oliepeil en na zo’n twee honderd kilometer zit er nog steeds voldoende olie in. We gaan verder richting Clermont-Ferrand en tijdens het rijden houden we een gemiddelde snelheid aan van tachtig kilometer om zo de motor niet te veel te verhitten. Wanneer we tegen vijven stoppen op een picknickplaats bij het plaatsje Espalem om hier te overnachten, hebben we ruim drie honderd zestig kilometer afgelegd. En ….. er hoeft slechts één liter motorolie te worden bijgevuld !
Verslag 69
Nadat we vanmorgen in het dorpje Espalem bij de “boulangerie” brood hebben gehaald rijden we de snelweg weer op om de reis naar huis voort te zetten.

’s Morgens is het nog een tijdje droog maar al snel begint het weer te regenen. De rit gaat via Vichy, Moulins, Nevers en Clemecy richting Auxerre en regelmatig verlaten we de snelweg om over een tweebaansweg door kleine dorpjes te rijden. Vanwege de regen ziet alles er helaas maar triest uit.


Onderweg controleert Wim een paar keer het oliepeil en moet zelfs twee en een halve liter olie bijvullen, de auto lijkt steeds meer op z’n baasje !! (Op onze overnachtingsplek gaat er nog een halve liter bij !)

We stoppen tegen vijven bij een prachtige plek aan de rivier Yonne met uitzicht op de plaats Joigny en zijn nu nog precies zes honderd kilometer verwijderd van Dodewaard !

( Laatste ) Verslag 70
Het is vandaag (zondag 11 november) vrij rustig op de wegen, ook zijn alle winkels, behalve de bakkers, gesloten. Wanneer we door dorpjes rijden zien we bloemen bij oorlogsmonumenten en vlaggen uithangen bij het gemeentehuis. Het blijkt dat het deze zondag precies honderd jaar geleden is dat de wapenstilstand een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waarbij bijna negen miljoen soldaten en ruim zes miljoen burgers de dood vonden. In Parijs zijn zeventig wereldleiders bijeen om dit feit te herdenken bij de Arc de Triomphe. Wij passeren deze stad op zo’n tachtig kilometer afstand en rijden via Sens, Epernay en Reims richting Charleroi.



Onderweg komen we langs wijngaarden waar de beroemde champagne van gemaakt wordt en tegen vieren gaan we de grens met België over.

We rijden nog een uurtje door en stoppen tegen schemertijd in de plaats Nivelles (Nijvel) bij een meertje, waar het vrij druk is. We hebben drie honderd vijf en zeventig kilometer afgelegd vandaag en Wim heeft twee keer olie bijgevuld, morgen leggen we de laatste twee honderd vijf en twintig kilometer af. Weer heeft het de meeste tijd geregend en blijft de temperatuur steken op twaalf graden en bij aankomst gaat dan ook meteen de kachel aan. Tijdens deze tien weken durende, prachtige reis hebben we bijna tien duizend kilometer afgelegd en ontzettend veel gezien en beleefd, maar nu wordt het tijd om naar huis te gaan naar familie en vrienden !

Australië 2018 met Dennis

18

Verslag 1

Ook in 2018 ontvluchten we de Hollandse winter en vliegen we, voor de twaalfde keer,  naar de andere kant van de aardbol, dit keer vergezeld door Dennis. Samen gaan we de komende drie maanden de oostkust van Australië bekijken, eindigend in Melbourne.

???????????????????????????????

??????????????????????

Dinsdag 9 januari zijn we met vorst vertrokken vanaf Schiphol en na een tussenstop van twaalf uur in Hongkong (waar we heerlijk geslapen hebben in het Regal Airport Hotel) komen we donderdagmorgen aan in een broeierig warm Cairns, vanwaar we met een taxi naar het huis van mijn zus en zwager in Clifton Beach rijden, waar onze tweepersoons camper gestald staat.

De afgelopen maanden is er vanuit Nederland veel geregeld en zodoende staat er voor Dennis hier al een tweedehands 4×4 auto (Nissan X-trail) klaar met een daktent erop bevestigd. Clary en Rob zijn dit keer thuis en, zoals altijd, is het weerzien gelijk heel gezellig. Nadat we een tijdje bijgepraat hebben gaan we met de auto van Dennis op pad om allerlei dingen te kopen en te regelen: de auto moet nog geregistreerd worden, we hebben een koelkast, opbergbakken en een telefoonkaart nodig, waardoor we uren onderweg zijn. Ondertussen begint de vermoeidheid parten te spelen, dus tegen zessen zijn we terug bij Clary en Rob en vinden het verder wel genoeg voor vandaag. We gaan zo lekker barbecueën en morgen is er weer een dag !!

???????????????????????????????

4

Verslag 2

Na een vrij onrustige nacht, toe te schrijven aan het temperatuur- en tijdsverschil (het is hier negen uur later dan in Holland), zijn we rond zessen klaar wakker en al vroeg bezig met het verder inrichten van de camper. Tegen negenen komt er iemand van O’Brien (de “carglass” van Australië) om een nieuwe voorruit in onze camper te plaatsen, tijdens onze vorige reis was er een barst in gekomen die steeds groter werd, dus het is tijd voor een nieuwe !

1

2

Wim en Dennis gaan de daktent uitvouwen en opbouwen en dat bij een temperatuur van rond de vijfendertig graden, gelukkig kunnen ze regelmatig even het zwembad in plonzen !

3

4

5

6

7

’s Middags gaan we weer met de Nissan op pad om nog enkele dingen aan te schaffen en Dennis rijdt ook een stuk in z’n auto.

8

Ook ’s avonds kruipt hij weer achter het stuur en brengt ons naar de Apres Beach Bar van Clary en Rob in Palm Cove, waar we enkele uren doorbrengen en een prima pizza eten. Ook nu vallen tegen tienen de ogen weer dicht, maar morgen is de jetlag definitief voorbij !

9

10

11

12

Verslag 3

Omdat het voor Dennis de eerste keer is in Australië willen we hem zoveel mogelijk van het land laten zien, ook al zijn sommige dingen misschien erg toeristisch. Vandaag rijden we via de Kennedy Highway, een tweebaansweg vol S-bochten, naar het in de bergen gelegen kunstenaarsdorpje Kuranda, waar we stoppen bij het RainForeStation Nature Park (RFS). Hier gaan we met een amfibievoertuig uit de Tweede Wereldoorlog door het regenwoud, zowel over land als door het water, terwijl we onderweg uitleg krijgen over de verschillende soorten planten en bomen.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Nadien zien we een show met Aboriginals waarbij de didgeridoo natuurlijk niet mag ontbreken.

11

12

13

14

15

???????????????????

Ook proberen we een boemerang terug te laten komen, wat natuurlijk niet lukt, en zien we allerlei Australische dieren.

???????????????????

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

Nadien rijden we naar het centrum van Kuranda waar, naast vele souvenirwinkels, een overdekte markt is met kunstnijverheid.

28

29

30

Tegen drieën zijn we terug in Clifton Beach waar we eerst verkoeling zoeken in het zwembad, het is vandaag ruim zesendertig graden en zonnig. Tot nu toe boffen we trouwens met het weer: we hebben alleen de dag van aankomst wat regenbuien gehad en verder is het droog, hopelijk blijft dit zo !

Verslag 4

We hebben weer een prachtige (én hete) dag gehad: vandaag zijn we noordelijk gereden over de mooie kustweg (Captain Cook Highway) richting Port Douglas. Dennis zit achter het stuur en is al helemaal gewend aan z’n auto én het links rijden !

1

Onderweg stoppen we bij Hartley’s Crocodile Adventures, waar je honderden krokodillen ziet in hun natuurlijke omgeving.

2

We maken een boottocht over de lagoon waar de “crocs” gevoerd worden en ook zien we een show waar deze dieren de verzorgers bijna aanvallen.

3

???????????????????

5

6

We leren alles over de “salti’s” en de “freshwater-crocodiles” en er is een farm waar ze “gekweekt” worden.

7

8

9

Ook hier zijn er koala’s en kangoeroes, dit keer met jong, en allerlei slangen en vogels.

10

11

12

13

14

15

Nadien rijden we verder naar Port Douglas waar we bij een lookout een prachtig zicht hebben over de South Pacific Ocean.

16

Het is druk op het strand waar de mensen binnen de “stingernetten” zwemmen, om geen risico te lopen door een kleine kwal (jellyfisch), krokodil of haai gebeten te worden.

17

18

???????????????????

???????????????????

Tegen zessen zijn we weer thuis, waar we eerst afkoelen in het zwembad en vervolgens weer een heel gezellige avond hebben !

21

22

23

24

Verslag 5

Om half tien vanmorgen stonden we al bij “the Australian Armour & Artillery museum”, waar meer dan honderd twintig militaire voertuigen uit allerlei landen te bewonderen zijn.

1

2

Overal staat duidelijke uitleg bij en ook zijn er helmen, wapens en foto’s te zien.

3

4

5

Ruim een uur later zijn we naar de vlakbij gelegen “Skyrail” gegaan waar we in een gondel zeven en een halve kilometer over het regenwoud zweven.

6

Onderweg maken we enkele stops en zien onder andere de Barron Falls waar nu niet veel water valt.

7

8

???????????????????

10

11

Tegen de middag komen we aan in Kuranda en bekijken nu de oude, originele marktjes midden in het regenwoud.

12

13

14

Om twee uur stappen we bij het mooie stationnetje in de  trein van “Kuranda Scenic railway” en gaan in anderhalf uur tijd piepend en krakend over de spoorweg (1891) terug naar het dal, vanwaar we teruggebracht worden naar onze auto.

15

16

17

18

19

20

21

22

Het is vandaag weer ruim zesendertig graden en erg broeierig, er wordt dan ook onweer en veel regen verwacht ! Morgen gaan we beginnen aan onze trip door Australië en verlaten we Clary en Rob, het kan wel twee jaar duren voor we elkaar weer zien, maar voor het zelfde geld komen we elkaar over enkele maanden weer tegen !

23

We hebben in ieder geval heel leuke dagen gehad, nu wordt het tijd om met de camper op pad te gaan en de daktent van Dennis uit te proberen !

Verslag 6

1

Nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van Clary en Rob rijden we eerst naar een shoppingcentre om een heleboel levensmiddelen in te slaan. Vervolgens gaan we richting Mareeba, maar onderweg nemen we een afslag naar Jaques Coffee Plantation, waar we een heel mooie, duidelijke uitleg krijgen over het hele koffieproces via een film.

2

Ook wandelen we door de koffieplantages en zien we de machinerieën die gebruikt worden voor het verzorgen, het oogsten en het branden van de bonen.

3

4

5

6

Daarna rijden we naar Granite Gorge Nature Park, zo’n twaalf kilometer verwijderd van Mareeba, waar we willen overnachten en Dennis voor het eerst in z’n daktent gaat slapen.

7

8

Het blijkt een heel leuke kampplaats te zijn waar je mooi kunt wandelen tussen en over de rotsen.

9

10

Bij Walleby Rock komen de kleine kangoeroes gewoon naar je toe hippen, ze zijn duidelijk aan mensen gewend.

11

12

13

14

15

16

17

???????????????????

19

???????????????????

Wim kookt vanavond voor de eerste keer deze reis en natuurlijk zitten we de hele avond buiten, een prima begin van onze trip !

Verslag 7

Het voelde weer heel vertrouwd in de camper en ook Dennis heeft prima geslapen in z’n tent. In huis hadden we steeds de airco aan, maar nu hebben we met alle ramen open geslapen en was het ook rond de eenentwintig graden. Vannacht begon het te regenen en dat doet het vanmorgen nog steeds, maar onder de luifel blijven we redelijk droog tijdens het ontbijt. Van Rob horen we dat er in Clifton Beach ruim vijfentwintig centimeter regen is gevallen en dat hun zwembad overstroomt, dus we waren daar mooi op tijd weg ! We bevinden ons nu in de Atherton Tablelands, zo’n achthonderd meter boven zeeniveau, waar het altijd koeler is dan aan de kust. Vandaag rijden we naar het oudste plaatsje in dit gebied, Herberton, ontstaan door de winning van tin. Hier bevindt zich een prachtig openlucht museum (“the Historic Village Herberton”) met ruim zestig oude gebouwen en voertuigen.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

???????????????????

12

13

14

15

16

17

18

19

20

We verblijven er geruime tijd om alles te bekijken en daarna rijden we naar het vlakbij gelegen “Wild River Caravan Park”, een alternatieve camping waar we weer een leuk plekje vinden.

21

22

Het is een stuk afgekoeld (onder de twintig graden !!) en af en toe spettert het een beetje.  Voor het eerst doen we een spelletje én doen we onze vesten aan ! Wat een verschil met gisteren, toen waren we nog helemaal bezweet en was het zesendertig graden, nú zetten we de auto’s zo dat we uit de wind kunnen zitten!

23

Verslag 8

1

2

3

4

Vandaag hebben we het gebied van Atherton Tableland verder bekeken en zijn begonnen met een wandeling naar het kratermeer Mount Hypipamee, dat een doorsnee heeft van zestig meter. Vanaf een platform kijk je zestig meter naar beneden in de krater en het water is ook nog eens ruim zeventig meter diep, heel indrukwekkend.

5

6

Tevens is er in het Nationale Park een mooie waterval (Dinner Falls) te bekijken.

7

8

Het tafelland staat bekend om zijn koele lucht, rijke vulkanische bodem en zware regens en dat laatste hebben we vandaag gemerkt. Regelmatig valt er een flinke bui en wanneer we de Millaa Milla Falls bekijken krijgen we een plensbui over ons heen.

9

10

Tussentijds echter schijnt de zon en bij de Malanda Falls kunnen we buiten lunchen.

11

12

Nadat we bij Yungaburra de beroemde Curtain Fig Tree hebben bekeken rijden we door naar Lake Tinaroo om een leuke plek te zoeken voor onze “huisjes”.

13

14

Het stuwmeer is vrij leeg en overal steken dode bomen uit het water.

Bij Kauri Creek Campground, behorend bij Danbulla State Forest, vinden we een mooie overnachtingsplaats met uitzicht op het water en verder niemand om ons heen, alleen een Kookaburra laat zich zien.

15

16

17

18

19

Helaas begint het weer te stortregenen dus spannen we het groene zeil aan de twee luifels om droog te kunnen zitten en een spelletje te kunnen doen.

20

21

22

De hele avond plenst het door, dus we liggen al vroeg op bed !

Verslag 9

We worden vanmorgen al vroeg gewekt door de lachende kookaburra’s waardoor we een lekkere lange dag  voor de boeg hebben.

1

2

We vervolgen de onverharde weg langs Lake Tinaroo en net als gisteren  komen we niemand tegen.

3

Er is van alles te zien onderweg,  eerst stoppen we bij het twintig meter diepe vulkanische Lake Euramoo en even later maken we een rondwandeling door het regenwoud bij de Mobo Creek Crater.

4

5

Ook zien we de vijfhonderd jaar oude Cathedral Fig Tree, die er weer anders uit ziet dan de vijgenboom die we gisteren gezien hebben.

6

7

8

Het is oppassen geblazen met dit vochtige weer voor bloedzuigers, we hebben er alle drie al één aan ons been gehad ! Eenmaal terug op de grote weg rijden we, met heel veel bochtwerk, bergafwaarts richting Gordonvale en hoe verder we afdalen hoe warmer en natter het wordt. Vervolgens rijden we een stukje over de Bruce Highway (A1), maar al snel nemen we bij Babinda de afslag naar “The Boulders”.

9

10

11

12

Nadat we hier een wandeling langs de, door water, gladgeslepen rotsen hebben gemaakt, zijn we verhit en nemen een heel verkoelende duik in de kristalheldere bergrivier.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna is het nog zo’n twintig kilometer rijden naar onze overnachtingsplaats: Bramston Beach Campground, pal aan zee gelegen.

15

16

Helaas begint het weer te stortregenen en wordt het groene zeil weer tussen de campers vastgemaakt, waardoor we een prima, ruime plek hebben om te zitten.

17

18

De rest van de dag vermaken we ons met een spelletje, lekker eten en drinken. We zijn nu al zo vaak in Australië geweest en toch hebben we de afgelopen dagen veel nieuwe dingen gezien, we zijn hier nog lang niet uitgekeken !

19

20

Verslag 10

Onze kleinzoons Stijn en Ruben, inmiddels bijna twee jaar oud, groeien als kool en beginnen nu allerlei woordjes te zeggen. Regelmatig krijgen we filmpjes en foto’s opgestuurd en gisteren stonden ze, omdat ze in de supermarkt moesten zijn, ineens bij onze voordeur. Helaas waren opa, oma en oom Dennis niet thuis !

Vanmorgen zijn we eerst naar het Wooroonooran N.P. gereden waar zich de Josephine Falls bevinden, vanwege de vele regen van de laatste dagen viel er flink wat water naar beneden.

???????????????????

4

5

Nadat we in Innisfall onze voorraden aangevuld hebben gaan we naar Etty Bay, een plekje aan zee waar we zestien jaar terug met de tent gekampeerd hebben. Nadat we er aan zee onze net gekochte garnalen opeten besluiten we vandaag  niet verder te reizen maar hier ons kamp op te slaan.

6

7

8

Er ligt een groot stingernet in zee en Dennis verblijft geruime tijd in het warme zeewater.

9

10

Net als de vorige keer komt er ineens een kasuaris voorbij wandelen, dit is de enige plek waar we er ooit één in de vrije natuur hebben gezien !

11

12

Uit voorzorg wordt het groene doek weer gespannen en dit is ook nodig want in de loop van de middag begint het vanuit zee te stormen en te regenen, koud is het echter totaal niet met achtentwintig graden ! Gelukkig is het na enkele uren weer droog en kunnen we weer genieten van ons mooie uitzicht.

13

Evenals gisteren horen we constant het geruis van de rollende golven, dat wordt straks weer heerlijk slapen !

Verslag 11

Vanmorgen hoorden we ineens iets ritselen vlakbij de camper en even later kwamen er twee kasuarissen uit de struiken tevoorschijn die rustig naar het strand liepen.

???????????????????

2

Een uurtje later kwamen ze terugwandelen en gingen weer het bos in.

???????????????????

Op weg naar onze volgende bestemming zagen we nog een kasuaris vlak langs de weg !! In Mourilyan staat het Australian Sugar Industry Museum en omdat er in Queensland heel veel suikerrietvelden zijn, wilden we hier iets meer over weten.

4

5

Het blijkt dat Australië één van de wereldleiders is in de suikerrietindustrie (alleen Brazilië en Thailand zijn groter) en tachtig procent van de ruwe suiker wordt geëxporteerd. Er zijn ongeveer vier duizend bedrijven die het produceren en vierentwintig suikerfabrieken, hoofdzakelijk langs de kust van Queensland, hier is het warm en vochtig.

6

Wanneer we naar het Paronella Park rijden komen we weer langs veel suikerrietvelden afgewisseld met bananenplantages.

7

Het Paronella Park is niet nieuw voor ons (we zijn er afgelopen jaar nog geweest en hadden daarom gratis toegang), maar we wilden het Dennis graag laten zien. De Spanjaard José Paronella wilde een droom verwezenlijken door een kasteel te bouwen met allerlei attracties daaromheen. In 1935 werd het park voor publiek geopend maar, na veel tegenslag, in 1979 weer gesloten.  Het hele complex raakte in verval maar gelukkig was er een echtpaar dat het park weer nieuw leven inblies en met veel vrijwilligers draait het tegenwoordig weer, al moet er nog veel hersteld worden.

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

Net als vorig jaar is het er weer erg broeierig, we zitten immers in het regenwoud, en al mogen we er voor noppes kamperen, we besluiten toch verder te trekken. Na een rit van zo’n negentig kilometer komen we uit bij Tully Gorge in het gelijknamige Nationale Park. Hier bevindt zich de snelstromende Tully River en al staan er borden dat er krokodillen aanwezig kunnen zijn, toch nemen Wim en Dennis een duik in het verkoelende water. Er waren ook enkele locals in de rivier en zij verzekerden ons dat je er veilig kon zwemmen !

22

23

24

???????????????????

Er is ook een kampplaats in het park dus blijven we hier overnachten, voor vandaag hebben we genoeg gereden !

26

27

28

Verslag 12

We waren de enigen die overnacht hebben aan de, bij rafters geliefde, Tully River, alleen enkele prachtige vlinders, waaronder de felblauwe Ulysses Butterfly, fladderden rond. Ook waren er heel veel vervelende steekvliegen, tijd om te vertrekken dus ! We rijden de vijftig kilometer terug naar de kustplaats Tully, die regelmatig onder water staat door overstromingen. De laars geeft de hoeveelheid regen aan die in 1950 gevallen is: 7,9 meter, een Australisch record.

1

2

3

4

5

Net voorbij de plaats Cardwell nemen we de afslag naar de “Five Mile Swimming Hole”, waar we even afkoelen in het heldere water van de kreek.

??????????????????????

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadat we zo’n honderd kilometer afgelegd hebben over de Bruce Highway verlaten we de snelweg weer om de Jourama Falls te gaan bekijken, gelegen in het Paluma Range N.P..

9

10

???????????????????

12

In het park vinden we een prachtige spot om te picknicken, pal aan een meertje vol schildpadjes.

13

14

15

16

17

Na nog een half uurtje rijden komen we aan bij Balgal Beach, een plaats waar we al eerder gekampeerd hebben. We kunnen onze auto’s op een mooie plek zetten met uitzicht op zee en voor de tweede keer vandaag gaan Dennis en ik het water in.

18

Gelukkig komt er een heerlijk briesje uit zee, dat hebben we wel nodig ! We maken een strandwandeling en besluiten hier twee dagen te blijven staan, morgen (23 januari) is Dennis namelijk jarig en dit is een leuke plek om dat te vieren !!

???????????????????

20

21

22

23

24

Verslag 13

We maken er vandaag op Dennis z’n verjaardag een gezellige, maar rustige dag van. (Alleen vanmorgen vroeg kwamen ze van gemeentewerken enkele takken afzagen en gelijk versnipperen !)

1

2

We doen heel wat spelletjes, er wordt gezwommen, gevist en veel gegeten en gedronken.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

Hij krijgt van ons een origineel Australisch cadeau: een krokodillenleren riem, waar hij heel wat jaren plezier van kan hebben (hij is op de groei gekocht !!) en ook komen er veel mailtjes binnen met felicitaties.

12

13

De hele dag is het droog en regelmatig schijnt de zon (we kunnen nu eindelijk onze zonnepanelen gebruiken), de temperatuur ligt rond de dertig graden en gelukkig waait er weer een verkoelend windje.

Tegen de avond gaat de barbecue aan en zo heeft Dennis een echte “Aussie birthday” !

14

???????????????????

16

Verslag 14

Het heeft vannacht flink geregend en ook wanneer we op de pont staan van Townsville naar Magnetic Island houden we het niet droog.

1

Het eiland kreeg zijn naam van kapitein Cook, die problemen had met zijn kompas toen hij hier in 1770 langs zeilde en besloot dat het eiland magnetisch moest zijn, niemand had hier later nog kompasproblemen, maar de naam bleef. Als we vijfendertig minuten later op Magnetic Island aankomen is het droog en dit blijft gelukkig zo, wel is het weer erg benauwd warm.

2

Er is maar één plek op het eiland waar je kunt kamperen: Bungalow Bay Koala Village, een backpackers resort met bungalows, vlakbij de baai Horseshoe Bay (helaas mag je hier niet wild kamperen !). Nadat we ons geïnstalleerd hebben wandelen we eerst naar de zee om af te koelen.

3

 

??????????????????????

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

9

10

Wanneer we hier van terugkomen is het net voedertijd voor de parkieten, iets wat we wel even willen zien.

11

12

13

Verder doen we het rustig aan, er is een zwembad op de kampplaats en natuurlijk doen we weer een spelletje Carcassonne, morgen gaan we het eiland verder bekijken !

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

(’s Avonds komen de wallabies tevoorschijn en ook zien we de eerste possum,

al kregen we hem niet goed op de foto !)

17

Verslag 15

We waren vanmorgen al vroeg actief: er is een prachtige wandelroute in de buurt van onze kampplaats “the Forts Walk” genaamd, waar we met de auto van Dennis heenrijden. In de Tweede Wereldoorlog zijn hier bunkers geplaatst vanwege de Japanse dreiging, er is echter nooit gevochten in Australië.

1

2

3

4

De restanten van de verdedigingswerken zijn te bekijken tijdens een vier kilometer lange wandeling.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

???????????????????

15

Ook moeten hier “wilde” koala’s huizen, maar we zijn al bijna (teleurgesteld) terug bij de auto wanneer we er toch één spotten !

???????????????????

17

Onderweg worden we enkele keren verrast door een regenbui, Magnetic Island heeft  zo’n drie honderd dagen zonnig weer per jaar, wij hebben helaas pech en krijgen vandaag heel wat regen over ons heen. Het eiland heeft een oppervlakte van tweeënvijftig vierkante kilometer en de helft hiervan in Nationaal Park, overal zijn mooie stranden, maar die zien er nu niet zo uitnodigend uit.

18

19

20

???????????????????

We verkennen alle wegen en rijden de onverharde weg naar West Point, waar Dennis regelmatig door een “dip” vol water moet rijden. Voor tweeën zijn we terug bij de kampplaats en relaxen de rest van de dag. Ik gebruik nog even een wasmachine plus -droger, want door het natte weer van de laatste dagen begint alles te ruiken en blijft vochtig. Tegen de avond zien we ineens enkele vleermuizen overvliegen, ze blijven rondcirkelen met hun vleugels wijd uit, een prachtig gezicht.

22

Ondertussen laten de kookaburra’s zich ook horen en is er een “curly” heel waakzaam, omdat z’n vrouwtje op twee eieren zit te broeden.

23

24

We hebben ons echt niet verveeld, er is van alles te zien op Magnetic Island !

Verslag 16

Vannacht kwam de regen weer met bakken uit de lucht, we werden er zelfs wakker van ! Gelukkig is het vandaag wel mooi weer, want het is Australia Day (de geboortedag van de Natie) en de meeste mensen zijn vrij, iets wat goed te merken is aan de drukte op de pont richting het eiland.

1

2

Wij gaan weer naar het vaste land en tijdens de overtocht zitten we lekker buiten in de wind, waardoor niemand last heeft van zeeziekte.

3

4

5

6

We rijden niet ver vandaag en komen tegen tweeën aan bij Bowling Green Bay N.P., waar weer een plek is waar je kunt zwemmen, anders dan de naam doet vermoeden komen er geen krokodillen voor in de “Alligator Creek”.

7

8

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook hier is het weer druk met dagjesmensen en zelfs de kampplaats staat redelijk vol. We zitten weer tot laat in de avond buiten,  in de camper is het veel te warm om te slapen (28 graden !) ook al hebben we alles open staan !

Verslag 17

1

2

We hadden vanmorgen een probleem waardoor we niet konden vertrekken: tijdens het afbreken van de tent kwam er een stukje stof muurvast tussen de rits van de tenthoes te zitten en de enige manier om dit los te krijgen was het met de schaar af te knippen. Gelukkig is de rits nog heel en was de stof niet van de tent zelf, maar van een beschermingsdoek. Eenmaal op de volgende kampplek heeft Wim het gat weer gerepareerd !

3

4

We hebben vandaag kilometers gemaakt, om precies te zijn driehonderd vijfentachtig kilometer, waarvan een groot gedeelte over de hoofdweg. Na Townsville krijg je een lange tijd een vrij saaie omgeving, alleen de Whitsundays zijn interessant, maar daar zijn we al diverse keren geweest en Dennis houdt niet zo van snorkelen en lange tijd varen op een boot. Bovendien zitten we nu in het verkeerde seizoen met de kwalletjes en onverwachtse regenbuien ! We laten Airlie Beach dus links liggen en gaan door naar Eungella N.P., waar we in de loop van de middag aankomen bij Platypus Bushcamp, gelegen vlakbij de Finch Hatton Gorge.

5

6

Twee jaar terug zijn we hier ook geweest en vonden het een heel leuke, aparte kampplaats midden in het regenwoud.

7

Ons plekje is nog mooier dan vorige keer, pal een de rivier en nadat we alles opgebouwd hebben gaan we eerst zwemmen in de prachtige kreek.

8

??????????????????????

10

Het sanitair is heel apart, je doucht met uitzicht op de rainforest en ook de wasbakken zijn gewoon buiten.

11

12

13

14

15

Er is een vijver waar de platypus in leeft en vorige keer hebben we hier uren zitten turen in het water, nu zijn we met vijf minuten weer weg, volgens mij zitten ze hier helemaal niet, bovendien hebben we ze in Tasmanië verschillende keren gezien.

16

17

18

19

20

Het geluid van de klaterende rivier zo pal naast ons is erg relaxed én slaapverwekkend !

Verslag 18

We zijn vanmorgen begonnen met een vijf kilometer lange wandeling naar de Finch Hatton Gorge, behorend bij het Eungulla N.P., je komt uit bij een prachtige waterval (Araluen Cascades) waar ook gezwommen kan worden.

1

2

3

4

5

Dit keer hadden we onze zwemkleding niet meegenomen, maar we waren toch nat tegen de tijd dat we aankwamen, de luchtvochtigheid is rond de tachtig procent en dat bij dertig graden Celsius ! Nadien gaan we de rest van het park verkennen, vaak over onverharde wegen en soms door water !

???????????????????

7

8

9

We komen via veel S-bochten bij het hooggelegen Eungella, waar zich vlakbij de Broken River bevindt.

10

Dit is één van de weinige plaatsen in Australië waar het vogelbekdier (platypus) in de schemering tevoorschijn komt. Er is ook een kampplaats: Broken River Bush camp en hier gaan we overnachten.

???????????????????

12

13

Verschillende keren lopen we langs de rivier om te zoeken naar een platypus en tegen de avond hebben we geluk en zien we er enkele, al komen ze elke keer maar een paar seconden boven water.

14

15

Dennis boft dat hij al zoveel Australische dieren heeft gezien, sommigen kom je maar heel zelden tegen zoals de “cassowary” en de  “platypus” !

16

17

Verslag 19

Omdat Eungella nogal hoog ligt koelde het gisteravond aardig af, sinds lange tijd hebben we weer een vest aan en slaan we ’s nachts het dekbed over ons heen. Terwijl we vanmorgen het dal weer inrijden voel je het steeds warmer worden en al snel ligt de temperatuur rond de dertig graden.

1

Ons eerste doel is een supermarkt in Mackay, we zijn door al onze voorraden heen, we hebben alleen nog bier en wijn !! (Wél heel belangrijk !). Achterin de auto van Dennis staat een zevenenveertig liter grote, goed isolerende koelbox, waar we om de twee of drie dagen een zak ijsblokjes ingooien (onderin zit een tap om het gesmolten water af te voeren) en ook deze heeft dringend koeling nodig !

2

Nadien rijden we nog zo’n honderd kilometer naar Carmila Campground, een favoriete plek, pal aan zee, waar we al diverse keren gestaan hebben. Wanneer we tegen tweeën aankomen is het eb, maar er komt wel een verkoelende bries vanaf het water.

3

4

We hebben een rustige middag: we lezen wat, doen een spelletje, de haren van beide mannen worden gekortwiekt en om af te koelen gebruiken we onze eigen douche.

5

6

Dennis is de kok vandaag dus Wim heeft vrij af, al met al hebben we een heerlijke, relaxte, maar zeer afwisselende reis !

7

8

Verslag 20

1

2

We hebben vandaag ruim drie honderd kilometer gereden, maar eigenlijk was de route nog zo’n honderd vijftig kilometer langer. Nadat we een stuk over de Bruce Highway hebben afgelegd tot aan Ogmore, wilde ik een binnenweg nemen naar Duaringa (zodat we niet helemaal via Rockhampton hoefden te gaan), maar ons navigatiesysteem kende de weg niet. Het bleek een privéweg te zijn dwars door veeteelt gebied en we moesten toestemming vragen om erdoorheen te rijden, hetgeen geen enkel probleem was.

3

4

We rijden honderd en twintig kilometer over onverharde weg waarbij we heel wat keren door een droge “floodway” rijden en door “dip”s en “grid”s. (Vrij vertaald: stukken weg die onder water kunnen staan, kuilen in de weg en roosters die er voor zorgen dat het vee op eigen terrein blijft !) We laten Dennis voorop rijden zodat hij niet in het stof rijdt van de camper, iets wat gegarandeerd gebeurt wanneer je over deze gravelroads rijdt.

5

6

7

8

9

10

Natuurlijk is dit veel mooier rijden dan over gewone wegen ondanks het stof en de hitte (achtendertig graden geeft de meter aan !)

11

12

Vanaf Duaringa rijden we verder het binnenland in om iets voorbij Dingo de afslag te nemen naar Blackdown Tableland N.P., waar een prachtig zandstenen plateau zeshonderd meter boven de vlakte uit rijst.

13

14

15

16

(De kangoeroes en koeien staan ons al op te wachten !)

17

18

19

20

Nadat we bij de Horseshoe Lookout even gestopt zijn gaan we door naar de enige kampplaats in het park: Munall Campground, waar we weer als enigen overnachten.

Er liggen wat boomstammetjes en Wim leeft zich uit met de kloofbijl, of we dit hout vanavond nog gebruiken is even afwachten, want in de verte rommelt het, dus misschien krijgen we straks een flinke onweersbui over ons heen !

21

22

23

24

25

26

Verslag 21

Het onweer zette gisteren niet door, wel kregen we een staartje mee van de regen die erbij hoort. Het kampvuur verviel dus, al was dit nu wel lekker geweest want het koelt hier ’s avonds flink af.

1

2

3

4

5

6

Vanmorgen zijn we eerst in Blackdown Tableland N.P.  richting  “rainbowwater” gereden waar een waterval en een poel om in te zwemmen moet zijn. Halverwege de route blokkeert een grote omgevallen boom de weg, zodat we echt niet verder kunnen.

???????????????????8

Omdat het nog zo’n vijf kilometer rijden en daarna nog twee kilometer wandelen is naar de kreek (waar misschien niet eens water in zit !) keren we om en gaan verder met een vijfentwintig kilometer lange 4×4 wheel track door het park.

9

???????????????????

11

12

In het begin lijkt het een vrij simpele weg maar daarna wordt het ruiger met veel rotsen en hellingen.

13

14

15

16

17

18

19

???????????????????

Er wordt aardig wat van de auto’s gevergd en ook de chauffeurs moeten hun stuurmanskunst flink gebruiken, maar ze komen er zonder brokken vanaf.

???????????????????

22

Dennis vindt het, al net als z’n vader, kicken en wil dit wel vaker doen !!

???????????????????

(Je moet soms aardig wat moeite doen om een verslag te verzenden !)

 

24

25

26

27

28

Tegen tweeën zijn we terug bij de kampplaats en besluiten hier nog een overnachting te maken. Dit keer zijn er geen dreigende luchten dus volgt er vanavond een herkansing voor een kampvuur !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 22

Vandaag zijn we voor het eerst afgeweken van de planning, die ik thuis al had gemaakt en achteraf gezien hadden we dit beter niet kunnen doen. In plaats van  richting de kust te gaan vanaf het park, zijn we nog verder het binnenland ingereden, naar de plaats Blackwater, de “kolen” hoofdstad van Queensland.

1

2

Hier wilden we een “mijntoer” maken bij het Blackwater International Coal Centre, maar helaas werd die, deze tijd van het jaar, alleen op dinsdag gegeven.

3

4

We verblijven een tijdje in het bijbehorende museum, waar het “airco-koel” is en rijden dan door naar Emerald, waar een mooi oud treinstation moet zijn. Deze is helemaal niet zo bijzonder, in Kuranda was het stationnetje veel leuker !

5

6

We duiken een overdekt, koel winkelcentrum in, want buiten is het inmiddels veertig graden ! We halen er bier en ijsblokjes en ook kan ik zo terecht bij een kapsalon, iets wat tijd werd. Nog verder landinwaarts bevinden zich velden waar je naar saffieren kunt zoeken, maar daar is het nu écht te heet voor.

7

(Onderweg komen we langs katoenplantages en ook zien we vrachtwagens vol geoogste katoen.)

8

9

Wij buigen af en rijden via Springsure, Rolleston naar Moura, waar we tegen zessen aankomen bij Moura Apex River Park, een picknickplaats aan de Dawson River. Twee dagen terug hebben we, een stuk noordelijker, aan dezelfde rivier tussen de middag gegeten.

10

We vinden een mooi plekje pal aan het water en hebben eindelijk tijd voor een ijskoud biertje !

11

12

Het weer is een beetje onstabiel: het flitst regelmatig en er zijn windstoten. Net boven onze camper hangt een losse tak, uit voorzorg heeft Wim de motorkap en het voorraam afgedekt, we hebben pas een nieuwe voorruit en deze wordt maar eens in de twee jaar door de verzekering vergoed !

Verslag 23

Nadat we vanmorgen in Biloela weer voor vier dagen boodschappen hebben gedaan rijden we richting Monto, waar we net voor de plaats een afslag nemen naar Cania Gorge N.P..

1

2

Hier maken we een mooie wandeling naar twee grotten: de “Dragon Cave” en de “Bloodwood Cave”, in de laatste zien we enkele prachtige vlinders die in de grot leven.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Het is heel ander weer dan gisteren: zo’n vijftien graden koeler en het regent regelmatig.

14

Vanaf Monto rijden we grotendeels over onverharde binnenwegen naar de kust, we willen namelijk weer naar Eurimbula N.P., een plek pal aan zee, waar we al twee keer eerder geweest zijn. Alleen toen hadden we prachtig weer, nu regent het en voor morgen wordt er nog veel meer neerslag verwacht ! We rijden vijftien kilometer onverhard, door plassen en door zand, dan weer over een “wasbord” of door regenwoud en de weg wordt steeds smaller.

15

16

17

18

Pas na zessen komen we aan op een lege kampplaats waar we de plekjes voor het uitkiezen hebben. Het duurt even voor we goed staan (er staan enkele bomen in de weg !) en het is al helemaal donker voor we klaar zijn, maar we zijn heel tevreden met onze plaats. We blijven hier twee nachten staan, dus morgen maken we er een rustdag van !

Verslag 24

Zoals voorspeld heeft het de hele dag geregend en ook voor morgen zijn de verwachtingen slecht, maar waar we nu ook staan, overal word je nat ! We hebben hier in ieder geval een mooi uitzicht op het water en we zitten droog onder de luifels met het groene zeil eraan gespannen.

1

2

3

4

We zijn nog steeds de enigen op de kampplaats (niemand is verder zo gek om met dit weer te kamperen !), wel krijgen we bezoek van enkele kangoeroes.

5

6

Net als de andere keren dat we hier stonden komt er een amfibievoertuig met toeristen langs, dit keer zelfs twee tegelijkertijd !

7

8

We vermaken ons met spelletjes en een leesboek, we doen zelfs onze vesten weer eens aan (wat een verschil met twee dagen terug !) en een glas whisky moet ons inwendig verwarmen ! Ook dit is Australië !!

9

10

Verslag 25

We staan nog steeds (als enigen) op de kampplaats Eurimbula Creek, af en toe komt er een visser langs, maar niemand blijft lang. Gisteravond kregen we wel visite van enkele bandicoots, deze dieren lijken op een grote rat, maar zijn meer verwant aan het konijn.

1

Het regent vandaag (zondag 4 februari) een stuk minder dan gisteren, maar de zon hebben we hier nog niet gezien. Wim en Dennis hebben een tijdje gevist, maar helaas totaal geen beet gehad.

2

3

4

De kustlijn kalft steeds verder af, met vloed is de zee maar enkele meters van ons vandaan en het plekje waar we vorig jaar stonden is met hoogtij onder water.

5

6

7

We hebben, evenals gisteren, de motor van de auto een tijdje laten draaien, de zonnepanelen doen nu niet veel ! Inmiddels begint alles vochtig te worden, zelfs het bed voelt klam aan, hopelijk komt morgen de beloofde zon en zien we het plekje eindelijk zoals we het graag willen !

8

9

10

Verslag 26

De zon schijnt weer en gelijk ziet alles er heel anders uit: de guanna’s laten zich weer zien en ook de krabbetjes komen uit hun hol.

1

2

Het groene zeil kan afgebroken worden en maakt plaats voor een extra luifel tegen de felle zonnestralen.

3

4

5

Ook geven we de auto’s een schoonmaakbeurt en laten we alles goed drogen. Wim en Dennis werpen hun hengel weer een keer uit, maar het is maar goed dat we voldoende eten bij ons hebben, want de vissen willen niet bijten.

6

7

Na drie dagen hebben we aardig wat afval, dus Wim verbrandt een groot gedeelte ervan !

89

Natuurlijk doen we ook vandaag enkele spelletjes en gebruiken we de E-reader, maar het is nu ook prima weer voor een strandwandeling, bij eb hebben we een gigantisch groot zandstrand voor ons liggen.

10

11

12

13

Tegen de avond zien we de zon ondergaan, altijd weer apart aan de oostkant van Australië. We zijn blij dat we nog een dag gebleven zijn, nu ziet het plekje er weer paradijselijk uit !

14

Verslag 27

1

Vanmorgen hebben we dan toch ons prachtige plekje verlaten en zijn via de vijftien kilometer lange bosweg teruggereden naar de bewoonde wereld.

2

3

4

???????????????????

In Agnes Water vullen we onze voorraden weer aan en rijden dan, via een omweg naar Deepwater N.P.. Onze accu is de laatste dagen zover leeg getrokken dat we deze door  een flinke rit weer op peil willen krijgen. Tegen half twee arriveren we, nadat we weer door flink wat water moeten rijden (iets wat de mannen alleen maar leuk vinden !), bij Wreck Rock Campground.

???????????????????

Hier vinden we een ruime, schaduwrijke plek voor onze auto’s, helaas hebben we hier geen uitzicht op zee, deze ligt op enkele minuten afstand lopen van de camper.

7

Aan het eind van de middag gaat Dennis de zee in, je hebt hier geen last meer van kwalletjes, wel zijn er veel rotsen in het water.

8

???????????????????

10

11

12

13

14

15

Later gaat de barbecue aan en zitten we weer tot bedtijd heerlijk buiten !

16

Verslag 28

1

(We doen altijd een dekseltje op ons glas om vliegjes in de wijn te vermijden, maar op een dorstige spin hadden we niet gerekend !)

2

We waren gisteravond voor het eerst vergeten de vuilnis op te bergen en prompt was het vanmorgen één grote puinhoop, waarschijnlijk veroorzaakt door een possum of een bushturkey.

3

4

5

Vandaag zijn we richting Bundaberg gereden, om naar het Mon Repos Conservation Park te gaan, hier bevindt zich één van de belangrijkste en toegankelijkste schildpadkolonies op het Australische vasteland. Maar toen we tegen de middag door Bundaberg reden zag Wim een Nissan-garage en omdat Dennis vanaf het begin van de reis problemen heeft met z’n airconditioning zijn we hier gestopt om iets te regelen.

6

Het komt erop neer dat we daarna eerst naar een camping zijn gegaan (Bargara Beach Caravan Park), daar wat gegeten hebben en vervolgens zijn Wim en Dennis teruggereden naar de garage, waar nieuwe filters geplaatst zijn, deze waren extreem vuil en in slechte staat. Ondertussen had ik tijd om drie wasmachines vol te stoppen en daarna alles te laten drogen. Er staat vandaag een harde wind, ideaal voor de was, maar soms waaide het zo hard dat ik achter de was aan kon hollen, het vloog gewoon van de waslijn ! Tegen half vijf komen de mannen weer terug (de airco doet het weer prima !) en ben ik nét klaar met de was, het heeft nu geen zin meer om naar schildpadden te gaan kijken, morgen is er weer een dag !

7

8

Verslag 29

We hebben weer een leuke, afwisselende dag gehad. Nadat we de camping, waar we alle faciliteiten goed hebben benut (alle was is schoon, de elektronica is weer opgeladen, we hebben nieuwe ijsklonten én onze gasfles is weer gevuld !),

1

verlaten hebben gaan we eerst naar Mon Repos, de plek waar veel schildpadden hun eieren leggen en waar hun jongen (hatchlings) hun weg naar de zee vinden, iets wat deze tijd van het jaar gebeurt.

2

3

Helaas is er vanmorgen niets bijzonders te zien, het meeste speelt zich af na zonsondergang.

(We moeten het doen met enkele foto’s van het “turtlecentre”).

???????????????????

5

6

We zien stukjes strand waar eieren moeten liggen maar dat is ook alles. We zijn blij dat we gisteravond niet met een toer zijn meegegaan: er zijn in vier uur tijd maar zes hatchlings gezien, terwijl er een harde wind stond én er enkele regenbuien geweest zijn ! Wij hebben gezellig een spelletje gedaan op de camping.

We vervolgen onze weg naar de suikerstad Bundaberg, waar de bestverkopende sterkedrank van Australië vandaan komt: Bundabergrum (Bundy).

7

8

Bij de distilleerderij maken we een toer mét een proeverij erbij en na afloop kopen we natuurlijk enkele flessen speciale rum. Het blijkt dat hun drank vorig jaar als ’s werelds beste rum gekwalificeerd is !

9

10

Daarna rijden we richting Woodgate waar we via een zanderige track uitkomen bij Burrum Coast N.P..

11

12

We bevinden ons nog steeds in de staat Queensland en elke keer wanneer we willen kamperen in een Nationaal Park moeten we contact opnemen met de “Queensland Government”. (Je kunt niet meer zoals jaren terug geld in een envelop stoppen en in een bus deponeren !). Wij doen dit telefonisch en krijgen dan een boekingsnummer en betalen vervolgens met de visakaart elke keer 19,05 dollar (wat neerkomt op vier euro per persoon !) Vervolgens doe je een label met je gegevens aan je tent of luifel, zodat de ranger kan zien dat je betaald hebt. Ook nu vinden we weer een leuke plek in het park, waar verder niemand staat, vlakbij de zee.

13

14

En terwijl Dennis het water induikt en Wim z’n hengel uitwerpt, maak ik een lange strandwandeling, waar ik de hele tijd geen mens tegen kom, probeer dat maar eens in Holland !

15

16

17

18

Verslag 30

1

We hebben vandaag ruim twee honderd kilometer afgelegd, beginnend bij de zandtrack vanaf Burrum Coast N.P.. Daarna zijn we via Maryborough naar de punt van Tin Can Bay gereden, waar elke morgen de dolfijnen gevoerd worden. Ik had hier eigenlijk willen overnachten om deze dieren ’s morgens te kunnen zien, maar er was alleen een camping midden in het plaatsje en daar wilden we echt niet staan.

2

3

Nadat we aan het water gepicknickt hebben kijken we nog even of er overdag ook dolfijnen zijn, maar helaas, deze slimme dieren  zwemmen nu ergens anders !

4

We rijden richting Rainbow Beach en nemen daar een zestien kilometer lange track dwars door Cooloola Recreation Area, behorend bij Great Sandy N.P. en komen uit bij Freshwater camping area.

5

6

Deze plek ligt jammer genoeg niet direct aan zee en wanneer we na een kwartiertje  wandelen bij het water aankomen liggen er allemaal kwalletjes op het strand, hier gaan we dus echt niet de zee in !

7

???????????????????

9

10

We houden het bij een koude douche (heerlijk !!) op de kampplaats. Het is nog steeds prima weer, rond de dertig graden en weer zitten we de hele avond in hemdje en korte broek buiten !

Verslag 31

Je kunt goed merken dat het weekend is (zaterdag 10 februari), want we krijgen heel wat tegenliggers op de track terug naar de verharde weg richting Rainbow Beach, het is er nog drukker dan op de snelweg !

1

Eenmaal in de plaats Rainbow Beach rijden we het strand op en constateren dat het snel vloed wordt. We zijn blij dat we niet via het strand teruggereden zijn vanaf de kampplaats, iets wat wel mogelijk was, want dan waren we verrast door het hoge water, wat bij andere auto’s te zien is.

2

3

4

Vanwege het prachtige weer is het ons te druk op het strand en rijden wij eerst naar “Carlo Sandblow”, waar een mooi uitkijkpunt is, om vervolgens richting Gympie te gaan om boodschappen te doen.

5

Daarna rijden we via Cooroy, Belli Park en Kenilworth een stukje landinwaarts naar Charlie Moreland Campground (Imbil State Forest), waar we in de loop van de middag aankomen en ook hier is het druk met kamperende Australiërs vanwege het weekend. Er stroomt een riviertje langs de kampplaats en Dennis en ik gaan er nog even in, maar echt verkoelend is het niet.

6

7

8

Het is inmiddels acht uur ’s avonds en nog altijd rond de vijfentwintig graden, we gaan een warme nacht tegemoet !

Verslag 32

We hadden gisteravond een prachtige heldere sterrenhemel waardoor het afkoelde naar zo’n twintig graden, vanmorgen tegen negenen was het echter alweer dertig graden Celsius ! Vandaag bekijken we “the Mary Valley”, via de Blackhall Range Tourist Drive, met onder andere de dorpjes Mapleton, Montville en Maleny, stuk voor stuk leuke toeristische plekjes.

1

2

3

Ook maken we enkele korte wandelingen zoals de “Fig tree walk” en de Mapleton Falls walk, maar al snel hebben we een natte rug van de hitte !

4

5

6

7

8

Tegen drieën zijn we bij de Glass House Mountains, de thermometer geeft inmiddels  zesendertig graden aan, tijd om af te koelen !

9

We vinden via “Wiki Camps” een kampplaats bij Bushy Brown Woodford Waterski en daar zijn twee meertjes waarin gezwommen kan worden.

10

11

12

Echt verfrissend is het water niet, dat doet de koude douche erna wel, maar dan komt er storm opzetten met onweer waarna het weer behaaglijk wordt met ruim twintig graden. We hebben vandaag de overtocht geboekt naar onze favoriete plek: Moreton Island. Dinsdagmorgen om half negen varen we vanuit de haven van Brisbane in anderhalf uur tijd naar het zandeiland en de week erop dinsdag keren we ’s middags weer terug, dus morgen hebben we de tijd om de laatste honderd kilometer naar Brisbane af te leggen en voorbereidingen te treffen, want op het eiland zelf is weinig te koop.  We hebben er weer zin in !

Verslag 33

Zoals gezegd moesten we vandaag allerlei dingen regelen: uitgebreid boodschappen doen voor acht dagen, zorgen dat we genoeg water en brandstof bij ons hebben en dat alles zoveel mogelijk opgeladen is. Dit keer kopen we bij de supermarkt wat extra blikvoer, want voor ruim een week verse groenten meenemen lukt niet: te weinig ruimte en door de warmte gaat het overstuur ! Nadien rijden we richting de stad Brisbane over drukke vierbaanswegen en vervolgens dwars door het centrum, niets voor ons.

1

2

Tegen enen komen we aan bij Thorneside Mobile Home Park, een camping met hoofdzakelijk vaste bewoners, maar slechts een half uur rijden vanaf de “Port of Brisbane” waar we morgenvroeg tegen half acht moeten zijn. We krijgen een plekje toegewezen met veel schaduw en gelukkig staat er wat wind.

3

Ik draai nog even een paar wasjes en ook krijgt de auto van Dennis een schoonmaakbeurt. Er is een klein zwembad op de camping en de mannen gaan er nog even in, maar weer is het soepwater. Ik neem niet eens meer de moeite om m’n badpak aan te trekken, de plantenspuit voldoet beter !

4.

5.

6

Morgen moeten we vroeg op, maar dat is geen probleem: we gaan meestal al tegen tienen naar bed en worden wakker zodra de zon opkomt !

Verslag 34

Toen wij vorig jaar op Moreton Island waren zeiden we dat het jaren kon duren voor we er weer terug zouden komen, we hadden plannen om via het noorden Australië rond te trekken, maar plannen zijn er om te veranderen en nu zijn we hier, samen met Dennis, binnen het jaar weer !

1

(Wim laat wat lucht uit de banden lopen, zodat je met zand rijden meer grip hebt !)

2

Vanmorgen op de boot kregen we een flinke plensbui over ons heen, maar voor we op het eiland aankomen was het droog en al snel kwam de zon ook weer tevoorschijn.

3

4

Op een eiland ben je erg afhankelijk van het getij en bij aankomst was het net vloed geweest en daarom zijn we eerst naar de vlakbij gelegen “Wrecks” gereden, een populaire plek voor ééndags-toeristen. Hier kan je snorkelen, kanoën, zwemmen, vissen of lui in de zon liggen !

5

6

Er komt een schildpad langs zwemmen, af en toe komt z’n kop even boven water. Nadat we er ons “tweede” ontbijt genuttigd hebben (we waren vanmorgen al voor zessen actief !) is het water voldoende gezakt om het eiland verder te verkennen.

7

8

9

We rijden noordwaarts over het strand en daar gaat Dennis iets te snel door een kreek waardoor de (kunststof) achterkant van z’n auto omhoog klapt en deze barst. (Wim repareert dit later weer !).

10

11

12

13

14

15

16

17

18

Net voorbij “Yellow Path” kunnen we niet verder, waar we vorig jaar nog door konden gaan tot de “Champagne Pools” is het strand nu afgebrokkeld en niet meer geschikt om over te rijden.  We stoppen hier voor een picknick en gaan daarna richting de oudste vuurtoren van Queensland (1857) en vanaf dit hoge punt zien we dat er een grote brand gaande is op het eiland.

19

20

21

22

23

???????????????????

We rijden via dezelfde weg terug, onderweg verliest Dennis een kunststof beschermingskap die aan de voorkant onder de auto zit (we hebben hem nog en ook deze kan Wim weer bevestigen), en zoeken aan de westkant tussen de plaatsjes (met misschien tien inwoners) Bulwer en Cowan Cowan een kampspot met uitzicht op zee.

25

26

Bij aankomst zijn we alle drie verhit en nadat we onze onderkomens opgezet hebben genieten we lange tijd in zee van het heerlijke water !

???????????????????

??????????????????????

29

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

31

32

Daarna volgt een lange “happy hour” tot het tijd wordt om te gaan eten.

33

34

Weer flitst het, eerst in de verte, maar later komt het onweer deze kant op en tegen negenen trekken we ons terug in de camper vanwege de regen ! En met het getik op het dak en het geluid van de rollende golven gaan we een lange, relaxte nacht tegemoet !

Verslag 35

We zijn nog een dag blijven staat op het mooie plekje aan de westkant van Moreton Island. ’s Morgens hebben we lange tijd schaduw al is het toch al snel weer over de dertig graden.

1

2

We lezen, er wordt hout gekloofd (we hebben twee zakken ongekloofd hout meegenomen, maar het is veel te warm om een kampvuur te maken !), we doen twee potjes Carcassonne, de hengel wordt weer uitgegooid en regelmatig zoeken we verkoeling in zee.

3

4

5

6

7

Weer komt er een schildpad voorbij zwemmen en tegen de avond spotten we enkele dolfijnen.

8

9

Al met al was het voor ons een heerlijke, rustige dag !

10

Verslag 36

Iedere dag wordt het twee keer eb en vloed, en dit schuift steeds zo’n drie kwartier op: was het bij aankomst op het eiland om kwart over acht hoog tij, vandaag is het om half tien pas vloed. Er wordt altijd geadviseerd twee uur voor en na het hoogste water niet over het strand te rijden, iets waar ik dan ook altijd goed op let (we beschikken over een lijst waar alle tijden opstaan.). We hebben ons plekje dus pas rond de middag verlaten en zijn eerst even naar Bulwer gereden, de enige plaats op het eiland waar je brandstof, enkele levensmiddelen en ijs kunt halen.

1

2

Vervolgens zijn we zuidelijk naar “the Wrecks” gegaan, waar we onze jerrycan en buitendouche gevuld hebben. Daarna werd het tijd om de andere kant van het achtendertig kilometer lange eiland te gaan verkennen, hiervoor neem je de “middle road”, een zandweg van acht kilometer dwars over Moreton Island en na de middag komen we aan op een hard zandstrand, waar behalve enkele vissers niemand te bekennen is.

3

4

Nu komen we hier al voor de vijfde keer, maar we waren nog nooit naar “Rous Battery” geweest, een verdedigingswerk uit de Tweede Wereldoorlog. Het was even zoeken, maar we hebben de restanten van het afweergeschut gevonden en zijn daar ook maar gelijk een tijdje op het strand gebleven om te eten.

5

6

7

8

9

Hier is wel wat meer wind dan aan de westkant, maar we willen er toch niet ons kamp opslaan, dus rijden we de hele weg terug.

10

11

Het is de bedoeling net ten zuiden van Tangalooma te gaan staan (een favoriete plek van ons !), hiervoor moet je een heel zanderige track over, die wij in het verleden al diverse malen hebben gereden. We zeggen net tegen elkaar dat het zo goed gaat met Dennis, wanneer hij “help” roept door de “walkie talkie”, hij zit vast in het zand en kan geen kant meer op.

12

13

Terwijl wij achteruit rijden om hem met een kabel los te trekken komen wij ook vast te zitten !

14

15

Gelukkig is het een redelijk druk gedeelte en krijgen we vrij snel van alle kanten hulp.

16

17

We worden door twee verschillende auto’s uit het zand getrokken en bij Dennis gaat hierbij de achterkant, die Wim net gerepareerd had, weer kapot. De terreinwagen die hem eruit trekt zit zelf even later ook vast en heeft zelfs een lier nodig om los te komen, de track is veel zanderiger en dieper dan vorig jaar.

18

We besluiten om te keren (met veel moeite) en een plekje noordelijker te zoeken. We staan nu onder de bomen, met uitzicht op zee, maar minder mooi als waar we de afgelopen twee dagen stonden, morgen zoeken we gewoon weer een andere plek. In de verte rommelt het weer en het is ontzettend benauwd, hopelijk barst het onweer straks los !

19

20

Verslag 37

We wilden vandaag een groot gedeelte van de dag bij “the Wrecks” doorbrengen om te zwemmen, te snorkelen en te vissen. En omdat het om tien uur het hoogste tij was hadden we snel ontbeten en reden we tegen achten over het strand (de enige mogelijkheid om er te komen !) om de paar kilometer af te leggen naar onze bestemming. De eb en vloed hoogtes zijn niet altijd gelijk en nu was er extreem hoogtij waardoor er maar een smalle strook strand over was en we zelfs door het water moesten rijden.

1

Ik vond het doodeng en op een gegeven moment zei ik tegen Wim dat hij een afslag (de laatste mogelijkheid) moest nemen omdat we anders in zee zouden eindigen, daarna kwamen er namelijk hoge zandduinen zonder uitwijkmogelijkheid !  Helaas was het leed al geschied: Dennis was niet ver genoeg door het water gereden (wat we hem totaal niet kwalijk nemen !) en kwam met z’n daktent tegen een boomtak, met als gevolg een grote scheur in het buitendoek ! We zijn naar de vlakbij gelegen kampplaats Ben-ewa gereden en hebben daar de schade bekeken: zowel in de binnen- als de buitentent zaten flinke scheuren en ook de rits was helemaal los.

2

3

4

5

6

7

8

Omdat Dennis vannacht toch zal moeten slapen is hij begonnen met naald (we hadden er maar één bij ons !) en draad zoveel mogelijk te repareren (iets wat hij heel netjes doet en dat in de hitte !), Wim zet met “bison kit” weer diverse lapjes over scheuren en zo zijn we uren bezig.

9

10

11

Ondertussen heeft Wim ook de verzekeringsmaatschappij gebeld om te informeren naar een eventuele vergoeding.

12

13

Tegen half twee ziet alles er weer redelijk uit, we besluiten niet meer naar “the Wrecks” te gaan maar een mooie spot op te zoeken en daar de komende dagen te blijven staan, we hebben genoeg avontuur beleefd !

14

15

(Dennis graaft weer een nieuw “toilet”!)

16

We hoorden van een andere kampeerder dat zondagavond de bliksem ingeslagen is op het eiland waardoor er brand was ontstaan. Eerst leek deze gedoofd, maar dinsdag laaide hij weer op (wat wij zagen vanaf de vuurtoren !) en dezelfde dag is de kampplaats North Point zelfs ontruimd. Ook vandaag ruik je nog af en toe een brandlucht !

We staan nu op een prachtige plek, met veel schaduw en uitzicht op zee, hier houden we het zeker enkele dagen vol !!

17

18

Verslag 38

Het is voor ons nu echt R&R zoals ze dat hier noemen: rest en relax ! We hebben een prachtige plek, het is schitterend weer en we kunnen zo de zee in, wat wil je nog meer ! Gisteravond hebben we, sinds lange tijd, weer een kampvuurtje gemaakt en dat gaan we vanavond zeker weer doen.

1

2

Verder lezen we, doen spelletjes, nemen af en toe een verkoelende duik in zee, drinken een biertje en een wijntje en ook hebben we nog genoeg lekkers te eten in de camper liggen !

3

4

Tegen de avond nemen we een douche (we hebben een grote bak water met een pompsysteem !) zodat we het zoute water af kunnen spoelen en tot nu toe zorgen de zonnepanelen dat onze koelkast blijft functioneren.

5

6

7

8

9

(Dennis is vanavond de kok !)

10

Is dit nu het paradijs ?

Verslag 39

We hadden vanmorgen extreem hoog tij, terwijl de lijst waarop dit staat, aangeeft dat het minder hoog moest worden dan gisteren (het is toch knap dat ze een jaar van te voren weten, op de minuut en de centimeter af, hoe laat en hoe hoog het water komt !), het hele strand stond onder water, het liep zelfs richting onze kampplaats.

1

2

3

4

Toch kwamen er nog steeds auto’s langsrijden door het zeewater.

5

6

Wij blijven gewoon op ons mooie plekje staan, alleen in de loop van de middag zijn Wim en Dennis even naar Bulwer gereden om ijs en brood te halen. Het gesmolten water uit de koelbox gebruiken we weer als douchewater !

7

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is nog steeds prima weer en gelukkig minder benauwd, er zit geen onweer meer in de lucht. Net als gisteren maken we er een luie dag van, dit is duidelijk het rustpunt in onze reis !

12

Verslag 40

Moreton Island is slechts vijfendertig kilometer verwijderd van Brisbane en wordt door de druk bevaren Moreton Bay gescheiden van het vasteland. We hebben de afgelopen dagen dan ook heel wat schepen voorbij zien komen: marineboten, container- en cruiseschepen en in het weekend natuurlijk veel pleziervaart.

1

2

3

4

Maar ook hebben we elke dag wel enkele dolfijnen en schildpadden gespot !

5

Vanmorgen hebben Wim en ik een lange strandwandeling gemaakt  en andere kampplaatsen aan zee bekeken. Wij hebben de afgelopen dagen net noordelijk van Cowan Cowan gestaan en vanaf onze plek kun je vrij snel van het strand af landinwaarts rijden (bypass), iets wat zeker nodig is bij hoogtij.  Er stromen namelijk enkele zoetwater riviertjes vanuit het binnenland naar zee, waar je met hoog water echt niet door kunt.

6

7

8

9

10

11

12

Vandaag is onze laatste dag op het eiland, we hebben de hele week prachtig weer gehad en ondanks de probleempjes, ontzettend genoten.

13

14

(Oer-Hollands pannenkoeken bakken in Australië !)

15

16

Morgenmiddag gaan we met de MICAT terug naar de bewoonde wereld, dat zal wel weer even wennen worden !

Verslag 41

Na het ontbijt hebben we ons mooie plekje verlaten en rijden via de “bypass” richting “the Wrecks”, vanwaar we om half vier met de boot terug gaan. Helaas komt Dennis op een erg mul stuk weer vast te zitten en nadat Wim onze camper omgekeerd heeft (het sleepoog zit aan de voorkant !) krijgt hij, dit keer, de Nissan weer uit het zand getrokken.

1

2

Nadat de trekkabel weer losgekoppeld is moeten we een tijd lang in de achteruit door het zand, voor we kunnen draaien met de camper.

3

4

Daarna zijn we vrij snel bij “the Wrecks” waar we eerst onze vuilnis dumpen, daarna water bijvullen en vervolgens op het strand gaan staan. Het duurt nog zo’n vijf uur voor we vertrekken naar het vasteland.

5

Wim gaat nog een keer vissen en vangt een mooie snapper, die in onze koelkast belandt.

6

Er komt een meisje naar ons toe met de vraag waar je de telefoon op kunt laden, ze blijkt Hollandse te zijn (Jelte uit Groningen) en we raken aan de praat. Ze moet in Brisbane naar de luchthaven en wij bieden aan haar een stuk die kant op mee te nemen (in Dennis’ auto), wanneer we weer op de vaste wal zijn, maar wij gaan zuidwaarts en “the airport” ligt noordelijker (later vindt ze iemand die haar rechtstreeks naar de luchthaven wil brengen.). Van haar horen we dat er nog steeds brand woedt op het eiland en dat ze, samen met diverse anderen, weg moest van het noordelijke gedeelte.

7

We gaan nog een keer het water in en genieten nog even van het mooie eiland, ook al is het op dit stuk erg druk, vooral met Japanners !

8

9

10

11

12

13

In tegenstelling tot de heenreis zit de MICat nu overvol, maar we hebben besproken en kunnen natuurlijk mee !  Op de boot zorgt Wim dat de banden weer de goede spanning krijgen.

14

15

Om vijf uur komen we aan in de Port of Brisbane, waarna we  nog een uurtje rijden  tot we stoppen in het Hugh Muntz Park bij Beenleigh, een gratis, maar erg drukke overnachtingsplaats. Wim kruipt nog een keer onder de auto van Dennis om de achterkant te repareren en hopelijk blijft deze nu de rest van de trip vastzitten !

16

Verslag 42

Onze laatste overnachtingsplaats was wel in groot contrast met de plekjes op Moreton Island, we stonden dichtbij een drukke snelweg en het was overvol met busjes en auto’s vol jeugd. Vanmorgen hebben we het allemaal met interesse bekeken, vooral hoe primitief de meeste kamperen !

1

2

Nadat we in Beenleigh onze voorraden weer aangevuld hebben rijden we naar Tamborine N.P. waar we een wandeling maken naar Cedar Creek Rock Pools. Hier zijn enkele jongeren halsbrekende toeren aan het uithalen door vanaf de rotsen het water in te duiken !

3

4

Vervolgens rijden we richting Lamington N.P., één van de populairste parken van Queensland, al gesticht in 1915 en tegenwoordig zelfs aangemerkt als Werelderfgoedgebied. Het is vooral bekend bij vogelaars want er moeten hier zo’n honderd vijftig soorten vogels rondvliegen. Wij zien in ieder geval de koningsparkiet en enkele voor ons onbekende soorten.

5

6

We zetten onze huisjes neer op Green Mountains Campground waar de wallabies rond hippen en de bushturkies zo brutaal zijn dat ze overdag onze afvalzak al kapot pikken.

7

8

9

Op aanraden van de ranger doen we de Tree Top Walk, waar we via hangbruggen over het subtropisch regenwoud heenlopen en zelfs in een boom klimmen zodat we dertig meter boven de grond uitkomen !

???????????????????

11

12

13

14

???????????????????

16

???????????????????

18

Daarna gaan we terug naar onze kampplaats, het begint te regenen en ook koelt het snel af. Tegen zessen is het nog maar vijftien graden, een heel verschil met gisteren, maar we zitten dan ook op negen honderd meter hoogte !

Verslag 43

We werden vanmorgen gewekt door het geluid van de vele parkieten en andere vogels die op het kampterrein rondvliegen en -lopen.

1

2

3

4

Al vrij vroeg maken we de ruim vier kilometer lange wandeling naar de Morans Falls door een prachtig bos vol oude bomen.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

1415

16

17

18

???????????????????

Vervolgens rijden we de mooie vijfendertig kilometer lange, smalle slingerweg terug naar Canungra en buigen daarna af naar Springbrook N.P. waar zich de schitterende Natural Bridge bevindt.

20

21

22

23

24

???????????????????

Het park bestaat uit meerdere gedeeltes en nadat we de waterval uitgebreid bekeken hebben rijden we naar de enige kampplaats in het National Park: the Settlement.

???????????????????

Helaas begint het weer te regenen en dit stopt ook niet meer vandaag, ook voor de komende dagen is er slecht weer voorspeld !

Verslag 44

Het regent nu al meer dan vierentwintig uur aan één stuk door, het ene moment wat meer dan het andere, maar de meeste tijd komt het water met bakken uit de hemel. Toen het vanmorgen even vijf minuten droog was hebben we snel alles ingepakt en zijn naar Murwillumbah gereden, waar we twee Park Passen gekocht hebben voor de staat New South Wales (hiermee kunnen we gratis in alle Nationale Parken in NSW !). We zijn namelijk vandaag in een andere staat beland en hier hanteren ze zomer- en wintertijd, dus we hebben onze horloges een uur vooruit gezet ! Ook heb ik een nieuw boek kunnen kopen waar alle kampplaatsen van Australië in staan (Camps 9 ), de vorige uitgave is zoveel gebruikt dat hij haast uit elkaar valt ! Onderweg moeten we enkele keren door water rijden omdat de weg overstroomd is (floodway).

???????????????????

2

We zijn nog even naar de kustplaats Potsville gegaan waar we goede herinneringen aan hebben, maar met dit weer ziet alles er maar triest uit.

3

We rijden door naar Nightcap N.P. waar we getuige zijn van twee botsingen: één auto zit tegen de vangrail, de andere is tegen de zijkant van een grote schoolbus gereden, wij doen het dus maar kalm aan met dit slechte weer. Aangekomen in het park bekijken we de Minyon Falls, waar nu aardig wat water valt, waarna we doorrijden naar Rummery Park om te overnachten.

4

5

6

7

Weer moeten we het groene zeil spannen om droog te kunnen zitten, maar ook al is het slecht weer, we vermaken ons toch wel (met een spelletje Carcassonne) en tegen de avond wordt er zelfs gebarbecued al moet Wim er wel de paraplu boven houden !

8

Verslag 45

Ook vannacht heeft het weer volop geregend waardoor alles vanmorgen erg drassig is. Zelfs de dieren houden zich schuil, alleen een groene kikker had een beschut plekje gevonden bij Dennis in z’n tent ! Tegen tienen is het even droog en ruimen we snel alles op, toch zijn we alle drie helemaal nat voor we kunnen vertrekken. De kreek, die we door moesten om op de kampplaats te komen, was gisteren slechts tien centimeter diep, nu is het een snelstromende rivier van minstens veertig centimeter diepgang, waar we gelukkig zonder problemen doorkomen. Langs de kant van de weg zijn spontaan watervallen ontstaan en regelmatig rijden we door diepe plassen. We gaan verder landinwaarts en rijden via Lismore en Casino richting Tenterfield. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt in Mallanganee waar we gelijk middagpauze houden.

1

2

3

4

(Weer wordt het water uit de koelbox gerecycled.)

5

6

Tegen vieren komen we aan bij Boonoo Boonoo N.P. waar weer een waterval en enkele rockpools te bekijken zijn.

7

8

9

10

11

We hebben net onze auto’s geparkeerd op de kampplaats Cypress-Pine wanneer het hard begint te regenen. Hierdoor komen we er achter dat we niet op de goede plek staan: al het regenwater stroomt langs de camper.

12

Na de bui verhuizen we dus naar een droger stuk en daar bouwen we, voor het eerst, ons nieuwe grote zeil op, wat we gisteren onderweg gekocht hebben. (Het groene zeil, dat al jaren meegaat werd slecht !) We hebben nu een grote ruimte om onder te leven als het regent.

13

14

Ondertussen is alles erg vochtig geworden en heb ik niet veel droog goed meer over, het wordt tijd dat de zon weer gaat schijnen !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

Genietend met een glas wijn van het kampvuur verschijnt er opeens een possum die een gevallen stukje wortel gevonden heeft !

17

18

19

20

Verslag 46

1

We hebben vandaag slechts twintig kilometer gereden van het ene Nationale Park naar het andere.

2

Boonoo Boonoo N.P. en Bald Rock N.P. liggen vlakbij elkaar, maar zijn toch heel verschillend. Bald Rock is een grote, granieten rots van 750 meter lang, 500 meter breed en 200 meter hoog. Na Uluru is het niet alleen de grootste monoliet van Australië, het is ook de grootste kale granietrots van het land en ruim twee honderd miljoen jaar oud ! We hebben in totaal zeven kilometer gewandeld en zijn tot de top van de rots geweest, via een langzaam klimmend pad. Je kunt ook recht omhoog en naar beneden, maar het graniet is vochtig en een beetje glibberig, dus dat doen we maar niet !

3

4

5

6

7

8

Het is een prachtige wandeling en onderweg krijgen we maar één buitje regen, zelfs de zon laat zich later nog even zien.

9

10

11

12

13

???????????????????

15

16

17

Ruim na tweeën zijn we terug op de kampplaats waar het de rest van de dag grotendeels droog blijft. Alle vochtige was gaat naar buiten (al droogt het niet best !) en Wim klooft een zak vol hout die we over hebben van Moreton Island (daar was het te heet voor een kampvuur).

18

19

20

21

???????????????????????????????

Vanavond gaat de vlam er wel weer in, want de temperatuur zakt ruim onder de twintig graden !

Verslag 47

We waren vanmorgen nog maar net op weg toen we een bord zagen met een tekst erop van de Tweede Wereldoorlog, dus zijn we natuurlijk gestopt.

1

2

Veel was er niet te zien, wel heb ik daar een lifter meegenomen: een bloedzuiger. Pas een uur later ontdekte ik dat in de auto, het beestje had zich al aardig volgezogen !

3

4

We rijden naar Tenterfield want ik heb dringend een wasserette nodig, via het infocentre daar word ik naar een camping gestuurd, maar daar blijkt de droger kapot te zijn en deze heb je nu toch echt wel nodig ! In Glen Innes (de Keltische hoofdstad van Australië) hebben we meer geluk en enkele uren later is alle was weer schoon en droog. Ondertussen hebben we bij Coles de boodschappen gedaan en kunnen we verder met onze reis. We rijden even langs “the Australian Standing Stones”, hier neergezet in 1992 door een groep Schotten, waarvan de eerste landgenoten al in 1838 in Australië arriveerden.

5

6

Het is de bedoeling om morgen saffieren te gaan zoeken, iets wat we al vaker hebben gedaan. Maar vanwege de vele regen van de afgelopen dagen zijn veel plekken gesloten, waaronder “Billabong Blue Sapphire Fossicking Park”, waar we al twee keer geweest zijn. We krijgen, weer bij een infocentre (een hele goeie in Glen Innes!), een adres waar we wel terecht kunnen: “Three Waters” High Country Holidays. Via een heel slechte weg met kuilen vol water komen we uit bij een prachtig gebied in the New England ranges op ruim elf honderd meter hoogte met uitzicht op de Bullock Mountain.

7

8

Steve, de tweeëntachtig jaar oude eigenaar, geeft ons een mooie plek aan het water en vertelt ondertussen van alles over zijn leven. In de verte zien we een groep herten weg springen en de kangoeroes zijn ook volop aanwezig.

9

10

11

Op de kampplaats is een gebouw met enkele douches, verwarmd door een houtkachel, waarvan we dankbaar gebruik maken.

12

We hebben vandaag nog diverse regenbuien gehad, maar sinds onze aankomst op de bushcamp is het droog, hopelijk blijft dit zo !

Verslag 48

1

Het zoeken naar saffieren gaat er hier heel anders aan toe als bij “Billabong Blue Sapphire”, waar we de vorige keer waren.

2

Nadat we van Steve materiaal en uitleg gekregen hebben rijden we achter hem aan naar een prachtige plek aan een meanderende rivier waar we mogen gaan graven. We hebben een pikhouweel en een schep en wanneer we voldoende zand en stenen in de emmer hebben gaan we deze spoelen en zeven in de snelstromende rivier.

3

4

5

6

Als het zand weggespoeld is en je houdt de stenen tegen het licht (gelukkig schijnt de zon vandaag weer !) kun je zien of er iets fel blauws bij zit, wat dan een kleine saffier is.

7

8

We zijn niet de enigen die naar edelstenen zoeken, er is nog een leuk Deens gezin, waarvan de twee kleine kinderen ook verschillende stenen vinden.

9

Er lopen tientallen paarden over het terrein die af en toe heel nieuwsgierig zijn.

10

11

12

We gaan door tot een uur of vier en hebben dan zo’n vijftig kleine steentjes gevonden !

13

14

15

16

Daarna brengen we de gehuurde spullen terug naar Steve Langley en raken daar weer met hem aan de praat. De man heeft een veelbewogen leven achter de rug en heeft dit in een boek verwerkt: Erskineville to the Bush.

17

18

Bij terugkomst op de kampplaats doen we nog een spelletje en daarna eten we bij het kampvuur, want het koelt weer flink af !

Verslag 49

Nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van Steve en de Denen rijden we terug naar Glen Innes om onze brandstof (diesel, benzine, gas en bier !) aan te vullen.

1

2

3

Vervolgens nemen we de prachtige Gwydir Highway, die dwars door de “Great Dividing Range” (een grote bergketen in het oosten van land) loopt, richting de kust.

4

5

Bij Grafton gaan we een stukje noordelijk om uit te komen bij Red Cliff Campground in het Yuraygir N.P. en hebben dan ruim twee honderd dertig kilometer afgelegd.

6

7

8

9

10

We vinden een prachtig plekje met uitzicht op zee en na een week in het binnenland te hebben vertoefd is het heerlijk om het geruis van de golven weer te horen !

11

12

13

???????????????????

15

16

17

18

Verslag 50

We zijn nog een dag blijven staan in het Yuraygir N.P., het is prachtig weer dus jammer om het mooie plekje zo snel te verlaten.

1

???????????????????

3

4

???????????????????

???????????????????

We gaan alle drie de zee in, doen enkele spelletjes Carcassonne, lezen een boek en hebben weer eens tijd om via internet de krant te lezen. In Holland is het ijzig koud en wordt er op natuurijs geschaatst, heel wat anders dan hier waar de temperatuur vannacht niet onder de twintig graden kwam en het tegen tienen al rond de dertig graden is ! We verblijven zoveel mogelijk in de schaduw en met wat wind uit zee is het prima te houden.

7

8

Tegen de avond begint het te stormen en draaien we onze camper om, zodat we uit de wind kunnen zitten, maar koud is het totaal niet !

Verslag 51

Vanmorgen waren we getuige van een prachtig natuurlijk spektakel: twee volwassen mannetjes kangoeroes waren samen aan het ravotten !

???????????????????

2

3

4

5

6

Wim en ik moesten gelijk denken aan Marcel en Dennis, die ook vaak samen aan het stoeien zijn, kijkend wie het sterkste is !

7

8

9

10

We hebben weer een flinke afstand afgelegd vandaag, eerst ruim honderd en zestig kilometer in zuidelijke richting naar Bongil Bongil N.P. : hier moeten de meeste koala’s huizen van N.S.W., maar nadat we het park twee keer rond zijn geweest hebben we nog geen koala gezien !

11

Vervolgens rijden we landinwaarts en gaan via Bellingen naar Dorrigo N.P., waar we een prachtige wandeling maken naar de Crystal Shower Falls, de vegetatie is hier weer heel anders dan bij Lamington N.P..

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

We rijden via de “Waterfall Way” en stoppen bij de plaats Ebor om ook daar de waterval te bekijken !

22

23

24

Vlakbij is een mooie parkeerplaats waar je (gratis) mag overnachten en hier zetten we onze auto’s neer. Inmiddels is het ruim vier uur en hebben we driehonderd vijfentwintig kilometer afgelegd. Ook zitten we ondertussen op ruim dertien honderd meter hoogte waardoor het erg vochtig is en de temperatuur snel zakt. We maken dus al vroeg een kampvuur en proberen daarna contact te maken met Holland: Marcel wordt vandaag vijfendertig jaar en we willen hem natuurlijk wel persoonlijk (via Facetime) feliciteren. De verbinding is niet al te best, maar we zien de jarige in ieder geval, over twee dagen proberen we het nog een keer, want dan worden Stijn en Ruben alweer twee jaar !!

25

26

Verslag 52

Gisteravond werd het erg mistig en fris (onder de tien graden !) en dit was vanmorgen eerst nog lange tijd zo, pas rond tienen trok de mist weg en zijn we naar het tien kilometer verderop gelegen Cathedral Rock N.P. gereden. We hadden verwacht een flinke berg te zien (1584 meter), maar omdat we ons al zo hoog bevinden valt deze niet op. Je kunt een zes kilometer lange wandeling maken in het park, maar daar hadden we geen van allen zin in !

1

2

We gaan via een honderd zestig kilometer lange onverharde weg richting Kempsey om daar boodschappen te doen en de planning is vervolgens naar een kampplaats aan zee te gaan.

3

4

5

Halverwege de prachtige route, vol bochten en smalle wegen (waar we geen enkele andere auto zien !), komen we uit bij “Georges Junction” een plek met uitzicht op een rivier en de bergen, eigenlijk willen we hier wel blijven !

6

We bekijken onze voorraden en hebben nog net genoeg te eten en te drinken om één nacht te overbruggen dus zetten we ons kamp op.

7

8

9

Inmiddels is het weer ruim dertig graden in de schaduw en doen we het eerst rustig aan. Regelmatig komen er “locals” die verkoeling zoeken in het water.

???????????????????

11

Tegen vieren gaan Wim en ik een wandeling maken bij de rivier,

12

13

14

15

bij terugkomst zie ik dat de auto van Dennis een lekke band heeft.

16

17

Nadat Dennis hem eraf heeft gehaald bekijkt Wim de band: er zit een klein gaatje in dat hij met een soort plug gelukkig zelf weer kan repareren, toch wel ideaal als je alle materialen bij de hand hebt ! (en je man handig is !)

18

19

20

Nu hij toch actief is klooft Wim ook nog maar even een partijtje hout dat hij gevonden heeft !

21

Tegen de avond komen de oorspronkelijke bewoners grazend langslopen.

22

Hadden we gisteren een koude, vochtige nacht, hier is het droog en stoffig en om negen uur ’s avonds nog vijfentwintig graden !!

Verslag 53

Vanmorgen (zondag 4 maart) werden we gewekt door enkele nieuwsgierige koeien die rond ons huisje liepen, de camper schudde gewoon heen en weer. Ze lieten als souvenir ook nog enkele vlaaien achter. In Dodewaard wordt vandaag andere taart genuttigd: Stijn en Ruben zijn jarig en worden twee jaar. We hebben al diverse foto’s en filmpjes gezien van hun feest, want gisteren is de meeste visite al geweest. Wanneer we over een kleine zes weken weer thuis zijn vieren we hun verjaardag gewoon nog een keer !

 

We gaan verder met de prachtige route over de Armidale-Kempsey Road die grotendeels langs de Macleay River loopt.  Regelmatig liggen er stukken rots op de weg en ook stuiven we aardig, als Dennis te dicht op ons rijdt krijgt hij de volle laag ! Af en toe komen we langs een verdwaalde boerderij maar verder is het bergachtige landschap verlaten.

3

4

5

6

Rond de middag komen we  aan in Kempsey en nadat we een grote hoeveelheid boodschappen hebben ingeslagen rijden we door richting de kust naar Point Plomer in het Limeburners Creek N.P.. Het is prachtig weer als we aankomen en we vinden een plekje met uitzicht op zee.

7

8

9

10

11

12

13

14

Nadat we de omgeving verkend hebben en een verfrissende douche hebben genomen beginnen we met een spelletje Carcassonne. Halverwege moeten we deze echter afbreken, het weer is helemaal omgeslagen: het begint te regenen, te waaien en te onweren en niet zo’n klein beetje ! Het water komt met bakken uit de lucht en in korte tijd staat alles blank. Na een uurtje is het leed weer geleden en is het weer droog (én lekker opgefrist !). Nadat we gegeten hebben “facetimen” we met Holland om de jongens te feliciteren, de verbinding is prima en we genieten van de leuke beelden. Half April zien we ze weer in levende lijve en kunnen we ze weer knuffelen en met ze spelen !

15

16

Verslag 54

De auto’s zijn vandaag niet van de plaats af geweest, we vinden ons stekkie zo mooi dat we besloten hebben nog een dag te blijven. Het weer is helemaal opgeknapt en de temperatuur ligt rond de dertig graden. Er wordt dus weer gezwommen, geluierd, gelezen en spelletjes gedaan.

 

1

2

3

4

5

6

We hebben ons zeil alvast goed stevig neergezet want er wordt voor de avond weer storm en regen voorspeld.

7

Ook eten we extra vroeg, gisteren ging de barbecue niet door vanwege het plotselinge noodweer, nu zitten we al om vijf uur aan tafel. Naderhand maken Wim en ik een lange strandwandeling en zien daar twee dingo’s.

8

9

10

Pas tegen negenen begint het een beetje te regenen, maar dit stelt niks voor. Al met al hebben we weer een heerlijke, relaxte dag gehad !

Verslag 55

Gisteravond laat begon het toch nog te plenzen en ook vanmorgen tikte de regen op het dak. Overal staan grote plassen water en de temperatuur is zo’n tien graden gezakt. Tegen tienen is het even droog en pakken we snel onze spullen in, het is tijd voor een nieuwe bestemming.

1

We rijden enkele uren in zuidelijke richting en stoppen na de middag bij Booti Booti N.P. op The Ruins Campground. Aan de ene kant ligt de zee en aan de andere zijde een groot meer, maar beide zijn niet te zien vanaf de kampplaats.

2

3

4

Nadat we hier onze middagmaaltijd genuttigd hebben rijden we nog een uurtje door, via de mooie “Lakes Road”, naar het volgende Nationale Park Myall Lakes. Hier gaan we staan bij Korsmans Landing, voor ons een bekende plaats waar veel wildlife is en je kunt vissen, zwemmen en een kampvuur maken. Helaas begint het weer te regenen en laten alleen enkele kangoeroes zich zien, ook ziet alles er triest uit.

5

6

7

8

We plaatsen onze grote zeil weer en hebben nu een heel grote plek om droog te zitten. Weer of geen weer, we vermaken ons toch wel !

Verslag 56

1

Nadat de werklui, die met hun vrachtwagen en versnipperaar een omgevallen boom hebben verwijderd, zijn verdwenen, keert de rust terug op het kampterrein en komen de dieren weer tevoorschijn. Ook de zon laat zich weer zien !

2

3

4

6

We verlaten Myall Lakes N.P. en gaan richting Cessnock, gelegen in de Hunter Valley, een bekend wijngebied. Bij het infocentre krijgen we een map mee en advies over welke van de honderd en vijftig wijnhuizen, die het gebied rijk is, we het beste kunnen bezoeken. Als eerste maken we een stop bij Petersons Winery, die allerlei mousserende wijnen maakt. Bij binnenkomst herkennen we enkele dingen, we zijn hier eerder geweest ! We proeven diverse soorten wijn en kopen een flesje om later bij de camper te nuttigen.

7

8

9

Ook de tweede stop komt ons bekend voor: Audrey Wilkinson Vineyard, een hoog gelegen wijnhuis met een prachtig uitzicht. We komen tot de conclusie dat we jaren terug ook bij het informatiecentrum in Cessnock zijn geweest en toen dezelfde adressen opkregen !  Wij rijden door naar het plaatsje Broke waar je “Nightingale Wines” kunt proeven.

10

Hier brengen we enkele uren door in een klein proeflokaal, waar we tegelijkertijd een uitgebreid kaasplateau soldaat maken.

11

12

Het blijkt dat je op hun terrein ook kunt blijven slapen en omdat we er gegeten en gedronken hebben mogen we de campers, zonder kosten,  bij hun wijngaard neerzetten.

13

14

En zo kom je, onverwacht, op de leukste plekjes terecht !

Verslag 57

Vanaf onze overnachtingsplaats in de Hunter Valley kijken we uit op een wijngaard waar een vreemd dier rondloopt, wij houden het op een “schoe”, een kruising tussen een schaap en een koe !

1

2

3

We gaan vandaag weer een paar honderd kilometer landinwaarts (we zigzaggen wat af !!) en rijden via vrij slechte, onverharde wegen naar Goulburn River N.P..

4

5

6

De kampplaatsen in dit park zijn alleen bereikbaar wanneer het lange tijd droog weer is, bij veel regen is het water in de rivier te hoog en kom je er niet door.

7

8

9

10

We hebben geluk en vinden een prachtige plek bij Big River Campground met uitzicht op een bijna droge rivier, waar Wim voor het eerst deze reis z’n vliegvishengel gebruikt.

11

12

13

14

15

16

Er leven veel kangoeroes in het park, maar ze zijn duidelijk geen mensen gewend en springen gelijk weg, wanneer je in de buurt komt.

17

18

Ook zien we enkele gaten waar wombats in kunnen huizen, onderweg hebben we er al drie dood langs de kant van de weg zien liggen, hopelijk zien we vanavond enkele levende exemplaren !

19

20

Verslag 58

Helaas hebben we gisteravond geen wombats gezien, terwijl er toch verse sporen waren, misschien lukt dit later nog op onze trip.

1

2

3

We rijden ruim honderd en twintig kilometer in zuidelijke richting om na de middag uit te komen bij Dunns Swamp (Ganguddy voor de Aboriginals) in het Wollemi N.P., bekend om zijn rotsen in de vorm van pagodas.

4

5

Je kunt hier prachtig wandelen, kanoën of gewoon genieten van het uitzicht. Nadat we ons kamp opgezet hebben verkennen we de omgeving en voor we het weten zijn we twee uur onderweg.

6

7

8

9

10

11

12

13

???????????????????

Voor het eerst ziet Dennis een “echidna”, een soort grote egel met een puntige snuit en even later zelfs een tweede !

15

16

We volgen de grillige waterlijn en ook maken we een rondje over het kampterrein waar diverse  prachtige rotsformaties te zien zijn.

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

En tegen de avond gaat, sinds lange tijd, het kampvuur weer aan !

Verslag 59

Tussen 1850 en 1870 werd er ten zuiden van de plaats Mudgee goud gevonden, wat duizenden gelukszoekers naar deze streek bracht. De dorpen Hill End, Hargraves, Windeyer en Sofala hadden elk meer dan twintig duizend inwoners, maar werden verlaten toen de goudkoorts voorbij was. Hill End, het beroemdste plaatsje, is tot een Living Historic Site gedoopt: bijna alle gebouwen zijn gebouwd omstreeks 1870.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

Wij hebben vandaag deze plaats en de omgeving uitgebreid bekeken, vooral de “golden gully”, waar vroeger naar goud gezocht werd, is spectaculair om te zien.

13

???????????????????

15

16

17

18

19

20

Nadien zijn we naar Glendora Campground gegaan, behorend bij Hill End. We zitten op ruim negenhonderd meter hoogte, dus nadat de zon onder is gegaan, koelt het snel af, gelukkig mogen we hier een kampvuur maken !

Verslag 60

1

2

Het is vannacht afgekoeld naar zes graden wat niet verwonderlijk is: we hebben de laatste nachten steeds een heldere sterrenhemel, we zitten hoog én enkele honderden kilometers landinwaarts.

3

Via een prachtige route door de “Great Dividing Range” komen we tegen de middag aan bij Jenolan Caves, waar zich de oudste open  druipsteengrotten ter wereld bevinden. Je mag er zelf rondwandelen door the Nettle Cave en de grootste grot: the Devil’s Coach House (Easter Cave), die zeventig meter hoog is.

4

5

6

7

8

9

10

We hebben in totaal zeven honderd één en veertig treden beklommen en dit maal twee, want we moesten steeds dezelfde weg ook weer terug !

11

12

13

14

15

16

17

18

19

Nadat we er enkele uren hebben doorgebracht gaan we via haarspeldbochten richting Kanangra-Boyd N.P., waar we, na vijfentwintig kilometer rijden over een onverharde weg vol potholes, uitkomen bij de Kanangra Walls, die volop door de zon beschenen worden.

20

21

22

Net als de Jenolan Caves behoort dit park bij the Greater Blue Mountains World Heritage Area. Vervolgens wordt het tijd om naar de overnachtingsplaats Boyd River Campground te gaan en ook hier gaat, na de maaltijd, het kampvuur aan !

Verslag 61

1

2

Na weer een koude nacht, iets wat we tien keer liever hebben dan het slechte weer in het noorden van Australië waar hele dorpen van de buitenwereld afgesloten zijn door overstromingen tengevolge van heel veel regenval, rijden we een stuk dezelfde weg als gisteren. Weer zigzaggen we over de onverharde weg in het Kanangra-Boyd N.P., de vele gaten ontwijkend, om vervolgens de bochtige weg naar Jenolan Caves te nemen.

3

4

5

6

7

We gaan naar Blue Mountains N.P. met zijn steile kliffen en canyons, de bergen danken hun naam aan de etherische olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe nevel verspreiden.

8

Omdat we toch in Katoomba zijn om boodschappen te doen, rijden we door naar de “Three Sisters”, het bekendste punt van de Blue Mountains. Ook nu weer staan er tientallen bussen met toeristen vanuit de hele wereld om deze rotsformatie te bewonderen. Volgens de Aboriginallegende zijn het drie zusjes, die door hun vader zijn opgesloten om ze te behoeden voor een monster !!

9

10

We hebben het snel bekeken en rijden door naar de Wentworth Falls, waar we een prachtige wandeling maken door het gebergte naar de waterval. (Weer moeten we negenhonderd en dertig treden op en af !)

11

12

13

14

15

16

17

18

19

???????????????????

21

22

23

???????????????????

Het is al ruim half vijf wanneer we terug zijn bij de auto’s dus rijden we nog maar een klein stukje naar Bulls Camp Reserve, een picknickplaats aan de hoofdweg (great western highway), waar je gratis mag kamperen. Tegen de tijd dat wij aankomen is het er al redelijk druk en een paar uur later is er geen vrij plekje meer te bekennen, toch hebben we een leuke plaats gevonden, al liggen er wel een paar grote stenen in de weg !

25

26

Verslag 62

Het regent vandaag de hele dag, niet erg hard, maar zo’n miezerige motregen, tijd om wat klusjes te doen !

We brengen anderhalf uur door bij een wasserette en bezoeken enkele winkels: ons gasstel heeft het begeven en binnen in de camper zijn ook enkele dingen aan vervanging toe. Daarna rijden we naar Lane Cove River Tourist Park, de kampplaats die het dichtst bij het centrum van Sydney ligt. Vanaf onze plek kunnen we zelfs enkele wolkenkrabbers zien.

1

2

Ook komen er met grote regelmaat vliegtuigen over ons heen, maar echt storend is dit niet. Voor het eerst kunnen we niet met de auto’s bij elkaar staan, de camping is zo goed als vol en we hebben natuurlijk niet gereserveerd. Morgen gaan we de stad verkennen, hopelijk is het dan wat beter weer !

Verslag 63

Sydney is niet de hoofdstad van Australië, dat is Canberra, maar duidelijk wel de meest bekende met z’n vele karakteristieke gebouwen, bruggen en parken. Wij zijn vanmorgen, na tien minuten wandelen vanaf de camping naar het station, met de trein naar het centrum gereden, waar we veertig minuten later aankomen bij Wynyard Station.

1

2

3

4

Eerst zijn we naar het Opera House gelopen, waar we het ruim honderd miljoen kostende gebouw van alle kanten bekeken hebben.

5

6

7

8

Vervolgens zijn we richting de Harbour Bridge gegaan, deze éénboogsbrug overspant vijfhonderd meter en werd, na acht jaar bouwen, in 1932 voltooid. Een bekende attractie is de “Bridge Climb”: in drie en een half uur tijd klim je onder leiding van een gids over ladders en looppaden en de bovenste boog. Wij houden het bij de Pylon Lookout, een uitkijkpunt in de pijler van de brug, maar voor we daar heengaan hebben we al een stop gemaakt bij The Rocks, één van de oudste buurten van Sydney, waar in 1788 veroordeelden en soldaten gingen wonen.

9

10

11

Vanaf de pijler van de Harbour Bridge hebben we een prachtig uitzicht over de haven waar het altijd druk is met boten.

12

13

14

15

16

17

18

19

Daarna is het een eind wandelen naar onze volgende bestemming: Queen Victoria Building, een voormalige levensmiddelenmarkt in neoromaanse stijl van rond 1890, waar tegenwoordig allemaal winkeltjes in zitten.

20

21

Natuurlijk bekijken we ook Darling Harbour maar dan vanaf een terrasje met een biertje ! Het is warm, dorstig weer en Dennis trakteert ons op een “jug of beer” (dit is een kan met een inhoud van 1140 ml.).

22

23

24

Als laatste gaan we naar Chinatown waar we in een grote markthal (Paddy’s) een aantal T-shirts kopen en vervolgens Aziatisch eten in een overdekte, simpel ogende hal.

25

26

Dan vinden we het alle drie wel genoeg voor vandaag en stappen we bij het Centraal Station weer in de trein om iets na zevenen uit te komen bij Lane Cove River Park !

Verslag 64

De kampplaats waar we de afgelopen twee dagen stonden grenst aan het Lane Cove N.P. en beide avonden kregen we bezoek van een possum, die waarschijnlijk uit het park kwam.

1

We verlaten Sydney en gaan zuidwaarts langs de kust richting Wollongong.

2

3

4

5

Bij Kiama kijken we nog even bij de blowhole maar het is eb en er komt geen zeewater omhoog tussen de vulkanische rotsen.

6

7

We rijden door naar Jervis Bay, een prachtige baai, waar aan de zuidelijke kant het Booderee N.P. ligt. Hier boeken we, via de website, een plekje en staan nu op Green Patch campground midden in de natuur. De omgeving is prachtig: de baai heeft een mooi wit zandstrand en heel aparte rotsen en op de kampplaats is volop “wildlife” aanwezig.

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

Morgen gaan we het park verder verkennen !

Verslag 65

1

2

We hebben vanmorgen (vrijdag 16 maart) nog diverse plekken van het Booderee N.P. bekeken, onder andere de restanten van het Cape St. George Lighthouse, dat ooit op de verkeerde plaats gebouwd is, waardoor de schepen op de klippen liepen.

3

4

5

7

6

8

9

10

Vervolgens gaan we naar Beecroft Peninsula aan de noordelijke kant van de Jervis Bay, waar we na zestig kilometer rijden uitkomen bij een militair kamp: Beecroft Weapons Range. Hier bevindt zich een erg populaire plek: Honeymoon Bay Campground, waar alleen in het weekend gekampeerd mag worden, omdat het oefenterrein dan gesloten is en er niet geschoten wordt. We waren gelukkig vrij vroeg bij de basis en krijgen een mooie plek met uitzicht op de Jervis baai.

11

12

We rijden nog even naar de uiterste punt van het schiereiland waar zich ook een vuurtoren bevindt (Point Perpendicular Lighthouse) die nog wel in gebruik is.

13

14

We hebben voor twee nachten geboekt dus morgen maken we er een luie dag van en zullen we zeker enkele keren gaan zwemmen in de prachtige Honeymoon Bay !!

15

16

17

18

Verslag 66

Gisteren hebben we uren doorgebracht aan de Honeymoon Bay en daar tegen de avond een mooie zonsondergang gezien.

1

2

3

4

5

6

Ook vandaag hebben we weer schitterend weer, al is er een “total fire ban” afgekondigd vanwege de hitte (veertig graden) en de harde, droge wind, die vanuit het binnenland komt.  Hier is het extreem heet en in Holland is het op 17 maart nog nooit zo koud geweest (nul graden !). Nadat Dennis nog een keer gezwommen heeft in de baai pakken we onze spullen in en rijden ruim twee honderd kilometer, met de airco aan (!), zuidwaarts. We mochten niet meer overnachten bij de militaire basis, dus gaan we liever vrij vroeg weg om zo redelijk op tijd bij een volgende kampplaats aan te komen. Tegen drieën stoppen we bij Eurobodalla op campground  Mystery Bay, waar we een mooie plek vinden met uitzicht op zee.

7

8

Alle drie gaan we het water in om af te koelen en we merken duidelijk dat we steeds zuidelijker gaan, het zeewater is écht verfrissend !

9

10

11

12

13

Ineens draait de wind, hij komt nu vanuit zee en wakkert steeds meer aan dus gaan we achter de camper zitten. Ook daalt de temperatuur naar twintig graden en tegen achten zitten we met een vest aan te eten, nog steeds beschutting zoekend achter onze camper,….. maart roert zijn staart !

14

Verslag 67

Dat het echt extreem heet was gisteren, samen met die harde föhnwind,  heeft heel wat gevolgen gehad: in grote delen van Victoria zijn branden uitgebroken en bossen en huizen verwoest. Maar ook veel dichterbij ging het mis, in Tathra, zo’n vijftig kilometer zuidelijk van onze overnachtingsplaats, zijn zeventig huizen en een school in vlammen opgegaan ! We zagen gisteren al wel een heel vreemde grijzige lucht, maar we dachten dat het zand uit het binnenland was, dat meegevoerd werd door de harde wind. Vanmorgen wilden we vanuit Bermagui de kustweg naar Mimosa Rocks N.P. nemen, maar de weg was half afgesloten. Een politieagent vertelde van de brand en ook dat we rustig naar het Nationale Park konden rijden, daar was niks aan de hand.

1

2

We hadden trouwens net daarvoor vanuit Curaçao, van een nicht van Wim (Ida), al vernomen dat er in Victoria branden waren ! Vlak voor de kampplaats (Gillards Campground) was de weg echter helemaal afgesloten en kregen we te horen dat we niet verder mochten.

3

Via Wiki Camps vond ik iets noordelijker een andere kampplaats: Picnic Point Campground, ook in Mimosa Rocks N.P. gelegen en hier staan we nu op een prachtige plek, weer met uitzicht op zee.

4

5

6

7

8

Het is een heel kleine kampplek met maar zeven plaatsen en hij staat niet aangegeven vanaf de weg. Terwijl we naar de zee keken zagen we opeens een groepje dolfijnen surfen met de hoge golven, een prachtig gezicht !

9

10

11

12

13

14

15

16

17

De kampplaats ligt op een punt waardoor er twee stranden zijn, de rollende golven zijn dan ook duidelijk hoorbaar, iets wat wij altijd een heerlijk geluid vinden !

Verslag 68

Vanmorgen hing er een brandlucht op de kampplaats wat niet verwonderlijk was want we zaten hemelsbreed maar dertien kilometer van Tathra af.

1

(Om op de kampplaats te kunnen komen of te verlaten moet eerst een hek geopend worden !)

Later, wanneer we richting de zwaar getroffen plaats rijden, zien we dat er nog steeds rook boven de bomen uitkomt in het noorden van Tathra.

2

Acht kilometer voor het vissersdorp is de weg helemaal afgesloten en mogen we niet verder, ik had de “historic wharf” op mijn lijstje staan om te bezoeken, maar dat slaan we nu maar over ! We rijden nog even naar Bournda N.P., waar we al voor de middag zijn, maar we vinden het daar niet interessant genoeg om de hele dag te blijven staan.

3

4

Via Merimbula rijden we naar het stadje Eden gelegen aan de diepe Twofold Bay, waar in de lente walvissen te spotten zijn.

5

6

7

Nadat we er verse vis gegeten hebben bekijken we het Killer Whale Museum, waar verteld wordt hoe orka’s (killer whales) walvissen de baai inlokten zodat de walvisjagers ze konden doden ! Tot 1920 bleef de walvisvaart de belangrijkste industrie.

8

9

Inmiddels is het vier uur en een heel stuk koeler dan de afgelopen dagen. We besluiten niet naar een plek aan zee te gaan, maar nemen een (gratis) overnachtingsplaats (Scubby Creek Picnic Area) in het East Boyd State Forest.

10

Om acht uur ’s avonds is het al afgekoeld naar dertien graden en zitten we alle drie met de lange broek plus een dik vest aan buiten !

11

12

(Weer spotten we een possum, deze heeft het niet koud met z’n dikke vacht !)

Verslag 69

Vanmorgen zijn we naar de volgende en tevens kleinste staat van Australië gereden: Victoria en bevinden ons nu op het zuidoostelijke puntje van het continent.

1

Als eerste rijden we naar Mallacoota, een afgelegen vissersdorp gelegen aan een prachtige baai, waar het aardig druk is op de campings.

2

3

4

5

We bekijken de omgeving en zien toevallig een bord met: 2WW bunker, helaas is het gebouw gesloten en kunnen we alleen de buitenkant aanschouwen.

6

7

Eenmaal terug op de Princess Highway rijden we een stukje in westelijke richting tot Cann River, om vervolgens weer af te slaan naar de zuidkust. Tegen vieren komen we uit bij Peach Tree Creek Camping Area gelegen in het Croajingolong N.P.. Hier vlakbij wierp kapitein Cook in 1770 voor het eerst een blik op Australië.

8

Weer staan we pal aan het water, dit keer van een kreek, maar met een mooi uitzicht en een zandstrand voor de deur !

9

10

Sinds lange tijd gaat de barbecue aan en ook mogen we weer een kampvuur maken, wat erg welkom is, want het koelt nu elke avond flink af, het is tenslotte herfst !

11

12

Verslag 70

1

2

3

4

Croajingalong N.P. heeft nog een kampplaats dus gaan we die ook “even” (twintig kilometer onverharde weg en weer terug !) bekijken, maar daar aangekomen vinden we Thurra River Campground toch minder mooi dan de plek waar wij overnacht hebben. Je staat hier ingesloten tussen de struiken zonder uitzicht en dat willen wij nu juist altijd hebben !

5

6

Terug bij Cann River rijden we richting Orbost, maar voor die tijd nemen we weer een afslag naar Marlo, gelegen aan de monding van de Snowy River.

7

8

Er staat vandaag weer een harde, koude wind dus zoeken we een plek iets landinwaarts om te overnachten.

9

10

We komen uit bij Lake Tyers State Park in the Glasshouse Camping Area, waar we een plekje vinden met uitzicht op het meer, wel moeten we een zeil spannen om uit de wind te kunnen zitten en ook kost het wat moeite om de camper recht te krijgen.

11

12

13

???????????????????

15

16

17

18

???????????????????

De lange broek gaat weer aan én het dikke vest ! Van de ranger mogen we een kampvuur maken, ondanks de harde, draaiende wind, iets wat we dan ook zeker gaan doen !

20

Verslag 71

Van de Denen, die we hebben leren kennen tijdens het saffieren zoeken, kregen we de tip om naar Raymond Island te gaan omdat daar veel koala’s in het wild leven.

1

2

Vandaag zijn we dan, via Lakes Entrance en Bairnsdale, bij Paynesville de pont opgereden om enkele minuten later (na een heel korte overtocht) aan te komen op het eiland, dat slechts zes en halve kilometer lang is en op het breedste punt zeventien honderd vijftig meter.

3

In 1953 zijn er vijftien mannetjes en zesentwintig vrouwtjes koala’s uitgezet op Raymond Island en vandaag de dag leven er ruim drie honderd op dit kleine eiland. Het is dan ook niet moeilijk om ze te spotten: binnen een uur hebben we er zesentwintig geteld, een paar zelfs met jong.

???????????????????

5

6

De meesten zitten hoog in de eucalyptusbomen te slapen, iets wat ze zo’n twintig uur per dag doen.

7

8

9

???????????????????

11

12

13

Ook zien we een heel “vreemde vogel”, geen idee hoe deze heet !

14

Het eiland is bewoond en er is een grote jachthaven, maar dit bevindt zich allemaal aan de zuidwest kant van het eiland, vlakbij Paynesville. Er zijn hier geen kampplaatsen (ook niet te vinden via Wiki Camps), maar van de pontbaas kregen we te horen dat we aan de zuidoostkant (Gravelly Point) vrij mochten kamperen (alleen niet verder vertellen !) en wanneer we daar tegen drieën aankomen is er verder helemaal niemand op de prachtige plek.

15

We zetten er onze auto’s neer en Wim gaat, sinds lange tijd, weer vissen en natuurlijk doen we ook een spelletje Carcassonne.

16

Tegen de avond maken we een kampvuurtje en zo hebben we weer een heerlijke dag beleefd !

Verslag 72

1

2

Het is vandaag (zaterdag 24 maart) somber, regenachtig weer en nadat we het mooie, kleine eiland verlaten hebben, waar behalve koala’s ook kangoeroes leven, rijden we ongeveer honderd vijftig kilometer in westelijke richting. Het heeft geen zin om met dit weer aan de kust te gaan staan dus zoeken we een bosplek uit om te overnachten. We komen uit bij “White Womans Waterhole” in de Won Wron State Forest waar we meteen  het grote zeil spannen om droog te kunnen zitten.

3

4

Tegen de avond klaart het op en dan komen we er ook achter dat Dennis’ auto weer een lekke band heeft, nu veroorzaakt door een spijker (weer links achter !).

5

6

Dit keer moet Wim het werk alleen doen want Dennis is aan het koken (lekkere bami !).

7

8

Het blijkt dat er meerdere kleine scheurtjes in de band zitten en dat het profiel minder wordt, dus na het weekend gaan we op pad voor nieuwe banden !

Verslag 73

1

2

Nadat we vanmorgen even gestopt zijn bij Port Albert rijden we door naar Wilsons Promontory N.P., beter bekend als Wilsons Prom, een geliefd park, twee honderd veertig kilometer ten zuiden van Melbourne, waar wij al een paar keer geweest zijn.

3

4

Er staat vandaag een harde westenwind (windkracht zes) en ook worden we enkele keren getrakteerd op een regenbui, maar gelukkig laat de zon zich ook zien en kunnen we Dennis het mooie park, gelegen op een hartvormig schiereiland aan de uiterste zuidpunt van het Australische vasteland, laten zien.

5

Het is geen weer voor lange wandelingen maar wel lopen we een stukje lang de Tidal River en ook stoppen we bij Squeaky Beach met z’n witte strand en granieten rotsen.

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

Er is een kampplaats in het park, maar deze is schrikbarend duur, dus rijden we veertig kilometer noordwaarts naar Shallow Inlet Campground, waar we voor vijf euro per persoon een prachtige ruime plek krijgen, zonder dat we last hebben van de harde,  koude westenwind, die ondertussen aanwakkert tot een windkracht acht !

24

Verslag 74

De hele nacht heeft het geregend en hard gewaaid en vanmorgen kwam daar nog een flinke onweersbui bij, tegen negenen was het nog maar zes graden buiten, eigenlijk weer om in bed te blijven liggen. Maar er is werk aan de winkel: de banden van de auto van Dennis moeten vervangen worden (Wim moest vanmorgen één band alweer bijpompen !), we moeten nodig een supermarkt en een wasserette bezoeken en ik wil even naar een kapper. Na zo’n vijftig kilometer rijden komen we bij Wonthaggi, de eerste grotere plaats op onze route en hier bestellen we bij “Good Year” vier nieuwe “all terrain”-banden, die pas morgenmiddag bij de garage binnenkomen. Nadat we de rest van de klusjes gedaan hebben rijden we door naar Phillip Island (via een lange brug), bekend om z’n pinguïns en pelsrobben. Helaas staat er nog steeds een harde westenwind, blijft het koud en valt er regelmatig een bui. We maken een korte wandeling bij “the Nobbies” en zien enkele pinguïns in hun nest zitten, maar we hebben geen zin om lange tijd in de regen te staan om deze dieren in grote getale tegen schemertijd aan land te zien komen. Ook een boottocht naar de grootste pelsrobbenkolonie van Australië zien we niet zitten met dit weer.

1

2

3

4

5

6

Tegen vijven belanden we op een camping (Cowes Caravan Park), want vrij kamperen is niet mogelijk op het eiland.

7

8

9

Hopelijk is het weer morgen wat beter, dan maken we de tocht langs de kust nog een keer voor we teruggaan naar Wonthaggi om de banden te laten plaatsen !

Verslag 75

Phillip Island heeft een oppervlakte van tien duizend hectare (26 km x 9 km), ruim tien duizend permanente bewoners, zestien duizend broedende pinguïnparen en ook nog vijfentwintig duizend pelsrobben met zes duizend jongen elk jaar, tel daar alle toeristen bij dan heb je een aardig overbevolkt eiland !!

Ik ben blij dat we vanmorgen nog een keer naar het schiereiland Summerland gereden zijn: nu is er veel minder wind én het is droog !

1

2

(Duizenden pelsrobben, ingezoemd vanaf grote afstand !)

3

Weer zijn er enkele pinguïns achtergebleven in hun holletje en ook zijn er wallabies en aparte ganzen.

4

5

6

7

8

9

Bij het infocentre van de “pinguïn parade” zien we dat je geen foto’s en film mag maken tijdens de dagelijkse thuiskomst van deze kleinste pinguïnsoort, dus hebben we geen spijt dat we ze gemist hebben, gisteravond met het slechte weer.

10

Inmiddels zijn de vier banden afgeleverd bij de garage in Wonthaggi en precies om één uur staan we bij “Good Year Autocare” op de stoep.

11

???????????????????

Ruim een uur later zitten de vier Bridgestone A/T banden erop en rijden we nog even naar de State Coal Mine Heritage Area in dezelfde plaats. Actief van 1909 tot 1968 heeft de staatsmijn in Wonthaggi bijna zeventien miljoen ton kolen geproduceerd voor de industrie en treinen van Victoria.

13

Onder de plaats ligt vijf duizend kilometer aan mijntunnels en een klein gedeelte ervan kun je dagelijks via een toer bekijken, waarvoor wij net te laat aankwamen.

14

15

16

17

18

19

20

Nadat we de oude gebouwen en machines bekeken hebben rijden we nog een eindje naar onze volgende kampplaats. Dit wordt Johnsons Flat vlakbij Boolarra gelegen aan een riviertje. We staan hier helemaal alleen (gratis) en kunnen weer een kampvuur maken, iets wat gisteren niet mocht op de volle camping !

21

22

Verslag 76

Gisteren waren we nog maar honderd kilometer verwijderd van Melbourne, de plaats van waar we naar huis vliegen, maar omdat dat nog twee weken duurt zijn we in noordoostelijke richting gereden, het binnenland in. Het is vandaag prachtig weer en we zijn dan ook pas laat vertrokken van het mooie plekje.

1

(Ik heb de mannen eerst van hun wilde haren afgeholpen !)

2

3

Na een prachtige route door de Macalister River Valley stoppen we al vrij vroeg in het Alpine N.P. (Currawong Camp).

4

5

6

???????????????????

We verkennen de omgeving en tegen de avond verzorgt Wim de maaltijd in de vorm van een barbecue. Ook is er alweer voldoende hout gesprokkeld voor een warm kampvuur !

8

Verslag 77

1

Het koelde vannacht af naar drie graden, we hadden vanmorgen haast handschoenen nodig bij het ontbijt, nu weten we weer waarom we de wintermaanden in Holland ontvluchten !! Vandaag rijden we maar honderd kilometer maar daar doen we ruim drie uur over.

2

3

Via Licola, het piepkleine bergdorpje aan de rand van het berggebied van Victoria, rijden we naar Jamieson, over een grotendeels onverharde weg die af en toe vrij slecht is.

4

5

6

We zijn blij dat Dennis nieuwe banden heeft, hier was hij niet zonder problemen doorgekomen. De route voert langs de hoogste bergtoppen van Victoria met vijftien honderd achtenvijftig meter als hoogste punt.

7

Ruim vijftien jaar geleden hebben we met mijn ouders deze weg ook gereden en net voor Jamieson lag er toen een grote boom over de weg, die we echt niet konden verslepen, waardoor we terug moesten en honderden kilometers om hebben gereden.

8

9

10

11

12

13

(Helaas gaat het ook weleens mis, zo te zien alleen blikschade !)

Ook nu zien we weer veel dode bomen en hangen sommigen half over de weg maar we komen heelhuids aan in Jamieson waar we vlakbij een overnachtingsplaats vinden: Doctors Creek Reserve, weer een gratis kampplaats aan een riviertje.

14

15

16

17

Inmiddels heeft de zon weer flink z’n best gedaan en is het tegen de dertig graden, zodat we tijdens de lunch de schaduw opzoeken.

18

Aan het eind van de middag  zijn Dennis en Wim nog even actief: er moet hout gekloofd worden, we willen de laatste avonden in Australië natuurlijk wel warm zitten !!

19

20

21

22

Verslag 78

1

Het is vandaag (30 maart) Goede Vrijdag en alle supermarkten en openbare gebouwen zijn gesloten, ook heeft iedereen een vrije dag en met de Paasdagen daarop volgend is dit voor de Australiërs de laatste keer dat de campingspullen tevoorschijn komen om nog een lang weekend te recreëren voor de koude wintermaanden eraan komen.

2

Gelukkig zijn toeristische attracties wél geopend want wij willen naar Glenrowan, de plaats waar Ned Kelly, een soort Robin Hood, na ruim twee jaar op de vlucht te zijn geweest voor de politie, in 1880 gevangen genomen is. De plaats maakt nog altijd dankbaar gebruik van zijn connectie met Kelly: er staat een groot ijzeren beeld van de struikrover (bushranger), er zijn musea, souvenirwinkels en je kunt een voorstelling over zijn leven en, vanzelfsprekend, van zijn arrestatie, berechting en executie bekijken.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

We hebben diverse uren doorgebracht in het plaatsje en zijn nadien naar het vlakbij gelegen Oxley gereden waar we nu op een “recreation reserve” staan. Net als op onze vorige overnachtingsplaats is het hier druk, maar er is nog ruimte genoeg, zelfs voor een kudde koeien die hier vrij rondloopt !

???????????????????

17

18

Verslag 79

We zijn vanmorgen eerst naar Wangaratta gereden om uitgebreid boodschappen te doen, ook hier is het topdrukte in de supermarkten vanwege aankomende Pasen. Vlakbij Coles zag Wim een “wasstraat” en aangezien onze auto’s er nogal stoffig uitzien hebben beide aan de buitenkant een uitgebreide schoonmaakbeurt gehad.

1

2

3

Daarna zijn we richting Mulwala gegaan vanwaar we een stukje van de ruim vijfentwintig honderd kilometer lange Murray River willen gaan volgen. Deze rivier begint in de bergen van de Great Dividing Range in noordoost Victoria en eindigt aan de kust van Zuid Australië bij Goolwa. Het gebied rond Mulwala wordt de “Sun Country on the Murray” genoemd vanwege het warme klimaat en de mooie omgeving.

4

Overal langs de meanderende rivier mag je vrij kamperen, af en toe is er een toilet, maar verder zijn er geen voorzieningen. Wij wilden bij “Green Bank” gaan staan, maar voor die tijd vonden we al een prachtige plek pal aan het water, aan een zijtak van de Murray.

5

6

Later zijn we naar de “officiële” kampplek gegaan: deze stond helemaal vol met tientallen tenten, caravans en andere bouwsels, na Kerstmis is dit nu eenmaal het drukste kampeerweekend. Er is van alles te doen op en rond het water, we zien kano’s, waterskiërs en ook wordt er gezwommen.

7

8

9

Het is de bedoeling de komende week steeds een ander plekje aan de rivier te zoeken tot we uitkomen bij de honderd vijftig kilometer verderop gelegen plaats Echuca.

10

11

12

Inmiddels is het half tien ’s avonds en zitten we nog in de korte broek buiten genietend van de rust en de natuur rond de Murray !

Verslag 80

Vanmorgen werden we gewekt door honderden krijsende kaketoes die rondvlogen en in de boomtakken boven ons gingen zitten en dit hebben ze uren volgehouden.

1

2

3

4

5

Nadat we ons Paasontbijt op hebben zijn we een tijdje actief met het in de was zetten van de auto’s, de zon heeft nog niet zoveel kracht en we kunnen beter steeds wát doen, dan dat we op het laatst twee auto’s moeten poetsen en “stalling klaarmaken”. Vervolgens rijden we even terug naar de stad om ons afval te dumpen en daarna gaan we op zoek naar een nieuwe plek aan de Murray River. Ik heb een boekje met alle tracks naar het water en nadat we een tijdje gehobbeld hebben over slechte onverharde wegen vinden we een mooie plaats aan de rivier. Er ligt zelfs nog een stapel hout voor ons klaar, achtergelaten door een vorige kampeerder !

6

Dit keer bevinden we ons aan de hoofdader en zien gedurende de hele dag jetski’s voorbij scheuren en diverse soorten bootjes langs varen. Er zit wat stroming in het water en ook liggen er veel dooie bomen in de rivier, waardoor je goed uit moet kijken waar je zwemt of vaart. Ook moet je erg opletten wáár je kampeert want er kunnen zo maar takken van de oude gombomen, die overal langs de Murray staan, afvallen ! Via een trappetje kunnen we naar het water toe waar ook een klein strandje is.

7

8

De Murray is voor een heel stuk de natuurlijke afscheiding tussen de staten Victoria en New South Wales en ook aan de overkant van het water wordt druk gekampeerd. Het is vandaag drukkend, warm weer en we maken er dan ook verder een luie dag van. Inmiddels is hier de wintertijd ingegaan en met de zomertijd in Holland hebben we nu nog acht uur tijdsverschil !

9

10

Verslag 81

We staan nog op dezelfde plek aan de Murray River: het is vandaag prachtig weer, we hebben uitzicht over het water, kunnen in de zon en in de schaduw zitten én ’s avonds een kampvuur maken ! Weer zijn we enkele uren actief met het schoonmaken van de camper en auto, dat scheelt de laatste dag een heleboel werk.

1

2

Het water van de rivier is niet vervuild dus regelmatig haal ik een bak vol om er mee te poetsen. Om ons heen zien we mensen alles inpakken, de Paasdagen zitten er weer op. Dennis gaat nog even voor verkoeling het water in en daarna wordt de douche weer eens gebruikt.

3

4

5

6

7

8

Vanavond komt er, net als gisteren, weer een groot Paasvuur, want we hebben nog ruim voldoende hout

Verslag 82

1

2

(We kunnen de maanmannetjes haast zien !)

Nadat we vanmorgen bij een benzinestation in het plaatsje Cobram ijsblokjes hebben gekocht,  onze watervoorraad  hebben aangevuld én ons afval hebben gedropt rijden we weer richting de Murray River op zoek naar een nieuwe plaats.

3

4

Weer zijn de onverharde wegen erg slecht vol kuilen en laaghangende takken, maar na een uurtje zoeken hebben we een plekje (vlakbij Davies Beach), haast nog mooier dan waar we vanmorgen stonden.

5

6

7

8

We zien echt niemand om ons heen, ook nu kunnen we via een uitgehouwen trap naar het water toe en hier zijn geen boomstammen in de rivier. Het is prachtig weer, achtentwintig graden met een strakblauwe hemel, deze omgeving heeft gemiddeld meer dan drie duizend zonuren per jaar !

9

10

Het gebied langs de Murray River is erg vruchtbaar en overal zie je fruitbomen, wijngaarden en landbouwgrond. Er wordt vandaag niet gepoetst, we doen een spelletje, lezen wat en Wim gooit z’n hengel uit, net als gisteravond vangt hij een Murray Cod, een geliefde vissoort in deze rivier.

11

12

13

14

En ook vanavond genieten we weer van een mooi kampvuur terwijl we boven ons miljoenen sterren zien schitteren !

Verslag 83

Toen we gisteravond bij het kampvuur zaten hoorden we wat ritselen in de struiken, we dachten aan een kangoeroe of een possum, maar het bleek een koala te zijn, die snel een eucalyptusboom in vluchtte toen wij hem met een zaklamp beschenen.

1

2

3

Deze “gumtrees” zijn zo lang dat deze dieren totaal niet opvallen, er kunnen wel veel meer koala’s hoog in de bomen zitten, zonder dat je ze ziet. Vanmorgen is Wim een tijdje wezen zoeken naar koala’s (je zou er een stijve nek van krijgen !) en het blijkt dat er twee vlakbij ons stekje zitten, allebei diep in slaap, hoog in een gomboom.

4

5

6

Weer blijven we voor een tweede dag op hetzelfde plekje staan, we zijn nog geen twee honderd vijftig kilometer verwijderd van ons stallingsadres en we hebben nog bijna een week de tijd om daar te komen, dus waarom zouden we verhuizen ! We hebben weer tijd om te poetsen en ook doe ik een wasje op z’n Marokkaans in de rivier (maar dan zonder hoofddoek om  !).

7

8

Ook vandaag is het  bijna dertig graden in de schaduw en de warmste uren doen we het rustig aan.

9

10

’s Avonds koelt het af naar zo’n vijftien graden, de lange broek hebben we al een tijdje niet meer nodig. Morgen gaan we weer een nieuwe plek zoeken een stukje verder stroomafwaarts  aan de Murray River

Verslag 84

Gisteravond kwamen er opeens enkele possums uit het bos tevoorschijn en vanmorgen werden we, zoals haast elke morgen, gewekt door allerlei vogelgeluiden onder andere door de kookaburra’s en de kaketoes.

1

2

3

4

We zijn pas laat vertrokken van ons prachtige plekje en nadat we in Cobram weer onze voorraden hebben aangevuld zijn we richting Strathmerton gereden vanwaar we via een brug naar Ulupna Island zijn gegaan. Het land is ingesloten door de Murray en de Ulupna Creek en ook hier kun je weer kamperen langs het water. We vinden een plekje in de bocht van de rivier (Doktors Bend) en tevens in de schaduw zodat we weer verder kunnen met poetsen. Rond vier uur zijn beide auto’s helemaal in de was gezet, zodat we ze de laatste dag alleen nog maar even hoeven af te spuiten. Tegen schemertijd komen er ineens allemaal heel kleine vliegjes tevoorschijn, die op het licht afkomen. Ze zitten in je wijnglas, op je eten en ook in de camper dwalen ze rond, dat is dus  binnen flink spuiten. Ik zie toch liever andere dieren zoals een kookaburra, koala of een possum !

5

6

Verslag 85

Het was vanmorgen maar acht graden toen we wakker werden en de zon scheen op de andere oever van de rivier, waardoor we in de schaduw moesten ontbijten. We waren dan ook snel vertrokken en nadat we honderd kilometer over de Murray Valley Highway  hebben afgelegd gaan we, vlak voor de plaats Echuca, weer een onverhard pad in richting het water. Net voor twaalven hebben we een nieuw plekje gevonden (vlakbij Christies Beach) en wat voor één: we hebben een privéstrand voor de deur en zijn ver van de doorgaande route af, er komt zelfs geen auto langs, voor ons een prachtige laatste stek aan de rivier !

1

2

3

4

Af en toe passeert er een speedboot en ook zien we de eerste woonboot, een bekend fenomeen op de Murray River.

5

6

7

8

(Geen wonder dat er zoveel bomen in de rivier belanden !)

Het wordt een echt luier dagje want er hoeft niet meer gepoetst te worden ! Morgen gaan we Echuca bekijken en daarna gaan we langzaam richting Melbourne. We hebben een heerlijke week aan de Murray gehad !

9

10

Verslag 86

??????????????????????

2

Echuca is vooral bekend om zijn rivierhaven met een, van rode gombomen gemaakte, kade die een lengte heeft van driehonderd en dertig meter. De ruim twaalf meter hoge kade is gebouwd in 1865 en werd al snel de grootste binnenhaven van Australië.

3

Met grote raderboten werd vooral wol over de Murray vervoerd. Wij hebben vandaag een uur op zo’n gerestaureerde raderstoomboot (de Pevensey) over de Murray River gevaren, onderweg zien we diverse andere stoomschepen en ook veel woonboten die vaak hele stukken de rivier afzakken.

4

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

Rondom de haven is van alles te zien en nadat we er geruime tijd hebben rondgewandeld zoeken we een plekje aan het water om te picknicken.

???????????????????

22

23

24

25

???????????????????

27

28

29

30

31

Vervolgens rijden we een uurtje door het dorre binnenland richting Bendigo en stoppen bij Rush Dam in Greater Bendigo N.P. om te overnachten.

32

33

Het is ons niet duidelijk waarom deze plaats een Nationaal Park is want behalve veel bomen en enkele open vlaktes is er niets bijzonders te zien. Zelfs “wildlife” is er niet te bekennen, alleen een heleboel mieren en vliegen !! Terwijl Dennis aan het koken is verzamelt Wim een flinke partij hout zodat we weer een groot kampvuur kunnen maken, hoogstwaarschijnlijk één van de laatste deze reis !

34

35

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 87

1

2

Bendigo is de plaats waar in 1851 de goudkoorts begon en in de navolgende tien jaar werden hier enorme rijkdommen vergaard. De faam van spectaculaire goudvondsten en plotselinge rijkdom verspreidde zich tot in China, waar Bendigo bekend werd als de Grote Gouden Berg en duizenden Chinese goudzoekers kwamen naar de stad. Toen het goud aan de oppervlakte begon op te raken, zorgde de ontdekking van een goudhoudende kwartsader voor een nieuwe impuls en men bleef nog meer dan een eeuw delven in diepe mijnen. In totaal zijn er vijf duizend zeshonderd geregistreerde mijnen geweest en is er ongeveer zeven honderd duizend kilo goud uitgehaald, pas in 1956 is de laatste grote mijn gesloten. Nadat we in de stad de laatste boodschappen voor deze reis gekocht hebben zijn we naar de Central Deborah Gold Mine gegaan, welke in gebruik was van 1939 tot 1954 en waar drie honderd vijfenzeventig mannen hebben gewerkt gedurende die vijftien jaar.

3

4

5

We dalen met een lift ruim zestig meter af in de grond om het harde leven in een ondergrondse mijn te ervaren en zien er onder andere enkele restanten van goudaders.

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na ruim een uur zijn we weer boven en bekijken daar nog diverse gebouwen en machines.

11

12

13

14Daarna rijden we via Maldon richting een andere goudstad Ballarat, maar iets ervoor nemen we een afslag naar Slaty Creek Campground in het Creswick Regional Park. Ook dit keer hebben we geen buren en mag er weer een kampvuur gemaakt worden, iets wat we dan ook zeker doen !

15

16

Verslag 88

Wat de Efteling is voor Kaatsheuvel is Souvereign Hill voor Ballarat, dit levende museum laat de tijd van de goudkoorts herleven. Wij hebben vandaag (maandag 9 april) een groot deel van de dag doorgebracht in dit park waar we weer “ondergronds” zijn gegaan en onder andere gezien hebben hoe goud gesmolten wordt.

1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Er zijn hotels, winkels, tenten, kroegen en een hele Chinese “Village”, ook kun je zelf goud zoeken in de rivier.

3

4

5

6

7

8

???????????????????????????????

10

11

12

13

14

15

??????????????????????

De paardenkoets rijdt de hele dag rond en de schooljuf laat de kinderen weer netjes in de rij staan.

17

18

19

De medewerkers lopen passend gekleed rond en vanwege de Paasvakantie is er voor kinderen van alles te doen.

20

21

22

23

24

25

26

27

28

Pas tegen half vier verlaten we het park en rijden een uurtje tot we in het Lerderberg State Park komen en hier parkeren we onze auto’s op een open plek. Ondanks de droogte in Victoria ( de schapen op de dorre velden vallen haast niet op !) mogen we toch gewoon een kampvuur maken en omdat het elke avond flink afkoelt maken we hier dankbaar gebruik van !

Verslag 89

De negentig dagen Australië zitten er bijna op, nog één etmaal en we vliegen naar huis ! Nadat we de laatste dagen nog van alles ondernomen hebben wordt het nu tijd voor de “grote schoonmaak”. Onderweg naar onze laatste overnachtingsplek zien we al vrij snel een “laundromat” en nu worden alleen de spullen gewassen die achter blijven in de camper. Net na de middag zijn de slaapzakken, handdoeken en het beddengoed allemaal weer schoon en droog en rijden we door naar Gisborne waar een “carwash” is. Dit keer hoeft er niet hard gepoetst te worden, het is hoofdzakelijk stof wat op de auto’s zit.

1

2

Nadat ik de binnenkant van Dennis z’n auto heb uitgezogen gaan we door naar Riddells Creek waar we bij Treetops Scout Camp verder gaan met schoonmaken. Enkele uren later is het meeste gedaan, zelfs onze sandalen zien er weer tip top uit !

3

4

Hier hippen kangoeroes rond, iets wat we de laatste weken niet meer gezien hebben, wel leuk als afsluiting van onze reis !

5

6

Verslag 90

Afgelopen nacht bleef het twintig graden en net als gisteren vielen er een paar kleine buitjes, maar gelukkig heeft Dennis z’n tent droog in kunnen klappen en ook onze luifel is droog opgerold. Tegen elven zijn we naar Clarkefield gereden waar we een buiten stalling hebben geregeld. Daar aangekomen zetten we onze auto’s neer en blinderen zoveel mogelijk de ramen, want de aankomende negen maanden komt er heel wat zon op te staan.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Ik maak een foto van Wim met de eigenaar Andrew (Morley) en later horen we dat hij een bekende acteur blijkt te zijn, hij komt dagelijks op televisie in de soap Neighbours !

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Het is nu half twee en we zitten te wachten op de luchthaven van Melbourne tot we aan boord mogen, morgen, donderdag 12 april, komen we ’s morgens vroeg aan op Schiphol. Onze prachtige reis door Australië zit er weer op, in totaal hebben we ruim tien duizend kilometer afgelegd. We hebben zo’n dertig keer een kampvuur gemaakt en twee en tachtig potjes Carcassonne gespeeld ! Alle avonden hebben we buiten doorgebracht al moesten we af en toe de lange broek aan. We hebben weer genoten van de vrijheid en de ruimte in Australië en ook van al het wildlife dat we gezien hebben. Inmiddels heeft Dennis het Australië-virus ook te pakken en willen we volgend jaar weer met z’n drieën een stuk van dit prachtige land bekijken !

 

Griekenland 2017 deel 2

Verslag 38

We hebben een drukke, emotionele week achter de rug, met verdrietige maar ook veel fijne en mooie momenten. Onverwachts zagen we nu ook onze kinderen, kleinkinderen, diverse familieleden en vrienden, zelfs José kwam ons vanuit Beek en Donk nog persoonlijk condoleren !

Nadat we gisteren afscheid hebben genomen van Marcel, Marieke en de jongens, met wie we de afgelopen week veel tijd hebben doorgebracht, heeft Dennis ons rond de middag naar Schiphol gebracht en met weer een tussenstop in München kwamen we tegen half twaalf  ’s avonds aan op camping Petalidi in Griekenland.

4

We werden vanmorgen pas laat wakker (mede door het uur tijdsverschil) en nadat we heerlijk in het zonnetje hebben ontbeten rijden we pas tegen de middag van de kampplaats weg. Het is zo’n vijf en twintig graden, net als in Holland, waar vandaag (16 oktober)  een nieuw warmterecord wordt gemeten. Al vrij snel maken we een stop bij een supermarkt, waar we geruime tijd doorbrengen, al onze levensmiddelen zijn op !

Ik had een camping opgezocht zo’n honderd zeventig kilometer rijden, maar wanneer we tegen tweeën een lunchstop maken bij een strand, ten noorden van de plaats Kalo Néro, vinden we het er zo mooi dat we besluiten er te blijven staan !

5

6

7

8

9

We luieren in de zon, zwemmen in zee, lopen op blote voeten door het zand, zien de zon in de zee zakken, de barbecue gaat aan en er volgt zelfs een kampvuur … een betere herstart van de reis hadden we niet kunnen hebben !

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Verslag 39

Anja, Cas, Janna en Roel, de laatsten van de groep, hebben gisteren Dubrovnik bekeken en zijn daarmee officieel aan het einde van de reis gekomen. Vanaf dit punt gaat normaliter ieder voor zich richting huis. Via de groepsapp weten we dat ze voorlopig gezamenlijk verder huiswaarts trekken. Wij gaan morgen de draad weer oppakken en bekijken en beleven wat de andere vier al gezien hebben !

Vandaag zijn we gewoon op het strand blijven staan; het plekje is zo mooi en wij hebben geen haast of verplichtingen om snel thuis te moeten zijn. We doen wat klusjes, maken een strandwandeling en voor de rest relaxen we met een spelletje en een mooi boek.

1

2

3

4

Weer zien we een prachtige ondergaande zon, gevolgd door een schitterende sterrenhemel en bij het geruis van de golven vallen we straks zonder moeite in slaap !

5

6

 

Verslag 40

Nadat we vanmorgen al het zand uit de camper verwijderd hebben, iets wat onvermijdelijk is wanneer je kampeert op het strand, rijden we richting Patra, gelegen in het noorden van de Peleponnesos. Omdat we een week in Holland zijn geweest vallen de verschillen tussen Griekenland en het thuisland weer meer op: de vele zwerfhonden en -katten, al het afval langs de weg, de rijstijl van de Grieken en het rijden zonder helm op de brommer of scooter. Ook de grote leegstand bij winkels, kantoren en fabrieken en de vele halfafgebouwde huizen zijn hier een normaal beeld en veel mensen leven in grote armoede in armzalige huisjes. Halverwege de route nemen we de afslag naar Kástro, waar op een heuvel het kasteel Chlemoútsi staat, alleen toegankelijk via smalle straatjes.

1

2

3

Het werd gebouwd tussen 1212 en 1223 en een maquette laat zien hoe het totaal eruit ziet.

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

De zeshoekige burchtoren is voorzien van gewelfde hallen en daar zijn ze volop bezig met restaureren.

7

??????????????????????

Het uitzicht vanaf het dak over de kustvlakte is mooi, helaas is het vandaag een beetje heiig, waardoor je de Ionische eilanden niet zo duidelijk kunt zien.

???????????????????????????????

10

???????????????????????????????

Wél ontmoeten we de enige bewoner van het kasteel !

12

13

Tegen half drie komen we aan bij camping Kato Alissos, waar het duidelijk einde seizoen is. We mogen bij het (gesloten) restaurant gaan staan, met z’n duizend jaar oude olijfboom en hebben zo uitzicht op de Patraikosbaai en de stad Patra.

14

15

16

Helemaal in de verte zien we de langste tuibrug ter wereld (de Charilaos Trikoupisbrug), die  de Peleponnesos verbindt met het vasteland.

17

18

(Op de camping staat een Hollandse overlandertruck, hiermee vergeleken zijn wij maar een ukkie !)

Verslag 41

Gisteravond laat kregen we het bericht dat ook Cas en Anja eerder naar huis afreizen vanwege een sterfgeval en een ernstig ziek familielid. Ze nemen nu de snelste route en hopen in vier dagen thuis te zijn. Roel en Janna gaan in een iets rustiger tempo richting Groningen en hebben de tijd tot eind oktober. Het is wel heel vreemd gelopen: we zijn met z’n achten begin september gestart en wanneer alles normaal was verlopen waren we gisteren of vandaag uit elkaar gegaan om afzonderlijk huiswaarts te keren, nu is de één na de ander voortijdig noodgedwongen afgehaakt, misschien volgt er volgend jaar een herkansing !?!

1

2

Wij hebben vandaag de Peloponnesos via de beroemde, in 2004 in gebruik genomen, tolbrug verlaten en zijn over de “old national road” richting Preveza gereden, een mooie afwisselende route door de bergen en gedeeltelijk langs zee.

??????????????????????

4

??????????????????????

Onderweg picknicken we in de buurt van Sparto met uitzicht op de Golf van Amfrakikos en even later gaan we via een zestienhonderd meter lange (tol)tunnel onder het zeewater door naar de noordkant van deze natuurlijke haven.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Zo’n twaalf kilometer verderop stoppen we bij een gratis camperplaats pal aan zee, waar Cas, Anja, Roel en Janna een kleine twee weken terug ook hebben gestaan. Het is inmiddels half vijf en we kunnen nog een tijdje buiten zitten, al komt er een frisse wind uit zee.

7

8

Net voor zonsondergang komt er een Griek aanrijden die met een paraglider en een motortje op z’n rug de lucht in gaat, interessant om te zien hoe makkelijk je zo omhoog kunt gaan.

9

10

11

12

Tegen zevenen verhuizen we toch naar binnen, iets wat van nu af aan wel standaard zal worden !

Verslag 42

Volgens ons reisschema hebben we vandaag een dag om vrij te besteden en net als de anderen van de groep gedaan hebben, gaan we de havenstad Préveza bekijken, gelegen aan de noordkant van het nauwe “Kanaal van Cleopatra”. Er heerst een gezellige drukte langs de waterkant en we zien opvallend veel jongeren op terrasjes zitten en dat op een gewone werkdag (vrijdag 20 oktober).

???????????????????????????????

2

3

4

5

6

De stad is bekend om zijn sardine-visserij en in het heldere zeewater krioelt het van deze visjes. Later strijken wij ook op een terrasje neer om deze lekkernij, samen met enkele andere soorten vis, te nuttigen.

7

8

We kijken weer uit over de Golf van Amfrakikos waar volop gezwommen wordt in het kalme water.

???????????????????????????????

Nadien rijden we langs de vlakbij gelegen  ruïnes van Nikópoli (“Zegestad”), gebouwd rond 30 v. Chr. door de Romeinen. Vanwege de instabiele bodem is de stad echter in verval geraakt, toch staan er nog  grote stukken muur en zien we de restanten van het “theater van Nicopolis”.

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

15

We keren weer terug naar dezelfde camperplaats met uitzicht op de Ionische zee, waar de wind sterker waait dan gisteren en net na zonsondergang zitten we alweer in de camper !

16

 

Verslag 43

We hebben vandaag een leuke afwisselende route gereden met diverse interessante stops onderweg. Als eerste rijden we richting de berg Zalongo waar we al van ver af een groot monument op de top zien staan.

1

Dit gedenkteken is voor de zevenenvijftig vrouwen die in 1806 met hun kinderen van de kliffen sprongen om zo uit handen te blijven van de Albanese troepen, die hun dorp Zalongo al veroverd hadden.

2

Wij zijn de vierhonderd vijftig treden opgeklommen om dit monument (12,5 meter hoog en 17,5 meter breed) van dichtbij te bekijken en hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de omgeving.

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Weer beneden rijden we via een mooie bergroute naar de zuidelijk van Parga gelegen Necromantheion van Ephyras (het orakel van de dood), de mythologische toegang tot Hades, de god van de onderwereld. In de gewelven kwamen in de vierde eeuw v.Chr. mensen om te communiceren met de overledenen.

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De plek wordt druk bezocht, maar wij hebben het binnen een kwartiertje wel bekeken en gaan weer verder, ook nu weer door de bergen, waar de wegen niet altijd even goed zijn.

9

10

11

Onze volgende bestemming is Dodoni, waar zich één van de grootste theaters van Griekenland  bevindt met een capaciteit voor zeventien duizend toeschouwers. Gelukkig wisten we van Cas dat het terrein om drie uur gesloten was en ruim voor half drie arriveren we bij het gerestaureerde bouwwerk.

???????????????????????????????

13

Nadien hebben we nog een flinke rit voor de boeg door het Pindosgebergte, ook wel de ruggengraat van Griekenland genoemd. Bij het bergdorp Metsovo nemen we de Katara-pas en rijden dan op 1690 meter boven zeespiegel over wegen die al jaren niet meer onderhouden zijn, maar met prachtige uitzichten.

14

15

Tegen vijven doemen in de verte de zandstenen torens van de Metéora op, ons eindpunt voor vandaag en even later zetten we onze camper neer op camping Vrachos Kastraki, waar we in 2012 ook geweest zijn met Vagebondreizen.

16

17

18

Het is er vrij druk, iets wat we de laatste week niet meer gewend zijn, maar de wasmachines zijn niet in gebruik dus daar leg ik beslag op. We blijven hier twee nachten staan dus de was heeft morgen de hele dag de tijd om te drogen, terwijl wij de omgeving verkennen !

 

Verslag 44

“De natuurlijke zandstenen torens van Metéora (hangende rotsen) werden voor het eerst als religieus toevluchtsoord gebruikt toen de kluizenaar Barnabas zich er in 985 n.Chr. in een grot terugtrok. Anderen voegden zich bij hem en in 1336 stichtte de monnik Athanásios op één van de vele rotsformaties het klooster Megálo Metéoro. Er volgden nog drieëntwintig kloosters, maar door hun precaire ligging waren de meeste eind 18de eeuw in verval geraakt. In de jaren twintig hakte men trappen in de rotsen om de resterende zes kloosters toegankelijker te maken, tot die tijd werden goederen en mensen met een lier naar boven gehesen. Nu wonen er weer meer monniken en nonnen”.

1

2

3

4

Wij hebben vandaag de kloosters Varlaam en Megálo Metéoro bekeken, het is duidelijk een toeristische attractie geworden waar bussen vol mensen op af komen, maar het blijft indrukwekkend om te zien hoe deze kloosters boven op de rotsen gebouwd zijn.

5

6

7

8

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

???????????????????????????????

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

19

20

Er leidt een hele route langs de zes bouwwerken en ook zijn er volop wandelpaden tussen de aparte zandstenen rotsen.

21

22

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

24

25

26

Zodra we na drieën terug zijn op de camping trekken we luchtiger kleding aan, want het is vandaag zo’n dertig graden. We gebruiken zelfs, sinds lange tijd, de plantenspuit voor verkoeling en kunnen tot ’s avonds laat buiten zitten. Helaas gaat het weer veranderen: we krijgen morgen regen, dus dan worden we op een andere manier nat !!

 

Verslag 45

Vanmorgen werden we wakker met regen en in de verte klonk het geluid van onweer. Was de camping twee dagen terug nog vrij vol, nu doet de kampplaats triest aan en zijn we één van de laatsten die vertrekken. We rijden vandaag weer een mooie rit door de bergen, alle snelwegen vermijdend en komen zelfs door een gebied waar beren leven, al zien we er natuurlijk geen ! Het is al volop herfst met prachtig gekleurde bladeren.

1

2

Net als de anderen van de groep halveren we de trip (eigenlijk zouden we tot de plaats Stuga in Macedonië rijden !) en stoppen tegen tweeën bij een prachtige camperplaats gelegen aan het meer van Kastoria en behorend bij een klooster. Roel, Janna, Cas en Anja zijn, toen ze hier anderhalve week terug waren, op de fiets naar de stad Kastoria gereden, maar daar is het nu geen weer voor. Wij hebben deze  “plaats voor bevers”, zoals de letterlijke vertaling is, alleen doorkruist met de camper en zagen onderweg veel winkels die bontjassen verkopen. In vroeger tijden leefden er veel bevers in het meer en die trokken veel bonthandelaren naar de plaats, de dieren komen nu niet meer in de streek voor, maar de bonthandel bestaat hier nog altijd.

3

4

5

6

Het klooster, waar we vlakbij staan, is prachtig om te bekijken: in tegenstelling tot alle katholikóns (kerken) vol “volmaakte” fresco’s en schilderingen die we gisteren bij de Méteora kloosters zagen, zien deze kerkjes er veel authentieker uit.

7

8

9

10

We maken een wandeling in de buurt en zien nog een mooie grot, maar daarna keren we terug naar de camper, het is fris met nog geen vijftien graden, wat een verschil met gisteren.

11

12

13

14

Tegen de avond begint het weer te regenen en tikt het op het dak van ons “huisje”, wel knus, maar toch hopen we dat het morgen weer droog is !!

 

Verslag 46

Het was vanmorgen maar acht graden en de temperatuur is de hele dag niet boven de tien gekomen, zelfs in Nederland is het met vijftien graden een stuk aangenamer ! Vanaf  het klooster rijden we eerst een eind langs het meer van Kastoria waar we diverse pelikanen zien in de buurt van vissersbootjes, in de hoop een visje mee te pikken.

1

2

3

4

(Deze bouwstijl is kenmerkend voor Kastoria !)

5

(Weer rijden we door een gebied waar beren en ook wolven leven !)

 

Daarna was het de bedoeling om door de  bergen naar Flórina te gaan en vervolgens in Macedonië via Bitola en Ohrid naar Struga aan het meer van Ohrid te rijden, maar om de één of andere reden wijst de TomTom ons in een andere richting en staan we opeens voor de Albanese grens, we rijden nu via de westkant van het meer naar Struga. Voorbij de grens zetten we niet alleen ons horloge een uur terug, we gaan helemaal een stuk terug in de tijd: in Albanië worden de paarden en ezels nog als vervoersmiddel gebruikt, mensen lopen met één koe aan een touw rond en veel zijwegen zijn nog onverhard.

6

7

8

Er wordt volop maïs geoogst en bij het Ohridmeer proberen mannen hun gevangen vissen te verkopen.

9

10

11

12

13

14

Net voor de plaats Stuga gaan we de grens met Macedonië over en moeten dan op zoek naar een overnachtingsplaats: de kampplaats uit het routeboek is gesloten, alleen camping Rino blijkt nog open te zijn. Hier worden we met open armen ontvangen en krijgen gelijk een kop koffie en raki aangeboden.

15

16

We zijn de enige gasten en zetten onze camper pal aan het water en met stroom én wifi overnachten we hier voor slechts tien euro ! Vanwege het koude weer spelen we een potje Carcassonne in de kantine, waar een houtkachel volop brandt. Naderhand gaat, voor het eerst deze reis, ook in de camper de kachel aan !

 

Verslag 47

We zijn vanmorgen eerst naar Ohrid gereden, gelegen aan het gelijknamige meer, omdat het een bijzondere stad moet zijn: er staan driehonderd vijfenzestig kerken,voor elke dag één en ook bevindt zich er een antiek theater opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.  Wij zijn echter géén stadsmensen en hebben Ohrid dan ook snel bekeken, we hebben nog een lange rit voor de boeg en zijn voor tienen de stad weer uit.

1

2

3

Omdat we gisteren verkeerd reden gaan we een stukje over dezelfde weg terug, maar na de grenscontrole buigen we af naar het westen en gaan heel lange tijd bergafwaarts. Terwijl wij dalen stijgt de temperatuur geleidelijk aan naar de twintig graden !  Het blijkt dat we in Stuga op bijna achthonderd meter hoogte zaten, waardoor het waarschijnlijk zo koud was. Weer rijden we door Albanië, maar hoe noordelijker we komen, hoe moderner het wordt. Ook zijn de wegen, zeker vergeleken met vijf jaar terug, stukken verbeterd: de vele kuilen in de weg zijn verdwenen en ook de putdeksels zitten weer op hun plaats !!

4

De Albanezen houden van schone auto’s, overal zie je autowasplaatsen en vaak is slechts een spuitende waterslang met een wenkende man al voldoende om klandizie te krijgen.

??????????????????????

???????????????????????????????

De ezeltjes blijven we echter overal zien evenals de primitieve manier van het land bewerken.

??????????????????????

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

Tegen drieën stoppen we bij camping Albania, met Hollandse eigenaars, waar we, uit de wind, nog enkele uurtjes van de zon kunnen genieten.

12

Via de “groepsapp” vernemen we dat Roel en Janna inmiddels ook thuis zijn, net als de camper van Jan (Het gaat inmiddels een stuk beter met hem !). Wij zijn dus nog de enigen van de groep die onderweg zijn, hoe anders had alles kunnen lopen ……… Wanneer wij over enkele weken thuis zijn volgt er zeker snel een reünie !!

 

Verslag 48

Na een ontbijt buiten in de zon rijden we het laatste stukje van Albanië over binnenwegen, waar het opvalt dat er hier moskeeën staan en dat de vrouwen hoofddoekjes dragen. Ook na de grensovergang naar Montenegro zien we deze islamitische kerken. De eerstvolgende uren is het prachtig rijden met links van ons de Adriatische  kust en rechts hoge granieten bergen.

1

2

3

4

Bij de baai van Kotor, een soort fjord, gaan we een stukje landinwaarts en rijden hier door leuke dorpjes en langs de grote inham, waar enkele eilandjes opdoemen in het heldere water.

5

6

7

8

9

10

Even later krijgen we de grensovergang naar Kroatië en net voor onze overnachtingsplaats, in de buurt van Dubrovnik,  zien we de zee weer in zijn volle glorie. We zetten onze camper neer op camping Matkovica in Srebreno waar we een alleraardigste “bazin”  de groetjes overbrengen van Cas, Anja, Roel en Janna, die hier ook overnacht hebben. Zij brengt ons ’s avonds (zoals ze ook gedaan heeft bij de anderen van de groep) naar het leuke restaurant Lanterna gelegen aan de haven, waar we een heerlijke visschotel eten en haalt ons later weer op met haar auto, wat een service ! Ook de kaartjes voor de boot naar Dubrovnik zijn al “in huis”, dus morgen gaan we samen deze historische stad bekijken !

11

???????????????????????????????

 

Verslag 49

We zaten vanmorgen “eerste rang” te kijken naar het snoeien van de bomen op de camping, met een hoogwerker worden alle grote takken verwijderd omdat ze gevaarlijk worden. Onze camper kan gewoon blijven staan, maar rondom ons ligt steeds meer groenafval.

1

2

Tegen tienen wandelen we naar de haven van Srebreno, waar een klein bootje klaar ligt om ons in twintig minuten tijd naar Dubrovnik te brengen.

3

???????????????????????????????

5

Het is een mooi gezicht om steeds dichter bij de oude stad met z’n dikke muren te komen en aan te leggen in de beroemde haven.

6.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

We hadden niet verwacht dat het nog zo druk zou zijn deze tijd van het jaar, maar ook vandaag krioelt het weer van de toeristen, vaak in groepjes met een gids erbij.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

13

14

Nadat we over de met marmer geplaveide “stradun” (hoofdstraat) richting de Pilepoort zijn gelopen nemen we de trap naar de bijna twee kilometer lange muur, die om het historische centrum ligt. Op sommige plaatsen is deze vijfentwintig meter hoog en zes meter dik !

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Van boven af heb je een prachtig uitzicht op de oude stad die op de UNESCO-lijst staat van culturele en natuurlijke schatten van de wereld.

19

20

21

22

Vijf jaar terug hebben we Dubrovnik ook bekeken en de eerste keer is toch wel het spectaculairst, zodat we na enkele uren alles wel gezien hebben en terugvaren naar Srebreno.

23

24

Op de kampplaats wordt nog steeds volop gewerkt met de kettingzaag en de eigenaresse staat alles gelaten te bekijken, de hele camping ziet er totaal anders uit.

25

26

Tegen vijven wordt het weer stil, het werk is nog niet klaar maar ze komen morgenvroeg weer terug, wij weten dus nu al hoe we morgen gewekt worden !

 

Verslag 50

Gisteravond begon het te waaien en dat wakkerde steeds verder aan tot wel stormniveau, het is echter geen constante wind:  even is het stil en dan ineens lijkt er wel een sneltrein aan te komen en schudt de camper heen en weer, duidelijk een “bora” ! Ik heb dus weinig geslapen vannacht en vanmorgen om acht uur (inmiddels is de wind flink afgezwakt) begonnen ze alweer met de kettingzaag dikke takken te snoeien ! Tijdens het ontbijt dwarrelt het zaagsel voorbij en om de toilet te bezoeken moeten we over takken en boomstammen klimmen. De campinghoudster wil dan ook niet hebben dat we betalen voor de overnachtingen en verontschuldigt zich meermaals. Wij vonden het echter nog wel interessant en hadden met het snoeien totaal geen problemen, alleen de “bora” vonden we minder, daar hebben we slechte ervaringen mee (Oktober 2009) !!

We gaan weer verder noordelijk langs de Dalmatische kust en al vrij snel zien we de stad Dubrovnik liggen, de zee is nu echter een stuk wilder dan gisteren.

??????????????????????

2

We blijven grotendeels de kust volgen via een weg vol bochten en hoogteverschillen, regelmatig zien we eilandjes in de Adriatische Zee liggen, maar ook binnenmeertjes, hoge bergen en leuke dorpjes.

3

4

5

6

Tegen half vier stoppen we bij camping Stobrec Split waar we een plekje krijgen met uitzicht op zee. Helaas kunnen we gelijk de camper in vanwege de frisse wind, hopelijk wakkert deze vannacht niet wéér aan !!

7

8

 

Verslag 51

1

2

De wind ging gisteravond helemaal liggen dus we hebben een rustige én lange nacht gehad, want met de ingang van de wintertijd kwam er zelfs nog een extra uurtje bij !

We zijn vandaag maar een klein stukje (slechts dertig kilometer !) verder gereden richting huis, bij de plaats Trogir zijn we afgeslagen naar camping Rozac, waar we vijf jaar terug (na de reis naar Turkije) een week verbleven. Ook nu staan we pal aan het water en genieten we van het uitzicht en de zon.

3

4

Tegen de middag gaan we op de fiets naar het, op een eiland gelegen, stadje vol monumenten, dat in 1997 door UNESCO werd uitgeroepen tot Werelderfgoed.

5

6

We beklimmen de San Marco-toren behorend bij het Kamerlengo-kasteel en hebben vandaar een mooi uitzicht over de grotendeels ommuurde stad, waar het nu vrij rustig is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

9

10

11

12

13

14

Via smalle straatjes wandelen we naar het plein met de Sint-Laurentiuskathedraal en ook zien we de Zeepoort met ernaast de vismarkt, die niet meer in gebruik is.

15

16

17

???????????????????????????????

19

20

Eenmaal terug op de camping zitten we nog enkele uren buiten, maar wanneer de zon verdwijnt achter de heuvels kunnen we gelijk naar binnen, het is duidelijk herfst !

???????????????????????????????

22

 

Verslag 52

1

2

3

We hebben weer genoten van het mooie plekje bij Trogir maar toch trekken we weer verder, elke dag wordt het een beetje frisser en is het sneller donker, al vóór vijven kunnen we binnen gaan zitten met de lamp aan, ook wordt er nu in de camper gekookt. We rijden weer grotendeels langs de kust waar zich de ene na de andere camping bevindt, alleen zijn ze inmiddels haast allemaal gesloten.

4

Bij Starigrad, vlakbij het Nationale Park Paklenica, dat we kennen van vorige reizen, is nog een kampplaats open (Plantaza) en weer vinden we een plaats pal aan het water.

5

6

7

8

Hoogstwaarschijnlijk is het ook de laatste keer voorlopig dat we de zon onder zien gaan aan zee, vanaf morgen overnachten we in het binnenland !

 

Verslag 53

Ook vandaag rijden we eerst nog zo’n anderhalf honderd kilometer vlak langs de kust voor we het binnenland in gaan. We komen onder andere langs de eilanden Pag, Rab en Krk en vele kleinere eilandjes. Het is geen wonder dat Kroatië een echt vakantieland is: het is er warm, zonnig én het Adriatische zeewater is glashelder, heerlijk om zo in te duiken.

1

Na de middag gaan we de grens over naar Slovenië en tegen tweeën komen we aan bij “the Park of Military History” bij de plaats Pivka. Bij dit oorlogsmuseum is een camperplaats met water en stroom. De overnachting kost je tien euro, maar dit is tevens één toegangsbewijs voor het bezoeken van de voormalige Joegoslavische militaire barrakken.

???????????????????????????????

Binnen en buiten staan tientallen militaire voertuigen opgesteld en ook zijn er diverse vliegtuigen te zien.

3

4

5

6

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

We krijgen een uitgebreide informatie over de periode van Tito, de Yugoslav People’s Army (YPA) en de weg naar onafhankelijkheid van Slovenië, ook de oorlog komt natuurlijk in ruime mate ter sprake en in beeld.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

We hebben er ruim twee uur doorgebracht en weten nu heel wat meer over het oude Joegoslavië. Nadat we in het bijbehorende restaurant een heerlijke pizza verorberd hebben gaan we gauw onze camper in, het wordt weer snel kouder,  vannacht koelt het zelfs af naar vier graden !

 

Verslag 54

Vanmorgen hebben we eerst nog een tijdje door de beboste bergen van Slovenië gereden waar de herfst de bladeren prachtige kleuren geeft. Bij de grensovergang naar Italië hoeven we dit keer geen paspoorten te tonen, omdat we in de eurozone blijven en zijn ineens op Italiaanse bodem. Het valt ons op dat er veel mensen op kerkhoven rondlopen en dat de meeste winkels gesloten zijn, na een beetje “googelen” op het internet komen we er achter dat het vandaag “Allerheiligen” is, een Katholiek feest waar de gestorvenen geëerd worden en wat in het zuiden van Europa een Nationale Feestdag is. We hebben verschillende vrienden en kennissen in Italië dus zodra we in dit land zijn proberen we ze te ontmoeten. Gisteravond hebben we gebeld met Luciano en Monica, die we al zevenendertig jaar kennen, maar zij zijn op het moment voor een korte vakantie in Rome en zijn pas zaterdag weer thuis. Ze vonden het erg jammer dat we elkaar net missen, maar we komen regelmatig in Italië en zien ze een volgende keer weer ! We zijn op de bonnefooi naar Tezze sul Brenta (vlakbij Vicenza) gereden, waar Gino en Paula wonen. Het was minstens vijf jaar geleden dat we hen gezien hadden maar we werden  heel hartelijk ontvangen en gelijk uitgenodigd om te blijven slapen. `

1

2.

Ook moesten we meteen mee naar de wijnkelder van Gino, waar we eigen gemaakte wijn en worst hebben geproefd.

3

4

5

Paula is de zus van Tino, die we ook al ruim veertig jaar kennen, vooral van vakanties in Riva del Garda en met z’n vieren zijn we naar Bassano del Grappa gereden waar Tino, sinds een jaar, een eigen bar runt. Ook hier was het weerzien erg leuk, maar Tino moest natuurlijk wel werken.

6

7

8

Heel apart was het om te zien dat hij foto’s van ons (gemaakt in Amsterdam in 1982 toen hij bij ons op bezoek was !) in z’n bar heeft hangen !

9

na een half uurtje zijn we teruggegaan naar het huis van Paula en Gino en hebben daar heerlijk gegeten.

10

Hun dochter Manuela (die goed Engels kan en regelmatig voor de vertaling zorgde !) was ook thuis en we halen heel wat herinneringen op, er komen zelfs heel oude foto’s tevoorschijn.

11

12

Het is altijd weer een feest om in Italië te zijn !

Verslag 55

1

Nadat we vanmorgen bij Paula nog een Italiaans bakje leut hebben gedronken rijden we met onze camper naar Bassano del Grappa om  nog even rond te wandelen in het oude centrum. Ze zijn bezig de “ponte vecchio di legno” (oude houten brug) te restaureren, wat zo te zien ook hoog nodig is !

2

???????????????????????????????

Op de “piazza Garibaldi” is een grote markt gaande waar het druk is met, in mooie winterkleding gehulde, Italianen.

4

5.

Ook lopen we nog even langs de bar van Tino, die nu gesloten is, om van de buitenkant enkele foto’s te maken.

6.

7.

We willen vandaag (2 november) naar het Gardameer rijden en doen dit via de prachtige pas: valli del Pasubio, die we al meerder keren gereden hebben, maar nog nooit in de herfst. Regelmatig gaan we vijftien procent omhoog en Wim moet heel wat haarspeldbochten nemen om op elfhonderd vijftig meter hoogte te komen.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14

15

Weer genieten we van de schitterende route al is het met tien graden wel fris en schijnt er slechts een waterig zonnetje ! Tegen drieën komen we aan in Torbole sul Garda waar we naar een camperplek gaan, die vol staat met Duitse campers. We wandelen nog even rond in het plaatsje, maar het is echt “waterkoud”, iedereen loopt met een dikke jas aan en muts op !

16

17

18

We trekken ons weer terug in de camper en hopen dat de zon morgen beter z’n best doet !

Verslag 56

We boffen vandaag: het is prachtig zonnig weer met zo’n zeventien graden. We pakken onze fietsen en rijden vanuit Torbole naar Riva del Garda, voor ons altijd een speciale plek, omdat wij elkaar daar (inmiddels drieënveertig jaar geleden) hebben leren kennen !

??????????????????????

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

We bezoeken allerlei heel bekende plekjes en later parkeren we onze fietsen bij de stadstoren om het centrum verder lopend te bekijken.

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Natuurlijk strijken we neer op een zonnig terrasje om een heerlijke Italiaanse maaltijd te nuttigen en slenteren later langs de haven, waar de veerboten voor anker liggen.

11

In de supermarkt kopen we nog enkele speciale Italiaanse producten (onder andere Branca Menthe !) om mee naar huis te nemen en met de fietstassen vol rijden we terug naar de kampplaats waar we nog even van de laatste zonnestralen kunnen genieten.

12

Later, in de camper, halen we, bij een wijntje, herinneringen op aan onze vele vakanties in Riva ….. het zal beslist niet de laatste keer zijn dat we hier komen !!

 

Laatste verslag

We hebben het Gardameer vanmorgen met bewolkt weer verlaten en rijden via mooie binnenwegen door de bergen richting Oostenrijk. Onderweg zien we tientallen kastelen, meestal hoog gelegen en de vele druivenranken, al ontdaan van hun vruchten, zijn in prachtige herfstkleuren getint.

1

2

3

4

5

6

7

Vlak voor de Resia pas stoppen we bij een meer (Reschen Reservoir) waar een toren uit het water steekt, rond 1950 heeft zich hier een tragedie afgespeeld: er zijn honderd tachtig huizen en boerderijen vernietigd en een hele vallei is onder water gezet voor een waterkrachtcentrale, alleen de 14de eeuwse kerktoren mocht blijven staan !

8

9

10

Even later passeren we, op vijftien honderd meter hoogte, de grens met Oostenrijk en rijden nog enkele uren door de nog licht besneeuwde bergen, waar we bij de Fernpas een grote hangbrug hoog boven ons zien. Tegen vieren rijden we Duitsland in en een uurtje later stoppen we op een camperplaats bij de plaats Memmingen.

11

12

Wij moeten nog zes honderd zeventig kilometer rijden voor we thuis zijn en hebben deze reis dan in totaal acht duizend achthonderd vijftig kilometer afgelegd. Wij zijn door vijftien verschillende landen gereden, elk met hun eigen kenmerken en charmes, maar natuurlijk hebben we het langst (ruim een maand) in Griekenland vertoefd ! Het was een prachtige, afwisselende en heel gezellige reis, al zijn er natuurlijk wel diverse complicaties geweest, waardoor de groep helaas voortijdig afscheid van elkaar  moest nemen en wij de laatste drie weken met z’n tweeën de trip hebben afgemaakt, maar we kijken er met heel veel plezier op terug !!

Griekenland 2017 deel 1

Verslag 1

In de afgelopen jaren hebben we drie keer een groepsreis gemaakt met de organisatie Vagebondreizen, twee maal naar Marokko en één keer naar Turkije, hier hebben we diverse leuke contacten aan overgehouden. Samen met drie andere stellen gaan we nu een rondreis door Griekenland maken: met Roel en Janna hebben we alle drie de trips gemaakt en zowel Cas en Anja als Jan en José hebben we tijdens de laatste reis (Marokko 2014) leren kennen en nadien hebben we elkaar diverse malen opgezocht.

1

Bij NKC hebben we een kant en klare reis gekocht (10 euro) en Cas heeft deze grondig bestudeerd en waar nodig aangepast. Er is onderweg niets besproken dus we gaan gewoon op de bonnefooi met vier campers op pad, we hebben er allemaal heel veel zin in !! Het is de bedoeling dat we elkaar woensdag 6 september treffen op camping Panorama in Hongarije, vlakbij het Balatonmeer.

Wij zijn vandaag, vrijdag 1 september 2017, uit Dodewaard vertrokken en rijden de eerste paar honderd kilometer over snelwegen.

2

Wanneer we op een Duitse parkeerplaats stoppen voor de lunch, zien we een paar oude bekenden: Bert en Anneke, waarmee we in 2011 de groepsreis naar Marokko hebben gemaakt. Het weerzien is allerhartelijkst en er worden heel wat herinneringen opgehaald en nieuwtjes uitgewisseld. Zij zijn onderweg naar Kroatië.

3

Tijdens de middagpauze hadden we nog prachtig weer, maar we zijn nog maar net weer onderweg wanneer het begint te regenen en dit blijft bijna de rest van de dag zo, ook wordt het gelijk een stuk frisser. Via binnenwegen rijden we het Sauerland in waar dichtbeboste heuvels afgewisseld worden door leuke dorpjes vol vakwerkhuizen.

4

We hadden in Altena de Burcht willen bezichtigen, maar dit heeft nu weinig zin. Nadat we nog enkele uren via slingerweggetjes over heuvelachtig terrein hebben gereden (ik zit ook nog een tijdje achter het stuur !), stoppen we tegen zessen bij een gratis camperplek in Frankenberg en hebben dan de eerste driehonderd veertig kilometer afgelegd.  Net als in Noorwegen moeten we weer binnen zitten, hopelijk verandert dit voor we in Griekenland zijn !!

 

Verslag 2

Het weer is nog steeds onbestendig. Nadat we vanmorgen het mooie stadje Fritzlar met regen hebben bekeken, rijden we richting het Thüringer Wald.

1

2

3

4

5

Tussen de middag kunnen we bij de Breitenbachersee in Bebra heerlijk in de zon zitten, maar even later plenst het alweer.

6

7

Toch is het mooi rijden over de smalle kronkelwegen door de met sparren begroeide bergen en de in de dalen liggende plaatsjes. Weer zien we veel vakwerkhuizen maar ook gekleurde of met leisteen beplakte woningen.

8

We mijden de snelwegen en schieten dan ook niet erg op, bovendien zijn ze overal met de wegen bezig en zijn straten afgesloten, maar we hebben nog enkele dagen de tijd om in Hongarije te komen. De anderen zijn inmiddels ook allemaal onderweg, wat we via de  “groepsapp” lezen.

9

10

Nadat we in Paulinzelle de ruïne van de 12de-eeuwse Romaanse abdij van een afstand bekeken hebben, rijden we naar de plaats Königsee (vlakbij Saalfeld) waar een camperplek is bij een restaurant (Köningseer Gasthaus Am Waldbad). Hier gaan we vanavond de “specialiteit van Thüringer” proeven. We staan als enigen geparkeerd achter het Gasthaus bij een soort bungalowpark, waarvan er geen één bewoond is, lekker rustig dus. Bovendien hoeven we na de maaltijd niet meer te rijden en kunnen zo ons bed in, waar we ons dekbed nog hard nodig hebben, want het koelt hier flink af !

11

12

 

Verslag 3

We hebben vanmorgen nog uren door het Oost-Duitse Thüringen gereden, de TomTom staat op “vermijdt snelwegen” met het gevolg dat we door leuke dorpjes en mooie natuurgebieden met meanderende riviertjes rijden. Tegen half drie passeren we de grens met Tsjechië en daar kopen we bij een benzinestation een tolvignet (12 euro) om zo over alle wegen van het land te kunnen rijden. Vlakbij de plaats Cheb, tien kilometer van de Duitse grens, ligt natuurreservaat SOOS: een moerassig gebied vol warmwaterbronnen (die trouwens koud aanvoelen), wat heel bijzonder is in dit deel van Europa en getuigt van betrekkelijk recente vulkanische activiteit.

1

2

In verhouding met de geisers en warmwaterbronnen in Nieuw-Zeeland en in het Yellowstone Nationaal Park (West-Amerika) vallen deze natuurlijk in het niet, maar het was leuk er even rond te wandelen over het houten pad, waar het wél stinkt naar rotte eieren (zwavel) en we hébben enkele borrelende “vulkaantjes” (gasbronnen) gezien.

3

4

5

6

7

8

9

Het verderop gelegen Europese kuuroord Marianské Lázné met z’n prachtige historische gebouwen zijn we alleen maar doorgereden en ik heb er maar één foto van.

10

Inmiddels is het alweer tegen vijven en in Tsjechië zijn weinig camperplekken dus komen we terecht, via een vrij slechte weg, bij het iets zuidelijker gelegen Plana op (ACSI voordeelcamping) Camp Karolina, waar we nog even in de zon kunnen genieten van een pivo (biertje !).

11

12

13

14

 

 

Verslag 4

Na een koude nacht (5 graden) wordt het gelukkig snel warm, de zon is volop aanwezig vandaag en brengt de temperatuur naar zo’n zeventien graden. (Later horen we dat dit de koudste week in vijf maanden is !) Sinds we gisteren de grens overgestoken zijn kunnen we geen woord meer lezen of verstaan van wat er gezegd wordt, wel is het Tsjechisch een mooie taal om aan te horen. Weer rijden we over smalle wegen door het glooiende landschap langs kleine boerendorpen, maïsvelden en door bossen, waar het soms al herfst lijkt.

1

De huizen zijn hier duidelijk minder goed onderhouden en ook de wegen zien er vaak uit als een lappendeken !

2

3

4

5

Omdat we af en toe wat willen bekijken onderweg ( o.a. Horsovsky Tyn en het Svihovkasteel) zigzaggen we een beetje door het land, de TomTom werkt hier ook nog aan mee door  vreemde routes te kiezen !

6

7

Hierdoor komt het dat we tegen drieën pas in de buurt van Tábor zijn (zo’n tachtig kilometer onder Praag) en nog een lange weg te gaan hebben.

8

We besluiten over te gaan op de snelste route en verder niets meer te bezichtigen en nemen een stuk autobaan om zo tegen zevenen aan te komen in Nosislav (twintig kilometer onder Brno) bij Vinarstvi Valka, een wijnmakerij waar we gratis op de parkeerplaats mogen staan. Deze is echter pal aan de straat en eigenlijk willen we alweer vertrekken, maar we wandelen toch even naar binnen. We krijgen gelijk een “Burcák” aangeboden, de eerste most van de druiven, met slechts drie procent alcohol, troebel en zoet. Even later volgt er een hele wijnproeverij, dus we  blijven hier toch maar overnachten !!

9

10

11

12

Natuurlijk hebben we ook enkele flessen wijn gekocht en een lege Spa fles laten vullen met Burcák.

Pas tegen achten gaan we de camper in en dan moet er nog gekookt worden !

13

Het is vandaag (4 september) alweer anderhalf jaar geleden dat we opa en oma zijn geworden van de tweeling Stijn en Ruben. Het zijn twee heerlijke ondernemende kereltjes waar mamma en pappa hun handen vol aan hebben. We hebben de afgelopen weken weer volop van ze genoten en moeten de komende tijd genoegen nemen met filmpjes en foto’s, maar daar kiezen we zelf voor ! Wanneer ze wat groter zijn nemen we (als pappa en mamma dat goed vinden !) ze gewoon mee op reis !! 

Verslag 5

Vanmorgen werden we al vroeg gewekt door het verkeerslawaai, we zijn thuis wel wat gewend omdat ons slaapkamerraam aan de straatkant zit, maar nu kwamen er om zes uur al vrachtwagens een paar meter van ons vandaan langscheuren ! Ook bij de wijnmakerij waren ze al vroeg actief en werd de nieuwe oogst druiven afgeleverd.

1

2

We gaan weer op weg en doen vandaag vier landen aan: eerst rijden we nog een tijdje door Tsjechië gevolgd door Slowakije, waar we nog geen twee uur vertoeven. We nemen binnenwegen zodat we geen E-ticket hoeven te kopen voor de tolweg, wel gaan we dwars door de hoofdstad Bratislava, maar de drukte valt erg mee. Even later rijden we Hongarije binnen, ook nu zonder enkele grenscontrole en gaan weer over wegen waar geen E-vignet voor nodig is. We willen het Esterházypaleis in de plaats Fertod bekijken en door de TomTom te volgen komen we ineens bij de Oostenrijkse grens waar wél grenspolitie staat. Wij kunnen echter gewoon doorrijden en een half uurtje later zijn we het land alweer uit en bevinden we ons weer in Hongarije. Het paleis, gebouwd in de tweede helft van de 18de eeuw en ook wel het “Hongaarse Versailles” genoemd, bekijken we alleen van de buitenkant, je kunt de binnenkant slechts bezoeken met een gids en hiervoor zouden we een uur moeten wachten en dan is het ook nog in het Hongaars !

3

4

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is vandaag prachtig weer (25 graden), dus we gaan naar de dichtstbijzijnde camping om nog een tijdje van dit mooie weer te kunnen genieten en komen tegen half vijf uit bij de plaats Bükfürdö op “Romantik Camping”. We hebben de laatste dagen veel uren in de auto doorgebracht en inmiddels bijna vijftienhonderd kilometer afgelegd, nu is het tijd om even te luieren in het zonnetje, morgen leggen we de laatste negentig kilometer af naar de startcamping waar we de anderen van de groep ontmoeten en dan kan de “echte” reis beginnen !

???????????????????????????????

10

 

Verslag 6

1

Tegen twaalven arriveren we bij camping Panorama in Cserszegtomaj, waar de anderen allemaal al aanwezig zijn. Het is gelijk gezellig als vanouds en we hebben elkaar weer heel wat te vertellen, al is het nog maar drie weken geleden dat we een weekend bij elkaar waren.

2

3

Anja geeft nog even een demonstratie van het gebruik van een zwemband !

4

5

In de loop van de middag gaan we op de fiets naar het vlakbij gelegen Héviz, waar zich het grootste thermale meer ter wereld bevindt (47.500 m2). Al sinds 1795 wordt het gebruikt voor kuurbehandelingen en op sommige plaatsen is het meer dertig meter diep.

???????????????????????????????

7

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Met een zwemband om dobberen we enkele uren in het warme water (rond de dertig graden) tussen de waterlelies en ook nemen we nog een modderbad, waardoor we er gelijk jaren jonger uitzien !!!

???????????????????????????????

12

13

??????????????????????

Na afloop gaan we het stadje in en nuttigen daar een Hongaarse maaltijd al blijkt dat de “kuttengoulash” toch anders smaakt dan verwacht.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Eenmaal terug op de camping moet de “Burcák” uit Tsjechië nog even geproefd worden, maar daarna zorgt een regenbui ervoor dat ieder z’n eigen camper induikt !

 

Verslag 7

Het is vandaag miezerig weer en de temperatuur is gedaald naar zeventien graden, een heel verschil met gisteren. De route voert vandaag langs het Balatonmeer, maar alles ziet er nu triest uit, er varen geen boten uit en niemand waagt zich in het water.

1

Ook tijdens de rest van rit is er weinig bijzonders te zien, het landschap is vlak met velden vol uitgedroogde zonnebloemen, de dorpjes die we passeren doen armoedig aan en aan de hobbelige wegen raken we ondertussen wel gewend.

2

3

Onze overnachtingsplaats ligt in Kiskunhalas, zo’n tweehonderd vijftig kilometer rijden vanaf camping Panorama en tegen drieën arriveren we op camping Halasthermál, waar Roel en Janna al een plekje gevonden hebben.

Samen met hen wandelen we naar het dorpje, maar ook hier is het duidelijk “einde seizoen”.

4

5

6

( Wijn in de supermarkt is hier heel goedkoop: twee liter voor slechts 1,50 euro !).

Inmiddels zijn ook de anderen op de camping aangekomen en natuurlijk hebben we weer heel wat te “bespreken” en daar hoort een drankje bij !!

7

8

Helaas komt er, weer door de regen, abrupt een einde aan het gezellige samenzijn, gelukkig is er voor morgen beter weer voorspeld !

 

Verslag 8

Het weer is gelukkig helemaal opgeknapt en het wordt zo’n vijfentwintig graden. We moeten vandaag  ruim twee honderd kilometer afleggen en al vrij snel komen we bij de grens naar Servië waar we twee keer over onze paspoorten moeten tonen. Aan de Hongaarse kant willen ze zelfs de binnenkant van de camper zien en bij Servië krijgen we een stempel in ons paspoort. Het land is twee keer zo groot als Nederland, telt ruim  zeven miljoen inwoners en ligt in het centrum van de Balkan. Eenmaal over de grens merken we weinig verschil met Hongarije, ook hier zijn de wegen slecht en kunnen de huizen wel een laagje plamuur gebruiken. We rijden, net als de anderen, de hele weg binnendoor zonder tol te hoeven betalen.

1

(Anja rijdt zelfs een stukje met paard en wagen !).

 

Tussen de middag maken we een stop bij Srbobran aan een riviertje en daarna hobbelen we weer vrolijk verder.

2

In de stad Novi Sad zijn ze druk bezig met een brug over de Donau waardoor we, na een lang oponthoud, uiteindelijk via de spoorbrug het water over gaan.

3

4

5

6

7

Tegen vieren komen we aan op Camp Dunav (Donau) in Zemun, waar Roel en Janna weer als eerste aangekomen zijn.

8

De camping ligt vlakbij de hoofdstad Belgrado, een grote metropool in het oude Joegoslavië. Echter na het wegvallen van het communisme ontstonden er diverse burgeroorlogen waarin Servië een grote rol heeft gespeeld. Gelukkig is de rust nu weer volledig weergekeerd en kun je Belgrado weer veilig bezoeken.

Tegen vijven is iedereen gearriveerd en zitten we nog een tijdje bij elkaar om de plannen voor morgen door te nemen.

9

Daarna gaat ieder z’n eigen gang, maar we kunnen wel de hele avond buiten zitten !

10

Emancipatie, laat de mannen maar kokkerellen !

11

12

 

Verslag 9

Vandaag hebben we met de groep Belgrado onveilig gemaakt. We laten de fietsen op de camping staan en gaan, na een kwartiertje wandelen naar de bushalte, met een gammele bus naar de stad.

1

2

3

4

Daar aangekomen is het zoeken naar de bezienswaardigheden, de stad is duidelijk nog niet op toeristen ingesteld. Eigenlijk is er ook niet veel bijzonders te bekijken en overal zijn ze druk bezig met verbouwingen en wegwerkzaamheden, ook kun je nog steeds de gevolgen van de burgeroorlog zien.

5

6

7

8

We gaan eerst naar de “Hram Svetog Save” (St.Sava Kerk), één van de grootste orthodoxe kerken ter wereld, waarvan de bouw al in 1935 gestart is, maar waar ze nog jaren aan de binnenkant moeten werken voor deze af is.

??????????????????????

10

Alleen de crypte is klaar en deze is werkelijk schitterend, vol schilderwerken, marmer en bladgoud.

11

12

Het is zaterdag, dé dag dat veel bruidsparen elkaar het jawoord geven en we zien dan ook verschillende chic geklede jonggehuwden.

13

14

Natuurlijk moeten deze wel op de foto gezet worden en de beste plek hiervoor is tussen de gasten in !

15

16

17

Na een pauze in een gezellig cafeetje  gaan we met een (gratis) bus naar “Beogradska tvrdava,  dit fort is het belangrijkste symbool van de stad en ligt op een heuvel uitkijkend op het kruispunt van de rivieren Donau en Sava.

18

19

20

Naast het militair museum, waar allerlei materiaal tentoon wordt gesteld, zien we in het Kalemegdan Park een mooie collectie oldtimers, met hun trotse eigenaars.

21

22

23

24

25

26

27

Via de Knez Mihailova, een drukke winkelstraat, wandelen we naar Skadarlija, hét uitgaansgebied van Belgrado.

28

29

30

Daar vinden we een gezellig restaurantje met Servische muziek en hier brengen we enkele uren door, waarna we met de bus terug gaan naar de camping.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

32

33

34

35

36

We hebben ons prima vermaakt vandaag, maar de stad op zich stelde niet veel voor !

 

Verslag 10

We moeten vandaag ruim driehonderd en zestig kilometer afleggen dus nemen we nu de snelste route over de autobaan (met tol). Wanneer we via de snelweg Belgrado doorkruisen ziet de stad er vrij modern en strak uit, een heel verschil met wat we gisteren zagen buiten het centrum, wel ligt er overal afval langs de kant van de weg. De autobaan is prima en doet niet onder voor de West-Europese snelwegen. Het landschap blijft vrijwel hetzelfde als de afgelopen dagen: veel landbouwgrond met maïsvelden afgewisseld met stukken land vol uitgebloeide zonnebloemen, ook zijn ze druk met nieuwe wegen bezig, zelfs op zondag!  (Anja en Cas rijden wel een stuk binnenweg en gaan even terug in de tijd !)

1

2

3

4

5

De laatste honderd kilometer wordt het bergachtig, maar na weken reizen door Noorwegen vinden we dit niet erg indrukwekkend. Het is vandaag ruim dertig graden dus we rijden lekker met de ramen open en komen tegen drieën, als eersten van de groep, aan in Vranje bij Autocamp Enigma. De camping is, net als de andere in Oost-Europa, vrij simpel, maar beschikt wel over een heerlijk koel zwembad, waar we dan ook gelijk gebruik van maken.

6

7

8

Tegen de tijd dat wij ons favoriete spel Carcassonne aan het spelen zijn, druppelen de anderen, verhit, binnen en ook zij nemen gelijk een duik.

9

10

11

Morgen hebben we weer eenzelfde afstand af te leggen, halverwege de trip gaan we de grens met Griekenland over en als het goed is zien we in de loop van de dag de zee ……………… we zijn er bijna ….!!

 

Verslag 11

We zijn vanmorgen tegen tienen, alweer als laatste, vertrokken van de kampplaats en al vrij snel gaan we de grens naar Macedonië over.

1

We hadden onze voorraad vlees en kaas verstopt omdat je dit niet mag importeren, maar behalve onze paspoorten hoefden ze gelukkig niets te zien ! Net als gisteren staat er een harde wind, maar met ruim dertig graden is dit geen probleem. Wanneer we stoppen om te tanken (wat erg goedkoop is in Macedonië) staan zowel Roel en Janna als Cas en Anja op dezelfde parkeerplaats.

2

Het is trouwens goed uitkijken met tanken in Macedonië, tot twee keer toe proberen ze ons te “bedonderen”: we kunnen alleen contant betalen in euro’s (tegen een duurder tarief) en er wordt gewoon wat bovenop gezet tijdens het pinnen. Gelukkig waren we gewaarschuwd en betalen we uiteindelijk de gewone prijs ! De lange trip is, net als gisteren, weinig  interessant, we zien enkele wijngaarden en wat bergen, maar de meeste tijd rijden we door dor, droog gebied.

3

Zelfs een leuke picknickplek is niet te vinden en tijdens de lunch treffen we Roel en Janna weer bij een tankstation. Wanneer we na de middag de grens met Griekenland over gaan moeten we ons horloge een uur vooruit zetten, dus de komende weken hebben we een uur tijdsverschil met Holland. De Grieken hebben trouwens een aparte rijstijl: degene die ingehaald wordt  moet uitwijken naar de vluchtstrook, wij zwalken dus regelmatig naar rechts wanneer een wegpiraat ons voorbij zoeft ! Ook zien we de laatste dagen veel zwerfhonden en op de autobaan overleven ze dit niet altijd. In de loop van de middag passeren we de op één na grootste stad van Griekenland, Thessaloniki, gelegen aan de Egeïsche Zee en pas tegen de avond, nadat we bij een Lidl uitgebreid inkopen hebben gedaan, komen we aan op camping Ouzouni Beach, een vrij volle kampplaats pal aan zee gelegen.

4

(Zoals gewoonlijk duikt Cas gelijk het water in !)

5

6

We vinden, voor de vier campers, een plekje vlak bij elkaar en natuurlijk moet de aankomst in Griekenland gevierd worden met ouzo !!

7

(De kampbaas komt nog even langs.)

8

Pas tegen tienen zijn we terug bij onze camper en moeten dan nog eten en daarna  verslag nummer elf maken !!!

 

Verslag 12

Vandaag hebben we een rustdag, wat inhoudt dat de camper op z’n plaats blijft staan.

1

2

We hebben tijd om een wasje te doen, een boek te lezen en natuurlijk gaan we de zee in en luieren we op het zandstrand.

3

4

5

6

7

De temperatuur komt weer ruim boven de dertig graden uit en de komende dagen blijft dit zo. Voor morgen staat er eigenlijk een lange rit in de planning, maar we besluiten gezamenlijk dat we de route in twee dagen opsplitsen. Hiervoor moesten we natuurlijk wel uitgebreid overleggen en zodoende zitten we tot half twaalf bij elkaar, weer hebben we met z’n allen een erg gezellige avond !!

8

 

Verslag 13

We hebben vandaag het schiereiland Sithonia (de middelste vinger van Halkidiki) verkend, een prachtig gebied met bossen, heuvels, velden vol olijven, leuke strandjes en gezellige vissersdorpjes.

1

2

3

4

Omdat we niet zo ver hoeven te rijden maken we al vrij vroeg een stop bij een strandje en zitten  daar lekker in de schaduw met uitzicht op zee.

5

Een eind verderop parkeren we de camper weer in het vissersdorpje Pórto Koufós, waar we bij een leuk restaurantje neerstrijken. Hier genieten we van een heerlijke maaltijd vol visgerechten en hebben het gevoel nu écht in Griekenland te zijn.

6

7

Om ons heen zien we wit met blauwe huisjes, enkele vissersbootjes en een prachtige helblauwe zee.

8

9

10

11

12

We hadden met de groep afgesproken op een camperplek in het noorden van het schiereiland, maar wanneer we daar tegen half vijf aankomen blijkt deze niet geschikt en dus rijden we door naar camping Lacara in Vourvourou. Hier gaan we met z’n allen nog even de zee in en daarna volgt een gezellige barbecue, die weer duurt tot in de kleine uurtjes !

13

14

15

16

 

Verslag 14

De laatste dagen maakt onze auto een vreemd piepend geluid, vanmorgen heeft Wim met Erik (die onze camper in onderhoud heeft) gebeld en die adviseerde ons WD40 op de V-snaar en looprollen te spuiten, nadien is het gepiep gelukkig zo goed als verdwenen.

1

Nadat we vanmorgen eerst nog een tijdje over het mooie schiereiland Sithonia hebben gereden, moeten we daarna het hele stuk terug naar Thessaloniki, waar we eergister ook al geweest zijn.

2

Vervolgens gaan we naar Antieke Pella, waar je de restanten kunt zien van de hoofdstad van het koninkrijk Macedonië (4e eeuw voor Christus), waar in 356 v.C. Alexander de Grote geboren werd. We zien er prachtige vloermozaïeken en nog altijd zijn ze bezig met opgravingen en archeologisch onderzoek.

3

4

5

Op twee kilometer afstand ligt het bijbehorende museum waar allerlei vondsten te bewonderen zijn, zoals juwelen, beelden en voorwerpen voor dagelijks gebruik.

6

7

8

9

10

We bekijken dit alles bij een temperatuur van ruim dertig graden en zoeken daarna een plek waar we in de schaduw kunnen lunchen, iets wat niet meevalt.

11

12

(Alles groeit en bloeit hier in de vrije natuur !)

13

14

15

16

Onze overnachtingsplek is een camperplaats in Vergina, waar je de, pas in 1984 ontdekte, graftombe van Philippos de tweede (eerste koning van Griekenland en vader van Alexander de Grote) kunt bekijken. We hebben deze plek, een “World Heritage Site”, tijdens onze reis naar Turkije met Vagebond (2012) ook bekeken, maar weer is het indrukwekkend om te zien. Helaas mochten we binnen geen foto’s maken !

17

18

19

Alles wat we de afgelopen twee dagen gezien hebben hadden we, volgend het schema van NKC, in één dag moeten bekijken, maar goed dat we niets besproken hebben en alles zelf regelen !

Vanwege het warme weer (normaal is het hier in september zo’n 25 graden, nu dus een stuk warmer !) hebben we haast allemaal problemen met onze koelkast en blijft de temperatuur hangen rond de vijftien graden. We zijn dan ook heel blij dat we, net voor vertrek, een “Engel” koelkast ( zoals in de camper in Australië) hebben gekocht, zodat het verse goed niet bederft én we een lekker koud biertje hebben !!

20

(Onze afwasmachine !)

 

Verslag 15

Vanaf Vergina rijden we vanmorgen eerst een stuk binnendoor langs kleine dorpen waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan.

1

2

???????????????????????????????

Vlakbij Dion, waar ook opgravingen te zien zijn, rijden we een eindje de Olympus, “het Huis van Zeus”, op. De oppergod van de Griekse goden, woonde op de berg Olympus samen met andere onsterfelijken, waar veel mythen over geschreven zijn.

4

Wij draaien om en nemen een prachtige weg dwars door de bergen, een vruchtbaar gebied waar we naast olijven, kiwi’s en druiven ook veel tabaksplanten zien, die door de plaatselijke bevolking gedroogd worden.

5

6

7

8

9

Wanneer we tegen tweeën een plekje zoeken om wat te eten, zien we de camper van Jan en José staan. Ze nodigen ons gelijk uit om brood met gebakken ei te nuttigen, een welkome maaltijd.

10

11

12

13

14

Daarna volgt nog een rit van honderd en twintig kilometer en pas tegen half zes komen we aan bij Camping Sikia, gelegen op het schiereiland Pilion. We staan weer met de groep bij elkaar, al is dit helaas niet met uitzicht op zee. Natuurlijk gaan we nog even het (vrij warme) water in en daarna wordt het tijd om te koken, want Wim heeft Jan en José uitgenodigd voor de maaltijd ! Dit wordt een heel gezellige avond met veel vrolijke maar ook serieuze verhalen, waar we nog lang aan terug zullen denken !

15

16

 

Verslag 16

We staan nog op dezelfde camping (Sikia) aan de Golf van Pagastikos en net als enkele dagen terug hebben we weer tijd om een wasmachine te gebruiken, de mail bij te werken en regelmatig een duik in zee te nemen, want het is hier echt warm !

1

Roel en Janna maken nog een wandeling van enkele uren, maar de rest van ons komt niet verder dan het strand, waar het heerlijk toeven is.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

Tegen de avond gaan we met z’n allen naar het campingrestaurant, waar we ruim drie uur doorbrengen. Het eten is voortreffelijk en we sluiten de maaltijd af met enkele ouzo’s, zoals dit hoort in Griekenland ! We vermaken ons allemaal nog steeds prima en hebben samen de grootste lol !!

9

10

 

Verslag 17

Het is de bedoeling dat vandaag (zondag 17 september) ieder voor zich het bergachtige schiereiland Pilion gaat bekijken en we hebben allemaal een verschillende route samengesteld.

1

2

Wij rijden via het gehucht Afétes naar de oostkant van Pilion, maar wanneer we vlakbij het dorp Tsagkaráda zijn, kunnen we ineens niet verder, een groot rotsblok blokkeert de doorgaande weg.

3

Een stukje noordelijker ligt Damouchari, het dorpje waar de film Mamma Mia is opgenomen, maar hier kunnen we nu helaas niet komen ! We waarschuwen Cas en Anja, die samen met José via de andere kant het schiereiland rond gaan, maar krijgen dan te horen dat ze niet verder gaan, maar terugkeren naar de kampplaats. Het blijkt dat ze in een dorpje een erg smalle straat ingereden zijn waar ze niet verder kunnen, waardoor ze zo’n achthonderd meter in de achteruit terug moeten rijden en dit met ingeklapte spiegels, zo smal is de doorgang !!  Helaas raakt Anja een spiegel van een andere auto, maar de schade valt gelukkig mee, wel is de lol er nu wel af. (Toch petje af voor Anja, dit was mij noooooit gelukt !! Zelfs de Grieken applaudisseerden voor haar !).

4

5

6

7

8

Ook Roel en Janna komen voor de afgesloten weg aan de oostkust te staan en keren terug naar de camping.

9

???????????????????????????????

11

Wij nemen toch nog een leuke route door de bergen en komen tegen half twee aan bij de westkust, waar we een leuk restaurantje vinden, pal aan zee.

12

13

14

15

16

Rond drieën is iedereen weer terug op de camping in Kato Gatzéa en worden alle ervaringen uitgewisseld. Natuurlijk gaan we daarna voor verkoeling de zee weer in en de rest van de dag doet iedereen het kalm aan !

17

18

 

Verslag 18

1

(Gisteravond hebben we het spel Mexican Train gespeeld, wat we van Jan en José hebben geleerd tijdens de reis door Marokko !)

We moeten vandaag zo’n twee honderd en dertig kilometer afleggen naar onze volgende bestemming: Delphi en volgens het routeboek gaat een groot deel van de rit over tolwegen. Wij hebben allemaal besloten om via een alternatieve route naar camping Apollon te rijden, waardoor de rit door het binnenland en de bergen gaat. Nadat we via het centrum van Volos en een stukje langs het water hebben gereden, gaat de weg lange tijd door landbouwgebied, waar ze duidelijk wel wat water kunnen gebruiken. Ook zien we velden vol katoen, die rijp is om geplukt te worden.

2

3

4

???????????????????????????????

Weer valt het op dat er zoveel afval in de vorm van blikjes en plastic flesjes langs de kant van de weg ligt, zo jammer ! Omdat we door onze voorraden heen zijn stoppen we bij de stad Lamia in de hoop daar een grote supermarkt te vinden. We rijden pal door het drukke centrum, waar we haast in dezelfde situatie komen als Anja gisteren, maar we komen er weer uit én hebben weer levensmiddelen in de camper liggen.

6

De temperatuur loopt weer snel op en rond de middag geeft de meter in de auto veertig graden aan ! Toch rijden we met de ramen open en een hete föhnwind waait naar binnen, iets wat we wel gewend zijn van Australië.

7

???????????????????????????????

9

Het laatste stuk van de route komen we weer door bergachtig gebied waar de auto er flink aan moet trekken.

1110

12

Natuurlijk zien we weer ontelbare olijfbomen en Griekenland is dan ook het grootste exportland van deze vruchten.

13

Bij aankomst op de kampplaats blijken wij de eersten te zijn, maar al snel volgt de rest en binnen een half uur liggen we allemaal in het zwembad voor verkoeling.

14

15

16

Weer kunnen we de hele avond buiten zitten en slapen we met alle ramen open !

 

Verslag 19

Delphi was in de klassieke oudheid een der beroemdste cultusplaatsen van de god Apollo en het meest bezochte en gerespecteerde orakel van de gehele oudheid. Vanaf 590 v.Chr. werden hier de Pythische Spelen gehouden, wedstrijden in muziek, dichtkunst en sport.  Het beleefde een late bloei in de Romeinse keizertijd, maar in 392 na Chr. werd het orakel gesloten door keizer Theodosius 1, die het christendom tot staatsgodsdienst verhief.  In 1838 is men begonnen met opgravingen en sinds 1987 staat Delphi op de Werelderfgoedlijst. Wij zijn vandaag op de fiets naar antiek Delphi gereden, met uitzicht op de Golf van Korinthe, om daar het heiligdom van Apollo te bewonderen.

??????????????????????

2

Het ligt op circa vijf honderd meter hoogte tegen de zuidelijke helling van de berg Parnassus.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6

We zien onder andere de Apollo-tempel, het schathuis van de Atheners, het theater en het stadion van de Pythische Spelen.

7

8

9

10

11

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Een eindje verderop bevindt zich de Marmaria (Marmergroeve), het heiligdom van Athena met z’n ronde tholos, die we, vanwege het warme weer, alleen van een afstand bekijken.

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

Vervolgens verblijven we nog een tijdje in het bijbehorende museum, waar we even bij kunnen komen van de hitte.

18

19

??????????????????????

De terugweg naar de camping gaat ons allemaal makkelijk af, de hele rit is bergafwaarts.  Toch zijn we weer blij met ons plekje in de schaduw én het heerlijke, koele zwembad !

 

Verslag 20

We hebben vandaag een prachtige afwisselende route gereden, hoofdzakelijk door de bergen.

1

Al vrij snel maken we onze eerste stop bij het Byzantijnse klooster Osios Loúkas, in 946 gesticht door de monnik Lucas. Deze man, gestorven in 953 en later heilig verklaard, kon wonderen verrichten en bezat de gave van helderziendheid. Het klooster staat op de Unesco lijst en bevat prachtige mozaïeken en fresco’s. We brengen er, samen met Cas en Anja, enkele uren door  en onze fototoestellen maken overuren !!

2

3

??????????????????????

Ondanks het warme weer hebben we, uit respect, onze schouders en benen bedekt.

5

6

7

8

9

??????????????????????

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

14

15

16

17

18

???????????????????????????????

20

We zijn nog maar net weer op weg wanneer we langs een indrukwekkend monument komen: in Karakolythos zijn in juni 1944 twee honderd achtentwintig dorpelingen geëxecuteerd door de Duitsers omdat er op de Parnassos enkele Duitse soldaten waren gedood !

21

22

Vervolgens moeten we nog enkele uren rijden, onder andere over de Inoi-pas, voor we tegen half zes aankomen op camping Athens in de buurt van Athene. Dit keer zijn we de laatsten die arriveren en we kunnen gelijk bij de rest van de groep aanschuiven. Het wordt weer een heel gezellige en lange “happy hour”, pas tegen achten gaat ieder naar z’n eigen camper en dan moet het avondeten nog bereid worden !

 

??????????????????????

???????????????????????????????

 

Verslag 21

Wanneer je in Athene bent moet je natuurlijk de Acropolis bekijken en vanmorgen zijn we dan ook met z’n achten vanaf de camping in een overvolle bus en vervolgens met de metro naar het centrum van de stad gereden om de honderd zesenvijftig meter hoge tafelberg met z’n overblijfselen uit de vijfde eeuw v.Chr. te aanschouwen.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Inmiddels is het iets minder warm geworden (zo’n zevenentwintig graden) en is het prima weer om de berg te beklimmen.

3

4

We zijn echter niet de enigen die het Parthenon, de tempel van Athene Niké, de Propyleeën en het Erechtheion willen zien en lopen we met honderden toeristen over de soms gladde, ongelijke paden van de Acropolis, het vroegere religieuze centrum van de stad.

5

Helaas staan er overal hijskranen en andere bouwmaterialen want er wordt nog volop gerestaureerd.

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

11

12

13

14

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

Na anderhalf uur hebben we alle overblijfselen wel bekeken en dalen we weer af naar de drukke stad, waar we, nadat we wat gegeten hebben, naar het Parlementsgebouw Vouli gaan om de wisseling van de wacht te zien.

???????????????????????????????

20

Soldaten van de Nationale Garde (érzones) in hun befaamde plooirokjes en schoenen met pompons, houden de wacht bij het graf van de onbekende soldaat.

21

22

???????????????????????????????

24

Later zien we nog de poort van Hadrianus, de tempel van de Olypische Zeus en enkele andere oude bouwwerken.

25

???????????????????????????????

27

28

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We eindigen in de wijk Pláka, het historische hart van Athene, met z’n winkeltjes en restaurantjes en tegen achten zijn we terug op de camping.

???????????????????????????????

31

32

Nadat we bij Jan en José nog een fles ouzo soldaat hebben gemaakt, wordt het tijd om het stof van de stad van ons af te spoelen, waarna we allemaal moe maar voldaan naar bed gaan !

 

Verslag 22

Volgens het routeboek zouden we twee dagen in Athene doorbrengen, maar gelukkig waren we het er unaniem over eens om na één dag de drukke stad weer te verlaten.

1

Nadat we al het stof uit de camper verwijderd hebben rijden we, over een weg vol vrachtverkeer, richting de haven van Athene, waar we een gekapseisd schip zien liggen. Dit is niet de tanker die olie gelekt heeft (volop in het nieuws, een week geleden !).

2

We nemen de prachtige kustweg naar Korinthos (Old National Road) en rijden door leuke dorpjes, maar ook zien we, zoals vaak deze trip, leegstaande of halfafgebouwde gebouwen.

3

Onderweg, bij een baai, worden mosselen en oesters gekweekt en zowel Roel als Jan hebben hier enkele kilo’s schelpdieren gekocht. Zo’n twaalf kilometer voor onze overnachtingsplaats passeren we het Kanaal van Korinthos, (gebouwd 1882-1893), dat de Peloponnesus scheidt van Centraal Griekenland. Het is drieëntwintig meter breed, negen meter diep en de wanden zijn zestig meter hoog, maar helaas zien wij geen schepen in het zes-en-een-half kilometer lange kanaal terwijl wij er zijn.

4

Tegen tweeën komen we aan bij Camping Blue Dolphin en we vinden een prachtige plek pal aan zee, waar de wind zorgt voor flinke golven.

5

Langzaamaan komen ook de anderen binnen druppelen en tegelijkertijd wordt de zee steeds onstuimiger.

6

7

Tijdens de borrel snijdt Wim enkele oesters open waarna iedereen haast verplicht is er minstens één te proeven !

8

9

10

11

(Er zit zelfs een oester bij waar een parel in zit !! (mijn oorbel !))

De wind wakkert steeds verder aan en daarom gaan we met z’n allen achter een breed plastic schot zitten, waar Jan alle mosselen klaar maakt. Hier wordt het weer ouderwets genieten en met een Grieks muziekje erbij hebben we weer een heel gezellige avond !

12

13

14

 

Verslag 23

???????????????????????????????

Vlakbij de camping ligt Oud-Korinthe en vanmorgen zijn we met z’n allen op de fiets naar de opgravingen van deze vroeger welvarende stad gereden. Het is wel even anders fietsen dan in Holland: we moeten aardig de bult op, maar we komen allemaal aan bij de ruïnes van het grootste Romeinse stadsgebied in Griekenland.

???????????????????????????????

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Weer zien we pilaren, dit keer van de Apollo-tempel en van de Tempel van Octavia en ook veel restanten van gebouwen.

???????????????????????????????

6

7

8

???????????????????????????????

In het museum bevinden zich veel, nog aardig intact gebleven, beelden en mooie mozaïeken.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

Er blijkt echter nog een gedeelte van de stad te zijn: Akrokorinth, dat boven op een berg ligt en tegen half twee gaan Wim en ik, samen met Janna en Cas, met een taxi naar de toegang van deze vesting.

13

14

Daarvandaan volgt een flinke klim door poorten, over gladde stenen en ruig terrein, maar eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over zowel de Golf van Saroni als de Golf van Korinthe en de landengte ertussen.

15

16

17

18

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

21

22

23

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

26

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

29

30

We moeten nog aardig doorstappen want om drie uur sluit het complex en precies op tijd lopen we onder de laatste (Turkse) poort door, waar de taxi al klaar staat om ons terug te brengen naar de vier kilometer verderop gelegen opgravingen, waar onze fietsen staan. Daarna kunnen we, net als in Delphi, haast zonder te trappen (bergafwaarts) naar de camping, waar de anderen al uren terug gearriveerd zijn. De rest van de dag verloopt erg rustig en net als gisteravond kunnen we vannacht weer slapen met het heerlijke geluid van de golven op de achtergrond !

 

Verslag 24

We hoeven vandaag niet ver te rijden naar onze volgende kampplaats, dus we vertrekken vrij laat. We kijken nog een keer tegen de berg Akrokorinth aan, die we gisteren beklommen hebben en daarna buigen we af naar het zuiden en gaan dan echt beginnen aan onze toer over het schiereiland Peloponnesos. We rijden grotendeels langs de kust, maar ook door prachtig bergachtig gebied.

1

2

3

Na zo’n zeventig kilometer komen we aan bij Epidavros, waar een prachtig openluchttheater,  met veertien duizend zitplaatsen, te zien is. Het stamt uit de vierde eeuw v.Chr. en bezit een bijna perfecte akoestiek.

4

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

We bekijken het van alle kanten en lopen daarna nog even langs het museum en de opgravingen behorend bij de god Asklepios, die vermaardheid kreeg als geneeskundige en afgebeeld werd als een baardige man, leunend op een stok, die omwonden is door een slang (Tegenwoordig zie je dit teken: esculaap nog in de geneeskunde !).

8

9

10

???????????????????????????????

Vervolgens is het nog vijftien kilometer rijden naar de kust waar we op een kleine camping (Nicolas) terecht komen, die ons wat doet denken aan camping Al Lago bij Riva aan het Gardameer in Italië.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

14

15

Hier zetten we onze stoelen aan het water en brengen daar enkele uren door. Er is weer een leuk restaurantje in de buurt, waar we ’s avonds  neerstrijken, dus er hoeft weer niet gekookt te worden !!

??????????????????????

 

Verslag 25

Het schiereiland Peloponnesos heeft de vorm van een uitgestrekte hand en vandaag hebben we een rondrit gemaakt over de meest oostelijke “vinger” (Argolis) ! Een groot deel van de route gaat langs de kust waar je steeds het diepblauwe zeewater ziet en waar grote zeilboten van de ene na de andere haven varen.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

Het is een dunbevolkt gebied vol olijvenbomen, maar er zijn ook bergen met pieken boven de duizend meter. Halverwege de trip maken we een stop  bij het vissersplaatsje Ermióni waar diverse boten voor anker liggen.

6

7

Daarna volgt een lange rit door de bergen en bij Didyma kun je bij een meteorietkrater tot halverwege naar beneden lopen, waar twee  kapelletjes zijn uitgehouwen in de rotsen.

8

9

10

11

12

13

14

Tegen half vijf komen we aan bij camping Lefka Beach in Tolo, waar we een mooie plek vinden met uitzicht op zee. We komen nog “kort” met de groep bij elkaar om wat dingen door te spreken, maar tegen achten gaat ieder z’n eigen gang ! Even lijkt het erop dat het gaat regenen, maar gelukkig klaart het snel weer op, we zijn er zo aan gewend dat we de hele avond buiten kunnen zitten !

15

16

 

Verslag 26

1

2

Nadat we een week lang heel actief zijn geweest is het nu tijd voor een rustige dag en we zijn de camping dan ook niet afgegaan vandaag. Alleen Janna en Roel toeren een eind rond op de fiets, de rest van de groep doet het kalm aan. Er wordt gezwommen, gewassen, aan de campers gesleuteld, een spelletje gedaan en heerlijk geluierd !

3

4

5

Tegen de avond komen we bij elkaar, want Jan en Anja bakken pannenkoeken voor de hele groep, in totaal hebben ze dertig heerlijke exemplaren gefabriceerd !

6

7

8

Helaas begint het tegen achten ineens flink te regenen en gaat ieder, sinds lange tijd, binnen in de camper zitten !

 

Verslag 27

We zijn vanmorgen eerst naar de elegantste stad op het Griekse vasteland: Nafplio gereden en hebben hier enige tijd rondgewandeld door de smalle straatjes en langs de plaatselijke markt vol groenten en vis.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

Vanaf de haven zie je het vestingeiland Bourtzi liggen en hoog op een berg staat het Palamidi-fort.

6

Deze enorme Venetiaanse citadel, gebouwd rond 1712, hebben we uitgebreid bekeken en het uitzicht hiervandaan is spectaculair.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

9

10

11

12

13

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna zijn we een stukje noordelijk gegaan om uit te komen bij de graven van Mycene, behorend bij het ommuurde paleiscomplex stammend uit de tijd rond 1500 v.Chr..

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

20

21

22

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

24

Ook hier zijn weer restanten van een oude stad, iets wat we de laatste tijd al meer gezien hebben, maar nieuw voor ons zijn de (tholos)graven die nog vrijwel intact zijn gebleven.

25

??????????????????????

Nadien moeten we nog een flink stuk rijden, een gedeelte langs de kust, om tegen half zes uit te komen bij camping Zaritsi in Tiros. Nadat ieder voor zich gekookt heeft komen we toch weer met de groep bij elkaar om gezamenlijk koffie te drinken met heerlijke Griekse baklava erbij, waarna er nog iets anders in het kopje wordt geschonken !!

27

28

 

Verslag 28

We hebben vandaag (28 september) een prachtige rit gereden, eerst nog een stuk langs de kust maar daarna door het binnenland, waar de smalle wegen kronkelend door de bergen gaan.

1

2

3

4

5

Bij het plaatsje Leonidio zijn ze met de doorgaande weg bezig en worden we via heel erg smalle zigzagweggetjes omgeleid. Alleen Jan en José en wij komen er met onze campers, met veel moeite, door, de anderen nemen een alternatieve route.

6

7

8

9

10

11

12

13

14

Daarna volgt een rit van enkele uren door het Párnonasgebergte met als hoogste punt het schilderachtige dorpje Kosmas, dat op ruim elf honderd meter boven de zeespiegel ligt. Samen met Jan en José eten we er wat in een oud barretje, waarna we, ieder voor zich, onze weg weer vervolgen.

15

16

17

18

???????????????????????????????

20

Het weer is niet zo best vandaag, regelmatig valt er een flinke bui en hoog in de bergen zakt de temperatuur naar zo’n veertien graden, wanneer we weer afdalen loopt deze gelukkig weer op naar de tweeëntwintig.

Net als gisteren rijden we  tussen de sinaasappel- en olijfboomgaarden door.

21

22

23

24

Vlak voor de plaats Gythion stoppen we nog even bij de kust, waar een verroest zeeschip op het strand ligt.

25

26

Daarna gaan we dwars door het vissersdorp heen en zien daar inktvis die aan lijntjes te drogen hangt.

27

28

Een stukje voorbij Gythion stoppen we tegen vieren bij camping Meltemi, waar we weer een plekje vinden voor de vier campers vlakbij elkaar !

29

30

(Weer of geen weer, Cas neemt een duik in zee !)

 

Verslag 29

1

Jan kwam vanmorgen met de mededeling dat hij voorlopig afhaakt en de reis een stuk inkort, hij heeft ontzettend veel last van zijn been en rug (waarschijnlijk weer een hernia) en hoopt dat het door enkele dagen rust minder wordt. Hij wil dan, samen met José, over een kleine week weer aansluiten om de rest van de trip gezamenlijk af te maken.

2

(Carpoolen met de camper van Anja en Cas !)

We zijn in de loop van de morgen met een groepje teruggegaan naar het vissersdorp Gythion in de hoop weer inktvis aan de waslijn te zien. In eerste instantie hing er niets, maar na enige navraag was een restauranthoudster bereid wat stukjes vis op te hangen, dus iedereen heeft nu foto’s van de tentakels !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

(Roel heeft zich door een charmante dame laten kortwieken !)

???????????????????????????????

Het heeft vannacht veel geregend en de zon laat zich vandaag maar sporadisch zien, ook waait het flink. De aankomende dagen blijft de temperatuur steken bij tweeëntwintig graden, maar daarna wordt het weer warmer. We klagen niet: we zien ontzettend veel en hebben het heel gezellig met z’n allen, hopenlijk gaat het met Jan snel beter en zijn we over een week weer compleet !

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vanavond was het in ieder geval nog gezellig als vanouds !

 

Verslag 30

We hebben weer een heel afwisselende dag gehad: nadat we (tijdelijk) afscheid hebben genomen van Jan en José rijden we met drie campers naar de vijfendertig kilometer verderop gelegen Pyrgos Diroú Grotten, welke de grootste en kleurrijkste in Griekenland zijn. Met een bootje gaan we ruim een kilometer lang door de Glyfáda-grot waar we de fraaiste druipsteenformaties zien en regelmatig moeten bukken om de stalactieten te ontwijken, een hele belevenis.

??????????????????????

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

7

Vervolgens rijden we op eigen gelegenheid richting Mystras, maar toch komen we elkaar tijdens de lunchpauze weer tegen !

???????????????????????????????

In 1249 bouwde de Franse kruisridder Villehardouin een vesting op 643 meter hoogte, aan de voet hiervan vestigden zich bewoners van Sparta en zo ontstond Mystras. In de loop der eeuwen is er veel gevochten, gebouwd en vernield, maar nu is het een bezienswaardige ruïnestad  met veel imposante bouwwerken uit de laat-Byzantijnse tijd.

9

???????????????????????????????

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

19

20

21

22

23

24

25

26

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

31

32

Wij hebben de stad uitgebreid bekeken en hebben heel wat moeten klauteren om alles te zien, maar het was de moeite waard.

33

???????????????????????????????

35

Pas na zessen beëindigen we ons bezoek aan de stad en gaan we richting camping Paleologio Mystras waar we tot ruim negenen buiten verblijven en uitgebreid “happy hour” houden.

???????????????????????????????

Dan is het inmiddels afgekoeld naar achttien graden en verhuizen we naar binnen, nagenietend van een heel bijzondere dag !

 

Verslag 31

We hebben vandaag het schiereiland Mani, de “middelste vinger” van de Peleponnesos, via een schitterende route door de bergen, verlaten en zijn langs Kalamáta en Messini naar Koróni gereden, behorend bij Methóni.

1

2

3

4

De bergroute door het Taigetos-gebergte, waar net een wielerronde aan de gang was, bracht ons via kronkelwegen en diverse haarspeldbochten op dertien honderd meter hoogte en tijdens deze zestig kilometer lange rit hadden we prachtige vergezichten en af en toe een blik in een steil ravijn.

5

6

7

8

9

Tegen tweeën komen we als eersten aan op camping Koróni, waar we drie plekjes vinden vlakbij het zwembad met uitzicht op het leuke stadje aan zee.

10

11

12

We hebben een ruime plek waar we met z’n allen kunnen zitten, wat goed uitkomt want Wim kookt vanavond voor de groep !

13

14

Morgen hebben we een vrije dag dus het kan weer laat worden vannacht !!

 

Verslag 32

Koróni wordt samen met de plaats Methóni, dat aan de andere kant van de landtong ligt, wel de ogen van Venetië genoemd. Hier konden de Venetianen de scheepvaartroute tussen de Adriatische Zee en Kreta in de gaten houden, onder andere vanuit de burcht (gebouwd in de dertiende eeuw), die boven Koroni ligt.

1

2

3

???????????????????????????????

We hebben vandaag het havenstadje met z’n vele trappen en smalle straatjes bekeken, net als de restanten van de burcht met z’n klooster en Byzantijnse kapel.

??????????????????????

??????????????????????

8

7

9

10

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

18

19

Natuurlijk zijn we ook even neergestreken bij een restaurantje aan de haven, waar de vis haast zo vanuit zee op je bord komt !

???????????????????????????????

 

Verslag 33

Gisteren kregen we in de loop van de middag te horen dat het minder goed gaat met Jan, hij heeft ontzettend veel pijn en is met een ambulance naar het ziekenhuis in Sparti gebracht. Vanmorgen zijn we, met z’n allen, naar het vlakbij Mystrás gelegen Sparti gereden om Jan te bezoeken en José te ondersteunen. We hebben de prachtige pas door de bergen dus nog een keer gemaakt, nu in tegenovergestelde richting. We komen rond de middag aan bij een sterk verouderd ziekenhuis, waar het de gewoonte is dat de patiënt door familie of vrienden verzorgd wordt ! José heeft vannacht bij hem op de zaal geslapen (voor zover mogelijk met alle herrie !) en Jan heeft inmiddels allerlei onderzoeken gehad én vloeibare pijnstillers toegediend gekregen, waardoor hij zich stukken beter voelt.

??????????????????????

Wij zijn enkele uren bij Jan gebleven en Wim heeft hem nog even geholpen met douchen. De ANWB en de reisverzekering zijn ingeschakeld om te kijken hoe het nu verder moet: in het ziekenhuis blijven of met een vliegtuig naar huis. José is, samen met Roel, Cas en Anja naar camping Meltemi in Gythion gereden om de camper op te halen en tegen vieren staan we, als vanouds,  met vier campers op camping Paleologio bij Mystras, waar we drie dagen terug ook stonden.

??????????????????????

José kan nu weer gewoon in de camper slapen, het ziekenhuis is slechts vier kilometer verderop.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Janna heeft aangeboden voor de hele groep te koken, dus nadat Cas en Anja terug komen uit het ziekenhuis, maken we er toch weer, samen met José, een gezellige avond van !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Verslag 34

We hebben er vandaag voor gezorgd dat Jan regelmatig bezoek krijgt: vanmorgen is Wim met José in een taxi naar het ziekenhuis gegaan om te kijken of hij wat dingen kon regelen en toen hij terug kwam zijn Janna en ik bij Anja in de camper gestapt om dezelfde route af te leggen.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Jan voelt zich, na diverse pijnstillers, weer redelijk goed en tijdens ons bezoek wordt hij opgehaald om foto’s te nemen. Wij kijken ondertussen wat rond op de afdeling, waar je je ogen uitkijkt !

3.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

(De mannen gaan ondertussen het zwembad van de camping  in om af te koelen, want het is wél dertig graden !)

9

Nadat wij weer terug zijn op de camping rijden Cas en Roel naar Jan toe, die zeer vereerd is met al dat bezoek !  Zij nemen José weer mee terug, die begint spullen uit de camper in te pakken om mee te nemen naar huis. Jan krijgt morgen namelijk de papieren “fit to fly” dus is het zo goed als zeker dat hij en José binnen enkele dagen met het vliegtuig naar Holland gaan en dat hun camper wordt opgehaald. (Dit wordt geregeld door de ANWB).

???????????????????????????????

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadat José weer terug is van het avondbezoek maken we er nog een leuke avond van, morgen trekken we met drie campers verder richting Olympia in de wetenschap dat alles nu goed komt met Jan en José !

13

 

Verslag 35

1

We hebben een wel heel enerverende dag achter de rug: nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van José zijn we, ieder via een verschillende route, naar onze volgende bestemming Olympia gereden. Wij nemen een prachtige rit door de bergen en rijden onder andere via de bergdorpjes  Karytaina, Stemnitsa en Dimitsána over smalle kronkelwegen naar de plek waar de Olympische Spelen ooit begonnen zijn.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

Onderweg krijgen we een telefoontje van Marcel: Wim’s moeder is gevallen en is er slecht aan toe. Wanneer we tegen vieren op camping Alphios aankomen volgt het bericht dat ze inmiddels is overleden. Ma was al jaren bedlegerig en negenentachtig jaar oud, maar toch komt het nog onverwachts. Nadat het een beetje tot ons in doorgedrongen moet er van alles geregeld worden: er volgen vele telefoontjes én we moeten zorgen vóór woensdag thuis zijn voor de begrafenis. Tegen elf uur ’s avonds horen we (van de alarmcentrale) dat we met een vliegtuig vanaf Kalamata op de Peleponnesos, via München, pas zondagavond op Schiphol aankomen, dus de komende twee dagen zijn we noodgedwongen nog in Griekenland.  Een andere optie was zaterdagmorgen om zes uur vanaf Athene te vliegen, maar daarheen rijden was niet te doen in één dag, omdat we allemaal bergpassen over moeten. (Jan en José vertrekken morgen wél vanaf dat vliegveld naar huis !)  We zijn dus met vier stellen begonnen aan de Griekenland-reis en slechts twee koppels maken de reis samen af !

IMG_3627

 

Verslag 36

Omdat we toch nog niet kunnen vliegen, gaan we mee met de groep naar Olympia. Vanaf onze hooggelegen camping wandelen we naar beneden en bezoeken eerst het Archeologisch Museum, één van de rijkste in Griekenland.

1

??????????????????????

Weer zien we allerlei beelden, vazen en gebruiksvoorwerpen, dit keer met de nadruk op de Olympische Spelen, die voor het eerst plaatsvonden in 776 v.Chr..

???????????????????????????????

4

5

6

7

Van de opgravingen is niet veel meer over, wel zie je het stadion en de ingang, in de vorm van een boog.

8

9

10

11

12

Ook zijn er nog diverse zuilen en kun je zien waar het Olympisch Vuur elke vier jaar (sinds 1936) wordt aangestoken.

13

14

15

16

17

18

19

Nadien bekijken we het leuke dorpje en strijken, voor de laatste keer met de groep, op een terrasje neer.

20

???????????????????????????????

Het is hier nog steeds goed weer, alleen koelt het de laatste dagen tegen de avond flink af naar zo’n veertien graden en gaan de lange broek en het vest weer aan. Kunnen we vast wennen aan Holland !

 

Verslag 37

En weer moesten we vanmorgen afscheid nemen: Roel, Janna, Cas en Anja trekken natuurlijk verder, ze kunnen geen negen dagen wachten tot wij terugkeren naar Griekenland ! Zij verlaten vandaag de Peloponnesos via de brug bij Patra en gaan het vasteland verder verkennen. Wij rijden ruim honderd kilometer in zuidelijke richting naar Kalamáta, waar een klein internationaal vliegveld ligt. Wanneer we daar tegen enen aankomen voor wat informatie, is er totaal geen bedrijvigheid, ik denk dat er vandaag geen vliegtuig vertrekt. Toch vinden we een medewerker die onze gegevens checkt, we staan ingeboekt en kunnen morgen naar huis vliegen. Zo’n vijftien kilometer verderop is een camping: Pétalidi Beach en daar zetten we, aan zee, onze camper neer. Met de beheerder maken we de afspraak dat deze hier de hele week kan blijven staan én de man zorgt ervoor dat er morgen tegen drieën een taxi voor ons klaarstaat. (Volgende week zondag, de vijftiende, komen we dan ’s avonds laat weer hier terug !)

1

2

We wandelen nog even over het kiezelstrand, maar het is vreemd weer vandaag: zon en regen wisselen elkaar af met uitschieters van dertig graden en broeierig weer.

3

4

We doen weer eens een spelletje Carcassonne en luieren verder wat,……. het zijn rare dagen !

 

WORDT VERVOLGD !!!!

Scandinavië 2017

begin website

Verslag 1

Na een lange voorbereiding zijn we vandaag (zaterdag 20 mei 2017) aan een nieuw avontuur begonnen: helemaal naar de Noordkaap, samen met Dennis. Hij heeft ondertussen een andere auto, een Renault Kangoo, die om te bouwen is tot campertje. Wij rijden met onze kleine, inmiddels éénentwintig jaar oude, Opel Campo opbouwcamper. We hebben twaalf weken de tijd en gaan via Duitsland, Denemarken, Zweden en Finland naar Noorwegen om vervolgens langs de fjorden en de Lofoten langzaam zuidwaarts te gaan. We hebben er zin in !! We beginnen rustig aan en hebben vandaag slechts drie honderd kilometer afgelegd, hoofdzakelijk over snelwegen. Tegen tweeën komen we aan in Wilderhausen, waar we een leuke camperplek vinden voor slechts vijf euro per auto, inclusief stroom.

1

2

We zitten uren buiten en doen gelijk onze favoriete spel: Carcassonne.

3

Ik heb mazzel, want deze reis zijn er twee koks die om de beurt hun kookkunsten tonen, pas terug in Holland ben ik weer aan de beurt !!

4

Nu maar afwachten of we vaak buiten kunnen vertoeven, uit voorzorg hebben we zelfs onze handschoenen en warme mutsen meegenomen !

Verslag 2

Ook vandaag rijden we zo’n drie honderd kilometer over snelwegen, waar het ons, behalve de vele campers en caravans die onderweg zijn, opvalt dat er heel veel knalgele koolzaadvelden in Duitsland zijn.

1

Tegen drieën arriveren we op camping Klausdorfer Strand, vlakbij Puttgarden en pal aan de Oostzee gelegen.

2

3

4

Vanaf ons plekje kijken we over het vlakke water en constateren dat de Duitsers veel doen aan windenergie !

5

Het is prima weer om buiten te zitten al gebruiken we onze heerlijke maaltijd in het campingrestaurant toch maar binnen.

6

Je merkt dat de avonden langer worden, de zon gaat steeds later onder ……. tot hij over enkele weken, tijdens onze reis, helemaal niet meer verdwijnt !!

7

8

Verslag 3

Vanmorgen stonden we voor half elf al bij de kade in Puttgarden te wachten om de overtocht naar Denemarken te maken en een kwartiertje later waren we aan boord van de ferry Scandlines die ons vijfenveertig minuten later in Rodbyhavn afzette.

1

2

Aan boord waren enkele winkeltjes waarvan de taxfree shop goede zaken deed. Vooral de drank ging grif over de toonbank, in Scandinavië is deze nu eenmaal erg duur. Ook wij hebben vanuit Holland aardig wat pakken wijn en blikken bier meegenomen, zelfs een jerrycannetje met whisky staat achterin de auto !! (We zijn gelukkig niet aangehouden bij de grens !!).

3

Nadat we honderd veertig kilometer hebben afgelegd komen we aan bij Copenhagen Motorhome Camp in Greve, zo’n twintig kilometer voor Kopenhagen. Het was de bedoeling om met de auto naar de hoofdstad van Denemarken te gaan, maar de kampbeheerder raadde ons dit af: je kunt erg moeilijk parkeren in Kopenhagen en bovendien betaal je de hoofdprijs: vijf euro per uur !

We zijn dus, na een kilometer lopen, met de trein naar het centrum van de stad gereden en kwamen uit tegenover Tivoli, het beroemde pretpark dat zeer geliefd is bij de Denen.

4

5

6

7

8

9

10

11

Het park bestaat voornamelijk uit eetgelegenheden, snel draaiende attracties en heel veel bloemen. Nadat we er een uurtje hebben rondgelopen zijn we eigenlijk wel uitgekeken en gaan daarna met de bus (we hebben een toeristenkaart gekocht waarmee we vierentwintig uur lang met alle soorten vervoer kunnen reizen) richting Christianshaven. Onderweg stoppen we bij de kerk van onze Verlosser (Vor Frelsers Kirke) en klimmen daar de vier honderd treden op zodat we vanaf negentig meter hoogte over de stad uit kunnen kijken.

12

13

14

15

16

17

18

19

Eenmaal weer beneden lopen we door naar Christiania, een district met een alternatieve levensstijl. Hier wonen krakers, hippies en kunstenaars, maar ook zijn er diverse cafés en restaurantjes. Er wordt volop wiet en sterker spul verkocht en overal zie je blowende mensen. Toch is het er erg druk met allerlei type mensen en ook wij strijken er neer voor een biertje en een hapje eten.

20

21

22

23

24

25

Daarna gaan we met de bus weer naar het centraal station, waar we nog even een Deense hotdog uitproberen!

26

Dan vinden we het genoeg voor vandaag en keren terug naar de kampplaats waar we nog heerlijk buiten kunnen zitten.

Verslag 4

0

Denemarken bestaat behalve uit het grote schiereiland Jutland ook uit vierhonderd en tachtig eilanden in allerlei maten, waarvan Seeland één van de grootste is. Kopenhagen bevindt zich op dit eiland en vandaag zijn we weer met de trein naar de hoofdstad gegaan. Dit keer zijn we uitgestapt bij het Osterport Station wat in de buurt ligt van “Den Lille Havfrue”, de kleine zeemeermin, het bekendste monument van het land. Dat is te merken, want de kade staat vol met toeristenbussen en ook liggen er vijf cruiseschepen in de haven.

1

2

Via het terrein van het Kastellet (citadel), een fort in de vorm van een vijfpuntige ster en tegenwoordig in gebruik door Deense militairen, wandelen we naar het Amalienborg Slot, waar we tegen twaalven het wisselen van de wacht zien. In het paleis woont de op leeftijd zijnde Koningin Margaretha (de tweede) en ze schijnt vandaag aanwezig te zijn.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

We lopen een stukje terug naar de Churchillparken waar de mooie Gefion Springvandet (fontein) zich bevindt naast de Sankt Albans Kirke (1887), de enige Anglicaanse kerk in Denemarken. We waren op zoek naar het Frihedsmuseet, het Deens verzetsmuseum, maar helaas blijkt deze vier jaar terug te zijn afgebrand.

13

14

Vervolgens wandelen we langs de haven en maken een stop bij “Salt”, een leuk restaurant aan het water, waar we het bekende “smorrebrod” (plakjes roggebrood dik belegd met allerlei soorten vis),  proeven. Als kind ben ik op vakantie in Denemarken geweest en het enige wat ik me er nog vaag van herinnerde was: de kleine zeemeermin, Tivoli, hotdogs en smörrebröd, het is leuk om dit alles te herontdekken.

15

16

Het mooiste van Kopenhagen vinden we echter toch wel Nyhavn, een driehonderd meter lange gracht, in de 17de eeuw gegraven door soldaten om volgeladen schepen toegang te geven tot het centrum van de stad, met aan weerskanten kleurrijke huizen. Het heeft wel wat weg van Willemstad in Curaçao.

17

18

19

20

Er is natuurlijk nog van alles te bezichtigen in Kopenhagen, maar wij gaan alleen nog naar het Guinness World Recordsmuseum, waar je kunt zien welke bizarre records er bestaan. Dennis ziet er maar klein uit naast de langste man ter wereld en Wim is ineens enorm gegroeid !

21

22

Denemarken is, net als Nederland een echt fietsland, zelfs in de treinen wordt hier goed rekening mee gehouden, wat we weer constateren op de terugweg naar de camping, waar we tegen vieren aankomen.

23

24

25

Met eenentwintig graden is het heerlijk weer en we zitten nog lange tijd buiten !

???????????????????

(Kok Dennis, met zijn eigen keuken !)

Verslag 5

Het was vanmorgen heel ander weer dan de afgelopen dagen, met twaalf graden en regen verlaten we de camping. Nadat we bij de tolbrug tussen Kopenhagen en Malmö vijftig euro hebben afgerekend komen we bij de grensovergang naar Zweden, waar we zelfs onze paspoorten moeten laten zien, één Europa ?!? We stoppen in het oude, deels middeleeuwse centrum van Lund waar we bij “Kulturen”, een open luchtmuseum, mooie bewaard gebleven huisjes en straten bekijken, helaas nog steeds met de paraplu op.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

Voor we naar de camping in Höör gaan, rijden we nog even langs het Bosjökloster, oorspronkelijk een 11de-eeuws benedictijner klooster, waar rijke families grote sommen geld betaalden om hun dochters er geplaatst te krijgen. Tegenwoordig is het van een graaf en één van de populairste landhuizen van Skáne, het gebied waar we nu verblijven.

13

14

Jägersbo Camping ligt aan het Ringsjönmeer en tegen de tijd dat wij er aankomen is het weer gelukkig opgeknapt, al blijft het fris, maar met een zijkant aan de luifel kunnen we toch weer heerlijk buiten zitten !

15

16

Verslag 6

Vlakbij de plaats Markaryd ligt een afgezet stuk bos waarin tientallen elanden leven. Je kunt er met je eigen auto over een drie kilometer lange weg rondrijden om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te zien.

1

2

Ook is er een omheind stuk grond waar bizons leven, maar deze horen eigenlijk in Noord-Amerika thuis.

3

4

Er zijn verschillende vrouwtjes met twee jongen, die bij de geboorte al twaalf kilo wegen. Ook zien we mannetjes elanden met gewei, al is deze niet zo groot omdat ze die elk jaar in de winter verliezen, waarna hij weer opnieuw moet aangroeien.

???????????????????

6

7

8

De eland is het grootste wild in het bos en hiervan leven er ruim drie honderd vijftig duizend in Zweden.  Elk jaar worden er tijdens het jachtseizoen zo’n honderd duizend gedood en ook sterven er veel door botsingen met auto’s.

9

10

???????????????????

We hebben het parcours twee keer afgelegd en heel wat dieren gespot. Nadien hebben toch ook even een stukje elandenvlees geproefd !

12

13

14

Na een uurtje rijden komen we uit vlakbij Ryd waar zich een “Bilkyrkogärd” bevindt, dit is een soort autokerkhof waar zo’n honderd en vijftig oude verroeste wrakken liggen. We wandelen er een tijdje rond en ontdekken allerlei autotypes die niet meer bestaan.

15

16

17

18

19

???????????????????

Daarna gaan we naar een (gratis) camperplaats genaamd: Fridafors FritidsCenter, niet ver van Ryd, waar we tegen half vijf aankomen. Het is de hele dag al prachtig weer en ook nu zitten we nog lange tijd buiten, waar we natuurlijk weer een spelletje doen en buiten eten !

21

22

Verslag 7

Gisteravond hebben we tot twaalf uur buiten gezeten bij een kampvuurtje en vanmorgen kon gelijk de korte broek aan, om tien uur gaf de thermometer al tweeëntwintig graden aan. Het is prachtig rijden in Zweden: er zijn veel bossen, regelmatig kom je langs een meer en overal staan leuke houten huisjes, waarvan de meeste donker rood geschilderd zijn.

1

2

Via binnenwegen rijden we naar Växjö en nadat we daar voor vijf dagen boodschappen hebben gedaan nemen we een kijkje in de ruïne van het Kronoberg kasteel.

3

4

5

6

7

8

9

We gaan verder noordwaarts en het was de bedoeling uit te komen bij Eksjo, maar voor die tijd stoppen we, tegen vieren, bij camping Östana in Vetlanda, natuurlijk weer aan een meer gelegen. Er wordt zelfs volop in gezwommen door de Zweedse bevolking, waarvoor het nu zomers warm is.

10

11

12

Toch kun je wel merken dat het nog geen zomer is én dat we steeds noordelijker gaan, de wind is fris en ’s avonds koelt het snel af. Wel is het al langer licht, gisteravond was het om elf uur nog niet helemaal donker !

13

14

Verslag 8

1

2

Nadat we vanmorgen een korte wandeling door het oude centrum (Gamla Stan) van Eksjo hebben gemaakt rijden we via een prachtige route naar het natuurreservaat Skurugata waar je naar een acht honderd meter lang ravijn kunt lopen, blijkbaar een gewild uitstapje, want er staan diverse auto’s op de parkeerplaats.

3

Via een bospad kom je bij de kloof welke we heen en terug nemen om na een uurtje weer uit te komen bij de campers.

4

5

6

Daarna volgt weer een mooie rit door de idyllische natuur van Zweden, die we nu, met dit schitterende weer, op z’n mooist zien.

???????????????????

8

Ook nu vinden we weer een leuke plek aan het water om te picknicken en vervolgens gaan we naar Gränna, een toeristisch stadje aan het langgerekte Vätternmeer. Er zijn hier diverse winkeltjes die allerlei soorten “polkagris” (pepermuntstaaf) verkopen, je kunt zelfs zien hoe het gemaakt wordt. Het rood met witte snoep dateert uit 1859, toen de weduwe Amalia Eriksson er een fabriek in begon.

9

10

Inmiddels is het vier uur en stoppen we bij de dichtbij gelegen Getingaryds camping, waar we een plekje vinden aan het water met uitzicht op Visingsö, een vlak eiland van veertien kilometer lengte waar je met een boot naartoe kunt. Wij bekijken het vanuit de luie stoel met een heerlijk koel biertje, terwijl het nog steeds zo’n vijf en twintig graden is !

11

12

(Pas om tien over half tien is de zon helemaal verdwenen !)

Verslag 9

De Zweedse taal is, net als het Deens en Noors, niet te verstaan, maar gelukkig spreken de meeste Scandinaviërs goed Engels. Het geschreven woord is echter leuk om te ontleden, sommige woorden lijken veel op het Hollands.

1

Het was de afgelopen dagen druk met dagjesmensen en camperaars, wat alles te maken had met het lange Hemelvaartweekend en het mooie weer. Ook vandaag, bij het Vadstena Slott, is het weer gezellig druk. Dit fort, gelegen aan het Vätternmeer,  werd in 1545 gebouwd  ter bescherming tegen de Denen en wordt omgeven door een slotgracht.

2

3

4

5

Iets verder noordelijk begint bij de plaats Motala een stuk van het Götakanaal richting Oostzee, geopend in 1832 en een belangrijke schakel in het transport van hout en ijzer tussen Stockholm en Göteborg. Het hoogteverschil van bijna negentig meter zorgde voor de nodige problemen waardoor er veel sluizen op het traject liggen.

???????????????????

7

8

Alleen al bij Motala zijn er zeven op een rij en ook bij de plaats Berg, bij het Roxenmeer, is het leuk om te zien hoe boten door diverse sluizen heen moeten.

9

10

Na deze bezichtigingen rijden we nog zo’n honderd kilometer, om tegen half drie uit te komen bij Djulö Camping in Katrineholm. Omdat de meeste gasten weer vertrokken zijn krijgen we een prachtig plekje pal aan het water.

11

12

13

14

Weer vermaken we ons de rest van de dag met een spelletje, een mooi boek en natuurlijk genieten we van het mooie uitzicht !

15

16

Verslag 10

Zweden is een dunbevolkt land: op bijna 450.000 km2 leven maar negen miljoen mensen wat neerkomt op gemiddeld twintig mensen per km2, waarvan de meeste in de grote steden wonen. Wij rijden vandaag (29 mei) weer zo’n twee honderd kilometer noordwaarts en zijn nu ongeveer honderd vijftig kilometer ten noordwesten van Stockholm in de streek Uppland. Net na twaalven stoppen we bij de zilvermijn (Silvergruva) in Sala waar al een groepje mensen klaarstaat om aan een rondleiding te beginnen.

1

We kunnen nog snel onze dichte schoenen en een vest aantrekken voor we met deze groep mee gaan (de volgende toer is pas om half twee !) en niet veel later gaan we met een lift door de schacht honderd vijf en vijftig meter naar beneden de mijn in, waar het maar twee graden Celsius is. Daar staan we dan in onze korte broek !

???????????????????

3

4

5

6

Van de 16de tot de 19de eeuw was de zilvermijn één van de rijkste ter wereld, bovendien werd alles zonder machines gedolven: door het verbranden van hout langs de wanden kwamen er steeds scheuren in de rotsen van zo’n tien centimeter, waardoor de mijnwerkers het zilvererts konden losbikken. Pas in 1962 is de mijn definitief gesloten, tegenwoordig wordt deze gebruikt voor rondleidingen, concerten, bruiloften en conferenties. Er zijn namelijk twee afgesloten verwarmde  ruimtes, waar je zelfs kunt overnachten !

7

8

Eenmaal weer boven de grond voelt het behaaglijk aan, al is de temperatuur vandaag zo’n tien graden lager dan gisteren.

9

10

11

We rijden door naar het Färnebofjärden Nationalpark waar we bij de gelijknamige camping in Österfärnebo een mooie plek aan de Dalälven vinden (Probeer dit maar eens snel uit te spreken !).

12

Voor het eerst deze reis gaan de mannen vissen: Dennis krijgt er acht aan z’n haak en Wim maar drie !!

13

14

We blijven morgen ook op deze camping staan, Wim wordt dan een jaartje ouder en krijgt een “rustdag”, wie weet volgt er voor hem een herkansing !

Verslag 11

Het heeft gisteren, op Wim’s verjaardag, de hele dag geregend, dus van vissen kwam niks. In plaats daarvan hebben we heel veel spelletjes gedaan in de camper vergezeld van een natje en een droogje !

1

Wel heeft hij diverse telefoontjes en mailtjes met felicitaties ontvangen en heeft de jarige opa zijn kleinkinderen via Facetime gezien. Stijn en Ruben zijn inmiddels bijna vijftien maanden oud en lieve, ondernemende mannetjes.

Toen we vanmorgen wakker werden scheen de zon weer en konden we buiten ontbijten !

4

We trekken weer verder en maken onze eerste stop bij Gävle waar zich het Fängelsemuseet bevindt.

5

In 17de-eeuwse gevangeniscellen wordt uitleg gegeven over de omstandigheden waarin gevangenen leefden in die tijd en hoe het tegenwoordig gaat.

6

7

8

9

Ook lopen we nog even naar de “Gamla Gefle” het oude stadsgedeelte met 18de eeuwse houten huizen, maar we vinden eigenlijk de woningen waarin de Zweden tegenwoordig wonen, minstens zo interessant.

10

Een tweede stop volgt in Söderhamn waar volgens “Capitool Reisgidsen” de Oscarsborg-toren hét symbool is van deze plaats. Na enige moeite vinden we de uitkijktoren, maar het omliggende park ziet er triest uit en de toren zelf, waarin je met een trap omhoog kunt, is gesloten.

11

We doen nog even boodschappen in deze plaats: de prijzen van de levensmiddelen zijn maar een fractie duurder dan in Holland en ook bier is hier nog normaal geprijsd (dat wordt straks in Noorwegen wel anders !). Wijn en andere alcoholische dranken hebben we nog nergens kunnen vinden. Diesel en benzine zijn zelfs iets goedkoper als bij ons ! We eindigen vandaag in de plaats Hudiksvall waar een mooie camperplek moet zijn aan de haven vlakbij het Sundskanal met zijn pittoreske pakhuizen. De houten gebouwen uit midden 19-de eeuw staan er nog, maar bij de camperplaats zijn ze druk aan het renoveren en overal staan hekken en machinerieën, hier gaan we dus niet overnachten !

12

13

14

Enkele kilometers verderop is een camping (Malnbaden) vlakbij zee en hier zetten we tegen vijven onze campers neer.

Inmiddels is het acht uur en Wim is buiten het eten aan het bereiden bij twaalf graden Celsius !! Het opeten ervan doen we ín de camper, want daar is het prima uit te houden, dat hebben we gisteren wel gemerkt !

15

16

Verslag 12

Je kunt merken dat we steeds verder noordelijk gaan (we zitten nu op de hoogte van Trondheim-Noorwegen), gisteravond om twaalf uur was het nog volop licht. Ook de temperatuur gaat snel achteruit en zit nu tussen de vijf en twaalf graden in. Vandaag is het weer erg wisselend: we hebben volop zon gehad, maar ook een paar flinke hagelbuien waarvan de stenen nu nog steeds op de grond liggen. Vlakbij Sundsvall ligt het eiland Alnön, waar je via een brug kunt komen, we hebben daar het leuke vissersdorpje Spikarna bezocht.

1

2

3

Vervolgens stuurde de TomTom ons, via “de kortste route” over enkele onverharde binnenwegen richting de Höga Kusten, gelegen aan de Botnische Golf, waar we ook weer via een brug (Högakustenbron) komen.

4

5

Dit spectaculaire gebied staat sinds 2000 op de UNESCO-werelderfgoedlijst en is ontstaan doordat het land sinds het eind van de IJstijd drie honderd meter gestegen is. Bij de plaats Nordingra bevindt zich een landgoed aan het water (Lappuden) met diverse huisjes erop,waar wij onze camper neer mogen zetten.

6

7

8

9

Het uitzicht hier is werkelijk schitterend en terwijl de zon heerlijk schijnt gaan Wim en Dennis vissen.

10

11

12

13

Helaas is het van korte duur want er komt weer een heel donkere lucht aanzetten en even later hagelt het volop, dus verhuizen we weer naar binnen. Ook hiervandaan kijken we uit op de mooie omgeving !

14

15

???????????????????

(De mannen worden nog even gekortwiekt, kapsalon met uitzicht !)

Verslag 13   (Ongeluksgetal ! ? !)

1

We hebben vandaag zo’n beetje alle wegen, ook diverse onverharde, van de Höga Kusten gereden en het is echt een prachtig gebied.

2

Het authentiekste vissersdorp op het vasteland Bonhamn is nog bijna uitgestorven, het seizoen is duidelijk nog niet begonnen.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook de balken, waar de vis aan haken hoort te hangen, zijn allemaal leeg.

??????????????????????

7

8

9

10

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

Na de middag gaan we naar het N.P. Skuleskogens, een dertig km2 groot park met wandelpaden die door oeroude bossen en langs de kust lopen.

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

We wandelen een heel klein stukje van het 127 kilometer lange Höga Kusten-wandelpad dat dwars door dit gebied loopt en komen uit bij Kälsviken waar met een tent of onder een beschut afdak gekampeerd kan worden. Er is een toilet aanwezig en een barbecue en er ligt zelfs een berg hout met een kloofbijl erbij ! Een prachtige plek, je kunt er alleen niet met de camper komen.

18

19

20

21

Tegen half vier verlaten we het park weer en we draaien net de E4 op richting een campingplaats wanneer ineens de auto afslaat en niet meer aan de gang te krijgen is. Wim kan de camper nog net langs de kant van de weg zetten, maar de auto’s en vrachtwagens zoeven langs ons heen. Nadat we geconstateerd hebben dat de auto niet aan de gang te krijgen is bellen we de ANWB, die, nadat ze ongeveer een kwartier nodig hebben om uit te vinden waar we zitten, een sleepwagen belt.

22

Drie en een half uur later komt deze aanrijden en pas tegen negenen komen we aan bij een garage in de stad Örnskoldsvik.

23

24

25

Helaas is het vrijdagavond en wordt er op zaterdag en zondag niet gewerkt, dus moeten we zeker twee hele dagen hier  op de parkeerplaats blijven staan. Maandag wordt er wél gewerkt, maar dinsdag is hier weer een vrije dag. Dus nu maar hopen dat ze maandag het euvel kunnen verhelpen !

26

Verslag 14

De garage waar we staan ligt midden in de stad en heeft een grote parkeerplaats en tevens een winkel in autobenodigdheden. Ze waren vandaag tot twee uur open en wij konden gebruik maken van hun toilet, iets wat morgen niet lukt. We hebben onze stoelen en tafel gewoon neergezet en de hele dag buiten geleefd.

1

2

Tegen vijven werd het druk op de parkeerplaats en liepen er een heleboel mensen met fototoestellen voorbij. Wij werden nieuwsgierig en zijn ook met de meute meegelopen en kwamen uit bij een groot gebouw waar allerlei aparte auto’s stopten om mooi geklede jonge mensen uit te laten stappen. Bij navraag bleek het om “proms” te gaan, achttienjarige scholieren hebben een soort feest/bal zoals je vaak ziet in Amerika. De meesten kwamen in grote Amerikaanse slees voorrijden, maar ook open wagens, militaire auto’s en paard en wagen reden voorbij.

3

4

5

6

7

8

9

???????????????????

11

???????????????????

13

De zon is vandaag volop aanwezig al waait er natuurlijk wel een frisse wind, maar al met al hebben we ons, ook met een boek en een spelletje, best vermaakt !

14

Verslag 15

De dag begon vanmorgen zonnig en Wim en ik hebben nog een uur rondgewandeld in de stad Örnsköldsvik, ook vaak Ö-vik genoemd, die aan diverse kanten grenst aan water.

1

2

Er is een lange skischans en ook zijn er diverse aparte gebouwen te zien, zoals de rode woontoren, die we twee dagen terug al op de foto hebben gezet.

3

4

Tegen de middag komt er echter bewolking opzetten en bij vijftien graden Celsius met wind is het dan niet lekker meer om buiten te zitten. We hebben dus het grootste deel van de dag in de camper doorgebracht met spelletjes doen en lezen.

5

( Wim heeft gekookt dus Dennis mag afwassen en ik maak het verslag, een eerlijke taakverdeling !! )

6

Morgen om zeven uur gaat de garage open en hopelijk kunnen ze dan snel onze camper weer aan de praat krijgen !

Verslag 16

We waren vanmorgen al vroeg uit de veren (en dat op mijn verjaardag !), maar we wilden om zeven uur helemaal klaar staan wanneer de garage zijn deuren opende. Al vrij snel werden we geholpen en duwden drie werknemers onze camper de werkplaats in.

1

Zo’n tien minuten later kwam de hoofdmonteur met de sleutels naar ons toe en zei dat alles weer werkte !! Het bleek dat er een zekering kapot was, die in een klein kastje onder het stuur zit,  iets wat normaal nooit gebeurd en omdat de lichten en controlelampjes het allemaal deden verwachtte je zoiets niet. Dus voor achten was het probleem al verholpen, een mooi verjaardagscadeautje. Het heeft ons alleen twee dagen gekost maar gelukkig had ik wat reservedagen ingebouwd in mijn schema. Omdat we nu nog in een grote stad zitten doen we weer uitgebreid boodschappen (bij een heel grote COOP), ruilen een campinggastank om en gooien de dieseltank weer vol. Dennis tankt elke keer gelijk met ons maar heeft zijn (benzine)tank dan nog niet eens half leeg, zijn Renault rijdt één op vijftien ! Daarna gaan we weer op pad en ook nu rijden we via allerlei onverharde binnenwegen. Helaas regent het sinds vanmorgen, waardoor de campers onder de modder komen te zitten.

2

3

Tegen tweeën komen we aan bij Utanede, een klein plaatsje onder Bispgärden, waar een Thais paviljoen staat, het koning Chulalongkorn-monument. Deze herinnert aan de tocht die de koning van Siam in 1897 als gast van koning Oscar de tweede langs de rivier maakte.

4

5

6

7

???????????????????

Nadat we er rondgekeken hebben rijden we naar Bispgärden waar we een leuke, alternatieve camperplaats vinden (123VakantieZweden) die gerund wordt door een Nederlandse vrouw. We kunnen bij haar op het erf staan, er ligt bos omheen en ze heeft haar eigen waterbronnen.

9

10

Deze gebruiken wij gelijk om onze campers schoon te maken en de tank te vullen. Wim en ik maken nog een wandeling in de omgeving al levert ons dat wel natte voeten op.

11

12

13

14

Tegen de avond komt de zon tevoorschijn, wat mijn verjaardag, samen met alle telefoontjes, mails en Appjes (én de heerlijke maaltijd die Wim gekookt heeft !) helemaal “af” maakt !

Verslag 17

Onze eerste stop vanmorgen was de dichtbij Bispgärden gelegen Döda Fallet (de Waterval des Doods) een rotsachtig landschap waar je kunt rondwandelen.

1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dit is ontstaan in 1796 na een rampzalige poging (van ene Vildhussen) om via een kanaal de Storforsen-waterval te omzeilen, wat mislukte door een vloedgolf bij het hoger gelegen meer. De houten dam barstte en de rivier forceerde een nieuwe route, waardoor het zevenentwintig kilometer lange meer in vier uur leegstroomde en zoveel aarde meevoerde dat aan de riviermonding Zwedens grootste delta werd gevormd.

???????????????????????????????

4

5

6

Nadien rijden we via smalle wegen door prachtig landschap met meren en snelstromende rivieren richting Strömsund, waar we tussen de middag een boterham nuttigen vlakbij een soort openlucht museum.

7

8

Het is vandaag (dinsdag 6 juni) Vlaggendag, sinds 2005 een nationale feestdag en de meeste mensen hebben vrij. Bij onze stopplaats staan diverse oldtimers geparkeerd, waar veel publiek op afkomt en ook kun je zo de gebouwen van het museum inlopen.

9

10

11

12

13

14

15

Dan beginnen we aan de “Wilderness Road” (Vildmarksvägen) een route van bijna vijfhonderd kilometer die tot aan de Noorse grens loopt, via de spectaculaire hoogvlakte “Stekenjokk”door de bergen van Zuid Lapland naar Vilhelmina. Vandaag rijden we maar een klein stukje en stoppen tegen half vier bij Gubbhögen waar we een prachtige camperplek vinden aan het meer Fläsjön.

16

Er zijn hier toiletjes, er is bronwater,  je kunt gebruik maken van een kleine keuken en zelfs een sauna ontbreekt niet. We mogen hier een kampvuur maken en ook het hout hiervoor is aanwezig, wat een plek !! Wel wat anders dan overnachten op een parkeerplaats in de stad !!

17

18

Verslag 18

We hebben een prachtige dag gehad mede door het mooie weer, ruim twintig graden met zon. Voor we bij de Hällingsäfallet aankomen zijn we al een paar keer gestopt om de eerste sneeuw, die we in de verte op de bergen zien liggen, te vereeuwigen.

1

2

Ook passeren ons weer regelmatig vrachtwagens geladen met hout, iets wat volop aanwezig is in Zweden.

3

4

De waterval (Hällingsäfallet) is werkelijk schitterend en stort zich drie en veertig meter de diepte in waar hij uitkomt in een nauwe canyon, Europa’s langste met water gevulde bergkloof. Door de zon lichten er regenbogen op in de waterdamp, een prachtig gezicht.

5

6

7

8

De Vildmarksvägen is erg mooi om te rijden met regelmatig stroomversnellingen en meren pal langs de weg. Het hele gebied omvat ruim de helft van Nederland maar er wonen slechts tweeëntwintig duizend mensen, minder dan één inwoner per vierkante kilometer.

9

10

We zijn net weer op weg wanneer Dennis via de walkietalkie laat weten een eland gespot te hebben, maar voor we gekeerd zijn met de camper is deze verdwenen, toch heeft het dier wel wat achtergelaten als bewijs!

11

12

Ook voor onze middagstop vinden we een prachtige plek pal aan het water, dat nog ijzig koud is.

13

14

Inmiddels zitten we dicht tegen de Noorse grens aan en er ligt zelfs wat sneeuw in de berm.

15

16

17

18

In het plaatsje Ankarede staat een houten kapel uit 1896 en ook zien we hier de eerste hutten van de Sami, een bevolkingsgroep die hier leeft.

19

20

21

We gaan hoger de bergen in en de temperatuur zakt naar zo’n acht graden, er drijven ijsschotsen op het water en de sneeuw langs de kant van de weg is ruim een meter hoog.

22

23

24

25

26

???????????????????

28

Op een gegeven moment, bij Stekenjokk, zien we alleen nog maar prachtig witte sneeuw om ons heen.

29

Dan dalen we weer langzaam en de temperatuur gaat terug naar achttien graden.

30

Tegen vijven stoppen we bij het kerkstadje Fatmomakke aan de voet van het, bijna zestienhonderd meter hoge, Marsgebergte, waar, in tegenstelling met gisteren, totaal geen voorzieningen zijn.

We zetten onze campers pal aan het water, helaas staat er een harde koude wind en moeten we binnen huizen, maar ook hiervandaan kijken we uit op de prachtige besneeuwde bergen !

31

32

Verslag 19

1

We hoefden vandaag nog maar honderd en twintig kilometer af te leggen tot Vilhelmina en al vrij snel kwamen we weer op een mooi punt van de Wildernisroute: Trappstegsforsen, waar de rivier Kultsjön  “trapsgewijs” naar beneden stroomt.

2

Ook een eindje verderop is een stroomversnelling met een kleine waterval, iets wat je regelmatig tegenkomt onderweg.

3

Vildmarksvägen staat bekend om zijn “beerdichtheid” en omdat we dat dier nog nooit in het wild gespot hebben besluiten we enkele onverharde binnenwegen te nemen en te gaan “game driven” ! Het gebied is toch groter dan de kaart doet vermoeden en we hebben uren rondgereden door bossen, langs meren en vooral over slechte wegen vol kuilen ! Maar we hebben geen beer gezien !! Wel hebben we enkele kuddes rendieren vrij dichtbij gespot en later liepen er enkele over de weg.  Deze dieren, die ook wel als vee worden gehouden, hadden we jaren terug slechts eenmaal op grote afstand gezien.

4

5

6

7

8

Pas tegen vijven komen we aan bij camping Kolgärden, waar Wim eerst de waterslang pakt om de campers af te spuiten, het heeft namelijk geregend vandaag en weer zitten de auto’s onder de modder.

9

10

11

Natuurlijk staan we weer pal aan het water, maar buiten zitten is nu geen optie. Vanuit de camper hebben we echter een prachtig uitzicht en dit blijft de hele avond zo, want donker wordt het al dagen niet meer !

12

PIC_0152

Verslag 20

De camping in Lövliden, vlakbij Vilhelmina, was prima en als het vandaag mooi weer was geweest waren we er nog een dagje gebleven. Gelukkig had ik gisteravond al gebruik gemaakt van de wasmachines en -drogers en ook zijn we alle drie weer schoongespoeld onder de douche. Tot nu toe vallen de overnachtingskosten erg mee: we hebben al diverse keren gratis gekampeerd en wanneer we wel moeten betalen wordt de auto van Dennis niet meegeteld, gemiddeld blijven we onder de vijftien euro per nacht. In het gebied waar we de afgelopen dagen vertoefd hebben kwamen we opvallend veel Nederlanders tegen, iets wat voor die tijd niet het geval was. We trekken dus weer verder noordelijk en je kunt zien dat de natuur hier achterloopt want overal staan de narcissen nog volop in bloei. Onderweg spotten we enkele rendieren, waarvan er één albino is en een ander vlak voor de auto langs loopt.

1

2

Tegen drieën stoppen we bij Grannäs, twintig kilometer voorbij Sorsele, bij een prachtige gratis camperplek Gertsbäcken genaamd. We staan hier pal aan een rivier waarin gevist mag worden, er zijn toiletten (zoals je ze bij ons alleen nog in het openlucht museum tegenkomt !) en enkele gebouwtjes waarvan er één volgestouwd is met hout, het moet alleen nog even gekloofd worden.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

We zitten dus al vroeg bij een kampvuur en ook het eten wordt erop bereid. Helaas valt er af en toe een bui, maar dan schuilen we even onder onze luifel, het weerhoudt ons er niet van om volop te genieten van het mooie Zweden !

12

Verslag 21

De dag begon vandaag mistig, maar al snel kreeg de zon kracht en werd het een prachtige dag, het kwik steeg zelfs naar zesentwintig graden in de schaduw ! Vanaf de mooie camperplek, waar we gisteravond tot twaalf uur bij het kampvuur hebben gezeten, rijden we eerst naar Arvidsjaur, waar een Sami-kerkdorp moet zijn. Na enig navragen blijkt dit Lappstaden te heten en zijn er tachtig houten hutten te zien uit de achttiende eeuw, bijna ingebouwd tussen de gewone huizen.

1

2

Na tien minuten hebben we het wel gezien en gaan we naar onze volgende bestemming Storforsen. Terwijl we gewoon op de snelweg rijden springt er ineens een zekering en komt de auto tot stilstand, iets wat enkele dagen terug ook al is gebeurd (toen hebben we gelijk twintig zekeringen gekocht !!). Wim doet er een nieuwe in, maar deze slaat ook meteen door. We zetten de camper aan de kant en zien het doemscenario al voor ons: het is wéér weekend (zaterdag 10 juni), dus dat wordt weer twee dagen wachten. Na zo’n tien minuten probeert Wim het nog eens en nu blijft de zekering heel, hoe het kan, geen idee ! We kunnen weer gewoon verder rijden en de rest van de dag hebben we geen problemen. Storforsen is het machtigste, ongetemde stuk rivier van Europa dat zich in de Piteälven rivier bevindt.

3

4

Het water daalt tweeëntachtig meter over een afstand van vijf kilometer en bij de laatste zes honderd meter is er zelfs vijftig meter in hoogteverschil ! Vooral in het late voorjaar, wanneer de sneeuw begint te smelten, is het waterniveau erg hoog en kan het met hoeveelheden van achthonderd kubieke meter per seconde naar beneden stromen, een prachtig gezicht !

??????????????????????

6

De parkeerplaats bij dit natuurfenomeen staat helemaal vol: vanwege het mooie weer gaan veel Zweden pootje baden in de ondiepe poeltjes langs de rivier.

7

We willen ook genieten van deze zonnige dag en rijden via onverharde bospaadjes naar de camperplaats  Brudforsen bij Vidsel, slechts drie kilometer verwijderd van Storforsen. We komen uit op een prachtige plek, pal aan de snelstromende rivier Piteälven en, net als gisteren, is er verder niemand aanwezig.

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De rest van de dag horen en zien we het water  met een donderend geraas langs stromen, wat een natuurgeweld !

(Omdat het vandaag lekker weer is wil ik nog even wat shirtjes wassen, het water uit de rivier is hier heel geschikt voor, alleen kun je er moeilijk bijkomen. Via een touw (de sleepkabel) gaat Wim de steile helling af en haalt zo het water naar boven !)

11

12

Verslag 22

1

Het was gisteravond ongemerkt laat geworden, we zaten heerlijk bij het kampvuur te lezen en omdat het gewoon licht blijft was het ineens al ruim over twaalven ! Gelukkig kunnen we in de camper alles blinderen en ook Dennis kan het met gordijntjes helemaal donker maken, zodat je toch goed kunt slapen.

2

Vanmorgen konden we tijdens het ontbijt nog even genieten van het prachtige uitzicht op de Piteälven-rivier en even later hebben we de stroomversnelling van onderaf bekeken.

3

Er staat hier zelfs een trouwkapelletje met een groot raam gericht op de Storforsen.

4

Omdat het nog steeds prachtig weer is besloten we tijdens het rijden om richting kust te gaan en vroeg te stoppen. Vlak boven de plaats Pitea, aan de Botnische Golf, zijn we een weg ingeslagen die uitkwam bij Borgaruddens Havsbad, een camping op een schiereiland, waar je kunt merken dat je aan zee zit, want het is gelijk een stukje frisser. Toch gaan de Zweden gewoon het water in !

5

6

Het eerste uur zaten we heerlijk in de zon, maar daarna kwam er bewolking opzetten en kon de lange broek weer aan. Het blijft echter wel droog en we doen buiten enkele spelletjes. Tegen de avond gaat de barbecue aan, waarna er hout op gaat om ons warm te houden en vanavond gaan we gewoon iets vroeger naar bed !!

Verslag 23

Gisteravond om kwart voor elf kwam de zon onder het wolkendek te voorschijn en pas een half uur later ging deze in noordnoordwestelijke richting (330 graden) onder, waarna er nog lange tijd een prachtige rode lucht zichtbaar was.

1

2

3

Daarna begon het te regenen en dit stopte pas vandaag rond twaalven toen we bij Gammelstads Kyrkstad aankwamen. Dit kerkdorp staat sinds 1996 op de UNESCO-Werelderfgoedlijst, voornamelijk door de 15de-eeuwse granieten kerk. De ruim vierhonderd rode huisjes die er omheen staan werden vroeger gebruikt door kerkgangers uit afgelegen dorpen om te overnachten en hun paarden te stallen.

???????????????????????????????

5

6

7

8

9

10

Terwijl we verder noordwaarts rijden klaart het op, de zon begint te schijnen en de temperatuur gaat weer naar de twintig graden. In de loop van de middag komen we aan bij Nikkala, ruim vijftien kilometer verwijderd van Haparanda, waar we een leuke plek vinden aan de haven met uitzicht op de Botnische Golf.

11

De mannen gaan nog een tijdje vissen en weer is Dennis degene die een vis vangt !

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

In tegenstelling tot gisteravond is er nu geen wolkje aan de lucht en kunnen we volop genieten van de zon tot deze, steeds later op de avond, verdwijnt !

Verslag 24

We zijn vanmorgen de grens met Finland overgestoken en konden gelijk de klok een uur vooruit zetten. Ook hoeven we niets meer om te rekenen, want hier gebruiken ze geen kronen maar gewoon euro’s. Iets noordelijk van de stad Rovaniemi, bij de Poolcirkel, ligt Joulupukin Pajakylä, het dorp van de Kerstman.

1

Natuurlijk gaan we hier even naartoe, al is het erg toeristisch en commercieel met winkels en restaurants.

2

We kopen er enkele ansichtkaarten die we gelijk posten (eens kijken hoelang het duurt voor ze in Holland aankomen !)  in het speciale postkantoor, waar in de dagen voorafgaand aan Kerstmis meer dan tweeëndertig duizend brieven per dag binnen komen met wensen van kinderen gericht aan de Kerstman.

3

4

5

6

7

8

Ook gaan we bij twee Kerstmannen (!?!) langs, Rudolf en de andere rendieren hebben waarschijnlijk vakantie !

9

10

11

12

13

14

Daarna rijden we nog een stuk verder door Lapland, al heeft de Kerstman ons wel gewaarschuwd dat we kalm aan moeten rijden omdat er veel elanden en rendieren in dit gebied leven, die zomaar voor de auto kunnen springen. Vlak voor Sodarkylä nemen we een afslag naar Portiköski, waar een waterval moet zijn. We komen uit in een bos waar een riviertje door stroomt en nadat we even rondgekeken hebben besluiten we hier de campers te laten staan om te overnachten. Het is geen officiële camperplaats maar ook in Finland mag je “wild kamperen”. We verhuizen wel gelijk naar binnen, want het is nog maar dertien graden !

15

16

Verslag 25

We hebben vandaag (woensdag 14 juni) zo’n twee honderd kilometer noordwaarts afgelegd over de E75.

1

2

Zoals voorspeld zien we onderweg regelmatig rendieren langs en op de weg, ook passeren we weer diverse blauwe meren en af en toe ligt er sneeuw in de schaduw aan de kant van de weg.

3

De temperatuur blijft steken bij twaalf graden maar de zon schijnt volop. Na ongeveer honderd kilometer rijden stoppen we in Tankavaara waar het Kultakylä  (gouddorp) te zien is, er wordt in Lapland al meer dan een eeuw naar goud gezocht en hier hebben ze daar handig gebruik van gemaakt door van alles na te maken. Toch levert dit leuke foto’s op !

4

5

6

7

8

9

10

Net voorbij de plaats Ivalo (we zijn hier nog maar vijftig kilometer verwijderd van de Russische grens !) pauzeren we aan het Inarimeer, met dertien honderd vierkante meter het op twee na grootste meer van Finland, waarin zich drie duizend eilandjes bevinden.

11

12

Sommige hiervan worden door de Samen als heilig beschouwd. Zo’n veertig kilometer verderop in Inari komen we meer te weten over deze bevolking in het Saamelaismuseo SIIDA, waar we enkele uren doorbrengen. Behalve een modern gebouw met veel informatie is er een openluchtafdeling met diverse oude gebouwen en materialen, die de van oudsher nomadische manier van leven van de Samen verklaren.

13

14

15

16

17

De rendieren spelen een belangrijke rol in hun leven en Dennis probeert, net als zij, met een lasso zo’n dier te vangen !

18

Nadien gaan we op zoek naar een plaats om te overnachten en iets voorbij Inari nemen we een afslag in westelijke richting in de veronderstelling uit te komen bij een meer. Helaas is daar nergens een gelegenheid om te kamperen, maar na ongeveer twintig kilometer rijden, de weg is inmiddels onverhard geworden, stoppen we bij een open plek aan de Vaskojoke rivier. We hebben ondertussen op de kaart gezien dat we via deze weg uitkomen bij de Noorse grens die we dan zo’n tachtig kilometer in noordelijke richting moeten volgen tot aan de plaats  Karasjok, ons doel voor morgen.

???????????????????????????????

20

???????????????????

22

Inmiddels is de temperatuur toch weer gestegen naar achttien graden en kunnen we heerlijk buiten zitten in de zon. Wim maakt het eten klaar op de barbecue en daarna volgt een kampvuur, we hoeven vanavond dus niet binnen te zitten !

23

( Ondertussen beginnen we wel last te krijgen van vervelende muggen !)

24

25

( Voorlopig hebben we genoeg hout voor een kampvuur ! )

26

( Om half één ’s nachts en nog steeds schijnt de zon ! )

Verslag 26

We werden vanmorgen wakker met prachtig zonnig weer en ruim twintig graden, helaas blijft dit niet de hele dag zo. We rijden zo’n vijftig kilometer langs de rivier Inarjoki (Anarjokka in het Noors) die als natuurlijke grens dienst doet, tot we bij de grensovergang naar Noorwegen aankomen. Hier worden we uitgebreid gecontroleerd en zelfs een hond komt nog even rondsnuffelen, maar alles is in orde, we hadden de wijn en het bier dus goed verstopt !! De klok kan weer een uurtje terug en ook de ruitenwissels kunnen aan, want meteen over de grens begint het te plenzen. Gelukkig duurt dit niet lang, want dat zou jammer zijn van de prachtige omgeving waarin we nu rijden: overal om je heen zie je bergen met sneeuwresten en natuurlijk zijn er ook hier meren.

1

2

3

4

5

Nadat we bij de plaats Lakselv diesel, benzine en water hebben getankt beginnen we aan de laatste twee honderd kilometer naar de Noordkaap. Al vrij snel komen we langs de mooie Porsangenfjord en we besluiten hier te overnachten.

6

We zitten nog een tijdje buiten te genieten van het mooie uitzicht, maar het is al snel te fris. Gelukkig kijken we ook vanuit de camper uit op de prachtige fjord met op de achtergrond de besneeuwde heuvels.

7

8

9

10

Verslag 27

1

We hebben vanmorgen de laatste twee honderd kilometer naar de Noordkaap afgelegd, een mooie gevarieerde route vol bochten, tunnels, fjorden en sneeuw !

2

Onderweg zien we minstens honderd rendieren en we doen niet eens meer moeite om ze op de foto te zetten. Het is helaas bewolkt weer en de temperatuur komt niet boven de vijf graden.

3

4

5

6

In de plaats Honningsväg (zo’n vijfendertig kilometer voor de Noordkaap) ligt een groot cruiseschip, de passagiers leggen alleen de laatste kilometers met een bus af.

7

8

9

10

11

Je moet wel betalen om op het puntje van de kaap te komen, maar voor vijf en zeventig euro (Dennis is tijdelijk een student, wat weer tien euro scheelt !) kunnen we hier met onze twee campers vierentwintig uur verblijven. We hadden ons, vanwege alle negatieve verhalen, niet veel voorgesteld van de Nordkapp, maar het valt ons erg mee: je kunt hier prachtige foto’s maken, er is een grote hal (Nordkapphallen) waar op een scherm van 225 graden de wisseling van de seizoenen in Finnmark wordt geprojecteerd en waar ook een mooie souvenirwinkel in gehuisvest is (Dennis koopt er nog een fijne winterjas) en bovendien hebben we een mooi plekje om te overnachten.

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

Het is er wel gigantisch druk, de ene na de andere bus komt aangereden en ook staan er tientallen campers geparkeerd, jaarlijks komen hier meer dan twee honderd duizend bezoekers.

17

We bekijken de hele omgeving en zitten ook uren in de camper spelletjes te doen.

18

In de loop van de dag komt de zon tevoorschijn en kunnen we betere foto’s maken, nu maar hopen dat hij blijft schijnen zodat we straks de middernachtzon  kunnen vereeuwigen !

19

???????????????????????????????

21

22

23

24

25

26

(Verdens Barn: kinderen van de wereld !)

Verslag 28

1

Vannacht om twaalf uur was het gigantisch druk op de kaap, iedereen wilde de middernachtzon ( die tussen 14 mei en 29 juli op de Noordkaap voorkomt) zien, helaas zitten er enkele grote wolken in de weg en zie je alleen het schijnsel van de zon op het water.

2

3

(Zo kan het er ook uitzien !)

Twaalf uur later is het er erg rustig en sta ik helemaal alleen bij de bekende aardbol, hét teken van de Nordkapp.

4

5

We hebben bijna een etmaal doorgebracht op de punt en pas tegen de middag trekken we verder.

???????????????????

7

8

Eerst maken we een korte stop bij Skarsväg en even later gaan we bij een supermarkt in Honningsväg naar binnen om onze voorraden aan te vullen, ook nu ligt er een cruiseschip aan de kade.

9

10

We rijden weer langs de Porsangerfjord, zuidwaarts dit keer en passeren veel bussen en campers die nog op weg zijn naar het uiterste puntje van Noorwegen. Tegen half vier stoppen we bij Russenes bij een gratis camperplek met uitzicht op de fjord, waar we nog een tijdje buiten kunnen zitten.

11

12

Ook maken we nog een korte wandeling in de omgeving, waarna we de stoelen opruimen en naar binnen verhuizen.

13

14

15

16

Na de korte slaap van afgelopen nacht zullen we vanavond wel vroeg op bed liggen !

Verslag 29

De dag begon vanmorgen goed met een prachtige blauwe lucht en we hebben dan ook buiten ontbeten, al was het maar tien graden !

1

2

We volgen vandaag de E6, ook wel Noordkaap Route genoemd, en net voorbij Skaidi stroomt de Repparfjordelva, een wilde rivier, waar we lange tijd langs rijden.

3

4

5

6

7

???????????????????

Inmiddels zijn we op de Breidalen hoogvlakte aangekomen en zien we  aan weerskanten van de weg sneeuw. De meren zijn nog half bevroren en er zijn zelfs nog sneeuwscooters in gebruik.

9

10

Iets ten zuiden van de plaats Alta, bij Hjemmeluft, zijn in 1973 rotstekeningen van 2000-6000 jaar oud ontdekt, die zelfs op de UNESCO-lijst terecht zijn gekomen. We maken een wandeling langs de grote stenen met afbeeldingen, maar zijn niet echt onder de indruk. (De omgeving is echter wél mooi) Net als bij de Aboriginal-tekeningen in Australië zijn het primitieve afbeeldingen, in onze ogen gemaakt door kinderen.

11

12

We zijn nog maar net terug bij de camper wanneer het begint te regenen en dit blijft het de rest van de dag doen. We rijden door tot Saltnes, vlakbij de gletsjer Oksfjordjokelen aan de Jokelfjord, maar de omringende besneeuwde bergen gaan helaas gedeeltelijk schuil in de mist. En in tegenstelling met Holland, waar het erg droog is met hoge temperaturen, is het hier nu nat en maar tien graden, en dat op Vaderdag én tevens onze (37ste) trouwdag !

13

Verslag 30

Het is vandaag half bewolkt met af en toe een buitje en zo’n veertien graden (Ik lijk wel een weervrouwtje !), ideaal weer dus om te rijden én te wandelen. We beginnen vanmorgen gelijk vanaf onze overnachtingsplaats met een korte trip richting de gletsjer Oksfjordjökelen, waar je zelfs met een speedboot naartoe kunt.

1

2

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

De totale wandeling is acht kilometer, dus ik zoem maar in met mijn camera !

7

8

Daarna volgt weer een prachtige rit langs diverse fjorden en bergen. Je ziet altijd wel ergens sneeuw liggen en regelmatig passeren we een waterval.

9

10

11

12

13

Rendieren en elanden spotten we echter geen één vandaag !

14

15

16

???????????????????????????????

Ondertussen hebben we ruim vijf duizend kilometer afgelegd. Ik had thuis de hele reis gepland, inclusief camperplaatsen, maar plannen zijn er om van af te wijken en inmiddels verblijven we alleen nog maar op gratis camperplekken, waar een toilet aanwezig is. Tijdens het rijden vind ik in het camperboek een leuke overnachtingsplaats in Birtavarre vlakbij een oude kopermijn (die al bijna een eeuw gesloten is) en met diverse wandelroutes in de buurt. We komen er tegen vieren aan en gaan gelijk aan de wandel.

18

19

20

21

22

23

24

25

???????????????????

Pas ruim een uur later zijn we terug bij de camper en verkennen we de plek waar we staan.

We kunnen ons afval kwijt en er is een toilet, al is deze vandaag wel erg primitief ! We hebben weer uitzicht op besneeuwde bergen en staan vlak bij een rivier, de camperplaatsen in Scandinavië zijn zo gek nog niet !

27

28

Verslag 31

We hebben vandaag ruim twee honderd kilometer afgelegd en daarnaast nog een stuk onnodig gereden door een fout van de TomTom. Deze liet ons aan de verkeerde kant van de Malselv, een zijarm van de Malangen Nordfjord, de weg oprijden. Mijn wegenatlas is van 2012, dus er kon ondertussen een brug gebouwd zijn, maar toen het navigatiesysteem ons de fjord over wilde sturen was er alleen een onverharde weg naar het water, zonder veerpont of brug.

1

2

We konden dus weer terug om even later aan de andere kant van de Malselv verder te rijden. We zijn nog even wezen kijken of daar ook een weg liep en ja, het bleek een historische veerpontovergang te zijn die al zo’n dertig jaar niet meer in gebruik is !!!

3

4

5

6

Via Finnsnes komen we op het één na grootste eiland van Noorwegen, Senja. We rijden eerst door groen natuur gebied, maar naarmate we dichter bij de kust komen wordt het ruiger. We eindigen bij Mefjordvaer, waar we vlakbij de haven mogen gaan staan en uitkijken op de Noorse zee.

7

8

Een prachtige plek waar we lange tijd buiten zitten, zij het met een dik vest aan.

9

10

11

Dennis kookt zelfs buiten en pas na het eten verhuizen we naar binnen.

12

De satellietschotel gaat uit zodat we via BVN het journaal kunnen kijken, iets wat tot nu toe meestal wel lukt. Alleen wanneer er een boom of berg in de weg staat blijft de schotel rondjes draaien en volgen we het nieuws via de telefoon !

Verslag 32

Vandaag (21 juni) laat de zon zich helaas niet zien.

1

2

We rijden de laatste vijftig kilometer over het eiland Senja om tegen half twaalf uit te komen bij Gryllefjord, vanwaar een veerboot in één uur en veertig minuten overvaart naar Andenes op het eiland Andoya, behorend bij de Vesterälen. We moeten enkele uren wachten voor we mee kunnen met de pont van drie uur, want deze vaart slechts drie keer per dag en is net een half uur terug vertrokken.

3

4

We doen een spelletje in de camper en lezen wat, intussen groeit de rij met campers die allemaal mee willen met de veerboot.

5

6

7

8

De tocht verloopt redelijk rustig, al hebben Wim en Dennis allebei een beetje last van zeeziekte, ondanks het reistabletje dat ze ingenomen hebben. Ik laat dan ook de walvissafari, die voor morgen in de planning stond, maar vervallen, want je moet het wel allemaal leuk vinden !

???????????????????

10

11

Eenmaal aan wal rijden we nog zo’n twintig kilometer en stoppen in Stave bij een camping pal aan zee. Hier kan ik weer enkele wasjes draaien en ook kunnen we alle drie schoon én warm worden onder de douche. We zien diverse mensen de zee in duiken en dat bij een temperatuur van negen graden, zowel boven als onder water, wij bekijken het wel vanuit onze warme camper !

12

13

14

Verslag 33

Gelukkig is het vandaag iets zonniger, al blijft de wind ijzig koud. We verlaten Stave en gaan het eiland Andoya verder verkennen.

1

2

We hebben een paar weken uitgetrokken om de Vesterälen en de Lofoten te bekijken dus we willen zoveel mogelijk weggetjes nemen.

3

4

De zuidelijkste punt van Andoya blijkt moeilijk bereikbaar, er staat zelfs een bord dat we op eigen risico verder rijden en inderdaad de weg zit vol kuilen en grote stenen, maar we komen er met beide auto’s goed door.

5

6

7

8

(Hier geen rendieren maar schapen, die geen zin hebben voor ons aan de kant te gaan !)

Via een grote brug komen we op het volgende eiland, waar we weer constant langs het water van diverse fjorden rijden. Net voorbij de Forfjord nemen we een onverharde afslag naar Stamnes en daar parkeren we onze campers aan het water in “the middle of nowhere”.

9

10

We kunnen enkele uren heerlijk uit de wind in de zon zitten tot iets na zessen, dan moeten we ons toch echt weer terug trekken in de camper, vanwaar we de warmte van de zonnestralen nog wel voelen en uitkijken op het water !

11

12

Verslag 34

Afgelopen nacht was het helemaal helder dus konden we de hele tijd de zon zien, iets wat nog steeds vreemd aandoet.

Nadat we vanmorgen met de dikke vesten aan buiten hebben ontbeten gaan we het noorder gedeelte van het eiland Hinnoya verder bekijken. We slaan een zijweg in richting Kinn en worden onderweg verrast door een kudde rendieren, die hadden we hier echt niet verwacht.

1

2

3

4

Alles ziet er vandaag erg mooi uit vanwege het zonnige weer.

5

Nadien gaan we naar Sortland op het eiland Langoya waarvoor we eerst weer een hoge brug over moeten, waar net de boot van Hurtigruten onderdoor vaart.

6

Nadat we onze voorraden hebben aangevuld in Sortland rijden we in noordelijke richting langs de Hognfjord, die we gisteren vanaf de andere kant bekeken hebben. Al vrij snel vinden we een schitterend  plekje bij Bremnes aan het water, waar allemaal schapen rondlopen en omdat het zo’n  prachtig weer is, wordt dit ook gelijk onze overnachtingsplaats.

7

8

De korte broeken gaan aan en uit de wind is het heerlijk toeven, al is het met veertien graden wel een heel stuk frisser dan in Holland !!

9

10

(Wim verbrandt het afval van de garnalen die we net afgepeld en gegeten hebben !)

11

12

13

14

15

Volgens de Noren is het te koud voor de tijd van het jaar en als we het nieuws mogen geloven krijgen we morgen alweer regen,

16

vanavond genieten we dus nog maar even van het droge weer bij een warm kampvuur !

Verslag 35

De campers zijn vandaag niet van de plaats af geweest, we hebben zo’n mooi plekje dat we nog een dag zijn gebleven. Het is prachtig weer en we brengen de dag dan ook buiten door, Wim gaat lange tijd vissen en Dennis en ik luieren in de warme zonnestralen.

1

2

3

Ook vandaag komt er weer een boot van Hurtigruten voorbij, al vaart deze langs de andere oever en zie je nu pas hoe breed de Hognfjord is. De Hurtigruten is in 1893 begonnen als expresdienst langs de Noorse kust en in het begin voeren de schepen in de zomer één maal per week op negen havens tussen Trondheim en Hammerfest, in de winter kwam de boot niet verder dan Tromsö. De kustexpres bleek al snel van levensbelang voor de gemeenschappen aan de route. Tegenwoordig varen elf schepen van twee rederijen dagelijks in noordelijke en zuidelijke richting, de boot van Bergen naar Kirkenes (bij de Russische grens) doet vierendertig havens aan en deze cruise wordt wel de “mooiste zeereis ter wereld” genoemd. Helaas zullen wij zo’n reis nooit maken, omdat Wim veel te snel zeeziek wordt ! Wij bekijken Noorwegen vanuit onze camper en zoeken zo de mooie plekjes wel op !

4

5

(Wim wordt weer van zijn grijze haren ontdaan !)

6

Er was voor vanmiddag regen voorspeld, maar inmiddels is het tien uur en zitten we nog steeds buiten, natuurlijk met het kampvuur aan !

Verslag 36

Zaterdagnacht begon het te regenen en dat heeft het ook de hele zondag gedaan, waardoor we nog maar een dag op dezelfde plek zijn blijven staan en ons binnen vermaakt hebben met heel veel spelletjes ! Vanmorgen was het gelukkig weer droog en zijn we, na drie dagen, weer op pad gegaan om verder het eiland Langoya te verkennen.

1

2

Op de noordelijke punt bevindt zich, helemaal aan het einde van de weg, de plaats Nyksund. Jarenlang is het een spookstad geweest, maar tegenwoordig wonen er weer enkele mensen, wel moet er nog heel wat gerestaureerd worden !

???????????????????

4

5

6

7

In het noordwesten, waar we enkele uren later pas aankomen (wanneer je naar uithoeken rijdt moet je vaak dezelfde weg weer helemaal terug, we hebben dan ook honderd vijftig kilometer afgelegd vandaag !), zien we bij het gehucht Hovden rekken vol gedroogde kabeljauw hangen. Ik heb er misschien vijf minuten bij gestaan om foto’s te nemen, maar als ik terug kom in de auto stink ik helemaal naar de vis !

8

9

10

Je kunt op deze plaats ook kamperen, maar vanwege de vieze lucht rijden we een stukje terug richting Nykväg, waar we een leuk plekje hadden gezien aan het water. Hier staan we nu, achter een soort dijk die beschutting biedt voor de open zee.

11

Toch blaast de koude wind flink tegen de camper aan en is het nog geen negen graden Celsius, dit weerhoudt enkele Noren er niet van om te gaan vissen !!

12

Verslag 37

Het is vandaag (dinsdag 27 juni) helaas weer helemaal bewolkt, koud en regelmatig motregent het, maar als het goed is krijgen we over twee dagen zonnig weer !?! We zijn nog steeds op het eiland Langoya en rijden over de laatste wegen die we nog niet hebben gehad,  het landschap is heel wisselend wat jammer genoeg niet echt tot z’n recht komt door het weer.

1

2

3

4

Via Sortland gaan we naar Stokmarknes, deze plaats ligt op het eiland Hadseloy, waar we via een heel hoge, aparte brug komen.

5

De schepen moeten er wel onderdoor kunnen varen !

6

Nadat we bij Rodbrygga wat gegeten hebben, bezoeken we het Hurtigrutemuseet, waar uitleg gegeven wordt over de meer dan honderd jaar bestaande kustvaart in Noorwegen.

7

8

9

Ook kun je het oude schip Finnmarken (gebouwd in 1956) bekijken, dat hier ligt.

10

11

12

Nadien rijden we een rondje over het eiland en net voor de brug parkeren we onze campers om te overnachten, waar we kijken uit over de fjord en de hoge brug.

13

14

(Wim en ik zagen trouwens vandaag een mannetjes eland lopen, maar voor we de camper konden parkeren  en ons toestel paraat hadden, draaide hij zich om en verdween in het woud !)

Verslag 38

1

Gisteravond kwam de zon nog even tevoorschijn en vanmorgen hebben we buiten ontbeten, zij het met het vest aan. Daarna gaan we via Langoya, dat we nu definitief verlaten, naar het volgende eiland Hinnoya, wat gedeeltelijk bij de Lofoten hoort.

2

3

4

5

We moeten door een paar lange tunnels voor we bij Stora links afslaan naar de Raftsundet, een prachtige smalle fjord waar de  Hurtigruten ook door vaart. We passeren enkele kweekstations, waar we de zalm omhoog zien springen uit het water.

6

Vlakbij Digermulen zien we een mooie stek pal aan het water en hier zetten we onze campers neer.

7

8

Wim gaat vissen en vangt ZESENDERTIG vissen: één grote zalm en de rest allemaal kabeljauw ! Drie grote belanden in de koelkast, de rest gaat terug de fjord in.

9

10

11

12

13

Vanaf onze plek kijken we op de hoge, besneeuwde bergen behorend bij de Lofoten, waar we morgen naartoe gaan !

14

Verslag 39

De dag begon met regen en onze eerste indruk van de Lofoten was dan ook minder mooi, maar tegen de tijd dat we in Svolvaer, gelegen op het eiland Austvägoya, aankwamen, begon de zon te schijnen.

1

Deze hoofdstad van de Lofoten stelt niet zoveel voor, wel zijn er veel voorzieningen, we doen er weer onze boodschappen en ik ga even naar de kapper.

2

3

Daarna rijden we door naar Kabelväg, waar de grootste houten kerk van Noord Noorwegen staat.

4

5

6

De volgende plek die we aandoen is Henningsvar, ook wel “Venetië van de Lofoten” genoemd. Je moet inderdaad enkele bruggen over om er te komen en ook is het er erg druk en toeristisch.

7

8

We wandelen door het plaatsje met z’n oude houten huisjes op palen, de zogenoemde rorbuer, waar de vissers vroeger hun materiaal in opsloegen en waarin ze overnachtten. Tegenwoordig worden ze verhuurd aan toeristen.

9

10

Er is een gratis camperplek op het schiereiland maar dit is gewoon de parkeerplaats die helemaal vol staat met bussen, auto’s en campers, hier willen we dus niet overnachten.

11

We gaan nog een stukje verder over de E10, de hoofdweg die helemaal vanaf het vaste land over de Vesterälen loopt en eindigt in het uiterste zuidwestelijke puntje van de Lofoten. Vlak voor de brug naar het volgende eiland: Vestvägoya nemen we een zijweg naar Brenna en aan deze rustige, doodlopende weg vinden we weer een prachtig plekje pal aan zee.

12

13

14

We kunnen heerlijk buiten zitten, zien zelfs enkele tuimelaars (kleine dolfijnen) zwemmen en omdat we uitkijken op het noordwesten én op open zee kunnen we vannacht hopelijk meemaken wat we op de Noordkaap gemist hebben: de middernachtzon bijna in de zee zien zakken en weer omhoog gaan !!

Verslag 40

Deze foto’s zijn genomen om 23.00, 24.00 en 01.00 uur ’s nachts, de zon blijft op dezelfde hoogte maar  schuift alleen langzaam naar het noorden.

1

2

3

Het was vanmorgen gelijk stralend weer alleen duurde het een tijd voordat de zon over de berg heen kwam. We hebben dan ook lang geslapen, ook een gevolg van het feit dat ik nog laat foto’s heb gemaakt ! Vanwege het mooie weer willen we vandaag niet ver rijden en naar een, volgens het ACSI-boek,  prachtige camperplaats gaan die pal aan een wit zandstrand ligt (Hauklandselva bij Utakleiv-Leksnes). Helaas zijn wij natuurlijk niet de enigen die dit camperboek hebben en bij aankomst staan het al helemaal vol, ook met auto’s van Noren, die met warm weer gelijk het water ingaan.

4

We hebben in de buurt een boterham gegeten en zijn daarna weer verder getrokken over prachtige smalle wegen naar uithoeken van de Lofoten waar haast geen camper komt.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Ruim na vieren, we hebben dan alweer zo’n honderd kilometer afgelegd, stoppen we vlakbij de plaats Stamsund, waar we weer aan het water en in de zon staan. Wel is de wind fris en is het nog geen “korte broeken weer”, maar we klagen niet, vergeet niet: we zitten nog steeds boven de poolcirkel !!

14

15

16

(Dennis haalt even water voor mij, zodat ik wat aparte was kan doen !)

17

(We eten vanavond gerookte zelf gevangen vis !)

Verslag 41

1

We hebben vandaag (zaterdag 1 juli) het Lofotr Vikingmuseum in Borg bezocht. Hier is de woonstede van een Vikinghoofdman uit de periode 500-900 nagebouwd, waarin diverse oude ambachten worden gedemonstreerd.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Ook buiten het gebouw is van alles te doen en Dennis leeft zich uit met boogschieten en bijl werpen.

11

12

13

14

15

16

17

We brengen er diverse uren door en naderhand rijden we nog wat mooie binnenwegen waar we tevens op zoek gaan naar een overnachtingsplaats, iets wat dit keer niet meevalt.

18

We nemen geen camperplekken of campings meer, maar staan alleen nog “in het wild” en dan het liefst met een mooi uitzicht op het water (we zijn niet veeleisend !). De Lofoten zijn echter veel meer bewoond dan we gedacht hadden (je mag niet dicht bij een huis gaan staan) en ook barst het hier van de campers die allemaal een plekje zoeken. Toch lukt het ons weer: vlak voor Myrland op het eiland Flakstadoya vinden we plaatsje, net ver genoeg van een plek waar viskoppen (!) gedroogd worden.

19

20

21

???????????????????

Wim gooit nog even zijn hengel uit en heeft gelijk een kabeljauw aan de haak, maar even later zit hij vast in de rotsen en verspeelt zijn tuig met blinker, waarmee hij enkele dagen terug nog al die vis heeft gevangen ! De zon heeft zich vandaag niet laten zien, maar het is totaal niet koud (zo’n achttien graden), misschien zelfs wel warmer dan in Holland !

Verslag 42

Het begon vannacht ineens heel hard te waaien en omdat we aan open zee stonden schudde de camper flink heen en weer, ik heb dan ook weinig geslapen. Vanmorgen zijn we naar het mooi bewaard gebleven vissersdorp Nusfjord gereden, gelegen in een smalle fjord. Vanwege het miezerige weer is het er niet erg druk, waardoor we rustig rond kunnen kijken.

???????????????????

2

Er zijn veel pittoreske gebouwen die getuigen van de ontwikkeling van de Lofotfisket (Lofotense zeevisindustrie).

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

Net als gisteren bij het Vikingmuseum bekijken we hier een interessante film. Tegen de tijd dat wij uit het dorpje vertrekken komen de eerste bussen aanrijden ! We verlaten het eiland Flakstadoya en gaan, weer via een hoge brug, naar Moskenesoya waar ook diverse vissersdorpen liggen. We besluiten deze voor morgen te bewaren en  gaan eerst de noordelijke kant van het eiland verkennen.

13

14

Het is zondag vandaag en veel Noren zijn aan het wandelen, bergbeklimmen of met hun boot op het water om te vissen. Vlak voor de brug bij Fredvang parkeren we onze campers en zetten de tafel en stoelen neer, we hebben weer een plek om te overnachten.

15

16

17

18

Het is niet warm (twaalf graden !) maar droog en met een jas aan is het buiten goed te houden. Natuurlijk wordt er weer gevist en een spelletje gedaan en tegen de avond volgt er ook nog een heerlijk warm kampvuur !

19

20

Verslag 43

Vandaag hebben we het laatste stuk van de E10 in zuidwestelijke richting afgelegd, eindigend bij de plaats Ä. Het lijkt wel of het steeds drukker wordt op de weg en ook meer toeristisch, overal zie je kabeljauw hangen en rorbuer die verhuurd worden. We stoppen eerst in het plaatsje Sund waar een visserijmuseum met smederij te vinden is, maar na het dorpje Nusfjord, waar we gisteren waren, valt dit een beetje tegen.

1

2

3

4

Dan volgen echter Hamnoy en Reine nog, twee pareltjes aan de E10, die weer door menigeen op de foto wordt gezet.

5

6

Bij de plaats Moskenes staan al heel wat campers te wachten tot ze met de boot over kunnen naar Bodö, een ruim drie uur durende vaart naar het vasteland. Wij hebben echter besloten om terug te rijden naar Narvik en zo nog een keer (andersom) de Lofoten en Vesterälen te bekijken, we hebben tijd genoeg en bovendien lokt een lange boottocht over open zee niet echt !

Bij het dorpje Ä  stopt de weg en kun je nog een stukje lopen en zo in de verte de laatste eilanden Mosken en Vearoy zien liggen, beiden behorend bij de Lofoten.

7

8

Ook in Ä is een visserijmuseum met diverse winkeltjes eromheen. Bij een ouderwetse bakkerij kopen we speciale kaneelkoeken (een soort bolussen) met koffie, wat gelijk ons middagmaal wordt.

9

10

11

12

Daarna beginnen we aan de terugweg en slaan al vrij snel bij Skjelfjord een zijweg in die eindigt bij het gehucht Nesland.

13

14

Weer vinden we een prachtige spot die in de verte uitkijkt op de plaats Sund, waar we vanmorgen gestart zijn.

15

16

Verslag 44

1

(Dit was vannacht iets na twaalven !)

Vandaag was zo’n dag van boodschappen doen, water bijvullen en tanken, ook zijn we al een aardig stuk terug gereden over de E10. Op het eiland Austvägoya hebben we de laatste zijweg genomen die we nog niet verkend hadden en vlak voor we weer bij de hoofdweg uitkomen stoppen we bij het dorpje Fiskebö, waar we een plekje vinden met uitzicht op een strand en de plaats Melbu, gelegen op Hadseloya behorend bij de Vesterälen.

2

3

4

Regelmatig vaart er een pont heen en weer tussen de eilanden, wat zo’n honderd en twintig kilometer rijden scheelt !

5

6

De plaats waar we staan wordt waarschijnlijk zomers gebruikt voor festiviteiten van de plaatselijke bevolking, er staan een paar tenten, overal zijn versieringen aangebracht en twee grote poppen bewaken de inrit. Nu is er niemand te bekennen dus verblijven wij er voor één nacht, met tien graden is het toch geen weer voor een strandfeest !

Verslag 45

We hoefden vandaag niet ver te rijden om uit te komen bij de Raftsundet waar Wim, precies een week terug, zoveel vis gevangen heeft. We zetten de auto’s zo’n vijftig meter verwijderd van de vorige plek en hier staan we nog mooier !

1

2

3

Dit keer gaat Dennis ook mee vissen en het wordt een wedstrijd wie de meeste vangt, aan het eind van de dag is de stand 58 – 55 voor Dennis en dat allemaal met een blinkertje !!  Alle vissen gaan terug in zee, ook al zitten er best enkele grote bij.

???????????????????

(Dennis presteert het zelfs om ze met de haak in de rug te vangen !)

5

6

7

De Hurtigruten komt weer voorbij varen en even later neemt hij de afslag naar de Trollfjorden, één van de bekendste fjorden van de Lofoten, die overal in de reisgidsen staat.

8

Af en toe valt er een bui en zitten we even in de camper, maar de meeste tijd verblijven we buiten, ook al is het slechts twaalf graden !

Verslag 46

De mannen hadden de smaak goed te pakken, gisteravond om half elf zijn ze weer gaan vissen tot twaalf uur ’s nachts, in totaal hadden ze toen over de gehele dag samen honderd drie en zeventig vissen gevangen !! Een echt record en dat terwijl het op het laatst nog maar zeven graden was !

1

2

???????????????????

4

Vanmorgen, na het ontbijt, hebben ze hun hengel nog een keer uitgegooid, maar na een half uurtje begon het flink te regenen en zijn ze toch maar gestopt. We trekken weer verder want het ziet er niet naar uit dat het mooi weer wordt vandaag. We rijden enkele uren over het eiland Hinnoya in noordelijke richting en stoppen tegen half drie bij Trondenes waar we even bij een vroeggotische kerk gaan kijken.

5

6

Hier vlakbij ligt Harstad en daar rijden we bij een camping het terrein op (en ook hier vinden we weer een plekje aan het water), het is namelijk hoog tijd dat er weer gewassen wordt en ook een douche is erg welkom. Er is slechts één wasmachine en één droger aanwezig waardoor ik uren bezig ben voor alles weer schoon en droog is, maar daarna kunnen we ook weer een paar weken in de vrije natuur kamperen !

7

8

Verslag 47

De reden dat we naar Harstad zijn gereden is een 40.6-kaliber Adolf-kanon uit de Tweede Wereldoorlog dat in Trondenes te zien is. Je kunt deze niet zomaar bekijken, er is drie keer per dag een rondleiding. Gisteren zouden we twee uur moeten wachten op de volgende toer en daarom hadden we het uitgesteld tot vandaag. Tegen twaalven rijden we in colonne (we hebben tijdelijk vier Noren achterin de camper zitten die lopend naar het verzamelpunt waren gekomen !) het militaire terrein op waar de bunker met het kanon, gebouwd door de Duitse krijgsmacht, zich bevindt.

1

2

3

4

We krijgen uitgebreid uitleg en mogen overal rondkijken in de bunker, al lopen er wel twee militairen rond die ons in de gaten houden !

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

In totaal waren er vier van deze kanonnen op het terrein tijdens de oorlog, een onderdeel van de Atlantic Wall, maar ze zijn nooit echt gebruikt. Wel waren er vele duizenden Duitse militairen aanwezig om de grote kanonnen te bedienen en te onderhouden.

15

16

17

18

19

20

21

Ruim anderhalf  uur later verlaten we het terrein weer en gaan nog een stuk van het  grootste en drukst bevolkte eiland van Noorwegen, Hinnoya, bekijken.

22

23

24

25

Via de ruim duizend meter lange Tjeldsund-brug, waarvan de torens zesenzeventig meter boven de waterspiegel uitsteken, komen we weer op het vasteland van Noorwegen. We rijden inmiddels weer op de E10, maar nemen al snel een afslag, op zoek naar een overnachtingsplaats. Tegen vijven vinden we een leuke plek aan een fjord, waar Wim nog “even” z’n hengel uitwerpt.

26

27

28

In korte tijd vangt hij tien kabeljauwen, waarvan hij er enkele grote fileert, een hele klus, maar we hebben nu wel heel verse graadloze vis in de koelkast liggen !!

29

30

Verslag 48

Gisteravond om twaalf uur zijn Dennis en Wim nog een half uurtje wezen vissen en weer hadden ze in korte tijd ieder tien kabeljauwen aan de haak.

1

2

3

4

We zaten vanmorgen net in de auto toen het begon te regenen en dit heeft het een groot deel van de dag gedaan. In Narvik hebben we onze voorraden weer aangevuld en daarna het oorlogsmuseum van die plaats bezocht. Het is vrij nieuw en heeft, naast de Tweede Wereldoorlog in Noord-Noorwegen, ook als thema “nieuwe conflicten” en mensenrechten. Alles is heel overzichtelijk opgesteld, wel moet je veel lezen (in het Engels). In de buurt van Narvik is veel gevochten tijdens de Tweede Wereldoorlog, zowel in de Ofotfjord als op land. Waren ze in de Eerste Wereldoorlog nog neutraal, dit lukte niet in 1940. Voor Hitler was Noord-Noorwegen belangrijk vanwege de ijsvrije wateren en de rijke grondstoffen ijzer en olie.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

(Ze zijn altijd wel bezig met onderhoud aan één van de vele bruggen in Noorwegen, ook worden er nieuwe gebouwd !)

15

Nadien rijden we nog een tijdje over de E6 en nemen een afslag net voor we de brug over moeten bij de Efjord en weer vinden we  een leuk plekje om te gaan staan. Het is inmiddels droog en we verblijven nog een tijdje buiten waar we uitkijken over de besneeuwde bergen en de brug. Wanneer we later binnen zitten hebben we nog steeds  dit zelfde mooie uitzicht !

16

17

18

Verslag 49

We werden vanmorgen wakker met schitterend weer dus blijven we gewoon nog een dagje staan op het mooie plekje. Sinds lange tijd is het behaaglijk in een hemdje en korte broek en we brengen de dag grotendeels buiten door.

1

2

3

4

Er wordt gevist, gewandeld, gelezen en natuurlijk diverse spelletjes gespeeld, een heerlijke relaxte dag !

5

(De vangst van twee dagen terug , onze middagmaaltijd !)

6

Verslag 50

Het is, na het prachtige weer van gisteren, vandaag helemaal veranderd, we hebben een grauwe dag met veel regen en dus prima weer om kilometers te maken. We rijden uren over de  “Noordkaap route” (E6) gebruik makend van veel tunnels, sommige zijn slechts een kilometer lang maar d’r zijn er ook bij van ruim zes kilometer !

1

2

Ook bevinden we ons een half uur op het water wanneer we met de veerpont een fjord over moeten en natuurlijk zien we weer veel besneeuwde bergen en mooie watervallen, helaas alles gedeeltelijk in de mist en regen !  Bij Fauske gaan we richting Bodö en bij Löding nemen we de afslag naar de kustroute 17 (Kystriksveien) “the world’s most beautiful journey” volgens de boekjes ! Tegen vieren stoppen we bij de Saltstraumen , één van de krachtigste getijdenstromen ter wereld, elke zes uur verandert deze van richting. Helaas is het net “dood tij” wanneer wij er aankomen en is er weinig beweging in het water. We wachten een half uurtje in de ijzig koude wind en vinden het dan welletjes, het lijkt net of we bij de Waal staan, daar draait en kolkt het water ook zo !

3

4

5

We rijden nog een klein stukje en parkeren onze campers dan gewoon aan de kant van de weg met uitzicht op een fjord. Het is jammer nu verder te gaan met dit slechte weer, morgen is er weer een dag !

6

(Tegen achten komt ineens de zon tevoorschijn !)

Verslag 51

1

We begonnen vandaag met mooi weer en om negen uur hebben we zelfs buiten ontbeten. Daarna was het de eerste uren prachtig rijden over de Kystriksveien, een weg vol met bochten en hoogteverschillen. We zien mooie fjorden en diverse watervallen, veroorzaakt door de smeltende sneeuw op de grillige bergtoppen.

2

3

4

5

6

???????????????????

8

Tegen twaalven stoppen we bij het plaatsje Holand waar je een prachtig uitzicht hebt op de gletsjer Engenbreen behorend bij Svartisen. Je kunt er met een bootje nog dichter bij komen, een populaire tocht, maar het begint te regenen en de lucht trekt weer helemaal dicht.

9

10

11

12

We gaan verder en stoppen even later bij Foröy, waar we met de pont een fjord over moeten. Helaas is onze camper de laatste die mee mag met de veerboot en Dennis blijft achter, net als vele andere campers. Dit keer is het maar een trip van tien minuten en de boot gaat constant heen en weer, dus ruim een half uur later is Dennis ook over.

13

Maar er volgen meer boottochten, na achtentwintig kilometer rijden moeten we weer stoppen en wachten ! Dit keer gaat het om een vaartijd van een uur en gaan we van Jektvik naar Kilboghamn over de Melfjord.

14

15

16

17

Onderweg maakt de kapitein ons erop attent dat we de poolcirkel passeren en aan land staat eenzelfde aardbol als op de Noordkaap, waar natuurlijk druk foto’s van gemaakt worden. Vanaf nu gaat de zon ’s avonds weer onder, al blijft het voorlopig nog wel licht ’s nachts.

18

19

Wanneer we weer van de veerpont af willen rijden blijkt dat Dennis een lekke band heeft (er zit een gaatje in waarschijnlijk veroorzaakt door een spijker of schroef !) en we parkeren de auto’s vlakbij de boot.

20

21

Het gereedschap waarmee de bouten losgedraaid moeten worden liggen helemaal onderin Dennis’ auto, iets waar je erg moeilijk bij kunt (de camperunit staat in de weg, iets waar we volgende keer beter aan moeten denken !) en de sleutels van de velgen van onze camper passen niet !

22

Nadat Wim eerst geprobeerd heeft de band te maken met een speciale spray, die je erin spuit, propt hij er later, met veel moeite, een soort stop in en dit werkt gelukkig !!

23

24

We rijden nog een stukje om te kijken of alles goed gaat en dan parkeren we de campers aan de Stigfjord met uitzicht op het eiland Aldra.

25

26

27

Net als gisteren moeten we weer binnen zitten, maar ook daar vermaken we ons prima !

Verslag 52

1

Het heeft gisteren de hele dag geplensd en ook stond er een harde wind. We hebben weer een stuk van de weg nr.17 gereden en zijn nog met één pont over gegaan, maar een eindje voorbij de plaats Sandnessjoen zijn we gestopt op een parkeerplek, rijden was niet leuk meer. Onderweg hadden we nog wat boodschappen gedaan en getankt. De supermarkten in Noorwegen hebben tegenwoordig een vrij uitgebreid assortiment, heerlijk ongesneden brood (er staat een broodsnijmachine die je zelf mag gebruiken !) en er is voldoende verse groente en fruit aanwezig. De prijzen liggen wat hoger dan in Nederland, maar dat is bekend,  brandstof is echter net zo duur als bij ons. Omdat je hier overal vrij kunt kamperen valt een vakantie in Noorwegen, wat kosten betreft, nog wel mee, alleen moet je hier geen drank kopen ! We hebben gisteren samen overlegd wat te doen: verder over de Kystriksveien of een stukje terug naar de E6, beiden gaan in zuidelijke richting. We zouden nog vier keer met een pont over moeten en bij de eerste weer een uur op een fjord varen, iets wat met harde wind en nattigheid niet zo leuk is. Ook blijft het de komende dagen regenen dus alles ziet er dan grauw en grijs uit.

2

3

We zijn dus vanmorgen via de aparte  Helgeland-brug (lengte 1065 meter) en enkele lange tunnels terug gereden naar de E6, wat ook een mooie weg is om te nemen.

4

Al vrij snel maken we er een stop bij Laksfossen, waar de rivier Vefsna zich met grote snelheid tussen de rotsen door perst.

5

6

7

Er zijn veel Noorse caravans en campers op de weg, het is duidelijk vakantie tijd !  We stoppen vrij laat voor de middagpauze bij Bjornstad gelegen aan de  snelstromende Namsen rivier.

8

Wim zet de camper op een mooi plekje aan het water, Dennis neemt de bocht verkeerd en komt met z’n auto in een soort greppel terecht. Gelukkig krijgt Wim hem er met flink wat spierkracht vrij snel weer uit en is er geen schade.

9

10

We besluiten om niet verder te rijden en nadat we wat gegeten hebben maken we een wandeling langs de rivier.

11

12

13

14

15

16

Het is inmiddels droog en tien graden, vannacht koelt het af naar zes graden, echt zomers weer !!

Verslag 53

Ook vandaag (vrijdag 14 juli) begint de dag met regen en wanneer we tegen de middag de Fiskumfossen gaan bekijken doen we dit met de regenjassen aan.

1

2

Naast deze krachtige waterval, waar ook een energiecentrale aan gekoppeld is, bevindt zich één van de langste zalmtrappen (291 meter) van Noord-Europa (In Schotland bij de plaats Pitlochry hebben wij er ook één bekeken !), de zalmen kunnen hier zowel omhoog als naar beneden zwemmen via verschillende kamers.

3

4

In de vrij grote plaats Steinkjer laten we één van onze gasflessen vullen met propaan, iets wat moeilijk lukt in Noorwegen. Omdat onze koelkast veel op gas draait (alleen tijdens het rijden loopt hij via de accu en stroom vind je niet op gratis camperplekken !) verbruiken we meer dan we voorzien hadden, nu hebben we voldoende voor de rest van de reis. Onze volgende stop is bij Ekne waar zich een concentratiekamp (Falstad Fangeleir) uit de Tweede Wereldoorlog bevindt, waar ruim vierduizend gevangenen hebben gezeten. Helaas is haast alles in het Noors geschreven en hebben we maar een half uurtje voor het museum sluit.

5

6

Het is de bedoeling voor of in Trondheim te overnachten en morgen de stad te bekijken, maar we kunnen geen geschikte plek vinden en in de plaats zelf is de camperplaats helemaal vol. We bekijken alleen snel de kathedraal Nidarosdomen, het grootste middeleeuwse bouwwerk van Noorwegen en gaan dan de stad weer uit richting Kristiansund.

7

8

Het is inmiddels al over zevenen, dus raadpleeg ik het ACSI-camper boek maar weer eens en vind een leuk plekje vlakbij Orkanger: Lomtjönna (Fannrem). We staan nu bij een kleine visvijver, het weer is inmiddels opgeknapt en we kunnen nog even in de zon zitten én zelfs buiten eten, maar daarna verhuizen we toch weer naar binnen !

9

10

Verslag 54

Al dagen was er voorspeld dat het (alleen) op zaterdag mooi weer zo worden en gisteravond kregen we daar al een voorproefje van, maar na een koude nacht (drie graden !) was het vanmorgen bewolkt en fris. In de loop van de morgen kwam de zon dan toch tevoorschijn en al snel werd het lekker weer.

1

2

3

We hebben dan ook niet ver gereden en zijn net na de middag gestopt bij de plaats Halsa, waar je met de veerpont een fjord over moet. Vanaf ons plekje kunnen we goed bekijken hoe auto’s en campers minstens een half uur staan te wachten om over te varen, terwijl wij heerlijk in de zon zitten.

4

5

Ik kon vandaag eindelijk weer eens alle ramen open zetten en alles lekker luchten, iets wat met dat natte weer van de afgelopen dagen niet kon. Ook heb ik diverse T-shirts van mij gewassen, die niet geschikt zijn voor de droogtrommel. Natuurlijk was er volop tijd voor een spelletje en een leesboek en ’s avonds ging de barbecue aan. Al met al een heerlijke dag !!

6

Verslag 55

We konden vanmorgen zo vanaf onze overnachtingsplaats de pont van half elf nemen en vijfentwintig minuten later waren we de Halsafjord over. Omdat we net onder de zes meter zitten met de camper betalen we voor een overtocht hetzelfde tarief als een gewone auto, boven deze lengte betaal je het dubbele !! Alleen komt er nog een bedrag bij voor de passagier (ik dus !) van zo’n vier euro.

1

We gaan naar Kristiansund en om daar te komen moeten we door een lange tunnel die onder het water van de Kvernesfjord heen loopt en aangezien de stad op een eiland ligt moeten we, om er weer uit te komen,  nog een keer door een diepe tunnel, waarvoor we per vervoersmiddel (weer vallen we onder het goedkope tarief !) ongeveer tien euro betalen. We komen nu op de weg (Fylkesvei 64) die leidt naar de spectaculaire Atlanterhavsveien (Atlantische Weg) die via acht bruggen over diverse eilandjes en scheren richting Molde loopt.

2

3

4

5

We hebben vandaag maar de helft van weg 64 gereden, niet omdat deze zo lang is, maar vanwege het weer: het is zo’n tien graden frisser dan gisteren, er staat een harde wind en regelmatig valt er een flinke bui. Bij de hoogste brug is een heel pad aangelegd (waar het gigantisch druk is !) maar wanneer wij daar zijn is het gelukkig net droog, iets wat helaas van korte duur is.

6

7

???????????????????

We stoppen bij de plaats Vevang waar we weer een plekje vinden met uitzicht op een meertje en zoals we inmiddels wel gewend zijn, verblijven we de rest van de dag in de camper !

9

10

11

12

Verslag 56

1

De officiële Atlanterhavsveien is slechts acht en een halve kilometer lang, dus vanmorgen hebben we de weg nog een keer heen en weer gereden.

2

We zijn al twee maal eerder in Noorwegen geweest: in 2010  samen met Dennis, toen stonden we met de caravan alleen op campings en in 2013 zijn Wim en ik met onze oldtimer vijf weken op pad geweest en sliepen toen merendeels in een hytter (een soort hutje met bed, koelkast en een elektrisch plaatje om op te koken.) We waren echter nog nooit noordelijker dan de tunnel voor Kristiansund geweest dus tot aan gisteren was alles nieuw voor ons. Vanaf nu kunnen we op plekken komen waar we eerder geweest zijn.

3

4

Na de rit over de Atlantische Weg zijn we naar het vissersplaatsje Bud gereden, gelegen op het schiereiland Romsdal, waar nog enkele bunkers en kanonnen te bekijken zijn uit de Tweede Wereldoorlog, gebouwd door de Duitsers om een invasie te voorkomen.

5

6

7

8

???????????????????

Het is net even droog wanneer we er rondwandelen, maar het grootste deel van de dag valt de regen met bakken uit de hemel.

10

11

12

13

14

Nadien gaan we naar de stad Molde waar we de weg nemen naar het uitkijkpunt Varden, wat op vier honderd meter hoogte ligt. Bij helder weer heb je er een prachtig panoramisch uitzicht over zevenentachtig besneeuwde bergtoppen en de fjordenplaats. Ik maak nog een foto voor we onze camper neerzetten om hier te overnachten, even later begint het weer te regenen en dit stopt daarna ook niet meer. Op een gegeven moment hebben we zelfs alleen nog maar mist om ons heen.

15

16

De laatste dagen begint het in de loop van de avond te schemeren en kan de lamp weer aan, iets wat vanavond wel extra vroeg zal moeten !

Verslag 57

Na een stormachtige nacht is het gelukkig droog vanmorgen en kunnen we Molde weer beneden ons zien liggen, helaas zijn de bergen in nevelen gehuld. Nadat we weer door een diepe tunnel onder een fjord door zijn gereden (zonder tol dit keer !) moeten we al vrij snel met een pont over de Langfjord richting Andalsnes, waar een groot cruiseschip in de haven ligt.

1

2

Daarna volgt een prachtige route met als hoogtepunt de Trollstigen (trollenpad), een weg met elf haarspeldbochten en twee grote watervallen.

3

Regelmatig stoppen we onderweg om foto’s te maken of om andere weggebruikers te laten passeren.

4

5

6

7

8

(Dennis had er totaal geen moeite mee om ons te volgen over deze slingerwegen !)

9

10

11

12

13

Ook bij Gudbrandsjuvet gaan we de auto weer uit om de aparte stroomversnelling te bekijken.

14

15

16

17

Net als vanmorgen kunnen we bij Linge, waar we weer van een pont gebruik moeten maken, nog net met de veerboot mee en ook nu betalen we rond de twaalf euro voor de overtocht.

18

Daarna volgt nog een mooie rit door de bergen (arendsweg) tot we de Geirangerfjord beneden ons zien opdoemen.

19

20

Weer volgen er haarspeldbochten en dalen we af naar de “parel van de Noorse fjorden”, waar een groot cruiseschip ligt.

21

22

Dit keer rijden we naar een camping (Geirangerfjorden Feriesenter) waar we al twee keer eerder gestaan hebben, maar omdat we pas na vijven aankomen is deze zo goed als vol en krijgen we een minder mooi plekje. Hopelijk komt er morgen een plaats aan het water vrij, dan blijven we hier nog een paar dagen staan !

Verslag 58

Toen we vanmorgen wakker werden lag er een groot cruiseschip midden in de Geirangerfjord en nadat we, vrij snel, een mooi plekje aan het water hadden gevonden, konden we deze gigant uitgebreid bekijken.

1

2

Het is de Koningsdam, het nieuwste schip van de Holland America Line dat vorig jaar mei in Rotterdam door Koningin Maxima gedoopt is. Het cruiseschip heeft twaalf dekken, is 296 meter lang en 28 meter breed, er kunnen in totaal 2650 passagiers op en 1036 bemanningsleden. De kosten van dit vaartuig: zo’n 520 miljoen dollar !!

3

4

Terwijl het schip voor anker ligt gaan de passagiers via boten aan wal om iets van de omgeving te bekijken en pas tegen de avond, wanneer iedereen weer aan boord is, draait het vaartuig langzaam om zijn as, waarna het, na drie groeten van de scheepshoorn, met als antwoord drie kanonschoten vanaf de wal, weer vertrekt. Vlakbij de plaats Geiranger ligt ook nog een groot schip en regelmatig passeert de veerboot die auto’s en campers vervoert. Ook de Hurtigruten vaart door het fjord maar is binnen een half uur weer vertrokken. We hebben dit alles rustig bekeken, gekleed in hemdje en korte broek, want we hebben prachtig weer vandaag, er is geen wolkje aan de hemel !

5

6

Ook voor morgen is er goed weer voorspeld dus we blijven hier gewoon nog een dag staan, er is hier voldoende te zien !

Verslag 59

We hebben weer een prachtige dag gehad, in het begin van de middag hebben we een motorbootje gehuurd en zijn daarmee de fjord opgevaren.

1

2

3

Eerst richting de toeristische plaats Geiranger waar weer twee grote cruiseschepen liggen en ook vele kleinere boten.

4

5

6

Vervolgens hebben we een stukje van de vijftien kilometer lange fjord bevaren, aan beide kanten zie je mooie watervallen, waarvan de  Syv Söstrene (de Zeven Zusters) en de Friaren (de Vrijer) de bekendste zijn.

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

Zo varend op het water zie je pas hoe nietig wij zijn en hoe immens groot de fjord is, het water is op sommige plaatsen wel tweehonderd zestig meter diep en de steile bergwanden hebben een hoogte van wel achthonderd meter !

19

20

We verblijven zo’n twee uur op het water en gaan dan terug naar onze campingplek waar we tot ruim half negen kunnen genieten van het mooie weer. Dan verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het gelijk fris !

Verslag 60

Vanmorgen hebben we de Geirangerfjord weer achter ons gelaten al is deze voorlopig nog af en toe in zicht. Via de “gouden route” rijden we zuidwaarts en bij de Flydalsjuvet, een overhangende klif, bekijken we de fjord van boven af.

1

2

Dan volgt een prachtige rit vol haarspeldbochten, langs sneeuw en diverse watervallen en stroomversnellingen. Bij de berghut Djupvasshytta begint de Nibbeveien die naar de top van de bijna vijftienhonderd meter hoge Dalsnibba leidt.

3

4

Er staat zelfs een bordje langs de weg dat rijden op eigen risico is, want de weg is écht steil ! Eenmaal boven staat er naast ons een grote auto met kokende motor en op meerdere plaatsen ruik je de verbrande olie (onze campers zijn zonder moeite boven gekomen) ! Maar het is de moeite waard: het uitzicht is schitterend, ook nu zie je helemaal in de diepte de Geirangerfjord met z’n cruiseschepen en rondom ons zijn de besneeuwde bergen.

5

6

7

8

9

???????????????????

11

12

Nadat we dezelfde weg, in de eerste versnelling, weer afgelegd hebben naar beneden, beginnen we al vrij snel aan een volgende pas: de Gamle Strynefjellsvegen (van Grötli naar Videseter) en ook nu rijden we langs bevroren meren, besneeuwde bergen en op onverharde wegen met sneeuw langs de kant, het is hier alleen een stuk minder druk met auto’s, campers en bussen.

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

Daarna dalen we langzaam af richting Strynsvatn en wordt het tijd om een plekje te zoeken voor de nacht.

25

26

27

Deze vinden we pal aan het water vlakbij Barstad en het uitzicht hiervandaan is weer prachtig. We kunnen lekker buiten zitten en Dennis bereidt hier ook het eten, later volgt er zelfs nog een kampvuurtje, dat is lang geleden !

???????????????????

29

30

31

32

33

34

Verslag 61

We hebben vanmorgen in eerste instantie niet veel gereden: nadat we in de vijftien kilometer verderop gelegen plaats Stryn onze levensmiddelen weer hebben aangevuld, rijden we even later een smalle zijweg in bij de vlakbij gelegen plaats Loen. Nu volgt er een prachtige, twintig kilometer lange, rit langs het Lovatnet, een meer met ijskoud water afkomstig van een gletsjer behorend bij de Jostedalsbreen.

1

2

Om ons heen zijn hoge bergen met grote watervallen en een snelstromende rivier slingert hier doorheen.

3

4

Langzaam komen we dichter bij een stukje van de grootste gletsjer op het Europese vasteland, een machtig gezicht.

5

6

7

8

Nadat de weg gestopt is kun je nog een stukje verder lopen en dan zie je de gletsjer in zijn volle pracht.

9

10

11

12

13

14

We hadden onderweg een heel mooi plekje gezien en hier plaatsen we de campers in het begin van de middag. Voor het eerst zetten we nog een extra luifel uit om in de schaduw te kunnen zitten, want de zon doet vandaag goed zijn best.

15

16

Tegen half vijf, we zijn net klaar met een spelletje Carcassonne en willen van de zon gaan genieten, verdwijnt deze ineens achter een hoge berg en meteen wordt het fris ! Balen, is het zesentwintig graden en zitten wij tot de volgende morgen in de kou, we hadden niet goed opgelet toen we hier neerstreken. We pakken onze spulletjes in en binnen tien minuten zijn we weer op weg. Gelukkig had alleen Dennis een paar biertjes op en neem ik het stuur van hem over.

17

We rijden weer over de zeer smalle weg terug en na Loen gaan we richting Olden. Net voorbij deze plaats vinden we een plekje aan de kant van de weg bij de Innvikfjord, waar Wim nog een tijdje gaat vissen

en we enkele dolfijntjes zien zwemmen.

18

19

20

21

22

23

Voor zessen zitten we weer heerlijk in de zon en pas tegen tienen, het is dan nog drieëntwintig graden,  gaat deze onder !

24

Verslag 62

1

2

3

4

5

Vandaag stond gedeeltelijk in het teken van de Jostedalsbreen. Na een prachtige rit via Byrkjelo, Skei en Lunde kwamen we begin van de middag aan bij het Norsk Bremuseum, waar we een interessante film hebben gezien over de gletsjer Jostedalsbreen met al zijn uitlopers en waar tevens van alles over klimaatsverandering te bekijken is. Deze gletsjer is 474 vierkante kilometer groot, heeft een lengte van zestig kilometer en het hoogste punt is bijna twee duizend meter. Het totale gebied is Nationaal Park en is van diverse kanten te bereiken. Nadien zijn we een klein stukje teruggereden, want net voorbij de zeven kilometer lange tunnel bij Lunde was een afslag naar Boyabreen en die hadden we op de heenweg gemist.

6

7

8

9

10

Evenals de gletsjer die we gisteren gezien hebben,  behoort deze bij de grote Jostedalsbreen en we kunnen er vrij dichtbij komen.

11

Vervolgens gaan we nog een stukje verder en via Sogndal rijden we naar Gaupne, waar weer een zijweg naar een uitloper van de “breen” loopt. Voor vandaag is het echter genoeg en tegen vijven stoppen we bij een mooi plekje aan de snel stromende rivier met ijswater van   ….. de gletsjer !

12

13

14

Verslag 63

Het heeft de hele nacht geregend en vanmorgen stond het water van de rivier een stuk hoger dan gisteren, ook is de buitentemperatuur zo’n tien graden lager (14 graden !).

1

Gelukkig is het wel droog wanneer we richting de Nigardsbreen rijden, weer over een smalle, bochtige weg langs steil oprijzende bergwanden.  Al vrij snel stoppen we om enkele waaghalzen van een rots af te zien springen in water van vijf graden !!

2

3

We volgen de snelstromende rivier naar zijn oorsprong, de gletsjer en daar aangekomen gaan we met een bootje naar de uitloper hiervan, die prachtig lichtblauw gekleurd is.

4

Het is zelfs mogelijk óp de gletsjer te lopen (hele families doen dit !) maar dit hadden we van te voren moeten reserveren. Wij wandelen zo dicht mogelijk naar de Nigardsbreen en ook dit is indrukwekkend, er drijven zelfs nog wat ijsblokken op het koude water !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

10

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

16

Nadien rijden we de mooie weg (604) weer terug en bij Gaupne slaan we links af om zo de Lustrafjord, een uitloper van de Sognefjord, rond te kunnen rijden.

17

18

19

Het eerste gedeelte (55) is vrij druk met bussen en grote campers, maar voorbij Skjolden draaien we een smalle weg op en daar wordt het een stuk rustiger, gelukkig maar, want elkaar passeren is hier erg lastig ! Bij Urnes staat de oudste stavkirke van Noorwegen en deze is zelfs opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Vanaf de parkeerplaats moet je een flink eind omhoog lopen om er te komen en eenmaal daar wordt er ook nog eens tien euro per persoon gevraagd om het kerkje te mogen bekijken, we vonden dit een beetje overdreven ! We maken er enkele foto’s van de buitenkant en wandelen daarna het hele stuk terug.

20

21

22

Het was de bedoeling met de pont over de Lustrafjord naar Solvorn te gaan, maar hiervoor moeten we nog vijf kwartier wachten, daarom draaien we om en nemen dezelfde mooie weg langs de fjord terug en vlak voor Skjolden vinden we een prachtige plek voor onze campers.

23

24

25

???????????????????

We zitten nog een uurtje buiten, maar daarna verhuizen we toch maar naar binnen, de lucht blijft vochtig en de zon laat zich nog steeds niet zien !

27

28

Verslag 64

Er zijn van die plekjes die zijn zo uniek, daar moet je gewoon langer van genieten. We zijn dan ook nog een dag blijven staan aan de Lustrafjord, het is mooi weer en we kunnen de hele dag buiten leven.

1

2

Naast wat huishoudelijke klusjes is het relaxen en ook rijd ik nog even met Dennis naar het dorpje om vers brood te halen. Eén keer krijgen we een buitje regen maar we kunnen prima onder de luifel van Dennis z’n camperauto zitten. We zetten onze camper, deze trip, meestal met de deur en luifel naar de straatkant, zodat we binnen vanaf de zitplek naar buiten kunnen kijken, dus de luifel uitzetten heeft dan geen zin !

3

4

Dennis heeft vandaag weer heerlijk gekookt en nadat we nog een tijdje bij een kampvuurtje hebben gezeten gaan we de camper in, vanwaar we toch weer een mooi uitzicht hebben over de fjord !

5

6

Verslag 65

We zijn vanmorgen via de noordkant van de mooie Lustrafjord (55) teruggereden en daarna doorgegaan tot Hella, waar we de veerpont naar Vangsnes hebben genomen.

1

Enkele kilometers verderop in Vik, staat de middeleeuwse stavkirke van Hopperstad uit 1140 en dit keer heb ik de kerk uitgebreid bekeken.

2

3

In tegenstelling tot het kerkje in Urnes mag je hier binnen gewoon foto’s nemen. Van de ongeveer duizend originele houten kerken, gebouwd in de middeleeuwen, zijn er nog maar achtentwintig over.

4

5

6

7

8

We vervolgen onze weg via een duizend meter hoge pas (13) richting Voss en zien weer sneeuw en diverse watervallen rondom ons.

9

10

Inmiddels is het gaan regenen en heeft het weinig zin verder te gaan. We staan nu op een camperplek vlakbij Voss, één van de minst mooie plekken tijdens deze reis, maar we moeten toch binnen huizen. Rondom ons staan allemaal Hollanders, die waarschijnlijk ook een ACSI-camperboek hebben !!

11

12

Verslag 66

Vanmorgen regende het weer en van de plaats Voss hebben we dan ook alleen één supermarkt uitgebreid bekeken. Daarna zijn we richting de Eidfjord gereden, door diverse tunnels (waar zelfs twee rotondes in voorkwamen) en over een hoge brug.

1

2

3

Het landschap rond de Eidfjord is spectaculair: gletsjers en rivieren hebben diepe dalen en vrijwel loodrechte wanden uitgeslepen. Via heel bochtige tunnels komen we uit bij de Vöringsfossen (eigenlijk moet er elke keer een streepje door de O, maar die zit niet op het toetsenbord, vandaar de ö !), een prachtige waterval die honderd vijfenveertig meter naar beneden stort in een kloof.

???????????????????????????????

5

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We bekijken deze van diverse kanten en gaan daarna dezelfde weg weer terug, met al z’n tunnels en hoogteverschillen, en buigen vervolgens af richting Odda.

12

13

Inmiddels rijden we dan langs de  langgerekte Sorfjord, een zijarm van de Hardangerfjord, weer over een smalle weg vol bochten en mooie uitkijkpunten.

14

15

16

Vlak voor Tyssedal vinden we een plek om te overnachten mét een mooi uitzicht, wel kunnen we gelijk weer de camper in vanwege de regen !

???????????????????

18

Verslag 67

Op de westoever van de Sorfjord ligt Agatunet, een middeleeuwse nederzetting, met houten huizen die dateren van rond 1300.

1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

5

6

7

Nadat we deze bekeken hebben rijden we naar Sunndal aan de Maurangerfjord vanwaar je een stukje van de gletsjer Folgefonna kunt zien. Om bij de Bondhusbreen te komen moet je echter vier uur wandelen en met dit onvoorspelbare weer is dat geen optie.

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

11

12

13

Wij gaan verder en rijden via Odda  in zuidelijke richting. De route bestaat vandaag uit diverse watervallen, pasjes, hoge bergen en heel veel tunnels !

14

15

16

17

 

18

Tegen vijven stoppen we bij het begin (of einde) van de Josenfjord bij het plaatsje Hauga, waar we nog even buiten zitten.

???????????????????????????????

20

21

22

Helaas is het de hele dag fris, de temperatuur komt niet boven de veertien graden en regelmatig valt er een bui !  Hopelijk krijgen we snel beter weer !

Verslag 68

Helaas is er nog geen verbetering in het weer, regelmatig komt de regen met bakken uit de hemel en we zien Noorwegen nu niet op z’n mooist. We gaan twee keer met een pont over en bij Jorpeland  rijden langs de Prekestolen, maar deze hebben we al twee keer beklommen (Ik zou het nu ook niet graag doen !).

1

2

Ook Stavanger slaan we over, de mannen hebben geen zin om door de drukke stad te rijden. Inmiddels hebben we de hoge bergen achter ons gelaten en zien we vandaag voor het eerst geen sneeuw ! Tegen drieën stoppen we bij een klein meertje in de buurt van Kydland en maken daar de campers klaar voor de nacht.

3

4

5

We doen de rest van de dag spelletjes terwijl de regen op het dak tikt. Pas in de loop van de avond wordt het even droog, maar dan zorgt de wind er wel weer voor dat we niet naar buiten gaan, we hebben duidelijk te maken met een groot lagedrukgebied boven Scandinavië !

6

Verslag 69

Het is vanmorgen zowaar droog en we rijden over de mooie kustweg (44) via Egersund naar de Jossingfjord waar we begin van de middag aankomen.

1

2

3

4

5

6

7

8

Wim kan nog even vissen maar dan het begint te regenen en te stormen en kunnen we weer binnen huizen. We boeken alvast de overtocht van Kristiansand naar Hirtshals voor overmorgen (1 augustus om half vijf  ’s middags), dus we kunnen na vannacht nog één keer vrij kamperen, in Denemarken is dit verboden en moeten we weer op campings gaan staan !

9

10

11

12

We vermaken ons weer met spelletjes terwijl de camper heen en weer schudt en Wim en Dennis hopen van harte dat het dinsdag rustiger weer is wanneer we overvaren !!

Verslag 70

1

2

Nadat we vanmorgen eerst nog een tijdje over de mooie kustweg 44 hebben gereden gaan we daarna richting Lindesnes, het meest zuidelijke punt van het vasteland van Noorwegen, 2518 kilometer verwijderd van de Noordkaap ! (Wij hebben inmiddels al tien duizend en vijf honderd kilometer afgelegd deze reis !).

3

4

Hier staat de vuurtoren (Fyr) van Lindesnes, gebouwd in 1915 op de plek van de eerste vuurtoren van Noorwegen (1656), die bestond uit dertig lange kaarsen die brandden op een drie verdiepingen hoge toren.

5

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

“Lindesnes” betekent in het oud Noors: waar het land in de zee zinkt. Het schiereiland is tevens de plek waar twee zeeën bij elkaar komen: de Noordzee en het Skagerrak. Wij bekijken het hele complex uitgebreid en rijden dan een stukje in noordelijke richting tot het plaatsje Snig gelegen aan de gelijknamige fjord.

???????????????????????????????

Ook onze laatste overnachtingsplaats in Noorwegen ligt dus weer aan het water en we kijken uit op rijen boothuizen, typerend voor deze streek.

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De gehele dag is het zo goed als droog en de temperatuur gaat de goede kant op met achttien graden, wel staat er een harde wind, maar we zitten dan ook aan de kust !

Verslag 71

We hebben vandaag Noorwegen verlaten en omdat we pas om half vijf overvaren konden we het rustig aan doen, we hoefden nog maar zeventig kilometer af te leggen. Tot het begin van de middag zijn we bij de Snigfjord gebleven en ruim voor vertrektijd stonden we bij Kristiansand in de rij te wachten tot we aan boord konden.

1

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De wind is gelukkig een stuk minder hard als twee dagen terug en de overtocht verloopt vrij rustig. We zitten nog even buiten op het achterdek, maar daar is het toch vrij fris, dus brengen we de meeste tijd (de totale vaart duurt drie uur en een kwartier) binnen, lezend door.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

???????????????????????????????

8

Tegen achten rijden we Denemarken binnen en alle mooie bergen zijn ineens verdwenen ! We hoeven nog maar twintig kilometer te rijden om uit te komen bij een camperplaats, meer een boerencamping, waar we voor zeven euro een plekje vinden, helaas zonder mooi uitzicht op een fjord !

Verslag 72

1

Omdat het vandaag prachtig weer is rijden we niet ver. Vijf kilometer van onze overnachtingsplek, in Hjorring, doen we uitgebreid boodschappen en daarna gaan we naar de kustplaats Lokken, zo’n twintig kilometer verderop. Wanneer we op een klif staan, met uitzicht op de Noordzee, komen er allemaal hanggliders over, een machtig mooi gezicht.

2

3

4

Iets verderop zien we verschillende auto’s op het strand staan en een kwartiertje later staan wij met onze campers ook op het harde zand.

5

6

Er komt een flinke wind uit zee dus nadat we wat hebben gegeten én de schuingezakte bunker bekeken hebben, verlaten we het strand weer.

7

8

???????????????????

10

11

???????????????????

???????????????????

???????????????????

Vlakbij is een camperplek met toilet en douche en hier parkeren we onze auto’s. We kunnen lekker in de zon, uit de wind zitten en ’s avonds weer eens barbecueën, met nadien een kampvuur, ook in het vlakke Denemarken is het goed toeven !

15

16

17

18

Verslag 73

Het weer is totaal omgeslagen, vannacht begon het te regenen en vanmorgen komt het water nog steeds met bakken uit de lucht, ook is de wind honderd tachtig graden gedraaid en komt met flinke windvlagen uit het oosten. We slapen lang uit en vertrekken pas tegen de middag van de kampplaats. Onderweg passeren we de Limfjord, een vlakke grote waterplas die totaal niet lijkt op een Noors fjord omringd door hoge bergen. Tegen vieren stoppen we in de buurt van de plaats Holstebro, waar we op een erf van een boerderij gaan staan, bij een allervriendelijkste boerin.

1

2

3

Het is inmiddels droog en we kunnen nog even buiten zitten, ook kan ik ons dekbed laten drogen. Door de striemende regen onderweg is er water door een raampje gelopen en is het bed nat geworden. De droogte is van korte duur en al snel zitten we weer binnen in de camper, vanavond géén barbecue en géén kampvuur !!

Verslag 74

Ook vandaag staat er weer een stormachtige wind, maar verder is het wel iets beter weer, wanneer we in  Söndervig  bij het zand sculptuur festival aankomen schijnt zelfs de zon ! Voor de vijftiende keer wordt er in deze kustplaats in twaalf duizend ton zand van alles uitgebeeld, dit keer met het thema “leven onder het wateroppervlak”. Het is knap dat de afbeeldingen vijf maanden lang in takt blijven ondanks alle regen en wind.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Nadat we deze zandsculpturen goed bekeken hebben gaan we zuidwaarts over weg 181, een smalle strook land van zo’n vijfendertig kilometer lengte en één kilometer breed die de Noordzee van de Ringkobingfjord scheidt. Weer voelen we de kracht van de wind in al z’n hevigheid en we schudden aardig heen en weer tijdens het rijden. Onze volgende stop is in Ribe, de oudste plaats van Scandinavië, met keistenen straten en scheefgezakte vakwerkhuizen.

???????????????????

12

13

14

15

16

17

Zo’n tien kilometer verwijderd van deze plaats vinden we weer een overnachtingsplek bij een particulier, we mogen in de tuin op het gras parkeren en gebruik maken van toilet en douche en dit alles voor tien euro. We staan goed beschut achter een rij bomen, dus we horen de wind wel gieren, maar staan stevig op de wielen en kunnen vannacht rustig slapen !!

18

Verslag 75

We zijn vandaag weer zo’n twee honderd veertig kilometer dichter bij huis gekomen, waarvan de grootste afstand pas laat in de middag gerealiseerd werd.

1

Vanmorgen hebben we eerst nog een tijdje genoten van onze privé camping en daarna zijn we naar Romo gereden, het grootste Deense eiland in de Noordzee, te bereiken via een weg door moerasgebied met aan weerszijden water. Het is echt een vakantie-eiland met een heel groot strand waar je met je camper op kunt rijden.

2

Het is er, door de harde wind, druk met kitesurfers en ook vliegeraars kunnen hun hart ophalen.

3

4

Je kunt op het eiland ook goed fietsen en wandelen langs  bloeiende heide en duinen.

5

6

7

Wij trekken weer verder, want we willen in een paar dagen tijd wel thuis zijn. Nét voor de grens met Duitsland, iets voorbij Tonder, houden we een late middagpauze en tijdens het eten zien we een groot bord staan met 50% korting bij een winkel in merk-vrijetijdskleding. Een uur later komen we hier weer naar buiten met drie tassen vol met vesten, broeken en shirts ! Daarna rijden we door tot de plaats Hochdonn, gelegen aan het Noord-Oostzee-Kanaal, waar een gratis camperplek is. Deze is met twaalf campers al bijna vol, maar we vinden nog een plekje voor onze auto’s. Er is hier genoeg te zien: er komen grote schepen voorbij varen, er is een spoorbrug over het kanaal en ook de pont gaat regelmatig heen en weer.

8

9

We kunnen nog even buiten zitten maar al snel verdwijnt de zon achter de bomen en wordt het frisser, maar het is nog steeds droog !

10

Laatste verslag Noorwegen  nr. 76

Vanmorgen (zondag 6 augustus) zijn we het kanaal, dat van Brunsbüttel aan de Elbe tot aan Kiel loopt en waar we vannacht bij gestaan hebben, met de pont over gegaan. Ook nu zien we weer diverse grote containerschepen langs varen.

1

Het blijft niet bij deze ene veerboot, bij Glückstadt gaan we de Elbe over naar Wischhafen, maar dit keer moeten we lange tijd wachten voor we met één van de drie boten over kunnen (Dennis kan als laatste nog net mee !).

2

3

4

5

6

Daarna rijden we lange tijd over binnenwegen richting de rivier Weser, die we via een diepe tunnel onder het water door passeren, het lijkt wel of we nog in Noorwegen zijn, alleen de bergen ontbreken !!

Dan volgt nog een rit tot aan Herzlake (hier is weer een gratis camperplek) gelegen tussen Cloppenburg en Nordhorn, waar we om kwart voor vijf aankomen. We wilden bewust niet later stoppen want om vijf uur is de finale van het Europese kampioenschap damesvoetbal Nederland – Denemarken en dat wilden we wél zien…… en ze winnen ook nog met 4 – 2 !!!

7

Vannacht is onze laatste nacht in de camper, morgen hebben we nog twee honderd kilometer te gaan voor we weer thuis zijn. We zijn ruim elf weken onderweg geweest en hebben ontzettend veel moois gezien. We hebben het koud gehad, heel veel vissen gevangen, niet veel muggen gezien (gelukkig !), aardig wat pasjes gereden, elanden en rendieren gespot, veel spelletjes gedaan, prachtige overnachtingsplekken gehad (waarvan er ruim vijftig gratis waren !), veel sneeuw gezien, door lange tunnels gereden, weken achtereen geen donkere nachten gehad, de Noordkaap en de Lofoten gezien, mooie watervallen bekeken, regen én zon gehad,  maar vooral genoten van het prachtige Scandinavië. In totaal hebben we elf duizend zeven honderd en vijftig kilometer afgelegd ! Nu is het tijd om naar huis te gaan en de familie en vrienden weer te zien, onze kleinkinderen zijn inmiddels bijna anderhalf jaar oud en (volgens de verhalen en de filmpjes) echte ondeugden geworden, morgen kunnen we ze eindelijk weer in de armen sluiten en knuffelen !

8

Als alles goed is gaan we over ruim drie weken, samen met drie andere koppels, Griekenland verkennen, ook daar wordt weer uitgebreid verslag van gemaakt !

 

Australië 2017

begin foto website Australië 2017 Deze reis betreft de periode 10 januari t/m 13 april, we zijn in Cairns gestart en in Cairns geëindigd in totaal hebben we 12600 km afgelegd.  De hoogtepunten van deze trip zijn het Countryfestival in Tamworth,       4 weken Tasmanië en 2 weken Moreton Island, een zandeiland zonder wegen waar we 200 km over strand en zand hebben gereden.                                                                                     Dit verslag bevat 1078 foto’s.  

Veel lees en kijk plezier. )

Verslag 1

We zijn weer in Australië. Nadat we maandag (10 januari 2017) tegen de middag met koud en nat weer uit Holland zijn vertrokken, komen we, met een tussenlanding in Hong Kong (waar we een heel luxe kamer hadden in het Regal Airport Hotel),

1.1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

donderdagmorgen met heet (33 graden !) en nat weer aan in Cairns. Clary en Rob, bij wie onze camper staat, zijn niet thuis, maar we weten waar de sleutel ligt en zonder moeite komen we hun huis en garage in en kunnen we onze camper weer inrichten.

???????????????????????????????

5

Na de flinke buien van de afgelopen dagen blijft het vandaag gelukkig droog, wel is het ontzettend benauwd en gaan we enkele keren het zwembad in om af te koelen.

???????????????????????????????

Rond de middag is het meeste weer uitgepakt en vertrekken we naar een shopping centre voor de nodige boodschappen, ook wordt de telefoon weer geactiveerd. Tegen vieren is alles geregeld en hebben we zelfs nog tijd voor een spelletje.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De vermoeidheid begint parten te spelen en we duiken al vroeg ons bed in, waar we een warme, klamme nacht tegemoet gaan !

Verslag 2

We waren vanmorgen al erg vroeg wakker, wat niet vreemd is door het tijdsverschil van negen uur met Holland, ons slaapritme is volledig verstoord. Voor negenen waren we al uit het huis van Clary en Rob vertrokken; een nieuwe trip met onze camper kan beginnen ! Na ruim honderd kilometer rijden stoppen we bij Paronella Park in Mena Creek, hier heeft de Spanjaard José Paronella zijn droom verwezenlijkt door een kasteel te bouwen met een heel park eromheen, liggend bij de Mena Creek Falls. Hij creëerde een filmzaal, om te bouwen tot balzaal, tennisbanen, picknickplaatsen en zelfs een soort waterkrachtcentrale om alles van stroom te voorzien. Hij begon hiermee rond 1930 en vanaf 1935 was het publiek welkom om zich te vermaken in zijn park.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

Na veel tegenslagen, zoals diverse overstromingen, een cycloon en een brand, is het park in 1977 gesloten en jaren heeft het er verwaarloosd bijgelegen. Sinds 1993 wordt het park weer langzaam hersteld om José zijn droom voort te laten leven. Omdat het de laatste week veel heeft geregend is de waterval nu prachtig om te zien en staan de picknickplaatsen zelfs gedeeltelijk onder water.

7

???????????????????????????????

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Dit zien we ook wanneer we later op de dag stoppen voor de lunch: de brug heeft een paar dagen terug nog onder water gestaan !

12

13

Ook vandaag is het weer erg warm met een hoge luchtvochtigheid (in Holland sneeuwt het nu !), dus rijden we door naar de kust en vinden bij Kurrimine Beach een leuk plekje onder de bomen met uitzicht op zee.

???????????????????????????????

15

Hier doen we het de rest van de dag kalm aan. Net als op veel andere plekken aan de kust van Queensland ligt er een stringersnet in zee, zodat je veilig kunt zwemmen zonder ongemerkt  de tentakels van een giftige kwal te raken.

16

???????????????????????????????

18

Tegen de avond steekt Wim de barbecue aan en genieten we van heerlijke lamskoteletjes, iets wat we nog vaak hopen te doen deze reis !

Verslag 3

Toen we gisteravond tegen tienen naar bed gingen, met de rollende golven van het opkomend tij als achtergrondmuziek, was het nog altijd zeven en twintig graden en zo bleef het de hele nacht. We hebben dus weinig geslapen, zeker ook omdat ik nog steeds flink verkouden ben en regelmatig alles bij elkaar blaf en nies ! Vanmorgen scheen de zon weer meedogenloos en hebben we in de schaduw ontbeten. We moeten weer even wennen aan het weer van Noord Queensland en willen dan ook zo snel mogelijk zuidelijk reizen waar de temperatuur vriendelijker is en minder vochtig. We passeren Hinchinbrook Island N.P. dat haast aan het vaste land geplakt zit.

1

Tegen de middag breekt er een flinke onweersbui met regen los waardoor het wat aangenamer wordt. Voorbij de plaats Ayr nemen we een afslag richting zee en komen uit bij Plantation Creek Boat Ramp, een gratis overnachtingsplaats met toilet. Hier staan we helemaal alleen op drassig land bij een rivier, tezamen met krekels, kwakende kikkers en duizenden muggen ! Ondanks het sprayen hebben we allebei al aardig wat muggenbulten, ook dit is Australië !!

2

Verslag 4

1

2

3

Na een prima nachtrust zijn we vanmorgen weer ruim drie honderd kilometer verder zuidwaarts getrokken. Langs de kant van de weg staan grote plassen en veel suikerrietplantages, waar het gebied zo bekend om is, staan onder water. In combinatie met de zon zorgt dit voor een heel groene omgeving. Onderweg krijgen we nog enkele regenbuien, maar wanneer we tegen de middag aankomen bij Smalleys Beach in Cape Hillsborough N.P.  schijnt de zon weer volop. We vinden een prachtig plekje voor onze camper in de schaduw met uitzicht op de baai.

4

5

6

Wel staat er een krachtige wind die in de loop van de dag steeds sterker wordt.

7

(Tijdens het koken moet Wim van alles verzinnen om de wind tegen te houden.)

Al vrij snel zien we het kopje van een grote zeeschildpad boven water uitsteken en even later loopt er vlakbij een guanna langs terwijl zijn gespleten tong constant zijn bek in en uit gaat.

8

Ook een kookaburra laat zich zien en horen.

9

10

We hebben vandaag aardig wat “wildlife” gespot, dat begon al vanmorgen met een grote kikker in de toiletpot !!

11

12

(Vanuit Holland krijgen we foto’s toegestuurd van onze kleinkinderen, voor het eerst in de sneeuw !)

Verslag 5

Vanmorgen is het windstil en boven zee hangt een dreigende onweersbui: we trekken weer verder ! Bij Mackay stoppen we bij een campingwinkel om nieuwe stoelen aan te schaffen, de oude zijn drie trips meegegaan en zakken nu door en veroorzaken rugklachten. We vinden bijna identieke modellen van het merk Coleman en ze zitten heel comfortabel, hiermee kunnen we weer enkele trips vooruit !! Na honderd kilometer rijden nemen we, net als gisteren, weer een afslag naar het strand en komen uit bij Carmila Campground, ook nu kijken we op zee uit.

1

2

Inmiddels is er weer een verfrissend windje opgestoken en kunnen we het prima uithouden onder de luifel en in de schaduw van enkele grote bomen. Ik maak nog een strandwandeling en verder vermaken we ons met een goed boek.

3

4

Ook nu lijkt het tegen de avond of er een stop uit de zee getrokken is: er blijft maar weinig water over. Vandaag staan we niet alleen, in de loop van de middag zijn er diverse auto’s aan komen rijden, waarvan de meeste personen een tentje opzetten, iedereen zoekt toch de koelte van de zeewind op !

Verslag 6

We waren vanmorgen al enkele uren onderweg toen we een bordje zagen: Capricorn Caves. Hier waren we nog nooit geweest dus dat werd tijd. Deze grotten liggen boven de grond en komen voort uit koraal dat miljoenen jaren terug onder de wateroppervlakte lag.

1

2

Tegen de middag hebben we een rondleiding van een uur. We wandelen door diverse grotten waarvan vooral de Cathedral Cave speciaal is, er worden hier regelmatig trouwerijen gehouden en de akoestiek is er prachtig. Lange wortels van bomen hangen in de grotten en ook zijn er vleermuizen aanwezig.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

Aan het eind van de toer moeten we kronkelend door een heel smalle doorgang en vervolgens over een hangbrug weer naar buiten.

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zijn net weer onderweg wanneer we alweer een afslag nemen richting Yeppoon, waar we aan zee willen overnachten. Het is echter niet mogelijk hier vrij te gaan kamperen en de campings zien er waardeloos uit zonder schaduw of uitzicht. Uiteindelijk stoppen we tegen half vijf in een buitenwijk van Rockhampton (gevonden op WikiCamps) bij een groot park met een vijver, waar zich allerlei vogels bevinden. Hier mag je gratis kamperen, iets wat dan ook door meerderen wordt gedaan. Voor vandaag is het laat genoeg, morgen zoeken we de zee weer op !

7

8

9

10

Verslag 7

 

1

Vandaag hebben we ons ideale plekje gevonden. Na diverse uren rijden, waarvan het laatste stuk door bos over een onverharde weg, kwamen we tegen twaalven aan bij Eurimbula Campground in het gelijknamige Nationale Park.

2

Twee jaar geleden zijn we hier ook geweest, maar toen was het vrij druk en waren de mooiste plaatsen bezet. Nu kunnen we pal aan zee staan, een schitterende plek !

3

4

5

6

Voor het eerst deze reis gaat Wim vissen en heeft twee keer een grote vis aan de haak, beide keren zijn ze echter sterker dan het tuig en verdwijnen ze met haak en al in de diepte.

7

???????????????????????????????

Er varen enkele bootjes langs met vissers erin en ook een amfibievoertuig vol toeristen rijdt en vaart voorbij.

9

Ook zien we de eerste dolfijn, deze trip, heel rustig langs zwemmend, maar moeilijk op de foto te krijgen.

10

11

12

Tegen de avond gaat de barbecue aan en we aanschouwen zelfs een zonsondergang en dat aan de oostkant van Australië !

13

14

Verslag 8

We zijn nog een dag gebleven op het prachtige plekje met uitzicht op zee. Wim brengt weer uren vissend door en krijgt twee tropische vissen aan de haak, die hij allebei terugzet.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Overdag staat er een harde wind die voor de nodige verkoeling zorgt (bij vijfendertig graden !), maar tegen de avond valt deze ineens helemaal weg en wordt het erg benauwd. Er komt bewolking opzetten en vanavond is er geen mooie zonsondergang. Wel zien we ineens duizenden vleermuizen overvliegen, iets wat we pas één keer eerder gezien hebben in Noord-Australië bij Mataranka. Inmiddels zijn onze voorraden op, dus morgen gaan we terug naar de bewoonde wereld !

Verslag 9

Vanmorgen zijn we eerst naar de twee vlakbij gelegen plaatsjes Agnes Water en 1770 gereden om boodschappen te doen. Het is een erg toeristisch gebied, maar de campings kunnen niet tippen aan het plekje wat wij hadden !!

1

Vervolgens hebben we weer uren in de auto gezeten en nu gaan we een stukje landinwaarts. Voor het eerst gaat de airco aan, normaal rijden we met ARKO: alle ramen kunnen open ! Tegen half vier stoppen we vlakbij Goomeri bij de Kinbombi Falls, waar de waterval droog staat en de temperatuur rond de zesendertig graden ligt.

???????????????????????????????

Toch gaan we de tweehonderd negenentwintig treden af (en later weer op) om te kijken of er écht geen water valt !!

3

4

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

???????????????????????????????

Ook hier is het weer gratis kamperen, tot nu toe hebben we pas één keer twintig dollar betaald ! Er staat nog een koppel op de kampplaats en deze komen tegen vijven een “praatje maken” van anderhalf uur, erg gezellig. De wind, die eerst nog voor wat verkoeling zorgde, gaat weer liggen dus waarschijnlijk krijgen we weer net zo’n benauwde nacht als gisteren ! We hebben de plantenspuit inmiddels met water gevuld om ons te kunnen verkoelen en de ventilator staat klaar, wél wat anders als de winterse kou in Holland !!

Verslag 10

Nadat we vanmorgen onze buurtjes gedag hebben gezegd stappen we weer in de auto om een kleine vier honderd kilometer zuidelijk te rijden. Tegen negenen is het al zesendertig graden, zweten dus ! De omgeving is niet echt inspirerend: heuvelachtig land, regelmatig een boerderij met veel koeien en landbouwgrond en af en toe een plattelandsdorpje waar getankt en gegeten kan worden. Tegen half vier stoppen we in de buurt van Tenterfield bij Girraween N.P., dit park bestaat uit diverse rotsen, waarvan de Pyramide de hoogste is. Je kunt deze beklimmen maar het is écht steil ! Jaren terug heb ik het gedaan op handen en voeten, dit keer bekijk ik hem alleen uit de verte.

1

2

We maken een wandeling door het park en zoeken daarna een rustig plekje.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

Het heeft wat geregend en de temperatuur is gedaald naar twintig graden, heerlijk !! Wim heeft het zelfs koud en doet een vest aan !!

10

Terwijl we ’s avonds Triominos aan het spelen zijn, horen we vlakbij een vreemd geluid: twee possums zitten in de boom. Deze dieren slapen overdag en komen alleen ’s nachts tevoorschijn.

11

12

Verslag 11

Vannacht hebben we voor het eerst onder het dekbed gelegen en vanmorgen was het máár achttien graden, de helft minder als de dag ervoor ! Al snel loopt de temperatuur op naar boven de twintig, prima voor ons.

1

2

We hebben vanmorgen eerst nog een wandeling van ruim een uur gemaakt in het Girraween N.P. en hebben daarna zo’n honderd en vijftig kilometer afgelegd.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

7

Tegen de middag passeren we de grens van de staat New South Wales en moeten we de klok een uur vooruit zetten (zomertijd, daylight saving noemen ze dat hier !). We staan nu bij het plaatsje Guyra op een veldje aan een meertje (Mother of Ducks Lagoon), samen met tientallen anderen die ook voor noppes willen overnachten. Wij staan hier vooral omdat we hier telefoon- en internetverbinding hebben, iets wat in deze regio op vele plaatsen niet vanzelfsprekend is ! Dennis is morgen namelijk jarig en dan willen we hem om twaalf uur  ’s nachts (Hollandse tijd) bellen, iets wat bij ons gebruikelijk is !!

8

Verslag 12

Vanmorgen om tien uur hebben we eerst met Dennis gebeld om hem te feliciteren met zijn eenendertigste verjaardag. We hebben drie kwartier “geface-timed” en ondertussen heeft hij onze cadeaus uitgepakt. Daarna is hij naar bed gegaan en wij op pad richting Tamworth, zo’n honderd vijftig kilometer verderop. In Tamworth is elk jaar van 20 tot 29 januari een groot countryfestival, dit keer voor de vijfenveertigste keer. We parkeren onze camper te midden van honderden andere kampeerders op één van de sportvelden, die elk jaar voor deze gelegenheid beschikbaar gesteld worden. Inmiddels is de temperatuur weer aardig opgelopen: veertig graden in de schaduw. We doen het de eerste uren dan ook kalm aan en gaan pas tegen half vijf de stad in.

???????????????????????????????

??????????????????????

Overal op straat wordt muziek gemaakt en in de cafés en restaurants spelen de betere groepen en zangers/zangeressen. Het is alleen al leuk om mensen te kijken, je komt van alles tegen !

3

4

5

6

7

8

???????????????????????????????

10

Nadat we wat gegeten hebben in een pub met live muziek keren we terug naar onze camper, we blijven hier diverse dagen en voor vandaag is het genoeg geweest !!  Vanaf onze plek kunnen we trouwens ook volop muziek horen.

Verslag 13

We zijn inmiddels twee dagen verder (het is woensdagavond 25 januari) en we bevinden ons nog altijd in Tamworth, the music capital.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

Afgelopen twee dagen hebben we heel wat countrysongs gehoord, op straat, in pubs, maar ook in de Town Hall, waar, gesponsord door Coca Cola, allerlei artiesten enkele songs ten gehore brengen. Een bijkomend, en niet onbelangrijk, voordeel is dat er airconditioning in het gebouw is.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zitten er vandaag al diverse uren, wanneer we een telefoontje krijgen van Eddy, een vriend van Clary en Rob, die wij inmiddels ook al diverse keren ontmoet hebben. Hij bevindt zich, samen met z’n vrouw Magda ook in Tamworth en we spreken een plek af waar we elkaar kunnen ontmoeten.

???????????????????????????????

6

???????????????????

We hebben uren gezellig samen  doorgebracht bij Wests Diggers Club, een leuke pub met goede muziek.

???????????????????????????????

8.1

???????????????????

???????????????????

11

Tegen negenen zijn we terug bij de camper, het zijn vermoeiende dagen met het hete weer en …. de nodige biertjes !!

Verslag 14

Vandaag (26 januari) is het Australia Day, de geboortedag van de natie. Voor de meesten is dit een vrije dag en er zijn dan ook nog meer mensen op de been dan de voorgaande dagen.

??????????????????????

2

Helaas begint het, na een benauwde nacht en ochtend, tegen de middag te stortregenen, maar gelukkig stopt dit na een uurtje en is het daarna minder warm.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zien weer diverse shows, met een speciaal feesttintje en nadat we weer heerlijk gegeten hebben in het Tudor Hotel (dit is de plaatselijke pub met livemuziek en lijkt totaal niet op een hotel !) lopen we naar het Toyota-park, waar elke avond live optredens zijn.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Vanavond is er een gigantische show met, tegen half tien, een groots vuurwerk.

???????????????????

???????????????????

???????????????????

We genieten weer volop, het is voor ons een prachtige afsluiting van vier dagen Tamworth. Het countryfestival gaat nog enkele dagen door, maar wij vertrekken morgen weer. We hebben een prima plek gehad voor onze camper: rond om ons heen staan diverse tenten en caravans in plassen water of in de modder, wij staan op vlak terrein met gras zonder een enkele plas !! We zitten nog een tijdje buiten bij de camper onder een heldere sterrenhemel (om elf uur is het nog altijd tweeëntwintig graden) en horen op de achtergrond countrymuziek, want dat gaat gewoon door tot een uur of twee !!

Verslag 15

Pas in de middag zijn we vertrokken uit Tamworth en allebei hebben we dezelfde gedachte: we komen hier weer terug !! We hebben echt genoten van alle muziek en de ongedwongen sfeer ! Ook al was het heet en hebben we diverse stevige regenbuien gehad, het was het waard !

1

2

We rijden ruim anderhalf honderd kilometer zuidwaarts en stoppen bij Lake Liddell Recreation Area, zestien kilometer zuidelijk van Muswellbrook. We vinden een plekje met uitzicht op het meer waar zwarte zwanen en ganzen huizen.

3

4

5

Ik had gehoopt dat er wasmachines bij de kampplaats zouden zijn, iets wat ik na twee weken wel kan gebruiken. Helaas moet ik alles op de ouderwetse manier doen, met de hand, maar er staat wel een heel harde wind die er voor zorgt dat alles snel droog is.

6

Eten doen we zelfs achter de camper anders zou het van ons bord waaien !! Al met al hebben we een leuk plekje en komen we even bij van de afgelopen dagen !!

7

8

Verslag 16

Wanneer je in de buurt bent van de Hunter Valley móet je natuurlijk enkele wijnhuizen bezoeken. Tegen elven zijn we naar binnen gestapt bij “Domaine de Binet” en hebben er een heel gezellige tijd doorgebracht met de eigenaar, ondertussen allerlei wijntjes proevend.

1

Je krijgt niet meer dan een bodempje vocht in je glas, anders houd je het niet lang vol. Ook kun je de wijn natuurlijk uitspugen, of weggooien, maar dat vinden we zonde !

2

3

4

5

Nadat we een beetje rondgereden hebben door het wijngebied en nog even gestopt zijn bij “Lindemans” (hier zijn we jaren terug met mijn ouders geweest vanwege onze naam: Lingeman), die helaas gesloten was,

6

zijn we geëindigd bij Tatler Wines, waar ook een tapas café bij hoort.

7

8

Hier brengen we enkele uren etend en drinkend door en daarna besluiten we niet ver meer te rijden, ook al merkt Wim niets van de alcohol ! Via WikiCamps komen we terecht bij Drovers Bar waar we de enige kampeerders zijn. Af en toe worden hier concerten gegeven, maar de eigenaar is nu in Tamworth, vernemen we van een caretaker.

9

10

11

12

13

Het is weer een hete dag (bijna veertig graden) en in tegenstelling tot gisteren is er nu totaal geen wind. We zitten dus weer met de plantenspuit en ventilator buiten én met een verkoelende doek die we in Tamworth hebben gekocht. Deze heet: Big Chilly Pashmina Cool Tower Wrap, je maakt hem nat onder de kraan, wringt hem uit, schudt een keer en dan geeft hij je enkele uren verkoeling zonder dat je nat bent, heerlijk ! Ik denk dat we hier vannacht maar onder gaan slapen !!

14

Verslag 17

Gisteravond vielen er opeens allemaal dennennaalden naar beneden: er zat een possum in de boom, direct boven ons.

1

In Amerika reden we de historische “Route 66”, hier nemen we de toeristische “route 33” die van de Hunter Valley richting Sydney loopt. Deze weg is, net als die in Amerika, erg geliefd bij motorrijders.

2

3

Via slingerende smalle wegen rijden we langs wijngaarden en door bossen, zien paardenmaneges en kleine dorpjes, tot we afslaan richting Wisemans Ferry en langs de brede Hawkesbury River gaan. Ook hier is het mooi rijden: soms is de rivier ver beneden ons te zien, even later stroomt hij haast op gelijke hoogte met de weg.

4

5

We zijn nog maar net de pont over bij Wisemans Ferry wanneer we een leuke kampplaats zien aan de rivier (NSW Ski Gardens). Er is ruimte genoeg aan het water omdat de schoolvakantie net ten einde is, dus hier zetten we onze camper neer. Wim vindt diverse stukken hout, achtergelaten bij kampvuurplekken en nadat hij deze gekloofd heeft zit de voorraadzak helemaal vol. Tot nu toe hebben we nog geen vuur gemaakt, daar was het veel te heet voor, maar dat komt zeker nog wel !

6

Er waait een kalm briesje over het water en regelmatig zien we een boot of waterskiër voorbij komen. We doen weer eens een spelletje Carcassonne (pas de derde deze trip !) en verder luieren en lezen we wat. Zo direct gaat de barbecue aan, ook dat is alweer een tijdje geleden !

7

8

Verslag 18

1

2

We waren vanmorgen bijna klaar om te vertrekken toen onze buurman, een man alleen met een 4wheeldrive camper én in het bezit van een speedboot, ons vroeg of we zin hadden in een boottochtje. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen en even later vlogen we bijna over de Hawkesbury River met een op volle kracht draaiende 150 PK motor !

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

De omgeving deed ons denken aan de “Gouden Ham”: overal zijn campings pal aan het water en de meeste gasten hebben er een bootje bij. We hebben genoten en het was heerlijk verkoelend op het water, een goed begin van de dag !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We gaan nog een keer met een pont, kosteloos, de rivier over en gaan daarna via Kurrajong Heights naar Lithgow over de Bells Line Road.

7

8

Een prachtige route met rechts van ons Wollemi N.P. en links Blue Mountains N.P.. We nemen een paar keer een onverharde afslag en kijken vandaar op de Mount Hay Range, behorend bij de Blue Mountains.

9

???????????????????

11

12

13

We gaan nog verder westelijk naar Bathurst en vervolgens zuidelijk, waar we tegen vieren stoppen bij Abercrombie River Camp.

14

We vinden een leuk plekje aan de ondiepe rivier en proberen hier zoveel mogelijk in de wind te zitten, de temperatuur ligt namelijk weer rond de veertig graden.

15

16

Het is zelfs zo warm dat de kangoeroes spontaan het water inspringen !

17

18

Verslag 19

We zijn vanmorgen eerst naar de dichtbijgelegen Abercrombie Caves gereden, helaas zijn deze gesloten en kunnen we de grotten alleen van een afstand bekijken.

1

2

3

Vervolgens rijden we zo’n driehonderd kilometer over heuvelachtig, droog, dunbevolkt gebied en komen in de loop van de middag aan in Tumut, waar we enkele boodschappen doen. Net zuidelijk van deze plaats begint het Kosciuszko N.P. en daar zetten we onze camper neer aan een groot meer (Yachting Point Campground). Het barst hier van de kangoeroes dus ik heb er heel wat op de foto proberen te krijgen.

4

5

6

In tegenstelling tot gisteren hebben we hier internetverbinding, we krijgen weer heel wat filmpjes en foto’s binnen van Stijn en Ruben, die nu de hele kamer doorkruipen en op verkenningstocht gaan.

7

8

Na de barbecue legt Wim enkele stukken hout in de bak en hebben we ons eerste kampvuur, meer voor de gezelligheid dan voor de warmte, want het is nog steeds vijfentwintig graden !!

 

9

Verslag 20

Vanmorgen heeft Wim voor het eerst z’n vliegvishengel, die hij mee heeft genomen vanuit Holland, uitgeprobeerd. Er zijn hier geen bomen of struiken langs het water dus kan hij mooi oefenen, want het is een heel aparte techniek.

1

2

3

Pas tegen de middag verlaten we de kampplaats en gaan enkele bekende plekjes opzoeken, want vijf jaar terug hebben we ook enkele dagen doorgebracht in het Kosciuszko N.P..  De Jounama Creek, waar we toen pal naast stonden,  heeft nu veel minder water al blijft het een leuk plekje.

4

Echter, de Blue Waterholes Campground, waar we na een rit van dertig kilometer dirtroad uitkomen, is haast nog mooier als dat we het in herinnering hadden. Onderweg spotten we twee keer een groep wilde paarden, brumbies, waar voor gewaarschuwd wordt, omdat ze vaak ’s nachts op kampplaatsen verschijnen.

5

6

Ook maken we een stop bij de oude Coolamine Homestead, begin negentiende eeuw gebouwd en nu behorend bij het Nationale Park.

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

Nadat we ons geïnstalleerd hebben en Wim weer een heleboel hout verzameld heeft, maken we een wandeling naar de Blue Water Holes, ook lopen we over stenen door een ondiepe rivierbedding, waarbij ik bijna natte voeten krijg !

13

???????????????????????????????

14

 

16

17

18

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Aan het eind van de middag komt er weer een hele familie kangoeroes tevoorschijn, die duidelijk niet bang zijn voor mensen.

21

22

Wel hebben we ander weer gekregen: het regent en voor het eerst spannen we het groene plastic doek, zodat we toch gewoon buiten kunnen zitten, al is het ineens wel een stuk minder warm !

Verslag 21

We hebben gisteravond uren bij het kampvuur gezeten, het was bewolkt en af en toe regende het een beetje, maar we hadden de warmte nu echt nodig want het koelde snel af.

1

2

’s Nachts was het nog maar vijf graden, wat zeker te maken had met de  twaalf honderd meter hoogte waarop we zaten, dat was dus lekker onder het dekbed slapen !! Vanmorgen stonden er een heleboel hoefafdrukken rondom de camper en er zat modder op de motorkap, er moet vannacht minimaal één brumby rondgelopen hebben, maar we hebben niets gehoord. Al het eten en afval was opgeborgen, dus er was niets te halen. Later vanmorgen kwam er paard over het kampterrein wandelen, maar we hebben er totaal geen last van gehad.

3

Toen we gisteren aankwamen bij de kampplaats stond er een personenauto geparkeerd zonder mensen erbij. Vanmorgen stond deze er nog, wat vreemd is want we zitten erg afgelegen. Wim heeft foto’s van de wagen gemaakt en deze later, toen we een ranger tegenkwamen, aan hem laten zien, het is altijd mogelijk dat iemand verdwaald is en hulp nodig heeft !

???????????????????????????????

5

We hebben nog uren in het Kosciuszko N.P. doorgebracht rijdend over de smalle, bochtige wegen van de Snowy Mountains op zo’n zestien honderd meter hoogte, waar in de winter volop sneeuw ligt. We zien enkele bergmeren met een stuwdam waar elektriciteit opgewekt wordt en veel dode bomen die vreemd afsteken tussen het nieuwe groen.

6

7

8

Tussen de middag vinden we een prachtig plekje voor een picknick, waar het prima toeven is.

9

10

Om drie uur gaan we de grens over naar de staat Victoria, maar dit keer hoeft er geen horloge verzet te worden.  We stoppen tegen vieren om te overnachten bij een, onverwacht, leuk plekje: “Staceys Bridge”, vijfenveertig kilometer zuidelijk van Corryong. We staan bij een snelstromend riviertje, waarin helaas geen vis te bekennen valt (in Oostenrijk zou het vol met forellen zitten !), anders had Wim hier heel goed kunnen vliegvissen.

11

12

13

14

Weer hebben we een gratis overnachtingsplek, ik denk dat we pas een keer of vijf iets betaald hebben op een kampplaats. Ook staan we weer helemaal alleen, we hopen nog veel van dit soort plekjes te vinden !!

Verslag 22

Vanaf onze overnachtingsplaats wordt de weg in zuidelijke richting onverhard en deze volgen we enkele uren. Hij gaat door het Alpine N.P. met veel bochtenwerk en we laten grote stofwolken achter ons.

1

2

3

4

5

(Lunchpauze bij lookout !)

Vanaf Omeo nemen we de mooie slingerende Great Alpine Road richting Bairnsdale, maar voor we daar zijn zien we langs een rivier enkele caravans staan (Tambo Crossing) en WikiCamps bevestigt dat daar gratis gekampeerd mag worden.

6

7

Ook wij vinden er een leuk plekje pal aan het water en Wim probeert hier weer zijn nieuwe hengel uit. Hij krijgt het ingooien steeds meer onder controle, alleen moeten de vissen nu nog gaan happen naar dat kunstvliegje !

8

9

Hoog in de bergen was het fris maar hier is het weer dertig graden, al staat er wel een harde, frisse wind. Zodra de zon verdwenen is koelt het snel af en we plaatsen het groene zeil om toch buiten te kunnen zitten, uit de wind !

10

 

Verslag 23

Ons plekje bij Tambo Crossing was prachtig en wanneer we meer tijd zouden hebben waren we waarschijnlijk nog een dagje gebleven. Het enige wat er ontbrak was een wc’tje dus daarvoor gebruikten we de schep om een gat te graven. Thuis heb je niet zo’n mooi uitzicht op een rivier wanneer je je behoefte doet!

1

2

3

(Dit zie je regelmatig onderweg bij wegwerkzaamheden: geen stoplicht maar iemand met een stopbord in de hand !)

Onze eerste stop is bij Bairnsdale waar we nog enkele boodschappen doen en een Bunnings (een soort grote Praxis !) bezoeken. Bij deze zaak staat op zaterdag altijd een plaatselijke vereniging broodjes worst met gebakken ui te verkopen en heel toevallig hebben we deze trip al twee keer tegen etenstijd op zaterdag iets nodig bij Bunnings !! Natuurlijk sponsoren wij dan de local club !! (Een Australiër zei ons ooit dat wanneer we die  “shit” aten we echte Aussies waren !!)

We rijden nog een stukje door en komen tegen drieën uit bij Harriers Swamp Campground in het Holey Plains State Park.

4

De “swamp” bevat gelukkig geen water anders zou het er stikken van de muggen, wel is het  ruim dertig graden en we zoeken dus een plekje op in de schaduw.

5

6

7

8

Weer is er verder niemand aanwezig, pas tegen vijven komt er een ander stel aanrijden dat gelijk een praatje komt maken, maar later weer vertrekt. Het blijkt dat wij toevallig dezelfde plannen hebben als zij: we gaan namelijk morgen (met dezelfde boot) naar Tasmanië voor vier weken ! We zijn nu nog twee honderd kilometer verwijderd van Melbourne en morgen tegen half zeven ’s avonds kunnen we daar  inschepen. Onze planning vanaf Cairns naar Melbourne is dus goed verlopen, we hebben op een heel relaxte manier ruim vier duizend kilometer afgelegd !

9

10

(En weer komen er na zonsondergang possums tevoorschijn terwijl we bij het kampvuur zitten !)

Verslag 24

Gisteren (zondag 5 februari) hebben we de tweehonderd kilometer naar Melbourne grotendeels over snelwegen afgelegd, wat dus saai rijden was. We komen ruim op tijd aan bij de haven waar het dan nog broeierig warm is.

1

??????????????????????

(Deze houten boot gaat ook mee met de veerboot naar Tasmanië)

3

Echter, tegen de tijd dat wij inschepen, komt de regen met bakken uit de hemel ! (Is gelijk al het stof van de camper !) Uit voorzorg hadden we een soort magneetbandjes tegen zeeziekte omgedaan, maar het water is vrij kalm en we hebben totaal geen last van de lichte deining.

4

5

De tocht van ruim driehonderd kilometer duurt negen uur en we hebben een cabine aan boord om te overnachten. Deze is eigenlijk vrij simpel, maar voor ons is het een luxe: stromend water, een toilet en een douche. In het schip (Spirit of Tasmania) kunnen we bij een infobalie alvast een Parkpas en een visvergunning kopen en ook zijn er veel folders over Tasmanië te vinden.

6

Na het nuttigen van een flesje wijn (zijn we goed verdoofd) gaan we tegen half elf naar bed want … voor zes uur zitten we alweer in de camper te wachten om van boord te gaan !

7

Tasmanië is ruim twee keer zo groot als Holland, maar er wonen slechts een half miljoen mensen en hiervan woont één derde in Hobart. Tien jaren geleden hebben we twee weken op het eiland doorgebracht, dit keer zijn we er bijna vier.

Wanneer we in Devonport aankomen gaan de supermarkten al open (ze spelen handig in op de aankomsttijd van de boot), wat goed uitkomt want we hebben totaal geen voorraden meer. Je mag geen groente en fruit meenemen naar het eiland, bang dat er dan schadelijke insecten meekomen !?! Een uurtje later zijn we weer helemaal voorzien en hebben nog een hele dag voor ons. Het is nog fris, de temperaturen zijn te vergelijken met Holland, alleen is het hier zomer.

???????????????????

9

10

We rijden eerst naar Beauty Point waar een Platypus House is, hier zien we het vogelbekdier, een zoogdier dat eieren legt, net als een vis in het water leeft en een eendenbek heeft. Dit dier komt alleen in Australië voor en we hebben al diverse keren ergens aan de waterkant gezeten om hem te spotten, maar dit is nooit gelukt. Ook lopen er enkele echidna’s rond, een groot soort egel, die verwant is aan de platypus.

11

12

13

14

15

16

Nadien rijden we via onverharde wegen naar Narawntapu N.P. waar we aan een soort lagune gaan staan en later een lange strandwandeling maken.

17

18

19

20

21

???????????????????

Bij de camper, tussen de struiken, zien we de eerste pademelon, een klein soort kangoeroe dat meer lijkt op een heel grote muis, dit dier komt heel veel voor op Tasmanië.

23

24

(Net voor we naar bed wilden gaan kwam deze wombat langs lopen !)

Verslag 25

We hebben onze TomTom in Tasmanië veranderd van “de snelste route” in de “kortste route”, waardoor we regelmatig op onverharde wegen uitkomen.

1

Vanmorgen moesten we, op weg naar Launceston, ineens een rare afslag nemen waarna we vrij steil omhoog gingen. Na zo’n tien kilometer stopte de weg en kwamen we uit bij een brandwachterstoren. Er was iemand aanwezig en de man nodigde ons uit om boven in zijn domein te komen.

2

3

4

5

Hiervandaan hadden we een prachtig uitzicht over het noorden van Tasmanië. Het is dit jaar vrij rustig, wat branden betreft, vertelt de brandwacht, omdat het veel heeft geregend, alles ziet er ook heel groen uit. De man zit zo’n zes uur per dag alleen boven in de toren, dus hij vond het waarschijnlijk wel gezellig dat er iemand langskwam !

6

In Launceston bezoeken we Cataract Gorge Reserve, een stukje wildernis op vijftien minuten lopen van het centrum. In de stoeltjeslift, die de langste centrale overspanning ter wereld zou hebben, hebben we een mooi uitzicht over de kloof, die al in de 19de eeuw ontdekt is.

7

8

9

10

11

12

13

14

???????????????????

16

???????????????????

18

19

We maken een wandeling langs de Cataract Gorge en daarna rijden we naar “the National Automobile Museum of Tasmania”, een vrij klein gebouw met zo’n veertig oldtimers, dat zich ook in Launceston bevindt.

20

21

22

Het is inmiddels vier uur en we wilden overnachten bij Old Mac’s Farm Stay, een kampeerplek aan het water, vijf kilometer buiten de stad. Het is er echter erg druk met caravans en campers, bovendien zijn alle mooie plekjes bezet. We besluiten nog ruim vijftig kilometer verder te rijden naar Ben Lomond N.P. waar ook een kampplaats moet zijn. Weer klimt de weg vrij snel en al gauw zitten we op duizend meter hoogte, waar de camping zich bevindt.

23

We gaan echter eerst nog verder omhoog via de “Jacobs Ladder”, een weg vol S-bochten vergelijkbaar met de “Trollenstiege” in Noorwegen.

24

25

Op het laatst (1450 meter hoogte) rijden we in de mist naar het eindpunt: enkele hotels bij een skipiste, die nu natuurlijk gesloten zijn.

???????????????????

(Zagen we gisteren echidna’s in een opvanghuis, vandaag zien we er één in de vrije natuur !)

27

28

We gaan een koude nacht tegemoet op duizend meter hoogte, maar met de lange broek aan en twee vesten én een kampvuur redden wij ons wel !!

29

Verslag 26

Vanaf Ben Lomond N.P. gaan we honderd kilometer over grotendeels onverharde wegen naar St.Helens, aan de noordoost kust, om “bait” te kopen en diesel te tanken. Soms is de weg erg smal en kun je zien dat er lange tijd niemand gereden heeft, maar het is natuurlijk veel mooier rijden dan over de highway.

1

2

3

Onderweg veroorzaakt een tegenligger met een steentje een barst van ongeveer twintig centimeter in onze voorruit, Wim doet er wat lijm op en hopelijk wordt de scheur niet groter !

4

Vervolgens gaan we nog zo’n zeventig kilometer in noordelijke richting naar Mount Williams N.P. en hier zijn we echt ver van de bewoonde wereld af: internet en telefoon werken hier niet en ook zijn er geen dorpjes in de buurt.

5

Bij Stumpys Bay Campground (nr.3) vinden we een open plek, vlakbij zee, waar we uit de wind kunnen gaan staan en hier blijven we twee nachten.

6

7

Wim gaat gelijk vissen, al is het zeewater koud, net als de harde oosten wind.

8

9

Vanaf onze plaats kun je de zee horen bulderen, een heerlijk geluid. Ook is het hier toegestaan een kampvuur te maken (op enkele andere kampplaatsen mocht dit niet !) dus onze voorraad hout zal deze twee dagen wel flink slinken !

10

Verslag 27

1

De dag begint zonnig en warm, lekker om naar het strand te gaan ! Ik wandel wat rond en vind bij al het aangespoelde wier enkele lege haaieneieren.

2

3

Wim gaat vissen en vangt een herring, die we tussen de middag gelijk oppeuzelen, verser kan niet !

4

5

6

7

8

9

Weer hippen er enkele tamme wallabies rond onze camper en ook zien we een zwarte slang (tiger snake) over de weg kronkelen.

10

11

12

In de loop van de middag begint het te regenen, Wim moet zelfs een geultje maken.

13

De lucht trekt volledig dicht en de rest van de dag wordt het niet meer droog, tijd voor een spelletje en een leesboek !

14

Verslag 28

Vanmorgen stond Wim al voor negenen op het strand te vissen, dit keer was hij niet alleen en stonden er nog verschillende mannen met de voeten in het koude water.

1

Na een uurtje had hij het wel bekeken en kwam hij terug voor een ontbijt met hete koffie. We verlaten Mount William N.P. weer en rijden zuidwaarts naar de Bay of Fires Conservation Area, waar langs de kust oranje stenen het landschap kleuren.

2

3

4

Het is blijkbaar een erg populaire streek: we gaan vijf kampplaatsen af en overal staat het vol met caravans, campers en tenten, je mag hier dan ook gratis een maand lang staan !! Wij vinden een plek bij “Grants Lagoon”, waar het heel rustig is omdat je niet direct aan zee zit, maar we hebben wel uitzicht op de lagune.

5

6

Weer gaat Wim vissen, hij vangt hier niets maar zit wel op een prachtig plekje !

7

8

Vanavond wordt er op hout gekookt, waarna de grotere blokken voor de warmte moeten zorgen !

9

10

Verslag 29

Het bleef gisteravond lang licht: we zitten natuurlijk een eind van de evenaar af en ook hadden we een heldere sterrenhemel én volle maan. Pas tegen tienen kwamen er ineens drie possums tevoorschijn, altijd weer mooie dieren om te zien.

1

2

Vanmorgen hebben we diverse uren doorgebracht in het vlakbij gelegen St. Helens, waar we vier dagen terug, voor we naar Mount Williams gingen, ook al geweest zijn. De plaats heeft een wasserette waar ik dankbaar gebruik van maak. Terwijl de grote wasmachine draait doen wij boodschappen, dumpen ons vuil en vullen onze watertanks. Nadat ook alles in de droogtrommels is geweest en de was weer schoon opgeborgen is, rijden we naar de haven van het dorp, want St.Helens is omgeven door water.

3

4

We eten wat bij een vissersboot en gaan dan in zuidelijke richting naar St. Marys, een plaats in de bergen waarvoor we twee passen (St.Marys Pass en Elephant Pass) over moeten rijden, iets wat Wim altijd leuk vindt om te doen. Bij Douglas-Apsley N.P. maken we een korte wandeling naar een waterhole, waar enkele mensen aan het zwemmen zijn.

5

Wij vervolgen onze weg om uit te komen in het Freycinet N.P. waar diverse kampplaatsen zijn. Net als gisteren is het overal erg druk, het is natuurlijk hoogseizoen in Tasmanië, maar ook is het weekend en hebben de inwoners van Hobart maandag een vrije dag vanwege het tweejarige “Wooden Boat Festival”.  We vinden gelukkig een plekje bij “River en Rocks Campground”, dit keer staan we niet pal aan het water, maar we staan niet verkeerd !

6

Na ons komen nog heel wat busjes, campers en auto’s langsrijden op zoek naar een gratis plaatsje en sommigen parkeren hun wagen op de meest vreemde plekken om toch te kunnen overnachten. Ik hoop niet dat dit de komende weken zo blijft, het lijkt er haast op dat Tasmanië té populair is geworden !!

7

8

9

???????????????????

11

Verslag 30

1

Vanmorgen zijn we het Freycinet N.P. verder gaan verkennen. Rond tienen waren we al op weg,  via een steile klim, naar de befaamde Wineglass Bay lookout. We merken dat door de langdurige verkoudheid (die nu gelukkig over is) onze conditie flink achteruit is gegaan, maar daar gaan we aan werken !

???????????????????????????????

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

Het uitzicht is werkelijk schitterend en lange tijd staan we de baai, in de vorm van een wijnglas, te bewonderen.

???????????????????????????????

7

Na een uur zijn we terug bij de auto en gaan door naar Cape Tourville, ook behorend bij het park, ook hier kijken we weer prachtig uit over zee.

8

9

10

???????????????????????????????

Aangezien het park aan de “Great Oyster Bay” ligt maken we nog een stop bij een oesterfarm, waar tevens mosselen te koop zijn. We verorberen ieder een portie, in chilisaus gekookte, mosselen en een dozijn oesters gaan mee in de koelkast !

12

13

14

Daarna vervolgen we onze weg in zuidelijke richting over de Tasman Highway, al lijkt deze smalle tweebaansweg vol bochten niet echt op een snelweg. Net voorbij Swansea is een “Spiky Bridge” te zien, ooit gemaakt door gevangenen.

15

16

Tegen vieren komen we aan op het Tasman schiereiland, inmiddels is het bewolkt en staat er een heel harde, koude wind. Het valt weer niet mee een kampplek te vinden, maar in Taranna kunnen we terecht bij een boer, die zijn land, voor een kleine vergoeding,  ter beschikking stelt.

17

18

We zitten nog buiten, om zeven uur, maar het is al afgekoeld naar tien graden en een kampvuur maken mag wel, maar is, door de draaiende wind, geen optie. We zullen wel heel vroeg op bed liggen !!

19

20

Verslag 31

Tasmanië is in 1642 ontdekt door Abel Tasman en hij noemde het eiland in die tijd Van Diemensland naar de gouverneur van Nederlands Oost-Indië. De Hollanders deden verder niets met deze ontdekking en in 1803 besloten de Britten om hier een strafkolonie te vestigen. Hobart werd gesticht en aan de westkant van het eiland bij Macquarie Harbour kwam een gevangenenkamp. In 1830 is Port Arthur ontstaan als strafkolonie  voor recidivisten, zo’n 12.000 jonge mannen hebben er gezeten tot in 1877  de gevangenis gesloten werd. Ontsnapping was bijna onmogelijk: de zee is koud en onberekenbaar, de kaap is verbonden met de rest van het eiland door een landengte (Eaglehawk Neck) van amper negentig meter breed, die bewaakt werd door wachten en woeste honden. Behalve gevangenen, die vooral te werk gesteld werden als houthakkers, woonden er ook  gezinnen, waarvan de vader bewaker, dokter of gouverneur was en veel soldaten. Wij hebben vandaag het hele complex bekeken: de resten van de cellen, de “seperate prison” waar gevangenen in totale afzondering leefden, de wachttoren, de luxe huizen van de leidinggevenden en de grote kerk.

1

???????????????????????????????

Het weer zat niet echt mee, regelmatig kregen we een plensbui over ons heen en er stond een harde, koude wind, maar af en toe scheen de zon ook even. We begonnen met een boottocht door de natuurlijke haven en voeren langs het “Island of the Dead” , waar 1769 gevangenen begraven liggen en daarna volgde een wandeling langs diverse gebouwen met een gids, die ontzettend veel wist te vertellen over Port Arthur.

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

10

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hebben er diverse uren doorgebracht en weten nu iets meer over de historie van Tasmanië. Op weg naar onze kampplaats nemen we een afslag naar Remarkable Cave, een prachtig ruig punt aan de zuidkant van het schiereiland, behorend bij het Tasman N.P..

19

20

21

22

Voor we aankomen bij Lime Bay Campground komen we langs Coal Mines Historic Sites, waar ook veroordeelden onder barre omstandigheden geleefd en gewerkt hebben.

23

24

Bij aankomst op de overnachtingsplaats zijn we blij verrast:  de kampplaats is zo goed als leeg, we hebben een prachtig uitzicht over de baai én we staan redelijk uit de wind.

???????????????????????????????

26

27

28

We bevinden ons nu op de uiterste noordwestelijke punt van het schiereiland. Het is nog wel fris en we hebben nog wel een lange broek en drie lagen kleding aan, maar het plekje is prima !!

29

30

Verslag 32

Gisteravond zagen we allerlei soorten wildlife waaronder een dikke possum, dus uit voorzorg hadden we het afval al weggestopt, toch vond hij onze vuile borden blijkbaar erg interessant, want vanmorgen was het één grote bende: overal stonden pootafdrukken en de glazen lagen omver !

1

We bekijken nog enkele bekende punten van de Tasman Peninsula: Devils Kitchen, Tasman Arch en de Blowhole, die vanwege eb geen water spuit.

2

3

4

5

6

Ook stoppen we bij Eaglehawk Neck om de wachtpost en de “dogfence” uit de 19de eeuw te bekijken, die er voor moesten zorgen dat de ontsnapte gevangenen uit Port Arthur hier gepakt werden.

7

8

9

We vinden het nog steeds erg mooi rijden in Tasmanië met z’n bochtige wegen, vaak langs water en over heuvelachtig land. Alles doet heel idyllisch aan alsof de tijd hier heeft stilgestaan. We komen weer langs diverse wijngaarden, die het hier blijkbaar goed doen, net als andere soorten fruit. Dan rijden we naar Richmond, één van de eerste plaatsjes waar vrije kolonisten uit Engeland zich vestigden. Er staan enkele oude bouwwerken, zoals de brug uit 1823 en de gevangenis uit 1825, gebouwd door gevangenen !

10

11

12

13

14

15

16

17

Het is inmiddels al bijna vier uur en via WikiCamps zoeken we een kampplaats en komen uit bij New Norfolk Boat Ramp, een gratis plek aan de Derwent River waar allerlei boten voorbij varen en Wim nog een tijdje zijn hengel uitgooit (Hij vangt zelfs een paling !).

18

19

20

In de loop van de middag komen er steeds meer minibusjes met jeugdige bewoners aanrijden en het wordt een gezellige muzikale happening waar we geen last van hebben. Het is gelukkig niet zo koud meer als de afgelopen dagen en de wind is gaan liggen, waardoor het weer aangenaam aanvoelt ! Het bevalt ons nog steeds prima op het eiland !

21

22

Verslag 33

Nadat we in New Norfolk onze voorraden aangevuld hebben rijden we naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanië en tevens één na oudste stad van Australië. Na veel moeite vinden we een plekje voor de camper waar we één uur mogen staan, maar voor die tijd hadden we het al bekeken en ontvluchten we de drukte weer. Aan de haven bevinden zich nog enkele schepen van het “Wooden Boat Festival” en ook een groot cruiseschip ligt aan de kade.

1

2

3

4

We gaan door naar Kettering vanwaar je met een pont (we pasten er nog maar net op !) in twintig minuten tijd  op Bruny Island komt.

5

6

7

Dit eiland bestaat uit twee gedeelten gescheiden door “the Neck”, een smalle strook land en nadat we het noorder gedeelte verkend hebben klimmen we bij Truganini Lookout twee honderd en veertig treden op om te genieten van een prachtig 360 graden uitzicht over het eiland.

8

9

10

Vlakbij is een kampplaats maar helaas is deze weer overvol, terwijl er niets te zien valt, dus gaan we voor één keer op een camping vlak aan zee staan: Captain Cook Holiday Park en hier vinden we een prachtig plekje aan de zoetwater Captain Cook Creek, waar het lijkt of we helemaal alleen staan.

11

12

Wim werpt z’n hengel weer uit en de zon laat zich ook nog een poosje zien. Nog steeds waait er een vreemde, harde wind die alle kanten op gaat en voor vandaag is er dan ook een “total fire ban” afgekondigd ! Dus vanavond moeten we het doen zonder de warmte van een kampvuur !

13

14

Verslag 34

1

Het is vandaag (16 februari) prachtig weer: zonnig met weinig wind, iets wat nu prima uitkomt want we maken een cruise, die we gisteren in Hobart al geboekt hebben, langs South Bruny N.P.. Op enkele kilometers van onze kampplaats start de boottocht en vanwege het mooie weer is het goed druk. We zijn nog maar net vertrokken wanneer we in de Adventure Bay tientallen dolfijnen zien, ze zwemmen met de boot mee en springen boven het water uit, schitterend om te zien.

???????????????????

3

4

We volgen de kustlijn van het Nationale Park in zuidelijke richting en bij “the Monument” kun je zien dat de stuurman veel ervaring heeft want hij vaart  via een heel smalle opening tussen de rotsen door.

5

???????????????????

7

8

Bij een inham waar de zee tegen de kust aan slaat lijkt het net een “blowhole”, genoemd: breathing rock, voorin de boot wordt iedereen nat van het stuivende water.

9

10

???????????????????

12

13

14

15

???????????????????

We naderen open zee (Southern Ocean) bij Tasman Head en de golven worden hoger, Wim had uit voorzorg al een reistablet ingenomen en heeft gelukkig nergens last van. Op “the Friars”, enkele eilandjes bij de zuidpunt, huizen grote groepen zeehonden en veel zeevogels.

17

18

19

20

21

22

23

Nadat we deze dieren uitgebreid bewonderd hebben varen we terug naar het beginpunt, de zee is inmiddels iets ruwer geworden, maar met de water- en winddichte poncho’s aan is het goed te houden. Tegen tweeën zijn we terug bij de camper en gaan dan de rest van het eiland verkennen.

24

Regelmatig zien we mooie baaitjes en ook is Bruny Island erg bosrijk.

25

26

27

28

Tegen half vier komen we uit bij Jetty Beach Camp Area, gelegen in het zuidwesten van South Bruny N.P., we kijken uit over de beschutte Great Taylors Bay waar enkele boten voor anker liggen.

Het kampvuurverbod is gelukkig opgeheven, dus wij zitten vanavond weer bij ons “vuurbakkie” !

29

30

Verslag 35

Gisteravond liep er een dikke, brutale possum zo langs onze voeten naar de afvalzak en begon deze kapot te bijten om  er vervolgens van alles uit te trekken. Gauw opruimen dus die vuilnis én de afwas !

1

???????????????????????????????

3

Vanmorgen hebben we, nadat we zo’n beetje alle wegen van het eiland gehad hebben, rond de middag Bruni Island weer verlaten

4

en zijn via de Channel Highway door de Huon Valley gereden: de Tasmaanse Betuwe vol fruitbomen, het is hier alleen wat heuvelachtiger. We stoppen al vrij vroeg bij Port Huon (Shipwrights Point Regatta), vlakbij Geeveston, een plaatsje aan de Huon River, waar Wim enkele uren aan het water doorbrengt en zes flatheads vangt.

5

6

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vanaf onze staanplaats kijken we uit over de brede rivier waar af en toe een boot voorbij vaart. Het is koud vandaag met soms wat zon en dan weer een buitje en natuurlijk is er weer die verraderlijke wind.  Zoals een vrouw vandaag tegen ons zei: Tasmanië heeft vier seizoenen op één dag !!

Verslag 36

1

(Dit is een bandicoot)

 

We zitten nog steeds aan de zuidoostkant van Tasmanië. Vanmorgen zijn we vanaf Geeveston eerst naar Hartz Mountains N.P. gegaan, waar we de Waratah Lookout en vervolgens de Arve Falls bekeken hebben.

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

Tijdens het laatste stuk van de wandeling werden we overvallen door een flinke regenbui en een bezoek aan Lake Osborne hebben we dan ook maar laten zitten. We rijden weer veel over onverharde, smalle wegen vaak met prachtige grote varens langs de kant van de weg.

6

In de buurt van Southport bevinden zich de Hastings Caves en Thermal Springs, de laatste hebben we overgeslagen: het is gewoon een zwembad van achtentwintig graden. Wel is er vlakbij een platypuscreek en hier zien we, in de vrije natuur, enkele platypus’ zwemmen !

7

8

???????????????????

We kwámen voor de grotten en om drie uur nemen we de laatste, vijfenveertig minuten durende, toer van deze dag, waarvoor we eerst nog door een stuk bos moeten wandelen. We zien weer een heleboel varens en bomen vol mos, eigenlijk verschilt de natuur hier niet eens zoveel met het uiterste noordenoosten van Australië: Cape Tribulation, waar we vorig jaar mei nog waren, daar was het alleen wel een stuk warmer !!

10

11

De caves zijn werkelijk prachtig: vol stalactieten, stalagmieten, kolommen en sprieten.

12

13

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadien rijden we  nog een stukje zuidelijker en komen uit bij Catamaran River Campground behorend bij Recherche Bay Nature Recreation Area. Onderweg hadden we bij een “houtboer” een partij blokken hout gekocht dus Wim kon gelijk aan het kloven, een hele klus. (Dat ik daarna alles op mag ruimen en in de legertas moet doen is geen foto waard !)

17

18

Wim gaat nog even vissen, maar is snel terug, de vissen hebben geen trek. Wij ondertussen wel, dus gaat de barbecue weer aan en daarna moet er natuurlijk wel wat hout opgebrand worden !!

19

20

Ook “the Birds” lusten wel een stukje vlees !!

21

22

Verslag 37

We zijn vanmorgen nog enkele kilometers zuidelijker gegaan om uit te komen bij Cockle Creek, het meest zuidelijke plaatsje van Tasmanië en dus ook van Australië ! (Net zoals Texel bij Nederland hoort, is Tasmanië een deel van Australië !) Het is ook het uiterste puntje van het grote Southwest N.P.. De weg eindigt hier bij een onverhard pleintje waar een grote “Whale Sculpture” staat die je eraan herinnert dat hier in vroeger tijden veel walvissen omgebracht zijn vanwege hun traan en vet dat na verwerking gebruikt werd als lampenolie !

1

2

3

Vanaf dit punt kun je alleen te voet verder naar de Zuidkaap. We keren om en gaan nu dezelfde weg weer helemaal terug richting Hobart. Al snel maken we een korte stop bij Ida Bay, waar nog een oud treinstation is met een werkende trein.

4

Ook nemen we nog een partij hout mee (de camper ligt nu helemaal vol !)

5

Het is weer mooi rijden over de slingerende wegen, het enige wat erg jammer is zijn de vele dode dieren op de weg. Gemiddeld zie je elke kilometer wel een dode wallabie of possum liggen, deze dieren komen tegen schemer tijd tevoorschijn en springen zo voor je auto.

6

Ten westen van Hobart nemen we de afslag naar Mount Wellington, een twaalf honderd zeventig meter hoge berg, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de hoofdstad, het is er alleen ijzig koud !!

???????????????????????????????

8

9

Dan volgt nog een uurtje rijden en pas tegen half zes zijn we op Ellendale Bethune Camp Ground bij Lake Meadowbank. Het was één van de weinige plekken in de buurt van Mount Field N.P. (waar we morgen heengaan) waar we een kampvuur mogen maken en met temperaturen onder de tien graden willen we ons wel kunnen warmen bij het vuur !

10

11

12

Verslag 38

1

Mount Field N.P. is een van de oudste en meest geliefde parken van Tasmanië met watervallen, gematigd regenwoud, meren en hoge bergen. Sinds 2013 behoort het tot de Tasmanian Wilderness World Heritage Area. Wij maken er een tien kilometer lange wandeling door een bos vol grote varens en met “swamp gums” waarvan de hoogste boom zevenendertig meter hoog is.

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

5

6

7

8

9

Onderweg zien we drie verschillende watervallen, de “Russell Falls” is het meest bekend, maar de “Lady Barron Falls” en de “Horseshoe Falls” zijn ook prachtig om te zien.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We rijden het park nog vijftien kilometer, steeds verder klimmend, in en komen uit bij het op duizend meter hoog gelegen Lake Dobson. Hiervandaan beginnen lange, meerdaagse wandelroutes en ook kan er in de winter geskied worden.

17

???????????????????????????????

19

Wij rijden weer terug en vervolgen onze weg naar het vijfenzeventig kilometer verderop gelegen Lake Pedder, behorend bij het Southwest N.P., waar zich twee kampplaatsen bevinden. Het was de bedoeling dat Wim hier kon gaan vliegvissen, maar je kunt niet eens bij het meer komen vanaf zowel Edgar als Huon Campground.

20

We vinden een beschut plekje bij Huon en blijven daar overnachten, er ligt zelfs ongekloofd  hout klaar voor een kampvuur en Wim leeft zich nog een keer uit met de kloofbijl ! Voor zessen zitten we al rond het vuur, want ook nu gaan we weer een koude nacht tegemoet !

???????????????????????????????

22

Verslag 39

Gisteravond bij het kampvuur kregen we bezoek van een Brushtail Possum en een Spotted  Tail Quoll, een gespikkelde viervoeter.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

4

Vanmorgen duurde het lang voor we zon kregen omdat we rondom tussen de hoge bomen staan.

5

Een paar kilometer van onze kampplaats is een leuk plekje aan Lake Pedder met een strandje erbij, hier verblijven we een tijdje terwijl Wim z’n hengel uitwerpt.

6

7

Tegen enen gaan we richting Strathgordon, nog verder afgelegen, waar een kampplaats moet zijn.

8

9

We rijden eerst weer de dertig kilometer onverharde weg terug en zijn net op de verharde weg in westelijke richting, wanneer Wim een afslag neemt richting Lake Gordon. Het was de bedoeling hier aan het water te lunchen, maar het blijkt dat deze weg daar niet op uitkomt. Het is meer een track,  met kuilen vol regenwater, veel bochten en harde stenen, ook zijn sommige omgevallen bomen doorgezaagd, zodat we er gelukkig kunnen passeren.

10

11

12

13

Af en toe vangen we een glimp op van het meer, waar veel dode bomen in staan, maar verder is het hobbelen. Onze TomTom is ook de weg kwijt en op een gegeven moment draaien we maar om, de weg wordt steeds slechter !

14

15

We zien onderweg op diverse plaatsen kasten met bijen staan en op de terugweg zien we een imker die de raten aan het nakijken is.

16

17

Zo’n twee uur later zijn we weer op de doorgaande weg met drie en veertig kilometer extra op de teller. We maken nog een stop bij een boothelling, gelegen aan Lake Pedder, om wat te eten en weer probeert Wim zijn vliegvishengel uit.

18

Lake Pedder is een groot grillig gevormd meer van veertig kilometer lengte (242 km2)  en op sommige plaatsen zes en twintig meter diep !

19

Wanneer we later bij de kampplaats (Teds Beach Campground) aankomen zien we dat je hier geen kampvuur mag maken, dus rijden we verder. Op een gegeven moment eindigt de weg gewoon en net voor het einde zetten we onze camper langs de kant aan het Pedder meer. We hebben een prachtig uitzicht, Wim kan weer vissen én we kunnen een kampvuur maken ! (Deze warmtebron is echt nodig want het koelt af naar zo’n vijf graden en binnen zitten is geen optie, want alles ligt vol met hout, dilemma !!!)

20

21

22

Verslag 40

Nadat we gisteravond genoten hebben van een prachtige heldere lucht vol sterren (er was verder nergens kunstlicht om ons heen, behalve ons kampvuur !), was het vanmorgen heel mistig en vochtig. Het duurde lange tijd voor de zon tevoorschijn kwam, maar daarna had hij ook veel kracht en hebben we een prachtige, warme dag gehad.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

2

We rijden het laatste stukje weg naar de Gordon Dam die heel indrukwekkend is om te zien en vervolgens moeten we de hele B61, zo’n vijf en zeventig kilometer, terug rijden om weer uit te komen bij Mount Field N.P., vanwaar we verder gaan in noordwestelijke richting.

3

We hebben twee dagen geen verbinding gehad met de buitenwereld, dus zodra we weer in de bewoond gebied zijn begint de telefoon te “plingen” en  staan er weer heel wat mailtjes en App-jes voor ons klaar. Vanwege het warme weer rijden we niet te lang door en stoppen tegen vieren bij Bradys Lake, waar we weer een mooi plekje vinden aan het water.

4

5.1

5

Sinds lange tijd doen we weer een potje Carcassonne en natuurlijk wil Wim weten of er vis in het meer zit. Ook komt er weer een barbecue met daarna een kampvuur, al is het alleen maar om de zakken hout leeg te maken, zodat we  meer ruimte in de camper te krijgen !!

6

Verslag 41

In Derwent Bridge staat een heel apart gebouw: the Wall, hierbinnen staat een grote muur met aan beide zijden houten panelen van één bij drie meter hoog. Deze wanden, van Huon pine, zijn door Greg Duncan helemaal bewerkt en hóe !! De man is ondertussen al twaalf jaar bezig om allerlei vertellingen uit te beelden op een prachtige, maar ingenieuze manier, met diepte en precisie. Inmiddels is het werk bijna voltooid en staan er honderd panelen, waarvan sommigen niet helemaal “af” zijn, maar dit is bewust gedaan om je een idee te geven hoe houtsnijden in z’n werk gaat. We mogen er helaas niet fotograferen of filmen en zelfs je mobiele telefoon moet uit, maar hierdoor loop je wel rustiger rond en kun je het schitterende houtwerk beter bekijken. We hebben een boek gekocht van “the Wall” maar de foto’s die wij ervan gemaakt hebben laten het werk niet goed tot zijn recht komen, in het echt zijn de afbeeldingen veel mooier !

??????????????????????

??????????????????????

3

4

??????????????????????

???????????????????????????????

Ook heeft, de inmiddels zestig jarige, Greg “losse” voorwerpen gemaakt zoals de handschoen en pet !!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadien rijden we naar het vlakbij gelegen Lake St.Clair behorend bij het Cradle Mountain-Lake St. Clair N.P., hiervandaan worden “overland tracks” gemaakt van drie tot wel zes dagen en we zien diverse mensen met grote rugzakken die net aankomen of nog moeten vertrekken voor de lange wandeling.

8

Dichtbij ligt nog een ander meer: Lake King William en hier brengen we weer enige tijd door, het is op dat moment lekker zonnig, wat het zeker niet de hele dag is !

9

10

11

12

13

14

Nadat we weer een stuk over de Lyell Highway hebben gereden door het Franklin-Gordon Wild Rivers N.P., stoppen we bij de Nelson Falls, waar we na tien minuten lopen uitkomen bij een prachtige waterval.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Later nemen we nog een keer een afslag bij “Iron Blow Lookout” waar we uitkijken op een oude kopermijn, die nu onder water staat.

18

19

Nadat we in het mijnstadje Queenstown voor zo’n vijf dagen boodschappen hebben ingeslagen gaan we door naar Strahan, gelegen aan de westkust. Het is inmiddels vijf uur en druilerig weer, tijd om een kampplaats op te zoeken.

20

Bij “Ocean Beach”, pal aan zee zien we geen geschikte plaats dus rijden we door naar Macquarie Heads Campground waar we wel een leuk plekje uit de wind vinden. Met de luifel uit en het zeil gespannen, maken we er weer een gezellige avond van !

21

22

Verslag 42

Vanaf onze kampplaats bij Macquarie Heads konden we zo het strand op rijden, je kijkt uit over de Macquarie Harbour waar de Gordon River in uitmondt en verderop zie je de open zee (Southern Ocean).

1

2

De verbinding tussen deze twee heet : Hell’s Gates en de naam getuigt van de ontberingen die veel zeelieden en veroordeelden hier in vroeger tijden hebben geleden. Verderop in de haven ligt Sarah Island waar begin 19de eeuw een gevangenis was. Je kunt met een boottocht dit eiland bezoeken, maar dit hebben we vorige keer al gedaan, net als de treinrit over een opgeknapte rails die je naar Queenstown brengt. We verblijven enkele uren op het strand met afwisselend regen en zonneschijn.

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6

7

Vervolgens rijden we naar de haven van Strahan waar je kunt zien dat het plaatsje leeft van de, alom aanwezige, hout-industrie.

8

9

10

Ik heb het geluk dat er bij de kapsalon van dit gehucht een klant te laat kwam, zodat ik even tussendoor geknipt kan worden, wat wel tijd werd !

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We gaan noordwaarts richting Zeehan en onderweg, bij Henty Dunes, klimmen we “even” een duin op !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

???????????????????????????????

Zeehan was vroeger bekend vanwege zijn zilvermijnen en wij bekijken een oude tunnel (Spray Tunnel genaamd) en enkele ruïnes uit die tijd.

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Na nog een uurtje rijden komen we tegen half vijf aan bij “Reece Dam”, die Lake  Pieman scheidt van de kronkelende Pieman River, waar we mogen overnachten. We staan weer pal aan het water, zonder voorzieningen, maar die hebben we ook niet nodig !

21

22

Verslag 43

1

Na een prachtig zonnig begin van de dag zijn we vanmorgen in noordelijke richting naar Arthur River gereden, ruim honderd en twintig kilometer over onverharde wegen. Al na zestien kilometer komen we bij de Pieman River die we via een kleine pont over moeten.

2

3

4

Daarna volgt een lange rit door onbewoond gebied waar we de meeste tijd niet harder dan vijftig kilometer per uur rijden. Tegen de middag komen we weer bij  zee uit waar de golven tegen de kust aan beuken. Geen wonder, want van de westkust van Tasmanië is er tot aan het zuidelijke puntje van Argentinië aan de andere kant van de aardbol niets anders dan zee.

5

6

7

Bij de plaats Arthur River zijn drie kampplaatsen, maar geen ervan ligt aan de rivier. Ook de river-cruise, die we eigenlijk wilden maken, blijkt niet erg interessant: je bent zes uur onderweg om vogels te spotten en een wandeling naar een waterval te maken !

8

Na een picknick aan de waterkant gaan we weer verder op zoek naar een overnachtingsplaats, iets wat niet mee valt want het is weekend ! Uiteindelijk stoppen we bij Montagu Campground, geen bijzondere plek, want ook hier is het druk met lokale campinggasten. We zijn inmiddels diverse dagen ingelopen op ons schema (plannen zijn er om aangepast te worden !!), maar voor de komende dagen is er prachtig weer voorspeld, dus dan kunnen we het kalm aan doen !

Verslag 44

We hebben vandaag (zondag 26 februari) niet veel kilometers afgelegd, maar het stuk dat we rijden lijkt veel op Holland: groene weilanden vol koeien en een vlak landschap. Tot we Stanley zien, een vissersdorp op een schiereiland met een imposant rotsig uitsteeksel: Circular Head,  beter bekend  als the Nut,  met een hoogte van honderd twee en vijftig meter.

1

We gaan eerst naar de haven waar we bij Hursey Seafoods een grote crayfish kopen, die overal aan de kust van Tasmanië gevangen worden.

2

Het is druk met vissers aan het water en Wim voegt zich bij hen, dit keer met succes: hij vangt twee barracouta’s en drie sand flatheads, waarvan er één groot genoeg is om op te eten.

3

4

5

6

7

Het is lekker zonnig weer, maar er staan natuurlijk weer een harde, koude (oostelijke) wind.

8

Na enkele uren houden we het voor gezien en gaan met een stoeltjeslift de Nut op, waar we boven rondlopen langs diverse uitkijkpunten.

9

10

11

12

(Een echidna boven op de berg !)

13

14

Vervolgens rijden we nog zo’n tien kilometer en komen dan uit bij Black River Campground. Er zijn hier geen plekjes waar je op de rivier of zee uitkijkt, dus zoeken we een zonnig plekje uit de wind. Hier genieten we nog enkele uren van de warme zonnestralen,  net Spanje in de winter, maar zodra de zon weg is kunnen de lange broek en het vest weer aan !

15

16

17

(Het is nog een hele klus om die crayfish te kraken en op te peuzelen !)

18

Verslag 45

Tasmanië is natuurlijk alles behalve vlak: vanmorgen zijn we een klein stukje van de kust af het binnenland ingegaan en meteen rijden we weer over hoge, beboste heuvels en door diepe dalen.

1

???????????????????????????????

We komen uit bij “Dip Falls” waar water over vierkante basaltstenen naar beneden klettert,

??????????????????????

4.1

4

ook is er vlakbij een, ruim vijf en zeventig meter, hoge eucalyptusboom te zien.

???????????????????????????????

6

7

Weer terug aan de kust gaan we naar Rocky Cape N.P. (We proberen zoveel mogelijk Nationale Parken te zien !),

8

eerst aan de westkant waar de zee tegen de rotsen beukt en later aan de oostkant bij Sisters Beach, een lieflijk plekje aan zee waar we gelijk picknicken.

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

Bij Wynyard slaan we weer wat boodschappen in en gaan vervolgens zuidelijk over de Murchison Highway, een weg vol bochten, vooral bij de Hellyer Gorge. Daarna wordt het even zoeken naar een kampplek: één blijkt midden in een dorp te liggen en staat vol grote campers, een volgende plaats bestaat niet meer. WikiCamps wordt weer geraadpleegd en we komen terecht op een onverharde zijweg van de Belvoir Road, die leidt naar de noordkant van Cradle Mountain-Lake St.Clair N.P.. We kunnen weer redelijk uit de wind en in de zon staan, het bos is onze toilet en overal ligt hout voor een kampvuur.

???????????????????????????????

In de verte zien we het topje van de vijftien honderd vijfenveertig meter hoge Cradle Mountain !

13

14

Verslag 46

We hebben vandaag een groot deel van de dag doorgebracht in Cradle Mountain-Lake St. Clair N.P., het meest bezochte park in Tasmanië en ook behorend bij de Tasmanian Wilderness World Heritage Area.

1

Nadat we de bergen vanmorgen eerst van grote afstand bekeken hebben rijden we daarna naar het Interpretation Centre waar we een film over het Nationale Park bekijken en er vervolgens een korte wandeling maken (Enchanted Walk), uitkomend bij de Cradle Mountain Lodge.

2

Daar zien we, bij een klein meertje, dat je hier mag vliegvissen dus daar is Wim het volgende uur mee bezig. Helaas lukt het hem niet één van de vele forellen te vangen, maar hij blijft oefenen !

3

4

We zetten onze camper bij het Visitor Centre neer om met een bus verder het park in te gaan, net als bij veel parken in West-Amerika is de plek te populair geworden om er met eigen auto in te gaan. We gaan helemaal tot het eind van de route naar Dove Lake, het meest bekende en gefotografeerde meer in Tasmanië.

5

6

7

Hiervandaan lopen we een route langs diverse meren: Lake Lilla, Wombat Pool en Crater Lake. De wandeling is erg vermoeiend omdat we steeds klimmen (in totaal bijna drie honderd meter !), maar voorbij Crater Lake, op duizend negentig meter hoogte,  gaan we langzaamaan weer bergafwaarts.

8

9

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

We nemen een stukje van de “Overland Track” en zien onderweg de mooie Crater Falls om uiteindelijk na twee en een half uur uit te komen bij Ronny Creek.

???????????????????????????????

20

21

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

23

Eenmaal terug bij de camper rijden we nog een half uurtje naar Lake Gairdner, waar we een leuk plekje vinden aan het water. Voor vandaag hebben we genoeg beweging gehad !!

24

Verslag 47

???????????????????????????????

Een buideldier dat alleen op Tasmanië voorkomt is de “Tasmanian Devil” en omdat we er nog steeds geen goed gespot hebben zijn we vanmorgen naar het Trowunna Wildlife Park in Mole Creek gegaan om dit vleesetende dier toch levend te zien. Om elf uur is er een toer waarbij diverse dieren gevoerd worden, zo zien we ook enkele echidna’s, wombats en tamme kangoeroes.

2

3

4

???????????????????????????????

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

Maar de Tasmaanse duivel is natuurlijk het doel waarvoor we gekomen zijn. We worden niet teleurgesteld en zien zeven “duiveltjes”, die echter niet zo gevaarlijk zijn als hun naam doet vermoeden. Wel vallen ze gretig aan op een stuk vlees en hoor je ze de botten vermalen met hun kiezen. Er heerst al jaren een ziekte onder deze dieren, een soort kanker die ze aan elkaar overdragen door te bijten, waardoor ze door uitsterven bedreigd worden, maar in het park worden gezonde devils geboren en, wanneer ze oud genoeg zijn, in de vrije natuur teruggezet.

9

10

11

12

13

14

Vlakbij het park bevinden zich de Alum Cliffs hoog boven de Mersey River en na een half uurtje lopen komen we uit bij het uitkijkpunt.

15

Ik had een kampplaats uitgezocht in het Mole Creek Karst N.P., maar wanneer we de weg in willen draaien naar Lake Parangana blijkt deze gesloten: het hele gebied heeft schade geleden door overstromingen.

16

Gelukkig zijn er heel wat meren in Tasmanië en tegen tweeën komen we aan bij Lake Barrington waar we een tijdje zoeken voor we een leuk plekje vinden. We eindigen vlakbij de oever van het meer al zit er een smalle, onverharde weg tussen.

17

18

19

De eerste uren zitten we in de schaduw want het is vandaag ruim dertig graden, voor ons de warmste dag op het eiland. Aan het eind van de middag zoek ik verkoeling in het water en Wim volgt even later ook, iets wat hij niet gauw doet. Voor het eerst kunnen we de hele avond buiten zitten in hemdje en korte broek en hopelijk kunnen we dit nog heel wat keren doen deze trip !

20

Verslag 48

Ons avontuur in Tasmanië is bijna ten einde, morgenavond gaan we met de boot over naar het vasteland van Australië. We hebben ruim vier en dertig honderd kilometer afgelegd, heel diverse weersomstandigheden gehad, maar elke dag genoten van dit prachtige eiland. De laatste overnachting  is op dezelfde plek als waar we begonnen, Bakers Point in het Narawntapu N.P. en wel om drie redenen: het is maar een uurtje rijden van Devonport vanwaar we overvaren, we hebben hier een goede internetverbinding én je kunt hier veel “wildlife” spotten. Tegen de middag zijn we al op de kampplaats en de plek waar we nu staan is nóg mooier en dichter bij het water dan de vorige keer.

1

2

Wim heeft uren gevist en er liggen weer enkele visjes in de koelkast. Tegen vijven bellen we  Marcel op, die vandaag jarig is. Terwijl wij inmiddels aan ons laatste flesje wijn van de Hunter Valley zitten om z’n verjaardag te vieren, ligt hij nog op bed en is net de cadeautjes aan het uitpakken die hij van Stijn en Ruben gekregen heeft.

3

Op het kampterrein is ondertussen van alles te zien: er loopt een dikke wombat rond, die meer op een teddybeer lijkt, we zien een kangoeroe met jong en de wallabies zijn zo tam dat ze bijna de camper in hippen.

4

5

6

7

8

9

10

Helaas begint het, na dagen mooi weer, te betrekken. Hopelijk houden we het vanavond droog en spotten we nog veel dieren, ze noemen het hier namelijk de Serengeti van Tasmanië !

Verslag 49

We zijn gisteren nog de hele morgen op de kampplaats gebleven en Wim heeft genoeg vis gevangen voor een flinke maaltijd. Eenmaal in Devonport gaan we eerst naar een wasserette, zodat we met schone spullen Australië in gaan. Ook worden de voorraden weer aangevuld; mocht je op de heenweg naar het eiland geen groente en fruit meenemen, uitvoeren is geen enkel probleem. Tegen vijven komen we aan bij de haven en kunnen gelijk aansluiten in de rij, een half uurtje later zijn we al aan boord en dit keer staat de camper helemaal onderin het schip (wat betekent dat we als laatste weer aan wal komen !).

1

Nadat we een maaltijd gebruikt hebben in het buffetrestaurant gaan we al vrij snel naar onze hut. Net als de andere passagiers lopen we een beetje slingerend door de gangpaden, want ook al is er weinig wind, het schip deint toch heen en weer. Na een onrustige nacht zijn we al weer vroeg uit de veren, voor zessen komen we namelijk al aan in Melbourne. Nadien rijden we ruim twee honderd kilometer in oostelijke richting (met een zon die net opkomt schijnend door de voorruit !) naar the Quarries Campground vlakbij Briagolong, waar we al vroeg aankomen.

2

3

Het is een beetje “afkicken” vandaag: Tasmanië is zo’n prachtig eiland waar je een constant wisselende natuur hebt, op het vaste land rijd je vaak lange tijd over rechte, saaie wegen. We gaan beslist nog een keer terug naar Tassie en dan waarschijnlijk voor een week of zes ! Maar waar we nu eigenlijk het liefst zouden zijn is in Dodewaard bij onze kleinzoons, Stijn en Ruben worden vandaag (4 maart) één jaar. De hele dag is er veel visite en ze zijn nog te jong om te beseffen dat opa en oma er niet bij zijn, dus ze zullen ons niet missen. Wij vieren hun verjaardag later wel met ze, iets wat vaker zal gebeuren, want de wintermaanden zijn we niet vaak in Holland. We hebben hier in ieder geval internetverbinding dus we kunnen met Holland “facetimen” en de jongens zien !

4

5

Bij een verjaardag horen taart, slingers en ballonnen, daar hebben die twee boefjes veel lol mee !!

6

Verslag 50

Gisteravond hebben we onze kleinzoons toegezongen via FaceTime en later nog een tijdje met mijn ouders gecommuniceerd, we vonden het van beide kanten erg fijn elkaar weer te zien en te spreken. Vanmorgen zat de telefoon vol app-jes met foto’s en filmpjes van de verjaardag, zo hadden we toch een beetje het gevoel dat we erbij waren.

1

2

3

We hadden vanmorgen bijna alles ingepakt toen het begon te regenen en dit heeft het uren gedaan.

4

Tegen de tijd dat we de bergen introkken richting Jindabyne knapte het pas op. Het is weer prachtig rijden door het Alpine N.P. over onverharde, smalle wegen (net Tasmanië) en bijna onbewoond gebied.

5

Wanneer we langs een leuk riviertje rijden stoppen we om een kampeerplek te zoeken en komen uit bij Willis Campground, gelegen op de grens tussen Victoria en New South Wales.

6

7

8

9

Het is een prachtige omgeving en we staan weer eens helemaal alleen. Wim gaat nog een tijdje vliegvissen, maar volgens hem zit er geen vis in de rivier.

10

11

Wel in de pan, even later, wat nog een vangst is van twee dagen terug.

12

13

Het was natuurlijk weer de bedoeling een kampvuur te maken en Wim had al heel wat hout gesprokkeld, maar tegen de avond krijgen we last van rare draaiwinden, dus is het nu niet verstandig met vuur te spelen. We vermaken ons wel met een spelletje !

Verslag 51

Vanmorgen hebben we de smalle, onverharde Barry Way vervolgd die grotendeels langs de Snowy River loopt.

1

2

Stroomopwaarts wordt de rivier smaller en grilliger en we zien een groep reddingswerkers bezig met oefeningen in en over het water.

3

4

5

Inmiddels zijn we weer in het Kosciuszko N.P. waar we een kleine vijf weken terug ook waren, maar nu natuurlijk op een andere weg.

6

Bij Jindabyne gaan we richting Thredbo, een echte wintersportplaats op zo’n dertien honderd meter hoogte en net ervoor slaan we af naar de kampplaats Diggings, gelegen aan de Thredbo River. Er zijn hier meerdere kampeerders, wat niet verwonderlijk is, want het is een prachtige plek. Je kunt hier mountainbiken, wandelen, vissen of gewoon genieten van de omgeving, behalve het fietsen vermaken we ons met de andere opties.

7

8

9

10

11

12

Wel koelt het tegen de avond weer snel af, wat logisch is vanwege de hoogte. Het kampvuur gaat weer aan, net als de lange broek en het dikke vest, maar dat waren we nog wel gewend !

Verslag 52

Nadat we vanmorgen in Thredbo bevestigd zagen dat het inderdaad voornamelijk bestaat uit appartementen, skiliften, restaurants en winkeltjes, zijn we teruggereden via het stuwmeer Lake Jindabyne naar Cooma, waar we onze kasten en tanks weer aangevuld hebben.

1

Vervolgens pakken we de onverharde weg in noordoostelijke richting naar Braidwood en stoppen tegen vieren bij Wyanbene Caves in het Deua N.P.. Weer staan we helemaal alleen in een bosrijk gebied, kilometers verwijderd van de bewoonde wereld en natuurlijk zonder internetverbinding.

Je kunt hier een grot bekijken, maar dit lukt niet zonder natte voeten te krijgen en te kruipen in het donker, niets voor ons dus ! We lopen er wel naartoe en gaan de ladder af het donkere gat in, maar verder niet.

2

3

4

5

Onderweg hebben we weer hout gesprokkeld en al vroeg gaat het vuur aan, want het is fris, winderig met af en toe een buitje.

6

7

8

Verslag 53

1

Toen we vanmorgen wakker werden miezerde het en dat heeft het lange tijd gedaan. Nadat we een stukje dezelfde weg terug moesten, weer over het smal bruggetje dat bijna onder water staat,

2

kwamen we bij de doorgaande weg, waar de postbode het makkelijk heeft: hij kan in één keer voor de hele buurt de post in de bus kan doen.

3

We hebben de Snowy Mountains nu definitief verlaten en rijden via Morton N.P. naar de kust. Onderweg maken we een korte stop bij de Tianjara Falls, die gedeeltelijk in de mist gehuld is.

4

5

Het is geen weer om aan de kust te kamperen en via WikiCamps vinden we een plekje bij Kevin Walsh Oval in Jamberoo (vlakbij Kiama), aan de rand van het dorp.

6

Als we tegen drieën aankomen staan er twee campers, maar  regelmatig komt er een nieuweling bij. Het is inmiddels zeven uur en het staat hier nu bommetje vol met Europeanen en backpackers, elk vrij plekje wordt benut en er komen nog steeds mensen bij, dit is duidelijk weer een GRATIS plek !! Een heel verschil met afgelopen nacht (ook gratis !) toen we onze plek alleen met de kangoeroes deelden !

7

8

Verslag 54

We zijn vanmorgen eerst bij de Kiama Blowhole wezen kijken en regelmatig spoot er zeewater door de rotsformatie omhoog.

1

Vervolgens zijn we naar het Royal N.P., dat net onder Sydney ligt en tevens  het oudste Nationale Park van Australië (1879) is, gereden.

2

3

4

Het bestaat voor een groot gedeelte uit bos en wij vonden Wattamolla met zijn lagune en waterval het meest interessant.

5

6

7

8

Daarna volgde een lange, vermoeiende rit door de drukke voorsteden van Sydney. Je vindt hier geen leuke plekken om te overnachten dus zijn we doorgereden naar Patonga Foreshore Camping Area gelegen in het Brisbane Water N.P. , waar we tegen vijven pas aankomen. Vijf jaar terug zijn we hier ook geweest, je kunt hier zowel bij zee als aan de rivier staan.

9

10

11

12

???????????????????

14

Aangezien we de laatste dagen flink wat gereden hebben, boeken we gelijk voor twee dagen, morgen doen we lekker heel lui !!

Verslag 55

We zijn gisteren inderdaad heel lui geweest, al heeft Wim ook nog vijftien visjes gevangen, die vanwege de maat allemaal teruggezet zijn.

1

2

3

4

We lezen, doen een spelletje en genieten van de vele soorten vogels die hier hun thuis hebben.

5

6

7

8

(De mensen die hier wonen kunnen alleen met een bootje naar hun huis toe !)

Het was de bedoeling vanmorgen verder te trekken, maar gisteravond voelde Wim zich niet goed en de hele nacht heeft hij liggen spoken, diarree en koorts (39 graden). We hebben dus nog maar een dag bijgeboekt zodat hij hier kan herstellen, echter, de camping is helemaal vol (in het weekend komen er allemaal gezinnen uit Sydney hier relaxen !) en we kunnen niet op ons plekje blijven staan. We komen terecht op de plaats waar we vijf jaar terug ook stonden: de reserveplek met uitzicht op zee, iets wat niet erg is, want ons vorige plekje zou vandaag te warm geweest zijn. Wim heeft allerlei medicijnen op en voelt zich halverwege de dag een stuk beter. Terwijl hij het kalm aan doet maar ik een lange wandeling langs het strand, het is hier echt een leuk plekje om een paar dagen door te brengen.

9

10

11

12

Tegen de avond voelt Wim zich toch weer minder lekker en gaat vroeg naar bed, ik hoop niet dat het een herhaling wordt van enkele jaren terug in Marokko !

Verslag 56

Na een lange nachtrust voelt Wim zich vanmorgen gelukkig een stuk beter dus we verlaten Patonga en gaan een paar honderd kilometer noordelijk. Het is druk op de wegen, de meeste mensen zijn op weg naar een meer of de zee, beiden volop aanwezig ten noorden van Sydney, bovendien is het zondag én prachtig weer. Ons doel is uit te komen bij Myall Lakes N.P. en tegen tweeën zijn we bij Myall River Camp, vlakbij Hawks Nest, waar we een plekje vinden pal aan de rivier, waar regelmatig een bootje voorbij komt.

1

2

3

4

5

6

7

De eerste uren brengen we door in de schaduw en pas tegen de avond gaat Wim nog een tijdje vissen.

8

De barbecue kan weer een keer aan en ook mag je hier een kampvuur maken, iets wat we de laatste dagen gemist hebben.

Verslag 57

Vannacht begon het steeds harder te waaien en tegen drieën zijn we het bed uitgegaan om de luifel op te rollen. Vanmorgen was het helemaal bewolkt al is het niet koud. We gaan eerst het Myall Lakes N.P. verder verkennen en bekijken diverse kampplekken.

1

2

Nadat we met een pontje (Bombah Point Ferry) de rivier over gestoken zijn komen we uit bij Korsmans Landing Campground, waar we twee jaar terug ook gestaan hebben, we vinden dit nog steeds de mooiste plek in het Nationale Park. Je zit rondom aan het water, er is allerlei wildlife en je mag er kampvuur maken.

3

4

5

6

7

Wim vindt er een groot blok hout en begint gelijk te kloven, zodat we het in stukken mee kunnen nemen.

8

Via de Lakes Way rijden we naar Seal Rocks, een leuke plek aan zee met een prachtig strand.

9

10

11

12

Weer is de wind de boosdoener: het is nu echt niet aangenaam om aan zee te staan en dus gaan we verder op zoek naar een plaats uit de wind. Die vinden we in Wallingat N.P. waar we na een rit over een slechte, onverharde weg vol scherpe stenen, uitkomen.

13

Zodra we er aankomen herkennen we de plek, hier hebben we tien jaar geleden (heb ik even opgezocht !) ook gestaan aan de Wallingat River. Het is een afgelegen plaats en we staan weer helemaal alleen, wel zijn er veel muggen die Wim al flink lek gestoken hebben. Zelfs hier ligt een heleboel ongekloofd hout dus Wim heeft z’n armspieren goed gebruikt vandaag ! Ook is hij nog aan de gang geweest met de camper, de auto begint steeds meer te piepen, vooral over de onverharde wegen (gek, hé ?). Nadat de auto is opgekrikt spuit hij olie tussen de vering en het lijkt erop dat het euvel eindelijk verholpen is.

14

15

16

17

Met al dat hout volgt er natuurlijk een groot kampvuur, al hebben we het voor de kou niet echt nodig !

18

Verslag 58

We hebben gisteravond ruim zes uur bij het kampvuur gezeten, de avond was perfect: prachtig weer, geen wind en alleen enkele possums om ons heen.

1

2

Pas tegen twaalven begon het te regenen en dit heeft het de hele nacht gedaan, vanmorgen was het dan ook één grote modderpoel rondom de camper en tijdens de rit terug naar de beschaving zijn we door diverse grote plassen water gereden.

3.1

3

Weer gaan we zo’n twee honderd kilometer noordelijk al buigen we wel een paar keer af richting zee, onder andere naar Hat Head N.P., waar we geen leuke kampplek vinden.

4

5

Helaas is het weer helemaal veranderd, regelmatig valt er een flinke bui en dit blijft voorlopig zo. Door een typefoutje van mij op de TomTom komen we op een heel verkeerde plaats uit om te overnachten (ergens langs een mul zandpad)

6

dus we komen pas tegen half vijf aan bij Gumma Crossing Reserve ten oosten van Macksville. Hier bivakkeren we nu weer aan een rivier (Warrell Creek) die in verbinding staat met de open zee, waarvan we het geruis kunnen horen.

7

Uit voorzorg hebben we het groene zeil al gespannen en het hout voor het vuur ligt weer klaar, ondanks het minder goede weer vermaken we ons prima !

8

Verslag 59

Dinsdagavond begon het te regenen en dat heeft het vierentwintig uur aaneen gedaan, soms heel heftig, dan weer even iets minder. Het had geen zin om te verhuizen, overal was het slecht weer. We hebben ons vermaakt met spelletjes en de E-reader al word je niet echt vrolijk van dit weer.

1

2

3

4

Op een gegeven moment was alleen het stukje onder de luifel nog droog de rest van de camper stond in tien centimeter water ! Tegen de avond kwam er een “local” langs om ons te waarschuwen: we moesten de rivier in de gaten houden, zodra het bruin water werd en vloed, werd het tijd om te vertrekken, omdat de toegangsweg dan onder water kwam te staan ! ’s Nachts zou het nog wel goed gaan dus we hoefden nog niet weg. In Coffs Harbour, zo’n vijftig kilometer noordelijk stonden de meeste straten onder water, erg rustig zit je dan niet meer !

5

Vanmorgen (donderdag 16 maart) werden we wakker en het was stil, het regende niet meer ! We konden alles vrij droog opruimen, zelfs de zon liet zich weer zien, waardoor het ook gelijk erg benauwd werd. We zijn eerst  naar Nambucca Heads gegaan waar een wasserette en een supermarkt vlak bij elkaar liggen: tijdens het boodschappen doen draait de was en een uurtje later is deze weer droog en schoon, ideaal. (Tot voor kort gingen we altijd naar een camping om daar gebruik te maken van de wasmachines, maar dit is veel handiger en sneller !) Nadat ook de tanks van water, diesel en gas weer gevuld zijn rijden we naar Yuraygir N.P., ten oosten van Grafton, waar we uitkomen bij Illaroo Camp, een prachtige kampplaats pal aan zee waar we al eerder geweest zijn. Onderweg zien we enkele grote plassen langs de kant van de weg, maar verder merken we weinig van de wateroverlast.

???????????????????

7

8

9

10

11

12

We maken een strandwandeling en Wim leeft zich nog even uit met houtkloven, maar eigenlijk is het daar vandaag veel te warm voor (ruim dertig graden !).

13

14

Wat kan het weer toch van dag tot dag verschillen !!

Verslag 60

Nadat we vanmorgen in de zon ons ontbijt genuttigd hebben komt er ineens een donkere lucht aan en kunnen we nog net voor een grote regenbui alles inpakken. We gaan weer verder noordelijk (we moeten tenslotte uitkomen in Cairns !) en stoppen na de middag in Byron Bay, een populaire badplaats, vooral voor  backpackers, surfers en hippies. Bij een infocentrum boeken we voor zondagmiddag de overtocht naar Moreton Island, een zandeiland waar we twee weken op willen verblijven. Daarna rijden we naar Cape Byron State Conservation Area, waar we  haast de zee in waaien, wanneer we bij de vuurtoren aankomen, maar we hebben nu het meest oostelijke puntje van Australië bezocht !!

1

2

3

4

5

Na nog een half uurtje rijden komen we uit bij Mullumbimby Leagues Club, we vinden er een plekje met uitzicht op een rivier, waar verschillende soorten vogels huizen.

6

7

8

Alweer ziet de lucht er dreigend uit en spannen we ons groene zeil, het weer blijft onstabiel, dat kan nog wat worden op Moreton Island !

Verslag 61

We hebben een apart dagje gehad: gisteravond hadden we telefonisch contact  met Jerry en Denise, Australiërs die we op onze vorige reis in Coober Pedy hebben leren kennen en tijdens die trip nog diverse keren zijn tegengekomen. Ze wonen in de buurt van Brisbane en we hebben afgesproken elkaar vanmiddag tegen vieren te ontmoeten. We hebben ruim de tijd om eerst ergens aan de waterkant te gaan zitten, het is prachtig weer vandaag.

1

De stoeltjes staan net (bij Pottsville) en Wim wil z’n hengel uitgooien wanneer ik zie dat de linkervoorband een scheurtje heeft. We hielden de banden al steeds in de gaten omdat ze slecht werden, maar met een beschadiging aan het rubber kunnen we geen twee weken op een zandeiland rijden, waar verder weinig voorzieningen zijn, dat risico is te groot. Mensen die naast ons aan het water staan vertellen ons dat er een garage in het dorp is, we kunnen onze spulletjes gewoon laten staan en later terugkomen. Het is zaterdag en helaas is de garage gesloten. We halen onze spullen op en gaan op zoek naar een bandenzaak die nog wel open is en komen na enen uit bij “Bob Jane T-Marts” in Tweed Heads, die gelukkig de goede maat banden heeft en tot twee uur open is.

2

3

Net voor sluitingstijd is alles gefikst en als het goed is kunnen we tachtig duizend kilometer (!!) rijden met deze twee nieuwe banden. We parkeren onze camper aan de haven van de plaats en nuttigen daar de lunch, waarna we iets verderop weer een stop maken langs de rivier en alsnog een tijdje aan de waterkant zitten.

4

5

6

7

Omdat we vervolgens de grens met Queensland overgaan kunnen we de klok een uur terugzetten, maar we zorgen dat we voor vieren bij onze vrienden zijn en het weerzien is allerhartelijkst.

8

9

Tot elf uur ’s avonds zitten we buiten gezellig bij te praten, al moeten we de laatste uren onder een afdak zitten, want het begint flink te onweren en te stortregenen. Gelukkig konden we onze camper bij hen op de oprit zetten, dus na enkele wijntjes kunnen we zo ons bed induiken !!

10

Verslag 62

We moesten vanmorgen nog de grote voorraad boodschappen halen om twee weken te kunnen overleven op een, bijna onbewoond, zandeiland. Jerry stelde voor om samen met zijn auto te gaan, zodat de camper nog even kon blijven staan met het dak omhoog, waardoor je makkelijker bij alle kastjes kunt komen. Tegen twaalven hadden we alles een plek gegeven in de camper en niet veel later nemen we afscheid en vertrekken richting Port of Brisbane waar we ruim op tijd aankomen.

1

2

3

Om half drie vertrekt de veerboot Micat en anderhalf uur later komen we aan bij Tangalooma op Moreton Island, waarbij we veertig kilometer over zee (Moreton Bay) afgelegd hebben. Onderweg krijgen we nog een flinke regenbui maar bij aankomst is het gelukkig droog. Het wordt de vierde keer dat we hier zijn, de andere keren waren we hier slechts enkele dagen en vijf jaar terug ruim een week. Terwijl we stonden te wachten op het vaste land heeft Wim de banden alvast een stukje leeg laten lopen zodat je meer grip hebt wanneer je door het zand rijdt.

4

(Er staan al een flink aantal auto’s te wachten voor de terugtocht naar Brisbane.)

5

6

Het eiland heeft een lengte van zevenendertig kilometer en is tien kilometer breed, je kunt overal langs het strand kamperen op aangegeven plekken waar het hoog genoeg is, zodat je met vloed geen natte voeten krijgt. We rijden vandaag niet ver, omdat het hoog water is en vinden al snel een leuke plek met uitzicht op zee.

7

8

Het zeewater is heerlijk van temperatuur en we maken een korte wandeling om de omgeving te verkennen.

9

10

Waarschijnlijk gaan we elke dag wel een stukje rijden om iets van het eiland te zien, maar dat ligt aan het getij en het weer. Vanaf nu wordt het twee weken relaxen en zullen we maar af en toe contact hebben met de rest van de wereld !!

Verslag 63

We zijn gisteren heel lui geweest, het was vrij slecht weer en we hadden geen zin om te verhuizen.

1

2

Regelmatig kwam er een bui over en tegen de avond werd het steeds slechter weer, waardoor het kampvuur bijna uitging. Het is echter totaal niet koud en we zitten tot bedtijd in hemdje en korte broek. We genieten van de rust en de natuur om ons heen.

3

4

5

6

Vandaag (dinsdag 21 maart) is het gelukkig prima weer al zien we wel donkere wolken boven het vaste land, daar regent het waarschijnlijk. We worden wat actiever en rijden eerst een stuk noordwaarts naar een dumppunt om ons afval weg te gooien. We gaan via het strand en landinwaarts, waar je kunt zien dat het flink geregend heeft, overal staan grote plassen.

7

8

9

Vervolgens rijden we naar the Wrecks, dit zijn oude wrakken die ze bewust hebben laten zinken voor de kust, waardoor er een beschutte plek is ontstaan voor boten. Ook wordt hier veel gezwommen, gekanood, gesnorkeld en gedoken. We parkeren er onze camper en brengen er diverse uren door.

10

11

Regelmatig gaan we voor verkoeling het water in en natuurlijk gooit Wim z’n hengel uit. Het is vrij druk met toeristen en scholieren die hier voor een dagje overkomen met de boot.

12

13

14

15

16

17

In de loop van de middag, nadat we onze jerrycan met water bijgevuld hebben, gaan we weer op zoek naar een nieuw plekje om te overnachten. Weer hebben we uitzicht op zee en horen we het heerlijke geluid van de ruisende golven !

18

Verslag 64

We zijn inmiddels drie dagen verder en genieten nog steeds volop.

1

2

Woensdag zijn we verhuisd naar een nog mooier plekje ten zuiden van het Tangalooma Resort en hier gaan we nu de derde nacht in.

3.

’s Morgens bij het ontbijt zien we dolfijnen voorbij zwemmen en ook springt de tonijn boven het water uit.

4

???????????????????

Het slechte weer dat steeds voorspeld is valt erg mee, de meeste regen valt ergens anders !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

(Dit is een Bush-Stone Curlew)

8

(en dit ons toiletje !)

We brengen de dagen door met vissen, zwemmen, wandelen, lezen en spelletjes doen, er is tot nu toe genoeg te eten en te drinken in de camper en de koelkast doet nog steeds z’n werk.

???????????????????????????????

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

Vanmorgen hebben we voor het eerst een tijdje de motor van de auto aangezet omdat de meter erg terug liep: het is steeds vijfentwintig tot dertig graden en met bewolkt weer kunnen de zonnepanelen de accu niet genoeg bijvullen ! We verblijven steeds aan de westkant van het eiland maar hebben helaas nog geen mooie zonsondergang gezien, tegen de avond trekt de lucht steeds helemaal dicht, we blijven hier gewoon staan tot we de zon in de zee hebben zien zakken !!

20

Verslag 65

1

Weer hebben we een prachtige dag gehad: na een regenachtige nacht klaarde het vanmorgen snel op en nadat we een strandwandeling gemaakt hebben ruimen we ons boeltje op en gaan een stuk van het eiland verkennen. Omdat het eb is kunnen we naar de zuidelijke punt rijden, iets wat met vloed onmogelijk is.

2

We komen langs de wrakken van twee stoomschepen die hier ruim honderd jaar geleden vergaan zijn.

3

4

5

6

7

8

9

Bij de “little sandhills” krijg ik even de kriebels: vijf jaar terug zijn we hier vast komen te zitten terwijl het zeewater begon te stijgen en zijn er toen door een Australiër uitgetrokken met z’n auto. Dit keer gaat alles prima al moet je wel in de eerste versnelling in fourwheeldrive door het zand ploeteren.

???????????????????

11

12

13

We komen langs mangrovebossen, de “mirapool” lagune en rijden vervolgens achttien kilometer langs de oostkant van het eiland in noordelijke richting.

???????????????????

15

16

17

18

19

Daarna buigen we af en nemen de “middle road” om weer uit te komen aan de westkant van het eiland.

20

21

22

Na twee en een half uur hebben we zo’n vijftig kilometer afgelegd en eindigen weer op ons prachtige plekje. Gelukkig is er niemand anders gaan staan, iets wat goed gekund had, want het is weekend en er zijn heel wat auto’s met de Micat aangekomen op het eiland, ook zijn er diverse zeilboten in de Moreton Bay voor anker gegaan. En …..eindelijk kunnen we foto’s maken van een mooie zonsondergang !!

23

24

Verslag 66

1

2

Ook zondag zijn we weer actief geweest en hebben vijf uur doorgebracht met het bekijken van de noordkant van Moreton Island N.P..

3

Bij the Wrecks, waar het nu gigantisch druk is, hebben we ons afval in een container gedumpt en de jerrycans met schoon water gevuld (Je moet dit water wel drie minuten laten doorkoken voor je het kunt drinken !). Er staan tientallen auto’s geparkeerd en ook liggen er veel boten voor de kust met mensen die een weekendje overkomen vanaf Brisbane en omgeving.

4

Wij gaan noordelijk, eerst via het strand waar je uit moet kijken voor enkele kreeks die in zee uitkomen en vervolgens inland.

5

6

7

8

9

10

Bij Bulwer, een heel klein plaatsje waar vroeger de loodsen woonden die voor een veilige tocht door de Moreton Bay zorgden, stoppen we bij een cafetaria annex winkel waar je terecht kunt voor de eerste levensbehoeften. Nadat we er wat gegeten hebben rijden we weer ruim tien kilometer door mul zand naar de North Point, ook een punt waar je alleen met eb kunt komen.

11

12

13

We wandelen naar de Honeymoon Bay, een prachtige beschutte baai en vervolgens laten we ons natspuiten bij de champagnepool, waar zeewater over de vulkanische rotsen spat.

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

17

18

19

20

Nadat we een stuk dezelfde weg terug gereden zijn buigen we af naar de oostkant om het Honeyeater Lake en de Blue Lagoon te bekijken.

21

22

23

???????????????????????????????

25

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna mag Wim weer een stuk scheuren over het harde zandstrand van de oostkust om vervolgens uit te komen bij de middle road die ons weer naar de andere kant van het eiland brengt.

27

28

Tegen vijven zijn we terug op ons vertrouwde stekje, inmiddels zijn de meeste boten weer vertrokken en tijdens de zonsondergang zien we de dolfijnen boven water uitspringen, wat een paradijselijke plek !!

29

30

31

32

Verslag 67

De camper is vandaag niet van z’n plek geweest, de afgelopen twee dagen hebben we het hele eiland rondgetoerd en alle wegen bereden. Nu is het tijd voor relaxen: lezen, een spelletje doen, zwemmen en vissen.

1

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

Wim had net zo’n grote vis aan de haak dat z’n hele hengel doormidden brak, gelukkig heeft hij een reservehengel bij zich. Tot nu toe heeft hij nog niet veel gevangen, het is maar goed dat we een flinke voorraad eten bij ons hebben en dat we niet afhankelijk zijn van zijn vangst ! Je hebt eigenlijk een bootje nodig om een eind de zee op te gaan, daar zit de grote vis, maar Wim op een dobberende  boot !?!

5

6

Bijna iedere avond maken we een kampvuurtje alleen voor de gezelligheid, want voor de warmte (de temperatuur komt ’s nachts niet onder de vijfentwintig graden)  hebben we het echt niet nodig !

Verslag 68

Moreton Island is het op twee na grootste zandeiland ter wereld en bestaat voor 98 % uit ….zand ! Je ontkomt er dan ook niet aan dat er zandkorreltjes in je bed liggen en dat het tijdens het eten af en toe knarst tussen de tanden, het zand is overal !!

1

2

Iets wat erg belangrijk is op een klein eiland zijn de getijden: elke dag schuiven deze zo’n drie kwartier op waardoor je steeds wisselende tijden hebben met eb en vloed. Pas ruim na de middag (tot die tijd stond het strand onder water) verlaten we (tijdelijk) ons plekje en rijden weer de zes kilometer naar the Wrecks.

3

4

5

6

Hier verblijven we enkele uren en keren tegen de avond terug.

7

8

Afgelopen nacht is de cycloon Debbie, die zich al enkele dagen voor kust aan het opbouwen was, aan land gekomen in de buurt van Airlie Beach bij de Whitsundays. De tropische storm heeft een code vier gekregen en raast met windsnelheden van tweehonderd en vijfenzestig kilometer richting kust. Ook gaat zo’n cycloon gepaard met heel veel regen (een meter in achtenveertig uur !) en richt veel schade aan. Dertig duizend mensen moesten evacueren, hele steden zitten zonder stroom en dit is iets wat regelmatig gebeurt in Australië. Wij zitten er zo’n negenhonderd kilometer vandaan (zuidelijk) en merken er nu nog niets van, maar de komende dagen krijgen ook wij een staartje mee van de storm, met veel regen en wind. Zondagmiddag verlaten wij Moreton Island en moeten dan door het gebied waar nu veel wegen onder water staan en waar geadviseerd wordt er uit de buurt te blijven, hopelijk komen we gewoon op tijd in Cairns aan om het vliegtuig naar huis te nemen. We hebben nu nog twee weken de tijd, dus dit zal wel lukken. Mede door de storm kregen wij vanavond  een prachtige vuurrode lucht !!

9

10

Verslag 69

Woensdagmorgen konden we nog niets merken van de tropical cycloon Debbie, die een etmaal terug op minder dan duizend kilometer afstand zoveel verwoesting heeft aangericht. Het is zonnig en warm waardoor we weer regelmatig verkoeling zoeken in zee.

1

In de loop van de middag komt er bewolking opzetten en uit voorzorg bouwen we het groene doek alvast op.

2

3

’s Avonds maken we een uitgebreid kampvuur en pas tegen tienen begint het te regenen. Dan houdt het ook niet meer op, de hele donderdag regent het aan één stuk door. Het voordeel van een zandeiland is dat het water vrijwel meteen verdwijnt, er vormen zich geen grote plassen op onze plek, alleen is alles vochtig zowel binnen als buiten. We doen diverse spelletjes, lezen een boek en houden een uitgebreide happy hour. Tegen de avond komt de ranger langs om ons te waarschuwen voor een harde storm vanuit het zuidwesten. Gelukkig staan we vrij beschut maar we zetten alles nog eens extra goed vast en bergen zoveel mogelijk spulletjes op. En dan komt de storm, hij giert om de camper, de zee buldert en het strand staan helemaal blank. De hele nacht houdt dit aan, je hoort van alles op het dak vallen en de wind blaast door het open gaas (het is te warm om de ramen dicht te ritsen !). Achter ons op het duin, op zo’n veertig meter afstand breekt een boom af en valt een stukje naar beneden, halverwege blijft hij gelukkig achter andere bomen haken. Vanmorgen is het weer droog, de wind is weer redelijk normaal en de zon schijnt: we kunnen weer gewoon buiten leven.

???????????????????

Alle natte prut kan buiten drogen en de zonnepanelen kunnen hun werk weer doen (gisteren hebben we een paar keer de motor aan moeten zetten om de accu van de camper op te laden, we willen natuurlijk wel een koud biertje hebben !). Wim verbrandt een groot deel van ons afval, want pas zondagmorgen komen we in de buurt van vuilcontainers.

5

We maken een wandeling naar de vlakbij gelegen “Desert”, een immens grote zandvlakte waar dagjesmensen vaak komen sleetje rijden. Dit keer zien we alleen in de verte een paar stipjes van mensen die door het mulle zand ploeteren.

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

’s Middags gaat Wim nog een keer vissen en dit keer vangt hij twee emperors, waar we een flinke maaltijd aan zouden hebben, ze gaan echter terug in zee.

13

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

18

Vandaag begint de Paasvakantie, de scholen zijn twee en een halve week gesloten, dus het is zo gedaan met de rust op het eiland. De eerste volle Micat kwam net al aan en morgen en zondag stroomt Moreton Island verder vol, dan wordt het tijd om verder te gaan !!

19

20

Verslag 70

Gisteren, onze laatste volle dag op het eiland, was het heerlijk rustig weer. We genieten dan ook extra van “ons paradijsje”, omdat we weten dat het jaren kan duren voor we hier weer terugkomen.

1

2

3

Een groep dolfijnen zwemt een paar keer vlak langs de kust voorbij net of ze ons gedag willen zeggen.

4

5

6

Nog een laatste keer een mooie zonsondergang, een kampvuur en slapen met het geluid van de golven op de achtergrond !!

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vanmorgen, tegen tienen hebben we alles ingepakt en rijden we nog een keer de zes kilometer door het zand naar the Wrecks, waar de MiCat al klaar ligt. We hebben ongeveer twee honderd kilometer gereden op het eiland en zijn geen enkele keer in de problemen gekomen.

9

10

Het is erg winderig vandaag, er liggen een paar bootjes voor anker maar deze gaan flink heen en weer op de golven. Ook wordt er “gewoon” gesnorkeld (door Japanners die van te voren geboekt hebben !), iets wat nu gekkenwerk is, want je ziet niet veel onder water (veel te troebel) en als je niet uitkijkt word je zo door een golf tegen de roestige wrakken aangesmeten.

11

12

Wij zitten het allemaal rustig te bekijken, we moeten wachten tot half één voor de boot vertrekt.

13

14

15

16

(Wim doet wat lucht bij de banden, zodat ze weer geschikt zijn voor asfaltwegen.)

Daarna zijn we in  ander half uur tijd bij Brisbane en rijden even later weer over drukke vijf-baanswegen, wel even wennen !

17

Bij een supermarkt doen we uitgebreid boodschappen, al is er niet veel keus bij de groente afdeling, wat te maken heeft met de orkaan Debbie. Tegen vijf uur komen we aan bij Glasshouse Mountains Camping Ground waar we onze camper parkeren op gras, weer eens wat anders dan zand ! Dit keer horen we alleen maar krekels op de achtergrond, helaas is er geen zee in de buurt !

18

Verslag 71

Als eerste zijn we vanmorgen naar een uitkijkpunt gereden om de Glasshouse Mountains te bekijken. Deze groep van tien vulkanen is twintig miljoen jaren geleden ontstaan en Kapitein Cook gaf ze in 1770 deze naam, omdat de toppen hem deden denken aan de glasovens in “zijn” Yorkshire. Wij konden deze aparte bergen, bij helder weer, vanaf Moreton Island ook al zien.

1

2

3

Vervolgens rijden we richting de kust, er staat vandaag een harde wind en het is vrij bewolkt. Onderweg zien we diverse afgeknapte bomen en veel takken aan de kant van de weg liggen, gevolgen van de tropische cycloon.

4

5

We maken een stop bij Noosa Head, een druk vakantieoord, waar op zee flink gesurft wordt.

6

7

Na nog een uur rijden komen we uit bij Nine Mile Cobb & Co, vlakbij de plaats Gympie. Het is een heel aparte kampplaats waar van alles te doen is voor kinderen, leuk om te zien.

8

9

10

Tegen de avond wordt het koeler, zo’n achttien graden en wat we niet verwacht hadden: we zitten weer met een vest aan !! Gelukkig mogen we hier kampvuur maken, dus deze gaat zo zeker aan !!

Verslag 72

We hebben vandaag (dinsdag 4 april) vierhonderd en veertig kilometer afgelegd in noordelijke richting. Begin van de middag maken we een lunchstop bij Lake Monduran waar de overloop van de dam volop in gebruik is vanwege de vele regen van de afgelopen week.

1

2

3

4

5

6

Onderweg kunnen we aan het zand en het grind dat achter blijft op het asfalt zien dat de wegen onder water hebben gestaan, ook is alles overal heel groen. Het water in de rivieren staat hoog met vies bruin water, maar hinder ondervinden we nog nergens, alleen enkele kampplaatsen zijn gesloten waardoor we meer rijden dan de bedoeling is. Toch zijn er nog gebieden die veel overlast hebben van de cycloon Debbie, al is het alweer ruim een week geleden dat deze aan land kwam. Gisteren kregen we van Rob enkele krantenartikelen toegestuurd:  inmiddels zijn er negen doden te betreuren (vooral door rivieren die buiten hun oevers zijn getreden), waarvan de meeste zuidelijk van Brisbane woonden. In Rockhampton, waar we morgen heen rijden, is de Fitzroy River in zestig jaren nog niet zo hoog geweest. Ook zitten er nog duizenden huishoudens zonder stroom.

Via WikiCamps vinden we een leuke kampplaats bij Alkoomi Adventure Farm in de plaats Marmor. We staan bij een soort boerderij waar de eigenaars hun grond ter beschikking stellen.

7

8

9

10

Er zijn toiletten, douches en een kampkeuken en voor dit alles hoef je slechts tien dollar aan Angel Flight te doneren !

11

12

Alleen een kampvuur kunnen we hier niet maken, wel koelt het ’s avonds weer flink af, het is tenslotte herfst, dus doen we het vest maar aan !

Verslag 73

Toen we gisteren door de stad Rockhampton reden konden we met eigen ogen zien wat de wateroverlast na een cycloon aanricht. De Fitzroy River is inderdaad helemaal buiten zijn oevers getreden en zorgt ervoor dat zowel straten als treinrails onder water staan. Door het laatste ligt het hele treinverkeer plat en staan er kilometers lange geschakelde wagons stil.

1

2

3

???????????????????

5

Er loopt één route door de stad, zodat het verkeer zo snel mogelijk verder kan en overal om je heen zie je huizen en bomen in bruin water staan. We gaan verder noordelijk over de Bruce Highway en op hele stukken merk je totaal niks van de overstromingen, dan ineens zie je aan beide kanten van de weg weer volop water. We stoppen bij Carmila Beach, waar we op de heenweg ook gestaan hebben. Deze kampplaats ligt pal aan zee en tegen de avond wordt het vloed en horen we weer de ruisende golven, net als op Moreton Island.

6

7

8

9

Vanmorgen zijn we richting Mackay gereden en komen zo steeds dichter bij het gebied waar de cycloon Debbie haar verwoestende werk deed. We zien weer veel omgevallen bomen en takken langs de kant van de weg, maar daar blijft het bij. Het leven gaat gewoon door, de wegen waar schade aan is worden hersteld en de takken worden opgeruimd.

10

We rijden vandaag niet erg ver, we hadden onderweg veel meer oponthoud verwacht en hebben nu nog ruim de tijd om in Clifton Beach aan te komen. We doen wat boodschappen en ik bezoek nog even een kapsalon en daarna gaan we naar Smalleys Beach in Cape Hillsborough N.P., ook een plek waar we drie maanden terug al geweest zijn. Het blijkt dat de kampplaats eigenlijk gesloten is vanwege de storm, maar we gaan er toch staan (op hetzelfde plekje !).

11

12

13

14

De toilet kunnen we gewoon gebruiken en er is zelfs water, zodat ik nog even een wasje kan doen. Ook nu staan we pal aan zee, dat wordt weer heerlijk slapen vannacht !!

Verslag 74

1

Het was de bedoeling nog een dag te blijven staan in het Nationale Park pal aan zee, maar terwijl we vanmorgen rustig aan het ontbijten waren kwamen er twee rangers naar ons toe met de vraag of we de borden niet gezien hadden dat de kampplaats gesloten is !! We kregen gelukkig alleen een waarschuwing en geen boete, maar werden wel vriendelijk verzocht zo snel mogelijk onze spullen op te ruimen en te vertrekken. Ze moesten alle bomen nakijken (of deze niet alsnog om zullen vallen !) en de hele kampplaats opruimen, zodat deze met de Paasdagen weer toegankelijk is voor bezoekers. Dus zijn we weer verder getrokken !

2

De barst in de voorruit, die al ontstaan is tijdens de eerste week in Tasmanië, wordt steeds een stukje langer en is nu bijna veertig centimeter. Tijdens het rijden kijk ik er steeds tegen aan, maar we hebben beslist dat we pas aan het begin van onze volgende trip de ruit laten vervangen. Bij Clary en Rob moet onze camper dit keer buiten staan, omdat hun garage helemaal vol gestouwd is met spullen uit hun restaurant. Het zou jammer zijn als de ruit net vervangen is en daarna schade oploopt.

3

Onderweg zien we weer duizenden afgeknapte bomen liggen en ook hebben veel reclame- en verkeersborden het niet overleefd.

4

We nemen de afslag naar Airlie Beach bij the Whitsundays om te zien hoe het er anderhalve week na de cycloon voorstaat. Nog steeds is er geen elektriciteit en zijn veel winkels gesloten en degene die open zijn werken met een groot aggregaat. Iedereen is druk bezig met puin ruimen en overal zijn elektriciens aan het werk. Toch is het druk met backpackers en varen er alweer boten naar de eilanden om te gaan snorkelen, business has to go on ! Enkele zeilboten liggen op hun kant op het strand en het prachtige lagune-vormige zwembad, waar het normaal wemelt van de mensen, is gesloten en ziet er vies en onverzorgd uit.

5

6

7

8

9

???????????????????

???????????????????

We rijden nog even langs het huis van Peter en Caroline (Australiërs die we vijftien jaar terug hebben leren kennen in West-Australië en vorig jaar weer opgezocht hebben) en zien dat er jongelui op het terras zitten, dus hun backpackers bedrijf  is alweer geopend. We gaan ze nu niet bezoeken, want ze hebben wel wat beters te doen !

12

13

???????????????????

15

Dan verlaten we Airlie Beach weer en rijden nog een stukje noordelijker naar Bowen, waar we zowaar op een camping gaan staan. Deze ligt namelijk pal aan zee en we weten uit ervaring dat er verder geen mooie kampplaatsen hier in de buurt zijn !

16

17

18

19

20

Ook hier heeft de orkaan zijn sporen nagelaten, je moet zelfs uitkijken dat je niet onder een palmboom gaat staan, want dan kan je een kokosnoot op je hoofd krijgen !

21

22

23

24

Verslag 75

De afgelopen twee dagen zijn we rustig verder noordwaarts gereden richting Cairns. Terwijl we gister tussen de middag op een leuk plekje ten noorden van Townsville zaten te picknicken, zagen we op WikiCamps een gratis kampplaats pal aan zee op nog geen vijf kilometer afstand. Het was prachtig weer en we hadden al een paar honderd kilometer afgelegd dus besloten we niet verder te rijden en daar te overnachten. Daar aangekomen bleek het een plek waar we vorig jaar ook hebben gestaan: Balgal Beach. Het is geen verkeerde plaats en er was ruimte dus daar zijn we gaan staan. Met dertig graden op de thermometer is een flinke zeewind een verademing !

1

2

Vanmorgen waren we al voor negenen op pad en tegen elven draaien we, na twee honderd kilometer rijden, de weg in naar Bingil Bay Campground, onze favoriete stek, die we nu voor de derde keer aandoen. Het is een heel kleine kampplaats maar ook nu is er een plek pal aan zee vrij, die we natuurlijk gelijk in beslag nemen.

3

4

We maken twee keer een strandwandeling  en genieten van het prachtige uitzicht en het geluid van de rollende golven.

5

6

7

8

9

10

11

??????????????????????

Morgen leggen we de laatste anderhalf honderd kilometer af en dan wordt het tijd dat we gaan schoonmaken en inpakken. Wat zal het straks, wat temperatuur betreft, tegen vallen wanneer we weer thuis zijn: hier wordt het ’s nachts niet kouder dan drieëntwintig graden en slapen we onder een laken, als we donderdag in Holland aankomen is het daar, na weken mooi weer, slechts negen graden met regen !!

Laatste verslag

Terwijl we het laatste stuk afleggen op weg naar Cairns zien we, net als de dag ervoor, weer veel velden met suikerriet afgewisseld met bananenplantages en af en toe een ananasveld.

1

2

De camper krijgt een grote wasbeurt en bij Smithfield doen we nog enkele boodschappen.

3

Dan rijden we door naar Ellis Beach, zo’n vijf kilometer verwijderd van Clifton Beach, waar een prachtige kampplaats is pal aan het strand. We zetten de camper in het zand en kunnen heerlijk de hele tijd op blote voeten lopen.

4

5

Weer komt ’s avonds de volle maan op boven zee waardoor het water prachtig belicht wordt.

???????????????????????????????

(Wim heeft deze reis duidelijk gewonnen met Carcassonne, de stand is: 24 – 16 !)

Vanmorgen zagen we de zon tegen half zeven opkomen en we beseffen dat dit écht (voorlopig) onze laatste nacht was in de camper.

7

We rijden naar het huis van Rob en Clary en zijn daar lange tijd bezig met poetsen (Wim zet de auto nog even goed in de was), de camper uitpakken en koffers ínpakken, ook maken de wasmachine en droger overuren. Tegen de avond rijden we naar Palm Cove om de zaak (Apres Beach Bar en Restaurant) van Rob en Clary te bekijken die helemaal verbouwd is. Het ziet er allemaal heel mooi en gezellig uit, bovendien lijkt de ruimte nu veel groter.

8

9

10

11

12

13

Nadat we er wat gegeten hebben gaan we terug naar Clifton Beach, de reis zit erop. Weer hebben we ons prima vermaakt in Australië: bekende en nieuwe plekken gezien, over asfalt, gravel en door zand gereden, het heel heet en flink koud gehad en ruim veertig keer een kampvuur gemaakt. We hebben deze trip twaalf duizend zeshonderd kilometer afgelegd en onze driekleur is daardoor flink afgesleten.

14

Morgen (12 april) stappen we tegen drieën in het vliegtuig en komen donderdagmorgen rond zes uur aan op Schiphol, daarna hebben we weer ruim de tijd om te genieten van onze kinderen en kleinkinderen.

 

Goodbye Australia, until next time !!

15

16

 

 

 

Noord-Amerika 2016

voorkant-website-amerika-2016

 

Verslag 1

We zijn begonnen aan een reis naar een, voor ons, nieuw werelddeel namelijk Noord-Amerika. Samen met Dennis gaan we tien weken rondtrekken door het westen van dit continent in een gehuurde, vrij grote, Road Bear camper.

1

Tegen half twee zijn we op 1 september vertrokken vanaf Schiphol en, na een tussenlanding in Minneapolis mét een wachttijd van vier uur, kwamen we om kwart over negen ’s avonds aan in Las Vegas, waar het  negen uur vroeger is als in Holland. Vlak voor de landing zagen we de miljoenen lichtjes van de gokstad en de hoge hotelgebouwen onder ons. Nadat we ons geïnstalleerd hebben in een kamer op de vijftiende verdieping van hotel Luxor zijn we nog even rond wezen kijken in het complex wat helemaal in Egyptische stijl is aangekleed. Natuurlijk ontbreken de vele gokmachines en -tafels niet, maar ook zijn er diverse restaurants en winkeltjes.

2

3

4

5

6

Tegen twaalven gaan we toch echt plat, het is een heel lange dag geweest.

Vanmorgen zijn we eerst nog wezen kijken bij hotel Excalibur en het beroemde New York – New York. Weer kijken we onze ogen uit, wat een verschil met de hotels in Nederland !

7

8

9

10

11

12

13

Tegen half elf nemen we een taxi naar het verhuurbedrijf van Road Bear en daar staat onze camper al klaar. Na de nodige uitleg rijden we naar “Walmart”, een heel groot warenhuis annex supermarkt waar we alles kunnen vinden voor de komende trip. Het is er heerlijk koel (buiten loopt de temperatuur op naar de veertig graden !!) en we brengen dan ook geruime tijd door in deze giga winkel. Daarna rijden we naar “Circus Circus”, een soort grote parkeerplaats voor campers met stroom en wateraansluiting. Hier zetten we meteen de airco aan in de camper, want het is binnen niet te houden ! Zo dadelijk ga ik de koffers uitpakken en alles een plekje geven in de prachtige ruime camper (er schuift zelfs een zijkant uit waar ons bed zich bevindt !) en daarna gaan we nog een poosje het drukke uitgaansleven in van Las Vegas !

14

Verslag 2

We zijn gisteravond niet verder gekomen dan het Circus Circus Hotel waar diverse acts opgevoerd werden.

1

2

Binnen, bij een pizzeria, hebben we wat gegeten, maar de Amerikanen zijn duidelijk géén Italianen: het was veel, maar niet bijzonder lekker ! Daarna begon de jetlag parten te spelen en zijn we teruggewandeld naar de camper. We eindigen onze trip weer in Las Vegas en hebben dan de tijd om de rest van de hotels te bekijken.

Nadat we vanmorgen de laatste spulletjes een vaste plek hebben gegeven rijden we naar een Outdoor store  om andere stoelen te kopen, degene die bij de camper geleverd worden zitten niet bepaald comfortabel en we moeten er wél tien weken op zitten ! De winkel is helemaal in Las Vegas-stijl: er zijn diverse opgezette dieren, een prachtige waterval, een gigantisch aquarium en natuurlijk een casino, weer staan we verbaasd rond te kijken. Ook verkopen ze hier allerlei wapens, wat heel gewoon is in Amerika.

3

4

5

6

7

Daarna zetten we koers richting de  Hoover Dam, deze gigantische stuwdam, gebouwd tussen 1931 en 1935 over de Black Canyon van de Colorado River, zorgt ervoor dat het woestijngebied rond Las Vegas een betrouwbare watertoevoer en tevens goedkope elektriciteit heeft. Het is duidelijk een toeristische attractie en je kunt zelfs helemaal onderaan de dam een kijkje nemen.

8

9

(Stuwmeer Lake Mead)

10

Wij slaan dit over want we hebben nog een flinke afstand af te leggen naar onze volgende overnachtingsplaats: Seligman.

11

12

Via de “route 66”, een historische weg die Noord-Amerika van oost naar west doorkruist, komen we hier tegen zessen aan.

13

(Dennis heeft ook een flink stuk gereden over deze speciale weg.)

14

We overnachten op een KOA kampplaats, gelukkig is het inmiddels een flink stuk afgekoeld  en kunnen we, in plaats van met de airco aan, nu onder het dekbed slapen !

15

16

Verslag 3

Vandaag (zondag 4 september) zijn Stijn en Ruben alweer een half jaar oud. Het zijn vrolijke, tevreden kereltjes en ze groeien als kool. De aankomende tijd moeten we het doen met foto’s en filmpjes, maar de afgelopen drie maanden hebben we ze elke week wel gezien.

1

Tegen de middag zijn we aangekomen bij het Grand Canyon N.P. in Arizona, het wordt beschouwd als één van de zeven wereldwonderen der natuur.

2

Miljoenen jaren geleden werd hier een deel van de aardkorst omhooggedrukt; daardoor ontstond het Colorado Plateau waar de Grand Canyon nu onderdeel van is. De Colorado River heeft zich gedurende de laatste zes miljoen jaar een weg gebaand door de rotslagen van het plateau, waarbij het gesteente steeds verder werd (en nog steeds wordt) weggeslepen. Omdat elke rotslaag weer uit een ander soort gesteente bestaat, zijn de effecten van de kracht van het water overal verschillend. Hierdoor is een gecompliceerd stelsel van diepe, grillig gevormde ravijnen ontstaan. Behalve het water van de Colorado River hebben ook andere eroderende krachten, zoals vorst en de wind, veel invloed gehad. Wij zijn aan de zuidkant het park binnengekomen en hebben daar een “America the Beautiful Pass” (80,00 dollar) gekocht, hiermee kunnen we alle Nationale Parken van Amerika in. Het is erg druk in het park, wat waarschijnlijk te maken heeft met Labordag, een vrije maandag, waardoor iedereen een lang weekend heeft. Nadat we onze camper geparkeerd hebben zien we, na een korte wandeling, eindelijk de schitterende kloof. Er lopen allerlei wandelpaden langs en door de canyon, wij lopen in westelijke richting naar diverse uitkijkpunten en stappen af en toe in een gratis shuttlebus om een lange afstand te overbruggen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

Het is prachtig weer en in de loop van de middag wordt het steeds heiiger en zijn de kleuren van de rotsen minder goed te zien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

Nadat we vanaf Mohave Point de rode Colorado River diep in het dal hebben zien liggen (en inmiddels tien kilometer gewandeld hebben), keren we terug naar de camper en rijden dan naar onze overnachtingsplaats Ten-X, waar we tegen vijven aankomen. In het Nationale Park leven allerlei soorten dieren waaronder de eiland, in Noorwegen hebben we er ooit twee gezien, hier lopen ze overal rond en zijn ze niet zo schuw, al valt het nog niet mee ze goed op de foto te krijgen.

13

14

Eenmaal op de kampplaats gaat de barbecue aan en smullen we van een heerlijke maaltijd, bereid op houtskool.

15

???????????????????

17

Later op de avond maakt Wim een mooi kampvuur en genieten we, bij de warmte van het vuur, na van een prachtige dag, onder een heldere sterrenhemel !

18

 

De temperatuur is inmiddels gezakt naar tien graden.

Verslag 4

We hebben weer een prachtige dag gehad: vanmorgen voor elven zaten we al in een helikopter (Papillon Grand Canyon Helicopters) en hebben een schitterende rondvlucht van vijftig minuten gehad boven verschillende delen van de Grand Canyon, wat een belevenis !!

1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het was een prima helikopter met grote ramen en Wim en Dennis hadden ook nog eens “front-seat”.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

Van te voren hadden ze nog een reispilletje ingenomen, maar de piloot maakte geen gekke slingerbewegingen zoals je weleens ziet in films. Het was in één woord FANTASTISCH !!

5

6

7

8

9

10

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

’s Middags hebben we nog een stukje van de Rim Trail gewandeld langs de kloof, maar nu in de buurt van Mather Point.

???????????????????

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

20

21

22

Daarna zijn we naar Tusayan gereden waar een Imax-theater staat met een gigantisch scherm (ter hoogte van zeven verdiepingen) waarop de film: “Grand Canyon, the hidden secrets” wordt vertoond. Weer zien we het wereldwonder in al zijn schoonheid voor ons. Dan wordt het tijd om terug te keren naar de kampplaats en nog even te genieten van de laatste zonnestralen, voordat we de vesten weer aan kunnen trekken !

Verslag 5

Na een koele nacht (het kwik zakte naar vijf graden !) hebben we vanmorgen toch weer heerlijk buiten ontbeten. Het is rustig geworden op de kampplaats en de eekhoorntjes rennen rond in het bos. We rijden eerst naar “camper services” in het Nationale Park om het toilet en vuile water van de camper te lozen.

1

Vervolgens zoeken we een plek waar Wifi is, want met de telefoon krijgen we de mails niet verzonden.

2

Daarna wordt het tijd om nog een keer te genieten van de mooie uitzichten op de Grand Canyon. Dit keer rijden we in oostelijke richting (Desert View Drive) en stoppen daar regelmatig, het blijft fascinerend om te zien hoe de natuur hier zijn werk heeft gedaan !

3

4

5

6

7

8

Het laatste punt voor we het park verlaten is Desert View waar een eenentwintig meter hoge toren (Desert Tower) staat, ingericht in de stijl van de Anasazi-indianen. Bovenin de toren bevind je je op 2293 meter boven zeespiegel, het hoogste punt van de South Rim.

9

10

11

We hebben een goede indruk gekregen van de Grand Canyon, maar het is natuurlijk onmogelijk om dit grote park in enkele dagen helemaal te bekijken met z’n lengte van 446 kilometer en in totaal 4.927 vierkante kilometer ! We zijn nog maar zo’n twintig kilometer buiten het park, wanneer we alweer een stop maken bij Little Colorado River Gorge, wat behoort bij een Indianen Reservaat. Er worden handgemaakte souvenirs verkocht en weer zien we aparte rotsen uitgesleten door de rivier.

12

13

14

Daarna gaan we toch echt kilometers maken want ons eindpunt is Lees Ferry, waar we tegen vieren aankomen. Het is prachtig rijden over de route 89  met steeds wisselend woestijn landschap vol grillige rotsen, maar vooral het laatste stuk is spectaculair.

15

16

17

We vinden een prachtige kampplaats met uitzicht op de Colorado River en genieten er van het schitterende uitzicht.

18

19

20

De temperatuur is ondertussen weer aardig opgelopen (om negen uur is het nog vijfentwintig graden) en we blijven tot laat in de avond buiten, een kampvuur is nu echt niet nodig !

Verslag 6

De Colorado River is op diverse plaatsen heel geschikt om op te varen en vanmorgen zagen we al enkele grote rubberen boten voorbij komen.

1

Bij de boatramp van Lees Ferry (een historisch belangrijke plek omdat hier als enige in de verre omtrek een veer naar de overkant voer) is een groep mensen zich aan het voorbereiden voor een trip over de rivier, maar dan met kleinere boten.

2

3

4

We rijden de prachtige route langs de Marble Canyon weer terug en stoppen bij een dubbele ijzeren brug die over de Colorado River ligt, ook hier zien we, ver onder ons, boten varen.

5

6

Ten zuiden van de plaats Page is een afslag naar “Horseshoe Bend” waar je, na een wandeling door mul zand, uitkomt bij een prachtig uitkijkpunt over één van de meest spectaculaire hoefijzervormige bochten in de Colorado River !

7

8

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

Vervolgens rijden we naar de Lower Antelope Canyon, gelegen in Navajo’s gebied, waar we een schitterende wandeling maken door een heel nauwe hoge kloof. Via trappen dalen we af in een smalle verticale spleet in de rotsbodem en lopen vervolgens vier honderd meter door  een magische wereld van glooiende zandstenen wanden en door de aparte structuur krijg je heel mystieke foto’s.

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

20

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

22

23

24

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

26

Daarna gaan we naar Lake Powell, een gigantisch stuwmeer, waar we bij Wahweap een mooie kampplaats krijgen.

27

28

We kijken uit over het water en de bergen en tegen de avond veranderen de rotsen voortdurend van kleur, een prachtig gezicht.

29

‘s  Avonds gaat de barbecue weer aan en wordt er door de twee koks een heerlijke maaltijd bereid !

30

Verslag 7

Onze camper (Road Bear Leprechaun) bevalt prima, hij is van 2016 en heeft aan het begin van de trip nog geen twintig duizend mile op de teller staan. De lengte is acht en een halve meter en hij is met de spiegels erbij drie meter breed. Alles zit erop en eraan en het ziet er luxe uit van binnen. We zijn dan ook heel tevreden met dit huis op wielen.

1

2

3

4

Nadat we vanmorgen onze kampplaats bij Lake Powell hebben verlaten rijden we eerst naar de plaats Page, waar we bij de Walmart voor een hele week boodschappen inslaan. We hebben een vrij grote vriezer, koelkast en opslagruimte in de camper, dus dit is geen probleem.

5

6

Daarna melden we ons bij “Colorado River Discovery” waar we een boottocht geboekt hebben over de rivier. Met een bus worden we naar de Glen Canyon Dam gereden, die er, net als bij de Hooverdam, voor zorgt dat er een groot meer ontstaat, namelijk Lake Powell.

7

8

We stappen aan de andere kant van de dam in een grote rubberboot en varen een stuk de Colorado River af, door de Glen Canyon.

9

???????????????????????????????

11

Het is flink warm op het water, al is het rivierwater zelf vrij koud (ongeveer twaalf graden !) We varen door de Horseshoe Bend en zien hoog boven ons mensen op de rand staan, net zoals wij gisteren deden.

12

Hier maken we een stop en gaan toch even “pootje baden”.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

15

Er is wat stroming, maar de tocht is heel relaxed, al worden we op de terugweg af en toe een beetje nat wanneer we tegen de stroom in gaan.

???????????????????????????????

17

18

Al met al zijn we zo’n drie uur op het water geweest en tegen vijven zijn we terug bij Wahweap Campground, waar we weer uitkijken over de grillige rotsen, behorend bij Lake Powell !

Verslag 8

We zijn vanmorgen nog maar net onderweg wanneer we de grens van  Arizona naar de staat Utah over gaan, meteen kan de klok een uur vooruit. Na een half uurtje rijden stoppen we bij “Toadstools”, gelegen in het Grand Staircase-Escalante National Monument, waar we een mooie wandeling maken.

1

2-5

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De temperatuur loopt weer snel op, maar we zitten dan ook in woestijngebied.

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna rijden we verder over de “89” en via Kanab gaan we richting Zion N.P.. Weer is de route erg afwisselend, maar wanneer we het Nationale Park inrijden via de Zion-Mount Carmel Highway, kijken we onze ogen uit: wat een schitterende natuur !!

9

10

11

12

We moeten door twee tunnels heen en bij de tweede kun je elkaar niet passeren en wordt er om en om gereden. Wel moeten wij hiervoor vijftien dollar betalen omdat we breder zijn dan 2.40 meter en hoger dan 3.40 meter. Ook zitten er diverse haarspeldbochten in de weg, het is werkelijk prachtig rijden hier !

13

Tegen drieën komen we aan bij Watchman Campground en gelukkig hadden we al van te voren (in Holland) gereserveerd, want alles is volgeboekt. De plek ligt rondom in de hoge bergen. Het is inmiddels ruim veertig graden en voor het eerst gaat de luifel uit. We maken er een luie middag van en gaan vandaag niets meer ondernemen, tijd voor een spelletje Carcassonne. We sluiten de dag, ondanks de hoge temperatuur, toch af met een kampvuurtje !

14

Verslag 9

1

Zion N.P. heeft een oppervlakte van zes honderd vierkante kilometer en is het drukst bezochte park van Utah. Het belangrijkste ravijn, Zion Canyon, is vierentwintig kilometer lang en acht honderd meter diep, met hoog oprijzende wanden en hellingen en wordt uitgeslepen door de Virgin River. Wij zijn vanmorgen met een (gratis) shuttlebus naar de Zion Canyon gereden en hebben daar enkele prachtige wandelingen gemaakt. Tegen half tien (Utah-time) zijn we uitgestapt bij Zion Lodge, hier begint een trail naar de Lower Emerald Pool, waar een kleine waterval van de bovenzijde van een overhangende rots naar beneden valt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

8

Daarna zijn we helemaal doorgereden tot de laatste busstop bij Temple of Sinawava en hier start de “Riverside Walk” die later overgaat in “the Narrows”.

9

10

Hier wordt het pas echt interessant: we moeten regelmatig door de rivier waden en de kloof wordt steeds smaller.

???????????????????????????????

12

We hebben alle drie onze “Teva’s” aan en deze schoenen kunnen prima tegen water en gladheid. Onderweg vind ik een dikke stok die goed van pas komt, je voelt je toch iets zekerder wanneer je door de rivier loopt !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

15

16

17

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Door het koude water en de schaduw van de hoge rotswanden is het lekker koel in de canyon en als we later terug lopen naar de bushalte komt de hitte je tegemoet.

23

24

25

26

27

We maken nog een korte stop bij Big Bend waar je rondom tussen de hoge bergen staat met namen als “The Great White Throne” en “Angels Landing”. Als laatste stoppen we bij het Zion Human History Museum waar een mooie film gedraaid wordt over Zion N.P.. Hier kunnen we gelijk weer even bijkomen, want binnen staat de airco natuurlijk aan !

??????????????????????

Tegen half vijf zijn we terug bij de camper, er is net een groep Hollanders gearriveerd op de campground behorend bij Wereldcontact, waar wij onze reis geboekt hebben. Eric Meijer, de begeleider, heeft ons geholpen onze trip samen te stellen en we zijn blij verrast hem te zien. Hij is echt een Amerika-expert en heeft ons veel goede tips gegeven ! We zullen ze verder deze reis niet meer tegen komen omdat hun route anders loopt.

29

30

31

We hebben in ieder geval genoten van dit prachtige park, wat heeft Amerika veel natuurschoon te bieden !!

32

(Vanavond is Dennis de kok !)

Verslag 10

Het is vandaag (11 september) alweer vijftien jaar geleden dat er in Noord-Amerika vier terroristische aanslagen werden gepleegd, onder andere boorden zich twee vliegtuigen in de Twin Towers van het World Trade Centre, waarbij bijna drie duizend doden vielen. Helaas is er in al die jaren nog niets veranderd, de aanslagen komen zelfs steeds meer binnen Europa voor !!

Vanmorgen zijn we via dezelfde prachtige weg teruggereden door het Zion N.P., ik heb geen foto meer genomen, maar alleen genoten van de schitterende natuur. Net buiten het park zien we in de verte een groep buffels grazen, als het goed is krijgen we er nog heel wat te zien deze reis.

1

We gaan verder in noordelijke richting en wanneer we afslaan naar Bryce Canyon (UT-12) rijden we ineens door prachtige rode bergen in allerlei vreemde hoekige vormen, the Red Canyon genaamd, het doet haast onnatuurlijk aan.

2

3

4

Eenmaal bij Bryce Canyon zorgen we eerst dat we een overnachtingsplek krijgen, want we hebben niet gereserveerd en het is er goed druk. Weer gaan we daarna met een shuttlebus het park in en ook deze keer staan we vol verbazing te kijken wanneer we op de rand van de kloof staan.

???????????????????????????????

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

Het honderd vijfenveertig vierkante kilometer grote park is niet echt een ravijn, maar een serie van vreemdsoortige, natuurlijk gevormde amphi-theaters. De wanden daarvan bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. In de amphitheaters staan talloze zeer grillig gevormde rotsformaties in allerlei kleurschakeringen. Ze worden “hoodoos” genoemd en zijn door erosie ontstaan.

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

13

We zijn uitgestapt bij “Inspiration Point” en van daar noordelijk gelopen over de rim (rand van de kloof), via “Sunset Point” naar “Sunrise Point”, waar we in het ravijn afdalen en de “Queens Garden Trail” volgen.

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De omgeving doet sprookjesachtig aan met z’n aparte torentjes en weer worden er heel wat foto’s en filmpjes gemaakt.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

25

26

27

Het park ligt ongeveer 2.700 meter boven zeespiegel waardoor het er minder warm is dan de lager gelegen gebieden, aan het eind van de middag koelt het flink af en ’s avonds (na te hebben genoten van een prima lopend buffet in Ruby’s Inn) zitten we voor het eerst binnen in de camper !

28

29

30

Verslag 11

We hebben vandaag veel tijd doorgebracht rijdend in de camper, maar dit was totaal geen probleem. De omgeving veranderde voortdurend en natuurlijk hebben we ook diverse stops gemaakt. Voor we Bryce Canyon N.P. verlieten zijn we naar Fairyland Point gereden waar we nog een keer konden genieten van het uitzicht op de aparte rotsformaties in een amfitheater.

1

2

Verder rijdend over de UT-12 gaan we bij Cannonville rechtsaf een zijweg in van het Grand Staircase-Escalante N.M. (waar we enkele dagen terug ook al waren) en komen uit bij Kodachrome Basin State Park. Voor het eerst rijden we een stuk over onverharde weg en ook al rijdt Wim nog zo voorzichtig, enkele kastdeurtjes gaan toch open !!

3

4

Ook dit park heeft weer heel vreemde rotsen zoals de Chimney Rock en ……!

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

9

10

11

Bij Boulder gaan we weer van de State Route af en volgen de Burr Trail voor zo’n zestien miles (weer gelegen in het G.S.E. National Monument). Eerst zien we lichtgekleurde heuvels, maar na tien miles veranderen deze in prachtige rode rotsen en rijden we door een smalle kloof genaamd de Long Canyon. Weer genieten we van al het natuurschoon wat Amerika te bieden heeft.

13

14

15

16

17

18

We moeten dezelfde zestien miles terug  naar de UT-12, maar dat is echt geen straf. Daarna is het nog veertig kilometer naar onze overnachtingsplaats, waarvoor we eerst over een bergpas moeten door bosachtig gebied.

19

We eindigen bij Singletree Campground, nog steeds vrij hoog gelegen tussen de bomen, waardoor het er vrij fris is. De lange broeken en vesten kunnen aan en natuurlijk ook een kampvuur ! In Holland is het op dit moment warmer dan hier, er is daar zelfs sprake van een hittegolf en dat half september !!

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 12

Het heeft vannacht flink hard gewaaid en met de wind door al die naaldbomen op de kampplaats werd het geluid nog eens versterkt. Vanmorgen schuift er regelmatig een wolk voor de zon, waardoor alles er minder mooi uitziet.

1

2

3

4

5

6

We rijden door Capitol Reef N.P. en nemen de “scenic drive”, wanneer we op een stukje onverharde weg lopen krijgen we een beetje een voorstelling van hoe het er in vroeger tijden uitgezien moet hebben, toen de paarden met huifkarren zich een weg probeerden te banen door de wildernis.

7

8

9

10

11

12

In de loop van de dag wordt het slechter weer en net nadat we bij Hanksville getankt hebben krijgen we onze eerste regenbui en als we een half uurtje later arriveren bij Goblin Valley State Park barst het onweer in alle hevigheid los.

13

14

Met dit onstabiele weer is het niet verstandig te gaan wandelen, gelukkig staan we hier twee nachten dus hopelijk krijgen we morgen de kans het park goed te bekijken.

15

16

17

18

Er zijn diverse verschillen,wat betreft maten, tussen Amerika en Holland: wanneer je tankt gaat het per “gallon”, wat 3,78 liter is. (Eén gallon kost rond de 2,60 dollar.) Natuurlijk rijden we hier “miles” in plaats van kilometers, dus na een tankbeurt moet je wel even rekenen hoeveel kilometers je kunt doen met een liter benzine ! (De camper rijdt ongeveer 1 op 4,5). Ze werken hier met “feet”: hoogtes en breedtes worden hiermee aangeduid, onze camper is 28 feet lang wat 8,53 meter is. Fahrenheit is ook zo iets, Celsius kennen ze hier niet en hoe je dit precies omrekent weet ik niet meer, gelukkig hebben we twee thermometers bij ons, voor binnen en buiten ! Het verschil tussen de dollar en de euro is niet zo groot, wél komt hier boven op elke aankoop nog tax (en vaak fooi), zodat alles toch weer een stukje duurder wordt !!

We zijn er inmiddels aan gewend, maar de eerst keer met tanken stonden we toch even raar te kijken: wat gaat er weinig in de tank en wat is de benzine hier duur !!

Verslag 13

Het weer is vandaag helemaal opgeklaard na al die onweersbuien van gisteren, wel staat er een heel harde wind. We zijn vanmorgen al vroeg lopend op weg gegaan naar de Goblin Vallei en hebben er drie uur rondgelopen, zelf een weg zoekend tussen alle bizar gevormde “hoodoos”, pieken en balancerende rotsen.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

???????????????????

16

’s Middags gaan we nog een keer op pad: met de camper rijden we naar de dichtbij gelegen Little Wild Horse Canyon. Het is even zoeken om de kloof in te komen, maar dan is het weer verbazend rondkijken en lopen door de steeds smaller wordende canyon. Door de regenbuien van gisteren zijn er flinke plassen ontstaan dus halverwege de trip moeten we stoppen; we hebben onze dichte wandelschoenen aan en één plas is te groot en te diep, we hebben nu geen zin in natte voeten !

17

18

19

20

21

22

23

???????????????????

???????????????????

26

Voor vandaag hebben we genoeg moois gezien, tijd voor een spelletje ! Tegen de avond lopen we rond over het kleine kampterrein (er zijn één en twintig plekken, dus je moet echt ruim van de tevoren reserveren !) en zien de camperbus van Eric en Moniek Meijer staan, naast diverse andere campers behorend bij de groep van de Wereldcontact-reis. We hebben nog mooi even de gelegenheid om enkele vragen te stellen (wanneer komen we weer bij een supermarkt / wifipunt en wasmachines !) en ook kan ik ze nu even “scherp” op de foto zetten !!

27

Na een heerlijke maaltijd, door Dennis bereid, gaat het kampvuur weer aan, gelukkig is de wind wat gaan liggen !

Verslag 14

We hebben vandaag zo’n drie honderd kilometer af te leggen. Tot Hanksville moeten we dezelfde weg terug en daar maken we een stop bij een kleine supermarkt met een koffiecorner waar een prima Wifi verbinding is (tip van Eric !), zodat we onze mails kunnen verzenden en ophalen én weer enkele filmpjes van de kleinkinderen kunnen zien ! Daarna gaan we verder zuidelijk over de UT-95 en bij Hite is een prachtige lookout met uitzicht over de Colorado River.

1

2

Onderweg wisselt het landschap steeds waardoor we ons geen moment vervelen.

3

4

5

6

7

8

9

Tegen tweeën komen we aan bij Natural Bridges N.M. waar je tijdens een veertien kilometer lange rondrit drie natuurlijke bogen kunt bewonderen.  Helaas staat de zon verkeerd om mooie foto’s te kunnen maken en is het meer een zoekplaatje om de stenen bruggen te kunnen vinden, wel is de omgeving schitterend !

10

11

12

(De vierde brug is eigenlijk het interessantste !!)

???????????????????????????????

14

Hierna hebben we nog zestig kilometer te gaan en halverwege (bij Moki Dugway) gaan we ineens over een onverharde bergpas naar beneden ! Met twintig kilometer per uur dalen we af met onze zware camper, Wim heeft er totaal geen moeite mee ! Tijdens de afdaling kijk je uit over de verre vlakte, werkelijk prachtig !

15

16

17

18

19

20

Ons eindpunt is bij Goosenecks State Park waar we weer verrast worden: de rivier San Juan heeft in miljoenen jaren tijd zich een weg gebaand en meandert drie honderd meter onder ons door de woestijn. We kunnen gewoon aan de rand van het ravijn gaan staan (voor tien dollar !), waar de enige voorzieningen een barbecue en een vuilniston zijn !

???????????????????????????????

22

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Weer eten we buiten, nadat Wim een heerlijke maaltijd heeft bereid op houtskool, waarna er natuurlijk weer enkele stukken hout op het vuur gaan !! (Wat ook hard nodig is, want het koelt weer flink af!)

24

Verslag 15

Weer hebben we een prachtige dag gehad !!

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

2

Nadat we vanmorgen eerst nog een tijdje genoten hebben van het mooie uitzicht over het Goosenecks State Park rijden we daarna al snel de Highway 163 op vanwaar we het wereldberoemde beeld van de lange lege rechte weg met het silhouet van de honderden meters hoge rotsen aan de horizon te zien krijgen: Monument Valley.

3

Voor we naar het Visitor Center gaan rijden we eerst de tegenoverliggende weg in naar Goulding (tip van Moniek), waar zich een supermarkt en een grote wasserette bevinden. Terwijl we de boodschappen doen draait er een gigantische wasmachine met onze handdoeken, bedden- en ondergoed. Ook zijn er diverse drogers aanwezig en binnen anderhalf uur heb ik al mijn was weer schoon én droog !

???????????????????????????????

Dan wordt het tijd om naar het Monument Valley Navajo Tribal Park te gaan.  Na een entree prijs van twintig dollar (hier geldt de National Park Pas niet, omdat het Navajo-gebied is !) gaan we eerst naar onze vooraf besproken overnachtingsplaats: The View en zetten daar onze camper  neer.

???????????????????????????????

Er gaat een zevenentwintig kilometer lange weg door het park, maar helaas mag je daar niet met een RV rijden.

6

We boeken een ruim twee uur durende rondrit met een Navajo-gids in een open jeep en deze brengt ons naar plekken waar we anders nooit zouden komen.

7

8

??????????????????????

Naast de bekende “Left Mitten”, “Right Mitten” en “Merrick Butte” (die we ook vanaf onze kampplaats kunnen zien), krijgen we de “Totem Pole”, de “Yei Bi Chei” en “Suns Eye” te zien.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

18

19

20

We maken een stop bij een Hogan Village waar we uitleg krijgen over de hutten die er, door de oudere navajo’s, nog steeds bewoond worden.

21

22

23

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

25

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

27

Tegen vijven zijn we terug bij de camper en daar genieten we na van een schitterende dag en van het mooie uitzicht !!

28

Verslag 16

???????????????????????????????

Vanmorgen hebben we het prachtige, maar ook druk bezochte Monument Valley weer verlaten en na enkele uren rijden komen we alweer in een volgend park: Canyon de Chelly N.M., weer behorend bij het Navajo Reservaat.

2

Er zijn hier veel archeologische vondsten gedaan en er zijn bewijzen dat er vijf duizend jaar vrijwel onafgebroken mensen hebben gewoond. Maar Canyon de Chelly ( je zegt: canyon de sjée) is niet alleen interessant om de rijke menselijke historie, ook vanwege de indrukwekkende natuur, bestaande uit vier kloven. We komen het park binnen vanaf State Route 64 en kunnen gelijk de uitkijkpunten van de North Rim Drive bekijken, die horen bij Canyon del Muerto. De eerste zijn Massacre Cave en Mummy Cave Overlook, waar we bij de laatste ruïnes zien van huizen die duizend jaar lang bewoond zijn geweest.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

7

8

Ook bij Antelope House Overlook zien we resten van behuizing onder een overhangende rotswand.

9

???????????????????????????????

11

Wanneer we verder gaan over de South Rim Drive komen we langs zeven uitkijkpunten waarvan de laatste: Spider Rock, het indrukwekkendste is. Deze smalle, in tweeën gespleten, zandstenen pilaar steekt 244 meter boven de omgeving uit.

12

Het park wordt nog steeds bewoond door de Navajo’s en je mag dan ook niet zo maar overal naartoe. Bij de White House Overlook kun je een wandeling maken naar de grootste  ruïnes van het park, zonder dat je een gids nodig hebt. Het is echter al vrij laat in de middag wanneer we daar aankomen en bovendien nog ruim dertig graden, dus deze trip willen we morgenvroeg gaan doen. We rijden naar de kampplaats Cottonwood, waar we in de schaduw genieten van een welverdiend biertje (ook al is dit eigenlijk niet toegestaan in Navajogebied !)

Verslag 17

Na een frisse nacht (vanmorgen was het nog maar zes graden !) wordt het toch weer snel warm. Voor tienen zijn we al aan het wandelen in de kloof op weg naar de “White House Ruïn” en al gauw hebben we een natte rug. De tocht is prachtig en we zijn dan ook blij dat we deze toch nog doen voor we weer verder reizen.

??????????????????????

2

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

We moeten door twee tunnels, over een brug en langs bergwanden op, voor we uiteindelijk bij de ruïnes komen die we gisteren al vanaf grote hoogte zagen.

7

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Onderin de vallei proberen diverse Navajo-vrouwen hun zelfgemaakte sieraden te verkopen en ook zien we hier gidsen die met toeristen in jeeps afgedaald zijn in de kloof.

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen half twaalf zijn we terug bij de camper en hebben dan nog een rit van zo’n driehonderd kilometer voor de boeg. Na ongeveer vijftig kilometer maken we een stop bij “Hubbell Trading Post”, een oude handelspost waar de Amerikaan J.L.Hubbell vanaf 1883 zeer succesvol handel dreef met de Navajo’s en tevens het beste voor had met deze bevolking. In 1930 is de man overleden en nadat zijn vrouw en zoons het nog een tijd voorgezet hebben is het in 1967 overgenomen door de National Park Service. Er is zoveel mogelijk in originele staat gebleven en vooral de winkel is interessant om te zien.

???????????????????????????????

 

16

17

18

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

Na een verder vrij saaie rit, iets wat nog niet veel voorgekomen is deze reis, komen we, na enkele kilometers over onverharde weg,  tegen half vijf aan bij Bisti Badlands Wilderness. We zetten de camper op een kleine parkeerplaats zonder enige voorzieningen, waar we wel mogen overnachten. De omgeving ziet er kaal uit, maar wanneer je een paar kilometer de woestijn in wandelt moet er veel natuurschoon te zien zijn, iets wat later door een local bevestigd wordt. De man geeft ons diverse tips en zelfs een google-map met interessante plekken. Morgen gaan we vroeg op pad om dit allemaal zelf te ontdekken !!

22

23

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 18

Vanmorgen (maandag 19 september) stonden we al voor negenen klaar om op pad te gaan, we konden zo vanuit onze camper beginnen aan de wandeling door de woestijn van Bisti Badlands. Eerst registeren we ons zodat bekend is dat we hier ergens ronddwalen !

1

Er zijn geen paden aangegeven in het gebied, dus je bent aangewezen op je GPS, de zon of een hoog apart uitziend punt. Het eerste uur zagen we niet veel bijzonders, wel werd het snel warmer !

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Pas na tienen begon de natuur  interessant te worden en ontdekten we diverse bizar gevormde hoodoos, kleine kloven en aparte rotsen.

5

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

Vooral heel speciaal zijn de versteende bomen (petrified forest), die afbreken in kleine stukjes steen wanneer je ze aanraakt.

13

???????????????????

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

18

19

20

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

23

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

25

Totaal lopen we ruim veertien kilometer rond over zanderige heuvels, waar je soms vanaf glijdt, in droge rivierbeddingen en langs grillige rotsen. We hebben gelukkig ruim voldoende water bij ons, want dat heb je echt nodig in dit hete, droge  gebied, zonder schaduw.

??????????????????????

Pas na enen zijn we terug bij de camper waar we alle drie een verfrissende douche nemen, nadat we de keel gesmeerd hebben met een biertje ! De rest van de dag doen we enkele spelletjes in de schaduw van de luifel en zorgen we goed voor onszelf met een natje en een droogje !! Net als gisteren zijn we de enigen die hier overnachten.

Verslag 19

We hebben vanmorgen ons rustige plekje weer verlaten en kwamen na een uurtje rijden uit in Farmington, een vrij grote plaats waar we een mega supermarkt zagen (Smiths). We hadden eigenlijk maar een paar levensmiddelen nodig, maar gingen naar buiten met een goed gevulde kar vol heerlijke dingen. Zo wie zo konden we éindelijk weer wijn, bier en whisky kopen, iets wat in Navajo-gebied niet te krijgen is, maar ook hadden ze hier sushi’s, aparte kazen, worsten en olijven ! Voorlopig is de camper goed gevuld met allerlei lekkernijen (én goedkope benzine van Smiths) !!

???????????????????????????????

Tegen de middag kwamen we aan bij Aztec Ruins N.M. (sinds 1987 opgenomen op de World Heritage Site), waar “Ancestral Pueblon People” van 1000 tot 1200 n.Chr. hebben gewoond aan de Animas River.

???????????????????????????????

Er zijn hier nog diverse “gerecontrueerde” gebouwen te vinden van die tijd, zoals de “kiva”, die werd gebruikt voor ceremoniële diensten.

3

4

Nadat we in het visitor center een film hebben bekeken maken we een wandeling langs de ongeveer vijfhonderd kamers, waarvan nog resten te zien zijn.

5

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Daarna gaan we verder en wanneer we in de staat Colorado aankomen verandert het landschap duidelijk: in de staat New Mexico was het vlak, droog en zanderig, nu rijden we ineens door bergachtig, groen (haast herfstachtig) gebied. Ook is de temperatuur opeens stukken lager: moesten we gister nog in de schaduw zitten in korte broek, vandaag hebben we om vijf uur al een vest en lange broek aan !! (Het blijkt dat we op 2300 meter hoogte zitten !) Tegen half vijf komen we aan bij Mesa Verde N.P. (wat “groene tafel” betekent) en zijn eerst gestopt bij het Visitor Center, waar we voor morgen twee rondleidingen geboekt hebben.

9

10

Daarna zijn we doorgereden naar Morefield Campground en staan daar nu op een leuk plekje met uitzicht op de bergen. Gelukkig mogen we hier, sinds dagen, weer een kampvuur maken, zodat we weer de avond buiten kunnen doorbrengen ! (Helaas moeten we om half tien naar binnen want het begint te regenen, nadat het de hele dag al bewolkt was.)

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 20

Mesa Verde is het enige Nationale Park in Amerika waar het niet gaat om de natuur, maar om de geschiedenis van de vroegere bewoners. Ongeveer vijftienhonderd tot dertienhonderd jaar geleden vestigde een groep Indianen zich op een dichtbegroeide hoogvlakte in het zuidwesten van de staat Colorado. Hier liggen veel ravijnen, waar de Indianen op beschutte plekken rotswoningen hebben gebouwd. Omstreeks het einde van de 13de eeuw  lieten ze hun nederzettingen om nog onopgehelderde redenen in de steek, waarbij ze veel van hun persoonlijke bezittingen achterlieten. De rotsnederzettingen en de andere vroege sporen van menselijke bewoning in dit gebied, behoren tot de meest omvangrijke en best bewaarde archeologische vondsten in heel Amerika.

???????????????????

2

We hebben vandaag, onder begeleiding van een Park Ranger, twee van deze nederzettingen bekeken. Als eerste gaan we naar Cliff Palace, waar we vijf ladders moeten beklimmen van ongeveer drie meter hoog. In de 217 kamers, dertig meter onder een overhangende rotswand, woonden ooit meer dan twee honderd mensen. De drieëntwintig kiva’s doen vermoeden dat er drie en twintig families waren. De grot is 27,5 meter diep en 18,3 meter breed.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Een uurtje later nemen we een tweede toer die iets uitdagender is: we moeten steile ladders op, waarvan er één tien meter hoog is en ook kruipen we op handen en voeten door een vier meter lange tunnel, die slechts 46 centimeter breed is !

???????????????????????????????

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

Balcony House, met vijfenveertig kamers en twee kiva’s, was één van de best verdedigbare plekken in Mesa Verde. Dit omdat er maar één toegangsweg was, die eenvoudig kon worden bewaakt. Bij de rand is een één meter hoge muur gebouwd, zodat kleine kinderen niet naar beneden konden vallen. Omdat Balcony House naar het oosten is gericht, hebben de bewoners maar weinig profijt gehad van de winterzon, waardoor het in de winter maanden erg koud moet zijn geweest. Er zijn dan ook bewijzen gevonden dat hier veel vuren gestookt werden.

13

14

15

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Beide nederzettingen waren heel indrukwekkend om te zien. We maken nog diverse stops onderweg want er zijn nog veel meer “huizen” te zien onder overhangende rotsen.

19

20

21

22

???????????????????????????????

24

Nadat we in het museum nog een film hebben bekeken weten we genoeg over Mesa Verde en keren terug naar de kampplaats. Nog steeds is er veel bewolking en valt er af en toe wat regen, hopelijk kunnen we ons vanavond weer warmen bij het kampvuur !

Verslag 21

We zijn weer in de staat Utah aangekomen, nadat we (gestart) in Nevada, Arizona, Utah, weer Arizona, New Mexico en Colorado zijn geweest. Omdat we zoveel mogelijk parken willen zien, zigzaggen we soms een beetje ! We zijn nu drie weken onderweg en wat hebben we al ontzettend veel moois gezien . . . . nog zeven weken te gaan !!!

1

Nadat we het prachtige, hoog gelegen park Mesa Verde weer verlaten hebben rijden we in noordwestelijke richting en nemen tegen de middag een zijweg (211) van de highway 191, richting Canyonlands N.P.. We komen uit bij Newspaper Rock State Historic Monument,waar je honderden rotstekeningen kunt zien, gemaakt door verschillende Indianenstammen, de oudste zijn naar schatting twee duizend jaar oud.

2

3

4

5

Daarna nemen we een volgende afslag van de 191 die leidt naar de “Needles Overlook”. Voor we daar heen gaan stoppen we eerst bij onze overnachtingsplaats: Windwhistle, waar we een prachtig plekje vinden en daar eerst de lunch gebruiken.

6

Er staat de hele dag al een stormachtige wind en ook zien we regelmatig donkere luchten. Helaas krijgen we daar ook mee te maken wanneer we bij Needles Overlook aankomen, dus het plaatje ziet er iets anders uit dan normaal. Ook gaat de camper aardig heen en weer tijdens het rijden.

7

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Eenmaal terug op de kampplaats maken Wim en Dennis nog een wandeling langs de rotswand, terwijl ik alvast de planning voor morgen aan het bekijken ben.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen zessen gaat toch de barbecue aan en laat zelfs de zon zich nog even zien ! Voor vannacht is er storm en regen voorspeld, dat kan nog gezellig worden !!

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 22

Na een nacht met veel regen en onweer was het vanmorgen aardig opgeklaard, al was het nog wel fris (negen graden), maar we zitten dan ook nog steeds vrij hoog (1800 meter) en vlakbij zijn hoge bergen met sneeuw op de toppen (La Sal) !  Op weg naar Arches N.P. zien we onderweg al een eerste boog,Wilson Arch en er zullen er nog vele volgen !

1

Eenmaal in het drukbezochte park kijken we onze ogen uit, wat een natuurschoon !

2

3

4

Arches N.P. heeft het grootste aantal natuurlijke bogen ter wereld, die zich in miljoenen jaren hebben gevormd, daarnaast zijn er ook nog pinakels, spitsen en balancerende rotsen. Het park “drijft” op een zoutbed, dat ooit vloeibaar was onder druk van de rotsgrond erboven. Deze zoutlaag kwam zo’n driehonderd miljoen jaar geleden naar boven en brak door de bovenliggende zandsteen. De breuken verweerden in de loop der tijd en lieten lange “vinnen” van rots over. Toen zij erodeerden, vormde de harde steen erboven diverse bogen in allerlei vormen.

5

6

Door het park loopt een negenentwintig kilometer lange verharde weg, waar diverse uitkijkpunten en korte wandelingen te maken zijn. We stoppen dan ook regelmatig, zoals bij “Garden of Eden”, “Turret Arch” en “North en South Window”.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

17

18

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

21

22

23

Ook “Double Arch” is spectaculair om te zien.

24

25

“Delicate Arch” bekijken we van een afstand en daarna rijden we door naar onze kampplaats Devils Garden Campground.

26

27

28

29

Er zijn hier slechts vijftig plaatsen en gelukkig hadden we hier tijdig gereserveerd (thanks Eric !), want alles is natuurlijk volgeboekt ! We kunnen nog even in de zon zitten, maar al gauw verhuizen we naar binnen, er staat weer een harde, koude wind. Wat zijn wij blij met ons luxe huis op wielen !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 23

De camper is vandaag niet van z’n plek geweest, wíj natuurlijk wel !! Vanaf de kampplaats kun je enkele trails lopen en als opwarmertje zijn we begonnen met Broken Arch en Tapestry Arch, zo’n vijf kilometer in totaal.

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

4

5

Daarna konden de vesten uit en de korte broeken aan en werd het tijd voor een langere wandeling: Devils Garden Trail. In totaal zien we zes verschillende bogen en lopen we bijna vijftien kilometer. Het eerste stuk weg is nog verhard, maar nadat we de Tunnel Arch, Pine Tree Arch en de grote Landscape Arch (de langste natuurlijke boog ter wereld !) hebben bekeken verandert de trip en wordt het klimmen over hoge rotsen en door zand lopen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

9

De tocht is prachtig en erg afwisselend, we zien nog de Partition en de Navajo Arch en enkele kilometers verderop bevindt zich de laatste boog: Double O Arch.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

20

Dan keren we om en gaan dezelfde weg weer terug, tegen half vier zijn we terug op de kampplaats en hebben dan wel genoeg gewandeld en gezien voor vandaag.

21

22

23

Omdat het snel koeler wordt gaat om vijf uur de barbecue al aan, waar een paar heerlijke T-bonesteaks op bereid worden, die hebben we wel verdiend !    (Ik ben benieuwd of we morgen spierpijn hebben !)

24

25

26

Verslag 24

1

We hadden vanmorgen Arches N.P. nog maar net verlaten (zonder spierpijn !), toen we alweer bij een volgend park aankwamen: Dead Horse Point State Park. Het is een klein, hoog gelegen park, dat vooral bekend is dankzij het schitterende uitzicht over de zeshonderd meter lager gelegen Colorado River die daar met een grote bocht om een rotsplateau heen draait.

2

(Monitor and Merrimac !)

 

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

Nadat we er een tijdje hebben rond gewandeld en diverse foto’s hebben gemaakt rijden we eerst naar de dichtbij gelegen “Horsethief campground”  om alvast een plekje te reserveren. Nadat we er gelijk wat gegeten hebben gaan we door naar het volgende park Canyonlands N.P., hier hebben miljoenen jaren geleden de Colorado en de Green River kronkelende paden diep in de rotsen uitgesleten. Het park is in drie gedeeltes verdeeld, waarvan wij enkele dagen terug al een stukje van “the Needles” hebben gezien. Het bekendste deel is Island in the Sky, waar we vandaag naartoe gaan.

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We beginnen bij Shafer Cayon Overlook en wandelen vervolgens naar Mesa Arch; de boog biedt een zeer fotogenieke omlijsting voor de daarachter gelegen kloven van Canyonlands en de La Sal Mountains op de achtergrond.

??????????????????????

10

11

Het Grand View Overlook Point is het interessantste deel, met het panoramische uitzicht op het grillige landschap. Het grootste gedeelte van het park is alleen toegankelijk met een goede 4WD auto en ver beneden ons zien we er enkele rijden.

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

15

???????????????????????????????

Nadat we een stuk over de rim hebben gewandeld gaan we terug naar de kampplaats waar we nog een tijdje van het mooie weer genieten. ’s Avonds gaat het kampvuur weer aan en zien we boven ons een prachtige heldere sterrenhemel !

Verslag 25

We zijn vanmorgen vrij laat vertrokken vanaf de kampplaats Horsethief, gelegen vlakbij de twee parken die we gisteren bezocht hebben. We rijden eerst een stuk dezelfde weg terug en komen weer langs Arches N.P. waar alweer een lange rij auto’s bij de ingang van het park staat te wachten. Dan draaien we de weg 128 op die langs de Colorado River loopt; een prachtige rit volgt langs hoge bergen en een, soms, snelstromende rivier.

1

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

Na een stuk saaie snelweg stoppen we in Fruita om benzine en water te tanken én het vuil water te lozen.

5

(Een Vietnam-monument.)

Daar nemen we een kijkje in het dinosaurus museum behorend bij de plaats, het blijkt dat er in deze omgeving veel restanten van deze dieren zijn gevonden.

6

7

8

9

10

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het is de bedoeling om het vlakbij gelegen Colorado N.M. door te rijden vanaf de oostkant (via Grand Junction) en dan in het park te kamperen, helaas kunnen we de weg niet goed vinden en komen via de noordelijke kant het park binnen.

15

16

Al vrij snel kom je dan langs de kampplaats (Saddlehorn) en toen we daar vast een plekje uitzochten om te overnachten besloten we om vandaag niet verder te gaan. Het is inmiddels vier uur en prachtig zonnig weer, tijd voor een spelletje, een hapje en een drankje ! Morgen gaan we het park wel verder verkennen !!

17

18

Verslag 26

We hebben de zevenendertig kilometer lange Rim Rock Drive van het Colorado N.M. heen en terug gereden vanaf de kampplaats: op de heenweg hadden we steeds de zon in de ogen én de stopplaatsen lagen allemaal aan de andere kant van de weg. Van oost naar west hebben we dan ook veel meer genoten van het wisselend panoramisch zicht op de lager gelegen canyons.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

4

5

Het is wél over twaalven wanneer we het park verlaten en hebben dan nog zo’n tweehonderd en vijftig kilometer te gaan ! De eerste honderd hiervan gaan noordwaarts via de 139 en weer rijden we een prachtige weg door de bergen. Halverwege gaan we vrij steil omhoog over de Douglas pas en zitten dan boven de vijfentwintig honderd meter hoogte, over een maand kan het hier al sneeuwen ! (We kwamen zelfs de sneeuwschuiver al tegen !)

6

7

Bij het plaatsje Jensen nemen we de afslag naar Dinosaur N.M., gelegen op de grens van Colorado en Utah. De grootste bezienswaardigheid hier is een unieke verzameling dinosaurusfossielen uit het Jura-tijdperk, waarin meer dan 1500 dinosaurusbeenderen in een rivierbedding terechtkwamen en versteenden. (Jurassic Park !) Je kunt de resten van deze vindplaats nu bekijken op een muur van het Dinosaur Quarry Visitor Center in het park.

8

9

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We rijden nog een stukje het 85.000 ha. grote park in maar gaan dan toch verder naar onze volgende kampplaats (Red Fleet S.P.), waar we tegen vijven aankomen. In dit rustige park vinden we een prachtige plek met uitzicht op een meer waar het gladde wateroppervlak zorgt voor een spiegelend effect.

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 27

We rijden vandaag nog lange tijd door gebied waar fossielen van dinosaurussen zijn gevonden (aangegeven door bordjes langs de weg), maar langzaamaan verandert de omgeving en komen we in prachtig, herfstachtig bosgebied (Ashley National Forest). Even later komt daar rechts van de weg nog het Flaming Gorge National Recr. Area bij, waardoor we weer een schitterende rit hebben.

1

We nemen de afslag naar Red Canyon en staan even later bij een ongekend mooie overlook: in de diepte zien we het Flaming Gorge reservoir, omgeven door rode bergen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

(In het visitor Center bij the Red Canyon, ontmoette Dennis deze jager !)

Later zien we tijdens de rit diverse bergmeertjes liggen en ook krijgen we nog enkele keren mooi zicht op het langgerekte meer.

5

6

7

Wanneer we in de staat Wyoming komen verandert ineens het landschap en rijden we lange tijd door vlak, droog gebied. Na de middag doen we uitgebreid boodschappen in Rock Springs, zodat we voorlopig weer voldoende voorraad hebben. Ook tanken we voor het eerst propaan, al blijkt de tank, achteraf, nog half vol te zijn (we vertrouwen de lampjes op het controlepaneel niet helemaal !). Tegen vijven komen we aan bij “Big Sandy Recreaction Area”, echt zo’n plek in “the middle of nowhere”, waar we onze camper bij een meertje parkeren.

??????????????????????

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tot zeven uur is het lekker buiten toeven, maar zodra de zon verdwenen is wordt het koud en verhuizen we naar binnen !

Verslag 28

Vandaag heeft Dennis weer een tijd achter het stuur gezeten. We rijden nog steeds in noordelijke richting en langzaamaan verandert de omgeving. De huizen zijn hier van hout en bij sommige komt de rook uit de schoorsteen. De verkleurde blaadjes vallen van de bomen en iedereen loopt in lange broek (behalve wij !), het is duidelijk herfst.

1

2

3

4

(In de plaats Jackson staan diverse bogen gemaakt van geweien.)

Ook wordt het bergachtig; we komen in de buurt van de Grand Teton Mountains, met twaalf pieken hoger dan zesendertig honderd meter.

5

Tegen half twee bereiken we Gros Ventre Campground, gelegen in het Grand Teton N.P., waar regelmatig grote elanden gespot worden.

6

We maken een wandeling langs de Gros Ventre River in de hoop een “moose” te zien, maar helaas zien we er geen !

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

11

12

In de loop van de middag begint het te regenen en doen we binnen een spelletje, terwijl we regelmatig rondkijken of er toch geen eland te voorschijn komt. Misschien hebben we morgen meer geluk !

Verslag 29

Het is vanmorgen écht herfst, iets wat we de laatste jaren niet meer hebben meegemaakt (wij waren in die tijd in Australië of Zuidelijk-Afrika !): het is koud,vochtig en mistig. Na het ontbijt (in de camper) gaan we op pad om het Grand Teton N.P. te bekijken. Af en toe komt de zon tevoorschijn, maar de meeste tijd zijn de besneeuwde bergen verborgen achter bewolking.

1

???????????????????????????????

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In de verte zien we een kudde bizons en later nog een groep hertjes, maar helaas geen enkele grote eland, waar dit gebied zo om bekend is.

5

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We maken diverse stops en zien onder andere Oxbow Bend, String Lake en Jenny Lake, maar ook Menors Ferry Historic District is erg interessant.

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

14

15

Dit gebied, ten westen van de Snake River, is een van de laatste plaatsen waar mensen zich hebben gevestigd, vanwege de geïsoleerde ligging en het moeilijke klimaat. De eerste bewoner was Bill Menor die  hier in 1894 arriveerde. Hij bouwde een veerboot waarmee de Snake River kon worden overgestoken en hiervan is nu nog een replica te zien, ook zijn huis en winkel zijn nog te bezichtigen.

16

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

20

21

Vlakbij staat de chapel of the transfiguration (gebouwd in 1925), een kleine kapel met achter het altaar een raam waardoor je uitzicht hebt op de bergen.

???????????????????

23

24

25

(Buiten stond een groep Japanners het raam te fotograferen, in plaats van binnen naar buiten !!)

 

Tegen drieën zijn we terug op de kampplaats: vrijwel meteen wordt er een kampvuur gemaakt, waarop ook de maaltijd bereid wordt, en tot zeven uur kunnen we buiten zitten. Dan is het écht te fris en verhuizen we weer naar binnen !

26

27

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 30

We hebben weer een prachtige, afwisselende dag gehad: vanmorgen om acht uur klopte de buurman op de deur met de mededeling dat er een vrouwtjes-moose over het kampterrein liep. Natuurlijk ga je dan gelijk kijken, nauwelijks aangekleed, met buiten een temperatuur van één graad !! Maar het was de moeite zeker waard.

???????????????????????????????

2

???????????????????

4

We rijden weer een heel stuk dezelfde weg door het Grand Teton N.P. voor we in het volgende park (Yellowstone) komen, maar dat is niet erg. Het is veel zonniger dan gisteren en de bergen zijn nu goed te zien.

5

We komen langs een grote groep bizons, slechts enkele meters verwijderd van de weg en óók zien we een “pronghorn”.

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

9

10

We maken nog een keer een stop bij Oxbow Bend en gaan dan verder noordwaarts naar één van de mooiste parken van de Verenigde Staten en tevens het eerste Nationale Park ter wereld (sinds 1872) !! Het middelpunt van Yellowstone N.P. is een vulkanisch plateau met een gemiddelde hoogte van 2400 meter, waar meer dan tien duizend hete bronnen en geisers liggen, meer dan de helft van alle bronnen en geisers in de hele wereld. Jaarlijks valt er meer dan een halve meter regen en sneeuw in het park, het water zakt in de poreuze grond en de hoge temperatuur van het magma verhit het water en dat zoekt dan in de vorm van een geiser, heetwaterbron of modderpot een weg naar buiten. Als eerste maken we een stop bij Lewis Falls, een negen meter hoge waterval, die je vanuit de auto zelfs kunt zien.

???????????????????????????????

12

???????????????????????????????

Daarna stoppen we bij West Thumb, waar we een wandeling maken over een houten boardwalk en diverse geisers en heetwaterbronnen  zien, met op de achtergrond het grote Yellowstone Lake.

14

15

16

17

Tegen tweeën komen we aan bij de “Old Faithful Geyser”, waar we net op tijd zijn om een uitbarsting te zien van ruim dertig duizend liter kokend water dat zo’n vijftig meter hoog spuit ! Old Faithful heeft z’n naam in 1870 gekregen omdat de erupties steeds precies op tijd (elke negentig minuten) gebeuren en dan anderhalf tot vijf minuten duren.

??????????????????????

19

Daarna bekijken we nog enkele andere geisers en heetwaterbronnen, maar het is overal gigantisch druk en  daarom is het moeilijk de camper kwijt te raken.

20

21

22

23

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We gaan naar onze kampplaats Madison en onderweg lopen er opeens enkele bizons voor de auto langs, in het park leven er meer dan drie duizend, de grootste kudde ter wereld. Een volwassen bizon kan meer dan duizend kilo wegen en één meter tachtig hoog worden.

25

26

We krijgen een mooi plekje voor onze camper en wanneer we geïnstalleerd zijn kunnen we nog even buiten zitten, maar dan begint het te regenen en te onweren. Helaas is er voor de komende dagen slecht weer voorspeld !

???????????????????????????????

28

Verslag 31

We worden wakker met regen en onweer en dat blijft bijna de hele dag zo ! Toch gaan we op pad, al is het maar om de batterij van de camper op te laden, die wordt gebruikt zodra we de verwarming aanzetten (de kachel gaat op propaan, maar er gaat ook een ventilator aan !).

???????????????????

Via Norris rijden we naar Canyon Village, waar we in het “visitor education center” een film bekijken over Yellowstone N.P., zoals het er bij mooi weer uitziet ! Het park is bijna negen duizend vierkante kilometer groot en heeft naast het vulkanische gedeelte ook prachtige bossen, mooie alpenweiden, veel meren en een grote canyon met watervallen. Wanneer we buiten komen schijnt zowaar de zon even en we gaan dan ook meteen door naar “Brink of the Lower Falls”, waar een pad loopt naar een prachtige waterval met uitzicht op de kloof. De wandeling is vrij kort, achthonderd meter  heen en terug, maar gaat wel honderd en tachtig meter naar beneden ! Het is echter de trip zeker waard, we worden beloond met een schitterend uitzicht !

???????????????????????????????

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

Zodra we terug zijn bij de camper begint het weer te regenen en wanneer we via een pas van ruim drie duizend meter hoogte naar Tower-Roosevelt rijden, valt er zelfs hagel en natte sneeuw uit de lucht ! Na nog een bergpas komen we uit bij “Mammoth Hot Springs” waar stenen terrassen gevormd zijn door mineraalrijk water dat opborrelt uit honderden geo-thermale bronnen, het lijkt wel wat op Pamukkale in Turkije. Ook hier hebben we geluk dat het even droog is en maken dan ook weer een wandeling over een houten boardwalk langs de aparte terrassen.

7

8

9

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

Daarna hebben we nog een lange weg af te leggen om terug te komen bij de kampplaats: de weg naar Norris is tijdelijk afgesloten dus we moeten helemaal via Tower-Roosevelt en Canyon Village weer naar Madison (dit scheelt zo’n vijfenveertig kilometer én drie bergpassen !) Onderweg zien we wel weer diverse bizons en enkele herten.

14

15

16

Tegen zessen komen we in de stromende regen aan op de camping waar we gelijk de kachel weer aan kunnen doen !

Verslag 32

Het was vanmorgen zowaar droog, wel lag er verse sneeuw op de bergen en liet de zon volledig verstek gaan.

???????????????????????????????

(Weer om lang op bed te blijven liggen !)

2

We rijden nog een keer richting Norris waar veel thermische activiteit plaatsvindt waardoor er veel geisers, heetwaterbronnen, modderpoelen en fumaroles (stoomgaten) zijn.

3

Onderweg stoppen we eerst bij de Gibbon Falls en even later bij “Artists Paintpots”, waar modderpoelen zijn in diverse kleuren waardoor ze op een schilderspallet lijken.

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook tijdens het rijden zie je langs de kant van de weg stoom omhoog komen uit kleine geisers.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Bij het Norris Geyser Basin wandelen we weer langs allerlei poeltjes, geisers en bronnen, maar omdat het weer erg druilerig is ziet het er erg somber uit. In 2013 zijn we in Nieuw-Zeeland geweest en op het Noorder Eiland zijn ook hele gebieden met vulkanische activiteit (o.a. Wai-o-tapu met de Lady Knox geiser) en wij vonden het daar veel mooier, maar dat heeft waarschijnlijk met het weer te maken. Het stonk er trouwens net zo erg naar rotte eieren (zwaveldampen) als hier !!

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen enen begint het weer te regenen en later valt er zelfs natte sneeuw, we gaan terug naar de kampplaats en vermaken ons verder met diverse spelletjes. We hebben al drie dagen geen internet- of telefoonverbinding dus we hebben totaal geen idee hoe het weer op andere plekken is, morgen verlaten we Yellowstone N.P. en hopen dan op beter weer !

Verslag 33

Na een nacht vol sneeuwbuien rijden we vanmorgen met een zonnetje richting de westelijke uitgang van het park en even later worden we verrast door een prachtig natuurspektakel: een groep herten steekt net de Madison rivier over, een cadeautje op Dierendag !

??????????????????????

2

3

In de plaats West Yellowstone zien we een wasserette en in korte tijd heb ik vier wasmachines gevuld met vuile was, gelukkig hebben ze ook grote drogers anders had ik een probleem, met dit weer. Nadat de was weer schoon in de camper ligt, een bezoek aan de supermarkt en het ophalen en verzenden van mails, rijden we pas tegen enen weg.

4

We hebben dan nog ruim driehonderd kilometer te gaan, ook is het inmiddels weer gaan sneeuwen ! We nemen nog een kleine omweg naar de Mesa Falls en daarna is het enkele uren doortuffen.

5

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen half zes komen we, tijdens een hagelbui, aan bij “Craters of the Moon N.M.”, een park vol grillige, golvende lavavelden die bezaaid zijn met kegels en kraters van twee duizend tot vijftien duizend jaar oud. Het contrast met de hagel zorgt voor een vreemd effect. Morgen gaan we het park verder bekijken, het wordt nu weer binnen zitten met de kachel aan !

???????????????????????????????

9

10

Verslag 34

De tweeling Stijn en Ruben zijn intussen alweer zeven maanden, ze hebben twee tandjes, eten al brood, fruit, vlees en groente en groeien als kool. Elke keer zijn we weer blij en vertederd wanneer we filmpjes of foto’s toegestuurd krijgen van Marcel en Marieke en onze twee lieve, vrolijke kleinzoons zien !

1

Craters of the Moon N.M., gelegen in de staat Idaho, is twee honderd vijftien vierkante kilometer groot en heeft één van de meest opmerkelijke landschappen van het land bestaande uit allerlei lavavelden. Deze werden gevormd door gesmolten lava, dat dertien duizend jaar door barsten in het oppervlak omhoog sijpelde. Onder het zwart geblakerde oppervlak liggen talloze grotten en lavatunnels.

2

3

4

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

We hebben de hele morgen in het park doorgebracht, grotendeels wandelend, waarbij we diverse kraters hebben bekeken, een vulkaan opgeklommen zijn, maar ook door een lavatunnel gelopen hebben (Indian Tunnel), heel interessant allemaal.

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

18

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

20

21

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vervolgens rijden we richting het Sawtooth N.M., een heel mooi berggebied waar we weer op ruim zesentwintig honderd meter hoogte rijden en de sneeuw op ooghoogte zien liggen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

27

28

Het park bestaat uit rivieren, bergweiden, bossen en ruige bergpieken met sneeuw op de toppen, werkelijk prachtig om doorheen te rijden. We zien weer groepen herten, maar hebben helaas nog geen enkele beer gespot deze reis !

29

30

Tegen half vijf stoppen we bij Redfish Lake, waar de meeste kampplaatsen al gesloten zijn. Bij “Sockeye”, met uitzicht op het meer, zetten we onze camper op een verder verlaten overnachtingsplaats neer.

31

Wim wil graag buiten op houtskool koken en heeft het eten net klaar wanneer het begint te sneeuwen, de rest van de dag verblijven we dus weer binnen in de camper !

32

Verslag 35

We werden vanmorgen wakker met rond de camper een laagje sneeuw, als eerste ging dan ook weer de kachel aan, waarna we nog een tijdje onder het warme dekbed bleven liggen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

We rijden vandaag veel pasjes door eenzaam berggebied waar soms de sneeuw nog op de bomen ligt.

4

5

Regelmatig loopt er evenwijdig aan de weg een snelstromende rivier die af en toe ook nog geschikt is om in te kanoën.

6

7

We zijn vrij vroeg (tegen tweeën)  bij Lake Cascade State Park en sinds lange tijd kunnen we weer buiten zitten, zij het met een dik vest aan ! Er zijn diverse mannen aan het vissen en voor het eerst deze trip mist Wim zijn vishengel, in plaats daarvan maakt hij een kampvuur waarop later gekookt wordt.

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

Tegen zessen vertrekken we toch weer naar binnen, vanwaar we een mooi uitzicht hebben over het meer !

12

Verslag 36

We hebben vandaag weer zo’n tweehonderd kilometer af te leggen naar de volgende bestemming, maar eerst doen we in het plaatsje Cascade nog enkele boodschappen: vanwege het koude weer gaan de whisky en de port nogal hard !! Ook nu rijden we weer veel door de beboste bergen afgewisseld door vlakke weiden waar rundvee op graast. Tot nu toe reizen we steeds door dunbevolkt gebied, meestal met simpele boerenbedrijven waar altijd wel een camper of caravan bijstaat en natuurlijk ligt er een flinke hoeveelheid brandhout. Ook wordt er overal veel hooi verzameld voor de koude winter die al snel zijn intrede kan doen. Tussen de middag maken we een lunchstop bij het sportveld van Cambridge, een klein plaatsje in Idaho, waar ze aan het oefenen zijn met rugby, een populaire sport in Amerika.

1

2

Later rijden we langs de Brownlee Dam, waar een groot stuwmeer ontstaan is.

3

Voorbij de dam gaat de rivier verder tot aan Oxbow en net daarvoor vinden we een prachtige plek aan het water bij Carters Landing; voor zes dollar kunnen we hier gaan staan en er is zelfs een toilet en een vuilcontainer aanwezig.

4

Inmiddels zijn we een stuk afgezakt en zitten nu rond de vijfhonderd meter hoogte, het weer is opgeknapt en we kunnen de korte broek weer aan !!!  Het is echt een schitterende plaats, zo staan we in Australië ook vaak.

5

6

7

Alleen mist Wim z’n hengel weer, de zalmforellen springen hier gewoon uit het water omhoog, iets wat voor een visser natuurlijk erg uitdagend is. We vinden een stuk vistuig en zelfs een haakje en met een lange tak erbij heeft Wim zo een hengel in elkaar geflanst, een stukje kaas eraan en vissen maar !

8

Helaas gaat er een forel met de hele boel aan de haal en moet hij opnieuw iets verzinnen. Met waslijndraad, een stuk hout als dobbel en een ander haakje moet het lukken, helaas blijft bij het ingooien de haak in z’n vinger steken, auoeii !! Inmiddels ligt er weer een lijn met klosje hout en kaas te dobberen, misschien eten we morgen wel forel !!!!!

9

10

(Het is windstil en tot ruim negen uur hebben we buiten bij het kampvuur gezeten !)

Verslag 37

We zijn vandaag van Mountain Time overgegaan naar Pacific Time, wat inhoudt dat we de klok een uur terug kunnen zetten. Ook bevinden we ons inmiddels in een andere staat: Oregon, waar we de komende dagen zullen vertoeven. Tegen de middag hebben we, vlak voor Baker City, een stop gemaakt bij “Oregon Trail Interpretive Center” waar je uitgebreide uitleg krijgt over de lange weg (ruim drie duizend kilometer) die vijf honderd duizend kolonisten hebben gemaakt van Missouri naar Oregon. Tussen 1841 en 1866 trokken deze mensen in huifkarren richting het westen naar het vruchtbare boerenland van Oregon. In het centrum zijn diverse interessante films te bekijken en ook wordt alles prachtig uitgebeeld. Natuurlijk zijn de huifkarren erg indrukwekkend: je zult daar maar een half jaar in moeten wonen en door onherbergzaam gebied mee trekken, het was een erg zware tocht waarbij velen het einddoel niet bereikten.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

7

8

9

10

Wij rijden in onze luxe camper verder in westelijke richting en stoppen net voorbij de plaats John Day bij onze overnachtingsplaats Clyde Holiday S.P., waar we een flinke voorraad hout inslaan. In dit bosgebied zijn verschillende houtverwerkingsbedrijven, waardoor je voor een redelijke prijs hout kunt kopen, onze “schuur” ligt nu aardig vol !!

11

Het is gelukkig een stuk opgeklaard en we kunnen weer buiten leven: kampvuurtje aan en Dennis is vandaag de “kok”. Twee keer in de week kookt hij eten, de andere vijf dagen zijn voor Wim, ik heb dan mooi de tijd om een verslag te typen, zo heeft ieder zijn taken !!

12

Verslag 38

We hebben vandaag (9 oktober) de Oregon Highway (26) verder gevolgd in westelijke richting en zijn alleen twee keer een zijweg ingeslagen behorend bij John Day Fossil Beds N.M..

1

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

9

10

We bekijken een verlaten  boerderij gelegen tussen de bergen en later zien we de prachtig gekleurde Painted Hills.

11

12

13

14

15

16

17

(Ook hebben ze hier heel aparte bomen !!)

Vlak voor Prineville stoppen we bij Ochoco Reservoir waar we een plekje vinden tussen de dennenbomen met uitzicht op een halfvol meer !

???????????????????????????????

19

Er wordt weer een kampvuur gemaakt (we hebben toch voldoende hout) en de kampbeheerder komt ons vertellen dat we de motorkap omhoog moeten doen, omdat de eekhoorntjes er anders onder gaan nestelen en de kabels doorbijten.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook is de kapsalon vandaag even open !

Verslag 39

Het is vandaag regenachtig weer al hadden we bij Smith Rock S.P. vanmorgen geluk en konden we daar nog droog rondwandelen. Het park werd zo’n dertig jaar geleden beroemd vanwege z’n ideale rotsen voor bergbeklimmers. We zien er dan ook velen, gezekerd aan een touw, haast vastgekleefd aan de bergen, mooi om te zien. Ook is het park geliefd bij mountainbikers en paardrijders.

1

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

6

7

8

Wanneer we verder gaan naar Newberry Crater Volcanic N.M. begint het te regenen en dat blijft de rest van de dag zo. We gaan toch nog kijken bij de kampplaats Little Krater gelegen aan het kratermeer Paulina Lake, maar deze prachtige plek ziet er nu somber uit en er waait een harde wind over het grotendeels mistige meer. We zitten dan ook op twee duizend meter hoogte !

9

10

We rijden een stuk terug richting highway en slaan bij een lager gelegen gedeelte een zijweg in naar een andere kampplaats: Mc Kay Crossing Campground behorend bij Deschutes National Forest.

11

De weg ernaartoe is één groot wasbord en alles in de camper trilt en schudt, maar na enkele kilometers rijden komen we op een leuk plekje aan de rivier McKay waar vlakbij ook nog een watervalletje te zien is.

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We besluiten hier te overnachten al kunnen we gelijk de camper in want ook hier koelt het snel af en is het vochtig. We vermaken ons weer met spelletjes en weten nu al dat we morgenvroeg eerst weer schuddend in de camper zullen zitten, want we moeten helaas dezelfde weg weer terug !

Verslag 40

De dag begon vandaag koud, vochtig en grauw, maar tegen de middag klaarde het op en net voor we het enige Nationale Park van Oregon: Crater Lake N.P.,  inreden was de lucht helemaal blauw, precies wat we nodig hebben voor dit prachtige park !!

1

Crater Lake ligt in een caldera, een vulkanisch basin, dat ongeveer 7.700 jaar geleden ontstond toen de 3.660 meter hoge Mount Mazama instortte als gevolg van een vulkanische uitbarsting. Lavastromen sloten de bodem van de caldera af en er volgde een lange periode van afkoeling. Regen en sneeuw vulden de caldera met diepblauw water.

???????????????????????????????

Het meer heeft een diameter van acht kilometer en wordt omringd door steile rotswanden die meer dan zeshonderd meter boven de oppervlakte van het water uitsteken. Ook is het met 589 meter het diepste zoetwater meer van de Verenigde Staten. Er komen geen rivieren of beken in het meer uit, wel sneeuwt het erg veel in dit gebied (ongeveer 13,7 meter per jaar !!), waardoor het water erg helder is en zijn diepblauwe kleur heeft. Tijdens de zeer lange winter zijn veel wegen in het park onbegaanbaar, slechts enkele maanden per jaar is alles geopend.

3

???????????????????????????????

We hebben geluk en kunnen het park nog vanaf de noordzijde binnenkomen en volgen de drieënvijftig kilometer lange Rimdrive rond het meer. Regelmatig maken we een stop om te genieten van het prachtige uitzicht. In het meer ligt Wizard Island, bovenop dit kleine, kegelvormige eiland, dat 233 meter boven het oppervlak uitsteekt, ligt een negentig meter brede krater. Een ander klein eilandje is de spookachtig gevormde rots Phantom Ship, die ruim vijftig meter boven het water uitsteekt.

5

6

Vlakbij de Vidae Falls stoppen we bij een picknickplaats waar brutale vogeltjes het brood zo uit je hand pikken.

7

8

9

10

11

Ook de omweg naar de vreemd gevormde Pinnacles, pieken van puimsteen, is de moeite waard.

???????????????????????????????

13

14

15

16

???????????????????????????????

Nadat we het meer anderhalve keer rond zijn (via de zuidwestkant verlaten we het park weer) moeten we nog op zoek naar een overnachtingsplaats, Mazama campground heeft net twee dagen ervoor zijn hek gesloten. We krijgen de tip om op een sno-park te gaan staan, dit is een parkeerplek aan de rand van een park waar je gratis  kunt overnachten wanneer er teveel sneeuw in het gebied is. De plek (Annie Creek) is prima: er zijn toiletten, een houten hut met houtkachel en vuurbakken mét hout !

18

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadat we nog een tijdje buiten bij een kampvuur hebben gezeten, nagenietend van de mooie dag, wordt het te koud en verhuizen we naar binnen.

Verslag 41

Na weer een koude nacht van rond het vriespunt klaart het in de loop van de morgen op en bereikt het kwik de zeventien graden. We maken eerst een stop in Kamath Falls, om bij een mega supermarkt (Fred Meyer), waar ze ook sushi’s verkopen (klaargemaakt terwijl je wacht !), een kar vol levensmiddelen te halen. Daarna rijden we door naar Lava Beds N.M., gelegen in de staat Californië ! Hier bevinden zich, net als in Craters of the Moon, veel lavagangen, grotten en ronde tunnels.

1

Bij het Visitor Center krijgen we een vergunning, nadat onze wandelschoenen ontsmet zijn (i.v.m. een ziekte onder de vleermuizen), om in de caves te gaan kijken. Alle drie gewapend met een zaklamp, dichte schoenen en goede moed bekijken we vijf grotten, waarbij we regelmatig door de knieën moeten en langs trappen afdalen. Het is heel uitdagend om zelf door lavagrotten te mogen lopen, zonder begeleiding, niet wetend waar je uitkomt !

???????????????????????????????

3

4

5

6

7

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

14

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

19

Helaas sluit om vijf uur de poort naar de tunnels en gaan we naar onze kampplaats: Indian Wells, waar het hout al klaar ligt voor een kampvuur !

???????????????????????????????

???????????????????????????????

We genieten nog even van de zon en daarna bereidt Wim een maaltijd op het vuur. Morgen gaan we wel verder met het onderzoeken van de grotten !

???????????????????????????????

Verslag 42

We hebben vanmorgen nog drie grotten bekeken: bij de Sentinel Cave, waar je aan twee kanten naar binnen kunt, kwam ons  halverwege een schoolklas met begeleiding tegemoet, die dus de andere ingang hadden genomen.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Deze grot is duizend meter lang en je moet enkele keren een trap op en af, best spannend dus voor zo’n groep kinderen, allemaal met een grote zaklamp en een helm op ! Later komen we ze bij de Valentine Cave weer tegen.

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook hier gaan we weer zelf op zoek naar doorgangen waarbij we soms door de knieën moeten.

7

8

Aan het eind van de tunnel zie je de gestolde lava nog duidelijk liggen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zien, net als gisteren, een paar vleermuizen roerloos hangend aan het plafond.

10

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Skull Cave is erg ruim en heeft drie lavatubes boven elkaar, de koude winterlucht zorgt ervoor dat er in de onderste grot het hele jaar door een ijslaag ligt, waar we met een trap naartoe kunnen om het te aanschouwen.

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

18

19

Pas na de middag verlaten we het park en rijden enkele uren een prachtige route door een dennenbos, afgewisseld met  lavavelden  (Het eerste stuk weg is erg slecht, weer een soort wasbord !). We komen langs Medicine Lake, een mooi meer dat wij vanachter de ruit van de camper bekijken: buiten staat een harde koude wind !

20

21

22

Ruim na vieren arriveren we bij McArthur Burney Falls Memorial S.P. waar een grote waterval te bewonderen moet zijn. We kiezen er echter voor nog even buiten te zitten bij een vuurtje en pas morgen deze waterval te bekijken. Zowel tijdens de rit als op de kampplaats zien we enkele hertjes, één met de natuur !

23

24

Verslag 43

1

Het heeft de hele nacht gestormd en geregend en ook al stonden we niet direct onder een boom, we hoorden van alles op het dak van de camper vallen. Vanmorgen lagen er overal takken en bladeren, ook op de wegen. Het was gelukkig even droog toen we naar de watervallen (McArthur-Burney Falls) liepen, maar verder blijft het de hele dag regenen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Toen we richting Lassen Volcanic N.P. reden en in de verte de hoge, kegelvormige vulkaan Lassen Peak (3187 meter boven zeeniveau) vol met verse sneeuw zagen, werd ons vermoeden bevestigd: we kunnen het park niet in omdat de hoofdweg vol sneeuw ligt ! Bij navraag hoorde ik dat er niet gestrooid en geruimd wordt, dus alleen bij mooi weer kun je er terecht. (Gisteren was het park nog open, maar vorige week was hij ook enkele dagen gesloten !)

4

Nog geen eeuw geleden is de Lassen Peak vulkaan diverse keren uitgebarsten en heeft toen ruim veertig duizend ha. land verwoest. In het park kun je, net als in Yellowstone, zwavelhoudende poelen en modderbronnen zien.

5

??????????????????????

7

We moeten nu dus om het park heenrijden, het heeft geen zin om te wachten tot de sneeuw smelt ! Via de highway 44 richting Westwood komen we weer op route en rijden, met dit slechte weer, dan maar gelijk door naar de overnachtingsplaats (Plumas-Euraka S.P.), die eigenlijk voor morgen was bedoeld. Ook hier is het echt herfst en is de kampplaats al afgesloten ! We hebben geen zin om op een RV camping te gaan staan en gelukkig komen we via een ranger te weten dat er in de buurt genoeg mooie (gratis) plekjes zijn om te overnachten.

??????????????????????

9

We staan nu aan het “Gold Lake” en zijn na een korte verkenning van de omgeving naar binnen verhuisd, (alleen enkele stoere vissers waagden zich buiten !) het is duidelijk herfst !!

10

???????????????????????????????

12

Verslag 44

Weer hebben we de hele nacht regen en harde wind, maar dat is niets om bezorgd over te zijn. We hebben andere zorgen: Wim is al ruim een week erg verkouden en afgelopen nacht zaten z’n neusgaten weer helemaal dicht en krijgt hij ze met geen enkele spray meer open, wat inhoudt dat hij de hele nacht door z’n mond moest ademhalen en totaal niet heeft geslapen. Vanmorgen (zaterdag 15 oktober) zijn we dus eerst gestopt bij Tahoe Forest Hospital District in Truckee, waar Wim bij de eerste hulp onderzocht wordt. Hij blijkt een flinke voor- en neusholteontsteking te hebben en krijgt antibiotica en een sterkere neusspray, wanneer dit na drie dagen nog niet aanslaat moet hij ook prednison gaan slikken. Ondanks dat hij zo beroerd was heeft hij toch steeds gereden en aan alles meegedaan, hopelijk gaat het nu snel beter ! Wanneer we verder rijden komen we eerst langs Lake Tahoe, waar nu een harde wind over het water blaast.

1

De plaatsjes rondom het meer zien er leuk uit, maar veel winkels gaan al sluiten voor de winter. We rijden verder naar Virginia City en zijn inmiddels weer even in de staat Nevada. Nadat we de afgelopen tijd veel door bossen en over bergen hebben gereden, komen we nu in meer open gebied en ook de zon komt tevoorschijn. Helaas, bij aankomst op de kampplaats heeft de grote regenbui van de afgelopen dagen ons ingehaald en begint het ook hier te stormen. Toch trekken we onze jassen aan en wandelen naar de historische straatjes van Virginia City, waar rond 1870 veel goudzoekers huisden en later (rond 1960) de televisieserie Bonanza werd opgenomen.

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

5

6

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

15

Het is allemaal erg toeristisch en helaas zijn de straten niet auto vrij, maar het is leuk er even doorheen te lopen. Nadat we er wat gegeten hebben gaan we terug naar het kleine RV Park, waar we de rest van de avond  in de camper doorbrengen, met het geluid van de kletterende regen op het dak !

16

Verslag 45

Toen we vanmorgen weer in de staat Californië aankwamen kregen we een controle op groente en fruit bij een Inspection Station, iets wat in Australië ook voorkomt. Ze moesten weten hoe noordelijk we waren geweest en waar we onze vruchten hadden gekocht. Gelukkig mochten we onze flinke voorraad vitamine C houden, omdat ze in Californië gekocht zijn ! (De controleur kwam trouwens uit Friesland !!)

 

Weer heeft het bijna de hele dag geregend en ook zijn er enkele passen afgesloten vanwege de harde wind die er waait. We hebben echter veel geluk: wanneer we uit de camper stappen om Bodie State Historic Park te gaan bekijken is het droog, al waait er een ijzige wind, en dit blijft zo (anderhalf uur) tot we weer instappen, dan begint het gelijk weer te regenen ! Bodie is een soort “spookstadje”, slechts vijf procent van de gebouwen is overgebleven van de goudstad, waar in de hoogtijjaren (1877-1881) dertig mijnen actief waren en er rond de zeven-en-een-half duizend mensen woonden. In tegenstelling tot Virginia City is hier niets gerestaureerd of bewoond, alleen de fundering van de gebouwen is gerepareerd en hier en daar zijn wat daken gestabiliseerd. Om bij Bodie te komen rijden we tot op vijfentwintighonderd meter hoogte en de laatste vijf kilometer van de rit zijn onverhard, waardoor weer de hele camper schudt en rammelt, maar het is de moeite zeker waard !

1

2

We zien winkels, een school, een kerk, fabrieken, oude auto’s en veel huizen, (bijna) allen van hout gemaakt en vaak nog met voorraad of huisraad aanwezig. Wat moeten de mensen het hier koud hebben gehad in de winter, zo hoog in de bergen, in een simpel huisje, het vriest er nu al ’s nachts !

3

4

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

???????????????????????????????

???????????????????????????????

14

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

21

22

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

29

Na de bezichtiging rijden we nog een stukje verder, in de regen en met forse zijwinden, naar Lee Vining, waar we weer op een camping (Mono Vista RV Park) terechtkomen. Dus maak ik ook maar gelijk gebruik van de “laundry” en prop drie wasmachines vol. Regelmatig moet ik heen en weer lopen om extra kwartjes in de machines te stoppen, zodat we straks weer fris én droog beddengoed hebben, maar daarna kunnen we weer even vooruit met schone handdoeken en kleding !

Trouwens: met Wim gaat het al een stuk beter, de medicijnen slaan gelukkig aan, wel merkt hij dat zijn conditie een stuk achteruit is gegaan, maar het komt goed !

Verslag 46

We werden vanmorgen wakker, na een onrustige nacht vol rukwinden waardoor we af en toe lagen te schudden in bed, met een strakblauwe hemel en zón !! Als eerste rijden we naar het vlakbij gelegen “Mono Basin National Forest Scenic Area Visitor Center” waar we te horen krijgen dat de ruim drieduizend meter hoge Tioga Pass, de doorgang naar het vlakbij gelegen Yosemite N.P., afgesloten is vanwege de vele sneeuw. (Normaal gebeurt dit pas in november !) Dit houdt in dat we een grote omweg, van zo’n vijf honderd kilometer, moeten maken om alsnog in het park te komen, dat wordt morgen een lange dag rijden !! We hebben inmiddels ruim vijf duizend miles (acht duizend kilometer) afgelegd en nog ruim drie weken te gaan dus daar komen nog wel een paar duizend kilometer bij !

1

Nadat we een heel interessante film over het Mono Lake, één van de oudste meren van Noord-Amerika, hebben bekeken gaan we naar de South Tufa Area om het meer van dichtbij te bekijken.

2

Het ruim honderd en vijftig vierkante kilometer grote Mono Lake heeft vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever die tufa’s worden genoemd. Deze zijn in honderden jaren tijd ontstaan door verdamping van grote hoeveelheden mineralen en zout die vanuit de omringende bergen in het meer zijn gestroomd, in combinatie met het calcium van zoetwater. Het water is nu erg alkalisch en twee keer zo zout als zeewater. Met de besneeuwde bergen op de achtergrond is het een prachtige, fotogenieke plek !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Rond het Mono Lake liggen veel vulkanen: in het zuiden de Mono Craters, waarvan Panum Crater de jongste is, die “slechts” zeshonderd en vijftig jaar geleden uitgebarsten is.

9

(Via deze onverharde weg komen we er dicht bij.)

10

Wij maken een wandeling naar de rand van deze krater en zien veel glinsterende zwarte stenen tussen de lavabrokken, obsidian genoemd, waar vroeger speerpunten en messen van werden gemaakt door de oorspronkelijke bevolking.

11

12

13

14

15

16

17

We hebben het warm gekregen van de trip en tijdens de lunch gaat zelfs de korte broek even aan en genieten we van de zonnestralen, die we de afgelopen tijd zo gemist hebben.

18

19

Vervolgens rijden we via de prachtige June Lake Loop naar onze kampplaats. Onderweg komen we langs het Grant en Silver Lake, beiden schitterend in de zon, met op de achtergrond de bergen met verse sneeuw.

20

21

22

We vinden een mooi plekje bij “Oh Ridge” Campground met uitzicht op het June Lake waar we zo lang mogelijk in de  verwarmende zon zitten, zij het met een dik vest en lange broek aan.

???????????????????????????????

24

???????????????????????????????

Het kampvuur gaat nog even aan, maar de kou wint het van de hitte van het vuur dus verhuizen we naar binnen, waar de kachel voor warmte zorgt !!

Verslag 47

We zijn vanmorgen eerst nog een keer wezen informeren bij het Visitor Center in Lee Vining hoe het met de wegen gesteld is. De Tioga Pass is niet alleen, net als de Sonora en de Ebbetts Pass, afgesloten vanwege de sneeuw, maar er zijn ook enkele metershoge rotsblokken op de weg terecht gekomen en het kan nog dagen duren voordat deze verwijderd zijn. Het is dus duidelijk: we maken de omweg en rijden eerst in noordelijke richting tot vlakbij Lake Tahoe, nemen dan de Carson Pass (nr.88) en zakken vervolgens via de 49 en de 120 af naar Yosemite N.P.. Het eerste stuk hadden we twee dagen terug al gereden, maar toen in de stromende regen met rukwinden erbij, nu schijnt de zon en zien we de besneeuwde bergen, een heel verschil.

1

2

De Carson Pas is prachtig om te rijden en weer gaan we tot boven de sneeuwgrens en volgt er een sneeuwballen gevecht.

3

4

5

6

Tegen vijven stoppen we bij The Pines, een gratis kampplaats in het bos, een half uurtje rijden van de ingang naar Yosemite N.P., in totaal  hebben we vandaag ruim vier honderd kilometer afgelegd. Tot acht uur  zitten we heerlijk bij een kampvuur onder een heldere sterrenhemel en gaan dan pas naar binnen om te eten. Ik weet zeker dat het vannacht niet zo koud wordt als de afgelopen nacht, toen zakte het kwik naar minus acht (!!) maar toen zaten we ook op bijna vierentwintig honderd meter hoogte, nu op slechts duizend meter !

7

8

Verslag 48

We zaten toch nog wel een stukje buiten het National Park vannacht en het duurde dan ook ruim een uur voor we bij Yosemite Valley aankwamen, al die tijd rijdend over smalle, bochtige wegen met aardig wat hoogteverschil. Het is gigantisch druk in het park, al moet het nu eigenlijk de rustige tijd zijn (Yosemite N.P. krijgt meer dan drie miljoen bezoekers per jaar en is daarmee één van de drukst bezochte plaatsen in de Verenigde Staten !). Het is moeilijk om een plekje te vinden voor de camper wanneer je even wilt stoppen voor een foto, ook zijn ze met wegwerkzaamheden bezig en zijn er diverse wegen afgesloten. De vallei is gevormd door een gletsjer en heeft aan de ene kant Half Dome (een zeshonderd zeventig meter hoge rots, de steilste in de VS) en aan de andere kant El Capitan, een negenhonderd meter hoog blok graniet.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

3

4

Via grote watervallen valt smeltwater tot op de bodem van de vallei, waar het wordt afgevoerd door de Merced River door een gebied met weiden en bossen. Normaal zijn de watervallen deze tijd van het jaar droog, maar door de vele regen van de afgelopen dagen valt er nu flink wat water naar beneden, vooral de zevenhonderd negenendertig meter hoge Yosemite Falls (de vijfde waterval van de wereld qua hoogte) is spectaculair.

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

9

10

11

Het park is ruim drie duizend vierkante kilometer groot en je moet flinke afstanden afleggen om alles te bekijken. Omdat we gisteren al veel gereden hebben besluiten we vroeg naar een kampplaats te gaan. In de vallei is alles volgeboekt dus gaan we naar Wawona, in het zuiden van het park. Thuis hebben we steeds geprobeerd om hier te reserveren, wat niet lukte, het blijkt dat het grootste gedeelte van de kampplaats gesloten is (vanaf 10 oktober) en nu is het “first-come first-served”. Als we tegen tweeën aankomen bij Wawona Campground staat er een bordje FULL, toch kijken we even rond en vinden nog één lege plek die eigenlijk voor een tent is, maar Wim krijgt de camper erin gedraaid.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Het is lekker weer en we luieren enkele uren genietend van de zon.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

16

17

Aan het eind van de middag maken we een wandeling door het bos en langs de rivier en daarna gaat ons vijfentwintigste kampvuur aan, waar we tot laat in de avond bij zitten !!

18

Verslag 49

We zijn vanmorgen gestart bij het, vlakbij de kampplaats gelegen, Pioneer Yosemite History Center, een verzameling van historische gebouwen waar je veel informatie kan vinden over de mensen en de gebeurtenissen die hebben geleid tot het “Nationale Parken”-idee. `

1

???????????????????????????????

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook bevindt zich hier het historische Wawona Hotel (laat 19e eeuw gebouwd), een pompstation en een kleine supermarkt.

6

Vervolgens gaan we weer noordelijk richting Glacier Point, het meest magnifieke uitzichtpunt van het Nationale Park. Je bevindt je hier op een hoogte van bijna tweeëntwintig honderd meter boven de zeespiegel en op negenhonderd vijfenzeventig meter boven de bodem van de vallei. Hiervandaan zie je diverse watervallen, de Merced River, de Half Dome en andere omringende pieken, werkelijk prachtig !

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

We maken nog een korte stop bij Bridalveil Fall, waar we gelijk lunchen en gaan dan door naar Merced Grove, net voor de westelijke ingang van het park.

11

12

Omdat de, in het zuiden van het park gelegen, Mariposa Grove helaas (al meer dan een jaar) gesloten is gaan we hier een wandeling maken. In het Mariposa bos staan meer dan vijf honderd enorme sequoiabomen, waarvan er sommigen meer dan drie duizend jaar oud zijn, in Merced Grove staan twintig (!!) grote sequoia’s. In anderhalf uur tijd wandelen we acht kilometer (heen en terug) om deze giganten te zien, maar het is de moeite waard.

13

14

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

17

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

Daarna rijden we het park uit en stoppen weer bij kampplaats “the Pines”, waar we twee dagen terug ook stonden. We kunnen nog even van de zon genieten, er wordt buiten op houtskool gekookt en natuurlijk gaat de vlam er daarna in en volgt er weer een warm kampvuur !!

20

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 50

Het was vandaag een dag van rijden en regelen: we hoefden maar ruim twee honderd kilometer met de camper naar onze volgende overnachtingsplek, maar kwamen daar pas tegen vieren aan ! Het eerste uur waren we nog veel aan het bochtjes rijden allemaal heuvelafwaarts tot we op de grotere snelwegen kwamen. Bij de plaats Manteca zijn we gestopt: al onze voorraden waren op dus was een bezoek aan een goed voorziene supermarkt noodzakelijk. Ook moest ik dringend naar een kapper, na ruim zeven weken werd dit hoog tijd.

1

Vanaf Manteca kwamen we opeens op volle vijfbaanswegen terecht, iets wat we al heel lang niet meer hadden meegemaakt. We moesten nog eten, maar nergens was een parkeer- of picknickplaats dus we denderden maar met de grote stroom verkeer mee. De asfaltwegen zijn hier trouwens veel slechter dan in Holland !! Pas op het laatste stuk van de route werd het rustig en kregen we weer te maken met veel bochtenwerk. We waren blij dat we gereserveerd hadden voor de kampplaats Anthony Chabot in Oakland, want weer was de camping helemaal volgeboekt. Nadat we er snel iets genuttigd hadden zijn we weer vertrokken: morgen gaan we naar het eiland Alcatraz (vertrek met de boot om elf uur !), maar om daar te komen is nog een hele toer en daarom wilden we nu vast weten wat ons te wachten staat. Eerst moeten we een half uurtje rijden naar een BART (Bay Area Rapid Transit) station en daar de camper zien kwijt te raken. In een half uur tijd zijn we dan in San Francisco, waar we verder moeten met een bus naar de Fishermans Wharf. Een vriendelijke dame, die daar toevallig stond te wachten, heeft ons uitgelegd hoe het systeem hier werkt. Wij zijn nooit zulke voorstanders van het openbaar vervoer, maar het alternatief is uren door een drukke stad rijden !! Pas tegen half zes zijn we terug op de camping en kunnen we nog even zonder vest buiten zitten. Ik ben heel benieuwd hoe het ons morgen allemaal vergaat !

2

(Wim heeft weer iets aparts klaargemaakt op het houtvuur !)

Verslag 51

…… Net na achten waren we al op weg en een half uurtje later hadden we een plek voor de camper, kaartjes voor de BART en stonden we te wachten op de trein die ons naar San Francisco zou brengen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hiermee zijn we via een tunnel, onder de baai van San Francisco doorgereden en kwart over negen stonden we bij de Embarcadero Plaza. We konden de bus richting Fisherman’s Wharf niet zo snel vinden, dus zijn we gaan lopen langs alle pieren, beginnend bij nummer één !

3

Tegen tienen waren we bij pier 33 vanwaar de boot naar het eiland Alcatraz vertrekt, ruim op tijd dus ! We waren blij dat we van te voren geboekt hadden, want de eerste tickets die nu verkocht werden waren voor over drie dagen ! Een uurtje later gaan we dan eindelijk met de boot naar Alcatraz (met in de verte de “Golden Gate Bridge” in het zicht), voor Dennis een hoogtepunt van de reis.

4

5

6

Alcatraz is het Spaanse woord voor “pelikaan”, een verwijzing naar de eerste bewoners van het rotsachtige eiland met de steile wanden. In 1859 stichtte het leger hier een fort, dat tot 1907 de baai bewaakte en daarna een militaire gevangenis werd. Van 1934 tot 1963 deed het fort dienst als zwaarbewaakte federale gevangenis. Op “The Rock” zaten gemiddeld tweehonderd zestig van de beruchtste criminelen van het land gevangen, die hiernaartoe overgeplaatst werden wegens opstandigheid in gevangenissen elders in de Verenigde Staten. Onder hen waren onder andere Al Capone, Robert Stroud (the Birdman), George Kelly en de Anglin Brothers. De laatsten krasten zich een weg uit hun cel en verborgen de gaten in de muur met stukken karton. Ze bouwden een vlot om te ontsnappen en zijn nooit gepakt. Hun verhaal wordt verteld in de film “Escape from Alcatraz” (1979), met Clint Eastwood in de hoofdrol. Van november 1969 tot juni 1971 wer Alcatraz bezet door een groep Indianen, die op deze manier aandacht eisten voor hun wens tot de oprichting van een Indiaans Cultureel Centrum.

Bij aankomst op het eiland (the Dock) hebben we eerst een film bekeken en daarna via een Audio Tour (die zelfs in het Nederlands beschikbaar is) het hele complex bekeken. We zien de cellen, die met een afmeting van anderhalf bij twee meter zeventig niet al te groot zijn, de kantine, de luchtplaats en de isoleercellen.

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

20

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

22

Ook woonden er op het eiland diverse gezinnen, behorend bij de bewakers, die hun eigen huis, winkel en bowlingbaan hadden. De kinderen gingen overdag naar school op de vaste wal en keerden tegen de avond weer terug naar het eiland. We horen verhalen van ex-gedetineerden die het vreselijk vonden dat ze de stad San Francisco zo dichtbij konden zien en horen, maar toch nooit konden bereiken !

23

Het is allemaal erg indrukwekkend. Pas na tweeën vertrekken we weer van “The Rock” en eenmaal op vaste wal gaan we eerst lekker eten in een visrestaurant met uitzicht op pier 39, een heel toeristisch deel van de stad.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

25

26

27

28

29

Heel apart zijn de vele zeeleeuwen die liggen te luieren op de steigers. Daarna lopen we nog een tijdje  rond over de Fisherman’s Wharf, waarna we een taxi terug nemen naar de BART-halte op Embarcadero. Tegen zessen zijn we terug op de camping, waar, zoals gewoonlijk, een kampvuur wordt gemaakt en we nog een tijdje napraten over de afgelopen dag !

30

Verslag 52

We zijn vandaag weer naar San Francisco, de op één na dichtstbevolkte stad van de VS,  geweest met het sneltramsysteem (BART), alleen stappen we nu twee haltes later uit bij Powell Street. Hier is een eindstation van de beroemde kabeltram die, sinds 1873, mensen vervoert over de steile hellingen van de stad.

1

2

De tram wordt heel ouderwets met mankracht gedraaid op het eindspoor, heel interessant om te zien.

3

4

Na ruim een half uur wachten kunnen we instappen en rijden helemaal tot de Fisherman’s Wharf, ondertussen heel wat hellingen overgaand, wat best wel wat stuurmanskunst vergt van de machinist.

5

6

Aan pier 45 ligt de SS Jeremiah O’Brien, het enige nog bestaande bevoorradingsschip uit de Tweede Wereldoorlog, dat in 1944 (vier keer) naar Normandië is geweest. Het schip is door vrijwilligers helemaal opgeknapt en is nu een National Historic Landmark, waarmee sinds 1980 jaarlijks tochten worden georganiseerd.

7

8

We hebben het schip, met zelfs nog voertuigen en wapens aan boord, uitgebreid bekeken.

9

10

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

15

16

17

18

19

20

21

???????????????????????????????

Nadien lopen we via pier 39 helemaal terug naar Embarcadero (voorbij pier één) en stappen daar weer in de BART, zodat we tegen vijven weer aankomen in Oakland en een half uur later op de camping. We hebben een paar heel leuke dagen gehad in San Francisco !!

Verslag 53

Toen we vanmorgen langs de parkeerplaats van de BART in Castro Valley kwamen, beseften we wat een geluk we hebben gehad dat we (toevallig) tijdens het weekend in San Francisco waren. Net als vrijdagmiddag stond de parkeerplaats bommetje vol en hadden we nu moeite gehad een plekje te vinden. Wij hebben twee dagen voor noppes gestaan op een vrijwel leeg parkeerterrein !!

Na ruim honderd vijftig kilometer rijden over snelwegen komen we tegen de middag aan bij Monterey, een vissersplaats op een schiereiland waar tot begin twintigste eeuw veel sardines werden verwerkt. In de voormalige fabrieken zijn nu restaurants en winkels gevestigd.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Nadat we, met moeite, een plekje voor onze camper hebben gevonden bezoeken we het Monterey Bay Aquarium, de grootste in de Verenigde Staten. Hier zien we diverse soorten haaien, pinguïns, kwallen en kelp, allemaal in ruime, natuurlijk opgezette bassins. Ook worden er films vertoond en is er veel te doen voor kinderen. Er lopen verschillende medewerkers rond die uitleg geven, al met al is het park heel goed opgezet !

4

5

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

9

10

11

12

13

14

15

16

Na zo’n twee uur verlaten we het centrum en rijden vervolgens de “17-mile Drive”, een route langs de kust van het schiereiland waar je tevens de luxe huizen en golfbanen van de elite kunt zien. Na een paar stops hebben we het wel gezien (je moet voor deze  rondrit ook nog tien dollar betalen !!) en gaan op zoek naar een overnachtingsplaats. We hadden thuis al gereserveerd en betaald voor Pfeiffer Big Sur State Park, maar vorige week kregen we via een mail te horen dat de kampplaats gesloten is vanwege bosbranden in dit gebied (het geld is netjes teruggestort), dus moeten we op zoek naar iets anders.  Met behulp van een ranger in Point Lobos N.R. vinden we een RV camping in Carmel-by-the-Sea, een simpele, volle, veel te dure kampplaats, maar we zitten nu eenmaal in een drukbevolkt gebied, dus de komende dagen zal dit wel zo blijven. Nadat we nog een uurtje buiten hebben gezeten verhuizen we naar binnen, geen kampvuur vandaag, dat is hier helaas niet toegestaan !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

18

Verslag 54

We zijn vandaag (dinsdag 25 oktober) begonnen aan de honderd en zestig kilometer lange kustweg (Highway 1) door de Big Sur, een prachtig gebied vol kliffen, rotsige inhammen en steile bergen: “de mooiste ontmoeting tussen land en zee ter wereld”! Rond 1930 is de weg aangelegd in dit ruige landschap, maar er liggen geen grote steden in het gebied en Big Sur is verder ongerept gebleven.

1

???????????????????????????????

Het is prachtig rijden en regelmatig stoppen we voor een fotoshot of een korte wandeling. Er zijn overal werkzaamheden aan de gang vanwege de bosbranden, waarvan sommige pas enkele dagen terug beëindigd zijn.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

(Een stuk aangespoeld kelp van zestien meter lang !)

7

8

9

Net na de middag zien we een bordje camping staan en hier (Kirk Creek Campground), in het Los Padres National Forest, vinden we een prachtig plekje met uitzicht op de Pacific Ocean.

10

Het is heerlijk weer vandaag en sinds lange tijd zitten we weer in een hemdje en korte broek.

We wandelen nog naar de lager gelegen zee, maar deze is veel te wild en te koud om in te zwemmen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hebben weer tijd voor een spelletje en een leesboek en besluiten hier morgen ook te blijven staan.

17

18

Helaas mag er, vanwege de branden, geen kampvuur worden gemaakt, dus gaan we tegen achten toch weer de camper in !

Verslag 55

We hebben er vandaag een heel luie dag van gemaakt, alleen zijn we vanmorgen naar een ander plekje verhuisd, wat we gisteren al met de kampbeheerder hadden afgesproken.

1

We zien de zee nu pal onder en voor ons, een prachtig gezicht. Sinds lange tijd ontbijten we weer buiten en ook de rest van de dag zien we de camper alleen van de buitenkant.

2

Het is prachtig weer: een strakblauwe lucht en weinig wind. Natuurlijk doen we weer diverse spelletjes en ook gebruiken we alle drie onze E-reader.

3

4

5

6

Ook nu verhuizen we na zonsondergang weer naar binnen, want het koelt snel af, het is nu eenmaal al eind oktober ! Vannacht slapen we in met het geluid van de rollende golven op de achtergrond !

Verslag 56

Zoals voorspeld is het vandaag bewolkt en valt er af en toe wat regen, tijd om verder te trekken ! Het is nog steeds mooi rijden langs de kust, vol bochtenwerk. In de buurt van San Simeon stoppen we om honderden “elephant seals” te bekijken, de meeste liggen lui in het zand, enkele zwemmen in zee.

???????????????????????????????

2

3

Deze dieren  met een aparte snuit, lijkend op een olifant, bevinden zich het grootste gedeelte van het jaar in zee, maar rond deze tijd komen de meeste aan land. Volwassen mannetjes wegen zo’n drieëntwintig honderd kilo en kunnen vijf meter lang worden, de vrouwtjes komen niet verder dan acht honderd kilo en vier meter !! We observeren ze lange tijd, vol bewondering kijkend naar hun bewegingen: met hun “arm”-vinnen krabben ze zichzelf en strooien zand over hun lijf. De dubbele achtervin gebruiken ze om zich voort te bewegen, iets wat niet meevalt met dat logge lichaam !

4

Een klein eindje verder maken we weer een stop bij Hearst Castle:  een groot landgoed gelegen op een heuvel bij het dorp San Simeon. William Randolph Hearst, zoon van een multimiljonair, en zelf fortuin makend met het uitgeven van tijdschriften en kranten, liet dit droomkasteel bouwen als eerbetoon aan z’n moeder, waarmee hij, als kind, door diverse landen van Europa had gereisd en daar veel inspiratie had opgedaan. Het is ontworpen door de architect Julia Morgan (met veel aanwijzingen van Hearst !) en de bouw heeft geduurd van 1919 tot 1947 !

5

Naast drie grote gastverblijven is er het Casa Grande, waarin onder andere een grote eetzaal, een theater, een biljartzaal en studeerkamer te zien zijn. Naast een prachtig buitenbad van tweeëndertig meter lang, the Neptune Pool (dat nu gerestaureerd wordt) , is er nog een binnenbad van vijfentwintig meter en een tennisbaan. Ook had hij (nu niet meer !) een privé-dierentuin met beren, leeuwen, olifanten en luipaarden. Giraffen, struisvogels en zebra’s liepen vrij rond,  de laatste worden soms nog gezien tezamen met de bij de ranch behorende runderen.  Samen met zijn minnares, de actrice Marion Davies, ontving hij in zijn “ranch at San Simeon” vele beroemdheden en filmsterren. Tegenwoordig is het kasteel onderdeel van het “Hearst San Simeon State Park” en worden er allerlei rondleidingen gegeven.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

8

9

10

Nadat we een interessante film over de kranten- en filmmagnaat hebben gezien, gaan we met een bus de vijf mile lange weg omhoog naar het kasteel, waar we vervolgens een rondleiding krijgen door enkele grote vertrekken. Veel doet inderdaad erg Zuid-Europeaans aan en ook is er allerlei antiek te zien, veel gekocht in Spanje en Griekenland, erg indrukwekkend allemaal.

11

12

13

14

15

16

Nadien rijden we naar onze dichtbij gelegen overnachtingsplaats: San Simeon Creek and Washburn Primitive Campgrounds. We hebben onze camper nog maar net geparkeerd wanneer het begint te regenen en dat doet het de rest van de dag én nacht !

Verslag 57

Het regent nog steeds wanneer we wakker worden en alles ziet er grauw en somber uit. We gaan zo’n honderd zeventig kilometer verder in zuidoostelijke richting, hopend op beter weer. Halverwege stoppen we in Santa Maria om wat boodschappen te doen en daarna gaan we door naar Cachuma Lake Recreation Area, een half leeg stuwmeer.

1

2

3

( dit is een Western Scrub Jay)

4

Het is inmiddels gelukkig droog geworden al zijn de Californiërs juist blij dat het eindelijk een keer regent ! We vinden een leuk kampplekje met uitzicht op het water en kunnen zowaar buiten in de zon zitten.

5

6

 

Ook mag er weer een kampvuurtje gemaakt worden, waar natuurlijk eerst het eten op bereid wordt !

7

8

Tot tien uur zitten we buiten bij het warme vuur met boven ons duizenden fonkelende sterren !

Verslag 58

We lopen een dag voor op schema en onze volgende overnachtingsplaats is al gereserveerd, dus besluiten we nog een dag bij Lake Cachuma te blijven staan. Het is prachtig zonnig weer en naast wat huishoudelijke karweitjes maken we een wandeling, doen spelletjes en verdiepen ons in een mooi boek.

1

2

(dit is een Nuttall’s Woodpecker)

Tegen de avond zitten we natuurlijk weer rond het kampvuur !

3

4

Verslag 59

Malibu Creek State Park, waar we tegen de middag aankomen, is een prachtig bergachtig gebied met bossen, weiden, meertjes en vele wandelpaden. Nadat onze camper is geparkeerd en we wat gegeten hebben, gaan we de omgeving verkennen.

???????????????????????????????

2

Een groot deel van het park was tot 1974 bezit van 20th Century Fox en er zijn hier aardig wat films en televisieseries opgenomen, waarvan “The Planet of the Apes”, “Butch Cassidy and the Sundance Kid” en natuurlijk “M.A.S.H.” het bekendste zijn.

3

4

In het Visitor Center zien we een korte DVD met flitsen van al deze films, waarvan we er vele herkennen.

5

???????????????????????????????

We lopen naar de Rock Pool en vervolgens naar de plek waar van 1972 tot 1983 de opnames plaatsvonden van de serie M.A.S.H., die eigenlijk in Korea plaatsvond ! Wim en ik hebben in die tijd heel wat afleveringen gevolgd met “Hawkeye”, “Radar” en “Hotlips”, het was dan ook heel leuk de set in het echt te zien.

7

8

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

13

14

15

16

Na drie uur wandelen zijn we weer terug op de kampplaats en hebben dan ruim twaalf kilometer afgelegd. We zitten al dicht bij Los Angeles en toch is er volop mooie natuur in de omgeving, Amerika blijft ons verbazen !

Verslag 60

1

We zijn vandaag naar de Universal Studios Hollywood geweest, met honderd achtenzestig hectare ’s werelds grootste film- en televisiestudio met themapark, gelegen in het noorden van Los Angeles. Het was nog zo’n veertig kilometer rijden vanaf Malibu Creek en tegen tienen hadden we onze camper geparkeerd en kaartjes gekocht. Deze zijn niet goedkoop, maar….. voor vier dollar extra kun je een tweede dag het park in, iets waar we dan natuurlijk ook gebruik van maken.

??????????????????????

3

???????????????????

Er is van alles te doen en te zien in het park en omdat het vandaag (31 oktober) Halloween is, zijn veel mensen verkleed of griezelig geschminkt.

5

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

8

We maken een Studio Tour en rijden, gezeten in een bus, door filmsets en langs diverse studio’s. We overleven een overstroming, een vliegtuigramp, een aardbeving en zien Jaws en KingKong.

9

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Even later zitten we bij een show waar we uitleg krijgen over de “Special Effects” , waar onder andere een stuntman in brand staat.

???????????????????

Eén van de mooiste shows vind ik echter WaterWorld waar een gedeelte van de échte film (met Kevin Costner) wordt nagespeeld met jetskistunts en zelfs een echt-lijkend watervliegtuig.

13

???????????????????

15

16

Ook is er een groot gedeelte van het park besteed aan Harry Potter, inclusief kasteel en trein, en zien we volwassen mensen lopen met toverhoeden op of met een toverstaf in hun hand, welke op diverse plaatsen te koop zijn. Bij diverse attracties worden we nat en ook mag je niet altijd je camera bij je houden, dus morgen laat ik deze in de camper achter.

17

18

19

20

21

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

23

24

25

26

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

29

30

31

32

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We vermaken ons prima en pas na vijven verlaten we het park, wetend dat we morgen de rest van de attracties kunnen bekijken of enkele shows voor een tweede keer. Het is al donker wanneer we terug zijn bij Malibu Creek (het was nogal druk onderweg), maar gelukkig weten we hier de weg.

34

Eenmaal geïnstalleerd in de camper maken we alvast een routeplan voor morgen, zodat we zeker weten dat we alles zien van de Universal Studios Hollywood !

Verslag 61

Zoals gezegd hebben we vandaag weer diverse uren doorgebracht in Universal Studios Hollywood, al gaat alles nu heel relaxt: we weten inmiddels de weg en ook hebben we al heel wat attracties gezien. Waterworld zien we voor de tweede keer en ook maken we de, een uur durende, Studio Tour nog een keer maar dan zonder camera in de aanslag ! Slechts af en toe wordt er een foto of een filmpje gemaakt.

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

??????????????????????

Voor vieren verlaten we het park, want we hebben nog ongeveer honderd en veertig kilometer af te leggen. Helaas is het weer ontzettend druk op de wegen en is het, net al gisteren, donker voor we op onze overnachtingsplaats Lake Perris arriveren. Er moet hier dus een meer zijn, maar hoe deze eruitziet gaan we morgen wel bekijken ! Van Los Angeles hebben we verder niets gezien, maar zoals bekend, zijn wij niet zulke liefhebbers van grote steden !

Verslag 62

Omdat we gisteren het laatste stuk van de rit in het donker afgelegd hebben, konden we niet zien dat het landschap aan het veranderen was: we hadden  de groene heuvels van Hollywood achter ons gelaten en gingen nu de ruige, droge bergen van de dessert in. Alleen het meer bij Lake Perris State Recreation Area, met z’n bijbehorende zandstranden,  vormt een uitzondering en zal in de zomer wel druk bezocht worden.  Nu was de grote kampplaats zo goed als verlaten, maar we hadden voor tien dollar een prima overnachtingsplaats met gratis douches en stroom.

1

2

We rijden weer zo’n honderd veertig kilometer en komen na de middag aan bij Joshua Tree National Park. Dit ruim drieduizend vierkante kilometer grote park, voor een deel gelegen in de Mohave Dessert, bevat veel Joshua Trees en anders dan de naam doet vermoeden is het geen boom maar een plant, die behoort tot de familie van de Yucca’s. De plant kan ruim negen meter hoog worden en wel duizend jaar oud !

3

4

5

Er zijn diverse kampplaatsen in het park, wij rijden door naar Jumbo Rocks waar we een leuk plekje vinden tussen de rotsen.

6

In de loop van de middag maken we wandeling naar Skull Rock, een vreemd uitziende rots tussen vele andere mooie granieten heuvels.

7

8

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

Er staat vandaag helaas een harde, koude wind. Toch gaat het kampvuur aan en wordt het vlees bereid op houtskool. Zodra het donker wordt komen de miljoenen sterren weer tevoorschijn, iets wat in de woestijn, zonder kunstlicht, nog beter te zien is !

???????????????????????????????

Verslag 63

We hebben twee nachten betaald voor ons plekje bij Jumbo Rocks in het Yoshua Tree N.P. dus we doen het vandaag kalm aan.

1

We slapen uit en na een ontbijt, lekker in het zonnetje, rijden we naar de Hidden Valley, waar we een  rondwandeling maken.

2

Deze plek is compleet omsloten door opeengestapelde granieten rotsblokken en werd vroeger gebruikt als schuilplaats voor veedieven.

3

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook is de vallei erg populair bij rotsbeklimmers, waarvan we er enkele bezig zien.

7

???????????????????????????????

We maken nog een wandeling bij Barker Dam, maar het reservoir is helemaal droog gevallen, waardoor er ook geen dieren te spotten zijn. Wel zien we weer veel Joshua Trees, die zo genoemd werden door Mormoonse reizigers, die in de kromme takken van de plant de opgeheven armen van de Bijbelfiguur Jozua zagen.

9

10

Na twee “trails” gaan we terug naar onze kampplaats, hier bevinden zich namelijk ook prachtige rotsen, cactussen en Yoshua Trees !

11

(Deze vogel heet: Gambel’s Quail.)

12

Verslag 64

Vanmorgen verlaten we het, vrij drukke, Joshua Tree N.P. weer: om half tien stonden er al twee auto’s te wachten om onze (dubbele) plek in te nemen, tijd om te vertrekken dus !!

1

2

We rijden verder door de Mojave Desert in noordelijke richting en stoppen bij Kelso, gelegen in het Mojave National Preserve, waar een in Spaanse stijl gebouwde remise staat van de Union Pacific Railroad (1924), die nu dienst doet als Visitor Center.

3

We bekijken er een film over de Mojave woestijn en rijden daarna, via een gedeeltelijk onverharde weg, naar Hole-in-the-Wall Campground, midden in het Nationale Preserve gelegen.

4

Dennis heeft vandaag een stuk gereden en ook het onverharde gedeelte neemt hij voor z’n rekening, hij vindt het wel kicken !!

5

6

Nadat we de camper op een mooi plekje hebben gezet maken we een leuke wandeling (Rings Loop Trail) waarbij we ontdekken hoe de naam Hole-in-the-wall ontstaan is.

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

We moeten door een smal ravijn klimmen met behulp van ijzeren ringen die bevestigd zijn in de rotsen.

13

???????????????????????????????

15

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

19

Eenmaal terug bij de camper genieten we van de zon tot deze, tegen half zes, achter de bergen verdwijnt. Meteen koelt het erg af, we zitten nu eenmaal in de woestijn, en de lange broeken en vesten kunnen weer aan, net als het kampvuur !!

20

Stijn en Ruben zijn inmiddels alweer acht maanden oud, ze kunnen zelfstandig rechtop zitten en krijgen steeds meer interesse in elkaar. Ze hebben samen de grootste lol, dat belooft wat voor de toekomst !

(Nog een kleine week, dan kunnen we ze weer vastpakken en knuffelen !!)

Verslag 65

1

We hebben vandaag (zaterdag 5 november) zo’n drie honderd kilometer afgelegd door woestijngebied en zijn aangekomen bij het laatste Nationale Park dat we deze reis bekijken: Death Valley N.P., ongeveer twee honderd kilometer verwijderd van Las Vegas.

2

De indianen noemden deze vallei Tomesha, “het land waar de bodem in brand staat”, een toepasselijke naam voor de plek met de hoogste gemiddelde temperatuur ter wereld. Ook vandaag is het nog vijf en dertig graden in de schaduw !

3

4

5

We maken een korte wandeling bij Badwater, een grote zoutvlakte, die 85,5 meter onder zeeniveau ligt en rijden vervolgens de Artist’s Drive, een vijftien kilometer lange route langs rotsen in allerlei kleuren, bewijsstukken van de meest heftige vulkanische activiteiten die in Death Valley hebben plaatsgehad.

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

11

12

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

Daarna gaan we door naar Furnace Creek, het centrum van het park, waar zich diverse kampplaatsen bevinden. We vinden een plekje op de Sunset campground, met uitzicht op de grillige bergen en de mogelijkheid om in de schaduw te zitten. Het is niet toegestaan een kampvuur te maken, maar dat hebben we nu ook echt niet nodig: zelfs na zonsondergang blijft het nog lang warm ! Net als de afgelopen avonden zitten we weer onder een heldere sterrenhemel, waar we vandaag zelfs vier “vallende sterren” zien.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 66

Vanmorgen starten we met een wandeling van drie kilometer: Golden Canyon Trail, waarbij we tussen gekleurde rotsen doorlopen. We beginnen negenenveertig meter onder het zeeniveau en lopen langzaam omhoog tot negentig meter boven het zeeniveau (iets wat ongemerkt gaat, alleen het idee is leuk !).

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

5

6

We waren vroeg voor ons doen, omdat we een uur terug gegaan zijn in tijd (wintertijd in Amerika) !  Na een korte rit komen we bij Zabriskie Point, waar je een adembenemend mooi uitzicht hebt op een bijna onaards woestijnlandschap, wat hoofdzakelijk gevormd is door extreme watererosie. (Het regent heel weinig in Death Valley, maar de buien die er zijn, zijn vaak bijzonder heftig !)

7

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

11

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Vervolgens verlaten we het park en komen enkele uren later aan bij Red Rock Canyon, gelegen ten noordwesten van Las Vegas. Je kunt zien dat het weekend is: het is gigantisch druk op de rondrit van twintig kilometer, die we maken langs de prachtige rode bergen van het park.

15

16

17

Nadien rijden we naar de bijbehorende kampplaats en zien daar dat deze helemaal vol is ! En het was de bedoeling vanavond al ons resterende hout te verbranden, want morgen en de dag erna staan we in Las Vegas !    Gelukkig krijgen we van de beheerder toch nog een leuk plekje toegewezen, dus kunnen we stoken !! (Ons vijf en dertigste en grootste kampvuur !) Morgenvroeg gaan we hier alvast pakken en opruimen, zodat we daarna in Las Vegas de tijd hebben om de stad verder te bekijken !

???????????????????????????????

(De eerste buitenbak is al leeg en schoon !)

19

Verslag 67

We zijn weer in het drukke Las Vegas aangekomen en staan, net als tien weken terug, weer bij Circus Circus op een soort parkeerterrein met voorzieningen. Wanneer je echter “the Strip” wilt zien met al zijn aparte hotels, is dit het dichtst bij. Nadat we alvast wat spullen in de camper opgeruimd en ingepakt hebben, wandelen we naar het centrum. We zien weer grote limousines, heel veel gokkasten, allerlei lichtreclames en dure winkels.

1

In het Wynn hotel drinken we een (veel te duur) biertje bij the Lake of Dreams, waar een net getrouwd stel op de foto gaat met de hele familie.

2

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

4

5

6

7

8

9

10

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

12

13

Bij Treasure Island liggen twee piratenboten voor het hotel, maar het mooiste, wat we tot nu toe gezien hebben, is toch wel The Venetian, een hotel helemaal in Venetiaanse stijl inclusief gondels en St. Marcoplein. Binnen in het hotel varen de gondeliers, al zingend, vrolijk verder en je waant je echt in Italië.

13

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

15

16

???????????????????????????????

18

Na drie uur wandelen zijn we doodmoe, je kunt beter een flinke trail wandelen in een National Park, dan dat geslenter in de stad. Toch gaan we morgen weer op pad, want we hebben nog niet eens de helft van de Strip gehad, maar nemen dan zo’n “hop-on, hop-off bus !!

  Het laatste verslag (68)

Het is vandaag verkiezingsdag in Amerika, wie wordt de nieuwe president van de Verenigde Staten: Trump of Hillary Clinton ! We merken er weinig van wanneer we rondlopen door Las Vegas, maar de meeste mensen zijn dan ook toeristen, misschien weten we morgen meer !

We hebben weer uren rondgewandeld (en stukken met de bus gereden !) door het drukke en bizarre centrum van Las Vegas. Elk hotel heeft een gigantische ruimte gereserveerd voor gokkasten en -tafels, want hier wordt het geld verdiend: je kunt een keer geluk hebben en wat dollars winnen, maar de casino’s zijn natuurlijk de grote winnaars !! Wij beginnen er niet aan ! Maar er is meer te zien in en rondom de hotels: er zijn winkeltjes, restaurants en shows, en je mag overal zo naar binnen lopen.

1

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

???????????????????????????????

???????????????????????????????

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

We komen in één dag tijd in Parijs, New York en Rome, vooral het Ceasar’s Palace is erg groot en indrukwekkend.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

???????????????????????????????

Tegen vijven zijn we terug bij de camper, we hebben genoeg gezien van Vegas !! Onze schitterende reis door het westen van de Verenigde Staten zit erop, wat hebben we veel gezien en beleefd !! In totaal hebben we, in tien weken tijd, bijna zeven duizend miles afgelegd, dat is ruim elf duizend kilometer !! We hebben heel wat Nationale Parken bekeken en met de “America the beautiful” pas, die we aangeschaft hebben in het begin van de trip, hebben we bijna vierhonderd dollar uitgespaard. Ook het weer is heel wisselend geweest, maar zoals we begonnen eindigen we weer, al kunnen we in Holland gelijk de dikke truien aantrekken, want daar vriest het nu ! En al hadden we best een druk programma, we hebben toch nog ruim zeventig potjes Carcassonne gespeeld, waarvan we er allemaal ongeveer evenveel gewonnen hebben. Morgenvroeg leveren we de luxe camper, die de hele reis prima gefunctioneerd heeft, in bij RoadBear en daarna moeten we nog ruim elf uur vliegen, voor we donderdag tegen elven aankomen in Holland, we zijn weer een prachtige ervaring rijker !

Onderstaand  uitgewerkte reisinformatie  en coördinaten

 

DAG

DATUM

VERTREK VIA OVERNACHTING CAMPING Nr: KM / Mijl staat

1

Do

1-sep

Amsterdam Schiphol Las Vegas Hotel  Luxor

 

AZ

2

Vr

2-sep

Las Vegas camper vroeg ophalen van te voren bellen Las Vegas Circus Circus

1

50 km30 ml AZ

3

Za

3-sep

Las Vegas Lake Mead Parkway_Hoover damKingman_route 66 Seligman KOA Seligman

2

285 km 177 ml AZ

4

Zo

4-sep

Seligman WilliamsParkpas kopen Grand Canyon N.P. Ten Xreserveren

3

147 km 91  ml AZ

5

Ma

5-sep

GrandCanyon N.P. Grand Canyon N.P.Imax film theater Grand Canyon N.P. Ten Xreserveren

3

50  km30  ml AZ

6

Di

6-sep

GrandCanyon N.P. East Rim – Cameron Lees Ferry Lees Ferry

4

224 km 139 ml AZ

7

Wo

7-sep

Lees Ferry Horseshoe Bend –Lower Antelope Canyon Wahweap Wahweap Campground

5

82  km51  ml AZ

8

Do

8-sep

Wahweap float tour Colorado:  www.raftthecanyon.comhalve dag boeken Wahweap Wahweap Campground

5

50  km30  ml AZ

9

Vr

9-sep

Wahweap Toadstools – KanabEmeral pools \ Riverside walk Zion N.P. Watchmanreserveren

6

181 km112 ml UT

10

Za

10-sep

Zion N.P. Zion N.P.Hidden canyon Zion N.P. Watchmanreserveren

6

50  km30  ml UT

11

Zo

11-sep

Zion N.P. Bryce Canyon N.P.Wandeling naar Queens garden Bryce Canyon N.P. Ruby’s Inn

7

135 km83  ml UT

12

Ma

12-sep

BryceCanyon N.P. Kodachrome Basin S.P. – Calf Creek Falls (8 km)  Burr Trail   (17 km/mijl inrijden) Torrey Singletree

8

161 km100 ml UT

13

Di

13-sep

Torrey Capitol Reef N.P. – Little Wild Horse Canyon: Goblin Valley S.P. Goblin Valley State Park, UT

9

146 km90  ml UT
14

Wo

14-sep

GoblinValley Rustdag    Wandelen Goblin Valley S.P. Goblin Valley S.P. reserveren

9

50  km30  ml UT

15

Do

15-sep

GoblinValley Hite – Plaatsje aan colorado riverNatural Bridges N.M. Moki Dugway Goosenecks S.P. Goosenecks S.P.

10

300 km 186 ml UT

16

Vr

16-sep

GooseneckS.P. Monument Valley: jeep tour Monument Valley The Viewreserveren

11

54 km

32  ml

AZ

17

Za

17-sep

Monument Valley Canyon de Chelly – North/south RimSpider Rock / White House Ruin Trail Canyon de Chelly Cottonwood

12

156 km

96  ml

AZ

18

Zo

18-sep

Canyonde Chelly Hubbel Trading Post – CrownpointWandelen met GPS Bisti Wilderness Bisti Wilderness

13

288 km179 ml NM

19

Ma

19-sep

BistiWilderness Wandelen met GPS Bisti Wilderness Bisti Wilderness

13

50  km30  ml NM

20

Di

20-sep

BistiWilderness Aztec Ruins Mesa Verde N.P. Morefield Campground

14

176 km110  ml CO

21

Wo

21-sep

MesaVerde N.P. Mesa Verde N.P.Cliff Palace tour + Balconi  boeken Wandelen en Rondrijden Mesa Verde N.P. Morefield Campground

14

50  km30  ml CO

22

Do

22-sep

MesaVerde N.P.  (Newspaper  Rock) – Needles Overlook Windwhistle Windwhistle

15

165 km102 ml UT

23

Vr

23-sep

Windwhistle Moab – Arches N.P.   Delicate Arch Arches N.P. Devils Gardenreserveren

16

98  km61  ml UT

24

Za

24-sep

DevilsGarden Landscape Arch / Windows Section Arches N.P. Devils Gardenreserveren

16

50  km30  ml UT

25

Zo

25-sep

Arches N.P. Canyonlands N.P. (Grand View Point /Mesa Arch Trail) Dead Horse Point S.P. Dead Horse Point S.P.  reserveren

17

75  km46  ml UT

26

Ma

26-sep

Dead Horse Point S.P. highway 128 – Colorado N.M. (East Entrance   bij Grand junction) Colorado N.M. Saddlehorn

18

189 km117 ml CO

27

Di

27-sep

ColoradoN.M. Dinosaur N.M. – Vernal Red Fleet S.P. Red Fleet S.P.

19

238 km148 ml UT

28

Wo

28-sep

Red FleetS.P. Flaming Gorge: Red Canyon Overlook Big Sandy Reservoir Big Sandy Reservoir

20

235 km146 ml WY

29

Do

29-sep

Big Sandy Reservoir Jackson Kelly Gros Ventre Campground

21

245 km152 ml WY

30

Vr

30-sep

Kelly Grand Teton N.P. : Jenny Lake / Bradley-Taggart Lake Kelly Gros Ventre Campground

21

50  km30  ml WY

31

Za

1-okt

Kelly Yellowstone: West Thumb – Old FaithfulGeyser Basins Madison Madisonreserveren

22

177 km110 ml WY

32

Zo

2-okt

Madison Artist Point – Brink of the Lower Falls –  Mammoth Hot Springs Madison Madisonreserveren

22

50  km30  ml WY

33

Ma

3-okt

Madison Norris Geyser Basin – Geyser Basins Madison Madisonreserveren

22

50  km30  ml WY

34

Di

4-okt

Madison Mesa Falls(weg 47 links na ongeveer 75 km) Craters of the Moon N.M. Craters of the Moon

23

299 km186 ml ID

35

Wo

5-okt

Craters ofthe Moon Ketchum – Sawtooth N.M.Redfish Lake 214 Stanley  –  Outlet Redfisch lake

24

216 km 134 ml ID

36

Do

6-okt

Red FishLake Stanley Lake – BonnevilleHot Springs weg 21 Lake Cascade S.P. Lake Cascade S.P.

25

206 km128 ml ID

37

Vr

7-okt

LakeCascade MacCall Oxbow Chaters landing

26

206 km128 ml ID

38

Za

8-okt

Oxbow Baker City: Origon trail interpretiveCentre 22267 Oregon highway 86 John Day Clyde Holiday S.P.

27

251 km156 ml OR

39

Zo

9-okt

John Day John Day Fossil Beds:Sheep rock / Painted Hills Prineville Prineville

28

189 km118 ml OR

40

Ma

10-okt

Prineville Smith Rock S.P.  wandelen  -Bend Paulina Lake Newberry Crater Volcanic N.M. Little crater

29

147 km92  ml OR

41

Di

11-okt

NewberryCrater Crater Lake N.P. Forth KlamathMazama Anna creek campground

30

148 km92  ml OR

42

Wo

12-okt

ForthKlamath Klamath Falls: caves bekijkenCave loop road bij visitor centre Lava Beds N.M. Indian Wells

31

166 km103 ml CA

43

Do

13-okt

Lava BedsN.M. Medicine Lake McArthur Burney Falls McArthur Burney Falls

32

157 km98  ml CA

44

Vr

14-okt

McArthur Burney Falls Lassen Volcanic N.P. Lassen Volcanic N.P.Mineral Summit Lake

33

133 km82  ml CA

45

Za

15-okt

LassenVolcanic N.P. Quincy Plumas-Euraka S.P. Plumas-Euraka S.P.

34

185  km98  ml CA

46

Zo

16-okt

PlumasEuraka S.P. Lake Tahoe – Emerald Bay – Virginia City Virginia CityRV park

35

134 km84  ml NE

47

Ma

17-okt

Virginia City Bodie ( spook stadje) – Mono Lake –  June Lake Loop June Lake Oh Ridge

36

218 km135 ml CA

48

Di

18-okt

Oh Ridge RustdagWandeling maken Oh Ridge

36

0 CA

49

Wo

19-okt

June Lake Tioga Pass – Yosemite Valley –Glacier Point Wawona Wawonareserveren

37

165  km103  ml CA

50

Do

20-okt

Wawona Yosemite Valley Groveland Les Pines Campground

38

104 km65  ml CA

51

Vr

21-okt

Groveland Manteca Oakland Anthony Chabot reserveren

39

230 km143 ml CA

52

Za

22-okt

Oakland San Francisco  BART metro Cable car – Alcatraz (11 uur) + mogelijke fietstocht Oakland Anthony Chabotreserveren

39

50  km30  ml CA

53

Zo

23-okt

Oakland San Francisco China town – Fishermanswharf – Oorlogsboot museum Oakland Anthony Chabotreserveren

39

50  km30  ml CA

54

Ma

24-okt

Oakland San Jose – Monterey – Monterey Bay  Aquarium – 17 miles drive Big Sur Pfeiffer Big Sur reserveren

40

227 km141 ml CA

55

Di

25-okt

Oakland Rustdag Big Sur Pfeiffer Big Sur S.P.   reserveren

40

0 CA

56

Wo

26-okt

Big Sur Julia Pfeiffer Big Sur S.P.Zeeolifanten + Hearst castle San Simeon San Simeon S.P.

41

111 km69  ml CA

57

Do

27-okt

SanSimeon Jolama beachpark   Wijngebied Lompoc Jalama beachparkReserveren 

42

190 km118 ml CA

58

Vr

28-okt

Rustdag campingaan zee Jalama beachparkReserveren 

42

0 CA

59

Za

29-okt

Lompoc Santa Maria – Solvang Lake Cachuma Lake Cachuma

43

83  km52  ml CA
60

Zo

30-okt

LakeCachuma Santa Barbara  wandeling naar M.A.S.H. film lokatie Malibu Malibu Creek S.P.reserveren

44

144 km90  ml CA

61

Ma

31-okt

MalibuCreek S.P. Los Angeles Universal Studio’s Malibu Creek S.P.reserveren

44

80  km50  ml CA

62

Di

1-nov

Malibu LA Walk of Fame Hollywood Lake Perris Lake Perris

45

173 km107 ml CA

63

Wo

2-nov

Lake Perris Palm Springs – Skull rock Joshua Tree N.P. Jumbo Rocks

46

144 km90  ml CA

64

Do

3-nov

JoshuaTree N.P. Joshua Tree N.P. Hidden Valley div trails Joshua Tree N.P. Jumbo Rocks

46

100 km60  ml CA

65

Vr

4-nov

JumboRocks Amboy – Mohave Desert – Kelso Mohave Dessert Hole in the wall

47

155 km97  ml CA

66

Za

5-nov

MohaveDessert Rings loop trail  Badwater –Artist Drive   Death valley Furnace Creek Furnace Creek

48

259 km161 ml CA

67

Zo

6-nov

MohaveDessert Death valley Furnace Creek Furnace Creek

48

100 km60  ml CA

68

Ma

7-nov

FurnaceCreek Zabriskie Point – Red Rock Canyon(13 mijl loop met de camper ) Red Rock Canyon Red Rock

49

187 km116 ml AR

69

Di

8-nov

Red Rock Canyon Las Vegas Circus Circus

1

35  km22  ml AR

Totaal

9434 km

5896 ml

 

70

Wo

9-nov

Las Vegas Amsterdam

 

 

Extra onvoorziene mijlen / kilometers   

1000 ml  1600 km

Totaal af te leggen afstand

11033  km

6896   ml

 

http://www.rvparkreviews.com/regions/utah/torrey/singletree-campground-usfs               http://www.javawa.nl/coords.html

Camping reserveren                  http://www.reserveamerica.com/unifSearchResults.do

1

Circus Circus RV Park (formerly Las Vegas / Circus Circus KOA)
Las VegasNevada
280 south Las Vegas Boulevard
N 36° 08.390′  W 115° 09.882′

2

Koa  Seligman801 E Highway 66Seligman, AZ 86337 Exit 123 off-ramp from I-40: Turn north 1 mile.GPS: N35.317627, W112.854223N 35° 19.058′  W 112° 51.253′

3

TEN-X CAMPGROUND
HWY 64, ADMIN SITE PO BOX 3088
GRAND CANYON  AZ  86023
GPS Info. (Latitude, Longitude):
35.93694, -112.12306
35°56’13″N, 112°7’23″WN 35° 56.216′  W 112° 07.384′

4

Lee’s Ferry Campground GPS Info
36° 51′ 30.58″N
111° 36′ 19.01″W

5

Wahweap RV and Campground
PageArizona Phone: (928) 645-2433-(800)-528-6154100 Lakeshore drive  Page
Latitude: 36.9980863970764
Longitude: -111.496290564538N 36° 59.885′  W 111° 29.777′

6

WATCHMAN CAMPGROUND
S.R. 9
Springdale  UT  84767
GPS Info. (Latitude, Longitude):
37.19861, -112.98639
37°11’55″N, 112°59’11″WN 37° 11.917′  W 112° 59.183′

7

Ruby’s Inn RV Park and Campground
300 So. Main Hwy 63
Bryce CanyonUtah 84764
Latitude: 37.6683230712503
Longitude: -112.158125638962 N 37° 40.099′ W 112° 09.488′

8

Singletree Campground – USFS
TorreyUtah
Phone: (435) 836-2811
Latitude: 38.16278
Longitude: -111.32972N 38° 09.767′  W 111° 19.783′

9

Goblin Valley State Park
Green RiverUtah  Phone: (435) 275-4584
Latitude: 38.5778993885951
Longitude: -110.70746874124838° 33′ 22.58″N   110° 42′ 28″WN 38° 34.674′  W 110° 42.448′

10

Goosenecks State Park
Mexican HatUtah
Phone: (435) 678-2238
Latitude: 37.1897239575459
Longitude: -109.913749694824N 37° 11.383′  W 109° 54.825′

11

The View Campground
Monument ValleyUtah
Phone: (435) 727-5802
Latitude: 36.9819037889655
Longitude: -110.113381080589N 36° 58.914′  W 110° 06.803′

12

Cottonwood Campground-Canyon de Chelly National Monument
ChinleArizona    Phone: (928) 674-2106
Latitude: 36.1522913054095
Longitude: -109.537811279297N 36° 09.137′  W 109° 32.269′

13

Bisti/ De-Na-Zin Wilderness        Road 7297,       off of Highway 371 South of Farmington, NM                          N 36° 15.720′  W 108° 15.196′

14

Morefield Campground (NPS)
Mesa Verde National ParkColorado
Phone: (800) 449-2288
Latitude: 37.3027929088366
Longitude: -108.415864706039N 37° 18.168′  W 108° 24.952′

15

Canyon Rims Recreation Area, Windwhistle Campground
MonticelloUtah   Phone: (435) 259-2100
Latitude: 38.1811581848074
Longitude: -109.46129322052N 38° 10.869′  W 109° 27.678′

16

Devils Garden Campground (NPS Campground)
Arches National ParkUtah
Phone: (435)719-2299
Latitude:     38.1811581848074Longitude: 109.590693712235N 38° 46.815′  W 109° 35.442′

17

 Dead Horse Point State Park
MoabUtah
Phone: (435) 259-2614
Latitude: 38.4868272952919
Longitude: -109.740371704102N 38° 29.210′  W 109° 44.422′

18

Colorado National Monument – Saddlehorn Campground
FruitaColorado    Phone: (970) 858-3617
Latitude: 39.1019346368227
Longitude: -108.734327070236N 39° 06.116′  W 108° 44.060′ 

 

 

 

19

Red Fleet State Park
VernalUtah    Phone: (435) 789-4432
Latitude: 40.5851243942003
Longitude: -109.443656643725N 40° 35.107′  W 109° 26.619′

20

Big Sandy Reservoir Farson  WY

21

Gros Ventre Campground – NPSGrand Teton National ParkWyomingPhone: (307) 543-3100 Latitude: 43.6165883571535
Longitude: -110.666624666992N 43° 36.995′  W 110° 39.997′

22

Madison Campground (NPS Campground)
Yellowstone National ParkWyoming
Phone: (307) 344-7311
Latitude: 44.6460801929869
Longitude: -110.861075776886N 44° 38.765′  W 110° 51.665′

23

Craters of the moon NM/lavaflow campgroundofMountain view RV park
705 west grand avenueArcoIdaho
N 43° 27.710′  W 113° 33.784′of43.6271665, – 113.3058479N 43° 37.630′  W 113° 18.351′

24

OUTLET CAMPGROUND of          Valley creek RV park
StanleyIdaho Red fish lake
44.14083, -114.91111
N 44° 08.450′  W 114° 54.667′44.2182544217289 114.944854974747N 44° 13.095′  W 114° 56.691′

25

Lake Cascade State Park
970 Dam Road PO Box 709
Cascade   ID  83611
GPS Info. (Latitude, Longitude):
44.51806, -116.05417
44°31’5″N, 116°3’15″WN 44° 31.084′  W 116° 03.250′

26

Copperfield Campground
Oxbow, Oregon
Phone: (541) 785-7209
Latitude: 44.97278
Longitude: -116.85639N44.97421 W116.85800N 44° 58.367′  W 116° 51.383′

27

Clyde Holliday State Recreation Site59500 Hwy 26
Mount Vernon, OR 97865
GPS: 44.4165, -119.0881N 44° 24.990′  W 119° 05.286′

28

Crook county RV park  N 44° 17.583′  W 120° 50.729′

29

La Pine S.P. 43.76844         -121.51339N 43° 46’06.4  W 121° 30’48.2

30

Jo’s Motel and campground
528251 HWY 62 Forth Klamath
of vrij kamperen gratis permit bij visitor centre
 FROM CRATER LAKE RIM VILLAGE – Munson Valley Road S past Mazama Village and the guard Kiosk to junction with Highway 62 – Left on Hwy 62 (toward Klamath Falls) 15 miles.

31

Lava Beds National Monument – Indian Wells Campground
TulelakeCalifornia  Phone: (530) 667-8113
Latitude: 41.7174087223537
Longitude: -121.504126655331N 41° 43.045′  W 121° 30.248′

32

McArthur Burney Falls State Park24898 Hwy 89
Lake Rd, Burney, CA 96013
41.0111729410399
Longitude: -121.649570189857N 41° 00.670′  W 121° 38.974′

33

Summit Lake North Campground
Lassen Volcanic National ParkCalifornia
Phone: (530) 595-6121Of Volcano country camping + RV (Lassen Minural lodge  High way 36 e tel (530) 5954422
Latitude: 40.4941275920801
Longitude: -121.425531349885N 40° 29.648′  W 121° 25.532′40.390388 -121.577101N 40° 23.423′  W 121° 34.626′

34

Plumas Eureka State Park
BlairsdenCalifornia
Phone: (530) 836-2380
Latitude: 39.776899
Longitude: -120.666516N 39° 46.614′  W 120° 39.991′

35

Virginia City RV Park355 N.F. Street N 39° 18.884′  W 119° 38.780′

 

36

Oh Ridge Campground, Inyo NF
June LakeCalifornia
Phone: (760) 647-3044
Latitude: 37.8016292823885
Longitude: -119.073622226715N 37° 48.098′  W 119° 04.417′

37

Wawona Campground (NPS Campground)
Yosemite National ParkCalifornia
Phone: (209) 375-9535
Latitude: 37.5473428104504
Longitude: -119.678567757147N 37° 32.675′  W 119° 40.437′ 

38

Yosemite Lakes RV resort31191 Hardin Flat Road Groveland CA(877)570-2267 37.815386, -119.939168N 37° 48.923′  W 119° 56.350′

39

Anthony Chabot Regional Park
9999 Redwood Road
OaklandCalifornia 94552
Phone: (888) 327-2757
Latitude: 37.7356783815329
Longitude: -122.096063349062N 37° 44.141′  W 122° 05.764′

40

Pfeiffer Big Sur State Park
Big SurCalifornia
Phone: (831) 667-2315
Latitude: 36.2527512239717
Longitude: -121.787094391602N 36° 15.165′  W 121° 47.226′

41

Hearst San Simeon State Park, San Simeon Creek Campground
CambriaCalifornia
Phone: (805) 927-2035
Latitude: 35.5940970145417
Longitude: -121.114238984375N 35° 35.646′  W 121° 06.854′

42

Jalama Beach park in LompocPlaats 53 t/m 64 34.509916217267 -120.500503778458N 34° 30.595′  W 120° 30.030′

43

Lake cachuma
Highway 154
34.5866555 -119.9809753N 34° 35.199′  W 119° 58.859′

44

Malibu Creek State Park
CalabasasCalifornia
Phone: (818) 880-0367
Latitude: 34.0959915441517   Longitude: -118.711760044098            N 34° 05.759′      W 118° 42.706′

45

Lake Perris State Recreation Area
PerrisCalifornia
Phone: (951) 940-5600
Latitude: 33.8809621540285
Longitude: -117.172622680664            N 33° 52.858′      W 117° 10.357′

46

Jumbo Rocks CampgroundJoshua Tree National ParkCalifornia
Phone: (760) 367-5500 
Latitude: 33.9920596161475
Longitude: -116.068208369217            N 33° 59.524′      W 116° 04.093′

47

Road side camping bij Kelso duinesMojave National PreserveBarstow, CA 92311 34.886424, -115.715783 N 34° 53.185′  W 115° 42.947′

48

Furnace Creek campground   of Fiddler’s Campground at Furnace Creek Resort
Death Valley National ParkCalifornia
Phone: (760) 786-2345
36.463° -116.869°N 36° 27.780′  W 116° 52.140′Latitude: 36.460313375907
Longitude: -116.866554738663N 36° 27.619′  W 116° 51.993′

49

Red Rock Canyon Campground Las Vegas N 36° 07.844′  W 115° 23.075′

50

1

Circus Circus RV Park (formerly Las Vegas / Circus Circus KOA)
Las VegasNevada
Phone: (800) 444-2472
Latitude: 36.1398337497272
Longitude: -115.16469601883              N 36° 08.390′      W 115° 09.882′

Australie 2016 april t/m mei

Australie 2016

Deze trip zijn wij gestart 2 weken na de geboorte van onze eerste kleinkinderen een prachtige gezonde tweeling die als twee druppels water op elkaar lijken.

Onze reis start in Perth en we reizen via de Red Centre naar Cairns, totaal afgelegde afstand 11400 kilometer. In dit verslag staan ruim 850 foto’s

Veel kijk- en leesplezier.

Verslag 1

We zijn vandaag (maandag 21 maart) tegen de middag aangekomen bij Perth in West-Australië, na een vrij snelle vlucht van zeventien uur vliegen met twee uur pauze in Singapore. Normaal zouden we al haast weer op weg naar huis zijn, maar op 4 maart zijn we de trotse opa en oma geworden van Stijn en Ruben en daar wilden we toch eerst op wachten. Het zijn twee prachtige knulletjes die sprekend op elkaar lijken en de afgelopen twee weken hebben we ze regelmatig geknuffeld, verschoond en de fles gegeven.

.1.

2

Maar onze camper kon niet langer in Perth buiten blijven staan (op een industrieterrein) en moet weer terug in de garage bij Clary en Rob, ook hadden we in december al onze zomerkleren in de camper achtergelaten. En terwijl in Holland de lente begint gaan wij in de herfst van Australië via het binnenland naar Cairns, waar we  eind mei hopen aan te komen.

3

1

Nadat we afscheid hebben genomen van Neil Haring bij Irvin Bullbars, rijden we naar het winkelcentrum om onze telefoon weer te activeren, een kar vol boodschappen te halen en diesel te tanken. Bij een temperatuur van dertig graden rijden we naar een camping om daar alles in ons huisje weer een plek te geven. Ondertussen slaat de vermoeidheid toe; in het vliegtuig hebben we maar weinig geslapen en met zeven uur tijdsverschil ben je helemaal uit je ritme. Het is inmiddels acht uur ’s avonds en met een wit wijntje proosten we op onze nieuwe reis … en duiken daarna snel ons bed in !

Verslag 2

Na een lange nacht slaap werden we vanmorgen uitgerust wakker, we zijn alweer helemaal gewend aan het camperleven en alles voelt heel vertrouwd, we hebben dan ook vorig jaar zes maanden gereisd met de camper, het is ons tweede thuis ! Voor we het binnenland in gaan willen we eerst de zee zien, dus rijden we (zo’n vijfendertig kilometer) naar “Cottesloe”, een geliefd strand  waar het zelfs door de week, met bewolkt weer,  nog druk is.

1

2

Een schoolklas komt net uit het water (zwemmen in zee is een vast onderdeel op het rooster !) en er wordt zelfs geoefend met het reanimeren van drenkelingen.

3

We besluiten om aan de kust te overnachten en vinden een kampplaats bij Coogee Beach Holiday Park (vrij kamperen is in de buurt van Perth niet mogelijk !) ten zuiden van Freemantle. Nadat Wim wat klusjes opgeknapt heeft: de Hollandse vlag hoort weer te wapperen  aan de camper en de kraan moet vervangen worden (het rubber is uitgedroogd), gaan we naar het strand; even met de voeten door het zand en in het water.

4

5

6

’s Middags doen we zelfs een spelletje Carcassonne, wat gewoonlijk pas na enkele dagen  gebeurd. Wim kookt z’n eerste maaltijd deze reis……… ja, alles is weer als vanouds !

 

Verslag 3

1

We hebben vandaag zo’n vierhonderd en vijftig kilometer afgelegd richting Kalgoorlie, via een vrij saaie snelweg. Ook is het de hele dag bewolkt en de temperatuur blijft hangen bij 23 graden. Onze camper heeft net in Perth de grote beurt gehad, dus we hopen deze reis zonder motorische problemen door te komen. We waren nog maar een half uurtje onderweg toen we verplicht moesten stoppen: we werden aangehouden door de politie.

2

Blijkbaar hadden we een 80 km bord gemist (er kwam op dat moment een ambulance met loeiende sirenes voorbij scheuren) op de snelweg waar je maximaal honderd en tien mag rijden, dus wij reden vijf en twintig kilometer te hard !! Nadat de agent ons Hollandse adres had opgeschreven kregen we te horen wat de boete was: 400 dollar ! We konden dit niet gelijk voldoen, pas over enkele dagen, maar de politieman vertelde ons dat “de meeste toeristen de bekeuring niet betalen”. Ze versturen namelijk geen aanmaningen naar het buitenland en alleen wanneer je nóg eens aangehouden wordt voor te hard rijden (in de buurt van Perth), zien ze dat er nog een boete openstaat, deze is dan niet hoger geworden omdat er geen herinnering is verstuurd. (De agent zei ons daarna: ik heb dit niet gezegd  !)  DE  POLITIE  IS  JE  BESTE  VRIEND !!!

Onderweg komen we weer veel road-trains tegen, waar we, sinds onze vorige reis (gebroken voorruit !), nog altijd enig ontzag voor hebben ! Ook zien we de hele trip een waterpijpleiding evenwijdig met de weg lopen. Deze 560 kilometer lange leiding (voltooid in 1903) zorgt ervoor dat de droge woestijnplaats Kalgoorlie van schoon water wordt voorzien.

Tegen half zes stoppen we bij Karalee Rock & Dam, een gratis kampeerplek, vijf kilometer van de snelweg gelegen, vlakbij een waterreservoir met een soort metalen aquaduct.

3

4

Het is onderdeel van de “Golden Pipeline Heritage Trail”, een Nationaal Erfgoed, waarvan we onderweg diverse borden hebben zien staan, behorend bij de pijplijn.

5

We mogen hier een kampvuur maken, dus hebben we even wat hout gesprokkeld. We gaan zo eerst barbecueën (heerlijke lamskoteletjes) en daarna gaat, sinds lange tijd, de vlam erin !!

6

7

8

Verslag 4

De komende dagen brengen we door rond de goudvelden waar vroeger en ook nu nog volop goud gewonnen wordt. We starten vanmorgen gelijk al in het verleden: vlak bij onze kampplaats  zijn enkele grote granieten heuvels waar in de 19de eeuw muurtjes aangebracht zijn om zo het regenwater op te vangen. Dit ging dan via aquaducten naar een reservoir om de goudzoekers van water te voorzien. Ook de nieuwe stoomtrein had veel water nodig en via een ingenieus systeem kwam het terecht bij de locomotieven. Dit alles speelde voordat de pijpleiding er kwam.

1

2

3

4

Nadat we een uur rondgewandeld hebben door de omgeving verlaten we onze overnachtingsplek en rijden de laatste honderd en tachtig kilometer naar de stad Kalgoorlie-Boulder, gelegen op de rijkste goudertsader van het land. Hier vond in 1893 de Ier Paddy Hannan enkele goudklompjes en samen met enkele maten vergaarden ze binnen enkele dagen bijna drie kilo aan goud.

5

Hierdoor ontketenden ze de laatste grote Australische goudkoorts en in korte tijd kwamen er ruim duizend goudzoekers naar de plek die bekend stond als Hannan’s Find.

6

Tegenwoordig wonen er ruim 30.000 mensen in Kalgoorlie, waarvan er velen in de mijnen werken. Wij hebben vandaag alleen enkele “lookouts” bezocht waarvan de Super Pit (de grootste open mijn ter wereld) wel de meeste indruk maakte. Je kijkt hier uit over een gigantische mijn waar continue grote vrachtwagens erts naar boven brengen om hier goud uit te halen. Jaarlijks wordt er ruim 23.000 kilo goud geproduceerd !

7

8

9

10

11

Nadat we enkele boodschappen hebben gedaan, morgen is namelijk alles gesloten vanwege Goede Vrijdag, rijden we naar het twaalf kilometer van de stad gelegen Lake Douglas, waar we vrij mogen kamperen. We vinden weer een prachtig plekje pal aan het water en ook hier mogen we weer een vuurtje stoken. We zijn weer helemaal in ons element !

12

13

Verslag 5

Vanmorgen zijn we eerst teruggereden naar Kalgoordie om de historische Hannan Street te bekijken, het is er nu erg rustig vanwege de vrije dag. Er staan veel gebouwen uit de tijd van de goudkoorts al beginnen ze duidelijk in verval te raken.

1

2

3

4

We rijden vijfentwintig kilometer in noordoostelijke richting waar de ghost town Kanowna ligt. Daar aangekomen zien we echter alleen enkele verweerde caravans van mijnwerkers en een oude begraafplaats, van het stadje zelf is niets meer over.

5

We stoppen nog even bij een mijn om, uit de verte, te zien hoe erts vermalen wordt en dan verder verwerkt wordt tot goud.

6

Omdat we nog meer van de omgeving willen zien gaan we op zoek naar twee oude pubs uit de 19de eeuw, helaas zijn ook deze beiden gesloten vanwege Goede Vrijdag. Bij Broad Arrow Tavern wacht ik even met foto’s maken tot een groepje Aboriginals vertrokken is; ze waren aan het schelden en vloeken omdat ze geen drank konden krijgen en ook stonden ze in het volle zicht te urineren, het blijft vreemd volk !

7

8

9

10

Na de tweede pub: Ora Banda zijn we, via een onverharde weg, doorgereden naar Rowles Lagoon Conservation Park, waar we vlakbij het water zijn gaan staan.

11

12

Het is inmiddels half drie en de zon is tevoorschijn gekomen waardoor het gelijk dertig graden is. De rest van de middag relaxen we en tegen de avond gaat weer het kampvuur aan.

13

14

Verslag 6

Het begon vannacht te regenen en dat bleef het vandaag de hele dag doen. We stonden een eindje van de bewoonde wereld af en moesten vanmorgen eerst zeventig kilometer “dirt road” rijden voor we in Coolgardie aankwamen. En “smerig” was de weg, onze camper ziet er niet uit !!

1

2

3

Nadat we onze diesel- en watervoorraad hebben aangevuld gaan we toch weer verder over onverharde wegen, eerst naar de zestig kilometer verderop gelegen Burra Rock in het Goldfields Woodlands N.P.. Net als enkele dagen terug zijn hier enkele hoge granieten heuvels waar water opgevangen wordt met behulp van muurtjes en door het slechte weer is er al een aardig meertje ontstaan.

4

5

6

7

8

Na een wandeling in de regen keren we terug naar de auto en rijden nog veertig kilometer verder naar Cave Hill Nature Reserve, waar een paar heel aparte grotten en uithollingen te zien zijn.

9

10

11

12

Na weer een “natte trip” parkeren we onze camper in het park om te overnachten. Het is zo’n vijftien graden, dus een heel verschil met gisteren. Helaas is er voor morgen weer de hele dag regen voorspeld !

Verslag 7

We hadden gisteravond geluk dat het droog was, zodat we ons konden warmen bij het kampvuur. ’s Nachts begon het echter weer te regenen en vanmorgen zijn we, net als de anderen op de kampplaats, vertrokken met regen en dat met Pasen !  De wegen zijn nóg slechter geworden en er staan grote plassen op de gravel (ach, de camper is toch al vies ! ).

1

2

Na vijftig kilometer rijden door de blubber komen we aan bij de verharde weg en gaan richting Norseman. Hiervandaan begint de Eyre Highway die de Nullarbor Plain doorkruist, een weg van twaalf honderd kilometer door een gebied zonder plaatsjes of zijwegen, er zijn alleen om de paar honderd kilometer roadhouses om te tanken en wat te eten.  Het is de vierde keer dat we deze weg afleggen en weten wat ons te wachten staat.

3

4

Af en toe is er internetverbinding (in de buurt van een mijn) en we zijn druk aan het mailen en what’s appen met de jongens wanneer tegen half vijf de verbinding verbroken wordt. We besluiten dertig kilometer terug te rijden naar een overnachtingplaats waar wél internet is (het alternatief is ruim tweehonderd kilometer doorrijden !) om zo toch nog wat filmpjes en foto’s van de kleinkinderen te kunnen zien ! Ja, wij hebben het opa-en-oma-virus ook te pakken ! Wat is het toch mooi dat je vanaf de andere kant van de aardbol toch alles van zo dichtbij kunt bekijken !

5

(Marcel was vrijdagmiddag, tussen het werken door, even thuis om te helpen met de voeding !)6

7

(Trotse oom Dennis !)

8

Verslag 8

We hebben vandaag (maandag 28 maart) de hele dag doorgebracht op de Eyre Highway en nog zijn we niet in Ceduna. Het valt ons op dat het steeds drukker wordt op deze snelweg (tweebaansweg zonder vluchtstroken !): we zien veel auto’s met caravan, natuurlijk  een heleboel roadtrains, maar ook diverse motorrijders, enkele fietsers en zelfs een wandelaar achter een soort winkelwagentje ! Je zal maar twaalf honderd kilometer achter zo’n karretje moeten lopen, dat kost wel een paar schoenzolen ! Ook is alles deze keer erg groen, wat natuurlijk komt door de vele regen van de laatste tijd. Ik heb, net als gisteren, ook een tijdje achter het stuur gezeten, zodat Wim even z’n ogen kon sluiten. We rijden weer 146,6 kilometer helemaal rechtuit, zonder één bocht én passeren de Border Village, waar een richtingsbord staat dat de afstanden aangeeft naar verre plekken, met daarnaast een gigantische kangoeroe.

1

2

Daarna gaat de weg een tijdje vlak langs zee (de Great Australian Bight) en daar merken we dat het herfst is, de zuidenwind is erg fris.

3

4

Ook de klok moet twee en een half uur vooruit gezet worden, dus ineens is het half negen, wanneer we stoppen bij een rest area zo’n dertig kilometer voor het Nullarbor Roadhouse. Het is al zo goed als donker als we daar aankomen. Wim (mijn eigen chef-kok) maakt alle groenten die we nog hebben klaar in een pasta (genoeg voor acht personen !), want morgen passeren we het “quarantaine checkpoint” bij Ceduna en wanneer je dan nog groente of fruit over hebt, kun je deze inleveren bij de landbouwcontrolepost. Dus tegen acht uur (oude tijd !) zitten we heerlijk buiten te eten bij het kampvuur onder een heldere sterrenhemel. Ik denk dat we morgen heel laat wakker worden !

5

6

Verslag 9

Zoals verwacht waren we vanmorgen pas tegen half negen wakker (iets wat in Holland in de wintermaanden ook regelmatig gebeurt !), het zonnetje scheen en we hebben rustig aan gedaan. Pas tegen vieren kwamen we aan bij de plaats Ceduna en na een controle op groente en fruit (we hadden niets aan te geven en de controleur heeft alleen in de koelkast gekeken), zijn we eerst inkopen wezen doen, zelfs ons hout was helemaal opgegaan bij ons (vijfde) kampvuur gisteravond. Daarna zijn we nog maar twaalf kilometer doorgereden naar Wittelbee Conservation Park, waar we een plekje zoveel mogelijk uit de wind hebben opgezocht en uitkijken op een baai. Wim heeft zestig kilo hout gekloofd, dus voorlopig kunnen we er weer heel wat avonden warm bij zitten !

1

2

3

Terwijl we tegen achten buiten zitten te eten, begint het ineens heel hard te waaien, waardoor we noodgedwongen naar binnen moeten verhuizen, geen kampvuur dus !!

4

Verslag 10

1

We hebben vandaag maar negentig kilometer afgelegd en onderweg zijn we nog gestopt bij Smoky Bay. Hier bevindt zich een jetty die ruim honderd jaar terug is aangelegd zodat de boeren hun graan naar de schepen konden brengen. Voor die tijd werd dit met paard en wagen gedaan door het ondiepe zeewater. Enkele jaren terug is de lange steiger helemaal gerestaureerd en wordt nu vooral door vissers gebruikt.

2

Tegen de middag komen we aan bij Perlubie Beach, een prachtige kampplaats die we vorig jaar ontdekt hebben. Toen stonden we er helemaal alleen, nu staat het strand vol met caravans. Toch vinden we een prachtig plekje pal aan zee en dit wordt ons eerste rustpunt; na dagen grote afstanden te hebben gereden wordt het tijd om even pas op de plaats te maken !

3

4

We maken een lange strandwandeling en komen uit bij prachtige zandduinen, waar ik natuurlijk weer op wil klimmen zodat ik er daarna weer, met grote stappen, af kan rennen !

5

6

7

8

Moesten we vorig jaar gebruik maken van de overkappingen voor schaduw, nu zijn we blij met de warmte van de zon. Tegen de avond draaien we zelfs de camper een slag om uit de wind te kunnen zitten, het is duidelijk geen zomer meer !

9

10

Verslag 11

We zijn nog twee dagen op Perlubie Beach gebleven, het prachtige plekje pal aan zee.

1

2

3

4

In die tijd hebben we nog een lange strandwandeling gemaakt (ruim vijf kilometer heen en terug), de omgeving verder verkend,

5

6

7

8

9

ik heb de camper helemaal van de smurrie ontdaan en Wim is aan het oefenen geweest voor “opa” door spelletjes te doen met de buurkinderen. We hebben zelfs samen met hun ouders nog enkele bordspelletjes gedaan.

10

Het blijft een komen en gaan van caravans, allemaal Australiërs, er was zelfs een stel bij dat ons herkende en waarmee  we vorig jaar november samen op het strand bij Denham hebben gestaan.

11

Ook zijn er veel jonge gezinnen die zomaar een jaar op reis gaan, ze geven hun kinderen zelf les, de school doet daar niet moeilijk over ! Het was heerlijk weer, vandaag zelfs dertig graden en we hebben ons hier dan ook weer prima vermaakt, helaas zijn onze voorraden op, dus trekken we morgen weer verder !

12

13

14

Verslag 12

Nadat we gisteravond  enkele uren gezellig hebben doorgebracht bij het kampvuur samen met onze buren, verlaten we vanmorgen het mooie plekje aan zee. Het is bewolkt en winderig waardoor het minder moeilijk wordt te vertrekken. We rijden eerst twintig kilometer zuidelijk naar Streaky Bay om onze voorraden aan te vullen en vervolgens nog ruim honderd kilometer het binnenland in, om te eindigen bij Pildappa Rock, een grote rots die uit de grond omhoogsteekt en aan diverse kanten een soort “wave” laat zien.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

We wandelen om de rots en eroverheen en relaxen de rest van de dag, want verder is er in de omgeving niets te zien. Weer wordt het zo’n dertig graden en de vliegen zijn af en toe knap irritant. We staan met onze camper richting de rots, waardoor alle geluiden in de omgeving weerkaatst worden en aangezien er meerdere kampeerders zijn geeft dit soms vreemde klanken. (vooral één man heeft een raar lachje !!) Helaas is het hier niet toegestaan een kampvuur te maken, de wind draait alle kanten op, wat waarschijnlijk mede veroorzaakt wordt door  de hoge granieten rots !

Verslag 13

Dit weekend gaat in Zuid-Australië de wintertijd in, iets wat me best goed uitkomt want ik ben ’s morgens nog steeds laat wakker ! We hebben nu zeven en een half uur tijdsverschil met Nederland.

Nadat we vanmorgen als laatste (!!) van de kampplaats bij Pildappa Rock vertrokken, zijn we naar het Gawler Ranges N.P.  gereden, nog iets verder noordelijk.

2

Als eerste maken we een stop bij de “Organ Pipes”, een bergketen met vreemde rotsen zie lijken op lange patatten of op een kerkorgel (met wat fantasie !) .

2

3

4

5

We wandelen en klimmen er een uurtje en gaan dan dezelfde “track” weer terug om vervolgens het park verder te verkennen.

6

We komen langs de “stone dam”, waar weer door mensenhanden iets gecreëerd is om water op te vangen en de “Old Paney Homestead”, een gerestaureerde oude boerderij.

7

8

Onderweg hebben we even internetverbinding en kunnen zo de mails verzenden en enkele filmpjes van de kleinkinderen downloaden. 

(9)

10

Voor het eerst deze trip zien we kangoeroes en dan gelijk ook tientallen !

11

Tegen half vier (nieuwe tijd) stoppen we bij Waganny, een kampplaats, waar we dit keer helemaal alleen staan.

12

We lezen wat en doen een spelletje en tegen zevenen is het helemaal donker. Onder een heldere sterrenhemel eten we buiten met op de achtergrond het geluid van de krekels !

Verslag 14

Na een koude nacht (vanmorgen om acht uur was het nog maar negen graden !) krijgt de zon snel kracht en tegen negenen zitten we weer heerlijk in het zonnetje te ontbijten. Daarna gaan we de Gawler Ranges verder verkennen en nemen een track van ruim veertig kilometer.

1

2

Af en toe is de weg echt slecht, maar Wim geniet van dit “off road” rijden. Er zitten weer veel kangoeroes in de schaduw onder de bomen en ook zien we verschillende emoes.

3

4

Halverwege stoppen we bij de Kolay Minca Falls en al staat deze waterval droog, toch is het een prachtige omgeving om te bekijken.

5

6

7

8

9

10

(De camper was zo mooi schoon !)

 

Tegen half één verlaten we het Nationale Park en na vijftig kilometer gravelroad komen we weer op de highway. Vrij snel stoppen we weer, dit keer bij een échte camping (in Wadinna), want het is “wastijd” ! Na twee weken heb ik dringend een wasmachine nodig, ook een douche is heeeerlijk ! (weer eens wat anders dan bij een kraantje poedelen en boven de afwasbak je haren wassen !). Ook alle apparaten worden weer opgeladen en voor je het weet is de middag voorbij. We kunnen er weer twee weken tegen ! 

Verslag 15

Om op onze volgende bestemming te komen moeten we eerst ruim twee honderd kilometer rijden, Australië is nu eenmaal een groot land, maar we zijn die afstanden wel gewend. We starten ’s morgens met zonneschijn, maar hoe verder we zuidelijk gaan, richting Port Lincoln (centrum van de visvangst, gelegen aan de zuidkant van Eyre Peninsula en één van de grootste natuurlijke havens ter wereld), hoe bewolkter het wordt. Wanneer we tegen de middag bij het infocentrum van Port Lincoln aankomen om een parkpas te kopen  (hiermee kunnen we onbeperkt alle Nationale Parken van Zuid-Australië in én er gratis kamperen), begint het zelfs licht te regenen. Stond ik gisteren bij dertig graden de was op te hangen (die dan ook in no-time droog was !) nu koelt het snel af naar ruim onder de twintig en kan het vest weer aan. Omdat we toch in de buurt zijn rijden we nog een keertje naar Mikkira Station, een kampplaats waar koala’s in de vrije natuur leven en waar we vorig jaar ook geweest zijn. Onderweg maken we nog een stop bij een vishandel om oesters en tonijn te kopen, ook gebruiken we er gelijk de lunch door heerlijke mosselen te eten. We zijn nu aan de kust dus moet je ervan profiteren ! Op de kampplaats zijn we weer de enigen en nadat we onze camper op haast dezelfde plek als verleden jaar geparkeerd hebben gaan we gelijk op zoek naar koala’s.

1

2

Al snel zien we de eersten in een boom, zittend slapen. Het blijven fascinerende dieren, ze lijken zo knuffelbaar, maar ze hebben scherpe klauwen en kunnen zich goed verweren.

3

4

5

6

Helaas blijft het niet droog en bouwen we een tent aan de luifel, zodat we droog buiten kunnen zitten. Tussen de buien door lopen we langs de bomen en zien steeds weer andere koala’s, we spotten er zeker tien.

7

8

9

10

11

12

’s Avonds zitten we onder ons afdak en met het getik van de regen geeft dat toch ook weer zo’n écht kampeergevoel !

Verslag 16

We zijn nog een dag gebleven bij Mikkira Station, het is zo’n unieke plek.

1

Diverse keren hebben we een eind gewandeld en rondgekeken, in het totaal hebben we veertig koala’s geteld.

2

3

4

5

Ook zien we kangoeroes, emoes, veel roze galahs en groengele parkieten, we spotten zelfs weer een bobtail oftewel een “blue-tongue-lizard”.

6

7

8

9

10

Alleen al het struinen tussen de oude gumtrees is prachtig en dan al die geluiden van de diverse vogels, ook koala’s kunnen aardig tekeergaan, ze maken een soort grommend geluid. De meesten waren wakker vandaag en zelfs vlakbij de camper liep er één rond.

11

12

Het is vandaag de hele dag droog al blijft het fris en staat er af en toe een stevige wind.

13

14

15

16

17

18

19

20

Toch willen we vanavond op houtskool koken en daarna een klein kampvuurtje maken. We hebben wat hout gesprokkeld, (er ligt hier zat !) en Wim heeft het net in kleine stukken gehakt. Weer zijn we de enige mensen tussen al het “wildlife” !

21

22

Verslag 17

Vanmorgen (donderdag 7 april) zijn we eerst teruggereden naar Port Lincoln om wat zaken af te handelen. Ons gasstel had kuren, dus hebben we een nieuwe moeten kopen en ook de omvormer (een apparaat dat van 12 voltage naar 220 gaat) had de strijd opgegeven. Nadat we zo’n zes winkels bezocht hadden, waren we voorzien van de goede spullen en konden we verder, onze bestemming is namelijk Coffin Bay, een Nationaal Park, aan alle kanten omgeven door water en waar je alleen kunt komen met een 4-wheel-drive auto, tenminste, wanneer je de eerste kampplaats: Yangie Bay niet meetelt, want daar kun je met elke auto terecht (alle dertien plekken waren dan ook bezet !). We moeten onze banden leeg laten lopen naar tweeënhalve bar, want regelmatig is de ondergrond erg mul.

1

2

3

Toch rijden we ook over rotsige bodem met puntige stenen, het is dus goed uitkijken geblazen !

4

Wanneer we tegen vieren aankomen bij kampplaats Black Springs herkennen we de plek, hier hebben we eerder gekampeerd en wel in 2008, zelfs het plekje dat we kiezen is maar een stukje verwijderd van de vorige keer.

5

6

Wim gaat eerst aan het klussen: het gasstel moet vervangen worden en natuurlijk past het niet helemaal en moet er van alles omgebouwd worden, maar het komt goed !

7

Ondertussen bekijk ik de omgeving: er zwemmen enkele dolfijnen voorbij en later komt er een kangoeroe gezinnetje vlakbij ons zitten. Normaal zie je een mannetje, een vrouwtje en één kleintje, dit keer zijn het twee jonkies, een tweeling babykangoeroe !

8

9

10

11

Later genieten we, met een wijntje, van ons mooie uitzicht, hier blijven we dus zeker enkele dagen staan !!

12

Verslag 18

Zoals gezegd zijn we vandaag niet van ons mooie plekje afgeweest.

1

2

Wim heeft voor het eerst deze reis gevist en totaal twaalf vissen gevangen, een paar keer zelfs twee tegelijk.

3

4

5

6

7

De meeste waren herrings, waarvan hij er negen heeft schoongemaakt om op te eten, ook had hij een roggetje aan de haak.

8

9

De zon laat zich veelvuldig zien al blijft het kwik steken rond de vierentwintig graden. Weer komen er groepjes dolfijnen voorbij zwemmen en ook de kangoeroes zijn weer van de partij.

10

We hebben gelezen en enkele spelletjes gedaan, al met al was het een heerlijke relaxte dag !

Verslag 19

Het zou vandaag prachtig zonnig weer worden en daarom zijn we nog een dagje gebleven, helaas liet de zon zich maar sporadisch zien en ook staat er een koude wind. We maken een wandeling van een uur naar de “black springs well”, een waterpomp die heel nuttig kan zijn met heet weer, want er is haast geen drinkwater op het schiereiland.

1

2

3

4.1

4

(De emoe valt haast niet op in de omringende natuur !)

5

Tussen de middag verorberen we de herringen, een prima eetbare vis zonder al te veel graat. Dit keer gaan we niet verder het park verkennen, want hiervoor moet je eerst een stuk over het strand rijden en het is vloed midden op de dag, zodat je pas laat, tegen de tijd dat het donker wordt, weer terug kunt naar je kampeerplek.

6

78

 

9

10

We genieten dus gewoon nog even van ons plekje, morgen gaan we écht weg, we worden veel te lui !

Verslag 20

Vanaf ons mooie plaatsje bij Black Springs moesten we vanmorgen eerst weer een uur hobbelen over puntige rotsen en door mul zand, voordat we terug waren op een gewone asfaltweg.

1

2

Daar heeft Wim de banden met de compressor weer wat meer lucht gegeven en vervolgens hebben we nog wat uitkijkpunten van Coffin Bay N.P. bekeken, vooral de Almonta Beach is erg mooi.

3

4

5

6

7

8

9

Daarna zijn we weer naar Port Lincoln gereden voor diverse boodschappen, diesel, water, gas en wat wijn. Pas tegen half drie verlaten we de stad om in noordelijke richting te rijden, iets wat we vanaf nu lange tijd zullen doen. We moeten eerst langs de Spencer Golf richting Port Augusta, maar vandaag komen we niet verder dan Cowell, waar we op “Cowell Motorhome Park” gaan staan, een gratis kampeerplek vol met Australiërs.

10,1

10

Voor één nachtje is dit prima, al is het wel een heel verschil met de plek van de afgelopen dagen !

Verslag 21

We werden vanmorgen wakker met druilerig weer en zo zou het de komende dagen blijven. Toch bleven de Australiërs, die wij gesproken hebben, gewoon op de kampplaats staan ondanks de regen. Wij zijn zo snel mogelijk vertrokken, na het ontbijt, al hadden we een natte luifel en vochtige kleding. Tot aan Port Augusta hielden we dit miezerige weer, maar daarna klaarde het ineens op. In Quorn, waar we tegen de middag aankwamen, scheen zelfs de zon. Dit plaatsje is bekend omdat hier in de 19de eeuw de Pichi Pichi Railway begon, de spoorlijn die de eerste verbinding was met het noorden.

1

2

We rijden nog een stukje verder noordelijk en stoppen bij Warren Gorge, een prachtige kloof met heel aparte rotsen.

3

4

5

6

7

8

9

Het kampeerterrein is nogal heuvelig en we kunnen onze camper niet helemaal horizontaal neerzetten, maar met enkele stenen voor de wielen en met de handrem er goed op hopen we dat we blijven staan. (Het zou niet de eerste keer zijn dat de camper wegrolt !!) We moeten gewoon vannacht heel rustig blijven liggen in bed !

10

11

12

Verslag 22

De nachten hier zijn steeds helder met duizenden sterren waardoor het ’s nachts flink afkoelt. We hebben het dekbed dan ook hard nodig en ook vanmorgen zijn we blijven liggen tot de zon boven de bergen uitkwam, pas dan wordt het een beetje aangenaam (De camper is trouwens netjes blijven staan !!). Nadat we tegen de middag bij Hawker het verslag verzonden hebben en diverse mails en filmpjes van de kleinkinderen hebben binnengehaald, gaan we het Flinders Ranges N.P. in.

1

Als eerste bekijken we de Sacred Canyon, een mooie kloof en voor Aboriginals een heilige plaats.

2

3

4

5

6

7

Vervolgens rijden we een prachtige route door het park en stoppen tegen vieren bij Acraman Campground, een kleine kampplaats met slechts vier plekken, waarvan wij als enigen er één bezetten.

8

Afgelopen week hebben geen enkele keer een kampvuur gemaakt omdat er overal verbodsborden stonden, nu is het toegestaan en gaat de vlam er weer in. We hebben genoeg hout bij ons, dus vanavond kunnen we ons warmen bij het vuur !

9

10

Verslag 23

We zijn nog steeds in het Flinders Range N.P., een park vol met bergen van verschillende soorten gesteente. Vanmorgen zijn we eerst door de Branchina Gorge gereden, door droge rivierbeddingen, langs ruige bergen en met prachtig, zonnig weer.

1

2

3

4

5

6

Daarna zijn we naar de Aroona Ruins gegaan, een open vlakte waar in de 19de eeuw duizenden schapen rond liepen. Het was echter een hard bestaan in de droge wildernis, dus de farmers vertrokken weer, enkele ruïnes achterlatend.

Vanaf een heuvel heb je een schitterend uitzicht over de omgeving en ik kan me voorstellen dat het een prachtige plek lijkt om te wonen, alleen de droogte en de hitte zijn funest.

7

8

9

Tegen half twee stoppen we bij Koolamon Campground, weer een heel mooie overnachtingplek waar verder niemand staat. We kijken uit over een oude rivierbedding en in de verte zie je weer de aparte bergen van de Flinders Ranges !

10

11

12

Verslag 24

1

Vanmorgen zijn we eerst naar Wilpena gereden, de centrale plek van Flinders Range N.P. waar een infocentrum is en een camping, tegenwoordig is er zelfs een luxe resort. Voor ons was het belangrijk dat er internetverbinding was en nadat we alle mails weer hadden verzonden en binnengehaald zijn we snel weer vertrokken. De kampplaats hier is overvol, waarschijnlijk omdat je hier van alle gemakken voorzien bent, wij staan liever in de natuur zonder anderen om ons heen. Ook vandaag zien we weer veel emoes, sommigen schieten net voor de auto langs, het risico nemend aangereden te worden (het zijn alleen de mannetjes die dit doen !!)

2

3

We hebben ondertussen alle wegen van het Nationale Park gehad, maar willen hier toch nog één overnachting doen.

4

Weer komen we op een andere plek terecht: Cambrian Campground

5

6

7

8

(Visje komt zo, visje komt zo …!!) 

9

(En op het menu staat…..heerlijke zalm !)

en voor de derde nacht op rij maken we een kampvuurtje op een plek met niemand om ons heen onder een heldere sterrenhemel ! 

10

Verslag 25

We zijn vandaag (vrijdag 15 april) zo’n honderd en vijfenzeventig kilometer noordoostelijk gereden naar het volgende Nationale Park: Vulkathunha-Gammon Ranges. Al die tijd rijden we over onverharde wegen en we laten dan ook een flink stofspoor achter ons.

1

2

3

4

De Gammon Range is wat ruiger dan de Flinders Range, maar ook hier zijn grillige bergen, veel droge rivierbeddingen en oude bomen te vinden. Tegen tweeën stoppen we bij Weetootla Gorge Campground en inmiddels is het tweeëndertig graden in de schaduw. Ook zijn er veel vliegen, die best irritant zijn ! We zoeken de schaduw op van een boom en doen een spelletje, het is te warm om te gaan wandelen, maar verder een prima temperatuur.

5

6

7

Het koelt ’s avonds maar langzaam af en voor het eerst hoeven we niet, zodra de zon weg is, de lange broek aan te doen. Tegen half acht is het nog vijfentwintig graden en we kunnen eten in korte broek en hemdje. De lucht kleurt prachtig rood en daarna komen de sterren weer tevoorschijn. Ook het kampvuur gaat aan en weer zitten we de hele avond buiten !

8

9

10

Verslag 26

Vanmorgen om acht uur stonden we helemaal klaar om vanaf de kampplaats een flinke wandeling te gaan maken in het Gammon Range N.P., maar toen we op het beginpunt van de “hike” aankwamen zagen we dat we diverse routes bij elkaar op moesten tellen en zo’n twintig kilometer moesten lopen voor we terug zouden zijn bij onze camper, dat was ons te gortig, zeker omdat de route erg heuvelachtig is en de temperatuur oploopt tot boven de dertig graden !

1

2

3

4

5

6

We zijn met de auto eerst een prachtige track gaan rijden naar Grindells Hut en  zijn van daar af de wandeling begonnen, nu was het zo’n zes kilometer heen en terug.

7

8

De bedoeling was een oude kopermijn te bezichtigen, maar daar aangekomen was er niet veel van terug te vinden. Wel was de route prachtig met mooie vergezichten en aan het groene gesteente konden we zien dat er veel koper in de grond zit.

9

10

11

12

 (We hadden veel meelifters !)

13

14

15

Tegen twaalven waren we terug van de hike en een uurtje later stonden we bij Italowie Gap Campground, ook een kampplaats in de Gammon Range.

16

17

18

Hier waren echter totaal geen schaduwplekken om te gaan staan dus besloten we verder te rijden. Dit werden ruim honderd en vijftig kilometer waarvan het grootste gedeelte prachtig rijden was, slechts het laatste stuk naar Farina Station Campground was helemaal vlak, al was de weg wel onverhard. Onderweg zijn we enkele keren gestopt bij een tankstation, maar die waren of gesloten of zaten zonder diesel. Onze tank is aardig leeg, maar gelukkig hebben we nog veertig liter reserve bij ons. Je kunt merken dat we echt in de outback zijn: af en toe passeren we een klein plaatsje maar er wonen hier niet veel mensen. Tegen vieren komen we aan bij Farina waar slechts enkele ruïnes ervan getuigen dat hier vroeger een gemeenschap woonde.

19

20

Maar ….de kampplaats heeft douches, ook al zijn ze van golfplaten met een betonnen vloer !! Sinds Mikira Station hebben we niet meer onder een douche gestaan en al is het water lauw, het is heerlijk het stof (van vandaag) van je af te kunnen spoelen. Wel grappig: tegen de avond komen er diverse locals naar de douches, er wordt een houtvuurtje onder het waterbassin gestookt en met de verlichting van de auto’s aan richting het gebouwtje (en een muziekje erbij) gaat de plaatselijke bevolking om de beurt onder de warme stralen staan.

21

22

23

24

Verslag 27

1

Nadat we vanmorgen Farina verder bekeken hadden zijn we noordelijk naar Marree gereden waar we gelukkig wél konden tanken. Vanaf Marree begint de Oodnadatta Track, een ruige, onverharde weg die in het verleden erg belangrijk was: voor de Aboriginals was het een veel gebruikte handelsroute, de oude Ghan spoorweg loopt er langs en de “Overland Telegraph Line” bevindt zich hier.

2

3

4

5

Alleen in het droge seizoen is de track goed te rijden, zodra het regenwater vanaf het noorden van Australië zich over het land verspreidt, wordt de weg onbegaanbaar. We zien alleen af en toe een poeltje water en verder is alles dor en droog. Onderweg stoppen we regelmatig om iets te bekijken, meteen komen dan de vliegen massaal op je af, een minder leuke bijkomstigheid.

6

In de outback  is iemand heel creatief geweest met oud materiaal, een leuke onderbreking van de trip om even te bekijken (fun in the dessert !).

7

8

9

10

11

12

We houden halt bij het zuidelijke Lake Eyre dat samen met het veel grotere noordelijke Lake Eyre het grootste zoutmeer vormt van Australië. Het heeft een vierhonderd miljoen ton wegende zoutlaag en het meer ligt twaalf meter onder zeeniveau.

13

Een eindje verderop stoppen we bij het Wabma Kadarbu Conservation Park waar enkele waterbronnen (Mound Springs) te vinden zijn. Het is heel apart om het opborrelende water te zien in de verder zo droge omgeving.

14

15

16

17

Bij Strangways zijn weer enkele ruïnes te bekijken waar een stevig gebouw, waarvan wij dachten dat het een kerk was, een wateropslagplaats (voor tien duizend liter) blijkt zijn.

18

19

Bij William Creek, een plaatsje met slechts enkele inwoners, een pub en een camping, verlaten we de Oodnadatta Track en rijden de laatste honderd en zestig kilometer naar Coober Pedy.

20

21

22

Tijdens deze saaie rit zien we totaal geen huizen, bomen en dieren. Tegen vijven komen we aan in het opaalstadje, waar de mensen grotendeels onder de grond leven. We boeken twee nachten bij het Oasis Tourist Park dat een prachtig sanitair heeft en waar we de camper onder een soort afdak parkeren, vanwege het extreem hete weer dat ze hier kunnen hebben.  De camper zit van binnen en buiten vol stof, het ergste poets ik weg, maar morgen volgt de grote schoonmaak !!

Verslag 28

We zijn de hele morgen bezig geweest met schoonmaken: Wim heeft de buitenkant boven gedaan, daar zat zoveel stof op dat elke keer wanneer je het dak omhoog deed er een stofwalm de camper in kwam. Ook aan de binnenkant moest veel dust weggepoetst worden. Ondertussen draaiden er enkele wasjes die later bij dertig graden zo droog waren. Tegen etenstijd waren we klaar en hebben onszelf getrakteerd op een heerlijke pizza. In Coober Pedy maken ze de “beste pizza van heel Australië” (John’s Pizza Bar & Restaurant), dus die moesten we even proeven.

1

Nadien hebben we een kar vol boodschappen gehaald want letterlijk alles was op. Terwijl we deze aan het opruimen waren zag Wim toevallig dat er bij één van de achterbanden van de camper enkele stukken rubber wegwaren en ook de andere band vertoonde scheurtjes, zelfs  het profiel is al aardig weggesleten.

2

We hebben deze “Wrangler Goodyear” banden vorig jaar pas gekocht en er zo’n twintig duizend kilometer mee gereden, dit hadden we niet verwacht. Vlakbij onze camping is een garage en daar hebben ze het reservewiel tijdelijk geplaatst en twee nieuwe banden voor ons besteld. Woensdagmorgen worden er “Bridgestone” banden ondergezet, deze schijnen beter te zijn. We hebben geluk gehad dat we geen klapband hebben gehad tijdens de Oodnadatta Track, want die weg van vier en een half honderd kilometer was van slechte kwaliteit vol scherpe stenen.

3

4

Coober Pedy is een plaats met 3.500 inwoners, zestig procent komt van origine uit Europa en er wonen hier vijfenveertig verschillende nationaliteiten ! De plaats is bekend vanwege de vondst van opaal en zo’n vijfentachtig procent van alle opaal in de wereld komt hier vandaan. Overal zie je dan ook winkeltjes waar deze steentjes aangeboden worden en alle attracties hebben met deze industrie te maken. Vanwege de hitte (in de zomer kan het zo vijftig graden worden) leven veel mensen onder de grond, vaak in oude mijngangen (dugouts). Wij hebben er enkele bekeken vanmiddag en sommige zien er echt luxe uit, ook zijn er ondergrondse kerken, hotels en winkels.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

12

Morgen gaan we de omgeving verder bekijken, we hebben nu geen reservewiel meer bij ons, maar wanneer er iets mis gaat komt de eigenaar van de garage ons te hulp  !! 

Verslag 29

Vandaag zijn we de omgeving van Coober Pedy gaan bekijken. Zodra je buiten het centrum bent zie je overal bulten met zand liggen, dit is het afval uit de mijnen. Iedereen kan hier stukjes grond pachten (zo’n vijftig vierkante meter) voor een jaar en dan gaan graven op zoek naar opalen.

1

2

Een bekende rit in de omgeving is die naar “the Breakaways Reserve”, waar je aparte heuvels ziet in een landschap vol kleuren waar in vroeger tijden een binnenzee was.

3

4

5

6

7

8

9

We waren bij twee lookouts geweest, hadden er een stuk rondgewandeld en gingen net weer op weg toen we tijdens het rijden ineens een klap hoorden en stil stonden. Wim dacht eerst dat er een as gebroken was,  maar het bleek dat we het wiel verloren hadden dat gisteren vervangen was. Daar stonden we dan, midden op een zandweg helemaal scheefgezakt, op drie wielen, we konden geen kant meer op.

10

De band was nog heel maar alle moeren waren weg, waarschijnlijk waren deze de dag ervoor niet goed aangedraaid !! Ook waren de gaten in de velg helemaal uitgelubberd dus paste het wiel niet goed meer. We probeerden de garage te bellen, maar hadden een heel slecht bereik. Gelukkig kwam er een auto langs en de inzittenden zijn een heuvel opgereden en hebben de “tyre service” gebeld.

Een half uurtje later kwam er een kleine sleepwagen maar die kon niets voor ons doen, slepen was geen optie, dan zou de hele camper uit z’n fatsoen getrokken worden, eerst moest de band er weer op ! Regelmatig kwam er een auto langs en iedereen vroeg of ze wat konden doen, heel aardig allemaal, maar er zou een grotere sleepwagen komen !

11

12

13

Na een uurtje kwam opeens de eigenaar van de garage aanrijden met onze half kapotte band. Deze zette  hij er weer onder met de vier moeren, die we inmiddels teruggevonden hadden en zo moesten we maar heel rustig terug rijden naar Coober Pedy. De garage-eigenaar is niet erg spraakzaam en totaal niet klantvriendelijk, we spelen zelfs met de gedachte dat hij met opzet de moeren niet goed heeft aangedraaid om zo meer geld aan ons te verdienen !!

14

 

15

Op de terugweg komen we langs een “Working Opal Mine” en we besluiten deze te gaan bekijken. We krijgen een leuke rondleiding onder de grond en mogen vervolgens zelf buiten rondkijken.

16

17

18

19

20

21

22.1

22

23

24

25

Wanneer we daarna nog even bij de garage langsgaan blijkt dat de nieuwe bouten  nog niet besteld zijn en dat pas donderdag alles gefikst kan worden. Wim krijgt een telefoontje van de toeleverancier die hem vertelt dat de schuld niet bij de garage ligt, wel hoeven we de sleepwagen niet te betalen en de arbeidsuren voor de reparatie vervallen ook, alleen de materialen zijn voor onze rekening !! We voelen ons lichtelijk genept maar kunnen geen kant op: we hebben nieuwe banden, bouten en een velg nodig om weer verder te kunnen en de schuldvraag zal wel nooit opgelost worden ! We boeken dus maar weer een nacht bij op de camping !!

26

(De camper zelf had ook nog schade maar deze heeft Wim weer gerepareerd !)

Verslag 30

In de loop van de morgen zijn we naar de garage gereden en daar zijn de twee nieuwe banden gemonteerd. Morgen komt het reservewiel er weer onder en worden de bouten en moeren vervangen, waarna we onze reis kunnen voortzetten.

1

(Dit bord zagen we bij de garage hangen !!!)

We zijn nog een ondergronds huis wezen bekijken, zestig jaar geleden helemaal met de hand en de beitel uitgegraven door drie vrouwen. Het is een bijzondere woning waar zelfs een zwembad aanwezig is. Het is wel heel apart dat je geen ramen in je huis hebt en dat er altijd verlichting moet branden. Je kunt niet zien wanneer het dag of nacht is en ook hoor je geen geluiden (bijvoorbeeld vogeltjes fluiten) van buiten. Toch leeft zeventig procent van de bevolking in Coober Pedy ondergronds, vooral vanwege de vrij constante temperatuur van 23-25 graden.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

We hebben nog een ondergrondse kerk bezocht en zijn daarna weer naar “the Breakaways” gereden,

om de rondrit af te maken.

11

12

13

Het is bewolkt weer vandaag waardoor de omgeving er minder spectaculair uitziet. Nieuw voor ons is “the Castle”, ook wel “salt en pepper” genoemd en bijzonder is de “Dog Fence”, het langste hekwerk op de wereld. Het in totaal 5.300 kilometer lange hek, in 1946 aangelegd, zorgt ervoor dat dingo’s (wilde honden) niet bij de schapen kunnen komen in het zuiden van Australië.

14

Het landschap hier ziet er nogal verlaten uit en net als bij de Breakaways, zijn hier diverse films opgenomen, onder ander “Mad Max”, “Beyond Thunderdome”en “Ground Zero”.

15

Tegen drieën zijn we terug op de camping, de zon komt weer tevoorschijn en we doen weer eens een spelletje Carcassonne. Van het overdekte  zwembad op de kampplaats hebben we geen gebruik gemaakt, zo warm is het nu ook weer niet. Met het kwik rond de vijf en twintig graden zijn we dik tevreden!

16

Verslag 31

Vanmorgen (donderdag 21 april) zijn we nog een uurtje bij de garage geweest om de bouten en  moeren te laten vervangen en het reservewiel te laten plaatsen.

1

Tijdens de financiële afhandeling zei Patrick, de eigenaar van de bandenwerkplaats, zelfs “sorry”, maar dat mag ook wel wanneer je een rekening van ruim duizend dollar gepresenteerd krijgt !! We kregen te horen dat we regelmatig de moeren moesten aandraaien, omdat de bouten zich eerst moeten zetten en door het rijden kunnen de moeren dan weer los trillen.

2

3

Nadat Wim bij twintig, vijftig en daarna bij honderd kilometer rijden de moeren steeds een stukje kon aandraaien dachten we dat alles wel goed zat. Opeens begon er een lampje te branden: T-belt ! In het autoboekje stond dat na elke 150.000 kilometer rijden automatisch dit lampje gaat branden. Het bleek van de distributieriem te zijn, maar die hadden we onlangs in Katherine, tijdens de vorige trip (15.000 kilometer terug), al laten vervangen, dus waarschijnlijk is het loos alarm.(Vermoedelijk hebben ze de computer van auto niet ge-reset.)  Toch was het wel even schrikken ! Bij Cadney Roadhouse zijn we gestopt, Wim wilde de nieuwe moeren nog een keer strakker spannen en opeens brak er één bout zomaar af !! Balen, wat nu !

4

Terug naar Coober Pedy of doorrijden naar Yulara bij Ayers Rock. Iemand bij het Roadhouse raadde ons aan gewoon door te gaan: met vijf bouten rijden is geen probleem, in Yalara is een goede garage én hij kende Patrick, noemde hem “Fat Pat” en had weinig vertrouwen in de man ! We hebben zijn advies aangenomen en zijn verder gegaan en na weer honderd kilometer rijden zijn we gestopt bij Agnes Creek Rest Area voor een volgende controle, dit keer zaten de resterende vijf moeren muurvast ! Inmiddels was het drie uur en we vonden het plekje zo leuk dat we besloten niet meer verder te rijden. We zijn de parkeerplaats een eind opgereden en staan eindelijk weer eens midden in de natuur.

5

6

Er zijn hier totaal geen voorzieningen maar dit hebben we tien keer liever dan een officiële campingplaats !! ’s Avonds maakt Wim het eten klaar op houtskool en daarna gaat het kampvuur weer eens aan !

7

8

Verslag 32

Vanmorgen hebben we onze trip voortgezet over de Stuart Highway, de belangrijke weg die Port Augusta in het zuiden via Alice Springs verbindt met Darwin in het verre noorden. We waren nog maar net op weg toen we een camperbusje langs de kant van de weg zagen liggen, helemaal in de kreukels. We zijn gestopt om te kijken of er nog mensen inzaten, want zo te zien was het ongeluk pas gebeurd. Gelukkig zat er niemand meer in, maar het was wel even schrikken.

1

Net voor de middag gaan we de grens over naar the Northern Territory en daar blijven we voorlopig, dit keer is er geen tijdsverschil.

2

Bij Erldunda nemen we de afslag richting de reusachtige monoliet Uluru, ook wel Ayers Rock genoemd, waar we tegen vijven aankomen in Yulara, een plaatsje in the Red Centre, behorend bij Uluru.

(Onderweg zien we eerst in de verte een grote berg: Mount Connor.)

3

4

We boeken een kampplaats in het Ayers Rock Resort, want in het Uluru-Kata Tjuta National Park mag je niet kamperen. Er is in de omgeving veel te zien dus we blijven hier diverse dagen, (drie overnachtingen en de vierde gratis, we blijven Hollander !).

5

Tegen zessen lopen we naar een lookout op de kampplaats en zien vandaan de monoliet in de verte, morgen gaan we deze beter bekijken.

6

Terwijl we daar zijn komen we bekenden tegen: een Australisch echtpaar van onze leeftijd, die we in Coober Pedy diverse keren gesproken hebben. (De eerste keer terwijl we in the Breakaways met pech stonden). Ze nodigen ons uit om bij hun te komen kaarten, dus daar gaan we zo naartoe !

Verslag 33

We hebben een heel leuke, gevarieerde dag gehad: eerst zijn we naar Uluru gereden en zijn in drie uur tijd om de hele monoliet heengelopen, in totaal was dit ruim dertien kilometer. Ayers Rock is geen gladde berg maar heeft veel inhammen, kloven en grotten.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

Je mocht vandaag de berg niet beklimmen omdat er teveel wind stond, het wordt ook niet echt aangeraden dit te doen, de trip is heel steil en er zijn al vijfendertig mensen omgekomen tijdens de beklimming !

16

Tegen tweeën waren we terug bij de camping en na een douche en enkele boterhammen zijn we weer op pad gegaan, dit keer naar het centrum van Yulara, waar dit weekend het “Tjungu” festival is. Er zijn allerlei optredens van Aboriginals en wij hebben een zang- en dansgroep gezien.

17

18

Tegen vijven, weer bij de camper, hebben we via “facetime” Marieke gefeliciteerd met haar verjaardag en gelijk onze kleinzoons kunnen zien. De knulletjes groeien goed en zien er heel gezond uit. Morgen staan ze volop in de belangstelling want dan is het groot feest: alle familie, vrienden en bekenden zijn uitgenodigd om hen te zien. Helaas zitten wij aan de andere kant van de aardbol en kunnen hier niet bij zijn, maar we krijgen bijna dagelijks foto’s en filmpjes opgestuurd van Stijn en Ruben, dus we maken hun groeiproces toch wel mee !!

(19)

20

Er stond nog meer op het programma: Field of Light Uluru ! De Engelsman Bruce Munro heeft hier 50.000 lampjes geplaatst die ’s avonds oplichten en zo een heel apart “veld met lichtjes” laten zien. Dit schouwspel is een jaar lang te bewonderen. Wij hebben eerst de zonsondergang gezien, Ayers Rock belichtend, met een hapje en een drankje erbij.

21

22

Vervolgens zijn we gaan wandelen door “the Field of Light”, een heel aparte ervaring. Dus, je kunt wel stellen dat deze dag heel bijzonder was !

23

24

25

26

Verslag 34

Kata Tjuta, ook wel “de Olga’s” genoemd, vormt samen met Uluru één National Park. Gisteren hebben we een Parkpas voor drie dagen gekocht (vijfentwintig dollar per persoon, allemaal voor de locale bevolking, de Aboriginals zijn zo dom nog niet !!), dus vandaag kunnen we zo doorrijden om naar de  vijftig kilometer verderop gelegen Olga’s te gaan. Kata Tjuta betekent in Aboriginaltaal: veel hoofden.

1

Nadat we een stop gemaakt hebben bij de “Dune Viewing” waar we alle heuvels kunnen zien, bekijken we even later de Olga’s van een andere kant.

2

Het mooiste is echter om een wandeling te maken tussen de rotsen door en daarom doen we de “Valley of the Winds Walk”. De totale trip is bijna tien kilometer en in tegenstelling tot de route om Uluru, moeten we vandaag ook regelmatig klimmen en vrij steile hellingen weer af. De trip is echter prachtig, nog veel mooier dan de wandeling om Ayers Rock, ook al zie je weer veel rode bergen. Er waait een aardige wind en de temperatuur is rond de zevenentwintig graden,  prima wandelcondities dus. (Bij zesendertig graden wordt de kloof gesloten en mag je de route niet meer lopen !)

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Na twee en een half uur zijn we terug bij de camper en nadat we wat gegeten hebben nemen we de enige andere wandeling bij de Olga’s: de Walpa Gorge Walk. Deze vinden wij echter veel minder interessant en erg druk, dus halverwege zijn we terug gegaan.

14

Ik had namelijk nog een afspraak lopen op de camping: Jerry, de man van Denise, het Australische echtpaar waar we eergister mee gekaart hebben, is jarenlang kapper geweest en oefent zijn beroep af en toe nog uit op campings. Ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van zijn capaciteiten en hij heeft me vandaag geknipt.

15

Tegen vijven zijn we terug op onze kampplaats en na een warme douche zijn we toe aan “happy hour”. Tegen de avond koelt het flink af en doen we, sinds lange tijd, onze lange broek en vest weer eens aan. Maar het is hier, terwijl het herfst is, lang niet zo koud als in Holland, waar het eind april nog steeds maar tien graden is en ’s nachts rond het vriespunt !!

Verslag 35

Het allerbekendste symbool van Australië, de reusachtige monoliet Uluru heeft een hoogte van 348 meter, is 3,6 kilometer lang en 2,4 kilometer breed. Hij bestaat uit één enkel stuk zandsteen, dat tot vijf kilometer diep onder de grond zit. Voor de Aboriginals is de berg en het gebied eromheen heilig en in 1985 werd het aan hen teruggegeven. Wij hebben hier vandaag een film over bekeken in het cultureel centrum, behorend bij het park, ook zagen we daar enkele Aboriginal vrouwen doeken beschilderen. Helaas mag er niet gefotografeerd worden in het centrum. Nadien zijn we weer naar de voet van de berg gereden en vandaag is het toegestaan om Ayers Rock te beklimmen, er staat niet veel wind, maar het is wél dertig graden ! We zien verschillende mensen omhoog gaan, vaak op handen en voeten, want de klim van ruim anderhalve kilometer is erg steil. De Anangu hebben liever niet dat je hun heilige plek beklimt, maar staan het wel toe !

1

2

3

4

In de buurt van het toeristenoord Yulara is een kamelenranche, hiervandaan worden sunset-tochten georganiseerd naar Uluru. We hebben hier even rondgekeken en zagen zelfs twee babykamelen.

5

6

7

Nadat we enkele uren op de camping hebben doorgebracht zijn we tegen half zes weer richting Ayers Rock gegaan om nog een keer de verandering van kleuren te zien op de rots, ontstaan door de ondergaande zon. Het is een prachtige afsluiting van ons verblijf hier !

8

9

10

Verslag 36

Nadat we vandaag ruim driehonderd kilometer afgelegd hebben komen we aan bij het volgende Nationale Park: Watarrka, ook wel Kings Canyon genoemd. We zien een bordje staan: Kathleen Springs en gaan daar tegen drieën een wandeling maken. Vroeger werden de runderen naar de Kathleen Gorge gebracht waar ze konden grazen en water hadden van de bron.

1

2

3

4

5

Een eindje verderop is een afslag naar de Kings Canyon parkplaats, tevens startplaats van wandelingen, waar we even zijn wezen kijken naar de rode rotsen, kenmerkend voor het park.

6

8

7

8

Ook hier kunnen we alleen overnachten in een resort, dus niet in de vrije natuur, en we boeken een plaats voor twee nachten. Op de kampplaats lopen dingo’s (wilde honden) rond en er wordt dringend geadviseerd deze dieren niet te voederen of te aaien. Ze zien er vrij klein en onschuldig uit, maar ook niet zo lief dat je ze wilt knuffelen. We gaan vanavond bijtijds naar bed om morgen vroeg aan de wandeling te kunnen beginnen, het is de laatste dagen ruim dertig graden, dus moet je niet te laat starten. Het is inmiddels acht uur ’s avonds,  nog twintig graden en weer hebben we boven ons een heldere hemel met duizenden sterren !

9

10

Verslag 37

Vanmorgen om negen uur stonden we onderaan de Kings Canyon in het Watarrka N.P. om te beginnen aan de Rim Walk, een wandeling van ruim zes kilometer over de rand van deze  prachtige berg. Het begin is heel steil, want je moet meteen zo’n tweehonderd meter omhoog klauteren en daarna ga je langzaamaan nog hoger. Het is wel apart dat we op Koningsdag de Kings Canyon beklimmen !!

1

2

3

4

5

6

7

8

Het is werkelijk een schitterende wandeling waarbij we veel mooie uitkijkpunten hebben en regelmatig langs de rand van de kloof lopen. De wanden zijn van zandsteen en waren oorspronkelijk wit, maar door erosie en de omringende natuur  heeft alles nu een rode kleur.

9

10

11

12

13

14

15

16

Helaas verloopt de tocht voor Wim minder leuk: halverwege zwikt hij door zijn enkel en komt neer op zijn, toch al, zere arm. Nadat we een tijdje gerust hebben gaan we toch weer verder, Wim laat zich niet kennen, en komen verder heelhuids beneden aan, waarna we zelfs nog een andere, korte wandeling maken (Kings Creek Walk). In totaal hebben we ruim tien kilometer afgelegd, in vier uur en een kwartier en zijn zevenhonderd en veertig meter boven zeeniveau geweest. 

17

18

Daarna gaan we terug naar de kampplaats waar we de rest van de dag luieren. Tegen de avond maakt Wim, ondanks zijn zere voet, toch weer een heerlijke maaltijd klaar: steak met gevulde paprika, dat was weer smullen !!

19

20

Verslag 38

Gisteravond laat hoorden we, net als de nacht ervoor, de dingo’s in de verte huilen en om half vijf vanmorgen werden we opgeschrikt door een kabaal buiten: zo’n wilde hond probeerde onze borden te pakken, zodat hij ze af kon likken. (Helaas voor hem vielen ze op de kop en kon hij er niet meer bij !) We hadden netjes ons afval weggegooid in de kliko maar even niet aan de afwas gedacht !

We hebben vandaag weer uren hobbelend en schuddend doorgebracht in de auto. Vanaf Kings Canyon hebben we namelijk een onverharde weg, de Mereenie Loop Road, genomen naar Finke Gorge National Park en deze weg is niet al te best.

1

2

We hadden al van enkele Australiërs vernomen dat de road totaal niet onderhouden werd, maar het alternatief was honderden kilometers omrijden.

3

4

De weg hield het midden tussen de Gibb River Road en de Savannah Way: vaak rijd je over een “wasbord”, dan weer door oude sporen en door  rivierbeddingen of over scherpe stenen. Wim heeft het echt kalm aangedaan vandaag met een gemiddelde snelheid van zestig kilometer per uur. We hebben net nieuwe banden, die moeten nog wel een tijdje mee !!

5

6

We reden over Aboriginal land en moesten hiervoor een permit hebben (5,50 dollar), maar wat ze met dit geld doen ? We hebben onderweg één “grader” gezien die de weg egaliseert, maar voor hij twee honderd kilometer glad heeft !!

7

8

9

Voor het laatste stuk weg in het Finke Gorge N.P. moest je verplicht  fourwheeldrive hebben, wij vonden deze weg beter dan de hele trip ervoor !

10

11

We staan nu op een prachtige plek aan de Finke River en mogen zowaar een kampvuurtje maken. Ook hier kunnen dingo’s zitten, maar we zullen vanavond alles netjes opruimen !!

12

13

14

15

Verslag 39

Voor het Finke Gorge National Park heb je toch écht wel een “high clearance”4WD auto nodig. We wilden vandaag de vijf kilometer lange track vanaf de kampsite naar de palmvallei doen, maar, vonden we het gisteren allemaal goed te doen, alleen wat mul zand, de track naar het einde van de kloof is wél iets heftiger.

1

2

3

4

5

6

We zijn halverwege gestopt omdat we nog langer van onze camper willen genieten, er waren te hoge granieten stenen en te diepe kuilen waar we doorheen moesten.  We hebben de auto laten staan en zijn verder gaan lopen, in het totaal was de trip met een rondwandeling door de tropische vallei ruim zes kilometer, voor Wim lang genoeg met zijn herstellende enkel !  

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

Het was echter zeker de moeite waard om deze koolpalmen, die hier al groeien sinds de prehistorie, te bekijken. Máár we waren niet de enigen die niet verder reden, meerderen stopten en gingen terug: Better safe than sorry !

17

Net als gister is het weer ruim vijfendertig graden en we zijn blij dat er een douche (het water wordt verwarmd door zonnepanelen !) op de kampplaats is. We genieten weer van de mooie omgeving, tegen de avond gaat de barbecue aan en vervolgens het kampvuur, we voelen ons bijna echte Aussies !!

18

19

20

(Deze “brownie” kwam ik vanavond tegen op weg naar het toilet, ik stapte er bijna bovenop !!)

Verslag 40

1

2

3

4

5

6

7

8

Vanmorgen hebben we eerst nog een prachtige wandeling gemaakt naar een uitkijkpunt in het Finke Gorge N.P. en nadat we het park verlaten hadden kwamen we uit bij Hermannsburg, een Aboriginal dorpje, waar we wat boodschappen gedaan hebben, ook is hier internetverbinding en kunnen we ons afval kwijt. Het lijkt wel of we even in Afrika zijn, iedereen is donker van huidskleur en dit keer zijn wij de personen die opvallen. De camping in het dorp is helemaal omheind, alsof de gasten beschermd moeten worden ! Het is er vrij druk: het is weekend en er worden sportwedstrijden gehouden.

9

We zijn er snel uitgekeken, al is één ding wel geinig: zelfs de toiletten worden hier anders gebruikt !!

10

Het is vandaag zwaar bewolkt en erg benauwd met vijfendertig graden, eigenlijk moet er een flinke onweersbui komen ! Nadat we zo’n honderd kilometer hebben afgelegd stoppen we bij een lookout, vanwaar je de West MacDonnell Range kan zien.

11

Wanneer we de auto weer willen starten lukt dit totaal niet, het lijkt wel of de accu helemaal leeg is. Gelukkig hebben we een “jump-start” bij ons, maar als we even later stoppen bij een kampplaats, krijgen we de auto daarna weer niet aan de gang. Vermoedelijk is er een stroomrelais defect, iets wat bij een garage zo op te lossen is.

12

We staan nu bij de Redbank Gorge op de Ridgetop Area en blijven hier overnachten, morgen zien we wel weer verder !

13

14

Verslag 41

Nadat we vanmorgen onze auto weer met de “jump-start” op gang kregen, zijn we eerst naar de Redbank Gorge gereden, een onderdeel van de MacDonnell Ranges. Deze sterk geërodeerde overblijfselen van een  oude bergketen zijn ooit zo hoog geweest als het Himalaya-gebergte en zijn drie honderd miljoen jaren terug ontstaan.

1

2

3

4

Vandaag hebben we geen zonnebril, hoed of zonnebrandcrème nodig wanneer we gaan wandelen in de kloof, het is slechts twintig graden en zwaar bewolkt. Af en toe valt er een spatje regen, maar daar loop je tussen door ! De Redbank Gorge is indrukwekkend met allerlei soorten gesteente en aan het eind van de kloof worden we beloond met een poel, waar in gezwommen kan worden.

5

6

7

8

9

Na de wandeling rijden we door naar Glen Helen Homestead, er kan hier getankt worden, gekampeerd, er is weer een kloof en een prima restaurant. Ook is er één wasmachine en kan ik het beddengoed weer eens verschonen ! Bij het opzetten van de camper wil het dak niet goed omhoog: er is een veer gebroken. Wim maakt twee stokken op maat, die het dak hoog houden zodat we kunnen staan en slapen in ons huisje en wanneer we in Alice Springs zijn gaan we op zoek naar een camper- en een autogarage (voor de accu).

10

11

12

Morgen (maandag 2 mei) is helaas alles gesloten (May-day) net als vorige week maandag Anzac-day (net zo iets als 4 mei bij ons !), dus pas dinsdag kunnen we terecht bij een mecanicien. Er is echter nog genoeg te bekijken op weg naar Alice Springs, het Red Centre bevalt ons tot nu toe prima ! 

Verslag 42

We zijn uiteindelijk vandaag al in Alice Springs terecht gekomen en ook zijn er al reparatiewerkzaamheden verricht. Vanmorgen kregen we het dak haast niet dicht en daarom wilden we geen overnachting meer hebben voordat we in Alice waren. Onderweg hebben we diverse stops gemaakt: eerst bij Ormiston Gorge, weer een prachtige plek met (nog wat) water,

1

2

3

4

5

6

vervolgens bij Ochre Pits, waar je kunt zien hoe de aarde uit vele lagen met verschillende kleuren bestaat en daarna naar de Serpentine Gorge, allemaal gelegen in het West MacDonnell N.P.

7

8

9

10

11

Hier kwamen we Jerry en Denise weer tegen, die we het laatst in Uluru gezien hadden. We vertelden hen van onze mechanische problemen en Jerry bood ons aan zijn RACQ- pas (een soort ANWB-lidmaatschap) te gebruiken, indien nodig.

12

13

14

15

Nadat we nog bij Ellery Creek bij de Bighole hebben gekeken rijden we in één keer door naar Alice Springs waar we tegen half drie aankomen bij een Apollo dealer.

16

Elke keer wanneer we weer gingen rijden hadden we de “jump-start” nodig, zonder deed de auto helemaal niets. Bij Apollo spraken we een monteur die erg technisch bleek te zijn en ook nog een eigen bedrijf had. Hij controleerde de accu, startte de auto en …. hij deed het gewoon. Hij heeft hem wel tien keer opnieuw geprobeerd en elke keer sloeg de motor meteen aan !!

Apollo had drie scharnieren voor het dak op voorraad en de monteur (van origine een Afrikaan) vroeg of we mee naar zijn huis reden, daar heeft hij het dak, samen met z’n zoon, van nieuwe scharnieren voorzien, een flinke klus !

17

18

Wim vertelde hem ook nog van de gebroken bout, de man keer ernaar en zei dat de velg beschadigd was. Morgen moeten we naar hem terug, dan vervangt hij de velg en de bouten plus moeren.

Tegen half zes zijn we naar de “Big4” camping gereden in de stad, omdat we wisten dat Jerry en Denise daar ook stonden. We hebben ze opgezocht en enkele uurtjes, heel gezellig, in hun caravan doorgebracht. Daarna werd het toch echt tijd om te gaan koken en hebben we afscheid genomen, wie weet komen we elkaar nog weer ergens tegen deze trip !!

Verslag 43

Vanmorgen om negen uur waren we weer bij Johan Cloete, de Afrikaanse mecanicien. Het blijkt dat slechts één bout en moer vervangen hoeven te worden en nadat hij dat gefikst  heeft zorgt hij er ook voor dat de handrem weer goed werkt,  het lampje van de T-belt uitgaat (dit kost 150 dollar wanneer je dit bij een Toyota-garage laat doen !!) en het rammelen onder de auto stopt ! De motor start nog steeds feilloos dus dat probleem lijkt ook opgelost. Deze monteur werkt wel heel anders dan Patrick in Coober Pedy !!!

We doen uitgebreid boodschappen in het centrum  (eindelijk is er weer eens een ruim gesorteerde supermarkt !!) en als we bij de kassa afrekenen staat er achter ons een echtpaar dat we in Kings Canyon gesproken hebben. Even later, wanneer we sushi’s eten in het winkelcentrum, gaat er een koppel naast ons zitten waarmee we in Coober Pedy een rondleiding hebben gedaan, ondergronds. Beide stellen herkennen ons meteen, erg leuk ! Zo zie je: Australië is maar klein !!!

Alice Springs is ontstaan in 1871 rond een telegraafstation dat diende als verbindingsstation voor de Overland Telegraph Line van Adelaide naar Darwin, vanwaar de lijn aansloot op een onderzeese kabel naar Java die Australië met de rest van de wereld verbond. De originele gebouwen uit die tijd zijn nu nog te bekijken en natuurlijk zijn wij daar even geweest.

1

2

Daarna hebben we de stad verlaten en zijn zo’n vijfenzeventig kilometer zuidelijk gegaan, waarna we vervolgens twintig kilometer over gravel gereden hebben om uit te komen bij Rainbow Valley Conservation Reserve, een prachtige plek waar je ook kunt kamperen.

3

4

Je kijkt hier uit over een apart stuk gebergte wat vooral tegen de avond prachtige kleuren aanneemt, wanneer de zon er op schijnt, wat hij inmiddels weer volop doet !

5

6

7

8

9

10

Hier blijven we dus staan, er gaan weer heerlijke lamskoteletjes op de barbecue, waarna er natuurlijk een kampvuur volgt en ’s nachts zien we weer eens duizenden sterren boven ons !!!

11

12

Verslag 44

We hebben er vandaag een rustdag van gemaakt en zijn slechts vijftig kilometer verhuisd van Rainbow Valley naar Redbank Waterhole, een plek aan een droge rivierbedding met volop schaduw.

1

2

Eindelijk had ik weer eens tijd voor een leesboek en ook hebben we zelfs twee potjes Carcassonne gespeeld, even een dag niets bekijken !! Er is verder helemaal niemand in de buurt, lekker rustig.

3

Wim heeft een heleboel hout gesprokkeld en tegen de avond maakt hij, naast een heerlijke maaltijd, een groot kampvuur, dit keer niet in de bak ! In tegenstelling tot gisteren koelt het vanavond heel langzaam af en om acht uur is het nog steeds vijfentwintig graden !

4

5

Verslag 45

Toen we vanmorgen wakker werden hoorden we alleen allerlei vogels fluiten, geen geluiden van auto’s of mensen, in Nederland is dit haast onmogelijk ! Na het ontbijt wilden we wegrijden, maar de auto deed het weer niet, Wim heeft het euvel nu ontdekt: één van de twee accuklemmen zat niet goed vast, door het rijden over de onverharde wegen trilde deze los, waardoor hij de ene keer wel contact maakte en de andere keer niet, hopelijk zijn nu alle technische problemen opgelost !

1

2

We hebben eerst vijftig kilometer afgelegd over een prachtige, afwisselende onverharde weg door het Owen Springs Reserve, rijdend door droge rivierbeddingen en kloven. Er staat nog een ruïne van the Old Owen Springs Homestead, gebouwd in 1872, de eerste boerderij in centraal Australië.

3

Vervolgens kwamen we uit op de Larapinta Drive waar we de laatste bezienswaardigheden van de West MacDonnell Ranges hebben bekeken. Net na de middag stoppen we bij Standley Chasm, een smalle, steile kloof waar de zon nu net zijn licht op schijnt.

4

5

6

Ook klimmen we  honderd en tien meter hoog naar een prachtig uitkijkpunt met zicht op de MacDonnell bergketen.

7

8

9

10

11

Het laatste stoppunt is Simpsons Gap, weer een kloof in de bergen, waar veel rock-wallabies leven. Ze zijn moeilijk te vinden tussen de rotsen, vanwege hun kleur.

12

13

14

15

16

Tegen drieën zijn we weer in Alice Springs waar we nog wat boodschappen doen en telefoneren met Holland: mijn vader is vandaag jarig en ook de jongens willen we wel weer eens even horen. Het blijkt Hemelvaartsdag te zijn, dus iedereen is vrij ! Dán moeten we toch nog opschieten: het is inmiddels al half zes en we hebben nog zo’n tachtig kilometer te gaan naar onze overnachtingsplek: Trephina Gorge Nature Park. Net voor het donker wordt komen we aan, we zetten onze camper neer en morgen zien we wel waar we terecht gekomen zijn !!

Verslag 46

We hebben weer een heel leuke, afwisselende dag gehad, terwijl we vrij laat van start zijn gegaan. (Wim heeft eerst geklust aan de auto !)

1

Pas tegen twaalven hebben we een rondwandeling gemaakt in de Trephina Gorge, een werkelijk prachtige kloof met steile rotswanden.

2

3

4

5

6

7

8

Daarna zijn we via een mooie onverharde weg naar Arltunga Historical Reserve gereden, de oudste plaats in Centraal Australië, waar eind negentiende eeuw goud werd gevonden en nu alleen nog een “ghost-town” is. In een infocentrum, waar niemand aanwezig was, kunnen we een film bekijken over Arltunga en daarna rijden en lopen we over het immense gebied waar nog diverse oude gebouwen staan uit vroeger tijden.

9

10

11

12

13

14

Helaas zijn de mijnen afgezet en mogen we daar niet meer in.

15

16

We brengen enkele uren door in het interessante “reserve” en rijden vervolgens naar Old Ambalindum Homestead, een nog volop in bedrijf zijnde boerderij waar ook gekampeerd mag worden. Het doet ons denken aan “MacCloud’s Daughters”, een Australische televisieserie waar we alle afleveringen van gezien hebben ! We mogen rondkijken in de gebouwen, we zien kalfjes die getraind worden en de vierjaar oude “cowboy” David !

17

18

19

20

21

Helaas hebben ze hier geen elektriciteit en hoor je een grote generator draaien, die om tien uur ’s avonds pas uitgaat !! We zetten gewoon de muziek iets harder !! Er ligt hout voor een kampvuur en om half zeven heeft Wim vuurtje al opgestookt, het wordt onze laatste avond in “the Red Centre” !

22

Verslag 47

We hebben vandaag veel uren doorgebracht in de auto en in totaal vierhonderd en vijftig kilometer afgelegd, waarvan de eerste honderd kilometer over onverharde weg  (Daar kwamen we slechts één auto tegen !).  Het heeft vannacht geregend en ook vanmorgen valt er af en toe een buitje dus de weg is nat en soms glibberig, de camper ziet er dan ook niet uit !

1

2

De asfaltweg daarna is vrij saai om te rijden en tegen half twee maken we een stop bij Ti-Tree Roadhouse, waar we even internetverbinding hebben.

Regelmatig krijgen we een plensbui waardoor er gelijk grote plassen water op de weg staan, maar de laatste honderd kilometer klaart het op en wordt het zelfs benauwd. Tegen vijven komen we aan bij Devils Marbles (Karlu Karlu) in de Davenport Ranges, waar immens grote ronde rotsen van rood graniet te bezichtigen zijn en je kunt hier ook overnachten. Het is er vrij druk met caravans en we zien die van Jerry en Denise er ook tussen staan ! Omdat het lijkt of de bewolking ons achtervolgt gaan we nog snel een wandeling maken tussen de rotsen, misschien regent het morgenvroeg wel !

3

4

5

6

7

8

De rotsen zijn zo’n 1700 miljoen jaar geleden ontstaan: gesmolten lava werd vlak onder het aardoppervlak samengeperst tot bollen en kwam daarna door erosie aan de oppervlakte.

9

10

Tijdens de wandeling komen we Jerry en Denise tegen die blij verrast zijn ons te zien en straks komen ze hier op visite !

11

12

Verslag 48

Inderdaad bleef het niet droog gisteravond en ook vanmorgen worden we wakker met regen. Echter tegen negenen is het weer droog en kunnen we nog een wandeling van een uur maken tussen alle aparte rotsen door.

1

2

3

4

5

6

7

8

Daarna pakken we alles in en rijden honderd kilometer noordelijk, naar Tennant Creek. Vlakbij ligt Lake Mary Ann, een stuwmeer, waar we tussen de middag pauze houden.

9

10

11

Iets verderop staat één van de twaalf tussenstations van de oude telegraaflijn, die we onder andere in Alice Springs gezien hebben.

12

13

Het blijft vandaag ontzettend benauwd en nadat we een plekje gevonden hebben om te overnachten bij “The Pebbles” (Kunjarra, weer een heilige plek van de Aboriginals !) barst het onweer los.

14

15

In korte tijd staat alles blank en het blijkt dat we net op een iets dieper punt staan, want al het water loopt onder de luifel, je zakt gewoon weg in de blub !

16

17

We verhuizen de camper en staan nu op een droog plekje. Omdat het vandaag Moederdag is gaan er diverse telefoontjes over en weer, ook zien we onze kleinkinderen weer via “Facetime”. We staan weer samen met Jerry en Denise (verder is er niemand !) en dit wordt onze laatste gezamenlijke avond, morgen gaan zij  verder naar het noorden en wij buigen af oostwaarts !

18

19

Verslag 49

Ook vannacht heeft het weer flink geregend en geonweerd en vanmorgen stonden er grote plassen op de wegen.

1

Nadat we afscheid hebben genomen van Jerry en Denise beginnen we aan een saaie rit, over asfalt, van vijf honderd kilometer richting Mount Isa. Onderweg passeren we slechts één roadhouse en verder enkele afgelegen boerderijen met veel runderen. We hebben inmiddels deze reis zo’n acht en een half duizend kilometer afgelegd. Tegen vijven, we zijn ondertussen in de staat Queensland beland, komen we aan bij Camooweal, een driehonderd en tien inwoners tellend dorpje, waar we een prachtig gratis plekje vinden bij een Billabong, iets buiten de plaats. Om er te komen moeten we door de modder rijden, maar dat is zeker de moeite waard.

2

3

4

5

6

7

Het water zit vol lelies en kikkers en ook vliegen er veel soorten vogels rond. Ook nu weer worden we tijdens de zonsondergang beloond met een prachtig gekleurde horizon. Vanavond gaan we ons twintigste kampvuur maken, deze trip, hopelijk volgen er nog vele !

8

Verslag 50

Eén en twintig kilometer zuidelijk van het kleine plaatsje Camooweal ligt het gelijknamige C. Caves N.P., waar je kunt komen via een onverharde weg. Het heeft gelukkig niet meer geregend en door de wind zijn de wegen enigszins opgedroogd.

1

Nadat we door weilanden met koeien en langs enkele waterpoeltjes hebben gereden komen we uit bij grotten, waar we niet in mogen wegens instortingsgevaar. We maken er enkele foto’s,  maar vragen ons af waarom dit een Nationaal Park moet zijn, waarschijnlijk om vandalisme te voorkomen ! (Wim heeft in ieder geval weer even “off-road” kunnen rijden !) 

2

3

4

Nadat we weer op de Barkly Highway zijn rijden we verder richting Mount Isa. Onderweg komen we er achter dat we (gister al !) ons horloge een half uur vooruit moeten zetten, omdat we de grens met Queensland zijn overgestoken, het tijdsverschil met Holland is nu acht uur. Rond half twee maken we een korte omweg naar Lake Moondarra, een prachtige picknickplek aan een stuwmeer waar je helaas niet mag overnachten.  

5

6

7

Na een uurtje rijden we dus weer verder en stoppen tegen vieren bij de Corella Dam, ook een stuwmeer, wat (helaas) meerdere kampeerders weten te vinden.( Een gratis campingplek waar jammer genoeg ook generators zijn toegestaan !!) We zetten onze camper op een leuk plaatsje uit de wind zodat we kunnen barbecueën en later een kampvuur kunnen maken, dit is vanavond echt nodig want het koelt flink af !!

8

Verslag 51

1

We hebben vandaag het grootste deel van de dag in de auto doorgebracht en hebben in totaal vijf honderd en vijf en twintig kilometer afgelegd. Dit keer rijden we de gehele tijd over geasfalteerde wegen, welke duidelijk niet de kwaliteit hebben van de Hollandse. Het asfalt is erg dun en vaak zit er spoorvorming in, waardoor je denkt dat je een lekke band hebt. Harder als honderd kilometer per uur rijden is dan ook niet verstandig !

2

Dit keer zijn er geen leuke kampspots te vinden, alleen enkele parkeerplaatsen direct aan de highway, dus tegen vijven rijden we nog “even” zeventig kilometer om bij Porcupine Gorge N.P. uit te komen, waar we midden in de natuur kunnen staan. We zijn net binnen het park en rijden maar vijf en twintig kilometer per uur, wanneer er vanuit het hoge gras ineens een grote kangoeroe op de auto springt ! Hij zit, aan mijn kant,  klem tussen het dak en de voorruit, Wim stopt meteen, het dier schiet los en hupt vervolgens weer weg. De bloedspetters zitten op de auto en ook hebben we een paar deukjes, maar dit had heel anders af kunnen lopen wanneer we harder gereden hadden !!  (De kangoeroe zal wel flinke hoofdpijn hebben !)

3

4

We hadden het er net over dat we zo weinig “wild life” gezien hebben de laatste tijd ! Terwijl we aan een wijntje zitten horen we ineens geluid vanuit een boom, net voor ons: er zit een possum in !! Oók de eerste die we zien, deze reis ! We zijn dus niet voor niets omgereden, op de parkeerplaats kom je deze dieren niet tegen.

5

6

( We eten trouwens vanavond, voor het eerst deze trip, kangoeroe steak ! )

Verslag 52

Gisteravond hebben we een, voor ons, nieuw dier gespot: een rufous bettong, een kruising tussen een wallaby en een grote rat. Hij kwam heel brutaal naar ons toe hippen, maar helaas had ik mijn fototoestel niet bij de hand, hopelijk komt hij vanavond weer langs !!

1

De camper is vandaag niet van z’n plaats geweest, wij waren echter wél actief en hebben een twee uur durende wandeling gemaakt naar de Porcupine Gorge en vooral het weer uit de kloof omhoogklimmen was nogal vermoeiend.

2

3

4

Maar het was zeker de moeite waard om helemaal naar beneden af te dalen: er stond nog wat water in de rivierbedding en ook waren er diverse potholes. Je keek uit over een berg die de vorm had van een piramide, waarschijnlijk heet onze kampplaats daarom: Pyramid campground !

5

6

7

8

9

10

’s Middags hebben we heerlijk gelezen en een spelletje gedaan, iets wat alweer een tijdje geleden was. Na dagen van lange afstanden rijden, was zo’n dagje meer dan welkom !

Verslag 53

1

Nadat we gistermorgen nog even vanaf een uitkijkpunt gekeken hebben naar de prachtige Porcupine Gorge, zijn we eerst weer teruggereden naar Hughenden en daarvandaan in oostelijke richting over de Flinders Highway naar Charters Towers gegaan, waar we tegen half drie aankwamen.

2

3

Eindelijk zien we weer een redelijk grote plaats waar we uitgebreid boodschappen kunnen doen, letterlijk alles was op ! Daarna zijn we naar een camping gereden want ook hadden we weinig schone kleding meer over, er moest dus gewassen worden. Overdag was het ruim dertig graden, maar tegen de avond koelde het snel af naar de vijftien en pas tegen negenen kon ik de laatste was droog binnen halen. Als het goed is hoef ik pas in Cairns (bij Clary), voor de laatste keer, te wassen !!

4

Vandaag zien we dan eindelijk, na zo’n honderd en vijftig kilometer rijden, de kust weer, die hadden we na Port Lincoln niet meer gezien. We rijden een stukje zuidwaarts en komen, na vijftien kilometer dirt road, uit bij Funny Dunny Park, een kampplaats vrij dicht bij zee. Er staan diverse caravans met Australiërs die hier langere tijd vertoeven. We vinden een plekje in de schaduw en lopen eerst even naar zee, waar het laag tij is dus niet geschikt om te vissen.

5

6

Pas tegen de avond is het vloed, maar nu staat er een harde wind. Ook hier mag weer een kampvuur gemaakt worden, wat volop gedaan wordt, verder is er niet veel te doen.

7

8

Morgen gaan we nog een stukje verder zuidwaarts.

Verslag 54

1

We hebben een onverwacht heel leuke dag gehad. Nadat we zo’n honderd en vijftig kilometer verder zuidelijk gereden hebben, komen we uit bij Airlie Beach, een plaats bij de Whitsunday Islands (een eilandengroep in het Great Barrier Reef marine Park), waar we voor het laatst veertien jaar geleden waren. Tijdens een trip in 2002 hebben we enkele Australiërs leren kennen die afkomstig waren uit deze plaats en vandaag hebben we hen terug gezien. Terwijl we door Airlie Beach reden zag Wim een bordje met: “Backpackers by the Bay”, wat toentertijd gerund werd door Peter en Caroline en wanneer we stoppen bij deze hostel zien we Caroline buiten lopen ! We zeggen haar gedag en vrijwel meteen herkent ze ons. Peter is niet thuis, maar nadat ze hem opgebeld heeft is hij er ook binnen een half uur.

2

3

4

5

Er worden veel herinneringen opgehaald en we kletsen heel wat af. We kunnen overnachten op hun parkeerplaats en gebruik maken van alle faciliteiten van het backpackers hostel, ook boeken we een boottrip om morgen de eilanden te gaan bekijken.

6

Tegen vieren gaan we gezamenlijk ergens wat eten en drinken aan het water en zien daar Kim en Colin, een ander stel van dezelfde trip uit 2002. Ook zij herkennen ons onmiddellijk en het weerzien is aller hartelijks.

7

8

Tegen zevenen keren we terug naar onze camper en genieten daar nog na van deze heel gezellige dag !

Verslag 55

1

De boottrip die we gisteren geboekt hadden bij Ocean Rafting is met een grote rubberboot waar twee gigantische motoren achter hangen en aangezien er vandaag (16 mei) vrij veel wind staat begint de tocht gelijk nogal heftig.

2

3

We stuiteren over het zeewater langs allerlei kleine eilandjes, want de Whitsunday Islands bestaat uit  maar liefst vier en zeventig eilanden, waarvan de meeste onbewoond zijn. Nadat we een uurtje gevaren hebben, we zijn inmiddels allemaal nat, gaan we voor anker op een plek in de luwte van een eiland, zodat we kunnen snorkelen.

4

De koraal is hier werkelijk prachtig en heel divers, ook zien we ontzettend veel vissen, al valt het niet mee deze goed op de foto te krijgen.

5

6

7

8

9

10

11

12

Na een uurtje snorkelen varen we verder naar Whitehaven Beach op Whitsunday Island, een prachtig spierwit zandstrand omspoeld door helderblauw zeewater.

13

14

We wandelen naar een uitkijkpunt (Hill Inlett Lookout) en maken van daaruit foto’s van dit schitterende strand, één van de meest gefotografeerde plekken van Australië.

15

16

17

18

19

20

Daarna varen we naar een ander punt op hetzelfde eiland waar we lunchen, kunnen luieren en zwemmen.

21

22

23

Helaas komt er bewolking opzetten gevolgd door wat regen en de terugweg naar Airlie Beach verloopt dan ook nog ruiger. Weer bonken en klappen we op en over het water, het is maar goed dat Wim een reistablet had ingenomen, zowel op de heen- als de terugweg, want anders had hij wel over de reling gehangen. Nu vindt hij het zelfs nog leuker dan ik en weer zijn we doorweekt wanneer we aankomen in de haven.

24

25

Al met al was het een zeer geslaagde trip, al mag het van mij de volgende keer wel iets minder hard waaien !!

Verslag 56

1

Nadat we gisteravond nog enkele gezellige uren doorgebracht hebben met Peter en Caroline (zij had heerlijk voor ons gekookt !), nemen we vanmorgen afscheid van hen om vervolgens nóg een stuk zuidelijker te rijden. (Over enkele dagen moeten we dezelfde weg weer terug om in Cairns te komen !)

2

2.1

3

We rijden door een gebied vol suikerriet en glooiende groene bergen en voor Mackay buigen we af naar Eungella N.P., een belangrijk natuurgebied in de bergen met regenwoud en subtropische flora. Onderweg stoppen we in Marian bij een garage, omdat één velg steeds heet wordt, volgens Wim schuurt er een remblokje tegen het wiel. In een half uurtje tijd ( en voor slechts twintig dollar !) is het euvel verholpen en inderdaad had het met een remblokje te maken, ook zat er veel stof in de velg (hoe kan dat nou !).

4

Tegen half twee komen we aan bij Finch Hatton Gorge en nadat we wat gegeten hebben maken we een wandeling van een uur naar een waterval.

5

6

7

8

9

Daarna gaan we naar het vlakbij gelegen Platypus Bushcamp, een heel aparte kampplaats in het tropisch regenwoud. Het doet ons een beetje denken aan Ngepi Restcamp, een kampplaats in Namibië waar we eind 2014 geweest zijn, ook hier kun je buiten douchen met een mooi uitzicht, er zijn boomhutten om in te overnachten en er is een leuke poel.

10

11

12

(Wazza, de kampbaas !)

13

14

15

16

17

18

19

Tegen de avond wordt  hier de platypus gespot, een vogelbekdier dat alleen tegen de schemering boven water komt. We zitten een uurtje turend aan het poeltje tot het te donker wordt om iets te zien, helaas voor ons komt er geen enkele platypus naar boven !

20

Verslag 57

1

2

3

Ik heb vanmorgen eerst gebruik gemaakt van de leuke douche met uitzicht op de rainforest, al had Wazza vergeten het vuur op te stoken en had ik geen verwarmd water ! Vannacht heeft het af en toe wat geregend, maar dat is normaal in het regenwoud, we werden er nauwelijks wakker van: het geluid van de stromende rivier vlak langs de kampplaats zorgde voor een heerlijk rustgevend geluid waardoor je prima slaapt !

4

We zijn via een vrij steile, kronkelende weg omhoog gereden naar de plaats Eungella en daarvandaan had je een mooi uitzicht op de vallei.

5

Daarna zijn we doorgegaan naar de Eungella Dam, een kleine dertig kilometer zuidwest van de plaats, waar we begin van de middag aankomen.

6

7

Eerst passeren we een stuk van het meer waar allemaal dode bomen in staan, maar een eindje verderop ziet het water er prachtig uit met diverse inhammen, omgeven door heuvels en met allerlei vogels.

8

We staan pal aan het water en hebben de hele middag om te luieren, te lezen én ons vijfentwintigste potje Carcassonne te spelen !

9

10

11

We hadden allebei twaalf potjes gewonnen, dus dit was een soort finale en … ik heb gewonnen !

12

We zijn niet de enige gasten op dit grote terrein: er lopen tientallen koeien rond, maar gelukkig blijven ze op een afstand. Er waait een stevige bries over het water, hopelijk wordt deze vanavond wat minder, want we willen natuurlijk wél weer een kampvuur maken !

Verslag 58

We hebben vanmorgen eerst nog lange tijd genoten van ons mooie plekje bij Eungella Dam (eigenlijk vertrekken we ’s morgens nooit erg vroeg !) en pas tegen tienen zijn we via een honderd en twintig kilometer lange, onverharde weg richting Collinsville gereden.

1

2

We passeren heel wat “grid’s” (wildroosters) en zien dan ook veel runderen onderweg. De rit is heel afwisselend en we genieten weer volop van het mooie landschap van Australië.

3

4

5

(Deze wagons zijn allemaal gevuld met steenkool, wat hier nog volop gewonnen wordt !)

 

Tegen enen arriveren we in Collinsville waar we tanken, enkele boodschappen doen, onze gasfles vullen en een lunchpauze houden. Het is ruim dertig graden vandaag en we besluiten niet te lang door te rijden, dus nemen we de highway naar Bowen, waar we tegen drieën aan komen bij “Tropical Beach Caravan Park”, een kleine camping pal aan zee. We zetten onze tafel en stoelen op het gras en kijken uit over de Queens Bay van Bowen, waar de golven langzaam richting de kust rollen !

6

7

8

Het leven is zo slecht nog niet !!

Verslag 59

1

We hebben gisteren maar een paar honderd kilometer noordelijk over de pacific highway gereden en kwamen na de middag aan bij Balgal Beach, vlakbij het plaatsje Rollingstone. Hier is een gratis kampplek dichtbij zee en tegen de avond zijn dan ook alle plekken bezet.

2

3

4

5

(Het “stingernet” wordt nu niet meer gebruikt, de gevaarlijke kwallen zijn er niet deze tijd van het jaar !)

6

(Deze vijftien meter lange slang is te bewonderen in de plaats Ayr.)

We maken een strandwandeling, bekijken de omgeving en luieren de rest van de dag. Het is broeierig weer en ’s nachts komt de temperatuur niet onder de vijf en twintig graden. Vanmorgen was er net naast ons een marktje met een stuk of acht kramen vol kunstnijverheid, snuisterijen en snoepgoed, iets wat vaak georganiseerd wordt op zaterdag; de plaatselijke bevolking komt dan een kijkje nemen en een hapje eten. Tegen tienen zijn we weer verder noordwaarts gegaan en hebben onderweg in Ingham boodschappen gedaan. Was het gisteren alleen de hele dag bewolkt, vandaag komt er zelfs regelmatig een bui regen bij. We wilden nog een keer overnachten bij Bingil Bay, begin vorig jaar was dit onze laatste overnachtingsplaats voor we in Cairns aankwamen en we vonden het toen een prachtige plek: zonnig, met palmbomen en pal aan het strand.

7

8

9

10

Alles ziet er nu erg triest uit met het sombere weer, we bouwen zelfs een tent om de luifel en gaan uit het zicht van de zee staan, want er wordt vannacht ontzettend veel regen met wind verwacht ! We hebben sinds we hier zijn al enkele flinke buien gehad en de zee gaat flink te keer, maar waar je nu ook staat, regenen doet het aan de hele noordoostkust !

Verslag 60

In de nacht van zaterdag op zondag kwam de grote storm voorbij, het heeft zeker twaalf uur achtereen geregend en het luide getik op het dak van de camper, met de bulderende zee op nog geen tien meter afstand, zorgde ervoor dat we heerlijk sliepen ! ’s Morgens stonden er overal grote plassen water en af en toe kwam er nog een buitje voorbij, we zijn dus nog maar een dag blijven staan in Bingil Bay. Volgens onofficiële berichten was de weg naar Cairns zelfs tijdelijk onbegaanbaar. We hebben ons vermaakt met spelletjes, lezen en af en toe een stukje wandelen over het strand. Helaas heeft mijn fototoestel de strijd opgegeven, waarschijnlijk heeft dit met vocht te maken !

1

2

Vanmorgen (maandag 23 mei) zijn we eerst naar Clifton Beach gereden om bij Roxanne (de boekhoudster die begin van de week vanuit het huis van Clary en Rob werkt) de sleutel op te halen en te kijken hoe “onze” garage erbij staat ! Bij aankomst zagen we gelijk Jen, de manager van de Aprés Beach Bar en de hovenierster, die de grote tuin in orde maakte, beiden bekenden voor ons. Samen met Roxanne hebben we de garage een beetje opgeruimd zodat onze camper er eind van de week in past.

3

Daarna zijn we weer verder noordelijk gereden naar Cape Tribulation, een onderdeel van het Daintree N.P. waar het regenwoud grenst aan zee, waarbij we eerst de Daintree River over moesten met een pont.

4

Ook hier heeft het flink geregend en overal staan grote plassen aan de kant van de weg.

5

6

We rijden enige tijd door het tropisch regenwoud en stoppen tegen half zes bij Cape Tribulation Camping, vlak aan zee, waar de meeste plekken ook vrij drassig zijn.

7

8

9

10

Voor vandaag hebben we genoeg gereden, morgen bekijken we de omgeving wel verder. Vanaf ons plekje zien we een vleermuis overvliegen en allerlei vuurvliegjes vanuit de bomen oplichten, ook valt er regelmatig een hevige bui op onze luifel, dit hoort allemaal bij de “rainforest” !

Verslag 61

Normaal gesproken is het deze tijd van het jaar zonnig en vrij droog in Cape Tribulation, het heeft de laatste drie weken echter bijna dagelijks geregend en het afgelopen weekend is er in drie dagen tijd een halve meter regen gevallen. Geen wonder dus dat er overal riviertjes zijn, er spontane watervallen zijn ontstaan en alles erg drassig is. Ook vandaag blijft het niet droog en buiten én in de camper voelt alles vochtig aan.

1

2

3

4

5

6

We zijn zo ver als mogelijk noordelijk gereden, maar daar stuiten we, na een stuk door de modder gereden te hebben, op een rivier die we niet over zijn gegaan (Wim wilde verder rijden maar ik vind het te link !).

7

8

Eén terreinauto waagde de overtocht en ging tot aan de motorkap onder water, enkele andere wagens draaiden, net als wij, om.

9

10

11

12

13

14

We hebben enkele wandelingen gemaakt door het regenwoud en behalve een paar grote spinnen en wat groene mieren ook de prachtige kobaltblauwe vlinder (Ulysses) gespot, al is deze moeilijk op de foto te krijgen !

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

Het is hier vrij toeristisch en het lijkt wel of de Duitse reisbureaus dit gebied extra promoten ! Na de middag zijn we gaan staan bij Jungle Lodge, weer midden in de rainforest en we mogen hier zowaar een kampvuur maken.

26

27

28

29

30

31

32

Regelmatig valt er een buitje, hopelijk kunnen we het vuurtje vanavond brandend houden !

Verslag 62

Het is vandaag zowaar de hele dag al droog en we hebben zelfs blauwe lucht gezien ! Wel is het nog ontzettend vochtig en benauwd overal, maar langzaamaan wordt het beter weer. We hebben in Cape Trabulation, één van de vochtigste plekken ter wereld, alle wandelingen die er te maken zijn wel gemaakt en ook de “lookouts” gezien.

1

(In deze “swimming hole” kan veilig gezwommen worden, er zijn geen krokodillen !)

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

Begin van de middag hebben we enkele uren doorgebracht op het strand bij Thornton Beach en later op de dag rijden we weer in de buurt van de Daintree River en nemen daar de afslag naar Koala Cape Kimberley, waar een camping aan zee moet liggen. Daar aangekomen blijkt de kampplaats gesloten te zijn, maar we besluiten hier toch te overnachten. De camping ziet er leuk, maar onverzorgd uit, het lijkt wel of ze hier overhaast vertrokken zijn door het slechte weer. Het water en de elektriciteit zijn afgesloten, maar we redden ons ook wel zonder.

17

17.1

18

We horen weer allerlei vogelgeluiden (er leven hier honderd en twintig verschillende soorten !!), al hebben we de kasuaris (een soort struisvogel), die hier veel voor moet komen, helaas nog steeds niet gespot ! Vanavond stoken we ons laatste hout op en morgen gaan we verder zuidelijk richting Clifton Beach ! 

Verslag 63

1

2

We hebben gisteravond sinds lange tijd weer een heldere hemel vol sterren gezien, al heeft dit helaas niet tot gevolg dat het flink afkoelt, weer blijft de temperatuur rond de vijfentwintig graden gedurende de nacht.

Vanmorgen zijn we de Daintree River weer overgestoken met de veerboot en hebben daarna een cruise geboekt over dezelfde rivier.

3

Met een “solar electric boat”  maken we een tocht door diverse smalle zijrivieren van de Daintree River vol met mangroves.

4

5

Al snel zien we de prachtige blauwe ijsvogel (kingfisher) en even later een groene boomkikker.

6

7

We willen natuurlijk een “salti” zoutwaterkrokodil zien en we worden niet teleurgesteld. Twee volwassen krokodillen liggen op de kant te zonnen en ook zien we enkele “baby’s” van enkele maanden oud, die zichzelf al moeten ziet te redden.

8

9

10

11

12

13

14

Nadien gaan we verder richting Cairns en onderweg stoppen we bij een “car wash” om onze camper eens zeer grondig te wassen, hier zijn we wel een uurtje mee zoet !

15

16

???????????????????????????????

We rijden weer over de prachtige Captain Cook Highway die vlak langs de kust loopt en stoppen slechts zes kilometer verwijderd van Clifton Beach (waar Clary en Rob wonen) bij Ellis Beach, een kampplaats pal aan zee. Dit zou onze laatste overnachtingsplaats worden voor we beginnen aan de grote schoonmaak. Echter, het plekje is zo mooi: pal aan zee (voor het eerst zien het water hier zo kalm !) en met prachtig zand, zodat we op blote voeten kunnen lopen, dus we blijven hier morgen (vrijdag 27 mei) ook nog staan en gaan gewoon op de camping onze camper verder schoonmaken.

18

17

18

Clary en Rob komen pas zaterdag thuis (terug vanuit Afrika) dus voor hen hoeven we niet eerder terug te komen. Zo duurt onze trip nog een dagje langer …. !!

Verslag 64

1

Gisteren zijn we een groot deel van de dag bezig geweest moet poetsen en schilderen. De buitenkant was dan wel schoon, de buitenbákken zaten echter nog vol rood stof en ook de deuk, die de kangoeroe enkele weken terug gemaakt had, moest nog roestwerend gemaakt worden.

2

3

4

Toch hebben we ook nog genoten van de mooie kampplaats: de zonsopkomst was spectaculair en regelmatig bewonderden we  het mooie uitzicht. In de loop van de middag vonden we het wel genoeg en na een duik in het zwembad en een verfrissende douche hebben we de rest van de dag kalm aan gedaan.

Vanmorgen kwamen er twee dolfijnen vlak langs de kust voorbij zwemmen, een mooi afscheid van de prachtige Australische natuur.

5

6

Na nog een laatste wandeling over het strand verlaten we Ellis Beach en rijden het korte stukje naar Clifton Beach. Daar wordt het weer poetsen en wassen en de camper uitruimen tot tegen half drie Clary en Rob arriveren. We hadden elkaar een jaar niet gezien, maar het lijkt net of het maar een dag geleden is. We hebben uren gekletst en reiservaringen uitgewisseld en voor we het wisten was het tien uur. Bij Rob en Clary begon de jetlag op te spelen en ook voor ons wordt het bedtijd, morgen hebben we nog een hele dag samen om bij te praten !

7

8

Verslag 65

Onze reis door Australië zit er op, deze trip hebben we 11.400 kilometer afgelegd. Vandaag, op Wim’s (62ste) verjaardag vliegen we via Singapore naar huis, waar we dinsdagmorgen om kwart over zeven ’s morgens aan hopen te komen. We hebben gisteren nog een heel gezellige dag gehad samen met Rob en Clary. Nadat we ’s morgens nog wat laatste dingen geregeld hadden bij Smithfields Shoppingcenter (o.a. de telefoon omzetten, zodat we de volgende keer hetzelfde telefoonnummer hebben) zijn we in de loop van de middag met z’n vieren naar de Aprés Beach Bar in Palm Cove gegaan. Clary en Rob werden door iedereen hartelijk verwelkomd want ze waren vier maanden van huis geweest.

1

2

3

Ook wij kenden verschillende mensen daar en hebben uren samen in de pub gezeten, Wim werd er zelfs nog toegezongen voor z’n verjaardag. Op het strand is het druk met gezinnen en toeristen, het is weekend en prima weer !

4

5

Nadat we gegeten hebben in het restaurant van Aprés, met uitzicht op zee, zijn we weer huiswaarts gegaan en hebben daar nog enkele uren gekletst.

6

(De camper staat weer in de garage !)

Om tien uur vanmorgen stond de taxi klaar die ons naar de luchthaven bracht. Het blijkt dat SilkAir, de maatschappij waar wij mee vliegen, vandaag iets te vieren heeft en iedereen krijgt een kadootje (een wereldadaptor) en er worden foto’s gemaakt. Wim wordt wéér toegezongen voor zijn verjaardag.

7

8

9

We hebben weer een prima tijd gehad in Australië en hopen volgend jaar januari weer terug te komen !

10

 

Australië eind 2015

12

???????????????????

Van begin september tot begin december zijn wij dit jaar voor de 2e keer naar Australië geweest om onze trip, volledig rond Australië te reizen, te voltooien. Deze keer zijn we in Cairns gestart en via de Savannah Way tot Broome gereden om vervolgens in Perth te eindigen in totaal 13000 km.
Hiervan vind je onderstaand een verslag met 1170 foto’s, veel kijk- en leesplezier.

Verslag 1

Nu we een eigen camper hebben in Australië wordt het nog makkelijker om er naartoe te gaan. Het enige wat we nodig hebben is een ticket, ons “huisje op wielen” staat verder helemaal klaar. We hebben dus weer een vliegreis geboekt en zijn maandag 7 september vertrokken met “Cathay Pacific” vanaf Schiphol, via Hong Kong, waar we een  flinke slaappauze hebben gehad, door naar Cairns.

1

2

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Hier kwamen we vanmorgen, 9 september, om kwart over vier in de morgen aan !! (Het is hier acht uur later dan in Holland.) Dit keer zijn Clary en Rob niet thuis en halen we de sleutel van hun huis bij Roxanne, een medewerkster, op. Bij aankomst komen we er achter dat de camper te lang heeft stil gestaan: de accu is helemaal leeg en ook de banden kunnen wel wat lucht gebruiken. Wim koopt een apparaat, een jumpstarter, waarmee je de accu zo kunt starten, want we zullen dit wel vaker bij de hand hebben.

???????????????????????????????

6

De telefoon wordt weer opgewaardeerd, zodat we de mails kunnen verzenden, we brengen geruime tijd door in de supermarkt en daarna krijgen alle spullen weer een plekje in de camper.

Langzaamaan begint de moeheid op te komen dus maken we een wandeling naar het strand. Er waait een harde wind en de witte koppen staan op de golven, ons plan om te gaan snorkelen in het Great Barrier Reef laten we dan ook maar varen.

7

Wim zoekt nog even verkoeling in het zwembad (met een biertje), al moet hij uitkijken dat hij niet langzaam indommelt,

8

en daarna gaan we naar het Apres Beach restaurant van Rob en Clary, zelf eten koken zit er voor vandaag niet meer in !

Verslag 2

Het was weer heel gezellig en we hebben weer veel bekenden (medewerkers) gezien en gesproken in de Apres Beach Bar, maar om half tien zijn we toch naar huis gegaan en waren niet veel later helemaal in dromenland en hebben bijna de klok rond geslapen.

Nadat we vanmorgen alles netjes achtergelaten hebben, zoals we het huis van Clary en Rob ook aantroffen, zijn we tegen half twaalf aan onze trip begonnen. Dit keer gaan we via het noorden naar de westkust van Australië en onderweg pakken we zoveel mogelijk Nationale Parken. Na een tankstop in Atherton wilde de auto weer niet starten, dus hebben we eerst maar een nieuwe accu gekocht, hij bleek helemaal op te zijn. Na tweehonderd en veertig kilometer rijden kwamen we tegen vieren aan bij Undara Lava Tubes, een lange reeks holle basaltkamers waar bij een uitbarsting ongeveer 200.000 jaar geleden enorme hoeveelheden lava doorheen stroomden. Ze zijn de grootste formatie in hun soort ter wereld en morgenvroeg gaan we hier een gedeelte van bekijken.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Er is een kampplaats bij het park dat gedeeltelijk bestaat uit oude treinwagons voor bewoning of restauratie, de kangoeroes hippen rond en na vijf maanden zetten we onze camper weer neer op een voor ons nieuw stukje Australië.

3

4

5

6

We horen de kookaburra’s weer lachen, de barbecue gaat aan en later zitten we onder een heldere sterrenhemel bij een kampvuur, we zijn weer in ons element !

7

???????????????????

Verslag 3

We waren vanmorgen al heel vroeg wakker en het was dan ook geen probleem om de twee uur durende toer naar de lava grotten te nemen van acht uur ’s morgens. Een professionele Savannah Guide bracht ons naar Undara Volcanic N.P. waar ze uitgebreid vertelde over de natuur en het ontstaan van de grotten.

1

2

Ook hebben we  enkele “tubes” verkend, klimmend over de lavastenen en met de zaklamp aan door de tunnels, erg interessant.

???????????????????

4

5

6

7

8

Er waren enkele vleermuizen aanwezig, op de kop hangend aan het plafond, die zich niet stoorden aan ons.

9

Tegen elven hadden we de camper weer klaar voor vertrek en zijn we naar de vlakbij gelegen Kalkani Crater gereden, ook gelegen in het Nationale Park. De krater is één van de tweeënzeventig gedoofde vulkanen die 190.000 jaar geleden zijn ontstaan en vanaf de rand heb je een mooi uitzicht over de omgeving.

10

11

12

We vervolgen onze weg in westelijke richting en na drie uur rijden komen we aan bij Cobbold Gorge. Onderweg zien we enkele roadtrains: lange vrachtwagens met drie aanhangers die een lengte hebben van vijftig meter, daar ga je wel voor aan de kant ! We zijn nu in savanne gebied, het is erg droog deze tijd van het jaar, maar er waait een flinke wind en tot nu toe is het goed te houden bij een temperatuur van rond de dertig graden. We zien veel koeien en enkele paarden onderweg en ook zijn er ontzettend veel termietenheuvels.

13

14

15

16

Ook bij Cobbold Gorge Village kunnen we kamperen, er is zelfs een prachtig zwembad aanwezig en een restaurant, dit hadden we niet verwacht aan te treffen na vijfenveertig kilometer rijden over stoffige gravelwegen, vanaf Forsayth.

17

???????????????????????????????

We hebben voor twee nachten geboekt en gaan morgen een begeleide toer maken door de “gorge”. Het koelt ’s avonds lekker af en bij een heldere hemel komen de miljoenen sterren weer te voorschijn !

Verslag 4

1

2

De Cobbold Gorge is werkelijk prachtig, we hebben de kloof van bovenaf bekeken en later zijn we met een elektrisch aangedreven bootje door de gorge gevaren, waar constant opborrelend  bronwater ervoor zorgt dat dit het gehele jaar door mogelijk is.

3

???????????????????

5

6

De zandstenen wanden zijn wel dertig meter hoog en op sommige punten slechts enkele meters van elkaar verwijderd. Het is echt een oase in de droge omgeving, een “Outback Adventure”, zoals ze het hier noemen.

7

8

9

10

???????????????????????????????

(Er zwemmen ook zoetwaterkrokodillen in de gorge.)

12

13

14

Ook deze gids wist ons, tijdens een wandeling door de omgeving, veel te vertellen over de natuur. Het heeft de laatste jaren veel te weinig geregend, waardoor veel bomen de strijd opgeven en geen vruchten meer produceren of zelfs afsterven, een zorgwekkende situatie.

Tegen enen zijn we terug bij de camper waar de meter een temperatuur aangeeft van zevenendertig graden in de schaduw ! We doen het dus even kalm aan en kunnen gelukkig uit de zon zitten onder de grote luifel.

15

De zonnepanelen houden onze koelkast op temperatuur, erg belangrijk, want daar zit ons eten en de drank in! Tegen drieën zoeken we verkoeling in het prachtige zwembad waar we gelijk aan de praat raken met enkele Australiërs.

???????????????????

???????????????????????????????

18

Straks gaan we het restaurant uitproberen en Wim heeft het hout voor een kampvuur alweer klaarliggen, wat een leven…!!

Verslag 5

Nadat we vanmorgen eerst rustig aan ontbeten hebben zijn we tegen half tien vertrokken van Cobbold Gorge. We rijden drie honderd en veertig kilometer, grotendeels over de Savannah Way, die de meeste tijd over twee goede rijbanen beschikt, maar ook heel smal kan zijn met gravel aan de zijkanten.

1

Het is erg rustig op de weg, gemiddeld passeert er elke tien minuten een auto. We komen slechts langs drie plaatsen, die hoofdzakelijk bestaan uit een benzinestation, een hotel met pub, een kleine supermarkt en een tiental huizen. Tegen drieën komen we, nadat we een hek geopend hebben, aan bij Leichhardt Lagoon Camping Park (twintig kilometer voor Normanton), een heel eenvoudige kampplaats waar slechts twee andere campinggasten zijn.

2

3

4

5

Vanwege de droogte zit er niet veel water meer in het meertje, maar allerlei soorten dieren komen er wel op af. Zelfs de kangoeroes gaan met de pootjes in het water voor verkoeling en om te drinken.

6

Het blijft lang warm vandaag, tegen achten is het nog steeds ruim dertig graden en we hebben zelfs de ventilator (met twaalf volt oplaadbare batterijen), die we vorige keer aangeschaft hebben, aangezet. We moeten er nog steeds aan wennen dat het tegen zevenen helemaal donker is, Wim heeft dus weer in het donker  (heerlijk !!) gekookt. De afwas laat ik gewoon staan voor morgenvroeg !

7

8

Verslag 6

Vandaag (14 september) hebben we maar zo’n negentig kilometer afgelegd en zijn via Normanton naar Karumba gereden, een garnalenvissershaven aan de Golf van Carpentaria, gelegen in de meest afgelegen uithoek van Australië. Hier komt de Norman Rivier in zee uit en bij de monding moet het goed vissen zijn.

1

2

3

4

We hebben hier dan ook enkele uren doorgebracht en Wim heeft één grote vis van ruim vijftig centimeter  binnengehaald, het bleek een catfish te zijn, die niet te eten is. Gelukkig had hij hem al gelijk teruggezet in zee. Het is trouwens niet aan te raden om het water in te gaan, want in dit gebied zitten veel zoutwaterkrokodillen, geen beesten om mee te spotten.

???????????????????????????????

???????????????????

7

8

We hebben natuurlijk garnalen gekocht bij een plaatselijke viswinkel en deze later op camping “Karumba Point Sunset Caravan Park” heerlijk opgepeuzeld.

9

???????????????????????????????

We staan hier vlakbij zee en zijn hier ook gaan staan vanwege de zonsondergang die vanaf deze plaats erg spectaculair moet zijn. Eerlijk gezegd vonden wij hem gisteravond nog mooier, maar het blijft indrukwekkend de zon in de zee te zien zakken.

???????????????????????????????

12

De temperatuur is vandaag iets boven de dertig graden, maar met een verfrissende wind aan zee is het heel wat behaaglijker dan gisteren. We hebben vandaag veel bekende en “vreemde” vogels gezien, altijd mooi om op de foto te zetten !

???????????????????????????????

14

Verslag 7

Wim heeft vanmorgen vroeg eerst nog anderhalf uur zijn hengel uitgegooid en twee  vissen gevangen, het is voorlopig de laatste keer dat we de zee zien. Nadat we in Karumba bij een, vrij goed voorziene, supermarkt nog wat verse levensmiddelen hebben ingeslagen, rijden we terug naar Normanton. Hier stoppen we bij de acht en een halve meter lange krokodil, een afgietsel van de grootste die ooit geschoten is in de Norman River. We hadden eigenlijk een krokodillen-toer willen maken, maar de eerstvolgende boot vertrekt pas over enkele dagen, daar wachten we niet op. (We hebben begin dit jaar in Hardley’s Creek bij Port Douglas al heel veel krokodillen bekeken.)

???????????????????????????????

We rijden verder over de Savannah Way en al vrij snel komen we op gravel te rijden, dit zal voorlopig zo blijven, we gaan nu echt de outback in.

???????????????????????????????

Weer ziet alles er erg droog uit, de rivierbeddingen zijn de meeste tijd droog en bij de vele koeien die hier leven kun je de ribben zien, ze hebben niets te eten.

???????????????????????????????

4

???????????????????????????????

Tegen tweeën komen we aan bij de Leichhardt Falls, waar een mooie waterval zou moeten zijn, helaas zijn er nu slechts enkele poeltjes water over, waar vogels en kangoeroes op afkomen.

6

7

Wij vinden hier echter een prachtige plek en zijn voor het eerst helemaal alleen in de natuur. Zo zien we Australië het liefst !

89

???????????????????????????????

11

12

13

14

15

16

Verslag 8

???????????????????????????????

We hebben vandaag zo’n driehonderd en vijftig kilometer afgelegd en zijn slechts tien auto’s tegengekomen !

Onze eerste stop was na zeventig kilometer bij Burketown, een plaatsje met een paar honderd inwoners, waar we onze dieseltank nog een keer vol gedaan hebben, het is één van de eenzaamste plaatsjes in Australië, vooral in het regenseizoen, wanneer het wekenlang onbereikbaar kan zijn. We zagen hier een heetwaterbron, ongeveer honderd en twintig jaar geleden aangelegd voor de vele koeien in de omgeving, maar nu niet meer in gebruik. Een grote groep kaketoes was er aan het drinken van het mineraalvolle water.

???????????????????

3

4

5

6

7

8

9

10

(We laten weer heel wat stof opwaaien op deze droge wegen !)

 

De meeste tijd is het saai rijden door droog, vlak gebied, maar af en toe kom je ineens in een soort tropische oase, zoals in Lawn Hill N.P. ( ook wel Boodjamulla genoemd), waar we tegen tweeën aankomen. In de buurt van “Riversleigh” stroomt het water zelfs over de weg.

11

12

13

( Middagpauze vlakbij de ondergelopen weg! )

14

We zoeken een kampplaats vijftig kilometer noordelijker vlakbij een gorge.

???????????????????????????????

Het is tegen de veertig graden en pas rond vijf uur maken we een wandeling in de omgeving.

16

17

18

We komen uit bij een poel waar je normaliter moet kunnen zwemmen, maar het ziet er nu niet erg uitnodigend uit. Helaas beginnen we ook steeds meer last te krijgen van vliegen, ze kunnen erg irritant zijn, maar deze plaaggeesten horen nou eenmaal bij Australië !

19

20

Verslag 9

1

We waren vanmorgen al vroeg actief: om negen uur peddelden we al door de Lawn Hill Gorge naar de Indarri Falls, een twee uur durende tocht waarbij we halverwege (bij de eerste watervallen) de kano uit het water moesten tillen om deze vervolgens vijftig meter verder weer te water te laten.(Later moesten we dezelfde weg weer terug.)

2

3

4

5

6

7

De kano hadden we gehuurd op de kampplaats Boodjamulla waar we overnacht hebben, wat ideaal was, want nu konden we de camper gewoon laten staan. De tocht was werkelijk schitterend, de rode zandstenen kliffen waren soms wel zestig meter hoog, maar ook de palmen en andere vegetatie was prachtig om te zien.

8

9

???????????????????

11

12

???????????????????

Toen we tegen elven terug waren hebben we eerst een verkoelende douche genomen en zijn daarna doorgereden naar Adels Grove, een kampplaats slechts zeven kilometer verderop.

14

Deze heeft echter betere schaduwplekken en ook zijn er wasmachines, wel handig na anderhalve week !

15

Het is een prachtige bushcamping met een restaurant, een bar en een natuurlijke poel. ’s Middags hebben we verder rustig aan gedaan, de temperatuur zit rond de veertig graden, al kon Wim het niet laten nog even wat hout te kloven !

16

Er zitten enkele papegaaien in de boom, druk etend van de vruchten die erin hangen. Lawn Hill is het laatste Nationale Park in Queensland, morgen gaan we de grens over naar Northern Territory.

17

18

19

20

21

22

Verslag 10

We hebben vandaag een groot deel van de dag doorgebracht in de auto en hebben vijf honderd en dertig kilometer afgelegd. De meeste tijd hebben we op onverharde wegen gereden, de ene keer leek het wel een wasbord, even later moesten we uitkijken voor spoorvorming, veroorzaakt in het natte seizoen. Ook zijn we enkele keren door een rivierbedding gereden waar nog water in stond, maar meestal staat deze droog.

1

Je wordt steeds gewaarschuwd door de gele, vierkante borden met : DIP, FLOODWAY, of CREST, maar toch blijft het uitkijken geblazen.

2

Van andere auto’s heb je weinig last, zo af en toe komt er een road train of een auto met aanhanger voorbij, ook hebben we de eerste emoe gezien, deze trip.

3

???????????????????????????????

Wanneer je pech krijgt met je auto, blijft deze als schroot achter en zo staan er vele.

???????????????????????????????

Tegen half twee komen we aan in Hell’s Gate, zo geheten, omdat het vroeger de laatste buitenpost was waar de politie de veiligheid kon garanderen. We vullen er weer onze tank met diesel en betalen nu 1,96 dollar de liter. (In Cairns was dit 1,25 en vanmorgen in Lawn Hill 1,75)

???????????????????????????????

8

9

10

Nadat we hier wat gegeten hebben (een broodje hamburger uit de diepvries dat de magnetron ingaat !), rijden we nog twee honderd kilometer verder.

???????????????????????????????

12

Tegen vijven komen we aan bij Robinson River Crossing, waar we een prachtig plekje vinden aan de rivier.

13

14

Wanneer we de deur van de camper openen zien we dat er een hele laag rood stof binnen ligt, ook het bed ziet er niet uit !! Dat wordt dus even poetsen en het bed verschonen, ik had vergeten de ramen dicht te ritsen en na al die stoffige wegen is dit een logisch gevolg !

15

Nadien genieten we van onze mooie plek in de bijna droge rivierbedding, waar een groep zwarte kaketoes ons krijsend probeert te verjagen.

16

17

Normaal gesproken zouden we niet zo vlakbij een rivier gaan staan; er wordt voor gewaarschuwd dat er bij erge regenval overstromingen komen en ook kunnen er krokodillen in het water zitten !! Wanneer je dit verslag leest hebben wij het overleefd, want vanaf deze plek hebben wij geen bereik en kunnen niets verzenden !!

18

19

20

Verslag 11

Na een prima nachtrust met op de achtergrond het geluid van de stromende rivier, hebben we vanmorgen nog een tijdje nagenoten van ons mooie plekje.

???????????????????????????????

(Toilet met uitzicht !)

???????????????????????????????

Zodra we vertrokken moesten we eerst weer door het water rijden om de rivierbedding op te komen en daar zagen we een bord staan: “beware of crocodiles”. Natuurlijk hadden we gisteren goed rondgekeken of we sporen van deze dieren zagen en ook waren we niet de eersten die hier overnacht hadden, dus we wisten dat we safe waren !

???????????????????????????????

Weer is de weg erg hobbelig en stoffig, ook gaan we enkele keren door rivierbeddingen heen, we schudden dan ook aardig heen en weer.

???????????????????????????????

Op de TomTom en telefoon lezen we dat we de klok een half uur terug moeten zetten, omdat we steeds verder naar het westen reizen. Wanneer we na honderd en twintig kilometer rijden in Borroloola gaan tanken, zien we dat het dak van de camper omhoog is, terwijl ik het ’s morgens naar beneden heb gedaan. Het blijkt dat we vergeten hebben de klemmen dicht te doen, iets wat in al de jaren dat we dit soort camper rijden nog niet eerder is voorgekomen.  Ik wil de deur open maken om te zien hoe stoffig alles van binnen is, maar onderweg zijn we ook nog de klink verloren ! Het is weekend, dus garages zijn nu niet open, gelukkig krijgt Wim de deur met wat apart gereedschap open en zo moeten we het voorlopig maar blijven doen, waarschijnlijk kunnen we pas een nieuw slot krijgen zodra we in een grotere stad zijn. Binnen is het niet eens zó stoffig, gelukkig had ik nu alle ramen dicht geritst, anders was de puinhoop niet te overzien geweest. (Op vorige trips deden we nooit de ritsen dicht, maar we hebben ook nog niet veel op zulke stoffige wegen gereden !)  Op een affiche zien we dat er om twee uur ’s middags een dansshow is in Borroloola, dus we rijden naar een soort sportveld en zien daar enkele Aboriginal kinderen druk aan het oefenen voor de show op de klanken van een didjeridoo, een één meter lang blaasinstrument met een diepe klank. We maken enkele foto’s en film van de dansende jeugd en vertrekken dan weer, het zou nog twee uur duren voor de werkelijke show begint en het is stikheet op het open veld. Enkele Aboriginals waren er druk bezig met het klaarmaken van lekkere broodjes en toen we vroegen of we er twee konden kopen, kregen we ze zo mee, zonder ervoor te hoeven betalen !

5

6

7

8

We gaan richting Limmen Nationaal Park en na weer honderd zestig kilometer over slechte wegen te hebben gereden komen we aan bij Lorella Springs Wilderness Park, een kampplaats waar normaal van alles te doen is, maar die nu binnen enkele dagen sluit  vanwege de hitte en de droogte. Het blijkt dat er sinds veertig jaar nog nooit zo weinig regen gevallen is, zodat veel activiteiten nu niet meer kunnen doorgaan. We zoeken een plekje in de schaduw voor de camper en nadat we nog even bij een poel onze voeten schoongespoeld hebben (verkoelend was het water niet !) nemen we een douche en doen het de rest van de dag heel kalm aan !

9

10

11

12

???????????????????????????????

Verslag 12

1

Lorella Springs Wilderness Park omschrijft zichzelf als: One million acres of untouched remote Northern Territory coastal wilderness. Het komt erop neer dat de kampplaats waar we nu zijn ontzettend groot is, zelfs reikt tot aan de Golf of Carpentaria (tachtig kilometer verwijderd van de plek waar we staan) en bestaat uit ongerepte natuur. We zijn dus nog een dag gebleven om hier wat van te zien en hebben een “track” van zo’n veertig kilometer genomen naar “Nanny’s Retreat” een plek waar je kunt wandelen en zwemmen.

2

Wim was vandaag helemaal in z’n element want de weg was nu niet bepaald makkelijk om te rijden. We zijn door heel mul zand gereden, over grond vol grote keien, door een vrij diepe rivierbedding en later zelfs in de “low gear” een flinke schuine helling op !

3

???????????????????

5

6

7

???????????????????

Eenmaal aangekomen bij “Nanny’s Retreat” hebben we eerst een wandeling van anderhalve kilometer gemaakt door prachtig afwisselend gebied, waarna we uitkwamen bij een schitterende, heldere poel in de bergen.

9

10

11

1213

14

15

16

We hebben er heerlijk gezwommen en gerelaxed in het water, een waar paradijsje !

17

18

19

???????????????????????????????

Nadat we dezelfde weg teruggewandeld hebben zijn we nog naar een ander punt gegaan, waar ook enkele poelen waren.

21

Om hier te komen moest de auto echt flink z’n best doen, maar Wim had er geen moeite mee en stuurde hem feilloos de berg op. We zijn zes uur onderweg geweest en kwamen tegen half vier weer aan bij de kampplaats. Helaas waren door al het trillen en hobbelen de schijnwerpers van de auto weer los gaan zitten en omdat Lorella Springs ook een werkplaats heeft, zijn we daar heengereden om dit te laten fiksen.

22

Er is normaal nog veel meer te zien en te doen in het wilderness park, maar door de droogte zijn veel tracks gesloten. We hebben in ieder geval genoten van het park en komen misschien nog een keer terug in een ander seizoen !

???????????????????????????????

24

Het kampvuur gaat weer aan en we genieten nog even na van een prachtige dag !

Verslag 13

We hebben vandaag verder het langgerekte Limmen N.P. verkend, rijdend in noordelijke richting. Als eerste stoppen we bij Southern Lost City waar heel aparte rotsformaties in een groep bij elkaar staan.

1

2

We maken er een wandeling van drie kwartier en moeten af en toe  klauteren om de route te kunnen volgen, maar hij is echt de moeite waard.

???????????????????????????????

4

5

6

7

8

Onze volgende stop is rond het middaguur bij Butterfly Falls, maar vanwege de droogte is er van de waterval niets meer over. Wel is er nog een redelijke poel waar we alleen met onze voeten  ingaan. (Zijn ze weer even schoon !)

9

Daarna volgt een lange rit over een, nog steeds, slechte weg. We kruisen (net als gisteren) een brede, goed onderhouden gravelroad maar deze mogen we niet op !

10

De temperatuur ligt weer rond de veertig graden en tegen tweeën  (na honderd zestig kilometer) zien we een klein bordje met een tent erop en deze weg slaan we in. Na enkele minuten rijden komen we uit bij een brede rivier (Towns River) en hier zetten we onze camper neer, in de schaduw.

11

We hebben de hele dag haast niemand gezien en ook hier zijn we helemaal alleen. Weer staat er een waarschuwingsbord voor krokodillen, maar we staan hoog genoeg om helemaal veilig te zijn.

12

We doen een spelletje Carcassonne (pas de derde deze trip !) en tegen zessen probeert Wim nog even met een blinkertje een vis te vangen (niet dus !)

13

???????????????????????????????

Langzaamaan koelt het af en tegen negenen maken we, alweer ons achtste kampvuur deze reis !

Verslag 14

Het koelde gisteravond snel af tot vijftien graden en voor het eerst deze reis hebben we onze vesten aangedaan.  Vanuit het water kwamen allerlei vreemde geluiden, waren het grote vissen of…….

Vanmorgen, tijdens het ontbijt, zagen we opeens een grote krokodil (Salti) voorbij zwemmen in de rivier, ze zitten hier dus wel degelijk !

???????????????????????????????

Wim vult de tank met één van onze reserve jerrycans met diesel, want we halen het waarschijnlijk niet tot de dichtstbijzijnde pomp. (We hebben in Lorella Springs ook ruim honderd kilometer gereden.)

2

3

4

We gaan weer verder noordelijk door het Limmen N.P. en bij enkele stenen restanten van huizen (St. Vidgeon Ruins), een foto niet eens waard, nemen we een zandpaadje en komen uit bij een prachtige lagoon (Lomarieum) vol waterlelies en met allerlei soorten vogels. Deze plek stond niet eens aangegeven bij de weg en als Rob het ons niet verteld had, waren wij er ook zo voorbijgereden. We verkennen de hele plas en zoeken nog naar krokodillen, want ook hier kunnen ze zitten, maar zien er geen.

5

6

7

8

We hobbelen en schudden weer verder over de Savannah Way en ook vandaag komt de camper weer vol stof te zitten, vooral in de buitenbakken: alles wat je daaruit haalt is écht vies !  Tegen de middag stoppen we bij Roper Bar, de eerste plek waar weer getankt kan worden en wat tevens winkel is. We betalen hier de hoofdprijs voor diesel 2,20 dollar, maar omgerekend in euro’s is dit nog maar 1,35.

???????????????????????????????

10

Gelukkig kan ik hier weer wat verse spullen kopen, we hadden net vanmorgen het laatste brood opgemaakt dat we in Karumba !! gekocht hadden. Ook het fruit en verse groenten hadden we gisteren opgemaakt. We zaten echter nog niet zonder bier, wijn en vlees, wat we in Cairns al gekocht hadden. Nadat we weer een stuk gereden hebben gaat de weg over in asfalt, het is ineens een stuk stiller in de cabine, geen gerammel meer ! Ze zijn hier druk met wegwerkzaamheden bezig, overal staan grote trucks. En dat terwijl we de afgelopen drie en een half honderd kilometer over zeer slechte wegen gegaan zijn, waar niets aan gedaan wordt !

???????????????????????????????

Totaal rijden we ruim drie honderd kilometer en net voor Mataranka nemen we een afslag naar Elsey N.P., waar we rond vijf uur aankomen. De kampplaats stelt niet veel voor, maar er zijn wel douches, daar zijn we aan toe ! Morgen gaan we het park wel verkennen !

12

Verslag 15

Onze camper stond vanmorgen op Jalmurark Campground lange tijd in de schaduw én er was water voorhanden, dus hadden we mooi de tijd om wat buitenbakken schoon te maken. De vloeistof die overbleef na het reinigen was zanderig en roestbruin ! Daarna werd het tijd om Elsey N.P. te gaan verkennen. Er lopen twee rivieren door het park, maar daar mag nu niet in gezwommen worden.

1

2

3

4

5

6

Het bekendst is het park echter om zijn “thermal springs”, warm bronwater van vierendertig graden komt uit de grond omhoog, waardoor  twee prachtige natuurlijke zwembaden zijn ontstaan. Dit alles ligt vlakbij de plaats Mataranka, een plek met slechts tweehonderd en vijftig inwoners, maar gelegen aan de Stuart Highway, waar veel road trains over rijden. Ook leven er veel Aboriginals en zijn er in de buurt veehouderijen, die allemaal voorzieningen nodig hebben.

???????????????????????????????

(Op deze manier kun je ook door Australië rijden, alleen kom je dan niet overal !)

8

9

Nadat we Bitter Springs bekeken hebben stoppen we in het plaatsje om de mails te verzenden, waarna we doorrijden naar Mataranka Homestead, een kampplaats bij de Thermal Pool.

???????????????????????????????

11

12

We vinden weer een mooie schaduwplek voor de camper en even later lopen we een groot palmenbos in van het Nationale Park en komen zo uit bij de Rainbow Springs, waar we het water omhoog zien borrelen.

???????????????????????????????

14

Dit stroomt langzaam naar een prachtige plek, de thermal pool waar in gezwommen kan worden, al is het niet echt verfrissend. Het is er vrij druk, het blijkt dat de scholen vakantie hebben, dus de Australiërs trekken er weer massaal op uit.

???????????????????

???????????????????

We blijven dan ook niet lang in het water maar lopen terug door het bos. Er hangt hier een indringende geur en ook horen we vreemde geluiden. Wanneer we omhoog kijken zien we dat de palmbomen vol met vleermuizen hangen.

17

18

19

20

21

22

Het blijken “little red flying fox” te zijn, bats die rond oktober het palmenbos aandoen en hier overdag huizen, het kunnen er wel 200.000 (!!!) worden. Zodra de zon ondergaat vliegen ze uit en leggen wel twintig kilometer af om eten te zoeken. Naast deze dieren zien we ook nog zwarte varkens in het bos lopen.

23

Op de kampplaats vliegen prachtige parkieten, lopen pauwen rond en hippen vele wallabies, er is hier dus genoeg te zien.

???????????????????????????????

25

26

Wanneer we tegen half zeven zitten te eten wordt de lucht ineens zwart van de vleermuizen, allemaal vliegend in de richting van de ondergaande zon. Dit spektakel duurt zo’n tien minuten en dan zijn ze allemaal weg.

27

28

Weer hebben we een prachtige dag gehad !!

Verslag 16

???????????????????????????????

2

Vanmorgen tegen zessen, bij het eerste ochtendgloren, was er ineens een flink kabaal: de vleermuizen kwamen massaal terug van hun nachtelijke vlucht en zochten een plekje om uit te rusten onder de bladeren van de palmbomen. De lucht die uit het bos komt is af en toe niet te harden !

We maken plannen voor de komende dagen, maar wanneer we van de kampplaats willen vertrekken begint er ineens een lampje bij het dashboard te branden wat aangeeft dat we een garage op moeten zoeken. In Mataranka kunnen ze ons niet helpen, wel in de plaats Katherine, honderd kilometer verderop, waar een Toyota-garage is. Daar aangekomen moeten we natuurlijk een tijdje wachten, we komen ook zonder afspraak aanrijden, maar een uurtje later is er een diagnose gesteld: twee van de vier injectorverstuivers moeten vervangen worden en ons wordt aangeraden niet meer met de camper te rijden !! Het materiaal moet besteld worden en pas maandag (over vier dagen !) kan het ingebouwd worden, balen ! We besluiten om dan maar gelijk de distributieriem te laten vervangen (moest anders in Perth gebeuren) en een goede onderhoudsbeurt te laten geven, de camper heeft wel wat moeten doorstaan de afgelopen weken ! Noodgedwongen staan we dus de aankomende vier dagen op een camping. We doen eerst maar boodschappen voor de komende dagen en willen een voorraadje bier en wijn inslaan, maar dat gaat niet zo simpel in “the Northern Territory”: de drankenwinkels openen pas om twee uur, je moet een legitimatie laten zien en je mag slechts één pak wijn per persoon meenemen. Flessen wijn en bier mag je zo veel je wilt meenemen, maar pakken wijn en sterke drank zijn gelimiteerd. Ook staan er standaard twee politieagenten voor de deur, die je vragen waar je verblijft ! Dit alles heeft te maken met de vele Aboriginals die hier leven: ze kunnen slecht tegen alcohol, maar willen het wel graag hebben ! We rijden naar een BIG 4 camping, een plek waar we normaal nooit komen, maar deze heeft een zwembad en ligt in de buurt van een rivier waar gevist kan worden. Daar aangekomen vraag ik bij de receptie voor de grap: we mogen zeker wel een kampvuurtje maken ? Krijgen we te horen dat er een “total fire ban” is en dat we zelfs geen houtskoolbarbecue mogen gebruiken. Ze kunnen niet geloven dat we de afgelopen veertien dagen tien keer een kampvuur hebben gemaakt ! En Wim had gisteren nog wel een heleboel hout gekloofd, wat we in het bos gevonden hadden ! Onze reis wordt de komende dagen dus wel wat minder avontuurlijk !! Morgen ga ik in ieder geval de wasmachines op de camping gebruiken en de camper verder schoonmaken. Wim heeft voor half twee al een afspraak geregeld bij Beaurepaires (slechts een paar kilometer van de camping verwijderd) om de banden te laten roteren en uitlijnen, iets wat ook moest gebeuren, én we willen een auto huren, om iets van de omgeving te zien, we gaan écht geen vier dagen op een camping zitten !!

3

4

5

6

7

Verslag 17

Vanmorgen werden we gewekt door het gekrijs van tientallen parkieten, die allemaal proberen water te drinken uit een kraantje vlakbij onze kampplaats. Ik blijf het prachtige vogels vinden en probeer ze regelmatig op de foto te zetten, al zijn ze erg beweeglijk.

1

Het was vandaag echt schoonmaak tijd: Wim heeft de camper van buiten gewassen en ik heb drie wasmachines vol met beddengoed, handdoeken en kleding gedraaid, door het warme weer was alles heel snel droog en hebben we weer een schoon bed. Na een verfrissende duik in het zwembad waren we, zoals afgesproken, tegen half twee bij Beaurepaires, waar de banden allemaal een andere plek gekregen hebben en van de juiste bandenspanning zijn voorzien, in een half uur tijd is alles klaar.

2

Zowel onze vaste binnen- als losse buitenlamp hebben het begeven (hoe zou dit toch komen ?) en omdat Katherine best wel wat winkels heeft gaan we hier op zoek naar vervanging. Ook wil Wim een langere kabel voor de zonnepanelen, soms is deze net te kort en kunnen de panelen de zonnestralen niet goed opvangen. Het kost ons enkele uren om deze drie dingen te fiksen, we worden van de ene winkel naar de andere gestuurd, maar na de zesde hebben we alles voor elkaar!

 

We halen nog wat wijn (een voorraadje voor wanneer we weer in de outback zijn !): twaalf flessen is geen enkel probleem, maar voor de twee boxen wijn, elk twee liter, moeten we weer onze rijbewijzen tonen, die ingevoerd worden in een database. Ook vraagt een politieagent ons waar we overnachten,

zo krom allemaal !!

 

Een auto huren is een ander probleem: in heel Katherine is geen auto beschikbaar en ook de garage, waar we maandag weer heen gaan, verhuurt niets. Wim belt met Erik de Bont, die onze auto’s in Holland in onderhoud heeft en waar we veel vertrouwen in hebben (Wim heeft gister ook al via E-mail contact met hem gehad), om te vragen of we nog kunnen rijden met onze eigen camper. Erik raadt dit ons ten stelligste af, dus de komende twee dagen wordt het écht relaxen: af en toe een duik in de pool, een spelletje doen en een mooi boek lezen, ook komt er geen verslag.

3

We hadden een slechtere plek kunnen treffen: we hebben een mooie plaats met de hele dag schaduw, staan vlakbij het zwembad, er lopen en vliegen allerlei vogels rond én we hebben genoeg voorraad van eten en drinken !!

4

5

Verslag 18

De afgelopen dagen zijn we hélemaal uitgerust: regelmatig hebben we in het zwembad verkoeling gezocht, een spelletje gedaan, een boek gelezen, een biertje of wijntje gedronken en we hebben een bezoek gebracht aan de vlakbij gelegen “big fig bistro”. In deze grote boom, waar we vanaf onze plek op uitkeken, zaten trouwens possums, die ’s avonds tevoorschijn kwamen.

1

Vanmorgen (maandag 28 september) hebben we de camper netjes om half acht afgeleverd bij de Toyota dealer en kregen daar te horen dat deze pas rond één uur klaar zal zijn,

2

we hebben dus aardig wat tijd te overbruggen voor we weer op pad kunnen met onze auto. Eerst zijn we naar de “Katherine Hot Springs” gelopen, welke lijken op de pools in Mataranka. We hadden echter geen zin om ’s morgensvroeg het water al in te gaan, wat ook hier een temperatuur heeft van rond de twee en dertig graden.

3

We besluiten naar het stadje te lopen, een flinke wandeling bij een temperatuur die snel oploopt naar boven de dertig graden.

???????????????????????????????

Het plaatsje stelt echter niet veel voor, wel zien we weer veel Aboriginals, geen wonder want in het Northern Territory behelzen ze  één derde van de bevolking. We kopen enkele souvenirs en drinken een kop koffie en wandelen dan weer helemaal terug, onderweg een stop makend in een park met enige schaduw. Tegen twaalven zijn we terug bij de garage om te vragen hoe alles loopt, maar het gaat nog enkele uren duren. We wandelen helemaal terug naar onze camping (weer enkele kilometers), omdat we weten dat daar een prima zwembad is, en brengen daar een uurtje door.

5

Wanneer we tegen tweeën bij de garage terug zijn, is de verkoeling alweer uitgewerkt.

???????????????????

???????????????????

(De oude verstuivers, die vervangen zijn !)

 

Tegen half drie kunnen we eindelijk de camper meenemen, alles functioneert weer goed en nadat we nog een bezoek hebben gebracht aan de drankenhandel en het hele ritueel weer hebben afgelegd, zijn we na dertig kilometer rijden bij Katherine Gorge N.P., waar we eigenlijk donderdag al naartoe hadden gewild !! Het is hier, net als op de vorige camping, druk met huurcampers van Apollo en Britz, toch hebben we de hele trip nog geen Hollanders gezien of gesproken.

???????????????????????????????

9

We boeken een boottrip voor morgenvroeg zeven uur, op latere tijden is alles al volgeboekt in verband met de schoolvakanties, dus dat wordt morgen wéér vroeg op !!

10

Verslag 19

Katherine Gorge, door de Aboriginals vele jaren daarvoor al Nitmiluk N.P. genoemd en wat nu als officiële naam gebruikt wordt, bestaat uit een keten van dertien kloven. Deze zijn in de afgelopen vijfentwintig miljoen jaar door de machtige Katherine River in het omringende zandsteenplateau uitgesneden. Om zeven uur vanmorgen zaten wij al in een boot die ons door de eerste twee kloven bracht, verder kunnen we nu niet komen omdat het water te laag staan. We moesten zelfs nog enkele keren overstappen en een stuk lopend overbruggen, allemaal vanwege de droogte. De tocht was echter prachtig en vooral het vroege tijdstip zorgde ervoor dat de temperatuur nog aangenaam was en het licht op de bergen erg mooi overkwam.

1

???????????????????????????????

Je kunt deze tocht ook per kano maken, maar dit keer kiezen we voor de luiere versie.

3

4

5

6

7

8

9

10

???????????????????????????????

???????????????????????????????

13

Twee uur later zijn we terug op onze kampplaats en nadat we alles opgeruimd en ingepakt hebben zijn we weer richting de stad Katherine gereden, onderweg nog even een stop makend bij Knotts Crossing.

???????????????????????????????

15

Bij Woolworth, waar veel Abo’s rondlopen,  hebben we weer onze voorraden aangevuld

???????????????????

en zijn daarna doorgereden naar de Edith Falls, ook een onderdeel van Nitmiluk N.P.. De parkeerplaats staat er weer vol met huurcampers, waarvan de bewoners allemaal de één uur durende tocht naar boven maken naar de Upper Pools, een plek waar gezwommen kan worden bij een waterval, maar het is inmiddels wél veertig graden Celsius. Vlakbij de kampplaats van het park kun je ook afkoelen in een prachtig meer en dát hebben wij dan ook gedaan !

17

???????????????????????????????

Omdat we de laatste dagen niet veel gereden hebben pakken we nu nog een stuk weg en rijden twee honderd en twintig kilometer om zo in Kakadu N.P. te komen, waar we bij Jim Jim Billabong willen gaan staan. Helaas komen we onderweg in het park een grote Road Train tegen, die iets uitwijkt en daardoor een lawine van steentjes opwerpt, met als gevolg dat we een grote barst in de voorruit hebben en nog enkele kleintjes, dat was schrikken !

19

20

Wim doet wat tien-secondenlijm op de barsten, meer kan hij op dit moment niet doen en we rijden heel rustig aan naar onze overnachtingsplek, ondertussen zien we de barst langer worden ! We staan nu aan de Jim Jim Creek waar Wim nog even in gevist heeft en zelfs beet had.

21

22

Het blijft lang heet en we gebruiken de ventilator en de plantenspuit weer voor verkoeling. Tegen de tijd dat het donker wordt komen de vleermuizen, net als vanmorgen, weer te voorschijn, ook begint het gelukkig wat te waaien ! Morgen is er weer een nieuwe dag en zien we wel verder wat we gaan doen !

Verslag 20

Om negen uur vanmorgen had Wim al contact met onze verzekeringsagent in Australië en in korte tijd was alles geregeld: we krijgen de voorruit helemaal vergoed (maximaal één keer per jaar !) en wanneer dat nodig was geweest waren we zelfs met een sleepwagen opgehaald. Nu hebben we een afspraak, morgen om twee uur, in Darwin, waar we toch naar toe wilden. Wim plakt de binnenkant van de ruit af met doorzichtig plakband, zodat we, wanneer het toch misgaat, geen glassplinters over ons heen krijgen. Wel wordt de barst steeds groter !! We gaan het Kakadu N.P., het grootste park van Australië (20.700 km2), verder verkennen en om half twaalf zitten we weer in een boot (helemaal voorin, dus we kunnen prima foto’s maken!), dit keer om “Yellow Water” te bekijken, totaal niet te vergelijken met de cruise van gisteren in Nitmiluk N.P.. In de rijk begroeide lagune krioelt het nu, in de droge tijd, van de watervogels en ook leven hier veel zoutwaterkrokodillen (estuarines). We zien onder andere Jabiroe-ooievaars, ijsvogels, lepelaars, pelikanen, eksterganzen en ook diverse grote krokodillen.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

???????????????????

Het grote Kakadu Park staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco vanwege zijn diversiteit: er zijn lange rivieren, billabongs, grote stukken verdronken land, hoge plateaus waar in de natte tijd grote watervallen vanaf storten, maar ook zijn er rode rotswanden waar Aboriginals, vele eeuwen geleden, hun tekeningen op achtergelaten hebben.

18

19

20

21

22

23

We verdiepen ons een beetje in hun cultuur en maken een wandeling  bij Nourlangie, waar de rotstekeningen te zien zijn.

24

25

26

27

Net als gisteren zien we weer veel afgebrande grond (na vier weken kan het nog nasmeulen !), maar deze wordt bewust aangestoken, het hoge gras verbrandt en maakt plaats voor nieuw gras, het is een oude Aboriginal traditie, die steeds meer wordt toegepast.

???????????????????????????????

De beroemde Jim Jim Falls laten we voor wat ze zijn: droog en niet de moeite waard om enkele uren voor om te rijden. Hadden we afgelopen nacht, aan de rivier, alleen maar de beschikking over een toilet, vandaag kiezen we voor een camping (in Jabiru) met zwembad, even wat luxe en verkoeling ! De laatste dagen komt er in de loop van de dag bewolking opzetten, waardoor het erg benauwd aanvoelt en het lang duurt voordat het  ’s avonds afkoelt !

Verslag 21

Gisteravond heeft het voor het eerst een kwartiertje zachtjes geregend, we zijn buiten blijven zitten en hebben genoten van de verkoelende douche.

1

Het gedeelte waar we de laatste dagen verblijven heet “the Top End of Northern Territory” en vanmorgen hebben we tweehonderd en vijftig kilometer gereden om nog iets noordelijker te komen, namelijk in Darwin.

2

3

Onderweg hebben we een korte stop gemaakt bij Bark Hut, een oude pub en tevens het einde (of de ingang) van Kakadu N.P.. We vonden de rit vrij saai, een groot deel van het park is niet bijzonder en bestaat gewoon uit lage struiken. We hebben nog een grote road train ingehaald, deze had zelfs vier aanhangers en ik vond het best wel eng, maar de weg was tijdelijk drie-baans en geschikt om in te halen (en de ruit was toch al kapot !).

???????????????????

Net na enen waren we bij O’Brien, waar de nieuwe voorruit geplaatst zou worden en omdat het er vrij rustig was, begonnen ze gelijk aan de klus.

5

???????????????????

(Voor een toiletbezoek moet ik eerst een veiligheidsbril opzetten, een hesje aandoen en netjes over het pad lopen.)

Om drie uur reden we er weer weg met een mooie nieuwe ruit en omdat Darwin een grote stad is zijn we hier ook op zoek gegaan naar een nieuwe deurklink. Dit viel echter niet mee, we hebben diverse werkplaatsen en winkels geprobeerd, maar kwamen uiteindelijk terecht bij Apollo, waar ze alleen een tweedehands  slot voor ons hadden, zonder bijpassende sleutels. We kregen deze mee voor zes blikjes bier en Wim moet hem zelf inbouwen.

Darwin is in de Tweede Wereldoorlog flink gebombardeerd en in 1974 werd de stad bijna geheel verwoest door de orkaan Tracy, dus er niet veel historisch te vinden. Het enige wat wij bezoeken is de Mindil Beach Sunset Markets, welke alleen in het droge seizoen op donderdag en zondagavond geopend zijn. De inwoners van Darwin komen hier voor exotische hapjes, straattheater, livemuziek en kunstnijverheid. Het is er een drukte van jewelste en er zijn tientallen verschillende soorten eetgelegenheden, uit allerlei verschillende landen, zelfs de Hollandse poffertjes kun je er kopen.

7

8

Wij nemen wat oesters en een Indische maaltijd en nuttigen deze terwijl we luisteren naar een zangeres, begeleid door een gitarist.

9

10

11

???????????????????

???????????????????

14

15

16

Tegen half zeven zien we de sunset, samen met duizenden anderen, en dan wordt het tijd om een kampplaats te gaan zoeken. Dit wordt helaas een groot probleem: de campings sluiten hun poort om zes uur en je komt er niet meer in.

Nadat we er vijf geprobeerd hebben zoeken we via Wiki Camps, een Australische site op de telefoon een kampplaats en komen op een open plek midden in een bos uit, dertig kilometer buiten de stad, waar we niet de enigen zijn.

Wim maakt, na lange tijd, weer een kampvuurtje en we kletsen nog een tijdje met een Duitser, die normaal in Townsville werkt en éven op bezoek is geweest bij vrienden in Darwin.

17

Pas tegen tienen pak ik de laptop om de belevenissen van vandaag uit te werken !

Verslag 22

We zijn vanmorgen toch weer teruggereden naar Darwin om te kijken of we een slot konden krijgen op de deurklink, die we gisteren gekregen hebben. Helaas bleek dit niet zo simpel te zijn en was er pas volgende week tijd om dit te fiksen. Daar wachten we dus echt niet op ! Darwin is geen mooie plek om een tijd te blijven, het is een saaie, zielloze stad. We zijn nog even naar de Stokes Hill Wharf gegaan, een grote houten steiger en vroeger een belangrijk gedeelte van de haven, waar zich nu allerlei winkeltjes en restaurants op bevinden, maar alles is gesloten.

???????????????????????????????

2

Toevallig rijden we langs de opslagtunnels dichtbij de kade, uitgehakt in de rots onder de stad, waar in de Tweede Wereldoorlog de brandstofvoorraden opgeslagen  werden en waarvan er nog twee over zijn, die nu bezichtigd kunnen worden. Een heel interessant bouwwerk, dat pas in 1992 opengesteld is voor publiek, tijdens de orkaan Tracy was deze plek nog geheim en kon dus niet als schuilplaats gebruikt worden !

3

???????????????????????????????

5

Vervolgens rijden we naar het honderd en dertig kilometer verderop gelegen Litchfield N.P. een mooi en tevens geliefd park bij veel mensen en dat is te merken, helaas is het er erg druk !

???????????????????????????????

7

We stoppen bij enkele grote termieten heuvels en ook zien we daar heel aparte, platte stenen, gemaakt door magneettermieten. De diertjes heten zo omdat hun heuvels naar het noorden wijzen en de kleinste kant van het bouwsel naar de zon is gekeerd, om zo min mogelijk warmte te krijgen.

???????????????????????????????

Iets verderop bevinden zich de ruim tweehonderd meter hoge Florence Falls, waar in de poel eronder druk gezwommen wordt.

???????????????????????????????

Ook bij Buley Rockhole is het erg vol en is er nauwelijks een plek vrij op de parkeerplaats.

10

11

Wij rijden nog dertig kilometer verder en stoppen bij Wangi Falls, waar we een plek zoeken voor onze camper. Het is ongeveer driehonderd meter lopen naar de prachtige, altijd actieve waterval met daaronder een idyllische, tropische zwempoel en hier nemen we dan eindelijk een verkoelende duik.

12

Later zet Wim de nieuwe klink in de deur, zodat we geen steeksleutel meer hoeven te gebruiken om deze te openen, en dat hij van buiten niet op slot kan, jammer dan !

13

14

Verslag 23

Vanmorgen zijn we het Litchfield N.P. verder gaan verkennen en als eerste stoppen we bij Tolmer Falls, een prachtige waterval die je alleen vanaf een afstand kunt bekijken, zwemmen is er verboden.

1

2

Daarna kan Wim eindelijk weer eens fourwheeldriven , want we gaan naar the Lost City en om daar te komen moeten we eerst tien kilometer over een onverharde weg.

3

Het is hier gelijk een stuk minder druk en wanneer we aankomen is er verder niemand. We maken een wandeling langs de zandstenen blokformaties, die op ruïnes lijken, maar weer totaal anders zijn dan in Limmen N.P., waar we enkele weken terug waren.

???????????????????????????????

5

6

7

8

Er staat nog meer 4wd-en op het programma: we gaan naar de Sandy Creek Falls, waar ook een overnachtingplaats bij is. Dit keer is het terrein ruiger en moeten we door een droge rivierbedding en over zanderig terrein. Ook rijden we een tijdje over een vreselijk “wasbord”, maar we komen met gemak op de plaats van bestemming.

9

Nadat we de camper een plek gegeven hebben maken we een wandeling van een half uur en komen dan bij de Tjaynera Falls (Sandy Creek) uit, een prachtige plek waar we heerlijk gaan zwemmen.

10

11

Soms moet je er wat voor over hebben om op zo’n mooie spot te komen !

12

Na een half uurtje in het verkoelende water te hebben doorgebracht, wandelen we terug en bij aankomst op de kampplaats nemen we meteen weer een koude douche, wel lekker bij veertig graden hitte ! Daarna doen we, sinds lange tijd, weer een spelletje en beginnen dit keer vroeg aan de warme maaltijd en het verslag, want zodra de zon onder gaat komen er (nadat de gewone vervelende vliegen verdwenen zijn !) andere kleine kriebelende vliegjes op het licht af !

Verslag 24

We hebben gisteravond (zaterdag 3 oktober) nog een klein kampvuur gemaakt, niet omdat we het koud hadden, het was nog ruim dertig graden, maar voor de gezelligheid en om een gedeelte van ons afval, met toestemming van de ranger, te verbranden. Vanmorgen hebben we het Nationale Park weer verlaten en bij Batchelor, het eerste plekje buiten het park, hebben we een stop gemaakt om de rest van de vuilnis weg te gooien en de mails te verzenden. Terwijl we daar stonden ontstond er opeens een brand (wij hebben geen schuld !) die zich snel uitbreidde. Al gauw waren er enkele brandweerwagens en een ambulance ter plekke en ook zagen we een helikopter constant rondvliegen. Door de harde wind verspreidde het vuur zich snel, vooral omdat alles zo droog is.

1

2

???????????????????????????????

Na een tijdje leek het vuur onder controle, wij zijn in ieder geval verder gegaan, omdat we nog een lange weg te gaan hadden. We volgen weer een tijdje zuidwaarts de Stuart Highway en bij het gehucht Pine Creek een mijnwerkers plaatsje, maken we een korte stop.

???????????????????????????????

Daarna gaan we verder naar Katherine (hoogstwaarschijnlijk komen we hier nu nooit meer !) en hebben daar weer wat boodschappen gedaan, getankt en nog twee pakken wijn (het maximum) gehaald. Vervolgens buigen we af naar de Victoria Highway (het zijn allemaal simpele tweebaanswegen), gaan na zo’n vijf en tachtig kilometer de weg af en rijden via een gravelweg nog eens veertig kilometer (totaal hebben we er ruim vierhonderd afgelegd).

???????????????????????????????

We laten weer een grote stofwolk achter ons, maar omdat we ook nog door een rivier rijden, spoelen we weer wat vuil weg !

6

Tegen vijven komen we aan bij Giwining/Flora River Nature Park op een kampplaats genaamd Djarrung. Er is maar één andere gast hier én een heleboel kangoeroes.

7

We lopen nog even naar de Djarrung Falls, maar daarna is het toch écht tijd voor “happy hour”.

8

9

10

Verslag 25

???????????????????????????????

(Er zit nog steeds voldoende hout in de plunjezak, die we van Dennis gekregen hebben !)

 

Het is vandaag voor het eerst helemaal bewolkt, zou dit het begin van het natte seizoen zijn ? Na de lange droogte smachten de boeren naar vers regenwater, maar het wordt dan ook heel benauwd én de wegen kunnen onder water komen te staan. We wachten het wel af !

Flora River Nature Park heeft nóg een waterval: Kathleen Falls, waar we vanmorgen vanaf de kampplaats naartoe gelopen zijn.

???????????????????????????????

???????????????????

Een eindje verderop is een heel aparte boatramp om je bootje in het water te krijgen.

4

We rijden weer door de rivierbedding, vervolgens zo’n vijftig kilometer dirtroad en gaan dan westelijk via de highway naar Judbarra-Gregory N.P..

???????????????????????????????

 

6

Tien kilometer voorbij Victoria River Roadhouse stoppen we bij Joe Creek, een picknickplaats vanwaar je enkele wandelroutes kunt volgen. Wij nemen de Nawilbinbin Walk, die best pittig is, zeker met dit hete weer.

???????????????????????????????

8

9

10

11

???????????????????

13

14

15

16

We klimmen naar de bergwand waar enkele Aboriginal tekeningen te zien zijn en komen een uur later, nat van het zweet, weer terug bij de camper.

17

???????????????????????????????

???????????????????

???????????????????

???????????????????

Daarna rijden we nog zo’n negentig kilometer en eindigen bij Big Horse Creek Campground aan de Victoria River, een kampeerplek vol met aparte boab-trees. Sommigen dragen nog vruchten die lijken op grote kiwi’s, maar van binnen zijn ze helemaal wit en oneetbaar.

???????????????????????????????

23

24

???????????????????

Nog steeds ziet de lucht er dreigend uit en de zon laat zich niet zien, het is zo’n vijfendertig graden, maar de luchtvochtigheid is veel hoger dan normaal, waardoor het, om zes uur ’s avonds, nog altijd erg benauwd is !

26

Verslag 26

We hebben een hete, onrustige nacht achter de rug: de temperatuur bleef hangen rond de dertig graden en er was totaal geen wind,  pas vanmorgen vroeg zakte het terug naar zesentwintig graden. Echter, bij het ontwaken, was er geen wolkje meer aan de lucht, wel zijn de vliegen erg irritant.

???????????????????

Voor negenen waren we alweer op weg en stonden even later bij een “sacred site” van de Aboriginals: een speciale boab-tree, waar de datum ingekerfd staat (1856) dat Augustus Gregory, waar het park naar vernoemd is, hier voet aan wal zette.

2

Er staat nog wat informatie bij de boom: tegenwoordig is het verboden om in een boab te snijden, de boom kan hierdoor afsterven. Ook lezen we dat de vruchten van deze boom, wanneer ze gekookt zijn, door de Abo’s gegeten worden.

???????????????????????????????

Vanaf de “heilige plaats” kijken we op de Victoria River en zien in de verte een zoutwater krokodil voorbij zwemmen. In het hoogseizoen, mei tot eind augustus, kun je een cruise maken op de rivier om krokodillen te spotten.

4

5

6

7

Na honderd en zeventig kilometer rijden komen we bij de border tussen Northern Territory en West Australië, waar ze weer die stomme regeling hebben dat je geen groente en fruit over de grens mee mag nemen (Quarantine WA).

8

Een ambtenaar kijkt in de koelkast en in alle kastjes van onze camper, zelfs de zak met hout wordt nog nagekeken. In de cabine gaat het dashboardkastje open, de man kijkt onder de stoel, maar doet gelukkig niet mijn stoelleuning naar voren ! Daar had ik namelijk een zak vol met groente en fruit achter verstopt, wat ons een flinke bekeuring opgeleverd zou hebben, wanneer deze ontdekt was !! Zodra we de grens over zijn, leven we ook ineens anderhalf uur vroeger en is het dus geen kwart over elf, maar pas kwart voor tien ! (Het tijdsverschil met Holland is nu nog zes uur en de rest van de reis blijft dit zo.) Net voor Kununurra moest, volgens mijn reisboek, het Mirima N.P. te bekijken zijn en wanneer we dit bordje  aan de kant van de snelweg zien staan, schieten we dan ook zo van de weg af. We komen terecht op een erg zanderig pad en kunnen hier alleen weer weg komen in de low gear fourwheeldrive, ook stelt het park eigenlijk niet veel voor.

9

10

11

12

13

Een kilometer verderop staat het officiële bordje voor het park en wanneer we daar uitkomen blijkt het erg indrukwekkend te zijn., het heeft wel wat weg van de Bungle Bungles.

 

We wandelen er een uurtje rond (alweer bij veertig graden Celsius !) en komen bezweet terug bij de camper.

14

15

16

17

18

We wilden eigenlijk een excursie maken naar een grote goudmijn in de buurt,  maar bij het informatiecentrum van Kununurra horen we dat dit nu niet mogelijk is, alles is gesloten.  Wel is het Purnululu N.P. (Bungle Bungles) nog open, maar je moet daar rekenen op temperaturen van vijfenveertig graden ! We hebben dit park al eens helemaal bekeken en besluiten om de andere kant op te gaan: we gaan dwars door de Kimberley, over de Gibb River Road. Vandaag rijden we echter eerst nog noordelijker naar Wyndham en bekijken daar de Five River Lookout, een uitkijk over een watergebied dat uitkomt  in de Cambridge Golf.

19

We eindigen op een “echte” camping met zwembad en wasmachines, er is niet veel meer schoon aan luchtige kleding en die heb je hier wel nodig. In tegenstelling tot gisteren waait het hier behoorlijk hard, wat zullen we straks lekker slapen !

???????????????????????????????

Verslag 27

Door het tijdsverschil waren we vanmorgen vroeg uit de veren en om half acht reden we alweer zuidwaarts vanaf  Wyndham richting de Gibb River Road. Na dertig kilometer zagen we een bordje: the Grotto en hebben deze afslag genomen. We kwamen uit bij een grote, diepe spleet, waar in het natte seizoen een waterval instroomt. Nu was er alleen nog een poeltje onderin de grot.

1

2

3

4

5

We zijn de honderd en veertig treden naar beneden gegaan om alles goed te kunnen bekijken, nadien moesten we natuurlijk ook weer omhoog en het zweet liep, bij dertig graden om acht uur ’s morgens, alweer in straaltjes over de rug. Twintig kilometer verder komt de afslag naar de beruchte Gibb River Road: deze zeshonderd en zeventig kilometer lange weg is grotendeels van gravel en ook moet je door vele rivierbeddingen. Wij hebben deze tocht in 2002 met mijn ouders gemaakt met een 4WD-auto. Het enige wat ik me nog herinner is dat we drie lekke banden hadden en dat het slot van de achterklep, door al het stof, niet meer open wilde. Elke keer moesten we alles uitpakken via de zijdeuren, ook om een band te verwisselen. Hoe zou het deze keer aflopen ? Het eerste stukje van de route is nog verhard en we zijn nog maar net op weg wanneer er een afslag naar de Emma Gorge komt, één van de mooiste kloven van de Kimberley’s.

6

7

8

9

10

11

12

We maken een wandeling van een uur door de kloof en moeten af en toe flink klauteren over de rotsen, maar aan het eind worden we beloond met een prachtige grote poel. We hadden vergeten om zwemkleding mee te nemen dus gaan we in ons ondergoed het water in, zó verkoelend na de wandeling. Met natte kleding aan lopen we  terug en zijn rond elven weer bij de camper. Mooi op tijd, want om twaalf uur gaat het hek dicht en kom je niet meer weg. Het wordt dan, deze tijd van het jaar, namelijk te warm om het hele eind te lopen, dus wordt de weg gewoon afgesloten. Een eindje verderop is een afslag naar El Questro Station, een Wilderness  Park, waar de Emma Gorge ook bij hoort.

13

Vroeger was het een werkend veebedrijf en in 2002 zagen we de eigenaar, Buddy, met een lasso en een zweep aan het werk. Helaas is de goede man drie jaar terug overleden.

???????????????????

Bij El Questro is een kampplaats, een restaurant en er zijn enkele mooie poelen en ook kun je hier allerlei 4WD-tochten maken.

???????????????????????????????

16

Voor vandaag hebben we echter genoeg gedaan en gaan alleen nog een keertje zwemmen in de natuurlijke poel, verder doen we het  rustig aan met dit hete weer !

???????????????????????????????

18

Verslag 28

1

2

3

Vanmorgen hebben we nog een stukje van El Questro bekeken en hebben toen, na een korte wandeling, een warme douche genomen bij Zebedee Springs. Zoals we al eerder hebben meegemaakt is dit een thermale poel met vrij warm water. Je mag er zelfs na twaalf uur geen gebruik meer van maken, omdat het dan te heet wordt.

???????????????????

5

6

Wij waren er al om negen uur en toen we ons weer hadden aangekleed zijn we begonnen aan de werkelijke onverharde Gibb River Road. De weg is vrij slecht met veel losse, scherpe stenen, dan is het opeens een hard wasbord en even later zijn er weer diepe sporen in het zand.

7

Ook zijn er heel veel droge rivierbeddingen waar je doorheen moet.

???????????????????????????????

9

Er is weinig verkeer op de weg, gelukkig hebben we geen enkele road train gezien, wél een eenzame fietser !!  Achter gelaten kapotte banden liggen her en der aan de kant van de weg en één uitgebrande auto. We hebben zo’n drie en een half honderd kilometer gereden en nadat we getankt hebben bij Mt. Barnett Roadhouse, nemen we daar de afslag naar de zeven kilometer verderop gelegen Manning Gorge Camping Area, waar we tegen vieren aankomen.

???????????????????????????????

11

12

Onderweg had Wim wat horen rammelen, er was een bout los getrild van een bodembeschermplaat, bij aankomst op de kampsite heeft hij dit weer gefikst. Ook nu is er weer een prachtige natuurlijke poel aanwezig, waar we even induiken, om vervolgens een koude douche te nemen.

13

De koeien lopen hier gewoon over het kampterrein ! De camper zit weer aardig onder het stof, maar ik doe niet eens moeite om het schoon te maken, morgen hobbelen we immers weer vrolijk verder !

14

Verslag 29

1

Vanmorgen zijn we verder gereden over de Gibb River Road en weer laten we, net als iedereen, grote stofwolken achter ons.

???????????????????????????????

We passeren wat afslagen naar gorges, maar er zijn er zo veel, dit keer rijden we gewoon door. Zodra we in het King Leopold Ranges Conservation Park komen, wordt de omgeving afwisselender met prachtige rotspartijen.

3

???????????????????????????????

5

6

Eén wordt zelfs Queen Victoria Head genoemd.

???????????????????????????????

8

???????????????????????????????

(Hier tank je hoogstwaarschijnlijk “vuile” diesel, waardoor je het brandstoffilter moet vervangen !)

Honderd  vijfentwintig kilometer voor Derby nemen we de afslag naar het Windjana Gorge N.P. waar we tegen twaalven aankomen.

10

11

Nadat we een schaduwplek voor de camper hebben gevonden maken we een wandeling van een uur door de kloof, bij veertig graden hitte ! In het weinige water wat er over is van de Lennard River, die hier in het natte seizoen doorheen stroomt, zit het vol met zoetwater krokodillen.

12

Enkelen liggen in de schaduw op het droge, maar de meeste zoeken verkoeling in de poel.

13

14

15

16

17

18

19

20

Ook de rotsen zien er spectaculair uit en zijn heel bijzonder uitgeslepen.

21

???????????????????????????????

???????????????????

24

25

26

27

Gelukkig is hier op de kampplaats ook weer een douche aanwezig, zodat we ons een beetje kunnen verfrissen na de wandeling, die grotendeels door de zanderige rivierbedding ging. Langzaamaan komt er weer bewolking opzetten, zoals de laatste dagen steeds gebeurd en heel af en toe valt er een klein beetje regen uit. Wij gebruiken de plantenspuit wel voor koelte, die werkt altijd !

28

Verslag 30

Net als Windjana Gorge horen Tunnel Creek en Geikie Gorge bij de Devonian Reef National Parks. De bergrug was ooit onderdeel van een groot koraalrif en in de loop der tijden heeft de Lennard River zijn weg door de rots geslepen en kloven gevormd. Na veertig kilometer rijden starten we vanmorgen om acht uur bij  Tunnel Creek N.P. waar we door een onderaardse rivierbedding lopen terwijl de vleermuizen ons om de oren vliegen.

1

2

Het is heel indrukwekkend om in het donker (gelukkig had Wim een goede zaklamp bij zich) door het water te lopen (wel met sandalen aan !) en dan ineens weer licht te zien door een groot gat in de grot. We lopen zo’n vijf honderd meter de tunnel in, soms over zand, dan weer door het water.

???????????????????

4

5

6

7

8

Het is er lekker koel en zodra we de tunnel uitkomen slaat de warmte je weer tegemoet. We rijden de honderd zevenenzestig kilometer lange, onverharde Fairfield-Leopold Road helemaal uit en gaan dan richting Fitzroy Crossing, waar een afslag is naar Geikie Gorge N.P..

9

10

11

12

Hier komen we tegen twaalven aan en willen dan een tochtje op de rivier maken, maar omdat het seizoen bijna ten einde is gaan er nog maar twee bochttrips per dag: één om half negen, de andere pas om vier uur. Daar wachten we dus niet op. We lopen nog even naar de boot, wandelen een stukje tussen de rotsen door en rijden dan terug naar Fitzroy Crossing.

13

14

15

Daarvandaan hebben we de keus: of via de gravelroad Fairfield-Leopold terug om het laatste stukje Gibb River Road te rijden, óf via de highway naar Derby, waar de Gibb River Road officieel eindigt. We kiezen voor het laatste en rijden de ruim twee honderd en vijftig kilometer over een verharde weg, weer eens wat anders ! We hebben trouwens de hele Gibb River Road geen enkele lekke band gehad of andere schade ! Onderweg stoppen we bij een mogelijke overnachtingplaats: the Lake Ellendale en wanneer we daar stoppen worden we haast weggejaagd door de honderden zwarte en witte krijsende kaketoes.

???????????????????????????????

17

18

19

We besluiten door te rijden naar de kust (niet vanwege de kaketoes !), want bij het meertje blijft het ’s avonds wéér rond de dertig graden (zien we op de telefoon) en omdat we dat de afgelopen nachten steeds gehad hebben, willen we nu wel eens iets koeler overnachten.

20

Vijf kilometer voor Derby stoppen we bij de duizend jaar oude Prison Boab, de holle boom, met een omtrek van veertien meter, werd eind 19de eeuw gebruikt om gevangenen in onder te brengen, voordat ze de volgende dag naar de  Derby Goal werden gebracht.

21

Later zien we in Derby de oude gevangenis, waar de gevangenen, meestal Aboriginals, geketend aan de vloer zaten.

???????????????????????????????

23

Dan rijden we naar de oude jetty en zien eindelijk de zee weer en voelen daar een verkoelende wind.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Via “Wiki Camps” komen we even later, het is inmiddels al vijf uur, uit bij een droog zoutmeer waar we gratis mogen staan. Er zijn hier totaal geen faciliteiten, maar die hebben we ook niet nodig. Sinds lange tijd staan we niet onder bomen en ook de luifel gaat niet uit, we schuiven onze stoelen languit en liggen in het donker te staren naar de vele sterren aan de hemel, met de verkoelende zeewind die over ons heen waait !

26

Verslag 31

Vandaag, zondag 11 oktober, hebben we de laatste paar honderd kilometer afgelegd van de Savannah Way, de route die via het noorden van Australië van de oostkust naar de westkust loopt (of andersom), van Cairns naar Broome. Officieel is de afstand tussen deze twee steden 3699 kilometer, wij hebben er inmiddels al 6747 afgelegd ! Het was een zeer afwisselende trip waar we erg van hebben genoten, maar wel was het altijd heet, droog en stoffig.

???????????????????????????????

Toen we tegen half twaalf in Broome aankwamen hebben we eerst wat verse levensmiddelen gekocht en vervolgens een camping opgezocht. We hebben er onze camper echter niet neergezet maar zijn gelijk doorgereden naar het strand waar we onze auto vlakbij de zeespiegel geparkeerd hebben. Er waait een lekker briesje en regelmatig lopen we even het vrij warme zeewater in, wat een verademing.

???????????????????

3

4

5

Langzaamaan wordt het eb en moeten we een steeds langere afstand afleggen om bij zee te komen. Het is vrij druk op het strand, logisch, want het is weekend.

???????????????????????????????

7

8

???????????????????????????????

We blijven tot de zonsondergang en rijden dan naar de camping, wat nu geen probleem is, zoals in Darwin !  Vanaf ons plekje hebbe we volop uitzicht op zee, maar het is al donker wanneer we aankomen ! Wim maakt een heerlijke maaltijd van allerlei soorten vis, vers vanuit…de supermarkt !

???????????????????????????????

Langzaamaan wordt het weer vloed en horen we het slaapverwekkende geluid van de kabbelende golven.

Verslag 32

???????????????????????????????

2

We zijn vanmorgen op de camping eerst weer actief aan het schoonmaken geweest en hebben zoveel mogelijk stof en vuil verwijderd. Niet dat het lang zo zal blijven, want morgen gaan we weer over gravel rijden ! Wim heeft nog een dagje bijgeboekt op Roebuck Bay Caravan Park want we willen Broome nog verder bekijken. Deze plaats is vooral beroemd geworden om zijn parels, die hier in de ondiepe zee volop aanwezig zijn. Door de komst van parelduikers uit Azië rond 1880 groeide Broome snel en kreeg het de multiculturele sfeer die er nog steeds heerst. In Chinatown, het kleine centrum waar allerlei restaurantjes , boetiekjes en vele winkels vol parels zijn, verwen ik mezelf en koop een prachtige parelset bestaande uit een hanger, een ring en oorknopjes.

???????????????????????????????

De geschiedenis van de parelduikers kom je nog overal tegen wanneer je rondwandelt door de wijk.

???????????????????????????????

5

6

Nadat we bij Gantheaume Point de grillige rode zandstenen hebben bekeken die afsteken tegen de blauwe zee,

???????????????????????????????

8

rijden we naar Cable Beach, vernoemd naar de eerste overzeese kabel die er in 1889 aan wal kwam en Australië met Java verbond. Dit tweeëntwintig kilometer lange witte strand hoort bij de top vijf van de wereld en we crossen er met onze camper op om weer enkele uren te genieten van zon, zee en strand.

???????????????????????????????

10

Wim heeft echter eerst andere plannen, want de auto mist een bout en die moet weer geplaatst worden, na een uur prutsen heeft hij het voor elkaar, wel zit hij onder het zand, maar dat spoelt er in zee zo weer af.

11

Tegen vijven komt er een groep mensen zittend op dromedarissen aan, een bekend verschijnsel hier en een echte toeristische attractie.

12

13

14

15

???????????????????????????????

We genieten weer van de zonsondergang en rijden dan terug naar Roebuck Bay, waar het langzaamaan weer vloed wordt.

Verslag 33

Toen we vanmorgen de camper parkeerden bij een supermarkt om proviand in te slaan voor de komende dagen, begaf de handrem het ! Even dacht ik dat we onze plannen moesten aanpassen, maar we vonden vrij snel een garage en een monteur dook gelijk onder de auto en had het probleem in twintig minuten opgelost. We zijn weer snel teruggereden naar de supermarkt om inkopen te doen, want we hadden om elf uur een afspraak lopen bij Willies Creek Pearl Farm, een uur rijden vanaf Broome. We kwamen ruim voor de afgesproken tijd aan om de twee uur durende rondleiding te volgen. We zijn uitgebreid geïnformeerd over het kweekproces van de parel: nog steeds moeten er duikers naar de bodem van de zee om de oesterschelpen te vinden, maar de rest gaat allemaal een beetje professioneler: er worden bewust kleine stukjes parelmoer in de oesterschelp gebracht en de oester kweekt hieromheen, in twee jaar tijd,  dunne laagjes glanzend slijm, wat uiteindelijk resulteert in een parel. Deze kunnen variëren in grootte, kleur, rondheid en glans.

???????????????????????????????

???????????????????

We krijgen prachtige parelsnoeren te zien in allerlei maten en daarna maken we een boottocht in de baai, waar de oesterschelpen in een soort kooien onder water worden gehuisvest om de parels te kweken.

???????????????????????????????

4

5

6

7

Wanneer de toer is afgelopen rijden we noordwaarts, via onverharde wegen,  om een kampplaats aan zee op te zoeken. Na dertig kilometer ploegen door het zand komen we aan bij Quondong, een plek vlakbij de zee, maar je kunt er niet echt komen.

8

9

Wim wilde graag vissen dus rijden we een eindje terug en komen uiteindelijk uit bij Barred Creek, we staan hier helemaal alleen, wél zoemen er grote en kleine vliegende insecten rond. Net als Quondong stelt deze campsite eigenlijk niks voor en omdat het eb is blijkt het ook hier onmogelijk om de hengel uit te werpen. Het is inmiddels half vier en we besluiten niet verder te gaan, we zetten alles neer en genieten van de rust en het uitzicht.

10

???????????????????????????????

( Er lopen diverse krabbetjes in de mangroves.).

12

We doen, sinds lange tijd,  weer een spelletje Carcassonne en houden uitgebreid happy hour. Morgen gaan we, via dirtroads, verder naar het noorden om uiteindelijk uit te komen bij Cape Leveque, een afgelegen gebied ruim twee honderd kilometer boven Broome.

Verslag 34

Toen we gisteravond, sinds lange tijd, weer bij een kampvuurtje zaten, hoorden we de vissen spartelen in het water. Het was weer vloed en omdat het tijverschil tussen eb en vloed momenteel zes meter is, stond het water vrij hoog.

???????????????????????????????

2

Vanmorgen bij het ontbijt zaten we allebei te krabben, het bleek dat er bij de mangroves veel midgees huisden die ons flink te pakken hebben gehad ! Wim ging tellen en kwam zo aan de honderd bultjes op slechts één been ! Wegwezen dus !! We rijden eerst terug richting Willies Creek en gaan dan noordelijk via een hobbelige, rode gravelweg, waar af en toe aardige plassen water op staan.

???????????????????????????????

De weg is pas sinds enkele dagen weer geopend; er heeft een flinke ongecontroleerde brand gewoed waardoor iedereen geëvacueerd werd. Na zo’n honderd kilometer dirtroad komen we bij Beagle Bay, een Aboriginal dorp waar een wit kerkje staat (Sacred Heart Church) waar veel parelmoer in het interieur verwerkt zit.

4

5

6

Na het dorp komt een afslag richting Middle Lagoon, waarna we weer veertig kilometer hobbelen over een af en toe zeer slechte weg.

???????????????????????????????

8

Uiteindelijk komen we tegen de middag aan bij een prachtige kampplaats pal aan zee, waar we heel optimistisch onze camper pal in de zon en in de wind zetten met een mooi uitzicht op het water.

9

???????????????????????????????

11

12

Wim gaat enkele uren vissen, maar krijgt alleen wier aan de haak.

13

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Na een mooie zonsondergang, die we vanuit onze luie stoel konden bekijken, wordt het toch tijd iets aan de harde wind te doen, anders kan er geen eten gekookt worden. We spannen een zeil en bouwen zo een soort tentje om beschut te kunnen zitten. (Enkele dagen terug zaten we nog met de plantenspuit in de hand voor verkoeling en snakten we naar een beetje wind !) Máár we hebben nog altijd een korte broek en een hemdje aan en de temperatuur ligt rond de vijfentwintig graden om half negen ’s avonds !

16

Verslag 35

Wim heeft een erg onrustige nacht gehad: er zaten nog een heleboel midgees in de camper die ervoor gezorgd hebben dat hij er weer honderden bultjes bijheeft, op de raarste plekken ! (Ik ben ook gestoken maar heb er weinig last van). Vanmorgen heb ik dan ook het hele bed afgehaald en overal gespoten, hopelijk zijn die kleine krengen nu weg ! We hebben de kampplaats Nature’s Hideaway at Middle Lagoon helemaal rondgelopen, om te kijken of er mooie plekken waren dicht bij zee en met wat minder wind, maar die zijn er niet.

1

We besluiten naar een andere overnachtingplek te rijden (Goombaragin Eco Retrait), zo’n vijftig kilometer terug. Daar aangekomen zijn ze net alles aan het afsluiten, het is duidelijk einde seizoen. Dan rijden we maar gelijk door naar de punt van het schiereiland: Cape Leveque, weer honderd kilometer noordelijker, hier wilden we toch naartoe. Tegen de middag komen we aan bij Kooljaman waar net een schoolklas alle kampeerplekken in beslag neemt. Wél zijn er aan de oostkant van de kampplaats mooie plekjes vlakbij zee waar je je camper kunt parkeren bij een groot afdak met daaronder een picknicktafel, een douche en kraanwater. We boeken voor twee nachten op twee verschillende plekken, maar voordat we alles neerzetten rijden we aan de westkant van Kooljaman naar het strand, waar we enkele uren doorbrengen.

2

3

4

???????????????????????????????

Het is nét afnemend tij en Wim werpt z’n hengel weer uit, helaas weer zonder succes.

6

Wanneer we later bij onze “shelter” aankomen nemen we eerst een duik in het prachtige, kalme water.

7

8

Wat een plek !! Er waait hier een verkoelend briesje, het uitzicht is mooi, ideaal !

9

10

11

Tegen de avond gaat het kampvuur aan en bereidt Wim weer een heerlijke maaltijd. Hopelijk laten de insecten ons nu met rust !!

???????????????????????????????

Verslag 36

We hebben er vandaag een relaxte dag van gemaakt en zijn niet van de kampplaats Kooljaman af geweest. We konden echter niet blijven bij de hut waar we stonden omdat die alweer door anderen geboekt was. Nadat we bij de receptie de mails verzonden hebben zijn we weer een tijdje naar de Western Beach geweest om te vissen en daarna zijn we  naar onze nieuwe shelter: Jundi gereden. Deze ligt iets verder van het water af, maar staan wel pal naast een klein sanitairblok zodat je niet eerst een eind door het mulle zand hoeft te lopen. We  kijken toch nog vol op de Indische Oceaan én je vangt hier iets meer wind. Vanmorgen was het echt stikheet op ons vorige, meer beschutte plekje, al genoten we er wel van het uitzicht, zeker toen er in de verte een walvis enkele keren uit het water omhoog sprong.

???????????????????????????????

We lezen wat, doen een spelletje en gaan het water in.

???????????????????????????????

3

4

5

6

7

8

9

10

???????????????????

???????????????????

In de loop van de middag maken we, bij eb, een lange strandwandeling en vanavond gaat het kampvuur weer aan, we krijgen hier zelfs gratis hout aangeboden. De vuurtoren zorgt er met zijn draaiende licht voor dat de schepen niet tegen de scherpe rotsen aankomen en door de wolkeloze hemel zien we weer miljoenen sterren aan het firmament.

Verslag 37

???????????????????????????????

Er stond een verfrissend windje vanmorgen en we zaten heerlijk in de schaduw, dus we hebben ons niet gehaast om van de kampplaats weg te gaan,  pas tegen half tien zijn we vertrokken om de rest van het schiereiland te gaan verkennen. We starten bij Cygnet Bay Pearl Farm, waar we alleen rondwandelen, want de uitleg over de parelindustrie hebben we al gehad. Ook hier zien we weer een machine die de oesterschelpen reinigt.

???????????????????????????????

Het is eb, het hoogteverschil tussen de getijden kan oplopen tot wel twaalf meter, na Canada heeft deze streek het grootste verschil in eb en vloed.

3

4

Vervolgens rijden we naar One Arm Point, een Aboriginal dorp zoals er diverse zijn ten noorden van Broome. We zijn er snel uitgekeken en gaan vervolgens op zoek naar een leuke kampplaats. We rijden over heel wat onverharde wegen, maar alle overnachtingplaatsen stellen niets voor en op Kooljaman hebben we nu al twee nachten gestaan.

5

6

7

8

9

We besluiten om terug te gaan naar Broome, ruim twee honderd kilometer zuidelijk. Wim moet eerst de jerrycans overgieten in de tank, anders komen we niet ver meer en diesel is hier niet verkrijgbaar.

10

Het eerste stuk weg is verhard, maar daarna komen we weer op een zanderige weg die erg hobbelig is, regelmatig voel je je net een kangoeroe.

???????????????????????????????

Tegen vieren zijn we terug in Broome en we gaan weer naar Roebuck Bay Caravan Park, de enige kampplaats die aan het water ligt. Wanneer we een leuk plekje uitgezocht hebben rijden we nog even naar Cable Beach om daar de zon onder te zien gaan. Helaas is het bewolkt en stelt het niet veel voor,  jammer voor al die toeristen die weer op een dromedaris zijn gaan zitten.

12

13

14

 

Verslag 38

De reden waarom we weer op een camping staan is dat ik nodig weer enkele wasjes moet draaien, de laatste keer was in Wyndham, voordat we aan de Gibb River Road begonnen. Om zes uur vanmorgen scheen de zon al fel in onze camper en we waren dus al vroeg ons bed uit.

1

De temperatuur zakt de laatste dagen ’s nachts niet meer onder de achtentwintig graden en overdag ligt deze rond de achtendertig graden, tel daar de vochtigheid van de zee bij op, dan is het logisch dat het water met straaltjes over m’n rug liep terwijl ik de was ophing. Gelukkig zorgt de wind wat voor verkoeling. Tegen elven hadden we weer een fris bed en lag alle schone was weer opgevouwen in de bakken, waarna we de kampplaats weer verlaten hebben. Wim wilde vissen vanaf de jetty waar we vanaf de camping opkijken, helaas is deze momenteel gesloten wegens werkzaamheden. We gaan weer naar onze favoriete plek: Cable Beach, waar we nog net op tijd aankomen, het is bijna hoogtij en dan wordt het moeilijk om tussen de rotsen door het strand op te rijden.

???????????????????????????????

We parkeren onze camper tegen de vloedlijn en het water komt tot slechts enkele meters van de auto.

3

Daarna zakt het snel en enkele uren later moet je weer een flink eind lopen voor je bij zee bent ! Wim gaat met z’n hengel de zee in en heeft af en toe moeite om te blijven staan door de onderliggende stroming. Helaas zwemt er geen vis langs zijn aas, maar hij heeft zich prima vermaakt.

4

5

6

???????????????????????????????

De eerste uren staan we bijna alleen op de beach (en dat op zondag !), maar hoe breder het strand wordt, hoe meer auto’s erop komen.

8

Tegen de tijd dat de dromedarissen weer in een rij voorbij komen is het knap druk.

9

???????????????????????????????

Zodra de zon onder is rijden we terug naar de camping, we hebben zo’n zes uur doorgebracht aan zee en zijn helemaal uitgewaaid !

Verslag 39

Vanmorgen om negen uur zat ik al bij de kapper (wat hoog nodig was na ruim zes weken), wat bij Cape Leveque al afgesproken was, zodat ik gelijk na het weekend terecht kon.

1

Nadien hebben we weer een kar vol boodschappen geladen bij Woolworths en onze gasflessen laten vullen bij Metre 10. Nadat we in Chinatown nog wat T-shirts en souvenirs gekocht hebben verlaten we Broome en gaan richting Port Hedland, dat ruim zes honderd kilometer zuidelijk ligt. Na ruim drie en een half honderd kilometer rijden over een saaie, verharde tweebaansweg, stoppen we tegen half vijf bij Eighty Mile Beach Caravan Park, waar we achter de duinen moeten gaan staan en dus de zee en het strand niet zien ! Het was vandaag weer ruim veertig graden en we hebben weer líters water gedronken om het vocht aan te vullen. Tegen de avond smaakt een biertje dan prima en ook een wijntje bij het eten gaat er wel in. Toch hebben we bij de supermarkt weer tien flessen “sodawater” gekocht, want dat drinken we ’s avonds het meest !

???????????????????????????????

3

4

6

???????????????????????????????

(Onze eerste “selfie”)

 

Natuurlijk zijn we tegen de avond het strand, met z’n vele schelpen, opgelopen om de zon in de zee te zien zakken !

9

10

Verslag 40

We hebben vandaag slechts honderd kilometer gereden over de Great Northern Highway en bij Pardoo Roadhouse zijn we afgeslagen naar Cape Keraudren, een Coastal Reserve met diverse kampplaatsen aan het water. We worden vriendelijk ontvangen door de beheerder die hier het hele jaar alleen woont, samen met enkele tamme kangoeroes.

1

2

Het blijkt op het moment heel rustig te zijn, er staat slechts één caravan op een afgelegen gedeelte bij een boatramp, verder hebben we de hele omgeving voor ons alleen.

3

4

We vinden een prachtige plek met uitzicht op zee, in de wind én we beschikken over een afdak zodat we in de schaduw kunnen zitten.

5

6

In de buurt is een lagoon waar schildpadden in zwemmen en ook zien we  vogels die we nog niet eerder gespot hebben.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Wim gooit z’n hengel weer uit en komt een uur later met drie vissen terug.

9

???????????????????

11

12

Tegen de avond maken we een lange strandwandeling en daarna gaat de barbecue aan. Het is hier een waar paradijsje.

13

???????????????????

15

16

17

18

Tijdens het eten lopen er tientallen krabbetjes onder de tafel door, maar ze doen ons verder niks. Nu maar hopen dat de insecten ons met rust laten, dan blijven we hier zeker wat langer staan !

???????????????????????????????

20

Verslag 41

1

(’s Avonds zorgen de krabbetjes ervoor dat het rooster van de barbecue weer schoon wordt !)

We zijn nog twee dagen gebleven bij Cape Keraudren, een prachtige plek aan zee. Gister hebben we in de namiddag een lange wandeling gemaakt om het park verder te verkennen.

2

Vanmorgen zijn we verhuisd naar een andere kampsite, behorend bij de Coastal Reserve. Weer hebben we de beschikking over een afdak, alleen omdat er nu verder niemand is, want normaal mag je hier niet kamperen. Vanaf hier hebben we een schitterend uitzicht van bijna 360 graden !

???????????????????????????????

Bij eb gaan we “wadlopen” en verbazen ons over de surrealistische rotsen, het lijkt wel of we op een andere planeet lopen !

4

5

6

7

???????????????????????????????

We zien weer schildpadden in het water, het zijn de green turtles die hier hun eieren op het strand leggen. Er waait een stevige wind die ervoor zorgt dat er totaal geen vliegen of midgees zijn.

9

De beheerder komt nog even langs en vertelt dat we morgen moeten verhuizen, want het weekend komt eraan en dan wordt het hier druk. Dus wordt het tijd om weer te vertrekken !

10

11

12

Verslag 42

We hebben vandaag (vrijdag 23 oktober) een lange afstand afgelegd: eerst honderd en zestig kilometer naar Port Hedland, een belangrijke havenstad in West Australië. Tussen deze plaats en Broome liggen ruim zes honderd kilometer asfalt met slechts twee roadhouses (tankstations), met de mogelijkheid te tanken, iets te eten, wat levensmiddelen te kopen of te slapen.

???????????????????????????????

Rond  Port Hedland liggen veel mijnen met ijzererts en ook wordt er bij de stad zout gewonnen, we hebben nog nooit zoveel road trains gezien als vandaag en allemaal met vier aanhangwagens vol mineralen die vervoerd worden.

2

3

???????????????????????????????

Nadat we weer wat verse waar hebben ingeslagen en onze diesel- en watertank gevuld hebben, gaan we, sinds lange tijd, de binnenlanden weer in. Dit keer zetten we de airco aan, want buiten is het drie en veertig graden in de schaduw ! Na ruim drie en een half honderd kilometer komen we tegen vijven aan bij Karijini N.P., gelegen in de Hamersley Range in het hart van de Pilbara streek.

Hier bevinden zich enkele watervallen en prachtige kloven met rode rotsen. Eigenlijk wilden we meteen op een kampplaats gaan staan, maar de ranger haalt ons over om nog een verkoelende duik te nemen in de Fern Pool, slechts een kwartiertje lopen !

5

6

7

8

Inderdaad frissen we hier wel van op, maar je moet wel heel wat traptreden op om terug te komen, waardoor je het alweer warm hebt !

9

10

11

12

Het is vandaag bewolkt en broeierig en we krijgen zelfs enkele regendruppels en veel lichtflitsen. Het wordt er jammer genoeg niet koeler door en om half negen ’s avonds is het nog drie en dertig graden !!!

Verslag 43

We hebben vandaag uren gewandeld in het Karijini N.P. en wel door de Dales Gorge, een kilometer lange route over de bodem van de kloof. Onze camper hadden we geparkeerd in de buurt van Circular Pool en zijn daar met de tocht begonnen.

1

2

3

4

Het zwaarste is het om naar beneden en vooral later weer het hele eind omhoog te klimmen, de wandeling was echter schitterend, maar vermoeiend.

Het is bijna constant klauteren over rotsblokken en ook moet je diverse keren over of door water om verder te kunnen.

5

6

7

8

9

10

Na een uur komen we aan bij de Fortescue Falls, die we gisteren al van bovenaf bekeken hadden. Hier nemen we een verkoelende duik al valt het niet mee om in het water te komen, de bodem is erg glibberig.

11

???????????????????????????????

???????????????????

Nadien lopen we naar de Fern Pool waar we al in gezwommen hebben. Daar besluiten we de zelfde route terug te nemen, dóór de kloof en niet bovenlangs.

14

Weer klimmen en dalen we door de gorge en zijn tegen de middag weer terug bij het beginpunt.

15

16

17

18

19

20

Je kunt echter nog een stuk verder lopen naar Circular Pool en natuurlijk willen we de hele trip afmaken. Ook hier gaan we weer zwemmen in het heerlijk verkoelende water, waarna de lange trip omhoog begint.

???????????????????????????????

22

23

24

25

26

Daarna rijden we nog ruim tachtig kilometer naar een volgende kampplaats, met de airco aan, zodat we weer een beetje op de juiste temperatuur komen, want ook vandaag stijgt het kwik weer snel naar veertig graden. Bij het Karijini Eco Retreat boeken we een plek voor twee dagen, want morgen gaan we hier in de buurt de omgeving bekijken, voor vandaag hebben we genoeg lichaamsbeweging gehad !

???????????????????

???????????????????

Verslag 44

We hebben ons zelf vandaag overtroffen door een wandelroute categorie vijf te lopen, de zwaarste die er is ! Dit houdt in dat we niet alleen geklauterd en geklommen hebben, maar ook door diep water geploegd zijn en als een soort spin aan de rotsen hebben gehangen. Een paar keer wilde ik stoppen omdat het best wel eng was, maar ik heb de trip afgemaakt en aan het einde wachtte ons weer een prachtige poel. Dit keer ging het om de Hancock Gorge, waar we eerst weer honderd meter naar beneden moesten, ook gedeeltelijk met een steile ijzeren trap.

1

2

3

4

5

6

Soms was de kloof zo smal dat je aan allebei de kanten je voeten neer moest zetten tegen de rotsen met onder je water, heel apart !

We zijn door het Amfitheater gelopen, hebben de “Spider Walk” gedaan en  het verkoelende water droeg de naam “Kermits Pool”.

7

8

???????????????????

10

11

12

???????????????????????????????

Nadat we dezelfde weg weer terug waren geklauterd hebben we nóg een kloof “gedaan”: de Weano Gorge. Hier hebben we alleen het spectaculairste stuk genomen waarvan ook een gedeelte categorie vijf was. Weer lopen we door een kloof die steeds smaller wordt en eindigt bij de “Handrail Pool”.

14

???????????????????

16

17

???????????????????

19

Er zit een ijzeren leuning vastgeklemd tegen de rots en hierlangs moet je heel voorzichtig naar beneden klauteren om bij de poel te komen. Het water is vrij fris want het wordt alleen verwarmd wanneer de zon hoog aan de hemel staat, aan alle kanten zijn hoge steile rotsen.

20

Karijini N.P. is echt een prachtig park, al wordt er in de reisboeken weinig aandacht aan besteed.

21

Wanneer we weer op de begane grond zijn (uit de kloof) bekijken we nog twee Lookouts: Junction Pool en Oxer en zien daarvandaan de smalle spleten waardoor wij gelopen hebben.

22

Net als gisteren hebben we ruim drie en een half uur gewandeld !

23

24

Helaas beginnen mijn Teva sandalen (al vele jaren oud) flink te slijten en laten de zolen los. Wim heeft ze vandaag voor de tweede keer gelijmd, maar door al dat waden door het water laat dit  los, hopelijk kan ik ze blijven gebruiken tot het eind van deze reis !

25

???????????????????????????????

Verslag 45

???????????????????????????????

Vanmorgen hebben we het westelijke deel van Karijini N.P. verkend en na honderd kilometer rijden over gravel komen we uit bij Hamersley Gorge, waar weer de mogelijkheid aanwezig is om te zwemmen. De rotsen hebben er allerlei kleuren van diep paars tot licht rood en omdat het zo afgelegen ligt is er niemand anders.

2

Nadat we afgedaald zijn in de kloof kun je meteen het water in, wij klimmen echter eerst een stuk over de rotsen om uit te komen bij een schitterende poel met aan het eind een kleine waterval.

3

4

Het is inmiddels al elf uur (onderweg hebben we de mails verzonden, omdat er in het park geen internet/telefoonverbinding is en zijn we gestopt om ons afval van drie dagen te lozen, wanneer we éindelijk vuilnisbakken zien !) als we bij de kloof zijn en de gladde rotsen zijn al haast te heet om vast te pakken, dus we zijn blij dat we het verkoelende water in kunnen.

5

6

7

8

Helaas zijn we alweer verhit voor we bij de camper terug zijn en dus gaat de airco aan ! We rijden nog een kleine twee honderd kilometer over onverharde wegen (alles zit weer onder het rode stof !) en komen  tegen tweeën aan bij Millstream Chichester N.P., waar je bij Deep Reach Pool kunt zwemmen. We slaan dit keer echter over: vanwege de airco hadden we het niet zo warm én de “poel” lijkt meer op een brede rivier.

9

10

11

We rijden naar een uitkijkpunt “Cliff top” en bekijken daarna de Homestead met z’n Millstream Wetlands, wanneer je vanaf het spectaculaire Karijini N.P. komt valt het hier een beetje tegen !!

12

13

14

15

16

17

We zoeken een schaduwrijk plekje op de Miliyanha Campground omdat we geen zin hebben verder te gaan, maar wéér ligt het kwik boven de veertig graden en hebben we de ventilator en de plantenspuit hard nodig !!

18

Verslag 46

Eindelijk, na maanden, mag ik wereldkundig maken dat we opa en oma worden en nog wel dúbbel, Marieke is namelijk in blijde verwachting van een tweeling ! Ze is nu ruim twintig weken zwanger en alles gaat prima, vandaag hebben we te horen gekregen dat het twee jongetjes worden en ze komen waarschijnlijk eind februari ter wereld. Marcel en Marieke genieten volop van deze mooie tijd, waar ze zo lang naar uitgekeken hebben. We zijn hier al steeds aan het kijken naar leuke babyspulletjes en de eerste kleine T-shirts hebben ze inmiddels al via de post binnen. Wij laten de camper begin december in Perth achter om thuis Kerst te vieren en zouden dan in januari weer verder trekken, maar nu wachten we natuurlijk eerst de geboortes af en gaan pas ergens in maart weer naar Australië. De kinderen zijn er inmiddels aan gewend dat we vaak lange tijd weg zijn en onze kleinkinderen zullen we ook niet elke week zien, maar dat maken we wel weer goed wanneer we thuis zijn ! Zolang we gezond zijn blijven we reizen !

 

 

Millstream Chichester N.P.  ligt noordelijk van Karijini N.P. en vandaag gaan we, via een prachtige route, verder noordwaarts door het park door de Chichester Range, een aparte bergketen, naar de kust.

1

2

3

Onderweg stoppen we bij een schitterende plek: Python Pool waar normaliter gezwommen kan worden. De waterval is echter opgedroogd waardoor er nu geen vers water in de poel komt, dus we gaan er niet in !

4

We rijden verder over gravel tot we bij de North West Coastal Highway uitkomen, slechts een paar honderd kilometer verwijderd van Port Hedland, waar we vijf dagen terug waren. Bij Roeborne gooien we de tank en één van de twee jerrycans (die we vanmorgen nodig hadden om verder te kunnen) weer vol met diesel, en rijden daarna door naar Cossack, een klein historisch plaatsje.

5

6

???????????????????????????????

8

???????????????????????????????

Bij Wickham vereeuwig ik Wim bij een “dinky-toy” (Je ziet opa denken: is dit misschien iets voor mijn kleinzoons ??) en daarna gaan we naar Point Samson, waar we op een camping aan zee gaan staan, er moet namelijk weer gewassen worden ! Er komt een heerlijke bries vanaf het water waardoor het lang niet zo heet aanvoelt als de afgelopen dagen.

Verslag 47

Bij “the Cove Holiday Village”, waar we afgelopen nacht gestaan hebben, zitten grote ringen verankerd in het beton om de camper mee vast te zetten. Dit kan namelijk hard nodig zijn in het “cyclone” seizoen dat begint in november en duurt tot april. Anderhalf jaar terug is de camping nog getroffen door zo’n extreem  harde wind en hebben vele bomen het loodje gelegd. De hele noordwest kust en ook de noordoost kant van Australië kunnen te maken krijgen met cycloons, die erg verwoestend zijn en ook gepaard gaan met veel regen. Nadat we vanmorgen in Wickham boodschappen hebben gedaan rijden we nog maar een klein stukje naar Cleaverville Beach, een groot natuurgebied aan zee waar we deze tijd van het jaar gratis mogen staan.

???????????????????????????????

2

Er zijn toiletten en vuilnisbakken aanwezig, we mogen kampvuur maken, kunnen vissen en zwemmen…. wat wil je nog meer ! We vinden een plek aan zee bij enkele bomen die voldoende schaduw geven.

3

Helaas zijn er erg veel vervelende vliegen, dus hangen we, voor het eerst, ons tentje van gaas op, onder de luifel. Hier zitten we comfortabel in de wind zonder last van de vliegen.

4

5

6

Wim is nog een tijdje wezen snorkelen en ziet wát koraal en enkele tropische vissen, voor de echte  koraalriffen (Ningaloo Reef)  moeten we nog enkele honderden kilometers naar het zuiden !

???????????????????????????????

8

???????????????????????????????

Tegen de avond begint het steeds harder te waaien en verhuizen we een stukje met de tafel en stoelen, anders kan er geen eten bereid worden. Lekker een steak op houtskool gegrild en daarna een mooi kampvuur, dat is alweer even geleden !

10

Verslag 48

???????????????????????????????

2

3

We zijn gisteren (29 oktober) nog een dag bij  Cleaverville Beach gebleven, het was zo’n prachtig plekje: we konden de hele dag in de schaduw zitten  in de wind, Wim kon er vissen, we konden zo het water inlopen om te zwemmen, we mochten kampvuur maken, alleen. . . . .  er zaten weer heel veel midgees !! Vanmorgen waren we het zát, we zitten weer onder de kleine bultjes en blijven maar krabben. Iets anders wat ook een beetje vervelend was: door de vochtige zeewind bleven er allemaal kleine druppels aan de naalden van de boom, waar we bij stonden, hangen en op den duur drupten ze op ons, op onze spullen en vooral op de luifel. Deze zat vanmorgen helemaal onder de plak en die zullen we binnenkort grondig af moeten schrobben !

4

???????????????????????????????

6

(Bij het vissen was Wim heel wat loodjes en tuig verspeeld en bij eb hebben we nog gezocht of we iets terug konden vinden !)

7

8

Vanmorgen zijn we eerst naar Karratha gereden (veertig kilometer verderop), een industriestad met 17.000 inwoners en een uitgebreid winkelcentrum. We zagen er, sinds we Cairns verlaten hebben, voor het eerst weer sushi’s, ook was er een schoenenzaak waar ze TEVA’s en “Fitflop” verkopen. Ik ben nu dus in het bezit van twee paar nieuwe schoenen (was hoog nodig !). Nadat we hier nog wat andere zaken afgehandeld hebben rijden we naar Murujuga N.P. (het honderdste N.P. van West-Australië opgericht in 2013) gelegen op het Burrup schiereiland. Een overenthousiaste medewerkster bij het infocentrum in Roebourne, vertelde ons enkele dagen terug, dat we naar dat park moesten gaan en vooral naar Deep Gorge. Hier bevinden zich rotsschilderingen van 30.000 jaar geleden en “nergens anders op de wereld” zijn er zóveel te zien. We hebben de wandeling gemaakt tussen allerlei rotsblokken door en zagen enkele vage tekeningen, maar vonden Kakadu Park toch heel wat interessanter !

9

???????????????????????????????

Wél komen we hierdoor uit bij Hearson Cove, een prachtige baai waar we, na het nuttigen van onze sushi’s, een tijdje dobberen in het lauwe zeewater.

11

12

Terwijl we daar vertoeven zien we vier stingrays voorbijkomen, redelijk ongevaarlijke dieren, maar je moet er niet boven zwemmen ! (Steve Irwin heeft dit niet overleefd !).

13

14

Dan wordt het tijd om kilometers te gaan maken: we rijden drie honderd en vijftig kilometer naar het zuid westen en komen tegen zes uur (net voor de zonsondergang) aan bij Barradale Rest Area, een gratis plek vlakbij de Highway waar je mag overnachten. Bij aankomst is het nog veertig graden en krioelt het er van de vliegen. Die gaan echter, zodra het donker wordt, slapen en dán komen de muggen ! We sprayen ons dan ook weer helemaal in en hopen dat er niet nog meer bultjes bijkomen !!

Verslag 49

Nadat we vanmorgen twee honderd kilometer hebben afgelegd komen we uit in Exmouth, gelegen op het gelijknamige schiereiland. Dit plaatsje is de laatste jaren flink uitgebreid met luxe woningen die liggen aan aangelegde grachten. Het is hier dan ook een prachtige plek om te wonen, ondanks de cyclonen die hier regelmatig huishouden. (Dit voorjaar hebben ze er twee gehad, die flink wat schade hebben aangericht.) Vanaf Exmouth heb je toegang tot Cape Range N.P. met het Ningaloo Reef Marine Park  als voornaamste attractie. Dit is een World Heritage gebied met een twee honderd zeven en vijftig kilometer lange rif vol met prachtig koraal en vele soorten felgekleurde vissen, een ideaal gebied om te snorkelen.

???????????????????????????????

2

Bij de ingang van het park boeken we gelijk voor vier dagen en gaan dan op zoek naar een kampplaats in het langgerekte park. Zeven jaar geleden hebben we hier ook gestaan op een prachtige plek pal aan zee (Pilgramunna), helaas mag hier niet meer gekampeerd worden en komen we na ruim een uur zoeken uit bij Osprey Bay, waar de mooiste plekken natuurlijk allemaal bezet zijn, hopelijk heeft dit te maken met het weekend.  We zoeken niet verder en zetten onze camper neer, misschien komt er morgen een plaats vrij pal aan zee.

3

4

5

Het waait gigantisch hard, ideaal voor de kitesurfers bij de Sandy Beach, iets verderop. Vanaf onze kampplaats kun je zo de zee in en ook mag hier gevist worden (op sommige plaatsen is dit verboden omdat het beschermd gebied is !). We hebben al diverse emoes gespot en ook enkele kangoeroes, maar die zoeken nu de schaduw op !

???????????????????????????????

7

8

Verslag 50

We hebben een prachtige dag gehad in het Cape Range N.P. en ook veel “wildlife” gezien. Dat begon vanmorgen vroeg al tijdens de afwas: Wim kon nog net z’n been omhoog doen om een slang te ontwijken die onder de tafel door kroop. Hij moet mij op een haar na geraakt hebben, maar ik had het niet eens in de gaten, de één meter lange “browny” verdween daarna meteen in de struiken !  Tijdens het vissen, een uurtje later, zagen we vier dolfijnen op korte afstand voorbij zwemmen, er is voldoende voedsel voor ze tussen het koraal.

1

???????????????????????????????

Tegen tienen lagen we allebei al in zee, de temperatuur is prima, lekker verkoelend en het water is  heel helder.

3

Daarna hebben we alles ingepakt en zijn eerst naar Yardie Creek gereden, je kunt hier een bootcruise maken in de kloof, wat we de vorige keer al gedaan hebben en bij eb kun je door de lagune rijden om uit te komen bij Coral Bay, een vrij riskante trip !

4

5

We zorgen dat we  net na twaalven bij “Oyster Stacks”  zijn, omdat er daar alleen vandaag nog gesnorkeld kan worden.  Dit heeft te maken met het tij: alleen bij vloed en dan moet het water boven de 1.20 meter zijn mag je hier snorkelen, bij lager water kun je het koraal raken, wat gevaarlijk is.

6

We zien veel aparte vissen en Wim maakt heel wat foto’s, helaas is het zeewater nogal troebel door de harde wind.

7

8

9

10

???????????????????????????????

Nadat we nog even bij Turquoise Bay, een andere populaire snorkelplek, gekeken hebben, zoeken we een rustig plekje op aan zee waar Wim nog een keer kan vissen en waar we gelijkertijd een boterham eten. Hij vangt er een longtom, een vis met een lange smalle bek vol tanden, het valt dan ook niet mee om de haak uit z’n bek te krijgen !

12

13

Tegen half vier rijden we terug naar Osprey Bay in de hoop dat er een mooi plekje vrij gekomen is én inderdaad, we kunnen onze camper een stuk dichter bij het water neerzetten en ook een beetje uit de wind !

14

???????????????????????????????

16

Ja, het koelt hier ’s avonds flink af ( 22 graden !) en we trekken, zodra de zon onder is, een vest aan én slapen weer onder het dekbed !!

Verslag 51

???????????????????????????????

???????????????????????????????

De camper is vandaag niet van z’n plaats geweest, we wilden er een lui dagje van maken. (Zo wie zo is het erg rustig, want we hebben totaal geen contact met de buitenwereld: geen telefoon, geen internetverbinding dus geen nieuws en ook kunnen we niet even kijken wat het weer doet de komende dagen !)

3

4

5

Wim ging meteen na het ontbijt vissen en ik was net terug van een wandeling naar Sandy Bay toen Wim in de problemen kwam: een schildpad was in de lijn van zijn hengel verstrikt geraakt.

6

Het arme dier probeerde van alles om zich te bevrijden, maar kwam steeds vaster te zitten in het draad.

7

???????????????????

???????????????????

Wim haalde langzaamaan de lijn binnen om daarna de schildpad proberen los te krijgen. Gelukkig had hij geen aas ingeslikt, maar de lijn was al diverse keren om zijn lichaam gewikkeld. Op een gegeven moment moest ik de hengel vasthouden en ging Wim de rotsen af naar het strand, een stuk steen brak echter af waardoor hij naar beneden roetsjte en z’n been flink open schuurde, máár hij was beneden. Daar heeft hij de turtle met een mes van de draad bevrijd (het schildpad keek hem met angstige ogen aan) en weer de vrijheid gegeven.

10

???????????????????

???????????????????

???????????????????

14

Een ervaring om nooit te vergeten (alles staat ook op film) ! Ondertussen liep bij Wim het bloed langs z’n been, maar hij vond het redden van het schildpad belangrijker en met jodium en enkele pleisters waren de wonden enige tijd later weer schoon en verzorgd.

???????????????????????????????

16

(Helaas komt het vaker voor dat dieren verstrikt raken in visdraad !)

 

Ook vandaag staat er weer een heel harde wind en zijn we niet eens het water in geweest.

???????????????????????????????

Gelukkig staan we zo met de camper dat we uit de wind kunnen zitten en zelfs een spelletje Carcasonne kunnen doen (er is niets weggewaaid !) De vorige keer dat we in dit Nationale Park waren moesten we na drie dagen terug naar de bewoonde wereld omdat de accu leeg was, nú hebben we totaal geen problemen omdat we zonnepanelen hebben, die zorgen dat we voldoende stroom houden ! Tegen vieren maken we een strandwandeling, maar we worden haast gezandstraald en ook is het zand vrij zacht zodat dit niet prettig loopt. De kite-surfers hebben echter de tijd van hun leven, met deze stormachtige wind.

18

19

20

???????????????????????????????

Om zes uur hebben we het vest alweer aan en kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat we enkele dagen terug nog met de plantenspuit en de ventilator in de weer waren om verkoeling te zoeken !

Verslag 52

De nacht van maandag op dinsdag was nogal stormachtig en ’s morgens zijn er dan ook diverse mensen vertrokken van de kampplaats, waardoor er een plek vrij kwam nóg een stukje dichter aan het water, met directe toegang tot zee. Wij zijn gelijk verhuisd, iets wat bij ons maar vijf minuten duurt, en hebben ontbeten op ons nieuwe stekje.

???????????????????????????????

Nadien hebben we gesnorkeld, al is hier niet zoveel koraal als bij Oyster Stacks en helaas ging tijdens het zwemmen onze onderwatercamera kapot, dus nu is het gebeurd met foto’s van tropische vissen en koraal.

??????????

Na de middag hebben we onze tafel en stoelen op de mooie plaats laten staan en zijn zestig kilometer (!!) noordwaarts gereden (naar een hoog punt bij een vuurtoren) om de mails te verzenden, enkele telefoongesprekken te voeren en even het laatste nieuws te bekijken, waarna we  dezelfde weg weer terug zijn gegaan. In Nederland is zoiets ondenkbaar !

3

Gister was weer een lui dagje met veel vissen, lezen, een spelletje doen en regelmatig even het water in. De temperatuur van zowel buiten als van het water is prima en we genieten volop van het mooie Nationale Park.

4

5

6

Nadat we vijf nachten op Osprey Bay  gestaan hebben zijn we vanmorgen weer noordelijk gereden en hebben eerst enkele uren doorgebracht bij Pilgramunna, waar we zeven jaar terug nog mochten kamperen. Wim heeft hier goede herinneringen aan met grote visvangsten, maar helaas wil dit vandaag niet lukken (we hebben van diverse vissers gehoord dat er op het moment slecht gevangen wordt !), toch vermaakt hij zich prima !

7

8

9

10

Daarna rijden we naar het uiterste noorden van het park en parkeren onze camper bij Mesa Camp, waar we weer een prachtig uitzicht hebben op zee. We maken onze laatste voorraden op en moeten morgen écht terug naar Exmouth om verse spullen te kopen !  We hebben hier een prachtige tijd gehad, zonder enige last van vliegen, midgees of muggen !

???????????????????

12

13

14

Verslag 53

We hadden één afslag van Cape Range N.P. nog niet genomen: Mangrove Bay, dus zijn we daar vanmorgen ingereden voor we het park verlieten. We kwamen uit bij een vogelspot plaats aan een baai en zagen daar drie pelikanen en nog enkele andere vogels.

???????????????????

2

Iets verderop zat een grote roofvogel in een boom, hij lijkt op een visarend, zoals we er veel in Afrika gezien hebben.

3

Daarna zijn we naar Exmouth gegaan om diverse zaken te regelen: we hadden weer diesel en water nodig, een heleboel levensmiddelen, een nieuwe douche én een onderwatercamera. Dit is een Olympus Stylus TG-860 geworden waar we zelfs mee kunnen filmen, tientallen foto’s achter elkaar kunnen maken, een ingebouwde flits heeft en waar je vijftien meter onder water mee kunt fotograferen ! Wim is alles aan het uittesten en de resultaten zien er goed uit, nu nog kijken hoe hij het onder water doet !

???????????????????

Na honderd en vijftig kilometer rijden naar het zuiden zijn we uitgekomen bij Coral Bay, een kleine kustplaats met twee campings ook gelegen aan het Ningaloo Reef. In 2008 hebben we hier ook gestaan en kregen toen te maken met hevige regen, vanwege een cycloon, waardoor de wegen onder water kwamen te staan en we enkele dagen vastzaten op de kampplaats. Het is weekend en de camping (Peoples Park Coral Bay) staat aardig vol, maar we hebben een prachtig plekje gekregen direct aan het strand, alleen omdat we geen stroom nodig hebben !!

5

(Deze foto is vanuit de camper genomen.)

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Het is de laatste dagen iets minder warm, zo’n zeven en twintig graden en ’s avonds koelt het flink af, ook waait het nog steeds erg hard, ze noemen het hier dan ook  geen november maar “blow-vembre” !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

(Deze foto is met het nieuwe toestel gemaakt !)

Verslag 54

We staan weer op een camping dus …… om half acht vanmorgen had ik al twee wasmachines in gebruik en tegen half elf, toen alles schoon, droog en opgeruimd was, hebben we onze snorkelspullen gepakt om de  onderwaterwereld van het Ningaloo Reef te verkennen. We zijn eerst een stuk langs het strand gewandeld en in de buurt van het rif het water ingegaan, waarna we met de stroming mee langzaam teruggesnorkeld zijn over het prachtige koraal.

???????????????????????????????

Wim heeft de nieuwe camera meegenomen en heel wat foto’s gemaakt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

??????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Na ruim een uur snorkelen begon ik het fris te vinden (het is per slot van rekening nog steeds voorjaar in Australië en het water is nog niet zó warm !) en ben het water uitgegaan. Wim heeft het nog een half uur langer volgehouden, maar zodra je boven water bent zorgt de frisse wind ervoor dat je snel afkoelt. We hebben dan ook heerlijk onder de warme douche gestaan om bij te komen. Het was zo  wie zo fijn om weer onder een echte straal te staan, dat was alweer anderhalve week geleden !! Daarna hebben we heerlijk genoten van ons prachtige plekje met uitzicht op zee en later bij de receptie zelfs ons verblijf met twee

dagen verlengd.

???????????????????????????????

Tegen de avond zijn we met een glaasje wijn het strand opgelopen om weer eens de zon in de zee te zien zakken, wel hadden we alweer een dik vest aan !

12

Verslag 55

1

Net als de eerste dag zijn we gisteren en vanmorgen tegen half elf gaan snorkelen; het wordt dan langzaam eb en er is weinig wind, waardoor het water vrij helder is. Maar in tegenstelling tot de eerste dag, gaan we nu, evenals gistermorgen, pal voor onze camper het water in, ook hier is prachtig koraal én er zijn meer vissen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

(Even de haren föhnen  in de camper na het douchen !)

Na ruim een uur snorkelen raak je een beetje onderkoelt en wordt het tijd om terug te gaan naar het strand.  We  gaan weer onder de warme douche, maar zoeken vervolgens toch de schaduw op.

15

We hebben de afgelopen dagen diverse potjes Carcassonne gespeeld (helaas allemaal door Wim gewonnen !!),

lekker gelezen én ik heb vandaag de camper gewassen en van het rode stof verlost. Door de verkoelende wind heb je niet in de gaten hoe snel je verkleurd, maar de komende dagen hoeven we niet veel zon meer op onze huid.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

Ook hebben we hier genoeg gezien van het leven onder water, Egypte blijft mooier, als zullen we daar voorlopig niet kunnen snorkelen vanwege de bomaanslag van IS !

18

Verslag 56

???????????????????????????????

(Even een dakinspectie, handig zo’n muurtje !)

 

Het was voor het eerst deze reis dat de camper vier dagen niet van z’n plek is geweest, dus vanmorgen werd het hoog tijd dat we verder gingen. Dit kwam goed uit want ineens waren er vandaag volop erg irritante  vliegen, terwijl er toch nog veel wind was. Tijd om te vertrekken !! We hebben twee honderd en tachtig kilometer afgelegd, maar zijn hemelsbreed zo’n honderd en vijftig kilometer zuidelijker van Coral Bay uitgekomen bij Quobba Station, weer aan de kust.

2

Hier bevinden zich de “blowholes”, waar uit aparte rotsformaties het water bij harde wind hoog opspuit.

3

We komen er ruim na de middag aan en besluiten hier te overnachten. We vinden een plek met uitzicht op de ruwe zee én zonder vliegen !!

???????????????????

5

6

???????????????????

8

Wim gaat nog een tijdje vissen en vangt een tropische vis, zoals we gister nog tijdens het snorkelen gezien hebben. (Hij geeft hem daarna weer de vrijheid !)

9

10

11

???????????????????????????????

Tegen de avond hebben we een prachtige zonsondergang en na het eten (heerlijke vis bereid door mijn chef-kok !) gaat, sinds lange tijd, het kampvuur weer aan. Maar allesoverheersend zijn de beukende golven tegen de rotsen, wat een natuurgeweld ! Tevens een heerlijk geluid om ’s avonds bij in slaap te vallen !

Verslag 57

???????????????????????????????

Vanmorgen waren de vliegen ineens weer volop aanwezig, het blijkt te maken te hebben met de wind, die nu  uit het oosten (uit de woestijn) kwam, iets wat vaker gebeurt ’s morgens vroeg. We zijn dan ook zo snel mogelijk vertrokken van ons plekje en richting Carnarvon gereden, een plaats aan de monding van de Gascoyne River, waar normaal veel tropisch fruit geteeld wordt. De rivier staat echter zo goed als droog en de plantages geven een “zielige” indruk met half verlepte bananenbomen, waar geen fruit aanhangt. We rijden eerst naar de “One Mile Jetty” in de veronderstelling dat daar prima gevist kan worden, maar je kunt hier tegenwoordig met een treintje naar het eind van de steiger rijden en voor vissen is geen plek.

???????????????????????????????

Ook is het tegen tienen al veertig graden, de temperatuur is weer flink aan het stijgen. Hierdoor (en door de vliegen !) gaan we onze plannen een beetje wijzigen: het was de bedoeling weer het binnenland in te gaan naar Kennedy Range N.P. en vervolgens door naar Mount Augustus N.P., een trip van zo’n vijf, zes honderd kilometer, maar omdat het de komende dagen erg heet blijft en de meeste vliegen landinwaarts leven, blijven we toch maar aan de kust. Nadat we in Carnarvon weer in een grote supermarkt zijn geweest, tussen de middag aan zee, in de schaduw, heerlijk garnalen gepeld en opgepeuzeld hebben en bij een campingwinkel een doek gekocht hebben om aan de luifel te schuiven zodat we uit de zon en wind kunnen zitten, rijden we naar een kampplaats om te overnachten. Die vinden we bij Bush Bay, een gratis overnachtingplaats aan zee, waar het stevig waait. We proberen gelijk ons nieuwe doek uit en deze bevalt prima.

3

Toch draaien we tegen de avond de camper een slag, want we worden haast gezandstraald door de harde wind die over het strand blaast.

4

5

???????????????????????????????

Vanavond gaat het doek er weer af en ook rollen we de luifel weer op (iets wat we de laatste dagen steeds doen, vanwege de rare draaiwinden !) en ondanks die maatregelen liggen we toch nog te schudden in bed door “blow-vembre” !

Verslag 58

We konden vanmorgen rustig ontbijten: er waren weinig vliegen en de wind was verkoelend. We rijden weer een stukje zuidelijk, het was de bedoeling niet ver te gaan en tegen de middag stoppen we bij Gladstone Campground gelegen aan een beschutte inham van Shark Bay. We hebben het er slechts vijf minuten volgehouden voor we de auto weer ingevlucht zijn, de vliegen kwamen massaal op ons af !! Op de kampplaats stond één andere caravan waarvan de eigenaars hoogstwaarschijnlijk binnen zaten, wegwezen hier !! De laatste dagen is het vrij saai rijden: alleen maar tweebaans asfaltwegen over een vlak landschap met slechts struiken als begroeiing. Onze volgende stop is bij Hamelin Pool, waar de beroemde stromatolieten (primitieve blauwgroene algen die één van de eerste levensvormen op aarde waren) te bewonderen zijn, vooral door deze levende fossielen heeft Shark Bay de status van Wereld Erfgoed gekregen (1991). We hebben deze zwarte brokken steen al eens gezien en wanneer we diverse mensen met netjes op het hoofd zien lopen en er weer volop gezwaaid wordt, besluiten wij gewoon in de auto te blijven zitten met de ramen dicht.

1

(Aan de buitenkant van de ruit zitten ze al op ons te wachten !!)

2

Na een half uurtje rijden komen we bij Shell Beach, een zestig kilometer lang strand dat bestaat uit een tien meter dikke laag kokkelschelpen.

3

???????????????????

5

Het wordt tijd om een overnachtingplaats te zoeken en we gaan diverse zijwegen in om iets te vinden. Bij Eagle Bluff zien we een leuk plekje aan het water, al is de weg ernaartoe niet al te best.

6

We staan weer eens helemaal alleen (wanneer je de vliegen niet meetelt !) en zetten onze stoelen en tafel pal aan het water, waar een lekker windje waait.

7

8

9

???????????????????

Het is vrij bewolkt vandaag waardoor er tegen de avond een prachtige lucht ontstaat, weer eens iets anders dan een “gewone” zonsondergang !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 59

Vanaf onze overnachtingplaats zagen we gisteravond in de verte een heleboel lichtjes, deze blijken van een zoutwinningbedrijf te zijn op Dirk Hartog Island, ook behorend bij Shark Bay. De Hollander Dirk Hartog zette  in 1616 als eerste Europeaan voet aan wal in Australië en was daarmee onder andere Captain Cook (1768) en William de Vlamingh (1697) ver vooruit. Ook onweerde het  ’s avonds vanuit dezelfde hoek en schoten er prachtige lichtflitsen in zee, het bleef echter ver weg.

1

Vanmorgen stond er weinig wind en hierdoor waren de vliegen weer talrijk aanwezig, waardoor we met een netje op moesten eten wat niet erg handig gaat !

???????????????????????????????

Je wordt er een beetje gestoord van en vergeet daardoor dingen ….. ! Toen we enige tijd later in Denham aankwamen wees iemand ons erop dat het dak omhoog stond. We hadden slechts twee klemmen dichtgedaan waardoor het dak helemaal scheef hing, na enkele slagen met de moker tegen het scharniersysteem stond alles weer redelijk recht ! We hadden nog een paar kleine ongemakjes en zagen later dat het vandaag vrijdag de dertiende is, toeval ? We besluiten geen gekke dingen te doen vandaag en rijden naar Monkey Mia Reserve, een plek die vooral bekend is om zijn dolfijnen die hier elke dag gevoerd worden. Je kunt hier kamperen en wij nemen een prachtige plek met uitzicht op de baai waarvandaan je zo het water in kunt lopen.

???????????????????????????????

Omdat het vandaag weer goed heet is zijn we dan ook diverse keren de zee in geweest.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

De pelikanen zijn volop aanwezig, vooral op plekken waar vis schoongemaakt wordt !

6

 

7

 

 

8

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Omdat hier veel te zien is onder water boeken we voor morgenmiddag een cruise met de “Shotover”, een catamaran die elke dag excursies doet. Hier zit een gratis “sundown-cruise” bij die we vandaag tegen half zes al gelijk maken: we zitten anderhalf uur op de zeilboot, heel relaxt met een wijntje en zien de zon langzaam onder de horizon zakken.

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

13

???????????????????????????????

Zo wil ik morgen nog wel drie uur doorbrengen op het water !!

Verslag 60

We zijn vanmorgen tegen achten, na het ontbijt, naar de pier gelopen, waar haast elke morgen enkele dolfijnen verschijnen. Ze weten dat ze hier een visje krijgen, al zorgen de rangers van Wildlife er wel voor dat ze niet te veel eten, want ze moeten ook zelf blijven jagen ! Er staan alweer tientallen mensen te wachten om ze te bekijken en op de foto te zetten, het is dan ook een prachtig gezicht.

1

2

3

Op hetzelfde moment zwemt er een schildpad vlak langs de pier, af en toe met z’n kopje boven water.

4

Het is vandaag heel ander weer dan gisteren: er staat een harde noordenwind, waardoor het veel frisser is, maar tevens zorgt die er voor dat er haast geen vliegen zijn, heerlijk !

5

Alleen is het wel jammer van onze cruise, want er zijn nu veel golven en je kunt niet zomaar ín het water kijken, we zien dan ook niet veel onderwaterleven.

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

Het was de bedoeling dat we, voor het eerst, de dugong zouden zien. Tot voor kort hadden we nog nooit van dit dier gehoord, maar ze komen hier vrij veel voor. De dugong wordt ook wel zeekoe genoemd en eet alleen maar zeegras, hij leeft z’n hele leven in warm, ondiep zeewater, is vrij schuw en komt alleen boven water om adem te halen (Ze kunnen zes minuten onder water blijven.). Deze dieren zijn meer verwant met een olifant dan met welk onderwater leven dan ook en ze kunnen drie meter lang worden en vier honderd kilo wegen. Ze hebben een platte snuit, een soort flippers waarmee ze bewegen, maar geen vin. Hun natuurlijke vijanden zijn alleen haaien, krokodillen en killer whales. Alles goed en wel, we hebben een paar dugongs gezien, maar dan slechts één seconde en niet zo dichtbij, ook geen dolfijnen, manta’s, zeeslangen en schildpadden.

???????????????????

10

Wanneer we na afloop nog even bij het boekingskantoor naar binnen lopen (waar een Nederlandse dame  het voor het zeggen heeft !) krijgen we gelijk te horen dat we morgen nog een keer gratis mee mogen, ze willen alleen maar tevreden klanten. We willen even het weer afwachten, maar wanneer er morgen minder wind is gaan we zeker nog een keer mee, ik wil zo’n zeekoe toch wel iets beter bekijken ! (In de brochure stond ook dat wanneer je zeeziek werd, wat nooit voorkwam, je honderd dollar retour kreeg. Wim was echter blij dat hij een reistablet had ingenomen, want om je nu drie uur beroerd te voelen om je geld terug te krijgen !! Hij was wél zeeziek geworden, zeker weten !)

????????????????????

12

De laatste twee foto’s komen van het internet, zó ziet een dugong eruit !

Verslag 61

Er stond vandaag maar een klein briesje dus zaten we vanmiddag voor de derde keer op de catamaran, maar nu heel ontspannen !

1

Al snel zien we enkele dolfijnen, een grote turtle, een manta-ray en vliegende vissen.

2

Wanneer we na een half uurtje boven erg ondiep gebied varen gaan we met z’n allen op zoek naar dugongs. Deze zoogdieren blijven moeilijk te vinden omdat ze maar heel even boven water komen om adem te halen en ze op de foto krijgen is een ramp, máár we hebben ze in ieder geval goed gezien.

???????????????????????????????

Ze lijken met hun gladde grijs-bruine rug veel op zeehonden, maar hun snoet is heel anders en ze zijn groter.

4

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We zijn blij dat we nog een keer mee zijn gegaan, ook zaten we meer voorop de boot waar je de dieren eerder spot. Er moeten in het zeegebied van Shark Bay, dat zo’n twintig duizend vierkante kilometer groot is, acht tot tien duizend dugongs leven, we hebben er vandaag ongeveer vijftien gezien !

???????????????????????????????

Verslag 62

Vanmorgen hebben we Monkey Mia weer verlaten en zijn eerst vijfentwintig kilometer in zuidwestelijke richting gereden om uit te komen bij Denham, de enige plaats in Shark Bay. Hier hebben we boodschappen gedaan, wat hard nodig was, zelfs ons laatste brood was beschimmeld door de vochtige hitte van de laatste dagen. Er zijn hier slechts enkele kleine winkels en je betaalt de hoofdprijs, maar we zijn allang blij dat we weer vers voedsel kunnen inslaan. Daarna gaan we weer noordelijk naar Francois Peron N.P., de bovenste helft van het schiereiland, behorend bij Shark Bay World Heritage area. Dit gedeelte, 52.000 hectare groot, is heel zanderig en alleen geschikt voor wagens met 4WD. We moeten onze banden een stuk leeg laten lopen (tot 25 bar), al hebben we het idee dat het allemaal nog wel meevalt en we ook zó het park in gekund hadden.

???????????????????????????????

???????????????????

We nemen de eerste afslag naar Big Lagoon en komen tegen half één aan bij een prachtige baai, waar het langzaam vloed wordt. Je mag hier kamperen en we zien een mooie plek met uitzicht op de lagoon en besluiten niet verder te rijden.

???????????????????????????????

4

Nadat we wat gegeten hebben pakt Wim z’n visspullen en heeft uren aan de waterkant gezeten. Hij heeft het druk want er zit veel vis en hij haalt er verschillende naar de kant, zelfs een haaitje bijt is het aas !

???????????????????????????????

6

7

Het begint steeds harder te waaien en het doek, wat we eerst voor de schaduw gebruikten, wordt later een beschutting tegen de wind.

???????????????????????????????

9

???????????????????????????????

Het is trouwens minder warm en ook zijn de vliegen bijna allemaal weg, hopelijk zijn ze teruggevlogen de binnenlanden in !

Verslag 63

We hebben vanmorgen nog lange tijd genoten van ons prachtige plekje en zijn pas tegen half twaalf vertrokken om de rest van Francois Peron N.P. te gaan bekijken.

???????????????????????????????

Was de weg naar de Big Lagoon nog redelijk hard, hoe verder we noordwaarts gaan hoe zachter het zand wordt, maar Wim is een prima chauffeur en vindt het bovendien heel leuk om door zand te rijden.

2

Het is erg rustig in het park en we komen maar af en toe een auto tegen.

???????????????????????????????

4

We bekijken diverse kampplaatsen onderweg en rijden dan door tot de top waar bij Skipjack Point een mooi uitkijkpunt is. We zien een manta en een grote schildpad zwemmen in het ondiepe water  en je moet hiervandaan zelfs doegongs kunnen spotten, maar die zijn natuurlijk allemaal onder water !

5

???????????????????????????????

Op de uiterste punt: Cape Peron kijk je op de  rode, grillige rotsen en kun je naar zee lopen. We blijven hier een tijdje en Wim gooit zijn hengel weer uit.

???????????????????

8

9

10

11

12

Tegen vieren vertrekken we naar kampplek “Gregories” en hebben daar een plek met uitzicht op zee, al is deze lang niet zo mooi als die van afgelopen nacht. We vinden het echter te ver om helemaal terug te rijden, al is het maar zo’n vijftig kilometer, want de gemiddelde snelheid ligt rond de dertig kilometer per uur.

13

14

???????????????????

Weer koelt het ’s avonds flink af en bouwen we een tentje waar we heel knus de avond doorbrengen !

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Verslag 64

Vandaag (woensdag 18 november) was het de “koelste” dag tot nu toe, deze reis. Het werd niet warmer dan vierentwintig graden, ook stond er een harde wind en was het bijna de hele dag bewolkt, we hebben zelfs enkele regenbuitjes gehad.

1

We zijn weer zuidelijk gereden door het mulle zand en teruggekeerd naar ons mooie plekje bij de Big Lagoon.

???????????????????????????????

3

4

Vorige keer stonden we hier helemaal alleen, nu staan er nog enkele anderen.

???????????????????????????????

6

7

Na de middag, wanneer de vloed langzaam opkomt, gaat Wim weer vissen en . . .  hij vangt er zestien !!!

???????????????????????????????

De eerste vier geeft hij aan onze Zwitserse buren, waar we een tijd mee hebben staan praten, drie maakt hij er schoon voor ons zelf en de rest gaat terug de zee in.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Voor Wim was dit de “coolste” dag wat vissen betreft !

???????????????????????????????

Verslag 65

Het Nationale Park op het schiereiland Peron was tot 1990 een schapenfarm en bij de Homestead kun je de oude stallen waar de schapen geschoren werden, nog bekijken.

???????????????????????????????

Nadat we de banden weer naar normaal niveau hebben teruggebracht (er staan luchtcompressoren klaar voor de bezoekers !) brengen we eerst een bezoek aan de “Peron Heritage Precinct”.

???????????????????????????????

3

???????????????????????????????

5

Vervolgens rijden we naar Denham om te tanken, enkele boodschappen te doen en alvast te betalen bij het Visitor Centre voor een overnachting bij Eagle Bluff, waar we een week terug ook een plekje hadden. Onderweg komen we langs het Ocean Park Aquarium waar allerlei zeedieren te zien zijn.

???????????????????

???????????????????

Het voeren van de haaien is het hoogtepunt van de toer, maar ook krijgen we veel uitleg over onder andere zeeslangen, giftige vissen, schildpadden en steenvissen.

???????????????????????????????

(Dit zijn drie steenvissen, wanneer je hier op trapt sterf je een pijnlijke dood !)

???????????????????

Nadat we er wat gegeten hebben rijden we naar onze kampplaats. Er staat vandaag een stormachtige wind en we draaien onze camper zo dat we uit de wind kunnen zitten, maar hij schudt aardig heen en weer.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????

12

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

14

???????????????????

Tegen de avond verhuizen we naar binnen en horen vandaar de wind gieren om ons huisje, waarschijnlijk gaan we een erg onrustige nacht tegemoet !!

16

Verslag 66

Gelukkig was de wind vanmorgen een beetje minder geworden en konden we buiten ontbijten zonder zand te happen. Na negen dagen verlaten we Shark Bay weer, al stoppen we nog enkele keren onderweg om foto’s te maken.

???????????????????????????????

Bij Hamelin Pool, waar vorige week de vliegen ons aanvielen en we de auto niet uitgegaan zijn, bekijken we nu de stromatolieten, die gevormd zijn door cyanobacteriën en voor wetenschappers blijkbaar erg interessant, voor ons blijven het brokken steen !

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Gelukkig is het nu ook geen vijfenveertig graden meer, maar de temperatuur loopt wel weer op. We wandelen nog even naar een groeve waar vroeger compacte massa’s schelpjes als blokken uitgezaagd werden, om te dienen als muren voor huizen.

??????????????????????

5

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Het ziet er nu maar  slecht onderhouden uit, als dit een “World Heritage area” is, waar duizenden mensen komen, dan mogen de voorzieningen wel wat beter zijn. We moeten weer enkele honderden kilometers afleggen naar het zuiden om bij de volgende interessante locatie uit te komen: Kalbarri N.P.. Nadat we bij de mooie parkeer- en tevens overnachtingplaats Galena Bridge bij de Murchison River wat gegeten hebben rijden we noordwestwaarts richting de plaats Kalbarri. De erg kronkelende Murchison River komt hier in zee uit en heeft stroomafwaarts  mooie kloven uitgeslepen die nu het Nationale Park vormen.

???????????????????????????????

8

9

We hebben onderweg al twee mooie “lookouts” bekeken: Ross Graham en Heaks Head voordat we in Karbarri aankomen.

10

11

Hier moeten we op een camping gaan staan (wij nemen Anchorage C.P. met uitzicht op de rivier), want wild kamperen is niet toegestaan !

???????????????????

???????????????????

(Sommige mensen doen wel erg moeilijk om aan de overkant te komen !)

14

Wim maakt eindelijk de zelfgevangen vis (bij de Big Lagoon) klaar, wat gisteren niet mogelijk was met die stormachtige wind !

???????????????????????????????

Op de achtergrond horen we het geschreeuw van tientallen galahs die hier ook huizen op de camping !

16

Verslag 67

Het was vandaag weer extreem heet met ruim veertig graden, toch wilden we weer een stukje van Kalbarri N.P. bekijken. Na vijfendertig kilometer rijden kwamen we net na tienen aan bij Z-Bend, een kloof die je van bovenaf kunt bekijken, maar waar  je ook doorheen kunt wandelen.

??????????????????????

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De totale track is bijna vier kilometer en we zijn drie trappen op en af geweest, hebben weer aardig geklauterd en gezweet, maar het was niet zo zwaar als in Karijini N.P..

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

7

8

9

Tegen twaalven waren we terug van de mooie wandeling en we hadden door kunnen gaan naar een volgende lookout met track, maar deze bewaren we voor morgen. We zijn teruggegaan naar de plaats Kalbarri en hebben de camper aan zee geparkeerd, waar we uren doorgebracht hebben aan het water.

???????????????????????????????

Een paar keer zijn we de zee in geweest, die echt verkoelend werkt (!) en verder hebben we onder de parasol lekker zitten lezen.

??????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen half vijf zijn we teruggegaan naar dezelfde camping als afgelopen nacht en we staan op precies het zelfde plekje, weer met uitzicht op de rivier, onder een boom en met honderden krijsende galahs om ons heen !

Verslag 68

Vandaag zijn we naar het laatste punt van de Murchison Gorge gereden wat we nog niet bekeken hadden: Nature’s Window. Menigeen heeft een foto van dit punt bij z’n vakantiekiekjes zitten en ook wij vereeuwigen onszelf bij deze aparte rotsen.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

Hiervandaan kun je een acht kilometer lange tocht maken, gedeeltelijk boven langs de kloof en later afdalend in de gorge om langs het water verder te lopen. In Kalbarri, aan de kust, hadden we vanmorgen een prima temperatuur, maar terwijl we landinwaarts reden steeg het kwik langzaamaan met tien graden. Om half tien was het bij de kloof al twee en dertig graden, dus goed ingesmeerd, een hoed op en met veel water bij ons, zijn we begonnen aan de “loop”.

4

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Tegen elf uur hadden we drie kilometer afgelegd en was de temperatuur opgelopen naar twee en veertig graden. We waren inmiddels afgedaald in de kloof en hier stond een bord met de waarschuwing dat je nog vijf kilometer door mul zand moest lopen of om kon keren en dezelfde drie kilometer bovenlangs terug kon gaan.

10

11

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Wij hebben voor het laatste gekozen en kwamen tegen half één, helemaal op, weer terug bij onze auto. De tocht op zich was niet zwaar, maar er was nergens schaduw en dan raak je oververhit ! Eigenlijk hadden we vandaag verder willen trekken, maar we hebben nog een nacht op de camping geboekt. Na een dutje en een verfrissende douche voelden we ons weer veel beter (ik heb zelfs nog twee machines met was gedraaid !) en op de kampplaats waaide een lekker windje uit zee. We hebben weer eens een spelletje gedaan en verder geluierd, we worden toch een dagje ouder !!

???????????????????????????????

Verslag 69

Kalbarri N.P. heeft niet alleen de Murchison kloof als toeristische trekpleister, ook aan de kust zijn er prachtige kliffen waar je naartoe kunt wandelen en die bij het park horen. Nadat we vrij laat van de camping vertrekken (het is bewolkt en fris, ideaal weer om de camper een schoonmaakbeurt te geven !!) rijden we zuidwaarts om de verschillende uitkijkpunten te bekijken. Vanaf Red Bluff, een hoge rotspunt, zien we een groep dolfijnen zwemmen in zee en ondanks de harde wind blijven we een tijdje staan kijken naar deze prachtige dieren.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

3

???????????????????????????????

Nadien rijden we naar Pot Aley, Eagle Gorge en Grandstand, maar alle punten lijken veel op elkaar.

5

6

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Alleen Island Rock en Natural Bridge zijn duidelijk verschillend, het lijkt wel of we de “Great Ocean Road” rijden, maar deze bevindt zich langs de kust van Zuid Australië.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

Het was de bedoeling om een kampplaats bij Lucky Bay in de duinen te nemen, maar met dit weer heeft dat weinig zin, dat wordt zandhappen of binnen zitten.

11

12

(Dit is een “blue tongue lizard”of ook wel een “bobtail” genoemd)

???????????????????????????????

Wij rijden door naar “Principality of Hutt River”, een klein onafhankelijk, soeverein staatje ongeveer zo groot als Hong Kong, waar prins Leonard, sinds 21 april 1970, de scepter zwaait.

14

???????????????????????????????

16

We worden door hem persoonlijk ontvangen (de goede man is inmiddels negentig jaar oud !) en hij vertelt ons van alles over zijn ontmoetingen met andere prinsen.

17

???????????????????

19

We krijgen een stempel in ons paspoort en ook heeft het staatje eigen geld, een vlag en een gouvernement kantoor. Er zijn maar weinig onderdanen (twintig, volgens de prins, al zien we er geen één!)) en we kunnen blijven slapen op de kampplaats van Hutt River. Het is wel een verschil met gisteren: toen hadden we  ruim veertig graden in de kloof en nu zitten we met een vest aan en kunnen we diep onder ons dekbed kruipen, máár we zitten dan ook in een andere staat !!

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Verslag 70

Terwijl we gisteravond, sinds lange tijd, genoten van de verwarmende vlammen van het kampvuur, zagen we in de verte regelmatig de bliksem flitsen vanwege het onrustige weer.

??????????????????????

2

Voor we vanmorgen uit Principality of Hutt River vertrokken zijn we nog een keer naar prins Leonard I gegaan, we vonden het zo’n interessante, intelligente man ! Ook nu vertelt hij weer honderd uit over zijn “rijk”: hij heeft ruim tweehonderd ambassadeurs in grote steden en zo’n tien duizend mensen over de hele wereld hebben een paspoort van Hutt River en zijn dus eigenlijk inwoners van zijn staat. Voor de toekomst is alles goed geregeld, hij heeft vier zoons en drie dochters, die ervoor zorgen dat zijn staat blijft bestaan.

???????????????????????????????

4

5

Nadat we het historische plaatsje Northampton gepasseerd zijn zetten we de TomTom op de “kortste route” naar Coronation Beach, onze volgende overnachtingplaats, maar aangezien ons navigatiesysteem verouderd is, komen we op een doodlopende weg tussen allemaal graanvelden terecht en moeten we rechtsomkeert maken.

???????????????????????????????

7

Ruim na de middag komen we alsnog aan op de kampplaats bij zee waar een harde wind staat en de surfers en kite boarders zich volop uitleven.

 

We vinden een plekje uit de wind en gaan regelmatig even kijken bij de sportievelingen, die blijkbaar geen last hebben van kou en blij zijn met de stormachtige wind.

8

9

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Wij doen ’s avonds voor het eerst allebei de lange broek aan en kunnen zo alvast wennen aan het Hollandse klimaat !

???????????????????

Verslag 71

1

De kust van West Australië herbergt veel Nederlandse historie, diverse VOC schepen hebben hier schipbreuk geleden, waarvan de Batavia (1629) en de Zuytdorp (1712) de bekendste zijn. In het WA Museum in Geraldton kun je hier van alles over vinden, er bevindt zich zelfs één van de vier en twintig originele kanonnen, die aan boord waren van de Batavia.

 

Ook vernemen we voor het eerst dat de ballast aan boord voor een gedeelte bestond uit grote stenen, die tezamen een poort moesten vormen voor de stad Batavia in Indonesië (tegenwoordig Jakarta geheten).

???????????????????????????????

3

4

Buiten in de haven ligt een replica van de sloep behorend bij het VOC schip, waarmee kapitein Francisco Pelsaert, samen met zevenenveertig andere personen in dertig dagen naar Batavia is gevaren om hulp te halen voor de andere overlevenden, die achter gebleven waren op één van de Abrolhos eilanden, gelegen voor de kust bij Geraldton. Dat deze muiterij pleegden en dat er van de twee honderd zeventig mensen er inmiddels honderd vijfentwintig gestorven of vermoord waren, ontdekte hij pas bij terugkomst, de schuldigen zijn later opgehangen of geëxecuteerd.

???????????????????????????????

Het VOC schip de Zuytdorp was op weg naar Batavia met 248.000 zilveren munten aan boord, waarvan er na de schipbreuk slechts enkele honderden zijn teruggevonden, waar de rest is gebleven zal wel altijd een mysterie blijven.

???????????????????????????????

Een andere gebeurtenis die uitgelegd wordt in het museum is de verdwijning van de “HMAS Sydney 2”, een oorlogsschip met 645 bemanningsleden aan boord, dat tijdens een gevecht met het Duitse schip HSK Kormoran op 19 november 1941 van de aardbodem verdween en pas op 18 maart 2008 is teruggevonden. Zevenenzestig jaar lang hebben heel veel familieleden in onzekerheid geleefd over wat er gebeurd was met hun geliefden.

???????????????????????????????

We brengen enkele uren door in het museum en hebben dan nog lang niet alles bekeken, er zijn te veel verschillende onderwerpen.

We rijden zo’n vijftig kilometer en komen dan uit bij Ellendale Pool, een leuke kampplaats gelegen aan een langgerekte waterplas bij een hoge rotswand. Het is al eeuwenlang een geliefde picknickplaats en ook Aboriginals hebben hier in vroeger tijden gewoond.

8

9

10

???????????????????

12

Wij mogen hier voor vijf dollar overnachten en genieten van het mooie plekje. Op de achtergrond kwaken de kikkers, weer eens iets anders dan het geluid van de rollende golven !

Verslag 72

We zijn nog een dag gebleven op ons mooie plekje bij Ellendale Pool. Wim is ’s morgens een tijd gaan vissen en haalde twaalf visjes naar boven, die hij gelijk weer terug heeft gezet.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ze waren niet alleen te klein, ook zit er een soort “blauw alg” in het water, waardoor je eveneens beter niet kunt gaan zwemmen. We waren tóch haast het water ingegaan: tegen twaalven was het ruim veertig graden, maar toen begon het ineens bewolkt te worden en kwam er wind opzetten. Helaas kwam deze uit het oosten en wanneer we enige tijd later heerlijk garnalen zitten te eten (in Geraldton vers gehaald !), krijgen we gezelschap van tientallen vliegen !!

???????????????????????????????

Ook leven er hele groepen krijsende kaketoes en vele kikkers in dit gebied, de laatste gaan de hele nacht door met hun gekwaak.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Vanmorgen (vrijdag 27 november) zijn we via Dongara naar Cliff Head gereden, waar je zo aan zee kunt gaan staan. We hadden een leuk plekje in de schaduw gevonden en hadden net alles geïnstalleerd toen bleek dat het er gewoon “fris” was door de harde wind (die niet voorspeld was !).

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We hebben alles weer ingepakt en stonden vijf minuten later, iets verderop, nog dichter bij zee, in de zon en uit de wind gedraaid.

???????????????????????????????

9

10

Wim hoefde maar een paar meter te lopen om te vissen en heeft uren in de zon én in de wind gezeten.

11

Nadien zaten  z’n viskoffer en hij zelf helemaal onder het zand en heeft hij voor het eerst de nieuwe douche uitgeprobeerd !

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

De lange broeken en vesten komen weer tevoorschijn, want tegen zevenen is het nog maar twintig graden !!

???????????????????????????????

Verslag 73

Het is nog ruim drie honderd kilometer rijden naar Perth (onze eindbestemming) en we hebben nog elf dagen te gaan, dus we doen het kalm aan ! Vanaf ons plekje aan zee rijden we vijftig kilometer zuidwaarts naar het plaatsje Leeman en vragen daar hoe we bij “Stockyard Gully” kunnen komen. Dit Nationale Park ligt wat afgelegen en is alleen bereikbaar met een 4WD-auto.

1

Na zo’n veertig kilometer rijden, waarvan de laatste vijf vrij slecht begaanbaar zijn, komen we uit bij het park, waar we, met alle twee een zaklantaarn in de aanslag, op pad gaan naar een grot. Stockyard Gully was eind negentiende eeuw een koele overnachtingplaats voor cowboys met hun vee op weg van Geraldton naar Perth en ook tegenwoordig kun je er nog doorheen wandelen. De grot doet ons een beetje denken aan de Undara Lava Tubes, in het begin van  onze reis en ook Tunnel Creek, maar dan zonder water, heeft hier wat van weg.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

3

4

5

6

7

8

Na een prachtige wandeling door de open tunnel besluiten we niet dezelfde weg terug te nemen maar door te rijden naar Lake Indoon, wat zo’n vijftien kilometer verderop ligt. De weg is echter vrij slecht: de ene keer heel zanderig, dan weer vol scherpe stenen en ook soms zo smal dat de struiken tegen de camper aanschuren. Het blijkt een echte “track” te zijn (Pearsons Track), waar we na acht kilometer rijden achter komen, maar onze camper (en de chauffeur !) kan het prima aan.

9

10

11

Toen we acht jaar geleden Lake Indoon bezochten zagen we een immense  “kuil” zonder water, wat heel vreemd aandeed, nu is het meer wél gevuld ! Er wordt echter gewaarschuwd om niet het water in te gaan, wat wéér te maken heeft met “blauw alg”. Het is vandaag niet zo warm en we hadden toch geen behoefte om te zwemmen, dus dat is geen probleem. We doen liever een spelletje Carcassonne, de stand is inmiddels 21-10 voor Wim, ik ga dit dus écht niet meer winnen !! (Grrrrrrr !)

??????????????????????

13

Verslag 74

We zijn gisteren tijdens het rijden van de track ons vlaggetje (tenminste wat er nog van over was) met stok en al verloren !

???????????????????????????????

Lake Indoon wordt alleen gevuld door regenwater, dus het heeft geen zin er te gaan vissen. Je ziet hier dan ook geen pelikanen of aalscholvers, wel eendjes en veel zwarte zwanen.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Ook hebben we, sinds lange tijd, weer eens kookaburra’s gespot en mooie parkieten.

4

???????????????????

???????????????????????????????

7

Het is vandaag grotendeels bewolkt en er staat een harde wind, de temperatuur komt niet boven de vierentwintig graden en in de loop van de middag bouwen we ons helemaal in, want het gaat steeds harder waaien. We maken er een lui dagje van, doen enkele spelletjes en lezen wat.

8

Weer zitten we ’s avonds met de lange broek en twee vesten aan !

Verslag 75

Het is vandaag een stormachtige dag, maar niet alleen hier, ook aan de andere kant van de aardbol blaast de wind aardig over Holland, lazen we ! We schudden tijdens het rijden aardig heen en weer, toch nemen we, net boven Green Head, een afslag richting de zee en komen uit bij een prachtig natuurgebied. Het zand van de duinen is wit en door de harde wind lijkt het wel poedersuiker wat over de weg waait.

???????????????????????????????

2

???????????????????????????????

Ook de rotsen aan zee zien er bizar uit en we moeten uitkijken dan we niet omvergeblazen worden en in het water komen.

4

5

6

Na nog zo’n vijf en twintig kilometer rijden komen we uit bij Sandy Cape Recreational Park, een kampplaats gelegen in een vrij beschutte baai. We vinden een plek waar we redelijk uit de wind kunnen zitten zonder uitzicht op het water en nadat we alles opgebouwd hebben maken we een wandeling langs het strand en door de duinen. Weer verrast de harde wind ons en we moeten rechtsomkeert maken, het zand striemt in onze gezichten !

7

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

10

???????????????????

???????????????????

(Springen of sleetje rijden van de zandduinen, altijd leuk !)

 

Eenmaal terug op de camping zien we een beschut plekje pal aan zee en … ja hoor, we verhuizen het hele boeltje en staan tien minuten later kant en klaar op onze nieuwe plaats.(Op de andere plek lag al een laag zand op de tafel !!)

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

De kampbeheerder vertelde ons dat West Australië (WA) betekent Windy Always !

Verslag 76

Vanmorgen was er tijdelijk wat minder wind dus konden we naar een mooi uitkijkpunt lopen, waar we gisteren al naar op weg waren, zonder gezandstraald te worden. Het is werkelijk een prachtige plek hier, behorend bij het Juriën Bay Marine Park.

???????????????????????????????

2

3

4

Nadien gaan we het heldere zeewater in wat hier al een stuk frisser is als in Kalbarri, je kunt merken dat we weer een eindje zuidelijker zijn.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

In de loop van de dag wakkert de wind weer aan en zie je ook niemand meer op het strand. Wij zitten in ieder geval prima op onze plek, de meeste wind gaat langs ons heen.

Verslag 77

We hebben vandaag (woensdag 2 december) een gevarieerde dag gehad: we zijn begonnen in Nambung N.P. waar allerlei vreemde kalkstenen zuilen uitsteken, de Pinnacles, in een verder vlak landschap. In de verte zie je de zee en de witte stranden, die zo kenmerkend zijn voor de streek.

1

2

3

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Je kunt er een vier kilometer lange rit dwars door het park maken en we zijn twee keer rond gereden, het blijft iets fascinerends, ook al zijn we hier al twee keer eerder geweest.

5

???????????????????????????????

Vervolgens zijn we naar Lancelin gereden, waar we, tijdens het nuttigen van een boterham, uitkeken over de witte duinen waar diverse mensen aan het sleetje rijden waren over het zand.

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ook zijn er enkele 4WD-auto’s aan het crossen door de zandbergen en ik zie Wim verlekkerd kijken, maar onze camper gaat écht niet door dit zand (Wim krijgt géén toestemming !), we komen gegarandeerd vast te zitten met deze zware bak !

9

???????????????????????????????

Na het eten zijn we zelf ook de duinen opgeklommen en van bovenaf zie je pas hoe ver deze doorlopen.

11

12

We rijden weer een stukje zuidelijk en stoppen bij Yanchep N.P., een soort grote, open dierentuin waar koala’s in de bomen zitten en kangoeroes rond hippen. We kwamen hier langs en kunnen gratis het park in met onze jaarpas voor West Australië, dus vonden het wel leuk om weer eens koala’s te zien. Ook kangoeroes hadden we al weken niet meer gespot !

13

14

15

16

Daarna wordt het tijd om een kampplaats op te zoeken, maar dit wordt iets moeilijker: we komen nu duidelijk in de meer bewoonde gebieden en vrij kamperen is hier niet toegestaan. Het wordt dus een camping (Karrinyup Waters Resort) in een buitenwijk van Perth (Gwellup).We kijken uit op een meertje met ibissen en zwarte zwanen, dus hebben toch nog een beetje natuur om ons heen !

17

Op weg naar een “echte” douche (wat al even geleden is !), kom ik langs mensen die al helemaal in de Kerstsfeer zijn, die staan hier dus duidelijk langer dan één nacht op de camping !

??????????????????????

Verslag 78

???????????????????????????????

We waren vanmorgen al vroeg wakker: pal naast onze camping zijn ze bezig grond bouwklaar te maken en de graafmachines waren volop aan het werk. Ook staan we op een drukke hoek waar alle auto’s langs moeten én de zon schijnt op de camper, tijd om op te staan ! We willen vandaag een heleboel dingen regelen en nadat we ontbeten en opgeruimd hebben zijn we als eerste naar Irvin Bullbars gereden om nog even na te vragen of we daadwerkelijk  onze camper daar kunnen stallen. We worden allervriendelijkst ontvangen en het is geen enkel probleem om ons huisje hier voor enkele maanden te laten staan (Als betaling hoeft hij alleen maar een zak Hollandse pepernoten !). Tijdens de feestdagen, wanneer het bedrijf gesloten is, wordt de camper zelfs binnen geplaatst, om risico’s van diefstal of vernieling  uit te sluiten. Vervolgens gaan we naar ACS, waar onze bak (schuur !) geplaatst is. We bestellen er een extra barbecue voor onze andere camper (de handige bak voor barbecue en kampvuur komt hier vandaan !) en een plaat voor in de camper om beschadigingen te voorkomen, die Wim nu aan het installeren is. Daarna wordt het tijd om onze auto eens een flinke schoonmaakbeurt te geven en we zijn zeker een uur bezig bij een “carwash” om al het vuil te verwijderen (alleen van de buitenkant, een grondige poetsbeurt binnenin gebeurt over enkele dagen). Ook onze levensmiddelen zijn zo goed als op en bij een heel groot winkelcentrum: Midland Shopping Centre, brengen we enkele uren door en halen daar voor de laatste dagen onze boodschappen. Natuurlijk lopen we regelmatig in winkels naar de babyafdeling en hebben al diverse leuke kleertjes aangeschaft !  Dan zijn we de drukte van de stad zat (we zijn nog maar in de buitenwijken van Perth !) en rijden in een uurtje tijd naar Avon Valley N.P. waar we op een plek gaan staan midden in het bos.

???????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

We zien enkele emoes en kangoeroes, maar verder is er niemand in de buurt.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

6

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

7

???????????????????

Ik weet zeker dat we morgen niet door het lawaai van machines gewekt worden, hooguit door een lachende kookaburra !

 

Verslag 79

We waren gisteren nog maar net op pad toen onze TomTom de strijd opgaf, terwijl we hem net hard nodig hadden. Gelukkig hebben we de Garmin nog steeds als reserve, deze lieten de vorige eigenaars van de camper voor ons achter en dit navigatiesysteem bracht ons overal waar we naartoe moesten.

Vanmorgen hebben we Avon Valley N.P. verder verkend: er zijn vier kampplaatsen en nadat we vannacht op de “Homestead Campground” stonden zijn we nu verhuisd naar Bald Hill, zoals de naam al aangeeft bovenop een heuvel.

???????????????????????????????

2

3

4

5

Er zijn diverse rotspartijen van verschillende soorten steen en je kunt in een dal kijken, maar verder biedt het park weinig bijzonders. Toch blijven we hier staan: er is hier verder niemand en wanneer we richting Perth gaan kom je op drukke campings terecht waar we zo wie zo de laatste nachten zullen staan, er moet namelijk nog heel wat gepoetst en gewassen worden !

6

Wim neemt vast de achterbumper van de camper onder handen (op een “echte” camping zullen ze daar niet zo blij mee zijn !), deze begon wat te roesten en met een spuitbus zwarte verf dekt hij dit af.

7

Verder hebben we heerlijk gelezen en wat spelletjes gedaan. We beginnen nu echt af te tellen….. over vier dagen vliegen we naar Holland !!

8

9

10

 

Verslag 80

We zijn nog een dag op dezelfde plek blijven staan en weer zien we de hele dag niemand (behalve elkaar !). Het begon gisteravond te regenen en vanmorgen kwam daar onweer bij. Toen we buiten zaten te ontbijten (Wim had weer een tentje gebouwd, zodat we droog konden zitten.) was het nog maar twaalf graden !! In de loop van de morgen werd het echter weer droog en kwam de zon voorzichtig tevoorschijn, ideaal weer om vast wat schoonmaakwerkzaamheden uit te voeren. De groene, opstaande  rand van de camper is van binnen en buiten helemaal schoon en ook de matrassen en kussens zijn allemaal naar buiten geweest, we hebben hier de ruimte om alles uit te stallen.

1

Toch hadden we ook nog tijd voor een spelletje en een leesboek en pas aan het eind van de middag werd het weer fris en gingen de dubbele vesten weer aan.

2

???????????????????????????????

4

Het is inmiddels acht uur ’s avonds en nog maar twaalf graden,  het lijken wel Hollandse temperaturen. Helaas is er in dit gebied een algeheel verbod om kampvuur te maken, dat was nu wel heel lekker geweest !

 

Verslag 81

Het is vandaag (zondag 6 december) een miezerige dag: de zon laat zich niet zien en regelmatig valt er een bui. Gelukkig is het ’s morgens even droog zodat we niet in de regen alles in hoeven te pakken. Na een uurtje rijden zijn we  weer in de bewoonde wereld en we gaan gelijk door naar het centrum van Perth.

??????????????????????

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Hier kom je meteen in de kerstsfeer, overal zijn versieringen en we zien zelfs de Kerstman, in korte broek !!

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

???????????????????????????????

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

We kopen diverse souvenirs en na enkele uren shoppen rijden we naar Midland Tourist Park, waar we aan het eind van de middag aankomen. We bouwen weer een tentje om de luifel want het is alweer koud en regenachtig. Het lijkt hier wel herfst, maar we weten al dat het morgen beter wordt en over enkele dagen zelfs weer dertig graden is ! (Maar dan zit de reis er voor ons op !)

Verslag 82

Onze prachtige reis door Australië is ten einde, we hebben zo’n 13.000 kilometer afgelegd en heel veel nieuwe dingen gezien, vaak over onverharde wegen gereden en hoge temperaturen getrotseerd. Voor het eerst hebben we binnen een jaar heel Australië rondgetrokken en dan ook nog met een eigen camper !  We zijn dan ook honderd en tachtig dagen “Down Under” geweest !

Vandaag en ook morgen bestaat uit veel poetsen, wassen en dingen regelen, zodat we volgend jaar maart met een schone camper weer op pad kunnen.

???????????????????????????????

Het is de bedoeling dan via het binnenland, naar onder andere Ayers Rock, richting Cairns te reizen en daar de camper bij Clary en Rob te stallen.

???????????????????????????????

Gelukkig is het droog en met een prima temperatuur kunnen we veel werk verzetten. Morgen tegen vijven leveren we de camper af bij Irvin Bullbars en gaan dan door naar de luchthaven, waar we pas ’s avonds tegen twaalven vertrekken. Na een overnachting in HongKong hopen we dan donderdag morgen (10 december) tegen half zeven in het “koude” Holland aan te komen, waar ons, zeker weten, een “warm” ontvangst van familie en vrienden wacht !

???????????????????????????????

 

(Geniet van het leven, het duurt maar zo even !)

Tot de volgende reis, groetjes van de Levensgenieters !

Corsica – Italië 2015

23

 

Juni 2015 zijn wij 4 weken met onze zoon Dennis naar Corsica geweest, met een 4×4 camper en een personen auto. totaal afgelegde afstand 4500 km zie hieronder het verslag.

Verslag 1

Net als voorgaande jaren gaan we ook in 2015 weer met Dennis op reis, dit keer naar Corsica. We vertrekken op zaterdag 30 mei, Wim’s verjaardag, en pas woensdagmorgen gaan we vanuit Livorno in Italië met de boot over naar het Franse eiland. Het is goed druk op de snelwegen, in beide richtingen zien we veel campers en caravans en ook zijn er veel vrachtwagens op de weg. De eerste dag rijden we vierhonderdvijfenzestig kilometer en komen tegen half vijf aan bij camping Albgau in het landelijke Waldbronn.

???????????????????????????????

2

3

4

Natuurlijk ontbreekt de “Biergarten” er niet en ook heeft de kampplaats een leuk restaurant waar we Wim’s verjaardag, met een heerlijke maaltijd, vieren. De volgende dag vervolgen we onze weg en zijn tegen tweeën in Oostenrijk, waar we gelijk tussen de hoge besneeuwde bergen door rijden.

???????????????????????????????

6

In Nederland hadden we bij de ANWB al een tolvignet gehaald, dus daar hoeven we ons nu niet druk om te maken. Via de mooie  Fernpass (1209 meter hoog) gaan we richting Innsbruck en net voorbij de Europabrug verlaten we de snelweg en rijden het Stubaital in, een prachtig dal in Tirol, waar we aan alle kanten omringd worden door  bergen waar nog veel sneeuw op ligt.

7

8

9

10

We overnachten op camping Stubai in Neustift en omdat daar wéér een restaurant bij de kampplaats is, wordt er ook nu niet bij de camper gekookt. Wim en Dennis  nemen een “schnitzel für richtige Männer” (ruim vierhonderd gram), die ze met moeite opkrijgen (een traktatie van Dennis).

11

De omgeving is werkelijk schitterend, we komen hier beslist nog een keer terug en net als op de eerste overnachtingplek stroomt er een riviertje langs de campingplaats.

???????????????????????????????

Vanmorgen (maandag 1 juni) rijden we tegen tienen Italië in, hadden we de eerste twee dagen temperaturen van rond de twintig graden, nu schiet deze omhoog naar de dertig ! We tanken steeds gelijktijdig, alleen verbruikt onze camper een beetje meer dan de auto van Dennis: onze rijdt 1:6,5, die van Dennis 1:16,5 ! Weer is het afwisselend rijden: eerst passeren we de door UNESCO bekroonde Dolemieten, maar zodra we het zuiden van het Gardameer bereikt hebben, lijkt het of we terug zijn in Holland: alle bergen zijn verdwenen, we zijn op de “Po-vlakte”. Voorbij Modena komen we echter bij het bergachtige Emilia-Romagna gevolgd door het prachtige, heuvelachtige Toscane. We rijden hier constant over bruggen afgewisseld door tunnels. Het was de bedoeling over het laatste traject twee dagen te doen, maar onderweg besluiten we door te rijden naar Pisa, slechts enkele kilometers verwijderd van Livorno. Hier komen we tegen half zes aan bij camping Lago le Tamerici in Coltano, waar we vier jaar terug ook enkele dagen hebben gestaan. De kampplaats is zo goed als vol, dit omdat de Italianen een lang weekend hebben. Toch vinden we een leuke plek vlakbij het water en hier kunnen we twee nachten blijven staan, we komen nu echt in vakantiestemming !

13

???????????????????????????????

Verslag 2

We hebben er vandaag een relaxte dag van gemaakt: Wim en Dennis hebben eerst enkele uren gevist. Ving Wim hier de vorige keer de ene karper na de andere, nu krijgen ze geen van beiden beet. We hebben ook niemand anders iets zien vangen, misschien zit er geen vis meer in de vijver !!

1

2

Tegen twaalven zijn we met Dennis’ auto naar Livorno gereden, om vast te kijken hoe we morgenvroeg bij de haven moeten komen, een fijn gevoel als je de weg al weet, zeker als de boot al om acht uur ’s morgens vertrekt ! ’s Middags heeft Wim z’n hengel weer uitgeworpen, maar weer hebben de karpers geen zin om toe te happen. Ondertussen zijn Dennis en ik allebei in een kajak gestapt om het meertje rond te peddelen. Dat viel nog niet mee: er stond nogal wat wind en ik draaide een paar keer een rondje, ook kwam ik in het riet terecht. Dennis deed het beter en peddelde er flink op los.

3

4

5

Natuurlijk hadden we ook tijd voor enkele potjes Carcassonne, welke Dennis beiden gewonnen heeft.

6

Het wordt rustig op de camping, de meeste Italianen zijn weer vertrokken en we hebben nu vrij zicht op het meer. Waarschijnlijk staan we hier over drie weken nog een nachtje, wanneer we terug komen van Corsica.

Verslag 3

De wekker liep vanmorgen om vijf uur af, om zes uur hebben we de camping verlaten en om half zeven reden we de boot al op !

1

2

Het is prachtig weer en we kunnen buiten op het dek zitten, de zee is heel kalm dus reistabletten zijn niet nodig.

3

???????????????????

5

6

7

8

We genieten van het uitzicht en van de zon. Iets over twaalf komen we aan op Corsica bij de plaats Bastia.

9

Het eiland is heel bergachtig vol met smalle slingerwegen en Dennis krijgt meteen de vuurdoop want we gaan gelijk een pas rijden: Col de Teghime.

10

11

Na vierentwintig kilometer geslinger komen we uit aan de westkant van Corsica bij camping Stella in Patrimonio, waar we een mooie plek krijgen pal aan het water van de Golfe de St. Florent.

???????????????????

13

14

15

16

17

18

We doen ’s middags kalm aan en blijven in de schaduw van de luifel, want de zon bakt aardig.

19

Na een prachtige zonsondergang koelt het ineens flink af en kunnen de vesten weer aan.

20

Verslag 4

We zijn vanmorgen via een schitterende weg langs de kust naar Nonza, een dorp gebouwd op een zwarte rots die steil oprijst uit zee, gereden. De weg ernaartoe is slechts tien kilometer lang, maar we doen er toch weer ruim een half uur over, ook omdat we enkele keren stoppen om foto’s te maken.

1

2

3

4

5

Bij Nonza, honderd en zestig meter onder het dorp, ligt een groot donker zandstrand, waar geen mens heengaat. Het zand en het water zijn ernstig vervuild door een in 1966 gesloten asbestmijn aan de kust.

6

Het dorpje zelf is prachtig om te zien en het is er dan ook goed druk met toeristen. We zien veel motorrijders en kleine camperbusjes rondrijden, het eiland is, met z’n smalle bochtige wegen, niet echt geschikt voor grote campers en caravans.

7

8

9

10

11

12

13

14

Op de terugweg stoppen we, vlakbij Patrimonio, bij een wijnmakerij waar we diverse wijnen en likeurs proeven. De kalksteenheuvels in de regio Nebbio worden bedekt door wijngaarden en zijn de bekendste van heel Corsica. We kopen enkele flessen “muscat” en likeur gemaakt van mirte en sinaasappel.

15

???????????????????????????????

17

Dan keren we terug naar de camping, waar het inmiddels een stuk rustiger is als gisteren.

???????????????????????????????

Dennis gaat de zee in, al is de bodem hier erg rotsachtig en ondiep, de temperatuur van het water is prima.

???????????????????

20

21

22.1

Vanaf ons plekje zie je de bergen en het mooie blauwe zeewater. We zijn nog geen twee dagen op Corsica, maar vinden het nu al een prachtig eiland !

???????????????????????????????

Verslag 5

1

Ik ben vandaag weer een jaartje ouder geworden en werd vanmorgen toegezongen door man en zoon ! Ook kreeg ik diverse mailtjes en telefoontjes, heel leuk. Na een luxe ontbijt met croissants hebben we de kampplaats verlaten en zijn via een slingerweg door de bergen richting L’ile-Rousse gereden.

2

3

Het was de bedoeling het plaatsje te bekijken, maar we kunnen nergens onze camper parkeren. Vanuit het bergdorpje Monticello kunnen we wel op L’ile-Rousse kijken, maar ook daar moeten we draaien, omdat we niet onder een poort (2.60 meter hoog) door kunnen.

???????????????????????????????

5

Vervolgens rijden we naar Pigna, een welvarend gehucht op een heuvel dat nog middeleeuws aandoet.

???????????????????????????????

7

8

9

We wandelen door de steegjes en doorgangen met bogen en komen terecht bij Casa Musicale, een muziekhuis wat tevens dienst doet als restaurant. Hier gebruiken we de lunch terwijl op de achtergrond Corsicaanse muziek klinkt.

???????????????????

Daarna gaan we naar Calvi, waar we willen overnachten. Deze stad heeft een mooie citadel en prachtige stranden en men beweert dat dit de geboorteplaats van Christoffel Columbus is.

11

De camping, midden in een bos, valt echter tegen (we moeten een eind lopen om bij het zandstrand te komen) en we besluiten door te rijden naar een volgende kampplaats. (Helaas vervalt nu een bezoek aan de citadel, waar we op de fiets naartoe zouden gaan.) Deze ligt twintig kilometer verderop en is te bereiken via een prachtige, maar smalle, bochtige weg langs de kust.

12

Tegen vieren komen we aan bij La Morsetta Camping, waar jammer genoeg geen mooi zand is maar een zwart kiezelstrand. We hebben geen zin meer om verder te rijden en besluiten hier één nacht te blijven.

13

We vinden een standplaats onder de bomen en gaan daarna lekker zwemmen in zee.

14

15

Dan wordt het tijd voor een verjaardagsdrankje en een spelletje.

???????????????????????????????

Al met al heb ik een leuke, afwisselende verjaardag gehad !

Verslag 6

Het eiland Corsica heeft een oppervlakte van 8680 m2 en er wonen zo’n 260.000 mensen. Echter in de zomermaanden juli en augustus wordt het eiland overspoeld met toeristen. We zijn dan ook blij dat we gekozen hebben voor de maand juni, het is nu nog niet zo heet, het is nog redelijk rustig en de campings zijn niet overvol. Vandaag rijden we naar Porto, een afstand van maar vijf en vijftig kilometer waar we toch weer enkele uren over doen. De gemiddelde snelheid ligt rond de vijfendertig kilometer per uur, want er is nauwelijks een recht stuk weg te vinden op Corsica. Weer is de route schitterend, de meeste tijd rijden we langs de kust en zien onder andere de Golfe de Girolata en het prachtige natuurgebied van Scandola met z’n rode rotsen.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

3

4

5

Tegen half één zijn we in Porto, waar we eerst bij een supermarkt inkopen doen, morgen (zondag 7 juni) is alles gesloten. Vlakbij ligt onze kampplaats Les Oliviers, gelegen op een bergkam, waar we een schaduwrijke plek met uitzicht op de hoge bergen vinden.

6

We willen met onze elektrische fietsen naar de haven rijden om een boottocht te reserveren, echter de batterij van Dennis’ z’n fiets geeft problemen en wil niet starten, flink balen ! Wim heeft van alles geprobeerd om hem aan de praat te krijgen en zelfs Heino (de fietsenmaker in Dodewaard)  nog gebeld, deze vertelde ons dat het waarschijnlijk een storing in de printplaat is, welke in Holland hersteld moet worden, leve de techniek !! Wim en ik zijn toen maar samen naar de haven gereden en Dennis is het zwembad, dat bij de camping hoort, ingegaan. Het havenplaatsje Porto ziet er gezellig uit met een loopbrug over de riviermonding waar allerlei bootjes liggen.

7

8

9

10

De Genuese wachttoren uit 1549 staat hoog op een rots en is een markant bouwwerk voor de haven. Fietsen op Corsica is niet zo simpel met z’n vele hoogteverschillen, we zijn dan ook aardig opgewarmd wanneer we terug zijn op de camping en gaan Dennis vergezellen, die nog steeds in het zwembad ligt.

11

12

Daarna wordt het weer tijd voor een spelletje en vervolgens gaat de barbecue aan, we genieten elke dag volop !

Verslag 7

We hebben de zondag grotendeels in een rubberboot op het water doorgebracht. Gisteren hadden we dit vaartuig al besproken en vanmorgen tegen tienen voeren we, met prachtig weer, de haven van Porto uit, na uitleg over de te volgen route.

1

2

De Golfe de Porto, onderdeel van het Parc Naturel Regional, is een prachtige baai met een grillige kust vol hoge bergen. We zijn eerst richting Les Calanche gevaren met z’n grotten en aparte rotsen en vervolgens door tot Capo Rosso, waar een ronde kusttoren op de punt staat.

3

???????????????????????????????

5

6

7

8

9

10

In een baai  hebben we nog vissen gevoerd, ze kwamen massaal op een stuk oud brood af !

11

12

We verwachtten eigenlijk nog een grot te zien en bleven doorvaren langs de kust tot we de rode bergen van Scandola, die aan de andere kant van de baai liggen, helemaal niet meer zagen. We waren inmiddels al zo’n vijf kilometer te ver gegaan met ons bootje en zijn maar snel omgedraaid en richting Golfe de Girolata gevaren, een lang stuk over open water.

Tegen tweeën kwamen we aan bij het vissersdorpje Girolata, welke alleen met een boot of te voet (negentig minuten lopen) bereikbaar is. Er staat een vierkant Genuees fort op de kaap in de mooie beschutte inham. Onze boot moesten we aan een boei achterlaten en met een ander vaartuig werden we naar de kant gebracht.

13

???????????????????????????????

In een gezellig visrestaurant, waar de koeien gewoon langs liepen, hebben we een heerlijke lunch gebruikt (weer een traktatie van Dennis) en vervolgens werd het tijd weer richting Porto te varen.

15

16

Het mooie weer was echter verdwenen: de lucht werd grijs en we hoorden af en toe een donderslag. Het was eigenlijk de bedoeling om een strandje op te zoeken, te gaan snorkelen of te vissen, maar dat had nu geen zin meer.

17

18

19

20

We zijn toch nog een keer gestopt en hebben het anker uitgegooid bij een klein kiezelstrandje en Wim heeft nog even onder water gekeken, maar had het met vijf minuten gezien: geen vis en geen koraal. Er was daar echter wel iets interessants te zien: een man klom, zonder touw, langs een rots en dat ging nog vrij snel ook.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Tegen vijven zijn we terug in de haven, we hebben genoten van de prachtige omgeving en hebben ruim vijftig kilometer gevaren. We voelen ons wel aardig geradbraakt door het gestuiter en geschommel in het rubber bootje, je kunt merken dat we een jaartje ouder zijn !!

Verslag 8

???????????????????????????????

Twee kilometer voorbij het bergdorpje Ota bevindt zich bij Pinella een perfecte boogvormige Genuese brug en een eindje verderop staat een dubbele brug waar twee rivieren samenkomen.

2

3

4

5

6

Hier begint een oud muildierpad, door een spectaculaire kloof, de Gorges de Spelunca, die je tegenwoordig nog kunt bewandelen. Ook wij zijn vandaag actief en hebben de wandelschoenen aangetrokken.

7

8

9

10

Na ongeveer drie kwartier lopen over rotsachtige paden kom je weer bij een oude brug (1745), daar keren we om en wandelen de prachtige weg door de bergen terug.

11

We zijn niet de enige wandelaars, deze route maakt deel uit van het pad “Mare e Monti”, een van de vele wandelroutes door het Parc Naturel Regional van Corsica.

12

13

We vervolgen de weg met de auto van Dennis (met een camper mag je hier niet eens rijden) en voorbij het dorp Evisa komen we in Forêt d’Aïtone, een oud bos waar hoge Corsicaanse dennen in staan, die vroeger gebruikt werden voor de scheepsbouw.

14

Ook hier gaan we de auto weer uit voor een wandeling naar de Cascades d’Áïtone, een reeks watervallen en mooie poeltjes in de rivier d’Aïtone.

15

16

17

18

Net als gisteren wordt het in de loop van de dag weer bewolkt en dondert het regelmatig, wat goed doorklinkt in de bergen. Tijdens de terugweg zien we koeien, geiten en wilde varkens langs en midden op de weg lopen.

19

20

???????????????????????????????

22

Tegen half vier zijn we terug op de camping bij Porto, waar Dennis afkoeling zoekt in het zwembad. Samen met Wim neemt hij er een Pina Colada, terwijl ik lekker lui bij de camper lig te lezen. We hebben weer een stukje van het prachtige Corsica gezien !

Verslag 9

???????????????????????????????

2

Meteen nadat we Porto, met camper en auto, hebben verlaten en in zuidelijke richting rijden komen we bij Les Calanques de Piana, aparte granietformaties ontstaan door erosie.

3

4

Een smalle weg kronkelt door dit prachtige gebied en op alle kleine inhammen langs de kant staan auto’s geparkeerd, sommigen stoppen zelfs midden op de weg om foto’s te nemen.

???????????????????

Eergisteren hebben we deze rotsen al vanaf het water bekeken en nu genieten we vanuit de auto nog een keer van dit natuurschoon.

6

Sommige rotsen lijken iets uit te beelden, zoals de “tête du chien” (hondenkop), al heb je wel wat fantasie nodig !

7

???????????????????

We rijden een kleine honderd kilometer naar het zuiden richting Ajaccio, de grootste stad van het eiland en tevens het politieke centrum.

9

10

???????????????????

12

(Onderweg maken we een stop aan zee om een broodje te eten.)

 

Iets verderop ligt onze bestemming: camping l’Europe in Porticcio, “gelegen aan zee”, volgens het campingboek. Wanneer we er aankomen blijkt deze kampplaats echter een eind van het water af te liggen en weinig voor te stellen. We rijden dertig kilometer verder naar Olmeto, maar ook hier ligt de camping ver verwijderd van de zee. Dít valt ons erg tegen: het eiland Corsica is prachtig en heeft veel kustlijn, maar er zijn maar weinig kampplaatsen direct aan het water. We eindigen uiteindelijk bij camping “Chez Antoine”, die niet in het ACSI-boek staat. Hier kijken we op zee en kunnen er ook zo naartoe lopen.

13

14

15

16

???????????????????

We gaan alle drie de zee in om af te koelen en gebruiken daarna voor het eerst onze buitendouche. Morgen houden we een rustdag en blijven de hele dag op de camping !

18

Verslag 10

We zijn gisteren de camping niet afgeweest, maar hebben ons prima vermaakt: de kano werd opgeblazen en terwijl de mannen peddelend de kust aan het verkennen waren heb ik een wasje gedraaid. Met een temperatuur van achtentwintig graden was deze zo droog.

1

2

Diverse keren zochten we verkoeling in het water dat een temperatuur heeft van eenentwintig graden. We hebben gelezen, spelletjes gedaan en ons zelf natuurlijk voorzien van een natje en een droogje !

3

Vanmorgen zijn we met Dennis’ auto naar Campomoro gereden, gelegen aan de zuidkant van de Golfe de Valinco. Hier staat het 16de eeuwse, grootste fort van Corsica: Tour de  Campomoro, wat vanaf onze kampplaats zelfs te zien is.

4

5

6

7

Het fort ligt mooi op een punt en biedt een prachtig uitzicht over de baai.

???????????????????

9

10

11

12

Nadat we in Propriano inkopen hebben gedaan rijden we terug naar ons plekje, waar we gelijk een duik in zee nemen. Vandaag is het vierendertig graden, de heetste dag tot nu toe. Ook nu gaan we regelmatig het water in en zoeken dan de schaduw weer op.

???????????????????????????????

14

Het is inmiddels tien uur ’s avonds en nog steeds achtentwintig graden, het gaat een zwoele nacht worden !!

Verslag 11

De temperatuur is vannacht niet onder de zevenentwintig graden gekomen, gelukkig was er een beetje wind, maar het bleef een klamme nacht. Vanmorgen is het helemaal bewolkt, het begint zelfs te onweren en er valt een spatje regen. We verlaten onze kampplaats en rijden eerst naar Sartène, een stad gebouwd tegen een rotswand met een netwerk van smalle straatjes.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

3

4

5

???????????????????????????????

Daarna gaan we naar het plateau van Cauria, waar megalieten, overblijfselen uit de oudheid, te vinden zijn. Tijdens een mooie wandeling zien we de minhirs van Stantari, die recht overeind staan en sommigen dragen sporen van een gezicht.

???????????????????????????????

8

9

De dolmen van Fontannacia zijn te vergelijken met de hunebedden bij ons in Drenthe.

10

In het gebied staan veel oude kurkbomen en muurtjes van opgestapelde stenen.

11

12

13

We rijden door naar Tizzano, waar we bij een leuk restaurantje aan de haven heerlijke tonijn eten.

14

15

Dan gaan we naar de nieuwe kampplaats Campeole L’Avena, die volgens het campingboek weer vlakbij zee moet liggen. Helaas ligt deze weer ruim vijfhonderd meter verwijderd van de camping en is het water niet te zien vanaf je kampeerplek.

16

Het is ondertussen hard gaan waaien en we moeten de camper echt uit de wind draaien om nog lekker buiten te kunnen zitten. Langzaamaan klaart het echter wel op en laat de zon zich weer even zien !

Verslag 12

Vandaag zijn we naar Bonifacio, de meest zuidelijke stad van Corsica, gereden. Onderweg hebben we een korte stop gemaakt op een heuveltop bij Roccapina vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Golfe de Roccapina en een rots met daarop een Genuese toren en een uitstulping die lijkt op een sluipende leeuw (Rocher de Lion).

???????????????????????????????

2

Zodra je Bonifacio binnenrijdt krijg je zo’n soort “wauw” gevoel, wat een prachtige plek: je kijkt uit over de haven waarboven een enorm bastion uittorent en rondom zie je kalksteenrotsen.

???????????????????????????????

4

We zetten onze camper snel neer op een camping (Pian del Fosse), vier kilometer verwijderd  van de stad en nadat Dennis z’n tent heeft opgebouwd en we wat gegeten hebben rijden we met de Honda terug naar het centrum. (Met de fiets was geen optie want de kampplaats ligt tachtig meter hoger dan de stad en zonder ondersteuning wordt dat flink zweten !) We starten de bezichtiging van de middeleeuwse stad in de Haute Ville vanwaar we doorlopen naar het 16de eeuwse Bastion de l’Etendard. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de haven en de witte kalksteenrotsen.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

Later boeken we in de haven, waar heel luxe jachten liggen, een boottrip van een uur langs de mooie kliffen.

???????????????????????????????

18

19

20

21

We varen een grot in (grotte du Sdragonatu) die verlicht wordt door de zonnestralen via een gat in het plafond.

22

De Escalier du Roi d’Aragon is een uit de rotsen gehouwen trap van 187 treden die we vanaf de stad al konden zien, maar niet zijn afgedaald, vanaf het water is deze heel bijzonder om te aanschouwen.

23

24

Maar vooral de huizen die op de rand van de kalksteenrotsen staan zijn erg indrukwekkend.

25

26

Ook de “Grain de Sable” (zandkorrel) is een markante rots, die achthonderd jaar terug is losgekomen van de kust.

27

28

Vuurtoren Capo Pertusato staat op de  zuidelijkste punt van het eiland en is zelfs te zien vanaf Sardinië. Dit Italiaanse eiland is vanaf Bonifacio te bereiken met een veerboot. Tegen zessen zijn we terug aan wal, we hebben echt genoten van deze prachtige stad !

Verslag 13

We werden vanmorgenvroeg opgeschrikt door een flinke regen- en onweersbui, maar tegen de tijd dat we opstonden scheen de zon alweer volop. Nadat we enkele dagen op campings hebben gestaan die niet aan het water liggen, gaan we vandaag op zoek naar een plek direct aan zee. De eerste plek die we aandoen is camping Rondinara, bij de gelijknamige baai, waarvan het strand één van de mooiste van heel Corsica is.

???????????????????????????????

Volgens het ACSI-boek ligt de camping aan zee en de foto die afgebeeld staat doet dit ook zo voorkomen, echter de zee en het strand liggen twee kilometer (!!) verwijderd van de kampplaats, je kunt het water niet eens zien vanaf de camping ! We zoeken verder en net onder Porto Vecchio ligt camping La Chiappa bij Plage de Palombaggia, welke ook in de top tien van mooiste stranden staat. Het blijkt echter een nudistencamping te zijn (staat niet aangegeven in het boek !) en aangezien we geen verbrande billen willen gaan we weer verder. Ondertussen zien we wel weer een stukje van het eiland. Tegen half twee komen we aan bij camping Golfo di Sogno, een grote, bijna lege camping pal aan het water van een beschutte baai ten noorden van Porto Vecchio. We vinden een prachtige plek vlakbij zee en zetten hier de camper neer.

2

Het enige probleem is dat er een heel harde wind staat, maar dit lossen we op door de zijkant aan de luifel te zetten. Dennis doet wat extra scheerlijnen aan z’n tent en zo blijft het boeltje wel staan.

???????????????????????????????

De witte koppen staan op de golven en het is dan ook prima weer voor kiters en windsurfers.

4

???????????????????

6

Dennis gaat het water in en Wim en ik verkennen de camping,

7

8

het is de bedoeling dat we hier enkele dagen blijven staan.

 

Verslag 14

Gisteren stond er de hele dag een harde wind en ook was het ’s morgens bewolkt. We zijn met de auto van Dennis op pad gegaan richting het Massif de l’Ospedale. Hier bevindt zich een kunstmatig meer en ook is er een wandeling te maken naar een waterval.

1

2

3

4

Echter op twaalf honderd meter hoogte verandert de bewolking in regen en wordt het mistig, het heeft weinig zin om verder te rijden dus keren we om. Nadat we in Porto-Vecchio boodschappen hebben gedaan gaan we terug naar de camping, waar de wind nog steeds flink te keer gaat, wel komt de zon tevoorschijn. ’s Avonds zitten we, voor de eerste keer op Corsica, in de camper vanwege de koude wind.

Vanmorgen begon de dag rustig, maar net na het ontbijt komt de wind met volle kracht terug. We besluiten niet langer op de camping te blijven, dus pakken we  alles in en gaan weer verder. We rijden weer dezelfde berg op, maar nu gaan we door via het bergdorp Zonza naar een volgende kampeerplek. Helaas begint het weer te spetteren wanneer we in de buurt van de waterval komen, dus de wandeling laten we voor wat het is.

5

6

De tocht door de bergen is werkelijk schitterend, we rijden de ene haarspeldbocht na de andere en om ons heen zijn de hoge grillige rotsen van de Aiguilles de Bavella, al zijn de toppen helaas in de wolken verborgen.

7

8

9

10

Wanneer we tussen de middag stoppen voor een picknick blijkt deze niet zo rustig te verlopen als gepland: we worden omringd door wilde varkens die afkomen op ons eten.

11

???????????????????????????????

Dennis heeft zo wie zo minder gelukkige herinneringen aan deze plek: eerst blijft hij met zijn auto bijna steken op de rand van de weg en even later wordt hij gebeten door een varken, die z’n grote teen voor iets lekkers aanziet !

13

???????????????????????????????

Naast varkens komt er ook nog een groep geiten voorbij wandelen en even later steken enkele koeien de weg over.

???????????????????

Tegen drieën komen we weer bij de kust aan en zijn ook gelijk op de plek van bestemming: camping de la Côte des Nacres in Solenzara. Deze kampplaats ligt pal aan zee en er zijn twee plekken vrij aan het water, beter kan het niet !

16

We merken hier weinig van de wind en hebben een zandstrand voor de deur, dus we boeken gelijk voor drie nachten

Verslag 15

Het is vandaag (18 juni) vijfendertig jaar geleden dat Wim en ik elkaar het “ja-woord” gaven, wat vliegt de tijd. We hebben dit in het pinksterweekend al gevierd met de familie op camping de Maasterp en een etentje. Net als gisteren hebben we ook nu, met prachtig weer, genoten van zon, zee en strand. Vanmorgen hebben we een korte trip gemaakt naar het bergdorpje Sari vanwaar je uitkijkt op de Bavella, maar helaas is deze bergketen weer gedeeltelijk in wolken gehuld.

1

2

In de plaats Solenzara met z’n gezellige haven, op loopafstand van onze camping, kopen we allebei een huwelijkscadeautje: Wim een nieuwe werphengel, ik een leuke bikini met bijpassende strandjurk.

3

4

5

6

7

8

9

10

???????????????????????????????

’s Avonds gaan we met Dennis uit eten en hij presteert het om twee pizza’s naar binnen te werken. Wim kraakt een langoustine en ik houd het bij een gegrilde vis.

???????????????????????????????

Morgen trekken we weer verder om het laatste stuk van Corsica te bekijken !

Verslag 16

Het grootste gedeelte van de dag hebben we doorgebracht in de bergen van Corsica. Na een stukje kustweg zijn we bij Ghisonaccia het binnenland in gegaan richting Corte, waarbij we onderweg door smalle kloven en over hoge passen reden (Col de Sorba: 1311 meter).

1

2

3

4

5

6

Tegen enen zijn we in Corte, het geografische hart van Corsica, omringd door hoge, ruige bergen. Wij bezoeken alleen de hooggelegen citadel van de stad, die geheel ommuurd is. Het kasteel, in 1419 gebouwd op het zuidelijke uiteinde van een rotspunt, is het oudste gedeelte van het fort.

7

8

9

(De middeleeuwse poepdoos, gedemonstreerd door Dennis !)

10

11

Vanaf Corte leidt een weg naar de Gorges de la Restonica, maar helaas is deze verboden voor campers en caravans. We willen er echter wel heen en halen de tent en andere spullen van Dennis uit z’n auto, zodat we met de Honda toch de kloof in kunnen. Het is er inderdaad erg smal en regelmatig moeten we op het randje van de weg gaan staan om een andere auto te laten passeren, maar het is de moeite waard.

12

13

14

15

Pas tegen vieren zijn we terug uit de smalle vallei en moeten dan nog zo’n zestig kilometer rijden om bij de kust te komen. Ik had een mooie camping uitgezocht in Bravone, genaamd Bagheera, maar wanneer we over het terrein rijden op zoek naar een plekje blijkt het een naturistencamping te zijn. Hier hebben we geen zin in (ik heb niet voor niets gister een nieuwe bikini gekregen !) en we rijden verder op zoek naar een andere strandkampplaats. Deze vinden we twintig kilometer noordelijker in Moriani Plage, bij camping Merendella. Weer hebben we een mooie plek met uitzicht op zee en nadat we alles opgebouwd hebben gaat Dennis zelfs nog even zwemmen.

16

Morgen doen we alleen wat boodschappen en verder wordt het lekker luieren !

Verslag 17

???????????????????????????????

2

3

Na de rustdag van gisteren zijn we vandaag voor de laatste keer de bergen ingegaan, weer is het constant bochtjes rijden en zitten we al snel op bijna duizend meter hoogte.

4

5

6

We passeren kleine bergdorpjes waar weinig vertier is, wel is er altijd een restaurantje aanwezig. Het Corsicaanse eten is prima en ook de wijnen, die overal geserveerd worden, zijn allemaal van het eiland afkomstig.

7

Onderweg komen we langs een ruïne van een groot klooster (Couvent d’Orezza) waar in 1751 een belangrijk verdrag getekend is.

8

Ook de beroemde brug Ponte-Nuovo, waar de Corsicanen en Fransen ooit vochten, passeren we. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is deze in puin geschoten maar nooit hersteld, hij doet nu dienst als monument ter nagedachtenis aan de slag om de vrijheid.

9

In de bergen zien we koeien langs de kant van de weg en ook de wilde varkens zijn weer volop aanwezig.

???????????????????????????????

Tegen tweeën zijn we in de buurt van Bastia, vanwaar we dinsdag met de veerboot terug varen naar Italië. We rijden de laatste kampplaats op: San Damiano en kunnen vanaf het strand de boot Moby zien liggen.

???????????????????????????????

12

Via een telefoontje uit Holland komen we erachter dat het vandaag Vaderdag is (dit was ons helemaal ontschoten) en Dennis trakteert Wim (en mij) op een etentje. We zijn, in bijna drie weken tijd,  het eiland helemaal rond geweest en regelmatig de binnenlanden ingegaan, morgen genieten we nog een keer van een dagje zon, zee en strand en dan keren we terug naar het vasteland ! We kunnen oprecht stellen dat Corsica een prachtig eiland is !

Verslag 18

De laatste dag op Corsica hebben we de camping niet verlaten, vanuit onze camper kijken we zo op zee en voor het eerst hebben we een echt zandstrand zonder stenen, zeker geschikt voor gezinnen met kleine kinderen. Regelmatig gaan we het water in en we genieten van het prachtige weer.

???????????????????????????????

2

Gisteren hadden we alle tijd om alles op te ruimen, Dennis en Wim hebben nog een laatste duik in zee genomen en pas tegen twaalven verlaten we de kampplaats om de laatste kilometers naar de haven van Bastia af te leggen.

3

4

5

Van twee tot zes verblijven we, afwisselend in de zon en de schaduw, op het dek van de veerboot die ons weer naar het vasteland brengt. Ruim na zessen verlaten we als één van de laatsten de boot en rijden vanaf Livorno gelijk door naar Coltano bij Pisa, waar we weer op dezelfde camping (Lago le Tamerici) gaan staan.

6

Vorige keer stond het vol met Italiaanse gezinnen, nu staan er veel “gepensioneerde” Hollanders. Er is hard gewerkt op de kampplaats: waar drie weken terug nog een groot gat was, is nu een prachtig zwembad verschenen en ook de zonwerende overkappingen zijn overal hersteld.

???????????????????????????????

Er is een eenvoudig restaurantje bij de camping, waar het vlees op een houtvuur bereid wordt en je nog een liter wijn voor vijf euro krijgt en aangezien Wim geen zin meer heeft om te koken, strijken we hier neer.

???????????????????????????????

Na nog een spelletje Carcassonne bij de camper (de dertigste deze vakantie !) duiken we ons bed in. Voor vandaag (woensdag 24 juni) staat er namelijk een lange rit op het programma, want we willen uitkomen in Riva del Garda, de plek waar Wim en ik elkaar éénenveertig jaar geleden hebben leren kennen. Regelmatig komen we hier terug en altijd verblijven we op dezelfde camping (al Lago). We rijden niet alleen snelweg maar nemen ook een prachtige binnenweg van Lucca naar Modena: de via Brennero (SS12) waar ook veel fietsers gebruik van maken en bij de passo di Abetone zitten we zelfs op 1388 meter hoogte. Tijdens de rit wanen we ons regelmatig weer op Corsica: de wegen zijn bochtig, we zien watervalletjes, bergdorpjes en prachtige bruggen, waarvan Ponte della Maddalena duidelijk de mooiste is.

???????????????????????????????10

11

Daarna moeten we nog honderd zestig kilometer autobaan afleggen en pas na zessen komen we aan bij het Gardameer, waar een harde wind over het water waait.

12

13

Op de camping worden we verwelkomt door Luciano en Karin die, zolang als ik er kom, op de kampplaats aanwezig zijn.

14

Nadat we alles weer opgebouwd hebben lopen we naar de overkant van de straat, waar een prima restaurant is. Weer zijn we te lui om eerst boodschappen te doen en te koken ! We zijn deze vakantie alle drie al kilo’s aangekomen en zijn van plan het de komende dagen iets rustiger aan te gaan doen met eten !! Maar ja, we noemen ons zelf niet voor niets: de levensgenieters !!

Verslag 19

1

2

De afgelopen drie dagen is de auto niet van z’n plek af geweest, we hebben alles met de fiets of lopend gedaan. In Riva en Torbole zijn prima fietspaden die vrij vlak zijn, dus kun je goed zonder ondersteuning rijden. Behalve de boodschappen hebben we ook weer een voorraadje Branca Menta (ons favoriete drankje wat in Nederland niet verkrijgbaar is !) in de fietstassen vervoerd. Er liggen inmiddels vierentwintig flessen achterin de auto van Dennis.

3

4

5

6

Het is overal goed druk: op de campings, de terrasjes en  de restaurants, de toeristen zijn gek op het Gardameer en z’n omgeving. Alles ziet er ook erg verzorgd uit en ook wij genieten weer van onze speciale vakantieplek.

7

8

Gisteren zijn we de oude klokkentoren in het centrum ingeklommen (honderd drie en zestig treden !) en hadden vandaar een prachtig uitzicht over de stad en de oude haven.

9

???????????????????

Regelmatig leggen er veerboten aan waarmee je het meer rond kunt varen, of een stop kunt maken naar een andere stad aan het water. Tot twaalf uur is het altijd heel rustig op het meer, maar dan komt de wind opzetten en komen de zeilboten en surfers tevoorschijn. Riva en Torbole staan hier om bekend en trekken hierdoor nog altijd heel veel sportievelingen. Ook wandelaars en vooral fietsers zijn er volop.

11

12

De jachthaven bij de camping, waar wij jaren terug ook twee zomervakanties met onze zeilboot hebben gelegen, ligt helemaal vol en de faciliteiten zijn er vernieuwd. De watertemperatuur is nog vrij fris, maar Dennis is er toch enkele keren in geweest, al is het met de stenen altijd weer moeilijk om in het meer te komen.

13

14

15

Vanmorgen (zaterdag 27 juni) hebben we onze wandelschoenen nog een keer aangetrokken en zijn Monte Brione opgelopen, een vrij steile klim langs de rand van de schuine berg, die zo kenmerkend is voor de noordpunt van het Gardameer.

16

Op de berg staat Forte Garda, gebouwd in 1904-1907 als verdedigingswerk en uitkijkpunt over het meer. De laatste keer dat we erheen gewandeld zijn (in 2008) was het gedeeltelijk overwoekerd en slecht onderhouden, ook kon je zo de bunkers inlopen. Nu zijn er overal hekwerken omheen gemaakt, zijn alle ingangen gesloten, maar ziet het er wel verzorgder uit. We doen ruim twee uur over de tocht, maar stoppen ook regelmatig om te genieten van het uitzicht.

17

18

19

20

21

22

23

24

Tegen half één zijn we terug op de camping en zoeken verkoeling in het meer. Het is vandaag broeierig warm en redelijk bewolkt en tegen zessen vertaald zich dat in een stevig onweer met grote hagelstenen. Ook windstoten horen erbij en binnen korte tijd staat de hele camping blank. We hebben dit vaker meegemaakt en hadden alles goed afgesloten en extra vastgezet voordat het onweer losbarstte.

25

???????????????????

Wim is gewoon buiten blijven zitten en heeft alles gefilmd, wel koelde het gelijk een heel stuk af.

???????????????????

???????????????????

29

???????????????????????????????

Later hebben we toch weer alle drie buiten gegeten en een potje Carcassonne gedaan en voor morgen wordt er weer dertig graden voorspeld.

Verslag 20

Het was vandaag prachtig weer en het is zondag, wat tot gevolg heeft dat het erg druk is op de wegen met Italianen, op weg naar het Gardameer. Onze vrienden Luciano en Monica hadden tijdens hun honderd en twintig kilometer lange rit vanaf Vicenza veel last van files en kwamen na ruim twee uur rijden met hun motor aan bij de camping.

1

2

3

Het was alweer twee jaar geleden dat we hen (toen ook in Riva) gezien hadden, maar het weerzien was weer erg gezellig en we hebben heel wat afgekletst, ook al gaat dit veel in telegramstijl. We hebben zo’n zes uur samen doorgebracht en ook een wandeling gemaakt naar het centrum van Riva.

???????????????????

De stranden liggen bommetje vol en op het water is het druk met surfers,

5

6

7

8

ook in de stad zelf is het gezellig druk.

???????????????????????????????

10

11

12

???????????????????

???????????????????

Het is onze laatste dag in Italië, morgen begint de ruim duizend kilometer lange rit naar huis, waar we dinsdag tegen de avond hopen aan te komen. In Holland is een hittegolf op komst met temperaturen van rond de vijfendertig graden, dus waarschijnlijk is het daar bij aankomst nog warmer, maar zeker benauwder, dan we het de hele vakantie gehad hebben !

P.S. De terugweg verliep minder soepel dan verwacht: maandag liep de meter van de koelvloeistof steeds op en ook kregen we de auto, na een tankbeurt, niet meer gestart en moesten we aangeduwd worden. Het bleek dat de V-snaar uitgerekt was en de spanner was gebroken. Dinsdag hebben we zes uur bij een garage gezeten voor er een goede nieuwe riem gevonden en gemonteerd was, met als gevolg dat we pas om elf uur ’s avonds thuis aankwamen.

Curaçao 2015

 

???????????????????????????????

Verslag 1

Vorig jaar kregen we van de kinderen voor onze verjaardagen (55 en 60 jaar) een prachtig cadeau: een week vakantie naar een plek buiten Europa waar we nog niet geweest zijn en natuurlijk gaan ze zelf ook mee !

We hebben bijna een jaar moeten gissen waar de reis heen gaat. Enkele weken terug kregen we te horen dat we zomerse kleding in de koffer moesten doen, maar veel meer informatie kwam er nog niet. Pas vandaag  (8 mei 2015) op Schiphol werd de bestemming bekend: we gaan naar Curaçao, wauw ! De vlucht duurt tien uur en we gaan zes uur terug in de tijd. Tegen half twaalf vertrekt ons vliegtuig, een Boeing 787 Dreamliner en we hopen tegen half vier op het Benedenwindse eiland van de Nederlandse Antillen te landen.

???????????????????????????????

2

Na een nogal turbulente vlucht (er werd zelfs tijdelijk niets meer geserveerd vanwege het heftige schudden van het vliegtuig !) kwamen we tegen vieren aan op vliegveld Hato van Curaçao, een langgerekt eiland met een oppervlakte van 472 vierkante kilometer en met ca. 148.000 inwoners. Het duurde even voor we een auto hadden: de eerste was te klein, de tweede had een scheur in de band, maar uiteindelijk zijn we vertrokken in een luxe Nissan Qashqai die we de hele week ter beschikking hebben. Na een ritje van een half uur, waarbij we ook over de hoge Koningin Julianabrug reden vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over historisch Punda met z’n gekleurde panden, kwamen we in de wijk Pietermaai in het centrum van Willemstad.

???????????????????????????????

De aankomst bij ons appartement van Scuba Lodge, gelegen aan zee, was gelijk heel gezellig: we kregen een rondleiding en bij het restaurant, in de openlucht met een vloer van zand, kregen we uitleg over het eiland met een welkomstdrankje erbij.

4

Ons appartement is werkelijk schitterend en heel ruim: er zijn drie slaapkamers, elk met douche en toilet, een grote woonruimte, moderne keuken met alles erop en eraan en buiten op het terras staat een grote eettafel (ook zeer geschikt voor spelletjes !) en een ruime hoekbank.

5

6

???????????????????????????????

8

Net voor ons huisje is een zwembad waar we gelijk gebruik van hebben gemaakt, want het is nog flink warm.

???????????????????????????????

Nadat de koffers zijn uitgepakt en we iets luchtigers aangetrokken hebben, nemen we nog een maaltijd in het restaurant bij de Lodge (met de blote voeten in het zand). Inmiddels is het al ruim tien uur en de jetlag begint zijn tol te eisen.

10

Met het geluid van de golven, die tegen de kust beuken, zijn we allemaal binnen vijf minuten in diepe slaap !

Verslag 2

We waren vanmorgen al vroeg wakker en Wim en ik zijn eerst even gaan zwemmen. Terwijl ik aan het douchen ben is Wim de stad ingelopen om ontbijtproducten te kopen, gisteravond was daar niets meer van gekomen. Hij had er dan ook al een flinke wandeling opzitten voor de overige bewoners wakker waren, maar tegen half negen zaten we met z’n allen aan het ontbijt.

???????????????????????????????

2

Daarna zijn we lopend Willemstad gaan verkennen. We zien veel slecht onderhouden gebouwen en ook veel rommel, terwijl er wél kliko’s zijn.

3

Eenmaal in de buurt van de Koningin Emmabrug in de wijk Punda is alles veel verzorgder. Dit gedeelte heeft ervoor gezorgd dat Willemstad op 5 december 1997 op de Unesco Werelderfgoedlijst werd geplaatst.

4

5

De Handelskade met zijn kleurrijke gevels is het meest gefotografeerde  plekje van het hele eiland.

6

De Koningin Emmabrug is de enige drijvende draaibrug ter wereld die nog dagelijks wordt gebruikt, het wegdek is negen meter breed, rust op zestien pontons en de totale lengte bedraagt 167 meter, waarvan het beweegbare deel bijna 137 meter lang is. Aan de kant van Punda bevinden zich twee dieselmotoren waarmee de brug binnen enkele minuten open of dicht gedraaid kan worden en terwijl wij erheen lopen draait hij net open om een boot door te laten.

7

8

9

10

Vanwege de harde wind die er op het moment is lijkt het wel of we dronken zijn wanneer we de pontonbrug overgaan, ook kraakt hij volop. Het is tevens een vreemde gewaarwording om zomaar in Willemstad rond te stappen, gister wisten we nog niet eens waar we heen zouden gaan !!

???????????????????????????????

???????????????????????????????

Zodra je de Sint Annabaai over bent kom je op het Plaza Brion in de wijk Otrobanda.

???????????????????????????????

13

Ook hier zie je, zodra je enkele straten verder bent, naast prachtige gebouwen, veel krakkemikkige huizen.

14

???????????????????????????????

16

17

In een soort pub lessen we onze dorst met een biertje, wat bij dertig graden prima smaakt !

18

???????????????????????????????

IMG_4202

(Marcel laat ons het Antilliaanse geld zien, hier kennen ze geen euro’s !)

Overal om je heen zie je felgekleurde panden, die overigens pas halverwege de 19de eeuw op verordening van  een gouverneur, wiens ogen pijn deden van het zonlicht dat zo fel weerkaatste op de vele witgekalkte huizen, zijn ingevoerd.

20

21

22

23

24

25

26

Weer terug in Punda lopen we via de drijvende markt, waar veel vis, groente en fruit verhandeld wordt, naar de centrale markt, een overdekte plek die ons doet denken aan de “zwarte markt” van Beverwijk.

Je verbaast je erover dat haast iedereen hier gewoon Nederlands praat en alles ook aangegeven staan in “onze” taal. Natuurlijk spreken de locals ook Papiamento, een mengtaal ontstaan uit het Spaans, Portugees, Nederlands, Engels, Frans en een beetje Afrikaans.

27

28

29

30

31

???????????????????????????????

Tegen half één zijn we terug bij ons appartement en gaan gelijk door met de auto naar de grote “Albert Heijn” (Zeelandia) hier op het eiland.

33

De winkel ziet er net zo uit als in Nederland en ook de meeste producten komen daar vandaan. Buiten staat zelfs een haringkraam, Hollandser kun je het niet hebben !

???????????????????????????????

???????????????????????????????

We halen twee karren vol met boodschappen en rekenen af in guldens.

36

Daarna wordt het tijd om te relaxen, er wordt weer gebruik gemaakt van het zwembad en ook komen de spelletjes tevoorschijn.

37

38

39

40

Het is vandaag drie jaar geleden dat Marcel en Marieke getrouwd zijn.

???????????????????

Verslag 3

Na het ontbijt, buiten op de veranda, zijn we met de auto op weg gegaan. Vandaag rijden we in westelijke richting, lokaal “Band Abou” (benedengebied) genoemd, het platteland van Curaçao. Op de route staan diverse landhuizen, die vroeger als hoofdgebouw van een plantage fungeerden, maar de meeste zijn gesloten, zoals Landhuis Ascension.

???????????????????????????????

We stoppen bij Landhuis Dokterstuin dat tegenwoordig dienst doet als restaurant, maar hebben het er snel bekeken.

2

3

4

De flora op het eiland bestaat voornamelijk uit doornig struikgewas, lage bomen en talrijke zuilcactussen.

5

Ook bij het Parke Nashional Shete Boka, onze volgende stop, is weinig begroeiing en bestaat een gedeelte van het park uit lavagesteente.

???????????????????????????????

Shete Boka, wat “zeven inhammen” betekent, ligt aan de noordkant van het eiland, waar het woeste zeewater tegen de kust aanbeukt.

7

We bekijken diverse inhammen, zoals de Boka Tabla, waar zich een diepe grot bevindt die door de woeste golven is uitgesleten.

8

9

10

11

12

Ook Boka Wandomi, een “natuurlijke brug”, is prachtig om te zien, wel staat er ontzettend veel wind en Wim verliest er zelfs z’n pet.

13

???????????????????????????????

15

16

Boka Pistol dankt zijn naam aan het feit dat de golven hier met een grote knal tegen de rotsen slaan, zodat het lijkt of er een pistool wordt afgevuurd. We wandelen er heel wat af en brengen er diverse uren door.

17

18

19

20

Zodra we met de auto de Westpunt gepasseerd zijn, verandert de kustlijn en komen we langs allerlei mooie strandjes.

21

22

Nadat we er een paar bekeken hebben, o.a. Playa Lagun, stoppen we bij Playa Cas Abou om te gaan zwemmen en te relaxen. Overal is het water prachtig blauw en kalm, heel anders dan in de noordelijke regio.

23

???????????????????????????????

25

Tegen half zes verlaten we het mooie strand, wat vol ligt met dood koraal en keren terug naar ons leuke onderkomen.

26

Onderweg passeren we een begraafplaats waar we zien dat de graven boven aarde liggen.

???????????????????????????????

(Op diverse plekken op het eiland zien we de authentieke ANWB-bewegwijzering.)

28

Vlakbij ons appartement zijn enkele mannen met mini raceautootjes aan het crossen op een parkeerplaats, het blijven kinderen !!

29

De avond wordt gevuld met zwemmen, lekker eten en spelletjes !

30

Verslag 4

Curaçao leeft, naast het toerisme, van de olie-industrie. Via de Sint Annabaai varen de schepen met ruwe olie naar de olieraffinaderij in het Schottegat, een grote, beschutte, natuurlijke haven. Vanaf de hoge Koningin Julianabrug heb je een mooi uitzicht op dit industriegebied.

1

???????????????????????????????

3

4

5

We waren vanmorgen al vroeg op weg naar het centrum van Willemstad, we wilden de drijvende markt nog een keer zien, maar ook nu waren er maar enkele boten waar vis aangeboden werd voor de verkoop.

6

7

8

9

10

11

Wél zagen we een groot schip door de Sint Annabaai varen en even later een grote olietanker, getrokken door een sleepboot met aan de achterzijde nog een duwboot. De Koningin Emmabrug moest helemaal naar de kant om de schepen door te laten.

???????????????????

13

Nadat we over de binnenplaats (Fortplein) van Fort Amsterdam hebben gewandeld

14

???????????????????

???????????????????

gaan we winkelen in de Heerenstraat, er worden diverse T-shirts aangeschaft en ik koop een leuk jurkje.

???????????????????

18

19

20

Daarna keren we terug naar ons appartement, het wordt weer te heet, tijd voor een verfrissende duik !

???????????????????????????????

22

23

24

25

26

Na de siësta gaan we weer op pad (nu met de auto): bij Landhuis Chobolobo wordt likeur gestookt, de bekende Blue Curaçao (De officiële benaming is: The Genuine Senior Curaçao).

???????????????????????????????

Deze wordt gemaakt van de schillen van de Laraha sinaasappel, een afstammeling van de Spaanse Valencia citrusvrucht, die de Spanjaarden in de 16e eeuw naar het eiland meebrachten. Er zijn enkele varianten zoals de koffie en chocolade likeur en ook is hij verkrijgbaar in de smaak rum rozijn, allen met een alcoholpercentage van 25 procent. Natuurlijk worden er, nadat we de likeur geproefd hebben, enkele flesjes gekocht, die het hopelijk overleven in de koffer op weg naar Holland.

28

???????????????????

30

31

32

Tegen half vijf bezoeken we nog een populair strand: Mambo Beach, gelegen aan de zuidoostkant van het eiland. Zelfs op maandag is het hier nog druk, er is dan ook van alles te doen: je vind er hippe bars, luxe restaurants en allerlei watersportactiviteiten. We gaan hier het water niet meer in maar bekijken het complex onder het genot van een drankje.

33

???????????????????????????????

35

De avond brengen we weer door bij ons appartement.

???????????????????????????????

Verslag 5

1

Vandaag, dinsdag 12 mei, gaan we de onderwaterwereld van Curaçao bekijken. Bij de duikschool, een onderdeel van de Scuba Lodge, huren we zwemvliezen en duikbrillen en krijgen we te horen dat het “code roze” is: al enkele weken waait het veel harder dan normaal en een trip naar “Klein Curaçao”, waarbij je twee uur moet varen voor je op het eilandje, omgeven door koraal, bent, zien we dan ook niet zitten ! Ons wordt aangeraden naar het zuidwesten te gaan om te snorkelen, daar is de zee het kalmst.

2

3

4

5

???????????????????

7

???????????????????

Onderweg maken we een stop bij Salina Sint Marie waar flamingo’s huizen en bij Playa Porto Marie gaat de zwemkleding aan en huren we ligstoelen. Omdat het strand beschut ligt merk je hier weinig van de harde wind, gelukkig is het zeewater niet troebel en kunnen we de tropische vissen en het koraal (wat er is !) goed zien.

9

10

11

12

13

??????????

15

16

17

Alle vijf gaan we diverse keren snorkelen of zwemmen en pas tegen vijven verlaten we het mooie plekje weer, allemaal een beetje gekleurder dan bij aankomst. We spotten nog een bruine pelikaan en een troepiaal, een veel voorkomende vogelsoort op het eiland.

18

19

Nadat we ons van het zand en zout ontdaan hebben gaan we heerlijk uit eten bij restaurant Kome, vlakbij onze lodge gelegen, weer hebben we een prachtige dag gehad !

???????????????????????????????

21

22

23

Verslag 6

We hebben vanmorgen allemaal uitgeslapen en daarna lang aan de ontbijttafel gezeten, dus pas tegen de middag zijn we de auto ingegaan om de oostkant van het eiland verder te verkennen. Vlakbij de Sint Jorisbaai, waar alles een beetje verwaarloosd is (je kunt er niet eens normaal op een bank zitten !!),

1

2

is een struisvogelfarm. Wij hebben deze dieren al in Australië (emoes) en Zuid-Afrika gezien en ook Marcel en Marieke zijn enkele jaren terug in Oudtshoorn geweest, maar voor Dennis is het helemaal nieuw, dus maken we een toer over het terrein in een oude legerwagen, waar Dennis plaats neemt naast de gids.

3

4

5

Deze man doet het erg leuk en weet veel over de struisvogels te vertellen, onder andere dat ze weinig hersens hebben, tachtig kilometer per uur kunnen lopen en wanneer ze hun “kop in het zand steken” (eigenlijk óp het zand) ze luisteren, via trillingen in de aarde, of er gevaar dreigt.

6

7

8

9

Ook maakt hij een mannetjes struisvogel expres zo kwaad dat deze een “waarschuwingsdans” opvoert, dit om zijn territorium te verdedigen. Heel apart om te zien: de veren gaan wijd, de nek krult zich in allerlei bochten, hij zakt door z’n poten en schudt hevig heen en weer.

???????????????????????????????

We mogen de dieren voeren en op een ei staan, één ei heeft dezelfde inhoud als eenentwintig kippeneieren.

???????????????????

12

13

14

15

Struisvogels hebben geen tanden, dus je kunt je hand veilig bij hun bek houden, Wim heeft dit uitgeprobeerd en heeft al z’n vingers nog !

16

Na afloop eten we in het Zambesi restaurant (helemaal in Afrikaanse stijl gebouwd) een struisvogelbiefstuk, welke helaas door de kok niet al te goed bereid is. Op de farm lopen ook veel varkens en hangbuikzwijntjes rond, die leven van de restjes uit het restaurant, we snappen nu waarom !!

17

???????????????????????????????

19

20

Enkele Nijl-krokodillen, die daar in een troebele poel leven, eten de overblijfselen van de geslachte struisvogels op.

???????????????????

We zien hier ook de aparte, plantetende groene leguaan, die we uitgebreid fotograferen.

22

23

24

25

(Dennis heeft vandaag ook een tijdje gereden.)

???????????????????????????????

Vervolgens rijden we een eindje zuidwaarts naar een grote, grillig gevormde inham: Spanish Water, waar de welgestelden van het eiland hun luxe onderkomens hebben met zeil- of motorboot aan de steiger. Een heel contrast met de woningen in het westen van Curaçao.

???????????????????????????????

Ook de stranden zien er luxer uit, net als de Mambo Beach is de Jan Thiel Baai echt een plek om “te zien en gezien te worden”. Overal zijn trendy barretjes en restaurantjes en er bevinden zich enkele zwembaden pal aan zee.

???????????????????????????????

29

Nu hebben wij deze voorzieningen zelf ook bij ons appartement en omdat we gisteren al uren op het strand hebben doorgebracht gaan we terug naar ons huisje om daar af te koelen in de pool.

???????????????????

Elke dag wanneer we terugkomen in ons appartement is alles schoongemaakt, liggen er andere handdoeken en is het bed opgemaakt, wat een luxe !

Dan is het tijd voor een spelletje, een hapje en een drankje en tegen half zeven zien we de zon langzaam ondergaan (al is er wel wat bewolking) in de richting van het centrum van Willemstad, waar een groot cruiseschip afgemeerd ligt.

???????????????????????????????

32

Even later is het dan ineens donker. De golven beuken nog altijd tegen de kant, wat zullen we dat geluid missen straks in Holland !

Verslag 7

Het is vandaag Hemelvaartsdag, waardoor er veel winkels en restaurants gesloten zijn. Toch blijft er genoeg leuks over om te bekijken. We wandelen langs het Waaigat naar de wijk Scharloo waar aan de gelijknamige weg veel historische gebouwen uit de 19de eeuw staan.

???????????????????????????????

???????????????????????????????

3

4

Halverwege de 20ste eeuw raakten veel van deze panden in verval, maar een aantal is inmiddels gerestaureerd en doet nu dienst als kantoorpand.

5

6

Tussen deze kleurrijke huizen bevinden zich oude krotten, waarvan sommigen nog bewoond zijn.

???????????????????????????????

8

9

10

Via de Koningin Wilhelminabrug komen we weer bij de drijvende markt waar de handel in groente en fruit gewoon doorgaat.

11

12

Ook is het nu druk aan de kade met lokale vissers, vanwege hun vrije dag.

13

14

We steken de Koningin Emmabrug nog een keer over en net nadat we in Otrobanda zijn (Otrobanda betekent in het papiaments: aan de overkant) gaat de brug open en dat blijft hij diverse uren, dit om enkele grote tankers door te laten.

???????????????????????????????

We lopen langs de kade richting zee en komen uit bij een oud fort dat nu allerlei restaurantjes en winkeltjes herbergt (Riffort Village). We strijken neer bij “Steak en Ribs”, een restaurant op de eerste verdieping  pal boven het water , waardoor het er aangenaam koel is en nuttigen daar een heerlijke maaltijd.

???????????????????????????????

17

???????????????????????????????

19

20

21

22

23

24

25

Hier vlakbij leggen de cruiseschepen aan en we kunnen de (nu lege) pier duidelijk zien. De pontonbrug ligt nog steeds tegen de kade dus gaan we over met de veerboot, een veel gebruikte, gratis, verbinding tussen Otrobanda en Punda. Tegen drieën zijn we bij de Scuba Lodge en zoeken verkoeling in het zwembad. Niet veel later gaan we alweer op pad, want de jongelui hebben een jetski trip geboekt bij de Jan Thielbaai.

26

Daar aangekomen krijgen ze eerst uitgebreid uitleg over de regels en de jetski en dan gaan Marcel en Marieke een half uur de zee op.

27

28

Tussentijds wisselen ze van plaats, zodat beiden achter het stuur kunnen zitten. Ze schieten aardig over en door de golven, prachtig om te zien.

???????????????????????????????

30

31

32

Dan is Dennis aan de beurt (ze konden niet gelijktijdig omdat de andere jetski’s al verhuurd waren) en Marcel gaat mee bij Dennis achterop. Ook nu maken we weer heel wat foto’s, vanaf de kant, van de twee broers, die duidelijk genieten van de snelheid met de waterscooter over het water.

33

34

Pas tegen zevenen zijn we terug bij ons huisje, de jeugd weer een ervaring rijker.

Verslag 8

De mooie vakantie zit er bijna op, maar we kunnen gelukkig tot vertrektijd in ons appartement blijven en dat is pas na tweeën. Dus we hebben ruim de tijd voor ontbijt, koffers pakken en een verkoelende duik. We gaan zelfs nog op pad: tegen twaalven wandelen we naar de oude markt, Plasa Bieu, waar nog echt Antilliaans eten bereid wordt op houtskoolvuur.

1

???????????????????????????????

In de overdekte hal staan lange houten tafels en stoelen om de maaltijd te nuttigen, maar velen, vooral de lokale bevolking, nemen het eten mee naar huis.

???????????????????????????????

Je kunt de gerechten direct aan het fornuis uitzoeken en zelfs even proeven. Het is er een gezellige drukte en het eten is prima.

???????????????????????????????

(We hadden hier gister al willen lunchen, maar toen was de markt gesloten, vanwege de feestdag!)

5

6

???????????????????????????????

Dennis wordt er nog geïnterviewd door een komische figuur naar aanleiding van z’n hoed met krokodillentanden erop.

8

9

Het is een leuke afsluiting van de vakantie. We gaan nog een keer het zwembad in en dan wordt het toch echt tijd om naar de luchthaven te rijden en de huurauto in te leveren. We hebben nog ruim tien uur vliegen voor de boeg en maken nog een korte stop op Aruba, we blijven daar echter gewoon in het vliegtuig zitten.

10

De kinderen hebben ons een prachtig cadeau gegeven, waar we nog lang van kunnen nagenieten !

 

Australië jan-febr-mrt 2015

Begin januari 2015 zijn we naar Australië afgereisd met als doel daar een 4x4 camper te kopen en deze volledig naar onze ideeën in te richten om daar vervolgens de komende jaren met regelmaat in dat schitterende land periodes van drie maanden  mee rond te trekken. We zijn begonnen in Cairns bij de zus van Marja en binnen een week hadden we een camper gevonden die aan onze wensen voldeed, een Zwitsers echtpaar had daar 10 maanden mee gereisd en gingen weer naar huis. echter deze camper stond in Perth ruim 5 uur vliegen voor een bezichtiging. Het was liefde op het eerste gezicht, de prijs bijzonder gunstig en de camper werd dan ook gekocht. Hieronder vind je een compleet verslag met ruim 900 foto’s,   de totale trip van Perth naar Cairns was 12500 km, we hebben daar 8 weken over gedaan en ruim de helft van de tijd gratis in de geweldige natuur van Australië gekampeerd. Veel lees en kijk plezier

Begin januari 2015 zijn we naar Australië afgereisd met als doel daar een 4×4 camper te kopen en deze volledig naar onze ideeën in te richten om daar vervolgens de komende jaren met regelmaat in dat schitterende land periodes van drie maanden mee rond te trekken.
We zijn begonnen in Cairns bij de zus van Marja en binnen een week hadden we een camper gevonden die aan onze wensen voldeed, een Zwitsers echtpaar had daar 10 maanden mee gereisd en gingen weer naar huis. echter deze camper stond in Perth ruim 5 uur vliegen voor een bezichtiging. Het was liefde op het eerste gezicht, de prijs bijzonder gunstig en de camper werd dan ook gekocht.
Hieronder vind je een compleet verslag met ruim 900 foto’s, de totale trip van Perth naar Cairns was 12500 km, we hebben daar 8 weken over gedaan en ruim de helft van de tijd gratis in de geweldige natuur van Australië gekampeerd.
Veel lees en kijk plezier

Verslag 1
In plaats van eerdere plannen om de Italiaanse laars af te zakken en te overwinteren op Sicilië zijn we nog wat verder afgezakt en zijn nu onderweg naar “down under”.
We zijn al tijden van plan om een tweedehands camper te kopen in Australië maar dit is niet te verwezenlijken vanuit Holland en aangezien mijn zus en zwager momenteel thuis zijn gaan we bij hen op bezoek en beginnen onze trip in Cairns gelegen in het noordoosten van Australië.
We hopen zo snel mogelijk een goede Toyota Hi-lux 4×4 camper te vinden, ergens in het land, deze moet dan gekeurd en helemaal ingericht worden en dan kunnen we rond gaan trekken. In totaal hebben we bijna drie maanden de tijd (op 1 april zijn we weer terug in Nederland) en hopen ook nog een stukje van Australië te bekijken, we eindigen dan weer in Cairns, waar de camper gestald wordt bij Clary en Rob in hun garage.
1
We zijn gistermiddag, 6 januari 2015, vertrokken vanaf Schiphol ( hadden een prima plek in het vliegtuig !) en kwamen elf uur later aan in Tokyo, Japan op de luchthaven Narita.
Overdag hebben we er in een hotel geslapen en inmiddels is het acht uur ’s avonds en zitten we te wachten op onze vlucht naar Cairns, waar we na zeven-en-een-half uur vliegen hopen aan te komen.
Daar staat een huurauto voor ons klaar om het laatste stuk af te leggen naar Clifton Beach, iets ten noorden van Cairns, waar Clary en Rob een prachtig huis hebben.

En dan wordt het zoeken naar een mooie camper ……
2

3

Verslag 2
De rest van de reis verliep voorspoedig en ook nu hadden we weer een prima plek voor Wim’s lange benen.
Tegen zevenen ’s morgens zaten we al bij Rob en Clary aan de koffie, dit keer was het niet lang geleden dat we elkaar gezien hadden: in december waren ze nog in Holland voor het 60 jarig huwelijksfeest van onze ouders.
1
2
3
4
Clary had enkele dagen terug een camper (precies het type wat wij zoeken) langs de kant van de weg gezien, die te koop werd aangeboden door een particulier.

6         7           5

 

Deze man kwam hiermee in de loop van de morgen langs en we hadden best interesse, alleen stond er al 350.000 km. op de teller. Een goede vriend van Rob en tevens monteur heeft de camper later op de dag uitgebreid gekeurd en raadde ons af deze te kopen, een advies wat we dan ook zeker opvolgen.

Het regenseizoen begint: regelmatig valt er een plensbui en ook waait het flink, bij een temperatuur van rond de dertig graden is het dan ook knap benauwd ! (Maar we klagen niet !!). De toeristen die er nog zijn moeten, wanneer ze de zee in willen, binnen de netten zwemmen vanwege de kwallen (jellyfisch) die er nu in het water zitten, er kunnen zelfs krokodillen in zee zwemmen !
8
9
10
11
12
’s Avonds zijn we met Clary en Rob naar hun restaurant geweest en hebben er heerlijk buiten gegeten met een verkoelend windje uit zee erbij.

Tegen elven liggen we plat, met een tijdsverschil van negen uur begint de jetlag nu zijn tol te eisen.

Verslag 3
We waren vanmorgen allebei al om vijf uur wakker, maar dat verandert wel met een paar dagen ! Ook sliepen we beter dan verwacht: het koelt ’s nachts nauwelijks af, maar met de plafondventilator aan en slechts een laken over je heen is het prima te doen.
1
2
3
We zijn met de auto, via een prachtige kustweg, naar Hartley’s Crocodile Adventures gereden, zo’n twintig kilometer noordelijk van Clifton Beach. In dit park leven honderden krokodillen in een natuurlijke omgeving, ook worden er diverse shows gegeven en kun je een bootcruise maken over de lagoon.
4
5
6
7
8
9
10
11
12
We hebben er een groot deel van de dag doorgebracht en ook nog andere Australische dieren gezien, o.a. koala’s, slangen, emoes en cassowaries.
13
14
15
16
17
18
19
21
20
22
De hele dag blijft het droog, wel horen we dat er over enkele dagen een cycloon met veel regen deze kant opkomt !

Verslag 4
1
2
3
Nadat we vanmorgen geholpen hebben met wat klusjes in en rond het huis zijn we vanmiddag via een prachtige slingerweg door de bergen naar Kuranda, een regenwoudstadje, gereden.
4
Je kunt er ook komen met een stroomtrein en vandaar met een kabelbaan (Skyrail Rainforest Cableway) over de prachtige rainforest zweven, jaren terug hebben wij deze trip ook gemaakt.
5
6
7
8
9
In Kuranda bevinden zich enkele ambachtsmarkten met een artistieke atmosfeer, wanneer we er rondlopen ruik je overal de wierook en waan je je terug in de zestiger jaren. Een eindje verderop bevindt zich de Barron River Gorge en na een mooie wandeling over hangpaden door het regenwoud komen we bij een lookout.
10
11
12
13
We kijken uit over de kloof, waar de waterval op dit moment maar weinig water naar beneden stort in de Barron River.
14
15
16
17
18
Tegen vijven zijn we terug in Clifton Beach waar we eerst het zwembad induiken, met ruim dertig graden en een hoge vochtigheidsgraad is dit toch iets verfrissend.
Ondertussen wordt er veel gekeken op internet naar beschikbare campers en regelmatig gaat er een mail of een telefoontje over en weer. Vandaag is Eddy, een in Australië wonende Hollander die wij ook ontmoet hebben in Nederland, zelfs nog voor ons wezen kijken in Sydney, bij twee campers. Helaas was de ene uitgeleefd en de andere veel te hoog geprijsd. We blijven zoeken en hebben het ondertussen prima naar de zin !
19
20

Verslag 5
We zijn vanmorgen (zondag 11 januari) weer naar Hardley’s Creek gegaan, binnen twee dagen mocht je nog een keer gratis het park in en we hadden nog niet alles gezien daar. De koala’s waren wakker vandaag, dus we hadden geluk want deze dieren slapen twintig uur per dag. Het zijn echte knuffeldieren om te zien, maar pas op, want ze hebben scherpe nagels.
1
2
3
4
(Deze vogel heet een Jabiru of Black-necked Stork en kan 1.4 meter worden)
Om tien uur was er een rondleiding door de krokodillenfarm, waar de eieren van deze dieren kunstmatig worden uitgebroed, een proces dat 86 dagen duurt. Ze houden hierbij tweeëndertig graden Celsius aan, want dan worden het namelijk mannelijke krokodillen en deze worden groter en leveren meer op. Een volwassen vrouwtjes krokodil wordt ongeveer 2.2 tot 2.5 meter, een mannetje 3.2 meter. Ook is hij natuurlijk veel zwaarder: zo’n driehonderd kilo, terwijl een vrouwtje niet verder komt dan 80-100 kg. De krokodillen van de farm eindigen allemaal als tas, schoen of riem en ook wordt hun vlees in restaurants en supermarkten aangeboden
5
6
Tegen elven wonen we nog een show bij waar de “salti’s” (zoutwaterkrokodillen) gevoerd worden en daarna verlaten we het park weer.
7
We rijden via kustweg 44, de Captain Cook Highway, door naar Mossman’s Gorge waar we drie en een halve kilometer door het regenwoud met z’n prachtige fig-trees lopen. Het is 36 graden en de luchtvochtigheid is er zo hoog dat Wim’s bril constant beslaat en we zijn drijfnat wanneer we het park weer uitkomen, maar het was zeker de moeite waard.
8
9
10
11
12
13
14
15
16
Het is druk met dagjesmensen die pootjebaden in de rivier, al zijn er natuurlijk ook waaghalzen die in het snelstromende water zwemmen.
17
Nadien rijden we weer zuidwaarts naar Port Douglas, een plaats met veel accommodaties en luxe resorts. Het is ook het vertrekpunt voor de boten naar het Great Barrier Rif, waar gesnorkeld kan worden. Wij gebruiken een heerlijke lunch aan de haven.
18
19
Nadien rijden we nog naar een lookout waar je een prachtig uitzicht hebt over het strand van Port Douglas en dan hebben we wel genoeg gezien voor vandaag. Onderweg maken we nog een laatste stop langs de kustweg met uitzicht op zee en daarna wordt het weer tijd voor een verkoelende duik in het zwembad !
20

Verslag 6
1
Gisteren was het zwaarbewolkt weer met af en toe een bui en daardoor erg benauwd, we hebben dan ook niet veel ondernomen. ’s Morgens hebben we enkele uren doorgebracht in het Smithfield winkelcentrum: een enorm overdekt complex waar het heerlijk koel is. Het was er goed druk, over twee weken beginnen de scholen weer dus er moet van alles aangeschaft worden voor de kinderen. ’s Middags hebben we geluierd en wat spelletjes gedaan en……. we hebben een camper op het oog ! Deze staat te koop in Perth, helemaal aan de andere kant van Australië. De eigenaars zijn Zwitsers en willen hem, na een trip van ruim tien maanden, weer verkopen. We hebben telefonisch en via de mail contact gehad en recente foto’s van de camper gezien. We hebben besloten er voor te gaan en vliegen donderdagmiddag, in vijf uur tijd, naar het zuidwesten van het continent.
2
Vanmorgen hebben we weer enkele mails verstuurd, vliegtickets geboekt en een huisje besproken bij Perth in het caravanpark waar de Zwitsers nu staan met hun camper. Vrijdagmorgen gaat dan de koop plaatsvinden, als wij de camper goedkeuren. Vervolgens gaan zij dan alles schoon- en leegmaken en wij kunnen dan záterdagavond over de camper beschikken. Ze hebben al een campingplek gehuurd tot en met maandagmorgen en deze mogen wij de laatste twee nachten gebruiken. Wij hebben dan vrijdagmiddag en zaterdag de tijd om allerlei spullen te kopen en kunnen zondag alles inrichten, spannend allemaal !!
Nadat alles geregeld was hebben we vandaag een lange trip gemaakt naar Atherton Tableland. Op weg ernaartoe hebben we eerst een wandeling gemaakt naar de Crystal Cascades vlakbij Cairns.
3
4
5
6
7
Daarna zijn we via vele haarspeldbochten omhoog gereden om uiteindelijk ruim zevenhonderd meter boven zeespiegel te eindigen bij de vulkanische hooglanden van de Tablelands. We maken een stop bij de twee mooiste kratermeren: Lake Barrine en Lake Eacham, bij de laatste wordt volop gezwommen.
8
In het tropische regenwoud bij Lake Barrine staan twee gigantische Kauris.
9
10
Iets verderop bevindt zich het stadje Yungaburra met veel historische gebouwen.
11
12
13
14
Het is inmiddels lunchtijd en het is de bedoeling bij Nick’s restaurant te gaan eten. De Europese eigenaar is een vriend van Clary en Rob en járen terug zijn wij er een keer samen geweest. Helaas is het restaurant gesloten maar we spreken wel met Nick: hij herkent ons nog en weet ook nog precies aan welke tafel we toen zaten !!
15
16
17
We komen terecht bij de oude pub van Yungaburra voor lunch en gaan daarna door naar de vlakbij staande beroemde Curtain Fig Tree, waar luchtwortels vanuit de boomtoppen naar beneden groeien en zo een vijftien meter lang “gordijn” vormen, prachtig om te zien.
18
19
We gaan door naar de Millaa Millaa Falls en zien onderweg nog een kleine waterval waar veel mensen verkoeling zoeken.
20
21
Bij de Millaa Millaa Falls is het erg druk, het is er dan ook erg mooi en ook hier wordt weer gezwommen.
22
Het wordt tijd om terug te gaan richting Clifton Beach, we zijn inmiddels honderdentwintig kilometer van huis. Via een mooie route rijden we in twee uur tijd terug, onderweg zien we bananen-trees en ook vele rijpe mango’s aan de bomen hangen. De hele dag schijnt de zon en het is weer ruim vijfendertig graden. In Perth is het ook aardig warm: tweeëndertig graden mét zon, maar daar is het lang niet zo vochtig en kennen ze geen tropische regenbuien !

Verslag 7
Het is inmiddels donderdagmiddag 15 januari en we zitten te wachten op de luchthaven van Cairns tot we aan boord mogen voor onze vlucht naar Perth. Het was vandaag weer knap heet en benauwd in Cairns: 39 graden en een luchtvochtigheid van 85, het is dan ook niet het juiste seizoen om hier te vertoeven.
Gisteren zijn we bij een overheidsinstelling langs geweest om uitleg te krijgen over de hele procedure van overschrijven en keuren van de camper. Daarna hebben we uren doorgebracht in diverse campingwinkels om alvast uit te zoeken waar we in Perth, bij dezelfde winkelketens, onze campingspullen kunnen kopen. (We weten nog niet wat we van de huidige eigenaars over kunnen nemen !) Aan het eind van de middag zijn we met Clary en Rob naar Cairns gereden, er is een prachtige zwembad aangelegd vlakbij zee waar iedereen gratis gebruik van mag maken.
1
2
Wij hebben enkele uren geborreld in het uitgaanscentrum van de stad, waar we diverse kennissen van Rob en Clary ontmoet hebben en daarna in een visrestaurant aan zee gegeten, het was voorlopig onze laatste avond samen.
3
4
5
We hebben een heerlijke week gehad in Queensland, nu op naar West Australië !
6
7
(Zo’n slang wil je niet in je achtertuin hebben, toch gebeurt dit hier regelmatig !!)
8

Verslag 8
WE HEBBEN DE CAMPER GEKOCHT !!!!!!!

We hadden vanmorgen om acht uur een afspraak met Annemarie en Bernhard, de Zwitsers die de camper te koop aanboden. Het tijdstip was geen enkel probleem aangezien het voor ons eigenlijk al tien uur was, het is in Perth twee uur vroeger dan in Cairns. De camper ziet er prima uit, zowel van binnen als van buiten en na een fijn gesprek, een grondige keuring en een proefrit wisten we het zeker: dit wordt onze camper. Het Zwitserse stel, van onze leeftijd, heeft er ruim tien maanden mee rondgetrokken door Australië en in die tijd hebben ze slechts 14.000 km. afgelegd en grotendeels over verharde wegen. Een eiland als Fraser waagden ze zich niet aan, bang dat de auto zou beschadigen. Ook had de camper pas een beurt gehad, zijn de wielen in prima staat en was hij van binnen opnieuw geschilderd, tevens zit er nog vier maanden garantie op. Alles ziet er pico bello uit ! Voor 20.000 AUD (14.000 euro) is de Toyota Hilux 4×4 uit 2009 met een kilometerstand van 273.500 van ons, inclusief: twee keer zestig watt zonnepanelen, een douchetent, een Garmin navigatiesysteem, een bandencompressor, een verrekijker, een ongebruikte porta potti (maar die hoeven we niet), mooi beddengoed, nieuwe kussens en nog diverse andere dingen. Nadat we alle papieren hadden ingevuld voor de overdracht zijn we gezamenlijk naar de bank gereden om de geldzaken te regelen en hebben daarna een heel gezellige lunch gehad. Het blijkt dat Annemarie en Bernhard al ruim vijf jaar van huis zijn: ze hebben vier en een half jaar zeilend doorgebracht en zijn met z’n tweeën naar de Pacific gevaren, soms zagen ze dagen geen enkel ander schip, een hele prestatie. In Brisbane hebben ze hun boot verkocht en deze camper aangeschaft (rechtstreeks van het verhuurbedrijf Apollo, waar wij ook al vijf keer zo’n zelfde camper gehuurd hebben), nu zijn ze moe van het reizen en willen naar huis. Na de lunch hebben we hen teruggebracht naar de camping en zijn we inkopen gaan doen: inmiddels hebben we twee goede stoelen, gereedschap, bakken voor kleding en levensmiddelen, borden en bestek en een fles champagne om de koop te vieren, morgen gaan we verder met inkopen doen. Dan worden ook de laatste persoonlijke spullen van de Zwitsers uit de camper gehaald, geeft Annemarie alles nog een sopbeurt en vervolgens kunnen wij ons nieuwe huisje in gaan richten.
1
Verslag 9
In tegenstelling tot Cairns koelt het in Perth ’s avonds wél af naar zo’n twintig graden, waardoor je veel beter slaapt. Zo goed zelfs dat we van vrijdag op zaterdag pas laat merkten dat het buiten stormde. Toen we hiervan wakker werden was onze eerste gedachte: de luifel. Deze stond nog uit toen we de camper achterlieten en voor de laatste keer in een huisje op de camping sliepen. Ook de Zwitsers slapen in een huisje maar deze kijkt uit op de camper terwijl wij een heel eind verderop slapen, we hoopten dan ook dat zij de luifel afgebroken zouden hebben.

Echter, toen we gistermorgen naar onze camper liepen zagen we de gebroken stangen er al naast liggen. Annemarie en Gerhard vonden het heel vervelend, ze waren gelijk opgestaan toen het begon te stormen, maar waren al te laat. Nou hebben we dit probleem al een keer eerder bij de hand gehad (een windvlaag op Moreton eiland en de luifel stond vertikaal omhoog), dus Wim wist hoe hij het moest repareren.

Weer zijn we gisteren lange tijd op pad geweest om spullen te kopen voor de camper: er moesten nog schappen gemaakt worden, pannen aangeschaft, meer gereedschap gekocht en ga zo maar door. In de winkels is overal airconditioning, maar zodra je naar buiten loopt komt de hitte je tegemoet. In de loop van de middag waren we terug op de camping en konden we eindelijk onze camper in, vanaf nu is dit ons verblijf en we hopen er vele jaren plezier van te hebben. ’s Avonds nodigden Annemarie en Gerhard ons uit voor een hapje en een drankje en we hebben er een heel gezellige avond gehad, vol met verhalen over hun avontuurlijke reis.
1
Toen we vanmorgen wakker werden waren we het samen eens: er moet een dikkere matras in, ook werd het in de loop van de nacht fris en hebben we geen goed dekbed. Dus wéér zijn we op pad gegaan (we hebben vandaag nog de beschikking over de huurauto), in Perth zijn zoveel winkels, dat we het beter nu gelijk goed kunnen regelen. Normaal geef je aan het eind van je vakantie veel spullen weg, nu is het een aanschaf voor langere tijd en wil je iets goeds !

Inmiddels is het tien uur ’s avonds, heeft Wim voor het eerst gekookt, hebben we een prima matras op bed liggen met een nieuw dekbed met mooie hoes erop, heeft Wim heel wat aanpassingen gedaan en hebben de meeste spullen een vaste plek gekregen !
2
3
(Zo zag de camper er van binnen uit toen wij hem overnamen.)

Verslag 10
Nu de camper aan de binnenkant helemaal naar wens is blijven er nog drie dingen over die gebeuren moeten: we willen een aluminium bak aan de achterkant van de camper om de zonnepanelen, de tafel en stoelen en wat ander spul in op te bergen. Aan de voorkant moet een bullbar komen (erg handig wanneer er een kangoeroe de weg oversteekt) met schijnwerpers erop én de radio in de cabine doet het niet. Gerhard had al meteen gezegd dat er een CD in vast zat, dus we wisten dat hij gerepareerd moest worden. We zijn vanmorgen, na afscheid te hebben genomen van Annemarie en Gerhard, eerst naar ACS gereden, een bedrijf gespecialiseerd in het maken en bevestigen van bakken op auto’s. We hadden in Cairns al contact gehad met dit bedrijf en Rob had hen een mail gestuurd, dus ze wisten dat we kwamen. De eigenaar heeft alle maten opgenomen en zou ons ’s avonds een prijsopgave doen, helaas vertelde hij ook dat hij erg druk is en dat het wel twee weken kan duren voor hij tijd heeft. Nadat we verteld hebben dat we eind maart helemaal in Cairns moeten zijn beloofde hij te kijken of het eerder kan. Dóór naar het volgende bedrijf: Irvin Bullbars, hier kan alles iets sneller geregeld worden maar toch niet eerder dan eind van de week. Daarna rijden we naar een Toyota dealer om een nieuwe radio/CD speler in te laten bouwen, dit kan dezelfde dag nog en om twee uur rijden we er, met een lekker stukje muziek in de auto, weer weg. We hebben ons ook nog even goed laten informeren over de distributieriem: deze hoeft pas na 300.000 km. vervangen te worden, dus voorlopig hebben we daar geen omkijken naar.

Aangezien we niet dagen in Perth willen blijven wachten tot de bak geplaatst kan worden besluiten we de binnenlanden in te gaan, namelijk naar Hyden, zo’n driehonderd kilometer verwijderd van Perth, waar een groot natuurwonder te zien is: the Wave Rock. We zijn nu voor de achtste keer in Australië, maar hebben dit fenomeen nog nooit gezien, omdat we meestal in het zuidwesten de kustroute nemen. Nadat we nog enkele boodschappen hebben gedaan rijden we alvast een stuk landinwaarts en komen tegen half vijf aan op een soort picknickplaats waar je gratis mag overnachten. We staan hier helemaal alleen en er zijn hier totaal geen faciliteiten, wat een verschil met de camping in Perth, waar zelfs een zwembad aanwezig was. Toch staan we veel liever hier, dan in de drukte.
1
2
3
(Ook hier gaat Wim door met kleine klusjes om de camper te perfectioneren.)
4
We zijn nog maar net aangekomen wanneer er een mail binnenkomt: ACS heeft donderdag en vrijdag tijd om de bak te plaatsen ! We bellen meteen op naar Irvin Bullbars om daar een afspraak te maken, dus hoogst waarschijnlijk is voor het weekend alles geregeld en kunnen we nog voor Australian Day (maandag 26 januari) richting Cairns gaan !
5
(Dit is geen bosbrand !)

Verslag 11
We werden vanmorgenvroeg weer uitgerust wakker op onze nieuwe matras (toplaag over de oude !) en hoorden de kookaburra’s al van verre hun aparte lachende geluid ten gehore brengen. Ook enkele gekleurde parkieten vlogen rond, heerlijk om zo wakker te worden ! Bij het ontbijt heeft Wim weer mailcontact gehad met de bedrijven van de bullbar en de aluminium kist: donderdagmorgen om half acht moeten we bij Irvin Bullbars zijn, daarna gaan we door naar ACS voor alle opmetingen en vrijdagmorgen wordt dan de bak geplaatst. We hebben nog een paar honderd kilometer te gaan voor we in Hyden zijn, onderweg wordt het steeds kaler en dorrer, de wol van de merinoschapen die er lopen heeft dezelfde kleur als het gras !
1
Voor het eerst heb ik een stuk in de camper gereden, het is wel even wennen en een paar keer gaan de ruitenwissers heen en weer in plaats van de richtingaanwijzer, maar het is belangrijk dat ik ook kan rijden.
2
3
4
We stoppen bij een drooggevallen zoutmeer waarvan we er later meerdere zien onderweg. Tegen twaalven arriveren we bij de Wave Rock, inmiddels is het 45 graden en zoemen de vliegen ons om de oren !! Er zijn maar weinig toeristen op dit moment, logisch natuurlijk, de meeste vertoeven aan de kust.
5
We maken diverse foto’s van de vijftien meter hoge grote granieten golf (ontstaan uit een blootliggende aardlaag die duizenden jaren lang is geërodeerd) en klimmen daarna de rots op.
6
7
8
Overal zijn muurtjes geplaatst om het regenwater tegen te houden zodat het opgevangen kan worden in een meer.
9
10
11
12
13
14
Na de wandeling rijden we via een weg vol dode bomen (ze overleven al het zout niet) naar Lake Magic, een knalgroen zoutmeer wat erg onnatuurlijk aandoet.
15
16
17
We besluiten vast een stuk terug te rijden richting Perth en niet op de camping te blijven die bij de Wave Rock hoort. In de auto is het meer comfortabel en het scheelt morgen weer een eind rijden. Ik rijd weer een stukje en zie dan opeens een oranje lampje oplichten, het blijkt dat het brandstoffilter vervangen moet worden. We bellen met de Toyota-garage, waar gister de radio/CD speler is geplaatst en morgenmiddag om twee uur kan het filter vervangen worden, maar goed dat we al een stuk op weg zijn richting Perth. Tegen half vijf stoppen we bij Kokerbin Rock, weer een grote granieten rots en hier parkeren we de camper onder een grote boom, zodat we nog een beetje schaduw hebben.
18
Inmiddels is het zes uur en geeft de thermometer nog steeds 42 graden aan in de schaduw !

Verslag 12
We hebben gisteravond genoten van de prachtige sterrenhemel, omdat er geen kunstlicht in de omgeving is zie je alles veel beter.
1
Na een warme nacht (de temperatuur bleef steken bij 35 graden) zijn we vanmorgen begonnen met een korte wandeling langs de Kokerbin Rock, de op twee na grootste monoliet van Australië. (De grootste is natuurlijk Ayers Rock en deze is zelfs het grootst van de wéreld !) Tegen half negen was het al bijna veertig graden, dus na een half uurtje zijn we alweer gaan rijden.
2
3
4
5
6
7
Onderweg komen we weer langs aparte zoutmeren en tegen twaalven arriveren we in York, een historisch stadje, gesticht in 1831. Hier bevindt zich het York Auto Museum, waar onder andere een Rolls uit 1925 en een Benz uit 1886 moeten staan. Het gebouw ziet er donker uit maar er staat wel “open” op de deur, echter wanneer we deze met moeite open hebben gekregen en naar de entree lopen, gaat er ineens een alarm af (hebben wij weer !) We blijven een tijdje wachten of er een reactie komt maar het alarm blijft loeien en verder gebeurt er niets. We melden het maar bij het infocentrum en daar zoeken ze het verder uit.
8
9
10
11
We wilden nog naar de oude gevangenis en de rechtbank, maar beiden zijn deze tijd van het jaar gesloten. We bekijken wat leuke winkeltjes en een negentig jaar oude hangbrug, gemaakt door gevangenen en gaan dan we verder, want we moeten om twee uur in Midland, een voorstad van Perth zijn, bij de Toyota-garage.
12
13
14
15
16
17
Om half drie zit er een nieuw brandstoffilter in de camper en een uurtje later staan we op Midland Touristpark, slechts tien minuten verwijderd van de bedrijven waar we morgen moeten zijn.
18
Er waait een verkoelend windje (volgens Rob heet deze: “the Fremantle Doctor”) en ik denk dat het vannacht zo’n twintig graden koeler zal zijn dan afgelopen nacht !

Verslag 13
1
Vandaag was een dag van veel wachten: om half acht waren we present bij het bedrijf voor de bullbar en deze zat er twee uur later op,
2
3
4
5
6
7
(Voor en erna !)
8
daarna moest er een elektricien komen om de schijnwerpers te monteren en alles bij elkaar waren we om half twaalf klaar bij het eerste bedrijf. Wel hadden we ondertussen een Hollander ontmoet die een bedrijf had naast Irvin Bullbars en het is al geregeld dat wanneer we onze camper in Perth achter willen laten, om later weer verder te trekken, we deze bij hem kunnen stallen, op een groot terrein achter het bedrijf. Altijd handig om te weten ! Door naar ACS voor de aluminium bak. Ze zijn nog druk bezig met een andere klus dus het duurt allemaal een beetje langer, weer zitten we een beetje te lezen en wat mails te beantwoorden.
9
Het heeft geen zin ergens heen te gaan, want er zit alleen maar industrie in de buurt, de shoppings centra zijn te ver weg. Om vier uur hebben ze alles goed opgemeten, een ijzeren frame gemaakt en diverse andere voorbereidingen getroffen. Morgen tegen tienen worden we weer verwacht en wordt de bak geplaatst en vastgezet. Als het goed is hebben we dan alles gehad en kunnen we de drukte van de stad uit !!

Verslag 14
Vandaag wordt Dennis 29 jaar, de afgelopen twee jaren hebben we dit samen gevierd (in Nieuw-Zeeland en Thailand), nu zijn we een heel eind van elkaar verwijderd. Toch is de wereld door alle communicatie heel klein geworden en kun je op ieder moment van de dag contact hebben. We hebben Dennis vannacht om twaalf uur gebeld (hier was het al zeven uur ’s morgens) om hem te feliciteren, ook heeft hij z’n cadeaus al gekregen (deze lagen verstopt in mijn kleerkast). We hebben afgesproken om later op de dag nog een keer terug te bellen ! Wij rijden voor de laatste keer naar ACS, waar de kist nu geplaatst gaat worden.
1
2
Dit gaat weer enkele uren duren, de werklui daar zijn heel precies (gelukkig maar) en willen het honderd procent perfect hebben. Wij brengen enkele uren door onder een luifel bij een eettentje in de buurt en tegen drieën keren we terug naar ACS. Adam en Jerry (twee broers die samen het bedrijf runnen) zijn met de laatste dingen bezig en tegen half vier rijden we, helemaal tevreden, de garage uit.
3
Met de bullbar en de kist blijft de lengte van de camper precies onder de zes meter en past deze nog net in de garage van Rob en Clary. We gaan nog even langs een Visitor Centre om een All Year Park Pass te kopen, zodat we alle Nationale Parken van West Australië gratis in mogen. We rijden door tot zo’n honderd kilometer zuidelijk van Perth en krijgen met diverse files te maken. Dan wordt het tijd om een kampplaats te zoeken, we weten dat dit moeilijk wordt, omdat de Australiërs een lang weekend vrij hebben en iedereen is gek op kamperen. Helaas is Herron Point, een leuke plek aan een meer, helemaal vol en ook een tweede camping geeft aan “no vacances”.
4
Gelukkig is er plek vrij bij Martins Tank Lake in Yalgorup N.P. waar we tegen zevenen aankomen.
5
(Zo zag de achterkant er eerst uit)
6
(Dit is veel stoerder en praktischer.)
7
Hoogste tijd om Dennis weer te bellen, want die heeft nu net middagpauze. Na vijf en twintig minuten kletsen verbreken we de verbinding, er moet ook nog gekookt en gegeten worden ! We nemen nog een wijntje op de verjaardag van onze jongste zoon en kruipen dan lekker onder ons dekbed, het is namelijk nog maar (!) twintig graden !!!
8

Verslag 15
Toen we gisteravond het laatste stuk, over heel slechte gravel, naar de kampplaats reden, maakte de bullbar een heel irritant blikkerig geluid. Vanmorgen was dit dan ook het eerste wat Wim ging onderzoeken en proberen op te lossen. Natuurlijk kwam er al snel een Australiër kijken en helpen, dat is hier heel gewoon. Wim heeft een stukje ijzer weggezaagd aan de onderkant en siliconenkit tussen de platen en bouten gesmeerd, ook bleken de schijnwerpers los getrild te zijn, deze zitten nu weer goed vast !
1
Bij dit Nationaal Park hoort een heel ondiep meer, waar we vanmorgen naartoe gelopen zijn, verder is het hier bosachtig.
2
3
4
5
Omdat alle campings nu overvol zijn hebben we nog een nacht bijgeboekt (we hebben geen zin om weer zo lang naar een nieuwe plek te moeten zoeken !) en zijn toen naar Preston Beach gereden, een klein plaatsje vlak aan zee. Jaren terug zijn we hier ook geweest, je kunt hier zo het strand oprijden, wel moet je dan eerst je banden een stuk leeg laten lopen. Wij kwamen toen gigantisch vast te zitten in het mulle zand en zagen het langzaam vloed worden !!! Ik heb Wim dan ook verboden om vandaag weer deze zandbak in te rijden, we krijgen nog mooie stranden genoeg, waar het minder mul is !
6
7
8
9
10
Tegen de middag waren we terug op ons plekje en heeft Wim de laatste klusjes aan de camper gedaan, ook hebben we de zonnepanelen uitgetest, deze werken prima.
11
We zijn nu helemaal klaar om de reis naar Cairns te gaan maken. Dit keer heb ik geen planning, zoals anders, omdat we nog niet wisten waar we de camper zouden gaan kopen. Maar we hebben nog negen weken om helemaal naar het noorden te gaan, dus dat gaat zeker lukken !!
12
Ik heb wat foto’s gemaakt van de binnen- en buitenkant van de camper zoals het er nu uitziet. Het bed wordt niet meer ingeschoven maar blijft zo liggen, eronder staan de bakken met kleding. Het gasstel is verwijderd, we koken toch alleen buiten. Ook zijn er enkele schappen gemaakt en heb ik nu veel meer praktische ruimte. Wim heeft tevens voor de kraan buiten een handig systeem ontworpen, zodat de jerrycans kunnen blijven staan !!
13
14
15
16

Verslag 16
We hebben vandaag geen grote afstand afgelegd, al na zo’n twintig kilometer zijn we de hoofdweg afgedraaid naar Myalup, weer een gehucht aan zee met een mooi strand erbij. Dit keer hebben we onze stoelen, parasol en vishengel meegenomen en enkele uren doorgebracht aan het strand.
1
2
Het is druk met gezinnen, vissers en er vindt zelfs een huwelijksplechtigheid plaats iets verderop aan zee. Het is ruim dertig graden, er staat geen wolkje aan de hemel en met een licht briesje is het heerlijk op het strand.
3
4
Tegen de middag rijden we verder, zoveel mogelijk langs zee. In Bunbury, een plaats waar vaak dolfijnen gezien worden, eten we een boterham aan de waterkant en wanneer we weer verder rijden spotten we opeens enkele dolfijnen. Ze zijn echter ver van de kust af en gaan regelmatig langere tijd onder water.
5
6
Vijf en dertig kilometer zuidelijk van Bunbury vinden we een leuke overnachtingplaats in het Tuart Forest N.P., maar omdat het nog vroeg is rijden we nog een keer richting zee (zo’n zes kilometer verderop), waar we in een beschutte baai nog enkele uren doorbrengen. We gaan allebei het verkoelende water in en Wim gooit zijn hengel nog een keer uit.
7
8
9
10
11
Tegen vijven rijden we naar Pine Plantation Picnic Area ,waar we gratis mogen kamperen (we blijven Hollanders !!), hier staan we onder de bomen wat wel lekker is, want als we aankomen is het nog vijf en dertig graden !
12

Verslag 17
Het is vandaag (maandag 26 januari) “Australian Day”, de geboortedag van de natie. De meeste mensen hebben een vrije dag en overal wordt van alles georganiseerd. Wij rijden eerst naar Busselton, waar we een ochtendwandeling maken over de 1.8 kilometer lange jetty. Er rijdt ook een toeristisch treintje over de steiger, maar wij kunnen wel een beetje beweging gebruiken.
1
2
3
We gaan door naar Ngilgi Cave, één van de vele druipsteengrotten die voorkomen in het gebied Margaret River, gelegen in het zuidwesten van Australië. Dit keer krijgen we geen uitgebreide uitleg over de stalactieten en stalagmieten, we mogen zelf rondlopen door het gangenstelsel en vele trapjes op en af gaan.
4
5
6
De streek Margaret River is ook bekend om zijn vele mooie stranden en natuurlijk vanwege zijn wijngebied met vele topwijnhuizen. We stoppen voor een proeverij bij Cape Naturaliste Vineyard, waar zowel de witte als de rode wijn heerlijk naar binnen glijdt ! (Er zit maar een bodempje drank in het glas !) Er zitten netten over de druiventrossen in het veld, dit is niet alleen tegen de vogels, maar het blijkt dat kangoeroes ook gek zijn op druiven. Een stukje zuidelijker houden we halt bij Arimia Estate, een wijnhuis waar een restaurant bij hoort. Het complex ligt erg afgelegen aan een gravelroad en als we de tip niet van een local gekregen hadden, waren we hier nooit terecht gekomen. We brengen enkele uren door in de tuin van het wijnhuis, genietend van een goede maaltijd met een sauvignon blanc erbij.
7
8
We vervolgen onze weg weer in zuidelijke richting en buigen af en toe af richting zee, waar diverse surfers actief zijn in de sterke branding,
9
10
11
ook rijden we door de Boranup Forrest met z’n hoge karribomen.
12
Onze reis voor vandaag eindigt bij Hamelin Bay, hier komen de stingrays heel dicht langs de kust, je kunt ze zelfs aanraken.
13
14
Er ligt ook een camping bij de baai en hier hebben ze nog net een vrij plekje voor ons (het blijkt dat de zomervakantie nog een week duurt !!!). Ik maak gelijk gebruik van de wasmachines (ben ik daar voorlopig weer van af) en ook hebben we al dagen geen douche meer gezien !
15
16
Tegen zevenen lopen we nog een keer naar het strand om te genieten van een prachtige zonsondergang.
17
18

Verslag 18
1
2
Nadat we vanmorgen nog kort een blik hebben geworpen op Hamelin Bay, een baai waar vroeger een houten jetty lag, zijn we naar Augusta gereden, het zuidelijkste plaatsje van de streek Margaret River.
We doen er uitgebreid boodschappen want we zijn door al onze voorraden heen, gaan op bezoek bij de plaatselijke “hardware store”, want Wim vindt nog steeds kleine dingen die aangepast moeten worden aan de camper én kopen daar ook een goede compressor. Degene die bij de camper zat heeft een uur nodig om één band op te pompen; handig bij een lekke band, maar niet als je bent wezen strand rijden en vier halflege banden hebt ! Bij Augusta ligt een prachtig binnenmeer: Hardy Inlet, met een open verbinding naar zee.
3
We zien er drie dolfijnen zwemmen, ze zijn totaal niet schuw en komen vlakbij enkele kanoërs. We blijven ze een tijd lang observeren en rijden pas na de middag weg, de binnenlanden in.
4
5
6
We gaan op weg naar Pemberton, waar veel hoge karribomen staan. Meteen voel je de warmte op je afkomen wanneer de koele zeewind weg is.
7
8
Tegen vieren maken we een korte wandeling in het Beedelup N.P. en rijden dan door naar Warren N.P. waar we gaan overnachten.
9
10
(Het piesstraaltje van de Beedelup Falls !)
11
12
De gelijknamige rivier loopt door het park, maar we vinden deze niet geschikt om in te zwemmen. We staan nu heerlijk rustig in een bos, Wim is weer aan het klussen en dát bij een temperatuur van ruim dertig graden!
13
14

Verslag 19
1
In het Warren N.P. bevindt zich ook the Dave Evans Bicentennial Tree, één van de drie hoge karribomen in de buurt, die vroeger dienden als brandwachtpost. Je kunt erin omhoogklimmen langs lange ijzeren pinnen, tot op een hoogte van ruim zestig meter en komt dan uit bij een platform, iets wat we beiden in 2008 gedaan hebben. Dit keer ga ik niet verder dan enkele meters hoog, alleen voor de foto !
2
???????????????????????????????4
We rijden zo’n honderd en twintig kilometer zuidoostelijk naar Walpone-Nornalup N.P., weer richting de kust.
5
Eerst volgen we de Knoll Drive langs de Nornalup Inlet,
6
7
een prachtige weg langs het water en vervolgens maken we een wandeling naar the Giant Tingle Tree, een immens grote, holle eucalyptus boom die nog steeds bladeren heeft.
8
9
Wanneer we naar the Valley of the Giants rijden begint het te onweren en te regenen (het was de hele morgen al knap benauwd), we bewaren deze wandeling onder de hoge bomen voor de volgende keer !
Ongeveer vijftien kilometer voor de plaats Denmark bevindt zich het William Bay N.P. gelegen aan zee en bekend vanwege zijn prachtige beschutte baaien. Helaas is ook hier het mooie weer (even) weg en is het geen weer om te gaan zwemmen bij the Green Pools.
10
11
Heel mooi om te zien zijn de Elephants Rocks, deze granieten rotsen lijken precies op een kudde olifanten.
12
13
Járen terug heeft iemand uit Denmark ons een heel mooi plekje aangewezen (a secret place) om te kamperen, we hebben hier in het verleden al diverse nachten doorgebracht. Nu was het even zoeken, maar we hebben het weer gevonden: het ligt tussen Walpole en Denmark en heet Boat Harbour (niet verder vertellen !!), je moet eerst vijf kilometer 4WD-en door de duinen om er te komen, maar dan heb je ook een eerste klas plek !!
14
15
16
17
Helaas staan we nog maar net wanneer de onweersbui ons weer gevonden heeft, we krijgen rukwinden en harde regen en moeten naar binnen verhuizen. Maar we laten ons niet wegjagen, we hebben al besloten om hier gewoon nog een dag te blijven staan, het wordt vanzelf weer mooi weer !!
18
19

Verslag 20
We zijn al diverse keren bordjes tegengekomen met daarop: “Bibbulmun Track”, dit is een wandelroute in West Australië die langs allerlei mooie plekken loopt van Perth tot aan Albany. Totaal is deze route zo’n duizend kilometer lang en natuurlijk kun je hem in gedeeltes afleggen. Onderweg staan er steeds simpele hutten waarin overnacht kan worden. Vanmorgen zagen we drie mensen lopen die bezig waren met de track.
1
2
Vandaag hebben we een heerlijke dag gehad bij Boat Harbour: de zon schijnt volop en er waait een verkoelende zeewind.
3
4
We hebben gewandeld, oude plekjes opgezocht en door zee gewaad.
5
6
7
8
9
(Deze platte rots maakt geluid wanneer je hem heen en weer beweegt.)
10
Wim heeft gevist en de laatste klusjes (waarschijnlijk !) opgeknapt. De zonnepanelen doen het prima en houden de accu goed vol, zodat we steeds verzekerd zijn van een koud biertje uit de koelkast.
11
12
13
We hadden net besloten nog een dag te blijven toen er een wagen met een ranger erin bij ons stopte: het is niet toegestaan om hier te kamperen, er zijn genoeg campings in de buurt. Gelukkig blijft het bij een waarschuwing en krijgen we nog geen 100,00 dollar bekeuring, ook hoeven we pas morgenvroeg te vertrekken !
14
We checken regelmatig het weer in diverse landen en in Sicilië wordt het niet warmer dan veertien graden met regelmatig regen, zijn wij blij dat we in Australië zitten !

Verslag 21
Gistermorgen was ons prachtige plekje niet zo idyllisch meer: het was zwaar bewolkt en er stond een loeiharde wind zodat we nauwelijks normaal konden ontbijten. We waren dan ook al vroeg weg bij Boat Harbour. Ik heb er trouwens nog een “leuk” souvenir aan overgehouden: het stikte daar van de muggen, wat je door de wind nauwelijks merkte en natuurlijk hadden we ons goed ingespoten met “insect repellent”, maar toen ik in het donker even buiten in de luwte ging plassen, kwamen deze krengen massaal af op het stuk onbespoten huid. Het gevolg is dat ik zo’n honderd muggenbulten op m’n billen heb !! Erg ongemakkelijk en vooral ’s nachts jeukt het ontzettend en houdt het me uit m’n slaap !
1
(Dit is een replica van de brik Amity, die in 1826 de eerste kolonisten uit Sydney naar Albany bracht.)
2
Via Albany, vooral bekend als voormalig centrum van de walvisjagers (tot 1978 werden er jaarlijks 850 walvissen gedood !!), zijn we naar Waychinicup N.P. gereden, een vrij klein park, waar eigenlijk alleen ruimte is voor tenten, gelukkig kunnen we er toch onze camper kwijt. Het park heeft een rivier die in open verbinding staat met zee, maar wel met een beschutte baai.
3
4
5
6
Het is een prachtige plek om te vissen en ook zijn er enkele duikers met harpoenen actief, die me later trots hun vangst tonen.
7
8
9
We blijven hier twee nachten en genieten volop van de mooie omgeving, ook is de camper nu naar volle tevredenheid ingericht en hebben we tijd voor een boek en een spelletje. Het is niet meer zo warm als het geweest is en de wind is fris, maar met vijf en twintig graden zijn we dik tevreden !!
10
11
12
(Dit een quenda en lijkt op een Afrikaanse rockdassie !)

Verslag 22
1
We hebben vandaag (zondag 1 februari) zo’n drie honderd en vijftig kilometer afgelegd en zijn uitgekomen bij Mason Bay, een mooie kampspot aan zee gelegen tussen Hopetoun en Esperance.
2
3
4
De hele dag staat er een harde wind en tijdens een strandwandeling worden we haast gezandstraald. Er is dan ook niemand aan de waterkant om te vissen of te zwemmen.
5
6
Wel zien we enkele stingrays dicht langs de kust.
7
Tegen de avond wordt het echt te fris en spannen we voor het eerst een groot zeil als windscherm. Zo kunnen we toch genieten van het mooie uitzicht en lekker buiten leven !

8

Verslag 23
We hebben vandaag hemelsbreed niet veel kilometers afgelegd, maar wel zijn we regelmatig zijwegen ingeslagen om bekende en onbekende kampspots te bekijken.
1
2
3
Zo kwamen we ook bij Stokes Inlet N.P. terecht. Vele jaren terug was hier een leuke kampplek waar je zo naar het water liep om te vissen, in 2008 was dit Nationale Park afgesloten omdat er brand had gewoed en nadien is alles opnieuw opgebouwd. De inlet is er natuurlijk nog, maar de campsites zijn vernieuwd en doen nu heel onpersoonlijk aan: aan drie kanten zit je ingesloten tussen de bomen en je hebt geen uitzicht meer. Wel zijn er mooie toiletgebouwen en een plek om te barbecueën ! Wim heeft een tijdje gevist in het vrij ondiepe water, maar net als gisteren staat er een harde, koude wind en is het niet echt aangenaam aan de waterkant.
4
5
6
7
8
Natuurlijk gaan we hier nu niet kamperen en trekken verder naar Quagi Beach, een voor ons onbekende plek waar we in de zon en uit de wind kunnen staan. De schoolvakanties zijn nu definitief voorbij en nu kom je alleen nog Australische echtparen tegen,die lange tijd rondtrekken, of toeristen.
9
Als je een Nationaal Park bezoekt betaal je meestal een vergoeding, die hebben wij afgekocht door een “WA Annual All Parks Pass” te kopen (kosten 88 dollar voor een heel jaar, 44 dollar voor een maand !). Als je wilt overnachten in een N.P. of op een campsite (niet te verwarren met een camping met alles erop en eraan!) sta je óf voor niets, óf de ranger komt langs voor kampgeld (meestal 10 tot 15 dollar), óf je doet geld in de “honesty box”: je vult een envelop in met je gegevens en stopt daar dollars in ! Dit zijn de regels in West Australië (ongeveer één derde van het hele continent) en zodra we in Zuid Australië zijn gelden er weer andere wetten. Vandaag hebben we tien dollar in een envelop gedaan en de afgelopen drie nachten is de ranger niet langs gekomen (terwijl dit op een bord vermeld stond) en hebben we voor niets overnacht. Kamperen is dus niet echt duur in Australië !!
10

Verslag 24
We zijn vanmorgen eerst naar Esperance gereden om diesel te tanken, water aan te vullen, boodschappen te doen en bij Telstra voor dertig dollar 800 MBs en heel veel belminuten te kopen. Hierdoor kunnen we weer een maand lang de verslagen verzenden en naar Holland bellen, mits we verbinding hebben natuurlijk.
Vijftig kilometer oostelijk van Esperance ligt het mooie Cape Le Grand N.P. met z’n prachtige witte zandstranden en granieten rotsen.
1
2
(Dit is Frenchman Peak)
3
4
We vinden een plekje op camp Lucky Bay, waar een toiletgebouw staat met zelfs douches erbij, deze hebben we sinds Hamelin Bay niet meer gezien ! (We wassen ons bij de kraan en gaan ’s avonds met onze voeten in de wasbak zitten !)
5
6
7
8
We maken een wandeling langs het mooie strand en zien daar enkele kangoeroes zitten, duidelijk gewend aan mensen en totaal niet schuw.
9
10
11
12
Helaas waait er nog steeds een harde wind, maar verder is het prima weer, wél gaan vanavond voor het eerst de dikke vesten aan !

Verslag 25
We hebben weer een heerlijke dag gehad: als eerste zijn we vanmorgen met de camper het strand van Lucky Bay opgereden, je blijft je verbazen hoe het strand zó wit en de zee zó blauw kan zijn.

1
2
3
4
Wim heeft er een tijdje gevist, maar de baai is te ondiep. Vervolgens zijn we naar Rossiter Bay gegaan, ook een baai maar met veel rotsen. Hier heeft Wim in korte tijd acht herrings gevangen, maar omdat ze maar vijftien tot twintig centimeter lang waren, zijn ze allemaal weer terug beland in zee.
5
6
7
Bij Frenchmans Peak zijn we gestopt om de mail te verzenden, het is de enige plek in het park waar je verbinding hebt. Ook Hellfire Bay heeft een prachtig wit zandstrand waar je veilig kunt zwemmen en er zijn grote granieten rotsen om op te klimmen.
8
9
Tussen de middag zijn we “le grand beach” opgereden en hebben er gegeten en genoten van het prachtige uitzicht.
10
11
12
Toen werd het tijd om terug te gaan naar onze kampplaats op Lucky Bay, onze huid had genoeg zon gehad voor één dag. In de schaduw lezen we en doen een spelletje Carcassonne, terwijl de kangoeroes om ons heen hippen. Deze hadden trouwens vannacht onze vuilniszak kapot getrokken en de stoelen omgegooid. Vanavond zorgen we er dus wel voor dat alles goed opgeruimd is !
13
14

Verslag 26
1
We hebben vanmorgen het prachtige Le Grand N.P. verlaten via het strand en hebben twee en twintig kilometer langs zee gereden.
2
De meeste tijd was het goed te doen, maar af en toe kwamen we op zandheuvels en had Wim al z’n stuurmanskracht nodig, maar hij genoot !
3
Terug in Esperance hebben we eerst, voor de veiligheid, een nieuw gasstel gekocht: de oude had haast geen druk en na een reparatie spoot er juist veel te veel gas uit en kregen we steekvlammen. Daarna werd het tijd om eens flink te gaan gassen, tot nu toe hebben we nog geen grote afstanden afgelegd, maar we moeten nog wel helemaal naar Cairns !!
4
Eerst rijden we twee honderd kilometer noordelijk naar Norseman en onderweg komen we langs diverse droge zoutmeren. Wanneer we daar tegen enen, na diesel getankt te hebben, weer in de auto stappen, geeft de thermometer één en veertig graden aan in de schaduw. We doen de ramen dicht en zetten de airco maar aan, dat rijdt toch aangenamer dan met alles open. Nu gaan we beginnen aan de lange rit over de Eyre Highway: twaalf honderd kilometer lang alleen maar een tweebaansweg, zonder dorpen of steden onderweg. Om de honderdvijftig tot twee honderd kilometer staat er een roadhouse waar je kunt tanken en wat kunt eten. Ook zijn er overal plekken waar je kunt kamperen, meestal zonder voorzieningen. Het is rustig op de weg, gemiddeld kom je elke vijf minuten een auto of “road train” tegen (achter hun truck hangen nog twee of drie aanhangers met een maximale lengte van 36,5 meter !), ook verandert het landschap langzaam en worden de bomen vervangen door lage struiken.
5
6
Helaas zien we langs de kant van de weg veel dooie kangoeroes liggen, waar de roofvogels weer op af komen. Voorbij Balladonia krijg je het langste rechte stuk weg van Australië, namelijk 146,6 kilometer lang zit er geen enkele bocht in de weg !
7
Ik rijd sinds lange tijd ook weer een stuk, zodat Wim even z’n ogen kan sluiten. Tegen half zes tanken we (1,65 dollar per liter, normaal ongeveer 1,25 !) en zoeken een kampplek, helaas zwermen er daar allemaal wespen rond en bijten de mieren ons gelijk in de tenen.
8
We rijden verder naar een volgende plek (Olwolgin Bluff) en hier is gelukkig geen ongedierte. Totaal hebben we vandaag ruim zevenhonderd kilometer afgelegd en morgen volgt er nog zo’n zelfde afstand voor we weer in de bewoonde wereld zijn !
9
10
(Zijn we nu in Australië of in Afrika ?)

Verslag 27
Toen we vanmorgen wakker werden was de camper helemaal nat van de dauw, voor Wim een mooie gelegenheid om al het zand en vuil van de auto af te wassen, ons huisje ziet er nu (tijdelijk) weer schoon uit. We zijn nog maar net onderweg wanneer we de Madura Pass over gaan, hier zie je pas hoe kaal en uitgestrekt het land is.
1
2
Toch komen we enkele fietsers tegen, die het blijkbaar een uitdaging vinden om de twaalf honderd kilometer lange weg te rijden.
3
Bij de Eucla Pass, ruim honderd zestig kilometer verderop, kun je de ruïnes zien van het telegraafstation uit 1877, nu verzwolgen door de duinen. Het is minder warm als gisteren, ik kan nu met blote voeten in het zand lopen en ook hebben we vandaag de airco niet aan.
4
Na vijftien kilometer gaan we de grens met South Australia over bij Border Village. Hier moet iedereen die uit Zuid Australië komt zijn verse groente, fruit en honing afgeven bij een landbouwcontrolepost, kom je echter vanuit het westen (zoals wij) dan krijg je pas na vijf honderd kilometer deze controle !! Dit alles moet er voor zorgen dat er geen fruitvliegjes en insecten over de grens gaan !! Toen wij met het vliegtuig in Perth landden moesten we ook ons fruit in een bak deponeren, wij vonden dit echter zonde en hebben onze appels ter plekke opgegeten, wat leuke reacties opleverde van mede reizigers. Bij Border Village staat ook een bizar richtingsbord met afstanden van verre plekken en een zes meter hoge kangoeroe, waarmee we tóch even op de foto gaan.
5
Zodra we de grens over rijden moeten we de klok twee en een half uur vooruit zetten (!!), zelfs in Cairns is het nog een half uur vroeger, omdat ze in Zuid Australië ook nog de zomertijd hanteren, iets wat ze in Queensland niet doen. Het is hier nu dus negen en een half uur later dan in Nederland. Nu komt er een stuk weg met enkele look outs waar we uitkijken over de steile klippen op de Great Australian Bight. Ook hier is in de jaren wel wat veranderd: de laatste keer dat we hier waren (2008) konden we zo op de rand van de klip gaan staan, nu zitten er overal hekken voor en moet je op de paden blijven.
6
7
Jammer genoeg zien we vandaag weer veel dode kangoeroes aan de kant of midden op de weg liggen. Zodra het schemerig wordt gaan deze dieren het warme asfalt op en worden vervolgens aangereden. Echter wanneer we de grens met Zuid Australië gepasseerd zijn zien we geen enkel dood dier meer liggen ! Of de kangoeroes durven de (onzichtbare) grens niet over, óf ’s morgens vroeg worden de kadavers opgeruimd door een rijdende patrouille. Nadat we bij Nullarbor getankt hebben (1,77 dollar de liter, maar het moet natuurlijk wel van veraf aangeleverd worden !), rijd ik weer een tijdje. We komen nu op het enige stuk Eyre Highway dat echt door de boomloze Nullarbor Plain loopt, maar na zo’n dertig kilometer komen er toch weer hoge struiken en bomen in zicht.
8
We stoppen tegen zeven uur (nieuwe tijd) bij Colona Rest Area, weer een prachtige, rustige plek zonder voorzieningen. We gaan vanavond onze eigen gemaakte barbecue uitproberen en vervolgens ons eerste kampvuur (deze vakantie) maken, in West Australië was een “total fire ban” tot eind april.
9
10

Verslag 28
We waren vanmorgen pas om acht uur wakker, twee en een half uur tijdsverschil ineens is ook heel wat, thuis heb ik al een week last van het uur verschil met de zomer- en wintertijd ! Als ze in Holland nu aan het ontbijt zitten hebben wij al happy hour ! Vanmorgen hebben we ons laatste fruit opgemaakt en eenmaal bij Ceduna wilden ze (de landbouwcontrole op fruitvliegjes) alleen maar in onze koelkast kijken, om te controleren of we nog groente en fruit bij ons hadden. Het blijft grote onzin natuurlijk, ruim honderd kilometer terug heb ik de schillen van de kiwi en de grapefruit achter gelaten en deze komen gewoon uit West Australië.
???????????????????????????????
In Ceduna is een mooie grote supermarkt met volop verse spullen, waar we gelijk weer voor vijf dagen boodschappen doen. Ook worden hier volop oesters gekweekt dus tussen de middag hebben wij heerlijk vis gegeten.
???????????????????????????????
Het wordt even zoeken naar een mooie kampspot, het liefst wil ik een plek waar wasmachines zijn, want na Hamelin Bay heb ik deze niet meer gezien, maar dan kom je op een gewone camping, tussen muren zonder uitzicht ! We komen uiteindelijk terecht op Perlubie Beach, gelegen tussen Streaky Bay en Smoky Bay. We staan hier op het strand, hebben schaduw, er is een toilet en kraanwater.
34
Ik heb dus enkele uren met de hand alles staan wassen, maar dat ben ik wel gewend van Marokko en Zuidelijk Afrika. Er waait een warme wind (in de schaduw is het om zeven uur nog ruim dertig graden) dus alles is zo droog.
5
Het belangrijkste is dat we weer een schitterende plek hebben met als extraatje een prachtige zonsondergang !
6
???????????????????
8

9
(Dit lieve beestje heet een bobtail en is ruim twintig centimeter lang !)
???????????????????

Verslag 29
We laten onze camper nog een dag en nacht staan op het prachtige strand. Bij eb trekt het water zich ver terug en moet Wim een eind lopen om te kunnen vissen.
1
Later wandelen we bij opkomend tij door de ondiepe plassen naar de hoge witte zandduinen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de baai.
2
3
4
5
Weer klimt de temperatuur op naar ruim dertig graden en zitten we de hete uren onder een mooi afdak.
6
7
8
9
Bij vloed gaan we enkele keren het ondiepe, warme water in en gebruiken daarna voor het eerst onze opvouwbare douche. Met een pompsysteem krijgen we heerlijk warm water om het zout mee weg te spoelen en zelfs na twee keer douchen (beiden), blijft er nog genoeg water over voor de afwas.
10
11
12

Het was een heerlijke relaxte dag !

Verslag 30
Het was de bedoeling om vandaag (maandag 9 februari) naar het ruim driehonderd kilometer verderop gelegen Port Lincoln te gaan, maar we zijn maar net halverwege uitgekomen, terwijl we toch drie honderd en veertig kilometer afgelegd hebben. We hebben de Flinders Highway, een weg langs glooiende dorre velden, regelmatig verlaten om richting de kust te rijden. Bij Streaky Bay begon de eerste omweg naar Cape Bauer, waar blowholes te bewonderen zijn, alleen is het eb wanneer wij er arriveren en spuit er geen water uit de gaten in de rotsen, toch blijft het een mooie omgeving.
???????????????????????????????
We rijden verder naar Point Labatt waar een kolonie zeehonden en zeeleeuwen huist. Op dit moment liggen er maar enkele tientallen zeeleeuwen lui op de rotsen en ook de zeehonden zijn niet erg actief.
???????????????????????????????
3
4
Weer via een onverharde weg (we laten een aardige stofwolk achter !) gaan we een stukje het binnenland in naar Murphy’s Haystacks: een verzameling aparte granieten rotsen die ineens omhoog steken uit de verder vlakke, dorre omgeving.
5
6
7
Tussen de middag stoppen we bij Venus Bay, Wim gooit z’n hengel uit vanaf de jetty en ik bekijk de pelikanen die geduldig staan te wachten op het afval wat enkele vissers achter laten tijdens het schoonmaken van hun vangst.
8
9
10
Ook hier is de kustlijn weer schitterend.
11
12
Zo’n vijftien kilometer verderop nemen we weer een afslag richting zee, bij Talia zijn twee heel aparte grotten te bewonderen, namelijk the Woolshed Cave en iets verderop the Tub, een grote, diepe open ruimte, waar je niet in moet vallen !
13
14
15
16
17
???????????????????
19
20
21
Inmiddels is het al ruim drie uur en moeten we nog steeds twee honderd kilometer rijden om in Port Lincoln te komen. We rijden nog een uurtje door tot Sheringa Beach, waar we een plek vinden in de duinen, uit de wind, maar wel met het geluid van de zee op de achtergrond !
22

23

Verslag 31
Toen we tegen de middag aankwamen in Port Lincoln zijn we eerst naar het Visitor Information Centre gegaan om van alles te regelen. Ten eerste wilden we een Multi Park Pass inclusief camping van Zuid-Australië voor een heel jaar. Deze is hier gewoonlijk precies één jaar geldig dus tot 10 februari 2016, maar we hebben het voor elkaar gekregen dat er 29 februari 2016 op de pas komt te staan, als het goed is zijn we hier namelijk volgend jaar dezelfde tijd weer en die extra dagen maken nét het verschil ! Ook wilden we naar een speciaal gedeelte van het Lincoln Nationaal Park, namelijk Memory Cove in de Wilderness Protection Area. Om er te komen heb je een vergunning en een sleutel nodig en er zijn slechts vijf plaatsen op de campsite. We hadden geluk, er was nog één plek beschikbaar en we hebben gelijk voor twee nachten geboekt. Daarna zijn we eerst onze voorraden weer aan gaan vullen: water, levensmiddelen en diesel om vervolgens te beginnen aan de lange weg naar onze mooie spot. Totaal moeten we zo’n vijftig kilometer afleggen, maar het grootste gedeelte ervan is een track vol kuilen en stenen.
1
2
3
4
Onderweg rent er opeens een familie emoes over de weg, opgeschrikt door onze camper.
???????????????????????????????
Pas tegen half vier komen we aan op de plek van bestemming: een prachtige, rustige baai met een wit zandstrand. Hier kunnen we het wel een paar dagen uithouden !!!
6
7
8
9
10
11
Wim pakt z’n hengel, ik loop langzaam de zee in (het water is vrij fris !!) en tot zeven uur verblijven we op het strand. Dan trekken we ons terug bij de camper, vanwaar we nog steeds een mooi uitzicht hebben op de baai !
12

Verslag 32
Toen Wim vanmorgen vroeg wilde gaan zitten voelde hij iets kriebelen bij z’n hand, het bleek een grote spin te zijn, die in de armleuning van de stoel verstopt zat. Waarschijnlijk reist het dier al enkele dagen met ons mee, want ook ík had al diverse keren iets voelen kriebelen en dacht dat het een los draadje van de stoelleuning was.
1
2
Het beest blijft nu de rest van z’n leven in Port Lincoln N.P. waar hij naast andere insecten een goed leven zal hebben.
3
Er zijn hier namelijk ook heel veel zeer irritante wespen, die vooral op vocht afkomen. Bij alles wat je vastpakt moet je uitkijken geen wesp tussen je vingers te hebben.
4
Gelukkig is er ook ander “wild life”: een moeder kangoeroe met jong heeft lange tijd rustig blaadjes staan eten vlak bij onze camper.
5
6
Het is vandaag lang niet zo warm als gisteren en ook is het bewolkt. Na het ontbijt gaan we dan ook eerst een wandeling maken over de rotsen langs het water richting open zee.
7
8
Onderweg komen we langs een teken in de rots waar in vroeger tijden post werd achter gelaten voor bemanning van schepen.
9
10
De naam Memory Cove dateert uit 1802: een sloep met acht bemanningsleden, behorende bij het schip the Investigator, wilde in de beschutte baai aan land gaan voor vers water. Helaas zijn ze nooit aan wal gekomen, de sloep is kapot teruggevonden maar van de bemanning ontbreekt tot op heden elk spoor ! Hoogstwaarschijnlijk zijn ze opgegeten door de haaien, waarvan er hier veel zijn in de buurt !! Vanmorgen kwam er nog een rondvaartboot langs, waarmee je in een kooi opgesloten onder water kunt gaan, in de hoop witte haaien vlakbij te spotten. (Ze waren snel weer weg want er waren geen haaien in de buurt, gelukkig !)
11
12
We zitten weer uren op het strand en Wim vangt, net als gisteren, weer enkele vissen. Hij vindt ze echter niet groot genoeg om te fileren en vervolgens te bakken, dus gaan ze terug in zee. Ik heb hier ondertussen een heel boek gelezen en ook Wim is alweer een eind in z’n boek. Het wordt tijd dat we verder trekken, we worden veel te lui !
13
14

Verslag 33
Vanmorgen zagen we een groep dolfijnen in de baai, het waren er wel een stuk of tien en ze hebben er zeker een uur rondgezwommen. Twee jonge knapen, die ook kampeerden op Memory Cove, hebben hun snorkel en zwemvliezen aangedaan en een tijd lang tussen de dieren in gezwommen. Een jonge dolfijn sprong steeds uit het water en wilde spelen, prachtig om te zien.
1
???????????????????
Zoals gewoon is in een Nationaal Park neem je al je afval weer mee (vaak staan er bij de toegang enkele kliko’s en anders raak je het op een parkeerplaats wel kwijt in een grote vuilniston.) Toch laten we vandaag wat achter: een vaatdoek vol wespen, te riskant om aan te raken !
3
Op weg naar de uitgang (we rijden weer met een gangetje van maximaal dertig kilometer per uur over de hobbelige weg) zien we net als op de heenweg enkele emoes hard voorbij rennen op hun lange poten.
4
Binnen het park nemen we nog een afslag richting Wanna vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Sleaford Bay.
5
Na zo’n twintig kilometer, buiten het park, komen we bij onze volgende bestemming: Mikkira Station, een speciale plek waar vroeger (1842 tot begin 1900) een schapenfarm gerund werd. In de loop der jaren zijn er diverse hutten gebouwd, waarvan er nog één te bezichtigen is.
6
7
8
Omdat er veel eucalyptus bomen en oude gumtrees staan bij Mikkira zijn er in 1969 zes koala’s vanuit Kangaroo Island gehaald en hier uitgezet, inmiddels hebben deze zich vermenigvuldigd tot een populatie van ruim honderd stuks, in bijna elke boom zie je wel een koala zitten. Wanneer we over het terrein rondwandelen zien we in één boom twee koala’s die ruzie maken, ze stoten erbij brulgeluiden uit en slaan hun klauwen uit naar elkaar. Gewoonlijk heeft elk dier z’n eigen boom en duldt geen ander binnen zijn territorium.
9
10
11
12
Koala’s eten de bladeren van de eucalyptus boom, hierin zitten giftige stoffen, waarvan een mens zou sterven. Bij deze dieren is hun lever constant bezig het gif te verwerken en daarom hebben ze weinig energie over en slapen of luieren het grootste deel van de dag.
13
14
15
16
Naast koala’s zien we ook diverse galahs, met hun mooie roze borst, in de bomen zitten of krijsend in grote groepen rondvliegen.
17
18
19
Vanaf onze overnachtingsplek kunnen we enkele koala’s zien slapen in de bomen en tegen de avond komen de kangoeroes ons vergezellen.
20

Dit is wel een heel bijzondere kampeerplek !

Verslag 34
Omdat we gisteravond een prachtige sterrenhemel hadden aan een wolkeloze hemel, zijn we heel verbaasd dat het vanmorgen zwaar bewolkt is. We doen het dan ook kalm aan, genieten uitgebreid van de enige warme douche op de kampplaats, er zijn toch geen andere gasten, en maken daarna nog een wandeling over het grote terrein. In korte tijd spotten we weer twintig koala’s, waarvan de meeste in diepe slaap zijn.
1
Eén is er echter klaar wakker en zo dichtbij dat ik hem gewoon aan kan raken.
2
Ook de “green ring-necked Port Lincoln parrot” laat zich vandaag in grote getale zien.
3
4
5
6
Pas tegen enen verlaten we Mikkira en gaan weer naar het dichtbij gelegen Lincoln N.P. We rijden diverse kampsites af op zoek naar die ene mooie plek waar wij willen staan. We rijden over tracks waar de camper net onder de bomen door kan en komen op plekken waar je niet bij de waterkant kunt komen of waar bij eb al het water verdwijnt.
7
8
Pas tegen vieren vinden we onze droomplek op het noordelijkste puntje van het park bij Donington Beach: we kijken uit over zee, kunnen zo het water inlopen en Wim kan hier goed vissen. Weer hebben we de plek helemaal voor ons zelf en in zee zien we de zeehonden en dolfijnen regelmatig voorbij zwemmen, wat wil je nog meer !
9
10
11
12

Verslag 35
Al dagen terug was er voorspeld dat het vandaag (14 februari) een hete dag zou worden en dit is ook uitgekomen. De temperatuur is tegen de veertig graden geweest en nu, om negen uur ’s avonds is het nog bijna dertig graden. We zijn dan ook bewust nog een dag aan zee blijven staan, voor verkoeling en het grootste gedeelte van de dag hebben we aan en in het water doorgebracht. In Mikkira hadden we gisteren onze douchezak al gevuld, zodat we na het zwemmen in zee ons af kunnen spoelen.
1
2
3
4
5
6
7
We zitten hier trouwens stukken beter dan in Cairns, waar het nu elke dag stortregent en erg benauwd is. Van Clary hoorden we dat zelfs hun zwembad overloopt en dat diverse wegen onder water staan. Lincoln N.P. is een schiereiland bij Port Lincoln met diverse soorten kustlijn en een dierrijke omgeving. We zien weer emoes, dolfijnen en veel zeehonden, maar deze laatste dieren zijn erg moeilijk op de foto te krijgen: ze kunnen lange tijd onder water zwemmen en springen dan ineens speels omhoog.
8
Behalve verschillende boten hebben we maar een paar mensen even langs zien komen, we voelden ons dan ook bijna “Robinson” en hebben een heerlijke ontspannen Valentijnsdag gehad !!
9
10

Verslag 36
We hebben gisteravond nog lange tijd buiten naar de prachtige heldere sterrenhemel liggen kijken, het bleef lang warm en er was weinig wind. Echter, midden in de nacht konden we ons bed uit om de luifel op te rollen, ineens was er een krachtige wind op komen zetten en ondanks dat de luifel was vastgezet, klapperde hij volop in de wind. Vanmorgen stond er nog steeds wind en was het weer bewolkt, tijd om verder te trekken. Na vijftig kilometer rijden hebben we in Port Lincoln de sleutel weer ingeleverd bij het infocentrum, alles weer aangevuld (water, diesel en levensmiddelen) en zijn daarna in noordoostelijke richting gegaan. Om in Adelaide of andere plaatsen oostelijk te komen moet je eerst de Spencer Golf voorbij. De veerpont waarmee je eerst een stuk af kon snijden bestaat niet meer, dus je moet helemaal naar Port Augusta en vandaar kun je weer zuidwaarts gaan. We rijden vierhonderd kilometer en komen tegen half zes aan bij Mount Remarkable N.P., waar we een plekje vinden op de vrij lege Mambray Creek Campground. Onderweg steeg de temperatuur langzaam naar de zevenendertig graden, niet echt aangenaam en eenmaal op de kampplaats wisten de vliegen ons gelijk te vinden, welkom in de outback !! Ook zagen we weer guena’s, kookaburra’s en kangoeroes wat we juist wél waarderen.
1
2
3
4
Na twee nachten slapen pal aan zee valt het op hoe stil het hier is zodra het donker wordt, zo heeft ieder plekje z’n charme !

Verslag 37
1
2
3
Nadat we vanmorgen nog een wandeling hebben gemaakt langs de red gum trees in het Mount Remarkable N.P., rijden we honderd vijf en zeventig kilometer oostelijk langs glooiende dorre graanvelden, waar de boeren zitten te smachten om regen, richting Burra. Hier vlakbij ligt Red Banks Conservation Park waar door erosie en regenval diepe ravijnen zijn uitgesleten. We lopen over opgedroogde klei door de oude, droge rivierbedding en besluiten om vandaag niet verder te trekken.
4
5
6
7
8
Op de bijbehorende kampplaats, met een eenzaam toiletje als enige voorziening, zoeken we een plekje met wat wind om zo de vervelende vliegen zoveel mogelijk te ontwijken. Weer is er verder geen sterveling in de buurt (behalve dan een heel leger vliegen !) en we vermaken ons met een spanning boek en een spelletje.
9
10
Voor het eerst gebruiken we de vliegennetjes die we aan het begin van de trip al gekocht hebben, ze houden de insecten wel een beetje op afstand, maar eten en drinken gaat erg lastig met zo’n net voor je mond. Toch zullen we er aan moeten wennen: we willen onze volgende trip (in september dit jaar) door de binnenlanden gaan maken en dan hebben we elke dag met veel vliegen te maken. Zodra het donker wordt verdwijnen de vliegen, maar daarvoor in de plaats komen vaak muggen, motjes of ander ongedierte !
11
12
Tegen de avond begint het hard te waaien en koelt het flink af, we draaien de camper een slag en kunnen zo toch weer tot bedtijd buiten zitten !

Verslag 38
Al sinds we Lincoln N.P. verlaten hebben hoorden we een vreemd piepend geluid tijdens het rijden. Eerst dachten we dat het zand of stof was van al de slechte wegen die we gereden hebben, maar gisteravond ontdekte Wim dat de schijnwerpers los zitten en dat de steunen afgebroken zijn. We hebben nog geluk gehad dat we de lampen niet onderweg verloren hebben. Dus zijn we vanmorgen als eerste terug gereden naar Burra, om een garage op te zoeken. Terwijl ze daar nieuwe degelijke steunen lassen bekijken wij het historische plaatsje dat rond 1845 de grootste kopermijn van Australië had en waarvan de enorme groeve nog te zien is.
1
2
Een uurtje later verlaten we Burra weer met vastgeklonken schijnwerpers en rijden door naar Leasingham Village Caravan Park en als we daar aankomen is de eerste vraag: hebben jullie wasmachines ? Het is namelijk de hoogste tijd dat ik de was doe: het beddengoed moet nodig verschoond en de vorige lakens liggen nog vuil in de waszak, ook ben ik met de laatste handdoeken bezig. Er is maar één wasmachine, maar in Australië duurt een draai maar een half uurtje al is dit meestal, helaas, met koud water ! Vier keer over prop ik een machine vol en met het warme weer is alles vrij snel droog. Tegelijkertijd wordt er allerlei apparatuur opgeladen, zoals de batterijen van de Australische boormachine ! Een leuke bijkomstigheid (van te voren uitgezocht !) is dat we in Clare Valley zijn, een belangrijke wijnproducerende streek.
3
4
5
Op loopafstand zijn er zelfs twee wijnhuizen waar geproefd en gekocht kan worden. Terwijl de laatste was draait lopen wij naar O’Leary Walker om enkele Rieslings en rode wijnen te proeven.
6
Onder het genot van diverse wijntjes vertellen we wat over onze reizen en geven ons kaartje af en bij het afscheid (we hebben niets gekocht omdat we de prijs/kwaliteitsverhouding niet goed vonden!) krijgen we zomaar een fles Cabernet Sauvignon wijn mee, omdat de dop al open is en het sluitingstijd is !!
7
(In Holland rijden zulke vrachtwagens rond gevuld met melk, hier zit er wijn in !)
8Nadat de laatste was is opgehangen lopen we naar Claymore Wines (deze sluit een uur later !) slechts enkele tientallen meters verwijderd van onze camping. Ook hier proeven we weer diverse soorten wijn en hebben een leuk gesprek met de dame achter de bar. De wijnen zijn prima en hebben leuke titels, wij kopen twee flessen “You never walk alone”, een heerlijke shiraz.
We hebben de tijd hier goed besteed, de eerst komende weken hebben we geen camping meer nodig !!

Verslag 39
De Murray River is de langste (1883 km.) en enig bevaarbare rivier van Australië en voorziet tevens Adelaide van water. Ook is deze van vitaal belang voor de droogste staat van het land (Zuid Australië) en vormt een van de pijlers onder de plaatselijke landbouw, die veertig procent van alle Australische wijn produceert. Wij willen deze rivier de komende dagen gaan volgen en dan stroomopwaarts. Nadat we eerst nog door enkele welvarende plaatsen rijden waar de wijnindustrie de belangrijkste bron van inkomsten is komen we vervolgens zo’n honderd kilometer door bijna onbewoond gebied met enkel struikgewas. Hier is weer een quarantaine zone en je wordt verzocht je groente en fruit in een afgesloten bak te deponeren. Ik doe tijdelijk al mijn verse waar in een plastic zak en stop deze achter de bank in de cabine, (dit deden we ook in Zuidelijk Afrika bij controles !) het is jammer alles zo maar weg te gooien. Er volgt echter helemaal geen controle en eenmaal in Morgan stop ik alles weer in de koelkast. Hier zien we voor het eerst de Murray River en er liggen diverse woonboten aan de kant, die in de weekenden en tijdens vakanties de rivier af varen.
???????????????????????????????
2
Op verschillende plaatsen kun je (gratis) met een pont naar de andere kant van de rivier.
Wij rijden nog een stuk verder tot vlak voor de plaats Renmark en vinden een prachtige plek bij Colligans Campground in het Murray River N.P.
3
4
5
6
7
8
In de wijde omgeving staat verder niemand en in de loop van de middag komt er slechts één woonboot voorbij varen, wél zien we pelikanen en ’s avonds zelfs een possum.
9
10
( Ik wilde net de deur van de auto openen !! )

Verslag 40
Het bleef gisteravond lang warm en we hebben nog een tijd zitten kijken naar de possums (het bleken er twee te zijn), die langzaam de boom uitkwamen, deze dieren komen alleen te voorschijn als het donker is en zijn erg schuw.
1
2
Nadat we vanmorgen (donderdag 19 februari) eerst in Renmark wat informatie over de Murray River gehaald hebben, bekijken we enkele mooie punten langs deze rivier.
3
4
We zien weer houseboats varen of langs de kant liggen, het zijn inderdaad hele huizen op het water met diverse slaapkamers, badkamers, uitgebreide keuken en terras, echt geschikt om er met een hele groep op uit te trekken.
5
6
De rivier kronkelt heel erg dus ook rijden we regelmatig een eind van het water af en lijkt het eerder of we in de dessert zijn. Wat temperatuur betreft klopt dit aardig want het kwik komt vandaag boven de veertig graden uit. Ook zien we weer kangoeroes en emoes die snel wegrennen wanneer wij voorbij crossen.
7
8
9
10
De Murray River is tevens de natuurlijke grens tussen Victoria en New South Wales (NSW), tegen tweeën vinden we een plek aan de zuidkant van de rivier en zijn zodoende in Victoria, waar het gelijk weer een half uur later is. (We hebben nu tien uur tijdsverschil met Holland). Overal langs de rivier staan Red Gum trees, sommigen zijn in slechte conditie en vallen spontaan om, je wordt ook altijd gewaarschuwd niet onder dode takken te kamperen.
11
12
Wim heeft weer uren gevist en twaalf karpers en vorens aan de lijn gekregen. De dertiende was een heel grote vis (Murray Cod), die er op het laatst met de haak vandoor ging.
13
Twee pelikanen maakten ruzie om de teruggeworpen vis. Hij gebruikt trouwens speciaal voer: maiskorrels uit een blikje, de vissen zijn er blijkbaar gek op !!
14
We zijn weer de enigen aan het water wat niet echt verwonderlijk is: het is eigenlijk veel te heet om hier nu te zijn, maar in de wijde omgeving heerst dezelfde temperatuur dus waar moet je heen ? Toch hebben we

15

16

17

18

Verslag 41
Vannacht was het voor ons de warmste nacht tot nu toe: tegen de tijd dat we naar bed gingen was het nog ruim dertig graden, dus zelfs een laken hadden we niet nodig ! Het koelde af naar eenentwintig graden om zeven uur vanmorgen en daarna steeg de temperatuur weer gestaag. We zaten deze ochtend echter heerlijk in de schaduw van de bomen en hebben heel rustig aan ontbeten, onderwijl genietend van de mooie omgeving bij Neds Corner. De galahs en kaketoes vlogen weer rond en de twee pelikanen die gister trouw bij Wim in de buurt bleven (hopend op een visje) zijn ook vanmorgen weer aanwezig.
1
Daarna volgt een rit van vijftig kilometer door het bushland, vaak over particulier terrein, waardoor ik eerst een hek open moet maken (zodat het vee niet weg kan lopen) voor we verder kunnen. In de buurt van Mildura komen we weer in de geciviliseerde wereld en zien veel fruitbomen en wijngaarden, die hun vruchten allemaal te danken hebben aan het water van de Murray River. We brengen enkele uren door in de stad, voornamelijk bij Woolworths, een supermarktketen die je door heel Australië heen vindt (de grote tegenhanger is Coles !) Nadat de voorraden weer zijn aangevuld kopen we bij een campingwinkel een groot muskietennet dat we onder onze luifel kunnen hangen. Zo zijn we in ieder geval voorbereid op een volgende vliegenplaag ! Daarna rijden we nog zo’n tweehonderd kilometer en stoppen, tegen vijven, weer bij de Murray River in het Vinifera State Forest, in de buurt van Swan Hill. Helaas zien we hier geen wildlife, wel een kanoer en enkele koeien die komen drinken in de rivier.
2
3
Ook krijgen we, vlak nadat we zijn gaan staan, buren: een caravan parkeert z’n huisje vlak naast het onze. Nu moeten we ons wel netje gedragen vanavond !!!!
4

Verslag 42
We hebben vandaag een heel leuke, gevarieerde dag gehad: voor tienen liepen we al rond in het Pioneer Settlement Museum in Swan Hill, een drie hectare grote reconstructie van een rivierdorp aan de Murray in de periode 1830-1930. Omdat februari de warmste en tevens de rustigste maand is, wat toeristen betreft, was het stoomschip, waarmee je een korte cruise kon maken, tijdelijk uit de vaart voor reparatie en ook waren er minder “inwoners”, gekleed in antieke kleding, aanwezig dan normaal. Er bleef echter genoeg leuks over in het mooi opgezette openlucht museum, dat zeker al vijfenveertig jaar bestaat. (We zagen een foto met daarop Koningin Elisabeth en Prins Philip in het museum, genomen in 1970 !)
1
2
We hebben een ritje gemaakt met paard en wagen en later zijn we nog met een oldtimer uit 1930 door het park gereden. Alle gebouwen die in een dorp aanwezig horen te zijn waren er, zoals een school, een smederij, een café, een postkantoor, een zadelmaker en ga zo maar door.
3
4
5
6
7
8
9
10
1112
13
14
We hebben er enkele uren doorgebracht en zijn daarna doorgereden naar het honderd en vijftig kilometer verderop gelegen Echuca. Hier is een enorme, houten kade van driehonderd drieëndertig meter lengte, gebouwd van rode gumbomen, te bezichtigen. De totale hoogte hiervan is ruim twaalf meter boven waterniveau, dit omdat het waterpeil van de Murray River per jaar heel verschillend is. Rond 1860 was het de grootste binnenhaven van Australië waar veel raderboten vol wol en tarwe aanlegden.
15
16
Er lag een raderboot aangemeerd terwijl we op de hoge, oude werf rondliepen en de schipper vertelde ons dat ze elk moment konden vertrekken om een groep mensen op te halen van een wijnproeverij en we mochten zo meevaren, ook al hadden we geen ticket. Dus hadden we onverwachts een privécruise over de Murray River en zagen zo de woon- en raderboten vanuit een ander perspectief.
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
Een uur later waren we terug aan de kade, inmiddels is het vier uur en we besluiten niet ver meer te rijden. Zo’n veertig kilometer oostelijk ligt Barmah Forest, het moet het grootste rode gombomenbos ter wereld zijn (?) en hier vinden we een plek aan het Barmah Lake, een soort wetlands. Net als bij de Murray is het water groenbruin en niet echt aanlokkelijk om in te gaan zwemmen.
27
29
30Het is weekend en we zijn nu duidelijk niet de enige kampeerders, maar we hebben een mooi uitzicht op het water en wat schaduw van de bomen. We hebben weer een warme nacht voor de boeg, maar waarschijnlijk wordt dit voorlopig de laatste !!

Verslag 43
De kampplaats van afgelopen nacht was meer een soort partyplaats, tot diep in de nacht stond de muziek keihard aan en werd er volop gefeest ! We hadden dus, mede door de hoge temperatuur, weer een onrustige nacht. Na een week in de hete binnenlanden gaan we weer richting de kust ! We hebben vanmorgen dan ook flink de sokken erin gezet en hebben vierhonderd en vijfenzeventig kilometer zuidelijk gereden. We gingen dwars door het drukke Melbourne en reden sinds lange tijd weer over vier- en zelfs vijfbaans wegen. Tegen vijven kwamen we aan in Tidal River, een geliefde kampplaats in Wilsons Promontory N.P.
1
Dit ruige, hartvormige schiereiland is het zuidelijkste puntje van het Australische vasteland. Onderweg komen we veel campinggasten tegen die, na het weekend, weer op weg zijn naar huis. We hebben dan ook geen moeite om een mooie plek te vinden.
2
3
4
Bij aankomst is het hier ook nog bijna veertig graden, maar er staat wat wind en tegen de avond koelt het lekker af. We lopen nog even de zee in, waar het net eb is, maar veel verder komen we niet. Morgen gaan we de omgeving verder verkennen !
5
6
7
8

Verslag 44
Het was vanmorgen nog prachtig weer, al kon je merken dat er onweer in de lucht zat, want het was knap benauwd. We waren dan ook al vroeg aan het wandelen: langs de Tidal River, die met het tij mee water naar zee of landinwaarts laat stromen, en dan via de voetbrug langzaam omhoog naar Pillar Point.
1
2
3
4
5

6
7.1
7
Onderweg heb je diverse mooie uitzichten en langzaamaan zien we ook een donkere lucht aankomen. Wanneer we tegen enen terug zijn bij de camper begint het net te regenen en te onweren, we spannen het groene zeil, zodat we gewoon buiten kunnen blijven zitten en vrij snel zakt de temperatuur. In de loop van de middag ligt het kwik rond de twintig graden, er waait een frisse wind en de lucht is helemaal grijs, dit zijn we niet gewend. (Tijdens de wandeling zei ik nog dat ik in zee af wilde koelen, maar dat was niet meer nodig !).Tegen zessen is het echter weer helemaal opgeklaard en kunnen we nog een tijdje genieten van de warme zonnestralen. Wel gaat, sinds lange tijd, de lange broek aan (bij mij) en hebben we allebei de dichte schoenen aan en de dikke vesten.

8

Verslag 45
Gisteravond laat zijn we met een felle zaklamp het kampterrein over gewandeld op zoek naar wombats. Het Nationaal Park is niet blij met deze dieren en had ons bij aankomst gewaarschuwd levensmiddelen goed op te bergen en verteld dat ze zelfs tenten kapot maken met hun poten om bij eten te komen. Wij willen ze echter graag zien, wombats kom je niet vaak tegen en bovendien leven ze ’s nachts en wonen overdag in holen. Al vrij snel hadden we er enkele gespot, ze lopen rustig, gras etend, over de kampplaats en trekken zich weinig van ons aan.
1
2
3
Vanmorgen hebben we het park weer verlaten, maar eerst zijn we nog gestopt bij enkele mooie stranden.
Het prachtige Squeaky Beach dankt zijn naam aan het kwartszand dat piept (squeaks) wanneer je erover loopt, ook zijn er mooie granieten rotsen.
4
5
6
7
Even verderop zijn de, bijna verlaten, stranden Picnic Bay en Whisky Bay te zien, slechts een schoolgroep is te vinden tussen de rotsen. Wilsons Promontory N.P. wordt druk bezocht door schoolkinderen, er is een speciaal terrein beschikbaar voor hun tenten, heerlijk toch om hier enkele dagen te vertoeven met schoolkameraden !
8
9
Na enkele uren rijden komen we uit bij Gippsland Lakes Coastal Park aan de Ninety Mile Beach, waar we een verlaten plek vinden achter de duinen.
10
11
Het is vrij fris aan zee en we blijven dan ook lui bij onze camper zitten. Tegen de avond betrekt het en er wordt weer wat regen voorspeld, maar wij zitten heerlijk droog, uit de wind, onder onze luifel !
12

Verslag 46
Net als de afgelopen dagen gingen we slapen met het geluid van de rollende golven op de achtergrond, af en toe overstemd door het tikken van de regen op het dak.
Vanmorgen is het droog maar eerst zwaar bewolkt, ook is het frisser dan we gewend zijn. We rijden nog een stuk langs de ninety mile beach, maar de golven hebben witte koppen en nodigen niet uit om te gaan vissen of te zwemmen. Via de Nicholson River, waar we tussen de middag pauze houden en Wim nog even vist, rijden we door naar Lakes Entrance, een grote vissershaven waar de meren en de zee samen komen.
1
2
3
4
Er staat een harde wind en zelfs de zwarte zwanen houden hun kop verscholen tussen hun veren.
5
We kopen verse garnalen om later op de kampplaats te nuttigen en rijden dan nog zo’n vijftig kilometer verder om uit te komen bij the Glasshouse Camping Area, bij het Lake Tyers Forest Reserve, een leuke plek aan de rivier en ook hier mag je weer gratis kamperen.
6
???????????????????????????????
8
Het is inmiddels weer helemaal opgeklaard en we kunnen nog enkele uren genieten van de warme zonnestralen.
9
Tegen de avond komt de barbecue te voorschijn en later gaat er hout op, gesprokkeld rondom onze kampplaats. Het is pas de tweede keer deze reis dat we een kampvuur maken, tot nu toe was het haast overal verboden. Vanavond gaan we in ieder geval “gerookt” naar bed !
???????????????????????????????

Verslag 47
We zijn vandaag weer verder over de Princess Highway gereden in oostelijke richting en ondertussen verandert het landschap: we rijden door heuvelachtig gebied vol hoge bomen en varens en alles is hier heel groen. Er zijn veel rivieren in de buurt die uitkomen in zee, een ideaal gebied voor vissers, vooral als je een bootje hebt. Regelmatig nemen we een afslag in het East Gippsland, zoals de streek hier heet en ook Marlo, gelegen aan de monding van de Snowy River, is een echte vakantiebestemming.
???????????????????????????????
2
3
4
Hier begint Cape Conran Coastal Park, gelegen aan de Tasmanzee en vol met campings en kampeerplekken. Tussen de middag zoeken we altijd een leuk plekje om te lunchen en vandaag nemen we een onverharde afslag van de highway, eigenlijk een track en komen midden in het bos uit.
5
6
7
8
Daarna rijden we nog een stukje verder en bij Cann River nemen de afslag naar Peach Tree Creek Camping Area in het Croajingolong N.P. (wat een naam !). Na zo’n vijfentwintig kilometer, slingerend door de bossen, komen we uit bij een prachtige plek aan het water. Er staan meerdere kampeerders, waarvan de meesten met een boot op het water zijn. Vanaf de kant vissen lukt niet, Wim probeert het wel, maar het is te ondiep.
9
10
11
12
Onze “buren” komen na enkele uren terug met een vangst van achtendertig “black breams”, waarvan wij er ook één (al gefileerd en wel) krijgen, “for tea” .
13
14
We worden gewaarschuwd om vannacht alle etenswaren op te ruimen, hier moeten wombats zitten en er lopen enkele grote leguanen rond, die we al gespot hebben. Ook nu weer komt de zon in de loop van de middag tevoorschijn en stuwt het kwik gelijk omhoog. Tegen de avond koelt het echter weer af en kruipen we gewoon weer lekker samen onder het dekbed !
15
16

Verslag 48
1
We hebben vandaag het laatste stukje kust van de staat Victoria bekeken. Eerst reden we weer vanaf de kampplaats over een onverhard pad naar de snelweg (dit is slechts een kronkelende tweebaansweg) en bij het kleine dorpje Genoa zijn we richting Mallacoota gegaan, gelegen aan een prachtige, grillig gevormde baai, die uitkomt in zee. Het is hier echter erg toeristisch: er zijn veel campings (die allemaal vrij vol zijn) en motels en vrij kamperen is niet toegestaan. We volgen een vijftien kilometer lange track, vol kuilen, naar Schipswreck Creek, behorend bij het Croajingalong N.P., maar deze kampplaats stelt niks voor, dus keren we om. Wel hebben we onderweg diverse mooie stops met prachtige uitzichten.
2
3
4
5
6
Het valt ons op dat er ontzettend veel auto’s met caravans rondrijden, er zijn veel oudere Australiërs die hun continent aan het verkennen zijn, buiten de schoolvakanties om, iets wat wij in Europa ook doen !

We verlaten de inlet weer en rijden door naar Wallagaraugh River Retreat, een alternatieve camping gelegen aan een rivier. Helaas zijn de leuke plekjes aan het water allemaal bezet en komen we terecht op een grasveldje, waar wél allemaal kangoeroes rondhoppen.
7
8
9
10
Wim heeft nog wel een tijdje gevist een black bream gevangen. Er is hier wel stroom en er zijn douches, maar we zijn zover van de bewoonde wereld verwijderd dat er geen telefoon- of internetverbinding is, we zitten dan ook aan de “Wilderness Coast”, het uiterste zuidoostelijke puntje van Australië.

Verslag 49
Vandaag was een dag waarop van alles geregeld moest worden: ten eerste wilden we de camper wassen en zijn daar op de camping al mee begonnen, omdat we daar kraanwater hadden. De groene flappen, die alleen zichtbaar zijn wanneer het dak omhoog is, zaten onder het stof en dit heeft Wim eerst verwijderd. In de plaats Eden zagen we een carwash en hebben daar ons huisje verder grondig gereinigd (ik ben benieuwd hoelang hij schoon blijft !).
1
Daarna zijn we naar het infocentrum in Merimbula gegaan, we zijn namelijk weer in een volgende staat: New South Wales en daarom wilden we informatie over de Nationale Parken en de omgeving. We weten nu dat we van N.S.W. geen parkpas kopen, we betalen gewoon de entree wanneer dit nodig is. We waren ook nog op zoek naar een opticien, want Wim heeft vanmorgen een neusvleugel van z’n bril afgebroken, maar het is inmiddels zaterdagmiddag en veel winkels zijn al gesloten. Dit geldt ook voor de kapperszaken: ik ben al dagen overal aan het informeren voor een knipbeurt, maar steeds hebben ze geen tijd en moet je minstens wachten tot de volgende dag. Gelukkig waren de supermarkten wél open en nadat we daar weer het nodige hebben ingekocht rijden we nog vijftig kilometer landinwaarts, door een gebied dat Oostenrijks aandoet en komen tegen vijven aan in het South East Forst National Park bij Six Mile Creek.
2
3
4
We staan midden in het bos, maar op een open plek waar we ook een kampvuur mogen maken. Omdat we nergens hout konden kopen (in Zuid-Afrika was dit mogelijk bij elk tankstation !) zijn we weer aan het sprokkelen gegaan, helaas is Wim hierbij uitgegleden en door zijn enkel gegaan en kwam hij raar terecht op zijn arm. De komende dagen zal ik dus extra lief voor hem zijn, want al zijn spieren doen zeer !
5
6
7
8

Verslag 50
Vanmorgen tegen tienen begon de regen, die al dagen terug voorspeld was. Omdat er op onze plek haast geen wind was, konden we rustig blijven zitten onder de luifel. Een uurtje later was het weer droog en zijn we de omgeving gaan verkennen, we hebben de kreek gevolgd naar een kleine waterval en op de kampplaats zelf is een klein strandje. We komen hier beslist nog een keer terug, wanneer het weer wat beter is.
1
2
3
Met zwaar bewolkt weer rijden we via Bega, de plaats waar alle kaas vandaan komt, door naar Mystery Bay, een grote kampplaats in de bossen vlakbij Eurobodalla N.P. gelegen aan de kust. Van de beheerder vernemen we dat er met de kerstdagen (hier hoogseizoen) zo’n twee duizend man aanwezig is met ruim vijf honderd tenten en caravans, nu zijn er hooguit dertig plaatsen bezet. We zoeken een plekje uit de wind zodat we vanavond weer een kampvuur kunnen maken. Daarna wandelen we twee uur door het Nationale Park over aparte rotsen en langs de zee, het is werkelijk een prachtige omgeving.
4
5
6
7
8
9
Inmiddels is de zon weer tevoorschijn gekomen en wordt het warmer dan we verwacht hadden.
???????????????????
11
12
Tegen zessen zijn we terug en genieten nog even van de laatste zonnestralen voor ze achter de heuvels verdwijnen. Ondanks de pijn in z’n arm is Wim toch hout (wat we vandaag eindelijk konden vinden bij een pompstation !) gaan kloven en gebruikt hij voor het eerst deze vakantie zijn bijl. Het is inmiddels half acht: er ligt een hele berg hout klaar voor het vuur en het is ook de bedoeling om er vanavond het vlees op te braden, dus voorlopig is Wim nog wel even bezig !! (Hij zou niet anders willen !!)
13
14

Verslag 51
Vandaag, maandag 2 maart, is Marcel jarig en we hebben hem vanmorgen om acht uur, vanuit bed, gebeld om hem te feliciteren met z’n tweeëndertigste verjaardag. In Holland was het pas tien uur ’s avonds, dus we waren eigenlijk nog twee uur te vroeg, maar we weten dat hij en Marieke ’s morgens vroeg op moeten en inderdaad, ook zij lagen net op bed. We hebben ruim een half uur gezellig gekletst en ondertussen werden onze cadeaus uitgepakt, die Dennis al naar hun huis gesmokkeld had.
Het was al laat toen we van de kampplaats vertrokken, mede doordat ik Wim nog even gekortwiekt heb. We zijn nog even naar Tilba gereden, een historisch stadje met veel oude gebouwen, helaas staan er overal reclameborden en auto’s en kun je geen mooie foto’s maken.
1
2
3
In Narooma, tien kilometer verderop, vinden we een opticien, maar het blijkt dat Wim’s bril niet één, twee, drie gemaakt kan worden. Hij moet het de laatste maand doen met plakstrips die de bril recht houden, dit gaat goed alleen staat het een beetje raar !
Nadat ik weer bij vier kapsalons naar binnen ben geweest heb ik eindelijk een afspraak kunnen maken voor morgenvroeg. We hadden al een plek uitgezocht om te overnachten niet ver weg, dus is dit te doen. We komen weer terecht in het Eurobodalla N.P. bij Brou Lake, een soort inlet vol met zwarte zwanen.
???????????????????????????????
5
6
7
???????????????????
Op ongeveer vijftig meter afstand is de zee, die we duidelijk kunnen horen, maar niet zien. Het strand is niet zo mooi als gisteren, met z’n aparte rotsen en Wim gaat ook niet vissen vandaag: hij wil z’n arm rust geven. De laatste dagen zien we eindelijk wat meer kookaburra’s, tot nu toe hoorden we ze alleen, maar nu komen ze heel dichtbij.
9
10
We mogen weer een kampvuur maken, wat we ook zeker doen. De borden van “firedanger” staan allemaal in het groen, omdat het geregend heeft en de kans op brand hierdoor een stuk kleiner is, toch blijft het per staat verschillend hoe ze over kampvuur denken. (In West en Zuid Australië is er een “total fire ban” tot eind april !).
11
12
13
???????????????????
We hebben inmiddels achtduizend kilometer afgelegd met de camper en nog geen één keer zijn we door een gebied gekomen waar bosbrand geweest is, terwijl we in Nederland, tijdens het journaal, de indruk kregen dat er geen bos meer over was in Australië !!
15

16

Verslag 52
We hebben gisteravond een (voor ons) nieuw dier gespot: een long-nosed bandicoot, hij scharrelde de hele avond rond onze camper, het beest heeft een lange spitse neus, is ongeveer zo groot als een konijn en kan razend snel zijn !
1
Een vriendelijke dame bij het NSW gouvernement wist ons vanmorgen te vertellen hoe het diertje heette. Na mijn bezoek aan de kapsalon zijn we namelijk naar de NSW National Parks & Wildlife Service gegaan, omdat we toch een pas wilden hebben en wat informatie over de vele parken in de staat én inderdaad: we hebben weer heel wat leuke tips gekregen.
2
3
Na enkele “tourist drives” langs de kust en een korte wandeling bij Guerilla Bay (waar we een echidna zagen, een stekelvarken dat zich gelijk verschool in de struiken), zijn we bij Batemans Bay afgeslagen naar Clyde River National Park, gelegen aan de gelijknamige rivier.
???????????????????
???????????????????
6
Na een rit over een vrij slechte, onverharde weg kwamen we aan bij Beach Camp, waar we, sinds enkele dagen, weer helemaal alleen staan op een prachtige plek met uitzicht op het water.
7
De rivier gaat mee met de tijden en tegen de avond is er van het mooie strandje, waar Wim heeft zitten vissen, weinig meer over.
8
9
10
Af en toe komt er een boot voorbij en met zo’n zevenentwintig graden is het heerlijk toeven hier.

Er ligt alweer een stapel hout klaar voor een kampvuur en in de koelkast bevinden zich enkele heerlijke steaks, wie doet je wat !!
11
12

Verslag 53
1
We zijn de hele morgen nog op ons mooie plekje blijven staan, het was er zo rustig, terwijl de plaats Batemans Bay maar op enkele kilometers afstand ligt. Daarna zijn we naar het Murramarang N.P. gereden, waar twee mooie stranden zijn namelijk Pebbly Beach en Pretty Beach.
2

3

Bij de tweede hebben we lange tijd genoten van het prachtige uitzicht, ondertussen garnalen pellend en etend. De koppen gooide Wim naar een kookaburra, die er zeker acht opgegeten heeft en er toen met een volle maag vandoor ging.
4
5
Overal zie je half tamme kangoeroes, ik denk dat ze hier een ware plaag worden, zo vlakbij een dorp en twee campings.
6
Iets noordelijker ligt alweer een ander Nationaal Park: Meroo N.P. Dit park staat slecht aangegeven, maar we vinden een onverharde weg en komen uit bij Termeil Point, gelegen tussen de zee en het Termeil Lake.
7
8
9
10
Deze kampplaats staat niet in het dikke boek: “Camps 8, Australia Wide”, waar ik meestal de kampplaatsen vandaan haal, maar toch zijn bijna alle twaalf plekken bezet, niet met toeristen maar met Australiërs, die weten duidelijk de mooie plaatsen wel te vinden zonder boek !!
11
12

Verslag 54
Het is vandaag allemaal wat minder wat het weer betreft ! Er staat een harde wind en de temperatuur komt maar net aan de twintig graden. We maken nog een korte wandeling in het Meroo N.P., maar het is erg fris aan zee en er zitten witte koppen op de golven. We hadden eigenlijk nog een dagje willen blijven, het strand is erg mooi en je kunt er goed vissen, maar nu trekken we toch verder.
1
2
3
In Ulladulla doen we boodschappen én Wim vindt een opticien die z’n bril kan maken, binnen tien minuten is het gefikst, nu is hij gelukkig af van die rare plakkers op z’n neus ! Het heeft geen zin een kampplaats aan zee te zoeken, dus rijden we bij Nowra een stukje landinwaarts en na dertig kilometer, waarvan tien over bochtige “dirt road”, komen we aan bij Coolendel Bush Camp, een heel aparte kampplaats aan de Shoalhaven River.
4
5
Het terrein is erg groot, verschillend van hoogte, je moet bruggetjes over, er is een rivier met diverse strandjes en je gaat maar ergens staan, maakt niet uit ! Nadat we onze camper neergezet hebben gaan we eerst op verkenning uit, ik stap bijna op een guanna die lui in de zon ligt en even later zie ik een grote slang (redbelly), ook lopen er overal pauwen rond, maar het is een leuke kampeerplek.
6
???????????????????
8
9
10

11
Wij hebben een prachtige plaats gevonden met uitzicht op de rivier en dichtbij is een paadje dat naar het water loopt. Weer mag er een vuurtje gestookt worden en vandaag is dit ook nodig want het koelt snel af ! Natuurlijk wordt er eerst vlees op bereid (heerlijke lamskoteletjes) en daarna gaan er weer grote blokken hout op het vuur !
12

Verslag 55
Gisteravond zagen we twee possums met hun prachtige dikke zwarte staarten: ze kwamen op de geur van ons eten af, maar het afval zat in een afgesloten bak. Toch zijn ze zo behendig dat ze in een grote plastic ton gaan (voor blikjes en lege flessen) en er even later ook weer uit klimmen, mooi om te zien.
1
???????????????????
Vannacht koelde het af naar twaalf graden, voor ons een vrij lage temperatuur, maar vanmorgen ging het kwik al weer snel omhoog en was het tijdens het ontbijt al haast te warm in de zon. Op de kampplaats zijn inmiddels enkele schoolklassen gearriveerd, het is ook een prachtige plek voor allerlei activiteiten. Toch trekken wij weer verder, altijd weer nieuwsgierig wat er nog meer te zien is ! Vandaag gaan we watervallen bekijken, we beginnen bij de bekende Fitzroy Falls, waar we tegen half twee, na een rit door de bergen met veel bochten, aankomen. Je kunt er naar verschillende uitkijkpunten lopen, om de falls te bekijken.
3
4
5
Een eindje verder in het Morton N.P. vind je de Belmore Falls, waar we natuurlijk weer stoppen en een wandeling maken.
6
De mooiste waterval is echter de Carrington Falls, die je van alle kanten kunt bekijken en zelfs van bovenaf kunt bewonderen.
7
8
Er is ook een kampplaats in de buurt: Blue Pool en deze ligt in het Budderoo N.P., ook hiervandaan verkennen we de omgeving en zien nog enkele watervalletjes.
9
10
11
Het is inmiddels half vijf en we hebben genoeg water gezien voor vandaag, tijd voor “happy hour”. We zitten op zes honderd meter hoogte, dus het zal vanavond wel weer afkoelen. Helaas mogen we hier geen kampvuur maken en zullen daarom wel vroeg op bed liggen !!
12
(Dit, voor ons, onbekende beestje, een halve centimeter groot, zat op onze snijplank !)

Verslag 56
We zijn vandaag in de bergen gebleven: vanaf onze kampplaats zijn we in noordwestelijke richting gereden naar de Blue Mountains. Je kunt merken dat je in de buurt van Sydney komt, want de wegen worden breder en drukker. Onderweg stoppen we in Emu Plains (vlakbij Penrith), waar Eddy en Magda, vrienden van Clary en Rob wonen. We willen Eddy even bedanken omdat hij voor ons naar enkele campers is wezen kijken. Magda is niet thuis (aan het werk), maar Eddy komt gelijk naar buiten om de camper te bekijken en vindt deze stukken beter dan degene die hij gezien heeft. We blijven een uurtje bij hem en rijden dan verder de Blue Moutains in.
1
2
De “Three Sisters” bij Katoomba is duidelijk het meest toeristische punt van het Nationale Park, er staan diverse bussen met Japanners, Indiërs en Europeanen.
3
Wij gaan weer verder en stoppen bij Blackheath waar een prachtig uitkijkpunt is over de steile kliffen en de bergen, deze danken hun naam aan de etherische olie van de eucalyptusbomen, die een blauwe nevel verspreiden.
4
Daarna rijden we de Blue Mountains weer uit en gaan zuidelijk naar de Jenolan Caves, een prachtige route langs bergwanden (niet toegankelijk voor caravans en aanhangers !) en eindigend bij een grote grot waar we dwars doorheen rijden.
???????????????????
6
Je kunt hier diverse “caves” bezichtigen, maar het is al laat en we hebben nog een stuk te gaan naar onze overnachtingplaats.
7
Onderweg sprokkelen we vast wat hout, want eenmaal in een N.P. is dit niet toegestaan.
8
Na zessen komen we aan bij Boyd River Campground in het Kanangra-Boyd N.P. waar al enkele andere kampeerders staan. We horen kookaburra’s, enkele kangoeroes hippen rond én we mogen weer een kampvuur maken.
9
10

Verslag 57
De auto heeft vandaag maar vijftien kilometer afgelegd, iets wat wel lekker was na enkele dagen met grote afstanden. Vanmorgen hebben we eerst eens rondgewandeld over de kampplaats, die uit twee gedeelten bestaat. Er loopt een klein riviertje langs, de Boyd river en ook zijn er granieten heuvels.
???????????????????????????????
2
Zeven kilometer verderop in het park bevinden zich de Kanangra Walls en een prachtige waterval, de Kalang Falls. We zijn naar de parkeerplaats gereden en hebben van daaruit de wandeling gemaakt, eerst naar de lookout en vervolgens zijn we ruim vier honderd treden afgedaald om bij de waterval te komen. Natuurlijk moesten we diezelfde treden ook weer omhoog, een iets zwaardere opgave, maar binnen een half uur waren we heen en terug. Vanzelfsprekend hebben we ook de tijd genomen om de waterval goed te bekijken !
3
???????????????????????????????
5
6
7
Daarna zijn we teruggegaan naar de Boyd River camping en hebben een ander plekje opgezocht. Inmiddels zijn beide kampplaatsen helemaal verlaten (het weekend is bijna voorbij !) en we verzamelen wat hout dat is achtergebleven bij enkele vuurbakken. Samen met de takken die we onderweg weer gesprokkeld hadden hebben we genoeg voor vele uren warmte. De hele middag hebben we nu om te relaxen, een spelletje te doen, te lezen en wat huishoudelijke karweitjes op te knappen. Het is ongeveer zevenentwintig graden, half bewolkt en heerlijk rustig !! (Zelfs de telefoon werkt hier niet !)
8
9
10

Verslag 58
We hebben vanmorgen onze ochtendgymnastiek wel gehad: we zijn de dertig kilometer teruggereden naar de Jenolan Caves en hebben daar door de grotten gewandeld en de omgeving bekeken. Tijdens de tocht zijn we negenhonderd één en dertig treden op en af gegaan (Wim heeft ze geteld !) en om daarna weer bij onze camper te komen, moesten we dezelfde weg terug, dus in totaal hebben we op achttienhonderd twee en zestig treden gelopen. De Devil’s Coachhouse is schitterend om te zien net als de Carlotta Arch, je moet er alleen wel wat voor over hebben !
1
2
34
5
6
7
Daarna zijn we via Lithgow zo’n twee honderd kilometer noordelijk gereden naar het Wollemi N.P. om uit te komen bij Dunns Swamp-Ganguddy Campground. Er zijn diverse wegwerkzaamheden en hier gebruiken ze geen stoplichten maar staat er iemand met een bord en portofoon het verkeer te regelen.
8
Onderweg (we hadden weer even verbinding met de buitenwereld !) hebben we gebeld met mijn ouders (ze lagen nog op bed, het was namelijk pas half zes, oeps !), die weer terug zijn van hun vijftiendaagse cruise naar Noorwegen, een cadeau van de kinderen voor hun zestigjarige huwelijk. Ze hebben het reuze naar de zin gehad, veel sneeuw gezien en zelfs in een slee, getrokken door husky’s, gereden.
9
10
Dunns Swamp heeft heel aparte rotsen én een meertje waarin gezwommen kan worden en omdat het om zes uur nog steeds ruim dertig graden is, ga ik sinds lange tijd het water in, heerlijk verkoelend.
11
12
We blijven hier morgen staan en gaan dan verder de omgeving verkennen !
13
14

Verslag 59
Gisteravond kregen we gezelschap van enkele possums, ze kwamen soms dichtbij, maar waren ook zo weer hoog in een boom gekropen.
1
Vanmorgen (dinsdag 10 maart) hebben we het mooie Wollemi N.P. verder verkend tijdens een enkele uren durende wandeling, waarbij we ook heel wat geklauterd hebben.
2
3
We zijn de aparte “pagoda’s” opgeklommen en hadden zo een prachtig uitzicht over het langgerekte meer en de omliggende bergen.
4
5
6
7
Een eind verderop was “the long cave” te zien, een soort golfachtige rots waar je onder kunt schuilen.
8
9
10
???????????????????
12
Het was prima weer om te wandelen en na terugkomst zijn we samen het meertje ingegaan om af te koelen. Daarna hebben we heerlijk geluierd, met een voldaan gevoel over de mooie tocht en alles wat we gezien hadden. Helaas begon het aan het eind van de middag ineens te betrekken en even later te onweren: het donderde en flitste aan een stuk door en natuurlijk bleef het niet droog. We zijn onder de luifel gaan zitten en na een uurtje stopte de regen.
13
Even leek het erop dat het onweer nog een keer terug kwam, maar gelukkig viel dit mee en konden we later zelfs nog droog bij het kampvuur zitten !
14

Verslag 60
Het was vanmorgen helemaal mistig door de vele regen die er gisteren gevallen is. Al vrij snel echter klaart het op en zien we weer blauwe lucht. Via een prachtige route langs en door het Wollemi N.P. rijden we richting de kust.
1
(Deze vrachtwagen met lege watertanks reed lange tijd , met hoge snelheid, voor ons uit.)
2
Het was de bedoeling ergens aan zee te gaan staan, maar zodra we weer internetverbinding hebben zie, ik dat het de aankomende dagen slecht weer gaat worden met veel regen, alleen vandaag hebben we nog een hete, droge dag. Aangezien ik weer een grote zak met vuil wasgoed heb (ook al doe ik regelmatig een handwasje, zodra we ergens kraanwater hebben !), besluiten we, na drie honderd kilometer rijden, om een camping op te zoeken. Deze vinden we in Clarence Town (Williams River Holiday Park) en we parkeren onze camper tussen een grote kampeerwagen, die de hele tijd de airco aanheeft en een caravan waar de televisie aanstaat !!! Maar, ik kan wassen en douchen, alle apparaten weer oplaten en via internet de krant lezen !
3
4
Morgen gaan we weer naar een Nationaal Park, weer of geen weer !!

Verslag 61
We hebben vandaag nog geen honderd kilometer afgelegd en waren dan ook voor twaalven al op Karsmans Landing Campground in het Myall Lakes N.P.. Het is er erg rustig en we vinden een mooie plek in de schaduw, met uitzicht op het water. Wim gaat een tijdje vissen in het meer, maar krijgt totaal geen beet.
1
2
3
4
5
Wel zien we weer pelikanen, goanna’s die zelfs in de boom klimmen en op de kop aan de stam hangen en tegen de avond komen de kangoeroes tevoorschijn.
6
7
8
9
10
We doen, voor het eerst deze vakantie, zelfs twee potjes Carcassonne, ons favoriete spel én hebben tijd voor een leesboek, wel een heel verschil met gisteren. Ook is het de hele dag droog en wordt het ruim dertig graden, terwijl er onweer en regen voorspeld was.
11
12
Om zeven uur maakt Wim het vuur al aan, we hebben ruim voldoende hout (bij alle vuurbakken was wat achter gebleven, wat wel eerst gekloofd moest worden !) én we vinden het altijd weer gezellig,
die vlammen !
13
14

Verslag 62
Na een warme nacht, het kwik kwam niet onder de vijfentwintig graden, is het vanmorgen zwaar bewolkt. We hebben net alles ingepakt en stappen in de auto, wanneer het begint te regenen en dat blijft voorlopig zo. We rijden via de mooie Lakes Road door het Myall Lakes N.P. want het park is erg uitgestrekt. Bij Seal Rocks kom je bij zee uit, waar nog een groep surfers bezig is op de golven, het maakt niet uit dat het regent, nat word je toch wel.
1
We bekijken enkele kampplaatsen, misschien geschikt voor een volgende keer en rijden dan door naar de plaats Forster, waar we ruim de tijd nemen om boodschappen te doen. Nadat we heerlijk sushi’s gegeten hebben in het winkelcentrum rijden we nog honderd kilometer tot onze volgende overnachtingplaats, al die tijd blijft het regenen. Echter, zodra we tegen vijven aankomen bij Diamond Head Campground in het Crowdy Bay N.P. wordt het droog en dat blijft zo ! We zoeken een plek op de volle kampplaats, het is weer weekend (!!) en gaan daarna de omgeving bekijken.
2
3
4
5
6
7
Er zijn heel aparte rotsen op het strand en terwijl we daar naartoe wandelen begint zelfs de zon te schijnen. Ook hier zijn weer kangoeroes, al blijven ze uit de buurt van de camping.
8
Later bekijken we vanaf ons plekje onder de luifel de drukte om ons heen: er zijn weer heel wat families een weekendje van huis en natuurlijk wil iedereen (wij zijn niet de enige !) een kampvuur maken. Er wordt heel wat gehakt, gezocht naar aanmaakhout en daarna gestookt, ik weet zeker dat we morgen helemaal gerookt zijn !!
9
10

Verslag 63
Nadat we vanmorgen heerlijk een tijd over het strand en door het zeewater gelopen hebben, verlaten we de kampplaats weer, om een paar dagen landinwaarts te gaan.
1
???????????????????????????????
3
Al na enkele kilometers rijden nemen we een afslag naar North Brother Lookout in het Dooragan N.P. en via een steil omhooglopende weg zijn we in korte tijd vier honderd en tachtig meter boven zeespiegel, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over het waterrijke gebied.
4
5
We hebben de TomTom op “kortste route” gezet en gaan via allerlei onverharde bospaden naar de Ellenborough Falls, de op één na hoogste waterval van Australië met een vrije val van twee honderd meter.
6
7
???????????????????
9
We bekijken de Falls van alle kanten en rijden dan verder, weer door prachtig bosrijk gebied naar Oxley Wild Rivers N.P. waar we tegen vijven aankomen. Onderweg stoppen we nog voor een grote slang die midden op de weg ligt.
10
11
12
Bij de kampplaats Apsley Gorge Campground zien we een bord Apsley Falls 600 meter, dus rijden we eerst nog even door om deze waterval te bekijken. Hij blijkt erg indrukwekkend te zijn en stort neer in een diepe kloof.
13
14
We nemen enkele foto’s en besluiten om morgen de omgeving verder te gaan bekijken. Het koelt hier snel af, de vesten moeten weer aan en natuurlijk ook het kampvuur !!
15
16

Verslag 64
We konden gisteravond genieten van een prachtige sterrenhemel, ons ondertussen warmend aan het kampvuur, want het koelde snel af. Vanmorgen tegen achten was het nog maar acht graden, maar de zon kreeg weer snel kracht en tijdens de wandeling naar de waterval liepen we alweer in T-shirt en korte broek. We hebben de Apsley Falls, horend bij de regio New England, van alle kanten bekeken, net als de grote kloof, waar het water in terecht komt. Ik wil de waterval nog wel een keer zien wanneer het flink geregend heeft, dat moet een machtig gezicht zijn !
1
2

3
4

5
6
Via Walcha en Uralla rijden we naar Inverell, de saffierenstad genoemd omdat hier het merendeel van alle saffieren ter wereld worden gedolven. Nog zo’n twintig kilometer verderop bevindt zich Billabong Blue Sapphire Park, hier zijn we drie jaar terug ook geweest: je kunt er zelf naar saffieren zoeken en er is een groot terrein waar je kunt kamperen. Vorige keer stonden we hier helemaal alleen, nu staan er diverse campers en caravans.
7
8
We maken nog een wandeling naar de creek en bekijken een grote machine die gebruikt wordt om saffieren te zoeken.
9
10
Tegen zevenen begint het te onweren en te regenen, hopelijk is het weer morgen weer opgeklaard !

Verslag 65
De dreigende lucht met regen en onweer viel gisteren achteraf erg mee, de wind blies het meeste weg en zorgde ervoor dat we weer een heldere hemel kregen vol sterren. Vanmorgen (maandag 16 maart) zijn we dan actief geworden met saffieren zoeken. We hebben eerst nog een keer uitleg gekregen hoe het proces in z’n werk gaat, want het was alweer drie jaar geleden en daarna zijn we nog goud wezen zoeken in Nieuw-Zeeland wat op een iets andere manier gaat. Er ligt een grote berg zand en daar schep je een emmer mee vol, hier ligt een zeef met grote gaten op zodat je de grote grove stenen al gelijk weg kunt gooien.
1
2
Daarna gaat het zand door een fijnere zeef, die op een paal staat (je doet dit al schuddend en krijgt er erg vieze voeten van !)
3
4
Vervolgens gaan de kleine steentjes die overblijven, met zand eromheen, in een heel fijne zeef waarmee je naar een waterbak gaat. Hier moet je de zeef onderdompelen, heen en weer schudden (je zit gelijk onder de spetters modder !)
5
en wanneer al het vuil van de steentjes af is, kieper je de zeef om op een jutten doek, die op een ton ligt in de zon. Nu moet je gaan zoeken of er iets glinstert en met een pincet haal je zo’n blauw of groen steentje er dan tussenuit.
6

PIC_0775

 

 

7
Je verzamelt alles in een klein potje en na uren zoeken en zwoegen heb je dan en half bakje vol met glinsterende steentjes, die waarschijnlijk niets waard zijn.
8
We vinden één dag zoeken dan ook genoeg, de meeste mensen doen het een hele week achter elkaar ! We hebben ons daarna heerlijk gedoucht en omgekleed, want de kleren zitten onder de modder.

De steentjes gaan mee naar huis en kunnen bij het bakje waar de saffieren van de vorige keer nog inzitten !
???????????????????
(Als je de steentjes tegen het licht houdt of bij een zaklantaarn, kun je zien of ze “echt” zijn, ze zijn dan namelijk doorschijnend !)
???????????????????
(Wim heeft een grote steen gevonden, die misschien wel wat waard is !)

Verslag 66
Het “saffierengebied” hebben we weer achter ons gelaten en we rijden nu in noordelijke richting, we hebben nog ruim twee duizend kilometer te gaan tot we in Cairns zijn en over twee weken zijn we al thuis !! Zodra we de grens met Queensland over zijn kunnen we ons horloge weer een uurtje terug zetten, nu hebben we nog negen uur tijdverschil met Holland en dat blijft de rest van de reis zo. Onderweg zijn we gestopt om alvast telefonisch een afspraak te maken met een Toyota-garage in Maryborough, de camper moet een beurt hebben én we hebben een “road worthy” nodig (een soort APK) om de auto op onze naam te kunnen schrijven. De camper staan nog steeds geregistreerd op naam van de Zwitsers, we konden dit pas veranderen zodra we in Queensland zijn, omdat de auto een nummerplaat van deze staat heeft. (Een heel ander systeem als in Holland !)
1
2
Net als de afgelopen dagen hebben we op onze overnachtingplek (we staan nu op Heifer Creek, weer een gratis kampeerplek) geen telefonisch bereik, we kunnen dus ook niet naar huis bellen, vanwege het tijdsverschil, maar vanaf morgen komen we weer in dichtbevolkt gebied en zal dit probleem wel opgelost zijn !
3
4

Verslag 67
We waren gistermorgen nog maar net op toen het begon te regenen en onweren, we konden gelukkig op tijd de luifel uitrollen zodat we droog konden ontbijten en afwassen. Het bleef echter maar regenen en we moesten nog drie honderd vijfenzestig kilometer rijden naar Maryborough, waar we vandaag (donderdag 19 maart) een afspraak hebben bij de garage, ook moesten de levensmiddelen weer aangevuld worden, dus we konden echt niet wachten tot het een keer droog werd. We waren dan ook goed nat toen we vertrokken, maar zoals altijd: na regen komt zonneschijn en na een half uur rijden klaarde het op en tussen de middag pikte het zonnetje alweer op de huid, tijdens de lunch. Pas tegen vijven kwamen we aan op Cheery Nomad RV Park en Farmstay, een camping slechts zes kilometer verwijderd van de Toyota-garage.
1
2
3
(We zagen er ’s avonds nog “wild life”)
4
Vanmorgen waren we om half tien bij de garage en ze begonnen ook gelijk aan de “grote beurt”. Wij hebben eerst het stadje, waar de bedenker van “Mary Poppins” vandaan komt, bekeken en langs de Mary River gewandeld.
5
6
7
8
9
10
Veel huizen zijn een stukje boven de grond gebouwd op palen, om koele luchtstromen te creëren.
11
12
Het is echter een hete dag en al snel loopt de temperatuur op tot boven de dertig graden. We gaan terug naar de garage waar we in een gekoeld vertrek verblijven, er is koffie, thee en water én een televisie waarop het nieuws wordt uitgezonden. We zien daarop dat er morgen een cycloon kracht vier aan land komt bij Cooktown, een plaats ruim honderd kilometer boven Cairns. Zo’n cycloon gaat altijd gepaard met een heleboel regen waardoor wegen kunnen overstromen ! Hopelijk krijgen wij hier geen last van, want we moeten wel de dertigste maart vliegen vanuit Cairns. Tegen vieren (!) krijgen we te horen dat er een paar kleine dingen niet in orde zijn met de auto, die eerst gerepareerd moeten worden voor we de “road worthy” krijgen. Het komt er op neer dat we morgen vroeg (om acht uur) weer bij de garage zijn, waar ze dan nog vier uurtjes werk hebben. Dan hebben we de papieren en kunnen ons officieel in laten schrijven.
13
14
We rijden maar weer terug naar dezelfde camping en moeten er nog steeds aan wennen dat het ineens, tegen half zeven donker, is !

Verslag 68
We waren vanmorgen netjes om acht uur bij de garage, wat op zich niet zo moeilijk was: het kwik kwam vannacht niet onder de vijfentwintig graden, waardoor we om zes uur al klaar wakker waren en om half acht was het al dertig graden in de schaduw !! Nadat we de camper afgeleverd hebben zijn we eerst weer naar het Queens Park gewandeld, een prachtige plek vlakbij de Mary River met veel aparte, eeuwenoude bomen.
1
???????????????????
3
We zaten liever hier in de schaduw met een beetje wind, dan binnen bij de Toyota-garage met airco ! Tegen twaalven zijn we terug bij de garage, de camper staat al buiten klaar en nadat er diverse papieren ingevuld zijn en de rekening betaald is kunnen we vertrekken. Een uurtje later hebben we ook het gebouw van “the gouvernement of transport” verlaten en zijn we, na bijna twee maanden en elf duizend kilometer rijden, eindelijk officieel eigenaars van de camper !!
???????????????????
5
We rijden twee honderd en vijftig kilometer noordelijk in de richting van Agnes Water en Seventeen Seventy, naar aanleiding van een tip, die we een week eerder kregen, dat het hier zo mooi is. Onderweg komen we langs ananasplantages en later, wanneer we in de buurt van Bundaberg komen, worden deze vervangen door rietsuikervelden, deze worden gebruikt voor de rum waar Bundaberg zo bekend om is.
6
Tegen vieren komen we aan bij “campsite on the beach”, die helaas afgesloten blijkt te zijn en na nog wat rondrijden en diverse plekken bekeken te hebben komen we uit bij “1770 campground”, een vrij dure camping, maar wel aan het water en omdat we geen zin hebben verder te zoeken boeken we hier voor één nacht.
7
Nadat we de omgeving verkend hebben gaan we, sinds lange tijd én om te vieren dat de camper nu officieel van ons is, uit eten bij het campingrestaurant met uitzicht op zee.
8
Het leuke is dat we hiervandaan de zonsondergang kunnen zien en dát aan de oostkant van Australië !!
9
10
We brengen er een paar aangename uurtjes door en bedenken dat we vanaf nu nog ruim een week hebben om in Clifton Beach te komen !

Verslag 69
Vanmorgen vertelde een buurvrouw op de camping me, dat ze geraakt was door de tentakels van een “blue bottle jellyfish” en ze liet me de rode striemen zien op haar benen. Wanneer zo’n kwal je raakt kan hij je zenuwsysteem aantasten en je moet niet in paniek raken, anders kun je een hartaanval krijgen. Ze had erge pijn en ging naar een dokter. Dit soort jellyfish komt voor in deze tijd van het jaar als het zeewater steeds warmer wordt, maar in de beschutte baai van de camping zag je hem normaal niet ! Wij verlaten de drukke kampplaats weer en rijden eerst naar Round Hill Head, vanwaar je mooi op de baai kijkt.
1
2
3
Daarna verlaten we Town 1770 weer en rijden richting Eurimbula N.P. wat aan dezelfde lagune ligt. De wegen in het park zijn natuurlijk weer onverhard en vol stenen en helaas levert dit onze eerste lekke band op, deze reis. Gelukkig weet Wim heel goed hoe zo’n ding vervangen moet worden, maar het is wel even zweten bij dertig graden in de schaduw !
4
5
We rijden toch verder het park in (nu zonder reserveband !) en de weg wordt steeds smaller en zanderiger
6
tot we uiteindelijk aankomen bij Eurimbula Creek, een prachtige kampplaats aan een inlet vlakbij zee.
De mooiste plekken zijn natuurlijk al bezet (we komen hier gewoon volgend jaar weer !), maar we vinden een plek vlakbij het water en besluiten hier gelijk twee nachten te blijven, morgen is het zondag en kunnen we toch niet op pad voor een nieuwe band.
7
???????????????????????????????
We wandelen langs het strand, Wim vist sinds lange tijd weer en het spel Carcassonne komt tevoorschijn.
9
Ook vandaag kunnen we genieten van een mooie zonsondergang
10
???????????????????????????????
(Ook zo kun je de zonsondergang bekijken !)
12én we kunnen hier een kampvuur maken en aangezien we nog drie zakken met hout hebben wordt er, zelfs bij vijfentwintig graden, weer flink gestookt !!

Verslag 70
We hebben volle maan wat betekent dat bij vloed het water extra hoog komt en omdat we vlakbij zee staan én op dit moment hoog tij ’s nachts is, slaap je in met het heerlijke geluid van de rollende golven. Er zit ook wat wind bij, zodat het tijdens de nacht nog een beetje afkoelt, al blijft het kwik steken bij zevenentwintig graden ! Dit hoort nu eenmaal bij Queensland deze tijd van het jaar: een hoge luchtvochtigheid en temperaturen van ruim dertig graden. Toch hebben we weer een heerlijke dag gehad.
1
2
Wim heeft vanmorgen uren gevist, waarvan we de vangst tussen de middag opgepeuzeld hebben en we hebben, bij eb, heerlijk langs en door het water gewandeld.
3
4
Tegen half drie is één van de twee mooiste plekken van Eurimbula Creek vrij en binnen vijf minuten hebben wij onze camper er staan, alles al weer kant en klaar !
5
6
We genieten van het prachtige uitzicht over zowel de zee, als de kreek en we zijn het er over eens dat dit één van de mooiste overnachtingsplekken is, deze trip. Regelmatig vliegen er groepjes prachtige blauwe vlinders voorbij, die we enkele dagen terug ook al zagen en natuurlijk leven hier ook guanna’s, die snel wegschieten wanneer ze zich bedreigd voelen.
7
Helaas zit er tegen zessen net een grote wolk voor de zon, dus we zien hem niet achter de bergen verdwijnen.
8
Langzaamaan wordt het weer vloed en hoor je het zeewater dichterbij komen, het kampvuur gaat aan, er speelt een muziekje op de achtergrond en zo beleven we weer een prachtige dag !

Verslag 71
We werden vannacht gewekt door het harde tikken van de regen op het dak, alle andere geluiden verdwenen naar de achtergrond en ook vanmorgen vroeg kregen we nog een flinke bui, waardoor we maar iets langer in bed zijn gebleven. Daarna kwam de zon weer snel tevoorschijn met bijbehorende klamme warmte. Tijdens het ontbijt kwamen we erachter dat al ons brood beschimmeld was, ook een gevolg van de vochtige hitte, tijd om te gaan !
1
2
We rijden de veertien kilometer “dirt road” van het Nationale Park extra voorzichtig, zodat we geen tweede lekke band krijgen en bij Gladstone, de eerstvolgende grote plaats stoppen we bij een “Beaurepaires” om te praten over nieuwe banden.
3
Het was de bedoeling twee banden te vervangen en de voorste naar achter te verplaatsen, maar uiteindelijk hebben we een hele set nieuwe banden gekocht, inclusief reservewiel. We hebben nu iets grotere, bredere banden, die meer gewicht kunnen hebben (wat nodig is vanwege de bak met diverse spullen achterop de camper) en ook zijn ze beter geschikt voor “off road”. Als het goed is kunnen we nu weer 50.000 kilometer vooruit !!
4
5
Wel moeten we een kleine twee uur wachten voor alles gefikst is en we rijden dan ook niet verder dan naar Rockhampton waar we de camper, tegen vijven, langs een rivier parkeren (Woolwash Lagoon), in het campingboek aangetekend als een officiële overnachtingplaats.
6
Nog elf honderd kilometer te gaan tot onze stallingsplek !!

Verslag 72
We hebben vandaag een kleine vier honderd kilometer afgelegd in noordelijke richting, maar omdat we al vrij vroeg vertrokken waren, komen we net na tweeën aan op onze volgende plek. Toch zijn we enkele keren gestopt al was het alleen maar voor een toiletbezoek, diesel tanken of om wat te drinken.
1
2
Het is mooi rijden in Queensland: er zijn altijd groene bergen in de omgeving en veel rundveebedrijven, die later plaats maken voor suikerrietvelden. Het is net of er zelfs een zoetige geur in de lucht hangt van al die stengels ! Nog iets noordelijker, voorbij Mackay, komen we langs bananen plantages. We buigen af naar Cape Hillsborough N.P. waar we een prachtige plek vinden, met uitzicht op zee, bij “Smalleys Beach”.
3
4
5
6
Net als bij het vorige Nationale Park boeken we telefonisch onze plek, iets wat vrij lang duurt vanwege onze lange naam. Het oude systeem, een envelop vullen met geld, was veel simpeler en het gaat maar om elf dollar per overnachting !
7
8
Langzaamaan wordt het eb en trekt het water zich steeds verder terug, we wandelen een eindje over het strand en doen het verder rustig aan.
9
10
Enkele brutale kookaburra’s komen steeds dichterbij en bij schemer produceren ze hun kenmerkende lachende geluid. Het blijft lang warm en we maken, ook al is het toegestaan, vanavond geen kampvuur !

Verslag 73
De baai waar we aan stonden veranderde bij eb helaas in een modderpoel waarin je noch kon zwemmen, noch kon vissen ! Het uitzicht op het water was echter prima en we hadden genoeg schaduw, wat erg belangrijk is. Ook vanmorgen ging het kwik al snel weer naar de dertig graden en na een ontbijt, uit de zon, zijn we weer vertrokken uit Smalleys Beach. Vandaag rijden we weer ruim drie honderd en vijftig kilometer en komen tegen tweeën aan bij Alligator Creek Campground in het Bowling Green Bay N.P. Ik was in de veronderstelling dat de kampplaats aan zee lag, maar deze was iets landinwaarts en stelde weinig voor. Wel was er een riviertje waarin je kon zwemmen, maar nu zat er weinig water in, je moet hier gewoon een andere tijd van het jaar naar toe gaan.
1
Nadat we wat gegeten hebben rijden we maar weer verder en komen een uurtje later aan bij Saunders Park, vierentwintig kilometer noordelijk van Townsville. Het is een openbaar park aan zee, waar gratis gekampeerd mag worden (Ook al zijn de borden niet erg duidelijk !).
2
3
4
Er is een toilet, een buitendouche en gelegenheid om te barbecueën. We vinden een mooie plek, maar kunnen hiervandaan nét de zee niet zien, dus verhuizen we onze tafel en stoelen en brengen enkele uren door op het grasveld met een prachtig uitzicht op het water.
5
6
7
8
Langzaamaan wordt het druk in het park, maar wij staan hier prima, met niemand voor ons ! Wim bereidt weer een heerlijke maaltijd (nog een paar dagen, dan moet ik weer koken !!) en met een verkoelende wind uit zee is het hier prima toeven !

Verslag 74
Onze overnachtingsplek in het park leek meer op een camping: in totaal stonden er tien campers, al lijken de meeste meer op gewone auto’s en zijn de bewoners allemaal van jeugdige leeftijd. De enige buitendouche is ’s morgens druk bezet en het kleine bakje bij de toiletten wordt gebruikt voor tanden poetsen en de afwas. Wij hebben gelukkig alles bij de hand in de camper en zijn nooit afhankelijk van kraanwater of een kampkeuken. De politie komt, net als de avond ervoor, langs om te kijken of iedereen op de aangewezen plek staat, maar verder dan een waarschuwing, omdat er verkeerd geparkeerd is, gaan ze niet.

We hebben weinig schaduw vanmorgen en zijn dan ook weer vrij vroeg op weg en tijdens het rijden, met allebei de ramen open, is het weer prima uit te houden bij ruim dertig graden !

Tegen twaalven stoppen we bij het prachtige strand van Wongaling Beach waar je uitkijkt over Dunk Island.
1
Vlakbij ligt het, vooral bij backpackers, bekende Mission Beach en van daaruit loopt een prachtige, smalle weg langs de kust naar Bingil Bay. Hier bevindt zich de gelijknamige, kleine camping, pal aan zee en wij zetten er onze camper neer. Er staat verder niemand, omdat de meeste toeristen zuidelijker trekken vanwege cycloongevaar, vertelt de eigenaresse.
Wij zijn verrast, onze laatste overnachtingsplek (voor we in Clifton Beach zijn) is tevens één van de mooiste en we krijgen weer dat “bounty” gevoel.
We brengen uren door, in de schaduw van enkele palmbomen, met uitzicht op zee en Wim gooit, voor de laatste keer deze trip, z’n hengel uit.
2
3

4
Vlakbij de kampplaats is een mooie kreek, die bij vloed uitkomt in de baai.
5
6
7
Er komt een verkoelende wind vanuit zee en omdat de vloed tegen de avond opkomt hebben we ook weer dat heerlijke slaapverwekkende geluid van de rollende golven op het strand, beter kon de laatste overnachting in ons huisje niet zijn !!

Verslag 75
Omdat we gistermorgen (vrijdag 27 maart) op de mooie kampplaats nog gedeeltelijk in de schaduw stonden hadden we daar alvast verschillende dingen schoongemaakt van de camper en nadat we de laatste honderd en vijftig kilometer gereden hebben (totaal hebben we twaalf en een half duizend kilometer afgelegd !), stoppen we in Cairns bij een “carwash” voor een grondige schoonmaakbeurt, alle hoekjes en gaatjes worden onder handen genomen.
1
(Deze gaat in ieder geval niet mee op onze volgende trip !)

Daarna rijden we naar “Smithfield Shoppingcentre” om voor de laatste dagen nog wat spulletjes in huis te halen. Omdat Clary en Rob niet thuis zijn (ze zijn ruim een week geleden naar Holland gevlogen en gaan van daaruit met hun campertruck op de boot naar IJsland.) gaan we bij Roxanne (hun boekhoudster) langs, die een sleutel heeft van hun huis. Tegen tweeën rijden we onze camper in hun garage waar we mooi de ruimte hebben om ons huisje van binnen en buiten verder klaar te maken voor een volgende trip. De buitenbakken moeten grondig gereinigd worden, ze zijn namelijk niet waterdicht (in elke bak zit een gat dat ervoor zorgt dat, wanneer je door een rivier rijdt, het water weer weg kan). Wim heeft een goed idee: hij gaat deze gaten dichten met een rubber dop die op een twee literpak wijn zit. (Nu hebben we vier buiten bakken en twee wijnpakken zijn zo goed als leeg, dus moeten we toch nog aardig doordrinken !!) Ik bemoei me ondertussen met de was: alle handdoeken en het beddengoed moeten gereinigd worden en weer schoon klaar liggen voor de volgende reis, dit alles bij een temperatuur van ruim dertig graden !
2
Gelukkig hebben we een zwembad tot onze beschikking waar we regelmatig even in duiken.
3
Ik ging er steeds van uit dat we maandagmorgen naar Tokyo zouden vliegen, maar ik heb me een dag vergist, het blijkt dat we pas dinsdag uit Cairns vertrekken, tijd zat dus om alles schoon te maken (en om de wijn op te maken !) Tegen vijven vinden we het genoeg en relaxen bij de pool,
4
’s avonds koelt het weer wat af (vijf en twintig graden !) en we genieten nog even van de mogelijkheid om de hele avond buiten te kunnen doorbrengen. Voor ons is dit zo gewoon, maar straks, terug in Holland, wordt dit wel even anders ! Wim zet overal kaarsen neer en zo hebben we een heel romantische avond !
5
We waren vanmorgen alweer vroeg aan het werk: alle bakken worden grondig nagekeken (we hebben nog allerlei spullen bij ons die we van Bernhard en Annemarie gekregen hebben, maar nooit gebruiken !) en de stoelen, de gordijnen en de kussens, alles moet schoon !
6
Weer zijn we uren bezig en lijkt het soms wel of we in de sauna zijn, het zweet drupt letterlijk van je lijf ! Aan het eind van de dag zijn we zo goed als klaar, voor de laatste dingen hebben we nog twee (!!) dagen de tijd. We weten nu dat we bij een volgende trip genoeg hebben aan ander halve dag om de camper weer start klaar te maken voor een volgende reis !

Verslag 76
De laatste twee dagen hebben we in luxe doorgebracht: ’s morgens gaan we zo uit bed de pool in, even de spieren losmaken. Dan douchen, buiten ontbijten onder de ventilator en daarna de laatste klusjes aan de camper doen.
1
2
3
Tussendoor zoeken we verkoeling in het zwembad en genieten van de mooie omgeving. We zijn nog een keer naar zee gewandeld, maar deze is erg ruw en het water ziet helemaal bruin. Zwemmen mag toch niet met al die kwalletjes en ook krokodillen komen hier voor !
4
5
De koffers zijn gepakt en natuurlijk maken we ook tijd voor een potje Carcassonne of Triominos.
6
7
’s Avonds zijn we, met de auto van Clary en Rob, naar hun restaurant gereden en hebben er heerlijk gegeten.
8
9
10
Er is een nieuwe afdeling bijgekomen, waar pizza’s gemaakt worden en ook deze hebben we gekeurd.
11
12
Een gitarist speelt en zingt “golden oldies”, we kennen inmiddels verschillende medewerkers en hebben het er erg gezellig gehad.
13
14Morgenvroeg (31 maart), gaan we rond negen uur naar het vliegveld, waar we om twintig over twaalf vertrekken naar Tokyo. Daar overnachten we en gaan dan woensdagmorgen weer het vliegtuig in voor de laatste elf en een half uur, om drie uur ’s middags landen we, als alles goed is, op Schiphol en is onze prachtige reis ten einde, maar de camper staat alweer helemaal klaar voor een volgende trip. Het is de bedoeling om in september terug te keren naar Australië en dan door het binnenland naar het noordwesten te rijden, vervolgens zuidwaarts te gaan tot Perth en daar de camper te stallen, rond eind november. In januari 2016, nadat we de decembermaand in Holland hebben doorgebracht, vliegen we weer naar de andere kant van de wereld en brengen onze camper, in drie maanden tijd, weer terug naar Cairns. We hebben nog heel wat plannen, nu maar hopen dat we gezond blijven, zodat we ze ook allemaal uit kunnen voeren !

 

 

Afrika 2014

Najaar 2014 zijn wij 10 weken naar Afrika geweest, de eerste 6 weken met een groepsreis van Wereld Contact:   5 koppels, reisbegeleiding en een monteur, in totaal 7 campers.

De reis start in Kaapstad en gaat via Namibië, Botswana, Zimbabwe naar Johannesburg. Daar nemen we afscheid van de groep en reizen samen nog 4 weken verder via Swaziland weer naar Kaapstad. in totaal leggen we ruim 13000 km af.

Onderstaand een uitgebreid verslag van deze reis met 1436 foto’s.

Veel lees en kijkplezier.

Verslag 1

We beginnen vandaag (6 september 2014) aan een nieuwe, spannende reis namelijk naar Zuid-Afrika, vervolgens naar Namibië, Botswana en Zimbabwe. Dit keer gaan we met Wereldcontact, een organisatie die al ruim vijftig jaar bestaat, maar die voor ons helemaal nieuw is. Het is weer een groepsreis, echter deze bestaat uit slechts twaalf personen, inclusief de begeleiding. Het jongste stel is rond de veertig en het oudste echtpaar nog geen zeventig. Nadat Dennis ons vanmorgen om zeven uur heeft afgezet bij Schiphol en we,  voor het eerst, onze bagage zelf hebben ingecheckt, vertrekken we om tien uur richting Kaapstad, een vlucht van elf en een half uur.

1

2

3

4

De eerste nacht verblijven we in een hotel en morgenvroeg gaan we onze gehuurde camper ophalen, waarmee we tien weken gaan rondtrekken. De eerste zes weken in groepsverband, eindigend in Johannesburg, waarna Wim en ik de camper in vier weken tijd terugbrengen naar Kaapstad. We hebben er erg veel zin in !!

5

Eenmaal aangekomen in het hotel hebben we nog gezellig in de bar wat gedronken.

6

Verslag 2

Na weer een vrij korte nachtrust (eigen schuld, hadden we maar niet tot twaalf uur aan de bar moeten zitten!), zijn we vanmorgen vanaf  hotel Verde naar het depot van Maoui gereden, waar onze “onderkomens” voor de aankomende weken klaar moeten staan.

1

2

In een grote loods bevinden zich inderdaad vijf hele nieuwe luxe campers en onze kleine “four-wheel-drive” camper. We zijn uren bezig om ons “huisje” helemaal in te richten en naar wens te krijgen. We ontvangen extra beddengoed, handdoeken, borden, glazen en bestek en ook wordt er een luifel gemonteerd, krijgen we stevigere stoelen en een tweede tafel, dit omdat we buiten moeten (en willen !) koken en er geen ruimte is om iets neer te zetten.

3

4

Nadat we er een prima lunch hebben genuttigd rijden we in colonne (alleen vandaag !) een prachtige route langs Kaapstad om te eindigen bij een grote supermarkt “Pick & Pay” waar we weer enkele uren doorbrengen.

5

We moeten letterlijk alles aanschaffen zoals kruiden, olie, keukenrol, broodbeleg en ga zo maar door. Tegen vieren hebben we alles bij elkaar en rijden door naar camping Miller’s Point Resort, vijf kilometer zuidelijk van Simon’s Town. Hier aangekomen krijgen we allen een prachtige plek met uitzicht op de False Bay en gaan we weer vrolijk verder met het inrichten van de camper.

6

7

8

Om half zeven heeft alles de juiste plek gekregen en even later wandelen we met de groep naar het seafood restaurant “Black Marlin” dat pal naast de camping ligt.

9

10

Hier brengen we enkele uren door en nuttigen een voortreffelijke vismaaltijd, ook de wijn die geserveerd wordt is uit de kunst en de avond is dan ook erg gezellig, als de rest van de reis ook zo verloopt zijn wij dik tevreden ! 

Verslag 3

We hebben prima geslapen in ons nieuwe onderkomen, ook al ben je natuurlijk wel een paar keer wakker, maar op dit bed kunnen we het wel tien weken uithouden.

1

2

We zijn weer vrij vroeg opgestaan en na een ontbijt, buiten mét zon, zijn we om kwart over acht met de groep in een busje richting Kaapstad gereden, waar we na anderhalf uur aankwamen. Als eerste hebben we  kasteel de Goede Hoop bezichtigd, waar om tien uur de wisseling van de wacht plaats vindt.

3

4

Behalve ons groepje was er alleen een grote klas schoolkinderen die dit toeristische schouwspel bekeken, er werd zelfs nog een schot gelost met een héél groot kanon.

5

Het kasteel werd in 1697 voltooid en is het oudste intact gebleven bouwwerk van Kaapstad. Er is ook een museum in gehuisvest met mooie schilderijen van oude meesters, we mochten er helaas niet fotograferen. Vervolgens hebben we koffie gedronken in een heel speciale espressobar, waar je de koffiebonen via een aparte machine zag veranderen in een lekkere kop cappuccino, espresso of “black coffee”.

6

7

(Onderweg zagen we nog een demonstratie met zingende mensen.)

Midden in Kaapstad ligt het prachtige stadspark de Gardens, waar brutale eekhoorntjes rondliepen die duidelijk aan mensen gewend zijn.

8

9

10

11

12

13

Vroeger (in 1652 aangelegd) werd hier groenten en fruit geteeld om schepen op weg naar de Oost van verse waar te kunnen voorzien.

14

Regelmatig zien we op de achtergrond de Tafelberg liggen, waar vandaag een soort “tafelkleed” overheen ligt in de vorm van bewolking. Je kunt met een kabelbaan omhoog voor een wandeling of om van het mooie uitzicht te genieten, maar vanwege de harde wind is hij nu gesloten. We komen langs diverse mooie oude gebouwen en na een korte rit maken we een stop bij de Bo-Kaap, het traditionele woongebied van de Kaapse moslims met zijn hobbelige straatjes en dicht opeen gebouwde pastelkleurige huizen. Regelmatig

wordt dit decor gebruikt voor films of reclamemateriaal.

15

16

17

18

Dan is het tijd voor de lunch en rijden we naar Victoria & Alfred Waterfront, gelegen aan een drukke haven. Met zijn winkels en andere toeristische attracties de belangrijkste trekpleister van de stad.

Er is veel live muziek, je vind er allerlei soorten restaurants, kunstmarkten en winkels. Wij vinden er een leuk plekje met uitzicht op de haven en genieten er samen van een heerlijke vismaaltijd, natuurlijk met een prima Zuid-Afrikaanse wijn erbij.

19

20

21

22

Daarna hebben Wim en ik de “Slave Lodge” bezichtigd, waar we een film bekijken over de slavernij in Afrika, erg indrukwekkend. Weer terug in de bus maken we een prachtige tocht langs de kust met onder andere de spectaculaire “Chapman’s Peak Drive”, een zeven kilometer lange kustroute met 114 bochten. De weg is in 2004 heropend als tolweg, nadat hij enkele jaren gesloten is geweest vanwege vallend gesteente.

23

24

25

26

27

28

29

Net voor we weer afgezet worden bij de camping bezoeken we nog een slijterij: gisteren konden we in de supermarkt geen drank kopen, omdat het zondag was (om de drankenafdeling stonden hekken geplaatst), maar we lusten natuurlijk allemaal wel een lekker wijntje ! Als we na vijven weer terug zijn bij de camper is het helemaal afgekoeld en staat er een harde wind. We hebben nog een tijdje buiten gezeten met de parasol uitgeklapt als windscherm, maar tegen zevenen verhuizen we naar binnen, hier hebben we niet veel ruimte en moeten op bed zitten. Hopelijk hoeft dit niet vaak en kunnen we het grootste gedeelte van de vakantie heerlijk buiten vertoeven !

30 

Verslag 4

Na een stormachtige nacht, waarin we allemaal lagen schudden in de camper, hebben we weer een prachtige dag gehad. De helft van de groep is naar Robbeneiland geweest met aansluitend de Tafelberg, wij zijn richting  Kaap de Goede Hoop gereden, de meest zuidwestelijke punt van Afrika. In 2005 hebben Wim en ik Zuid-Afrika ook bezocht en toen Robbeneiland en de Tafelberg al bekeken. Ook op het schiereiland hebben we toen met de auto rondgereden, maar op Cape Point waren we nog niet geweest. Met een tandradbaan  genaamd de ‘Flying Dutchman”, neem je het laatste stuk naar de vuurtoren en komt zo 238 meter boven zeeniveau, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Atlantische Oceaan.

1

2

3

4

5

Bij de ingang van N.P. Table Mountain, waaronder Kaap de Goede Hoop ook valt, hebben we een “Wild Card” gekocht, waarmee we de rest van onze reis gratis de Nationale Parken in mogen. (We hebben er dezelfde dag nog profijt van wanneer we naar “Boulders Beach”gaan.) Nadat we de meest zuidwestelijke punt bekeken hebben rijden we door naar “Kaap de Goede Hoop”, waar menigeen zich heeft laten vereeuwigen met het bekende bord en het prachtige uitzicht.

6

7

We toeren nog wat rond en zien in het park ”baboons”, een wilde aapsoort die je beslist niet moet voeren, struisvogels en allerlei prachtige bloemen.

8

9

10

11

12

13

Natuurlijk zijn ook de schitterende kusten met hun hevige branding prachtig om te zien.

14

15

16

(Dit is een klipdassie !)

Nadat we het park verlaten hebben rijden we door naar Simon’s Town, waar een pinguïn kolonie te bekijken is. We zien er honderden pinguïns zwemmend, wandelend of verscholen tussen de struiken, een prachtig gezicht.

17

18

19

20

Wanneer we tegen vieren terug komen op de camping is de zon verdwenen en heeft de wind weer vrij spel. We zitten nog even buiten maar gaan daarna naar Cees en Mary, waar even laten ook Carel en Corry zich aansluiten. Na enige tijd komt de rest van de groep terug uit Kaapstad en met z’n allen zitten we, half verkleumend, nog enkele uren buiten ! 

Verslag 5

De camping ten zuiden van Simon’s Town waar we drie nachten gestaan hebben was prima, alleen is er op deze plek duidelijk meer bewolking dan in de omgeving. Vanmorgen was het er helemaal bewolkt, maar we waren nog maar net onderweg of de zon kwam tevoorschijn. Die hadden we ook echt nodig, want we hadden het best koud (het is natuurlijk ook nog winter in Zuid-Afrika !). De route van vandaag ging eerst een stuk langs de False Bay over de Baden Powel Drive, weer een prachtige weg met aan de ene kant duinen en aan de andere kant de zee.

1

2

We zijn nog gestopt voor een korte wandeling en daarna doorgegaan naar Stellenbosch, één van de bestbewaarde stadjes uit de tijd van de V.O.C.. Veel lanen hebben er eeuwenoude eiken, geplant in 1685, toen gouverneur Simon van der Stel de stad stichtte. We hebben het Village Museum bezocht, waar vier gebouwen te bekijken zijn, gerestaureerd en ingericht in de oorspronkelijke stijl. In elk huis was een dame aanwezig, origineel gekleed, die ons in het Afrikaans te woord stond (zodra ze hoorde dat we uit Holland kwamen !), een grappige taal die we redelijk konden verstaan.

3

4

5

6

7

8

9

In de Dorp Street staan veel oude witte huizen en ook vind je er “Oom Samie se Winkel”, echt een ouderwetse dorpswinkel waar van alles te koop is.

10

11

12

In Stellenbosch staat ook nog o.a. de Rhenisch Church met z’n oude klokken en het V.O.C. Kruithuis uit 1777.

13

De omgeving is schitterend met aparte bergen en natuurlijk zijn er veel wijngaarden rond de stad.

14

Nadat we onze camper bij de “Hollandsche Molen” neergezet hebben, gaan we tegen half vier met twee campers naar wijngoed “Lynx” in het nabij gelegen Franschhoek.

15

16

Na uitleg over het wijnproces volgt er een prima proeverij en als we enkele uren later weer vertrekken staan in beide campers diverse dozen met flessen wijn. Wim kookt voor het eerst deze vakantie, nadat we diverse attributen hebben aangeschaft, ook hebben we vandaag geen last van de wind !

17

(Op de camping moeten we ons wel gedragen, want ze hebben hier strenge regels !!)

18

Verslag 6

1

Nadat we vanmorgen de Hollandse Molen verlaten hebben rijden we als eerste naar het Afrikaanse Taalmonument, vlakbij de plaats Paarl, in 1975 opgericht ter herinnering aan de officiële erkenning van het Afrikaans honderd jaar eerder. Het indrukwekkende monument bestaat uit drie koepels en drie zuilen, alle variërend in grootte en hoogte, een grote obelisk en een torenhoge zuil. Deze elementen vertegenwoordigen de taalkundige invloeden van de verschillende culturen.

2

3

4

Het uitzicht vanaf het monument is schitterend en de tuin eromheen is ook interessant met prachtige bloemen en struiken

5

6

7

We vervolgen onze weg en rijden een prachtige route door de bergen via Ceres naar Citrusdal, onderweg zien we velden met bloeiende boomgaarden en later veel sinaasappelbomen.

8

9

10

11

12

13

Een gedeelte van de weg is gravelroad, iets wat voor onze four-wheel-drive camper geen probleem is, wel zit de wagen bij aankomst op de camping (Citrusdal Creek) onder het rode stof.

14

(Vlak voor de kampplaats komen we nog langs een struisvogelfarm.)

15

16

17

Tegen half zes hebben we nog een korte briefing om de route voor morgen te bespreken, daarna gaat ieder z’n eigen gang.

18

Wim haalt wat hout en aanmaakblokjes en even later zitten we heerlijk bij een kampvuur, wat erg welkom is, want het koelt nog steeds flink af  ’s avonds. Hopelijk volgen er nog veel van deze mooie avonden !

19

20

Verslag 7

Het is vanmorgen helemaal bewolkt en alles is vochtig, pas tegen de middag komt de zon tevoorschijn. We gaan weer verder noordelijk richting Namibië, maar niet via de N7, zoals de rest van de groep doet, wíj nemen een alternatieve route ! (Tip van Carel, onze reisbegeleider.) Deze onverharde weg loopt langs de andere kant van de Olifants Rivier en brengt ons in het Cederberggebergte, met z’n aparte rotsformaties.

1

Regelmatig zien we de rivier ver beneden ons, met z’n kleine witte strandjes, even later is het water weer op gelijke hoogte met de weg. De rit is werkelijk schitterend en heel afwisselend: we komen langs sinaasappelbomen, kleine dorpjes en we stoppen bij een mooie natuurlijke grot.

2

3

Ook zien we aparte nestjes met prachtige gele vogels, die bezig zijn met hun huisje.

4

5

6

7

8

9

We hebben wel een grote stofwolk achter de camper, die ervoor zorgt dat we binnen alles onder het fijne rode zand hebben zitten. Bij de plaats Clanwilliam draaien we de N7 op en staan gelijk in de file, ze zijn volop bezig met de weg en regelmatig moet je een tijd wachten tot de tegenliggers gepasseerd zijn.

10

11

12

(Tijdens het wachten zien we dat de druivenranken al veel meer bladeren hebben, dan in Stellenbosch, wat een stuk zuidelijker ligt!)

We volgen de Cape Namibia Route  en bij Vanrhijnsdorp maken we een stop om even wat te eten. In het restaurantje is de stroom uitgevallen en Wim krijgt z’n frietjes gekookt, toch smaakt het prima net als mijn biltong-salade. Ook zien we hier de eerste kokerbomen.

13

14

Na enkele uren rijden over een vrij saaie weg stoppen we in het plaatsje Kamieskroon bij koffieshop “Kuiervreugde”, waar ze heerlijke worteltaart hebben, een tuin met bloemen en allerlei leuke Afrikaanse spreuken.

15

16

17

18.1

Daarna vervolgen we onze weg door Namaqualand, waar in augustus veel bloemen bloeien, helaas zijn de meeste inmiddels uitgebloeid en zien we nog maar enkele keren oranje, gele of paarse bloemen het verder grauwe landschap kleuren.

18

19.1

19

Tegen half zes en vier honderd kilometer verder, komen we aan in Springbok, waar we nog gauw gaan tanken, enkele boodschappen doen en nog wat Zuid Afrikaanse Rand pinnen. Morgen gaan we de grens met Namibië over en daar kun je met ZAR betalen, wat we natuurlijk liever doen, anders zitten we straks met NAD die we nergens meer kwijt kunnen. Het is alweer donker voor we aan de maaltijd kunnen beginnen en de camping (Springbok Caravan Park) hebben we nog nauwelijks verkend. Morgen is de rit minder lang en zijn we, als het goed is, al in de loop van de middag op de plek van bestemming !

Verslag 8

We zijn inmiddels een week onderweg (zaterdag 13 september) en al aardig gewend aan ons nieuwe ritme: voor zevenen opstaan (zodra het licht wordt) en tegen half elf naar bed ! De campings die we tot nu toe gehad hebben zijn allemaal best luxe met goede douches en toiletten, voldoende elektriciteit en vaak een “braai”, waar je een houtgestookte barbecue op kunt maken. Vanmorgen op de kampplaats hebben we ons eerste kleine “wild” gespot: een steenmarter en een stokstaartje.

1

2

We gaan vandaag de grens over naar Namibië bij de plaats Vioolsdrif, aan de Zuid-Afrikaanse kant krijgen we een papiertje en een stempel in ons paspoort en nadat we de Oranje Rivier (de natuurlijke grens ) over gestoken zijn moeten we drie lijsten invullen, 220 Rand betalen en krijgen we een “Road Permit” voor de periode dat we in het land zijn.

3

Tegen twaalven is alles afgehandeld en begint het avontuur in Namibië. Na een stuk asfaltweg door onherbergzaam, woestijnachtig gebied  slaan we af richting Ai-Ais waar de weg over gaat in gravel, voor ons campertje, een Nissan Trax met slechts 5000 kilometer op de teller, geen enkel probleem.

4

We zien wel diverse kapotte banden langs de kant van de weg liggen. Af en toe rijden we over een wildrooster en laag bij de grond zien we kleine witte vetplantjes.

5

6

We rijden zo’n tachtig kilometer per uur en laten een grote stofwolk achter ons !

7

Opeens zien we een springbok, langs de kant van de weg, we zullen er waarschijnlijk nog heel veel zien, maar de eerste moet natuurlijk wel goed op de foto !

8

Tegen half twee komen we, als eerste van de groep, aan bij Ai-Ais-Restcamp, een prachtige camping omringd door bergen en bekend om zijn hot springs. Er is een zwembad op de kampplaats met water van 36 graden, maar ook de buitentemperatuur is, in de schaduw, al 35 graden, dus voor verkoeling hoef je het water niet in, wel is het heerlijk voor je spieren.

9

We hebben en prachtige plek gevonden voor ons “huisje”, onder een grote acaciaboom vol op gele brem lijkende bloemetjes.

10

11

De rest van de groep staat een eind verderop, maar dat is juist het mooie, je kunt gaan staan waar je wilt. Ik heb vandaag voor het eerst een wasje gedaan en deze is natuurlijk zo droog met de warme föhnwind !

12

We genieten volop en krijgen nu echt het vakantiegevoel van vrijheid, blijheid !

Verslag 9

We hebben gisteravond gewoon in shirt en korte broek buiten kunnen zitten en voor het eerst kwam de Triominos te voorschijn. Ook hebben we de hele nacht alle ritsen van de stoffen-ramen open gehad en keek je zo door het gaas heen naar buiten.

1

We trekken weer verder en rijden eerst naar de Fish River Canyon, deze heeft een lengte van 160 kilometer, is 26 kilometer breed en 550 meter diep, het is één van de grote natuurwonderen van Afrika. Op weg ernaartoe zien we enkele impala’s en twee struisvogels, ook de omgeving blijft interessant.

2

3

4

Bij de canyon, waar je alleen heen kunt nadat je bij Hobas tol hebt betaald, is een mooi uitkijkpunt.

5

Ook kun je er goed wandelen, er is zelfs een vijfdaagse voettocht uitgezet, maar deze is alleen in de wintermaanden te maken.

6

7

8

9

Wanneer we vlak bij onze kampplaats zijn zien we ineens een groep spiesbokken de weg oversteken, deze dieren hebben een lange zwarte staart en hoorns die ruim een meter lang kunnen worden.

10

11

We overnachten in de “bush” bij de Canon Roadhouse, een heel gezellig restaurant vol oude auto’s, werktuigen en andere leuke spulletjes.

12

13

14

15

16

(Dit is Sifiso, de technische man, die de hele trip met ons meereist in een camper.)

17

Tegen vieren maken we met een gedeelte van de groep een wandeling in de omgeving over rotsachtige heuvels, helaas zien we geen enkel dier.

18

19

20

Net terug bij de camper wordt er ineens een dwergpofadder gespot !

21

Om half zeven gaan we gezamenlijk uit eten in het Roadhouse, het wordt weer een heel gezellige avond en het eten is uit de kunst. Er wordt nog voor ons gezongen door een groep Afrikanen en dit klinkt heel swingend en sfeervol, al met al een geslaagde dag !

22

Verslag 10

We hebben vannacht een klein beetje regen gehad en één slag onweer, het zorgde er wel voor dat de lucht vanmorgen weer (even) mooi blauw was. De autoruiten worden bij iedereen weer schoongepoetst en de eersten vertrekken al vroeg.

1

2

Natuurlijk gaan wij weer als laatste weg, ruim na negenen, maar de rit voor vandaag is niet lang, slechts 185 kilometer. We zijn nog maar net vertrokken wanneer we in de verte een grote groep mannelijke struisvogels zien en tevens minstens tien hartebeesten. Deze dieren behoren tot de antilopen en hebben een korte nek, een smal lang gezicht en grote puntige oren.

3

We rijden een zandpad in om ze van dichterbij te kunnen zien en staan lange tijd stil om de groep goed te kunnen observeren.

4

5

We vervolgen onze weg en rijden lange tijd langs een smalle spoorlijn, er komt geen enkele trein langs maar ook auto’s zien we nauwelijks.

6

Wanneer er één aankomt sluiten we snel de ramen, vanwege al het stof van de gravelwegen. Namibië is een uitgestrekt land, ongeveer twintig keer zo groot als Nederland en er wonen slechts 1,9 miljoen mensen. Onderweg komen we geen pompstations tegen, gelukkig hadden we gisteren al getankt en ook hebben we de twee extra jerrycans, achterop de camper, gevuld met diesel. Het landschap doet ons vaak aan Australië denken en ook aan Marokko, zeker wanneer er ook nog een groep geiten de weg oversteekt.

7

Het laatste stuk weg is weer asfalt, duidelijk pas aangelegd, hopelijk gaan ze niet te veel verharden, dat haalt de charme van het land weg. Tegen de middag komen we aan in de kleine plaats Bethanie, waar we gaan staan bij Bethanie Guesthouse, een verrassend leuke plek waar we vanavond een Afrikaanse braai krijgen.

8

9

10

11

Als ik een klein handwasje op wil hangen komen we tot de ontdekking dat we onze waslijndraad twee dagen terug hebben laten hangen in het Ai-Ais Restcamp. Bij een klein “supermarktje” willen we een nieuwe kopen: er ligt wel een meter vol met wasknijpers en ook hebben ze honderden potjes schoensmeer, maar waslijndraad verkopen ze niet.

12

14

Dan gebruiken we onze elektriciteitsdraad maar ! Het is inmiddels weer goed warm geworden: in de schaduw is het 37 graden en voor morgen wordt nog warmer weer voorspeld. We hoeven in ieder geval niet meer, zoals de eerste dagen, ’s avonds met een dik vest aan in de camper te zitten !

13 

Verslag 11

Bethanie is een tweehonderd jaar oud missionaris plaatsje met zo’n 4500 inwoners, grotendeels Nama’s. Enkelen hiervan kwamen gisteravond tijdens de braai voor ons zingen en dansen, met hun mooiste kleding aan.

1

Bethanie Guesthouse is het oudste hotel van Namibië en de laatste paar jaren helemaal opgeknapt, we hebben hier een heel gezellige avond gehad met de groep.

2

Vanmorgen zijn we al om half acht vertrokken, de rit is een kleine 350 kilometer over vrij slechte wegen. Het is bewolkt weer en af en toe valt er een spatje regen, prima weer om te rijden. Onderweg zien we een boom met weversnesten, deze zijn een stuk groter als degene die we enkele dagen terug zagen, de vogels vliegen in en uit.

3

Ook zien we enkele wilde paarden, die er gauw vandoor gaan wanneer Wim ze op de film wil zetten.

4

5

6

We maken een stop bij Duwisib Castle, het enige kasteeltje van Namibië. De rijke Duitse baron Hans von Wolf liet het 22 kamers tellende gebouw in 1909 voor zijn Amerikaanse vrouw bouwen. Er zijn lokaal gedolven stenen gebruikt en materialen die uit Duitsland werden geïmporteerd; ambachtlieden uit Italië , Zweden en Ierland waren betrokken bij de bouw. De baron sneuvelde in 1916 tijdens de Slag aan de Somme en zijn vrouw keerde niet meer naar Namibië terug. Het kasteel is nu een Nationaal Monument en is prachtig gerestaureerd.

7

8

9

10

11

12

Wanneer we onze weg weer vervolgen komen we in het NamibRand Nature Reserve en hier spotten we diverse impala’s, struisvogels en spiesbokken.

13

14

15

16

Deze laatste staat als Nationaal Symbool van Namibië afgebeeld op het 100 dollar biljet. Tegen tweeën zijn we bij Sesriem Campsite in het Namib Naukluft Nationaal Park, waar we weer een plekje onder een boom vinden, het is 44 graden, dus de schaduw is zeer welkom.

17

18

19

20

Zoals gewoonlijk zit de camper weer onder het zand, zowel binnen als buiten, maar met een stoffer en een natte doek kom je een eind, ook word je steeds makkelijker en raak je gewend aan al het stof !

21

22

23

(Mystieke Afrikaanse zonsondergang !)

 

Verslag 12

We zijn vanmorgen vroeg opgestaan (half vijf) om op tijd bij “duin 45” in het Sossusvlei Park te zijn voor de zonsopkomst. Deze plek ligt 45 kilometer van onze kampplaats verwijderd en met een aardig gangetje zijn we daar in het donker met onze campers naartoe gereden. Daar aangekomen zijn we op blote voeten het duin opgeklommen, net als vele tientallen anderen.

1

2

Hoog op de duinrand hebben we de “sunrise” gezien al was deze niet echt spectaculair, wel is het een hele belevenis om mee te maken.

3

4

5

6

7

8

9

Nadat we met z’n allen ontbeten hebben beneden aan het duin zijn we 15 kilometer verder gereden naar een parkeerplaats waarvandaan je met 4×4-auto’s over een erg zanderige weg vervoerd wordt naar de “Dead Vlei”. We zijn aardig door elkaar geschud voor we de laatste vijf kilometer afgelegd hebben.

10

11

12

13

We zijn hier echt in het hart van de Namibwoestijn en als we een stuk gelopen hebben over rood zand komen we ineens bij de prachtige kleipan met z’n dode bomen.

14

We hebben hier lange tijd rondgewandeld en veel foto’s gemaakt !

15

16

17

18

19

Nadat we weer terug gehobbeld zijn en zestig kilometer met de camper hebben afgelegd zijn we ruim na de middag terug bij Sesriem campsite waar we tot vier uur heerlijk relaxen met een mooi boek.

20

Dan gaan we weer op pad met ons “huisje” en rijden naar de Sesriem Canyon; de rivier de Tsauchab heeft hier een spectaculair, veertig  meter diep ravijn uitgesleten. De canyon dankt zijn naam aan de eerste kolonisten die hier met hun ossenkarren kwamen en zes lange leren “rieme” nodig hadden om voor hun dieren water in de diepte van de kloof te kunnen putten. Via een vrij steil pad gaan we naar beneden en maken er een mooie wandeling door het ravijn.

21

22

23

24

25

Na afloop gaan we hier gezamenlijk naar de zonsondergang kijken en gelijk ons avondeten nuttigen.

26

27

28

Pas tegen achten zijn we terug op de camping waar het vandaag een stuk frisser is als gisteravond. Natuurlijk zitten wij (als enigen) weer gewoon buiten tot onze ogen dichtvallen na deze lange, maar prachtige dag ! 

Verslag 13

Vannacht was het, in tegenstelling tot gisternacht toen we slechts onder een dun lakentje lagen, maar zeven graden en we hadden dan ook alle ramen dicht geritst en dus totaal geen uitzicht. Toen ik vanmorgen uit de camper stapte zag ik op vijf meter afstand een impala, op z’n gemak grazend in de opkomende zon, prachtig om te zien !

1

2

Nou zijn impala’s voor Afrika gelijk aan de kangaroes in Australië: je ziet ze overal, vaak in groepen en je kunt ze eigenlijk niet missen, maar het blijven prachtige dieren om te zien. Iets verderop in het open veld loopt een spiesbok en ook een paar struisvogels zijn net ontwaakt. De plek waar we staan bij Sesriem Campsite is werkelijk schitterend, toch trekken we vandaag weer verder, nu naar de kust.

3

4

5

6

Via Solitaire, waar  een druk bezochte benzinepomp is en tevens een restaurant, motel, winkel en een bakkerij (waar ze heerlijk brood en gebak verkopen), rijden we over de C14 door het Namib Desert Park.

7

8

Onderweg passeren we de Gaub Pass en de Kuiseb Pass, de laatste bestaat uit leisteen en heeft een mooie oase.

9

10

Daarna wordt de weg saai: er is haast geen begroeiing meer en de weg vrij vlak, ook is de temperatuur weer

flink opgelopen.

11

Toch komen we onderweg een groep fietsers tegen, waarvan hun bevoorradingswagen al een stuk terug langs de kant van de weg geparkeerd stond. Zo’n vijftig kilometer voor Walvisbaai zien we opeens een grote rots in de verte: de Vogelfederberg.

12

Wij zijn hier naartoe gereden, hebben hem beklommen en er ook onze lunch genuttigd. De granieten rots, (de Ayers Rock van Namibië !) blijkt 527 meter hoog te zijn en is grillig van vorm, van bovenaf zie je pas goed de weidsheid van de woestijn.

13

14

15

16

17

Wanneer we weer verder rijden begint het steeds harder te waaien en op het laatste stuk weg naar de kust, dat gelukkig geasfalteerd is, krijgen we een heuse zandstorm. We moeten flink vaart minderen en hebben niet veel uitzicht meer: de lucht is helemaal grauw en het zand stuift over de weg, wel een belevenis !

18

Ook in de plaats Walvisbaai krijgen ze de storm over zich heen, maar blijkbaar gebeurt dit hier regelmatig, want er staan diverse waarschuwingsborden. Eenmaal bij het “Alte Brücke Resort” in Swakopmund, waar we een prachtige kampplaats hebben met privé douche en toiletruimte, is het nog steeds erg winderig en fris, maar van het zand hebben we geen last meer.

19

De camper krijgt een grote schoonmaakbeurt en wanneer deze is ontdaan van al het stof gaan we met de groep naar een prachtig restaurant waar we uren doorbrengen en diverse soorten vis verorberen, uiteraard met een goed glas wijn erbij !

20

 

Verslag 14

Gisteren, vrijdag 19 september, hadden we een rustdag, de camper is dan ook niet van z’n plaats geweest. We hebben eerst heerlijk uitgeslapen en uitgebreid ontbeten, daarna hadden we tijd voor wat klusjes en het verder schoonmaken van de camper. De vuile was werd bij de receptie afgeleverd en aan het eind van de middag schoon weer opgehaald (uiteraard tegen betaling !).

1

2

Tegen enen zijn we naar de pier gewandeld waar aan het uiteinde een heel gezellig restaurantje zit, waar we enkele uren hebben doorgebracht, de golven rolden onder je door en het uitzicht was spectaculair.

3

In tegenstelling tot donderdag is er weinig wind en schijnt de zon uitbundig, de temperatuur blijft echter rond de twintig graden, ongemerkt zijn we aardig verkleurd en ik gloei dan ook helemaal aan het eind van de dag.

4

We zijn nog naar een binnenmeertje gelopen waar flamingo’s rondstappen en verder hebben we gelezen tot we weer met de groep uit eten zijn gegaan,

5

dit keer naar “The Tug”, gelegen pal aan zee, waar we de zon mooi in het water zagen zakken. Weer hebben we een heerlijke avond en genieten we van een vismaaltijd. De paar dagen dat we aan zee zijn willen we ook zoveel mogelijk zeebanket eten.

6

7

Nadat we vanmorgen Sifiso toegezongen hebben voor z’n (31ste) verjaardag zijn we gezamenlijk met enkele campers naar Walvis Bay gereden, waar we bij de haven aan boord zijn gegaan van een open motorboot voor een anderhalf uur durende tocht door de lagune.

8

Weer is er weinig wind, maar helaas is het ook heiig en laat de zon zich pas tegen de middag zien. We zijn nog maar net op weg wanneer er enkele pelikanen overvliegen, gelokt door een stukje vis van één van de twee bemanningsleden, de meeuwen zijn er echter ook gek op.

9

10

11

12

Op een smalle landtong liggen grote groepen Kaapse pelsrobben, ook zwemmen en duiken er velen in het water.

13

Even later zien we enkele dolfijnen boven water uit springen en mee zwemmen met de boot, prachtig om te zien. De pelsrobben zijn niet allemaal verlegen en opeens komt er één aan boord, natuurlijk weer gelokt met een visje, hij gaat rustig op de bank zitten en is totaal niet schuw.

14

15

16

Al met al hebben we een zeer afwisselende tocht.

Eenmaal terug aan wal rijden we nog een stukje langs de lagune en zien duizenden roze flamingo’s in het ondiepe water staan.

17

18

19

20

(Dit is een zadeljakhals.)

Ook gaan we nog even naar de zoutfabriek waar bergen helderwit zout op het terrein liggen.

21

Dan is het weer tijd voor een maaltijd (what a life, but somebody has to live it !!) en even later stoppen we bij een grote bedoeïenentent aan het strand, waar de drankjes al klaar staan en twee koks het eten aan het bereiden zijn, wat een surprise !

22

23

24

25

26

Weer is het genieten en erg gezellig. Pas tegen half vier zijn we terug op de camping, waar de meesten zich terug trekken voor een dutje ! We zijn nu bijna twee weken onderweg en hebben al heel wat meegemaakt, nog acht weken te gaan !!!

 

Verslag 15

De koude, vochtige lucht van de Atlantische Oceaan zorgde ervoor dat we gisteravond al vroeg in de cabine van onze camper belandden, het was te fris om nog langer buiten te blijven. We hebben er enkele uren doorgebracht met de laptop, I-Pad en een mooi boek en we weten al dat het vanaf nu gelukkig alleen maar warmer wordt !

1

Vanmorgen hebben we eerst een heel stuk noordelijk over de C34 gereden, parallel aan de zee, tot we na 125 kilometer aankwamen bij Cape Cross Seal Reserve, hier broeden ruim 150.000 Kaapse  pelsrobben, een ronduit indrukwekkende ervaring.

2

3

4

De stank van deze dieren is overweldigend net al het kabaal dat ze gezamenlijk produceren. Naast zogende moeders,  hele families en zwemmende robben zien we ook baby’s die het niet overleven en door hun treurende moeder afgevoerd worden naar een plek waar de zeemeeuwen al op ze wachten, dit is de natuur, ook al is het soms hard !

5

6

De geur van de robben trekt in onze kleding en een eindje verderop stoppen we voor de lunch en laten we onze vesten lekker wapperen in de wind !

7

8

Onderweg zien we nog een scheepswrak liggen, één van de vele die hier gestrand zijn.

9

Nadien volgen we een 160 kilometer lange alternatieve route, alleen geschikt voor 4×4 drive auto’s.

10

We zien er vele “welwitschia mirabilis”, de meest bekende Namibische plant die in het Afrikaans: “twee bla kan nie dood” genoemd wordt en alleen in de Namib Naukluft woestijn voorkomt.

11

De weg is erg hobbelig en zeker niet geschikt voor de andere campers, ook wij vliegen af en toe de lucht in en de camper zit, na aankomst op de camping (the white lady) in Uis ,weer onder het stof. Onderweg zien we slechts twee auto’s, enkele struisvogels, diverse impala’s en één onyx, maar wel vele kapotte banden, achter gelaten aan de kant van de weg. Toch hebben we geen spijt van onze alternatieve rit door de woestijn, we zien aparte bergen, ruig landschap en schitterende natuur.

12

13

14

15

Op het laatste stuk komen we langs enkele huisjes, gemaakt van lege olietonnen; dan realiseer je je weer hoe góed wij het hebben en hoe een gedeelte van de bevolking hier leeft !!

16

17

Bij aankomst op de camping zit de rest van de groep al gezellig te pimpelen en nadat onze camper uitgeklapt en van het meeste stof ontdaan is, sluiten wij hier bij aan. Pas tegen achten gaan we, ieder voor zich, koken en daarna wordt het snel rustig op de kampplaats !!

18

 

Verslag 16

Vier dagen terug heeft Wim z’n rib gekneusd (hij wilde iets uit de kliko halen !) en hij heeft hier flink last van, vooral slapen op de zij is lastig en ook al die hobbelige wegen werken niet erg mee. Toch zal hij de aankomende weken nog aardig last ondervinden en nog de nodige tabletten moeten slikken !

De weg die we vandaag afleggen is vrij saai, onderweg passeren we enkele kraampjes waar Herero vrouwen ons lokken om te stoppen en hun waar te kopen. Ook wij willen de dames wel eens van dicht bij bekijken en op de foto zetten: ze hebben een hoed op in de vorm van een koehoorn en hun kleding is afgeleid uit de Victoriaanse tijd  en bestaat uit enorme hoepelrokken, meestal diverse lagen over elkaar. We kopen niks van ze, maar geven hun kinderen schrijfgerei en wat vers fruit, in ruil hiervoor mogen we ze op de foto zetten.

1

2

3

4

Daarna verlaten wij de doorgaande weg en rijden naar de “Organ Pipes”, een omweg van 135 kilometer, maar zeker de moeite waard. Onderweg komen we door een prachtig afwisselend landschap en eenmaal bij het 130 miljoen jaar oud gesteente krijgen we een rondleiding in het Afrikaans en vernemen dat het basaltgesteente gebruikt werd voor speren en bijlen. We kopen er een leuk Himba-poppetje, als vergoeding voor de gids en steunen zo de plaatselijke bevolking.

5

6

7

(Ook een ezelwagen kan een lekke band krijgen !)

8

9

10

11

12

Eenmaal terug op de C 35 is het weer vrij saai rijden, alles is stoffig en de lucht is gewoon grauw. We zien nog een hoge termietenheuvel en Wim spot een kudu ,maar tegen de tijd dat we omgekeerd zijn is deze allang verdwenen.

13

We zien wel verkeersborden die je in Nederland niet tegenkomt.

14

15

Tegen half vier komen we aan bij Duncan’s Campsite, twintig kilometer voorbij Kamanjab, hier staan we tussen de granieten boulders, lekker primitief, zonder stroom en met open douches.

16

17

18

19

Tegen vieren bezoeken we een Himba dorp, geleid door Jacob (ook te zien in het programma van Erica Terpstra: op reis in Namibië).

20

Het is erg commercieel opgezet en dagelijks komen hier enkele bussen met toeristen. Logisch dus dat de Himba-vrouwen niet erg enthousiast reageren wanneer we foto’s willen nemen en ook de kinderen weten heel goed dat ze van alles krijgen ! Toch maken we heel wat foto’s en wordt er van alles gekocht.

21

22

23

24

25

26

27

28

29

Ook mogen we in een hutje aanschouwen hoe de Himba vrouwen zichzelf verven en “fris” houden.

30

Het volk leeft van de veeteelt en deze stam heeft het zeker niet slecht: in de kraal staan vette stieren en koeien en ook lopen er veel geiten rond.

31

Na het bezoek aan het Himba dorp lopen we naar een “filmset”, een prachtig gebouw waar ooit een Franse film is opgenomen om Namibië te promoten. Ik zou hier graag enkele dagen doorbrengen !

32

33

34

35

36

Eenmaal terug op onze kampplaats heeft Sifiso de barbecue al opgestookt en genieten we met z’n allen van een Afrikaanse braai !

37

 

Verslag 17

Nadat we vanmorgen (dinsdag 23 september) de natuurcamping, gelegen tussen de mooie granieten rotsen, verlaten hebben krijgen we eerst een rit van 135 kilometer over een geasfalteerde weg naar Outjo, de laatste plaats voor we het Etosha N.P. ingaan, hier wordt door iedereen voorraad ingeslagen. Ook wij doen hier onze inkopen, verzenden de laatste mail en gaan nog even langs bij een apotheker om een rekverband voor Wim te kopen. Helaas zijn er hier veel Afrikanen die vragen om voedsel of bedelen om geld ! Na nog eens honderd kilometer rijden komen we eindelijk aan in de Etosha Pan, “de grote witte plek van het droge water”. Het Etosha N.P. in de savanne van Noord-Namibië is een van de oudste en grootste natuurparken van Afrika, het is tevens het beste park om groot wild te spotten in een kurkdroge omgeving. En inderdaad, we zijn nog maar net binnen het hek of we zien al een giraf, enkele zebra’s, een spiesbok en vele impala’s.

1

2

3

We rijden eerst naar onze kampplaats Okaukuejo Restcamp om ons aan te melden en even wat te eten. Daarna gaan we toch nog naar de kliniek van het kamp om Wim’s rib in te laten zwachtelen: de zuster smeert er een zalfje op en doet er vier rekverbanden omheen (Wim is nu eenmaal niet de smalste !) en als we om de rekening vragen blijkt het nog voor niks te zijn ook !! Daarna willen we een rit door het park gaan maken, maar rijden per ongeluk de verkeerde kant op en komen uit bij de prachtige observatieplek die bij Okaukuejo hoort, één van de mooiste waterpoelen van Afrika.

4

5

In de verte zien we eerst enkele olifanten aan komen lopen, maar binnen korte tijd blijken het er vijfendertig te zijn: een hele familie, inclusief baby’s.

6

7

Ze willen allemaal drinken en verkoeling zoeken in de poel, prachtig om te zien !

8

9

10

11

12

Alleen één grote olifant, een mannetje, blijft op afstand alles in de gaten houden en gaat pas drinken als de anderen al weer vertrokken zijn.

13

Dan gaan we alsnog een rit door het park maken en zien gnoes, vele zebra’s, giraffen en prachtige vogels.

14

15

Dit zijn reuzentrappen (Kori Bustard)

16

17

We zorgen dat we voor zonsondergang terug zijn in het kamp, want dan gaan de hekken dicht. Nadat we heerlijk “kudu” gegeten hebben (gewoon te koop in de supermarkt) lopen we nog een keer naar de waterpoel, deze is nu mooi verlicht en we zien twee neushoorns en een giraf, maar het is niet mogelijk ze goed op de foto te krijgen. We staan morgen heel vroeg op en gaan dan nog een keer naar de poel om de dieren te spotten wanneer ze net ontwaakt zijn !!

 

Verslag 18

We waren vanmorgen al vroeg wakker: er zijn namelijk veel bussen met toeristen op de camping, die in koepeltentjes slapen (hun matjes zijn wel erg dun !) en zij staan ’s morgens al heel vroeg op, om alles weer af te breken. Vandaag komt het goed uit, we willen toch voor het te warm wordt wild “spotten”. Om half zeven liepen we al naar de poel om te kijken of er iets te beleven was, helaas was het er nog erg rustig. Na het ontbijt zijn we nog een keer gaan kijken en nu was er een groep zebra’s aan het drinken.

1

Om half acht zijn we vertrokken van de kampplaats (Okaukuejo), we verblijven vandaag én morgen in het Etosha N.P. Je rijdt van de ene waterplaats naar de andere, want daar zitten de dieren, de omgeving is verder helemaal uitgedroogd.

2

Al snel zien we een witte neushoorn, hij heeft een bredere mond dan zijn soortgenoot de “black rhino”.

3

Een eindje verderop ligt een leeuw, erg lui in de zon.

4

5

Natuurlijk zien we onderweg ontelbare impala’s en voor het eerst maken we kennis met de prachtige koedoes, vooral de mannetjes hebben mooie gedraaide hoorns en kunnen wel 250 kilo worden.

6

7

Ook het wrattenzwijn, met z’n knobbels aan weerskanten van z’n kop, wordt gespot.

8

Op de eigenlijke zoutvlakte lopen veel struisvogels en ook een spiesbok laat zich zien.

9

Tegen elven is het al ruim 35 graden en langzaamaan rijden we in de richting van ons volgende kamp: Halali. Opeens komen we bij een plek waar diverse auto’s stilstaan: het blijkt dat er een leeuw met enkele vrouwtjes ligt en die wil iedereen natuurlijk goed op de foto hebben !

10

11

Naderhand zien we nog een dickie dick (een klein hertje)

12

en een sekretaris, een prachtige grote vogel.

13

14

15

16

Dan wordt het tijd om naar de kampplaats te rijden, we kunnen onderweg namelijk niet ergens gaan eten, want we mogen de auto niet uit. De andere campers kunnen zo vanaf hun bestuurdersplaats binnendoor lopen naar de toilet of de keuken, wij dus niet ! Tegen half twee hebben we ons huisje weer uitgeklapt en dan doen we het een tijdje kalm aan: het is ruim veertig graden in de schaduw.

Ook hier op de camping is weer een waterplaats waar je naartoe kunt lopen en tegen vieren horen we opeens een harde brul en gaan we kijken bij de poel: er is een groep olifanten aan het badderen en er zijn ook enkele kleintjes bij, we bekijken het schouwspel langdurig.

17

18

19

20

21

Waren het gisteravond de zadeldekjakhalzen, die over de camping rondliepen, vanavond is het een honingdas die de vuilnisbakken omgooit opzoek naar iets eetbaars.

22

Tegen half tien begint het ineens te regenen, iets wat al drie jaar niet meer voorgekomen is in het Etosha Park !

 

Verslag 19

We hebben vanmorgen heerlijk uitgeslapen tot zeven uur (!!), het was lekker koel omdat we alle ramen met gaas ervoor open hadden. Rondom ons zien we mensen met een tent op hun auto, die veel werk hebben om het geheel weer in te klappen, ook moet je met een trapje het dak op en heb je verder weinig ruimte. Er zijn dan ook al diverse personen langs geweest, die onze camper wel heel “relaxt” vinden en tevens lekker ruim, wij zijn dus ook dik tevreden !

1

Na het ontbijt gaan we eerst nog een keer kijken bij de poel van de kampplaats en een groep koedoes is hier aan het drinken, het blijven prachtige dieren om te zien.

2

3

4

Zodra we de poort uit zijn zien we zebra’s lopen en bij de waterplaats “goas”, is een grote groep olifanten zich aan het verfrissen. Ze spetteren er vrolijk op los en gaan soms kopje onder.

5

6

In de verte komt een volgende groep soortgenoten aanlopen en even laten komen er nog meer olifanten.

7

Het is een drukte van jewelste in deze prachtige waterpoel, waar ook nog zebra’s en impala’s hun dorst lessen, zij het op gepaste afstand. We hebben een prachtig uitzicht op het hele spektakel en wanneer ze genoeg hebben van het water, lopen de olifanten langzaam in onze richting. Eén kijkt ons zeer indringend aan en ik ben nog even bang dat hij recht op ons afkomt.

8

9

De hele groep buigt echter af en loopt pal achter de camper van Dennis en Godelieve langs, die ook al geruime tijd naar het mooie schouwspel kijken. Ze knijpen hem wel even, maar zolang je stil blijft staan, zien de dieren geen gevaar in je en lopen  gewoon langs.

10

11

12

Een eindje verderop komt ons een doordringende zwavel geur tegemoet: in een poel zijn olifanten zich aan het onderdompelen in  de zwarte modder (alleen het slurfje komt boven), we zien dan ook ineens allemaal zwárte olifanten ! Behalve deze dieren zien we geen ander wild, de poel is niet geschikt om te drinken.

13

14

Nadat we ook hier een tijd stilgestaan hebben rijden we verder en staan ineens oog in oog met twee grote olifanten, die midden op de weg staan. We stoppen meteen en verwachten dat ze ons zo vertrappen, gelukkig buigen ze net voor ons af ! (Wim was geen moment bang, ik wel !)

15

16

Daarna gaan we richting de Etosha Pan, het echte kale gedeelte van het park dat ruim 4500 vierkante kilometer beslaat. Je kijkt uit over een eindeloze, droge vlakte. Het totale Nationale Park is ruim 22.000 kilometer2. We houden hier een stop om wat te eten en het valt ons opdat er hier geen hekken om de picknickplaats staan.

17

18

Inmiddels is het 49 graden in de schaduw ! Nadien zien we weer enkele gnoes, impala’s en een trappe.

19

20

De omgeving is  kaal, droog en alleen de acacia’s met hun lange stekels overleven hier. Opeens zien we enkele heel grote mannetjes olifanten lopen, helemaal onder de modder van de zoutpan.

21

Bij een volgende poel spotten we een kampadelaar in een boom, ook een groep giraffen en enkele hartebeesten komen voorbij.

boom

vogel

22

23

Wanneer we naar de laatste waterplaats voor de volgende kampplaats rijden zien we ineens een groep hyena’s, luierend aan de waterkant en verkoeling zoekend in het water.

24

25

26

Tegelijkertijd komen er enkele giraffen aanlopen die graag willen drinken, ze zijn echter heel kwetsbaar als ze voorovergebogen bij het water staan en het duurt bijna een uur voordat ze zich veilig wanen en gaan drinken !

27

28

29

Het is dan ook al half zes voor we bij de volgende camping aankomen in het Etosha Park (kamp Namutoni), de rest van onze groep is allang aanwezig !  We nemen een douche, een lekker biertje en relaxen de rest van de avond !

30

Verslag 20

De gekneusde rib van Wim is af en toe erg vervelend, vooral ’s nachts bij een onverwachtse draai is deze pijnlijk. Ook de hobbelige onverharde wegen, die we steeds rijden, werken niet echt mee. Het verband dat de zuster aangebracht had, is dezelfde avond nog in de prullenbak beland, deze was van zo’n slechte kwaliteit, net als het zelfklevende verband van de apotheek. Gelukkig had ik uit Holland een rekverband meegenomen en deze houdt de boel een beetje strak bij elkaar. Maar, zoals gewoonlijk, Wim klaagt niet en gaat gewoon door! Vanmorgen hebben we eerst nog enkele uren rondgereden in het Etosha Park, maar helaas zien we minder wild dan de afgelopen dagen. Wel spotten we een drinkende giraf, een etende olifant (de hele boom gaat eraan !), wrattenzwijnen en bij de laatste poel allerlei wild te gelijkertijd.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Als we om twaalf uur het park verlaten kunnen we weer gas geven, binnen de hekken mocht je niet harder dan 60 kilometer per uur en dit haalde je zelfs bijna niet. Onderweg picknicken we in de schaduw en daarna volgt een rit van ruim tweehonderd kilometer.

11

12

Bij de plaats Tsumeb komen we weer in de geciviliseerde wereld en proberen we in een prachtig nieuw winkelcentrum te internetten, wat helaas mislukt. Gelukkig is er op onze kampplaats: Roy’s Restcamp een openlucht internet café, waar we onze mails wel kunnen verzenden. We hebben zelfs nog even contact gehad met Dennis via Facetime.

13

14

15

Vanavond hebben we een gezamenlijke maaltijd in het restaurant van de camping en moeten we allemaal beginnen met het slikken van Malerone, vanaf morgen komen we in een malariagebied en we willen natuurlijk niet ziek worden van een steek van een besmette mug !

16

 

Verslag 21

We moeten vandaag ruim vier honderd kilometer afleggen en de weg is grotendeels geasfalteerd. We rijden richting Rundu over de B8 en halverwege passeren we de “Rode Lijn”, een controlepost die vee en daarmee veeziekten uit het noorden moet tegenhouden.

1

Direct voorbij dit punt komen we door bedrijvige dorpjes met ronde hutten en vee langs de kant van de weg. Er lopen veel mensen langs de straat met jerrycans water op hun hoofd, die ze soms van kilometers verderop gehaald hebben.

2

3

4

5

6

In Rundu tanken we diesel en zijn dan nog maar enkele kilometers verwijderd van Angola, wij buigen hier echter af richting het oosten naar de Caprivistrook. Na een lange rit komen we aan bij Divindu, vanwaar het nog vijftien kilometer is naar Ngepi Restcamp. De laatste vier kilometer rijden we door mul zand, een uitdaging voor de luxe campers, maar iedereen komt er goed doorheen.

7

8

Op de zandweg staan kinderen op de uitkijk die beginnen te dansen en te trommelen, zodra ze toeristen zien, we hebben nog potloden en schrijfboekjes voor ze.9

10

11

12

De kampplaats is heel apart, voor de toilet moeten we twee trappen op en de douche is in een bloementuin.

13

14

15

We staan pal aan de Okavango Rivier, waar veel nijlpaarden in zitten.

16

17

18

We zien regelmatig een kop boven water komen en tegen de avond worden ze actief en beginnen te brullen en water te spuiten. Het kan zijn dat ze vannacht zelfs om de camper heen lopen.

19

20

 

Verslag 22

We hebben vannacht heerlijk geslapen met de geluiden van duizenden krekels en het gebrul van de nijlpaarden op de achtergrond. Toen vanmorgen de zon op kwam zagen we aan de overkant van de Okavango-rivier grazende hippo’s.

1

2

Zodra het echter warmer wordt verdwijnen ze in het water en brengen daar de dag door. Regelmatig zie je hun kop met de ronde oortjes boven komen, want ze kunnen niet langer dan vijf minuten onder water blijven.

3

Tegen half negen hebben we gezamenlijk met een gids enkele hutjes bekeken van een dorpje in de buurt. Wat leven de mensen hier primitief: voor water moeten ze een half uur lopen, ze slapen met het hele gezin in één kleine ruimte en een douche of toilet kennen ze niet. Bij de eerste familie die we bezochten liepen zes kinderen rond terwijl de ouders pas voor in de twintig waren !

4

5

6

7

8

9

10

11

12

Eenmaal terug bij Ngepi restcamp hebben we eens rustig rondgekeken bij alle aparte voorzieningen, het is gewoon een belevenis om te douchen of gebruik te maken van het toilet !

13

14

15

16

17

18

19

We blijven hier nog nacht en hebben het de rest van de dag kalm aan gedaan: nog een handwasje, een extra keer onder de douche (wat bij veertig graden in de schaduw erg lekker is) en eindelijk tijd voor een leesboek. Om half zes zijn we aan boord gegaan van een platte boot voor een sunset-cruise. Onderweg zien we één kleine nijl-krokodil en tientallen nijlpaarden, verder laat het wild het vandaag afweten.

20

21

22

23

24

25

26

27

Na afloop eten we gezamenlijk en keren daarna terug naar de camper, terwijl de krekels weer volop van zich laten horen ! 

Verslag 23

1

Nadat we vandaag (maandag 29 september 2014) eerst nog kort door het Mahango Game Park hebben gereden, waar zoals altijd getekend moet worden voor doorgang,

2

3

komen we even later aan bij de grens met Botswana. (In het Game Park spotten we wel de eerste buffel, al is hij een beetje ver weg !)

4

5

6

Bij de grens moeten weer allerlei papieren ingevuld worden, krijgen we stempels in ons paspoort en in Botswana betalen we 150 pula (15 euro) om binnen te mogen komen. Om half tien verlaten we, na zestien dagen, het stoffige Namibië en rijden meteen over een geasfalteerde weg,  al zitten er wel aardig wat gaten in ! (Doet ons weer denken aan Marokko !) We zien dat de huizen van betere kwaliteit zijn, sommigen zelfs van bakstenen, en ook de mensen zijn verzorgder gekleed. Botswana is dan ook één van de welvarendste landen van Afrika. Er zijn veel dieren langs de weg: geiten, ezels en ook veel runderen, je moet steeds goed uitkijken dat ze niet ineens voor je auto lopen. Ook zien we weer Herero-vrouwen in hun kleurrijke kleding.

7

8

We tanken twee keer onderweg (de diesel kost hier, net als in Namibië, rond de euro per liter) en kunnen hier gewoon met de visakaart betalen, in tegenstelling tot Namibië waar alles contant moest. Onderweg krijgen we twee keer te maken met een controlepost, dit om verspreiding van ziektes tegen te gaan: de banden van onze camper worden met een desinfectant bespoten en we moeten zelf met onze voeten (wel met de schoenen aan !) in een bak met ontsmettingsmiddel gaan staan, of dit nu echt helpt betwijfel ik !

9

10

11

12

13

Na 435 kilometer komen we aan bij Audi Camp, vlakbij de plaats Maun. We slapen hier vannacht gewoon in onze camper, maar morgenvroeg  laten we ons “huisje” hier achter en gaan twee dagen naar het Moremi Game Reserve, in de Okavango Delta, waar we in tenten slapen. Hier gaan we wild spotten per 4WD Safari Jeep en ons verder laten verwennen, want alles is helemaal verzorgd. We zijn van de buitenwereld afgesloten en er is geen stroom, pas donderdag keren we terug in de “bewoonde wereld” !

(Met Wim’s rib gaat het gelukkig beter, hij herstelt altijd heel snel, wat nu weer in zijn voordeel werkt !) 

Verslag 24

Dinsdag 30 september is het Onafhankelijkheidsdag (sinds 1966)  in Botswana en daarom hadden de mensen allemaal een lang weekend vrij. Vandaar dat iedereen er zo netjes bij liep en we ’s avonds op de camping muziek en gezang hoorden. Dezelfde dag hebben wij onze campers allemaal netjes afgesloten en bij Audi Camp laten staan, want we worden tegen achten opgehaald door Eddy, een Belgische gids die samen met zijn vrouw en enkele medewerkers een bedrijf runt: Kalahari Skies.

1

2

We rijden, verspreid in twee jeeps, naar het Moremi Game Reserve aan de oostzijde van de Okavango Delta, de grootste binnenlanddelta van de wereld. Oktober is de droogste maand en er is dan ook niet veel water meer in het gedeelte waar wij verblijven en de wegen zijn erg droog en zanderig. Ook kun je er met een gewone auto echt niet rijden, vanwege het mulle zand en de vele bochtige wegen, we láten ons daarom rijden. Eddy is een goede gids met leuke humor en ook de chauffeur van de andere jeep, Rainy, doet goed zijn best. We zijn nog maar net binnen het reserve of we spotten al wild, waar gelijk ook van alles over verteld wordt. De grootste giraf, bijvoorbeeld, is 530 cm lang, de mannetjes eten met het gezicht omhoog en hun iets kleinere vrouwtje met het hoofd naar beneden, zo wordt de boom mooi verdeeld. Wel worden er meer mannetjes gedood, omdat ze de verkeerde kant opkijken. Hun tong is zo’n 45 cm. lang en ze zijn gek op acaciabomen.

3

4

Impala’s leven soms met ruim twee honderd vrouwtjes tegelijk en slechts één mannetje. Dit houdt hij natuurlijk niet lang vol en op een gegeven moment komt er een sterkere mannelijke impala, die de strijd aangaat en de groep over neemt.

5

Als we een stuk gereden hebben zien we opeens een kar staan met een wiel eraf, deze blijkt van Eddy te zijn en hierin zitten alle keukenspullen, die nodig zijn voor het kamp. Op weg hierheen heeft een medewerker een ongelukje gehad, nu moet Eddy straks, als hij ons afgeleverd heeft weer helemaal terug om de kar leeg te halen.

6

We zien heel veel aparte vogels, waaronder de rood- en geelsnaveltok.

7

8

9

Over de strepen van de zebra weet hij te vertellen dat de zwarte strepen absorberen, de witte reflecteren en zo samen zorgen voor een verkoeling.

10

Ook krijgen we voor het eerst de tsessebe (topi) te zien, die vrij veel voor komt in het park en de snelste antiloop is.

11

In de slurf van een olifant zitten 40.000 spieren en elke stap die hij zet staat gelijk aan vier stappen van ons.

12

Zo geeft Eddy ons steeds informatie en weet ook te vertellen dat de donkere ooievaar de zwarte kindjes aflevert !?! Tegen twaalven lunchen we met de hele groep ergens buiten en gaan daarna verder in de richting van het kamp.

13

We komen enkele andere wagens tegen vol met kinderen: vanwege de vrije dag worden weeskinderen, waarvan er in Botswana 85.000 zijn, getrakteerd op een “dagje uit”. We zien nijlpaarden, moerasantilopen en krokodillen, die wel vijf meter lang kunnen worden maar hersens hebben ten grootte van een erwt.

14

15

16

Als we bij het kamp aankomen is het een beetje een chaos: alle drank staat in de zon, de tenten zijn nog niet klaar en Eddy moet gelijk weer weg.

17

18

Wel is de plek mooi gelegen bij een water met enkele kleine krokodillen en veel nijlpaarden, die ’s nachts zo het kamp in kunnen lopen, want er zit geen hek omheen (ze kunnen 35 km. per uur lopen !)

19

20

21

We relaxen een beetje bij de kampplaats en als Eddy tegen vijven terug komt gaan we nog een keer “game driven”.  Weer zien we veel wild en krijgen goede uitleg.

22

23

24

25

26

Als we tegen half zeven, na een prachtige zonsondergang, terug komen brandt het kampvuur al, is de tafel gedekt en is hele kamp klaar.

27

Het bier en de wijn staan koud, we krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld met ijs als toetje !!! Dat hadden we ’s middags écht niet verwacht.

28

 

Verslag 25

Woensdagmorgen worden we om half zes door Eddy gewekt. Buiten staat een bak met warm water plus handdoek voor ons klaar en in de grote tent zijn ze al druk bezig met het ontbijt. Nadat we gebruik hebben gemaakt van de tent-toilet gaan we tegen half zeven weer de jeeps in, dit keer is Rainy onze gids en hij volgt Eddy op een afstand. We zijn nog maar net op weg wanneer er een hyena ons pad kruist, deze heeft erg sterke tanden en kan botten zo fijnmaken.

1

2

3

(Dit is de shit van een hyena, hij eet letterlijk alles. De lichte kleur komt door de gemalen botten.)

 

Ook vandaag fotograferen we weer veel prachtige vogels.

4

5

6

7

8

9

10

Sinds lange tijd zien we weer bavianen, die mooie capriolen uithalen, er zijn ook veel jonkies bij.

11

12

13

14

Het wrattenzwijn komt voorbij lopen, met z’n staart omhoog en met drie jongen achter zich aan, iets wat we in Kenia ook vaak zagen en daar de “Kenia express” genoemd werd.

15

16

De gnoes leven vaak samen met de zebra’s: gnoes hebben goede oren, zebra’s kunnen beter zien. Nadat de zebra’s het hoge gras opgegeten hebben, eet de gnoe het laatste korte beetje op.

17

18

19

20

Weer hebben we ’s middags een prima lunch, dit keer op de kampplaats, en tegen half vier stappen we de auto weer in (we hobbelen wat af !) voor een game-drive.  Eddy krijgt een melding dat er een auto vast zit en hij gaat er heen om deze eruit te trekken (ze kennen hier geen ANWB !)

21

Zodoende komen wij voorop de rijden en wanneer we opeens nijlpaarden  spotten die op de oever lopen willen we natuurlijk wel als eerste deze op de foto zetten (het zijn ónze hippo’s !). Wanneer deze trouwens moeten poepen draaien ze heel snel met hun staartje in het rond (net een propeller) om zo hun “shit” gelijk fijn te malen !

22

23

24

25

Tegen kwart voor zeven komen we terug op het kamp en na een koud wijntje bij het kampvuur wacht ons een driegangen maaltijd en dat allemaal in de bush !

26

Tegen tienen liggen we op bed, het was weer een lange dag !

 

Verslag 26

Ook vandaag zitten we weer om half zeven in de auto, nadat we afscheid hebben genomen van de “crew” die ons zo voortreffelijk verzorgd heeft. Dit keer zitten wij (weer samen met Hilde, Fred, Godelieve en Dennis) bij Eddy in de jeep. We hebben nog steeds geen leeuwen en luipaarden gespot, terwijl ze wel in het park voorkomen, Eddy baalt hier erg van, maar ja, deze dieren blijven natuurlijk niet op één plek zitten: een leeuw heeft een territorium van twintig vierkante kilometer. Wel spotten we al vrij snel tien wilde honden, dit roofdier verslindt zijn prooi levend, nadat hij deze, in groepsverband, eerst helemaal afgemat heeft.

1

2

Eindelijk zien we ook de eerste waterbuffels met hun geweldige horens (en één van de big-five).

3

4

5

6

Nadat we het skelet van een olifant gepasseerd zijn zien we ineens een groep meerkatten, een aapsoort met een zwarte kop.

7

8

In een bijna drooggevallen plas proberen de maraboe en de zadeldekooievaar de laatste visjes te pakken te krijgen. (De groep na ons heeft geluk en ziet een grote groep pelikanen het hele meertje leegeten !)

9

10

11

(Dit zijn mangoesten.)

12

(De visarend is druk bezig met zijn prooi.)

Nadat we nog wat ander wild gespot hebben verlaten we het park, zonder een enkele leeuw of luipaard gezien te hebben. Toch zijn we heel tevreden, we hebben een paar leuke dagen gehad.

13

Eddy zet ons tegen de middag af bij onze campers en nadat we snel wat gegeten hebben vertrekken we van Audi Camp, want we moeten nog 320 kilometer afleggen naar het volgende kamp. De rit die volgt is vrij saai, al rijden we nog door een N.P. waar we twee (!) struisvogels zien.

De temperatuur is weer opgelopen tot ruim boven de veertig graden en de warme föhnwind waait door de ramen van de cabine. Tegen vieren komen we als eerste (!) aan bij Nata Lodge, waar we zelf een plek mogen zoeken op de bushcamping. Het terrein is echter niet echt geschikt voor de luxe campers van onze groep en eentje komt er dan ook vast te zitten. We zijn allemaal moe, bezweet en toe aan een douche als we eenmaal ons plekje gevonden hebben. Gelukkig koelt het ’s avonds heerlijk af en kunnen we nu de slaap inhalen die we de afgelopen twee dagen te kort gekomen zijn!

 

Verslag 27

We hebben vanmorgen heerlijk uitgeslapen ook al was dit met alle ramen dicht, het ging gisteravond hard waaien en daardoor koelde het flink af.

1

Na een ontbijt in alle rust (vandaag staat er niets bijzonders op het programma) hebben we bij Nata Lodge de verslagen van de afgelopen dagen van foto’s voorzien en zijn daar tot half twaalf mee bezig geweest. De lodge ziet er prachtig uit, heeft een zwembad en diverse plekken waar je in de schaduw kunt zitten. Gisteravond waren we te moe om hier iets van te bekijken.

2

3

4

We moeten vandaag weer ruim drie honderd kilometer afleggen en onderweg komen we, net als gisteren, weer langs een controlepost. Nu mogen we gewoon doorrijden, gisteren moesten de schoenen en banden weer ontsmet  worden en wilden ze zelfs in mijn koelkast kijken of ik niet stiekem vlees, melk of eieren meenam ! We komen weer in gebied waar zich wild bevindt en net na de controlepost lopen er ineens drie olifanten de geasfalteerde weg over, terwijl het toch echt niet rustig is op de weg.

5

Heel veel vrachtverkeer maakt gebruik van de A33 van Nata naar Kasane. De laatste plaats ligt ingeklemd tussen vier landen: Zimbabwe, Botswana, Namibië (Caprivistrook) en Zambia. Even later zien we ook nog een groep zebra’s langs de kant. Een ander opvallend iets zijn enkele bomen die op een soort eilandje staan in een vallei. Het blijkt dat het zand er rond omheen is weggehaald voor ophoging van de weg, maar de bomen moesten blijven staan.

6

Net voor het gehucht Pandamatenga, de enige plaats die we zien tijdens de lange rit, is er opeens sprake van landbouw: grote velden zijn bewerkt voor graan- of maisbouw, al is alles nu heel kaal en moet het eerst gaan regenen. We komen rond etenstijd aan bij Pandamatenga en stappen naar binnen bij een soort “take away” (gelegen naast een “supermarktje”)

7

en vragen of we daar binnen iets kunnen eten (buiten is het alweer rond de veertig graden). Het blijkt niet normaal te zijn, maar we krijgen een kantoortafel waar ze zelfs een kleedje overheen leggen en op een bord wordt rundvlees, rijst, rode kool en salade geschept en even later zitten we heerlijk onder de plafondventilator te eten. (Later rekenen we slechts drie euro per persoon af !)

8

9

Vlak voor Kasane zien we weer een groep olifanten, we zijn dan ook dichtbij het Chobe N.P., het oudste Nationale Park van Botswana en vooral bekend om zijn olifantenpopulatie (ongeveer 120.000).

10

11

Eenmaal in de stad maken we onze laatste pula’s op in de supermarkt, want overmorgen gaan we de grens over naar Zimbabwe, hier betalen we met dollars.

12

(Onderweg zien we een heel grote baobabtree !)

Tegen vijven arriveren we pas op de camping: Thebe River Safaris, waar we morgen ook blijven staan. We hebben een mooie ruime plek en blijven, zoals gewoonlijk, de hele avond buiten zitten waar het nog lang zwoel is !

 

Verslag 28

We hebben weer een warme dag achter de rug al zorgde de wind wel voor wát verkoeling. Omdat we vandaag niet hoeven te rijden wordt er door de meeste wel een wasje gedaan of de camper krijgt een beurt, zo ook bij ons. De kampplaats ligt dicht bij de Chobe River en vanaf het terras bij het restaurant kun je de olifanten spotten.

1

Wij zien hier bij de camper een andere diersoort: een groep mangoesten komt voorbij lopen, op zoek naar voedsel.

2

Om kwart over drie verzamelen we ons en gaan met de groep in een open voertuig naar de enkele kilometers verderop gelegen boot, waarmee we een sunset-cruise over de Chobe rivier maken.

3

Deze tocht is wel heel anders dan de vorige boottrip: we zien diverse grote krokodillen, groepen buffels, heel veel olifanten, soms maar op enkele meters afstand en ook het nijlpaard laat zich weer op de foto zetten.

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

Natuurlijk zijn er ook weer veel prachtige vogels te zien, er zijn 350 verschillende soorten in het Chobe N.P.

15

16

17

We zijn niet de enigen die rondvaren, het is echt een toeristische attractie.

18

In de rivier liggen enkele eilanden waar de olifanten naartoe zwemmen, prachtig om te zien.

19

20

Helaas is het vrij bewolkt weer en trekt de wind steeds harder aan en komen er golven op het water. (Wim heeft gelukkig geen last van zeeziekte !) Het laatste stuk terug met de open wagen zit iedereen met de handen voor het gezicht, vanwege de harde wind. Maar al met al was het een fantastische ervaring om zoveel wild van dichtbij te zien.

 

Verslag 29

We hoeven vandaag (zondag 5 oktober) pas om tien uur van de camping weg, dus voor die tijd willen we nog internetten, helaas ligt alles weer plat (niet voor de eerste keer) en kunnen we weer niets verzenden.  Kasane ligt slechts enkele kilometers van de grens met Zimbabwe en we hopen, door later te vertrekken, dat de overlandtrucks en vrachtwagens de grens al over zijn. Toch duurt het weer erg lang voor we de grenskantoren gepasseerd zijn: aan de kant van Botswana moeten we een formulier invullen en bij de volgende balie aan een andere medewerker weer afgeven (!), om Zimbabwe in te komen moeten veel formulieren ingevuld en stempels geplaatst worden, ook zijn we 165 dollar armer.

1,

We zijn anderhalf uur verder voor we uiteindelijk de grens over zijn en daarna moeten we nog zeventig kilometer rijden om in Victoria Falls te komen. We rijden eerst onze kampplaats voorbij om een krokodillenfarm te bezoeken, waar tevens nog enkele leeuwen te zien zijn.

2,

3,

De farm bestaat al veertig jaar en ook een grote groep krokodillen, die daar leven, bestaande uit één mannetje en achttien vrouwtjes zijn al veertig jaar oud. Enkele ervan krijgen nog een stuk vlees toegeworpen, maar erg happig zijn ze niet ! (Een mannelijke krokodil heeft een bredere kop en is langer dan de vrouwelijke variant.)

4,

5,

We mogen een babykrokodil van tien maanden oud vasthouden en ook zien we een heel grote groep twee jaar oude “krok’s”, deze zijn bestemd voor de slacht: hun vlees is erg lekker en wordt geëxporteerd, van de huid worden riemen en tassen gemaakt. Wanneer deze dieren één en twintig dagen oud zijn worden hun tanden verwijderd want: ”je wilt toch geen krokodillentas waar een stuk uit is !”

6,

We zien nog enkele albino’s waarvan de huid veel lichter is en die het waarschijnlijk in de vrije natuur niet overleefd zouden hebben en ook weten we nu dat een krokodil wel vijf en veertig eieren per keer legt, al met al was het heel interessant !

7,

We rijden terug naar camping Victoria Falls Restcamp, midden in het bruisende stadje vol restaurants, souvenirwinkels, reisorganisaties en supermarkten. Nadat we geïnstalleerd zijn gaan Wim en ik een stukje wandelen en staan ineens voor de ingang van het Victoria Falls N.P. , het is de bedoeling hier morgen met de groep heen te gaan, maar we besluiten om het vandaag ook alvast samen te gaan bekijken. Het is werkelijk adembenemend, wat een water valt er naar beneden en dan zitten wij het nog in het droge seizoen.

8,

9,

Over een breedte van 1700 meter stort de Zambezi zich in een 108 meter diepe kloof. (Door de bevolking wordt het de “donderende rook “ genoemd.) Er loopt een wandelroute langs met diverse uitkijkpunten en we zien aan de andere kant van de kloof ook mensen lopen op enkele  eilandjes. De bekendste hiervan is Livingstone Island, vanwaar de ontdekkingsreiziger (in 1855) voor het eerst de waterval aanschouwde.

10,

Tijdens de wandeling krijgen we regelmatig een regenbui over ons heen en dit heeft geresulteerd in het enige tropische regenwoud dat Zimbabwe heeft met een oppervlakte van 2 kilometer bij 100 meter.

11,

12,

13,

14,

15,

16,

17,

We zijn heel blij dat we hier samen rondgelopen hebben en het is echt geen straf morgen hetzelfde traject nog een keer af te leggen, de stand van de zon is dan weer heel anders en we kunnen nog een keer genieten van dit prachtige natuurverschijnsel !

18,

19,

20,

Verslag 30

Victoria Falls Restcamp is helemaal omgeven door een hek met prikkeldraad erbovenop, dit om de vele baboons en meerkatten die hier leven af te weren. Natuurlijk helpt dit totaal niet, want de apen komen via de hoge bomen zo het kamp in. Tot nu toe vinden we het wel grappig om te zien hoe deze dieren bovenop de campers springen, zolang er niets vernield wordt of gejat, is alles best.

1

2

Het zijn niet de enige beesten op de camping, gisteravond ben ik, zonder het te merken, tientallen keren in m’n benen gestoken door een soort zandflies en zit nu onder de bultjes, vanavond gaat dus de lange broek aan met dichte schoenen, hoe warm het ook is. Om half negen vanmorgen zijn we gezamenlijk naar de Vic. Falls gelopen en hebben dezelfde tocht als gisteren nog een keer gemaakt.

3

4

5

De zon stond nu natuurlijk heel anders, zodat we weer heel wat foto’s gemaakt hebben, maar de hoeveelheid nevelregen die we over ons heen kregen was hetzelfde:  heerlijk verkoelend !

6

(Onderweg zagen we nog een bosbok, een tamelijk schuw dier.)

Aan de Zambiaanse kant van de falls is een groep waaghalzen, aan elkaar verbonden met een touw, bezig om vanaf Livingstone Island langs de rand van de kloof door het water te lopen !

7

8

9

10

11

12

Helemaal aan het eind van de wandeling zie je de grote ijzeren brug die Zimbabwe met Zambia verbindt, veel mensen gaan lopend of op de fiets bepakt en bezakt de grens over. Vanuit het park zijn we daar ook  heen gelopen en kunnen dus nog een vijfde land aan onze reis toevoegen: we zijn een half uurtje in Zambia geweest.

13

14

15

16

17

18

Vanaf de brug zie je de honderd en elf meter lager gelegen Boiling Pot waar wildwatervaarders op hun rubbervlotten springen. Ook kun je in de verte het beroemde Victoria Falls Hotel (1904) zien staan. Dat was tevens het volgende punt waar we heen gelopen zijn en na de middag hebben we enkele uren doorgebracht in het uiterst luxe hotel, dat helemaal in Brits koloniale stijl gebouwd  en ingericht is.

19

20

21

22

23

Daarna zijn we terug gewandeld naar het restcamp en onderweg liepen de apen weer over straat, ook zagen we enkele wrattenzwijnen grazen: ze moeten dan door hun poten  zakken om bij het gras te kunnen. Eddy zei hierover: dit is een “constructiefoutje”, hun nek is te kort.

24

25

26.

26

De rest van de dag doen we niet veel meer, we moeten morgen vroeg op, dus gaan ook vroeg naar bed en zullen vannacht zeker weer het gebulder horen van de prachtige waterval.

 

Verslag 31

Zimbabwe, het vroegere Rhodesië, is 11 keer zo groot als Nederland en heeft bijna 13 miljoen inwoners, hiermee komt de bevolkingsdichtheid op 33 mensen per vierkante kilometer. In Botswana en Namibië is deze met respectievelijk 3,7 en 2,9 per km2 veel lager. Het land heeft geen directe toegang tot de zee en is hierdoor afhankelijk van buurlanden. Wij zijn vanmorgen uit het rijke gebied van Victoria Falls vertrokken om het land verder te gaan verkennen.

1

2

Al vrij snel komen we weer langs de dorpjes  met slechts enkele musha’s. Elk erf wordt bewoond door een familie bestaande uit ouders, kinderen, grootouders en vaak ook nog een paar ooms en tantes. Op de musha staan naast de kookhut verschillende slaaphutten, gemaakt van leem of steen en met een rieten dak. We hebben vanmorgen zo’n erf bekeken, er waren maar enkele familieleden aanwezig, maar deze waren erg vriendelijk, zoals iedereen in Zimbabwe, en we mochten overal rondkijken. En jonge vrouw nam me mee naar haar hut om haar “instrumenten” te laten zien. Het bleek dat ze kapster was en ze had haar spullen tijdelijk in het huisje opgeslagen.

3

4

We zijn vanmorgen al om zeven uur vertrokken en hebben in kolonne gereden, omdat Carel nogal wat problemen onderweg verwachtte. Het bleef bij zeven politiecontroles, waar we overal zo door konden rijden en vriendelijk toegeknikt werden, dit schijnt in het verleden wel anders geweest te zijn. Eén keer moeten we tol betalen (twee USD), hopelijk gebruiken ze dit geld voor wegen, want af en toe zitten er aardige kuilen in.

5

(Dit stuk weg was wel erg slecht !)

6

Tegen tienen stoppen we bij een middelbare school (Dampa Sec. School) en samen met Corry en enkele anderen van de groep lopen we naar een leraar die bij de poort staat. Corry, altijd heel spontaan naar de plaatselijke bevolking toe (en zeker ook naar de groep !), maakt gelijk een praatje en even later worden we uitgenodigd bij de directeur van de school voor een gesprek.

7

8

Er worden heel wat vragen over en weer gesteld, de man weet nauwelijks waar Nederland ligt en snapt niet dat er zoveel mensen in zo’n klein landje kunnen wonen. De school, met ruim vierhonderd leerlingen is vrij modern en heeft zelfs achttien computers ter beschikking.

9

10

Ook hebben alle leerlingen (allemaal netjes in uniform gekleed) een fiets om naar school te kunnen komen. Er wordt onderwijs gegeven in landbouw en veeteelt, kleding maken en houtbewerking. De leerlingen vinden het heel interessant om ons, blanken te zien en als ik ze de foto toon die ik net van ze gemaakt heb, vinden ze dit prachtig.

11

12

We zijn op weg naar de Gwango Elephant Lodge bij het Hwange N.P., maar onderweg worden we opgewacht door de eigenaar en krijgen te horen dat een groep olifanten de campsite vernietigd heeft, op zoek naar water. We worden nu ondergebracht bij een kamp waar ze nog volop aan het bouwen zijn, maar er ís water en stroom, alleen de weg ernaartoe is erg mul en de één na de andere camper komt vast te zitten en moet uit het zand getrokken worden. Wim rijdt onze camper met gemak door het mulle zand,  maar daar is de wagen dan ook voor gemaakt.

13

Eenmaal op het kamp valt het sommigen erg tegen: er is helemaal niets, maar we komen dan ook aan bij veertig graden hitte en hebben al uren doorgebracht in de auto.

14

15

16

17

18

19

We zouden met eigen wagen door het N.P. rijden, maar nu blijven de campers gewoon in het kamp staan en gaan we met open safariwagens een game drive maken. Hwange N.P. heeft een omvang zo groot als België en de dieren kunnen overal zitten dus je moet geluk hebben wild te spotten. Onze toer is dan ook erg teleurstellend tot we bij het Nyamandholova platform aankomen.

20

21

Hier is het druk met blanke Zimbabwanen die druk aan het tellen zijn. Eens per jaar met volle maan worden in het hele park de dieren geteld en toevallig is dit vandaag ! We maken een praatje met de mensen en ondertussen zien we een grote groep olifanten aan komen lopen, allemaal op weg naar de waterpoel, die we goed kunnen zien vanaf het platform.

22

Er liggen twee grote krokodillen langs de kant en ook leven er enkele hippo’s in de poel. Het blijft niet bij één groep olifanten, we zien nog enkele kuddes, soms hardlopend, naar de waterkant gaan.

23

24

25

26

27

Ondertussen begint het al te schemeren en ik tuur met m’n verrekijker rond opzoek naar andere dieren. Opeens zie ik een grote leeuw staan, in de ondergaande zon, helaas ben ik te laat met mijn fototoestel en loopt hij weg, uit het zicht. Ik ben niet de enige die dit prachtige dier zag staan, dus het is geen verzinsel. Hij werd waarschijnlijk opgeschrikt door enkele olifanten, die ik gelukkig wel vereeuwigd heb.

28

Om half zeven moeten we uit het park zijn en de gids rijdt dan ook vrij hard terug, inmiddels is het flink afgekoeld en hadden we best een vest kunnen gebruiken.

29

Bij aankomst in het kamp brandt er al een groot vuur waar we met z’n allen nog enkele uren doorbrengen !

30

Verslag 32

We zijn nog maar net klaar met ons ontbijt wanneer Roy, de beheerder en tevens gids, ons komt vertellen dat hij enkele leeuwen gezien heeft, vlakbij de kampplaats. We klimmen bij hem achter in de jeep en gaan op zoek naar deze prachtige dieren.

1

2

Helaas zijn ze vertrokken, we volgen nog een tijdje hun spoor, maar raken ze dan helemaal kwijt. We keren terug naar ons kamp, waar we dan tot drie uur ’s middags tijd voor ons zelf hebben. Na een koude nacht gaat het kwik toch al snel weer richting de veertig graden dus doen we kalm aan en blijven in de schaduw. Ondertussen gaan de werkzaamheden in het kamp gewoon door: er lopen een tiental werklieden rond die, in Afrikaans tempo, langzaamaan de lodge afwerken. Tegen drieën gaan we met z’n allen een game-drive maken waarbij we dan onderweg stoppen voor enkele  korte wandelingen in de natuur.

3

Roy heeft een geweer bij zich, mocht er onverwachts iets gebeuren, maar de kans hierop is heel klein.

4

5

6

7

8

Ook vandaag laat het wild zich niet in grote getale zien, wel komt er een groep olifanten vrij dichtbij en zijn er natuurlijk weer impala’s en enkele koedoes.

9

10

Er moeten sabelantilopen in het park zijn, een dier dat we nog niet gespot hebben, maar wanneer we hem dan uiteindelijk zien is dit niet zoals we het voorgesteld hebben. Een oudere mannelijke sabelantiloop ligt gewond in het hoge gras, hij is aangevallen door twee leeuwinnen, die vlakbij hem liggen. Ze wachten tot hij langzaam sterft en durven tot die tijd niet dichterbij te komen, een gewond dier kan heel gevaarlijk zijn, zeker met die grote horens.

11

12

We blijven een hele tijd, heel stil, vrij dichtbij staan kijken in de jeeps, maar één leeuwin zit verscholen achter een boomstam en de andere is verstopt in het hoge gras. Wanneer we uiteindelijk de wagens weer starten schieten de leeuwinnen tijdelijk weg, maar keren later weer terug. Het is moeilijk om ze op de foto te krijgen.

13

We rijden weer een stukje en stoppen dan op een open plek, waar we uit de auto mogen. Er worden koude drankjes en lekkere hapjes geserveerd en zo genieten we van een prachtige zonsondergang.

14

15

Bij terugkomst op de kampsite brandt er alweer een groot kampvuur, waarop later een braai verzorgd wordt. Je kunt zien dat we de eerste gasten zijn en dat alles niet goed is voorbereid: de kok legt met z’n blote handen het vlees op het rooster en verlichting is ook nergens aanwezig. We hebben gelukkig een barbecuetang voor hem en ik zet hem zolang mijn hoofdlamp op en zo verzorgd één man voor de hele groep het eten.

16

Gisteravond heeft een Afrikaanse man van het kamp voor ons gezongen bij het vuur, vanavond heeft hij een andere verrassing: hij heeft alle werklui opgetrommeld en die komen voor ons zingen en dansen. Het is echt heel spontaan en voor hun misschien wel de eerste keer, dat maakt het juist zo leuk. Zo hebben we weer een heel aparte dag gehad, al was het dan heel anders dan oorspronkelijk gepland !

17

18

 

Verslag 33

Vandaag, donderdag 9 oktober, verlaten we de Gwango Elephant Lodge en rijden, helaas weer in kolonne, driehonderd en dertig kilometer in zuid oostelijke richting. Om het kamp uit te komen hebben ze allemaal lege cementzakken op het mulle zand gelegd en dit keer blijft er maar één vastzitten ! We krijgen over de hele rit acht politiecontroles, die omgekocht worden met een pak koekjes en flesjes drinken.

1

Het is dan de bedoeling dat de hele groep door kan rijden, maar dit mislukt toch nog een keer. Er zijn een paar auto’s tussen geschoven en Dennis en Godelieve moeten ineens halt houden. Ze krijgen een bekeuring van twintig dollar, omdat ze niet gestopt zijn (!!), iets wat wij geen van allen deden. We rijden de hele dag over de A8, een vrij slechte weg met veel vrachtverkeer. Enkele keren staat er één kapot zo maar midden op de weg (in Nederland had je gelijk ellenlange files !) en ook zien we bussen volgeladen met mensen en bagage op het dak.

2

3

4

Er ligt veel vuil langs de kant van de weg, iets wat tot nu toe wel mee viel. Langzaamaan verandert het landschap en zien we ook dat er akkerbouw plaats vindt. Ineens staan er enkele mensen met bossen wortelen aan de kant van de weg, deze zien er zo prachtig uit dat je eerst denkt dat het nep is. We stoppen en kopen allemaal voor één dollar zo’n bos, ik denk dat de hele groep vanavond wortels op z’n bord heeft liggen.

5

6

7

8

9

Bij de stad Bulawayo, na de hoofdstad Harare de  grootste stad van Zimbabwe, stoppen we bij een grote supermarkt, iedereen is door zijn voorraden heen. Daarna is het nog een half uur rijden tot we aankomen bij de Big Cave Camping, vlakbij het Matopos Game Reserve. We blijven hier weer twee nachten en gaan morgen de omgeving bekijken.

10

 

Verslag 34

Het landschap van Matobo N.P. (430 km2) is bijzonder indrukwekkend, het is reeds drie miljard jaar geleden gevormd toen graniet naar de oppervlakte werd geduwd. Dit graniet is geërodeerd waardoor gladde heuvels ontstonden die zijn bezaaid met keien waar struikgewas op groeit. 1 2 3 4 5 6 7 Het wildpark met een oppervlakte van 100 km2 is vooral bekend om haar neushoornpopulatie die hier streng wordt bewaakt tegen stropers en bestaat uit prachtig landschap met enkele spectaculaire balancerende rotsen en een indrukwekkend uitzicht over de vallei van de rivier Mpopoma. We zijn vanmorgen om zeven uur opgehaald door een gids en in open jeeps naar het Nationale Park gereden. 8 Het is de bedoeling vandaag neushoorns te spotten. We maken enkele prachtige wandelingen en klauteren over granieten heuvels, helaas zien we niet veel wild. 9 Slechts een groep gnoes laat zich zien en een wrattenzwijn familie, toch doet de gids uitstekend z’n best en laat ons prachtige stukken van het park zien, ook weet hij veel te vertellen over de bomen en planten. 10 11 (Als je deze plant met wat water in je handen fijn wrijft, kun je deze gebruiken als zeep, met een hoog aloevera-gehalte  !) 12 13 Tegen half twaalf roept hij de hulp in van enkele scouts die stropers moeten weren en leven in simpele tentjes in het park. Ze hebben toevallig vanmorgen een vrouwtjes neushoorn gezien met haar vier maanden oude jong. Het wordt onze vierde wandeling voor vandaag, maar we lopen vol verwachting achter de bewapende mannen aan…. en ja, even later zien we de neushoorn (met een gewicht van bijna twee duizend kilo) liggen met naast zich haar jong. 14.1 14 Haar hoorn is erg kort, dit komt omdat ze deze elke drie jaar afzagen (dit wordt onder verdoving gedaan en is vrij pijnloos), om zo te voorkomen dat ze gedood wordt (mensen betalen veel geld voor de hoorn van een neushoorn omdat deze een potentieverhogende werking zou hebben, in Jemen wordt er een dolk van gemaakt en gezien als een statussymbool. In Oost-Azië worden prijzen betaald van meer dan 10.000 euro per kilo !) We lopen voorzichtig steeds dichterbij om haar niet aan het schrikken te maken (ze heeft ons natuurlijk al lang gezien) en brengen zo wel drie kwartier door, op minder dan tien meter afstand, met het bewonderen en foto’s maken van het mooie tafereel. 15 16 Pas na half één keren we terug naar de kampplaats en springen daar meteen onder de douche, we zitten onder de vegen van takken en zijn flink bezweet. 17 Het blijft echter niet bij deze wandelingen: tegen vieren staan we weer allemaal paraat om de omgeving van de kampplaats verder te bekijken. Het wordt weer een schitterende  tocht over rotsen en met prachtige uitzichten. 18 19 20 21 Ook zien we rotstekeningen, gemaakt door de San, die hier zo’n twee duizend jaar terug leefden. 22 23 24 25 26 27 28 29 30 We eindigen bij de prachtige lodge (een heel contrast met onze simpele kampplaats), behorend bij de camping en genieten daar van een lekker biertje. 31 32 Tegen half zeven zijn we terug op de kampplaats waar Fred, die niet mee geweest is met de wandeling, het kampvuur al opgestookt heeft. Sifiso heeft de barbecue al heet en zo nuttigen we allen, bij de warmte van het vuur, onze maaltijd. Het was weer een heel gezellige dag, jammer dat er aan het eind van de avond een lange discussie ontstaat over de kwaliteit van de campings en de verwachtingen van de totale reis !!

 

Verslag 35

Omdat we vandaag 425 kilometer af moeten leggen en ook nog “even” een grens over moeten, starten we al om zeven uur met rijden, voor de laatste keer achter elkaar aan. Ook nu passeren we weer tien politieposten, maar dit keer verloopt alles soepeltjes en verwisselt er maar één keer een pak koekjes van eigenaar. In totaal hebben we nu ruim zes duizend kilometer afgelegd en daar zullen er nog heel wat bijkomen in de aankomende weken. We hadden een koude en winderige nacht en ook vanmorgen is het vrij fris, de bevolking loopt dan ook allemaal in winterkleding rond, het is echter ideaal weer om te rijden. Wel is het zwaar bewolkt waardoor de natuur er minder mooi uitziet. 1 2 Er lopen weer veel koeien, geiten en ezels langs de weg, die soms ineens oversteken en ook uitgebrande en totaal gesloopte auto’s liggen voor oud vuil aan de kant. We zien opeens een grote groep gieren rondzwermen en het blijkt dat er een dode koe in een droge sloot ligt. 3 4 Onderweg stoppen we een paar keer en bij een prachtige baobab boom lunchen we, een paar kinderen komen even kijken en krijgen van alles toegestopt. 5 6 7.1 Dan komen we aan bij de grens Zimbabwe – Zuid-Afrika. We moeten eerst negen dollar grenskosten betalen in de categorie “light vehicule”, maar dan blijkt dat de campers bij de “zware jongens” horen en moet de groep ineens terug om bij te betalen. Wíj worden doorgestuurd, krijgen enkele stempels, moeten weer een stukje doorrijden tussen twee auto’s in en dan opeens wordt er om nóg eens veertig dollar gevraagd. De man zegt: het is weekend en we doen niet moeilijk, je mag zo doorrijden, betaal je niet, dan moet je alles uitpakken ! Dit gebeurt écht niet met een glimlach, maar door een intimiderende, strenge man. We betalen dus maar en rijden de grens over, voor een week Zimbabwe zijn we bij de grens alleen al ruim twee honderd dollar kwijt, zo krijg je wel toeristen binnen !! We wachten een tijdje op de anderen, maar deze zijn nog steeds aan het onderhandelen, ook zij moeten van alles betalen (uiteindelijk 73 dollar !) en rijden dan maar door naar de volgende grenspost: Zuid-Afrika. Weer moeten er stempels gezet worden en papiertjes ingevuld. Overal staan lange rijden met mensen, want alles gaat op z’n Afrikaans. 7 Tegen drieën zijn we dan in Zuid-Afrika waar we de rest van onze vakantie doorbrengen, de andere campers rijden pas een uur later het land binnen. Iedereen heeft de balen van Zimbabwe en wil er nooit meer heen, ze zijn hier duidelijk nog niet ingesteld op toeristen en erg corrupt. 8 We overnachten in Forever Resort Tshipise, waar een prachtig zwembad, een goed restaurant en een heel mooi sanitair is, ook staan we op gras en gaan, sinds lange tijd, zonder zwarte voeten naar bed !

 

Verslag 36

We zijn vanmorgen (zondag 12 oktober) niet echt vroeg vertrokken, omdat we slechts honderd kilometer af hoefden te leggen tot de noordelijkste gate (Pafuri) van het Krugerpark. Daarvandaan is het nog ruim tachtig kilometer rijden, in zuidelijke richting, naar onze eerste kampplaats Punda Maria Restcamp. 1 Onderweg in het Krugerpark, waar je maximaal vijftig kilometer per uur mag rijden, kun je diverse onverharde zijwegen nemen waar vaak een poel te vinden is. Ik had de TomTom ingesteld op Punda Maria Restcamp en toen we bij een wegonderbreking rechtsaf moesten hebben we eigenlijk blindelings ons navigatiesysteem gevolgd. De weg die we reden werd echter steeds slechter en we zeiden al tegen elkaar: de grote campers kunnen hier nooit overheen. 2 Het bleek dat we richting Punda Maria reden, maar dan via allerlei binnenweggetjes, langs kleine dorpjes en door de bergen. 3 4 5 De tocht was schitterend, echt avontuurlijk en we kwamen tegen enen aan bij de Punda Maria Gate (zeventig kilometer zuidelijker dan Pafuri), vlakbij de omheinde campsite. Vrijwel direct kwam er een onverharde afslag en binnen vijf minuten stonden we oog in oog met een grote kudde olifanten (zes en dertig stuks), negen buffels, enkele zebra’s en een groepje impala’s. 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Er was geen enkele andere auto in de buurt en we hebben hier bijna een uur van het schitterende schouwspel genoten. Daarna hebben we de camping opgezocht, wat gegeten en tegen vieren zijn we nog een tocht gaan maken in het park. 15 16 Weer zagen we olifanten, zebra’s en buffels, maar ook enkele giraffen die verliefd bij elkaar stonden, prachtig om te zien. 17 18 19 20 Om zes uur moet je terug zijn op de camping, want dan sluit de poort. Vanaf onze plek kun je een waterpoel zien waar regelmatig olifanten en buffels komen drinken. Ook word je verblijd met het luide gekwaak van honderden kikkers, die er voor zorgen dat we zorgeloos in slaap vallen !

 

Verslag 37

Kruger N.P. is het grootste nationale park van Zuid-Afrika en ongetwijfeld één van de mooiste reservaten van de wereld. Het is 352 km lang en gemiddeld 60 kilometer breed. De totale oppervlakte is rond de twintig duizend km2 en ongeveer even groot als Israël, de oostkant grenst aan Mozambique. We trekken vandaag weer een honderd kilometer zuidwaarts naar de volgende kampplaats: Shingwedzi. 1 Om kwart over zeven zitten we al in de auto, want we willen zoveel mogelijk zien van het park, natuurlijk nemen we weer zoveel mogelijk onverharde wegen. Al vrij snel zien we een grote groep buffels, het zijn er minstens vijftig. 2 3 Ze hebben veel jongen bij zich, eenmaal volwassen zijn het zeer zwaar gebouwde grazers (tot 150 cm. schofthoogte) met relatief korte poten. De grote, dik behaarde oren hangen onder de indrukwekkende gebogen hoorns die samenkomen in een knobbel. Ze ogen vrij onschuldig, maar zijn zeer gevaarlijk en één van de “Big Five”. 4 We spotten voor het eerst nyala’s, die het midden houden tussen een grote koedoe en de bosbok (deze heeft op z’n kont een witte cirkel). De mannetjes Nyala heeft tien tot twaalf witte verticale strepen, lange spiraalvormige hoorns, ruige zwartblauwe manen met witte toppen en gele poten. 5 6 7 8 Bij een poel staat een grote kudde olifanten en de impala’s zijn natuurlijk ook weer overal te zien. 9 10 11 12 13 14 Onderweg is een plek met toiletten en een picknick mogelijkheid, ik smeer er even snel brood dat we later in de auto opeten. 15 16 We rijden tot twee uur rond en melden ons dan aan bij de camping, het is inmiddels ruim veertig graden in de schaduw en sinds lange tijd maken we gebruik van het zwembad. Tegen vieren stappen we toch de camper weer in om nog een stuk te “game driven”, vaak zie je tegen de avond meer wild en we maken dan ook nog diverse mooie opnames. 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 Tegen zevenen hebben we gezamenlijk een braai, inmiddels is er een harde wind op komen zetten, die ervoor zorgt dat het zand over de kampplaats waait. Het vlees knarst dan ook tussen de tanden (zand schuurt de maag), ook de camper zit van binnen en buiten weer onder het stof, maar daar zijn we inmiddels wel aan gewend !

 

Verslag 38

We vertrekken vandaag pas om kwart voor negen (als laatste) van de camping, het was gisteravond na de braai nog erg gezellig en door de zandstorm kon de camper wel een kleine schoonmaakbeurt gebruiken. 1 Vlakbij de kampplaats zitten in meertje enkele hippo’s en ook krokodillen liggen weer lui aan de rand van het water. 2 3 4 5 Een grote groep buffels laat veel stof opwaaien wanneer ze de weg oversteken en zebra’s, gnoe’s en giraffen staan rustig te eten. 6 7 8 9 10 Het Kruger park is erg afwisselend wat natuur betreft, soms is er weinig begroeiing en is landschap vlak, even later rijd je weer door een rivierbedding of door dicht struikgewas. Het bevalt ons prima om met eigen auto door het park te rijden: je kunt stoppen wanneer en hoelang je maar wilt en ook kun je zelf je route bepalen. Het is erg rustig in het park, we komen maar af en toe een auto tegen. 11 12 13 Na een prachtige tocht langs een rivier komen we bij een hoog uitkijkpunt (Tshanga), waar we de auto uit mogen en even de benen kunnen strekken, ook is er een simpel toiletje aanwezig. 14 15 16 We verblijven er een tijdje en rijden dan de rondtocht verder, tegen twaalven zijn we pas achttien kilometer verwijderd van de kampplaats waar we overnacht hebben. Het is gelukkig een stuk koeler dan gisteren en zodoende is het goed uit te houden in de auto, midden op de dag. 17 18 19 20 21 Vlak langs de kant van de weg ligt een hyena uit te rusten en een eind verderop lopen vier mannetjes olifanten voor onze auto die eerst niet aan de kant willen, we blijven er met een sukkelgangetje achteraan rijden tot ze uiteindelijk één voor één afbuigen. 22 23 24 We zien een struisvogel familie met een heel stel jongen en weer groepen buffels en olifanten, er is ontzettend veel wild in het park. 25 26 27 28 29 30 31 Op een grote brug, vlakbij onze slaapplaats voor vannacht (Letaba), mogen we de auto uit, inmiddels is het half vier en wordt het tijd om te stoppen, de hele dag wild spotten is erg vermoeiend. 32 33 Op de camping lopen we nog even binnen bij de Elephant Hall, waar de slagtanden van de “Magnificent Seven” te zien zijn, waarschijnlijk de grootste die ooit in Zuid-Afrika werden gevonden. 34 35 36 We gaan vanavond bijtijds naar bed, we willen morgen nog een keer heel vroeg vertrekken, het is de laatste mogelijkheid wild te spotten want we verlaten het Kruger Park weer.

 

Verslag 39

Voor het eerst deze reis zijn we vanmorgen als eerste van onze groep van de camping vertrokken: we zaten al om zeven uur in de auto. Al vrij snel zien we hippo’s die, omdat het nog vroeg is, nog aan het grazen zijn aan wal. 1 2 3 Ook later op de dag liggen de nijlpaarden te luieren op eilandjes in de Olifantsrivier, het is namelijk niet erg warm vandaag en ze hoeven dus geen verkoeling te zoeken in het water. 4 De Koedoes zijn ook volop aanwezig in de buurt van de rivier, waar de bomen al veel groene blaadjes hebben. 5 Er lopen twee rangers langs het water, waarschijnlijk om te controleren of er geen stropers of dode dieren zijn. 6 Bij een prachtig uitkijkpunt over de Olifantsrivier mogen we uit de auto (al blijft het op eigen risico !) en hebben tevens een plaspauze (Wij kunnen niet even binnendoor in de camper naar het toilet !). 7 8 9 10 11 12 13 14 Het Kruger N.P. heeft maar liefst twee duizend kilometer aan wegen in het park, waarvan zeven honderd verhard; wij hebben in die drie dagen hier toch ruim vijf honderd kilometer rondgetoerd en dan zijn we alleen nog maar in de noordelijke helft van het park geweest. Als we tegen half één bij de uitgang van het Krugerpark komen (Phalaborwa Gate)  vraagt de man die de kaartjes controleert of we de leeuw gezien hebben, zo’n twee kilometer terug ! Die hebben we dus niet gespot en we draaien gelijk om, om alsnog te gaan kijken. We rijden een uur lang allerlei wegen met een snelheid van tien kilometer per uur, maar géén leeuw ! Als we opnieuw bij de uitgang komen is de informatie alweer veranderd en is de leeuw ergens anders gespot ! Het is goed zo, we moeten nog honderd en dertig kilometer rijden, boodschappen doen en de verslagen verzenden (In het park was nergens internetverbinding). Dit wordt dus een drama: bij een infocentrum in Phalaborwa kunnen we rechtstreeks inloggen, maar de internetverbinding is zo traag dat we niks kunnen verzenden. Inmiddels is het al over drieën en moeten we nog steeds een flink eind rijden. Bovendien is de weg erg slecht, vol potholes en de vele vrachtwagens rijden om de diepe kuilen heen, slingeren zodoende over de weg en zijn erg moeilijk in te halen. Later op de route rijden we door prachtig berggebied, helaas begint het te regenen, waardoor alles er grauw uitzien. 15 16 17 Ook de vermoeidheid begint mee te spelen, pas tegen vijven komen we aan op Forever Resort Blyde Canyon. We rijden met onze camper gelijk door naar het restaurant (lopend is dit niet te doen) en kunnen daar onze verslagen verzenden en gelijk de maaltijd nuttigen, Wim is te moe om te koken. Tegen achten zijn we terug op de kampplaats en voor negenen liggen we uitgeteld in bed ! (Dat noemen ze vakantie !!)

Verslag 40

We zijn vanmorgen (donderdag 16 oktober) pas tegen half elf van de camping vertrokken, het is zwaar bewolkt weer, vrij fris en de afstand die we vandaag af moeten leggen is maar honderd kilometer. Wel is het een heel mooie rit: de Panoramaroute. Als eerste komen we langs de “Three Rondawels”, drie hoge bergen lijkend op rondavels, de traditionele hutten van de Xhosa, die hoog boven de bomen uitsteken. Helaas hangt er een mist omheen en kunnen we ze niet goed zien. 1 2 2.1 3 4 Bij de “Blyde River Canyon View” wordt het weer al iets beter en kunnen we de rivier diep in de kloof zien stromen. Als we vervolgens bij de “Bourke’s Luck Potholes” aankomen begint de zon even te schijnen en genieten we van de prachtige rotsformaties, die door eeuwenlange erosie zijn uitgesleten. 5 6 7 8 9 10 Daarna zien we een bord met: “echt Zuid-Afrikaans eten”, draaien een onverharde zijweg in en komen uit bij “Potluck Boskombuis”: een schitterend gelegen restaurantje buiten in de natuur aan een riviertje. 11 12

We bestellen “potjekos” (wat de pot schaft) en genieten van een heerlijke maaltijd.

13 14 We vervolgen de route weer en komen uit bij de “Berlin Falls”, een tachtig meter hoge waterval, die zich vanaf de kliffen naar beneden stort in een grote groene waterpoel. 15 Daarna staan er een paar uitzichtpunten op het programma: Wonderview en God’s Window, die we door de mist totaal niet kunnen bekijken, we zitten dan ook op ruim zeventien honderd meter hoogte. 16 Wanneer we vervolgens in Pelgrim’s Rest, een gerestaureerd goudzoekerstadje, aankomen begint het ineens te hagelen. We kunnen nog net op tijd schuilen in een bar, de stenen, zo groot als knikkers, kletteren op de golfplaten van dit onderkomen. 17 18 19 20 21 22 23 24 Zodra het droog is rijden we verder, de weg is veranderd in een modderpoel met kleine riviertjes en overal ligt rotzooi op straat. Even later moeten we stoppen voor een personenauto die dwars op de weg staat, hij is geslipt door het vele water. We helpen de inzittenen om de auto weer op het goede spoor te krijgen en zijn nog maar net weer op weg, wanneer er een boom de straat blokkeert. 25 26 De hulpdiensten zijn er echter snel bij en zijn al bezig het obstakel in stukken te zagen. We maken nog één stop voor we bij de kampplaats arriveren: de Mac Mac Falls, weer een prachtige waterval, waarvoor we eerst een eindje moeten lopen, om deze te bekijken. 27 Gelukkig is het weer droog, al zijn de locale mensen met hun uitgestalde waren niet blij: vanwege de regen hebben ze alles onder zeil moeten verpakken en nu is hun handel niet zichtbaar. Tegen vieren komen we aan bij Merry Pebbles Caravan Park, hier hebben ze wasmachines en –drogers en ik heb nu eindelijk de mogelijkheid en de tijd om ons beddengoed en vele badlakens te wassen. Helaas blijft het niet lang droog, we krijgen een flinke onweersbui op ons dak en weer komen er grote hagelstenen naar beneden. 28 We zouden vanavond een gezamelijke braai hebben, maar deze wordt verzet naar morgen. Wim en ik gaan nog een keer eten in het campingrestaurant, buiten koken is geen optie, en deze is werkelijk perfect (een heel verschil met gisteren), we nuttigen voor de tweede keer vandaag een prima maaltijd buiten de deur, maar met die Afrikaanse prijzen is dit geen enkel probleem !

 

Verslag 41

Het heeft vannacht veel geregend en ook het onweer, wat we gisteren al hadden,  kwam weer terug en zorgde ervoor dat alles vanmorgen kletsnat was. We waren vergeten de hoes over ons slaapgedeelte te doen (al die tijd hebben we geen regen gehad !) waardoor de matras en ons dekbed vochtig werden. We hebben alles vanmorgen maar nat ingepakt en zijn tegen half negen vertrokken van de camping (Op de volgende kampplaats hebben we alles, bij mooi weer, laten drogen). 1 Na een prachtige rit door de bergen  komen we langs de Sudwala Caves, die we natuurlijk bezichtigd hebben. 2 In de grotten leven vleermuizen, er zijn stalagmieten te zien, maar toch is hij weer heel anders dan andere grotten: we glibberen af en toe over de kleigrond en moeten gebukt door smalle gangen lopen. Er is zelfs een amfitheater aanwezig waar regelmatig concerten te beluisteren zijn. 3 4 5 6 7 Wanneer we weer verder rijden verandert het landschap en vrij snel rijden we over brede snelwegen en zijn de bergen verdwenen, we wanen ons haast in Holland. Onderweg stoppen we voor een lunchpauze bij een groot benzinestation, waar tevens diverse restaurants en winkels zijn. Ook hebben ze hier de savanne nagemaakt en lopen er zebra’s, buffels, antilopen, struisvogels en zelfs neushoorns (zonder hoorn) rond. Het is net als de Beekse Bergen in Nederland, wij spotten ze toch liever in de natuur ! In totaal rijden we zo’n drie honderd kilometer over de snelweg, waar we plaatsnamen zien als: Middelburg en Bronkhorst !! Tegen drieën arriveren we in Pretoria op het Fountain Valley Resort, een vrij drukke camping midden in de stad met ernaast een terrein waar openluchtconcerten gegeven worden, herrie zat dus ! We zitten nog een keertje gezellig bij elkaar en ook word ik nog even gekortwiekt. Laura, die vroeger kapster was, had aangeboden mij te knippen, iets waar ik dankbaar gebruik van maak ! 8 10 9 Het koelt tegen de avond flink af, het kampvuur gaat aan en we maken er weer een gezellige “braai” van. Tegen negenen is het hout op en trekt ieder zich terug in zijn eigen camper.

 

Verslag 42

Vandaag is het de laatste dag dat we met de groep op reis zijn, morgen gaan er acht personen terug naar huis, Mary en Cees ruilen hun camper in voor een gewone auto en gaan, net als wij, nog vier weken verder trekken door Zuid-Afrika. Na een koude nacht (acht graden), waarvoor ik zelfs m’n sokken weer opgezocht heb, zitten we om acht uur al in een busje met een Belgische gids, die ons de omgeving van Johannesburg en Pretoria zal laten zien. Johannesburg is weinig interessant, we rijden langs het huis waar Mandela de laatste jaren gewoond heeft, maar deze woning is omgeven door een hek met prikkeldraad, nog geen foto waard. Ook zien we het voetbalstadion, in de vorm van een grote kalebas, waar Nederland vier jaar terug de finale tegen Spanje verloren heeft. 1 Het wordt interessanter wanneer we in Soweto (South Western Townships) fietsen huren en een twee uur durende tocht door deze kleurlingenwijken gaan maken. (Mary en Godelieve bekijken het geheel vanuit een TukTuk.) 2 3 4 Onderweg krijgen we uitleg over deze “stad”, met ruim vier miljoen inwoners, die al honderd jaar geleden is gesticht. 5 We zien heel armoedige “huisjes” bestaande uit muren én dak van golfplaten, waar de vuilnis gewoon op straat ligt en er is ook geen rioleringssysteem. 6 7 8 9 10 11 12 Ook zijn er betere wijken waar de mensen elektriciteit, een auto en satellietschotel hebben. Overal lopen veel kinderen rond, die je een “high five” willen geven en de meeste mensen zijn erg vriendelijk. Het valt op dat de kinderen netjes opgevoed worden: wanneer ze van onze groep een rol koekjes krijgen gaan ze netjes in de rij staan, zodat ieder evenveel krijgt uitgereikt. (Probeer dat maar eens in Holland !) 13 We bezoeken een shabeen, een plek waar in het verleden illegaal drank geschonken werd en nu een soort gemeenschapshuis is. We krijgen er zelfgemaakt bier te drinken en maïspap met stukjes gekookt vlees (van de wangen van een rund), het smaakt prima. 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 Later rijden we met de bus door de straat waar zowel Nelson Mandela (in 1994 als eerste zwarte  president van het nieuwe Zuid-Afrika gekozen), als Desmond Tutu gewoond hebben. Hier is Mandela’s huis te bezichtigen en ook zijn er veel souvenirwinkeltjes en restaurants in de buurt. 26 Bij het Hector Pieterson plein stoppen we bij het monument waar tevens een grote foto te zien is van de jongen, die er doodgeschoten werd door de politie (in 1976), en waar grote rellen hebben plaatsgevonden voor vrijheid en democratie. 27 Dan gaan we richting Pretoria en stoppen onderweg bij een luxe casino waar allerlei restaurants omheen gebouwd zijn. Het geheel is overdekt, maar het lijkt net of je buiten bent: je ziet de lucht, de wolken en op sommige plekken is het avond en zie je de sterren. 28 29 30 We eten er, sinds weken, in een sushi-restaurant. We beseffen wel dat het hier een erg groot contrast is met Soweto. 31 32 We stoppen naderhand nog diverse keren met de bus, o.a. bij “Nelson Mandela Square” in Sandton, waar een groot beeld van hem staat (de gelijkenis is niet erg treffend), maar bij de Union Buildings in Pretoria is na zijn (Mandela’s) dood een veel groter monument neergezet en deze ziet er prachtig uit. 33 34 Veel straten in Pretoria hebben aan beide zijden jacarandabomen, die alleen in de maand oktober in bloei staan. 35 36 37 Na een laatste stop bij Church Square, waar een beeld van Paul Kruger staat (ze hebben hem net van de week overgeschilderd omdat de vogels het beeld vol gepoept hadden !) en tevens het Paleis van Justitie zich bevindt (hier werd Mandela tot “levenslang” veroordeeld), vindt iedereen het welletjes en gaan we terug naar de camping. 38 Onze camper ziet er een stuk schoner uit: Sifiso heeft hem vandaag gewassen en motorisch nagekeken, omdat wij er nog vier weken mee verder gaan. Na een half uurtje vertrekken we alweer voor het afscheidsdiner, het wordt een heel gezellige avond: Fred heeft een heel gedicht gemaakt over alle belevenissen en ook maken we alvast een afspraak voor een reünie. 39 40 We hebben deze reis met de camper 7725 km. afgelegd, morgen trekken Wim en ik dus samen verder, we kunnen vanaf nu zelf onze bestemming, in ons eigen ritme, bepalen !

 

Verslag 43

Nadat we vanmorgen afscheid hebben genomen van iedereen rijden we naar Gold Reef City in Johannesburg. Dit thema- en pretpark laat de periode tot leven komen waarin de stad van een mijnplaatsje ongemerkt uitgroeide tot een stad. Het park is gebouwd rond de Schacht 14, een goudmijn die van 1887 tot 1971 in gebruik was. 1 2 Wij zijn deze mijn in geweest, al ga je niet dieper dan 75 meter onder de grond, toch is de uitleg altijd weer interessant. Voor het eerst horen we over een “prikklok” systeem: iedereen moest bij aankomst een briefje in een bak doen en deze er ’s avonds weer uithalen. Zo kon men zien of er mensen achtergebleven waren in de mijn. 3 4 5 6 7 Weer boven bekijken we het goud gieten, een proces waar het goud vloeibaar wordt gemaakt en in bars wordt gegoten. 8 9

(Hier mag ik even een echte staaf goud vasthouden met een waarde van ruim 336.000 euro !)

10 We lopen nog wat rond, maken een rondje in het reuzenrad en vinden het dan genoeg. We hebben geen behoefte aan achtbanen en duizelingwekkende attracties, bovendien is het inmiddels achtentwintig graden in de schaduw. 11 12 We rijden nog zo’n honderd en vijftig kilometer in oostelijke richting en stoppen bij een leuke camping Barham Bay Lodge (vlakbij Emalahleni), gelegen aan een meer. Tegen de avond koelt het flink af, Wim maakt een kampvuur en samen zitten we uren bij het vuur. 13 14 

Verslag 44

Ik had thuis natuurlijk een planning gemaakt voor de laatste vier weken van de reis, die we met z’n tweeën maken, maar na één dag is het schema al veranderd. We zouden eigenlijk naar Sun City gaan, een soort Las Vegas, maar dan in Afrika, met aansluitend een wildpark, echter nadat we gisteren door het drukke pretpark liepen hadden we daar helemaal geen zin meer in (Ik ga liever écht naar Las Vegas !), bovendien ligt het een eind uit de route. We hebben dus gistermiddag al een stuk in oostelijke richting gereden en vandaag  nog eens drie honderd kilometer afgelegd en tegen de middag (terwijl de rest van de groep op Schiphol landde !), na diverse detours, stonden wij weer voor de poort van het Krugerpark !! 1 We zijn tenslotte in Afrika om wild te spotten en dit park heeft zoveel te bieden, bovendien hebben we pas de helft van het reservaat bekeken. Bij het verlaten van het park, een week geleden, hadden we al navraag gedaan, of je zonder reservering in het Krugerpark terecht kan en dit is dus gelukt. We hebben drie verschillende campsites geboekt (15 euro per nacht !) en verder hebben we geen kosten omdat we een “wild card” hebben. Zodra we binnen de hekken zijn nemen we een onverhard pad en spotten waterbokken, koedoes en zebra’s. 2

Iets verderop, bij een meertje, liggen de hippo’s lui in het water.

3 4 De omgeving is hier heel anders dan in het noorden, we zien granieten heuvels en, omdat het geregend heeft, is alles heel groen. 5 6 Terwijl we richting camping (Pretoriuskop) rijden komt er een groep olifanten over de weg, wat heerlijk om al het wild weer te zien. 7 8 9 10 We verblijven enkele uren op de kampplaats en rijden tegen vieren weer weg voor nog een “rondje wild spotten”. We zien echter niet zo veel, wel spot Wim opeens een white rhino mét hoorn, maar het is moeilijk hem goed op de foto te krijgen. 11 12 13 14 15 16 17 Tegen zessen zijn we terug op de camping, waar gelijk het kampvuur aangaat. De komende dagen vermaken wij ons wel in het Krugerpark !!! 18

 

Verslag 45

Na een relaxte avond bij het kampvuur werden we vanmorgen uitgerust wakker. Natuurlijk maken we weer gebruik van de sanitaire voorzieningen, die best goed zijn in het park. Het bevreemd ons echter dat er overal op de kampplaatsen in Zuid-Afrika ligbaden aanwezig zijn, terwijl er niet eens een douchekop boven hangt. Niemand gaat op een camping in bad liggen (alleen de schoonmaaksters !) en voor de douches moet je soms wachten omdat ze allemaal bezet zijn. Ook ontbreekt het slot regelmatig, maar we klagen niet, het is tien keer beter dan in Marokko !! 1 1. We zijn om acht uur vertrokken uit Pretoriuskop en vandaag willen we de Sabie-rivier volgen en vervolgens doorgaan tot Crocodile Bridge (onze volgende overnachtingplaats), helemaal in het zuiden van het park. Als we geen zijwegen nemen is het een afstand van 135 kilometer dus, met een snelheid van maximaal vijftig (en meestal minder) kilometer per uur, zijn we wel even onderweg. 2 3 4 5 6

(Dit noemen ze een worstenboom)

Nadat we al vrij snel enkele zebra’s,  giraffen en twee “ground hornbills” spotten zien we daarna de eerste uren niet veel meer. 7 8 9 Bij een “vogel-spotplaats” wordt dit echter ruimschoots goedgemaakt: een grote kudde olifanten komt voorbij, er zijn krokodillen, waarvan er één zeer actief is, en we spotten allerlei vogels waaronder de gele wever met z’n nestje. 10 11 12 13 14 15 16 Als we weer verder rijden zie ik ineens een luipaard, een ogenblik later is hij weer verdwenen, maar een gids in een safari-auto heeft hem ook gespot en geeft dit door aan de andere game-drivers. Binnen korte tijd komen er meerdere jeeps aanrijden, maar het luipaard is dan allang verdwenen. 17 18 Later spotten we een impala waar verschillende vogels op zitten, deze verwijderen de teken bij het dier, de natuur doet z’n werk. 19 Bij Nkuhlu is een picknickplaats waar we de auto uitmogen, Wim bakt eieren en maakt koffie, op een afstand kijkt een baviaan toe of er nog iets lekkers te halen valt. 20 21 22 23 24 25 26 27 28 ’s Middags spotten we nog diverse dieren, waaronder een grote kudde buffels en twee keer over een neushoorn, we zien er zelfs twee tegelijkertijd !! 29 30 31 32 33 34 Tegen half zes komen we aan bij de kampplaats, we kopen weer hout voor het kampvuur en net als gisteravond bakt Wim het vlees op houtskool, waarna er weer hout opgaat voor een verwarmend vuur. 35 We staan vlakbij de afrastering van de camping en tegen half acht komen er ineens twee hyena’s aan. 36 We hadden de botten van het (impala) vlees over het hek gegooid en daar komen ze op af. Wat ben ik blij dat er een hek om het kamp staat !!! 37 38

 

Verslag 46

Vandaag, woensdag 22 oktober, wordt het voor ons de laatste dag in het Krugerpark, weer zitten we al om acht uur in de auto, spottend naar wild. We nemen alleen de onverharde wegen en crossen weer heel wat af. Het is erg rustig in dit (zuidelijke) deel van het reservaat, helaas geldt dit ook voor de dieren. We zien natuurlijk impala’s, giraffen,  zebra’s en koedoes, maar daar blijft het bij. 1 2 3 4 5 Zelfs de olifanten hebben zich verstopt vanmorgen. Dan zien we opeens een katachtig dier over de weg lopen, wanneer we dichterbij komen verschuilt deze zich achter het hoge gras. We stoppen en blijven net zo lang staan tot het dier zich langzaam weer opricht en voorzichtig verder loopt. Het blijkt een serval te zijn, een gevlekte kat, kleiner dan een jachtluipaard (cheetah). Het dier, wat jaagt op kleine zoogdieren, vogels en reptielen, wordt niet vaak gezien vanwege zijn teruggetrokken leefwijze. 6 7 8 We kunnen vandaag helaas maar één keer, bij een uitkijkpunt, de auto uit om de benen te strekken en een kop koffie te drinken. Verder wordt het behelpen: als we nodig “moeten” kijken we of er impala’s in de buurt zijn (dan is er geen groot wild !) en doen dan gauw de deur open om een plas te doen !! 9 10 11 12 13 14 In de loop van de middag spotten we toch weer wild: de olifanten komen weer tevoorschijn en op enkele meters afstand van de camper staan twee neushoorns te drinken, we kunnen ze rustig bekijken, ze trekken zich niks van ons aan ! 15 16 17 18 Later loopt er een grote mannetjes olifant recht op ons af, gelukkig stopt hij vlak voor de auto en gaat de bosjes in. 19 20 21 22 Tegen vieren vinden we het welletjes voor vandaag en rijden richting “Berg en Dal”, onze laatste kampplaats. Echter zo’n vijftien kilometer voor de camping staan er diverse auto’s geparkeerd bij een open veld: op grote afstand  liggen twee leeuwinnen te luieren ! Eén keer beurt een vrouwtje haar kop op, maar verder zit er helaas weinig beweging in ! 23 24 25 26 Na een kwartier rijden we toch maar verder en net voor de kampplaats krijgen we nog een kudde olifanten te zien, drinkend aan de kant van de weg. 27 28 29 Tegen vijven zijn we op de camping, helemaal “total loss”, wild spotten is erg vermoeiend, ik denk dat we vanavond al om negen uur plat liggen !! 30 

Verslag 47

We hebben het prachtige Krugerpark om half elf verlaten, nadat we nog een tocht door het bergachtige gedeelte van het reservaat hebben gemaakt. 1 2 3 We spotten nog wát wild, maar niet benoemenswaardig al zien we wel een beest wat we nog niet eerder gespot hebben: een schildpad ! 4 We rijden zuidelijk en gaan via Jeppe’s Reef de grens over met Swaziland. Bij het grenskantoortje krijgen we weer wat stempels in ons paspoort en aan de kant van Swaziland betalen we 50 ZAR (3,50 euro) voor het invoeren van de camper. Binnen tien minuten zijn we de grens over en rijden door bergachtig gebied. 5 6 Er zijn veel rietvelden en bananenplantages en verder verschilt het land niet veel van Zuid-Afrika. In Piggs Peak doen we wat boodschappen al kunnen we geen pot jam en keukenrol vinden, voor ons heel normale artikelen. Net als gisteren is het zwaar bewolkt en omdat we vrij hoog zitten, ruim boven de duizend meter, is het ook fris. De mensen lopen allemaal in winterkleding rond, terwijl wij de korte broek nog aan hebben ! Tegen drieën zijn we bij het Malolotja Naturel Reserve, dit moet een prachtig natuurpark zijn, maar dan waarschijnlijk in een ander seizoen. We zitten inmiddels op ruim vijftienhonderd meter hoogte en het is nog maar zestien graden. We rijden wat rond in het park, maar na Kruger valt dit natuurlijk erg tegen. 7 8

We zien enkele elandantilopen,  zebra’s en veel rotsen, verder is het erg kaal.

9

10 11 12.1 12 Op de camping, waar verder niemand is, sprokkelen we hout voor een kampvuur en hopen zo de avond buiten door te komen, hopelijk blijft het droog ! 13 14

14.1 

Verslag 48

Omdat we gisteren al vrij vroeg op de kampplaats waren aangekomen en het verslag snel af was, had ik eindelijk eens tijd voor wat ontspannende lectuur ! Bij het verwarmende kampvuur was het goed toeven en nadat mijn chef-kok een heerlijke maaltijd had geserveerd, hebben we tot negen uur buiten gezeten. Toen begon het ineens te lichten en te waaien, binnen een kwartier hadden we alles opgeruimd. We lagen nog maar net in bed toen het begon te onweren en te regenen, de wind gierde om de camper, uren lang hield de storm aan. 1 Vanmorgen was het zonnig, alle wolken waren weggeblazen en met een prima temperatuur zijn we verder Swaziland ingetrokken. 2

(Er liepen nog enkele hartebeesten vlakbij onze kampplaats.)

Via de hoofdstad Mbabane zijn we richting Hlane Royal N.P. gereden, de weg gaat gedurende tien kilometer vrij steil naar beneden, de vrachtauto’s gaan in hun laagste versnelling en staan bijna stil op de weg, wat gevaarlijke situaties oplevert. Onderweg zien we ineens een grote Spar supermarkt, het blijkt een heel moderne, zelfs met elektronische schapkaartjes en hier slaan we voor de komende dagen boodschappen in. Iets wat veel voorkomt in Swaziland en erg irritant is, zijn de hoge verkeersdrempels in de buurt van steden en scholen: ze zijn knap hoog en er liggen er wel zes achter elkaar, je gaat als een kangaroe de weg over. 3 4 We kopen nog wat hout, iets wat overal onderweg te koop aangeboden wordt, en komen tegen enen aan bij Hlane Royal Nationaal Park, dit was een koninklijk jachtgebied sinds de koloniale tijd, maar wordt vanaf 1967 beheerd als wildreservaat, hoewel koning Mswati III  nog steeds de eigenaar is en er tijdens ceremoniële bezoeken volgens de traditie op impala’s jaagt. 5 6 Er komen ondermeer nijlpaarden, olifanten, breedlipneushoorns, giraffes en zebra’s voor en het bestrijkt een gebied van 70.000 ha. De leeuw en de cheeta leven in een apart gebied, waar je alleen met een safari jeep van het park mag komen, de rest van het reservaat kun je met eigen auto bekijken. We boeken twee overnachtingen en een game-drive voor half vier vandaag en zoeken een leuk plekje voor de camper. Er is geen stroom op de kampplaats: de douches worden verwarmd door houtvuur onder grote boilers en ’s avonds zorgen petroleumlampen in het toiletgebouw voor het nodige licht. 7 8 Tegen vieren (het loopt een beetje uit allemaal) gaan we samen met vier Duitsers in een jeep twee en een half uur game-driven. 9 10

Al snel zien we een olifant en drie neushoorns.

11

12 Wanneer we een afgesloten hek gepasseerd zijn komen we op het jachtterrein van de leeuwen en al spoedig spotten we er vier: drie leeuwinnen liggen lui in het gras, een één jaar oude welp is nieuwsgierig en komt steeds overeind. 15 13     14 16

Later zien we ook pappa leeuw, maar ook deze heeft geen zin om zich te tonen voor de camera.

17 18 Tegen half zeven zijn we terug en weer maakt Wim een kampvuur, waarop gekookt wordt. Tegen achten horen we iets piepen in de camper, het blijkt dat de accu’s leeg zijn, die stroom geven aan de koelkast en diepvries. Zitten we daar met een voorraadje vlees !! Het blijkt dat we al drie dagen kamperen zonder stroom en dat kan de camper toch niet aan, morgenvroeg moeten we maar een oplossing bedenken, zolang blijft het eten (en de biertjes !) nog wel koud !

 

Verslag 49

Vanmorgen geeft de koelkast negen graden aan, Wim informeert bij de receptie of er ergens stroom is of dat er een mogelijkheid is onze spullen te koelen. Er blijkt een soort dependance te zijn van de kampplaats, waar wel stroom is, we krijgen een zelfgetekend kaartje mee voor de route en kunnen daar stroom tappen en zelfs blijven slapen. Maar voor we hier heen gaan willen we natuurlijk wel het Hlane Royal N.P. met eigen auto verkend hebben. We rijden zo’n drie uur rond, maar zien weinig wild, zelfs in het meer zitten geen krokodillen of hippo’s. 1 Wel is het voor Wim een uitdaging rond te rijden: de wegen zijn vrij slecht, vol kuilen en hoge hobbels, we schudden heen en weer in de auto, het is nu echt fourwheel-driven. 2 We rijden niet harder dan vijftien kilometer per uur, ondertussen laden de accu’s wel mooi bij ! De dieren die we zien: nyala’s , koedoes, impala’s en gnoes, zijn erg schichtig, zou dit komen omdat er hier nog gejaagd wordt ? 3 4 Opeens staat er een familie giraffen midden op de weg, ze blijven een tijdje nieuwsgierig staan en rennen dan weg. 5 6

7

Later spotten we één olifant en twee neushoorns die helemaal onder de modder zitten.

8 9 10 Tegen enen gaan we op zoek naar het andere kamp, we komen uit bij allemaal suikerrietvelden en rijden hier dwars door heen. 11 12 Nadat we kriskras langs de vele velden hebben gereden en niets hebben kunnen vinden gaan we maar terug naar kamp Ndlovu, inmiddels is de koelkast teruggekoeld naar vijf graden. We gokken het er maar op, vanavond zal alles wel weer uitgaan en morgen zoeken we in ieder geval een camping met stroom. Net als gisteren is het weer rond de dertig graden en vanmiddag heb ik tijd voor de was, helaas wordt hier gebruik gemaakt van grondwater en is het water een beetje bruinig, maar dat wordt het zo wie zo wanneer je hier de kleding wast, alles zit vol zand en stof ! 13 14 Terwijl ik aan het wassen ben loopt er vlakbij het hek een giraf, die heerlijk de blaadjes van de struiken eet !. 15 16

Verslag 50

1 Terwijl we gisteravond onder een heldere sterrenhemel bij het kampvuur zaten, is het vanmorgen weer zwaar bewolkt, gelukkig kunnen we alles droog inpakken. Tijdens het ontbijt horen we weer leeuwen, net als de afgelopen nachten, ze brengen een apart geluid voort wat lijkt op loeien en kreunen. In het donker lijkt het net of ze vlakbij zijn, gelukkig scheiden een paar hekken ons van hen. Tegen half tien verlaten we de camping, waar we als enigen gestaan hebben. 2 Weer komen we langs veel suikerplantages en natuurlijk lopen er veel mensen langs de kant van de weg, vandaag erg netjes gekleed omdat het zondag (26 oktober) is. 3 Tegen elven passeren we de grensovergang (Lavumisa) tussen Swaziland en Zuid-Afrika, in het zuiden van het land. Het is een moderne, drukke grenspost en het duurt dan ook veertig minuten voor we beide overgangen gepasseerd zijn en weer wat nieuwe stempels in ons paspoort hebben. 4 5 6 7 Vlak na de grens komen we langs een groot stuwmeer Pongola, dat later overgaat in de gelijknamige rivier en uiteindelijk in zee stroomt. We passeren heel wat kleine dorpen waar veel mensen op de been zijn, sommigen op weg naar de kerk, anderen gezellig in groepjes bijeen. 8 9 Via een bergketen rijden we noordoostelijk richting Mozambique en de Indische Oceaan, waar we uren later bij Kosi Bay op Lake View Bush Camp aankomen (het laatste stuk via een zandweg). 10 11 In de verte zien we het Kosimeer liggen en eigenlijk willen we er vandaag naartoe wandelen, maar het weer blijft onstabiel. 12 13 We komen zelfs terecht in de kampkeuken omdat het weer begint te regenen en Wim kookt vandaag binnen! Hopelijk wordt het vanavond iets beter, want we hadden het hout voor het kampvuur alweer klaarliggen ! 14

Verslag 51

Alhoewel we dan gisteravond geen kampvuur konden maken vanwege het slechte weer, hebben we ons toch prima vermaakt in de kampkeuken (zelfs sinds lange tijd weer een potje Triominos gespeeld !), bovendien zijn de accu’s weer helemaal opgeladen. Vanmorgen is het gelukkig weer prima weer en starten we de dag met een wandeling naar het Kosi meer, we worden vergezeld door een Afrikaanse vrouw die werkzaam is op de kampsite. 1 2 3 4 Het is een mooie wandeling door het bos en onderweg vertelt de vrouw hoe ze met haar zoontje, van zeven jaar, leeft. Hij gaat ’s morgens om zes uur lopend van huis en na een uur is hij op school, waar hij Engels krijgt en ook leert hoe hij rijst moet koken. 5 6 Het grote meer wordt in het weekend druk bezocht door de locale bevolking, er wordt in gezwommen en gevist.  Wanneer we terug zijn bij Lake View Bush Camp staat Len, de eigenaar, al op ons te wachten. Hij rijdt met zijn auto voor ons uit en brengt ons naar de ingang van het Nature Reserve van Kosi Bay, waar we een permit kunnen krijgen om naar “the Mouth” , een prachtig stuk natuurgebied vlakbij zee, te kunnen komen. 7 Eenmaal in het park boeken we gelijk een overnachting en krijgen een prachtige plek met uitzicht op het grootste (één van de vier) Kosi Lake. 8 Kamperen in Zuid-Afrika is heel goedkoop (ongeveer vijftien euro per nacht) en als je overnacht in een N.P. krijg je de vergunning er soms gratis bij. Bovendien is het nu laag seizoen en is er overal voldoende plek, vaak zijn we de enige op een kampplaats. We rijden naar “the Mouth”, slechts vijf honderd meter verwijderd van Mozambique en tevens het noordelijkste deel van KwaZulu-Natal. 9 10 11 Via een zandweg, waar je alleen met 4×4 kunt rijden, komen we eerst langs enkele meren, waar nog op de ouderwetse manier, met hekken van stokken en riet (Tonga-visfuiken), vis wordt gevangen en dan opeens komt de Indische Oceaan in zicht, prachtig ! 12 13 14 We parkeren onze camper en nadat we wat gegeten hebben pakken we onze snorkelspullen en lopen door het zeewater naar een plek in de lagune waar het diep genoeg is om te snorkelen. 15 16 Helaas wordt het eb en stroomt het water terug naar zee, waardoor het erg troebel is. Toch snorkelen we, met de stroom mee, een half uurtje en zien diverse mooie tropische vissen. 17 18 19 Nadat we nog even naar zee zijn gewandeld moeten we weer door het ondiepe water waden om terug te komen bij onze auto. 20 We rijden nog naar een mooi uitkijkpunt, vanwaar je de vier meren goed kunt zien en vervolgens gaan we terug naar onze kampplaats. 21 22 23 24 25 Onderweg zien we veel kinderen lopen die uit school komen en we maken er  heel wat blij met onze potloden en schrijfboekjes. (Ook de lollies, die Dennis en Godelieve nog over hadden, leveren vrolijke gezichten op !). 26 Nadat we onze snorkelspullen en onszelf van het zoute water hebben ontdaan, gaan we naar de lange steiger op de kampplaats, waar Wim voor het eerst deze vakantie, zijn hengel uitgooit. (Ook al vangt hij niks, de plek is prachtig !). 27 2829 30 Natuurlijk vervolgen we de avond weer met een maaltijd bereid op een Afrikaanse braai, afsluitend met een mooi kampvuur !

 

Verslag 52

1 2 Wim heeft vandaag, wat rijden betreft, de dag van z’n leven gehad. We zijn het Kosi Bay Nature Reserve verder gaan bekijken en het gebied bestaat uit mulle zandpaden, die je alleen met vierwiel aangedreven auto’s mag berijden. 3 4 Regelmatig moest er zelfs overgeschakeld worden naar “low gear” en ook hebben we een paar keer vastgezeten: we konden dan net de heuvel niet op en moesten ons terug laten zakken en een andere weg zoeken. 5 6 Op diverse paden was totaal geen bandenspoor te zien, er was al lange tijd niet op gereden. We zijn een stuk van het gasstel kwijtgeraakt (maar hebben het weer teruggevonden) toen we tegen een grote tak aanreden en de trap kwam ook, tijdens het rijden, spontaan naar beneden ! Het was heel spannend allemaal en Wim had al zijn stuurmanskunsten nodig, maar hij genoot ! 7 Eerst zijn we naar “Black Rock” gereden, waarvoor we gisteren al een permit hadden gehaald. Er stond echt iemand bij de afgesloten slagboom en we moesten ons registeren. (We waren er tegen half twaalf en pas de tweede auto voor vandaag !) 8 We hebben een strandwandeling gemaakt en op de rotsen geklommen en vervolgens zijn we weer verder gaan crossen door de duinen. 9 10 11 12 13 14 Bhanga Nek is het derde punt (na the Mouth en Black Rock) wat interessant moet zijn. De tocht ernaartoe was prachtig maar het punt zelf viel erg tegen. 15 16 17 18 19 20 We besloten terug te rijden naar de kampplaats waar we vannacht geslapen hebben en komen daar ruim na drieën aan, er staan weer honderd extra kilometers op de teller. Wij gaan nog een keer de steiger op, maar er staat veel meer wind dan gisteren. We hebben een prima tijd gehad in Kosi Bay, maar “the Mouth” was duidelijk het mooiste stukje natuur ! 21

(De vier Kosi-meren met rechts the Mouth.)

22 23 24

 

Verslag 53

Als afsluiting op de (voor Wim) perfecte dag volgt natuurlijk een mooi kampvuur, toch haak ik na enkele uren af en lig om negen uur op bed ! (Al die uren heen en weer schudden zijn écht vermoeiend !) 1 We slikken nog steeds trouw de anti-malariatabletten (Malerone), maar waarschijnlijk was dit helemaal niet nodig geweest. Kosi Bay is ook een gebied waar malariamuggen voor kunnen komen: er zijn mangrovebossen en tropisch regenwoud, we zijn hier nu enkele dagen en hebben nog geen mug gezien ! Over Ebola hoor je helemaal niets, alleen bij grensovergangen hangt een papier waarop staat dat wanneer je in Ebola-besmet gebied bent geweest, je dit moet melden !  Wel zie je veel informatie over Aids en HIV, vooral in winkelcentra en bij doktersposten. Nog een weekje slikken en dan kunnen we stoppen met de Malerone, gelukkig hebben we geen last van bijwerkingen, zoals slapeloosheid, we vallen elke avond als een blok in slaap ! 2 Nadat we honderd en vijfenzestig kilometer zuidelijk hebben gereden, over gewoon asfalt, komen we uit bij het Hluhluwe-Umfolozi Game Reserve, het op drie na grootste  wildreservaat van Zuid-Afrika, wat  wereldberoemd om zijn neushoornbeschermingsproject. Met onze “wildcard” kunnen we weer kosteloos het park in en mogen met eigen vervoer door het reservaat rijden. Meteen bij binnenkomst (het lijkt wel of ze de dieren er gewoon neerzetten !) zien we zebra’s, buffels, wrattenzwijnen en verschillende neushoorns. 3 4 5 6 Het park is heel bergachtig, we rijden eerst naar Hilltop Camp, op 450 meter hoogte en zien dáár totaal geen dieren. Nadat we er wat genuttigd hebben gaan we via onverharde wegen het park verkennen. Zodra we bergafwaarts gaan spotten we weer wild: een groep giraffen met jongen is druk aan het eten, maar zodra ze ons horen aankomen lopen ze elegant het bos in. 7 8 9 10 11 12 Weer zien we neushoorns, één gaat precies achter onze camper staan schijten (ze hebben hier vaste plekken voor !). 13 14 15 16 Later komt er een grote kudde olifanten voorbij lopen, een jonge blijft een stuk achter en wordt door “pappa” opgehaald ! 17 18 19 20 21 22 Tegen vijven verlaten we het park, we kunnen hier niet overnachten in de camper, en rijden nog een half uurtje tot we aankomen bij “Bushbaby Lodge and Camping”, we maken geen kampvuur vanavond, want er staat een harde wind !

 

Verslag 54

Vlakbij onze overnachtingplaats ligt DumaZulu Village, een levend museum, waar nog Zoeloes leven op de traditionele manier. We waren er al om acht uur en werden welkom geheten door de Zulu Chief, die ons gelijk hun taal wilde leren. Hij vertelde dat hij vijf vrouwen had, voor ieder moest hij elf koeien als bruidsschat betalen, en hij vond het maar vreemd dat Wim maar één vrouw had !! 1 2 3 We werden rondgeleid door het dorp en de bewoners lieten ons hun werk zien. Er werden speren gemaakt, kralen geregen, potten gebakken en de medicijnman was bezig kruiden te snijden. Een getrouwde vrouw is helemaal gekleed in het zwart en heeft een rood hoofddeksel op, ongetrouwde meisjes mogen niet bedekt zijn en hebben kralen in hun haar. De vrouwen waren druk aan het kauwen op suikerriet, iets wat we onderweg regelmatig zien. 4 5 6 7 8 Wij waren de enige bezoekers en nadat we bier gedronken hebben uit een ronde pot werd er een twintig minuten durende dansshow voor ons opgevoerd, prachtig om te zien ! 9 10 Er werd gezongen, op trommels geslagen en de mannen sprongen en dansten met hun speer en schild in de hand. Tegen half tien zijn we weer vertrokken, een flinke fooi achter latend en hopend dat ze later meer bezoekers krijgen, het is zeker de moeite waard om heen te gaan. 11 12 Een uurtje later zijn we weer (net als gisteren) in het Hluhluwe-Imfolozi Game Reserve, nu via een andere ingang en eigenlijk in Imfolozi. De twee parken zijn in de jaren vijftig met elkaar verbonden en zijn samen bijna duizend vierkante kilometer. De verharde wegen in het park zijn erg slecht, vol potholes, maar zodra we de onverharde paden nemen is er goed te rijden. Het is vandaag knap heet, ruim dertig graden, dus de meeste dieren zijn verscholen onder de struiken en bomen. Toch zien we bij binnenkomst gelijk een grote groep buffels en even later diverse waterbokken. 13 14 15 Enkele neushoorns zijn aan het drinken bij de rivier, natuurlijk zijn er zebra’s, gnoes en impala’s gras aan het eten en de warthogs leven zich uit in de modder. 16 Na een lunchpauze zien we in de verte, bij een rivier, een grote kudde olifanten en ook enkele buffels liggen in het water. Dit is een mooie afsluiting voor vandaag, want we hebben nog een eind te gaan tot onze volgende kampplaats. 17 18 19 20 Na twee honderd kilometer rijden komen we tegen vieren aan bij Battlefields Caravan Park, een leuke kleine kampplaats bij particulieren, waar we de enige gasten zijn. (Kosten: negen euro !). 21 22 Er is een, gedeeltelijk, overdekte plek waar we kunnen zitten en tevens een braai kunnen maken. Dit komt goed uit, want het waait behoorlijk en ook is er onweer op komst. 24 25 26 De eigenaar helpt Wim nog met de camper: we zijn onderweg een grote bout verloren en de bull-bar zit helemaal los, deze is nu weer gerepareerd en moet maar vast blijven zitten tot we terug zijn in Kaapstad !

23 

Verslag 55

We hebben de morgen doorgebracht bij “Blood River”, waar op 16 december 1838 een veldslag heeft plaatsvonden tussen boeren en Zoeloes. De boeren, ook wel “voortrekkers” genoemd en bestaande uit (voornamelijk) Hollanders, Duitsers en Fransen, waren vertrokken uit het, door Britten bestuurde, Kaapstad om een nieuw leven op te bouwen in KwaZulu-Natal, noordoostelijk van de Kaapkolonie. Ze waren in onderhandeling met Zulu King Dingane over land, maar ondertussen liet de koning wel honderden voortrekkers ombrengen. Hierdoor ging een nieuwe voortrekkersleider (Andries Pretorius) een gerichte aanval tegen de Zoeloes opzetten: 468 boeren gewapend met geweren en kanonnen stonden strategisch opgesteld met hun wagens op de oever van de Ncome Rivier. De 10.000 Zoeloe-strijders, met slechts korte speren (assegaaien), waren niet opgewassen tegen de wapens van de boeren en vluchten de  rivier over. Drie duizend Zoeloes werden gedood terwijl ze over de rivier vluchten en kleurden het water rood, vandaar de naam Bloedrivier. Deze veldslag, lang gezien als symbool voor de Afrikaners’ overwinning op de Zoeloes, werd een Nationale feestdag op 16 december, nu Verzoeningsdag (Day of Reconciliation) genoemd. Wij wilden vanmorgen het aparte monument, bestaande uit 64 ijzeren, met brons overgoten, huifkarren bekijken, maar kwamen eigenlijk per ongeluk bij het Ncome museum terecht, waar de Zoeloe versie van het hele gebeuren wordt weergegeven. 1 Een overenthousiaste gids bleef maar aan het vertellen over de strijd, maar toen hij na een uur bezig was de hele familie van Zoeloe koning Shaka op te noemen, hebben we hem afgeremd en gezegd dat we nog meer te doen hadden vandaag. 2 Aan de andere kant van de Ncome rivier staat het Blood River museum, waar het verhaal van de Voortrekkers wordt verteld. Na een film van een kwartier en het lezen van veel documentatie lopen we naar het monument, waar we, zoals gewoonlijk, weer de enige toeristen zijn. 3 4 5 6 7 8 Na afloop drinken we een kop koffie in een oer-Hollands restaurantje wat bij het museum hoort. 9 10 Tegen twaalven verlaten we het “slagveld” en rijden naar Dundee, waar we tanken, boodschappen doen en een hapje eten. (Inmiddels hebben we deze reis 10.000 kilometer afgelegd !!) Wanneer we om half drie de stad verlaten zijn we pas twintig kilometer verwijderd van onze slaapplek van afgelopen nacht ! We hebben nog honderd en zeventig kilometer te gaan tot het Royal Natal N.P. dat bij de Drakensbergen ligt. Tegen half zes komen we aan bij Mahai Camp Site, helaas is het al de hele dag zwaar bewolkt en regent het af en toe een beetje, dus zien we weinig van de bergen. 11 12 13 14 We maken nog een korte wandeling door het park en trekken ons dan terug onder de luifel. Helaas is het weer “lange broeken weer”, wel een heel verschil met gisteren !!

 

Verslag 56

Het begon gisteravond te motregenen en ook vanmorgen is het niet droog: het is zwaar bewolkt en de Drakensbergen zijn gehuld in mist. Helaas blijft het vandaag slecht weer en ook de voorspellingen voor morgen zijn niet gunstig. (Alleen in de buurt van Kaapstad is het mooi weer en daar hoeven we pas over twee weken te zijn). Ik denk dat we gewoon nog een keer terug moeten komen om alles met zonneschijn te bekijken. Het Royal Natal N.P. is bekend om zijn Amfitheater: een zes kilometer brede halvemaanvormige basalten wand, die 1500 meter omhoogt rijst. Hier raast de Tugela-rivier 948 meter omlaag het dal in, de op één na hoogste waterval ter wereld. Via een vijf uur durende hike kun je er komen, nou vinden we wandelen leuk, maar dan wél bij mooi weer en niet met regenkleding aan ! We hadden nog meer van de omgeving willen bekijken, zoals de Cathedral Peak en Champagne Castle, maar dit heeft nu allemaal geen zin. 1 2 3 4 We veranderen onze plannen weer en gaan alvast een stuk richting kust en na enkele uren rijden (de laatste acht kilometer onverhard, waardoor onze camper onder de modder zit !), komen we tegen half twee aan bij Highover Wildlife Sanctuary. 5

(Onderweg zien we deze knaap, tevreden met een zelfgemaakte auto !)

6 Het is geen echte kampplaats, maar er staan enkele huisjes, er is plaats voor “grote groepen” en er worden allerlei sportieve activiteiten georganiseerd. Op dit moment is er een vrijgezellenfeest (allemaal jonge mannen) aan de gang, er is een kerkelijke Indiaas -Afrikaanse groep in het grote huis en wij zijn de enige campinggasten. We krijgen een prachtige plek en mogen gebruik maken van de faciliteiten van een huisje, ook krijgen we hout en een grote vuurbak  te leen. Vanwege de temperatuur hebben we deze wel nodig en de hele middag en avond zitten we bij een heerlijk vuurtje. 7 8 9 10 11 12 13 14 We vermaken ons hier prima: hebben tijd om te lezen, enkele Indiase mensen komen een praatje maken en willen onze camper van binnen zien (een tienermeisje wil weten waar onze badkamer is !!) en de vrijgezellen worden steeds uitbundiger door alle drank die  ze genuttigd hebben. De “aanstaande”, gekleed in een jurk, gaat over een evenwichtsbalk …! 15 16 17 We krijgen van de Indiase mensen zelfs twee schalen curry en brood aangeboden….Ze willen dat we, eenmaal terug in Holland, terug denken aan de Indiaas- Afrikaanse gastvrijheid. Weer hebben we een unieke plek gevonden !! 18

 

Verslag 57

Het heeft heel wat geregend vannacht maar gelukkig is het droog wanneer wij opstaan. Op de kampplaats zijn enkele kinderen aan het kanoën en later hangen ze aan een touw boven het water. 1 2 We verlaten de plaats weer en rijden een uur lang over een onverharde bergpas (Hella Hella pas), onderweg zien we aapjes, impala’s en een klipdassie. 3 De camping ligt echt in een dal en wij stijgen naar 1190 meter, een prachtige route. We gaan naar de kust en rijden door vele dorpen, elke keer moeten we weer die vervelende drempels over, we hobbelen wat af. Overal hangt de was weer te drogen en de busjes, die je in het hele land ziet, rijden af en aan om de mensen te vervoeren. 4 Het valt op dat hoe slechter de hutjes eruit zien, hoe meer troep er om heen ligt. Het is trouwens zo wie zo een echte wegwerpmaatschappij hier, iedereen gooit alles van zich af: een leeg blikje of flesje, een snoeppapiertje of plastic zak, alles belandt op straat ! Zuid-Afrika is heel heuvel- en bergachtig, erg groen en er wordt veel aan bosbouw gedaan. De verharde wegen zijn in redelijke staat, maar er komt veel bochtenwerk aan te pas en ook zijn er grote hoogteverschillen. Het is altijd opletten geblazen voor de koeien, geiten en schapen die zo de weg oversteken. De steden zijn ontzettend druk, je moet er stapvoets doorheen rijden en het ziet er zwart van de mensen. Iedereen probeert iets te kopen of te verkopen, ik durf hier niet te filmen of te fotograferen en we stoppen echt niet in die mensenmenigte. De vrouwen lopen, zonder enige moeite, met kilo’s gewicht op hun hoofd, dat moeten wij eens proberen ! Het laatste stuk naar de kust (achttien kilometer) is weer onverhard en in vrij slechte staat. Het is gelukkig nog steeds droog en inmiddels weer aardig warm, maar er wordt weer regen voorspeld en dan kan de weg erg slecht worden ! 5 6 7 8 9

De camping: Mbotyi Camp Site ligt vrij hoog en we kijken uit op een Afrikaans dorp en op zee.

10 11 12 13 Aan de andere kant van de weg ligt het resort van de camping waar we ons moeten melden bij de receptie. Ik zie hier een kaart hangen met “massage” erop en aangezien al mijn schouder- en nekspieren zeer doen van al het gehobbel, boek ik meteen zo’n behandeling ! De dame doet het prima, al zal ik morgen best spierpijn hebben. Wim is ondertussen gaan vissen in de lagune, op loopafstand van de kampplaats. 14 15 16 17 18. Tegen half vijf keren we terug naar onze camper, inmiddels neemt de bewolking weer toe, hopelijk blijft het droog !!

 

Verslag 58

Het heeft helemaal niet geregend vannacht en vanmorgen schijnt zelfs de zon. Tijdens het ontbijt, met uitzicht op de rondavels, bekijken we nog eens goed hoe alles reilt en zeilt binnen een Zuid-Afrikaans dorp: de kinderen komen in uniform de berg af, op weg naar school, vader is bezig een nieuw huis te bouwen, moeder  is druk met de was en de geiten zijn nog niet buiten het hek. De toilet staat, zoals het bij ons vroeger  was, een stukje van het huis af. 1 2 Wanneer we weer verder trekken staan er, zoals gewoonlijk, weer veel mensen langs de weg die mee willen liften, ze snappen niet dat er bij ons achterin de camper echt geen ruimte is ! 3 We rijden vandaag langs de “Wild Coast” en de R61 slingert constant door de groene bergen. Bij Port St.Johns kijken we opeens, tussen de bergen door, op zee. 4 5 Tussen de middag maken we een stop in Mthatha, een stad die iets rustiger aandoet dan de steden waar we gisteren doorheen reden, de politie loopt er rond en er zijn veel scholieren. Wel staan er lange rijen voor de bankautomaten: iedereen wil zijn uitkering opnemen ! 6 7 We doen enkele boodschappen en eten er wat, we zijn hier de enige blanken en er wordt regelmatig naar mijn benen gekeken, gestoken in korte broek ! Wanneer we een tijdje later door Dutywa, een middelgrote stad, rijden, is het wel weer heel druk: er klinkt luide muziek en er wordt volop gehandeld op straat. (doorrijden dus !!) We komen al dagen geen caravans, campers of auto’s met tent op het dak tegen, deze streek is duidelijk niet toeristisch ! Langzaamaan verandert het weer en komt de bewolking tevoorschijn, we rijden door tot Double Mouth N.R. waar je prima moet kunnen vissen en pal aan zee staat. We komen er via een onverharde weg vol kuilen en waterplassen, ook moet er twee keer een hek opengemaakt worden. 8 9 10 11

Tegen vieren komen we aan en we maken gelijk een wandeling over de rotsen, langs zee.

12 13 14 15 Het was eigenlijk de bedoeling hier twee dagen te blijven, er zouden wasmachines en drogers zijn (ik moet nodig mijn beddengoed en handdoeken wassen !), maar ik zie alleen een paar vieze oude wasbakken ! We moeten dus toch weer een andere kampplaats opzoeken ! Wel klopt de informatie wat betreft het uitzicht: we kijken op zee en zien de wilde golven op de rotsen slaan. 16

 

Verslag 59

We hebben vandaag slechts vijf (!!) kilometer afgelegd en staan nu op camping Morgan Bay. Hier hebben ze wél een wasmachine en een droger ! We staan nog maar net wanneer het begint te plenzen en de eerste uren brengen we door voor in de cabine van de auto. Ondertussen draait er al wel een wasje en deze wordt later zelfs netjes opgevouwen en wel afgeleverd, wat een service ! In de loop van de middag wordt het gelukkig weer droog en omdat we vlakbij een mooie lagune staan, kan Wim zo zijn hengel uitgooien. Hij vangt zelfs twee vissen, die nu in de koelkast liggen. 1 2 3 4 De zon komt nog even tevoorschijn en ik maak een wandeling naar zee, waar het net eb wordt, zodat ik langs de lagune kan lopen. 5 6 7 8 Het blijft een frisse, winderige dag en daarom gaan we uit eten. Wanneer we tegen achten terug komen gaat er toch weer hout in de, altijd op de campings aanwezige, vuurbak, zo kunnen we nog enige tijd buiten doorbrengen !

 

Verslag 60

Nadat we vandaag (woensdag 5 november) drie honderd en zestig kilometer hebben afgelegd, Zuid-Afrika is een groot land en je verkijkt je soms op de afstanden, komen we tegen enen aan bij Addo Elephant N.P., ongeveer vijftig kilometer ten noordoosten van Port Elisabeth. Zoals de naam al zegt komen hier veel olifanten voor en ook de andere vier van de “big five” leven in het park. Nadat we ons hebben aangemeld eten we wat op onze kampplaats en gaan daarna de auto weer in om het reservaat te verkennen. Het park heeft een omvang van zes honderd vierkante kilometer, maar het aantal wegen is beperkt, tot zes uur toeren we rond en hebben dan het grootste gedeelte al wel gezien. Natuurlijk zien we olifanten, heel veel zelfs en ook komen er veel hartebeesten, zebra’s, worthogs en koedoes voor. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Helaas hebben we geen katachtige dieren kunnen ontdekken en zelfs impala’s spotten we niet ! Over de weg lopen veel kleine kevers die gek zijn op de poep van de olifanten 13

en ….. noemen ze dit nu een “zebrapad” !

14 15 16 17 Eenmaal terug op de kampsite zijn we best moe: we hebben weer heel wat kilometers afgelegd en veel in de auto gezeten, turend naar wild. Maar na een wijntje bij het kampvuur en een lekker bord eten komen we weer tot rust en genieten na van al het moois wat we weer gezien hebben ! 18

 

Verslag 61

We hebben een leuke, gevarieerde dag gehad: nadat we vrij laat van de volle camping in het Addo Elephant National Park zijn vertrokken, gaan we nog enkele uren game driven , het is voor ons de laatste kans wild te spotten. Dit park heeft veel dicht struikgewas, wat zoeken naar dieren moeilijk maakt en ook heeft het de laatste dagen veel geregend en is alles heel groen, de dieren kunnen dus overal drinken en eten ! De olifanten zijn wel veel aanwezig en ook hartebeesten, koedoes en zebra’s lopen overal rond. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Net voor we tegen twaalf uur het park bij de zuidelijke gate verlaten zien we enkele elandantilopen, helaas op grote afstand. 10 We zijn het er wel over eens dat het Krugerpark het mooiste reservaat is van Zuid-Afrika en we willen over een paar jaar zeker terug naar dit land, om al het wild te bekijken. Het Etosha Park in Namibië was ook spectaculair, maar daar hadden we het geluk dat het nog niet geregend had en de dieren massaal naar de waterpoelen gingen. We hebben in Addo Elephant Park alle wegen gereden en zo’n 175 kilometer afgelegd ! De zuidelijke ingang is niet ver van Port Elisabeth en hiervandaan is het nog tweehonderd kilometer naar onze volgende bestemming Storms River in het Tsitsikamma N.Park. Dit keer zijn de snelwegen recht en vlak en via de Sunshine Coast rijden we in enkele uren tijd naar onze bestemming. Op de borden zien we dat we nog maar zes honderd kilometer van Kaapstad verwijderd zijn en we hebben nog negen dagen te gaan… we kunnen het dus vanaf nu kalm aan doen !! Bij de brug over de Stormrivier stoppen we om te genieten van het prachtige uitzicht, wat een diep ravijn ! 11 12 De kampplaats ligt binnen het Nationaal Park en we krijgen een plaats toegewezen, bij aankomst blijkt hier al een “overland truck” te staan met zo’n tien tenten eromheen ! We parkeren onze auto eerst een eind verderop om de één kilometer lange, prachtige wandeling te maken naar de hangbrug over de riviermonding, onderweg zien we vele klipdassies. 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Eenmaal terug bij de kampsite vinden we een prachtige plek, uit de wind en zitten hier heerlijk enkele uren in de warme zonnestralen. 24 25 26 En terwijl de zon langzaam ondergaat in zee zien we ineens een walvis zwemmen, water spuitend en met één vin omhoog. 27 28   Ondertussen heeft Wim het vuur alweer aangemaakt voor een braai en na zonsondergang gaan er heerlijke lamskoteletjes op het rooster. Uren later vallen we in slaap, met het geluid van de beukende golven tegen de rotsen op de achtergrond !

 

Verslag 62

Terwijl we vanmorgen onze camper aan het inklappen waren, kwamen er twee mensen naar ons toe om te vragen of ze ons plekje mochten hebben, zij hadden de hele nacht pal in de wind gestaan ! Wij trekken weer verder en onderweg stoppen we bij de Bloukrans Bridge, 125 meter boven de gelijknamige rivier en tevens de plek van ‘s werelds hoogste bungeejump. Nadat we verschillende jongelui van de brug af hebben zien springen met een lang elastiek om hun enkels geknoopt, rijden we verder naar Nature’s Valley Rest Camp. 1 2 3 4 Deze kampplaats blijkt nu echter niet geschikt voor ons: afgelopen nacht hadden we geen stroom en op deze camping is ook nergens elektriciteit, ook sta je onder de bomen zonder enig uitzicht. Iets verderop, waar de lagune in zee uitmondt, stoppen we en maken een strandwandeling. Hier is de omgeving schitterend, alleen waait er een harde wind en is het gevaarlijk om in zee te zwemmen. 5 6 7 8 Via de Bloukrans Pass trekken we verder richting Plettenberg Bay, waar we terecht komen op het prachtige Keurbooms Lagoon Caravan Park. We vinden weer een prima plek, uit de wind, met uitzicht op zee en terwijl ik hier, hopelijk voor de laatste keer deze vakantie, een wasje doe, gaat Wim vissen in de lagune. 9 10 11 12 Tegen vijven is hij door zijn aas heen en komt terug naar de kampplaats. Het kampvuur gaat weer aan en vanavond hebben we de warmte echt nodig, want het koelt hier ‘s avonds flink af !

Verslag 63

Toen we in 2005 voor de eerste en tevens enige keer ook in Zuid-Afrika waren, hebben we een dag of vijf in Plettenberg Bay doorgebracht, gebruik makend van een Bed & Breakfast. We hebben toen van alles in de omgeving bekeken en we waren benieuwd wat we nog herkenden, niet veel dus ! Het is een “vakantiespeeltuin voor de rijken”, zo wordt het in de boeken omschreven en inderdaad is alles hier heel luxe. Dit is wel een heel ander Afrika dan wij de laatste weken gezien hebben. Nadat we onze koelkast weer aangevuld hebben (bij een heel grote supermarkt !) rijden we richting Keurbooms-strand, waar een goed visrestaurant moet zitten volgens de campingeigenaar waar we gisteren voor twee nachten geboekt hebben. Wanneer we er aankomen gaat er een golf van herkenning door ons heen: hier hebben we een dag aan het strand gelegen en in een restaurant, waar ze een heel grote pepermolen hadden, gegeten. En inderdaad, de pepermolen is er nog steeds en het eten is formidabel ! 1 2 3 4 5 We brengen enkele smakelijke uren door bij Enrico’s (Italiaanse)  restaurant en keren daarna terug naar de camping, waar Wim nog een keer gaat vissen en ik me heerlijk verdiep in een boek. Het is prima weer, rond de vijfentwintig graden, maar langzaamaan komt er bewolking opzetten, hopelijk heeft dit geen invloed op het weer van de komende dagen. 6

Verslag 64

1 2 We hebben onze zondagmorgen goed besteed: ten zuiden van Plett, zoals de bevolking de plaats noemt, ligt Robberg Nature Reserve, een schiereiland met spectaculaire kliffen die vrijwel loodrecht uit zee oprijzen, maar ook zijn er kleine inhammen met mooie zandstranden. We hebben hier enkele uren rondgewandeld en geklauterd en zijn zelfs een hoge duin afgekomen, iets wat Wim normaal niet zo leuk vindt !! 3 4 5 6 7 8 We hadden er prachtig weer bij en hebben onderweg nog pelsrobben gezien en één zeekoe, helaas waren er geen dolfijnen en walvissen te spotten. 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 Wanneer we weer gaan rijden komen we langs een grote township, vol huisjes van golfplaat, ineens besef je weer: we zijn nog steeds in Afrika. 19 Wandelen wekt de eetlust op en tegen de middag komen we aan bij de  Knysna Lagoon, bekend om zijn oesterteelt. Bij een restaurant waar ze naast oesters ook sushi’s en tapas serveren, komen we beiden aan onze trekken. Ook deze plaats is erg geliefd als vakantiebestemming. 20 21

(Dit bordje hing bij het toilet !)

We rijden nog zo’n vijftig kilometer verder westwaarts langs de kust en komen tegen half vier aan bij Wilderness Ebb-and-Flow Rest Camp, weer gelegen in een Nationaal Park. 22 We staan aan de Touws Rivier waar diverse kano’s langs komen varen, ik maak er nog een korte wandeling door het bos (Wim had een te spannend boek), maar alleen lopen vind ik erg ongezellig, ook wordt het langzaamaan helemaal bewolkt en ziet het er naar uit dat het gaat regenen. Tegen zessen is het nog drie en twintig graden en nog steeds droog !! 23 24

Verslag 65

1 Vannacht begon het te regenen en dit ging vanmorgen gewoon door, weer om lekker lang in bed te blijven ! Zochten we gistermorgen nog de schaduw op om te ontbijten, nu zitten we onder de luifel te eten en worden nog nat ! We verlaten de kust en rijden naar de Kleine Karoo (karoo betekent droog), een streek, een stukje landinwaarts. Nadat we een kilometer of vijftien de bergen ingereden zijn wordt het droog en dit blijft de hele dag zo. Onze bestemming is Oudtshoorn, bekend om zijn struisvogelindustrie. Rond 1880 werd er goed geld verdiend aan de export van struisvogelveren naar alle modehuizen van de wereld, dit hield aan tot de eerste wereldoorlog. Daarna ging het lange tijd slecht in de handel tot er rond 1940 belangstelling kwam voor de leerindustrie, van struisvogelleer worden dure tassen, schoenen en portemonnees gemaakt, ook de eieren en het vlees worden verhandeld. Tegen twaalven komen we aan bij Safari Show Farm, waar je een rondleiding van een uur krijgt. 2 3 Struisvogels hebben geen tanden en geen krop, in plaats daarvan eten ze stenen, die helpen het voedsel (een soort luzerne en insecten) te vermalen en te verteren. De vrouwtjes leggen om de dag een ei tot ze er ongeveer achttien hebben en gaan deze dan uitbroeden, iets wat zo’n twee en veertig dagen duurt. Op de farm worden regelmatig eieren uit het nest verwijderd, waardoor de vrouwtjes nieuwe blijven leggen, een gedeelte van de eieren wordt kunstmatig uitgebroed. ’s Nachts zitten de mannetjes op de eieren: zij hebben zwarte veren en vallen hierdoor in het donker niet op. De vrouwtjes keren de eieren twee keer per dag (zodat het jong in het midden blijft), een proces wat we toevallig zien tijdens de toer. 4 5 6

De eieren zijn heel stevig en je kunt er gerust op gaan staan.

7 8 9 We mogen de dieren eten geven via een grote lepel en ook is het mogelijk op ’s werelds grootste vogel te gaan zitten (zolang je onder de tachtig kilo weegt.) 10 11 12 Op het laatst wordt er een korte struisvogelrace gehouden met twee echte jockeys. Al met al was het een leuke bezichtiging ! 13 14 15 16 We rijden het stadje in en vinden een plekje op camping Kleinplaas, vlakbij het centrum. Het blijft hard waaien en de wind komt van alle kanten, geen weer voor een kampvuur: we gaan vanavond de stad in om daar een lekker stukje struisvogelbiefstuk te eten !

Verslag 66

Als we ooit nog eens terug keren naar Oudtshoorn gaan we zeker weer eten in “the Black Swan”, waar  zelfs op maandagavond alle tafels bezet zijn en we  nog een tijdje moesten wachten voor we aan konden schuiven. Na een prima voorgerecht van zeker vijftien mosselen, een hoofdgerecht van struisvogelbiefstuk die om te zuigen was met diverse bijgerechten én salade, kregen we een totaalrekening van nog geen dertig euro, inclusief een fles goede wijn, mousserend water en een dubbele espresso, probeer dat in Holland maar eens !! Vandaag is het weer tijdelijk opgeklaard en met een zonnetje verlaten we Oudtshoorn over de R328 richting de plaats Prince Albert, onderweg zien we nog enkele struisvogels, die overal gefokt worden. Via de Schoemanspoort Pass komen we bij de Swartbergpas, een onverharde, vier en twintig kilometer lange weg door een prachtig berggebied. 1 2 3 4 Regelmatig stoppen we onderweg om foto’s te nemen en op de top zitten we 1570  meter boven zeespiegel. 5

(De protea’s staan volop in bloei !)

6 7 8 9 10 11 12 13 14 De afdaling naar Prince Albert is eigenlijk nog mooier en wanneer we uiteindelijk in het dorp aankomen keren we om en gaan dezelfde pas weer terug. 15 16 Inmiddels is het al wat drukker op de smalle wegen geworden en behalve tientallen auto’s zien we een groep motorrijders en enkele fietsers op de steile grindweg. 17 18 19 20 Aan het eind van de route slaan we af richting Calitzdorp en ook deze weg is weer schitterend. Tegen de middag stoppen we bij een weide, waar we in de schaduw van een boom een boterham nuttigen. Ons uitzicht is prachtig, we kijken uit op rode rotsen in allerlei grillige vormen, inmiddels is de temperatuur opgelopen naar ruim achtentwintig graden in de schaduw. 21 22 23 24 We besluiten nog twee honderd kilometer langs de bergen door te rijden tot Swellendam en nadat we vanaf Barrydale de Tradouw-pas hebben gereden komen we tegen half zes aan bij het Bontebok N.P., zes kilometer zuidelijk van Swellendam. 25 26 27 We genieten op de kampplaats nog even van de warme zonnestralen en zodra het begint te schemeren gaan het hout weer in de vuurbak voor een braai en de nodige warmte, want het koelt vannacht, bij een heldere lucht vol sterren, weer af naar twaalf graden. 28 29 30

Verslag 67

Omdat we in het Bontebok National Park, met 28 vierkante kilometer het kleinste wildpark van Zuid-Afrika, overnacht hebben, gaan we hier natuurlijk ook “game-driven” !! En inderdaad, wie zien diverse groepen bontebokken met jong rondspringen. 1 2 3 4 5 Na een half uurtje verlaten we het park en gaan naar Swellendam, de op twee na oudste stad van het land, alleen Kaapstad en Stellenbosch zijn ouder. We doen er onze laatste boodschappen voor deze reis, maar blijven er niet lang hangen: de stad mist sfeer, de oude huizen zijn veranderd in winkels of kantoren en er is geen leuk centrum, we vonden Prins Albert en natuurlijk Stellenbosch veel mooier. 6 7 8 9 We rijden een eind zuidwaarts door glooiend landschap met droge gerstvelden en schapenweiden, en stoppen eerst bij Arniston, door de lokale bevolking Waenhuiskrans genoemd naar een grot die iets ten zuiden van de plaats ligt. Ook wij willen deze “cave” bekijken, echter deze is alleen bij eb te bereiken en tegen de tijd dat we aankomen komt het zeewater alweer omhoog, enkele bezoekers hebben dan ook moeite om terug te komen. 10 11 12 13 14

De omgeving is erg mooi met z’n witte duinen en oude vissershuisjes.

15 16 17 18 Wij gaan weer verder en rijden naar het meest zuidelijke punt van Afrika: Cape Agulhas, hier komen de Indische en Atlantische Oceaan samen. Het is één van de gevaarlijkste kusten ter wereld: het vaak wilde water is ondiep, de bodem is bezaaid met rotsen en er zijn hoge golven en sterke stromingen, meer dan twee honderd en vijftig schepen zijn hier al ten onder gegaan. 19 20 21 22 23 Ook vandaag staat er een harde wind, het is zelfs zo erg dat we op de camping niet terecht kunnen, dus gaan we weer een stuk noordelijker en komen tegen vijven aan bij een zeer verrassende plek: Khomeesdrif, gelegen aan de Riviersonderend River en met uitzicht op de gelijknamige berg. 24 25 26 27 Natuurlijk wordt er weer een kampvuur gemaakt, waar later het eten op bereid wordt, dit was nu aan zee onmogelijk geweest ! 28

Verslag 68

Vanaf onze mooie kampplek zijn we weer zuidelijk gegaan richting de kust. Het eerste stuk is weer langs akkerbouw gebied en ook zien we weer vele schapen. 1 Langzaamaan komen echter de bergen in zicht en passeren we wijngebieden met diverse wijnhuizen. Aan de kust maken we een korte stop bij een lagune, waar flamingo’s parmantig rondstappen in het ondiepe water. 2 3 4 Wij rijden door naar Hermanus, we willen namelijk walvissen zien !! Elk jaar trekken de zuidkapers (een walvissoort) vanuit de sub-Antarctische wateren hierheen om in de beschutte Walker Bay te kalveren. Ze komen in juni en vertrekken weer in december, de piek van het walvisseizoen ligt echter in september en oktober, dan zijn deze zoogdieren gegarandeerd elke dag te zien. 5 6 7 Maar we hebben geluk, ook vandaag zwemmen er nog enkele rond. We vinden een leuk restaurantje pal aan het water vanwaar we de dieren enkele uren observeren, ondertussen genietend van verse zeevis. 8 9 10 11 12 Wat een machtig gezicht is het deze grote vissen boven water te zien, een mooie V-vormige fontein van water omhoog spuitend en wanneer hij weer onderduikt komt zijn grote staartvin omhoog. 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Pas tegen drieën verlaten we Hermanus en rijden naar Onrus Caravan Park, waar we een beschutte plek zoeken, op de achtergrond horen we het ruisen van de zee. 22

Verslag 69

We zijn vanmorgen (vrijdag 14 november) weer teruggereden naar Hermanus, onze overnachtingplaats was slechts vijf kilometer verderop en we hebben tijd genoeg (we zijn nog maar een uur van Kaapstad verwijderd !). Het Old Harbour Museum wordt positief omschreven in de reisgidsen, dus daar wilden we nog naar toe, helaas viel het erg tegen ! We hebben een skelet gezien van een walvis en wat informatie over deze zoogdieren, maar verder deed het oudbakken aan. 1 Wel hoorden we buiten iemand op een hoorn blazen, het bleek de “walvisomroeper” te zijn die door Hermanus loopt en aangeeft wanneer er walvissen in de baai zijn. 2 Terwijl ik deze man opzoek om op de foto te zetten, ziet Wim een walvis drie keer uit het water omhoog springen, ik heb dit dus jammer genoeg gemist !!  Er zwemmen twee zuidkapers vlakbij de kust en we observeren ze geruime tijd, net als vele andere mensen. Helaas hebben we geen mooie opnames, maar we hebben ze wel goed gezien. 3 4 5 6 Het is echt verslavend: walvissen spotten ! Pas na twaalven verlaten we de stad om door te rijden naar het depot van Kea/Britz, vlakbij Kaapstad, waar we onze koffers tien weken geleden achtergelaten hebben. We worden vriendelijk ontvangen en krijgen te horen dat we morgen voor één uur de camper in moeten leveren, we hebben dus volop de tijd. 7 8 Met onze reiskoffers vertrekken we richting Stellenbosch, waar we op het Mountain Breeze Resort gaan staan, een kampplaats met hoge bomen en vrij beschut, er staat namelijk nog steeds een heel harde wind, een camping aan zee is dus geen optie. 9 10 We beginnen vast met spullen inpakken en kastjes leeghalen, dat scheelt morgen weer. (Ons vliegtuig naar Amsterdam vertrekt zaterdagnacht om 0.25 uur, nadat we de camper hebben ingeleverd moeten we nog een hele middag en avond doorkomen. Het is de bedoeling naar Victoria en Alfred Waterfront te gaan, want ook voor morgen wordt er slecht weer voorspeld en daar zitten we in ieder geval droog !) Helaas begint het te regenen en we houden “happy hour” voor in de cabine van de auto. Tegen zevenen is het gelukkig weer droog en gaat, voor de laatste keer deze reis, het kampvuur aan. 11 12 Wel is het flink afgekoeld en wordt het vannacht maar negen graden, kunnen we vast wennen aan Holland !  Wat hebben we weer een prachtige, gevarieerde reis gemaakt en genoten van al het wild en de mooie natuur! We hebben veel in Nationale Parken overnacht en, door in het begin van de reis een WildCard te kopen, ruim honderd en tachtig euro uitgespaard: we konden zo overal de parken inrijden, ideaal ! Totaal hebben we in tien weken tijd ruim dertien duizend kilometer afgelegd, soms waren de afstanden vrij lang, maar meestal was het heel relaxt. We zijn het er in ieder geval over eens dat we over een paar jaar naar dit prachtige land terug keren, maar wel wat later in het seizoen, we boeken dan alleen een ticket, huren een zelfde soort camper en gaan heerlijk op de bonnefooi met z’n tweeën op pad !!

Polen-Tsjechië met Dennis 2014

Juli 2014 zijn wij 4 weken met onze zoon Dennis via Duitsland naar Polen, Tsjechië en Slowakije geweest.     Wij in onze camper en Dennis met eigen auto en tent.

Hoofddoel was Teresienstadt, Auschwitz en 2e wereld oorlog voertuigen en musea,  verder wandelen en fietsen.

Hieronder staat een uitgebreid verslag van deze vakantie met 355 foto’s, totaal afgelegde afstand 4000 km.

Verslag 1

Omdat we zaterdag nog een sponsorfietstocht hadden van de Rabobank en ’s avonds als afsluiting van het seizoen een lekkere en tevens gezellige barbecue van het Dodewaards Mannenkoor, zijn we pas zondag (29 juni) vertrokken voor onze jaarlijkse vakantie met Dennis. Dit keer rijdt hij achter ons aan met z’n eigen auto, omdat onze camper maar twee-persoons is en we nu ook alle drie onze fietsen mee kunnen nemen.

1

2

We gaan pas tegen de middag van huis weg en komen tegen half vijf, na een probleemloze rit, aan op campingplatz Bettenhagen bij Waldeck/Scheid, gelegen aan de Edersee.

3

We krijgen een prachtige plaats met uitzicht op het water en binnen tien minuten heeft Dennis z’n tentje staan en genieten we, met een biertje,  van ons mooie plekje.

4

Tegen zessen gaan we echter de camper in, want we willen de voetbalwedstrijd zien van Nederland tegen Mexico. (Ze flikken het weer om te winnen (2-1) en zitten nu in de kwartfinale van de W.K.).

5

Daarna blijven we ook binnen, want het koelt ’s avonds flink af en ook valt er weer een bui regen, niet de eerste die dag. Het gaat prima, met z’n drieën in de camper, we hebben genoeg ruimte om te eten en een spelletje te doen !

Vanmorgen zijn we op de fietst gestapt voor een “rondje Edersee”, maar dan een ingekorte versie. Het meer is 27 kilometer lang en op sommige plekken een kilometer breed, wat neer komt op 65 kilometer fietsen om helemaal rond te gaan.

6

7

8

We nemen een fietspontje, een dijkje en een stuwdam en komen na ruim vijftien kilometer aan bij de plaats Waldeck, waar we met een kabelbaan, waarmee ook onze fietsen vervoerd worden, boven uitkomen bij Schloss Waldeck. Het kasteel ligt vrij hoog en de steile weg ernaartoe (14 %) is voor Dennis, zonder elektrische fiets, geen pretje.

9

10

Het slot is vroeger een gevangenis geweest en binnen kun je hiervan nog veel terug vinden. In het museum wordt omschreven hoe de gevangenen leefden, letterlijk op water en brood, en hoe ze gestraft werden. Er is gelukkig veel veranderd in de jaren, al zijn er tegenwoordig nog landen waar het er vreselijk aan toe gaat !

11

12

13

14

15

16

17

Dennis trakteert ons op een etentje in het kasteel (een soort traditie van hem !) en na een ritje door het stadje, vol vakwerkhuizen, keren we terug naar de camping waar we er bij aankomst dan zo’n vijfentwintig kilometer op hebben zitten.

18

19

20

We blijven buiten tot laat in de avond, maar wel met de lange broek en het vest aan. (Wim heeft natuurlijk nog wél z’n korte broek aan !) We willen zolang mogelijk van het uitzicht (zelfs met regenboog) genieten, morgen trekken we weer verder !

21

22

Verslag 2

Nadat we gisteren de camping weer verlaten hadden zijn we nog een tijdje langs de Edersee gereden in zuidoostelijke richting, waar hij op een gegeven moment overgaat in de rivier de Eder. Daar zagen we opeens een heel vreemd huis staan: helemaal op z’n kop, maar dan ook letterlijk alles ! Zelfs de stoelen en de fietsen hingen onderste boven, een leuk gezicht en iets waar je wel even voor stopt !

1

1.5

1.1

Even verderop hebben we nog een stop gemaakt bij het mooie stadje Fritzlar, gelegen ten zuidwesten van de stad Kassel. Fritzlar heeft nog zijn oorspronkelijke middeleeuwse stadmuren en wachttorens, ook staan er meer dan 450 vakwerkhuizen.

2

3

4

5

(Het blijven kleine jongens !)

Daarna hebben we enkele uren doorgereden en kwamen tegen vijven aan op camping Am Forstteich in Lindenau/Schneeberg, gelegen aan de Saksische Zilverroute in het Ertsgebergte en al dicht in de buurt van de Tsjechische grens. Weer ligt de camping aan een meertje, maar deze is binnen tien minuten rond te lopen.

6

7

8

Vanmorgen zijn we met de auto van Dennis naar Annaberg-Buchholz gereden, waar we een zilvermijn bezocht hebben. We zijn afgedaald tot dertig meter onder de grond en kregen uitleg over de moeilijke omstandigheden waarin zilver gewonnen werd.

9

10

11

12

Vervolgens hebben we de aparte rotsformaties bij Greifensteine bekeken, al viel het ons een beetje tegen, omdat het veel te toeristisch gemaakt is.

13

14

15

16

Wel hebben we ondertussen een goede indruk gekregen van de streek, we hebben een kleine tachtig kilometer rondgetoerd door heuvelachtig gebied met veel bossen en leuke kleine plaatsen, waarvan de statige huizen mooie leistenen daken hebben. Tegen half vier waren we terug bij de camper waar we tot na het eten buiten gezeten hebben, echter zodra de zon achter de bomen verdween werd het snel fris, we zitten op ruim vijfhonderd meter hoogte en het koelt hier ’s nachts af naar zo’n vijf graden !

Verslag 3

We waren vanmorgen bijtijds op, mede door het feit dat de bakker, met z’n heerlijke broodjes, al om acht uur langs komt. Hierdoor waren we om tien uur al startklaar om naar een nieuwe plek te gaan. De rit naar de volgende camping was slechts 150 kilometer, maar ligt wel in Tsjechië. Voor dit land heb je een tolvignet nodig, maar we hebben nergens een benzinestation gezien waar je deze kan kopen, dus misschien ligt er straks thuis wel een bekeuring op de mat ! Tegen enen waren we al in Brozany na Ohri en nadat we de boel opgebouwd hadden (altijd binnen tien minuten !) en in de schaduw (de temperatuursmeter geeft 28 graden aan !) een broodje genuttigd hebben, pakken we onze fiets om naar Terezin te gaan.

1

Volgens de dame van de camping is het maar vijf kilometer fietsen naar deze plaats, ook wel Teresienstadt genoemd, maar bij terugkomst op de camping staan er wel 22 kilometer bij op de teller !

2

Terezin is een voormalige garnizoensstad gebouwd in een achthoekige vorm (grote vesting) en daarnaast ligt de rechthoekige kleine vesting. We zijn eerst naar de kleine vesting gereden, waar in de tweede W.O. politieke gevangenen gehuisvest werden,  tevens is er een grote begraafplaats. We zien de barakken waar de gedetineerden leefden en door middel van een film komen we meer te weten over deze tijd.

3

4

5

6

7

8

Ook lopen we door het gangenstelsel dat om de gehele vesting loopt.

9

De grote vesting (Teresienstadt) werd in 1941 een getto voor Joden, die uit heel Europa werden verzameld om doorgevoerd te worden naar vernietigingskampen, van de 350.000 mensen hebben het er slechts 3500 overleefd. We bezoeken nog een museum en maken een rit door de stad, alles bij elkaar was het was heel indrukwekkend !

10

11

12

Tegen half zes zijn we terug op de camping en kijken daar nog een film over Terezin, die we gekocht hebben. Het is echter ook dorstig weer een bij de plaatselijke supermarkt hebben we een twee liter fles bier gekocht (voor 1,40 euro !), die prima smaakt !!

13

14

In tegenstelling tot gisteren koelt het hier maar langzaam af en kunnen we tot bedtijd buiten zitten.

Verslag 4

We werden gisteren wakker met een strakblauwe lucht, het beloofde een warme dag te worden. We hebben de TomTom zo ingesteld dat we zowel tol- als snelwegen vermijden en zijn via allerlei smalle wegen noordelijk gereden. Het asfalt lijkt wel op een lappendeken en is niet al te vlak, maar daar zijn we wel aan gewend. Het is echter prachtig rijden door het Tsjechische glooiende landschap vol graanvelden, afgewisseld met dorpjes met onuitsprekelijke namen, vaak bestaand uit maar een tiental huizen. De grotere plaatsen hebben een kerk met uivormige daken, maar overal is het erg rustig en vredig. Langzaam worden de heuvels hoger en gaan over in bergen en als we de grens met Duitsland weer overgaan zitten we gelijk in de Sächsische Schweiz. In Königstein gaan we staan op de gelijknamige camping, alleen hebben ze hier strenge regels en staat Dennis met z’n tentje op een speciaal veldje, maar met de fiets is hij zo bij ons. De camping ligt aan de rivier de Elbe, waar regelmatig rondvaartboten en andere vaartuigen voorbij komen en vanaf onze plek kijken we uit over de stad en het fort Königstein.

1

2

In de middag is de temperatuur opgelopen naar de dertig graden en we doen dan ook niet veel meer. Op de vorige plaats waren we in de buurt van Praag en nu is Dresden vlakbij, maar beide steden hebben we in 2008 al gezien en bezoeken we niet nog een keer. We kunnen tot laat in de avond buiten zitten en horen tijdens de W.K. voetbalwedstrijd  Duitsland – Frankrijk gejuich over de camping gaan, wanneer Duitsland het winnende doelpunt maakt (1 – 0). Vandaag  waren we al vrij vroeg wakker: er loopt namelijk een druk gebruikt treinspoor vlak achter de kampplaats langs en sommige machinisten hebben er blijkbaar lol in om hun  schelle claxon te gebruiken !! Het ziet er vanmorgen, in tegenstelling tot gisteren, grauw uit en af en toe valt er een spatje regen, toch gaan we vandaag weer actief worden. Met de fiets rijden we eerst zeven kilometer langs de Elbe richting Rathen, waar we onze tweewielers stallen en met de pont de Elbe oversteken.

3

4

Hiervandaan lopen diverse wandelroutes door de Sächsische Schweiz. We kiezen een route uit van ruim tien kilometer met de bedoeling langs de bekende Bastei te wandelen, het “bastion” bestaat uit zogenaamde inselbergs, bizarre hoge rotsformaties waar bergbeklimmers zich uit kunnen leven.

Echter tijdens de wandeling blijkt dat de gekozen weg niet langs deze rotsformaties leidt, maar een andere richting opgaat. We besluiten toch door te wandelen en lopen over bospaden, langs een rivier en via trappen door smalle rotsspleten, een mooie gevarieerde route.

5

6

7

8

9

10

11

12

Wanneer we terugkomen in Kurort Rathen nemen we alsnog de weg naar de Bastei. Weer moeten we vele traptreden op en steile paden beklimmen, een aanslag op de knieën, vooral omdat we dezelfde weg ook weer terug moeten ! Het is echter zeker de moeite waard, de rotsen zijn heel bijzonder om te zien. Omdat het weekend is (zaterdag 5 juli) zijn er diverse bergbeklimmers actief, altijd weer mooi om te zien.

13

14

15

16

17

18

19

20

21

Wanneer we na vieren weer terug zijn bij de Elbe, waar we met de pont over moeten, is het toch echt tijd voor een biertje, het is inmiddels weer ruim 25 graden en we hebben veel vocht verloren tijdens de wandelingen.

22

Nadien fietsen we terug naar de camping waar we alle drie eerst een verkwikkende douche nemen. Weer kunnen we buiten zitten tot laat in de avond, maar om tien uur verhuizen we toch naar binnen want we willen natuurlijk wel zien hoe Nederland voetbalt tegen Costa Rica !

Verslag 5

Het werd erg laat de nacht van zaterdag op zondag, maar we wilden natuurlijk wel zien hoe Nederland won van Costa Rica, en hoe !!

1

Toch waren we de volgende morgen alweer vroeg op door ….. de treinen die voorbij raasden. We gaan nu écht Duitsland verlaten en richting Polen ! Na enkele uren rijden komen we uit bij het plaatsje Milkow, gelegen aan de voet van het Karkonoszegebergte, op camping Wisniowa Polana, waar het een drukte van jewelste is: het is zondag, prachtig warm weer en het blijkt dat er een groep van zestig Deense campers op de camping is neergestreken, terwijl er normaal maar veertig plaatsen op de kampplaats zijn ! Ook de plaatselijke bevolking zoekt verkoeling aan het water. Wij krijgen een plekje eigenlijk buiten de camping, maar pal aan een riviertje en met uitzicht op de bergen.

2

Er hoort ook een vrij groot zwembad bij de camping en Dennis springt er ’s middags gelijk in.

3

4

Wim maakt een extra doek aan de luifel, zodat we uit de zon kunnen zitten, wat bij dertig graden wel aangenaam is.

5

Wanneer de zon echter verdwenen is, koelt het flink af en is een dik vest geen overbodige luxe.( Het sanitair van de Poolse camping wordt voortdurend schoongemaakt en ook de gratis wasmachine wordt druk gebruikt, ook door mij ! )

6

Vanmorgen zijn we met de auto van Dennis de omgeving gaan verkennen, maar omdat het broeierig warm is ondernemen we niet al te veel.

7

(Ook in Polen bouwen ze huizen op z’n kop !)

We bezoeken het kuuroord Szklarska Poreba, een druk toeristisch stadje waar veel dezelfde kramen staan. Overal verkopen ze gerookte kaas in een soort bladerdeeg, een snack waarvan je gelijk dorst krijgt !

89

10

11

Ook maken we een korte wandeling naar de vijftien meter hoge Szklarskawaterval, maar daarna vinden we het welletjes en nemen het liefst een duik in het zwembad op de camping.

12

13

14

Geleidelijk aan is het weer echter helemaal veranderd: het begint te regenen en even later te onweren en eenmaal terug bij de camper kunnen we schuilen onder de luifel. Pas tegen de avond komt de zon terug en dan is het gelijk weer aangenaam, waardoor we gewoon wéér de hele avond buiten kunnen zitten !

15

( Dennis heeft bij de waterval een paar leuke bierpullen gekocht, waar precies een halve liter gerstenat in past !!  )

16

Verslag 6

We zijn weer vertrokken uit Milkow en via smalle binnenwegen eerst naar Zagorze Slaskie gereden om kasteel Zamek Grodno te bezichtigen. De wegen zijn, net als in Tsjechië, niet al te best en de huizen die we onderweg zien (vooral in de steden) zijn lelijke vierkante blokken, waar wel wat stucwerk aan verricht mag worden, de natuur maakt echter veel goed: de omgeving is weer heuvelachtig, erg bosrijk en dun bevolkt. Nadat we een kwartiertje door een bos gelopen hebben komen we uit bij het 13de eeuwse Grodnokasteel, waar ze nog altijd druk bezig zijn met restauraties.

1

2

Het bevat een gruwelkelder, enkele ingerichte vertrekken, een skelet van een jonge vrouw (veroordeeld tot de hongersdood ) en veel smalle gangen en trappen.

3

4

5

6

7

8

9

Nadat we alles bekeken hebben nuttigen we er een typisch Pools gerecht: Pierogi, deegkussentjes gevuld met stukjes gekruide aardappel en bestrooid met gebakken uitjes. (Ze kunnen ook anders gevuld worden !)

10

Nadien rijden we een klein stukje zuidelijker naar Walim, waar ondergrondse tunnels liggen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het grootse geheim zijn gegraven door hiertoe aangewezen gevangenen uit concentratiekampen. In het hele Riese-gebied bestaan zeven van deze complexen die bedoeld waren om (70.000) Duitse soldaten te herbergen en tevens wapenvoorraden op te slaan.

11

12

We zijn niet de enigen die de tunnels willen bezichtigen, maar wel de enige niet-Polen, er wordt totaal niet ingespeeld op buitenlandse toeristen: de gids spreekt alleen Pools en alle informatie is in deze taal. Zodoende wisten we niet dat we met onze sandalen aan gelijk natte voeten zouden krijgen en dat het maar acht graden is daarbinnen ! Ook liepen we op een gegeven moment een stukje achter en raakten de anderen kwijt in het gangenstelsel, maar het duurde wel een tijdje voor de gids dit in de gaten had en ons weer de goede kant op dirigeerde !

13

14

Toch was het  heel interessant, we zijn zelfs met een bootje door de onderaardse gangen gevaren en kwamen uit bij een groot vertrek, maar we weten nu nog niet waarom er, op sommige plekken, water in de tunnels staat !

15

16

17

18

19

Eenmaal weer buiten, waar diverse oude legervoertuigen staan, is het gelijk weer benauwd warm (30 graden), wel een groot verschil met ín de tunnels !

20

21

22

We gaan onze auto’s weer in, rijden nog een kleine honderd kilometer en komen tegen de avond aan bij camping Otmuchów, gelegen aan het gelijknamige meer, hier blijven we de komende dagen staan. Onderweg krijgen we een flinke plensbui waardoor het wat afkoelt, maar meteen erna is het toch weer vierentwintig graden. We vinden een mooie plek aan het water maar staan toch niet helemaal goed: het blijkt dat er precies een boom voor de satellietschotel staat en dat kan natuurlijk niet met twee belangrijke voetbalwedstrijden in het verschiet, dus verhuizen we de hele boel een paar meter ! Het valt ons op dat er weinig buitenlanders in dit gebied zijn en Nederlanders zie je hier al helemaal niet, Polen is duidelijk nog niet erg bekend als vakantieland !

23

24

Verslag 7

Gisteren (woensdag 9 juli) was het opeens een stuk  frisser als de dag ervoor, zo rond de twintig graden, ook is het bewolkt en valt er af en toe een spatje regen.

1

We ondernemen niet veel, lezen wat, doen een spelletje en pas tegen de avond rijden we naar Otmuchów om het stadje te bekijken, enkele boodschappen te doen en daarna wat te eten.

2

Aan het oplopende marktplein liggen wat mooie gebouwen en bij de barokke parochiekerk is net een groep schoolkinderen aan het zingen.

3

4

Voor de maaltijd komen we terecht bij een bar – pizzeria waar we voor 100 zloty (25 euro) onze buik strak eten (we hebben zelfs te veel besteld !), inclusief drie halve liters piwo (bier), die hier geserveerd worden met een rietje !!

5

6

We zijn ruim op tijd terug op de camping om de voetbalwedstrijd Nederland – Argentinië te zien, ondertussen is het hard gaan regenen, wat nogal storend werkt tijdens het kijken, want het beeld valt regelmatig weg. Helaas gaat het mis tijdens de strafschoppen na de verlenging en Nederland komt niet meer in aanmerking voor de beker, toch hebben ze prima gespeeld en zijn veel verder gekomen dan menigeen gedacht had.

Vanmorgen zijn we weer met Dennis’ auto op pad gegaan, eerst naar Kamieniec Zabkowicki, waar op een heuvel een neogotisch kasteel staat, helaas wordt ook dit kasteel gerestaureerd (veel gebouwen in Polen worden opgeknapt) en is het gesloten voor publiek. We lopen een rondje om het kolossale bouwwerk, dat volkomen symmetrisch gebouwd is en grote ronde hoektorens heeft.

7

8

9

Vervolgens rijden we naar de plaats Paczków, omgeven door een middeleeuwse stadsmuur en volgens mijn reisgids vergelijkbaar met Carcassonne, gelegen in Zuid-Frankrijk. We hebben er rondgewandeld maar vinden er weinig gelijkenis met het prachtige Franse stadje: er staan een paar aardige gebouwen maar verder stelt het weinig voor.

10

11

12

13

Ook wilden we er eigenlijk een hapje eten, maar er is nergens een restaurantje te vinden. De Polen eten niet vaak buiten de deur, simpelweg omdat de meesten zich dit  niet kunnen veroorloven en zodoende vind je in kleinere plaatsen weinig eetgelegenheden. We zijn nog een keer teruggegaan naar Otmuchów en kunnen nu buiten zittend eten bij dezelfde pizzeria annex bar. Nadien lopen we nog even rond en vinden dit stadje eigenlijk nog het leukst van de drie die we vandaag bezocht hebben !

14

15

16

Al met al best wel een vermoeiend dagje !!!!

16

Verslag 8

We hebben gisteren de streek Silezië verlaten en zijn doorgegaan naar Malopolska, een andere provincie in het zuiden van Polen. Het is bewolkt, zo’n twintig graden en vrij druk op de wegen. Na 250 kilometer oostwaarts te hebben gereden komen we tegen half vijf aan op camping Korona, zeven kilometer ten zuiden van Kraków. Je kunt goed merken dat je vlakbij een grote stad zit, want hier op de kampplaats zie je grote campers en caravans uit allerlei landen (de grootste caravan, een dubbel-asser, is trouwens Pools !!), ook Nederland is vertegenwoordigd.

1

(Zó koud was het nou ook weer niet !)

Vanmorgen werden we wakker met regen, nu is dit vandaag niet zó erg, want we gaan toch ondergronds ! In Wieliczka bevindt zich een 700 jaar oude zoutmijn, die nog steeds wordt geëxploiteerd. Hij is uniek in de wereld en staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Als we er tegen half twaalf aankomen is het er gigantisch druk met mensen uit allerlei landen, vandaar dat er ook in diverse talen rondleidingen worden gegeven.

2

We dalen heel wat trappen af en lopen door diverse gangen, waarvan maar twee kilometer toegankelijk is voor publiek. Tijdens het ruim twee uur durende bezoek bereiken we een diepte van 135 meter, komen langs ondergrondse kamers, zoutmeren, houten mijnwerktuigen en zelfs enkele kapellen, waarvan de St. Kingakapel het indrukwekkendst is. Ook zijn er veel in zout uitgesneden figuren te zien, sommige uit de 17e eeuw.

3

4

5

6

7

8

9

10

Er zou een stabiele temperatuur zijn van 13 – 14 graden, maar door de vele bezoekers is het er veel warmer. (Wim had zelfs zijn lange broek aangedaan, maar heeft daar wel spijt van !) Alles beneden is door mensenhanden gemaakt, er is veel met hout gewerkt en ook waren er vroeger paarden aanwezig, ondergronds, voor de extra zware klussen. Het is allemaal heel interessant, maar helaas moeilijk over te brengen via de foto’s !

11

Als we tegen half drie weer buiten staan is het droog, we rijden naar het centrum van de stad Kraków en parkeren de auto bij de Wawelheuvel, vlakbij de Wisla rivier. De korte broeken gaan weer aan en de vesten blijven in de wagen, het is inmiddels ruim twintig graden en de zon komt zelfs te voorschijn !

12

13

14

15

We bekijken de Wawelkathedraal, één van de belangrijkste kerken van Polen, de Fortificaties, lopen langs de burcht met z’n aparte binnenplaats en dan is het tijd voor een “piwo”, die we nuttigen op een pleintje met uitzicht op de gotische kathedraal.

16

Vervolgens lopen we naar de Oude Stad, met z’n Grote Markt, de Mariakerk, de pittoreske Lakenhal en een groot aantal interessante oude huizen.

17

18

Het is gezellig druk op het marktplein: er zijn diverse muzikanten, levende standbeelden, kraampjes waar ze pretzels verkopen en veel koetsen met paarden.

19

20

21

22

23

24

25

26

Via de Ulica Florianska lopen we naar de Florianuspoort, een restant van de middeleeuwse verdedigingswerken.

27

28

29

Dan wordt het tijd voor een maaltijd, welke we nuttigen in Pod Aniolami (Grodzka 35), een prima restaurant ondergebracht in middeleeuwse kelders, waar op het menu traditionele Poolse gerechten staan.

30

We brengen er enkele uren door (het menu heeft zeven gangen !) en eindigen met een huisgemaakte wodka.

31

32

Tegen half negen zijn we terug op de camping, waar we tot tien uur buiten verblijven. Dan verhuizen we naar binnen om de laatste wedstrijd van oranje te zien: Nederland tegen Brazilië, welke ze natuurlijk gaan winnen !!!

33

(Ook in Kraków kennen ze de Nederlandse spelers !!)

Verslag 9

Zondag 13 juli 2014 is voor ons een dag die we niet snel zullen vergeten, niet vanwege de finale van het W.K. voetbal, die vanavond wordt gespeeld (Duitsland – Argentinië), maar omdat we naar Oswiecim, beter bekend als Auschwitz, geweest zijn ! Het heeft diepe indruk op ons gemaakt, de barakken, de ovens, de verhalen… je zult maar toevallig Joods zijn, of anders denkend !

We hebben een ruim drie uur durende rondleiding gehad, eerst door Auschwitz I, waar vanaf 1940 eerst alleen Poolse gevangenen vast zaten en vervolgens ook vele Joden, zigeuners, politieke gevangenen en homo’s

1

2

Via de poort met de tekst: ”Arbeit Macht Frei” komen we in het kamp, waar we barakken zien, de dodenmuur, de gaskamers en vertrekken vol schoenen, potten en pannen, koffers, kammen en andere toebehoren van de overledenen, zelfs bergen met afgeknipte haren zijn er aanwezig.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

We zien getallen van aantallen omgekomen gevangenen waar je stil van wordt.

14

Het hele complex is omheind met prikkeldraad en er staan veel bewakingshokjes.

15

16

Met een bus rijden we naar het enkele kilometers verderop gelegen kamp Birkenau (Auschwitz II), geopend in 1941 en met het doel veel meer mensen te kunnen herbergen en te vernietigen !!

17

18

Er waren gaskamers met een capaciteit van duizenden doden per dag, die vanaf 1942 constant in gebruik waren, ook de vier crematoria waren volop in bedrijf. De treinen, per wagon werden zeventig personen (als beesten !) vervoerd, reden rechtstreeks naar het kampperron, waar de mensen meteen bij aankomst werden geselecteerd voor vernietiging (het lot van de meesten), dwangarbeid of medische experimenten.

19

20

21

22

In de vele houten of stenen barakken, nog van veel slechtere kwaliteit als die in Auschwitz I, woonden honderden gevangenen dicht op elkaar, met de stank van zweet, het kreunen van stervende mensen, mest, ratten en luizen ! Er moest elf uur per dag gewerkt worden, met een minimaal aan voedsel,velen overleefden deze verschrikkingen slechts enkele maanden.

23

24

25

Er zijn in Auschwitz tussen de 900.000 en 1,5 miljoen Joden en anderen vermoord…… Vlak voor het einde van de oorlog hebben de kampbestuurders, om de sporen te wissen, de gaskamers en crematoria opgeblazen.

26

27

Na de rondleiding zijn we teruggegaan naar het eerste kamp waar in barak 21 een expositie te zien is van de Hollandse beleving in de Tweede Wereldoorlog, ook vele Nederlandse Joden eindigden in Auschwitz.

28

29

30

31

32

Inmiddels hebben ruim 30 miljoen mensen het museum bezocht en het staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Verslag 10

Het W.K. voetbal is helemaal afgelopen: Duitsland heeft (in de verlenging) met 1 – 0 gewonnen van Argentinië en is hiermee wereldkampioen geworden, Nederland gaat met brons naar huis, een prima prestatie voor de ploeg van Louis van Gaal.

We hebben drie nachten doorgebracht op camping Korona bij Kraków, een prima kampplaats, alleen de ligging is wat ongelukkig, aan een doodlopende weg naast een drukke snelweg. Je bent verplicht van de snelweg gebruik te maken, maar het verkeer raast aan één stuk door voorbij en zonder invoegstrook kom je er moeilijk op !

We zijn nu ruim een week in Polen en hebben al aardig wat gezien, het valt ons op dat de streek Malopolska veel welvarender is dan Silezië: de huizen zijn mooier, de wegen beter en ook is hier veel meer toerisme, al zijn het hoofdzakelijk Polen die hier hun vakantie doorbrengen. De auto’s die hier rondrijden zijn gelijkwaardig aan de West-Europese en de mensen kleden zich modern.  De Poolse bevolking is vrij terughoudend en zal je niet snel groeten, ook in winkels wordt je niet echt vriendelijk behandeld, misschien ook omdat maar weinig Polen een buitenlandse taal spreken.

Nadat we gistermorgen weer met veel moeite de snelweg opgedraaid waren zijn we via een prachtige route door de bergen zo’n honderd kilometer zuidoostelijk gereden en kwamen aan het begin van de middag aan bij camping Polana Sosny in Niedzica, gelegen in het Piéninski N.P. We vinden een mooi plekje pal aan de snelstromende Dunajecrivier.

1

2

De kleine Pieninybergketen is beroemd om zijn spectaculaire landschap dat wordt doorsneden door het dal van de Dunajec. Vanmorgen (dinsdag 15 juli) hebben we een wildwatertocht over deze rivier, die door kalkstenen bergkloven stroomt, gemaakt, één van de bekendste toeristische attracties van Polen.

3

4

Het was dan ook goed druk bij het startpunt, slechts vijf kilometer van onze camping vandaan: tientallen vlotten lagen klaar om toeristen 18 kilometer te vervoeren over het snelstromende water.

5

6

De rivier de Dunajec vormt tevens de grens tussen Polen en Slowakije en van april tot oktober varen er dagelijks duizenden mensen met vlotten door de soms smalle Dunajeckloof,waarvan de wanden op sommige plaatsen tot 500 meter oprijzen.

7

8

Onderweg komen we langs de Trzy Korony (drie kronen), waar we mensen op de top zien staan.

9

10

11

12

Het is een prachtige tocht en we zitten relaxed te kijken hoe de twee schippers ons, met slechts een lange stok, over de rivier heen navigeren. We eindigen bij Sczawnica, een bekend kuuroord, waar een bus klaarstaat om ons terug te brengen.

13

Nadien rijden we nog even naar de Dunajecdam (gebouwd in 1997) en hebben vandaar een prachtig zicht op kasteel Niedzica, met op de achtergrond de ruïne van het Czorsztynkasteel. ( We wanen ons even in Schotland ! )

14

15

16

Dan keren we terug naar de camping, het is broeierig warm en aan het eind van de middag barst er dan ook een flink onweer los, wat mooi weerklinkt tussen de bergen !

17.1

17

Verslag 11

We hebben Polen vandaag achter ons gelaten en zijn de grens met Slowakije overgestoken. Bij het buurtwinkeltje in Sromowce Wyzne, vlakbij de camping, hebben we onze laatste zloty’s opgemaakt, want  in Slowakije kunnen we gewoon met euro’s betalen. We blijven door bergachtig, bosrijk gebied rijden, langs snelstromende rivieren en ook de conditie van de wegen is in beide landen gelijk. Na anderhalf uur komen we aan in Oravsky Podzámok, waar de imposante burcht Orava op een 112 meter hoge, steile kalksteenrots staat.

1

2

3

4

Hij is terrasvormig gebouwd,  het unieke complex bestaat uit drie gebouwen (boven, midden en benedenburcht) en er is bijna drie eeuwen aan gewerkt. In 1800 heeft er een grote brand gewoed, waardoor het meeste houtwerk is verdwenen, pas in 1953 is er begonnen met de restauratie.

5

6

8

9

10

11

12

13

De St.-Michaelkapel is ook een onderdeel van het complex en is sinds kort te bezichtigen.

14

15

We brengen enkele uren in het kasteel door en na een hapje te hebben gegeten vervolgen we onze weg. Na een klein uurtje rijden komen we aan in Martin, op autocamping Turiec. Nadat we eerst onderweg al een flinke plensbui kregen, worden we later op de kampplaats nog een keer getrakteerd op een hevige onweersbui, het weer is de laatste dagen aardig van slag. Toch kunnen we na de bui weer gewoon tot bedtijd buiten zitten.

16

Verslag 12

Twee kilometer zuidelijk van de stad Martin bevindt zich het Slowaaks Dorpsmuseum, de grootste van Slowakije en hier wilden we vanmorgen naartoe. Het stond alleen met heel kleine bordjes MSD (Múzeum Slovenskej Dediny) langs de weg aangegeven en op het laatst moest je maar gissen waar het was, maar we zijn er gekomen ! (Net als in Polen staan de toeristische attracties slecht aangegeven !) We hebben enkele uren doorgebracht in dit Openluchtmuseum met z’n vele traditionele houten gebouwen, die vooral uit de regio Orava in Noord-Slowakije komen.

1

2

3

4

Diverse huizen konden we van binnen bekijken en in de boeren schuren waren de werktuigen nog aanwezig.

5

6

7

8

9

10

11

12

Ook zagen we een oude klokkentoren en een kerk die veel gelijkenis had met de ”stavkirche” in Noorwegen.

 

13

14

15

Slowakije heeft veel bossen dus het is logisch dat men de onderkomens van hout maakte. Tegen half één hebben we het museum verlaten en inmiddels was de temperatuur weer opgelopen naar ruim dertig graden. Na enkele uren rijden via allerlei smalle bochtige wegen door prachtig heuvelachtig gebied vol mais- en graanvelden kwamen we uit bij Beckov, waar een burchtruïne op een 70 meter hoge rotspunt staat.

16

17

We hebben er alleen een foto van genomen en zijn toen doorgereden naar de vijf kilometer verderop gelegen camping Zelená Voda in Nové Mesto nad Váhom, een leuke kampplaats aan een meer.

18

19

Helaas is het vandaag alweer hetzelfde als de afgelopen drie dagen: tegen het eind van de middag komt er een flinke onweersbui en die zorgt voor een fikse temperatuursdaling met veel wind. Vanonder een grote boom hebben we het onweer een tijdje bekeken, maar op het laatst bleven we ook hier niet droog.

20

Eigenlijk wilden we barbecueën maar dit had nu weinig zin en zodoende kwamen we terecht bij het restaurant van de camping. We bestelden een voor- en hoofdgerecht, maar kregen dit (en niet voor de eerste keer !) allemaal tegelijk opgediend… dat was dus weer snel dooreten !

21

22

Verslag 13

We hebben nog een nacht bijgeboekt op de camping in Slowakije, het plekje was prima met volop schaduw én we hadden de mogelijkheid om te zwemmen in het meer (wat we geen van drieën gedaan hebben !).

1

Een dagje “niks doen” is ook wel lekker, zeker als het ruim dertig graden is !

2

Naast veel spelletjes doen en lezen hebben we ook voor de televisie gezeten, want de vliegramp heeft veel indruk gemaakt: een Boeing van Malaysia Airlines, vertrokken vanaf Schiphol, is boven Oost-Oekraïne in oorlogsgebied neergeschoten, hierbij zijn 298 mensen omgekomen, waarvan tweederde Nederlanders waren……

Voor het eerst, sinds vier dagen, hebben we geen onweer, wel genoeg “gedonder” ! Er is een internationaal Jazz Festival dit weekend, op het terrein bij de camping en langzaamaan stroomt het vol met campinggasten, vaak met kleine tenten. Het is gezellig druk en de muziek is goed om aan te horen, al komen er aan het eind van de avond steeds meer “bassen” bij en dreunt het behoorlijk door, zelfs in de camper !

3

Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken van de kampplaats en voor we er erg in hebben zijn we de grens met Tsjechië over. We rijden zo’n tweehonderd kilometer in westelijke richting, komen door slaperige dorpjes en passeren velden vol graan, druiven en zonnebloemen, ruim veertig procent van Tsjechië bestaat namelijk uit landbouw.

4

De boeren zijn druk bezig op het land en diverse keren moeten we afremmen voor een tractor, op weg naar zijn akker. Het gaat nog steeds prima: rijden met twee auto’s achter elkaar. Dennis volgt ons goed en als er iets bijzonders is gebruiken we de “walkie talkies”.

5

6

Tegen enen eten we een broodje op een prachtige plek aan de waterkant en daarna lopen we, via een steile helling, naar het “Vranov nad Dyjichateau”, een sprookjeskasteel, spectaculair gelegen op een klif boven de Dyje.

7

8

9

10

We krijgen er een rondleiding, in het Tsjechisch (met Engelse uitleg op papier) en zien hoe de adel leefde aan het begin van de 19de eeuw.

11

12

(We moeten speciale sloffen aantrekken, zodat we de vloer niet beschadigen.)

13

14

15

16

17

Daarna rijden we door naar het vlakbij gelegen Bitov, waar een camping is aan het water met 400 plaatsen. Helaas is deze kampplaats helemaal vol met Tsjechen die vakantie vieren, dus rijden we terug naar Vranov nad Dyji, ook daar bevindt zich een grote camping waar nog nét een plekje vrij is, met uitzicht op het water.

18

19

Het is nog steeds goed warm dus nemen Dennis en ik een verkoelende duik in het water. ( In Holland worden ook recordtemperaturen gemeten van 36 graden !!! )  Tot laat in de avond zitten we in korte broek en hemdje buiten …

20

Verslag 14

Het was vanmorgen gelijk al goed heet en waar wij staan is totaal geen schaduw. Ook komen we erachter dat de koelkast niet meer werkt ! We blijven niet langer op de overvolle camping en rijden eerst weer richting Bitov, gelegen in de beboste heuvels van Nationaal Park Podyli, waar op een hoge kam boven de rivier de Dyje het Bitovkasteel staat.

1

2

Het bijzondere aan deze burcht is dat het een wapenzaal met meer dan duizend vuurwapens heeft uit de 14de tot 19de eeuw. Bij de ingang van het kasteel staat iemand met kruis- en handbogen, waarmee geschoten mag worden, echt iets voor Dennis ! Thuis zit hij bij twee schietclubs en hij bezit zelf een kruisboog, de acht pijlen die hij mag gebruiken zijn dan ook allemaal raak !

3

4

5

6

7

Het kasteel is niet zo bijzonder, maar de wapenkamers des te meer, helaas mogen er geen foto’s genomen worden en overal zijn bewakingscamera’s aanwezig, dus ik ben heel braaf geweest en heb geen foto gemaakt !!

8

(Deze afdruk  is van een affiche !)

Er is ook een wijnkelder aanwezig, maar we proeven niks, want in Tsjechië geldt een algeheel alcoholverbod in het verkeer !!

9

10

Nadien rijden we enkele uren over smalle wegen in westelijke richting en weer komen  we door veel bossen, landbouwgebieden en lieflijke dorpjes.

11

12

In één ervan houden we, in de schaduw van een vervallen gebouw, lunchpauze en daarna vervolgen we onze weg en komen tegen half vier aan bij het Lipnomeer, waar we neerstrijken op camping U Kukacku vlakbij de plaats Horni Planá. De temperatuur ligt nog steeds ruim boven de dertig graden en we zijn blij met een schaduwrijke plek met uitzicht op het meer.

13

14

Dennis gaat het water in, maar de grond blijkt nogal modderig te zijn, zodoende is onze buitendouche nu ook een uitkomst en brengt verkoeling !

15

16

17

We krijgen de koelkast niet meer aan de gang, dus  maken we de restanten  op en moeten het de laatste week van de vakantie verder doen met de koelbox achter in de cabine, waar tot nu toe alleen bier en wijn in zat. Er zijn gelukkig ook voldoende restaurants hier in de buurt en het eten kost in Tsjechië haast niks !!

18

(De urinoirs zien er hier op de camping wel heel speciaal uit, al heb ik dit niet zelf geconstateerd !)

Verslag 15

Gisteren (maandag 21 juli) hebben we de fietsen weer eens gepakt en zijn een stuk langs het Lipnomeer gereden, de fietspaden zijn mooi breed en vrij vlak en twintig kilometer hadden we er zo opzitten.

1

2

We durfden echter niet zo ver te gaan, omdat er onweer voorspeld was en de lucht regelmatig vrij donker werd, maar pas tegen de avond kwam de regen en deze hield gelijk 24 uur aan !!

3

Vanmorgen hebben we sinds lange tijd weer ín de camper gezeten en enkele spelletjes gedaan. Toch wilden we nog wat ondernemen en zijn in de loop van de middag naar Ceský Krumlov gereden, een goed bewaard gebleven middeleeuws plaatsje en tevens één van de grootste toeristentrekkers van Tsjechië.

4

5

6

Met de paraplu op hebben we de oude binnenstad verkend met z’n kasteel, prachtige versierde kerk en smalle straatjes. De rivier de Vltava kronkelt om het centrum heen en zelfs met dit slechte weer waren er nog verschillende  kano’s op het water.

7

8

9

10

11

Onder het kasteel ligt een aparte kelder waar allerlei kunstwerken te zien waren ( hier konden we even droog lopen ! ) en bij de kasteelbrug wonen in de droge slotgracht enkele bruine beren.

12

13

14

Na een paar uur hadden we genoeg gezien en zijn terug gegaan richting camping, bij Hörni Planá hebben we in een restaurantje, meer een dorpskroeg, lekker gegeten en bij aankomst op de kampplaats was het eindelijk weer droog !

15

16

Verslag 16

De koelkast is spontaan toch weer gaan koelen, waarschijnlijk had het defect te maken met het extreem hete weer en het feit dat we niet waterpas stonden. (We laten hem in ieder geval thuis goed nakijken !) Vandaag  hebben we dus eerst onze voorraden weer aangevuld, een paar keer uit eten gaan is wel leuk, maar kokkerellen op de camping is ook heel gezellig !  Het weer is gelukkig opgeklaard en vanmorgen zijn we met een zonnetje vertrokken vanaf het Lipnomeer richting Plzen. We waren nog maar net onderweg toen we een gerammel hoorden achterin de camper, het bleek dat ik vergeten was de bakken, waar onze ontbijtspullen en kruiden inzitten, vast te zetten en deze lagen nu verspreid op de vloer, gelukkig was er niets kapot !

1

De rit is weer prachtig: heel bosrijk, vol heuvels, smalle wegen en gehuchten met een kerk en soms een dorpswinkeltje. We zien nu ook koeien en schapen in plaats van alleen maar mais- en graanvelden, het geheel doet denken aan Oostenrijk, niet vreemd want de grens hiervan is niet ver weg.

2

Tussen de middag stoppen we bij Velhartice, waar een kasteel staat wat gedeeltelijk nog slechts een ruïne is. We bekijken dit keer alleen de buitenkant en vervolgen al vrij snel onze weg.

3

4

5

Na een lunchstop met uitzicht op het Tsjechische boerenland komen we anderhalf uur later aan op camping Ostende iets ten noorden van de stad Plzen.

6

Weer vinden we een prima plek met uitzicht op een meer, waar volop gezwommen wordt.

7

8

9

(Volgens Wim is de wasmachine op de kampplaats naast ons stuk en heeft niemand meer schone kleding !!)

10

Verslag 17

We waren eigenlijk naar Plzen gekomen omdat hier oorspronkelijk het bier (Pilsner) vandaan komt. Er is dan ook een brouwerijmuseum in de stad en er zijn ondergrondse gangen te bezichtigen waar het bier vroeger werd opgeslagen. Toen we gister echter op de camping aan het inchecken waren, zagen we een foldertje liggen van een museum waar oorlogsvoertuigen te bekijken zijn in Rokycany, hier slechts twintig kilometer vandaan en aangezien Dennis alles weet (of wil weten !) van de Tweede Wereldoorlog zijn we daar vanmorgen eerst naartoe gereden.

1

2

3

4

Er was een prachtige uitgebreide verzameling van allerlei militaire wagens uitgestald, ook was er een interessante film, veel fotomateriaal, wapens en kleding aanwezig. Ik snap niet dat zo’n museum niet vermeld wordt in een reisgids, het was er dan ook niet erg druk ! We hebben er enkele uren rondgelopen en ik heb weer veel (honderd !!) foto’s gemaakt !

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

Nadien zijn we naar Plzen gereden, waar we eerst, vlakbij het grote plein met de St.Bartholomeüskathedraal, een restaurantje hebben opgezocht en weer voor minder dan twintig euro een prima maaltijd hadden, inclusief bier.

22

23

Daarna was het dus de bedoeling om het bier-bereidingsproces te gaan bekijken, maar het was zo druk bij het museum: we konden pas om half vijf met een één-urige rondleiding mee en we hadden onze auto op een parkeerplaats staan met een parkeerbon van twee tot vijf uur !! De politie in Plzen is erg actief en op de plek waar wij onze (Dennis’) auto neer hadden gezet stonden al vijf wagens met een wielklem !! We hebben het maar niet geriskeerd en zijn zonder de bezichtiging weer vertrokken uit Plzen.

24

Zodoende waren we tegen vieren weer op de camping waar we heerlijk in de zon, aan het water enkele potjes Mexicaans domino hebben gespeeld en ook was er weer tijd voor een mooi boek !

25

26

Pas tegen half negen (!!) komt mijn “kok” weer in actie en genieten we wéér van een heerlijke maaltijd. Ik denk dat we alle drie wel enkele kilo’s aangekomen zijn, alleen al van alle pivo’s !!

Verslag 18

Net als het grootste gedeelte van onze vakantie hebben we gisteren weer binnenwegen genomen, je komt zo door veel dorpjes en krijgt een goed beeld van het land.

1

Eenmaal over de grens met Duitsland hebben we nog even wat kilometers gemaakt op de snelwegen en kwamen aan het eind van de middag aan in Neuengönna/Porstendorf op camping & Ferienpark bei Jena gelegen in de streek Thüringen. De camping ligt aan een langzaam stromend riviertje, waar een tochtje met een rubberbootje of kano blijkbaar een favoriete bezigheid is.

2

Net voorbij de kampplaats bevindt zich een sluis, dus de boten moeten hier het water uit en verderop  er weer in en op dit punt ligt een gezellige “Biergarten” die druk bezocht wordt.

3

Ook ligt er een meertje bij de camping waarin gezwommen en gevist kan worden.

4

5

6

7

8

9

Vanmorgen hebben we eerst de omgeving verkend op de fiets en kwamen daarna uit bij de biergarten, waar het alweer flink druk was, het is dorstig weer en het bier smaakt er prima !

10

11

12

Nadien hebben we bij de camper enkele spelletjes gedaan en tegen de avond gaan we voor het laatst deze vakantie uit eten.

13

14

Morgen hebben we nog een lange rit voor de boeg, ruim vijfhonderd kilometer, maar nu zijn het vooral de Duitse snelwegen die we gebruiken. Bij aankomst in Dodewaard hebben we dan zo’n vierduizend kilometer

afgelegd in deze  vier weken! We hebben weer een heel gevarieerde vakantie gehad en het is zeker voor herhaling vatbaar: de combinatie van auto, camper en fietsen !!

Marokko 2014

Onderstaand het verslag van een groepsreis met Vagebond naar Marokko 2014,

vanaf  Tarifa zijn we met 19 campers en 2 caravans overgestoken naar Marokko.

(in totaal hebben we deze vakantie 11000 KM afgelegd )

———————————————————————————————————————————

Verslag 1

Maandag 10 februari zijn we weer aan een nieuwe reis begonnen: via België en Frankrijk gaan we naar Spanje, waar we ongeveer een maand rondtrekkend door willen brengen. Op 13 maart moeten we in de plaats Tarifa zijn, gelegen in het zuiden van Spanje. Hier ontmoeten we de groep van Vagebondreizen waarmee we een rondreis door Marokko gaan maken. Vorig jaar zomer, tijdens een reünie, hadden we afgesproken om met een groot gedeelte van de “oude” groep nog één reis te maken ! Helaas zitten er bij deze trip maar twee bekende koppels, voor de rest zijn het allemaal onbekenden…. We zien het wel, het is voor ons zo wie zo een heel ander soort reis, want de vorige keer hebben we met de combinatie auto-caravan gereden, nu doen we het met de 4WD-camper.

De eerste dag verloopt voorspoedig, we vertrekken tegen twaalven met een waterig zonnetje uit Dodewaard en komen tegen de avond aan bij Metz, in Frankrijk. Onderweg verslechtert het weer en in België worden we zelfs verrast door natte sneeuw en witte akkers langs de weg. Voor het eerst gebruiken we een (gratis) camperplek in het centrum van Metz, gelegen aan de Moezel en vlakbij een grote kerk, waarvan de toren precies verhindert dat onze satellietschotel werkt !

 1

2

De kachel gaat aan en binnen no time is het behaaglijk in de camper. We vermaken ons met spelletjes en Wim kookt een lekker potje, ook moet de koelkast op gas, want we hebben natuurlijk geen stroom. Alles doet het feilloos en we zijn heel tevreden met ons huisje ! We besluiten om deze reis geen (of zo min mogelijk) tolwegen te rijden, we hebben immers tijd zat en met deze kleine camper kunnen we overal komen. We zien het helemaal zitten deze vakantie…..

Helaas gaat dinsdag alles een beetje minder goed: tegen de middag loopt ineens de controlemeter van de koelvloeistof gevaarlijk hoog op en ook komt er allemaal stoom onder de motorkap vandaan…. foute boel !

We parkeren aan de kant van de weg en zoeken een adres op van de dichtst bij gelegen garage, die zich gelukkig maar anderhalve kilometer verderop bevindt in Luxeuil-les-Bains. Daar kunnen ze ons echter niet helpen en dus bellen we de ANWB om ons te laten verslepen naar een andere garage, zelf rijden is geen optie meer want het water dat net bijgevuld is loopt gewoon weer onder de auto uit.

3

4

5

Het sleepbedrijf, dat er met een half uurtje is, heeft de grootste moeite onze wagen op de trailer te krijgen: het trapje van de camper zit vrij laag en zorgt voor heel wat problemen, er moet zelfs een andere wagen bijgehaald worden.

6

7

8

9

Na ruim een uur kunnen we vertrekken en worden zo’n vijf kilometer verder afgezet !!! De auto gaat weer van de trailer, wordt in een garage gereden en daar moeten we wachten op een andere sleepwagen. We snappen er niets van en onze kennis van de Franse taal (Wim kent de taal helemaal niet en bij mij is van dat beetje “school” Frans ook niet veel meer over !) helpt niet echt en die Fransen spreken natuurlijk geen Engels ! Gelukkig belt de ANWB weer en het blijkt dat we bij een garage moeten zijn die ruim honderd kilometer noordelijker ligt.

10

Tegen vijven wordt de camper op de andere auto-ambulance getrokken en dit keer gaat dit vrij soepeltjes.

12

Na anderhalf uur rijden komen we aan in Baudricourt, een klein plaatsje vlakbij de tolweg A31. We worden afgezet bij een hotel-restaurant, want we mogen niet in onze camper slapen, deze wordt op een beveiligd terrein bij de garage neergezet. We kunnen nog wel even wat spulletjes uit ons huisje halen, wat nog een hele toer is zo bovenop een trailer !

Het is nu woensdagmiddag en we weten inmiddels iets meer: de waterpomp heeft het begeven. De motor van de camper was thuis helemaal nagekeken en het is gewoon toeval dat de pomp nu kapot is, het is geen fout van onze garage ! Morgen wordt er een nieuwe waterpomp ingezet en als het goed is kunnen we dan tegen drieën weer rijden. We boeken nog een nachtje bij in het hotel en komen hier de dag wel door. Wim heeft inmiddels contact gehad met iemand van onze reisverzekering Interpolis (het blijkt dat de ANWB niets vergoedt omdat we geen “camper-supplement” bij ze hebben !): de sleep- en hotelkosten worden vergoed, helaas komt de waterpomp voor eigen rekening, maar dat is logisch.

13

14

Hopelijk kunnen we dus morgen verdergaan met onze reis en blijft het bij deze onderbreking.

We waren eigenlijk niet eens zo verbaasd dat er iets mis ging, bijna elke vakantie komen we wel bij een garage terecht !!

Verslag 2

Dit is het tweede en waarschijnlijk laatste verslag van onze reis naar Marokko !

Het is inmiddels donderdagavond en tot voor enkele uren terug waren we nog heel positief. Tegen vieren zou de camper klaar zijn en het was de bedoeling dat we dan nog een stukje zouden rijden tot aan de plek waar we twee dagen terug opgepikt zijn. Tegen drieën kregen we echter een telefoontje van de ANWB dat er meer aan de hand was met de camper: de motor is kapot en niet te repareren. We hadden in Nederland een nieuwe distributieriem laten plaatsen en het blijkt nu dat er een onderdeel, een span- of looprol, verkeerd om gemonteerd is, daardoor is er iets uitgesleten in de motor en deze is nu “total loss”, de fout ligt dus tóch bij garage Kardol, volgens de Franse garage Potelle in Baudricourt ! We waren net uitgecheckt uit de kamer en zaten in de eetzaal een spelletje te doen tot het tijd was om verder te gaan, nu hebben we nog maar een nachtje bijgeboekt.

1

Dit wordt trouwens een kort nachtje…. Wim heeft heel wat telefoontjes gepleegd met de ANWB, Interpolis, Eurocross en garage Kardol en het komt er op neer dat we morgenmiddag weer thuis zijn !!!

Normaal duurt het een paar weken om de camper thuis te krijgen maar hij heeft kunnen regelen dat “ons huisje” morgen al vervoerd wordt naar Nederland, wij rijden met de sleepwagen mee (dat wordt heel gezellig achterin de cabine !), maar daardoor worden de kosten wel allemaal vergoed. (Gedeeltelijk door de ANWB en de rest door Interpolis.)

2

3

4

5

6

We worden morgenvroeg om vier uur (!!) opgehaald en rijden dan met twee Franse chauffeurs naar garage Kardol in Tiel, waar we dan (als het goed is) begin van de middag aankomen. Daar gaan ze dan kijken wat er mis is gegaan en of de fout wel bij hen ligt !!

We hebben al gebeld met het thuisfront en Dennis komt met de bestelbus naar Tiel, zodat we de meeste spullen en onze fietsen mee naar huis kunnen nemen. Het is flink balen allemaal, we hadden eigenlijk uit vóórzorg die distributieriem laten vervangen , hadden we dat maar niet gedaan ……we hebben deze reis maar één nacht in de camper doorgebracht en slapen morgen weer in ons eigen bed !! Maar ………..we zijn zelf gezond en materiaal is te vervangen !!

DIT WAS VOOR ONS DE KORTSTE REIS TOT NU TOE !!

Misschien komt er nog een vervolg…

Verslag 3

We zijn weer onderweg !…….. Het is inmiddels vrijdag 28 februari en de camper heeft precies twee weken bij garage Kardol in Tiel gestaan.

Nadat dinsdag de verzekeringsexpert al snel had bekeken dat de fout bij Kardol lag, werd er éindelijk gehandeld. Er werd een nieuw aluminium huis voor de motor besteld, waarvan er nog maar één op voorraad was bij de Opel-fabriek in Duitsland en deze kon pas vrijdag bij de garage zijn. We stelden nog voor deze zelf te gaan halen, want wij vonden alles veel te lang duren, maar dit was niet mogelijk. Vrijdagmorgen is Jan, de monteur, meteen aan de slag gegaan en deelde mee dat de camper ’s avonds weer klaar zou zijn. Echter, toen we zélf eind van de middag belden, kregen we te horen dat de motor niet genoeg druk had en dat er een lekkage via de koppakking was. Gevolg, de kop moest eraf en naar een revisiebedrijf en dat ging pas maandag gebeuren ! We zijn zelf bij het revisiebedrijf in Tiel geweest (ook de motor van onze oldtimer is er gereviseerd) en ze beloofden ons het binnen een dag klaar te hebben. Maandagmiddag kregen we telefonisch het bericht dat de kop niet gescheurd was en dat hij gelijk afgevlakt zou worden en daarna terug zou gaan naar de garage. Dinsdagmorgen kregen we opeens te horen dat de kop te krom was en dat er een nieuwe besteld was die dezelfde dag nog zou worden ingebouwd, zodat we woensdagmorgen konden vertrekken.

1

2

Helaas ontbraken er een paar onderdelen die op woensdag pas gehaald konden worden en toen alles op z’n plaats zat bleek na een proefrit dat de motor stotterde. Er werd direct besloten een nieuw brandstoffilter te halen en te plaatsen en dan zou de camper tegen drieën in Dodewaard afgeleverd worden !

Niet dus ! De motor stotterde nog steeds, nu lag het aan de injectors. Ook deze moesten weer naar een ander bedrijf, dit keer in Veenendaal, om gereviseerd te worden en pas donderdag zouden ze in de loop van de middag terugkomen. Gister kregen we tegen vijven een telefoontje dat er verkeerde hulzen waren geleverd, het bedrijf in Veenendaal was inmiddels gesloten, dus pas vanmorgen konden deze gehaald worden.

Daarna zou het nog ongeveer twee en een half uur duren voor alles weer ingebouwd was, dus tegen de middag is de camper klaar. En inderdaad….. tegen enen vandaag kwam hij eindelijk aan in Dodewaard !! Alles wat nog in ons “huisje op wielen” moest stond klaar en om half twee reden we al weg richting het zuiden. Onderweg hebben we heel wat keren op de temperatuurmeter gekeken, maar hij bleef gelukkig erg laag !!

Het zijn rare weken geweest die ons weer enkele extra grijze haren hebben opgeleverd. We hebben veel opbeurende mails en telefoontjes gehad en ook diverse goede adviezen gekregen, onze dank hiervoor. We hebben uitgerekend dat dit hele “geintje” tussen de zeven en acht duizend euro kost !! Gelukkig zijn hier verzekeringen voor en kost het ons niets, alleen een hoop stres en de vakantie is wat korter, maar we kunnen nog op tijd in Tarifa zijn voor de overtocht naar Marokko.

We zijn om half zes gestopt in Bastogne en wilden daar op een camperplaats gaan staan. Helaas was er een grote tent opgebouwd waar een hoop herrie uit kwam, het is namelijk carnavalstijd ! We zijn een stukje zuidelijker gereden en staan nu op een camping in Arlon.

3

Vannacht slapen we voor de tweede nacht deze reis in onze camper, hopelijk volgen er nog vele !

Verslag 4

We hebben gisteren lekker door kunnen rijden, ook al was het goed druk op de wegen vanwege de vakanties, en zijn aan het begin van de avond uitgekomen op een camperplaats in het plaatsje Donzère bij de Ardèche, ruim duizend kilometer van huis.

Voor we gingen slapen hebben we nog naar Dodewaard gebeld, want Marcel wordt vandaag 31 jaar. Vorige week zondag hebben we dit al samen gevierd, nu waren z’n vrienden er en ook Dennis was aanwezig.

1

Vanmorgen werden we wakker met een strak blauwe lucht en de zon scheen volop, daar wordt je gelijk vrolijk van. Na drie en een half uur rijden kwamen we aan bij het UNESCO stadje Carcassonne, een middeleeuwse citadel met diverse wallen en torens.

2

Drie jaar geleden zijn we hier in januari geweest, maar toen was het erg koud met somber weer, nu was het er gezellig druk.

3

4

5

6

7

Na een paar uur hadden we het wel bekeken en zijn toen nog een stukje door de mooie Langedoc-streek gereden, waar we tegen vijven aankwamen bij het dorpje Esperaza. We staan weer op een gratis camperplek vlakbij een snelstromend riviertje, als al die camperplaatsen zo mooi zijn hebben wij geen camping meer nodig !

8

Verslag 5

1

2

3

Nadat we vanmorgen een prachtige tocht door de noordkant van de Pyreneeën hadden gemaakt, waarbij we regelmatig de besneeuwde toppen zagen, kwamen we uit bij de Côte Vermeille aan de Middellandse Zee. Dit is het mooiste stuk van de hele Languedoc-Roussillon en loopt door tot de Costa Brava in Spanje.

4

Het was inderdaad een schitterende route langs de kust met veel slingerwerk en prachtige uitzichten. Bij het leuke vissersplaatsje Collioure zijn we gestopt en hebben er heerlijk gewandeld, al zou je aan de haven bijna wegwaaien.

5

6

7

Het omvangrijke Château Royal domineert er aan zee en is zelfs gedeeltelijk havenmuur. We zijn Spanje dus via de smalle kustweg binnengekomen, weer eens iets anders dan via de snelweg.

8

9

Na nog een uurtje rijden zijn we gestopt in Sant Feliu de Guixols, we staan hier weer op een camperplek maar deze stelt niet veel voor. We staan mannetje aan mannetje en ook zette de buurman de generator aan, wat ruim een uur voor irritante herrie zorgde.

10

We zijn nog even naar zee gelopen, met de jas aan, want de temperatuur komt nog niet boven de twaalf graden. We rijden morgen gewoon weer verder naar het zuiden !

Verslag 6

Gisteren was een heel aparte dag: het was de bedoeling om verder zuidwaarts te gaan, maar twee dagen terug ontdekte Wim dat de accu’s in de camper niet bijlaadden. We hebben hier, net voor we weg gingen, een metertje voor laten plaatsen, anders hadden we dit nog niet eens ontdekt. Nu zagen we gistermorgen dat er op de camperplaats een Duitser staat, die voor z’n levensonderhoud andere camperaars helpt met technische problemen, dus heeft Wim gevraagd of hij naar onze camper wilde kijken.

De techneut is uren bezig geweest, heeft een nieuwe draad getrokken, zekeringen vervangen, enz, enz. Tegen enen was het echter gefikst en toen bleek dat hij óók nog verstand had van computers, ons tweede probleem in een paar dagen tijd: we kunnen onze verslagen namelijk moeilijk verzenden ! Daar heeft hij vervolgens nog een paar uur tijd aan besteed en ook hiervoor vond hij de oplossing !

1

In de tussentijd waren er diverse campers vertrokken en ook kwamen de eerste nieuwe al weer aan rijden. Opeens zagen we een heel bekende wagen met Roel en Janna erin. Met hen hebben we al twee reizen gemaakt en bij de Marokko reis zijn ze ook van de partij. We wisten dat ze onderweg waren, maar dat ze uitgerekend dezelfde camperplaats opzoeken….. en normaal gesproken waren wij alweer vertrokken !

Het weerzien was allerhartelijkst en gelijk weer heel vertrouwd. We hebben heel wat afgekletst, heerlijk zittend in de zon, want het weer was gisteren prima. (Zij hadden de dag ervoor nog in de sneeuw gereden in Frankrijk !) .

2

3

Tegen vieren zijn we, ieder voor zich, naar het stadje gelopen. Wim en ik hebben een terrasje gepakt aan de haven en in de warme zonnestralen een wijntje gedronken met tapas erbij. Voor het eerst voelden we ons helemaal relaxed en kwam het echte vakantiegevoel boven.

’s Avonds hebben we tot half één bij Roel en Janna in hun camper gezeten en het was weer als vanouds, heel gezellig ! Natuurlijk was de alcohol ook aanwezig en het bekende drankje van Janna het HKT-tje moest weer geproefd worden ! (Ik was vanmorgen wel een beetje duf !)

De dag begon vandaag met regen maar langzaamaan kwam de zon tevoorschijn. We hebben tijdelijk afscheid genomen van Roel en Janna en gaan vandaag weer kilometers maken, de accu’s moeten weer opgeladen worden ! Na enkele uren rijden checkten we de accumeter en kwamen er toen achter dat er iets niet klopte: de accu’s waren totaal niet opgeladen. Wim heeft eerst nog wat zekeringen veranderd, maar ook dit hielp niet, we moesten dus weer een garage opzoeken ! Vanwege de lange siësta in Spanje konden we pas tegen half vier bij een garage terecht. Deze kon het probleem echter niet vinden en stuurde ons door naar Bosch Technische dienst. Daar kwamen ze erachter dat er gister iets niet goed aangesloten was, de “klussende Duitser” had het toch niet helemaal goed gedaan. Er werd weer een nieuwe draad getrokken en allerlei zekeringen en relais moesten vervangen worden. Waarschijnlijk is het indirect allemaal nog een gevolg van de grote motorstoring van drie weken terug. In ieder geval werkte alles weer volledig tegen zes uur ’s avonds, maar we kregen het advies om nog een flink stuk te rijden om de accu’s bij te laden.

4

Net voor zevenen kwamen we aan in Benicasim en staan daar nu op camping Azahar. De accu’s zijn inmiddels voor één vierde gevuld en vannacht worden deze verder gevuld met stroom. Als het goed is zijn morgenavond, na weer een dag rijden, de accu’s weer voor honderd procent gevuld en hoeven we de rest van de vakantie geen garages meer te zien !!

5

We hebben vandaag de eerste sinaasappelbomen gezien, al zijn bij de meeste de vruchten er al af. Ook hebben we, voor het eerst deze vakantie, een Mercadone supermarkt bezocht, we wisten nog dat ze daar verse garnalen en konijn in het assortiment hebben en deze liggen nu in onze koelkast !!

Verslag 7

Het is nu de derde maal dat we in Spanje zijn (ook in 2009 en 2011) en tevens staan we voor de derde keer op camping la Caleta in Las Negras. Nadat we gisteren 550 kilometer hadden afgelegd kwamen we tegen vijven aan in Parque Natural Cabo de Gata-Nijar. Vanaf de snelweg rijdt je eerst door een gebied vol met plastic tuinbouwkassen, geen mooi gezicht, maar daarna volgt een prachtig bergachtig ruig gebied dat eindigt bij Las Negras, een dorpje met allemaal witte platte huisjes en gelegen aan zee. De camping ligt in een dal wat als nadeel heeft dat de zon zich ’s morgens pas tegen negenen laat zien en iets over zessen weer verdwijnt. In de tussentijd blijft de warmte lekker hangen en tot nu toe hebben we hier altijd goed weer gehad, ook gisteren konden we dus nog een uurtje van de warme zonnestralen genieten.

1

De accu’s waren na de lange rit gelukkig weer helemaal vol en nu zorgen de zonnepanelen ervoor dat ze zo blijven. Vanmorgen hebben we eerst de omgeving her-verkend, het blijft een prachtig gebied met grillige rotsen langs de kust.

2

3

4

Er staat een frisse wind uit zee, toch hebben we de hele dag de korte broek aan.

5

6

De camper krijgt zowel van binnen als van buiten een flinke schoonmaakbeurt en verder doen we het vandaag kalm aan.

7

8

We kunnen de hele dag buiten leven en verdwijnen pas ’s avonds weer in ons huisje, waar het altijd weer gezellig knus is.

Verslag 8

Het is inmiddels zondagavond (9 maart) en we staan nog steeds op dezelfde camping en de camper is niet van z’n plek geweest. We zijn dan ook helemaal uitgerust en trekken morgen weer verder.

Gister hebben we de prachtige wandeling langs de kust, net als voorgaande keren, weer gemaakt en waarschijnlijk zijn veel van de genomen foto’s bijna identiek aan vorige trips.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

Beide dagen hebben we een strakblauwe lucht maar er staat een harde frisse wind, waardoor Wim het vissen, wat hij hier zo graag doet, toch maar verstek laat gaan. We vermaken ons met een goed boek en ook heb ik alle was weer schoon op bed en in de kast liggen, door de harde wind was alles zo droog. De bakplaat is weer tevoorschijn gekomen en Wim heeft beide dagen buiten gekookt, hopelijk blijft dit de rest van de vakantie zo.

13

 Waarschijnlijk is het vandaag in Holland warmer weer geweest dan in Spanje, er wordt dan ook record op record gebroken: 20 graden op 9 maart 2014 in Nederland, ongekend !!

Verslag 9

Nadat we gistermorgen ruim honderd en zestig kilometer hadden afgelegd kwamen we aan bij het plaatsje Carchuna, vlakbij Motril, waar we Cees en Dicky, dorpsgenoten van ons, hebben opgezocht op camping Don Cactus. We hadden al diverse keren e-mail contact gehad en zodoende konden we elkaar nu ontmoeten.

We kwamen begin van de middag aan en hebben een heel gezellige dag gehad.

1

De mannen, ook beiden vertegenwoordigd in het plaatselijke mannenkoor, hebben samen nog een probleempje opgelost van onze camper: dit keer lekte hij water ! Het bleek dat een slangenklem van de pas aangelegde buitendouche niet goed genoeg aangedraaid was, hierdoor was al een natte plek ontstaan en deze was nu gaan druppelen. Wel moest hiervoor weer een console afgebroken worden, maar verder was het euvel snel verholpen. We hebben uren zitten kletsen in de zon, al moesten we op een gegeven moment verhuizen vanwege de harde koude wind.

2

Tegen de avond hebben we gezamenlijk gegeten in het campingrestaurant en nadien hebben we ontdekt dat je goed met z’n vieren in onze camper kunt zitten !!

Ook vanmorgen hebben we weer zo’n honderd en vijftig kilometer afgelegd en via Malaga zijn we richting Antequera gereden,

3

4

hier ligt het prachtige Parque Natural del Torcal. Het door regen en wind geërodeerde kalksteenplateau heeft de bizarste vormen aangenomen en je kunt hier heerlijk wandelen tussen deze rotsformaties.

5

6

7

8

9

10

11

Ook hier waait regelmatig een ijzige wind door de bergen, maar in de luwte is het prima toeven. We maken weer heel wat foto’s en genieten van de prachtige wandeling. We zien enkele gemzen, waarvan er twee zich onbespied wanen.

12

13

14

15

16

17

Nadien rijden we nog een uurtje door de bergen via allerlei smalle binnenwegen en komen uit bij Dos Alamos vlakbij Alora. Hier is een Nederlandse camperplaats waar je tevens een appartement kunt huren, alles ziet er erg gezellig uit. Tot zeven uur kunnen we buiten in de zon zitten en eten, daarna duiken we ons knusse huisje weer in !

18

Verslag 10

Er is weer iets kapot aan de camper en dit keer is het Wim’s eigen schuld ! Bij het verrijden van de camper was hij vergeten het pootje omhoog te doen, gevolg: hij is helemaal krom ! (Een bekend verhaal, zie vorige vakantie !!) Hij is op de camperplaats nog een tijdje bezig geweest met een hamer en ander gereedschap, maar het is nog steeds een “krom pootje”, morgen wil hij er verder aan sleutelen !

1

We hebben vandaag een prachtige tocht door de bergen gemaakt vanaf Alora, via Ronda naar Tarifa. Bij de kleine dorpjes met witte huizen zie je volop citroen- en sinaasappelbomen en verder staan er veel olijvenbomen in de dalen.

2

We hebben allerlei bergpasjes gereden, vaak met slechte wegen (kunnen we vast wennen aan Marokko) vol kuilen en stenen op de weg. Bij het plaatsje Ardales hebben we een verkeerde weg genomen en reden vrij steil (25%) omhoog, binnen no time keken we uit over het stadje met in de verte een groot stuwmeer. De camper had er totaal geen moeite mee !

3

4

5

6

7

8

Er volgde nog een mooie bergtrip door de Sierra de las Nieves die eindigde bij de stad Ronda, gelegen op een hoge kalkrots.

9

Hier zijn we alleen langzaam doorheen gereden en daarna volgde het laatste stuk tot onze verzamelplek voor de Marokko-reis: Tarifa, waar we tegen half vijf aankwamen. We zagen gelijk bekende gezichten en ook de eerste nieuwelingen hebben we al leren kennen.

Het is weer erg winderig op de camping, maar we hebben ons “vaste stekje” weer gevonden en staan heerlijk uit de wind, met uitzicht op zee en in de verte Afrika !

10

Verslag 11

Vandaag hebben we de laatste voorbereidingen getroffen voor onze reis naar Marokko. Ik ben nog even naar de kapper geweest, omdat ik bang ben dat er in Marokko geen dameskappers zijn, de vrouwen hebben immers allemaal een hoofddoek op met waarschijnlijk daaronder lang haar !

1

2

Ook Wim heb ik weer gekortwiekt en hij is nu echt gemillimeterd. We hebben flink inkopen gedaan, onder andere wijn en bier en ook is onze koelkast nu weer goed gevuld. Eenmaal terug bij de camping hebben we nog een tijdje op het strand gewandeld, waar we niet de enigen waren, ook de koeien genoten van het zand en de zon.

3

4

5

6

Daarna hadden we nog een paar uur voor ons zelf voor de eerste bijeenkomst begon van de groepsreis. Dit keer gaan we met negen en dertig personen op pad, dus het zal wel enkele dagen duren voor we iedereen bij naam kennen !  De kennismaking verliep in ieder geval erg gezellig en we hebben al heel wat reisgenoten gesproken. Wim is al als klusjesman gebombardeerd en heeft al enkele camperaars kunnen helpen.

7

8

En nu…. op naar Marokko !

9

Verslag 12

Gistermorgen zijn we om negen uur in colonne naar Algericas gereden vanwaar we overgevaren zijn naar Tanger Med in Marokko.

1

2

Tegen elven was iedereen aan boord en kregen daar de eerste stempels in ons paspoort. Eén ambtenaar moet voor alle passagiers de papieren regelen, dus je staat in een lange rij te wachten op je beurt. De vaart verliep voorspoedig: er was weinig wind en dus een vrij gladde zee, Wim had niet eens een reistablet nodig.

3

Al vrij snel zagen we in de verte de rots van Gibraltar uit zee steken.

4

Eenmaal in Marokko ging het minder snel, we hebben ruim anderhalf uur in de rij gestaan voor we de douane gepasseerd waren, alles ging even langzaam en de Marokkaanse auto’s moesten hun hele hebben en houwen uitpakken en ze hébben wat bij zich !!

5

Het scheelde dat we de klok een uur terug konden zetten, er is één uur tijdverschil met Spanje !

We hebben een stuk langs de kust gereden, waar veel luxe appartementen stonden en ook passeerden we een berggebied, uiteindelijk kwamen we aan in Oued Laou, een kleine badplaats, waar we met z’n allen op een parkeerplaats overnacht hebben. Onderweg zagen we veel politieagenten op kruisingen staan, maar ze laten ons allemaal passeren en besteden totaal geen aandacht aan de campers. Omdat het vrijdag is, een rustdag voor de islamieten, was het vrij druk op straat: de jeugd is net zo gekleed als bij ons, de ouderen lopen in lange gewaden en de vrouwen hebben een hoofddoek om, verder ziet het er nog vrij westers uit,  landinwaarts verandert dit. ’s Avonds hebben we met de groep koffie (of thee) gedronken in een plaatselijke gelegenheid, om zo elkaar wat beter te leren kennen, we hebben ons er prima vermaakt.

6

7

(John had vanmorgen voor ieder van ons een warm Marokkaans brood, vers van de bakker.)

Vanmorgen was het, in tegenstelling tot gisteren, prima weer en de temperatuur liep al snel op naar de twintig graden. Nadat we een klein stukje afgelegd hebben komen we langs een grote soek (markt), waar van alles verhandeld wordt, je kijkt je ogen uit !

8

9

10

Het had er pas geregend en je liep gewoon door de modder te struinen tussen de vele stalletjes met groenten en fruit, versgeslachte kippen, rundvlees, vis, allerlei schoenen, kleding en huishoudelijke artikelen, ook was er een levendige handel in geiten.

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

Ik had mijn fototoestel gewoon om m’n nek hangen en heb zo foto’s gemaakt, want ik wist dat het niet op prijs gesteld werd dat er gefotografeerd wordt. We hebben er nog aardbeien gekocht en verse munt.

24

Nadien hebben we een prachtige tocht door het Rifgebergte gemaakt, waar we regelmatig gestopt zijn om foto’s te maken, onder andere van de Wadi Laoukloof.

25

26

27

28

29

Ons einddoel was camping Azilan hoog gelegen bij de stad Chefchaouen, waar we tegen de middag al aankwamen. Hier hebben we vanmiddag heerlijk in de zon gezeten en nog nagenoten van de vele indrukken van Marokko !

30

Verslag 13

Vandaag, zondag 16 maart, hebben we de stad Chefchaouen verkend: vanaf de camping is het een flinke wandeling via een steile afdaling, waardoor de knieën nog lang natrillen !

1

Eenmaal beneden wandel je door smalle straten met wit en blauwgekalkte huizen, kleine pleintjes en veel winkeltjes. We lopen over een overdekte vismarkt, die je al van verre ruikt en weer wordt er veel verse groente en fruit te koop aangeboden.

2

3

Maar het mooiste is toch de oude medina en Place Uta el-Hammam, het centrale plein waar alle straten samenkomen. Het is er goed druk met Marokkanen, wij als toeristen vallen gewoon op, vooral Wim met z’n korte broek !!

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

Ook een eindje verderop bij de rivier Wadi Laou met z’n watervallen, wasplaatsen en koffiehuizen is het een drukte van belang, het is duidelijk dat iedereen geniet van z’n vrije dag.

14

15

16

Na een lunch op het grote plein lopen we terug naar de camping, waar we met een boek genieten van het mooie weer. Tegen de avond nemen we het pad naar beneden nog een keer, dit maal voor een gezamenlijke maaltijd in restaurant Kasseba. Het eten is traditioneel Marokkaans: eerst harira, een maaltijdsoep die normaal tijdens de ramadan na zonsondergang geserveerd wordt, gevolgd door een b’stilla: een rijke pastei met onder andere eieren, amandelen, suiker en kaneel, erg lekker ! Na een dessert van sinaasappelen, weer bestrooid met kaneel, hebben we allemaal de buik strak staan, de Marokkaanse keuken is écht niet verkeerd! Met een taxi (voor één euro vijftig) keren we terug naar onze campers, in het donker terug door al die smalle straatjes en dan helemaal omhoog is geen optie meer !

17

18

Verslag 14

We hebben vanmorgen Chefchaouen weer verlaten en zijn via een prachtige tocht door het Rifgebergte naar Al Hoceima gereden, de rit was erg afwisselend.

1

Bij de plaats Bab-Berret was markt aan de kant van de weg en het zag er zwart van de mensen, hoofdzakelijk mannen. Je kon alleen stapvoets door het dorp rijden en we waren blij dat we in een kleine camper reden. Toch waren de meesten vriendelijk en sommigen probeerden je hasj te verkopen, dit wordt veel verhandeld in het Rifgebergte, het was een heel aparte ervaring ! Ook kwamen we door gebieden waar de amandelbomen volop bloeiden, een prachtig gezicht.

2

3

4

5

6

7

8

Op de hoogste berg Jbel Tidirhin lag nog wat sneeuw en wanneer we op grote hoogte reden koelde het dan ook aardig af. We zagen heel aparte “hooibergen” die leken op de rondavels (rieten huisjes) die je in andere delen van Afrika ziet en ook wordt er nog op de oude manier geploegd, gewoon met twee ezels !

9

10

Tegen vieren kwamen we aan op het parkeerterrein bij de haven van Al Hoceima, waar we nog een uurtje in de zon konden zitten.

11

12

13

14

’s Avonds zijn we met een groot gedeelte van de groep wezen eten in een visrestaurant, gelegen aan de haven waar de verse vis volop verhandeld werd. Deze kwam rechtstreeks van de vele vissersboten, verser kan het niet !

15

16

17

Verslag 15

Ook vandaag hebben we weer ruim twee honderd kilometer afgelegd, maar in tegenstelling tot gister ging de rit vandaag helemaal langs de kust van de Middellandse Zee. Net voorbij Al Hoceima, waar we overnacht hebben, ligt een klein Spaans eiland Penon de Alhucemas met daarop een kerk, enkele huizen en een fort, waarin een zestigtal Spaanse soldaten verblijven.

1

Een eind verderop langs de route kwamen we langs een berggebied waar de erosie flink heeft huisgehouden, hierdoor ontstaan prachtige, apart uitziende bergtoppen. We zijn een vrij steil onverhard bergpad ingereden en keken even later uit over de zee.

2

3

4

5

6

Later werd de route minder interessant en passeerden we enkele grote steden. Bij het plaatsje Ras Kebdana zijn we naar de haven gegaan, van waaruit je een mooi uitzicht op Islas Chafarinas moest hebben. Dit zijn drie kleine wederom Spaanse eilanden, maar het was nogal heiig aan zee zodat er niet veel te zien viel.

7

Wel lagen er allerlei vissersboten en werd er druk gewerkt aan de restauratie van de netten.

8

9

Tegen half twee kwamen we aan op camping l’Amazone in Saïdia, we zitten dan kort bij de Algerijnse grens. De camping ligt vlakbij een prachtig zandstrand waar we heerlijk gewandeld hebben en zelfs natte voeten kregen van het plotseling opkomende tij.

10

11

Weer genieten we bij de camper van de zon tot deze tegen vijven achter de bomen verdwijnt, waarna je gelijk weer de lange broek en een vest aan kunt trekken, het is nog lang geen zomer !

12

Verslag 16

1

Nadat we vanmorgen gezamenlijk Lenie voor haar verjaardag hebben toegezongen, gaan we met z’n allen de bus in op weg naar Oujda, een grote vrij moderne stad.

2

Onderweg rijden we een stuk vlak langs de Algerijnse grens en we zien diverse grensposten. Er wordt veel landbouw beoefend in de Oujdaanse provincie, er zijn veel aardappelvelden en ze zijn druk aan het bonen plukken. Nadat we anderhalf uur in de vrij warme bus hebben gehobbeld, stoppen we in Oujda bij een koffieshop waar tevens allerlei gebak te koop is.

3

4

Op een leuk binnenpleintje genieten we allemaal van deze lekkernij, waarna we weer in de bus stappen richting de groene bronoase Sidi Yahia, een kleine bedevaartplaats waar de patroon van Oudja begraven ligt. De plek zegt ons niet veel en na een kwartiertje zitten we weer in de bus.

5

6

7

8

Dit keer brengt hij ons naar de, vrij kleine, medina van de stad, waar we met een gids rondlopen. Helaas weet de gids niet veel te vertellen en lopen we hem een beetje doelloos achterna.

9

10

11

Er is een vismarkt, waar we alleen maar langs lopen, we zien kruiden, slakken (!) en verder wordt er vooral veel kleding verkocht op de markt.

12

13

14

Wanneer we de medina alweer verlaten hebben komen we langs een badhuis, waar alleen de vrouwen even binnen mogen kijken, foto’s maken is niet toegestaan !!!!

15

(de mannen wachten geduldig buiten en weten niet wat ze missen !)

16

We zien nog enkele gebouwen (weer zonder duidelijke uitleg van de gids) en daarna staat de bus weer klaar om ons naar een restaurant te brengen.

17

18

19

De lunch is prima verzorgd, voor het eerst deze reis krijgen we een tajine gevuld met kip, olijven en saus, voor velen iets nieuws.

20

Ook de thee na afloop wordt leuk geserveerd.

21

Daarna is het weer tijd voor de terugtocht, weer anderhalf uur in de warme bus, tegen vijven zijn we terug bij de camping. Het was geen bijzondere dag, de streek waar we zijn is vrij modern met nette huizen en de stad Oujda heeft niet veel bijzonders te bieden.

22

Na terugkomst hebben we nog even over het strand gewandeld, nu in oostelijke richting, we zitten namelijk maar op een paar honderd meter afstand van de grens met Algerije en je kunt de vlaggen van zowel Marokko als van Algerije zien wapperen !

23

24

Verslag 17

We hadden voor vandaag een rit van honderd dertig kilometer op het programma staan, het zijn er twee honderd en twintig geworden. Nadat we weer een stukje langs de Algerijnse grens hebben gereden, waar om de paar honderd meter goedkope benzine en diesel uit dit land wordt aangeboden, rijden we richting Berkane.

1

Voor het eerst zien we velden met artisjokken, een groente die in Marokko veel voorkomt en die we zelf al diverse keren gegeten hebben. (Wim heeft ’s avonds nog diverse medereizigers uitleg gegeven over de manier van bereiding !)

2

Tien kilometer voorbij Berkane kom je op de R607, een weg door de bergen richting El-Aioun, maar dit is niet de werkelijke weg door de Wadi Zegzelkloof, deze loopt van Taforalt naar Berkane over de P6012. Wij nemen deze smalle weg die niet geschikt is voor grote campers of caravans, maar wel voor onze kleine camper.

3

4

5

6

7

8

9

10

11

De tocht is spectaculair en gaat door diepe kloven met rode rotsen en langs snel stromende riviertjes.

12

(Wim redt nog even een schildpad die langzaam naar de andere kant van de weg wil !)

Onderweg stoppen we op een rustige plek voor de lunch en pellen daar garnalen die we net daarvoor bij de Marjane (een supermarktketen die Europees aandoet !) gekocht hebben.

13

14

Tijdens het eten stopt er een auto met twee Marokkanen, ze leggen allebei een matje neer en gaan uitgebreid bidden. Daarna is het etenstijd en na enige tijd verspreid zich een heerlijke geur van gebakken uien, ook worden er diverse tomaten gesneden. Ik dacht altijd dat de vrouwen in Marokko de maaltijd bereiden !

De natuur is prachtig en rondom ons staat wilde lavendel, waarvan ik een bosje pluk voor in de toiletruimte van onze camper.

15

16

Tegen half drie verlaten we de mooie kloof en hebben dan pas dertig kilometer van de originele rit afgelegd. Een eindje verderop wijken we weer af van de route en komen bij de Pins d’Alep, weer een prachtig heuvelachtig natuurgebied.

17

18

19

20

Een smalle eenbaansweg leidt ons langs mooie bergen en dalen vol brem, het lijkt wel een Nationaal Park en de hele weg komen we niemand tegen. Pas tegen vijven komen we als laatsten op de camperplek aan en kletsen daar nog een tijdje met onze buren Anja en Cas, helaas staat er een koude wind en verdwijnen we tegen half zeven allemaal in onze camper

21

22

Verslag 18

Nadat we vanmorgen als enigen buiten ontbeten hebben vertrekken we, zoals gewoonlijk, als laatste van de camperplaats. We rijden eerst naar de vlakbij gelegen “cascades”, enkele watervalletjes in een mooie groene vallei.

1

2

3

4

Er lopen, zoals op zo veel plaatsen in Marokko, weer grote kudden schapen en geiten rond en ook zien we enkele vrouwen die waarschijnlijk de was gaan doen in de rivier.

5

6

7

( Er is nog ander “wild life” te bewonderen !)

8

9

Hierna rijden we naar de ruim honderd kilometer verderop gelegen stad Taza via de N6, een vrij saaie, vlakke weg. Onderweg tanken we diesel en dit is wel stukken voordeliger dan in Holland, ongeveer 90 cent de liter en we rijden in de binnenlanden 1 op 8, dat valt niet tegen ! Begin van de middag nemen we een afslag en lunchen op een heuvel “in the middle of nowhere”.

10

Voorbij Taza wordt de rit ineens veel interessanter: we komen in het Nationaal Park Jbel Tazzeka, een prachtig bergachtig gebied, waar ’s winters geskied wordt.

11

12

13

14

Voor het eerst deze reis krijgen we te maken met bedelende kinderen, ze hangen half in onze auto en nadat Wim ze allemaal een pen heeft gegeven zeuren ze om snoep en dirhams, die ze natuurlijk niet krijgen !

15

De weg gaat steeds verder omhoog en we komen boven de duizend meter, het wordt snel frisser. We staan vannacht op een voetbalveld zonder verdere voorzieningen, wel verzorgt iemand het terrein en hij nodigt de groep uit voor een kop thee in zijn huis.

16

17

18

Hij vertelt ons van alles over zijn leven en de omgeving, er ligt een hele stapel dekens in zijn woonkamer en we komen er al snel achter waarom: het kan hier flink koud worden !! Tegen vijven heeft iedereen al een dik vest aan en voor het zes uur is zitten we allemaal binnen in onze camper !

Verslag 19

Het was duidelijk merkbaar dat we vannacht op ruim 1500 meter hoogte verbleven, de temperatuur zakte naar vijf graden en de wind gierde om de camper, ook het luchtdrukverschil was opmerkelijk: bij het openen van de flessen shampoo en bodylotion spoten deze de flacon uit ! Vanmorgen was alles in een mist gehuld, maar tegen de tijd dat wij (weer als laatste) vertrokken was deze grotendeels opgelost. Er volgde weer een prachtige tocht door de bergen, waar we veel kurkbomen zagen staan.

1

Voor het eind van de pas kwamen we door een dorpje waar de weekmarkt werd gehouden, net als vorige zaterdag wordt er weer gehandeld in vee, groente en fruit, huishoudelijke artikelen en kleding. Dit keer neem ik de camera niet mee en wandelen we rustig langs de diverse kramen. Toch worden we door menigeen nagestaard: Wim is namelijk een speciale attractie met blote benen in z’n korte broek ! (Het moet echt vriezen voor hij z’n lange broek aandoet !) Nadat we wat fruit en verse munt gekocht hebben gaan we verder met de rit en rijden door een schitterende kloof met steile, roodkleurige rotswanden.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

Daarna vervolgen we onze weg en komen op de N6 die ons naar Fes voert. Onderweg passeren we een groot meer en langs de kant van de weg staan naast kraampjes met versgevangen vis ook diverse kramen met grote kalebassen.

12

Iets voor Fes kom je langs de bronnen van Sidi Harazem, waar je flessen kunt vullen met het bekendste mineraalwater van Marokko.

13

Ook wij stoppen hier om rond te kijken en tevens een hapje te eten.

14

15

16

Het bronwater komt gewoon uit een kraan maar heeft een temperatuur van 35 graden dus vinden we het niet aantrekkelijk om dit water te proeven.

17

18

19

Tegen drieën komen we aan in Fes bij camping Diamant Vert, een prima plek waar we drie nachten blijven staan. Het is er goed druk met campers van allerlei nationaliteiten. Samen met Roel en Janna brengen we gezellig de middag door en voor je het weet is de zon achter de bomen verdwenen en gaat ieder z’n eigen huisje weer in !

Verslag 20

We zaten vanmorgen om half negen al met de hele groep in de bus op weg naar Fès, de oudste koningsstad van Marokko. Als eerste stoppen we bij Dar-el-Makhzen, een paleizencomplex dat vroeger van de sultan was en nu nog altijd door de koning gebruikt wordt wanneer hij in Fès is. Helaas mogen we alleen de buitenkant bekijken met z’n rijkelijk gedecoreerde Moorse poort.

1

2

Vervolgens rijden we naar een hoog punt aan de rand van de stad vanwaar we een mooi uitzicht hebben over de hele medina.

3

De volgende stop is bij een pottenbakkerij waar op primitieve wijze tajines en borden gemaakt worden, die ze daarna beschilderen.

4

5

Ook komen hier de Marokkaanse mozaïeken vandaan: de steentjes worden met de hand uit een tegel gebikt en vervolgens in een soort cement gelegd.

6

7

8

Natuurlijk is er ook een verkoopruimte aanwezig, maar de prijzen zijn te hoog, dus wordt er niks gekocht, we zijn echte Hollanders !………….. (Kijken, kijken, niet kopen !!)

9

10

11

Na een koffiepauze op een prachtig dakterras gaan we de historische medina Fès el-Bali in, met z’n moskeeën, duizenden winkeltjes en heel smalle straatjes. Alleen een ezel of een kar kan hier als vervoersmiddel gebruikt worden en hiervoor moet je dan nog uitwijken !

12

Het is echt een belevenis om hier te lopen, je kijkt je ogen uit. We zien koperslagers, schoen- en, kleermakers en natuurlijk weer vis en vleeskraampjes.

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

Vanaf een hoog terras kijken we neer op de leerlooierijen (chouara’s), waar huiden van schapen, geiten, koeien en kamelen diverse bewerkingen ondergaan, zoals het verwijderen van haar en vlees, vervolgens het weken in vaten, dan het drogen en spoelen van de huiden, waarna ze geverfd worden. Dit alles gebeurt midden in de stad en de geur hiervan is niet erg aangenaam !

24

25

26

27

28

29

Na een heerlijke lunch in een prachtig restaurant wandelen we, weer door de zeer smalle straatjes, naar een weverij waar goed zaken gedaan wordt. Er worden diverse sjaals, nadat ze eerst mooi omgeknoopt zijn, verkocht en dat levert weer leuke plaatjes op.

30

31

32

33

34

35

Eenmaal terug bij de bus rijden we nog een stuk langs de oude stadsmuur met z’n vele poorten, waarna we, vol met nieuwe indrukken, weer terugkeren naar de camping.

Verslag 21

Ook vandaag (maandag 24 maart) zijn we weer met de bus op pad geweest. Via een mooie route kwamen we aan bij de antieke stad Volubilis, ooit een Romeinse nederzetting.

1

2

Er zijn nog diverse restanten over van deze eens belangrijke plaats, onder andere de Triomfboog, de Basilica en het Huis van de zuilen, ook zijn er nog verschillende vloeren met prachtige mozaïeken bewaard gebleven. We wandelen er dit keer zonder gids rond, zodat ieder in z’n eigen tempo alles kan bekijken.

3

4

5

6

7

8

9

10

Na een koffiepauze gaan we de bus weer in om naar het iets zuidelijker gelegen Meknès te reizen, de op vier na grootste stad van Marokko en vooral bekend om zijn fokkerijen van renpaarden. We beginnen er weer met een heerlijke lunch, waarbij dit keer zelfs wijn, uit de regio, geschonken wordt.

11

12

13

14

Vervolgens gaan we, nu wél met een gids, de stad bekijken en zien een stuk van de vijfenveertig kilometer lange stadsmuur, enkele poorten, het mausoleum van Moulay Ismaïl en één van de mooiste creaties van de sultan: Heri es-Souani, de graanopslag

15

16

17

18

19

20

Dit monumentale gebouw telt negenentwintig hallen en is ontworpen voor de opslag van graan, welke nodig was om alle 12.000 (!!) paarden van het leger te voeden. Als de hallen vol waren was er een voorraad voor drie jaar aanwezig ! De dikke muren en het ondergronds gangenstelsel zorgden voor een contante lage temperatuur. Tijdens de aardbeving van 1755 zijn de plafonds naar beneden gekomen.

21

22

23

We zien een uitgestrekte golfbaan binnen de stadsmuren, alleen toegankelijk voor de welgestelden.

24

Nadat we nog wat winkeltjes bekeken hebben vertrekken we weer richting camping waar we tegen zessen aankomen.

Verslag 22

We hebben camping Diamant Vert in Fes weer verlaten en zijn eerst met de camper naar de stad Sefrou gereden, waar we om tien uur met de groep weer bijeen komen voor een gezamenlijke excursie. Na een kop koffie, haast standaard bij deze reis, gaan we met een gids de stad in. Hij brengt ons naar een oud gedeelte waar het lijkt of er net een bom ontploft is, maar de mensen leven hier al eeuwen in deze armoede.

1

2

3

Het valt ons ook weer op hoe vies het overal is, het vuil ligt gewoon op straat en niemand bekommert zich hierom. De rivier Wadi Aggaï, die door de stad stroomt ligt ook vol vuilnis, erg jammer ! We lopen door erg smalle straatjes en komen weer uit bij de medina, waar diverse beroepen, zoals smid en timmerman, nog op de ouderwetse manier uitgeoefend worden.

4

5

6

7

8

9

Natuurlijk lopen we ook weer over de groentemarkt en vandaaruit gaan we door naar een oude, niet meer in gebruik zijnde, synagoge, in Sefrou woonden vroeger namelijk veel joden. Deze joodse kerk is de oudste van Marokko en ziet er tamelijk vervallen uit.

10

Na dit bezoek gaan we terug naar onze camper en rijden via Ifrane naar Azrou. Onderweg stoppen we om wat te eten en verblijven ruim anderhalf uur op een prachtige plek vanwaar we uitzicht hebben op besneeuwde bergen en een klein meertje.

11

12

13

14

Er lopen enkele paarden rond, die zich helaas niet vrij kunnen bewegen, maar waarvan hun voorpoten aan elkaar zitten. Ze zijn het echter blijkbaar gewend en verplaatsen zich toch nog een aardig eind.

15

Na deze mooie onderbreking rijden we even later door het opvallend schone stadje Ifrane, dat meer Europees dan Marokkaans aandoet. De koning heeft hier een paleis, waar hij vooral zomers in verblijft, omdat het op grote hoogte ligt (1650 meter) en het er dan aangenaam koel is. Na nog een kwartiertje rijden arriveren we op Euro Camping, een prachtige kasteelachtige plek, nog steeds op grote hoogte gelegen.

16

Dit is goed te merken: als we aankomen schijnt de zon nog steeds volop en is het heerlijk warm, maar tegen zessen, wanneer de zon onder gaat, is het gelijk fris en verdwijnen we weer naar binnen. Voor die tijd heb ik nog wel m’n beddengoed gewassen én droog gekregen en Wim heeft buiten artisjokken klaargemaakt, het koken en eten ervan doen we echter binnen !

17

18

We hebben al dagen problemen met het verzenden van de verslagen, het bleek een heel dure aangelegenheid te worden: door een fout van de KPN kostte iedere MB ons 7,50 euro. Gelukkig hebben we bij de groep een kundig ICT-er (Henk), die er nu voor zorgt dat onze verslagen, zij het in een andere vorm, toch verstuurd worden, waarvoor onze dank !

Verslag 23

Het was weer goed te merken dat we op 1450 meter hoogte verbleven: het koelde vannacht af naar 2 graden en vanmorgen was het mistig en koud. Tegen tienen was het nog maar vier graden en het duurde een tijd voor de mist opgelost was, we hebben daardoor weinig gezien van het mooie “Forêt de Cèdres”. Wel zagen we, net als gisteren, vrachtwagens met grote boomstammen vol cederhout voorbijkomen. Een stukje voorbij de plaats Azrou leven berberapen in het woud, ze zijn mensen gewend en totaal niet schuw ! Natuurlijk zijn we er even gestopt om ze op de foto te zetten en één ging er zelfs op onze auto zitten !

1

2

Daarna volgt een rit over een hoogvlakte van de Midden-Atlas en we zitten dan op de 2100 meter, in de verte zien we besneeuwde bergen en er waait een harde koude wind. Regelmatig zitten er zwerfhonden aan de kant van de weg, zielig met dit weer !

3

4

5

Tijdens een fotostop komt er een jongen op een ezel naar ons toe, hij stapt af en laat mij op z’n dier zitten: een ezel op een ezel !! (Volgens Wim !)

6

(Er zijn nog meer ezels…… !)

7

8

9

10

11

12

13

We hebben weer wat levensmiddelen nodig maar “Marjane’s” kennen ze hier niet, bij een stalletje nemen we onze lege eierdoos mee, die weer gevuld wordt en ook kopen we een rond plat brood (voor tien cent !), waar we samen genoeg aan hebben. Sinaasappelen, aardappels en bananen zijn ook overal verkrijgbaar en zo hebben we het standaard voedsel weer bij elkaar. Tegen tweeën komen we aan op camping Municipale in Midelt, waar we een plekje in de zon en redelijk uit de wind vinden. Tot vijf uur zitten we hier gezellig buiten en dan verhuizen we weer, zoals elke dag, naar binnen. Ook nu zitten we weer op 1500 meter hoogte!

14

Verslag 24

We hebben weer een jarige in de groep: Janny en al vrij snel nadat we haar toegezongen hebben vertrekt iedereen van de camping, we hebben namelijk een lange rit voor de boeg.

1

Het eerste stuk weg zien we nog sneeuw op de bergen, maar al spoedig laten we de witte toppen achter ons.

2

3

4

5

We rijden door een prachtig bergachtig gebied en komen door de “Gorges du Ziz”. Ook de huizenstijl verandert in platte woningen gemaakt van lemen bakstenen, vaak omringd door een muur, die ksour (versterkte dorp) wordt genoemd.

6

7

8

Net na de mooie kloof zien we een groot blauw meer waar een onverharde weg heenloopt, we zijn erheen gereden en hebben lange tijd aan het water doorgebracht.

9

10

11

(Nijl ganzen)

12

Wanneer we de weg weer vervolgen komt er eerst een vrij vlak stuk weg, maar opeens zien we een diepe kloof met een oase vol palmbomen en met enkele dorpen, prachtig om te zien.

13

14

15

Voorbij de stad Rissani met z’n mooie poort begint de omgeving woestijnachtig te worden en in de verte zien we de eerste rode duinen. Tegen vieren komen we aan bij camping l’Ocean des Dunes waar we gelijk aan de verjaardagsborrel gaan, erg gezellig !

16

17

Tegen vijven gaan we dan weer over op thee, want we zijn uitgenodigd bij de eigenaar van de camping.

18

19

Nadien krijgen we nog een rondleiding door zijn huis.

20

21

Onze camping ligt tegen de Sahara aan en natuurlijk moeten hier ook foto’s van gemaakt worden.

22

23

24.

Om zeven uur gaan we met de hele groep eten in het restaurant van de camping, het is zo een heel gevarieerde dag geworden!

25

Verslag 25

We hebben weer een prachtige dag achter de rug: om negen uur zijn we met vierwiel aangedreven auto’s richting Erg Chebbi gereden, deze zandduinen, met een hoogte van 250 meter, rijzen zomaar op uit de steen- en zandwoestijn van de Sahara.

1

Als eerste zijn we naar het meer van Dayet Srji gegaan, maar omdat het hier al drie jaar niet geregend heeft kijken we uit over een kale vlakte, waar eerst volop water stond en je flamingo’s kon spotten, is nu niets moois te zien !

2

3

4

5

Vervolgens zijn we naar een dorp gereden waar afstammelingen uit Senegal wonen, we krijgen er thee en er wordt voor ons gezongen en muziek gemaakt, ook is er een klein schooltje waar we even binnen mogen kijken.

6

7

8

9

10

11

12

Nadat we weer een stuk gehobbeld hebben over onverharde wegen en onderweg langs verlaten dorpen zijn gekomen, stoppen we bij een plek waar fossielen te vinden zijn; de woestijn was miljoenen jaren terug een oceaan en in stenen zijn hier restanten van terug te vinden, ook houden we halt bij een plek waar kwarts in de grond zit.

13

14

15

16

17

(Dit is een hagedis)

18

19

Regelmatig zien we tenten waar bedoeïen in primitieve omstandigheden leven, toch kennen ze hier ook zonnepanelen!

20

21

22

Tussen de middag gebruiken we een eenvoudige lunch in een tent bij Berbers en daarna rijden we langs de mooie duinen terug naar de camping, waar we onderweg groepen dromedarissen tegen komen.

23

24

We zijn nog maar net terug bij de camper of de volgende trip staat alweer op het programma: elf mensen van onze groep gaan een kamelentocht maken, ook ík behoor hierbij !

25

26

27

28

29

30

31

32

33

Het wordt een rit om nooit meer te vergeten, we rijden over de rode duinen en gaan steeds verder van de bewoonde wereld af. Op een gegeven moment stappen we af en gaan op blote voeten een hoge duin op, hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de Sahara. In de verte zien we echter een zandstorm aankomen, die langzaam onze kant op komt !

We gaan dus snel weer terug naar onze viervoeters en met de camera’s veilig onder onze kleding verstopt en helemaal in sjaals en doeken verpakt trotseren we de zandstorm bergafwaarts, terug naar de camping. Bij aankomst zitten we onder het zand en ik voel me ook niet zo prettig meer met mijn lenzen in, maar ik had deze tocht nooit willen missen.

Ook op de camping hebben ze het zand over zich heen gekregen: iedereen zit inmiddels binnen en waar ramen vergeten waren om dicht te doen is het binnen in de camper rood van de zandkorrels ! Toch zitten we met een groepje nog een tijd buiten, het is nog ruim twintig graden en als je er geen problemen mee hebt dat er was zand in je glas wijn zit, is het er prima te houden !!

34

Verslag 26

We hebben Erg Chebbi weer verlaten, maar voor we noordwaarts gaan hebben we onze camper bij de duinen geparkeerd om nog enkele mooie foto’s te maken.

1

2

Vanmorgen is het zonnig en ook staat er maar weinig wind. Iedereen is druk bezig de camper van binnen en buiten van zand te ontdoen, ik ben nog even op het dak van onze camper geweest om de zonnepanelen schoon te vegen.

3

Daar ontdek ik dat we een kapje van onze koelkast verloren hebben, dus als het gaat regenen loopt daar water in, waarschijnlijk zit er nu al het nodige zand in. Wim moet nog iets verzinnen om het te repareren, gelukkig hebben we nog geen regen gehad ! Onze eerste stop vandaag is in Erfoud en op de weg ernaartoe zien we weer veel fietsers, vooral jeugd. In het stadje bezoeken we een stenenslijperij, waar rotsen met fossielen bewerkt worden tot bijvoorbeeld tafelbladen, of wasbakken, erg mooi maar wel prijzig.

4

5

Wanneer we weer verder westwaarts rijden zien we opeens allemaal afgevlakte heuveltjes, dit blijken ouderwetse waterputten te zijn, waar een twintig kilometer lang tunnelstelsel onder ligt. Elf generaties lang is er gewerkt aan deze watervoorziening en het zit goed in elkaar. Er stroomt tegenwoordig geen water meer door de tunnels, je kunt er nu doorheen lopen, erg interessant !

6

7

8

9

10

Onze overnachtingplaats is bij Tinejdad op een parkeerplaats bij een soort museum. Zaïd, de eigenaar heeft rondom natuurlijke bronnen een prachtig complex eigenhandig gebouwd, het ziet er schitterend en heel verzorgd uit.

11

12

13

14

We hebben er om vier uur een rondleiding en tot die tijd genieten we van het mooie weer, wel moet je uit de steeds harder waaiende wind blijven. Het blijkt dat er in het noorden van Marokko sneeuw is gevallen in de bergen en daar krijgen wij een staartje van mee! Tegen vieren is het al knap fris, iedereen loopt met een dik vest aan en rond zes uur zitten we, helaas, allemaal weer binnen in de camper.

Verslag 27

We hebben vandaag (zondag 30 maart) een prachtige alternatieve rit gemaakt met als hoogte punt 2000 meter. Op de eerste camping in Marokko hadden we van Nederlanders over deze tocht gehoord en net als vier andere campers van onze groep hebben we deze tocht door de bergen gemaakt.

1

In plaats van de zeventig kilometer van Tinejdad naar Tamtattouchte hebben wij ruim twee honderd kilometer afgelegd. Vanaf Goulmima zijn we noordelijk gegaan via smalle bergwegen en kwamen zo noordelijk van de “Gorges du Todra” uit. We moesten vanmorgen, net als in Holland, de klok een uur vooruit zetten, waardoor we meteen al vrij laat vertrokken.

2

In Goulmima was het aardig druk, ook vanwege de vrije dag en voor ons reed een wagen vol jongelui die de grootste schik hadden en muziek aan het maken waren, leuk om te zien en te horen.

3

4

5

Eenmaal in de bergen zie je het echte leven van de Marokkanen: vrouwen die de was nog doen in de rivier en het daarna laten drogen op stenen of in struiken, volgepakte ezeltjes, vrouwen werkzaam op het veld of sjouwend met groenten en ook wonen er nog mensen in bedoeïententen.

6

7

8

9

De kinderen rennen de straat op om naar je te zwaaien en alleen in gebieden waar ze toeristen gewend zijn wordt er gebedeld.

10

11

12

De wegen zijn redelijk goed, een paar keer rijden we door een bijna droge rivierbedding en natuurlijk zitten er kuilen in de weg, maar eigenlijk was het laatste stuk van de rit, naar de Todrakloof het slechtste.

13

Tussen de middag, etenstijd, hebben we weer een prachtige plek in de natuur gevonden, in een uur tijd kwam er slechts  één auto langs !

14

15

16

17

We hebben écht, net als de anderen van de groep, genoten van de mooie tocht.

18

19

20

21

De Todrakloof zelf, waar nog water in stroomt, is heel toeristisch met allerlei kraampjes en er is zelfs een hotel gevestigd op het smalste punt.

22

23

Tegen vijven komen we aan op de camping “Les Amis”, die al bijna vol staan, alleen met onze groep, we kunnen nog net een plekje krijgen vlak bij de ingang. Om half zes hebben we met z’n allen buiten geborreld en daarna volgde er een maaltijd in het restaurant van de camping, waar we nog uitgebreid napraatten over de schitterende tocht.

24

25

Verslag 28

Vanmorgen zijn we weer door de Todrakloof met z’n driehonderd meter hoge rotswanden gereden, maar nu was het er vrij rustig.

1

2

3

4

5

Wel waren er diverse bergbeklimmers actief en enkele stalletjes met handelswaar waren bezet. Ze zijn druk bezig met wegwerkzaamheden bij de kloof waardoor je elkaar af en toe niet kon passeren.

6

7

Vlakbij Tinerhir is een twaalf kilometer lang palmbos waar de Wadi Todra doorheen stroomt.

8

We vervolgen onze weg via de N10 richting de volgende kloof: Gorges du Dadès. Onderweg zien we in de verte de besneeuwde bergen van de hoge atlas.

9

Ook de Dadeskloof is erg indrukwekkend met z’n bizarre rotsformaties en rood gesteente.

10

11

We rijden voorbij onze overnachtingplaats camping “Ait Oudinar” om door de werkelijke kloof te gaan en daarna volgt een spectaculaire rit met vele haarspeldbochten en diepe ravijnen.

12

13

14

15

Al die tijd zien we de Wadi Dadès die voor vegetatie zorgt, waardoor er diverse dorpjes in de diepe dalen liggen.

16

17

Onderweg stoppen we in een rivierbedding voor de lunch, waarna we weer verder rijden door het prachtige gebied, soms op 2100 meter hoogte.

18

19

Na vijf en dertig kilometer draaien we om en weer blijft de omgeving ons fascineren.

20

We zien weer rotswoningen, ezeltjes en vrouwen die hun kleding wassen in de wadi, iets heel gewoons in Marokko.

21

22

23

24

25

26

27

28

Tegen vijven komen we als laatste van de club op de camping aan, waar we gelijk aanschuiven voor een wijntje bij een groepje mede-camperaars. ’s Avonds eten we, samen met Roel en Janna, in het restaurant bij de camping, waar we eerst heerlijk bij de open haard zitten en daarna een prima maaltijd nuttigen, al moeten Roel en Wim de soep met een houten lepel naar binnen werken !

29

30

Verslag 29

Omdat we vandaag maar honderd en vijftig kilometer af hoefden te leggen, waarvan een groot gedeelte over de brede weg N10, zijn we pas laat vertrokken, zo tegen half elf. Het eerste stuk van de rit was weer spectaculair langs de rode rotsen, die echt allerlei kleuren hebben.

1

De plaats El-Kelaa M’Gouna, dat bekend staat om z’n rozenteelt en veel aanverwante artikelen verkoopt, zijn we voorbij gereden, maar net buiten het stadje zijn we gestopt: rechts kijk je uit over de besneeuwde bergen van de Hoge Atlas en ook zijn er veel kasba’s te bewonderen.

2

De meeste vestingachtige leemburchten worden nog altijd bewoond, behalve degene die echt helemaal vervallen zijn. Wat ook apart is: bijna overal in Marokko is alleen de hoofdweg geasfalteerd, de zijwegen zijn allemaal onverhard en vaak vol kuilen. De hele rit blijven we de witte toppen van de bergen zien en bij het plaatsje Skoura komen hier nog de vele palmbomen van de oase bij, een prachtig gezicht.

3

Weer zien we vrouwen hun was doen in de wadi, het lijkt wel een sociaal uitje, ze zitten altijd met groepjes bij elkaar ! Terwijl de vrouwen het werk doen (naast de was hebben ze de zorg over hun kinderen en zie je ze sjouwen met grote balen gras) zitten de mannen in het café of gewoon aan de kant van de weg.

4

5

6

Tegen de middag komen we aan in de stad Ouarzazate en nadat we bij een redelijk grote supermarkt onze boodschappen hebben gedaan zijn we naar de Atlasfilmstudio’s gegaan. Hier zijn heel wat films opgenomen o.a. Astrix en Obelix, Ben Hur en Kundun.

7

We krijgen een rondleiding van drie kwartier waar we van de ene filmset naar de andere lopen. Natuurlijk is alles weer nep: de muren zijn van gips en achter de decors staat een houten stelling om alles overeind te houden, toch is het best interessant allemaal.

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

Tegen drieën zijn we op de camping Oaurazate en we krijgen er een leuk zonnig plekje. Rondom ons staan andere camperaars van Vagebond en met iedereen hebben we een leuk contact, het is een heel gezellige, gevarieerde groep mensen !

Verslag 30

We hadden vandaag een “rustdag” wat betekent dat we nog een dag op dezelfde camping blijven. We zijn de stad Ouarzazate ingewandeld samen met Roel, Janna, Hans en Mies. Als eerste hebben we de Taourirtkasba bekeken, waar eens de machtige familie Glaoui gewoond heeft.

1

2

We lopen er zonder gids door allerlei gangen en trappen en zien diverse vertrekken, waarvan er een paar mooi gedecoreerd zijn.

3

4

5

Naast de kasba ligt een voormalig Berberdorp wat we ook bezichtigen, we lopen verschillende winkeltjes binnen waar tapijten, sieraden en kruiden verkocht worden.

6

7

8

9

10

11

Ook bekijken we een voormalige synagoge waar de bewoner zelfs voor ons gaat zingen.

12

13

14

De dag begon met prachtig weer, maar na verloop van tijd komt er steeds meer bewolking en ook waait het weer flink hard.

15

16

Tussen de middag hebben we in de stad gegeten, we begonnen op het terras, maar zijn al snel naar binnen verhuisd.

Nadien hebben we het kunstnijverheidscentrum, met z’n vele winkeltjes nog bekeken en toen hadden we wel genoeg gezien voor vandaag.

17

18

19

20

(Ik heb me ook nog een “prachtige” Berberjurk aan laten trekken !)

21

Na een gezellige borrel bij Anneke en Gerard zijn we naar de folkloreavond op de camping gegaan, waar speciaal voor Vagebond diverse prachtige optredend plaatsvonden, ook hebben we er heerlijk gegeten.

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

Het werd een heel gezellige avond vol zang en dans en bij de meeste mensen van de groep gingen de beentjes van de vloer !

Verslag 31

Zodra we de vrij moderne stad Ourzazate, met z’n brede straten en mooie gebouwen, achter ons gelaten hebben rijd je weer door een verlaten woestijnachtig gebied, vol donkere stenen. We gaan weer een stukje zuidwaarts naar de plaats Agdz, onderweg zien we steile kloven en langzaam gaan we naar een hoogte van 1700 meter, wanneer we de Tizi-n-Tinififftpas bereiken. Drie jaar terug hebben we hier een kleine botsing gehad met een bus, die de bocht te ruim nam, nu gaan we met gemak de pas over !

1

2

3

4

Al tegen de middag komen we aan op camping la Palmeraie en zoals de naam al zegt staan we hier tussen de palmbomen. Het is vandaag, in tegenstelling tot gisteren, heerlijk weer en we maken er dan ook een luie middag van. Voor het eerst (in Marokko) gaat de luifel uit omdat het in de zon te warm is !!

5

6

7

Tegen vieren krijgen we een rondleiding door een oude kasba, die vlakbij de kampplaats staat. Een kasba is een soort versterkt kasteel, dat vroeger bescherming bood tegen mensen, dieren, kou of andere bedreigingen. Het werd bewoond door een persoon van aanzien of een grote familie en is altijd een imposant bouwwerk met een vierkante plattegrond. De torens op de vier hoeken hebben kantelen en steken boven de muren uit. De stenen zijn gemaakt van aarde, water en fijngehakt stro en niet echt bestand tegen veel regen.

8

9

10

11

12

13

14

15

Gisteren hebben we ook een kasba bezichtigd (Taourirtkasba) en de indeling komt inderdaad overeen. Er zijn veel vertrekken, trappen en een grote binnenplaats. Vanaf de bovenste verdieping hebben we een prachtig uitzicht over bergen en het palmenbos. We kunnen vanavond buiten eten en gaan pas tegen achten de camper in. Al ruim een week hebben we geen televisie meer gezien, de satellietschotel heeft hier geen bereik, we zitten te zuidelijk. We horen dus weinig nieuwsberichten, wel weten we dat het in Holland extreem warm weer is, ruim twintig graden en dat er Saharazand over Europa waait, wat wel apart is, omdat we zelf in zo’n zandstorm gezeten hebben !

16

Verslag 32

Toen we vanmorgen door Agdz reden zagen we weer hoe anders de cultuur hier is: vrouwen lopen met kinderen gebonden in een lap stof op hun rug, anderen dragen grote balen grasachtige groenten. Mannen lopen met een ezel en wagentje erachter door de stoffige onverharde straten en water wordt bij de put gehaald ! Wat leven wij in weelde en we vinden het allemaal zo gewoon !!

We hadden een lange tocht voor de boeg vandaag, zo’n twee honderd en tachtig kilometer waarvan niet alle wegen even goed waren ! De eerste honderd kilometer reden we door een prachtige bergachtige omgeving, we zagen kopermijnen, groene en zwarte bergen, afgewisseld door vlaktes, alleen hebben we ongeveer vijftig kilometer over onverharde wegen met grote kuilen gereden. Met onze camper was dit geen enkel probleem en we hebben dan ook menige andere camper ingehaald.

1

2

3

4

5

6

7

8

Voorbij de plaats Foum-Zguid wordt het echter ineens vlak en woestijnachtig, ook is de blauwe lucht verdwenen en maakt plaats voor een witte, heiige lucht vol zand. Af en toe zie je nog een boompje of een struik maar verder is het kaal.

9

10

Ook de schapen en geiten laten zich hier niet zien, wel lopen er dromedarissen rond, dit keer zonder oormerk !

12

kamelen

De herder die erbij hoort heeft dorst en komt ons om water vragen.

13

14

Af en toe passeren we een klein dorpje met enkele platte huizen, waar wel vaak een satellietschotel op staat !!

15

De twee baansweg is vrij recht en Wim heeft er, net als de meeste anderen, flink de sokken in ! Er komt wel een straffe wind uit het zuiden (kan het Saharazand weer naar Holland waaien !). Tegen drieën komen we aan bij camping Municipal en tot onze verbazing hoort hier een prachtig zwembad bij. Helaas wordt het water alleen verwarmd door de zon, die vandaag met 28 graden goed z’n best doet ! Toch heb ik, net als velen van de groep, gezwommen; als je eenmaal door bent is het heerlijk verkoelend en je bent gelijk al het woestijnzand kwijt.

16

Het is inmiddels half tien ’s avonds en de temperatuurmeter geeft nog 24 graden aan, het wordt de eerste avond dat we echt buiten kunnen doorbrengen !

Verslag 33

1

Gisteren, zaterdag 5 april, hadden we een rustdag. Dit kwam heel goed uit, want Wim voelde zich de hele dag knap beroerd: hij had koorts, hoofdpijn en diaree. Het grootste gedeelte van de dag heeft hij op bed gelegen of op de wc gezeten. Terwijl het ruim dertig graden was lag hij onder het dekbed te rillen van de kou !

2

De meesten van de groep hebben de dag doorgebracht bij het zwembad, de wasmachine of gewoon geluierd, want met dat hete weer doe je niet zo veel. Tegen vijven hebben we met z’n allen (behalve Wim, dan) geborreld en daarna gezamenlijk een Italiaanse maaltijd genuttigd. De vrouwen hadden in groepjes diverse soorten pasta klaargemaakt, ook was er soep, stokbrood en rauwkost.

3

Het werd een heel gezellig samenzijn: er werd gezongen en Fred speelde een vrolijk deuntje op z’n mondharmonica.

4

5

6

Wim heeft alleen een beetje soep gegeten en verder heeft hij van het hele gebeuren niet veel meegekregen.

7

Gelukkig voelt hij zich vanmorgen wat beter: de koorts is weg en ook heeft hij geen hoofdpijn meer. We hebben een rit van bijna drie honderd kilometer voor de boeg en hij wil gewoon weer zelf rijden. Ook nu voert de tocht ons, via de N12, door de woestijn, maar nu is het beter weer en ziet de omgeving er mooier uit, de weg op zich is ook stukken beter dan die van eergister met z’n vele kuilen en stenen.

8

9

10

11

12

Af en toe komen we door een klein dorp waar de meeste mensen een donkere huidskleur hebben, ze zijn afstammeling van vroegere slaven. Het is heel rustig op de weg, een enkele keer is er een tegenligger of een Marokkaan op een bromfiets. In de verte zien we weer dromedarissen lopen en ook zit er één in een auto die een tijdje voor ons rijdt.

13

De natuur is afwisselend: dan weer vlak, dan weer bergachtig en met vele kleurenschakeringen.

14

15

16

Ons eindpunt vandaag is Abeinou, vlakbij Guelmim gelegen, waar een warme bron van veertig graden ontspringt. Het is de bedoeling dat we tegen de avond met z’n allen (wie zin heeft !) gaan baden in het thermaalbad. Het is echter weer ruim dertig graden en dan een warm binnenbad !! Er zijn maar een stuk of vijf mensen van de groep gaan zwemmen, meer voor het idee, dan omdat het lekker is, wij wagen ons er niet aan. Wel vermaken we ons ’s middags met een nieuw spel: Mexicaans domino, een verslavend spel wat we zeker vaker willen spelen deze reis. Met dit warme weer hebben we niet veel trek in eten, dus bak ik alleen een paar eieren, dit is echter alweer te veel voor Wim en ook vandaag heeft hij, jammer genoeg, weer heel wat tijd op het toilet doorgebracht. Om tien uur ligt hij al op bed, terwijl het nog zeven en twintig graden is, zowel in als buiten de camper !

17

18

Verslag 34

We hadden afgelopen dag zo’n leuk plekje onder een boom, dat we vanmorgen nog lange tijd zijn blijven staan. We hebben met een groepje van een man of acht nog lekker koffie gedronken voor we de korte trip van tachtig kilometer naar de volgende bestemming hebben gemaakt. Tegen tienen is het alweer vijf en dertig graden, maar in de schaduw van de takken is het goed uit te houden.

1

Met Wim gaat het helaas nog niet zo goed, de hele nacht heeft hij weer buikkrampen gehad en vandaag wil hij dan ook alleen maar thee en een beschuitje eten ! Iedereen van de groep leeft erg mee en komt vragen hoe het gaat, ook kunnen we allerlei medicijnen krijgen, heel lief allemaal. Toch is Wim echt niet de enige die ziek is, velen hebben al last gehad van buikgriep of verkoudheid. Waarschijnlijk komt het door het grote verschil in temperatuur, de droge, zanderige lucht en ook het vrij volle programma, al zouden we dit niet anders willen !

2

De korte route naar Sidi Ifni is erg mooi met bergwegen door een steeds groener wordend gebied. Opeens zien we hele velden met cactussen, weer water in de rivieren en ook enkele nomadententen.

3

4

Camping El Barco ligt pal aan zee, waardoor we ineens een temperatuursverschil hebben van tien graden, maar met vijf en twintig graden en zon zijn we allemaal dik tevreden ! Joke, die verpleegster is geweest, heeft zich inmiddels verdiept in Wim’s klachten en komt tot de conclusie dat hij aan het uitdrogen is door de diaree en ORS en bouillon moet gaan drinken. Dit advies volgen we natuurlijk gelijk op en hij voelt zich in eerste instantie dan ook beter.

5

‘s Middags verschijnt er opeens een schilder op de kampplaats en omdat we John al aangegeven hadden dat we iets Marokkaans op onze camper wilden hebben, komt de man gelijk naar ons toe.

6

7

Hij is uren bezig geweest om een prachtig kunstwerk achter op ons huisje te maken en we zijn hier dan ook zeer content mee!

8

9

10

11

12

Tegen de avond gaan we met de groep uit eten en het wordt natuurlijk weer erg gezellig. Wim is meegegaan, maar heeft bijna niks gegeten, ook begint hij weer te klappertanden en de koorts begint weer aan te wakkeren, hij gaat vroegtijdig terug naar de camper, hopelijk gaat het morgen eindelijk beter !

13

14

Het is in ieder geval heerlijk slapen met het geluid van de zee dat ook nog eens weerkaatst wordt door de hoge rotswand op onze kampplaats.

Verslag 35

Wim heeft een beroerde nacht achter de rug: de koorts is teruggekeerd en ook de hoofdpijn is weer volop aanwezig. Tegen vijven ’s morgens was hij zo beroerd dat hij het niet meer zag zitten, iets wat hij normaal nooit zegt. Het zweet gutste van z’n hoofd terwijl hij lag te rillen in bed. Na twee koppen bouillon, ORS en Norit is hij weer in een onrustige slaap gevallen en tegen achten ben ik naar Joke gegaan, die nog een sterk Turk medicijn had. Na overleg hebben we besloten nog één dag te wachten met een dokter en door te reizen naar de volgende plek, Tafraoute, waar we morgen een rustdag hebben. Ik heb vandaag de camper bestuurd en Roel en Janna reden achter ons aan, voor het geval er iets mis mocht gaan.

1

2

De rit ging prima: in het begin reden we langs de kust waar het nog mistig was, (ik hoefde dus alleen maar op de weg te letten want de omgeving was toch niet te zien), en later reden we een prachtige route door de bergen.

3

4

5

(Dit is een arganiaboom, van deze vruchten wordt olie en crème gemaakt, ook worden ze gegeten door geiten !)

6

Met Wim ging het redelijk goed, de koorts en hoofdpijn waren weer verdwenen en het liefst had hij zelf gereden, maar omdat hij zoveel medicijnen had geslikt wilde ik dit niet.

Tijdens een stop kregen we nog “ziekenbezoek” van Anja en Cas, ze zagen ons staan en kwamen, met twee bananen als oppepper, vragen hoe het met de patiënt ging !

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

We kwamen pas tegen vijven aan op de camping Granite Rose, waar Omar (de eigenaar) al een drankje van allerlei kruiden voor Wim had bereid, omdat hij al gehoord had dat Wim ziek was. Later is hij nog naar de stad gereden om medicijnen te halen, dus Wim heeft vandaag heel wat geslikt, hij is echter weer vroeg naar bed gegaan en voelt zich nog steeds beroerd, morgen gaan we dus écht naar een dokter.

17

Toch hebben we met z’n allen enkele gezellige uren beleefd op de camping: Jan had rode poon (vis) gerookt en die werd, samen met een wijntje, verorberd door de groep.

18

Ook was er een kapper die goede zaken deed, heel wat leden van de groep lopen weer met een “kort koppie” rond ! Het is inmiddels twaalf uur ’s avonds en nog is het twee en twintig graden,overdag ging de meter naar ruim vijf en dertig !

19

20

Verslag 36

Na weer een onrustige nacht met koorts is Wim vanmorgen samen met John naar de dokter gegaan. Deze man heeft een vrij moderne praktijk: de temperatuur en de bloeddruk worden opgemeten, er wordt een echo gemaakt van de buik en Wim’s hele lichaam is verder onderzocht. Daarna kreeg hij diverse medicijnen mee en de resultaten zijn al snel merkbaar. We kunnen weer verder en genieten van de mooie reis !! Ik was ’s morgens een stuk wezen wandelen in de prachtige omgeving vol grote rotsen en vele palmbomen.

1

In de middaguren hebben we het kalm aan gedaan, want het is weer ruim dertig graden.

2

3

Tegen half vijf ben ik samen met Roel en Janna naar het leuke stadje Tafraoute gelopen, bekend om z’n aparte slippers en de argania-olie.

4

We bezoeken een coöperatie waar amandelen worden gebrand en de noten van de argania boom tot olie worden geperst, interessant om te zien. (Ik mag de dames niet met hun gezicht op de foto zetten !)

5

6

Ook loop je van het ene schoenenstalletje naar het andere.

7

8

9

10

De ouderwetse markt is heel erg leuk om te bezoeken, we kopen er verse munt, diverse kruiden en argancreme en –bodylotion. De vrouwen zijn hier erg traditioneel gekleed in een zwart gewaad en ook jonge knapen lopen in lange “jurken”.

11

12

13

14

15

Tegen zevenen zijn we terug op de camping waar de campingbaas (Omar) voor de hele groep tajines heeft klaargemaakt, die we midden op de camping met z’n allen verorberen.

16

17

18

Voor Wim roostert hij speciaal kip op de barbecue (minder vet !) en deze wordt met veel smaak opgegeten.

Na afloop gaat het kampvuur aan waar we nog enkele gezellige uren doorbrengen en Wim is er al die tijd bij en hij geniet volop !! (Ik dus ook !)

19

20

Verslag 37

Na de positieve dag van gisteren kreeg Wim vannacht toch weer een terugslag, maar gelukkig voelt hij zich vanmorgen weer goed. Er is dan ook geen enkele discussie: hij rijdt gewoon zelf !!

1

2

Als eerste zijn we vanmorgen (donderdag 10 april) met z’n allen in onze campers naar de “beschilderde rotsen” gereden, dit zijn gladde, ronde stenen die door een Belgische kunstenaar beschilderd zijn in blauw, rood en paars. Wij vinden het jammer dat het prachtige landschap zo “verminkt” wordt, maar toch is het een toeristische attractie en is het in de omgeving prachtig wandelen.

3

4

5

6

7

8

Daarna gaat ieder z’n eigen weg en weer volgt er een heel gevarieerde route. In de buurt van Tafraoute zijn de huizen bedekt met roze pleisterwerk en de ramen omlijst met witkalk, iets wat je verder in Marokko niet ziet.

9

10

11

12

13

14

15

16

We rijden door diverse bergpassen en komen op 1800 meter hoogte. Tussen de middag nemen we een ruime pauze, zodat Wim even de ogen dicht kan doen. Het is weer een warme dag en de temperatuur loopt op naar de veertig graden ! In de loop van de middag zien we opeens een heleboel geiten in arganiabomen zitten, ze eten zich vol aan de vruchten die erin hangen, een prachtig gezicht !

18

19

Tegen vijven komen we aan in Taroudant, waar we met z’n allen op een parkeerplaats bij de stadswallen gaan staan, die een lengte hebben van zeven kilometer.

(Er komt nog een leuke optocht met muziek voorbij !)

17

20

Met paardenkoetsen maken we een rondrit door de stad en langs de rood-okeren muren.

21

22

23

24

25

26

27

Daarna wordt het tijd om naar het “Palais Salam” te gaan, een prachtig hotel restaurant met leuke binnenplaatsen en mooie tuinen.

28

29

30

Er staan een uitgebreid buffet voor ons klaar, waar we ons allemaal flink te goed aan doen. Ook Wim schept z’n bordje een paar keer vol, nu maar hopen dat er een rustige nacht volgt voor hem! Dat het een wárm nachtje wordt voor iedereen is wel zeker, om twaalf uur is het nog steeds vijf en twintig graden !!

Verslag 38

Voor we richting Marrakech rijden zijn we eerst nog even naar het paleis Salam in Taroudant gewandeld, je mag daar gewoon rondlopen en de mooie tuinen bekijken.

1

2

3

4

Bij terugkomst zijn alle andere campers al vertrokken dus, zoals gewoonlijk, vertrekken we weer als laatste van onze overnachtingplaats.

5

We hebben vandaag een alternatieve route gekozen, die ons over het Hoge Atlasgebergte voert, via de prachtige Tizi-n-Testpas, totaal is de rit 230 kilometer en we doen hier ruim zeven uur over ! We zien weer heel verschillende landschappen met de meest uiteenlopende kleuren.

6

7

8

9.

10

11

12

Wel zijn er veel wegwerkzaamheden aan de gang, waardoor grote stukken weg onverhard zijn en er soms nog rotsblokken verplaatst moeten worden voor we verder kunnen rijden. Hierdoor hangt er veel stof in de lucht en de camper is veranderd van groen in wit.

13

14

15

16

17

De temperatuur liep vanmorgen snel op naar 35 graden, maar hoog in de bergen (we komen tot 2100 meter) is het heerlijk met ruim twintig graden. ’s Middags brengen we een bezoek aan de afgelegen moskee van Tin Mal, gebouwd in de 12de eeuw, die grotendeels gerestaureerd is en nu op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst is. Het gebouw is gesloten, maar er komt gelijk iemand aanlopen met een sleutel en de man geeft ons een rondleiding en de nodige uitleg.

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

Aan de noordelijke kant van de pas loopt een rivier door het dal, die later uitmondt in een meer, hierdoor ziet alles er in de omgeving vrij groen uit. Weer verandert het landschap voortdurend van kleur en vorm, we krijgen vandaag haast te veel indrukken te verwerken.

29

30

31

32

33

34

Voor we op camping Ferdaous aankomen moeten we door de stad Marrakech, waar het één grote verkeersdrukte is. Overal zien we politie op straat, maar het verkeer leiden doen ze niet, ze staan maar een beetje te roepen naar elkaar en interessant te doen ! Ondertussen wordt je links en rechts ingehaald en brommertjes schieten daar weer tussendoor, ook op rotondes geldt het recht van de sterkste. Wim vindt het allemaal prima en drukt zich overal tussen. Hij is trouwens weer helemaal beter en heeft vanavond, sinds een week, weer een pilsje op !

Verslag 39

We hebben vandaag een heel afwisselende, maar wel vermoeiende dag gehad en dit kwam voornamelijk door de hoge temperatuur van rond de 35 graden. Om half negen zaten we al in de bus op weg naar Marrakech, waar we als eerste gestopt zijn bij de Majorelletuin in het hart van de “ville nouvelle”.

1

2

3

4

In de tuin, ontworpen door de Franse schilder Jaques Majorelle, vind je vele soorten cactussen, palmen, bougainville, bamboe en allerlei tropische bloemen. We maken er een rondwandeling onder leiding van een Marokkaanse, Nederlandse sprekende, gids (Achmed), die de rest van de dag bij ons blijft. Overal in het park kun je prachtig foto’s maken, wat dan ook volop gedaan wordt. Ik sta zelfs nog op de foto met drie Turkse dames uit Istanbul, die hier ook met vakantie zijn.

5

Vervolgens gaan we verder met de bus naar de Saadische graven, gelegen binnen de stadsmuur, waar twee mausolea te zien zijn en een gebedsruimte, alles rijkelijk versierd.

6

(Cas laat de Marrokanen zien hoe je een bezem hanteert om de stad schoon te vegen !)

7

8

9

Na een koffiepauze in een open restaurant op de derde verdieping met uitzicht op diverse ooievaarsnesten, gaan we via de medina naar het Palais Bahia, een prachtig paleis met veel vertrekken en een mooie binnenplaats.

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

Dan volgt er een lunch, weer op een mooie hooggelegen buiten locatie, waardoor je een beetje verkoeld wordt door de wind. De maaltijd is prima en uitgebreid en iedereen komt weer een beetje bij van de hitte in de stad.

22

23

Via de soek lopen we naar een kruidenzaakje waar we uitleg krijgen over diverse soorten medicinale en culinaire kruiden, waarna er de mogelijkheid is om deze te kopen.

24

25

26

27

28

29

30

Dan wordt het tijd om naar het grote plein Place Jemaa el-Fna te gaan, een historische plek en het symbool van de stad. Je ziet er diverse kramen met vers geperst sinaasappelsap, noten, kruiden mannen met slangen of aapjes (dierenmishandeling !), planten en ik heb zelfs een klein kraampje met kunstgebitten en losse tanden gezien !!

31

32

Omdat het nog te heet is op het plein gaan we eerst de soek, die overdekt is, weer in, samen met Roel, Janna en Gerard om daar nog enkele souvenirs te kopen. Vervolgens lopen we naar een overdekt dakterras vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over het hele plein.

33

34

(Aan schotels geen gebrek in Marrakech !)

Aan het eind van de middag wordt deze plek omgebouwd en komen er allemaal eettentjes waar diverse soorten vlees, waaronder geitenkoppen, en vis verkocht worden.

35

36

37

38

Er hangt een hele damp over het plein van alle smeulende houtskool en overal zitten mensen te eten of in groepjes bij elkaar om te luisteren naar een verhalenverteller. Tegen half zeven mengen we ons, samen met Anja en Cas, tussen de mensen op het plein en maken nog diverse foto’s.

39

40

41

42

43

44

45

Dan is het tijd om terug te keren naar de camping, iedereen is moe en verhit, maar we hadden dit echt niet willen missen !

Verslag 40

Gisteren, zondag 13 april, hadden we een rustdag wat betekent dat de camper niet van z’n plek komt en dat iedereen vrij is om te doen wat hij zelf wil. We hebben eerst lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbeten en daarna de camper van binnen en buiten van al het stof ontdaan. Ook een handwasje hoort erbij, iets wat we al heel normaal vinden, want op de meeste campings is geen wasmachine ! Het sanitair is zo wie zo niet te vergelijken met Europa: de douche heeft regelmatig geen douchekop of geeft alleen maar koud water en het toilet spoelt vaak niet door.

1

Wim wordt weer gekortwiekt en ook hebben we weer eens tijd voor een spelletje Carcassonne. Er lopen pauwen rond op de camping, een mooi gezicht, helaas willen ze ons niet hun mooie veren tonen.

2

3

De temperatuur loopt weer op naar ruim vijf en dertig graden , dus ’s middags houden we ons verder gedeisd. Wij wilden eigenlijk een paar citroenen hebben, lekker voor in een biertje, dus vroegen we dit bij het kleine winkeltje op de camping; die verkochten ze niet, maar we mochten ze wel zo uit de boom plukken op de kampplaats !!

4

5

Aan het eind van de middag spelen we met Jan en José Mexicaans domino en ’s avonds spelen we dit weer maar dan ook met Cas en Anja erbij.

6

We hebben de grootste lol en hebben er totaal geen spijt van dat we niet naar Marrakech zijn gegaan, zoals een groot deel van de groep wél heeft gedaan. Tot één uur ’s nachts kunnen ze ons over de camping horen lachen, wanneer we weer één van ons een hak kunnen zetten of extra stenen laten kopen, het is echt een heel leuk spel !

Vanmorgen hebben we Marrakech weer achter ons gelaten, het is een mooie verzorgde stad, maar zodra je in de buitenwijken komt, zie je de krottenwoningen weer staan en ligt het overal vol rommel. (Je kunt vaak al zien dat je een dorp nadert want dan zitten in de wijde omtrek aan alle struiken plastic zakken vastgehaakt, recycling kennen ze hier nog niet !)

We zijn nu inmiddels ruim vier weken in Marokko en dan worden veel dingen die je ziet eigenlijk gewoon: vrouwen met een hoofddoek om en een kind op de rug, ezeltjes die van alles moeten sjouwen, vlees dat aan een haak ongekoeld langs de weg wordt verkocht, mannen die uren zitten te niksen achter een kopje thee, oude mercedessen, vaak gebruikt als taxi, slechte wegen vol kuilen, heel kleine winkeltjes van enkele vierkante meters, herders met schapen en geiten aan de kant van de weg en de droogte met als gevolg veel stof ! Allemaal zaken die je in ons land niet ziet, wat een cultuurverschil is er toch. Vandaag reden we weer door een dorpje waar geen auto te zien was, alles werd vervoerd met paard (of ezel) en wagen.

Nadat we in een Marjane weer onze boodschappen hebben gedaan zijn we richting de kust naar Essaouira gereden, een vrij saaie, vlakke weg zonder mooie bergpasjes en haarspeldbochten. Onderweg zijn we een onverhard weggetje ingereden om toch ergens te pauzeren, parkeerplaatsen kennen ze hier nauwelijks.

7

Tegen half vier komen we aan bij camping Sidi Magdoul, vlakbij zee en nadat we de omgeving verkend hebben volgt er om vijf uur een gezamenlijke borrel van Vagebond. We kunnen nog heerlijk buiten zitten, al is hier aan de kust wel tien graden frisser dan in het binnenland !

8

9

10

Verslag 41

We hebben vandaag een heerlijke dag gehad in de mooie stad Essaouira, een vissersplaats gelegen aan de Atlantische oceaan.

1

Nadat ik vanmorgen voor het eerst onze buitendouche uitgeprobeerd heb (de douches van de camping geven alleen koud water !) zijn we samen met Roel en Janna via het strand naar het oude centrum van Essouira gelopen. Terwijl de kitesurfers in zee genieten van de harde wind lopen de dromedarissen op het strand weer met toeristen op hun rug.

2

3

Nadat Roel bij een kapper van z’n “wilde” haren is verlost gaan we bij een leuk bakkertje een kop koffie drinken.

4

5

Daarna lopen we langs de stadsmuur de medina in waar veel kleurige tapijten, allerlei schilderijen en mooi houtsnijwerk te koop wordt aangeboden.

6

7

8

9

10

11

12

In het begin van de middag lopen we richting de haven waar allerlei openluchtrestaurants verse vis aanbieden.

13

14

Met z’n vieren nuttigen we drie en een halve kilo vis, samen met brood, salade en een fles water kost dit totaal nog geen veertig euro !

15

16

17

18

Via de Porte de la Marine lopen we naar de oude haven waar het vol ligt met kleine blauwe houten bootjes.

19

20

21

22

23

Er wordt volop vis te koop aangeboden en de vissers zijn alweer bezig het aas aan te rijgen voor de volgende vangst.

24

25

26

27

28

Nadat we in de medina nog wat gedronken hebben gaan we terug richting camping, weer heerlijk lopend over het mooie zandstrand.

29

Tegen half zes zijn we terug bij de camper waar we nog een tijdje genieten van een drankje in de warme zonnestralen. Helaas waait er een koude wind die ervoor zorgt dat je je huisje weer in moet, iets wat we de laatste weken niet met gewend zijn !

Verslag 42

We hebben Essaouira weer verlaten en rijden via de kustweg richting Safi, een plaats die bekend staat om z’n pottenbakkers vanwege de goede kwaliteit klei die hier gebruikt wordt. We zien vandaag een heel ander Marokko: erg groen, mooie stranden afgewisseld met een ruige kustlijn, behalve ezels zie je ook weer paarden en koeien en alles wordt iets moderner. Onderweg komen we langs een locale markt waar net een vrachtwagen met hooi gelost wordt.

1

Iets verderop zien we snorkelaars wier opduiken, dat vervolgens gedroogd wordt.

2

3

4

De weg is nog wél echt Marokkaans: vol kuilen en losse stenen, de vele vrachtwagens die passeren zorgen ervoor dat we een paar kleine sterretjes in onze voorruit krijgen. In Safi, waar we naar het ouderwetse pottenbakken gaan kijken, gaat er helaas iets mis: Wim vergeet op de parkeerplaats de handrem van de camper aan te trekken en terwijl ik op het toilet zit (in de camper) rijdt ons huisje langzaam achteruit en komt tegen de camper van Fred en Leni aan. Hun voertuig heeft een flinke deuk aan de voorkant en bij ons is de achterbumper kapot. Gelukkig zijn er geen persoonlijke ongelukken gebeurd en is er ook geen Marokkaan bij betrokken, alles kan via onze all-risk verzekering geregeld worden.

5

6

7

8

We zijn toch het stadje nog in geweest en zien verschillende fases van het pottenbakken: het in model brengen, het bakken in de houtovens, vervolgens het emailleren en dan gaat het produkt nog in de gasoven.

9

10

11

12

13

14

15

16

17

Er worden weer diverse schalen gekocht door de groep, wij hebben geen interesse en ook geen ruimte.

18

19

Nadien rijden we nog een stuk langs de grillige kustlijn en eindigen in Oualidia waar we overnachten op een groot plein, vlakbij de zee.

20

We wandelen ernaar toe en zien vissersbootjes die met hun vangst het strand op gaan, waar hun handel gelijk verkocht wordt.

21

22

23

24

Er is een prachtige lagune waarin gezwommen kan worden en het is er dan ook druk met Marokkanen.

25

26

Tegen zeven uur gaan we met de groep naar een visrestaurant, Oualidia leeft van de vis en heeft enkele oesterkwekerijen !

27

28

Verslag 43

We hebben vandaag (donderdag 17 april) maar een korte rit te gaan en we zijn dan ook weer vrij laat uit Qualidia vertrokken. De route gaat over de kustweg R301 en lange tijd zien we nog duinen en kleine lagunes waar oesters gekweekt worden. Natuurlijk hebben wij ook oesters in de koelkast liggen die tussen de middag verorberd worden. Onderweg noordwaarts komen we langs de grootste haven van Afrika: Port de Jorf Laster, waar een olieraffinaderij ligt en een chemisch complex. In de hele streek wordt veel aan landbouw gedaan en de groenten worden langs de weg te koop aangeboden. Tegen enen zijn we al op camping Caravanning International d’el Jadida waar Wim mooi de tijd heeft om de oesters open te snijden, als lekker hapje voor tussen de middag.

1

2

Daarna luieren we wat in de zon tot we om vier uur met een groot gedeelte van de groep over de boulevard langs het strand naar het Portugese gedeelte van de stad wandelen, waar we over de stadswallen lopen en uitzicht hebben over de oude haven.

3

4

5

6

7

(De hond van Ria, Teuntje, is er ook weer bij. Hij is een paar weken terug mishandeld door enkele Marokkaanse jongeren en moet sindsdien een stukje van zijn staart missen.)

8

Vervolgens lopen we via de overdekte vismarkt naar de Citerne Portugaise, een onderaardse cisterne uit 1514. Eerst deed deze dienst als voorraadkamer, toen als munitiedepot en pas in 1541 werd het in gebruik genomen als waterreservoir, om de stad te voorzien van drinkwater. Hij is bijna vierkant met afmetingen van 34 x 33 meter, heeft vijf en twintig zuilen en een put die zorgt voor binnenvallend daglicht. De reflectie van de zuilen en gewelven in het water is een onwezenlijk en mysterieus gezicht. Na afloop van de bezichtiging gaat ieder zijn eigen weg, wij lopen via de markt terug naar de camping waar we nog tot half acht buiten zitten samen met Roel en Janna, dan wordt het te fris en verhuizen we weer naar binnen, waar we voor het eerst weer even televisie kijken, de satellietschotel heeft weer ontvangst !

9

10

Verslag 44

Het was vandaag geen bijzondere dag wat rijden betreft, het eerste stuk richting Mohammedia hebben we via de N1 gereden, maar dit schoot totaal niet op, dus hebben we later de tolweg genomen. Overal staat weer politie op kruispunten of bij het begin van een plaats, de mannen staan er een beetje interessant te doen of te zwaaien, maar zonder hen zou alles even goed verlopen ! Diverse leden van de groep hebben een stop gemaakt in Casablanca om de beroemde Hassan 2-moskee te bekijken, maar wij hadden deze drie jaar terug al bezocht en zijn nu doorgereden.

1

Camping Les Mimosas ziet er nog net zo uit als de vorige keer: de toiletten hebben geen deur en een oud, kapot gordijn moet alle douches bedekken. Een gat in de grond is voor het legen van de cassette en de wasbak ligt kapot op de grond. Gelukkig mogen we gebruik maken van een warme douche in een huurhuisje, iets wat vaker gebeurd is deze reis.

2

3

Het plaatsje Mohammedia heeft een klein strandje maar ligt vol vuil en kapotte flessen, erg jammer.

4

5

Toch hebben we weer een heel leuke dag gehad: ’s middags is er met een groepje bij onze camper geoefend voor het afscheidslied en ’s avonds hebben we nog een keer Mexicaans domino gespeeld met z’n zessen.

6

Dit keer was Cas de winnaar en dat terwijl hij haast nooit spelletjes speelt ! We hadden twee Franse campers naast ons staan, waarvan de eigenaars om kwart over negen al begonnen te zeuren dat we te veel herrie maakten, het heeft ons er niet van weerhouden om er een heel gezellige avond van te maken !!

7

8

Verslag 45

Vandaag (zaterdag 19 april) nemen we weer de snelweg, we willen namelijk een beetje op tijd op de plek van bestemming zijn. Weer is de rit vrij saai, we zijn zo verwend tijdens een groot deel van de reis met al die pasjes en mooie bergen, nu is alles vlak en ook is het bewolkt weer. Het is wel goed opletten met rijden want de rijstijl van de Marokkanen blijft onvoorspelbaar. In de buurt van Rabat zien we moderne kantoorgebouwen, veel flats en ook is alles veel schoner, er lopen zelfs mannen met plasticzakken vuil op te ruimen ! Toch zien we ook weer krottenwijken en natuurlijk weer in elke plaats een moskee met z’n minaret. We vinden het al zo gewoon dat we elke keer (vijf maal per dag) de muezzin horen, die de gelovigen oproept tot gebed, wat zúllen we dit missen als we terug zijn in Europa !!

We rijden langs het bos van Mamora dat grotendeels uit kurkbomen bestaat en later verandert de omgeving en lijkt het wel of we in Spanje rijden: overal zien we plastic kassen. Op de tolwegen worden we niet voor “vol” aangezien, bij de tolpoortjes hoeven we slechts te betalen voor een gewone auto. (Het gaat maar om enkele tientallen dirhams per keer (10 dirham= 0,90 euro), niet te vergelijken met de Franse tolwegen !)

1

2

Tegen half twee zijn we op camping Moulay Bousselham en na de lunch wandelen we naar het badplaatsje, een bedevaartsoord gelegen aan de mooie Merja Zergalagune. Drie jaar geleden, tijdens onze eerste Marokkoreis, was dit het eerste plekje wat we aandeden en hadden hier toen gelijk een aanvaring met een Marokkaanse vrouw: ze dacht dat we haar op de film/foto gezet hadden, begon te schreeuwen en haalde het halve dorp erbij. De gendarmerie moest er aan te pas komen om het geschil op te lossen. De film en foto’s werden bekeken, de vrouw stond er niet op en daarna konden we gaan, toch voelden we ons toen nog niet echt op ons gemak en zijn gauw naar de camping teruggelopen. Vandaag hebben we hetzelfde pleintje weer bezocht, zijn over de overdekte vismarkt gelopen (hebben er voor 25 dirham zes mooie rode ponen gekocht, schoongemaakt en wel !) en zien weer dezelfde taferelen van vorige keer: een man met levende kippen, broodverkoopsters, ongekoeld vlees aan de haak en veel restaurantjes. Deze beelden zijn voor ons nu heel normaal en wanneer ik een foto maak wordt er niet op gereageerd ! Jammer genoeg ligt er overal nog steeds veel vuil en de armzalige huisjes staan er ook nog.

3

4

5

6

7

Tegen vieren maken we ons laatste gezamenlijke excursie, we gaan met bootjes de lagune op en zien zowaar een groep flamingo’s, zij het op grote afstand.

8

9

(Je moet er wat voor over hebben om een mooie foto te maken !)

10

11

’s Avonds hebben we het afscheidsdiner, helaas komt er een eind aan de prachtige reis. Van John en Joke krijgen we een groepsfoto en een mooi keramisch bord.

12

13

Het afscheidslied (door Fred in elkaar gesleuteld) wordt gezongen en ook wordt de winnaar van de fotowedstrijd bekend gemaakt: Jannie heeft de beste foto ingeleverd !

14

1

(dit is de winnende foto)

15

16

17

Dan volgt het afscheid nemen, morgen bij de haven is hier niet echt de tijd voor, dus worden er nu dikke knuffels uitgedeeld. Er is al een datum geprikt voor een reünie, eind juni, voor je het weet zien we elkaar dus al weer. Deze avond was een mooi slot van een schitterende, gevarieerde reis, John en Joke, bedankt !!

Verslag 46

Eergisteren hebben we Marokko weer verlaten, het was eerste Paasdag maar daar hebben we niets van gemerkt. Er lag natuurlijk geen enkel paaseitje in de winkeltjes van Marokko, want zij vieren dit feest niet !

Voor negenen had iedereen de camping in Moulay Bousselham verlaten omdat we tegen twaalven in Tanger Med moesten zijn, daar stond ons namelijk weer een hele papierwinkel te wachten en allerlei controles.

1

(Onze campers gingen zelfs door een scan heen !)

Deze morgen kregen we opeens regen, iets wat we de hele reis niet gehad hebben ! Ook is het fris en staat er een koude wind, tijd om terug te keren naar Europa ! Tijdens de rit naar de haven heb ik met de laptop op schoot het vorige verslag zitten typen, het was toch een saaie rit en de laatste dagen had ik weinig tijd voor de verslagen: de avonden waren te gezellig ! We zouden om één uur overvaren, maar helaas hebben we met z’n allen twee uur staan wachten en zijn pas na drieën begonnen aan de overtocht. Sommigen hebben haast om thuis te komen en dan duurt wachten lang !

2

Wim had al uren te voren een pilletje tegen zeeziekte ingenomen en heeft een tijdje lekker geslapen, ook was het nu weer voor een kop erwtensoep !  De overtocht hebben we buiten op het dek doorgebracht, gezellig kletsend met de groep, nu kon het nog !

3

4

De rots van Gibraltar kwam weer in zicht én het horloge moest weer een uur vooruit gezet worden.

5

6

Pas tegen zessen (Europese tijd) kwamen we aan in Algericas, vanwaar we doorgereden zijn naar Tarifa.

7

We hadden geen zin meer om nog ver te rijden en hebben, samen met John, Joke, Cas en Anja, nog een nachtje op camping Rio Jara gestaan.

89

(Het brede strand staat helemaal onder water en de kite-surfers genieten van de harde wind !)

’s Avonds zijn we met z’n zessen uit eten geweest en hebben heerlijk bij de brandende open haard gezeten.

10

(Het was heel gezellig al lijkt het er niet op, op deze foto !!)

Nadat we de volgende morgen lekker uitgeslapen hebben en bij de Lidl langs geweest zijn om onze voorraden aan te vullen, zijn we richting Malaga gereden. Het was slecht weer, regelmatig kregen we te maken met flinke regenbuien en de straten stonden blank, bovendien was het goed druk op de wegen vanwege het vrije, lange weekend. We zijn doorgereden tot Torre del Mar, naar de gelijknamige camping en wie kwamen we daar tegen: Rob en Janny. Natuurlijk hebben we gezellig samen een paar wijntjes gedronken en nagekletst over de reis !

Vanmorgen (dinsdag 22 april) schijnt gelukkig de zon weer en na een ontbijtje buiten in de warme zonnestralen zijn we vertrokken en hebben de Spaanse zuidkust verlaten. We zijn de binnenlanden ingetrokken, al zijn we vandaag niet ver gekomen: net voorbij Granada op camping Alto de Vinuelas, een leuke camping met uitzicht op de bergen. Onderweg komen we langs een groot stuwmeer en in de verte zien we de besneeuwde bergen van de Sierra Nevada.

11

12

We maken er een luie middag van, hebben weer eens tijd voor een boek en een spelletje en ondanks de hoogte, we zitten op ruim 1100 meter, is het heerlijk warm.

13

14

Wim kookt een heerlijke maaltijd en rookt zalm (iets wat hij van Jan geleerd heeft tijdens de reis) in een metalen tajine, die we op een marktje in Marokko gekocht hebben.

15

16

Pas tegen achten verhuizen we naar binnen,want nadat de zon verdwenen is koelt het snel af !

Verslag 47

Vandaag is Marieke, onze schoondochter, jarig en natuurlijk hebben we telefonisch contact gehad.

Zo weten we nu ook dat onze oldtimer weer thuis staat, de gereviseerde motor is ingebouwd, dus we

kunnen bij thuiskomst weer gaan toeren. Ook de caravan met de voortent staat weer ingericht klaar op ons vaste stekkie, iets wat de jongens en Marieke in hun vrije tijd voor ons gedaan hebben. Dennis liet via de mail weten dat de rubberboot met motor ook al in het water ligt, volgens mij willen ze graag dat we thuis komen !!

1

Vanmorgen zijn we dan ook weer vertrokken van de mooie camping Alto de Vinuelas in Beas de Granada en via de noordelijke kant van de Sierra Nevada richting Cazorla gereden, waar het Parque Natural de Cazorla begint, een ruim 200.000 ha groot natuurreservaat met veel hoge dichtbeboste bergen.

2

3

4

5

6

De Rio Guadalquivir stroomt door het dal en eindigt in een groot grillig gevormd stuwmeer. We hebben de weg langs deze rivier uren gevolgd en zijn tegen half vijf bij een “mirador” de weg ingeslagen en staan nu aan het prachtige meer als “wild kampeerders” naast een Brits busje, dat hier al een nacht heeft doorgebracht.

7

8

(We hebben zelfs stromend water op de “camping”!)

9

10

11

12

We genieten van het uitzicht en van het mooie weer, eten natuurlijk buiten (Wim heeft weer vissen gerookt in de tajine !) en voelen ons als “God in Frankrijk”, Spanje dus !!!

Verslag 48

1

Nadat we vanmorgen, vrij laat, ons prachtige plekje verlaten hebben rijden we naar Segura de la Sierra, een plaats op 1200 meter hoogte met een kasteel, waar we via scherpe haarspeldbochten komen.

2

3

4

Vervolgens verblijven we nog een tijd in het schitterende gebied van het Parque National de Carzorla met z’n smalle wegen en mooie vergezichten.

5

Daarna gaan we verder noordwaarts richting Albacete en zwenken ten noordoosten van deze stad af naar de Hoz de Júcar, waar we bij het mooie dorpje Jorquera een diepe, kronkelende kloof inrijden langs kalksteenformaties die de Rio Júcar hier heeft uitgeslepen.

6

7

8

9

Nadat we zo’n twintig kilometer door deze schitterende omgeving gereden hebben komen we bij het dorp Alcalá del Júcar, spectaculair gelegen aan de rand van een rots die de kloof insteekt, waar een camperplaats is en daar zetten we ons huisje neer.

10

11

12

13

14

Tegen de avond gaan we het plaatsje verkennen en via allerlei smalle straatjes komen we bij “cuevas de masago”, een soort museumpje waar we via een lange gang ineens in een klein restaurant uitkomen aan de andere kant van de rots, met uitzicht op de rivier Júcar.

15

16

17

18

19

20

We eten er allerlei soorten tapas met enkele wijntjes erbij en beseffen dat onze vakantie nog steeds niet voorbij is, we genieten volop !!

Verslag 49

1

Nadat we vanmorgen (donderdag 25 april) de kloof via haarspeldbochten uitgereden zijn komen we opeens weer op vlak gebied.

2

We rijden verder in noordelijke richting: de afgelopen dagen hebben we heel veel olijfbomen gezien, nu is de grond grotendeels bedekt met druivenstronken, waar de eerste groene blaadjes al aanzitten. Het landschap blijft wisselen: dan weer zie je rode bergen, even later is het heuvelachtig met veel bochtenwerk. We komen op pasjes met 1500 meter hoogte waar de temperatuur daalt naar de acht graden, even later in de dalen is het weer ruim vijftien graden. Er staat, net als afgelopen nacht, ontzettend veel wind, waardoor alles nog veel kouder aanvoelt.

3

4

5

6

7

8

9

Via Requena en Teruel rijden we naar het kleine plaatsje Mora de Rubielos en vandaar rijden we door de Sierra de Gúdar, een heuvelachtig gebied waar kalksteenrotsen omhoog steken, ook ligt daar vlakbij een skigebied.

10

11

12

We gaan nog een stuk verder richting Nederland en komen langs Alcaniz met z’n mooie kasteel en kerk. We stoppen bij camping “Lake Caspe” en zijn dan nog ongeveer 1600 kilometer van huis. Het is hier redelijk goed weer, zo’n twee en twintig graden en morgen nemen we dan ook een rustdag voor we de Pyreneeën over trekken.

13

14

We hebben hier geen satellietbereik (er staan te veel bomen !) dus we kunnen de eerste Koningsdag niet volgen, maar we zullen morgen een wijntje nemen op onze Koning en Koningin !!

Verslag 50

We hebben gisteren lekker lang op bed gelegen, het was toch bewolkt weer en we zouden niet verder trekken. We zaten al op de hoogte van Barcelona alleen een paar honderd kilometer landinwaarts en hebben nog een dag of zes om thuis te komen. Caspe ligt aan een langgerekt stuwmeer waar volop gevist wordt en Wim heeft dan ook voor het eerst deze reis z’n hengel uitgeworpen in Mer de Aragon. Helaas zit de lucht vol pluizen van bomen (het lijkt wel sneeuw) en deze bleven steeds aan de lijn van z’n hengel kleven, zodat hij niet eens fatsoenlijk in kon halen. Na een uurtje was hij het zat om pluizen te verwijderen en zijn we teruggekeerd naar de camper, inmiddels werd het al beter weer.

1

Op de telefoon konden we via wifi-verbinding zien hoe Koningsdag verloopt in zonnig Nederland (hoe krijgt Willem het toch altijd voor elkaar dat het droog is op zo’n feestdag !) en zagen de hele Koninklijke familie rondlopen. Nadat ik de route voor de volgende dag heb uitgestippeld zijn we nog een keer tapas gaan eten, dit keer op de camping en daarna werd het tijd voor een boek en een spelletje. De zon scheen inmiddels volop en de temperatuur liep op naar de 28 graden, we hebben nog lang buiten kunnen zitten.

2

Vanmorgen zijn we verder noordwaarts getrokken via prachtige wegen door de bergen.

3

4

5

6

Tussen de middag hebben we nog buiten geluncht in de zon bij twintig graden, maar daarna werd het snel frisser want we gingen naar ruim twee duizend meter hoogte door de Pyreneeën. We hebben langs en door de sneeuw gereden en op een gegeven moment was het nog maar vier graden !!

7

8

9

10

11

12

13

14

15

Nadat we nog een laatste bergpasje namen, waar we een prachtige waterval zagen, zaten we ineens in Frankrijk, net zoals we Spanje ingekomen zijn, twee maanden terug, zijn we er nu weer uitgereden: via een smal weggetje en zonder duidelijke grensovergang. We staan nu op camping Pradelongue in Luchon, net over de grens en kijken uit op de besneeuwde bergen van de Pyreneeën !

16

Verslag 51

We hebben vandaag (28 april) zo’n driehonderd kilometer afgelegd via allerlei mooie binnenwegen (we zijn van plan geen enkele tolweg te nemen !) en zijn langs Montauban en Cahors gereden, waarna we uitkwamen in de Dordogne, wat een mooi gebied is dit !

1

We wilden het pelgrimsoord Recamadour bekijken en via diverse smalle weggetjes reden we ineens langs deze tegen de rotsen aangebouwde bedevaartsplaats, alleen een diep dal zat er nog tussen. Helaas begon het net te plenzen (het is de hele dag al onstabiel weer !) en zodoende hebben we de plaats zelf niet bezocht.

2

3

4

We zijn doorgegaan naar Gouffre de Padirac, een enorme krater van 35 meter breed en 103 meter diep.

5

6

Je kunt hier, via heel veel treden, naar beneden lopen (of de lift nemen !) en komt dan bij een ondergrondse rivier, waar je met een bootje vervoerd wordt naar een heel gangenstelsel dat in 1889 al ontdekt is door een Franse speleoloog E. A. Martel.

7

8

Er hangt een fijne waternevel in de lucht waardoor er heel aparte stalagmieten, in de vorm van gestapelde borden zijn ontstaan, ook zijn er natuurlijk stalactieten te bewonderen, dit alles bij een constante temperatuur van dertien graden (wat het vandaag boven de grond ook is !). Het is werkelijk een heel bijzondere grot en we zijn blij dat we deze bekeken hebben.

9

We komen pas tegen half zeven weer buiten en moeten dan nog een overnachtingplaats zoeken. Nadat we een paar campings bezocht hebben die nog gesloten blijken te zijn, wijst iemand ons een plek aan waar we mogen gaan staan, het was inmiddels weer hard beginnen te regenen en we hadden niet veel zin meer om verder te zoeken. We staan nu bij een riviertje vlakbij het dorpje Tauriac en zijn nog ruim duizend kilometer van huis verwijderd !

10

Verslag 52

Nadat we gisteren nog even over smalle kronkelwegen in de prachtige Dordogne-streek hebben gereden gaan we verder over snelwegen (zonder tol !).

1

Het is regenachtig en koud dus kunnen we beter maar kilometers maken. We rijden door tot boven Orléans en komen tegen vijven aan in Saran, waar we op een camperplaats overnachten.

2

Vandaag (woensdag 30 april) is het gelukkig weer droog en wat warmer, we rijden langs Parijs en zoeken een camping voor onze laatste overnachting (voorlopig althans) in de camper. We komen uit in Bure, een plek in de Belgische Ardennen op camping Parc la Clusure. Het is een echte familiecamping en vanwege de meivakantie staat het hier vol met Hollandse gezinnen.

3

4

We kunnen gelukkig weer buiten zitten en omdat onze voorraden zo goed als op zijn gaan we uit eten in het restaurant van de kampplaats. Sinds lange tijd eten we weer asperges en we genieten van de leuke sfeer die er op de camping heerst. Morgen leggen we het laatste stuk af naar huis, nog zo’n 275 kilometer en in totaal hebben we dan ruim 11.000 kilometer afgelegd deze vakantie. Het is weer een prachtige, afwisselende reis geworden, ook al begon deze met pech en is Wim flink ziek geweest. Nu is het tijd om onze familie weer terug te zien en te gaan genieten van de Hollandse zon !

P.S. je

Nadat we vanmorgen (1 mei) vrij laat de camping verlaten hebben en net een kwartiertje onderweg waren, kwamen we bij een tankstation oude bekenden tegen: Piet en Nans. Met hen hebben we twee reizen van Vagebond gemaakt, naar Marokko (voorjaar 2011) en naar Turkije (najaar 2012), vorig voorjaar hebben zij de “Marokko Anders” reis al gemaakt. Ze waren nu op weg naar huis na een week vakantie in België.

Het was een geweldig weerzien en we hadden elkaar heel veel te vertellen. Achteraf gezien hebben we anderhalf uur stáán praten bij de campers, we zijn niet eens ergens gaan zitten maar hebben aan één stuk door herinneringen opgehaald en ervaringen uitgewisseld !

1

Wat was dat een leuke afsluiting van onze vakantie !!

REÜNIE VAN DE MAROKKOGANGERS 2014

Al tijdens de prachtige groepsreis door Marokko werd er gesproken over een reünie en Jan en Cas boden toen spontaan aan dit, samen met hun partners, te willen organiseren. In het weekend van 21 juni was het dan zo ver en bijna de voltallige groep is afgereisd richting Beek en Donk. In het vijf kilometer verderop gelegen Aarle-Rixtel  konden we met de camper terecht  op een camping  waar tevens een bed&breakfast is, ideaal voor degenen die de caravan of camper al ergens anders gestald hebben. Bij aankomst op deze kampplaats zat er al een grote groep bij elkaar gezellig herinneringen op te halen, het voelde gelijk weer heel vertrouwd.

1

Ook John en Joke zijn van de partij, maar déze keer hoeven ze helemaal niets te regelen ! Tegen de avond kwamen Jan en José langs met een schaal vol stukjes haring, alvast een voorproefje voor wat ons allemaal te wachten staat !!

2

Ria, die hier in de buurt is opgegroeid, wist een leuke locatie om te gaan eten en met twaalf personen zijn we op de fiets naar Herberg de Brabantse Kluis gereden, gelegen vlakbij een klooster waar nog steeds nonnekes wonen. Het is inderdaad een prachtige plek: naast het klooster staat een grote boerderij waar we kalveren van slechts tien dagen oud konden aaien en de grote koeien op stal schroomden niet ons met hun lange tong schoon te likken. (Niemand had meer behoefde aan “kalfsvlees” of ”ossentong ” als maaltijd !)

3

4

Ook is er een prachtige tuin rondom het complex, waar een gedeelte van de boerderij dus dienst doet als restaurant.

6

We hebben er uren gezeten, heerlijk gegeten en net voor het donker werd zijn we terug gefietst via een binnenweggetje dat ons meteen weer aan Marokko deed denken: vol kuilen en stenen.  De start was dus al prima en de eigenlijke reünie moet nog beginnen !

Zaterdag morgen zijn we met z’n allen naar het huis van Jan gefietst, waar de koffie en het (door Jan) zelfgemaakte gebak al klaar stond.

7

Vervolgens zijn we fietsend, via een prachtige route, richting de  Antoniushoeve gereden. Onderweg bleek de band van Hennie lek te zijn, maar gelukkig had José nog een reservefiets en na een kort, maar gezellig, oponthoud konden we de reis voortzetten.

8

9

Bij de Antoniushoeve kregen we van de eigenaar uitleg over zijn bedrijf en tegelijkertijd konden we ons “lunchpakket” (ook alweer geregeld door de vier organisatoren) nuttigen. We boffen de hele dag met het weer: het is ruim twintig graden en de zon komt regelmatig tevoorschijn.

10

11

12

Nadat we weer een stuk gefietst hebben, komen we tegen tweeën aan bij het Edah-museum, waar we een rondleiding krijgen van een paar zeer enthousiaste vrijwilligers. We brengen er enkele uren door, het is heel interessant en voor iedereen herkenbaar.

13

14

15

16

Nadien rijden we, via het centrum van Helmond, weer terug naar Beek en Donk. Jan heeft een mooi groot huis met een prachtige tuin erbij, waar voor de hele groep genoeg ruimte is. In de rookton hangen enkele dikke palingen te garen en Jan is druk bezig nieuwe haring schoon te maken (naast bakker is hij ook nog jaren visboer geweest !)

17

18

(Wim kan Jan hier een handje helpen !)

19

20

Even later is iedereen aan het “haring happen”, voor sommigen is dit een  nieuwe ervaring.  Ook de toastjes met paling gaan erin “als koek” !

Dan is het tijd voor de film, Fred (de fotograaf) heeft een film in elkaar gezet van de totale Marokko reis en deze omgezet in 45 minuten kijkgenot !

21

Met z’n allen genieten we weer van de bekende beelden die aan ons oog voorbij trekken en als aan het eind van de film het afscheidslied klinkt zingt iedereen mee: “John en Joke de Gier, wat een bijzonder stel, met éénentwintig campers, redden zij het wel !” Het is een deuntje wat uren in je hoofd blijft hangen….

Fred heeft voor iedereen een kopie DVD gemaakt, zodat we de film thuis nog vele malen kunnen bekijken.

Ondertussen zijn er barbecues klaargezet en staan er op tafel schalen vol vlees, vis, rauwkost, salades en brood, ook de drank is rijkelijk aanwezig. De uren die volgen staan in het teken van eten, drinken en  gezellig bijkletsen.

22

23

24

25

26

Wim speelt diverse liedjes op z’n accordeon, wat de sfeer nog verhoogd en als laatste wordt John toegezongen, want hij wordt de volgende dag 71 jaar.

27

28

29

Van sommigen wordt daarna afscheid genomen, omdat ze zondag niet meer van de partij zijn, anderen pakken de fiets en karren richting de camping. Enkelen volgen pas tegen twaalven, waarvan er dan ook nog een paar (Roel, Cas en Wim) zo hard rijden dat ze de afslag richting camping       missen …….!!

Zondag worden we tegen half elf weer bij het huis van Jan verwacht. Daar aangekomen is er, net als de dag ervoor, weer een lange dis gedekt, waaraan we plaats nemen. José en Anja hebben heerlijke  soep gekookt en Jan heeft zelf worstenbroodjes gemaakt, wat worden we weer verwend !

30

31

Weer zitten we uren te eten en te kletsen, adressen uit te wisselen en nieuwe reizen te bespreken. Tegen enen komt er voor Jans huis ineens een grote groep mensen langs lopen, het blijkt de jaarlijkse bedevaart  te zijn, waar gelovigen van Valkenswaard naar Onze Lieve Vrouw van Handel lopen (40 kilometer) en dezelfde weg zondags weer terug gaan, ook paard en wagens doen aan deze processie mee.

32

Als we met z’n allen buiten  staan te kijken wordt dit tevens het moment van afscheid nemen, de reünie is ten einde!  We hebben met z’n allen een geweldig weekend gehad, waarvoor onze hartelijke dank aan Jan, José, Cas en Anja.

De wereld is groot en we willen er allemaal nog veel van zien, maar tegelijkertijd is hij klein en komen we elkaar zeker weer ergens tegen !!

 

 

Thailand 2014 groepsreis

 

Verslag 1

In 2012 kregen we van Dennis een prachtig kado voor onze verjaardag: een reis naar Egypte, de enige voorwaarde was dat hij zelf meeging. Dennis wilde graag piramides zien en het graf van Toetanchamon bekijken. De reis werd geboekt voor oktober 2013, een mooie overbrugging tussen de schitterende trip naar Nieuw-Zeeland (januari-maart 2013) en onze volgende gezamenlijke vakantie in juli 2014. Helaas begon het halverwege 2013 erg onrustig te worden in Egypte, er waren veel rellen en demonstraties die aardig escaleerden. Er kwam zelfs een negatief reisadvies voor het land, dus hebben we onze trip omgezet naar een rondreis door Thailand, ook een bestemming die op “het lijstje” van Dennis staat. Het werd alleen januari 2014 in plaats van oktober 2013, iets wat achteraf goed uitkwam, want Marcel had een moeilijke periode in de supermarkt met veel zieken en andere problemen; we hadden nu mooi de tijd om hem te helpen in de winkel.

IMG_2664

Het is inmiddels 11 januari, negen uur ’s avonds en we zitten op Schiphol te wachten tot we aan boord kunnen van het vliegtuig van EVA Air, dat om 9.40 uur de lucht ingaat. Wat gaan we nu weer allemaal beleven… !

Verslag 2

Na een ruime vertraging gaan we de lucht in en krijgen, tot onze verbazing, om half twaalf (Ned. tijd) nog een warme maaltijd geserveerd. Deze smaakt echter prima en meteen erna proberen we toch om wat te slapen, want om 14.30 uur Thaise tijd, (zes uur later dan in Nederland) landen we al in Thailand, een Koninkrijk 14 keer zo groot als ons land met 67 miljoen inwoners en met een hoofdstad zo groot als de provincie Utrecht. Bij aankomst in Bangkok kost het de nodige tijd bij de douane en de bagageband en pas tegen vieren is de achttien personen tellende groep van “Kras Reizen” compleet en kunnen we beginnen aan de busreis richting ons hotel, genaamd Ibis Riverside. We hebben een heel gemêleerd gezelschap: enkele echtparen, een broer en zus, vader en zoon en diverse singles. Aangekomen bij de slaapplaats nemen we een douche en om half zeven krijgen we uitleg over het programma voor de komende dagen, ook worden er wat financiën geregeld.

 

1

Daarna gaat ieder voor zich ergens eten bij één van de vele restaurantjes of kraampjes.

2

We vinden een prima eetgelegenheid waar het vol zit met Thaise mensen,voor slechts zevenentwintig euro eten we onze buik strak en nuttigen er tevens een liter bier bij.

3

4

5

Daarna genieten we bij het hotel nog een tijdje van het uitzicht (in het donker natuurlijk) aan de waterkant van de rivier de Phraya en tegen half elf liggen we alle drie op één oor. Morgen moeten we om 7.45 uur klaar staan bij de bus !

6

7

Verslag 3

 

Na een onrustige nacht (je hebt toch last van de zes uur tijdverschil) staan we ’s morgens om half zeven weer naast ons bed en na een prima ontbijt vertrekken we tegen achten richting het Grote Paleis met zijn Wat Phra Kaeo tempel, waarin zich de heilige Smaragden Boeddha bevindt.

 

1

2

3

4

We arriveren er al tegen half negen, normaal gesproken zouden we er twee uur over doen om er te komen, maar vanwege een grote staking in de stad is er vrij weinig verkeer op de weg, we boffen dus ! We hebben uren rondgewandeld over het terreinencomplex en ook hier was het minder druk dan normaal.

5

6

7

8

9

10

11

12

Het is veel goud dat er blinkt en je loopt van het ene prachtige gebouw naar het andere. Er worden offers gebracht door de gelovigen en iedereen moet zedig gekleed gaan, dus schouders, benen en hielen bedekt.

13

14

15

Vervolgens zijn we de kanalen (khlongs) van Bangkok gaan verkennen met een longtail-boot, aangedreven door een “vrachtwagen” motor.

16

17.1

17.2

17

We zijn gestart op de Chao Phraya, de belangrijkste rivier van het land en zo de kleinere waterwegen ingevaren. Veel Thaise leven aan het water, vaak in heel armoedige huisjes.

18

Onderweg zien we bootjes met handelswaren, varanen en ook zit het water vol met grote meervallen.

19

20

21

22

23

24

25

Begin van de middag hebben we de fiets gepakt (een bedrijf van Co van Kessel organiseert allerlei fietstochten door Bangkok) en hebben in zo’n vijf uur tijd de stad van een heel andere kant bekeken.

26

27

28

29

30

31

De inwoners van Bangkok, ruim tien miljoen mensen, zijn erg vriendelijk, iedereen zwaait en lacht naar je. Thailand heeft dan ook de bijnaam “ het land van de eeuwige glimlach”. Wij rijden door heel smalle steegjes, waar vrouwen met primitieve middelen het eten aan het bereiden zijn en ook zien we tempels, marktjes, rijden over bruggetjes en komen door heel groene gebieden.

32

Een paar keer moet de fiets op een pontje om water over te steken en regelmatig moeten we uitwijken voor brommertjes, want daar rijden er miljoenen van in de stad. Soms zitten ze er met drie of vier personen op, zonder helm !

33

34

We hebben een paar “eetstops” onderweg en ook wordt er heel wat water gedronken, want de temperatuur ligt wel rond de dertig graden.

35

36

37

38

39

40

41

42

43

44

45

46

47

48

49

50

51

52

Pas na zevenen zijn we terug bij ons hotel, waar een verfrissende douche erg welkom is. Al met al was het een prachtige, gevarieerde dag en hebben we de stad Bangkok op een heel aparte manier bekeken. (Van de staking hebben we niets gemerkt !)

Verslag 4

1

 Nadat we heerlijk buiten ontbeten hebben met uitzicht op de Phraya-rivier gaan we met de bus (en onze koffers) naar de stad Ayutthaya. We moeten een stuk omrijden vanwege de stakingen, maar krijgen er zelf niets van te zien. Aan het eind van de 15de eeuw was Ayutthaya een machtige staat, helaas brachten de Birmezen in 1767 de stad ten val. De ruïnes van de oude stad staan tussen de gebouwen van het huidige Ayutthaya. We bezoeken twee verschillende “wats”, Wat Yai Chai Mongkhon en Wat Phra Maha That. Een wat bestaat uit verschillende gebouwen (o.a. Prangs en Chedi’s), die bij elkaar staan binnen een omheining en heeft verscheidene functies: boeddhistisch klooster, tempel en gemeenschapscentrum. Er zijn er ongeveer 30.000 van in Thailand. Een grote liggende Boeddha zien we bij het eerste wat en alle beelden zijn bedekt met een geel doek.

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

 Bij het tweede complex worden de meeste foto’s gemaakt bij een hoofd, verborgen in de wortels van een boom.

14

15

Beide wats zijn zeer indrukwekkend en we brengen er geruime tijd door.

16

17

18

19

 (Dennis heeft sjans met een groep schoolmeisjes !)

20

Ayutthaya is een schiereiland en met een open boot maken we een tocht langs het centrum van de stad.

21

22

23

24

25 26

27

 We zien weer diverse Chedi’s en tempels en grote schepen op de rivier getrokken door een sleepboot. Ook worden de talloze vissen die hier zwemmen gevoerd met grote hompen brood, een mooi gezicht.

28

Na een uitgebreide lunch vervolgen we onze weg richting Kanchanaburi.

De omgeving verandert en we rijden langs rijstvelden waar we Siberische ooievaars en koereigers zien. Onderweg maken we een korte stop bij een boer: als extra inkomen verkoopt hij gebakken ratten die leven in zijn vochtige rijstvelden.

29

30

31

 We komen langs suikerrietvelden en langzaam aan wordt het heuvelachtiger. Ook passeren we een gebied waar marmer in de grond zit, hier worden mooie beelden van gemaakt. De rit duurt langer dan gepland en het bezoek aan “the bridge on the river Kwai” wordt uitgesteld tot morgenvroeg. Dit houdt wel in dat we morgen al om half zeven in de bus moeten zitten, vroeg op dus !  (Het programma verandert wel eens iets !)

Het Mida Resort waar we overnachten is erg mooi en prachtig gelegen aan een rivier. Dennis gaat, net als vele anderen, zwemmen in de pool.

32

Wim en ik maken een wandeling over het terrein en langs het water, even wat beweging na de lange rit.

33

34

35

36

37

38

39

 (In het prieeltje krioelde het van deze lieve beestjes !)

40

Het verblijf ligt nogal afgelegen dus gebruiken we de maaltijd buiten bij ons resort, wel koelt het hier ’s avonds flink af !

41

(Ze hebben hier een speciale afwasservice !)

Verslag 5

1

We zijn vroeg onderweg en zien de zon vanuit de bus opkomen. Om half acht staan we al op de beroemde brug, in de tweede wereldoorlog gebouwd door 60.000 geallieerde krijgsgevangenen en 300.000 Aziatische dwangarbeiders. Toentertijd gemaakt van hout, tegenwoordig in ijzeren vorm. De brug maakte deel uit van de 414 kilometer lange beruchte Birma-spoorweg, een Japans project. Hij werd aangelegd in 1942-1943 en steekt ten noorden van Kanchanaburi de Khwae Noi-rivier over. De arbeiders werden gedwongen tot 18-urige ploegendiensten en velen stierven aan cholera, malaria, ondervoeding of mishandeling. Meer dan 100.000 Aziatische dwangarbeiders en ruim 12.000 geallieerden kwamen hier om.

2

Zo ’s morgens vroeg is het nog heerlijk rustig bij de brug en de zon geeft een mooie gloed op “the bridge”.

We lopen er helemaal overheen en moeten onderweg nog aan de kant om een trein te laten passeren.

3

4

5

6

7

8

(Op een vlakbij gelegen marktje is al een monnik actief …. ).

9

Vervolgens bekijken we het indrukwekkende War Cemetery waar 6982 krijgsgevangenen begraven liggen, waaronder ook 1800 Nederlanders.

10

11

Daarna bezoeken we het kleine JEATH museum waar in replica’s van bamboehutten, de onderkomens voor de gevangenen, foto’s en tekeningen hangen over het leven in de kampen.

12

13

14

15

16

We kopen hier wat souvenirs, alvast voor Dennis’ z’n verjaardag, zonder dat hij het merkt.  Dit was voor hem een belangrijk onderdeel van de reis, want het speelde zich af in de Tweede Wereldoorlog, iets waar hij veel over weet en alles van verzamelt.

17

18

19

Om half elf komen we aan bij Damnoen Saduak, de grootste drijvende markt van Thailand (honderd kilometer ten zuidwesten van Bangkok), waar je je ogen uitkijkt.

20

21

Vanaf smalle houten bootjes, drijvend in de khlongs, worden allerlei etenswaren verkocht, voornamelijk door vrouwelijke kooplui, van wie de meeste gekleed gaan in traditionele blauwe kiel en puntige strohoed.

22

23

24

25

26

Je kunt er als toerist met een longtailboot langs varen, maar wij bekijken het dit keer lopend. Ook wij kopen wat eten, dat op de bootjes wordt klaargemaakt: lekkere loempiaatjes en sateetjes.

27

Januari is een prima maand om naar Thailand te gaan: dit is het koele, droge seizoen met op z’n hoogst dertig graden, heerlijk !

’s Middags bezoeken we het zomerpaleis Khao Wang in Petchaburi. Via een kabeltrein zijn we omhoog gegaan vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad.

28

29

30

31

We vonden het wat tegenvallen, na al de andere mooie dingen die we gezien hebben. Ook zouden er makaak-apen zijn, maar ze laten zich helaas niet zien.

32

Naderhand moeten we nog een uurtje rijden naar Hua Hin, waar we tegen half vier aankomen bij het Ibis hotel, gelegen aan zee. Wim is inmiddels goed ziek van de airco in de bus, deze is niet goed te regelen en geeft een gemene koude luchtstroom af. Toch zijn we naar het strand gewandeld, het zeewater heeft een prima temperatuur, maar het lokt niet uit om te gaan zwemmen.

33

34

Helaas vind je hier geen terrasjes aan het water. Tegenover ons hotel staan wat lokale kraampjes en daar hebben we een biertje gedronken samen met Mr. Bee, onze Thaise gids, die ook goed Nederlands spreekt, het was erg gezellig !

35

’s Avonds hebben we met enkele mensen van de groep in het hotel gegeten, we hadden geen zin om de stad in te gaan. Hua Hin is een grote moderne stad met weinig charme. Er moet een avondmarkt zijn, maar wij hebben deze dus niet bekeken.

Verslag 6

Onze eerste stop vandaag is het Paleis van Liefde en Hoop, het Mareukathayawan-paleis, gelegen aan zee in Hua Hin. Het is een uitgestrekt gebouw op palen, waar het goed toeven is met de zomerse hitte.

1

2

We vinden het echter niet bijzonder, maar het is blijkbaar een “must” om te bezoeken: er lopen ontzettend veel schoolklassen rond. Wel was het lekker wandelen door de uitgestrekte tuinen, met het heerlijke weer. We zitten veel in de bus vandaag, dus wat buitenlucht is erg welkom. Net als gisteren bij het zomerpaleis moeten we er weer voor zorgen dat onze benen en schouders bedekt zijn. (Wim krijgt een mooi rokje aan!) We vinden dit wel een beetje overdreven, het heeft namelijk niets met religie te maken, alleen met respect aan de koning, die er echter helemaal niet is !!

3

4

5

De koning is erg geliefd in Thailand, hij doet veel voor het volk. Twee keer per dag wordt het volkslied gespeeld en is iedereen even stil.

Ruim negentig procent van de Thaise bevolking praktiseert het boeddhisme en veel religieuze rituelen kleuren het dagelijks leven. De meeste jeugdige, mannelijke Thai worden tot monnik gewijd, al is het maar voor enkele maanden. Ze leven dan in tempels en moeten dagelijks op pad voor hun maal. Ze mogen alleen voedsel eten dat hun wordt aangeboden en moeten dat voor twaalf uur nuttigen.

6

De volgende stop is bij het treinstation van Hua Hin, een pittoresk plekje dat we veel vinden lijken op de oude stations in Australië.

7

8

9

10

Onderweg stopt de chauffeur bij een kraampje en Mr. Bee koopt er nangka’s (jackfruit) een soort grote dorian met stukjes geel vruchtvlees, erg lekker.

11

12

Even later stoppen we bij een ananasplantage, waar tevens een koffiekraam is. We proe-ven er natuurlijk wat vruchten, ik heb nog nooit zulke lekkere sappige ananas gegeten !

13

14

15

Tussen de middag hebben we een gezamenlijke lunch, heerlijk aan het water. Het is erg gezellig, het eten is voortreffelijk én veel, waarschijnlijk slaan we de avondmaaltijd over.

16

Net voor de maaltijd komen we langs een plek, vlakbij zee, waar veel aapjes (Makaken) zitten. Ze worden gevoerd en zijn schattig om te zien, er worden weer heel wat foto’s gemaakt. Hebben we dus toch nog aapjes gezien, iets wat gisteren niet lukte !

17

18

19

20

21

IMG_2738

IMG_2747

Om drie uur gaan we de bus weer in en hebben dan nog een lange tocht voor de boeg. Tegen zessen komen we pas aan bij ons hotel Morakot, deze ligt midden in de stad Chumphon en vanaf onze kamer kijken we uit op een plein met diverse restaurantjes. We lopen nog even de stad in en kopen er bier en wijn, dit wordt samen met wat chips onze maaltijd die we nuttigen op de kamer, we zitten nog vol van de lunch ! Alle ramen gaan open en vanaf het plein klinkt live muziek, erg gezellig ! We vermaken ons met Triominos en gaan tegen half elf naar bed, de wekker gaat om 4.45 uur (!!) weer af. De muziek gaat door tot één uur ’s nachts !

Verslag 7

Om 5.45 uur zitten we al in de bus op weg naar de Lomphraya pier, waar we een half uur later aankomen bij de catamaran. Deze vaart via de eilandengroep Ko Nang Yuan, waar veel gedoken wordt en Ko Tao naar het eiland Ko Pha Ngan, waar wij de komende twee dagen zullen vertoeven. De zee is erg wild en ondanks het innemen van een reistablet is Dennis de hele vaart (ruim drie en een half uur !) zeeziek en hij is echt niet de enige, er worden steeds plastic zakjes uitgedeeld. Ook Wim begint op een gegeven moment wit weg te trekken en heeft een zakje nodig. Hij begon net weer iets op te knappen maar is nu weer terug bij af.

1

2

3

Tegen elven zijn we op het eiland en na een korte rit komen we aan bij het Best Western Phanganburi Resort vlakbij de plaats Hat Rin. Het verblijf ligt mooi aan zee en heeft twee zwembaden.

4

5

Na de lunch gaat Wim plat en ga ik samen met Dennis, die gelukkig weer helemaal opgeknapt is, naar zee. Er staat een heerlijk briesje wat verraderlijk is, want de zon heeft veel kracht, een parasol is dus geen overbodige luxe. Het zeewater is prima van temperatuur maar wel een beetje troebel, niet geschikt om te snorkelen.

6

7

8

 Op het eiland wordt het weer iets rustiger, er zijn net allerlei ”full moon” party’s geweest, een bekend festijn wat veel jongeren trekt. Er wordt hier blijkbaar veel gefeest want eind volgende week is er alweer de “half  moon” party.

9

We hebben helaas een Nederlandse reisleider Benno, die niet erg bekwaam is: hij weet veel over Thailand te vertellen en woont er zelf ook, maar over de simpele dingen betreffende de reis zelf heeft hij vaak geen goed antwoord. Ook laat hij veel beslissingen aan de groep over, waardoor er onderling veel discussies ontstaan, iets wat erg jammer is. Hij is zelf ook nog nooit op dit eiland geweest en is vandaag en morgen alleen voor “noodgevallen” te bereiken. Misschien zie ik het verkeerd, maar het lijkt wel of hij zelf gewoon vakantie viert. Verder is het een geschikte kerel en doet hij z’n best. Tot vanmorgen hadden we een prima lokale gids Mr. Bee, die alles in goede banen leidde, maar hij is op het vaste land gebleven. (Achteraf blijkt dat Benno deze hele reis voor het eerst maakt !)

Tegen de avond lopen we naar Hat Rin, dit plaatsje is echt ingesteld op jong publiek: er zijn aardig wat  tattoo-shops, hippe kleding winkels en ook zijn er veel soorten drank en snacks te koop. Toch vinden we een prima visrestaurant aan zee waar we weer genieten van de heerlijke Thaise keuken.

10

11

Verslag 8

Gisteravond hebben we voor het eerst deze vakantie geen wekker gezet, vandaag wordt het een luierdag. We hebben dan ook heerlijk “uitgeslapen” tot acht uur en na een ontbijt met uitzicht op zee hebben we ons geïnstalleerd op de comfortabele bedden met aan de ene kant het zwembad en aan de andere zijde de zee. Met een verkoelend windje, twee parasols en een mooi boek houden we het hier wel een tijdje uit.

1

2

Wim is gelukkig aardig opgeknapt. Normaal gesproken zouden we nu een snorkeltoer geboekt hebben en het eiland verder hebben verkend, nu houden we bewust een dagje rust. Achteraf gezien maar goed, want de wind wakkert aardig aan en het water is te troebel om goed te snorkelen. Zo wie zo, op een boot rondtoeren is voor beide heren echt geen optie !

3

4

5

6

7

’s Middags laten Wim en ik ons verwennen door een Thaise masseuse, al heeft de dame aardig wat kracht in haar armen en houdt Wim er zelfs spierpijn aan over. Om zes uur, tijdens de “briefing”, krijgen we te horen dat we morgen weer kunnen uitslapen en pas na elven naar het volgende eiland overvaren. Dus gezond en uitgerust vertrekken we naar Ko Samui !

8

Verslag 9

Het heeft vannacht diverse keren geregend, gepaard gaande met harde wind. Het lijkt Nederland wel, alleen is het hier zo’n twintig graden warmer ! Ook ’s morgens is het nog helemaal bewolkt en zijn er flinke windstoten, dat belooft wat op de open boot, waarmee we tegen de middag overvaren. Wim en Dennis hebben alvast een pilletje ingenomen en hopen er maar het beste van.

1

Omdat we pas na elven vertrekken uit ons resort ben ik nog even een stukje gaan wandelen, vanaf ons verblijf kun je langs het strand in een paar minuten naar Hat Rin lopen. Hier aan het water zien de huisjes er niet erg verzorgd uit.

2

Ook zie je regelmatig langs de kant van de weg, net als in de rest van Thailand, flesjes met benzine te koop staan. Er rijden ontzettend veel brommertjes die je hier overal kunt huren en deze hebben natuurlijk brandstof nodig !

3

Zodra de zon weer doorbreekt is het gelijk heel benauwd door de hoge luchtvochtigheid, toch houden we onze schouders voorlopig maar bedekt, we hebben gister al flink wat zon op de huid gehad, ondanks de parasols.

De boottrip verloopt gelukkig goed. Het is wel een hele toer om aan boord te komen met je koffer: via een ander schip dat ernaast ligt komen we op een open boot, die ons binnen een uur naar het zuidelijker gelegen kokosnooteiland Ko Samui brengt. Dit eiland is 247 vierkante kilometer groot en meer toeristisch dan Ko Pha Ngan.

4

5

6

Bij aankomst staan er drie busjes met chauffeur klaar, die ons een rondtoer over het eiland geven. Als eerste stoppen we bij de “Grote Boeddha”, deze staat op het eilandje Ko Faan, waar we via een brug komen.

7

Dit twaalf meter hoge imposante beeld wordt vereerd door de plaatselijke bevolking en onderaan de naga-trap (versierd met slangen) die naar het Boeddha beeld leidt is een bonte verzameling van souvenirstalletjes en eetkraampjes. We kunnen hier een tijdje rondkijken en wat eten.

8

9

10

11

12

13

14

15

Onze volgende stop is bij de rotsformaties Hin Ta & Hin Yai, die beroemd zijn om hun gelijkenis met de menselijke geslachtsorganen.

16

17

18

Ook hier zijn weer diverse kraampjes waar we allerlei soorten nootjes kopen en kokosnoot proeven.

19

20

21

Na weer een stuk rijden komen we bij de prachtige Namuang waterval, waar het mogelijk is een tocht op een olifant te maken, wij nemen er alleen foto’s van. Deze dieren zien er niet echt gelukkig uit, ze horen vrij rond te kunnen lopen in de natuur in plaats van mensen te vervoeren.

2223

24

25

26

27

28

Tegen vieren komen we aan bij ons nieuwe onderkomen wat weer prachtig gelegen is aan zee.

29

30

We hebben steeds heel mooie kamers, vaak met een balkon en ook staan er elke dag flesjes mineraalwater voor ons klaar, want het water uit de kraan is niet geschikt om te drinken.

31

32

We verkennen de omgeving, maken nog een korte wandeling langs het strand en dan, tegen half zeven, is het ineens donker.

33

34

35

36

37

38

Ons resort is vrij afgelegen dus voor morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we op eigen houtje het eiland verder verkennen.

Verslag 10

We hebben een heel gevarieerde dag gehad en aardig wat over het eiland gecrost. Als eerste zijn we naar de tempel Wat Khunaram geweest waar een gemummificeerde monnik te zien is.

1

2

3

4

Ook hebben we geprobeerd een geluid uit een gong te krijgen, geholpen door een Thais jongetje.

5

6

Daarna zijn we richting de “magic garden” gegaan, maar onderweg kwamen we van alles tegen. We zagen een paar grazende buffels (er worden hier buffelgevéchten gehouden, niet normaal !),

7

een Thai die kokosnoten uit de bomen aan het snijden was met een heel lange bamboestok met mes, een mooi gezicht: elke keer vielen de vruchten bijna op z’n hoofd !

8

9

10

11

Ook zagen we weer hele groepen olifanten met mensen op hun rug een tocht door de jungle maken

12

én op diverse plekken kun je naar watervallen lopen, wat we ook gedaan hebben.

13

14

15

16

De magic garden, tot voor vijftig jaar terug nog een bewoond dorp, was prachtig: overal zie je stenen beelden, leuke huisjes en verborgen plekjes.

17

18

19

20

Wim zag er nog een duizendpoot lopen en Dennis stapte bijna op een bruine slang van minstens een meter lang.

21

22

Vlakbij de tuin stond een bordje:Tartain Waterfall en daar zijn we vervolgens heen gereden. We gingen alsmaar verder het bergachtige binnenland in met z’n kokospalmen en bananenbomen.

23

De weg werd steeds slechter, vaak onverhard met stenen en kuilen en dat met een “gewone” Toyota, geen 4WD.

24

Na diverse kilometers gehobbeld te hebben stopte de weg en moesten we nog een stuk wandelen over heel smalle weggetjes en riviertjes om bij de waterval te komen. We hadden een stok voor ondersteuning meegekregen bij een kraampje en ook hingen er langs de route touwen om je aan vast te houden, een echte jungletocht.

25

26

27

28

29

Tegen tweeën hebben we bij “Peak Eye View” weer Thais gegeten en daarna zijn we helemaal naar het noorden van Ko Samui gereden.

30

31

Onderweg kwamen we langs een school waar de kinderen net opgehaald werden door hun ouders, allemaal op de scooter, soms wel met z’n vieren !!

32

33

34

We zijn nog een keer bij de Big Boeddha gaan kijken, nu hadden we de tijd aan ons zelf. Bij enkele winkeltjes stonden heel mooie  personages gemaakt van allerlei metalen onderdelen, deze passen echter niet in onze koffer !

35

36

We hebben nog enkele T-shirts gekocht voor ongeveer vijf euro per stuk. Alles is hier spotgoedkoop, ook voor het eten zijn we gemiddeld zo’n zeven euro per persoon kwijt, inclusief drinken.

37

Tegen zevenen zijn we terug bij het resort, het is inmiddels al helemaal donker. We hebben ruim honderd kilometer afgelegd vandaag. Na een spelletje Triominos gaan we tegen tienen plat, morgen loopt de wekker weer om half zeven af.

38

Verslag 11

Om acht uur verlaten we het prachtige resort weer en gaan met busjes naar Naton, vanwaar we tegen negen uur vertrekken naar het vaste land. Dit keer hebben we een grote boot en het water is heel kalm (geen kotszakjes nodig !).

1

Anderhalf uur later komen we aan in Don Sak en gaan vandaaruit weer met busjes richting Surat Thani.

2

Hier maken we een leuke boottocht over de Tapi rivier met een open longtailboot.

3

De oevers zijn bedekt met palmbomen en grote varens en natuurlijk wonen er weer mensen aan de rivier.

4

5

6

7

8

9

Een prachtige tocht door een soort “tropische Biesbosch”.

10

 11

Na een gezamenlijke lunch, gevolgd door nog een flinke autorit, komen we tegen half vijf aan bij de Khao Sok River Side Cottages.

12

(Onderweg passeren we diverse rubberplantages en zien we auto’s volgeladen met platgewalst rubber.) Weer hebben we prachtige huisjes en zijn onze verblijven naast elkaar met een tussendeur die open kan, dit is elke keer prima geregeld. Ook de omgeving ziet er schitterend uit.

13

14

15

16

17

Morgen gaan we in het Nationale Park Khao Sok een dagtocht maken.

18

(Verschil moet er wezen !)

19

Verslag 12

En weer hebben we een schitterende dag achter de rug: na een heerlijk uitgebreid ontbijt zijn we weer met een busje op stap gegaan. Na ongeveer een uur rijden hebben we een stop gemaakt bij een locale, overdekte markt waar allerlei verse waar verkocht werd, van groente tot levende vis en van kruiden tot varkenskoppen, heel interessant.

1

2

3

4

5

Na nog een kwartiertje rijden kwamen we in het N.P. Khao Sok. Ons resort ligt in het zelfde park, maar met 738 vierkante kilometer heeft het natuurlijk verschillende ingangen en bezienswaardigheden. Wij stoppen bij de in 1982 gebouwde Rachabrapha-dam, die ervoor gezorgd heeft dat er zo’n honderd eilandjes zijn ontstaan in een groot meer. Met een smalle open boot varen we langs allerlei grillig gevormde rotsen.

6

We gaan aardig hard over het water en iedereen wordt dan ook nat. We maken een stop bij vier apart gevormde eilandjes, die op veel foto’s afgebeeld staan.

Ook wij schieten weer heel wat plaatjes.

7

8

9

10

Een eind verder op het water meren we af bij een eilandje en gaan te voet verder. Tijdens de wandeling zien we een paar aapjes in de bomen,

11

(ook hangt er een hele grote aan een liaan !)

12

13

DSC05183

een tarantula spin in z’n holletje en heel veel bamboe en ander groen, een echte jungle.

14

15

16

17

We komen uit bij een stel hutjes die op bamboe gebouwd zijn en op het water drijven. Ook zijn er vlotten van dit hout gemaakt en daarmee varen we verder naar een grot, die we van binnen bekijken.

18

19

20

21

Later gaan we dezelfde weg terug, eerst met het vlot en dan wandelend.

22

23

24

25

26

Onze boot ligt er nog en brengt ons naar een soort “resort” op het water, waar we een heerlijke lunch krijgen met onder andere verse vis. Daarna is er tijd om te zwemmen of te luieren. We gaan het water, wat trouwens een prima temperatuur heeft, niet in maar verkennen het aparte restaurant met al zijn hutjes eromheen.

27

28

29

30

31

Tegen vieren vertrekken we weer en krijgen onderweg wéér een flinke douche over ons heen door het opspattende water. Dan volgt er nog een bustrip van ruim een uur en tegen zessen zijn we terug bij ons resort, vermoeid maar voldaan !

Verslag 13

Vandaag wordt Dennis 28 jaar, buiten op ons balkon krijgt hij zijn cadeaus en even later, tijdens het ontbijt, wordt hij door de groep toegezongen.

1

2

Ook krijgt hij van hen geschenken: een T-shirt, een blikhouder, een sleutelhanger en later van de reisleider enkele militaire emblemen en speldjes.

3

(Dennis had hier in het begin van de vakantie over gesproken, dit had Benno goed onthouden !)

4

De eigenaresse van het resort komt met een taartje gemaakt van pancake met kaarsjes erop aanlopen, erg leuk allemaal. Ook vanuit Holland krijgt hij diverse felicitaties.

5

Om tien uur gaan we met de groep “tuben”, hetgeen inhoudt dat we zittend in een met lucht opgeblazen band de Sok rivier afdrijven.

6

7

8

9

10

11

12

13

14

We doen er zo’n anderhalf uur over en varen langs grillige rotsen en mooie natuur, met af en toe een stroomversnelling. Het water is niet al te schoon, toch zijn er Thaise die zich erin baden en ook hun kleding wordt daar gewassen.

15

Tegen half één zijn we terug, nemen een douche en dan moeten de koffers weer ingepakt klaarstaan.

16

We gaan eerst met de bus terug naar Surat Thani, vanwaar we met de trein helemaal terug rijden naar Bangkok. Tijdens een tussenstop trakteert Dennis iedereen op een ijsje.

We vertrekken om half zeven vanaf het perron en als het goed is duurt de trip twaalf uur, we zijn dus de hele nacht in de trein. In Surat Thani hebben we nog wat tijd en we wandelen door een drukke straat vol eetkraampjes, je kijkt je ogen uit.

17

18

19

Ook de trein is een belevenis op zich, onze koffers gaan mee, dus het is een heel gestouw om alles in de wagons te krijgen.

20

We hebben wijn, bier en chips meegenomen en maken er een gezellige avond van. Dennis heeft zo een heel speciale verjaardag.

21

22

23

24

Tegen half tien komt de steward de bedden opmaken, Dennis en ik hebben een bovenbed, Wim slaapt beneden, waar van de stoelen een bed gemaakt wordt. De trein schommelt behoorlijk dus het wordt een onrustige nacht !

25

26

27

28

Verslag 14

Als we ’s morgens de buitenwijken van Bangkok inrijden zien we weer de krottenwoningen van de mensen van het platteland die naar de stad gekomen zijn om hier hun geluk te zoeken. Ook zijn de eerste mensen alweer bezig met de maaltijd. Pas tegen half acht arriveren we in Bangkok, allemaal een beetje gaar.

1

2

Op het treinstation staat een rij politieagenten, het eerste reële wat we zien van de stakingen, die nog steeds voortduren. Er volgt weer een rit met de bus door het centrum en nu zien we diverse blokkades en politie, opgesteld voor belangrijke gebouwen.

3

4

5

6

7

IMG_2423

We doen er een uur over om bij ons hotel, de Moc geheten, te komen en dan krijgen we eindelijk ons ontbijt, iedereen heeft erge trek.

Omdat we al zoveel gezien hebben deze vakantie en vanwege de demonstraties in de stad bekijken we alleen de tempel die pal tegenover ons verblijf ligt.

8

9

10

11

12

13

14

15

Daarna gaan we lekker luieren bij het zwembad en genieten van een Thaise massage. Zelfs Dennis neemt voor het eerst in z’n leven zo’n behandeling. De masseuses werken veel met hun ellebogen en gaan bovenop je zitten, je hele lichaam krijgt een beurt. Bij mij hebben ze extra mijn arm onder handen genomen, omdat ik al tijden last heb van een vervelende spier.

16

17

18

Ook ’s avonds blijven we gewoon bij ons hotel en genieten nog een keer van een uitgebreide Thaise maaltijd, dit gaan we missen thuis ! Het zelfde geldt voor het heerlijke weer, we zitten na het eten nog uren buiten op ons balkon. In Nederland vriest het en kan de kachel weer aan !

Verslag 15

Omdat het gisteren zo druk was met verkeer in de binnenstad zijn we vanmorgen al om acht uur vertrokken uit ons hotel. Binnen tien minuten zijn we echter het centrum al uit en om half negen zien we de luchthaven al liggen, terwijl we pas om 12.55 uur vertrekken uit Bangkok.

1

2

We checken als eersten in en hopen op een “lange benen” plaats, maar helaas zijn deze al weer vergeven. Dus voor Wim en Dennis wordt het weer twaalf uur krap zitten. We maken een rondje langs alle winkeltjes in de vertrekhal en komen regelmatig anderen van de groep tegen.

3

4

(Er hing een heel grote groepsfoto van diverse koningshuizen in de hal.)

5

6

Voor je het weet is het tijd om de lucht in te gaan, terug naar het koude vaderland.

Nieuw Zeeland 2013 (verslag 1-40)

Nieuw Zeeland 2013

10 weken Nieuw-Zeeland

Van 8 januari t/m 17 maart 2013 zijn wij met onze zoon Dennis naar Nieuw Zeeland geweest. Met een camper hebben we 8300 km afgelegd en het natuurschoon van dit schitterende land bewonderd en op 1175 bijgevoegde foto’s vastgelegd. Het hoofddoel van deze reis was het opsporen van de Lord of the Rings filmlocaties. Als leidraad was er thuis al een reisschema gemaakt met locaties en afstanden per dag, dit schema is eveneens aan het eind van dit verslag te vinden.

Veel lees en kijk plezier.

Verslag 1

We zijn, samen met Dennis, weer aan een nieuwe reis begonnen met dit keer als thema: “Lord of the Rings” en aangezien deze films allemaal in Nieuw Zeeland zijn opgenomen, zijn we nu dus op weg naar de andere kant van de aardbol. De eerste twaalf en een half uur vliegen zitten er al op en ook hebben we heerlijk geslapen op Singaporte Airport in het Ambassador Transit Hotel.

1

2

De tijd hebben we vijf uur vooruit gezet en inmiddels is het acht uur ’s avonds en wachten we op onze tweede vliegtrip, deze duurt tien uur en ook dan lopen we weer in met de tijd, namelijk nog vijf uur We komen 9 januari om twaalf uur ’s middags in Auckland aan, halen dan onze camper op, doen een heleboel boodschappen en dan kan onze trip beginnen !

3

4

Verslag 2

Woensdag 9 januari om twaalf uur ’s middags zijn we aangekomen op precies de andere kant van de wereld, gezien vanaf Nederland dan. We leven hier twaalf uur later en het is zomer. Bij aankomst was het vierentwintig graden en zonnig en al snel hadden we onze winterkleding verruild voor iets luchtigers. Bij de Apollo dealer, waar onze camper klaar staat, worden we uitgebreid ingelicht over onze woning voor de komende negen en een halve week. Deze camper is heel anders dan degene die we in Australië altijd
hebben, maar veel komt overeen met onze caravan. Tegen drieën gaan we de weg op om bij een winkelcentra allerlei spullen te kopen. Het is weer zoeken naar stoelen, een gaslamp, een barbecue, enz. en daarna gaan we uitgebreid onze levensmiddelen inslaan. Pas na zevenen komen we aan op “Remuera Inner City Camping Ground”, een dure camping midden in Auckland, waar we maar een klein plekje hebben.

1

Dit maakt voor nu echter niet uit, alle tassen moeten uitgepakt worden en alle spullen moeten een plekje krijgen, een hele klus ! Ook begint de vermoeidheid parten te spelen en tegen negenen houden we het voor
gezien en duiken ons bed in. We hebben nog niet alles voor elkaar: een
geschikte barbecue was niet te vinden en ook voor een dongel om de verslagen te kunnen verzenden, moeten we nog op pad, maar morgen is er weer een dag…..

Wim en ik hebben onrustig geslapen, Dennis daarentegen is
niet één keer wakker geweest tot half zeven vanmorgen, toen had ook hij de slaap uit ! Na een verfrissende douche en het indelen van de laatste spullen zijn we noordelijk gereden. De omgeving is schitterend: heel heuvelachtig en groen met regelmatig een uitzicht op zee of op groene dalen met kleine riviertjes.

2

Iets onder de plaats Warkworth ligt het Parry Kauri Park waar we een wandeling door de rainforest gemaakt hebben en waar tevens een
zevenhonderd jaar oude Kauriboom te zien is.

3

4

Ook is er een klein interessant museum bij, waar we nog een tijdje rondgekeken hebben.

5

6

7

Via de “scenic highway” rijden we verder noordwaarts en nemen de afslag richting Waipu Gorge, waar we voor het eerst deze vakantie over een onverharde (gravel)weg rijden.

8

Na zes kilometer rijden en een korte wandeling komen we bij de Piroa Falls, waar het druk is met verkoeling zoekende locals.

9

10

11

Daarna wordt het tijd om naar onze kampplaats Uretiti te gaan, deze ligt pal aan zee met alleen wat duinen ertussen, je mag er gaan staan waar je maar wilt. Vanwege de vakantieperiode staat het er aardig vol met tenten en wat campers, maar we vinden een leuk plekje uit de wind.

12

De luifel gaat uit, want de zon is best krachtig en natuurlijk maken we later nog een strandwandeling, heerlijk met de voeten in zee !

13

14

15

Het vakantiegevoel begint helemaal te komen !

Verslag 3

Toen Wim gisteravond ons tweede verslag wilde verzenden bleek dit niet te lukken. Het outlook programma dat ervoor zorgt dat één verslag onder de 1 MB blijft en waarmee we altijd werken reageerde totaal niet, waardoor de enige mogelijkheid van verzenden via Hotmail was, wat een bericht van 11 MB opleverde en die lang niet iedereen kan ontvangen. Wim is uren bezig
geweest en baalde vreselijk Vanmorgen zijn we naar het plaatsje Waipu gereden waar gelukkig een computerexpert woonde en deze heeft alles in orde gemaakt. Het blijkt dat er codes veranderd moesten worden, die we straks in Nederland weer terug moeten zetten; dit was iets wat we niet konden weten , maar nu werkt alles gelukkig feilloos !

1

In hetzelfde dorpje hebben we bij een soort garagebedrijf (waar een prachtige oude auto stond !)

2

van de eigenaar een ijzerzaag geleend en heeft Wim een stuk van de poten van onze tafel afgezaagd: tijdens het eten leken we wel dwergen,
de verhouding stoelen en tafel klopte totaal niet. Nadat onze problemen
verholpen waren zijn we via een prachtige slingerweg een stukje zuidelijk
gereden naar Mangawhai Heads, een mooie inlet aan zee, waar we heerlijk hebben gewandeld.

3

4

5

6

Vervolgens zijn we weer noordelijk gegaan naar Waipu Caves, waar we een grot verkend hebben. Je mocht er zo in wandelen, al had je wel een goede zaklamp nodig.

7

8

9

10

11

12

 

13

Daarna hebben we de kampplaats van afgelopen nacht weer opgezocht en de middag aan zee doorgebracht.

14

Na drie dagen zeggen we al: wat een prachtig afwisselend land is Nieuw Zeeland en we beginnen pas !

Verslag 4

Gisteravond hebben we tot elf uur buiten gezeten (Carcassonne gespeeld) onder een heldere sterrenhemel. Vanmorgen was alles buiten vochtig en
hing er een nevel boven zee.

1

2

We hebben vandaag voor het eerst een dumpstation opgezocht, waar we onze toiletcassette hebben geleegd, het vuile water kwijt konden en gelijk weer nieuw water in de camper hebben gedaan. We hebben zoiets nog nooit
bij de hand gehad, normaal vullen we een gietertje met water voor onze caravan en het vuile water loopt gelijk weg ! We deden het dan ook prompt verkeerd: we konden de kraan voor drinkwater niet vinden en namen de slang die bij de put lag. We hadden net honderd liter getankt toen iemand ons vertelde waar de kraan voor het drinkwater zich bevond en dat het getapte water ongekookt niet drinkbaar was ! We moesten al het water weer lozen, hebben alles doorgespoeld en opnieuw de tank volgegooid. Dit gebeurt ons dus maar één keer !!

3

Bij de stad Whangarei hebben we eerst het Town Basin bekeken, een binnenhaven met veel koloniale huizen en winkels eromheen.

4

5

6

Daarna zijn we naar de mooie Whangarei Falls gegaan, waar we een korte wandeling rond de waterval gemaakt hebben.

7

8

9

(De plaatselijke jeugd vermaakte zich er ook prima !)

Via een prachtige route richting de kust, waar we regelmatig over smalle bruggetjes reden,

10

11

12

13

14

kwamen we uit bij Matapouri Bay en vandaar zijn we weer landinwaarts naar het Waro-Limestone Reserve doorgereden.

15

16

17

18

Na een wandeling rondom deze grillige rotsen moesten we nog zo’n vijfentwintig kilometer naar onze kamplaats.

19

Deze ligt wederom aan zee en bij aankomst heeft Dennis gelijk een duik genomen.

20

Ook hier is de kust weer schitterend met overal kleine rotseilandjes.

21

Mijn kok (Wim) heeft inmiddels al z’n kookattributen naar tevredenheid bij elkaar en verrast ons elke avond met een heerlijke maaltijd. Wat dat betreft mag het van mij altijd vakantie zijn, want thuis kookt hij haast nooit !

22

Verslag 5

We hebben een prachtige dag gehad: vanmorgen (zondag 13 januari) zijn we begonnen met een bezichtiging van een grot, de Kawiti Cave en hier hebben we voor het eerst glimwormen (glowworms) gezien.

1

2

Deze komen alleen voor in grotten van Nieuw Zeeland en op een paar plaatsen in Australië. Deze kleine beestjes geven een felle gloed af
wanneer ze insecten willen lokken, zodra ze genoeg gegeten hebben houden ze op met gloeien (simpel uitgelegd !) We hebben met een gids een wandeling door de grotten gemaakt waar ook stalactieten en stalagmieten te bewonderen waren, maar al die duizenden kleine lichtjes schijnend als sterren in een donkere nacht, waren wel het meest bijzonder.

Vervolgens zijn we doorgereden naar de plaats Paihia, gelegen aan “the Bay of Islands”, vanwaar allerlei boten vertrekken voor een trip langs de vele eilanden (in de hele baai liggen zo’n honderdenvijftig grote en kleine eilanden).

3

4

5

6

We hebben een vier uur durende tocht gemaakt, welke werkelijk schitterend was: tientallen dolfijnen zwommen rond of achter de boot,

789

10

11

we zijn door “the hole in the rock” gevaren, een natuurlijke doorgang in een rots die best smal was en bij een prachtig eiland gestopt om een verkoelende duik te nemen.

12

13

14

De hele dag was het prima weer en we moesten ons echt goed insmeren, want de zon is genadeloos !

15

16

Tegen kwart voor zes waren we terug aan wal en hebben vlakbij een camping opgezocht die aan de “Haruru Falls” ligt. Vanuit onze luie stoel kijken we zo op de waterval en ook zien we diverse kano’s voorbij komen op de rivier.

17

18

Het is inmiddels half tien en we zitten, in hemdje en korte broek, nog na te genieten van deze heerlijke dag !

Verslag 6

In de plaats Kerikeri werd in 1819 de tweede Europese missiepost opgezet (de eerste was vijf jaar eerder gebouwd in de Bay of Islands), onder bescherming van het Maori opperhoofd Hongi Hika. Naast dit Mission House werd in 1835 de Stone Store gebouwd, bedoeld als opslagruimte, maar gaandeweg werd het een winkel waar mensen vanuit de wijde omgeving naar toe gingen. Ook de houten St-James Church maakte onderdeel uit van de gemeenschap. Deze oude gebouwen zijn nog steeds te zien in de Basin aan de Kerikeri Inlet.

1

2

3

Aan de overkant van de rivier ligt Rewa’s Village, een gereconstrueerd Maori-vissersdorp. Dit alles hebben we vanmorgen bekeken en weer levert het schitterende “plaatjes” op.

4

5

Ook de Rainbow Fall, een paar kilometer verderop, is erg mooi !

6

Dennis heeft inmiddels een echte Nieuw-Zeelandse hoed, alvast een vervroegd verjaardags kado !

7

Ik had in de buurt een camping uitgezocht en deze is prachtig, maar we kunnen niet dichtbij het water zitten en omdat het nog erg vroeg is, besluiten we door te rijden naar een volgende plek.

8

Onderweg stoppen we bij Whangaroa Harbour, een grote natuurlijke
haven waar Wim en Dennis enkele uren vissend doorbrengen op een jetty.

9

Dennis krijgt vijf vissen aan de haak en Wim vangt er vier, waarvan er drie een mooi formaat hebben om als maaltijd te dienen en verdwijnen dus in de koelkast!

10

11

We rijden nog even langs Taupo Bay, een prachtige baai waar een mooie camping moet zijn, maar deze ligt helaas niet aan zee.

12

Weer gaan we verder en tegen zevenen (na een stop bij een dump-station) komen we aan op de Karikari Peninsula bij Maitai Bay. Hier blijkt de kampplaats helemaal vol te zijn en mogen we gelukkig op de parkeerplaats
gaan staan, we hadden echt geen zin meer om verder te rijden ! Daar staan we nu op een grasveld, zonder andere campers of tenten om ons heen.

13

Op enkele tientallen meters afstand liggen twee mooie baaien, die we morgen wel beter gaan bekijken !

14

Verslag 7

Vanmorgen scheen er geen zonnetje, maar was de lucht zwaar bewolkt en tegen tienen begon het zelfs licht te regenen, ook staat er een harde wind, geen weer dus om naar het strand te gaan ! We hebben het kleine
schiereiland weer verlaten en zijn noordelijk richting Aupori Peninsula, dat
door de Maori’s “de staart van de vis” genoemd wordt, gereden, de uiterste punt van de “Far North”. Het is een smalle landstrook van niet meer dan twaalf kilometer breed met aan de westkant de Ninety Mile Beach en aan de oostkust mooie stranden en baaien. We hebben de westelijke kust alleen met somber weer en hoog water gezien en dan is het net het Scheveningse strand in de herfst, na vijf minuten hadden we het wel gezien.

1

Daarom zijn we doorgereden naar het Gumdiggers Park (Ancient Buried Kauri Forest). Hier hebben we rondgewandeld in een bos, waar onder de grond eeuwen oude kauribomen liggen, deze zijn door een natuurramp ooit
beschadigd en omgevallen en door de jaren heen bedekt met grond. Bij
beschadiging produceert de kauri grote hoeveelheden harsachtig sap dat de wond bedekt en de boom beschermt. De gestolde harsklompen vallen op de grond en raken bedekt met bosafval. In de loop van duizenden jaren versteent de hars tot “Kauri Copal”, ook wel “New Zealand Amber” genoemd.

2

De gom werd rond de 19de eeuw een gewilde grondstof voor de productie van kwaliteitsvernis en dus werd er volop naar gezocht.

3

4

Zelfs Europese kolonisten raakten betrokken bij het verzamelen en verkopen van gom. Rond 1860 was er nog maar weinig gom aan de oppervlakte te vinden en begon men te graven in de hoop tussen de wortels van oude bomen gestolde hars te vinden.

5

6

7

8

9

10

Het was een hard bestaan, maar tevens de belangrijkste inkomstenbron in Northland. We hebben ons uitgebreid verdiept in deze “gumdigging” welke alleen in Nieuw Zeeland voorkwam.

11

Inmiddels is het weer helemaal opgeklaard en tegen enen zijn we naar “Houhara Heads Motor Camp” gegaan, waar we een mooie plek uit de wind
vinden. Voor het eerst hebben we tijd voor Dennis’ lievelingsspel “Dominion” en ook draai ik voor de eerste keer een wasje.

12

13

We staan aan een prachtige beschutte baai, waar Dennis ’s middags nog een duik in neemt.

14

In de loop van de middag wordt het eb en “verdwijnt” het water; we kunnen zo wadlopend naar de open zee.

15

16

Tegen vijven wordt het ineens druk met vissers en ook Wim en Dennis wandelen met hun hengels richting zee.

17

Wim vangt twee “kawhy’s”, een stevige witvis en met de vangst van gisteren erbij hebben we er vandaag een prima maaltje aan.

18

Er zwemmen ook stingray’s rond en twee keer over heeft een visser er één aan de lijn, mooi om te zien.

19

20

Ook vandaag hebben we weer een heerlijke afwisselende dag gehad!

Verslag 8

De dag begon weer bewolkt, al hebben we tot nu toe wel elke dag buiten kunnen ontbijten, bij het verlaten van de camping ging het zelfs regenen. We hadden nog een stukje noordelijker willen rijden naar een mooi wit zandstrand, maar dit had nu weinig zin. We gaan zuidwaarts en onze eerste stop is bij Awanui bij “the Ancient Kauri Kingdom”. Het is een shop waar allerlei producten die van kaurihout zijn gemaakt, verkocht worden. Ook dit hout komt weer van heel oude bomen, die ontelbare jaren onder de grond gelegen hebben. Heel apart is een trap, uitgehouwen in een boom, die je naar de eerste etage brengt.

1

2

Ook staan er een paar prachtige banken, al zijn ze wel aardig aan de prijs !

3

In de plaats Kaitaia slaan we weer boodschappen in voor de komende dagen (de prijzen zijn hier een stuk hoger dan in Nederland!) en de bedoeling is dat we voorlopig geen winkel meer in hoeven ! We zijn nog maar net weer
onderweg, wanneer we een harde klap horen in de camper: er is een la open
geschoven en op de grond geknald met daarin ons zes-delig servies, hiervan is nu de helft nog maar heel, de borden met een barst erin meegerekend ! (De fout lag niet bij ons, maar het slot was afgebroken.) We zullen dus toch weer een store in moeten om nieuwe borden te kopen !

4

Via een prachtige route met veel slingerwegen, heuvels afgewisseld met bergen en vol mooie bomen en struiken (die je bij ons als kamerplant ziet), kwamen we aan bij de Hokianga Harbour.

5

Deze grote natuurlijke haven kun je alleen met een pont oversteken en veertig dollar armer kwamen we aan bij het plaatsje Rawene, waar diverse huizen op palen in het water staan.

6

We vervolgen de “Twin Coast Tourist Route” en komen uit bij een prachtige lookout Arai-Te-Uru-RR (duidelijk een Maori naam), waar je uitkijkt over hoge zandduinen, de harbour en de zee.

7

8

9

10

Weer verder komen we in de Waipoua Forest, waar de grootste Kauri boom van het land, Tane Mahuta, staat met een hoogte van 51 meter en een
omvang van 14 meter, hij wordt geschat op 1500 jaar oud !

11

Via een slingerende weg door het “oerwoud” komen we even later aan bij onze campsite.

12

13

14

15

We maken daar nog een korte wandeling en verder relaxen we met een spelletje “Dominion” en houden we uitgebreid “happy hour” met achter
ons de mooie forest !

16

Verslag 9

Ook vandaag is het weer bewolkt en de temperatuur komt nauwelijks boven de twintig graden uit, tevens staat er een harde wind. (Natuurlijk is dit nog altijd een stuk beter dan in Holland waar het overdag zelfs vriest !) Toch gaan we kijken bij de Kaiiwi Lakes, twee populaire meren vlak voor de kust, waar je, volgens het campingboek, zelfs verplicht moet reserveren om een plek te krijgen. Het is er niet erg druk en ook zijn er mensen aan het afbreken, waarschijnlijk vanwege het weer. Met goed weer zal het er prima vertoeven zijn: een zandstrand, zwemwater en een mooie omgeving, nu doet het er
triest aan !

1

We gaan verder en bij de plaats Matakohe bezoeken we het Kauri Museum, een werkelijk prachtige plek waar we uren doorbrengen.

2

3

4

5

6

Er staan diverse oude gebouwen, er is een houtzagerij, vele levensechte taferelen uit de pionierstijd, heel veel foto’s, de grootste collectie kauri hars en allerlei kunstwerken van kaurihout.

7

8

9

10

11

12

13

Na ons bezoek trakteert Dennis ons op een Nieuw-Zeelands streekgerecht: pannekoeken van mosselen met uien en zoete aardappels, erg lekker !

14

15

We hebben geen zin meer om nog ver te rijden en in de plaats Pahi, waar tevens een gigantische Moreton Bay Fig Tree staat, vinden we een kampplaats pal aan het water.

16

17

Wim en Dennis brengen er uren vissend door op de pier en ik heb sinds dagen weer tijd voor een mooi boek.

18

19

Tegen zessen wordt het te fris om buiten te zitten en trekken we ons voor het eerst deze vakantie terug in de camper voor een spelletje, niet lang erna begint het te plenzen ! (Wordt de camper ook gelijk van al het stof ontdaan !) Tevens kookt Wim voor het eerst binnen, maar de camper is ruim genoeg en binnen vermaken we ons ook prima !

20

Verslag 10

1

Het is al dagen op rij zo dat we ’s morgens buiten kunnen ontbijten, met vaak zonnig weer, maar zodra we gaan rijden (na negenen) trekt de lucht helemaal dicht en krijgen we regen. Dit duurt maar even, maar zorgt er wel voor dat Nieuw Zeeland zo mooi groen blijft !

2

We hebben vandaag zo’n honderdvijftig kilometer gereden en onderweg niet veel bijzonders bekeken, buiten het feit dat het landschap steeds blijft wijzigen en nog altijd indrukwekkend is. We zijn uitgekomen bij Shelly
Beach, een plek aan de Kaipara Harbour, weer een enorme inlet aan de westkant van het Noorder eiland, net boven Helensville.

3

We draaien de camper zo dat we redelijk uit de, nog steeds, harde wind kunnen zitten.

4

De mannen gooien hun vishengel weer uit maar dit keer hebben de vissen geen zin om te happen.

5

We wandelen wat, doen een paar spelletjes en genieten van een spannend boek. Helaas moeten we on ’s avonds weer terug trekken in de camper, de koude wind krijgt toch de overhand.

6

7

8

(Zoals de naam al zegt ligt het strand helemaal vol schelpen.)

9

Het enige wat we een beetje missen in Nieuw Zeeland is het
“wild-life”wat je in Australië ziet. Hier zijn alleen diverse soorten vogels te
zien, maar kangaroes, slangen, emoes, krokodillen, leguanen, koala’s en
pelikanen komen hier helaas niet voor.

Wel moeten hier ’s nachts kiwi’s rondlopen, maar wij hebben
ze jammer genoeg tot nu toe alleen in opgezette vorm gezien.

10

We hebben even wat foto’s van de binnenkant van de camper genomen !

11

12

13

14

Verslag 11

Tijdens de rit over de Scenic Drive in het Waitakere Ranges Regional Park, die over groene hoge heuvels gaat, zagen we het bord: Fairy Falls. We besloten om naar deze waterval toe te gaan, een wandeling van ongeveer veertig minuten.

1

2

3

4

De weg ernaartoe is prachtig en goed te doen al moesten we wel 516 treden naar beneden, daar aangekomen werden we beloond met een schitterend panorama.

5

Alleen de weg terug viel wel tegen, we moesten natuurlijk dezelfde treden weer omhoog en dan gaan de jaartjes toch tellen !

6

We gaan verder door het Regionaal Park en komen uit bij Piha, waar een grote rots ( Lion Rock) voor de kust ligt.

7

Vanwege het weekend is het er druk, al is het niet echt strandweer. Het was de bedoeling om naar de Karekare Falls te rijden, maar op de weg ernaartoe staat een bord met: maximale hoogte 3.20 meter en onze camper is 3.50 meter hoog, dus helaas gaat deze trip niet door. We zitten vlak bij de
wijngaarden van Henderson en wij komen terecht bij Artisan Wines, een leuke
locatie waar we vier soorten wijn proeven en daarna een “hapje” eten met een flesje wijn erbij !

8

9

Dennis is meer bekend met het whisky proeven (vakantie in Schotland), maar vond dit ook heel geslaagd.

10

We hoefden gelukkig nog maar een klein stukje te rijden naar onze overnachtingplaats en we staan nu op het parkeerplaats van het Arataki
Visitors Centre, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de Manukau Harbour.

11

12

13

Op het terrein mogen alleen campers staan, die alle voorzieningen aan boord hebben ! We zitten nog een tijdje buiten tot de zon verdwijnt en verhuizen dan weer naar binnen. Het parkeerterrein is inmiddels zo goed als verlaten en we zijn de enigen die hier overnachten !

14

Verslag 12

De morgen begon grauw en met motregen en voor vandaag stond de stad Auckland met onder andere de “Sky Tower” op het programma ! We zijn
toch maar naar het centrum gereden, dertig kilometer vanaf onze
overnachtingplaats. Daar aangekomen bleek er een wielerronde en een marathon aan de gang te zijn en diverse wegen in de binnenstad waren afgezet.

1

Het viel niet mee om een parkeerplaats te vinden voor onze grote en hoge camper, alle overdekte garages zijn veel te laag ! Uiteindelijk vonden we een plekje bij de supermarkt “Count Down” waar je negentig minuten mocht staan om boodschappen te doen. Wij zijn naar het National Maritime Museum
gelopen, zo’n kilometer verderop. Boten hebben in de Nieuw-Zeelandse
geschiedenis altijd een belangrijke rol gespeeld en er was dan ook van alles te bekijken.

2

3

4

Tegen twaalven kregen we ineens een telefoontje van “Apollo”: we moesten meteen terug naar onze camper anders kregen we van de politie een bekeuring van 300 dollar ! Gelukkig waren we zo goed als klaar in het museum en we zijn dan ook direct teruggelopen naar de parkeerplaats. Helaas zat er toch een bekeuring van 50 dollar onder de ruitenwissel geschoven, die Wim via de computer kan betalen ! Nog altijd was het vrij heiig dus de hoge uitkijktoren had weinig zin. Ik had nog wat op het programma staan: Kelly Tarlton’s Underwater World and Antarctic Encounter, een hele mond vol ! Bezoekers lopen door een plexiglas tunnel omgeven door vissen; we zien haaien en pijlstaartroggen op een paar decimeter afstand !

5

6

Maar het mooiste is toch wel de pinguïnkolonie die er over ijs loopt en vlak langs je heen zwemt in subantarctisch water.

7

8

Natuurlijk is er nog veel meer te zien en wanneer we na enkele uren weer buiten staan is de lucht helemaal blauw en de temperatuur ligt rond de vijfentwintig graden ! In de verte zien we het centrum van Auckland liggen en hoogstwaarschijnlijk heb je nu een prachtig uitzicht vanaf de Sky Tower.

9

We gaan echter niet nog een keer die drukte in maar zoeken een camping aan zee op, deze vinden we in het Tapapakanga Regional Park een uurtje rijden van de stad. Helaas mogen op het “Beachfront”-gedeelte van de kampplaats alleen maar tenten staan en komen wij terecht op het “Sea View” gedeelte, vanwaar het nog een aardig stukje lopen is naar de zee.

10

11

12

Alleen Dennis neemt een duik in het water, wij houden het bij een mooi boek in een luie stoel, genietend van de zon ! Pas tegen achten verdwijnt deze achter de bomen, maar met een vest aan is het buiten nog lang uit te houden !

Verslag 13

Eind vorig jaar ben ik weken bezig geweest met de planning voor deze reis, je wilt natuurlijk zoveel mogelijk zien en op tijd aankomen bij Christchurch, vanwaar we terugvliegen naar huis. (Gelukkig duurt dit nog acht weken !) Maar je kunt niet alles voorzien en ook de natuur gaat zijn eigen gang !

1

(Er is hier een groot verschil tussen eb en vloed, daar moet je met je bootje wel rekening mee houden !)

Vanmorgen zouden we eerst een struisvogelfarm bezoeken, iets wat Dennis nog nooit gezien heeft. Aangekomen op de plaats van bestemming bleek
deze zaak al drie jaar geleden te zijn opgeheven, terwijl hij nog wel in mijn
boek van 2012 staat ! Vervolgens zouden we een bijzonder fenomeen gaan
bekijken: de Hot Water Beach. Hier kun je bij eb een gat in het zand graven en
dan komt er water van ongeveer zestig graden omhoog ! Tegen de tijd dat wij er aankwamen begon het alweer vloed te worden. Er waren nog enkele mensen aan het graven, maar ook zij waren te laat !

2

3

Maar er stond nog iets op het programma: the Cathedral Cove en daarvoor waren we gelukkig wel op tijd !

4

Na een prachtige wandeling van ruim een half uur kwamen we bij een mooie witte kaap met een kathedraal-vormige grot, die bij vloed niet toegankelijk is.

5

6

7

Wij zijn er onderdoor gewandeld en hebben genoten van de schitterende omgeving, net als vele andere mensen.

8

9

10

Op de weg terug naar de camper ging Dennis door z’n enkel, gelukkig viel het allemaal mee en heeft hij er alleen wat schaafwonden aan overgehouden.

Vlakbij ligt Hahei Holiday Resort, waar we een mooie plek op de camping vonden, vlak bij zee. Dennis is weer diverse keren het water in geweest, Wim en ik kwamen niet verder dan pootje baden, we vonden het veel te fris ! (Watjes !!)

11

12

Wanneer we op een “echte” camping staan gebruik ik natuurlijk ook de voorzieningen die ze bieden en ik had zonder moeite twee machines vol met vuile was ! Met het mooie weer, het is ruim vierentwintig graden, was alles gelukkig zo weer droog !

Verslag 14

We hebben de dag doorgebracht rond de plaats Waihi, waar in 1878 een goudhoudende kwartsader werd ontdekt. Er kwamen al snel vele
goudzoekers op af en als gevolg daarvan is Martha Mine ontstaan, eerst met vele gangen onder de grond, later als open mijn.

1

Er zijn nog veel restanten van de oude mijnen te vinden en wij hebben een prachtige rondwandeling gemaakt in de Karangahake Gorge (vaak
gebruikmakend van smalle hangbruggen),

2

waar we zo door allerlei donkere gangen mochten lopen, gelukkig
hadden we goede zaklampen bij ons.

3

4

5

6

7

8

In één grot hebben we zelfs weer gloeiwormen gezien.

9

10

11

12

Ook de “open pit mine” was indrukwekkend, met z’n grote vrachtwagens die constant heen en weer rijden.

13

14

De Goldfields Railway rijdt met een oude dieseltrein het traject dat vroeger ook werd gebruikt.

15

16

Nadien zijn we naar “Dickey Flat” gereden, een simpele, maar leuke kampeerplek aan de Waitawheta River, waar druk in gezwommen werd.

17

18

19

Onderweg kwamen we nog langs de Owharoa Falls, waar weer veel mooie oranje fresia’s stonden, deze groeien hier overal in het wild.

20

21

Dennis heeft gelukkig totaal geen last meer van z’n enkel, hij heeft de hele wandeling zonder problemen gelopen en hangt zelfs al weer aan lianen !

22

23

24

Verslag 15

Vandaag, 23 januari, is het de verjaardag van Dennis en wordt hij alweer 27 jaar ! Hij kreeg vanmorgen al diverse telefoontjes en ook kwamen er via de mail felicitaties binnen. We hebben een leuke dag voor hem gepland: we gaan namelijk naar Hobbiton, the Shire. Hier is een stukje van de film the Lord of the Rings (LotR) opgenomen en ook de nieuwste film “the Hobbit” speelt zich hier gedeeltelijk af.

1

2

Het info centrum in Matamata, waar we de tickets kopen, brengt je al direct in de stemming en eenmaal op de “movie set” kunnen we ons helemaal inleven in de film.

3

4

Het hellende landschap met zevenendertig “Hobbit huisjes”,
de brug, het meertje en the pub, alles is prachtig opgezet.

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

In twee en een half uur tijd krijgen we een rondleiding met interessante uitleg en ook is er volop gelegenheid om foto’s te nemen. Dennis geniet volop ! Van de huisjes is alleen de buitenkant maar geconstrueerd, alle binnen opnames van de film zijn in de stad Wellington in een studio gemaakt. Alleen bij “Bag End” het huis van Bilbo en Frodo Baggins, kunnen we naar binnen lopen.

17

18

19

20

21

22

23

24

Na afloop eten we wat met een speciaal biertje erbij !

25

Vervolgens rijden we naar Mount Maunganui aan de kust en vinden een plekje op het Beachside Holiday Park, waar je weer goed kunt merken dat de schoolvakantie nog (steeds) niet afgelopen is !

26

27

We brengen een uurtje door op het strand en toasten daarna bij de camper met een glaasje champagne op Dennis’ zijn verjaardag, vanavond gaan we naar een visrestaurant om het verder te vieren !

28

29

30

Verslag 16

We hebben weer een heel gevarieerde dag gehad: als eerste hebben we vanaf de camping een wandeling gemaakt rond Mount Maunganui. We hadden helaas (!!) geen tijd om naar de top te klimmen, want we moesten om tien
uur van onze kampplaats weg.

1

2

3

Vervolgens zijn we naar Te Puke gereden de kiwi-hoofdstad van de wereld. Hiervandaan worden elk jaar minimaal 80 miljoen kratten (met 30 Zespri kiwi’s erin) uitgevoerd naar landen over de hele wereld.

4

Tijdens een rondleiding in een soort kiwikarretje kregen we uitleg over het hele proces.

5

De oogsttijd duurt tien weken en start in april, ze hebben daarvoor 24.000 mankrachten nodig ! Eenmaal geplukt kunnen ze tien maanden vers worden gehouden in een koele opslag. In het voorjaar worden de bijen losgelaten
om voor de bevruchting te zorgen.

6

7

Elke plant levert ongeveer duizend kiwi’s ! Op dit moment hebben ze een groot probleem met de kiwi gold, die twintig procent behelst van de totale productie. Er zit een ziekte in de stam en wij weten nu al dat er binnenkort voor een langere periode geen gold-kiwi’s meer leverbaar zullen zijn over de hele wereld !! Ook hebben ze een nieuw soort geteeld, de kiwiberry die
een beetje naar appel smaakt !

8

Op het terrein van Kiwi360 stond ook een helikopter waarmee je een rondvlucht boven de kiwiplantages en langs de kustlijn van “the bay of
plenty” kon maken en aangezien Dennis nog nooit in een helikopter had gezeten hebben we met z’n drieën een korte trip gemaakt !

9

Deze was zeer indrukwekkend en Dennis kon het, voorin zittend, allemaal prima bekijken.

10

11

12

13

14

Na deze speciale belevenis zijn we naar Lake Rotorua gereden waar we bij Hells Gate weer verrast werden: door vulkanische activiteiten wordt de bodem er erg warm.

15

16

We zien mistflarden opstijgen boven een imposante thermale vallei en modderpoelen borrelen bij temperaturen boven de honderd graden.

 

17

18

De Kakahi Falls is de grootste warme waterval met veertig graden Celsius en met tevens een helende werking, waar Maori’s in vroeger tijden hun wonden verzorgden na de strijd.

19

20

We mogen er in een modderbad lopen (in Turkije gingen we bijna “kopje onder” in deze vieze brij !) en tijdens de hele wandeling stinkt het naar de zwavel, net de lucht van rotte eieren.

21

22

23

Het is een unieke belevenis !

24

Dan houden we het voor gezien vandaag en rijden naar Lake Okareka waar we een mooie plek aan het meer vinden.

25

26

Weer leven we de hele dag buiten bij een temperatuur van rond de vijfentwintig graden !

Verslag 17

Toen ik vanmorgen een kiwi, die we gisteren in de supermarkt van Te Puke hadden gekocht, wilde eten, zag ik tot mijn verbazing dat er op het
stickertje stond: produce of Italy !!

1

2

We zijn vanmorgen naar Whakarewarewa, the Living Thermal Village,
geweest, een plek waar Maori’s nog daadwerkelijk wonen en werken, tussen de geisers en warme poelen in.

3

(Probeer dit maar eens uit te spreken !)

4

Het is vreemd om te zien dat er uit straatputten stoom komt en dat we langs “hot pools” lopen waar Maori’s aan het baden zijn.

5

Er is een prachtige half uur durende show met volop zang en dans.

6

We zien een oorlogsdans, waarbij de tong regelmatig naar buiten gaat, een show met korte en lange stokken en diverse andere aparte dansen.

7

8

9

10

Er zijn diverse winkels met bewerkte sieraden, gemaakt van been of jade en er staat een Wahiao gemeenschapshuis.

11

12

13

Ook de Pohutu (grote plons) geiser zien we diverse keren tot uitbarsting komen.

14

Nadien zijn we naar Waimangu gereden, een vulkanische vallei,
waar we een mooie wandeling maken langs o.a. het 38.000m2 grote Frying Pan Lake, de grootste warmwaterbron ter wereld.

15

16

17

18

Ook de Inferno Krater met het helblauwe water is heel speciaal.

19

Het hele meren gebied waar we de laatste dagen zijn is vol vulkanische activiteit.

20

21

Tegen vieren zoeken we weer een kampplaats op en dit keer staan we aan het Lake Rerewhakaaitu, bij het Guy Roe Reserve. We genieten zolang mogelijk van de zon, maar er staat een koude wind en tegen zevenen
verhuizen we naar binnen.

22

Verslag 18

Ondanks de koude heldere nacht die we hadden, konden we vanmorgen toch buiten in de zon ontbijten, al hadden we wel onze dikke vesten aan ! Daarna zijn we naar Wai-O-Tapu gereden, een thermisch gebied vol ingezakte kraters, koude en kokende poelen van modder, water en stoomwolken.
Het meest bijzonder van dit park is echter de Lady Knox Geiser, die slechts één maal per dag, rond kwart over tien ’s morgens, erupteert. Hete stoom en water komen dan vrij door de ventilatieschacht van de geiser, dit kan een uur
doorgaan maar ook in een paar minuten bekeken zijn. We stonden met honderden mensen te wachten op deze uitbarsting, die vandaag helaas hooguit één minuut duurde !

1

2

3

Gelukkig was er nog veel meer te bekijken en ook al hadden we al twee eerdere parken gehad, deze was toch weer heel anders.

4

5

6

Via een houten brug lopen we over gekleurde terrassen, we zien een oesterpoel en grote kraters.

7

8

9

De champagnepoel met een doorsnee van zestig meter en tevens zestig meter diep heeft een temperatuur van 74 graden C. en koolstofdioxide
zorgt voor kleine belletjes, tevens heeft het een mooie rode rand.

10

11

13

14

15

Het bad van de duivel daarentegen is weer knalgroen !

16

We wandelen er ruim een uur rond en snuiven regelmatig de vieze zwaveldampen op. (Als je maar één park wilt bekijken is dit de aanrader,
met een Maori-village erbij heb je dan een goede indruk van het vulkanisch
gebied. Je betaalt namelijk wel elke keer ruim twintig euro p.p.!)

Na een speciaal duivelsdrankje (kijken of Dennis hoorntjes krijgt !) starten we de camper weer en gaan richting Lake Taupo.

17

We maken een stop bij de Waikato River, die zich vlak voor Taupo door een smalle gorge perst, waardoor er een flinke stroomversnelling plaatsvindt met de Huka Falls als resultaat.

18

Met een heel snelle speedboot worden er mensen naar de watervallen gevaren, regelmatig een vreemde bocht draaiend om het allemaal nog
spannender te maken, niks voor ons !

19

We hebben dit spektakel bekeken vanaf het Huka Prawn Park,
druk garnalen pellend en genietend van het mooie uitzicht.

20

21

Het is inmiddels drie uur en we gaan op zoek naar een campingplek aan de oever van Lake Taupo, deze vinden we bij: Motutere Bay Holiday Park. We hebben geluk, er is nog één plekje vrij pal aan het water. Dennis gaat zwemmen en Wim koopt een visvergunning voor 24 uur. We besluiten om
hier morgen ook te blijven staan, de weersvoorspellingen zijn goed en even een rustige dag tussendoor is zeer welkom !

22

23

24

Verslag 19

We hebben er vandaag een echte zondag van gemaakt: eerst heerlijk uitgeslapen, daarna uitgebreid ontbeten met “bacon en eggs”, verder
veel gelezen en spelletjes gedaan.

1

Wim heeft nog een tijdje gevist, Lake Taupo staat bekend om zijn regenboogforel, maar hij heeft helaas totaal geen beet gehad. Dennis en ik zijn het water nog even in geweest, de temperatuur ervan viel echter tegen, ook waait er een harde koele wind over het meer.

2

3

Toch was het een heerlijke relaxte dag en zijn we er helemaal klaar voor om morgen weer verder te trekken, er is nog zoveel te zien in Nieuw Zeeland !

4

Verslag 20

1

Nadat we in Turangi weer voor vier dagen boodschappen hebben
ingeslagen laten we Lake Taupo achter ons en rijden door naar Tongariro
Nationaal Park. Als eerste maken we er een wandeling van zes kilometer rond
Lake Rotopounamu, een groen meer met kleine witte stranden.

2

3

4

5

6

7

Een eindje verderop kunnen we vanaf de oever van Lake Rotoaira (het blijven vreemde namen !) de actieve kegelvulkaan van Mount Ngauruhoe aanschouwen. Het is heel fascinerend dat er zo maar een eruptie kan plaats vinden, maar Nieuw- Zeeland is nu eenmaal één van de meest actieve vulkanische regio’s ter wereld.

8

9

In Whakapapa Village winnen we informatie in over de Tongariro Crossing, een 17 kilometer lange wandeling door het park langs vulkanen en bergtoppen, welke vaak wordt omschreven als de beste dagwandeling
hier en die wij morgen willen gaan maken. Helaas is de route maar half te
volgen en moet je dezelfde weg weer terug, wat te maken heeft met de actieve vulkaan, we besluiten om er dan maar van af te zien en zo weer een dag in te lopen. (Met de rustdag van gisteren zijn we nu weer op schema !) Bij het infocentrum bekijken we een interessante film over het ontstaan van vulkanen en daarna rijden we door naar het zes kilometer verderop liggende skioord waar vlakbij opnamen van LotR (Mordor) gemaakt zijn. Overal zie je lavagesteente en het lijkt wel een beetje op een maanlandschap.

10

11

12

We maken nog een korte wandeling naar een mooie waterval, waar we helaas niet de enigen zijn.

13

Elke keer weer zien we de besneeuwde Mount Ruapehu overal bovenuit steken, met z’n 2.797 meter een van de hoogste bergen van Nieuw
Zeeland.

14

Ook de vulkanische berg Tongariro, bijna tweeduizend meter hoog, kijk je niet gauw over het hoofd.

15

We vinden een kampplaats Mangahuia in het park, waar we nog een tijdje, in de schaduw van de camper, zitten te lezen met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen.

16

Jammer genoeg moeten we vroeg naar binnen verhuizen, vanwege talloze heel vervelende muggetjes !

Verslag 21

 

2

Toen wij gistermiddag naar het Whakapapa Skifield in het Tongariro N.P. reden, begon er een controlelampje te knipperen en kwam de camper nog maar nauwelijks vooruit. Dit gebeurde twee keer en daarna waren
we boven en deed het probleem zich niet meer voor. In het autoboekje stond dat je dan zo spoedig mogelijk naar een garage moest gaan. Dit hebben we vanmorgen dan ook gedaan, ook al deed de auto het nog steeds prima. De eerstvolgende grote plaats was Taumarunui, vijftig kilometer verderop. We hebben de camper met een elektronisch kastje na laten kijken, maar alles bleek in orde, de monteur dacht dat het misschien met de ijle lucht te maken had, omdat we zo hoog zaten.

3

We hebben in dezelfde plaats nog even de tank vol gegooid met diesel, want de eerstvolgende honderdenvijftig kilometer is dit niet mogelijk, we gaan namelijk “the Forgotten World Highway” rijden.

4

5

6

Deze “snelweg” zit vol kronkels en heuvels, gaat door ravijnen, een smalle tunnel en loopt gedeeltelijk langs een treinrail. Op deze rails zagen we een soort golfkarretjes rijden, waarmee mensen op een ontspannen manier de omgeving kunnen bekijken.

7

Het was een prachtige rit, al liep de temperatuur vandaag op tot dertig graden en was het asfalt op vele plekken helemaal zacht en glimmend.
Een stuk snelweg bestond trouwens uit gravelweg en ook rijden we regelmatig over smalle bruggetjes. Na drie en een half uur komen we aan in Stratford, hiervandaan kun je Mount Taranaki zien, een 2.500 meter hoge slapende vulkaan met eeuwige sneeuw erop.

8

We rijden nog een stukje door en komen uit bij Kaupokonui Beach Motorcamp,

9

10

een verrassend leuke kampplaats met uitzicht op zee, zwarte
zandheuvels en voor het eerst deze vakantie een mooie zonsondergang.

11

Natuurlijk gaat Dennis weer zwemmen, Wim en ik wandelen heerlijk over het strand.

12

We hebben al dagen geen drup regen meer gehad en wat ons betreft mag dat zo blijven !

13

14

15

16

17

18

(Dennis is de laatste dagen helaas flink gestoken en vooral ’s nachts jeukt dit vreselijk !)

19

20

Verslag 22

1

We zijn vanmorgen vanaf de kust teruggereden naar Egmont N.P. waar Mount Taranaki dit keer niet in de wolken ligt.

2

De vulkanische berg is vanaf diverse kanten te benaderen, wij gaan via de smalle, langzaam oplopende Manala road naar het Dawson Falls Visitor Centre. Hiervandaan beginnen diverse wandelroutes waarvan we er twee
kiezen. Als eerste nemen we de Wilkies Pools Loop Track, een twee en een halve kilometer lange tocht door het prachtige regenwoud, met bomen vol apart mos en ook langs enkele watervalletjes.

3

4

Een paar keer moeten we via keien het water over steken, maar we blijven redelijk droog.

5

6

7

8

Daarna lopen we naar de Dawson Falls, veel traptreden lopend en weer door een schitterende natuur. De waterval stort zich achttien meter naar beneden en was de wandeling beslist waard, wel hebben we alle drie een natte rug !

9

10

11

Vervolgens rijden we naar de plaats Stratford waar het Taranaki Pioneer Village gevestigd is. Het omvat gerestaureerde en gereconstrueerde
gebouwen, waaronder een school, een gevangenis, een spoorwegstation en zo’n vijftig andere monumenten uit de lokale geschiedenis, heel interessant allemaal !

12

13

14

15

16

17

18

19

20

Na een lekkere maaltijd bij het openlucht museum, een traktatie van Dennis, rijden we weer richting kust. Er staat echter vandaag een harde westenwind en dus zoeken we een beschutte kampplek, deze vinden we bij Carlyle Beach Motor Camp.

21

We staan nu pal aan de Patea River, die uitmondt in zee. Dennis trekt meteen z’n zwembroek aan en Wim pakt zijn vishengel. Nadien doen we een spelletje Carcassonne, al moeten we oppassen dat de kaartjes niet wegwaaien !

22

Bij het eten koken heeft Wim zelfs een windschermpje nodig !

23

Het was weer een heerlijke gevarieerde dag !

24

(Ze hebben hier trouwens ook een Betuwe-lijn !!)

Verslag 23

Gisteravond hoorden we geritsel en het weinige “wild life”dat hier te vinden is bleek ….een egel te zijn!

1

Vanaf de camping zijn we zuidoostelijk naar de vijftig kilometer verderop liggende plaats Wanganui gereden, waar ik wat informatie wilde halen over de Wanganui River en zijn gelijknamige Nationale Park. We zouden ook
nog een soort uitkijkpost bekijken, maar ik heb twee gebouwen door elkaar
gehaald en wij gingen per ongeluk naar een oude klokkentoren, die niet
“aardbeving proef” meer was en daarom niet te bezichtigen.

2

Een stad zegt ons nooit veel, dus die hebben we zo snel mogelijk achter ons gelaten, wij willen de mooie natuur in de omgeving zien ! De Wanganui River is de langste bevaarbare rivier van Nieuw Zeeland, heeft een lengte van 290 kilometer en is de populairste kanoplek van het land.

3

Er zijn honderden stroomversnellingen, diepe kloven en steile kliffen. Wij zijn via een smalle kronkelweg langs deze rivier stroomopwaarts gegaan, een prachtige route.

9

Onderweg waren er diverse historische bezienswaardigheden te bekijken.

5

6

7

8

9

Vijftig kilometer noordelijk ligt een kampplaats en het was de bedoeling daar te overnachten, we zagen ons al aan de rivier zitten, kijkend naar kanovaarders, zwemmend en vissend. Niks was minder waar: de kampplaats was een open stuk terrein, vanwaar je niet eens bij het water kon komen en tijdens onze hele tocht hebben we geen enkele boot, in welke vorm dan ook, gezien ! Inmiddels was het ruim dertig graden en we hadden de keus om nog een heel stuk verder te rijden, op deze kampplaats te blijven of terug te rijden naar de kust. Dit laatste hebben we gedaan (dit was eigenlijk pas morgen de bedoeling) en ik heb met Dennis van plaats geruild, zodat hij voorin ook de hele trip optimaal kon bekijken.

10

Eenmaal terug in de plaats Wanganui zag ik ineens een bord met “Durie Hill Elevator”, het uitkijkpunt waar we vanmorgen naar op zoek waren. We zijn er alsnog heengereden en opgeklommen, hiervandaan kon je de hele stad goed zien.

11

12

Het was inmiddels al half vijf en daarom hebben we snel een kampplaats opgezocht, genaamd Scoutlands welke aan een mooi rustig meertje ligt. Daar genieten we nog een tijdje van de zon tot deze achter de bomen verdwijnt ! Daarna verrast Wim ons weer met een culinair hoogstandje, hij overtreft zichzelf deze vakantie met steeds nieuwe gerechten !

13

14

Verslag 24

Wat ons gisteren niet lukte, een mooie kampplaats in de bergen vinden, is ons vandaag redelijk goed gelukt.

1

(Onderweg hebben we een tijdje achter dit “oversized” voertuig gereden, inhalen was moeilijk ! Nadat we zo’n honderd en dertig kilometer zuidelijk hebben gereden over vlak boeren landschap, waardoor we ons haast weer in Holland waanden, gaan we bij Otaki de snelweg af en nemen de negentien kilometer lange Otaki Gorge Road.

2

3

4

We zitten gelijk aan weerskanten in de bergen van het Tararua Forest Park. De weg wordt steeds smaller, gaat over in gravel en brengt ons langs diverse mooie punten. Uiteindelijk komen we uit bij Otaki Forks, een vlak gedeelte in de buurt van een ondiepe, snel stromende rivier, waar we mogen kamperen.

5

Rondom ons zijn bergen en we kunnen de rivier horen en zien stromen; het is werkelijk een prachtige omgeving ! Ook zijn er maar weinig andere kampeerders.

6

We zijn er al rond een uur of twee en hebben mooi de tijd voor een spelletje en een leesboek, maar natuurlijk ook om de buurt te verkennen. Hier zijn in het verleden opnamen gemaakt voor LotR: “Outer Shire” en we proberen de plek te vinden die er het meest voor in aanmerking komt ! (We kunnen het niet even op Google nakijken, want we hebben hier totaal geen verbinding). Het is nog steeds heerlijk warm weer, dus zoeken we verkoeling in het ondiepe water !

7

8

9

10

Dit is echt een plek zoals een kampeerplaats moet zijn !

Verslag 25

Toen we vanmorgen wakker werden was het helemaal bewolkt, in
tegenstelling tot gisteravond toen we konden genieten van een prachtige heldere sterrenhemel, die nog eens extra goed zichtbaar was, omdat er geen kunstlicht in de omgeving aanwezig is. Ons idyllische plekje ziet er meteen minder mooi uit en na het ontbijt vertrekken we, weer twintig kilometer rijdend over de onverharde weg, waardoor alles in de camper rammelt en schudt, richting Paraparaumu, waar het Southward Car Museum de belangrijkste attractie van de omgeving is. Het bevat met ruim vier honderd oldtimers, vele motorfietsen en diverse brandweerauto’s de grootste collectie historische voertuigen op het zuidelijk halfrond !

1

2

3

4

5

6

Wim en Dennis genieten van al deze prachtige auto’s, terwijl ik er met m’n fototoestel zoveel mogelijk probeer te vereeuwigen. Na deze
“snoepwinkel” uitgebreid te hebben bekeken rijden we verder We komen nu namelijk in de buurt van Wellington, waar regisseur Peter Jackson veel opnames gemaakt heeft voor de film Lord of the Rings. In mijn campingboek staan diverse locaties aangegeven, echter zonder coördinaten of straatnamen, zodat het moeilijk zoeken wordt om de goede plek te vinden. Diverse keren komen we in woonwijken terecht of op doodlopende wegen.
Pas in het Kaitoke Regional Park komt er een duidelijke aanwijzing met
“Rivendell”, er staan zuilen met informatie over de film en nu blijkt het dat
heel veel naderhand in de studio bewerkt en digitaal toegevoegd wordt !

7

8

9

Soms is alleen een open plek of een boom een herkenningspunt, geen wonder dat het zo moeilijk zoeken is ! Toch hebben we sinds we in Nieuw-Zeeland zijn, wandelend door de prachtige bossen, heel vaak tegen elkaar gezegd: hier kon heel goed een stuk film opgenomen zijn.

10

11

Het is weekend (zaterdag 2 februari) en vrij druk in het park met gezinnen die van het, inmiddels weer, mooie weer genieten.

12

We maken nog een korte wandeling door het park waar we over een lange slingerbrug moeten, die over de Hutt River leidt. Hij gaat zo heen en weer dat ik loop te waggelen op m’n benen als ik eraf kom ! (Ik denk dat Dennis express aan het schudden was !)

13

14

15

Daarna vervolgen we onze weg via de prachtige highway 2, die slingerend door het Pakuratahi Forest Park gaat.

16

Na Martinborough, bekend om zijn druiventeelt en wijnindustrie (wij rijden hier zonder een wijntje te proeven doorheen !!!) gaan we zuidelijk naar het Putangirua Pinnacles Scenic Reserve, waar we onze camper een mooi plekje geven. We kijken uit over heel aparte rotsen en in de verte zien we het water van de Palliser Bay, waar de zon straks achter weg zal zakken. Het is inmiddels vijf uur en nog achtentwintig graden ! Je kunt hier prachtig wandelen, maar daar is het nu veel te heet voor, het is meer tijd voor een biertje !

17

18

Verslag 26

Vanmorgen om negen uur waren we al aan het wandelen in het Pinnacles S.R.

1

De tocht begon rustig langs een rivierbedding waar nog een klein stroompje doorheen liep. Al snel echter ging de weg, bestaande uit grote en kleine stenen, schuin omhoog en werd het lopen knap vermoeiend ! De omgeving
maakte alles weer goed, deze was werkelijk schitterend !

2

De Putangirua Pinnacles zijn in de afgelopen 120.000 jaar gevormd doordat zware regens een oude kiezellaag erodeerden, sommige torens zijn meer dan 1000 jaar oud. Ook hier zijn filmopnamen gemaakt voor LotR (“Dimholt Road”), maar er zijn geen aanwijzingen te vinden.

3

4

5

6

7

We zijn blij dat we al vroeg zijn begonnen aan de wandeling,
want de zon heeft al behoorlijk kracht, vooral tussen de bergen.

8

9

Na ruim anderhalf uur zijn we terug bij de kampplaats en gaan we met de camper verder zuidwaarts langs de kust. Hier doet de omgeving ons erg aan Australië denken: alles ziet er droog en verdord uit, we zien weinig mensen, maar wel een prachtige kustlijn.

10

Net voorbij het plaatsje Ngawi zien we een groep Nieuw-Zeelandse pelsrobben, sommigen zijn aan het zwemmen, anderen luieren in de zon. Het is een prachtig gezicht !

11

12

13

14

15

Een klein eindje verderop, bij Cape Palliser is een nog grotere groep actief, waarbij een aantal jongen net aan het leren zwemmen is. We blijven ruim een uur aan de kust, genietend van de capriolen van deze prachtige dieren.

16

17

18

19

20

Dan gaan we weer noordwaarts, waar we een prachtige plaats vinden, pal aan het water, op “Lake Ferry Holiday Park”. We staan aan een inlet
(Lake Onoke) met uitzicht op de Rimutaka Range, een mooie bergketen die ons scheidt van de er achtergelegen stad Wellington, de hoofdstad van
Nieuw-Zeeland. Dennis kan weer zwemmen, Wim vangt er een paar vissen en ik draai een paar machines met wasgoed ! (Iedereen blij !!)

21

(Vanwege het warme weer wilden de mannen alle twee gemillimeterd worden !) Er staat gelukkig een verkoelend briesje, want de temperatuur schommelt nog steeds rond de dertig graden !

22

Verslag 27

1

We hebben gisteravond nog lang buiten gezeten, Dominion spelend, maar na een broeierige nacht werden we vanmorgen wakker met een bewolkte lucht en tegen tienen begon het zelfs te druppen, wat een verschil met gisteren. We zijn naar Wellington gereden in de stromende regen en eigenlijk was het de bedoeling om vandaag de stad te bekijken, maar met dit weer heeft het weinig zin. Ook voor morgen wordt er regenachtig weer voorspeld. Bij
Bluebridge, één van de twee organisaties die de overtochten per veerdienst tussen de eilanden regelt, zijn we gaan informeren wanneer we naar het Zuidereiland over kunnen varen. Dit bleek al binnen twee uur te zijn (om half twee ’s middags) en er ging er nog één om half negen ’s avonds. We besloten om maar gelijk over te gaan, als alternatief hadden we morgenvroeg acht uur, bovendien moet je een uur van te voren aanwezig zijn. (Dan moeten we ’s morgens wel erg vroeg op !) We hadden nog een klein uurtje om iets te bekijken en Dennis wilde graag naar “Weta Cave”, een mini-museum met wassenbeelden van enkele filmhelden en tevens met interviews en met beelden van “achter de schermen” .

2

3

4.0

4.1

4.2

We zouden daar binnen een kwartiertje de tijd hebben om rond te kijken voor we terug moesten naar de haven. Waarschijnlijk vanwege de nieuwe “Hobbit” film was het er echter gigantisch druk, ook mocht je geen foto’s maken en was er een soort “toer”, waar we nu geen tijd voor hadden. Ik heb snel toch wat foto’s gemaakt bij de ingangshal en daarna zijn we maar weer gegaan.

5

De overtocht duurde ruim drie uur en de meeste tijd hebben we, vanwege de regen, binnen gezeten. Ook hebben we alle drie een dutje gedaan omdat we een beetje versuft waren van het reistabletje, wat we uit voorzorg hadden ingenomen, er stond namelijk een harde wind en in de haven gingen de
golven al flink te keer; het viel echter honderd procent mee, de boot lag heel
stabiel in het water. Tegen vijven kwamen we aan in Picton, een leuk haven
plaatsje, wat er door het slechte weer nu triest uit zag. We hebben nog vijftien kilometer gereden via een heel erg kronkelende weg langs een baai genaamd “Grove Arm” en zagen daar ineens een mooie kampplaats:Momorangi Bay
Campground, waar we een plekje kregen pal aan het water.

6

Na nog een beetje gespetter klaarde het op en konden we gewoon weer buiten eten, wel hangt er nog mist tussen de bergen, maar het is niet koud. De omgeving doet ons een beetje aan Noorwegen denken !

7

8

Verslag 28

We hebben een stormachtige nacht achter de rug, waarin Wim en Dennis om vijf uur ’s morgens het zonnescherm (dat dit keer dienst deed als regenscherm !) nog opgehaald hebben, omdat het anders waarschijnlijk kapot gewaaid zou zijn. Tegen achten is het droog en dat blijft gelukkig ook zo en in de loop van de dag komt de zon langzaam tevoorschijn. Wel waait er regelmatig een koude wind, die er voor zorgt dat je steeds je vest aan en dan weer uit kunt doen. We hebben besloten nog een dag op dezelfde plek te blijven tot het weer een beetje stabieler is. Wim zit uren op de steiger te vissen, Dennis en ik vermaken ons met een mooi boek.

1

2

3

4

5

In de loop van de middag rijden we naar Picton, om enkele inkopen te doen en ik had er een afspraak gemaakt bij Sandy’s Hair Design, er moest nodig een stukje van m’n haar af !

6

(Vlakbij de plaats Picton is een grote houtopslagplaats, waar in Nieuw-Zeeland voldoende van aanwezig is !)

7

Tegen half vijf zijn we al weer terug op de camping en hebben tijd voor een uitgebreide “happy hour”, tevens genietend van ons prachtige uitzicht !

8

9

Zoals gewoonlijk maak ik het verslag terwijl Wim het eten klaarmaakt, na de maaltijd gaan Wim en ik dan de foto’s erbij zoeken en Dennis doet trouw, zonder morren, de afwas !

10

Verslag 29

Het is vandaag, woensdag 6 februari, Waitangi Day: een Nationale feestdag die de Nieuw-Zeelanders eraan herinnert dat er op deze dag in 1840 een overeenkomst is getekend tussen de Maori’s en de Britse regering, waar tegenwoordig de raciale betrekkingen binnen het land op zijn gebaseerd.
Voor de meeste mensen is het een vrije dag en veel winkels zijn gesloten. Wij
merken er echter weinig van, omdat we vanaf onze kampplaats alleen
vijfenveertig kilometer verder getrokken zijn in de Marlborough Sounds, een
gebied dat bestaat uit een groot aantal baaien, zeearmen en verborgen inhammen.

1

Na een erg koude nacht scheen de zon vanmorgen meteen volop en was er bijna geen wolkje te zien.

2

3

Op ons volgende punt aangekomen: Kenepuru Head (wat door alle bochtige smalle wegen anderhalf uur rijden was), hadden we eerst ook nog prachtig weer, maar al snel begint het te waaien en te betrekken en tegen vieren hebben we onze dikke vesten al weer aan.

4

5

6

(Deze beesten: weka’s lopen de hele dag rond onze camper en zijn totaal niet schuw !) We doen diverse spelletjes en dan begint Wim al vroeg aan de maaltijd, elke dag weer een verrassing wat het wordt !

7

8

Dennis (de pannenlikker) zorgt er in ieder geval voor dat er niets over blijft !!

9

10

Verslag 30

We hebben vanmorgen de Marlborough Sounds weer verlaten, via dezelfde weg als die we gisteren genomen hadden. Dennis heeft anderhalf uur voorin gezeten, toekijkend hoe z’n vader de ene scherpe bocht na de andere draaide. We zijn het er over eens dat Wim de enige is die in Nieuw-Zeeland met de camper rijdt !

1

2

Vanaf een look out zien we het dorp Havelock voor ons liggen, dat zichzelf heeft uitgeroepen tot hoofdstad van de groene lipmossel en vele mosselkwekerijen heeft. Ook wij hebben hier een kleine maaltijd van deze
schelpdieren, op diverse manieren bereid, gegeten.

3

Niet ver van de plaats ligt Pelorus Bridge Scenic Reserve, een woud grenzend aan de Pelorus River, waar je ook kunt kamperen. Tegen tweeën hebben we er een mooie kampplaats gevonden aan de snelstromende rivier en we besluiten gelijk een wandeling te gaan maken, de laatste dagen hebben we niet veel beweging meer gehad.

4

5

6

7

8

Nadat we twee kleine watervallen hebben bekeken nemen we niet dezelfde weg terug, maar pakken de “lookout track”, deze brengt ons echter naar de top van een berg, zodat we vierhonderd en vijftig meter omhoog klauteren,
via heel smalle paadjes en over wortels van bomen stappend, knap vermoeiend.

9

10

Eenmaal boven is het uitzicht niet eens zo bijzonder !

11

12

13

14

Later moeten we de berg natuurlijk ook weer af, een aanslag op de knieën, dat zal wel spierpijn worden ! Al met al hebben we ruim zeven kilometer door het bos gelopen in ruim twee en een half uur tijd ! Bij terugkomst is er net een groep kanoërs op de rivier bezig een stroomversnelling af te varen, sommigen vinden het te riskant en zijn al uit de boot gestapt om dit stukje lopend verder te gaan !

15

16

We genieten nog een tijdje van de zon, die gelukkig vandaag alweer wat meer kracht krijgt en daarna wordt het weer tijd voor een heerlijke maaltijd. Natuurlijk wordt er aan het eind van de avond nog een spelletje Triominos gespeeld !

Verslag 31

Bij het verlaten van de kampplaats reden we direct de smalle Pelorus Bridge over, waarna we ook meteen dit natuurgebied weer verlaten.

1

2

Via een prachtige rit door de Bryant Range bergen komen we bij de leuke kustplaats Nelson, waar we zorgen dat we ons vuil water en toiletafval kwijt raken, genoeg schoon water bij ons hebben en dat de tank weer vol diesel zit. Diesel kost hier gemiddeld 1,50 dollar (+/- 0,90 eurocent), maar vaak geven supermarkten kortingen bij besteding van boodschappen over de honderd dollar, waar je zo aanzit, want de levensmiddelen zijn hier aardig aan de prijs. Zo hadden we vandaag een bon van 0,40 cent korting per liter en dat tikt aardig aan als je bijna zeventig liter diesel tankt ! (We rijden gemiddeld één op zeven !) Vanaf Nelson rijden we via Richmond noordelijk naar Marahau, de plek die het dichtst bij het Abel Tasman N.P. ligt en bij “the Barn”, een heel aparte campingplek, die ook voor backpackers is en diverse verhuurtenten en huisjes heeft, vinden we een plek met uitzicht op de Tasman Bay.

3

4

Abel Tasman is met 225 km2 het kleinste park van Nieuw-Zeeland; het heeft een mild klimaat, goudgele stranden en zandige riviermondingen, omringd door natuurlijk bos. Je kunt er wandelen, kanoën of je met een watertaxi laten verplaatsen, maar voor auto’s is er weinig plaats.

5

Wij maken ’s middags een wandeling, eerst via enkele wandelbruggen over moerasachtige grond en daarna over mooie paden langs de kust naar Tinline en Coquille Bay, heen en terug toch weer zeven kilometer.

6

7

8

 

Gelukkig hebben we geen van allen spierpijn van de inspannende wandeling van gisteren ! De kustlijn is prachtig en erg afwisselend. Dennis neemt nog even een duik in zee.

10

11

12

13

14

15

16

Tegen half zes zijn we terug bij onze camper, waar de zon nog steeds volop schijnt ! De kampplaats raakt redelijk vol, want het weekend staat weer voor de deur !

17

Verslag 32

We hebben weer een fantastische dag gehad: om half negen werden we, samen met verschillende anderen, met een busje bij de camping opgehaald en een eindje verderop gedropt bij de Abel Tasman Aqua Taxi. Hier werd iedereen over diverse boten verdeeld en werden we, getrokken door een
tractor, de zee in gereden.

1

2

3

Het is nu vloed wat, in tegenstelling met de eb van gistermiddag, een verschil in waterhoogte inhoudt van 4.7 meter !!

4

We varen eerst naar de “gespleten rots”, een veel gefotografeerde granieten steen en daarna gaan we noordelijk naar Bark Bay.

5

Hier worden we tegen tienen afgezet en hebben we ruim de tijd om naar de twaalf kilometer zuidelijker gelegen Anchorage baai terug te lopen.

6

7

8

9

10

11

De wandeling is werkelijk schitterend en heel gevarieerd: soms loop je door een bosachtig gebied, dan weer via een brug over een rivier en even later zie je weer een prachtige baai !

12

Bij Anchorage kun je bij eb over de zeebodem lopen en zo een stuk afsnijden, als alternatief is er een route, die bijna drie kilometer langer is. Wij nemen de langere weg, omdat er nog water in de baai staan.

13

Op deze route kun je nog gaan kijken bij een waterval en bij de Cleopatra’s Pool, welke we beiden bekijken, maar wat wel weer enkele kilometers toevoegt aan de afstand.

14

15

16

17

18

19

20

21

22

Als we uiteindelijk om drie uur arriveren bij ons eindpunt hebben we ruim zestien kilometer afgelegd ! Toch was het geen vermoeiende wandeling en hebben we de hele weg gewoon op sandalen gelopen.

23

Bij aankomst in de prachtige Anchorage baai nemen we alle drie een duik in zee, deze heeft een temperatuur van drieëntwintig graden.

24

Tegen vieren worden we weer opgepikt met een watertaxi, die ons na een uurtje varen weer bij Marahau afzet. De boot, met een motor van 250
pk. vaart vlak voor de kust weer op een trailer die vastzit aan een tractor.
Deze moet ons nu, vanwege het laagtij, een flink eind over de zeebodem rijden voor we op de vaste wal komen.

25

26

Al met al was het een hele ervaring en we hebben alle drie genoten. Na een verfrissende douche lopen we naar een eetgelegenheid, vlakbij, waar heerlijke pizza’s geserveerd worden. Wim heeft een avond vrij af en hoeft
niet te koken, tevens is het een mooi slot van een prachtige dag !

27

28

Verslag 33

We begonnen vanmorgen met pech: de accu van de auto was helemaal leeg, waarschijnlijk kwam dit doordat de sleutel in het contact was blijven zitten tijdens het opladen van de telefoon. Het volgende probleem was het vinden van de accu ! Deze bleek onder mijn voetenmat te zitten en bovendien afgedekt met een plaat die er met een normale sleutel niet af te krijgen was !
Gelukkig had de kampbaas een goede sleutelset en een auto met volle accu ter beschikking en die heeft het zaakje weer aan de praat gekregen !

1

Pas tegen half elf zijn we vertrokken uit Marahau richting Takaka. Onderweg kwamen we langs de Ngarua Caves, een heel aparte druipsteengrot, waar we een rondleiding van een uur gehad hebben.

2

3

4

5

6

7

Er zijn botten gevonden van hier vroeger levende moa’s, een grote vogelsoort van anderhalve meter hoogte. Op het eind moesten we via een smalle ijzeren ladder weer de grot uit en kwamen op een terrein waar opnames voor de “Hobbit” film gemaakt zijn.

8

10

9

11

12

Na een lunchstop met een prachtig uitzicht zijn we doorgereden naar “Anatoki Salmon”, een adres wat we gevonden hadden in een boekje van “Native Parks”, plekken waar je gratis mag kamperen bij particulieren, die iets speciaals te bieden hebben. De eigenaren zijn Jan en Gerda Dissel, Hollanders, die hier acht jaar geleden een bedrijf zijn begonnen. Ze hebben een prachtige visvijver met honderden zalmen, waar je met een hengel
van hen in kunt vissen.

13

14

15

16

Er zit klei aan de haak dat lijkt op het voer dat ze dagelijks krijgen en waar de vissen gek op zijn. Je betaalt hier niet, zoals in Nederland, voor een aantal uren vissen, maar alleen voor de zalm die je vangt, deze wordt dan gewogen, door hun schoongemaakt en daarna gevacumeerd, gerookt of ongerookt !

17

18

19

20

21.

Wim en Dennis hebben hier, net als tientallen anderen, enkele uren gevist en zes grote joekels naar boven gehaald ! Ik heb ondertussen rondgelopen, de prachtige omgeving bewonderd en tevens diverse vragen gesteld aan Jan, die hier constant rondliep en er voor zorgde dat de vissers ook beet hadden, door extra voer vlakbij de dobbers te gooien. Ze kweken hier hun eigen
zalmen en deze worden gerookt door heel Nieuw-Zeeland verstuurd. Van hun
dochter, Annemieke, hoorden we dat hun zalmen zelfs gebruikt zijn bij de “LotR” films, wanneer “Smeagol” er enkele rauw oppeuzelt. Als avondeten hebben we gerookte zalm gegeten en ook liggen er diverse gevacumeerde pakjes vis in de koelkast ! We overnachten hier als enigen op hun parkeerplaats omringt door de bergen van het Kahurangi N. Park.

IMG_2886

Verslag 34

Naast de “Anatoki Salmon Farm” ligt het “Bencarri Farm Park”, een plaats waar boerderijdieren samen met zeldzame soorten als alpaca’s, lama’s en emoes te vinden zijn. Vanmorgen tijdens het ontbijt kwam deze bonte stoet van dieren vanaf hun nachtverblijf langslopen op weg naar het park, dit was een leuk gezicht !

1

2

Ten noorden van Tanaka leidt een afslag naar het Waikoropupu Springs Scenic Reserve. Het water is hier uitzonderlijk helder, omdat het uit een ondergronds grottenstelsel komt. Het bubbelende water van de bronnen is dus
niet, zoals op het Noordereiland, afkomstig van geisers. Vroeger was dit een
heilige plaats voor de Maori’s.

3

Vervolgens zijn we weer richting het Abel Tasman N.P. gereden, het noordelijkste gedeelte aan de Golden Bay, waar we onderweg gestopt zijn bij “the Grove”, om een korte wandeling door en langs heel aparte rotsen te maken.

4

5

6

7

8

9

10

Een eind verderop volgt een tweede stop bij de Wainui Falls, de mooiste waterval van het park. Het is een avontuurlijke route over rotsen, langs het snelstromende water en ook nu moeten we weer een hangbrug over, waar
maar één persoon tegelijk gebruik van mag maken !

11

12

13

15

14

16

17

Na ruim een uur zijn we terug bij onze camper en rijden dan, via een smalle, onverharde slingerende weg naar Totaranui,

18

waar ons een kampplaats wacht met een prachtig zandstrand. Tot en met gisteren was het hier druk en moest je van te voren reserveren, nu hebben we de plekken voor het uitkiezen !

19

20

21

Ook hier vandaan zijn weer wandelingen te maken door het park, maar wij maken er een luie middag van. We brengen een paar uur door aan zee, waar het lijkt of ze de stop eruit getrokken hebben: het water zakt steeds verder weg en je moet een eind lopen om te kunnen zwemmen.

22

23

Verder hebben we weer tijd voor een spelletje en ons leesboek !

24

Op het menu voor vanavond staat: ZALM !!!

Verslag 35

We werden vanmorgen met prachtig weer wakker, maar voor we vertrokken uit Totaranui was het helaas al helemaal bewolkt. Wij hebben het Abel Tasman Park in ieder geval op z’n best gezien en kijken er met veel plezier op terug. Na heel wat kronkelwegen en een bergpas, waar we volop regen krijgen en de temperatuur daalt naar dertien graden, komen we in Motueka, een flinke plaats met veel winkels waar een grote “Count Down” gevestigd is, de supermarkt keten waar we het liefst onze boodschappen doen. We hadden niet veel meer over in de koelkast (alleen nog zalm !) en met een goed gevulde kar en weer een kortingsbon voor diesel, verlaten we de winkel ! Daarna rijden we nog een kleine honderd kilometer tot we aankomen bij Lake Rotoroa, één van de twee gletsjermeren van het Nelson Lakes N.P. We zijn er tegen tweeën en het is de bedoeling om hier te overnachten.

1

Het is er erg rustig, alleen een man ligt in een klein gaastentje naast een heleboel kano’s te telefoneren en af en toe stopt er iemand met een auto, maakt een paar foto’s en rijdt weer verder. We zetten onze stoelen aan het water om te gaan eten en dan ontdekken we waarom het zo rustig is: het barst er van de kleine steekmuggen !

2

Na een snelle lunch pakken we, al krabbend, ons boeltje weer bij elkaar en gaan op zoek naar een andere kampplaats. Die vinden we twintig kilometer verderop bij: Owen River Recreation Reserve, een prachtige plek aan de snelstromende rivier met uitzicht op de bergen.

3

Er zijn diverse stookplekken op het terrein, dus voor het eerst deze vakantie kunnen we vanavond rond een kampvuur zitten. Wim en Dennis gaan op zoek naar hout en de bijl, die al de eerste dag gekocht is, kan nu eindelijk gebruikt worden !

4

5

6

7

8

9

Het was een perfecte avond: de rivier ruiste, het hout knetterde en de muggen waren verdwenen !!

10

Verslag 36

1

Een stukje voorbij de plaats Murchison bevindt zich “New Zealand’s Longest Swingbridge” (110 meter lang en 17 meter hoog), deze hangt boven de Buller River, die zich kronkelend een weg baant tussen bergen door en uitkomt bij Westport in de Tasman Zee.

2

3

Je kunt er allerlei “adventures” beleven, door bijvoorbeeld met een supersnelle speedboot over het water te gaan, of, zoals Dennis deed,
aan een kabelbaan hangend naar de overkant glijden. Het gaat in ieder geval
sneller dan lopend over de hangbrug !

4

5

We hebben de rivier bijna honderd kilometer gevolgd tot aan zee en de route was prachtig.

6

7

8

9

10

Eenmaal aan de westkust zijn we naar Tauranga Bay gereden, waar je de Cape Foulwind Walkway kunt volgen.

11

12

Na een klein stukje lopen kom je bij een pelsrobben kolonie, waarvan we er maar enkelen in de verte kunnen zien. Een heel verschil met anderhalve week
geleden, toen we bij Cape Palliser, op het Noordereiland, bijna struikelden
over de zeehonden !! Wel is de kust erg mooi met grillige rotsen en mooie
vergezichten.

13

14

15

16

Helaas staat er een harde koude wind en komt de temperatuur maar net aan de twintig graden. Dat is ook de reden dat we geen camping aan zee
opgezocht hebben, maar terecht komen bij “Jack’s Gasthof”, een Pizzeria met een flink stuk grond bij z’n bedrijf, met uitzicht op de bergen, waar je kunt kamperen. Door de camper als windscherm te laten fungeren kunnen we alsnog heerlijk in de zon zitten, wel wordt koken lastig en omdat we toch bij een pizzeria staan……

17

Verslag 37

Een paar kilometer voorbij onze overnachtingplaats zien we een bordje staan met: Mitchell’s Gully Goldmine, Open. Natuurlijk gaan we daar even kijken en het blijkt een heel interessante plaats. Het is een voormalige goudmijn, waar we zo rond mogen wandelen en in allerlei tunnels kunnen lopen.

1

2

3

4

5

Ook staat er nog de oude machine waarmee stenen vergruisd werden om deze van het goudstof te scheiden, aangedreven door een waterrad.

6

7

8

In het nabijgelegen plaatsje Charleston woonden halverwege de 19de eeuw ruim 20.000 mensen, voornamelijk goudzoekers of daaraan gerelateerd. Nu is het een uitgestorven dorpje waar je in tien seconden doorheen rijdt. Toch blijven wij er iets langer; we nemen de enige zijweg in het plaatsje, die al snel overgaat in een onverharde weg. We komen echter uit bij een rivier en een oude spoorlijn en de natuur is er prachtig.

9

10

11

12

Na een korte wandeling vervolgen we onze weg richting Punakaiki, waar zich in het Paparoa N.P. de beroemde Pancake Rocks en de Blowholes bevinden. (De hele kustweg doet ons denken aan “the Great Ocean Road” in Australië, waar ook allerlei aparte rotsen uit de zee omhoog steken.)

13

14

Via een korte route bij Dolomite Point kom je langs werkelijk schitterende rotsformaties, net platte pannenkoeken, die door eeuwenlange erosie zo gevormd zijn.

15

16

17

18

Ook zijn er onderaardse holen ontstaan die bij hoog water spuitgaten worden, als de golven onder hoge druk naar binnen stromen en met
wolken stuifwater exploderen.

19

20

Hier vlakbij is een parkeerplaats aan de Pororari River waar we gratis mogen overnachten, we vinden een mooie plek voor de camper en gaan daarna de omgeving verkennen.

21

 

Ook is er een prachtige track langs de rivier en deze ruim zeven kilometer lange wandeling maken we ’s middags in ruim anderhalf uur tijd !
(Een makkie !)

23

24

25

26

27

Tegen vijven zijn we terug bij onze camper en omdat het vandaag Valentijnsdag is, laten we een flesje mousserende wijn open knallen (in plaats
van een “gewoon wijntje” ! Sinds we op het Zuidereiland zijn hebben we veel last van een soort kleine fruitvliegjes, die steken als grote muggen, erg irritant ! Normaal gesproken laten ze mij met rust, maar dit keer ontspring ik de dans niet en steken ze mij ook lek ! We sprayen ons diverse keren per dag helemaal in tegen deze krengen, maar toch zitten we alle drie onder de rode bulten !

28

Verslag 38

Na een regenachtige nacht begonnen we vanmorgen met een blauwe lucht, heel wat beter dan de wisselvallige dag van gisteren. We rijden weer verder zuidwaarts langs de kust over de mooie highway 6: rechts van ons de zee met grillige rotsen en aan de linkerkant granieten bergen, een prachtige tocht.

1

Bij Greymouth, de grootste stad aan de westkust, maken we een korte stop voor wat inkopen en daarna rijden we naar het elf kilometer zuidelijker gelegen Shantytown, een goedverzorgd nagebouwd goudmijnstadje.

2

3

4

5

Een stoomtrein uit 1913 brengt je naar een werkende houtzagerij en vervolgens naar een goudveld, waar je je geluk kunt beproeven
met goud zeven.

6

8

7

9

10

11

12

13

Wij brengen enkele uren door in het stadje, allerlei pionierwinkels en -woningen bekijkend, een treinrit makend en natuurlijk proberen we een grote klomp goud te vinden !! (Onderin de pan zitten enkele schilfertjes goud, die als souvenir mee naar huis gaan !) Vervolgens rijden we naar Lake Brunner, waar we tegen vier uur aankomen. Het is inmiddels weer bewolkt en ook staat er een frisse wind, geen lekker weer om te gaan vissen. We zoeken een beschutte camping in de buurt en staan nu bij een Country Motel Holiday Park, waar alle faciliteiten aanwezig zijn. Dus wordt er weer een wasje gedraaid, alle batterijen worden opgeladen en iedereen spoelt zich schoon onder de douche !

14

En natuurlijk hebben we tijd voor een spelletje…..

15

Verslag 39

We hebben vandaag een gedeelte van de Arthur’s Pass gereden, de hoogste en meest spectaculaire weg over de Nieuw-Zeelandse Alpen (Route 73).
Bij het plaatsje Otira gaan we steil omhoog, in de eerste versnelling met een
gangetje van tien kilometer per uur, naar ruim negenhonderd meter hoogte (16% stijging). Vanuit het kleine dorpje Arthur’s Pass maken we een wandeling naar de “Devil’s Punchbowl Fall”, waarvoor we 338 treden op en af moeten (en daarna weer terug !), maar de waterval is werkelijk prachtig.

1

2

Wel starten we met dikke vesten aan, omdat het hier maar veertien graden is. Door het wandelen word je echter vanzelf warm en later loopt de temperatuur ook weer op en een eindje verder in het Nationale Park is het alweer ruim twintig graden.

3

4

5

De weg door de Alpen is werkelijk schitterend: een brede vallei met een rivierbedding loopt tussen de bergen door en op sommige toppen ligt zelfs nog sneeuw.

6

7

8

Bij “Cave Stream S.R.” maken we een stop om te kijken naar een apart fenomeen: door een kalkstenen grot van 360 meter stroomt een rivier, je kunt deze volgen maar hebt dan wel een zaklamp nodig, stevige schoenen en
bovendien word je nat.

9

10

11

12

We hebben diverse mensen gesproken die erdoorheen gewandeld zijn: het is pikkedonker, je komt tot en met je bovenlichaam in het koude water, het is flink klauteren en je doet er ongeveer drie kwartier over ! Nu hebben wij in Turkije ook een prachtige tocht door een kloof met koud water gemaakt, maar daar konden we tenminste nog wat zien ! Dat is hetgeen wat me tegenhoudt bij deze tocht en gelukkig ben ik niet de enige, voor wie deze wandeling niet hoeft !

13

14

De hele omgeving is trouwens weer erg mooi, vol met aparte rotsen.

15

16.2

16

17

We rijden een stukje terug naar Lake Pearson, waar we (gratis) overnachten, samen met diverse andere mensen (het is weer weekend !) We staan rondom in de bergen en het uitzicht is prachtig !

18

(Vakantie is wel heeeel vermoeiend !!)

Verslag 40

1

Na de koude, heldere nacht waarin het leek of de fonkelende sterren dichterbij waren dan anders (wat ook wel een beetje klopte, want we
zaten op ruim zes honderd meter hoogte !) was het contrast groot bij het wakker worden: de bergen waren in een vochtige nevel gehuld en alles zag er maar treurig uit. Ook de terugweg naar de kust was niet erg indrukwekkend, tot we bij de eigenlijke bergpas kwamen en de zon ineens doorbrak ! Vanaf een lookout hadden we een prachtig uitzicht over de steil naar beneden kronkelende weg, waar de campers met moeite tegenop kropen. Hier zagen we ook de eerste Kea’s, bergpapegaaien, die beroemd zijn om hun speelsheid en intelligentie.

2

3

4

Bij Kumara Junction kwamen we weer uit bij de westkust en ruim twintig kilometer zuidelijker zijn we de binnenlanden weer ingereden naar
de Hokitika Gorge. Hier kom je na een korte wandeling bij een rivier met
ongelofelijk turquiose-kleurig water, gevormd door een combinatie van ijswater, mineralen en het water van de rivier. Het was de vijfenzestig kilometer omrijden (!) wel waard, vonden we.

5

6

7

Vijftien minuten rijden onder Hokitika bevindt zich de “Westcoast Treetop walk”, in Nieuw Zeeland een nieuw fenomeen, Wim en ik hebben het in Australië al een paar keer gezien.

8

9

10

Via een metalen platform loop je op twintig meter hoogte een parcours van 450 meter en kijk je over de toppen van de bomen naar de zee, Lake Mahinapua en, bij mooi weer, zie je de besneeuwde Alpen. Je kunt ook via een draaitrap twintig meter hoger in een toren klimmen, waardoor je uitzicht nog een stuk beter wordt.

11

12

Na deze, in onze opinie, veel te dure attractie (38 dollar per persoon !), zijn we naar het meer toegegaan, wat we al op afstand gezien hadden ! Hier staan we nu op een groot grasveld met uitzicht op het water, waar het in de loop van de avond steeds drukker wordt met andere campers.

13

14

Nieuw Zeeland 2013 (verslag 41-67)

Verslag 41

Achtentwintig kilometer zuidelijk van Hokitika ligt het plaatsje Ross, de eerste plek die we doorkomen na onze overnachting. We wilden hier tanken, wat boodschappen doen en de mail verzenden, omdat dit vaak niet lukt op een kampplaats. Het voormalige goudstadje is echter dunbevolkt en de
enige winkel verkoopt alleen wat basisartikelen, ook de diesel is hier een
stukje duurder: 1,85 dollar per liter en van kortings-bonnen hebben ze nog
nooit gehoord. Helaas is er totaal geen internetverbinding, dus moeten we het verzenden later maar proberen. Toch blijven we een tijdje in Ross om er “the Goldfields water race walk” te lopen.

1

2

3

4

Tijdens de wandeling van een uur wordt er uitleg gegeven, via borden, over de noodzaak van water tijdens de goudkoortstijd. Hele stellingen werden er gebouwd om ervoor te zorgen dat de mijnwerkers water hadden. Er liggen nog wat oude buizen en we zien enkele tunnels, maar verder valt de wandeling een beetje tegen.

5

6

Als we verder rijden komen we door de plaats Hari Hari, waar we bij een hotel wifi-tijd kopen om de mails te versturen. Het is vandaag zwaar bewolkt weer en de zon laat zich niet één keer zien, erg jammer, want we zitten in ee gebied met hoge besneeuwde bergen, die nu allemaal schuil gaan achter de wolken. We rijden naar Okarito, een dorpje aan een lagune vlakbij zee, maar met de bewolking ziet het er triest uit. We gaan door naar Lake Mapourika, een meer
waar zalm en forel in moet zitten, waar we blijven voor de nacht.

7

8

Wim gaat nog een tijdje, zonder vergunning, vissen, maar
heeft totaal geen beet ! Wat wel leuk is: we mogen eindelijk weer eens een
kampvuur maken, dus wordt er weer volop gesprokkeld en gekloofd, want bij een
temperatuur van twaalf graden is een warm vuurtje heel welkom !

9

10

We hebben tot ruim elf uur, gezellig kletsend, bij het vuur gezeten, met op de achtergrond mooie countrymuziek !

11

12

Verslag 42

We worden vanmorgen wakker met zon, YES, precies wat we nodig hebben, want we gaan vandaag gletsjers bekijken en daarbij hoort blauwe lucht ! Lake Mapourika ziet er ook gelijk veel mooier uit met de besneeuwde toppen van Mount Cook en Mount Tasman op de achtergrond !

1

Na een ontbijt in de verwarmende zonnestralen gaan we naar de vlakbij gelegen Frans Josef Glacier Village, waar je na een wandeling van drie kwartier langs de Waiho River uitkomt bij de eindmorene (zoals dat heet !) van de Frans Josef gletsjer.

2

3

De totale lengte van deze grote massa ijs is dertien kilometer en beweegt zich elke dag ongeveer 1,5 meter bergafwaarts. We mogen niet dichterbij komen dan op vierhonderd meter afstand, maar de gletsjer ziet er toch erg indrukwekkend uit.

4

5

6

7

8

Tijdens het wandelen komen we langs enkele mooie watervallen en aparte granieten rotsen, ook zien we een paar gemsbokken lopen.

9

10

Na anderhalf uur zijn we terug bij de camper en rijden via een mooie route door de bergen naar de vijfentwintig kilometer verderop gelegen Fox Glacier Township. Ook hier loopt weer een wandelroute naar de gletsjer, maar deze loopt schuin omhoog en is veel vermoeiender.

11

12

13

Wel is de tocht zeker de moeite waard, want we zien het blauwachtige ijs van veel dichterbij en ook zien we diverse groepen mensen op de gletsjer lopen onder begeleiding van een gids.

14

15

16

(Er drijven zelfs grote ijsklompen in de rivier !)

17

Helaas verdwijnen de bergen langzaam in de mist en ook wordt het frisser ! Zodra we echter met de camper op weg zijn richting de kust rijden we weer onder een strak blauwe hemel ! Na een twintig kilometer lange onverharde slingerweg door de bossen komen we uit bij Gillespies Beach, een kampplaats vlak aan zee.

18

19

Dennis wil nog een wandeling maken naar enkele oude mijntunnels ( maar vindt alleen maar oud ijzer ! en Wim vertrekt naar het stenen strand om te vissen.

20

Wim vangt twee haaien en ook haalt hij bijna een grote zalm binnen, deze weet zich net op het laatst los te rukken, met haak en al !

21

( Het is heel uniek
om vanaf het strand de besneeuwde bergtoppen te zien !! )

22

23

Het is een drukke overnachtingsplek en we zien diverse campers die we afgelopen nacht ook zagen, het is zo wie zo erg druk met toeristen op het Zuidereiland !

24

We hebben vandaag voor het eerst geen cent uitgegeven: de gletsjers konden we zo bekijken, de overnachtingplaats is kosteloos en de mooie zonsondergang krijgen we er ook nog gratis bij !!

Verslag 43

Nadat we de stoffige onverharde weg vanaf Gillespies Beach richting Fox Glacier weer overleefd hebben, stoppen we bij Lake Matheson, een echte “must do” voor elke toerist.

1

2

3

Een vier kilometer lange wandeling rond het meer brengt je op diverse mooie locaties om de “perfecte foto” van de Zuidelijke Alpen te maken, die, bij mooi windstil weer, weerspiegeld worden in het water. Vandaag waait er echter een klein briesje over het meer, toch hebben we prachtige foto’s!

4

5

7

We rijden verder zuidwaarts en maken eerst een lunchstop bij Lake Paringa en even later een tweede stop bij Knights Point Lookout.

8

Bij de plaats Haast blijven we iets langer: we moeten weer tanken, mails verzenden, boodschappen doen en langs een “dump station”, maar we
zitten inmiddels echt in “the middle off nowhere” en we krijgen het verslag met geen mogelijkheid verzonden ! Ook is er helaas geen mooie “COOP” supermarkt is de buurt, maar we verhongeren en verdorsten nog niet ! We zijn ondertussen al uren onderweg en stoppen daarom, eerder dan gepland, bij “Pleasant Flat”, weer een simpele kampplaats met alleen een toilet, maar op een mooie locatie, rondom in de bergen en aan een rivier.

9

We mogen hier weer een kampvuur maken, wat we dan ook zeker gaan doen !

10

11

12

Verslag 44

Het bleek dat de “sandflies” ons gisteravond bij het kampvuur flink te pakken hebben genomen, de hele nacht heb ik, net als Dennis, liggen krabben. Vanmorgen was het helemaal erg, die kleine rotmuggen hadden het echt op ons voorzien en we waren verplicht de lange broek en dichte schoenen
aan te trekken ! Mount Aspiring N.P. staat bekend om z’n stekers, die hier
“Dracula sandflies” genoemd worden, zelfs in de 18de eeuw had James
Cook al last van deze insecten Toch zijn we blij dat we gisteren niet verder zijn gereden en vanmorgen de tijd hebben om van alles te bekijken, want de omgeving is weer schitterend ! Vlak achter elkaar zien we twee watervallen, slechts enkele meters van de “highway” af.

1

2

De Thunder Creek Falls stroomt uit een rotsspleet dertig meter naar beneden en ook de Fantail Falls is erg mooi om te zien. Bij de Gates of Haast-brug stort de rivier de Haast omlaag in een steile, met keien bezaaide kloof. Op het moment dat wij er langs rijden is er een filmploeg bezig dit natuurschoon vast te leggen.

3

4

Ook de dertig minuten durende wandeling naar de Blue Pools is de moeite zeker waard !

5

6

7

8

9

Verder rijdend wijken de bergen langzaam uiteen om plaats te maken voor grasland, waar merino schapen, koeien en zelfs herten grazen. Dan duurt het niet lang meer voor Lake Wanaka opduikt: een prachtig blauw bergmeer waar we de rest van de dag verblijven.

10

Dennis wil voor het eerst sinds lange tijd weer gaan zwemmen, maar schrikt toch wel van het koude water.

11

12

13

Ook gaat hij samen met Wim vissen, maar bij beiden komt er niets aan de haak.

14

15

16

Er waait een harde wind over het water, maar samen met de zon is het prima te houden, ook blijven de zandvliegen dan niet zo goed op je huid zitten ! Tegen de avond wordt het echter fris en moeten we zelfs binnen koken en eten, ook al vanwege het stuivende zand. Maar al met al hebben we een heerlijke dag gehad !

17

Verslag 45

1

Vanaf onze overnachtingplek “Boundary Creek” rijden we eerst zuidwaarts langs het mooie Lake Wanaka, waarna de weg zich buigt naar Lake Háwea, een ander diep, helderblauw bergmeer. De twee meren worden door een
smalle, 35 kilometerlange landengte, die “the Neck” genoemd wordt, van elkaar bescheiden.

2

Bij Wanaka, aan de zuidoever van dit meer, komen we ineens weer in de bewoonde wereld terecht met allerlei soorten winkels en andere
faciliteiten, ook kunnen we eindelijk onze mails verzenden en weer allerhande boodschappen inslaan voor meerdere dagen.

3

Daarna gaan we ons tijdelijk in een heel andere wereld begeven: we gaan naar “PuzzlingWorld:

4

5

6

een attractie met een 1,5 kilometer lange houten labyrint (The Great Maze), bestaande uit een heleboel gangen en bruggen. Je moet een weg zoeken naar vier gekleurde hoektorens, wat nog redelijk te doen is, maar om
daarna de route terug te vinden naar de uitgang…. ik heb er ruim veertig
minuten over gedaan !!( Ik voelde me echt weer helemaal kind ! ) Binnen waren nog veel meer leuke, aparte dingen te bekijken: een kamer die scheef oploopt, waardoor alles anders lijkt (een biljartbal die omhoog rolt !)

7

8

9

en een vertrek met een grote en kleine deur, waardoor heel vreemde foto’s ontstaan.

10

11

12

13

14

15

16

Alles is één grote illusie, maar wel heel apart !

17

Nadien gaan we even terug in een andere tijd, die van “Lord of the Rings”, we gaan weer op zoek naar een filmlocatie. Maar aangezien alle shots al ruim twaalf jaar geleden gemaakt zijn, is een natuuropname moeilijk te herkennen ! Dit keer ging het om “the Great East Road” en we hebben er
een foto van gemaakt …..

18

Als slaapplek had ik een adres uit het boekje van Native Parks opgezocht, net als twee weken terug bij de zalmfarm. Dit keer gaat het om een druiventeler: Aurum Wines, één van de meest zuidelijke wijngaarden ter wereld in Central Otago, vlakbij Cromwell. We proeven er diverse soorten wijn, waarbij de Pinot Gris ons het beste bevalt.

19

We kunnen hier overnachten op hun parkeerterrein, maar de eigenaar adviseert ons een klein stukje door te rijden, zodat we pal aan het water
van Lake Dunstan kunnen staan, waar het ook vrij kamperen is.

20

Het stuwmeer heeft prachtig helder water, is minder koud dan Lake Wanaka en zowel Wim als Dennis nemen een duik !

21

22

Tot zeven uur genieten we van het prachtige weer, helaas begint daarna, net als gisteren, hard te waaien en wordt het weer binnen koken en eten !

Verslag 46

1

Op vijf kilometer afstand van de plaats Cromwell begint de Kawarau Gorge, waar rond 1860 veel goud gevonden is. We zijn dus nog maar net op weg wanneer we alweer stoppen bij Goldfields Mining Centre, waar we een
prima rondleiding krijgen door een voormalig mijngebied.

2

3

4

5

6

7

Er staat een nog werkende crusher, je kunt er een mooie rondwandeling maken, maar het interessantste is dat je zelf naar goud kunt zoeken. In Shantytown kregen we een pan met een beetje zand erin, hier mogen we
zelf scheppen en zoeken, zo vaak en zo lang als we maar willen.

8

9

10

 

Het blijft dus niet bij één keer, maar we verblijven bijna drie en een half uur bij de voormalige goudmijn.

12

13

14

15

16

Daarna rijden we een stukje langs de wilde Kawarau River om bij “Chard Farm Vineyard” een onverharde weg in te slaan waar we op twee voormalige filmlocaties van LotR uitkomen: “Pillars of the Kings” en “River Anduin”. We kijken diep het ravijn in waar tijdens de film kleine elvenboten doorheen voeren.

17

Precies aan de andere kant van de rivier is iets ander interessants te zien: bungyjumping. Vanaf 43 meter hoogte nemen waaghalzen een duik richting de rivier, sommigen gaan kopje onder, anderen slingeren net boven het water op en neer. Het is gewoon lopende band werk: de één na de ander waagt de sprong, prachtig om te zien, maar niet om zelf te doen !

18

19

Wij rijden door naar Arrowtown, een voormalige goudstad waar nog tal van oude koloniale gebouwen en stenen mijnwerkershuisjes staan, het is ons echter allemaal iets te toeristisch !

20

21

 

Via een prachtige route komen we bij Queenstown, gelegen aan Lake Wakatipu, een zuidelijk ijsmeer met steile, rotsige hellingen en op sommige plaatsen 530 meter diep. We gaan echter nog iets verder, via een onverharde weg rijden we naar het Moke Lake, een prachtig bergmeer waar we tegen vijf uur aankomen.

23

24

26

Het is nog prima weer, ruim drieëntwintig graden, dus Dennis gaat natuurlijk zwemmen, het water is zelfs lekker en hij is niet de enige die ronddobbert: het is weekend (zaterdag 23 februari) en er zijn veel gezinnen aan het recreëren. Zodra de zon achter de bergen verdwijnt koelt het echter flink af en komen de vesten weer tevoorschijn !

 

Verslag 47

1

Vannacht was het rond het vriespunt, dus je moest gewoon goed onder het dekbed blijven liggen tot de zon boven de bergen uit kwam ! Dit was rond half negen en daarna werd het snel weer warm: een uurtje later zaten we gewoon weer in korte broek te ontbijten.

2

3

Vanaf de kampplaats zijn we naar Lake Wakatipu gereden en daarna noordwaarts richting Glenorchy.

4

Bij een “Lookout” kregen we opeens een prachtig uitzicht, waar je gewoon stil van werd !!

5

Glenorchy is een kleine rustige stad aan de kop van het meer, hiervandaan worden meerdaagse wandelingen naar het Mount Aspiring N.P. gemaakt en ook kun je via de Dart of de Rees River tochten maken naar Lake Wakatipu. Wij zijn verder noordwaarts gereden, op zoek naar filmlocaties van LotR. Eén ervan moest dicht bij de plek “Paradise” zijn, maar helaas hebben we het paradijs niet helemaal kunnen vinden, al waren we in de buurt !

6

7

8

Wel hebben we het grootste gedeelte van de rit over onverharde wegen gereden en diverse keren door rivierbedekkingen, waar nog water doorheen stroomde.

9

Op een gegeven moment hield de weg op en moesten we dezelfde route helemaal terug.

10

11

12

13

Tegen half vijf kwamen we uit bij Kinloch, een klein plaatsje wederom aan Lake Wakatipu. Dennis is als enige gaan zwemmen (het water is vrij koud !), al was het wel een goede manier om weer fris te worden !

14

15

16

Echt, alles in de camper zit onder het fijne zand en ook onze kleding en wijzelf zitten onder het stof ! Toch staan we weer op een kampplaats met alleen een toilet ! Ik moet over enkele dagen toch een “echte camping” opzoeken, want ik heb niet veel schoon goed meer over !! (Gelukkig hebben we wel een goede douche in de camper !)

17

18

Verslag 48

Nadat we Kinloch weer verlaten hebben via de vreselijk hobbelende, stoffige weg, rijden we via Glenorchy dezelfde weg terug naar Queenstown, toch weer vijfenzeventig kilometer ! Daar aangekomen nemen we de Skyline Gondola, een kabelbaan naar Bob’s Peak, die over een lengte van 730 meter 450 meter stijgt en vanaf de uitkijkpost bovenaan een adembenemend uitzicht biedt over the Remarkables, een hoge bergketen.

1

2

Ook Lake Wakatipu en de stad Queenstown zien er van bovenaf schitterend uit. Eenmaal op de top zijn er diverse activiteiten te beoefenen: parapenten, mountainbiken, bungyjumpen, wandelen of rodelen. Wij maken (alle drie) twee keer een rit per platte slee over een slingerend parcours. Hiervoor gaan we eerst met een stoeltjeslift nog een stukje hoger om vandaar weer naar
beneden te sjezen ( Luge, noemen ze het hier !)

3

Je moet goed remmen, door aan een hendel te trekken, anders vlieg je uit de bocht, een leuke, nieuwe ervaring !

4

5

Daarna hebben we nog een lange rit voor de boeg: eerst helemaal zuidelijk langs het meer dat eindigt bij het plaatsje Kingston en vervolgens nog honderd en veertig kilometer, waarvan de laatste veertig weer onverhard
zijn. De plek waar we echter uitkomen is onbeschrijfelijk mooi: we staan aan
South Mavora Lake, helemaal alleen, pal aan het water met uitzicht op de
bergen.

6

7

8

Wim kan hier rustig vissen en het hout voor een vuurtje ligt al weer klaar !

9

10

Peter Jackson heeft hier verschillende filmopnames gemaakt (LotR) en ik kan goed begrijpen waarom !

11

12

Verslag 49

De Mavora Lakes bestaat uit twee gedeelten, het “south” meer, waar we gisteren tegen vijven gelijk een mooie plek vonden en het noordelijker gelegen water, dat zelfs een stuk groter is. Het heeft een langgerekte vorm met aan beide kanten bergen, alleen onderaan het meer is bos. Hier zijn diverse filmopnames gemaakt waar we vanmorgen de locaties van probeerden te vinden. Weer valt dit niet mee: een aparte boomstronk is niet
ontdekken,

1

2

3

4

maar: “Mooring place at Nen Hithoel” staat redelijk goed op de foto !

5

6

7

8

We verkennen de omgeving nog wat en kijken uit naar een leuk plekje, maar komen toch weer terecht op ons “oude” stekkie. We hebben namelijk besloten hier nog een dag en nacht te blijven, het is hier zo mooi !

9

Wel is het weer vandaag erg wisselend, Wim heeft zelfs nog even de lange broek aangetrokken ( ! ) en dat doet hij niet snel. Maar Nieuw-Zeeland staat bekend om z’n snel wisselende weer, al hebben we al van diverse locals gehoord dat de zomer dit jaar extreem heet is !

10

Het wordt een relaxte dag met lezen en spelletjes doen. Ook gaat Wim vandaag voor het eerst koken op open vuur, hij heeft hiervoor het halve bos leeggehaald !

11

12

13

14

15

16

Ik weet zeker dat we vanavond weer uren bij het kampvuur zullen zitten !

17

Verslag 50

 

1

2

(Dit is nog een filmlocatie van Lord of the Rings, waar de Orcs verslagen zijn door de ruiters of Rohan.)

3

4

We hebben ons mooie stekje bij Mavora Lakes weer verlaten, dit was echt een plek zoals we het graag zien: niemand om ons heen, aan het water en met de mogelijkheid om een vuurtje te maken. Toch trekken we verder, want Nieuw Zeeland heeft zoveel moois te bieden. We moeten weer veertig kilometer onverharde weg rijden en achter de camper zie je grote stofwolken verschijnen ! Ons huisje van binnen is ook niet al te schoon meer ! Tegen de
middag komen we aan bij Te Anau, zuidoostelijk gelegen aan het gelijknamige meer dat met 61 kilometer lengte en een diepte van 417 meter het grootste van het Zuidereiland is. Tevens is het een goed startpunt om Fiordland N.P. te verkennen. We rijden eerst naar het infocentrum om wat cruises te bespreken en daarna gaan we naar het Lakeview Holiday Park. Hier kan ik eindelijk de was doen (vier volle machines !) en ook krijgt de camper een grondige schoonmaakbeurt. Wim spant een aantal lijnen en na een uurtje wappert alles vrolijk in de warme wind.

5

6

Ook de douches worden gebruikt en alle batterijen worden opgeladen. Tegen vijven zijn we klaar en lopen naar een verderop gelegen steiger vanwaar we met een catamaran naar de Te Anau-grotten varen.

7

8

9

Het is een heel speciale kalksteengrot, waar een rivier doorheen stroomt en na een korte wandeling door aparte spleten, stappen we in een bootje waarmee we door een donkere ruimte varen waar duizenden gloeiwormpjes
aan het plafond hangen. Met hun lichtjes, het gevolg van een chemische reactie, lokken ze insecten. We hadden deze kleine beestjes in het begin van de vakantie al een keer gezien, maar het blijft een heel apart schouwspel.

10

11

(Helaas mocht er binnen niet gefotografeerd worden ! )

12

Tegen achten zijn we terug in Te Anau, waar we, sinds lange tijd, weer een keer uit eten gaan. Pas tegen half tien komen we aan bij onze camper, waar nog een verslag gemaakt moet worden en de avond natuurlijk afgesloten
wordt met een potje Triominos !

Verslag 51

1

Vandaag hebben we de honderd en twintig kilometer lange, tot Werelderfgoed benoemde, weg gereden die van Te Anau naar Milford Sound loopt (The Milford Road).

2

3

4

Onderweg zien we een gevarieerd landschap: welige bossen langs het meer, ruige bergen, bergrivieren met watervallen en schilderachtige paden. Je doet ongeveer twee en een half uur over de route, maar regelmatig stoppen we om wat te bekijken. De Mirror Lakes liggen vlak langs de weg en reflecteren de omgeving in het water.

5

Op sommige bergtoppen ligt nog sneeuw.

6

7

We moeten door de 1200 meter lange Homer tunnel (met een hoogte van 3,85 meter), die slechts in één richting tegelijk te berijden is en ook nog vrij steil naar beneden loopt. Daarna gaan we verder dalend richting Milford met uitzicht over de Cleddau Valley en bij the Chasm bekijken we, na een korte
wandeling, heel aparte rotsformaties, uitgesleten door de Cleddau River.

8

9

Dan komen we bij Milford Sound, een fjord van zestien kilometer lengte, de bekendste attractie van Fiordland. Hiervandaan gaan we een ruim anderhalf uur durende rondvaart maken over het water tot aan de Tasmanzee.

10

11

12

Het beroemdste oriëntatiepunt is Mitre Peak, een piramidevormige berg van 1692 meter hoogte, die rechtstreeks vanuit de diepe fjord oprijst. Er liggen een paar grote cruiseschepen in de fjord, waarbij de kleine rondvaartboten op notendoppen lijken.

13

14

15

16

We zien enkele pelsrobben op een rots liggen en komen langs twee watervallen, de 155 meter hoge Stirling Falls en de Bowen Falls, die met
160 meter net iets hoger is en tevens zorgt voor al het verse water in Milford.

17

18

19

20

21

22

Tegen vijven zijn we terug bij de camper en rijden door naar de anderhalf kilometer verderop gelegen “Milford Sound Lodge”, een plek voor
backpackers, tenten en campers. We kijken uit op de hoge Darran Mountains en genieten hier na van een prachtige dag !

23

24

Verslag 52

1

We hebben dezelfde weg, the Milford Road, vandaag in tegengestelde richting gereden, beginnend met hoge ruige bergen en langzaam overgaand in weidser landschap.

2

3

4

Onderweg hebben we een paar wandelingen gemaakt waar we gister niet aan toe kwamen, omdat we op tijd bij de boot moesten zijn. Een stukje van de hoofdweg af kom je, via een onverharde weg en daarna een hangbrug, bij een prachtige waterval (richting Lake Marian), die veel minder bekend is als the Chasm, maar wel indrukwekkender !

5

6

7

8

9

Ook bij Lake Gunn maken we een wandeling door een “bemost” bos dat uiteindelijk uitkomt bij het meer.

10

 

11

13

14

15

Helaas betrekt de lucht en wordt alles grauwig, zodat de omgeving minder mooi lijkt.

16

Weer terug bij Te Anau stoppen we om wat boodschappen te doen en vervolgens rijden we verder naar Manapouri, waar we tegen half vijf
aankomen bij “Possum Lodge Holiday Park”, vlakbij Lake Manapouri, vanwaar boottochten vertrekken naar Doubtful Sound.

17

Hopelijk schijnt morgen de zon weer !

18

(De mannen worden weer even gekortwiekt !)

Verslag 53

Vandaag, zaterdag 2 maart, is Marcel jarig en het is een mijlpaal voor hem, want hij wordt 30 jaar. Helaas zijn we niet thuis om hem te feliciteren, maar we hebben vanmorgen om negen uur (in Holland was het nog 1 maart ’s avonds) drie kwartier met hem en Marieke gesproken, ge-face timed, dus
we konden elkaar ook zien en dat komt aardig dichtbij “echt zien”! Dennis en Marcel zijn er in de loop van de jaren wel aan gewend geraakt dat we met hun verjaardagen niet thuis zijn, maar contact hebben we altijd ! Nog ruim twee weken en dan kunnen we elkaar weer in de armen sluiten !

1

Na het gesprek zijn we naar de jachthaven “Pearl Harbour” gereden aan de Waiau River, die uitmondt in Lake Manapouri, vanwaar we om elf uur met een boot het meer op zijn gevaren.

2

3

Lake Manapouri is 142 Km2 groot, heeft een diepte van 444 meter en er liggen 34 eilanden in. Het was vanmorgen helemaal bewolkt, wat erg jammer is als je een boottocht maakt, maar de lucht trok langzaam open en er kwam steeds meer blauw tevoorschijn. We hebben überhaupt veel geluk, want het
regent hier meer dan 320 dagen per jaar !!

4

Na een trip van ongeveer drie kwartier komen we bij de Manapouri-krachtcentrale aan het eind van het meer. Hier wordt onder de grond stroom opgewekt door gebruik te maken van het hoogteverschil in de bergen
tussen het meer en de fjord. Wij stappen vervolgens in een bus, die over de
Wilmot Pass Road gaat, een 22 kilometer lange weg die in 1965 aangelegd is om het afvoerkanaal van de krachtcentrale in Deep Cove te kunnen bouwen, deze weg ligt dus echt tussen twee waters in ! We stoppen op de top van de pas, 670 meter hoog en kijken vandaaruit op de Doubtful Sound, een 40 kilometer lang fjord en met 421 meter, de diepste.

5

Na de busrit komen we uit bij Deep Cove, een beschutte baai, waar we weer in een boot stappen en een toer van drie uur maken tot aan de Tasmanzee.

6

7

8

9

10

11

12

Onderweg zien we pelsrobben en tuimelaars, een dolfijnsoort wat 4,5 meter lang kan worden. Ze zwemmen mee met de boot en springen hoog uit het water, een prachtig gezicht.

13

14

15

16

17

Tegen vieren zijn we terug bij het begin van de fjord en rijden we de prachtige bergroute weer terug, om vervolgens met een catamaran het laatste stuk af te leggen over Lake Manapouri.

18

De zon is volop aanwezig en zorgt ervoor dat we met een tevreden gevoel de toer afsluiten.

19

Eenmaal terug bij de camper rijden we vijftig kilometer zuidelijk naar Lake Monowai, waar we aan het gelijknamige meer gaan staan.

20

Na een verlate “happy hour” met een toast op Marcel’s verjaardag zorgt Wim weer voor de maaltijd en daarna gaat het kampvuur aan, wat erg welkom is, want het koelt hier flink af !

21

22

23

24

25

Verslag 54

1

We hebben het mooie Fiordland N.P. weer verlaten en langzaam verdwijnen de hoge bergen en gaat het er “Hollands” uitzien: vlakke weidegronden met koeien en schapen en zelfs de temperatuur gaat mee naar dertien (!) graden, tevens waait er een harde, koude wind. We zien ook veel herten in de weilanden, deze worden gefokt en hun vlees is bestemd voor de export; we hebben hier nog geen enkele keer hertenvlees in de supermarkt zien liggen, terwijl wij thuis met Kerst Nieuw-Zeelands hertenvlees gegeten hebben !

2

3

Bij de plaats Clifden stoppen we bij de “Suspension Bridge”, die in 1899 gebouwd is en over de Waiau rivier hangt. Helaas staat hij nu helemaal in de steigers voor restauratie, waardoor hij er minder mooi uitziet, toch blijft het indrukwekkend.

4

Dennis rijdt vandaag voor het eerst een stukje in de camper, maar na twintig kilometer zet hij de wagen aan de kant, hij vindt het toch wel vreemd rijden met het stuur rechts !

5

We gaan naar Bluff, een schiereiland en tevens de meest zuidelijke uitvoerhaven van Nieuw-Zeeland. Ook kun je hiervandaan naar Stewart Island varen.

6

7

Bij Stirling Point, het einde van State Highway 1, waar een veel gefotografeerde internationale wegwijzer staat, gaan we eten bij “Land’s
End”, we vieren de verjaardag van Marcel nog een beetje. Ik neem de beroemde Bluff oesters, die hier voor de kust gevangen worden. Ze worden niet gekweekt, maar van de zeebodem geschraapt met grote bakken. Ik heb geluk, hoor ik van de eigenaar, want pas sinds gisteren worden deze schelpdieren weer geoogst, het seizoen loopt van maart tot augustus !

8

We rijden door naar Fortrose, waar we bij een inlet, vlakbij zee, gaan staan. We verhuizen gelijk naar binnen en de verwarming gaat aan, dat wordt gezellig spelletjes doen, de hele avond ! We hebben uitzicht op het water, maar staan pal in de wind en de camper gaat aardig heen en weer, dus vannacht liggen we waarschijnlijk te schudden in bed !

9

10

Verslag 55

Na een stormachtige nacht met diverse regenbuien en een heen en weer schommelende camper, werden we vanmorgen wakker met een, nog steeds,
hard waaiende wind en grauwe lucht ! Wat moest dat gaan worden vandaag ? Het werd dus een heel gevarieerde dag met redelijk weer, al kwam de temperatuur niet boven de dertien graden uit ! We hebben de “Catlins Heritage Trail” gereden, een prachtige route langs de zuidoostkant van het Zuidereiland. Het landschap is heuvelachtig en regelmatig zien we de kustlijn met z’n mooie kliffen.

1

Als eerste stoppen we bij Curio Bay, waar de gefossiliseerde resten van een 170 miljoen jaar oud bos uit de Juratijd bij eb te zien zijn. De oude bomen lijken op rotsen maar als je goed kijkt zie je dat het stammen zijn.

2

Wat echter veel interessanter was, is dat er geeloogpinguïns, de zeldzaamste pinguïnsoort ter wereld, nestelen in deze baai en er zat er één verscholen tussen de struiken. Je moet op minstens tien meter afstand blijven, om ze niet te storen in hun natuurlijke habitat en dat hebben we ook gedaan,
maar inzoemen met de camera kan natuurlijk altijd !

3

o

IMG_4269

Vlakbij ligt Porpoise Bay en hier beuken de golven tegen de rotsen aan, prachtig om te zien. We waaien haast weg en krijgen zelfs stuifwater over ons heen, maar wat een natuurgeweld !

4

5

4

7

Na een stukje rijden stoppen we in de buurt van de McLean Falls, die we na een half uurtje wandelen kunnen aanschouwen. Eén van de mooiste watervallen die we gezien hebben, tijdens de vakantie.

8

9

(Ik vergeet haast de Niagara Falls te vermelden, waar we langs reden, een klein stroompje met een legendarische naam !)

10

11

Lake Wilkie ligt iets verderop en daarna volgt er weer een waterval: de Purakaunui Falls, deze valt over brede terrassen twintig meter naar beneden.

12

13

14

We komen langs het Catlins Lake waar we lepelaars zien, die met hun brede snavel net als een stofzuiger heen en weer gaan in het ondiepe water, op zoek naar eten.

15

16

17

Als laatste vandaag bekijken we “Jack’s Blowhole”, waar zeewater door een ondergrondse tunnel stroomt en daarna uit een zestig meter diep gat spuit, dat zich midden in de begroeiing van een klif bevindt. Erg indrukwekkend om te zien, maar moeilijk op de foto vast te leggen !

18

Om er te komen maken we een twintig minuten durende wandeling langs hoge kliffen, waar de wind weer vrij spel heeft.

19

20

21

22

23

Dan vinden we het genoeg voor vandaag en rijden naar Newhaven Holiday Park aan de Surat Bay. Het begint te regenen als we aankomen, dus dat
wordt weer binnen zitten, met de kachel aan !

Verslag 56

1

 

Het is gelukkig aardig opgeklaard en we kunnen weer buiten ontbijten (met het vest aan !). Na een korte wandeling over de kampplaats gaan we naar het laatste punt van de Catlins Heritage Trail: Nugget Point.

3

Net als gisteren rijden we grotendeels over onverharde wegen, maar de streek “the Catlins” is zeker de moeite waard. Naast de prachtige watervallen en hoge kliffen zijn er ook mooie gele stranden, die vandaag beter tot hun recht komen.

4

5

6

7

Bij Nugget Point houdt een vuurtoren uit 1869 de wacht op een kaap, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over rotsen waar robben,
zeeleeuwen, pinguïns, aalscholvers en jan-van-gents huizen.

8

We zijn blij met onze prima verrekijker, want de dieren zijn met het blote oog moeilijk te zien, zelfs met een ingezoomde lens zijn ze nog onscherp ! We verblijven geruime tijd op de punt, om de beurt de verrekijker gebruikend !

9

10

Aan een mooi strandje een eindje verderop stoppen we alweer voor de lunch, inmiddels is de temperatuur weer ruim boven de twintig graden gestegen ! Wat ons opvalt, is dat we al een paar dagen geen last meer van de “sandflies” hebben, heerlijk ! Langzaamaan verdwijnen de muggenbulten en hoeven we niet meer te krabben.

11

12

Vanwege het mooie weer rijden we niet zo ver meer en stoppen tegen vieren bij Taieri Mouth, een plek aan de oostkust, waar de Taieri River in de zee uitmondt. Wim kan weer vissen en we genieten aan het water van het prachtige weer.

13

14

15

16

Van de kampplaatseigenaar krijgen we een heel speciaal formulier: vandaag, op 5 maart 2013, moeten alle inwoners van Nieuw-Zeeland en mensen die
er op dit moment zijn een lijst met gegevens invullen, zodat ze meer overzicht
krijgen over hoe publieke voorzieningen aangepast kunnen worden. D laatste telling was in 2006 en deze lijst was uitgesteld vanwege de aardbeving in Christchurch twee jaar terug ! Ik heb hem naar eer en geweten ingevuld, al hebben ze er volgens mij niets aan ! In de loop van de avond koelt het weer flink af en kampvuur maken is hier verboden, dus moeten we maar twee vesten over elkaar aan trekken, want we blijven buiten zitten !

Verslag 57

We zaten vanmorgen alle drie met de korte broek aan te ontbijten, maar al snel verdween de zon en kwam er een donkere lucht aanzetten, ook koelde het erg af. Even later reden we van de kampplaats af in lange broek en vest en deze hebben we hele dag ook niet meer uit gedaan ! We zijn richting Dunedin gegaan, inmiddels met regen en een temperatuur van tien graden en daarvandaan het vierentwintig kilometer lange schiereiland Otago opgereden. Helemaal op het uiterste topje van de peninsula bij de monding van Otago Harbour ligt Taiaroa Head, hier leeft de enige kolonie koningsalbatrossen op het vasteland ter wereld.

1

We hebben in het bezoekerscentrum eerst uitgebreide uitleg over deze grote zwart-witte vogel gekregen, waarvan de vleugels een spanwijdte hebben van drie meter, wanneer ze volwassen zijn en daarna zijn we door de regen naar een uitkijkpost gelopen, waar we verschillende albatrossen hebben gezien.

2

3

4

De vogels die gaan broeden komen in september op Taiaroa Head aan, in november wordt het nest gemaakt en het ei gelegd, pas eind januari komt het kuiken tevoorschijn. Deze tijd van het jaar (maart) zijn de kuikens net groot genoeg om zonder ouder in het nest te blijven, al komen de ouders om de beurt terug om voedsel te brengen.

5

6

7

8

9

10

(Wij mochten helaas niet zo dichtbij komen, hooggeplaatst bezoek wel !)

Pas in september vliegen de jongen uit en blijven dan drie tot zes jaar op zee, zonder ooit aan land te gaan. Daarna keren ze terug naar dit unieke punt om een nieuwe generatie koningsalbatrossen voort te brengen. De vogels zijn allemaal geringd, zodat de levensgeschiedenis van elk dier geregistreerd wordt. Albatrossen kunnen een leeftijd bereiken van veertig jaar ! Pas ruim na tweeën rijden we dezelfde weg terug, langs de Otago Harbour, naar de stad Dunedin. Van het schiereiland zelf zien we verder niet veel door de miezerige regen, al weet ik zeker dat het er met mooi weer schitterend uitziet.
Dunedin heeft nauwe historische banden met de Schotse stad Edinburgh en dit is aan de huizen goed te zien.

11

Wij doen alleen wat boodschappen in deze stad en rijden dan snel verder naar de tachtig kilometer verder gelegen Moeraki Boulders.

12

13

14

Deze grijze, ronde stenen die verspreid liggen over een stuk strand van vijftig meter, zijn zestig miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich ophoopten rond een harde kern. Wij maken er, na een korte strandwandeling in de ijzige wind, snel foto’s en keren dan terug naar de warme camper.

 

Het is inmiddels bijna vijf uur en we hebben besloten nog zo’n honderd kilometer verder te rijden; het is toch geen mooi weer en we lopen achter op schema ! Onderweg stoppen we nog een keer bij Takiroa, waar heel aparte rotsen te zien zijn.

16

Hier hebben Maori’s in vroeger tijden tekeningen gemaakt, maar deze “kinderschilderingen” zeggen ons niet veel.

17

Wel is het leuk om te zien dat de duiven hun plekje gevonden hebben in de uithollingen van de bergen !

18

19

20

Pas om half acht komen we aan bij Parsons Creek Recreation Reserve bij Lake Aviemore. Er staan enkele caravans, maar geen ervan is bewoond. We vinden een plekje aan het water en morgen gaan we wel verder de omgeving bekijken, het is nu eerst tijd voor een hapje en een drankje !!

Verslag 58

1

Toen we vanmorgen, vrij laat, wakker werden kwam de zon voorzichtig te voorschijn, maar al snel werd de lucht helemaal blauw, “korte broeken weer”, dus ! Na ons ontbijt (heerlijk in de zon !), waren we nog maar net aan het rijden toen we langs het Benmore Power Station kwamen.

2

3

Dit is een grote waterkrachtcentrale, die, samen met enkele kleinere, zorgt voor éénderde van de waterkracht van Nieuw-Zeeland. Onderling worden de centrales via een stelsel van achtenvijftig kilometer kunstmatige kanalen met elkaar verbonden. Het is een machtig gezicht, al dat water dat uit de centrale spuit !

4

5

De door de elektriciteitswinning ontstane meren zijn populaire watersportmeren geworden, wij stonden aan één hiervan, Lake Aviemore.

6

7

Vlakbij de plaats Omarama gaat een onverharde weg naar de “Clay Cliffs”, steile hoge toppen, gescheiden door diepe smalle ravijnen. Dit natuurschoon ligt op privéterrein, afgesloten door hekken, maar we mogen er toch op met de camper en na een korte wandeling staan we oog in oog met wéér een natuurfenomeen.

8

9

10

11

Het lijkt veel op de “Pinnacles”, die we op het Noordereiland gezien hebben, alleen kijk je hier aan de andere kant niet uit op de zee, maar op een uitgestrekte vlakte, die ons doet denken aan Marokko.

12

Zo’n dertig kilometer noordelijker ligt de plaats Twizel, een plek met veel voorzieningen en een infocentrum. Bij de plaatselijke “vis en jacht”-winkel halen Wim en Dennis een visvergunning voor 24 uur en daarna rijden we een klein stukje terug naar een kanaal, vlakbij een zalmkwekerij, waar gevist mag worden en waar veel zalm moet zitten.

13

Ze hebben daar een uur gezeten, maar totaal geen beet gehad, ik zat er heerlijk in het zonnetje met een mooi leesboek. Bij het infocentrum
hoorden we dat het dertig kilometer verderop gelegen Lake Ohau ook vol vis zit en dat er tevens een kampplaats is.

14

Daar aangekomen blijkt het er erg winderig te zijn en het ernaast gelegen kleine meertje Lake Middleton is zo ondiep dat er niet eens in gevist kan worden, toch zonde van de vergunning !

15

We rijden hetzelfde stuk terug en daarna door naar Lake Pukaki, waar we een prachtige plek vinden aan het meer.

16

Wat heel leuk is: wij staan precies op de plek die op de voorkant van de grote ” New Zealand motorhome and camping atlas” afgebeeld staat, die ik de hele vakantie al gebruik !!

17

18

19

20

Wim en Dennis gaan hier weer vissen, maar ook dit keer zonder resultaat ! Wel genieten we alle drie van het prachtige uitzicht, met in de verte de besneeuwde toppen van Mount Cook.

21

22

Verslag 59

1

We hebben vanmorgen eerst nog een tijd genoten van onze mooie plek en zijn daarna naar Twizel gereden, waar we om elf uur bij het infocentrum moesten zijn. Hier worden we, samen met twee Duitse jongens, opgepikt door een busje voor een twee uur durende “Lord of the Rings” tour.

2

Vlakbij Twizel zijn ruim een maand opnamen gemaakt voor de film en hier zijn dus heel wat herkenbare punten te vinden (o.a. Pelennor Fields, Plains of Rohan en ook de Hobbit film is hier gedeeltelijk opgenomen !). Alle shots zijn op “private ground” gemaakt en normaal zouden we hier dus niet komen. De tour is heel interessant, de chauffeuse vertelt allerlei verhalen rondom de opnames en regelmatig stoppen we om foto’s te maken en ook krijgen we kleding en zwaarden aangereikt. We voelen ons haast echte acteurs in de film !!

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

(Ook had ze veel foto materiaal bij zich.)

15

16

Er komt heel wat kijken bij het maken van een film, bijvoorbeeld om figuranten bij elkaar te krijgen. Ze hadden veel mensen nodig om één dag voor “Orc” te spelen, helemaal verkleedt met masker op. Alle toeristen in de omgeving werden gevraagd en ook een militaire basis in de buurt werd ingeschakeld om maar genoeg “Orcs” bij elkaar te krijgen. Ook wilde Peter Jackson een harde schreeuw hebben voor “Death” en ging daarvoor naar een stadion waar een rugbywedstrijd gespeeld werd tussen Australië en Nieuw-Zeeland, waarbij zo’n twintig duizend mensen aanwezig waren, de “schreeuw” werd, zeker weten, hard genoeg !!

Tegen half twee waren we terug bij onze camper en zijn doorgereden naar het vlakbij gelegen Lake Ruataniwha, waar Wim en Dennis nog een tijdje gevist hebben (ze hebben immers een vergunning voor 24 uur !).

17

We hebben van diverse “locals” gehoord, dat er dertigduizend
(!) zalmen in de kanalen en meren zijn losgelaten, dus het moet ze toch lukken er minstens één te vangen ! Helaas krijgen ze ook vandaag geen enkele keer een stootje aan de hengel, wat wel frustrerend is !! Om drie uur is de vergunning verlopen en gaan we richting Mount Cook, waarbij we weer langs het blauwe Lake Pukaki rijden, waar we vannacht overnacht hebben.

18

We komen tegen vieren aan bij “White Horse Hill” in Mount Cook Village en de temperatuur ligt nog steeds rond de dertig (!) graden, veel te warm om de omgeving te bekijken.

19

We zetten onze camper neer met uitzicht op de besneeuwde berg en doen het voor de rest van de dag kalm aan met eerst een biertje en later een wit wijntje met heerlijke “Bluff oesters” erbij !!

20

Verslag 60

We hadden vanmorgen spijt dat we gisteren geen wandeling meer gemaakt hadden, bij het ontwaken waren alle bergen verdwenen in de laaghangende mist. We zijn pas laat gaan ontbijten en hebben er extra lang over gedaan, gezellig napratend over de leuke toer van gisteren en tegen twaalven
zagen we de eerste sneeuw weer op de bergen liggen.

1

Langzaamaan werden de bergen beter zichtbaar en in het begin van de middag zijn we naar een mooie lookout gelopen met uitzicht over de 3764
meter hoge Mount Cook en z’n bijna even hoge broertje Mount Tasman (3.498 meter hoog).

2

3

4

5

6

Na de wandeling zijn we dezelfde route langs Lake Pukaki teruggereden, de weg stopt namelijk bij Mt. Cook Village, dus je bent verplicht weer terug te rijden en bij Twizel (dit is de enige keer in de vakantie dat we drie keer naar dezelfde plek zijn gegaan !) tanken we en doen nog enige boodschappen. Het is inmiddels al half drie en op onze mooie overnachtingplaats van eergisteren willen we lunchen om daarna door te rijden naar een volgend meer.

7

De plek bevalt ons echter weer zo goed dat we besluiten om hier nog een keer te overnachten en de rest van de middag te relaxen. De lucht is inmiddels weer wolkeloos en ook staat er vandaag haast geen wind.

8

9

Pas tegen achten verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het wat frisser, de vesten kunnen weer aan ! Weer kijken we uit over het blauwe water en de besneeuwde toppen van de Nieuw-Zeelandse Alpen !

10

Verslag 61

We hebben er vandaag een heel relaxte dag van gemaakt en zijn van het ene blauwe meer naar het vijftig kilometer verderop gelegen blauwe meer Lake Tekapo gereden, die door een lang kanaal met elkaar verbonden zijn.

1

Lake Tekapo, met aan de zuidoever z’n gelijknamige plaats, is echter veel toeristischer dan Lake Pukaki, bovendien zijn ze erg Chinees georiënteerd. Vanwege de zuiverheid van de lucht boven het meer heeft de University of Canterbury een observatorium neergezet op de top van Mount John, ten westen van het plaatsje. Je kunt er via een drie uur durende wandeling
komen, maar ook via een steil oplopende kronkelweg. We nemen de camper en eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht op het meer, het kleinere Lake
Alexandrina dat er links van ligt en het ertussenin gelegen kleine Lake
McGregor.

3

2

4

Ze hebben hier vrij strenge regels voor het kamperen (je moet op een campingplaats overnachten !) en dus rijden we langs alle drie de meren om
een mooi plekje te zoeken.

5

Deze vinden we bij Lake Alexandrina, vlakbij een campingplaats, waar we (omdat we “fully self contained” zijn) wel in de vrije natuur mogen staan. We komen in het begin van de middag aan, de zon schijnt weer volop, de temperatuur is prima en we staan pal aan het water !

6

7

8

We maken er dus een luie zondagmiddag van met lezen, vissen en een paar potjes Carcassonne. Een hapje en een drankje erbij en voor je het weet is de dag weer voorbij !

9

10

Verslag 62

We hebben gisteravond nog een tijd buiten in het donker gezeten, kijkend naar de prachtige sterrenhemel. De nachtlucht hier staat bekend als de meest heldere, donkere en spectaculaire en dat is niet overdreven, we hebben nog nooit zoveel fonkelende sterren tegelijk gezien ! Ook koelde het flink af, maar we zitten dan ook op ruim zeven honderd meter boven
zeespiegel. Vanmorgen scheen de zon gelijk volop en na het ontbijt, wat
natuurlijk weer buiten genuttigd wordt, zijn we naar het plaatsje Lake Tepako
gereden om al ons afval te lozen. We kamperen nu al diverse dagen “wild”
(gratis) en dan mag je geen rotzooi achter laten ! Ook rijden we nog even langs de “Church of the Good Shepherd”, deze is gebouwd in 1935 en staan aan de oever van het meer,

1

door het voorraam van de kerk heb je een mooi uitzicht op het water.

2

3

Gisteren konden we niet naar binnen, omdat er een dienst aan de gang was. Daarna verlaten we de mooie blauwe meren, die hun opvallende kleur
te danken hebben aan “rotsmeel”: fijngemalen deeltjes die door de gletsjers
worden aangevoerd en in het smeltwater blijven zweven.

4

Zodra we over de oostelijk gelegen bergketen heen rijden richting de kust verandert het weer en vliegt de temperatuur naar beneden. Al gauw is het helemaal bewolkt en nog maar dertien graden !! Ook verdwijnen langzaamaan de bergen en wordt de omgeving vlak met boeren bedrijven. We rijden vandaag ruim twee honderd kilometer en stoppen bij Rakaia Huts, een stukje zuidelijk van Christchurch gelegen, waar de Rakaia rivier uitmondt in zee.

5

6

7

De temperatuur is toch weer opgelopen tot rond de achttien graden en na een wandeling naar de zee, die er niet erg uitnodigend uitziet, keren we terug naar de camping waar we, zittend in de zonnestralen, enkele spelletjes Dominion doen.

8

Tegen de avond koelt het echter snel af en doen we de lange broeken en dikke vesten weer aan, kunnen we vast wennen aan Holland !

Verslag 63

Het was vandaag de hele dag zwaar bewolkt en vrij koud, maar we hebben ons toch goed vermaakt. Vanaf onze kampplaats zijn we naar Banks
Peninsula gereden, een schiereiland zuidoostelijk van Christchurch, dat is
ontstaan door uitbarstingen van vulkanen en tot 25.000 jaar terug nog een eiland was. Onderweg werden we opgehouden door een grote kudde schapen, die op weg was naar een andere weide.

1

Het schiereiland kent diepe dalen, rotsige vulkanische uitlopers en steile kliffen, die vooral goed te zien zijn via de “Summit Road”.

2

Het is vrij toeristisch en toen we onderweg stopten bij Barry’s Bay Cheese Factory, stond er net een grote bus geparkeerd. Bij de winkel annex fabriek kon je zien hoe kaas gemaakt werd en tevens stonden er proefbakjes met blokjes kaas , die namen hadden als: Edam en Gouda !!

3

We zijn eerst naar Pigeon Bay gegaan, een baai met een grote houten steiger, waar de mannen nog een uurtje hun hengel uitgeworpen hebben.

4

5

Vervolgens hebben we het Maori and Colonial Museum in Okains Bay bezichtigd, waar o.a. een kano (waka) ligt, uit 1867, die nog elk jaar
gebruikt wordt tijdens de feesten op Waitangi Day.

6

7

8

9

10

11

12

13

14

Daarna zijn we naar het aantrekkelijke, Frans aandoende stadje Akaroa gereden, dat aan een natuurlijke binnenhaven ligt, waar grote cruiseschepen aanleggen.

15

16

We hebben onze camper op een parkeerplaats neergezet waar we ook mogen overnachten en tegelijkertijd een mooi uitzicht hebben over de haven.
We bekijken het stadje en zien hoe alle “cruisegangers” met bootjes
teruggevaren worden naar hun grote schepen.

17

18

(Deze dubbeldekker stond ook op de parkeerplaats, vlakbij onze camper.)

Om zes uur gaan we naar “the little bistro” een klein restaurant aan de haven, dat pas om zes uur open gaat en binnen een half uur helemaal vol zit ! We hebben geteld dat er zevenentwintig personen aan het eten waren in een ruimte van 35 vierkante meter en de twee bedienende mensen moesten
echt hun buik intrekken om tussen de tafeltjes door te schuiven, erg komisch om te zien, maar het eten was voortreffelijk !

19

Ook was de
plaatselijke brandweer buiten aan het oefenen !

20

Als we terug komen bij de camper zien we net de twee cruiseschepen vertrekken, wij verhuizen naar binnen om nog een afzakkertje te nemen !

Verslag 64

1

Het weer ziet er vanmorgen iets beter uit met af en toe wat blauwe lucht tussen de wolken, ook is het gelukkig minder koud. We verlaten het
schiereiland via de mooie “summit road” en genieten nog een keer van het
prachtige uitzicht op de Akaroa Harbour.

2

Weer valt het ons op dat alles zo geel geworden is de afgelopen weken, de boeren zijn volop aan het sproeien om de weiden nog een beetje groen te krijgen en ze snakken allemaal naar regen. Op het Noordereiland is de noodtoestand al afgekondigd, vanwege de droogte en ook is er overal een “total fire ban”, we zullen dus geen kampvuur meer mogen maken, helaas, maar zeer begrijpelijk !

We rijden via de buitenwijken van Christchurch in noordelijke richting langs de stad en komen enkele keren langs borden met: aardbevingschade, wat nog goed te merken is aan de hobbelige wegen, waar dan ook niet harder dan vijftig kilometer per uur gereden mag worden. Ook zien we diverse elektriciteitspalen die niet al te recht staan, allemaal nog niet hersteld na de aardbeving van twee jaar terug.

Onderweg stoppen we aan zee voor een “boterhammetje” en ondertussen is het weer een stuk opgeklaard en schijnt de zon volop.

We komen door de Waipara streek, een relatief nieuw wijnbouwgebied ( de eerste wijnstokken zijn pas rond 1980 geplant ) en gaan er naar twee wijnhuizen om de veelbelovende wijnen, die al veel prijzen hebben gewonnen, te proeven. Bij Pegasus Bay kijk je zo in de opslagruimte met z’n vele vaten, waar de wijn in ligt te rijpen. We proberen maar een paar soorten, want we zijn nog niet op de plaats van bestemming en willen daar wel heelhuids aankomen !

3

4

Bij het kleine plaatsje Domett verlaten we Highway 1 en rijden de toeristische route richting de kust en komen zo langs de “Cathedral Cliffs”, waar door erosie aparte zandrotsen zijn ontstaan.

6

5

Iets verderop ligt onze kampplaats voor vannacht: Gore Bay & Buxton Campgrounds. We hebben er uitzicht op zee en kunnen nog een tijdje
genieten van de warme zonnestralen. Als de zon achter de bergen verdwijnt koelt het echter gelijk weer af, maar de blauwe lucht en het mooie uitzicht blijven nog enkele uren. Het heerlijke geluid van de ruisende golven blijft constant doorgaan !

7

8

9

10

Verslag 65

We konden vanmorgen, liggend in bed, de zon langzaam op zien komen vanuit zee, dat lukt je niet elke dag ! De lucht is gelijk helemaal blauw dus het belooft een mooie dag te worden en dat klopt helemaal !

1

Via een prachtige route door de bergen over Highway 1 rijden we naar het zeventig kilometer noordelijker gelegen Kaikoura, een plek die bekend staat om z’n vele zeedieren. De geweldige rijkdom van het zeeleven hier wordt verklaard door het zeer diepe water en het samenkomen van warme en koude oceaanstromingen, waardoor voedsel naar het oppervlak komt. Het laatste wat op ons lijstje staat, deze vakantie, is “walvisspotten”, iets wat we alle drie nog nooit gedaan hebben. We rijden naar het infocentrum van Kaikoura om ons goed te laten voorlichten over de mogelijkheden. Je kunt met een 3 ½ uur durende boottrip de zee op, waar je het grootste gedeelte van de toer binnen zit (zodra er een potvis gespot wordt mag je naar buiten !), of je kunt voor hetzelfde geld een half uur met een klein vliegtuigje boven het water rondcirkelen, zoekend naar walvissen.

2

Wij kiezen voor de tweede optie, vooral omdat Wim gauw zeeziek wordt en volgens de (Nederlandse) dame bij het informatiecentrum gebeurt dat vrij snel. Ruim een half uur later, na een uitleg over de potvis, vliegen we al boven de South Bay van the Pacific Ocean.

3

4

We zitten in een vier-persoons vliegtuigje van “Wings over Whales” en de piloot spot al vrij snel de eerste walvis. Het type wat hier het meeste voorkomt is de potvis (the great sperm whale), een tandwalvis die tussen
de vijftien en twintig meter lang wordt en ongeveer 40.000 kilo weegt. Hij eet
allerlei soorten vis, maar is vooral gek op pijlinktvis en haaien !

5

6

Regelmatig komt hij tien minuten aan de oppervlakte om (elke 10 – 15 seconden) adem te halen, waarna hij weer voor zo’n drie kwartier de diepte induikt. We vliegen ongeveer driehonderd meter boven de zee en zodra er een potvis in zicht komt, mag de piloot dalen naar honderd en vijftig meter hoogte.

7

Het is prachtig om te zien hoe die grote vis steeds z’n adem uitblaast en dan water zo’n vier meter de lucht inschiet.

8

9

10

Als hij genoeg zuurstof in zijn bloed heeft om weer een tijd naar beneden te duiken (dat kan zomaar duizend meter diep zijn !) gaat z’n grote staart de lucht in, een schitterend gezicht. We hebben het geluk twee keer over een potvis te observeren voor ons half uur voorbij is, een onvergetelijke ervaring !

11

12

13

 

We rijden terug naar de stad, waar we eerst bij een “Sushi bar”, die hadden we al weken niet gezien, een flinke voorraad sushi’s inslaan, om die even later op het schiereiland van Kaikoura, aan het water te nuttigen.

15

16

Hier leven ook pelsrobben en we zien er verschillende lui aan wal of spelend in zee.

17

18

Een andere attractie op de peninsula is the Point Sheep Shearing Show. Twee keer per dag kun je bekijken hoe schapen geschoren worden en is er uitleg over de vele soorten, hun verschillende wol en hoe het scheren in z’n werk gaat. We zitten nu eenmaal in het land met de miljoenen schapen,
dus is het wel leuk even een kijkje te nemen en het is echt heel interessant !

19

20

21

22

Daarna vinden we het welletjes voor vandaag en rijden zo’n twintig kilometer zuidelijk, waar we vanmorgen al een leuke kampplaats aan zee gezien hadden.

23

We staan nu op Point Harbour, pal aan het water en kijken uit over de rotsen met in de verte het schiereiland, waar we ons vandaag prima vermaakt hebben !

24

Verslag 66

Onze schitterende reis door Nieuw-Zeeland is bijna ten einde en vanmorgen kregen we nog een mooi afscheidscadeautje van moeder natuur: op de plek waar we overnacht hebben, pal aan zee, lagen diverse zeehonden op de
rotsen, enkele anderen kwamen aanzwemmen om een rustig plekje te zoeken.

1

2

3

4

5

6

Iets verder op zee zwom een grote groep dolfijnen, boven water uit springend en spelend in de golven, een prachtig gezicht !

7

8

We hebben nog lang rondgekeken bij de kust voor we eindelijk onze spullen gepakt hebben om naar Christchurch te gaan. Weer rijden we de mooie route over de Highway 1, niet meer dan een tweebaansweg met regelmatig een inhaalstrook, waar druk gebruik van wordt gemaakt door vrachtverkeer en
toeristen. Tegen half twee komen we aan bij “North South Holiday Park”, slechts twee straten verwijderd van de Apollo dealer, waar we morgenvroeg onze camper in moeten leveren en ook vlakbij de luchthaven. ( Van de stad Christchurch hebben we helemaal niets gezien, maar dat maakt ons niet uit ! ) Helaas is het nu tijd om alle spullen weer in de tassen te stoppen, de camper redelijk schoon te maken en te zorgen dat er niets achter blijft in één van de kastjes. We blijven een dag en nacht in Singapore, dus ook daar moeten we spullen voor apart houden. Deze taak komt grotendeels op mij neer en dat vind ik ook geen probleem.

9

10

De temperatuur ligt vandaag rond de vijfentwintig graden en vlakbij onze plek is een “supergroot” zwembad, dus zowel Dennis als Wim springen het verkoelende water in.

11

12

Tegen vijven heb ik de grote tassen grotendeels gevuld en alle vuile was een plekje gegeven (dat zien we thuis wel weer !). We maken de laatste restjes eten en drinken op en Wim kookt voor de laatste keer, thuis is het weer mijn “pakkie an” !

Verslag 67

Als we Christchurch verlaten is het helemaal bewolkt en maar zestien graden (alle zon zit in onze tassen gepropt !), dat maakt het wat makkelijker om te vertrekken. We leveren onze camper in bij Apollo en maken daar nog enkele startende vakantiegangers blij met spullen die we over hadden of extra hebben aangeschaft. Op de teller van de kampeerauto staan 8.300 extra
kilometers, na onze trip ! We worden naar het vliegveld gebracht en na twaalven gaan we de lucht in, om een bijna tien uur durende vlucht te maken.

1

2

3

4

Ik zit dit keer bij het raam en heb een prachtig uitzicht: als we opstijgen vliegen we al snel boven de bewolking, net een grote pluk watten, maar dan steken opeens de besneeuwde Nieuw-Zeelandse Alpen boven het wolkendek uit en even later verdwijnen de wolken en zijn ook de bergmeren zichtbaar. Na een tijd boven zee te hebben gevlogen komt Australië in zicht en het binnenland met z’n rode woestijn en enkele zoutmeren zijn goed te zien.
Tijdens de vlucht gaan we vijf uur terug in de tijd en we landen in Singapore
rond half zes ’s middags, het is er dan drie en dertig graden !! We kleden ons
om op de luchthaven en geven al onze overtollige handbagage af bij “Left Bagage”, zodat we alleen met een rugzak naar ons hotel vertrekken. We hebben een prachtige drie-persoonskamer in het Swissôtel Merchant Court, dat in het centrum van de stad ligt. Na het inchecken gaan we de omgeving vast een beetje verkennen: het hotel ligt aan de Clarke Quay, een rivier met allerlei terrasjes, bruggen en winkels eromheen. Het is zaterdagavond ( 16 maart ), dus het is er gezellig druk en er is van alles te zien en te doen.

5

6

We houden het vol tot half tien, dan zijn we helemaal op, het is voor ons dan eigenlijk al half drie ’s nachts.

7

8

Ook zijn we natuurlijk veel te vroeg weer wakker, vanaf vier uur ’s nachts liggen we alle drie te draaien, maar we blijven op bed tot een uur of acht. Ruim een uur later checken we uit en gaan de stad in, richting “Chinatown”. Al snel komen we langs de “Sri Mariamman Temple”, een prachtig versierde hindoetempel, waar het een drukte van jewelste is, omdat het zondag is.

9

10

11

12

Twee mensen krijgen van diverse familieleden water over hun hoofd gegoten, wat daar precies de bedoeling van is, weten we niet. Wel is het voor ons vreemd om te zien hoe allerlei beelden verafgood worden.

13

14

Een eindje verderop staat de “Buddha Tooth Relic Temple”, met duizenden grote en kleine Boeddha beelden, een prachtig gebouw vol pracht en praal. Er is net een dienst aan de gang, toch mogen we ook hier foto’s maken
en rondwandelen, wel moeten we onze knieën en schouders bedekken.

15

16

17

18

19

Als we ook deze tempel bekeken hebben wordt het tijd om iets te eten en lopen we naar het “Maxwell Food Centre”, een overdekte hal waar de
Chinese bevolking bij elkaar komt en tal van Aziatische gerechten verkrijgbaar zijn. Het valt niet mee iets te kiezen uit het grote aanbod, dus gaan we maar af op de plaatsjes die bij de kraampjes hangen. Het eten en drinken kost hier haast niets, zeker in vergelijking met de restaurantjes aan de Singapore River.

20

21

22

Het is de hele morgen weer ontzettend benauwd en warm en wanneer we na het eten naar buiten lopen, begint het te stortregenen en flink te onweren, de ene knal na de andere klinkt door de straten ! Na een uurtje is de bui over en de rest van de dag blijft het zo goed als droog.

23

24

We bekijken nog een derde tempel: Thian Hock Keng, de oudste (1839) Chinese tempel van Singapore. Ook hier wordt weer aan allerlei beelden
eer bewezen, met als belangrijkste Ma Zhu Po, de godin van de zee.

25

26

27

28

(Deze miniatuur van het oude Singapore zagen we onderweg in een klein museum.)

29

Dan lopen we weer terug naar “Boat Quay”, een andere wijk aan de rivier. Vroeger was dit een drukke havenbuurt, waar flink handel werd gedreven, nu zijn er in de oude “shophouses” en pakhuizen restaurants en bars gevestigd. We pikken weer een terrasje voor een hapje en een drankje en zien en horen aan de overkant van het water een grote groep mensen, allemaal in het groen
gekleed, Ierse muziek maken. Het blijkt St. Patrick’s Day te zijn, een Nationale Feestdag in Ierland, die hier ook volop gevierd wordt. We zijn
ernaartoe gelopen om de doedelzakspelers van dichtbij te bekijken en de stoet van ruim twee duizend mensen voorbij te zien trekken.

30

31

Daarna stappen we in een houten rondvaartboot om een veertig minuten durende tocht over de Singapore River te maken. De Marina Bay is helemaal opgeknapt en er staan heel aparte hotels en gebouwen, vooral het Marina-Bay-Sands hotel, met ruim 2500 kamers, diverse restaurants en een casino
is een blikvanger, met z’n drie zuilen en een platte boot als dak !

32

33

34

35

Ook Merlion, het mytische symbool van Singapore (half leeuw, half vis) dat de plaats bewaakt waar de rivier in de haven uitmondt, wordt veel gefotografeerd.

36

Na de boottoer gaan we de binnenstad weer in, waar de terrasjes druk bezet zijn. Het is dorstig weer en bij een Schotse pub vinden we een leuk plekje, waar we geruime tijd blijven zitten, genietend van een “Guinness” bier en luisterend naar live-muziek.

37

38

Ondertussen begint de maag weer te knorren en gaan we nog
een keer naar het Food Centre, enkele kilometers verderop. We hebben heel wat rondgelopen in Singapore en na weer een Chinese maaltijd met een biertje vinden we het genoeg en laten we ons met een taxi naar de Changi Airport brengen, waar we tegen half negen aankomen. We halen onze bagage weer op, kleden ons om en tegen twaalven vertrekken we voor het tweede traject, de dertien uur durende trip, waarbij we ook weer zeven uur terug gaan in de tijd. Het vliegtuig is lang niet vol, dus hebben we de ruimte om te gaan slapen, wat ook goed lukt na zo’n vermoeiende en hete dag in Singapore, maandagmorgen om half zeven komen we aan op Schiphol. Onze prachtige vakantie zit erop, Nieuw Zeeland is werkelijk een schitterend, gevarieerd land, bovendien hebben we ontzettend geboft met het weer: veel zon en heel weinig regen !

 

We kijken alle drie met heel veel plezier terug op deze onvergetelijke reis

Dag (Plaats) van ….. / naar …… Nr: blz Dag Dat. Km
1 Amsterdam SingaporeVertrek 10.30 uur aankomst di 05.55 Ma 07
jan.
2 Aankomst Singapore 05.55 vertrek 21.15 uurHotelkamer op luchthaven voor 12 uur Di 08
jan.
3 Aankomst
Auckland NZ 12.10 uurCamper ophalen + boodschappen doen 1e
camping
192 32 Wo 09
jan.
25
4 Parry
Kauri Park – Leigh snorkelen (goat island)Waipu Gorge
– Uretiti beach
9 21 Do 10
jan.
160
5 Zuidelijk
Mangawhai cliffs walk (2-3 uur)Waipu Caves (2 uur return)
9 21 Vr 11
jan.
100
6 Treetop Boardwalk ? – Whangarei Town Basin – W.
Falls -Matapouri Bay: Mermaid Pools – Waro Limestone Res. – terug naar kust
longest footbridge – Otamure beach
35 23 Za 12
jan.
140
7 Voor
Kawakawa: Kawiti Caves – (Hunderwasser Toilets) – via Paihia (boottocht
reserveren)Kerikeri
– Rewa Maouri Village – Haruru Falls
54 24 Zo 13
jan.
125
8 Boottocht over Bay of Islands 62 24 Ma 14jan 5
9 Rainbow
Falls – Whangaroa lookout vanaf St.Paul – Doubtless Bay – Gum Digging Holes (Lake Ohia) – Maitai Bay
81 25 Di 15
jan.
120
10 Rondrit
Aupori Peninsula: gumdiggers park tot Houhora harbour Awanui (ancient kauri kingdom winkel)BIJ
SLECHT WEER RESERVEDAG
85 25 Wo 16
jan.
80
11 Via
Kaitaia – kustweg – pont naar Rawene (huizen op palen) kustweg nr 12 –
Waipoua forest (Giant Kauri Trees) wandelen
111 27 Do 17
jan.
190
12 Kaiiwi
lakes via Maropiu – Dargaville (zoete aardappels) – Matakohe Kauri museum –
eind rijden naar Shelly Beach
175 31 Vr 18
jan.
250
13 Hellensville
– Kumeu (fruit) – scenic drive – Piha – Karekare falls –Henderson
valley wijnproeverijen – wandelen ??
186 32 Za 19
jan.
125
14 Via
scenic drive naar Auckland city: haven – maritime museum + rondvaart – Sky
tower – Kelly Tarlton’s Underwater World and Antartic Encounter – tamaki
drive –
192 32 Zo 20
jan.
50
15 Richting
Coromal Peninsula – Piako Ostrich Farm – Rings Scenic tours voor woensdag bespreken: email office@hobbitontours.com tel:
07-8889913 – Wandeling Cathedral Cove (heen en terug 2,5 uur)
437 46 Ma 21
jan.
175
16 (vroeg
vertrekken) Hot Spring Beach –
Rondleiding goldmine (vanaf visitor centre Waihi Seddonstr.126 07-8639015 tourtimes 10.00 en 12.30 uur)
–Karangahake Gorge
350 41 Di 22
jan.
120
17 Richting Matamata * “Hobbiton The Shire” – Tauranga – campingMt
Maunganui
487 48 Wo 23
jan.
90+65
18 Te Puke: Kiwifruit Country rondleiding –
Lake Rotorua: Hell’s Gates – Tamaki
Village – zuidelijk: lookout – Lake Okareka
537 51 Do 24
jan.
110
19 Whakarewarewa
thermal Area (8.30 open) –Waimangu Volcanic Valley wandelen (uiterlijk 16.30
uur beginnen) op camping gratis gebruik hot pools
556 52 Vr 25
jan.
50
20 Lady
Knoxs geyser (spuit om 10.15 uur) – the Hidden Valley – boven Taupo: Huka
Falls – garnalenkwekerij – Bungee Jumping – “Craters of the Moon” (323 aan lake Taupo met forellen)
486323 4839 Za 26
jan.
100
21 Lake
Taupo (stoppen vissen ?) – stoppen bij rest.area 306 – wandeling naar Lake
Rotopounamu (20 min.) – verder weg 47 naar Whakapapa village
informatiecentrum voor “Tongariro Crossing” *
288289 38 Zo 27
jan.
110
22 Wandeling
17 km. door Tongariro N.P.
290 38 Ma 28 jan 10
23 richting
Taumarunui – Piriaka Lookout – Forgotten World HighwayTangarakau
Gorge – Stratford Pioneer Village (tot 4 uur open)
828 68 Di 29
jan.
200
24 Egmont
N.P. Dawson Falls (20 min.) weg 3 vervolgen – bij mooi weer beach camping (Alternatief 807)
809 67 Wo 30
jan.
135
25 In
Wanganui Durie Hill + rivierboot bekijken – Wanganui river volgen richting
Pipiriki ( info inwinnen !)
798 66 Do 31
jan.
105
26 Dezelfde
weg terug – via Levin (groente en fruitstad)
– Otaki – Gorge Road naar Otaki Forks *
681 59 Vr 01
febr
200
27 Wandelen
in Tararua Forest Park – Paraparaumu car museum – * -Paekakariki Queen Elizabeth Park
676 59 Za 02
febr
50
28 Rond
Upper Hutt diverse filmlocaties *
bekijken – vlak voor Featherston uitkijkpunt ! – Martinborough
wijnproeverijen – naar kust Putangirua Pinnacles *
733 62 Zo 03
feb
150
29 Pinnacles
bekijken – Cape Palliser Seal Colony’s – Lake Ferry
732 62 Ma 04feb 60
30 Naar
Wellington boot bespreken – Wellington verkennen – marine drive tour * – Mount Victoria Lookout – Kelburn Cable
car Sights’tour – Te Papa Tongarewa museum (di.tot 9 uur open)
665 58 Di 05 febr 150
31 Overvaren
naar Zuider Eiland Picton duurt 3 uur
851 70 Wo 06feb 30
32 Rit
langs Marlborough Sound – Titirangi Bay ?
874 72 Do 07feb 50
33 Terug
naar Havelock (mosselen eten) – Canvastown oude goudstad (?) – Pelorus Bridge
Scenic Reserve (muggenspray meenemen !)
885 72 Vr 08feb 75
34 Via
route 6 tot Richmond dan route 60 naar Marahau (Abel Tasman N.P.) kano huren
of watertaxi ?
934 75 Za 09
febr
120
35 Ngarua
Caves (ervoor Hawkes Lookout) – Canaanroad: Harwood’s Hole (1.30 min. –
Harwood’s Lookout * – terug rijden
richting Takaka net ervoor links Anatoki Salmon (Native Park)
NatPrk 78 Zo 10
febr
80
36 Waikoropupu
Springs – Wainui Falls – Totaranui
953 76 Ma 11feb 60
37 Lange
rit zuidwaarts – Source of the Riwaka – Nelson Lakes N.P. Lake Rotoroa
972 77 Di 12
febr
200
38 Richting
westkust – voorbij Murchison: longest swingbridge – Westport wandeling “cape
Foulwind Walkway” 3 uur heen en terug
1025 80 Wo 13
febr
150
39 Bij
Charleston rainforest train – Pancake Rocks & Blowhole – wandelen
1015 80 Do 14
febr
60
40 Via
Greymouth (zorgen voor volle tank diesel) naar Shantytown(soort pretpark goudstadje) – door naar Lake
Brunner forelvissen (Kiwihouse ?)
1041 81 Vr 15
febr
6045
41 Arthur’s
Pass weg 73 onder Otira: Lookout –
Arthur’s Pass Village (oude huisjes) + wandeling 2 uur heen/ter. Devil”s
Punchbowl water- val – Cave Stream ? wandeling in het donker door rivier in
grot ! – tot Castle Hill – lake Pearson
1189 89 Za 16
febr
140
42 Dezelfde
weg terug (eventueel dingen bekijken die vorige dag niet lukten i.v.m.tijd) –
Hokitika (noordelijk glowworms?) – zuidelijk: Westcoast Tree top walk
(dec.2012) – Lake Mahinapua
1054 82 Zo 17
febr
150
43 Ross:Waterrace
walkway 1 km. bij het goudstadje – route 6 zuidelijk lake Mapourika
1064 82 Ma 18
febr
120
44 Wandeling
naar de Frans Josef Glacier – Lake Matheson – Gillespies Beach (goudmijning)
1074 83 Di 19
febr
60
45 Zuidelijk
Lake Paringa (korte wandeling) – langs Lake Moeraki: Monro Beach Rest Area: mooie
wandeling door rainforest naar beach (1.5 uur heen en terug)- Knights Lookout
– rest area 1431 Thunder Creek Falls – Gates of Haast (vrij kamperen ?) lake
Wanaka
1421??? 102 Wo 20
febr
240
46 Lake
Wanaka en Lake Hawea vissen en relaxen free camping
1419??? 102 Do 21
febr
?
47 Wanaka:
Puzzling World – Fighter Pilot Museum – weg 8A richting Tarras – * – Old
Cromwell Town – Aurum Wines in wijngaard + proeverij (Native Parks)
N.P. 117 Vr 22
febr
120
48 Mooie
route – Goldfields Mining Centre – The Nevis Bungy Jumping ** – Arrowtown
Queenstown (bezichtigen ?) – Moke Lake
1445 103 Za 23
febr
80
49 **
– richting Glenorchy * * Paradise – Kinloch (kampvuurtje)
1449 103 Zo 24febr 100
50 Queenstown:
Skiline Gondola – Kingston (stoomtrein) –Te Anau – boottocht bespreken voor
volgende dag ! (Manapouri
cruise bespreken ?)
1502 106 Ma 25
febr
250
51 Om
9.00 uur boottocht naar glowworm caves !(volgende pas om 14.00 uur !)duurt
2.30 uur – richting Milford Sound
1513 107 Di 26
febr
55
52 Mirror
Lakes – bij Lake Gunn wandeling 45 min. – Lookouts – bij nr. 1526 de Chasm
(aparte waterval) – Summer Cruise Milford Sound 1.45 min. (3.00 of 3.45 uur
laatste) Underwater observatory (onderdeel cruise ?)
1527 108 Wo 27
febr
70
53 Mooie
Milford Sound Road weer zuidelijk naar ManapouriCruise
al besproken ??
1498 106 Do 28
febr
140
54 Cruise
naar Doubtful Sound hele dag
1498 106 Vr 01mrt 10——5715
55 Rustige
dag aan fjord Lake Monowai ??of reserve dag elders
1496 106 Za 02mrt 40
56 Langs
zuidkust naar Bluff (oesters eten) – Fortrose
13611362 99 Zo 03mrt 210
57 Otara
– Curio Bay – Porpoise Bay (hector-dolfijnen) – McLean Falls – Cathedral
Caves (bij eb) – Lake Wilkie – Purakaunui Falls – Jack’s Blowhole (blz.
288-289 capitool reisgidsen)
1352 98 Ma 04mrt 130
58 Nugget
Point (zeeleeuwen-pinguins) 40 km ?? wel of niet bekijken – bij St. Clair (iets onder Dunedin) Tunnel
Beach- Dunedin (Schotse stad) bekijken – Talaroa Head (albatrossen) – Penguin
Place ?
1327 97 Di 05mrt 200
59 Moeraki
Boulders – door Oamaru rijden – via weg 83 NW – richting Omarama (bij koud
weer: hot tubs NP blz.110)
1287 95 Wo 06mrt 205
60 Omarama:
hang-gliding – Clay Cliffs – Lake Pukaki – Mt. Cook Village wandelen
1261 93 Do 07mrt 130
61 Terug
langs meer – Mount Cook Lookout – Mt Cook Salmon Farm – Lake Tekapo –Lake
Alexandrina (forel) – Church of ..
1258 93 Vr 08mrt 125
62 Via
Geraldine – Ashburton – Rakaia (grote brug) – naar kustWoolshed
??
1226 91 Za 09mrt 210
63 Richting
Akaroa – Barry’s Bay Cheese Factory – Pigeon Bay – summit road – Okains Bay:
Maori Museum – Akaroa Native P. (eerst bellen)
blz100 Zo 10mrt 150
64 Port
Hills: mooi uitzicht – Waipaira wijngaarden – Cathedral Cliffs – Gore Bay
1118 85 Ma 11mrt 210
65 Kaikoura Whale watch tour (10.00 + 12.45 uur) Whale watch officeTour 2.5 uur – naar info centre – zeehonden –
schaapscheren – wandelen – Maori Leap Caves – vis eten
1105 85 Di 12mrt 90
66 Kaikoura
zie dag 65 of
reserve dag
( dan gaan we ‘s
middags naar Christchurch)
1105 85 Wo 13mrt 25
67 Naar
Christchurch stad bekijken
1158 88 Do 14mrt 170
68 RESERVEDAG Vr 15mrt
69 Christchurch
Camper inleveren 9.00 uur en vliegen om 11.55 uurAankomst
Singapore 17.45 uur hotelkamer in de stad
Za 16mrt 20
70 Hele
dag in Singapore vliegen op 23.55 uur
Zo 17mrt
71 Aankomst
Schiphol 06.45 uur
Ma 18mrt
Onvoorziene
kilometers ??????????????????

Totaal aantal te rijden kilometers 8000

Spanje 2009

 

Verslag 1

Maandag 5 januari zijn we begonnen aan een nieuw avontuur, overwinteren in “zonnig” Spanje.

We hadden gelijk een valse start, want Wim merkte zaterdag ’s avonds dat de vulling van zijn voortand los zat. Gelukkig kon hij maandag om half 10 terecht bij de tandarts en deze zei later ook dat als hij niet geholpen was, hij geheid in de vakantie last zou hebben gekregen.

Na een kop koffie samen met ma en Marcel gedronken te hebben (Dennis was onverwachts met Hannie bloemen halen en die konden we dus geen knuffel geven!) zijn we om half 11gestart. Op de televisie werden allerlei files gemeld, maar we hebben de hele dag geen oponthoud gehad.

Het was prachtig rijden door het sneeuwlandschap, alleen moest je niet buiten de auto komen, want er stond een vieze koude wind. Ook zien de auto en de caravan er vreselijk vies uit, maar die maken we later in Spanje (hopelijk bij een lekker temperatuurtje) wel weer schoon.

1

2

Tegen half 5 zijn we gestopt in Luxemburg, in het plaatsje Esch sur Alzette, tegen de Franse grens. We hebben nog even een rondje camping gelopen en zijn toen snel de caravan in gedoken. Het is goed toeven in ons nieuwe huisje: binnen een half uur is het aangenaam warm binnen door de gaskachel en de vloerverwarming, we hebben satelliet T.V. met D.V.D.speler, voldoende spelletjes en leesboeken en ook eten en drinken genoeg in voorraad. Dus we redden ons wel, ook met koud weer.

De volgende morgen zijn we om 9 uur weer vertrokken. Het had trouwens 9 graden gevroren ’s nachts en ik was blij dat Wim buiten alles weer in orde gemaakt had, zodat we zo weg konden rijden. Ook dinsdag hebben we totaal geen files of slecht weer gehad, het was zelfs vrij rustig op de weg en ook waren de wegen helemaal schoon. We hebben dan ook flink door kunnen rijden en hebben 600 km.afgelegd. In het plaatsje Tournon sur Rhone, zo’n 50 km.ten zuiden van Lyon zijn we gestopt. Het was een heel leuk toeristisch dorpje, maar er stond nog steeds een gure koude wind en de temperatuur schommelt rond de 0 graden, dus geen weer om het plaatsje te verkennen. We zijn weer lekker de caravan ingedoken. Op de televisie zagen we dat het in Barcelona sneeuwde, terwijl het er normaal ruim 12 graden hoort te zijn, dus we hoeven ons niet te haasten om in Spanje komen. We stellen onze plannen bij en besluiten woensdag maar 150 km. te rijden tot Avignon, waar we ongeveer 30 jaar geleden ook geweest zijn. Het enige wat we ons nog van die plek kunnen herinneren is, dat we onze auto geparkeerd hadden ergens bij de stadsmuur en ruim een uur gezocht hebben om hem terug te vinden.Tijd voor een nieuw bezoek!

De reis verliep vanmorgen weer voorspoedig tot het tegen de middag ineens begon te sneeuwen. Op de snelweg werden de vrachtauto’s naar de kant gedirigeerd en binnen de kortste keren lag er een pak sneeuw en reden we nog maar stapvoets.

3

4

Waren wij blij dat we al bijna in Avignon waren! Iedereen paste zich gelukkig goed aan aan het slechte weer en we hebben geen ongelukken zien gebeuren. Vanaf de camping zijn we tegen drieën Avignon gaan verkennen. Dik ingepakt hebben we de beroemde Pont ‘d Avignon en het Paleis van de Pausen gezien.

5

Toch wel lekker zo’n wandeling in de sneeuw, al hoop ik dat het hierbij blijft en dat we snel de warme zon van Spanje zullen voelen.

6

Verslag 2

Gistermorgen stonden we nog in de sneeuw op de camping met een bevroren ondergrond, maar zodra we op de openbare weg waren was er van gladheid geen sprake meer. Eenmaal in Spanje, was de sneeuw helemaal verdwenen. Ook waren we bijna 100 euro armer aan de Franse tolwegen, maar het was niet verstandig geweest om de binnenwegen te nemen. De LPG kostte in België 0,37 per liter, in Frankrijk gemiddeld 0,75 cent en in Spanje is deze haast niet te krijgen, maar kost de benzine slechts 0,88 cent, echt “een” Europa!!

Tegen drieën kwamen we aan op camping “Botanic Bona Vista” in Calella en hier blijven we 3 nachten. We hebben gauw de tafel en stoelen buiten gezet en een foto van ons genomen, proostend op m’n moeder’s verjaardag en deze doorgemaild naar Dieren.

7

We hadden haar ’s morgens vanuit Frankrijk al telefonisch gefeliciteerd, maar een “zonnige” foto (6 graden was het op dat moment) vanuit Spanje, ruim1500 km. van huis, is natuurlijk ook leuk!

We staan op een ”terrassen”camping met wel 10 verschillende hoogtes en helemaal bovenin ligt een zwembad, een hele klim om daar te komen!

Natuurlijk hebben we ook een wandeling naar het strand gemaakt, helaas met dikke jas aan.

8

Vanmorgen werden we wakker met regen, maar algauw begon de zon te schijnen, het werd vandaag ongeveer 9 graden. Na het ontbijt hebben we de caravan een flinke beurt gegeven, al het   zout, zand en verdere rotzooi eraf gepoetst en nu is hij weer als nieuw.

9

We waren net klaar toen het weer begon te regenen, maar we zijn toch de omgeving gaan verkennen, met de auto. Gelukkig werd het weer al snel beter, we zijn een heel stuk langs de kust gereden: allemaal scherpe bochtige wegen door de bergen, afgewisseld met strandjes en kleine plaatsjes.

10

11

In het dorpje Llafranch hebben we in het enige restaurant wat open was, wat tapas (diverse soorten vis) gegeten. We hadden uitzicht op zee en zaten heerlijk in het zonnetje (achter glas!!).

12

Daarna zijn we doorgereden naar Peratallada, een middeleeuws dorpje landinwaarts aan de Costa Brava. Je waant je echt terug in de tijd. We hadden nog net tijd voor een wandeling door het dorp, voordat het donker werd.

13

14

Daarna moesten we nog anderhalf uur terug rijden naar de camping en nu zitten we weer met de kachel aan in ons knusse huisje.

Verslag 3

Vandaag (zaterdag 10 januari) willen we Barcelona gaan bezichtigen. Het ligt ongeveer 50 km. van onze camping af, dus met 3 kwartier kunnen we er zijn.

Het heeft de hele nacht geregend en ook op de weg naar Barcelona ziet het er nog grauw en nat uit, maar zodra we op ons eerste plek zijn begint de zon te schijnen en dat blijft hij de hele dag doen (Het wordt ongeveer 14 graden). We hebben in de TomTom diverse adressen ingeprogrammeerd, want we willen alles met eigen auto, dus zonder openbaar vervoer doen. Als eerste gaan we naar Park Guell, een belangrijk bouwkundig monumentaal park, helemaal ontworpen door architect Antoni Gaudi (1852-1926). Deze man heeft meer bouwwerken in Barcelona gemaakt, waar we later heen gaan. Hij heeft een heel aparte stijl (een klein beetje van Anton Pieck), gebruikt veel kleuren en losse stukjes keramiek en is daar wereldberoemd mee geworden.

15

16

17

 

18

19

20

21

We hebben er een uur rond gewandeld en zijn toen doorgereden naar de Sagrada Familia. Met  deze ”kerk” zijn ze oorspronkelijk ruim 100 jaar geleden (1883) begonnen te bouwen, ook weer naar de ideeën van Gaudi en nog is het vanbinnen een grote bouwplaats. Het gebouw bestaat uit allerlei verschillende stijlen en vormt niet echt 1 geheel.

22

23

24

25

Het is het meest bezochte monument van de stad. Helaas mochten we vandaag niet met de lift naar boven, maar in de kelder was een uitgebreide collectie maquettes, foto’s en filmmateriaal te bewonderen.

Vervolgens hebben we de Kathedraal bezichtigd, waar we wel met een lift omhoog zijn geweest

26

27

en daarna zijn we lopend naar de Palau de la Musica Catalana en de Triompfboog gegaan. Bij de eerste stonden we na 5 minuten weer buiten, want we waren te laat voor de rondleiding, maar de boog was heel indrukwekkend en lag aan een mooi breed plein.

28

Daarna zijn we weer teruggewandeld naar onze auto en hadden we, voor ons doen, genoeg gezien van Barcelona. We hebben het afgelopen jaar diverse steden bekeken en Barcelona komt niet bovenaan ons lijstje. Er staan diverse mooie gebouwen, maar ook erg veel onooglijke. Guidi heeft wel veel goed werk verricht!

Verslag 4

Zondag hebben we heerlijk geluierd. Toen we, vrij laat, wakker werden, hadden we een strak blauwe lucht en scheen de zon volop. We konden lekker buiten ontbijten

29

30

en even later zelfs de korte broek met een hemdje aandoen. In de schaduw gaf de thermometer 25 graden aan.(In Nederland werd er de hele dag geschaatst op natuurijs!). Onze terrassencamping ligt vrij beschut tussen 2 bergen in, wat in deze tijd van het jaar ideaal is. ’s Middags hebben we stokbrood met salades gegeten en de poezen vonden dit ook erg lekker!

31

32

Ook hebben we natuurlijk een flesje Cava, speciale mousserende Catalaanse wijn, uitgeprobeerd.

Op de camping staan diverse fruitbomen, o.a. een met sinaasappelen en de citroenen konden we ook zo plukken.

33

34

Om half 4 konden we de lange broek en trui weer aantrekken; de zon was achter de berg verdwenen. ’s Avonds hebben we in de kantine bij de brandende open haard een heerlijke, goedgevulde paella gegeten. Echt een heerlijk relaxed dagje.

Vanmorgen zijn we verder getrokken naar Ametlla de Mar, 200 km.zuidelijker. Er staat vandaag een harde koude wind en de temperatuur is gemiddeld zo’n 8 graden. Wat een verschil met gisteren. Vanaf de camping hebben we een wandeling gemaakt naar het strand, in de winterjas en met de muts op en de handschoenen aan.

35

36

Daarna zijn we nog het binnenland ingereden naar het plaatsje Tortosa en hebben daar gelijk onze boodschappen gedaan, de eerste keer deze vakantie. Er is verder weinig te bekijken in dit gebied, dus morgen trekken we snel weer verder, hopend op warmer weer.

Verslag 5

Gistermorgen lag er een klein laagje ijs op de voorruit van de auto en stond er nog steeds een harde, ijzige wind. Deze bleek heel plaatselijk, want na een half uurtje rijden richting zuiden, was de wind weg en werd het al snel 14 graden. We zijn naar camping Azahar in Benicasim gereden, waar het al vrij vol staat met overwinteraars. Wij hebben slechts voor 2 nachten geboekt! Na lekker buiten in het zonnetje te hebben gegeten,

37

38

zijn we een strandwandeling gaan maken en daarna hebben we toch weer de auto gepakt om het bergdorpje Villafames te gaan bekijken.

39

Ook vanmorgen zijn we weer met onze wagen op pad gegaan. Eerst naar Coves de Sant Josep, waar we met een bootje over een ondergrondse rivier hebben gevaren, echt heel apart. We werden als enigen ongeveer 800 meter de grot in gepeddeld, daarna moesten we een stukje lopen en vervolgens gingen we weer richting uitgang. Overal was het mooi aangelicht en kon je de diverse spleten en kloven zien, ook moesten we regelmatig flink bukken voor laag hangende rotsen, de tocht was echt de moeite waard. (Helaas mochten we binnen geen foto’s maken)

40

41

Na de boottocht zijn we de binnenlanden ingereden langs duizenden bomen vol sinaasappels en mandarijnen, die ze nu volop aan het plukken zijn. Ook ik heb een paar mandarijnen meegenomen (die missen ze vast niet!).

42

Even later moesten we stoppen voor een grote groep overstekende schapen en geiten. Wim zat in de auto en voelde de wagen schudden.

43

44

Ik had een route uitgestippeld door de bergen, maar deze was toch iets langer als gedacht. Het was prachtig rijden en heel afwisselend,

45

46

maar om half 4 waren we in Alpuente, een prachtige plaats boven een grote kloof

47

48

49

en toen moesten we nog 165 km. terug naar de camping. Al met al hebben we de afgelopen 2 dagen zo’n 500 km. rondgetoerd door de omgeving. Morgen gaan we luieren!!

(Terwijl ik het verslag aan het schrijven ben is Wim ijverig de muziek aan het doornemen voor de uitvoering van het DMK, van aankomende april).

Verslag 6

Donderdagmorgen zijn we weer van de drukke camping in Benicasim vertrokken, verder richting het zuiden. Onderweg beslisten we om een zoetwater meer ten zuiden van Valencia te gaan bekijken, dus veranderde ik de TomTom en toetste een plaatsje net zuidelijk van de stad in. Het gevolg was dat we met onze caravan midden in Valencia terecht kwamen. Dat betekent dus met 8 auto’s naast elkaar voor de rotonde en iedereen moet dezelfde afslag hebben, waar maar 4 banen op uit komen en iedereen heeft haast !! Ik heb de TomTom gauw weer op zijn oorspronkelijke eindbestemming gezet en gelukkig zijn we zonder deuken de stad uitgekomen. (Wim blijft altijd heel rustig en is een prima chauffeur!) We weten nu wel dat we geen tolwegen meer hoeven te nemen, als we dit overleven zijn alle andere wegen een makkie. We staan nu op camping: Kiko Park in Oliva, vlak aan zee.

50

De plek is ruim en we hebben er de hele dag zon, als deze zich laat zien! ’s Middags hebben we heerlijk genoten van het mooie weer, garnalen gegeten (met een biertje erbij!) en zelfs voor het eerst gebarbecued.

51

Gisteren was het de hele dag bewolkt en heeft de auto voor het eerst een hele dag stil gestaan. We hebben gelezen, spelletjes gedaan, langs het strand gewandeld en gefilosofeerd over diverse vakanties. Deze vakantie is niet te vergelijken met onze reizen naar Australië: de temperatuur is heel anders, je leeft veel meer binnen en het is overal veel drukker. Toch bevalt het ons goed en zijn we heel erg tevreden met onze caravan. De camper die we in Australië gebruikten, zou hier totaal ongeschikt zijn.

Vanmorgen was het, helaas, nog steeds bewolkt, maar we gaan toch weer op pad. Onze doel is een plaatsje midden in de bergen, genaamd Guadalest.

52

Op hachelijke plaatsen op de rotsen staan ruines van een klokkentoren en een kerk.

53

Je kunt helemaal naar boven lopen en er een prachtig kasteel bezichtigen. Er is een groot stuwmeer en het hele plaatsje doet erg gezellig aan.

54

We hebben er een paar uur doorgebracht en in een klein restaurantje wat tapas gegeten met sangria erbij.

55

56.

Daarna zijn we verder door de bergen gereden en de zon liet zich nu regelmatig zien, het ziet ernaar uit dat het weer zonniger gaat worden!

Verslag 7

Gistermorgen werden we wakker met een strakblauwe lucht en een klein beetje wind, een ideaal luier dagje! We hebben de hele dag buiten doorgebracht bij een temperatuur van 22 graden.

Wim heeft voor het eerst zijn vishengel uitgeworpen, maar aan zee was het toch nog frisjes.

56

We konden weer barbecuen en hebben tot 6 uur buiten gezeten. Vannacht is de temperatuur ook niet onder de 12 graden geweest bij een heldere sterrenhemel.

Ook vanmorgen konden we weer in het zonnetje ontbijten, maar daarna zijn we iets actiever geworden. We zijn naar Calp gereden, zo’n 45 km. hier vandaan, daar rijst een kalkstenen rots rechtstandig uit zee, aan een kant verbonden met het land.

57

58

Penyal d’Ifach, zoals dit Parce Nationale heet, is te beklimmen en dat hebben we dus ook gedaan. De wandelroute begint rustig slingerend omhoog, daarna ga je door een uitgehakte tunnel

59

en vervolgens wordt het echt klauteren (dat zal morgen wel spierpijn worden).

60

61

Na ruim anderhalf uur waren we op de top (332 meter hoog) en konden we aan 3 kanten de zee zien.

62

63

64

Er waren ontzettend veel meeuwen op de berg, die echt de raarste geluiden fabriceerden. Ook waren er veel mooie bloemen, o.a. bloeiende lavendel en blauwe brem. Het was echt heerlijk om weer eens flink te klimmen en onze conditie is gelukkig nog prima. Tegen half 3 stonden we weer beneden bij de auto. Daarna zijn we via de kust teruggereden.

65

In Xabia hebben we nog een klein stukje over de kliffen geklauterd, deze zijn ruig en mooi van kleur.

66

67

Terug op de camping hebben tot 7 uur buiten gezeten en toen was het nog 18 graden.

De kampwinkel verkoopt hier trouwens heerlijke soorten wijn, zo uit het vat. Een litertje rode wijn voor 1,30 en prima Muscatel voor 2,20. Als er nu een fles Spa leeg is wordt hij dus niet meer weggegooid, maar gevuld met ander vocht!

Verslag 8

Gisteren zijn we weer uit Oliva vertrokken. De zon schijnt, maar er staat een harde frisse wind, geen weer om buiten te zitten. We trekken zuidelijk langs de Costa Brava. Helaas worden de boomgaarden met sinaasappels steeds minder (het blijft een prachtig gezicht!) en maken ze plaats voor velden met palmbomen (voor de verkoop). Ook wordt het langzaam vlakker, de ruige bergen laten we achter ons. Als we langs Benidorm rijden lijkt het wel of we bij Hongkong zijn, de stad bestaat alleen uit hoogbouw en de ene flat is nog hoger dan de andere. Zomers zitten al die kamers vol met zonaanbidders en dan gezellig mannetje aan mannetje op het strand……!!

Wij rijden ruim 250 km. en komen uit bij Caravaning La Manga. De camping ligt aan een soort binnenmeer gescheiden van zee door een landtong. De plaats wordt prachtig omschreven in de campinggids: een waar paradijs met ruime staanplaatsen, enz. Het blijkt dat er ruim1000 plaatsen op de camping zijn, allemaal ingedeeld in verschillende velden, elke plaats wordt aan 3 kanten omsloten door een hoge heg, waardoor je weinig zicht en zonlicht hebt. In het midden van de camping loopt een brede ongezellige weg met allemaal vuilcontainers en je moet een kilometer lopen om aan het strand(je) te komen.Alles doet heel ongezellig en onverzorgd aan. Toch staat de camping zo goed als vol en de gasten staan er echt voor lange tijd, de korting wordt ook steeds hoger, des te langer je blijft…. wij vinden 1 dag al lang genoeg!!

Vanmorgen zijn we dus snel weer vertrokken en na een uurtje rijden kwamen we aan in Playa de Mazarron. (Volgens mij hebben mijn ouders ook jaren op deze camping gestaan.) Inmiddels zitten we weer tussen de bergen. Ook deze camping is vrij groot (ongeveer 500 plaatsen) en staat zo goed als vol, maar doet gezellig aan. We kunnen kiezen uit 6 plaatsen en vinden een plekje waar we de hele dag zon hebben met uitzicht op de bergen.

68

De zee zien we helaas niet, maar is na een korte wandeling te bereiken en heeft een mooi groot strand.

69

Bij het indraaien naar onze plek heeft de caravan helaas een muurtje een kusje gegeven, het viel gelukkig mee, de zijrichel was iets ontwricht, maar Wim heeft hem alweer recht geslagen. Het muurtje mist alleen een beetje verf!

70

Verslag 9

Wim heeft de eerste DVD gebrand met beelden van onze vakantie. Onze Tomtom bracht ons gister netjes bij het postkantoor, waar we de DVD wilden posten, alleen liepen wij straal voorbij de grote gele neonborden met opschrift: Corridos, omdat wij op zoek waren naar een rood bord met iets van “Posta” erop!!! Tja, …eerste keer in Spanje!

Wat betreft de supermarkten hier: er zijn diverse ketens, o.a. Upper, ook Lidl is hier sterk vertegenwoordigd. Wij zijn een paar keer naar Mercadona geweest; het is een heel verzorgde winkel met een prachtige ”verse vis” afdeling, we hebben er al diverse porties garnalen gehaald. Ook ontdekten we gisteren schappen vol met konijn, Wim is hier gek op, dus die hebben we gelijk meegenomen en vandaag gegeten.

Het was gister de hele dag fris en bewolkt, dus zijn we met de auto naar Cartagena geweest.

71

72

De plaats viel ons erg tegen: er is een grote natuurlijke haven, maar met veel industrie en veel gebouwen in de stad werden gerestaureerd of te modern opgeknapt. Binnen een uur waren we er weer weg, de rit ernaartoe was veel interessanter: veel kronkelwegen langs de kust en door de bergen. De zee is op dit moment erg onstuimig, je kunt het ruizen van de golven bij de caravan nog goed horen, daar kan je zo heerlijk bij slapen…

Vandaag, 23 januari, is Dennis jarig, hij is alweer 23 jaar! We hebben hem natuurlijk vannacht gelijk gebeld om te feliciteren en te om vertellen waar zijn cadeaus lagen. Vandaag hebben we hem nog een mail gestuurd en nog een keer gebeld.

73

Zondag viert hij z’n verjaardag met opa en oma’s en met Marcel & Marieke.

Gistermorgen toen we wakker werden was het 3 graden en hebben we snel de kachel aangezet, gisteravond liep de temperatuur op naar 14 graden en vanmorgen was het 18 graden bij het opstaan, het is zo verschillend van dag tot dag. Het is 23 graden geworden en we hebben dus weer lui in de zon gezeten. Tegen vieren hebben we een strandwandeling gemaakt en waaide er nog steeds een warme wind. In het plaatsje Bolnuevo, waar wij staan, zijn heel aparte zandsculpturen, ontstaan door erosie,

74

75

76

ook is er een prachtige kustlijn. Vanaf het strand loop je zo de heuvels op en kijk je uit op een schitterende baai.

77

78

Nog even een correctie op mijn vorige verslag: Benidorm met z’n wolkenkrabbers en Mar Menor (camping La Manga) liggen niet aan de Costa Brava, maar aan de Costa Blanca en inmiddels staan we aan de Costa Calida, wat “warme kust” betekent.

Verslag 10

De nacht van vrijdag op zaterdag was ongekend warm (18 graden), we hebben alle dakluiken opengezet. Ook kwamen er steeds stevige windvlagen overwaaien, waarschijnlijk was dit het staartje van de storm, welke over Frankrijk en noord Spanje getrokken is en daar voor veel overlast en zelfs enkele doden gezorgd heeft. Wij hadden zaterdag schitterend weer, 27 graden in de schaduw, het was voor het eerst dat de zon echt pikte. Begin van de middag kwam een buurvrouw ons vertellen dat de achterband van onze auto helemaal leeg was.

79

Wim heeft hem vervangen en toen zijn we gauw naar een garage gereden (weer via de Tomtom gevonden, wat een handig ding!) om hem te laten maken. Net voor 2 uur zat er een nieuwe band om de velg (de oude was niet meer te repareren) en ging de garage voor het weekend dicht, we hadden dus geluk, anders hadden we tot maandag moeten wachten.

80

Vandaag zijn we via een prachtige weg door de bergen naar Aguilas gereden, een dorp aan zee 50 km.verderop. Onderweg zagen we veel kassen helemaal bedekt met plastic, waar tomaten gekweekt worden.

81

Je kunt aan de natuur zien dat het hier al voorjaar wordt, ook al is het pas januari.

82

Aguilas heeft een grote haven, met aan weerszijden rotsen, zoals veel plaatsen in de buurt. Op de terugweg hebben we Puerto de Mazarron nog even bekeken, ook hier steken rotsen uit zee.

83

Tegen de avond kwam er bewolking opzetten, waardoor de ondergaande zon prachtige kleuren liet zien.

84

Verslag 11

We zijn gistermorgen vertrokken uit Bolnuevo. Het weer was niet denderend, maar wel prima voor een lange rit: 200 km. verder kwamen we uit in het oostelijkste puntje van Andalusie. We staan nu in Parque Natural de Cabo de Gata, bij het plaatsje Las Negras. Onze camping ligt aan zee, aan twee kanten tussen de bergen en beschikt over ruim 200 plaatsen, waarvan er ongeveer 20 bezet zijn. We hebben een ruime zonnige plaats zonder directe buren en kunnen de zee zien, het begint er op te lijken!

85

Vandaag zijn we na het ontbijt begonnen aan een wandelroute, die begint vanaf het strand bij de camping.

86

87

We waren nog maar net op weg toen we een groep dolfijnen in het water zagen, het waren er ongeveer 8 en ze bleven geruime tijd in de baai rond zwemmen, af en toe sprongen ze zelfs omhoog; het blijft altijd weer een prachtig gezicht! (Wim heeft ze heel goed op de film staan, maar voor de foto waren ze elke keer te snel!).

88

De hoge kalksteenrotsen zijn werkelijk schitterend, met grote kloven erin.

89

De wandelroute is 2 km.lang, maar na ruim een kwart ervan zijn we al gestopt, we waren veel te warm gekleed en bovendien vonden we het zonde om in een keer de hele route te lopen, we gaan een andere keer weer verder. We hebben de auto gepakt en zijn het park gaan verkennen. De huizen in de dorpjes zijn allemaal plat en wit, hetgeen een schilderachtig gezicht is.

90

De kust is erg afwisselend: variërend van kalksteen, dan weer begroeid met struiken of cactussen en soms zwart van het lavagesteente.

91

92

93

In het havenplaatsje San José hebben we op een terrasje heerlijke gegrilde vis gegeten, flesje wijn erbij, brood met knoflooksaus (iedereen loopt nu met een boog om ons heen!) en prima olijven en dat alles voor 25 euro, ook hadden we er nog een gratis zonnetje bij…

What a life, somebody has to live it!!

94

Daarna zijn we over een onverharde weg naar een prachtig strandje gereden, met duinen en allerlei rotsen.

95

96

97

Om bij de onderste punt van het park Cabo de Gata te komen, moesten we helemaal omrijden, maar dat was wel de moeite waard: er zijn allemaal zwarte grillige rotsen van lava die uit zee steken.

98

Als laatste kwamen we langs een meer waar allerlei trekvogels rusten op hun tocht van en naar Afrika. We zagen er diverse flamingo’s, met de verrekijker lijken ze heel dichtbij, maar op een foto komen ze heel klein over.

We kregen vandaag echt een “Australië gevoel”: dolfijnen, prachtige natuur, mooi weer, weinig toeristen, onverharde wegen…. Zo mag het de rest van de vakantie blijven!!

Verslag 12

Op een uur rijden van de camping ligt de enige woestijn van Europa: desierto de Tabernas. In het  stoffige, met cactussen bezaaide landschap van geërodeerde heuvels ligt Texas Hollywood.

Hier zijn al heel wat spaghettiwesterns opgenomen en nog steeds kun je het park bezichtigen.

99

We zijn er vandaag geweest en ook nu werden er opnames gemaakt: stoere cowboys op paarden rijdend tussen salons en storehouses, schietend met pistolen.

100

101

102

Er waren maar een tiental toeristen, dus we konden heel wat foto’s maken zonder mensen erop.

103

104

In de salon werd nog een voorstelling gegeven met 3 cowboys, waarvan er een leek sprekend op Charles Bronson leek, die in het verleden hier ook echt filmopnames gemaakt heeft.

105

106

107

108

Na een paar uur hadden we alles gezien en zijn we door het ruige landschap terug gereden naar onze camping, waar de zon nog lekker scheen. Wim heeft de barbecue weer tevoorschijn gehaald en tot half 6 hebben we nog heerlijk buiten gezeten.

Daarna verdwijnt de zon achter de bergen en koelt het snel af.

Verslag 13

Vandaag, donderdag 29 januari, was weer een heerlijk dagje. Om kwart voor 10 komt de zon boven de bergen uit en meteen doet hij flink z’n best. Tot kwart voor 6, precies 8 uur later, heeft hij zijn warmte laten voelen. Tijdens het ontbijt was het al 23 graden in de schaduw (uit de wind).

Tegen half 12 zijn we de wandelroute, waar we 2 dagen terug al aan begonnen waren, opnieuw gaan lopen. Je loopt door de bergen,

109

komt langs klippen en een citadel, waarna je weer eindigt bij een volgend strand: een heel afwisselende route.

110

111

112

113

Terug op de camping was het inmiddels 26 graden. Na belegd stokbrood en een litertje koele sangria zijn we met de hengels naar zee gelopen, waar we op een mooie rotspunt een paar uur doorgebracht hebben. Wim had nog wormen uit Holland bij zich, (die hadden zelfs de vorst overleefd) en verse inktvis, maar de vissen hadden niet veel trek.

114

Ik heb voor het eerst m’n bikini aan gehad, zo warm was het!

115

We hebben nog buiten gegeten, tegen half 7 (Wim had heerlijke pasta gekookt!), maar daarna zijn we snel de caravan ingedoken, want de temperatuur was al gezakt naar 15 graden (koud he?)

De auto is vandaag maar even van z’n plaats geweest, namelijk om de mail te verzenden, want we hebben hier (weer door de bergen) slecht bereik.

Verslag 14

Gisteren, vrijdag, was bijna net zo’n mooie dag als donderdag: zonnig, haast geen wind en een prima temperatuur. Wim heeft onze opblaasbare kano startklaar gemaakt

116

en daarna hebben we de kust bekeken vanaf het water.

117

We hebben een mooie grot ontdekt, die je vanaf de kant niet kon zien en we konden er helemaal in rondvaren.

118

119

120

’s Middags is Wim weer gaan vissen, ik ben op de camping gebleven, want ik had een paar wasmachines gevuld (dat moet helaas ook gebeuren!).

We hoorden op televisie bij BVN dat er slecht weer op komst was in Spanje en inderdaad, vannacht begon het flink te waaien en te regenen. Vanmorgen was het eerst weer droog en hebben we nog in het zonnetje (uit de wind) kunnen ontbijten.

We hebben de auto weer eens gepakt en zijn naar Sorbas gereden, waar veel karst voorkomt.

121

We wilden er grotten bekijken, maar helaas hadden we dan uren moeten wachten op de volgende rondleiding en deze was alleen in het Spaans.

Het plaatsje zelf ligt op de rand van een diep ravijn van de Rio de Aguas.

122

We hebben het hele dorpje rond gewandeld en daarna wilden we inkopen gaan doen, maar dit is geen toeristisch gebied en er zijn alleen wat heel kleine levensmiddelenwinkeltjes, bovendien gaat alles om 2 uur dicht, dus veel bijzonders hebben we niet kunnen kopen (maar wijn hebben ze overal, 5 liter voor 7 euro!). Ook morgen, zondag, is hier alles dicht, maar we komen niet van de honger om, we hebben altijd voorraad in de caravan!!

Inmiddels is het weer gaan regenen en het waait nog steeds stormachtig, dus zitten we lekker binnen in ons huisje.

123

Het hangt een beetje van het weer af, of we hier nog blijven of dat we toch verder trekken, tot nu toe is dit ons mooiste vakantieadres!

Verslag 15

We zijn vandaag, dinsdag, weer verhuisd. We staan op camping Castillo de Banos, een nette camping, echt pal aan zee: we staan er 4 meter vandaan.

124

De zee gaat flink te keer en vanuit de caravan lijkt het wel of het water er zo tegenaan buldert. Wat zullen we lekker slapen vannacht met dat zee-geweld. De directe omgeving stelt niet veel voor,

125

toch staat de camping vrij vol, maar het blijkt (dit jaar voor het eerst) een 13,00 euro camping te zijn!

We zijn dus nog 2 dagen in het parque natural Cabo de Gata gebleven. Op het nieuws hadden we gehoord dat er veel regen en windstoten (van 130 km. per uur) onderweg waren en we stonden er prima, dus besloten we de bui daar af te wachten. Zondag heeft het de hele dag gemotregend, zonder wind en maandag hebben we wat flinke buien gehad en de laatste restjes van de storm.We zaten natuurlijk helemaal op het zuid-oostelijkste puntje, dus het meeste was al gevallen en verwaaid.

Zondag zijn we naar Almeria gereden en hebben het kolosale Alcazaba bekeken, dit is het grootste fort dat de Moren in Spanje hebben gebouwd (995).

126

Het staat hoog op een berg en kijkt uit over de haven, gedeeltelijk is het gerestaureerd,

127

maar ook zijn er veel originele overblijfselen te bekijken.

128

129

130

131

Maandag hebben we echt geluierd, we zijn alleen inkopen wezen doen in het dorpje met de naam Campohermoso, 18 km. verwijderd van de camping. We hadden het zondag ook geprobeerd, maar zelfs in een grote plaats als Almeria, waren alle supermarkten gesloten op zondag.

We staan nu in de buurt van Granada en hoorden van mensen hier op de camping, dat gisteren de weg ernaar toe nog besneeuwd was!

Verslag 16

 Na een heerlijk ontbijt in het zonnetje,

132

hebben we vandaag een prachtige route door de bergen gereden van ruim 220 km. Vlak bij onze camping gingen we al omhoog via een smalle weg. Binnen korte tijd hadden we een mooi uitzicht over zee. We zijn gestopt om de laatste mail te versturen, want vanaf de camping lukte dit niet.

133

Het eerste dorpje waar we heenreden was Orgiva, waar ik nog “een paar” sinaasappels gekocht heb

134

en daarvandaan begon de oorspronkelijke route van 85 km. door Los Alpujarras, de zuidelijke uitlopers van de Sierra Nevada.

135

De hele dag zagen we de besneeuwde toppen tussen de andere bergen door opduiken, een prachtig gezicht.

136

Op een gegeven moment reden we op sneeuwhoogte en lag deze aan beide kanten van de weg.

137

In het plaatsje Trevelez, welke in de schaduw ligt van Mulhacen, de hoogste berg van Spanje, was de sneeuwschuiver nog druk bezig en hadden we zelfs even natte sneeuw. Het dorpje is vooral beroemd om zijn ham, wat goed te zien was in allerlei winkeltjes.

138

Ook in het restaurant waar wij gegeten hebben was dit zichtbaar: het hele plafond hing vol met hammen, 780 stuks (we hebben dit nagevraagd, niet zelf geteld!).

139

Bij een houtvuur hebben we diverse plaatselijke gerechten geproefd, allen aangevuld met ham!

140

De tocht ging weer verder en steeds zie je kleine dorpjes, met huizen met witte platte daken, zo tegen de bergen aangekleefd.

141

Wim heeft honderden bochten gedraaid vandaag, maar goed dat er stuurbekrachtiging is tegenwoordig, anders zou hij flinke spierpijn hebben!

Verslag 17

Donderdag hadden we weer zo’n kwakkeldag: regelmatig een flinke bui regen en harde wind, geen weer om buiten te zitten (het blijft een beetje onstabiel). We zijn alleen even weggeweest om de 2de DVD posten, wat toch 20 km. verderop was (ook hier is lang niet overal een postkantoor!) en gelijk de mail te verzenden. Onderweg was de weg nog geblokkeerd door een stuk rots (en een paar cactussen), welke door de vele regen van de helling waren gerold.

142

Vrijdag hebben we de caravan weer aangekoppeld (binnen een half uur na het ontbijt zijn we startklaar) en zijn de binnenlanden in gereden, richting Granada. We vertrokken met een zonnetje en 15 graden, maar het werd al gauw frisser en meer bewolkt en tegen de tijd dat we op de camping waren (Las Lomas in Guejar Sierra), was het nog maar 2 graden, met een grauwe lucht! We hebben zelfs sneeuw gehad en de kachel kon natuurlijk ook meteen bij aankomst aan.

143

(Onze eerste gasfles is nu pas leeg, na bijna 5 weken!) Buiten zitten kunnen we dus wel vergeten, het is ook alweer een week geleden dat we de korte broek aanhadden. We hebben voor zondag geboekt om het Alhambra te bekijken, volgens de berichten moet het dan een stuk zonniger zijn.

Vandaag, zaterdag, zijn we naar de stad Granada geweest,

144

145

ik had wat plekken uitgezocht om te bekijken, maar helaas bracht de Tomtom ons vandaag niet op de goede plaatsen en hebben we ook diverse keren door heel smalle straatjes gereden, eenrichtingverkeer is ook heel vervelend en de baan van de bus/taxi biedt dan uitkomst!! We hebben dus in plaats van een oud badhuis een lege arena gezien, waar de stierengevechten altijd plaatsvinden

146

en verder veel vanuit de auto bekeken. Wel vonden we onze favoriete supermarkt en we hebben dus weer garnalen en konijn in de koelkast liggen! Vanaf onze camping kijk je prachtig op de Sierra Nevada (er zit alleen een dal met een stuwmeer tussen)

147

148

en daarom wilden we die wel van nog dichterbij bekijken: na 30 km. rijden zit je midden tussen de sneeuw en is het -5 graden!

149

(We gingen toch naar Spanje voor het warme weer!!).

150

Maar het blijft een prachtig gezicht, al die besneeuwde bergen.

151

Het was er ook knap druk met dagtoerisme (Spanjaarden), want het is zaterdag en er ligt natuurlijk niet altijd genoeg sneeuw op de bergen om te skiën of sleetje te rijden.

152

153

Het is de hele dag droog geweest, maar nu (7 uur ’s avonds) tikt de sneeuw/hagel weer tegen de caravan.

Verslag 18

Als je in het zuiden van Spanje bent, moet je gewoon het Alhambra gezien hebben. Het is in een woord schitterend, je kunt de hele tijd je fototoestel in de aanslag houden.

154

Inventief gebruik van ruimte, licht, water en versieringen kenmerkt dit sprekende stuk architectuur. Het omvat diverse afdelingen: het Generalife, het buitenverblijf van de nasridenkoningen, waar ze zich in vroeger tijden terug konden trekken van het gekonkel aan het hof. Het alcazaba, dit is een kasteel binnen de muren van een Moorse stad (net als in Almeria), gebouwd in de 8ste-11de eeuw. Het16e-eeuwse paleis van Karel V en de Casas Reales (de bouw hiervan is begonnen in 1232), waar je een speciaal ticket voor moest hebben en waar je maar een half uur rond mocht kijken.

We zijn begonnen in de tuinen met verblijven in het Generalife.

155

Steeds kom je op nieuwe plekjes met prachtige hoekjes, fonteinen en aparte vertrekken, alles heel mooi afgewerkt.

156

Het paleis is van buiten vierkant, maar van binnen rond en open, net een soort area.

157

158

159

Vanaf het alcazaba heb je een prachtig uitzicht over de stad Granada,

160

161

de Casas Reales met z’n diverse zalen en paviljoenen, zijn werkelijk prachtig.

162

Je loopt van het ene vertrek in het andere, afgewisseld door open patio’s met waterpartijen of fonteinen.

163

De muren en plafonds zijn allemaal bewerkt

164

165

en overal stroomt water, ook al is het Alhambra op een heuvel gebouwd, het waren echte meesters in de waterbouw.

166

167

We hebben er uren rondgewandeld, het was fris (8 graden), maar dat is ook logisch, want je zit vrij hoog en kijkt weer volop tegen de Sierra Nevada aan. Omdat het zondag is, was het vrij druk met Spanjaarden, maar dat is niet storend, we hebben geen Nederlanders gehoord!

Tegen drieën waren we terug op de camping, waar mijn chef-kok buiten een paar heerlijke visjes bereid heeft, die we met een wijntje, in het zonnetje, verorberd hebben. Het was weer een mooie, leerzame dag, die smaakvol werd afgesloten.

Verslag 19

Ja, we kunnen de korte broek weer aan! Gisteren, maandag de 9de februari, zijn we weer richting kust gereden en de temperatuur liep snel op van 6 naar 22 graden. We staan nu op camping El Pino in Torrox-Costa, ongeveer 50 km. van Malaga. We hebben eerst nog 2 andere campings bekeken, die vlak bij zee lagen, maar ze waren overvol en niet erg aanlokkelijk. Deze campingplaats is een kilometer van zee en ook vrij vol, maar we hadden gister geen zin meer om verder te zoeken en als je eenmaal een plekje hebt, valt het vaak wel mee: we hebben 3 plekken in gebruik, 1 voor de caravan, 1 voor de auto en de was (die moest ook nodig gedaan worden) en op de derde plaats zaten we vanmorgen al vroeg heerlijk in het zonnetje.

168

We hebben vandaag echt geluierd en veel gelezen, alleen tegen vieren zijn we naar de Cuevas de Nerja gereden, hier 10 km. vandaan. Daar zijn mooie druipsteengrotten, in 1959 ontdekt, waar je zelfstandig doorheen kunt wandelen.

169

170

Het is altijd weer indrukwekkend om te zien wat de natuur allemaal tot stand kan brengen.

171

Daarna hebben we nog tot 7 uur buiten gezeten. Het is nu 10 uur ’s avonds en buiten is het nog 11 graden, eergister, vlakbij Granada, hadden we nog nachtvorst!

Verslag 20

Ten noorden van Malaga, bij de plaats Antequera, ligt Parque Natural del Torcal.

172

Dit bij wandelaars zeer in trek zijnde park bestaat uit een enorm kalkstenen plateau dat door wind en regen de bizarste vormen heeft aangenomen.

173

174

175

We hebben er een wandeling van ruim 2 uur gemaakt en deze was heel mooi en verrassend.

176

177

178

179

Het enige minpuntje was, dat het regelmatig nogal drassig was, waardoor we soms glibberden door de modder. Onze schoenen zagen er dan ook prachtig uit!

(schoenpoetser gezocht!).

 180

Na een heerlijke maaltijd zijn we via smalle bergweggetjes naar Garganta del Chorro gereden, een reusachtig ravijn, op sommige plaatsen slechts 10 meter breed en wel 180 meter diep, waar je over een heel smal pad langs de berg kon lopen. Helaas ontbrak er een stuk weg, dus hebben we het maar niet geprobeerd (We willen nog langer van onze vakantie genieten!).

181

Op de terugweg passeerden we nog een mooi natuurlijk meer, totaal niet toeristisch.

182

Ook hebben we weer een prachtig kasteel gezien, een van de vele, die Spanje rijk is.

183

Al met al was het een prachtige, heel afwisselende dag, met veel natuurschoon. We gaan Spanje steeds meer waarderen.

Verslag 21

Na de wandeling, woensdag, bij El Torcal, zijn we wezen eten in een oude hoeve, met heel dikke muren en binnen een grote, ronde brandende open haard. Het was binnen frisser dan buiten en een paar oudere dames, die er ook zaten te eten, hadden het zo koud, dat er wat gloeiende kooltjes uit het vuur werden gehaald en in een koperen schaal bij hun voeten werd neergezet, heel apart!!

Gistermorgen zijn we weer vertrokken van camping El Pino, waar we tussen de avocadobomen stonden, om richting Marbella te rijden. Er loopt een heel drukke twee-baans weg langs de kust, waar je niet zomaar linksaf kunt slaan, dit kan alleen via 2 rotondes (waar ze in Spanje helemaal gek van zijn!) en een viaduct, waarna je dan weer een stuk terug moet rijden. We zijn gister echt aan het zoeken geweest naar twee campings, die ergens bij die drukke weg moesten liggen en hebben diverse rondjes gedraaid. Uiteindelijk bleken beide campings niet naar onze zin: ze hebben veel bomen, waardoor je gauw in de schaduw komt te zitten. Op camping Marbella Playa hebben we wel een uur rond lopen stappen op zoek naar een geschikte plek: we hebben nu ’s morgens zon tot 12 uur en daarna van 3 tot 5 uur, de rest van de dag staat een grote boom voor de zon,

184

ook onze satelliet werkt (voor het eerst) niet. We missen nu het journaal, maar dat is geen ramp, voorheen hadden we helemaal geen t.v. bij ons. De camping staat verder vooral vol met Duitse overwinteraars. Ook staan we weer niet direct aan zee, er zit een straat met huizen tussen,

185

dus verhuizen we morgen weer, op zoek naar een betere plek. Wat wel goed is aan deze camping is de supermarkt, ze hebben een ruim assortiment: we vonden schoensmeer! en brancamenthe, een drankje wat we normaal alleen in Italië kunnen kopen.

Vanmiddag (toen de zon achter de boom zat) zijn we eerst naar Fuengirola gereden, een grote badplaats met een mooi strand. We hebben er een stuk gewandeld en (alweer) de 3de DVD van onze vakantie gepost. Daarna zijn we naar Marbella gegaan,

186

ik wilde graag de grote luxe boten zien in de haven, maar die lagen er nu nog niet. We hebben een paar uur bij een restaurantje gezeten, pal aan het strand, heerlijk in de zon met uitzicht op een kalme zee en een strak blauwe lucht.

187

Andalusie ligt aan de Costa del Sol, waar ruim 300 dagen per jaar de zon schijnt; in de zon is het heerlijk warm, maar in de schaduw merk je meteen dat het nog winter is.

188

(Er was ook iemand heel creatief met zand bezig geweest!)

Verslag 22

We hebben Marbella en de Costa del Sol achter ons gelaten, het was een verademing om bergen te zien zonder hotels of luxe appartementen. Ook Gibraltar zijn we gepasseerd, maar dat gaan we zeker nog bekijken. We staan nu op camping Rio Jara bij Tarifa, 45 km.voorbij Gibraltar en maar 15 km. vanaf Afrika!

189

Tarifa is de meest zuidelijke plaats van Spanje en ligt aan de straat van Gibraltar. We kijken op de bergen van Tanger en zien regelmatig grote containerschepen voorbij komen. Bij de camping ligt een heel breed strand,

190

daarnaast een dennenbos met wat moerasachtige grond en een riviertje, ook kijken we weer uit op de bergen.                  Regelmatig komen er ruiters te paard langs

191

en de koeien grazen naast de camping.

192

Dit bevalt ons heel wat beter dan de laatste paar campings, waar weinig te zien was, behalve andere caravans. Gisteren waren er diverse surfers op het water en ook zagen we heel wat kiters door het water, of erboven, scheren. We hebben een lange strandwandeling gemaakt en zijn via het bos, over een ruiterpad, teruggelopen naar de camping.

Daarna heeft Wim een heerlijk Valentijns-diner gemaakt.

193

Vandaag (zondag 15 febr.) zijn we niet zo actief, er staat een harde, stormachtige wind (er is zelfs geen surfer te zien!) en je zou van het strand afwaaien. Wel schijnt de zon volop en onze caravan staat precies zo, dat we uit de wind, in de zon kunnen zitten.

194

Dat hebben we dus ook gedaan en dan merk je weer dat de zon best wel kracht heeft. Wim heeft zelfs in z’n blote bassie gezeten en dat doet hij niet gauw. We zijn aardig bijgekleurd vandaag (Wim kan zo bij de negers in Afrika gaan zitten) en gloeien nog een beetje na.

Verslag 23

We zijn vandaag de rots van Gibraltar opgeweest.

195

Gibraltar is een Britse kroonkolonie (35.000 inwoners) en dat is te merken ook. Je hebt echt je paspoort nodig om binnen te komen en gelijk is alles Engels: er rijden dubbeldekkers,

196

de politie heeft zo’n bolle pet op, er zijn rode telefooncellen, ze hebben een eigen nummerplaat met GBZ erop (wat de Z betekent weet ik nog niet!), alles moet met ponden betaald worden, de jeugd draagt allemaal dezelfde schooluniformen en ga zo maar door. Er wordt wel gewoon rechts gereden, al zijn de meeste straatjes zo smal, dat dit niks uitmaakt.

Op de berg is van alles te bekijken: eerst zijn we de St.Michael’s Cave in geweest, een druipsteengrot waar in de 2e wereldoorlog een ziekenhuis gevestigd was en waar nu concerten gegeven worden.(Dit is de doorsnee van een stalactiet!)

197

198

Daarna hebben we de staartloze apen,

199

Barbary macaques genaamd, op de foto gezet.

200

Het zijn met recht brutale apen: ze sprongen zo bovenop de auto’s,

201

ook werd je gewaarschuwd geen eten bij je te hebben, dat was je zo kwijt.

202

Vervolgens hebben we de Great Siege tunnels bekeken, omstreeks 1780 is er een heel gangenstelsel aangelegd voor verdedigingswerken,

203

welke daarna in diverse andere oorlogen nog gebruikt zijn.

204

Vanaf de rots, een soort schiereiland, had je een mooi uitzicht over de omgeving. Gibraltar heeft een eigen vliegveld, waar we ook dwars overheen moesten rijden om op de berg te komen. Vlak ernaast ligt een jachthaven, twee voetbalvelden, een grote begraafplaats, de baai, vol grote vrachtschepen en aan de andere kant de zee.

205

206

Het was een vreemde ervaring om zo vanuit Spanje, een dagje in “Engeland” te zijn!

Op de terugweg zijn we bij Carrefour, een groot winkelcentrum, bij de kapper aangegaan, er moest bij mij nodig een “klein stukje” af. Alleen spreek ik geen Spaans en de kapster verstond geen Engels, dus het resultaat is niet helemaal wat ik bedoeld had.

207

208

Wim vindt het gelukkig wel leuk en aanplakken lukt niet meer… voor we thuis zijn is het wel weer aangegroeid!

Verslag 24

We zijn nog 2 dagen op camping Rio Jara gebleven. Dinsdag stond er een harde koude wind en het was bewolkt. Van een paar Hollanders, die vanuit verschillende richtingen kwamen, hoorden we dat ze met mooi weer vertrokken waren en pas vlak bij Tarifa harde wind kregen. Blijkbaar staat dit gebied erom bekend: het barst hier van de windmolens en overal zijn surfscholen.

209

’s Middags hebben we de omgeving bekeken: wat duinen beklommen

210

en het plaatsje Tarifa verkend, vanwaar je in 35 minuten naar Tanger (in Afrika) over kunt varen.

Het was de bedoeling woensdag verder te trekken, maar we werden wakker met een strakblauwe lucht en de wind was gaan liggen, zonde om dan te gaan rijden, dus zijn we nog een dag op ons mooie plekje blijven staan. We hebben nog een mooie strand- en boswandeling gemaakt

211

en verder van de zon genoten.(Er bloeien nu al volop paarse krokussen en witte brem.)

212

213

Vandaag (donderdag) zijn we dan echt verder getrokken en zijn uitgekomen bij El Puerto de Santa Maria, op camping Las Dunas. We hebben een ruime plaats op een open grasveld met de hele dag zon (als die schijnt, natuurlijk!).

214

We hebben lopend de stad verkend, ook hier is een stierenvechtersarena, een van de grootste van Spanje, maar helaas is hij tijdelijk niet te bezichtigen vanwege restauratie.

215

Ook staat er natuurlijk een grote, oude kerk, alleen op het dak zie je allemaal bewoonde nesten van ooievaars.

216

Midden in het dorp staat een 13e-eeuws kasteel, helemaal tussen de huizen ingebouwd.

217

De stad ligt in de buurt van Cadiz en we hoorden bij de receptie dat daar aankomende zondag een grote carnavalsoptocht te zien is, dus we blijven hier nog wel een paar dagen.

Verslag 25

Vandaag hebben we 2 bodegas bezocht. Hier wordt sherry gemaakt en opgeslagen en sommige bodegas staan open voor het publiek. Uit El Puerto de Santa Maria komt de bekende Osborne sherry en in Jerez staat de beroemde bodega van Tio Pepe Gonzalez Byass.

218

Bij Osborne kregen we een privé rondleiding, we waren de enigen die om 10.30 uur een Engelstalige tour wilden. Na een inleidende film hebben we een half uur rondgelopen tussen de eikenhouten vaten, 3 hoog opgestapeld en gevuld met het vocht van de palomino-druif.

219

Ze hanteren het solera-systeem, wat betekent dat de sherry overgeheveld wordt van het bovenste vat naar het vat eronder en dan naar het vat daaronder. Zo wordt de sherry vermengd en houd je een constante kwaliteit.(Dit is een erg beknopte uitleg!)

220

Naderhand kregen we 4 soorten sherry te proeven.

221

We zijn helemaal niet dol op sherry, maar de zoetere varianten smaken wel. De zoetste was erg stroperig, rook naar rozijnen en is erg geschikt als dessertwijn, dus daar hebben we er een paar van meegenomen. De bodega ziet er van buiten erg saai uit, maar binnen de witte muren is het heel verzorgd met mooie tuinen en huizen.

222

In Jerez is het allemaal iets grootser opgezet en gaan we met een gezelschap eerst in een treintje over het terrein. Ook hier wordt weer een film getoond en krijgen we uitleg over de produktie. Er wordt niet alleen sherry maar ook brandy gestookt.

223

Het blijkt dat muizen ook gek zijn op sherry, er stond een bakje klaar met voer en een glas sherry ernaast met een trappetje. Verschillende keren zagen we piepkleine muisjes naar het glas lopen om er van te drinken.

224

Na de uitgebreide rondleiding mochten we weer sherry proeven met wat tapas erbij, toch blijft de droge variant niet onze favoriete drank.

225

Alles bij elkaar was het erg leerzaam en leuk om te zien waar een drank, die je zelf in de winkel verkoopt, vandaan komt.

Verslag 26

In deze streek van Spanje heeft haast elke plaats een arena voor stierengevechten, dus willen wij dit ook een keer meemaken. Het seizoen van de “corrida” moet eigenlijk nog beginnen, maar in de plaats El Bosque, hier 80 km. vandaan, vindt vandaag een stierengevecht plaats en daar gaan we heen. Voor de show om 4 uur begint eten we, heerlijk buiten in het zonnetje, bij het plaatselijke restaurant en daarna maken we nog een wandeling door het dorp. Overal zijn posters aangeplakt van het spektakel

226

227

en de plaats stroomt langzaam vol met Spaanse toeschouwers.

Tegen half 4 zoeken we een plaatsje in de arena (we zitten gewoon op betonnen traptreden, totaal geen luxe!) en tegen vieren zit hij zo goed als vol. Het lijkt echt een familie-uitje, er zijn vooral veel oudere mensen, maar ook jonge gezinnen met kinderen vullen de ronde open ruimte. Er is een heel muziekcorps aanwezig, die prachtige passende muziek ten gehore brengt en zowel stier als publiek op weet te zwepen. De eerste matador komt op z’n paard de arena in en laat een waar stukje dressuurkunst zien.

228

Hij heeft diverse helpers met roze capes, die de stier af moeten leiden als er iets mis gaat.

229

Als iedereen zich voorgesteld heeft wordt de eerste stier losgelaten. Deze beesten zijn speciaal gefokt en zijn minimaal 4 jaar oud, voor ze de arena in gaan voor het gevecht van 15 minuten.

De prachtige dieren mogen eerst een paar rondjes rennen en laten zien hoe fanatiek ze zijn, voordat de eerste lansen in hun rug worden gestoken.

230

231

Daarna worden ze pas echt agressief en komt de matador met zijn rode lap zijn kunsten vertonen.

232

De stier heeft geen enkele kans, hij krijgt steeds nieuwe speren met weerhaken in zijn lichaam en het bloed druipt van hem af. Wij snappen niet dat de mensen hiervoor klappen en hebben daar ook niet aan meegedaan.

Op het laatst is de stier zo verzwakt dat hij bijna door z’n knieën zakt, voordat hij de genadesteek krijgt.

233

Dan begint iedereen te joelen en met een witte doek te zwaaien en wordt de stier (nadat z’n oren en staart afgesneden zijn) door 2 paarden weggetrokken de arena uit. (Buiten staan de slagers al klaar om hem te fileren).

234

We hebben vandaag 7 stieren doodgestoken zien worden en dit was voor ons de eerste en de laatste keer, wij zien de lol er niet van in!

Verslag 27

We zijn vandaag (maandag 23 februari) nog een dagje op de camping gebleven. Al 3 dagen waren we veel op pad geweest, dus nu werd het lekker luieren in het zonnetje. Vanmiddag was het in de zon,uit de wind 30 graden!! Het is al dagen prima weer, alleen ’s avonds koelt het snel af en gaan we weer binnen zitten (zelfs de vloerverwarming gaat dan weer aan!)

We hebben nog even naar Holland gebeld om Kees te feliciteren met z’n 50ste  verjaardag. In de winkel stond natuurlijk een Abraham, de medewerkers hadden een paar duiven voor hem gekocht (zijn grote hobby) en verder hadden ze nog diverse leuke dingen verzonnen.

Gisteren was een dag van veel stil staan, wachten en geduld hebben: carnaval in Cadiz! Om 12 uur stonden we bij de kade van El Puerto de Santa Maria in de rij om kaartjes te kopen voor de lijndienst-boot naar Cadiz. Tegen enen hadden we de tickets (1,95 per stuk, alleen enkele reis was mogelijk) voor de boot van 14.35 uur, de eerdere boten zaten al vol! We zijn het stadje maar even ingegaan en hebben daarna staande in een barretje tapas gegeten, met een biertje erbij, echt op z’n Spaans.

235

236

Het was half 4 toen we voet aan wal zetten in Cadiz, waar je, na een stukje lopen, opgenomen werd in het feestgedruis. Duizenden mensen, waarvan velen verkleed, liepen er rond door smalle straten en op een paar grote pleinen.

237

238

Je kon overal eten en drinken kopen en er waren diverse verklede groepen die zingend en declamerend een verhaal vertelden,

239

helaas verstaan we er niets van!

240

241

Er was ons verteld dat er een grote optocht zou zijn tussen 4 en 6 en daar kwamen we eigenlijk voor. Tegen vijven zagen we heel veel mensen een bepaalde kant oplopen, dus wij ook. Gauw een paar broodjes hamburgers gekocht en een flesje wijn, maar wel opschieten, anders missen we de optocht!! Overal stonden dranghekken langs de weg en zochten mensen een plaatsje….. We hebben lang moeten wachten, het begon al donker te worden….

242

de optocht begon om…..half negen!! Het was best mooi, maar het bloemen- en fruitcorso doen er niet voor onder.

243

244

Het was inmiddels knap fris geworden, maar toch liepen er heel wat schaars geklede mensen rond in de optocht.(Veel anti-vries gedronken ??)

245

246

Daarna was het snel terug richting boot, want de laatste vertrok om 10 uur. Daar weer in de rij staan voor de retourticket… tegen 11 uur waren we weer terug op de camping,!! Lang leve de carnaval!!

Verslag 28

We staan alweer voor de derde dag op camping Rocio Playa bij Matalascanas. Deze camping heeft 1000 plaatsen, waarvan er een 10-tal bezet zijn door vaste kampeerders en verder staan wij er als enige trekkers.

247

248

Het valt ook niet mee om hier te komen, want de wegen zijn door zware regenval ernstig beschadigd. Er zitten diepe groeven en kuilen in de weg en de kopjes stonden dan ook niet meer overeind in de caravan toen we hier aankwamen!

249

De reden dat we hier zijn is het Parque Nacional de Donana,

250

dat vlakbij de camping ligt. Het park bestaat uit wetlands en grote zandduinen.

251

252

Er zijn diverse wandelpaden door het gebied, maar het park zelf is alleen toegankelijk met een 4WD-bus, die een 4 uur durende rondleiding geeft.

253

Nu is Wim niet zo gek op bussen (en zeker geen 4 uur hobbelen!!) dus hebben wij alleen verschillende wandelingen gemaakt en mooie infocentrums bezocht. Er moeten hier allerlei dieren verblijven, o.a. de lynx, herten, vossen, zwijnen en diverse soorten vogels. Wij hebben alleen veel ooievaars gezien en eenden,

254

maar de natuur is verder ook heel mooi.

255

(Deze cactus past niet in een potje!)

256

Gistermiddag hebben we doorgebracht aan zee,

257

voor het eerst was het er echt lekker warm en konden we in de korte broek vissen, luieren en lezen.

258

Morgen zoeken we nog een camping in Spanje op en daarna trekken we de grens over naar Portugal.

Verslag 29

We zijn in Portugal! Gister (vrijdag 27 februari) hebben we nog een camping opgezocht vlak voor de grens, camping Giralda in Isla Cristina, maar er was niets interessants in de omgeving en de camping stond vol met voornamelijk Hollanders, dus zijn we na 1 nacht alweer vertrokken. (We hebben de caravan niet eens afgekoppeld!)

259

Onze naaste buren waren trouwens Engelsen, waar we anderhalve maand geleden in Benicasim ook naast stonden en vanmorgen toen we van de camping wilden vertrekken zei een vrouw ons eerst vriendelijk gedag, keek ons toen nog een keer aan en zei: Dodewaard, supermarkt, ik ken jullie! Het bleek een klant te zijn die 3 jaar geleden al uit Dodewaard was vertrokken, maar nog wel wist dat we toch meestal naar Australië gingen,… wat is de wereld toch klein!                   (Zij overwinterde trouwens op deze camping: van oktober tot en met mei !!!, net als zovele Hollanders, Engelsen en Duitsers dit doen).

Zodra we vandaag de grens over gingen begon het weer heuvelachtig te worden, na ruim een week veel vlakke grond gezien te hebben, een welkome afwisseling. We staan nu op camping Parque de Armacao de Pera, in de gelijknamige plaats, 15 km.voorbij Albufeira, waar we jaren terug met de jongens geweest zijn. De camping heeft een vreemd tarief: 1 of 2 nachten kost 23,00 euro, maar vanaf 3 nachten betaal je maar 11,50 euro per dag! Wij staan hier dus minimaal 3 nachten, net als zovele andere Nederlanders, want die zijn ook hier weer goed vertegenwoordigd.     (We dachten eerst dat Wim Vermeulen over kwam vliegen………,

maar het bleek een ander vliegend object!)

260

We hebben ook weer gas kunnen tanken, wat in Spanje geen een keer gelukt is (0,51 per liter). Ik heb geen boek van Portugal met bezienswaardigheden, dus moet ik het doen met folders en informatie van de Tomtom. Die bracht ons vanmiddag naar Ponta do Castelo,

261

hier 10 km. vandaan, wat een prachtige plaats bleek te zijn aan zee.

262

Door de werking van wind en water is er een prachtige kust ontstaan,

263

welke je veel ziet in de Algarve. De natuur is weer op z’n mooist!

264

265

266

267

Vervolgens zijn we doorgereden naar Albufeira, waar we aan het strand, in het zonnetje, een biertje hebben gedronken.

268

In de ACSI-gids stond dat de camping vlak aan zee lag (zoals zo vaak verkeerd vermeld), helaas moeten we eerst door de stad lopen om er te komen, ook is het strand lang niet zo mooi als in Albufeira.

269

We hebben vandaag de klok een uur terug moeten zetten, dus waarschijnlijk zijn we morgen al vroeg wakker!

Verslag 30

Het heeft gisternacht geregend en dat was lang geleden! Gelukkig was het ’s morgens weer droog, al liet de zon zich nog niet zien. We zijn de heuvelachtige binnenlanden ingereden en hebben o.a. het dorpje Alte bezocht.

270

10 minuten lopen vanaf de kerk bevindt zich bij een rivier de waterbron Fonte Grande,

hier haalde de locale bevolking vroeger zijn water.

271

Weer richting kust ligt de plaats Vilamoura: een door projectontwikkelaars opgezette luxe stad, met hotels, golfbanen, winkels en een grote jachthaven. Alles is even nieuw en luxe en heeft weinig meer met het originele Portugal te maken. Bij Albufeira hebben we nog een stuk langs het strand gewandeld,

272

we wilden zien of we nog iets herkenden van jaren terug, maar het strand is inmiddels een stuk smaller geworden, veel zand is weggespoeld in zee.

273

Inmiddels was de zon weer tevoorschijn gekomen en bij een leuk restaurantje aan zee hebben we een paar uurtjes heerlijk vertoefd.

274

275

Om 23.00 uur (24.00 uur Ned. tijd) hebben we naar huis gebeld om Marcel te feliciteren met z’n 26e verjaardag. We hebben wel 3 kwartier afwisselend met Marcel, Marieke en Dennis gesproken.

Vandaag (2 maart) is het helemaal bewolkt, toch willen we weer wat gaan bekijken. We zijn naar het bergdorpje Monchique gereden, vanaf de berg Foia hadden we weinig uitzicht vanwege het weer,

276

maar de tocht ernaartoe was erg mooi met overal volop bloeiende mimosa.

277

Van daar zijn we naar de plaats Silves gegaan, waar de rode muren van een kasteel boven de stad uitsteken.

278

279

We hebben er (op aanraden van Wim Vermeulen) kip PiriPiri gegeten bij restaurant Valdemar. Nou ja, restaurant: er stonden wat tafels en stoelen onder een luifel op de stoep vlak aan een drukke weg en het enige wat je er kon krijgen was kip, deze werd buiten aan de straat klaargemaakt op een houtskoolvuur en ….smaakte prima!

280

281

Alle tafels en stoelen waren bezet en er stonden zelfs mensen te wachten tot er weer wat vrij kwam. Misschien kwam het ook wel door de prijs: voor 18,= euro samen hadden we olijven, brood, 1 hele kip, salade en patat met een halve liter wijn, probeer dat in Holland maar eens!

In de loop van de middag is het gaan regenen en dat doet het nu (19.00 uur) nog steeds. Hopelijk is het weer morgen beter, dit verveelt zo gauw.

Verslag 31

Het weer is aardig van slag: in de nacht van maandag op dinsdag heeft het constant geregend en dit stopte pas gistermorgen om 9 uur, er staan dan ook flinke plassen op de camping. Daarna kwam even de zon en konden we zelfs buiten ontbijten, maar de rest van de dag was het weer bewolkt. Het werd dus binnen zitten of iets gaan bekijken! Ik heb van de week een boek van Portugal (capitool reisgidsen) over kunnen kopen van een Hollander op de camping, dus ik heb weer heel wat informatie ter beschikking!

Eerst zijn we naar Portimao gereden, het oude fort daar stelde niet veel voor, maar het strand Praia da Rocha was erg mooi,

282

we hebben er een flink eind gewandeld, onder en boven langs

283

en hebben weer de nodige foto’s genomen.

284

Vervolgens zijn we doorgereden naar Lagos om de kaap Ponte da Piedade te bekijken, iets wat je volgens het boek beslist niet mag missen. Je rijdt over een saai stuk vlakke weg, een soort schiereiland en we wilden eigenlijk gelijk teruggaan, maar toen we uitstapten en naar beneden keken wisten we waarom dit gebied zo speciaal was.

285

Er staan diverse natuurlijke stenen bruggen (pontes) in het water

286

en met een trap tussen de rotsen kun je helemaal naar beneden lopen en er is zelfs een mogelijkheid daarvandaan te gaan zwemmen.

287

288

Al die tijd hadden we droog weer, maar toen we daarna naar de westkaap wilden rijden begon het te gieten en zijn we maar omgekeerd en weer richting camping gereden.

289

Vanmorgen (woensdag 4 maart) was de lucht helemaal grijs, tijd om weer verder te trekken,we hebben nog een aardige reis voor de boeg, voor we terug zijn in Nederland en de eerste paar honderd kilometer noordelijk hebben we vandaag afgelegd. Het waait de hele dag flink, maar met de stabilisator op de dissel, hebben we gelukkig geen last van uitzwenken.

We staan nu bij Evora, een ommuurde stad, die door de UNESCO op de wereld-erfgoedlijst is gezet. Deze stad ligt niet aan de kust en we hebben er nog niets van gezien, dat gaan we morgen doen. Wel heb ik vandaag goed gebruik gemaakt van de wasmachines en droogtrommels, alles is weer schoon en droog.

Verslag 32

Het ommuurde stadje Evora bezit veel verzorgde winkeltjes, goede restaurantjes en meer dan twintig kerken en kloosters. We hebben een paar bezienswaardigheden uitgezocht om te bekijken. Via de grote markt met zijn marmeren fontein

290

zijn we naar Sao Francisco gewandeld, een kerk met een kapel die vrij luguber is:

in deze Capela dos Ossos zijn de beenderen en schedels verwerkt van 5000 monniken,

291

ook hangt er een leerachtig lijk.

292

Tijdens de wandeling zagen we deze kerk met 4 gespierde figuren die een globe dragen,

293

daarna zijn we naar de Se (dom in het Portugees) gelopen, deze was helaas van buiten niet goed te bekijken vanwege reparatiewerkzaamheden,

294

maar was van binnen erg mooi met veel marmer.

295

Vlakbij staan restanten van een Romeinse tempel

296

en daarvandaan keek je op de bogen van een 16e eeuws aquaduct.

297

In een klein sfeervol restaurantje hebben we een echt Portugees gegeten (het is een beetje gokken wat erop de menukaart staat!), ik had fijn gesneden rosti met fijngemalen kabeljauw en gesneden andijvie en Wim brokken varkensvlees met visschelpjes met aparte kruiden, eerst kregen we lekkere voorgerechtjes geserveerd. Uit eten gaan in Spanje of Portugal is in verhouding met Nederland spotgoedkoop, meestal ben je samen inclusief drinken tussen de 20 en 30 euro kwijt.

Terug op camping Orbitur hebben we nog even buiten gezeten, maar de zon laat zich niet veel zien, dus gaan we toch maar binnen zitten. We hebben weer een paar potjes Triominos gespeeld, wat nog steeds ons favoriete spelletje is. We hebben deze vakantie alweer 81 rondjes gehad en ik sta zowaar 7 punten voor, wat voor Wim reden is steeds revanche te willen nemen!

Gisteravond hebben we nog even de lap-top gecontroleerd en we hadden zowaar 5 mails uit Holland, een record. We vinden het altijd weer leuk mail te ontvangen!

Vanmorgen hebben we een Megalietentocht gereden: een plus minus 80 km. lange route langs allerlei stenen,

298

die dateren van 4000-2000 jaar v. Christus. Sommige lijken op hunebedden, zoals in Drente,

299

anderen staan alleen of in een grote cirkel als zonnetempel (!).

300

De tocht door de glooiende streek Alentejo was zo wie zo mooi, er staan veel kurkbomen,

301

af en toe een klein dorpje met witte huisjes en de wegen zijn erg smal en rustig, ook is er veel veeteelt: koeien, schapen en zelfs zwarte varkens kom je er tegen. Vanmorgen was de lucht weer helemaal grijs en de temperatuur komt de laatste dagen niet boven de 14 graden. We waren dan ook aangenaam verrast dat de zon vanmiddag weer tevoorschijn kwam, we hebben uren gelezen in het zonnetje, nog wel met lange broek en vest, maar misschien is dit het begin voor warmer weer.

Verslag 33

We hadden een vreemd dagje vandaag:

In tegenstelling tot de afgelopen dagen hadden we vandaag gelijk prachtig weer, strak blauwe lucht en haast geen wind. Toch verhuizen we weer, we hadden gister al afgerekend en wilden vroeg vertrekken, weer richting kust naar Peniche, totaal zo’n 200 km.

We hadden een stukje tolweg gereden en ik keek in de portemonnee voor klein geld, toen ik het campingvoordeel-pasje van de ACSI miste, deze hadden we bij het betalen niet teruggekregen, maar we waren inmiddels al 35 km. onderweg en vonden het zonde om terug te rijden.

Prompt rijdt Wim door de verkeerde toegang bij de tolweg, waar geen hokje zit. Ik loop terug om te betalen, maar dat kan niet, we krijgen het wel thuis gestuurd via de post wordt er verteld, maar ze weten helemaal niet waar we de snelweg opgegaan zijn, dat kan ook in Spanje geweest zijn. Dit kan dus nog een aardige rekening worden!! We zijn niet bijgelovig, maar 2 dingen gingen nu mis, wat volgt er nog meer?

302

We rijden weer door prachtige natuur en zien onderweg een heel stel ooievaars in hun nesten zitten.

Onderweg wordt het steeds warmer (ruim 20 graden) en we praten al over korte broeken en een biertje, wanneer de eerste wolken verschijnen. Hoe dichter we bij de kust komen, hoe koeler en bewolkter het wordt, ook wakkert de wind weer aardig aan. Om half 2 zijn we bij de camping, pal aan zee en met een straffe wind,

303

we kunnen gelijk de jassen weer aantrekken. De receptie zit dicht (pauze tot 2 uur staat er), maar er staat ook geen enkele caravan op de camping. Ja hoor, hebben we ruim 3 uur gereden, zit de camping dicht en is het mooie weer op! Volgens de wet van Murphie hebben we 3 keer pech gehad en kan het nu alleen maar beter worden.

We besluiten verder te trekken en komen terecht op camping Orbitur, in Foz do Arelho, 40 km. verderop. De camping is van dezelfde organisatie als waar we vanmorgen vertrokken zijn en het was snel geregeld dat hun er voor zorgen dat ons voordeelpasje opgestuurd wordt naar deze camping, alleen zit er een weekend tussen, dus wordt het dinsdag voor hij er is. Dit is geen probleem, we hebben een prachtige plaats,

304

staan helemaal alleen, zo vrij als een vogel (ooievaar),

305

de zon is er weer en de weersvoorspellingen zijn ook goed!

We hebben zelfs gebarbecued, wat alweer lang geleden was.

306

Eind goed, al goed!

Verslag 34

In tegenstelling tot Spanje, zijn in Portugal op zondag niet alle winkels gesloten. Aangezien onze koelkast en onze voorraden nodig aangevuld moesten worden, kwam dit goed uit en zijn we gister naar een Intermarche gereden, ongeveer 5 km. van onze camping verwijderd. Maar eerst zijn we richting zee gegaan, naar de zoute Lagao de Obidos,

307

deze lagune ligt vlakbij onze kampeerplek en heeft een open verbinding met de zee. Diverse vissers waren vanuit hun bootje schaaldieren aan het scheppen

308

en ook liepen er mensen in het ondiepe water op zoek naar kokkels. De plaatselijke bevolking zat lekker op een terrasje, achter glas vanwege de frisse wind, of was te vinden bij de marktkramen met noten en gedroogde vruchten (de gekonfijte vijgen en pel-pinda’s smaken prima!) We hebben een stuk langs de lagune gewandeld,

309

maar zodra je dicht bij de zee kwam met z’n hoge golven was het gelijk een heel stuk koeler, maar goed dat we niet terecht konden bij die camping in Peniche, nu staan we (nog steeds alleen!) op een open plek in het bos, waar je weinig van de wind merkt.

’s Middags hebben we, net als vandaag, geluierd bij de caravan en kon zelfs de bikini weer aan.

310

Vanmorgen (maandag 9 maart) hebben we het prachtige plaatsje Obidos bezichtigd.

 311

Dit betoverende stadje (op 15 km. afstand) met zijn mooie witte huizen ligt binnen 14de eeuwse gekanteelde muren,

312

waar je (via een smal pad) overheen kunt lopen, dit hebben we natuurlijk ook gedaan.

313

Er zijn een paar grote dubbele poorten waardoor je in het stadje kunt komen en ook ligt er een mooi kasteel.

314

Het is echt een schilderachtig plaatsje met heel smalle, verzorgde straatjes.

315

 316

We zagen een bord hangen met: “Kopke Port” naast een oud barretje en hebben daar een glaasje port gedronken,

317

daarna zijn we weer naar de camping gereden, want het is prachtig warm weer en daar willen we ook van genieten. We zijn nu halverwege Portugal en zijn eigenlijk verbaasd dat we nog zulk goed weer hebben, het was ruim 21 graden in de schaduw!

Verslag 35

Gisteren hebben we parque naturel das Serras de Aire bezocht, het was weer prachtig weer en we konden lekker met alle ramen open rijden. Er zijn diverse grotten in die omgeving en de grootste Grutas de Mira de Aire wilden we gaan bekijken, alleen hebben we wel even moeten zoeken!

In het zuiden van het park stond een oude, nog complete windmolen met doeken en zelfs met allemaal keramische potten er aan (waar deze voor dienen weet ik niet).

318

De weg leidt ons vervolgens langs een heel modern windmolen park van minstens 50 stuks, deze stalen reuzen kunnen we bij Echteld ook bekijken, daar kwamen we niet voor. Het park is voornamelijk een kalksteenlandschap met weiden, olijfbosjes en stenen muren

319

en via vrij slechte weggetjes rijden we door dorpjes bestaande uit een paar oude boerderijtjes, ondertussen op zoek naar de druipsteengrot. Deze blijkt aan de andere kant van een berg te liggen en staat daar wel goed aangegeven. We zijn er tegen half 2 en moeten een half uurtje wachten voor de (Portugese) rondleiding, dus nemen we even een biertje op een terrasje lekker in het zonnetje, kosten: samen 1.60 euro!! Eenmaal in de grot moeten we ruim 600 traptreden naar beneden en komen 110 meter lager uit.

320

Er stroomt water door de grot, we zien een waterval en allerlei meertjes en het is dus vrij vochtig van binnen, weer heel anders dan de grotten die we tot nu toe gezien hebben.

 

Daarna rijden we weer richting de kust, bij Nazare ligt een mooi strand, welke we eerst vanaf Sitio, een stadje hoog boven het strand op een rots, bekijken.

322

Met een kabelspoortje kun je heen en weer naar het strand. We maken een wandelingetje langs het strand en daar staan rekken vol vis in de zon te drogen

323

(we dachten eerst dat het ligstoelen waren!), die verkocht worden door vrouwen in klederdracht.

324

Hier leven ze echt nog van de visvangst.

Ook vandaag is het weer schitterend weer, we nemen stoelen en visspullen mee en rijden naar de lagune, vlakbij de camping,

325

waar we een plekje uit de wind zoeken.

326

Ik heb leesboeken meegenomen, maar er is zoveel te bekijken op en bij het water, dat ik geen bladzij gelezen heb.

Langzaam wordt het vloed en moeten we verhuizen, een flink stuk omhoog, om geen natte voeten te krijgen.

327

Daar is het veel winderiger en na een uurtje vertrekken we weer naar de camping waar we nog een aantal uurtjes relaxen in de zon, zonder wind.

Verslag 36

We staan weer op een ander plekje en wat voor een plekje….

328

We zijn gisteren vertrokken van de kust richting het noorden en zijn uitgekomen, 20 km landinwaarts bij Porto, op camping Campidouro in Medas en deze camping ligt aan de rivier de Douro, welke op de meeste plaatsen steile oevers heeft. Er zijn hoofdzakelijk vaste kampeerders op deze terrassencamping, maar helemaal beneden ligt een terrein voor trekkers en weer zijn wij de enige hier. We hebben een prachtige ruime plaats en kijken mooi over het water uit, ook hebben we de hele dag zon. Toen we gister aankwamen was het zo warm dat we voor het eerst de luifel uitgetrokken hebben. Wim heeft de kano weer uit de auto gehaald en opgepompt en daarmee hebben we een stuk rivier verkend,

329

met zwemkleding aan.

330

Er staat haast geen stroming dus het water is heel glad, wat mooie foto’s oplevert.

331

332

Ook hier is het, jammer genoeg, gelijk weer fris zodra de zon ondergaat en vannacht was het maar 5 graden (overdag was het 24 graden!).

Vanmorgen zijn we naar Porto gereden, naar de wijk Vila Nova de Gaia, waar meer dan 50 porthuizen zijn gevestigd. Als eerste hebben we een Engelstalige rondleiding gehad bij Ferreira. We kregen uitgebreid uitleg over het verschil tussen ruby, twany en white port en natuurlijk zat er ook een proeverij bij. Nadat we wat gegeten hadden vlakbij de rivier, zijn we naar de grote Ponte de Dom Louis I gelopen, een metalen dubbele brug, waar veel verkeer overheen gaat, ook treinen.

333

We zijn er eerst onderlangs overheen gelopen en vervolgens bovenlangs weer terug,

334

je hebt zo een mooi uitzicht over de rivier.

335

Weer terug bij de porthuizen liepen we langs het “Kopke” porthuis, waar we thuis diverse flessen port van hebben liggen, uit het jaar 1980 (ons trouwjaar).We dachten dat deze nog jaren houdbaar waren, maar het blijkt dat we ze snel op moeten drinken, want de kwaliteit kan achteruit gaan. (Afblijven Marcel, jij hebt je eigen port!!)

336

Daarna hebben we nog een korte rondleiding gehad bij Offley port en ook daar wat geproefd,

337

waarna we weer langs de Douro teruggereden zijn naar de camping.

Verslag 37

Zaterdag zijn we niet van de camping weggeweest, we genieten van ons plekje, het uitzicht en het mooie weer. Regelmatig komen er boten voorbij, zelfs de grote boot de Sluizer (Moeke Mooren, Appeltern) komt langs (!!).

338

Wim gooit zijn hengel weer uit en vangt 2 grote vissen,

339

die ’s middags gelijk genuttigd worden, ze smaken prima!

340

(Ook vanmorgen had hij er weer een te pakken!  groot he).

341

Elk half uur speelt het carillon van een kerk hier in de buurt een leuk wijsje, wat je tegenwoordig niet vaak meer hoort. Ook de Nederlandse taal hebben we al ruim een week niet meer gehoord, er zijn hier überhaupt weinig toeristen. Het is alleen Engels of Portugees wat hier gesproken wordt, wij vinden het Portugees veel op Russisch lijken, in ieder geval heel anders dan Spaans.

Vandaag, zondag, hebben we een prachtige rit gemaakt langs de Douro,

342

de rivier kronkelt tussen de bergen door, deze zijn mooi groen en regelmatig is er een stuk begroeit met druivenstokken, waarvan de meeste druiven voor de porto wijn zijn.

343

Het was vrij druk op de weg, vooral met wielrenners, waarvoor het een schitterend gebied is, want de weg heeft niet alleen veel bochten, hij gaat ook van hoog naar laag: het ene moment zit je op gelijke hoogte met het water, het volgende moment zit je weer hoog in de bergen. De zon laat ons weer niet in de steek en zorgt voor de heerlijke temperatuur van 25 graden. ’s Middags luieren we weer op de camping, waar weer allerlei boten langs varen, het doet ons denken aan ons stekkie op camping “de Maasterp”, waar we over een maand de caravan weer neer zetten.

Verslag 38

We zijn weer in Spanje, in Galicie, de noord-westelijke punt van het land. Bij het plaatsje Portonovo staan we op camping Playa Paxarina, waar we een plek pal aan zee hebben met uitzicht op 2 baaien.

344

De kust hier is ingesneden door vele ria’s, een soort fjorden, afgewisseld met dennenheuvels en dit gebied heet Rias Baixas. Het is hier knap warm, we hoorden op de televisie dat we hier op dit moment het beste weer van heel Spanje hebben, ruim 24 graden! Vanuit onze luie stoelen kijken we op de ruige kust, met voor ons een bewoond eiland (Illa de Ons), we zien de vissersboten voorbij varen en ook de zon onder gaan;          we hebben weer een pracht plek!

345

Gister hebben we alleen een wandeling langs de kust gemaakt, maar vanmorgen zijn we de auto weer ingestapt om de omgeving te gaan verkennen. Overal waar je rijdt zie je grote granieten stenen liggen en de huizen en omheiningen zijn ook allemaal van graniet gemaakt. Wat je hier ook ziet zijn oude graanschuren, horreo genoemd, op stenen palen, zodat de ratten niet bij het graan kunnen komen.

346

De mensen leven hier van de visserij en de mosselkwekerij. We zijn langs de kust naar O Grove gereden, waar het bij de vissershaven flink druk was.

347

De boten voeren af en aan vol met mosselen, welke aan de wal in grote bakken werden geschept, om vervolgens schoongemaakt te worden. Een eindje verderop, waren vissers bezig hun netten van wier te ontdoen waar inktvissen ingezeten hadden. De inktvissen werden ter plekke doorgeslagen en schoongemaakt, waarna de visser, met zijn inktzwarte handen, ze in zee verder schoonspoelde.

348

We zijn doorgereden naar Illa de Toxa, een klein eilandje dat door een brug met het vaste land is verbonden. Er stond een apart kerkje, wat helemaal met jakobsschelpen is bedekt.

349

350

Ook waren er verschillende kraampjes met leuke handgemaakte schelpenkettingen, waarvan ik er een paar gekocht heb.

351

Omdat we allebei gek zijn op vis, hebben we een visrestaurantje opgezocht, wat nog niet meeviel, want het toerisme moet nog op gang komen, haast alles is nog gesloten. We vonden er een bij de haven in Portonovo. De menukaart was alleen in het Spaans, dus hebben we met handen en voeten uitgelegd dat we mosselen wilden eten, ze smaakten heerlijk en waren ook veel groter dan in Holland. Daarna hebben we nog de specialiteit van de streek besteld, dit bleek een rog (of manta) te zijn: een heel platte vis die uit milimeters dunne laagjes bestaat en een soort kamachtige graadjes heeft, hij smaakte erg lekker!

Weer terug op de camping zagen we op zee 6 dolfijnen voorbij zwemmen, dit is de tweede keer in de vakantie dat we deze dieren zien.

We hebben weer tot half negen buiten gezeten, kijkend naar de sterrenhemel en met het geruis van de golven op de achtergrond.

352

Verslag 39

Gisteren, woensdag 18 maart, zijn we nog een dagje in Portonovo gebleven. We hebben nog steeds schitterend weer en zijn van ’s morgens vroeg (9 uur) tot ’s avonds laat (half 10) buiten, in korte broek en hemdje. ’s Morgens heb ik de wasmachines maar eens opgezocht, want er lag niet veel schoons meer in de kast (dit was tevens de laatste keer deze vakantie!)

353

en ’s middags zijn we afgedaald naar het strandje vlakbij de camping.

354

Het is toch ongekend om half maart op een mooi strandje te liggen zonnen, zonder kippenvel!

355

Ook zagen we weer dolfijnen zwemmen, die komen duidelijk op alle vis af, die de vissers ook proberen te vangen.

356

’s Avonds zagen we weer de zon in al zijn pracht ondergaan, ondertussen genietend van een lekkere maaltijd (door Wim bereidt) met een lekker wijntje erbij. Zo kun je het lang volhouden…

Maar vanmorgen zijn we weer verder getrokken, want over 2 weken willen we thuis zijn en we hebben nog een lange weg te gaan. We hebben weer zo’n 300 km. gereden, zijn de noord-westelijke hoek van Spanje nu om en zitten nu in de streek Asturie aan de Costa Verde.

Het havenplaatsje hier heet Luarca

357

en de camping, met Nederlandse eigenaars, heet Los Cantiles.

We wilden natuurlijk weer een zonnig plekje op de camping, met uitzicht, maar de vrouwelijke beheerder vertelde dat je of zon en gebruik van je satellietschotel had op een veldje zonder uitzicht, of uitzicht zonder zon of satellietontvangst…We hebben het dus alle drie!

358

Er was een prachtig plekje waar wat bloembakken voorstonden en daar staat nu onze caravan, met de hele dag zon en uitzicht op de zee met z’n kliffen…, soms moet brutaal zijn!

Dit is het uitzicht vanaf ons plekje….

 359

en zo ziet het er ’s avonds uit……als een mystiek sprookje, zoals omschreven in de boeken van Tolkien, Marcus Heitz (de  Dwergen) of Bernhard Hennen (de Elfen).

360

Verslag 40

We staan nog steeds in Luarca en het is inmiddels zaterdagavond. We hebben hier zeer wisselend weer gehad: donderdagavond begon mistig, wat op de foto te zien was en de hele avond en nacht heeft de misthoorn bij de haven geloeid. Gistermorgen was de lucht nog steeds heiig en hadden we een waterig zonnetje.

We zijn het stadje gaan verkennen, je kijkt van bovenaf prachtig op de haven,

 361

 362

waar de vissersbootjes hun vangt afleveren.

 363

’s Middags werd het weer lekker en konden we buiten bij de caravan zitten tot zonsondergang,

364

het is wel een stukje frisser dan een paar dagen terug, maar nog altijd stukken beter als dat het in Holland is.

365

 366

(Dit is mijn uitzicht vanuit de caravan)

Ook vanmorgen begon het meteen zonnig, alleen nu is het gaan waaien en het gaat van uur tot uur harder.

We hebben een mooie autotocht door de bergen gemaakt, waar je nog niets merkte van de wind.

367

Vervolgens hebben de heuvel met het kerkje, waar wij op uitkijken, bezocht en daarna hebben we nog tot 6 uur buiten gezeten. We hadden inmiddels ieder 2 jassen aan en koude handen, maar de zon scheen nog zo lekker, zonde om binnen te zitten!

Morgen trekken we weer verder richting het oosten.

 368

(vlak voor de bomen staat onze caravan, vanaf de kerk gezien.)

Verslag 41

Het heeft gevroren vannacht, min 2,5 graden! en dat half maart, in Spanje! Maar we staan ook niet meer direct aan zee, we hebben nu een plekje aan de voet van de Sierra del Cuera, vlakbij de Picos de Europa (camping El Mirador de Llavandes in Ribadedeva). Gisteren zijn we hier aangekomen en eigenlijk was de camping gesloten, wegens werkzaamheden, maar we hebben toch een mooi plekje kunnen vinden, weer uit de wind in de zon. Het werd toch nog ruim 20 graden (in de schaduw, uit de wind) en ’s middags hebben we dan ook lekker buiten gezeten met uitzicht op de bergen.

369

Alleen vannacht was het dus flink koud, we hebben de vloerverwarming de hele nacht aangehouden en in de caravan was het vanmorgen 9 graden, dus hebben we de gaskachel maar aangedaan en zijn weer onder het dekbed gekropen. Maar om half 11 zaten we weer in de zon te ontbijten, daarna zijn we gauw op pad gegaan, om een schitterende trip door de bergen te maken,

370

langs diepe kloven, heel hoge bergentoppen en de wegen waren soms zo smal dat je elkaar amper kon passeren, er stroomt een rivier langs de weg

371

372

en ook ligt er nog sneeuw op de toppen van de Picos de Europa.

373

In het plaatsje Potes hebben we rondgewandeld,

374

er staan prachtige oude huizen en er liggen mooie stenen bruggen over de rivier.

375

Daarna zijn we naar Fuente Dẻ gereden waar een kabelbaan je 900 meter omhoog brengt naar een rotsplateau vol kraters en met een prachtig uitzicht,

376

inmiddels waren we op een hoogte van 1823 meter.

377

Er lag nog volop sneeuw en we hebben er heerlijk een stuk op gewandeld,

378

het was totaal niet koud, want de zon deed flink z’n best. In de verte zagen we een gems liggen,

379

laten zagen we er nog een paar lopen, ze klimmen zo tegen de schuine bergen op. Onderweg hebben we (weer in het zonnetje) bij een klein restaurantje de regionale specialiteiten geproefd: cabrales, een blauwe schimmelkaas, lekker met een wijntje en daarna allebei een stoofpotje van vlees en witte bonen (fabada), erg lekker!

We zijn inmiddels allebei wel een paar kilootjes aangekomen!

380

Op de terugweg kwamen we langs een proeflokaal van de orujo, een plaatselijke sterke drank (50 % alc.), die we erg op grappa vonden lijken. Maar ze hadden ook nog diverse andere likeuren, o.a. met koffiesmaak (17%) en die waren erg lekker,

381

daar liggen nu een paar flesjes van achterin de auto. Al met al hebben we weer een heerlijk afwisselend dagje gehad.

Verslag 42

Dinsdag 22 maart was een vrij bewolkte dag. ’s Morgens zijn we naar het plaatsje San Vincente de la Barquera gereden,

382

een leuk stadje aan zee met een kasteel, oude kerk en een stadsmuur.

 383

 384

384.1

Vervolgens hebben we het strand van La Franca bezocht, wat vlakbij de camping ligt

 385

 386

en daarna hebben we nog tot een uur of 4 buiten gezeten, toen werd het echt te fris en hebben we de rest van de dag binnen doorgebracht.

Woensdag scheen gelukkig de zon weer volop en hebben we 300 km. gereden in en om Parque National de los Picos de Europa. We hebben weer genoten van de wisselende natuur: eerst zijn we naar Poncebos gereden, vanwaar je met een kabeltreintje,

 387

 388

via een tunnel, 2200 meter dwars door de bergen heen rijdt en weer buiten komt bij Bulnes, een heel oud dorpje, dat midden tussen de bergen ligt.

 389

 390

We hebben er een korte wandeling naar een uitkijkpunt gemaakt en natuurlijk het kleine plaatsje bekeken en uitgebreid op de foto gezet.

391

 392

 393

Er liepen daar meer dieren dan mensen rond.

 394

 

Weer terug bij de auto zijn we via Covadonga, waar een prachtige grote kerk staat samen met een beeld van Pelayo de krijger,

 395

 396

naar het bergmeer Lago Enol gereden.

 397

Dit ging via heel smalle, slingerende wegen vrij steil omhoog.

398

Voor we het wisten reden we in de sneeuw en zagen we alleen de toppen van de bergen nog.

399

 400

We moesten de zelfde weg weer helemaal terug en zijn daarna richting Riano gegaan, via diepe kloven net als 2 dagen daarvoor. Ook hier stroomde een rivier vol koud bergwater (Rio Sella) en was het weer een heel geslinger tussen de bergen. Langzaamaan veranderde de natuur, we gingen weer hoger, er lag weer sneeuw aan de kant van de weg

401

402

en de bergen kregen een groene kleur. Ineens lag er een heel groot meer voor ons,

403

aan alle kanten omsloten door besneeuwde bergen, prachtig om te zien.

 404

Dit meer werd helemaal niet genoemd in de boeken, maar het was toch echt geen “kleintje”.

Onderweg hebben we diverse dieren op de weg gezien: geiten, koeien, een grote kudde schapen

405

en zelfs 3 paarden, die rustig midden op de weg het zout van het asfalt likten.

 406

Vanaf het meer moesten we nog een flink eind rijden voor we thuis waren en we wilden dan ook in het restaurantje, dat bij de camping hoort, gaan eten. Om 8 uur waren we terug maar helaas was de keuken door de week gesloten en moesten we op zoek naar wat anders. In een dorpje verderop vonden we na lang zoeken een gelegenheid, waarvan de keuken nog open was. Dit bleek een specialiteitenrestaurant: ze hadden een hele menukaart met gerechten met als basis Angulas! Blijkbaar iets heel speciaals, het was niet goedkoop en ook maar in een korte periode te krijgen. Ik had opgezocht dat angulas “aaltjes” waren, dus wij dachten een lekker gerecht met paling te krijgen. Wim had het in combinatie met een andere vissoort, ik met ei en asperges. We keken wel raar op toen ons eten kwam: angulas zijn baby-palinkjes, niet groter dan gekookte taugé en ze smaken eigenlijk nergens naar! De gerechten op zich waren prima, maar vrij weinig, ik had nog wel twee van die porties opgekund (gelukkig kregen we er broodjes bij om de maag te vullen!). We maakten er maar grapjes over: deze vis is zo duur omdat je hem met een theezeefje moet vangen!

Dit was dan wel het duurste etentje van de vakantie, maar bij thuiskomst had ik nog trek en heb ik eerst een flink stuk kaas uit de koelkast gehaald!

Vandaag, donderdag, zijn we weer verder getrokken naar het oosten, we zitten nu in Baskenland. Ze hebben hier een eigen taal en alles staat in 2 talen op de verkeersborden geschreven, net als in Friesland. We staan op camping Orio, in de gelijknamige plaats, vlak aan zee.

407

De zon schijnt nog steeds, maar er staat een frisse zeewind. Zo kunnen we langzaamaan wennen aan de temperatuur in Holland!

Verslag 43

We zijn maar kort in Baskenland geweest, maar wat we ervan gezien hebben was mooi en ook is de bevolking erg vriendelijk. Van de eigenaar van de plaatselijke SPAR kregen we allerlei informatie, op papier gezet, van de omgeving: via een mooie route door de bergen kwamen we in Zarautz, een kustplaats met een breed strand en daarvandaan liep een weg langs de zee naar Getaria, waar een grote rots in zee een soort schiereiland vormde.

408

’s Morgens heb ik de laatste DVD gepost, de correos was moeilijk te vinden, maar een aardige mevrouw loodste me door allerlei smalle straatjes van Orio, al die tijd Spaans sprekend en bracht me netjes bij het postkantoor! Bij een hotel tegenover de camping kregen we, nadat we een drankje hadden besteld, de code van hun internetverbinding en konden we zo het net op en de mail (10 pagina’s) verzenden. Zo zagen we dat het de volgende dag, zaterdag, zou gaan regenen en dat het bij Bordeaux mooi weer moest zijn. We hebben ’s middags nog heerlijk in het zonnetje gezeten, in de korte broek, maar ’s nachts begon het heel hard te waaien en te regenen en de volgende morgen zijn we met regen en een grauwe lucht vertrokken uit Spanje.

Met zoals gewoonlijk de TomTom aan, reden we het stadje Orio uit, richting snelweg. Helaas was de toegangsweg ernaartoe afgesloten en werden we de bergen ingestuurd, waar we niet meer konden draaien en een hele bergpas hebben gereden voor we uiteindelijk op de snelweg uitkwamen. Dit was tevens de laatste berg, want zodra we de grens over waren, werd het land een stuk vlakker. Tot aan Bordeaux reden we door vlakten met veel naaldbomen, waarvan er ontzettend veel afgebroken waren, of met kluit en al plat lagen. Later hoorden we dat hier half januari een windhoos overheen getrokken is, met een snelheid van 260 km. per uur. Ondertussen klaarde het weer helemaal op en hadden we weer een blauwe lucht, wel met wat wolken.

We zijn doorgereden tot Pons, een klein dorpje vlak bij Cognac.

De camping heet: Moulins de la Vergne en wordt beheerd door twee Nederlandse gezinnen. Ze hebben hier echt een klein paradijsje opgezet: we hebben een prachtig plaatsje met uitzicht op bloeiende bomen,

409

er lopen een paar paarden rond,

410

een riviertje stroomt langs een leuk terrasje

 411

 412

en ze hebben een heerlijk, gezellig ingericht restaurant.

 413

We hebben er gisteravond gegeten en Wim gaf al aan dat hij niet meer wil koken in de vakantie, dus vanavond zitten we hier weer! We staan hier rondom in de wijngebieden en van de vriendelijke camping-eigenaars kregen we het adres van hun wijnleverancier, waar we net een kleine proeverij hebben gehad.

414

We hebben er een paar flessen Pineau de Charentes gekocht, dit is wijn gemengd met cognac, waar de streek hier om bekent staat.

Daarna hebben we het plaatsje Pons bekeken, waar diverse oude gebouwen staan.

 415

 416

 417

Ik zit nu buiten dit verslag te typen, de vogeltjes fluiten volop en er staat een glas Pineau naast me, wat wil je nog meer!

Verslag 44

Het is inmiddels maandag 30 maart en onze vakantie is bijna afgelopen, dit is waarschijnlijk het op een na laatste verslag.

418

Gisteravond hebben we opnieuw heerlijk gegeten in het restaurant van de camping,

 419

het was er, in tegenstelling tot zaterdagavond, totaal niet druk. Er was slechts 1 ander koppel aanwezig en we raakten met deze Hollanders aan de praat. Het was erg gezellig en we hebben samen een paar Pineaus gedronken, het drankje wat we die dag ook gekocht hadden bij de proeverij. Het stel is later nog mee geweest naar onze caravan, waar we de rest van onze fles Pineau soldaat hebben gemaakt. De nachtelijke hemel was weer heel helder en vol met sterren, wat als resultaat had dat het -2 graden was vannacht.

Vanmorgen zijn we naar Saintes geweest, een historische stad waar we een oude arena,

420

421

l’arc de Triomphe

422

en een mooie kerk bezichtigd hebben.

423

  424

Daarna zijn we doorgereden naar de plaats Cognac en hebben bij Hennessy cognac een rondleiding van een uur gehad.

425

We begonnen met een heel korte boottocht naar de andere kant van de rivier de Charente,

 426

waar de kelders met de vaten ”levenswater” lagen te rijpen.

 427

We kregen er uitleg over o.a. distilleren, het maken van de houten vaten en het mixen van de verschillende blends.

 428

Het was heel interessant en weer heel anders dan bij de sherry en port rondleidingen. Natuurlijk hebben we ook cognac geproefd, ook al is dat aan mij niet besteed.

429

Wim heeft verschillende 2 soorten (de een was ouder dan de andere) geprobeerd en vond ze heel lekker. We hebben er niets gekocht, want er hangt een aardig prijskaartje aan die flessen!

Daarna hebben we nog even buiten gezeten op de camping, maar de wind is erg fris en de zon heeft niet zo veel kracht.

Morgen hebben we een lange reis voor de boeg en hopen in de buurt van Parijs uit te komen, vervolgens hebben we nog zo’n 600 km. te gaan, dus woensdag of donderdag zijn we weer thuis!

We hebben een prachtige gevarieerde vakantie gehad en kijken er met veel plezier op terug.

Verslag 45

 We zijn weer thuis, de vakantie zit er op. Het is vandaag donderdag 2 april, eergister zijn we vertrokken uit Pons en hebben die dag zo’n 450 km. afgelegd. We hebben gereden tot half vijf, met een uurtje pauze tussen de middag (lekker in het zonnetje gezeten) en zijn toen neergestreken in Monnerville (60 km. onder Parijs), op camping le bois de la justice. Zoals de naam al zegt stonden we in een bos, de zon was snel verdwenen achter de bomen en ook kon de satellietschotel geen signaal ontvangen. ’s Nachts was het weer knap fris, maar we zijn ’s morgens toch vroeg opgestaan en om kwart voor negen reden we de poort al uit.

Woensdag begonnen we met een kleine file, maar verder verliep de tocht voorspoedig. Om half 2 waren we al in de Ardennen, waar we een mooie camping hadden gevonden aan een snel stromend riviertje. Vanuit het centrum van Bohan-sur-Semois rijd je zo naar camping “Confort”, alleen reden wij te ver door: de weg werd steeds smaller, met aan de ene kant de rivier en aan de andere kant een berg. Wim heeft de caravan af moeten koppelen om te kunnen draaien, maar met behulp van de mover is het goed gekomen. We hadden een prachtige plek op de bijna verlaten camping,

430

hier hadden we nog wel een paar dagen willen staan, maar het houdt een keer op!

Het is ook heerlijk om weer thuis te zijn!!

 431

Wist je dat…..

 

–        we 29 verschillende campings hebben gehad

–        de goedkoopste camping 11,50 euro kostte

–        we 3 keer in de sneeuw hebben gelopen

–        Wim dit jaar maar 3 vissen heeft gevangen, die we ook opgegeten

hebben

–        de duurste camping 24,50 euro kostte

–        we koeien, veel schapen, geiten, honden en zelfs paarden op de

weg hebben gezien

–        Wim dit jaar flink door zijn enkel is gegaan en er nog steeds last

van heeft

–        we 12500 km. hebben gereden

–        we 5 verschillende grotten bezichtigd hebben

–        stierenvechten een echt volksvermaak is in Spanje

–        wij het nooit meer willen zien

–        Wim de meeste dagen gekookt heeft in de vakantie

–        we ruim 2100 liter benzine/gas verreden hebben

–        ik elke dag alleen afgewassen heb

–        ik daar dus helemaal geen hekel aan heb (Wim wel!!)

–        we 433 foto’s in ons verslag verwerkt en verstuurd hebben

–        je in Spanje totaal geen autogas kunt tanken

–        we allebei een aantal kilo’s zijn aangekomen

–        we 114 potjes Triominos hebben gespeeld, stand 61-53 voor mij

–        de bergen in Spanje erg mooi zijn

–        we 9 keer alleen, of bijna alleen, op een camping gestaan hebben

–        Wim 5 konijnen op heeft deze vakantie

–        de reis ons heel goed bevallen is en we waarschijnlijk volgend

jaar weer gaan

–        dit het einde is van het verslag

 

 

Berlijn, Dresden, Praag, Ossiachersee, Venetië, Pisa en Riva met Dennis 2008

We zijn vrijdagmiddag 29-8-08 om half 2 vertrokken met zonnig weer. Dat was boffen, want de laatste weken hadden we veel regen en bewolking. En de zon laat ons niet in de steek, we hebben nu al dagen mooi weer. De eerste avond zijn we tegen vijven gestopt net voorbij Osnabruck, op een camping met een leuk meertje, waar we omheen gewandeld zijn.

1

Dennis heeft in de caravan geslapen, voor 1 nachtje hoeft hij zijn tent niet op te zetten.

Zaterdag waren we tegen vieren in Werder, camping Riegelspitze, zo’n 50 km.voor Berlijn.

Onderweg hadden we moeite om LPG te tanken, dat is hier veel minder verkrijgbaar dan in Holland.

De camping is omgeven door water, waar vanwege het mooie weer volop boten te zien zijn.

’s Avonds hebben we aan het water gegeten.

2

De volgende ochtend begint ons echte doel: Berlijn verkennen. We kopen voor 16,10 euro een kaart, waarmee we de hele dag met z’n drieën door heel Berlijn kunnen reizen, met alle soorten vervoer. Om half 11 staan we al bij metrostation:”Gesundbronnen”, vanwaar de excursies door de bunkers starten.

3

4

We kiezen voor een Engelse gids en hij laat ons in ander halfuur heel veel zien over het leven onder de grond, in oorlogstijd. Hij vertelt over de angsten van de bevolking, de aangerichte verwoestingen, de lange tijden dat mensen in een bunker moesten verblijven en de wederopbouw. Helaas mogen er geen foto’s gemaakt worden. Het was erg indrukwekkend.

Als volgende staat concentratiekamp Sachsenhausen op het programma: met de trein reizen we naar de plaats, maar daar aangekomen op het station, staat er niets aangegeven. Na een korte, warme wandeling, besluiten we terug te keren naar het centrum van Berlijn en het kamp maar te laten voor wat het is. Bij Alexanderplatz komen we, na een rit met de trein en metro, weer boven de grond. Daar nemen we plaats in een dubbeldekkerbus met open dak en zien in 2 uur tijd alle belangrijke punten van Berlijn: de Brandenburger Tor, de Berliner Dom, de Gedachteniskirche,

5

6

7

8

Checkpoint Charlie, enz. Het is koopzondag en mooi weer, dus het krioelt van de mensen. We eten in de stad en komen pas tegen negenen, best wel moe, weer aan op de camping.

Maandag stappen we uit de trein op het Hauptbahnhof, een heel groot station, grotendeels van glas

9

10

en zitten even later in een rondvaartboot op de rivier de Spree. In de tijd van ”de Mur” was dit de natuurlijke scheiding van Berlijn. Velen hebben in die tijd (1961-1989) geprobeerd om zwemmend naar West Berlijn te ontsnappen. Ook nu komen we, dit keer varend, langs allerlei bekende gebouwen. Weer terug aan de wal beginnen we bij de Reichstag, het regeringsgebouw van Duitsland.

11

Je mag het gratis bezichtigen en er staat dan ook een lange rij wachtende mensen, wij besluiten daarom door te lopen naar de Branderburger Tor, waar Dennis vereeuwigd wordt met een vrouwelijke soldaat.

12

Vervolgens bekijken we het Holocaustmonument, op een terrein van 19.000 m2 zijn 2711 betonblokken geplaatst. Ze zijn verschillend van hoogte en staan niet echt recht, een heel vreemd monument!

13

14

Een eind verderop staat nog een stukje van de ”muur”overeind, met vlakbij een wand met honderden foto’s over alle wantoestanden uit de tweede wereldoorlog. Daar word je echt stil van….

15

16

Richting Checkpoint Charlie, een erg toeristisch punt, komen we langs een kraam met legerspullen, waar Dennis diverse spullen koopt o.a. een gasmasker, een Oost-Duitse helm en een kapi.

17

Bij C.C. worden weer diverse foto’s gemaakt

18

en daarna gaan we op de Gendarmenmarkt, het mooiste plein van Berlijn, wat eten en drinken.

19

Als laatste willen we de Fernsehturm bekijken, het uitzicht moet schitterend zijn. Helaas staat ook hier een lange rij wachtende mensen en omdat het inmiddels bewolkt is geworden, besluiten we naar huis te gaan en de toren maar niet in te gaan.

20

Even later hebben we onze eerste regenbui, terwijl we met de trein weer richting Werder rijden.

We worden met mooi weer wakker en ontbijten heerlijk in het zonnetje.

21

Vandaag gaan we Potsdam en omgeving bekijken. Om 11 uur zitten we alweer in een open bus, die ons in 3 uur tijd langs diverse kastelen voert uit de tijd van de Pruisische vorsten (18e eeuw).

22

We maken ook wat korte wandelingen, o.a. langs SansSouci, een door de UNESCO tot werelderfgoed bestempeld complex met prachtige tuinen erbij.

23

24

25

26

Vervolgens maken we een boottocht van anderhalf uur over de rivier de Havel en zien diverse prachtige gebouwen.

27

28

29

Daarna zoeken we onze auto weer op en gaan richting camping. Het waren 3 mooie, maar ook vermoeiende dagen.

Woensdagmorgen zijn we weer uit Werder (bij Berlijn) vertrokken richting Dresden.

Na ongeveer 3 uur rijden waren we Moritzburg, een camping met een meertje,

30

volop bos en vlakbij Dresden. Dus nadat alles geïnstalleerd was zijn we gelijk de stad gaan bekijken. Dresden is in februari 1945 gebombardeerd en heeft 5 dagen gebrand. Daarna was er niet veel meer van de mooie stad over. In het Verkehrsmuseum hebben we daar een film over gezien: de oude gebouwen, de bombardementen en daarna de wederopbouw van de stad. Ook waren er in het gebouw oude fietsen, auto’s en trams te zien.

31

32

Het was prachtig weer en gezellig druk bij de Frauenkirche.

33

34

  35

Toch zijn we met 30 graden hitte de kerk ingeklommen en hadden van bovenaf een prachtig uitzicht over de stad. Er wordt nog steeds volop gebouwd en gerestaureerd.

36

37

Praag is de volgende plek die we willen zien. Dus rijden we donderdagmorgen Tsjechië in, met een vignet van 9,50 euro kun je een week lang gebruik maken van alle tolwegen. Van roetfilters voor vrachtauto’s hebben ze hier nog nooit gehoord; ’s avonds kon ik de caravan helemaal wassen, hij was echt zwart. We staan op camping Sokol Praha, waar het barst van de Hollanders.

38

Er wordt ons geadviseerd met de bus en daarna met de metro of stadsbus naar Praag te reizen, maar wij gaan gewoon met onze eigen auto en komen zonder problemen op een parkeerplaats midden in de stad. Praag is werkelijk schitterend: overal waar je kijkt zie je mooie oude gebouwen en kerken. Talloze bruggen verbinden de twee zijden van de stad die door de rivier de Moldau gescheiden wordt. De bekendste brug is de Karelsbrug (Karlüv Most), deze is al in 1357 gebouwd.

39

Wij beginnen onze rondtour (lopend) bij het oude stadsplein, waar als belangrijkste attractie de Astronomische Klok te bekijken is, deze bevindt zich in de gevel van het raadshuis. Elk heel uur komt er een verzameling kleine houten heiligenbeeldjes tevoorschijn (de twaalf apostelen). Om 11 uur hebben we deze poppetjes, samen met honderden andere toeristen, bekeken.

40

41

42

Daarna zijn we richting de brug gelopen. Aan het begin van de Karelsbrug staat de oude Bruggentoren, waar je via een wenteltrap omhoog kunt en een mooi uitzicht hebt over de Moldau en de Praagse Burcht. ’s Morgens hadden we een beetje regenachtig weer, maar al snel kwam de zon er weer door en werd het echt warm(28 graden). Nadat we de 276 treden (naar boven en weer terug) van de toren hadden gehad, zijn we via de brug richting burcht gelopen. Deze ligt op een helling en het was een aardige klim om er te komen, vooral als je haast hebt, want we wilden om 12 uur de ”wisseling van de wacht zien”. Deze was echt de moeite waard: met trompet geschal en trom geroffel werden de wachters afgelost.

43

44

Dennis heeft heel wat foto’s gemaakt van de groep militairen. Een groepje muzikanten speelde mooie Tsjechische muziek, waar we nog een CD van gekocht hebben.

45

Ook de Burcht was de moeite waard: het is een van de grootste gesloten paleizencomplexen van de wereld: er zijn 4 slotpleinen en veel kerken en paleizen, door de strategische ligging hebben veel staatshoofden in de burcht gewoond.

46

49

48

Als afsluiting willen we nog de Moldau bevaren. We doen dit op een Venetië-achtige manier: met een klein bootje (inclusief matroos)varen we langs Kampa-eiland, om daarna met een grotere boot Praag vanaf het water nog een keer te bewonderen.

50

51

52

53

54

Om 4 uur zijn we, met een voldaan gevoel, weer terug bij de auto; we hebben Praag gezien zoals wij dat wilden: kort maar heftig!

55

56

57

58

Op de camping genieten we nog even van het prachtige weer, om daarna alweer de volgende plek in de TomTom in te programmeren.

Nu wordt het luieren, het Lipnomeer staat in de planning. Een prachtig meer in het zuiden van Tsjechie. De TomTom brengt ons via prachtige binnenwegen naar het plaatsje Cerna v Posumavi, op camping “Villa Bohemia”. Het is 30 graden en we vinden een schitterend plekje pal aan het meer. De kano wordt voor het eerst opgeblazen en uitgeprobeerd en ook een duik in het water volgt.

59

60

61

’s Avonds eten we uitgebreid op een terras, met een fles wijn en een halve liter bier, voor 40 euro.

Het is nu zondag, helaas is het weer helemaal omgeslagen en is het nog maar 15 graden (!!), de helft van gisteren, maar het uitzicht blijft mooi en de weersvoorspellingen zijn gunstig.

62

63

Het is alweer een week geleden dat ik geschreven heb over onze vakantie.

Vorige week zaterdag kwamen we met schitterend weer en 30 graden aan bij het Lipnomeer, de dag erop was het ’s middags nog maar 12 graden en hebben we de meeste tijd in de caravan doorgebracht. Ons nieuwe huisje bevalt prima en met de vloerverwarming aan hadden we het totaal niet koud. Ook hebben we de satellietschotel uitgeprobeerd en allerlei spelletjes gedaan.

64

 Maandag morgen was het nog steeds fris en vochtig, tijd om de omgeving te gaan bekijken.

Via Frymburk zijn we naar Cesky Krumlov gereden en toen we daar aankwamen begon de zon te schijnen. C.K. is een prachtige oude stad, waar de rivier de Moldau dwars doorheen stroomt en waarop ook veel wordt gekanood. We hebben de stad uitgebreid bekeken en de toren van de kerk beklommen, van waar je een schitterend uitzicht had over de stad.

65

66

67

Later hebben we in een oud restaurant gegeten waar het eten nog op open vuur werd klaargemaakt. De soep werd geserveerd in een uitgehold hard broodje, heel apart.

 68

69

70

Dinsdag vertrekken we weer uit Tsjechië, via mooie binnenwegen over heuvelachtig landschap met veel bos. We rijden door naar Villach, in het zuiden van Oostenrijk. Op camping Bergdorf aan de Ossiachersee (Karinthie) vinden we een leuk plekje, vlak aan het water en rondom in de hoge bergen.

 71

72

Het is er schitterend mooi, net als het weer. We komen woensdag de camping niet af: we luieren aan het strandje, duiken regelmatig het water in, lezen wat en kanoen een eind het meer op. Ook is het tijd om de was te doen.

Donderdag willen we toch weer wat ondernemen, al vroeg gaan we met de auto de berg Gerlitzen op, tot 1500 meter hoogte. Daarna nemen we de kabelbaan en gaan verder tot 1911 meter. Je hebt daar vandaar een prachtig uitzicht over de omgeving en kijkt tegen de toppen van alle bergen om je heen. De lucht is strak blauw en er zijn diverse paragliders bezig met hun parachutes.

73

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ze vertrekken van 1900 meter en komen op een grasveldje aan de rand van het meer neer. We hebben er heel wat af zien dalen, vaak maken ze halverwege in de lucht salto’s. Ook waren er een tiental mannen bezig met een op afstand bestuurbaar vliegtuig,

74

de wind was blijkbaar erg gunstig die dag. We zijn teruggelopen naar 1500 meter hoogte en hebben onderweg in een bergrestaurantje wat gegeten en gedronken.

75

De afdaling voelde je wel in je beenspieren en Dennis had een blaar op zijn teen, de ”kisten” die hij had meegenomen waren toch een beetje krap!

 76

77

Tegen drieën waren we terug op de camping en zijn we het water weer ingedoken, het was nog steeds ongeveer 28 graden. Op internet hadden we gezien dat het vrijdagmorgen nog mooi weer zou zijn, daarna in de loop van de dag bewolking en tegen de avond onweer en storm. Ook de dagen erna zou het regenen bij een temperatuur van 10 graden.

Eigenlijk zouden we vrijdag verder trekken, maar we vinden het zo mooi aan het Ossiacher meer dat we besluiten nog een dagje te blijven. ’s Morgens breekt Dennis vast zijn tent af en daarna rijden we naar kasteel Landkroon, welke vlakbij Villach, bovenop een berg ligt.

78

79

80

2 keer per dag wordt er een show gegeven met roofvogels, dus om 11 uur hebben wij een mooi plekje op de tribune gevonden en zitten we klaar om de vogels te zien. Er zijn valken, uilen, adelaars en gieren.

Diverse vogels worden om de beurt vrij gelaten en komen weer terug vliegen, gelokt met een stuk vlees. De adelaars hebben een vleugel spanwijdte van ruim 2 meter en duiken zo vanuit de lucht naar hun prooi. Een mooie witte uil (net Hedwich van Harry Potter) vliegt laag over het publiek heen en weer. Een prima show.

81

82

83

 84

Later rijden we het hele meer nog rond, het is ongeveer 10 km.lang. Op de camping is het erg druk met roeiers. Er is een internationale wedstrijd gepland voor zondag en er wordt flink geoefend. Er zijn banen met boeien uitgezet op het meer en tientallen boten scheren door het water. Ze zijn er met 1, 2, 4 en zelfs met 9 personen en niet alleen op onze camping, maar op alle campings in de buurt zijn boten te vinden. Een belangrijke wedstrijd blijkbaar!

’s Middags komt er een donkere lucht opzetten en tegen de avond knalt het onweer door de lucht en zitten we, met onze vesten aan, onder de luifel naar de licht flitsen te kijken.

Het mooie weer is op en zaterdag vertrekken we met regen van de camping.We gaan richting Venetie. De hele dag blijft het plenzen. Onderweg proberen we Monica en Luciano (Italiaanse vrienden die we al 30 jaar kennen) op te bellen, maar krijgen geen connectie. We besluiten op de bonnefooi naar Vicenza te rijden, het is maar 50 km.om en het is nu 3 jaar geleden dat we ze voor het laatst gezien of gesproken hebben. Ze blijken toch thuis te zijn en zijn blij verrast ons weer te zien. Met behulp van de ”mover” lukt het Wim de caravan bij hun huis op het binnenpleintje te krijgen. Binnen (in ons huisje) drinken we met z’n zessen, hun zoon Andrea (23 jaar) is er ook een glas champagne op het weerzien.

85

86

Later eten we gezellig bij hun in de kelder, op de open haard klaargemaakt eten en kletsen, soms met handen en voeten, heel wat af.

87

88

89

90

Al die tijd blijft het onophoudelijk regenen, geen weer dus om aan het strand te staan.

Vanmorgen zijn we na een ontbijt bij Luciano en Monica weer vertrokken. Het was een hele klus de caravan weer achter de auto te krijgen: hun binnenplaats ligt namelijk lager dan de straat en nu kon Wim de mover niet gebruiken. Maar je kent Wim: het is gelukt!

Tegen enen zijn we aangekomen bij Camping Miramare bij Chioggia. Het is inmiddels droog en de zon schijnt weer, maar er staat een stormachtige wind en de golven op zee zijn knap hoog.

91

 92

We staan met de luifel uit de wind, maar toch klappert hij op en neer. De weersvooruitzichten zijn goed en morgen gaan we Venetië bekijken.

93

We zijn nog even naar het strand gereden en door het oude Chioggia, wat al wat weg heeft van Venetië.

94


Maandag zijn we naar Venetië geweest. Het was een hele klus om er te komen: eerst met de auto naar Chioggia, daarvandaan met de boot naar Pellestrina (een plaatsje halfweg naar Venetië), daar stond een bus klaar, die ons in 3 kwartier richting Venetië bracht. Onderweg gingen we met de bus op een pont en vervolgens weer verder over de weg. Na 45 minuten konden we Venetië zien liggen, maar moesten met een veerdienst (er varen tientallen van deze boten) naar het eiland gebracht worden. Inmiddels was er ruim anderhalf uur verstreken.

Het is de hele dag droog, maar er staat een frisse wind en het water slaat tegen de kades aan.

95

Het San Marco Plein staat zelfs gedeeltelijk onder water. Je kunt via steigers kerken of torens bereiken en ook de stoelen en tafels op de terrasjes staan met de poten in het water. Veel mensen lopen op blote voeten door het water (koud hoor!)

96

Als eerste gaan we de hoge toren in op het St.Marco plein.

97

Van daar heb je een schitterend uitzicht over de stad.

98

99

100

Dennis wilde graag met een gondel door de grachten, dus dat doen we dan ook. Het is schrikbarend duur, maar het hoort bij een bezoek aan Venetië!

101

102

103

104

105

Het is een leuke ervaring door al die smalle grachtjes onder tientallen bruggetjes door. Regelmatig moeten we alle 3 aan een kant gaan zitten, zodat de gondel helemaal scheef hangt, anders komen we, door het hoge water, niet onder de kleinste bruggetjes door.

106

107

We hadden wat belegde broodjes meegenomen vanaf de camping en wilden deze op het plein opeten. Maar van rustig eten kwam niet veel: honderden duiven bevolken het plein en zij zijn gek op brood… en beleg! Wim had op een gegeven moment duiven op zijn hoofd, schouders, armen en op zijn handen, waar ze het beleg tussen het brood uitpikten.

108

109

Ook bij Dennis zaten ze op zijn hoofd en schouder. Ik houd hier helemaal niet van en joeg ze gelijk weg. Na het ”eten” zijn we de grote kerk op het plein nog even in geweest, via de steigers, maar Dennis mocht niet mee naar binnen, omdat hij een rugzak bij zich had.

110

Daarna hebben we een poosje door smalle straatjes en over de bruggetjes gelopen en nog even op een terrasje (zonder water) wat gedronken.

111

112

Toen hadden we het eigenlijk wel weer gezien. Via een veerdienst van zeker een half uur, kwamen we weer op ons vertrekpunt ”Lido”, waar op lijn 11 weer de bus klaar stond. Daarna weer hetzelfde verhaal: 45 min.bus + pont en 30 minuten boottocht. Al met al zijn we heel wat op het water geweest. Tegen half 7 waren we weer in Chioggia. Bij een pizzeria eten we, binnen, want het is inmiddels knap fris geworden, onze eerste pizza van deze vakantie: pizza di Mare (hoe kan het ook anders!).

Het was een heel leuke, maar weer vermoeiende dag, morgen gaan we de hele dag luieren!!

Het is vandaag, vrijdag 19 september, regenachtig en fris weer, dit in tegenstelling tot de rest van de week.

Maandag in Venetië hadden we de hele dag droog weer en dinsdag hebben we zelfs aan het strand gelegen en Dennis heeft in zee gezwommen.

113

114

Woensdag hebben we veel in de auto gezeten, we zijn naar de andere kant van de ”laars” gereden en staan nu in Vada, vlak bij Livorno. De camping ’Molino a Fuoco” ligt zo’n 100 meter van het stand af, gescheiden door een pijnboombos. We zijn er al een paar keer naar toe gewandeld, maar helaas hebben we er nog niet aan het strand gelegen of in zee gezwommen.

115

Gisteren zijn we namelijk naar Pisa geweest, een uurtje noordelijk rijden vanaf Vada. De scheve toren staat samen met een prachtige kerk en een kapel in een ommuurd gedeelte van de oude binnenstad.

 116

 Alle 3 de gebouwen zijn prima onderhouden en zowel binnen als buiten rijkelijk versierd. In de kapel staat een beeld van Johannes de Doper en de kansel is prachtig uitgehouwen uit marmer.

 117

 In de grote kerk hangen tientallen schilderijen, er is veel marmer en goud en de kansel beeldt het hele levensverhaal van Jezus uit.

 118

119

120

Maar het interessantste was natuurlijk de scheve toren, want scheef is ie.

 121

 Je snapt niet dat zo’n bouwwerk overeind blijft staan.

122123

We zijn de 300 treden van de toren opgeklommen, waarbij je wel een beetje merkt dat je scheef loopt, en hadden van bovenaf een heel fraai uitzicht over Pisa.

 124

   125

 126

   127

128

Maar de mooiste beelden krijg je toch vanaf de grond. Het was trouwens goed druk met toeristen, maar het was dan ook schitterend weer, de hele dag. We waren tegen vijven terug op de camping en hebben tot laat in de avond buiten gezeten.

 129

Vandaag hebben we de markt in Vada kort bezocht (met de paraplu op) en daarna hebben we voor meerdere dagen boodschappen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Het valt ons trouwens op, dat in het buitenland het personeel erg onvriendelijk en ongeïnteresseerd is, ze hebben alleen tijd om met elkaar te praten. En hoe je de boodschappen mee naar huis krijgt moet je zelf maar zien. Dit was in Australië wel anders en gelukkig bij ons ook!

Vanavond gaan we op de camping pizza eten en verder lezen we veel en doen wat spelletjes.

130

Morgen zou het weer zonniger worden !

Vrijdagavond werd het toch nog droog en hebben we een strandwandeling gemaakt en zelfs, de enige keer deze vakantie, de zon in de zee zien zakken.

131

Zaterdagmorgen zijn we weer in de auto gestapt en met onze caravan erachter zijn we zo’n 100 km. noordelijker gereden naar camping River, in de buurt van La Spezia. Het was best een toer om op ons stekje te komen, want de wegen naar en op de camping waren erg smal.

132

We stonden vlak aan de rivier Fiume Magra die 3 km. verder uitkomt in de Golf van Genua. Omdat het weekend was kwamen er veel boten voorbij, richting zee. ’s Middags hebben we een prachtige rit gemaakt naar Cinque Terre. Dit zijn erg hoge bergen met heel kleine dorpjes aan zee en in de bergen, die via heel smalle weggetjes te bereiken zijn.

133

Op de bergen worden volop druiven verbouwd, die ze nu aan het oogsten waren. Dit gaat niet zo simpel: via een soort mono rail worden de bakken vol druiven naar boven of beneden getransporteerd, waar vandaan ze verder met een 3-wiel wagentje vervoerd worden naar de verwerkingsruimte.

134

135

We hebben uren door de bergen gecrost, het was er ongekend mooi. Tegen de avond hebben we het plaatsje Lerici, met een heel gezellige haven, nog bekeken.

 136

137

138

Zondag wilden we een motorboot huren en de zee op gaan, maar helaas speelde het weer niet erg mee. Dus hebben we weer de auto gepakt en zijn uren aan het crossen geweest, door allerlei bergdorpjes en steeds had je weer uitzicht op zee.Tijdens de rit moesten we nog een keer van de weg af, omdat er een groep van zo’n honderd motoren voorbij kwam.

 139

Het is een erg mooie streek en we hadden beslist geen spijt dat we hier nog heen zijn gegaan. (Luciano had ons deze tip gegeven).

140

141

Maandagmorgen is het dan tijd voor ons einddoel: Riva del Garda. Tegen tweeën zijn we op camping ”Al Lago”, waar Wim en ik elkaar 34 jaar geleden hebben leren kennen. Het was zo vertrouwd om er weer te zijn, we hebben gelijk allerlei plekjes opgezocht en herinneringen opgehaald.

142

De campingeigenaars Luciano en Karin zijn er ook nog steeds (ook al heeft hun zoon Sergio het overgenomen) en ook de vader van Luciano, inmiddels 95 jaar oud, leeft nog altijd en gaat nog dagelijks op de fiets naar Riva.

143

De temperatuur is hier ongeveer gelijk aan Nederland op dit moment: overdag 18 en ’s avonds 12 graden, ook is de wind fris. Maar het is heerlijk hier weer te zijn en we blijven dan ook tot en met zaterdagmorgen, wanneer we weer naar huis terugrijden.

Vandaag, dinsdag, hebben we onze wandelschoenen aangetrokken en zijn de berg Monte Brione opgeklommen.

144

Er staan verschillende bunkers op de berg, wat Dennis natuurlijk heel interessant vindt en het uitzicht is prachtig.

145

 146

147

We hebben zelfs een bunker gevonden die niet afgesloten was en met de zaklamp aan hebben we hem van binnen verkend.

 148

149

150

151

152

153

 ’s Middags hebben we een poosje in de zon gezeten, maar echt lekker is het niet. Tegen de avond zijn we nog het stadje in geweest, Riva ziet er goed verzorgd uit in tegenstelling tot een aantal jaren terug. De weersvoorspelling voor morgen is zonnig, dus we hopen morgen de dag aan, in en op het water door te brengen!

 154

Woensdagmorgen was het zonnig, maar de temperatuur kwam niet boven de18 graden. Dennis en ik lagen, met lange broek en vest aan, op het strand en alleen Wim is met de kano, eerst richting Torbole en vervolgens naar Riva gevaren.

155

Hij is door de oude haven heen gepeddeld en heeft er diverse foto’s gemaakt.

156

Toen hij terugkwam heeft hij ook nog gezwommen (de temperatuur van het water is 18.3graden), terwijl wij met kippenvel op onze stoelen lagen. ’s Middags hebben we een prachtige tocht met de auto gemaakt.Bij Limone zijn we de bergen in gereden en hebben heel wat smalle weggetjes gehad, steeds hadden we weer een mooi uitzicht over het Gardameer

157

158

159

We zijn ontzettend blij dat we voor de combinatie auto-caravan hebben gekozen en niet voor een camper, want dan hadden we nooit mooie bergtochten kunnen maken, een camper is daar te groot voor en vaak is de motor ook niet krachtig genoeg. Bovendien zijn wij geen echte ”fietsers” (campers hebben vaak een fiets bij zich als vervoersmiddel) en zeker niet in de bergen!

’s Avonds heeft Wim weer heerlijk gekokkereld: o.a. gebakken aubergines en polenta (maisbrood), met een stuk vlees natuurlijk.

Donderdag was het weer bewolkt, we hebben veel gelezen, een wandeling langs het meer gemaakt, richting Riva

160

161

’s middags kolonisten gespeeld

162

en tegen de avond zijn we naar Torbole en Malcesine geweest.

163

164

165

166

Daarna heeft Dennis ons getrakteerd op een overheerlijke pizza.

Vrijdagmorgen scheen de zon volop en was er ‘s morgens haast geen wind, dus ben ik samen met Wim naar Riva gepeddeld. Ik heb genoten! Vanwege het mooie weer was het vrij druk langs de boulevard en in het stadje zelf.

167

168

Vanaf het water bekijk je alles toch heel anders: we zagen spiaggia d’olivi, een gebouw

aan het water waar we vroeger gedanst hebben. We zijn onder bruggetjes door gevaren (waar we 34 jaar geleden een speedbootje huurden om het meer op te gaan)

169

en overal zaten mensen op terrasjes in het zonnetje. Een boottochtje om niet snel te vergeten. Terug bij de camping hebben we nog even gezwommen, ik was toch al half nat.

170

171

Dennis is vervolgens ook nog met de kano richting Riva gevaren.

172

Daarna kwam helaas al vroeg de wind weer opzetten (de wind waar Riva zo bekend om is en waar al de surfers op afkomen) en zijn we weer bij de caravan gaan zitten. De wind bleef tot ’s avonds laat, wat ongewoon is en ’s nachts heeft het ook nog geregend.

Gelukkig was vanmorgen alles toch droog, want we moeten nu alles goed inpakken, het is namelijk: einde vakantie. We moeten alleen nog ”even” ruim 1100 km. naar het noorden rijden!

173

Om half elf zijn we vertrokken; we hadden een valse start, want het neuswiel brak zomaar af. Wim heeft hem gewoon helemaal weggehaald en toen konden we toch vertrekken.

Het begin van de reis was schitterend, tussen de bergen door, waar alweer volop sneeuw op ligt,

174

maar we waren nog maar net in Duitsland toen de ellende begon: file en niet zo’n kleintje ook. We hebben ongeveer 2 km. afgelegd in anderhalf uur en ’s avonds is het alweer vroeg donker, dus kun je niet te lang wachten met het zoeken naar een camping. We hebben er een gevonden vlakbij de snelweg aan een meertje.

175

Het komt er op neer dat we nog niet eens in Munchen zijn en dat we morgen nog 800 km. moeten rijden, we zijn dus pas heel laat thuis! Niks aan te doen. We hebben in ieder geval een heerlijke vakantie gehad, heel veel gezien en gedaan en de meeste tijd prima weer gehad!

176

Helaas is het zondag weer raak met files, we staan zeker anderhalf uur stil op de snelweg, vanwege een kettingbotsing. Dus heb ik tijd om een broodje te smeren en koffie te zetten en zelfs de leesboeken komen voor de dag.

Pas om 10 uur ’s avonds komen we thuis aan, we hebben ruim 4900 km. gereden in deze vakantie.

Istrië – Italië 2013

9

Met onze camper naar Istrië -Italië 2013

We hebben onze caravan ingeruild voor een 4×4 camper, waarmee we vele reizen gaan maken. onze eerste trip om de camper uit te proberen is naar Istrië en Italië in totaal 3600 km waarvan hieronder een verslag, ook voor het eerst nemen we de fietsen mee en hebben daar 300 km mee afgelegd

Verslag 1

Als je onze reisverslagen een beetje volgt merk je dat we eigenlijk meer “camperaars” zijn dan mensen voor een caravan, daarom hebben we
vorige maand een 4WD campertje gekocht: een Opel Campo met een vaste bak erop, hij is van 1996 maar had slechts 66.000 km. op de teller staan, ook ziet hij er prima uit, zowel van binnen als van buiten.

1

2

Inmiddels hebben we wat aanpassingen gedaan, zoals twee extra raampjes bij het slaapgedeelte, zonnepanelen en een tweede accu, schijnwerpers, buiten gasaansluiting en extra stopcontacten. Na een paar korte trips gaan we nu een langere reis maken om de camper uit te proberen, namelijk naar Istrië en Italië. Als alles goed bevalt is het de bedoeling om deze, in de toekomst, ook over te schepen naar Zuid-Amerika en naar Australië. Onze twee jaar oude Adria caravan staat nu te koop bij de dealer, maar de “schade” caravan (na een botsing in Marokko “total loss” verklaard) behouden we en staat nog altijd op ons prachtige stekkie aan de “Gouden Ham” bij Appeltern.

3

4

We zijn gistermorgen (donderdag 5 september) vertrokken en hebben 450 kilometer afgelegd, grotendeels via snelwegen.

5

Tegen half zes kwamen we “gaar” aan in de buurt van Würzburg op camping Main-Spessart-Park in Triefenstein (waar we in 2009 ook gestaan hebben op doorreis), de temperatuur lag de hele dag boven de dertig graden en boven-dien hadden we er net een lange week “klussen” op zitten bij het nieuwe huis van Marcel en Marieke. We lagen dan ook al om half tien op één oor !

Vanmorgen zijn we rustig aan begonnen en pas laat van de camping vertrokken, ook hebben we veel binnenwegen genomen, waarvan een
gedeelte langs de “Romantische Strasse”, deze brengt je over glooiende heuvels en door pittoreske dorpjes met vakwerkhuizen.

6

7

Later hebben we toch weer de snelweg gepakt, want het schoot niet erg op en we willen de Oostenrijkse bergen zien ! Het is vrij druk op de wegen en ook zijn er veel wegwerkzaamheden. Tegen zessen zijn we gestopt bij camping
Stein in Bad Endorf aan de Simssee, nog steeds in Duitsland, maar vlakbij de
Oostenrijkse grens en de eerste bergen hebben we inmiddels gespot. Langzaamaan begint het “vakantiegevoel” te komen !

8

Verslag 2

Gistermorgen waren we al vrij snel Duitsland uit en zijn in de buurt van Berchtesgaden de grens met Oostenrijk overgegaan. Urenlang kunnen
we genieten van de mooie bergen die dit land te bieden heeft. Weer is het erg
druk op de wegen, vooral in tegengestelde richting staan veel files. Net over
de grens met Slovenië stoppen we bij het Meer van Bled, één van de mooiste
meren van Europa. We vinden een plekje op de gelijknamige camping en ook deze is nog goed gevuld, net als de andere kampplaatsen die we gehad hebben, het is duidelijk nog géén naseizoen.

1

We wandelen een stukje langs het meer, dat slechts een omvang van zes kilometer heeft en bewonderen het schitterende uitzicht.

2

Op het water is geen gemotoriseerd verkeer toegestaan, wel kun je je in een grote gondel (pletna) naar het eilandje laten varen of zelf een roeibootje huren. ’s Avonds spelen we sinds lange tijd weer een potje Carcassonne, buiten zittend onder de luifel. Overdag was het rond de zesentwintig graden en tot laat in de avond blijft de temperatuur aangenaam, zo’n twintig graden.

Vanmorgen hebben we voor het eerst deze vakantie onze nieuwe elektrische fietsen uitgeprobeerd: zonder problemen zijn we de bergen ingereden naar de Vintgar gorge, waar we een prachtige wandeling langs de anderhalve
kilometer lange kloof hebben gemaakt. Tijdens het fietsen kwamen we door kleine dorpjes, waar bij een restaurant al vroeg de kippetjes en een speenvarken buiten aan het spit hingen.

3

Helaas waren we niet de enigen bij de gorge en was het soms lastig passeren op de smalle houten bruggetjes die aan de steile rotswanden vastgekleefd leken te zitten.

4

5

6

7

8

Aan het einde van de trip stort de Radovna rivier zich naar beneden en natuurlijk hebben we deze waterval ook op de foto gezet.

9

10

11

Nadat we dezelfde weg weer teruggewandeld hebben fietsen we het meer van Bled rond en stoppen onderweg om de mooie omgeving goed te bekijken.

12

13

14

15

De rest van de dag brengen we gedeeltelijk aan het water en verder bij de camper door, lui lezend en genietend van het mooie weer.

16

Verslag 3

We hebben vannacht en vanmorgen veel regen gehad en het mooie weer van gisteren is helemaal verdwenen, het is dan ook één grote uittocht op de camping ! Ook wij verkassen naar het zuiden, want daar moet het nog wél warm zijn. Maar eerst rijden we naar het vijfentwintig kilometer verderop gelegen Bohinjsko Jezero. De naam Bohinj komt ons zó bekend voor en
als we bij het meer aankomen weten we weer waarom: we zijn hier járen terug met Marcel en Dennis op vakantie geweest, het land heette toen nog Joegoslavië en van een oorlog was nog geen sprake ! We hebben hier in een koets gereden, gegeten met de plaatselijke bevolking, Marcel klom er tegen een steile wand op en de camping lag pal aan het kristal heldere meer, alle herinneringen komen weer boven !

1

2

Vervolgens zijn we naar Postojna gereden, de bekendste druipsteengrot van Slovenië. Om twee uur begint de rondtocht met een ondergrondse treinrit van twee kilometer langs prachtige stalactieten en stalagmieten bij een temperatuur van negen graden (zomer en winter), daarna wandelen we een kilometer door grotten waar je je in een sprookje waant en dan volgt weer een tocht met een treintje terug naar de bewoonde wereld, het is
werkelijk prachtig !

3

4

5

6

7

8

Na deze mooie onderbreking vervolgen we onze reis om uiteindelijk tegen de avond aan te komen in Istrië in de plaats Rabac op camping Marina. We vinden een schitterende plek met uitzicht op zee, al moeten we hiervoor wel de klossen en extra stenen onder de wielen doen om de camper waterpas te krijgen.

9

10

We staan mooi uit de wind en nadat er een rare donkere lucht voorbij getrokken is gaan wij naar het naast de camping gelegen restaurant voor
een portie mosselen en een lekkere pizza. We zijn net weer terug bij de camper als het opeens hard begint te waaien, precies vanuit tegengestelde richting als een paar uur terug. Snel wordt de luifel weer ingedraaid en de meeste ramen gesloten. We zitten nu binnen in onze camper en schudden heen en weer door de harde wind, we wachten maar af wat er nog gaat komen… wij hebben iets met Kroatië en storm !!!

Verslag 4

Gisteren (dinsdag 10 september) zijn we de camping niet afgeweest, we hebben de hele dag genoten van het prachtige weer. De wind was ‘s
morgens weer gaan liggen, na een stormachtige nacht en ook de zon deed goed z’n best met vierentwintig graden (in de schaduw). Een prachtig uitzicht erbij, wat wil je nog meer !!

1

2

3

4

Vannacht begon het echter, net als twee dagen terug bij Bled, weer hard te regenen en te onweren en ook de harde wind vanuit zee kwam terug. We hadden vandaag de omgeving per fiets willen verkennen, maar met regen
en harde wind heeft dit weinig zin, ook op ons plekje kon je niet eens buiten
zitten, dus zijn we maar vertrokken van de camping.

5

Onderweg hebben we het plaatsje Labin bekeken, wat er uit de verte leuker uitziet dan vanuit het centrum zelf.

6

7

8

Daarna zijn we doorgereden naar Banjole (camping Peskera), een dorpje net onder Pula in het zuiden van Istrië.

9

10

11

’s Middags pakken we onze fietsen om Pula te gaan bekijken, helaas raken we elkaar kwijt onderweg !! Wim rijdt zo hard de heuvels af en bij een splitsing gaat hij precies de andere weg in als dat ik verwacht. Het gevolg is dat we allebei diverse wegen twee keer rijden, maar elkaar steeds net missen.
Na zeventien kilometer fietsen vinden we elkaar gelukkig terug, maar we hebben Pula dus nog niet gezien !! We proberen het morgen weer.

12

Al die tijd is het mooi weer, maar tegen de avond als we buiten zitten te eten komt er weer een flink onweer met een plensbui. We blijven redelijk droog onder de luifel, maar vinden het nu voorlopig wel genoeg, iets stabieler weer is wel gewenst !!!

Verslag 5

De nacht van woensdag op donderdag was het weer raak: veel regen en onweer tot laat in de ochtend !

1

Toen het eindelijk opgeklaard was en we wilden gaan fietsen bleek de batterij van mijn fiets niet te werken, hij zat vol vocht. Maar met een schroevendraaier en een föhn kom je een heel eind en tegen enen konden we
dan toch vertrekken richting Pula ! In Kroatië zijn geen mooie fietspaden zoals in Holland, je moet óf over het voetpad óf de autoweg nemen, de fietspaden die er zijn, zijn onverhard en vol met stenen ! Ook het stallen van je fiets is niet simpel hier ! Toch komen we veilig in Pula aan en als eerste gaan we naar het Amfitheater, één van de zes grootste Romeinse arena’s die nog bestaan.

2

3

4

5

6

7

Na een rondwandeling door dit historische gebouw gaan we verder naar de Tempel van Romae en Augustus

8

9

en ook rijden we onder de Boog van de Sergil (opgericht inde eerste eeuw voor Chr.) door. Je merkt overal duidelijk de Italiaanse invloeden uit het verleden, onder andere aan de huizen en de restaurants.

10

Aan het eind van de middag keren we terug naar Benjole via een binnenweg, zo’n onverhard fietspad ! Hevig schuddend en stuiterend keren we terug naar de camping en bij aankomst denken we ineens weer aan onze vergeten
boodschap: de doos met eieren, die we in Pula gekocht hebben ! Van de tien is er nog één heel en twee zijn er nog geschikt om te bakken, verder is het één
grote smurrie in de tas !

11

Het is vandaag helemaal opgeklaard en we pakken onze fiets weer voor een rit naar het zuidelijkste puntje van Istrië, weer blijken het allemaal onverharde wegen te zijn en net voorbij Prematura keren we om.

12

Toch hebben we weer mooie stukjes van Istrië gezien en totaal veertig kilometer rondgetoerd in twee dagen.

13

14

15

16

17

18

Vanmiddag hebben we aan zee doorgebracht en ik ben er zelfs twee keer in geweest, al is het een hele toer om via de rotsen in het water te komen.

19

20

21

Net als gisteravond zijn we vanavond naar een prima restaurant geweest net buiten de camping, voor een paar cent krijg je een heerlijke visschotel voorgezet, daar kun je zelf niet voor koken !

22

Daarna keren we voldaan terug naar onze camper, nagenietend van het mooie Istrië !


Verslag 6

Gistermorgen zijn we verhuisd naar Rovinj, een prachtig stadje op een schiereiland aan de Adriatische zee, alleen de campings in de buurt zijn allemaal ontzettend groot. Wij kwamen uit bij Polari, een kampplaats
met ruim tweeduizend (!) plaatsen. Je moet er zelf een plek uitzoeken en je
krijgt een lijst mee met nummers van lege plaatsen. We hadden spijt dat we onze fietsen niet meegenomen hadden, tijdens het zoeken, maar uiteindelijk hebben we een plekje aan zee gevonden, waar we ’s middags enkele uren vertoefd hebben en zelfs het water ingedoken zijn.

1

2

Daarna zijn we op de fiets gestapt om Rovinj te bekijken, er was een muziekconcours aan de gang en het was er gezellig druk. De stad heeft een grote haven en rond het schiereiland liggen diverse kleine eilandjes. Ook
hier zijn weer duidelijk de Italiaanse invloeden te vinden.

3

4

5

6
7

8

9

10

11

12

Voor vandaag (zondag 15 september) was er de hele dag regen voorspeld, gelukkig klopte er niets van. Het is ’s morgens gelijk al ruim twintig graden en broeierig warm. We hadden alleen een probleem: in de camper was ineens geen stroom meer en ook konden we geen water meer tappen, er moest
een zekering kapot zijn. Wim is uren aan het zoeken geweest naar de “goede”
zekering en uiteindelijk vond hij deze achter de tweede accu, die pas ingebouwd is. Gelukkig geeft hij nooit op en blijft zoeken tot een probleem opgelost is !

13

Vanmiddag hebben we de fietsen weer gepakt en zijn via een prachtig wandel- en tevens fietspad, dat pal langs het water loopt, nogmaals
naar Rovinj gereden.

14

Onderweg kwamen we door een park (Zlatni Rt) met steile rotswanden waar diverse mensen aan het klimmen waren, zelfs kinderen klommen, gezekerd aan een touw, tegen de bergwand omhoog.

15

16

17

Weer zitten de terrasjes aardig vol en lopen er heel wat toeristen, een ijsje etend, door de stad. Bij de haven heeft een Kroaat pech: zijn auto wordt door een sleepdienst opgetakeld en verwijderd, hij stond verkeerd geparkeerd !

18

19

Tegen vijven zijn we terug bij de camper, tijd voor “happy hour” en een spelletje. Pas tegen negenen begint het te regenen en breekt ineens het verwachte onweer in alle hevigheid los.

Verslag 7

Na een stormachtige nacht is het vanmorgen weer helemaal opgeklaard
en kunnen we gewoon weer buiten ontbijten. Nadien pakken we onze camper in en vertrekken naar een volgend stukje Istrië. Onderweg stoppen we bij de Limski-zeearm, een negen kilometer lange waterweg omgeven door steile kalksteenrotsen met grotten erin. Het natuurreservaat wordt hier een “fjord” genoemd en er worden veel oesters en mosselen gekweekt.

12

2

Onze volgende stopplaats is Porec, weer een mooie plaats aan zee, met als bekendste bouwwerk de Euphrasiusbasiliek uit de zesde eeuw, in 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Deze stad is alleen niet erg campervriendelijk, we kunnen nergens onze auto kwijt. Daarom rijden we maar een stukje buiten Porec en parkeren daar onze camper om vervolgens met de fiets terug te keren naar het centrum, weer via een mooie autovrije weg langs de kust.

3

4

5

6

Natuurlijk bezoeken we de basiliek, waar nog veel oude mozaïeken te bewonderen zijn en beklimmen de klokkentoren, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad.

7

8

9

10

11

Weer terug bij de camper rijden we verder naar camping Sirena bij de plaats Novigrad. Vlak naast de camping worden schepen geladen vol grote stenen, wat wel wat lawaai geeft, het enige minpuntje aan de mooie, zonnige plek die we vinden aan het water.

12

13

14

Dit keer zijn er geen bomen die voor schaduw zorgen of verhinderen dat de satelliet uit kan, dus nu maar hopen dat de zon morgen weer schijnt !

15

Verslag 8

De nacht van maandag op dinsdag stormt het weer, zo erg zelfs dat we midden in de nacht in de stromende regen de luifel omhoog gerold hebben, omdat hij anders waarschijnlijk kapot gewaaid zou zijn. ’s Morgens is het nog steeds slecht weer en ontbijten we binnen, ook gezellig !

1

In heel Istrië bestaat de grond uit donker rode aarde, die, als het regent, overgaat in kleverige modder die onder je schoenen blijft plakken. Je snapt dat de camper daar niet schoner van wordt !! Overal op de camping zijn mensen bezig hun grondzeil, schoenen of andere zaken schoon te maken, alles is rood !

Tegen de middag klaart het helemaal op en gaan we op de fiets naar het vlakbij gelegen Novigrad.

2

3

4

5

6

Ook deze plaats ligt aan zee en heeft diverse havens, maar is lang niet zo vol met toeristen als Pula of Rovinj, het doet er echt gezellig aan.

7

Na nog een tijdje van het mooie weer genoten te hebben worden we later getrakteerd op een prachtige ondergaande zon.

8

Woensdag is een heel ander verhaal: er staat een koude wind vanuit zee en de zon laat zich niet zien, we kunnen de vesten weer aantrekken, het is “port-weer” (in plaats van een biertje !) en we vermaken ons met spelletjes en een mooi boek. ’s Nachts regent het en wéér zit er vanmorgen smurrie onder onze schoenen !

Gelukkig is het vandaag, donderdag 19 september, weer zonnig en kunnen we buiten ontbijten.

9

We pakken onze fietsen en rijden via Novigrad een heel eind langs de kust over een mooi geasfalteerd fietspad.(Er zijn dus toch wel goede fietspaden in Kroatië !)

10

Onderweg komen we langs naald- en olijvenbomen en ook velden vol druivenstruiken.

11

12

We lunchen aan het water en zien veel mensen zwemmen in zee, iets wat wij ook willen gaan doen zodra we terug zijn op de camping. We zijn echter nog maar net terug als het weer hard gaat waaien, we doen onze zwemkleding nog wel aan, maar de behoefte om te zwemmen is helemaal weg. Tegen
zevenen verhuizen we weer naar binnen, de wind maakt het buiten te koud, we hebben alles al opgeruimd en morgen vertrekken we naar een volgende camping !

Verslag 9

Gistermorgen hebben we Novigrad weer verlaten en zijn via de binnenlanden, waar men druk bezig was met het binnenhalen van de druivenoogst, doorgereden naar Umag, een havenplaatsje in het noordwesten van Kroatië.

1

2

Dit stadje, weer gelegen op een schiereiland, is echter lang
niet zo mooi als eerder bezochte kustplaatsen en na een half uurtje
rondgewandeld te hebben rijden we weer verder.

3

Het bevalt ons trouwens prima met de camper: normaal, met de
combinatie auto – caravan, zouden we de snelweg genomen hebben en rechtstreeks van camping naar camping rijden, nu stoppen we regelmatig onderweg om iets te bekijken. We zijn namelijk niet zo lang meer en kunnen onze camper overal makkelijk kwijt ! Even voorbij Umag gaan we de grens over naar Slovenië, maar het blijft nog wel Istrië. We vinden een kampplaats bij Ankaran: camping Adria, ook weer pal aan de Adriatische kust.

4

5

6

7

Bij het infocentrum op de camping halen we diverse folders,
want ik heb geen reisgids van Slovenië en we beginnen direct allerlei plannen
te maken voor de komende dagen. Het is prachtig weer en tegen de avond is er een schitterende zonsondergang.

8

9

Om tien uur zitten we nog steeds buiten, wanneer opeens onze vakantie een heel andere wending krijgt: Wim moet naar het toilet, staat op en stapt met zijn voet tegen een boomstronk aan, het gevolg is een hevige pijnscheut in zijn kuit, waarschijnlijk een zweepslag ! Hij ziet lijkbleek en is kotsmisselijk van de pijn. Jaren terug heeft hij ook een scheurtje in een kuitspier gehad en het heeft weken geduurd voor hij weer gewoon kon lopen ! Met natte doeken proberen we de pijn wat te verzachten, maar ik zie aan hem dat het niet mee valt ! Na een onrustige nacht is Wim vanmorgen toch positief weer opgestaan, heeft het zadel van zijn fiets lager gezet en kan zich, zij het moeilijk, hiermee verplaatsen.

10

11

Ook heeft hij geprobeerd of hij de koppeling van de auto in kan trappen, dit lukt zonder pijn, dus we kunnen verder met de camper als we willen. Bij de apotheek hebben we een rekverband gehaald, zodat hij wat steun heeft en verder doen we het vandaag heel kalm aan, de plannen voor Slovenië bewaren we voor een volgende keer ! Van wandelen zal het deze vakantie niet meer komen, maar we kunnen ons verplaatsen en over enkele dagen misschien weer een eindje fietsen !

12

Verslag 10

Het valt gelukkig allemaal erg mee met de kuit van Wim, het gaat elke dag een stukje beter en hij kan er al redelijk goed op lopen.

Zondag hebben we Slovenië weer achter ons gelaten en zijn via binnenwegen Italië in gereden, naar camping Union Lido in Cavallino. Op een smalle vlakke landtong bij de “Golf van Venetië” zijn alleen al bij de plaats Cavallino
éénentwintig campings te vinden, waarvan de Union (vroeger NSU geheten) met ruim drieduizend plaatsen gewoon een heel dorp is ! Er zijn acht restaurants, dertien bars, diverse winkels, twee supermarkten, twee zwembaden, een kerk, allerlei animatie en ga zo maar door. Toch zijn wij hier in het verleden diverse keren geweest, al was de laatste keer zo’n twintig jaar geleden. De kampplaats heeft een prachtig zandstrand en ligt pal aan zee. Het is er nu heel rustig omdat de camping aankomende zondag dicht gaat en pas volgend jaar eind april weer opent.

1

2

We vinden een plek vlakbij het strand en kunnen de zee horen ruisen. Met de fiets verkennen we het “dorp” en komen veel bekende plekjes tegen.

3

4

5

6

7

8

9

We zijn hier nu twee dagen en zijn de camping niet afgeweest, je wordt hier lui: we liggen op het strand, zwemmen in zee, gaan lekker uit eten en hebben zelfs vandaag (dinsdag) een korte strandwandeling gemaakt, maar verder dan dat kom je hier niet !

10

11

12

13

14

Morgen vertrekken we weer om wat van het “echte” Italië te zien !

Verslag 11

Als we in Italië zijn proberen we altijd onze kennissen daar op te zoeken of ergens te ontmoeten. Dinsdagavond hebben we contact gehad met Luciano, de man van Monica, maar hij moest de volgende dag voor zaken naar
Boedapest en komt pas maandag weer thuis, misschien zien we elkaa volgend weekend nog. Tino kregen we telefonisch niet te pakken, dus zijn we op de bonnefooi naar Bassano del Grappa gereden. Tino was thuis, maar we kwamen op een erg ongelegen moment: hij moest naar de begrafenis van de zevenentwintig jarige zoon van zijn jongste broer, die bij een auto-ongeluk was omgekomen. Ook Flora, Tino’s achtentachtig jarige bijna blinde moeder was aanwezig, maar ze beseft niet meer wat er allemaal gebeurd en ken soms zelfs haar eigen zoon niet meer, terwijl hij dag en nacht voor haar zorgt !

1

Na een kop koffie zijn we weer vertrokken. Ook Gino en Paula (de zus van Tino) hoeven we nu niet op te gaan zoeken, dus rijden we via de prachtige pas Valli di Pasubio,

2

3

4

5

6

met stijgingen van 15 %, richting het Gardameer, waar we tegen vijven bij camping Al Lago bij Riva del Garda, met bewolkt weer, aankomen.

7

Wim en ik hebben elkaar hier bijna veertig jaar geleden leren kennen en regelmatig keren we terug naar deze speciale plek. Het is erg rustig op de kampplaats maar in de stad zelf zijn nog volop toeristen, die waarschijnlijk in een hotel verblijven.

8

9

Gisteren (woensdag 26 september) was het zonnig weer en zijn we op de fiets naar Riva gegaan, er ligt een prachtig fietspad richting centrum helemaal langs het water.

10

Ook zijn we op plekken geweest die we nog nooit gezien hebben in al die jaren.

11

12

13

14

15

16

17

18

19

’s Middags hebben we heerlijk op het strand gezeten, waar altijd van alles te zien is.

20

Vandaag is het helaas helemaal bewolkt en geen strandweer. Dit keer zijn we naar Torbole gefietst, ook weer via een mooi pad en daarna nog een keer naar Riva.

21

22

23

Bij de plaatselijke COOP verkochten ze konijn, Wim’s lievelingseten, dus die ligt nu in de pan te sudderen voor vanavond.

24

25

26

Morgen trekken we verder, we willen het Gardameer rond, maar helaas zijn de weersvoorspellingen slecht en krijgen we de komende dagen regen !

Verslag 12

We hadden gisteravond net het verslag verstuurd (en het

konijn verorberd !) toen we telefoon kregen van Luciano. Hij was met het
vliegtuig teruggekeerd uit Boedapest om ons te bezoeken en zou dan
maandagmorgen weer terugvliegen om z’n werk daar af te ronden. Echte
vriendschap… !

Natuurlijk blijven we dan gewoon een dagje langer in Riva ! We hebben elkaar daar drieëndertig jaar geleden voor het eerst ontmoet via Tino: om twaalf uur ’s nachts bracht hij ons naar Luciano en Monica, die, samen met een vriendin van haar, voor ons spaghetti kookte. De rest van de vakantie hebben we heel wat tijd samen doorgebracht.

De opvolgende jaren zagen we elkaar weer in Riva en ook hebben ze ons in Nederland opgezocht. Sindsdien bellen we altijd als we in Italië zijn en proberen dan elkaar te zien.

Om elf uur kwamen ze aan, na een rit van honderdentwintig
kilometer en het was gelijk weer heel gezellig.

1

2

We praten hoofdzakelijk telegramstijl Italiaans met elkaar, ertussendoor wat woorden Engels én met de “vertaler” op de mobiele telefoon erbij komen we een heel eind ! We zijn via het strand naar het centrum gelopen (voor ons de eerste keer deze vakantie) en omdat zij al dertig jaar niet meer in Riva waren geweest, was er voor hen veel veranderd.

3

4

5

6

7

Eenmaal terug op de camping hebben ze onze elektrische fietse uitgeprobeerd, ze waren er helemaal weg van en willen ze nu zelf ook aanschaffen.

8

9

Tegen zessen hebben we gegeten en daarna moesten ze het hele eind weer terug naar huis. Het was, zoals elke keer, weer een onvergetelijke dag !

10

Verslag 13

Vanmorgen zijn we dan écht vertrokken uit Riva del Garda en
via de mooie weg langs het meer zuidwaarts gegaan. Je rijdt van het ene
plaatsje naar het andere en allemaal hebben ze wel een haventje met
restaurantjes eromheen. Bij Torri del Benaco zijn we gestopt voor een
rondwandeling en we waren precies op tijd, want er reden net allemaal oude Fiatjes rond.

1

2

3

4

Jaren terug hebben we in dit pittoreske plaatsje in de haven gelegen met onze zeilboot, we zijn toen met onze kinderen het Gardameer rondgevaren in een paar weken tijd.

5

6

7

8

9

Ook bij het stadje Sirmione, gelegen op een schiereiland met als bekendste punt het kasteel Rocca Scaligeri, hebben we toen aangemeerd. Nu parkeren we onze camper op camping Sirmione een eindje buiten het centrum.

10

Weer komen de fietsen goed van pas, na een regenbuitje (pas de éérste en dat na al die negatieve voorspellingen !) rijden we naar het oude stadsdeel, het was voor Wim nog te ver geweest om dit stuk te lopen.

11

12

13

14

Het is er, zo als altijd, aardig druk en ook de “gelateria’s” doen goede zaken.

15
IMG_1925

Net als afgelopen dagen ligt de temperatuur ruim boven de twintig graden, alleen is het heel heiig en laat de zon verstek gaan.

Je kunt de andere kant van het meer niet zien en de foto’s worden daardoor minder mooi. Voor de Italianen is duidelijk de herfst al begonnen en ze lopen dan ook al in hun sjieke winterkleding rond, terwijl de toeristen (zoals wij !) nog gewoon de korte broek aan hebben !

16

Verslag 14

De morgen begon echt triest met motregen en een temperatuur
van rond de vijftien graden. Ik moest aan Holland denken waar het nu stralend weer is: blauwe lucht, volop zon en zeventien graden ! Maar vanaf morgen wordt het hier weer beter en ik gun iedereen in Nederland ook prachtig weer !

Toen we vanmorgen wegreden van de camping hadden we veel
bekijks, niet zoals in Noorwegen waar iedereen begon te glimlachen wanneer ze onze oldtimer zagen, maar ergerlijk: onze camper maakt een herrie !! De V-snaar slipt, iets waar in Holland bij de garage al twee keer naar gekeken is, maar nu begint de ellende weer, we piepen de weg uit ! We zoeken dus maar weer een garage op, iets wat blijkbaar bij onze vakanties hoort !! Het euvel is snel verholpen en met een “normaal” geluid verlaten we de garage, hopelijk blijft dit zo !

1

2

We rijden weer verder langs het Gardameer, door talloze tunnels, in noordelijke richting en tegen de tijd dat we bij Limone zijn is het praktisch droog en parkeren we onze camper om het stadje, wat bekend staat om zijn citroenen, te bekijken.

3

4

Het is jaren geleden dat we hier rondgewandeld hebben en ook hier heeft onze zeilboot voor anker gelegen.

5

6

7

8

9

10

11

(Ook de prachtige kerk van Limone, vol met marmer, bekijken we van binnen.)

12

Nadien vervolgen we onze reis en vlakbij Riva nemen we de Valle di Ledro, een bergpas die uitkomt bij het Ledromeer. We stoppen bij een camping aan het water, maar het ziet er hier triest uit met alleen maar ingepakte caravans en bovendien waait er een koude wind vanuit het meer.

13

We rijden verder, weer door een prachtige smalle “gorge” en komen tegen half vier aan bij Lago d’Idro op camping Azur.

14

15

We vinden een mooie plek pal aan het meer en het uitzicht is schitterend. Hier blijven we de komende dagen staan !!

16

Verslag 15

Toen we twee dagen terug aankwamen in het plaatsje Vantone aan het Idromeer, scheen de zon volop, helaas hebben we hem daarna haast niet meer gezien. Het blijft bewolkt en omdat we op vierhonderd en vijftig meter hoogte zitten koelt het ’s avonds snel af, we hebben inmiddels de lange broeken weer aan ! Azur camping is als enige nog open aan het Lago d’Idro en ook de meeste winkels en restaurants hebben hun deuren al gesloten. Gister zijn we naar het vijf kilometer verderop gelegen dorpje Vesta gefietst waar de weg gewoon eindigt en je niet verder het meer rond kunt.

1

2

3

4

5

In het plaatsje Vantone, drie kilometer de andere kant op zijn een paar kleine winkels waar ze gelukkig nog brood verkopen, verder is er niet veel, het is duidelijk einde vakantieseizoen ! Vanmorgen zijn we weer op de fiets gestapt en nadat we bij de weekmarkt allerlei verse spullen hebben gekocht,

6

fietsen we door in noordelijke richting langs het water. Vanaf onze camping kun je namelijk een oud fort met een lange, dubbele muur eromheen zien, dat tegen de berghelling aangebouwd is. Volgens de campinghouder is het niet te bezichtigen en stamt het nog uit de tijd van Napoleon !

7

Als we er aankomen blijkt er inderdaad niet veel moois meer over te zijn en op veel plekken is alles afgezet.

8

9

10

11

12

Eenmaal terug op de camping blijkt dat we toch weer vijfentwintig kilometer gefietst hebben, bijna de omtrek van het hele meer, dat een lengte heeft van elf kilometer en maar twee duizend meter breed is.

We vermaken ons verder met lezen en diverse potjes Carcassonne, maar missen wel die verwarmende ronde bol aan de hemel. Helaas is het overal in de buurt bewolkt, je moet al een heel stuk zuidelijk rijden om de zon te zien.

Wij gaan morgen alvast een stukje in noordelijke richting, of we moeten ineens een strakblauwe lucht krijgen, dan blijven we gewoon hier, want het plekje is prachtig !

13

Verslag 16

Ook Lago di Levico, waar we gister na een prachtige tocht door de bergen aankwamen, ligt op ruim vierhonderd meter hoogte, waardoor het ’s avonds snel afkoelt.

1

Helaas blijft het nu ook overdag erg fris, vandaag is het niet warmer geworden dan twaalf graden !! Toch zijn we weer een eind gaan fietsen (zesentwintig kilometer), al is het wel erg koud als je hard een berg afdaalt: we hebben zelfs hellingen van 18 % gehad !

2

(Met het beklimmen ervan kregen we het wél even warm !)

3

4

Naast het Levicomeer ligt het grotere Lago di Caldonazzo en tussen deze twee meren liggen enkele dorpjes op een berg, waar we langs de ranken vol druiven fietsten.

5

6

Ook zijn er in dit gebied veel appelboomgaarden te vinden.

7

Calceranica al Lago, met diverse campings (nu allemaal gesloten !) aan het water, hebben we ook bekeken en gelukkig was daar nog één
pizzeria open, zodat we tussen de middag even op konden warmen.

8

9

Het is nu écht herfst, de laatste week hebben we haast geen blauwe lucht meer gezien en de temperatuur daalt elke dag. Voor de komende dagen is er regen voorspeld en wij hebben dan ook alles al ingepakt en vertrekken morgen richting Holland.

10

11

12

(Wim moest gisteren eerst een pootje repareren, op de vorige camping wilde hij wegrijden, zonder deze in te klappen. Een beetje dom, maar dat komt in de beste families voor !)

Verslag 17

Zaterdag 5 oktober hebben we Italië verlaten via de prachtige Passo di Resia.

1

Het was erg druk op de weg, vooral met Duitse auto’s. Het bleek dat deze een extra lang vrij weekend hadden, vanwege “onafhankelijkheidsdag” op 3 oktober. Onderweg passeren we de ene appelboomgaard na de andere, overal wordt druk geplukt en er staan torenhoge stapels met fruitkratten. Ook tractoren volgeladen met kratten appels rijden over de weg en zorgen voor extra vertragingen.

2

3

4

Het is nog steeds bewolkt weer, pas in de loop van de middag, wanneer we in Ried (camping Dreiländereck), net over de grens met Oostenrijk, aankomen, laat de zon zich zien.

5

6

We verkennen de bergachtige omgeving en kunnen nog even buiten zitten, maar dan krijgt de vochtige, koude lucht weer de overhand en verhuizen we naar binnen.

7

Ook zondag pakken we weer een prachtige route over de Fernpass, we hebben alle tolwegen vermeden, dit is veel mooier rijden.

8

Weer hebben we te maken met files, nu ook nog veroorzaakt door d “Oktober(bier)feesten” rond München. We stoppen in Illertissen, op de gelijknamige camping en zijn nog niet erg ver gevorderd, we zitten op de hoogte van München.

9

Maandag proberen we wat meer kilometers te maken maar door de vele wegwerkzaamheden staan we weer regelmatig stil. Ook is er een ongeluk
gebeurd: drie vrachtwagens zijn tegen elkaar opgebotst en de ene brandweerauto na de andere komt met loeiende sirenes voorbij.

10

We komen tot Girod, vlakbij Montabaur (zo’n tweehonderdenvijftig
kilometer van huis), op camping Eisenbachtal.

11

Hier is een interessant natuurmeer (biotoop) te zien waar je rond kunt wandelen.

12

13

14

15

16

17

Voor het laatst zitten we ’s avonds in onze camper, hij is prima bevallen, zowel met warm als met koud weer, we hopen hier nog jaren plezier van te hebben. De vakantie zit er nu op, we gaan weer naar huis, het begint nu echt herfst te worden.

DSC04792

We hebben ongeveer 3600 kilometer gereden en weer veel gezien en gedaan. Ook hebben we bijna driehonderd kilometer gefietst en dan te bedenken dat we tot voor kort hooguit dertig kilometer per jaar (!) fietsten, maar met dat motortje eraan is een heuvel geen enkel probleem meer !

Noorwegen 2013

Noorwegen 2013

Oldtimer reis naar Noorwegen

Wij zijn 6 weken met onze JBA Falcon oldtimer uit 1974 naar Noorwegen geweest en hebben in totaal 6200 km gereden, veel foto’s gemaakt van de prachtige gevarieerde natuur.

Onderstaand kunt u deze reis al lezend en foto’s bekijkend meebeleven.

Verslag 1

1.

We zijn weer aan een nieuw avontuur begonnen: met de
oldtimer naar Noorwegen. Vandaag (maandag 17 juni) zijn we tegen de middag vertrokken uit Dodewaard en rijden via allerlei binnenwegen richting Kiel, vanwaar we de boot naar Noorwegen nemen. We hebben de TomTom ingesteld op 60 kilometer per uur om zo alle grote wegen te vermijden.

2

Het enige wat we deze vakantie geboekt hebben is de
overtocht naar Oslo, verder zien we wel waar we elke dag terecht komen en waar we slapen. Het is de bedoeling om in hutten te overnachten, maar we hebben ook een klein tentje bij ons en een luchtbed. Veel levensmiddelen kunnen we niet meenemen, daar is geen ruimte voor, dus we zullen elke dag op pad moeten om eten te kopen.

We starten met prima weer (rond de 24 graden) en komen, door
bosrijk gebied rijdend, vlak langs Dieren, waar mijn ouders wonen, dus dat
wordt onze eerste stop. Na een kop koffie met koek en een gezellig gesprek
rijden we verder noordoostwaarts en net over de Duitse grens stoppen we bij het plaatsje Uelsen, waar we onze eerste overnachting zullen hebben. We gaan pas donderdag met de “ferry” over naar Noorwegen en hebben alle tijd ! Via de VVV komen we terecht bij Hotel “Am Waldbad”, waar ook een prima restaurant bij zit.

3

4

We lopen eerst naar het dorpje om even de benen te strekken
en ’s avonds na het eten zitten we nog uren buiten op het balkon, genietend van het uitzicht en de prima temperatuur,

zo mag het de rest van de vakantie wel blijven !

5

Verslag 2

Gisteren (onze 33ste trouwdag) was het de hele
dag prachtig warm, helder weer. We moesten echt de pet opzetten, anders zouden we flink verbranden. We hebben een prachtige rit, de Oranier Route, gereden, die ons door kleine dorpjes en veel bossen afgewisseld met groene velden leidde.
Het was alleen moeilijk ’s middags een parkeerplek te vinden, om een broodje te eten, op een gegeven moment is Wim maar een doodlopend weggetje ingereden, waar een boerderij aan lag. Daar wilden we in de schaduw van wat bomen stoppen. Al snel kwam er een man uit de woning lopen en vroeg of we problemen hadden. Hij bood ons een plek aan op zijn schaduwrijke “Hof” om te zitten en kwam meteen met stoelen aan, we konden zelfs iets te drinken krijgen. Hier hebben we heerlijk uit de zon kunnen eten, met uitzicht op de landerijen.

1

2

Tegen half vijf zijn we gestopt bij Hotel Schützenhof in Ahlerstedt, in de buurt van Hamburg. We waren ondertussen wel aan een biertje toe, met die hitte ! Na een heerlijke maaltijd (weer met asperges, die overal te koop worden aangeboden) hebben we nog tot tien uur buiten gezeten !

3

Vanmorgen was het gelijk weer warm, maar de zon laat zich nauwelijks zien. Weer rijden we via smalle binnenwegen verder richting Kiel. We hebben steeds veel bekijks onderweg: mensen zwaaien, steken hun duim op, of
komen vragen stellen over de oldtimer, altijd weer leuk. Tegen de middag gaan we bij Glückstadt de Elbe over met een grote pont, ook hier worden weer verschillende foto’s van onze auto genomen.

4

Er wordt veel gebruik gemaakt van deze overtocht en als we aan de overkant zijn staat er alweer een lange file met o.a. vrachtauto’s en campers.

Tegen tweeën komen we aan bij Naturcampingplatz Wrohe am
Westensee, nog slechts twintig kilometer verwijderd van Kiel.

We hebben geen zin meer om in een hotel te gaan (je bent er
toch minder vrij), maar omdat er veel regen en onweer voorspeld is, willen we
ook ons tentje niet opzetten; voor twintig euro huren we een caravan met
voortent en daarin kunnen we het prima uithouden.

Al snel komt er een flinke onweersbui over, maar even later kunnen
we toch weer buiten zitten.

5

Ook de omgeving wordt natuurlijk verkend: we wandelen naar
de Westensee en door een bos dat tegen de camping aanligt.

6

7

Voor vannacht is er weer onweer voorspeld en de vooruitzichten voor Noorwegen zijn niet al te best, maar we moeten er maar het beste van maken !

8

9

Verslag 3

Na een avond en nacht vol felle onweersbuien en harde regen,
worden we ’s morgens wakker met warm, zonnig weer. Wél voelt alles erg klammig aan en zijn we blij dat we ons tentje niet opgezet hebben, anders had alles nat mee gemoeten tijdens de overtocht naar Noorwegen. Wim poetst de oldtimer weer helemaal droog, want z’n “tweede liefje” moet er wel glimmend uitzien ! We stoppen nog even bij een tankstation annex garage: omdat er een zware last op het bagagerek zit gaat de achterklep moeilijk dicht, dit blijkt veroorzaakt te worden door een doorgeroeste schroef.

Helaas heeft de monteur niet het juiste gereedschap en tijd om het te fiksen, dus daar moeten we in Noorwegen nog voor op pad.

1a

Tegen half twaalf staan we al in één van de rijen aan de Norwegenkai
in Kiel te wachten tot we de grote ferry Color Magic (één van de twee boten van Color Line) opmogen.

2

We zijn de enige met een oldtimer en ook nu weer komen er
mensen een praatje maken en foto’s nemen. Regelmatig zoeken we de schaduw op, want de zon bakt behoorlijk en pas na anderhalf uur mogen we de boot op.

Drie jaar terug zijn we ook met deze veerboot over gevaren, maar het blijft een indrukwekkend schip: ze is 224 meter lang, 35 meter breed, er kunnen 550 auto’s op en 2700 passagiers. Er zijn diverse restaurants, een zwembad met wildwaterbaan, een casino, enkele winkeltjes, een tax freeshop (waar alle Noren sterke drank kopen !), een zonnedek en nog veel meer. Dit alles is verdeeld over 15 decks, waarvan de onderste gereserveerd zijn voor de auto’s en vrachtwagens. We hebben een prachtige kamer op deck 8 en nadat we onze spullen er afgeleverd hebben, gaan we eerst naar het bovendek om het vertrek vanuit Kiel te bekijken.

3

4

5

6

We verblijven er een tijdje, genietend van de zon en van een (duur) biertje ! Nadat we tegen de avond gebruik hebben gemaakt van het “Grand Buffet”, wat ook werkelijk groots is met al z’n soorten vis, vlees, fruit, kaas en desserts, gaan we naar de Show Lounge, waar een prachtige show wordt
neergezet. Acht musicalsterren en twee acrobaten zorgen voor anderhalf uur
spektakel. We vinden de show zo indrukwekkend dat we hem later op de avond voor een tweede keer bekijken !

7

8

Daarna vinden we het welletjes en verdwijnen naar onze kamer. Al die tijd heb je nauwelijks in de gaten dat je op een schip zit, de zee is heel kalm en de boot ligt dan ook heel rustig op het water.

Na een prima nachtrust en dito ontbijt komen we tegen tienen aan in Oslo. Helaas is het heel ander weer dan gisteren: er staat een harde koude wind en de zon is nergens te bekennen.

9

Als we van boord gaan begint het zelfs te regenen en moet de kap, die we er net afgehaald hadden, er weer op. We gaan nu beginnen aan een route die ik, via via, van een groep Morgan-rijders heb gekregen, die in juni 2010 veertien dagen door het land hebben getrokken. Het grappige is, dat wij deze oldtimer-rijders toen zelfs zijn tegengekomen. De tocht voert ons vanaf
Oslo noordelijk over smalle wegen en al vrij snel rijden we langs het
langgerekte meer “Randsfjorden”. In de plaats Jevnaker zien we een Coop
supermarkt en daar halen we boodschappen voor de maaltijd van vandaag. Een eind verderop zien we ineens bij een inham van de fjord een leuk huisje met het bordje “ledig” erbij.

10

Hier stoppen we en dit wordt ons onderkomen voor de nacht.
Het is een heel mooie start in Noorwegen, een “hut” met alles d’r op en d’r
aan. Als we op het balkon zitten zien we het water gewoon onder ons!

11

12

13

14

’s Middags lopen we nog een stukje langs het meer en zien we
de eerste huisjes met hun daken van gras.

15

16

Helaas blijft het niet droog en tegen achten begint het echt te plenzen,          we kunnen de overkant van de fjord niet meer zien. Dat wordt morgen
weer poetsen voor Wim !!

Verslag 4

Het huisje is zo goed bevallen dat we nog een nacht bijgeboekt hebben. Zaterdagmorgen hebben we wat door de omgeving getoerd en ’s middags scheen de zon en konden we heerlijk op het balkon zitten.

1

Wim heeft zelfs nog gevist en beet gehad.

2

3

Vanmorgen (zondag 23 juni) zijn we toch maar weer verder gegaan, ook al zag het weer er niet al te best uit. We zijn helemaal tot het noordelijkste puntje van de Randsfjord bij Dokka gereden en iets verderop begon een prachtige bergpas (251) die uitkomt bij Fagernes. De hele weg reden we
langs een snelstromende rivier.

4

5

6

7

8

Bij Fagernes aangekomen heb ik de route niet helemaal goed gelezen (dat gebeurt me anders nooit !!) en zijn we wel netjes over de brug rechtsaf geslagen de weg 51 op, maar het bleek dat er in tegengestelde richting ook een brug lag naar weg 51. We gingen dus weer zuidelijk in plaats van naar het noorden. (Ik kon het ook niet bekijken aan de stand van de zon, want deze
liet zich niet zien !) Bij de plaats Gol zijn we weer omgekeerd en na bijna
vijfenveertig kilometer waren we weer in de buurt van Fagernes. Het was een
mooie omgeving waar ’s winters veel geskied wordt en ook nu zagen we in de
verte de sneeuw op de bergen liggen. Wim rijdt gelukkig graag en had e r totaal geen moeite mee dat we verkeerd gereden waren.

Vlakbij de plaats Leira vonden we een leuke camping, waar ze ook hutten (hytter) verhuurden, waar we tegen half drie aankwamen.

9

10a

Ook nu hebben we weer een leuk onderkomen met twee stapelbedden (!), een koelkast, kookplaatje en een leuk zitje. Er is alleen geen stromend water, maar alle voorzieningen zijn op korte afstand aanwezig.

11

We kijken uit over de Strandefjorden en omliggende bergen.

12

13

Tegen vieren schijnt de zon en lopen we naar Leira, waar we bij een pompstation motorolie kopen, want de oldtimer is nogal dorstig. We zien een mooie waterval, maar kunnen er niet vlakbij komen.

14

15

Tot nu toe hebben we nog geen mooie wandelroutes kunnen vinden en lopen we gewoon langs de geasfalteerde weg.

16

Een paar uur later is er van het mooie weer niets meer over en regent het alweer, maar zelfs met nat weer, is Noorwegen een prachtig land !

Verslag 5

We hebben vandaag bijna de hele tijd op de weg 51 gereden, maar dan in de “goede” richting ! De dag begon zonnig en we konden met open kap rijden.   In Hegge hebben we een oude “stavkirke” bekeken, al was deze niet zo bijzonder.

1

De route is schitterend: langs diverse meren, door kleine dorpjes met altijd houten huizen (er is immers genoeg hout in Noorwegen !) en regelmatig zien we een waterval. De wegen zijn niet altijd even goed en de schapen lopen soms gewoon op de weg, maar dat alles heeft z’n charme. Langzaamaan komen we in hoger gelegen gebied en ligt er steeds meer sneeuw op de bergen, ook gaan we dwars door enkele skioorden, waar nu mensen met skeelers aan het rijden zijn.

2

In de buurt van het Nationaal Park Jotumheimen wordt het steeds kouder en de lucht steeds donkerder, we zitten dan op ruim 1100 meter hoogte. Ik ben blij met m’n warme muts, die we vanmorgen gekocht hebben, want die heb
je echt nodig.

3

4

5a

Opeens begint het te hagelen en moeten we halsoverkop de kap op de auto doen. Gelukkig gaat dit altijd vrij snel met een tiental drukknopen, maar we waren toch nog behoorlijk nat !

6a

Nadat we later een stuk gedaald zijn keert de zon terug en kan de kap er weer af (zo blijf je bezig !)

7

Tussen de middag kunnen we zelfs buiten aan een leuk meertje picknicken.

8

9

10

Bij het plattelandcentrum Lom, waar een snelstromende rivier het dorp doorkruist staat een prachtige stavkirke met drakenkoppen en andere
versieringen, waar heel wat bezoekers op afkomen.

11

Na het nemen van wat foto’s en een rondwandeling door het plaatsje rijden we nog een klein stukje verder. Bij Gjeilo Camping nemen we weer een hutje, deze is wel wat simpeler dan die van gisteren, maar weer kunnen we erin slapen, koken, is er elektriciteit en een koelkast. De zon is helaas weer achter de wolken verdwenen en er staat een vieze, koude wind. De voorspellingen voor de komende dagen zijn ook ronduit slecht !

12

Verslag 6

Toen ik vannacht om half één naar het toiletgebouw liep was het nog “gewoon” licht, ik had echt geen zaklamp nodig !

1

We konden vanmorgen heerlijk buiten ontbijten in de zon en daarna rustig alles weer inpakken zonder een druppel regen. De kap kon naar beneden en zo vervolgden we de “Morgan” route. Onderweg zijn we gestopt bij een wild stromende rivier waar een korte wandelroute langs liep.

2

3

4

Wat een kracht heeft het water !

5

Net voorbij Grotli, waar we een replica van een oud Duits oorlogsvliegtuig zagen liggen,

6

zijn we van de route afgeweken en hebben de prachtige “Gamle Strynefjellsvegen” (258) genomen, een weg die niet geschikt is voor caravans en regelmatig erg bochtig, onverhard of vol met kuilen zit. Weer zagen we de
sneeuw vlakbij en ook dreven er nog ijsschotsen op het water.

7

Bij “Strynefjellet” werd zelfs nog volop geskied.

8

9a

Bij Videseter zijn we omgedraaid en hebben dezelfde vijfentwintig kilometer terug gereden, weer langs vele watervallen, meertjes en besneeuwde bergen. Al die tijd bleef het droog, al was de temperatuur soms maar rond de vijf graden en had Wim zelfs z’n oorwarmers op !

10

11

12

Bij de afslag richting Geiranger (53) begon het langzaam mistig te worden en een groot stuk van deze weg hebben we niks van de omgeving kunnen zien, pas tijdens de afdaling naar de fjord werd het langzaam weer helderder.        Er lagen twee grote cruiseschepen op het water en in Geiranger zelf was het flink druk met toeristen. We zijn iets voorbij het dorp gereden naar “Feriesenter”, een camping waar we drie jaar terug met de caravan gestaan hebben. Hier waren nog enkele “hytter ledig” en de kampbaas probeerde ons een hut te verhuren voor 950 kronen (125 euro !). Hij had ook nog één hutje voor 400 kronen maar deze was wel “heel simpel”, volgens hem. Wij vonden deze slaapplek echter goed genoeg en tevens lag deze hut het dichtst bij het water en hebben we nu een prachtig uitzicht over de fjord.

13

14a

We zijn nog even Geiranger in geweest om boodschappen te doen en daarna snel teruggekeerd naar ons onderkomen waar we twee nachten verblijven. We hebben net toch weer naar de weersvoorspellingen gekeken, maar eigenlijk moeten we dat helemaal niet meer doen, want voor vandaag was er de hele dag regen voorspeld en we hebben nog geen drup gehad !

15

16

17

Verslag 7

1

Vandaag zouden we de omgeving van de Geirangerfjord gaan bekijken. In de plaats zelf was het alweer flink druk met “cruise-toeristen”. Er werd weer volop naar ons gezwaaid en ook kwamen er weer heel wat fototoestellen tevoorschijn. Af en toe voelen we ons net de koning en koningin al zouden we zonder deze auto totaal geen aandacht hebben gekregen ! Nu staat we straks in menig fotoalbum ! Al snel gaan we via vele S-bochten steil omhoog en het uitzicht is adembenemend.

2

3

Er liggen vandaag zelfs drie cruiseschepen in het water. Wanneer we al een stuk op weg zijn naar Dalsnibba, een bekend uitkijkpunt waar je via een tolpas komt, kwamen we tot de ontdekking dat we bijna zonder benzine
zaten. Op de TomTom werd niet aangegeven dat er een benzinestation in Geiranger is en wij konden ons dat ook niet herinneren. Een “eindje” verderop (zo’n 35 kilometer rijden) was gegarandeerd een pomp, dus zijn we daar naartoe gereden. Alleen moesten we hiervoor door drie lange tunnels rijden en kwamen we erachter dat het dimlicht niet meer werkte (gisteren nog wel !). We hadden dus of te weinig licht of we verblindden onze tegenliggers.

4b

Bij het tankstation konden ze ons niet helpen met de verlichting en de dichtstbijzijnde garage was nog dertig kilometer verderop. We besloten om via een omweg terug te rijden naar Geiranger zonder door tunnels te hoeven rijden. Zo kwamen we voor de derde keer op de prachtige route 258 met z’n vele slingerwegen, zomerskigebied en prachtige bevroren meren.

5

6

We zijn niet eens meer bij Dalsnibba wezen kijken, want net als gisteren lag dit punt volledig in de mist.

7

Vlak bij Geiranger waren weer veel toerbussen op de weg en ook komen we regelmatig Hollanders tegen.

8

Om vier uur (en met ruim honderd kilometer meer op de teller) waren we terug bij ons hutje en hebben een tijdje aan het water gezeten. Met een vest aan is het buiten goed uit te houden en we zitten nu (het is inmiddels negen uur ’s avonds) nog op het balkonnetje.

9

10

11

Het laatste cruiseschip is net de fjord uitgevaren en morgenvroeg worden we wel gewekt door de scheepstoeter van een nieuw arriverend schip !

12

Verslag 8

Als we de “Morgan-route” blijven volgen zouden we nu via de Geirangerfjord naar Hellesyt varen en vandaar weer langzaam afzakken naar het zuiden. Wij willen eerst nog een stuk noordelijker gaan kijken en vanaf nu gaan we tijdelijk onze eigen weg bepalen, straks pakken we de route weer op.

Over de mooie weg 63 gaan we via vele haarspeldbochten omhoog richting Eidsdal, na nog een laatste blik geworpen te hebben op de Geirangerfjord.

1

Al vrij snel komen we langs een garage, waar we stoppen om de lichten te laten maken. Ook kopen we een nieuwe accu, want de oldtimer had van-morgen moeite met starten en we wisten dat de accu, na viereneenhalf jaar, aan vervanging toe was.

2b

Nadat alles weer goed werkt vervolgen we onze weg en bij de
Norddalsfjorden gaan we met de veerpont over naar Linge.

3

4

5

Weer is de rit erg mooi, al is deze route wel heel toeristisch. We starten vandaag met wát blauwe lucht, maar de zon komt steeds meer tevoorschijn. Na een paar mooie stopplaatsen komen we bij het belangrijkste deel van de route, de Trollstigen.

6

7

8

9

10

Deze heeft een daling van 12 procent met veel haarspeldbochten langs mooie watervallen en hoge bergen. De route is verboden voor caravans, wel zie je veel campers en ook grote touringbussen, die met moeite de bochten maken.

11

12

13

14

Na een picknickstop komen we aan bij Andalsnes bij de Isfjorden. Hiervandaan gaan we westelijk over de E136 op zoek naar een “hytter”.    Deze vinden we pas zo’n vijftig kilometer verderop voorbij Hoen op
Fagervik camping, een eenvoudige hut, maar op een prachtige locatie ! We staan weer pal aan het water van de Tresfjorden en bovendien schijnt de zon volop op het terras.

15a

16

Het is zelfs zo warm dat ik m’n bikini aandoe, wat een verschil met gisteren, toen hadden we de dikke mutsen nog op.

17

Pas na negenen wordt het wat koeler. Helaas komt er over de bergen een donkere lucht opzetten en is er voor vannacht en morgen regen voorspeld. Maar deze prachtige dag kunnen ze ons niet meer afnemen !

18

Verslag 9

1

2

( Deze foto’s zijn gisteravond rond twaalf uur gemaakt ! )

We hebben vanmorgen, nadat we nog een stuk langs de Tresfjorden hebben gereden, bij Furneset de veerpont naar Molde genomen. Net nadat we aan boord waren vertrok de boot en ruim een half uur later stonden we aan de andere kant van de Moldefjorden. Er staat een koude, harde wind en de zon laat zich niet zien.

3

Vanaf het vissersplaatsje Bud, waar je op de Ergan klif nog restanten ziet van de tweede wereldoorlog, begint de Atlanterhavsvegen.

4

Deze Atlantische weg, in 1989 officieel geopend, voert over diverse eilandjes en zee-engten door middel van bruggen en wegen ruim boven zeeniveau.

5

6

7

8

9

Als je verder doorrijdt kom je uit in Kristiansund, waarvoor je het laatste stuk door een lange tunnel, die onder het water loopt, moet om in de stad te komen. Wij zijn niet gek op tunnels en ook niet op steden en als je dan ook nog vijftien euro tol moet betalen, hoeft het van ons niet meer. We zijn gewoon omgekeerd en hebben dezelfde route terug genomen, met enkele
alternatieve wegen die pal langs de kust lopen. Inmiddels is het weer iets
opgeklaard en daardoor lijkt alles veel vriendelijker.

 

11

12

Tegen vieren zijn we terug bij de plaats Bud, waar we op de plaatselijke camping een hut huren.

13

14

15

We kunnen nog even van de zon genieten, maar al snel krijgt de koude zeewind de overhand en verhuizen we naar binnen. Vanavond wordt het
gezellig spelletjes doen met de kachel aan !

16

Verslag 10

Gisteravond ging de wind ineens liggen en het klaarde helemaal op, hierdoor hebben we toch tot laat in de avond buiten kunnen vertoeven. Vanmorgen echter werden we wakker met nat weer en voor het eerst deze vakantie moesten we de auto met regen inpakken. Onze bestemming voor vandaag is Alesund en hiervoor zijn we twee keer met een veerpont overgevaren en over bruggen gereden, het was echt eiland hoppen.

1

2

We hadden alleen pech dat we net de tweede boot misten en omdat het zaterdag (weekend-schema) is, moesten we twee uur wachten op de
volgende pont. We zijn naar het plaatsje Midsund teruggereden, de enige “grote” plaats op het eiland Otroy en hebben daar wat gegeten en de boodschappen gedaan. Diverse bewoners kwamen even naar de auto kijken en een praatje maken en weer valt het ons op dat de meeste Noren goed Engels spreken.

3

Al die tijd moeten we met de kap op rijden, want het miezert nog steeds. Pas tegen vijven komen we aan in Alesund, waar maar één camping is: Volsdalen. Alle hutten zijn bezet, maar gelukkig hebben ze nog wel kamers vrij, met een klein terrasje. Inmiddels is het eindelijk droog en wordt eerst de oldtimer grondig gepoetst !

4

5

Daarna gaan we lopend de stad in, een flinke wandeling, maar dat is wel weer goed; de laatste tijd hebben we weinig lange afstanden gelopen.
In 1904 is het centrum van Alesund door een grote brand verwoest en in drie
jaar tijd is deze weer herbouwd in de toen heersende art-nouveaustijl.

6

7

8

9

We lopen langs de haven en bekijken diverse huizen, maar het is veel
mooier om de stad vanaf hoogte te zien.

10

Om negen uur en na 418 traptreden zijn we bij Fjellstua, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over Alesund, op z’n mooist in de stralen van de zon.

11

12

We genieten een tijdje van het panorama en gaan daarna weer terug richting de camping, we hebben dan tien kilometer afgelegd !

Verslag 11

We worden wakker met prachtig zonnig weer, dat wordt weer fijn met open kap rijden. Om tien uur staan we alweer op een veerpont, die ons richting de besneeuwde bergen brengt.

1

Het is vandaag (zondag 30 juni) vrij rustig op de wegen en we rijden dan ook prinsheerlijk door mooie valleien en langs fjorden met steeds bergen om ons heen met in de toppen een laag sneeuw.

2

Net voor Hellesylt rijden we door een lange donkere tunnel en evenals de motorrijders vinden we het er niet echt prettig: er hangt een vochtige koude lucht en vaak zijn ze slecht verlicht. Ook weerkaatst het geluid van onze auto volop tegen de muren. Als we de tunnel weer uit zijn, komen we bij een prachtig uitkijkpunt: Hamregjolet, hiervandaan zien we de kruising van twee
fjorden, één ervan is de Geirangerfjord.

3

4ab

Vanaf Hellesylt pakken we de “Morgan-route” weer op en rijden richting Stryn. Een eindje verderop ligt de plaats Olden en daarvandaan nemen we de weg naar de prachtige gletsjer Briksdalsbreen.

5

Tegen tweeën vinden we bij het plaatsje Gryti een leuke hut op Gryta (wat geit betekent) Camping en na een boterhammetje en een kop koffie gaan we op weg naar Jostedalsbreen N.P.

6

7

8

9

10

Het is de grootste gletsjer op het Europese vasteland: 100 kilometer lang en 15 kilometer breed. Er loopt een wandelroute naar het ijs en na een uurtje klauteren, waar we halverwege ook nog een koude douche van een waterval over ons heen krijgen, zien we de blauwige gletsjer redelijk dichtbij.

11

12

We maken weer heel wat foto’s en beseffen dat we dit jaar aan de andere kant van de aardbol (in Nieuw-Zeeland) ook al twee gletsjers bekeken hebben !

13

14

15

16

17

Tegen vijven zijn we terug op de camping en gaan met onze stoeltjes aan het water zitten, wat is de natuur in Noorwegen toch schitterend ! Na het eten verblijven we nog een tijdje buiten, maar we merken wel dat het vandaag snel afkoelt, de sneeuw is immers vlakbij !

18

Verslag 12

Van het mooie weer van gisteren is niet veel meer over: vanmorgen begon het met motregen en moesten we met de kap op vertrekken. In de loop van de dag hebben we wat zon gehad (kap er weer af !) en tegen drieën begon het zo te plenzen dat we maar snel een hut hebben opgezocht. Het is nu zeven uur en het regent nog steeds en zo te zien blijft het zo. Toch hebben we weer veel moois gezien vandaag: We zijn vanmorgen via Olden, waar een groot cruiseschip aan de kade lag, teruggereden naar Loen. Daarvandaan loopt een smalle weg naar de Kjenndalsbreen, ook een uitloper van de grote gletsjer van Jostedalsbreen. Deze route is haast net zo mooi als de weg naar de Briksdalsbreen, alleen veel minder toeristisch. Hier rijden geen touringbussen en grote campers, we hoeven maar een paar keer uit te wijken voor een auto.

1

2

3

4

Weer zien we de machtige natuur van blauwig ijs met z’n vele watervallen,  die uitmonden in een “vatnet” (meer).

5

6

7

8

We rijden dezelfde weg weer terug en gaan dan verder met de oorspronkelijke route, die bij het kleine plaatsje Berge overgaat in een   mooie bergpas.

9

10

Bij het uitkijk- en tevens picknickpunt Karistova houden we een lunchstop.

11a

12

(Een groep Japanners vindt onze auto ook erg mooi !)

Nadat we weer een half uurtje rijden begint het ineens te betrekken en aangezien er nu een lange bergpas komt, besluiten we te stoppen en
deze voor morgen te bewaren. Bij het plaatsje Vassenden ligt Jolvassbu Camping en deze verhuurt ook hutten, er is alleen nog één klein hutje vrij, maar deze ziet er erg leuk uit en ligt bovendien op een paar meter afstand van het toiletgebouw.

13

14

15

16

17

De “hytter” staat pal naast de snelstromende rivier Jolstra en van binnen lijkt het wel een huisje uit een openlucht museum, heel knus ingericht. Hier houden we het wel uit tot morgen !

Verslag 13

Nadat we vanmorgen nog een klein stukje op de E 39 hebben gereden, slaan we bij Moskog linksaf de toeristische weg nr. 13 in. Deze vijfenzeventig kilometer lange bergpas voert ons langs wildstromende rivieren,
bergmeertjes en watervallen.

1

2

3

4

5

6

We stoppen regelmatig onderweg en bij een hoog uitkijkpunt, waar we de haarspeldbochten bekijken die we zo moeten gaan nemen, zien we ineens een straaltje vocht onder de auto uitkomen. Dat is even schrikken, maar
het blijkt gelukkig geen benzine of olie te zijn. Het is koelvloeistof die, in
combinatie met een warme motor en ijle lucht, overgelopen is. De oldtimer rijdt nog steeds prima !

7a

We nemen een klein stukje weg 55 en komen zo uit bij Balestrand, een populaire vakantieplaats aan de Sognefjord, vanwaar je uitzicht hebt over een groot gedeelte van de fjord, ook staat er een mooi oud kerkje.

8

9

Bij Tjugum gaan we het water over naar Hella en rijden dan lange tijd langs de Sognefjord.

10

Deze fjord heeft het langste fjordenstelsel van Noorwegen en voert 206 kilometer landinwaarts en de grootste diepste bedraagt 1308 meter.
Hij vertakt zich in vijf hoofdtakken en daarna in allerlei richtingen met lange
zijarmen. De fjord krijgt dan weer andere namen, maar het vormt wel één geheel en staat in verbinding met zee.

Zowel bij de grote plaatsen Hermansverk en Sogndalsfjora stoppen we, want we hebben een probleem met de mobiele telefoon: hij wil niet meer opladen en is al voor zestig procent leeg, het ligt niet aan de stekker maar aan de telefoon zelf. We gebruiken hem om de mails te verzenden en natuurlijk om te bellen en te internetten. Tot nu toe kon niemand ons helpen,
maar we hebben een adres gekregen in Bergen, waar een “Eplehuset” (een winkel van Apple) zit en die kan vaak ook technische problemen oplossen. Daar gaan we over een paar dagen naartoe, dus de telefoon staan nu zoveel mogelijk uit (en Wim mag er geen spelletjes meer op doen !).

We gaan pas tegen vijven op zoek naar een hut en vinden deze in Lyngmo, waar nog net één hut vrij is.

11

12

We staan weer pal aan het water van een leuk bergmeer en het blijkt dat hier net een “Bijbelvakantieweek” aan de gang is. We zien jeugd van allerlei leeftijden met hun begeleiders of ouders, die zich prima vermaken met
zwemmen, kanoën en andere activiteiten. Tegen zevenen is de camping ineens verlaten en is iedereen naar binnen voor een kerkdienst. Wim zag net op een aanplakbiljet dat de camping een non-alcohol beleid voert, wij hadden toen al een blikje bier op ! Ons glaasje whisky, wat we elke avond drinken, lijkt gelukkig veel op appelsap !!

Verslag 14

Het is vandaag de hele dag koud, miezerig weer. We houden het lang vol, met vier lagen kleding en muts op, om met open kap te rijden
(zolang je rijdt gaat de regen er overheen !), maar in de loop van de middag
moet de kap er toch op.

Vanaf de gezellige camping in Lyngmo, waar ze gisteravond om tien uur nog het water indoken (terwijl wij met een vest aan buiten zaten), hebben we weg 55 in noordelijke richting vervolgd tot voorbij Skolden, de uiterste punt van de Sognefjord. Bij het plaatsje Turtago zijn we weer zuidelijk gegaan via een prachtige pas, die uitkomt in Ovre Ardal. We zien weer de sneeuw van dichtbij en het lijkt net of we over het “dak” van de aarde rijden, een prachtige tocht.

1

2

3

4

Dan volgt een stuk weg (53) met veel tunnels, de langste is bijna zeven kilometer ! Aan de kade van het gehucht Laerdalsoyri staan mooie
houten huizen uit de 18e en 19e eeuw, hier houden we een lunchstop en wandelen daarna door de pittoreske straatjes.

5

6

7

8

9

10

Daarna beginnen we aan onze tweede pas: Aurlandsvegen, die tussen Aurland en Laerdal loopt. Deze weg is open van 1 juni tot en met half
oktober, is 48 kilometer lang en het hoogste punt is ruim 1300 meter.           Het alternatief voor deze route is een in 2000 gereed gekomen tunnel door het gebergte met een lengte van 24,5 kilometer !

11

Dit keer rijden we langs muren van sneeuw en het ijs ligt nog in de bergmeren.

12

13ab

14

15

Aan het eind van de weg daal je sterk af en krijg je een prachtig uitzicht op de Sognefjord, helaas ziet alles er vrij triest uit met regen !

16

17

In Aurland, acht kilometer verwijderd van de plaats Flam, stoppen we bij “Winjum hytter”, dit keer zit er geen camping bij, maar onze hut ligt tegen een berg aan met uitzicht op de fjord. We lopen nog even, met paraplu op, naar het leuke centrum en keren dan terug naar onze hut, waar we nu binnen
zitten met de kachel aan !

18a

19

Verslag 15

Als we wakker worden zien we dat de hele omgeving in een dikke mist gehuld is, de bergen aan de overkant van de fjord zijn niet eens te zien. Ons plan om zeven kilometer terug te rijden naar het mooie uitkijkpunt Stegastein, waar we gisteren met regen langskwamen, heeft dan ook weinig zin. Onze eerste stop wordt dus de toeristische plaats Flam, waar per jaar één miljoen bezoekers op af komen en waar honderd en tachtig cruiseschepen per jaar
aanleggen.

1

Nu ligt het mooie schip “Queen Elizabeth” er en de parkeerplaatsen staan vol bussen en campers, dus het wemelt er weer van de toeristen.

2

De meesten komen hier om een treinrit te maken over de Flamsbanen, een tocht van twintig kilometer lang, maar met een hoogteverschil van 863,5 meter.

3

4

Ook kun je een boottocht maken naar de dichtbij gelegen Naeroyfjord, die samen met de Geirangerfjord op de World Heritage List van UNESCO staat. Wij hebben beide attracties drie jaar terug al gedaan (samen met Dennis) en dit keer wandelen we alleen wat rond. Daarna rijden we ongeveer honderd en vijftig kilometer over de E 16 naar Bergen. We komen door veel tunnels (de langste is twaalf kilometer) en totaal hebben we zeker ruim vijf en twintig kilometer geen daglicht gezien ! Onderweg komen we langs de mooie Tvinnefossen en ook al is het weer heel bewolkt vandaag, het blijft prachtig rijden op de wegen van Noorwegen.

5

Als we in Bergen aankomen is er zelfs een beetje zon zichtbaar en in Bryggen,het oude centrum, is het gezellig druk. Wij gaan echter eerst naar de “Applestore” voor onze telefoon. Het is er gigantisch druk en na een half uur wachten komt het er uiteindelijk op neer dat ze ons niet kunnen helpen. In een andere winkel kopen we een dongel (zoals we wel vaker doen in het buitenland), om de mails te kunnen verzenden en te internetten, maar voor
alles geregeld is zijn we anderhalf uur verder en is het mooie weer helemaal
verdwenen.

6

7

Bergen staat erom bekend dat het er vaak regent en nu komt het ook met bakken uit de lucht vallen, het heeft totaal geen zin meer om rond te kijken. We gaan maar op zoek naar een plek om te overnachten en pas om half
acht komen we aan bij Bratland Camping in Haukeland. We boeken er een mooie hut met uitzicht op het water, waar de regen ervoor zorgt dat het meer goed gevuld blijft !

8

Verslag 16

We hebben geluk vandaag: het is droog weer, dus rijden we de dertig kilometer vanaf de camping naar Bergen nog een keer. We willen toch ook
wel even “toeristisch” doen !

1

We gaan naar de haven Vágen, waar twee cruiseschepen en tal van andere boten liggen. Hier vind je ook de vismarkt en de handelskade Bryggen.

2

3

We lopen er een tijdje rond en hebben één plensbuitje van vijf minuten, maar meteen daarna schijnt de zon weer, we boffen dus echt !

4

5

6

7

8

Nu hebben we de gelegenheid om met de kabelspoorbaan Floybanen (gebouwd in 1918), 320 meter omhoog te gaan naar de berg Floyen,
vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad.

9

10

11

12

Weer terug beneden nemen we natuurlijk een broodje verse vis op de markt en daarna gaan we, door menigeen weer op de foto gezet, met de oldtimer de stad weer uit.

13

Eigenlijk willen we vandaag niet zo ver rijden en een leuke stek aan een fjord opzoeken, maar aan de weg 7, een prachtige route langs de Hardangerfjord, zijn haast geen campings of hutten te vinden en zo komen we steeds verder en wordt het alsmaar later. Pas om half zeven hebben we eindelijk geluk en vinden we op Myklatun Camping in Ovre Eidfjord een vrije hut. De camping vlak ernaast (Saebo), waar we eerst heen gingen was helemaal vol, net als enkele andere.

14

15

Eigenlijk zocht ik nu een kampplaats om de was te doen (alleen de dunne zomerkleding is nog schoon !), maar helaas heeft nét deze camping geen wasmachines. Gelukkig zijn er grote wasbakken met warm water, dus doe ik nu alles maar op de hand ! Er is voor morgen prachtig weer voorspeld,
dan kan alles goed drogen ! We hebben gelijk voor twee nachten geboekt en maken er morgen een lui dagje van !

16

Verslag 17

We hebben vandaag (zaterdag 6 juli) prachtig weer gehad, het was de beste dag tot nu toe sinds we in Noorwegen zijn, de hele dag een mooie blauwe lucht met volop zon. We zijn beiden een tijd actief geweest: ik met de was en Wim heeft z’n “tweede liefje” een goede poetsbeurt gegeven.

1

Tegen tweeën was alles klaar en waren we zelfs nog in Eidfjord, een zeven kilometer verderop gelegen plaatsje, geweest.

2

3

We waren op zoek naar een garage, want de auto stottert een beetje en de ontsteking moet bijgesteld worden, maar het is weekend en maandagmorgen kunnen we pas weer terecht.

4

’s Middags hebben we heerlijk aan het water, dat aan de camping grenst, gezeten en Wim heeft zelfs een forel gevangen. Met dit mooie weer ziet alles er weer prachtig uit ! Het bevalt ons hier prima en we hebben nog maar een nachtje bijgeboekt, dan kunnen we maandagmorgen hiervandaan naar
de garage.

5

6

Verslag 18

Het is vanmorgen zwaar bewolkt, iets wat niet voorspeld was, maar vlakbij onze camping bevindt zich het Hardangervidda Natursenter, dus daar zijn we eerst naartoe gegaan.

1

2

Hier krijg je allerlei informatie over de natuur van het Hardangerplateau en ook draait er een prachtige film. Het filmdoek is halfrond en je bekijkt de omgeving vanuit een helikopter die over watervallen, gletsjers en bergen vliegt. We hebben de film twee keer bekeken, zo indrukwekkend was deze.

3

4

Ook bevinden zich diverse opgezette rendieren in het center, we hebben ze helaas nog niet levend gezien.

5

6

Als we tegen enen buiten komen is de lucht helemaal opgeklaard en rijden we langs granieten bergen en weer door enkele tunnels naar deVoringfossen. Hier stort de rivier Bjoreia honderdvijfenveertig meter naar beneden in een imposante kloof, een prachtig gezicht.

7

8

9

10

We keren om en rijden richting Eidfjord waar een smalle weg naar het vijfhonderdvijftig meter hoge Kjeasen, een boerderij met uitzicht op de Simafjorden, leidt. De laatste vijf kilometer weg voert gedeeltelijk door
een donkere, onverharde tunnel en is zo smal dat je het “hele uur” alleen
omhoog mag rijden en het “halve uur” weer terug naar beneden. De trip was zeker de moeite waard !

11

12

13

14

Tegen vieren zijn we terug op de camping en kunnen nog anderhalf uur van de zon genieten. Om half zes verdwijnt hij achter de hoge bergen en daarna kun je gelijk warme kleding aantrekken, het koelt meteen flink af. Voor het eerst deze vakantie huizen we drie nachten in dezelfde hut en dat is prima bevallen, mede door het mooie weer en de prachtige omgeving !

15

16

Verslag 19

De monteur van de garage in Eidfjord had al snel gezien wat er aan de oldtimer haperde: er moet een nieuwe stift in de distributeur, alleen heeft hij niet zo’n ding ! Hij heeft een noodreparatie verricht en in de plaats Gol, vijftig kilometer voorbij Geilo, is een Fordgarage en daar moet de auto te maken zijn. Hij adviseerde dringend om de stift te vervangen, want we zouden
waarschijnlijk niet ver meer komen zonder reparatie. Na een prachtige pas over de hoogvlakte van Hardanger, met z’n vele bergmeren, komen we aan in Geilo.

1

2

3

4

Daar hebben we bij een informatiecentrum gevraagd of er in Gol inderdaad wel een Fordgarage is. De dame achter de balie raadde ons aan naar “haar” garage te gaan in Geilo, “die man kan alles” ! Inderdaad bleek de eigenaar alles te weten van Fords en morgenvroeg heeft hij de juiste stift voor de auto en wordt hij gerepareerd. Hij wist ook nog een adres van een camping in de buurt en nu staan we op Birkelund Camping in Hovet i Hallingdal. Een leuke plek met Nederlandse eigenaars waar we aan het begin van de middag al aankwamen. We hebben een knus hutje met één stapelbed, alleen is deze maar 1.80 lang, dus Wim moet met opgetrokken knieën slapen !

5

Na de lunch zijn we naar Hol gereden, waar een prachtig oud kerkje uit 1200 vlakbij de Holsfjorden staat.

6

7

Aan dezelfde weg 50, richting Aurland, vind je voorbij de plaats Hovet een steil wandelpad van anderhalve kilometer naar de mooie Hivjufossen, welke wij volgen.

8

9

10

11

12

Na deze wandeling keren we terug naar de camping om te genieten van het mooie weer (21 graden !). Gelukkig verdwijnt de zon híer niet zo snel achter de bergen !

Verslag 20

1

2

Net na tienen waren we vanmorgen bij de garage in Geilo en de handige monteur had de stift er vrij snel in gemonteerd. Na een proefrit kwamen we er echter achter dat de auto nog stotterde en dat er nog iets anders aan de hand moest zijn, dus maar weer terug naar de garage ! De man heeft van alles bekeken en een paar dingen vervangen, maar hij was zelf nog niet helemaal
tevreden. Er moeten enkele verouderde ontstekingskabels vervangen worden, dan is het euvel opgelost.

3...

4...

Deze monteur is echt vakkundig en we hebben hem gevraagd de uto weer optimaal te maken, dus gaan we morgenvroeg naar hem terug, want de
kabelset moet eerst besteld worden, We rijden weer naar Birkelund Camping om een hut te boeken en krijgen dit keer een grotere vier-persoons, “onze hut” was alweer verhuurd. Eerlijk gezegd vind ik dit niet zo erg, want het viel niet mee om gisteravond in de hoogslaper te komen ! (Je wordt ouder mama !) .

5

Jammer genoeg is het vandaag lang niet zulk mooi weer als gisteren, er staat nu een koude, harde wind en de zon zit achter de wolken. Van de aardige campingeigenaars krijgen we een leuke, vijf en zestig kilometer lange rit, aangeraden, die geheel over smalle, onverharde wegen hoog in de bergen leidt.

6

7

8.

We rijden langs diverse meren en bevinden ons steeds boven de duizend meter hoogte, met elke keer weer sneeuw in de buurt, dus de kachel in de auto stond volop aan !

9

10

11

12

Tegen vijven zijn we terug, Wim geeft de auto weer een poetsbeurt en na een half uurtje “buiten zitten”, verhuizen we verkleumd naar binnen. De camping ligt op bijna zeshonderd meter hoogte en het koelt hier heel snel af, het wordt vanavond weer spelletjes doen met de kachel aan !

Verslag 21

De stormachtige wind van gisteren heeft alle wolken weggeblazen en de hele dag hebben schitterend weer met een prachtige blauwe lucht. Net als gistermorgen stonden we weer om tien uur bij de garage en de eigenaar kwam er gelijk aanlopen met de bestelde materialen, binnen een uur had
hij alles gefikst. Het probleem met de auto bleek een combinatie van vier
factoren te zijn, die hij allemaal heeft verholpen. (Alle bougies, die in
Nederland pas vervangen waren, zijn nu weer nieuw omdat enkele verbrand waren.) Naast een prima vakman is het een allervriendelijkste man die tijd maakt voor een leuke anekdote en diverse tips geeft over Noorwegen. Ook is zijn werk tevens z’n hobby, dat is wel duidelijk. Als we uiteindelijk alles afrekenen valt het veel goedkoper uit dan we gedacht hadden, totaal zijn we 1800 kronen kwijt (+/- 230 euro), terwijl hij een paar uur bezig is geweest en er allerlei nieuwe materialen zijn gebruikt ! De auto rijdt weer als nieuw !

1ab

We vervolgen onze route zuidwaarts, eerst over de weg 40 en na vijf en veertig kilometer buigen we af naar weg 364.

2

We komen langs een groot stuwmeer, maar pas in de Tessungdalen wordt het echt mooi: onze route loopt langs de prachtige snelstromende rivier Austbygdai.

3ab

Onderweg stoppen we om te lunchen en dit is de mooiste picknickplaats tot nu toe !

4

5

6

7

Daarna rijden we nog een stukje tot we aan het meer Tinnsjo komen bij camping Sandviken, deze ligt pal aan het water. Er zijn maar twee hutten vrij, die ons beiden niet bevallen: de simpelste tweepersoons is twee keer zo duur als wat we de laatste tijd betaald hebben en ook zitten er geen balkon en stoelen bij. We besluiten voor het eerst de tent te gebruiken, de weersvoorspellingen zijn goed, dus nu moeten we het uitproberen.

8

De tent staat snel en we hebben uitzicht op het meer, we missen alleen de koelkast die we tot nu toe hadden, maar gelukkig kopen we iedere keer maar voor één dag eten !

9

Er is toevallig een soort “concert” op de camping van vijf tot acht en we brengen geruime tijd luisterend door bij het zingende duo dat zichzelf begeleid met gitaar. Ondertussen genieten we van het prachtige uitzicht over het meer.

10

11

(Het blijft bij “pootje baden”, want het water is maar zestien graden !)

12

13

Om half acht verdwijnt de zon achter de bergen en gaan de vesten weer aan, we zullen wel vrij vroeg de tent induiken !

14

Verslag 22

Onze eerste nacht in het tentje is redelijk goed bevallen, omdat het snel frisser werd lagen we vroeger op bed dan anders, maar in de slaapzak
was het lekker warm. Alleen: vanaf het luchtbed dringt de kou langzaam door en koel je toch af, zodat ik ’s nachts wakker werd met verstijfde spieren. We
hebben vanmorgen een paar dunne matjes gekocht, die dit voortaan moeten
verhinderen. Verder hebben we ons prima gered: we hadden ons een picknick tafel toegeëigend en de camping had een heel luxe toiletgebouw !

Na een stukje rijden kwamen we aan bij de plaats Rjukan, een langgerekt dorp in een schaduwrijke vallei.

1

2

Wij zijn er met de kabelbaan Krossobanen, aangelegd in 1928, 886 meter omhoog gegaan en hebben vandaar een wandeling gemaakt van vier en een
halve kilometer rond de Gvepseborg. Hiervandaan kijk je op de 1883 meter hoge Gaustadtoppen en de Hardangervidda. Het was prachtig weer en het uitzicht was erg mooi.

3

4

5

6

7

Vanaf Rjukan volgen we niet langer de “Morgan-route”, maar buigen wij af naar het zuid-westen. De originele route loopt naar het zuiden en telt nog maar één dag: naar Kristiansand en van daaruit met de boot over naar
Denemarken. Wij hebben echter nog een paar weken de tijd en maken nu onze eigen route ! We rijden verder over de weg 37 en passeren het Mosvatnet, een groot meer met diverse aftakkingen en weer met uitzicht op de besneeuwde bergen.

8

9

We nemen een doodlopende weg vanaf Arabu naar Varland (twee gehuchten) op een schiereiland en wanneer we terugkeren zien we “hytter ledig” staan bij een particulier. We hebben nu een prachtig vijf persoonshuisje met aparte badkamer, keuken en huiskamer. Er zit zelfs een afwasmachine in (!) en dit alles voor 400 kronen !

10

11

12

Bovendien is de omgeving schitterend: we hebben er rondgewandeld en Wim heeft er een tijd gevist, dit is een echte aanrader !

13

 

15

16

We zagen net dat het vannacht afkoelt naar drie graden, dus waarschijnlijk gaat de houtkachel (ook in het huisje aanwezig, mét hout !) wel aan.

Verslag 23

1

We hebben vanmorgen meteen een dagje bijgeboekt voor het leuke huisje, waardoor er vandaag geen auto ingepakt hoeft te worden en Wim na het ontbijt een tijdje gaat vissen. Daarna rijden we naar Rauland, zo’n vijftien kilometer verderop en gaan daar, hopelijk voor de laatste keer deze vakantie, naar een garage ! De voorste autobanden moeten namelijk vervangen worden, er zit weinig profiel meer op, wat link is met regen. Deze banden zaten er al op toen wij de oldtimer eind 2008 kochten en we hebben er sindsdien heel wat mee gereden (ruim zestien duizend kilometer !)

 

Vlakbij Rauland bevindt zich Telemarkstunet, een collectie historische gebouwen, waarin oude ambachten en aparte handwerken tentoongesteld
worden.

3

 

We ontmoeten er een man uit Malawi, die met een prachtig houtsnijwerk bezig is.

5

In één van de houten huisjes is het knap heet door een oven die nog volop in gebruik is en de bakker verkoopt er heerlijke zelfgebakken koeken.

6

Je kunt zien dat iedereen vroeger veel kleiner was, want overal moet je goed uitkijken dat je je hoofd niet stoot !

7

We maken nog een mooie tocht om het Totakvatnetmeer en Wim is weer honderd procent tevreden over de auto, hij rijdt weer “als een zonnetje” !

8

9

Het is vandaag prachtig weer, we hoeven geen vesten aan en zelfs de zijraampjes staan open. Tegen vieren zijn we terug bij de hytter en zitten daarna nog uren aan de waterkant op de vlakke stenen, met een zacht
briesje vanaf het meer. Zo mag het de rest van de vakantie wel blijven !

10

11

12

Verslag 24

Terwijl Wim gisteravond na het eten de auto aan het poetsen was, werd hij opeens aangevallen door honderden kleine muggen, het leken net de
“midgees” in Schotland. Je was gewoon verplicht om naar binnen te gaan, ondank het mooie weer. Hij zit nu onder de jeukende bultjes, erg irritant onder het rijden. We begonnen vanmorgen met een regenbuitje, maar daarna
klaarde het weer aardig op en konden we, met de kap naar beneden, vertrekken. Al vlak voorbij Rauland was onze eerste stop, want in deze omgeving staan veel oude gebouwen en we wilden er toch nog een paar op de foto zetten.

1

2

3

We vervolgen weg 37 die overgaat in nr. 38 en bij de plaats Dalen, die echt in een “dal” ligt en tevens het eindpunt is van het Telemarkkanaal, nemen we een bergpas naar de Eidsborg. Daar staat een staafkerk (wat betekent dat hij geheel van hout gemaakt is) en aangezien we er nog niet veel bekeken hebben dit keer, wilden we er wel een stukje voor omrijden.

 

5

Terug in Dalen, gelegen aan het Bandakmeer, gaan we verder met een volgende bergpas (45) en tussen de middag stoppen we bij Valle.

6

Hier is een leuke picknickplaats aan een watertje met allemaal grote stenen en een waterval, het is er druk met Noren die er zelfs gaan zwemmen.

7

Wij zitten het te bekijken met de vesten aan !

8

9

10

11

Nadat we boodschappen hebben gedaan vervolgen we onze reis en krijgen weer een pas, die boven de duizend meter gaat en waar we de sneeuw
weer van dichtbij zien liggen. Inmiddels is het helemaal bewolkt en koud geworden en kunnen de mutsen weer op !

12

13

Ons einddoel voor vandaag is de “Preikestolen” bij Jörpeland, dit blijkt een aardig grote afstand te zijn en als het dan ook nog gaat regenen, is het niet zo leuk rijden meer. We gaan op zoek naar een camping, maar dat valt niet mee. Wel komen we langs skigebieden met particuliere huisjes, maar die zijn bewoond. We rijden dus maar gewoon door, nemen de veerpont bij Lauvvik en rijden eerst naar Preikestolen camping, die geen hutten blijkt te verhuren en bij de wandelplaats zelf, iets verderop, staat alleen een jeugdherberg. We gaan weer terug en proberen het twintig kilometer verderop bij Solvik camping, waar we drie jaar terug ook hebben gestaan, maar deze bestaat niet meer ! Het zit ons niet mee, het is inmiddels half zeven en we hebben al
320 kilometer gereden. Gelukkig is er een slimme Noor, midden in de plaats
Jörpeland, die z’n tuinhuisje verhuurd voor 500 kronen en zo vinden we toch nog een slaapplek. We hadden twee alternatieven: een hotelkamer of de tent opzetten, maar beiden waren niet echt aanlokkelijk. Hopelijk is het morgen mooi weer en kunnen we de “Preikestolen” gaan beklimmen !

14

Verslag 25

Toen we vanmorgen, net als elke dag, om kwart voor acht wakker werden, miezerde het en hing er een heel wolkendek boven Jörpeland. Niet echt mooi weer om een lange wandeltocht te maken ! Toch hebben we de rugzak gepakt en zijn naar de Preikestolen gereden. Om elf uur was het er al goed
druk, mede omdat het zondag (14 juli) is en tevens hoogseizoen.

1

2

3

De lucht ziet nog steeds grauw uit als we aan de wandeling beginnen, maar vol goede moed klauteren we over stenen, lopen door blubber en over
vlonderpaden.

4

5

6

Onderweg zien we leuke bergmeertjes en ook in de verte de zee met z’n vele eilandjes, nog steeds met een donkere lucht erbij.

7

8

Na ruim anderhalf uur klimmen komen we bij de Preekstoel, een 604 meter hoge, recht uit de Lysefjord omhoog stekende rots, die van boven helemaal plat en vierkant is. Languit liggend kijk ik over de rand, ruim zeshonderd meter naar beneden. Helaas is de rots nog steeds grotendeels in de mist gehuld.

9

10

We klauteren nog een stukje hoger voor een mooi uitzicht en opeens begint de zon te schijnen, wauw, het ziet er gelijk veel mooier uit !

11

12

13

14

We nemen uitgebreid pauze om te genieten van het mooie panorama. Daarna volgt de lange weg terug, echt een aanslag op de knieën.

15

16

17

18

Ruim na drieën zijn we weer beneden, het was een vermoeiende, maar prachtige tocht en we hadden echt geluk dat de zon even scheen.

19

We rijden weer terug naar de veerpont, die ons naar Lauvvik brengt en dan pakken we route 13, een schitterend stuk weg langs allerlei meertjes. De zon is weer gaan schijnen en maakt alles nog mooier. Bij Sandnes nemen we de Nordsjovegen (de Noordzee-route nr.44) en die volgen we tot Brusand.
Hier verblijven we nu op de gelijknamige camping in een hut en hebben meteen voor twee dagen geboekt, even lekker luieren !

20

We gaan toch nog even de omgeving verkennen: we hebben ineens een heel ander landschap gekregen: duinen en zee in plaats van fjorden en bergen, maar ook dit is Noorwegen !

21

22

23

24

25

Verslag 26

Gisteravond was het tegen middernacht zo goed als donker,
wat te verklaren is, want we zitten nu in het zuiden van Noorwegen en de
“langste dag” is al weer bijna een maand geleden !

Zoals de campingbaas gisteren voorspeld had heeft het vandaag veel geregend. We hebben dus eerst heerlijk uitgeslapen en zijn pas tegen de middag op pad gegaan, eerst voor boodschappen en later voor een langere trip. Route 44 is werkelijk heel afwisselend, de ene keer rijd je vlak langs de zee, even later weer door bergen en langs meertjes. Wel zie je overal veel aparte rotsen, blijkbaar behorend bij de streek.

1

2

In de stad Egersund, de grootste visserijhaven van Noorwegen, zien we voor het eerst deze vakantie een “vinmonopolet”, een staatswinkel waar wijn en sterke drank verkocht wordt, deze vind je alleen in de grotere steden en ze zijn maar bepaalde uren open. We kopen er een drie literpak rode wijn voor de “redelijke” prijs van 320 kronen (ruim veertig euro !) en vandaag drinken we na ruim drie weken weer een wijntje, proost !

3

4

5

We rijden nog een leuk pasje, ongeschikt voor caravans, maar vol met bergmeertjes en na ruim honderd en twintig kilometer zijn we net op
tijd terug bij onze hut, voor het weer begint te regenen.

6

7

8

9

Het mooie weer is nu in Nederland waar het vandaag ruim 28 graden is, hopelijk krijgen we er hier ook wat van mee !

10

Verslag 27

We zijn vanmorgen met motregen van de camping vertrokken, maar tegen de tijd dat we in Sogndalstrand, een leuk oud dorpje, aankwamen, was het weer droog. We hebben rondgewandeld tussen huisjes uit de 18e en 19e eeuw, gelegen aan zee.

1

2

3

4

Daarna hebben we de mooie, afwisselende route 44 vervolgd, die langs fjorden en hoge bergen gaat, tot aan de plaats Flekkefjord.

5

6

Overal zie je leuke boothuizen aan het water, echt iets voor deze streek.

7

8

Inmiddels is het prachtig weer geworden en via allerlei binnenwegen rijden we naar de kust, waar we op een camping willen gaan staan.

9

Ineens zitten we midden in de drukte van het hoogseizoen: grote campings vol Noren, geen hutje te huur en alles is heel massaal,…. wegwezen ! We rijden weer noordwaarts het binnenland in en bij elk bordje camping/hytter gaan we kijken of er iets te huur is. Opeens zien we een bordje Hogetveits Naturcamp, Bjelland: 8 kilometer en we draaien een onverharde weg in die vrij steil omhoog gaat. Als we aankomen worden we gelijk verwelkomt door
Kjell, de eigenaar, die wég is van onze auto. Hij leidt ons rond over de kamp-plaats en het lijkt wel of we in een openlucht museum terecht zijn gekomen.

10

11

Overal staan aparte, oude gebouwen die hij zelf heeft opgeknapt. Ook ons hutje ziet er leuk uit en heeft zelfs buiten een open haard. We mogen net zoveel hout gebruiken als we willen en hij brengt ons ook nog aanmaakvloeistof, want dat hebben we natuurlijk niet bij ons.

12

13

14

15

16

17

18

19

In de “kampwinkel” bestellen we broodjes, die de eigenaresse zelf bakt en even later zien we Kjell met paard en wagen rondrijden, de kar vol met kinderen.

20

21

22

Er zijn diverse Nederlanders op de camping want het blijkt dat er reclame is gemaakt via twee reisgidsen ! Wij zijn in ieder geval blij dat we deze plek gevonden hebben en we knopen er gelijk een tweede dag aan vast !

23

24

Verslag 28

 

Aan het eind van de morgen zijn we via de 460 naar het zuidelijkste punt van het vasteland van Noorwegen gereden, naar de vuurtoren op het schiereiland Lindesnes, 2518 kilometer verwijderd van de Noordkaap in het hoge noorden.

1

Onderweg zijn we gestopt bij een garage in Vigeland, omdat de auto weer stotterde. De bougies zijn schoongemaakt en Wim heeft nu zelf de spullen om dit volgende keer te verhelpen. (In Nederland moet er nog wel iets gerepareerd worden, maar dit heeft geen haast !)

2

De rit naar “Linderness Fyr” was schitterend en met het prachtige zonnige weer (25 graden) is het heerlijk rijden. Overal zag je zonaanbidders op de zandstrandjes en ook waren er veel boten op het water.

3

4

5

De vuurtoren uit 1915 staat 50 meter boven de zeespiegel en met goed weer kun je hem op 37 kilometer afstand zien, het is het belangrijkste navigatiepunt van de Skagerrak.

6

7

8

9

10

We zijn diverse uren onderweg geweest en kwamen pas tegen half zeven terug op ons leuke stekkie.

11ab

Een grote hut, die gisteren verhuurd was aan een groep Noorse fietsers (die we vandaag regelmatig zwaaiend en toeterend gepasseerd zijn !) staat vandaag leeg en we zijn even binnen wezen kijken: Kjell heeft dit huis helemaal herbouwd en het ziet er prachtig uit, met bedsteden, spinnewiel
en leuke inrichting.

12

13

14

15

Weer gaat de buitenhaard aan en we zitten tot laat in de avond bij de warmte van het vuur. Morgen blijven we ook nog hier, maar dan gaan we alleen lopend de omgeving verkennen !

Verslag 29

Er was voor vandaag prachtig weer voorspeld, dus wilden we er een luie dag van maken.

1

De morgen begon met volop zon, maar tegen de middag was de lucht helemaal bewolkt en koelde het flink af. We zitten hier vrij hoog op een
berg en de wind waait er flink overheen, gelukkig zitten wij op ons plekje
aardig beschut. Op de camping is het rustig geworden, er zijn vanmorgen diverse mensen vertrokken, waaronder onze leuke buren uit Eindhoven, waarmee we de eerste avond hier gezellig bij het vuur hebben gezeten.

2

Er hoort ook nog een meertje bij de kampplaats en daar wandelen we naartoe, al houden we geen droge voeten en moeten we af en toe door
de modder baggeren.

3

4

Het was de bedoeling hier te gaan vissen, maar het water is erg ondiep. Wel ziet de omgeving er gezellig uit en de kampbaas heeft zelfs voor een “toilet” gezorgd !

5

6

7

8

Terug bij ons hutje gaat de kachel al vroeg aan en zitten we heerlijk te lezen bij de warme vlammen.

9

Pas tegen vieren laat de zon zich weer zien en is het zonder houtkachel behaaglijk. We ontdekken nog twee nieuwe ingerichte huisjes in het
“open lucht museum” die van de week gesloten waren: het hutje van een
schoenmaker en een plek waar kaas gemaakt werd. We hebben nog nooit zo’n aparte kampplaats meegemaakt.

10

11

12

We willen straks, tegen tienen, nog met de oldtimer op pad om elanden te spotten. Deze prachtige dieren laten zich sóms bij schemer zien, al trekken ze zich in de zomer meestal terug in de bossen en heb je in de winter de meeste kans ze te vinden, we gaan het toch proberen !

Verslag 30

Het is vandaag prachtig weer en de voorspellingen voor de komende dagen zijn ook goed, rond de vijfentwintig graden ! We rijden noordwaarts naar Neset Camping, gelegen in het Setesdal op een landtong in de Byglandsfjord, dertien kilometer noordelijk van de plaats Evje. Hier hebben we drie jaar terug ook gestaan en hadden er goede herinneringen aan, bovendien staan we nu haast op dezelfde plek als toen, pal aan het water. (Dennis moet het zeker herkennen !)

1

2ab

We vonden de hutten hier niet leuk en ze stonden op een vreemde plaats, dus we hebben de tent weer opgezet ! Het is druk op de Nederlandstalige kampplaats, waar alleen Duitsers en Noren staan. Als we aankomen is er net een folkloristische groep uit deze streek bezig met een optreden van zang, dans en muziek, leuk om te zien en te horen.

3

4

We maken er een luie middag van en ik ga zelfs nog even het water in.         (Wel fris, hoor !)

5

6

7

8

Tot negen uur schijnt de zon, daarna koelt het wel af, maar we kunnen gewoon buiten blijven zitten. We zijn van plan hier drie nachten te blijven en dan met de boot vanuit Kristiansand over te varen naar Denemarken !

Verslag 31

1

2

We hebben prima geslapen vannacht in ons tentje, het luchtbed hebben we niet gebruikt, maar alleen de smalle opblaasbare matjes, zodoende hielden we ruimte over voor onze tassen en andere spullen.

Tegen achten scheen de zon op de tent en werd het tijd om op
te staan ! De wind is gaan liggen en het belooft een warme dag te worden. Om tien uur zitten we al in de auto om een “rondje meer” te doen.

3

De fjord is smal en langgerekt en halverwege is een oude sluis te bekijken, die inmiddels buiten werking is.

4

5

6

Bij de Reiarsfossen keren we om en gaan verder zuidwaarts, via een smalle weg langs hoge bergen.

7

8

9ab

Onderweg is een prachtig natuurgebied te bekijken, waar beschermde visarenden broeden en aan het eind gaat de fjord over in de snelstromende rivier Otra, waar veel geraft wordt.

10

11

12

Ook hier stoppen we om diverse groepen waaghalzen in rubberboten door het woeste water te zien ploegen. Eén boot gaat over de kop, bij een andere valt er een passagier uit !

13

14

15

16

17

18

Nadat we boodschappen hebben gedaan in Evje, waar we voor twee dagen bier hebben gekocht, omdat zondags en ’s avonds de winkels dit niet
mogen en kúnnen verkopen (de kassa’s blokkeren de verkoop !), keren we terug naar de camping. In tegenstelling tot de Noren brengen wij de middag in de schaduw door en aan het eind van de dag wagen we ons in het verkoelende water. Tegen de avond komt er wind opzetten, dit keer uit zuidelijke richting pal in onze tent, maar het is een vrij warme wind. Nog één dag in Noorwegen en dan keren we langzaam huiswaarts !

Verslag 32

We hebben totaal geen spijt dat we de tent opgezet hebben, met dit mooie weer heb je alleen maar een plek nodig om te slapen. We kunnen nu alleen niet beschikken over een koelkast, maar achterin de auto blijft alles redelijk koud en de blikjes bier hebben we in een emmer fjordwater gezet  Gisteravond hebben we tot half twaalf buiten spelletjes gedaan, daarna werd het te schemerig en te fris. Deze vakantie hebben we triominos, skipbo en yathzee bij ons, we missen ons favoriete spel Carcassonne, maar we hadden niet verwacht dat de hutjes een grote tafel zouden hebben, die nodig is bij dit spel. Volgende keer, wanneer we met de oldtimer naar de Noordkaap gaan (!), gaat het spel zeker mee !

Vanmorgen heeft Wim een tijdje gevist op het schiereilandje waar we vlakbij staan en hij heeft twee forelletjes gevangen, ze waren echter te klein om op te eten.

1

2

Na het ontbijt zijn we, ondanks het extreem warme weer, toch de auto ingestapt om een tripje te maken. We hebben allerlei smalle wegen genomen in de bergen en je komt dan haast niemand tegen. Noorwegen is zo wie zo een dun bevolkt land met gemiddeld slechts twaalf mensen op een km2.       Bij het plaatsje Aknes zagen we toevallig een hele groep oldtimers staan, er was blijkbaar een samenkomst van deze autobezitters. We hebben onze oldtimer erbij gezet en zijn daarna met het fototoestel op pad gegaan om er een aantal te vereeuwigen.

 

3

5

6

Ook hebben we natuurlijk weer prachtige plaatjes gemaakt van de schitterende natuur.

7

8

9

10

Tegen half drie waren we terug op de camping en zijn eerst af gaan koelen in het meer. Ik heb er nog steeds moeite mee om door te komen, maar het is wel verfrissend, Wim duikt er wél zo in ! De rest van de dag hebben we gelezen en geluierd.

IMG_1132

Morgen gaan we om half twee met de snelle boot van Fjordline over van Kristiansand naar Hirtshals, deze doet er twee uur en een kwartier over. Tegen vieren komen we aan in Denemarken en hebben dan nog tijd genoeg om boodschappen te doen en een slaapplek te vinden.

Verslag 33

We stonden vanmorgen om half twaalf al bij de haven van Kritiansand, nog een uur voor de officiële inchecktijd. Toch stonden er al diverse campers en auto’s te wachten op de grote catamaran die om half twee zou vertrekken richting Denemarken.

1

2

We hadden ook de grote boot van ColorLine kunnen nemen, maar die voer alleen om acht uur ’s morgens en om vier uur ’s middags. We zouden dan pas na achten ’s avonds in Denemarken aankomen en dat vonden we wel erg laat. Toen de boot aankwam in Kristiansand was het gelijk een grote drukte: alle auto’s en campers die van de veerboot afkwamen vanuit Hirsthals en de velen die er weer op moesten. Wij werden onderin het ruim geplaatst naast de motorrijders, omdat de oldtimer nogal laag is ! Stipt om half twee vertrok de catamaran en zodra hij op volle zee was gingen de motoren voluit.

3

Er staat een aardige wind vandaag en Wim had uit voorzorg al een reistablet ingenomen, maar goed ook, want de boot ging aardig heen en weer
! Je bent haast verplicht in je stoel te blijven zitten en toiletgebruik uit te stellen tot in Denemarken ! Eenmaal aangekomen gingen wij als allerlaatste van boord en zodra we aan land kwamen voelden we de intense warmte van de hittegolf die momenteel in Europa heerst. Gelukkig hoefden we niet ver meer te rijden en na een stop in Hjorring voor de boodschappen kwamen we een half uur later in de plaats Lokken aan bij een camping pal aan de Skagerrakzee.

4

Met dit prachtige weer zetten we natuurlijk ons tentje weer op, maar dit keer moeten we het zonder picknicktafel doen. De maaltijd wordt nu op de grond klaargemaakt en we eten dus primitief met het bord op schoot, geen enkel probleem !

5

6

7

8

We maken een strandwandeling, waarbij we langs diverse oude bunkers komen en tegen negenen gaan we met onze stoelen op een duin zitten om,
voor het eerst deze vakantie, de zon in de zee te zien zakken.

9

10

Pas tegen tienen verdwijnt hij echt achter de horizon en al die tijd hebben wij, met een wijntje erbij, genoten van het uitzicht en het geluid van de ruisende golven !

11

12

Verslag 34

Als je ruim een maand lang allerlei pasjes rijdt langs hoge, vaak besneeuwde bergen, watervallen en fjorden ziet en leuke houten huisjes, prachtig aan het water gelegen, aanschouwd, dan is het wel even wennen om rechte, vlakke wegen te rijden en weer gewoon stenen huizen aan de kant van de weg te zien staan. Denemarken is net Holland: vlak, vaak kaal en met rechte wegen, ook waait er een harde wind.

1

We zijn vanmorgen, dinsdag 23 juli, met prachtig weer vertrokken uit Lokken, vanaf één van de vele grote campings aan de westkust. We blijven deze kustlijn volgen en komen zo langs Nationalpark Thy, waar het veel lijkt op een combinatie van de Hoge Veluwe en de Noord Hollandse duinen.

2

3

Ook de “afsluitdijk” gaan we over en even later nemen we de veerpont naar Thyboron om zo het Nissum Bredning over te steken. Dit keer hebben we geluk dat we zo’n kleine auto hebben; de camper voor ons in de rij moet wachten op de volgende pont, wíj kunnen nog net mee.

4c

Bij de plek waar we even later stoppen om te picknicken blijken toevallig diverse oude grafheuvels te liggen, die dateren van ruim duizend jaar voor Christus.

5

Tegen drieën beginnen we te kijken naar een kampplaats aan zee en deze vinden we bij Lyngvig, waar ook een vuurtoren staat.

6

7

8a

9

Het is een grote camping die eindigt bij de duinen en ook hier gaan we, net als gisteren, het strand op voor een wandeling en tegen tienen zitten we, samen met vele anderen, te kijken hoe de zon in de zee zakt !

10

11

Verslag 35

Het eerste stuk wat we vanmorgen reden was nog wel interessant: over een smalle landstrook met aan de ene kant de Noordzee en aan de andere zijde het meer Ringkobing Fjord, al heb ik bij een “fjord” eigenlijk wel iets anders in gedachten ! Daarna volgden weer een tijd lang rechte wegen langs veel boerderijen en vlak land. Tussen de middag zijn we naar het eiland Romo gereden, dat door een tien kilometer lange weg met het vaste land wordt
verbonden. We hadden vorige week een tip gekregen dat je hier kon “strand rijden”, iets wat we met de oldtimer natuurlijk nog nooit gedaan hebben. Het bleek een gigantisch groot strand te zijn waar honderden auto’s en campers geparkeerd stonden, de zee hebben we niet eens gezien !

1abc

2abc

We hebben er een boterham gegeten, al moest je goed opletten dat er geen zand op waaide !

3abc

Langzaamaan begint de er een lichte nevel voor de zon te komen, wat niet erg is bij 27 graden en ook zagen we een ronde cirkel (halo) rond de zon, wat erop duidt dat er ander weer op komst is.

4

We rijden nog een stuk zuidelijker en net voor de grensovergang naar Duitsland zien we een leuke camping in het pittoreske plaatsje Rudbol.

5

6

Hier brengen we de rest van de dag door en zetten onze tent weer op, hopelijk is het morgenvroeg nog droog!

7

8

Verslag 36

We lagen nog maar net op bed toen het begon te spetteren, de nacht van woensdag op donderdag, en ’s morgens was de tent nog nat. Gelukkig
regende het niet meer en ook kwam de zon gelijk weer tevoorschijn, dus konden we hem toch droog opruimen en meenemen in de auto. We hadden wel een ander probleempje: één van de matjes is lek en dat ligt wel érg hard ! We besloten de laatste nacht maar weer een hotel op te zoeken, vooral omdat er ook nog kans was op regen en onweer.

Net als in Denemarken staan er in Duitsland heel veel windmolens, alleen nu produceren ze niet veel energie, want er staat maar weinig wind. We rijden weer over binnenwegen en door leuke Duitse dorpjes met grote boerderijen en bij de plaats Husum stoppen we om de haven te bekijken, die helemaal droog ligt.

1

2

Aan het begin van de middag zijn we weer bij de rivier de Elbe, waar een nog grotere file staat te wachten bij de veerpont, als op de heenweg. Het is inmiddels ruim dertig graden en dan is wachten op een dijk zonder schaduwplek minder prettig. We kunnen ons niet terugtrekken in een auto
met airco, we hebben de deuren maar open gezet !

3

Na de Elbe kwam de rivier de Weser nog op ons pad, waar we via een grote tunnel onderdoor zijn gegaan. Tegen half zes komen we aan in het gehucht Schwei, waar we een hotel-restaurant vinden, met een Griekse eigenaar.

4

5

Tegen zessen gaan we éven naar buiten om een biertje te drinken en wat te eten en pas om half één ’s nachts komen we weer terug in onze kamer !! Het was érg gezellig op het terras, waar we samen met twee Zweedse motorrijders en een groep plaatselijke Duitsers zaten. De Griek kwam regelmatig met een ouzo aanzetten, Wim haalde de fles Branca Menthe (die we net in Duitsland gekocht hadden) tevoorschijn en aan het eind van de avond was de fles leeg, waren er heel wat ouzo’s naar binnen gewerkt en was iedereen aardig teut !

6

Vanmorgen, toen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld kregen (waar we helaas haast niets van gegeten hebben, omdat onze magen dat nog niet aankonden !), vertelde de Griekse eigenaar dat hij niet meer naar huis was
gegaan en in het hotel had geslapen, ook hij vond het gisteravond heel geslaagd ! De Zweedse motorrijders zaten met duffe koppen aan het ontbijt en hoefden nooit meer alcohol !

We hadden nog driehonderdentwintig kilometer te gaan om thuis te komen en gelukkig was Wim fit genoeg om te rijden. Weer is het broeierig warm en als we uren later in Drenthe aankomen worden we ineens verrast door een
flinke onweersbui met stortregen. We gaan zelfs tijdelijk aan de kant staan, zo hard gaat het te keer. Daarna klaart het echter weer op en zitten we even
later, onder nadruppelde bomen, met een kop koffie op een parkeerplaats.

7abc

Tegen vijven zijn we thuis, onze prachtige reis zit er op, we hebben 6200 kilometer afgelegd en de meeste tijd met open kap gereden. Heel veel mensen hebben ons aangesproken over de auto en op de foto gezet.

Noorwegen is een schitterend land en over een paar jaar willen we met onze oldtimer helemaal naar de Noordkaap, weer met de tent en natuurlijk gebruikmakend van de vele leuke hutten !

Turkije 2012

Turkije 2012

11 weken op pad met de caravan

Een persoonlijk verslag van een Vagebond groepsreis naar Turkije, we zijn in 11 weken tijd door 15 landen gereisd en hebben ruim 11000 kilometer afgelegd met 13 campers en 2 caravans in totaal 30 personen. De samenkomst was in Boedapest en de ontbinding 7 weken later in Dubrovnik. De tijd daarvoor en erna hebben we op eigen gelegenheid gereisd.

In dit verslag zijn ruim 800 foto’s verwerkt. Veel lees en kijkplezier.

Reacties kunnen worden gestuurd naar:   wblits@hotmail.com

Verslag 1

 

Begin vorig jaar hebben we met Vagebondreizen een groepsreis naar Marokko gemaakt, dit was erg gezellig en is zo goed bevallen dat we tijdens een reünie besloten hebben om nog een keer met dezelfde mensen op reis te gaan. Dit keer gaan we Turkije en Griekenland bezoeken en de start van de trip is in Budapest, hier moeten we allemaal op 31 augustus zijn. Wij zijn gisteren, 20 augustus vertrokken uit Dodewaard, nadat Wim eerst nog voor een eindcontrole van een staarbehandeling in het Tielse ziekenhuis moest zijn.

We vertrekken dus pas na elven en de temperatuur is inmiddels opgelopen tot ruim vijfentwintig graden, niet echt ideaal weer voor een lange autotrip. We hebben 475 kilometer te gaan naar Oberhof camping am Lütschestausee in Frankenhain, wat in het Thüringer Wald ligt. We komen pas tegen zessen aan en zijn helemaal gaar van de warmte want het is ruim 32 graden geworden. We vinden een mooi plekje vlakbij het meer en na een barbecue maaltijd en een spelletje duiken we ons bed in.

Na een prima nachtrust wordt het vandaag tijd de omgeving te verkennen, we starten met een wandeling rond het stuwmeer, wat je na twee kilometer al rond bent.

Daarna pakken we de auto weer en rijden een mooie route door de bossen en langs kleine dorpjes met oude vakwerkhuizen. In Trusetal maken we een wandeling langs de mooie, door mensenhanden gemaakte waterval en omdat de temperatuur weer rond de dertig graden ligt, is de nevel van het water heerlijk verkoelend.

Bij ons volgende punt is het zelfs koud en hebben we een vest nodig: de Marienglashöhle in Friedrichroda. In het verleden werd er uit deze grot gips gedolven, maar toen deze gevuld werd met water met calciumsulfaat, wat op den duur kristalliseerde, ontstond er een prachtige kristalgrot. Tot 1848 waren hoofdzakelijk kerken en kloosters grote afnemers van deze gipskristallen, die mooi glinsterden bij kaarslicht rond Mariabeelden (vandaar de naam Marienglas !). Tegenwoordig is het beschermd gebied en na diverse restauraties worden er rondleidingen gegeven.

De overgang van tien naar dertig graden was groot en voor vandaag hebben we genoeg gezien. We luieren verder bij de caravan en genieten van een zwoele avond.

Verslag 2

 

Midden in de nacht kwam dan de langverwachte onweersbui vergezeld met een heleboel regen, waardoor het vanmorgen met twintig graden gelijk een stuk minder benauwd aanvoelde. De zon kwam echter weer tevoorschijn, ideaal weer dus ! We zijn eerst naar Oberhof gereden, hemelsbreed slechts enkele kilometers verwijderd van de camping, maar alleen bereikbaar via een tocht van twintig kilometer. Oberhof is een populaire wintersportplaats met uitstekende skischansen en ook nu was het er aardig druk.

Via een prachtige route door het Thüringer Wald, waar we regelmatig borden met “Rennsteig” zagen: een lange wandelroute die dwars door het gebied loopt en welke je in gedeelten kunt lopen, kwamen we uit bij Frauenwald vlakbij Suhl. Hier vind je onder de grond een bunker die stamt uit de tijd van de “koude oorlog”. We zitten hier natuurlijk in voormalig DDR gebied, wat het extra interessant maakt iets van die periode te weten te komen. In 1973 is er in het geheim een hele bunker gebouwd gelijktijdig met een hotel, zelfs de naaste omgeving had er geen idee van dat veel materiaal niet bestemd was voor de bouw van het hotel, maar voor een militair doeleind.

De bunker is 3600 m2 groot en bood ruimte aan 130 personen in tijde van crisis. Men moest het er een jaar uit kunnen zingen met alle voorraden en voorzieningen. Je ziet er slaap- en eetzalen, maar ook veel communicatiemateriaal.

De muren en stalen deuren zijn erg dik en de temperatuur ligt er rond de vijftien graden, al met al was het zeer indrukwekkend.

Eenmaal terug op de camping genieten we nog een tijdje van het mooie weer. Morgen trekken we verder, we rijden deze vakantie door dertien landen (Nederland niet meegeteld) en ons volgende land wordt Tsjechië !

Verslag 3

Vanmorgen om acht uur was het maar elf graden wat niet verwonderlijk is want de camping ligt op zevenhonderd meter hoogte. De zon was echter al vroeg op en had flink wat kracht, zodoende konden we voor vertrek toch buiten ontbijten. We moeten vandaag driehonderdvijftig kilometer rijden naar de volgende camping genaamd: Slunce Autokempink in Zandov. Tegen twee uur gaan we de grens naar Tsjechië over, waar we eerst een tien dagen vignet voor 12,50 euro kopen. Ook doen we netjes onze dimlichten aan wat verplicht schijnt te zijn in dit land. Zodra we de grens over zijn stuurt de TomTom ons van de snelweg af en rijden we langs mooie hoge groene heuvels afgewisseld door kleine dorpjes met oude huizen. We zijn nog geen kwartier in Tsjechië wanneer we onze eerste bekeuring al op zak hebben: we worden aangehouden door de plaatselijke politie en blijken 65 kilometer te hebben gereden binnen de bebouwde kom. De boete is 500 kronen, wat omgerekend uitkomt op twintig euro ! Contant betalen graag ! (Dit wordt dus met kaart betalen want we hebben nog geen kroon op zak !)

Vanaf dat moment staat de “cruise controle” constant aan, want je rijdt dorpje in dorpje uit met dan weer 70 km. en dan weer 50 km. op de borden ! Tegen drieën rijden we de camping op waar de eigenaar alleen maar Tsjechisch spreekt, maar met heel gebrekkig Duits komen we er samen toch uit. We staan nu op een grasveldje en met een “geleende” stekker hebben we stroom.

Er is een groot zwembad met “groen” water en ook is er een terrasje waar we een biertje kunnen drinken. Het is inmiddels 24 graden dus dat lusten we wel, alleen… we hebben geen kronen. Een Hollander, die met z’n vrouw op het terras zit biedt gelijk aan 500 kronen te wisselen en even later zitten we voor vijfentachtig cent ! aan een halve liter bier ! We raken in gesprek met de “Fries” en blijken veel overeenkomsten te hebben: ook hij is net aan staar geopereerd, heeft een eigen bedrijf, heeft dezelfde telefoon en fotocamera…. dus gesprekstof zat bij een (tweede) halve liter bier !

Tegen de avond gaat de barbecue weer aan en ook komt er nadien hout op, wel lekker want ook hier koelt het ’s avonds snel af !

Verslag 4

Vandaag (24 augustus) hebben we het Nationaal Park Ceské Svycarsko, dat in het noorden van Tsjechië ligt, bezocht. Via smalle wegen kwamen we, na ruim vijfentwintig kilometer, aan bij het plaatsje Hrensko. Hier vandaan loopt een route langs de Kamenicekloof, waarvan de steile rotswanden 50 tot 150 meter loodrecht omhoog steken.

Het pad langs de oever is in de 19e eeuw aangelegd, maar stopt enkele keren, waardoor je met een boot verder moet, dit gebeurt op de ouderwetse manier met punteren.

Na zo’n twintig minuten varen kom je aan bij een volgend stuk route.

Een ander interessant punt in het park is Pravcika brána, de grootste natuurlijke rotsbrug van Centraal Europa met een lengte van 26 meter, een hoogte van 16 meter en de breedte is 7-8 meter.

Ook staat hier het Valkennest, een kasteeltje uit 1881. Hier zijn we naartoe gewandeld via een rotsachtige oplopende weg.

Helaas bleef het niet droog en hebben we onderweg een paar flinke buien gehad met onweer. Tijdens het grootste noodweer hebben we onder de rotsen geschuild, maar aan het eind van de dag waren we allebei flink nat !

Toch hebben we ons prima vermaakt vandaag: we hebben ruim vijftien kilometer gelopen door bos, langs de rivier en in de bergen. Ook hebben we enkele lieflijke dorpjes doorkruist. Morgen zullen we wel spierpijn hebben !

Verslag 5

We zijn vandaag heel lui geweest ! Gister waren we de hele dag op stap en ook morgen zitten we weer uren in de auto, dus nu hebben we een dagje “camping” gedaan, wat met vijfentwintig graden niet verkeerd is! Toch wilden we wel wát zien en zijn daarom net na de middag naar het dorpje Benesov nad Ploucnicí gereden, slechts twaalf kilometer van onze kampplaats verwijderd. Tijdens de rit ernaartoe verbaas je je over de staat van de meeste huizen: het pleisterwerk ziet er erg slecht uit en van verf hebben de meesten blijkbaar niet gehoord. De natuur is hier echter erg mooi met hoge groene heuvels en veel riviertjes.

Het plaatsje Benesov heeft een mooi plein met verzorgde bouwwerken en ook een leuk restaurantje. Hier zijn we op het terras neergestreken en voor 160 kronen (zo’n 6,50 euro) hebben we er een heerlijke maaltijd genuttigd inclusief een halve liter “pivo” (bier). (Ik had rundvlees met gebakken uien, stukjes salami en augurk wat een heerlijke combinatie was !) Na een korte rondwandeling zijn we daarna weer teruggekeerd naar Zandov.

Daar was het weer tijd voor een spelletje Carcassonne, wat nog steeds onze favoriet is (al verlies ik de laatste tijd wel vaak !) We besluiten dat we de volgende keer Tsjechië wat langer gaan bezoeken, waarschijnlijk volgend jaar de hele maand mei !

Verslag 6

Zaterdagavond hebben we lang buiten kunnen zitten bij het kampvuur, de lucht trok langzaam helemaal dicht en ook de hele volgende dag was het zwaar bewolkt.

(Ook kwam de temperatuur zondag niet boven de twintig graden.) Nadat we ’s morgens het luttele bedrag van nog geen vijfhonderd kronen hadden afgerekend (bijna 20 euro: staangeld met stroom voor drie dagen !) zijn we vertrokken richting Slowakije. We hadden een lange weg te gaan: de route voerde ons door allerlei kleine dorpjes waar je steeds flink kon remmen, want overal hadden ze flitspalen of politiecontroles en één bekeuring is genoeg ! Ook kregen we twee wegomleggingen, waardoor we pas tegen zessen op camping “Slnecné Skaly” in Rajecké Teplice aankwamen. De kampplaats ligt net onder de stad Zilina bij het gebergte de Kleine Fatra; achter onze caravan kabbelt een riviertje,

voor ons rijst een beboste berg uit de grond omhoog. (Helaas zorgt deze ervoor dat de zon om vijf uur verdwenen is !) ’s Avonds koelt het snel af en voor het eerst brengen we de avond binnen in de caravan door.

Vanmorgen (maandag 27 augustus) zijn we eerst naar het fraaie dorpje Cicmany gereden, door het hele plaatsje heen vind je houten huizen die versierd zijn met witte geometrische patronen, geschilderd met kalk.

Daarna hebben we onze weg vervolgd richting Prievidza waar vlakbij de Bojniceburcht te bezichtigen is.

(Bij gebrek aan tijd en ander voedsel een snelle lunch in de vorm van een gekookte maiskolf !)

Deze romantische burcht is een van de grootste toeristische attracties van Slowakije en dateert uit de 12e eeuw. Nadien is het kasteel vaak verbouwd wat goed te zien is aan de verschillende stijlen in het gebouw. We hebben een rondleiding van ruim een uur, al verstonden we geen woord van wat er gezegd werd ! De burcht is echter te groot om zonder gids in rond te wandelen, je zou geheid verdwalen.

We zien o.a. een waterput van 26 meter diep, een Gouden Zaal, waarvan het plafond versierd is met 183 verschillende engeltjes in bladgoud verguld.

Ook de kapel, de graftombe en de marmeren zaal zijn erg mooi.

Het kasteel rust op een druipsteenrots waar we als laatste ook nog een kijkje nemen. Al met al een imposant bouwwerk !

De smalle weg (nr 64) voert ons trouwens over de bergen met lang aanhoudende hellingen van twaalf procent en deze route moeten we ook hebben naar Boedapest. We hebben dus al een alternatieve rit opgezocht !

Eenmaal terug op de camping pakt Wim voor het eerst deze vakantie z’n hengel en binnen een half uur heeft hij al vier forellen gevangen ! Die zullen best smaken op de barbecue !

Ook nu genieten we tot tien uur buiten van het kampvuur. Tegen die tijd is de temperatuur gedaald naar elf graden en wordt het tijd om naar binnen te verhuizen, waar de vloerverwarming al een tijdje aanstaat, het lijkt Schotland wel !!

Verslag 7

We hadden vandaag een prachtige dag met ruim vierentwintig graden en geen wolkje aan de lucht. Toch begon de dag fris: om negen uur was het nog maar elf graden, brr !

We hebben niet veel ondernomen en zijn niet verder gekomen dan het stadje Zilina, hier tien kilometer vandaan. Hier hebben we een half uurtje rondgelopen en hadden het toen wel bekeken. Het vierkante marktplein “Marianské námestie” met z’n terrasjes en kerken is nog het meest interessante van de stad.

Wel valt het ons op dat ze hier goed “verwesterd” zijn, er is een heel modern overdekt winkelcentrum en ook de prijzen zijn zo goed als gelijk aan Holland. (Alleen de horeca is hier veel voordeliger !)

Eenmaal terug op de camping pakt Wim af en toe de vishengel (het blijft vandaag bij één grote forel !) en ook nemen we tijd voor een leesboek.

Voor je het weet is het vijf uur en verdwijnt de verwarmende zon achter de berg. Meteen kan de lange broek weer aan en even later ook het kampvuur.

Morgen trekken we verder naar Hongarije, waar we op de camping in Boedapest vast al veel bekenden zullen treffen !

Verslag 8

Gistermorgen zaten we al om negen uur in de auto, we vertrokken met miezerig weer en elf graden !! De temperatuur liep echter snel op en ook de zon kwam tevoorschijn en voor de middag was het al ruim vijfentwintig graden. De route richting Hongarije was erg mooi: we reden langs (en niet óver) bergen via smalle wegen en weer door diverse dorpjes (afremmen dus !) Bij de plaats Sahy zijn we de grens naar Hongarije overgegaan en hebben daar bij een pompstation, waar we ook LPG getankt hebben (iets wat tot nu toe steeds goed gelukt is !) een e-vignet gekocht, een elektronisch ticket waarvoor je je kenteken op moet geven; op tolwegen wordt je dan via camera’s gecontroleerd. Tegen tweeën kwamen we aan op camping Haller in de stad Boedapest. Er waren al heel wat koppels van de groep gearriveerd en natuurlijk was het gelijk weer heel gezellig en vertrouwd om iedereen te zien. We kregen helaas ook te horen dat Jos en Francien op het laatste moment moesten afhaken vanwege ziekte, terwijl hun camper al gepakt stond !

Het is inmiddels dertig graden en we vinden een plekje voor de caravan in de schaduw, iets wat nu wel welkom is ! Van de campingbaas krijgen we uitgebreid uitleg over de metro en de bus en ook van John horen we hoe we het snelste in de stad kunnen komen.

Op deze camping zijn wasmachines en met dit warme weer is het een fluitje van een cent om alles droog te krijgen dus heb ik maar gelijk alles in de machines gedouwd. We zitten de hele avond in hemdje en korte broek buiten, want het koelt hier niet erg af. (Beter dan die elf graden op de vorige camping !)

Vanmorgen waren we al vroeg op pad, voor negenen zaten we al in de metro ! Het is hier prima geregeld voor de toeristen: ben je boven de vijfenzestig dan heb je gratis vervoer met bus, tram en metro. Ook is hier een uitgebreid systeem met “hop on hop off” bussen, die er voor zorgen dat je de hele stad te zien krijgt, zelfs een boottocht hoort hierbij. Wij hebben vanaf de camping het stukje naar de metro gelopen (zes minuten) en voor ongeveer vier euro hebben we retourtickets met de metro naar het centrum. Op de camping hadden we al kaartjes voor de “city-tour bus” gekocht ( achttien euro per persoon en de tweede dag is gratis !) en binnen no-time zaten we boven in de eerste rode bus die vandaag startte.

Het is nu al vijfentwintig graden en in de loop van de dag wordt het zelfs drieëndertig graden ! In Hongarije werken ze nog met de forint, maar de euro is voor sommige winkeliers ook geen probleem !

Ik had van te voren al een beetje bekeken wat voor ons interessant was en we stappen voor het eerst uit de bus bij de “Citadel”. Deze ruïne staat op een hoog punt (de Gellértheuvel) in het zuidwesten van de stad. Boedapest wordt gescheiden door de rivier de Donau, het westelijk gedeelte van de stad is Buda en het oostelijk deel heet Pest.

Vanaf de heuvel heb je dus een mooi uitzicht over het zuiden van Buda en over Pest !

Ook staat hier het Bevrijdingsmonument, wat vanuit alle windrichtingen zichtbaar is en uitgegroeid is tot een symbool van de stad.

(Het beeld van bisschop Gellért, de beschermheilige van de stad die in de 11de eeuw werd vermoord.)

Even ervoor hadden we een mooi bouwwerk gezien en door de routes van de bus (de gele en rode lijn) te combineren staan we even later bij het Vissersbastion.

Ook hiervandaan is het uitzicht mooi, maar interessanter is het monument (1910) zelf en de grote drukte van toeristen eromheen. Ook speelt er een Hongaars duo op viool en gitaar, wat erg mooi klinkt.

Hiervandaan dalen we de Burchtwijk (Noord Buda) af en komen bij de Szécheny Iánchid brug, waar we de bus weer “in hoppen”.

Een ander interessant gebouw is het Parlement, het grootste bouwwerk van Hongarije, welke vanaf het water nog het best te zien is. Het rijkversierde meesterwerk (gebouwd tussen 1885-1904) telt 691 kamers. Wij hebben alleen de buitenkant bewonderd !

Na onze boottrip hebben we genoeg gezien van Boedapest, wij vonden het geen bijzondere stad, maar wij houden nu eenmaal meer van de natuur ! (Onze tickets voor de “tweede dag gratis” geven we later aan Roel en Janna, die net gearriveerd zijn en alleen morgen nog hebben om de stad te bekijken, wij vinden één dag Budapest genoeg !)

Tegen vijven zijn we terug op de camping waar inmiddels de laatsten van de groep van de “Turkije reis” zijn aangekomen. Dit keer hebben we veertien equipes en morgen hebben we onze eerste “officiële” samenkomst ! Ik weet zeker dat het weer een heel gezellige tijd zal worden !

Verslag 9

Vandaag (vrijdag 31 augustus) is onze laatste dag in Boedapest. De hele groep is aanwezig, maar ieder gaat nu nog z’n eigen gang., morgen begint de reis officieel. Sommigen gaan de stad nog een keer in, anderen brengen een bezoek aan één van de vele thermale baden die hier in Boedapest zijn. Wij maken er een klusjesdag van: de caravan krijgt nog even een schoonmaakbeurt, er zit nog een kastje los,

Wim klooft nog wat hout en we slaan in de supermarkt nog wat extra levensmiddelen in. Ook vandaag is het weer knap heet: ruim 33 graden op ons plekje in de schaduw !

Om vijf uur hebben we onze eerste bijeenkomst waar John en Joke nog wat dingen met ons doornemen en natuurlijk ontbreekt een lekker drankje niet ! De sfeer zit er gelijk weer goed in.

Tegen half zeven gaan we met z’n allen naar restaurant “Pampuska” wat op de camping staat en krijgen daar een heerlijke goulashsoep, op leuke wijze geserveerd.

Ook hier wordt gezellig bijgekletst en voor je het weet is het donker en zijn we weer de laatsten die vertrekken (samen met Roel en Janna !). Morgen gaan we naar Roemenië waar we voor het eerst de klok een uur vooruit moeten zetten.

Verslag 10

We verlieten vanmorgen Boedapest met regen, maar al snel kwam de zon met volle kracht weer tevoorschijn en tegen twaalven was het alweer ruim dertig graden. (Om drie uur zelfs 36 graden !) De weg naar Roemenië in zuidoostelijke richting was vrij saai: Hongarije is vlak met veel landbouw (waarvan veel velden met verdroogde zonnebloemen !) en over snelwegen rijden is zo wie zo niet interessant ! Het land is ruim twee keer zo groot als Nederland en telt tien miljoen inwoners, waarvan er twee miljoen in Boedapest wonen, dus verder is het vrij dun bevolkt.

Bij de grens naar Roemenië hebben we voor vijf euro weer een elektronisch ticket gekocht en ook moesten we onze paspoorten laten zien, wat op zich vreemd is voor een land dat bij de Europese Unie hoort ! Eenmaal in Roemenië viel het op dat er veel verschil is tussen arm en rijk: er staan prachtige villa’s die niet misstaan in Bloemendaal met daarnaast armoedige boerderijtjes. Ook rijden er heel krakkemikkige auto’s rond en de parkeerplaatsen lijken meer op een vuilnisbelt.

We moesten dwars door de stad Arad waar je echt goed uit moest kijken, want het Roemeense verkeer schiet je aan alle kanten voorbij en ook de wegen zijn niet altijd even goed (zacht uitgedrukt !)

Al met al was de tocht van vandaag niet erg interessant, maar soms moet je een eind rijden om daarna iets moois te zien !!

De camping: Baile Lipova is klein maar goed, met de veertien campers/caravans is hij ook gelijk vol,

maar we kunnen heerlijk in de schaduw zitten op een grasveld onder de bomen, de toiletgebouwen zijn oké en er is zelfs een zwembad (met groen water) vlakbij. In Roemenië is het één uur later dan in Holland en pas tegen negenen, na een zeer uitgebreide “happy hour” eten we een lekker maaltje van de houtskoolbarbecue. Later gaan er weer stukken hout op en zo zitten we tot ruim elf uur rond het kampvuur !

Verslag 11

Het begin van de route voert ons vandaag langs bergachtig gebied en tot Deva zijn de bochtige wegen een prettige afwisseling met de autoweg van gisteren. In de plaats Hunedoara staat een mooi kasteel Corvin waar we een uurtje rondgewandeld hebben.

Daarna gaat de route verder richting Sibiu, waar we morgen met de groep een rondleiding hebben. We rijden vandaag door Zuid-Transsylvanië en we zien hier net als in Marokko af en toe paard en wagen als vervoersmiddel.

Zoals je in Australië regelmatig dode kangoeroes langs de kant van de weg ziet liggen, vind je hier honden dood in de berm. Ook liggen er veel kapotte autobanden langs de weg, wat niet verwonderlijk is met al die kuilen in het asfalt. We blijven ons tevens verbazen over het rijgedrag van de Roemenen, volgens mij vinden ze het een uitdaging om net voor een bocht of helling in te halen, met vaak gevaarlijke situaties tot gevolg. Iedereen van de groep klaagt erover ! Ruim vijftig kilometer na Sibiu ligt onze camping “de Oude Wilg” bij de plaats Cirta, waar we twee nachten blijven. Elke avond wandelt iedereen even naar de auto van John waar de laatste informatie over de volgende dag van de reis te lezen is !

De kampplaats ziet er leuk uit en na een gezamenlijke borrel, een lokaal drankje aangeboden door de eigenaresse van de camping, gaat ieder zijn eigen gang.

Tijd voor de laptop, een spelletje of gewoon luieren. Het is inmiddels half acht en nog achtentwintig graden!

Verslag 12

We zijn vanmorgen (maandag 3 september) om half tien met een luxe bus naar Sibiu vertrokken, waar we van de eigenaresse van de camping een rondleiding krijgen.

De stad telt 135.000 inwoners en ligt aan de voet van de Karpaten. Sibiu wordt in het Duits Hermannstadt genoemd, gesticht door kolonisten uit Saksen en de Moezelstreek, die hier in de twaalfde eeuw naartoe zijn getrokken. We bezoeken een prachtige Roemeens orthodoxe kerk, die gebouwd is rond 1902.

We mogen binnen fotograferen en dit wordt dan ook volop gedaan.

We zien de stadsmuren, een paar leuke pleinen, waarvan Piatea Mare de mooiste en grootste is.

Ook worden we gewezen op de aparte dakkapellen van de huizen: een soort kattenogen !

Rond de middag nuttigen we een heerlijke “Duitse” maaltijd in restaurant Hermania en daarna heeft ieder de gelegenheid nog een tijdje rond te wandelen door de stad.

Het is echter weer ruim dertig graden dus wij zoeken, net als verschillende anderen, een terrasje op aan het grote plein.

De kinderen springen daar rond bij de fonteinen voor verkoeling en met uitzicht op het prachtige stadshuis en andere bouwwerken vermaken wij ons daar prima.

Tegen half vier rijden we terug naar de camping, waar de verkoelende douche goed bezocht wordt. De rest van de dag en avond vult ieder op z’n eigen manier in. Wij doen weer een spelletje Carcassonne (de stand is nu 4-3 voor Wim) en verder lezen we wat en bekijken vast de route voor morgen, dan rijden we namelijk naar de hoofdstad van Roemenië: Boekarest.

Verslag 13

We hebben vandaag een prachtige alternatieve route gereden door de zuidelijke Karpaten. Gisteravond kwamen Piet, Loes en Corry langs bij onze caravan met een mooie rit die dwars door de bergen liep (de 7C), deze weg is slechts twee maanden per jaar toegankelijk, maar schitterend om te rijden ! Bij Manette, de Nederlandse eigenaresse van de camping hebben we wat meer informatie gevraagd en zij vertelde dat de weg goed toegankelijk is voor caravans !

Dus vanmorgen om negen uur zijn we gestart en al snel zaten we hoog in de bergen, de auto moest er flink aan trekken en de ene S-bocht kwam na de andere.

Ook was er regelmatig een waterval te zien, het leek veel op de Trollstigveien in Noorwegen, alleen is die verboden voor caravans. Op 2050 meter hoogte moesten we een klein stukje door een tunnel en daarna gingen we via scherpe bochten weer naar beneden.

(Onderweg liepen er varkentjes over de weg !)

Daarna kwam, na een stuk weg door de bergen, een groot stuwmeer in zicht waar we ruim een half uur langs gereden hebben.

Na een lunch bij het meer, waar we Piet en Nans, Loes en Wim en Corry en Jan weer tegenkwamen (de andere drie stellen die deze route gereden hebben) hadden we nog een lange weg te gaan, maar hij was zeer afwisselend.

Aan het einde van de route konden we kiezen tussen de saaie snelweg of een binnenweg richting “Bucuresti”, we kozen voor het laatste en werden gevolgd door Nans en Piet, omdat hun TomTom kapot is en het moeilijk kon worden om de camping te vinden in Boekarest.

Ook deze weg was zeker de moeite waard: we zagen weer diverse keren “paard met wagen”, meestal gevuld met hout, koeien op de weg en ook weer veel zwerfhonden. Ook valt het op dat alle huizen los van elkaar staan (al zijn ze allemaal verschillend en vaak armoedig) met een hek eromheen en allen hebben een tuin met groente en fruit, dit wordt dan langs de kant van de weg verkocht. De geasfalteerde hoofdweg zit vol kuilen en hobbels en de zijwegen zijn meestal onverhard. We krijgen vandaag een goed beeld van het Roemeense leven.

De weg was grotendeels vijftig kilometer zone, maar dat schiet niet echt op, dus Wim heeft een beetje de “Roemeense” stijl van rijden overgenomen, waardoor het af en toe flink rammelde achterin de auto en ook in de caravan lag niet veel meer op z’n plaats ! Hoe dichter we bij de stad kwamen, hoe meer luxe huizen we zagen ! Tegen half vijf zaten we op de rondweg van Boekarest en reden we het laatste stuk naar de camping, helaas bleken de coördinaten niet te kloppen en kwamen we tweeëntwintig kilometer van de kampplaats verwijderd uit, bij een woonwijk. Daar kwam een jong stel ons te hulp en heeft ons, met hún auto, de weg naar de camping gewezen, waar we tegen zessen eindelijk, als laatsten, aankwamen. We staan hier twee nachten, morgen gaan we Boekarest bekijken.

Verslag 14

We zaten vanmorgen al om negen uur in de bus op weg naar het centrum van Boekarest. We hadden een Engelstalige vrouwelijke gids, die werkelijk ontzettend veel van Roemenië wist te vertellen.

Na een toer langs diverse mooie oude gebouwen en een korte wandeling door de drukke stad zijn we naar het werkelijk gigantische regeringsgebouw gereden, waar we, na inname van ons paspoort en verdere controle, een rondleiding van ruim een uur kregen.

Het “paleis”, gebouwd in opdracht van Ceausescu van 1984 tot 1989, is abnormaal luxe (en dit is nog zachtjes uitgedrukt). De zalen die we gezien hebben (slechts vijf procent van het totale gebouw) zijn ontzettend groot, hoog en duur bewerkt. De vloeren zijn van marmer in mozaïekvorm met daaroverheen speciaal gemaakte tapijten, er is veel bladgoud verwerkt in plafonds en muren, er hangen prachtige kroonluchters en elk vertrek is weer heel verschillend van het andere.

Er hebben zes jaar lang zestig duizend mensen gewerkt aan het complex en ook is er eerst een hele wijk met huizen, kerken en een ziekenhuis afgebroken om dit alles te kunnen verwezenlijken. Ceausescu kwam in 1965 aan het bewind en de eerste tien jaren heeft hij goed werk verricht, daarna is hij meer aan zelfverheerlijking begonnen en moest alles steeds luxer terwijl de bevolking in armoede leefde. In 1989 is hij, samen met zijn vrouw, berecht en meteen daarna doodgeschoten ! Het gebouw, wat eigenlijk ook bedoeld was als woning voor Ceausescu, is nooit helemaal ingericht !

Na deze rondleiding hebben we nog een tijdje door de stad gewandeld en kregen steeds meer informatie van onze actieve gids, terwijl de temperatuur weer steeg naar ruim dertig graden.

Daarna was het tijd voor de lunch: deze was uitstekend en de entourage van het restaurant was schitterend !

Met een overvolle maag zijn we daarna naar het openlucht museum van de stad gereden, waar oude gebouwen uit heel Roemenië te zien waren.

Het park was erg mooi aangelegd en de huizen, allen van hout, waren erg interessant om te zien. We hebben weer heel wat foto’s gemaakt !

Tegen zessen waren we weer terug op de camping, moe maar voldaan van een mooie dag in Boekarest !

Verslag 15

We hebben weer een leuke, afwisselende dag gehad. De route naar de volgende camping was vrij makkelijk te rijden over veel hoofdwegen, alleen moesten we eerst een lange rondweg om Boekarest nemen. Deze is niet te vergelijken met de wegen in Nederland: de weg zat vol kuilen, was dan weer vierbaans, dan weer smal en ook kwamen we weer paard met wagen tegen. Eenmaal op de E70/E85 reden we over wegen zoals we de laatste dagen gewend waren: hobbelig en wisselend van vijftig naar tachtig kilometer per uur. Bij de grens met Bulgarije, die gevormd wordt door de rivier de Donau, moesten we eerst zes euro betalen om de brug over te mogen (die erg smal was en waar ook nog druk aan gewerkt werd), daarna de paspoorten laten zien en in Bulgarije weer zes euro betalen voor een tolvignet.

Zodra we over de natuurlijke grens waren veranderde het landschap, het werd heuvelachtig met veel bomen en ook de weg op zich was van betere kwaliteit. Tegen tweeën waren we op de camping Strinava in Dryanovo, mooi gelegen in een kloof.

Het viel op dat er veel mensen “vrij” waren; het bleek dat vandaag de “geboorte van Maria” gevierd werd ! Vanaf de kampplaats hebben we een mooie wandeling gemaakt naar het Drynovo-klooster, langs een riviertje met een waterval en naar de Bacho Kirogrot ! Hier mochten we helaas niet naar binnen omdat we geen lev’s (Bulgaars geld) hadden.

Om half zeven zijn we met de hele groep gaan eten in een leuk restaurant bij het klooster waar de bediening heel apart was: we zaten aan vijf verschillende tafels en per tafel werd de bestelling opgenomen en uitgevoerd, wat er op neer kwam dat de eersten al aan het afrekenen waren terwijl wij (aan de laatste tafel) de bestelling nog op moesten geven ! Wel werden gelijk de drankjes geserveerd. Toch hebben we, voor slechts vijfentwintig euro (die hier wel welkom waren !) een heel gezellige avond gehad en heerlijk gegeten!

Eenmaal terug op de camping zijn we gelijk naar bed gegaan, de Bulgaarse wijn miste zijn uitwerking niet !

Verslag 16

Toen we vanmorgen van de camping vertrokken stonden de Bulgaarse campinggasten weer vol bewondering te kijken hoe Wim met de mover bezig was: hoe kan een caravan nou bewegen zonder auto ervoor !! Onderweg merken we ook dat onze “huisje” vaak nagekeken wordt, hij is natuurlijk vrij groot en ook wij zien maar weinig andere caravans, deze vakantie.

Onze route begon vanmorgen gelijk goed met een bergpas, helaas was het nog erg heiig en hebben we geen mooie foto’s kunnen maken, maar we zaten knap hoog en de auto moest er weer aardig aan trekken.

(Bij een verkeersbord twijfelden we nog even of we de pas wel opmochten.)

De wegen zijn redelijk goed, al zijn er ook stukken bij met kuilen en hobbels, maar daar raken we aan gewend. Ook zijn niet alle verkeersborden even duidelijk omdat ze in Bulgarije nog het cyrillische schrift gebruiken. Wel treft ons elke keer weer de armoede van de mensen, de huizen zien er slecht uit vooral de blokkendozen in de steden, de jeugd loopt er echter wel modern gekleed bij met een mobieltje in de hand en de meeste huizen hebben een satellietschotel en airco. Ook zien we nog veel Lada’s rondrijden. We moesten de grens naar Turkije over en dat is een heel “gedoe” ! We moeten een paar keer onze paspoorten laten zien, een visum kopen, de auto en caravan “invoeren” en ook wilde een douanebeambte de auto en caravan van binnen bekijken. Hij maakte alle kastjes open en had commentaar op de diverse flessen wijn die in de auto en caravan stonden (gelukkig heeft hij de helft nog niet eens gezien !), maar we kregen een stempel en mochten verder rijden. Wel waren we allemaal ruim anderhalf uur kwijt om de grens over te komen.

Daarna was het nog een stukje rijden naar camping Omür in Edirne, waar we twee nachten blijven staan. Wel lekker om morgen een dagje niet in de auto te hoeven rijden !

Verslag 17

De Turkse stad Edirne ligt vlakbij de Griekse en Bulgaarse grens en herbergt, naast vier andere moskeeën, één van Turkijes topattracties: de Selimiye-moskee. Dit gebouw heeft vier minaretten, een prachtige koepel en een ablutiefontein.

Wij zijn vanmorgen vanaf de camping met de plaatselijke bus met bijna de hele groep naar de stad gereden om deze moskee te bezichtigen.

Onze schoenen moesten uit en de vrouwen mochten niet zonder hoofddoek naar binnen, ook onze knieën moesten bedekt zijn ! (Wim liep gewoon in z’n korte broek en dat was geen probleem !!)

De moskee was inderdaad erg mooi en na een rondwandeling door het gebouw ging ieder op eigen gelegenheid de stad verder bekijken. De overdekte bazaar was erg interessant en ook de winkelstraten toonden een ander beeld dan een hoofdstraat in Tiel of Arnhem !

Tegen de middag waren we terug op de camping en net als alle andere dagen deze vakantie was het kwik alweer opgelopen tot boven de dertig graden, het zwembad op de kampplaats werd dan ook druk bezocht !

Na een relaxte middag aan de pool hebben we tegen vijf uur met z’n allen een toast uitgebracht op het feit dat we het al een week samen uithouden, deze borrel duurde tot na zevenen !

Daarna hebben we samen met John en Joke gebarbecued en zo weer een dag gezellig afgesloten.

Verslag 18

We zijn vandaag in zuidelijke richting gereden vanaf Edirne naar de plaats Kabatepe op het schiereiland Gallipoli. De route ging gedeeltelijk langs de kust, wat erg mooi rijden was.

(Bij een benzinestation stond een grote machine om zonnebloemen te oogsten.)

Onderweg was er de mogelijkheid om bij Troje het beroemde “paard” te bekijken. Nans en Piet zijn één van de weinigen die deze replica gefotografeerd hebben. (Dank je wel Nans !)

Onze camping “Hotel Kum” ligt aan de westkant van de “peninsula”, vanwaar we uitkijken op de Egeïsche zee. Aan de oostkant ligt de strategische waterweg de Dardanellen, die we morgen overvaren. In de Eerste Wereldoorlog is er op het schiereiland één van de bloedigste veldslagen geleverd, waarbij 500.000 Turken en geallieerden omkwamen. Er zijn diverse monumenten, musea en vele begraafplaatsen hier in de buurt, ter erkenning van de grote historische waarde.

Vanaf onze kampplaats loop je, via een bruggetje over een riviertje vol schildpadden, zo naar de zee, waar de meesten van ons wel een duik in genomen hebben.

Het zeewater heeft een prima temperatuur, waardoor je er zo inloopt ! We hebben echt een relaxte dag en genieten volop van onze vakantie !

Verslag 19

 

Vanmorgen hebben we het mooie heuvelachtige schiereiland met olijf- en naaldbomen verlaten door met de veerpont de Dardanellen over te steken. In de oudheid stond deze diepe zee-engte bekend als de Hellespont, hij geeft toegang tot de Zee van Marmara, de Bosporus en de Zwarte Zee.

Zodra we aankwamen aan de andere kant van het water bij de plaats Canakkale, zaten we aan de Egeïsche kust en hebben we Europa achter ons gelaten! We kwamen nog apart veevervoer tegen onderweg !

Het is vandaag knap winderig en we hebben een lange weg te gaan naar Bergama. Regelmatig rijden we langs de kust door drukke steden en overal waar we rijden wordt er druk aan de wegen gewerkt; het is goed opletten geblazen.

Bij de kustplaats Ayvalik stoppen we om de natuurlijke haven te bekijken en een hapje te eten. We vonden een mooi overdekt marktterrein om de caravan en auto te parkeren.

Tegen vieren komen we aan bij de camping aan de Ataturk Boulevard, waar al diverse campers van de groep staan. Vanavond gaan we met de hele groep in het restaurant van de camping eten, dus we hoeven weer niet te koken, net als gisteravond, toen hebben we ook met een aantal mensen genoten van het buffet in Kabatepe, de camping bij de zee.

Verslag 20

We stonden vannacht in de buurt van een moskee en werden al vroeg gewekt door de oproep voor het gebed, dit galmt vijf keer per dag door de luidsprekers op de minaret. (We zullen dit de aankomende tijd nog wel vaak horen !) We hebben vandaag rond de tweehonderd kilometer gereden, gedeeltelijk langs de kust, door de grote, drukke stad Izmir, een stuk tolweg en daarna door naar de kustplaats Kusadasi, waar luxe cruiseschepen aanleggen en waar tevens een grote jachthaven is.

We staan hier op camping Önder, aan de boulevard vlakbij het strand, maar op de camping merk je niets van de drukte en staan we heerlijk onder de bomen.

Ook is er, zoals op de meeste campings tot nu toe, een zwembad, waar weer veel gebruik van wordt gemaakt. Turkije is geen goedkoop land, natuurlijk is de alcohol duur, maar ook bij het pompstation is het schrikken. We kunnen gelukkig nog steeds LPG tanken en betalen voor een liter “otogaz” ongeveer 250 lira, wat neerkomt op 1,25 euro. Voor een liter benzine betaal je echter 460 lira !!

Aan de Egeïsche kust wonen ruim 26 miljoen mensen, ongeveer éénderde van de totale bevolking, de inkomens liggen hier doorgaans hoger en de mensen zijn meer westers dan elders in het land. (Alleen de oudere vrouwen dragen een hoofddoek, de rest is heel gewoon gekleed.) We blijven drie dagen op de camping staan en gaan morgenvroeg naar Efeze.

Verslag 21

Gistermorgen zaten we al om negen uur met de bijna voltallige groep in de bus op weg naar de oude stad Efeze, een half uurtje rijden van de camping. Efeze is één van de mooiste ruïnecomplexen van de westerse wereld.

Rond 1000 v.C. bouwden de Grieken hier voor het eerst een stad, later maakten de Romeinen van Efeze de belangrijkste haven aan de Egeïsche Zee. De meeste overblijfselen dateren uit die periode. Toen de haven echter steeds meer dichtslibde, raakte de stad in verval. Efeze speelde ook een grote rol in het Christendom.

De mooiste overblijfselen zijn de Tempel van Hadrianus, met z’n marmeren beeltenissen van mythische goden en godinnen, de zestien meter hoge Bibliotheek van Celsus, gebouwd ruim 100 n.C. waar in de marmeren leeszaal 12.000 perkamentrollen in de nissen lagen opgeslagen (er werden dubbele muren gebruikt om de kostbare rollen te beschermen tegen vocht) en het Theater dat plaats biedt aan 24.000 mensen en nog steeds gebruikt wordt voor concerten, de akoestiek is verbazend goed.

Vroeger heeft hier ook één van de zeven wereldwonderen gestaan: de Tempel van Artemis, geheel opgetrokken uit marmer.

Ze zijn in Efeze nog steeds druk bezig met opgravingen en in oude gebouwen worden mozaïeken en muurschilderingen blootgelegd.

Als we tegen half twee terug komen op de camping staat daar de camper van Jos en Francien, Jos is inmiddels gedotterd en voelt zich weer prima en ze wilden daarom toch graag de reis met de groep maken. In ruim vier dagen hebben ze 3200 kilometer afgelegd, een hele prestatie. Ze worden door iedereen met open armen ontvangen en tegen vijven is er een extra “welkomsparty” om hun komst te vieren.

We lopen ’s middags nog even de stad in, het is er erg druk en toeristisch. Op de markt graaien de Turkse vrouwen in bergen kleding en bij de winkels wordt je weer aangesproken om binnen te “komen kijken” !

’s Avonds komt de stad helemaal tot leven en tot diep in de nacht hoor je de geluiden van de disco’s en de “live music” bij de restaurants.

Vandaag, donderdag 13 september, hebben we een “rustdag”. Er staat niets op het programma en iedereen kan doen wat hij wil: de camper een beurt geven, een wasje doen, de stad in of op de laptop aan de gang….

De temperatuur ligt rond de 28 graden en de zon schijnt weer volop. We slapen eerst uit en tegen elf uur lopen we richting zee en zien een gigantisch cruiseschip liggen, erachter ligt een flinke viermaster, maar deze valt helemaal in het niet naast de reus.

We wandelen de boulevard helemaal af tot voorbij de grote schepen en komen terecht op een eilandje genaamd Duiveneiland, wat door een weg met het vasteland is verbonden, hierop staat een Genuees fort uit de 14e eeuw. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over de stad.

Op de terugweg halen we bij de overdekte vismarkt wat garnalen en een “red snapper”, die vanavond de barbecue op gaan.

Eenmaal terug op de camping duiken we het zwembad weer in om af te koelen, de rest van de dag doen we het heerlijk kalm aan !

Verslag 22

We hebben Kusadasi weer verlaten en zijn via een mooie tocht door de bergen, een stukje tolweg (waarvoor we bij de grens al een kaart gekocht hadden, want alles gaat elektronisch, zonder mensen, tegenwoordig) en verder over prima wegen naar Pamukkale gereden. In de verte zagen we de witte rots, ook wel “katoenen kasteel”genoemd, al liggen.

De spectaculaire terrassen in Pamukkale zijn sinds jaar en dag één van de populairste bezienswaardigheden van Turkije. De trapsgewijs opgebouwde witte kalksteen lagen zijn ontstaan doordat uit het water van de warmwaterbronnen kooldioxide opstijgt en calciumcarbonaat neerslaat. We staan op camping Baydil Büfe, die aan de voet van de “witte berg” ligt en lopen zo de terrassen op. ’s Middags maken we samen een wandeling, op blote voeten, door het warme water en om zes uur gaan we met de hele groep, via de officiële weg omhoog.

Tussentijds genieten we weer even van het verkoelende water van het zwembad, want ook vandaag komt de temperatuur weer boven de dertig graden.

Vijf jaar terug zijn we ook in Pamukkale geweest, maar alles zag er toen veel minder schoon/mooi uit. Ook stroomde er toen geen water over de terrassen, waarschijnlijk is er in de tussentijd veel gerestaureerd, alles zag er nu prachtig uit. We hebben een paar uur (tot het donker werd) over de witte kalk en door het water gelopen, ondertussen veel foto’s nemend.

Boven Pamukkale liggen de ruïnes van Hiërapolis, we hebben er nog even rondgewandeld (wat lastig ging op blote voeten, onze schoenen stonden beneden !), maar vonden de witte terrassen interessanter.

Er is vanavond een bruiloftsfeest onderaan de berg met mooie muziek en deze weergalmt prachtig, hier genieten we van. Vlakbij de camping staat een moskee, die de gelovigen oproept voor het gebed, wat betekent dat we morgenvroeg om half zes weer gewekt worden, daar zijn we wat minder blij mee !!

Verslag 23

De rit van Pamukkale naar Koycegiz voerde ons gisteren, zaterdag 15 september, over de bergen. De route was schitterend met grote hoogteverschillen, onze auto had er af en toe best moeite mee, vooral toen er een oud autootje voor ons reed, dat we niet in konden halen ! (de temperatuurmeter schoot aardig omhoog !) De meeste tijd was de weg van prima kwaliteit, maar ook moesten we stukken over onverharde wegen vol kuilen rijden, omdat ze nog volop met de weg bezig waren.

Eenmaal aangekomen in Koycegiz bleek de camping van slechte kwaliteit en de toiletten waren écht goor. Als alternatief zijn we met z’n allen aan het meer gaan staan, een prachtige plek aan de boulevard, waar de plaatselijke bevolking graag over wandelt. (Wij vormden voor hen een “speciale attractie”)

Vanwege het hete weer zijn we weer massaal het water ingeponst, al bracht het nauwelijks verkoeling.

We hebben tot laat in de avond (ruim half één) met een groepje buiten gezeten genietend van ons mooie plekje.

Vanmorgen zijn we eerst over de boulevard richting Koycegiz gelopen, waar in de haven diverse schepen voor toeristen klaarliggen om een prachtige tocht te maken. Deze voert je over het meer van Koycegiz, via de rivier van Dalyan, naar de Middellandse Zee.

De boottocht over de uitgestrekte delta is erg afwisselend: je ziet bergen, vaart door hoog oeverriet, passeert de leuke plaats Dalyan en ziet onderweg de prachtige in de rotsen uitgehouwen Lycische graven, daterend uit de 4de eeuw v.C.

Bij het “Iztuzu Plaji”, een prachtig strand dat gedeeltelijk de monding van de Dalyan afsluit, leven schildpadden, waarvan we er een paar hebben zien zwemmen. We leggen er aan om in zee te zwemmen en later aan boord de lunch te gebruiken.

In de loop van de middag varen we terug en stoppen bij Ilica, waar we weer een nieuwe ervaring opdoen door ons in een modderbad onder te dompelen, we zien er prachtig uit allemaal !

Nadat we afgespoeld zijn duiken we even de zee in om vervolgens in een waterpoel met sulfiet te stappen, dit water heeft een temperatuur van 40 graden en ruikt niet al te fris.

Na een verfrissende douche ga ik nog even met m’n voeten in een bak met kleine visjes, die het eelt van je voeten “knabbelen”, dit geeft een kietelend gevoel.

Daarna wordt het tijd voor het laatste stuk varen en tegen half zes worden we netjes bij onze “kampplaats” afgezet. Al met al was het een fantastische dag !!

Verslag 24

We hadden gisteravond, net als de avond ervoor, weer volop drukte rondom ons. Aan het eind van de boulevard was een bruiloft aan de gang en ook op de camping was een feest, beide”live bandjes” speelden om het hardst hun Turkse muziek. Alles was in de open lucht en je kon er zo naar toe lopen: er werd volop gedanst en de rest van de bevolking zat op stoelen toe te kijken. Tegen half één waren de feesten afgelopen en keerde de rust terug, wij waren toen al lang “onder zeil”, na de inspannende dag op het water !

Vandaag zijn we weer via mooie bergpassen,met prachtige vergezichten, naar onze volgende plek gereden: de Saklikent kloof, deze hoge “gorge” is door smeltwater van gletsjers uitgesleten. We hebben er met zeven personen van onze groep een wandeling doorheen gemaakt van twee en een halve kilometer (en ook weer terug).

Eerst moest je door een vrij koude snelstromende rivier en daarna liep je door de steeds smaller wordende kloof, maar wel contant in het water, klimmend en soms tot je oksels in het ondoorzichtige, door kalksteen gefilterde water.

We zijn gestart om twee uur en kwamen om half vijf de kloof weer uit, we hebben genoten met z’n allen, al was het soms afzien ! Het is vrij druk op de camping omdat van hieruit van alles georganiseerd wordt: je kunt raften over de snelstromende rivier, safari rijden en natuurlijk de kloof in wandelen.

We hebben een prachtig plekje pal aan het water, met een beetje wind, wat heerlijk is bij ruim dertig graden.

Om half zeven hebben we met de hele groep forel gegeten, een specialiteit in dit gebied. Natuurlijk was het weer erg gezellig en werd er nog nagepraat over ons “avontuur”. We genieten volop van onze gevarieerde vakantie !

Verslag 25

Omdat we vandaag maar een korte afstand af hoefden te leggen naar de volgende bestemming zijn we nog een tijdje bij de Saklikent kloof gebleven. Er waren allerlei kraampjes van de lokale bevolking en ook de kloof hebben we nog een keer uitvoerig bekeken.

Pas tegen elven zijn we vertrokken en via een mooie route langs de kust kwamen we in Kas, een drukke toeristische havenplaats. Omdat de campings vol waren zijn we met z’n allen aan de oude haven gaan staan, waar het een drukte van belang is met zeilboten, cruisebootjes en kleine schepen vol met duikers met hun uitrustingen, die elke paar uur uitvaren.

Het is weer goed heet, ruim 32 graden (in Nederland is het nu 16 graden met regen) en we zetten onze stoelen op de havenmuur om lekker in de wind te zitten.

(Noemen ze dit een dakterras ?)

Tegen de avond zoeken we een leuk restaurant op waar we samen met Roel en Janna en onze begeleiders John en Joke een gezellige en goed verzorgde avond hebben.

(We mogen nog even een kijkje nemen in de kelders onder het restaurant, cistern genaamd daterend van 5 jaar v.C.) Er staat de hele dag een flinke wind, dat wordt nog wat als we morgen de hele dag met een boot gaan varen ! Reistabletten meenemen !!

Verslag 26

We hebben vandaag de dag doorgebracht op de mooie boot “Bermuda”, varend langs de kust van de Middellandse Zee.

We zijn verschillende keren voor anker gegaan om te zwemmen in het heldere water, Wim heeft lange tijd gesnorkeld maar veel bijzonders was er niet te zien.

Tussen de middag krijgen we een prima lunch aan boord en daarna varen we eerst langs de “verzonken stad”, die door een aardbeving onder water is komen te liggen (er is echter niet veel meer van over !) en vervolgens bezoeken we het schilderachtige plaatsje Simena.

’s Morgens was de zee vrij rustig, maar in de middag wakkert de wind aan tot windkracht vijf ! De boot gaat dan ook aardig op en neer, maar liggend in de zon (en met een reistabletje op) is het toch prima uit te houden.

We hebben genoten van een heerlijke zonnige dag op het water.

Verslag 27

Vanmorgen hebben we de drukke havenstad Kas weer verlaten.

Via een prachtige route langs de kust (we volgen steeds de D 400) kwamen we aan in Cirali, bij camping Artemis.

De kampplaats stelt niet veel voor en we hebben dit keer geen zwembad, wat wel lekker zou zijn bij ruim dertig graden. De zee is meer dan een kilometer verderop dus pakken we onze auto om even een duik te nemen, verder maken we er een luie middag van.

Om zeven uur zijn we met een tractor met aanhanger met de hele bups in een platte kar naar Chimaera gereden.

Onderweg hadden we veel bekijks, al die “grijze koppen” als arbeiders op een kar !

Dichtbij de stad Olympos ligt op 300 meter hoogte Chimaera, een plek met eeuwig brandende vuren. Uit de grond ontsnapt hier natuurlijk methaangas met een speciale samenstelling dat volgens zeggen uit zichzelf vlam vat. We klimmen naar boven om dit fenomeen te bekijken, een zaklamp gebruikend, want het is al vrij donker. Het is erg indrukwekkend om de “kampvuren zonder hout” te zien ! Tegen half negen zijn we weer beneden en maken we nog een keer de tocht met de boerenkar ! We zien er met z’n allen de lol wel van in, dit luxe vervoersmiddel van Vagebondreizen !!

Verslag 28

Vandaag (vrijdag 21 september) zijn we weer zo’n tweehonderd kilometer oostelijk gereden, totaal zitten we nu al ruim boven de vijf duizend kilometer deze reis en nog altijd gaan we steeds verder van huis ! We hebben de mooie hoge bergen achter ons gelaten en rijden door drukke steden zoals Antalya met ruim één miljoen inwoners. We blijven ons verbazen over de Turkse rijstijl: rechts inhalen is heel normaal en ook achteruit rijden op een drukke weg is gewoon ! Het is dus de hele tijd extra goed opletten geblazen ! Onze camping (Osay) voor vandaag ligt iets voorbij Manavgat, pal aan het strand.

Onderweg hadden we de optie om Aspendos te bezoeken, waar een prachtig Romeins theater te bekijken is. We passeerden de afslag tegen enen en de meter gaf tweeëndertig graden aan, dus zijn we maar doorgereden !! Eenmaal op de camping neemt iedereen natuurlijk een duik in zee, al is de douche erna meer verkoelend dan het zeewater !

Ook wordt er massaal gebruik gemaakt van de wasmachines op de camping, met de warme zeewind is alles zo weer droog !

Pal naast de kampplaats zijn ze een groot hotel aan het bouwen, de hele dag rijden de betonwagens af en aan.

Tegen de avond gebruiken we onze barbecue weer eens en starten met verse vis, de restjes vinden gretig aftrek bij de katten van de camping !

Het is inmiddels na achten en het is nog zevenentwintig graden !

Verslag 29

We hebben gisteren nog een heel gezellige avond gehad: na het eten (op de houtskoolbarbecue) heeft Wim hout op de kooltjes gelegd en hadden we een kampvuurtje. Eén voor één kwamen er groepsleden bij ons zitten en om half twaalf zaten we met z’n veertienen rond het vuur. (Hadden we ook écht nodig bij die Turkse temperaturen !)

Vanmorgen rijden we eerst weer een tijd door de drukke steden, waar hotel na hotel staat en de stranden lokken voor de toeristen. Na de plaats Gazipasa wordt het weer interessanter en begint een prachtige bergweg tot aan Anamur, waar de volgende camping ligt (Dragon Motel). De weg voert ons door de bergen vlak langs de kust en regelmatig zien we de zee opdoemen.

In de dalen worden volop bananen geteelt en natuurlijk hebben we er ook een paar gekocht (thuis eten we ze nooit !)

Onze kampplaats ligt weer aan zee en dit keer hebben we volop uitzicht op het water.

(Jan wilde met z’n camper in het zand gaan staan en kwam meteen vast te zitten !)

Er staat een stevige verkoelende wind en we zijn niet eens de zee ingedoken. Wel hebben we het Mamure Kalesi (marmeren kasteel) bezocht, één van de best bewaard gebleven kruisvaarderkastelen op de Turkse zuidkust.

We zijn via het strand naar het kasteel gelopen en door een gat in de muur naar binnen geklommen, waar we uitkwamen op een grote binnenplaats, waar een kleine moskee staat.

We zijn helemaal rondgewandeld in het imposante bouwwerk met zijn gekanteelde muren en vele torens.

(We zagen er een schildpad lopen en Wim heeft hem even naar een schaduwplekje gebracht.)

Aan het eind van de middag zijn we, op aanraden van Herman, de andere kant van het strand opgelopen waar in een meertje pal aan zee allemaal krabben zwommen.

Het was de bedoeling om weer te barbecueën maar door de harde wind besloten we, samen met de bijna voltallige groep, om in het restaurant van de camping te gaan eten. Daar heeft “oma” voor ons een prima maaltijd bereid en natuurlijk was het weer heel gezellig ! (én heel goedkoop: nog geen tien euro per persoon, inclusief drank !!)

Verslag 30

De route van gisteren was redelijk kort, ongeveer honderdtwintig kilometer, maar de weg slingerde de hele tijd langs de bergachtige kust, dus we waren wel enkele uren onderweg.

Weer valt het ons op dat er zo ontzettend veel troep aan de kant van de wegen ligt, de Turken gooien alles van zich af, vooral plastic flessen vullen de bermen, wat zo jammer is want de natuur is erg mooi. Tegen de middag komen we aan bij camping Akcakil, gelegen in een prachtige baai, net voor de plaats Tasuku, in de buurt van Silifke.

We krijgen een prima plek pal aan zee (al moest de eigenaar eerst een tak wegzagen !) en al snel liggen we in het lauwe (plusminus dertig graden !), heldere water. Er staat weer een lekker windje wat voor verkoeling zorgt, maar de rest van de dag gaan we toch regelmatig het water in.

Voor de lol proberen we onze satellietschotel weer eens, deze is al enkele weken niet gebruikt, maar we zitten nu zo ver van huis af, dat er geen verbinding meer is. Voor ons geen enkel probleem, we missen de televisie totaal niet, maar voor de sportliefhebbers in de groep, is het minder leuk !

Wat wel mogelijk is, is een “face time” verbinding met je (Apple) telefoon naar Holland: we hebben gisteren ruim een half uur gesproken met de kinderen en tegelijkertijd konden we ze zien, erg leuk ! (Het mooie is dat dit, via WiFi geheel gratis is !)

Tegen de avond eten we met het hele gezelschap in het open restaurant van de camping en natuurlijk staat er vis op het menu. We blijven dit keer twee nachten op dezelfde plek staan en voor vandaag (dinsdag 24 september) staat er helemaal niks op het programma ! We maken er dus een heerlijke luie dag van !

Verslag 31

Onze relaxte dag eindigde gisteren met een kampvuurtje voor twee, waarbij je heerlijk kunt wegdromen !

We moesten vanmorgen met onze “witte huizen” om tien uur verzamelen bij de parkeerplaats van Cennet-Cehennem Örenyeri, oftewel: de hemel en de hel. Allemaal hebben we stevige schoenen aan omdat er heel veel traptreden gelopen moeten worden.

Eerst bekijken we een grote grot van 120 meter diep, die je alleen van bovenaf maar kunt zien.

Daarna gaan we naar de hemel, nou ja ?!! We dalen 450 treden af in een kloof waar aan het eind een kapelletje staat (deze stelt niet veel voor !)

en dan begint het eigenlijk pas: we moeten nog 150 treden naar beneden die erg glad zijn door natte modder.

De meeste tijd heb je voeten én handen nodig om af te dalen, het wordt dan ook de hel, de poort naar de onderwereld van Hades genoemd. Slechts zes mensen van onze groep lopen helemaal naar het einde waar je het ruisen hoort van een onzichtbare rivier, die je in de aanwezigheid van een orakel moet laten geloven.

Nat bezweet en onder de modder komen we weer boven. In Europa was zo’n wandeling ondenkbaar geweest: er zouden betere wegen aangelegd zijn en touwen om je aan vast te houden ! Maar we hebben het er allemaal heelhuids van af gebracht en het blijft natuurlijk je eigen verantwoording hoe ver je loopt !

(Ook dit kom je helaas tegen op zo’n mooie plek !)

Vervolgens hoeven we vanaf de parkeerplaats nog maar twintig kilometer te rijden naar onze volgende sta-plaats: Halk Plaji Kocahasanli. We staan op het strand zonder schaduw of elektriciteit, maar we hebben de zee voor ons en een koude douche om af te spoelen, wat wil je nog meer !

De brandweer komt nog langs om de grond nat te spuiten en de toiletten te reinigen,

tevens krijgt onze auto een straal water om het Turkse stof te verwijderen !

Verslag 32

Gisteren hebben we een gezamenlijke barbecue gehad: John en Joke zorgden voor een lekkere vis voor iedereen, de mannen voor de barbecue en de drank en de vrouwen hebben in groepjes van twee (wat een paar dagen ervoor al via loting geregeld was !) een salade verzorgd. Iedereen was weer heel creatief en de maaltijd was prima. Astrid en Ria hadden, naast twee soorten salades, ook nog een heerlijk dessert klaargemaakt, baklava met roomijs !

Na afloop zijn we naar het strand verhuisd waar Wim het kampvuur had opgestookt in de vuurbak, met dertig man zaten we rond de vlammen, erg gezellig !

Vanmorgen waren we al weer vroeg wakker, we zagen de zon opkomen en hebben een duik in zee genomen, de laatste voorlopig, want we trekken nu de binnenlanden in.

De rit van vandaag was ruim driehonderd kilometer, grotendeels over nieuwe snelwegen. Lange tijd gingen we omhoog de bergen in, wat prachtig rijden was, maar we kwamen uit op een saaie hoogvlakte. Af en toe passeerden we kleine dorpjes, waar de mensen nog vrij primitief leefden, maar verder was het weinig spectaculair. Pas het laatste stukje werd het interessant, want we komen nu in Cappadocië: een sprookjesachtig gebied met heel aparte rotsen en ondergrondse steden. We blijven hier vier nachten op camping Kaya in Ortahisar en gaan van hieruit van alles bekijken. We hebben een prachtige plek met uitzicht op de mooie bergen.

Om vijf uur hebben we een welkomstborrel bij de eigenaar van de camping, tevens onze gids de komende dagen en krijgen uitleg over het programma, dat belooft nog wat …. !!

Verslag 33

In tegenstelling tot de afgelopen tijd koelde het gisteravond aardig af en was het ’s nachts rond de veertien graden, geen wonder ook want we zitten nu in de binnenlanden en op twaalfhonderd meter hoogte. Volgens onze gids Yasser kan het over ruim een maand al gaan sneeuwen !

We hebben een fantastische, afwisselende dag gehad, het begon al vanmorgen vroeg toen we om half zeven opstonden: we zagen tientallen luchtballonnen rustig hangen boven de mooie vallei.

Langzaam verkleurde de lucht en steeds kwamen er nieuwe ballonnen langs varen, een prachtig gezicht.

Tegen negenen stond er een bus voor ons klaar om ons een gedeelte van Cappadocië te laten zien. Het sprookjesachtige gebied, met rotsen in de vorm van puntmutsen en zogeheten “feeënschoorstenen”, ondergrondse steden en mysterieuze schuilkerkjes trekt elk jaar meer bezoekers. De vreemde rotsen zijn ontstaan door een combinatie van vulkanisch gesteente, erosie, wind en water.

Wij zijn eerst naar Göreme gereden waar we de in de rotsen uitgehouwen huizen konden bekijken, van binnen bestaan ze uit wel vijf verdiepingen, verbonden door simpele ladders, waar het lekker koel is.

Vervolgens was de ondergrondse stad Dorinkuyu aan de beurt voor een bezoek, deze stad is in 1963 per toeval ontdekt en is vermoedelijk rond 1400 voor Christus al gebouwd. De stad bevat wel achttien verdiepingen waarvan er acht voor publiek toegankelijk zijn. De eerste verdiepingen werden gebruikt voor eet- en slaapzalen, keukens, wijnkelders, stallen en toiletten. De overige verdiepingen voor schuilkelders, vuilnisbelten en begraafplaatsen. Via luchtpijpen van 70 tot 80 meter lengte kwam er frisse lucht in de stad. Er zijn in Cappadocië zesendertig van deze ondergrondse steden gevonden. We hebben er een uur rondgewandeld, vaak door heel smalle gangen en bijna constant gebukt lopend, je moet geen last hebben van claustrofobie !

Bij de Soganlikloof hebben we een uitstekende lunch gehad met allemaal specialiteiten uit het gebied en daarna hebben we er een rondwandeling gemaakt, ondertussen twee rotskerken bezichtigend met oude fresco’s en graven.

Overal zie je aparte rotsformaties die als kerk of huis gediend hebben, heel indrukwekkend.

De aparte, kleurige lappenpoppen die in heel Cappadocië te koop zijn, worden in Soganli vervaardigd.

Inmiddels was het al laat in de middag en zijn we via het plaatsje Ürgüp, waar we wat boodschappen konden inslaan,


teruggereden naar de camping, waar we tegen zessen aankwamen. Daar stond een lekker, verkoelend windje en na een hapje en een drankje (en natuurlijk het maken van dit verslag !) zijn we vroeg ons bed ingedoken !

Verslag 34

We moesten vanmorgen vroeg op, want om half zes reed de bus al weg naar het dal van Göreme waar een luchtballon voor ons klaar “lag”.

Nadat hij vol hete lucht zat hebben we, samen met de toeristen van zo’n vijfentachtig andere luchtballonnen, het betoverende landschap van spectaculair geërodeerd tufsteen (versteende vulkanische as) van bovenaf bekeken.

In onze mand stonden vierentwintig mensen, allen van de Vagebond-groep en samen hebben we genoten van de stuurkunst van de ballonvaarder. Soms waren we nog maar een paar meter van de grond en erg dicht bij andere ballonnen, die hij dan een “kusje”wilde geven, even erna gingen we bijna recht omhoog en bekeken we andere luchtreizigers weer van bovenaf !


We zagen de zon opkomen, waardoor de rotsformaties er ineens weer anders uitzagen. Na ruim een uur parkeerde hij de ballon heel rustig op de aanhanger van een auto en konden we, nadat de ballon zo goed als leeg was, weer op de vaste grond stappen.

We kregen een certificaat en een glaasje (alcoholvrije) champagne om onze veilige landing te vieren, een ervaring om nooit te vergeten !

Tegen achten waren we terug op de camping en hadden we tot half twee de tijd voor ons zelf. Daarna stonden er weer twee busjes klaar om ons naar de plaats Avanos te brengen. Daar ben ik, samen met enkele andere vrouwen van de groep, naar de kapper geweest, terwijl Wim met de rest over een markt rondstruinde, na ruim een half uur zouden we dan gezamenlijk naar de hammam gaan.

De kapper heeft prima werk verricht en ons netjes geknipt en geföhnd, hij wist niet dat al zijn werk na een uurtje al niet meer zichtbaar was ….

De hammam was echt een belevenis: na een saunabezoek wordt je geschrubd, overgoten met bakken water, in het sop gezet en gemasseerd. Daarna wordt je weer met water overgoten en bij deze laatste keer ging de bak water ook over het net geföhnde kapsel !! Geen probleem, de “coupe” zat er natuurlijk nog goed in ! (en na even föhnen op de camping zagen we er weer “pico bello” uit !) Je moet het allemaal een keer meemaken !

Op de camping genieten we, uitkijkend over het dal, nog een tijdje na over weer een prachtige dag in Turkije !

Verslag 35

We hebben vanmorgen een schitterende wandeling gemaakt door de roze vallei. Om negen uur zijn we gestart en tegen half één waren we terug op de camping. De route voerde ons langs steeds weer anders uitziende rotsformaties qua kleur en vorm.

Onderweg stonden wat “kraampjes” met iets te eten of te drinken, maar de meeste tijd waande je je in een betoverende omgeving.

Vele rotsen hadden uitsparingen waar duiven in konden broeden en ook kon je zien dat er vroeger mensen in de rotsen gewoond hebben. Op verschillende velden zagen we druivenstruiken, bij sommigen hingen de trossen er nog aan.

Er was ook een oud kerkje uitgehouwen in de rotsen, waar we naartoe konden klimmen. Onze gids Yasser vertelde dat er een prachtige akoestiek in zat en vroeg of er een solist was die iets wilde zingen, Wim heeft een stuk van “cantique Noël” gezongen, wat echt prachtig klonk, sommigen van de groep waren echt ontroerd of hadden kippenvel ! (Ik vond het wel jammer dat Wim de camera bij zich had, ik heb er dus niets van kunnen filmen !)

Al met al was het weer een heel speciale tocht waar we echt van hebben genoten !

Vandaag zijn Herman en Willy vijfenveertig jaar getrouwd. We hebben ze vanmorgen met z’n allen toegezongen en gefeliciteerd en straks om vijf uur hebben we een gezamenlijke borrel om te proosten op hun gezondheid !

Na het zingen van een speciaal voor hen gemaakt lied werd het heel gezellig …….

Verslag 36

Gisteravond hebben we een heel leuke folklore avond met diner gehad bij de plaats Avanos. In een soort ondergrondse ruimte, waar de tafels in tribunevorm waren neergezet kregen we een lekkere maaltijd voorgezet, met veel kleine hapjes, terwijl ondertussen vóór ons twaalf dansers en danseressen hun kunsten vertoonden.

Later kwam er een buikdanseres, die erg soepel in haar ledematen was. Natuurlijk werden er mannen uit het publiek bijgehaald om hun “buik” te tonen. Van onze groep werd Herman eruit gepikt, hij deed het heel netjes en stond niet voor paal zoals sommige anderen.

Omdat het zaterdag (29 september) was, waren er niet alleen toeristen, maar ook veel Turken, aan het eind van de avond kon iedereen vrij dansen en het was erg leuk om samen met hen een Turkse dans uit te proberen. Helaas gingen we om kwart voor twaalf terug naar de bus, ik had nog wel een tijdje door willen gaan op het ritme van de Turkse muziek.

Vanmorgen hebben we helaas het mooie Cappadocië weer verlaten en al snel kwamen we op saaie wegen waar de droogte van de laatste tijd weer goed opviel; het heeft al vier maanden niet geregend in dit deel van Turkije en alles is even droog en stoffig. Je merkt het aan alles: je huid droogt gauw uit, je neusgaten zitten vol stof en de caravan ziet er niet uit, maar dat geeft allemaal niet. We hebben nog steeds heerlijk weer en als het nu zou regenen waren we ook niet blij ! Na honderddertig kilometer kwamen we bij camping Kervan in Sultanhani, waar een goed bewaarde karavanserai staat.

Deze pleisterplaatsen (er stonden er ongeveer tweehonderd in de streek Anatolië), die ongeveer dertig kilometer uit elkaar lagen, waren in vroeger tijden bestemd voor de kamelenkaravanen op de zijderoute naar China. Ze zorgden voor bescherming voor de kooplieden en ook werd er in de karavanserais handel gedreven. Het gebouw wat wij bezichtigen (gebouwd tussen 1226 en 1229) had ruimte voor honderdtwintig kamelen en ook was er slaapgelegenheid, een badhuis en een moskee, in de grote stallen was het opvallend koel. Wij zijn met paard en wagen naar de Sultanhani gereden en hadden veel bekijks onderweg.

Ook zagen we in een oud huis een vrouw die tapijt aan het knopen was en later op de camping lagen de tapijten op de grond uitgestald voor de verkoop.

Eenmaal terug bij de caravan misten we toch wel het lekkere, verkoelende zwembad wat we op de vorige camping hadden ! Het is vandaag weer ruim dertig graden en het is windstil !

Verslag 37

Vanmorgen werden we om half zes uit onze slaap opgeschrikt door de oproep tot gebed uit de minaret van de moskee die vlakbij de camping staat. Even later werd dit “geschreeuw” overgenomen door de volgende moskee en na zes verschillende oproepen stopte het eindelijk, echt slapen doe je daarna niet meer ! De laatste keer dat het zo hard klonk was in Pamukkale en op de plek waar we nu staan, bij Ankara, staan ook diverse moskeeën erg dichtbij !

Toen we om acht uur gezamenlijk aan het ontbijten waren, lekkere pannenkoekjes gemaakt door vrouwen uit Kocahassani, hoorden we het Turkse volkslied volop spelen. Het blijkt dat elke maandagmorgen op de scholen dit lied gespeeld wordt als aanvang van de leerweek.

We hadden een aardig stuk te rijden vandaag, ruim driehonderd kilometer, dus zijn we redelijk vroeg vertrokken. Kwamen we gisteren langs velden met aardappels en suikerbieten, nu reden we door dorre zoutvlakten met aparte begroeiing.

Toen we stopten om er een foto te nemen zagen we dat er een hele tak aan onze caravan hing, dáárom stond iedereen zo te lachen als we langs reden !!

De dorpjes die we passeerden zijn armoedig: de kippen, schapen en ganzen lopen over straat en een enkele koe staat vastgebonden langs een lemen huisje.

Op weg naar Ankara hebben we een stukje “binnenweg”genomen, wat ruim twintig kilometer scheelde, de weg bleek vrij slecht en onverhard waardoor we flink wat stof deden opwaaien.

Toen we later moesten tanken stond er iemand met een hogedrukspuit die onze auto en caravan weer netjes schoonspoot ! Tegen de middag waren we bij “Esenboga Airport hotel”, waar een camping bij ligt.

Deze kampplaats stelt echter niet veel voor: we staan met z’n allen binnen hekken op een soort parkeerplaats. Wel mogen we gebruik maken van de faciliteiten van het hotel, dat er van binnen trouwens prachtig uitziet.

Er is een sauna, een hammam en een zwembad en natuurlijk zijn er toiletten en douches. Wij zijn, bij dertig graden, toch even in alle ruimtes geweest !

Verder blijven we in de schaduw van de luifel van onze caravan en doen het kalmpjes aan !

Verslag 38

We hebben vandaag Ankara bezocht, de hoofdstad van Turkije met viereneenhalf miljoen inwoners. Het is een moderne stad met veel musea, ziekenhuizen en universiteiten, maar ook zijn er nog krottenwijken met huizen zonder stromend water en toegankelijke wegen.

Ze zijn druk bezig deze wijken op te ruimen en te verruilen voor vormloze hoogbouw. We hebben eerst de Citadel bekeken, aan de noordkant van de stad, deze stelt niet zoveel voor, maar vanwege z’n hoge ligging heb je een mooie uitkijk over Ankara.

In de buurt vind je veel oudere woningen en winkeltjes en ook is er een marktje met kruiden en noten, hier wordt door iedereen wel wat lekkers gekocht.

Daarvandaan lopen we naar het museum van Anatolische Beschavingen (volgens mijn boek het mooiste museum van Turkije !), waar allerlei voorwerpen uit de oudheid te bekijken zijn.

Als laatste bezoeken we het Atatürk-mausoleum, welke op een heuvel in het westen van de stad staat. Atatürk, wat vader der Turken betekent, was onder zijn naam Mustafa Kemal een gerespecteerd legerofficier, die er mede voor gezorgd heeft dat er vrede kwam in Turkije. Eenmaal leider van de staat, heeft hij vele hervormingen doorgevoerd en hij wordt nog altijd gezien als de grote Turkse leider. Hij overleed in 1938 en van 1944 tot 1953 zijn ze bezig geweest met de bouw van het monument.

In het gebouw staan enkele persoonlijke bezittingen en cadeaus, hele veldslagen worden uitgebeeld op schilderijen en er zijn bronzen plaquettes van belangrijke personen. Er staan diverse militaire wachten opgesteld buiten bij het mausoleum, waarvan sommigen pal in de zon.

Binnen lopen veel bewakers rond, die er voor zorgen dat je geen foto’s maakt van de vele schilderijen, foto’s en afbeeldingen van Atatürk. In de marmeren zaal komen ook bezoekende staatshoofden hun respect tonen voor de voormalige Turkse leider. Het gehele bouwwerk met z’n grote centrale plein wordt gezien als de indrukwekkendste bezienswaardigheid van Ankara.

Verslag 39

Vannacht hebben we sinds lange tijd een beetje regen gehad en ook vanmorgen drupte het op ons dak. We hebben ons dus nog een keer omgedraaid en werden pas laat (na achten) wakker én waren ook de laatsten die van de kampplaats vertrokken ! We rijden de laatste dagen in noordwestelijke richting en hebben inmiddels ruim zes-en-een-half duizend kilometer afgelegd. We komen dus dichter bij Europa en de satellietschotels gaan weer omhoog,want alle televisiezenders zijn weer te krijgen ! Vandaag hebben we tweehonderd tachtig kilometer afgelegd, grotendeels over snelwegen. De meeste tijd zaten we in de bergen en het was voortdurend klimmen en dalen. Onze kampplaats (camping Hamburg) ligt bij de plaats Akcakoca, aan de Zwarte Zee.

De zee is niet zo indrukwekkend als de Middellandse Zee, maar dat komt misschien omdat de lucht vandaag niet zo blauw is.

Ook het strand is niet mooi: het zand is grijzig en overal ligt vuil, de temperatuur van het water is echter prima.

In Akcakoca bekijken we het haventje waar de vissers druk bezig zijn met hun netten.

Het is de tijd van de tonijnvangst en in de stad zie je overal kraampjes met verse vis.

We hebben bij de kampbaas vis besteld, die morgenvroeg voor iedereen vers en schoon afgeleverd wordt ! Je kunt goed merken dat we weer aan zee zitten, de lucht is gelijk een stuk vochtiger !

Verslag 40

Het heeft vanmorgen vroeg uren hevig geonweerd en ook flink geregend, al het stof is nu wel weer van de campers af ! Toen we van de camping wegreden was het nog steeds aan het motregenen en de kampbaas raadde ons af de kustweg te nemen; deze is erg smal en bochtig en vanwege de eerste regenval sinds lange tijd, is alles dan spek glad. We vertrokken met achttien graden, maar de temperatuur liep snel op en tegen elven scheen de zon weer en was het alweer zevenentwintig graden ! We hebben bijna driehonderd kilometer gereden om in de metropool Istanbul, met z’n zestien miljoen (!) inwoners, te komen.

We zijn via de Sultan Mehmed bridge (FSM) de Gouden Hoorn overgestoken en zitten nu weer in het Europese gedeelte van Turkije. De Gouden Hoorn, een overstroomde riviervallei die zuidoostwaarts de Bosporus instroomt, is de grootste natuurlijke haven ter wereld. De Bosporus staat weer in verbinding met de Zwarte Zee en ten zuiden van Istanbul, vroeger Constantinopel genoemd, bevindt zich de Zee van Marmara.

Het was gigantisch druk op de wegen, je wordt links en rechts ingehaald en “snijden” is ook heel gewoon ! Maar we zijn weer op onze bestemming aangekomen: een bewaakt parkeerterrein in de buurt van het treinstation, dat je naar de oude binnenstad brengt. Ze zijn nog druk bezig om de toiletten en douches werkend te krijgen, ook hebben we een mooie grasmat voor de deur liggen !

We hebben helaas wat problemen met onze auto, de stuurbekrachtiging lekt olie, maar de parkplaatsbeheerder (een bekende bij Vagebondreizen) neemt de wagen vanavond mee naar een garage en brengt hem (hopelijk !) morgenavond weer gemaakt terug ! We blijven vier nachten in Istanbul en gaan morgen met de hele groep de stad in.

Verslag 41

We zaten vanmorgen al om half negen in de bus en kwamen pas anderhalf uur later, vanwege de drukke wegen, aan op het Sultanahmet-plein, waar de twee bekendste monumenten van de stad vlakbij elkaar staan: de Blauwe Moskee en de Haghia Sophia. Wij hebben eerst de moskee bezichtigd, omdat deze, vanwege de gebedsdag, om elf uur niet meer toegankelijk is voor publiek.

Het gebouw, met z’n zes minaretten dankt zijn naam voornamelijk aan de blauwe Iznik-tegels in het interieur en stamt uit de 17de eeuw. Binnen is het gigantisch druk met toeristen, het is namelijk één van de beroemdste religieuze gebouwen ter wereld.

De Haghia Sophia, de voornaamste kerk van Byzantium, is meer dan veertien honderd jaar oud, maar opvallend goed bewaard gebleven. In de 15de eeuw verbouwden de Osmanen hem tot moskee: de minaretten, graven en fonteinen dateren uit die tijd. De Haghia Sophia heeft twee verdiepingen en iedereen is onder de indruk van de enorme ruimte, die op een hoogte van zesenvijftig meter is overdekt door een reusachtige koepel.

Na de bezichtiging van de twee beroemde gebouwen is het tijd voor een lunch en vervolgens lopen we naar het Topkapi-complex, waar vierhonderd jaar lang de Osmaanse sultans en de vrouwen van de harem woonden. Het paleis is nu als museum toegankelijk voor publiek.

We bekijken de fraaie vertrekken en lommerrijke binnenplaatsen, die helaas ook weer gevuld zijn met talrijke mensen.

Het paleis staat wel op een prachtige kaap: de Bosporus en de Zee van Marmara vloeien hier samen en vanaf het complex heb je hier een mooi uitzicht op.

Na deze bezichtiging stappen we weer in de bus, die ons naar het “Pierre Loti café” rijdt, vanwaar je een prachtig uitkijkpunt op de Gouden Hoorn hebt.

Als laatste vandaag bezoeken we een zaak waar leren jassen gemaakt en verhandeld worden, het is interessant om te zien hoe hoofdzakelijk mannen deze kleding maken.

Er worden diverse jassen gepast, maar we zijn echte Hollanders: kijken, kijken, niet kopen !

Dan hebben we genoeg bekeken voor één dag en keren terug naar ons “huis op wielen” !

Verslag 42

We hadden vandaag (zaterdag 6 oktober) een “vrije dag”, ieder kon de dag besteden zoals hij zelf wilde,

wij zijn samen met Roel en Janna de oude binnenstad van Istanbul in geweest. Met de trein, die redelijk dichtbij onze kampplaats vertrok, waren we in ruim een half uur in het oude centrum.

Via het Sultanahmet-plein, waar ook een Egyptische Obelisk staat, komen we bij ons doel: de Grote Bazaar, deze is grotendeels overdekt en heeft duizenden winkeltjes met de meest uiteenlopende artikelen.

We hebben er uren rondgezworven en ook enkele leuke aankopen gedaan. Zowel Wim, Janna als ik zijn een mooie leren jas rijker en verder hebben we nog wat kleine dingen gekocht. Natuurlijk moet je flink afdingen, iets wat haast “verplicht” is, anders betaal je gewoon te veel ! Midden in de bazaar hebben we gegeten, tussen de jassen en de schoenen, heel uniek, maar het eten was prima.

Het was er gigantisch druk, niet alleen met toeristen, maar ook met Turken. Vervolgens zijn we naar de Kruidenbazaar gelopen, waar behalve kruiden ook veel andere waar wordt aangeboden, ook hier kon je weer over de koppen lopen.

Vlakbij de bazaar, waar ook een grote moskee staat, is de Galata-brug, die over de Bosporus ligt.

Vanaf deze brug werd druk gevist en ook lag er een grote vissersboot die brood met ui, sla en gebakken vis verkocht. Dit is blijkbaar een specialiteit voor de Turken want het werd volop verkocht, hierbij hoorde een “speciaal” roze drankje: azijn met citroen, zout, kool en augurken ! We hebben deze combinatie ook geprobeerd, de vis was prima maar het drankje viel minder in de smaak.

Tegen half vijf zijn we terug gereden naar onze “camping” in een overvolle, maar zeer schone trein (voor slechts drie lira per rit !) en tegen vijven waren we, moe maar voldaan, terug bij onze standplaats !

Verslag 43

We zijn vanmorgen om tien uur met de hele groep op de trein gestapt richting Eminönü, de haven vanwaar je een rondvaart over de Bosporus kunt maken.

Vlakbij ligt de Egyptische bazaar, waar we nog even rondgelopen hebben en ook zagen we de boten, waar vis verkocht werd, weer en de kraampjes met hun aparte drankjes !

Overal wordt volop handel gedreven met de meest uiteenlopende waar.

De tocht over de Bosporus, die de zee van Marmara verbindt met de Zwarte Zee en tevens de scheidingslijn is tussen Europa en het Aziatisch gedeelte, duurde anderhalf uur en onderweg zagen we diverse mooie gebouwen o.a. het Dolmabahcepaleis en het Europa-fort.

Aan de Aziatische zijde staan veel fraaie houten gebouwen.

(We hadden een grote rondvaartboot waar alleen onze groep op zat !)

Na de rondvaart zijn we, nadat we voor Wim nog een leuke pet gekocht hadden, teruggekeerd naar de camping, waar we een tijdje heerlijk lui in de zon gezeten hebben.

Tegen vijf uur hadden we een “afscheid-van-Turkije” borrel en een uurtje later werd er door de

“kampplaatsbeheerders” een maaltijd verzorgd.

Onze auto is inmiddels ook gerepareerd (enkele onderdelen van de leidingen van de hydraulische stuurbekrachtiging zijn vervangen) en netjes gewassen en volgetankt weer afgeleverd en dat alles voor tweehonderd euro. (En passant hebben ze ook nog even de koplampen van binnen gereinigd, waarvan ze bij ónze garage zeiden dat die binnenkort vervangen moesten worden !) Arif, hartelijk dank !! Morgen gaan we de grens naar Griekenland over.

Verslag 44

We hebben vandaag (maandag 8 oktober) Turkije na ruim een maand weer verlaten en zijn in de buurt van Ipsala de grens overgestoken. Het land uit gaat vele malen sneller dan het binnenkomen, we kregen slechts één stempel en drie paspoortcontroles en met een kwartiertje waren we in Griekenland. Op dat moment begon ook de zon te schijnen, deze had zich nog niet laten zien vandaag.

Helaas blijft hij maar een paar uurtjes, want tegen vieren komt er een donkere onweerslucht opzetten, we zijn dan al op de plaats van bestemming: een mooie camping (Municipale Alexandroupoli) pal aan de Thracische zee.

Ook begint het flink te waaien en het koelt aardig af, we hebben nog een stukje langs zee gewandeld, maar zijn het water niet meer in geweest. We wachten maar af wat het weer gaat doen…

Verslag 45

Gisteravond hebben we de houtskoolbarbecue weer eens gebruikt en daarna nog tot bijna elf uur, samen met Herman en Willy, buiten bij het kampvuur gezeten. Wel was het afgekoeld naar zestien graden, maar bij de vuurhaard was het goed uit te houden en erg gezellig !

Vanmorgen scheen de zon weer en hebben daar ook echt van geprofiteerd, was het tot voor kort zo dat je de schaduw op zocht om te ontbijten, nu is het heerlijk in de zon en wil je elk straaltje meepikken.

Toch merk je duidelijk dat we alweer een stuk westelijker zijn en de temperatuur is vandaag nauwelijks boven de twintig graden gekomen, helaas verdween de zon ook weer in de loop van de morgen. We zijn zo’n tweehonderdveertig kilometer naar het westen gereden en staan nu pal aan zee bij de plaats Asprovalta.

Je kunt goed merken dat het toeristenseizoen, wat natuurlijk al veel minder is dan normaal, nu helemaal voorbij is: de boulevard is uitgestorven en slechts enkele restaurantjes zijn nog open.

Alleen Loes en Willem hebben nog in zee gezwommen, verder loopt iedereen met een vest aan !

Om half zes hebben we een “groepsfoto” gemaakt, we zijn dus met z’n dertigen én met Sil, de hond van Nans en Piet vereeuwigd ! Het is voorlopig de laatste dag dat we de zee zien en we genieten nog even van het zachte ruisen van de golven !

Verslag 46

We hadden vanmorgen geen haast om te vertrekken, de afstand naar de volgende plek was maar honderdvijftig kilometer, toch was Wim redelijk vroeg wakker en zag de zon (tegen half acht) opkomen.

Toen we wilden vertrekken stond er een groep militairen op de straat te exerceren, maar gelukkig liep er nog een andere weg richting snelweg.


De laatste twee dagen hebben we veel snelweg gereden (af en toe betaal je zes euro om over de weg te mogen rijden), met uitzicht op de bergen en de zee. Ook passeerden we veel katoenvelden, waarvan de witte plukken in de bermen bleven hangen. Tegen twaalven waren we in Vergina, waar we op een bewaakte parkeerplaats staan.

Hier vlakbij is in 1977 een graf gevonden van Phillippus de tweede (vader van Alexander de Grote) die leefde van 359-336 voor Christus. Dit vorstengraf was nog helemaal in tact en de botten van de koning lagen in een gouden kistje samen met vele andere prachtige voorwerpen.

We hebben dit vanmiddag allemaal bekeken en het is onvoorstelbaar dat alles er nog zo ongeschonden uitziet. Ook vandaag wordt het niet echt warm en blijft de temperatuur steken bij twintig graden !

Verslag 47

Gisteravond hebben we heel gezellig, met een groot gedeelte van de groep, Grieks gegeten in een leuk restaurantje. Nog altijd is de sfeer prima en heeft iedereen het goed naar de zin.

Het weer heeft zich gelukkig hersteld en vanmorgen startten we gelijk met een mooie blauwe lucht, meteen lijkt alles dan veel mooier ! Natuurlijk trekken we weer verder en het eerste stuk rijden we nog snelweg, waar we regelmatig door tunnels gaan. Bij Grevena verlaten we de tolweg en voor het eerst sinds dagen rijden we een prachtige bergpas, waar we langs mooie kloven komen en steeds berg op berg af gaan.

Ons eindpunt vandaag is Kalambaka waar heel aparte rotsen zijn, meteora, waar monniken in het verleden kloosters op gebouwd hebben.

Van de vierentwintig zijn er nog zes over, waarvan we er morgen enkele gaan bezichtigen.

We staan op de prachtige camping Vrachos Kastraki, onder bomen die al herfstkleuren krijgen. De temperatuur is weer naar ruim vierentwintig graden geklommen, dus een beetje schaduw is wel lekker !

Verslag 48

We hebben de Griekse keuken goed geproefd in de paar dagen dat we in het land zijn, ook gisteravond hebben we, met de bijna voltallige groep lekkere Griekse salade, gebakken feta en andere gerechten gegeten. Helaas ontbrak Elzelies, ze is onverwachts in het ziekenhuis opgenomen met problemen aan de maag, iedereen is hier flink van geschrokken ! Hopelijk mag ze morgen weer naar “huis”.

Vanmorgen zijn we om tien uur met de bus de bergen ingereden om enkele kloosters te bezoeken, deze meteora, beschermd door UNESCO en het meest belangrijke in Thessalië, zijn in de 14de eeuw gesticht.



Als eerste bekijken we het klooster Megilo Metéoro (Groot Meteoron) dat op 623 meter hoogte ligt en een prachtige kerk heeft met ikonen en fresco’s.

Ook is er een ruimte waar schedels opgeslagen liggen, een oude keuken en een wijnkelder.

Natuurlijk moesten we onze benen bedekken, net als in de moskeeën van Turkije en kreeg ik een charmant rokje aan !

In de 16de eeuw werden mensen en goederen met een lier naar boven gehesen, nu gaat het met een soort kabelbaan.

Vanaf de berg heb je een prachtig uitzicht op andere kloosters, zoals het Varlaam dat vlakbij de Metamorphosis ligt.

Als tweede bezichtigen we Agios Stefanos, dat nog gerund wordt door nonnen en daardoor maar gedeeltelijk te bekijken is, ook hier is weer een prachtige versierde kerk aanwezig. (Natuurlijk is het hier binnen weer verboden om foto’s te maken !)

’s Middags verblijven we op de camping waar, net als gisteren, druk gebruik wordt gemaakt van de wasmachines. Sinds Cappadocië hebben we niet veel gelegenheid gehad om te wassen en morgen gaan we naar Albanië, waar we ook weer enkele dagen op parkeerplaatsen met weinig voorzieningen staan.

Verslag 49

Vanmorgen om half negen hebben we Piet toegezongen voor z’n 63ste verjaardag en daarna vertelde Rob dat z’n vrouw Elzelies vannacht nog geopereerd is en dat alles gelukkig goed gaat !

Het voelde allemaal heel dubbel en iedereen stond een beetje vreemd Piet te feliciteren en van Rob, Jos en Willeke (die bij elkaar blijven) afscheid te nemen, want hoogst waarschijnlijk zien we ze deze reis niet meer terug. Elzelies moet zo wie zo nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven en hoe ze daarna verder reizen is nog onzeker !

Met de resterende groep trekken we verder, via een mooie route kwamen we in Albanië, waar we in ruim een kwartier de grens gepasseerd zijn. Albanië zelf ziet er vrij armoedig uit met half afgebouwde of afgebrokkelde huizen en ook het laatste stuk weg naar onze staanplaats, net voorbij Gjirokaster, is niet al te best. We staan bij een hotel op een stuk asfalt waar in een hoek het vuil opgestapeld ligt.

Toch vermaken we ons weer prima: de zon schijnt volop dus genieten we nog even van de warme stralen en om vier uur (de klok moest weer een uurtje teruggezet worden !) zorgen Piet en Nans voor een verjaardagsborrel en diverse lekkere hapjes. Door Willeke en Joke is er een leuk lied in elkaar gezet wat vol vuur gezongen wordt !

Helaas begint het om vijf uur ineens te regenen en duiken we onder de luifel en enkele paraplu’s om gewoon door te feesten !

’s Avonds gaan we met een groot gedeelte van de Vagebondreizigers lekker uit eten in het restaurant van het hotel en wordt Piet nog een keer in het zonnetje gezet, terwijl het buiten gewoon doorplenst, hopelijk is het morgen weer droog!

Verslag 50

Het heeft de hele nacht flink geregend en geonweerd en ook vanmorgen vroeg ging het nog een tijdje door, overal staan flinke plassen en het meertje Freskia (vlakbij onze kampplaats), dat gisteren bijna leeg stond, ziet er weer uit als een flinke plas. Het was vandaag een “spannende” rit: sommige wegen zijn redelijk goed te noemen, maar dan ineens zit de weg vol kuilen, sleuven of hobbels.

We hebben een stuk snelweg gehad die niet onderdeed voor Nederland, maar helaas was de straat pas gedeeltelijk af en even later hobbelden we weer vrolijk verder over een stuk onverharde weg.

Dit is niet erg goed voor de schokbrekers van de auto en ook in de caravan stond niet alles meer op z’n plaats. De Albanezen weten precies waar de “gaten” zitten en zigzaggen met hun auto van links naar rechts, waar dus ook weer extra op gelet moet worden. Zelfs een grote putdeksel ontbrak midden in een dorp en Wim kon gelukkig precies over het gat heen rijden ! Ook zijn we dwars door het centrum van Tirana gecrost, omdat het alternatief een bergpas met 22 % helling was !

We staan nu bij een Resort “teater Kame” bij de plaats Ibe op een parkeerplaats vlak voor het restaurant.

De menukaart ziet er weer goed uit dus er wordt weer niet gekookt vanavond !! Net als gisteren staan er weer veel Italiaanse gerechten op de kaart, we groeien ondertussen dicht van al het “uit eten gaan”, maar het kost hier haast niets en het is gezellig met een heel stel !

Verslag 51

Gisteravond begon het weer te regenen en tijdens het eten viel de stroom een paar keer uit, heel gezellig en romantisch in het pikke donker, ze stonden zelfs al met kaarsen klaar. Ook de hele nacht ging het door met regenen en weer viel de stroom uit, zelfs in de caravan. Vanmorgen stond ik met de paraplu op bij de douche, maar de lamp deed het niet en natuurlijk werkte de boiler ook niet…..echt Albanië ! Dan maar primitief water koken in de caravan om haren te wassen en om een kop koffie te zetten !

Vandaag zijn we met de bus op pad geweest, dwars door de hoofdstad Tirana, waar we een tijd in de file stonden en toen door naar Krujë, een stadje tegen een bergrug gelegen, vijfendertig kilometer ten noorden van Tirana. We hebben er de citadel bezichtigd, waar ook een museum gevestigd is.

Krujë was de legerbasis van Gjergj Kastrioti, beter bekend als Skanderberg, een held in Albanië die zich verzette tegen de Ottomaanse overheersing.

Om er te komen moesten we door een leuk oud straatje wandelen met diverse winkeltjes van hout met allerlei artikelen: gehaakte kleedjes, zelfgemaakte pantoffels, Albanees zilver, oorlogsmaterialen en natuurlijk ook prullaria. Toch werd er het nodige gekocht al was het maar om de plaatselijke middenstand te steunen !

Na een prima lunch zijn we weer naar Tirana teruggekeerd waar we nog een half uurtje over een marktje rondgewandeld hebben, waar nog “vooroorlogse” prijzen gehanteerd werden, het zag er ook allemaal erg ouderwets uit.

(Hier wordt nog “losse” tabak verhandeld.)

Tegen vieren waren we weer terug bij onze “camping” waar we, samen met Roel en Janna, nog enkele uren buiten hebben gezeten.

Verslag 52

En weer werden we wakker met regen en onweer, al begon het dit keer pas tegen de morgen, het weer is echt van slag ! We moeten vandaag eerst een heel stuk dezelfde route rijden als bij aankomst en ook hebben we met de bus deze weg gereden, dwars door Tirana. Gisteren vertelde onze gids dat er in Albanië veel corruptie voorkomt: een bekeuring kan je bij de politie zo afkopen en ook je rijbewijs krijg je niet vanwege je vaardigheden, maar door genoeg te betalen. Geen wonder dus dat de Albanezen zo vreemd rijden: bij een rotonde geldt het recht van de sterkste en als er een auto geparkeerd staat of ze willen een paard met wagen inhalen vergeten ze in de spiegel te kijken ! Ook spookrijden of zigzaggen is normaal, wij vinden ze nog erger dan de Turken en de Roemenen ! Van de gids kregen we ook te horen dat er grote werkeloosheid is, tussen de tien en twintig procent, we zien dan ook veel jongeren langs de kant van de weg lummelen. De salarissen zijn vrij laag (gemiddeld tweehonderd euro per maand), maar het levensonderhoud is dan ook stukken goedkoper dan in Nederland. We zien veel politie, die moeten met aanhoudingen waarschijnlijk hun salaris opkrikken ! Er rijden veel oudere auto’s over de straten maar we zien ook erg veel Mercedessen, dit schijnt een soort statussymbool te zijn. De wegen in het noorden zijn beter dan die van een paar dagen terug, al zitten er nog wel de nodige kuilen in. Van de week zijn we met onze auto in een spijker gereden en deze zit nog steeds in de band, we halen hem er echter niet uit, bang dat hij dan gelijk lek is !

Zodra we de grens met Montenegro over zijn, worden de wegen iets beter. Montenegro, wat zwart gebergte betekent, is erg bergachtig: ruim zestig procent van haar grondgebied ligt boven de duizend meter ! We rijden een mooie bergpas met uitzicht over de Adriatische Zee, alleen speelt het weer niet erg mee en ziet de zee er woest en grauw uit. De camping (Autocamp Muslina Buljarica in Petrovac) is simpel en ook hier zijn weer de nodige problemen met de elektriciteit !

We maken een wandeling langs de zee waar je duidelijk kunt zien dat het strandseizoen voorbij is. Volgens de berichten krijgen we echter de aankomende dagen beter weer !

Om vijf uur hebben we, voor het eerst onder een afdak, “happy hour” gehouden om de laatste drank van “Vagebond” op te maken, zoals altijd was dit weer heel gezellig !!

Verslag 53

Wim was vanmorgen al vroeg actief: door de vele regen van gisteren waren de campers van Jos en Jan vast komen te zitten in de modder en onze 4WD moest uitkomst bieden, dit lukte ook met gemak !

We hebben een prachtige rit gereden vandaag door Montenegro, grotendeels langs de kust. Het weer is helemaal opgeklaard en met de blauwe lucht en kalme zee kreeg je weer een echt “vakantiegevoel”. Montenegro is heel groen en bergachtig met mooie baaien, bij Boka Kotorska, ook wel de zuidelijkste fjord van Europa genoemd, zijn we met een pont het water overgestoken en even later zaten we al bij de grens met Kroatië.

Weer een stempel rijker in het paspoort kwamen we in het “elfde land” van deze vakantie en ook hier was het weer prachtig rijden, vooral als ineens de stad Dubrovnik opdoemt !

Deze “parel van de Adriatische Zee” staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en is gelukkig goed hersteld van alle schade die is opgelopen tijdens de zware bombardementen van eind 1991 tot mei 1992 door Joegoslavische troepen.

We kwamen tegen de middag op camping “Solitudo” aan, in het noordwesten van Dubrovnik, waar we gelijk de omgeving flink verkend hebben.

Overal zie je de helderblauwe zee met z’n vele eilandjes en vissersbootjes.

Toen we terugkwamen van onze wandeling waren, tot onze verrassing, Elzelies, Rob, Willeke en Jos gearriveerd. Elzelies is weer helemaal hersteld van haar operatie en ze wilde toch graag de laatste dagen van de reis met de groep doorbrengen, ze werden alle vier door iedereen met open armen ontvangen. Morgen is het alweer de laatste dag van de groepsreis en we gaan er een heeeeel gezellige dag van maken !!

Verslag 54

We hebben vandaag echt een heel gezellige dag gehad: tegen tienen zijn we gezamenlijk met de lijnbus naar het oude centrum van Dubrovnik gereden en daar ging ieder z’n eigen weg.

Via de Pilepoort kom je in de oude stad die geheel door brede muren omgeven is, deze zijn in de tiende eeuw gebouwd en hebben een totale lengte van 1940 meter en op sommige plaatsen zijn ze vijfentwintig meter hoog en zes meter dik, ook zijn er later diverse torens bijgebouwd, allemaal om de stad te verdedigen.

Natuurlijk zijn we de muur opgeklommen, zoals bijna alle toeristen doen en daarvandaan heb je een prachtig uitzicht, zowel op de zee, de haven als op de daken van de binnenstad.

John en Joke, die ook voor de eerste keer in Dubrovnik waren, vermaakten zich hier prima. Tevens is het de laatste dag dat ze de zorg hebben over zo’n groepje ongeregeld, zoals wij met z’n allen waren ! Ze hadden dit keer best wat te regelen met ziektes, maar verder zijn er gelukkig geen ruzies of meningsverschillen geweest . We kunnen met z’n allen terugkijken op een heerlijke, onbezorgde reis !

Het is er gigantisch druk, wat niet verwonderlijk is, er liggen zes grote cruiseschepen in de buurt en ook rijden er touringbussen af en aan. We hebben de stad uitgebreid bekeken, met als één van de bekendste monumenten de grote fontein van Onofrio en ook staan er diverse kerken binnen de muren,

pas tegen drieën zijn we teruggekeerd naar de camping. Daar hebben we nog even van de zon genoten voordat we om vijf uur de 70ste verjaardag van Herman gevierd hebben. Hij verjaart pas morgen, maar dan is de gezamenlijke reis afgelopen en valt de groep uiteen. Uiteraard is het weer heel gezellig en zijn er ruim voldoende hapjes en drankjes aanwezig.

(Hier de vier “Wimmen” samen op de foto !)

Van John en Joke krijgen we nog een leuk aandenken aan de vakantie in de vorm van een tegeltje en een “blauw oog” (wat bescherming moet bieden tegen het kwaad) en ook worden de winnaars van de “fotowedstrijd” bekend gemaakt, dit keer kon iedereen punten toekennen aan de mooiste drie foto’s. Heel leuk is dat de eerste en tweede plaats naar Jos en Willeke en Rob en Elzelies gaan, ze hebben op het allerlaatste moment toch nog mee kunnen doen en winnen dan ook nog ! (Ik deel de derde plaats met Corry.) Bovendien krijgen we allemaal de winnende foto en de “groepsfoto”, die ruim een week terug gemaakt is, als aandenken mee. Dan wordt het tijd om om te kleden, want om zeven uur is ons afscheidsdiner, de laatste maaltijd met de hele groep. Het wordt een heel memorabele avond: Thea vertelt in dichtvorm alle bijzonderheden van deze reis, Willeke heeft een leuke voordracht voor John en Joke over Adam en Eva en ook worden in alfabetische volgorde alle opvallende gebeurtenissen opgesomd, ieder van de groep verwoordt een letter. John en Joke krijgen een cadeau aangeboden en ze zijn zichtbaar ontroerd door alle leuke attenties.

Daarna wordt het tijd om afscheid te nemen, al zien de meesten elkaar morgenvroeg nog om Herman toe te zingen voor zijn verjaardag. Er wordt heel wat gekust en omhelsd en iedereen is het er over eens dat we een geweldige tijd hebben gehad. We hebben zelfs al een reünie gepland voor volgend jaar augustus bij Jan en Corry !

Verslag 55

Vanmorgen om half negen hebben we Herman gefeliciteerd met z’n verjaardag en voor hem gezongen en daarna volgende nog een lange tijd van afscheid nemen en afspraken maken, er vloeiden zelfs enkele traantjes ! Maar er komt nu eenmaal een keer een eind aan de vakantie !

Wij zijn zo’n tweehonderdvijftig kilometer noordelijk gereden en de teller staat nu op ruim 9000 kilometer voor deze reis. De route voerde ons een groot gedeelte langs de prachtige Adriatische kust met z’n blauwe zee en vele eilandjes. We waren verbaasd toen we ineens voor de grens van Bosnië-Herzegovina stonden, een smalle kuststrook van negen kilometer behoort toe aan dit land en we moesten twee keer over onze paspoorten laten zien, daarna reden we weer vrolijk verder in Kroatië. Ook hebben we een stuk snelweg gereden en in de loop van de middag kwamen we aan bij het historische plaatsje Trogir, vlakbij de stad Split. We zagen te laat dat het laatste stuk weg naar de camping afgesloten was en reden in een soort fuik, waar we moeilijk konden keren. Ze zijn nieuwe riolering aan het aanleggen en de weg ligt gedeeltelijk open. Op vele aanwijzingen van diverse wegwerkers en andere omstanders zijn we toch naar de camping geloodst, zonder ernstige schade, wél kostte het een spiegel van een vrachtauto en een stuk verkeerspaal !

We staan nu op Rozac Autocamp en hebben een prachtige plek pal aan zee, hier blijven we zeker meerdere dagen staan !

We waren net helemaal geïnstalleerd toen er twee campers aan kwamen rijden met … Rob, Elzelies, Jos en Willeke. We hadden ’s morgens wel gezegd waar we heen gingen en de coördinaten doorgegeven, maar er waren verder geen afspraken gemaakt ! Ook zij hadden in Trogir de verkeerde weg genomen en moesten langs de straat die half open ligt ! We hebben gezamenlijk van de zonsondergang genoten bij onze caravan en zien elkaar morgenvroeg nog even voor zij verder trekken richting Italië !

Wij hebben geen haast om thuis te komen en gaan hier eerst een paar dagen heerlijk relaxen !

Verslag 56

Vanmorgen hebben we echt voor de laatste keer afscheid genomen van Rob, Elzelies, Jos en Willeke, nu kan het wel ruim een half jaar duren voor we elkaar weer zien, waarschijnlijk op de reünie. Ook vandaag is het prachtig weer: hel blauwe lucht met een krachtige zon, de zee is fris en verkoelend en we nemen diverse keren een duik in het heldere water !

We maken er echt een relaxed dagje van met een leesboek en af en toe vallen de ogen dicht. Regelmatig gaan onze gedachten terug naar de prachtige, gezellige reis die we gemaakt hebben.

Ineens horen we een bekende stem: Wobbie is aangekomen op de camping samen met Wim en even later zien we ook Willy en Herman, de groepsreis is dus nog niet helemaal afgelopen ! Aan het eind van de middag komen ze gezellig bij ons zitten en genieten we gezamenlijk weer van het mooie uitzicht en de zonsondergang. Ook zij trekken morgen verder noordwaarts en waarschijnlijk zien we dan geen bekende gezichten meer !

Verslag 57

Ook gisteren (zondag 21 oktober) zijn we de camping niet afgeweest, wel waren we iets actiever: de caravan heeft een flinke beurt gehad, al het vuil van Albanië en Montenegro is er weer af !

Verder hebben we gezwommen, weer eens een spelletje gedaan en genoten van het warme weer.

Vandaag hebben we de auto gepakt en zijn naar het Nationaal Park Krka gereden, ruim zestig kilometer van de camping verwijderd.

Het 142 km2 grote park werd in 1985 opgericht ter bescherming van de midden- en benedenloop van de rivier de Krka, die uitmondt in de baai van Sibernik. Het water van de vijfenzeventig kilometer lange rivier stroomt naar de spectaculaire watervallen van Roski Slap en Skradinski Buk en vormt dan een serie meren en stroomversnellingen, te midden van veel groen. Er loopt een mooi twee kilometer lang vlonderpad door het park, waardoor je langs alle mooie plekjes komt.

Drie jaar terug zijn we hier met Dennis ook geweest, maar het was zeker de moeite waard voor een tweede bezoek.

Op de terugweg hebben we de auto laten reinigen bij een klein bedrijfje, twee man zijn ruim een half uur bezig geweest om de wagen van binnen en buiten schoon te maken. Hij glimt weer volop en dat voor ruim tien euro !!

We zitten nog lang buiten, tegen negenen is het nog altijd negentien graden !

Verslag 58

We zijn zomaar vijf achtereenvolgende dagen op dezelfde camping gebleven, iets wat deze hele vakantie verder niet is voorgekomen. Ons plekje is echter zo mooi: pal aan het water en een prima temperatuur erbij, wat wil je nog meer ! Pas over twee weken verwachten ze ons weer thuis, dus we kunnen heel rustig aan huiswaarts rijden. Gisteren hebben we het door stadwallen omgeven stadje Trogir bekeken, in 1997 uitgeroepen door UNESCO tot Werelderfgoed.

Trogir vormt door middel van twee bruggen, aan verschillende zijden van de stad, de verbinding tussen het schiereiland Ciovo en het vaste land. Het is een prachtig plaatsje om door te wandelen en gelukkig is het er nu niet zo erg druk meer. We hebben het plein met de Laurentiuskathedraal bekeken en zijn zelfs in de klokkentoren van de kerk geklommen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de stad. (Drie jaar geleden heeft Dennis hier zijn hoogtevrees overwonnen !)

Ook de oude stadspoorten en het Kamerlengo-kasteel zijn mooi om te zien.

’s Middags hebben we geluierd en Wim heeft voor het eerst sinds lange tijd z’n hengel weer eens uitgeworpen; diverse vreemdsoortige visjes belanden aan de haak, maar allen worden teruggegooid in zee.

Vanmorgen hebben we een tochtje gemaakt over het schiereiland Ciovo waar onze camping op ligt, je kunt duidelijk zien dat het seizoen ten einde loopt: de plaatselijke bevolking is hun bootje aan het leeghalen en schoonmaken, de meeste appartementen zijn al dicht en ook zijn er nog maar enkele restaurants open. Gisteren, toen we de drie centimeter lange schroef uit ons wiel hebben laten halen, zagen we zelfs al iemand de winterbanden op z’n auto plaatsen, de zomer is hier echt bijna voorbij !

Ook de hel blauwe kleur van de lucht die zo mooi weerkaatst in het water neemt duidelijk in felheid af en lijkt nu meer grijsblauw. Weer kwamen we tijdens het rijden in Trogir uit, waar we nog even rondgewandeld hebben.

Op het plein was een kwintet a-capella aan het zingen, wat prachtig klonk.

We hebben vanmiddag nog een tijdje op het strand gelegen en waarschijnlijk voor het laatst dit jaar in zee gezwommen, het weer gaat, net als in de rest van Europa, nu snel veranderen.

Morgenvroeg verlaten we de camping en gaan zo’n honderdvijftig kilometer noordwaarts, we kijken terug op vijf heerlijke relaxte dagen !

Verslag 59

We moesten vanmorgen het halve eiland over rijden om weer op het vaste land te komen. De korte weg tussen de camping en Trogir ligt helemaal open (we hadden geluk dat we bij aankomst nog net over die al opengebroken weg konden) en zelfs voor de ingang van de camping zijn ze al druk aan het boren.

Alleen bestond het eiland al voordat er campings en caravans kwamen en hierdoor zijn de straten niet allemaal even toegankelijk en sommige bochten zijn erg moeilijk om te nemen, bovendien moeten er geen tegenliggers in de buurt zijn ! Ook is het eiland erg heuvelachtig en gaan we regelmatig flink omhoog of weer steil naar beneden. Gelukkig hadden we de weg uit voorzorg al een paar keer gereden en kwamen we zonder kleerscheuren in Trogir aan.

Na een rit van honderdvijftig kilometer kwamen we tegen de middag aan in Starigrad op camping Paklenica, vlakbij het gelijknamige Nationale Park. Drie jaar terug stonden we hier ook en hebben toen een flinke Bora Bora (een soort wervelwind) meegemaakt. Onze opblaas kano, die zo’n dertig kilo woog, is in de storm zomaar verdwenen en de tent van Dennis draaide aan één dikke scheerlijn, die vast zat aan een boom, om z’n as. Alle tentjes op het terrein waren kapot gewaaid en zelfs onze caravan (1700 kilo) schudde flink heen en weer, een ervaring om nooit te vergeten !

Vandaag is het er erg rustig en we vinden een mooi zonnig plekje voor de caravan.

We maken een wandeling in de omgeving en later gaan we aan het water zitten, waar Wim z’n hengel nog een keer uitwerpt.

Zodra de zon achter het eiland Pag verdwenen is verhuizen we naar binnen, het koelt nu snel af en zelfs de vloerverwarming gaat aan. Vanaf nu zullen we ’s avonds wel veel binnen zitten, maar dat vinden we ook gezellig in ons knusse huisje !

Verslag 60

Het kwik komt vandaag nog ruim boven de twintig graden maar de zon laat zich nauwelijks zien, voor morgen en de komende dagen is er zelfs regen voorspeld. Vandaar dat we vanmorgen op pad zijn gegaan naar het Nationaal Park Paklenica, gelegen in het indrukwekkende Velebit-massief.

Je kunt goed zien dat de herfst al begonnen is.

Er ligt hier honderdvijftig kilometer aan paden en paadjes door het vijfennegentig vierkante kilometer grote park en wij nemen één van de paden die ons langs steile bergwanden en smalle riviertjes leidt.

Het park is erg geliefd bij rotsklimmers en we zien er weer tientallen, aan touwen vast, langs de kale rotsen omhoog klimmen, stevig verankerd met de haken in de bergen.

Halverwege de route is een zijweg naar een druipsteengrot, maar deze is helaas vandaag gesloten. Onderweg komen we nog een man met een pakezel tegen, het enige vervoersmiddel dat hier gebruikt kan worden voor de bevoorrading.

Wij lopen door tot een klein boshuis “Lugarnica” genaamd, waar we ons brood opeten bij een bak koffie,

daarna nemen we dezelfde weg weer terug en na ruim drie uur lekker wandelen zijn we terug bij de ingang. Op de camping zitten we nog een hele tijd buiten, maar er volgt helaas geen mooie zonsondergang meer, zoals gisteren !

Verslag 61

In de nacht van vrijdag op zaterdag begon het te onweren en te regenen en de hele zaterdag is het weer vrij onbestendig.

We zitten buiten onder de luifel, lezen een mooi boek en doen enkele spelletjes. Een paar andere kampeerders komen bij ons met een lijstje met de weersvooruitzichten: het blijkt dat er weer een bora op komst is en ook is het over twee dagen nog maar twee (!!!) graden. Op de televisie zien we later dat in Zuid-Duitsland en in Oostenrijk de eerste sneeuw alweer gevallen is. We merken nog niet veel van de wind, maar door onze ervaring van drie jaar terug gaat ’s avonds de luifel omhoog en verhuizen de tafel en stoelen naar binnen.

De hele avond en nacht gebeurt er niets, pas tegen zevenen vanmorgen begint het flink te rommelen en wat te waaien, maar een paar uur later is het weer over. Iemand van de receptie komt ons melden dat je met een caravan de snelweg niet op komt vanwege de harde wind en dat er nog steeds kans is op een bora, we blijven vandaag dus gewoon op de camping staan.

’s Middags wandelen we naar het stadje en vinden er een prima restaurantje, waar we enkele uren doorbrengen. Het blijft de hele dag droog al is de zon nergens te bekennen, Wim heeft voor het eerst de lange broek weer aan, dat wil wel wat zeggen ! Terwijl ik dit schrijf komt er uit het westen een heel donkere lucht opzetten, ook komen er steeds meer caravans en campers aanrijden, die een veilige plek zoeken. Wim hoopt stiekem op een flinke bora, hij vindt dit natuurgeweld wel leuk !

Morgenvroeg informeren we bij de receptie of het caravanverbod voor de snelweg is opgeheven, als dit zo is, dan gaan we verder noordwaarts, richting huis !

Verslag 62

De temperatuur daalde vannacht tot onder de tien graden, maar van veel wind was geen sprake. We waren vanmorgen al vroeg bij de receptie (de wintertijd is ingegaan, dat scheelt weer een uur !) en daar vertelden ze dat we de snelweg weer opmochten. Terwijl we aan het aankoppelen zijn begint het flink te waaien en te regenen en eenmaal op de snelweg krijgen we alsnog te maken met hevige rukwinden en harde regen. Even later begint het zelfs te sneeuwen ! Het is ijzig koud en de wind giert om de caravan, we schudden heen en weer, lang leve de bora ! Al snel zien we diverse sneeuwschuivers om de weg schoon te vegen en gelukkig neemt de wind af, wel blijft het doorsneeuwen.

We rijden (en mogen) niet harder dan veertig kilometer per uur, al worden we wel regelmatig ingehaald door andere auto’s. Eén hiervan zien we even later tegen de vangrail aanstaan met een flinke deuk aan de voorkant ! Langzaamaan wordt het sneeuwen minder en ook worden de wegen beter begaanbaar, petje af voor alle sneeuwschuivers en strooiers !

Bij de grens met Slovenië verlaten we de snelweg en rijden een heel stuk door kleine dorpjes en over bergpasjes. De temperatuur is weer iets boven nul en de wegen zijn goed te berijden. We genieten van het prachtige landschap, alles is wit van de verse sneeuw, het lijkt net één grote ansichtkaart.

Wel valt het ons op dat er veel regen gevallen moet zijn: de rivieren zijn buiten hun oevers getreden en de akkers staan vol met water.

(Deze maïskolven zien we regelmatig te drogen hangen.)

We hebben toch ook nog even zon gehad onderweg.

Pas tegen vieren komen we aan op camping Kamne in het plaatsje Dovje helemaal in het noordwesten van Slovenië. We zijn de enige gasten, maar we hebben gelukkig een toiletgebouw ter beschikking en stroom, dus de vloerverwarming gaat gelijk aan samen met de gasverwarming, want het is maar twee graden !!

Twee kilometer verderop is een restaurant waar het heerlijk warm is en we laten ons er het eten goed smaken ! De rest van de avond zitten we in de caravan, weer met dubbele verwarming aan, buiten koelt het steeds verder af (volgens de berichten wordt het vannacht min zes graden !!), maar binnen wordt het gelukkig heel behaaglijk !

Verslag 63

Het werd geen min zes vannacht, maar het eerste wat ik vanmorgen deed toen ik boven het dekbed uitkwam was de gaskachel aanzetten, want binnen was het nog maar vijf graden, terwijl de vloerverwarming de hele nacht aangebleven is ! Wel wat anders dan die temperaturen in Turkije !!

Het is mooi helder weer en de zon schijnt, dus trekken we niet verder, maar blijven nog een dag in Slovenië.

Nadat we de naaste omgeving verkend hebben rijden we een prachtige bergpas in het nabij gelegen Nationaal Park Triglavski. De rit is werkelijk ongelofelijk mooi: overal ligt volop sneeuw en de bergen zijn prachtig. We komen via vele haarspeldbochten op 1600 meter hoogte en dalen daarna weer tot we bij het kleine plaatsje Trenta zijn, dan keren we en rijden de prachtige bergtocht weer terug.

De temperatuur ligt de hele tijd rond het vriespunt.

Onderweg stoppen we bij “Ruska Kapelica”, een prachtig houten kerkje dat midden in de sneeuw voor idyllische plaatjes zorgt.

Het is echt ongekend, ook voor Sloveense begrippen, dat we op 30 oktober door de sneeuw rijden, normaal komt het koude weer hier pas enkele weken later !

We komen erachter dat we vlak bij de Italiaanse grens zitten en omdat ons lievelingsdrankje: Branca Menta in de caravan bijna op is en deze alleen in Italië verkrijgbaar is, rijden we even over de grens naar de plaats Tarvisio om een voorraadje in te slaan ! (Thuis staan ook nog tientallen flessen op het schap, maar je weet nooit wanneer je weer in de buurt bent !)

Zo komt er weer een land bij in het rijtje “verschillende landen in deze vakantie”, als je de negen kilometer door Bosnië-Herzegovina bij de kust van Kroatië meetelt, zitten we nu op veertien landen en morgen reizen we naar nummer vijftien: Oostenrijk !

Laatste Verslag nr. 64

De nacht van dinsdag op woensdag was echt koud, onder het vriespunt, maar ’s morgens scheen de zon weer volop en zag alles er weer prachtig uit: sneeuw op de hoge bergen en de bomen in hun volle pracht met al die verschillende herfsttinten.

We verlaten Slovenië en via een lange tunnel komen we in Oostenrijk. Ook hier moeten we, net als in Slovenië, weer een tolvignet aanschaffen, de laatste deze vakantie. We rijden de hele dag over snelwegen en komen door diverse kilometerslange tunnels, toch is het erg mooi rijden tussen de hoge bergen, waar nog veel sneeuw op ligt, al wordt dit wel steeds minder.

Vroeg in de middag komen we aan in Altenmarkt am Pongau op camping Passrücker, waar we nog éven buiten in de zon zitten. Weer zijn we de enige gasten, wel staan er veel “vaste caravans”, want deze camping is ook geschikt voor wintersporters. Er is een prachtig toiletgebouw, de mooiste van de hele vakantie en lekker verwarmd !

We rijden nog wat door de omgeving, maar na de schitterende rit van de dag ervoor nemen we eigenlijk geen genoegen met minder mooie wegen, dus zijn we snel weer op de kampplaats waar we ons terugtrekken in de caravan. Tijd voor een leesboek en een lekker “portje” !

Ook donderdag hebben we de hele dag mooi weer, eigenlijk regent het steeds ’s nachts een beetje, maar overdag schijnt de zon. In de loop van de morgen rijden we Duitsland binnen waar ontzettend veel nieuwe wegen aangelegd worden, regelmatig veranderen we van baan of is het tijdelijk een éénbaansweg. Alleen valt het ons op dat er totaal niet gewerkt wordt, alle vrachtwagens en andere wegenbouwmachines staan er verlaten bij. Ook is er haast geen vrachtverkeer op de weg en staan alle parkeerplaatsen vol met LKW’s, het blijkt “Allerheiligen” te zijn, een feestdag, waardoor de meeste Duitsers een vrije dag hebben en het vrachtverkeer de weg niet op mag. Langzaamaan verandert het landschap: de bergen verdwijnen en ook sneeuw zie je alleen nog af en toe op een schaduwrijke plaats liggen. We stoppen bij camping Waldpark Hohenstadt waar diverse “vreemde” bouwsels van campers staan.

Ook hebben ze hier een Italiaans restaurant waar het ’s avonds gezellig druk is en de pizza prima smaakt !

Het is nu vrijdag 2 november en weer hebben we vandaag uren in de auto gezeten, rijdend over snelwegen richting noorden. Tot bij aankomst op de camping Am Mühlenteich in Lingerhahn hadden we goed weer onderweg, maar nu is het gaan regenen en het lijkt erop dat dit nog wel even doorgaat. Dus zitten we vandaag voor het laatst binnen in de caravan, kachel aan, drankje erbij, nog even genieten van ons knusse huisje. Morgen rijden we de laatste driehonderd kilometer naar Dodewaard en hebben dan ruim elfduizend kilometers op de teller staan !

De heerlijke vakantie zit er op, maar wat hebben we ontzettend veel gezien en gedaan en wat hebben we een plezier gehad samen met de Vagebondgroep ! Hopelijk komt er ooit nog een volgende gezamenlijke reis, waar we dan zeker weer van de partij zullen zijn. Voor nu is het “even” gebeurd, thuis gaan we ons weer voorbereiden op een volgende lange trip (vertrek op 7 januari 2013), namelijk tien weken lang in een camper, samen met Dennis, door Nieuw-Zeeland trekken………

(ook hiervan komt weer een dagelijks verslag……….dus tot de volgende keer !)

Schotland 2012

Schotland 2012

4 weken met de caravan naar Schotland

Juni 2012 zijn wij met onze zoon Dennis naar Schotland geweest, daar hebben we ruim 4000 km rondgereden met de caravan een Adria Adiva van 2.45 breed en 7.45 lang op vaak bijzonder smalle wegen en wanneer er tegenliggers achteruit moesten bleven deze altijd zeer vriendelijk en correct.

zie hieronder een verslag met vele foto’s van een schitterend land.

wij vinden het leuk om reacties te ontvangen, deze kunnen gemaild worden naar:      wblits@hotmail.com

Verslag 1

We beginnen vandaag, 2 juni 2012, aan een nieuwe reis, samen met Dennis. Eens per jaar gaan we met z’n drieën op pad en mag hij bepalen waar we onze vakantie doorbrengen, dit jaar wordt het Schotland. We vertrekken om twaalf uur uit Dodewaard met onze caravan en om kwart voor twee arriveren we bij de haven van IJmuiden. Er staan al verschillende mensen te wachten, ook met diverse oldtimers en motoren. Pas om vier uur kunnen we aan boord, wel krijgen we voor die tijd onze boarding-kaarten en volgt een paspoortcontrole.

Het is droog en zonnig weer al blijft de temperatuur steken bij 16 graden. Als we dit weer ook in Schotland hebben, mogen we van geluk spreken, het land staat natuurlijk bekend om z’n slechte weer. We wachten het maar af, ik heb in ieder geval veel truien en lange broeken ingepakt ! We gaan als eersten aan boord, bekijken snel onze hut (dit keer met uitzicht !) en gaan dan naar het bovendek om vandaar een grote groep, zo’n dertig stuks, Morgan’s (oldtimers) te bewonderen. We zitten heerlijk in het zonnetje, Dennis probeert een Iers biertje: Guinness Draught, heel donker met een “aparte” smaak (!!) en langzaam stroomt het dek vol.

Er is hier van alles te zien: enkele vrijgezellenparty-vierders met de vreemdste kleding aan, een groep kindergolfers vergezeld door de ouders, veel jongeren, motorrijders en natuurlijk een grote groep oldtimerrijders .….. en iedereen lust een biertje !

Tegen half zeven gaan we het schip verder verkennen, er is een uitgebreide taxfree shop met kleding, drank, cosmetica, enz. Er zijn diverse bars en restaurants, een bioscoop en een casino. Toch is alles veel minder luxe dan in het schip waarmee we twee jaar geleden van Kiel naar Oslo overgevaren zijn.

Om kwart over acht staan we ingepland voor het uitgebreide buffet, helaas heeft Dennis last van zeeziekte en eet hij nauwelijks iets van alle heerlijke soorten vis, vlees, tapas en toetjes. Hij houdt het bij wortels en droog brood, langzaam knapt hij weer op en om half elf heeft hij zelfs zin om mee te doen met een whiskyproeverij, deze is in de compas-bar. Je krijgt drie glazen met een bodempje whisky erin met uitleg erbij over de herkomst, de smaak en de leeftijd. Het smaakt de beide heren zo goed dat ze ieder nog een glaasje nemen, daarna gaan we naar dek negen, waar onze hut is.

Verslag 2

 

We slapen redelijk goed, af en toe word je wakker van een vreemde deining, maar de zee is vrij kalm. Om half acht worden we gewekt en hebben dan nog alle tijd voor een uitgebreid ontbijt. Tegen half tien varen we de haven in van Tyne, vlakbij Newcastle in het noorden van Engeland.

(Vanwege de droge lucht in de kajuit heb ik last van m’n lenzen en wil deze nog snel even schoonmaken. Helaas valt er één op de grond en zijn we een kwartier aan het zoeken, uiteindelijk vindt Wim hem terug in mijn tas !!) Half tien plaatselijke tijd (we moeten de klok een uur terug zetten) rijden we, na de douane controle, richting Alnwick, daar staat het kasteel waar de opnamen van “Zwerkbal” zijn gemaakt voor de film van Harry Potter.

Het blijkt een prachtig kasteel te zijn, al eeuwen in bezit van de familie Percy, wat we uitgebreid van binnen en buiten bekijken. Het is er vrij druk en voor de jeugd is er van alles te doen o.a. “bezemsteelvliegen”, net als in de film. (Ik probeer ook nog even te vliegen, maar ben blijkbaar toch geen echte heks !).

Af en toe komt de zon even tevoorschijn, maar het wordt niet warmer dan elf graden !

Na het indrukwekkende bezoek, waar we uitgebreid foto’s van hebben gemaakt (helaas was dit binnen verboden !), gaan we naar onze eerste overnachtingplaats in Schotland: Belhaven Bay, bij de plaats Dunbar, waar we tegen half drie aankomen. De camping is goed bezet, het blijkt een extra lang weekend te zijn vanwege het 60-jarig regentschap van Queen Elisabeth, dit jubileum wordt groots gevierd, het is dan ook een hele prestatie ! Dit verklaart tevens alle vlaggen en festiviteiten die we onderweg zagen. Gelukkig zijn er nog vrije plaatsen op de camping en krijgen we een plek op een veldje waar we uit de wind en in de zon kunnen zitten.

De camping ligt vlak bij zee en in de loop van de middag maken we een wandeling naar het water.

Er staat een frisse, harde wind, maar de lucht is (bijna) onbewolkt en met een vest aan is het goed te houden.

Het is eb en er wordt volop gewandeld op het strand, vlakbij is een golfbaan waar ook goed gebruik van wordt gemaakt.

Eenmaal terug op de camping doen we een potje Carcassonne en al die tijd blijft de zon flink z’n best doen ! Tot half acht zitten we buiten, dan wordt het te fris, wel blijft het lang licht;

als we om half elf naar bed gaan (!!) is het nog totaal niet donker, het lijkt Noorwegen wel !

Verslag 3

 

We hebben vanmorgen heerlijk uitgeslapen, de zon scheen al volop, maar omdat we bijna alle ramen verduisterd hadden, werden we daar niet wakker van. We ontbijten buiten, we hebben echt geluk met ons plekje: de hele dag zon en redelijk uit de (frisse) wind !

We hebben weer een schitterende dag. Als eerste zijn we naar de pittoreske haven van Dunbar gereden,

een oud kasteel doet er nu dienst als vogelbroedplaats en we kijken vol bewondering naar de smalle doorgang van de haven, je moet een goede stuurman zijn om hier naar binnen te varen !

Ook zien we de eerste typisch Engels/Schotse kenmerken: de rode telefooncel en de vele schoorstenen op het dak.

Daarna zijn we naar St.Abb’s Head (een natural reserve) gegaan, een plek aan zee met ruige rotsen waar duizenden zeevogels nestelen.

We hebben er een prachtige afwisselende wandeling gemaakt over de rotsen en door weilanden met schitterende vergezichten.

Pas tegen vieren zijn we terug op de camping, waar het tijd is voor een spelletje, weer buiten in de zon !

Tegen half zeven wordt het bewolkt en fris en verhuizen we naar binnen. We blijven nu wakker tot het donker wordt (elf uur Schotse tijd) en blinderen de ramen niet, we willen morgen weer vroeg op !

Verslag 4

Vandaag, 5 juni, ben ik jarig en al vroeg krijg ik diverse SMS-jes en telefoontjes (de felicitatiemails zie ik pas een dag later !). Tegen negenen zitten we al in de auto op weg naar Edinburgh, de hoofdstad van Schotland.

We rijden via de kust langs Tontallon Castle en stoppen bij het plaatsje North Berwick. De zon schijnt weer volop als we het haventje bekijken waar de boten, vanwege eb, op het droge liggen.

Onderweg komen we langs diverse golfbanen. In Musselburgh tanken we LPG, wat in Schotland vrij moeilijk te krijgen is en tegen elf uur komen we aan in Edinburgh, vlakbij de beroemde Royal Mile met z’n vele souvenirwinkels en historische gebouwen.

Edinburgh Castle bekijken we alleen van de buitenkant, het is er gigantisch druk omdat iedereen vandaag nog een vrije dag heeft vanwege Queen Elisabeth’s 60-jarig jubileum. Helaas zijn ze op het voorplein druk bezig een grote tribune op te bouwen, vanwaar je de taptoe kunt aanschouwen. Deze wordt normaal in augustus gehouden, maar vanwege de olympische spelen in juli, die dit jaar in het Verenigd Koninkrijk worden gehouden, is alles vervroegd. Weinig kans dus op mooie foto’s !

Ook het paleis Holyroodhouse, de Schotse residentie van de koningin, zien we vanachter de hekken.

Toch genieten we volop van alle mooie gebouwen, de doedelzakspelers (pipers), “living statues” en mensen in Schotse kleding (tartans).

Tussen de middag trakteert Dennis op een heerlijk etentje op een balkon met uitzicht en zon, ook proeven we echt Schots bier: Innis & Gunn, wat een beetje lijkt op Leffe Blond.

’s Middags stappen we op een toeristische dubbeldekker maar deze rit valt erg tegen: er zijn veel stoplichten en andere hoge bussen en de mooie punten rijden we te snel voorbij, zodat er weinig foto’s gemaakt worden.

Later bezoeken we nog een paar winkels en proeven we enkele soorten whisky, ook een pub wordt met een bezoek vereerd.

Helaas is het weer helemaal veranderd en begint het zachtjes te regenen. Tijd om weer naar Dunbar te gaan, waar we een leuk Italiaans restaurantje opzoeken om mijn verjaardag verder te vieren !

Verslag 5

Het regent de hele nacht en ook vanmorgen drupte het nog steeds, de camping is veranderd in een drassig terrein. Als het even droog is breken we de tent van Dennis af en tegen half elf vertrekken we richting Pitlochry (Faskally Caravan Park) zo’n 165 kilometer rijden. Het blijft zwaar bewolkt met motregen. Langzaamaan verandert het landschap en wordt het bergachtig, ook zien we gele brem en wilde lupines langs de kant van de weg (net als in Noorwegen) en zijn er meer bossen. We krijgen weer een ruime plek op de camping, die ook heel centraal ligt en zitten rondom in de hoge heuvels.

Vanwege het natte weer wordt de middag gevuld met spelletjes doen en de mannen proeven diverse soorten whisky, ze smaken allemaal !!

Pas tegen de avond wordt het droog maken we een wandeling rond de kampplaats: er is een overdekt zwembad met sauna en stoombad en ook een kampwinkel is aanwezig. Nu maar hopen dat het morgen beter weer is, zodat we wat kunnen ondernemen !

Verslag 6

De Schotten zijn beleefde, vriendelijke mensen. De campingeigenaar kwam vanmorgen naar ons toe met een dik boek met bezienswaardigheden van Schotland, dat we mochten houden en ook had hij op internet dingen voor ons uitgezocht. We zijn de hele dag weer op pad geweest in de nabije omgeving. Eerst hebben we een mooie wandeling van ongeveer acht kilometer gemaakt bij Killiecrankie langs de rivier Garry.

We zien een mooie kloof, een waterval, bossen en Soldier’s Leap, een historische plek waar de soldaat Donald MacBean de rivier over sprong om te ontsnappen aan de Jacobieten in de strijd van 1689.

Daarna hebben we het Scottish Hydro Electric Visitor Centre bezocht, waar aan het begin van de zomer de wilde zalm (wel 5000 stuks per jaar) omhoog zwemt langs de 311 meter lange zalmtrap in de Power Station Dam. Alles wordt goed uitgelegd via een film in het bezoekerscentrum en is heel interessant.

Vervolgens bezoeken we de kleinste distilleerderij van Schotland: Edradour Distillery, waar slechts twaalf vaten per week handmatig geproduceerd worden. Bij aankomst worden we verwelkomd door een doedelzakspeler.

Natuurlijk zit er bij de rondleiding ook een proeverij en deze malt whisky is wel heel speciaal, er komen weer twee flessen bij de voorraad in de caravan !!

Volgens de TomTom kunnen we in Aberfeldy LPG tanken dus rijden we naar dit leuke plaatsje. Helaas verkoopt het tankstation al jaren geen LPG meer, wel komen we langs de whisky distilleerderij Dewar’s en ook dit keer laten we ons rondleiden. Hier wordt wel veel meer geproduceerd dan bij de vorige en ook de uitleg is totaal anders. De whisky smaakt echter ook hier weer prima en dit keer houden we het bij één fles die in de kofferbak verdwijnt.

Via een mooie route, met smalle weggetjes, rijden we terug naar de camping. Onderweg stoppen we nog bij “Queens View”, waar je een prachtig uitzicht hebt over Loch Tummel, helaas is het helemaal bewolkt, maar het blijft een mooie plek.

We hebben echt geboft met het weer, het was ongeveer 16 graden en droog !

Verslag 7

We hebben vandaag (8 juni) 300 kilometer door de hooglanden gereden, de meeste tijd over smalle kronkelige weggetjes waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. Het gebied is heuvelachtig met snelstromende rivieren, erg groen (dat kan niet anders met al die regen !), met mooie bruggetjes en oude huizen en kastelen.

Tegen twaalven bezoeken we het eerste “castle”, want dat is het doel vandaag: kastelen bekijken ! Balmoral Castle (Deeside) is al sinds 1852 in bezit van de koninklijke familie, dat er de zomers doorbrengt.

Het kasteel is (gedeeltelijk) open voor publiek van april tot eind juli, dus we hebben geluk ! Rond het mooie gebouw ligt een grote lap grond met enkele rivieren vol zalm, een meer en veel bos. Ook een mooie tuin hoort bij het kasteel.

Nadat we het uitgebreid bekeken hebben, ook de stallen met prachtige paarden, rijden we verder.

Het volgende kasteel, wat we toevallig passeren, is Glenbuchat Castle, een ruïne die we zo van binnen mogen bekijken.

Ook van Kildrummy Castle is niet veel meer over, maar de tuinen eromheen zijn erg mooi.

Craigievar Castle, daarentegen is prachtig, het behoort dan ook tot “the Trust for Scotland”. We hebben er een rondleiding van vijfenveertig minuten door zeventien heel mooie vertrekken, waarvan sommige vroeger dienst deden als rechtbank.

Dan wordt het tijd om weer richting camping te gaan waar we pas tegen zevenen aankomen. We hebben geen zin meer om te koken en proberen het eten in de kantine van de camping. Helaas zijn er diverse menu’s niet voorradig en is de maaltijd van Dennis niet te pruimen. De eigenaar, die ons al zijn favoriete whisky heeft laten proeven, geeft ons een gratis overnachting, vanwege de slechte service bij het restaurant !

Eenmaal terug in de caravan komen de flessen whisky weer op tafel en worden de verschillen tussen de diverse soorten weer uitgebreid getest !!

(En weer hadden we de hele dag droog weer !)

Verslag 8

Het is vandaag voor Schotse begrippen schitterend weer. We bezoeken het slechts acht kilometer verderop gelegen Blair Castle, een wit kasteel dat in zevenhonderd jaar tijd vaak verbouwd is en vanbinnen dertig mooie vertrekken telt.

Alleen in de balzaal, die ook gebruikt wordt voor bruiloften en andere feesten, mag gefotografeerd worden. Er zijn veel wapens te bewonderen en ook hangen er veel familieportretten in het kasteel.

Van een gids krijgen we uitleg over de “quaich”, een zilveren cup met twee handvaten waar whisky uit gedronken wordt, als teken van vriendschap gaat deze beker rond. (In vroegere tijden: door de twee handvaten kon je niet tegelijkertijd een wapen vasthouden, ook diende de bodem van de cup als spiegel, zodat je kon zien wie er achter je stond !! Vriendschap ?)

Voor het kasteel staat een “piper” een traditioneel deuntje te spelen.

Na de rondleiding bekijken we de omgeving vanuit een tractor met aanhanger en zien we herten, pauwen, mooie bossen en open velden.

Later rijden we terug naar het schitterende plaatsje Pitlochry waar we de distilleerderij van Bell bezoeken: Blair Athol Distillery. Weer krijgen we uitleg over het hele proces en proeven vervolgens een malt-whisky, die je daarna met korting kunt kopen. Ook zijn we lid geworden van “friends of the classic malts” en kunnen we voortaan gratis een distilleerderij bezoeken, mits ze bij deze groep horen !

Er is weinig geheimzinnigs aan het distilleren van whisky: men laat gerst in water weken en ontkiemen, een proces dat mouten heet. De gerst wordt vervolgens met turfrook of hete lucht gedroogd, vermalen, met water vermengd en tot gisten gebracht. Het schuimende vocht wordt tweemaal gedistilleerd. Het uiteindelijke resultaat is een scherpe whisky (spirit) die drie tot zestien jaar (of nog langer) in oude eikenhouten sherryvaten wordt opgeslagen om zachter te worden. Wereldwijd worden per seconde gemiddeld dertig flessen Schotse whisky verkocht ! Meestal is dit blended whisky, waarbij het gaat om een mengsel van soms wel vijftig verschillende malts. Single malts zijn in één distilleerderij gemaakt uit pure, ongemengde gerstemout.

Na een bezoek aan de plaatselijke (Co-operative) supermarkt keren we terug op de camping om lekker te luieren in de zon. Om vijf uur begint de eerste EK voetbalwedstrijd waarin Nederland moet spelen, die eindigt in 0-1 voor Denemarken. Daarna gaan we, voor het eerst deze vakantie, barbecuen en proberen o.a. de Schotse haggis, een soort leverworst gemaakt van de ingewanden van een schaap (deze wordt ook in gehaktvorm geleverd), de smaak is niet verkeerd. Nadien leggen we hout op de barbecue en genieten nog een tijdje van het mooie weer.

Tegen negenen verhuizen we naar binnen en vallen de eerste druppels van deze dag !

Verslag 9

We hebben de dag (zondag 10 juni) in Glamis (spreek uit: Glems) doorgebracht, zo’n vijftig kilometer van de camping gelegen. Eerst hebben we het prachtige kasteel bekeken waar de koninginmoeder, ook Elisabeth genaamd, haar jeugd heeft doorgebracht. Deze dame is geboren in 1900 en 102 jaar oud geworden !

Weer mochten we helaas binnen geen foto’s of film maken, maar het zag er werkelijk schitterend uit.

Buiten, vlakbij het kasteel, waren de Highland Games (of:”Gatherings”) te bekijken, een festijn vol Gaelic muziek, dans en krachtmetingen. Meisjes van allerlei leeftijden dansten op doedelzakmuziek diverse uitvoeringen, waarbij een jury aanwezig was. Ze zagen er erg verzorgd uit en bij elke dans hadden ze andere kleding aan.

Er waren veel doedelzak”korpsen”, die ook beoordeeld werden.

Verder was er touwtrekken, kogelstoten, hardlopen, wielrennen, hamerslingeren en ook waren doedelzakspelers solo te beluisteren. Overal waren prijzen mee te winnen.

Er was veel publiek en natuurlijk stonden er diverse kramen met voedsel, kleding en speelgoed langs de kant. We hebben echt geluk gehad, deze games te kunnen zien, want meestal worden deze in juli en augustus gehouden. We zijn tot vier uur gebleven, toen begonnen we het koud te krijgen. Het is gelukkig droog gebleven maar het werd niet warmer dan twaalf graden !

Verslag 10

Na vijf overnachtingen op camping Faskally zijn we vandaag doorgereisd naar Inverness (Bunchrew Caravan & Camping Park). De dag begon weer regenachtig, maar op de plaats van bestemming aangekomen, was het al weer droog.

Voor het eerst deze vakantie hebben we echt een prachtige plek pal aan het water van de Beauly Firth en ook een smal riviertje stroomt voor ons plekje langs. Helaas is het weer een koude dag, rond de elf graden, maar toch zitten we uren buiten (Carcassonne te spelen) onder de luifel met één zijkant opgebouwd, zodat we uit de wind zitten. Zoals elke avond hebben we de vloerverwarming weer aan, iets wat bij tien graden wel erg lekker is. Ik heb meelij met de mensen die met een tentje of klein busje door Schotland rondtrekken !

Verslag 11

We zijn vandaag het verleden ingedoken en kwamen uit in 1746. Op 16 april dat jaar werd de laatste veldslag op Britse grond uitgevochten in Culloden. Hier is de jacobitische opstand, geleid door Bonnie Prince Charlie, de kop ingedrukt door een 9000 man sterke troepenmacht onder bevel van de hertog van Cumberland. In één uur tijd verloren 1500 jacobieten hun leven en slechts 50 man van de andere zijde. In het infocentrum is onder andere een korte film te zien van deze “onzinnige oorlog”.

Dennis krijgt er uitleg over de wapens die in die tijd gebruikt werden.

Nadien hebben we een wandeling gemaakt over het voormalige slagveld, al met al was het zeer indrukwekkend !

Daarna zijn we naar Fort George gereden. Dit is één van de fraaiste voorbeelden van Europese militaire architectuur en staat op een kaap die uitsteekt in de Moray Firth. Het fort werd in 1769 voltooid om verdere rebellie bij de Hooglanders na de jacobitische opstanden te ontmoedigen en is sindsdien altijd een militaire vesting gebleven.

We hebben het hele fort bekeken met de kazematten, de kerk, de verdedigingswerken en alle wapens. Net als ’s morgens kregen we een audiogids mee, waardoor we heel wat informatie tot ons gekregen hebben vandaag.

Eenmaal terug op de camping heeft Wim de houtskoolbarbecue aangemaakt en bij twaalf graden genoten we van de maaltijd en het prachtige uitzicht.

Vervolgens gingen de houtblokken op het vuur en pas om half tien, toen de zon achter de bergen verdween, zijn we naar binnen verhuisd.

Verslag 12

We hebben weer een prachtige gevarieerde dag gehad met ook nog redelijk wat zon. Allereerst hebben we de smalle weg ten oosten van Loch Ness in zuidelijke richting genomen, die door bossen, kleine dorpjes en over heuvels leidt.

In Foyers zijn we naar de prachtige waterval (Fall of Foyers) gelopen en een stukje verderop rijden we langs het mooie Loch Tarff.

De weg eindigt bij Fort Augustus, een druk dorp waar rondvaartboten vertrekken voor een tocht over het meer.

Ook zijn er diverse sluizen, die vlak achter elkaar liggen, te bekijken die in verbinding staan met het Caledonisch kanaal.

Weer in noordelijke richting kom je bij het imposante Urquhart Castle, het is niet meer dan een ruïne, maar door z’n ligging aan Loch Ness vormt het een mooi plaatje.

Vervolgens zijn we over een smalle weg door de bergen naar Muir of Ord gereden waar de distilleerderij van Glen Ord staat. Dit is één van de twaalf huizen waar we een pas van hebben dus kunnen we zonder betaling een toer meemaken. Hier wordt de Singleton gemaakt, een twaalf jaar oude single malt whisky. Ook verkopen ze “smoked” whisky waar Wim en Dennis zo gek op zijn. Natuurlijk kopen we, nadat ze eerst gekeurd zijn, weer twee flessen (met korting), de teller staat nu op 13 !!

Daarna keren we terug naar ons mooie plekje waar we nog even heerlijk in de zon nagenieten met een glaasje whisky !

’s Avonds hebben we de EK wedstrijd Nederland-Duitsland gekeken, die Nederland verloor met 1 – 2, nog één wedstrijd te gaan en dan kunnen ze terug naar huis !

Verslag 13

Toen we vanmorgen (donderdag 14 juni) met onze auto en caravan van de camping vertrokken met zwaar bewolkt weer, hadden we niet kunnen dromen dat onze middag zo zonnig zou verlopen.

Na een prachtige afwisselende rit langs meertjes en door bergachtig gebied naar de plaats Ullapool in noordwest Schotland, kwamen we tegen de middag aan bij Ardman Point Caravan en Camping Park. De lucht was langzaamaan open getrokken en in de middag verdwenen bijna alle wolken.

We hebben een heel mooie plek aan zee en onze caravan hebben we zo neergezet dat hij dienst doet als windscherm, want er staat een harde, koude wind. We zitten echter de hele middag in T-shirt en korte broek buiten en genieten van het prachtige uitzicht.

We barbecuen weer, maar tegen half negen verhuizen we toch naar binnen, de wind wint het van de zon ! Pas tegen kwart voor tien verdwijnt de zon achter de bergen, het levert schitterende plaatjes op.

Toen we ’s nachts om één uur gingen slapen was het nog niet helemaal donker, om half vier waren we even wakker en zagen de zon alweer volop schijnen (helaas verdween hij weer tegen negenen in de ochtend !) We moeten nog een keer proberen een hele nacht op te blijven om te kijken of het wel helemaal donker wordt !

Verslag 14

Vandaag (15 juni) hebben we de “Wester Ross Coster Trail” gereden, een prachtige route langs diverse lochs, de open zee, door de hooglanden en door bossen. Bij Corrieshalloch Gorge hebben we een rondwandeling gemaakt langs een diepe kloof met een mooie waterval.

Helaas is het weer een stuk minder lekker dan gisteren en laat de zon zich niet zien.

Later kwamen we toevallig weer langs een distilleerderij: Loch Ewe in het dorpje Aultbea. Het was een éénmansbedrijfje en de “spirit”werd maar een paar maanden in een vat gerijpt, dus je mag het geen whisky noemen, maar het was heel interessant en de Schot bracht het allemaal heel leuk. We hebben er nog een leeg vaatje gekocht waar we zelf whisky in kunnen bewaren en uit kunnen tappen.

Daarna moesten we nog een aardig eind rijden voor we terug op de camping waren.

Totaal hebben we weer 230 kilometer gereden. Eenmaal op de camping konden we gelijk de caravan in, de temperatuur is vandaag niet boven de twaalf graden gekomen en de harde wind maakt het gevoelsmatig nog een stuk kouder ! Maar ook vanuit de caravan hebben we een prachtig uitzicht over Loch Broom.

Verslag 15

Zo’n twaalf kilometer boven Ullapool gaat een smal weggetje naar Achiltibuie. Een rit van ongeveer twintig kilometer voert langs grote en kleine lochs, over bergen en naar mooie vergezichten. Het is de mooiste route die we tot dusver gereden hebben en een echte aanrader. De schapen lopen gewoon over de weg en door de vele “passing places” heb je geen last van de tegenliggers.

Helaas staat er weer een ijzige wind, wat Wim er niet van weerhoudt om “gewoon” in korte broek rond te lopen. Hij zegt altijd: “Zolang mijn voeten en m’n bovenlichaam maar warm zijn, heb ik het niet koud !” Toch snap ik nu waarom de Schotten zo gek op whisky zijn, je wordt er tenminste van binnen warm van !

In Achiltibuie staat een “smokehouse” waar zalm gerookt wordt, jammer genoeg is deze vandaag (zaterdag 16 juni) gesloten, hoewel mijn boek anders aangaf. Geen ramp, er ligt al gerookte zalm in de koelkast van de caravan. Vanaf het dorpje kijk je op de Summer Isles, een vrijwel onbewoonde eilandengroep waar in de zomer boottrips naartoe gemaakt kunnen worden. We hebben genoten van de mooie trip die vanaf de camping heen en terug maar een paar uur in beslag neemt. Gister hebben we een lange tocht gemaakt en morgen verhuizen we naar een volgende camping, dus vandaag wordt het verder relaxen in de caravan. (Relaxen deze vakantie is: spelletjes doen en whisky proeven !)

Na diverse spelletjes “Dominion” maken Wim en ik een wandeling over de camping en het stenenstrand met dikke vesten aan, (meestal maken we een strandwandeling in zwemkleding en op blote voeten !!) terwijl Dennis weer een nieuw spel klaar legt.

Wat betreft de regen in Schotland: uit al die bewolking valt maar weinig regen, af en toe heb je een buitje maar meestal is dit ’s avonds of ’s nachts.

Verslag 16

Het regende vanmorgen toen we vertrokken uit Ullapool, maar langzamerhand klaart het op en we genieten weer van een schitterende route.

Ook deze keer passeren we enkele meren en rijden we over smalle wegen met veertien procent helling of daling. Diverse malen maken we gebruik van de “passing places” of anderen wijken uit voor ons, geen enkel probleem er zijn voldoende van deze uitwijkmogelijkheden. Onderweg ziet Dennis twee herten in het bos, maar voor we gestopt en teruggelopen zijn, hebben zij zich helaas alweer teruggetrokken in het woud.

Via een grote brug komen we op Isle Skye waar we naar een camping helemaal in het noorden rijden bij Dunvegan, genaamd Kinloch Campsite. Inmiddels is het veertien graden en schijnt de zon volop, heerlijk !

We komen tegen half drie aan en hebben even werk met het opbouwen want onze plek is erg scheef, meteen daarna verlaten we de camping weer om Dunvegan Castle te bezichtigen. Dit kasteel, al meer dan zeven eeuwen in het bezit van de MacLeodclan, ligt aan het idyllische Loch Dunvegan.

We hebben wel mooiere kastelen gezien, maar de ligging is werkelijk schitterend, ook de bijliggende tuinen zijn het bekijken waard.

Na afloop bezoeken we “the Old School”, waar Dennis ons trakteert op een heerlijk etentje in verband met vaderdag. Daarna wordt het tijd om terug te keren naar de caravan om de voetbalwedstrijd Nederland – Portugal te kijken. Helaas hebben we problemen met de satellietschotel (er staat een boom in de weg) en missen we de wedstrijd. Het stomme is dat de meeste zenders wel te bekijken zijn, behalve Nederland één en twee, balen dus ! De Duitse zenders kunnen we wel ontvangen dus kijken we de tweede helft van de wedstrijd Duitsland – Denemarken. Zo kunnen we ook de stand van de Nederlandse wedstrijd zien, want beiden spelen tegelijkertijd. Nederland verliest met 1 – 2 dus ze kunnen naar huis, iets wat ik al lang aan zag komen, net als vele anderen natuurlijk !

Ondertussen heb ik gauw de was gedaan, op elke camping zijn wasmachines en drogers aanwezig !

De avond eindigt met een prachtige zonsondergang…

Verslag 17

We konden vanmorgen eindelijk weer in de zon buiten ontbijten, dat was al even geleden. Omdat de lucht zo helder is, wat gisteravond een prachtige zonsondergang opleverde, was het vannacht knap koud: 2.7 graden, maar vanmorgen liep de temperatuur snel op naar vijftien graden.

We hebben een rondrit over het eiland Skye gemaakt en met dit mooie weer zag alles er extra mooi uit. Als eerste zijn we naar een leerlooierij geweest, de enige in Schotland, waar de vachten van de schapen (die hier volop aanwezig zijn) schoongemaakt worden, nadat ze voor hun vlees geslacht zijn. Het proces loopt hier wel iets anders dan in Marokko en is heel interessant om te zien.

Natuurlijk was er ook een shop aanwezig en ben ik een paar warme sloffen rijker. Ook hebben Wim en ik oorwarmers gekocht, alvast voor volgend jaar, als we met onze oldtimer door Noorwegen willen gaan trekken.

De route over het eiland is weer heel afwisselend, we gaan Schotland steeds meer waarderen. We zien onder andere de ruïne van kasteel Duntulm, de haven van Portree, Kilt Rock, veel schapen (ook midden op de weg) en de mooie Schotse Hooglanders.

Het enige wat iets minder bevalt aan de westkust zijn de kleine muggen (midges), die tegen de avond actief worden. Zoals gewoonlijk laten ze mij met rust maar is Wim weer de pineut, hij zit onder de bulten en ook Dennis heeft verschillende jeukende plekken.

Tegen half vier zijn we bij de Talisker Distillery en weer kunnen we, door ons paspoort te laten zien, gratis deelnemen aan de rondleiding.

Natuurlijk zit er ook weer een proeverij aan vast en wordt er een fles gekocht. Deze whisky heeft een heerlijke rooksmaak, dit komt omdat de gerst na ontkieming boven turfvuur wordt gedroogd.

We hebben vandaag diverse keren te horen gekregen dat het al drie maanden mooi, droog weer is op het eiland Skye. De distilleerderij bidt haast voor water en ook de rivieren staan droog, iets wat de zalmvissers minder leuk vinden. Wij boffen alleen maar, al gaan we toch morgen het eiland alweer verlaten, er is nog zoveel meer te zien in Schotland.

Om vijf uur zijn we terug op de camping en genieten nog even van het lekkere weer. Het wordt echter al snel frisser, helaas geen weer om de hele avond buiten te vertoeven of te barbecuen.

Omdat het vandaag (18 juni) onze trouwdag is (alweer 32 jaar samen !) gaan we nog een keer uit eten in het leuke plaatsje Dunvegan. We komen weer uit bij “the old school”, waar ze werkelijk voortreffelijk eten hebben. Het restaurant is dan ook weer helemaal volgeboekt en dat op een maandag !

Als we twee uur later weer buiten komen… regent het !! Fijn voor de distilleerderij en voor de zalmvissers !

Wij trekken verder naar een volgende mooie plek !

Verslag 18

We hebben vanmorgen buiten ontbeten maar erg warm was het niet, de zon liet regelmatig verstek gaan. Na het eten hebben we onze spullen weer ingepakt, klaar voor de volgende bestemming: Fort William, zo’n twee honderd kilometer verderop naar het zuidoosten. Halverwege de rit komen we langs Eilean Donan Castle, een romantisch kasteel aan Loch Duich in Glen Shiel.

Rond deze plek is de film “Highlander” gemaakt met de hoofdrolspelers Sean Connery en Christopher Lambert. In het verleden is het kasteel vaak aangevallen en ook afgebrand. In 1932 is het helemaal gerestaureerd en het ziet er zowel van binnen als van buiten erg mooi uit.

De grote woonkamer straalt echt warmte uit en de keuken is volledig ingericht: de kok is aan het werk, de konijnen hangen te drogen en de maaltijden zitten in de schalen. Het ziet er zo echt uit dat je het zo zou willen opeten !

Buiten bij de brug staat weer een doedelzakspeler te blazen en ook de zon laat zich even zien, zodat het kasteel in z’n volle glorie te zien is. Het is dan ook een mooie onderbreking van de reis van vandaag.

Tegen vieren komen aan bij ons nieuwe adres: Lochy Caravan & Camp, waar we een plek vinden met uitzicht op Ben Nevis, de hoogste berg van Groot-Brittannië (1343 meter) met in de top nog sneeuwresten.

We doen, met een dikke trui aan, buiten een spelletje en daarna gaat de barbecue aan. Dennis doet een poging zittend het hout in stukjes te hakken, zodat we na het eten een warm kampvuur kunnen maken.

Tegen de avond komt de zon weer tevoorschijn en zorgt ervoor dat we tot kwart voor tien (!) buiten zitten. Helaas zijn onze kleine vriendjes, de muggetjes, ook weer volop aanwezig !!

Verslag 19

We starten vandaag (woensdag 20 juni) met prachtig weer en daarom blijven we de hele morgen op de camping. De korte broeken gaan aan (bij Wim is dit normaal) en de leesboeken komen te voorschijn. Pas tegen enen worden we actief en na een korte rit (van zes kilometer) zijn we bij Nevis Range, waar een zes-persoons gondel je via een kabelbaan op 650 meter hoogte brengt.

Vandaar heb je een prachtig uitzicht op Ben Nevis, Loch Ell en Loch Linnhe.

Een voetpad leidt je een stukje hoger, vanwaar het uitzicht nog spectaculairder is, je ziet er een derde meer: Loch Lochy. Al die tijd schijnt de zon en is een vest en korte broek voldoende, zelfs op deze hoogte.

Eenmaal terug beneden rijden we eerst langs kasteel Inverlochy, dat dienst doet als hotel, iets wat vaak voorkomt in Schotland en daarna wordt het weer tijd voor ……

Ook Fort William heeft z’n eigen distilleerderij en natuurlijk moeten we deze ook met een bezoek vereren. De rondleiding begint met een leuke film, de uitleg daarentegen is kort en summier, maar we hebben het verhaal over het maken van whisky al zo vaak gehoord dat dit niet uitmaakt. Voor het eerst mogen we binnen fotograferen, dat is wel weer leuk en natuurlijk smaakt de whisky weer uitstekend !

We zijn net terug op de camping als we een doedelzakspeler horen en zien bij de rivier, hij heeft klompen aan en het blijkt dan ook een Hollander te zijn, die hier een instrument gekocht heeft en deze even uitprobeert !

Weer kunnen we lang buiten vertoeven en onze barbecue annex vuurbak gebruiken. Het was alweer een heerlijke, afwisselende dag !

Verslag 20

Helaas is het mooie weer van gister helemaal verdwenen, de zon laat zich niet zien en ’s middags begint het zelfs te regenen. Ook voor de komende dagen is er slecht weer voorspeld. Wij volgen vandaag het spoor van de Jacobite Steam Train, die begint in Fort William en via Glenfinnan naar Mallaig rijdt. In Glenfinnan stoppen we bij het beroemde viaduct waar een stukje van de film van Harry Potter “de steen der wijzen” is opgenomen. Om 10.40 uur passeert de trein hier en dit moet natuurlijk vastgelegd worden.

Vanaf een heuvel kijk je uit over Loch Shiel en zie je het twintig meter hoge monument dat de opstand van de Jacobieten in 1745 herdenkt.

Iets verderop in het dorpje stopt de trein en mogen de passagiers er even uit. Wij krijgen zo mooi de tijd om de stoomtrein te bekijken. Op het station is tevens een klein spoorwegmuseum en er staan enkele wagons die nu dienst doen als restauratie.

Wij vervolgen de “road to the Isles” langs bergen, meertjes en enkele witte zandstranden (!) en eindigen bij Mallaig, een vissersdorpje vanwaar boten naar het eiland Skye gaan.

De trein is net aangekomen en de passagiers moeten hier één uur en drie kwartier doorbrengen voor de trein hen terugbrengt naar Fort William. Wij hebben het dorpje in vijf minuten bekeken en zijn blij dat we besloten hebben deze rit met de auto te maken en niet, voor ruim honderd pond, met de stoomtrein. Op de terugweg stoppen we weer bij Glenfinnan en nuttigen wat in de leuke treinwagon, die nog helemaal in oude staat verkeert.

Vlakbij Fort William bekijken we “Neptune’s Staircase”, waar acht sluizen (een onderdeel van het Caledonisch Kanaal) ervoor zorgen dat de boten van loch naar loch kunnen varen. Ook bij Fort Augustus hebben we al een gedeelte van dit kanaal gezien wat helemaal tot aan Inverness loopt.

Eenmaal terug op de camping wordt het “binnen zitten”, het regent en waait en buiten is het niet behaaglijk, maar ook in de caravan vermaken wij ons prima !

Verslag 21

Er was voor vandaag (vrijdag 22 juni) slecht weer voorspeld met veel regen, daarom hadden we gisteravond alle spullen al opgeruimd en de tent van Dennis onder de luifel verplaatst. De weerspecialisten hadden het echter helemaal mis en we hebben de hele morgen prachtig weer gehad, de temperatuur liep zelfs op naar twintig graden. We zijn verhuisd van Fort William naar Inveraray en alweer was het een prachtige rit, mede dankzij het mooie weer.

Onderweg zijn we gestopt bij de ruïne van Kilchurn Castle die aan Loch Awe ligt, met z’n veertig kilometer één van de langste zoetwatermeren van Schotland, waar diverse vissers actief waren.

We hadden net onze spulletjes opgezet op camping Argyll Holiday Park aan Loch Fyne, toen er een flink onweer losbarstte, zelfs met hagelstenen erbij. We hadden nog wat willen ondernemen vandaag, maar vanwege het onstabiele weer wat nu volgt, stellen we dit uit tot morgen.

Wel doen we buiten spelletjes onder de luifel en ook de barbecue komt weer uit de kofferbak. Wim heeft weer wat hout in kleine stukken gehakt, zodat we na het eten bij het kampvuur warm kunnen worden.

Voor het eerst deze vakantie slaapt Dennis in de caravan, het is hier niet toegestaan een bijzettentje neer te zetten, er wordt überhaupt geen enkele gast met tent toegelaten op deze camping. Gelukkig mochten we “hem” nog wel even uitzetten om te laten drogen, dit was vanmorgen niet helemaal gelukt en waarschijnlijk blijft hij de nu in de “zak” zitten, want de komende campingplaatsen hebben helaas dezelfde instelling: geen tent !

Verslag 22

We werden vanmorgen wakker met regen, deze bui was gisteravond al begonnen ! Gelukkig hebben we als eerste een gevangenisbezoek gepland en daar heeft de regen niet zoveel invloed op.

Inveraray Jail, een in de 19e eeuw werkelijk gebruikte gevangenis vertelt het leven achter de tralies in de jaren 1800. De ingerichte rechtbank is nog hetzelfde als bijna twee eeuwen terug en indrukwekkend om te zien. In die tijd zijn er ruim zesduizend rechtzaken behandeld in deze zaal.

Ook vele cellen, waar mannen, vrouwen en kinderen samengepropt zaten, zijn te bezichtigen. Later, in de nieuwere cellen had ieder zijn eigen vertrek, ook zat er glas voor de ramen en was er een soort verwarming !

Dennis wordt nog even opgesloten in de “luchtingsruimte”, waar het verboden was met elkaar te praten. Er is wel veel veranderd met de jaren ….

Vervolgens zijn we naar Inveraray Castle gereden, slechts een paar honderd meter verderop in het leuke plaatsje.

Het kasteel wordt omgeven door een prachtige tuin, maar met het slechte weer niet geschikt voor een bezoek. Dit namaakgotische paleis met tal van torentjes is de familiezetel van de machtige clan van de Campbells, die sinds 1701 de hertogen van Argyll zijn.

Het nog steeds bewoonde huis is prachtig van binnen met een grote wapenzaal, keuken en andere mooie vertrekken. Toevallig is er een groep Fransen op bezoek reizend in Morgans, die allemaal geparkeerd staan voor het kasteel, een mooi gezicht !

Inmiddels is het droog al blijft het guur weer. We rijden naar Auchindrain, slechts een paar kilometer verwijderd van Inveraray, waar een openluchtmuseum is.

Er staan diverse huisjes die je kunt bekijken, maar het valt ons wat tegen. Wel aardig is een groep dames in één van de huisjes, die zingen en uitleg geven over het bewerken van tweed stof: door toevoeging van urine en water en het uren (zingend) kneden van de kleding wordt de stof soepeler en krimpt tevens. (Ik moet ook even meehelpen !)

Dan hebben we genoeg van het vochtige weer en keren terug naar de warme caravan, tijd voor wat “Scottish water of life”, whisky !!

Verslag 23

Een paar dagen terug had ik in een folder gelezen dat er op zondag 24 juni bij Duart Castle gevechten van 1647 nagespeeld zouden worden en ook dat er kampementen te zien waren. Wel moeten we hiervoor terug naar Oban, dan met de veerboot naar het eiland Mull en daarvandaan nog een kwartiertje rijden ! We besluiten dit te doen en dus maken we weer de mooie tocht langs Loch Awe en zijn tegen tienen in Oban, een prachtige havenplaats.

De veerboot is net weg en de volgende gaat om 11.45 uur, dus gaan we eerst naar de distilleerderij in Oban waar we een pas voor hebben. Er is niet genoeg tijd voor een rondleiding, maar een glaasje met een bodempje whisky erin, proeven we wel !

Ook tanken we nog even LPG, iets wat ons nog redelijk goed gelukt is deze vakantie. We gaan dit keer alleen als passagier aan boord en laten de auto achter op een parkeerterrein. De boottocht van drie kwartier is prachtig, de zon schijnt, overal zie je eilandjes en zelfs enkele kastelen varen we voorbij. Vanaf het water (Firth of Lorne) heb je een mooi zicht op de stad Oban met de McCaig’s Tower hoog op de heuvel.

Bij aankomst op het eiland staat er in Craignure al een bus voor ons klaar die ons via een mooie smalle kronkelweg in een kwartiertje naar Duart Castle brengt, het is dan inmiddels al één uur ’s middags. Daar aangekomen is net een groep “militairen” bezig met het beschieten van een “denkbeeldige vijand”, er is namelijk geen tegenpartij aanwezig, dus er zijn geen man-tot-man gevechten, wat ik eigenlijk gehoopt had.

Even verderop staan een paar tentjes waar een kogelmaker, een kokkin en een smid bezig zijn, het ziet er erg authentiek uit.

Dennis probeert een paar wapens uit en krijgt enkele loden kogels mee,

ook wordt er door de “verklede” militairen toch nog een zwaardgevecht geleverd en geoefend met het laden en schieten van de geweren.

Het dertiende-eeuwse kasteel, zetel van de leider van de Macleanclan, is op zich niet zo bijzonder: het doet erg droefgeestig aan en heeft bijna geen ramen, wel is de ligging op de oost kaap erg mooi.

We nemen de bus van half drie weer terug zodat we met de veerdienst van drie uur terug kunnen. We hebben geen spijt van onze tocht, hij was heel afwisselend !

Tegen vijven zijn we terug op de camping waar we de barbecue nog een keer gebruiken, het is nog steeds lekker weer maar wel staat er een harde wind.

En terwijl Wim en ik nog even nagenieten bij het kampvuur doet Dennis binnen de afwas, ondertussen kijkend naar de kwartfinale voetbal Italië – Engeland.

Wat voor Wim en Dennis nog steeds erg irritant is zijn al die heel kleine muggen die steken als een grote ! Ze zitten allebei onder de bulten en elke dag komen er nieuwe bij. Ze slikken al vitamine B, omdat dit zou helpen tegen die kleine krengen, maar dit helpt niks. Het vreemde is: ik ben nog niet één keer gestoken, de hele vakantie niet !

Verslag 24

We zijn met prachtig weer vertrokken uit Inveraray en rijden langs hoge bergen en diverse meren naar Loch Lomond. Dennis merkt terecht op dat, in tegenstelling tot Noorwegen, hier helemaal geen tunnels zijn, de wegen lopen gewoon langs de bergen en meren, ook hoef je niet steeds een veerpont te nemen !

Tegen de middag komen we aan bij de nieuwe camping aan de zuidkant van het meer, het is de enige kampplaats aan Loch Lomond die vermeld staat in de ACSI gids, maar we vinden deze camping helemaal niks: je ziet het meer niet, alleen je buren ! Ook zijn hier veel schaduwrijke plekken, iets wat je niet moet hebben in Schotland. We rijden door naar de oostkant van het meer en vinden een prachtige plek pal aan het water op de Camping en Caravanning Club Milarochy Bay, in het Trossachs Nationaal Park vlakbij het plaatsje Balmaha. Hier brengen we de laatste dagen van onze vakantie door ! Dennis mag hier ook zijn eigen tentje weer opzetten, iets wat bij de ACSI-camping niet had gemogen !

We brengen de middag spelletjes doend door zittend in de verwarmende zon, heerlijk ! De barbecue gaat, voor het laatst deze vakantie, aan en de tas met hout wordt helemaal leeg gestookt ! Pas tegen tienen verhuizen we naar binnen, het is nog steeds helemaal licht, iets wat we al heel normaal vinden !

Verslag 25

Ruim vijftien kilometer van onze kampplaats ligt het plaatsje Dumgoyne en hier is een distilleerderij gevestigd genaamd: Glengoyne Distillery.

Al vanaf 1833 wordt hier legaal whisky geproduceerd en voor ons wordt dit de laatste keer dat we naar een proeverij gaan deze vakantie.

We nemen dit keer een uitgebreide toer en om elf uur zitten we al aan onze eerste tien jaar oude malt whisky. Weer krijgen we een prima uitleg over het hele stookproces en omdat deze distilleerderij op dit moment geen productie heeft mag alles gefotografeerd worden.

Na de rondleiding proeven we nog vier glaasjes vocht van tien, twaalf, zeventien en éénentwintig jaar oud. Het minimale alcoholpercentage is veertig procent, maar dit keer zit er ook één van zesenvijftig procent bij !

We brengen hier tweeëneenhalf uur door en rijden daarna naar het N.P. Trossachs, een bergachtig gebied vol meren. Helaas is de zon, die er vanmorgen volop was, verdwenen en dat maakt alles toch minder mooi, koud is het niet met achttien graden Celsius ! Loch Katrine, één van de mooiste meren, ligt er nu triest bij.

We rijden daarom maar terug naar de camping die zelf ook in het Nationale Park ligt. Dennis ziet trouwens toch niet veel meer van de omgeving, want de whisky heeft hem erg slaperig gemaakt, maar goed dat Wim hier geen last van heeft ! Inmiddels is het zelfs beginnen te regenen.

Het was de bedoeling om tegen de avond via een mooie wandeling langs Loch Lomond naar een restaurant te gaan, maar helaas het blijft nat dus zijn we genoodzaakt de auto te nemen. Hopelijk hebben we morgen beter weer en kunnen we de wandeling alsnog maken. We brengen een paar uur door in het gezellige Tree Oak Inn restaurant in Balmaha en Dennis verrast ons na afloop door de rekening te betalen.

Op de weg terug naar de camping stoppen we om wat hooglanders en mooie bokken op de foto te zetten.

Verslag 26

Het is vandaag (27 juni) druilerig weer, dus die mooie wandeling kan ik wel vergeten. We pakken de auto weer en rijden naar Stirling Castle, gelegen op een heuveltop in de gelijknamige stad.

Dit machtige kasteel heeft de Schotse geschiedenis eeuwenlang beheerst en is nu één van de fraaiste voorbeelden van de renaissancistische bouwkunst in Schotland. Het is helemaal ommuurd en er staan diverse kanonnen opgesteld.

De Chapel Royal, een ontvangstzaal, is zo groot dat er vijfhonderd man in kan.

Sommige kamers van het paleis zijn nog helemaal ingericht en ook de keuken laat een goed beeld zien van hoe het er in het verleden aan toeging.

Op de terugweg rijden we nog langs Doune Castle, maar we gaan er niet meer naar binnen, het regent weer volop en we hebben aan één kasteel genoeg voor vandaag.

De rest van de dag vermaken we ons weer in de caravan.

Wim en Dennis hebben trouwens de hele vakantie niet gevist, wel liggen er vier hengels in de disselbak, het is er gewoon niet van gekomen !

Verslag 27

Weer worden we met regen wakker, helaas ! We hadden zoveel meer van Loch Lomond willen zien, maar het weer werkt niet mee. De tent van Dennis gaat vochtig mee achter in de auto, die moet later thuis maar drogen. We vertrekken naar onze laatste campingplaats bij Lockerbie: Hoddom Castle Caravan Park. De route ernaartoe voert ons dwars door Glasgow en de temperatuur loopt op naar ruim twintig graden Celsius, wel blijft het bewolkt en later valt de regen weer met bakken uit de lucht. Hoe zuidelijker we rijden, hoe vlakker het wordt. Aangekomen bij de camping blijkt er een echt kasteel te staan, de toiletten bevinden zich in de voormalige stallen en ook het restaurant is in een gedeelte van het kasteel. Het is helaas verder niet te bezichtigen, want het wordt nog bewoond.

Zo’n twintig kilometer verwijderd van de kampplaats staat Caerlaverock Castle, wat het mooiste kasteel van zuidwest Schotland moet wezen. Het blijkt een ruïne te zijn en we maken alleen een foto van de buitenkant, we hebben al zoveel mooie gebouwen gezien, deze valt ons tegen.

Wim heeft de laatste dagen de lange broek weer aan, niet vanwege de kou: de temperatuur ligt steeds rond de zestien graden of hoger, maar vanwege alle muggetjes. De meeste zijn alleen maar heel irritant, maar er zitten ook veel stekers tussen. Dennis en Wim zitten onder de bulten, bij mij is de score nog steeds: 0 !

Dit wordt onze laatste nacht in de caravan (ook voor Dennis, geen tentje dit keer !). Morgen slapen we in de veerboot, die ons naar Holland terug brengt.

Verslag 28

En alweer worden we gewekt door het getik van de regen. Toch hebben we geboft deze vakantie: slechts de laatste week heeft het veel geregend, verder viel er meestal alleen ’s nachts een buitje. We moeten vandaag nog een paar uur rijden om in Newcastle te komen, dus we hebben geen haast om te vertrekken.

Als we de grens met Engeland overgaan (dit is alleen een groot bord met welkom in Engeland) begint de zon te schijnen, ook de temperatuur is inmiddels naar de twintig graden geklommen.

We zijn ruim op tijd bij de boot en mogen weer vrij snel aan boord.

Onze hut is ook dit keer op de negende etage en nadat we deze slaapplek bekeken hebben gaan we naar het zonnedek waar de zon zich ook regelmatig laat zien. Het wordt snel druk en ook nu zijn er weer enkele vrijgezellenparty’s, blijkbaar is het erg geliefd om een retourtje boot te nemen voor een feestje ! Het waait flink maar toch merk je er aan boord niet veel van.

Dit keer eten we vroeg en gelukkig heeft geen van ons last van zeeziekte (Primatour werkt uitstekend !) Aan boord hanteren ze de Nederlandse tijd, waardoor we een uur te laat bij het buffet komen, maar we hebben toch nog ruim de tijd om te eten.

Na afloop nemen we de “uitgebreide whiskyproeverij” (vijf soorten) in de compas-bar en kopen later in de taxfree shop de soort die we het lekkerste vonden (smoked) !

We zetten de klok vast een uur vooruit en gaan tegen twaalven slapen.

Laatste verslag, zaterdag 30 juni

We hebben heerlijk geslapen op de boot, we waren zo bang dat we zeeziek zouden worden vanwege de harde wind, maar alles ging prima en ook heel relaxed.

De boot komt pas om half elf Nederlandse tijd aan, dus tijd zat voor een uitgebreid ontbijt. Dan nog een paar uur rijden naar huis en onze vakantie in Schotland zit erop. In totaal hebben we vierduizend kilometer gereden.

Als ik Schotland in het kort moet samenvatten:

Vriendelijke mensen

Heel groen

Veel mooie meren

Campings: 25 – 30 pond (voor 3 personen)

Boodschappen prijsniveau gelijk aan Nederland (veel Co-operative supermarkten)

Smalle wegen vol bochten

Warme kleding nodig

Regelmatig regen

Westkust veel kleine muggen

104 Distilleerderijen (14 in Schots bezit)

Veel traditie: doedelzak – kilt (tartan)

Mooie kastelen

LPG vrij moeilijk te krijgen

Eten: Haggis – Black pudding – Gerookte producten – Stoofpot

Prima eten in restaurants voor redelijke prijs

Attracties goed aangegeven

Veel wandelwegen

Reserveren op campings in juni niet nodig

Weinig WiFi punten op campings

Mooiste gedeelte: de Hooglanden en de eilanden

Veel golfbanen

Prachtige natuur

Australië 2012

Australie 2012

3 maanden Australië

januari februari en maart 2012 hebben wij met een 4 wiel aangedreven campertje door zuid-oost Australië getrokken. van Adelaide tot Brisbane.

in totaal 8700 kilometer afgelegd en op 74 verschillende kampplaatsen gestaan, meestal in nationale parken vrij in de natuur.

lees hieronder het totale verslag van dag tot dag inclusief vele foto’s

reacties kunnen gestuurd worden naar: wblits@Hotmail.com

Verslag 1

Nadat we, om medische redenen, een week later vertrokken zijn dan gepland, gaan we nu, beiden gezond, vol goede moed en met ontzettend veel zin, beginnen aan onze 7de trip naar Australië.

We zaten dinsdag (10 januari) al in het vliegtuig, toen we te horen kregen dat er een paar reizigers niet mee gingen en dat hun bagage uit het vliegtuig gehaald moest worden. Of dit iets te maken had met de hash-hond, die ons aan het besnuffelen was vlak voor de gate, weet ik niet, maar het kostte ons ruim een uur. Ook vertelde de captain dat er een technisch mankement was aan het vliegtuig, dat nagekeken moest worden. Al met al kwamen we ruim anderhalf uur later dan gepland (we zouden er om 6.35 uur zijn) in Hongkong aan. Daar aangekomen werden we, samen met verschillende andere Hollanders, met een bus naar het Royal View hotel in de stad gebracht (wat een half uur rijden was), waar we een dagkamer hadden geboekt. Helaas waren onze kamers nog niet klaar (!!) en moesten we tot 10 uur (Hongkong tijd) wachten, voor we eindelijk konden gaan slapen.

Om half vijf stond de shuttlebus alweer klaar om ons terug te brengen, dus erg lang was onze “nachtrust” niet, maar toch voelden we ons redelijk uitgerust. In HongKong was het nogal druilerig weer en we hebben daarom nauwelijks foto’s gemaakt. Het tweede gedeelte van de vliegreis hebben we nog een beetje gedommeld, maar echt slapen doe je niet. We hebben een film gekeken en yatzhee op de computer gespeeld (wat overigens een verslavend spelletje is !) en donderdagmorgen om half zeven kwamen we dan eindelijk aan in Adelaide. Met een taxi zijn we naar de Apollo-dealer gereden waar onze camper klaar zou staan. Jammer genoeg waren ze hem nog druk aan het schoonmaken (volgens mij hadden ze daar een week de tijd voor !!) dus ook hier moesten we weer wachten.

We hebben alles goed bekeken en diverse dingen achtergelaten, zoals een waterkoker en een broodrooster (op kampeerplaatsen in Nationale Parken hebben ze geen stroom) en extra handdoeken en lakens gevraagd. De stoelen, die we gratis konden krijgen, waren te licht voor Wim, dus die zoeken we zelf uit (ze worden zowaar achteraf vergoed door Apollo !). Tegen half elf konden we vertrekken en Wim was vrij snel gewend aan de auto, hij heeft maar drie keer de ruitenwissers gebruikt i.p.v. de richtingaanwijzer ! (In Australië rijden ze namelijk links en zit het stuur aan de rechterkant). Nu konden we eindelijk beginnen aan onze waslijst met boodschappen: stoelen, parasol, gaslamp, bijl (om hout te kloven voor een kampvuur), gereedschap, visspullen, enz. enz. Daarna zijn we naar Telstra gegaan, waar we voor de laptop een abonnement van drie maanden hebben laten installeren. Ondertussen was het al vier uur ’s middags en hadden we na het ontbijt van vijf uur in het vliegtuig niets meer gegeten. Ook begonnen we ondertussen aardig moe te worden. We hadden inmiddels al minstens zes verschillende winkels gehad en al aardig wat rondgecrosst door Adelaide. Bij een sushibar hebben we snel wat gegeten en zijn toen doorgegaan naar een supermarkt voor de levensmiddelen, want ook die moeten natuurlijk allemaal aangeschaft worden. We hadden trouwens geluk met het weer, het was ongeveer 24 graden, dus een mooie temperatuur om te wennen. Ook zijn we blij dat we onze TomTom mee hebben genomen, deze werkt hier ook feilloos. Tegen half zeven hadden we alles bij elkaar en konden we naar een camping gaan. Eigenlijk wilden we in een N.Park gaan staan, maar omdat we alles nog in moesten richten hebben we een “gewone” camping opgezocht, waar ’s avonds verlichting is. Via de prachtige Adelaide Hills, waar we het moois nu niet van zagen, zijn we naar camping Queen Victoria Jubilee gereden, een simpele camping waar we vier jaar terug ook een nacht gestaan hebben. Tegen half negen werd het donker en tot tien uur ’s avonds zijn we bezig geweest om de camper in te richten naar onze zin en om alle spullen een plek te geven. Toen waren we ook heelemaaal op !! Na een wijntje zijn we ons bed ingedoken en waren binnen vijf minuten vertrokken, dit keer naar dromenland !

Verslag 2

 

Om vijf uur vanmorgen waren we allebei alweer wakker, misschien door het gelach van de kookaburra’s (een prachtige blauw/witte vogel ), maar we hebben ons maar omgedraaid en zijn verder gaan slapen en werden daarna pas weer om negen uur wakker !! Na een heerlijke douche (een voordeel van een “echte” camping) en een lekker ontbijtje hebben we de laatste dingen een vaste plek gegeven.

Wim had gisteravond ontdekt dat de camper vrij zwaar stuurde en vanmorgen zag hij dat de olie voor de stuurbekrachtiging bijna op was, dus moesten we eerst op pad naar een werkplaats. In Williamstown, waar we ook geslapen hebben, was een garage. De monteur ontdekte dat de olie niet alleen op was, maar dat de auto ook olie lekte bij het linker wiel.

Wim heeft “Apollo” opgebeld en een uur later kregen we te horen dat er maandag een andere camper voor ons klaar staat in Adelaide. We hebben afgesproken dat we pas volgende week zaterdag de camper omruilen, want anders loopt ons hele schema in het honderd. De aankomende week vullen we de auto wel zelf bij met olie ! Het is inmiddels al half twee en we rijden richting de Barossa Valley, welke bekend staat om zijn druiven en wijnproeverijen. We houden het vandaag bij één wijnhuis, namelijk die van Peter Lehman, een van de betere wijnmakerijen van de Barossa. De wijn smaakt prima en we eten er gelijk een hapje.

Daarna gaan we noordelijk de binnenlanden in en komen uit bij Burra Creek Gorge Campground. Hier staan we vrij in de natuur tussen mooie dikke bomen, bij een riviertje en de gahla’s, prachtige grijs/roze papegaaien, vliegen in het rond.

De enige luxe die we hier hebben is een bush-toilet. Ook maken we helaas kennis met de vliegen en wat mieren, maar dat hoort er nu eenmaal bij.

Het was trouwens vandaag echt “vrijdag de dertiende”: eerst bleef ik vanmorgen met mijn lievelingsblouse achter de deurknop hangen, wat een flinke scheur opleverde (Ik heb hem redelijk kunnen maken !) Toen kregen we te horen dat onze camper olie lekte en vanavond wilde Wim het tosti-ijzer gebruiken en deze brak zomaar af. (Maar Wim is handig en heeft hem kunnen repareren). Nu moet het maar over zijn met de pech !!

Verslag 3

We hebben vanmorgen eerst nog een tijdje genoten van ons mooie plekje.

Een groep gahla’s vloog schreeuwend over, de kookaburra lachtte weer volop, in de verte hopten een paar kangoeroes voorbij en vannacht hebben we zelfs twee possums gespot, in de boom vlakbij onze camper. Dat is pas kamperen !

In de loop van de morgen zijn we naar Burra gereden, een oud kopermijnstadje. De enorme groeve staat vol water en enkele gerestaureerde gebouwen zijn te bezichtigen.

De “dugouts”, woonholen, van de mijnwerkers zijn nog te zien aan de oevers van de Burra Creek, waar rond 1850 meer dan 1500 mijnwerkers woonden.

Ook een vroegere gevangenis en een paar oude mijngangen zijn interessant. Het stadje zelf lijkt wel een openlucht museum.

Tegen tweeën rijden we naar een nieuwe kampplaats genaamd Redbanks Conservation Park, 17 kilometer rijden vanaf Burra. We hebben net alles staan, wanneer Wim zegt de auto niet echt meer te vertrouwen, hij moet alweer olie bijvullen. We nemen de planning door en besluiten niet naar de Flinders Ranges te gaan, dit Nationaal Park is hier zo’n 300 kilometer vandaan en ligt erg afgelegen, als er dan iets gebeurd ben je erg moeilijk te bereiken. Als alternatief gaan we naar Mount Remarkable N.P. wat dichter bij de bewoonde wereld ligt. En we gaan niet morgen, maar pakken gelijk alles weer in en rijden de 175 kilometer vandaag nog !

Tegen zessen komen we aan en vinden een prachtige plek bij Mombray Creek Campground onder grote “red gum trees”. We moeten echt een beetje in de schaduw staan, want het was vandaag rond de dertig graden.

Er staan nog een paar caravans en tenten, maar dat is niet verwonderlijk, want het is weekend en nog schoolvakantie. We hebben gelijk voor twee nachten betaald en morgen gaan we de omgeving verkennen. Wim heeft gebeld met “Apollo” en we ruilen nu dinsdag de camper al om. De “nieuwe” camper wordt maandag ingeleverd bij de dealer, dus dan hebben ze mooi de tijd om hem te reinigen voor wij hem meenemen. Hopelijk krijgen we er dan één zonder mankementen, want naast de lekke stuurbekrachtiging doet ook de handrem het niet goed, zit de trap los en werkt de autosleutel niet op afstand ! Het mag de pret niet drukken, wij genieten toch wel !

Verslag 4

We hebben vandaag een heel relaxte dag gehad. Vanmorgen hebben we een korte wandeling gemaakt door het N.P. langs rotsen, aparte bomen en over heuvels,

in de verte zagen we zelfs het water van de Spencer Gulf.

Onderweg zagen we enkele kangoeroes in de schaduw zitten

en eenmaal terug bij onze kampplaats zagen we verschillende emoes langskomen.

Ook een grote goanna en diverse kookaburra’s hebben we weer op de foto gezet.

Voor het eerst in de vakantie hebben we Carcassonne en Triominos gespeeld en ook onze leesboeken zijn weer tevoorschijn gekomen. Ondertussen hebben we onze camper nog een keer verhuisd, een werkje van enkele minuten, omdat we pal in de zon stonden.

Maar waar je ook staat, de omgeving is schitterend. Het was knap warm vandaag: 32 graden in de schaduw en de lucht is strak blauw, dus echt een dag om het kalm aan te doen !

Verslag 5

We zijn vanmorgen eerst naar de ranger gereden om een parkpas aan te schaffen. Met deze pas kunnen we twee maanden in alle N.P. van Zuid Australië gaan staan zonder entree of campinggeld te betalen. Zaterdag waren we net te laat en was het kantoortje bij Mount Remarkable al gesloten. De kosten van de pas zijn 65 dollar en de ranger was zo vriendelijk het geld van de afgelopen nachten ( 43,= dollar ) gelijk te verrekenen.

Daarna zijn we doorgereden naar Telowie Gorge C.P. waar we drie kwartier gewandeld hebben. Het was inmiddels tien uur en ruim dertig graden, maar we hadden de wandeling niet willen missen.

Tussen de middag hebben we op een parkeerplaats in de schaduw gegeten en het viel op, dat door de warme föhnwind, ons brood gelijk uitdroogde !

Ons volgende punt was Bungaree Station, een merinoschapenfarm uit 1841. Het bleek echter dat je alleen met een audiogids zelf rond kon lopen, maar het trok ons niet om bij 35 graden anderhalf uur naar zo’n kastje te luisteren buiten in de hitte. De schapen waren trouwens niet eens in de buurt !

Dan maar gelijk door naar Clare Valley, een belangrijke wijnproducerende streek. Als eerste hebben we bij Jim Berry Wines, die al vier generaties wijn maakt, diverse wijntjes geproefd.

Daarna zijn we naar Sevenhil Cellars gereden, de oudste wijngaard van de omgeving. De wijnmakerij wordt gedreven door jezuïeten en naast een kerk is er een mooie wijnkelder te bezichtigen.

Als laatste zijn we bij Skilogalee Wines naar binnen gegaan.

Daar zagen we dat er diverse mensen buiten op de veranda zaten, vanwaar je een schitterend uitzicht had over de wijngaard. Even later zaten ook wij daar met een wijntje en gelijk een heerlijke maaltijd. Nu hoeft Wim vanavond niet meer te koken !

(Niet alleen wij, ook de auto lust een slokje !)

We hadden geen zin meer om verder te rijden en zijn op “Clare Caravan Park” gaan staan. Het is inmiddels half acht en nog altijd is het ruim 35 graden, dat gaat een warm nachtje worden !!

Verslag 6

Zoals je in Europa de Tour de France kent, hebben ze hier Tour Down Under. Deze fietstocht duurt twee weken en gaat vandaag (dinsdag de 17de januari) van de Barossa Valley naar de Clare Valley.

Onderweg komen we door leuke versierde dorpjes vol ballonnen, linten en zelfs hele “aangeklede” fietsen. We rijden eerst nog een tijdje door de mooie wijnstreek vol frisgroene druivenranken, maar langzaamaan gaat het weer over in het dorre, droge landschap, zo kenmerkend voor deze tijd van het jaar.

Je ziet de vele schapen amper op het land lopen, ze hebben precies dezelfde kleur als de verdorde grond. Behalve met die arme schapen heb ik ook meelij met de fietsers, want de temperatuur loopt vandaag snel in de richting van de veertig graden, de Australiërs zijn dit nog wel gewend, maar voor de rijders uit Europa is het echt afzien.

Ook de meeste rivieren staan droog en tot eind april is er een “total fire ban”, dus voorlopig geen kampvuurtje voor ons !

Om kwart over tien komen we aan bij Apollo, daar zijn ze druk bezig onze “nieuwe” camper te reinigen. Het blijkt dat hij ’s morgens nog naar de garage is geweest, om helemaal nagekeken te worden, niet verkeerd !! De campers worden vlakbij elkaar gereden en dan wordt het tijd om alles over te huizen, een hele klus en dat bij veertig graden !!

Na twee uur zijn we klaar en tevreden met ons nieuwe “huis”, deze is een stuk jonger en ziet er veel beter uit. Het enige wat ons niet bevalt is de luifel, dit is een nieuw systeem, maar veel kleiner dan dat we gewend zijn, dus met felle zon hebben we veel minder schaduw en met regen moeten we naar binnen verhuizen. Ook is hij vrij laag en stoot Wim z’n hoofd eraan, maar we zien wel, hier is toch niets aan te veranderen.

We doen nog wat boodschappen en tegen kwart voor drie verlaten we Adelaide en rijden naar het zuiden.

Het is inmiddels helemaal bewolkt en broeierig warm.

Na anderhalf uur komen we aan bij Rapid Bay, een prachtige kampplaats pal aan zee. Er zijn verschillende mensen aan het zwemmen en ook wordt er volop gevist, vooral op een pier, een eind verderop. Wij gaan eerst een even lekker relaxen, ook wordt het tijd voor een biertje !!

Tegen de avond komt de wind opzetten, maar nu vanuit het zuiden, ook wordt het wat frisser. Om tien uur liggen we al op bed, waar we af en toe liggen te schudden van de harde wind !

Verslag 7

Nadat we vanmorgen zo’n 15 kilometer hadden gereden kwamen we aan bij Cape Jervis, het vertrekpunt van de veerpont naar Kangaroo Island. Het is geen goedkope overvaart, want je bent 375 dollar kwijt voor een retour. Nu hadden we gisteren van een Duits echtpaar, dat net terugkwam van het eiland, gehoord dat je moest vragen naar een “combinatieticket” en dit bleek inderdaad een stuk voordeliger: je boekt dan één overnachting bij een camping en dan ineens kost de retourticket 273 dollar, ra, ra, hoe kan dit !

We zijn met de pont van tien uur overgevaren, met vrij bewolkt weer en 24 graden.

We zagen ’s morgens al dat er witte koppen op de golven zaten, dus Wim had alvast een reistabletje ingenomen. De boot ging aardig heen en weer, maar om kwart voor elf stonden we veilig op Kangaroo Island, waar we ruim een week zullen blijven. Het eiland is 155 kilometer lang, 55 kilometer breed en heeft 4.400 inwoners ! Vanaf de aankomstplaats Penneshaw zijn we naar het uiterste oosten van het eiland gereden naar het Lashmar Conservation Park.

We vonden er een mooie stek aan de Chapman River genaamd Antechamber Bay East.

Hier wilden we tussen de middag wat eten en Wim heeft er gelijk z’n hengel uitgegooid. De plek bevalt ons echter zo goed dat we besluiten hier te overnachten. Er is hier verder niets, zelfs geen toilet, maar dat maakt niet uit. Wim vangt de ene vis na de andere en aan het eind van de middag heeft hij 35 breams gevangen (en allemaal weer teruggezet in de rivier).

Ik heb ondertussen mooi de tijd om de planning voor de komende dagen te maken Het is inmiddels prachtig weer geworden en we hebben echt de luifel nodig, ook de parasol (we hebben gelukkig een heel stevig exemplaar gekocht) moet opgezet worden, de zon heeft ontzettend veel kracht. Tegen de avond koelt het echter weer snel af en moeten we zelfs de lange broek weer aan, maar we zitten wel lekker buiten, iets wat in Nederland nu niet aangenaam is !

Verslag 8

We hadden vannacht een wolkeloze hemel met duizenden sterren, die je vooral goed kon zien omdat er nergens licht brandde in de omgeving.

Als eerste zijn we vanmorgen naar het meest oostelijke punt gereden waar de oudste vuurtoren van Zuid Australië staat (Cape Willoughby Lighthouse),

je hebt er een mooi uitzicht op zee en het vaste land van Australië. Vervolgens hebben we de weg dwars door de Dudley Peninsula genomen en kwamen uit bij het Pelican Lagoon C.P. waar we geen pelikaan gezien hebben, wel is het een prachtig natuurgebied.

Daarna hebben we een zuidelijk strand opgezocht, genaamd Pennington Bay, waar de golven tegen de rotsen sloegen.

Iets verderop vind je Prospect Hill, het hoogste punt en tevens smalste stuk van het eiland, waar je komt door 512 treden te beklimmen. Het uitzicht is magnifiek !

We volgen verder de kustlijn langs de noordkant en komen via American River en Nepean Bay uit bij Kingscote, de grootste plaats op K.I. Net erboven ligt een beschutte baai genaamd Bay of Shoals en daar vonden we een schitterend plekje.

We hebben er uren doorgebracht kijkend naar de vogels en de zee.

Tegen vijven zijn we teruggereden naar Kingscote waar elke dag de pelikanen gevoerd worden. Er zaten wel zestig van die grote vogels te wachten, een prachtig gezicht. Ze vechten gewoon om het eten en slokken de vissen is z’n geheel naar binnen.

Nadien zijn we teruggereden naar onze mooie stek en daar blijven we vannacht staan. Het wordt langzaam vloed, maar we staan hoog genoeg, wel moeten de lange broeken en vesten weer aan, maar dat is geen probleem !

Verslag 9

Vandaag hebben we de noordkant van Kangaroo Island bekeken. De omgeving is erg afwisselend, heuvelachtig, mooie baaien, wijngaarden en droge meertjes.

Onze eerste stop was bij Stokes Bay, waar je via smalle paadjes tussen de rotsen door op het strand komt.

We hebben er heerlijk over het strand gewandeld en zijn daarna verder gegaan naar de volgende baai, genaamd King George Beach. Hier kwamen net enkele duikers het water uit, die in de baai gedoken hadden.

Op het strand was nergens schaduw dus zijn we doorgereden naar Snelly Beach, hier was haast niemand, maar het was rond enen en de zon is helaas te fel om op het strand te lopen.

We hebben in de schaduw geluncht en zijn vervolgens naar Western River Cove Camp gereden, waar we een plek met prachtig uitzicht hebben gevonden.

Onderweg zagen we opeens een koala op de weg zitten, die snel wegrende toen de auto stopte.

Even later zag Wim, tijdens het rijden, er één in een boom zitten, is het geen schatje (ik bedoel de koala !!).

Vanaf onze nieuwe kampplaats zien we onder een grote boom een hele groep kangoeroes zitten.

Gisteren hadden we één kleine kangoeroe (wallebie) rond zien hoppen, maar verder helaas alleen maar dode kangoeroes op de weg zien liggen, dus we zijn blij nu enkele levenden te zien. Langs de kampplaats loopt een rivier die uitkomt in zee en via een brug kun je naar zee lopen. We hebben ook enkele uren aan het strand doorgebracht, Wim heeft voor het eerst in zee gevist en één flathead gevangen.

Helaas staat er nog steeds veel wind en zodra de zon weg is koelt het erg af. We verhuizen vanavond voor het eerst naar binnen !

Verslag 10

We hebben vannacht slecht geslapen: de wind wakkerde ’s avonds steeds harder aan en omdat we op een hoog plat stuk stonden, met de volle lengte in de wind, stond de camper flink te schudden. ’s Nachts om half twee zijn we ons bed uitgegaan en heeft Wim de camper verreden, achter een toiletgebouwtje, zodat we een beetje beschutting hadden. Zelfs daar konden we de wind nog goed voelen !

We hebben de noordelijke kant van het eiland verlaten en zijn richting zuid-west gereden.

Eerst naar Hanson Bay Sanctuary, waar je kangoeroes en koala’s kunt spotten. We hebben er negen kunnen vinden, de meeste diep in slaap, hoog in de boom.

De koala’s die we gisteren in het wild zagen waren dichterbij. Het westelijk gedeelte van Kangaroo Island is één groot Nationaal Park genaamd Flinders Chase N.P. Helemaal zuidelijk leven de Nieuw-Zeelandse zeehonden in het wilde water van de Weirs Cove.

Vanaf Admirals Arch, een prachtige natuurlijke “brug” kun je ze bekijken. Even verderop vind je op een grote granieten rots heel aparte stenen, genaamd Remarkable Rocks, ook hier hebben we weer heel wat foto’s gemaakt.

Daarna rijden helemaal naar het westelijkste punt, waar de mooie baai West Bay ligt, er is ook een kampplaats, maar deze vinden we niet zo bijzonder. We rijden terug naar Snake Lagoon, waar je ook mag kamperen. Hier staan we als enigen in het bos, naast een drooggevallen meertje, heerlijk rustig. Er is nog steeds veel wind, maar hier merk je er weinig van, ik weet zeker dat we vannacht heerlijk zullen slapen !

Verslag 11

We hebben weer een gevarieerde dag gehad. Als eerste hebben we een wandeling gemaakt vanaf de kampplaats, genaamd Snake Lagoon Hike, welke zo’n anderhalf uur duurde.

Via een bospad kwamen we bij een rotsachtig riviertje, waar haast geen water in stond.

Na nog een kwartiertje kwam de zee in zicht, we hadden er echter niet aan gedacht zwemkleding en een handdoek mee te nemen, dus zijn we weer terug gewandeld.

De temperatuur was inmiddels aardig opgelopen en de wind, die gisteren nog vrij hard was, is bijna weg, zweten dus !! Terug bij de camper hebben we heerlijk in de schaduw gezeten om bij te komen. Daarna hebben we het N.P. verlaten en zijn naar Hanson Bay gereden, een zo goed als verlaten baai, waar je de wind wel weer voelde. Hier hebben we wat gegeten en genoten van het uitzicht.

Vervolgens stond Kelly Hill Caves, een druipsteengrot, op het programma ! We hebben eerst nog een wandeling gemaakt door het bos boven de grotten waarna we afgedaald zijn in de “cave”.

Dit was echt niet de mooiste grot die we gezien hebben, maar toch is het altijd weer fascinerend om te zien, bovendien was het heerlijk koel onder de grond !!

Het werd tijd om een kampplaats op te zoeken en het was de bedoeling om bij Vivonne Bay te gaan staan. Daar aangekomen bleken het plekken zonder schaduw te zijn en bovendien waren er behoorlijk wat andere gasten. Achter een duin was een rivier die uitkwam in zee, maar deze kon je vanaf de camping niet zien.

We hebben de camper weer gestart en zijn verder gereden. We staan nu aan de d’Estrees Bay, pal aan zee, in het Cape Gantheaume C.P.

Wat zo vreemd is op Kangaroo Island, we kunnen wel onze mails verzenden, maar we hebben geen telefoonverbinding. Toch willen we morgen naar Holland bellen, want dan wordt Dennis 26 jaar ! We moeten dus heel vroeg opstaan en ruim veertig kilometer rijden, om bij een openbare telefooncel te komen ! Ook dat is Australië !!

Verslag 12

We hadden vannacht weer een sterrenrijke hemel en met het vloed worden hoorden we het kabbelen van de zee, het water kwam tot op een paar meter afstand van onze camper. Vanmorgen was het weer eb en het zeewier, dat dik opgestapeld op het strand ligt, was nat en stonk behoorlijk, tijd om weer te vertrekken !

Het is vandaag 23 januari en Dennis is jarig ! Het is bij ons de gewoonte ’s nachts om twaalf uur te bellen, dus moesten we om half tien ergens vandaan telefoneren. Zoals ik al schreef heb je lang niet overal verbinding, wel in Kingscote, dus daar zijn we eerst naartoe gereden. We hebben wel twintig minuten gekletst en daarna hebben we gelijk boodschappen gedaan, want onze voorraad was aardig geslonken. Ook winkels zijn er maar weinig op Kangaroo Island. Vanaf het stadje was het ruim vijftig kilometer rijden naar Seal Bay, een strand vol Australische zeeleeuwen. We zijn eerst nog even wezen kijken bij Little Sahara, dit zijn prachtige zandduinen, waar je met een sleetje vanaf kunt glijden.

De temperatuur was echter inmiddels al tegen de veertig graden opgelopen, dus met vijf minuten waren we er weer weg. Ook de zeeleeuwen hadden last van de warmte, de meeste zwommen in het water of lagen lui op het strand.

Vervolgens hebben we weer een flink stuk gereden en zijn gestopt bij Pennington Bay, een prachtig strand, waar we een paar uur vertoefd hebben, pootje badend en lui lezend onder de parasol.

We zijn daarna weer helemaal naar de oostkust gegaan en staan weer aan dezelfde rivier als de dag van aankomst op het eiland, alleen nu hebben we een schaduwrijk plaatsje opgezocht. Al met al hebben we vandaag zo’n 225 kilometer afgelegd ! Het is inmiddels bijna tien uur ’s avonds en het is nog altijd ruim 25 graden, vanavond hoeven we dus géén vest en lange broek aan !!

Verslag 13

We zijn vanmorgen tot half twaalf op ons mooie plekje blijven staan, door de bomen was er genoeg schaduw. Wim heeft nog een tijdje gevist en weer had hij twaalf keer een bream aan de haak.

Daarna zijn we naar Penneshaw gereden, waar we nog een boeking hadden staan bij K.I. Shores Caravan Park. Ik had zakken vol vuile was en hier hebben ze een wasmachine, waar ik gratis gebruik van mocht maken.

Ook een douche was lang geleden en een welkome afwisseling na al het primitieve wassen. ’s Middags zijn we naar het strand gelopen, dat je vanaf de camping kunt zien. De baai is erg beschut en ondiep, waardoor het water een prima temperatuur had. Voor het eerst deze vakantie hebben we echt gezwommen, tot nu toe vonden we het water steeds te fris.

Ook kunnen we vanaf de kampplaats de veerpont van SeaLink zien, welke elk uur overvaart naar het vaste land. Dit was tot 1930 wel anders, toen ging er eens in de drie maanden een boot naar het eiland, om de vuurtorenwachter en z’n gezin te voorzien van levensmiddelen en andere benodigdheden. Nu is het een echt vakantie-eiland geworden, wat niet verwonderlijk is met zo’n afwisselende natuur.

We hebben ook voor het eerst stroom deze vakantie en een prima internetverbinding, dus alles wordt opgeladen en alle mails weer gecheckt. We hebben vandaag niet veel gereden, maar in de week dat we hier waren hebben we toch ruim 800 kilometer afgelegd. Morgen verlaten we Kangaroo Island weer en gaan verder reizen richting het oosten, elke dag is weer anders, vol avontuur !

Verslag 14

Vannacht begon het bewolkt te worden en vanmorgen was de lucht helemaal grijs. Er staat een koude harde wind, ideaal weer om over te varen ! Tegen tienen zien we de veerpont aankomen en verlaten we de camping. Aan boord blijven we buiten op het achterdek zitten, waar we de hele reis gezellig zitten te kletsen met een moeder en dochter uit Holland, die ook gelijk met ons op de heenweg op de boot zaten. Terwijl we flink heen en weer schommelen en het zeewater helemaal over het dak spoelt hebben we het over het cruiseschip dat een paar weken terug gekapseisd is voor de Toscaanse kust, erg toepasselijk ! De boot doet er een kwartier langer over als vorige week, wat niet verwonderlijk is, maar we komen veilig aan. Daarna rijden we naar het leuke plaatsje Strathalbyn, dat in 1839 gesticht is door Schotse immigranten, wat goed te zien is aan de architectuur van de gebouwen.

We doen er uitgebreid boodschappen voor de komende dagen en vervolgen onze weg door Langhorne Creek, één van de oudste wijnstreken van Australië. We proeven geen wijn bij de “cellar door”, maar gaan naar onze slaapplaats voor vannacht: Frank Potts Reserve, een grote parkeerplaats onder de bomen, met uitzicht op de wijngaarden, waar je gratis mag kamperen.

Als we aankomen is het er nog rustig, maar in de loop van de avond komen er steeds meer tenten, caravans en busjes te staan. Morgen is het namelijk Australian Day en dan heeft iedereen vrij en Australiërs zijn nou eenmaal gek op kamperen.

Verslag 15

Gisteren (26 januari) was het dus Australia Day, de geboortedag van de Natie (in 1901), we hebben er echter weinig van gemerkt. Af en toe kwam er een auto voorbij met een nationale vlag eraan, maar verder reden we alleen door slaperige plaatsjes, waar de winkeltjes gesloten waren. We zijn naar Ngarkat Conservation Park gereden, waar we een plaatsje vonden op Pertendi Hut Campground. Er was helemaal niemand en dat bleef zo de hele dag, wat niet zo verwonderlijk was, want het was stik heet, tegen de veertig graden. We vonden echter een prima plek onder hoge bomen en we hadden geen zin om nog ruim 250 kilometer te rijden naar een volgend N.P. (We hadden er al ruim 250 km. opzitten.) en hebben gewoon heel relaxed gedaan de hele middag.

Het is een mooi park, maar meer geschikt om in de herfst of in het voorjaar naar toe te gaan. Het zou er vol “wildlife”zitten, maar we hebben geen enkel dier gezien, niet eens een klein kangoeroetje. Vanwege de droogte en het brandgevaar waren zelfs de “tracks”, die heel zanderig zijn, in het park gesloten.

Tegen achten toen de zon bijna onder was, hebben we een wandeling gemaakt in de omgeving, toen koelde het tenminste een beetje af en ’s nachts helemaal. We zitten namelijk in de buurt van het ” big desert wilderness park”, met een woestijnklimaat.

Thuis had ik een hele planning gemaakt voor alle dagen, zodat we, na drie maanden, op tijd in Brisbane aankomen, maar je weet natuurlijk niet van te voren hoe het weer zal zijn en hoe alle parken eruit zien. We zouden hier nog een dag blijven en dan naar “the little desert” gaan, een soortgelijk park, maar daar is het nu veel te warm voor !

Vanmorgen hebben we Zuid Australië verlaten en zijn nu in de staat Victoria aangekomen. Via Bordertown, Nhill (waar ik nog een boom vol kaketoes en gahla’s zag)

en Horsham, waar we bij “green lake” (wat eerder bruin leek !) tussen de middag geluncht hebben,

zijn we naar Grampians Nationaal Park gereden. Dit park heeft in 2006 een felle brand gehad en afgelopen jaar een flinke overstroming meegemaakt, de meeste wegen zijn echter weer toegankelijk. Het is een erg populair park wat goed te merken is, want vooral de grote kampplaatsen zijn bomvol met gezinnen. Vanwege de Nationale feestdag hebben ze nog een laatste lang weekend voor de scholen weer beginnen en het is nog steeds prachtig weer, dus iedereen geniet nog even ! We kwamen tegen vieren aan in het park en hebben voor twee nachten geboekt. We staan nu op kampplaats Plantation, waar het gelukkig lekker rustig is. Nu maar hopen dat er vanavond wel weer wat “wildlife” te zien is !!

Verslag 16

Inderdaad, gister tegen de avond kwam de natuur tot leven: de kookaberra’s lachten voluit, de kangoeroes hipten weer rond en Wim heeft zelfs een vos gespot.

Zoekplaatje:

de kangoeroe heeft de vos al lang in de smiezen !

Wim zag hem pas zodra hij de foto maakte.

De avond was zwoel en voor het eerst hebben we onder slechts een laken geslapen.

Vanmorgen zijn we begonnen aan het verkennen van het park en hebben de “toeristische route” genomen. Eerst naar de Boroka Lookout, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over een paar meren, de bergen en de Halls Gap vallei.

Toen door naar Reed Lookout, waar je, na een wandeling van een kilometer, de beroemde “Balconies” op de foto kunt zetten en tevens een mooi uitzicht hebt over de Victoria Valley.

(Hier leek het even of ik in Noorwegen was !)

Maar daarna komt het mooiste: de MacKenzie Falls. Het is wel een stukje lopen en je moet aardig wat traptreden op en af, maar het is zeker de moeite waard. We hebben de watervallen van boven- en onderaf bekeken en waren verbaasd dat er nog zoveel water in het droge Australië is.

Vervolgens zijn we noordwaarts gegaan, via onverharde wegen, op zoek naar een nieuwe kampplaats. We kwamen uit bij Stapylton campground, waar we vroeger ook al eens gestaan hebben, alleen je kent het niet meer terug, alles is vernieuwd, vanwege de brand- en waterschade. Net als op onze vorige slaapplaats is hier een “douche”, een open ruimte met wanden van golfplaten, waar een emmer in hangt met een douchekop eronder. Je moet de emmer natuurlijk wel eerst zelf vullen met regenwater, maar na een warme dag is zo’n douche heel verfrissend !

We staan nu onder een grote boom om een beetje schaduw te hebben en de kaketoes en kraaien zitten boven ons, dat kan nog een mooi orkest worden !

Verslag 17

Gisteravond begon het helemaal te betrekken en was het ontzettend benauwd, maar er is geen druppel regen gevallen. Toen we tegen half elf naar bed gingen was het nog éénendertig graden !!

Vanmorgen was de lucht weer strak blauw en begon het al snel warm te worden. Er zat een kangoeroe met z’n jong vlak naast onze camper, altijd weer een mooi begin van de dag.

We zijn vandaag gestart (na het gebruikelijke ritueel van wassen, eten en opruimen), nadat we zo’n tien kilometer hadden gereden naar het vertrekpunt, met een prachtige wandeltrack, genaamd Hollow Mountain. Het was echt klimmen geblazen over allerlei rotsen en door spleten, maar het was schitterend en ook best vermoeiend, vooral als het tegen de veertig graden loopt ! We waren weer goed ingevet, hadden water bij ons, zonnebrillen en een hoed op, want zonder deze dingen kun je echt niet gaan wandelen !

We hebben ruim twee uur over de tocht gedaan en hebben er gelijk nog een wandeling aan vast geknoopt, naar een Aboriginal cultural site, genaamd Gulgurn Manja Shelter. Hier zijn nog tekeningen te vinden van de aboriginals, die hier vroeger geleefd hebben.

Toen vonden we het genoeg en zijn weer gaan rijden.

Eerst naar Lake Wartook en daarna naar de dichtbijgelegen kampplaats Smiths Mill, die nu zo goed als verlaten is. Ook hier maken we weer gebruik van de “bush-douche”, iets wat je echt leert waarderen ! Vooral als je, zoals Wim, eerst nog even hout gaat hakken, want we willen vanavond ons eerste kampvuur maken !

Verslag 18

We hadden gister een perfecte avond: een mooi kampvuur met een koel briesje erbij, een verademing vergeleken bij de afgelopen avonden.

Net toen we naar bed wilden gaan begon het te regenen en dat deed het vanmorgen nog. We hebben buiten ontbeten onder het kleine luifeltje en alles, zowel binnen als buiten, was vochtig.

Weg plannen voor mooie wandelingen, als het regent kun je niet veel. Maar gelukkig, tegen elf werd het droog. Het bleek trouwens al half twaalf te zijn, toen we de grens van Zuid-Australië naar Victoria over gingen, hadden we de klok een half uur vooruit moeten zetten. We leefden dus al drie dagen met een verkeerde tijd !! (Who cares !) We zijn eerst naar Halls Gap gereden om de mails van de afgelopen dagen te verzenden, in het park is een slecht bereik dus we hadden geen telefoon en geen internetverbinding, lekker rustig ! Daarna hebben we toch nog een wandeling gemaakt naar de Silverband Falls.

Daar kun je nog zien wat de overstroming van januari 2011 heeft aangericht, in twee dagen tijd viel er 30 centimeter regen en dat had een verwoestende uitwerking, de schade is nog niet allemaal hersteld.

Nu het weer wat rustiger is in het park (de schoolvakantie is voorbij !), hippen de kangoeroes weer vrolijk rond, je zou ze haast onder de auto krijgen, ook de koekaberra’s laten zich weer zien.

We zijn naar het zuiden van het Grampians N.P. gereden en staan nu op Jimmy Creek Campground. We hebben een ruime plaats, Wim heeft alweer een berg hout klaar liggen, nu is het te hopen dat het niet te hard waait vanavond, dan kunnen we weer zo’n mooi kampvuur maken. Tot nu toe gaat de wind behoorlijk te keer, er is ander weer op komst, morgen koelt het af naar 16 graden !!!

Verslag 19

We hebben gisteravond een kampvuur gehad, maar we zaten er wel bij met twee truien en de lange broek aan. Ook motregende het, dus het was lang niet zo relaxed als de avond ervoor.

Er stond een bak met water klaar voor het geval dat er windstoten zouden komen, maar dat viel erg mee. Nu hadden we echt de warmte van het vuur nodig ! Vanmorgen was het maar twaalf graden, brrr. (in Holland min vijf !!), toch deed Wim gewoon de korte broek weer aan ! We zijn eerst naar de plaats Hamilton gegaan, om onze voorraden aan te vullen, wat hard nodig was ! Daarna hebben we de Byaduk Caves bekeken in het Mount Napier State Park. Er waren vier lavagrotten, waarvan je in de eerste mocht afdalen, wat we natuurlijk gedaan hebben, echt de moeite waard !

Vijfentwintig kilometer zuidelijker ligt Mount Eccles N.P. waar ook lavagrotten moeten zijn. Er staan hier veel manna gumtrees, het favoriete voedsel van de koala’s. We staan er nu op Lake Surprise Campground en blijven hier morgen ook.

Het vulkanische meer hebben we al vluchtig gezien en ook hebben we al een stijve nek van het zoeken naar koala’s, maar we hebben er nog geen één gespot. We mogen wéér een kampvuur maken, de favoriete bezigheid van Wim, het hout ligt al klaar en bij een temperatuur van rond de vijftien graden is het goed toeven bij zo’n warm vuur !!

Terwijl ik aan het schrijven was heeft Wim een wandeling gemaakt en al drie koala’s gezien, dat belooft wat voor morgen !!

Verslag 20

Gisteravond kregen we bezoek van een stelletje possums, deze beesten zijn ook totaal niet bang. Eén was er zelfs zo brutaal dat hij onze bakplaat schoonlikte. (We hebben hem vanmorgen toch nog maar even goed afgewassen !)

Vanmorgen was het eerst weer miezerig weer, maar gelukkig klaarde het later op. We hebben de tunnel-cave bekeken, een gigantische grot, ontstaan door een lavastroom.

Daarna zijn we helemaal rond gelopen over de rand van de krater,

onderweg zagen we koala’s, zelfs twee op één grote tak.

Als ze met elkaar communiceren zijn het net brullende beren. Leuk trouwens dat ze wakker waren, want deze dieren slapen twintig uur per etmaal ! Ook krijsende kaketoes en mooie papegaaien kwamen voorbij vliegen.

’s Middags hebben we de binnenkant van krater, die nu gevuld is met water, bekeken, ook weer een prachtige wandeling.

Verder hebben we geluierd en spelletjes gedaan, vanavond gaat het kampvuur weer aan, wat echt heerlijk is, want ’s avonds daalt de temperatuur naar 14 graden !

Verslag 21

We hadden gisteravond de vuile vaat vast klaargezet en inderdaad tegen half tien, toen het helemaal donker was, kwamen de pannenlikkers weer tevoorschijn. Er waren maar twee possums dit keer, maar ze bleven de hele tijd bij onze camper rondhangen. Deze dieren komen pas tot leven als het donker is, overdag slapen ze in holle bomen of grotten. (Nagevraagd bij de ranger !)

Vanmorgen hebben we de laatste mooie bezienswaardigheid van het park bekeken: the Natural Bridge. Ook dit is weer een soort grot waar de lava doorheen gestroomd is, alleen kun je hier doorheen lopen en zit er een uitgang aan de andere kant !

Mount Eccles N.P. is ons prima bevallen, we ontdekten dat er zelfs een echte douche was, waar we, na ruim een week behelpen met een wasbakje en een bush shower, heerlijk van genoten hebben !

Ook zien we, na ruim een week, de kust weer. We gaan eerst zuidelijk naar Port Fairy en vandaar in oostelijke richting de beroemde “Great Ocean Road” rijden. Deze weg loopt vlak langs de kust en regelmatig zijn er mooie look outs, we stoppen zo’n keer of tien en elke keer moet je weer een eindje lopen voor je iets moois aanschouwd. We zien the London Bridge, waar in 1990 al een stuk van ingestort is,

the Arch, de bekende twelve Apostles, maar wij vinden the Grotto toch het mooiste.

Voorbij het plaatsje Princetown gaat de weg ineens landinwaarts, waar ze over gaat in beboste heuvels met kronkelende wegen. Wij eindigen vandaag in het Great Otway N.P. op Aire River West Campground.

Via een oude houten brug gaan we de rivier over en hier staan we voor het eerst op een open grasveld en weer mag je, sinds we in de staat Victoria zijn is dit geen enkel probleem, een kampvuur maken. Ook zagen we weer twee koala’s in een boom zitten, druk etend van hun geliefde bladeren en allerlei aparte vogels. We zijn lang de enigen niet hier, maar dat is logisch, want het is een gratis kampeerplaats. Geen probleem, we kwamen pas tegen vijven aan en genieten nog even na in het zonnetje van deze prachtige dag !

Verslag 22

We hebben vannacht onrustig geslapen: een eindje verderop op het kampterrein hadden ze blijkbaar een feestje en daarbij hadden ze de muziek nogal hard staan. Dit ging door tot twee uur, terwijl er toch overal duidelijk staat dat je na tien uur ’s avonds rustig moet zijn en rekening moet houden met andere kampeerders ! Om vier uur ’s morgens gingen de eerste vissers alweer op pad, ook met het nodige kabaal en om zeven uur kwam er een grote vrachtwagen hout lossen, pal naast onze kamper !! Ook goeiemorgen !! Ik kon de koala’s vanochtend niet meer vinden, die vonden het ook te veel herrie !!

We hebben vanmorgen, nadat we weer over die mooie houten brug waren gehobbeld,

de great ocean road verder gevolgd. Eerst reden we door regenwoud met mooie varens, prachtige heuvels en leuke slingerwegen, maar al snel kwam de zee weer in zicht. Dit keer reden we langs toeristische plaatsen, zoals Apollo Bay, met z’n mooie stranden, al lag er nogal wat zeewier aan de kant.

De autoweg (tweebaans) slingert steeds pal langs de zee, wat heel mooi rijden is.

Ineens zagen we een bord: Sheoak Falls Carpark, dus daar zijn we gestopt en hebben een mooie wandeling gemaakt met als eindpunt een prachtig plaatje !!

Daarna zijn we doorgereden naar Lorne, waar een weg vrij stijl omhoog gaat naar de Erskine Falls, ook deze waterval levert mooie foto’s op.

Via een binnenweg zijn we naar Big Hill Campground gegaan, weer gelegen in het Great Otway N.P. De kampplaats ligt 425 meter boven zeespiegel, dus ik ben benieuwd of het erg afkoelt vannacht. Ook is de hele open ruimte in het bos (met hoge bomen) erg scheef, wij staan zelf op houten klossen, maar honderd procent recht staan we nog niet !

Ik heb het interieur van de camper vandaag op de foto gezet, zowel op de manier zoals wij er steeds in leven, als wanneer je het bed opklapt en meer ruimte hebt met slecht weer. Ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Het is niet groot, maar we hebben een goed bed, een prima koelkast en zelfs een kraantje met wasbakje binnen.

Er is geen toilet, natuurlijk geen douche en ook een verwarming zit er niet in, wel een airco, maar dan moet je wel stroom hebben. Bij heet weer gaan alle ritsen open en waait het (als er wind is natuurlijk !) lekker door. Wij kunnen ons hier prima in redden, we leven toch de meeste tijd buiten en koken daar ook. Alleen het moet niet gaan regenen, want dan hebben we een probleem en dat is helaas wel voorspeld voor over een paar dagen !!

Verslag 23

Het verbaasde me dat er helemaal geen papegaaien op ons kampeerterrein te zien waren, we hadden er gisteren onder het rijden naar de waterval zoveel voorbij zien vliegen en ook vanmorgen, terwijl we de berg afreden naar Lorne, schoten er weer diverse gekleurde vogels voor onze camper langs. Het is gezellig druk in de badplaats, waarschijnlijk omdat het weekend is. Aan het strand zijn ze net bezig met een bootrace, waar ze roeiend tegen de branding in moeten, een echte Australische sport.

Wij rijden het laatste stuk van de “Great Ocean Road”, die in het totaal 250 kilometer lang is. Het is ontzettend druk onderweg, allemaal in de tegengestelde richting, op weg naar het strand. ( Het is net Holland met heet weer, maar daar is het nu ’s nachts min 17 graden !!!). Onderweg stoppen we bij Point Addis, een mooi uitkijkpunt, ook hier is het weer erg druk , vooral met surfers !

We eten een boterham aan het strand bij Point Lonsdale en gaan dan via Queenscliff, een oude badplaats met mooie huizen (en veel old-timers !!)

de Port Phillip Bay over. Deze baai is de natuurlijke haven van Melbourne en regelmatig zien we vrachtschepen naar open zee varen. Het is maar een korte afstand die we met de veerpont moeten overbruggen, maar het scheelt uren rijden !

Er is weinig wind vandaag en de temperatuur ligt ruim boven de dertig graden. Als we in Sorrento aankomen met de boot, blijkt dat het lastig wordt om een kampplaats te vinden, de Australiërs zijn nog massaal aan het recreëren. We rijden ergens een camping op (Sorrento Foreshore Reserve), pal aan zee en tegen de avond komt er een ranger langs en moeten we dertig dollar (!!) betalen, hij matst ons nog, want eigenlijk is het veertig dollar. Deze prijzen zijn we echt niet gewend, meestal staan we voor niks of we betalen vijf tot tien dollar. Wel zijn er douches en er is een wasmachine, die we dus beiden gebruiken.

Om vijf uur gaan we nog een uurtje naar het strand, de beschutte baai is erg ondiep, dus verder dan “pootje baaien” kom je niet ! Maar met een klein beetje wind en wat zon is het er erg lekker.

Gisteravond hadden we nog twee truien en de lange broek aan, nu zitten we nog heerlijk in korte broek en hemdje en het is al ruim na negenen, wat een verschil met Holland !!

Verslag 24

We hebben vannacht heerlijk geslapen bij het geluid van de rollende golven tegen het strand, een paar meter bij ons vandaan. Het bleef lang warm en ook de nacht was zwoel, maar langzamerhand kwam er meer wind opzetten, vanmorgen sloegen de golven tegen de kust van Mornington Penninsula (waar onze camping aan ligt), het schiereiland ten zuidoosten van Melbourne.

Al snel liep de temperatuur weer op naar de 36 graden ! In het vlakbij gelegen Mornington P. N.P. zijn we naar een look out geklommen en ook daarvandaan kon je zien dat de wind vanuit het westen kwam. In Port Phillip Bay zag je de witte koppen op de golven, waar wij gister nog met gladde zee en met dolfijnen voor en naast de veerboot zwemmend (helaas niet op foto !) overgevaren waren. We zijn daarom naar de andere kant van het schiereiland gereden en kwamen uit bij Shoreham Foreshore Reserve, waar een vriendelijke kampbaas ons vertelde dat we niet hoefden te betalen omdat we “travellers” zijn (scheelt weer dertig dollar !).

We vinden een prachtige plek met uitzicht op zee, maar vinden het eerst nog te warm om te gaan zwemmen of te vissen.

Helaas komt er steeds meer bewolking en de wind wakkert ook hier aan, ruim een uur later zitten we in de regen en hebben we de camper al verhuisd omdat we pal in de wind staan ! Het is inmiddels half vijf, de temperatuur is gezakt naar vijftien graden en het onweert, we zitten binnen in de camper, de regen komt met bakken uit de hemel, ook dit is Australië !!

Verslag 25

Gelukkig werd het gisteravond weer droog en konden we gewoon buiten koken en eten. We zijn zelfs nog naar het strand gegaan en Wim heeft nog even gevist, alleen werd het al schemerig en kwam de vloed snel opzetten. We konden ’s avonds wel weer heerlijk genieten van het geluid van de rollende golven !

Vanmorgen scheen de zon weer volop en ook de wind was bijna weg.

De kampbaas zei gisteren dat we zo lang konden blijven als we wilden, dus zijn we eerst lekker naar het strand gegaan. Op het water was het druk met surfers, die op de mooie golven hun kunsten vertoonden.

Wim had z’n hengel weer meegenomen, ik m’n boek en fototoestel en zo hebben we de morgen doorgebracht.

Nadat we tussen de middag tosti’s gegeten hadden, waar de vogels nog ruzie maakten om de korstjes, hebben we alles weer ingepakt en zijn zo’n 200 kilometer noordwaarts gereden.

Melbourne hebben we, letterlijk en figuurlijk, links laten liggen. Via de Dandenong Ranges, een prachtig heuvelachtig gebied vol bossen, afgewisseld met leuke dorpjes, waar de beroemde stoomtrein Puffing Billy elke dag heen en weer rijdt, zijn we door het Yarra Ranges N.P. gereden.

(Over dit spoor rijdt het rode stoomtreintje, die moet je er maar bijdenken !)

Via Healesville en Fernshaw, waar heel hoge bomen en mooie varens je gezichtsveld beheersen,

kwamen we bij Maryville. Daar hebben we de Steavonsonfalls bekeken en toen werd het tijd om onze kampplaats op te zoeken, het was al zes uur !

In het Cathedral Range State Park hebben een mooi plekje gevonden op Cooks Mill Campground. Hier mogen we weer een kampvuur maken, wat alweer zo’n vijf dagen geleden is. In de korte tijd dat we hier zijn hebben we al kangoeroes, kookaberra;s en diverse papegaaien gezien.

We gaan nu eerst lekker genieten van het warme vuur, morgen gaan we de omgeving wel verkennen !

(Om half elf ’s avonds was het nog maar tien graden !)

Verslag 26

Cathedral Range State Park is in februari 2009 voor 95 procent afgebrand, gelukkig heeft de natuur zich grotendeels hersteld, maar toch zie je nog zwarte boomstammen en kale stukken grond, waar hele bossen zijn omgezaagd. Ook zijn er maar een paar paden overgebleven waar je wandelen kunt, waarvan we er vanmorgen één gelopen hebben. De kampeerplaats lag vlak naast Little River en daar loopt ook de wandelroute langs.

Helaas zien we de kangoeroes niet meer terug en ook vliegen er nog maar een paar papegaaien voorbij, die ik niet op tijd op de foto krijg !! Na de ochtendwandeling verlaten we het park weer en rijden door naar de plaats Alexandra, waar we informatie vragen over Lake Eildon N.P. Het meer dient als afwateringsreservoir voor vijf grote rivieren en ligt op 285 meter boven de zeespiegel, het heeft een zeer grillige vorm en vooral ’s zomers is het één reusachtige recreatieplas.

We vinden een plek op Lakeside Campground en nemen ’s middags onze stoelen mee naar het water, waar Wim gaat vissen.

Het uitzicht is prachtig en ook in de omgeving is genoeg te zien: de kangoeroes hippen rond en verder zijn er veel soorten vogels.

(Deze watervogel heeft geen vis in z’n bek, maar een stuk plastic, wat vast zit. Helaas !)

Tegen de avond zagen we opeens een kangoeroe met z’n jong in de buidel, altijd weer prachtig om te zien !

Overdag staat er veel wind, maar gelukkig gaat deze ’s avonds liggen. Wel koelt het snel af en vinden we het jammer dat je hier geen kampvuur kunt maken, morgen zoeken we weer een andere kampspot, maar dan één met “fireplace”!

Verslag 27

We hebben vandaag maar 25 kilometer gereden en zijn alleen verhuisd naar een andere kampeerplaats in het Lake Eildon N.P., genaamd Jerusalem Creek.

We staan nu veel dichter op het meer, alleen kun je hier niet vissen vanwege de bomen in het water.

Toch is dit plekje veel mooier: ruimer, zonniger en we kunnen hier een kampvuur maken.

Ook is hier verder helemaal niemand, zelfs geen kangoeroes, maar die hebben we gisteren al genoeg gezien. We maken er een luie dag van met lezen en spelletjes doen !

Het weer is veel beter dan aangegeven, ruim boven de dertig graden, maar totaal niet benauwd. Hopelijk hebben ze het voor morgen ook mis, want dan is er veel regen voorspeld !!

Verslag 28

Gisteravond hadden we een heldere hemel met veel sterren en een volle maan, waardoor het ’s nachts flink afkoelde, vanmorgen was het maar tien graden, fris hoor !

Lake Eildon is een zeer geliefd meer, waar ook diverse havens aan liggen. De boten hier zijn complete huizen met een vlakke bodem om makkelijk aan te kunnen leggen.

We hebben vandaag 130 kilometer gereden om op een andere plek aan het Eildon meer te komen, terwijl het hemelsbreed vanaf de vorige plek nog geen vijftien kilometer was.

We kwamen weer door de plaats Alexandra en hebben daar een electra-winkel met een Telstra verkooppunt opgezocht. We kregen namelijk gister een melding op onze laptop dat over vier dagen “iets” van ons Telstra-modum verlopen was en wij hadden een abonnement voor drie maanden gekocht ! Er was gelukkig niets aan de hand, het bleek zelfs dat we nog heel veel giga-bites over hadden en als je het omrekent kunnen we elke dag 100 mega-bites verbruiken. We zouden dus elke dag de Telegraaf kunnen lezen, filmpjes kunnen kijken, foto’s kunnen versturen en ontvangen, enz.,enz. en dat voor zo’n 150 euro in drie maanden !!

Tegen enen kwamen we aan op “Blue Gum Flat” in Delatite Arm Reserve, vrij vertaald een dooie arm van Lake Eildon. Het is een mooie ruime kampplaats waar hout genoeg ligt om een kampvuur van te maken.

(Heel vaak ligt er bij een vuurbak nog hout van vorige kampeerders, wat dan alleen nog gekloofd of gehakt moet worden, iets wat Wim leuk vindt om te doen !).

We staan weer vlak aan het meer en dit keer staan de bomen niet in de weg in het water, zodat Wim z’n hengels goed uit kan werpen, wel is het erg ondiep. Hij vangt, voor het eerst sinds dagen, weer een vis, een baars, die echter terug gaat het meer in ! (Deze zijn niet te eten !)

Het is nog steeds prima weer, ’s middags moet je de schaduw opzoeken en je kunt tot een uur of zeven in hemdje en korte broek blijven zitten, daarna wordt het tijd om het hout aan te steken ! Dit is de laatste dag bij Lake Eildon, we hebben hier echt geluierd, geen wandeling gemaakt, dus het wordt tijd dat we weer wat actiever worden !!

Verslag 29

Het mooie van in de natuur kamperen is dat je ’s morgens wakker wordt van het gefluit van de vogels, sommige geluiden zijn hetzelfde als bij ons, maar de meeste “gevleugelde vrienden” komen in Holland niet voor. Als er dan tijdens je ontbijt een groepje gekleurde papegaaien over komt vliegen, die in een boom vlakbij de verse blaadjes gaan opeten, kan je morgen niet meer stuk !!

Het enige wat minder plezierig is, zijn de vliegen die om je oren zoemen en niet willen wijken, ook al zwaai je nog zo vriendelijk naar ze !! (de Australische groet: vliegen verjagen !!)

We hebben vanmorgen een prachtige tocht gemaakt door de bergen en heuvels van de uitlopers van de Great Dividing Range.

Ons doel was “Paradise Falls”, een waterval in het uiterste noordwesten van Alpine N.P. Het stond erg slecht aangegeven en was ook totaal niet toeristisch, wat het des te mooier maakt. Na elf kilometer onverharde, smalle wegen kwamen we uit bij een kleine parkeerplaats, met toilet, zowaar ! (En met toiletpapier, heel gebruikelijk in Australië !)

Na een prachtige wandeling zagen we dan eindelijk de waterval, tenminste, als je een “piesstraaltje”zo noemen mag ! Het maakte niet uit, de berg waar het water vanaf kwam was schitterend !!

Hierna zijn we, na weken, weer op een caravan park gaan staan in het kleine plaatsje Moyhu. Het is een kleine, nette camping waar we de enige gasten zijn. Ik moest namelijk hoognodig kleding wassen en het bed kon wel een verschoning gebruiken. Ook wordt alles even opgeladen, het water weer bijgevuld en de camper krijgt van binnen en buiten een grote beurt (het sopwater is rood-bruin !!) Zelf spoelen we ons natuurlijk ook even af onder de douche (geen bruin water !!), voorlopig kunnen we er weer tegen. Het is erg broeierig weer en net als gisteravond flitst het af en toe en hoor je het in de verte donderen, dat kan nog gezellig worden !!

Verslag 30

Ik had gisteren net m’n was droog toen de lang verwachte onweersbui losbarstte. Gelukkig was er een overdekte ruimte, waar we onze tafel en stoelen neer konden zetten. Onder ons kleine luifeltje waren we gegarandeerd kletsnat geregend. Er was nog een nieuwe campinggast bijgekomen: een Zwitser van onze leeftijd, die op zijn eigen motor twee jaar ging rondtrekken. Hij was gestart in Nieuw-Zeeland, waar hij eerst een cursus Engels had gevolgd. Ik vond het erg moedig om dit helemaal alleen te doen !

Vanmorgen hebben we eerst de plaats Glenrowan bezocht, beroemd om de arrestatie van Ned Kelly, de beroemdste struikrover van Australië, die in 1880 hier na een schietpartij gevangengenomen werd. Hij was twee jaar op de vlucht geweest en inmiddels uitgegroeid tot een soort “Robin Hood”. Er staat een groot ijzeren standbeeld van hem in het stadje, er is een museum en ook is er een heel aparte voorstelling te zien, waarbij je van de ene scène naar de andere loopt. (Een beetje Euro-Disney achtig). We hebben dit allemaal bekeken en vonden het heel interessant !

Daarna hebben we de dichtstbijzijnde grote stad opgezocht, Wangaratta, waar een “Coles” supermarkt is. Dit vinden we de fijnste winkel, waar we altijd voor een dag of vijf tegelijk alle boodschappen doen.

In Milawa, gelegen in de King Valley, hebben we een paar wijnmakerijen bezocht en tevens een kaasfabriek. Er liggen weer een paar flesjes mousserende wijn en diverse soorten kaas in de camper !!

In Beechworth, één van de best bewaard gebleven goudzoekersstadjes van de staat, staan veel oude granieten gebouwen uit half de 19de eeuw.

We hebben er wat foto’s gemaakt en zijn toen doorgereden, want we hadden nog zo’n honderd kilometer af te leggen naar onze kampplaats. Onderweg hebben we lange tijd langs Lake Hume gereden, een stuwmeer waar gewaterskied wordt, maar waar ook veel dooie bomen in het water staan.

We kwamen pas tegen half zeven aan op “Burrowye West Rest Area” (Kennedys Reserve) en zaten gelijk vast in de modder, het had er namelijk net geregend. Na veel heen en weer manoeuvreren kreeg Wim de auto gelukkig weer los !!

We staan nu, weer helemaal alleen, op een plek aan de “Murray river”, met een prachtig uitzicht. Wim heeft nog even z’n hengel uitgegooid, maar het wordt al gauw schemerig, tijd om de maaltijd klaar te gaan maken en misschien straks voor een kampvuur !

Tijdens het eten begon het zachtjes te regenen en dat heeft het met tussenpozen de hele avond gedaan. Vanonder onze kleine luifel hebben we toch genoten van de warmte en het licht van het vuur !

Verslag 31

 

We zijn vanmorgen tot een uur of tien op ons stekje gebleven, Wim heeft nog een poosje gevist en kreeg zelfs een schildpadje aan de haak (die zichzelf gelukkig weer los wist te krijgen !).

Daarna werd het er toch echt te warm, we stonden pal in de zon, bovendien stonden we erg ongelijk en had ik voor die morgen genoeg “steps” gedaan. (Het trapje zat namelijk wel 75 cm. boven de grond !) We hebben maar een klein stukje gereden vandaag, ongeveer dertig kilometer, naar de volgende kampeerplaats: Jingellic Reserve. Deze plek ligt weer aan de Murray River, maar is totaal verschillend van de vorige. Er staan hier diverse caravans en auto’s, er wordt gezwommen in de rivier. Je kunt hier douchen en naar de toilet bij een hotelletje, dat net boven de kampplaats ligt. Omdat het zondag is, zit daar het terras regelmatig vol met gasten. Lang niet zo rustig als vanmorgen, dus ! Toch staan we hier prima, weer met uitzicht op de rivier.

Toen we de brug overreden bij de kampplaats kwamen we in New South Wales, een andere deelstaat van Australië. We hebben nog een stukje langs het water gewandeld en wat opvalt is dat de wortels van de grote bomen boven de grond uitkomen, waardoor ze (de bomen) na verloop van tijd afbreken en in de rivier terecht komen. Er liggen ontzettend veel dooie bomen en takken in het water, wij zouden er dan ook niet gauw gaan zwemmen !

Het weer is gelukkig nog steeds goed, soms komen er een paar wolken over, maar de temperatuur ligt steeds boven de dertig graden. We hebben de camper lekker onder een (gezonde !) grote boom staan en zelf zoeken we ook de schaduw op !

Hoe is het aan de andere kant van de wereld:

In Amsterdam is gisteravond voor het eerst, sinds vijftien jaar, weer een grote schaatswedstrijd op de Keizersgracht gehouden.

Er is lange tijd sprake geweest van de zestiende “Elf-stedentocht”, welke dan deze zondag gehouden zou worden, helaas was het ijs net niet dik genoeg en morgen gaat het dooien !

In Europa zijn al 600 mensen omgekomen door de vrieskou !

We leven in zulke totaal andere weersomstandigheden, dat je haast niet kunt geloven dat er thuis elke morgen gestrooid en autoruiten schoongekrabd moeten worden !

Als we begin april terugkomen in Holland zullen we onze tassen vol met zon en warmte mee terugnemen !!

Verslag 32

Gisteravond hadden we weer een heel heldere hemel met duizenden sterren en zittend bij het vuur was het weer een prima avond.

Er liep een possum over de lange tak van een boom, maar verder liet hij zich niet zien. De kookaburra’s lachten weer en vanmorgen vlogen de papegaaien in al hun pracht over de camper.

Na een verkwikkende douche en een ontbijt in het zonnetje zijn we weer vijftig kilometer verder gereden langs de rivier.

Dan weer aan de kant van Victoria, dan weer in N.S.Wales, het water vormt de scheiding.

We kwamen uit bij Towong Reserve, weer bij een brug en er staan genoeg grote bomen voor schaduw.

Wim heeft weer gevist, maar ook nu geen enkele keer een stootje gehad, terwijl hij het met verschillende soorten aas probeert. Maar ook zonder iets te vangen is het altijd weer mooi aan de waterkant.

Vandaag is de laatste dag aan de Murray River, morgen trekken we de bergen over en gaan langzaamaan richting de oostkust. De laatste dagen zijn we, voor ons doen, erg lui geweest: hebben veel gelezen en spelletjes gedaan, maar ook dit bevalt ons goed ! Straks gaat mijn “chefkok” weer een heerlijke maaltijd bereiden op de bakplaat van onze “buitenkeuken” en daarna gaat het kampvuur weer aan !

Verslag 33

We hebben weer een prachtige afwisselende dag gehad: we zijn begonnen met een tocht door de Snowy Mountains in het Kosciuszko N.P. met mooie stuwmeren en slingerende wegen door de bossen.

Helaas staan er veel dode bomen in de Snowy Mountains, veroorzaakt door een grote brand in 2003, die zelfs tot in Canberra reikte en daar 500 huizen in de as legde en twee mensen doodde. In het hoogste plaatsje van Australië, Cabramurra (een piepklein dorpje) hebben we, sinds vier jaar, onze eerste “hamburger with a lot” gegeten, een broodje hamburger van zo’n tien centimeter hoog met werkelijk van alles erop, daar hadden we de rest van de dag genoeg aan !

Vijftig kilometer verderop ligt Yarrangobilly Caves, waar we een “self-guides tour” door de grotten gemaakt hebben. Er waren wat stalactieten, maar die hebben we wel mooier gezien, het bijzondere was echter dat we op eigen gelegenheid door zo’n grot mochten wandelen.

Je kon er ook nog een wandeling maken langs een rivier die uitkwam bij een bron waar ze een zwembad van gemaakt hadden, het water had een constante temperatuur van 27 graden.

We kregen leuke informatie bij de grotten over het Kosciuszko N.P. : na een tocht van 25 kilometer over onverharde wegen, soms met kuilen vol water, want het had net flink geplensd (zie de donkere lucht onderweg !),

kwamen we uit bij “Blue Water Holes”, waar je ook vrij mag kamperen. Op de weg hierheen zagen we enkele “brumbies”, dit zijn wilde paarden, die alleen in deze streek voorkomen.

Eenmaal op onze stek zagen we diverse kangoeroes, lui liggend of hoppend over de heuvels.

Het is hier prachtig: in de verte zie je rotsen met water, waar we morgen een kijkje gaan nemen en we zitten rondom in de groene heuvels.

Tegen de avond koelt het snel af en wordt het erg vochtig, wat niet verwonderlijk is, want we zitten op ruim 1200 meter hoogte. Langzaamaan gaan alle wolken weg en later op de avond zitten we weer te staren naar een sterrenrijke hemel, bij het kampvuur, wat we nu ook echt nodig hebben bij 8 graden ! Ook zitten er tientallen kangoeroes vlakbij ons.

Net voor we naar bed gaan zien we tegelijkertijd een heldere vallende ster, een mooie afsluiting van Valentijnsdag !!

Verslag 34

Vannacht was het erg koud, zeker onder de vijf graden, maar met alle luiken dicht geritst en onder het dekbed hebben wij het totaal niet koud gehad ! Vanmorgen was het eerst erg mistig, maar tegen negenen had de zon alweer voldoende kracht en kon de korte broek met T-shirt weer aan. We hebben een prachtige wandeling gemaakt van tweeëneenhalf uur, over rivieren, langs creeks, we hebben caves gezien en gorges.

Ook is het voor het eerst gelukt om een slang op de foto te krijgen, we hadden er al drie keer eerder één gezien, maar ze schoten altijd net weg voor we ze op de plaat konden zetten, deze lag lui in de zon en zag ons niet aankomen !

Tegen enen waren we weer terug, regelmatig is de hemel donker gekleurd en hoor je in de verte gedonder, maar er is totaal geen regen gevallen, gelukkig maar !

Tot vijf uur is het vrij rustig in de natuur, dan komen de kangoeroes weer tot leven en binnen tien minuten zat er een hele groep om ons heen. Het blijft prachtig om te zien, de jonkies drinken nog bij hun moeder en proberen nog af en toe in de buidel te kruipen. De “jeugd”stoeit samen en “pappa” houdt een waakzaam oog over zijn familie !

Het koelt weer snel af en het hout voor het kampvuur ligt alweer klaar. We vonden het jammer deze schitterende plek, waar we helemaal alleen in de ongerepte natuur staan, te verlaten en blijven dus nog een tweede nacht hier !

Verslag 35

Bijna drie kilometer van onze mooie kampplaats Blue Waterholes ligt Coolamine Homestead, waar je oude huizen vindt van rond 1885. In die tijd woonden er twee gezinnen, die er ruim 25 jaar gehuisvest zijn geweest. De gebouwen zijn gerestaureerd maar je krijgt een goede indruk van hun leefomstandigheden. In die tijd werden de wanden bekleed met oude kranten, wat we ook al in het huis van Ned Kelly gezien hadden.

Na de bezichtiging zijn we de ruim twintig kilometer door het N.P. teruggereden naar de Snowy Mountains Highway en weer zagen we onderweg “brumbies”, dit keer zelfs met veulens erbij.

Na een stukje snelweg te hebben gehad zijn we afgeslagen bij Landers Falls Lookout, waar we eerst 5 kilometer 4WD moesten rijden en daarna nog een wandeling van anderhalve kilometer om een waterval te zien.

Tijdens de wandeling begon het te donderen en op de terugweg kregen we een flinke regenbui over ons, dus we kwamen kletsnat bij onze camper terug. Toen moesten we de vijf kilometer nog terug naar de highway, maar nu met plassen water en gladde wegen, alles ging gelukkig goed !

Vlakbij de plaats Talbingo hebben we weer een afslag genomen naar het Kosciuszko N.P. waar de Jounama Creek stroomt, daar hebben we een plekje pal aan de snelstromende rivier gevonden. Ook daar kregen we weer een onweersbui over ons heen, nu zaten we echter onder onze kleine luifel.

Na een half uurtje kwam de zon weer tevoorschijn en was het gelukkig ook een stuk minder benauwd. We maken vanavond voor de dertiende keer een kampvuur, maar hier koelt het niet zo hard af als bij onze laatste kampplaats, we staan nu “maar” op 450 meter hoogte !

Verslag 36

We hebben heerlijk geslapen bij het geruis van het snelstromende water, ook was het gelukkig een stuk minder koud.

Ik heb me vanmorgen zelfs gewassen in de rivier, wat heel “verfrissend” was !! (foto’s tegen betaling af te halen ….!) We hebben een wandeling gemaakt langs de “creek” tot we niet verder konden en zijn pas tegen twaalven vertrokken van onze kampplaats.

Daarna zijn we naar Tumut gereden, waar we sinds zes dagen weer boodschappen hebben gedaan, ook moest Wim een nieuwe molen voor z’n werphengel hebben, hadden we dringend vers water nodig en was het batterijtje van z’n horloge leeg. Na een paar uur was alles weer voor elkaar en zijn we weer zuidelijk gegaan naar een groot meer genaamd “Blowering Reservoir”, waar we op “the Pines Campground” staan met uitzicht op het water.

Ook vandaag begint het in de loop van de middag benauwd te worden en komt er weer een donkere lucht opzetten met onweer, dit komt allemaal van de oostkust af, waar het erg onstabiel weer is. Dit is ook de reden dat we nog steeds in het binnenland zijn, volgens m’n planning zouden we al aan zee zitten ! Gelukkig blijft het vandaag bij een paar druppels regen en kan Wim nog een tijdje z’n nieuwe molen uitproberen, hij heeft er één vis mee gevangen. Het is nu zeven uur ’s avonds en er komt weer een donkere lucht aan, dus of we vanavond een goed kampvuur zullen hebben is nog even afwachten !!

Verslag 37

Gisteravond barstte het onweer in alle hevigheid los, voor die tijd hadden we schitterende luchten met bliksemflitsen en vreemde wolken.

Helaas moesten we naar binnen verhuizen, want het begon hard te waaien en daarna flink te regenen. Pas tegen half tien was het weer droog en hebben we nog even buiten een potje Triominos gedaan. Het is weekend, dus is het vrij druk op de kampplaats, vooral met auto’s met boottrailers, het meer is echt geschikt om te waterskiën of om te vissen vanuit een boot.

Wij verlaten de plaats weer en rijden via de smalle tweebaans Snowy Mountains Highway (die in de winter alleen met sneeuwkettingen om de wielen te berijden is !) naar Lake Eucumbene zo’n honderd kilometer zuidelijk. Daar verblijven we tussen de middag een paar uur en Wim gooit er z’n hengels weer uit.

Het is er erg rustig, alleen lopen er merano-schapen rond, die nog flink in de wol zitten.

Als we weer op weg gaan rijden we door zo’n kudde schapen heen die net onderweg is naar een andere weide.

We gaan verder in zuidoostelijke richting via Cooma naar Bega en net voorbij het plaatsje Nimmitabel verlaten we de “Great Dividing Range”, de grote bergketen waar we de laatste dagen geweest zijn en zakken in snel tempo naar een duizend meter lager gebied, richting de oceaan. Ineens rijden we in een hele groene heuvelachtige streek, want er is hier de laatste tijd veel regen gevallen.

Net over vieren (honderdvijftig kilometer verder) komen we aan in Merimbula aan zee, waar we een parkpas voor NSW willen kopen, helaas is het kantoor al dicht en moeten we het maandag in Narooma proberen ! We reden nog vijftien kilometer noordelijk langs de kust en staan nu in het Bournda N.P. op Hobart Beach, de enige kampplaats in het park voor campers. We staan niet vlak aan zee, maar aan het Wallagoot Lake, waar ze druk aan het zeilen zijn.

We zoeken niet verder naar een plek dichter aan het water, het is inmiddels vijf uur en we hebben lang genoeg gereden, we mogen hier weer een kampvuur maken (wat gisteren niet meer lukte), de bell-birds, dit zijn kleine vogels die een heel schel geluid produceren, doen goed hun best en het is hoog tijd voor “happy hour”, morgen gaan we het Nationaal Park wel verder bekijken !!

Verslag 38

We zaten gisterenavond al een tijdje bij het kampvuur toen het weer begon te regenen. Wim heeft de parasol gepakt en zo hebben we toch de rest van de avond droog gezeten. Vanmorgen hing er een vochtige lucht over de hele streek, die maar langzaam wegging. Zelf zijn we ook heel relaxed begonnen vandaag, allebei hadden we een spannend boek en zolang het druilerig weer is kun je niet veel ondernemen ! Toen de zon er iets doorkwam hebben we de mooie Bournda Lagoon bekeken, die vlakbij de zee ligt.

Daarna zijn we naar Tathra gereden, waar op de oostelijke punt een historische werf ligt met een grote brede steiger, waar druk vanaf gevist werd.

Een paar vissers waren hun vangst aan het schoonmaken en het afval werd in zee gegooid, waar een dikke zeehond het rustig oppakte en verorberde. Hij zou zo naar het “Dolfinarium” kunnen, want hij vermaakte iedereen op de pier met z’n kunsten !

Er werd goed gevangen, dus Wim kreeg de kriebels en is ook gaan vissen, met succes ! Er liggen twee heerlijke vissen in de koelkast en hij had eigenlijk nog een derde gehad, maar die werd door een vogel ingepikt, met haak en al ! (Wim heeft nog een tijdje werk gehad om het beest van z’n haak te bevrijden !)

Tegen drieën zijn we pas verder gegaan naar onze bestemming: Mimosa Rocks N.P. , maar dertien kilometer boven Tathra. We hadden net een plekje vlak aan zee gevonden ( Gillards Beach ), toen het onweer losbarstte, weer bood de parasol uitkomst. We wisten dat het onstabiel weer was aan de oostkust, dus we maken er gewoon het beste van, koud is het niet en we zijn niet van suiker !!

Ook nu is de parasol weer in gebruik als grote paraplu: Wim heeft het natte hout toch aan het branden gekregen en terwijl ik aan het schrijven ben, zit hij te lezen bij het warme kampvuur !

Verslag 39

Na de regen van de afgelopen dagen is alles vochtig, dus toen de zon zich vanmorgen even liet zien, gingen alle handdoeken naar buiten om te drogen. Ook een dikke goanna (leguaan) genoot even van het zonnetje, lui tegen een grote boomtak !

We zijn met de camper naar een iets noordelijker gelegen carpark in het N.P. gereden en vandaar hebben we onze “ochtendwandeling” gemaakt naar Mimosa Rocks, een vulkanische rots genoemd naar een schip wat er in 1863 schipbreuk heeft geleden.

Een eindje verderop, boven de mooie plaats Bermagui ligt een aparte uitstulping in zee, die moet lijken op een kameel, genaamd “Camel Rock”, je hebt wel een beetje fantasie nodig om dit beest er in te zien, maar hij staat op de foto !

Daarna rijden we verder noordelijk waarbij we regelmatig over lagunes en inlets rijden. Ik zie daar, sinds weken, weer pelikanen op een eilandje zitten.

In Narooma willen we een parkpas kopen, maar, hoe is het mogelijk, de oude passen (2011) hadden ze voor het weekend retour gedaan en de nieuwe komen pas eind van de dag weer binnen. We moeten het nu proberen in de volgende grote plaats Batemans Bay !! Gelukkig hebben we de pas in Congo, onze volgende stop, niet nodig. In de meeste N.P.’s betaal je een entree fee van zo’n zeven dollar en je betaalt per persoon/per nacht. Door het kopen van een pas van 45,= dollar hoef je de entree fee niet meer te betalen, helaas wel het kampgeld, wat hier aan de oostkust vaak wel tien dollar per persoon is ! (Dit was in Zuid Australië beter geregeld, daar betaalde je niets meer, wanneer je een parkpas had en de laatste weken in het binnenland stonden we ook overal voor noppes !)

Congo ligt in het Eurobodalla N.P. met een mooie inlet naar zee. Het wordt net eb als wij arriveren en via het ondiepe, kristalheldere water van de rivier kom je op het strand. Wim heeft nog een tijdje gevist bij de langzaam leegstromende rivier, maar vangt er alleen acht kleine visjes, die gelijk terug gaan het water in.

Het is inmiddels half zes en helaas komt er vanuit zee weer een donkere lucht opzetten, er is weer regen voorspeld voor vanavond, maar als het goed is (!! ), krijgen we daarna enkele dagen prachtig zonnig weer !

Verslag 40

Het is gisteravond gelukkig droog gebleven, dus we hebben buiten spelletjes (Skipbo) gedaan bij het licht van de gaslamp. Je mag namelijk op Congo Point Campground geen kampvuur maken ! Het was een prachtige kampplaats, maar wel erg geciviliseerd: er lag een dorp op nog geen vijfhonderd meter afstand, de weg was geasfalteerd en de toiletgebouwen (net nieuw) bleven zelfs ’s nachts verlicht (! ), dat gebeurt normaal nooit in een Nationaal Park. Vanmorgen was het vloed toen we wakker werden en het zeewater stroomde de rivier in, weer genoten we van het mooie uitzicht !

Tegen tienen zijn we vertrokken richting Batemans Bay, via een mooie toeristische route. In de stad zijn we eerst naar een zaak gegaan die computers repareert, we hebben namelijk de laatste dagen problemen met onze laptop: hij knippert wanneer je hem openklapt en gisteravond hadden we de meeste tijd alleen maar strepen, we zijn bang dat de laptop de strijd opgeeft en dan kunnen we geen verslagen meer verzenden, mails ophalen, nieuws lezen en weersvoorspellingen bekijken ! Omdat er wel tijd in gaat zitten om zo’n computer uit elkaar te halen zijn we ondertussen andere dingen wezen doen: ik heb een bezoek aan de kapper gebracht, we hebben enkele boodschappen gedaan, lekker sushi’s gegeten en het informatiecentrum opgezocht om eindelijk een parkpas te kopen. De jongedame bij dit bureau wist ons te vertellen dat ze geen parkpassen mochten verkopen aan mensen met een gehuurde auto !! Dit was blijkbaar pas nieuw en aan ons nooit eerder vertelt ! Ze bekijken het maar met hun pas, we zijn nu gewoon “domme Hollanders” en gaan echt geen geld in de automaten (ook nieuw voor ons) stoppen zodra we een N.P. inrijden !! Na twee uur sleutelen was het probleem aan de computer verholpen en vijftig dollar armer waren wij de koning te rijk dat onze laptop het de rest van de vakantie gewoon doet !! Op naar de volgende kampeerplaats: Pretty Beach in het Murramarang N.P.

Hier zijn we vijf jaar terug ook geweest en we hadden er erg goede herinneringen aan: een mooie plek met uitzicht op zee, kangoeroes die rondhipten, er waren douches en zelfs een wasmachine. Nou, die laatste twee dingen waren er waarschijnlijk nog wel en er waren tientallen kangoeroes, maar de kampplaats was nu ergens achteraf in een bos en waar wij toen stonden kon je nu voor zeven dollar even een kijkje nemen !! Wegwezen dus !

Er waren nog twee andere kampplaatsen in hetzelfde N.P., via een prachtige onverharde weg vol kuilen door de bossen, kwamen we eerst bij Pebbly Beach, maar daar konden alleen tenten staan en daarna bij Depot Beach. Ook hier was de campground in de bossen zonder dat je de zee kon zien (en daar betaal je dan 27 dollar voor !) We zijn naar het strand gereden en hebben daar onze camper geparkeerd. Wim heeft er een paar uur heerlijk gevist en zeven vissen gevangen, ik heb er gewandeld, veel foto’s gemaakt, want het was een prachtige rustige baai en nog wat gelezen.

Tegen half zeven hebben we ons boeltje weer opgepakt en zijn naar de Princes Highway gereden, negen kilometer verderop en daar staan we nu, op een prachtige plek midden in het bos, zonder buren, we mogen kampvuur maken ( terwijl ik schrijf is Wim druk aan het hakken en kloven !) en het is nog gratis ook !! ( We blijven natuurlijk “Echte Zunige Hollanders” !!)

Verslag 41

We zaten gisteravond lekker bij het kampvuur toen we telefoon kregen van Marcel en Marieke, voor we er erg in hadden waren er al drie kwartier verstreken, zo gezellig was het en ook waren we weer helemaal op de hoogte van alle nieuwtjes uit Holland !

Vanmorgen zijn we weer een stukje noordelijker gereden en toen we door de stad Ulladulla kwamen zijn we toch nog even gestopt bij een informatiebureau. Een vriendelijke dame gaf ons het adres van een officieel N.P. kantoor een paar kilometer verderop en daar konden we, zonder problemen, een parkpas kopen !! Als adres was Holland voldoende en we hebben het nog even over de vakantie gehad, dus het was duidelijk dat we met een gehuurde auto op weg waren, geen bezwaar !! We rijden nu dus legaal door alle Nationale Parken wat toch een geruststellend gevoel is. Voor vandaag stond Jervis Bay op het programma, een grote natuurlijke baai van 21 hectare met prachtige stranden en kristal helder water, een geliefd vakantieoord. Aan de zuidelijke oever ligt Booderee N.P. waar we als eerste naar toe zijn gegaan. Veel verder zijn we ook niet gekomen, want het was prachtig weer en het strand lokte. Voor het eerst sinds weken hebben we gezwommen en langs het strand gewandeld in zwemkleding.

Ook heeft Wim nog gevist en hij kreeg een grote platte vis (een soort rog) aan de haak, die op het laatst de lijn doorbeet.

Pas tegen de avond zijn we vertrokken van het strand en zijn op kampplaats Green Patch, in het N.P. gaan staan. Daar waren gelukkig ook douches, zodat we het zoute water af konden spoelen. Het is inmiddels al half tien, we hebben hier al kangoeroes en possums gezien en zitten weer midden in de mooie natuur !

Verslag 42

Vannacht werden we wakker van gerammel bij ons gasstel, we wisten gelijk dat het een possum was en inderdaad, vanmorgen zagen we de pootafdrukken overal staan: op tafel, in de koekenpan en op het gastoestel !

Ook een paar kookaburra’s lieten zich van dichtbij bewonderen, slechts een paar meter bij ons vandaan.

We hebben vandaag het Booderee N.P. (dat helemaal gerund wordt door Aboriginals) verder verkend, ik denk dat we alle wegen wel gehad hebben ! De baai zelf hebben we maar kort gezien, het was vloed en hier waren we gister al geweest. We zijn langs het St.Georges Basin (een groot meer) gereden naar de Sussex Inlet, een rivier die uitkomt in Wreck Bay.

We vonden een mooie stek bij “Lone Pine” aan de rivier, waar Wim een tijdje gevist heeft, maar het aas werd zo snel opgegeten door kleine visjes (stekelvisjes die zich opblazen), dat hij het niet leuk meer vond !

Daarna hebben we het Cape St.George Lighthouse bekeken, wat inmiddels gedeeltelijk gesloopt is, omdat het als lichtbaken niet goed functioneerde !

Tijdens onze wandeling ernaartoe zagen we een zwarte slang, die in een holle boom lag !

Ook bij Moes Rock, iets zuidelijker, hebben we weer mooie plaatjes kunnen schieten.

Tegen half vier hebben we het N.P. weer verlaten en zijn via Nowra naar Kangaroo Valley gereden. Onderweg passeerden we de Hampden Bridge, gebouwd in 1898, waar slechts één auto tegelijk overheen kon. We staan nu in Bendeela Reserve, een prachtige plaats bij een “bruine”rivier met uitzicht op de bergen.

We kwamen er tegen vijven aan en hebben, sinds dagen, weer eens uitgebreid “happy hour”gehouden met een prima mousserende wijn, kaas, oesters en olijven ! What a life, but somebody has to live is !!

Terwijl ik dit zit te schrijven zien we ineens drie wombats, deze dieren zie je haast nooit levend ! (we hadden er al twee langs de kant van de weg zien liggen en ooit, vijf jaar terug, hebben we er één levend gezien !!) Dat belooft nog wat voor vanavond …..

Verslag 43

We hebben gisteravond de wombats nog een tijdje geobserveerd, het waren er vier, de meeste tijd stonden ze rustig gras te eten en ze hadden duidelijk een vaste looprichting. Blijkbaar stond onze camper precies in die baan, want één wombat ging gewoon onder onze camper door en vannacht ging de camper ook een paar keer heen en weer. Wombats leven in grote holen, die ze zelf graven voor de hele familie en die soms generaties lang meegaan ! Naast gras zijn ze gek op paddestoelen en bladeren en ze leven, vooral als het warm is, net als kangoeroes, vooral ’s avonds en ’s nachts. We zijn echt blij deze dieren nu gezien te hebben, dit gebeurt niet vaak !

Het werd gisteravond erg vochtig en vanmorgen duurde het tot na negenen voor de mist was opgetrokken, toen werd het ook gelijk heet. Als eerste hebben we vandaag de Fitzroy Falls in Morton N.P. bekeken, het heeft veel geregend de laatste tijd dus de watervallen waren prachtig om te zien.

Je kunt er een hele wandeling maken in de bergen met steeds weer mooie vergezichten. Naast de grote Fitzroy Falls zijn er ook nog de Twinn Falls en “the Grotto”.

Daarna zijn we via een mooie route, waar we zelfs door het water moesten rijden, naar de Belmore Falls gegaan.

Daar zagen we tijdens de wandeling een echidna zitten, dit is een groot stekelvarken met een puntige snuit, ook deze dieren zijn altijd moeilijk op de foto te krijgen. (Het lijkt wel op de “big five” van Afrika !)

Nadien hebben we in Morton N.P. midden in de natuur gegeten. Wim had een paar visjes gebakken, die hij zelf gevangen had.

Vervolgens hebben we nog een waterval bekeken: de Carrington Falls in Budderoo N.P., ook deze was weer prachtig !

Als laatste hebben we het Minnamurra Rainforest Centre bezocht, waar je via een boardwalk door een stuk regenwoud loopt. De planten die hier in de vrije natuur groeien, zie je bij ons als kamerplant en dan ook nog een stuk kleiner ! Er staan gigantische bomen en ook lianen zie je overal hangen !

Al met al hebben we vandaag weer ontzettend veel moois gezien. Over de kampplaats ( Killalea State Park ) waar we daarna heen gingen, waren we minder te spreken. Volgens het boek had je hier uitzicht op zee, maar helaas, we staan tussen allemaal gezinnen (het is weer weekend) op een grasveld en de zee is hier tien minuten lopen vandaan ! Er waren nog maar twee plekken vrij, dus we hebben natuurlijk niet de mooiste en de plaats is nog duur ook: dertig dollar, maar er is verder niets in de buurt ! We komen dichter bij Sydney, dus het zal moeilijker worden om leuke, verlaten plekjes te vinden, maar we blijven zoeken !!

Verslag 44

Al vanaf het begin van onze vakantie hebben we problemen met één van de twee pitten van het gasstel, dat aan de buitenkant van de camper zit. Deze pit had het net helemaal opgegeven en de tweede begon ook vervelend te doen, dus, omdat we vandaag door Sydney kwamen en er alleen in de grote steden een Apollo dealer zit, zijn we daar nu naar toe gegaan. Het gasstel was niet te repareren, daarom moest er een nieuwe ingebouwd worden, wat wel wat tijd vergt.

We hebben ondertussen wat campers bekeken (alvast voor volgend jaar, wanneer we met Dennis naar Nieuw Zeeland gaan !) en heel wat vakantiegangers geobserveerd, die hun camper op kwamen halen of weer inleveren. Omdat we nu toch vlakbij het centrum van Sydney waren, zijn we naar de haven gereden waar we een prachtig uitzicht hadden over het operahuis en de brug, de twee belangrijkste kenmerken van de stad.

Er waren veel vaartuigen op het water: zeilboten, rondvaartboten, er was een groot cruiseschip en ook lagen er een paar marineschepen in de haven. We zagen een groep mensen over de boog van de brug lopen, een echte attractie van Sydney (m’n ouders hebben dit jaren terug ook gedaan) en de parken rondom de brug waren vol met mensen, genietend van het mooie weer !

Het was inmiddels vijf uur en we moesten nog boodschappen doen en honderd kilometer rijden naar onze volgende kampplaats ( Patonga Foreshore bij het Brisbane Water N.P.) Daar kwamen we pas tegen zevenen aan en zagen er meteen het bord “no-vacancy” staan ! Na een beetje rondkijken en een paar gesprekken hebben we een “noodplaats” gekregen, wat gelijk de mooiste plek van de camping was !! We kijken nu uit over het strand en de zee !!

Het is inmiddels negen uur, er waait een verfrissende wind vanuit zee en het is nog steeds vijfentwintig graden !!

Verslag 45

We waren vandaag heel lui en de camper is niet van z’n plek geweest. Wim heeft vanmorgen uren gevist aan het strand, waar we vanaf onze plek op uitkijken.

Ik heb een paar wasmachines volgepropt en omdat het weer bijna dertig graden is, droogde de was snel aan de lijnen.

Wel is er weinig zon vandaag, maar dat geeft niet; je hebt geen hoed en zonnebril nodig, al moet je je natuurlijk wel invetten ! Vanmiddag zijn we naar het vissersdorpje Palonga gelopen, wat hier vlakbij ligt.

Omdat het zondag (26 februari) is, zie je weer overal gezinnen en hele families op het strand of op een terras zitten, wat dat betreft lijken de Australiërs op de Italianen. Deze camping bevalt ons, in tegenstelling met die van gisteren, prima. Er staan vooral jonge gezinnen, waarvan de kinderen zich goed vermaken aan het strand of in de rivier. De iets oudere jeugd was gisteravond met een kampvuur aan het strand, maar je had er totaal geen hinder van.

Later op de dag hebben we diverse spelletjes gedaan, natuurlijk met een hapje en een drankje erbij en ondertussen loopt de camping helemaal leeg, het weekend is weer voorbij. De aankomende dagen hebben we weinig last van volle kampplaatsen !

Verslag 46

Als eerste zijn we vanmorgen, nadat we Palonga verlaten hadden, naar de Warrah Lookout gereden in Brisbane Water N.P. Hiervandaan zag je de camping, waar we de afgelopen twee nachten gestaan hebben, weer liggen in de Broken Bay. Ook de Hawkesbury River, een brede rivier waar we gister de zeilboten zagen varen, was nu beter te bekijken.

Via prachtige kronkelwegen langs mooie inlandse baaien kwamen we bij Putty Beach in het Bouddi N.P. Hier hebben we een tijdje aan het strand gezeten en zelfs in de kalme zee gezwommen, want de temperatuur loopt weer aardig op naar de dertig graden.

Daarna zijn we verder gegaan naar The Entrance, een plaats waar het zeewater via een smalle ingang rechtstreeks in verbinding staat met Tuggerah Lake. Bij het informatiecentrum heb ik een hele partij folders meegekregen, zodat we de eerste weken weer vooruit kunnen. Ons doel vandaag was The Pines Campground net onder Watagans N.P., wat we morgen willen gaan bekijken. In mijn grote Australische campingboek staan alle coördinaten van de plaatsen waar je kunt overnachten, alleen vandaag klopte het niet: de kampplaats moest wel midden in de bossen liggen, dat is correct, maar we hebben een vrij moeilijke track gereden om er te komen, terwijl het ook voor “gewone” auto’s met caravan mogelijk moest zijn ! Er zouden toiletten zijn, water, barbecues, picknick tafels en ook was het geschikt voor rolstoelhouders !! We staan nu dus midden in een bos, zonder duidelijke wegen, geen toilet of iets dergelijks en er is verder helemaal niemand ! Dit vinden we echter geen enkel probleem. We blijven hier nu gewoon staan, het hout voor een kampvuur ligt al klaar en morgen zoeken we de weg, terug naar de bewoonde wereld, wel weer op !!

Verslag 47

Het is vreemd, maar afgelopen nacht hebben we totaal geen “wildlife” gezien, alleen wat vogels zaten hoog boven ons in de bomen. Wel waren er genoeg soorten insecten, die knap irritant kunnen zijn ! Vanmorgen hebben we eerst de officiële kampplaats “The Pines” opgezocht, deze lag hemelsbreed 500 meter verderop, dus de coördinaten waren aardig fout ! Deze plek had wat meer open ruimten en een toiletgebouwtje, prullenbakken en kampvuurplaatsen. Echt geschikt voor rolstoelhouders was het zeker niet en ook had je een goede auto nodig om er te komen. Het hele park heeft trouwens erg slechte wegen met diepe groeven, waar je zelf je pad moet zoeken, plassen water of modderkuilen.

Onze camper ploegt overal doorheen, al zou ik niet graag chauffeur zijn, Wim wel, die geniet van zulke wegen ! Toch rijden er, op de betere wegen, wel grote trucks vol hout, die je beter kunt laten passeren.

Het hele Watagans N.P. is erg groen met vele soorten bomen en planten. Het regent hier regelmatig en bij een temperatuur van boven de dertig graden en vochtigheid van boven de vijftig voelt alles klammig aan (vooral na een flinke wandeling !). Bij Boarding House Dam hebben we een stukje langs de rivier gelopen,

ook hier was de grond drassig en Wim kreeg een bloedzuiger aan z’n teen. Dit was al de tweede, ook gisteravond had hij een dun piertje in z’n sandaal zitten dat even later veranderde in een dikke worm ! (Pas vanmorgen zag hij dat er bloed aan z’n voet zat.) Later hebben we dan ook onze dichte schoenen aangedaan.

Het park bevat ook grote rotspartijen waar je langs of overheen kunt lopen.

Bij Gap Creek vonden we een prachtige kampplaats, rondom in het groen.

Er lopen goanna’s rond, die wanneer ze zich niet veilig voelen, gauw een boom in klimmen, toch wandelen ze ook rustig onder de camper door ! (Ze hebben een heel aparte gespleten tong !)

We hadden onze camper net op een mooi recht stuk staan toen we allebei gebeten werden door een rode mier, we stonden blijkbaar op hun territorium. Wat een “krengen” zijn dat, hun beet lijkt op die van een wesp. Nadat we eerst een tijdje geluierd hadden zijn we een lange wandeling gaan maken, eerst langs de rotsen, waar we een oude legerjeep zagen liggen, die waarschijnlijk neergestort is.

Later hebben we geprobeerd om de Gap Creek Falls te zien,we waren er bijna, maar er lag een heel grote omgevallen boom in de weg. Je kon er alleen nog komen door naar beneden te roetsjen door vuile aarde ! Nou nee, we hebben al genoeg mooie watervallen gezien !

.

We waren knap bezweet toen we terug kwamen, maar wel voldaan van de mooie trip en we moeten een beetje in conditie blijven ! Voor vandaag zijn we weer actief genoeg geweest, we nemen een wijntje (een koude mousserende !), maken straks weer een vuurtje en genieten van het natuurschoon !

Verslag 48

Gisteravond werd de vochtigheid steeds hoger en dat resulteerde vanmorgen in motregen die, via de bladeren van de bomen, in grote druppels op ons dak viel. Er hing een hele damp over het park, dus je kon nu echt spreken van “rainforest” ! We zagen gister een wallaby en een possum, maar beiden waren erg schuw en verdwenen snel tussen de varens. Voor de possum hadden we nog onze vuile koekenpan klaargezet, maar deze zag er vanmorgen nog net zo vet uit als gisteravond !

We verlaten het Watagangs N.P. weer over wegen die, vanwege de regen, nog slechter zijn dan voorheen, maar we crossen er zonder moeite overheen. We rijden naar de Hunter Valley, waar al 180 jaar wijn geproduceerd wordt en waar zo’n kleine honderd verschillende wijnhuizen te bezoeken zijn. Ik heb een selectie gemaakt en we beginnen bij Peterson House, die bekend staat om z’n mousserende wijnen, een mooie start. Ernaast ligt een “chocolate shop” waar we een “zoete spies” door de vloeibare chocola laten draaien !

We proeven een paar wijntjes (er zit altijd maar een bodempje vol in zo’n glaasje !) bij Lindemans, die vooral veel wijn exporteert naar Europa

en daarna rijden we naar Robyn Drayton, waar de koele, witte port (met een schijfje citroen erin) erg goed smaakt. We nemen er een cheeseplatter bij en genieten daar op hun overdekte veranda van het mooie uitzicht.

Het was zonnig toen we aankwamen in de plaats Pokolbin (waar de meeste wijnhuizen staan), maar al snel wordt het bewolkt en tijdens het eten begint het flink te plenzen, voor ons geen probleem, wij zitten droog. Robyn heeft een leuk visitekaartje met daarop de tekst: Life’s too short to drink bad wine”, waar we het helemaal mee eens zijn ! Na het eten lopen we naar onze camper en allebei wilden we aan de verkeerde kant instappen ! (Dit was gewoon toeval en had niks met de wijntjes te maken !!) We gaan verder met de “proeverijen” en komen uit bij Pepper Tree Wines (2011 Hunter Valley Cellar Door of the year), waar ze een paar uitstekende witte wijnen hebben. Als laatste rijden we naar Vinden Estate Wines, de enige winery waar ze ’s middags een “wijntour” verzorgen. Dit was echter meer een wijnproeverij met slechts een korte rondleiding door hun wijnmakerij, maar het was leerzaam en erg gezellig. Daarna werd het tijd om een kampplaats op te zoeken, deze ligt vlakbij, in de vallei, want we gaan nu geen einden meer rijden. We staan nu in McNamara Park bij Broke, helaas is het weer gaan druppelen en nu hebben we geen overdekte veranda, maar moeten we het doen met onze kleine luifel !!

Verslag 49

We hebben gisteravond toch de hele tijd buiten gezeten, tijdens het eten was het gelukkig droog. Later die avond zal het er wel komisch uitgezien hebben: wij samen onder de kleine luifel met de tafel er half onderuit, een spelletje Triominos spelend in de stromende regen. Op het laatst gleden de stenen gewoon over de tafel en zelf waren we natuurlijk ook niet droog meer. Gelukkig scheen vanmorgen de zon weer !

Ten noorden van de Hunter Valley ligt het Barrington Tops N.P. (World Heritage Area en Wilderness Area !) met hoge toppen tot 1550 meter, waar ’s winters sneeuw ligt. De weg ernaartoe was erg heuvelachtig, groen en dunbevolkt met af en toe wat veeteelt bedrijven, prachtig om te rijden.

Ik had een alternatieve route uitgekozen om in het park te komen en blijkbaar hebben we ergens een afslag gemist, want de wegen, die al onverhard waren, werden steeds slechter met diepe kuilen vol water en grote groeven.

Zelfs de TomTom kende deze route niet en dat wil wat zeggen. Op een gegeven moment splitste de weg zich, rechts konden we niet verder want een hek met een groot slot versperde ons de toegang en links was de weg zo slecht dat we echt niet meer verder durfden.

Het was inmiddels kwart voor één en we hadden al uren gehobbeld en schuddend in de auto gezeten, met een gemiddelde snelheid van twintig kilometer per uur. Wim genoot volop, ik iets minder ! Moesten we nu de hele weg weer terug rijden ? Even daarvoor vonden we een afslag, waar we eerst door een rivier moesten rijden,

maar waar de weg iets beter leek, deze hebben we dus maar genomen en de TomTom kende deze route zowaar ook, toch was hij af en toe erg slecht: diverse boomstammen lagen half over de weg of hingen op drie meter hoogte, zodat we er net onderdoor konden. Het ergste was echter een rivier die we over moesten, waar de brug voor de helft verdwenen was: links was een gat van vier meter diep en rechts lagen wat boomstammen om overheen te rijden, maar het bleef riskant, we konden echter geen kant op.

Wim heeft alles eerst goed bekeken, ik heb het vanaf een afstand gefilmd en gelukkig kwam de camper er veilig overheen. Aan het eind van deze weg stond een bord 4WD track. Als ik dit van te voren gezien had waren we hier nooit gaan rijden !!

Tegen drieën kwamen we eindelijk op een punt waar ik ’s morgens al had willen zijn: Ladies Well, een prachtige pool in een snelstromende rivier waar je in kon zwemmen.

We hebben er alleen foto’s gemaakt en zijn toen weer verder gegaan met de avontuurlijke rit.

De camper zag er trouwens van binnen prachtig uit: alle kastjes waren open en de vloer lag bezaaid met levensmiddelen ! (Er was helemaal niets kapot !)

De kampplaats waar we wilden gaan staan was gesloten dus hebben we iets anders opgezocht: een camping met douche !! Het is ruim 35 graden en knap benauwd en na vier dagen is een verfrissende douche dan een zaligheid ! We staan op nu op Ferndale Camping Area, vijfentwintig kilometer boven Dungog, aan een rivier, we mogen er een kampvuur maken en er is vlakbij telefoonverbinding, iets wat voor ons nu belangrijk is, want morgen is Marcel jarig en dan moeten we wel kunnen bellen !

Verslag 50

We hebben gisteravond echt voor de gezelligheid bij het kampvuur gezeten, het bleef lang warm, dus daar hoefden we het niet voor te doen !

Het was bewolkt en om drie uur ’s nachts uitte dat zich in een plensbui, die, het is nu zes uur ’s avonds de volgende dag, nog steeds voortduurt. Wat verveelt dat snel, zeg !!

Vanmorgen (2 maart) om klokslag tien uur, Nederlandse tijd twaalf uur ’s nachts, hadden we Marcel en Marieke aan de telefoon, zoals ik al eerder schreef is het een traditie om op dat tijdstip te feliciteren met de verjaardag en Marcel is vandaag 29 jaar geworden ! We hebben een half uur gekletst en hij heeft z’n verjaardagscadeau uitgepakt, wat we altijd al van te voren klaar hebben liggen. Daarna werd het voor hun tijd om te gaan slapen en zijn wij verder gaan rijden. We hebben niet veel ondernomen vandaag, met regen doe je niet veel. Wat een verschil met gisteren: toen hadden we 35 graden en volop zon ! We hebben boodschappen gedaan in Gloucester voor de komende dagen en wat rondgetoerd, maar niets is mooi met laaghangende bewolking en op onverharde wegen moet je nu niet komen.

Tussen de middag heb ik gauw tosti’s gemaakt in een park met een overdekte picknickplaats

en tegen half vier hebben we maar een plekje opgezocht bij Copeland Reserve. Daar hebben we een flesje (nep) champagne opengemaakt om te toasten op de verjaardag van onze oudste zoon !

Het lijkt hier vandaag wel herfst !!

Aangezien er vandaag verder niet veel te vermelden valt, zal ik eens iets omschrijven wat onmisbaar is tijdens onze vakantie: een omvormer, die de twaalf volt van de (auto)accu omzet naar 220 volt.

We gebruiken dit apparaat, dat gewoon in de sigarettenaansteker-plug gaat, bijna dagelijks, omdat we verder nergens aan 220 komen (In N.P.’s is geen stroom !). De laptop wordt er mee opgeladen, evenals de batterijen van de foto- en filmcamera en ook past m’n föhn erop.

Ik zit dan ’s morgens voor in de auto mijn haren te drogen ! Zonder deze omvormer zouden we binnen twee dagen geen mails meer kunnen verzenden of ophalen en dat zou wel erg jammer zijn !

Verslag 51

We hebben gisteren binnen gegeten en binnen spelletjes gedaan, het was geen weer om nog een voet buiten de deur te zetten, het bleef maar regenen en dat deed het vanmorgen nog steeds !! We hadden daarom gewoon geen zin om op te staan en we kwamen dan ook pas om half negen ons bed uit ! Na het ontbijt, weer binnen, zijn we richting de kust gereden, het had geen zin meer om het Barrington Tops N.P. in te gaan, daar zijn alle wegen onverhard en vol met kuilen en na deze regen onbegaanbaar ! We rijden iets zuidelijk, omdat we naar Myall Lakes N.P. willen, een park met wetlands en diverse meren tegen de oceaan aan gelegen. Op de weg ernaartoe regent het nog steeds, maar zodra we op de plek van bestemming zijn: Little Lake (Neranie) Campground, wordt het droog en dat is het nu, half negen ’s avonds, nog steeds ! We vinden een mooie plek met uitzicht op het meer, waar boten rondvaren en gezwommen wordt.

We lezen, doen spelletjes en verkennen de omgeving. De natuur is hier erg mooi met oude paperbarktrees en mooie bloemen.

Er moeten hier ook dingo’s (wilde honden) zijn en Wim zet er één op de foto terwijl ik even weg ben !

We zien weer kangoeroes en de kookeberra’s zitten op nog geen meter afstand ons te bekijken ! Wat zijn wij blij dat het weer droog is !!

Verslag 52

We hadden vanmorgen gelijk prachtig weer en dat is de hele dag zo gebleven, wel waait er een harde wind vanuit zee. Als eerste zijn we naar Seal Rock gereden, maar vijftien kilometer van onze kampplaats verwijderd. Het is een uitstekende punt in zee met diverse mooie baaien en een vuurtoren.

We hebben er gewandeld en onderweg naar de toren kwamen we langs een blowhole, een gat in een rots waar water doorheen spuit.

Vanaf de vuurtoren had je een prachtig uitzicht over de rotsen, de zee en de duinen.

Het hele gebied is vol kleine en grotere meren, waarvan we er verschillende hebben bekeken,

we zien er o.a. zwarte zwanen en een dikke goanna.

Langzaam rijden we noordelijk en bij Green Point, een klein plaatsje aan het mooie Wallis Lake, stoppen we voor een eetpauze en zien er een hele groep pelikanen op een bootje !

We hadden voor vandaag nog geen geschikte slaapplaats kunnen vinden, maar tegen drieën zien we een bord met Wallamba River Holiday Park with Riverside places en hier staan we nu, inderdaad met uitzicht op het water ! Het is een mooie, verzorgde camping met een creek, die uitkomt in de rivier.

Wim gaat, sinds dagen, weer vissen en (het wordt saai om te vermelden) ik ben blij met de wasmachines op de camping, want vanwege het slechte weer had ik veel vochtige vuile was. Tijdens “happy hour” kwam er een “kaasdief” op visite, die totaal niet bang was.

Het is inmiddels negen uur en we zitten nog in korte broek en hemdje buiten, helaas weten we al dat het de komende dagen weer slecht gaan worden, dus genieten we nu nog maar even van het droge weer !

Verslag 53

De zon die we gisteren de hele dag volop zagen schijnen, laat vandaag verstek gaan. Het is zwaar bewolkt, maar gelukkig valt er maar af en toe een spatje uit. Nadat we in Taree een “Coles” bezocht hebben zijn we doorgereden naar het Crowdy Bay N.P., zo’n 45 kilometer zuidelijk van Port Macquarie. Dit park ligt grotendeels aan de Tasman Sea en heeft mooie stranden, aparte rotsen en diverse wandelroutes. We komen er net na de middag aan op Diamond Head Camping Area en nadat we wat hebben gegeten gaan we eerst het strand verkennen. Het is eb zodat we over de rotsen kunnen klauteren en naar de Split Rock kunnen lopen.

Daarna wandelen we nog naar de Mermaid Lookout, waar we onderweg diverse aparte bloemen zien en voor we het weten is het ruim vier uur.

Langzaamaan begint het te motregenen en trekken we ons terug met een boek onder de luifel. Er lopen goanna’s over het terrein en ook zijn er diverse kangoeroes, maar deze zijn duidelijk mensen gewend, wat we minder leuk vinden. We mogen hier ook weer een kampvuur maken en hebben voldoende hout klaarliggen, nu is het maar te hopen dat het weer dit ook toelaat !

Verslag 54

We hebben gisteravond nog buiten onder de luifel gegeten, maar daarna hebben we ons teruggetrokken in de camper. Het ging steeds harder regenen en van een kampvuur maken was geen sprake meer. Net voor we naar bed wilden gaan werd het droog en konden we de rollende golven tegen het strand weer horen.

Vanmorgen begon droog, maar tijdens onze wandeling (Diamond Head Loop Walk) van vijf kilometer begon het helaas weer te regenen. Ik had gelukkig een plastic zak voor m’n fototoestel bij me en een paraplu, Wim heeft een “regendouche” over zich heen gekregen (wat hij niet erg vond !) Toch was de trip mooi: we liepen over open vlaktes, door bossen en langs de kust.

Een heel apart punt in zee is de “Natural Arch”, een natuurlijke stenen brug waar het water doorheen stroomt.

Eenmaal terug op de kampplaats hebben we ons boeltje gepakt en zijn naar Kylies Beach Camping Area gereden, een paar kilometer verderop, ook in Crowdy Bay N.P. Deze plaats is veel rustiger, ook al omdat er minder faciliteiten zijn.

Inmiddels is het weer droog en even later komt zelfs de zon tevoorschijn.

We lopen naar zee, waar ook heel aparte rotsen te zien zijn

en daarna gaan we op zoek naar Kylies Hut, waar een Australische schrijfster (Kylie Tennant) elf jaar gewoond heeft.

We hebben even moeite om de goede weg te vinden, maar ook al loop je verkeerd, alle paden zijn mooi. Omdat het zo veel heeft geregend de laatste dagen is alles blubberig en staan er soms grote plassen op onze wandelroute.

Wim ontdekt in mijn knieholte een bloedzuiger, die zich lekker aan het voeden is en trekt hem snel los ! Als hij even later z’n schoenen uitdoet ontdekt hij er nog vier, één heeft hem zelfs te pakken gehad door de sok heen en deze zit onder het bloed ! Het zijn maar heel kleine diertjes, maar knap irritant, we hebben hier nog nooit eerder last van gehad.

Hier in de buurt moeten, behalve veel kangoeroes en aparte vogels, ook koala’s huizen. We hebben weer een stijve nek van het zoeken, maar helaas hebben we er vandaag geen kunnen ontdekken.

(Dit is nog een foto genomen enkele weken geleden, maar wel erg schattig !)

Het ziet er naar uit dat we een droge avond krijgen en Wim heeft het kampvuur al aan, wat dit keer niet mee viel, want al het aanmaakhout was gisteren kletsnat geregend !

Verslag 55

Het heeft de hele nacht weer geregend met regelmatig een flinke plensbui ertussendoor ! Buiten ontbijten zat er vanmorgen ook niet in en onder een drijfnatte parasol hebben we samen de afwas gedaan en de boel weer ingepakt. Op internet hebben we gezien dat het de hele dag blijft regenen, een leuk vooruitzicht ! Toch trekken we weer een stukje noordwaarts, via een mooie route rijden we naar Port Macquarie en als we daar aankomen is het droog. Met de pont steken we de Hastings River over en daarna kunnen we kiezen: een twaalf kilometer lange weg nemen, die alleen geschikt is voor 4WD naar Point Plomer, of omrijden, wat ongeveer vijftig kilometer scheelt. We besluiten de kortste route te nemen, er staat een bord aan het begin van de weg dat deze niet onderhouden wordt en betreden op eigen risico is. Net voor ons rijdt er een andere 4WD auto het pad op, dus wij gaan er gewoon achteraan. In het begin is de weg net zo goed of slecht als alle wegen in de N.P.’s, maar een stuk verderop verslechtert het behoorlijk. Er zitten erg diepe kuilen vol water in de weg en de wielen van de camper gaan helemaal onder.

Ook zijn er stukken die erg modderig zijn en dan weer is het behoorlijk mul zand. We hobbelen achter de andere auto aan en slingeren van links naar rechts, steeds het beste spoor zoekend. Met een gangetje van tien kilometer per uur schieten we lekker op !! Maar we komen er en de kampplaats is zeker de moeite waard in het Limeburners Creek Nature Reserve. Er staan diverse andere gasten, maar het blijkt juist erg rustig te zijn op het moment, in het weekend was het nog helemaal vol geweest.

Er is net een bootje terug komen varen met vissers en deze hebben een bak vol Spaanse makreel gevangen, die ze nu gaan schoonmaken, wat een joekels, zeg !

Wat het weer betreft hebben ze het vandaag gelukkig helemaal mis: de zon schijnt volop en alles ziet er gelijk veel mooier uit ! (Behalve onze camper, die zit onder de blub !)

Na het eten maken we een prachtige wandeling over Queens Head, een uitstekende punt in zee ! We zien weer heel aparte rotspartijen en schitterende, lege zandstranden.

Er zijn surfers bezig op zee en ook kanoërs laten zich op de golven meevoeren, een mooi gezicht.

Tegen vieren maken we een lange strandwandeling, het strand loopt heel geleidelijk af en het zand is vrij hard, wat lekker lopen is.

Omdat we pal aan zee staan genieten we automatisch van het heerlijke geruis van de golven !Ook hier mag weer een kampvuur gemaakt worden en Wim heeft alweer een stapel hout klaar liggen en een mooi “kacheltje” gebouwd !

Wat hebben we weer een heerlijke dag, dat hadden we vanmorgen echt niet verwacht !

Verslag 56

Het bevalt ons hier zo goed bij Point Plomer dat we een dagje bijgeboekt hebben. Het is dan ook fantastisch mooi weer, alleen staat er een stevige wind die, ten opzichte van gisteren, voor 180 graden gedraaid is, hij komt nu pal uit zee. We hebben uren aan het strand doorgebracht, Wim vissend en ik met een prachtig boek, helaas was er te veel wind voor een parasol en zijn we beiden aardig verkleurd, maar we kunnen inmiddels wel wat hebben !

De surfers zijn vandaag vanwege de harde wind het water niet opgeweest, wel was het ideaal voor kiters !

De goanna’s liggen weer lui in de zon en ook komen er allerlei vreemde vogels voorbij !

Wim heeft net de camper omgedraaid zodat hij vanavond uit de wind kan koken en we daarna bij het vuur kunnen vertoeven, zonder zelf volop in de rook te zitten !

Verslag 57

We zijn vandaag verhuisd naar Arakoon, vijfenzeventig kilometer noordwaarts. Deze plaats ligt op de landtong van de schitterende baai Trail Bay, genoemd naar een schip dat hier vergaan is. In 1886 hebben ze bij Arakoon een gevangenis gebouwd (Trail Bay Gaol) speciaal om de gevangenen hier aan het werk te stellen.

Het was de bedoeling om tussen Sydney en Brisbane een veilige haven te creëren en daarvoor moest er een lange muur van rotsen gemaakt worden, welke bescherming moest bieden tegen de hoge golven. De gevangenen hebben er enkele jaren aan gebouwd, maar telkens zorgden stormen ervoor dat het werk weer vernietigd werd. De dijk is nooit voltooid en de gevangenis werd opgeheven.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog is hij opnieuw in gebruik genomen, nu om krijgsgevangenen in op te sluiten. We hebben de restanten van de gevangenis uitgebreid bekeken en op de foto gezet.

Vanaf de omringende muur heb je een prachtig uitzicht over de baai en daar staan we nu met onze camper.

Vijf jaar geleden zijn we hier ook geweest en stonden toen haast op dezelfde plek, alleen hadden we toen de pech dat het begon te stormen, zodat we niet veel konden genieten van de prachtige omgeving, vandaag hebben we dit echter wel volop gedaan !

We hebben heerlijk gezwommen, voor zover dat ging in het ondiepe water, in prachtig helder warm zeewater.

Later hebben we een “zeewandeling” gemaakt, het water ebde steeds verder weg zodat we nog maar tot onze enkels in zee liepen, heel apart.

En vanaf ons plekje hebben we een schitterend uitzicht over de hele baai, daar blijf je naar kijken !

Voor het eerst deze vakantie zagen we de zon ondergaan en haast tegelijkertijd kwamen er enkele dolfijnen langs zwemmen.

Ook een brutale kookaburra landde op onze tafel en pikte een stuk vlees van m’n bord !

Inmiddels is het helemaal donker, maar de maan, die nu helemaal vol is, komt langzaam op, zodat hij straks zijn licht kan laten schijnen over het water !

Verslag 58

We zijn weer ruim tweehonderd kilometer naar het noorden gereden en zijn o.a. de stad Coffs Harbour gepasseerd. Langzaamaan verandert de omgeving, we zien meer palmbomen en grote yucca’s en rijden zelfs langs enkele bananenplantages. Omdat we onze voorraden weer aan moesten vullen komen we pas tegen drieën aan in Yuraygir N.P. Dit park strekt zich zestig kilometer langs de kust uit met bossen, enkele meren en mooie stranden, afgewisseld met rotspartijen. Het is weer weekend (zaterdag 10 maart) en de kampplaats Illaroo zit zo goed als vol. Gelukkig vinden we nog wel een aardige plek en weten we dat morgen de campingplaats weer snel leeg loopt. Zonder dat we het wisten hebben we dezelfde plaats opgezocht als waar we vijf jaar geleden vier dagen gestaan hebben, terwijl er toch zeven verschillende kampplaatsen zijn. Het mooie plekje dat we toen hadden, op een heuveltje met uitkijk over zee, bestaat nog steeds, maar is natuurlijk bezet ! Tot vijf uur blijven we uit de zon, die de hele dag volop schijnt, daarna maken we een wandeling: eerst door het bos en omdat het eb is, kunnen we over de rotsen klimmend via het strand weer terug.

We hebben hier totaal geen verbinding met de buitenwereld, de telefoon kan dus uit en ook de laptop komt niet uit z’n tas vandaag, ook wel eens lekker ! We genieten ’s avonds weer van een heerlijke maaltijd bij het kampvuur en weten nu al dat we morgen proberen ons “oude plekje” terug te krijgen !

Vannacht heeft het een beetje geregend en de morgen start dan ook broeierig en bewolkt. Dit heeft tot gevolg dat de campinggasten al snel hun spullen bij elkaar zoeken en tegen elven kunnen we al terecht op onze vertrouwde plek.

Hiervandaan loopt een paadje direct naar zee en Wim vertrekt met z’n hengel naar beneden. De bewolking maakt al snel plaats voor de zon en weer krijgen we een mooie dag ! Ook de guanna’s komen tevoorschijn.

Een vrouw komt me vertellen dat je niet in zee moet zwemmen, want het wemelt ineens van de “jellyfish”, een soort kwallen. Ik ga gauw Wim waarschuwen want die loopt geregeld de zee in. Inderdaad ligt het strand vol met glibberige kwallen en zijn er haast geen zwemmers meer in zee.

In de warme middaguren houden we ons koest onder de parasol met een boek en een spelletje,

pas tegen vijven maken we een strandwandeling en zien nog steeds veel kwallen liggen.

We hebben vandaag voor het eerst de “zwarte zak” gevuld met water. Deze leg je dan in de zon, zodat het water warm wordt en daarna hang je hem ergens aan, waarna hij te gebruiken is als douche.

Toen Wim, na nog een keer vissen (en met een gevangen vis !) weer terug kwam, heeft hij zich heerlijk gedoucht en van het zoute water ontdaan. (Helaas was hij zo schoon dat de muggen hem gelijk aanvielen, hij zit nog te krabben !) Het wordt steeds vroeger donker en tegen achten zaten we, bij ons vijfentwintigste kampvuur, regenmatig in plaats van in het vuur, naar de duizenden sterren te kijken, de lucht is onbewolkt, de maan laat zich nog niet zien en bij het geruis van de golven beleven we weer een heerlijke avond !

Verslag 59

Nadat we de laatste dagen enkele bekende punten bezocht hebben, wordt het nu weer tijd voor iets nieuws: Gibraltar Range N.P. honderdvijftig kilometer landinwaarts. Onderweg stoppen we in Grafton om de mails te checken, er zijn tien nieuwe binnengekomen, welke we gelijk beantwoorden, want ook de komende dagen zijn we weer moeilijk bereikbaar. Natuurlijk versturen we ook gelijk ons laatste verslag !

Het weer is helaas minder mooi dan de afgelopen dagen: bewolkt met regelmatig een spat regen. In het N.P. rijden we naar Mulligans Hut Campground, midden in het bos.

Er ligt alweer hout klaar, wat je zo mag pakken, voor kampvuur en dit heb je hier ook nodig, want ’s avonds koelt het flink af. We zitten op ruim negenhonderd meter hoogte. We verkennen de omgeving een beetje en lopen naar de hut van Mulligans, een ingenieur die ideeën had voor de rivier (Little Dandahra Creek) die er vlakbij stroomt, hij wilde er energie mee winnen, maar de plannen zijn nooit uitgevoerd.

Vanwege de vele regen is de rivier voller dan normaal en zien we dat we een wandeling naar “the Needles” niet kunnen maken zonder natte voeten te krijgen, we moeten dan namelijk eerst het water over ! Van deze wandeling zien we maar af, al is het wel jammer, want de weg leidt naar zes granieten kolommen bij een gorge.

Wel bekijken we de Barra Nulla Cascades, die vlakbij te zien zijn. Het is de bedoeling dat we morgen een paar langere wandelingen gaan maken. Wim maakt het kampvuur vast aan en wil daar vandaag ook op koken.

Helaas gaat het wat harder regenen en moet de parasol weer opgezet worden, wat een verschil met gisteren, toen hadden we hem echt nodig als bescherming tegen de zon !

Verslag 60

We hebben een heel aparte dag gehad: we zijn begonnen met een zes kilometer lange, mooie wandeling naar de Murrumbooee Cascades (al die vreemde namen komen van de Aboriginals !), het pad was heel modderig door de vele regen en de cascades vielen nog tegen ook.

Een grote boom was omgevallen en benam het mooie uitzicht op de snelstromende rivier. Onze kleine vriendjes, de bloedzuigers, waren wel volop aanwezig.

Eenmaal terug bij de kampplaats besloten we hier niet nog een overnachting te doen, afgelopen nacht heeft het veel geregend (de hele omgeving zag grijs van het vocht tezamen met de rook van het kampvuur) en andere wandelingen of leuke dingen zijn hier niet te doen. We rijden alweer op de geasfalteerde weg van Gibraltar Range N.P. en hebben het er net over dat dit niet zo’n bijzonder park was, als we een afslag zien naar Boundary Falls, één kilometer van de weg af gelegen. Het blijkt nog een gedeelte te zijn van het N.P. en de waterval is prachtig, het park wordt gelijk hoger gewaardeerd !

Na de bezichtiging gebruiken we hier gelijk de middagmaaltijd (we hadden nog een heerlijk restje macaroni over !) en daarna rijden we via Glen Innes naar Inverell.

Deze plaats wordt wel Sapphire City (saffierstad) genoemd omdat het merendeel van alle saffieren ter wereld hier wordt gedolven. Onderweg stoppen we kort bij een “rest area” om de vuilnis weg te gooien en om het toilet met een bezoek te vereren en we zeiden nog tegen elkaar: dit is vast een overnachtingsplaats, maar we rijden snel verder omdat we het Inverell Pioneer Village, een themastadje over de delving van saffieren, willen bekijken en deze sluit om vijf uur. Helaas blijkt deze plek bij aankomst gesloten te zijn (misschien omdat het toeristenseizoen bijna over is !).

Onderweg, zo’n achttien kilometer terug, hadden we een bord gezien met sapphire centre en we besluiten hier naartoe rijden, bij aankomst blijkt ook dit gebouw gesloten te zijn.

Het is inmiddels half vijf en we rijden daarom maar naar onze kampplaats, een plek waar je zelf naar saffieren kunt zoeken en tegelijkertijd kunt kamperen. Dit is weer vijfentwintig kilometer verder en daar aangekomen zien we een bordje: closed ! Het zit ons niet mee ! Waar kunnen we nu zo snel nog naar toe om te overnachten ?

Via allerlei onverharde binnenwegen, langs boerderijen en door laatste restanten water in de geulen van de weg (nog naweeën van de overstromingen), komen we aan bij “Swan Brook Rest Area”, waar we bijna twee uur eerder ons afval weggegooid hadden !

We staan hier aan een riviertje, hebben een toilet, mogen een kampvuur maken en genieten nog even na van de vreemde dag in de stralen van de nog steeds warme zon !!

Verslag 61

We hebben vandaag dezelfde weg van gisteren nog een keer afgelegd. We zijn begonnen bij Dejon Sapphire Centre en nu is deze zaak wel geopend. In het verleden deden ze rondleidingen door het mijngebied, maar zijn daar mee gestopt. Door het slechte weer is het momenteel lastig stenen te vinden, omdat de grond hoofdzakelijk van klei is, deze wordt daardoor nog taaier dan lijm. De eigenaar laat wat stenen zien, gekloofd, onbewerkt en in diverse kleuren. Ik vind ze niet echt mooi en zou er geen sieraad van willen hebben. We rijden door naar Inverell Pioneer Village wat nu ook open is, wel zijn we de enige bezoekers. Het is een soort openlucht museum: er staan diverse oude gebouwen, oude vervoersmiddelen en er is wat uitleg over saffieren en andere stenen.

Na een paar uur hebben we het wel gezien en brengen een bezoek aan het informatiecentrum van de stad, wat zeer uitgebreid is. We vragen waar we zelf naar saffieren kunnen zoeken en het blijkt dat vlakbij de camping, waar we gisteren voor een gesloten poort stonden, een andere plek is waar je ook kunt zoeken en tegelijkertijd kamperen. Dit is echt dé omgeving waar de meeste stenen vandaan komen. De eigenaresse van Frazers Creek Sapphires, Rhonda, heeft een winkeltje met edelstenen in het infocentrum en na een kort gesprek blijkt dat we haar vijf jaar terug ook gesproken hebben. We kwamen toen geheel onverwacht bij een mooie plek waar mensen saffieren aan het zoeken waren, hebben er thee gedronken bij een kampvuur (billy tea in the billabong) en zijn daarna weer vertrokken. Later hadden we spijt dat we niet langer gebleven waren, want het zag er leuk uit. Tegen drieën zijn we naar Frazers Creek Sapphires gereden en daar aangekomen waren er nog enkele mensen druk aan het graven met een pincet boven een bak met steentjes. We hebben uitleg gekregen hoe het hele proces werkt en morgen gaan wij zelf ook een dagje naar saffieren zoeken.

Een kilometer verder op het terrein kunnen we gaan staan met onze camper. Het is een grote open vlakte, er zijn alleen toiletten en we zijn de enige gasten.

Er staan wat vreemde voorwerpen op het kamp o.a. een gewapende Ned Kelly bij een oud toilethuisje.

Zoals gewoonlijk heeft Wim eerst gezorgd dat we er vanavond weer warm bij zitten en daarna hebben we de omgeving verkend.

Bij de creek wordt met een grote machine grond losgeschud en ontdaan van de grote stenen. Het zoeken gaat ook hier echter nog op de oude manier: met een zeef.

We hebben enkele mensen gesproken en de meesten blijven meerdere dagen “fossicken”, het schijnt verslavend te werken. Wij zijn van plan hier echt maar één dag te blijven !!

Verslag 62

We waren vandaag echte “fossickers”, van tien tot half vijf zijn we bezig geweest met het zoeken naar saffieren. Het werkt als volgt: er ligt een berg zand (uit de creek) vermengd met stenen en rotzooi, daar schep je een emmer mee vol,

je zeeft het zand eruit,

daarna ga je naar een grote bak met water waar je het restant schoonspoelt.

Hier ben je wel even mee bezig en er is ook een bepaalde techniek voor !

Daarna kieper je de “fijne” zeef met de schone steentjes om op een juten zak en dan ga je met een pincet voorzichtig zoeken of er misschien een blauw stukje steen tussen zit.

Zolang de zon schijnt is dit vrij gemakkelijk, want als er al een saffiertje tussen zit dan schittert deze, maar als de zon niet meewerkt lijken alle stenen geschikt voor de afvalhoop.

Michel, de man die ons gisteren al uitleg gaf, kwam vanmorgen nog even langs (hij had eigenlijk een vrije dag) en stopte mij drie mooie saffieren toe. Later vertelde hij dat we die van Rhonda en haar man Bill gekregen hadden en dat ze zeker meer dan de zeventig dollar, die we hem afrekenden voor het saffieren zoeken en voor twee dagen kampgeld, waard waren !! Ook gaf hij nog diverse aanwijzigen hoe je het beste de zeef in het water kon bewegen en hoe het geheel omgekieperd moest worden !

We zijn niet de enigen die zo “gek” zijn om de hele dag met een pincet in een berg steentjes te wroeten, er is nog een echtpaar uit Coffs Harbour en twee mannen, waarvan de vrouwen liever het geld uitgeven in de stad, wat hun mannen nog bij elkaar aan het zoeken zijn !!

Aan het eind van de dag hebben we samen zo’n tweehonderd kleine steentjes gevonden, die er blauw uitzien en waarvan sommigen misschien wel een dollar per stuk waard zijn !

Ook zitten we onder het stof en het zand en is een douche nu geen overbodige luxe. We hadden vanmorgen de zwarte zak al met water gevuld en daar maken we nu dankbaar gebruik van. We zijn nog steeds de enigen op de camping, dus kunnen we rustig in de vrije natuur onszelf schoonspoelen. ’s Avonds bij het kampvuur hebben we de stenen met de zaklamp nog eens goed bekeken, ze blijken allerlei kleuren te hebben. Al met al was het een heel leuke ervaring, maar morgen trekken we beslist weer verder !!

Verslag 63

Vanmorgen zijn we, na het ontbijt op onze riante plek, eerst nog een keer naar de creek gelopen, waar Bill nu aan het werk was met zijn was- en sorteermachine.

We mochten er zelfs bovenop klimmen, om te kijken hoe alles in z’n werk gaat.

Daarna zijn we nog even langs de plek gegaan waar we gisteren de hele dag naar saffieren gezocht hebben. Er waren weer diverse mensen aan het werk, waarvan we de meesten kenden en het was leuk ze nog even te spreken.

Vervolgens hebben we de inmiddels bekende weg naar Inverell weer afgelegd en zijn Rhonda wezen bedanken voor de saffieren. Het bleek dat Bill ze had uitgezocht en nadat ze de ongeslepen stenen bekeken had gaf ze uitleg wat je er mee kon doen. Bij onze “vondst” van gister zat niet veel van waarde !

Nadat we bij Coles weer een flinke lading boodschappen hebben gehaald, zijn we via allerlei onverharde binnenwegen naar Emmaville gereden.(We hadden onze Tomtom op “kortste route” gezet en komen dan op de mooiste paden terecht !)

We wilden daar op de camping gaan staan, eigenlijk alleen om de was te doen, wat weer hoog nodig was ! Helaas hing er een briefje op de enige wasmachine die er was, dat deze stuk was, dus had het voor ons geen nut hier te gaan staan. Via een prachtige route zijn we verder gegaan naar Torrington, waar ook een camping moest zijn. Deze bleek gesloten ! Dan maar verder naar Tenterfield, weer via binnenwegen en vijfenzeventig kilometer verderop.

Het landschap is nog steeds heel wisselend, met heuvels vol aparte rotsen, diepe dalen waar we door rivierbeddingen rijden en regelmatig passeren we een “grid”, een hekwerk met een rooster op de grond dat twee terreinen scheidt en zorgt dat het vee niet overloopt.

De koeien en schapen lopen los op de weg en ook springen er diverse kangoeroes voor de auto langs. (Als je er één ziet, moet je altijd uitkijken voor een tweede, meestal een moeder met haar jong !) De felgekleurde papegaaien vliegen in groepjes voorbij en we hebben het idee dat we de hele tijd in één groot Nationaal Park rijden !!

Helaas verstrijkt de tijd en komen we pas tegen half vijf op een camping aan. Deze heeft gelukkig meerdere wasmachines en een droger ! Het is inmiddels na tienen en nog steeds ben ik in de weer met de was, het laatste zit nu in de droger. Ook laden we hier weer allerlei batterijen op en hebben we telefoonverbinding, iets wat in de binnenlanden nog steeds geen vanzelfsprekendheid is !!

Verslag 64

Omdat we gisteren een flink stuk gereden hebben, zijn we vandaag al vroeg op de plek van bestemming, genaamd Boonoo Boonoo N.P. De gelijknamige watervallen, die over de oostkant van de New England Tableland tweehonderdtien meter naar beneden afleggen en daar in een “gorge” uitkomen, zijn werkelijk prachtig.

Ze vormen onderweg diverse waterpooltjes waar in gezwommen kan worden.

De Boonoo Boonoo river, die langs de kampplaats (Cypress Camping Area) stroomt is enkele weken terug veel hoger geweest, wat nog goed te zien is aan de omgeknakte bomen en aangeslibde rommel.

Nadat we de hoogtepunten van het park bekeken hebben, maken we er een relaxte dag van: lekker lezen en spelletjes doen bij het kampvuur, dat al vroeg brandt.

Helaas is het vandaag bewolkt en ook valt er regelmatig een buitje, dit komt door een cycloon die actief is aan de westkant van Australië en z’n vele regen deze kant opstuurt ! De “handige” parasol komt weer tevoorschijn en zo zitten we toch redelijk droog !

(De stressvrije werkplek van Wim, de ceremoniemeester bij het huwelijk van Marcel en Marieke op 9 mei !)

Verslag 65

We hadden nog één onderdeel van het Boonoo Boonoo N.P. niet bekeken en daar zijn we vanmorgen mee gestart: Morgan’s Gully, waar rond 1890 honderden mijnwerkers op zoek waren naar goud. Het is een prachtig gebied waar een rivier tussen grote rotsen stroomt, waar waarschijnlijk de stenen schoongespoeld werden in de “goudkoorts” tijd.

We verlaten het park en rijden naar Bald Rock N.P. wat er maar vijfentwintig kilometer vandaan ligt. Na Uluru (Ayers Rock) is het de grootste monoliet van Australië en ook is het de grootste kale granietrots, zo’n tweehonderd miljoen jaar oud ! Hij is 750 meter lang, 500 meter breed en heeft een hoogte van 260 meter. Via een afwisselende 2,5 kilometer lange route zijn we langzaam omhoog geklommen, waar we een uur voor nodig hadden.

We passeerden grote op elkaar liggende rotsblokken en smalle doorgangen. Eenmaal op de top was het uitzicht schitterend !

Je kunt via dezelfde weg terug natuurlijk, maar er is ook een snellere manier en dat is recht naar beneden, wat bést wel steil is !!

Dit “pad” hebben wij genomen en binnen twintig minuten stonden we, weliswaar met knikkende knieën, weer op de begane grond. (Na even wat rek en strek oefeningen voelden we ons weer prima !!)

We overnachten in Bald Rock N.P. en hebben weer een leuke plaats gevonden op een open plek in het bos. Natuurlijk mag er weer een vuur gemaakt worden (het hout ligt zelfs al klaar en hoeft alleen nog gekloofd te worden, wat Wim graag doet !!) en we hebben de namiddag en avond om te lezen en spelletjes te doen. De temperatuur ligt rond de twintig graden en de wind is af en toe stevig, dus een warm vuurtje erbij is best wel lekker !

Verslag 66

We hebben gisteravond een (voor ons) nieuw dier “gespot”: een spotted tailed quoll. We hadden dit “wildlife” al eens op een foto gezien, maar in al die jaren nog nooit in het “echt”. Hij is vrij schuw, maar zat ineens achter ons kampvuur. (Vandaar de nogal rokerige foto!)

De kookaburra’s waren weer volop aanwezig en ook enkele kangoeroes.

Een prima plek dus: Bald Rock Campground ! Wel ligt deze plaats vrij hoog, namelijk op elfhonderd meter boven zeespiegel en met een heldere lucht koelt het dan ’s avonds flink af: het werd tien graden, dat zijn we niet gewend ! Ook stond er een harde wind, maar het bleef gelukkig droog.

We zijn weer een stukje noordelijker gereden, nog steeds in de binnenlanden en zijn (even) de grens met Queensland gepasseerd, hier is het een uur vroeger dan in New South Wales. In het kleine plaatsje Killarney hebben we onze gasflessen voor de laatste keer laten vullen

en vlakbij zijn verschillende watervallen te bewonderen. Bij de Browns Falls was het water zo hoog, dat de wandelroute erlangs onbegaanbaar was.

De Dagg’s Falls hebben we bekeken vanaf een platvorm

en voor de Queen Mary Falls moesten we een korte wandeling maken en deze was zeker de moeite waard.

Onze TomTom stond nog ingesteld op “kortste route” en we hoopten zo met een uurtje op de plaats van bestemming aan te komen, maar dit keer had “ze” diverse binnenwegen opgezocht, die al jaren niet meer in gebruik zijn en die ook niet te rijden waren. Zo dwaalden we steeds verder af van ons doel !

Wel was het weer een prachtige route: door de bergen, langs vele koeien en stieren en ook stond er weer regelmatig water op de weg. Onverwacht kwamen we twee “echte” cowboys tegen, die hun vee opdreven !

Op een gegeven moment zijn we omgedraaid en hebben een stuk route teruggereden en pas om half vijf kwamen we aan bij Tooloom Falls, zes kilometer van Urbenville in N.S.Wales. Hier staan we nu met uitzicht op een prachtige waterval die rijkelijk stroomt vanwege de overstromingen van de laatste tijd. Helaas is er blijkbaar nog niet genoeg regen gevallen, want ook nu komt het water soms met bakken uit de lucht !!

Verslag 67

We zijn gisteravond maar naar binnen verhuisd want het bleef regenen, helaas. Ook vanmorgen kwam er regelmatig een plensbui uit de hemel vallen, maar ons uitzicht op de waterval was nog steeds prachtig !

We gaan nu weer richting de kust en willen de laatste vakantiedagen op twee verschillende eilanden doorbrengen namelijk op North Stradbroke Island en Moreton Island. Het eerste eiland is helemaal nieuw voor ons, het tweede hebben we al twee keer eerder bezocht en blijft onze favoriet. Onderweg regent het weer regelmatig, iets wat we de hele vakantie gelukkig weinig meegemaakt hebben ! Omdat er op de eilanden weinig te koop is, zorgen we dat we voldoende levensmiddelen hebben voor de komende dagen. Ook kopen we uit voorzorg een groot zeil van twee meter dertig bij drie meter, want de komende dagen beloven niet veel goeds wat het weer betreft!! Daarna bezoeken we in Cleveland het infocentrum, waar we gelijk boeken voor een overtocht naar “Straddie”, zoals de Australiërs dit eiland noemen.

We kunnen mee met de boot van half vijf en na drie kwartier komen we aan bij Dunwich, één van de drie plaatsjes op het eiland. Na twintig kilometer rijden zijn we bij onze kampplaats: Adder Rock. Hier proberen we gelijk ons stuk zeil uit en deze bevalt prima !

Het wordt al snel donker (we leven weer een uur vroeger !) en we zijn blij dat we deze plek van te voren geboekt hadden, morgen gaan we het eiland wel verder verkennen !

Verslag 68

Gisteravond liepen er een paar ibissen bij onze camper. Deze vogels, met poten van wel vijfentwintig centimeter lang, hadden we nog nooit gezien. Ze waren totaal niet verlegen en kwamen steeds dichterbij.

Wij zaten onder ons “afdakje”, maar hadden het achteraf niet nodig, het bleef droog en de lucht was helder met veel sterren. De nacht was zelfs tamelijk warm en het dekbed wordt haast te veel. Vanmorgen begon gelijk zonnig en daarom zijn we eerst het strand bij de camping gaan verkennen, dit is werkelijk prachtig, je krijgt er zo’n “bounty eiland” gevoel van !

De vrouwelijke ranger van de kampplaats heeft voor ons de boeking geregeld op Moreton Island en ook de nachten hier op Stradbroke Island zijn allemaal al betaald. Het is de bedoeling dat we vier nachten op Flinders Beach verblijven, als het weer het toelaat, tenminste. Dit strand ligt aan de noordkant van het eiland, tussen de plaatsjes Amity en Point Lookout, waar de zee vrij rustig is. Nadat we het laatstgenoemde plaatsje bekeken hebben en er “bait” gekocht hebben om mee te vissen, heeft Wim de banden een heel eind leeg laten lopen, zodat we over het strand kunnen rijden.

We hebben hiervoor wel een “permit” nodig, die we gisteren al geregeld hadden. Eindelijk kon Wim over het zand rijden, iets wat hij graag doet.

Er zijn zes kampplaatsen op Flinders Beach, allen dicht bij elkaar. We hebben een mooi plekje opgezocht en kijken uit over zee.

In de loop van de middag kwam een ranger langs om te controleren of we aangemeld waren !

We hebben een eind langs het strand gewandeld en tegen vieren is Wim gaan vissen, langzaamaan betrekt echter de lucht. We hebben het zeil alvast gespannen, maar hopelijk hebben we deze niet nodig !

Verslag 69

We hebben gister een heerlijke avond gehad aan het strand bij het kampvuur en waren van plan om vandaag de hele dag op dezelfde plek te blijven.

Helaas liet de zon zich vanmorgen niet zien, wel begon het te regenen. Wim is nog gaan vissen, maar kwam na een tijdje kletsnat terug ! We zaten rustig te lezen, uit de wind en met de regen tikkend op het zeil, toen er een auto met caravan langs kwam. De bestuurder vertelde ons dat hij vertrok omdat er storm op komst was en dat we beter iets meer beschut konden gaan staan. Inmiddels was het weer inderdaad al een stuk slechter geworden: je kon de zee nog nauwelijks zien en de wind wakkerde steeds meer aan. We hebben ons boeltje ingepakt en zijn over het strand terug gereden naar de camping Adder Rock, waar we dinsdagnacht ook stonden. We kregen hier een mooie beschutte plek toegewezen (met stroom) en met uitzicht op de bossen en hoefden niet eens bij te betalen. Van een campinggast hoorde ik dat ze die dag al twee keer een stormwaarschuwing hadden gekregen, wel vreemd dat er geen ranger langs de plekken aan het strand is gereden !! We zijn nog even naar zee gelopen toen het droog was en helaas zag alles er heel anders uit dan gisteren.

De rest van dag bleef het regenen ! Alles is kletsnat buiten en regelmatig komt er een grote windvlaag over, ik ben blij dat we niet meer aan het strand staan !

We zitten erg te twijfelen wat we de komende dagen gaan doen. We hebben nog bijna twee weken vakantie, maar de weersvoorspellingen zijn ronduit slecht ! Elke dag regen en storm ! Waarschijnlijk zeggen we Moreton Eiland af, we zijn er twee keer geweest met prachtig weer en kunnen beter dat in herinnering houden !

Gisteren schreef ik dat we ibissen gezien hadden, maar dat bleken andere vogels te zijn. (Ik moet aan de ranger nog even vragen hoe ze heten !) Vandaag hebben we wél een ibis gezien, met z’n kromme snavel !

Verslag 70

We kijken niet meer naar het weersbericht op internet ! Het zou de hele dag regenen en we hebben geen drup gehad. Wel was het bewolkt vanmorgen, maar al snel was er blauwe lucht te zien en voor de middag scheen de zon al volop !! Nu klaag ik niet, maar je wordt wel aan het twijfelen gebracht of je wel naar een bijna onbewoond eiland moet gaan. Er stond nog wel aardig wat wind vanmorgen en daardoor konden we veel natte spullen van gisteren weer droog krijgen. Daarna werd het tijd om het eiland verder te verkennen. Eerst zijn we naar Amity gegaan, vanwaar we maandagmorgen, als het weer het toelaat, overvaren naar Moreton Island. We hadden in Amity al een campingplaats besproken van zondag op maandag, maar het ziet er zo mooi uit dat we bijgeboekt hebben voor morgenavond. Aan deze kant van het eiland is de zee heel kalm, er is een grote jetty waarvandaan je kunt vissen en ook zwemmen kan hier prima. Toen we op de lange steiger stonden kwamen er enkele dolfijnen langzaam langs zwemmen. Ze proberen de vangst van de vissers van hun haak te pikken!

Via Dunwich zijn we de “binnenlanden” ingereden (Straddie is op het breedste punt nog geen tien kilometer!) en hebben eerst het Brown Lake bekeken. Er waren net een paar schoolklassen bezig geweest op het water, dus het was er knap druk.

Er liep nog een “prachtig” pad langs het meer op, maar zoiets hebben we al eens gereden, dus dat hoeft niet meer !!!!

De weg loopt verder door naar de oostkust van het eiland waar over de totale lengte een zandstrand is. Hier wilden we eigenlijk gaan strandrijden maar de zee was er erg ruw en het zand nogal mul. Stel dat je vast komt te zitten, er was verder helemaal niemand !

We zijn teruggereden, weer via Dunwich (er zijn maar een paar wegen op het eiland) en zijn even gestopt bij Mora Springs. Er lopen allerlei stroompjes vanaf het eiland richting zee met bruinig water en dit was er één van.

Vervolgens hebben we bij Point Lookout de Cylinder Beach bezocht, waar zelfs een “lifeguard” aanwezig was.

Na nog een “uitkijkpunt” werd het tijd om een mooi plekje op te zoeken aan Flinders Beach, daarvoor moesten we eerst weer een stuk over het strand rijden, waar het langzaam eb werd. Ik heb een tijdstabel voor de waterhoogtes, zodat je precies weet wanneer je wel of niet over het strand mag rijden !!

We staan nu weer haast op dezelfde plek als gistermorgen, alleen kunnen we nu nog beter over zee uitkijken.

De zon schijnt weer volop en tot half vier uur blijven we in de schaduw van de parasol.

Daarna maken we een wandeling langs het water en vervolgens gaat Wim vissen in de branding.

De temperatuur is opgelopen naar dertig graden en er is bijna geen wind. Zo mag het van mij de rest van de vakantie blijven !!

(De naam van de vogel met z’n lange poten is: curlew en de locals noemen hem thick knee !)

Verslag 71

Het kampvuur afgelopen nacht was geen overbodige luxe, want bij de heldere sterrenhemel koelde het aardig af.

Vanmorgen scheen de zon gelijk weer volop en hebben we in de schaduw ontbeten. Daarna wandelen we nog wat over het strand en wachten we tot het zeewaterniveau weer wat lager is. Het is druk op het strand met auto’s die op zoek zijn naar een mooi plekje voor het weekend.

Wij vertrekken juist weer na twee heerlijke dagen aan zee ! We doen in Point Lookout voor de laatste keer boodschappen deze vakantie en rijden daarnaar door naar de camping op Amity Point. Hier stop ik (ook voor de laatste keer) de vuile was in de machines en met de zon en een verkoelende wind is deze zo droog. Vlak voor onze kampeerplaats ligt de jetty, een prima plaats om te vissen en Wim heeft daar dan ook uren vertoefd.

Er zijn enkele duikers actief vlakbij de steiger.

Tegen vijven komen de dolfijnen weer voorbij, ze zijn duidelijk mensen gewend en Wim kan ze zelfs uit de hand vis voeren.

Vanaf Amity Point vertrekt ook de veerpont naar Moreton Island en ik heb gelijk even gecheckt of we maandagmorgen om half acht meekunnen, wat geen enkel probleem is.

We kijken uit over het westen wat inhoud dat we de zon in de zee kunnen zien zakken ! Helaas is het niet helemaal onbewolkt en verdwijnt hij voortijdig.

Vanavond zijn we voor het eerst deze vakantie uit eten geweest (had Wim ook een keer vrijaf !), natuurlijk hebben we alleen diverse soorten vis gegeten, vers uit de zee ! Terug bij onze kampplaats genieten we nog even na, luisterend naar de kabbelende golven, maar dit keer zonder een verwarmend vuurtje !

Verslag 72

Onze laatste dag op “Straddie” hebben we heel relaxed doorgebracht. Wim is twee keer wezen vissen op de lange pier vlak voor onze campingplaats.

Het krioelt hier van de vis en hij had regelmatig beet, maar dan kwamen de dolfijnen eropaf en die aten de vis van de haak. Een leuk spelletje ! (Van de zestien gevangen vissen kwamen er zes in de bek van de dolfijnen terecht !).

Ook zijn we de camping rondgelopen op zoek naar koala’s, want die huizen hier én we hebben ze gevonden ! Eéntje was diep in slaap, hoog in een boom, een andere was duidelijk wakker en klom steeds hoger een tak in.

Naast deze mooie dieren zien we nog volop gahla’s, met hun felle roze borst, ibissen en diverse andere vogels waarvan ik de naam niet weet !

We hebben de parasol weer nodig en genieten in de schaduw van een spannend boek. Om half zes gaan we aan de waterkant zitten en kijken weer naar een mooie zonsondergang, als het goed is krijgen we deze de komende dagen nog vaak te zien !!

Verslag 73

We zijn vanmorgen om zes uur opgestaan, zodat we eerst nog even een “echte” douche konden nemen en tijd hadden voor een ontbijt. Om half acht rijden we achterwaarts de pont op, die ons een half uur later afzet bij Kooringal op de zuidpunt van Moreton Island, een zandeiland van vijfendertig kilometer lengte. Wim heeft de banden weer een stuk leeg laten lopen om zo een betere grip op het zand te hebben. Er is nog een passagier op de ferry, een local die op Moreton woont. Ik heb hem gevraagd wat de beste route was, vanwege het opkomende tij en hij heeft ons allerlei tips gegeven.

Eenmaal aan wal rijden we eerst een stuk achter hem aan over het strand en door het kleine dorpje Kooringal en daarna gaan we alleen verder.

We komen door mangrovebossen en langs hoge zandduinen.

Het water komt steeds verder omhoog en de weg wordt steeds smaller. Op een gegeven moment wordt het te link om verder te rijden en draaien we om.

Wim heeft een stukje terug een mooi plekje gezien en daar gaan we staan, het is drie meter boven zeespiegel dus hoog genoeg.

We kunnen in de schaduw staan en zien langzaam het laatste stukje strand verdwijnen onder water, we waren dus maar net op tijd. Wim pakt z’n hengel en heeft binnen korte tijd een grote flathead aan de haak,

welke we tussen de middag gelijk opeten, verser kan het niet !

Pas na de middag zakt het water weer en omdat het hier heel ondiep is staan er snel grote vlaktes droog. De krabbetjes komen massaal tevoorschijn uit hun holletjes en “bemannen” het strand, een mooi gezicht.

Wij lezen wat, doen een spelletje en genieten van het mooie uitzicht. Er waait een heerlijk verkoelend briesje, zodat het prima uit te houden is.

Tegen vieren houden we al “happy hour”, omdat we vanaf nu vroeger naar bed en vroeger op willen staan; dus tegen zessen eten, daarna een kampvuurtje en om tien uur plat. Morgen willen we verder naar het noorden rijden en moeten we al vroeg vertrekken om de vloed voor te zijn. Omdat we aan de westkant van het eiland zitten kunnen we de aankomende dagen de zon onder zien gaan, wat altijd weer een mooi gezicht is !!

Verslag 74

We waren vanmorgen om zes uur al ons bed uit, de zon komt dan net op en omdat we om negen uur (!) op bed lagen, hadden we de slaap wel uit. Om kwart over zeven reden we al langs het strand in noordelijke richting. Elke keer moet je rekening houden met de getijden (eb en vloed) en daar je rit op aanpassen. We wilden naar The Wrecks, een plek waar je zowel kunt vissen als snorkelen. Het was nu goed te doen, het rijden over het zand, al was het te berijden gedeelte soms nog smal. Onderweg kwamen we langs twee oude verroeste stoomschepen, die hier zo’n honderd jaar geleden vergaan zijn.

Halverwege het westerstrand ligt het Tangalooma Resort, een voormalig walvisstation. Hier moeten we achterlangs rijden, waar het zand erg mul is. Eén keer zitten we vast, maar Wim krijgt ons er gelukkig weer uit door veel te schakelen en heen en weer te manoeuvreren.

Na vijf kilometer door het “binnenland” komen we weer uit bij de westkust. Hier liggen veertien oude schepen op de bodem, die er ongeveer vijftig jaar geleden bewust tot zinken gebracht zijn, om zo een beschutte ankerplaats te creëren voor boten.

Er heeft zich wat koraal gevormd en daardoor zitten er veel soorten vis, een mooie spot om te duiken of te snorkelen. Ook vandaag zie je weer mensen met duikbrillen op zwemmen, maar er staat een vrij harde wind en daarom trekt het ons niet om het water in te gaan.

Wim gaat liever vissen en haalt een mooie “travelles” naar boven, die tussen de middag weer in de koekenpan belandt.

We zien nog een schildpad zwemmen, slechts een paar meter van het strand af, hij is ongeveer tachtig centimeter lang en komt even met z’n kopje boven water ! Ook komen er regelmatig grote vrachtschepen voorbij.

Tegen tweeën verlaten we de plek weer en zoeken een stek op om te overnachten, deze vinden we net boven Ben-ewa, weer aan het strand. Hij is iets minder mooi dan gisteren, maar we kijken uit op zee.

Helaas komen er regelmatig donkere wolken voorbij, die ook nog wat regen laten vallen. We hebben ons zeil weer gespannen en blijven daardoor gelukkig droog. De zonsondergang ziet er vandaag ook heel anders uit dan gisteren.

(vandaag)

(gisteren)

Nadat we om zes uur het eten op hebben maakt Wim weer een mooi vuur, wat er voor zorgt dat we behaaglijk buiten kunnen blijven zitten !

Verslag 75

We zijn vanmorgen iets later actief geworden als gister. Pas tegen negenen reden we weg van onze kampplaats. Rond twaalf uur is het vloed, maar omdat er pas een “nieuwe maan” is en het sikkeltje nog maar smal is, komt het water niet zo hoog. We rijden verder in noordelijke richting over het strand

en bij het kleine plaatsje Bulwer gaan we landinwaarts. Moreton Island is één groot Nationaal Park, alleen de drie kleine nederzettingen en het resort vallen erbuiten. Alle wegen op het eiland zijn zandwegen, de ene keer harder dan de andere, maar alleen met 4WD te berijden. We hebben ongeveer dertig kilometer binnenwegen gereden vandaag, maar de gemiddelde snelheid ligt rond de vijfentwintig kilometer per uur. Na vier kilometer rijden wijken we even uit naar de zee en komen uit bij Tailor Bight, een echte vissersstek.

We maken er rechtsomkeert en gaan weer de binnenwegen op.

Bij “Five Hills” wandelen we naar boven en hebben vandaar een prachtig uitzicht over het noordelijk deel van het eiland.

Daarna rijden we door richting North Point, we moeten een paar keer door een diepe plas rijden, waar ik, voor de zekerheid, eerst doorheen wandel.

De ondergrond is hard en het water komt tot net onder mijn knieën, dus hier kunnen we makkelijk doorheen. De weg buigt af naar Cape Moreton C.P. waar een oude vuurtoren, gebouwd in 1857, honderd meter boven zeespiegel staat.

Hiervandaan kijk je over de oostkant van het eiland en de Pacific Ocean.

We rijden terug naar de noordpunt, waar we de camper parkeren, je mag hier niet verder rijden, omdat het beschermd gebied is. De punt bestaat uit grote rotsen waar het water nu met geweld tegenaan beukt.

Een smal paadje leidt ons naar de “Honeymoon Bay”, een beschutte baai met een klein strandje.

De wind is echter vrij noordelijk dus ook hier zijn de golven vrij hoog. We pauzeren op de rotsen en nuttigen een biertje en wat koude kip en genieten van de mooie omgeving.

Tegen de tijd dat we weer terug zijn bij onze camper is het water alweer aan het zakken en rijden we weer in zuidelijke richting, eerst over binnenwegen en net onder Bulwer komen we weer op het strand uit.

Na een klein stukje strand rijden zien we een prachtige plek, in de schaduw en met uitzicht op zee, hier parkeren we ons huis op wielen.

We hebben nog de hele middag om te relaxen, te lezen en te vissen.

De temperatuur ligt nog steeds rond de zevenentwintig graden en het water loop je zo in, toch blijft het bij ons vaak bij pootje baden !

Just another day in paradise !

Verslag 76

We lagen gisteravond nog maar net op bed toen het begon te regenen en er is aardig wat gevallen vannacht. Vanmorgen was het bewolkt en fris, maar al snel is het weer aangenaam warm. We willen elke dag een stukje van het eiland zien dus vertrekken we weer van ons prachtige plekje. Via Bulwer, waar we onze vuilnis lozen, rijden we naar de oostkant van het eiland waar het mooie meer “Blue Lagoon” ligt. Onderweg zien we een wild zwijn, waar voor gewaarschuwd wordt: we moeten zorgen dat er ’s nachts geen vuilnis buiten is, want daar zijn ze gek op. Op de route moeten we een paar keer door een flinke plas water rijden, het gevolg van de regen.

Eenmaal aan de kust zien we ook de gevolgen van de overstromingen: de weg naar Blue Lagoon is gesloten en ook moeten we door het water om op het strand te komen, maar we hebben een prima auto die overal doorheen ploegt.

We rijden maar een klein stukje strand want de vloed komt er weer aan.

Er is een uitkijkpunt naar de Honeyeater Lake en een wandelpad naar de Blue Lagoon, maar omdat het bewolkt is, zien de meren er grauw uit.

We nemen dezelfde weg weer terug, maar bij aankomst op ons mooie stekje, is deze helaas bezet door een andere kampgast. We rijden zuidwaarts richting Cowan Cowan en merken dat veel plekken aan het strand “vol” zijn. Inmiddels is het bijna “high tide” en wordt het lastig rijden op het strand, we moeten diverse keren door zeewater rijden. Gelukkig vinden we een plek met uitzicht op zee, al is deze iets minder mooi dan de vorige. (We zijn gewoon ontzettend verwend met al die prachtige plaatsen !).

In de loop van de middag wordt het weer steeds beter en hebben we op het strand zelfs de parasol nodig.

Tegen de avond nemen we een douche met de “zwarte zak”, die aardig opgewarmd is door de zon. Hier op de strandplaatsen zijn geen sanitaire voorzieningen en ’s morgens moeten we dan ook een kuil graven voor onze “behoefte”. We beseffen dat we over een week al in het vliegtuig op weg naar huis zitten, maar na bijna drie maanden Australië is het ook weer fijn om huiswaarts te gaan !

Verslag 77

Elke dag gaan we slapen en worden weer wakker met het geruis van de rollende golven op het strand, een heerlijk geluid dat we, eenmaal thuis, best zullen missen ! We hebben vandaag maar een klein stukje in zuidelijke richting gereden en vonden een prachtige plek net onder het Tangalooma Resort.

Toen we alles opgezet hadden (het blauwe zeil zetten we ook iedere dag op, want er gaat geen dag voorbij zonder een buitje !) zijn we naar het resort gelopen. Daar hebben we onze bootreis geboekt, die ons vanaf het eiland, woensdag 4 april, in twee uur tijd naar Brisbane moet brengen.

Het is vrij druk bij Tangalooma, er komen diverse boten met passagiers aan, behalve Australiërs veel Japanners.

Ook komen er gasten per helikopter of vliegtuigje aan op Moreton. Alles ziet er goed verzorgd uit op het resort en ook is er van alles te ondernemen: een bus rijdt rond over het eiland, een boot verzorgt snorkeltrips en andere tochtjes op het water, je kunt quads (een motor op vier wielen) huren, een kano of een zeilbootje.

Er zijn diverse restaurants en er is entertainment. Wel is alles aardig aan de prijs, we nemen een biertje en zijn 13,50 dollar (ongeveer zes euro per glas bier) kwijt ! Elke avond worden er dolfijnen gevoerd, één van de belangrijkste attracties van het resort. We hebben dit al eens gezien en bovendien heeft Wim heeft ze op Straddie zelf al visjes gegeven, dus we gaan dit spektakel hier niet bekijken. Op het zand liggen enkele zeesterren, die met de golven op het strand zijn gespoeld, sommigen kunnen we nog “redden” door ze terug te gooien in zee.

We lopen weer terug naar ons “stekje” en zijn het er samen over eens dat we hier veel liever staan dan dat we in het resort logeren. Hier staan we helemaal alleen, kunnen een kampvuurtje maken en genieten van de geluiden van de natuur ! Tegen de avond werpt Wim z’n hengel nog een keer uit in het water en samen zien we daar de zon ondergaan !

Verslag 78

Een paar honderd meter van ons plekje vandaan loopt een pad met treden omhoog naar “The Desert”, een grote zandberg midden op het eiland.

Voor de mensen die één of twee dagen naar Moreton komen is dit een vast onderdeel van hun “sportieve” programma, namelijk sleetje rijden van de zandduinen. Wij houden het bij de wandeling en stoppen boven op de “zandbak”.

Eenmaal terug aan zee lopen we gelijk door naar het “Tangalooma Wild Dolphin Resort”, zoals het officieel heet, weer was de branding vol met zeesterren.

We waren namelijk gisteren vergeten onze douchezak te vullen, toen we bij “the Wrecks” (een campingplaats) ons vuil wegbrachten. Er zijn drie waterpunten op het eiland en vijf campingplaatsen waar je water kunt halen. Het verschil tussen een campingplaats en een plaats aan het strand is dat er toiletten zijn, koude open douches en water (wat je voor je het drinkt moet koken !). Het nadeel is dat je er geen kampvuur mag maken en dat je beschut staat en dus geen direct zicht hebt op de zee en het strand, daarom kiezen wij voor een strandplaats. Toen we bij het resort aankwamen, werden net de “vogels gevoerd”. Een paar arends vlogen rond, in het water waren enkele aalscholvers en ook één pelikaan liet zich zien, deze pikte dus de meeste vis in !

Op Moreton Island moeten meer dan honderdvijfentwintig verschillende vogelsoorten zijn !

De helikopter van het resort is constant in de lucht om gasten een blik over het eiland te geven, een rondje wat met vijf minuten bekeken is en zeker niet goedkoop is.

Ook komen er weer enkele boten binnen met nieuwe vakantiegangers.

Nadat we onze flessen gevuld hebben met water keren we terug naar onze mooie plek,

na een paar uur is het water in de zak warm en kunnen we weer douchen.

We blijven vandaag op dezelfde plaats staan en trekken morgen pas weer verder !

Verslag 79

We hebben aardig wat kilometers over het eiland gecrost vandaag en dat was nodig ook, want onze koelkast had gisteravond de strijd opgegeven. We waren natuurlijk gisteren niet verhuisd en de dag ervoor hadden we ook niet veel gereden, dus de accu was helemaal leeg. (En dan stonden we nog wel in de schaduw en heb ik geen lamp aangedaan !) Gelukkig heeft de auto een aparte accu, anders hadden we nu een probleem. Vanmorgen heeft Wim de auto een tijdje stationair laten draaien en langzaam ging de temperatuur van de koelkast weer naar beneden, er zit nog vlees in, wat groente, witte wijn en diverse blikjes bier ! En een warm biertje smaakt niet !! We zijn naar de zuidelijke punt van het eiland gereden, vanwaar we ook gestart zijn. Onderweg kom je langs the Big Sandhills, die een hoogte hebben van zo’n tachtig meter.

Ik ben er een stukje opgeklommen en kon daarvandaan de stad Brisbane zien. Het is “low tide” en het “blauwe krabbetjes leger” is weer druk bezig op het strand.

Eenmaal op de zuidpunt blijkt de weg naar Mirapool, een plaats waar veel vogels huizen en verderop de route naar de oostkant van het eiland gesloten te zijn. Door de vele overstromingen van een paar maanden terug is de weg onbegaanbaar geworden en ze zijn nog druk bezig dit te herstellen, we moeten dus dezelfde weg weer helemaal terug.

Door het “zand rijden” verbruikt de auto best wel wat en Wim vult de tank met de reservediesel die we de hele vakantie al bij ons hebben.

Naast de Big Sandhills heb je ook de Little Sandhills, die iets dichter bij de doorgaande weg liggen. Het is er erg mul en terwijl we er, voor de derde keer deze vakantie, langs rijden schuift de camper weg en komen we vast te zitten en goed ook !!

Met de schep zijn we ieder een poos bezig zand weg te werken, maar bij een tweede poging om weg te komen zitten we nog net zo vast. Achter ons komt een auto aanrijden en even later ook één uit noordelijke richting. We houden de hele boel op, want niemand kan ons passeren, maar Australiërs zijn altijd zeer behulpzaam en de chauffeur van de auto achter ons laat onze banden nog een beetje verder leeglopen, iets wat Wim anders ook gedaan zou hebben en de andere “driver” heeft gelukkig een sleepkabel bij zich, die hij gelijk opzoekt.

Achterwaarts rijdend trekt hij ons uit het zeer mulle zand en komen we weer vrij. Wij rijden verder in noordelijke richting, achter het resort langs en bij “the Wrecks” halen we even water voor de douchezak.

Het is er goed druk, je kunt zien dat het weekend is: er liggen diverse zeil- en motorboten voor anker en ook staan er veel auto’s met gezinnen, die aan het zwemmen of zonnebaden zijn.

We rijden weer noordwaarts op zoek naar een nieuwe stek, maar kunnen niets moois vinden, alles is bezet,

dus maar weer verder. In het plaatsje Bulwer kopen we nog een twintig liter tank diesel, die hier het dubbele kost in vergelijking met de vaste wal, namelijk drie dollar per liter !!, maar we willen niet zonder komen te zitten. Daarna rijden we helemaal door tot North Point in de hoop daar een campingplaats te vinden, helaas is ook hier alles “vol”, de Pasen komt eraan en daarom begint het eiland langzaam vol te stromen met vakantiegangers. Het aankomend weekend verwachten ze zo’n zesduizend mensen op het eiland ! We rijden terug naar Bulwer en inmiddels is het al drie uur ’s middags en komt de vloed weer opzetten. Net zuidelijk van het plaatsje vinden we een plekje, niet zo mooi als ons laatste stekkie, maar we zoeken niet verder !!

We kunnen hier een kampvuurtje maken, in de schaduw zitten en de zee (nog net) zien. Wel stroomt er een creek vlakbij, wat inhoud dat er muggen zitten, iets waar Wim altijd veel last van heeft, ze moeten hem altijd hebben !! We hebben dan ook al diverse spuitbussen “Personal Insect Repellent” leeggespoten !

Tegen de avond maken we nog een strandwandeling, je kunt zien dat het niet altijd even gemakkelijk is om een goede weg te vinden door het mulle zand en de diverse creeks ! We zijn altijd weer blij voor de vloed een veilige plek gevonden te hebben !

Verslag 80

We zijn vanmorgen weer naar de noordpunt gereden, waar we nog een keer over het strand naar de uiterste punt zijn gelopen.

Het is nu eb en dan lijkt deze plek net op een groot bubbelbad, waar het water over de rotsen stroomt.

Het is prachtig weer, we hebben al dagen geen regen meer gehad en de temperatuur ligt ruim boven de dertig graden.

Via Cape Moreton rijden we naar de oostkant van het eiland, waar het strand nu mooi breed is.

We hebben altijd veel bekijks, want we zijn de enigen op het eiland met een camper, de meeste 4WD auto’s hebben een tent bij zich, om te overnachten. We volgen het strand zuidwaarts en na ruim dertien kilometer komen we uit bij de “middle road”, een weg van zeven kilometer die de oostkant met het westelijke gedeelte verbindt.

Als we aankomen bij de westkant zien we een grote zeearend, die net z’n prooi aan het verslinden is.

We hebben nu zo’n beetje het hele eiland verkend en willen nu voor de laatste twee dagen een mooie stek hebben en die vinden we, net boven Cowen Point !

Dit is werkelijk de meest mooie plek van het hele eiland ! We kijken uit over zee, zitten vlakbij het strand en het water is hier vrij ondiep, ideaal om te zwemmen en te relaxen.Voor het eerst hier op het eiland doen we onze zwemkleding aan en duiken twee keer over, verkoeling zoekend, de zee in.

Wim heeft nog een tijdje gevist, ook vanuit het warme zeewater.

De douchezak wordt volop gebruikt om het zoute water weer af te spoelen. We maken ons één na laatste kampvuur en zijn nu bijna door onze houtvoorraad heen. (We hadden vier grote zakken bij ons, want hier op het eiland is niets te vinden.)

We krijgen weer het “bounty gevoel” en willen dat graag nog even houden ! Over vier dagen zijn we terug in Holland waar het, na een paar warme dagen, nog maar negen graden is !!

Verslag 81

Vanmorgen werden we vroeg wakker van het geklapper van ons zeil, dat nu dienst doet als zonnescherm.

Het waaide flink en ook kon je de golven van de zee goed tegen het strand horen slaan. Zou onze laatste dag op het eiland dan een heel winderige worden ? Gelukkig nam de wind in de loop van de morgen af en kregen we weer een prachtige dag, vol zon en met een heerlijke temperatuur. We zijn weer een paar keer het water in geweest en hebben een stuk langs het strand gewandeld, verder waren we heel lui !

Ik heb, voor de derde keer deze vakantie, Wim nog even gekortwiekt, zodat hij er netjes uitziet als we thuis komen !

Ook heb ik, voor de laatste keer deze vakantie, m’n haren weer boven de afwasbak gewassen en daarna gedroogd voor in de auto, met de omvormer en mijn gewone föhn.

Alles heeft perfect gewerkt, we hadden overal een oplossing voor ! Wim heeft een paar keer de auto stationair laten draaien, zodat we onze laatste biertjes koud houden en met de zwarte douchezak hebben we ons weer heerlijk schoongespoeld.

Vanavond nog een laatste kampvuur, waar we al het hout opstoken wat we nog over hebben en dan wordt dit echt de laatste nacht op Moreton Island !

Verslag 82

We hadden gisteravond weer een heldere sterrenhemel en de maan liet z’n licht schijnen over een kalme zee. Omdat er weinig wind stond bleef het vrij warm en ons laatste kampvuur (de 43ste !) was dan ook meer voor de gezelligheid en om het laatste hout op te branden, dan voor de warmte.

Ook ’s nachts was het laken op bed nog haast te veel. (Dat wordt weer wennen in Holland !)

We werden wakker met het geluid van de rollende golven op het strand en de zon die door het “gaasraam” naar binnen scheen, wat zullen we dit eiland missen ! Vanmorgen hebben we voor het laatst ons “toilet met uitzicht” gebruikt en daarna het gat weer dicht gemaakt !

Na het ontbijt zijn we vast begonnen met spullen inpakken, we staan hier lekker in de schaduw en we komen pas eind van de middag in Brisbane aan en dan zouden we alles in het donker moeten doen. De tassen zijn zo gepakt: alle kleding en handdoeken moeten thuis toch in de wasmachine, want alles is vuil of stinkt naar rook. Tegen half twee pakken we ons boeltje op en verhuizen naar “the Wrecks”, waar om half vier de boot vertrekt naar het vaste land.

Wim maakt z’n laatste aas op met vissen en daarna duiken we nog een keer het water in.

Langzaamaan wordt het weer vloed en dat voel je aan de stroming: als je languit in het water ligt drijf je langzaam af. Tegen drieën komt de boot in zicht en sluiten we ons aan bij de andere auto’s, die het eiland weer verlaten.

We mogen als eerste de veerpont op en een half uurtje later varen we richting Brisbane, de vakantie zit erop!

Wim pompt de banden weer op, om beter op het asfalt te kunnen rijden.

Ruim na vijven gaan we ook als eerste weer de boot af en mengen ons in het drukke verkeer van de stad, op weg naar een camping, waar we na zessen aankomen. Wim bereidt voor het laatst een lekkere maaltijd en ik probeer al het zand weg te vegen wat overal tussen en in zit !

Vanavond géén kampvuur, géén ruisende golven en ook géén aparte vogelgeluiden !

Laatste verslag 83

We waren vanmorgen al om half zeven wakker, dus tijd genoeg om te douchen, te eten, de laatste spullen te pakken, alles te checken en nog eens te checken.

Tegen tienen waren we bij de Apollo dealer, waar ze vrij snel bekeken hadden dat de camper er geen krassen of deuken bij gekregen had. We krijgen netjes het geld overgemaakt van de stoelen en van de schep, die we onderweg aangeschaft hebben, omdat die van hun waardeloos was. Binnen een half uur waren we er weer weg en een taxi heeft ons bij de internationale luchthaven van Brisbane afgezet. Het is niet gelukt bij het inchecken om “lange benen plaatsen” te bemachtigen, dus waarschijnlijk zit Wim een beetje krap ! Bij de winkeltjes hebben we onze laatste dollars opgemaakt aan wat souvenirs en daarna werd het tijd om naar de “gate” te gaan.

Onze heerlijke vakantie van drie maanden zit erop, maar wat hebben we weer veel mooie dingen gezien en gedaan ! We hebben op 74 verschillende kampplaatsen gestaan, waarvan er vierendertig niets kostten. In het totaal hebben we ruim 8700 kilometer afgelegd met de auto en natuurlijk ook nog heel wat wandelingen gemaakt !

Einde van een schitterende tijd in Down Under !

Duikvakantie Egypte en bezoek aan Petra Jordanië 2011

duik foto 1

Duikvakantie Egypte ??

Ons duikavontuur eindigde al na 1 dag.

Tijdens de eerste duik ontstonden er oorproblemen en mocht er 15 dagen niet gedoken worden (reversed earblock).

En wat even erg was !!!

Door de voorgeschreven medicijnen geen alcohol,

daar zit je dan all inclusive met lekkere wijn en je mag alleen koffie en water.

Maar niet getreurd we konden snorkelen en de onderwaterwereld is ook op die manier prachtig.

Tevens zijn we deze vakantie 1 dag naar Jordanië geweest en hebben daar de stad Petra bezocht.  In totaal heen en terug 16 uur reizen vanaf Dahab, 1 uur eten en slechts 3 uur voor een van de zeven wereldwonderen. (veel te kort)

Egypte zelf met al zijn monumenten en pyramides hebben we deze keer niet bezocht maar in F O T O A L B U M op deze website staan ruim 150 foto’s van een eerdere vakantie Egypte 2005

VEEL LEES EN KIJKPLEZIER

Egypte 2011 Verslag 1

Nadat we begin vorig jaar ons duikbrevet hebben gehaald op het eiland Zanzibar, zijn we niet meer wezen duiken, hoogste tijd dus om weer eens de wonderen onder water te gaan bekijken. Nu hebben we vorige week in Center Parcs Heijderbos een opfriscursus gedaan, dus als het goed is mogen we zo, zonder extra oefenen, de zee in.

1

Zondag 20 november zijn we, met dichte mist, tegen half één ’s middags vertrokken vanaf Schiphol en om half zeven kwamen we aan in Sharm el-Sheik (het is hier één uur later dan in Holland), daarna moesten we nog een uur, in het donker, met de bus naar Dahab. We verblijven in Happy Life Village en hebben een mooi huisje met uitzicht op de bergen, het strand en de zee.

2

Bij aankomst was het nog 17 graden en om tien uur zaten we nog buiten te eten, wel heb je dan een vest nodig. Na de maaltijd hebben we nog een tijdje zitten kletsen met een paar Hollanders en hebben de Egyptische wijn (Obelisk) geprobeerd, deze smaakt prima ! Toch waren we vanmorgen al om 7 uur wakker, de zon schijnt volop en tijdens het ontbijt was het haast te warm in de zon.

3

4

Om tien uur moesten we ons melden bij de receptie voor de nodige uitleg over ons verblijf en ook is er de mogelijkheid om excursies te boeken. We krijgen uitgebreid verslag over de omgeving: Dahab ligt in het Aziatisch gedeelte van Egypte aan de Golf van Aqaba, tussen Sharm el-Sheik en Taba. De mensen leven hier alleen van het toerisme. Het is een prachtig gebied om te snorkelen of te duiken met z’n vele koraalriffen. De Golf van Aqaba ligt aan vier verschillende landen: aan de overkant van het water zie je de bergen van Saoedie Arabië, in het noorden ligt Israël en ook een kleine strook van Jordanië grenst aan dezelfde zee. Zes jaar geleden hebben we al veel gezien van Egypte tijdens onze 25 jarige huwelijksreis: o.a. Cairo, de Sinaï-woestijn, de Nijlcruise, de Mozesberg en Aboe Simbel (zie de fotoalbum van onze website), dus nu hebben we maar één excursie geboekt namelijk naar de stad Petra in Jordanië, in 2007 uitgeroepen tot één van de zeven nieuwe wereldwonderen. Na de bijeenkomst zijn we doorgelopen naar het duikcentrum en ook daar hebben we weer de nodige informatie gekregen.

5

We hebben voor morgenvroeg negen uur onze eerste duik geboekt, gewoon vanaf het strand. Er gaat een gids mee en misschien nog een paar andere duikers. We hebben ons zomerpak meegenomen, maar het water is de laatste dagen afgekoeld naar ongeveer 22 graden en dus wordt ons aangeraden een neopreen pak met lange mouwen en pijpen te nemen. Ook onze zwemvliezen zijn niet geschikt, omdat je over de rotsige grond moet lopen. We huren deze spullen dus van de duikschool. Tegen twaalven hebben we ons eigen pak aangetrokken en zijn gaan snorkelen, inderdaad is het vrij fris en zijn we blij dat we met snorkelen zo wie zo een pak aan hebben. De wind boven water is fris en na zo’n 40 minuten in zee zijn we aardig afgekoeld. We laten ons opdrogen in de zon, maar echt heet is het niet, vanwege de frisse wind. Tijdens het snorkelen heeft Wim de onderwatercamera meegenomen en heeft al heel wat foto’s gemaakt.

6

7

8

’s Middags worden we gebeld door Wim’s moeder: in Holland zijn ze ongerust want er zijn grote demonstraties in Cairo en er zijn al tientallen doden en honderden gewonden gevallen. (Het is al net zo als tijdens onze vakantie in Marokko, daar waren in die tijd ook allerlei demonstraties in Casablanca en Rabat !). Wij kunnen haar echter gerust stellen, we zitten honderden kilometers van Cairo, Sharm el-Sheik ligt hier 100 kilometer vandaan en zelfs de kleine plaats Dahab is nog 7 kilometer verwijderd van ons ressort.

9

10

Wat heel jammer is, is dat om kwart over drie de zon al achter de bergen verdwijnt, waardoor het gelijk fris wordt. Ik ben blij dat ik lange broeken en vesten bij me heb ! Ook moeten we nog even wennen aan het eten, het smaakt allemaal prima, maar het is toch heel anders gekruid en onze magen rommelen af en toe gevaarlijk ! Hopelijk volgt er geen diarree !!

Verslag 2

Ik was best een beetje zenuwachtig voor de eerste duik en heb gister en vanmorgen weinig gegeten. Tegen half negen hebben we de duikuitrusting gepast: een dik pak met lange mouwen en broekspijpen, waterschoenen en zwemvliezen. Ook krijgen we een vest waar de zuurstofcilinder in vastgemaakt wordt en heel veel lood aan de gordel, omdat de Rode Zee een hoog zoutgehalte heeft.

1

2

3

4

We gaan samen met een instructeur de zee in, zonder andere duikers. Het is even wennen met het grote pak en de andere zwemvliezen en ook heb ik wat last van m’n linkeroor. (Vorig jaar heb ik een oorontsteking aan het duiken over gehouden !). Wim is weer erg vrij in het water en duikt regelmatig nog iets dieper om een mooie foto te maken.

5

6

7

8

visje

Hierdoor verbruikt hij wel veel meer zuurstof en na ruim een half uur gaan we weer omhoog. (Hij heeft nog maar 50 bar zuurstof terwijl mijn meter nog 120 bar aangeeft.) Dan beginnen de problemen: 6 meter onder water krijgt Wim last van z’n oren en hij probeert ze open te krijgen, daarna wordt het alleen maar erger. Hij krijgt een “reversed earblock” waardoor de evenwichtsorganen uit balans raken. Hij is helemaal duizelig en doof. Eenmaal aan de kant is hij echt beroerd, het lijkt wel op “zeeziekte”.

9

Bij de duikschool raden ze ons aan naar de dokter te gaan en na het nog even aangekeken te hebben laten we ons naar Dahab rijden, waar een prima dokter zit. Onderweg ernaartoe vertelt de chauffeur van de duikschool (een nomaad uit de Sinaï) over de rellen in Cairo. In dit gedeelte van Egypte leven de mensen zonder ruzie, maar iedereen is Moebarak helemaal zat !!

Na diverse onderzoeken bij de dokter krijgt Wim vier soorten medicijnen en de waarschuwing het kalm aan te doen, duiken is verboden de komende 15 dagen. Ook bij mij kijkt hij in m’n oor en ik blijk ongeveer het zelfde euvel te hebben, maar dan in mindere mate en krijg dezelfde oor- en neusdruppels voorgeschreven. Vanaf nu wordt het dus een relaxte vakantie, ook de alcohol moeten we laten staan !! Terug bij Happy Life Village gaan we gelijk naar het duikcentrum om door te geven dat het bij één duik blijft. Wat ons betreft is het duikavontuur over en voorlopig houden we het bij snorkelen.

Wat ik nog niet had verteld: Wim heeft twee weken terug z’n voet ernstig gekneusd en daar heeft hij veel pijn aan en eigenlijk moet hij veel rusten, daar krijgt hij nu dus de gelegenheid voor !!

Verslag 3

Gisteren zijn we de hele dag “verplicht” lui geweest, we hebben uren op het strand gelegen, waar van alles te zien is.

1

Regelmatig komen er dromedarissen of paarden langs met of zonder toeristen erop, er rijden quads en jeeps rond en in zee is het druk met snorkelaars en duikers.

2

Ook komen er nomadenkinderen bij je ligbed en proberen zelfgemaakte prulletjes te verkopen, totdat ze door de “security” weggestuurd worden. De ober komt diverse keren langs om een drankje te brengen (helaas voor ons alleen koffie en sodawater) en zo komen we de dag wel door.

3

Tot een uur of één heeft de zon flink kracht, daarna wordt het snel frisser.

4

Het ressort Happy Life Village bevalt prima: het eten is erg goed en er zijn genoeg dingen te doen. Ons huisje ligt het dichtst mogelijk bij zee (heeft Wim speciaal geregeld bij aankomst !!) en ook naar de restaurants is het niet ver lopen. Er zijn diverse bars voor een hapje en een drankje of om een spelletje te doen. De kamer en badkamer worden elke dag netjes schoongemaakt en de medewerkers zijn heel creatief met de badlakens:

5

6

Tegen tienen ’s avonds hebben we een mooie Egyptische show gezien met vijf jonge dansers in fleurige kleding.

7

De twee dames lieten een prachtige buikdans zien, maar het meest indrukwekkend was een knaap die wel tien minuten om z’n eigen as draaide, gekleed in wijde rokken, die hij één voor één uittrok. Wij werden al dol alleen van het kijken !

8

9

Ook vandaag (donderdag 24 november) zijn we weer richting strand gegaan. Tegen half twaalf moesten we echter weer voor controle naar de dokter. De duikschool stelde weer een auto met chauffeur beschikbaar en zo reden we voor de tweede keer langs de kust en de rotsachtige Egyptische bergen naar Dahab. (Onderweg zie je de lagune van Dahab waar allerlei boten liggen en waar druk gesurft wordt.)

10

Ze hebben een goed geoutilleerd centrum waar zelfs een decompressiekamer aanwezig is.

11

Gelukkig gaat het met Wim al stukken beter, al is hij nog wel een beetje doof (of doet alsof !!) Ook mijn oor is minder gevoelig, maar we krijgen te horen dat we deze vakantie echt niet meer mogen duiken. Snorkelen mag echter wel en ook mogen de medicijnen worden afgebouwd. Als beloning hebben we bij het middageten één glaasje wijn genomen !

12

13

Tegen vijven kregen we bericht dat we morgenvroeg om half vier met de bus vertrekken voor de excursie naar Jordanië, dat wordt dus vroeg naar bed vanavond !

Verslag 4

We hebben een lange maar indrukwekkende dag gehad: Zoals afgesproken werden we om half vier bij de receptie opgehaald en samen met nog enkele gasten reden we in een klein busje langs twee andere ressorts om mensen op te pikken. Daarna gingen we verder in een grote bus richting Nuweiba. Twee uur later kwamen we aan bij de boot die ons naar Jordanië moest brengen.

1

Daar begon de passencontrole en het stempels zetten, wat die dag nog diverse keren gebeurde. In twee uur tijd voeren we naar de andere kant van de Golf van Aqaba en kwamen uit bij de gelijknamige stad. Daar stonden weer bussen klaar om ons naar de stad Petra te brengen. Ook Jordanië is erg zanderig met bergen en saaie, onafgebouwde huizen. Vanuit de bus zien we aan de andere kant van het water de stad Eilat liggen. Onderweg komen we langs Wadi Rum, een woestijn vol heel aparte bergen, waar we wat grillige exemplaren van zien.

2

In Jordanië is het een stuk frisser en we zijn blij met onze vesten en lange broek.

3

Toch zie je ook toeristen in korte broeken en met teenslippers aan !! Eindelijk tegen twaalf uur, na nog een tussenstop,

4

komen we aan bij ons hoofddoel, één van de nieuwe zeven wereldwonderen: Petra. Letterlijk betekent dit “rots” en die zien we dan ook volop, maar dan wel heel bijzondere.

5

6

7

8

De stad is door de Nabateeërs, rond 600 jaar v. Chr., volledig uitgehakt uit de roze-rode rotsen en dan alleen met hamer en beitel. De welvaart van Petra was voornamelijk te danken aan de strategische ligging, een monopolie op de handelswegen tussen Egypte, Arabië, India en China. Op het hoogtepunt woonden er 60.000 mensen in stad. Wanneer Petra vanaf de hoofdingang betreden wordt, kom je eerst door de Siq. Dit is een, door een prehistorische aardbeving gecreëerde, 1200 meter lange kloof met muren van wel 200 meter hoog, die als een puzzel perfect in elkaar passen.

9

10

11

12

Wij lopen met een Engelstalige gids door deze kloof, die nu vol is met toeristen, kamelen, ezels en paarden met koetsjes. Je blíjft foto’s nemen, ondertussen goed kijkend waar je loopt, want de bodem is vaak erg ongelijk. (Voor Wim is het af en toe een beproeving, want hij heeft flink last van zijn voet, maar zoals bekend, is hij een doordouwer !!) Aan het eind van de kloof zie je dan opeens de prachtige, uitgehouwen graftempel Al Khazneh, de gevel meet 28 bij 40 meter. Overweldigend !

13

14

15

De Siq leidt via andere grafmonumenten naar het theater.

16

Ook weer een knap staaltje werk, want het bood plaats aan maar liefs 3000 mensen.

17

Tegenover het amfitheater zijn trappen die leiden naar de Koningswand, ook weer prachtig om te bekijken.

18

19

Je kunt hier wel dagen doorbrengen voor je alles gezien hebt, wij hebben echter maar drie uur, helaas veel te kort !! We filmen en maken veel foto’s en proberen zoveel mogelijk te zien en in ons op te nemen.

20

21

22

Natuurlijk is het allemaal erg toeristisch en staan er veel kraampjes met allerlei prullaria

23

24

en proberen ze je op een dier te vervoeren. Voor ons leveren ze mooie “plaatjes” op, al die fleurig versierde dromedarissen en ezeltjes.

25

26

27

28

29

Na het bezoek krijgen we een uitgebreid buffet (zoals we de hele vakantie al hebben) en beginnen dan aan de lange weg terug: een paar uur in de bus, dan enkele uren op de boot, weer in de bus en met een shuttlebusje terug naar ons hotel. Daar arriveren we om elf uur ’s avonds !! Het was een lange dag, maar de moeite zeker waard !

Verslag 5

Vandaag (zaterdag 26 november) maken we er weer een “stranddagje” van. We waren niet vroeg op en zaten pas om half tien in het zonnetje te ontbijten. Het is weer goed toeven op het strand al waait er een frisse, harde wind, die in de loop van de dag steeds feller wordt.

1

Wim gaat voor het eerst weer snorkelen en terwijl ik hem film vanaf de steiger begin ik te twijfelen of ik vandaag het water nog wel in zal gaan, zolang je droog in de zon ligt is het lekker, maar eenmaal nat kun je echt wel merken dat we richting de winter gaan.

2

3

4

5

6

Wim blijft bijna een uur in het water met de camera en daarna zoeken we toch een warmer plekje op.

7

8

We zijn het er over eens dat we hier nog een keer terug willen komen, maar dan iets vroeger in het seizoen.

Tussen de middag in het restaurant doen we ons weer te goed aan allerlei heerlijkheden en ook de wijn staat weer voor ons op tafel ! We groeien langzaam dicht !

Elke avond wordt het een beetje frisser en steeds meer mensen verhuizen naar binnen. Ook wij eten in het restaurant en delen onze tafel met twee reislustige Hollanders: Bart en Betsie uit Amsterdam. Het is erg gezellig en voor we het weten is het half elf en gaan we als laatsten het restaurant uit. Tot twaalf uur zitten we nog gezamenlijk bij de bar (aan de espresso !) en dan is het toch echt tijd om te gaan slapen, we willen morgen vroeg op om te snorkelen voor de wind weer te hard is.

Verslag 6

Om half tien liggen we al in het water te snorkelen. De zee is nog kalm en mooi helder. We zijn eerst een stukje buiten het ressort gelopen naar een plek waar veel duikers het water in gaan.

1

2

Het is vloed, dus we kunnen makkelijk over het koraal de zee in. Na zo’n tien meter loopt het schuin naar beneden en is het puur genieten, kijkend naar de vissen en het koraal.

3

4

5

6

We blijven ruim drie kwartier in het water, daarna gaan we eerst terug naar ons huisje om te douchen en alles van het zoute water te ontdoen. Vervolgens luieren we weer op onze zachte bedden aan het strand en later ons verwennen met cappuccino en sodawater. Wat een leven, hé ?

7

8

’s Middags moeten we voor een laatste controle naar de dokter. Hij is net bezig met een patiënt die de decompressieruimte in moet. Hij vertelt ons dat deze zo’n twintig keer per jaar gebruikt wordt. Onze oren zijn redelijk hersteld. Wim is alleen nog een beetje doof (merk ik wel vaker !) en we moeten beiden in het vliegtuig voor de landing de neusspray nog een keer gebruiken.

Nadien laten we ons afzetten in het centrum van Dahab en slenteren wat langs de winkeltjes en de vele restaurantjes. Iedereen probeert je naar binnen te lokken, maar met ” all inclusive” gaan we niet ergens anders eten, bovendien zitten we nog vol van het middageten. In een parfumzaak proberen ze ons allerlei oliën aan te smeren, maar we trappen er (dit keer !) niet in. Ik heb nog een hele verzameling flesjes van ons vorige bezoek aan Egypte.

9

10

Ook zijn er winkels met diverse kruiden en waterpijpen.

11

Het is inmiddels 6 uur en al helemaal donker. We zien nog een paar duikers, helemaal aangekleed om te gaan nachtduiken, iets wat ons totaal niet trekt.

12

Met een taxi laten we ons terugbrengen naar Happy Life Village, waar we nog één dag zullen verblijven. Morgen een laatste keer snorkelen, nog een paar uur genieten van de zon en van het heerlijke eten en dan zit de vakantie er weer op.

Verslag 7

We dachten een rustige laatste dag te hebben, maar gisteravond werd Wim erg verkouden en vanmorgen durfde hij het niet aan om te gaan snorkelen. Dit keer ga ik alleen de zee in.

1

Het water is erg rustig en helder en ik maak heel veel foto’s en geniet volop.

2

3

4

5

6

Later komt de wind weer opzetten en gaan we van het strand. Na het middageten wordt Wim steeds beroerder en tegen de avond zoeken we de dokter in het ressort op. Het blijkt dat hij koorts heeft en dat de neus, oren en keel geïnfecteerd zijn. Omdat we morgen moeten vliegen krijgt hij een sterke “cocktail” van medicijnen, die via een infuus ingebracht worden. Ook krijgt hij te horen dat het de enige “cocktail” is die hij krijgt: geen alcohol !! Morgenvroeg, voor we vertrekken, moet hij nog een keer aan het infuus en dan moet hij “fit to fly”zijn.

7

Bij de duikschool, waar we een verklaring moesten halen dat we niet mochten duiken (voor de verzekering), hoorden we dat er veel meer mensen ziek en verkouden zijn, allen vanwege de koude wind.

We gaan voor de laatste keer eten in het restaurant, vanavond staan er allerlei soorten vis op het menu die ter plaatse bereid worden.

8

Ook is er weer een uitgebreid toetjesbuffet.

9

We kennen inmiddels haast alle koks en kelners, ze zijn allemaal even vriendelijk !

10

11

Alles is hier prima voor elkaar en we komen beslist nog een keer terug !

12

De volgende dag in het vliegtuig heeft Wim toch nog behoorlijk last van z’n oren en heeft hij een flinke hoofdpijn, maar we landen veilig op Schiphol.

We zijn inmiddels al weer enkele dagen thuis en Wim is aardig opgeknapt. We hebben de hele maand december om compleet te herstellen, 3 januari stappen we weer in een vliegtuig, richting Australië en dan zullen in onze bagage de zwemvliezen en duikbrillen zeker niet ontbreken !

Italië 2011

6 weken met de caravan naar Italië

Over deze periode volgt hieronder een beknopt verslag met veel foto’s.

Toscane is een aanrader om eens te bezoeken.

Tijdens deze trip hebben we 5600 km gereden.

verslag 1

Nadat we vorig weekend een heel gezellige reünie van de Marokko-gangers hebben gehad op camping de Boomgaard bij Bunnik

en waar we zelfs al afgesproken hebben om volgend jaar met de bijna voltallige groep naar Griekenland en Turkije te reizen, gaan we nu met z’n tweeën met de caravan naar Italië.

We zijn vrijdag 25 augustus vertrokken met bewolkt weer, maar al snel werd het zonnig en de temperatuur liep in de loop van de dag zelfs op tot 36 graden, een heet dagje dus in de auto. Tegen zevenen kwamen we aan op camping Lech, bij Augsburg en hadden inmiddels 700 kilometer afgelegd, wat inhield dat we zaterdag een makkelijk dagje zouden hebben met nog zo’n 400 kilometer te gaan. We waren best moe, mede door het benauwde weer en hadden geen zin meer om te koken. Gelukkig had de camping een (simpel !) restaurant aan het water, waar het prima toeven was,

maar tegen tienen lagen we toch uitgeteld op bed, met alle ramen open, om maar zoveel mogelijk frisse lucht binnen te krijgen. Helaas moesten ’s nachts tegen drieën de ramen dicht, want het begon te regenen. Ook koelde het flink af en ’s morgens was het bij vertrek van de camping nog maar 13 graden.

De Tom Tom gaf aan dat er veel files op de weg waren en kwam elke keer met alternatieve routes, waardoor we een prachtige trip reden via Garmisch Partenkirchen en Seefeld naar Innsbruck. Deze weg is eigenlijk verboden voor caravans, want bij Seefeld heb je wegen van 16 procent !!, gelukkig gingen wij hier naar beneden !! Eenmaal op de autobaan bij de Brenner begon de ellende: stilstaande files, onweer, temperaturen van rond de 2 graden en natte sneeuw !! Wat een contrast met gisteren. Elke keer was het weer een stukje rijden en dan begonnen de files weer.

Gelukkig werd het in Italië snel warmer, maar opschieten, ho maar. We hebben er in totaal 11,5 uur over gedaan om in Riva te komen. In Rovereto stonden we zelfs drie kwartier stil in een tunnel van 2,5 kilometer lengte en waarom ??

We hadden inmiddels al naar de camping gebeld om te vragen of er plaats was en maar goed ook, de kampplaats was zo goed als vol !! Dus tegen half tien kwamen we eindelijk aan en werden gelijk vriendelijk ontvangen door Luciano en Karin. We stonden nog maar net op de plek toen er geknal begon: een prachtig vuurwerk op het water wat ruim een half uur duurde. Het hele strand was vol met toeschouwers en door de omringende bergen waren er mooie echo’s. Na afloop zijn we nog naar een restaurant gegaan: om elf uur ’s avonds zaten we aan de pizza en we waren echt niet de enige. Het hele restaurant zat vol en ook op straat zag het nog zwart van de mensen en reden de auto’s in file en dat bij een temperatuur van 25 graden !!

Vanmorgen zijn we eerst langs wat bekende plekjes gelopen, we hebben elkaar hier namelijk 37 jaar geleden voor het eerst ontmoet, dus Riva blijft een heel speciale plaats voor ons.

Behalve voor surfers is het Gardameer inmiddels ook geliefd bij duikers.

Het valt ons op dat het zo druk is, enkele jaren geleden was de stad wat in verval en werd het steeds rustiger, maar nu bruist het hier weer volop. Alles ziet er weer verzorgd uit, wat duidelijk z’n uitwerking heeft. Er zijn ontzettend veel Duitse vakantiegangers en ook de Italianen zelf hebben het Gardameer weer gevonden.

Na tweeën, wanneer de wind op komt zetten uit het zuiden, zijn we een poosje aan het strand geweest, maar niet te lang, want de zon heeft nog veel kracht. (We hebben niet zoveel zon gehad in Nederland, dus we moeten het langzaam opbouwen !).

Tegen de avond zijn we over de boulevard langs het meer naar de stad gelopen, ook daar was het weer gezellig druk. Bovendien was er een sprookjesfeest gaande.

Alles doet weer zo vertrouwd aan, we zijn dan ook al heel wat keren in Riva geweest, steeds met tussenpozen van een paar jaar. De eerste dagen blijven we zeker hier, we genieten volop !!

verslag 2

Maandag zijn we eerst lekker naar het strand geweest, waar je zo vanaf de camping naar toe loopt (vandaar de naam camping Al Lago).

Zonder wind is het er knap heet en dus zijn we een paar keer het water ingedoken, wat nog altijd een hele overwinning is, want het water blijft vrij koud !! Na een paar uur “bakken” en heerlijk lezen, zijn we weer vertrokken en hebben met de auto een tocht gemaakt. Eerst een stukje langs het Gardameer, maar daar lijkt het steeds drukker te worden, waardoor je geen tijd hebt om om je heen te kijken (voor je het weet zit er een Italiaan of toerist tegen je auto !!).

We hebben daarom het Ledromeer opgezocht, wat ten westen van het Gardameer ligt, ook hier was nog volop vakantiesfeer, maar wel meer relaxt.

Nadat we het meer rond waren zijn we teruggekeerd naar de camping, waar we de rest van de dag geluierd hebben. Gisteren zijn we een stuk minder lui geweest, we hebben een flinke bergwandeling gemaakt van ruim 4,5 uur, maar daar zit een verhaal aan vast:

Toen ik Wim 37 jaar geleden net kende (we waren allebei met onze ouders (ik plus zussen) op de camping van Luciano en Karin) vroeg hij of ik met hem naar de stad wilde om een zwembroek te kopen. Eenmaal in de stad stelde hij voor naar het kasteeltje op de berg te gaan, wat toen nog per kabelbaan te bezoeken was. Van daaruit liep een smal pad verder de berg op, wat uiteindelijk uitkwam bij een kapelletje. Daar zijn we dus helemaal naar toe gelopen, ik op teenslippers, die toen ook in de mode waren, maar welke niet erg geschikt waren voor deze trip. We zijn zelfs nog een stuk voorbij het kapelletje geklommen, wat in onze jonge jaren geen probleem was !! Door deze lange wandeling kwamen we pas in de loop van de avond weer terug op de camping, waar iedereen in rep en roer was en dacht dat we verdronken waren of verongelukt. Het verhaal van de zwembroek hebben we nog vaak moeten horen en het heeft voor ons een speciale betekenis. Dinsdag zijn we dus weer die berg opgegaan, alleen zijn we nu niet zo “piep” meer en de wandeling viel best wel tegen !! We hebben rustig aan gedaan, zijn vaak gestopt en hebben veel foto’s gemaakt onderweg.

Ook hadden we dit keer goede schoenen aan en genoeg drinken bij ons.

Het uitzicht was prachtig en we hebben echt genoten en herinneringen opgehaald, maar dit was wel de laatste keer dat we naar het kapelletje geklommen zijn ! (Wim stelde voor om het over 37 jaar nog een keer te doen !!)

Het weer is nog altijd prima, overdag tegen de dertig graden en ’s avonds blijft de temperatuur steken bij 24 graden, zodat je de hele avond buiten kunt vertoeven. ’s Avonds hebben we de “Colombera” opgezocht,

een restaurant met een wijngaard erbij, waar we in het verleden ook heel wat keren geweest zijn en heel wat litertjes wijn hebben opgemaakt en ook mee naar huis hebben genomen (zelfs in jerrycans).

Helaas hoorden we dat Mario, de wijnmaker, overleden is, dus de band met dit restaurant vervalt nu.

Op de terugweg naar de camping hoorden we Italiaanse “live” muziek bij een hotel en hebben daar nog een half uurtje gezeten, nog na genietend van de afwisselende dag !!

Ook vandaag zijn we weer actief geweest:

Wim heeft de kano opgeblazen en we zijn naar Torbole (een plaatsje verderop) gepeddeld. Alleen waren we niet zo vroeg vertrokken, omdat we eerst inkopen hebben gedaan, dus het liep tegen half twaalf voor we het water opgingen.

We waren nog maar net op weg toen er een straffe wind begon op te steken, eigenlijk dachten we dat die pas tegen tweeën zou komen !! We zijn toch helemaal doorgepeddeld naar het stadje, wat toch wel een paar kilometer ver lag.

De golven sloegen af en toe over de boot en de wind werd steeds sterker. Ook de surfers kwamen al flink aan hun trekken. Nadat we een paar foto’s hadden genomen zijn we snel omgekeerd, dit was geen ontspannen peddelen meer ! Onderweg zijn we op een klein strandje gestopt om het water uit de boot te laten lopen, we kwamen namelijk steeds dieper te liggen en daardoor werd het peddelen steeds zwaarder.

Tegen enen waren we terug op ons strand, helemaal doorweekt, de boot weer vol water en ik met een zere pols van het harde roeien.

Later kregen we van Karin te horen, dat de wind meestal tegen het middag uur al opsteekt en dat hij vandaag extreem hard is. Hebben wij weer !!

Vanmiddag hebben we op het strand nog een poos naar de surfers zitten kijken, spelend met de wind en de golven, het is een prachtig schouwspel, maar ik bekijk het toch het liefst vanaf de kant!!

verslag 3

Het is inmiddels zondag 4 september en dit is onze laatste dag in Riva del Garda. We hebben het hier prima naar de zin gehad en veel “oude” plekjes opgezocht.

Donderdag zijn we naar Tino en z’n moeder Flora gereden,

ook hen hebben we jaren geleden in Riva leren kennen. De dag begon met flinke regen, dus zijn we via de snelweg naar Bassano ( eigenlijk is het Cassola, waar ze tegenwoordig wonen) gegaan en kwamen daar tegen enen aan. Ook Paula, de zus van Tino en haar man Gino waren aanwezig.

De tafel stond al gedekt klaar, buiten onder de druivenranken en Tino had weer flink z’n best gedaan met het eten: diverse soorten vlees, peperonata, aubergines, polenta en tomaten. Ook de zelfgemaakte wijn van Gino stond op tafel. Flora is inmiddels 87 jaar en heeft beginnende alzheimer, ze heeft weinig gesproken en herkende ons niet echt. Toch was het goed haar weer te zien (na ongeveer 8 jaar !). Paula daarentegen kletst aan één stuk door, in het Italiaans, dus je moet je aandacht er goed bijhouden om “alles” te volgen. Het was erg gezellig en we hebben afgesproken elkaar aan het eind van de vakantie nog een keer op te zoeken !

Tegen half vijf zijn we weer vertrokken, het weer was allang weer opgeklaard en dus hebben we een prachtige route door de bergen (Passo Pasabio) teruggenomen. We hebben zo’n 250 kilometer afgelegd voor dit bezoek, maar het was de moeite zeker waard.

Onze spierpijn, van de trip naar het kapelletje, begint langzaam te verdwijnen, maar met trappen lopen merken we het nog wel!! Daarom zijn we vrijdag maar weer flink gaan wandelen, de spieren losmaken !

(Dit gebouw ligt bij de haven, we hebben er veel gebruik van gemaakt toen we hier met onze zeilboot waren.)

Eerst een stukje richting Torbole, waar je een mooi uitzicht hebt over het meer en daarna naar Riva.

Het is er nog steeds goed druk en de boten met toeristen varen af en aan.

(Dit is het uitzicht vanaf een terrasje !)

De wind is erg wisselend, de ene dag is hij vroeg en hard, de volgende dag pas tegen drieën en met weinig kracht !! Wij gaan pas naar het strand als er wind is, anders is het veel te heet, ook het water is warmer geworden, 24 graden, en zonder moeite lopen we er nu in.

Zaterdag hebben we de kano nog een keer gepakt en zijn nu naar Riva gevaren, met prachtig weer en zonder wind. We zijn twee uur op het water geweest en moesten ons nu nat maken voor verkoeling (geen hoge golven dus dit keer !!)

’s Avonds zijn we nog een keer pizza wezen eten, het restaurant zat weer bommetje vol, maar uit eten gaan in Italië kost ook niet veel: voor twee flinke pizza’s, water en wijn waren we nog geen 24 euro kwijt ! Het bleef erg lang warm en benauwd en vandaag is het bewolkt met af en toe een druppeltje regen, er is ook onweer voorspeld, dus dat wachten we af. De camping loopt vandaag leeg, in het begin van de week moest je nog over de scheerlijnen stappen, nu zijn er zat lege plekken.

Maandag vertrekken we naar Toscane, we wilden niet op zondag vertrekken vanwege de drukte op de wegen, dus morgen gaan we weer een nieuw stukje Italië ontdekken !

verslag 4

Zondag blijft het het grootste gedeelte van de dag regenen,

maar we hebben een gezellige middag met onze buren Piet en Mary uit het plaatsje Noordeloos. Helaas zit voor hen de vakantie er bijna op, wij trekken verder naar het zuiden. Nadat we maandagmorgen Luciano en Karin (de campingeigenaren) gedag gezegd hebben

rijden we, nog steeds met regen, richting Pisa. Al snel wordt het weer beter en schiet de temperatuur weer naar de 28 graden. In de loop van de middag komen we aan op camping Lago le Tamerici, waar de laatste kilometers ernaartoe ontzettend hobbelig en slecht zijn. (Marokko was er niks bij vergeleken !!) Maar de kamplaats is ruim en het uitzicht is prima.

We kijken uit op een meertje waar karpers in zwemmen, er is een zwembad, een prima restaurantje en regelmatig komen er vliegtuigen laag over (wat niet hinderlijk is, maar wel interessant om te zien !). Ook hebben we een soort pergola voor de nodige schaduw bij onze plek, waar Wim diverse lijnen spant zodat ik m’n was kan drogen, met een flinke wind erbij lukt dit prima!

We ontdekten maandag trouwens een paar domme dingen: nadat we zondag de auto nog even gebruikt hadden, hebben we mijn raam vergeten dicht te doen, dus, na al die plensbuien was mijn stoel kletsnat en heb ik de hele reis op plastic zakken en handdoeken gezeten ! Toen we aankwamen op de camping wilden we de “gele schuine blokken” pakken om de caravan waterpas te zetten, maar die bleken we de eerste dag in Duitsland al vergeten te hebben om weer mee te nemen, toen we met regen wegreden !! Wat zijn we slim, hè ? Dinsdag begint gelijk heet, ook is er totaal geen wind. Wim pakt, voor het eerst deze vakantie, z’n hengels en vangt zomaar, jawel !!, vijf karpers en echt niet van die kleintjes ! Ook zitten er nog acht kleine visjes aan de haak, maar die tellen niet mee !!

’s Middags rijden we eerst naar Marina de Pisa, inmiddels is er gelukkig weer een lekker windje opgestoken, maar het blijft heet, zonder een wolkje aan de hemel. Er is geen strand bij de zee, maar de Italianen liggen als “zeehonden” te glimmen op de rotsen, dat trekt ons dus echt niet !!

We rijden door naar Pisa om de “scheve toren” nog een keer te zien, deze hebben we drie jaar terug samen met Dennis al uitgebreid bekeken en beklommen. Ook nu is het er weer ontzettend druk en heet, zodat we na “een rondje om de toren” weer terugkeren naar de auto.

We doen inkopen voor de eerste dagen, want onze kampplaats ligt ver van de bewoonde wereld en gaan dan lekker terug naar de camping.

Onze televisie, die we haast niet gebruiken vanwege het mooie weer, had een raar groen beeld, dus Wim heeft hiervoor een nieuwe kabel gekocht. Toen hij deze wilde vervangen, ging de satellietschotel ineens naar beneden. Helaas zat er een tak in de weg (wij hebben iets met takken en bomen !!) en draaide de schotel raar in het rond, ook ging hij plat liggen de verkeerde kant op !! Het gevolg is (na raadpleging met Henk, onze caravandealer), dat we de rest van de vakantie geen televisie meer kunnen kijken !! Er zijn ergere dingen !!

Vanmorgen zijn we naar Lucca gereden, een historische stad omringd door een imposante muur. We beklimmen twee verschillende torens ( op één ervan groeien bomen op het dak ) en hebben van daaraf een prachtig uitzicht over de stad.

Op het gezellige piazza del Mercato, een voormalig amfitheater, staan, alleen vandaag, diverse oude Lancia Lambda auto’s, die door heel wat mensen bewonderd worden.

Daar komen we ineens Annie tegen, een nicht van Wim, die met een paar vriendinnen een busreis maakt door Toscane, wat een toeval !!

(Toen ik deze foto maakte, had ik Annie, het meest rechts van de drie dames met tassen, nog niet eens herkend.).

Ook de kathedraal San Martino wordt nog op de foto gezet, maar alleen van de buitenkant !

Vervolgens toeren we nog een tijdje door de omgeving, waar de plaatsen Viareggio en Torre de Lago Puccini, volgens de reisgids, erg mooi moeten zijn.

Wij vinden ze erg tegenvallen en besluiten terug te keren naar ons stekkie, waar Wim, bij aankomst, meteen z’n hengel weer pakt !!

verslag 5

We staan nog steeds op dezelfde camping, wat ook niet verwonderlijk is: vóór ons een meertje vol karpers en prachtig weer, tegen de 30 graden. Elke avond zitten we tot bedtijd buiten, waar het spel Carcassonne regelmatig de tafel bedekt ! De camping is vrij klein, met 45 plaatsen en is gevuld met allerlei nationaliteiten, nu, in het weekend, zijn er veel Italiaanse gezinnen, die je, met hun drukke geklets het echte Italiaanse vakantiegevoel geven! Donderdag en zaterdag zijn we niet van de camping afgeweest, Wim zit de meeste tijd aan het water en vangt de ene vis na de andere.

Donderdag heeft hij er twaalf gevangen (en d’r zitten erbij van ruim twee kilo !) en ook gisteren had hij er weer zeven. We hebben gezellige buren en Hans (de buurman) komt regelmatig bij Wim zitten en vist dan met onze reservehengel. Van hem kreeg Wim de tip om met brood, gemengd met water en wat suiker te vissen en inderdaad de karpers zijn er gek op. Vrijdag zijn we de hele dag op pad geweest en hebben het “lieflijke”Toscane goed bekeken.

Via allerlei binnenwegen, kronkelend door de heuvels met wijngaarden en velden vol zonnebloemen (waarvan hun kopjes nu helaas bruin en verdroogd zijn) zijn we eerst naar het plaatsje San Gimignano, met z’n dertien torens gereden.

Het centrum is grotendeels middeleeuws gebleven en het Piazza della Cisterna met z’n fontein (vol met muntjes van toeristen !) is erg gezellig.

Natuurlijk zijn we weer een toren in/opgeklommen, welke we via het museo Civico, met z’n vele fresco’s,

konden bereiken. Het uitzicht over Toscane was werkelijk schitterend.

In het plaatsje Monteriggioni, wat we vervolgens bekijken, komen we weer oude Lancia’s tegen, die we ook in Lucca gezien hebben.

Ook dit stadje, geheel ommuurd en gelegen op een heuvel, is het bekijken waard, maar met 33 graden zoek je wel gauw de schaduw op.

We zitten nog maar tien kilometer van Siena af en deze stad wordt altijd genoemd in het rijtje van beroemde plaatsen in Toscane, dus rijden we nog even door. Het is hier goed geregeld voor de vele toeristen: er is een overdekte parkeerplaats en via diverse roltrappen kom je boven in de stad, waar het zwart ziet van de mensen. Op het waaiervormige Piazza del Campo liggen de toeristen, uitgeteld door de warmte, verveeld in de schaduw.

De zwart-wit gestreepte Duomo, een van de grootste kathedralen van Italië, is erg mooi om te zien, maar wij zijn niet verder gekomen dan de buitenkant;

(Deze foto is van een poster gemaakt die buiten hing !)

we hadden nog een eind te gaan en na de twee kleine stadjes die we bekeken hadden viel het grote Siena ons erg tegen. Tegen half zeven en met ruim 250 kilometer meer op de teller, waren we terug op de camping, waar we het leuke restaurant, met uitzicht over de vijver nog een keer opgezocht hebben. Ook nu weer is de zonsondergang schitterend.

Het is nu zondag ( 11 september), de zon schijnt, zoals elke dag, volop en Wim zit weer aan het water en heeft inmiddels al weer 16 karpers gevangen (de totale score komt hiermee op 40 stuks te staan !!).

Vandaag was dit voor het laatst, want morgen gaan we weer een stukje zuidelijker.

We lopen nog even het meertje rond en pakken tegen de avond alvast het meeste in, want het enige nadeel hier is, dat ’s morgens alles heel vochtig is.

verslag 6

Sinds maandag staan we op camping Village Argentario bij de plaats Albinia, in het zuiden van Toscane aan de Middellandse Zee (eigenlijk heet het de Tyrrheense Zee). De baliemedewerker van de kampplaats vertelde ons dat we voor 15 euro “all inclusive” stonden, wat behalve de warme douches en de elektriciteit inhoud: zon, zee en zandstrand, want dat is hier voldoende aanwezig!! We hebben een plek onder de dennenbomen, wat bij een temperatuur van rond de 28 graden erg aangenaam is, hebben directe toegang tot het strand en lopen zo de zee in.

We zitten vlakbij het schiereiland Monte Argentario, dat met z’n hoogste punt van 635 meter wel “bergachtig” genoemd mag worden. Dinsdagmorgen zijn we met de auto het eiland gaan verkennen, het heeft twee havenstadjes, waarvan Porto Ercole in Holland het meest bekend is, omdat de Koninklijke familie hier regelmatig z’n vakantie doorbrengt . Wij vonden het eigenlijk maar een “simpel” plaatsje, maar de omgeving is werkelijk schitterend, overal zijn rotsachtige baaitjes met glashelder water. Er loopt een weg over het eiland: Strada Panoramica, die we gedeeltelijk gevolgd hebben, maar kennelijk hebben we ergens een verkeerde afslag genomen en wij kwamen dus uit op onverharde, rotsachtige wegen, hoog in de bergen, maar wel met een prachtig uitzicht !!

Ook woensdag zijn we actief geweest en hebben de leuke plaatsjes Sovana en Pitigliano bezocht, beiden gelegen in de binnenlanden van Zuid-Toscane. Weer reden we, bij ruim dertig graden, via bochtige wegen door de heuvels van dit lieflijke landschap. Bij toeval kwamen we eerst langs een terrein waar diverse Etruskische graven te bekijken zijn en ook “uitgeholde wegen”.

Het meest indrukwekkende graf was “Tomba Ildebranda”, waar we diverse grotten in konden lopen.

We hebben een paar uur rondgewandeld in het beboste gebied, vlakbij de Toscaanse wijngaarden.

Het dorpje Sovana heeft maar één straat en een “schilderachtig” plein.

Pitigliano is een stuk groter en ligt op de met grotten doorkliefde rotsen van de Lentevallei.

De grotten worden gebruikt als opslagplaats en winkelruimte voor de vele wijnen die hier gemaakt en verkocht worden. Elke middag zoeken we het strand op, waar het met, een zacht briesje erbij, prima toeven is.

Tegen half acht gaat de zon onder en deze kunnen we hier letterlijk “in de zee zien zakken”.

Het is nu donderdag en vandaag maken we er een lui dagje van: we liggen al vroeg aan het strand en lopen af en toe de zee in. Tussen de middag trekken we ons terug naar ons stekkie onder de bomen en tegen half vier zoeken we voor de laatste keer hier het water op. Morgen vertrekken we richting Rome !

verslag 7

Van de zee zijn we verhuisd naar een meer, Lago di Bracciano, op een gelijknamige camping, vlakbij de plaats Anguillara Sabazia en maar 30 kilometer verwijderd van Rome. We hebben een prachtige (dubbele) plaats pal aan het meer, waarvan het water weer heel helder is en aangenaam van temperatuur.

Na de middag komt de wind opzetten, wat ook wel nodig is bij een temperatuur van ruim 30 graden. Lago di Bracciano is een vulkanisch meer, wat nog te zien is aan de zwarte stranden, met een omtrek van 53 kilometer en rondom heuvels. Zaterdag zijn we eerst naar Anguillara gereden

om te kijken waar het treinstation is, waarmee we maandag naar Rome gaan. Daarna hebben we het middeleeuwse stadje verder bekeken en een hapje gegeten, buiten, met uitzicht op het meer.

We zaten midden tussen de Italianen, toeristen zie je hier nauwelijks meer. ’s Avonds kunnen we nog steeds tot bedtijd buiten zitten, al koelt het hier wel af naar 21 graden !!

Vanmorgen (18 september) heeft Wim z’n vishengel weer eens gepakt, maar hier zijn ze niet happig op brood met suiker of mais !!

Vlakbij Cerveteri, hier zo’n 30 kilometer vandaan, zijn Etruskische grafheuvels te bekijken.

Deze necropolis met een doolhof van straatjes met graven uit de 7de tot de 1ste eeuw voor Chr., hebben we vandaag bekeken, heel indrukwekkend !

Daarna hebben we weer een leuk visrestaurantje opgezocht, vol met drukpratende Italianen. Overal is het druk, het is zondag en dat betekent dat de bevolking massaal de deur uitgaat.

Eenmaal terug op de camping waait er een harde wind en is het bewolkt, er is regen met onweer voorspeld, iets wat ze hier wel kunnen gebruiken, want alles is heel stoffig!

verslag 8

Van zondag op maandag heeft het flink geonweerd, één knal was zelfs zo hard dat de aardlekschakelaar eruit sprong. Ook regende het volop, zodat de auto en caravan weer redelijk stofvrij zijn. De temperatuur is nu gedaald naar 23 graden wat prima is voor een bezoek aan Rome (vier dagen terug was het tien graden warmer !!). Met de trein rijden we in ongeveer 40 minuten naar het grote Sint Pieterplein met al z’n zuilen en uitzicht op de prachtige kerk.

Daar pakken we een open trambus, waarmee we door het historische centrum van de stad rijden.

We stappen uit bij het Piazza Venezia, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het Monument voor Victor Emanuël, een onderdeel van het Capitool.

Hiervandaan zijn we lopend langs het Forum Romanum, wat voor ons niet meer dan wat stukken steen waren, naar het Colosseum gegaan.

Dit grootste amfitheater werd in 72 n. C. gebouwd in opdracht van keizer Vespasianus, die trachtte zijn populariteit te vergroten met de gevechten op leven en dood tussen gladiatoren of wilde dieren. Er konden 55.000 mensen in het Colosseum.

Vlakbij staat de mooie Boog van Constantijn.

Met de open bus zijn we verder gereden naar Piazza del Popolo en daarvandaan hebben we de rest van Rome te voet bekeken.

Eerst zijn we naar de Spaanse Trappen (bij Piazza di Spagna) gelopen, die zo vol zaten met toeristen, dat er weinig moois aan te zien was.

Vervolgens was de Trevifontein (Fontana di Trevi) aan de beurt, die helaas zo ingebouwd is dat je er nauwelijks een goede foto van kunt maken.

Via diverse straatjes kwamen we bij het grootse Pantheon, de begraafplaats van Italiaanse monarchen. Met z’n halfronde koepel is ’t het best geconserveerde antieke monument van de stad.

Het enige licht komt binnen door een ronde opening bovenin de koepel. Een paar straten verder vind je het Piazza Navona met in het midden een mooie fontein (Fontana dei Fiumi). Dit plein is het sociale centrum van de stad.

Inmiddels is het tegen zessen en wandelen we over de Ponte Sant’Angelo, met diverse mooie beelden erop,

naar de Sint-Pieterkerk (Basilica S.Pietro).

’s Morgens stonden er rijen mensen te wachten, nu konden we, na een tassencontrole, zo doorlopen.

Het heiligste der heiligen van het katholicisme, de weelderige, met marmer overdekte basilica van Petrus, trekt pelgrims en toeristen uit de hele wereld. Het is dan ook echt de meest prachtige kerk die we ooit gezien hebben. De schoonheid ervan is niet goed op de foto te krijgen, maar we waren er beiden stil van. Dit was een mooi einde van ons bezoek aan Rome.

We hebben de stad, zonder de etenspauzes mee te tellen, in acht uur bekeken. (We hebben het weer gered, een grote stad in één dag bekijken !!) Het is voor de toerist allemaal goed geregeld: je kunt met een kaartje van 6 euro de trein, metro en bus gebruiken, 24 uur lang. Voor ons pakte het iets duurder uit, omdat we met een “open bus” rond wilden rijden. Toen we tegen negenen bij het station aankwamen, reed de trein net voor onze neus weg ! Normaal rijdt er elk half uur een trein, maar helaas ging het nu ruim anderhalf uur duren voor deze (de laatste die dag) weer kwam. Ook reed hij niet meer door tot Anguillara, maar moesten we voor het laatste traject de bus nemen. Op dat moment begon het te regenen en te onweren en aangezien we deze mooie dag ook goed wilden eindigen, hebben we een taxi genomen, die ons binnen een half uur afzette bij het treinstation. (Dit zorgde ervoor dat de totale reissom “wat” hoger uitkwam !). Vandaar zijn we met onze auto teruggereden naar de camping bij Trevignano, zo’n 15 kilometer verderop, waar we tegen elf uur, vermoeid, ons bed opzochten ! (Ondertussen was de temperatuur gezakt naar 14 graden, zodat we in de auto de verwarming aan moesten zetten !!)

Vanmorgen (20 september) ontdekte ik dat de boiler stuk is, een gevolg van de bliksem. De rest van de vakantie moet ik dus een keteltje water opzetten voor de afwas, terug naar vroeger !!

Inmiddels hebben we het meer van Bracciano weer verlaten en staan nu aan een volgend meer, Lago di Trasimeno, zo’n 160 kilometer noordelijker (Camping La Spiaggia in Passignano). We hebben een prachtige plek met uitzicht op het meer.

Het is vandaag zo’n 21 graden, maar ook hier staat een flinke wind en koelt het tegen de avond snel af. We eten voor het eerst binnen met de vloerverwarming aan, maar de voorspellingen zijn goed, morgen wordt het weer 24 graden !!

verslag 9

Lago Trasimeno is, in tegenstelling tot het meer van Bracciano, ondiep en erg troebel. Je ziet het wier boven het water uitkomen en het is groen van de alg. We zagen zelfs een beverrat zwemmen, al weet ik niet of deze alleen in vies water voorkomt.

We hebben in ieder geval niet gezwommen in het meer, hoewel de temperatuur er wél naar was. Het is nog steeds rond de 27 graden en ’s avonds koelt het af naar 20 graden, dus we leven nog steeds de hele dag buiten. Woensdag zijn we heel lui geweest en ook donderdag zijn we niet verder gekomen dan het plaatsje Passignano sul Trasimento, waar we vanaf de camping opkijken.

We wilden het meer rondrijden, maar het is de laatste dagen erg heiig, je kunt het eilandje Isola Maggiore (toch vrij dichtbij) nauwelijks zien. De zonsondergangen worden hierdoor ook minder spectaculair, helaas !

Vrijdag zijn we wel de hele dag op pad geweest: via een prachtige wijnroute kwamen we vanuit Umbrië toch weer in Zuid-Toscane terecht, waar we het stadje Montepulciano bezocht hebben.

Het ommuurde plaatsje ligt vrij hoog, zodat je een mooi (helaas iets mistig) uitzicht hebt over de Toscaanse heuvels.

Rondom groeien de Vino Nobile-druiven waarvan de beroemde wijn wordt gemaakt. (We hebben hem geproefd en hij smaakt uitstekend !)

Natuurlijk staan er weer diverse kerken op gezellige pleintjes en ook ontbreekt de “waterput” niet.

De steile straatjes, vol met wijnboetiekjes, waren helaas nog aardig gevuld met grote groepen toeristen. Heel apart was een complete wijnkelder onder een kaaswinkel annex wijnzaak, waar we zo vrij rond mochten dwalen.

Tientallen vaten gevuld met olie en wijn stonden er opgesteld, allen uitnodigend voor een “leuke” foto. Zo’n kelder willen we thuis ook wel !!

De terugweg ging weer slingerend (niet vanwege de wijn !!) tussen de wijngaarden door, waar nu volop geplukt wordt.

We hadden al vaak over het mooie Toscane gehoord en ook wij zijn “verliefd” geworden op dit bekoorlijke landschap !

Vandaag (zaterdag 24 september) hebben we een kort bezoek gebracht aan Perugia, hier zo’n 25 kilometer vandaan. Ook deze stad ligt op een heuvel, maar is veel groter dan Montepulciano.

Net als in Siena ga je met een roltrap richting centrum, wat een prima vinding is, vooral met heet weer !We hebben een paar kerken bekeken, ook weer rijkelijk versierd, maar na de Sint-Pieter is alles natuurlijk minder mooi!

Overal waren mensen aan het schilderen, duidelijk meer als hobby dan uit bekwaamheid !

Na anderhalf uur rondwandelen hadden we het wel gezien en zijn we teruggekeerd naar de camping.

Nog een laatste middag aan het meer en ook een laatste zonsondergang,

want morgen vertrekken we naar de Adriatische Zee en daar zien we, als het weer mooi blijft, de zon alleen opkomen !!

verslag 10

Via een prachtige route door de hoge groene heuvels van Umbrië en later door de bergen van le Marche zijn we zondag (25 september) uitgekomen bij de Adriatische kust. Ik had een camping uitgezocht in de plaats Marotta, maar deze bleek die dag te sluiten (dit was de tweede keer dat een datum in het ACSI boek niet klopte !!). Gelukkig konden ze me daar vertellen dat camping Stella Maris in Torrette di Fano, drie kilometer verderop, nog wel een weekje open was. De kampplaats ligt pal aan zee, we kunnen er nog brood kopen en zelfs het visrestaurant met pizzeria is nog open en aangezien onze gasbarbecue het op de vorige camping heeft opgegeven, is dit een mooi excuus om hier elke avond een tafeltje bezet te houden ! Het enige mindere (maar daar storen we ons maar niet aan !) is dat er een spoorweg pal langs de kust loopt, waar diverse keren per uur een lange trein overheen dendert.

Maandag hebben we er een lui dagje aan zee van gemaakt waar we, in tegenstelling tot zondag, bijna de enige gasten waren. We hebben een heerlijke lange strandwandeling gemaakt en verder hadden we beiden een prachtig boek ! De temperatuur ligt nog steeds rond de 27 graden en met windkracht 2 is het goed uit te houden op het strand !

Gisteren zijn we met de auto naar het staatje San Marino gereden, het is de oudste republiek van Europa, heeft zijn eigen munt, postzegels en klein legertje en ligt op de hellingen van Monte Titano. Het gelijknamige stadje ligt hoog op de berg en is via diverse haarspeldbochten te bereiken. Eenmaal boven is het zoeken naar een plekje op een van de vele parkeerplaatsen. Dit tax-free staatje is met z’n vele parfum-, tabak-, sieraden- en souvenirswinkels erg toeristisch. (Ook shops met allerlei wapens zie je er volop !) Er staan wat mooie gebouwen en kastelen, maar zelfs buiten het toeristenseizoen is het er ons veel te druk.

Later zagen we dat je ook met de kabelbaan naar het stadje kunt komen, het scheelt je wel in het zoeken naar een plek voor je auto !

Wij zijn verder gereden, via mooie bergwegen, naar het stadje San Leo, ook hoog op een berg gelegen, maar gevrijwaard van toeristen. Het heeft een prachtig plein, diverse kerken en een kasteel, geheel omgeven door een stadsmuur.

Inmiddels waren we alweer honderd kilometer van de camping afgedwaald en waren pas tegen de avond terug. (Wim heeft zich echter goed uit kunnen leven met al die bergpasjes !! )

Ook vandaag zijn we weer op pad geweest: in de buurt van het plaatsje Genga vind je één van Europa’s grootste voor het publiek opengestelde grotten genaamd Grotte di Frasassi. Ook nu hebben we er weer anderhalf uur over gedaan om er, via allerlei binnenwegen, te komen, maar het was zeker de moeite waard !

De spelonken zijn 18 kilometer lang, waarvan 1000 meter toegankelijk is. Op sommige plaatsen is het 220 meter hoog en 180 meter breed en de “druipstenen” zijn werkelijk prachtig, het doet haast sprookjesachtig aan.

Afgelopen weekend was het precies 40 jaar geleden dat de grot ontdekt was !! Er mochten helaas geen foto’s gemaakt worden, maar Wim’s toestel is toch per ongeluk een paar keer afgegaan.

Tegen vieren waren we terug op de camping, waar we nog even het strand hebben opgezocht; we wilden nog één keer de geur en het geluid van de zee in ons opnemen. Morgen trekken we verder naar het noorden, de binnenlanden in, dus voorlopig is het de laatste keer dat we de zee zien !!

verslag 11

Nadat we 320 kilometer noordwaarts over snelwegen gereden hadden kwamen we uit bij camping Al Lago in Rocca d ‘Arsié, zo’n 30 kilometer boven Bassano del Grappa. We staan hier rondom in de bergen tussen de druivenranken, aan een halfleeg stuwmeer. Vanwege de lange droogte is er veel water afgevoerd naar lager gelegen dorpen.

Het is hier nog steeds prima weer (tegen de dertig graden), net als in Holland overigens, waar het 25 graden is ( in Nederland heb je in april en september de beste temperaturen !!), dus toen we donderdagmiddag (29 september) hier aankwamen wilden we eigenlijk wel lekker gaan zwemmen, maar je kunt alleen via een trap en een touw in het water komen !!…toch maar niet !!

Zodra de zon echter achter de bergen verdwenen is, koelt het flink af. Nu kwam onze speciale barbecue weer goed van pas: nadat we eerst ons vlees gebraden hadden op houtskool gingen de houtsblokken (al meegenomen van thuis) erin en zo konden we nog lange tijd buiten zitten, genietend van het vuur en de heldere sterrenhemel.

Vrijdag hebben we het dorp Arsié opgezocht voor wat boodschappen en bij de plaatselijke supermarkt weer tien flessen Branca Menta (in de aanbieding !!) meegenomen, ondertussen liggen er alweer ruim dertig in de auto/caravan, het blijft een heerlijk drankje wat helaas in Nederland niet verkrijgbaar is !! Verder hebben we lopend de omgeving verkend en heeft Wim vijf vissen gevangen vanaf een minder hoge plek aan het meer.

Ook nu weer hebben we ’s avonds uren in het vuur zitten staren, genietend van de stilte en van elkaar.

Zaterdag zijn we naar Bassano gereden, waar we om twaalf uur al buiten een heerlijk, door Tino bereid, konijn zaten te nuttigen. Samen met Flora hebben we weer een paar uur in de tuin doorgebracht.

Flora herkende ons wel, maar verder is ze binnen vijf minuten vergeten wat we zeggen.

Tino zorgt helemaal voor z’n moeder, wat best een zware opgave is, hij kan haar namelijk niet lang alleen laten. Toch zijn we ’s middags met z’n drieën de stad in geweest en hebben de houten Ponte degli Alpini bekeken, welke, samen met de sterke drank grappa en het beschilderde aardewerk (majolica), het kenmerk van Bassano del Grappa is.

Daarna zijn we doorgereden naar Tezze sul Brenta, tien kilometer verderop, waar Gino en Paula (Tino’s zus) wonen. Gino is een kei in het restaureren van antieke meubels, waarvan hij er ons diverse showde. Ook heeft hij een leuke kelder vol wijn, worst en oude werktuigen; natuurlijk moesten we daar de nodige wijntjes proeven en ook de worst hebben we “gekeurd” !

Paula liet vervolgens hun hele huis zien dat net een groot museum lijkt met prachtige gerestaureerde meubels en antieke voorwerpen.

Nadat Tino thuis z’n moeder verzorgd had zijn we doorgereden naar een mooi restaurant in de bergen, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over Bassano. Tino is daar de kok en heeft er voor ons een prima maaltijd bereid, welke hij zelf kwam serveren.

Natuurlijk hebben we er ook een “kijkje in de keuken” genomen.

Daarna werd het helaas tijd om afscheid te nemen, waarschijnlijk duurt het weer diverse jaren voor we elkaar zien.

Ook vandaag hebben we weer een erg leuke dag gehad: onze andere vrienden Luciano en Monica, die we ook al ruim dertig jaar kennen, hebben ons bezocht op de camping.

We hebben wat gewandeld en verder uren zitten kletsen.

Zo kregen we te horen dat ze op 1 november vorig jaar een grote overstroming hebben gehad in Vicenza en dat hun huis drie dagen onder water heeft gestaan, ze zijn nog altijd bezig alles te herstellen. Helaas liet de verzekering het afweten en ook de regering heeft alleen maar loze beloftes gedaan, ze hebben geen cent vergoeding ontvangen !!

Na een heerlijke barbecue en de nodige drankjes zijn ze tegen de avond weer op hun motor vertrokken, ook hen zien we voorlopig niet weer…

We blijven nog twee dagen op de camping, officieel is hij nu gesloten, maar we mochten nog wel blijven staan en zijn nu dus nog de enige campinggasten.

verslag 12

We hebben nog een paar heerlijke dagen gehad aan het meer van Arsié. Het weer is nog steeds prima, al koelt het ’s avonds, vanwege de bergen, snel af en is ’s morgens alles nat.

Met de auto zijn we naar de stuwdam gereden, waar de bergen steeds dichter bij elkaar komen.

Het is een mooi wandelgebied met aparte bruggen. Het noorden van het meer is veel ondieper, er komen wat riviertjes in uit, maar deze tijd van het jaar stelt dit niet veel voor.

Maandagmiddag kwam Tino onverwachts op bezoek, hij had er met z’n motor maar tien minuten over gedaan vanaf Bassano, dus hij moet aardig geracet hebben. Hij is maar een paar uurtjes gebleven, maar het was erg gezellig.

’s Avonds hebben we het laatste hout opgemaakt en genoten van ons (waarschijnlijk) laatste kampvuur dit jaar.

Na een luie dag hebben we vandaag aan het eind van de middag alles vast opgeruimd, zodat we morgen vroeg kunnen vertrekken richting Nederland.

(Wim heeft voor het eerst deze vakantie de tajine weer gebruikt !)

We moeten 1080 kilometer afleggen en gaan er van uit donderdagavond thuis te zijn. Het einde van een prachtige vakantie, vol zonneschijn en nieuwe indrukken. Italië blijft ons boeien, misschien gaan we nog wel een keer helemaal tot in de zuidelijkste punt, daar moet het ook erg mooi zijn. We hebben in ieder geval ons Italiaans weer wat “opgehaald” en onze vrienden weer gezien en gesproken. … Op naar Holland !

Normandië 2011

_______________________

Met onze zoon Dennis 4 weken op pad in Nederland en Frankrijk om zoveel mogelijk te zien en te leren over zowel de 1e als 2e wereldoorlog.

Veel musea en bunkers bezoeken met als hoogtepunt de festiviteiten van D-Day in Normandië

Verslag 1, vrijdag 27 mei

We zijn weer begonnen aan een nieuwe vakantie, dit keer met z’n drieën. Eens per jaar gaan we samen met onze jongste zoon Dennis weg en hij mag dan bepalen waar de reis heen gaat. Dit jaar is het hoofddoel Normandië met de stranden waar op 6 juni 1944 de invasie (D-Day) plaatsvond. Maar we starten in Nederland op het eiland Walcheren, vlakbij het plaatsje Zoutelande. De camping heet Werendijke en staat in de nieuwe ACSI gids Klein en Fijn kamperen,

hij is goed verzorgd met prachtig nieuw sanitair, we hebben een heel ruime plaats en ook is er een kloostertuin waar je fruit en kruiden mag plukken. Hier hebben we een paar dagen de tijd om onze caravan uit te proberen, want deze is nieuw. Afgelopen vakantie in Marokko hebben we een aanrijding gehad met een bus, met als gevolg dat de linker achterkant flink beschadigd was. Wim heeft dit provisorisch gerepareerd, maar eenmaal terug in Nederland bleek er meer aan de hand dan wij eerst dachten. De bodem is wat ontzet en diverse kastjes sluiten niet goed meer, het komt erop neer dat hij “total loss” verklaard is. Bij onze dealer stond gelukkig een nieuwe Adiva, hetzelfde type alleen een andere kleurstelling, deze is nog mooier !

Hij heeft op korte termijn diverse dingen overgezet (de luifel, zonnepanelen, satellietschotel en mover) en afgelopen maandag konden we ons nieuwe “huisje” ophalen. (De beschadigde Adiva hebben we opgekocht en komt, na reparatie, op onze vaste plek (al 15 jaar) op camping “de Maasterp” te staan. De caravan die er nu staat is alweer 13 jaar oud) ! Dus nu gaan we 4 weken samen met Dennis genieten van ons nieuwe huis op wielen !

Helaas speelt het weer de eerste dagen niet echt mee: het is 15 graden, er staat een harde wind en de zon laat zich nauwelijks zien. Wel ideaal weer om de omgeving te bekijken.

Zaterdag rijden we eerst naar Middelburg, een stad met mooie oude gebouwen en een drukke binnenstad.

We beklimmen de “Lange Jan” met z’n 207 treden en hebben vandaar een mooi uitzicht over de stad.

Daarna gaan we door naar Veere, een sfeervol leuk klein monumentenstadje aan het Veerse meer.

Er liggen veel boten in de haven, maar dit kan te maken hebben met de historische markt, die er is. Er staan veel kramen met vis, we zien een garnalenpelster en er wordt paling gerookt, ook wij verorberen diverse soorten vis.

Nadat we het plaatsje goed bekeken hebben lopen we door de “Holle Beer” een vestingswerk uit de tijd van Napoleon en komen uit bij het water, met een klein strandje.

Wat een leuk stadje is Veere, het is net een openluchtmuseum !

Zondag hebben we diverse bunkers bekeken, we zijn begonnen in Koudekerke, waar een bunkerwandelroute is uitgezet.

In Zoutelande is een bunkermuseum waar twee ingerichte “betonnen huizen”

te bezichtigen zijn, Dennis heeft er enkele boeken en folders meegenomen.

In de buurt van de duinen vonden we, na enig zoeken, drakentanden, die er in de oorlog voor moesten zorgen dat er geen pantserwagens het strand op konden.

Ook in Vlissingen is een bunker van de Stichting Bunkerbehoud te bekijken, allen behorend tot de Atlanticwall, de verdedigingslinie, aangelegd door de Duitsers tussen 1942 en ’44 langs de kust van Noorwegen tot de Frans-Spaanse grens. Doel van de linie was het voorkomen van een geallieerde invasie op de kust door de bouw van vele duizenden bunkers en versperringen.

In Zeeland werden vooral Walcheren en Zeeuws-Vlaanderen zwaar verdedigd in verband met hun strategische positie.

In Vlissingen krijgen we te horen dat deze stad het meest gebombardeerd is tijdens de tweede wereldoorlog, veel vaker en heftiger dan Rotterdam (dit vind je niet terug in de geschiedenisboeken !) Al met al was het een zeer leerzame dag, waar we naast alle bunkerbezoeken natuurlijk ook regelmatig de zee gezien hebben

Wat het weer betreft: de hele dag staat er een windkracht 5, maar in de loop van de dag komt de zon tevoorschijn en die maakt alles wat aangenamer !!

Verslag 2 (30 mei)

Vandaag wordt Wim 57 jaar, om twaalf uur ’s nachts worden we gebeld door Marcel en Marieke (M&M), die ons feliciteren, erg gezellig ! Ook overdag ontvangen we diverse SMS-jes en telefoontjes.

’s Morgens gaan we, na een uitgebreid ontbijt lekker buiten in de zon,

naar West-Kapelle, daar staat een Sherman Tank op de dijk en er is een oorlogsmuseum, kasie voor Dennis dus !

Het museum is erg indrukwekkend en pas als we na een paar uur weer buiten staan, merken we hoe warm het is geworden, ruim 27 graden. We rijden naar Domburg om barbecuespullen in te kopen (en nog wat heerlijke paling en haring van de markt !) en daarna gaan we zo snel mogelijk terug naar de camping. Daar genieten we nog even van het warme weer, tijdens een spelletje, maar al snel wordt het bewolkt en begint het weer te betrekken. Het resultaat is dat we niet barbecuen maar toch uit eten gaan, we belanden in een prima restaurant in Zoutelande en vieren daar met z’n drieën Wim’s verjaardag.

’s Avonds en ’s nachts vallen er diverse buien, iets waar de boeren zeer blij mee zullen zijn na al die droogte. Ook ’s morgens is het nog zwaar bewolkt als we vertrekken richting Frankrijk, maar we kijken met veel plezier terug op deze dagen in Zeeland op het eiland Walcheren !

Nu gaan we naar het zuiden, eerst naar de plaats Peronne, hier staat een museum van de eerste wereldoorlog en in de omgeving bij de rivier de Somme is veel gevochten in die tijd. Bij aankomst valt de camping die ik uitgezocht had tegen, dus nemen we een andere, ook in Peronne. Als we de oprit oprijden zie ik tot mijn verbazing dat het dezelfde camping is (Port de Plaisance), als waar we ruim een maand geleden als laatste overnacht hebben. (Daarom kwam de naam Peronne me ook al zo bekend voor !!) We kwamen toen eind van de middag aan en vertrokken ’s morgens heel vroeg weer. Het is een echte doortrek plaats, vol Nederlanders (voordeelcamping !), maar een paar dagen houden we het hier wel uit. Het weer is helemaal opgeklaard en we zitten weer in hemdje en korte broek. Ook kunnen we nu het vlees wat voor gister bedoeld was, opmaken.

Verslag 3, woensdag 1 juni

Gisteravond laat werden we gebeld door Marcel en Marieke, tijdens een luchtballonvaart heeft Marcel Marieke ten huwelijk gevraagd, wat romantisch, hè ? Natuurlijk heeft ze “ja” gezegd en gaan ze nu plannen maken voor de grote dag. (Marieke van Blitterswijk klinkt goed, toch !)

Vandaag hebben we ons gestort op de 1ste wereldoorlog. Eerst zijn we naar het “Historial de la grande guerre” (museum of the great war) geweest.

Dit museum wordt overal geroemd, maar wij vonden het erg tegenvallen.

In de plaats Albert, ruim 20 kilometer verderop, staat het “Musée Somme 1916”, wat veel indrukwekkender is.

In een 30 meter lange ondergrondse tunnel wordt de dagelijkse realiteit van de soldaten tijdens de oorlog getoond, zowel Frans- als Engelstalig.

Overal waar we rijden in het gebied van de Somme zijn militaire begraafplaatsen. Er zijn ruim één miljoen mensen gesneuveld tijdens de 4 jaar durende oorlog. We bezoeken het Franco-British Memorial in Thiepval, waar een monument van 45 meter hoog staat. De namen van ruim 70.000 vermiste Britse en Zuid Afrikaanse soldaten staan hier ingegraveerd.

Tegen half vijf zijn we terug op de camping, die alweer aardig vol begint te stromen. (Vanmorgen was hij zo goed als leeg.) Het weer is prima en we zitten tot half 9 in het zonnetje buiten.

’s Avonds hebben we (sinds jaren) een paar potjes “Risk” gespeeld, ook dan zie je weer hoe zinloos zo’n oorlogsspel is.

Verslag 4, donderdag 2 juni

We hebben er vandaag een lui dagje van gemaakt. Alleen vanmorgen even wat boodschappen gedaan in de enige winkel die open was, want het is Hemelvaartsdag. Daarna zijn de mannen gaan vissen in het kanaal bij de camping, dat uitkomt in de rivier de Somme. Er kwamen diverse bootjes voorbij, ook al vanwege de vrije dag ! Het is knap warm en de vissen hebben geen zin om te bijten.

Tegen drieën gaan we terug naar de caravan en doen wat spelletjes. We hebben een prima plek: in de zon, uit de wind (en met de luifel uit kunnen we ook in de schaduw zitten). Er staat namelijk een flinke bries en vanwege de droogte komt er regelmatig een stofwolk voorbij, maar wij hebben daar geen hinder van. Na een heerlijke barbecue gaan we binnen verder met een spelletje, maar dat is niet van lange duur. Wim krijgt ineens ontzettende pijn rechts onder in zijn rug en in z’n kruis. Hij heeft al een paar dagen last van zijn urinewegen en waarschijnlijk spelen z’n nieren nu op. Hij ligt te woelen en te kreunen op bed, niets voor hem. Ik heb 112 gebeld en die hebben gezorgd dat er een dokter op de camping kwam (inmiddels is het al na elven ’s avonds). Hij schrijft 3 soorten medicijnen voor, die we ’s nachts nog kunnen halen bij de apotheek. Maar daar komt het volgende probleem: vanaf 9 uur ’s avonds kun je niet meer met de auto de camping op of af. Het resultaat is dat ik samen met de arts naar de apotheek rijd. Overigens kent de goede man alleen zijn eigen taal en mijn Frans is ook niet om over naar huis te schrijven, dus de communicatie gaat vrij moeizaam. Ik ben echter heel blij dat de dokter erbij is, want de apotheek is gesloten en de eigenaar moet uit bed gebeld worden. Al met al een enerverende avond en maar goed dat we de medicijnen nog gehaald hebben, want ’s nachts krijgt Wim weer een niersteenaanval en deze kan nu met een zetpil onderdrukt worden.

Verslag 5, 3 juni

We zijn weer verhuisd, Wim heeft goed geslapen na z’n tweede aanval en voelt zich goed genoeg om te rijden. (Wel moeten we elke 50 km. stoppen voor een plaspauze, wat waarschijnlijk met de medicijnen te maken heeft !!) Het is 350 kilometer rijden naar camping “le Pont du Hable” in Grand Camp-Maisy. Deze kampplaats ligt pal aan zee en vrij centraal om alles omtrent D-day te bezichtigen. We starten ’s morgens met warm weer, maar hoe verder we Normandië intrekken richting westen, hoe frisser het wordt. Eenmaal aangekomen is het nog maar 19 graden en staat er een straffe wind vanuit zee. De plek is heel ruim en we staan naast een riviertje waar paling en karper in zit,

alleen moeten ze natuurlijk wel zin hebben om gevangen te worden ! Wim en Dennis proberen het in ieder geval wel. Er komen een paar oorlogsvliegtuigen overvliegen en ook zien we allerlei militaire voertuigen voorbij komen. Tegen tienen zien we een mooie zonsondergang, maar volgens de berichten gaan we deze zon de eerste veertien dagen niet meer zien en wordt het flink koeler, we wachten het wel af !!

Verslag 6, zaterdag 4 juni

We hebben een heerlijke dag gehad, alles in het teken van D-day. We zijn begonnen bij la pointe du Hoc, waar nog Duitse bunkers te zien zijn, die in 1944 door de Amerikaanse Rangers veroverd zijn. Overal zie je nog de kraters in de grond waar de bommen ingeslagen zijn.

Het was er aardig druk met mensen uit diverse landen, ook liepen er veel in militaire kleding rond, sommigen reden zelfs in een militaire wagen.

(Ik kwam er ook nog een bekende tegen: Ineke, een vroeger buurmeisje en tevens zus van mijn vriendin Rita).

Vervolgens zijn we richting Omaha beach gereden, waar in de plaats Vierville-sur-Mer twee tentenkampen nagebouwd waren door vrijwilligers.

Het zag er allemaal erg authentiek uit en een Franse burger, in militaire kleding, vertelde me dat ze vijf dagen en nachten in het kamp verblijven en alles zo echt mogelijk nadeden. (Zelfs 5 dagen blikvoer eten, zoals witte bonen in tomatensaus !)

Vlakbij stond een pontonbrug waar je met een jeep overheen kon, deze werd bestuurd door een “militair”. Eerst zijn we alledrie over de brug gereden en toen Dennis nog een keer samen met de chauffeur, zo konden we alles goed op film en foto zetten.

Daarna hebben we een stuk langs het strand van Omaha beach gereden en kwamen uit in St.Laurent- sur-Mer, er staan twee gedenktekens op het strand en ook daar was het erg druk, omdat er ’s avonds een groot feest zou zijn met eten, drinken en later vuurwerk.

Wij zijn vervolgens de andere kant opgegaan naar Carentan, zo’n 30 kilometer rijden. Daar was een stoet van “militairen” (alweer verklede burgers!) te zien van de Airborne divisie. We waren net op tijd om hun aankomst in de stad te zien, ook hier was weer een grote drukte, erg gezellig allemaal !

Onderweg zien we veel militaire voertuigen, D-day leeft hier volop !!

Dennis koopt in het plaatsje een mooie revolver, een replica van de Mauser. Als laatste bekijken we het stadje Sainte-Mere-Eglise, waar nog altijd een parachutist aan de kerktoren hangt (geen echte natuurlijk !)

Morgen komen bij deze plaats ruim 700 parachutisten aan de grond, we wilden ons daarom vandaag al een beetje oriënteren. Ook hier koopt Dennis nog wat leuke souvenirs o.a. twee T-shirts. Inmiddels is het half zeven ’s avonds en moeten we nog een half uurtje rijden, terug naar de camping.

Het weer is veel beter dan voorspeld en het is nog bijna 20 graden, ook de zon laat zich regelmatig zien. Bij aankomst bij de kampplaats ziet de zee er iets anders uit dan vanmorgen: toen spatte het water over de rotsige dijk, nu is het eb en kun je meters over het “strand” lopen, ook hangt er een echt “zee geurtje” over de camping. De wind is gelukkig gaan liggen en we kunnen tot laat buiten zitten, nagenietend van de leuke dag.

(Met Wim gaat het gelukkig weer helemaal goed, hij heeft ’s avonds zelfs z’n hengel weer uitgegooid en een joekel (!) van een vis gevangen !!)

Verslag 7, zondag 5 juni

Vandaag ben ik aan de beurt, ik “verjaar”. Ook nu werden we om 12 uur ’s nachts gebeld door M&M, een echte traditie bij ons. De dag liep helaas niet helemaal zoals gepland, het weer werkte zo wie zo niet mee. Vannacht begon het al te regenen en te onweren en de hele dag is het zwaar bewolkt geweest met regelmatig een bui. We zouden vanmorgen eerst in de plaats Meautis een tentenkamp bekijken, maar na ruim een half uur zoeken hadden we het nog niet gevonden, toch hadden we alle wegen in en rondom het dorp uitgekamd. Toen zijn we doorgereden naar Sainte-Mere-Eglise, waar vandaag zo’n 700 parachutisten zouden landen. We stonden een paar uur in een bijna stilstaande file om er te komen, vervolgens in de regen te kijken naar een leeg veld (we hoorden af en toe vliegtuigen overkomen en zagen gekleurde rooksignalen, maar geen parachutisten), waarna we te horen kregen dat het vanwege het slechte weer werd afgelast. Daarna stonden we weer uren in de file, alles stond vast, je kon geen kant op. Tegen zessen waren we pas terug op de camping, we hadden dus de hele dag niets gezien, wat een verschil met gister en dat op mijn verjaardag !! Gelukkig heb ik een heel leuke avond gehad in een prima visrestaurant. Dennis heeft getrakteerd (dat doet hij regelmatig in de vakantie!) op een uitgebreide maaltijd en hij heeft voor het eerst slakken en kreeft gegeten. Ook kreeg ik diverse telefoontjes, mails en SMSjes, dat maakte m’n dag weer goed !

Verslag 8: 6 juni

Het is D-day en deze dag verloopt gelukkig beter dan gisteren, het blijft droog en we zien weer een heleboel leuke dingen. In het plaatsje Sainte-Marie-du-Mont is rond de kerk een heel tentenkamp opgebouwd, met allerlei voertuigen erbij.

Er zijn net een heleboel Nederlandse militairen (grenadiers) aanwezig. Deze zijn officieel uitgenodigd in Normandië en wonen diverse ceremonies bij. Van hen horen we dat ze morgen alsnog met hun parachute willen gaan springen, dus dan zijn we weer van de partij! (Het was voor het eerst in tien jaar tijd, dat het springen niet door was gegaan !!)

Ook komen we van de Hollanders te weten dat de officiële ceremonie op Utah Beach om 3 uur begint, dus hebben we eerst nog tijd om het “Dead Man’s Corner”museum te bekijken, wat daar vlakbij ligt.

We bezoeken eerst nog een klein museum aan het plein in het dorpje en vragen daar naar de betekenis van F.F.I, deze letters zie je vaak staan. Het blijkt het Franse Verzet te zijn: Force Francais Interieur.

Op de muren zijn nog originele tekeningen te zien, gemaakt tijdens de oorlog, door een creatieve Duitse militair.

Eenmaal aangekomen in St-Côme-du-Mont, bij “Centre Historique des Parachutistes US du Jour-J”, zoals het voluit in het Frans heet, staan er buiten twee tanks opgesteld,

die veel belangstelling trekken en binnen staan veel poppen met Duitse en Amerikaanse (Airborne) kleding aan.

Ook is er een uitgebreide militaire shop, een ware “snoepwinkel” voor Dennis. Het is er goed druk: de kleding, wapens en originele oorlogsattributen gaan als warme broodjes over de toonbank en de prijzen zijn toch echt niet misselijk. Dennis koopt er een “glock”wapen met houder, wel weer een replica.

Dan is het tijd voor de herdenkingsplechtigheid aan het strand. Er staan rijen militairen opgesteld en de vlaggen van acht landen worden gehesen, waarbij het desbetreffende volkslied wordt gespeeld, heel indrukwekkend. Ook komen er diverse vliegtuigen over.

Op de terugweg zien we ineens weer een bord van Meautis tentenkamp en doen we nog een poging het te vinden. Het blijkt een soort oud landhuis te zijn, Manoir de Donville, met een grote tuin erbij, waar enkele legertenten staan. De eigenaar vertelt ons dat in 1944 de Duitsers er gehuisvest waren en dat Amerikaanse parachutisten in zijn tuin landden. Er is voor tonnen oorlogsmateriaal uit z’n grond gehaald en de kogels zitten nog in de muren. Er zijn zelfs lijken in z’n huis gevonden van zowel Duitsers als van Amerikanen. Hij vertelt heel interessant.(Later lees ik in een folder dat er wekelijks rondleidingen zijn, de hele zomer door.) Zelfs in zijn woonvertrekken mochten we kijken, het leek wel een museum. Al met al een leuke afsluiting van de dag.

Verslag 9, dinsdag 7 juni

Als eerste zijn we vanmorgen teruggereden naar Utah Beach, het was er gister zo vol met militairen en hoogwaardigheidsbekleders, we konden er niet rustig rondkijken. Maar ook nu is het er nog vrij druk, waarschijnlijk mede omdat het Musée du Débarquement Utah Beach gister officieel heropend is. Dit is de andere reden waarom we hier weer zijn, het museum. Het is gebouwd op de exacte plek waar de Amerikaanse troepen voet aan wal zetten op 6 juni 1944. Er is een film te zien over D-day, er staan diverse voertuigen en gevechtsvliegtuigen en je hebt er een weids uitzicht over het strand, het is goed opgezet !

Na dit bezoek hebben we de weilanden rond St.Mere Eglise weer opgezocht voor de landing van de parachutisten. Dit keer staat er maar een klein groepje mensen te wachten, maar ook nu was het wachten te vergeefs. Om kwart over drie vloog er twee keer een vliegtuig laag over, maar er sprong niemand uit. Het weer was weer niet optimaal: een vrij harde wind en bewolking met een spatje regen, terwijl het vanmorgen prachtig weer was (en later op de middag ook weer !!) Het heeft zo moeten zijn, helaas !

We gaan door naar de bunkers van Azeville, die vlakbij liggen.

Met audiogids kunnen we rond lopen door de onderaardse gangen van het imposante complex wat met D-day een van de hoofddoelwitten was,

vanwege hun verdedigingssysteem. Ook hier zijn de Duitsers verslagen door de Amerikanen.

We rijden steeds over leuke smalle weggetjes en door kleine dorpjes, kenmerkend voor Normandië.

Als laatste vandaag bekijken we het “Memorial de la Liberté Retrouvée” in Quinéville, alweer in de buurt van Utah Beach. Dit museum vertelt over het dagelijkse leven van de Fransen tijdens de bezetting. Er zijn veel foto’s en hele scènes zijn uitgebeeld te zien.

Vlakbij is nog een winkel met een uitgebreide collectie oorlogskleding, waar Dennis een Belgisch tenue vindt.

Onderweg komen we nog steeds allerlei echte en “onechte” militairen tegen in mooie voertuigen !

Dennis heeft aan deze Franse militairen gevraagd of hij hun baret op de foto mocht zetten.

Bij elk monument, en dat zijn er heel wat, zie je een krans of bloemstuk in de kleuren rood wit blauw. De blauwe chrysanten worden waarschijnlijk speciaal gekweekt.

Verslag 10, 8 juni

De dag begint regenachtig en met een krachtige wind. We hadden al besloten een dagje rustig aan te doen (de festiviteiten zijn voorbij en de musea blijven wel staan !) en dit wordt nu grotendeels in de caravan gedaan. De grote tafel wordt naar binnen gehaald, zodat we het spel Carcassonne met al z’n uitbreidingen kunnen spelen. Helaas voor Dennis en mij wint Wim elke keer !! (We pakken hem nog wel terug !)

In de loop van de middag blijft de zon zichtbaar en maken we een wandeling langs de zee, er is hier geen mooi strand, maar een ruige kust.

Daarna gaan we toch nog iets bekijken: Batterie de Maisy, maar een paar kilometer van de camping af. Via loopgraven kun je van de ene bunker in de andere komen en ook staan er diverse artilleriestukken opgesteld.

De batterij is pas in 2006 herontdekt en gereed gemaakt voor publiek, het was helemaal in de vergetelheid geraakt en lag tussen allerlei landbouwgronden in. Ook dit was weer erg indrukwekkend: in vijf lange uren hebben de Amerikanen de Duitsers verslagen, de bezetters hadden wel op D-day vanuit deze batterij twaalf geallieerde vliegtuigen neergeschoten !!

Na de bezichtiging rijden we nog even naar zee (natuurlijk vlakbij) en naar de haven van het leuke plaatsje Grandcamp-Maisy. Aan de grote weg van dit dorp staat een gigantisch monument, helemaal zilverkleurig !

Eenmaal terug op de camping kunnen we zelfs nog even buiten zitten, ook al blijft de wind flink z’n best doen !

Ik heb vandaag ook weer eens gelezen, ik ben nog steeds in m’n eerste boek bezig ! Het heet Parnassia (geschreven door Josha Zwaan) en gaat over een Joods meisje uit Zeeland, tijdens de 2de Wereld Oorlog. Dit sluit dus mooi aan bij het thema van onze vakantie. Het is een prachtig boek, waar je steeds over na blijft denken, een echte aanrader !

Verslag 11, donderdag 9 juni

We hebben een nieuw record gehaald: drie en een half uur in één museum, deze staat in Bayeux en heet “Musée Mémorial de la Bataille de Normandie. Er draait een goede film met duidelijke uitleg, er zijn diverse vertrekken met foto en filmmateriaal, aangevuld met tekst in het Frans en in het Engels. In het lezen hiervan ging veel tijd zitten, maar daardoor kom je wel steeds meer te weten over de oorlog.

Er werd o.a. verteld over de oorlogscorrespondenten, de ziekenboegen, hoe iedereen aan brandstof kwam, de kunstmatig aangelegde havens, de slechte weersomstandigheden en de bevrijding die pas eind augustus een feit was. Heel veel steden zijn totaal verwoest, maar de stad Bayeux is gespaard gebleven, zoals o.a. de grote kerk.

Ook staan er in en rondom het museum allerlei voertuigen opgesteld en natuurlijk zijn er weer aangeklede “soldaten”.

Na afloop zijn we nog even naar Port-en-Bessin Huppain gereden, een plaats aan zee met een grote haven.

Tegen vijven zijn we terug op de camping en hebben nog een tijdje buiten gezeten, echt warm is het niet !! Wel hebben we nog steeds schik met onze plek: hij is heerlijk ruim en we hebben een weids uitzicht. Het sanitair is niet echt bijzonder, maar dit hebben we ook nauwelijks nodig. (Alles is aanwezig in de caravan.) Vaak zijn we de enige gasten op de camping, ook daar hebben we geen moeite mee !!

Verslag 12, vrijdag de tiende

We begonnen vanmorgen weer met stromende regen (de boeren hoeven niet meer te klagen !), maar we moesten toch eerst zo’n 80 kilometer rijden en toen we in Merville-Franceville bij Musée de la Batterie de Merville aankwamen, was het bijna weer droog.

Deze Dakota C47 heeft deelgenomen aan de landing en staat vlakbij de bunkers.

We hebben vier bunkers gekeken, die ingericht waren als musea en één ervan is teruggebracht in de originele staat van de ochtend van 6 juni ’44. Ze bootsen er de sfeer na die vooraf ging aan de neutralisering van de batterij, in de vorm van geluiden, rook, licht en geuren. Zo heb je een beetje het idee hoe het er werkelijk aan toe ging, die morgen !

Via de kust zijn we naar Arromanches gereden, waar we eerst in Cinema Circulaire 360 graden, de film “de prijs van de Vrijheid” gezien hebben in een ronde zaal met negen schermen, waardoor je je in de kern van de actie bevind. De film wisselt archiefbeelden uit juni 1944 af met recente beelden van dezelfde plaatsen in vredestijd.

Ook staat er in deze plaats het landingsmuseum: Musée du Débarquement.

Hier wordt uitgelegd hoe de kunstmatige haven in ’44 tot stand kwam en ook kun je hiervandaan nog de restanten in de zee zien liggen. De haven zorgde voor de bevoorrading van de troepen, zowel voertuigen, voedsel als wapens.

(Ook hangt er in het museum een foto van een militair die erg op Dennis lijkt !)

Het is inmiddels weer beter weer geworden en we eten zelfs buiten, in het zonnetje, bij een restaurant heerlijke mosselen.

Als laatste gaan we naar Longues-sur-Mer, waar de oorspronkelijke kanonnen nog te zien zijn, in de bunkers. Het is de enige kustbatterij van de landingszone die op de Franse monumentenlijst staan, je kunt er vrij rondlopen.

Via Omaha Beach rijden we terug naar de camping, waar het bij aankomst weer begint te druppen, helaas !

Verslag 13, zaterdag de 11e

We slapen heerlijk uit, vanmorgen. Het zonnetje doet aardig z’n best en is regelmatig te zien tussen de wolken door. Dennis wil nog een keer naar Paratrooper, de winkel bij Dead Mans Corner.

(Het museum, de voormalige commandopost van de Duitse para’s staat midden in het droppingterrein en het slagveld van Carentan en toont de sporen van de gevechten). Van de week liep het hier storm, nu zijn we de enige klanten. Hij koopt er een Duitse riem, een handgranaat en een geweer (replica). In Carentan is dit weekend nog een tentenkamp opgebouwd, maar dit keer is het meer als afsluiting van de festiviteiten en zie je de barbecue en flessen wijn al klaar staan.

We doen in de stad uitgebreid boodschappen bij de Carrefour, ook al omdat de Pinksteren er aankomt en we niet weten of de winkels dan open zijn. Daarna rijden we terug naar Grandcamp-Maisy. De bezichtiging van alle musea in Normandië zit er op. Er zijn natuurlijk nog tientallen musea die we niet gezien hebben, maar we hebben heel wat informatie opgedaan, veel historische plekken bekeken en beseffen weer volop dat oorlog iets verschrikkelijks is. Honderdduizenden jonge mannen en burgers zijn er gestorven voor de vrijheid…..

De camping begint wat voller te worden, nadat we dagen lang alleen stonden, zijn er nu zo’n zes (!!) plaatsen bezet. Ook de wigwam-tenten zijn in gebruik. Dit heeft waarschijnlijk met het Pinksterweekend te maken, vaak het drukste weekend van het jaar. We blijven daarom ook nog tot en met maandag staan, helaas wordt er voor morgen de hele dag regen voorspeld.

Wat opvalt is dat, elke dag, in de loop van de middag de zon zich het meest laat zien, ook nu hebben we nog uren buiten gezeten, weliswaar met een vest aan, maar toch … beter dan binnenzitten !

’s Avonds kleurt de lucht weer prachtig rood (vooral door het raam van de caravan ziet het er mooi uit !)

Verslag 14, zondag 12 juni

Het is eerste Pinksterdag. In Nederland is het 25 graden en zonnig, hier is het 15 graden met regen en harde wind. We hebben zelfs de luifel afgebroken, omdat de wind er volop in slaat. Maar we vermaken ons prima met spelletjes en televisie. Ook culinair komen we wel aan onze trekken !!

Morgen verhuizen we, maar …… het blijft Normandië !

De kampbaas heeft een toepasselijke poster hangen bij de receptie:

Verslag 15, 2de pinksterdag

Het is nu net omgekeerd met gisteren: in Nederland is het bewolkt en er waait een frisse wind, wij zitten in hemdje en korte broek in de zon !! Toen we vanmorgen vertrokken hadden we ook nog bewolking, wel was de temperatuur al aan het stijgen. In Feins, waar we nu staan op camping de la Byouterie, wil de zon er ook bijkomen. Eindelijk, na ruim een week weer een korte broek aan, heerlijk !! We doen weer buiten een spelletje en eten zelfs buiten !! Ook neem ik de kans waar en zorg dat alle was weer schoon in de kast ligt. (Ik bof trouwens, want ik kan hier gratis de was doen en een droger gebruiken !) De camping ligt aan een meer waar gesurft, gezeild en gevist kan worden, ook zie ik diverse kanoërs op het water. We zijn verder nog niet actief geweest, misschien komt dat nog !

Verslag 16, dinsdag 14 juni

Vandaag zijn we naar Mont Saint-Michel geweest op de grens van Normandië en Bretagne, één van de betoverendste bezienswaardigheden van Frankrijk.

Boven op het rotseiland Mont-Tombe, dat alleen via een dijk met het vasteland verbonden is, staat een prachtig klooster met eromheen diverse huizen, winkels en restaurants, alles omgeven door een versterkte muur.

In het verleden is het een bedevaartsoord geweest en zelfs tijdelijk een gevangenis. Bij eb kun je er via de drooggevallen zee komen, net als bij ons de Waddenzee, maar bij vloed alleen via de dijk. We hebben er diverse musea bezocht o.a. met wassenbeelden, oude schepen en een film over het ontstaan van Mont Saint-Michel, en natuurlijk de abdij !

Het moet een hele klus geweest zijn deze te bouwen, met z’n dikke muren en pilaren.

Het is erg indrukwekkend allemaal, maar ook is het er erg druk. Je komt er allerlei nationaliteiten tegen, zelfs hele groepen Japanners, maar het staat dan ook, sinds 1979, op de lijst van het werelderfgoed van UNESCO. De abdij bestaat uit drie niveaus en je loopt van het ene vertrek in het andere. We hebben aardig wat trappen gelopen, best vermoeiend hoor, vakantie !!

Tegen zessen kwam de vloed opzetten en er wordt gewaarschuwd voor de gevaren van de snelheid hiervan ! (Er zijn al heel wat mensen ingesloten door het water en vastgezogen in de modder ).

We hebben niet meer gewacht tot het donker werd (dat is pas tegen half elf !), maar dat moet ook erg mooi zijn, het hele eiland is dan verlicht. Wij gaan terug naar de camping, vol met nieuwe indrukken en tientallen foto’s !!

Verslag 17, woensdag de 15de

De zon blijft de hele dag achter de wolken, dus gaan we weer iets ondernemen, op naar Fougeres: een prachtige oude vestigingsstad met diverse kerken en een groot kasteel, dat gaan we dus bekijken!

Château de Fougeres is meer dan 1000 jaren oud en is het grootste fort van Europa (volgens de brochure !)

Het heeft dertien torens en muren van drie meter dik. We krijgen weer koptelefoons met een draagbaar kastje (audioguide) en kunnen overal in en uit lopen. We beklimmen weer heel wat trappen (ik voel nog de spieren in m’n kuiten van alle treetjes van gister !) dit keer veel draaitrappen in de torens, die allemaal goed onderhouden zijn.

Het valt op dat er zoveel toiletten zijn en in de meeste vertrekken is een schoorsteen. Het is een degelijk fort en de omgeving is ook schitterend: allemaal middeleeuwse huizen, rotsen, water en kerken.

Na het bezoek gaan we nog met het toeristische treintje door de stad en bekijken vanaf de heuvel, waar de 16de eeuwse kerk staat, het kasteel van de andere kant. Fougeres is zeker een bezoek waard !!

Verslag 18, 16 juni

Onze camping ligt aan een meertje: Etang de Boulet, een soort vennetje met een omtrek van ongeveer zeven kilometer. Er loopt een mooi wandelpad langs en ook zijn er houten vlonders over het water en twee dijken, die een stuk afschermen. Het is erg gevarieerd wandelen en vandaag is het er ook prima weer voor: zo’n 18 graden met zon, dus wij zijn zo actief en gaan helemaal rond !

We zijn net op tijd terug op de camping, wanneer er een plensbui neerkomt, geluk gehad !!

Verder doen we weer veel spelletjes, één ervan is: in de zon, vest uit,…tafel oppakken, onder de luifel, want er komt weer een bui aan. Vijf minuten later herhaalt dit zich weer, zo blijf je bezig !! We zijn echter wel de hele dag buiten gebleven en hebben zelfs gebarbecued, onder de luifel met een beetje zon !!

Verslag 19, vrijdag de 17de

We kunnen de lange broek weer aan, het is 15 graden en het plenst volop, de hele dag. Ook de wind fluit om de caravan, steeds veranderend van richting. Dus echt zo’n dagje om in de caravan door te brengen met diverse gezelschapsspelletjes !

We hadden naar de oude binnenstad van Rennes gewild, de hoofdstad van Bretagne en nog wat andere plekjes in de buurt, maar dat heeft echt geen zin. Het enige “uitje” is een bezoek aan de supermarkt. Nou is dat in Frankrijk ook een hele belevenis, want ze zijn erg ruim gesorteerd (al heeft onze eigen supermarkt tegenwoordig ook erg veel lekkere dingen !), we hebben al heel wat soorten vis, aparte kaasjes en bakjes sushi’s gekocht, …met een lekker wijntje erbij…, wij vermaken ons wel !

Met dit slechte weer geniet ik weer extra van onze caravan: vloerverwarming aan, kaarsje erbij, iets lekkers in de oven en voldoende ruimte voor iedereen.

Morgen verhuizen we weer, we moeten 400 kilometer rijden om bij Parijs uit te komen en daar blijven we de eerst komende dagen. Wat het weer betreft maak ik me weinig illusies, in grote delen van Europa is het onstabiel weer, maar we maken er gewoon het beste van en genieten toch wel !

Verslag 20, 18 juni

We zijn vandaag 31 jaar getrouwd (hoe houden we het vol !!)

Het is gelukkig weer wat opgeknapt en we kunnen de tent van Dennis droog inpakken, op naar Parijs ! Na het nodige oponthoud rond de hoofdstad zijn we tegen vieren op camping “club le parc de Paris”. Nadat alles weer op z’n plaats staat nemen we eerst een glaasje (nep) champagne op onze trouwdag en dat is ook het enige “bijzondere”aan deze dag.

We zoeken vast uit wat we morgen allemaal willen bezichtigen in Parijs en hoe we bij de metro komen, nu maar hopen dat het weer een beetje meespeelt !!

Verslag 21, zondag de 19de

We hebben een heel leuke dag gehad in Parijs. Ik was al vroeg wakker, toch een beetje ongerust of het allemaal goed zou gaan met de metro. Wij zijn geen openbaar vervoer gewend, maar alles ging prima, het is heel goed geregeld in Parijs. Om tien uur stonden we al bij de Arc de Triomphe

(dit monument staat midden op een grote rotonde), waar we 285 treden geklommen hebben, omdat de lift kapot was (en later natuurlijk weer naar beneden !), maar het uitzicht is prachtig.

Wàt een stad is Parijs en wàt een verkeer: van alle kanten komen ze naar de Arc toe gereden en dan was het nog knap rustig, omdat het zondag is. De volgende bezienswaardigheid was de Eiffeltoren, hét symbool van Parijs. We zijn uitgestapt bij station Trocadéro, bij Palais de Chaillot, vanwaar we heel mooi op de toren keken.

Via de Pont d’Íéna over de Seine zijn we naar de toren gelopen, waar gigantische rijen mensen stonden te wachten om de hoogte in te gaan.

6Omdat wij zijn gaan eten op de eerste verdieping konden we de wachtenden omzeilen en waren we vrij snel boven.

Dennis trakteerde voor “vaderdag” op een bezoek en etentje in de Eiffeltoren, wat erg geslaagd was. Vanuit het restaurant hadden we een prachtig uitzicht over de stad.

Van de 1ste naar de 2de verdieping hebben we geklommen, weer 359 treden ! Er is van alles te bekijken op de toren, behalve het schitterende uitzicht natuurlijk: er is een bioscoop, er zijn winkeltjes en diverse restaurants. Vanaf de tweede verdieping gaat weer een andere lift naar de top en dan ben je op 276 meter hoogte. Wat zijn de auto’s dan klein beneden !!

De totale hoogte van de Eiffeltoren is 324 meter en tot 1931 was dit het hoogste gebouw ter wereld. (Daarna werd het Empire State Building gebouwd). Pas tegen vieren waren we terug op de begane grond.

Vervolgens zijn we met de metro naar de Notre Dame gereden, daar aangekomen was er een enorme drukte op het plein voor de kerk, van een demonstratie. Waarover het ging weet ik niet, maar er was veel politie op de been.

Na de bezichtiging van de kerk zijn we naar het Louvre gelopen, waar we de glazen piramides wilden zien uit de film “de Da Vinci Code”. Wat een mooi en gezellig plein is dit ! We zijn het museum niet in geweest, want het was al na vijven.

Via een brede poort in het gebouw, waar we zelfs nog in het museum konden kijken,

kwamen we op een ander plein uit waar een leuk bandje speelde en waar de “Alzace” streek gepromoot werd. We hebben er een wijntje gedronken en van de muziek genoten,

daarna vonden we het alledrie genoeg voor vandaag en na een kwartiertje wandelen kwamen we bij het juiste metrostation, vanwaar we weer teruggegaan zijn naar Torcy, de halte waar onze auto geparkeerd stond. Pas na achten waren we op de camping, waar we nog tot 10 uur buiten gezeten hebben. We hebben erg geboft met het weer, de hele dag is het droog geweest !

Verslag 22, maandag de 20ste

Na Parijs is het tijd voor Euro-Disney, dit stond ook op het “vakantieprogramma” van Dennis. Het heeft vannacht behoorlijk geregend en ook tegen zevenen tikte het nog heftig op het dak van de caravan, dus hebben we ons nog maar een keer omgedraaid, met als gevolg dat we pas tegen elf uur in het park waren. Maar we gaan drie dagen, dus we kunnen het relaxed doen, ook kennen we inmiddels de weg, want het is de zesde keer dat we hier naar toe gaan, in ruim 20 jaar tijd. We starten, nadat we door de ” MainStreet” zijn gewandeld, bij “Pirates of the Caribbean”, Dennis’ favoriete attractie, die de laatste keer, zo’n vijf jaar geleden, gesloten was.

Er lopen genoeg mensen in het park, maar er zijn geen wachttijden bij de attracties, dus gaan we gelijk maar twee keer naar de piraten.

Er is weer genoeg te bekijken en te bezichtigen: we varen een rondje met de Missisippi stoomboot,

gaan het spookhuis in,

genieten van de prachtige show van Tarzan,

nemen de stoomtrein, bekijken de grote parade met alle disney figuren,

rijden ieder in een auto uit 1950 en zien Micheal Jackson in de bioscoop. Na een heerlijke maaltijd in the Blue Lagoon, een restaurant in Adventure land, is het al weer negen uur ’s avonds en gaat het park dicht. We boeken alvast kaartjes voor de Buffalo Bill show van morgenavond en gaan dan moe maar voldaan terug naar onze caravan, zo’n 20 kilometer van het park vandaan.

Verslag 23, 21 juni

Het weer is hetzelfde als gisteren: ’s nachts regen, overdag een enkele druppel en tegen de avond komt de zon. Dit is beter dan voorspeld, gelukkig, maar de temperatuur blijft steken bij 20 graden. Vandaag hebben we grotendeels doorgebracht in het “Walt Disney Studios” park, wat meer gericht is op de film. We rijden met een bus langs de “opnames” van een aardbeving, waar veel vuur en gigantisch veel water aan te pas komt en waar je het idee hebt werkelijk verbrand en overspoeld te worden.

We zien Londen in puin liggen, staan in een spaceshuttle die botst met een paar meteorieten en maken een stuntshow mee, die werkelijk spectaculair is.

Ook zien we een bioscoopfilm, waar een kijker zo het filmdoek inloopt en als hoofdpersoon mee speelt in diverse filmscènes. (Een beetje lastig uit te leggen, maar erg leuk !) Ook de Disney figuren lopen weer rond.

Tegen de avond gaan we naar de Buffalo Bill show, ook deze zien we niet voor het eerst, maar het blijft mooi ! Het is een grote show met cowboys en indianen, echte bizons, runderen en natuurlijk paarden. Je zit met een cowboyhoed op tijdens de maaltijd te genieten van een afwisselend spektakel.

Na afloop wandelen we nog even over het Festival Park, wat vooral ’s avonds in trek is, maar het bestaat nog altijd hoofdzakelijk uit restaurants en winkels. We hebben weer heel wat indrukken opgedaan en vinden het genoeg voor vandaag. Tegen half negen zijn we weer op de camping, waar we de rest van de avond buiten spelletjes doen !

Verslag 24, woensdag de 22ste

Vanmorgen werden we wakker van de regen en het plensde nog volop toen we al bij Euro-Disney liepen. We hebben zelfs overwogen om pas morgen onze kaartjes op te maken, maar dan heeft het geen zin meer om nog te verhuizen naar een volgende camping. We beginnen weer bij het “filmgedeelte”, want we willen de spectaculaire stuntshow nog een keer zien en deze gaat, ondanks het slechte weer, gewoon door. De motoren en auto’s scheuren weer voorbij en halen allerlei capriolen uit. Tegen tweeën breekt ineens de zon door en die blijft de rest van de dag volop aanwezig, iedereen kijkt gelijk vrolijker en de regenkleding kan weer uit !

We verhuizen naar het andere park, waar we weer allerlei attracties bekijken die we nog niet gezien hebben, behalve Pirates of the Caribbean, de lievelingsattractie van Dennis, daar zijn we zes keer in geweest !!

Tegen half tien zijn we terug bij de caravan, we hebben heel wat gezien en beleefd de afgelopen dagen, morgen rijden we alvast een stukje richting huis en waarschijnlijk doen we op de volgende camping helemaal niets, alleen maar luieren !!!

Verslag 25, 23 juni

We hadden vanmorgen zowaar zon toen we wakker werden en hebben dan ook buiten ontbeten en kalm aangedaan, de afstand naar de volgende camping was maar 250 kilometer.

We staan nu op onze laatste kampeerplek voor deze vakantie: camping “le Trou du Cheval”, in Chairiere in de Belgische Ardennen aan de rivier de Semois. Bij aankomst was het schitterend weer, even later hadden we flinke windstoten en regen en nu is het acht uur ’s avonds en gaan we zo buiten barbecuen. Heerlijk, na al die dagen uit eten!

Van de Nederlandse campingbeheerder hoorde ik dat het zondag zo’n 30 graden wordt, dan zijn we dus net weer thuis !!

Verslag 26, zaterdag 25 juni 2011

Zoals al voorspeld hebben we gisteren alleen maar geluierd en wat spelletjes gedaan, even bijkomen van de laatste dagen !! (Je word ouder, mama !!)

De laatste vakantiedag is nat en grauw, toch varen er diverse kanoërs op de Semois. De tent van Dennis gaat nat mee naar huis en ook de luifel moet thuis nog een keer uitgerold worden. We rijden via allerlei binnenwegen terug en zijn pas tegen vijven in Dodewaard. We zijn bewust vandaag teruggekomen, omdat er een barbecue is van het Dodewaards Mannenkoor (waar Wim en Dennis allebei lid van zijn) en dat is altijd erg gezellig.

We hebben 3430 kilometer afgelegd deze vakantie en ontzettend veel gezien en gedaan (zoals gewoonlijk !). Het weer had wat beter gekund; we hebben geen zwemkleding aangehad en ook de meeste korte broeken en hemdjes zijn nog schoon ! Maar met zo’n prima caravan met alles erop en eraan geniet je met elk weertype van je vakantie !!

Marokko 2011

3 Maanden op pad met de caravan

wij zijn in de maanden feb / maart en april door Frankrijk, Spanje en Portugal gereisd waarvan 5 weken met Vagebond reizen naar Marokko.

in totaal hebben we 13700 kilometer afgelegd en van de totale periode 34 verslagen met vele foto’s gemaakt.

reacties kunnen verzonden worden naar: wblits@hotmail.com

veel leesplezier

Verslag 1

We zijn de laatste maanden flink druk geweest met de verbouwing van de supermarkt, maar het resultaat mag er zijn: er staat een prachtige vernieuwde COOP supermarkt waar we allemaal, zeker ook de klanten, erg trots op zijn. Er zijn muren uitgebroken en nieuwe vloeren gelegd en alle afdelingen hebben een andere plek gekregen, waardoor alles nu een veel logischere indeling heeft. We zijn erg trots op Marcel, die zich als een ware ondernemer heeft gedragen, ook Dennis heeft veel werk verzet en zelfs Marieke heeft naast haar eigen baan regelmatig meegewerkt, tot in de kleine uurtjes. Het apartste was wel op 8 januari: met 40 mensen (medewerkers, familie, het halve Mannenkoor, veel kennissen en zelfs enkele klanten) hebben we na sluitingstijd de hele winkel leeggehaald. Wat een sfeer en samenwerking was er, hartverwarmend !! De week erop waren we 4 dagen dicht en moest alles weer ingericht worden en op 14 januari, 8 uur ’s morgens was dan eindelijk de heropening. De klanten kwamen massaal inkopen doen en we kregen veel felicitaties.(We hebben geen officiële opening gehouden.) Op zaterdag hebben we zelfs 3 extra leveringen gehad om de winkel aan te vullen, wat een feest !! Marcel en Marieke kunnen hier hun toekomst mee in.

Ook Dennis weet zich verzekerd voor een jarenlange werkplek. Voor ons was dit de laatste verbouwing, we gaan nu echt genieten van onze “ouwe dag” ! Natuurlijk blijft Wim Marcel bijstaan als adviseur en klusjesman en ik houd voorlopig mijn afdeling “kadoshop”, maar deze heb ik “vol” achter gelaten en over 3 maanden vul ik hem weer aan.

(We zijn trots op onze ( 3 ) kinderen en deze foto hangt op een prominente plaats in onze caravan !)

Dus afgelopen maandag (24 januari) waren we met de laatste voorbereidingen bezig voor onze nieuwe reis, Wim moest alleen de caravan nog “even” naar de dealer brengen, omdat de koelkast niet werkte op gas en er moesten nog nieuwe banden onder. Maar tijdens een ritje in Dodewaard kon hij opeens het stuur niet meer draaien en bleek er een slang gebroken te zijn, dus moest de auto eerst nog voor een reparatie naar Tiel. Deze konden we pas dinsdag tegen 11 uur weer ophalen.( In de tussentijd zijn ’s morgens nog even alle officiële contracten met de COOP voor de supermarkt getekend ) en tegen half 1 zijn we dan eindelijk vertrokken; op 11 februari moeten we in Tarifa (zuid Spanje (2700km rijden)) zijn voor de overtocht naar Marokko. We hebben de eerste dag dan ook niet ver gereden, we zijn gekomen tot Bihain (Camping aux Massotuis) in België. Het laatste half uur lag er sneeuw langs de weg en op de camping stonden we in zo’n 10 centimeter witte “prut”.

We lagen al om 9 uur op bed en hebben de klok bijna rond geslapen !

Vanmorgen werden we wakker met verse sneeuwvlokken, maar na een half uurtje rijden was alle sneeuw weg. Het was de bedoeling om kilometers te maken vandaag, maar na een paar uur rijden kregen we een steen tegen de voorruit, die daardoor beslist zo snel mogelijk gerepareerd moest worden. Dat was dus zoeken en vragen naar een garage die dit kan repareren, maar ook in Frankrijk kennen ze gelukkig “Carglass”. In de buurt van Nancy zijn we uitstekend geholpen en het sterretje is bijna niet meer te zien.

Wat wel te zien is, is een flinke scheur in de achterkant van de caravan. Wim moest op een gegeven moment draaien bij een garage en daar stond een paal “in de weg” (hij heeft iets met palen en bomen!) Het was een echte “deja vu”, want de laatste dag van onze vorige vakantie (in Frankrijk) reed hij ook de achterkant van onze caravan stuk, hij was net terug van deze reparatie. We hebben dus de verzekering maar weer gebeld om 2 schades te melden en ook gelijk weer een nieuwe achterkant besteld bij de caravandealer, een goed begin van de vakantie !! (Er is gelukkig nog goed mee te rijden, met wat kit en lijm houden we het zeker 3 maanden vol, als er tenminste niet meer bomen in de weg staan !)

Ook vandaag hebben we dus niet ver gereden, we staan nu in Bourg-St.Marie, op een verlaten camping en zijn pas 550 km. van huis. Buiten is het 2 graden, maar we hebben stroom en de gaskachel staat aan. We nemen maar een borrel, dan zijn we zo van buiten en van binnen warm !

Verslag 2

Gisteren hebben we echt kilometers gemaakt: we zijn al om half 8 vertrokken en hebben totaal 720 km. afgelegd. We zijn uitgekomen in Bizaret, vlakbij Narbonne, op camping Figurotta. Onderweg hebben geluisterd naar het eerste boek van Stieg Larsson van de Millennium triologie, met zo’n luisterboek ging de tijd snel voorbij. De hele afstand was via de snelweg en alleen bij de kruispunten zetten we de CD even uit, omdat de TomTom er doorheen kletste en je toch even extra op moet letten. Om half 7 ’s avonds waren we op de camping, helaas regende het inmiddels en stonden we in de stromende regen de pootjes uit te draaien en water bij te tanken.

Vanmorgen werden we wakker met een zonnetje en de hele dag hebben we prachtig weer,

wel staat er een koude wind, maar ja, het is nog januari. Ons doel vandaag is Carcassonne, een middeleeuws stadje op een heuvel, helemaal omringd door stadswallen vol torens.

Binnen de muren staat een kasteel en een mooie kerk en ook vele oude huizen en winkeltjes.

We hebben er uren rondgedwaald en veel foto’s gemaakt. ’s Zomers is het er erg druk, maar nu konden we ongestoord rondlopen, veel winkels hadden hun deuren nog gesloten. De streek Languedoc-Roussillon is erg heuvelachtig en blijkbaar erg geschikt voor wijnbouw: onderweg naar Carcassonne kwamen we langs vele wijngaarden, waar boeren hun druivenranken aan het snoeien waren.

Terug op de camping hebben we nog even buiten in het zonnetje gezeten ( dit hopen we nog veel te kunnen doen deze vakantie ! )

en een wandeling gemaakt in de omgeving,

maar tegen vijven werd het toch echt tijd om de caravan weer in te gaan, waar we een paar potjes Carcassonne hebben gespeeld. (Dit is namelijk ook een gezelschapsspel, wat we al jaren spelen.) Ook hebben we kit gekocht en heeft Wim de caravan weer, zo goed als mogelijk, gerepareerd.

Morgen trekken we door naar Spanje.

Verslag 3

Vrijdagavond begon het te regenen en het plensde nog steeds toen we de volgende dag (pas) om 12 uur vertrokken. Wim moest in de stromende regen (bij 4 graden) alle dingen buiten regelen, terwijl ik binnen de afwas nog moest doen (soms zijn huishoudelijke karweitjes totaal niet vervelend !) Het was heel typerend dat we bij de grens met Spanje ineens de zon te zien kregen en deze is de hele verdere dag blijven schijnen, de temperatuur haalde zelfs even de 14 graden. Tegen half vier waren we op camping El Pasqualet in Caldes de Montbui, een camping met veel vaste plaatsen midden in de bergen, waar we weer de enige buitenlanders waren. We hebben nog een poosje buiten gezeten, maar het koelde toch snel af, dus toch maar weer naar binnen en de gaskachel aan. (De vloerverwarming staat tot nu toe continue aan ! )

Vandaag (zondag 30 januari) zijn we naar Monestir de Montserrat gereden, hier zo’n 50 km. vandaan.

Het is een klooster dat gebouwd is tegen de rotsen van de berg Montserrat (de top is 1236 m. hoog) en nog altijd bewoond wordt door Benedictijnse monniken. Je komt er met een trein, die in 10 minuten tijd 700 meter omhoog gaat. De basiliek bij het complex is werkelijk schitterend en rijk versierd met beeldhouwwerken, marmer en schilderijen.

Op de gevel staan Christus en de apostelen afgebeeld.

Binnenin de kerk is de “zwarte madonna” te bewonderen, een houten beeld van la Moreneta (de donkere), ze is beschermd door glas, maar haar wereldbol steekt naar voren om door pelgrims te kunnen worden aangeraakt;

de mensen stonden in een lange rij om dit te kunnen doen. Na de bezichtiging hebben we een wandeling gemaakt in de bergen boven het klooster, we hebben heel wat treetjes beklommen en later weer afgedaald, maar het was een prachtige tocht.

Er waren diverse bergbeklimmers actief langs de steile rotsen. Tegen zessen waren we net terug op de camping toen het begon te regenen, dus we hebben echt geboft met het weer vandaag !

Verslag 4

De camping waar we het weekend stonden was maar 25 kilometer verwijderd van Barcelona, maar deze stad hadden we 2 jaar terug al bekeken, dus hebben we hem nu links laten liggen. We zijn maandag 250 kilometer naar het zuiden gereden en kwamen uit in Peniscola.

De oude stad, de naam zegt het al, ligt op een schiereiland aan drie kanten omgeven door de zee en is erg leuk om te bekijken.

De camping vonden we een stuk minder interessant: een echte overwinteraarplaats vol Fransen, Duitsers en Engelsen. De tentjes naast de campers deden dienst als garage voor fietsen, brommers of kleine smart-autootjes. Daar sta je dan voor vele maanden op 75 vierkante meter met niets als caravans en campers om je heen. Het strand was niet verkeerd, maar met 12 graden niet echt lekker. De boulevard staat vol hotels en restaurants, waarvan de meeste nog gesloten zijn.

We hebben er één nachtje gestaan en besloten om op dinsdag vroeg op te staan en door te kachelen (560 km.) naar Las Negras, helemaal in het zuiden van Spanje in het Nationaal Park Gabo de Gato. We hebben hier twee jaar terug ook een week gestaan en wilden er graag nog een keer naar toe. (onderweg hebben we weer geluisterd naar de stem van Ron Brandsteder, die het verhaal van Stieg Larsson prima weet te verwoorden !). Om half 5 zijn we aangekomen op camping la Caleta en hebben een mooi plekje gevonden met uitzicht op een berg en vlakbij de zee. Om half zes was het nog 14 graden en konden we nog buiten zitten, dat belooft wat voor de komende tijd.

We zijn namelijk van plan hier de eerstkomende dagen te blijven, het wordt ons eerste echte rustpunt na een week.

Verslag 5

Nadat we buiten in de zon hadden ontbeten zijn we richting zee gelopen, net buiten de camping. De rotsen zijn hier heel grillig en je kijkt uit over het pittoreske dorpje Las Negras.

Er stond geen wolkje aan de hemel en de zon had al aardig wat kracht dus zijn we teruggegaan naar de camping, waar we voor het eerst de korte broek aan konden doen. De rest van de dag hebben we heel lui gedaan, genietend van de, zo gemiste, warmte.( Het was ruim 20 graden ).

In de loop van de middag hebben we de barbecue tevoorschijn gehaald, welke we nog vaak hopen te gebruiken deze vakantie. Om kwart voor zes verdwijnt de zon achter de berg en dan kan je gelijk de caravan in. We hebben ’s avonds aardig gezapt op televisie: op elke zender zag je wel hoe het er Egypte aan toe gaat tussen de voor- en tegenstanders van Mubarak, maar wij waren meer geïnteresseerd in de cycloon, die met een kracht 5 op Cairns afkomt. Clary en Rob zijn net voor 3 weken terug in hun huis. Helaas is er woensdagavond nog niet veel nieuws.

Vanmorgen hebben we gelijk de tv weer aangezet en bleek dat het gelukkig allemaal mee valt, hoe het met het huis en restaurant van m’n zus is, weten we nog niet !

Vandaag zijn we iets actiever geweest, we hebben een wandeling gemaakt van 2 uur, door de bergen, vlakbij de camping.

Er loopt een rotsachtig pad, maar wij zijn hier van afgeweken en hebben een stuk geklommen langs de kust. Op het laatst werd het best eng, want de rotsen zijn erg kalkachtig en je voelt het zand onder je voeten wegschuiven.

Weer terug op de camping hebben het restaurant opgezocht, waar we in het zonnetje een flesje wijn en zes soorten tapas hebben genuttigd voor de prijs van …. 10 euro ! Dit gaan we beslist vaker doen !

De rest van de middag zijn we weer héééél lui geweest !!

 

Verslag 6

We staan nog steeds op dezelfde camping en het bevalt ons hier prima. De gemiddelde temperatuur is 16 graden in de schaduw en er staat geen wolkje aan de hemel. Het enige nadeel van deze plek is dat de zon pas om half 10 over de berg heen komt, tot die tijd is het maar 5 graden, dus het liefst blijf je lekker lang op bed liggen ! Maar ja, we hebben vakantie, dus het kan ook ! Vrijdag hebben we een mooie route gereden door de Sierra Alhamilla, over smalle bergweggetjes. Onderweg zagen we een heuvel vol zonnepanelen, een prima manier voor energieopwekking.

Ook de tuinbouw, vooral tomaten, doet het hier goed: alles wordt verbouwd onder plastic. In Carboneras hebben we boodschappen gedaan, hier is de dichtstbijzijnde grote supermarkt (Mercadona), welke toch nog 45 km. rijden van de camping is. We hebben gelijk voor de hele week ingeslagen. Gisteren hebben we een tocht langs de kust gemaakt, in 2009 hadden we een paar prachtige stranden gezien en deze wilden we nog een keer bekijken.

Voorbij het vissersdorpje San José ligt Playa de Monsul, kenmerkend op dit strand is een vreemde rots bij het water.

Ook zijn er zandduinen en vulkanische bergen, met grillige vormen, het zand is grijzig van kleur.

Waarschijnlijk hebben we enkele dezelfde foto’s als twee jaar terug, maar we vonden het er weer heel indrukwekkend. De onverharde weg ernaartoe staat vol cactussen.

In de loop van de middag is Wim gaan vissen, ook al heb je geen beet, het uitzicht vanaf de rotsen is schitterend.

’s Avonds hebben we voor het eerst onze nieuwe vuurbak uitgeprobeerd

en zaten we tegelijkertijd de sterrenhemel te bewonderen. Helaas kregen we te horen dat open vuur op de camping verboden is, het was dus voorlopig de eerste en laatste keer.

Het is nu zondag en we maken er vandaag een lui dagje van. De zon pikt al behoorlijk, dus misschien kan zo de bikini wel aan. We hebben besloten tot donderdagmorgen hier te blijven, zodat we lekker uitgerust aan onze trip naar Marokko beginnen. We moeten vrijdagmiddag in Tarifa zijn.

De hele oostkust van Spanje zijn we in vogelvlucht gepasseerd, deze hebben we 2 jaar terug uitgebreid bekeken en ook de zuid kust slaan we nu verder over. Wim heeft al gezegd dat het hem hier heel goed bevalt, dus waarschijnlijk komen we hier over een paar jaar wel weer en dan maken we tijd voor andere bezienswaardigheden.

Verslag 7

Het is inmiddels dinsdagavond (8 februari), half 9 en nog zo’n 9 graden. Na het eten zijn we weer naar binnen verhuisd, ’s avonds buiten zitten is (zonder vuurbak !) niet echt lekker.

Zondag was een heel lui dagje en hebben we ’s middags allebei in zwemkleding gelegen, zo warm was het.

We beginnen ook al een aardig kleurtje te krijgen. Tegen de avond zijn we de camping over gelopen, hij staat voor nog geen 20 procent vol. Dit komt omdat we een eind van de snelweg afzitten én het is geen voordeelcamping, maar wij betalen liever iets meer voor een mooie plek, dan mannetje aan mannetje te staan. Ook kunnen we hier geen mails verzenden, Wim rijdt elke keer richting Las Negras, ongeveer 2 kilometer, om op internet te komen. De televisie en telefoon werken wel op de camping, al is de verbinding soms zwak.

We weten inmiddels dat de cycloon in Australië in Cairns weinig schade heeft aangericht, het oog van de orkaan kwam ruim 100 km. lager aan land. Wel liggen hun zwembad en tuin vol takken en rotzooi, maar als dat alles is, het had véél erger gekund !

Gister was het voor mij wasdag: ik had 3 machines vol en Wim heeft waslijnen gespannen, er is ruimte genoeg. Tegen de avond was alles gelukkig weer droog ! Kunnen we er weer even tegen.

Natuurlijk zijn we nog een keer naar zee gewandeld, het blijft een prachtige plek !

Vanmorgen zijn we via een mooie bergroute, ook over onverharde wegen, naar Tabernas gereden. Het gebied is woestijnachtig en erg geschikt voor filmopnames.

Er zijn twee verschillende filmsets te bezichtigen, in 2009 hadden we er al één bekeken (Texas-Hollywood), dus nu wilden we naar de andere set. Helaas was deze, genaamd Mini-Hollywood, gesloten (stond niet goed in mijn boek), dus zijn we nog een keer naar dezelfde gegaan. Er liepen maar een paar toeristen rond en cowboys (die twee jaar geleden nog een show opvoerden), waren er helemaal niet. De enige attractie was nu een ritje met paard en wagen, dus hebben we dat maar gedaan.

Wel hebben we weer diverse foto’s gemaakt en een poosje rondgelopen, maar binnen anderhalf uur waren we al weer vertrokken, het was nog zo bekend van de vorige keer !

Vanmiddag hebben we nog een poosje geluierd en daarna alles opgeruimd, we vertrekken namelijk morgen al naar Tarifa, dan hebben we toch iets meer speling als het erg druk blijkt te zijn op de weg.

Verslag 8

Woensdagmorgen zijn we dus vertrokken van de camping in Las Negras, het was knap druk onderweg. De route langs de oostkust is vrij rustig, dat was heel relaxed reden op de tolwegen, maar de zuidkust zit vol kronkelige tweebaanswegen langs de zee, met heel veel op- en afritten, dus tijd voor Michael en Liesbeth van Stieg Larsson hadden we niet. Op het eerste stuk snelweg zagen we weer kilometers lang alleen maar plastic aan beide zijden van de weg, de tomatenkassen doen het hier prima, verderop krijg je eerst kale rotsen, gevolgd door mooie huizen op de heuvels. Vanaf Marbella krijg je weer tolwegen en kun je weer behoorlijk doorrijden. Al met al waren we om 3 uur op camping Rio Jara in Tarifa. We werden gelijk welkom geheten door John en Joke, onze reisleiders op de trip naar Marokko. Er waren al 5 andere koppels gearriveerd en met verschillende hebben we die dag al kennis gemaakt. We kregen een blad met foto’s van alle reisgenoten en aan de hand daarvan proberen we alle namen te leren.

Het was wel even wennen op de camping dat er zoveel wind is, maar Tarifa staat nu eenmaal bekend als “surfers paradise” en daar hoort wind bij. Ook zijn er hier ontzettend veel windmolens in de omgeving, dus dat zegt wel genoeg. We hebben weer een prachtig plaatsje gevonden voor de komende dagen: eigenlijk nemen we twee plaatsen in beslag en een muur zorgt ervoor dat we redelijk uit de wind kunnen zitten, bovendien hebben we hier de hele dag zon. Met zo’n 17 graden is het dus best vol te houden !

Donderdag hebben we eerst heerlijk uitgeslapen en na een ontbijtje in de zon, zijn we naar het stadje gereden om inkopen te doen voor de komende dagen. We weten niet wat er Marokko allemaal te koop is, dus we hebben de koelkast nu goed vol zitten, de eerste week hoeven we geen boodschappen te doen, daarna zien we wel weer ! Vervolgens hebben we heerlijk over het brede zandstrand gewandeld, kijkend naar de kiters en surfers.

Ook kun je vaag de bergen van Afrika zien.

Rond de camping zie je bossen, een rivier en een soort moeras,

er lopen koeien op het strand en over de drassige grond.

Er arriveren steeds meer koppels voor de reis, haast iedereen heeft een camper, alleen John (de reisleider) en wij hebben een caravan, de andere 15 koppels dus een “motorhome”.

We hebben tot ongeveer 7 uur ’s avonds buiten gezeten, toen werd het echt te koud.

Later zagen we nog een mooie zonsondergang.

Vandaag hebben we weer een lange strandwandeling gemaakt

en verder geluierd en spelletjes gedaan tot 4 uur.

Toen was het tijd voor de kennismakingsbijeenkomst: deze was erg gezellig en we hebben heel wat afgekletst. John en Joke hadden voor allerlei hapjes en drankjes gezorgd en ook kregen we uitleg over de procedures bij de boottocht en de grensovergang.

Ze hadden zelfs een overlevingspakket voor ons, voor als we in een zandstorm terecht zouden komen: een pak pannenkoekenmeel !

Tegen kwart voor 7 waren we pas terug bij onze caravan. Van eten koken is niets meer gekomen. We gaan vanavond vroeg naar bed, want morgen moeten we om kwart voor acht, kant en klaar staan bij de ingang van de camping. Om half negen moeten we in Algeciras zijn voor de overtocht en dan kan de reis naar Marokko beginnen.

Verslag 9

Na een onrustige nacht (er waren er meerderen die er last van hadden) met 2 wekkers aan, maar toch bang je te verslapen, stonden we allemaal netjes om kwart voor acht bij de poort van de camping. Het was nog bijna donker toen we in colonne richting de haven van Algeciras reden. Tijdens de bochtige route zagen we het langzaam licht worden en in de verte zag je vaag de berg van Gibraltar liggen.

Om half negen waren we bij de haven en moesten we de tickets inleveren, die we gisteren gekregen hadden. Het was een hele toer om aan boord te komen: veel campers moesten heel wat capriolen verrichten voor ze goed stonden (naar de zin van de bootmedewerkers !).

Tegen half 10 vertrokken we met de boot en de tocht op zich ging vrij snel. Wel deinde de boot licht en was Wim blij dat hij een reistablet ingenomen had ! Aan boord moesten we ons paspoort laten zien samen met een ingevuld formulier met onze gegevens. In ons paspoort kwam dan weer een stempel met een nummer, dat we weer nodig hadden voor een ander formulier wat we kregen in Marokko. Het was alleen niet zo goed geregeld op het schip: er was maar één medewerker voor al die paspoorten en we stonden nog steeds te wachten op onze stempels toen de boot allang aangemeerd lag in Tanger. Wim en ik waren de laatste Hollanders die van boord gingen. Eenmaal aan wal was het weer wachten op de douane.

De nieuwe formulieren moesten weer bekeken worden en vergeleken met de nummers in het paspoort !! Heel omslachtig allemaal. Maar de buitenlanders hebben nog geluk: haast alle Marokkanen kunnen hun hele auto uitpakken en alles wordt opengemaakt en ze hébben wat spullen bij zich…. We stonden helemaal achteraan in de rij met campers/caravans, maar twee keer over werden we gewenkt dat we naar een andere baan door konden schuiven en we waren één van de eersten die om kwart over twaalf Marokkaanse tijd (één uur vroeger dan in Nederland) langs de douane reden. (Dus de totale wachttijd in Marokko was zo’n twee uur.)

Daarna was het ieder voor zich naar de eerste camping rijden in Moulay Bousselham zo’n 165 km. rijden. Onderweg was er van alles te zien: een auto die gewoon achteruit rijdt (op de snelweg !), heel erg volgepakte auto’s, mensen die de snelweg gebruiken als voetpad, diverse volgepakte ezels langs de weg en om half twee een wegwerker die z’n kleedje op de middenberm legt en gaat bidden !

Om 3 uur kwamen we aan op camping International, we waren de eersten en werden verwelkomd door iemand van de camping. Hij wees een groot veld aan waar we konden gaan staan, maar we wilden liever een plekje aan het water; er was nog één plaats vrij en daar konden we gaan staan. We hebben er een prachtig uitzicht over de lagune, die door een met dennen begroeide duin wordt afgescheiden van de zee. Het was ongeveer 17 graden met volop zon, dus we hebben onze stoelen gepakt en genoten van het weer en het uitzicht.

Later kwamen er diverse mensen van onze groep langs die zeiden: “jullie hebben weer het mooiste plekje !!”

Tegen 5 uur werden we verwacht bij Marinus, één van de groep, die jarig was. Hij had ons bij de kennismakingsborrel allemaal al uitgenodigd voor een drankje. We hebben eerst nog gegeten bij de caravan, de zon scheen er nog zo lekker

en daarna hebben we een paar uur doorgebracht met de hele groep, staande bij de laatste stralen van de zon.

Vanmorgen zijn we om 10 uur met kleine bootjes over de lagune wezen varen, op zoek naar allerlei soorten vogels.

Helaas waren de meeste alleen met de verrekijker goed te zien: o.a. flamingo’s, reigers en allerlei soorten eenden. Het weer is veel minder dan gisteren en voor vanmiddag en de komende dagen wordt er regen voorspeld, dus iedereen zat met dikke jassen aan in de boot.

Iets na twaalven waren we terug op de camping en zijn Wim en ik gelijk doorgewandeld naar het stadje Moulay-Bousselham. (Er staan niet alleen mooie huizen, ook dit is Marokko !)

Vanaf een groot plein heb je uitzicht over de lagune en de oceaan, waar vandaag de golven flink hoog waren.

Ook zijn er diverse smalle straatjes die uitkomen op een pleintje, waar meerdere restaurantjes zijn en waar goederen zoals plat brood, vis en nog levende kippen op straat worden verkocht, het was er vrij druk met plaatselijke bevolking.

In een klein restaurantje hebben we een flinke portie vis gegeten, samen met salade, brood en olijven.

We hebben er wat foto’s gemaakt, want er was natuurlijk van alles te bekijken.

Wim vroeg aan de eigenaar van de eettent of hij ook de vismarkt mocht filmen, dat was geen probleem, zei de man.

Dit werd het dus wel, want een Marokkaanse vrouw begon ineens vreselijk te schreeuwen en moeilijk te doen: Wim mocht daar niet filmen of foto’s maken, ze dacht dat zij op de foto stond. De man van het restaurant vertelde dat de vrouw “gek” was en dat we ons geen zorgen moesten maken, maar ze bleef doorzeuren dat we de film moesten vernietigen en bovendien haalde ze er steeds meer mensen bij. We voelden ons echt niet meer op ons gemak en trokken ons steeds verder terug in het restaurant. Op het laatst heeft de eigenaar de gendarmerie gebeld en deze man was er binnen 5 minuten. Wim heeft hem én ook de vrouw, de film en de foto’s laten zien: ze was nergens op te ontdekken. De agent bood ons zijn verontschuldigingen aan en zei dat we niets fout hadden gedaan. Met hem in de buurt zijn we vertrokken, de vrouw keek ons nog steeds kwaad aan en we waren dan ook blij toen we weer terug waren op de camping.

Het is inmiddels vier uur en de lucht is helemaal bewolkt, ook waait het flink. Buiten zitten is nu helaas even gebeurd.

Vanavond gaan we met de hele groep eten in een restaurant tegenover de camping, we zullen deze keer alleen “Hollanders” op de foto zetten !!

Verslag 10

Zondagavond was het heel gezellig in het visrestaurant, met de hele groep van Vagebond-reizen. We kennen inmiddels iedereen bij naam en hebben ze ook allemaal al wel gesproken, het is een heel gezellig, ongedwongen stel bij elkaar, we voelen ons er goed bij thuis.

We waren net terug op de camping toen het flink begon te stormen, de caravan schudde gewoon heen en weer en het plensde flink, maar de volgende morgen scheen de zon gelukkig weer.

De camping in Marokko is wel iets anders dan dat we gewend zijn in Europa: het toiletgebouw stelt geen ene moer voor (we douchen dus lekker in de caravan)

en de elektriciteit heeft een te laag amperage, dus geen Senseo, de föhn op z’n hardste stand en de koelkast slaat regelmatig uit ! Met paard en wagen wordt de vuilnis opgehaald en alles ziet er onverzorgd uit. Toch hebben we hier 2 dagen prima gestaan, op naar de volgende camping, deze ligt in Mohammedia. Onderweg ernaartoe komen we langs diverse kassen waar bananen gekweekt worden. We zien jeugd, die een paar koeien of schapen “hoedt”, net als in Kenia. Ook zien we veel politie, vooral om de snelheid te controleren. We nemen steeds de tolwegen, maar kunnen hier niet met de Visa-kaart betalen, dus betalen we met dirhams. Tegen twaalven zijn we (weer als eersten !) op camping Les Mimosas, deze ligt weer vlak bij de zee. De plaatsen op de camping zijn vrij klein en er zijn hoge stoepranden en bomen die in de weg staan. We hebben onze caravan dus afgekoppeld en zijn met de mover (zelfs dat ging moeilijk !) naar de plaats gereden. Ook de campers hadden veel moeite op het terrein te komen en elke nieuwkomer kreeg weer aanwijzingen van degenen die er al stonden, leuk om te zien ! De temperatuur was inmiddels opgelopen naar 20 graden, dus we zaten heerlijk in korte broek en hemdje in het zonnetje alles te bekijken.

In de loop van de middag zijn we naar de zee gewandeld, waar de golven tegen de rotsen aan beuken.

Het valt ons weer op hoe vies alles overal is, het lijkt wel of ze geen kliko’s kennen hier. Ook de huizen zien er erg onverzorgd uit.

Vanmorgen (dinsdag 15 februari) zijn we met de hele groep in een bus naar Casablanca gereden, om de Hassan II moskee te bezichtigen.

Met een gebedsruimte waar 25.000 gelovigen gelijktijdig terechtkunnen, is deze moskee, na Mekka, het grootste religieuze bouwwerk ter wereld.

De minaret is 200 meter hoog en het gebouw staat vlak bij zee. De moskee is geopend in 1993 en is in 6 jaar tijd gebouwd door 35.000 ambachtslieden, haast alle materialen komen uit Marokko. Het is prachtig om te zien, maar het is wel een groot contrast met de armoede die hier overal heerst.

Onder de gebedsruimte is een grote hal waar de gelovigen zichzelf eerst kunnen reinigen, ook is er een hamman (soort Turkse sauna), maar deze wordt niet gebruikt.

Er is door iedereen driftig gefotografeerd, om al het moois vast te leggen.

Wim heeft in de moskee zelfs nog een nieuwe imam ontdekt (Nans de eerste !).

Na de bezichtiging zijn we teruggereden naar de camping voor een korte lunchpauze en daarna zijn we, weer met de bus, noordelijk gegaan naar Rabat, de hoofdstad van Marokko. Helaas speelt het weer niet mee vandaag. Vanmorgen was het alleen bewolkt, maar in de middag begint het flink te regenen en de temperatuur zakt naar 10 graden (net Holland !).

We rijden eerst langs het paleis van de koning en daarna bezoeken we het Mausoleum van Mohammed V, wat werkelijk de moeite waard is.

Vanaf een balkon kun je de sarcofaag zien en de koepel van het gebouw is echt prachtig.

Ook is het leuk om met de erewacht op de foto te gaan !

Vervolgens zijn we in de stromende regen naar de medina gelopen, waar in de smalle straatjes van alles verhandeld wordt. Erg leuk om te zien, alleen jammer van het weer !

Daarna zijn we doorgelopen naar de “Kasbah van Oudaia”, een soort kasteel waar we via heel smalle straatjes, met wit en blauw geschilderde huizen, aankwamen.

Van daaruit had je uitzicht over de stad. We hebben er lekkere muntthee gedronken en honinggebak gegeten.

Iedereen was ondertussen aardig nat en verkleumd en we waren blij weer terug te zijn op de camping om bij de kachel een beetje warm te worden, maar al met al hebben we een heel gezellige dag gehad !

Verslag 11

In de nacht van dinsdag op woensdag heeft het weer flink geregend en ’s morgens stonden er grote plassen op de camping. Wim heeft nog een camper (van Piet en Nans) weg moeten trekken, ze zaten helemaal vast in de modder.

Dit keer waren we de laatste van de groep, die de camping verlieten. We moesten woensdag ongeveer 240 km. afleggen: eerst via de tolweg naar El Jadida, waar velen nog een kijkje genomen hebben en daarna via de kustweg naar het vissersplaatsje Oualidia.

In de buurt van steden kom je “krottenwijken” tegen, die je ook in Zuid-Afrika ziet: gemaakt van golfplaten en plastic. Ook heb je buurten met armoedige huizen: simpele stenen muren, het dak van golfplaten met grote stenen erop, erg onverzorgd, onverharde wegen en veel troep om de woningen. Wél hebben ze allemaal een satellietschotel op het dak en lopen ze met mobieltjes rond, je blijft je verbazen hier !

Toen we in Oualidia aankwamen bleek de camping nog niet geopend te zijn en moesten de campers allemaal in een dubbele rij in een hellende doodlopende straat gaan staan.

Wij mochten met onze caravan, net als John en Joke, gewoon op de straat blijven.

We hadden dus geen stroom, geen toilet, enz. maar we zijn allemaal “self-supporting” dus dat was geen probleem. We zijn het stadje nog in geweest en kochten er mandarijnen, die nog met een ouderwetse weegschaal met gewichten werden afgewogen. Ook kochten we een paar “platte”, nog warme broden bij een vrouwtje voor 10 cent per stuk, ze smaakten prima !

’s Avonds zijn we met de groep wezen dineren in een mooi visrestaurant en weer was alles heel goed geregeld en hebben we ons prima vermaakt.

Donderdagmorgen is ieder op eigen gelegenheid naar Safi gereden, waar we om 10 uur gezamenlijk naar een pottenbakkerswijk zouden gaan. We moesten midden in de stad parkeren, wat een heel gedoe is met 17 campers/caravans.

Vanwege twee vrije feestdagen bleken de aardewerk ateliers gesloten te zijn. Gelukkig vond John een alternatief: een pottenbakker in een achteraf straatje, wat veel minder toeristisch was.

De man zat met z’n benen onder de grond om de schijf draaiende te houden waarop hij allerlei potjes en vazen maakte, hij deed dit met het grootste gemak, zelfs blindelings ! Alles zag er wel erg armoeiig uit en in Nederland zou je niet mogen werken onder zulke omstandigheden.

In het stadje kon je overal aardewerk kopen en dit werd ook volop gedaan.

Vanaf Safi zijn we via een prachtige route langs de zee naar Essaouira gereden. We zagen weer veel schapenboeren of mensen met een paar koeien. Vanwege de feestdagen was er rond de dorpen veel jeugd op straat, lopend of op brommertjes (zonder helm en meestal met z’n tweeën erop), ook verplaatsen veel mensen zich nog met paard en wagen.

Ik weet niet hoe het komt, maar we waren weer als eersten op de camping ! Daar aangekomen wisten ze niets van onze komst en mochten we eerst niet eens de kampplaats op, ook was hij al vrij vol en waren we echt aan het kijken of er wel voldoende plaats was voor iedereen. Uiteindelijk is alles goed gekomen en natuurlijk was er wél gereserveerd (dit schijnt vaker te gebeuren !). We hebben inmiddels gelukkig al weer twee dagen prachtig weer ! Vandaag (vrijdag 18 febr.) hebben we een vrije dag ! De meesten van ons hebben eerst wat textiel gewassen (met de hand, want machines kennen ze hier niet op campings !) en daarna was het tijd voor de mooie en ook toeristische stad Essaouira.

De plaats heeft een heel mooie haven, die vol ligt met vaak roestige vissersschepen en kleine blauwe bootjes.

Rondom de oude stad ligt een muur met diverse poorten en in de medina kijk je je ogen weer uit. Stukken vlees hangen pal naast een winkel met schoenen en een zaakje met speelgoed, vis in alle soorten en maten wordt ter plaatse gesneden, allerlei kruiden worden verhandeld en ga zo maar door.

Bij de haven staan veel eetstalletjes, waar je meteen aangesproken wordt om verse vis te komen eten, dit hebben we natuurlijk ook gedaan.( met een fles spa rood erbij, want wijn verkopen ze niet !)

Later in het stadje hebben we muntthee gedronken (ja, ja, het komt helemaal goed met ons !!) bij een heel klein cafeetje.

Tegen half 4 waren we weer terug op de camping, waar we nog een poosje in het zonnetje konden zitten, met een mooi boek en … een wijntje !

Verslag 12

Gisteren zijn we weer vertrokken uit Essaouira en via Agadir en Tiznit naar Aglou Plage gereden. Dit was een heel afwisselende route. Het was een heuvelachtig kustlandschap met veel bochtenwerk. Onderweg zagen we veel arganiabomen, uit de olieachtige vruchten van deze bomen wordt arganiaolie geproduceerd. Deze vitaminerijke olie wordt gebruikt voor maaltijden, maar ook voor cosmetische produkten. Geiten zijn ook gek op deze vruchten en klauteren in de bomen om de laatste te pakken te krijgen.

In het kleine dorpje Tamanar, wat de hoofdstad is van de argania-industrie, zijn we gestopt bij een bedrijfje waar vrouwen in coöperatieve vorm de olie produceren en verkopen. Helaas hadden de vrouwen 4 dagen vrij (nog steeds Nationale feestdagen !) en konden we het bedrijf niet in werking zien. Wel heb ik er een potje anti verouderingscrème gekocht, dus als ik straks terug ben van vakantie, zie ik er jaren jonger uit !!

Onderweg zagen we weer veel ezels die gebruikt worden als vervoersmiddel en verder veel oude Mercedessen die als taxi dienst doen. Ook zijn er veel campers onderweg, hoofdzakelijk Fransen.

Bij de plaats Tamri zijn veel bananenplantages en in het stadje werden deze vruchten volop verkocht. In de buurt van Agadir wordt alles veel luxer, bredere wegen, mooiere huizen en alles doet Europeaans aan. Op de stranden staan ligstoelen en er wordt volop gesurft. Vanwege de vrije dag is het druk met gezinnen, die picknicken aan zee of in het park. In de stad zelf is een hypermarkt Marjane, waar naast levensmiddelen ook kleding en elektrische artikelen te koop zijn, deze winkelketen zie je alleen bij de grote steden. We kopen daar een “dongel”, waarmee we 4 weken lang, voor totaal 20 euro, onbeperkt kunnen internetten. Het laatste stuk rijden, vanaf Agadir naar Tiznir is druk, maar saai. De camping Aglou Plage staat vrij vol met overwinteraars. De plekken zijn dan ook vrij ruim, er is voldoende elektriciteit en de douches zijn prima. Ook zijn er 2 wasmachines, die natuurlijk constant in gebruik zijn !! We blijven hier zondag ook nog staan !

De temperatuur is inmiddels opgelopen naar ruim 22 graden en we zitten ’s avonds nog tot 8 uur buiten !

Vanmorgen werden we wakker gebeld door Wim’s moeder, die ongerust was, omdat er in Marokko nu ook al geprotesteerd wordt tegen de regering, net als in Egypte en Tunesië. Deze demonstraties zijn alleen in de grote steden en daar zitten we al ruim 600 km. vandaan, dus we konden haar gerust stellen. Bovendien komen we de eerste 18 dagen niet in de buurt van grote plaatsen !

We zijn met onze auto naar Sidi Ifni gegaan, 65 km. zuidelijker; daar was markt, waar hoofdzakelijk de plaatselijke bevolking boodschappen deed. Er was veel groente en fruit te koop,

maar ook zagen we kleine kuikentjes, kruiden en bergen kleding, waar de vrouwen in aan het zoeken waren.

Later hebben we bij een klein restaurantje stoofschotel gegeten uit een tajine, een aardewerken schaal met conische deksel, waarin het eten wordt bereid. Samen met salade, brood en een fles bruisend water betaalden we in totaal 5,80 euro !!!

Terug in Aglou Plage zijn we naar het strand gereden, waar de vissers nog in grotten leven.

Om 5 uur hadden we voor het eerst deze vakantie “happy hour”, met de hele groep, aangeboden door Vagebondreizen. Dit was weer in heel ongedwongen sfeer en na anderhalf uur ging ieder weer z’n eigen weg.

Het is inmiddels negen uur ’s avonds en buiten is het nog altijd 17 graden, dat belooft wat voor de komende dagen !

Verslag 13

We hadden afgesproken maandag om half 10 gezamenlijk de souk in Tiznit te gaan bekijken en vandaaruit, ieder voor zich, door te rijden naar Tafraoute. Het was maar 15 km. naar Tiznit en om kwart voor negen wilde Wim met de mover de caravan draaien, maar deze weigerde dienst. Daar sta je dan, iedereen had de camping al verlaten en wij konden geen kant op. We hadden de batterij van de afstandbediening al vervangen, maar na een paar seconden sloeg hij steeds weer af. Stukje voor stukje kregen we hem toch van de plek en om tien over negen reden we eindelijk van de camping weg. Achteraf bleek dat John ook problemen met zijn mover had en dat het te maken heeft met frequenties. (Op de volgende camping deed de mover het weer perfect, gelukkig !)

We waren iets over half 10 toch op de afgesproken plek en iedereen stond nog te wachten. Tiznit is het centrum van de berberjuwelen en er zijn tientallen kleine winkeltjes, waar je sieraden kunt kopen. We werden op een gegeven moment door een verkoper aangesproken, die ons wilde laten zien hoe de sieraden gemaakt werden. Via allerlei smalle, niet toeristische, straatjes kwamen we bij een kleine woning, waar diverse mannen druk aan het werk waren. Natuurlijk kon je er ook zilveren voorwerpen kopen. Ik heb er een mooie hanger gekocht, waar ik eerst flink op afgedongen heb (Dit is standaard in Marokko !).

Vervolgens zijn we via een werkelijk schitterende route door de bergen naar Tafraoute gereden.

We zijn de Col de Kardous, van 1100 meter, over gegaan en daarna kwamen we in de Anti Atlas, waar de camping “Granite Rose” op een hoogte van 1200 meter in het midden van een prachtige vallei ligt, omgeven door granieten bergen, die aan het eind van de dag roze kleuren.

De huizen zien er inmiddels heel anders uit: zagen we de laatste dagen witte blokkendozen met blauwe deuren en luiken, nu zijn de vierkante woningen bedekt met roze pleisterwerk, terwijl langs de ramen een rand is aangebracht van witkalk. Het laatste stuk van de route rijdt er een vrachtwagen voor ons, die een stinkende, zwarte rook uitstoot, inhalen lukt helaas niet en hij komt niet boven de 40 km. per uur uit. Toch komen we weer als eerste aan op de plaats van bestemming (dit komt om dat de campers vaker stoppen onderweg !) en we krijgen een mooie, ruime plek op de vrij kleine camping.

Als iedereen een plaats heeft blijkt dat sommige campers maar weinig ruimte hebben om te zitten, dus voor onze caravan wordt al gauw een kring gevormd, erg gezellig !

De camping is erg verzorgd, met mooie douches en toiletten en ook is er één wasmachine, daar heb ik dus mooi mijn beddengoed ingestopt en bij een temperatuur van 26 graden (!!) was alles zo weer droog. De campingbaas is tevens kok en biedt aan tajines klaar te maken, maar niet te veel te gelijk. Hij maakt 3 schalen, die ieder voor vier personen tegelijk zijn en om 8 uur ’s avonds zitten we met 12 personen van de groep gezamenlijk te eten.( De rest van ons gezelschap eet vanavond tajine.) We konden wel de dikke trui aantrekken, want het koelt, vanwege de hoogte, flink af. De temperatuur is vannacht gezakt tot 4 graden !

Vanmorgen zijn we om 10 uur een wandeling wezen maken met gids Hassan.

We hebben een dorpje bezocht en een traditioneel huis van binnen bekeken.

Daar hebben we muntthee gedronken met veel suiker erin, die volgens een heel ritueel bereid werd, ook werd er muziek gemaakt.

Daarna zijn we naar het dorp Tafraoute gelopen, wat aardig toeristisch is. De gids nam ons mee naar een tapijtenzaak, waar ze ons kleden, die door verschillende stammen gemaakt waren, lieten zien. Ze waren niet zo aandringerig als de Turken of Epyptenaren; we konden, na de demonstatie, zo weer naar buiten lopen.

Het was inmiddels al weer knap heet geworden, dus zijn we terug gewandeld naar de camping, waar de luifel weer naar beneden gaat en waar we met een pilsje in de schaduw gaan zitten.

Vanavond is er een kampvuur op de camping, voor onze groep en met een heldere hemel vol sterren wordt dat vast weer een heerlijke avond !

….en gezellig werd het ! We hebben tot half 12 met de laatste 6 “die-hards” bij het vuur gezeten.

Verslag 14

Woensdagmorgen begonnen we gelijk goed met een prachtige wandeling door de bergen, alleen het einddoel was bizar: een Belgische schilder ( Jean Vérame ) heeft in 1984 een aantal rotsen met verf beklad, wij vinden dit zonde van de natuur, maar het is wel een soort attractie geworden. Maar zoals ik al zei, de omgeving is schitterend: heel aparte rotsen, geitjes, bedoeïenententen, er is van alles te zien.

Na de wandeltocht hebben we de caravan opgehaald en zijn door het drukke Tafraoute, waar net markt was, gereden om naar ons volgende punt te reizen. Tafraoute staat bekend om zijn productie van leren schoenen, vaak in felle kleuren met een hoge hiel. We zagen de vrouwen, helemaal in het zwart gekleed, ook met dit schoeisel lopen. De route was weer heel afwisselend: door de bergen, die er steeds weer anders uitzien, langs bloeiende amandelbomen, door bergdorpjes, waar de kinderen zwaaien of bedelen om snoep en we hebben zelfs sneeuw op de bergtoppen gezien.

Het wegdek was niet overal even best, je moest goed uitkijken voor kuilen en hobbels en scherpe bochten met grind erop. Tegen tweeën hebben we een lunchstop gemaakt en in de tijd dat wij zaten te eten kwamen er verschillende campers van onze groep toeterend voorbij.

Tegen vieren waren we in Taroudant, waar we de caravan bij de muur van de stad geparkeerd hebben, dit was onze campingplaats voor de nacht.

Om vijf uur zijn we met paardenkoetsjes eerst naar een leerlooierij geweest en daarna de stad wezen verkennen.

Bij de tannerie was de uitleg over het leerlooien niet erg duidelijk, het ging meer om de verkoop van tassen, schoenen en riemen. Wel zagen we huiden van koeien, schapen en vossen, die bewerkt werden.

De tocht door de stad was erg leuk en we keken onze ogen weer uit, al die kleine winkeltjes en wat een mensen !

Vlakbij de parkeerplaats stond palais Salam, een luxe hotel, waar we ’s avonds met de groep gegeten hebben. Het was de bedoeling vanmorgen lekker uit te slapen, maar om kwart voor zes werden we gewekt door de imam, die luidkeels zijn gelovigen opriep tot het gebed en daarna konden we niet meer in slaap komen. Na het ontbijt hebben we het paleis, waar we gegeten hadden, nog een keer goed bekeken en nog een stuk langs de muur van de stad gewandeld, maar we zijn Taroudant niet meer in geweest.

Wim wilde graag verder rijden naar de volgende plaats, want we blokkeerden andere campers en dat vond hij vervelend, bovendien had hij al genoeg van de plaats gezien.

Het begin van de tocht was vrij saai, maar gaandeweg werd de route interessanter. We zagen veel sinaasappelbomen, groene velden, diverse kloven en menige ezel volgeladen met gras,

ook waren vrouwen de was aan het doen in de rivierbedding. Helaas lukt het lang niet altijd om alles wat je ziet onderweg op de foto te krijgen !

Tegen half één waren we al op de camping, waar we weer een mooie plek konden vinden met uitzicht op de bergen. We zitten op 1100 meter hoogte en de temperatuur is weer opgelopen naar 26 graden !

In de loop van de middag begint het flink te waaien en pakken we de auto nog even om te tanken in het dorp. We hadden er tijdens de rit tajines zien staan en besluiten er twee te kopen. Samen met het onderstel, waar je kooltjes in kunt doen, betalen we 7 euro voor de twee stelletjes. Hopelijk gaan we er thuis allerlei gerechten in uit proberen.

Het was de bedoeling buiten te eten, maar vanwege de hoogte koelt het erg snel af en zitten we al voor 7 uur ’s avonds binnen, maar ook daar vermaken we ons prima !

Verslag 15

We rijden vrijdag (25-2) als laatste weg van de camping in Taliouine, het uitzicht was er zo mooi dat we eerst heel rustig in het zonnetje hebben ontbeten. Ons reisdoel is Ouarzazate, ruim 170 km. rijden en weer is het prachtig toeren door de bergen. We gaan naar het Hoge Atlas-gebergte en komen op hoogten van 1700 meter, het koelt dan ook behoorlijk af ( ! ) naar 14 graden.

Halverwege de route komen we langs het dorp Tazenakht waar verschillende tapijtfabriekjes zijn, hier zien we weer diverse campers van onze groep staan. Wij stoppen niet, we hebben dit proces al diverse keren gezien en bovendien hebben we thuis al een mooi Turks tapijt liggen. Na deze plaats wordt de weg slechter, ook zijn er diverse kleine omleidingen vanwege rioleringwerkzaamheden. Na nog een mooie bergpas (Tizi-n-Bachkoum), wordt het landschap langzaam woestijnachtig.

Toch zien we nog steeds groepen geiten en schapen lopen, die komen we in heel Marokko tegen. Vlakbij Ouarzazate komen ons ineens allemaal Renautjes tegemoet, honderden gekleurde auto’s, met diverse koplampen op het dak en met nummer en tekst Railly Trophy 2011, passeren ons. Later horen we dat het er ruim duizend waren !

De stad Ouarzazate is vrij luxe, met brede wegen en mooie huizen. De camping daarentegen is vrij simpel: het sanitair is erg oud en de kampplaats is overvol.

Wel hebben ze een gezellig restaurant waar we ’s avonds met de groep weer een prima maaltijd krijgen. We zitten elke keer met anderen aan tafel, zo leer je iedereen langzaamaan wat beter kennen.

Vandaag (zaterdag) hebben we een “rustdag”, wat alleen betekent dat we niet verhuizen naar een volgende camping. We zijn met de auto naar de stad gereden en stonden al vrij vroeg in het “kunstnijverheidscentrum”,

waar je van het ene winkeltje in het andere loopt, vol gekleurde waren variërend van sieraden, kleding, deuren, kruiden tot prachtige stenen.

Overal werden we naar binnen geroepen: “alleen maar kijken, is gratis”. We hebben er nog een tajine gekocht, een mooie armband, diverse kruiden (waaronder saffraan, wat uit deze streek komt) en een aparte steen. Overal hebben we natuurlijk flink afgedongen !

Ook werd mij nog een doek omgeknoopt in de hoop dat ik hem zou kopen.

Vervolgens zijn we naar de Taourirtkasba gewandeld, waar we diverse andere groepsleden tegenkwamen. Gezamenlijk zijn we met een gids door de “kasba” gelopen: een voormalig gebouw van de Pasja van Marrakesh.

Ook neemt hij ons mee naar de oude binnenstad, waar we een kruidenwinkel en een tapijtenzaakje bekijken.

Zonder gids zouden we hier nooit naar toe zijn gegaan; de straatjes zijn zo smal en alles ziet er zo armoeiig uit !

Na deze rondleiding werd het tijd om wat te eten en vlakbij was een heel leuk restaurantje, waar we samen met Marinus en Katrien, heel spontaan, erg gezellig couscous gegeten hebben.

Er stond voor vandaag nog wat meer op het programma: een pannenkoekenwedstrijd ! De mannen moeten pannenkoekenbakken en dan gaat het erom wie de origineelste koek bakt, wie de lekkerste en wie het hoogste kan gooien. Het is dan wel de bedoeling dat de pannenkoek weer in de pan terecht komt ! Joke had mij een paar dagen terug al gevraagd of ik jury wilde zijn (omdat ik de jongste van het stel ben !) Het blijkt een erg gezellige avond te worden en het jureren was heel leuk. Overal moest ik proeven en kijken en heel serieus heb ik allemaal aantekeningen gemaakt.

De pannenkoeken vlogen door de lucht en iedereen had de grootste lol.

Er kwam nog een Fransman met een accordeon spelen en we hebben zelfs nog gedanst.

De prijsuitreiking verliep gelukkig goed; ik ben niet zo’n spreker in het openbaar, maar ik kreeg complimenten en van John een fles wijn, voor de jurering.

Later hebben we met een groepje nog tot een uur of tien buiten gezeten en zo was het weer een héééél leuke dag !

Verslag 16

Zondag hebben we zo’n 170 km. afgelegd en kwamen uit in Zagora. Het was alweer een prachtige afwisselende route. Eerst kwamen we door een zwart canyonlandschap met al vrij snel een klim naar 1300 meter.

Je had er een mooi uitzicht op Vallee du Draa. Er stond een jongeman met twee leguanen, waar we natuurlijk een foto van gemaakt hebben !

Na 50 km. kwam er weer een pas de Tizi-n-Tinififft die met veel bochtenwerk tot 1700 meter klom. Helaas hebben we in zo’n scherpe bocht een kusje gekregen van een touringbus, die de bocht naar beneden een beetje te ruim nam. We konden niet meteen stoppen en zagen pas bij de eerste stopplaats dat we flinke schade hebben, links achter.

In eerste instantie lijkt alleen de buitenkant schade te hebben, Wim heeft dan ook later op de camping met een hamer alles een beetje recht geslagen en daarna met de kit (die we de tweede dag van de vakantie al nodig hadden) alles waterdicht gemaakt.

(Eenmaal terug in Nederland heeft de verzekerings expert de schade grondig onderzocht en vastgesteld dat door de klap het chassis getordeerd is, er aan de ander kant van de caravan al een scheurtje is ontstaan, div kastjes in de caravan los beginnen te geraken enz. enz. kortom de schade zit over de € 16000,00 !! tijd voor een nieuwe caravan dus.)

Voorbij het plaatsje Agdz wordt de omgeving weer heel anders: aan de rechterkant zie je de zwarte bergrug van de Djabal Kissane en aan de andere kant een vruchtbaar landschap met veel dadelpalmen en kasbahdorpen, erachter ligt een mooie bergketen die heel lang doorloopt.

We zien veel mensen met riet, waar ze manden van maken, langs de kant van de weg veel kraampjes met dadels en ook wordt er van klei baksteen gemaakt, die in de zon gedroogd wordt ! In een rivier zijn de vrouwen hun fleurige kleding aan het wassen en overal lopen ezels, die heel wat versjouwen !

Tegen tweeën zijn we bij camping Amezrou, een prachtige oase vol palmbomen. Iedereen heeft een ruime plek met schaduw.

’s Middags maken we een wandeling achter de camping, waar tussen lemen muren kleine tuintjes liggen. De temperatuur is weer prima, 25 graden in de schaduw en om 9 uur ’s avonds is het nog steeds 21 graden. We zitten de hele avond buiten, de televisie hebben we al dagen niet meer gebruikt !

Vanmorgen zijn we met de auto een stukje de Sahara in gereden, over onverharde wegen.

We zagen een geraamte van een kameel liggen en kwamen door heel kleine primitieve dorpjes.

Ik heb staande in de auto, al hobbelend, een stuk gefilmd. Aan het eind van de middag gaan we met de groep op kamelen de woestijn in en daar overnachten we ook !

Verslag 17

Maandagmiddag zijn we tegen vieren vertrokken met 27 personen op kamelen (eigenlijk zijn het dromedarissen, want ze hebben maar één bult !) richting dessert. Zeven personen gingen niet mee vanwege lichamelijke beperkingen of vanwege hun hond. We hebben 10 kilometer afgelegd in twee uur tijd, het eerste stuk ging over verharde paden en later door dorpjes en over zandwegen.

Het is best vermoeiend, twee uur hobbelen op zo’n beest ! We kwamen uit bij 3 tenten en hebben daar eerst ons bedje klaargemaakt. In één van de tenten hebben we daarna gegeten: soep en een maaltijd, bestaande uit aardappelen, wortelen en kip, uit een metalen tajine, waar we allemaal met de vork uit konden prikken.

Het was inmiddels pikdonker en buiten zie je dan duizenden sterren…. een prachtig gezicht ! Iets verderop was een kampvuur, waar de bedoeïen muziek bij maakten, ook werd er gedanst.

Tegen tienen hebben we onze tent opgezocht (de meeste van onze groep sliepen inmiddels al) en hebben redelijk geslapen. ’s Morgens tegen zessen waren we wakker om de zonsopgang te aanschouwen, het was nog behoorlijk fris buiten en ook stond er aan aardig windje.

Na een simpel ontbijt en een toiletbezoek achter een zandduin zijn we weer op de kamelen geklommen. Onderweg zijn er verschillenden afgestapt, die liever gingen lopen, vanwege spierpijn of doorgeschuurde billen ! Tegen tienen waren we terug op de camping en waren we blij dat we weer op de grond stonden. Wim hoorde bij degenen die onderweg afgestapt waren en ik heb het volgehouden, maar loop met flinke spierpijn rond ! De kleding die we gedragen hebben stinkt naar kameel, dus het is druk bij de wasbakken om alles weer fris te krijgen ! (Op deze camping zijn geen wasmachines !).

We hoeven vandaag weer niet te koken, want er staat een barbecue gepland (waarvoor John en Joke het vlees verzorgen), alleen de salades moeten door de dames gemaakt worden. In groepjes van twee kan iedereen zich uitleven in een originele salade en de resultaten zijn verbluffend. We hebben een erg gezellige groep en er is voor vanavond een leuk lied gemaakt, om John en Joke te verrassen, vanwege hun goede zorgen, ze zijn er stil van !

We hebben tot een uur of acht buiten gezeten en zijn daarna de caravan ingegaan, het is iets frisser dan gisteren (nu maar 15 graden !) en bovendien zijn we allemaal best wel moe !

Morgen hebben we een lange rit door de woestijn, ruim 300 kilometer, dus iedereen wil vroeg vertrekken.

Verslag 18

We hebben dinsdagavond om 11 uur ’s avonds (12 uur Ned. tijd) eerst naar Nederland gebeld om Marcel te feliciteren met z’n 28ste verjaardag. Alles gaat prima in Dodewaard, alleen met het weer gaat het wat minder: veel regen en kou ! Daarna zijn we gauw ons bed ingedoken, want we moeten er vroeg weer uit en ook voelen we ons door de spierpijn niet optimaal !

’s Morgens rijden we eerst een stuk dezelfde route als zondag, maar dan terug, van Zagora richting Agdz: de mooie weg langs vallée du Dräa, met al zijn palmbomen en kasbahdorpen (Een kasba wordt omringd door buitenmuren). In Zagora is het weer erg hectisch rijden, je moet goed uitkijken, want het verkeer (ezels, paard en wagen, fietsers, taxi’s en wandelaars) komt van alle kanten ! In de vallei wordt veel gedaan aan irrigatie en het land wordt goed bewerkt.

We zien weer veel vrouwen lopen met op hun hoofd een mand met wasgoed of andere waar. Ook werken ze op het land, of zijn druk met de kinderen. De mannen daarentegen staan meestal te kletsen of zitten langs de kant van de weg !! Na de vruchtbare vallei buigen we af naar het oosten en gaan richting woestijn. We rijden geen pasjes, alleen maar over vlakke wegen door een steeds kaler wordend landschap. Toch blijft het interessant, met aan beide zijden een bergmassief.

Af en toe kom je door een dorpje, maar de meeste tijd zie je alleen een paar boompjes. Ook zien we kamelen lopen. De wegen zijn niet overal even goed, we rijden door, of langs (zigzaggend), flinke kuilen. Bij aankomst op de camping liggen er in de caravan dan ook weer diverse dingen op de grond, die uit de kastjes zijn gevallen ! Onderweg, voor de plaats Alnif, maken we een lunchstop in “the middle of nowhere”.

Later horen we dat dit verstandig was, want als je stopt bij een dorpje komen de bewoners gelijk op je af en bedelen om snoep, kleding, of voedsel! De mensen hier zijn erg arm. Helaas is de temperatuur vandaag een stuk minder dan de afgelopen dagen, met een flinke wind en 15 graden kan de lange broek weer aan !

Tegen drieën komen we aan op camping L’Ocean des Dunes, bij de plaats Merzouga. De staanplaats is weer ommuurd en met de 17 campers/caravans is de camping meteen vol !

Buiten de muren kijk je uit over de zandduinen van Erg Chebbi, als de zon er op schijnt kleuren ze prachtig oranje !

Om vijf uur gaan we met de groep thee drinken bij de kampbaas, in de mooiste kamer van z’n huis en om zeven uur eten we gezamenlijk in zijn restaurant.

Zoals gewoonlijk krijgen we eerst een heerlijke salade en daarna komen de tajines weer op tafel. Elke keer is deze “pot” weer verschillend gevuld, net zoals wij in een wok steeds iets anders bereiden. Na het eten komen de trommels weer tevoorschijn en ook een ander instrument, een soort klepels, maar dan van metaal. Al met al, weer een leuke avond !

Vanmorgen (3-3) moesten we weer vroeg op, Emiel is jarig en er was afgesproken om hem om 8 uur ’s morgens toe te zingen. Tegen negenen stappen we in jeeps om een tour te gaan maken in de omgeving.

De tocht is prachtig, we hebben genoten van de prachtige zandduinen en de woestijn.

Weer drinken we thee, dit keer bij afstammelingen uit Senegal, die erg donker van huid zijn. Ze zingen en maken muziek voor ons,

ook is er een schooltje in het dorp. Diverse mensen van de groep hebben knuffels en ander speelgoed voor de kleintjes meegenomen en als dank zingen ze voor ons.

We stoppen diverse keren onderweg en maken veel foto’s.

We gaan op zoek naar fossielen, zien oude kraters en lunchen tussen de middag bij bedoeïen in hun tent.

Op een gegeven moment zijn we nog maar 25 km. van de Algerijnse grens af! Tegen half vier zijn we terug op de camping en maken nog een groepsfoto bij de zandduinen. De wind is een stuk minder dan gister en we kunnen nog even van de zon genieten bij de caravan, zodra hij echter achter de muur verdwijnt verhuizen we naar binnen, tijd voor een spelletje en een wijntje !

Verslag 19

We hebben de mooie “Erg Chebbiduinen”, die zich uitstrekken over 30 km. en een maximale hoogte van 250 meter hebben, weer verlaten en zijn via Erfoud naar Source Bleu Meski gereden. Onderweg zien we behalve ezels, weer veel mannen op de fiets (de vrouwen lopen allemaal). In Rissani rijden we, net als twee dagen geleden, onder een mooie poort door

en in Erfoud maken we, gezamenlijk, onze eerste stop. Deze stad staat namelijk bekend om zijn fossielen, die in gepolijst marmer verwerkt zijn als tafel, schaal, of ander kunstvoorwerp.

We krijgen een rondleiding bij een stenenslijperij en komen natuurlijk uit bij een grote verkoopruimte. Er staan werkelijk schitterende tafels, maar daar moet je wel plek voor hebben !

De afstand naar de volgende camping is niet erg lang en tegen twaalven arriveren we (als eerste !) bij Source Bleue de Meski.

Deze bron is feitelijk een wadi, die voor een deel ondergronds stroomt. Het lauwe water komt uit een grot aan de voet van een rotswand en stroomt in een bassin, dat zo een natuurlijk zwembad vormt voor de camping in het palmbos. Helaas is het niet echt “zwemweer” met 14 graden !

(Dat is duidelijke taal, hè !)

Bij de kampplaats zijn ook veel souvenirwinkeltjes en hier kopen we, voor 100 dirhams (dat is ongeveer 10 euro) een mooie trommel met een volle klank.

Eén van de groep ontdekt dat er een Duitse kapster op de camping staat en deze vrouw krijgt het druk, want minstens 8 personen, waaronder ik, laten zich kortwieken!

Later leren we van Jos en Willeke een nieuw spel: “Ma Yong”, een Chinees gezelschapspel bestaande uit stenen met allerlei tekens erop. We hebben het snel door, alleen de puntentelling is vrij ingewikkeld. Op de camping is een kunstschilder aanwezig (Adidou Rachid uit Errachidia !), die tegen een vergoeding een bedoeïenhoofd op je caravan schildert, we hadden dit al eerder gezien en nu laten wij dit ook doen op het deurtje van de toiletcassette (Op de achterkant heeft geen zin, die moet toch weer vervangen worden !)

Om vijf uur hebben we een “borrelparty” van Kees en Emiel, vanwege hun verjaardag en onuitgenodigd komen er ook diverse “locals” met hun trommels opdagen, het was erg gezellig !

Bij het zwembad is een restaurantje waar we ’s avonds met z’n achten uit eten gaan. We nemen onze eigen drank mee en hebben voor nog geen 150 dirham (voor 2 personen) een prima maaltijd. (Vanavond gaan we weer !)

Vanmorgen zijn we om tien uur een wandeling gaan maken naar de vervallen Ksar van Meski,

een versterkt dorp op een heuvel, dat vroeger bescherming bood tegen bandieten en nomadische stammen, die de oases aanvielen. We zien vrouwen die “de was doen” in wadi’s en anderen die primitief met een zeis op het land aan het werk zijn. Via boomstammen gaan we naar de andere kant van een snelstromende rivier en komen zo bij het vervallen dorp, waar vroeger zo’n 1500 mensen gewoond moeten hebben.

Later zien we nog grotten, die ook bewoond zijn geweest.

Piet is altijd op zoek naar “kruipend gedierte” en vindt onder een steen een slang, die we mooi op de foto krijgen, voor hij wegschiet !

De rest van de dag luieren we wat, het is gelukkig weer wat warmer en wie lezen lekker in het zonnetje.

Op de camping is een probleempje: we hebben al uren geen stroom, hopelijk kunnen we straks wel in het restaurant terecht !

Verslag 20

Zondagmorgen (6 maart) moesten we allemaal weer via een vrij steile weg camping “Source Bleu Meski” verlaten. Er stonden diverse mannen klaar om te duwen indien dat nodig was, maar we hebben allemaal goede chauffeurs achter het stuur zitten en iedereen kwam zonder problemen boven.

Daarna volgde eerst een vrij “saaie” rit (we zijn verwend met mooie routes) richting Tinerhir, maar toch is er onderweg van alles te zien. Elke keer als je een andere provincie inkomt rijd je langs twee “zuilen”, dit hebben we nu al diverse malen meegemaakt, ze staan vaak in “the middle of nowhere”.

Ook zien we kamelen (met één bult) onderweg

én de vrouwen blijven interessant: hun kleding wisselt voordurend per streek. De ene keer zijn ze helemaal in het zwart (soms in boerka), een provincie verder zijn ze heel fleurig gekleed en ook heb ik vrouwen in lange broek of in spijkerrok gezien met alleen een hoofddoek om. Er is alleen één probleem: ze willen niet op de foto, ze draaien meteen hun hoofd om als ze een toestel zien, of ze beginnen te schreeuwen. Volgens zeggen zijn ze bang dat de foto verkocht zal worden met hun uiterlijk erop !! Ik ben dan ook maar gestopt met foto’s nemen van vrouwen (ik heb er al genoeg !) Ook als je kinderen op de foto zet, beginnen de meisjes gelijk om te draaien en moeilijk te doen, jongens daarentegen zijn eerder brutaal ! Verder zie je vrij veel politie op straat, vooral in dorpen waar een camping in de buurt is worden veel busjes en personenauto’s aangehouden, maar de toeristen mogen altijd doorrijden !

Een stukje voor Tinerhir krijgen we een prachtige uitkijk over de bergen en de palmenvallei. Natuurlijk staan er ook de nodige kooplui met hun waren en zelfs “opgedofte” kamelen wachten er rustig op een passagier.

Dan is het tijd voor de Todra kloof (Gorges du Toughda), eerst rijd je 14 kilometer over een smalle weg door dorpjes en langs de bergen,

daarna ga je door de werkelijke kloof: loodrechte rotswanden van 300 meter hoogte met slechts een smalle doorgang (helaas is het hier erg toeristisch!).

Vervolgens kom je door een schitterend gebied met adembenemende uitzichten, deze weg duurt zo’n 18 kilometer, dit is werkelijk genieten ! Ik heb heel wat gefilmd en gefotografeerd !

De camping (Les Amis), die aan het eind van de route ligt, is klein en ook gelijk vol met de 17 equipes.

Wel is hij goed verzorgd en heeft het een leuk restaurant, waar we ’s avonds met z’n allen een heerlijke maaltijd nuttigen. Het gebeurt vaak dat je je eigen wijn mee mag nemen, omdat de eetgelegenheid geen alcoholische dranken schenkt, ook deze keer is dit het geval. Helaas koelt het ’s avonds flink af en helpt de kleine open haard in het restaurant niet om de kou te verdrijven.

Iedereen zit met dik vest aan te eten, maar dat mag de pret niet drukken, het was een heel sfeervolle avond!

Vanmorgen zagen we dat het kwik onder de 0 graden gedaald is en doen snel de vloerverwarming en de gaskachel aan. Het is ook geen wonder, want we zitten op ruim 1600 meter hoogte, er is zelfs in de buurt verse sneeuw gevallen ! Wim doet, sinds lange tijd, ’s morgens z’n lange broek weer aan, dus dat wil wat zeggen ! Om 9 uur rijden we alweer, eerst terug door de kloof,

wat echt geen straf is en daarna via Tinerhir en Boumaine naar de volgende kloof: de Dades kloof (Gorges du Dadés). Onderweg zien we sneeuw op de bergen liggen en ook zien we weer enkele dromedarissen, dit keer één met een jonkie !

Ook de Dades kloof is schitterend, de rode bergen hebben de vreemdste vormen en de weg slingert door de dorpjes.

We laten onze caravan op de camping (Ait Oudinar) staan en gaan met solowagen (met 2 extra passagiers, Jaap en Gerda) de rest van de pas rijden.

Deze is zo’n 30 kilometer lang en weer is het genieten van het spectaculaire landschap van de Hoge Atlas.

Er slingert een rivier beneden door het gebergte en deze zorgt ervoor dat de mensen die er wonen wat kunnen verbouwen. Sommige bergen hier zijn uit dunne laagjes opgebouwd, anderen lijken net hoopjes zand en ook zijn er overhellende rotswanden.

We zijn pas tegen vieren terug op de camping, na een uurtje buiten zitten verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het tijd om naar binnen te gaan. Hier genieten we nog na van een prachtige dag !

Verslag 21

Dinsdagmorgen reden we eerst weer een stuk terug door de Dadeskloof richting Boumaine. De bergen lijken weer heel anders dan de middag ervoor, rode grillige “vingers” beschenen door de morgenzon, werkelijk prachtig !

Ook de andere rotsen blijven wisselen van kleur. Vanaf Boumaine rijden we via de N 10 naar Ourzazate, waar we 11 dagen terug ook al waren.

Onderweg stoppen we in het stadje El Keláa M’Gouna wat bekend staat om zijn rozenteelt, ze maken er rozenwater, -zeep, -olie, enz. We hebben hier niets van gekocht en ook geen roos gezien ! Wel zijn we door de plaats gelopen en zonder fototoestel kun je rustig rondwandelen, je wordt niet eens aangesproken door handelaars. We hebben op de markt wat sinaasappels gekocht, die weer op een ouderwetse weegschaal met metalen gewichten afgewogen werden. Ook in winkels gaat het er nog primitief aan toe: geen enkel artikel is geprijsd en bij de “kassa” wordt alles met een rekenmachientje opgeteld. Zouden ze alle prijzen uit het hoofd kennen of verzinnen ze maar wat voor de “rijke” toeristen ? Vlak voor Ourzazate ligt een groot zoutmeer, wat er prachtig blauw uitziet.

Eenmaal in de stad zijn we weer naar het zelfde restaurantje geweest als de vorige keer en daarna hebben we bij dezelfde “kruidenman” inkopen gedaan. Hij wist nog precies wat we vorige keer voor kruiden gekocht hadden !

Tegen vieren komen we aan bij de parkeerplaats, waar we zullen overnachten. We staan hier vlakbij de ksar Aït Benhaddou, een versterkt dorp met diverse kasbahs, die tegenwoordig op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het heeft al vaak als filmlocatie gefungeerd, wat niet verwonderlijk is !

Het dorp is echter opgebouwd uit in de zon gedroogde stenen gemaakt van aarde, water en stro. Wanneer het regent, spoelen vaak hele stukken muur weg, waardoor de huizen regelmatig gerenoveerd moet worden.

We maken een wandeling door de vele straatjes en fotograferen weer heel wat !

Ik wordt binnengevraagd bij een vrouw, die tapijt aan het knopen is en ze zegt dat ik haar op de foto mag zetten ! Zodra ik dit gedaan heb, wil ze geld zien ! Ik heb echter niks bij me en heb de grootste moeite om weer weg te komen, ze blokkeerde me de weg en deed erg moeilijk ! Gelukkig liepen Rob en Willeke in de buurt en na veel praten kwam ik weer buiten ! (Dit was echt de laatste foto van een vrouwspersoon !)

We komen steeds hoger in de ksar en hebben een prachtig uitzicht over de droge wadi en de omliggende dorpjes.

Ook de bergen zijn weer prachtig !

Het was zo indrukwekkend dat we vanmorgen nog een keer terug zijn gegaan om wat foto’s te nemen. De hele groep was allang vertrokken toen wij om tien uur in de auto stapten.

We hadden weer een mooie tocht voor de boeg, dwars door de Hoge Atlas, met de Tizi-n-Tichka-pas van 2260 meter hoogte. Wim heeft weer wat bochtjes gedraaid met de caravan, maar hij vindt dit heerlijk om te doen.

Boven op een berg hebben we bij een “berber” nog een tajine gekocht en een paar mooie stenen.

Het is er vrij fris, 12 graden, maar dit komt duidelijk door de hoogte. Wanneer we enkele uren en vele mooie uitzichten later, in Marrakech arriveren is het kwik gestegen naar 22 graden. Wel is het de hele dag bewolkt en voor morgen is er zelfs regen voorspeld !! Het laatste stuk voor de stad kwamen we veel wagens tegen met koeien of schapen in de laadbak, waarschijnlijk is er ergens een grote markt geweest !

(Ook mensen worden zo vervoerd !)

We staan nu op een grote camping een stuk buiten Marrakech (camping Ferdaous) en blijven hier 3 nachten!

Er lopen wel 20 pauwen rond, die we natuurlijk zo mooi mogelijk op de foto willen zetten !

Verslag 22

Donderdagmorgen (10 maart) zitten we ’s morgens om negen uur al in kleine busjes die ons naar de stad Marrakech brengen. Onze eerste stop is bij Jardin Majorelle, een tuin vol cactussen en bomen, aangelegd door de Franse schilder Majorelle en nu eigendom van de erfgenamen van Yves Saint Laurant.

We hebben de hele dag een gids bij ons, die goed Hollands spreekt (hij heeft er ook jaren gewoond !) en ons veel interessante dingen vertelt.

Na de rondleiding in het park gaan we naar de Saadische graven, waar sinds het jaar 1603 Moulay Ahmed el-Mansour en zijn familie begraven liggen, alles is rijk versierd.

Vervolgens gaan we naar het Bahia paleis, waar de grootvizier met zijn harem dames woonde. Ook hier zie je weer veel pracht en praal.

Na een kop koffie (met uitzicht op groepen ooievaars in hun nesten),

wandelen we rondom de Koutoubiamoskee (er staan er 500 in Marrakech !)

en lopen dan door naar de oude binnenstad, waar weer van alles te zien is.

Bij een “kruidendokter”, die ons uitleg geeft over de vele soorten zalfjes en kruiden, die Marokko rijk is, krijgen we een nekmassage en bij sommige heren wordt zelfs het halve lichaam onder handen genomen.

Ook kun je er natuurlijk van alles kopen, wat ook volop gedaan wordt. Daarna is het tijd voor de lunch, we proberen voor het eerst schapenvlees met pruimen en het smaakt prima ! Natuurlijk moeten we ook het beroemde plein “Place Jemaa el-Fna bezoeken en de vele soeks.

We kunnen dit ieder op eigen houtje doen en hebben hier een paar uur de tijd voor. Helaas speelt het weer niet erg mee, in de loop van de middag begint het te regenen, wat toch een ander beeld geeft van de stad. De soeks zijn redelijk overdekt en hier zie je winkeltje naast winkeltje, vaak met identieke produkten en elke verkoper klampt je aan en wil je iets verkopen !

Op het plein zie je slangenbezweerders, mannen met aapjes, waarzeggers en vele kraampjes met sinaasappelen en noten.

Je moet alleen niet proberen ze zo maar op de foto te zetten, want ze willen er wel geld voor hebben ! Tegen de avond wordt het plein omgetoverd in een groot openlucht restaurant.

Overal kun je eten bij kleine kraampjes, waar we onder andere geitenkoppen en hersenen zien liggen. Ik ben blij dat we al gegeten hebben !

In Marrakech, waar zo’n 2 miljoen mensen wonen, zie je weer duidelijk het grote verschil tussen rijk en arm: aan de rand van de stad staan veel krottenwijken en in Marrakech zelf zijn veel bedelende mensen. Maar ook zijn er heel luxe gebouwen en hotels en alle beroemde modeketens en andere winkels vind je hier. Ook de “Marjane” (supermarkt) die we vrijdag bezoeken is erg uitgebreid en doet niet onder voor een grote Europese winkel.

We hebben vandaag een “rustdag” en nadat we inkopen gedaan hebben geven we de auto en de caravan een flinke schoonmaakbeurt. Verschillende van onze groep laten zichzelf “schoonmaken” en brengen een bezoek aan de hammam. Anderen gaan nog een keer de stad in, maar wij hebben het na één dag wel gezien.

Op de televisie zien we de schokkende beelden van de aardbeving in Japan, met als gevolg een omvangrijke tsunami, je beseft dan weer hoe krachtig de natuur kan zijn !

Om acht uur gaan we met de helft van de groep (de rest blijft op de camping !) naar het grootste folklorediner van Marokko bij “Chez Ali”.

Deze man (hij is inmiddels overleden) was een echte zakenman, hij heeft een groot openluchttheater opgezet, waar in tenten gegeten wordt en daarna een show te zien is.

Elke avond zitten hier honderden mensen, wat natuurlijk heel wat geld in het laatje brengt. Het is heel toeristisch allemaal, maar toch hebben we een erg gezellige avond.

Helaas regent het tijdens de show en zitten we met de hele groep dicht bij elkaar onder paraplu’s het spektakel te bekijken. Een buikdanseres vertoont haar kunsten en ruiters te paard demonstreren hun kunnen en schieten met hun geweren. Hele groepen Marokkanen in traditionele kleding dansen en maken muziek.

Tegen half twaalf zijn we terug op de camping, vol van alle indrukken van Marrakech !

Verslag 23

We zijn zaterdagmorgen met prachtig weer vertrokken uit Marrakech. De hele weg zien we aan onze rechterkant de bergen van de Hoge Atlas met sneeuw erop.

We rijden via binnenwegen en stoppen onderweg bij Demnate, waar we Imi-n-Ifri bekijken. Dit is een natuurlijke brug die deels is uitgesleten door een wadi. Samen met Roel en Janna maken we een wandeling onder de “brug” door, begeleid door een gids. We moeten aardig klauteren over grote stenen en ook is het glibberig vanwege de regen van de dag ervoor, maar het is zeker de moeite waard.

Op een gegeven moment lijkt de open plek op het continent Afrika.

Zo’n 10 kilometer voor onze eindbestemming komen we langs een groot veld waar diverse ruiters te paard staan.

Het is haast hetzelfde tafereel als bij de feestavond van “Chez Ali”, de avond ervoor. Ook hier gaat het, met veel ceremonieel, om het gelijktijdig afschieten van de geweren. De paarden zijn goed afgericht en het is erg mooi om te zien. Ook is het leuk te weten dat het dus niet alleen in shows voorkomt !

Daarna rijden we door naar Ouzoud, waar we op een prachtige, smaakvol ingerichte camping komen (camping Zebra), die eigendom is van Renate en Paul, twee Nederlanders.

We genieten er ’s avonds van een heerlijke, uitgebreide maaltijd (alweer (!), we zijn inmiddels kilo’s aangekomen !) en weer is het een erg gezellige avond.

We hebben problemen met de elektriciteit, de stop vliegt er steeds uit. Bert, de man in de groep die alles van elektriciteit af weet, heeft alles nagemeten, maar kan niets vinden, we hebben alleen te weinig voltage op de camping (180 i.p.v. 220 volt) ! Dus hopelijk gaat alles straks weer werken !

Vanmorgen hebben we een prachtige wandeling gemaakt rond de cascades d’Ouzoud.

Eerst wandelen we langs een berberdorp en door olijvenvelden (sommige bomen zijn ruim 900 jaar oud !). De waterval is een van de spectaculairste bezienswaardigheden van Marokko, het water stort zich via enkele richels 100 meter naar beneden.

Omdat het zondag is, is het vrij druk met vooral jeugdige Marokkanen. We lopen helemaal naar de onderkant van de waterval

en onderweg zien we enkele berberapen, dit zijn makaken, met een beige vacht en met zwart geaccentueerde ogen.

Het is prima wandelweer vandaag en na zo’n drie uur zijn we terug op de camping, waar we tot vijf uur relaxen.

Daarna is het tijd voor de laatste gezamenlijke borrel,

nog maar een week, dan is de reis in Marokko ten einde ! We hebben echt een heel gezellige groep, er is nog geen onvertogen woord gevallen en iedereen geniet volop. Omdat het eten zo goed was, zit haast de hele groep vanavond weer in het leuke restaurant te eten en ook nu maken we er een onvergetelijke avond van !

Verslag 24

We hadden maandag (14 maart) een lange rit voor de boeg: van Ouzoud helemaal naar Fes, wat ongeveer 385 kilometer is. We begonnen, nadat we over een vrij smalle brug waren gereden (van net 3 meter breed), met een flinke bergpas door de Midden Atlas.

Helaas is het erg bewolkt en hebben we van tijd tot tijd regen, waardoor er weinig uitzicht is. We komen door wat dorpjes, die er erg arm uitzien, de straten zitten vol kuilen en modder en alles is even vuil. Er is in deze buurt weinig toerisme en we merken dat iedereen naar onze caravan staart. Zo’n 50 kilometer voor Khénifra rijden we langs een groot meer, het leek wel een fjord (op de landkaart was dit meer totaal niet aangegeven !).

De route is heel verschillend: soms is het een stuk saai rijden, dan weer rijd je door de bergen, ook zijn de wegen vaak slecht onderhouden en moet je goed uitkijken voor kuilen. Voorbij Azrou komen we in de bossen terecht en zien zelfs een vrachtwagen met boomstammen van ruim 1,5 meter dik rijden. Zulke bomen hebben we hier nog niet gezien ! We rijden over een kale skivlakte, waar het nog maar 5 graden is en komen daarna in Ifrane, een erg schoon stadje wat Europees aandoet: de huizen hebben rode dakpannen op de schuine daken, er staan overal prullenbakken, de straten en stoepen zijn schoon en er zijn parken met vijvers ! Wanneer we onze weg vervolgen wordt het langzaam weer helemaal Marokkaans met slechte wegen en veel vuil op straat ! Het is al over vijven als we op camping “Diamant Vert” aankomen, het was een vermoeiende dag !

Vanmorgen stond er om negen uur al een bus klaar voor onze excursie naar Fes, de oudste koningsstad van Marokko. Als eerste bekijken we de buitenkant van het koninklijk paleis, Dar el-Makhzen. De gids vertelt er van alles over in het Duits, maar de meeste van ons zijn niet echt geïnteresseerd.

Als we, na een kop koffie, de oude medina inlopen, wordt het pas fascinerend.

In de smalle straatjes worden allerlei oude ambachten uitgeoefend en we zien onder andere bakkers, slagers, kleermakers, wevers en koperslagers.

In een kledingzaak krijgen Jos en Willeke traditionele kleding aan en ook Wim wordt in een “jurk” gehesen.

Na een heerlijke maaltijd in een prachtig gebouw (het leek wel een paleis) zien we het indrukwekkendste van de hele dag: een leerlooierij !

Midden tussen de huizen worden in oude kuipen stukken leer eerst schoongemaakt, dan gedroogd en vervolgens geverfd. Dit gebeurt op een erg ouderwetse manier: de mannen staan met hun blote benen in het “water” de huiden te spoelen.

De geur die er hangt is erg onaangenaam, er wordt hier echt niet naar “arbeidsomstandigheden” gekeken, maar dat hadden we al vaker gemerkt in Marokko. Toch is dit de meest levendige en schilderachtige soek van Fes.

Daarna bezoeken we nog een pottenbakkerij waar o.a. mozaïeken worden gemaakt.

Ook hier gaat het er erg primitief aan toe. Onderweg hebben we een mooi uitzicht over de oude medina.

We hebben trouwens erg veel geluk gehad met het weer: tijdens de maaltijd valt er een bui en later als we weer in de bus zitten, we zijn nauwelijks nat geworden !

Verslag 25

Over woensdag ben ik snel klaar: het was de hele dag slecht weer en we hebben geen foto gemaakt. We zijn om half één van de camping weggereden, want we hoefden pas om 3 uur op een parkeerterrein in Meknes te zijn (wat maar 60 kilometer rijden was). Daarvandaan zouden we met koetsjes de stad bekijken, maar vanwege de vele regen is dit niet doorgegaan. Sommigen zijn Meknes nog in geweest, maar ze kwamen allemaal verregend terug. Wij zijn in de caravan gebleven, ook al omdat Wim een beetje grieperig was.

De volgende morgen was het weer helemaal opgeklaard, bij het verlaten van de stad heb ik nog een paar plaatjes geschoten, dat was dan Meknes !!

Om tien uur moesten we in Volubius zijn, bij de ruïnes van een oude Romeinse stad, deze dateert uit de 2de en 3de eeuw na Christus.

We kregen er een rondleiding en uitleg over de vele mozaïeken, die de oude stad rijk is.

6

(Wim heeft er nog een “schattig”petje gekocht !)

Daarna rijden we door naar Chefchaouen in het Rifgebergte. Deze witte stad met z’n smalle straatjes, kleine pleintjes en wit met blauw gekalkte huizen is een heel apart oord.

Wij namen de verkeerde route en kwamen gelijk midden in de drukke stad uit. Ook moesten we over afgesloten wegen rijden, om op de camping te komen.

Deze (camping Azilan) ligt hoog in de bergen en ’s avonds koelt het dan ook flink af. Eenmaal op de kampplaats zijn we niet meer naar beneden gegaan, maar hebben gezellig met Roel en Janna in onze caravan zitten kletsen, natuurlijk met een lekker glaasje wijn erbij !

Vrijdag (18 maart) hebben we eerst om half elf, in het zonnetje, met de groep koffie gedronken.

John en Joke hebben voor ieder van ons een kadootje: voor de mannen een groepsfoto (gemaakt in de woestijn) en alle vrouwen krijgen een mooi bord als aandenken (van Vagebond !)

Daarna gaat ieder voor zich de stad verkennen: wij gaan met de auto, om nog even de route te bekijken en parkeren hem ergens in de stad. Er komt een gids op ons af, die een betere plek weet voor de wagen en hij brengt ons boven bij een waterval met uitzicht over de stad. Daarna leidt hij ons via allerlei smalle straatjes naar de medina (De blauwe kleur van de huizen is om de muskieten te weren !)

en ook komen we bij een coöperatieve tapijtwinkel, waar hij ons wat probeert te verkopen !! We kijken onze ogen uit in het stadje, dat tevens bekent staat om z’n hash-verkoop. Onze gids heeft inmiddels ook een “sigaretje” gerookt en als hij later weer in onze auto zit zet hij de radio hard en begint mee te zingen, allerlei vreemde zinnen formulerend. Het is wel komisch, maar het wordt toch tijd dat we hem lozen !!! Later eten we wat op Place Uta el-Hammam, een gezellig plein in het hart van de oude stad, wat het centrale punt is waarop alle straten uitkomen.

Terug op de camping zitten we voor het laatst gezellig bij elkaar met een drankje en een hapje, Frans zorgt voor een vrolijk deuntje en er wordt zelfs nog even gedanst !

Rob Dolfin, die samen met zijn vrouw Elzelies ook bij de groep hoort, is romanschrijver. Hij is tijdens de Marokko reis met z’n vijfde boek bezig en wij hebben de eerste drie, die al uitgegeven zijn, van hem gekocht. We vonden het wel leuk om er ook even een foto van te maken !

’s Avonds hebben we dan ons afscheidsdiner, beneden in de oude medina. We gaan er lopend heen en na afloop worden we met kleine taxi’s teruggebracht.

Willeke heeft weer een leuk lied geschreven, wat we met z’n allen voor John en Joke zingen en ook krijgen ze een kado aangeboden.

Tijdens de maaltijd wordt de uitslag van de fotowedstrijd bekend gemaakt: er zijn drie winnaars en wij zijn er met onze foto van een “Marokkaanse supermarkt”, één van ! (Dit zijn de drie winnende foto’s.)

26

Eenmaal terug op de camping duiken we allemaal meteen ons bed in, want we moeten zaterdag al om 7 uur vertrekken, om op tijd in Tanger te zijn voor de overtocht naar Spanje.

We maken nog een mooie tocht door het Rifgebergte en dan is het bij de haven weer tijd voor de nodige stempels en formulieren !! Toch zitten we om half twaalf al aan boord en komt het onherroepelijke afscheid; er zijn plannen voor een reünie, maar wanneer en waar is nog de vraag ! We hebben alle E-mail adressen uitgewisseld en verder zien we wel hoe het loopt !

We rijden naar camping Rio Jara, in Tarifa, vanwaar de reis ook begonnen is en ook John en Joke en Janny en Martien blijven daar nog een paar dagen staan. We staan weer op de zelfde plaats als twee jaar terug.

’s Avonds gaan we met z’n zessen nog een keer uit eten vlakbij de camping en dan is het echt het einde van de Marokko-reis !!

Verslag 26

Zondag zijn we de meeste tijd bezig geweest het stof van Marokko te verwijderen. De caravan is helemaal gewassen, van binnen en van buiten en ook de kleding en ander textiel ruikt weer lekker fris en schoon. We hebben er een prima temperatuur bij met een lekker windje, ideaal dus ! In gedachten zijn we alle impressies van Marokko nog aan het verwerken !

Ook maandag zijn we nog allerlei dingen aan het regelen: we vonden nog wat Marokkaans geld dat gewisseld moet worden (de bank berekend 8 euro omrekenkosten, wat een afzetters !), de auto zit nog onder de rode modder en ook is de koelkast aardig leeg ! We kopen een nieuwe citruspers (thuis staan er nog twee in de kast), want Wim kwam aanzetten met een grote zak sinaasappelen, gekocht van een boertje op de camping ! Tegen de avond komen Joke en John afscheid nemen, we kletsen nog even na over de reis en zijn erg tevreden over het reizen in groepsverband en over wat we allemaal gezien en beleefd hebben ! Misschien tot een volgende reis …?

Maar dinsdag wordt het dan tijd om weer verder te reizen richting Portugal. We maken eerst nog een tussenstop in El Rocio, we hadden van een paar groepsleden gehoord dat dit een speciale plaats was. Twee jaar terug zijn we over dezelfde hobbelige weg gereden

(die ons onmiddellijk weer aan Marokko deed denken !) richting Parque Nacional de Donana, maar El Rocio zijn we toen zo gepasseerd, zonder rond te kijken. Het blijkt inderdaad een heel apart dorp te zijn, waar geen verharde wegen zijn, maar wel een grote kerk, waar één keer per jaar een miljoen bezoekers komen uit alle uithoeken van Spanje om een speciaal beeld in de kerk te vereren.

De wetlands van Donana grenzen aan het dorp en in de omgeving liggen natuurreservaten met zandduinen en moerassen.

We zien er ooievaars, lepelaars en flamingo’s op korte afstand. Toch willen we kijken of er aan de kust nog campings liggen en rijden door naar Mazagon. Deze camping valt ons tegen en de camping in Matalascanas (waar we twee jaar geleden nog gestaan hebben) blijkt definitief gesloten, er is ook niks veranderd sinds de vorige keer, zelfs de diepe groeven in de weg, waar we haast niet over konden met de caravan, zijn nog even groot !

Dus we boeken nog een nacht bij op camping La Aldea in El Rocio.

Vanmorgen (woensdag 23 maart) hebben we heerlijk uitgeslapen en daarna buiten in de zon ontbeten. We zagen gisteravond op het journaal dat grote delen van Spanje regen hebben, maar waar wij zitten schijnt de zon volop, we boffen dus ! Wim geeft telefonisch en via de mail aan de verzekering en caravandealer door wat voor schade we gemaakt hebben in Marokko, zodat dit bekend is als we thuis komen. Daarna rijden we naar de kust om een prachtige wandeling te maken in de duinen en over het totaal verlaten strand.

We zoeken schelpen en ik loop met blote voeten door de zee, we genieten met volle teugen van onze vrijheid !!

Terug op de camping kan zelfs de bikini weer aan, zo warm is het en we kunnen nog tot ruim zeven uur buiten zitten ! Morgen gaan we dan echt door naar Portugal !

Verslag 27

We hebben drie heerlijke dagen in de Algarve doorgebracht. We kwamen donderdag (de 24ste) tegen de middag, met wat bewolkt weer, aan in Armacao de Pera, onbedoeld op dezelfde camping als twee jaar geleden. We moesten de klok weer een uur terug zetten (en zondag vanwege de zomertijd weer vooruit !) en hadden zodoende nog een hele middag voor ons. We zijn met de auto de omgeving gaan verkennen ten westen van de camping en hebben diverse leuke strandjes bekeken.

Inmiddels kwam de zon weer te voorschijn en ’s avonds hebben we tot 9 uur Portugese tijd buiten gezeten.

Vrijdag hebben we eerst boodschappen gedaan (ook hier verkopen ze gelukkig grote verse garnalen !) en daarna geluierd op de camping. ’s Middags zijn we de kant van Albufeira opgereden en ook daar vind je tientallen mooie baaitjes, vaak met een gezellig restaurantje erbij. (Soms kom je via onverharde, smalle wegen uit bij een prachtig strand !)

Albufeira zelf is een drukke, toeristische stad vol hotels, appartementen en restaurants en het viel ons op dat er al zo veel vakantiegangers zijn, toch is het op de stranden nog vrij rustig. Vandaag hebben we zo’n zes uur doorgebracht aan zee, bij Praia do Evaristo. Wim heeft zijn vishengel weer eens uitgegooid, wat niet meer gebeurd was na Cabo de Gata.

Tussen de middag hebben we voortreffelijk gegeten in het visrestaurant Evaristo (een echte aanrader !), met uitzicht op het water.

Wij waren de eerste gasten, maar binnen een uur was het vol met Portugezen en dat bij zo’n klein baaitje ! Na nog een paar uurtjes luieren begon het bewolkt te worden, helaas, maar misschien maar goed, anders zouden we verbrand zijn, tijd om de camping weer op te zoeken !

Verslag 28

Zondagmorgen zijn we uit de Algarve vertrokken na een zonovergoten ontbijt. Richting het noorden zien we steeds meer bewolking en tegen de tijd dat we op ons nieuwe adres aankomen regent het, wat doen we hier?

Om op de camping Serro da Bica te komen was een hele klus: we hadden van Frans (één van de groepsleden van de Marokkoreis) deze plek aangewezen gekregen en hij was er zeer enthousiast over, alleen had hij geen coördinaten, maar we moesten bij kilometerpaal 679.4 op de IC 1 wezen. Er staan geen campingborden op de weg en ook is de afslag moeilijk te zien, dus hebben we drie keer aan moeten halen voor we op de camping aankwamen, maar het was de moeite waard ! Serro da Bica (coördinatenN37o-34’03 W08o-15’52) is eigendom van de Groningers Herman en Albertje en ze hebben van hun camping een waar paradijsje gemaakt: we hebben een prachtige ruime plek met uitzicht over de heuvels van Alentejo met z’n kurkbomen, waar maar plaats is voor maximaal 20 caravans/campers. Herman rijdt onze caravan met zijn tractor naar boven, want de helling is vrij steil en hij is bezorgd over zijn mooie terrein. `

Er loopt een slingerend pad over de camping die uitkomt bij de rivier, waar gevist en gezwommen kan worden.

Ook is er een soort houten kroegje waar om vijf uur “happy hour”gehouden wordt. Eigenlijk is dit niets voor ons, maar de eerste avond zitten we er totdat Herman ons eruit “schopt” om acht uur!!

Maandag zijn we de hele dag met de auto op pad geweest, we hadden van Herman een route gekregen, van ruim 200 kilometer en deze was zeker de moeite waard. We rijden over smalle paadjes, waar je niemand tegen komt behalve zwarte varkens, ooievaars en tegen de avond zelfs twee herten.

Overal zijn bloemen en kleine meertjes en het heuvelachtige landschap blijft je verbazen.

Bij Pulo do Lobo moeten we zelf een hek openen en weer sluiten en na een stukje rijden over een onverharde weg komen we uit bij een prachtige, zeer krachtige stroomversnelling.

Ook Minas de Sao Domingos is zeer indrukwekkend: dit is een kopermijn waar tot 1965 duizenden mensen onder barre omstandigheden hebben gewerkt, nu kun je er rondrijden en de vergane fabrieken en ondergelopen mijnen bekijken.

We zijn pas tegen half zeven ’s avonds terug op de camping en gaan gelijk door voor een wijntje bij Herman.

Hij wilde eigenlijk net sluiten, maar als we er even zitten komen Anita en Henk, die we de avond ervoor ook gesproken hebben, nog binnen en weer wordt het laat !!

We hebben wat problemen met onze accu, deze is in Marokko kapot gegaan en laadt niet meer bij via 220 volt, alleen tijdens het rijden en via zonne-energie. Nu hebben we de laatste twee dagen niet veel zon gehad, dus vanmorgen was de spanning nog minimaal. Herman heeft voor ons een accu-oplader gekocht (een helder idee van Wim !) en nu hebben we weer volop voltage !

Vandaag zijn we de camping niet afgeweest, Wim heeft uren gevist in de rivier en zelfs 5 kleine visjes gevangen, (deze heeft hij natuurlijk gelijk weer teruggezet)

en in de loop van de middag hebben we heerlijk gebarbecued in het zonnetje. Ook de leesboeken komen weer tevoorschijn (Wim is al aan het tweede boek van Rob (Dolfin) bezig !) en voor je het weet luidt de bel weer voor “happy hour”! Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we hier komen, het is ons hier heel goed bevallen !!

Verslag 29

Toen we in Serro da Bica waren kregen we een folder van vijf campings, verspreid over Portugal, die allemaal Nederlandse eigenaars hebben: de RdPcampings (Rota (rondreis) de Portugal). We zagen meteen twee bekende namen staan: Dolf Janssen en Phine Verhoef, die samen camping Pomarinho (wat kleine boomgaard betekent) runnen. Dit zijn oud dorpsgenoten van ons, die in 2003 in Portugal een ander leven begonnen zijn, alleen was hun start niet zo best, want het eerste jaar hadden ze een flinke brand, die een groot gedeelte van hun bezit verwoestte ! De camping ligt 260 kilometer noordelijk van Ourique, dus dit werd gegarandeerd onze volgende stop. We kwamen woensdag aan het eind van de middag aan en werden gelijk hartelijk ontvangen, Dolf en Phine waren weinig veranderd en dat vonden ze ook van ons.

We hebben heerlijk bijgekletst en natuurlijk hun hele onderneming bekeken. Hun grond behelst 25 hectare, waar (naast hun eigen huis) twee appartementen, een huis voor 12 personen en een vrijstaand rond “bungalowtje” op staan, ook zijn er twintig plaatsen voor caravans/campers.

Ze hebben koeien, kippen, honden en katten, er is een zwembad, een leuk meertje, mooie wandelpaden en ga zo maar door, een waar paradijs !

Ook had Dolf er geen problemen mee dat we onze vuurbak gebruikten, dus die kon nu eindelijk de auto uit !

We hebben een prachtige, super ruime plek tussen de kurkbomen en steeneiken en ook boffen we met het weer.

Donderdag zijn we via een mooie route naar Castelo de Vide gereden,

dit is een middeleeuws vestingstadje met veel kerken en een kasteel.

We lopen over leuke smalle, schuine straatjes en vooral de oude dorpskern binnen de kasteelmuren is erg mooi.

Overal in Noord Alentejo (zoals de streek hier heet) is de witte brem in bloei en daartussen zie je oude muurtjes en vele granieten rotsblokken.

Ook zien we een menhir, een hoge verticale steen, die al duizenden jaren oud is.

Verder genieten we van de zon, doen een spelletje, verorberen voor de ..tigste keer verse garnalen (!)

en eten ’s avonds vlees van de vuurbak, die eerst gevuld is met ouderwetse houtskool.

Daarna zitten we nog uren bij het vuur, kijkend naar de heldere sterrenhemel en luisterend naar de stilte !

Vrijdag is het weer een prachtige, warme dag, de meter geeft 26 graden aan en met een koel briesje erbij is het prima te houden. Weer gaan we met de auto op stap, dit keer naar Marväo, een middeleeuws gehucht, dat op een hoogte van 862 meter ligt en uitkijkt over Spanje.

Het was een onneembare vesting helemaal omringt door een muur, waar je nog altijd overheen kunt lopen. Dit hebben wij dan ook gedaan en zijn zo helemaal rondgewandeld.

Er staat een prachtig kasteel en verder diverse witte huisjes, afgezet met okerkleurige verf, wat je hier in de streek veel ziet. In de loop van de middag hebben we nog een wandeling gemaakt over het grote terrein van de camping en weer genieten we van de mooie natuur, ik weet zeker dat we hier nog eens terugkomen !

We blijven nog een dag en gaan vanmorgen, zaterdag (2 april) een stuwmeer bekijken, ook dit ligt vrij dicht bij “Pomarinho”.

Er zitten grote karpers in het grillig gevormde meer, maar helaas in het visseizoen gesloten! We zien de vissen wel springen en ook zien we diverse ooievaars rondvliegen.

We rijden helemaal rondom de plas en gaan daarna bij een klein echt Portugees cafeetje eten.(Wild konijn met witte rijst als stoofpotje, verrukkelijk !)

Als we de camping weer oprijden zien we een grote vos over een muur springen en even later wijst Dolf ons op een zeldzame prachtige “nachtoog”vlinder.

Daarna wordt het tijd om de spullen in te pakken, want morgen willen we vroeg vertrekken, we gaan nog een camping van de folder bezoeken en deze ligt helemaal in het noorden van Portugal, ruim 400 kilometer rijden.

Verslag 30

Nadat we zondag afscheid hadden genomen en camping Pomarinho achter ons lieten, zijn we helemaal naar het noorden van Portugal gereden, naar de derde plek van de folder RdPcampings, vlakbij de Spaanse grens. Het was een frisse bewolkte dag, dus ideaal om te rijden. Onderweg werden we nog gebeld door de jongens en Marieke, die bezig waren om op camping de Maasterp onze oude Adria met voortent neer te zetten. Als we met de Pasen terug zijn kunnen we zo verder gaan met kamperen. Tegen vieren komen we aan bij Convivio (wat vrij vertaald “gezellig samenzijn” betekent), een terrassencamping tegen een berghelling, alleen de laatste straat voor de camping is erg smal en we kunnen de bocht nauwelijks nemen. Vervolgens moeten we nog een rare draai maken, maar gelukkig komt Bing, de Nederlandse eigenaar van de camping, ons al tegemoet en loodst ons, met veel aanwijzingen, naar onze plek. Eenmaal daar staan we prima en hebben een ruime plaats met uitzicht over het dal.

Bij het inschrijven krijgen we een welkomstdrankje en gelijk zitten we al een uur te kletsen met Bing, Tanja en Pedro. De laatste twee zijn Portugees en hebben een tijdelijke baan op de camping, daarvoor hebben ze een paar maand bij Phine en Dolf gewerkt. We converseren in het Engels en krijgen allerlei tips over de omgeving. Ook horen we dat Wim en Janny, die met ons naar Marokko zijn geweest, een paar dagen eerder op deze camping hebben gestaan. Omdat we vrij hoog in de bergen zitten is het fris en ’s nachts koelt het af naar 8 graden.

De volgende dag wordt het tijd om de omgeving te gaan bekijken. Eerst komen we langs een waterval en daarna rijden we richting de rivier Rio Minho.

Deze rivier zit vol met forellen, ze springen gewoon uit het water, dus zodra Wim een visvergunning heeft gaan we hiernaar terug.

We besluiten om vandaag via een binnenweg naar Braga te rijden, waar vlakbij Bom Jesus do Monte, het meest opzienbarende heiligdom van Portugal, te bezichtigen is. Via een gigantische trap met beelden kom je boven bij de kerk waar de kruisiging van Jezus wordt afgebeeld,

onderweg worden in kapellen allerlei facetten van de kruisweg getoond.

Een kabelspoorweg (elevador) uit 1882, die middels het in en uitpompen van water in een reservoir onder de cabine naar boven en beneden gaat, brengt je binnen drie minuten bij de kerk.

Wij zijn eerst met de auto naar boven gereden, zijn vervolgens de trappen afgedaald (we hebben de kruisiging dus in omgekeerde volgorde gezien !) en zijn daarna met het kabeltreintje weer omhoog gegaan. Alles bij elkaar was het heel indrukwekkend. Voor we bij Braga zijn, komen we langs het mooie stadje Ponte de Lima, waar een oude Romeinse brug over de rivier Lima ligt, ook staan er diverse aparte kunstwerken.

De streek Minho waar we doorheenrijden staat bekend om zijn wijn: vinho verde, we passeren dan ook diverse wijngaarden.

Tegen de avond zijn we terug op de camping en hadden afgesproken daar te gaan eten. Het blijkt dat we de maaltijd met z’n zessen nuttigen, want ook Bing, Gea (zijn vrouw), Tania en Pedro eten mee (dit is de gewoonte bij camping Convivio). We eten binnen bij open haard vuur en blijven tot half 10 hangen, het is erg gezellig en zelfs onze favoriete likeur: branca menthe wordt er nog bijgehaald.

Dinsdag (5 april) zitten we al om half elf bij het water, we zien de forellen zwemmen, maar bijten, ho maar, zelfs geen stootje ! Misschien is het te warm, want de temperatuur is opgelopen naar 27 graden. Toch presteert Wim het om zijn hengel te breken (hij blijft hangen achter een tak !!).

Na de middag gaan we terug naar de camping, we luieren wat en doen weer een paar potjes Carcasonne. Als we om zeven uur gaan barbecuen is het nog 20 graden in de schaduw, wat een verschil met een paar dagen terug! Ook vandaag is het een hete dag, de morgen begint bewolkt maar tegen de middag is er volop zon en gaat het kwik over de 30 graden. We rijden eerst naar Caminha, waar de rivier de Minho in zee uitkomt. Er zijn diverse vissers bezig netten uit te gooien, maar door de snelle stroming en omdat het eb is, drijven ze steeds af naar zee.

Dus halen ze de netten weer in, varen een stuk terug landinwaarts en herhalen dan het ritueel, heel interessant om te zien. Na een flinke wandeling rijden we verder langs de zee, op zoek naar een leuk strandje, deze vinden we bij Praia da Arda. Hier zijn mooie hoge golven waar de surfers flink gebruik van maken, ook is het daarom goed uit te houden op het strand, de wind geeft net genoeg verkoeling.

Ook hier maken we weer een lange strandwandeling. We blijven er tot vier uur en zoeken dan een supermarkt op om onze koelkast weer aan te vullen !

Omdat het zo goed bevallen was, eten we de laatste avond op deze camping, weer bij Bing en Gea. Deze keer kunnen we buiten zitten en weer wordt het laat: 10 uur !

Dan kom ik tot de ontdekking dat ik nog een verslag moet maken en maken we een eind aan de gezellige avond. Het is inmiddels half 12 ’s avonds en we zitten nog steeds buiten bij 20 graden Celsius !!

Verslag 31

Donderdag (7 april) zijn we vrij vroeg vertrokken bij camping Convivio. Bing en Gea hebben ons uitgezwaaid nadat we weer door de smalle straatjes gemanoeuvreerd waren.

Om 9 uur is het al 20 graden en het kwik loopt snel op naar 30 graden Celsius. Zodra we de grens naar Spanje gepasseerd zijn moeten we de klok een uur vooruit zetten, nu hebben we weer dezelfde tijd als in Holland. We rijden naar camping A Vouga in Galicië. De camping ligt pal aan zee in één van de inhammen van de Rías Baixas. Hier liggen tevens enkele van de beste visgronden van Spanje, met veel mosselkwekerijen. We vinden een mooie plek met uitzicht op zee en observeren met de verrekijker de vele vissersbootjes op het water.

Tegen half zes gaan we met de auto nog even naar Muros, een havenstadje op een paar kilometer afstand. Wim wil visvoer hebben om in zee te vissen, dit kopen we, na veel zoeken, bij een vlees annex viswinkel in de vorm van kokkels en inktvis !

We zitten de hele avond buiten en genieten van de vele lichtjes langs de kust en het ruisen van de golven. Vrijdag is het weer een hete dag met temperaturen boven de 30 graden. Wim zit al vroeg te vissen en ziet 6 dolfijnen, op korte afstand, langs komen.

We maken er een lui dagje van en verblijven uren op het strand, op loopafstand van de caravan.

Tussen de middag verplaatsen we ons naar het restaurant van de camping, waar ze natuurlijk allerlei soorten vis klaarmaken !

Het vissen van Wim wil niet erg lukken, er zit alleen wier aan de haak (!), maar er is zoveel te zien aan de kust dat het hem niet stoort. Ook nu zitten we weer tot ruim 12 uur ’s avonds buiten. We hebben nog een lang telefoongesprek met Clary en Rob, die na terug te zijn uit Australië en daarna verschillende weken in Nederland te hebben doorgebracht, nu weer op reis zijn richting Afrika. Ze wilden weten of we elkaar nog ergens kunnen ontmoeten, bijvoorbeeld in Andorra, maar wij willen voor de Pasen thuis zijn en hebben nog een flink eind voor de boeg, dus dit zal waarschijnlijk niet lukken ! Vanmorgen was het ineens veel minder mooi weer: erg bewolkt en onder de 20 graden. We zouden naar Santiago de Compostela gaan (65 kilometer rijden) en daarna weer terug naar de camping, maar tijdens het ontbijt besluiten we de boel op te breken en de caravan gelijk mee te nemen, dat scheelt de volgende trip weer een stuk rijden. We rijden eerst weer langs de mooie grillige kustlijn en gaan vervolgens landinwaarts.

In Santiago is een camping en tegen enen hebben we daar onze caravan op z’n pootjes staan. Met de auto rijden we naar het oude centrum van de stad om daarna de christelijke pelgrimplaats te gaan bekijken.

We lopen wat rond, maar het valt ons erg tegen, alles is erg commercieel met z’n vele restaurantjes en winkeltjes.

De kathedraal is erg groot, maar wij vonden Bom Jesus (bij Braga) veel indrukwekkender.

Als we weer terug willen lopen naar de auto hoor ik mijn naam roepen en zie ik ineens Wobbie en Wim (van de Marokko-reis) staan, erg leuk om hun na weken weer terug te zien.

We kletsen gezellig bij op een terrasje en horen dan dat ook John en Joke zich in de stad bevinden. Niet veel later zien we hen lopen en ook zij hebben van alles te vertellen over hun reis na Marokko.

We zijn dus toch niet voor niets naar Santiago de Compostela gereden ! Morgen gaan we weer een stuk richting Nederland en stoppen dan bij de Picos d’Europa, een hoog bergmassief in het Noorden van Spanje.

Verslag 32

Zondagmorgen zijn we vroeg vertrokken uit Santiago de Compostela met bewolkt, koud weer. De weg gaat langs de kust en door de bergen en we zitten regelmatig op de pelgrimsroute: reizigers lopen honderden kilometers om uit te komen in Santiago. Wij rijden tegengesteld richting los Picos de Europa, een prachtig bergmassief in Noord Spanje. We komen pas laat in de middag aan op camping Picos de Europa in Avin, vlakbij het Nationaal Park. We hebben een mooie ruime plek bij een klein riviertje, helaas speelt het weer niet echt mee en hebben we ’s avonds en ’s nachts regen. Maandagmorgen is het bewolkt, maar toch gaan we op pad met de auto.

We rijden vanaf het noorden het park in richting Poncebos, daarna gaat er nog een smalle weg verder de bergen is.

Je moet dezelfde route weer terug, omdat je niet over de hoge bergen heen kunt. In het kleine bergdorpje Sotres eten we buiten op het terras een verrassende driegangen maaltijd, die, samen met een fles wijn, niet meer dan twee tientjes kost ! Tijdens het eten begint de zon te schijnen en trekt de lucht helemaal open, dan zien we pas dat we rondom in de besneeuwde bergen zitten, prachtig !

Dinsdag maken we een lange tocht helemaal om de Picos heen en natuurlijk ook door het park zelf, totaal is dit ruim 200 kilometer. De dag begint met miezerig, vochtig weer, maar na een tijdje komt de zon er door en hebben we een prachtige zonnige dag.

We rijden door bergkloven, over smalle bruggetjes, weggetjes van 20 procent stijging/daling en langs snelstromende rivieren.

Onderweg picknicken we met uitzicht op de besneeuwde bergen en daarna rijden we vanaf de zuidkant zover mogelijk het gebergte in tot het plaatsje Cain. Ook hier zijn weer verschillende wandelroutes aangegeven en we lopen een stuk langs een riviertje dat via een stuw verdwijnt tussen de bergen.

Deze weg volgen we nog een eind lopend door tunnels en over smalle paadjes, maar het is er fris en we moeten nog een eind rijden, dus keren we terug. Uiteindelijk komt het wandelpad, na uren lopen, uit in Poncebos !

In de plaats Potes, zo’n 60 kilometer voor het eindpunt, doen we gauw wat boodschappen en hierna komen we door diverse kleine dorpjes, waardoor je steeds 50, 60 of 80 kilometer rijdt. Er staat een politieauto te flitsen en even later worden we aangehouden door een agent, die ons vertelt dat we 81 in plaats van 60 kilometer per uur reden. Dit geintje kost normaal 100 euro, maar we kregen 50 procent korting !! De agent vond het zelf ook erg vervelend en zat ons van alles uit te leggen, maar we moesten wel betalen. We wisten dat Spanje krap bij kas zit, maar we sponzeren liever op een andere manier !

De middag eindigt helaas ook weer met regen, maar we hebben een heel fijne dag gehad.

Vandaag begint gelijk zonnig dus kunnen we sinds dagen weer buiten ontbijten.

Daarna willen we toch nog wat van de omgeving zien en nemen weer een paar andere korte routes. Onderweg moeten we uitwijken voor koeien, schapen en geiten.

Bij Covadonga, waar een mooie kerk staat, gaan we weer flink omhoog en komen uit bij twee kleine bergmeertjes (Lago Enol en het kleinere Lago de la Ercina), die we uitgebreid op de foto zetten.

We maken er een heerlijke wandeling en keren dan terug naar de camping om nog een tijdje van het mooie weer te kunnen genieten. Het is inmiddels 23 graden geworden en gebruiken na dagen de barbecue weer.

We hebben drie heerlijke dagen in de Picos de Europa gehad en hebben zo’n beetje alle wegen bereden !!

Verslag 33

Donderdag (14 april) hebben we het Picosgebergte weer achter ons gelaten, nadat we er eerst nog 35 kilometer doorheen gereden zijn. Een mooie afsluiting van drie heerlijke dagen, we komen hier beslist weer terug ! Daarna wordt het weer snelweg rijden, al is dat in Noord Spanje gelukkig niet zo saai als in Holland ! Je zit nog volop in de groene bergen en regelmatig vang je een glimp op van een leuk baaitje aan zee. We rijden naar Baskenland en op de panoramacamping Itxaspe in Itziar zetten we onze caravan neer, er staan veel Hollanders op de camping. We hebben een mooi uitzicht op zee en wandelen er ’s middags door het bos naar toe.

Er is geen strand bij het water, alleen maar grote stenen en veel aangespoelde troep.

Er waait een stevige, frisse wind uit zee, waardoor we niet lang buiten kunnen zitten en daarom besluiten we de volgende dag door te rijden naar Frankrijk. We bellen nog even met Clary en Rob, maar die hebben inmiddels Andorra al bekeken en rijden al in de buurt van Valencia, dus elkaar nog zien gaat niet lukken !!

Vrijdag begint bewolkt, maar zodra we de Franse grens over zijn gaat de zon schijnen, ook laten we vrij snel de bergen achter ons en lijkt het wel of we weer in Holland zijn, zo vlak is het. We hadden al een camping uitgezocht, namelijk camping Moulins de la Vergne, waar we twee jaar geleden ook geweest zijn. Deze mooie camping wordt door twee Nederlandse echtparen beheerd en ze hebben er een prima restaurant bij, leuk dus om nog een keer heen te gaan. Bij aankomst blijkt de camping gesloten te zijn (er hangt een papier dat er problemen zijn met de elektriciteit!), ik ben nog even de camping opgelopen en heb bij het restaurant naar binnen gekeken, maar deze was echt verlaten, helaas ! We rijden 50 kilometer verder noordelijk en komen uit bij camping Val de Boutonne in St.Jean-d ‘Angely. Ook dit is weer een prima plaats om een paar dagen door te brengen: we staan vlakbij een rivier doorlopend in een meer, waar gevist mag worden !!

Ook is de temperatuur weer opgelopen tot boven de 20 graden en kunnen we lang buiten vertoeven. Zaterdag wordt dan ook een dag aan het water, met de hengels natuurlijk !! Wim vangt een mooie forel, die ’s avonds gelijk de barbecue op gaat en verder is het prima uit te houden aan het water !

Er is van alles te zien en bovendien heb ik een boek van Rob (Dolfin) meegenomen en ben er zo in verdiept dat ik het nauwelijks merk als Wim wat vangt ! Zondag willen we toch weer wat bekijken en rijden naar Ile de Ré, een eiland vlakbij La Rochelle, waar we voor ons trouwen een keer een dagje rondgekeken hebben. Tegenwoordig kun je er over een drie kilometer lange brug naar toe rijden. Het is een echt vakantie-eiland vol campings, fietspaden en kleine dorpjes, ook is het er vrij druk. We maken een rondje over het eiland (toch ruim 25 kilometer lang), maar herkennen er dus niks meer van.

Ook is het er nog vrij fris, zo’n 19 graden. (We zien nog een paar schattige, langharige ezeltjes lopen.)

Bij een oesterkweker kopen we, na duidelijke uitleg hoe ze met een mesje bewerkt moeten worden, twee dozijn oesters, die we zelf nog open moeten maken. Later op de camping blijkt Wim een prima “oesteropener” te zijn en met een beetje citroensap erop en een wijntje erbij smaken ze heerlijk !!

Bij de caravan is het knap heet, ruim 25 graden en we zitten tot half tien buiten !!

Verslag 34

Maandag 18 april zijn we weer 250 kilometer noordelijk gereden en kwamen uit bij camping Les Rochelles in Prunay. Ik had deze plaats gevonden in het boekje “Klein & Fijn Kamperen” van de ACSI, dit is een nieuwe gids die dit jaar voor het eerst uitkomt en we zagen hem liggen bij Herman en Albertje. Toen we aankwamen bij de camping hadden we geluk dat de eigenaar er was, want het bleek dat Les Rochelles eigenlijk pas 1 mei open ging ! Toen ik de man vertelde van de ACSI gids (waarin stond dat de camping op 15 april open was !), was hij heel blij, we waren zijn eerste gasten en natuurlijk waren we welkom. Alleen de warme douches werkten nog niet, maar water en elektriciteit was voorhanden, voor ons geen probleem dus. We hebben hem gelijk voor twee nachten betaald (11 euro per nacht !) en maar goed ook, want we hebben hem niet meer gezien ! De camping ligt aan een klein meertje en Wim mocht er (omdat we de eersten waren dit jaar !) voor noppes vissen. Er blijken karpers in te zitten en Wim haalt er drie naar boven, wel moeten ze teruggezet worden (wat normaal is bij karpers), ook een voorn en een baars krijgen dezelfde behandeling.

We genieten van de mooie omgeving en de stilte, alleen het kwaken van de kikkers is te horen en af en toe komen er wat kinderen met hun moeder in het speeltuintje, dat voor iedereen toegankelijk is.

Dinsdag maken we met de auto een korte rit langs de rivier Le Loir (zonder E), vergelijkbaar met de Linge in Holland. Wat heel apart is, is dat eeuwen geleden in de zachte kalk, in de heuvels langs de rivier, grotwoningen zijn gehakt die nu nog dienen als opslagplaats.

Ook zien we velden vol gele bloemen, een prachtig gezicht !

De rest van de dag luieren, lezen en vissen we weer op de camping, de zon schijnt volop en we zitten alweer tot laat buiten. (Ik kon het niet laten even te schommelen, toen er helemaal niemand was!)

Vanmorgen zijn we, nadat we eerst nog heerlijk in het zonnetje ontbeten hebben, naar onze laatste campingplaats gereden. Het is een lange trip vandaag, ook al omdat we in een file terecht komen, die ons een uur kost en we moeten langs Parijs ! We zijn inmiddels weer begonnen met de luister CD’s van Millenium, waardoor de tijd toch voorbij vliegt ! Na 325 kilometer komen we aan in de plaats Péronne op camping Port de Plaisance. We maken een korte wandeling over de camping, het ligt hier vol met pluizen, net een sneeuwveld ! (Zoals we begonnen in de vakantie, eindigen we, met “sneeuw”!!)

Het is inmiddels 5 uur, maar nog steeds vrij heet, zo’n 25 graden. Dit is mijn laatste verslag van de reis Marokko, Spanje en Portugal. In Nederland is het momenteel ook prima weer, dus tijd om naar huis te gaan, ook is de koelkast leeg en heb ik een berg vuile was ! We hebben een heerlijke, gevarieerde vakantie gehad, maar nu verlang ik weer naar mijn kinderen, familie en vrienden !!

België-Frankrijk 2010

Met de Caravan naar België en Frankrijk

wanneer je niet gebonden bent aan het hoogseizoen kun je op de mooiste plekjes gaan staan en is het heerlijk rustig op zowel campings als interessante plaatsen

wij hebben er in ieder geval intens van genoten.

veel leesplezier

een reactie op dit verslag kan gemaild worden naar:

wblits@Hotmail.com

VAKANTIE BELGIË – FRANKRIJK

 

Afgelopen zondag (5-9-2010) zijn we met onze caravan richting België gereden. Onze eerste camping is: Le Val de l’Aisne in de Ardennen bij het plaatsje Erezee. Ik wist dat je op deze camping kon vissen, nu blijkt dat hier de grootste karpervijver van België is en wij hebben een plekje pal aan dit water.

Dat is dus “kaasie” voor Wim. Toen we zondag aankwamen was er een viswedstrijd aan de gang. De hele kant van het meer zat vol met “professionele” vissers. Ze hadden grote nylon schepnetten, heel lange hengels, aparte stoelen, speciaal voer en zelfs katapulten waarmee de aas rond de dobber werd geschoten. De een na de andere grote karper verdween in de netten, mooi om te zien. Wim heeft gelijk een vergunning gekocht en zat tegen vieren ook aan het water.

Het enige wat hij die dag gevangen heeft is een plastic fles vol modder. Nu vind ik dit op zich een hele prestatie, een fles heeft geen bek die hapt …!

Het is inmiddels woensdagavond en Wim heeft elke dag uren zitten vissen, maar helaas is het hem niet gelukt een karper te vangen, wel diverse voorntjes. Toch hebben we het hier prima naar de zin gehad. We zaten heerlijk aan het water, de meeste tijd zelfs met een zonnetje erbij. Ook zijn we elke dag op pad geweest. Maandag hebben we Durbuy bekeken, het kleinste stadje ter wereld (dat beweren ze tenminste !),

dinsdag hebben we de ruïne van het kasteel Feodal in la Roche en Ardenne bezichtigd

en vanmiddag zijn we in Hotton geweest, waar een druipsteengrot te bezichtigen is, na Han en Remouchamps de bekendste van België.

Ook is de omgeving hier erg mooi: heel heuvelachtig met veel bos, riviertjes en leuke boerendorpjes.

Morgen trekken we verder zuidwaarts, weer naar een camping aan het water !

Verslag 2 Belgische Ardennen

 

Donderdagmorgen zijn we slechts 85 km. zuidelijker gereden naar camping Ile de Faigneul in Poupehan, vlakbij de stad Bouillon. Zoals de naam al zegt ligt de camping op een eiland, omringt door de rivier de Semois. We hebben een prachtig plekje gevonden op de uiterste hoek van de camping waar de Semois zich splitst.

De rivier stroomt langzaam en is ondiep, af en toe komen er kano’s voorbij varen,

maar verder is het erg rustig, heerlijk ! We hebben drie avonden kampvuur gemaakt, Wim moest wel eerst het hout (wat we voor een paar centen bij de kampbaas haalden) zelf zagen en kloven !

Ook heeft hij een paar keer z’n hengel uitgeworpen, maar er zitten alleen heel kleine visjes en door de stroming blijf je constant ingooien en ophalen.

Vrijdagmorgen zijn we naar Bouillon gereden, waar een prachtig kasteel staan, het is vroeger nog bewoond geweest door Godfried van Bouillon.

Het kasteel is langgerekt en staat op een berg met uitzicht over de stad.

Er zijn diverse ingerichte zalen, torens en gangen.

Elke dag worden er shows met roofvogels gegeven, ook wij hebben dit roofvogelspektakel meegemaakt.

Zaterdag hadden we prachtig warm weer en hebben we de auto maar even gebruikt om naar Rochehaut te rijden vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over de plaats Frahan.

Vanaf dit hoge punt wilde een groep para-sailers gaan zweven, maar het duurde allemaal nogal lang, dus daar hebben we niet meer op gewacht.

We hebben onze korte broek (en ik later zelfs mijn bikini !) aangetrokken en hebben heerlijk geluierd.

Vandaag is het weer helemaal omgeslagen en kan de trui weer aan. Via een prachtige route door de bossen zijn we naar Bertrix gereden, waar een leisteenmijn te bezichtigen is.

We kregen een helm op en zijn via een trap 25 meter onder de grond afgedaald, waar we een audiogeleid parcours konden volgen.

We waren de enige bezoekers en hadden de tijd aan ons zelf. Het was zeer indrukwekkend:

onder barre omstandigheden werden in de vorige eeuw de leistenen naar boven gehaald om als dakbedekking dient te doen. Ook nu nog zijn haast alle daken van de huizen in de Ardennen voorzien van leisteen.

Morgen trekken we weer verder en gaan Frankrijk in.

Verslag 3

 

Afgelopen maandag (13 september) hebben we de Belgische Ardennen verruild voor de Franse Vogezen, door een rit van 325 km. te maken naar Ste. Marie aux Mines (camping Les Reflets du Val d’Argent). We hadden de hele weg mooi weer en kwamen tegen vieren aan. De camping is lang niet zo mooi als de vorige, wel staan we aan een smal stromend beekje. Omdat we tussen de bergen staan en vlakbij bomen hebben we geen satelliet-verbinding. De camping is overvol, voornamelijk met Nederlanders.

Dinsdagmorgen zijn we al vroeg op pad gegaan, we hebben een paar prachtige colletjes gereden met veel haarspeldbochten.

Daarna zijn we richting de Elzas gegaan voor de Route du Vin.

Deze weg leid je langs de wijngaarden en door historische plaatsjes, de één nog mooier dan de andere. Wij vonden Eguisheim het mooiste, hier moet Anton Pieck zijn inspiratie hebben opgedaan !

De dorpjes zijn rijk versierd met bloemen, hebben vaak heel smalle kasseienstraatjes en middeleeuwse vakwerkhuizen.

Natuurlijk hebben we ook de Riesling en Pinot Gris geprobeerd, maar we zijn niet echt “kapot” van de Franse wijnen, al smaakt de crémant (mousserende wijn) niet verkeerd.

Het plaatsje Riquewihr is heel mooi, maar ontzettend vol met toeristen, waardoor de charme gedeeltelijk verloren gaat.

Vanmorgen werden we wakker met regen, tot nu toe hadden we pas twee kleine buitjes gehad, deze vakantie, maar nu miezert het echt. Toch gaan we wel wat ondernemen, er staat namelijk een groot kasteel vlakbij, Château du Haut-Koenigsbourg en we zijn beiden weg van kastelen.

Kennelijk met ons vele anderen, want het was er vrij druk. Het château is vele jaren verwaarloosd geweest, maar werd in opdracht van de Duitse keizer Willem II gerestaureerd en dit was in 1918 voltooid. Helaas wees het “Verdrag van Versailles (1919) alle Duitse kroonbezittingen en dus ook dit kasteel aan Frankrijk toe. Het grootste gedeelte van het bouwwerk is te bezichtigen, het is prachtig, we zijn zelfs voor een tweede keer rond gelopen.

Ook het uitzicht vanaf 755 meter hoogte is glorieus: aan de ene kant zie je de wijngaarden en de hoge Vogezen, aan de andere kant het door het Zwarte Woud en de Alpen begrensde Rijnlandschap. Helaas hangen er donkere wolken en is het uitzicht niet optimaal.

Na dit bezoek hebben we nog een stukje Route du Vin gereden, we wilden eigenlijk een hapje eten in één van de dorpjes, alleen is de Franse keuken helaas tussen 14.30 uur en 19.00 uur gesloten. Ook hebben we onze plannen gewijzigd, we wilden vrij noordelijk in Frankrijk blijven, maar de weersvoorspellingen zijn niet zo goed, dus gaan we, met een tussenstop in de Jura, richting de Ardeche.

Verslag 4

We zijn nu vier dagen in de Jura en al die tijd hebben we prima weer, alleen ’s nachts koelt het flink af. (Afgelopen nacht werd het 3,5 graden!) Donderdag zijn we aangekomen op camping la Plage Blanche in Ounans, waar we een prachtig zonnig plekje aan een stromend riviertje hebben.

We waren al vrij vroeg op de camping en zijn in de namiddag nog op pad gegaan naar de “Source du Lison”, de bron van de rivier Lison, die ontspringt in een grot.

Vrijdag zijn we de camping niet afgeweest; deze is vrij langgerekt en ligt langs de rivier eindigend in een bos. Daar wandelend vonden we een mooi plekje om te vissen, omdat hier haast geen stroming is. We hebben er uren gezeten, heerlijk rustig in het zonnetje.

Zaterdag zijn we weer op pad gegaan, eerst naar de “Cascades du Herisson”: er loopt een pad door het bos omhoog langs de Herisson rivier, dat ons langs 7 watervallen leidt, de een nog mooier dan de ander.

De onderste (cascade de l’Eventail) begint op 65 meter hoogte en zo ga je steeds verder omhoog.

Daarna zijn we via een prachtige route, onder andere langs een paar meren,

naar het bergdorpje Château-Chalon gereden, dat rondom in de wijngaarden ligt.

We hebben er kaas uit de streek gekocht en de Jura wijn geproefd. Ook deze wijn kan ons niet echt bekoren, de mousserende wijn is echter weer prima.

Eenmaal terug op de camping konden we nog even van de zon genieten, maar na het eten zijn we gauw naar binnen gegaan en kon de vloerverwarming aan.

Vandaag (zondag de 19de) hebben we de zoutfabriek, Saline Royale, in Arc-et-Senans bezocht, in 1982 uitgeroepen tot Werelderfgoed.

Het is ontworpen door de visionaire 18de-eeuwse architect Claude-Nicolas Ledoux. Deze man had ideeën waarmee hij zijn tijd ver vooruit was en waren vaak te prestigieus. Helaas staan er nog maar weinig gebouwen, die hij ontworpen heeft, overeind.

Vanmiddag hebben we heerlijk geluierd, het was ruim 24 graden en geen wolkje aan de lucht.

Morgenvroeg gaan we op weg naar het meer van Annecy, dit wordt ons zuidelijkste punt (dus geen Ardeche !), daarna gaan we langzaam weer richting huis.

Verslag 5

 

We staan alweer 4 dagen in Doussard, een plaatsje aan de zuidkant van het meer van Annecy, op camping “International du Lac Blue” en dit is wel het mooiste plekje van de vakantie tot nu toe: we staan pal aan het meer met uitzicht op de bergen, net een ansichtkaart.

Ook het weer werkt erg mee: strak blauwe lucht en temperaturen ruim boven de 20 graden, wat wil je nog meer ! Maandagmiddag kwamen we hier aan en hebben, nadat alles op z’n plek stond, alleen maar genoten van de omgeving. Heel veel paragliders zweven hier boven het meer en landen zo’n 100 meter verderop.

Dinsdag (21 september) zijn we het meer rond geweest, eerst richting Talloires in het oosten. Daarvandaan leidt een weg de bergen in en kom je uit op “col de la Forclaz”, je hebt er een prachtig uitzicht over het meer.

Daarna zijn we naar Annecy gereden in het noorden. Het oude centrum is schitterend met grachten en bruggen vol bloemen.

Middenin het Thiou-kanaal (nauwelijks een riviertje te noemen) staan het Palais de l’Isle, een gevangenis uit de 12de eeuw, ik weet zeker dat iedere toerist hier foto’s van heeft gemaakt !

We hebben in het oude centrum aan “het kanaal” heerlijke mosselen gegeten (uit een pan met Nederlandse tekst: de mosselpan van Zeeland’s roem, natuurlijk !, wel komisch !).

Eenmaal terug op de camping konden we nog even genieten van het mooie weer, helaas verdwijnt de zon om 6 uur achter de bergen.

Woensdag zijn we de hele dag op pad geweest: eerst zijn we naar Chamonix gereden via een prachtige rit, van anderhalf uur, door de bergen. Daar hebben we de kabelbaan genomen die ons in twee etappes naar”Aiguille du Midi” bracht,

dit is een hoge bergtop van 3842 meter, die uitkijkt over de Mont Blanc.

Dit was adembenemend, zelfs een beetje in letterlijke zit, want de lucht was boven best ijl. Overal om ons heen zagen we de besneeuwde toppen van de Alpen, een schitterend gezicht ! Diverse bergsporten werden volop beoefend: tientallen bergbeklimmers uit verschillende landen eindigden hun meerdaagse beklimming bij de kabelbaan, ook paragliders en skiërs met parachute benutten het prima weer.

Boven was het om het vriespunt, maar het voelde (met dikke trui aan) totaal niet koud.

Eenmaal weer halverwege naar beneden konden de truien uit en zaten we heerlijk in het zonnetje nog na te genieten van dit natuurwonder.

Vervolgens zijn we met de auto door de Mont Blanc tunnel gereden, je komt dan uit in Italië. Dat we hier heen reden had een speciale reden: Wim is gek op “Branca Menta” (een digestief) en deze drank is alleen in Italië te koop (Wij kunnen het ook niet bestellen bij onze drankleveranciers !). In Frankrijk hebben we bij alle soorten supermarkten gekeken, maar nergens is het te krijgen, eenmaal over de grens zie je het bij elke levensmiddelenzaak. Binnen anderhalf uur hadden we een voorraad bij elkaar waar we de eerste jaren weer mee vooruit kunnen.

Daarna moesten we nog 2 1/2 uur door de bergen rijden (via hele hoge en scherpe bergpassen) om terug te komen op de camping. De Italiaanse bergdorpjes zagen er prachtig uit, ook kwamen we langs diverse skidorpen, die nu grotendeels verlaten waren. Net voor donker waren we thuis.

Vandaag hebben we alleen maar geluierd en genoten van het mooie weer, we zijn zelfs het water nog in geweest !

Wim heeft, net als bijna de hele vakantie, weer een heerlijke maaltijd klaargemaakt, dat zal ik best missen als we weer thuis zijn (Hij kookt alleen in de vakantie ! Daarom gaan we ook zo vaak weg ! ) Helaas is er ook iets misgegaan: Wim knoeide per ongeluk wat wijn over z’n filmcamera en deze heeft de strijd nu opgegeven, de rest van de vakantie moeten we het dus alleen met foto’s doen !

Verslag 6

Goed nieuws: na een dag was de camera van Wim weer hersteld van de wijn,

de eerste foto’s waren nog wat “beneveld”,

maar nu doet hij het weer prima ! (Had waarschijnlijk last van een kater !)

Vrijdagmorgen (24 september) zijn we weer vertrokken uit Doussard, aan het meer van Annecy (de camping ging ook dicht !) We hadden de weersberichten uitgebreid bekeken en zagen dat het in het noorden nog maar 15 graden zou zijn met regelmatig regen en aangezien we nog bijna een week vakantie hebben rijden we dus toch maar zuidwaarts. We hadden ook gezien dat het vrijdag overal in Frankrijk slecht zou zijn en dat klopte ook: we zijn vertrokken met bewolking en het werd steeds slechter. Eenmaal in de Ardeche was de lucht bijna zwart en plensde het volop.

Net voor aankomst op camping le Riviera in Sampzon werd het weer droog en even later ging zelfs de zon schijnen. De camping ligt aan de rivier de Ardeche, alleen was deze vanaf de camping niet te zien,

dus zijn we ’s middags diverse andere campings gaan bekijken en hebben er uiteindelijk één gevonden die niet in de ACSI-campinggids staat. Wel is deze camping net zo goedkoop (gemiddeld 16 euro) als de andere en is deze ook zo goed als leeg.

Zaterdagmorgen om 9 uur stonden we bij de receptie om uit te checken en een uurtje later hadden we alles alweer opgebouwd op camping Les Blachas in Salavas. Nu kijken we wél uit op de rivier en zien de kanoërs voorbij komen. Na het ontbijt zijn we een wandeling gaan maken langs de Ardeche,

de route is zeer gevarieerd: we kwamen langs een grote, diepe grot, een watervalletje en af en toe moesten we flink klimmen.

Vanaf een hoge klif konden we een klein stukje van de Pont d’Arc zien.

Ondertussen zagen we hele groepen in kano’s voorbij peddelen en bij de stroomversnellingen ging er regelmatig één om.

’s Middags hebben we met de auto de hele route van 32 kilometer langs de Gorge d’Ardeche gereden, regelmatig stopten we om foto’s te maken, vooral de Pont d’Arc blijft een prachtig punt.

Inmiddels was het flink gaan waaien en daardoor ook veel frisser geworden.

Eenmaal terug op de camping hebben we onze caravan een slag gedraaid (wat binnen 5 minuten gebeurd is), want anders konden we niet meer buiten zitten.

Zondag blijft het hard waaien, toch wagen nog veel kanoërs zich op de snelstromende rivier, het risico nemend om te vallen en hierdoor verkleumd verder te moeten peddelen.

We zijn de plaatsjes Balazuc en Vogüé wezen bekijken, die in de reisgids staan, maar ze vielen ons erg tegen: ze zagen er onverzorgd uit, enkele bloembakken en wat minder onkruid zouden een hele verbetering geweest zijn.

Ook rijden we nog een keer naar de Pont d’Arc, nu bekijken we hem vanaf de andere kant.

’s Avonds zitten we al vroeg in de caravan, weer vanwege de koude wind.

Gelukkig is vandaag de wind gaan liggen en is de lucht helemaal blauw, wel was het erg fris vanmorgen (4 graden) en hebben we voor het eerst de vloerverwarming en tegelijkertijd de gaskachel aan gehad. Maar als om kwart over tien de zon boven de berg uit komt geeft hij gelijk veel warmte en kunnen we buiten ontbijten. Daarna zijn we naar Aven d’Orgnac gereden, waar we 100 meter onder de grond gaan in een druipsteengrot, één van de mooiste die we ooit gezien hebben.

Onderweg zien we diverse wagens vol met druiven, die op weg zijn naar de fabriek voor verwerking.

De rest van de dag hebben we geluierd, heerlijk in de zon, in korte broek en hemdje.

We hebben tot 6 uur ’s avonds buiten gezeten, tot de zon weer achter de bergen verdween en het gelijk flink afkoelde. Morgen gaan we beginnen aan de terugreis, we hebben zo’n 1100 km. te gaan, maar hebben er drie dagen de tijd voor, dus dat zal geen probleem zijn. We hebben weer een heerlijke, gevarieerde vakantie gehad !

Moezel-Rijn 2010

4 dagen moezel-rijn

met onze JBA Falcon op pad

wij zijn begin September 2010 – 4 dagen naar Duitsland geweest met onze JBA Falcon

lokatie Moezel / Rijn en hebben zo’n 1000 kilometer afgelegd

een reactie op dit verslag kun je mailen naar wblits@Hotmail.com

ons verslag met diverse foto’s

Op pad met onze Oldtimer

We zijn weer met de oldtimer naar Duitsland geweest, dit keer vier dagen in de buurt van Koblenz.

We hadden een hotelletje, weer via “Hotelkamerveiling”, in Emmelshausen, genaamd Tannenhof. Dit familiehotel was vrij simpel, maar alles was aanwezig, keurig schoon en het ontbijt en diner waren goed.

Maandag (de 30ste augustus) hebben we de hele weg met de kap op gereden en regelmatig kregen we een bui op ons dak. Halverwege de route (totaal hebben we ruim 6 uur gereden !) zijn we gestopt bij een tennisclub, die een leuke kantine had, in de bossen. Het eten was er verrassend goed ! Na vijven waren we pas op de plaats van bestemming, een beetje stram van de lange rit. We hoefden gelukkig niet meer op pad voor een restaurant want het avondeten hoorde bij het arrangement. Al vrij vroeg lagen we op bed, zodat we de volgende dag uitgerust op pad konden.

We zijn de volgende morgen, na een lekker ontbijtje, naar Burg Eltz gereden.

Dit kasteel, vlakbij Münstermaifeld, is 850 jaar oud en is nooit beschadigd door oorlogen of andere ongeregeldheden. Het ziet er prachtig uit, zowel van binnen als van buiten. Ze hebben ook een uitgebreide schatkamer in de kelder en de burcht wordt nog steeds bewoond door leden van de familie, inmiddels al meer dan 30 generaties lang.

Na de rondleiding hebben we er buiten, heerlijk in het zonnetje, koffie met apfelstrudel genuttigd.

Daarna zijn we weer door de bossen teruggewandeld naar de parkeerplaats en vervolgens naar Cochum gereden. Deze plaats aan de Moezel is erg toeristisch, maar ligt dan ook erg mooi aan het water.

De glooiende, rotsachtige heuvels langs de Moezel bestaan grotendeels uit wijngaarden met de Riesling-druif. De witte Riesling wijn is dan ook overal volop verkrijgbaar.

Vanuit Cochum rijden we naar Koblenz,

onderweg zien we, aan het water, veel grote campings liggen. In Koblenz zoeken we de landtong op waar de Moezel overgaat in de Rijn, deze wordt Deutsches Eck genoemd.

Er staat een imposant beeld van Keizer Willem I .

We hebben helaas pech, ze zijn de Altstadt helemaal aan het renoveren en overal staan hekken. Wel vinden we een leuke Weinstube, waar we een heerlijke Riesling drinken.

(Deze foto is gemaakt voor een zijgebouw van het Kurfürstliches Schloss).

Daarna gaan we weer via mooie smalle weggetjes over de heuvels, door de bossen, richting “Tannenhof”. De oldtimer knort af en toe flink, maar er zijn dan ook hellingen bij van 14 procent en ook zijn er diverse flinke S-bochten, prachtig rijden ! In het hotel krijgen we weer een 3-gangen menu en na het eten kletsen we nog even met een echtpaar uit Breda, dat ook al het nodige van de wereld heeft gezien. Na nog een paar potjes Triominos duiken we het bed weer in.

Woensdagmorgen rijden we naar Boppard,

hier stappen we op een van de boten, die tussen Dusseldorf en Keulen heen en weer varen (de KD genoemd). Het is vrij druk op de Rijn met vrachtschepen en diverse rondvaartboten. Onderweg komen we langs verschillende kastelen, die hoog op de hellingen staan.

Wij hebben een retour-ticket tot het plaatsje St. Goar, wat aan dezelfde kant van de Rijn ligt als Boppard. Wij stappen per ongeluk al een halte eerder van boord, in St. Goarshausen, aan de andere kant van het water. Dit plaatsje is vrij klein en binnen het uur varen we (dit keer met de stroom mee) terug naar Boppard. Hier eten we eerst een hapje voor we met de pont de rivier over steken.

Het vergt de nodige stuurmanskunst om de Rijn met z’n sterke stroming over te varen, ook staat het water vrij hoog.

We rijden stroomopwaarts naar de Loreley-rots, die in een scherpe bocht ligt en waar door de sterke stroming al veel boten tegenaan gesmeten zijn.

We willen natuurlijk ook het beeld van “Loreley” zien, deze staan aan het eind van een pier.

Als we terugkomen van onze wandeling over de pier staat er een groep van wel 20 oudere Duitsers, die een busreis maken, bij onze oldtimer te kijken. Ze willen weten of de mand wel waterdicht is en waar we onze kleding bewaren. Nadat we alles geshowd hebben, wordt de auto goedgekeurd en kunnen we weer verder toeren. Vervolgens rijden we de heuvels op, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Rijn en de Burcht Katz.

Een stukje verder heb je uitkijkpunt “Dreiburchtenblick”, ook hier maken we weer diverse foto’s.

Midden in de Rijn staat het fort Pfalzgrafenstein, je kunt er alleen per boot komen.

We rijden door tot Rüdesheim, waar we de pont nemen naar Bingen en zo via de andere kant van de Rijn weer noordwaarts rijden. In St.Goar stoppen we, bekijken het stadje en gaan dan bij een klein cafeetje naar binnen waar ze een “wijnproeverij” aanbieden. We proeven weer Riesling wijn, maar ook rode wijn, die van de Spätburgunder druif wordt gemaakt. Met wat brood, worst en kaas erbij, is dit een onze avondmaaltijd.

Pas in de schemer rijden we terug naar Emmelshausen, weer over heuvels en door bossen, waar we nog een reetje zien staan aan de kant van de weg. Gelukkig rent deze niet de weg op, maar loopt terug het bos in.

Op de kamer doen we nog een spelletje en drinken nog een wijntje (om het af te leren !…) en dan is de laatste nacht al weer aangebroken.

We pakken onze spulletjes weer in en na het ontbijt gaan we huiswaarts. Het weer is gelukkig beter dan op de heenweg en de kap kan er weer af, maar de temperatuur blijft toch steken bij 18 graden. We rijden naar de Köningstuhl vlakbij Koblenz en vanaf dit monument heb je een mooi uitzicht over de Rijn.

We wilden eigenlijk picknicken onderweg, maar we kunnen nergens een leuk plekje vinden. Wel zien we een heel leuk Italiaans restaurantje en daar parkeren we onze auto.

Het is jammer dat “La Terrazza” zo ver van huis ligt, namelijk in Krefeld, want het eten was echt uit de kunst !

Dit was een leuke en lekkere afsluiting van onze “vierdaagse oldtimer-tocht”, we hebben bijna 1000 km. gereden !

Sail 2010

10

Marja en Wim naar Sail

in dit verslag geven wij een impressie van sail 2010.

de intocht, en de sfeer in Amsterdam.

in totaal zijn er 60 foto’s aan dit verslag toegevoegd.

veel leesplezier

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@Hotmail.com

3 dagen Sail

Sail Amsterdam 2010,

Afgelopen donderdag (19 augustus) zijn we, net als heel veel anderen, richting IJmuiden gereden om de vele tall-ships vanuit de hele wereld door het Noordzeekanaal binnen te zien komen varen.

We waren om 8 uur vertrokken met onze “gewone” auto, omdat we er zo snel mogelijk wilden zijn. Wel, dat viel dus tegen, er waren veel files op de snelwegen en in de buurt van Spaarnwoude kon je alleen nog stapvoets rijden. Pas om 11.15 uur hadden we een plekje voor de auto en konden we richting Noordzeekanaal lopen. We hadden stoeltjes mee genomen en van alles te eten en te drinken en vrij snel hadden we een mooi stekje gevonden.

1

Helaas waren de eerste schepen al gepasseerd en hebben we Willem-Alexander op de clipper Stad Amsterdam niet voorbij zien varen.

2

3

Het is ontzettend druk op het water met zeilbootjes (zonder zeil), rubberbootjes, sloepen, rondvaartboten en motorjachten. Regelmatig zit er een tall ship tussen, in het totaal moeten er daar zo’n 50 stuks van langskomen. Ook marineschepen, replica’s en moderne jachten doen mee aan de parade.

4

Het sfeertje op en aan het water is prima, voor velen is het een gezellig familie-uitje. We boffen met het weer, de afgelopen dagen was het vrij wisselvallig met regelmatig een flinke bui, nu schijnt de zon de meeste tijd en is het ruim 20 graden.

5

De schepen mogen allemaal alleen richting Amsterdam varen en op motor. Zodra er een groot zeilschip aan komt krioelt het van de kleine bootjes eromheen. Ook liggen veel schepen voor anker om van dichtbij de andere vaartuigen voorbij te zien komen.

6

7

8

9

We maken veel foto’s en film.

10

11

12

13

14

Tegen 3 uur komt het laatste grote schip voorbij, daarna wordt het ook rustiger op het water en na een kwartiertje pakken we onze spulletjes op en gaan op zoek naar onze auto.

15

16

Ook nu is het weer file rijden, alles is eenrichtingsverkeer en ook op de snelwegen is het weer flink druk. Om 6 uur ’s avonds zijn we thuis. We hebben zo’n 6 uur in de auto gezeten en 4 uur aan de waterkant. Je moet er wat voor over hebben, maar het was de moeite waard !

Vrijdag morgen hebben de oldtimer gepakt en zijn tegen half 9 via allerlei binnenweggetjes richting Amsterdam gereden. De route is prachtig: we rijden over de Utrechtse Heuvelrug, veel door de bossen en komen op wegen waar we nog nooit geweest zijn en …. geen file te bekennen !! We zijn tegen half 12 in Amsterdam, waar we een kamer geboekt hebben in het Amrath Hotel.

17

Dit hotel ligt lekker centraal en heeft, als een van de weinige slaapgelegenheden, een bewaakt parkeerterrein. Onze oldtimer krijgt het plekje van de directeur, onder een afdak !

18

Vanuit het hotel loop je zo naar de IJhaven, waar de vele tall ships nu van dichtbij te bewonderen zijn. Weer is het ontzettend druk en ook doet de zon weer goed z’n best, het is zo’n 23 graden.

We gaan niet in de rij staan om een schip te bekijken, want je mag toch alleen maar op het dek rondlopen. Als we een eindje gewandeld hebben zien we een stuk brug waar je op kunt en daarvandaan heb je een prachtig uitzicht over de haven. (Het middenstuk van de brug is weg en aan de andere kant van het IJ wordt het laatste stuk brug gebruikt door de televisiereporters en de pers.)

Op het water is het weer gezellig druk, allerlei soorten bootjes varen voorbij, iedereen wil dit nautisch spektakel van dichtbij bewonderen.

19

20

21

We zien o.a. de Amerigo Vespucci, de Sedov, de Kruzenshtern, de Sorlandet, die we in Bergen (Noorwegen) ook gezien hadden en de Shabab Oman uit Dubai, waar een paar sjeiks op rondlopen.

22

Zelfs een groot marineschip en een onderzeeër zijn te bezichtigen.

Ook zien we een klein bootje met een muzikant erin, die het publiek prima weet te vermaken.

24

25

Op de (halve) brug is het ook mogelijk om wat te eten. Ze hebben zelfs sushi’s, iets waar Wim en ik allebei gek op zijn.

 

We verblijven hier een poosje en verlaten daarna de haven weer (het is er veel te druk!) en lopen langs het Nemo-museum, waar heel veel botters en andere houten boten liggen, richting de binnenstad.

26

In de Prinsengracht wordt een optocht gehouden van allerlei aparte vaartuigen, de pieremachocheltocht. Deze willen we graag zien. Het is een flink stuk lopen, maar zo zien we gelijk een stukje Amsterdam met z’n scheve huisjes met trapgevels, z’n leuke bruggetjes en vreemde marktjes.

27

Om half 3 zijn we eindelijk bij de gracht en gaan, met een lekker biertje, aan het water zitten. Van omstanders horen we dat de boten nog niet langs gekomen zijn, mooi op tijd dus ! Ook hier is weer van alles te zien op en rond de gracht.

28

Pas tegen drieën passeren de bootjes, er zitten hele leuke tussen, maar de hoeveelheid vaartuigen valt ons erg tegen. Het festijn is maar een keer in de 5 jaar, dus hier hadden we meer van verwacht.

29

30

31

32

33

34

35

Na afloop gaan we richting ons hotel, tenminste dat denken we, maar we komen uit bij het Leidseplein en zitten bijna 2 km. uit de richting. Toevallig zien we een fietstaxi staan en we laten ons lekker terugrijden naar ons hotel.

36

Daar halen we onze bagage op bij de receptie (vanmorgen was onze kamer nog niet klaar) en installeren ons in onze luxe room. Het hotel heeft ook een zwembad, sauna en jacuzzi en omdat we best moe zijn, gaan we even lekker relaxen. Tegen zessen vertrekken we weer naar de IJ-haven en nu is het iets rustiger.

37

We stoppen weer bij de brug en eten nog een keer sushi’s met een wijntje erbij. Daarna gaan we de route, die is uitgezet, verder lopen. In het geheel is deze 5 km., je loopt dan langs alle schepen en moet over een brug en 2 keer met een pont over het water.

38

39

40

41

42

43

Tegen negenen zijn we rond, hebben ondertussen de blaren op de voeten en voor vandaag genoeg schepen gezien. Ook begint het frisser te worden. Van 22.15 uur tot 22.30 uur is er vuurwerk op het IJ, maar daar wachten we niet meer op. (Om kwart voor elf hoort Wim vanaf onze kamer het geluid van de knallen, dus het was aardig uitgelopen, maar goed dat we er niet meer op gewacht hebben!) We liggen vrij vroeg op bed en hebben weinig moeite om de slaap te vatten !

Zaterdagmorgen gaan we, na een prima ontbijt en nadat we onze bagage weer afgegeven hebben, naar de haven, waar we om 10 uur al in een rondvaartboot zitten. Helaas heeft de zon vanmorgen geen zin zich te vertonen en staat er een flinke wind, maar we hebben een prima plek boven aan dek en kunnen de schepen goed bekijken vanaf het water.

44

45

De rondvaart duurt een uur en als we terugkomen staat er al een lange file van mensen te wachten voor de volgende toer. (Wij konden binnen 5 minuten aan boord.)

46

47

48

49

50

We verlaten het terrein weer en gaan nog een keer naar de binnenstad. Daar lopen we nog een uurtje rond en komen tot de conclusie dat het heel leuk is om hier af en toe naar toe te gaan, maar dat we nooit in Amsterdam zouden willen wonen.

51

52

53

54

55

56

We lopen weer naar het Amrath hotel, wat de vorm heeft van een kasteel en erg mooi is van binnen, met grote glas in lood ramen, en checken uit.

57

58

Wanneer we Amsterdam uitrijden begint het iets te spetteren, maar we laten de donkere lucht snel achter ons. Weer rijden we langs slootjes, door bossen en leuke dorpen.

59

(effe de motor checken en de carburateur bijstellen !)

60

In Zeist stoppen we bij restaurant “Oud London”, waar we in een soort binnentuin een heerlijke maaltijd nuttigen. Daarna is het nog zo’n anderhalf uur rijden voor we tegen half 6 weer thuis zijn.

We hebben 3 heel leuke dagen gehad !

Noorwegen 2010

5 weken met de caravan naar Noorwegen

voor het eerst naar Noorwegen en dat met een caravan van 2.55 breed

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@hotmail.com

Dag 1

vrijdag 4 Juni 2010

We gaan samen met Dennis weer een grote trip maken, dit keer naar Noorwegen. Om er te komen rijden we eerst naar Kiel en gaan daarvandaan met de boot naar Oslo. We beginnen ons avontuur op vrijdag 4 juni (2010) en starten ’s morgens om 7 uur. De hele weg door Duitsland is vrij rustig, alleen bij Hamburg staat een grote file, maar dan in de tegengestelde richting. Om kwart over drie, na 525 kilometer, arriveren we al op onze eerste camping, genaamd Falckenstein, in Kiel. We hebben een mooie ruime plaats vol zon.

De camping ligt vlak bij de Oostzee en vanwege het mooie weer zijn er veel zeilboten op het water

en op de smalle stranden ligt het vol zonaanbidders. Bij de plaatselijke markt en supermarkt kopen we vis en vlees en zo beginnen we de vakantie met een heerlijke barbecue, vooraf gegaan door lekkere garnalen.

’s Avonds koelt het snel af en na binnen nog een spelletje te hebben gedaan liggen we om 11 uur plat, toch wel moe van de lange rit.

Dag 2

zaterdag 5 Juni 2010

Vandaag word ik alweer 51 jaar. We hebben het vorige week al gevierd, maar ik krijg toch nog een cadeautje van Dennis: een nieuwe uitbreiding op Carcasonne, een heel leuk spel.

Het is fris en de zon laat zich nog niet zien. We ontbijten binnen en vertrekken dan richting de kade van de ColorLine, waar we om 12 uur moeten zijn, tijd zat!!

Pas tegen enen gaan we aan boord. We rijden door tot voor in het schip, dus als we geluk hebben kunnen we er morgen snel weer uit. We zoeken eerst onze hut op, op de 11de etage, hij is niet groot, maar alles zit d’r op en d’r aan, zelfs een koelkast en een televisie zijn aanwezig. Het bed van Dennis zit in het plafond en kan naar beneden geklapt worden, met een losse trap klim je er dan op. Daarna gaan we het schip verder verkennen, het is werkelijk prachtig, alles is even luxe. Het bestaat uit 15 verdiepingen: de onderste 3 voor auto’s en vrachtwagens, op de bovenste 3 etages bevinden zich de hutten. Er zijn diverse soorten restaurants, winkels, een casino, een zwemparadijs met glijbaan, bubbelbad en stroomversnellingen, diverse zonneterrassen een fitnesscenter, een ruimte voor shows en diverse leuke bars.

We bespreken vast voor vanavond in het á la carte restaurant, vanwege mijn verjaardag.

Onze magen beginnen te rommelen, dus brengen we een bezoek aan de tapas-bar. Alles is aardig aan de prijs, vooral de drankjes: ½ liter bier 44 kronen, glas wijn 55 kronen. (10 kronen=1,25 euro).

Wim heeft nog een leuke verrassing voor mij: ik mag een uur lang met de visa-kaart op pad. Het is natuurlijk een sigaar uit eigen doos, want de kaart is ook van mij, maar ik maak er nu toch echt even gebruik van. Een uur later ben ik 2 broeken, een trui, t-shirt, parfum en lipstick rijker. Lang leve de “vieze” kaart.

Wim wisselt ondertussen wat euro’s voor kronen, zodat we ook contant geld hebben. (Je kunt overigens aan boord ook met euro’s terecht.) Daarna gaan we naar buiten de zon in.

Er is een standje met Heineken bier dat gretig aftrek vindt, ook al betaal je er 50 kronen voor een blikje.(Bij ons in de supermarkt zit je ruim onder de euro!) Ook wij laten ons bedonderen en nemen zo’n duur blikje, hij smaakt er niet minder om.

Daarna gaan de lange broeken aan en wordt het tijd voor het diner. Het restaurant bevindt zich helemaal achter op het schip, op dek 6. We hebben een prachtig tafeltje met uitzicht over de zee.

Het eten is prima en we genieten volop. We varen onder een heel grote brug door, die 2 Deense eilanden met elkaar verbindt.

Na de maaltijd lopen we naar de voorzijde van het schip (de totale lengte is 224 meter, breedte 35 meter en er zijn 927 slaapcabines!), waar op de bovenste verdieping (15de) de observation lounge is. Ook hier is het uitzicht weer magnifiek. Dennis neemt er z’n eerste cocktail (pinacolada) en wij een kop koffie.

Om half 9 verhuizen we naar de 7de verdieping waar om 9 uur een mooie show begint, vol dans en muziek, allemaal bekende nummers. Na de show van bijna een uur komt er een band die dansmuziek speelt.

Wij hebben zelfs nog gedanst, dat was al weer jaren geleden! Op weg naar onze cabine komen we nog langs het casino, waar volop black jack en roulette gespeeld wordt. Leuk om naar te kijken, maar hier geven wij geen geld aan uit.

Je hebt soms totaal geen idee dat je op een groot schip bent, je voelt het ook haast niet bewegen. ’s Nachts om 3 uur schrikken Wim en ik gelijktijdig wakker; we zijn waarschijnlijk op open water, want de boot gaat lichtelijk heen en weer. Even later vallen we toch weer in slaap, vermoeid van een schitterende dag.

Dag 3

Dag 3 zondag 6 Juni 2010

Vanmorgen zaten we om 8 uur aan het ontbijt, ook dit was weer goed geregeld: er is voldoende plaats en van alles te eten en te drinken. We varen inmiddels al in de fjord (ik dacht altijd dat het: HET fjord was!) naar Oslo en zien aan beide kanten, vrij dichtbij, allerlei eilandjes en vast land. De zon schijnt volop, waardoor alles er nog vriendelijker uitziet.

Kwart voor 10 worden we verzocht naar onze auto’s te gaan en zoals ik al voorspelde zijn we één van de eersten die van boord gaan. We krijgen totaal geen controles en rijden iets over tienen al door Oslo richting Kristiansand. Ons doel vandaag is camping Lovisenberg bij Kragero. Het is zo’n 200 km. rijden en tegen enen arriveren we al op de plaats van bestemming. Onderweg komen we langs heel veel water en heuvels, vaak via slingerende wegen. Alle huizen hier zijn van hout, wat niet verwonderlijk is met al die bossen hier. We vinden een heel mooie ruime plek op de camping, met uitzicht op het water met een strandje erbij.

Er komen diverse boten voorbij die via de fjord naar zee varen. Wim en ik maken een wandeling over de uitgestrekte terrassencamping en steeds heb je weer een prachtig uitzicht over het water.

Samen met Dennis doen we diverse potjes Carcassonne en genieten ondertussen van de Noorse rust en schoonheid. Wim maakt een heerlijke pan pasta met zalm en we zitten tot laat in de avond buiten.

Dag 4

Dag 4 maandag 7 Juni 2010

 

We hebben heerlijk uitgeslapen vandaag, dit keer hoefden we niet op tijd ergens te zijn. Ook was het bewolkt, later klaarde het gelukkig op en hebben we weer een zonnige dag gehad.

Bij de kampbaas hebben we het adres gevraagd voor de boottrip vanuit de plaats Skien en ook waar we LPG kunnen tanken. Dit is lastiger dan verwacht, het dichtstbijzijnde station blijkt ook in Skien te zijn, dus daar tanken we dan morgen maar. In het plaatsje Kragero hebben we wat boodschappen gedaan

en verder was het een heerlijk lui dagje! Wim en Dennis hebben gevist. Dennis heeft er 7 gevangen en Wim 6 !! Er zaten heel aparte vissen bij.

Na de barbecue hebben we nog tot half 11 buiten spelletjes gedaan, maar toen werd het tijd om naar binnen te gaan, het was nog maar 14 graden. Wel was het nog steeds volop licht, heel apart.

Gauw de afwas gedaan en toen door naar bed, want morgen moeten we om 6 uur op !

Dag 5

dinsdag 8 Juni 2010

We waren vanmorgen al vroeg uit de veren omdat we om 8.20 uur al in Skien moesten zijn en dat was

75 minuten rijden. Helaas is het helemaal bewolkt vandaag. We waren netjes op tijd om op de boot “Victoria” te stappen, die ons via het Telemarkkanaal naar Lunde bracht. Onderweg voeren we door diverse smalle sluizen, waar de boot net inpaste.

Met houten deuren werden de sluizen op de ouderwetse manier vergrendeld.

Bij elke sluis gingen we weer meters omhoog.

Aan het eind van het kanaal ben je 72 meter boven zeeniveau.

Het was een hele belevenis en we hebben weer heel wat gefilmd en gefotografeerd.

Er waren 2 hele schoolklassen aanwezig aan boord en ook 2 Nederlandse echtparen uit Enschede. Zij waren 3 weken met de motor door Noorwegen getrokken en hebben ons de nodige tips en interessante dingen van het land verteld. (Zo hoorden we dat je na 6 uur geen bier meer kunt kopen in de supermarkt, dit wordt gewoon van de lopende band afgehaald. Wijn is zo wie zo heel moeilijk te krijgen, alleen in staatswinkels. Wij hebben gelukkig een flinke voorraad uit Nederland meegenomen!)

Tegen half 2 waren we in Lunde waar vandaan we met de bus terug werden gebracht naar Skien. Op de terugweg naar de camping hebben we (voor het eerst in Noorwegen) LPG kunnen tanken. Deze kost 5.65 kronen per liter, de benzine hier is 12.87 NK/liter. We hopen dus nog vaak LPG te kunnen vinden.

We hebben vandaag ook de eerste druppels regen gehad, maar terug op de camping was het weer droog en konden we weer buiten zitten, wel hebben we de lange broeken aangetrokken. Na het eten tegen half 9 zijn we naar binnen verhuisd, de tent van Dennis hebben we onder de luifel gezet, omdat we voor vannacht nog regen verwachten en morgenvroeg moet hij worden afgebroken.

Dag 6

woensdag 9 Juni 2010

We werden vanmorgen al vroeg wakker van de zon die de caravan in scheen. Niks regen dus! Gelukkig maar. We konden zelfs heerlijk buiten ontbijten. Daarna hebben we snel alles ingepakt en zijn op weg gegaan naar Byglandsfjord. We hebben een prachtige route door de binnenlanden gereden langs bergen en dalen en elke keer zijn er weer meren of rivieren. Je komt nauwelijks andere auto’s tegen en alles is even groen. Net voor we bij de camping waren, kwamen we langs een stroomversnelling waar ze aan het raften waren. Het ging er best wild aan toe, het is prachtig om te zien, maar ik zou niet graag zelf in zo’n boot zitten.

We staan nu op camping Neset en hebben een prima plaats pal aan het water.

Het is bewolkt en ongeveer 18 graden, maar er is haast geen wind, dus we kunnen goed buiten zitten. We hebben nog even wat boodschappen gedaan in Byglandsfjord, de houten huisjes hier zouden niet misstaan in een openlucht museum.

Vanavond om 10 uur gaan we elanden spotten, vanuit het dorp Evje, 15 km. verderop.

Wim heeft alvast een visvergunning gekocht en na het eten pakt hij nog even z’n hengel.

Hij vangt de ene forel na de andere. De kleine gooit hij terug, maar we hebben ook vis voor morgen op de barbecue.

We hebben 2 1/2 uur rondgetoerd in een minibusje, samen met 2 andere Nederlanders, een Duits echtpaar en Duitse chauffeur. Al vrij snel zagen we 2 elanden, moeder met jong, in een weiland. Ze bleven even staan en liepen toen de weg over het bos in. Wim heeft ze vrij goed op de film en foto staan.

Hier bleef het helaas bij, tot 12.45 uur hebben we gezocht met een grote schijnwerper (zodat hun ogen oplichten als je erin schijnt), maar ze zaten kennelijk allemaal op andere plekken of sliepen al. Wat opmerkelijk was: het was nog steeds niet helemaal donker.

Op het laatst zaten we allemaal half te slapen en terug op de camping zijn we gelijk ons bed ingedoken.

Dag 7

donderdag 10 Juni 2010

Vanmorgen om 8 uur werden we wakker van de zon. We hebben gelijk de T.V. aangezet voor de verkiezingsuitslag. De VVD heeft met 1 stem gewonnen van de PvdA en Balkenende stopt ermee.

Het is inmiddels 12 uur. Dennis zit net aan z’n ontbijt (dat hebben wij een paar uur terug al genuttigd), Wim is aan het vissen en ik heb net de caravan van buiten schoongemaakt. Het is half bewolkt met een flinke bries, maar wij hebben gelukkig de caravan precies goed staan en de luifel met 1 zijkant opgezet, dus we zitten heerlijk buiten.

We hadden trouwens gister in de plaatselijke COOP ( !! ) een lichtblauw pak Tinemjolk (met streepje door O) gekocht, in de veronderstelling dat het halfvolle melk was, het is dus karnemelk !

Tussen de middag eten we ieder een paar bergforellen, die Wim gevangen heeft.

Tegen vieren gaan we onze eerste bergwandeling maken genaamd Tjuvhola.

Het is een steile klim naar een grote grot vlakbij de camping. We hebben flink doorgeklauterd en binnen 2 uur zijn we terug. We hadden een prachtig uitzicht over het meer en waarschijnlijk hebben we morgen wel wat spierpijn.

In het restaurant van de camping hebben we elandvlees gegeten in gehakte vorm met saus. Er werd geraspte kaas bij geserveerd en aardappels met groenten. Het was ruim voldoende en smaakte prima. Samen met koffie en een kan water waren we 115 kronen p.p. kwijt !

Aan de kampbaas vroegen we of we een kampvuur mochten maken: eigenlijk niet, maar er staat een metalen barbecue en er ligt genoeg hout bij de schuur, dus ga je gang.

We zitten nu dus heerlijk bij een vuurtje, alleen is het helaas gaan regenen, maar we zitten gelukkig droog onder de luifel.

Dag 8

vrijdag 11 Juni 2010

Het heeft de hele nacht geregend en ook overdag blijft het vochtig met laaghangende bewolking. Toch is Wim vanmorgen weer gaan vissen en komt met 4 forelletjes terug.

Het wordt vandaag binnen zitten en spelletjes doen. Ook de vloerverwarming gaat aan, want het is net 14 graden buiten. Op internet zien we dat het weer hier morgen beter wordt, maar in Stavanger, ons volgende doel, blijft het morgen ook nog regenen, dus blijven we hier nog een dag langer, want met regen rijden is jammer.

In de loop van de middag wordt het weer droog en pakt Wim z’n hengel nog een keer. Het is hier echt een prachtige plek, zo rustgevend. De auto is al 2 dagen niet van de plek af geweest.

Helaas blijft het maar een uurtje droog, daarna valt de regen met bakken uit de lucht.

Om 20.45 uur komt er een groep Noren aan in zwemkleding. Het is nog maar 12 graden, maar ze springen zo het water is. Het was ons al eerder opgevallen, zodra de zon schijnt lopen de Noren in zwemkleding. Later, na tienen komt er nog een groep jeugd aan, ook die duiken bij 10 graden nog het water in.

Wij hadden allang de vloerverwarming weer aan en hebben het vanuit de caravan bekeken.

Dag 9

zaterdag 12 Juni 2010

We waren vanmorgen nog maar net op weg met de auto door het Setesdal richting Ose, toen de auto begon te stinken. Op het moment dat Wim de motorkap omhoog deed kwam er een vieze walm uit, dat was schrikken! Dan maar terug naar de camping en hopen dat er op zaterdag nog een garage open is.

Onderweg zijn we nog een keer gestopt om te checken en toen waren de stank en de walm weer weg. We vermoeden dat er wat olie heeft gelekt, die daarna verbrand is.

We zijn dus weer omgekeerd om toch langs het meer naar de waterval bij Ose te rijden. Wim heeft wat olie bijgevuld en een paar reserveflessen gekocht en we hopen dat het hierbij blijft. De auto rijdt gewoon prima.

De waterval was mooi, maar de wandelroute die erbij hoorde hebben we niet kunnen vinden. (De route naar de grot was ook al zo slecht aangegeven).

We gaan via smalle weggetjes langs de andere kant van het meer terug. We komen langs een ouderwets sluisje, zien diverse huizen met gras en zelfs met bomen erop, als dakbedekking en de lupinen groeien in het wild langs de kant van de weg.

In de buurt van Byglandsfjord wordt het meer weer een rivier, de Otra en komen er mooie stroomversnellingen.

We genieten echt van de mooie omgeving: de bossen, de hoge bergen, al die meertjes en beekjes en de houten huisjes, die allemaal op idyllische plekjes staan. Noorwegen is een prachtig land !

We doen boodschappen in Evje en kijken nog even bij het raften, toevallig gaat er net weer een boot de rivier af.

Op de camping staat inmiddels een groep oldtimer-bezitters. Natuurlijk moeten deze auto’s op de foto.

’s Middags gaat ook Dennis een gokje wagen met z’n hengel. Helaas is het weer nog steeds niet zo denderend: koude wind en af en toe een spatje regen, geen probleem voor de “die-hards”.

We hebben van acht tot 12 uur ’s avonds kampvuur gehad en toen we naar bed gingen was het nog niet donker.

De Noorse jeugd kwam tegen elven weer zwemmen, terwijl wij met de jas aan zaten bij het vuur. Het was een heerlijke avond, een mooie afsluiting van ons verblijf op deze camping.

Dag 10

zondag 13 Juni 2010

We zijn vanmorgen met een strakblauwe lucht vertrokken, wel is de wind erg hard en fris en is het maar 14 graden. We rijden eerst een stuk noordelijk, dezelfde route als gisteren (dat wisten we toen ook nog niet) en daarna rijden we bij Nomeland via smalle steile (ruim 10%) bergpasjes richting kust. De auto stinkt af en toe vreselijk, maar hij rijdt verder prima. We komen over bergen van 1200 meter (de Hillekruten) en zien overal de sneeuw liggen, de route is prachtig.

De temperatuur zakt naar 8 graden en ook wordt het een beetje bewolkt. Het laatste stuk rijden we langs fjorden, een machtig mooi gezicht.

Bij Hole (weer streepje door O, zoals bij haast alle namen) gaan we met een grote pont (335 kronen) de Hogsfjord over richting Jorpeland.

Hier staan we nu op camping Solvik, weer vlak aan het water. Het is nog bewolkt en de wind is fris, maar het is droog en het uitzicht is prachtig. Er zijn opvallend veel Duitse en Nederlandse kampeerders hier in Noorwegen.

Dag 11

maandag 14 Juni 2010

Toen Wim vanmorgen het oliepeil van de auto controleerde bleek deze weer veel te laag te zijn, alles was weggelopen. Onze monteur in Nederland zei dat hij er geen meter meer mee mocht rijden en naar een garage moest.(Thuis had onze auto net een grote beurt gehad en alles pas pico bello in orde !) Wim heeft de ANWB gebeld en zij zouden iemand sturen. Dit duurde vrij lang, wel kregen we nog een paar Sms’jes van hen met de vraag of er al iemand contact had opgenomen. Pas tegen half 3 kwam er een takelwagen, hier uit het dorp. (Waarom het zo lang moest duren hebben we maar niet gevraagd!).

Tegen de tijd dat de auto bekeken, opgetakeld en bij de garage in Jorpeland was, was het over drieën en bleek de garage net te sluiten. Morgen zijn we de eerste ! We hebben een huurauto geregeld en gelijk maar boodschappen in het dorp gedaan. Morgenvroeg kunnen we bellen en ook de ANWB neemt dan weer contact op. Wim heeft ook de Rabobank gebeld, vanwege de verzekering en later telefoneerde Interpolis ons: hadden we wel contact gezocht met Eurocross ? Wat een gedoe allemaal !

We staan hier op de camping omdat we de “preekstoel”, een hoge berg, willen beklimmen. Dit hadden we uitgesteld tot morgen, omdat vandaag het Nederlands elftal de W.K. tegen Denemarken moest voetballen.

Wim heeft de tweede helft niet kunnen zien, omdat de ophaalservice hier toen net aankwam. Wel zat er een Nederlands echtpaar in onze caravan, die de wedstrijd graag wilden zien, de T.V. in het camping-gebouw werkte alleen op een smart-kaart en die hadden ze niet. (De uitslag was 2-0 voor Nederland).

Ik heb ondertussen maar een paar machines was gedraaid, met die harde wind hier, wil het wel drogen.

Vandaag was het zo’n 14 gaden en de vooruitzichten zijn goed ! (wel 18 graden!)

We gaan zo barbecuen en daarna zullen we wel weer de caravan induiken met de vloerverwarming aan. Afgelopen nacht was het maar 8 graden!

Dag 12

dinsdag 15 Juni 2010

We kregen vanmorgen om half 9 al een telefoontje van de ANWB. Het garage bedrijf had niets bijzonders kunnen vinden aan de auto. Dus hebben we, na het ontbijt, de wagen maar weer opgehaald. Wim mocht ook nog een keer kijken onder de auto en de monteur dacht dat het vermoedelijk met overdruk te maken had en dat de overtollige olie via het overdrukventiel op de motor kwam. Alles zag er prima uit, er waren geen kosten aan verbonden. Wim heeft nog een paar flessen olie gekocht en zo moeten we het maar zien te redden: regelmatig het oliepeil nakijken en indien nodig bijvullen.

De eigenaar van de huurauto was ook schappelijk: 300 kronen, dus al met al valt het nog mee. (’s Middags belde de ANWB nog een keer, de sleepkosten zijn voor hun rekening.)

Daarna werd het tijd om weer actief te worden: we hebben de “preekstoel” beklommen. Dit is een steile rots met een platte bovenkant en je komt er door een tocht door de bergen van zo’n 2 uur te maken.

Het was prachtig wandelen. De paden bestonden grotendeels uit grote stenen,

onderweg zagen we meertjes, watervallen, mooie vergezichten en veel mensen.

Het was ook ideaal klimweer: 15 graden en een strak blauwe lucht. We zijn om 11 uur gestart en waren om 1 uur boven. Je hebt daar vandaan een schitterend uitzicht op de Lysefjord.

Wim en ik zijn nog een stukje hoger geklommen en dan zie je pas hoe plat en vierkant de bergtop werkelijk is, de rots is 603 meter hoog.

We hebben een poosje op de bergtop gezeten en wat gegeten en gedronken.

Dennis stond vlakbij de kant en liggend heeft hij over de rand gekeken, toen schrok hij toch wel een beetje: het gaat wel erg steil naar beneden.

Tegen 4.15 uur waren we weer terug op de camping. We zullen morgen wel een flinke spierpijn hebben.

Dag 13

woensdag 16 Juni 2010

We hebben dus totaal geen last van spierpijn, geen van drieën !

Voor 10 uur zaten we al in de auto (met caravan) op weg naar Lofthus. Het rijden hier in Noorwegen blijft schitterend, het lijkt wel of je constant in een Nationaal Park rijdt: overal meren, fjorden, hoge bergen, mooie slingerende wegen,

leuke huisjes en dat met een strak blauwe lucht. Ook hebben de meeste bergen sneeuw en daardoor prachtige watervallen. Wim vroeg zich al af waarom we nooit eerder naar Noorwegen

zijn gegaan, hij geniet ook volop.

Bij Hjelmeland zijn we het water overgestoken, dit keer koste het “maar” 200 kronen. Vervolgens dachten we de weg nr. 13 te volgen, dat was de route die we de hele weg moesten hebben,

maar de TomTom had een leuke binnenweg gevonden, met als gevolg dat we weer een mooie pas gereden hebben, waar in de winter volop geskied wordt. De auto houdt zich gelukkig prima. We zijn een paar keer gestopt bij grote watervallen (o.a. Latefoss) en ook bij de Voldalstunnel hadden we een pauze, vanwege wegwerkzaamheden.

Het laatste stuk van de weg nr. 13 reden we langs de Sorfjord en vanaf de camping (camping Lofthus) kijken we op het water en de besneeuwde bergen met diverse watervallen.

We staan in een soort hellende boomgaard. In de campinggids stond dat je hier kunt vissen en dat je je eigen boot mee kan nemen; de kano kan natuurlijk altijd mee, maar voor de hengel heb je wel een erg lange lijn nodig, want we staan knap hoog. Dus de eerste paar dagen zal Wim nog niet kunnen vissen.

We hebben hier nog tot half 9 buiten zitten kaarten, toen werd het te fris.

De zon scheen nog op de bergen met watervallen en om 12 uur was het nog niet donker.

Dag 14

donderdag 17 Juni

Ik had voor vandaag een leuke trip uitgedacht, die achteraf toch niet zo slim was. Ik wilde graag het stadje Bergen zien, maar dat ligt hier zo’n 150 km. vandaan. De route ernaartoe is schitterend maar ook lang en een gedeelte ervan moeten we overmorgen weer rijden. Ook moesten we een fjord over, heen en terug, dus we hadden beter de caravan gelijk mee kunnen nemen. Zoals ik al zei was de route prachtig, grotendeels langs water. Onderweg hebben we nog onder een waterval door gewandeld.

Alleen, hoe dichter we bij Bergen kwamen, hoe donkerder het werd. Bergen staat bekend als de plaats waar de meeste regen valt van heel Noorwegen! We konden zonder veel moeite het gedeelte Bryggen vinden met z’n oude houten pakhuizen (welke op de lijst van UNESCO staan) aan de haven,

waar ook de vismarkt te vinden is. We hebben hier natuurlijk vis gegeten en de scheve houten koopmanshuisjes uitgebreid bekeken.

Helaas begint het te regenen, dus het stadje van bovenaf bekijken, wat ook nog de bedoeling was, had weinig zin meer, want het werd helemaal mistig.

Wim herkende meteen een 3-master in de haven, die we 5 jaar terug bij SAIL Amsterdam bezichtigd hadden.

Op de terugweg zijn we via Vossen gereden, het bleef regenen en ook terug op de camping (het is inmiddels 8 uur ’s avonds) regent het helaas nog steeds. Wat een verschil met gisteren en vanmorgen, we vertrokken met een zonnetje. Ook in Nederland is het nu gebeurd met het mooie weer en in Zuid-Frankrijk staan hele stukken land onder water en liggen de caravans op elkaar door het kolkende water.

Wim heeft ook nog (binnen) gekookt toen we terug waren, dat wilde hij zelf ! Dus hij heeft een vermoeiende dag gehad. Hij deed het allemaal voor mij, want hem interesseert een stad niet echt. Lief, hè ?!

Dag 15

vrijdag 18 Juni 2010

Bij het ontbijt vanmorgen hadden we champagne en aardbeien, net als 5 jaar geleden ! We zijn vandaag namelijk 30 jaar getrouwd, op naar de volgende 30 !!

Het is nog steeds regenachtig weer, dus doen we ’s morgens wat spelletjes in de caravan. ’s Middags klaart het op en kunnen we lekker buiten zitten. Ook rijden we even het dorp in voor wat boodschappen en om een restaurant te bekijken, waar we vanavond willen gaan eten. Het ziet er duur en ongezellig uit, dus besluiten we lekker bij de caravan te eten. We kopen diverse soorten vis en met een fles champagne (van huis meegenomen) erbij, hebben we een prima maaltijd.

Tegen achten gaan we toch naar binnen, het waait weer flink en de temperatuur zakt onder de 14 graden, weer tijd voor spelletjes, dus !

Wat ons opvalt: de camping loopt hellend af en je hebt een prachtig uitzicht op de bergen, maar al 2 dagen op rij komen er tegen de avond Duitsers aan, die hun camper pal voor je neus parkeren, zonder zich af te vragen of een ander nog wel iets ziet !!

Dag 16

zaterdag 19 Juni 2010

We zijn vroeg opgestaan, want we willen voor de wedstrijd Nederland-Japan, die om 13.30 uur begint op de volgende camping zijn. Net voor half 9 rijden we al. We moeten een keer met de pont mee. Helaas, als we aan komen rijden vaart de pont net weg (we waren misschien een halve minuut te laat), gevolg: 50 minuten wachten !

Tegen 12 uur zijn we in Flam, de camping ligt tegen een hoge berg en we hebben vandaag door diverse lange tunnels gereden ( 11,5 en 5 km.)om hier te komen. Als we naar de volgende bestemming gaan moeten we eerst door een tunnel van 25 kilometer, oeps !!

We hebben een plekje vlakbij de ingang van de camping en het is hier hartstikke druk. Flam is bekend om zijn trein die dwars door de bergen gaat, slechts 20 kilometer aflegt, maar wel 864 meter in hoogteverschil moet overbruggen. Ook kun je van hieruit naar de smalle Naeroyfjord. Deze 2 excursies gaan wij dus morgen doen.

Het is de hele dag zonnig en tijdens de voetbalwedstrijd, die met 1-0 voor Nederland eindigt, blijf ik lekker buiten. Het is gewoon jammer om met dit warme weer in de caravan te moeten zitten. (De wedstrijd was trouwens niet bijzonder, volgens Wim (en vele anderen)!!).

Tegen vieren horen we een blaasorkest spelen, dus lopen we richting spoorbaan, hier een paar minuten vandaan. Daar is het een drukte van jewelste: veel bussen en toeristen.

Hier boeken we dus de trips voor morgen. Ook zien we daar een prachtige film, van een half uur, over Noorwegen, in een bioscoop, waar we de enige bezoekers zijn.

Om half 6 is de zon helaas achter de hoge bergen verdwenen en wordt het gelijk fris. De truien moeten weer aan !!

Dag 17

zondag 20 Juni 2010

Het is vandaag vaderdag en Wim wordt verrast met een prachtige zonnige dag: strak blauwe lucht en haast geen wind, een mooi kado.

Om 10 uur worden we met een minibusje, samen met 2 Engelsen, die hier een dag liggen met een cruiseschip, door de 2 tunnels (5 + 11.5 km.) gereden en afgezet bij Gudvangen.

Daar hebben we tot 11 uur de tijd om een Vikingsdorpje en wat souvenirwinkels te bekijken en dan vertrekken we met een vrij kleine rondvaartboot door het Naeroyfjord, het smalste fjord van Noorwegen en op de heritage lijst van UNESCO.

Het is een prachtige tocht, het is vrij fris, maar we hebben nog een extra trui bij ons. Onderweg zien we verschillende watervallen, sneeuw op de bergen, andere boten en diverse kanoërs, wat lijken ze klein in deze grootste natuur.

Vanaf het Naeroyfjord varen we richting Flam via het Sognefjord. In de verte zien we het cruiseschip de “Discovery” al liggen.

Het schip maakt een reis van 10 dagen vanuit Engeland naar de Noordkaap en terug, heeft 5 stops, waarvan Flam er een is. Van de Engelsen horen we dat ze flinke storm gehad hebben onderweg en bij de Noordkaap was het ook zwaar bewolkt, dus ze hebben de middernachtzon niet gezien.

Om 1 uur zijn we terug in de haven en na een half uurtje stappen we in de trein: de Flamsbana, die ons in een uurtje tijd 865 meter boven zeespiegel brengt.

Onderweg stoppen we een paar keer en bij een grote waterval de Kjosfossen, mogen we uit de trein. Er wordt druk gefotografeerd en ook is er Noorse muziek, waarop 2 vrouwen, vlakbij de waterval een mooie dans uitvoeren.

We maken dezelfde trip weer naar beneden en tegen vieren zijn we weer in Flam.

Bij de camping nemen we een glaasje champagne (nog over van de trouwdag, Wim had 2 flessen uit Holland meegenomen) en genieten nog even van het zonnetje.

Marcel belt nog op vanwege vaderdag en we kletsen zo een half uurtje weg, heel gezellig.

Dennis kookt vandaag een heerlijke spaghetti en zo heeft Wim een leuke vaderdag gehad.

De mannen hadden trouwens gister geluk dat ze het voetbal konden zien op T.V. We wilden vandaag om 8 uur journaal kijken, maar de satellietschotel kon geen contact meer krijgen. We zitten tussen de hoge bergen, dus waarschijnlijk door de draaiing van de aarde was de verbinding nu net niet mogelijk. Gister viel het beeld al wel een paar keer weg, maar het was goed te volgen.

Dag 18

maandag 21 Juni 2010

We starten vanmorgen, na een heerlijk ontbijt buiten in de zon, met rijden door een lange tunnel van 24.5 km. (de Laerdaltunnel). Het is de enige keer dat het niet licht is in Noorwegen, want zelfs ’s nachts blijft het schemerig. (We blinderen de dakluiken en zijramen om in het “donker” te kunnen slapen).

Er lijkt geen eind aan de tunnel te komen, al zijn er wel een paar brede onderbrekingen om ruimte te hebben in geval van een ongeluk. Deze plekken zijn heel apart verlicht en geven het een mooi “grot” effect.

Via een kleine omweg komen we in Borgund, waar de oudste “stavkirke” van Noorwegen staat, hij is gebouwd rond 1150.

Er zijn nog 28 staafkerken over van de meer dan duizend, die er ooit gebouwd zijn, deze gebouwen zijn geheel uit hout opgetrokken.

De binnenkant van deze kerk is sober, maar de buitenkant daarentegen is rijk versierd met houtsnijwerk in de vorm van drakenkoppen en runeninscripties.

Nadat we de kerk uitgebreid bekeken hebben zijn we doorgereden naar Sogndal, net iets voorbij Kaupanger. We moesten weer met een veerboot, wat elke keer weer een flinke duit kost. (gemiddeld 250 kronen = +/- 30 euro). Tegen enen zijn we op camping Kjornes, gelegen aan een zijarm van de Sognefjord, genaamd Barsnesfjorden.

Bij aankomst was het licht bewolkt en stond er een flinke wind. We hebben lang gezocht naar een mooi plekje en waren bijna weer vertrokken naar een volgende camping. Toch is het ons weer gelukt een prachtige stek te krijgen, met uitzicht op de besneeuwde bergen, op het meer en (door de luifel uit te zetten met zijkant eraan), ook uit de wind.

Deze camping heeft een heel luxe toiletgebouw: douches met toilet en wasbak en een mooi ingerichte keuken met uitzicht op de fjord.(ideaal voor mensen met klein busje of tent!)

Wim en Dennis zijn aan het vissen, de laatste keer was al weer ruim een week geleden. Ze hebben wel een trui aan, want ze zitten pal in de wind, maar een echte visser deert dat niet!

In de loop van de middag komt de zon weer helemaal te voorschijn, de korte broek kan weer aan. We barbecuen weer en pas om 10 uur verdwijnt de zon achter de bergen. We zitten al die tijd nog in shirt en korte broek buiten, ongekend.

Het is inmiddels half een ’s nachts en ik schrijf dit binnen in de caravan, zonder lamp aan, het is nog steeds licht!

Wim en Dennis doen nog een spelletje buiten en blijven misschien de hele nacht op (kijken of het echt licht blijft!). Ik ga naar bed, de hele dag in de buitenlucht zorgt voor een gezonde slaap!

Dag 19

dinsdag 22 Juni 2010

Het was vanmorgen bewolkt en we hebben heerlijk tot 9 uur op bed gelegen. Dennis heeft het zelfs tot 12 uur volgehouden, toen hadden wij het ontbijt al lang op en was Wim al een tijdje aan het vissen. Helaas zwommen de vissen allemaal ergens anders en eten we vanavond steak in plaats van vis. In Kaupanger, hier 10 kilometer vandaan staat ook een staafkerk, daar zijn we even wezen kijken, maar deze was niet zo bijzonder. (De eerste is altijd het speciaalst !)

Ook moet er een openlucht museum zijn, maar wij kwamen per ongeluk terecht bij een bootmuseum. Je kunt er gratis naar binnen, maar na 10 minuten stonden we al weer buiten.

Later zagen we het andere museum, daar gaan we morgen een kijkje nemen. Ook had ik nog iets gelezen over een snelstromende rivier waar veel zalm in zit. Na even goed zoeken vonden we deze en Wim had al snel z’n hengel in het wilde water uitgegooid. Helaas was de vreugde van korte duur: een Noor kwam aanrijden en vertelde dat de rivier privé-gebied was en dat je een flinke bekeuring kon krijgen al je gesnapt werd. Inpakken en wegwezen dus !

We proberen het nog een keer in de fjord, maar de vissen willen vandaag niet bijten.

Inmiddels is de zon weer flink gaan schijnen en rijden we terug naar de camping.

Hier zitten we, als enigen, weer heerlijk tot 22.00 uur in de zon en uit de wind. (Wat zijn wij blij met de zijkant van onze luifel.) Barbecue aan, wijntje erbij, wat een leven !!

Dag 20

woensdag 23 Juni 2010

We starten vandaag gelijk met prachtig weer, dus dat wordt weer lekker in het zonnetje ontbijten.

Daarna gaan we naar het openlucht museum, de Heibergske Samlinger (Sogn Folkemuseum) in Kaupanger. Eerst bekijken we het binnenmuseum dat allerlei oude gereedschappen, werktuigen, enz. bevat.

Het park is heel mooi aangelegd en bevat 32 oude woningen.

We hebben geluk, want alleen op woensdag worden sommige huisjes bewoond en wordt er uitleg gegeven.

Ook is het de enige dag dat er een maaltijd geserveerd wordt. Na 3 uur rondgelopen te hebben en heel veel foto’s rijker, eten we tegen 2 uur op het terras een lekkere salade met een karbonade en worst. De kok brengt later nog een stuk vlees, dus onze buik staat strak wanneer we weer vertrekken.

Van een van de vrijwilligers in de huisjes hoorden we dat het vandaag midzomer zonnewende is, wat inhoudt dat er ’s avonds grote vuren aangestoken worden en in Kaupanger is er een soort bruiloft, maar dan met kinderen. ’s Morgens hadden we al muntjes gekocht voor de wasmachine, maar pas om 3 uur gaat de was erin. Wim heeft lijnen gespannen tussen de auto en de caravan en zo in de wind en in de zon droogt het prima, om half 6 ligt alles alweer in de kast. Net op tijd, want om 6 uur moeten we weer bij de haven in Kaupanger zijn, op het pleintje bij het botenmuseum, voor de bruiloft. Dit is een echt Noors feest, geen toerist te bekennen. Er komt een houten roeiboot aanvaren met 4 kinderen in klederdracht.

Eenmaal aan wal komt een man, in een zwart gewaad met grote witte kraag, hun in “de echt verbinden”, leuk om te zien.

Alle plaatselijke bevolking blijft gezellig bij de haven (er is van alles te eten en te drinken), want op het water drijft een vlot met hout dat ’s avonds aangestoken zal worden. Hier wachten we niet meer op, wij gaan terug naar ons “huisje op wielen”.

Tegen tienen zien we vanaf de camping ook 2 grote vuren, aan de overkant van het water, in het dorp Sogndal. Bij een Noors gezin, op de camping, hebben de meiden allemaal een bloemenkrans in het haar en springen ze over een klein vuur, waar hun vader foto’s van maakt. Blijkbaar is het een Noorse traditie !

Dag 21

donderdag 24 Juni 2010

We konden vanmorgen nog in het zonnetje ontbijten, maar al snel was het helemaal bewolkt en ging het zelfs een beetje regenen. Gelukkig hadden we de tent en luifel al afgebroken. Wim wilde nog even checken wat het gewicht op de kogel was, maar draaide daarbij het neuswiel te ver omhoog. Ineens viel hij zomaar uit zijn steun en kregen we hem er met geen mogelijkheid meer in. We zijn toch maar gaan rijden en wilden onderweg een garage opzoeken. Wim heeft Heijdijk (onze caravandealer) nog opgebeld en kwam zo te weten dat het wiel niet kapot was, maar dat je, met wat tegendruk, het er weer in kon draaien.

Via een mooie bergpas bij Byrkjelo, waar we onderweg een groep Nederlandse Morgan oldtimers tegenkwamen, reden we richting Stryn. Alleen vlak voor Olden moesten we stoppen vanwege een wegversperring. Het bleek dat ze hier bezig waren met explosieven en we konden pas een kleine 2 uur later verder !

We hadden dus mooi de tijd om het neuswiel weer vast te zetten en gelukkig lukte dit ook vrij snel.

We stonden pal aan het Nordfjord te wachten, dus heeft Wim zijn hengel gepakt en is gaan vissen. Binnen 10 minuten had hij z’n eerste vis al te pakken.

Om 2 uur kwamen de eerste tegenliggers, dus was de weg weer open. Er zaten weer diverse Morgans uit Nederland bij, allemaal met open kap. We staan nu op camping Mindresunde, 10 km. voorbij Stryn, pal aan een meer, het Strynsvatnet, met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen. De plaats Stryn zelf ligt aan het Nordfjord.

Tegen zessen begint het helaas te regenen. Net voor die tijd was ik klaar met het schoonwassen van de caravan, wat hoog nodig was. Nu maar hopen dat er niet te veel vuil op het dak ligt, want die heb ik niet schoongemaakt !

Wat ook jammer is: onze satelliet doet het hier niet en vanavond speelt Nederland tegen Kameroen. Op de vorige camping hebben we haast geen televisie gekeken, vanwege het mooie weer en daar had de satelliet geen problemen, hier zijn de bergen weer te hoog.

Wim en Dennis kijken voetbal in de T.V.ruimte van de camping, samen met nog diverse Nederlanders, helaas zenden ze niet de Nederlandse wedstrijd uit, maar Denemarken – Japan (3-1), met Noors commentaar ! Wel zien ze op het beeld dat Nederland wint met 2 – 1, dus ze zitten in de kwart finale.

Helaas blijft het de hele avond regenen, hopelijk is het morgen weer zonnig, want we willen een gletsjer gaan bekijken.

Dag 22

vrijdag 25 Juni 2010

Vandaag was het rustigste dagje van de hele vakantie. Het heeft de hele dag geregend, dus zijn we nergens heen geweest. We hebben veel spelletjes gedaan in de caravan en wat gelezen. Voor 1 dag is dat prima, maar ik hoop wel dat we morgen weer lekker naar buiten kunnen.

Dag 23

zaterdag 26 Juni 2010

Het heeft de hele nacht nog geplensd, om 8 uur drupte het nog en tegen tienen was het gelukkig helemaal droog, hopelijk het einde van de nattigheid. Tijd om weer wat te ondernemen: We rijden de panoramaroute, deze gaat via Stryn langs de noordzijde van de fjord. De weg is vaak smal en slingert langs het water. Het hoogte niveau verschilt van 0 tot 550 meter boven zeespiegel.

Werkelijk een prachtige route. Onderweg maken we een wandeling naar de Tvinnefossen, een waterval waar je onderdoor kunt lopen. Alleen Wim doet dit en komt kletsnat terug, maar het was de moeite waard.

Overal zie je weer huizen met dakbedekking van gras, heel apart. Het is natuurlijk een prima isolatie: eerst leggen ze leisteen op het dak en vervolgens een dikke laag gras. Vaak groeien er in de loop van de tijd bloemen en kleine boompjes op.

Ook zien we hier hoe ze op de ouderwetse manier gras drogen: over houten rekken.

Op de terugweg hebben we in Stryn boodschappen gedaan, het is een grote plaats, met diverse supermarkten. We kopen weer garnalen en een grote homp zalm (we zijn tenslotte in Noorwegen) en ook een paar blikjes bier, want onze voorraad is flink aan het slinken. Voor 1 blikje bier van een halve liter betaal je hier: 3,50 euro, daar moet je dus wel extra van genieten ! De garnalen daarentegen waren nog geen 2,50 euro de kilo.

’s Middags komt de zon er goed door en kunnen we gelukkig weer buiten leven. Na het eten, tegen achten, wordt het weer te fris, de zon verdwijnt weer achter de bergen, waardoor het kwik gelijk naar beneden schiet.

Dag 24

zondag 27 Juni 2010

We hebben weer een schitterende dag gehad: vanmorgen zijn we eerst via Olden, waar een paar grote cruiseschepen lagen, naar Briksdal gereden. Een prachtige route langs bergen, door kleine dorpjes, met de stromende rivier van de gletsjer en het uitzicht op de eeuwige sneeuw.

Vanaf Briksdal hebben we een mooie wandeling gemaakt van 2,5 km. naar de gletsjer van Jostedalsbreen Nasjonalpark. De route was prima te doen en voor de mensen die minder goed te been zijn (en haast alle Japanners !) rijden er een soort golfkarretjes naar boven. Overal zie je watervallen en sneeuw. Eenmaal bij de gletsjer zie je kleine stukken ijs in het meer drijven, toch is het totaal niet koud.

Tegen half 2 waren we weer terug op de camping en na wat gegeten te hebben zijn we weer in de auto gestapt, nu richting Grotli. Eerst rij je een stuk langs het meer, waar we met de caravan aan staan en dan gaat het vrij steil omhoog richting Strynefjellet.

Dit is een zomer-skicenter en ook vandaag wordt er flink gebruik van gemaakt. We rijden dus midden door de sneeuw en ook zien we meren met ijsschotsen, weer veel watervallen en snelstromende beekjes, een onwerkelijk gezicht.

We hadden gehoopt rendieren te zien (een buurman op de camping had ze gisteren gespot), maar helaas, ze waren weer verder “gerend”.

Pas tegen zessen zijn we terug op de camping, we hebben weer veel moois van Noorwegen gezien!

Dag 25

Dag 25 maandag 28 Juni 2010

Het is de hele nacht droog (gisteren hebben we nog tot 10 uur buiten gezeten), maar om half 8 schrikt Wim ineens wakker van druppels op het dak. Hij staat meteen op en maakt Dennis wakker, samen verhuizen ze zijn tent onder de luifel, zodat hij zo droog afgebroken kan worden.(We gaan namelijk weer naar een volgende plek). We hebben een kort, maar hevig buitje en daarna wordt de lucht weer lichter. We zijn hierdoor wel vroeg klaar met eten en opruimen en zitten om half 10 al in de auto. We gaan vandaag naar Geiranger en nemen de route via Hellesylt, van daaruit kun je met de boot naar Geiranger varen.

We waren er tegen half 11, mooi op tijd, want om 11 uur vertrekt er een pont en de volgende gaat pas om 2 uur. De overtocht duurt ruim een uur en kost +/- 90 euro, dus in verhouding met de korte overvaarten die vaak maar 15 minuten duren, valt dit reuze mee.

Bovendien heb je dan gelijk het beroemde Geirangerfjord gezien ! Het was een mooie trip, de zon deed flink z’n best en we zagen diverse watervallen, o.a. de “Seven Sisters” en steile bergen, waar oude boerderijen op staan.

Vlakbij het plaatsje Geiranger zien we de eerste cruiseschepen op het water, er zitten aardige joekels bij.

We zagen op de linker oever een camping liggen, waar een Hollander een paar dagen terug al over sprak. Deze camping ligt veel rustiger dan de andere, midden in het dorp. Daar gaan we dus ons “huisje”neerzetten, op camping “Geirangerfjorden Feriensenter”. Wim had al vanaf de boot gezien dat hier de satellietschotels omhoog staan en op de andere camping, in het dorp, niet. En aangezien Nederland vandaag weer moet voetballen (tegen Slowakije (2-1)) en ik het ook wel fijn vind om na 4 dagen weer het journaal te kunnen zien, was het dus dubbel duidelijk waar we zouden gaan staan. De campingbaas wees ons 2 vrije plaatsen aan, waar we uit konden kiezen en toen we alles bijna hadden staan, kwam hij bij ons en zei dat we de caravan moesten draaien. Wij hadden hem met de brede kant naar het water gezet, maar zo namen we te veel ruimte in. Dat had hij dus ook wel eerder kunnen zeggen ! Net toen we alles weer goed hadden staan begon het te regenen. Gelukkig duurde dit maar een uurtje, maar we waren wel blij dat we vanmorgen vroeg vertrokken waren, anders hadden we nu op de boot gezeten.

Er is hier van alles te zien: diverse cruiseschepen gaan en komen en ook kleinere bootjes, vissers en kanoërs komen langs. Pal voor de caravan kan Wim vissen, dus wat wil je nog meer !

Ook zien we kleine dolfijnen (bruin vissen) zwemmen. De zon schijnt weer en pikt gelijk, hier houden we het wel een aantal dagen vol !

Dag 26

dinsdag 29 Juni 2010

We hebben vandaag prachtig weer. Ik zei net vanmorgen tegen Wim, dat ik veel te weinig kleding voor koud weer bij me heb, wel veel T-shirts, topjes en korte broeken, maar niet veel truien en lange broeken. Maar toen om half 10 de zon boven de bergen uit kwam, had hij gelijk veel kracht en nu is het ruim 20 graden, heerlijk !

We zijn met de auto naar Flydalsjuvet gereden, een overhangende klif met een grandioos uitzicht over de fjord en de omringende bergen.

Daarna hebben we in het plaatsje Geiranger inkopen gedaan en wat souvenirwinkeltjes, met veel te hoge prijzen, bekeken.

De plaats is ontzettend druk met toeristen, vooral vanaf de cruiseschepen komen veel mensen, via een pendeldienst, even aan de vaste wal. Hier staan weer bussen klaar voor de cruise-gangers, die iets meer willen zien van Noorwegen. De boten komen ’s morgens of tegen de middag aan en vertrekken weer, na 3 kanonschoten vanaf de wal (met een prachtige weergalm tegen de bergen) en 3 groeten van de scheepstoeter, tegen een uur of zes. Gister lag er een cruiseschip uit Genua met 2400 mensen aan boord, vandaag heeft een van de schepen, de Costa Magica, ruimte voor 3480 mensen, een andere voor 2890, het zijn complete dorpen ! Het Geirangerfjord is 200 meter diep, dus ideaal voor deze grote schepen.

We hebben de verrekijker steeds binnen handbereik, want het is leuk dit allemaal langs te zien komen.

Wim heeft z’n hengel weer gepakt, dit keer gebruikt hij garnalen, daar zijn de vissen gekker op dan de wormen uit Holland ! Hij heeft er al een paar gevangen, dus waarschijnlijk eten we vanavond vis.

Dag 27

woensdag 30 Juni 2010

Het is helaas vandaag heel ander weer dan gisteren. Het is zwaar bewolkt en het motregent de hele dag. We hadden vandaag de “trollenroute” willen rijden, een beroemde weg met veel haarspeldbochten en prachtige uitkijkpunten, dat heeft dus weinig zin en deze rit stellen we uit tot morgen. Op internet hebben we gezien dat het vanaf morgen weer prachtig weer is en wij hebben gelukkig nog de tijd om het een dag later te doen. De mensen die vandaag hier met een cruiseschip liggen hebben helaas niet zo veel geluk: de hele fjord ligt in de mist en de boot blijft echt geen dagje langer liggen !

Wij hebben de vloerverwarming maar aangedaan (buiten is het maar 12,5 graden) en doen spelletjes, ook hebben we alledrie een spannend boek !

Aan het eind van de middag is het weer droog en gaat Wim, net als vele anderen, nog even vissen. Hij vangt er ook nog een paar ! Helaas blijft de bewolking de hele dag hangen, hopelijk is het morgen weer helder !

Dag 28

donderdag 1 Juli 2010

Gelukkig, het weer is weer opgeknapt: ’s morgens hebben we nog wat laag hangende bewolking, maar we ontbijten in het zonnetje en gaan daarna de bergen in met de auto.

Het eerste stuk weg heet de Arendsweg (Orneveien), van hieraf heb je een prachtig uitzicht over de Geirangerfjord. Vervolgens nemen we de veerpont over de Norddalsfjord naar Linge en daarna rijden we richting Andalsnes. Dit deel van de weg wordt de trollstigen (trollenpad) genoemd en telt diverse heel scherpe bochten, niet echt geschikt voor een grote caravan, maar bussen en campers rijden er volop, wel hebben ze veel moeite om elkaar te passeren. Voor we bij deze haarspeldbochten zijn rijden we door prachtig afwisselend landschap met flink stromende bergrivieren.

Bij Gudbrandsjuvet is een speciaal soort “bruggenstelsel”gemaakt om de grillige uitslijpingen in de rotsen, van het snelstromende water, te kunnen zien.

De hele route is erg populair en vrij druk. We komen weer op sneeuwhoogte en regelmatig stoppen we op mooie punten, natuurlijk gaan we de sneeuw in om elkaar te bekogelen.

Overal langs de weg zie je torentjes van stenen.

Voor je aan de afdaling van de trollenweg begint is er een mooi uitkijkpunt waar je de diverse watervallen en de haarspeldbochten goed kunt zien !

Tegen half twee waren we in Andalsnes waar we aan de haven ons brood op gegeten hebben. Er lag een Nederlandse zeilboot, die we 2 dagen eerder in Geiranger gezien hadden.

Daarna zijn we dezelfde weg weer terug gereden, wat geen probleem is, want alles lijkt weer anders en de weg is schitterend.

Tegen vijven zijn we terug op de camping, waar we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten. Er ligt weer een enorm cruiseschip uit Panama, die onze camping tegen half 6 passeert. Het blijft fascinerend, zo’n groot schip van dichtbij te zien.

Wim is weer aan het vissen , hij heeft al heel wat tuigjes verspeeld aan de rotsen onder water, maar ook al diverse vissen gevangen. Vanavond ligt er alleen maar zelf gevangen vis op de barbecue !

De bruinvissen (klein dolfijnen) zwemmen ook weer voorbij, we hadden ze alleen de eerste dag dat we hier stonden, gezien. Het valt alleen niet mee om ze op de foto te krijgen.

Dag 29

vrijdag 2 Juli 2010

We zijn vanmorgen weer vertrokken uit Geiranger via een prachtige route. Ik snap nu waarom het hier altijd zo druk is met tourbussen. De weg is heel afwisselend, het eerste stuk ga je met haarspeldbochten steil omhoog en heb je een schitterend uitzicht over de fjord.

Vier dagen geleden waren we tot aan het eerste uitkijkpunt (Flydalsjuvet) gereden, maar ook daarna blijft de weg erg mooi. Eerst klim je nog een stuk met scherpe bochten, dan kom je op sneeuwhoogte en even later rijdt je langs meren met ijsschotsen erin.

De auto moest er flink aan trekken, maar heeft zich keurig gehouden. Eenmaal op weg 15 is de weg vrij recht met regelmatig snelstromende rivieren en watervallen langs de kant.

In het plaatsje Lom zijn we gestopt om een staafkerk en waterval te bekijken,

het stadje is erg toeristisch en druk. Wij rijden door tot Tessanden waar we de weg 51 nemen richting Oslo. De weg gaat vrij steil omhoog, dus weer krijgt de auto flink op z’n donder, geen probleem ! Het kwik is inmiddels opgelopen tot 23 graden, dit is de warmste dag tot nu toe. Misschien krijgen we een beetje warm weer uit Holland, want daar hebben ze een hittegolf !We rijden niet ver meer, tot aan Randsverk, naar camping Jotumheimen Feriensenter, in de buurt van Heidal.

Daar staan we nu op een open plek in een bosrijke omgeving en de camping is zo goed als leeg. Er stroomt een kabbelend beekje vlakbij, wat zo’n heerlijk rustgevend gevoel geeft.

Om 4 uur begint de wedstrijd Nederland – Brazilië en ruim op tijd hebben we alles staan zoals we het hebben willen. Tijd voor de wedstrijd….. Goh, we hebben gewonnen van Brazilië (dat was 31 jaar geleden voor het laatst !), dat had ik echt niet verwacht. Op de camping is van feestvreugde niets te merken bij de paar kampeerders die er staan, op de televisie des te meer !! We hebben nog met Marcel gebeld, die draait top omzetten op het moment, vanwege het hete weer en het voetbal: allemaal barbecue spullen, ijs en bier. Hij is al lang door al zijn “oranje-spullen” heen, dus als we nu verloren hadden, had hij geen “onverkoopbare oranje voorraden” over. Maar

Dag 30

zaterdag 3 Juli 2010

We starten alweer met prachtig weer: 26 graden en eten eerst uitgebreid, in het zonnetje, voor we op pad gaan. Onze camping ligt dichtbij de Sjoa rivier, waar veel op geraft wordt, dus dat willen we wel even zien. Onderweg staat een bordje Heidal Hjemmebäkerei en iets van “brod” en omdat we nog brood nodig hadden zijn we naar het familiebedrijfje gereden. Eenmaal binnen ontdekten we dat ze geen brood verkochten, maar een soort harde pannenkoekjes. We mochten een stukje proeven en bestelden een doosje. Blijkt het 95 kronen te kosten, dit moet wel iets heel speciaals zijn !! De homp zalm van 6 ons, die we later in de supermarkt kochten, was nog stukken goedkoper ! In het plaatsje Heidal staan veel oude houten gebouwen en een prachtige oude kerk, het is geen staafkerk want er is ook leisteen gebruikt.

We rijden de hele tijd langs de rivier en opeens zien we een groep rafters afdalen over het wilde water.

Altijd weer een spectaculair gezicht, de strijd op de woeste golven.

We volgen ze een poosje en rijden daarna verder naar Otta, waar we voor het eerst weer LPG kunnen tanken. De laatste keer was dit in Skien, bij het Telemarkkanaal, helemaal aan het begin van de vakantie.

Dennis rijdt ons weer terug naar de camping, we gaan lekker luieren met dit mooie weer. Helaas betrekt het tegen vieren en valt er zelfs een spat regen, maar onder de luifel is het goed uit te houden. Het kwik zakt wel weer onder de 20 graden. Tegen zessen is het nog maar 15 graden, de lange broek, trui en dichte schoenen kunnen weer aan. 3 uur terug droegen we nog een hemdje en korte broek, niets veranderlijker dan het weer !

De nacht was koud, 8 graden, maar dat komt omdat we op 700 meter hoogte staan.

Dag 31

zondag 4 Juli 2010

We zijn vanmorgen al om 8 uur opgestaan. Buiten begint de zon net te schijnen, alles is nog vochtig van de regen van gisteren. We rijden via de weg 51 naar Fagernes, ons volgende doel. Weer is de route erg mooi en afwisselend, Noorwegen is net een groot Nationaal Park.

We zitten nog steeds vrij hoog, ik denk wel 1000 meter boven zeespiegel. Het eerste stuk is bosachtig met veel lichtgroen mos en snelstromende beken en meren vullen het landschap. Dan gaan we nog hoger boven de boomgrens en rijden we over hellingen met rotsblokken met her en der nog wat sneeuw, dit gebied is ’s winters afgesloten. We zien weer 3 hoeks borden met: oppassen voor rendieren, terwijl we net ervoor zeiden: “daar moeten we nog een keer voor terugkomen, die dieren krijgen we niet meer te zien.”… en wat denk je: opeens lopen er vier rendieren vlakbij en even later ziet Dennis een hele kudde. Ze vallen haast niet op in hun natuurlijke omgeving.

Voorbij Bygden dalen we langzaam naar beneden en passeren we grote meren, waar veel Noren met grote caravans staan. Daarna komen we weer in bebost gebied met leuke kleine dorpjes, met de besneeuwde bergen op de achtergrond. Onze camping in Fagernes ligt ook aan een meer en heet Strandcamping og hyttesenter (wat betekent dat je er met je caravan kunt staan, maar dat ze ook hutten verhuren, iets wat je veel ziet in Noorwegen).

We vinden een mooie plek vlak aan het water en voor het eerst in de vakantie komen de ligbedden naar buiten en doe ik mijn bikini aan, het is dan ook 25 graden.

We maken er een luie middag van en pas tegen half 7 trek ik weer een korte broek aan, het is nog 22 graden !!

Dag 32

maandag 5 Juli 2010

Vandaag hebben we voor het laatst boodschappen gedaan in Noorwegen in het stadje Fagernes. Je schrikt hier elke keer weer van de prijzen, alles is zoveel duurder dan in Holland. Voor een brood betaal je al gauw 3 tot 4 euro, een liter melk 3 euro, 1,5 kilo aardappels 4,50 euro en ga zo maar door. We zagen zakjes kersen staan in de aanbieding: 10 kronen, dus die zetten we in ons karretje. Bij de kassa sloegen ze 55 kronen aan, bleek het per ons te zijn, die hebben we maar weer retour laten slaan, 7 euro voor een paar kersen vonden we te gortig. Wel kopen we, vlakbij de supermarkt, heerlijke aardbeien bij de locale bevolking voor 20 kronen.

De camping is voor hier uitzonderlijk goedkoop: 145 kronen per nacht, hij is dan ook heel simpel, maar we staan hier prima. De meeste keren waren we tussen de 250 en 300 kronen kwijt. (10 kronen = 1,25 euro) Maar ondanks dat alles zo prijzig is, de schoonheid van de natuur maakt dit ruimschoots goed !

We hebben vandaag te maken met flinke windstoten, regelmatig slaat de deur van de caravan met een klap dicht en ook de luifel klappert flink. Maar de wind is niet koud en met de zon erbij is het toch 21 graden. Wim is gaan vissen, Dennis en ik hebben allebei een mooi boek.

Morgen trekken we door naar Oslo, vanwaar we overmorgen de boot naar Kiel nemen.

In de loop van de middag genieten we nog een keer van de heerlijke Noorse vis: eerst een broodje zalm en daarna ongepelde garnalen, wijntje erbij, zonnetje erbij…. Wat is het leven mooi !

We vinden het ondertussen heel gewoon dat we om 11 uur ’s avonds een spelletje spelen zonder de lamp aan te hoeven doen en echt donker wordt het dus helemaal niet.

Dag 33

dinsdag 6 Juli 2010

We waren vanmorgen al vroeg op pad (9.15 uur), want we willen een beetje op tijd in Oslo zijn. We rijden via de E 16, een snelweg in Noorwegen, maar te vergelijken met een voorrangsweg op de Veluwe, alleen dan met bergen, meren en veel minder verkeer. In Noorwegen zijn haast geen files, het is een van de grootste landen van Europa, maar telt slechts 4,5 miljoen inwoners.

Onderweg schieten er ineens twee reetjes de weg op. De eerste gaat voor onze auto langs, de tweede heeft minder geluk en stuitert onder de caravan door en overleeft het niet. Wim is er niet voor uitgeweken, dit is te gevaarlijk en we konden ook niet meteen stoppen. Later zagen we wat bloed en huid zitten onder de caravan, maar verder hebben we geen schade. Helaas is er weer een reetje minder op de wereld, that ’s life !

In de buurt van Oslo worden de bergen lager en wordt het drukker op de weg. Een tegenligger neemt de bocht een beetje ruim en komt met z’n autospiegel tegen die van ons, weer hebben we geluk, er is niets beschadigd. 3 keer is scheepsrecht, what’s next ??

Tegen half één zijn we op camping “Ekeberg”, hij ligt op een heuvel en je kijkt uit over de stad, ook kunnen we de skischans Holmenkollen zien. We eten wat en gaan dan Oslo verkennen.

We starten met het Vigelandspark, waar 212 beelden staan die de mens is al zijn vormen uitbeeldt. Centraal staat een 17 meter hoge monoliet, die bestaat uit 121 menselijke figuren, die elkaar ondersteunen en vasthouden.

Het is vandaag 25 graden en het is druk in het park, velen liggen in badkleding op het gras of slenteren langs de beelden. Het is heel indrukwekkend en sommige beelden zijn levensecht

Vervolgens rijden we naar het Kon-Tiki-museet (museum) waar het originele balsahouten vlot (Kon-Tiki) te zien is. Hiermee heeft Thor Heyerdahl, een Noor, in 1947 samen met zijn vijfkoppige bemanning in 101 dagen 8000 km. afgelegd van Peru naar Polynesië.

In 1970 zeilde hij met een boot, de Ra 2, helemaal gemaakt van papyrus, van Marokko naar Barbados. Ook deze boot was in het museum te bewonderen. Wim heeft in die tijd alles gevolgd over deze expeditie, dus hij vond het allemaal erg interessant.

Als laatste bezoeken we het Vikingskipshuset, waar 3 vikingschepen uit de 9de eeuw liggen, waarvan 2 nog redelijk in tact. De schepen zijn gevonden in grote grafheuvels en behoren tot de grootste cultuurschatten van Noorwegen. Ze werden gebruikt om de lichamen van hooggeplaatsten te vervoeren tijdens hun laatste reis naar het koninkrijk van de dood.

Om 5 uur staan we weer buiten, in 3,5 uur tijd hebben we Oslo bekeken. We zoeken nog even een LPG tankstation op en rijden dan terug naar de camping. Hoogste tijd voor een koel biertje, met dit hete weer.

Na een lekkere barbecue gaan we om half 9 de caravan in, want Nederland speelt de halve finale tegen Uruguay, laat ze die nou winnen ook, met 3 – 2. Dus zondag spelen ze in de finale, wat in 1974 voor het laatst gebeurde. We zullen deze wedstrijd wel in Dodewaard bekijken, want onze vakantie zit er dan op, helaas !

Dag 34

woensdag 7 Juli 2010

We staan te wachten op inscheping bij Color Line. Alles liep weer soepeltjes vanmorgen: we hadden ruim de tijd voor douche, ontbijt en om de spulletjes bij elkaar te zoeken. Je bent zo gewend dat alles in de caravan zit, nu moet alles weer in tassen, want we overnachten aan boord en kunnen dan niet meer bij de auto en caravan komen. Ik heb zelfs de laatste blikjes bier, Spa rood en wat wijn meegenomen, er is namelijk een koelkast in de hut. We gaan weer lekker 20 uur genieten op het luxe cruiseschip en morgen zoeken we een camping in Duitsland, voor 3 nachten.

Als één van de laatsten gaan we aan boord, het is dan al bijna 2 uur, we hebben dus 2 uren aan wal staan wachten ! Al die tijd is het schitterend weer geweest (we konden de mensen boven aan boord in de zon zien zitten!), maar na tweeën betrekt het en gaat het ook flink waaien, geen weer meer dus om buiten op het dek te zitten, helaas.

Het is een stuk drukker aan boord dan op de heenweg, we moesten zelfs wachten voor een vrij tafeltje bij “de Italiaan”, maar we hebben zin in een pizza. Vanwege de halve finale Duitsland – Spanje (om 21.00 uur) is het entertrainingsprogramma omgezet en zitten we al om half 5 naar allerlei musicalfragmenten te kijken van o.a. “Mary Poppins” en “Mama Mia” in de showlounge, dit keer uitgevoerd door een groep Russen. Ook vertoont een acrobate haar kunsten aan een lang zijden doek, dat vast zit aan het plafond, al met al een prima show.

Ondertussen varen we over het Skagerak, het open stuk water vanaf Zuid-Noorwegen naar Denemarken en je voelt de boot heen en weer gaan. Na de voorstelling gaan we dan ook eerst op pad voor reistabletten, want Wim voelt z’n maag al licht opspelen. Deze vinden we in de taxfree winkel, waar de prijzen dit keer echt beduidend lager zijn dan in Noorwegen. Vooral de drank wordt hier flink verkocht.

We hebben voor half 9 geboekt voor het “Scandinavisch buffet”, voor die tijd zit alles al vol, ook vanwege het voetbal natuurlijk. Er zijn ontzettend veel Duitsers aan boord. De wedstrijd is zelfs op een groot scherm te zien in de showlounge, na het buffet gaan we daar het laatste gedeelte wel bekijken.

Voor het eten gaan we nog even langs de winkels en kopen er van onze laatste kronen wat souvenirs. Daarna zoeken we de observation lounge op, die zich bevindt aan de voorkant van het schip op de 15de verdieping. We zien daarvandaan nog een grote vis, een soort dolfijn zwart met een witte vlek (orka ?), boven water uitkomen…

We drinken er een cocktail en gaan daarna naar de achterkant van het schip, op de 6de verdieping, voor het buffet. Het eten is zeer uitgebreid met allerlei soorten vis, vlees, groenten, kaas en desserts. Vooral Dennis laadt heel wat bordjes vol ! We zijn om 10 uur uitgegeten en kijken in onze hut (want de zaal zit helemaal vol en er wordt flink gerookt) naar het laatste stukje van de wedstrijd en zien net dat Spanje het enige doelpunt maakt. Wat een pech voor Duitsland, ik ben benieuwd hoe morgenvroeg de stemming aan boord is !

Na de wedstrijd gaan we naar bed, morgen is het weer vroeg dag !

Dag 35

donderdag 8 Juli 2010

Om 7 uur vanmorgen liep de wekker af, die heb je wel nodig, want binnen in het schip heb je geen daglicht. De hut is prima, alleen bij ons is het afzuigsysteem op het toilet kapot en dan krijg je soms vreemde luchtjes (zie foto!).

Om 8 uur zitten we aan het ontbijtbuffet, wat weer prima geregeld is, er is voor ieder wat wils. Daarna gaan we het dek op om de aankomst in de haven van Kiel mee te maken.

Er liggen diverse Nederlandse zeilboten en ook een paar onderzeeschepen.

Om 10 uur is de uitscheping en weer zijn we vrij vlot (na 10 minuten) buiten. Het had nog sneller gekund, maar de eigenaars van de auto voor ons, kwamen pas na tienen aanlopen. (Ze hadden ook nog hun hond de hele tijd in de wagen laten zitten !!) Eenmaal in Kiel is het gelijk warm, 26 graden en benauwd. De warmte is heel verschillend van die in Noorwegen. Ook het rijden is weer anders, die rechte snelwegen vervelen snel en Dennis heeft z’n leesboek maar weer gepakt. Ik mis Noorwegen nu al ! Om half 12 is het al tegen de 30 graden ! We verlaten de snelweg en rijden het laatste stuk over de Lüneberger Heide, ons doel is camping Heidesee in Oberohe/Fassberg.

We vinden een mooi plekje aan een vennetje, waarin je kunt zwemmen en vissen en we duiken voor het eerst in de vakantie het water in.

Verder is het te warm om iets te doen. We hebben ons eigen sanitaire huisje met douche, toilet en wastafel en de koude douche wordt regelmatig gebruikt. We moeten echt wennen aan het warme weer en vinden alledrie het klimaat van Noorwegen veel aangenamer. De koelkast staat op het maximum en kan de biertjes maar net gekoeld houden in het diepvriesvak en we hebben toch echt een prima koelkast.

’s Avonds met barbecuen blijkt dat het vlees het niet overleefd heeft, gelukkig zitten er nog een paar speklappen in de diepvries. In Noorwegen wilden we altijd een zonnig plekje en dat hadden we hier ook opgezocht, maar dat was dus niet zo slim !!

Dag 36

vrijdag 9 Juli 2010

We hebben vanmorgen heerlijk uitgeslapen, tot het te warm werd binnen. We ontbijten in zwemkleding (ook weer voor het eerst)

en gaan daarna, voor het laatst deze vakantie, boodschappen doen. Veel bier, fris en fruit. We hebben een kar vol en zouden in Noorwegen alleen al voor het bier veel meer kwijt geweest zijn, dan nu voor 2 dagen eten en drinken.

Het viel ons gister meteen op hoe geel en droog het gras is en dat de struiken hun blaadjes laten hangen.

Het is inmiddels 35 graden, gelukkig staat er een beetje wind. We eten kersen (3 euro de kilo), aardbeien, meloen en garnalen en drinken bier, water en wijn. We lezen een boek, doen spelletjes en springen regelmatig onder de koude douche, zo kom je de dag wel door !

Nu besef je pas dat het in Nederland en Duitsland en een groot deel van Europa al een week of 3 zo heet is. Loom weer, waar alles je al gauw te veel is en je alleen maar in de schaduw of binnen wilt zijn.

In Noorwegen zochten we de zon op, hoefden we ons niet in te smeren met zonnebrandmiddel, deden we vaak tegen zessen al een vest aan en sokken…

We blijven tot 12 uur ’s avonds buiten spelletjes doen, wel met de lamp aan en als we gaan slapen is het nog 24 graden buiten (binnen 27 graden!)

dag 37

zaterdag 10 Juli 2010

Om 8 uur zijn we opgestaan (24 graden) want we willen nog wat ondernemen vandaag: zo’n 15 kilometer hier vandaan in Munster (zonder umlaut) staat het Deutsches Panzermuseum, echt iets voor Dennis.

Er staan minstens 100 oorlogsvoertuigen opgesteld, die ook echt gebruikt zijn.

We verblijven er ruim 3 uur (het is er ook een stuk koeler dan buiten) en maken heel wat film en foto’s. Ook staan er poppen met originele kleding aan en zijn er korte filmpjes te zien. We hebben nog nooit zoveel rupsvoertuigen bij elkaar gezien.

Buiten stond een pantservoertuig dat je van binnen mocht bekijken, Dennis is er even in geweest, maar het was er stik heet.

De rest van de dag hebben we geluierd, het is ruim 37 graden, er is haast geen wind en zelfs zwemmen in het meer geeft nauwelijks verkoeling.

We zijn blij met de koude douche, zo vlak naast de deur.

Na de laatste barbecue, deze vakantie, kijken we de wedstrijd Duitsland – Uruguay (de strijd om de 3de en 4de plaats) van buiten af door het open raam van de caravan. Het is te heet om binnen te zitten. Het is wel apart: je hoort de Duitsers juichen als er een doelpunt valt, maar omdat we via Nederland kijken lopen we zo’n 5 seconden achter en moet het doelpunt voor ons nog gemaakt worden. Ze eindigen met 3 – 2 voor Duitsland. We jokeren tot 12 uur buiten (bij 23 graden) met de lamp aan en doven dan het licht, om naar de heldere sterrenhemel te kijken. Dit was in Noorwegen niet mogelijk, want daar bleef het licht.

laatste dag

Dag 38 zondag 11 Juli 2010

De vakantie zit erop. Het eerste stuk huiswaarts rijden we op provinciale wegen door bossen en leuke boeren dorpjes. Eenmaal op de snelweg is het weer saai rijden. De lucht is helemaal betrokken en met ruim 30 graden is het dus flink benauwd, krijgen we eindelijk onweer ?? Na de middag trekt de lucht weer helemaal open en het wordt 33 graden.

We rijden met open ramen en de airco aan, zo is het prima te doen. Tegen half 5 zijn we thuis, we hebben in totaal zo’n 4500 km. gereden. We gaan eerst bij ma langs, waar Marcel en Marieke ook zijn. Nadat we een heleboel bijgepraat hebben, verhuizen we naar boven waar M + M de barbecue, op hun dakterras, klaar hebben staan. ’s Avonds kijken we, in het oranje uitgedost, de finale Nederland – Spanje, die we helaas met 0 – 1 verliezen !!

Duitsland 2010

3 dagen naar Badmunster Eifel

Korte trip met onze oldtimer naar Bad Münstereifel

We zijn 3 daagjes (13 tot en met 15 april 2010) op pad geweest met de oldtimer, van dinsdagmorgen 10 uur tot donderdagavond 6 uur. In die paar dagen hebben we 410 miles (=657.6 km) afgelegd. De TomTom was ingesteld op 60 km/uur, zodat we niet op snelwegen terecht zouden komen. Wim had vorig jaar via: www.hotelkamerveiling.nl op diverse arrangementen een bod gedaan en een aantal arrangementen voor weinig geld gewonnen, dus het werd tijd dat we er ook eens wat op gingen maken, voor ze verlopen zijn. Het eerste arrangement is al prima bevallen. We hadden een waardebon voor 2 romantische overnachtingen in Bad Münstereifel, dit ligt in de buurt van Bonn. We hebben redelijk weer gehad, gemiddeld 15 graden en maar een paar spatjes regen, alleen de wind was erg fris. Toch hebben we de hele tijd met open kap gereden, in de auto zit gelukkig een prima verwarming en met een dikke jas aan en dito shawl om, kom je een heel eind.

De heenreis door Duitsland was vrij saai: we waren via Kleve gereden en dan zo naar het zuiden, waardoor je langs veel vlak landbouw gebied komt, ook waren er weinig leuke plaatsjes onderweg. Net voor Bad Münstereifel begon het iets heuvelachtiger te worden en toen we het stadje in reden waren we helemaal verrast.

Het is een prachtig oud stadje uit 830 en heeft rondom een stadsmuur met diverse poorten. Er stoomt een riviertje door de oude kern en er staan veel karakteristieke vakwerkhuizen.

Ons verblijf bleek in een echte Burcht te zijn en ons appartement bestond uit maar liefst 4 verdiepingen, allen verbonden door een wenteltrap.

Beneden was een halletje, iets hoger lag een prachtige badkamer, weer diverse treden verder (totaal 64 treden, die we heel wat keren op en af zijn geweest!!) was de woonruimte met keukentje en op de vierde verdieping stond een hemelbed, ook was daar een tweede toilet met wasruimte.

Vanuit de bovenste 2 etages had je een prachtig uitzicht over het stadje en ook een balkon ontbrak niet.

In een van de raamkozijnen stond zelfs een echt ridderharnas, we werden dus “bewaakt”.

Onze aankomst was tegen tweeën en nadat we wat gegeten hadden zijn we het stadje gaan verkennen en natuurlijk moest de stadsmuur ook beklommen worden.

Bij het arrangement hoorden tevens 2 maaltijden en een daarvan was in het “brouwhuis” in de stad, wat ook eigendom is van de burcht. In een gezellig zaaltje kregen we een flinke schaal met allerlei soorten worst (ze hebben een eigen worstmaker) en daarbij werden diverse potten zelfgemaakte mosterd geserveerd. En natuurlijk drink je in een brouwhuis bier, uit een grote pul, alles bij elkaar was het een prima maaltijd.

De avond hebben we verder doorgebracht in ons leuke huisje, waar we nog een fles sekt (ook een “cadeautje van het huis”) soldaat gemaakt hebben.

Woensdagmorgen zijn we, na een uitgebreid ontbijt (met veel worst!) eerst naar Brühl gereden, waar we de oldtimer vereeuwigd hebben bij het barokpaleis Augustusburg

en bij kasteel Falkenlust (we hebben ze geen van beiden van binnen bekeken)

en daarna zijn we doorgereden naar Monschau, een prachtig plaatsje in de Eifel waar de Roer doorheen stroomt. De rit was heel wat afwisselender dan de dag ervoor, we kwamen langs leuke kleine dorpjes en het gebied was heel heuvelachtig met hellingen van wel 10%. In het stadje Monschau hebben we lekker gewandeld,

veel foto’s gemaakt en in het zonnetje zittend, heerlijke warme apfelströdel met cappuccino genuttigd.

Je krijgt zo’n echt vakantiegevoel over je, ook al ben je maar een paar dagen weg!

Tegen vieren waren we terug in Bad Münstereifel, we reden weer door het leuke centrum en altijd zijn er weer mensen die je (de auto dan!) aanstaren en leuke opmerkingen maken over onze mooie oldtimer!

Op ons balkonnetje hebben we wat gelezen en gedronken en tegen zessen werd het tijd voor ons “candle light 3 gangen diner” in de burcht.

Ook hier kregen we eerst weer diverse smaken mosterd met brood erbij. Het eten was prima en na een “obstler” als afsluiter, zijn we richting appartement gegaan. Bij de burcht is ook een winkeltje waar ze allerlei soorten wijn en mosterd verkopen, we hebben dus diverse smaken mosterd en een paar flesjes wijn achter in de oldtimer liggen.

We lagen al vroeg (10 uur!) op bed, de hele dag in de buitenlucht maakt toch slaperig! Na het ontbijt met een glaasje sekt (en dat om 9 uur ’s morgens!) vertrekken we weer uit Bad |Münstereifel.

We hebben de TomTom zo ingesteld, dat we via Malmedy (in België) rijden, zodat we een heel andere route nemen. Het plaatsje Malmedy stelt niet veel voor, maar de totale route is veel interessanter.

We komen door bossen, langs meertjes, over hoge heuvels en door pittoreske dorpjes. We rijden afwisselend door Duitsland, België, Duitsland, Nederland, weer Duitsland en dan weer door Nederland. Maar goed dat je geen paspoort meer nodig hebt tegenwoordig.

Net voor we voor het laatst Duitsland nog een keer aandoen komen we in Schinveld (een klein plaatsje net boven Brunssum) en zien daar een leuk restaurant: de Schinvelder Hoeve.

Daar hebben we op de binnenplaats in het zonnetje heerlijk geluncht.

De hoeve zag er echt prachtig uit en ook binnen was alles heel luxe, een echte aanrader!

Daarna hadden we nog een paar uurtjes te gaan voor we weer thuis waren, maar het zonnetje scheen volop (de verwarming was allang uit!) en langs plaatsjes als Roermond, Horst, Cuijk en Groesbeek, om er maar een paar te noemen, is het heerlijk rijden. Na de brug van Nijmegen hebben we de dijk “gepakt”

en met een voldaan gevoel keerden we huiswaarts, op naar de volgende “hotelbon”!

Afrika 2010

Kenya – Tanzania en Zanzibar

Tijdens deze vakantie hebben we in Kenia en Tanzania veel wilde dieren gezien, maar de armoede in Afrika was schrijnend, met name de contrasten tussen plaatselijke bevolking en de toeristen resorts was absurd.

Op Zanzibar hebben wij ons duikbrevet gehaald.

Een reactie op dit verslag kan gemaild worden naar wblits@hotmail.com

dag 1

1e dag – Maandag 18 Januari

We gaan weer aan een nieuw avontuur beginnen: 4 weken naar Kenia, Tanzania en Zanzibar.

We zijn gistermiddag al van huis vertrokken en hebben geslapen in het Schiphol A4 Hotel (een Valk-concern). Dennis heeft ons weggebracht. We hadden een heel luxe kamer met bubbelbad en stoomcabine.

Vanuit het bad hebben we de halve finale van “op zoek naar Mary Poppins” gezien (Pas over 4 weken zullen we weten wie gewonnen heeft!). Voordat we naar de kamer gingen hebben we met Dennis heerlijk uitgebreid gegeten in het restaurant.

Het is wel een relaxte manier om de vakantie te beginnen: je staat ’s morgens niet in de file en de auto is gewoon thuis. Na een uitgebreid ontbijt brengt een shuttlebus ons in 5 minuten naar het vliegveld. Ons vliegtuig naar Nairobi vertrekt om 10.20 uur en we zijn mooi op tijd op Schiphol. Van te voren hadden we thuis al ingecheckt en zo gezorgd dat we plaatsen met veel beenruimte kregen, ideaal voor Wim, want we moeten wel 8 uur vliegen.

De vliegreis is zonder problemen verlopen. Onderweg hebben we een paar films gekeken: Fame en”Komt een Vrouw bij de dokter (alleen ik) en wat gelezen. Het eten is minder goed dan we gewend zijn bij andere lucht- vaart-organisaties (we vliegen nu met KLM). Om 20.15 uur lokale tijd (2 uur later dan in Nederland) landen we bij Nairobi. Eerst moeten we een visa halen van 25 Am.Dollar per persoon (gouden handel!) en daarna duurt het een tijdje voor we de koffers hebben, maar we missen niets en daar ben ik altijd weer blij om. We worden buiten al opgewacht door 2 personen, we krijgen nog een keer uitleg over de eerste week in Kenia en worden daarna afgezet bij het hotel (Sarova Panafric). We trekken wat luchtiger kleding aan en om half elf zitten we buiten met een biertje en een klein hapje.

Daarbij nemen we onze eerste malaria pil (Malarone), die we de hele vakantie moeten slikken, tot en met 1 week na thuiskomst. Het is zo’n 20 graden, lekker om mee te starten!

dag 2

2e dag – Dinsdag 19 Januari

We hebben een heel afwisselende dag gehad. Hij begon fris en bewolkt, maar tegen de tijd dat onze chauffeur/ gids ons op kwam halen (10 uur) begon de zon te schijnen, wel waait er de hele dag een verfrissende wind. Als eerste zijn we naar het Nairobi N.P. geweest, waar olifantenwezen verzorgd worden.

In totaal waren het er 19. Ze komen van diverse Nationale Parken uit Kenia, waar de moeder dood of gewond gevonden is. Elke 3 uur krijgen de weesjes melk uit een grote fles

en een heel team staat voor ze klaar, ook om met ze te spelen. Na 3 jaar gaan ze terug de vrije natuur in.

In het park zien we ook nog apen, een giraf en veel knobbelzwijnen met jongen. Nadat we een uur naar de capriolen van de olifanten hebben gekeken rijden we naar the Giraffe Centre. Dit is een plaats waar je giraffen van dichtbij kunt bekijken en zelfs voeren, wat we natuurlijk ook gedaan hebben.

Wim heeft de giraf zelfs een kusje gegeven (net als Dikkertje Dap!). Tevens wordt er van alles over ze verteld. Wist je dat een giraf maar 30 minuten slaapt per dag en dat hij dat staande doet met zijn ogen open? En dat hij wel 65 kg. eet op een dag! We hebben een heel intelligente en gezellige chauffeur (Eduard),die ons veel van het land weet te vertellen. Samen met hem gaan we naar het Karen Blixen museum, waar we eerst een heerlijke visschotel nuttigen, lekker buiten in een mooie tuin.

Vervolgens bekijken we het huis van Karen waar in 1985 de film: Out of Africa is opgenomen. Veel originele spullen of rekwisieten van de film zijn er terug te vinden. Karen was een Deense vrouw die jaren in Nairobi heeft gewoond en veel voor de bevolking heeft gedaan.

Als laatste rijden we naar een soort fabriekje met de naam Kazuri, waar kralen gemaakt worden van klei. Ze worden stuk voor stuk met de hand gekneed en gaan vervolgens de oven in.

Daarna worden ze beschilderd, waarna ze een tweede keer verhit worden. Ook het rijgen van de kettingen gebeurd met de hand.

In een shopje kon je daarna nog het eindresultaat bekijken en natuurlijk ook kopen. Ik kon het niet laten en heb diverse kettingen gekocht.

De hele dag tijdens het rijden viel het op dat er zoveel mensen langs de weg lopen. Ze wandelen vaak uren om bij hun werk te komen en verdienen er vaak maar een paar dollar mee. Ook kwamen we langs een grote sloppenwijk (slam), waar ruim een half miljoen mensen leven onder de armoedegrens.

Er is hier (in Nairobi) veel verschil tussen rijk en arm. Een gevaar op de weg zijn de matatu’s: kleine busjes vol lokale bevolking die vrij hard over de weg scheuren. Ook zie je locals in open wagens als vee vervoerd worden.

Veel lijkt op wat we 5 jaar terug gezien hebben in Zuid-Afrika, ook daar zag je veel mensen achter stalletjes met eten of andere waar langs de weg, om zo een centje bij te verdienen. Een verschil met Zuid-Afrika is dat hier iedereen zwart is, daar werden de belangrijke taken door blanken uitgevoerd, hier zijn de toeristen de enige met een lichte huidskleur. Water is hier ook geen gemeen goed. We zagen diverse mensen water uit sloten scheppen, met een soort pan, dit is uitermate onhygiënisch, maar ja, als je geen geld hebt of niet beter weet… Het was een vermoeiende dag en terwijl ik zit te schrijven doet Wim even een dutje. Zodirect gaan we wat eten en drinken beneden en daarna op tijd naar bed, want morgen worden we al om 7.15 uur opgehaald.

dag 3

3e dag – Woensdag 20 Januari

Vanmorgen zijn we om 7.15 uur, na het ontbijt, opgehaald door Tom, onze gids/chauffeur voor de komende 7 dagen. Hij heeft gelijk al moeite om onze koffers in het busje te krijgen (terwijl ze in Nederland zeiden dat “harde koffers” geen probleem was!). We moeten nog 2 andere mensen oppikken, een jong Fins koppel. Zij heet toevallig ook Marja en zijn naam is Jani. Nairobi is een drukke stad en we stonden dan ook aardig vast in de “traffic”. Buiten de stad was het flink scheuren om op tijd bij Masai Mara (ons eerste kamp) aan te komen. De wegen zijn vrij slecht, er zitten grote kuilen in en om de haverklap zijn er grote hoge drempels, waar je stapvoets overheen moet rijden. En hoe verder we rijden, hoe slechter de weg wordt. Halverwege zijn we gestopt bij een giftshop, waar een schone toilet was en waar je iets kon drinken. In de shop was veel houtsnijwerk te koop.

We zagen een paar prachtige schalen met dieren erop, maar ze vroegen er bijna 500,- dollar voor. Na wat gepingel waren ze gezakt naar 120,- euro, maar dat was nog veel te duur; we hebben dus niks gekocht. Wel hebben we hier onze voorraad water ingeslagen. Flesjes van een halve liter en dan 8 per dag, welke in de koelbox in het busje koud gehouden en steeds aangevuld worden door Tom. Onderweg zien we veel Masai, een bedoeïenenvolk wat leeft van de veeteelt.

Ze dragen rode gewaden en lopen met een paar koeien of een hele kudde schapen over de vlaktes. Ook hebben ze vaak grote gaten in hun oorlellen met sieraden erin. Later die morgen bezoeken we ook een Masai-“dorpje”. We zien een groep mensen die leven in hutten van hout en klei, die zijn dichtgesmeerd met koeienstront. Ze zingen en dansen voor ons ( tijdens het dansen springen ze hoog in de lucht)

en we mogen een hutje van binnen bekijken. Alles is heel primitief,

maar ook hier heeft het toerisme toegeslagen, want we moeten er wel voor betalen. Ook proberen ze ons “zelfgemaakte” spulletjes te verkopen. Normaal loopt er ook vee rond en onze schoenen zaten dan ook onder de stront.

Voor we naar de giftshop gingen waren we al gestopt bij een bank, in het stadje Narok, om geld te wisselen, dit vanwege het Masai-dorp waar ze geen dollars aan namen. De automaat was buiten werking dus moesten we binnen wisselen, het duurde allemaal aardig lang en de koers was vrij ongunstig. Ook hebben we onderweg een ballonvaart besproken voor morgenvroeg. Tegen tweeën kwamen we aan bij Masai Mara, in het Mara Sarova Camp, voor die tijd hebben we al impala’s, zebra’s en gazellen gespot.

Na het welkom en de nodige uitleg zijn we eerst gaan lunchen samen met de Finnen. We zijn al iets meer over elkaar te weten gekomen: ze werken allebei in het ziekenhuis, maken veel uren en kunnen daarom vaak op vakantie. In de winter maanden kan het 30 graden vriezen en hebben ze maar een half uur licht per dag, dus dat is de tijd om naar warme landen te gaan. Na de lunch krijgen we onze “tent” te zien, het ziet er prima uit,

alleen hebben we maar een half uurtje om te douchen en om te kleden voor we onze eerste game-drive hebben. Om 4 uur staan de busjes (we zijn natuurlijk niet de enige) voor de tocht klaar, het dak omhoog, zodat je goed foto’s of film kan maken. We rijden over onverharde wegen of over gras-tracks, maar gelukkig iets rustiger dan vanmorgen. Binnen 10 minuten zien we al een groep olifanten op een paar meter afstand voorbij wandelen.

Via de mobilofoon horen we dat er een cheeta gespot is, dus gaan alle busjes die richting op. Hij is helaas vrij ver weg en Wim krijgt hem niet goed in beeld. Wel zien we een topi, een giraf, struisvogels, gieren en buffels.

en een groep leeuwen die een buffel aan het verslinden is, ook hier stonden weer diverse busjes bij.

Onze game-drive wordt afgesloten met een schitterende, Afrikaanse zonsondergang.

We zijn pas tegen 7 uur terug in het kamp, er brand een vuur in de open haard en een local zingt liedjes bij gitaarmuziek. We genieten, met een wijntje, nog even na van de afgelopen dag.

Daarna gaan we naar de tent om om te kleden en keren weer terug naar het ressort, waar we buiten de maaltijd nuttigen. Het eten is prima, maar de drankjes zijn aan de prijs. De Masai groep die we ’s middags in het dorp gezien hebben, komt nog een keer langs: zingend, springend en joelend. Volgens Wim net een stel kippen die hun ei niet kwijt kunnen.

Tegen tienen duiken we ons bed in, morgen moeten we weer vroeg op!

dag 4

4e dag – Donderdag 21 Januari

We zijn al voor half 5 uit bed, gauw douchen, aankleden en richting receptie. Daar drinken we een kop koffie en dan rijden we in het donker naar een open plek, waar de ballon klaar ligt.

De lucht is helder, vol sterren en er staat een lichte wind. Tegen zessen gaan we de lucht in, in een mand met 16 personen. Je staat met 2 personen in een compartiment en hebt genoeg ruimte.

We blijven vrij laag bij de grond en kunnen alles prima zien. Al vrij snel spotten we een groep olifanten met jongen. We varen maar een paar meter hoog over ze heen, dit vinden ze niet leuk, hun oren gaan wijd uit en de jongen gaan tussen de volwassen olifanten in staan.(Volgens onze kapitein zouden ze ons veranderen in sandwiches, als we nu een noodlanding moesten maken!).

Daarna zien we struisvogels, gazellen, meerdere kuddes olifanten en een giraf. Ook de zonsopkomst is mooi om te zien.

We zijn in totaal 1 ½ uur in de lucht en nog maar een paar kilometer verwijderd van Tanzania.

We landen vrij zacht in het hoge gras en worden daarna weer met de jeeps naar een heuvel gebracht waar een uitgebreide maaltijd met champagne klaar staat. Zo prachtig, ontbijten in de vrije natuur!

We krijgen een certificaat en kopen een CD-rom met foto’s van de ballonvaart. Dan komt Tom weer met ons busje en maken we aansluitend een game-drive tot ongeveer 12 uur. We zien weer olifanten, topi’s en warthogs (knobbelzwijnen).

Maar het mooiste is toch wel het paren van 2 leeuwen te zien. Dit is binnen 8 seconden gebeurd, dus we hadden echt geluk en dat op maar een paar meter afstand!

(Zo te zien is hij trots op wat hij gepresteerd heeft!)

We rijden weer in een heel ander gebied dan gisteren, over veel zandwegen, rotsen en tussen de heuvels door. Half december is er veel regen gevallen (niet normaal voor die tijd) en daardoor is er overal voldoende water en zijn sommige paden nog drassig.

Rond de middag zijn we terug bij de tent en nu hebben we tot 4 uur de tijd voor ons zelf. We lunchen heerlijk buiten op de veranda van het restaurant en daarna luieren en lezen we wat.

Om 4 uur staat het busje weer klaar met het dak omhoog, wat betekent dat we weer gaan game-driven. Na een paar minuten rijden zien we een groep baboons, deze apen (bavianen) met hun hondachtige vooruitstekende snuit en de vrouwtjes met hun kale konten, leven veel in groepen. Een vrouwtje heeft een jongen op haar rug.

We zien diverse mooie vogels, waaronder deze prachtige ijsvogel.

2 keer over loopt er een groep olifanten langs onze auto, we staan er midden tussenin.

Ook zien we een jakhals, hyena’s en struisvogels, waarvan er 1 een heleboel jonkies heeft.

Verder zien we veel luie leeuwinnen, sommigen met welpjes.

Tegen 7 uur zijn we terug, nadat we een mooie zonsondergang hebben gezien.

We drinken een wijntje bij de open haard, weer met muziek erbij en besluiten gelijk door te gaan naar het restaurant, zonder eerst om te kleden. Dit keer is het geen buffet, maar a la carte, het eten is prima, wel afgestemd op de Europese smaak. Daarna gaan we gauw naar bed, want we moeten morgen alweer om half 6 op.

dag 5

5e dag – Vrijdag 22 Januari

Vannacht was er veel kabaal van apen en vogels, maar we hebben redelijk goed geslapen. Na het ontbijt gaan we weer de bus in, de koffers zijn weer ingepakt en worden weer achter in het busje gepropt, dit is een bijna dagelijkse handeling. We hebben een lange rit voor de boeg, zo’n 350 km. Het eerste stuk is weer slecht en we zitten te schudden in de auto. Wel zien we nog allerlei dieren: een grote groep bavianen, veel zebra’s, die we in het park niet gezien hebben (de meeste zijn naar Tanzania) en veel soorten gazellen.

In de plaats Narok tanken we en het valt ons weer op hoe vies alles overal is: aan de kant van de weg zijn diepe geulen vol afval en alles is heel stoffig.

We stoppen 2 keer onderweg bij een giftshop, waar we gelijk naar het toilet kunnen, ze proberen ons weer van alles te verkopen. Bij de 2de stop zijn ze bezig met houtbewerking, maar volgens ons is het een beetje show.

We kopen niks, de koffer is vol en ze vragen veel te hoge prijzen. Tegen half 2 komen we aan bij Lake Nakuru, in the Lion Hill Lodge. Het huisje is iets simpeler dan de tent in het vorige kamp, maar alles is aanwezig.

Na de lunch kunnen we tot 4 uur weer relaxen, we verkennen de omgeving en pakken daarna een leesboek. Het is weer vrij warm vandaag, zo’n 30 graden.Voor je het weet is het 4 uur en gaan we weer op pad.

Dit N.P. is weer heel anders dan het vorige: er zijn veel baboons, maar ook een ander type, de franje aap. De dieren hebben een opvallende vacht, deze is overwegend zwart, maar de haren op de onderste helft van de rug zijn extra lang en wit, net als de staart, ook het gezicht is wit omrand.

We zien weer jakhalzen en hyena’s, deze vind je vaak bij elkaar. We rijden naar het sodameer waar duizenden flamingo’s staan of net opvliegen, een prachtig gezicht.

Ook zijn er heel veel buffels.

Even later zien we zebra’s en voor het eerst de witte neushoorn.

Zelfs een waterval komt voor in het park, vlakbij een camping plaats (deze wordt ’s nachts bewaakt!)

Dan krijgen we bericht dat er een luipaard gespot is, een van de big five, de moeilijkste om te vinden. Tom zet er flink de gang in om op tijd bij het roofdier te zijn. Bij aankomst staan er nog 15 busjes, maar het is ook wel heel bijzonder: 1 luipaard zit in de mik van een boom (wat een mooie staart heeft dit dier) en iets verderop loopt er een in het hoge gras op zoek naar prooi. We hebben dus “the big five” allemaal gezien en we zijn pas 5 dagen in Kenia.

Tegen half 7 zijn we terug op het kamp, we voelen ons vrij stoffig en wassen ons snel, want om 7 uur is er een show met dans. Bij een kampvuur nemen we een wijntje en pas tegen half 8 begint de dansshow.

Deze is werkelijk goed opgezet, er wordt door 10 personen gezongen, op trommels gespeeld en gedanst. Ook het publiek moet mee doen (ik dus ook). Naderhand komen ze nog nader kennis maken, echt gezellig.

Daarna gaan we eten, weer lekker buiten. Bij de mensen aan het tafeltje naast ons is er 1 jarig: een groep van ruim 10 Afrikanen (ook enkelen van de dansgroep) komt zingend en dansend met een taart naar ze toe, ook wij worden omringd, echt hartverwarmend. Ik ben benieuwd wat ons op 3 februari te wachten staat! Tegen half 10 gaan we weer richting huisje, nog even alle belevenissen opschrijven en dan gauw onder de klamboe, want morgen hebben we om 6.30 uur alweer een game-drive

dag 6

6e dag – Zaterdag 23 Januari

Dennis wordt vandaag 24 jaar. Normaal bellen we om 12 uur ’s nachts, maar nu liggen we al uren plat. Om 2 uur gaat de telefoon en belt Dennis zelf. We praten even en beloven ’s middags terug te bellen. Na een kop koffie zitten we om half 7 weer in de bus. Het dak is weer omhoog, maar het is nog knap fris, je hebt nog wel een vest nodig. We zijn net op weg als we een nijlpaard zien in de verte, deze komen hier haast niet voor. Even verderop stopt Tom opeens, op nog geen meter van de weg ligt een grote leeuw ons aan te kijken.

Iets verderop ligt ook een leeuwin. Ze staat op, loopt een keer om de leeuw heen ten teken dat ze wil paren, hij klimt er achterop en zo zien we voor de tweede keer het natuurlijke proces tussen male en female.

Ook nu is het weer binnen 8 seconden gebeurd.

Vlak erna zien we een groep baboons met veel jonkies, ze zijn druk aan het klauteren en spelen. De natuur is al volop in beweging.

Ook een witte neushoorn met zijn jong zien we een eind verderop, deze dieren, die wel 2000 kg. kunnen wegen, krijg je niet gauw van dichtbij te zien.

We rijden weer richting het meer waar een grote kudde buffels net aan het ontwaken is.

Inmiddels is de zon al even op en ziet alles er nog mooier uit.

We rijden een heuvel op, waar een hele grote groep bavianen woont, samen met klipdassies, een soort grote hamsters. De apen zijn best brutaal en 1 klimt zelfs in een busje. Je hebt vanaf deze plek een prachtig uitzicht over het meer.

We maken weer veel foto’s (samen hebben we er al zo’n 1200 stuks gemaakt en Wim heeft natuurlijk ook al heel veel gefilmd!)

Later zien we nog waterbokken, die alleen in dit park voorkomen en natuurlijk impala’s, allerlei soorten gazelles en herten en nog een jakhals (hij lijkt veel op een vos).

Tegen 8.15 uur zijn we terug bij het kamp om te ontbijten. We krijgen hetzelfde tafeltje als gisteravond, buiten, nu in het zonnetje.

Om 9 uur moeten we ons al weer melden bij Tom, de koffers zijn netjes opgehaald door 2 Kenianen (die sjouwen zich, voor een dollar (70 euro cent), een ongeluk met onze zware koffers!) en we gaan op weg naar Lake Naivasha, waar we gister al langs kwamen. In deze streek wonen veel Nederlandse bloemenkwekers, het klimaat is hier erg gunstig, er is water voldoende aanwezig en het vliegveld van Nairobi is maar anderhalf uur rijden van Naivasha. De bloemen die in de vroege ochtend geoogst worden, liggen vaak de volgende dag al in de Nederlandse bloemenwinkels.

Daar aangekomen stoppen we in het stadje, de Finnen moeten geld wisselen. Gelijk komen er een paar Afrikanen op ons af, die ons spulletjes willen verkopen. Voor 6 dollars heb ik een set onderzetters en een mooie plaat van zebra’s en giraffen, nadat Wim natuurlijk flink gepingeld had. Bij het meer hebben we een boottocht gemaakt.

Langs de kant zien we allerlei soorten vogels en in het water zaten diverse groepen nijlpaarden. Hele families hippo’s leven bij elkaar, hun huid is vrij dun, daarom blijven ze overdag in het water en komen ze ’s nachts aan wal. Ook hier zijn we weer getuige van het paringsritueel, alleen duurt het iets langer als bij de leeuwen, ongeveer 25 minuten, al die tijd is het vrouwtje onder water en staat de rest van de familie eromheen, gezellig, hè?

In hetzelfde meer werd gezeild door een groep kinderen en waren veel locals zich aan het wassen, soms poedelnaakt.

Ook zagen we zeearenden in de bomen, die je kunt lokken met vis. Onze “kapitein” gooide een stuk in het water en de arend pakte het zo, al vliegend, tussen zijn klauwen.

Na de boottrip brengt Tom ons (dit keer slaapt de groep in 2 verschillende hotels) naar Great Rift Valley Lodge, boven op een heuvel met uitzicht op het meer. De weg er naar toe is erg slecht en na 11 km. zijn we helemaal geradbraakt. Na de lunch doe ik een dutje en Wim gaat het park om de lodge verkennen, er zijn ontzettend veel verschillende bloemen te zien.

Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail Image Thumbnail
Image Thumbnail

Later maken we dezelfde wandeling samen nog een keer. Onze kamer is erg mooi, het uitzicht is ook niet verkeerd en we kunnen heerlijk op het balkon zitten.

Tegen 7 uur gaan we naar het restaurant, we gaan buiten zitten, bestellen een fles wijn, maar bij het openmaken ervan knoeit de ober wijn op Wim z’n beige broek en nieuwe overhemd en niet zo’n klein beetje ook. De knaap zegt dat hij de kleding wel zal wassen en morgenvroeg aan ons terug zal geven bij de bar. We vertrouwen dat niet en brengen de spullen naar de receptie, die het gelijk door geeft aan de laundry.

Morgenvroeg halen we het op en dan zien we wel of alle vlekken eruit zijn. De ober laat zich, nadat we naar zijn naam gevraagd hebben, niet meer zien. Het eten is redelijk, het minste van de ressorts tot nu toe en ook is alles vrij onpersoonlijk. Als we om half 10 terug komen op de kamer is er nog niets opgeruimd of klaargemaakt. Normaal doen ze de klamboe om het bed en spuiten ze tegen de muggen, nu doen we dat gewoon zelf (ook geen probleem!) We doen nog een spelletje en duiken dan ons bed in, voor het eerst kunnen we ruim 8 uur slapen.

dag 7

7e dag – Zondag 24 Januari

We hebben prima geslapen vannacht en werden zonder wekker al om half 7 wakker. Wim kan nog steeds zijn ontlasting niet kwijt, wat natuurlijk knap vervelend is, terwijl het er bij mij waterdun uitkomt en we eten en drinken hetzelfde!! Tegen 8 uur gaan we naar de receptie om de kleding op te halen, de vlekken zijn er dus niet goed uitgegaan. De manager van het ressort komt erbij en wil al onze gegevens hebben, zodat hij het later via E-mail op kan lossen, ook ons bankrek.nr. geven we door. De wijn en drankjes van de lunch hoeven we niet te betalen. (Later terug in Nederland krijgen we een mail met nogmaals de verontschuldigingen en dat het niet expres gebeurde en daar blijft het bij!) Tom en de Finnen zijn inmiddels al aangekomen, we nemen heel snel een ontbijtje en daarna hobbelen we weer 11 km., over het werkelijk ontzettend slechte wegdek, naar beneden. We zeiden al: in Holland zou zo’n hotel geen bestaansrecht hebben, niemand rijdt over zo’n weg. Daarna rijden we een stuk over de hoofdweg Nairobi – Nakuru, welke doorloopt tot in Oeganda. Dit is de enige weg die te vergelijken is met de wegen in Holland, verder zijn alle wegen vol kuilen en gaan we vaak slingerend over de weg. Je kunt zien dat het zondag is vandaag. Iedereen die langs de weg loopt heeft z’n mooiste kleren aan, vaak zijn ze op weg naar de kerk.

Je ziet hier nog veel ezels die een kar trekken en ook mensen op de fiets met wel 6 jerrycans om vers water te halen.

De weg is inmiddels veranderd in een zandweg met keien en diepe gaten. We hobbelen wat af, maar het landschap blijft wisselen en is erg interessant. We passeren heel wat kleine dorpjes en elke keer weer valt het op hoe armoedig alles is.

Tegen 11 uur stoppen we voor een sanitaire stop en omdat we precies op de evenaar zijn.

We krijgen een demonstratie te zien: op het noordelijk halfrond draait water rechtsom, op het zuidelijke gedeelte linksom en precies op de scheidingslijn valt het recht naar beneden.(Dit tonen ze aan door water via een trechter in een bak te laten lopen. In het water ligt een lucifer, deze draait langzaam rond maar blijft werkelijk stil liggen precies op de evenaar.)

We “krijgen” (voor 2 dollar) een certificaat voor het passeren van de “equator”. We horen dichtbij zingen, wat een groep locals blijkt te zijn, in een gebouwtje dat dienst doet als kerk. Het klonk erg mooi. Vanaf nu wordt de weg nog slechter en ook is alles veel droger. De temperatuur stijgt naar 36 graden, wat ons aan Australië doet denken.

Ook dromedarissen komen hier voor, ze worden gehouden voor de melk en hun vlees, evenals de koeien.

Rechts van ons zien we in de verte Mount Kenya, met zijn besneeuwde top. Tegen tweeën stoppen we voor de lunch, we hebben pakketten meegekregen, omdat we niet op tijd bij het ressort kunnen zijn. We eten met z’n vijven bij een giftshop, waar altijd wel een paar tafels en stoelen staan. Vandaag komen we erachter dat Marja en Jani allebei chirurgen in opleiding zijn en vaak lange dagen en nachten in het ziekenhuis doorbrengen en dat op zo’n jonge leeftijd. Het is echt een leuk stel. Nadat we weer een stuk gereden hebben begint de auto een raar geluid te maken, we stoppen en meteen komen er een stel vrouwen bij de open ramen staan, om ons fruit en andere waar te verkopen. Iedereen probeert hier iets te slijten aan de blanke toeristen. Wim geeft een van de vrouwen een dollar en de anderen beginnen er meteen ruzie om te maken.

Met de auto valt het gelukkig mee en tegen kwart voor 4 arriveren we bij Buffalo Springs Nationaal Reserve (reserve betekent dat het park wordt onderhouden door de lokale bevolking en niet door de overheid, dan wordt het Nat.Park genoemd). Dit park is weer heel anders dan de vorige parken, veel droger, ruiger en met bergen op de achtergrond. Er zijn veel acaciabomen met hun puntige stekels waar een giraf wel de blaadjes vanaf durft te eten.

Vanwege het tijdstip zien we niet zoveel wild, wel spotten we voor het eerst de spiesbok met zijn lange rechte hoorns

en de grevy zebra’s die heel andere strepen hebben dan hun “normale”soortgenoten, ook zijn hun oren ronder en hebben ze een witte buik (We hebben weer het geluk getuige te zijn van het paringsritueel).

De netgiraffe (op de onderste foto) met zijn roodbruine huid met daarover een wit lijnenspel is ook verschillend van de zuidelijker types.

De gerenoek is een antilope die zich goed heeft aangepast aan de droge omstandigheden. Hij lijkt het meest op een impala met een heel lange nek, het dier drinkt nooit maar haalt al het benodigde vocht uit de bladeren die hij eet.

Ook de struisvogel is weer anders dan de zuidelijker soorten, hij heeft een grijs/blauwe in plaats van een roze nek.

Verder zien we nog een paar olifanten die, door de kleur van het zand waarmee ze zich onderstuiven, bruin zijn.

Dan heb je nog de meerkat, de meest voorkomende apensoort in Oost-Afrika. Hij is vrij klein, de vacht bestaat uit grove geelgrijze haren, handen, voeten en gezicht zijn zwart en om het gezicht loopt een band wit haar. Ze leven in groepen van 20 tot 30 dieren en zijn vrij brutaal. De mannetjes hebben een blauwe scrotum en hebben daardoor de bijnaam blue ball monkey gekregen.

Dus al met al hebben we vandaag heel wat nieuwe soorten dieren gezien.

Tegen half 7 komen we aan bij ons nieuwe ressort: Sarova Shaba Lodge, het is er prachtig.

We kijken uit op een rivier waar ’s avonds krokodillen aan land komen (ze worden gevoerd!).

We voelen ons erg stoffig en springen lekker onder de douche. Daarna is het al weer tijd om te eten. De temperatuur is gezakt naar 28 graden!! Heerlijk, beter dan gisteren, toen vond ik het echt fris. Na een prima maaltijd en dito wijntje gaan we richting huisje, waar ik dit verslag nog even afmaak, dan gauw onder de klamboe (deken is niet nodig) en morgen fris weer op!

dag 8

8e dag – Maandag 25 Januari

Om 6 uur staan we op en terwijl het licht wordt zien we een stel baboons vlakbij ons huisje, die voelen zich hier wel thuis met al die bomen.

Na een heerlijk ontbijt zitten we om half 8 weer bij Tom in z’n busje. Het dak is weer omhoog, want we gaan game-driven, extra lang dit keer. Het duurt een kwartier voor we bij het eerste park zijn, Buffalo Springs, waar we gistermiddag ook waren. Al snel zien we een paar warthogs, ze worden hier “Kenia expres” genoemd, omdat ze meestal achter elkaar met de staart recht omhoog lopen.

Ook ligt er een krokodil bij een kleine plas en later zien we er nog een paar bij de rivierbedding in het zonnetje liggen.

Een groep blauwe vogels/eenden, waar ik geen naam meer van weet, zien we voor het eerst

en verder nog paradijsvogels, dickie-dicks (dit zijn net kleine “bambi’s”), koedoes, baboons, olifanten en een cheeta.

Tegen half 11 bezoeken we een dorp waar de samburu’s en de trukana’s samen leven.

Er wordt weer voor ons gedanst en gezongen,

we mogen hutten bekijken en krijgen uitgebreid uitleg over hun leven.

Ook zien we veel kleine kindertjes die les krijgen op “school”, onder een boom.

Dit bezoek is veel mooier en langer dan bij het vorige dorp van de Masai. We filmen en maken ontzettend veel foto’s. De vrouwen zijn kaal, dragen en soort kraag van kralen om hun nek (welke op en neer gaat tijdens het dansen)

tevens hebben ze grote gaten in hun oren en dragen velen een kleintje op hun rug in een doek.

Aan het eind van het bezoek lopen we over een grote markt waar de vrouwen hun zelfgemaakte spullen proberen te verkopen. Er zijn er minstens 50, dus dat wordt veel “nee” zeggen en doorlopen, wat echt moeilijk is. Ze hebben het niet breed en zijn blij met wat Keniaanse Shillings.

We kopen 2 samburu poppetjes, waarvan je kan zien dat ze zelfgemaakt zijn, voor 10 dollar.

We verblijven ruim een uur in de village. Van daaruit gaan we naar Samburu N.R., we moeten de rivier Ewaso Nyiro over via een brug en als we halverwege zijn zien we een grote groep olifanten die de rivier over wil steken.

Prachtig om te zien! Even later komen er 3 giraffen vlak voor ons busje langs, ze lopen zo gracieus.

Ook zien we nog 2 cheeta’s van dichtbij, wat niet vaak gebeurd, enkele giraf-gazelles (die staande op hun achterpoten eten) een kudde olifanten en nog enkele impala’s .

Tegen half 1 zijn we terug bij het prachtige ressort. Zoals altijd staan ze bij de ingang weer klaar met vochtige handdoekjes, zodat je je even op kunt frissen. Er zijn nog maar een paar toeristen in het ressort, gister was er een flinke groep Hollanders, die met een grote bus rondreizen, maar deze zijn alweer vertrokken. Wij geven de voorkeur aan onze manier van reizen, we hadden het erover met Marja en Jani en die zouden ook niet graag met een bus vol Finnen op pad willen. We zitten tijdens het eten ook gewoon apart van elkaar, maar hebben het verder erg gezellig. De stroom is uitgevallen, iets wat regelmatig voorkomt en daarom kunnen ze geen koffie serveren, gelukkig is het probleem voor donker weer opgelost. Na de lunch hebben we wat tijd voor onszelf, we schrijven en lezen wat bij de poel en gaan nog even pootje baden. Bij een lekker biertje bekijken we onze nieuwe souvenirs.

Om 4 uur maken we onze laatste game-drive in Kenia in Shaba N.R. De temperatuur is alweer gestegen naar 37 graden, waardoor er weinig dieren te spotten zijn. Wel is de natuur erg mooi, met hoge heuvels (we mogen het van Tom geen bergen noemen) en rivieren.

Overal zie je termietenheuvels en acaciabomen met hun grote stekels. Verder zien we bomen waar wevernesten aanhangen.

We zien ook nog een paar grevy zebra’s met hun prachtige strepen, witte onderbuik en ronde oren.

Bij aankomst in het ressort worden we verwelkomd door een stel baboons en zwartkopaapjes.

Na een verfrissende douche is het tijd voor het evaluatiegesprek. Met z’n vijven zitten we bij de bar en nemen gezellig de afgelopen week door.

Tom complimenteert ons, we waren alle 4 steeds mooi op tijd, wat hij ook wel anders meemaakt. Iedereen was dik tevreden over de trip en we geven Tom een envelop met ruime fooi. Jani had nooit verwacht zoveel dieren echt te zien en vond het knap dat Tom zo scherp kon zien en alle dieren van verre zag. Marja vond dat Tom veel geduld had en ons goed de tijd gaf om foto’s en film te maken, dat was bij andere gidsen wel anders. Het bleek dat er een snelheidslimiet ingebouwd zit in de busjes van 80 km. p/u. Op de rechte stukken weg hield de wagen regelmatig in en wij dachten dat er iets aan de auto mankeerde, maar hij kon gewoon niet harder. De busjes gaan maar 3 jaar mee, dan zijn ze helemaal op. Ook hadden we nog wat vragen over het dorp waar we ’s morgens waren: we hebben er veel foto’s gemaakt van de mensen, maar dat vinden ze blijkbaar niet erg. Het geld wat ze krijgen voor verkochte spulletjes wordt netjes gedeeld. Het bleek dat Jani het opperhoofd nog wat geld in de hand gedrukt had, zo onopvallend mogelijk, ook hij vond het heel erg hoe arm de mensen waren en hoe ze leefden. We hebben nog gesproken over de afstanden die we afgelegd hebben, dit wordt niet genoemd in de reisprogramma’s en over onze grote koffers, maar goed dat de bus niet helemaal vol zat, anders hadden we een probleem gehad!

We nuttigen onze laatste maaltijd in het ressort, net als ’s middags a la carte, een buffet heeft weinig zin, met zo weinig (+/-15) gasten.

We betalen de rekening van de drankjes bij de receptie, pakken de laatste dingen in de koffers en gaan dan snel naar bed, want morgen moeten we om half 5 op !!

dag 9

9e dag – Dinsdag 26 Januari

We waren alle 4 weer netjes om 5 uur bij het busje. We hebben een lange rit voor de boeg, de Finnen moeten om half 11 op het vliegveld zijn, dus tijd om te stoppen is er niet. We zien de zon opkomen, maar voor die tijd lopen er al honderden mensen op de straat, op weg naar hun werk of naar school. We nemen niet dezelfde weg als heen. Wel zien we in de verte de besneeuwde toppen van Mount Kenya, deze berg is 5199 meter hoog. Hier zijn de wegen meer geasfalteerd (wel met de nodige gaten erin!) Onderweg ontbijten we, terwijl we rijden, uit een kartonnen doos.

Er is weer genoeg te zien onderweg, het land is heuvelachtig en erg groen. Er wordt koffie verbouwd en mais, ook staan er bananenbomen en we komen langs de ananasplantages van Delmonte.

Richting Nairobi worden de huizen van steen en doemen er flatgebouwen op. Maar eenmaal in Nairobi rijden we dwars door de “slam”, een heel grote krottenwijk waar ruim 600.000 mensen wonen. Tom zegt ons de ramen te sluiten en ook niet te reageren als iemand iets wil verkopen. Hier wonen de mensen zo dicht op elkaar in krotten en toch zijn er ook allerlei kraampjes en winkeltjes en zien we mannen houten bedden en stoelen maken of fruit verkopen. De straten zijn bezaaid met vuil en het is een drukte van belang. We zijn netjes om half 11 bij de luchthaven “Kilimanjaro” en daar nemen we afscheid van elkaar, de Finnen gaan nog een week naar Zanzibar en Tom begint morgen weer aan een volgende safari-trip. Wij hebben ruim de tijd want we vliegen pas om 2 uur naar Arusha. We eten onze lunch op (weer zo’n doos met dezelfde inhoud) en bekijken de winkeltjes. Ik koop nog een mooie tas, zodat ik nog wat meer handbagage (of souvenirs) kwijt kan. Tegen kwart voor 2 vertrekken we in een klein vliegtuigje waar maar 12 passagiers in kunnen, echter we zijn maar met 4 personen, inclusief de piloot.

Het vliegtuigje schudt af en toe aardig heen en weer, ook is het goed warm in het toestel, maar binnen een uur landen we veilig in Tanzania, waar we gewoon lopend over het vliegveld naar de terminal lopen. Voor 100 dollar kopen we 2 visums (de afzetters!) en buiten staat onze nieuwe gids Peter al op ons te wachten.

Het blijkt dat we de enige personen zijn voor de trip van aankomende week. We gaan even langs een hotel, waar we nog wat informatie krijgen van een medewerker van Leopard Tours, de organisatie in Tanzania.(In Kenia werkt Tom voor Southern Cross Safari’s). Daarna brengt Peter ons naar Karama Lodge, waar we de nacht door gaan brengen. De lodge ligt vrij hoog en we hebben een mooi zicht over het dal.

We nemen een drankje bij de bar, deze heeft een open balkon met een prachtig uitzicht, tegen de avond zien we van daaruit een stukje van de Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika (5895 meter), met zijn besneeuwde top, overdag was de berg in wolken gehuld.

We gaan een verdieping lager, waar het restaurant zich bevindt en na het eten gaan we gelijk door naar bed, het was een vermoeiende dag.

dag 10

10e dag – Woensdag 27 Januari

We hoeven vandaag pas om 9 uur weg, maar tegen half 7 zijn we wakker en zijn mooi op tijd om de rode gloed van de opkomende zon te zien, een prachtig gezicht.

Na een prima, uitgebreid ontbijt gaan we eerst Arusha in om water in te slaan, voor de komende dagen. We nemen net als de vorige keer 4 liter per dag, maar halen het nu zelf bij de supermarkt, vorige keer regelde Tom dit en waren we 2 keer zo duur uit. We dachten toen al dat Tom overal wel wat provisie had, maar het kan ook zijn dat Tanzania gewoon goedkoper is, het eten gisteravond was ook niet duur.

Terwijl we richting Ngorongoro Farmhouse rijden, valt het ons op dat Tanzania minder arm is dan Kenia. De wegen zijn beter, veel huizen zijn van steen en er ligt veel minder vuil langs de kant van de weg. Ook de auto’s en busjes zijn in veel betere staat.

Peter stopt bij een hoog punt waar we een mooi uitzicht hebben over Lake Kiruzumu, gelijk komen er een paar jongens aanlopen, die kettinkjes willen verkopen; we nemen er 2 voor 3 dollar (later zien we ze in de shop hangen voor 5,00 dollar per stuk).

Even later volgt een tweede stop bij een giftshop. We zien veel mooie dingen, maar kopen niets, wanneer we iets zouden kopen moeten we het laten verschepen, want meenemen lukt echt niet.

Tegen enen komen we aan bij de farm, onze lodge is werkelijk schitterend, de mooiste tot nu toe. Ook de omgeving blijft je verbazen.

We eten bij de pool en drinken ons eerste Tanzaniaanse biertje:”Serengeti” (in Kenia dronken we “Tusker”).

Daarna gaan we terug naar onze lodge, lezen er wat, doen een dutje en genieten van het uitzicht.

Tegen half 5 hebben we een rondleiding over de farm door een local Paulo genaamd. Er wordt van alles verbouwd en ook werkelijk gebruikt voor de maaltijden, zowel voor onze, als ook voor verschillende lodges in de buurt. We zien o.a. diverse soorten bananen, kruiden, groenten en vruchten.

Ook hebben ze zelf dieren voor consumptie. De farm heeft ook zijn eigen koffieplantage en we krijgen uitleg over het hele proces.

Na de rondleiding kleden we ons om en daarna gaan we weer naar “the farmhouse”, waar op het terras hapjes worden geserveerd bij een kampvuur.

We zien Paulo weer en tegen half 8 maakt hij muziek op een 2- snarig instrument, terwijl zijn vrouw en 2 dochters erbij zingen en dansen.

Daarna gaan we alweer eten (we groeien langzaam dicht!), binnen in het farmhouse, alles is even luxe en mooi ingericht. Na een sterke Farmhouse koffie van eigen plantage gaan we richting onze lodge, morgen moeten we weer om 5.45 uur op.

dag 11

11e dag – Donderdag 28 Januari

Om 7 uur zitten we weer in de auto voor de tocht naar de Ngorongoro-krater, deze heeft een oppervlakte van 12 bij 19 km. Bij de poort van het Nat.Park lopen veel baboons, die vrij brutaal zijn en bovenop auto’s gaan zitten.

Het dak van de landrover gaat voor het eerst omhoog en Wim kan hier goed in rechtop staan. (In de bus van Tom moest hij steeds wijdbeens gaan staan.) Zittend is het uitzicht van Wim echter veel minder dan in de vorige auto: de ramen zijn kleiner en Peter heeft constant een grote hoed op, waar Wim precies tegenaan kijkt.(Het gevolg is dat hij haast alle trips staande bekijkt!).

Om bij de krater te komen moeten we eerst een berg op, daarna rijden we een heel stuk over de rand en vervolgens dalen we langzaam af, de krater in. Op weg omhoog komen we al langs een grote groep buffels, die ons verbaasd aanstaren.

Bij een open plek op de rand stoppen we om te genieten van het mooie uitzicht: in de krater is het heel vlak met een paar meren erin, de afstand is echter te groot om dieren te onderscheiden.

Het is vrij fris, maar we zitten dan ook 2300 meter boven de zeespiegel. Het hele gebied bij Ngorongoro is heel groen en bebost, een soort tropisch regenwoud. Wanneer we in de krater afdalen (waar we helaas niet de enige zijn!) zien we een kudde olifanten, druk etend van bomen en struiken. Deze dieren zijn voortdurend aan het eten, werken iedere dag zo’n 180 kg. voedsel naar binnen en zijn daar minstens 14 uur per dag mee bezig. De olifant drinkt eenmaal per etmaal en slurpt dan ongeveer 80 liter water naar binnen.

In het dal bestaat de bodem voornamelijk uit gras en lage struiken, in het grote meer leven flamingo’s en in enkele kleinere plassen leven nijlpaarden. We komen langs grote kuddes zebra’s, waarvan er velen hoogzwanger zijn.

Ook rijden we dwars door een gigantische groep gnoes (of wildebeesten), het zijn er honderden.

Verder zien we struisvogels, leeuwen (die erg lui zijn), thomson-gazelles, hartenbeesten, warthog’s, verschillende hyena’s (waarvan er zo’n 400 in de krater leven),

diverse soorten antilopen en natuurlijk de zwarte neushoorn, al is het niet van dichtbij. Deze dieren (de neushoorns) komen alleen in de krater voor. Peter, onze chauffeur/gids in Tanzania is veel minder gedreven dan Tom. Hij vertelt veel minder over de dieren en vaak spotten wij ze eerder dan dat hij ze ziet. Een antiloop of gazelle is de moeite van het noemen niet eens waard en zelfs een nijlpaard wijst hij niet aan. Tom deed ook veel meer z’n best om ons goede plaatjes te laten schieten, bij Peter moeten we soms gewoon “stop” roepen. Maar we hadden al gehoord dat gidsen soms “lui” waren, zijn “tip” zal dan ook een stuk minder zijn.

Onderweg gebeurde er iets vreemds met Wim’s filmcamera, hij was net een stel leeuwen aan het filmen toen er op het scherm iets van “recover pictures”verscheen. Hij kon niets meer met z’n camera doen, ook niet uitzetten, daarna was hij al z’n fragmenten van de hele vakantie kwijt. Wel gaf de camera aan dat er nog maar 215 min. bruikbare ruimte op zat, terwijl hij in totaal 10 uur heeft om te filmen. We hopen dus maar dat alles in het geheugen staat, alleen, we kunnen nu niets meer na- of terugkijken. Wim heeft nog met Thomas van Beek gebeld en ook die wist bijna zeker dat alles er nog op moet staan. Hij stelde zelfs voor, als het niet mocht lukken alles terug te vinden, samen naar Sony te gaan.

We hebben weer een lunchpakket bij ons en nuttigen die, vanwege een groep rondzwermende vogels die uit zijn op lekkere hapjes, in de auto. We kijken uit op een meer waar nijlpaarden in huizen, alleen hun neus, oren en ogen steken boven het water uit.

Terug op de rand van de krater passeren we weer een kudde olifanten. Daarna rijden we terug naar onze lodge. Tegen half 4 hebben we volle zon op ons terras en verhuizen we naar het zwembad, waar we een verfrissende duik nemen en daarna lekker luieren. We zijn op tijd terug bij ons huisje voor de zonsondergang, ook al is hij niet spectaculair. Daarna is het weer tijd om naar het “farmhouse” te gaan, waar we bij kampvuur dezelfde dans-met- zang als gisteravond zien. Paulo komt nog even een praatje maken (hij moet na het zingen, samen met de anderen, nog 6 km. naar huis lopen en dit doet hij elke dag, om een paar shillings bij te verdienen!) en daarna hebben we weer een prima maaltijd met produkten uit eigen tuin en van eigen vee. Als afsluiter krijgen we een extra sterke koffie, speciaal voor ons gezet. Het was hier echt erg goed verzorgd.

dag 12

12e dag – Vrijdag 29 Januari

We hebben een lekkere lange nacht gehad, want we hoeven pas (!!) om 6.30 uur op. Vandaag gaan we naar Serengeti, het grote park dat aansluit op de Masai Mara in Kenia en waar de grote “track” (van de gnoes en zebra’s) van het ene park naar het andere steeds plaats vindt. De meeste dieren moeten nu hier zijn.

Zoals ik al zei is het uitzicht vanuit de auto een stuk minder, zodat Wim moeilijk kan filmen. Het is de bedoeling dat het dak pas bij Serengeti omhoog gaat, maar wanneer we 2 keer mooie “shots” missen, gaat het dak, na dringend vragen, toch omhoog. We zien namelijk een luipaard lopen voor ons op de weg en Peter reageert en zegt helemaal niets, pas als hij in de struiken verdwijnt zegt hij heel kalm: dat was een luipaard. Even later rijdt hij zo voorbij een kudde olifanten. Toen was het dus genoeg, het dak moet omhoog! Maar goed ook, want meteen daarna spotten we een grote groep giraffen, die staan gelukkig wel goed op de film.

Wim heeft bijna de hele weg gestaan. Onderweg komen we langs een paar Masai-dorpen, die je kunt bezoeken, maar ze zien er zo onecht uit, gewoon gemaakt voor de toeristen. Ook de Masai zelf willen alleen voor geld op de foto!

We stoppen bij een gorge, waar opgravingen zijn gedaan en waar ook een museum en een winkel bij zijn. Er zouden botten van pre-historische homo-sapiens gevonden zijn.

De uitleg erover duurt vrij lang en wij zijn niet genoeg geïnteresseerd, dus vertrekken we weer. Onderweg naar de “gate” van het Nat. Park zien we veel wild: gnoes, zebra’s, impala’s, antilopen en struisvogels, maar zodra we binnen het park zijn (er zit geen hek omheen) is dat zo goed als gebeurd. Ook wordt het steeds kaler en vlakker. Bij de officiële ingang stoppen we, omdat Peter ons moet registreren en natuurlijk ook moet betalen. Wij klimmen ondertussen naar een uitkijkpunt: je kijkt uit over een eindeloze vlakte, dit is ook de betekenis van het woord “Serengeti”.

Tegen enen zijn we bij het ressort (Serengeti Sopa Lodge), ook deze is weer luxe en vanaf het balkon van onze kamer kijk je uit over de savanne.

Vanuit het open restaurant is het uitzicht bijna hetzelfde, helaas spotten we geen enkel dier. De temperatuur is weer prima, ruim 30 graden. Alleen bij de gorge stond er een harde wind en de wegen zijn erg stoffig.

In de winkel van het ressort zien we een schitterende giraf staan, ook een leuk tafeltje en een mooie schaal, die we al bij diverse shops gezien hebben, zien we hier weer. We onderhandelen over de prijs, inclusief verschepen, maar hij is nog te hoog. Misschien wil de verkoper nog zakken met zijn prijs. Om 4 uur gaan we onze eerste game-drive maken in Serengeti, hopelijk zien we wat! Tot nu toe is Peter meer een chauffeur dan een gids geweest…..De game-drive is de slechtste tot nu toe: het is erg druk met jeeps, waardoor er grote stofwolken hangen. Peter heeft blijkbaar geen goede ogen, want wij zien alles eerder dan hij, zelfs een leeuw vlakbij moeten wij nog aanwijzen! Bij Tom was het precies andersom! Ook rijdt Peter vaak achter collega’s aan, als zij dan stoppen, stopt hij ook. We zien enkele giraffen, veel impala’s,

een leeuw in het gras en een in de boom, helaas is deze wel erg ver weg.

Wat ook nieuw is en erg irritant is de tseetsee vlieg, we hadden ons flink ingesmeerd met DEET, maar we worden toch nog gestoken. De weg terug bestaat weer uit een grote stofwolk, want iedereen moet om half zeven terug zijn, anders krijgen ze een waarschuwing en na 3 van deze overtredingen mogen ze het kamp niet meer in voor een paar maanden. Morgen vertrekken we om 7 uur om zo de grote groep voor te zijn, dus we moeten weer vroeg op! Na het eten is er een mooie show met zang, dans en acrobatiek, die wil ik morgen nog wel een keer zien.

Ook gaan we nog een keer terug naar de shop, de prijs zakt al, maar is nog te hoog.

dag 13

13e dag – Zaterdag 30 Januari

We hebben vandaag een mooie dag doorgebracht in Serengeti van 7 tot 4 uur ’s middags. Het enige minpuntje is dat Peter waarschijnlijk een bril nodig heeft, want wij zien alle dieren veel eerder dan hij. Zo misten we bijna een nijlpaard, op een paar meter afstand (we zouden er haast overheen gereden zijn), Wim heeft hem nog net op de film gekregen. Ook zag hij een paar keer een stuk steen voor een leeuw aan, maar verder heeft hij goed z’n best gedaan. We hebben diverse kuddes olifanten voorbij zien komen, allemaal op weg naar water.

Honderden zebra’s en duizenden gnoes, soms grazend, maar ook springend achter elkaar aan in grote groepen, prachtig om te zien,

ook zijn er heel jonge gnoes bij. Op de grasvelden liepen veel maraboes, enorme grijswitte dieren en tevens de lelijkste vogels van Afrika, pikkend in de nageboorten van de gnoes. Er zat weer een leeuw in een boom (niet dezelfde van gisteren!)

en verder zien we nog worthogs, hyena’s, giraffen, impala’s en deze bosbok.

We hadden een lunchbox mee en die hebben we leeggegeten in de open lucht, op een grote rots met diverse bomen erop. Ze noemen dit een “kopje”, een Zuid-Afrikaans woord voor berg met laagjes.

Tussen een stel kopjes was een rangers-post met een klein museum over neushoorns. Daar liet Peter op een kaart zien waar we allemaal geweest waren en nog heen gingen.

Eerst gaan we naar een berg met Masai-paintings, deze tekeningen stammen van 200 jaar terug. Je ziet schilden, olifanten en een fiets afgebeeld, die 200 terug gebruikt werd door missionarissen. Ook is hier een grot, waar de Masai veilig konden overnachten.

Daarna gaan we naar de Ngong-rock, weer een granieten rots, met kleinere stenen erop.

Een ervan maakt een metaalachtig geluid als je er op slaat, net een muziekinstrument, heel apart. Het was voor de Masai een heilige plaats, waar ze offers brachten.

Vervolgens rijden we naar een soda-meer, wat grotendeels droog staat.

Wel zijn er een paar buffels, die het zout oplikken.(Hier moesten we Peter de dieren aanwijzen, hij kon ze niet vinden!). We zijn inmiddels aardig vies en moe, we hebben bijna de hele tijd gestaan in de auto om maar niks te missen. Regelmatig zijn de tseetsee vliegen weer vervelend en dan slaan we onszelf!(dom, hè!) . Het zijn gemene steekvliegen, maar laten geen bulten achter.(We kennen ze van Fraser Island in Australië).

Eenmaal terug in het ressort staan we langdurig onder de douche, alles is stoffig. Daarna is het hoog tijd voor een biertje op het terras, om ook van binnen het stof weg te spoelen.

Tegen 7 uur gaan we nog een keer naar de giftshop. We worden het eens over de prijs en maken diverse foto’s en film van alle artikelen die we gekocht hebben, ze worden namelijk verscheept naar Holland. Daarna volgt nog het nodige papierwerk. We kopen het liever hier dan ergens onderweg, bij een giftshop, onze reisorganisatie kent deze mensen ook. Binnen 4 weken moet het thuis afgeleverd worden en kunnen we de giraf, tafel en 2 schalen een mooi plaatsje geven in de huiskamer.

Na het eten kijken we nog even naar de acrobaten die weer nieuwe stunts tonen, maar voor tienen liggen we al op bed.

dag 14

14e dag – Zondag 31 Januari

We hebben heerlijk lang en vast geslapen en worden pas wakker van de wekker om kwart voor 6. Om half 8 vertrekken we weer met al onze bagage. Peter heeft het dak van de jeep al omhoog gedaan.(Hij leert het!) Onderweg zien we een groep giraffen die de blaadjes van de acaciabomen eten, waar nu nog dauw op zit.

We komen weer langs Simba-rock, een van de grootste “kopjes” van Seregeti.

Peter leidt ons langs een stuk rivier waar leeuwen kunnen zitten, maar in plaats van “kings of the jungle” zien we een groep nijlpaarden in het modderige water. Overdag blijven ze in de pool, omdat hun huid erg dun is en weinig zon kan verdragen, ook verliezen ze anders te veel vocht, alleen na zonsondergang komen ze het water uit om gras te eten. Ze wegen ongeveer 2800 kg. (als ze volwassen zijn) en kunnen best hard lopen, zo’n 40 km. per uur. Ze zijn, samen met de buffels, de gevaarlijkste dieren, waar de meeste dodelijke ongelukken mee gebeuren.

We spotten er ook nog een Crowned Cranebird (kroonkraan) met z’n uitbundige gele kruinveren, deze vogel is het symbool van Oeganda.

Daarna komen we eerst weer door het vlakke kale stuk land, waar je haast geen dieren ziet. Peter meldt ons weer af bij het kantoortje van Serengeti en meteen zitten we in het volgende N.P. Gnorongoro. Hier zien we weer honderden gnoes, zebra’s en thomson-gazelles. Een grote groep gnoes kruist rennend de weg, dit noemen ze de “migratie” of “trek”. Deze dieren zijn constant aan het verhuizen, op zoek naar sappig grasland.

We zijn weer in het land van de Masai, die leven van de veeteelt.

Je herkent ze aan hun rode kleding (soort tafelkleed) en de grote gaten in hun oorlellen.

We moeten dezelfde weg terug van 2 dagen geleden en klimmen weer naar de rand van de krater, deze neemt slechts 3% van het totale N.P. voor zijn rekening. We rijden een stuk op de rand en dan weer richting Farmhouse.

Daarna is het nog bijna een uur rijden naar Lake Myara. Peter zei vanmorgen dat het 4 uur rijden was, we doen er dus ruim 6 uur over en zijn pas tegen tweeën bij het restaurant van “Kirumuru Tented Lodge”, dat eigenlijk om 2 uur sluit. We kunnen gelukkig nog onze lunch krijgen: een bakje farmersalade, een kipburger en een caramelpuddinkje, dit menu is het meest simpel van de hele vakantie. Ook de “tent-lodge” is gewoontjes (wij zijn gewoon heel erg verwend de laatste weken!) en Wim moet met opgetrokken knieën op bed liggen.

Het laatste uur rijden naar het kamp hebben we een stevige wind en ook hier waait een warme fohnwind. De haren staan stijf van het stof (we hebben ook bijna de hele weg gestaan in de jeep). De grond is hier in de omgeving roestbruin van kleur.

Om half 4 hebben we onze laatste safari, voor deze game-drive moeten we een heel eind naar beneden rijden. Het N.P. ligt in een dal en bestaat grotendeels uit water, verder is er veel bos met enkele rivieren. We zijn pas tegen vieren in het park en het is nog goed warm, 37 graden. Het park is vrij klein, maar er rijden wel veel jeeps rond, niet erg leuk met al het stof wat dan opwaait! We stoppen bij een hippo-lake, een plas met nijlpaarden, maar ook met veel toeristen. We hadden het vanmorgen al veel mooier en rustiger gezien, dus gaan we snel weer weg. Er zijn veel zwartkopaapjes in het park,

ook zebra’s, giraffen, olifanten, impala’s en buffels, maar de meeste zien we van een afstand, je moet namelijk op de paden blijven.

Peter is weer stekeblind en ziet zelfs de olifanten over het hoofd. Ik weet zeker dat we met Tom veel meer dieren gezien zouden hebben, maar ja, het zij zo. Het is genoeg geweest, 2 weken safari, we hebben genoten, maar ook alles gezien wat er te zien was.

Terug op het ressort nemen we eerst een pilsje bij de bar.

Het is een gezellige open ruimte met uitzicht op het meer. Daarna gaan we heerlijk douchen. Opeens horen we in de verte zingen; bij het restaurant is een groep mannen en vrouwen (waarschijnlijk uit de buurt) een soort gospelsongs aan het zingen, het klinkt erg goed. De enige begeleiding komt van een trommel in de vorm van een lege jerrycan. Ze zingen minstens 10 liederen en swingen mee op de maat van de muziek (ze hebben geen bladmuziek met tekst nodig!) Tijdens de hele maaltijd, die overigens voortreffelijk was, zingen ze, het is prachtig!

Tegen half 10 zijn we weer bij onze tent, we schrijven/lezen nog wat en dan zijn we uitgeteld.

dag 15

15e dag – Maandag 1 Februari

We worden wakker met de oranje gloed van de opkomende zon, die door het gaas van de tent schijnt. Ook het geluid van de vogels is overweldigend. Het ontbijt is weer in het open restaurant. Er staan diverse schalen fruit, maar deze zitten vol vliegen, we durven deze dus niet te eten en nemen maar een banaan. Wel maken ze een omelet en toast voor ons, alles bij elkaar was het toch een aardig verblijf. Van Peter horen we dat de locals alleen op zondag komen zingen, dus we hadden geluk met die mooie zang, gisteravond. Onze koffers worden weer ingeladen (ze werden op het hoofd vervoerd naar de auto),

dit keer door 2 Masai’s met traditionele kleding en schoenen gemaakt van autobanden.

Daarna gaan we op weg, het dak is weer omhoog op verzoek van Wim, maar Peter rijdt opeens erg langzaam, wat volgens hem niet harder kan vanwege de luchtdruk, terwijl hij gister over de weg scheurde op de terugweg naar de lodge. (de finale voetbal was op T.V., die wilde hij niet missen!). Dus laten we het dak weer zakken, we willen wel op tijd in Arusha zijn. Onderweg komen we weer langs koffie- en bananenplantages en zien we de Masai met hun kuddes. Het gras wordt hier nog met een groot mes gemaaid, i.p.v. met een machine en meegenomen voor het vee of voor de verkoop. Ook zien we vrouwen hun kleding wassen in vieze meertjes en worden er weer kilometers afgelegd om schoon drinkwater te halen. Het gewone leven op maandagmorgen begint weer.

We zijn ruim op tijd (10.30 uur) bij hotel Impala, waar het kantoor zit van Leopard Safari’s. We moeten er een formulier invullen over hoe de trip was en laten daar wel even weten dat Peter nodig een bril moet aanschaffen!! We drinken een biertje op het terras en krijgen een vroege lunch. Tegen half 1 brengt Peter ons naar het vliegveld en nemen we afscheid, zijn fooi is stukken minder dan die van Tom, maar hij had het ook niet verdiend. Bij de airport doen ze moeilijk over onze koffers en de rest van de bagage, we moeten 28 dollar bijbetalen. We mogen maar 15 kg. per persoon meenemen en wij komen dik over de 50 kg. en dan hebben ze mijn tas en de fotokoffer nog niet eens gewogen. Op de terugweg hebben we weer KLM (nu is het een binnenlandse maatschappij) en als ik dan wat meer in de handbagage doe, hebben we waarschijnlijk geen problemen. Het vliegtuigje zit helemaal vol, 16 personen, zelfs op de plek van de co-piloot zit nog een passagier.

Na 1 ½ uur vliegen landen we op Zanzibar. Er staat al een chauffeur op ons te wachten, die ons in een uur rijden naar het noorden van het eiland brengt, onderweg vertelt hij van alles over het gebied.

We zitten in een prachtig ressort: Ras Nungwi, ons huisje ligt vlak aan zee en het waait behoorlijk, bij zo’n 30 graden is dat wel lekker.

Ik krijg nu eindelijk de kans de koffers uit te pakken en gelijk diverse kledingstukken voor de laundry klaar te leggen. Ik heb een paar keer onderweg spullen kunnen laten wassen, maar dan moet je wel ergens 2 nachten blijven. Om 8 uur is het diner-time; er wordt voor een paar minuten op een trommel gespeeld, wat aangeeft dat je kunt gaan eten. Vandaag is het thema barbecue en dat is in buffetvorm, alles is werkelijk prima: diverse soorten vis o.a. kreeft en garnalen, salades en heerlijke desserts. Maar goed dat we alleen ontbijt en diner hebben, anders groeien we dicht!

dag 16

16e dag – Dinsdag 2 Februari

We worden vanmorgen gewoon om half 7 wakker, maar nu hoeven we niet meteen ons bed uit. Buiten is het bewolkt en het is vloed, waardoor je de golven flink tegen het strand hoort beuken.

Tegen achten ontbijten we, maar voor die tijd gaan we eerst de omgeving verkennen, wat snel gebeurd is, want het ressort is niet zo groot. Er staan 33 huisjes, er is een restaurant met bar, een duikschool, een pool, een winkeltje en er zijn diverse plekken waar je kunt zitten of liggen, alles is even luxe en natuurlijk heb je het strand en de zee.

We trekken onze zwemkleding aan en gaan naar het strand vlak voor ons huisje. Er hangt een brede hangmat tussen de bomen en er staan diverse ligstoelen en houten klapstoelen. Meteen komt er een “bediende” aan met dikke kussens en handdoeken, we kunnen heerlijk relaxen met een boek. Wim bestelt een cocktailtje en we hebben echt zo’n bounty eiland vakantie gevoel.

Het wordt eb en het water trekt zich een flink eind terug, we kunnen een heel stuk de zee in lopen, met nauwelijks natte voeten.

Het water is heerlijk op temperatuur zo’n 29 graden, daarna duiken we nog even het zwembad in.

Om 3 uur hebben we een scrub-massage geboekt en we laten ons een uur heerlijk verwennen. Naderhand zitten we goed in de olie (van buiten). We lopen door naar de duikschool, waar we allerlei papieren in moeten vullen, voor onze duikcursus.

We krijgen een dik boek mee, met een heleboel tekst en allerlei vragen, wat we helemaal moeten lezen en dat in het Engels!! Weg vakantie gevoel, we moeten huiswerk maken!! Met ons leerboek gaan we aan het water zitten, het waait inmiddels weer flink. We eten en drinken wat en daarna is het omkleden en naar een t.v.-ruimte, waar we een video van PADI-duiken bekijken. Dit is makkelijker te begrijpen dan het boek. Wim wil het boek niet eens meer lezen! (dat doet hij later toch wel!) Na het avondeten nemen we de rest van onze fles wijn mee naar ons huisje en lezen daar nog heerlijk een poosje op de veranda (niet uit het cursusboek). Het waait nog aardig, maar bij 30 graden is dat wel lekker! (In Nederland sneeuwt het nog steeds…!)

dag 17

17e dag – Woensdag 3 Februari

Vandaag zijn we 30 jaar getrouwd. Om 9 uur worden we opgehaald voor een “halve dag toer” naar Nungwi. We hebben een chauffeur die heel veel weet te vertellen van het eiland en ons eerst naar een ander dorp brengt, wat totaal niet toeristisch is.

We mogen er wel gewoon foto’s maken, al doen sommige mensen gauw iets voor hun gezicht, ze zijn bang dat er een stukje van hun ziel in de camera verdwijnt.(Maar voor een paar dollar is die angst ineens weg!)

Er is een visafslag, waar iedereen zit te wachten tot het vloed wordt en waar sommigen ondertussen een spelletje “bao” doen.

Er zijn kraampjes met fruit en andere waar.

Ook zien we daladala’s: open busjes die de locals vervoeren, deze sjouwen echt van alles mee, leuk om te zien.

Ondertussen vragen we van alles aan onze gids! Op het eiland komen veel fietsen voor, velen zijn afkomstig uit Nederland (tweedehands, gekocht of gejat!). Volgens het Engelse systeem dragen alle schoolgaande kinderen uniforme kleding.

Daarna stopt hij onderweg bij een open smederij: mannen zijn op de ouderwetse manier spijkers aan het maken voor de schepen in de buurt

Dat is ook het volgende wat we gaan bekijken, het dorp Nungwi leeft van de scheepsbouw. In Nederland zie je zoiets alleen nog bij de Batavia-werf, hier wordt alles nog echt met de hand gemaakt. Er komt geen elektriciteit aan te pas, heel interessant om te zien.

We hebben wel een uur staan kijken hoe met een handzaag en -boor dhows vorm krijgen.

Bij het pittoreske dorpje is ook een afgebakend stuk terrein waar schildpadden opgevangen worden, we krijgen er de nodige uitleg over de green-turtles en mogen zelfs een kleintje vastpakken.

We wandelen nog wat door het dorp

en keren daarna terug naar de taxi, in de veronderstelling dat hij ons terugbrengt naar ons ressort. In plaats daarvan stopt de chauffeur bij het Z-Hotel, dat aan de westkant van het eiland ligt, ons ressort ligt aan de oostzijde. We worden er ontvangen met een drankje en krijgen te horen dat, vanwege onze trouwdag, we een lunch aangeboden krijgen, voorafgegaan door een wijn-proeverij.

De manager van het hotel, een nog vrij jonge knaap die oorspronkelijk uit Zuid-Afrika komt, is wijnkenner en laat ons 6 soorten proeven, ondertussen kletsen we heel wat af en genieten van de mooie omgeving. Aan deze kant van het eiland is de zee veel rustiger en het strand schoner en witter. Omdat er veel minder wind is, is het er wel veel benauwder. Ook is alles grootschaliger opgezet en is er zowel geen stroom als geen water voor de toiletten. De lunch is prima, wel moeten we ruim een uur wachten voor deze geserveerd wordt.

Alles bij elkaar gezien, zijn we toch blij met óns ressort, al is het strand minder mooi. We nemen ons voor om over een paar dagen, bij eb, helemaal langs het strand naar dit ressort terug te lopen (ongeveer 45 minuten) om dan de zonsondergang te zien, waarna we dan met een taxi teruggaan.

Tegen half 4 staat onze chauffeur ons op te wachten en brengt ons weer terug naar het Ras Nungwi Beach Hotel. Onderweg krijgen we een telefoontje van de agent op het eiland van African Miracles (onze reisorganisatie), om ons te feliciteren en te vragen hoe de lunch was, erg attent allemaal! Terug in het ressort nemen we eerst een duik in zee en daarna in het zwembad, maar beiden zijn niet echt verfrissend.

Nu lig ik weer heerlijk in de hangmat, een koel briesje komt van zee en het wordt tijd dat ik mijn “studieboek” weer pak, want morgen begint onze duikcursus. Wim heeft zich bedacht en begint toch ook weer te lezen.

Om half 7 gaan we weer naar de televisiekamer waar we deel 1 en 2 van de cursus bekijken. Als we om 8 uur naar het restaurant lopen worden we gefeliciteerd door Rash, de manager van het ressort en naar een apart tafeltje gebracht, gescheiden van de anderen. Op het strand is te veel wind, zei hij, maar dit plekje is ook heel mooi.

Tegen half 10 komt opeens de hele staf, inclusief kok, zingend en muziek makend naar ons toe met een mooie taart. Natuurlijk zingen ze ook “Jambo, kuna matata”, wat een verrassing!

We hebben echt een heel leuke trouwdag gehad en gaan weer met een overvolle maag naar bed!

dag 18

18e dag – Donderdag 4 Februari

Vandaag hebben we onze eerst duikles, om 9 uur zijn we bij het duikcentrum, waar Jojo onze begeleidster blijkt te zijn. We moeten eerst nog deel 3 van de video gaan bekijken, dus zitten we weer 3 kwartier binnen (met de airco aan). Het is geen moeilijk stuk om te volgen (alles is in het Engels) en weer terug bij Jojo neemt ze eerst een stuk theorie met ons door en moeten we een soort klein examen doen.

Daarna krijgen we wetsuits aan en geeft ze uitleg over alle apparatuur. Vervolgens krijgen we lood om en wordt de hes met BCD (Boyance Control Device) en andere apparatuur omgegespt. We lopen naar het zwembad, waar we 2 uur doorbrengen met allerlei dingen uitproberen o.a. ademhalen door mondstuk, langzaam naar beneden zwemmen, op een bepaalde diepte blijven, enz.

Het gaat goed allemaal en terug bij de duikschool leren we hoe alles weer uit elkaar moet, om daarna schoon te maken in water. Dit was een leerzame ochtend, we nemen een sandwich met een biertje aan het strand en daarna is het weer tijd voor het theorieboek. Ook moeten we nog 2 delen film afkijken, dat doen we tegen half 6.

Een uur later (we hebben nu alles van scuba-diving gezien) is er een sundown-cocktail by the pool. We ontmoeten er een Canadees stel, dat ook al heel wat van de wereld heeft gezien. Na een paar sangria’s en hapjes gaan we nog even terug naar ons huisje, eten is pas om 8 uur. We doen een paar spelletjes “sushi bar” voor en na het eten en dan is het weer “bed tijd”. Tijdens het eten (vandaag is het weer barbecue met krab en garnalen) is er een bandje dat rustige muziek speelt.

dag 19

19e dag – Vrijdag 5 Februari

Vanmorgen hadden we dan onze eerste echte duik in open water. Vanaf het duikcentrum gingen we in een open boot met dak, voorbij het ondiepe gedeelte, naar het koraal. We moesten eerst een stuk door het water lopen om bij de dhow te komen.

In de boot stonden al zo’n 12 flessen zuurstof klaar, plus onze BCD vesten.

Er waren nog 3 andere duikers, 2 Fransen met wat ervaring en een Duitser, die zijn eigen spullen bij zich had. Er waren 3 begeleiders, plus 2 locals voor de boot.

Alles was goed geregeld, alleen, eenmaal aan boord werd Wim zeeziek, terwijl hij er toch pilletjes voor ingenomen had. Gelukkig hoefden we niet ver te varen. We kregen onze spullen om en na nog een duidelijke uitleg moesten we, op de rand van de boot zittend, ons achterover laten vallen (met de benen omhoog) in zee. Je moet dan je masker en je regulator (mondstuk waar de lucht uitkomt) goed vasthouden, zorgen dat er lucht in je hes zit en met de andere hand je riem met gewichten vasthouden. Het leek me heel eng, maar het viel erg mee. Daarna moesten we langs een ankerlijn langzaam afzakken naar de bodem, zo’n 12 meter diep. Bij elke meter moet je zorgen dat je oren niet dicht gaan zitten, dit heet “equalizen”. Het ging allemaal prima, we hebben 45 minuten rondgezwommen en veel mooie koraal en vissen gezien. We hadden de camera niet meegenomen onder water, dit omdat het pas de eerste duik was en ook omdat we toch nog een tweede duik zouden maken. Toen we terug waren aan boord, kreeg Wim weer last van zeeziekte en goed ook dit keer, hij moest echt gaan liggen.

We zijn teruggegaan naar de kant en stellen de tweede duik uit tot morgen, hopelijk gaat het dan beter. Hij ligt nu te slapen op bed. De andere duikers vonden het gelukkig geen probleem dat we teruggingen.

Na ruim een uur slaap voelt Wim zich gelukkig weer beter. Op de veranda gaan we weer verder met de cursus (we moeten echt heel veel lezen en vragen beantwoorden en dat in het Engels!). Tegen half 4 gaan we weer naar Jojo, voor verdere instructies en om examenvragen te maken. Daarna krijgen we nog uitleg over de recreatieduikplanner RDP, een kaart met allemaal cijfers en letters erop en ook daar krijgen we weer vragen over!

Om half 6 zijn we echt gaar, we gaan terug naar ons huisje, de zon is inmiddels al weg van het strand. We nemen een wijntje (we hebben een prima minibar) en pakken voor de verandering ons “gewone”leesboek, we zijn allebei nog steeds met de eerste bezig! Toch komt er van lezen niet veel, we hebben zoveel ervaringen uit te wisselen over het duiken en de cursus.

Om 8 uur gaan we weer naar het restaurant, waar elke dag door een lange trommelroffel het startsein voor de maaltijd wordt gegeven. Het eten is hier echt voortreffelijk, wat tot gevolg heeft dat je met een volle maag naar bed gaat. Hoe blijf ik slank!

dag 20

20e dag – Zaterdag 6 Februari

Om 8.15 uur zijn we alweer bij het duikcentrum, voor onze tweede duik in “open water”.

Wim heeft z’n één-na-laatste pilletje van thuis ingenomen en deze blijkt veel beter te helpen tegen zeeziekte dan die van de duikschool, hij heeft totaal geen last (nou was er ook haast geen wind vandaag!). Dit keer ben ik de spelbreker. We gaan weer naar beneden, nadat we in de boot zelf de hele check (of alle apparatuur goed zit) gedaan hebben, maar dit keer zonder touw, er wordt namelijk geen anker uitgegooid.

We zitten net tussen eb en vloed in en er zou geen stroming moeten zijn, maar die is er dus wel. We drijven af tijdens het dalen en zo is het moeilijk je te concentreren op je ademhaling en het “equalizen” (klaren van de oren), ook was er niets te zien (geen vis of koraal) en was het water vrij troebel. Ik raak een beetje in paniek en wil/ga weer naar boven. Wel baal ik als een stekker, want stel dat ik dit vaker heb! De Duitser van gister is er ook weer, dus we wachten tot hij boven is. Ook hij had last van de stroming en moest zich aan het koraal vasthouden als hij een foto wilde maken, bovendien was hij 2 kilometer afgedreven. We gaan naar een andere mooie plek om te duiken en proberen het daar nog een keer, nu gaat alles prima. Op de bodem moeten we verschillende vaardigheden testen en dat gaat ook goed.

We zijn 42 minuten onder water en zien veel mooie vissen en koraal, dit keer heeft Wim het fototoestel bij zich.

Ondertussen proberen we onze “boyence” (het op één hoogte zwemmen, drijfvermogen) onder controle te houden. Later, met het naar boven gaan, moeten we net doen of één van ons geen lucht meer heeft en gebruiken we de reserve regulator van de ander. Je moet dus vlak bij elkaar blijven, ook dit lukt redelijk (Ik trek alleen per ongeluk Wim’s regulator uit z’n mond, waardoor hij dus echt geen zuurstof meer krijgt!).

Op de terugweg naar het ressort zien we een groep dolfijnen, we varen er met de boot vlak langs.

Weer terug aan de kant is het afdouchen, spullen schoonmaken en even rust, om 2 uur gaan we weer oefenen in het zwembad. Als we om 2 uur weer bij de duikschool aan komen krijgen we te horen dat Jojo vertrokken is, ze werkte maar tijdelijk op het ressort, vanaf nu is Darren onze begeleider. We krijgen weer een heleboel uitleg over de apparatuur en de vaardigheden die we moeten kunnen en het blijkt dat Darren een prima leraar is, ook in het zwembad neemt hij alle tijd voor ons. We moeten o.a. leren onze BCD-uitrusting aan en uit te doen, onder water, in het water en boven water. Het zelfde geldt voor de riem met gewichten.

Tegen half 5 zijn we pas klaar en we spreken af morgen een pauze in te lassen. We gaan dan alleen om 3 uur het theoriegedeelte afsluiten en vervolgens het examen doen. Maandag (8-2) gaan we dan een hele dag de zee op en maken 2 duiken op 18 meter diepte, daarna hebben we ons brevet. We luieren nog anderhalf uur op het strand, waar we een groep vrouwen zien, die aan het vissen zijn met grote netten.

Tegen half 7 drinken we, boven bij ons huisje, een wijntje.(Je mag voor en na het duiken gaan alcohol drinken!)

We horen de hele dag de zee ruisen, wat een relaxed geluid is. De wind is de laatste dagen flink afgenomen en de temperatuur schommelt zo’n beetje rond de 36 graden. Op het hele eiland is al 2 maanden geen stroom, de kabel die loopt van Dar es Salaam naar Zanzibar is gebroken. In het ressort en in de meeste hotels hebben ze generatoren, maar voor de gewone bevolking is het knap lastig.

Na weer een voortreffelijke maaltijd doen we voor het eerst een potje triominos en liggen tegen half elf weer plat.

dag 21

21e dag – Zondag 7 Februari

We zijn geslaagd voor onze theorie, van de 50 vragen hadden we er 4 fout, dus dat was een nette score. Darren zei dat we ver boven het gemiddelde zaten. Wel was het al ruim 5 uur in de middag voor we eindelijk klaar waren, de hele dag hebben we gelezen, vragen gemaakt en tabellen bestudeerd. We hebben het waarschijnlijk veel te serieus gedaan, want vaak wordt alle theorie in 1 dag afgehandeld. Nu nog 2 duiken en we hebben eindelijk ons PADI open water duikbrevet. Gister was er haast geen wind, vandaag al veel meer en voor morgen is er een flinke wind van 10 knopen voorspeld.

We zouden de hele dag met een boot meegaan, 1.15 uur varen naar een eiland, waar je niet aan land mag, duiken, dan 1.30 uur rust en vervolgens een tweede duik, waarna nog een terugvaart volgt van 1.15 uur. Dat wordt het dus niet !!(Wim is veel te bang weer zeeziek te worden.) Morgen om 10 uur moeten we ons melden bij Darren, dan krijgen we nog uitleg over het kompas en dan bekijken we het weer. Waarschijnlijk wordt het 1 duik, 10 minuten varen van hier. We hebben net gebeld met Holland, eerst met ma, die weer ziek was geweest en daarna met Dieren, waar Dennis op bezoek is bij opa en oma. Het is nog steeds guur weer in Nederland en Dennis is druk met de “bogenbouw”, schieten, zingen en met carnaval. Hij heeft geen tijd om ons te missen!

Zo, de lesboeken zitten onder in de koffer, die willen we niet meer zien, nu zijn onze leesboeken weer aan de beurt. Na de avondmaaltijd doen we nog tot 11 uur (voor het eerst zo laat!!) buiten spelletjes, ondertussen staat binnen de airco aan, zodat we bij een redelijke temperatuur (28 graden) kunnen slapen.

dag 22

22e dag – Maandag 8 Februari

Om 10 uur moeten we ons melden bij Darren, dus tot die tijd hebben we nog heerlijk in de hangmat en op het bed, gemaakt van kokostouw, gelegen. Elke keer komt er iemand met matrassen, kussens en handdoeken om alles comfortabel te maken. Het is vlakbij ons huisje, een heerlijk plekje!

Darren neemt met ons door wat we vandaag allemaal weer gaan oefenen in en onder water, o.a. het masker vol met water laten lopen en daarna weer leeg maken (en dat 6 meter onder water!)

Tegen half elf vertrekken we, alleen met Darren en een local, die de boot bestuurt, naar de rand van het rif. Het is maar 10 minuten varen, Darren weet dat Wim niet te lang in de boot wil zitten. Alles gaat prima,

we zwemmen tot 18 meter diep en zijn zeker 45 minuten onder water. We zien prachtige koraal en heel aparte vissen. Weer boven moeten we onze gewichtengordel af en weer om doen en ook ons hesje met alles “d’r op en d’r aan” aan- en uittrekken en dat in golvend water, dat valt niet mee.

Tegen half 1 zijn we terug bij ons huisje, we douchen en zoeken ons lekkere plekje aan zee weer op. Even uitrusten! We eten en drinken wat en hebben eindelijk tijd voor een mooi leesboek.

Tegen half 5 gaan we een lange strandwandeling maken naar het Z-hotel, dat aan de westkant van het eiland ligt. Het is een klein uurtje lopen, maar de wandeling is mooi en bij eb goed te doen.

Bij het hotel drinken we een biertje en maken nog een foto van het mooie uitzicht. Hier is haast geen wind en het is dan ook zweterig, benauwd weer.

We besluiten geen taxi te nemen, maar gewoon terug te lopen, lekker met de voeten in de zee en de wind in het gezicht, hier beginnen we al mee voor de zon helemaal onder is.

Onderweg maken we foto’s van dhow’s met de ondergaande zon op de achtergrond.

Net na zevenen, voor het helemaal donker is, zijn we weer terug, we voelen ons vies en bezweet en duiken weer onder de douche. We zijn blij dat we een ressort hebben aan de wind-zijde, ook al zien we dan geen zonsondergang. Om 10 uur liggen we al op bed, het was een vermoeiende dag!

dag 23

23e dag – Dinsdag 9 Februari

Vandaag hebben we voor het eerst helemaal niets op het programma staan. We slapen uit (!) en zitten om 8 uur aan het ontbijt, waar we uitgebreid van genieten. Op onze hangmat ligt al een matras en daar relaxen we met een mooi boek.

We nemen een cocktailtje, zwemmen in zee en eten pasta met een wijntje op ons favoriete stekje (de Johazi-bar), waar ons huisje pal achter ligt.

’s Middags nemen we zelfs een glaasje champagne. We hebben de hele dag de tijd, met en voor elkaar!

Ook maken we nog een strandwandeling, nu de andere kant op. Het is hier echt een paradijsje! (Dat zeiden we op de Malediven ook al!)

Als we ’s avonds, met een volle buik, terugkomen van het diner, staat er een flesje witte wijn (Fairview, Zuid-Afrika) op tafel met een kaartje erbij: “Have a drink on us, with compliments”. Zo worden we regelmatig verrast: een flinke kortingsbon voor een massage, een mandje met kruiden, een box met allerlei soorten thee, erg attent allemaal.

dag 24

24e dag – Woensdag 10 Februari

Vandaag gaan we Zanzibar verder verkennen. Om 9 uur worden we opgehaald en de chauffeur brengt ons eerst naar het midden van het eiland voor een “spice-tour”.

Onderweg ernaartoe zingt hij allerlei liedjes voor ons! (Hij heeft een prachtige stem, de meeste mensen hier kunnen zo bij een koor!)

De kruidentoer is erg interessant, op het eiland staan erg veel bomen/struiken met kruiden, vooral bestemd voor de export. Kruidnagel is een belangrijk artikel en ook kaneel, gember, pepers, vanille en nog diverse andere soorten verbouwen ze hier.

Ook zijn er veel vruchten: mango’s, ananas, bananen (ook rode), papaya’s, dorians, lyches, groene sinaasappels en limoenen.

We worden rondgeleid door een gids die een hulpje bij zich heeft, deze haalt allerlei kruiden uit de bomen, maar is ook heel handig in het maken van voorwerpen van bladeren. Hij maakt een hoed, een stropdas, een tasje, een kikker, een bril, een ring en oorbellen voor ons. Heel leuk allemaal!

Tijdens de tour begint het te regenen en niet zo’n klein beetje ook. Ik krijg een grote palmtak als paraplu en deze houdt een hoop water tegen,

maar het begint steeds harder te plenzen en zelfs te onweren,

dus nemen we toch maar een gewone paraplu. In een mum van tijd lopen we te soppen in de plassen en door de modder, maar we gaan gewoon door met onze gids. Er is ook nog een ander “hulpje”, deze klimt, al zingend, hoog in een palmboom, met een simpel touw tussen zijn voeten, als steun.

Weer beneden snijdt hij een nog jonge kokosnoot open en deze moeten we leegdrinken, dit schijnt goed te zijn voor je spijsvertering. Daarna snijdt hij de zachte kokos eruit en ook deze smaakt prima.

Natuurlijk proberen ze ons ook wat te verkopen: er is een boom met heerlijk ruikende bloemen, waar ze parfum van maken. Daar kopen we een paar flesjes van (souvenirs) en ook hebben ze allerlei soorten kruiden en thee in zakjes, maar deze hebben we allemaal al in het ressort gekregen. Aan het eind van de rondleiding krijgen we nog allerlei fruit te proeven, zo vers van de grond of uit de boom. Het is erg leerzaam en smakelijk allemaal.

We gaan met heel vieze, natte schoenen weer terug in de auto, om verder te gaan naar Prison-island. Eerst eten we een pizza bij de haven van Zanzibar Stad, met uitzicht op zee, in het Freddie Mercury restaurant. Deze zanger van Queen is geboren op Zanzibar en daar zijn ze trots op.

Daarna gaan we met een simpele dhow naar het eiland, de zee is helemaal glad vandaag! We hebben inmiddels weer een andere gids mee.

Op het eiland valt niet veel te zien: er is een ressort, wat aardig in verval is geraakt en de gevangenis zelf stelt ook niet veel voor. Het enige leuke zijn de reuze schildpadden die er leven, we mogen ze voeren en bekijken ze uitvoerig.

Omdat er nergens stroom is op Zanzibar en er op dit eilandje ook geen generatoren aanwezig zijn, kunnen we niets krijgen, dus ook geen lekker koud pilsje! Daarom varen we weer terug richting Stone Town, een wijk in Zanzibar-stad.

Daar drinken we een koel biertje in een luxe, Arabisch uitziend hotel, het Africa House, deze heeft een prachtig uitzicht over de zee.

Later lopen we door de smalle straatjes van Stone Town, je kijkt je ogen uit. Overal proberen ze je van alles te verkopen en ondertussen sjezen de fietsers en bromfietsers langs je heen, een hele belevenis. We komen hier de laatste dag van de vakantie terug. We kopen nog wat beeldjes, waar Wim flink op afpingelt en verder zeggen we heel vaak “nee”. Volgende keer willen we meer foto’s maken, maar nu hebben we onze handen vol.

Daarna moeten we nog een uur terug rijden naar Ras Nungwi, wat helemaal in het noorden ligt. We hebben weer een andere chauffeur, ze zijn wel allemaal van dezelfde companie. Onderweg is er weer van alles te zien, je blijft je verbazen over het simpele leven dat veel mensen hier leiden: voor water moeten ze naar de bron, er is geen elektriciteit, kleding wassen doen ze in grote plastic bakken (met de hand natuurlijk), ze zitten in overvolle bussen (daladala’s) om ergens te komen, dragen veel zware dingen op hun hoofd (de vrouwen) en toch zien ze er allemaal heel tevreden en gelukkig uit. Ze kennen geen televisie (misschien hebben ze daarom allemaal zoveel kinderen!), maar wel heeft haast iedereen een mobieltje. Alleen zonder stroom is het natuurlijk moeilijk om deze op te laden, hier wordt weer op ingespeeld en er zijn mensen die hier goed geld mee verdienen. In Stone Town hoor je constant het irritante gezoem van de generatoren, omdat de winkeltjes en de hotels toch stroom nodig hebben! De bevolking bestaat voor 90 % uit moslims en voor maar 3 % uit Christenen, toch vieren ze hier gezamenlijk Kerstmis en het feest van de Ramadan en de kinderen gaan samen naar school.

Onze gids, die wel in een stenen huis woont, vertelt dat ze vaak 4 dagen achtereen water hebben in huis en dat daarna een andere wijk aan de beurt is, er komt dan bij hun geen water uit de kraan. Ze moeten dus zorgen dat ze voldoende jerrycans met water gevuld hebben, want het kan wel een week duren voor ze weer een paar dagen water hebben. Echt drinkwater kopen ze in flessen. Vanwege de stroomuitval doet hun ventilator het ook niet (en dat bij 36 graden!) en ook strijken gebeurt weer op de ouderwetse manier, met hete kooltjes. Wat zijn wij in Nederland toch verwend, we vinden het maar heel normaal dat er drinkwater uit de kraan komt en dat we elektriciteit hebben voor licht en om de temperatuur te regelen in huis. Ook met de hygiëne is het heel anders gesteld: de vis wordt ongekoeld op straat verkocht, achterop de (brom)fiets wordt melk vervoerd voor de verkoop

en afvalcontainers kennen ze niet; alles wordt gedumpt of verbrand. Toiletten spoelen meestal niet door (er staat een bak water naast) en velen hebben niet eens een W.C. Toch is Zanzibar een mooi eiland, erg groen met veel fruit- en palmbomen en er zijn mooie stranden. Het zeewater is prachtig blauw en er zijn veel koraalriffen met gekleurde vissen en de temperatuur is meestal prima. Wij zitten in een luxe ressort met airco, ventilator, stromend water en prima eten, maar hier echt wonen zou ik dus nooit willen!!

dag 25

25e dag – Donderdag 11 Februari

Omdat Wim nogal last had van zeeziekte bij zijn vorige duiken, gaan we vandaag met een speedboot naar Mnemba, een prachtig eilandje met witte stranden en veel koraal eromheen.

Volgens de “locals” aan boord komt Bill Gates hier ook regelmatig, net als diverse andere beroemdheden.

We zijn binnen 20 minuten op de plaats van bestemming, terwijl we er met de dhow 1 ½ uur over gedaan zouden hebben. Onderweg kruisen we een groep dolfijnen, die mee zwemmen met de boot, ze hebben duidelijk zin om te spelen!

We hoeven nog maar 2 oefeningen onder water te doen, bij het duiken, namelijk “stil zitten” halverwege de afdaling (dit is een kwestie van ademhaling) en het masker op- en afzetten. Dit vind ik altijd vervelend met mijn lenzen, maar alles gaat goed.

We gaan bijna 20 meter diep en blijven 3 kwartier onder water, waar we natuurlijk weer veel aparte vissen en prachtig koraal zien. Duiken is zo verschillend van snorkelen, nu zwem je tussen de vissen, terwijl je ze anders van bovenaf bekijkt,

ook zie je andere soorten koraal en is deze veel mooier en meer ongeschonden. We zijn niet de enige hier vandaag, want Mnemba is een geliefde locatie voor zowel duikers als snorkelaars. Ook zijn er veel vissersboten in de buurt, vanwege de grote hoeveelheid vis. Na deze duik zijn we officieel geslaagd voor ons PADI open-water-duik-brevet en nu kunnen we, als we willen, gaan duiken in bijvoorbeeld Egypte, Maleisië of Thailand, zulke locaties trekken ons wel!

Weer in de boot lunchen we en tegen tweeën gaan we nog een keer naar beneden. Dit keer gaan we gewoon met de stroom mee en worden we 3 kwartier later weer opgepikt, dat is heel relaxed zwemmen, ook nu gaan we weer bijna 20 meter diep. Er zijn meer duikers die dezelfde route volgen, maar dat maakt niet uit. Wim heeft dit keer z’n camera niet bij zich, dus hij heeft alle tijd om rond te kijken, het blijft fascinerend onder water. Deze extra duik krijgen we voor noppes van Darren, we moeten voor de speedboot namelijk wel extra betalen, terwijl ook Darren en de crew genieten (deze boot wordt haast niet gebruikt), bovendien heeft Wim totaal geen last van zeeziekte! Weer in de boot gaan we vol gas terug richting ressort. Met flinke snelheid passeren we de dhows en tegen 3 uur zijn we weer terug. We zijn flink verkleurd vandaag, je kunt precies zien waar het pak zat. We douchen even en spoelen alle spullen af, dit is heel belangrijk, want zout water is funest voor de apparatuur.

Daarna gaan we relaxen op het strand, we zijn best moe.

Tegen zessen maken we onze fles “Fairview” open en om half 7 is er de wekelijkse sun-down cocktail (Hik!). Dit keer raken we in gesprek met een stel Amerikanen, die de Kilimanjaro wilden beklimmen, halverwege werd zij echter ernstig ziek en moesten ze terugkeren. Het eten is weer in BBQ-vorm (voor ons de vierde en laatste keer), we hebben al heel wat krab en scampi’s (grote garnalen) op.

Nog één dag hier en dan zit het erop. We zijn blij dat we ruim de tijd hadden om onze cursus te doen, nu zien dat we het bij houden!!

dag 26

26e dag – Vrijdag 12 Februari

Gisteren, bij onze tweede duik, hadden we allebei op het laatst last van onze oren en daar hebben we vandaag nog een beetje hinder van. Maar goed dat we nog niet hoeven te vliegen, want dan kan het pijnlijk worden.

Het is vandaag onze laatste dag in Ras Nungwi, na het ontbijt gaan we naar de receptie om onze terugvlucht te laten bevestigen en om een kopie van “spelregels” te laten maken. Ze hebben namelijk op Zanzibar een apart spel met balletjes: Bao, wat we als souvenir mee willen nemen. Eergister in Stone Town hebben we ze in soorten en maten zien liggen, dus daar kopen we er wel één, hier in het ressort hebben ze in ieder geval de Engelse beschrijving. Ook zit het Bao-spel hier in een tafel verwerkt, dus heb ik vandaag met de barkeeper een potje gespeeld. Daarna gaan we voor het laatst naar het strand, nog een keer luieren in die heerlijke hangmat.

We duiken maar één keer de zee in, want er zwemmen vandaag gemene beestjes in het water, een soort jellyfish. Ze zijn wel mooi om te zien: knal blauw, rond en met zwarte haartjes, maar als ze je raken gaat het flink jeuken, Wim is de pechvogel! Hij krijgt een rode vlek op z’n arm, maar er wordt ons verteld dat je het flink moet afspoelen met schoon water en inderdaad, na een paar uur is de vlek en de jeuk verdwenen. Tegen half 5 lopen we voor de laatste keer naar het duikcentrum, we kunnen onze logboeken ophalen

en er wordt een foto van ons gemaakt. Deze wordt opgestuurd naar een kantoor van PADI en over een week of 2 zijn onze pasjes dan bij ons thuis. Nu moeten we het dus bij gaan houden, zodat we het niet verleren. Darren is trouwens zeer tevreden over ons, hij vindt dat we erg relaxed zijn in het water.

Daarna wordt het tijd om de koffers te pakken, maar eerst trekken we een flesje champagne open,

om officieel te vieren dat we PADI open water duikers zijn.

Koffers inpakken gaat op de terugweg altijd veel sneller dan thuis, bovendien slapen we morgen nog een nacht op Zanzibar, dus daarna gaan we pas de zware spullen als handbagage meesjouwen.

Het zal straks weer wennen zijn thuis; hier is het ’s nachts 28/29 graden en liggen we zonder laken op bed met de ventilator aan. Ook het zeewater heeft een temperatuur van 29 graden.

Ons laatste diner nuttigen we op het strand, onder de sterren. Ze hadden dit weken niet meer georganiseerd vanwege de wind, maar vanavond voor het eerst wel weer en omdat we zolang in het ressort geweest zijn, viel ons de eer te beurt. Een leuke afsluiting!

dag 27

27e dag – Zaterdag 13 Februari

We zijn vertrokken uit Ras Nungwi, onderweg naar Zanzibar-Stad zien we weer allerlei interessante dingen, o.a. gedroogde sardines, matten vol.

Tegen 12 uur zijn we in het Swahili-House, waar we vannacht verblijven. Het ligt midden in Stone Town en is een van de oudste gebouwen hier.

Op het dak is een open terras waar de wind lekker doorwaait en vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad, tevens is het een restaurant.

Ook hier is natuurlijk geen elektriciteit en de dag-generator staat vlakbij onze kamer en maakt een aardige herrie, deze werkt tot 6 uur, dan neemt een grotere generator het over (die staat gelukkig veel verder weg). Na de lunch gaan we Stone Town in, waar we van de ene verbazing in de andere vallen. We komen in een markthal waar allemaal kippen verkocht worden, zowel dood als levend (Ik eet hier geen kip meer!).

Ook allerlei fruit, kruiden, eigenlijk alles wordt hier verhandeld in de smalle straatjes.

Iets speciaals op Zanzibar zijn ook de teakhouten deuren, deze stammen uit de tijd dat de Arabieren hier aan de macht waren, ze bevatten vaak schitterend houtsnijwerk. In sommige deuren zijn fragmenten uit de koran gesneden, anderen bevatten koperen punten om olifanten te weren.

Wij gaan op zoek naar een bao-spel, al snel komt er een local op ons af, die ons wel even de weg zal wijzen. Hij brengt ons inderdaad bij een vakman die hout bewerkt en bij hem kopen we zelfs 2 bao’s, één voor Dennis en één voor onszelf. Weer meer handbagage!

Daarna is ons Tanzaniaans geld op en laten we ons terugleiden naar ons hotel. We kunnen nog een half uurtje boven zitten en dan komt de gids ons halen om ons naar de sunset cruise, in een dhow, te brengen. Wim is bang dat hij weer zeeziek wordt (er staat een aardige wind vandaag), maar dat valt erg mee,

we zeilen ook met de boot en dat is hij wel gewend. Alleen overstag gaan werkt wel iets anders dan bij onze boot. We zijn samen met 3 andere passagiers en met 3 bemanningsleden aan boord, we varen 2 uur langs de kust en gaan maar één keer overstag. Er zijn diverse lekkere hapjes en drankjes en de kapitein vertelt allerlei interessante dingen. Op een gegeven moment laat Wim hem een stukje film zien van de dolfijnen, toen we in de speedboot zaten. Zegt de kapitein opeens: “hé, dat is mijn broer!” Dit was de bestuurder van de speedboot, wat een toeval, we zitten nu aan de andere kant van het eiland.

Om 7 uur rijden we terug naar ons hotel, waar we eerst de koffers in orde maken en daarna weer naar het leuke dakterras gaan. Het enige nadeel is dat je 8 trappen op moet om er te komen, dus je bent heel blij als je de wind voelt wanneer je boven bent. Wederom zitten we onder de sterren te dineren. Om 8 uur beginnen ze vanuit de moskeeën weer te zingen, om de mensen op te roepen voor het gebed, dit gebeurt 5 keer per dag, de eerste keer al om 6 uur ’s morgens. Er zijn 50 moskeeën in Zanzibar en 2 kerken. Om 10 uur zijn we helemaal op en duiken ons bed in, onze laatste nacht in Afrika!

dag 28

28e dag – Zondag 14 Februari

Na een lekker ontbijt gaan we naar beneden (8 trappen af), want om 9 uur hebben we een rondleiding door Stone Town. Onze gids vertelt uitgebreid over de geschiedenis van Zanzibar en over de slavernij. Hij laat ons de kelders, waar de slaven tijdelijk werden opgesloten, zien en ook een monument hiervan.

We lopen weer door diverse smalle straatjes en door een hal waar ze vis en vlees verhandelen en schoonmaken. We zien geitenkoppen liggen, gehakt bij een temperatuur van 35 graden (probeer dat maar eens in Holland!) en allerlei soorten vis die ter plaatse bewerkt wordt.

De hygiënische omstandigheden verschillen wel heel veel met die bij ons, je kijkt echt je ogen uit! Ook komen we bij het “oude fort”, waar een muziekfestival aan de gang is

en bekijken we “the House of Wonders” een soort museum.

Wij vinden de smalle straatjes en marktjes het interessantst.

Op het laatst zien we in een winkeltje nog een paar mooie schilden, gemaakt van koeienhuid. Na onderhandelen kopen we er 3 voor 30 dollar, we weten alleen niet zeker of ze mee mogen naar Holland !! We nemen tot slot nog wat foto’s van de plaatselijke bevolking en een groep schoolkinderen.

Daarna is het tijd terug te gaan naar het Swahili House, we hebben weer heel wat foto’s en film gemaakt. We nemen snel een douche (met deze vochtige warmte blijf je niet droog!), pakken de laatste spullen in (de koffers zijn wel erg zwaar geworden!) en klauteren de trappen nog maar een keer op voor de lunch.

We worden om 4 uur opgehaald, dus tot die tijd blijven we hier. Het ritje naar het vliegveld is maar kort, daar aangekomen duurt het heel lang voor we de instapkaarten hebben. Het is nog steeds goed heet en het zweet loopt met straaltjes over de rug, terwijl we bij de balie staan te wachten. We krijgen er zowel de kaarten voor de vlucht naar Nairobi als voor Amsterdam, helaas lukt het niet om “lange benen”-plaatsen te bemachtigen. Eenmaal op het vliegveld gaat alles heel relaxed, je mag gewoon buiten gaan zitten en je loopt zo naar de vliegtuigen toe,

de meeste zijn vrij klein, tot 16 persoons, of nog kleiner. Ons vliegtuig is redelijk groot, maar de tweede (van Nairobi naar Amsterdam) is kolossaal: een Boeing 777 300, er kunnen 425 personen in en hij zit helemaal vol. In Nairobi doen we pas warmere kleding aan en onze dichte schoenen, voor die tijd is het veel te heet. Tegen half twaalf ’s avonds krijgen we nog een warme maaltijd en om half 5 ’s morgens alweer ontbijt, tussentijds slapen we een beetje. Wim kijkt eerst nog een film en ik lees m’n derde boek uit. ’s Morgens om half 6 komen we, zonder problemen, op Schiphol aan, het is – 4 graden !! Brrrr… Margriet staat ons al op te wachten en brengt ons netjes naar huis, ideaal. Onderweg en later thuis hebben we heel wat te vertellen! We hebben een fantastische vakantie gehad, zeer afwisselend: al die wilde dieren waren schitterend om te zien en ook zijn we heel blij met ons duikbrevet. De cultuur en de natuur waren fascinerend en de temperatuur was heel wat beter dan in Holland!

Kroatië 2009

Met de caravan naar Kroatië

Na een (onverwachte) zeer drukke en hektische periode in onze supermarkt zijn wij van 25-09-2009 t/m 24-10-2009 samen met onze zoon Dennis naar Oostenrijk en Kroatië geweest.

hieronder volgt daarvan een verslag met foto’s

Verslag 1

Na weken van hard werken in de winkel van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, zijn we afgelopen vrijdag (25 september), 5 weken later dan gepland, met de caravan vertrokken naar het zuiden, samen met Dennis. Oorspronkelijk zouden we naar Normandie en Bretagne gaan, maar daar is het nu te koud en ook zijn de campings er al gesloten. Onze eindbestemming is nu Kroatie. We zijn vrijdag tegen 11 uur vertrokken uit Dodewaard en even dachten we dat de eerste dag tevens onze laatste dag was, want onderweg ging het bijna mis: door een samenloop van omstandigheden ( aflopende weg, iets te veel snelheid, een zuigende werking door een hoge voorbij rijdende kamper, een hobbel in de weg en vermoeidheid!) begon de caravan gevaarlijk te slingeren.(we hadden beide banen plus vluchtstrook nodig). De auto’s achter ons gingen meteen vol op de rem, Wim zette gelijk het alarm aan en door steeds te remmen en te gassen lukte het hem om de caravan weer recht te trekken. We waren behoorlijk geschrokken en zijn bij de eerst komende parkeerplaats gelijk gestopt om alles te controleren en even bij te komen. In de caravan lag de grond bezaaid met spelletjes en uit elk kastje wat ik daarna voorzichtig open deed viel alles gelijk naar beneden, maar verder was er gelukkig niets kapot. We zijn daarna nog doorgereden tot 30 km. voor Wurzburg (camping Main-Spessart Park in Lengfurt) en kwamen daar tegen 5 uur aan. We konden nog een half uurtje in de zon zitten, daarna verdween hij achter de heuvels en werd het gelijk fris. (die nacht werd het 6 graden). ’s Avonds hadden we geen zin meer om te koken en trakteerde Dennis ons op een lekkere schnitzel in het camping restaurant.

De volgende dag hebben we weer tot ruim 5 uur gereden en vonden toen een mooie plek aan de Putterersee bij het dorpje Aigen in de streek Steiermark in Oostenrijk.

Tijdens het rijden hadden we prachtig weer en ook de voorspellingen zijn goed, dus we besluiten om hier een aantal dagen te blijven voor we verder trekken. Er is van alles te zien in de omgeving en zo wie zo hebben we een prachtig plekje zo pal aan het water, rondom in de bergen. Zondags zijn we na 10 minuten rijden al bij de Worschachsklamm, een kloof tussen 2 bergen waar een rivier met watervallen doorheen stroomt.

Je kunt er helemaal tussendoor lopen over houten bruggetjes en trappen, waarna nog een mooie wandeling volgt door de bossen en langs een ruïne.

’s Middags luieren we op de camping en Wim werpt voor het eerst zijn hengel uit. Langzamerhand begint het vakantiegevoel te komen en ook de moeheid komt er uit.

Maandag zijn we de hele dag op pad geweest in de buurt van Hallstatt. Met een kabelbaan zijn we de Dachstein, de hoogste berg in de omgeving, opgegaan,

waar onder andere de beroemde Eishohle te bezichtigen zijn.

In de grotten komt ijs voor van wel 25 meter dik, maar ook hier heeft de opwarming van de aarde effect, er komt geen nieuw ijs meer bij, heel langzaam is het aan het afsmelten.

Wij hebben deze grotten dus ook bekeken, alleen waren we niet warm genoeg gekleed: Dennis en ik hadden blote voeten en we hadden allemaal een half lange broek aan. Bij een temperatuur van rond de nul graden ben je na 50 minuten blij als je weer buiten in het zonnetje staat. De plaats Hallstatt ligt pal aan het gelijknamige meer en is een prachtige plek om te bekijken, met leuke pleintjes, smalle straatjes en eetgelegenheden pal aan het water.

Nadat wij ook een tijdje op zo’n leuk plekje gezeten en gegeten hadden zijn we doorgereden richting Bad Ischl waar een museum van oude auto’s, militaire voertuigen en vliegtuigen gevestigd is.

Toen we na een prachtige tocht door de bergen weer terug waren op de camping, was de zon helaas alweer verdwenen achter de bergen.

Ook vandaag (dinsdag 29 sept.) zijn we weer naar Hallstatt gereden,

we wilden namelijk ook nog de Salz-Welten bekijken, maar waren daar gisteren te laat voor. Nu stonden we om 10 uur voor de kassa en na een ritje met een soort treintje vrij steil omhoog de berg op en vervolgens een wandeling van een kwartiertje waren we bij de ingang van de grot. We kregen een soort “boeven”-pak aan (erg charmant!) en daarna begon de rondleiding,

eerst een stuk lopen de schacht in, vervolgens 2 keer over met een soort glijbaan steeds dieper de berg in.

In Hallstatt zijn de oudste (al 7000 jaar) nog werkende zoutmijnen van de wereld. Midden in de berg ligt een groot zoutmeer, zo groot als een voetbalveld, waar we langs lopen en de nodige uitleg krijgen. Met een treintje komen we via een smalle gang de berg weer uit.

Op de terugweg naar de camping rijden we nog even door Bad Mitterndorf, waar Hans en Annie Singer (Wim’s nicht) een huis hebben. We zijn er jaren terug geweest, maar kunnen hun onderkomen niet meer terug vinden, ook van het dorp zelf herkennen we weinig.

Weer op de camping breken we de tent van Dennis vast af, want ’s morgens blijft hij lang vochtig en we willen morgen vroeg verder trekken. Wim gaat nog een poosje vissen (hij vangt 7 vissen van rond de 10 cm. lengte!! helaas geen forel)

en tot half 6 genieten we nog van het zonnetje. Daarna duiken we de caravan weer in, waar we ons ook prima vermaken met spelletjes, lezen en een DVD-tje kijken.

Verslag 2

Woensdagmorgen zijn we weer vertrokken uit Oostenrijk. In de loop van de dag werd er regen voorspeld, dus het werd tijd om verder naar het zuiden te trekken. Via Slovenië zijn we Kroatië ingetrokken, we hebben de hele dag gereden en kwamen pas na zessen op de camping in Drage aan. De camping (autocamp noemen ze het hier) heet Oaza Mira en ligt op een soort schiereiland en we kijken uit over een mooie baai.

Er zijn nog maar enkele kampeerders, waardoor er vele mooie plekjes beschikbaar zijn.(Wij staan dan ook pal aan zee).

Voor de kust van Dalmatië (zo heet deze streek) liggen allemaal kleine eilandjes. Kroatië is een vrij langgerekt land, wij zitten ruim 100 km. boven Split en Dubrovnik, helemaal in het zuiden, ligt hier (helaas) zo’n 320 km. vandaan, te ver om even te gaan bekijken.

We hadden tijdens het rijden de hele dag prachtig weer, ruim 26 graden en ook op donderdag gaf het kwik ruim 26 graden aan. Die dag hebben we dan ook heerlijk geluierd, de kano opgepompt, gezwommen en gewandeld.

Wim en Dennis zijn een stuk langs de kust wezen peddelen

en daarna hebben we een duik in zee genomen, het water is erg helder, je ziet de vissen zo voorbij zwemmen.

We hebben, net als woensdagavond, lang buiten kunnen zitten (in Nederland is het inmiddels nog maar 15 graden en regent het !).

Helaas was het vrijdag de hele dag bewolkt, wel was het ’s morgens vrij broeierig en toen we aan het begin van de middag met de auto op pad wilden, kwam er opeens een heel donkere lucht aan en zagen we bliksemflitsen. We zijn toen maar op de camping gebleven en niet veel later begon het te stortregenen, eerst konden we nog onder de luifel zitten, maar even later ging het ook nog hard waaien en dat heeft het de rest van de dag en hele nacht gedaan. We hebben zelfs de luifel af moeten breken, want er waren flinke rukwinden bij.

Vandaag (zaterdag 3 oktober) is de lucht weer strak blauw en geeft de thermometer 23 graden aan, wel is de wind nog vrij fris, ideaal weer om op pad te gaan. Zo’n 60 km. hier vandaan ligt Nationaal Park Krka, een prachtig natuurgebied met veel watervallen.

Je kunt er via een houten looppad een wandeling van ruim een uur maken en onderweg kom je steeds stromend water tegen met grote en kleine watervallen.

Skradinski Buk is de spectaculairste: van een hoogte van 45 meter stort het water zich in 17 fasen over een afstand van 800 m. omlaag.

We hebben echt genoten van de mooie route. ’s Middags zijn we met een boot over de rivier Krka gevaren naar een klein eilandje, Viscovac, waar nog monniken wonen. We hebben een rondleiding gehad van een half uurtje en daarna zijn we weer stroomafwaarts gegaan, terug naar Skradin, waar onze auto geparkeerd stond.

Al met al was het een prachtige dag.

Verslag 3

De laatste vijf dagen is het schitterend weer en ook de komende dagen blijft dat nog zo: 25 graden, windkracht 1 en geen wolkje aan de hemel. We leven de hele dag buiten, grotendeels in zwemkleding. We staan al 8 dagen op dezelfde plaats, wat bij ons niet vaak gebeurd, maar het plekje is gewoon prachtig, een mooi uitzicht op de baai, we kunnen in de zon en in de schaduw zitten en je kunt zo de zee in. Het gevolg is wel dat we erg lui zijn geworden: we lezen, doen spelletjes,

lopen af en toe naar het dorp voor brood en melk,

kanoën een stukje

en duiken regelmatig het water in.

Op tijd een natje en een droogje en haast elke avond barbecue.

Dinsdag zijn we in de loop van de middag naar het plaatsje Zadar gereden, ruim een half uur hier vandaan, het heeft een oud centrum op een schiereiland,

maar het was niet echt bijzonder. We hebben gelijk de boodschappen voor de komende dagen gedaan en verder is de auto van de week niet van de plek geweest. Toch genieten we elke dag !!

Vandaag hebben we een motorbootje gehuurd en zijn de hele dag op zee geweest.

Er zijn heel veel eilandjes voor de kust, bewoond of onbewoond en met leuke inhammetjes om aan te leggen of het anker uit te gooien. Het is nog best druk voor de tijd van het jaar, we hebben heel wat zeilboten gezien, die met hele gezinnen op pad zijn. We hadden van alles te eten en drinken meegenomen en ook de vishengels waren aan boord. Een paar keer hebben we het anker uitgegooid, Wim heeft 2 visjes gevangen met pieren (!!), hij had geen ander beet bij zich

Dennis is diverse keren over boord gesprongen.

Tegen vieren hebben we nog een strandje opgezocht om een laatste keer een duik te nemen en daarna werd het tijd om terug te gaan,

want de zon gaat steeds vroeger onder. Tegen half zeven verdwijnt hij in zee en om 7 uur is het pik donker.

Verslag 4

Vrijdag was het “wasdag”. Ik probeer het te beperken tot 1 keer in de vakantie, maar dan moeten ook alle badlakens, hand- en theedoeken en ondergoed gewassen worden. Er zijn maar 2 wasmachines op de camping en helaas had er nog iemand van de weinige campinggasten het idee opgevat om vandaag te wassen. Dus ik moest het doen met 1 machine en pas 2 uur later (!!) kwam de was er prachtig schoon, maar kletsnat uit. De mannen moeten dus voor “cetrifuge” spelen

en daarna moest de was bij windkracht 1 nog drogen. Toen nog zo’n zelfde machine vol, dus ’s avonds om 8 uur had ik de was eindelijk weer droog in de kast liggen. Lang leve de “wasdag”! Wel hebben we ondertussen lekker gezwommen, in de zon gelegen, gelezen en spelletjes gedaan.

Zaterdag hebben we het kleine eiland Trogir (vlakbij Split) bezocht, een van de juweeltjes aan de Dalmatische kust. Via diverse bruggetjes is het verbonden met het vaste land.

Er ligt een muur om het stadje en er zijn veel historische gebouwen te bewonderen. We zijn de klokkentoren van de Laurentiuskathedraal ingeklommen

en hadden vandaar een prachtig uitzicht over de hele omgeving.

Het was een aardige klim naar boven en normaal heeft Dennis last van hoogtevrees, maar deze heeft hij nu overwonnen. (Dit werd gevierd met een flinke pul bier!).

In een leuk restaurantje hebben we een heerlijke visschotel gegeten.

’s Morgens was het nog prachtig weer, maar in de loop van de dag kwam er bewolking en tegen de avond, weer terug op de camping, hebben we de luifel afgebroken en alles vast opgeruimd, want we wilden zondagmorgen vertrekken naar een volgende camping. Helaas regende het de hele nacht en ook ’s morgens was het nog slecht weer. De tent van Dennis was kletsnat, dus besloten we nog maar een dagje te blijven (we staan inmiddels al anderhalve week op dezelfde camping!). Maar ’s middags kwam ineens de zon erdoor en werd het weer stralend weer. In een half uurtje hadden we alles ingepakt en zijn we alsnog vertrokken naar camping Paklenica in Starigrad. Het was maar een uurtje noordelijk rijden en tegen half 4 stond alles alweer opgebouwd op de nieuwe plaats. De zon deed nog steeds goed zijn best (27 graden) en we genoten van ons nieuwe stekje met uitzicht op het water.

(Is het een boei, of de appel van Willem Tell, Dennis weet het wel !)

’s Avonds hebben we bij een prachtige zonsondergang gebarbecued en het bleef nog lang warm.

Helaas was er vanmorgen (maandag 12 oktober) geen zon meer te bekennen, af en toe rommelde het wat en spetterde het een beetje. We hebben nog buiten ontbeten en een eindje gewandeld. We staan hier vlakbij N.P. Paklenica en bij de receptie hebben we wat informatie ingewonnen. Even later begon het te waaien en te regenen en al snel werd het echt stormachtig. Iedereen begon spullen op te ruimen en luifels binnen te halen, want alles begon gevaarlijk te klapperen. Het rustige water was ineens een wilde zee geworden met hoge golven en de bomen gingen flink heen en weer. Iets verderop stond een groep wandelaars met kleine tentjes, waarvan er diverse door de lucht vlogen.

Ook de tent van Dennis is niet meer heel (er zijn een paar stokken gebroken). Een paar voortenten zijn eveneens gesneuveld en diverse kampers hebben een ander plekje gezocht.

De temperatuur is in korte tijd gedaald naar 10 graden en er wordt gesproken over de Bora Bora wind, die hier regelmatig te keer gaat.

Deze 2 foto’s van dit bootje zijn 24 uur na elkaar genomen.

We staan nog op dezelfde plaats, maar de caravan schudt regelmatig flink heen en weer. Het is inmiddels 9 uur ’s avonds en nog steeds regent en stormt het. Dennis slaapt vannacht in de caravan en morgen gaan we de schade wel bekijken !!

Verslag 5

De nacht van maandag op dinsdag hebben we geen oog dicht gedaan, net als alle andere campinggasten. De wind wakkerde steeds meer aan in de loop van de avond en de caravan schudde regelmatig flink heen en weer. Het was net of er een sneltrein aan kwam stormen, gevolgd door hevig schudden. De wind kwam ook van alle kanten. We zijn toch maar naar bed gedaan, maar zoals ik al zei, van slapen kwam niets. Tegen half vijf begaf de tent van Dennis het: hij hing nog aan een stevig touw aan de boom vast, maar tolde boven de grond in het rond, de stokken kwamen tegen de caravan aan, dus nu moesten we toch de storm in. Ik kon nog net de schoenen van Dennis redden, die nog in z’n tent stonden, maar zijn grondzeil was al helemaal weg. Met veel moeite hebben we zijn tent afgebroken en zijn grote luchtbed leeg laten lopen. Ondertussen gierde de wind om onze oren en waaide er van alles in het rond. Ook zagen we onze kano niet meer liggen, deze lag opgeblazen achter de caravan en weegt toch zeker 20-25 kg. Ik dacht dat iemand hem in veiligheid gebracht had, maar dit bleek de volgende morgen niet het geval, hij was “gewoon” weggevlogen. In de loop van de morgen nam de storm in een keer af en konden we de schade opmaken. Er waren mensen midden in de nacht met caravan verhuisd, omdat deze een meter de lucht in ging. Een ander had z’n “huisje” met stormbanden aan een boom gebonden, maar iedereen was erg geschrokken van de kracht van de wind. Voor ’s middags werd er een nieuwe “Bora” voorspeld, dus hebben we onze caravan verhuisd naar een meer beschutte plek (net als een paar anderen) en nu staan we op een kluitje vlak bij het toiletgebouw, een eind van het water af. ’s Middags zijn we met de auto op pad geweest op zoek naar de kano, we zijn zelfs het schiereiland Gap opgereden,

waar we op kijken vanaf de camping. Helaas hebben we geen kano gevonden. Hij zal wel gelijk kapot gestoten zijn tegen de bomen en in zee gewaaid zijn. Wim heeft de verzekeringsmaatschappij opgebeld, zodat ze al op de hoogte zijn van de schade.

’s Avonds zijn we uit eten gegaan in het restaurant van de camping, echt Kroatisch eten, erg lekker.

We lagen al vroeg op bed, we hadden nog wat slaap in te halen. Er kwam trouwens ’s middags helemaal geen wind, we hebben zelfs nog even in het zonnetje gezeten, in de loop van de avond kwam er “wat”wind, maar zeker geen storm meer.

Vandaag zijn we naar het Nationaal Park Paklenica geweest. Om half 11 liepen we al te wandelen tussen de bergen.

In het begin was het nog knap fris, maar later werd het zo’n 15 graden, wel een heel verschil met een paar dagen geleden. Het park is werkelijk schitterend,

na anderhalf uur klimmen kwamen we uit bij een prachtige druipsteengrot, waar we een rondleiding kregen.

Daarna moeten we eerst een stuk afdalen en weer een eind wandelen

(de wegen bestaan alleen uit rotsblokken en keien) voor we bij een leuke herberg uitkwamen.

Tegen tweeën waren we daar en hebben in het zonnetje een biertje met een broodje worst op (het enige wat ze er verkochten).

Daarna zijn we weer teruggewandeld en waren tegen vieren weer bij de uitgang. Er waren veel bergbeklimmers in het park, sommigen waren beginnelingen en klommen maar een paar meter hoog,

maar we hebben ze ook gezien op tientallen meters hoogte, tegen de steile rotsen aangeplakt. Niets voor ons.

(ingezoemd van foto hierboven)

Terug op de camping hebben we nog een poosje aan het water gezeten, de zee is weer helemaal rustig

en de camping stroomt weer langzaam vol (na de storm was haast iedereen vertrokken). We gaan proberen morgen weer een mooi, zonnig plekje aan het water te krijgen.

Verslag 6

Donderdag (15 oktober) was een redelijk zonnige dag. We konden buiten in het zonnetje

ontbijten (wat ook kwam omdat het al half elf was) en er was gelukkig niet veel wind. De camping was weer zo goed als leeg dus konden we een goed zonnig plekje uitzoeken, dichter bij het water. Daar hebben de mannen ’s middags zelfs in hun blote body gezeten,

maar tegen vijven was het echt weer te fris en moesten we weer de caravan in. ’s Avonds was er folkloristische avond in het hotel bij de camping, dus daar zijn we tegen achten naar toe gewandeld. Het stelde alleen niet veel voor: een groepje van ongeveer 12 personen in klederdracht draaide wat rondjes en zong erbij (zelfs een beetje vals!). Dit duurde slechts 15 minuten en daarna verdwenen ze een etage hoger en we hebben ze niet meer terug gezien. Dus voor negenen waren we alweer in de caravan, de hal van het hotel was niet erg gezellig in tegenstelling tot ons knusse huisje.

’s Nachts om half 3 schrokken we wakker: het droogrek was tegen de caravan aangewaaid. Ook hoorden we de wind weer loeien. Je denkt meteen: nee, niet weer, hè! Wim is gelijk naar buiten gegaan om het rek binnen te halen en de stoelen en tafel plat te leggen (1 stoel lag al tegen de grond), verder kon er eigenlijk niets omwaaien. Gelukkig viel het dit keer mee en zijn we weer in slaap gevallen. ’s Morgens stond er nog een stevige wind, geen weer om bij het water te blijven. We zijn de binnenlanden ingereden naar Nationaal Park Plitvice-meren (Plitvicka Jezera), zo’n anderhalf uur rijden van de camping. De rit ernaartoe was prachtig: een slingerende weg tussen hoge heuvels met wat kleine dorpjes en veel bossen, de bomen kleuren al echt herfstachtig.

Het N.P. is er werkelijk schitterend! Tussen de bergen liggen 16 meren, waarvandaan het water op natuurlijke wijze, via spectaculaire watervallen,

van het ene naar het andere meer stroomt.

Er liggen allerlei paden en houten bruggetjes waarover je kunt lopen om zo het hele gebied te verkennen.

Het was er erg fris, ongeveer 6 graden, maar de zon scheen volop en dat maakte alles goed.

We hebben heel wat gefilmd en gefotografeerd (Dennis heeft geloof ik elke waterval wel op de foto gezet!), maar de natuur was ook zo prachtig.

We hebben er 5 uur rondgewandeld,

onderweg zijn we met een boot over een van de grootste meren gevaren en het laatste stuk zijn we met een speciale bus teruggereden.

We hadden dit niet willen missen!

Op de terugweg zagen we allerlei stalletjes met eigengemaakte kazen

(de mensen zijn hier nog vrij arm en staan vaak de hele dag met een paar produkten aan de straat in de hoop wat te verkopen, dit hebben we al diverse keren gezien), dus die wilden wij ook proberen. We hebben 3 verschillende kazen gekocht, dus de verkoopster had een goede dag. Ze waren allemaal gerookt, maar erg lekker. Dennis heeft zelfs geitenkaas gegeten, wat hij normaal nooit lust.

Ook deze tank zagen we onderweg staan en moest van Dennis op de foto gezet worden.

Zaterdag was het weer zo’n halfbewolkte dag, met weinig wind. Volgens de weersvoorspellingen zou dit zondag wel anders zijn: stevige wind met misschien een bui. We besloten de boel op te breken en alvast een stuk naar het noorden te rijden. Volgens het ACSI-campingboek van 2008 was er in Selce (vlakbij Rijeka) nog een camping open. We hebben de route langs de kust genomen, welke werkelijk schitterend was: de weg slingert constant tussen het water en de bergen en je ziet diverse eilanden o.a. Pag, Rab en Cres in de blauwe zee liggen.

Tegen half 3 waren we bij de camping, alleen hadden we pech want deze ging sluiten. Ze waren al druk bezig de elektriciteit en alles af te sluiten.(Ze waren inderdaad 2 weken eerder dicht dan het jaar ervoor, dus aankomend jaar koop ik een nieuw campingboek met de juiste sluitingstijden!!) De receptioniste was erg behulpzaam en heeft diverse campings gebeld of ze nog open waren. Dit was echt een probleem, ze wilde ons al naar Postogna in Slovenië sturen. Gelukkig was er op het eiland KRK nog 1 camping open en daar staan we nu. Het is hier vrij vol en we zitten niet dicht bij het water,

maar het uitzicht is goed en het is toch geen strandweer meer.

’s Avonds hebben we het restaurant bij de camping uitgeprobeerd, werkelijk prima!

Na het eten hadden ze nog een speciaal zelfgestookt drankje, gemaakt van olijven, dit smaakte erg lekker en we hebben er vandaag een paar flessen van gekocht.

Vandaag, zondag de 18e, waait het weer flink. Het blijkt zelfs dat je niet eens van het eiland af kunt. Krk is namelijk met 2 grote hoge bruggen verbonden met het vaste land en het is te link om er overheen te rijden. (wie weet kunnen we straks niet eens naar huis!!) We zijn met de auto een eindje wezen toeren. Eerst naar het plaatsje Krk zelf en daarna langs de kust naar Punat en Stara Baska. Het eiland is erg bergachtig en heeft leuke kleine stadjes.

Begin van de middag waren we terug op de camping en hebben de rest van de dag doorgebracht met diverse spelletjes. Het waait flink, maar toch is het hier lang niet zo dreigend als in Starigrad: daar stonden we tussen de bomen, vlak bij hoge bergen, waar de wind van alle kanten leek te komen, hier schudt de caravan niet eens!!

Verslag 7

Het is inmiddels vrijdagavond 23 oktober en we moeten nog 450 km. rijden om thuis te komen.

We zijn gistermorgen vertrokken van het eiland KRK, het mooie weer was helemaal op.

’s Maandags was het fris en bewolkt en hebben we bij het plaatsje Rudine een druipsteengrot bezocht. Via een paar trappen naar beneden, in een klein huisje op een vlakke rotsige grond, kwamen we in de grot terecht. Hij was vrij klein, maar wel mooi. Helaas was er veel zwart geblakerd door fakkels en ook vernield en afgebroken in het verleden.

We waren de enige bezoekers en een vrij ongeinteresseerde vrouwelijke gids vertelde een kort verhaaltje, binnen 10 minuten stonden we weer buiten. Daarna zijn we richting de brug gereden

en hebben het plaatsje Omisalj bekeken. Onderweg kwamen we een stel geiten tegen, die de weg blokkeerden.

Dennis heeft ook diverse keren gereden op het eiland KRK, het is toch heel anders rijden dan in Holland, met de bergen hier.

In Njivice hebben we heerlijk gegeten (helaas binnen) en daarna hebben we voor het laatst boodschappen gedaan.

Er was een grote Konzum in de plaats Krk, waar ze zelfs verse garnalen hadden en veel soorten groenten, wat we niet veel gezien hebben in deze vakantie, de meeste supermarkten zijn niet te vergelijken met andere Europese landen.

Dinsdag hadden we lekker zonnig weer en hebben we weer veel buiten kunnen zitten,

helaas was woensdag de zon weer helemaal verdwenen. We hebben de auto weer gepakt en hebben de rest van het eiland bekeken. Vooral Baska maakte een trieste indruk, de weg ernaartoe door de bergen was erg mooi, maar haast alles was gesloten, wat logisch is, want het toeristen-seizoen is voorbij.

Ook voor ons is de vakantie zo goed als over! We hebben veel prachtige dingen gezien en heel veel mooi weer gehad, maar nu wordt het tijd om weer richting huis te gaan, naar de warme kachel.

Gistermorgen zijn we dus vertrokken met regen en pas een het eind van de dag werd het weer droog. Bij Rijeka was de snelweg richting Ljublana afgesloten en werden we richting Zagreb geleid, dit is een flink eind om. Onze tomtom stuurde ons via een lange weg door de bergen weer naar de zelfde snelweg en omdat we een verkeersbordje misten (richting Pula) moesten we voor de derde keer het zelfde stuk rijden voor we eindelijk in de goede richting zaten, maar toen reden we wel op een bergpas, waar ze ook al met de weg bezig waren. Al met al hebben we een uur rond gecrost voor we weer op de goede weg zaten. Het goot inmiddels en er stonden grote plassen op de weg en ook was het mistig, echt een goed begin van de terugreis dus! In de loop van de dag zagen we verse sneeuw op de bergen en in de buurt van Spittal lag het zelfs op de snelweg. Ook hebben we weer door heel wat lange tunnels gereden.

In Eben im Pongau, in de buurt van Salzburg hebben we overnacht. De camping is het gehele jaar open en we zagen er diverse Nederlandse onbewoonde caravans staan. De omgeving is bergachtig met ski-pistes en wandelroutes. Ook het dorpje was erg gezellig.

Eenmaal terug in de caravan hadden we onverwacht bezoek, een wandelende tak die het slechte weer ontvluchtte, had een warm plekje binnen gevonden.

Vandaag hebben we gelukkig geen regen gehad, wel is er veel mist, dus zien we weinig van de omgeving, later wordt het iets beter. We hadden de tomtom ingesteld op snelheid: 70 km. per uur, waardoor we vanaf Neurenberg richting Wurzburg, via een binnenweg, langs leuke oude dorpjes en mooie wijngebieden kwamen.

Vannacht staan we op camping Main-Spessart Park, vlakbij Wurzburg. Onderweg had ik in het ACSI-boek een camping uitgezocht in de buurt van de snelweg en pas toen we er bijna waren, kwamen we erachter dat het dezelfde was, als waar we deze vakantie de eerste nacht ook gekampeerd hadden. We hebben het restaurant weer bezocht

en zitten nu voor de laatste avond in de caravan, als het goed is slapen we morgen weer in ons eigen bed!!

Oldtimertrip 2009

Met onze oldtimer JBA Falcon uit 1974 naar Friesland en Noord-Holland

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@hotmail.com

We zijn voor het eerst meerdere dagen achtereen met de old-timer op pad geweest. Van de familie (ouders en zus/zwager) hadden we voor onze verjaardag een bon gekregen voor een overnachting in een “wijnton”, in het plaatsje Stavoren. Ook hadden we nog een bon van hotel Wijnbergen in Bolsward liggen, dus zijn we dinsdagmorgen 14 juli richting Friesland vertrokken. De weersvoorspellingen waren goed en we konden heerlijk met open kap rijden.

Onze eerste stop was in Elburg, waar we aan de haven lekker mosselen gegeten hebben.

Tegen vieren kwamen we aan bij hotel “de Vrouwe van Stavoren”. Ons onderkomen, een origineel wijnvat van 15.000 liter,

het zag er erg gezellig uit en je keek uit op een fleurig terras.

(In het vat stond een lekker flesje wijn voor ons klaar.)

We hebben Stavoren uitgebreid bekeken, het ligt pal aan het IJsselmeer en heeft diverse havens.

Met onze auto hebben we altijd veel bekijks en ook komen er regelmatig mensen naar ons toe, die informatie willen over de old-timer.

De volgende morgen zijn we, na een uitgebreid ontbijt, eerst richting Hindeloopen gereden.

Het is een pittoresk oud stadje met leuke houten bruggetjes, smalle grachtjes en een sluis uit de 17de eeuw met een houten klokkentoren.

Bij Oudemirdum is een heuse “klif” gevormd door afslag van de kust door de Zuiderzee. (We vonden het maar een kleine heuvel en dachten bij een klif aan iets heel anders!)

Vervolgens zijn we naar Sloten gereden, het kleinste stadje van Friesland, waar we eerst heerlijk aan het water, met uitzicht op de Skûtsjen, gepicknickt hebben.

Het stadje heeft een mooie molen, karakteristieke trapgevels op de huizen langs de gracht en 2 kanonnen. Ook hier lagen weer vele boten aan de kades.

Steeds langs meren rijdend kwamen we uit bij Goingarijp aan het Sneekermeer, een rustig plaatsje met een gezellig haventje.

Onder het genot van een biertje zaten we te mijmeren over onze zeilboot: we kunnen wel een paar weken van haventje naar haventje varen, alleen is het wel een eind naar Friesland, doen we dat over water of met de trailer? Waarschijnlijk komt het er nooit van, we hebben nog zoveel plannen!. Via Sneek kwamen we uiteindelijk tegen de avond in Bolsward aan. We waren eerst nog even wezen kijken in Allingawier, een klein museumdorpje, maar daar gingen ze net sluiten.

Bolsward heeft een mooi stadhuis aan de gracht en diverse leuke winkels, maar daar heb je het ook mee gehad.

Het hotel viel ons erg tegen: de kamer was erg klein en warm, het eten stelde niet veel voor en de huiswijn was niet te pruimen. Je hebt met de hotel-bon een gratis overnachting, maar moet dan wel dineren en ontbijten in het bijbehorende restaurant. Hotel Wijnbergen had een “speciale kaart” voor de gasten met een arrangement (met aangepaste prijzen!) Wij hebben het verrassingsmenu gekozen en “verrassend” was het: ’s nachts heb ik flinke buikkrampen gehad, gevolgd door diarree en overgeven, ook Wim voelde zich niet erg lekker. In dit hotel zien ze ons nooit meer! (Wees gewaarschuwd!!)

Donderdagmorgen zijn we via de afsluitdijk naar Noord-Holland gereden.

Bovenin de provincie is het vrij kaal en saai rijden, maar in de buurt van Schoorl (waar Wim vroeger met z’n ouders altijd op vakantie ging) wordt het erg mooi: er zijn duinen, mooie fietspaden door de bossen en over de hei en natuurlijk is vlakbij de zee! Ook staat Schoorl bekend om zijn klimduin, een grote zandheuvel midden in het dorp.

We vonden een prima hotelkamer in hotel “de Viersprong”, met balkonnetje en uitzicht op het centrum.

Eerst hebben we met de old-timer de omgeving verkend en bij Bergen aan Zee zijn we het strand op gegaan. Het was schitterend weer, zo’n 30 graden, iedereen lag in zwemkleding te zonnen, Wim is nog een stukje de zee in gelopen, maar ik liep met de jas aan nog te rillen van de kou. (Lang leve het verrassingsmenu!).

’s Middags hebben we fietsen gehuurd en hebben we zo’n 3 uur door de bossen en hei gereden.

Natuurlijk zijn we gestopt bij “de Berenkuil”, het centrale punt voor een korte stop bij het duinreservaat.

Daarna zijn we doorgereden naar Schoorl aan Zee, voor Wim was het echt veel herinneringen ophalen, hij is hier als kind heel wat jaren geweest.

Je kunt echt zien dat Nederland een “fiets-land” is, overal was het flink druk met fietsers. We lagen die avond al vroeg op bed, maar voelden ons dan ook de volgende morgen weer 100%.Voor vrijdag stond Alkmaar op het programma, dan is er namelijk kaasmarkt. Er wordt daar nog op traditionele wijze kaas verhandeld

en deze wordt vervolgens door kaasdragers naar de Waag gebracht om te worden gewogen. Het is natuurlijk een heel toeristisch gebeuren, maar wel erg leuk om te zien.

Het had de hele nacht geregend, maar ’s morgens was het gelukkig weer droog en op de markt begon zelfs de zon weer te schijnen. We hebben echt ontzettend geluk gehad met het weer. Naderhand zijn we nog door Alkmaar heen gelopen, ook dit is weer een stad vol grachten, oude huizen en mooie bruggetjes. Wat is Nederland toch mooi!!

Vervolgens zijn we richting Hoorn gereden. Onderweg kwamen we door de Schermer, waar nog diverse molens staan, die ervoor gezorgd hebben dat het Scher-meer droog kwam te liggen.

Bij een “Museummolen” kregen we hier uitgebreid informatie over: er waren 52 molens voor nodig om het meer van 4760 ha. en 4 meter diep droog te leggen en te houden. Ruim 300 jaar hebben de molens hun werk gedaan, maar in 1928 is er een eind gekomen aan de windbemaling en werd er overgestapt op elektrische bemaling. Tegenwoordig gaat het allemaal computergestuurd.

In Hoorn aangekomen viel het ons weer op hoe scheef sommige huizen toch staan, ze hellen echt flink naar voren.

De haven met z’n “scheepsjongens van Bontekoe” is een prachtige plek om te vertoeven, er is altijd van alles te zien: vele botters en luxe schepen liggen er aan de kade, klaar om het IJsselmeer op te gaan.

Via Edam zijn we naar Volendam gereden,

het bekende vissersdorpje langs de dijk. Je hoort hier meer buitenlands dan Hollands praten!

In een klein winkeltje aan de haven hebben we schapenvachten gekocht voor de old-timer, de leren stoelbekleding plakt zo als het warm is.

(Het zijn losse vachten en Wim wil hier zelf hoezen van maken, mijn man kan ook alles!)

Daarna moesten we nog ruim anderhalf uur rijden voor we weer terug waren in Schoorl, waar we voor 2 nachten geboekt hadden. Daar aangekomen zijn we nog even actief geweest door het klimduin op en af te gaan.

’s Avonds hebben we nog tot ruim 11 uur op ons balkonnetje gezeten en daarna was het gebeurd met het mooie weer.

Zaterdag morgen is het druilerig weer met een harde wind, tijd om weer richting huis te gaan. We rijden eerst naar Enkhuizen, vanwaar je de Markerwaarddijk kunt nemen naar Lelystad. De Drommedaris is een markant gebouw aan de haven van Enkhuizen en ook hier maken we weer diverse foto’s van de grachten, huizen, bruggen en mooie boten.

De zee is vandaag erg wild met witte koppen en regelmatig valt er een buitje.

Langs de stadswal lopend komen we uit bij het Zuiderzeemuseum, maar we hebben al zoveel gezien van de week, we bekijken het alleen op afstand.

De 28 kilometer lange dijk is erg winderig, maar de old-timer houdt zich prima, wel hebben we vandaag de kap erop. In Lelystad aangekomen bezoeken we nog even Batavia stad, je vindt hier de ene na de andere merkkledingzaak. Voor Wim kopen we een paar overhemden en daarna zoeken we de auto weer op. Op de parkeerplaats zie ik opeens een “propje” geld liggen, iemand heeft 40 euro laten vallen. Er was niemand in de buurt waaraan ik kon vragen of ze iets verloren hadden, hetgeen ook weinig zin zou hebben…dat waren goedkope overhemden!!

Nu is het toch echt einde vakantie, we moeten nog een paar uur rijden door de provincies Gelderland en Utrecht. Ook deze hebben veel mooie plekjes. We beginnen Nederland steeds meer te waarderen, zeker voor korte vakanties!

Malediven 2009

reactie ?

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@hotmail.com

2 weken naar de Malediven

Een nieuw tijdperk is aangebroken:

30 mei is Wim 55 geworden en hij heeft altijd gezegd “dan stop ik met werken!”. Op z’n verjaardag zijn we met het bijna voltallige personeel + aanhang bij de Chinees wezen wokken,

waar officieel bekend werd gemaakt dat Marcel en Kees de dagelijkse leiding op zich nemen. Een kleine week later was ik aan de beurt: ik zag Sarah, letterlijk en figuurlijk. De medewerkers hadden een opblaasbare Sarah van zo’n 3 meter voor de winkel gezet met de tekst: Marja 50 jaar, dus wist meteen heel Dodewaard hoe jong ik was. De hele dag heb ik visite gehad en een “levende” Sarah kwam ook nog langs.

De volgende morgen zijn we naar de camping vertrokken, met koffers gevuld met snorkelspullen en luchtige kleding (dat was me opgedragen!). Daarvandaan zouden we op vakantie gaan (Wim’s cadeau voor mijn verjaardag), waarheen en wanneer wist ik nog niet.

Tegen de avond kwam opeens een groep medewerkers op de camping aanstappen, ze hadden alles bij zich voor een barbecue. Ook dit werd weer een hele leuke avond.

Om 10 uur ’s avonds kreeg ik te horen waar de reis naar toe zou gaan: via Dubai naar de Malediven en de volgende morgen om 11 uur al vertrekken! Wat een leuke verrassing!

Na een ontbijt op de camping samen met Dennis, Marcel en Marieke zijn we vertrokken richting Dusseldorf, vanwaar de reis startte. Alles gaat daar veel sneller dan op Schiphol: je kunt de auto makkelijk parkeren, via een mono-rail ben je zo bij de vertrekhal en in “no-time” waren we voorbij de douane. Om 15.25 uur zijn we vertrokken en tegen twaalf uur ’s nachts zijn we in Dubai, waar we de klok 2 uur vooruit moeten zetten. Er staat een lekker flesje wijn voor ons klaar, maar na 1 glaasje duiken we om 2.30 uur ons bed in.

Om kwart over 9 zitten we al weer aan het ontbijt, we hebben maar 1 dag om Dubai te verkennen, dus daar willen we dan ook volop van genieten. De temperatuur is even wennen: 42 graden in de schaduw! Om 10 uur brengt de bus van het hotel ons naar een winkelcentrum, waarvandaan de rondleidingen door de stad starten. In een dubbeldekker met open bovendek verkennen we Dubai, je kunt binnen zitten met airco, maar wij gaan naar buiten en voelen de warme fohnwind over ons heen waaien.Via een koptelefoon krijg je allerlei informatie in diverse talen, zo kom je veel te weten over deze grote zandbak, want dat is het uiteindelijk.

Er staan veel luxe huizen en hotels en er wordt een heel ruim wegennet aangelegd, maar overal wordt nog volop gewerkt en veel gebouwen staan nog leeg. We komen langs Al Arab, een hotel in een heel aparte vorm, vlak aan zee.

We rijden over het palmeneiland (een grote groep schiereilandjes in de vorm van een palm, vol luxe appartementen) waar je eigenlijk weinig van ziet en zien van buiten het grote skicentrum, waar je kunt snowboarden, sneeuwballen gooien of van een grote helling skiën, terwijl het buiten 42 graden is. Het is een stad waar alles kan! Tussen de middag eten we even wat in een groot winkelcentrum, waar het met airco goed toeven is, we waren aardig verhit geworden na een paar uur crossen in de open bus.Het viel ons op dat de zon recht boven ons stond, er is haast geen schaduw! ’s Middags nemen we een andere route (de blauwe, de eerste was de rode route), weer met een bus en komen door het oudere gedeelte van de stad langs de Dubai Creek, hier wordt nog veel handel gedreven en vervoerd per boot.

Onderweg kun je steeds uitstappen om dingen te bekijken: wij stoppen bij een museum waar je nog het oude Arabie kunt bekijken in de vorm van taferelen met poppen, het lijkt net of we in Euro Disney rondlopen bij de “pirats of the Carïbean”.

Later rijden we langs een wijk met allemaal winkels met gouden sieraden, dit zie je ook in Egypte in de stad Cairo. Als laatste maken we een dhow-cruise, een boottrip over de Dubai Creek.. Het contrast tussen de oude en nieuwe gebouwen is erg groot en indrukwekkend.

Met een taxi laten we ons voor 5 euro terugbrengen naar ons hotel, waar we (als enigen) in het restaurant een heerlijke Chinese maaltijd nuttigen. (We krijgen er nog “fortune cookies”, allebei met de tekst dat we een lang en gezond leven zullen hebben!). Ook krijgen we, nadat we al een flesje op hebben, nog een glas wijn aangeboden voor onze verjaardagen.

Om 20.45 uur gaan we slapen, want we moeten er om 23.45 uur al weer uit. We krijgen nog ontbijt op de kamer om 1 uur ’s nachts (de service in heel Dubai is werkelijk perfect!) en daarna worden we met een taxi naar het vliegveld gebracht. De luchthaven is prachtig met veel glas en groen en we zien er veel “sjeiks” lopen in grote witte gewaden (meestal met een dikke buik eronder), begeleid door een vrouw (of meerdere) in burka of chic gekleed met alleen een hoofddoek om. We vertrekken om 3.25 uur en om 8.30 uur landt het vliegtuig, met 1 uur tijdsverschil, in Male. Daar aangekomen moeten we 1 koffer openmaken: we hadden de fles wijn uit het hotel, die maar half leeg was, meegenomen en dit is niet toegestaan op de Malediven. Tot overmaat van ramp had de fles ook nog gelekt en hadden er 3 overhemden van Wim een vieze rode vlek! (Balen.) Met een watervliegtuig gaan we naar Angaga in het Aari Atol, zo’n 100 km. verwijderd van Male.

(in de waterbungalow aan het einde van de steiger sliepen we de eerste week)

Omdat we vrij laag vliegen heb je onderweg een prachtig uitzicht over de kleine eilandengroepen in zee en ik heb zelfs dolfijnen en een schildpad zien zwemmen.

Tegen 11 uur komen we aan bij het ressort, helaas is onze waterbungalow nog niet leeg en krijgen we voor een paar uur een andere kamer. Daar heb ik eerst de overhemden in een sopje gedaan en daarna zijn we het eiland gaan verkennen. Het eiland is vrij klein, je bent het zo rond gelopen. Er is 1 restaurant, waar alles in buffetvorm is en er zijn 2 bars met uitzicht over het water.

Je hebt diverse huisjes op het eiland en 20 waterbungalows, aan een steiger.

Bij de receptie boeken we diverse excursies, we drinken een biertje en om half 2 nemen we onze eerste maaltijd op het eiland, alles is even luxe. Zo ook ons huisje, het is prachtig, je loopt zo via een trap het water in en kunt snorkelend de zee verkennen.

Rondom het eiland ligt koraal, welke nog vrij onbeschadigd is en ook zijn er honderden soorten tropische vissen te bewonderen.

“s Middags krijgen we een flinke regenbui, maar even later schijnt de zon weer. Onze bungalow ligt als laatste aan de steiger vlakbij de sunset-bar, waar ze allerlei soorten cocktails schenken. Alles is “all inclusive” behalve een espresso, dus nemen wij maar een “black russian” (wodka met kaluha) na de maaltijd! Ondertussen genieten we van de zonsondergang.

De volgende morgen worden we pas om 10 uur wakker en missen ons ontbijt. Geen probleem, bij de bar kun je zo een sandwich krijgen. Het is de hele dag vrij bewolkt, maar bij een temperatuur van 30 graden is dat niet erg. Bij het duikcentrum vragen we waar de beste snorkelplekken zijn en even later liggen we alweer in het water, Wim neemt de camera mee en maakt heel wat foto’s: het koraal is prachtig en we zien veel nieuwe soorten vis. Het is heel relaxed snorkelen, er is weinig stroming en je blijft steeds dicht bij het eiland. Het is een waar paradijsje,

we lopen de hele dag op blote voeten en ook in het restaurant is de vloer van zand. Op de steiger staan potten met water om de voeten af te spoelen (of af te koelen).

We drinken een wijntje bij de bar en zien daar een paar reef-sharks en een grote vleermuis. Ook eten we weer heerlijk, haast te veel en na een “black russian” gaan we naar ons huisje, vroeg naar bed (10 uur) want morgen moeten we vroeg op (half 8 !). Onderweg op de steiger valt de stroom uit, heel romantisch, want het is net volle maan.

Vandaag (11 juni) staat eiland-hopping op het programma. Om 9 uur vertrekken we (samen met 7 anderen) met de boot naar 3 verschillende eilanden.

Eerst naar Hurasdhoo, waar alleen “locals” wonen. Deze mensen (ongeveer 500 ) leven van de visvangst en van het opscheppen van zand en koraal uit zee (daar wordt cement van gemaakt). Er zijn een paar kleine winkeltjes, een school, een politiebureautje en natuurlijk diverse huizen. Ook hier geen verharde wegen of auto’s alles bestaat uit zand en begroeiing. Erg schoon is het er niet, overal slingert afval. We maken weer diverse foto’s, ook van de aparte stoelen, gemaakt van touw, die je hier veel ziet.

Daarna gaan we naar Mirihi Island, een ressort, iets luxer dan het onze, maar ook een stuk duurder. We krijgen een rondleiding en ook hier lopen we weer op blote voeten

Als laatste bezoeken we aan onbewoond eiland, het anker wordt uitgegooid en we kunnen eerst gaan snorkelen, voordat we op het strand gaan eten. Het koraal is weer schitterend en er zijn veel mooie vissen te zien.

Helaas komt er een donkere lucht aan en even later plenst het volop. Onze kleding hangt aan de struiken op het eiland en alles wordt nat (de camera gelukkig niet).

Wim snorkelt gewoon door, in het water (29 graden) is het ook veel lekkerder dan op het strand, want het is gelijk een stuk frisser geworden.

De bui duurt vrij lang en ook de maaltijd, die de begeleiders hadden klaar gemaakt, is nat en koud geworden. Ze brengen alles weer aan boord van de boot en daar nuttigen we het overgebleven, koude eten.

Daarna snorkelen we nog een uurtje, waarna we weer richting ons eigen eiland gaan. Tegen vijven zijn we terug, de zon schijnt weer volop en de spullen zijn zo droog. We brengen weer een bezoek aan de bar, vervolgens het restaurant en eindigen weer met een “black russian”. Wat een slecht leven, he?

We hebben vannacht zonder airco geslapen, met alle deuren open, maar het koelt toch niet echt af, het blijft 30 graden, we werden warm en niet uitgerust wakker en zijn gelijk het water ingedoken. Na het ontbijt heeft Wim het hele eiland rondgesnorkeld. Ik heb geluierd en gelezen, heb last van spierpijn en ben een beetje verbrand. We hebben maar 1 parasol op ons balkon dus Wim heeft een laken gespannen, zodat we goed uit de zon kunnen liggen.We zitten dicht bij de evenaar en de zon pikt behoorlijk.

Om half 6 maken we een sunset-cruise: we varen met een boot 3 keer om het eiland heen en zien zo langzaam de zon in de zee zakken.

Daarna weer het ritueel drinken, eten en drinken. We groeien langzaam dicht van al die cocktails en het lekkere eten, maar goed dat we veel lichaamsbeweging krijgen!

Vandaag hebben we 2 excursies: eerst gaan we snorkelen bij paradise island. Met 4 anderen (Engelse mensen, die altijd vlak naast ons zitten in het restaurant) varen we met een boot naar het eiland waar we 2 dagen geleden ook waren. Nu hebben we prachtig weer en brengen ruim 1,5 uur snorkelend in het water door. Wim maakt weer heel veel foto’s, het is elke keer weer fascinerend onder water.

Terug bij ons huisje maken we er een luie middag van, maar om 18.00 uur begint onze volgende excursie, want nu gaan we nachtvissen. Een boot brengt ons naar de rand van een koraalrif, waar we samen met nog 9 mensen dobberend op het water, met een nylon draadje (gewikkeld om een spoel) in de hand, gaan zitten staren in het donker.

Er zit een grote homp vis aan de haak en je moet puur door het voelen van stootjes merken dat er vis in de buurt is. Dan snel de lijn binnenhalen en kijken wat voor aparte vis je aan de haak geslagen hebt. Bij mij was dit eerst een stuk koraal en ook Wim had 2 keer zo’n “vreemde” vis aan de lijn. Maar hij heeft ook 4 echte vissen gevangen, bij mij lukte dit maar 1 keer. Samen met de anderen hadden we een hele emmer vol en deze vis werd later aan wal door een kok bereidt.

Op het strand stond een grote tafel waar we met z’n allen onze vangst op zouden eten en ook waren er allerlei salades en fruit. Helaas was het weer alweer spelbreker: een korte regenbui zorgde ervoor dat de meesten naar het overdekte restaurant verhuisden, zodat Wim en ik alleen achter bleven, we hebben dus maar met z’n tweeën buiten gegeten. (Eigenlijk was de maaltijd niet veel bijzonders, de vis zat nog vol graten. In het restaurant was het eten veel lekkerder, maar dit was wel zelf gevangen vis! En het was romantisch, met kaarslicht aan zee).

De volgende dag is er weer een van snorkelen, zonnen, eten en drinken.

De zon schijnt volop, alleen tegen de avond als hij onder wil gaan, schuift er een wolk voor.Toch is het mooi om te zien: de lucht kleurt langzaam rood en bij een temperatuur van rond de 30 graden, een drankje en mijn grote liefde naast me, is dit weer een heerlijk moment van de dag.(Zo romantisch !!)

Het is alweer de laatste dag op het eiland, ook vandaag laat het weer ons niet in de steek. We snorkelen zowel ’s morgens als ’s middags.

Toch kun je het best in de morgen het water in gaan, het is dan nog prachtig helder, in de loop van dag wordt het toch troebeler.

Tijdens het zwemmen schaaf ik me aan het koraal, dit kan gevaarlijk zijn omdat het een levend organisme is, maar ik heb het gelijk schoongemaakt en houdt er gelukkig niets aan over. ’s Avonds is er life-muziek en kan er gedanst worden, maar met een vloer van zand en deze warme temperaturen kijken we wel hoe de anderen zich bezweet uitsloven!! Maar het blijft ongekend, in zomerse kleding aan zee zitten, met uitzicht op een prachtige sterrenhemel en een lekker muziekje erbij, een echt paradijs! We hebben hier een heerlijke week gehad.

Om 6 uur de volgende morgen worden we gewekt door de ” wake-up call”, een klop op de deur van een “local” medewerker. Om 6.15 uur zitten we aan het ontbijt en om 7 uur vliegen we naar onze volgende bestemming, tenminste, dat was de bedoeling. Het wordt 8 uur voordat het watervliegtuig aan komt vliegen,

maar we zijn op tijd in Male om weer door te vliegen naar ons nieuwe verblijf: Reethi Beach Resort We komen er aan om 10.15 uur en moeten daar gelijk de klok een uur vooruit zetten, ze hebben daar hun eigen tijd (Reethi time), waardoor alles iets relaxter is. Na een welkomstdrankje en de nodige uitleg worden we naar ons nieuwe onderkomen gebracht, weer een mooie waterbungalow, voor het tweede deel van onze vakantie. Ook hier lopen we weer op blote voeten.

Helaas komen onze koffers pas met het volgende watervliegtuig mee, maar binnen een uur worden ze afgeleverd bij ons huisje. Nadat we onze spulletjes hebben opgeruimd verkennen we “ons” nieuwe eiland,

het is iets groter dan het vorige, heeft meerdere bars met lekkere cocktails en diverse restaurants, ook is er iets meer entertainment.We boeken gelijk weer diverse excursies en bij het duikcentrum krijgen we uitleg over de beste snorkelplekken.

Om 6 uur ’s avonds worden de sting-rays gevoerd, dit zijn een soort manta’s, ronde platte vissen met een lange staart, die vlak boven de grond zwemmen. Elke dag komen er zo’n 10 stuks om gevoerd te worden. Ook een shuffle nose ray laat zich ziet, hij lijkt met zijn 3 omhoog staande vinnen net op een haai, het is erg leuk om te zien.

We gaan nog even langs bij de dokter, ik heb al dagen last van mijn keel en ook beginnen mijn oren behoorlijk pijn te doen (vooral in het vliegtuig). Het blijkt geen ontsteking te zijn, maar heeft waarschijnlijk te maken met de airco, die we elke nacht aan hebben. Voor 4 euro krijg ik strepsils, we zetten ’s nachts alle ramen open in plaats van de airco (hier is ook een plafondventilator)en binnen een paar dagen is de keelpijn gelukkig over!!! We zien die avond een schitterende zonsondergang, onder het genot van een heerlijke Afrikaanse witte wijn, welke veel lekkerder is dan op het vorige eiland.

Er vliegen 2 grote vleermuizen rond, die menigeen probeert op de foto te krijgen, het levert prachtige plaatjes op.

Ook het eten is op dit ressort beter, veel gevarieerder, elke dag is er een ander thema: all around the world, Italiaans, Chinees, enz. ’s Avonds hebben we op ons eigen terras gezeten/gelegen en o.a. naar de sterren gekeken…!! De volgende morgen (17-6) maken we een snorkeltrip (per boot) van 2,5 uur naar een reef waar turtles (grote schildpadden) moeten zitten. Met een groep van 10 personen en een gids zwemmen we helemaal rond een eiland.

Er zijn veel golven, waardoor het water troebel is. Het koraal is helaas lang niet zo mooi als bij Angaga, veel is doodgeslagen door ruwe zee en omdat iedereen achter de gids aan snorkelt zie je meer zwemvliezen dan vissen. Ook zien we geen enkele schildpad. Er wordt nog een tweede poging gewaagd bij een ander eiland, daar is het water niet zo troebel, maar ook hier stelt het koraal niet veel voor. We zijn best teleurgesteld, wat een verschil met het Aari Atol. (Toch heeft Wim nog een paar mooie foto’s weten te maken.)

’s Middags hebben we, tijdens een heerlijke maaltijd, een flinke stortbui. Dit is helaas normaal deze tijd van het jaar. 10 Maanden is er geen wolkje aan de lucht, alleen in mei en juni draait de wind en kun je elke dag buien verwachten.

Dit ondervonden we ook ’s avonds: we hadden een boottrip geboekt om met z’n tweeën te gaan vissen en met 2 begeleiders zijn we in een vrij kleine boot vertrokken naar een reef. De zee was vrij wild en ook blijft het niet droog, we krijgen diverse plensbuien wat samen met de zon in de verte mooie regenbogen oplevert. Met het vissen gaat het niet zo goed: de eerste 2 uur voelen we geen stootje aan ons nylon touwtje,

maar dan, als de zon helemaal onder is, begint het leven onder water! Ik voel een krachtige stoot en krijg, samen met een begeleider, met moeite het touw binnen, er zit een heel grote Ramfish aan, van zo’n 10 kilo!!

Even later heeft Wim zo’n zelfde soort vis te pakken en binnen een paar minuten nog een.

Ondertussen blijft het stormachtig op het water en moeten de twee “locals” regelmatig de zijkanten en voorkant van de boot met een zeil dichtmaken, vanwege de slagregens. Tegen half negen hebben we genoeg van de golven en gaan we terug richting eiland, we willen ook nog eten en om half 10 sluit het restaurant. Met moeite krijgen ze de boot bij de steiger, waar we uit moeten stappen, de boot zwiept op en neer en zodra we aan land gestapt zijn, varen ze weer weg met de boot (samen met onze vis!!). De rest van de avond lopen we half te zwalken, terwijl we nog geen slok alcohol op hadden! In het restaurant, waar we nog net wat te eten kunnen krijgen, laten we foto’s zien van de vis, de obers zijn onder de indruk, het blijkt heel lekkere vis te zijn. We waren trouwens nog maar net aan wal toen het weer begon te stortregenen en het werd de rest van de avond niet meer droog. Gelukkig kregen we een paraplu, want het is toch zeker een kwartiertje lopen naar ons huisje. Na het eten hebben we nog even gekeken bij een “krab-race” bij de bar, maar we snapten de spelregels niet, omdat het al lang aan de gang was. Na nog een wijntje zijn we naar bed gegaan, het was een vermoeiende, maar weer leuke afwisselende dag.

Toen we gisteravond in ons huisje aankwamen was het bed helemaal versierd met bloemen, er lag een cadeautje (2 poloshirts) op en er stond een mand met fruit, wat attent!

Het heeft de hele nacht gestormd, wat best een lekker geluidje was en ook nu regent het nog steeds. Met de paraplu op lopen we op blote voeten door de plassen naar het restaurant.

We zouden vanavond op een onbewoond eiland romantisch met z’n tweeën gaan eten, maar dit wordt nu verzet naar zaterdag (20-6).(De mensen die er gisteren gingen eten zijn zelfs van het eiland afgehaald.)

We hebben vandaag voor het eerst de zonnebril niet nodig, de hele dag blijft het bewolkt met regen, we zitten veel in ons huisje, wat ook gezellig is en doen wat spelletjes. Om 6 uur gaan we nog even kijken bij het voeren van de vissen en daarna gaan we naar de bar.

We hadden een uitnodiging gekregen voor een cocktail, dit doen ze eens per week voor alle nieuwe gasten. We drinken sangria en er zijn allerlei hapjes, alle medewerkers worden voorgesteld en daarna is er tijd voor een praatje. We raken in gesprek met het meisje van de receptie (Lauren uit Oostenrijk), erg gezellig. Ze belooft ons een fles wijn voor onze verjaardagen (30 mei en 5 juni), die ons later in het restaurant ook wordt aangeboden, met de nodige felicitaties.We eten niet veel, we zitten nog vol van de sangria en de hapjes. De fles nemen we mee naar de bungalow, waar we bij aankomst ook nog een brief vinden met een uitnodiging voor een candle-light diner op het strand. Het etentje op het onbewoond eiland laten we dan maar vervallen.

De zon schijnt weer, we hebben vanmorgen voor het ontbijt op het terras gelegen, maar het wordt al snel te warm.

Na het eten gaan we snorkelen, het koraal is helaas niet mooi, maar er zijn wel veel vissen. Wim was de camera vergeten, dus zwemmen we het stuk later nog een keer, maar dan is de zon alweer verdwenen en worden de foto’s minder mooi.

Wel kwam hij 2 haaien tegen en die staan wel op de plaat.

Om 11.30 uur hebben we een introductie les duiken, het wordt allemaal duidelijk uitgelegd, heel wat beter dan enkele jaren terug in Australië, waar Wim zo in het diepe werd gegooid (met lood en zuurstoffles). Hij heeft er bijna een trauma aan over gehouden en het was dan ook een hele overwinning voor hem om vandaag weer onder water te gaan, met een duikfles op de rug. (We hebben ons zelfs naderhand ingeschreven voor een echte duikles, de volgende dag om 9 uur).

Tijdens de proefles begon het te regenen, maar dat hindert niet. Iedereen moest eerst met het hoofd onder water (zonder duikbril), ik vertelde dat ik lenzen in had, maar dat maakte niet uit, die blijven echt wel zitten Ook zat mij bril veel te strak! We moesten met een loodriem en duikfles om op de grond gaan zitten en laten zelfs gaan liggen. Uitademen is heel belangrijk, inademen doe je toch wel! Het was heel leerzaam allemaal.

Tijdens het eten regent het nog steeds, we zouden een sunset-cruise maken, maar deze wordt tijdig afgelast. Wij vermaken ons met lezen en triominos. ’s Avonds is het weer droog, maar bewolkt. Na het (Indonesische) eten kijken we een film in de mainbar over Rheeti beach en de onderwaterwereld. Daarna komt er een inlandse groep op trommels spelen, dit verveelt gauw.

Met een volle buik keren we terug naar ons huisje, we zijn kilo’s aangekomen, alle kleding zit strak.

Het weer is gelukkig weer opgeknapt, om 9 uur hebben we onze eerste en enige duikles. We kregen eerst een introductiefilm te zien (in het Duits) en daarna nog de nodige informatie van onze Engelstalige instructrice (makkelijk als je je talen kent!) Toen ging het lood om, ik kreeg 2 kg, Wim 7 kg (!) (Dit gaat in een gordel en in zakjes van je hesje). Daarna komt de zuurstoffles om, een heel gewicht zolang je boven water loopt.

De uitleg was perfect, nog een keer oefenen met het mondstuk in en uitdoen onder water + je snorkel watervrij maken en toen gingen we echt onder water zwemmen. We zijn zo’n 45 minuten wezen duiken en zijn 12 meter diep geweest. Het is toch wel heel anders dan snorkelen, een nieuwe wereld om te ontdekken! Als je dieper komt is er wel mooi koraal en ook zie je heel andere vissen.

Dit zal zeker niet onze laatste duik geweest zijn !! Wim is helemaal over zijn angst heen en wil zelfs een volgende vakantie een hele cursus doen, een ervaring om nooit te vergeten.

Een uurtje na het duiken liggen we alweer in het water om te snorkelen en ook na het middageten (en een dutje) zijn we nog een keer de zee onder water wezen verkennen.

Dan is het tijd voor ons romantisch diner op het strand: er is een kampvuur en kaarslicht en samen met 5 honeymoon-koppels nuttigen we de maaltijd, ieder apart aan een tafeltje met de nodige tussenruimte. We krijgen weer een flesje wijn cadeau en genieten van de sfeer, het eten en elkaar..

Tegen tienen zijn we de laatste die weg gaan, terug in ons huisje vallen we als een blok in slaap. Het is alweer de laatste dag op de Malediven, het in zondag de 21ste juni, vaderdag, wat ik totaal vergeten was. Ik verzin ter plekke een origineel cadeau: een duikcursus!

Het is droog, maar bewolkt en klammig weer. Bij de duikschool halen we ons diploma van de “discover scuba diver” op. Het blijkt dat je in 4 dagen vrij relaxed de hele cursus kunt doen, wat we dus ook echt willen gaan doen! Daarna gaan we weer snorkelen, waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar. Na de middagmaaltijd lopen we naar beachbar, dit keer nemen we onze leesboeken mee. Hier is een prachtig strand, er staat een lekker windje en het water is er vrij kalm, ook is de zon weer tevoorschijn gekomen. Regelmatig gaan we even het water in, dit keer zonder snorkelspullen, dat hadden we nog haast niet gedaan. Het uitzicht blijft schitterend,….. nog even van genieten…!

Tegen zessen douchen we en kleden ons om en keren daarna weer terug naar het zelfde strand voor de zonsondergang. Ook dit keer komen er op het laatst weer wolken voor de zon, ook zijn de vleermuizen weer present…

Bij de receptie horen we hoe laat we de volgende morgen vertrekken: “wake up call” om 17.45 uur (Oeps!) en om 7 uur vliegen. Na de laatste heerlijke maaltijd, Italiaanse stijl (met zelfs Italiaanse muziek op de achtergrond) gaan we richting waterbungalow. Bij de sunsetbar nemen we nog een drankje en worden daar opgebeld door de jongens voor “vaderdag”. Daarna pak ik de koffers in en nemen we nog een laatste wijntje op het terras, kijkend naar de sterren.

We worden om 5 uur gewekt door de regen, wat we goed horen, omdat alle ramen en deuren openstaan. Alles verloopt gladjes, de koffers worden opgehaald, we hebben nog ruim de tijd voor een lekker ontbijtje en daarna gaan we met het watervliegtuig (nog steeds met regen) naar Male.

Daarvandaan vliegen we weer via Dubai naar Dusseldorf en om 10 uur ’s avonds Nederlandse tijd zijn we weer thuis.

We hebben een fantastische vakantie gehad. Heel veel gesnorkeld, gedoken, veel gewandeld (wat gelukkig weer prima ging bij Wim, na maanden tobben), veel te veel gegeten, lekkere cocktails gedronken en een paar grote vissen gevangen. Het was een heel romantische, paradijselijke belevenis en gaan beslist nog een keer terug!

Australië 2008

met een 4×4 campervan door Australië

vertrek 25 januari en terugkomst op maandag 21 april 2008

reisdoel: van Adelaide tot Exmouth en weer terug naar Perth

totaal afgelegde afstand 13155 km

lees hieronder ons verslag van dag 1 t/m dag 88 in totaal zijn er voor dit verslag 817 foto’s gebruikt

veel leesplezier

een reactie op dit verslag kan verstuurd worden naar: wblits@hotmail.com

1e dag – Vrijdag 25 jan.

Vandaag begint een nieuw avontuur. Op naar Australië. Na afscheid te hebben genomen van ma en de jongens, zijn we om half 9 vertrokken richting Schiphol en kwamen, zowaar zonder files, ruim voor 10 uur aan.

(weggebracht door pa en ma Lingeman).

Bij het inchecken werd totaal niet moeilijk gedaan over het gewicht van de tassen (bij elkaar 44Kg), wel keken ze naar onze handbagage, we hadden allebei een tas van 8,5 kg + Laptop + Camera. Maar alles mocht mee, met een speciale sticker erop.

We vliegen voor het eerst met Malaysia Airlines. Het is een groot toestel met 2 verdiepingen. De ruimte tussen de stoelen is gelukkig iets groter, zodat Wim zijn benen goed kwijt kan. Het eerste stuk is 11.45 uur vliegen. Het eten is prima en ze komen regelmatig met drankjes langs. We kijken een speelfilm en ik heb mijn eerste boek alweer bijna uit. Om 9 uur ’s avonds (Ned.tijd), we zitten net aan een drankje met wat nootjes, komt het ontbijt er al weer aan. Het is dan 4 uur plaatselijke tijd. Voor we het weten zit de eerste vlucht er al weer op.

2e dag – Zaterdag 26 jan.

Om 6 uur ’s morgens (Maleisiese(?) tijd) komen we aan. Het is een grote luchthaven en we moeten echt even zoeken voor we de uitgang vinden. Het blijkt dat we eerst met een trein mee moeten. Tegen 8uur zijn we bij het hotel. De weg ernaartoe stelt niet veel voor, allemaal snelwegen en palmbomen. We hadden gehoopt wat moois van de omgeving te zien, maar helaas. De temperatuur is bij aankomst al 26 graden, kunnen we gelijk wennen!

De kamer in het hotel is simpel, maar we komen ook alleen maar om te slapen, zodat we uitgerust aan onze 2e vlucht kunnen beginnen. Om 22.45 uur vertrekken we weer.

(uitzicht vanuit het hotel)

Om ongeveer 2 uur (we lagen te slapen) werden we door Rob uit Australië gebeld, waar we nu waren en dat er een wielerwedstrijd was in Adelaide waar Nederlanders aan meededen.

Het is nu 6 uur ’s avonds, we hebben goed geslapen, over een uurtje worden we met een busje opgehaald en weer naar het vliegveld gebracht,

ik heb dus mooi de tijd om even te schrijven.

3e dag – Zondag 27 jan.

Het was vandaag een vermoeiende, lange dag. Om 22.45 uur (Australische tijd: 2.15 uur) zijn we verder gevlogen richting Australie. We hebben een paar speelfilms gekeken en gelezen, maar niet geslapen. Om 7 uur waren we in Adelaide, daar werd alles grondig gecontroleerd en liep de hash-hond weer rond. Bij ons was alles dik in orde. Ook de bagage kwam snel, dus door naar de Apollo-dealer. We hebben dit keer een hele nieuwe camper, hij heeft pas 9000 km. op de teller staan en moet z’n eerste beurt nog hebben.

We hebben afgesproken dat we hem volgende week 2 febr. brengen, omdat we dan toch 3 dagen naar Cairns gaan, staat hij gelijk veilig!

Nadat alles geregeld en getekend was bij Apollo, zijn we boodschappen gaan doen. We hadden heel wat nodig: stoelen, bakplaat, parasol, gaslamp, visspullen, levensmiddelen, enz.enz. Om 2 uur hadden we alles bij elkaar en waren we ook helemaal op. We zijn naar Gawler gereden, naar een camping en zijn daar uren bezig geweest om alles in te richten en een vast plekje te geven. De zon schijnt er ook nog aardig bij, dus hebben we eerst de korte broek maar aangetrokken.

Het is nu bijna 9 uur, we hebben gegeten en afgewassen, nog even de mail versturen en dan naar bed….., wat zullen we slapen.

4e dag – Maandag 28 jan.

(Ik moet nog even iets rechtzetten van gisteren. Ik schreef dat we om 2.15 uur Australische tijd vertrokken uit K.L., maar het was 00.15 uur toen we de lucht in gingen. We zijn in 7uur tijd van Maleisie naar Australie gevlogen en over het eerste gedeelte hebben we 11.45 uur gedaan. Dus je kunt vanaf Amsterdam binnen 19 uur naar Adelaide vliegen met Malaysia Airlines.)

We waren vanmorgen al vroeg wakker,het is nog even wennen aan het tijdsverschil, maar zijn er om 7 uur toch maar uitgegaan. Vandaag staat de Barossa Valley op het programma. Dit is een prachtig wijngebied, met zo’n 100 wijnhuizen, waar je mag proeven wat ze produceren. Het liefst hebben ze natuurlijk dat je ook iets koopt (Cellar door). We zijn begonnen bij Chateau Tanunda, een prachtig verbouwd kasteel met een museum erbij.

We hebben er diverse wijntjes geproefd en van een heerlijke rose gelijk een doos vol gekocht (aanbieding!)

Vervolgens zijn we naar Seppelt winery gereden.Dit wijnhuis bestaat al sinds 1850. We hebben er een rondleiding gehad. Ze hadden er ook duizenden vaten met port (Tawny genoemd in Australie), sommigen wel 100 jaar oud.

(Onderweg kwamen we langs een mooi stuwmeer)

We hebben er 1 fles tawny meegenomen, niet die van 100 jaar oud, want die was over de duizend dollar. Als laatste zijn we bij Peter Lehman Wines geweest. We hebben er buiten een heerlijke schotel met kaas en worst verorberd, met een wijntje erbij natuurlijk

In de Barossa Valley wonen veel van oorsprong Duitse mensen, dat vind je terug in de namen en levensmiddelen die ze verkopen.

Het was een heerlijke dag, blauwe lucht en zo’n 30 graden. We hadden besloten om door te rijden naar Crawford Forest, waar diverse campings in de natuur moeten zijn.Voor die tijd reden we langs een informatiepost en zagen daar staan, dat er in de maanden jan., febr. en maart niet gekampeerd mag worden in het bos, waarschijnlijk vanwege brandgevaar. Daar gaat onze planning, we zouden hier 2 nachten blijven en lopen al een dag voor op schema, omdat alle campings aan de kust vol zitten. Iedereen heeft hier namelijk nog zomervakantie, bovendien was het een extra lang weekend vanwege Australian Day.

We staan nu op een camping in Williamstown en morgen zien we wel weer waar we terecht komen.

5e dag – Dinsdag 29 jan.

We hebben vandaag een heel gevarieerde dag gehad. We zijn begonnen met een tocht door Eden Valley, een onderdeel van de Barossa Valley. Over onverharde wegen, glooiend landschap, met regelmatig een wijngaard. Daarna hebben we ruim een half uur gewandeld in Kaiserstuhl Cons.Park. Daar zagen we de eerste kangaroes voor dit jaar. `

Vervolgens zijn we naar Eden Valley Lookout gereden, waar we onze mail hebben verzonden (dit wilde gisteravond niet lukken).

We hadden besloten vandaag nog een Cellar Door te doen, je zit tenslotte middenin een wijn gebied. Het werd Wilderness Wines en de verkoop/proeverij was gewoon bij mensen thuis. We hebben er gezellig geproefd en gekletst en een flesje gekocht. Op het etiket stond een oude auto afgebeeld,

dus vroeg ik of dat hun auto was. Ja, hij stond in de garage en we mochten hem bekijken.

Het was een Holden FX en hij was van 1950, dus ouder dan Wim. Nog geen 10 minuten later zat Wim al achter het stuur en is hij, samen met de eigenaar, de wijngaard rond gereden, schitterend!

Van de vrouw kreeg ik nog een komkommer en een paprika mee (die verbouwden ze ook) en een heleboel leuke informatie. Dat zijn de leuke onverwachte dingen! Even verderop in het plaatsje Springton stond een hele grote holle boom, waar vroeger een heel gezin in had gewoond, zo werd beweerd! Het leek ons wel erg krap.

Daarna zijn we naar de Whispering Wall gereden. Het is een grote stuwdam, een van de eerste in Australie, met als speciaal effect: als je allebei aan de uiteinden van de dam staat en je praat tegen de muur dan versta je elkaar alsof je vlak naast elkaar staat. In werkelijkheid zit er 140 meter tussen, heel apart. Het is geen truc, er zit geen geluidsbox of iets dergelijks.

Het was inmiddels 2 uur en we vonden het nog te vroeg om al een staanplaats op te zoeken, dus besloten we door te rijden naar Mannum, zo’n 50 km. verderop. Mannum ligt aan de Murray River, waar we vorig jaar 5 dagen, elke dag op een andere plek, vrij gekampeerd hebben. Het plaatsje zelf hadden we 2 jaar terug ook al gezien en daar hadden we goede herinneringen aan. Er komen regelmatig woonboten voorbij varen,

er wordt gewaterskied, je kan zwemmen, vissen, enz. Inmiddels staan we aan de rivier, hebben al in het water gestaan (het is namelijk ruim 30 graden) en hebben al heel wat vliegen weggewuifd, want daar stikt het hier van (helaas!). We zitten nu in de schaduw, in de wind met een wijntje en een stukje kaas. Zo houden we het wel vol!

6e dag – Woensdag 30 jan.

We hebben vanmorgen eerst een tocht langs de Murray River gemaakt (met de camper). Overal langs de rivier zijn kampeerplaatsen of ligplaatsen voor houseboats, leuk om te zien. Het is een beetje te vergelijken met ons plekje aan de Gouden Ham. Bij Purnong zijn we met de pont overgevaren en weer naar Mannum gereden.

Na wat boodschappen te hebben gedaan zijn we richting Adelaide Hills gereden.

Eerst naar Hahndorf, een Duits, erg toeristisch stadje, met een informatiebureau. Omdat het inmiddels al half 1 was, hebben we eerst worst met zuurkool, mosterd en kartoffel salat gegeten, met een grote pul Duits bier erbij, terwijl er volop Duitse Schlagers gespeeld werden.

Bij het info bureau hebben we heel wat folders meegenomen, dus ik heb weer heel wat te lezen. Daarna zijn we op zoek gegaan naar Belair Nat.Park, wat ook in de Adelaide Hills moet liggen. We zijn heel wat heuvels op en af geweest en hebben de streek grondig bekeken, maar ze gebruiken daar weinig plaatsnaambordjes. Na een uur zoeken waren we het zat. Een vrouw, die net in de auto wilde stappen, heb ik naar de weg gevraagd en ze bood gelijk aan om ons de weg te wijzen, door voor ons uit te rijden; ze heeft ons netjes voor het park afgezet. Daar aangekomen was er een gezellige kampbaas, waar we een praatje mee maakten. Het gesprek kwam op bier en wat voor merken er waren. Wij drinken altijd VB,”dat was niets”, zei hij en bood ons gelijk een paar blikjes Coopers bier uit zijn prive koelkast aan. Elke keer valt het ons weer op hoe behulpzaam en gastvrij de Australieers zijn.

We zitten nu in de schaduw, want het is ruim 33graden. Het biertje smaakt uitstekend!

7e dag – Donderdag 31 jan.

Er stond vanmorgen een frisse wind en het had zelfs even geregend vannacht, maar al snel was de lucht weer kompleet blauw en merkte je dat het nog steeds zomer is in Adelaide. Even over tienen wandelden we al in de bossen van Belair Nat.Park. Na ruim een half uur hadden we het wel bekeken en zijn we doorgereden naar Mt.Lofty Summit. Dit is het hoogste punt van de Adelaide Hills en hiervandaan kon je heel Adelaide en de zee zien. Bij heel helder weer was het zelfs mogelijk Kangeroo Island te zien, wat vandaag helaas niet lukte. Vervolgens zijn we naar Cleland Wildlife Park gegaan. Daar zie je alle dieren die in Australië leven in een redelijk natuurlijke omgeving. We hebben eindelijk de Tasmaniën Devil gezien en heel wat foto’s gemaakt om hem er goed op te krijgen.

Ook de koala en de kangaroo zijn vereeuwigd. Toch zien we ze veel liever in de vrije natuur!

Daarna zijn we doorgereden naar de kust. We staan op een camping 5 minuten vanaf de Apollo-dealer, omdat we daar overmorgen om half 7 ’s morgens de camper af moeten leveren, voor de eerste beurt. Zij zorgen dan dat er een taxi klaar staat om ons naar de luchthaven te brengen, zodat we op tijd naar Cairns kunnen vliegen.

Op de camping kregen we eerst een plek toegewezen pal in de zon, maar je kent Wim, die ging daar niet mee akkoord. We staan nu tegenover het zwembad met een paar grote bomen op ons stuk, dus we kunnen steeds in de schaduw zitten.

We hebben al een heerlijke strandwandeling gemaakt, om 7 uur ’s avonds, in korte broek en hemdje. Je loopt de zee zo in, totaal niet koud. Hier houden we het nog wel een dagje vol.

8e dag – Vrijdag 1 febr.

We hadden vandaag een rustige dag, al hoewel Wim vanmorgen een paar uur bezig is geweest met de lap-top, omdat gisteren bij diverse mensen de computer vast was gelopen, zo ook bij ons thuis. Het blijkt dat de foto’s die met Wim’s filmcamera worden gemaakt, erg veel geheugen nodig hebben, dus zullen we ze voortaan op een andere manier verzenden. Ik had ondertussen mooi de tijd om de was te doen, dat moet nu eenmaal ook gebeuren.

Rond de middag hebben we een lange strandwandeling gemaakt en we beginnen al een beetje een kleurtje te krijgen. Verder hebben we gelezen, triominos gespeeld en we zijn een keer de pool in gedoken. Echt een relaxte dag. Tegen half 9 konden we “de zon in de zee zien zakken”, dit zal nog wel vele keren gebeuren, aangezien we richting West Australië gaan. Vanavond vroeg naar bed, want we moeten er morgen ook weer vroeg uit, op naar Cairns, naar m’n zus en zwager.

9e dag – Zaterdag 2 febr.

Het liep vanmorgen allemaal perfect. Om 5.30 uur opgestaan, half 7 van de camping vertrokken, camper afgeleverd en daar stond om 6.45 uur een taxi klaar. Precies om 7 uur kwamen we aan op het vliegveld en het inchecken was binnen 5 minuten gebeurd.

In Cairns, om 11.00 uur lokale tijd (we moesten het horloge een half uur terugzetten), kwamen Clary en Rob net de hal inlopen toen wij aankwamen. Het was echt leuk hen na 2jaar weer te zien. We zijn naar hun huis gereden en hebben er uren zitten kletsen.

Er is weer van alles veranderd en aangebouwd aan hun woning, het werkelijk schitterend.

Het weerbericht gaf aan dat er veel “showers” zouden zijn, maar het is de hele dag droog geweest en de temperatuur en vochtigheid viel ons nog wel mee. Clary had lekkere oesters en grote garnalen gekocht, dus daar hebben we heerlijk van gesmuld tussen de middag.

Om een uur of 5 zijn we naar hun bar/restaurant gereden.

Ook daar was weer het nodige verbouwd. We zouden er even een borrel drinken, maar zijn er pas om half 1’s nachts weer vertrokken. We hebben er prima gegeten en veel mensen ontmoet. Er zijn nu haast geen toeristen en Clary stelde veel “locals” aan ons voor.Sommigen kenden we nog van andere jaren. Heel vaak kreeg ik te horen, dat je goed kon zien dat Clary en ik zusjes zijn.

Van 9 tot 12 uur was er karaoke. Er waren veel goede zangers bij, maar bij sommige moest je de vingers in je oren stoppen. Ook Rob heeft nog een nummer gezongen, hij heeft een goede stem.

Het was erg gezellig, maar tegen 12 uur konden we toch merken dat we vroeg opgestaan waren en begon de vermoeidheid toe te slaan. (Deze mail is dus ook pas de volgende dag geschreven!)

10e dag – Zondag 3 febr.

We zijn vandaag met z’n vieren naar Port Douglas geweest. Je komt er, door ongeveer 45 minuten noordelijk langs de kust te rijden. De route is schitterend, de weg kronkelt voortdurend langs de zee met aan de andere kant de beboste heuvels. Onderweg zijn we gestopt bij een mooie look out, ik denk dat we hier al wel 4 keer gestaan hebben, maar elke keer is het weer prachtig. Ook vandaag laat het weer ons niet in de steek, we hebben nog geen drup regen gehad.

In Port Douglas is nog een mooie look out, ook daar zijn de nodige foto’s gemaakt.

Elke zondag is er markt, met handgemaakte sieraden, schilderijen, kleding, enz. Nadat we er een tijdje hadden rondgewandeld werd het tijd voor een drankje, want het is knap klammig vandaag.

Vervolgens zijn we naar de haven gereden voor een hapje en een drankje. Je kan zien dat het seizoen een beetje voorbij is, het is vrij rustig overal.

Wim en ik hebben nog een korte wandeling langs het strand in Clifton Beach (waar Clary en Rob wonen) gemaakt en daarna een duik in de pool genomen. Het water is echter zo warm, dat het totaal niet verfrissend is.

Vanavond blijven we lekker thuis, om gezellig bij te kletsen.

Hier volgen wat foto’s van het huis, auto’s en caravan van Clary en Rob:

en niet te vergeten hun hond Baily

11e dag – Maandag 4 febr.

We hebben weer een heerlijke dag gehad vandaag. We zijn met z’n drieën (Rob moest werken) naar Green Island geweest. Het is een klein eiland, 12ha, slechts 45 minuten varen vanaf Cairns. We vertrokken met regen, maar het bleef gelukkig bij 1 grote bui. Toen we om half 12 aankwamen was alles nog nat, maar de zon scheen en dat heeft hij de rest van de dag gedaan. Eerst zijn we het eiland rondgelopen, door de rainforest en langs het strand,

wat niet lang duurt en daarna hebben we een snorkeltour geboekt. Je gaat met een boot een eind het reef op, zodat je gelijk op een mooie plek zit met veel koraal en prachtige vissen. Deze tijd van het jaar zijn er “jellyfishes” in de zee, dit zijn hele kleine kwalletjes, haast niet zichtbaar, maar heel gevaarlijk, soms zelfs dodelijk.

Daarom werd ons aangeraden een soort dunne wetsuits aan te doen, zodat de hele huid bedekt is. Deze pakken staan heel charmant!!(voor de foto moesten we natuurlijk even de buik inhouden!!)

maar ze geven je wel een veilig gevoel. Het snorkelen was prachtig: veel kleuren koraal en ontzettend veel soorten vissen. Er was haast geen stroming, dus je hoefde weinig te zwemmen.

Onze onderwatercamera-hoes lag helaas in Adelaide, in de camper, want we hadden helemaal niet verwacht te gaan snorkelen, dus geen foto’s dit keer. De 40 minuten in het water gingen veel te snel voorbij. Verder hebben we geluierd bij de pool, tot we om half 5 weer terug moesten, met de laatste boot mee, naar de vaste wal.

best wel vermoeiend zo’n dagje in de buitenlucht, maar goed dat er zonnenbrillen bestaan, dan kun je stiekem je ogen dicht doen.

We zijn net terug van een heerlijk etentje bij een Italiaans restaurant, aan het water. Er kwam een lekker briesje vanuit zee en bij 25 graden was het goed te houden.

Dit was voorlopig ons laatste etentje met z’n vieren, morgen vertrekken we weer naar Adelaide en het kan wel weer een paar jaar duren voor ik m’n zus weer zie. Maar deze dagen waren in ieder geval heel gezellig, daar kunnen we weer een poosje op teren.

12e dag – Dinsdag 5 febr.

Vandaag is Margriet (mijn jongste zus) jarig.Gisteravond hebben Clary en ik een mail gemaakt met wat foto’s om haar te feliciteren.(Gister op Green Island waren erg veel Japanners en als ze op de foto gingen maakten ze allemaal een V-teken, wij snappen hier de clou niet van, het geeft wel leuke foto’s!!!)

Clary en Rob kunnen via hun satelliet de Hollandse televisie ontvangen, dus vanmorgen hebben we nog even gekeken naar Peter R.de Vries over Joran, wat een hot item is. Hoe dit verder afloopt horen we waarschijnlijk pas over een paar maanden, als we weer thuis zijn, want de rest van de vakantie zullen we geen t.v. meer zien.

Clary heeft ons om 10 uur weggebracht naar het vliegveld, waar we, waarschijnlijk weer voor een paar jaar, afscheid hebben genomen. We hebben een heel gezellige tijd gehad samen!

Om 3 uur kwamen we weer aan in Adelaide. Het is hier bijna 10 graden kouder dan een paar dagen terug en zo wie zo een stuk frisser dan in Cairns, even wennen dus. Met de camper is alles dik in orde. Nadat we het shopping centre bezocht hebben (waar we ook een antenne voor onze lap-top gekocht hebben,om in de out-back beter te kunnen verzenden), trekken we verder. We rijden maar een klein stukje vandaag, want het is inmiddels bijna 6uur.

We staan nu op een vrije kampplaats, bij Dublin, vlak aan zee. Er staat een stevige wind en er is veel bewolking, we hebben de vesten al aan en waarschijnlijk zo ook nog de lange broek. Wat een verschil met gisteren!

13e dag – Woensdag 6 febr.

Vanmorgen toen we wakker werden (na bijna de klok rond geslapen te hebben), stond er nog steeds een harde wind, was het bewolkt en af en toe mot regende het zelfs. Het was de bedoeling naar Yorke Peninsula te gaan, een schiereiland ten westen van Adelaide, maar op internet zagen we dat het er de eerste 4 dagen nog bewolkt en slechts 20 graden zou zijn. Dus hebben we besloten naar het noorden te rijden, naar Mount Remarkable N.P. Al snel werd het weer een stuk beter. Onderweg zijn we gestopt bij Port Germein en hebben daar tot het eind van de jetty gelopen. Deze pier is “maar” 1,5 km.lang, dus na 3 km.hadden we onze ochtendwandeling er weer opzitten.(Jetty-hike!).

Bij het N.P. hebben we een pas gekocht: voor 50 dollar (30 euro) mogen we alle Nationale Parken in Zuid Australië in en er kamperen, zonder verder iets te betalen, deze pas is 2 maanden geldig. Van Rob en Clary hebben we zo’n zelfde pas gekregen van West Australië, zij hadden hem niet meer nodig.

We staan nu op een prachtig plekje tussen de gum trees, er zitten kukaberra’s en gekleurde parkieten in de bomen, er liep een emu voorbij en natuurlijk zijn er kangaroes.

We hebben nog een wandeling gemaakt van een uurtje en het is weer 30graden, zo hebben we het graag!

De antenne doet het trouwens prima, we hebben hier geen ontvangst met de telefoon, maar kunnen wel E-mails verzenden en internetten.

14e dag – Donderdag 7 febr.

Het was vannacht een heldere, koude nacht en de wind suisde door de bomen. Mambray Creek, de kampplaats waar wij staan, ligt in een dal en de wind kan er aardig doorheen trekken. Toen we wakker werden vanmorgen was de lucht weer strak blauw. Tijdens het ontbijt kwamen er 2 emu’s voorbij wandelen, later op de dag hebben we er nog 5 gezien, normaal zien we er niet zoveel in onze hele vakantie

We wilden vandaag een wandeling maken, de Sugar Gum Lookout Hike, 8 km. heen en terug, dus goed te doen. Op de terugweg zagen we een bord Hidden Gorge 4 km. en we besloten daarheen te lopen. Na 4 km. waren we er nog niet en was het nog 10 km. verder naar Mambray Creek. We wilden natuurlijk toch de Hidden Gorge zien, dus zijn we doorgewandeld. In totaal hebben we vandaag 20 km. gelopen.De tocht was prachtig, heel afwisselend: langs gumtrees (velen zijn hol vanwege een bosbrand),

over rotsen, door droge rivierbeddingen en de gorge was schitterend.

Tijdens de hele wandeling zijn we niemand tegen gekomen, alleen wat kangaroes en emu’s.

We zijn gestart om half elf en waren om 4 uur weer terug. Alleen waren we niet goed voorbereid op een lange tocht: we hadden maar een half litertje water bij ons en niets te eten.

Maar we hebben het overleefd, alleen kunnen we haast niet meer lopen van de spierpijn.

Toen we terugkwamen hebben we eerst flink wat water gedronken en een warme douche genomen, maar ik denk dat we morgen alleen maar gaan rijden met de camper en verder geen stap verzetten.

15e dag – Vrijdag 8 febr.

De spierpijn, na de lange wandeling van gisteren, valt nogal mee. Wim heeft totaal geen last en bij mij is alleen m’n linker knie eigenwijs en loop ik een beetje mank.(zie je toch niet op de foto!) We zijn zo’n 200 km. verder naar het noorden getrokken, naar Flinders Ranges N.P. Het is een uitgestrekt park met bergen, heuvels en open vlaktes. We hebben alweer heel wat kangaroes en emu’s gezien. We houden het vandaag bij 1 korte wandeling: the Sacred Canyon Walk, slechts 200 meter, maar erg mooi.

We hebben er eerst rustig gegeten, er is verder niemand. Nu staan we op Dingley Dell. Een kleine open ruimte met een w.c.tje. We moeten de camper wel goed uit de wind zetten, want het waait nog steeds behoorlijk, verder is de temperatuur goed.

Ik wordt goed verwend in de vakantie. Elke morgen staat het ontbijt (met gekookt eitje) klaar en ook kookt Wim elke avond. We hebben weer een bakplaat (dit keer een”coleman” met tefal) gekocht en daar maakt Wim heerlijke gerechten op. Ook hebben we een gietijzeren toastie-ijzer gekocht, eigenlijk voor op het kampvuur, maar helaas is hier in Zuid Australië een “total fire ban” en maakt Wim de toasties op het gasfornuis (smaakt ook prima!).

We zitten nu aan een wijntje (nog steeds van de Barossa Valley) en genieten van de mooie omgeving.

(Dennis, zoals je ziet hebben we de Nederlandse vlag weer aan de auto geknoopt!)

16e dag – Zaterdag 9 febr.

(Gisteravond konden we de mail niet verzenden en ook vandaag zijn we te ver

van de bewoonde wereld af.)

We zijn vanmorgen pas om 9 uur opgestaan, het bed was zo lekker warm en buiten waaide een koude wind, ook kon mijn knie zo lekker lang uitrusten!!

Vandaag hebben we ruim 100 km.gereden en dat allemaal binnen het N.P. Eerst naar Wilkawillina Gorge, daar hebben we ruim 5 km. gewandeld,

vervolgens naar de Aroona Valley, waar we vanaf een heuvel een schitterend uitzicht hadden.

Daarna zijn we door de Brachina Gorge gereden

en staan daar nu op een prachtig plekje, alleen geschikt voor 4WD. We staan hier weer helemaal alleen, het enige wat je hoort zijn de vogels. De temperatuur is weer flink opgelopen en we moeten in de schaduw, in de wind, zitten!

We hebben vandaag alleen de ranger gezien, verder alleen maar wildlife en wat vervelende vliegen.

(Verder spreken de foto’s voor zich.)

17e dag – Zondag 10 febr.

We hebben weer een “apart” dagje achter de rug:

We waren vanmorgen voor tienen al aan het wandelen in de Bunyeroo Gorge

en toen we 2 uur later terug kwamen bij de parkeerplaats, zagen we dat onze camper ongeveer 10 meter verder, buiten de paaltjes stond (een paaltje was zelfs omvergereden ). We dachten eerst aan een kwajongensstreek, maar er zijn haast geen mensen in het park, dus dat was onwaarschijnlijk. Het bleek dat Wim vergeten had de handrem aan te trekken en het liep iets af (dat hebben we later gecheckt). Gelukkig is de auto gestopt in een greppel, want 2 meter verder liep het vrij steil naar beneden, er was dan niet veel van de camper over gebleven!

Vervolgens zijn we richting Wilpina gereden, hier is een info-center en een campground. We wilden daar een wandeling maken naar Wilpina Pound. Eerst hebben we er de mails verzonden en ontvangen (wel 10 van Rob) en toen we zagen we dat er een “laundry” was, dus zijn we met de camper de camping op gereden en hebben er 2 machines vol met was gedauwd. Met een half uurtje kan je het al ophangen en daarna zijn we begonnen aan de wandeling.

Het begon vrij vlak, maar na een uurtje werd het een vrij zware klim naar een look out.

Het uitzicht was schitterend: Wilpina Pound is een bergketen in de vorm van een hoefijzer, daar binnen is het vrij vlak. Je kunt het alleen niet in 1 keer op de foto krijgen, je zou het dan vanuit een vliegtuig moeten fotograferen, maar het was de klim wel waard.

Weer terug op de campground was alle was droog en na lekker gedoucht te hebben zijn we er weer vertrokken.(Het was vrij druk op de camping en wij staan liever helemaal alleen (gratis!)in de bush.) Na nog een half uurtje rijden, over prachtige onverharde wegen, kwamen we aan bij Cambrian (campground).

Het is inmiddels half 7 en we willen nog even van de zon genieten. We zien een mooi plekje, Wim moet alleen even draaien, maar helaas dit mislukt! Met het achteruit rijden raakt hij een dooie tak van een boom en ramt de hele achterruit eruit. Hij ligt in duizenden stukjes, buiten en in de camper!

Maar een uurtje later is alle rotzooi weer opgeruimd en zit er plastic voor het raam (gelukkig heb ik m’n klusjesman bij me!) Nu maar hopen dat het blijft zitten tijdens het rijden!

Morgen zien we wel weer verder.We hebben in ieder geval 3 heerlijke dagen gehad in Flinders Rangers N.P., we hebben alle wegen wel gereden en 3 nachten”alleen” op een campsite gestaan!

18e dag – Maandag 11 febr.

Wim heeft vanmorgen ons laatste brood (6 dagen oud) opgemaakt, door er lekkere toasties van te maken.

Nadat we vanmorgen eerst nog door een mooie gorge gereden zijn, kwamen we aan het einde van de Flinders Rangers. Op naar de kust!, maar die is wel enkele honderden km. zuidelijker.

Eerst hebben we in Hawker getankt en de eerste volle DVD van onze vakantie naar huis opgestuurd. Daar kregen we ook te horen dat er in Port Augusta een bedrijf zit dat ruiten voor auto’s vervangt.

Onderweg zagen we nog een paar “willies”, dit zijn draaiende opwaardse winden, die een heleboel zand mee omhoog nemen, je ziet dan een rode “slurf”.

Pas bij het derde bedrijf in Port Augusta, waar we langs gingen, konden ze ons aan een nieuwe ruit helpen, alleen hebben ze pas morgenvroeg om half 8 tijd voor ons. Dus zijn we verplicht een camping in de buurt te zoeken. Eerst doen we voor 6 dagen boodschappen, letterlijk alles is op, en daarna gaan we naar een kampplaats aan het water. Het is erg warm vandaag, zo’n 38 graden, dus nemen we eerst maar een duik in de pool. Verder houden we ons rustig met een biertje en een leesboek.

Later maken we nog een wandelingetje langs het water, echt de uiterste punt van de zee, en zien er zowaar een dolfijn langs zwemmen! (Helaas dook hij elke keer onder, als ik hem op de foto wilde zetten!)

Ook komen er steeds treinen langs, vanuit P.A.gaan ze de binnenlanden, in richting Alice Springs.

Het plastic voor het lege raam heeft het gelukkig goed gehouden onderweg, anders was het nu een grote stofboel in de camper geweest. Voor 320 dollar!! hebben we morgen een nieuwe ruit en kunnen we onze reis weer vervolgen.

19e dag – Dinsdag 12 febr.

We zijn vanmorgen om half 7 opgestaan, want de nieuwe ruit zou er al vroeg ingezet worden. Na een uur was dit gefikst en zijn we nog doorgereden naar een andere ruithersteller. We hadden namelijk ook nog een ster in de voorruit en 2 nieuwe ruiten is wel erg veel. Voor 60 dollar is ook dat probleem verholpen.We hebben van beide reparaties een rekening, misschien dat onze reisverzekering nog iets vergoed!

Tegen 11 uur waren we in Whyalla en hebben daar aan zee een kop koffie gedronken met “1” koekje erbij! Vervolgens zijn we doorgereden naar Cowell, daar is een natuurlijke haven en we dachten daar een mooi plekje te kunnen vinden, niet dus!

Nadat we er alvast wat visvoer gekocht hadden, zijn we langs de kust zuidelijk gereden op zoek naar een stekkie voor de nacht! Voorbij Port Gibbon hebben we ons ideale plekje gevonden.We staan in de duinen, uit de wind, vlak aan zee. Een groep hoge zandduinen houdt de wind tegen. Er staat geen bordje: verboden te kamperen dus ….

Tegen 3 en heeft Wim z’n hengel klaar om voor de eerste keer te gaan vissen.

Een half uur later sta ik naast hem, wanneer hij beet heeft en zijn hengel flink doorbuigt! Even later is het: krak!!! Z’n goeie hengel, waar hij vorig jaar de hele vakantie mee gevist heeft, breekt zomaar af! Er moet wel een hele grote vis aangezeten hebben!

(We zeiden steeds al, na eergisteren, toen de auto zomaar wegreed en vervolgens de ruit in duizenden stukjes ging: wat wordt het derde wat misgaat?) Hopelijk blijft het hierbij!

Omdat hij niet meer kon vissen zijn we lekker een eind wezen wandelen, eerst de zandduinen op en daarna langs de zee.

Het zat Wim niet lekker met zijn hengel en na een tijdje prutsen heeft hij hem toch weer aan elkaar gekregen, een stuk korter natuurlijk en met de nodige tape, maar om 5 uur is hij toch nog even wezen vissen. De hengel werkt wel weer, maar niet zoals het hoort. Waarschijnlijk gaan we morgen voor een nieuwe kijken!

Het is inmiddels 7 uur, de zon verdwijnt langzaam achter de duinen, het zal zo wel fris worden. Mijn chef-kok maakt weer een heerlijke maaltijd klaar en ik weet zeker dat we vannacht lekker zullen slapen, bij het geruis van de golven!

20e dag – Woensdag 13 febr.

Het werd gisteravond snel koud en we hebben voor het eerst binnen een spelletje Triominos gedaan. (Dit blijft ons favoriete spelletje tijdens de vakantie, de stand is inmiddels 7-7). Het ruisen van de golven ging over in het gieren van de wind en ’s nachts lagen we te schudden in ons bed, toch hebben we heerlijk geslapen. Vanmorgen was het helemaal bewolkt, dit hadden we al via Internet gezien, maar gelukkig zijn de weersvoorspellingen weer goed. We zijn via diverse kleine plaatsjes naar Port Lincoln gereden.

(Zo werd vroeger zoetwater opgepompt en met een kar vervoerd)

Onderweg steeds gekeken of ze hengels verkochten, maar in de dorpjes hadden ze meestal maar keus uit 3of 4 en niet wat Wim zocht. In Port Lincoln vonden we een speciaalzaak met honderden hengels, dus Wim heeft nu een nieuwe telescoophengel, helemaal naar z’n zin!

Nadat we het informatiecentrum bezocht hadden zijn we naar Lincoln N.P. gereden. Dit park ligt aan het uiterste puntje van Eyre Peninsula aan de Spencer Golf. Inmiddels is het 2 uur en de zon schijnt weer volop, wel staat er nog steeds een harde koude wind.

We hebben het park al een stukje verkend, op zoek naar een staanplaats en zijn uitgekomen bij Cape Donington. Daar staan we redelijk uit de wind en kan Wim vissen. Af en toe komt er een windvlaag en alles zit onder het stof, maar het uitzicht is weer prachtig, morgen zoeken we wel weer een ander stekkie.

21e dag – Donderdag 14 febr.

De dag begint weer bewolkt en de wind is nog steeds fris. Daarom besluiten we met de camper het N.P. te gaan verkennen.We bekijken diverse kampspots, ook via 4WD tracks, maar het is er of te winderig of Wim kan er niet vissen.

Na de middag beklimmen we Stamford Hill, waar we een prachtig uitzicht hebben over Lincoln N.P.

Even later vinden we onze ideale kampplaats: Surfieet Cove. We staan weer alleen, uit de wind, met een prachtig uitzicht op de baai en Wim kan vissen! Inmiddels is de lucht weer strak blauw en kunnen we weer een hemdje aan.

Vissen in de wind is toch fris, dus na een uurtje komt Wim ook lekker in het zonnetje zitten, met een wijntje en een goed boek en een fantastisch uitzicht is dit goed vol te houden. Er zitten prachtige vogels hier, maar om ze ook op de foto te krijgen is moeilijker,(net als die zeehond gisteravond en de 2 dolfijnen vanmorgen, die langs kwamen zwemmen!).

We hadden het er over, dat hier helemaal geen kangaroes zitten en wat dacht je (ja, Dennis, ik had weer wat gezegd!), opeens komen er 2 kangaroes aanwippen, helemaal niet bang, dus die zijn mensen gewend,

ze eten zelfs voer uit Wim’s hand.

Later zitten er zelfs 3 en het blijkt dat ze dorst hebben. Wim doet water in de afwasbak en die drinken ze helemaal leeg.

Daarna raken we ze niet meer kwijt: ze komen steeds bij ons staan en willen zelfs de camper in.Dat is dus niks voor mij! (ik ben in de auto gaan zitten).

Het is inmiddels 9 uur, we zitten nog buiten (gister was het daar veel te koud voor) en er zit nog steeds een kangaroe op nog geen meter afstand, hoe moet ik nu naar de w.c?

(Optie van Wim: in de afwasbak, dan drinken zij hem wel weer leeg!!!)

22e dag – Vrijdag 15 febr.

We starten vandaag gelijk met mooi weer, ook de wind is grotendeels verdwenen. Dus wassen we lekker in het zonnetje al het stof van de laatste dagen uit onze haren, boven de afwasbak (waar dat ding al niet goed voor is!) en ook de rest krijgt een beurt. Er zijn geen douches in het N.P. en de zwarte zak (water laten verwarmen door de zon en daarmee douchen) was de laatste dagen ook geen optie!

Tijdens het ontbijt vliegen de gahla’s (grote grijze parkieten met roze kuif) regelmatig heen en weer en op nog geen 10 meter afstand schuift een black snake van ongeveer 1 meter rustig voorbij. Dat was de eerste slang die we zien in de vakantie.

Op naar de volgende kamplaats: Memory Cove.We hadden 2 dagen geleden bij het infocentrum al een sleutel en een permit gehaald, want een groot deel van Lincoln N.P. is niet zomaar te bekijken.Er mogen slechts 15 auto’s per dag in de Wilderness Area en er is slechts 1 “camping” met maar 5 plaatsen, die je van te voren moet bespreken. Onderweg ernaar toe zijn er verschillende scenic lookouts en tracks (je hebt wel 4WD nodig) die we bekijken.

Tegen de middag komen we op onze nieuwe bestemming aan.

Er is een hele mooie beschutte baai, waar je kan vissen en zwemmen, wat ik ook gedaan heb (Veel te koud voor jou, hè Rob?).

Wim heeft er natuurlijk gevist en voor het eerst, deze vakantie, 2 vissen gevangen. Ze smaakten prima (een whiting en een flat head).

Er zijn maar 2 kampeerplaatsen bezet en er liggen (sinds vanavond) twee boten voor de kust, heerlijk rustig dus. We hebben voor 2 dagen geboekt en dat is echt geen straf, we genieten volop.

23e dag – Zaterdag 16 febr.

We hebben een rustig dagje gehad vandaag. Vanmorgen hebben we een korte wandeling gemaakt, richting open zee

en daarna hebben we onze stoelen gepakt en zijn op het strand gaan zitten. De hengel mee, natuurlijk, en

een paar leesboeken.Het is knap warm vandaag en we zijn diverse keren het water in geweest. Je plonst er niet zomaar in, maar als je eenmaal door bent is het heel “verfrissend!”Het is nog steeds erg rustig hier, alleen een stel Australische buren, van onze leeftijd, die ook al veel van de wereld gezien hebben. Aan het strand zitten veel white-bellied sea-eagles, een soort uit de kluiten gegroeide zeemeeuwen.

Zodra Wim visafval heeft, zijn ze er als de kippen bij. Vandaag is het bij 3 kleine visjes gebleven, die weer teruggegooid zijn in zee. Het is inmiddels 9 uur en nu pas hoeven we een vest aan, het wordt elke dag iets warmer.

24e dag – Zondag 17 febr.

Vandaag hebben we Lincoln N.P. weer verlaten.

We hadden alle wegen gehad, op 1 na en die wilden we vanmorgen doen. Het was een weg van 14 km.door mul zand. Toen we aan het begin van de track stonden en de hoge zandduinen zagen, hebben we toch maar besloten het niet te doen. Het was al knap heet (ruim 30 graden om 11 uur ’s morgens) en als je dan vast komt te zitten in die zandbak…Onze buren hebben het wel geprobeerd en kwamen bij de eerste heuvel al vast te zitten, waren wij blij dat we verstandig waren!

We zijn terug gereden naar Port Lincoln, waar we eerst de haven bezichtigd hebben. Er was een flinke bedrijvigheid daar, ook al is het zondag. Een grote vrachtauto was ingevroren vis (die zo van de boten afkwam) aan het opladen, en een grote groep meeuwen zat er boven op. Ook zagen we er nog een zeehond rondspartelen, midden in de haven.

Bij het info-centrum hebben we de sleutel weer ingeleverd en een lijst gehaald met de tijden van eb en vloed, die hebben we de eerste dagen wel nodig, vanwege strand rijden.

In Coffin Bay hebben we een heerlijke visschotel gegeten en vooraf oesters, op 6 verschillende manieren bereidt. Het eten was perfect, er zat krab bij en zelfs zee-egel (erg lekker!). We hebben het buiten op het terras verorberd, bij een temperatuur van ruim 40 graden, in de schaduw.

Daarna zijn we doorgereden naar Coffin Bay N.P., hier moesten we onze banden een stuk leeg laten lopen, want er is veel mul zand. 2 jaar geleden zijn we hier ook al geweest en we hebben hetzelfde plekje om te slapen weer opgezocht. De Australieers, die we in het vorige park ontmoet hebben, staan weer naast ons.

We nemen eerst een duik in zee en daarna gebruiken we de zwarte zak (douche) voor de eerste keer deze vakantie, we zijn weer heerlijk schoon en afgekoeld.

25e dag – Maandag 18 febr.

Het was vandaag een leuke en heel warme dag. Nadat we afscheid hadden genomen van de buren, want die gingen ook verder, zijn we op weg gegaan om de rest van het N.P. te verkennen en om een andere kampspot te zoeken, er moeten nog 3 andere plaatsen zijn. Het is heel afwisselend rijden: over zandduinen, rotsige wegen, een heel stuk over het strand, maar ook minder mooie stukken met veel dode bomen.

We rijden helemaal tot de noordelijkste punt: Point Sir Isaac en vervolgens via allerlei wegen naar Sensation Beach.(Onderweg vullen we onze douchezak bij, zodat we vanavond weer schoon naar bed kunnen).

Na 75 km. rijden komen we tot de conclusie, dat de plek van afgelopen nacht (Black Springs), toch de mooiste plek is: uitzicht over de baai, een verkoelend windje (de thermometer wijst vandaag weer over de 40 graden aan) en schaduw. Dus rijden we weer terug langs het strand

en om 3 uur zijn we weer op ons oude stekkie.(Wel zetten we de camper andersom). Na een half uurtje komt er nog een auto aanrijden met, jawel, onze buurtjes. Ook zij vonden deze plek het mooist.

We zijn een paar keer het water in geweest om af te koelen en dan ook minstens voor een half uur, heerlijk verfrissend, maar minder koud dan in Lincoln N.P. Er is bijna geen wind meer en de zon schijnt nog steeds volop, dus veel drinken en verder weinig doen!

Tegen zessen komen Julie en Graham, zo heten de Australiërs, wat drinken en later nodigen ze ons uit om bij hun te komen eten. Ze maken een heerlijke pasta met veel knoflook, tomaten, broccoli, gerookte zalm en basilicum. Wij zorgen voor de wijn, port en een stuk kaas.

We hebben een heel gezellige avond en gaan pas om 11 uur weer terug naar onze camper, het is dan nog steeds bijna 30 graden!

26e dag – Dinsdag 19 febr.

Het weer is helemaal omgeslagen, de zon is vandaag niet te voorschijn gekomen. Vanmorgen was het nog 28 graden en benauwd, inmiddels is het 21 graden en hebben we weer een vest aan, wat een verschil met gisteren. Julie en Graham zijn vanmorgen vertrokken en die zien we hoogst waarschijnlijk niet meer.

Ik heb de camper een beurt gegeven, de mail van gister geschreven en Wim is gaan vissen: hij heeft er 12 gevangen.

Ze hadden geluk vandaag, Wim heeft ze allemaal teruggegooid, dus ze zijn niet op de bakplaat beland. We hebben namelijk al 2 dagen niet gekookt en er ligt nog voor 4 dagen vlees in de koelkast en dat willen we niet overstuur laten gaan. Wim staat nu buiten te koken, het regent en er staat een koude wind, we eten zo dadelijk binnen.

De eerst komende dagen blijft het dit weer type, helaas.

Er zijn hier veel wespen en die zijn gek op zoet water, je moet dus goed uitkijken als je de kraan opendraait!

27e dag – Woensdag 20 febr.

Het heeft vannacht flink geregend, maar bij het opstaan (half 9) is het droog. De zon laat zich weer niet zien vandaag en de temperatuur blijft steken bij 22 graden.

De laatste dagen hebben we geen wildlife gezien (alleen wat dolfijnen en manta’s in zee) vanwege de hitte, maar vanmorgen hipten de grote grijze kangaroes weer voorbij. Op weg naar de uitgang van het N.P.(toch nog zo’n 30 km.) krijgen we in het mulle zand een tegenligger, die een grote lege watertank vervoerde. We moeten achteruit rijden en hebben waarschijnlijk een steen geraakt of iets dergelijks, in ieder geval: we hebben onze eerste lekke band!!

Het valt niet mee om de band te verwisselen, want we staan op een stuk grond wat verzadigd is van water en de krik zakt zo de grond in, zelfs met een paar stenen eronder.

Wim rijdt 10 meter verder, inmiddels is de band van de velg en met een stuk hout onder de krik lukt het, dit keer wel, de band te vervangen.

In Coffin Bay vinden we snel een garage. Helaas was de band gescheurd aan de zijkant, dus wordt het een andere, een 2de handse (een nieuwe heeft hij niet). 20 minuten later en 50 dollar armer verlaten we Coffin Bay, richting Elliston.

Onderweg, bij een mooie look out, maakt Wim toasties en koffie (heerlijk bij dit koude weer)

en ook stoppen we bij LocksWell, waar je heel goed op zalm kan vissen. Je moet wel eerst 283 treden naar beneden om op het strand te komen en het lokt niet echt met dit weer.

We besluiten om vandaag op een camping te gaan staan, na 8 dagen eindelijk weer een echte douche en ook is er weer heel wat vuile was. Er is hier ook een kampkeuken, dus Wim hoeft vanavond niet buiten te koken.

Ook branden we hier onze 2de DVD, alweer een uur film van de vakantie!

28e dag – Donderdag 21 febr.

We worden vandaag wakker met een zonnetje, wel staat er een harde koude wind. Aan het eind van de dag zijn we slechts 50 km.noordelijker gekomen op de snelweg, maar we hebben heel veel gezien en gedaan en toch 120 km.afgelegd.We zijn begonnen met een scenic drive langs de kust, bij Elliston. Er zijn veel grillige rotsen en ook aardige golven, waarop ze zelfs aan het board-surfen zijn (koud hoor!).

Ook komen we de eerste keutel op pootjes (walking shit) weer tegen, wat de echte naam is weten we niet!

Iets noordelijker heb je het Lake Newland Conservation Park. Er is een 20 km.lang zoutwatermeer, wat grotendeels droog staat. Je kunt er alleen met 4WD rijden, wat we ook een uurtje gedaan hebben.

Daarna zijn we bij Talia weer de weg afgegaan, om the Tub en de Woolshed Cave te bekijken. Er zijn heel wat foto’s gemaakt vandaag, de natuur is ook zo mooi!

Het is te fris om aan de kust te kamperen, dus komen we uit bij Venus Bay, een beschutte baai, waar we een prachtig plekje aan het water krijgen. Van een buurman krijgen we 6 visjes, die Wim schoonmaakt en gelijk bakt (ons middageten) Er zijn hier veel pelikanen en die weten precies dat hier veel vis(afval) te halen is! Na het eten gaat Wim zelf vissen op de oude jetty, je moet wel een vest aan, want de wind is nog steeds hard en koud.

Hij vangt 5 vissen (waarvan hij er 2 meeneemt), een krab en een….zeehond!, gelukkig komt het beest zelf weer los en zwemt daarna weer vrolijk verder.

Na 8 uur wordt het toch echt te koud om nog buiten te zitten, we hebben inmiddels de lange broeken al aan en zelfs de dichte wandelschoenen, maar het is de hele dag droog geweest en we hebben weer een heel afwisselende dag gehad!

29e dag – Vrijdag 22 febr.

Als we wakker worden is het bewolkt en koud, maar het is gelukkig droog en op kou kun je je kleden!

Na een ontbijt van bacon en eggs gaan we op weg naar Murphys Haystacks, een groep 1500 millioen jaar oude granieten rotsen, waar menigeen tientallen foto’s gemaakt heeft (bij een blauwe lucht komen ze beter tot hun recht!).

Daarna rijden we zo’n 50 km. richting kust naar Point Labatt Conservation Park. Hier liggen zeehonden bij te komen, met volle buik, van hun jacht op vis in zee. Vanaf een platform heb je een mooi uitzicht op minstens 100 van deze dieren. Met onze prima verrekijker hebben we wel een uur staan kijken naar de verrichtingen van deze beesten, mannetjes zeehonden die ruzie maken, vrouwtjes die samen met hun jong slapen en jonkies die dartelen in zee.

Bij Baird Bay zien we weer veel pelikanen, ik blijf deze vogels prachtig vinden!!

Vervolgens zijn we naar Streaky bay gereden en hebben daar inkopen gedaan. De camping daar leek ons niks, dus zijn we de duinen in gereden. We moesten wel even zoeken voor we ons “ideale” plekje gevonden hadden.We staan midden in de duinen, op een clif, redelijk uit de wind, met uitzicht op zee.

Inmiddels is de lucht weer blauw en kunnen we zelfs in de korte broek “happy our” houden. We maken vandaag onze laatste fles rose van de Barrosa Valley soldaat.

Het gaat echter steeds harder waaien en na enige tijd worden we haast gezandstraald.We besluiten binnen te koken. We hebben een 1-pits stelletje met een gasbus. Wim doet olie in de pan en zet dit vast aan: helaas is het vuur nogal fel en verhit de olie zover, dat het komt tot zelfontbranding!!! Mijn BHV’er(Bedrijfs Hulp Verlener) gooit gelijk de brandende pan, met deksel erop, naar buiten in het zand, waar hij nog een poosje nabrandt. Uit de camper komt een zwarte rook en Wim hoest een beetje, maar daar blijft het gelukkig bij. Er is geen blijvende schade, alleen het dak ziet een beetje zwart!!

Een uurtje later heeft mijn chef-kok toch, binnen, een lekkere maaltijd bereid!!

30e dag – Zaterdag 23 febr.

Vandaag was een vrij lui dagje. We zijn iets voorbij Smokey bay, bij Laura Bay Conservation Park uitgekomen (zo’n 100 km. gereden). Wim vond er een mooie plek om te vissen, uit de wind, tussen de rotsen en ik heb er heerlijk een paar uur gelezen. Wim ving weer diverse vissen, dus de eerst komende dagen staat er vis op het menu.

Tegen half 4 hebben we de camping van het park opgezocht, gewoon een open plek in de bush, er is zelfs geen toilet, maar dat zijn we wel gewend. Er is verder niemand, het zonnetje schijnt volop, dus met een mooi boek en een drankje komen we de middag wel door.

De camper stinkt nog steeds naar rook, dus geef ik hem een grondige schoonmaak beurt,

maar de lucht blijft hangen. Wim besluit wat after shave op het dak te smeren, als ik nu binnen kom ruik ik Van Gills!!

We hebben nog steeds schik van onze antenne, met onze telefoon hebben we al meer dan een week geen bereik, we zitten echt in een uithoek, maar met de antenne lukt het nog steeds elke dag een mail te verzenden. Het kan zijn dat het de komende dagen wat moeilijker wordt, want we gaan ruim1200 km. rijden over een weg waar alleen roadhouses zijn en geen enkel dorp, deze weg heet de Nullarbor Plain en verbindt het zuiden met West Australië.

Het is inmiddels half 10 ’s avonds, we hebben de lange broek en vest aan en het is nog maar 15 graden, maar nog altijd beter dan in Nederland!

31e dag – Zondag 24 febr.

Vandaag steken we de grens over naar West Australië, maar we doen het rustig aan, want in de planning staat, dat we pas morgenavond aankomen in Norseman, ruim 1200 km.verderop.

Zo’n 100 km. noordelijk van Laura Bay, bij Penong, gaan we de snelweg af, naar Point Sinclair. Een spot aan zee waar veel gesurfboard wordt. De omgeving is prachtig, het zou een Conservation Park kunnen zijn. Mooie duinen, zoutwater meertjes en een prachtige kustlijn en de juiste golven om te surfen.

Daarna wordt het toch tijd om kilometers te gaan maken, we komen uit op 650 km. vandaag en staan nu midden in de bush ruim 70 km. voorbij Eucla.(Jillah Rockhole Rest.Area).

Voor we hier waren zijn we diverse keren gestopt bij mooie look outs: je kijkt over de cliffs van het Great Australian Bight Marine N.P. Ook rijden we 30 km. over de “echte” Nullarbour Plain, wat letterlijk betekent: zonder bomen.

Het is vrij rustig op de highway, gemiddeld passeert er om de 5 minuten een auto of Road Train, dit zijn vrachtauto’s met 2of 3aanhangers erachter.

Bij de W.A.Border Village worden we gecontroleerd op o.a. fruit en groente. Ze hebben hier de “stomme” gedachte, dat als je geen fruit, groente, honing, zaden, of levend vee mee vervoerd over de grens, de ziektes en fruitvliegjes dan ook het “land” niet inkomen.

Ik moet de koelkast open maken en diverse kastjes, om aan te tonen dat ik niets stiekem invoer.

We hadden dus onderweg onze laatste druiven al opgegeten en zelfs een yoghurt toetje met honing!

Ik had wel een citroen verstopt, achter een ingeklapt raam, want die hoort vanavond bij de vis, stout hè?

Het weer is nog steeds redelijk, ’s morgens eerst bewolkt, maar in de loop van de dag komt de zon door en wordt het zo’n 25 graden.’s Avonds is het dan weer fris (koud!!), maar het is steeds droog, terwijl er voor de afgelopen dagen “showers”op de weervooruitzichten, op internet, stonden.

32e dag – Maandag 25 febr.

Vandaag hebben we het laatste stuk van de Eyre Highway gereden tot Norseman, nog zo’n 700 km.

Het is vrij saai rijden, maar je moet deze weg nu eenmaal rijden anders kom je niet in West Australië, of je moet bovenlangs gaan.We waren nog maar net op weg, toen de vrachtauto met de catamaran, die we gister al gezien hadden (erg oversized), voor ons kwam te rijden. Deze combinatie neemt echt 2 rijstroken in beslag, ook rijden er 3 extra auto’s mee, 2 ervoor,1 erachter, om alles te coördineren. Na een aantal minuten kregen we het teken dat we in konden halen, je kunt je niet voorstellen dat zoiets in Nederland gebeurt.

In Calguna konden we de klok anderhalf uur terug zetten, vanwege de tijdsgrens en deze tijd houden we de rest van de vakantie (We lopen dus 8 uur voor op Holland!). Ook begint daar het langste stuk rechte weg van Australië, namelijk 146,6km., zonder een enkel bochtje!!

We hebben 5 fietsers gezien onderweg (wat de kick is weet ik niet,1200km!!,zonder afslag, van zuid naar west Australië), tientallen motoren en ruim honderd dode kangaroes, helaas geen enkele levende. Wel zagen we enkele emoes.

Vanwege het tijdsverschil waren we om half 3 al in Norseman. Eerst zijn we naar het infocentrum geweest en hebben daar weer een heel pak folders meegenomen, voor de rest van de vakantie. Daarna wilden we wat inkopen doen, want gister hadden we alle verse spullen opgemaakt: Er was 1 supermarktje, maar het zag er allemaal niet erg vers uit en ook was het personeel erg onvriendelijk, dus hier waren we snel weer weg. We besloten vanwege het vroege tijdstip een korte rustpauze langs de kant van de weg in te lassen,

om vervolgens nog 200 km. verder te rijden, naar Kalgoorlie.Daar aangekomen bleken er een grote Woolworths en een Coles te zijn, met wel 10 kassa’s.Hier hebben we dus onze inkopen gedaan en daarna een camping opgezocht. Het is hier ruim 30 graden en zo blijft het voorlopig ook.

Het is inmiddels half 10, eigenlijk 11 uur en zijn knap moe, dus we gaan naar bed!!

33e dag – Dinsdag 26 febr.

We waren vanmorgen al vroeg op, om half 7, wat kwam door het terugzetten van de klok, gister.

Dus hebben we mooi de tijd om Kalgoorlie te bekijken. Kalgoorlie is een goudmijnstad, met ruim 30.000 inwoners, vandaar ook die grote supermarkten. In 1893 is er het eerste goud gevonden door Paddy Hannan, naar wie de hoofdstraat ook vernoemd is. Er wordt nog steeds volop goud gedolven, maar nu hoofdzakelijk via open mijnvelden. Om 9 uur stonden we al bij de Super Pit Lookout: je kijkt hier van bovenaf op ’s werelds grootste dagbouwgoudmijn, waar tientallen heel grote vrachtauto’s (het lijken dinky toys, maar ze zijn zo groot als huizen!) ruim 200 ton erts, per wagen, naar boven vervoeren. We hadden nog nooit zo iets gezien. Elke dag wordt er wel een stuk opgeblazen en het is een continue proces van 24 uur. Er zijn graafmachines, grondboormachines, sjofels en er tussendoor rijden pick-up trucks, haast niet te zien, met personeel rond.

Na er een uurtje gekeken te hebben, zijn we naar de Mining Hall of Fame gereden. Daar begon om 10 uur een rondleiding in een gesloten mijn, welke echt in gebruik is geweest. Met een ouderwetse lift gingen we 36 meter naar beneden en daar kregen we uitleg over hoe het er vroeger aan te ging: het boren, de spaarzame verlichting, de smalle gangetjes, het instortingsgevaar, enz. Aansluitend aan de tour kon je gaan kijken bij het versmelten van goud. Bij 1600 graden is het goud helemaal vloeibaar en kan het tot goudbaren worden gegoten, even afkoelen in water en het is weer een vaste stof.

We hebben er nog een poosje rondgelopen, er was van alles te zien en daarna hebben we nog het museum bezocht. Daar hebben we het meestal snel bekeken en ook vandaag stonden we na een uurtje weer buiten.

In begin 1900 hebben ze een pijpleiding aangelegd van 650 km. om vers water naar het woestijnstadje te krijgen, dit was te bekijken bij de Mount Charlotte Lookout.

’s Middags zijn we nog een keer naar de Super Pit Lookout gegaan, zo indrukwekkend vonden we het.

Vervolgens zijn we 40 km.verder gereden naar Coolgardie, ook een oud goudmijn stadje. Op de camping was het eerst vrij rustig, maar tegen 7 uur kwamen er allerlei auto’s en zelfs een bus, met mijnwerkers

het terrein op rijden. Overal in de buurt zijn mijnen en de arbeiders moeten ook ergens slapen, het is net als de Polen in Holland!

34e dag – Woensdag 27 febr.

Coolgardie was vroeger ook een goudmijn stad, maar stelt nu niet veel meer voor. Er zijn nog wat oude mooie gebouwen, met musea erin en er wonen nog maar weinig mensen. Het is opmerkelijk dat de straat heel breed is, hier moest vroeger, in de rijke tijden, een dromedarisstoet kunnen keren (stond in een folder!)

We rijden richting zuidkust via een onverharde weg, die eerst langs Burra Rock gaat. Het is een hele grote ongelijkmatig gevormde rots, waar je overheen kunt lopen en waar in de kuilen regenwater blijft staan. Het hele jaar door is hier water te vinden. Natuurlijk zijn we er bovenop geklommen en hebben er mooie foto’s gemaakt.

45 km. verderop is nog een veel mooiere rotsformatie: Cave Hill. Hier is een natuurlijk gevormde grot, waar je in kunt lopen.

Iets verderop maakt de rots een heel aparte buiging, ook wel “wave” genoemd. Ook hier hebben we de nodige tijd doorgebracht.

We zagen een bord met: 4,5km. camping and dam 4WD only. Je komt weer uit bij de granieten rots, maar er is een soort dam gevormd en al het water van de bergen stroomt in een meertje. Je mag er zwemmen en dat is heel aanlokkelijk, want de teller geeft vandaag over 40 graden aan in de schaduw, maar we doen het toch maar niet; er kan van alles onder water liggen: takken, rotsen of glas.

Wel besluiten we vandaag niet verder te trekken en op de campingplaats te gaan staan. We zijn natuurlijk weer alleen (we hebben nadat we Coolgardie verlaten hebben niemand meer gezien) en hangen de zak met water (eerst nog lekker koel) op, om op te frissen.

Je mag hier een kampvuur maken, al moet ik er nog niet aan denken, met deze hitte, maar we hebben zelfs het hout al klaarliggen en Wim heeft voor het eerst de bijl gebruikt. Of we echt een vuur maken, zien we vanavond wel!

35e dag – Donderdag 28 febr.

We hebben gisteravond een paar heerlijke uren bij het kampvuur gehad en waarschijnlijk was dit voorlopig ook het laatste houtvuur, want vanmorgen zagen we weer bordjes met “total fire ban”.

Na ruim 350 km.zuidelijk te hebben gereden zijn we aan gekomen in Esperance en na nog 3 kwartier waren we in Le Grand N.P. Dit is een schitterend gebied met hoge granieten rotsen, parelwitte stranden en turkoois blauwe zee.

We waren er tegen tweeën en zijn eerst naar de grand beach gereden, waar ook een campsite is, helaas was deze helemaal vol. Dit N.P.is namelijk erg geciviliseerd: alles is geasfalteerd en op de 2 campings zijn zelfs warme douches.We verwachtten al dat de andere campsite ook vol zou staan, maar we hadden geluk: er was nog plaats op “lucky bay” .We vinden zelfs een plek met uitzicht op de baai.

We hebben hier een paar uur gezeten en een korte wandeling gemaakt,

maar het begint steeds harder te waaien (wat dit jaar echt extreem is, volgens iedereen!!) , dus besluiten we de camper maar om te draaien. Ook blijft het hoogst waarschijnlijk maar bij 1 nachtje!

Terwijl we van ons uitzicht zaten te genieten, zagen we een slang voorbij komen, later zelfs nog een keer!

Van de buurman hoorden we dat hij gisteren om hun caravan en auto rond gekropen was, dus vanavond de voetjes omhoog!!

36e dag – Vrijdag 29 febr.

We moesten gisteravond binnen eten, vanwege de wind (we wilden geen zand happen) en ook daarna was het buiten niet aangenaam meer.

Dus na het ontbijt vertrekken we weer. We bekijken nog enkele mooie punten van het N.P.

en rijden ook nog een keer naar de andere camping, maar die staat nog steeds vol. We verlaten Cape Le Grande N.P. via het strand; in plaats van over de verharde weg kun je ook 22 km. strand rijden richting Esperance en dat is natuurlijk veel interessanter. Het zand is vrij hard en we hoeven niet eens lucht uit de banden te laten lopen.

Daarna nemen we de toeristische route van 40 km. langs de kust en dat is dan “Esperance”, in 24 uur tijd.

Het was de bedoeling hier enkele dagen door te brengen, maar de wind besliste anders.

Toen we midden op de dag op de snelweg reden met ruim 40 graden, twijfelden we toch wel even of we de juiste keus hadden gemaakt, die witte stranden waren wel erg mooi, maar er zijn altijd weer nieuwe plekjes met mooie stranden en …die vinden we een uurtje later alweer.

We staan nu bij Munglinup Beach, heerlijk in de schaduw met net genoeg wind. We zijn eerst de zee ingedoken, wel erg fris, maar dus ook heerlijk verkoelend. Daarna een biertje, voor de inwendige verfrissing en we voelden ons weer prima!

Tegen vijven hebben we nog een wandeling gemaakt langs het water en over de rotsen op zoek naar een goede visstek. Het strand was de beste optie en daar heeft Wim z’n hengel, na ongeveer een week, weer in het water uitgegooid. Helaas zonder succes, dit keer, maar hij heeft weer gevist!

37e dag – Zaterdag 1 maart.

Het is gisteravond lang warm gebleven.Toen we tegen half 11 naar bed gingen, was het nog ruim 30 graden, maar in de loop van de nacht konden we toch weer een slaapzak over ons heentrekken.

Vanmorgen scheen de zon eerst nog volop, zodat we in de schaduw moesten ontbijten, maar toen we net op weg waren naar een volgende plek kwam de bewolking opzetten. Gelukkig verdwijnt die weer in de loop van de morgen, maar het kwik blijft steken bij 25 graden in de schaduw(toch niet slecht!!).

We rijden niet ver vandaag: na ongeveer 50 km. komen we aan bij Mason Bay en we vinden er gelijk een prachtige plek onder de bomen vlakbij het strand.

Daar brengen we ook zo’n beetje de hele dag door, van 11 tot 7 uur: we eten er, drinken er ons biertje, houden er happy hour, Wim vist er en we lezen er. Echt een lui dagje.

We mogen hier ook weer een kampvuur maken, er lag zelfs nog hout bij de bak, Wim moest het alleen nog in stukken hakken. Het zijn aangespoelde bielzen, dus we hopen zat ze willen branden, zelf gloeien we zo wie zo, na een dagje zon.

38e dag – Zondag 2 maart.

We hadden een heerlijk warm kampvuur gisteravond en dat was maar goed ook, want het koelde buiten snel af.

Vandaag wordt Marcel 25 jaar. Gelukkig hadden we gister al een foto gemaakt, om op z’n gezondheid te proosten en door te mailen, want vandaag zou de print een stuk minder zonnig zijn geworden. De hele dag laat de zon zich niet zien en regelmatig motregent het.

Ons plekje onder de bomen was vanmorgen niet aangenaam meer, dus vertrekken we weer. Onderweg stoppen we nog even bij een strandje

en in Hopetoun doen we wat boodschappen. Daarna rijden we naar Fitzgerald River N.P. Het is een uitgestrekt park met enkele bergen, veel bloeiende struiken en mooie stranden. Tegen drieën houden we pauze om een stuk cheesecake (die we bevroren in de supermarkt gekocht hadden) met koffie te nuttigen, ter ere van Marcels verjaardag.

Helaas zijn verschillende campings gesloten vanwege bosbranden. Ook lukt het ons niet om met onze mobiele telefoon naar huis te bellen, dus rijden we het park weer uit, om bij een dorpje te telefoneren. Aangekomen bij Jerramungup komen we er achter dat onze telefoon nog steeds geen verbinding heeft. Het blijkt dat hij in de hele regio niet werkt en dus kopen we een telefoonkaart bij het plaatselijke tankstation, waar ook een telefooncel staat. Dit blijkt een uitkomst te zijn, we kunnen ruim een uur bellen voor 10 dollar.(heel wat voordeliger dan mobiel bellen!)

Het is inmiddels 4 uur (in Holland 8 uur ’s morgens) en we besluiten Marcel wakker te bellen.

Hij is alleen niet thuis, maar in Zurich, waar hij Petra aan het helpen is over te huizen. We hebben een half uurtje met hem gekletst (ook al was hij nogal slaperig!!!) en bellen daarna met Dennis, oma Blitterswijk en pa en ma Lingeman en dat allemaal met 1 kaart!

Ruim na vijven rijden we weer richting N.P. waar we nog ruim 60 km. onverharde weg moeten rijden om op de plaats van bestemming te komen.We staan nu bij Point Ann, lekker beschut, maar dicht bij de zee.

Morgen gaan we hier de boel wel verkennen, nu eerst wat drinken, eten en naar bed.

39e dag – Maandag 3 maart.

We blijven vandaag in het Fitzgerald River N.P. en de camper komt niet van zijn plaats.

Het weer heeft zich nog niet helemaal hersteld: de meeste tijd is het bewolkt en er staat een vrij harde wind.

We zijn blij met ons plekje, wat redelijk uit de wind ligt. We maken een lange wandeling door het park

( We komen nog een heel gevaarlijk beest tegen, een onschuldige guanna nog een kleintje ook ! )

en Wim vist nog een poosje, maar het is fris en er zijn vrij hoge golven.

Dus pakken we allebei ons leesboek, we zijn gelukkig allebei dol op lezen.

Om 6 uur hebben we de lange broek en het vest al aan, met dichte schoenen en Wim heeft zelfs zijn dichte jas, voor het eerst in de vakantie, weer aan.

Ons eetpatroon is trouwens ook gewijzigd: eerst waren het veel steaks, of andere stukken vlees met mais, courgette of andere groenten. De laatste weken eten we veel pasta of rijst met vis, tomaten, broccoli, verse kruiden en enkele teentjes knoflook (zouden we daarom steeds van die mooie eenzame plekjes hebben!!!)

Ook vanavond wordt het weer een pasta gerecht, we hebben een wok gekocht en een rasp voor verse parmezaanse kaas. Vlees eten we niet veel meer en het bevalt prima zo.

40e dag – Dinsdag 4 maart.

We hebben vandaag het N.P. weer verlaten en zijn doorgereden naar Bremer Bay, wat ten westen van het park ligt. Dit dorpje ligt op een soort landtong met aan 3 kanten water, met diverse mooie baaien. In een ervan heeft Wim enkele uren gevist op een pier van grote rotsblokken. De gevangen vis hebben we vanavond al weer opgegeten, verser kan niet!.

Je mag in Bremer Bay niet wild kamperen, dus hebben we maar een camping opgezocht. Een echte camping betekent voor ons: een lekkere warme douche (na een week), alle batterijen opladen en de was doen!

Alles is dus weer schoon en opgeladen, de eerste dagen hebben we geen camping meer nodig!

41e dag – Woensdag 5 maart.

Om 9 uur vanmorgen werden we opgeschrikt door een heftig onweer, 3 keer flink gedonder en lichtflitsen en daarna een korte maar hevige regenbui. Even later was het over en bleef het de hele morgen bewolkt.We hadden geluk, want op de andere camping, 3 km.verderop was het ingeslagen.

Vanaf Bremer Bay zijn we via de highway zo’n 100 km. westelijk richting Albany gereden. Deze weg stelt niet veel voor, een 2-baans weg met slecht asfalt waar zelfs road-trains overheen rijden. Soms is een greffelweg nog beter dan de snelweg. Dat zagen we vandaag: een caravan lag half open aan de kant van de weg, waarschijnlijk door een rare hobbel in het asfalt. Dan zie je pas hoe kwetsbaar zo’n huis op wielen is. (Ik heb hier natuurlijk geen foto’s van, ik maak geen plaatjes van het leed van anderen).

We waren op zoek naar een N.P. genaamd Waychinicup.We moesten echt zoeken en waren alweer op weg richting snelweg vanaf Cheyne Beach, toen we een klein bordje zagen met N.P.

Het is hier prachtig: er is een kleine beschutte baai met grote rotsen, met maar een kleine opening naar de open zee en er komt een riviertje in uit.

Eigenlijk zijn er alleen plaatsen voor tenten, maar voor onze smalle camper hebben we een mooi plekje gevonden.

’s Middags kwam de zon ook nog door (volgens internet krijgen we vandaag en de komende dagen veel regen!!) en zag alles er nog mooier uit..

We hebben de loop van de rivier nog een tijdje gevolgd, hij is vrij smal, het meeste water komt toch door vloed in de baai en dus zal de vis die erin zwemt zoutwatervis zijn.

Wim heeft natuurlijk nog een tijdje gevist vanaf een rotspunt, maar helaas nog niets gevangen.

Dit is echt een N.P. zoals we het graag zien!

42e dag – Donderdag 6 maart.

We blijven nog een dag in Waychinicup N.P. Om tien uur zaten we al op dezelfde rots als gisteren, om te vissen. Tot onze verbazing zien we minstens 10 dolfijnen bij de monding van de baai zwemmen.

De zee is daar vrij rustig en door het opkomende tij is er volop vis. We blijven zitten tot 1 uur en al die tijd zijn de dolfijnen er ook. Er zwemmen ook kleintjes bij en die springen af en toe uit het water. Met de verrekijker hebben we ze langdurig bekeken. Deze grote groep vissen zorgde er echter wel voor, dat Wim totaal geen beet kreeg, alle vis die de baai in zwom, werd door de dolfijnen opgegeten.

Tegen drieën zijn we weer gaan kijken, maar toen waren ze verdwenen. Wim is iets verderop, richting de rivier gaan vissen en ving er in korte tijd 3.

Het is vandaag de hele dag bewolkt met af en toe wat motregen, toch is het nog 25 graden.

We hebben vandaag weer flink over de rotsen geklommen

en alle weggetjes naar het water hebben we gelopen. Tijd om weer verder te trekken!

43e dag – Vrijdag 7 maart

Om 1 uur vannacht werden we wakker van een vreemd geluid buiten. Er kraste iets over ons gasfornuis, het bleek een van de possums te zijn, die we gisteravond gezien hadden. Ik had ’s middags toasties gemaakt en er waren wat korstjes op het fornuis blijven liggen, die probeerde de possum er nu tussenuit te plukken. We ruimen ’s avonds altijd het afval op, maar dit waren we vergeten!

In Albany doen we eerst een heleboel boodschappen, letterlijk alles is op. Daarna laat ik bij de kapper een stukje van m’n haar afknippen, dat werd hoog tijd.

In Torndirrup N.P.(wat tegen Albany aanligt) bekijken we The Gap, the Natural Bridge en kijken we of er water uit the Blowholes spuit (dus niet). Dit zijn 3 toeristische punten van het N.P. en we waren nu in de buurt, dus maken we er maar een paar foto’s van.

Daarna gaan we op zoek naar West Cape Howe N.P. om te overnachten. De parken staan hier slecht aangegeven, het is echt zoeken. Op een gegeven moment komen we bij een heel boomrijke picknick plaats, vlakbij een mooi strand, waar met allerlei borden wordt aangegeven: no camping, no dogs. Er staan dus wel diverse tenten en busjes en de honden lopen er vrolijk rond.

We rijden eerst nog naar een ander strand (wat ook onderdeel is van het N.P.), waar mannen net een grote zalm (ruim 80 cm.) binnenhalen, prachtig om te zien.

Hier staat echter veel wind, dus we gaan terug naar de “picknick plaats” en zoeken er een plekje uit tussen de bomen, uit de wind.

Wim baalt dat hij geen pilchards meer heeft om te vissen, die zijn echter gister allemaal opgegaan en we hadden geen nieuwe meer gekocht, omdat we morgen de binnenlanden weer ingaan. Maar,… stel dat hij zo’n grote zalm zou vangen, waar moeten we hem dan laten, de koelkast zit helemaal vol!!!

44e dag – Zaterdag 8 maart.

We hebben vannacht weer heerlijk geslapen bij het geluid van de ruisende zee.

Vanmorgen zijn we via Albany naar Porongurup N.P. gereden, het is een vrij klein park en ligt ongeveer 40 km. rijden noordelijk van Albany.

We zijn er een berg opgeklommen: Casstle Rock. De totale afstand was 4 km. en er stond zo’n 2 uur voor, die had je ook wel nodig, want de klim was vrij steil.De laatste 30 meter moesten we echt onder rotsen door en er overheen klimmen, zelfs met een ladder naar de uiterste rotspunt!

(Ook was er een rots genaamd: balancing rock, ik heb nog geprobeerd hem om te duwen, maar ik moet iets meer spinazie eten.)

Boven aangekomen had je een mooi uitzicht, je kon zelfs de kust helemaal zien.

Er waren ook mensen aan het abseilen.(Wim was zo snel, dat ik geen tijd had om een foto te maken, geintje!!)

In het zelfde park hebben we nog een “scenic drive” gereden. We kwamen langs hoge massieve rotsen en Wim is er nog een stukje opgeklauterd.

Vervolgens zijn we naar Stirling Range N.P. gereden en hebben daar een camping plaats opgezocht. Ook hier konden we weer bergen beklimmen, maar 1 op een dag is wel genoeg.

De ranger kwam om het kampgeld op te halen (13 dollar) en gelijk om een praatje te maken. Hij was vrijwilliger en kende het N.P. op z’n duimpje, ook wist hij interessante verhalen te vertellen.

We hebben weer een heerlijke pasta gegeten met allerlei soorten vis, op de foto gezet door een nieuwsgierige Australiër, die hier ook op de kampplaats staat.

45e dag – Zondag 9 maart.

Vannacht was de lucht helemaal helder met duizenden sterren, maar vanmorgen was het weer bewolkt en dat is het bijna de hele dag gebleven. Alles ziet er dan helaas veel minder mooi uit, zoals de 42 km. lange scenic drive door Stirling Range N.P. Het park bestaat uit een keten van hoge beboste bergen, maar bij sommigen was de top in mist gehuld. Onderweg zagen we weer een slang de weg over kruipen en nog een paar kangaroes hippen.

We zijn doorgereden naar Mount Barker, waar diverse wijnhuizen zijn. Bij twee hebben we een paar wijntjes geproefd en bij de laatste ook wat erbij gegeten.

In Denmark heeft Wim weer aas gekocht en daarna zijn we op zoek gegaan naar een slaapplaats. Er was een soort camping (voor 7dollar per nacht) bij Parry Beach, maar deze stond zo vol, daar wilden we echt niet staan. We zijn doorgereden naar Boat Harbour in Quarrem Dwingup Natural Reserve, je moet er 5 kilometer over onverharde, zanderige wegen rijden, dus hier komen geen caravans of grote campers.We hebben hier 2 jaar terug ook 3 nachten gestaan. Eigenlijk is het helemaal geen kampeerplaats en er staat nu ook een bord “no camping”, maar we zijn weer niet de enigen, aan de andere kant van het strand staat nog een tent.

Wim is gaan vissen en heeft 5 grote silver breams gevangen, deze vis smaakt prima en we kunnen er ruim 2 dagen van eten.

46e dag – Maandag 10 maart.

Heerlijk, we worden wakker met een zonnetje en een blauwe lucht, dat is lang geleden. Het waait nog wel hard, maar dat geeft niet. Om half 10 zijn we al aan het wandelen in de duinen en over grote granieten rotsen, waar krachtige golven overheen spatten, prachtig, dit natuur geweld.

We lopen een stukje over de Bibbulmun Track, dit is een 964 km. lange wandelroute, die loopt van Perth tot Albany. De route loopt vlak langs het strand en zo’n 100 meter de duinen in staat een soort hut, waar je kunt overnachten. Gisteren kwamen er al 2 jongens voorbij, met een grote rugzak om en vanmiddag stonden er ineens 2 oudere mannen (zeker ruim in de 60), bij de camper en vroegen of ze wat water konden krijgen. Ze hadden die dag ruim 22 km. gelopen! Ook zij gingen slapen in het half open huisje.

(Dit is het eerste plekje)

(Deze steen gaat heen en weer, als je er op staat en geeft dan ook een hard bonzend geluid)

In de loop van de middag huizen we om naar de andere kant van het strand, waar een prachtig plekje is, dichterbij het water en zelfs met gras. Ook kunnen we hier een kampvuur maken. We zijn gelijk hout gaan zoeken en Wim heeft de bijl weer gebruikt om alles kleiner te hakken.

Wim gaat nog een tijdje vissen, maar wordt haast weggeblazen van de rotsen,

er is veel meer wind dan gisteren. Je hebt dan ook niet in de gaten dat de zon nog aardig wat kracht heeft, maar ik gloei aardig en ben flink verkleurd vandaag.

47e dag – Dinsdag 11 maart.

De dag begint weer bewolkt, dus we besluiten de bewoonde wereld weer op te zoeken. We rijden 25 km. terug naar Denmark, waar we 2 gasflessen laten vullen, water en diesel bijtanken en onze camper een flinke wasbeurt geven.

Hij blinkt weer als nieuw! We bekijken Wilson’s Inlet, een binnenmeer aan de kust, waar alleen in de winter maanden een open verbinding met zee ontstaat en daarna rijden we de Scotsdale Tourist Drive. Deze route is 34 km.lang en leid je langs diverse wineries en andere bezienswaardigheden.

De eerste “cellar door” winerie is Howard Park, echt zo’n commerciële wijnfabriek. De wijn is prima, maar we voelen ons niet verplicht een duur flesje te kopen. Het tweede wijnhuis ligt helemaal achteraf en wordt niet eens vermeld in de folders. Het heet Mariners Rest, het ligt op een heuvel in de bossen en ziet er gezellig uit. Achter de bar staat een vrouw die me sterk doet denken aan m’n tante Clary, zowel uiterlijk als innerlijk. We kletsen gezellig en proeven alle wijnen. Ze verkopen ook avocado’s, waar ze bomen vol van hebben en ik krijg gelijk een goed recept erbij. We kopen 2 flessen port en na het afrekenen geeft ze ons zo maar een fles rosé (16 dollar) kado met de woorden: welkom down under. Wim vraagt haar of ze van vis houdt en geeft haar een mooie silver bream, waar ze heel erg mee in haar sas is.

Als laatste bezoeken we Denmark Farmhouse Cheese, waar je zowel kaas als wijn kunt proeven. De eigenaars hebben 3 supermarkten in Fremantle gehad, dus we hadden genoeg gesprekstof. Ze laten ons “burka” (boerenkaas) proeven en met een flesje Riesling en een lekkere cheese platter strijken we neer op hun veranda met uitzicht over het dal.

Inmiddels schijnt de zon weer volop en we besluiten weer terug te gaan naar ons geliefde stekkie, bij Boat Harbour. We hadden vanmorgen het meeste hout wat over was van het kampvuur ingepakt en meegenomen, maar we kunnen het nu weer uitpakken en vanavond opstoken. Wim probeert weer nieuwe silver bream te vangen en ik pak m’n leesboek en geniet nog even van de zon.

48e dag – Woensdag 12 maart.

Het weer is haast elke dag hetzelfde: ’s nachts een heldere hemel vol met sterren, ’s morgens bewolkt en in de loop van de middag wordt het weer zonnig en dan ziet alles er weer veel mooier uit. De temperatuur is overdag gemiddeld 25 en ’s nachts rond de 14 graden.

Toen we vanmorgen weg wilden rijden van Boat Harbour was het vloed (in tegenstelling tot gister, dezelfde tijd) en was er haast geen strand meer over, waar wij dus overheen moesten rijden. We hebben nog een tijdje gewacht en Wim is zelfs nog “verplicht” gaan vissen, maar tegen twaalven wilden we toch wel vertrekken en was het nog steeds hoog tij. We zijn toch maar gaan rijden, het zand was vrij hard en we zijn zonder problemen over het strand gekomen.

Wij zijn richting Nornalup gegaan en hebben de “valley of the giants” gereden. Dit zijn heel hoge, oude bomen: de tingle trees kunnen 70 meter hoog worden en hebben vreemde vormen, de karri trees worden nog hoger, 90 meter en zijn vrij recht. Het is heel apart tussen zulke hoge bomen te rijden. Ook hebben we er nog een paar wandelingen gemaakt, sommige bomen hebben heel aparte vormen of zijn helemaal hol van binnen.

Tussen de middag heeft Wim, in het bos, de laatste vissen gebakken, 4 travelles en 1 silverbream, dus nu moet hij gauw weer nieuwe vangen, want ze smaken prima.

In Walpole hebben we onze voorraad weer aangevuld en zijn daarna naar een camping gereden in het N.P.(Walpole-Nornalup N.P.) aan de Nornalup Inlet. Deze camping heeft douches en wasmachines, dus “werk aan de winkel”.

Wim vist in de Inlet met garnalen en heeft de eerste vis alweer te pakken. Ook zien we hier weer volop pelikanen, die weten altijd precies waar ze zijn moeten: waar vis gevangen en schoon gemaakt wordt.

We mogen hier zelfs kampvuur maken, dus vanavond weer geen triominos maar lekker bij het vuur zitten!

49e dag – Donderdag 13 maart.

Wat ik gisteren vertelde over het weer, klopt vandaag totaal niet. We hebben gisteravond heerlijk bij het kampvuur gezeten, er was totaal geen wind en het was niet koud. Midden in de nacht begon het te stormen en hard te regenen en dat deed het vanmorgen om half 10 (toen we wakker werden, oeps!) nog. We zetten haast altijd de stoelen binnen of onder de luifel als we gaan slapen, maar nu dus niet; ze waren kletsnat en we hebben staande ons ontbijt genuttigd.

Met een stormachtige wind en af en toe een bui, verlaten we de camping weer. Heerlijk schoon gedoucht en met alle was (gelukkig in de droogtrommel gestopt!) weer fris, kunnen we weer een tijdje zonder “echte camping”. We rijden naar Mount Frankland N.P. waar we de berg beklimmen. Het lijkt inmiddels wel herfst met al die takken op de weg en de gierende wind door de hoge bomen.

Het is geen verre klim naar de top, maar boven aangekomen waaien we zowat weer naar beneden! Het uitzicht is natuurlijk ook niet zo bijzonder, nu het bewolkt is, maar het was leuk wandelen.

Daarna gaan we met de camper naar Fernhook Falls, ook een N.P. In de winter is hier een grote waterval, nu zie je alleen een poel en kale rotsen, wel een mooie “spot”.

We maken er een wandeling en vinden een prachtige plek om de camper neer te zetten: een open plek midden in het bos, weer een bak om een vuurtje te maken en zelfs een privé w.c.-tje. Er ligt ook een hele stapel houtblokken, die nog wel gekloofd moeten worden, waarvan we mogen pakken. In een N.P. mag je namelijk geen hout sprokkelen (slecht voor de natuur).

Gisteren hebben we zelfs een zak met hout gekocht op de camping, welke we nu weer aanvullen voor een volgend kampvuur!!

De zon heeft even geschenen, maar inmiddels (5 uur) is het weer helemaal bewolkt en Wim heeft het vuur maar vast aangemaakt, dus vanavond zijn we helemaal “gerookt”!

50e dag – Vrijdag 14 maart

We hebben gisteren de camper een stukje dichter bij het vuur gereden, want het werd fris en zo hadden we een lekker kacheltje. Ook heeft Wim de hele maaltijd erop klaargemaakt, dus het hout is goed gebruikt!

Vanmorgen zijn we eerst naar Shannon N.P. gereden en hebben daar een route van 23 km. door het bos genomen, overal lagen nog takken van de storm van gister.

Daarna zijn we richting zee gereden, via Nortcliffe, door naar Windy Harbour. Eerst hebben we Point DÉntrecasteaux bekeken, dit is ook de naam van het N.P. en Salmon Beach. De rotsen zien er hier weer heel anders uit, mooi grillig, met leuke doorkijkjes!

Bij Cathedral Rock hebben we uren aan het strand gezeten en natuurlijk heeft Wim gevist. Er moest zalm in de buurt zijn en op een gegeven moment kwamen er diverse mensen aanlopen en hun hengels uitwerpen: er was een hele school zalm gezien. Niemand heeft ook maar iets gevangen!!

We zijn niet meer verder gereden, maar hebben de enige camping hier in de omgeving opgezocht. En weer mogen we een kampvuur maken en weer ligt er hout voor het pakken. Het enige verschil met gister is, dat hier meerdere caravans staan en omdat er geen stroom is gebruiken ze een generator (herrie-dingen!!!)

(Deze bloemen zien we heel veel onderweg)

51e dag – Zaterdag 15 maart.

We kregen vandaag een minder leuke mail via Marcel: op 28 januari hebben we in Tanunda (een plaatsje in de Barossa Valley) 61 km.i.p.v. 50 km. (dus 11 km. te hard) gereden. Helaas kost dit ons 196,00dollar, dit is omgerekend bijna 125 euro, ze zijn wel streng hier! Wim houdt zich altijd goed aan de verkeersregels, dit is waarschijnlijk net binnen de bebouwde kom gebeurd. Ze plaatsen eerst een bord 60 en meteen daarna een bord met 50 km. per uur, dit hebben we vaker meegemaakt.

Ik hoop dat het bij deze ene bekeuring blijft, het was namelijk pas de tweede dag van onze vakantie. We gingen die dag wijn proeven, maar het is al voor tienen gebeurd en dan is er nog geen wijnhuis open!

Vanaf de kust zijn we naar Pemberton gereden, waar we weer midden tussen de hoge bomen zitten. Eerst hebben we “the Cascades” bekeken, een soort waterval zonder water

en daarna zijn we “boompje gaan klimmen!” In Gloucester N.P. staan een karri tree van 60 meter hoog, waar bovenin een fire lookout (brandwachttoren) is gemaakt (al in 1947). Je kunt die boom inklimmen via lange ijzeren spijkers, die rondom in de boom geslagen zijn. Dit hebben wij dus ook gedaan!!! Je moet niet naar beneden kijken tijdens het klimmen, want dan krijg je echt de kriebels in je buik, maar we zijn allebei boven gekomen.

Je kijkt dan over alle andere bomen heen en het geeft je wel een “kick” dat je het gehaald hebt. Ruim 60 meter in een boom klimmen, dat lukt je in Holland nooit!

Er zaten allerlei gekleurde parkieten in het park. Wim trapte er al bijna op,

Vervolgens hebben we een route door de Karri Forrest gereden en bij Beedelup N.P. een waterval bekeken, waar nog een “pies”straaltje uit kwam.

We zijn geëindigd in Warren N.P., een prachtig park met een rivier (Warren River), waar ook een “fire lookout” staat (Dave Evans Bicentennial Tree), die je mag beklimmen, maar wij vonden 1 boom per dag wel voldoende!

We hebben weer een mooi plaatsje gevonden, tussen de bomen en het kampvuur brandt al weer! (dat laatste wordt een beetje afgezaagd, maar blijft wel leuk!)

52e dag – Zondag 16 maart.

Nadat ik Wim gekortwiekt heb (voor de 2de keer deze vakantie), vertrekken we weer uit het mooie Warren N.P. Het is de laatste dagen mooi rijden: erg heuvelachtig met boerderijen, bossen met hoge bomen afgewisseld met wijngaarden en waterplassen.

We rijden weer naar Pemberton om boodschappen te doen en diesel te tanken.Helaas zit het hele dorp zonder stroom, waardoor de supermarkt verplicht gesloten is en we niet met de visa kaart kunnen tanken, dus rijden we door naar Manjimup. Hier zijn de 2 grote supermarkten Coles en Woolworths allebei gesloten, omdat het zondag is. Een kleine plaatselijke supermarkt is wel open en heeft het goed druk (slimme zakenman!) We zien op de borden dat we er rekening mee moeten houden, dat alle winkels (goede)vrijdag, zondag en maandag (pasen) gesloten zijn, normaal zijn de levensmiddelenwinkels 7 dagen per week open.

Via binnenwegen rijden we naar de kust. Onderweg komen we langs de “one tree bridge”, deze is alleen niet meer in gebruik, maar staat er nog als een soort monument.

Het is tegen drieën als we in Augusta aankomen. Daar stappen we binnen bij een informatieshop en vragen er naar campings in N.P.’s. We krijgen te horen dat er15 km. verderop (bij Conto) een prachtige campingspot vlak aan zee ligt, waar je tot 9 uur ’s avonds kampvuur mag maken. De 15 km.worden er ruim 50 en als we bij de plaats zijn rijden we eerst even door naar zee, wat ruim 2 km. verderop ligt. (Ik zie Wim al lopen met z’n hengeltje!) De zee is heel ruw en de kust vol met rotsen, dus niet ideaal om te vissen.

We besluiten toch maar naar de camping te gaan en dan morgen maar te vissen. Bij de kampplaats staat echter een bord: kampvuur tot 6 uur ’s avonds en geen alcohol toegestaan! Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Er zijn nog 3 andere kampspots in Cape Leeuwin N.P., maar overal is het hetzelfde: geen kampvuur na 6uur en geen alcohol en we zitten hier bij de Margaret River, het wijngebied van Australië.

We rijden hevig teleurgesteld weer terug richting Augusta. Onderweg kijken we nog even bij Hamelin Bay, waar een “gewone camping” moet liggen en tot onze verbazing ligt deze pal aan zee, bij een mooie baai. Hier staan we dus nu, alleen is het al over half 6 voordat we een plekje hebben, jammer van al dat zoeken!

We nemen een wijntje (geen probleem hier!), maken nog een korte wandeling en dan wordt het al tijd om eten te koken, dus Wim heeft nog niet gevist!

53e dag – Maandag 17 maart.

De camper is vandaag niet van z’n plek afgeweest, wat betekent dat we nog een dagje blijven in het Hamelin Bay Caravan Park. Het blijkt dat we zelfs in het Leeuwin Naturaliste N.P. staan, alleen heeft de camping douches en wasgelegenheid, wat niet vaak gebeurt in een N.P.

Wim is vanmorgen een poos bezig geweest met de lap-top, hij wilde de 4de CD branden, maar dat wilde niet erg lukken. Ik heb ondertussen maar weer een wasje gedraaid en in het zonnetje te drogen gehangen. We gingen dus pas tegen de middag naar het strand. Er is van alles te zien: regelmatig komen er vissers met hun bootje terug uit zee, anderen willen hun boot te water laten en er zwemmen diverse stingrays vlak langs de kust. Ik heb geprobeerd ze op de foto te krijgen, maar vaak is het water te troebel.

Wim heeft gevist, maar helaas kwam er vandaag geen school zalm voorbij en is het bij 2 kleintjes gebleven. In de loop van de middag komt er steeds meer bewolking en gaat het harder waaien, af en toe valt er zelfs wat regen. Jammer, we hadden gehoopt op een strand-dag, maar tegen vieren zijn we weer terug bij de camper en kan het vest weer aan.

We zijn inmiddels de “hoek”om en zijn nu echt aan de west kant van Australië, dus nu kunnen we elke avond een zonsondergang zien, tenminste, als er geen bewolking is!!

54e dag – Dinsdag 18 maart.

Het was koud vannacht en vanmorgen stond er nog een harde wind, maar de lucht is helemaal blauw, geen wolkje te zien en zo blijft het de hele dag, dus de zon kan volop z’n werk doen!

Via een mooie route door het bos rijden we naar Lake Cave, een druipsteengrot, een van de vele in dit gebied. We moeten 300 treden afdalen, maar de meeste hiervan doen we in de open lucht, de ingang van de grot is namelijk een heel groot gat in de grond. Duizenden jaren terug was dit niet zo en daarom zijn er buiten ook stalagmieten en -tieten te zien, een prachtig gezicht. Binnen in de grot is een klein meertje, waardoor alles mooi weerspiegeld wordt.

Na de bezichtiging van de grot rijden we naar Prevelly Park, een plaatsje aan de kust waar op prachtige rollende golven, tientallen surfers proberen via een “wave” naar de kant te komen. We hebben er een mooi plekje gevonden, waar we uit de wind stonden en gelijk konden eten.

In Margaret River hebben we wat boodschappen gedaan en de DVD verstuurd en toen besloten we terug te rijden naar Hamelin Bay, ruim 30 km. weer naar het zuiden. Daar is de enige camping die aan het water ligt en waar de golven niet zo wild zijn. Om half 5 waren we terug, hebben de camper op de parkeerplaats gezet en zijn op het strand gaan zitten. Wim heeft er gevist tot half 8, toen ging de zon onder.

We hebben er dolfijnen gezien en weer diverse stingrays en we konden nu de zon in de zee zien zakken!

Daarna zijn we weer naar ons plekje op de camping gereden (er is ruimte zat) en om half 9 hebben we pas gegeten.

55e dag – Woensdag 19 maart.

Het gebied waar we de laatste dagen rond rijden heet Margaret River en loopt van Augusta in het zuiden tot Cape Naturaliste ruim 100 km.noordelijker (Het is dat kleine rechthoekige stukje in het zuid westen van Australië). Midden in het gebied ligt een welgesteld dorp genaamd Margaret River. Door dit dorp stroomt een rivier met de naam….Margaret River!!

Dit gebied is vooral bekend om zijn wijnhuizen, waar er minstens honderd van zijn, verder vanwege zijn grotten en de surfers zijn gek op de mooie hoge golven. De natuur is hier prachtig en in de dorpjes staan luxe woningen, een beetje het Bloemendaal van Holland.

Vandaag hebben we 5 wijnhuizen bezocht, verspreid over de dag. De wijnen zijn uitstekend, ook van prijs!!(varierend van 10 tot 45 dollar per fles) Ook de proeflokalen zelf zien er luxe uit, vaak met eetgelegenheid erbij en prachtige wijngaarden of tuinen eromheen. Het is oogsttijd op dit moment, sommige bedrijven plukken met de hand, maar de meeste doen het met machines tegenwoordig.

We hebben de dag afwisselend doorgebracht in wineries en aan de kust. Tussen de middag hebben we heerlijk aan zee gezeten, met sushi’s en een glaasje wijn van de Margaret River.

Bij een van de wijnhuizen kregen we een paar leuke tips, voor overnachtingen met de camper aan de kust.

Tegen vieren stonden we hoog op een heuvel, met uitzicht op een prachtig strand, waar je ook zo naar toe kon lopen. Wim heeft er gevist en ik heb zelfs nog in bikini in het zonnetje gelegen.

Helaas wakkert de wind steeds meer aan en is het plekje niet geschikt om de nacht door te brengen, we zouden dan binnen moeten zitten. Dus gaan we maar op zoek naar een camping. We staan nu op een vrij dure camping, gelukkig redelijk uit de wind, maar verder niets bijzonders. Hier zijn we morgen snel weer weg!

56e dag – Donderdag 20 maart.

De eerste plaats waar we vanmorgen langs kwamen was Busselton. Deze plaats heeft een hele lange jetty 1.8km., met aan het eind een onderwateruitkijkpunt (of hoe je zoiets noemt!). Je kunt er in ieder geval de onderwaterwereld bekijken. Het was er alleen erg druk en hadden we geen zin om een uur te wachten, bovendien gaan we liever zelf snorkelen. De eerste dagen zal het toch wel overal erg druk zijn, iedereen heeft 4 dagen vrij!

Daarna hebben we Bunbury uitgebreid bekeken. Deze stad wordt aan drie kanten door water omgeven en er zijn diverse havens. De zee is hier trouwens erg rustig, totaal geen golven.

Begin van de middag zijn we naar het strand gegaan bij Myalup. Het is goed warm vandaag (ruim 30 graden) en we zijn diverse keren het water in gedoken.

Natuurlijk heeft Wim de hengel ook weer gebruikt, er liggen alweer diverse visjes in de koelkast, goed voor een flinke maaltijd.

Tegen de avond zijn we doorgereden naar Yalgorup N.P. De kampplaats ligt in het bos, een eindje van zee af, met een paar kleine ondiepe meertjes. Het is heerlijk om weer rustig in het bos te staan in plaats van op een volle camping. We zijn niet de enigen hier vandaag, maar je staat zo ruim, dat je elkaar niet eens ziet. We hebben bij de camper een ruime plaats met een picknicktafel en een bak voor een kampvuur. Wim maakt een klein vuurtje om op te koken, het mag eigenlijk niet, bij de ingang stond een bord: tot eind maart geen vuur, maar de ranger komt nu toch niet meer langs.

Het is inmiddels half negen geweest, we hebben volle maan (hoe is dat aan de andere kant van de wereld?) en we zitten nog in onze korte broek en hemdje. Ik hoorde dat er in Holland een witte Pasen verwacht wordt, wel even iets anders!

57e dag – Vrijdag 21 maart

We hebben vandaag een lui dagje, we staan nog steeds op dezelfde plek in het N.P. Niet dat er hier zoveel te zien is, maar iedereen zoekt vandaag een stekkie voor de eerst komende dagen. Normaal is dit een heel rustig park, maar nu rijden er voortdurend auto’s heen en weer en het staat helemaal vol, vooral met tenten. Wij hebben een abnormaal grote plaats en kunnen de hele dag een ander plekje zoeken, om in de schaduw te zitten.

De thermometer blijft steken op 33 graden uit de zon. We maken maar een korte wandeling vandaag, naar een meertje en een paar keer de “camping” rond.

Verder lezen we en spelen Triominos, de stand is inmiddels 23-20 voor Wim. De ranger is net langs geweest en zei: je maakt toch geen kampvuur, hè? Natuurlijk niet!!

Morgen trekken we weer verder, we zullen dan waarschijnlijk ook problemen krijgen met het zoeken naar een plaats om te slapen, maar dat is een zorg voor morgen!

Er staan hier veel “blackboys”

Dit zijn planten die groeien op plaatsen waar een brand is geweest.

Wim is jaren terug, samen met Rob, bezig geweest deze planten naar Nederland te importeren. De papieren waren allemaal al in orde.

Helaas overleefde de planten (Rob had er een paar meegenomen) het niet in Holland vanwege het klimaat, dus is het hele project niet van de grond gekomen.

58e dag – Zaterdag 22 maart.

Gisteravond kwamen er 4 vrouwen met een baby, die vroegen of ze bij ons op de plek mochten staan, dat kun je moeilijk weigeren, maar het was wel gedaan met de rust. Ook kampvuur maken zat er niet meer in, want de ranger was nogal streng opgetreden tegen een paar mensen, die net een vuurtje aan het stoken waren. De eerste avond hadden we nog een possum gezien en een soort grote hamster, maar die hielden zich nu wel schuil met al die herrie, tijd om te gaan!!

We zijn vanmorgen eerst nog even naar Preston Beach gereden, een klein strandplaatsje bij Yalgorup N.P., ook hier was het al vroeg druk met vissers en zonaanbidders.

Via Waroona zijn we naar Lane Poole Conservation Park gegaan, er zijn daar 5 “campings”, maar 3 ervan waren al helemaal vol, vertelde de ranger bij de ingang van het park. We proberen toch een volle camping genaamd Charlies Flat en vinden er zowaar een plekje. Het is de laatste plaats aan het pad en er staat dus niemand voor ons, ook is het lang niet zo rumoerig, omdat hier geen grote groepen kampeerders kunnen staan. Door dit park stroomt de Murray River, natuurlijk niet dezelfde als in het oosten van Australië, maar het is kennelijk een erg geliefd gebied. Je kunt er kanoen, zwemmen, wandelen en vissen, helaas staat het water deze tijd van het jaar erg laag. Je moest eerst een stuk naar beneden lopen om bij de rivier te komen.

Het deed me hier denken aan Otterlo, waar we vroeger op de camping stonden. Wim heeft nog gevist, maar totaal geen beet gehad.

Het weer is nog steeds prima, alleen een buitje voor het stof vannacht, en er waait een verkoelend windje.

Ook hier is het weer uitdrukkelijk verboden een vuurtje te maken, dus de grote zak hout, die we nu al een week meeslepen, blijft nog steeds bijna vol.

59e dag – Zondag 23 maart.

We hebben vannacht echt mazzel gehad met ons plekje. De kampplaats waar ze ons oorspronkelijk heen gestuurd hadden was namelijk een groot tentenkamp. Er staan werkelijk honderden tenten in het park, de Australiërs zijn echt gek op kamperen. Vanmorgen zijn we het hele park overgereden, het is echt leuk, vooral voor gezinnen met opgroeiende kinderen. Met een kano kun je de rivier op- en afvaren, er staat haast geen stroming, al moet je wel regelmatig de kano uit het water tillen, omdat het te ondiep is, of omdat er bomen/rotsen liggen.

De wegen in het park zijn allemaal van rood greffel en de auto’s crossen hier af en aan, dus alles is rood: de bomen en struiken langs de weg, maar ook alle auto’s. De car-wash doet straks weer goede zaken!

In Dwellingup, net noordelijk van Lane Poole Cons.Park, hebben we pas de mails kunnen verzenden. We hebben het gisteren wel geprobeerd, zelfs met de antenne aan de uitgeschoven hengel vastgeklemd, maar we stonden te veel tussen de bomen en te ver weg van een dorp. We kregen ook 6 mails terug, daar zijn we altijd heel blij mee.

We zijn een stuk naar het noorden gereden en hebben Perth (letterlijk en figuurlijk) links laten liggen. Ten oosten van Perth zijn veel beboste heuvels, waar het erg mooi en vrij rustig rijden is.We hebben een paar stuwmeren gezien en zijn uitgekomen bij Mundaring (ongeveer 30km. oostelijk van Perth).

Het is een N.P.met campsite, maar deze is grotendeels opgebroken, dus staan we op een soort “extra veldje”.

De eerste dagen blijven we uit de kust, want er staat ontzettend veel wind en dat blijft zo voorlopig.

Deze bloemen groeien hier zomaar in het wild, vlakbij onze camper.

60e dag – Maandag 24 maart.

Het was gisteravond echt koud. We hadden de lange broek, vest en jas aan en nog was het fris, we waren ’s nachts verplicht dicht tegen elkaar aan te liggen!! Het was ook slechts 9 graden vannacht en ook vanmorgen was die harde koude wind er nog steeds.Wel is de lucht strak blauw en dus wordt het zo snel weer warm.

We blijven naar het noorden rijden en hebben eerst Avon Valley N.P. bekeken. Het is erg, maar we vonden allebei het park niet zo bijzonder, terwijl we over onverharde wegen tussen allerlei bomen en struiken doorreden. We raken verwend en gewend aan al deze natuur. Als we straks weer in Holland over die 4 baans-snelwegen rijden zullen we met weemoed terug denken aan al die mooie Nationale Parken van Australië. Het was erg rustig in het park en pas na een rit van 25 km. kwamen we bij een soort look out, met grote rotsen.

We zijn via Toodyay en Bindoon naar New Norcia gereden. Dit is een plaatsje met een klooster en een kerk, waar nog monniken wonen en lesgeven, je kunt er ook logeren.

(Deze combinatie kwamen we onderweg tegen)

We waren er met een half uurtje uitgekeken en zijn doorgereden tot Moora. We staan hier op een camping in een soort park, dat bij de gemeenschap hoort.Alles ziet er prima verzorgd uit. We moesten 21 dollar in een envelop doen en hebben daarvoor een plaats, wasgelegenheid, stroom en gratis wasmachines. Daar heb ik gelijk dankbaar gebruik van gemaakt en door de harde wind is alles zo weer droog.

Het is gelukkig niet zo koud als gister en het lijkt wel of de wind ook afneemt. Morgen gaan we weer naar de kust.

61e dag – Dinsdag 25 maart.

Vannacht om 1 uur werden we wakker van de plaatselijke jeugd. Blijkbaar is de camping voor hen een vaste plek om ’s nachts langs te gaan en herrie te schoppen. Onze buurman kreeg een ei tegen zijn caravan, wij hadden alles, op zijn advies en vanwege de harde wind, naar binnen gehaald en hadden geen last van de herriemakers. Een paar uur eerder waren ze ook al langs geweest en trapten tegen golfplaten, binnen 5 minuten was de politie aanwezig en nam de jongelui mee in hun auto. Heel wat beter dan in Nederland waar ze niemand durven aan te houden. Later die avond patrouilleerde de politie weer. Het is bij 1 ei gebleven, daarna vertrokken ze weer.

We hebben dagen door heuvelachtig gebied gereden met veel bossen en (halfvolle) meren, maar inmiddels is het landschap veranderd in glooiende dorre en droge velden.(Je ziet hier echt geen groene weiden zoals in Holland) Je kunt zien dat er hier al heel lang geen regen meer is gevallen, de schapen en koeien moeten het doen met kale velden en hooi.

Bij de plaatselijke IGA (een soort Golff) hebben we weer voor ruim 4 dagen ingeslagen en daarna zijn we naar Namburg N.P. gereden. Dit park staat bekend om zijn “Pinnacles”. Dit zijn uitsteeksels gevormd in duizenden jaren door schelpen, kalk, zand en silicium.Verder heeft de erosie zijn werk gedaan, het resultaat is schitterend. Door het park loopt een route van 3 km. die je met de auto kunt volgen, we zijn 3 keer rondgereden en hebben heel wat foto’s gemaakt.

Deze planten, genaamd Banksia, zagen we heel veel onderweg vandaag.

In Nederland worden ze gebruikt in bloemstukjes, hier groeien ze gewoon aan de kant van de weg.

Aan het strand (ook in het park) hebben we tussen de middag wat gegeten.Er staat nog steeds een harde wind en ook lijkt het erop dat we storm of onweer krijgen, het is benauwd en de lucht is raar wittig!

We rijden door naar Jurien Bay en nemen een caravanpark “right on the beach”.We hebben een tijdje op het strand gelegen en zijn daarna op de pier gaan zitten om te vissen en naar de zonsondergang te kijken.

Het is inmiddels half 10 ’s avonds en het is nog 25 graden, een heel verschil met 2 dagen geleden!!

62e dag – Woensdag 26 maart.

Voor vandaag stond er op het programma: Stockyard Gully N.P.en Lake Indoon. Het moet allebei redelijk in de buurt liggen, maar ik heb geen gedetailleerde kaart van de omgeving. Als eerste vinden we Lake Indoon. Aan het begin van de weg, richting het meer staat een bord met: Verboden te vissen.Verboden voor jetski’s. Als het water boven de 24 graden komt, kun je er ziek van worden, dus zorg dat er geen water in je neus komt. Je mag er wel waterskiën en met je boot rondvaren!! We waren wel nieuwsgierig geworden en reden verder de weg op en komen bij een groot….leeg meer!! Er is totaal geen water, het meer staat helemaal droog. Later hoorden we dat dit al 2 jaar zo is, vanwege de droogte, maar in de nieuwste brochures staat dit niet vermeld.

Nadat we toch maar de weg gevraagd hebben, komen we via gravel en een 5 km. 4WD track bij de Stockyard Gully Caves. In een folder staat, dat het een van de best bewaarde geheimen van West Australië is en het is ook erg indrukwekkend. Na een korte wandeling komen we bij een grote grot waar je doorheen kunt lopen. Na 300 meter is er een uitgang en een eindje verderop, na wat klimwerk, kom je in een volgende grot en vervolgens is er nog een, maar deze heeft geen uitgang. Dit alles is ontstaan en uitgehold in de loop der eeuwen door het water. In 1999 is het water knap hoog geweest, stond op een bord te lezen. Toen was het echt niet mogelijk de grotten in te gaan.We hadden allebei stevige schoenen aan en een zaklamp bij ons en hebben alledrie de grotten verkend. Ze stonden nu helemaal droog en je liep over een zanderige bodem. Er waren maar een paar mensen in de grotten, waaronder 2 Hollanders, die kom je ook op de gekste plaatsen tegen.

Vlakbij ligt ook nog Lesueur N.P.

en via een mooie route door het park komen we weer uit bij Jurien Bay, waar we vanmorgen gestart zijn. We hebben toch weer ruim 180 km. gereden. De camping was goed bevallen en het is nog steeds ruim over de 30 graden, dus rijden we niet verder. Tegen half 5 gaan we lekker zwemmen en daarna ga ik luieren aan het strand,Wim probeert nog een visje te vangen.

Er is vandaag een rode zonsondergang, want er zit nog steeds onweer in de lucht en daardoor zijn er veel wolken, die een apart effect geven.

Vanavond is er een 74 jarige country zanger op de camping. Hij zingt bekende Australische liedjes en het klinkt erg gezellig. We zijn er tot ruim 9 uur blijven luisteren, al die tijd is het nog heerlijk warm weer.

63e dag – Donderdag 27 maart.

Na een lekker ontbijtje in het zonnetje en in de wind, gaan we om 10 uur rijden.

Vandaag gaan we kilometers maken.We komen uiteindelijk uit op 380 km. We rijden naar Kalbarri N.P.

Onderweg in Geraldton kopen we bij de Fishermans Wharf kreeft en garnalen, vers gevangen en gekookt.

De werf is goed voor een omzet van 90 miljoen dollar aan het exporteren van kreeft, dan moet je er toch een proberen, nietwaar? In het plaatsje Port Gregory willen we tussen de middag, aan zee, lekker wat vis oppeuzelen, met een wijntje erbij. Dat doen we ook, maar lekker rustig zitten we niet. Het barst er van de vliegen, ze gaan overal op- en inzitten, dus ook in je mond en in je oren. Eet dan maar eens rustig!!

Ik heb de netjes maar opgezocht, deze doe je over je hoofd, zodat de vliegen in ieder geval daar nergens in kunnen! We hebben pas de helft van de vis op en hopen van de rest iets meer te kunnen genieten.

Een aantal kilometers voor de plaats Kalbarri krijg je eerst diverse look outs, met uitkijk op aparte rotsen.

Hier is het nog veel erger met de vliegen, ze vallen je gewoon aan. Met honderden zitten ze op je armen, benen, rug en natuurlijk je hoofd. We hebben een paar look outs bekeken, maar waren het toen zat, hier word je echt gek van (als je het nog niet bent).

We spuiten ons helemaal in met een soort Bushman spray, maar het helpt niet veel.

We staan nu op een camping (je kunt niet vrij kamperen in dit N.P.) met uitzicht op de Murchison River, die vlakbij uitmondt in zee. Er is een zwembad op de camping en bij 37 graden is het wel lekker om even een duik te nemen, ook bier smaakt prima!! Helaas is deze camping niet vlieg-vrij, iedereen loopt de hele dag te zwaaien (vriendelijke mensen toch in Australië, hè?).

We hebben net op Internet gekeken, er wordt voor de komende dagen onweer voorspeld en verder noordelijk regent het. Wel is het overal erg warm en zal het vanaf nu ’s nachts boven de 24 graden blijven. De vesten en lange broeken kunnen we nu wel opruimen!

64e dag – Vrijdag 28 maart.

Gisteravond hebben we de rest van de heerlijke vis opgegeten, we hebben wel gewacht tot het donker werd, want dan zijn de vliegen ineens verdwenen.

Het was een zwoele, plakkerige nacht, zonder wind. Toen we naar bed gingen was het nog 30 graden en we hadden zelfs geen laken nodig. Ook lig je nu het liefst zo ver mogelijk uit elkaar, dat was een paar dagen geleden nog wel anders.

Vanmorgen was het nog 26 graden, maar gelukkig begon het weer te waaien. Zodra we uit de camper stapten, waren de vliegen ook weer present.

We gaan vandaag het Nationaal Park (Kalbarri) verder verkennen. Er zijn 2 bekende punten waar iedereen heen gaat: Z Bend en The Loop met Natures Window. Om er te komen rijd je eerst ongeveer 25 km.gravel road en vervolgens moet je nog een stuk lopen, maar dat is ook zeker de moeite waard. Je hebt een prachtig uitzicht over de rivier (Murchison), deze kronkelt tussen rode bergen door, welke uit dunne laagjes is opgebouwd (zo lijkt het tenminste). We hebben er weer heel wat foto’s gemaakt en lange tijd rondgelopen.

We hadden trouwens geluk: we gebruiken nog steeds de N.P. kaart/pas van Rob en Clary (van hun auto afgehaald) en daarom hoef je geen entree te betalen voor de parken. Hij is tot eind maart geldig en werd vandaag gecontroleerd, anders hadden we 35 dollar moeten betalen, alleen voor dit park. Normaal betaal je 10 dollar entree voor een park en meestal 6,50 dollar p.p. om te overnachten. De ranger komt dan langs om het geld op te halen, of je stopt het in een envelop in de “honesty-box”. Ook gebeurt het dat je gewoon gratis kunt kamperen. Op een “echte” camping betaal je tussen de 20 en 30 dollar per nacht. We staan de laatste tijd regelmatig op een gewone camping, omdat het verboden is te overnachten in het N.P.

Na het bezoek aan het N.P. zijn we teruggereden naar de plaats Kalbarri, om te zien waar de rivier in de zee stroomt. De rivier is iets hoger dan normaal en een beetje bruin, er is dan ergens veel regen gevallen, waardoor de rivier ineens een stuk voller wordt. We zijn hier 2 jaar terug ook geweest en toen was de rivier helemaal buiten zijn oevers getreden, er dreven toen allerlei bomen en troep in en hij stroomde met klaar geweld in zee. Nu is dit een stuk minder, maar er schijnt in het noorden veel regen te zijn gevallen, dus het kan zo weer veranderen.

We zijn nog een stuk langs de rivier opgereden en hebben best leuke kampeerplekjes gezien, maar we besluiten toch maar terug te gaan naar de camping, er is onweer met veel regen voorspeld en de weg langs de rivier is niet al te best.

Trouwens,bij het info-centrum hoorden we dat alle vliegen-netjes uitverkocht zijn en dat het toevallig deze week heel extreem is met die lieve diertjes!!

65e dag – Zaterdag 29 maart.

We hadden gister de camper met het kook/zit gedeelte in de wind gezet, vanwege de warmte en de vliegen. Halverwege de avond konden we hem echter omdraaien, want het ging knap hard waaien en even later ook regenen. De temperatuur kelderde met 10 graden (ik heb zelfs ’s avonds m’n vest weer aan gehad!), het heeft de hele nacht doorgeregend en er waren veel rukwinden.

Toen we vanmorgen langs het N.P. reden, zagen we dat het park gesloten was; vanwege de vele regen waren de wegen onbegaanbaar geworden. Wat waren wij blij dat we het gisteren allemaal al gezien hadden!

Onze bestemming vandaag is Sharky Bay, ruim 400 km.noordelijker. Onderweg hebben we regelmatig een bui en de lucht is grijs met nog donkerder wolken.

Aan de kant van de weg zie je grote plassen en alle gravelwegen zijn afgesloten. Hoe verder we rijden, hoe erger het wordt. Op een gegeven moment loopt het water zelfs over de weg, eerst met regenwater, maar later zijn het bruine rivieren die over de weg stromen.

Je moet echt stapvoets door het water rijden. Bij een tankstation zien we een papier hangen met “cycloon warning”. In de buurt van Denham (waar wij naar toe zouden) is op zee (richting de kust) een cycloon, die weer aan het afnemen is, wel wordt er gewaarschuwd voor overstromingen en verwoestende winden. Het is ideaal dat we onze laptop bij ons hebben, want nu kunnen we de actuele stand van het weer bekijken. Wij besluiten niet af te slaan naar Sharky Bay, maar dit op de terugweg te bekijken. Ook noordelijker is veel regen gevallen, soms wel ruim 10 cm. op een dag, maar we nemen de gok en rijden door.

We moeten nog heel wat “rivieren” doorkruisen voor we in Carnavon zijn en het water komt af en toe knap hoog tegen de camper. We hebben inmiddels alweer 480 km. afgelegd, staan op een camping en het zonnetje schijnt weer. Een bak in de camper is van binnen nat geworden, doordat het water via een ventilatieluik naar binnen is gekomen, de spulletjes liggen nu in de zon te drogen.

We hebben hier onze privé wasgelegenheid, voor slechts 2 euro extra. (kunnen we lekker samen douchen!)

Vanavond bekijken we nog een keer de weersverwachtingen en beslissen we waar we morgen heen gaan.

66e dag – Zondag 30 maart.

Het is gisteravond niet droog gebleven. De regen kwam van alle kanten en we konden niet droog onder de luifel zitten. We hebben ons privé hokje maar als eetkamer gebruikt, de afwas ging later in de wasbak in een moeite door.

We worden wakker met een zonnetje en ook is het knap benauwd: de vochtigheid is erg hoog! We rijden naar het centrum om wat boodschappen te doen en bij het info-centrum vragen we nog wat actuele informatie over het weer (op internet stond nog hetzelfde als gister). We besluiten helemaal door te rijden naar Cape Range N.P (bij Exmouth). Dit is het hoogste punt waar we heen zouden rijden, alleen zijn we er wat sneller dan gepland. Vanaf hier gaan we, in 3 weken tijd, rustig weer terug richting Perth. Onderweg moeten we nog diverse malen door water heen rijden, maar veel minder dan gisteren. Het weer wordt ook wat stabieler, nog af en toe een buitje, maar het ziet er al veel vriendelijker uit.

Onderweg draaien we de camper zo, dat we net in de schaduw kunnen eten met uitzicht op de termietenheuvels.

Vlak voor Exmouth beginnen de overstromingen weer en in het N.P. zijn diverse wegen en kampsites afgesloten. Het water is hier nog veel hoger geweest (wat duidelijk te zien is aan de troep op de weg), dus maar goed dat we hier niet eerder waren.

We hebben vandaag 460 km. gereden en totaal zitten we over de 10.000 km. Toch gaat het allemaal heel relaxt en gelukkig rijdt Wim graag.

We hebben een mooie plek gevonden vlak aan zee, er staan meerdere campers, maar dat is niet storend.

Er hippen weer kangaroes rond, we hebben zelfs een emoe gezien en sinds dagen moeten we het weer doen met alleen een w.c.-tje.

Geen probleem, heerlijk om weer vrij in de natuur te staan.We hebben de zon weer onder zien gaan en Wim kan hier morgen lekker gaan vissen, ook kunnen we zo de zee inlopen om te gaan snorkelen. Dus als het weer zo blijft staat we hier zeker nog een dag.

Trouwens, we hebben de klok vandaag een uur terug gedraaid en in Holland is hij een uur vooruit gegaan, dus het tijdsverschil is nu nog maar 6 uur!

Wim mist hier wel iets: er zijn geen vliegen overdag, heerlijk. Helaas zijn er ’s avonds wel een soort vliegjes, die op het licht afkomen. Dus moeten we maar heel vroeg naar bed gaan!

67e dag – Maandag 31 maart.

We hadden vandaag een relaxt dagje. Je moet ook niet te veel doen bij een temperatuur van ongeveer 40 graden. (Het hoogste was 42.8 in de schaduw).’s Morgens heeft Wim gevist en 4 “spangled emperer” gevangen.We hebben ze tussen de middag al opgegeten, verser kan niet!

’s Middags hebben we gezwommen en gesnorkeld, helaas was het water nogal troebel door de golfslag.

We proberen het morgen wat vroeger, misschien is het water dan helderder. Het water is trouwens heerlijk, zo rond de 30 graden, net niet te warm. Je kunt wel merken dat de zon hier veel meer kracht heeft, dan wat we de laatste tijd gewend waren: ik had me goed ingevet, maar ben toch aardig verkleurd vandaag.

Om 5 uur zijn we een strandwandeling gaan maken en kwamen pas na de zonsondergang (deze is iets voor half 7) weer terug bij de camper.

Wim heeft weer heerlijk gekookt: pasta met zalm en spinazie en over een uurtje, zo tegen half 10 zullen we ons bed wel weer induiken. Er staat een zwoel windje en met alle ramen open (nog steeds 28 graden) is het goed te doen ’s nachts.

68e dag – Dinsdag 1 april.

Het heeft vannacht geregend maar om 6 uur is het weer droog. Tegen die tijd worden we wakker van onze buren, die vandaag een boottrip gaan maken op zoek naar walvishaaien. Deze vriendelijke planktonetende reuzen, de grootste vissen, groeien tot 15 meter lengte en wegen tot 40 ton. Je ziet ze alleen deze tijd van het jaar (als de koraalkuit en de planktonbloei deze reuzen een flinke maaltijd geeft) en het is een erg populair tijdverdrijf.

Om half 9 is Wim al aan het vissen en hij vangt een prachtige queenfish van ruim 85 cm. Hij vertelde dat het een kwartier duurde voor hij hem binnen had, ook sprong de vis steeds uit het water. Wim heeft de vis

gefileerd en we hebben er voor 2 dagen een flinke maaltijd aan.

Daarna zijn we gaan snorkelen, het water is mooi helder en we zitten hier aan het Ningaloo Reef. Dit is het langste ononderbroken randkoraalrif van Australië en het is een van de slechts 2 riffen langs een westkust in de hele wereld. We zouden met een groepje mensen gaan die hier ook op de kampsite staan, alleen raken we ze halverwege kwijt en gaan we met z’n tweeën verder. Het is een heel eind zwemmen om bij het rif te komen en waarschijnlijk hebben we wat gemist, want wij vonden het niet echt spectaculair. Later hoorden we van de anderen dat ze nog nooit zo mooi gesnorkeld hadden. Wij hebben 2 uur lang flink moeten trappelen en hebben wel een luipaardhaai en een schildpad gezien (en vele prachtige vissen), maar we hadden veel meer van het koraal verwacht. Misschien proberen we het morgen weer.

Om 12 uur hebben we onze tafel en stoelen met nog wat spulletjes op onze plek laten staan en zijn met de camper naar het visitor-centre gereden.Daar hebben we voor morgen een boot cruise van een uur geboekt naar Yardie Creek. Daarna zijn we doorgereden naar Exmouth, dit is maar 70 km. van onze campingplaats (Pilgramunna) af. We worden al echte Australiërs, afstanden zeggen ons niet zo veel meer.We moesten namelijk de E-mails verzenden, wat loodjes halen (Wim had er al 10 verspeeld met vissen gisteren), wat levensmiddelen halen en de wijn was bijna op (en dat kan natuurlijk niet!). Onderweg bekijken we nog een actieve termieten-heuvel, rijden even bij de “look out” van de vuurtoren omhoog en verder valt het ons op dat alles zo mooi groen is; dit komt van alle regen van de laatste dagen.

In Exmouth horen we dat er voor donderdag en vrijdag weer flink wat regen voorspeld is, helaas! Tegen vieren zijn we weer terug op de camping.Wim gaat nog een poosje vissen en ik besluit vast de E-mail te schrijven. Het is namelijk om half 7 al donker en zodra je de lamp aandoet, of de laptop, komen er allemaal kleine vliegjes op je af.

Dus vanavond proberen we alles zonder lamp te doen en gaan we daarna naar de sterren liggen kijken. Gisteravond waren er weer duizenden te zien en als er verder geen licht aan is (iedereen gaat vroeg naar bed!) kun je toch nog veel zien door al die lichtjes in de lucht.

69e dag – Woensdag 2 april.

Een van de vissers op de camping vertelde dat het beter was de queenfish 24 uur in de koelkast te laten liggen, dan smaakte hij beter, ook is hij goed als sushimi (rauw) te eten. Natuurlijk volgen we zijn advies op, Wim vangt “gewoon” nog een paar emperors en die hebben we dus gisteravond als maaltijd genuttigd.

Vandaag gaan we naar Yardie Creek.We laten weer wat spulletjes staan (zodat er niemand anders op ons mooie plekje gaat staan) en zijn al om 10 uur bij de boot. Yardie Creek staat normaal niet in open verbinding met de zee, maar vanwege de vele regen van afgelopen week (een halve meter in 3 dagen tijd),

is al het zand weggespoeld tussen de zee en de kreek. Er is nu dus ook eb en vloed en allerlei soorten zeevissen kunnen naar binnen zwemmen. Het is normaal (regelmatig) mogelijk om bij eb het water over te steken. Je kunt dan vanaf Coral Bay helemaal langs de kust omhoog naar Cape Range N.P., dit is een stuk richter dan helemaal via Exmouth, nu is dit echter onmogelijk. Ook vanmorgen stond er weer een auto aan de zuidkant van de kreek, de eigenaars van de wagen liepen het water in om te kijken hoe diep het was (op sommige plaatsen bijna 2 meter) en constateerden dat ze weer helemaal terug moeten rijden en dan via de gewone weg weer omhoog.

Het hele park is trouwens 2 dagen gesloten geweest vanwege het vele water.

De boottocht was erg mooi: je vaart door de gorge (kloof) en je ziet allerlei soorten wildlife. 2 Kleine rock-wallibies zaten heel hoog tussen de rotsen en allerlei soorten vogels vlogen rond. De kreek gaat maar een km. landinwaarts en we zijn tot het eind gevaren, waarna we dezelfde weg terug gegaan zijn.

We hebben op de weg terug naar onze kampplaats nog wat andere campingplaatsen bekeken (in totaal zijn er 11), maar we vinden Pilgramunna toch de mooiste.

’s Middags hebben we nog een tijdje in zee gelegen en gezwommen om heerlijk af te koelen en daarna de “zwarte zak” weer gebruikt om het zoute water af te spoelen.

Het is vandaag broeierig en bewolkt, er is regen en storm voorspeld.We draaien de camper een slag, vanwege de verwachte storm en later nog een keer; de wind (het beetje dat er is) blijft wisselen van richting.

Wim vangt ’s middags weer 5 vissen en geeft deze aan onze buren, we hebben al genoeg voor de komende dagen.

De queen fish smaakt heerlijk, Wim heeft de halve vis gebakken, maar zelfs dat was nog veel te veel (het restant warmen we morgen wel weer op, weggooien is zonde).

Ondertussen staan we hier alweer voor de 4de nacht en kennen we de meeste andere kampbewoners. Het zijn haast allemaal Australiërs, best gezellig, maar ik denk dat we morgen weer vertrekken.

We hadden vandaag een prachtige zonsondergang, het leek wel of de zee in brand stond.

Na het eten blijven we nog een tijdje in het donker zitten wachten op de storm, het is wel bewolkt, maar niet zo benauwd meer en om 9 uur gaan we maar naar bed, er komt nog geen onweer!

70e dag – Donderdag 3 april.

Het heeft vannacht geregend, maar om 6 uur, toen we opstonden, was het weer droog. We besluiten er nog een dagje bij aan te knopen, het is zo’n heerlijk plekje, vlak aan de zee.

Na het ontbijt gaat Wim weer vissen, hij had gisteren al zijn aas opgemaakt en snijdt daarom maar een paar stukjes van de queenfish af, met als resultaat 2 grote emperors, groter dan al de andere. Dit keer houden we ze toch maar zelf, het past weer in de koelkast.

Tegen de middag maken we een wandeling langs het strand,

het is echter zo warm dat we halverwege onze kleding uittrekken en naakt het water in gaan, er is toch niemand in de buurt.

Terug bij onze camper besluiten we nog een keer te gaan snorkelen, maar dan dicht bij de kust. Het blijkt de mooiste keer te worden, van de 3 keer dat we hier gesnorkeld hebben. Je hoeft dus helemaal niet ver te zwemmen om al het moois onder water te zien. Daarna nemen we weer een douche en zijn helemaal weer opgefrist.

Binnen horen we een vreemd geluid: onze koelkast krijgt geen stroom meer! Dit is de eerste keer in de vakantie dat hij het opgeeft, maar we zijn ook al 4 nachten hier en dan met die hitte! We laten de motor van de auto een uurtje draaien en daarna staat de koelkast weer op 4.5 graden.We moeten natuurlijk wel een koud biertje en wijntje kunnen drinken en al die vis mag ook niet overstuur gaan.

Er komt een lekker verkoelend windje en we spelen 3 potjes Triominos, dat was al even geleden, omdat we ’s avonds geen lamp meer aandoen.

Er komen net 2 kangaroes voorbij hippen vanaf het strand, die hadden ook verkoeling gezocht.

Morgen gaan we dus echt weg hier, want de koelkast redt het niet nog een dag!

71e dag – Vrijdag 4 april.

Het heeft vannacht geregend en dit blijft ’s morgens doorgaan, dus is het ook niet “moeilijk” om weg te gaan. We moeten ook wel, want de koelkast is er vannacht weer mee gestopt.We moeten nu eerst naar een camping om hem goed onder stroom te zetten. We zeggen de buren gedag en om 8 uur rijden we al weg.

In Exmouth verzenden we de mails van 3 dagen, doen weer een volle DVD op de bus, gaan bij de supermarkt langs en ook de auto lust weer de nodige diesel. Ook moeten de jerrycans met water gevuld worden en is de gasfles leeg, dus reden genoeg om de bewoonde wereld weer op te zoeken.

Daarna rijden we zo’n 150 km. naar het zuiden en komen uit bij Coral Bay. Hier is het zuidelijkste gedeelte van Ningaloo Reef en we willen hier nog een keer snorkelen. Het is nog bewolkt als we aankomen en ook is het erg druk met back-packers en andere vakantiegangers, heel wat anders dan de afgelopen dagen. We staan wel vlak aan zee, op een camping (de duurste tot nu toe: 36,50 dollar!), dus de stroomkabel wordt gelijk aangesloten.We gaan snorkelen, maar veel koraal is afgebroken

en ook is het water troebel door de wind.

Na een “echte” douche is het tijd voor de wasmachine. Ook deze hadden we allang niet gezien en er liggen zakken vol vuile was in de camper. Hopelijk wil het een beetje drogen, want het weer is nog niet erg stabiel en er zijn hier geen droogtrommels!

Een zonsondergang zullen we vanavond niet zien (net als gisteren) vanwege de bewolking, misschien wel op onze volgende slaapplaats; we hebben namelijk al besloten om morgen weer verder te trekken!!

72e dag – Zaterdag 5 april.

Op de camping staan diverse telefooncellen en omdat we vandaag weer onbereikbaar zouden zijn, hebben we gisteravond vast naar huis gebeld in plaats van zondag. We hebben een lang zakelijk gesprek met Marcel gehad, nog 2 weken, dan zijn we weer volop aanwezig. Je beseft dan pas hoe lang we eigenlijk al van huis zijn, voorlopig zal dit ook wel de laatste keer zijn geweest.

De hele avond flitst het volop en de lucht is bewolkt. Ik zit nog steeds met natte was en Wim spant diverse lijnen onder de luifel, want dat we het niet droog houden is zeker. ’s Nachts begint het inderdaad hard te regenen en te onweren en dit gaat door tot een eind in de morgen. Het waait er ook flink bij en de was is ’s morgens nog natter dan toen ik hem ophing.Overal staan grote plassen, maar gelukkig staan we op gras.

Als het even droog is gaan we snel wassen, eten en ruimen dan alles op. Bij het inleveren van de sleutels krijgen we bij de receptie te horen dat de snelweg naar het zuiden gesloten is en dat grote gedeeltes weg helemaal onder water staan, soms wel 1.50 meter diep. We verlaten de camping toch en gaan eerst bij een grote boot-ramp staan: Wim gaat er vissen nadat hij wat lijnen gespannen heeft, zodat ik kan proberen de was droog te krijgen (zowel in de camper als erbuiten). Inmiddels schijnt de zon weer en is het knap benauwd.

Tegen twaalven wil Wim toch gaan kijken bij de snelweg, of hij wel echt afgesloten is. Het is maar 12 km. rijden, daar aangekomen staat er inderdaad een groot bord, dat we niet verder kunnen.

Ook horen we op de radio dat er een auto van de weg af is gespoeld en dat 3 mensen ernstig gewond in het ziekenhuis liggen.

Dan toch maar terug naar de camping.We staan weer op dezelfde plaats, dicht bij de zee en iedereen komt langslopen. Er is 1 minpunt aan deze plaats: er komt regelmatig een erg vieze lucht voorbij walmen, het heeft iets te maken met eb en vloed, want soms ruik je het ook uren niet.

We lezen wat, duiken een keer het water in en zien weer een mooie zonsondergang. Morgen gaan we weer informeren bij de receptie naar de condities van de wegen en hopelijk kunnen we dan weer een stuk naar het zuiden rijden.

73e dag – Zondag 6 april.

We hebben vanmorgen alles weer ingepakt in de veronderstelling dat we verder zouden trekken, maar bij de receptie vertelden ze ons dat de weg nog steeds afgesloten is. Om 1 uur zouden er nieuwe berichten komen en tot die tijd konden we gebruik maken van onze plek. (Achteraf gezien hadden we beter even naar de receptie kunnen lopen.)

Dan maar gewoon genieten van de dag: het weer is helemaal opgeknapt en het is al flink heet. We huren een kano met een glas bodem, zodat je het koraal en de vissen goed kunt zien. We willen namelijk weten waar je het beste kunt snorkelen. Er is haast geen wind en het water is zo ’s morgens vroeg nog mooi helder. We hoeven niet ver te peddelen voor we de eerste koraal zien, het is prachtig en er is zo veel dat je haast de bodem niet kunt zien. Ook kun je net zo goed rechtstreeks in het water kijken als via het glas.

Na een uurtje peddelen brengen we de boot weer terug, we vertellen dat we niet zo veel vissen hebben gezien, maar het blijkt dat dit komt omdat de dieren schrikken van zo’n boot boven zich.

We halen gauw onze snorkel spullen en gaan het water weer in.We hebben zeker 2 uur rondgezwommen en deze keer was duidelijk de allermooiste keer, van alle keren dat we in het Ningaloo Reef gezwommen hebben. Dus achteraf waren we blij dat we nog niet vertrokken waren.

Na enen informeren we weer bij de receptie op de camping en het bericht is nog hetzelfde. Voor mensen die echt haast hebben om naar Perth te komen is er een mogelijkheid helemaal via Tom Price (een stad in de binnenlanden) naar Perth te rijden. Dit is toch zeker ruim 500 km.om.Gelukkig hebben wij geen haast.

We kunnen weer het zelfde plekje krijgen (dit plekje is echt het dichtst bij zee van alle plekken die er zijn op de 2 campings!), omdat de mensen die het besproken hadden vast zitten in het zuiden!!Gelukkig is de wind gedraaid en hebben we vandaag totaal geen last van de stank. We beginnen het plekje hier steeds meer te waarderen. We kunnen hier goed in de schaduw zitten onder de bomen en lopen zo de zee in als we het heet hebben.

Tegen de avond bellen we een poos met Dennis, want die hadden we al een tijdje niet meer gesproken, altijd weer fijn om de jongens te horen!

Met een wijntje kijken we naar de zonsondergang en dan is er alweer een heerlijke dag bijna om.

Nu maar afwachten hoe het morgen met de weg is, we hebben nog 2 weken om naar Perth te komen.

74e dag – Maandag 7 april.

We hadden vanmorgen de camper niet ingepakt en bij de receptie verwachtten we weer te horen te krijgen dat de weg nog gesloten was, maar vandaag was het nieuws iets gewijzigd: de zuidelijke route tussen Coral Bay en Manilya Roadhouse, in totaal 90 km.,is nog niet begaanbaar (nog steeds zijn er stukken met 1.50 m. water), maar via een omweg van zo’n 200 km. kom je ook bij Manilya en daar vandaar kun je verder naar het zuiden. Dus nu kunnen we echt inpakken en wegwezen. We zijn niet de enigen, velen zaten al een paar dagen op hete kolen om terug te gaan naar Perth en vanaf de andere kant (Carnarvon) geldt hetzelfde. Tot aan het roadhouse is het vrij rustig, wel zijn er verschillende “oversized” transporten, waardoor we haast van de weg af moeten, want ook dit vervoer had natuurlijk stilgestaan.

Hier in Australië is het heel gewoon om naar elkaar te zwaaien onderweg, net als motorrijders dit doen in Holland, dit is weer eens wat anders dan naar vliegen zwaaien.

Net voor Manilya moeten we een keer door vrij ondiep water rijden, maar daarna begint de “fun”!!

Hele rivieren stromen weer over de weg en ook zijn er gedeeltes afgezet waar de weg beschadigd is. We rijden in een soort colonne achter een patrouillewagen aan, die heel langzaam voor ons uitreed. Best spannend allemaal. Maar iedereen kwam er door, ook gewone auto’s. Bij het roadhouse was het trouwens superdruk, iedereen moest tanken, eten en naar de toilet en natuurlijk krijg je allerlei verhalen te horen over de condities van de wegen.Verder was de weg weer gewoon begaanbaar.

Net voor Carnarvon zijn we afgeslagen naar de “Blowholes”. Rechtstreeks gemeten vanaf Coral Bay ligt het 160 km. zuidelijker, om er vandaag te komen hebben we 425 km. gereden!! Blowholes spuiten water omhoog via een gat in een rots. Hier bij Point Quobba zijn diverse “holes” waar water uitkomt, een prachtig gezicht, ook als het water weer terugzakt in de “trechter”.

De hele kustlijn is hier erg mooi, ook is er een baai met koraal en een klein strandje. We hebben echter al zoveel gesnorkeld, vandaag even niet.We moeten ook niet te veel zon op onze rug hebben, want gisteren zijn we aardig verkleurd met het kanoen en snorkelen.

Bij de blowholes kun je voor 5.50 dollar (wel iets minder dan de vorige camping!) kamperen.We vinden een mooi plekje met uitzicht op zee.Wim kan weer vissen en ….. we mogen hier een kampvuur maken.

Na weken met de zak met hout gesjouwd te hebben, kunnen we hem eindelijk gebruiken.Wim heeft een heel mooie open haard gebouwd, dus daar gaan we na het eten gezellig bij zitten.

Het wordt al wat frisser door de wind uit zee en dan is een warm vuurtje wel lekker!!

75e dag – Dinsdag 8 april.

We blijven nog een dagje bij Point Quobba. ’s Morgens maken we een wandeling van een paar uur om de omgeving te verkennen.

De camping bestaat uit een paar “prachtige bungalows” van de plaatselijke bevolking, grotendeels gemaakt van verroeste golfplaten en afgekeurde caravans, het lijkt wel een township in Zuid Afrika, alleen de kleurlingen ontbreken.

Wim vist een tijdje en verder hebben we veel gelezen en geluierd, het water zijn we niet in geweest. Er staat een verfrissend windje en met een biertje erbij is het prima uit te houden in de schaduw.

Tussen de middag eten we onze laatste vis, die Wim al in Cape Range gevangen had, op.Hij smaakte nog prima.

Voor zevenen is het kampvuur al aan, dus waarschijnlijk gaat vanavond al het hout wel op!

76e dag – Woensdag 9 april.

Mijn fotocamera is kapot! Waarschijnlijk is dit gisteravond gebeurd met het weer inzetten van het fotokaartje, in ieder geval kan ik geen foto meer maken! Dus nu moeten we het samen doen met de film camera van Wim. We staan regelmatig iets van 2 verschillende kanten te fotograferen, vanaf nu moeten we dan eerst de camera bij de ander ophalen. Gelukkig is hij pas kapot, aan het eind van de vakantie, dus vanaf nu krijgen we alleen nog de platte, langgerekte foto’s (met veel meer MB).

Vanmorgen zijn we vanaf Point Quobba naar het noorden gereden over een soort landlong: links ligt de zee, rechts liggen zoutmijnen. Deze kun je niet zien, wel zagen we een roadtrain met 5 aanhangwagens vol zout voorbij komen en aan zee is een punt (cape cuvier) waar het zout in zeeschepen wordt gestort.

Voorbij Quobba Homestead kom je bij een heel ruige kust waar ook nog diverse blowholes zijn. Het water stort er tegen de rotsen op, Wim stond vlakbij de rand en werd goed nat!

Vervolgens zijn we teruggereden naar Carnarvon, hebben er boodschappen gedaan en zijn toen richting Shark Bay gereden. Onderweg stond er nog 2 keer een beetje water op de weg, maar langs de rijbaan staan nog grote plassen, het water zakt erg langzaam. We hadden eerst nog plannen om het binnenland in te gaan, naar Kennedy Range N.P.(ruim 200 km. rijden), maar daar zien we van af, de kans is te groot dat we vast komen te zitten en onze vakantie is bijna ten einde, dus dat risico durven we niet aan.

Ons plan was om vandaag naar Gladstone te rijden, een kampeerplaats aan het water, 6 km. onverharde weg, vanaf de snelweg. Deze plaats ligt een eindje voor de afslag naar Shark Bay.Om 4 uur waren we op de plek, maar het hek voor de weg was dicht met een groot bord “road closed” erop, dus moesten we nog een stuk verder karren.We besluiten de eerste de beste camping bij Shark Bay te nemen: Hamelin Pool, maar ook hier staat een bord: Road Closed. De regen heeft toch wel heel wat aangericht!

We moeten nog 50 km. verder voor we bij Nanga komen en daar kunnen we gelukkig wel kamperen.Het is inmiddels ruim 5 uur en hebben vandaag bijna 500 km. gereden.

We staan vlak aan het strand en gaan nog even kijken bij een groep mensen, die vis aan het schoonmaken zijn, welke ze die dag gevangen hebben. Er zitten flinke joekels bij!

De hemel kleurt weer rood van de zonsondergang en na een drankje en een heerlijke maaltijd duiken we ons bed in.

77e dag – Donderdag 10 april.

Vanmorgen zijn we weer vertrokken uit Nanga. Het eerste punt waar we heengereden zijn is Shell Beach Conservation Park. Dit strand bestaat, zoals het woord al zegt, helemaal uit schelpjes, soms wel 10 meter hoog, heel apart om te zien.

Vroeger bouwden ze zelfs huizen van massieve blokken schelpjes, deze zijn nog te bekijken in Hamelin Pool, maar daar was het gister nog gesloten vanwege de regenval.

Richting Denham nemen we wat afslagen die leiden naar zee en waar je ook vrij mag kamperen. We hebben een heel mooie spot gezien bij Fowlers Camp, er stonden nog mensen en die hadden het er goed naar de zin.

Het is vandaag alleen de bedoeling nog een keer naar een echte camping te gaan, om, waarschijnlijk voor de laatste keer, nog een paar machines met was te draaien (o.a.het beddengoed is hoog nodig!). Maar we houden het plekje in gedachten, misschien gaan we er op de terugweg wel staan. Daarna rijden we naar Eagle Bluff waar je vanaf een boardwalk een mooi uitzicht hebt op een eiland en de zee.

Even later komen we langs Ocean Park, hier zijn allerlei soorten zeedieren te bekijken, o.a. de haai en omdat we nu in Shark Bay zijn, moeten we die natuurlijk wel goed bekijken. Het is heel interessant allemaal, er zijn zeeslangen, schildpadden, vele soorten tropische vissen en natuurlijk diverse haaien.

Een team van marine biologen vertelt heel enthousiast over de dieren en voert ze ook gelijk. Vooral bij de haaien is dit een spectaculair gezicht.

Na zo’n 2 uurtjes daar te hebben doorgebracht wordt het tijd een camping op te zoeken. We komen uit bij Denham Seaside, “the most westerly caravan park in Australia”, of het waar is weet ik niet. Inmiddels hebben we een biertje op en de was hangt aan de waslijnen. Er staat weer een stevige wind, net als gisteravond. Het voordeel hiervan is, dat je geen last hebt van vliegen!!

78e dag – Vrijdag 11 april.

De camping in Denham stelde niet veel voor, we stonden dan wel dicht bij het water, maar het nodigde niet uit om er te vissen of te zwemmen. Het ging steeds harder waaien, dus konden we al vroeg de vesten weer aan en bovendien hadden we erg luidruchtige buren, die graag boven hun eigen muziek uit wilden schreeuwen.Wegwezen dus!!

Monkey Mia staat op het programma, een ressort met camping waar dagelijks de dolfijnen langskomen om gevoerd te worden. Je moet al 18,00 dollar betalen om in het Conservation Park te komen en toen we bij de receptie van de camping kwamen, kregen we te horen dat alles vol was. De herfstvakantie begint namelijk vandaag. De enige plek die vrij was, was een soort parkeerplaats waar je mannetje aan mannetje met je camper stond, je kon er de zee niet eens zien. De dolfijnen waren die dag al 2 keer gevoerd en zouden pas na een paar uur weer aan de beurt zijn. We hebben ons geld teruggevraagd en zijn rechtsomkeert gegaan. Een klein stukje voor het ressort is een onverharde afslag, we rijden erin en komen uit bij Red Bluff, prachtige rode rotsen aan zee.

Dit hoort bij Francois Peron N.P. wat we ook nog wilden bekijken. We zetten onze stoelen aan het water en kijken hier vandaar zo op het ressort. Wim gaat er een paar uur vissen, een paar grotere vissen gaan in de koelkast en een meeuw eet 2 kleinere op, die Wim teruggooide in zee. Dit was trouwens een mooi gezicht: de meeuw pikte de vissen uit het water en slikte ze zo, in z’n geheel, naar binnen.

We rijden weer naar de grote weg en komen dan langs de officiële afslag van Francois Peron N.P. Er staat aangegeven dat je een heel goede 4WD moet hebben, omdat er veel zacht zand is en het park is gister pas weer geopend na de vele regen. We besluiten het risico niet te nemen om op het laatst nog brokken te krijgen met onze camper en we gaan het park niet verder verkennen!

Een eindje verderop, terug richting Denham, ligt Little Lagoon. Daar zijn we tegen tweeën heengereden. Het is een vrij ondiep meer met een open verbinding met de zee. We zijn er een stuk langs gereden en hebben toen de tafel en stoelen maar weer gepakt.(Ook doen we elke keer het dak omhoog, zodat het lekker door kan waaien, het is namelijk nog steeds ruim 30 graden elke dag!) Wim pakt weer zijn hengel en vangt diverse vreemde tropische vissen, waaronder een shuffle nose ray.

Het is er lekker rustig, er komen een paar vissers langs en een paar quats (motoren op 4 wielen), maar helaas mag je hier niet kamperen.

We besluiten te gaan kijken bij Fowlers Camp, waar we gisteren ook al heen gereden waren. Er staat helemaal niemand, dus hier blijven we.We hebben een hele baai voor ons zelf,

zien de zon weer ondergaan, hebben een klein beetje wind (precies goed) en Wim is alweer aan het vissen. Vanavond hebben we weer verse vis op het menu staan, heerlijk!

79e dag – Zaterdag 12 april.

We zijn nog een dag op dezelfde plek gebleven. Het is hier wel een heel verschil met Monkey Mia, helemaal alleen, vlak aan zee en nog voor niks ook.

Vanmorgen hebben we eerst de omgeving verkend, we zijn heuvels opgeklommen en hebben kleine baaitjes bekeken.

Daarna hebben we geluierd in de schaduw met een mooi boek.Tegen de tijd dat het water weer de baai inkwam stromen, is Wim gaan vissen. Hij zat wel onder de parasol, anders is het niet uit te houden. Hij heeft 4 grote longtoms gevangen, heel lange smalle vissen, ruim 1 meter lang, met een grote spitse bek vol tanden, het onderlijntje was van staal, anders zou de vis zich zo vrijgebeten hebben. Ook de haak uit de bek halen lukt niet zo maar: je moet de vis eerst doden en dan nog hapt hij zijn kaken op elkaar, maar Wim heeft al zijn vingers nog!! 1 vis heeft hij weggegeven en de 3 andere in stukken gesneden, anders pasten ze niet in de koelkast. Daarom is hij maar gestopt met vissen, hij kon ze toch niet bewaren en ook niet levend van de hengel krijgen.

Een paar New Zeelanders waren ’s middags naar de andere kant van de baai gereden, maar kwamen terug zonder iets gevangen te hebben, ook was hun tuig weg. Wim bood hen zijn hengel aan en daarmee hebben ze ook een longtom binnengehaald.Ook deze mensen waren verbaasd over de lange bek met tanden van de vis. Ze waren heel dankbaar dat ze onze hengel mochten lenen.

Inmiddels staan we niet meer alleen hier, er zijn er meer die het hier mooi vinden.We hebben besloten morgen verder te trekken, niet vanwege de mensen, maar de vliegen waren knap irritant vandaag.

Inmiddels is het donker, we hebben weer een mooie zonsondergang gehad en we horen de vissen nog plonsen in het water, er zit nog zat in de zee!

80e dag – Zondag 13 april.

Toen we gisteravond lekker buiten zaten, bij een temperatuurtje van ruim 20 graden, een zacht briesje, duizenden sterren aan de heldere hemel en de maan schijnend op het water, vonden we beiden dat het toch wel een heel bijzonder plekje was.Toen we vanmorgen onze camper uitkwamen en die lieve diertjes gelijk in onze ogen en oren gingen zitten, wisten we weer waarom het plaatsje toch niet helemaal ideaal was!

De linker voorband van de camper is weer zacht, net als een paar weken geleden in Cape Range N.P. Toen heeft Wim een luchtpomp geleend van de “vissers”, nu rijden we heel rustig naar Nanga Resort. Daar is gelukkig een compressor en even laten rijden we weer met 4 harde banden weg. Nu maar hopen dat de band het nog even volhoudt tot het eind van de vakantie.

Voor we Shark Bay verlaten gaan we nog aan bij Hamelin Pool, hier zijn stromatolieten te bewonderen, primitieve blauwgroene algen die een van de eerste levensvormen op aarde waren. Ze gedijen hier omdat het beschutte water uiterst helder en zout is. Het klinkt allemaal heel interessant, maar het lijken gewoon stukken rots onder water, als je ze ziet. Toch komen er bussen vol mensen, om ze te bekijken.

Veel indrukwekkender zijn de grote massieve blokken schelpjes, die uit de bodem gesneden worden, waar vroeger huizen van gebouwd werden. Het zijn dezelfde schelpjes die we ook bij Shell Beach gezien hebben.

Hamelin Pool is pas sinds donderdag weer open, nadat ze 2 weken gesloten is geweest, vanwege het hoge water. Het was 20 jaar geleden dat het water zo hoog had gestaan!

We rijden weer een paar honderd kilometer naar het zuiden, zonder een dorp te passeren. Bij Coronetion Beach stoppen we om te overnachten. Het is een simpele camping aan het water, zonder stroom of water.

Wel is er een toilet en kunnen we onze zak met douchewater in een af te sluiten hokje ophangen. En ook zijn er… vliegen, helaas!

81e dag – Maandag 14 april.

Toen we vanmorgen wakker werden en door het raam van gaas keken, zagen we de mensen alweer zwaaien, wat zijn ze toch vriendelijk allemaal hier, hè? Ook hoorden we aan twee kanten een generator brommen (waarom nemen ze hier toch geen zonne-energie?). De temperatuur stijgt snel en er is haast geen wind, geen denken aan dat we hier nog langer blijven! Met veel moeite werken we ons ontbijt naar binnen, zonder een vlieg binnen te krijgen, Wim drinkt zijn koffie zelfs met het netje op z’n hoofd, op!

Ik had op de kaart al diverse plaatsen opgezocht waar we konden kamperen, dus zuidelijk rijdend bekijken we diverse campings. In Dongara-Port Denison, zo’n 65 km.onder Geraldton zien we een mooie camping pal aan zee. Er zijn diverse plekken leeg, zelfs pal aan het water en omdat de receptie gesloten is (een uurtje tussen de middag) zetten wij onze camper neer op een prachtig plekje met veel schaduw. We besluiten al, als het plekje niet gereserveerd is, om er een dag of 3 a 4 te gaan staan. Omdat we toch moeten wachten, eten we heerlijke garnalen, die we weer in Geraldton (zo vers uit de zee) hebben gekocht, in de schaduw op, met uitzicht op zee.

Toen we nadien bij de receptie informeerden naar het plaatsje, bleek deze al besproken, de hele camping was zelfs volgeboekt, vanwege de schoolvakantie.

Ze geeft ons nog 2 andere campingadressen waar we kunnen gaan kijken, maar bij beiden kun je de zee niet zien en bovendien kun je er niet in de zee zwemmen, omdat hij daar te wild is. We rijden toch nog een keer terug naar onze favoriete camping en dan blijkt dat er nog 1 plek vrij is voor 2 dagen met een ensuite, een privé badhok, net zoals we in Carnarvon gehad hebben. Hij ligt alleen niet pal aan het water, maar op de tweede rij. Wel kunnen we de zee nog zien, nemen dus die plaats! Wel een luxe hoor, je eigen toilet en douche, wel wat anders dan een gat in de grond of een douchezak in de open lucht. Maar wat de grootste luxe is: er zijn hier totaal geen vliegen! Vanaf Geraldton hebben we ze niet meer gezien, ook is het iets minder warm en het zeewater is ook weer echt verfrissend. Dus morgen blijven we hier in ieder geval en woensdag moeten we opnieuw gaan zoeken naar een leuke plek!

82e dag – Dinsdag 15 april.

We hebben echt een lui dagje gehad vandaag: veel gelezen, langs het strand gewandeld, gevist, gezwommen, lekker gegeten en in het zonnetje gezeten.

Het privé sanitair bevalt prima, je gaat er zo snel weer aan wennen. Toch hebben we het grootste gedeelte van de vakantie primitief geleefd: heel vaak hadden we een heel simpel toiletje, zonder spoelbak of we moesten zelf een gat in de grond graven. De meeste tijd moesten we het doen zonder douche, dus boven de afwasbak de haren wassen en als het niet te koud was de zwarte zak om je af te spoelen. In de camper hebben we alleen een lekker groot bed en een prima koelkast, genoeg kastruimte voor kleding en levensmiddelen en dat is het wel. Echt lekker zitten binnen kun je niet en koken doe je buiten. Daar zijn ook de 2 water jerrycans van ieder 20 liter, net als de afwasbak en het aanrecht.We hebben dus de hele vakantie buiten geleefd, want zelfs slapen is half buiten, omdat je het dak ophoog klapt en dan aan alle kanten ramen van gaas hebt. Als het echt koud werd, regende of hard waaide dan deden we ze dicht, maar dat is niet veel gebeurd.

Het zal dus weer wennen zijn als we thuis zijn, omdat je weer grotendeels binnen leeft. Ook het weer zal in Holland wat minder zijn, vandaag was het hier nog ruim 30 graden en je loopt zo de zee in, in Nederland moet het zwemwater nog maanden opwarmen. Maar hier wordt het nu herfst en thuis begint de lente, tijd om naar huis te gaan!

83e dag – Woensdag 16 april.

We zijn weer uit Dongara vertrokken. Ons plekje was voor vandaag al door iemand anders besproken en ook verder is er nergens een vrije plaats op de camping. Dus rijden we weer een stuk naar het zuiden.

Vanmorgen was de linker voorband helemaal plat en Wim heeft hem vervangen door de tweedehands band, die we al in Coffin Bay aangeschaft hadden. De plaatselijke “bandenplakker” heeft geen tijd voor ons, wel pompt hij de reserveband weer op.

Richting het zuiden komen we, op een afstand, langs allerlei plaatsen waar we op de heenweg al geweest zijn, o.a. the Pinnacles en Stockyard Gully. We nemen nu de snelweg en draaien er bij Moore River, richting Lancelin weer af. Bij Lancelin zijn mooie zandduinen, je kunt er zandglijden met een surfboard of 4WD rijden, maar je hebt grote kans dat je vast komt te zitten. Wij laten de auto onderaan de heuvels staan en klimmen naar boven, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de duinen en naar zee.

De camping vinden we er niet mooi, dus rijden we door naar Ledge Point, iemand had me verteld dat je daar mooi kon kamperen en dat er een mooi strand was. O.K. het strand is mooi, maar het ligt wel een eind van de camping af, die is op zich ook wel mooi en helemaal nieuw.Voor ons is het goed voor 1 nachtje, we hebben geen zin meer verder te rijden, we zijn nog maar 125 km. van Perth af. Bovendien is er regen voorspeld en we staan hier redelijk uit de wind. Het wordt al een stukje frisser, we zullen vanavond de lange broek wel weer nodig hebben.

84e dag – Donderdag 17 april.

Het is zover: het weer is helemaal omgeslagen. Het begon gisteravond met lichtflitsen en vannacht heeft het flink geonweerd en geregend en de onweersbui kwam 3 keer terug. Het ging flink tekeer, maar dat vonden we niet erg want we houden wel van flink natuurgeweld. Vanmorgen regende het nog steeds en het ziet er naar uit dat het voorlopig ook niet droog wordt. We ontbijten zoals gewoonlijk buiten, wel met het kippenvel op onze huid, het is nog maar 15 graden. We zijn altijd snel met opruimen, maar tijdens het oprollen van de luifel worden we toch flink nat. Op internet hebben we gezien dat het weer de komende dagen zo blijft, kunnen we vast wennen aan Nederland.

We gaan weer verder naar het zuiden, vlak voor Perth nemen we nog een afslag bij Quinns Rocks, we zoeken de camping van die plaats op, hij ligt vlak aan zee, maar met dit slechte weer ziet alles er zo triest uit! We besluiten door te rijden naar Fremantle en daar gelijk voor 3 nachten te boeken. Inderdaad is er een camping in de buurt van het centrum: Fremantle Village met de mogelijkheid voor ensuite, dus dat doen we meteen. Als het dan regent hoeven we maar een paar passen buiten de camper te doen en kunnen we naar onze privé toilet.

Het is inmiddels weer droog en zelfs de zon laat zich even zien. Ik maak nog een keer tosti’s en daarna wordt het tijd om de omgeving te verkennen. Bij de receptie hoorden we dat er een gratis pendelbus rijdt naar het centrum van Fremantle. Je moet wel eerst een kwartiertje lopen naar de bus, via het strand of over een fietspad.

Met een rugzak vol spullen o.a. een paraplu, lopen we de aangegeven route en inderdaad, om de 10 minuten komt de bus langs en je bent zo in het centrum. We hebben wat rondgewandeld en wat souvenirs gekocht en nemen daarna de bus weer terug. We hebben wel besloten morgen met de camper naar de stad te rijden, want als je onderweg een bui krijgt ben je nog kletsnat voor je terug bent, bovendien ben je veel flexibeler.

We hebben weer veel foto’s gemaakt vandaag, misschien wel 2, sinds mijn toestel kapot is, is het aantal sterk verminderd. Eerst moesten we kiezen, welke foto’s gebruiken we in het verslag, nu hebben we er niet eens genoeg. Maar ja, het was ook een rustig dagje vandaag, misschien is er morgen meer te melden!

85e dag – Vrijdag 18 april.

We hebben een drukke, volle dag gehad vandaag en het weer heeft goed meegewerkt. We konden buiten in het zonnetje ontbijten en daarna zijn we met de camper de stad in gereden. Bij de haven hebben we de auto de hele dag geparkeerd. Eerst zijn we naar E-shed markets geweest, net zoiets als de zwarte markt in Beverwijk. Er is van alles te zien en te koop,we hebben er alleen een paar t-shirts voor Wim gekocht.

Daarna zijn we op de boot gestapt van Captain Cook en zijn daarmee over de Swan river naar Perth gevaren, onderweg hadden we een heerlijke lunch met salades, fruit, garnalen, vlees en lasagne. Het was een mooie tocht en de zon deed goed zijn best. Er staan veel prachtige, luxe huizen aan het water, meestal met een grote boot erbij. In Perth zijn we aan boord gebleven en na een korte stop zijn we weer richting Fremantle gevaren. Totaal duurde de tocht 2.45 uur. In de haven van Perth zwommen 2 dolfijnen rond, helaas doken ze elke keer onder voor de fotograaf. In Fremantle zwommen veel kwallen, deze wilden wel op de foto.

Bij terugkomst zijn we doorgelopen naar een motor- en automuseum, welke ook aan de haven ligt. Het museum was mooi opgezet en er stonden heel wat waardevolle oude auto’s. Ook diverse raceauto’s waren er te bewonderen, o.a.1 die 850 km. per uur bij Lake Eyre had gereden. Er stond een Holden, net zo een als waar Wim in gereden heeft in de Barrossa Valley, toen we wijn gingen proeven.

Tegen de avond wordt het een stuk frisser en doen we onze dikke jassen aan en Wim z’n lange broek. We gaan de stad in, ook daar zijn overdekte markets, die alleen in het weekend open zijn. We lopen er wat rond en horen dan live-muziek afkomstig uit een open café, we drinken er een wijntje en luisteren een tijdje naar de gitarist en zangeres.

Het is overal goed druk, het weekend is begonnen, ook buiten lopen heel wat mensen rond, de een in dikke trui, de ander nog in korte broek. We gaan eten bij een sushi restaurant, dat hadden we nog niet gedaan deze vakantie. Er rijdt een heel lange sushi trein rond, met daarop allerlei heerlijke hapjes. We hebben er onze buik strak gegeten, voor de tweede keer vandaag, daarna moeten we nog een stuk teruglopen naar de haven (kan het eten een beetje verteren).

Het is inmiddels echt koud geworden, op de camping kunnen we gelukkig binnen zitten in een afgesloten ruimte, waar je ook kunt koken en het is hier druk, gister zat hier haast niemand.

Morgen gaan we nog een keer Fremantle in en dan zit de vakantie erop!

86e dag – Zaterdag 19 april.

We hadden het koud vannacht. Het kwik bleef steken bij 10 graden en met die 2 dunne slaapzakken van ons, hadden we vanmorgen nog koude voeten. Ik denk dat ik maar sokken aandoe vannacht!

Ook vandaag is het fris, we kunnen de hele dag ons vest aanhouden, maar het is gelukkig droog en zonnig.

We rijden nog een stukje langs de Swan River, de rivier die al een stuk voor Perth begint (in de Swan Valley) en daarna via Perth bij Fremantle in zee uitmondt. Perth ligt dus niet direct aan zee, Fremantle is de grote zeehaven waar vroeger ook de immigranten aankwamen.

Tegen de middag hebben we Fremantle Prison bezocht, welke nog tot 1991 in gebruik is geweest. We kregen een rondleiding van 1.15 uur en deze was erg interessant. Het ging er erg streng en Spartaans aan toe in de gevangenis en zelfs in 1991 moesten ze het in de cel nog doen met 2 emmers: de ene was vol water en de andere was het toilet. Ook hebben we gezien waar de executies plaatsvonden, via de galg (in totaal zijn er 44 mensen opgehangen) en hoe dit in z’n werk ging.

Daarna zijn we de stad weer in gereden, Fremantle is een gezellige, drukke stad. Er zijn erg veel winkeltjes en ook veel leuke restaurantjes. Gisteren stond er een lange rij mensen te wachten op een plaatsje bij een Italiaans restaurant genaamd: Sandrino, dus daar wilden wij vandaag ook wel eens gaan eten. We zaten binnen, voor het open raam aan een brede vensterbank, met het gezicht naar buiten gericht, zoals je in Italië wel vaker ziet.We hebben heerlijke mosselen en pizza gegeten, met een authentieke smaak. Ook vandaag was het er een komen en gaan van mensen, terwijl er toch nog meer Italiaanse restaurants waren.

Vervolgens hebben de laatste souvenirs gekocht (altijd weer moeilijk om iets leuks te vinden!).

Nu stond alleen het Maritime Museum nog op het programma, maar het blijkt dat er 2 verschillende zijn en we hadden nog maar anderhalf uur voor sluitingstijd. Maar we hebben ze allebei gezien, wij zijn altijd snel in musea. Het ging ons vooral om de restanten van de Batavia, nou daar is dus niet veel van over! Dat kan ook niet anders, want hij stamt al uit de 17e eeuw en heeft honderden jaren op de zeebodem gelegen.Toch is het apart om de Nederlandse taal te zien van eeuwen terug en dat in Australië.

Dat was het dan, we rijden terug naar de camping en beginnen vast wat spullen uit te zoeken en weg te gooien. De vakantie zit erop. Morgen hebben we nog diverse uren om alles in te pakken, de camper in te leveren en ons naar het vliegveld te laten brengen. Het vliegtuig vertrekt pas om 16.30 uur.

ons vlaggetje aan het begin van de vacantie

en zo ziet hij er uit na ruim 13000 kilometer

87e dag – Zondag 20 april.

Toen ik gisteravond een verjaardagsgroet aan het schrijven was voor Ans en Christa (allebei zondag jarig), kwamen we er achter dat Kees en Christa helemaal geen mails van ons ontvangen hadden. We vonden het al vreemd dat we helemaal niets van ze gehoord hadden, de meeste hebben wel een keer(of vaker) terug gemaild. We dachten dat ze op de lijst stonden van familie, vrienden en kennissen, die elke dag onze vakantiebelevenissen ontvingen, maar blijkbaar was er iets mis gegaan. We hebben het gelijk goedgemaakt: hebben Christa opgebeld en alle mails van de hele vakantie 1 voor 1 verstuurd, totaal 86 stuks. Daar waren we wel even druk mee (ruim 2 uur!), maar dat geeft niet, hadden we maar beter op moeten letten! Alleen waren we dit bij de camper aan het doen en de temperatuur was niet geweldig, ongeveer 10 graden. Toen we klaar waren zijn we naar de kantine annex keuken gegaan om op te warmen. Daar kwamen we een bekende tegen: Maarten, we hadden hem voor het eerst ontmoet in het begin van de vakantie in Coffin Bay, later nog een keer in Warren N.P. en nu op onze laatste vakantiedag, drie keer is scheepsrecht. Nou hadden we gelijk iemand aan wie we al onze spullen konden geven, die niet meer mee naar huis gaan, o.a. een gaslamp, het tosti-ijzer, de bakplaat, wat levensmiddelen, een stoel, het laatste hout, de bijl en nog wat kleine dingen, hij was er echt blij mee, want hij blijft nog 8 maanden in Australië.

Vanmorgen regende het regelmatig, dat maakt het makkelijker om Australië vaarwel te zeggen, maar is wel lastiger met pakken. Maar we waren ruim op tijd klaar en we mochten op de camping blijven staan tot alles ingepakt was (tot bijna12 uur!). Daarna zijn we naar Perth gereden, naar Apollo en daar waren ze heel gemakkelijk met de controle, binnen 5 minuten was alles gecontroleerd en o.k.bevonden.

Bij het vliegveld duurde het allemaal iets langer, er waren een paar namen door elkaar gegooid en ook was het nogal ingewikkeld om een stoel in het vliegtuig te krijgen met extra ruimte voor Wim’s benen. Over onze tassen, met een totaal gewicht van ruim 53 kilo, werd helemaal niks gezegd (het mocht maar 40 kg. wezen). Wij waren de laatste mensen die aan boord gingen, weer vanwege de stoelnummers. Ze hadden helaas geen lange benen plaatsen meer, maar op het tweede traject zou dat wel het geval zijn! Het vliegtuig was lang niet vol en tot onze verbazing waren er een paar heel ruime plaatsen vrij en het was geen enkel probleem dat we daar plaats namen. Dit soort dingen gebeurt wel vaker, wij hebben in ieder geval geluk en zitten “bijna” eerste klas.

88e dag – Maandag 21 april.

Wist je dat…….

– we 817 foto’s verstuurd hebben

– de cycloon die voor alle wateroverlast zorgde “Pancho” heette

– brood hier 5 dagen houdbaar is

– Wim 5 kilo is afgevallen

– we 11 keer een kampvuur gemaakt hebben

– een “drol op poten” een bobtail heet

– we 42 gratis gekampeerd hebben

– Wim meer dan 100 vissen gevangen heeft

– we 13.000 km. gereden hebben

– blackboys eigenlijk grass-trees heten

– we geen enkele keer vast gezeten hebben

– het vlaggetje steeds korter werd

– Wim met een stand van 47 tegen 38 met Triominos gewonnen heeft

– we 55 verschillende kampeerplaatsen gehad hebben

– de hoogste temperatuur 47 graden was

– we 32 Nationaal Parks gezien hebben

– de laagste temperatuur 9 graden was

– we maar 2 lekke banden hebben gehad

– de auto 1915 liter diesel verbruikt heeft

– we meer vis dan vlees gegeten hebben

– dit het einde is van ons verslag!!!

Australië 2007

Tasmanie + Zuid-oost Australie 2007

verslag van dag tot dag

In dit verslag wordt per dag onze reis weergegeven incl. bijbehorende foto’s. Wij zijn van Melbourne naar Tasmanie gevaren en hebben daar twee weken met een 4X4 Apollo camper rond gereden. Vervolgens zijn we weer terug gevaren naar Melbourne en hebben vandaar de kust gevolgd tot en met Fraser Island om daar uiteindelijk via het binnenland weer naar Melbourne terug te rijden. Tijdens deze trip hebben wij in 3 maanden tijd 12000 kilometer gereden.

een reactie op dit verslag kun je sturen naar: wblits@Hotmail.com

1e dag – Zaterdag 13 Januari.

Hallo, dit is het eerste levensteken vanuit de lucht. We zitten nog in het vliegtuig terwijl ik dit schrijf, nog 3 uur en 50 minuten vliegen en we zijn in hongkong.

Op schiphol was Marja een beetje angstig i.v.m. de handbagage We hoorden daar dat we slechts 7 kilo per tas mochten hebben Maar die waren meer dan het dubbele (leesvoer en electronica)

Gelukkig werd er niet gewogen alleen maar gekeken naar mijn Muziek koffer (en ik werd gefouilleerd) niets gevonden dus. Vanaf dat moment hadden we pas echt vacantie. Ik heb al 3 films gekeken Crank, invincible en een film met Robin Williams Marja zal vanuit Hongkong wel schrijven want we hebben ruim 10 uur de tijd in een hotel aldaar.

De vlucht is erg rustig geen hobbels in het wolkendek en ook heen vertraging alles gaat zeer voorspoedig. Nu ga ik kolonisten spelen op de laptop.

Ok de landing is ook gelukt de rit naar het hotel kort en de kamer erg luxe Zie bijgevoegde foto

Marja ligt al in bed maar ik wil eerst uitproberen of ik vanuit het buitenland kan mailen als dit dus door jullie gelezen wordt is dat ook gelukt.

2e dag – Zondag 14 Januari.

Na een goede nachtrust in Hongkong maken we ons op voor het laatste stukje naar Australie.

Zondag was al half voorbij toen wij uit Novotel kwamen. Met de shuttlebus weer naar het vliegveld en om half acht vlogen we weer. We hebben totaal geen problemen gehad bij controles, alleen hebben we ons een bult gesjouwd.

Onderweg hebben we 2 films gekeken, The gardien (of zo iets) van Kevin Costner, ging over een sealifegard, heel mooi. De 2de film was een soort Alias met een 14 jarige jongen, ook heel goed. Daarna hebben we geprobeerd een beetje te slapen, alleen Wim zat met z’n benen klem, dus dat zat niet zo lekker.

Vervolg op maandag…….

3e dag – Maandag 15 Januari.

Voor we het wisten kregen we alweer een heerlijk ontbijtje, gebakken eieren, spek, tomaat, enz. met een warm croissantje, het eten is prima bij Cathay Pacific. Toen we in Melbourne aankwamen viel het uitzicht tegen. Het heeft er lang niet geregend, dus alles is geel, het was bewolkt en je kon een duidelijke brandlucht ruiken. Met een taxi zijn we naar de Apollo dealer gebracht en daar stond onze camper al klaar.

Dit keer was alles prima in orde, de camper is vrij nieuw, met prima banden en zelfs een MP3 speler aan boord. Na alles geregeld te hebben bij Apollo zijn we naar diverse winkels geweest, om allemaal spullen te kopen, stoelen, parasol, bakplaat, extra gastank, levensmiddelen,enz. Als we op Tasmanie zijn kunnen we pas verse groente en fruit kopen, want dat mag je niet invoeren. Om een uur of 11 eerst maar eens een kop koffie gedronken met een stuk pizza, want het was al weer 5 uur geleden dat we iets gehad hadden. We begonnen ook best moe te worden.

Bij Coles (supermarkt) hadden we allemaal plastic bakken gekocht en op de parkeerplaats daar, heb ik er alle kleding en levensmiddelen ingepakt. Inmiddels was het prima weer geworden en konden we de korte broek aan. Om een uur of 4 hadden we alles bij elkaar en zijn richting haven gereden. De Spirit of Tasmanie lag er al met nog een ander schip.

Om half 6 lekker wat gegeten en gedronken en daarna ingescheept.

Rob en Clary belden nog even om te vragen of alles goed gegaan was en waar we waren. Ze hopen nog steeds ons in Wilsons Prom. te ontmoeten over ruim 2 weken.

Om 8 uur zijn we gaan varen en na wat foto’s te hebben genomen en het schip te hebben bekeken hebben we in een winkeltje aan boord alvast een pas voor de Nationale Parken gekocht en een visvergunning voor Wim. Daarna snel naar bed. Om 9 uur sliepen we al.

4e dag – Dinsdag 16 Januari.

Vanmorgen om half 6 opgestaan en lekker gedoucht. De reis is prima verlopen al werd ik vannacht wel een keer wakker omdat we aardig op en neer gingen( we vielen het bed niet uit hoor.) Voor Tasmaanse begrippen was het rustig weer. Na een kop koffie om 7 uur van de boot vertrokken naar Devonpoort, dat is de havenplaats. Bij Coles de verse spullen gekocht, de dieseljerrycans vol getankt en de vakantie kan nu echt beginnen.

Tasmanie is prachtig: heel heuvelachtig met hoge bergen ertussen. Mooi groen met veel bomen en bloeiende struiken. Onze eerste doel is de Craddle Mountains. Een prachtig natuurgebied met bergen en meertjes. Het weer is schitterend, ongeveer 35 graden. Om een uur of 9 gestopt om lekker te ontbijten, de eerste keer dat we onze spulletjes kunnen gebruiken.

Daarna richting Craddle M. via prachtige route met diverse lookouts. We hebben 2 mooie wandelingen gemaakt met prachtige watervallen.

Vervolgens zijn we naar Lake Dove gereden.

Daar heeft iemand ons op de foto gezet, (op de achtergrond dus de C.Mountains.)

We staan nu op een camping bij het N.P. Wim is druk bezig allerlei apparatuur aan te sluiten en de laatste spulletjes krijgen een definitieve plaats. Het eerste biertje hebben we ook al op, want het is aardig heet, je moet echt in de schaduw zitten.

Genoeg geschreven voor vandaag, ik ga allerlei foldertjes doorlezen, vanavond onze eerste steak op de barbecue en morgen weer vroeg op.

5e dag – Woensdag 17 Januari.

Gisteravond hebben we de eerste wallibi’s (kleine kangaroes) gezien, eentje heeft zelfs een tomaat uit mijn hand gegeten.

Om 9 uur lagen we alweer op bed, maar nu zijn we helemaal geacclimatiseerd. Het heeft vannacht flink geregend en geonweerd, maar vanmorgen scheen de zon weer en het was vandaag ruim 30 graden.

We zijn eerst naar Burnie gereden, weer terug naar de noordkust en wilden daarvandaan de 3 E-mails versturen, helaas dit lukte niet. We zijn totaal 4 uur bezig geweest dit weer voor elkaar te krijgen en hebben 4 verschillende winkels afgelopen. Uiteindelijk bij een Telstra /computer winkel hebben ze ons kunnen helpen. Het komt erop neer dat we een nieuwe kaart hebben gehuurd voor 12 weken (totaal 600 dollar), hiermee kunnen we internetten en E-mails versturen zonder bijkomende kosten (dus Marcel, achteraf geen rekening via de zaak). Aan het eind van onze vakantie verzenden we deze kaart terug naar Tasmanie. Ze deden werkelijk heel veel moeite voor ons. We vertrokken dus pas om half 4 weer uit Burnie.

We zijn via een N.P. genaamd Cape Rock naar Stanley gereden, waar we nu op een camping staan. Stanley ligt op een schiereiland bij een grote platte berg The Nut genoemd. We zijn met een kabelbaan naar boven geweest en hebben daar wat rondgewandeld en natuurlijk foto’s gemaakt.

Dit was het voor vandaag, we zitten aan een wijntje en moeten de lange broek weer aantrekken, want het waait hier aardig.

6e dag – Donderdag 18 Januari.

Op de camping in Stanley stond vlak naast ons een enorme bus, waar mensen zowel overdag in zitten als ’s nachts in slapen. Ze liggen dan met z’n zessen, drie hoog in een kleine ruimte en zo ongeveer12 van deze ruimtes. Vreselijk. Je moet geen last hebben van claustrofolie, of snurken, of ’s nachts moeten plassen. Er zaten allemaal oudere Duitsers in. Hun koffers stonden naast de bus en er werd voor allemaal gekookt, wat opgegeten werd aan smalle houten tafels. Ze hadden totaal geen privecy en het was ook nog aardig fris ’s avonds. Ze keken ook niet erg gelukkig, zo zouden wij nooit vakantie willen houden, dit is meer voor schoolkinderen.

Toen ik gisteravond wilde koken reageerde het gastoestel niet goed, de knop naar lager werkte niet en op een gegeven moment sloeg hij uit. Weer aangestoken en toen begon het te stinken.De knoppen waren helemaal verschroeid. Even later was de gasbus leeg, na 2 keer koken. Een nieuwe aangesloten, maar toen kwamen de vlammen aan de zijkant eruit. Gelukkig was het eten net klaar en hebben we nog een ander 1 pits gasstel. Wim vanmorgen met Apollo gebeld, zeggen ze doodleuk dat we helemaal niet naar Tasmanie hadden mogen gaan en dat daar geen ondersteuning is, als er iets kapot gaat moet je het zelf maar uitzoeken, daar was ons in Melbourne niets van verteld.Vanmorgen naar een caravanbedrijf geweest, die hebben van alles geprobeerd, maar hebben een ander merk gastoestel wat niet past. Voorlopig koken we dus maar simpel tot we terug zijn in Melbourne. Vanuit Stanley(via de caravandealer) zijn we richting Strahan gereden. Onderweg brood gegeten aan een prachtig meer Lake Murchison, daar heeft Wim voor het eerst zijn hengel uitgeprobeerd.

Daarna wilden we een grote waterval bekijken waarvoor we eerst 14 kilometer 4WD moesten rijden. We hebben misschien 1 kilometer afgelegd, maar de weg was zo slecht, niets als kuilen vol water, dat Wim het onverantwoord vond verder te gaan (vooral als je geen ondersteuning hebt vanuit Apollo als er iets gebeurd).Bij Henty Dunes aan de kust zijn we hele steile duinen opgeklommen, Schoorl is er niets bij vergeleken. Ze gingen daar met plastic sleetjes naar beneden en reden er met quads (scooters op 4 wielen).

Nu staan we vlak bij Stahan aan zee (Macquarie Heads), waar Wim alweer gevist heeft. Morgen vroeg gaan we met een cruiseboot de rivier op van 8.30 uur tot 14.15 uur. Daarna gaan we om 15.15 uur met een stoomtrein van Strahan naar Queenstown en met de bus weer terug. Dan is het inmiddels half 8 ’s avonds. Eten en drinken zit er voor de hele dag bij in.

Het weer was vandaag weer prima, we zijn zelfs wat verbrand. De camping vandaag is heel primitief, er is alleen een w.c. (kost ook maar 5 dollar is ongeveer 2.70 euro). Er staat een ton waar we een mooi kampvuurtje in maken om de dag mee af te sluiten.

7e dag – Vrijdag 19 Januari.

Vandaag was een lange, volle, schitterende dag. We zijn al om 6 uur opgestaan, omdat we eerst nog 14 km. onverharde weg moesten rijden naar Strahan, vanwaar de boot vertrok.Om 8 uur waren we al op de parkeerplaats, eerst de E-mail verzonden van gister plus 5 (!) E-mails opgehaald. 3 van Dennis,1 van Marcel en 1 van Gerrit en Hermien, heel leuk en zo lazen we ook dat er zo’n storm was geweest in Holland.

Om half negen gingen we aan boord van de cruiseboot en begonnen gelijk met champagne. We zaten nl. op het bovenste dek, the captainsdeck. Heerlijke luie stoelen, een prima uitzicht en al het eten en drinken was inclusief. We kregen diverse hapjes, konden koffie, fris wijn of bier (en champagne) zo veel krijgen als we wilden.

Tegen de middag was er een warm en koud buffet met zalm, salades en een soort goulash met rijst, ook waren er diverse soorten kaas. Maar we hebben natuurlijk niet alleen gezeten. Je kon diverse dekken op, buiten. Het weer was redelijk bewolkt, maar totaal niet koud. Eerst zijn we richting de monding van de haven gevaren. Daar hadden we ’s nachts gecampeerd. Het was een heel natuurlijke inlet, dus niet te vergelijken met bijvoorbeeld Rotterdam.

Daarna zijn we zuidelijk gevaren en kwamen op de Gordon River. Dit was echt prachtig. De breedte was misschien gelijk aan de Maas, maar aan beide zijden waren diverse bergen vol met allerlei verschillende bomen en struiken (regenwoud). Het water was zo kalm dat je de bergen weerspiegeld zag, heel mooi.

Onderweg zijn we gestopt om een wandeling te maken in dit regenwoud. De bomen zitten vol met mos vanwege het vocht. Het regent ongeveer 300 dagen per jaar.

Op de weg terug zijn we afgezet op Sarah Island. Dit was in begin 1800 een gevangeneneiland. Ze leefden daar onder erbarmelijke omstandigheden. Na 12 jaren is het weer opgeheven en nu is het een toeristische attractie. We hadden er een rondleiding van een uur.

Om kwart over 2 waren we weer terug in Strahan waar we een kijkje namen bij de plaatselijke houtzagerij.

Een uur later zaten we alweer in de trein. Deze reed van Strahan naar Queenstown. Dit keer eerst langs de zee, later landinwaarts langs de King River. We reden door het regenwoud, door een Gorge en stopten regelmatig onderweg. Ook deze keer zaten we heel luxe en wat dacht je, we begonnen weer met champagne. Erbij kwamen diverse soorten kaas, even later een pie ( soort hartige taart), sandwiches en taart.

Onderweg werd er gewisseld van locomotief. Deze moest eerst met de hand omgedraaid worden (zie foto’s).

Het was een speciale stoomlocomotief met een tandrad aandrijving voor steile hellingen, hetgeen ook nodig was. In onze coupe zaten nog 2 stellen. Ze hadden schapenfarmen 100 km. boven Melbourne. We hebben gezellig gekletst en kregen zelfs een uitnodiging om bij ze langs te komen. Zo gastvrij zijn Australiers.

De hele rit was schitterend. We zaten heel hoog: 200 m. boven de zeespiegel en keken op de snelstromende rivier neer. De tocht duurde zo’n 3,5 uur.

Vanaf Queenstown zijn we met de bus teruggebracht en waren we om 8 uur weer terug bij onze camper. Nu staan we op een camping in Strahan, heel simpel, maar morgen vroeg kunnen we douchen, hetgeen op een bushcamping niet kan. Het is nu half 10, nog even de brief verzenden en dan naar bed, want de muggen worden knap vervelend. Morgen weer vroeg op voor een nieuw avontuur.

8e dag – Zaterdag 20 Januari.

Vandaag is weer een heel andere dag als gister. De hele nacht heeft het geregend en ook overdag hebben we geregeld een bui. We hebben vanmorgen 3 wandelingen gemaakt, de eerste naar schitterende watervallen, de Nelson Falls,

als tweede een korte wandeling over een hangbrug richting Frenchmans Cap

en als laatste de Franklin River trail.

Allemaal wandelingen van zo’n 20 minuten, dus goed te doen. Koud was het niet, maar de zon laat zich niet zien vandaag.

Nu staan we op een camping bij Lake St.Clair, met uitzicht op het meer.

Wim vist af en toe tussen de buien door.

We dragen voor het eerst de dichte schoenen en jassen, maar niet klagen, vorig jaar hadden we ook regelmatig minder mooi weer. Morgen kan het weer heel anders zijn. We hebben al een paar kookaburra’s gezien. Dit zijn vrij grote lachende vogels met een blauwe gloed en ze zijn gek op kaas (Ervaring heeft ons dat geleerd). We hebben net op de laptop alle foto’s bekeken, we hebben in een week tijd al heel wat gedaan.

9e dag – Zondag 21 Januari.

Het weer was vandaag heel wisselend. Veel blauwe lucht met wat witte wolken, afgewisseld met donkere buien waar niets uit viel, tot op dit moment. We zijn net aangekomen op een camping in New Norfolk vlakbij Hobart en het plenst.Vanmorgen zijn we vertrokken vanuit Lake St.Clair, eerst richting Mount Field N.P. We hebben daar zo’n 75 minuten gewandeld. Langs 2 prachtige watervallen: Russell Falls en Horseshoe Falls. Ze lagen beiden in het regenwoud waar hele dikke, hoge bomen stonden.

Daarna zijn we richting Strathgordon gereden. Je rijdt constant in een N.P. met veel mooie meren. Lake Gordon is een stuwmeer geworden, dat half leeg staat vanwege de droge zomer. Er steken allemaal dode bomen uit het water.

De Gordon dam was heel indrukwekkend. Hij was 140 meter hoog. Je kon er overheen lopen, wat we ook gedaan hebben. Hiervoor moest je 200 treden naar beneden, maar het was de moeite waard.

Vlak bij lag een ander heel groot meer, Lake Pedder. Wim heeft er nog een poosje gevist, heerlijk in het zonnetje, helaas het wordt weer vlees vanavond.

Onderweg zijn we weinig mensen tegen gekomen, dat is niet verwonderlijk, want Tasmanie is 2x zo groot als Nederland, maar heeft maar een half miljoen inwoners, waarvan 2/3 in Hobart woont. We zijn uit het N.P. vertrokken omdat het zondag is en we ma belooft hadden te bellen en daar is totaal geen bereik. Morgen gaan we Hobart verkennen.

10e dag – Maandag 22 Januari.

Hobart is een mooie stad met een leuke vissershaven. Alle wegen lopen heel erg scheef, omdat de stad tegen een heuvel is aangebouwd. Bovendien zie je aan alle kanten water en eilandjes. We hadden schitterend weer en hebben er zo’n anderhalf uur rondgewandeld. Op Salamanca Place hebben we heerlijke gerookte zalm gekocht (500 gram voor 7,50 euro, moet je in Nederland eens proberen) en bij de haven (Constitution Dock) kwamen diverse vissersboten binnen. Daarna zijn we naar Mount Wellington gereden, die in het westen 1270 m. boven de stad uitrijst. Vandaar heb je een fantastisch uitzicht over Hobart en omgeving. Het was er wel fris en er stond een flinke wind.

Vervolgens zijn we richting Kettering gereden, hebben daar de veerpont naar Bruny Island genomen, ongeveer 15 minuten varen. Het eiland bestaat uit 2 gedeeltes gescheiden door een smalle strook”the neck”genoemd. Je kon er naar een uitkijkpunt klimmen (236 treetjes, mam!) met een prachtig uitzicht.

Op het eiland leven witte kangaroes, de eerste hebben we al op de foto gezet.

We staan op een mooie camping bij de Adventure bay, gelukkig uit de wind. Ik heb net voor het eerst de was gedaan, hopelijk is hij morgen droog.(Het zou morgen 25 graden worden en zonnig). Trouwens, met Wim zijn arm gaat het prima, hij slikt zelfs geen tabletten meer, hopelijk blijft het zo. Hij heeft ook z’n eerste vis gevangen, het was een flat head met een giftige stekel op zijn rug (geleerd tijdens de vorige vakantie) dus die verdween weer snel in zee.

Ik heb ook nog met Clary gebeld, waarschijnlijk zien we ze over ander halve week, zoals afgesproken. Gister heeft het heel erg geregend in Hobart (dat zag ik in de krant, hele straten stonden blank) en van Clary hoorde ik dat ook hele gedeeltes van zuid Australie onder water staan. In Cairns is het regenseizoen nu ook begonnen, dus Clary is blij als ze met vakantie naar het zuiden kan.

11e dag – Dinsdag 23 Januari.

Dennis wordt 21 vandaag. Dus om 10 uur vanmorgen (12 uur ’s nachts nederlandse tijd) naar Holland gebeld om Dennis te feliciteren. Natuurlijk verteld waar zijn kado lag (dit keer een jaar lang gratis DVD’s en games thuis bekijken/bespelen) en ook nog met Marcel gesproken, het werd dus een gesprek van 35 minuten. Daarna zijn we de zuid kant van Bruny Island gaan verkennen, met een paar mooie look outs en het 1 na oudste lighthouse van Australie.

Toen werd het een race tegen de klok om weer op tijd op de veerpont te komen. We wilden nl. de boot van 12.35 uur halen, de volgende ging pas om 2.15 uur. Dat haalden we en hadden zelfs nog 5 minuten speling.Weer op de vaste wal zijn we de Huon valley route gaan volgen. Het landschap is heel glooiend met veel fruitbomen en rivieren, heel landelijk, ook de zon deed goed z’n best. Onderweg hebben we onze laatste zalm opgegeten bij een prachtige look out (zie foto).

Bij Geeveston zijn we de binnenlanden weer in gegaan. Eerst naar de Tahune Airwalk, dit is een stalen hangbrug over de boomtoppen met uitzicht op de Huon rivier, Pr.Willem Alexander is hier vorig jaar ook nog geweest, erg indrukwekkend.

Daarna zijn we naar Hartz Mountain N.P. gereden(onverharde slingerweg). Het was de moeite waard. Een prachtige waterval was het einddoel(Arve Falls).Het begin leek op de wildwaterbaan van Center Parcs, maar je zou het niet overleefd hebben, het ging vrij steil naar beneden.

Toen weer helemaal terug naar Hobart. We wilden vanwege Dennis’ verjaardag uit eten gaan. Dus om ongeveer 19.00 uur een prima restaurant gevonden en heerlijk seafood platter gegeten. Het was alleen al donker toen we nog een camping moesten zoeken. Dit gaf wat problemen, maar inmiddels staan we in Cambridge, al een stukje richting Port Arthur, op een camping. Het is inmiddels bijna 11 uur, maar we proberen zo nog even naar Holland te bellen. Wim had nog een speciale mail voor Dennis geschreven, maar die krijgen we om de een of andere reden nog niet verzonden. We blijven het proberen.

12e dag – Woensdag 24 Januari.

Vandaag hebben we zo’n 6 uur doorgebracht in Port Arthur. P.A. ligt op een schiereiland in het zuid oosten van Tasmanie en was van 1833 tot 1877 een plaats voor gevangenen. Dit waren voornamelijk Britse gevangenen, die bijvoorbeeld een brood of ham gestolen hadden. Sommigen waren eigenljk nog kinderen (vanaf 9 jaar). Eerst moesten ze 3 maanden aan boord van een schip voor ze in Tasmanie aankwamen. Hier leefden ze dan voor minimaal 3 jaar in vrij slechte omstandigheden. We hebben een prive-rondleiding gehad over Island Puer. Hier leefden de jongste criminelen, ze moesten zo’n 8 uur per dag werken (en leerden hierdoor een vak), maar kregen ook onderwijs en moesten elke dag naar de kerk, die ze zelf gebouwd hadden.(zie foto) .

Velen zijn er sterker vandaan gekomen. (zouden ze nu ook moeten doen met criminele jeugd). Op de vaste wal, waar de volwassenen zaten hebben we isoleercellen gezien, waar ze 23 uur per dag inzaten, 1 uur per dag was om te luchten en w.c.pot te legen, dan hadden ze een kap over hun hoofd. (Ze mochten met niemand contact hebben). Zo werden ze langzaam gek. Veel houten gebouwen die er vroeger stonden zijn door brand verwoest. Toch kreeg je nog een indruk hoe het vroeger geweest was.

Naderhand zijn we naar een camping gegaan, op enkele kilometers daar vandaan aan de kust. We hebben daar deze zonsondergang gezien.

Het weer is voor Tasmaanse begrippen nog steeds goed, alleen we vinden de wind zo koud (hij komt vanuit Antartica) en zijn blij met onze warme wandelschoenen en winddichte jassen.

Vanavond gaan we vroeg naar bed, gister was het half een, vanwege de computer die niet wilde verzenden. Lang leve Hotmail, ze hadden de code geblokkeerd, maar Marcel kon ons gelukkig helpen.

13e dag – Donderdag 25 Januari.

Vanmorgen hebben we eerst diverse lookouts en mooie natuurverschijnselen bekeken.O.a.:de Remarkable Cave, Tasman Arch en Devils Kitchen.

Daarna naar een historisch plaatsje Richmond gereden, waar ze de oudste brug van Australie hebben, gebouwd door gevangenen in 1823-1825.

Tussen de middag vlak bij Maria Island (ook weer een voormalig gevangeneneiland) gegeten aan het strand en Wim heeft weer geprobeerd een visje te vangen.

Toen door naar Swansea, wat boodschappen gedaan en daarna een smal weggetje in naar de nine mile beach, een soort smalle landtong. Helemaal aan het eind mag je kamperen.(Vandaag hebben we alleen een w.c.tje op palen)……

Op het strand daar zie je op zo’n 100 meter afstand het schiereiland Freycenet, waar we morgen heen gaan. Dus weer aan alle kanten water.

Wim heeft hier nog even gevist, maar er stond een koude wind, het moet wel leuk blijven natuurlijk. We vinden Tasmanie nog steeds een schitterend eiland. Als je rijdt zie je veel heuvels, bergen, water en de weg is nooit recht, je blijft aan het slingeren. Helaas hebben we ook alweer heel wat dode wallebies (kleine kangaroes) op de weg zien liggen. Die beesten gaan als het donker wordt op de weg zitten of springen voor de auto en worden zo aangereden. Ons plekje is weer schitterend, in de zon, uit de wind, wijntje erbij, dat is pas vakantie.

14e dag – Vrijdag 26 Januari.

Vandaag is het Australian Day, dat is net zo iets als 5 mei in Nederland. 3 jaar terug waren we deze dag in Sydney samen met opa en oma Lingeman, er waren toen allerlei festiviteiten en ’s avonds vuurwerk, hier in een Nat.Park merk je er weinig van. Sommigen hebben een vlag aan de auto of een tatto van de vlag op hun arm, maar dat is alles. Vanmorgen om ongeveer 10.30 uur hebben we onze eerste wijnproeverij gehad bij Freycinet Winery . De naam lijkt veel op de schuine-hals flessen in Nederland, maar deze smaak is veel beter. We hebben een lekker flesje Riesling gekocht en de eigenaar daar adviseerde ons om naar de Marine Farm te gaan, waar ze heerlijke verse oesters en zeekrab hebben, welke heerlijk smaakt bij de wijn. Dit hebben we ook gedaan.

In het Freycinet N.P. hebben eerst een mooie look out gezien (cape Tourville), 15 minuten wandeling, waarna we naar de beroemde look out van Wineglass bay zijn gereden. Het is wel een uur klauteren, heen en terug, maar zeker de moeite waard. De zon scheen er heerlijk bij, dus lekker in de korte broek.

Daarna nog even de Honeymoon Bay bekeken,

daar hadden we graag gekampeerd, maar alles was vol. We hebben nu een mooi plekje bij de Friendly Beaches. Het kost hier niets (net als gisteren).

We zitten vlak bij de zee, waar we natuurlijk een poosje gezeten hebben, met hengel.

Voor die tijd hebben we eerst heerlijk de oesters en de krab opgepeuzeld samen met de wijn, zo vieren wij Australian Day.

Wat ben ik sterk, he!

15e dag – Zaterdag 27 Januari.

Toen we gister in Freycinet N.P. een plekje vonden, stonden we heerlijk uit de wind. Net voor we naar bed gingen draaide de wind en ’s nachts om 3 uur konden we eruit om de luifel op te rollen, vanwege het geklapper. Dat is echt Tasmanie, constant (koude) draaiwinden. Bij het eerste dorpje waar we vanmorgen langs kwamen, Bicheno, hebben we bij een internet-cafe de laatste 2 E-mails verzonden. Onze profider Telstra werkt hier blijkbaar niet goed. Daarna zijn we verder langs zee gereden richting noorden. Via de Elephant Pas zijn we naar St.Marys gereden en vandaar weer richting zee. Zo’n 20 kilometer lang reden we door verbrand gebied, heel erg om te zien. Er waren een paar huizen tot de grond toe afgebrand, wat gauw gebeurd want ze zijn meestal van hout, andere huizen waren blijkbaar goed nat gehouden en stonden nog overeind.

Bij St.Helens wilden we aan kampeerplaats aan zee zoeken, maar dat viel niet mee.

Bij Binalong Bay hebben we toen diverse uren aan een mooie met grote stenen bedekte baai gestaan. Wim heeft een grote vis gevangen, maar terug gegooid in zee, ik ben met mijn 2de boek bezig.

We hebben nog niet veel gelezen, veel te druk geweest met van alles te bekijken.

’s avonds doen we vaak triominos, Wim heeft al 9 rondes gewonnen, ik nog geen een, daar moet snel verandering in komen!!

We staan nu op een Big4 camping, hoofdzakelijk om even te kunnen douchen en wat was te doen. Morgen zoeken we weer een plaats aan zee (met alleen een w.c.tje)

16e dag – Zondag 28 Januari.

Gisteravond hebben we nog vuurwerk gezien in St.Helens. Ik denk dat dit was vanwege einde van het seizoen, of ze liepen een dag achter (26ste australian day). Vanmorgen om 10 uur stonden we alweer bij een prachtige waterval: St.Columba Falls, een van de grootste van Tasmanie.

Daarna hebben we een wandeling van zo’n 50 minuten gemaakt door rainforest, langs een waterval met weinig water (piesstraaltje) door “gewoon” bos en over de open vlakte. Hier liepen we over houten planken, omdat het er normaal vrij drassig is.

Op het moment is het vrij droog aan de oostkant van Tasmanie.Er is ook waterrestrictie, dus je mag je auto niet wassen of je tuin besproeien en maar 5 minuten onder de douche, zulk soort dingen.

Rond de middag zijn we bij een kaasfabriekje met winkel kaas wezen proeven en hebben er gelijk 5 soorten gekocht.

Daarna op weg richting Mount William N.P.het doel van deze dag. Vanmorgen reden we nog door een landschap zoals Oostenrijk, richting M.W. werd het steeds vlakker met een hele harde koude wind. Dus niet erg aanlokkelijk. We zijn uitgekomen bij Stumpys Bay, een mooi strand,

waar je uit de wind kon zitten en ook de camper heeft een plaatsje redelijk uit de wind. Je hoort het wel constant stormen en de bomen gaan flink heen en weer.

Stumpys Bay staat erom bekend dat je er goed zalm kan vangen. Dus normaal gesproken had Wim er wel een paar gevangen. Alleen hoorden we van de locals dat er de laatste 4 dagen, vanwege de harde wind haast niets gevangen werd. Maar goed dat er nog vlees in de koelkast zit. Terwijl ik dit typ, is Wim weer een heerlijke steak aan het bakken, met uien, groente, enz.

Toch hebben we uren in het zonnetje op het strand gezeten en Wim wilde nog wel een dag blijven. Dit gaat helaas niet, want over 2 dagen moeten we met de boot terug naar Melbourne (hopen dat het dan iets minder waait!!) We gaan beslist nog een keer terug naar Tasmanie, de natuur is er prachtig.

Op de campingplaats lopen verschillende kangaroes rond, groter als in de rest van Tasmanie.

17e dag – Maandag 29 Januari.

Vannacht is de wind gaan liggen, waardoor het er vanmorgen veel vriendelijker uitzag, ook al was het vannacht maar 9 graden.

Om 9 uur reden we al over de Forester Kangaroo Drive, nog steeds in het Mount William N.P. We hebben zo ongeveer 40 kangaroes gezien, levend dit keer, die rustig voor de camper uit wipten. Zo zien we ze graag. (We hebben ook zo’n 100 dooie kangaroes gezien, alleen al vandaag). Daarna reden we langs Little BlueLake, dit water is zo blauw omdat de heldere lucht weerkaatst op het witte zand van het meer, waar vroeger tin uit gewonnen werd.

We waren nog maar net in de bewoonde wereld, toen we een voice mail kregen van Clary. Ze vertrekken morgenvroeg uit Cairns, maar hebben hun route omgegooid omdat ze al 3 weken achter lopen op schema, resultaat, we zien ze waarschijnlijk helemaal niet. Ze gaan eerst naar Brisbane waar hun auto gerepareerd moet worden, daarna gaan ze via Broken Hill naar Flinders Rangers dus ze slaan de zuid-oost hoek helemaal over. Maar je weet het maar nooit, misschien komen we ze nog wel ergens tegen. We hebben op 2 verschillende plaatsen geprobeerd onze mails te verzenden, maar het bleek dat er een probleem was met Hotmail. Uiteindelijk in Launceston is het toch gelukt.

Onderweg heben we nog een lavender farm bezocht

(helaas bloeiden ze nog niet echt) en de oudste winery van Tasmanie met een proeverij vereerd.(Providence vineyards). In Launceston hebben we de Cataract Gorge bekeken, via de stoeltjeslift over de kloof. De omgeving is mooi, maar erg gecultiveerd.Er zit een mooi park bij wat erg Engels aandoet.

Ik heb daar telefonisch nog een poos met Rob gesproken over de gewijzigde plannen en Clary zal ons vanavond ook nog bellen. Nu staan we op een plaats met uitzicht op de Batman Bridge. We kijken uit over de Tamar river. Morgen vertrekken we weer naar de “vaste wal” Australie.

We hebben vandaag ook nog gebeld met Apollo, als we woensdag aankomen gaan ze het gastoestel repareren, hebben we eindelijk weer 2 pitten. (Wim heeft prima gekookt deze 2 weken op 1 pitje)

Vandaag hebben we ook mails verzonden naar de leden van het mannenkoor, met verschillende foto’s.

18e dag – Dinsdag 30 Januari.

De laatste dag op Tasmanie begint met druilerig weer en harde wind. Dus veranderen we onze plannen voor vandaag. Eerst zijn we naar Beaconsfield gereden, waar nog altijd goud wordt gewonnen, maar waar ook een museum bij is. Deze hebben we uitgebreid bekeken,

daarna zijn we doorgereden naar Beau Point. Hier staat een zeepaardjes-kwekerij met aquarium.

We kregen uitleg over de voortplanting van deze kleine visjes. De mannelijke paardjes worden zwanger i.p.v. de vrouwtjes. Als ze een dikke buik hebben worden ze hitsig. Weer wat geleerd (volgens mij hebben de meeste mannen dan altijd zin).Het waait nog steeds erg hard en we hopen dat het op zee mee zal vallen (reistabletten bij de hand).

’s Middags naar een winery gereden, daar een heerlijke chardonnay gedronken vergezeld van wat kaas, worst, gedroogde tomaatjes, enz. Lekker op het balkon, uit de wind, met uitzicht op de wijngaard.

De lucht begint inmiddels blauw te kleuren. Ook hebben we nog even Grindelwald bezocht, dit is een Zwitsers dorpje, in 1989 opgericht, maar puur commercieel, we waren er snel uitgekeken.

Nog een wijnproeverijtje en daarna op weg naar Devonpoort voor de inscheping.

Het is nu 6 uur en we staan op de pier te wachten, over een half uur mogen we aan boord. Dag Tasmanie, we hebben van je genoten, ondanks de harde koude wind. We’ll be back

19e dag – Woensdag 31 Januari.

De overtocht is toch vrij rustig verlopen. Toen we gisteravond over de gangpaden liepen op de Spirit of Tasmanie 2, leken we net dronken, de golven waren toch zo’n 3 meter hoog.We zijn een paar keer even wakker geweest van het stampen van het schip,, maar hebben verder rustig geslapen. We gingen als een van de laatsten van boord, omdat we met de camper helemaal onderin het ruim stonden.

Daarna zijn we eerst naar Apollo gereden, waar ons gastoestel gerepareerd moest worden.

Dit duurde allemaal wat langer dan gedacht, dus kregen we van hun een andere auto mee en zijn we eerst voor zo’n 4 dagen boodschappen gaan doen, we willen nu nl. naar Wilsons Prom.N.P. en daar is niets te koop. Ook is er waarschijnlijk geen verbinding, dus zullen jullie de eerste dagen niets van ons horen.

Als service, omdat het zolang duurde hebben ze bij Apollo onze auto van binnen en buiten schoongemaakt, hij lijkt weer als nieuw. Toen alles gerepareerd was, na uitleg, weer naar een winkelcentrum gereden, want Wim had een kabeltje thuis laten liggen, dus die moest hier weer worden aangeschaft. Daarna Melbourne uit zien te komen, dat valt niet mee.

Het is nu half 3 en zijn net bij de laatste buitenwijken van Melbourne. We moeten dus nog wel een stukje vandaag, maar daarna gaan we ook echt een paar dagen luieren.

20e dag – Donderdag 1 Februari.

Vandaag heerlijk uitgeslapen tot half 9, een heel verschil met gisteren (half 6). We hebben gelijk mooi weer, prachtige blauwe lucht.

Eerst heerlijk aangekeuteld en om een uur of 12 zijn we een wandeling gaan maken van zo’n 2uur. Deze route hadden we 3 jaar terug ook al gelopen, maar hij was zeker weer de moeite waard.Je ziet van grote hoogte het strand en diverse eilanden liggen. Je loopt afwisselend door bos en open veld en het uitzicht blijft verrassend.

Er staat alleen vandaag een harde koude wind en omdat er hier veel fijn zand is, zit letterlijk alles onder. We zijn vanmiddag eerst gaan douchen om al die korreltjes kwijt te raken en hebben voor het eerst binnen gegeten omdat we niet van zand tussen de kiezen houden. Ook ons wijnglas moesten we buiten een paar keer omspoelen. Wim heeft vandaag de eerste 2 weken vakantie op DVD gezet en die versturen we nu naar Holland, kijken hoe het er op t.v. uitziet. We hebben ook de eerste papegaaien gezien, prachtig rood gekleurd.

En gisteravond een klein veldmuisje (wel 3 cm groot, mam!)

Verder spreken de foto’s voor zich, denk ik.

21e dag – Vrijdag 2 Februari.

Vandaag hebben we prachtig weer. Haast geen wind, in tegenstelling tot de windvlagen van gister, en het is zo’n 38 graden geweest. In de schaduw van een boom vonden we een stekelvarken die daar wat verkoeling zocht.

Vanmorgen hebben we een korte wandeling gemaakt over de boardwalk langs de Tidal River. Deze rivier verbindt zich met de zee, alleen bij vloed en hij slingert door moerassig gebied.

We hebben nog geprobeerd de dvd’s te verzenden, maar dat lukt hier niet. Toch is er hier bij Wilsons Promontory N.P.heel wat meer dan bij een normaal Nationaal Park. Er is een winkel met verse groenten, melk, enz., douches en wasmachines en een soort patatboer. Ook draait er 1 keer in de week een film. Wij hadden eten en drinken genoeg bij ons. Alleen is hier geen stroom en na 2 volle dagen begint het lampje rood op te lichten, dus we moeten eerst weer een stuk rijden om de accu (van de camper)op te laden. De accu van de auto zelf zit nog vol genoeg.

Vanmiddag hebben we een poos aan het strand gezeten en Wim heeft er gevist.

Het water is niet echt warm, maar we zijn met de benen in zee geweest.

Ik hebmijn ligbed uitgeprobeerd en ook de parasol was nodig. Verder een luie dag gehad. Spelletjes gedaan en gelezen. Morgen trekken we weer verder.

22e dag – zaterdag 3 Februari.

Vanmorgen zijn we weer vertrokken uit the Proms. Eerst nog wat mooie punten bekeken en zo kwamen we opeens een slang tegen op een meter afstand. Wim heeft hem natuurlijk gefilmd en op foto gezet. Hij was bruin met groen en oranje.Gevaarlijk, vast wel, dat zijn ze allemaal.

Daarna zijn we via Foster, waar we eindelijk de DVD’s gepost hebben, naar de ninety mile beach gereden. Hier loopt over een afstand van zo’n 65 km een vrij rechte weg langs het strand met een duin ertussen en op diverse plaatsen kan je in het wild kamperen.

Natuurlijk is Wim weer gaan vissen (en heeft 3 tuigjes met ankerloodjes verspeeld). Er zit hier weer zalm, dus wie weet eten we morgen vis, anders wordt het spaghetti. Ik ben in een prachtig boek bezig: de Delta Deceptie van Dan Brown,de schrijver van de Da Vinci Code.Hij heeft dezelfde stijl van schrijven als Clive Cussler, ik moet het boek echt wegleggen anders lees ik het in een keer uit. Dus Marcel en opa, beslist ook een boek voor jullie. In Tasmanie hebben we laatst een lamp aan een elastiek voor om je hoofd (koplamp!) gekocht. Die is hier nu ideaal, want als je in het wild kampeert is er totaal geen verlichting en zo heb je met koken, afwassen of lezen je beide handen nog vrij.

Morgen blijven we hier ook nog en daarna zoeken we eerst een keer een camping op, om de was te doen en water bij te tanken (en om te douchen).

23e dag – zondag 4 Februari.

Gisteravond hadden we opeens bezoek van 3 possums, tenminste we denken dat ze dat waren. Deze beesten lijken op katten en ze klimmen in bomen. (de foto is mislukt, ze staan wel op de film) We zouden vandaag op dezelfde plek blijven staan en Wim is vanmorgen ook nog wezen vissen, maar er stond een harde koude wind met hoge golven tot gevolg en de zon liet zich niet veel zien.

Bovendien hadden we geen telefoonverbinding en het is zondag, dus zouden we naar Holland bellen. Dus besloten we een volgende plek op te zoeken. In 10 minuten tijd hebben we dan alles ingepakt en kunnen we vertrekken. De weg langs de 90 mile beach gaat verder, maar op een gegeven moment begint links ervan een groot meer. We zitten nu in de buurt van Lakes Entrance,waar dus allerlei meren in de zee uitkomen. Bij Loch Sport, een plaats tussen de zee en een meer, reden we ineens tegen een camping aan.Daar vonden we een mooi plekje met uitzicht op Lake Victoria. Hier is veel minder wind en de zon schijnt ook weer volop. Ze hebben hier ook wasmachines, dus ik kan 2 machines volproppen.

We hebben heerlijk aan het water gezeten en ook de hengel werd weer uitgeworpen.

Wim heeft nog even 5 kilometer gelopen. Hij zou even een biertje uit de camper halen, maar was vergeten dat ik de sleutel had. Hij dacht dan haal ik er even een paar bij de receptie(daar zit meestal een winkeltje bij) met gelijk wat eieren, want die waren op. De manager was even weg, dus naar de dichtstbijzijnde winkel, deze had net geen eieren meer, maar 5 minuten verderop in een supermarkt wel. Het werden dus ruim 2,5 kilometer en daarna weer terug. Ik was ondertussen best ongerust, want de camper stond vlakbij en Wim was nergens te bekennen. Pas na een uur kwam hij met 2 koude pilsjes aanzetten.

In het meer zwemmen veel zwarte zwanen, een prachtig gezicht.

24e dag – maandag 5 Februari.

Vanmorgen werden we wakker van het geluid van de vogels. De camping is bijna leeg, maar vogels zijn er voldoende. Eerst een felicitatie naar Margriet gestuurd, die vandaag 45 is geworden. Tegelijktijd halen we dan de mails op, er zat er weer een van maling bij, blijven schrijven mam, dat vinden we heel leuk.

Na Wim’s eerste knip(scheer)beurt en lekkere bacon met eggs, zijn we eerst weer een stukje zuidelijk gereden, we zitten namelijk op een soort schiereiland.De auto had dorst en er was geen pomp in de buurt, dus is het maar goed dat we reserve tanks bij ons hebben.

Het is hier (ten oosten van Melbourne) trouwens vreselijk droog. De koeien en de schapen staan op verdord land en de meeste rivieren staan droog. Daarbij waait er een harde warme wind, ideaal dus voor een grote brand (er is hier al heel wat verwoest dit jaar). De temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 40 graden. Daarna zijn we via Sale, waar we weer voor 4 dagen boodschappen hebben gedaan, en Bairndale, naar Lakes Entrance gereden. Hier komen we alweer voor de derde keer.

Eerst weer even langs de mooie look out gereden, waar je een prachtig uitzicht hebt over de rivieren en de zee. 3 jaar geleden zijn we bij een winery geweest: Wyanga Park en hier komen we nu ook weer terecht.

Na de nodige soorten wijn geproefd te hebben met wat te eten erbij, is het inmiddels al half 4 en we besluiten niet te ver meer te rijden, vandaag. We komen uit bij Cape Conran Coastal Park, op een soort bushcamping vlakbij een mooie baai.

We hebben nog een lekkere strandwandeling gemaakt.Het is inmiddels 8 uur, Wim staat zwetend eten te koken (de arme ziel!) in zijn korte broek. Maar dit is wel het weer wat we graag hebben.

25e dag – dinsdag 6 Februari.

We dachten vandaag een dagje op het strand door te brengen, maar toen we wakker werden was het bewolkt en fris. Het scheelt 20 graden !! met gister. Dus de lange broek weer aan met vest. Wim is nog een poos gaan vissen, maar verspeelde 2 onderlijntjes van zijn tuig, vanwege de onderstroom. Ook begon het een beetje te miezeren.

Ik heb eerst mijn 3de boek uitgelezen en ben toen gaan E-mailen. Eerst naar alle medewerkers van de Golff, toen Rita, Anja, Ronald en Clary en Rob. Later hebben we er samen foto’s bij gezocht.Zo kom je de morgen wel door. ’s Middags toch nog een eind langs het strand gewandeld, maar de zon heeft zich nauwelijks laten zien vandaag.

Als het weer morgen beter is blijven we nog een dagje, anders verhuizen we naar een volgende plek. Wim heeft nog een kookaberra zitten observeren en gefotografeerd.

Deze oversized wagen kwamen we van de week een keer tegen. We hebben hem gelukkig op een breed gedeelte kunnen inhalen.

26e dag – woensdag 7 Februari.

Het begon vannacht te druppen en dat deed het vanmorgen nog steeds, dus tijd om te verkassen. We hebben vandaag voor het eerst bijna een kangaroe onder de auto gehad. Gelukkig reed Wim niet hard en reageerde hij goed en de laatste hup van de kangaroe was naar links en niet naar rechts (voor ons gezien), anders had hij nu een flinke hoofdpijn gehad. Die beesten reageren ook zo stom, ze zitten aan de kant van de weg en als er een auto aankomst schrikken ze en springen de weg op, vlak voor een auto, daarom zien we ze elke dag weer dood liggen.

Onderweg in Cann River hebben we onze 7 E-mails verstuurd en er weer verschillende terug gekregen. Wij zijn via Gipsy Point naar Mallacootta gereden, een bekend gebied aan de zuid kust. Het lijkt een beetje op de Biesbosch hier. Je ziet de zee, maar je zit aan een brede ondiepe rivier met allerlei eilandjes.

Vanmiddag begon zowaar de zon weer te schijnen en dan ziet alles er weer veel mooier uit.

Er zwemmen hier veel pelikanen en zwarte zwanen altijd weer een prachtig gezicht.

We staan een beetje op een heuvel en hebben zo een mooi uitzicht. Wim dacht vanaf die heuvel wel te kunnen vissen, maar helaas er vloog een pelikaan tegen zijn lijn aan en weg was zijn hele tuig. Zo is er elke dag wel wat met vissen, we eten nog steeds vlees.Wel heeft hij vandaag lekkere garnalen gekocht en op de plaat gebakken, eten we toch vis!!

27e dag – donderdag 8 Februari.

We hebben vandaag een heel relaxede dag gehad. We zijn nog een dag op dezelfde camping gebleven. Het uitzicht is er prachtig en Wim kon er prima vissen. Hij heeft vandaag 1 vis gevangen, zie foto, maar dit was een “lether jacket”, zoals een voorbijganger vertelde. Hij had tanden en Wim moest het haakje afknippen, hij kreeg hem niet uit z’n bek.

Je hebt hier eigenlijk een boot nodig, wat de meesten ook hebben, dan kan je in de vaargeul vissen. Er werd zat gevangen alleen niet vanaf de kant.

Het was vrij bewolkt tot een uur of 4, maar niet koud. Ik heb veel gelezen vandaag en van het uitzicht genoten. We hebben weer heerlijke garnalen gekocht, je moet ze zelf nog pellen en dan even op de bakplaat. Het was een hele maaltijd.

Verder doen we elke dag wel triominos, de stand is inmiddels 20-5voor Wim. Dit moet echt veranderen!!

28e dag – vrijdag 9 Februari.

Vandaag zijn we uit een zonnig Mallacoota vertrokken. Onderweg piepte het steeds en dan denk je dat er iets met de auto is, maar dat zijn de bellbirds, een soort vogel dat hele hoge pieptonen maakt, net of je 2 flessen tegen elkaar slaat. Ook zagen we vandaag een grote lizard, wel ruim een meter lang, maar voor dat je je fototoestel hebt gevonden, is dat beest allang weer in de struiken verdwenen. We zijn naar Ben Boyd N.P. gereden. Onderweg zijn we langs Wonboyn Lake gereden, waar veel vis moest zitten. We kwamen bij een leuk resort uit, maar nergens kon je goed vissen, als je er niet logeerde. In B.B.N.P. eerst een mooie look out gezien, je keek uit over Disaster Bay,

waar vroeger schepen vergaan zijn. Toen op de uiterste punt Green Cape, met vuurtoren, rondgekeken. De kust is er heel grillig.

Toen doorgereden naar Bitangabee Bay (wat een naam he?) Daar hebben we aan het strand gelegen, gezeten, gevist en gezwommen.

Wim heeft er zowaar 3 vissen gevangen, waarvan we er 2 opgepeuzeld hebben. Daarna door naar Saltwater Creek, een bushcamping waar we nu staan. De kangaroes hippen om ons heen en zijn heel tam.

We staan weer dicht bij zee en horen hem duidelijk. Het geluid lijkt vaak op een sneltrein, vind ik, maar je kan er prima bij slapen.

29e dag – zaterdag 10 Februari.

We zijn vandaag in het N.P.gebleven. We hoopten op hetzelfde mooie weer als gisteren, maar helaas, weinig zon vandaag, wel druppelt het geregeld, maar het is totaal niet koud, zo’n 25 graden.

De kangaroes hippen vandaag weer vrolijk rond en ook een leguaan (gister schreef ik nog lizerd) loopt hier vandaag rond.Hij laat een spoor achter als van een fietsband. We hebben hem uitgebreid gefilmd en op de foto gezet. Hij heeft een dunne witte tong van zo’n 10 cm. met aan het uiteinde een splitsing, die hij constant in een uit floept.

De leguaan lag een poosje te soezen onder een tak. Toen Wim hem van dichtbij op de foto wilde zetten, kwam het dier plotseling overeind en deed een paar passen richting Wim, die daar best van schrok. Het beest liep zelfs de w.c. in, waar gelukkig niemand op zat, dat zou pas echt schrikken geweest zijn De kangaroes spelen gelijk voor opruimdienst, ze likken zelfs de barbecue schoon.

We hebben nog een eind gewandeld en een uurtje aan zee gezeten, maar het waaide nogal hard.

We hadden het hele strand voor ons zelf.

30e dag – zondag 11 Februari.

Het heeft vandaag een paar keer flink geregend, maar we hebben toch van alles kunnen ondernemen. We zijn al vroeg opgestaan en om 9 uur hadden we al telefonisch contant met Holland. Zo hoorden we dat het in Nederland wit is van de sneeuw.

We zijn eerst naar Boyd’s Tower gereden. Een uitkijktoren uit 1840, die gebruikt werd om te kijken of er walvissen aan kwamen zwemmen. Deze werden dan gevangen en geslacht voor de olie. Eden, een plaats bij het N.P. heeft diverse baaien waar nog elk jaar walvissen komen. Er is nog van alles te bekijken omtrent de walvissen en ook is er veel verse vis te koop. Het is een leuke plaats met aan alle kanten water en cliffen. Ten noorden van Eden gaat Ben Boyd N.P. gewoon weer verder, we hebben er nog een paar leuke wandelingen gemaakt, met uitzicht op rode rotsen. (Wim staat hier op het uiterste puntje)

Daarna door naar het volgende park: Bournda N.P. Er is een lake waar we nog een uurtje in het zonnetje hebben gezeten (met hengel) en ook hebben we nog de zee opgezocht. Daar zagen we een echidna, een grote egel, die natuurlijk weer uitgebreid gefotografeerd. Ook hebben we nog 4 leguanen gezien, blijkbaar komen die hier veel voor. Dat is het leuke van N.P. al dat wildlife, dat vind je niet op een gewone camping. Ook zagen we nog een possum met jong, die lag te slapen in een beschut hoekje.

Het is nu half 10 en we hebben de luifel weer vastgezet, want het begint steeds harder te waaien. Gisteravond hadden we onweer en regen.

Het weer is een beetje van slag, maar ondanks dat genieten we met volle teugen.

31e dag – maandag 12 Februari.

We zijn vanmorgen begonnen met een wandeling naar de Bournda Lagoon. Deze lag vlak bij de zee. Daarna zijn we teruggereden naar Merimbula, omdat we een pas wilden kopen voor alle N.P. in N.S.W.(dit is een groot gedeelte van Australie).

Daarna zouden we via Tahra naar Mimosa Rocks rijden, een korte afstand voor vandaag. Helaas, door de regen van gister stond de weg onder water en moesten we een heel eind omrijden via Bega.

Daar aangekomen hebben we nog even wat kaas geproefd, want Bega is de plaats waar de kaas vandaan komt. Tussen de middag hebben we bij een waterval (Biamanga N.P.) waar we 25 km. voor om moesten rijden heerlijk oesters gegeten (die we meegenomen hadden uit Merimbula, de oesterplaats) met natuurlijk een wijntje erbij. We boften,

het zonnetje scheen net lekker. In de korte tijd dat wij er waren, werd Wim 4x gestoken door een mug (hij is ook zo lekker!) Terug in de auto begon het weer te plenzen. Daarna naar Mimosa Rocks. Wat look outs bekeken

en wat camping plekken, hebben we er eindelijk een gevonden, regent het weer. Het is nu 5 uur, Wim wilde net gaan vissen, maar we maken er maar een uitgebreider “happy hour”van.

Totaal hebben we vandaag wel 170 km. gereden, waarvan veel off road. In de planning stond 25 km.

32e dag – dinsdag 13 Februari.

Het heeft de hele nacht geregend, maar toen we vanmorgen wakker werden was de lucht grotendeels blauw.

De zon scheen prachtig op de druppels op de bomen en alles is weer mooi groen. De waterrestrictie zal nu wel gauw over zijn en ook het verbod op open vuur. Aragunnu Beach, waar we geslapen hebben zag er nu veel mooier uit met zijn aparte vulkanische rotsen.

We hebben de hele morgen langs de kust gereden. We hebben de aparte “camel rock” op de foto gezet (je moet er wel een beetje fantasie bij gebruiken). Zagen een zwembad aan zee, heel inventief en hebben wijn geproefd bij Tilba Valley Wines.

Daarna gingen we op zoek naar een campingplaats waar een rivier in de zee uitkomt. Aan de zuidkant was dat in Eurobodalla N.P. waar we een track gereden hebben, door diverse flinke plassen water. Hier hadden we de 4WD wel nodig. Daarna naar de andere kant van de rivier en hier zagen we pas wat veel regen kan doen. De rivier was helemaal buiten zijn oevers getreden en stroomde met klaar geweld de zee in, waardoor je een heel apart effect krijgt. De rivier had meer kracht dan de golven van de zee. Ook was er een heel stuk strand weggespoeld en terwijl we daar stonden brokkelde er steeds meer af.

Er kwamen natuurlijk veel mensen op af, want zoiets gebeurt niet elke dag. Maar we zijn maar niet naar die camping gegaan, het mooie strand (gezien op een foto) was helemaal weg. We staan nu in Congo, weer in het Eurobodalla N.P.

Ook hier komt een rivier uit in de zee, maar dit water komt niet van de bergen. We waren hier tegen 2 uur en hebben uren aan het strand gezeten, met zon. Wim heeft gevist maar alleen wier gevangen. Het begint weer te waaien, dus de lange broek maar weer aan.

33e dag – woensdag 14 Februari.

Gisteravond was de lucht helemaal helder en konden we duizenden sterren zien en vanmorgen was de lucht strak blauw. Dat belooft een warme dag te worden. Eerst nog even de lookout vanaf de camping bekeken: wat een prachtig plekje hadden we in Congo.

Toch gaan we weer verder, want Wim had geen visvoer meer en we zijn altijd weer benieuwd waar we weer terecht komen.

Ten noorden van Batemans Bay begint Murramarang N.P.(wat een namen geven ze toch aan die parken!). Daar wilden we een mooie plek aan de zee zoeken. Er zijn verschillende kampeerplekken in het park, we hebben ze haast allemaal bekeken, maar vonden ze te ver van de zee(geen uitzicht) of te vol.We zijn zelfs aan het dwalen geweest via tracks, door prachtige bossen met hoge bomen, we waren haast verdwaald.

We hadden nog een plek over om te bekijken en dat bleek een prima plek. De naam zegt het al: Pretty beach. Het uitzicht op zee is werkelijk schitterend.

Ook hebben ze hier een keer gewone toiletten (niet zo’n gat waarin je ziet wat de campinggasten de hele week gegeten hebben) douches en zelfs wasmachines. Die heb ik natuurlijk gelijk gebruikt, dat was weer hoog nodig.

Daarna nog een paar uurtjes lui aan het strand in de zon. De kangaroes huppen ook weer om ons heen, hele grote dit keer. We hebben besloten hier nog een dag te blijven.

34e dag – donderdag 15 Februari.

We hebben vandaag een heerlijke relaxte dag gehad. Lekker aan het strand gelegen, gezwommen, gewandeld en gevist

Wim vangt elke dag wel een visje, maar gooit ze weer terug in zee. Ze zijn dan te klein of niet genoeg voor een maaltijd. Het weer was de hele dag prima, zo’n 30 graden met een verkoelende wind. Op de foto, over het uitzicht, was waarschijnlijk wel te zien dat de zee een stukje weg ligt. We moeten inderdaad eerst over een stuk gras lopen en dan met een ligt glooiende trap naar beneden naar het strand. Dus je bent wel een paar minuten onderweg.

Omdat we hier stroom hebben, heeft Wim 2 DVD’s gebrand , die we weer naar Holland sturen.Er staat tot en met gister op, allemaal film.Ook gisteravond was de lucht weer helemaal helder, met z’n vele sterren, nu begint er iets bewolking te komen. Gisteravond hebben we nog een kukaburra gezien

en net kwamen er papegaaien aanvliegen, de kangaroes zijn vandaag weer in grote getale aanwezig. Ook zagen we vandaag een paar manta’s in het water.

(Hoe vind je die blanke kangaroe met blauwe broek)

35e dag – vrijdag 16 Februari.

Dit uitzicht hadden we gisteravond. Heel aparte wolken met avond rood.

Vanmorgen zijn we op weg gegaan naar Booderee N.P. Dit park ligt aan de Jervis Bay tegen Jervis Bay N.P.aan (welke we morgen gaan bekijken). Bo.N.P. is blijkbaar een erg gewild park. Er zijn 2 camp-sides maar die moet je dus ruim van te voren reserveren. Daar kwamen we tegen de avond achter, toen we onze camper ergens neer wilden zetten, alles was gereserveerd.

Maar wij waren er tegen een uur of 12, nadat we de DVD’s verstuurd, de E-mails verzonden, boodschappen gedaan en een informatie centrum bezocht hadden.

Het blijkt een prachtig park te zijn, met witte stranden, bossen en veel wandelroutes. We zijn het hele park doorgereden en hebben diverse korte wandelingen gemaakt, o.a. naar Hole in the Wall (zie foto). Ook hebben we een foto van ons samen gemaakt, zonder hulp van anderen. Dat viel niet mee!! 2x over de verkeerde knop, waardoor Wim steeds heen en weer moest rennen, maar volgens mij is het resultaat goed.

Zoals ik al schreef was er in het park geen slaapplek, dus staan we nu op een camping aan een riviertje in Jervis Bay. Het is bewolkt en het waait, maar morgen zou het weer goed zijn.

Dit wordt trouwens de eerste avond in Australie dat we de zee niet kunnen horen.We slapen er nu te ver vandaan. Het is zo’n rustgevend geluid. Beter dan de vrachtauto’s die thuis altijd voorbij denderen.

36e dag – zaterdag 17 Februari.

Vandaag is weer een schitterend mooie dag, weer zo’n 30 graden met strakke blauwe lucht en iets verkoelende wind.

Gister hadden we al een gedeelte van Jervis Bay (zoals het gebied met baai heet) verkend, dat was het zuiderlijke gedeelte met Green Patch als campingplaats, die helemaal vol was. Vandaag hebben we eerst gewandeld en gereden tussen Vincentia en Hyams Beach.Hier liggen diverse mooie baaien met heel wit zand.

Het is weekend, dus het was er best druk. Daarna wilden we de noord kant gaan bekijken. Hiervoor moesten we eerst weer via de snelweg tot bijna Nowra rijden, voor we weer naar de baai terug konden. Dit komt door de Currambene Creek, die halverwege de baai naar zee stroomt. Hier (bij Huskisson) hadden we vannacht gekampeerd.

Hollanders zouden allang een brug gebouwd hebben, dat scheelt een hele afstand. Eerst zijn we helemaal naar de oostelijke punt gereden naar Currarong. Dit was een weg langs boerderijen en velden met koeien, niet de bossen zoals zuidelijker. Currarong beach ligt weer aan de open zee en we wilden nog graag naar Jervis Bay. Zien we opeens een weg met een slagboom ervoor, richting lighthouse. Dit gebied is militair terrein maar in het weekend is het open voor publiek en er is zelfs een bushcamping (er staan alleen wat dixies). De plek ligt aan de Honeymoon Bay, een hele mooie locatie, heel beschut. Hier staan we dus nu. We hebben heerlijk in zee gezwommen en op het witte zand gelegen. We moeten alleen voor zondag middernacht weer vertrokken zijn, want maandag beginnen de militaire oefeningen weer. Dit stond dus in geen enkel boek, dat moet je toevallig tegenkomen. Dus we staan weer aan zee, horen de wind ruisen door de bomen en als het weer vloed is (tegen de avond) horen we ook de zee weer.

37e dag – zondag 18 Februari.

Gisteravond hadden we een prachtige zonsondergang in de Honeymoon bay. (Toch wel leuk aan de oostkust!).Het heet hier officieel Beecroft Peninsula, het militaire gedeelte van Jervis Bay.

Vanmorgen uitgeslapen tot half 9 (mag wel op zondag, he?). We zaten aan het ontbijt toen er dolfijnen gespot werden voor de kust. Ze bleven een hele poos rondzwemmen en opspringen, altijd weer mooi om te zien. Daarna is Wim een poos gaan snorkelen. Er was veel te zien onder water, hele scholen zalm, een grote groep kleine sardientjes (of zo iets), mooie maanvissen en andere tropische vissen en een hele grote zwarte vis, wel 50cm.

Het is geen rustige baai. Hele families komen er in het weekend, wat logisch is, want het is hier prachtig.

We hebben heerlijk in de schaduw gezeten, een boek gelezen en genoten van het uitzicht.

Na de middag zijn we weggegaan, omdat we hier niet konden blijven slapen. We zijn weer richting de rivier gegaan, die de baai doorkruist (Callala beach). Daar hebben we nog een uurtje aan zee gezeten en gezwommen, alleen waaide het ontzettend hard.

Nu staan we op een camping met uitzicht op een meer waar oesters gekweekt worden. Het waait nog steeds hard en het is een beetje bewolkt. Waarschijnlijk moet vanavond de lange broek weer aan. Dat is alweer een paar dagen geleden.

38e dag – maandag 19 Februari.

Ook gisteravond hadden we weer een mooie zonsondergang.We stonden aan de oostkant van een meer, dus dan zie je de zon in de “zee” zakken.

Vanmorgen hebben we de kust verlaten en zijn de binnenlanden ingetrokken. Naar Morton N.P. Via Nowra, waar we eerst informatie hebben ingewonnen, van Kangaroo Valley, (waar een hele aparte brug staat), naar Fitzroy Falls.

Daar hebben we de waterval bekeken en diverse wandelroutes gevolgd. Overal heb je een schitterend uitzicht over de bergen.

Daarna door naar Bundanoon, waar we weer diverse look outs en tracks genomen hebben. Om 4 uur zijn we gestopt en naar de bushcamping van het N.P. gereden. De zon is helemaal verdwenen en het begint flink te onweren, gezellig midden in de bergen.

39e dag – dinsdag 20 Februari.

We hebben vandaag weer zoveel gezien en gedaan, misschien heb ik wel 2 pagina’s nodig. We zijn voor 9 uur al gestart en zaten natuurlijk al middenin Morton N.P. Na een korte mooie rit over onverharde weg door het bos, kwamen we bij alweer mooie look outs.

Toen we gister vertrokken vanaf de kust gingen we gelijk flink omhoog, de bergen in. Eenmaal boven is het glooiend met groene weiden afgewisseld met bos.Ze noemen het de highlands. De bergen zijn dus niet spits maar afgeplat, met grote rotsige gorges, waaruit watervallen stromen. We hadden Bundanoon bekeken en reden richting Belmore Falls, ook een onderdeed van Morton. Ook hier weer een ruig, onverhard pad (moesten zelfs door water rijden),

maar het uitzicht is weer prachtig.We hebben trouwens geluk, hoorden we vandaag, want 2 weken terug stonden alle watervallen droog, nu is er volop water. (Ook gister hebben we flink wat regen gehad).

Daarna door naar de Carrington Falls, deze liggen in het Budderoo N.P. Dit vond ik nog de mooiste. Ook konden we hier aan de bovenkant wandelen, erg apart.

Er was een mooie bushcamping met natuurlijke pool,

maar we vonden het te vroeg om al te stoppen. Daarna door naar Minnamurra Rainforest Centre. Hier hebben we een prachtige wandeling gemaakt door de rainforest (zoals het centrum al zegt). Er stonden heel grote bomen, mooie varens, bomen met lianen en natuurlijk weer waterstroompjes. Ook waren er hangbruggen.

We konden niet naar de waterval, want er was een grote boom omgevallen, dat hebben we vaker meegemaakt.Vorig jaar moesten we 100 km. omrijden voor een omgevallen boom! Maar we hadden nu al zoveel water zien vallen, die ene maakte ook niet uit. We hebben trouwens totaal geen kangaroes gezien in the highlands. Het natuurlijk ook link, ze zullen maar in een gorge springen, zo 100meter naar beneden. Inmiddels was het 1 uur (wat kan je veel doen op een morgen) en zijn we via weer allemaal slingerende wegen naar beneden, terug naar de kust gereden.We kwamen uit in Kiama. Daar zijn we vorig jaar met pa en ma ook geweest. De blowhole (een gat in de rotsen vlak bij zee waar water uitspuit, bij hoge golven) “deed” het niet vandaag. We hebben hier brood gegeten en gelijkertijd de E-mails verzonden en opgehaald. (1 van Clary en Rob: die zitten nu op Kangaroo Island), 1 van Margriet,1 van Wim Vermeulen (DMK) met een uitgebreid verslag, met komische noot, over zijn ernstige ziekte en wel 10!! dezelfde van Gerrit en Hermien). Dus na een uur konden we pas weer verder. Daarna hebben we 2 wineries bezocht en wat flesjes wijn gekocht. Altijd weer gezellig, je hebt vaak hele leuke gesprekken met de eigenaars.

Toen moesten we nog een slaapplek zoeken. We hadden gepland de Seven Mile Beach.Ook weer een N.P. waar je eigenlijk niet mag kamperen. We hebben een mooi stekje gevonden, helemaal voor ons zelf. Hier blijven we alleen vannacht, morgen gaan we door naar Royal N.P., wat net onder Sydney ligt. Je kan wel merken dat we een stuk lager zitten. Gister hadden we om 5 uur al de lange broek aan, nu is het 7 uur en is het nog zo’n 28 graden.

40e dag – woensdag 21 Februari.

De Seven Mile Beach als N.P.viel ons een beetje tegen. Het was gewoon 10 km strand, zoals we al zoveel gezien hebben. Ik denk dat we een beetje verwent zijn. Als er zo’n strand in Holland zou zijn, zou het overvol zitten met mensen, vooral met het weer erbij wat wij hebben.Nu zag je een paar surfers en wat zwemmers. Wij hadden gister een heel smal onverhard weggetje genomen richting zee, wat eindigde in een kleine open plek, bedoelt als parkeerplaats, maar waarschijnljk weinig gebruikt. Hier hebben we geslapen, zonder buren, zonder w.c., alleen wij tweeen. Je hoort de insekten en kleine diertjes extra goed! Vanmorgen, via kleine plaatsjes, langs de kust naar Royal N.P. gereden.

Het is het 1 na oudste park van Australie. Het is vrij groot met veel bos en diverse stranden. We zijn gestopt bij Wattamolla Beach,

erg mooi, maar het was nog vrij vroeg, dus wilden we door naar de campingplaats. Deze lag helemaal bovenin het park, aan een soort grillige, natuurlijke haven, waar je uitkeek op de zuidelijke voorsteden van Sydney.

Het lijken allemaal schiereilandjes, met huizen op de rotsen/heuvels. Allemaal hebben ze een boot aan de steiger liggen. Bij eb zie je hele stukken ondiep water droogvallen en blijft er een duidelijke vaarroute over. Ook zagen we om de 5 minuten wel een vliegtuig dalen of stijgen. We hebben er een paar uur lekker aan het water gezeten en gewandeld. We gloeien nog na van de zon.

41e dag – donderdag 22 Februari.

Vanmorgen werden we wakker van het gekrijs van de vogels. Vooral die grote witte kakkatoes kunnen er wat van. Het zonnetje scheen gelijk lekker. Na een eenvoudig ontbijtje hebben we het laatste stuk van Royal N.P. doorgereden en kwamen ook langs de info.

Daar hebben we heel wat informatie over mooie campsites gekregen (we staan nu op een ervan) en wel 10 folders. Ik heb voorlopig weer heel wat te lezen. Daarna richting de Blue Mountains. Deze liggen ten westen van Sydney, dus we hadden best een stuk te rijden. Om een uur of 12 waren we er. Er loopt een snelweg dwars door het N.P. met allerlei kleine plaatsjes eraan en elke keer moet je een afslag nemen om iets van het park te zien. De eerste die we namen was Wenthworth Falls. We hebben er een prachtige wandeling gemaakt richting de falls, onder allerlei overhangende clifs door, schitterend.


Alleen het weer begon te veranderen en voor we terug waren bij de auto, onweerde en regende het (wel een mooi geluid in de bergen). Eigenlijk wilden we daarna naar the Three Sisters en Echo Point (2 heel bekende punten van de Blue Mountains) maar door het slechte weer had dat totaal geen zin. Bovendien hadden we ze 3 jaar terug al gezien. De B.M. hebben inderdaad een blauwige gloed over zich, dit komt door de eucalyptus van de bomen die verdampt.

We hebben daarna nog een paar mooie lookouts gezien, maar zonder blauwe lucht op de achtergrond. De bushcamping in het park bleek gesloten, dus we besloten door te rijden naar Jenolan Caves. Ook hier zijn we eerder geweest, maar het is er zo mooi! Je komt via de bergen aanrijden en opeens rijd je door een grote grot heen.

Hier vandaar beginnen elke dag rondleidingen door diverse druipsteengrotten.Wij zijn nu doorgereden naar Kanangra Boyd N.P.(waar Jenolan Caves een onderdeel van is). We staan helemaal alleen in de bush, we hebben eerst 20 km. onverharde weg gereden om hier te komen. We hebben een heleboel hout gesprokkeld om een kampvuur te maken. De hele camper lag er vol mee (plus met allerlei ongedierte).

Nu krijgen we opeens weer een onweersbui op ons dak. Het duurt gelukkig maar een kwartiertje, maar er zitten zelfs hagelstenen in. Het weer is een beetje van slag. Hopelijk krijgen we zo het vuur nog aan. We hebben hier ook alweer verschillende kangaroes zien springen, dat was al dagen geleden.

We eten trouwens vanavond ook kangaroe (uit de supermarkt!), lekker bij het kampvuur.

Zoals je ziet hebben we het vuur toch aangekregen en uren bij het kampvuur gezeten, een perfecte avond!

42e dag – vrijdag 23 Februari.

Vandaag hebben we heel veel gewandeld. Eerst zijn we naar de look out van de Kanangra Walls gegaan en hebben daarvandaan de track naar de onderkant van de waterval gemaakt. Je komt dan uit bij een diepe heldere pool, waarin je kunt zwemmen. Het waren maar liefs 413 treden. Naar beneden gaat nog wel, maar weer omhoog! Maar het was zeker de moeite waard!

Daarna zijn we naar Jenolan Caves gereden, zo’n 30 km. van Boyd River campsite. Daar hebben we een wandeling naar de River Cave geboekt, een druipsteengrot. Je kunt er wel 10 verschillende routes boeken, maar deze ging helemaal tot onderin, door wel 5 verschillende lagen gangen. Het was heel anders dan een normaal grottenbezoek. We hadden maar een kleine groep van 8 personen en hadden 2 uur om allerlei gangen te doorkruisen. We gingen trapje op, steile trap af, smalle gang in en “stoot je hoofd niet” tunnels door.

Daarna hebben we nog een “self-guided tour” gedaan, met een soort draagbare telefoon met allerlei informatie. Ook hier hebben we weer honderden treden op en af gelopen. Als laatste hebben we de Charlotte Arch walk gelopen.Toen was het echt wel genoeg. We hebben uitgerekend dat we zo’n 5000! treden hebben gehad vandaag.

Daarna even naar huis gebeld, om Kees te feliciteren met z’n verjaardag. Op de campsite hebben we geen verbinding en ook de E-mail deed het hier (Jenolan Caves) niet. Terug naar Boyd River camp. Het was ons goed bevallen gisteren, dus we blijven hier nog een nacht. Onderweg de camper weer volgegooid met hout, er ligt zat aan de kant van de weg.

Helemaal aan de andere kant van het kamp staat nog een stel. Deze mensen (Keith en Paisley) waren gister al een keer langs geweest om een praatje te maken en nodigden ons toen uit voor “happy hour”,als we er vandaag nog zouden zijn. Het werd 6 uur voor we bij hun waren. Het was heel gezellig. Het zijn mensen van rond de 70 jaar, die bijna de hele wereld gezien hebben, ook deelden ze onze “hobby” wijn drinken. ’s Avonds na het eten zijn ze naar ons toegekomen en hebben we nog uren bij het kampvuur zitten kletsen, met een lekker glaasje port erbij.

43e dag – zaterdag 24 Februari.

We waren vanmorgen nog in het N.P.op weg naar onze volgende bestemming, toen er een wombat midden op de weg zat. Dit is pas de 2de levende wombat die we in de natuur zien, in al die keren dat we in Australie zijn geweest. Het lijkt een echt knuffeldier, een beetje een kruising tussen een koala en een hele grote marmot. We hebben hem natuurlijk uitgebreid gefilmd en bekeken. ( Deze wombat is ongeveer 80 cm lang.)

Na deze onderbreking zijn we naar Wollemi N.P. gereden, naar campsite Dunns Swamp (ook een tip van de info van 3 dagen terug). Dit was weer zo’n 200 km noordelijk. (Op de hoogte van New Castle, maar dan een stuk landinwaarts). Onderweg werd het knap benauwd en de lucht zag er dreigend uit.

We waren net een half uurtje op de plaats van bestemming toen er een flink onweer losbarstte. Dit heeft zeker een uur geduurd, met de nodige regen erbij en het rommelt nog steeds.(8 uur ’s avonds).

Om half 6 zijn we pas gaan wandelen, want we wilden natuurlijk nog wel wat van de omgeving zien.

We staan aan een rivier, die leuk te bevaren is met een kano. Ook zijn er heel aparte bergtoppen, pagoda’s genoemd. We zijn er bovenop geklommen en hadden toen een schitterend uitzicht over de omgeving en de rivier. De wandeling was ongeveer 1,5 uur tot het eind van de rivier in de vorm van een dam. Het andere eind hebben we nog niet bekeken, dat doen we morgen.

44e dag – zondag 25 Februari.

Het was een vreemde dag vandaag: Voor 9 uur vanmorgen waren we al aan het wandelen op en rond de camping. We wilden de andere kant van de rivier nog bekijken. Weer diverse “pagoda’s”gezien. De rivier ging niet erg ver en was lopend tot het eind te volgen. Eigenlijk wilden we een kano huren (wat daar veel wordt gedaan), maar het is geen mooi weer vandaag, dus blijft het bij wandelen.

Om een uur of 11 zijn we verder getrokken, richting de Hunter Valley, een wijngebied. We waren nog maar net vertrokken toen Wim problemen kreeg met de koppeling van de auto. Als hij hem in een andere versnelling wilde zetten bleef hij onderin hangen. Dus we hebben zo’n 25 km. in de 2de versnelling gereden tot we bij een dorpje kwamen, waar gelukkig een tankstation open was(op zondag). Daar konden ze ons ook niet helpen, ze konden alleen vertellen wat het euvel was en dat we naar een toyota-garage moeten. Het komt hierop neer: we kunnen gewoon rijden, maar als de koppeling blijft hangen, moet Wim hem met een touw weer omhoog trekken.

Dit is de hele dag goed gegaan en morgen zoeken we een garage op. Onderweg reden we eerst nog een poos via onverharde wegen door Wollemi N.P., overal zag je die aparte bergen. Tussen de middag hebben we ruim een uur geluierd op een mooie open plek in het park. Dus tegen half 3 trokken we pas weer verder. Toen bleek dat we nog een aardig eind moesten rijden en dat om 4 uur de wineries al sluiten.We hebben nog maar 1 proeverij kunnen doen, waar we gelijk een doos vol wijn hebben gekocht (opruiming, echte Hollanders!)

We hebben vandaag ruim 300 km gereden en de meeste tijd was het bewolkt. Onderweg ook nog voor 4 dagen boodschappen gedaan, want alles was op. Voor we eindelijk aan zee kwamen, want dat werd ons einddoel: Newcastle (want daar is een toyota-garage), was het al half 9 en bijna donker. Ook hadden we nog niet gegeten.

Inmiddels is het 11 uur, hebben we gegeten, met Holland gebeld, E-mails verzonden en ontvangen, o.a. van de voorzitter van DMK met een verslag van de jaarvergadering.(ook die van jou, mam!) en ons eerste flesje wijn op, hoogste tijd om de camper in te duiken.

45e dag – maandag 26 Februari.

We zitten op de helft van de vakantie. Wat hebben we al een hoop gezien en gedaan. Vandaag heeft Wim diverse telefoongesprekken gevoerd met Apollo en daarna met een garage uit New Castle. Er is een soort ANWB langs geweest, maar die kon niet veel doen, alleen vaststellen wat het euvel was.

We moesten naar N.C. wat plus-minus 50km. heen en terug is, om bij de garage langs te gaan. Daar wilden ze zelf constateren wat er nu mis was met de koppeling. Morgen om 9 uur moeten we er weer zijn en dan is het onderdeel, wat eerst besteld moest worden, binnen en wordt het ingebouwd. Onderweg hebben we nog wat stukjes van New Castle gezien.

We hebben deze dag benut door de was te doen (wat echt nodig was, na al die dagen op bushcampings), ons zelf schoon te boenen (ook nodig!!) en allerlei mails te verzenden.

We staan vlak aan zee, dus vannacht hoorden we het weer ruisen. Ook de ingang naar de haven is hier vlak bij.Er komen hele grote schepen op zo’n 20 meter. afstand van onze camper voorbij, sommigen toeteren nog even knoerthard. Ook gisteravond tegen 12 uur.

Ook de camper heeft van binnen en buiten een schoonmaakbeurt gehad. Ik wilde ook nog naar de kapper, maar helaas 2 waren er gesloten en de ander zat volgeboekt. Wim stelde al voor de tondeuse te gebruiken!! Die zal ik er zo bij hem nog even langs halen. Zijn haren groeien zo hard.

Overdag hebben we veel bewolking gehad, maar het is totaal niet koud. We hadden net in eens weer een plensbui, het weer is echt van slag. We hebben vandaag ook weer eens tijd voor een uitgebreide “happy our”, lekker met kaas, olijven en druifjes. Ook de leesboeken komen weer voor de dag. Ook dat is vakantie.

46e dag – dinsdag 27 Februari.

Gisteravond hebben we de omgeving nog een beetje verkend, met mooi weer is het niet onaardig hier. Er is een lange pier, waar je kunt vissen, je kijkt uit over Newcastle, echt vlakbij, en er ligt een aardige baai achter de camping. Er lag ook nog een wrak van een schip uit 1902.

Om 9 uur vanmorgen stonden we bij de garage in Newcastle, na eerst weer een half uur te hebben gereden. Je moet nl. helemaal om de haven heenrijden, terwijl je met de ferry (maar die is alleen voor voetgangers) vanaf de camping er in 5 minuten bent. Daar aangekomen bleek het onderdeel nog niet binnen. Balen natuurlijk. We besloten de stad in te gaan, daar is een informatie centrum. De stad stelt dus echt niets voor en het info centrum kon ons niets vertellen over N.P.’s. Onderweg kwamen we wel langs een kapper, dus ik ben wel gekortwiekt.

Om kwart voor 12, nadat we ook nog een plensbui hadden onderweg, waren we weer terug bij de garage. Het onderdeel was net binnen,

nu moest er nog iemand tijd hebben om het in te bouwen en om 12 uur hadden ze eerst een half uur pauze. Heerlijk! We zijn daar binnen maar een boek gaan lezen. Om kwart voor 1 had er iemand tijd en toen ging het vrij snel. Om 2 uur was alles gefikst, hadden ze al een proefrit gemaakt en konden we weer op weg. Zij zouden het verder wel met Apollo regelen.

Op weg naar het volgende park: Myall Lakes N.P. Bij Bulahdelah informatie ingewonnen bij een heel enthousiaste man (ook hij vond de info in Newcastle waardeloos), dus de eerste dagen kunnen we weer vooruit. Het N.P. bestaat uit diverse lakes, die vlak bij zee liggen. Dus we staan aan een meer (Bombah Broadwater) en horen de zee.Om er te komen moesten we eerst nog met een pontje overvaren.

We staan weer helemaal alleen, heerlijk. We mogen hier weer een vuurtje stoken, dus dat gaan we ook doen. De zon kwam vanmiddag weer tevoorschijn en heeft dan gelijk weer veel kracht, 26 graden. Hopelijk houden we het nu voorlopig droog.

Trouwens vanmiddag liep ik naar het strand en hoorde naast me iets ritselen. Ik dacht dat het een kangaroetje was, maar het bleek een grote slang die wegvluchtte voor mij. Hij had natuurlijk heerlijk in het zonnetje liggen soezen.

Terwijl ik dit schrijf komt er een dingo voorbij, dit is een wilde hond. Tot nu toe hadden we ze alleen op Fraser Island gezien. We moeten dus zorgen dat er geen etenswaren buiten blijven liggen. (Daar letten we trouwens altijd op).

47e dag – woensdag 28 Februari.

Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, hoorden we ineens een vreemd geluid. Het was een leguaan (hier noemen ze het een goanna) die langzaam uit een boom naar beneden gleed. Daarna liep hij (of zij) heel rustig door het kamp, alsof hij wilde kijken wie er vannacht geslapen hadden. Wim heeft het allemaal gefilmd, hij komt tot op een meter afstand en draait dan om. Al die tijd gaat zijn gespleten tong (net als van een slang) in en uit zijn bek.

Nadat we de afwas gedaan en alles weer opgeruimd hadden (dit vergt 10 minuten) zijn we naar Mungo Brush gereden, vanwaar we een rainforest walk hebben gemaakt van een half uur(onze ochtendwandeling). Ik heb zelfs nog op lianen gestaan, die zijn zo sterk.

Daarna naar het zuiden richting Port Stephens. Dit is een hele grote baai met aan de zuidkant Nelson Bay, daar hebben (o)pa en (o) ma vorig jaar nog een paar dagen gestaan. Wij wilden daar eerst ook naar toe, maar omdat we al 2 dagen in Newcastle waren geweest, hebben we het overgeslagen. (We moesten dan nl. weer op een gewone camping staan, daar kan je niet camperen in het N.P.). Wel hebben we er een paar uur aan het strand gezeten en er gezwommen.. Je hebt er geen golven, dus kan er ook goed gevist worden.

Daarna hebben we de grootste boom van NSW gekeken. Helaas is het moeilijk te fotograferen, je hebt dan enkele foto’s aan elkaar nodig. De boom was in ieder geval 400 jaar oud, wit en erg hoog. De rit er naar toe was via onverharde wegen, Marcel zou er niet ver komen met zijn Renault Megane.

Tijd om naar de volgende campingplaats te gaan. We zijn uitgekomen in Wallingat N.P. wat tegen Myall Lakes N.P. aan ligt.We staan hier aan een rivier genoemd: Wallingat River (origineel!) en ook hier staan we weer alleen. We mogen weer een vuurtje stoken en Wim heeft zijn hengel weer uitgeworpen. Tijdens ons happy our deed hij dit zelfs vanaf 4 meter hoogte. Wat is nu het belangrijkste de wijn of de vis??

Nog een vraag: eten we vanavond vlees of vis?? Het antwoord komt morgen!

48e dag – donderdag 1 Maart.

Gisteravond was weer een heerlijke avond: helemaal alleen (met z’n tweeen), een mooi kampvuur, lekker muziekje erbij en totaal niet koud.

(het werd trouwens vlees!) Toen we net op bed lagen begon het te regenen, ’s nachts maakt me dat niet uit. Heerlijk dat getik!

Vanmorgen was Wim al om 8 uur aan het vissen en heeft er 5 gevangen, helaas waren ze net onder de maat en heeft hij ze teruggegooid. Ik heb heerlijk gelezen en genoten van de stilte. Je hoort hier echt niets, alleen een paar vogels en weer een leguaan die in de boom zat.

om op dit afgelegen plekje te kunnen kamperen moesten we eerst zo’n 20 km. onverharde weg volgen voor we aan de rivier kwamen. Waar we gisteren stonden hoorde je de zee en stonden we vlak aan de weg. Ook kwam de ranger langs, om het kampgeld op te halen. In de N.P.’s gaat het als volgt:

Bij de meeste N.P.’s betaal je een intreefee (entreegeld), dit varieert van 6 tot 11 dollar per dag (een dollar is ongeveer 55 eurocent). Hiervoor hebben wij een pas gekocht van 65,00 dollar. (dit geld hebben we er allang uit).Vervolgens betaal je (bijna altijd) om te overnachten. Dit gaat van 3 tot 6 dollar per persoon.Vaak staat er bij de ingang van de kampsite een soort postbus met enveloppen waar je het geld in kan doen, of er komt een ranger langs.

Deze plaats is zo afgelegen, er komt niemand langs en ook waren er geen enveloppen. (dure camping dus !!!).

Om 10 uur was het al 27 graden, maar geen zon. Tegen 11 uur kwamen er ineens een paar auto’s aanrijden, met kano’s op het dak. Ze draaiden een rondje en vertrokken weer. Ze zochten een campingplek, maar omdat wij er al stonden reden ze verder. Dat is ook typisch iets voor Australiers. Ze houden van hun vrijheid. Iedereen gaat zo ver mogelijk van elkaar af staan, of met de rug naar elkaar toe. Niet uit onbeleefdheid, maar voor de privacy. Wel is iedereen heel vriendelijk, groet elkaar en maakt een praatje.

We besloten weer verder te trekken. Eerst naar een mooie look out, 250 meter boven de zeespiegel. Het was inderdaad prachtig. Je kon de meren zien en de zee en de bossen waar wij ingestaan hadden. We hadden hier een goede ontvangst en hebben gelijk de E-mails verzonden en ontvangen.

Na de look out hebben we Lake Myall bekeken, dit meer is veel drukker dan waar wij gister stonden, maar hier mag je dan ook met een speedboot varen.

Door naar Seal Rocks, ook weer in Myall Lakes N.P. Hier hebben we een wandeling gemaakt naar de vuurtoren.

Daarna zijn we doorgereden naar Booti Booti N.P. (al deze parken liggen vlak bij elkaar.), op zoek naar een plaats aan het strand, voor de volgende slaapplaats. Ondertussen begon het te regenen, geen mooi weer dus voor de kust. De kampplaats was overigens vrij vol en we besloten dan ook om terug te gaan naar de plaats van afgelopen nacht. De kuilen in de weg staan vol met water en de camper ziet er bij aankomst niet al te schoon meer uit. Dus hier staan we nu, weer helemaal alleen en de regen tikt zachtjes op de luifel. Wim heeft de hengel weer 4 meter naar beneden gegooid, ik ben de route voor morgen aan het uitpuzzelen en een hapje en drankje staan voor ons op tafel. Wim vangt net een vis. Wie weet volgen er nog meer. Het is inmiddels half 7, het regent nog steeds, dus het zal morgen wel glibberen worden op de weg terug naar de bewoonde wereld.

49e dag – vrijdag 2 Maart.

Gisteravond om half 11, toen we net naar bed wilden gaan, kwam er ineens een auto aanrijden. Hij stopte zo’n 5 meter van ons vandaan. We hoorden 2 auto portieren slaan en verder niets meer. Ik was net een boek over moord en doodslag aan het lezen, dus ik had het er niet zo op. Maar na een minuut of 10 vertrokken ze weer. We hebben nog even rondgekeken of we iets bijzonders zagen, wat niet het geval was en zijn gaan slapen.(Het was waarschijnlijk heel onschuldig allemaal!)

Vanmorgen om 10 uur (12 uur ’s nachts in Holland), hebben we eerst naar huis gebeld, want Marcel wordt vandaag 24 jaar. Een poosje gekletst en verteld waar z’n kado lag. Daarna hebben we ons rustige plekje verlaten. Als eerste onderweg hebben we the Green Cathedrial bezocht. Dit is een openlucht kerk, tussen de palmbomen met uitzicht op een meer. In het weekend worden er veel huwelijken gesloten, want dit is natuurlijk heel romantisch.

Daarna zijn we naar Cape Hawke gereden. Dit is een prachtig uitkijkpunt, wat James Cook in 1770 al ontdekt had. We moesten 427 treden opklimmen en daarna natuurlijk ook weer terug. Dit hoort allemaal nog bij Booti Booti N.P.

In Foster hebben we de mails afgehandeld en boodschappen gedaan, vervolgens ongeveer 80 km. noordelijk gereden en uitgekomen in Crowdy Bay N.P.

We reden nog maar net in het N.P. toen we een bekende auto zagen. Het waren Keith en Paisley, die we ruim een week ervoor bij Kanangra Boyd N.P. hadden gezien.(Ze waren druk aan het hout sprokkelen). Wat een toeval. Er zijn 3 campingplaatsen in Crowdy Bay N.P. We kwamen beiden uit op dezelfde campingplek, de minst drukke. Hier staan we op een grote grasplek in het bos met allemaal kangaroes en maar een paar tenten. De kookaberra’s vliegen rond. ook lopen er hier verschillende goanna’s rond. Zelfs onder onze camper door.

We hebben met z’n vieren een wandeling gemaakt naar de Arch, een mooie rotsformatie aan zee.

Daarna hebben we heerlijk een douche genomen. Er is hier een simpele buitendouche met lauw water, er staan alleen wat golfplaten omheen.

Daarna happy our gehouden bij onze camper.We hadden weer zat te kletsen en de wijn smaakte weer prima.

Na het eten hebben we bij hun rond het kampvuur gezeten.(met een portje erbij!)

Wat een leven, he?

50e dag – zaterdag 3 Maart.

Vanmorgen na het ontbijt hebben we adressen uitgewisseld met Keith en Paisley. Zij rijden vandaag weer verder, want morgenavond moeten ze thuis zijn.

Daarna zijn we aan een wandeling begonnen, die 2 en een half uur duurde. We hebben door bossen, over cliffen en langs struiken gewandeld.

Wim had af en toe een stok nodig om spinnenwebben weg te slaan. Die zijn zo kleverig. Het was een prachtige tocht en onze conditie wordt steeds beter.

We waren pas om kwart voor 1 weer terug. We hebben een paar uur geluierd bij de camper en genoten van het wildlife. Wim heeft nog een kookaberra een stuk worst gevoerd en 2 leguanen zaten elkaar achterna. Ook zagen we een kangaroe die nog een jong in zijn buidel had.

Daarna zijn we op weg gegaan naar de beach. We zagen vanmorgen diverse mensen aan het strand en in zee, maar toen wij aankwamen waren er niet veel meer. Het was flink gaan waaien. We hebben het een uurtje volgehouden, maar waren helemaal gezandstraald.

Terug op de camping zijn we maar gauw onder de douche gesprongen, echt alles zat onder het zand.

Daarna hebben we zelfs de camper verhuisd naar de andere kant van Indian Head, onze camping, want de wind stond er pal op. Ook wilden we weer een vuurtje maken.

De wind blijft grillig, hij draait steeds. Waar we nu staan is het goed te houden, maar af en toe krijg je toch de rook in je gezicht. Er staat weer een lekker country muziekje op, ons glaasje in gevuld met wijn en het buikje staat weer strak Nog een uurtje genieten van het kampvuur (nog steeds in hemdje en korte broek) en dan duiken we de camper weer in.

51e dag – zondag 4 Maart.

Het wordt tijd dat we weer verder trekken. De accu van de camper is sinds gisteravond leeg. We hebben een aparte accu voor de auto en de camper, die van de camper wordt opgeladen door te rijden of door electriciteit en aangezien we weinig op gewone campings staan,moeten we het van het rijden hebben. Gelukkig is alles in de koelkast vanmorgen nog heerlijk koel.

Tijdens het ontbijt zat er een grote volwassen kookaberra op een tak vlakbij naar ons te kijken. We hadden alles alweer opgeruimd en waren even uit de buurt toen hij een duikvlucht nam naar onze tafel, waar alleen de telefoon op lag. Nu weet ik dat ze gek zijn op kaas en vlees, maar een mobieltje? Zijn poten stonden erop, maar het was mislukt. Hij leek wel een kraai.

Als eerste vanmorgen zijn we weer een berg opgereden, voor een mooie look out. Ze hebben er gelijk maar een N.P. van gemaakt, ook al is er verder niets te zien. We hebben zelfs een keer een Nationaal Park gezien van ongeveer 50 vierkante meter, er stond een grote boom op die je kon beklimmen. Je moest er wel 11 dollar voor betalen om in het “park” te komen. Het uitzicht was trouwens schitterend.

Daarna hebben we via veel onverharde wegen een tocht gemaakt naar de Ellenborough Falls. Onderweg waren er afwisselend rainforest en glooiende weiden met enkele hogere bergen, heel mooi en relaxed rijden. Onderweg kwamen we nog een slang tegen.

De falls hebben we goed bekeken. Eerst van boven, toen via een wandeltocht vanaf de “voorkant” en daarna hebben we hem van beneden bekeken.

(Ook kwamen we langs deze termietenheuvel )

Het waren 674 treden, maar het was de moeite waard. Voor de terugweg stond 45 minuten beschreven, wij deden het in 15 min. en hebben regelmatig nog gerust!! (conditie, he?)

Daarna via nog meer onverharde wegen en prachtige rainforest richting Oxley Wild Rivers N.P., dat was ons einddoel. Ook daar waren weer een paar watervallen. Alleen kwamen we er onderweg achter dat we nog steeds geen netwerk hadden (al 2 dagen niet) en dat we dringend een paar mails moesten verzenden. (Gerrie is 10 jaar in dienst en Michel is jarig) en bellen kon ook niet. Dus zijn we omgedraaid en teruggereden naar de kust, via de highway. Nou ja, highway: eerst leek het op de Posbank en daarna waanden we ons in Oostenrijk, alleen de “milka koe”ontbrak nog.

In Kempsey is het ons gelukt de mails te verzenden. Daarna zijn we naar Hat Heads N.P.gereden, waar we eigenlijk morgen pas naar toe zouden gaan. Het is inmiddels kwart over 7, we staan weer op een leuke campingplaats tussen de duinen, er huppen weer kangaroes rond (ook weer 1 met een kleintje in de buidel),

de kookaberra’s loeren op onze toast met kaas en er was zelfs een mooie zonsondergang, achter de duinen.

Het hout ligt klaar voor het kampvuur en Wim heeft een heerlijk menu voor vandaag: 3 soorten vis.

52e dag – Maandag 5 Maart.

We hebben vanmorgen rustig aan gedaan. Gister hadden we toch zo’n 250 km. gereden en een flinke wandeling gemaakt. Nog even de duinen opgeklommen en toen zijn we vertrokken. Een stuk noordelijker in hetzelfde N.P. (Hat Heads) ligt Arakoon en daar staat de historic Trial Bay Goal. Dit is een gevangenis uit 1886, die in de 1ste W.O. weer gebruikt is om Duitsers op te sluiten. Het is een stevig gebouw en er staat nog aardig wat van overeind.

Er vlakbij ligt een camping met een mooi uitzicht over een baai, Trial bay.We hebben er een prachtig plekje in de schaduw onder een heel grote soort den. We zijn er heerlijk afgekoeld in de zee en daarna schoongespoeld onder de douche.

We hoorden het in de verte rommelen en zagen een donkere lucht. Nu, 2 uur later (4 uur) zitten we voor in de auto en regent het pijpestelen en ook onweert het flink. Dit was nog wel de duurste plaats tot nu toe: 40 dollar.

We staat met de voorkant van de camper richting zee, dus we kunnen het allemaal goed bekijken. Ook dit is vakantie!

53e dag – Dinsdag 6 Maart.

Het is gister weer droog geworden, maar de zon hebben we niet meer gezien. Wim is nog wel wezen vissen en we hebben ’s avonds gewoon buiten kunnen zitten. We spraken af, als het vandaag mooi zou zijn, nog een dag te blijven: het plekje is schitterend, je loopt zo de zee in.

Helaas, we werden wakker van de harde wind en de regen, haast storm.We hebben binnen ontbeten en de afwas gedaan. Wim was wel door nat, want hij wilde koffie en gekookte eitjes en dat moeten we buiten klaarmaken. Ook de stoelen stonden nog buiten en zijn doorweekt. Onderweg stroomt de regen langs de stoepranden en hele parken staan onder water.

We trekken verder richting Coffs Harbour. Toen we hier vorig jaar waren regende het ook de hele dag en hadden we zelfs alles in de camper nat, tot de matras aan toe. (dat lag aan het dak van de camper, die had een lek opgelopen bij de vorige huurder en dit was niet gerepareerd) Nu blijft het bij de buitenkant, wel is alles natuurlijk vochtig. Bij de N.P.-info folders gevraagd over de eerstvolgende parken. We gaan naar Yuraygir N.P. Er zijn diverse plaatsen om te kamperen en we beginnen onderaan, bij Station Creek. We staan hier helemaal alleen, met een creek in de buurt en ook de zee is te horen.

Alleen kunnen we weinig ondernemen, want elke keer komt er weer een plensbui.Gelukkig hebben we nog genoeg leesboeken. Tussen de buien door hebben we op een picknickbank gegeten, vlakbij de camper, zodat de stoelen konden drogen.

Gister had ik toevallig de vesten opgeruimd, we hadden ze al een week niet meer gedragen. De lange broeken hebben we zelfs al weken niet meer aan gehad. Helaas, vandaag hebben we ze beiden weer nodig. Het is niet echt koud (ruim 20 graden), maar door het vocht en de wind zit een korte broek met hemdje toch minder lekker. We proberen straks een kampvuurtje te maken (Wim heeft heel wat hout gesprokkeld) en anders gaan we heel vroeg naar bed!!

54e dag – Woensdag 7 Maart.

Station Creek was een leuke campingplaats. Wim heeft er nog gevist op een houten plateau aan de creek en later heeft hij een kampvuur gebouwd vlak voor de camper, zodat we onder de luifel konden blijven zitten. Het is droog gebleven tot we naar bed gingen. Daarna heeft de regen de laatste kooltjes gedoofd.

We hebben nog een bushturkey (een soort kalkoen) en een paar grote hamsters (de naam weet ik niet) van zo’n 30 cm. gezien. Vanmorgen was het weer droog, gelukkig. We hebben een wandeling naar de zee gemaakt, we zaten er toch nog een aardig stuk van af (onderweg hebben we nog een slang gezien)

en daarna via allerlei onverharde wegen en een stukje snelweg naar een volgend stuk van Yuraygir N.P. gereden. Onderweg zagen we een emu, een soort struisvogel. We staan nu op Illaroo camping area, een prachtige plek vlak aan zee. De zon is weer tevoorschijn gekomen en als eerste hebben we een grote waslijn gespannen om alle vochtige (vuile) was te drogen. Dat was binnen een halfuur gebeurd. Het is ook weer 30 graden.

Daarna heeft Wim heerlijk vis gebakken en vervolgens zijn we naar het strand gegaan. Wim heeft gevist om de inmiddels slinkende voorraad weer aan te vullen, ik heb geluierd, gezwommen en gelezen. Ondertussen hadden we de zwarte zak gevuld met water en in de zon gelegd. Dus tegen 5 uur hebben we heerlijk kunnen douchen met uitzicht op zee! We hebben besloten om hier nog een dagje te blijven, maar meestal als we dat doen begint het te regenen! We zullen wel zien wat het wordt.

55e dag – Donderdag 8 Maart.

Vanmorgen scheen de zon, dus we blijven! We praten zelfs al over nog een dag. Tijdens het ontbijt komen de buren achter ons (er staan maar een paar mensen op de camping) een praatje maken en ze bieden spontaan aan wat boodschappen voor ons mee te nemen (o.a. aanmaakblokjes voor het kampvuur), want ze gaan toch naar een paar winkels. Ook mogen we hun bijl lenen om hout te kloven; daarmee was Wim wel even druk en had gelijk een natte rug en een paar blaren op z’n handen.

Daarna zijn we lekker naar het strand gegaan, weer gevist, gezwommen, geluierd en een beetje bruiner geworden.

Tegen de middag begint het te betrekken. We eten even wat en kijken tegelijk naar de verrichtingen van een leguaan. Wim had wat squit (visvoer) in een plastic zak in een bakje gedaan, om later in het kampvuur te gooien, dit was over van het vissen. De leguaan ruikt het en plukt alle squit eruit, ook klimt hij op mijn ligbed. We hebben ondertussen al heel wat leguanen gezien, ze kruipen onder de camper door of zitten half onder je stoel.

Na de middag gaan we een eind wandelen. Onderweg zien we 3 hanggliders, die uren in de lucht hangen, op de “golven” van de wind. Op de terugweg gaan we helemaal over het strand en over rotsen heen naar onze camper. Natuurlijk maken we weer de nodige foto’s.

Het is broeierig weer en we gebruiken weer de zwarte zak als douche. We zijn net klaar als het begint te regenen en te onweren.

Tijd voor een wijntje met een stukje kaas. We zitten droog onder onze luifel. Het is te hopen dat het vanavond weer droog is voor ons kampvuur, anders moet ik eraan geloven en wordt het weer triominos. Ik loop gigantisch achter, Wim wint elke keer.

56e dag – vrijdag 9 Maart.

Het heeft gisteravond tot 9 uur geregend. Na het eten zijn we zelfs naar binnen gegaan, vanwege de wind. Maar toen het weer droog was, heeft Wim toch nog het hout aangestoken en hebben we tot 11 uur buiten gezeten.

Vanmorgen scheen de zon weer en was de lucht helemaal blauw. Om half 11 is het al 30 graden. Dit wordt echt de laatste dag hier, want de accu is weer leeg en het eten bijna op. Ook heb ik ontzettend veel vuile was, dus tijd om een “echte” camping op te zoeken. We hebben een wandeling gemaakt van 1,5 uur en gelijk al ons afval weggebracht, er staan meestal vuilcontainers een eind buiten de kampplaats. Daarna hebben we het strand weer opgezocht en in de schaduw onder een soort palm gezeten.

Het werd langzaam eb, maar de zee is grillig en af en toe kwam er ineens een golf water onder onze stoelen door. Wim kon nog net mijn slippers redden. Het is echt een luier dagje: allebei veel gelezen en triominos gespeeld. Later nog een wandeling langs het strand. Zelfs de vishengel is vandaag niet in gebruik geweest. Ook vandaag wordt de zwarte zak weer gebruikt, want wat is er nou lekkerder dan na het strand afdouchen met warm water. Het is trouwens een hele klus om de zak gevuld te krijgen, want hiervoor gebruiken we natuurlijk geen drinkwater, dan gaat het veel te snel op, dus gebruiken we het kleine kraantje bij de w.c.’s, waar maar een klein beetje regenwater uitkomt. Maar we hebben de tijd!

Af en toe komen er wat donkere wolken aan, maar ik denk dat we het wel droog houden vandaag. Kunnen we mooi nog wat hout opstoken, want we hebben een aardige voorraad. We genieten nog even van ons prachtige uitzicht, want dit is beslist de mooiste plek, die we tot nu toe gehad hebben.

57e dag – zaterdag 10 Maart.

Gisteravond hadden we een kampvuur met hindernissen. Het vuur was net goed aan toen begon het te regenen, dus onder de luifel. Zodra het weer droog was gingen we er weer dichtbij zitten. Dit heeft zich een keer of 4 herhaald, toen vond ik het zat en ben naar bed gegaan. Wim is bij het vuur gebleven, heen en weer lopend, tot het uit/op was. Maar al het hout wat hij gehakt had is op.

Vanmorgen was het bewolkt, dat maakte het afscheid van ons mooie plekje wat makkelijker, we zijn eerst naar Maclean gereden. Daar hebben we diesel, gas, bier, wijn, vlees, groente,enz.enz gehaald, dus we kunnen er weer even tegen. Je rijdt daar midden tussen allemaal rivieren en opeens zag ik vuur, midden op het water. Er stond een boot in brand, maar de brandweer was er al bij. Het zal je boot maar wezen. Er waren natuurlijk de nodige ramptoeristen, waar wij er ook 2 van waren.Vervolgens zijn we naar het noordelijkste gedeelte van Yuraygir N.P. gereden, de plaats Angourie. Hier hebben we gekeken naar de surfers, want daar was de “perfecte” wave. Ook zijn daar blue en green pools, een soort natuurlijke zwembaden vlak aan zee. Een paar jongens waren daar hun kunsten aan het vertonen door van de rotsen te duiken.

Daarna hebben we nog een half uur gereden via bruggen en langs rivieren om in Iluka uit te komen. We staan aan een rivier, op een “echte” camping. Dus we hebben stroom om de DVD’s te branden, wasmachines en een heleboel buren, die de televisie aan hebben of de radio, het is gedaan met de rust.

Geef ons maar een bushcamping. Wel hebben we een prachtig uitzicht want we staan pal aan het water, er was net 1 plaatsje vrij voor een nacht. Voor ons is een pier waar je kunt vissen. Daar hebben we een poos gezeten en Wim heeft diverse vissen gevangen. Ook kwamen er opeens 4 dolfijnen voorbij zwemmen, op een paar meter afstand, daar kijk je wel raar van op, in een rivier!

Het is inmiddels 8 uur, het is broeierig weer en nog bijna 30 graden. Dit is wel goed voor mijn was, het regent nog steeds niet!!!

Het minder leuke van een rivier is, dat er veel muggen zijn en die moeten altijd Wim hebben.Gelukkig verkopen ze spuitbussen, waarmee je jezelf helemaal in kunt sprayen, zodat ze wegblijven. Maar Wim is zo lekker, ze prikken hem toch nog lek, het laatste half uur al 7 keer.

58e dag – zondag 11 Maart.

Ik had gisteravond net de laatste was afgehaald, toen het zachtjes begon te regenen, maar we worden weer wakker met een strak blauwe hemel. Het belooft een warme dag te worden.

We vertrekken van de camping, we stonden daar nu pal in de zon en je mocht er niet zwemmen in de rivier. (Dus om af te koelen moet je maar onder de douche gaan staan.) We gaan naar Bundjalung N.P. Eerst bekijken we Iluka Bluff, een punt in zee met veel zwarte rotsen en hoog opspattende golven.

Daarna gaan we naar Woody Head Camping Area. Het is hemelsbreed maar een kilometer of 10 van de camping aan de rivier. We waren er gister al even wezen kijken, maar daar was natuurlijk geen stroom en ze hadden alleen wastobben en dat was me toch te primitief. (met 6 volle plastic zakken wasgoed).

We vinden er een mooi plekje dicht bij de zee. Daar zijn we verschillende keren in geweest, want het is over de 30 graden. Tegen de avond maken we nog een wandeling over de rotsen.

Ook besluiten we, bij een goed glas wijn, dat we af gaan wijken van het schema, dat we in Holland al gemaakt hebben. We gaan wat eilanden overslaan en de terugweg gaat niet via de binnenlanden, maar langs N.P.’s zo’n 100 km. uit de kust. Dit scheelt ons honderden kilometers.

We houden de hele dag stralend weer en nu zitten we bij het kampvuur met boven ons duizenden sterren, het is lang geleden dat we die gezien hebben.

59e dag – Maandag 12 Maart.

Dit was een heel aparte dag:

Vanmorgen zijn we met prachtig weer en vrij harde wind vertrokken uit het N.P. Nog even teruggeweest naar Iluka om de DVD’s te posten en de laatste mail te verzenden. We stonden weer vlakbij de camping aan de rivier en zagen dat er een mooi strandje lag, dus je kon wel zwemmen bij de camping!

Daarna zijn we via de highway en vervolgens via onverharde weg naar Black Rocks Camping Area gereden, wat ook nog bij Bundjalung N.P. hoort. Dit zou onze laatste campsite in een N.P. zijn tot we naar de eilanden gaan. We waren er tegen elven, maar de plaats viel tegen.Het zand waaide je in het gezicht door de harde wind en er was geen baai, maar een langgerekt strand, dus met hoge golven. Wel zagen we daar wat er kan gebeuren, als je niet op tijd van het strand bent met je auto, als het vloed wordt!!!

Dus we zijn weer verder gereden (dit kostte ons een uur), langs de kust. Je komt dan in het drukke gedeelte met flatgebouwen en drukke winkelstraten, de Goldcoast. Wel mooie stranden, maar die heb je overal. In Byron Bay zijn we gestopt, daar waren we 3 jaar terug ook geweest. Het is er erg druk met jeugd, daar staat het om bekend. We hebben er heerlijk sushi’s gegeten.

Daarna zijn we in Coolangatta bij een informatiebureau naar binnen gewandeld. We wilden weten hoe laat de ferry naar Moreton Island vertrok. Het bleek dat vanaf Redcliffe er pas weer een ging op woensdagmiddag. Wel gaat er elke dag om 8.30 uur ’s morgens een boot vanuit Brisbane. We besloten deze boot te nemen en wel gelijk morgenvroeg. Dit betekende dus wel dat we nog een paar honderd km. moesten rijden, boodschappen moesten doen, diesel tanken, water vullen, accu’s opladen, een camping moesten zoeken vlakbij Brisbane en de weg ernaar toe precies moeten weten. Alles is gelukt. We waren om 8 uur op een camping, (ongeveer een half uur van de haven af), we hebben getankt, boodschappen gedaan en zitten nu aan een wijntje met een stukje kaas. We hebben geen zin meer om te koken. (Maar goed dat we vanmiddag al gegeten hadden!). Inmiddels hebben we de klok een uur terug kunnen zetten, dat scheelt morgen weer met het wakker worden.

Dus we hebben vandaag 400 km. gereden, in plaats van 50 km. naar de volgende campsite.

Morgen om 8.30 uur gaan we naar Moreton Island, dit is een zandeiland. Je moet de banden half leeg laten lopen om beter grip op het zand te hebben. We blijven hier tot zaterdagmiddag 4.30 uur. We hebben er waarschijnlijk geen netwerkverbinding. De weersvoorspellingen zijn goed, het is nog steeds bijna 30 graden, met een vrij harde wind.

Op naar een nieuwe uitdaging, spannend!!

60e dag – Dinsdag 13 Maart.

We zijn allebei al voor 6 uur wakker. Snel wassen en ontbijten en om 7 uur zitten we in de auto, klaar om te vertrekken. Het is druk op de snelweg, het lijkt wel Holland, maar Brisbane is dan ook een van de grootste steden van Australie. Gelukkig hoeven we niet richting stad, maar richting Port of Brisbane. Deze weg is minder druk. Ik had een goede routebeschrijving meegekregen van het info-bureau,maar toch missen we op het laatst een afslag en rijden veel te ver door. We komen langs torenhoge container opslagplaatsen en langs grote vrachtschepen. Toch maar even de weg vragen en om klokslag 8 uur stonden we bij het incheck-hokje van Micat, zoals de maatschappij heet. We varen met een grote catamaran, waar zo’n 10 auto’s op staan. Hij is lang niet vol. Wim laat tijdens de overtocht de banden een stuk leeglopen. Normaal is het 40 en 45 bar, nu gaat hij terug naar 17 voor en 20 bar op de achterbanden, hierdoor ontstaat er een breder draagvlak en hopen we minder snel vast in het zand te komen zitten.

Zo’n anderhalf uur later (ongeveer 50km) komen we aan op Moreton Island. Het zonnetje schijnt lekker en meteen moeten we uitproberen of de camper goed rijdt op zand. Hij houdt zich prima. Voor vandaag is maar een heel kort ritje gepland, want we willen bij the Wrecks gaan staan (dit zijn 14 schepen, die ze (zo’n 30 jaar terug) expres hebben laten zinken voor de kust. Hier komen allerlei vissen op af en er vormt zich koraal, een prachtige snorkelplaats.

Ook staan we in de buurt van Tangalooma, een resort. Regelmatig komen er mensen daar vandaar langs lopen. We vinden een mooi plekje met uitzicht op alle wrakken en uit de wind, maar eerst gaan we snorkelen.

Helaas blijkt dan dat mijn duikbril lekt, dus na een half uur houd ik het voor gezien, ik wil niet mijn lenzen verliezen. Het is lekker warm, ruim 30 graden en ik vraag me al af waar we in de schaduw kunnen zitten, als de zon onder de luifel door komt.

Maar in de loop van de middag wordt het minder mooi weer.Wim gaat vissen en vangt 3 “travaliers”, zo heet deze tropische vis van ruim 40cm. lengte. Dat wordt een lekker maaltje.

Helaas komt er nu ook regelmatig een buitje regen. Maar toch genieten we volop. Er is van alles te zien. Auto’s komen voorbij, er liggen zeilboten.Mensen komen snorkelen of vissen, er is zelfs een hele schoolklas. De kinderen staan te kijken bij Wim als hij een vis vangt en gelijk z’n kop eraf snijdt. Om half 4 komt de catamaran de dagjesmensen weer ophalen en wordt het rustiger. Tegen een uur of 5 wordt het fris en trekken we de lange broek en dichte schoenen aan. (dit is lang geleden), echt koud is het niet, maar de lucht is vochtig. Om half 7 is het al bijna donker, maar er komen toch nog auto’s langs en er zijn nog vissers met hun bootje op het water. Ja, we kunnen het hier zeker wel een paar dagen uithouden!!

61e dag – Woensdag 14 Maart.

Het wordt een warm dagje vandaag. Het is al 25 graden als we wakker worden, al is het eerst nog wat bewolkt.

Na het ontbijt wandelen we naar het Tangalooma resort, hier zijn we 3 jaar terug ook geweest. Er is heel wat bijgebouwd in die tijd. Wij vinden het nu veel te commercieel, toen was het veel knusser. We kopen er een nieuwe duikbril voor mij en bekijken het hele terrein.

Als we terugkomen bij de camper komt de ranger eraan. Hij vertelt dat waar we nu staan, geen campingplaats is en dat we moeten verhuizen, we mogen daar niet overnachten. Eerst gaan we nog snorkelen. We zien weer duizenden tropische vissen en wat koraal. Het is heel apart om over en langs de wrakken te zwemmen. Daarna vangt Wim nog een grote vis(een bream), met de vissen van gister erbij hebben we een flinke maaltijd. (gister moesten we eerst vlees opeten, anders zou het over stuur gaan). Na de middag pakken we alles in en vertrekken naar een ander plekje. We rijden een stukje over het strand en daarna naar het binnenland van het eiland. Alle wegen bestaan uit mul zand, maar de camper ploegt er goed doorheen, dankzij de goede rijkunst van Wim. Na ongeveer een half uur komen we aan de andere kant van het resort weer uit, aan het strand. Daar vinden we een prachtig plekje tussen de bomen in de schaduw.

( vanaf ons plekje zie je wim in zee zwemmen )

Achteraf is het maar goed dat we weg moesten, want bij de andere plek was totaal geen schaduw en de zon schijnt nu volop en het is over de 35 graden. We duiken een paar keer de zee in om af te koelen en gebruiken daarna de zwarte zak om weer af te spoelen. Tegen 5 uur zien we 4 dolfijnen langs zwemmen. Die komen elke dag naar het resort.

Na een heerlijke vis maaltijd, vertrekken wij ook richting resort. Elke dag tegen schemertijd worden de dolfijnen daar gevoerd. Er zijn 8 dolfijnen vanavond en wel zo’n 100 mensen, die ze mogen voeren. Het zijn vooral japanse tieners, die voor 1 dagje in het resort zijn. Iedereen mag 3 visjes voeren en er worden foto’s van gemaakt. Het water is verlicht, dit alles duurt ongeveer een uur en wordt constant van commentaar voorzien. Het is natuurlijk heel commercieel, maar wel leuk om een keer te zien. De dolfijnen zijn maar op een paar meter afstand.

Daarna lopen we langs het strand terug naar ons rustige plekje. Aan deze kant staat niemand. Er staat weinig wind dus we kunnen weer een kampvuur maken. Al met al: een heerlijke dag!!

62e dag – Donderdag 15 Maart.

Moreton Island is 1 groot Nationaal Park. Alleen het resort en 3 kleine dorpjes vallen erbuiten. Het hele eiland bestaat uit zand, zand en nog eens zand. Er staan struiken en wat bomen op en er zijn een paar zoet water meertjes.

Mount Tempest is met z’n 280 meter het hoogste punt van het eiland en tevens de hoogste “coastal sandhill” van de wereld. Vandaag gaan we een stuk van het eiland bekijken. Het weer is de hele dag prima, ruim 35 graden.

Vanmorgen was een plek op het water wit van de meeuwen, dit betekent dat er veel vis zit. Het moet een school van duizenden vissen zijn geweest. We zagen ze boven het water uit springen en op een gegeven moment leek het een grote golf, zoveel vissen zwommen er richting kust. Een prachtig gezicht. Er kwamen gelijk diverse vissersbootjes op af en dat was ingooien en vangen. Er zitten/vliegen heel veel (125) soorten vogels op het eiland, ieder met z’n eigen geluid en gewoontes.

We zien grote vogels in de bloemen van de banksoi pikken, grote valken drijven op de wind, natuurlijk kookaberra’s en een soort kleine pinguins vissen uit zee pikken. (Ik ben niet goed in namen van vogels!) Kangaroes, koala’s, wombats en leguanen zie je hier niet, alleen zandvliegen en muggen, heerlijk!!

Vanmorgen zijn we eerst naar the desert gereden, een grote zandvlakte waar ze ook wel sleetje rijden. Nu was er nog niemand. Het is mooi om te zien, maar om er een wandeling te gaan maken trok ons niet. Het is ook knap heet, zonder schaduw.

De wegen in de binnenlanden zijn alleen met 4-wheel drive te berijden en dan nog in low gear. Wim doet het fantastisch en vindt het ook nog heel leuk, ik ben blij dat ik niet hoef te rijden. De wegen zitten vol kuilen, diepe sporen en het zand is heel mul.

Ook kan je nog tegenliggers krijgen. Maar Wim rijdt heel relaxed, soms met een hand aan het stuur! De camper schudt natuurlijk als een gek heen en weer, maar ik heb net gekeken, zelfs de eieren zijn nog allemaal heel! Aan de oostkant van het eiland hebben we een heel stuk langs de zee gereden, daarna hebben we the blue lagoon bekeken. Dit is een zoet water meer, puur van regenwater, omgeven door zandduinen. Het water is glashelder, net zo als het zeewater! We hebben er niet gezwommen, al was het wel aanlokkelijk.

Tegen half een, op de noordelijke punt, zijn we het water ingedoken. Daarvoor zijn we naar de vuurtoren gereden, waar je een prachtig uitzicht had.

Het is niet erg druk op het eiland, maar wel zijn er een paar schoolklassen (leuk schoolreisje!), gelijk zijn er dan zo’n 50 kinderen met begeleiding. Ook rijden er kleine busjes rond, waar achterin 8 personen gepropt worden. En dan maar heen en weer schudden op je bankje, met uitzicht op de persoon tegenover je!!. Op de noordpunt hebben we onze camper neergezet en na een duik, heerlijk gezeten. Een biertje erbij en wat te eten, lekker in de schaduw, wie doet je wat.

Er zijn daar rotsen waar door de golven steeds water overheen spuit, erg leuk. Je krijgt een soort badkuip idee, met bubbeltjes.

Iets verderop is de honeymoon bay, waar je lopend naar toe kunt. Ook daar hebben we een duik genomen.

Mensen in zo’n busje mogen alleen even kijken en rijden dan weer verder. Heerlijk die vrijheid van een camper. Tegen 3 uur zijn we weer weggereden, om een plekje te zoeken om te overnachten. Je moet ook rekening houden met de tides: je kunt het beste rijden bij eb, dan is het zand op veel plaatsen ook goed hard om op te rijden.

Op de boot kregen we een lijst mee, daar staat voor het hele jaar (!) , op de minuut af, op hoe hoog het water is bij eb en bij vloed.

We hebben weer een mooi plekje in de schaduw gevonden aan de west kant van het eiland.

Hier zijn haast geen golven en krijg je ook nog een mooie zonsondergang.

63e dag – vrijdag 16 Maart.

Ook gisteravond hadden we weer een mooi kampvuur, dat was wel lekker want het koelde ’s avonds af.

Het is vloed als we wakker worden en van het strand is niet veel over. Er is nauwelijks ruimte om op te rijden. We hebben geen haast en gaan eerst rustig ontbijten.

Het is gelijk alweer warm en zonnig. Wim belt naar Micat om door te geven dat we 2 dagen langer blijven, we gaan pas aandag middag terug. Het is hier een waar paradijsje, dus waarom zouden we verder gaan. Opeens zien we 2 dolfijnen, een ervan springt verticaal uit het water, prachtig! (helaas zwommen ze verder onder water zodat er geen foto van gemaakt kon worden.)

Ook zien we een hele grote meeuw, met een vleugel spanwijdte van ruim 120 cm., het lijkt wel een albatros. Ook een haaitje komt voorbij zwemmen en een grote schildpad. Na een paar uur, als er weer een stuk strand is, gaan we een eindje rijden. De accu moet weer worden opgeladen en het afval moet in een container. Je mag het namelijk niet verbranden. Er staan op een paar plaatsen containers op het eiland, die met een boot naar de vaste wal gaan om geleegd te worden. We rijden langs een paar wrakken.

Daarna zoeken we alweer een nieuw plekje. We komen een paar kilometer zuidelijker uit, weer pal aan zee.

Op het eiland zijn 4 campgrounds, waar toiletten, water en douches zijn. Alleen heb je er niet veel uitzicht. Dus wij kiezen voor plekjes aan zee. Ook deze zijn gemarkeerd, zodat je veilig staat voor hoog water. Je hebt er alleen helemaal niets. Dus moetje een gat in de grond graven om je behoefte in te doen en de zwarte zak gebruiken om te douchen. Geen probleem!

Om 12 uur is ons nieuwe plekje alweer helemaal klaar. De zak ligt in de zon en een gat is weer gegraven. We hoeven maar een paar meter te lopen om aan zee te komen. Wim gaat vissen en ik ga er lui naast liggen, wel met parasol natuurlijk. Regelmatig duiken we de zee in.

De vaarroute van de vrachtschepen ligt tussen Moreton en de vaste wal, dus zien we regelmatig grote containerschepen voorbij varen. Er is weinig wind en daarom hadden we ook geen scheerlijnen gespannen. Opeens komt er een heel harde windvlaag en daar gaat onze luifel. Hij klapt helemaal omhoog en de stangen zijn krom. Wim buigt ze zo goed mogelijk recht, maar het is zwak materiaal en ze barsten.Voorlopig redden we het ermee. Wim kan het weer repareren zegt hij, zodat Apollo (onze verhuurders) er niets van zien. We zitten in de buurt van een reef, er zitten zoveel kleine visjes, dat ze elke keer het aas eraf vreten voor Wim kan ophalen. Zelfs kunststof aas vreten ze op. Hij heeft 2 visjes gevangen, maar weer teruggegooid. We hebben nog vlees en morgen rijden we naar de zuidelijkste punt waar een dorpje is met een winkeltje. De zon is weer prachtig ondergegaan en langzaam wordt het iets koeler.

64e dag – zaterdag 17 Maart.

Moreton Island is 37 km. lang en op z’n breedste punt 10 km. In het midden lopen 2 een richtingswegen (zand paden dus) van oost naar west. Afgelopen nacht stonden we een stukje boven deze dubbele weg, aan de westkant. We hebben vandaag een aardig stuk gereden: eerst naar de oostkant van het eiland, toen helemaal naar het zuiden langs het strand, dat is toch 23 km. Mooi rijden is dat.

Onderweg, verstopt in de duinen, staat een tank met regenwater, daar hebben we onze zak weer gevuld. Daarna kwamen we langs een mooi meer, Mirapool. Wim heeft er nog gevist, maar hij had voer voor zout water en dit was een zoetwater meer.

Het was er heel rustig, wel waren er veel vogels. Helemaal in het zuiden is ook een plek voor een kleine veerpont, deze heeft verbinding met Noord Stradbroke Island. Er ligt nog een klein eilandje, crab island, vlakbij de kust en hierdoor krijg je bij eb hele stukken die droogvallen, heel apart. Ook hier hebben we een poos gestaan. Daarna naar het kleine plaatsje Kooringal. Daar konden we het afval kwijt en wilden we wat boodschappen doen. Er was haast niets, maar wel een vers brood en beet. We zagen er nog een paar locals, die hun vis aan het schoonmaken waren. Er zaten meteen 10-tallen pelicanen bij.

Er zijn hier geen campingplaatsen dus weer naar het noorden. Eerst reden we langs een heel stuk met mangroves, struiken waar bij eb de wortels boven de grond komen. Ook kwamen we langs hele hoge zandduinen. Alleen met eb is hier te rijden.

Ook kwamen we weer langs 2 wrakken.Dit waren stoomschepen, die er al 100 jaar liggen.

Inmiddels staan we weer halverwege het eiland, wel het zuidelijkst tot nu toe.

Om 6 uur was het water pas 2 uur weer aan het stijgen, maar we kunnen al niet meer van ons plekje af. Elke dag wordt het later vloed, morgenvroeg pas om 9 uur. Dus tegen 12 uur is er pas genoeg strand om op te rijden. Het maakt niet uit, lekker rustig. Wim kan straks van onder de luifel uit vissen.

65e dag – zondag 18 Maart.

Het water stond vanmorgen aardig hoog. Er was haast geen strand meer over. We konden pas tegen 12 uur weer gaan rijden. Dus had ik mooi de tijd om wat E-mails te schrijven en een nieuwe route uit te zoeken, terug naar Melbourne.

We waren nog maar net vertrokken toen we vast kwamen te zitten. Het zand was nog vrij nat en erg mul. Er kwamen meteen een paar mensen om te helpen uitgraven en om te duwen. Na 10 minuten waren los. Alleen een plaat, aan de voorkant, onder de auto, stond helemaal verticaal en flink verbogen.

Wim heeft hem zo goed en zo kwaad als het ging weer recht gebogen. Daarna zijn we naar Bulwer gereden, het kleine plaatsjein het noord-westen. Daar wat boodschappen gedaan en bij een garage heeft Wim de plaat weer vast gekregen. Ook heeft hij gelijk de stokken van de luifel afgezaagd en opnieuw bevestigd. Dit alles midden op de dag, in de zon, bij 36 graden.

Daarna weer teruggereden naar een plekje aan zee een paar honderd meter noordelijker dan vanmorgen.

Hier kunnen we morgen zo vandaan vertrekken, omdat er een grote bult zand voor ligt, rechtstreeks naar de plaats van inscheping. (Alleen moeten we even om het resort heenrijden, daar mag je niet voorlangs). De accu is weer opgeladen, we hebben weer heerlijk gezwommen en gedoucht en zijn klaar voor happy hour, ondergaande zon, lekker eten en een kampvuurtje. Leventje he?

66e dag – Maandag 19 Maart.

Gisteravond hebben we wel een half uur gezellig gekletst met pa en ma Lingeman, ook met ma Blits hebben we gebeld en vanmorgen hebben we beide jongens gesproken, dus we zijn weer helemaal bijgepraat. Vanmorgen waren we voor het helemaal vloed was, al vertrokken van ons plekje. Achter het resort langs en door naar the Wrecks, het vertrekpunt van de boot. Hier waren we al tegen 9 uur en hadden dus nog de hele dag aan het water.

Wim is gelijk gaan vissen en ving 2 mooie trevaliers, die hebben we al eerder gegeten. Hij heeft ze gelijk schoongemaakt en toen hij de kop van een vis in de zee gooide, kwam er gelijk een reef-shark van zo’n 130cm. op af.

Ook hebben we nog gesnorkeld, maar er was veel stroming in het water door afnemend tij en daardoor was het water ook wat troebel.

We hebben alles nog eens goed in ons opgenomen en veel foto’s gemaakt. Het was een heerlijke week hier. We hebben haast niet gelezen, er was zo veel te zien. Ook is het geen dure week geweest: de hele week kamperen, samen met de overtocht voor 250 dollar, dus zo’n 135 euro.

Om 3.30uur vertrekken we richting Brisbane en nemen nog het nodige zand mee in de camper. Wim doet weer lucht bij de banden en schakelt weer over op gewone versnelling. Onderweg zien we dat er brand is op North Stradbroke eiland, er trekt een grote rookwolk over de zee, dit geeft een heel apart effect aan de lucht.

Tegen vijven zijn we weer aan vaste wal en rijden richting noorden, we staan gelijk weer in de file. Geef mij maar zand rijden! We staan nu in Redcliffe op een gewone camping, vlak aan de weg. Het was al bijna donker toen we aankwamen en vertrekken morgen alweer vroeg. Het stikt hier van de muggen, veel meer als op het eiland.

Morgen gaan we richting Fraser island, het volgende zandeiland, maar eerst moeten we weer een heleboel inkopen doen, gas halen, de DVD verzenden, water bijvullen, enz.

Wim maakt z’n zelf gevangen vissen klaar, dat wordt zo smullen!

67e dag – Dinsdag 20 Maart.

We werden vanmorgen al vroeg gewekt door langs rijdende auto’s, dat zijn we niet meer gewend. Meestal horen we de zee, wat een veel relaxter geluid is. Ook waren er ontzettend veel gekleurde parkieten, ze zijn prachtig om te zien, maar ze maken een boel herrie.

Nadat we de camper van al het zand ontdaan hadden, zijn we boodschappen gaan doen in Redcliffe. Wim heeft alle E-mails eindelijk kunnen verzenden. Daarna zijn we op weg gegaan richting Gympie, bijna 200 km. noordelijker. De Sunshine Coast zijn we voorbijgereden, die hebben we 3 jaar terug al bekeken. Vervolgens richting Tin Can Bay, dit plaatsje ligt aan drie kanten aan het water en er komen dolfijnen langs, die je mag voeren. Helaas was het eb, weinig water en geen dolfijnen. Toen door naar de Rainbow Beach, daar hebben we een permit gekocht om naar Fraser te mogen. Ook de pont is al geregeld. Deze is in 15 minuten aan de overkant. Vanaf R.B. is het nog een stukje rijden naar Inskip Point, hier vandaan vertrekt de pont en er zijn ook diverse kampeer plekken. Ook dit gedeelte hoort bij Great Sandy N.P., net als Fraser Island.We moesten de banden weer een stuk leeg laten lopen, anders konden we de camping niet op. We hebben weer een plekje met uitzicht op het water en aan de overkant ligt Fraser, maar een klein stukje hier vandaan. Na eerst een lekkere strandwandeling gemaakt te hebben, was het tijd voor ons kampvuur met een wijntje. Voorlopig zal dit het laatste vuurtje zijn, want op Fraser mag het niet.

We hebben voor 4 nachten betaald en denken dat we het dan wel gezien hebben, zo niet, dan boeken we bij. Dus morgenvroeg vertrekken we naar het volgende zandeiland.

68e dag – Woensdag 21 Maart.

Fraser Island is wel een beetje groter dan Moreton Island. Het is ruim 100 km. lang. Het is wel een zandeiland, maar er is ook een hele rainforest, met hele hoge bomen en palmen. Er lopen glasheldere creeks doorheen en ook zijn er zo’n 40 meren.

Vanmorgen stonden we om 9 uur bij de pont voor de overtocht. Tegelijkertijd stonden er 2 busjes met toeristen die Fraser in 1 dag bekijken.

Het was vloed vanmorgen, dus het eerste stuk vanaf de pont moest via een binnenweg. Deze is wel veranderd in 3 jaar tijd. Hij is nu 2x zo breed en het is net een graffel weg, je hebt niet eens 4WD nodig. Daarna zijn we over het strand gereden aan de oostkant. Lastig rijden met vloed, je moet dan zo hoog mogelijk en door zeer mul zand. Bij Dilli Village zijn we het binnenland ingetrokken. Het zijn hele afstanden. Eerst zijn we langs Lake Boomanjin gereden, een prachtig meer, maar we hebben er niet gezwommen.

Dat deden we een uurtje later in Lake Birrabeen, dit meer is zo blauw en heeft wit zand.3 jaar geleden hebben we hier een biertje in het water gedronken, daar zijn nog foto’s van, tijd voor een herhaling!

Vervolgens zijn we naar Central Station gereden, midden in de rainforest. We hebben er een korte wandeling langs Wanggoolba Creek gemaakt.

Het water in de creek is zo helder, dat het net lijkt of er geen water is staat. Wel zag Wim er een grote paling in zwemmen, heel apart.

Daarna zijn we weer naar de oostkust gereden naar Eurong. Hier is inmiddels een heel resort verrezen, met bars en winkeltjes. Het was inmiddels eb en we hebben een stuk noordelijk gereden. Tegen drieeen hebben we een plekje gezocht, met uitzicht op zee.Wim heeft nog even gevist, maar het is de “wilde” kant, dus lastig vissen. We hebben hier een groot probleem, het barst hier van de grote zandvliegen. We hebben ons al helemaal ingesprayd, maar alleen als je in de wind zit, heb je weinig last. We hebben gelukkig het muskietennet bij ons en deze wordt vandaag voor het eerst gebruikt!!

69e dag – Donderdag 22 Maart.

Er is een groot verschil tussen Moreton en Fraser. Moreton was echt relaxen, mooie strandjes, zo de zee inlopen, vuurtje maken. Fraser is af en toe meer survivallen!

We hebben vanmorgen pal in de wind ontbeten, om maar zo min mogelijk last te hebben van die vieze steekvliegen. Toch hebben ze ons nog diverse keren te pakken gehad. Dat is niet echt rustig eten.

Om 8 uur zaten we al weer in de auto. Eerst een stuk langs het strand, naar het zuiden en daarna de binnenlanden in, want het werd weer vloed. We reden langs een zandduin en langs Lake Wabbi. We hebben het meer alleen uit de verte gezien. Je kon er goed zwemmen, maar moest eerst een heel stuk door zand lopen. Bovendien kregen we een regenbuitje. Het is vandaag regelmatig bewolkt, maar de temperatuur is prima. De wegen op Fraser zijn slecht.Op Moreton hobbelde je flink heen en weer, maar omdat hier veel meer grote bomen staan, heb je te maken met grote wortels en dan samen met zand, daar kun je vreemde kuilen van krijgen. We hadden in ieder geval vandaag onze eerste lekke band. Waarschijnlijk is gewoon de lucht eruit geklapt, bij een rare kuil. In een kwartiertje had Wim hem vervangen en wisten we ook al waar hij gerepareerd kon worden.

Op naar Lake McKenzie, het bekendste en helaas tevens drukste meer. Er stonden wel 20 auto’s en zelfs een paar bussen.Het is hier veel toeristischer dan op Moreton, veel dagjesmensen. We besloten om niet te gaan zwemmen, dan later maar.

Terug naar Eurong, waar onze band gemaakt werd (kosten:15 dollar). Daarna weer over het strand (inmiddels was het weer eb) naar het noorden, daar wilden we Eli Creek nog een keer zien, dat had 3 jaar geleden veel indruk op ons gemaakt. Het is een soort stromend riviertje wat uitkomt in zee. Je loopt een stukje landinwaarts, gaat daar de creek in en langzaam drijvend kom je bij zee uit. Helaas stond er maar weinig water in en liep iedereen er gewoon doorheen. Het hele effect was weg.

Onderweg zien we nog een dingo, er moeten er wel 500 op het eiland zijn en overal wordt er voor gewaarschuwd. Door naar Maheno, een wrak wat in het water ligt.

Overal zijn veel toeristen, erg jammer (en dan is het nog wel een heel rustige tijd!). Vervolgens naar de Pinnacles, een gekleurde zandrotsformatie.

Daarna steken we dwars over naar de west kant van het eiland. De wegen zijn weer bijzonder slecht en er is heel weinig verkeer.

Op een gegeven moment rijden we op een heel smalle weg en ik zeg tegen Wim, hier moet je geen tegenliggers krijgen. Prompt komen er 3 auto’s ons tegemoet, dus moesten we een heel stuk achteruit rijden, dit viel niet mee, maar alles ging goed. Na 22 kilometer komen we bij de westkust, we rijden het strand op en er zijn helemaal geen sporen, (alleen die van ons zelf.)

Er is helemaal niemand aan deze kant. Ook zijn er geen duidelijke plekken waar je moet gaan staan. We staan nu tegen de zandbergen aan en hopen (weten!) dat we hoog genoeg staan. Er zijn hier geen zandvliegen en we hebben ons heerlijk kunnen douchen.

Wim zit te vissen, dus had ik weer mooi tijd voor de E-mail. De zon was vandaag een rode bal met verder donkere lucht, want we hadden net een buitje regen.

Als we vanavond geen rare insekten krijgen en het water komt niet te hoog, dan blijven we waarschijnlijk nog een dagje.

70e dag – vrijdag 23 Maart.

Zoals ik gister al schreef, blijven we nog een dagje op dezelfde plek. Een dag niet rijden, hobbelen en schudden in de auto. Wim heeft uren gevist, met als resultaat 3 jonge haaien van ruim 80 cm. Helaas moeten ze minimaal 92 cm. zijn om te verorberen, dus heeft hij ze teruggezet in zee.

Ook heeft hij 4 tuigen verspeeld aan vader of moeder haai, die zijn veel te sterk. Het lijkt wel of er hier alleen maar haaien zwemmen, we zijn tenminste de zee maar niet ingegaan. Wel hebben we trouwens diverse dolfijnen voorbij zien zwemmen, die gingen zeker naar Tin Can Bay om gevoerd te worden! Het is nog steeds warm weer, ruim 35 graden, maar af en toe valt er een heel klein buitje. Daar gaan we gewoon in staan om af te koelen. Je moet echt de hele dag in de schaduw zitten, maar die hebben we, in de vorm van een luifel en een parasol.

Ik had gister nog niet geschreven dat er ook veel mensen per vliegtuigje naar Fraser komen. We hebben er diverse zien stijgen en landen aan de oostkant.

Het is nog steeds erg rustig aan de westkant, er zijn 3 auto’s langsgekomen en er ligt een zeilbootje voor de kust. Houden zo, we kunnen rustig in ons nakie de douche gebruiken, niemand die ons ziet. We zijn allebei in een boek van Clive Cussler bezig, ik heb hem vandaag al half uitgelezen en ondertussen diverse keren Wim met een haai gefilmd en gefotografeerd. Verder hebben we een erg relaxte dag, er zitten hier alleen wat vliegen die een beetje kriebelen, maar dat is niet storend. Het zand is hier trouwens erg wit, fijn en schoon(omdat er geen kampvuur gemaakt mag worden), dus lopen we heerlijk de hele dag op blote voeten.

71e dag – zaterdag 24 Maart.

Gister zag ik, tijdens ons happy hour, opeens een krabbetje uit z’n holletje kruipen en ook liet een dingo zich even zien, maar verdween meteen weer.

Het werd echt tijd dat we vertrokken van ons mooie plekje aan de westkant van Fraser Island: De accu was helemaal leeg, de pilchard, waar Wim mee vist, zijn op en de zwarte zak is empty en er zijn geen vulpunten in de buurt. Dus eerst weer een stuk strand, daarna 22 km. door het binnenland en vervolgens ruim 70 km. langs het strand naar de zuid punt, waar de pont is.

op het strand moesten we diverse keren door water heen rijden, om niet voor verrassingen te komen staan (diep water of zacht zand) moest een van ons even gaan peilen voordat we er met de camper doorheen konden rijden.

Toen we het binnenland inreden, zagen we, dat we daar (bij Woralie Creek)ook konden kamperen, tussen de bomen. Er stonden zelfs diverse tenten, maar het strand is leuker, wel heter. Onderweg hebben we Lake Allom bekeken, er zwommen allemaal kleine schildpadjes in.

Ook zijn we het meer rondgewandeld, dat hadden we de laatste dagen niet veel gedaan. Daarna nog een zandduin gezien en de Pinnacles nog een keer, maar nu met de morgenzon. Tegen enen waren we bij de zuidpunt. Hier stond een auto vast in het zand. Wim heeft hem geholpen, samen met een chauffeur van een grote bus. Ook de bus kwam vast te zitten en moest diverse keren aanhalen om door het mulle zand te komen. Wim stuurde onze camper in een keer goed door het zand, knap hoor!

We zouden nog een nachtje bij Inskip Point gaan staan, maar het was er vrij druk. We zijn doorgereden naar Rainbow Beach en staan nu op een camping met uitzicht op zee. Inmiddels heb ik 3 wasmachines vol gedraaid en hangt alles te drogen. Ook hebben we heerlijk gedoucht en de camper van al zijn zand ontdaan. Het vlees in de koelkast was bedorven, dus het was echt tijd om weer naar de bewoonde wereld te gaan.

72e dag – zondag 25 Maart.

Vanmorgen zijn we met schitterend warm weer vertrokken uit Rainbow Beach. We zijn nog even naar het strand geweest, afscheid nemen, want de komende weken zitten we in het binnenland.

Op naar het zuiden. Na Gympie zijn we eerst een stukje westwaarts gegaan, om bij een wijngebied uit te komen. Het gebied heet South Burnett en wij hebben wijn geproefd bij Clovely Estate, de grootste wijngaard van Queensland. Ze hebben 450 acres met druiven. De wijn was prima en we hebben diverse flessen gekocht. We moeten nu een beetje uitkijken met de hoeveelheden, want we hebben niet zoveel dagen meer om ze op te drinken.We waren er tegen etenstijd en hebben er buiten een heerlijke schotel met kaas, fruit, olijven, enz. gegeten, met een glaasje wijn erbij natuurlijk.

Daarna hebben we nog ruim 150 km. gereden. Langzamerhand veranderde het weer en na een tijdje begon het zelfs te regenen. We hebben in de regen de camper opgebouwd in Crows Nest N.P., hier is een waterval en een gorge, die moeten we nog gaan bekijken, maar eerst moet het weer droog worden. We kunnen zo de lange broek en de trui weer aan! Wat een verschil in een paar uur. Ze zullen hier trouwens wel blij zijn met de regen, er is waterrestrictie nr. 5 (dus erg spaarzaam zijn!), ook op de kampplaats is geen water. We staan weer helemaal alleen op een open vlakte in het bos, er lopen alleen een paar bushturkeys rond. We mogen weer een kampvuurtje maken, maar of dat nu lukt! Tijd voor een goed boek en een glaasje!

73e dag – Maandag 26 Maart.

Toen het gisteren droog werd hebben we nog een uurtje gewandeld. Er moest een riviertje zijn met een gorge en een waterval. De rivier stond droog, dus was er ook geen waterval. Alleen een waterhole, een soort meertje, was over gebleven met aan alle kanten hoge rotsen. Dat viel dus tegen, maar ja, we hadden weer even de benen gestekt.

Onze kampplaats was maar 15 km. verwijderd van het huis van Keith en Paisley. Die hebben we dus vanmorgen opgebeld, maar helaas, ze waren niet thuis, waarschijnlijk weer op vakantie. In Toowoomba hebben we boodschappen gedaan en zijn daarna verder naar het zuiden gereden. Totaal ruim 200 km., als we dit elke dag doen, dan komen we er wel. Tussen de middag hebben we in de zon, uit de wind, sushi’s gegeten. Het weer is nu net als in de zomer in Holland. Om 3 uur waren we in Girraween N.P. waar veel grote rotsen zijn. Er hipten weer veel kangaroes rond, gezellig, we hadden ze al weken niet meer gezien.

We zijn meteen aan een wandeling begonnen. Eerst naar de Granite Arch, een rotsformatie in de vorm van een brug, gevormd door de natuur. De wandeling was vrij kort, dus nog maar een route erbij, The Pyramid.

Dit bleek een hoge rotsberg en de route liep tot aan de top. Dit ging dus best steil omhoog en halverwege wilde ik eerst stoppen, ik kreeg een beetje hoogtevrees en dat gebeurt me nooit. Maar we hebben de top gehaald en het uitzicht was schitterend. Je keek op nog een andere hoge berg Bald Rock, die staat weer in een ander N.P. (genoemd Bald Rock N.P. en deze staat in NSW).

Terug vond ik nog enger en ik heb stukjes op handen en voeten gedaan.

Toen we om half 6 terug waren hebben we gelijk een warme douche genomen (gelukkig heeft dit N.P.douches).Nu maar hopen dat we morgen nog kunnen lopen en niet teveel spierpijn hebben.

74e dag – Dinsdag 27 Maart.

Ik had gisteren nog niet geschreven, dat er ten zuiden van Warwick tot aan Girraween N.P., een groot wijngebied ligt. We zijn gister wel 30 wineries gepasseerd, ja, je leest het goed, we zijn er langs gereden, want naast het proeven koop je ook altijd wel een paar flesjes en we hebben voorraad genoeg, tot aan het eind van de vakantie. Vanmorgen zagen we een moeder kangaroe, met naast zich een jonkie. Zodra de kleine zich onveilig voelt, of moe wordt, kruipt het weer bij moeder in de buidel, een prachtig gezicht.

We hebben vanmorgen eerst nog 2 wandelingen gemaakt in het N.P., ook al om de spieren een beetje los te maken. We hebben weinig last van spierpijn, maar dat kan morgen nog komen.

Daarna zijn we naar Tenterfield gereden, waar we de E-mails verzonden hebben en toen weer iets naar het noorden naar Bald Rock N.P. Daar staat een grote massieve graniet berg (750m. lang, 500 breed en 200 m.hoog), die we gister vanaf the Pyramid al gezien hadden. We hebben hem alleen van onder af gefotografeerd,we hadden geen zin om nog een keer zo’n zelfde soort berg op te klimmen.

Vervolgens zijn we naar Boonoo Boonoo N.P. gereden, wat er vlakbij ligt. Daar is een waterval en mooie lookout over de vallei. Er liep zelfs nog een straaltje water uit en je kon er zwemmen in een meertje.

 

We staan nu op de kampplaats in het N.P. We hebber het nodige hout klaar liggen, om een kampvuur te maken, dat is echt nodig, het was afgelopen nacht nog maar 12 graden.

(deze slang is gefotografeerd op de camping waar we nu staan)

75e dag – Woensdag 28 Maart.

We hadden gisteravond de dikke jas weer nodig. Gelukkig had Wim een heel goed kampvuur gemaakt, waar we al tijdens het eten bij zaten.We hebben nu 2 slaapzakken in gebruik, want de temperatuur is vannacht gedaald tot onder de 8 graden.

Een week of 4 terug hadden we van een Hollandse Australier een paar tips gekregen van wat we moesten bekijken als we weer richting Melbourne gingen. Een ervan was Bald Rock en ook zei hij, dat je saffieren kon zoeken in de buurt van Glen Innes. Dus toen we een bordje zagen van sapphire, zijn we dat weggetje ingereden en na 5 km. kwamen we bij een plek: Billabong Blue. Er was een houten huisje, een kampvuurtje en er stonden wat stoelen en in een dal zagen we mensen met grote zeven en een bak water, of zoekend met een pincet tussen steentjes op een doek. Er kwam een vrouw naar ons toe, die ons gelijk thee aanbood.

We moesten onze eigen mok pakken en zij had water in een ketel boven het vuur hangen: Billy tea! We hebben rondgekeken hoe het proces van saffieren zoeken werkt: Er lag een berg zand met grind, afkomstig uit een mijn of rivier, daar schep je wat van in je zeef, zorgt dat je alleen steentjes overhoudt, gaat daarmee spoelen in water en vervolgens zoek je met een pincet of er iets blauws tussen zit.

Iedereen kan dit doen, het kost je 10 dollar, je krijgt een pincet en een leeg filmhulsje om de steentjes in te doen. Alles wat je vind mag je houden. Wij hebben het bij kijken gelaten en een kopje thee. We kregen nog een steen te zien, als je hem in het zonlicht houdt, schijnt hij blauw door. De steen was zo’n 250 dollar waard, zoals hij nu was, na bewerking kan hij 750 dollar opbrengen.

Weer een leuke ervaring rijker zijn we verder gereden naar Mount Kaputar N.P. Hier hebben we eerst Sawn Rocks bekeken, het zijn rotsen die op orgelpijpen lijken.

Daarna moesten we nog een flink stuk (ruim 50 km.) rijden, om bij de kampplaats te komen van het N.P. We kwamen er pas tegen half 7. De plaats ligt bovenop een berg, we staan helemaal alleen, er is een mooi toiletgebouw met warme douches en dit alles kost 3 dollar per persoon. De enige geluiden die we horen zijn van rondhippende kangaroes. We hebben aardig wat hout verzameld, want het is hier natuurlijk weer heel fris (de lucht was de hele dag strakblauw en overdag was het bijna 30 graden), zodat we weer een warm kampvuur hebben.

76e dag – Donderdag 29 Maart.

We blijven nog een dagje op Mount Kaputar. De temperatuur is vannacht niet onder de 12 graden gekomen, dus dat valt weer mee. We hebben maar 1 wandeling gemaakt en verder maken we er een luie dag van. Onderweg zagen we dat er een grote zendmast op de berg staat.

We kunnen hiervandaan goed E-mails verzenden, heel vreemd is, dat we geen telefoonverbinding hebben. We kregen een mail van Rita, dat ze ziek thuis zit en graag nog wat leuke vakantiefoto’s wilde hebben. We besloten haar alle E-mails toe te sturen. Dat bleek een veel grotere klus, dan verwacht. Ik heb even een verhaaltje getypt, maar Wim is uren bezig geweest, om alles verzonden te krijgen, maar als het goed is, heeft ze nu heel wat te lezen.

Ik heb ondertussen een half boek van Jill Mansell (en de minnaar is…) gelezen. Een heerlijk boek.

Vanmorgen wilde Wim wat foto’s van zijn camera verwijderen, omdat ze al in de computer zaten en per ongeluk wiste hij toen 2 dagen filmopnamen, balen, natuurlijk. Maar omdat we ook veel foto’s maken heeft hij de foto’s met commentaar op film gezet. Dit deden we samen binnen in de camper, omdat er buiten te veel licht was. We waren er druk mee bezig, toen we een vreemd geluid hoorden. Een van de kangaroes was ons laatste brood aan het opeten. Hij had het uit de bak gehaald, terwijl het ook nog in plastic zat. Even later waren we weer samen in de camper, toen een kangaroe de vuile borden, die nog afgewassen moesten worden, aan het schoonlikken was.

Er is hier pas een brand geweest en blijkbaar hebben de dieren niet genoeg te eten. Je mag ze niet voeren en dat doen we ook niet, maar deze waren wel heel brutaal. Het levert wel leuke foto’s op.

77e dag – vrijdag 30 Maart.

Gisteravond was het bewolkt, hadden we veel wind en af en toe een spatje regen, maar wel een groot kampvuur.

Toen we naar bed gingen was het nog bijna 20 graden. Vanmorgen hadden we een heldere blauwe lucht en 5 graden, brrr! Je kunt nu alleen nog tussen 12 en 4 uur in de korte broek in de zon, maar verder is het lange broek en vest. Kunnen we vast wennen aan Holland. Wel een heel verschil met een weekje terug, aan de kust, daar moesten we echt de schaduw opzoeken. We hebben vandaag maar ongeveer 150 km. gereden. Via Narrabri en Coonabarabran (wat een namen, he?), zijn we naar Warrumbungle N.P.gereden. Weer een park met aparte bergen, uit vulkanen ontstaan.

Het is niet zo rustig als anders, het is weekend. Er staan verschillende gezinnen met kinderen in het park. We mogen weer een kampvuur maken, alleen zijn hier rare draaiwinden, dus het moet een klein vuurtje blijven. Ook konden we weer heerlijk warm douchen. Er zijn weer kangaroes en er vliegen kakatoes rond, met hun mooie gele kuif. Er komt net weer een gezin achter ons staan, het lijkt wel een familiereunie, misschien blijven we toch maar 1 nachtje!

78e dag – zaterdag 31 Maart.

Het was weer een frisse nacht, maar we houden elkaar wel warm. We blijven toch nog een dag in het N.P. om te wandelen. We hebben zo’n 12 km.gelopen.

Alleen na ongeveer 3 km.ging Wim door zijn enkel. Dus was het logisch geweest weer terug te gaan naar de camping, maar je kent Wim, stug doorgaan.Hij wilde perse verder wandelen.

Hij heeft de 12 km.vol gemaakt, maar z’n voet was wel knap dik en pijnlijk. Maar ik heb hem daarna goed verzorgd en verwent en nu gaat het weer goed, zijn voet past weer in de schoen.

De tocht was wel mooi: overal om ons heen zijn bergen, met heel aparte vormen. De lucht was strakblauw en er waren weinig wandelaars. Overal onderweg stonden blackboys, dit zijn bomen met zwarte stammen en bovenin groene sprieten, je vindt ze vooral op plekken waar een brand geweest is.

Ook zagen we een paar klimgeiten (steenbokken), die hadden we in Australie nog niet gezien, wel op Griekse eilanden. Vanmiddag hebben we nog 2 casuaries gezien. Dit zijn een soort struisvogels, maar weer anders dan emu’s.

Verder hebben we gelezen, we moesten zelfs uit de zon, zo warm was het vandaag. Het is zo wisselend, het weer. Ook heb ik Wim nog even gekortwiekt, hij zat toch stil met z’n pootje omhoog! Morgen trekken we verder en dan gaan we een flink stuk zuidwaarts.

79e dag – zondag 1 April

We hebben vandaag een aardig eind gereden. Eerst terug naar Coonabarabran, waar we de E-mails verzonden en opgehaald hebben. Daarna via Binnaway, Dunedoo en Mudgee naar Hill End. De laatste 50 km. waren prachtig. Over onverharde wegen door bergachtig gebied, met regelmatig een oud historisch huis. Je waande je jaren terug in de tijd. Hill End is helemaal een historisch dorp, zelfs gedeeltelijk Nat.Park. Vroeger was het een goud stadje en diverse gebouwen uit die tijd staan er nog.

Toen we een museum wilden bezichtigen, kwamen we er achter, dat we al een week geleden de klok een uur terug hadden moeten zetten.

En nadat we een poosje door het stadje hadden gereden en naar de camping wilden gaan, ontdekten we dat er totaal geen netwerkverbinding was en zelfs geen openbare telefoon. Aangezien het zondag (beldag) is en we via de laatste mail van Dennis lazen, dat hij ons nu toch wel mist, wilden we het telefoontje niet uitstellen tot morgen. (Hadden we nu vanmorgen maar gelijk gebeld, toen was het nog zaterdagavond in Holland!) Dus zijn we nog zo’n 100 km. verder gereden,met de telefoon in de hand, van: is er verbinding. Voorbij Bathurst hebben we een natuurcamping gevonden. De zon is al onder voor we staan, daarom maken we gelijk een kampvuur, want het is knap fris. We hebben hier 1 tot 2 streepjes bereik, dus over een uurtje zullen we de jongens eens wakker bellen! Zo zie je maar, Australie is toch wel een groot land en er is lang niet overal verbinding.

80e dag – Maandag 2 April.

We hebben gisteravond met Dennis gesproken, maar de verbinding viel wel 5 keer weg, ondanks dat we 100 km.omgereden hadden. Maar we hadden contact en daar ging het om. Het wordt steeds moeilijker om ’s morgens uit bed te komen, vooral als het maar 5 graden is en je je buiten moet wassen! Maar de lucht is weer strak blauw, dus in het zonnetje voelt het toch weer gauw redelijk warm. We moeten het vandaag doen met alleen een w.c.tje, hier is geen warme douche, zoals bij de laatste paar parken. Dus was ik mijn haar maar in de afwasbak, spoelend met lauw water.

We rijden vandaag niet zo ver (het worden toch 200 km.). Eerst gaan we naar Orange en hopen daar wat informatie te krijgen over Victoria, de staat waar we de komende dagen doorheen rijden en waar ook Melbourne in ligt. Helaas moeten we eerst in Victoria zelf zijn, om iets over N.P.’s te weten te komen. Dus weten we eigenlijk nog niet, waar we de laatste dagen van onze vakantie zullen zijn. We rijden door naar Weddin Mountain N.P., het laatste park voor ons in NSW. De weg is vrij saai vandaag. Er is nauwelijks glooiing en alles is dor en droog. Zelfs de schapen vallen nauwelijks op, op de droge grond. Ze hebben hier echt een probleem met de droogte. Het begint hier nu herfst te worden, de bomen verkleuren en de nachten worden een stuk frisser, zoals ik al schreef. Wel hebben we vandaag nog veel lammetjes gezien en ook pas geschoren schapen. Wij slaan zo mooi de winter over, want als we terug zijn in Holland is het lente, heerlijk!. Via Grenfell, waar ook diverse oude gebouwen staan, rijden we naar het N.P.

We zijn er tegen tweeen en zouden er eigenlijk gaan wandelen, maar het zonnetje schijnt lekker, het is toch weer bijna 30 graden, ons boek is spannend en het is beter voor Wim z’n voet, om nog een dagje kalm aan te doen. Wat een luilakken, he. Maar gister waren het bijna 400km. en morgen wordt het weer heel wat uren in de auto zitten, dus genieten we vandaag nog maar even van de zon. Een wijntje erbij met een hapje, uitzicht op de bergen, toch weer een lekker dagje!

81e dag – Dinsdag 3 April.

We hadden vannacht volle maan (en in Holland?) en hadden nauwelijks een zaklamp nodig. De temperatuur bleef steken bij 20 graden en vanmorgen konden we gelijk de korte broek met hemdje aantrekken, wat een verschil met gisteren. Toen we wegreden uit het N.P. moesten we stoppen voor een grote kudde schapen, merano’s, die naar een andere wei werden gebracht, misschien was daar nog iets te eten?

Ook op de “snelweg” moesten we afremmen voor een kudde koeien, die over de weg liep, met een echte cowboy te paard erbij. We hebben veel highway gereden vandaag, wat inhoud: 2-baans weg, grote vrachtauto’s (road-trains) en saai uitzicht, ook geen bergen meer. Het is ontzettend droog, de schapen en koeien hebben nauwelijks iets te eten en de kunstmatige meertjes (waar ze kunnen drinken) zijn ook leeg. We hebben vandaag zo’n 350 km.gereden, we zijn regelmatig gestopt: E-mails verzenden + de telegraaf lezen, tussen de middag in de schaduw gegeten en een boek gelezen, naar een informatiebureau geweest en boodschappen gedaan. We zijn geeindigd op een gewone camping, omdat de zon bijna onderging, in het plaatsje Jerilderie. Hier hebben we de planning voor de rest van de vakantie bepaald. We zitten nog maar 300 km. van Melbourne af en hebben nog 8 dagen.We gaan naar de Murray river, daar zijn we vorig jaar met pa en ma ook geweest, alleen zo’n 100 km. verderop. We kwamen onderweg borden tegen van fruit fly zone, wat betekent dat je geen fruit mee mag nemen in dat gebied. We vinden het grote onzin, maar hebben toch onze appels en druiven voor die tijd maar opgegeten. Wel vreemd dat ik nog nooit zoveel vliegjes (8 stuks) in mijn wijn heb gehad als vandaag! Helaas mogen we geen vuurtje maken op de camping, maar we kunnen we douchen!

Onderweg komen we regelmatig brievenbussen tegen, maar dan iets anders dan in Nederland. De postbode hoeft hier niet langs de huizen te gaan, maar duwt hier alles tegelijk voor de hele buurt in de bus, net als bij een flatgebouw. Sommige mensen zijn heel creatief om een “aparte” bus te hebben! Zie hier enkele voorbeelden:

82e dag – Woensdag 4 April.

De Murray River is een 1883 km. lange rivier, die begint in de Victoriaanse Alpen en uitkomt in zee onder Aidelaide bij Goolwa. Het is vele honderden kilometers de natuurlijke scheiding tussen de staten N.S.W. en Victoria. Wij gaan in een paar dagen tijd zo’n 150 km. langs de rivier stroomafwaarts. We beginnen bij Yarrawonga, dat ligt bij Lake Mulwala. Murray River heeft onderweg diverse bredere punten, in de vorm van meren, en ook de nodige dooie armen. De rivier slingert ontzettend veel en verandert soms ook van oever. Overal langs de rivier kun je kamperen (voor noppes). Je mag een kampvuurtje maken, je kunt vissen, zwemmen, of met een bootje het water op. Een ideale plek dus. Via diverse onverharde wegen kom je steeds weer uit bij de rivier. Af en toe staat er een w.c.tje, waar dan ook gelijk diverse tenten en caravans bij staan. Maar gelukkig zijn er ook heel rustige plekjes te vinden. Ook kun je met platte woonboten de rivier afzakken, maar dat is nog iets verder naar beneden. Vorig jaar (bij Murray Bridge, vlakbij Adelaide) hebben we ze wel gezien, zelfs radarboten. Bij Lake Mulwala is het ontzettend toeristisch, het ene caravanpark na het andere. Het Lake zelf ziet er vreemd uit met allemaal dode bomen, die uit het water steken.

We hebben daarvandaan ongeveer 10 km. diverse onverharde paadjes afgereden en hebben een rustig plekje gevonden. We staan nu dus aan de stromende rivier, onder red gum trees en er zijn veel kaketoes.

Wim heeft een paar uur gevist (helaas geen beet) en af en toe komt er een auto voorbij of een klein bootje, verder hoor je alleen de kaketoes krijsen. Het was vandaag weer ruim 25 graden, maar het koelt nu af, dus het kampvuur wordt zo weer aangemaakt.

(Ik weet niet was het hier is met die no-fruit-fly zone, we drinken een glas wijn en het zit gelijk vol met fruitvliegjes!! Ze willen hier die vliegjes weghouden en je mag geen fruit vervoeren, maar dat helpt dus totaal niet, eerder tegengesteld!)

83e dag – Donderdag 5 April.

We staan ruim 50 km.verder stroomafwaarts, aan de rivier, bij het plaatsje Tocumwal. Gister hadden we een boekje gekocht, waarin alle tracks staan, die naar de Murray River leiden. Dit zijn dus allemaal hobbelige, onverharde wegen met grote kuilen, tussen gum trees door, maar elke keer kom je weer bij de rivier uit. Regelmatig zijn er mooie plekjes met een strandje, maar helaas, er zijn veel mensen die van vrij kamperen houden en meestal staan er wel een stuk of 10 caravans en/of tenten. Hele families kamperen hier. Ze hebben hun eigen tentje met toilet bij zich en natuurlijk het nodige hout voor het kampvuur. Wij mijden zulke plekjes en staan liever helemaal alleen. Natuurlijk is het weer gelukt om zo’n plekje te vinden. We staan vandaag echt vlakbij het water, voor onze luifel hebben we nog een kleine meter en dan gaat het ineens 5 meter naar beneden, waar een klein strandje ligt.

Omdat de rivier natuurlijk vaak veel meer water heeft, schuurt hij dan hele stukken kant weg en neemt ook het zand tussen de wortels van de bomen mee. Vandaar dat er overal bomen in het water liggen.

Het is vandaag een stuk harder gaan waaien en er wordt steeds, via borden, gewaarschuwd niet onder bomen te gaan staan, omdat er zomaar takken af kunnen breken. Dus kijken we extra goed uit en Wim ziet zodoende, in een mik van de boom vlakbij onze camper, een koala zitten. Deze hadden we dit jaar nog niet gezien. Het is net als de “Big Five” in Afrika, je wilt diverse soorten dieren graag zien. De kangaroe, de wombat, de emu, de leguaan, de krokodil (maar dan moet je een stuk noordelijker zijn) en de koala. Alleen een koala slaapt overdag en leeft ’s nachts. Wel draait hij regelmatig zijn hoofd en hebben we al heel wat foto’s van hem/haar gemaakt. Hopelijk zien we vanavond wat meer beweging van hem. Inmiddels heeft Wim een tweede koala ontdekt.

Ook heeft hij vandaag weer enkele vissen gevangen, dat wordt ons voorgerecht. Vissen is hier erg lastig, omdat er veel takken en soms hele bomen in het water liggen. Ook gebruik je hier ander aas. Wim kreeg een tip van een visser en vist nu met: blokjes kaas!!

84e dag – vrijdag 6 April.

De koala’s waren vanmorgen nergens meer te vinden, die zijn vannacht verhuisd naar een rustiger plekje. Vanaf Tocumwal aan de rivier, hebben we een klein stukje snelweg genomen en zijn toen richting Barmah State Park gereden. Het park stelde niet veel voor, het was een groot bos met trieste verdorde bomen, waar totaal geen onderhoud aan was gedaan. We zagen er wel diverse kangaroes en een paar emu’s. Ook was er een klein meertje, met paarse bloemetjes.

Nergens stonden borden en we raakten een beetje verdwaald. We zagen wel huizen en wat auto’s, maar er zat een heining van prikkeldraad tussen ons en als we een hek zagen, zat er een slot op met een ketting. We waren al bang dat we het hele stuk terug moesten rijden, toen we weer een weggetje zagen met een hek. Deze kon wel open en aan de andere kant stond: Management only, dus we waren ergens per ongeluk verkeerd gereden. Nu waren we snel weer op bekend terrein en zijn naar Echuca gereden. Deze plaats heeft de verst inlandse haven, aan de Murray river. We zijn bij de oude houten kade geweest, die 11,5 meter hoog is en al stamt vanaf 1860.

We zijn met een oude stoomboot een stuk de rivier af gevaren en hier zie je ook de platte woonboten.

Vroeger werd er veel hout (red gum) vervoerd vanaf Barmah naar Echuca met de boot. In Echuca werd het dan verwerkt in houtzagerijen. Dit kon je allemaal bekijken. Vanaf de haven ging er weer een stoomtrein naar Melbourne, die goederen vervoerde. Er reden diverse koetsen met paarden rond en er werden oude ambachten uitgeoefend. Het is een leuk historisch stadje en wordt “the Paddlesteamer Capital of the world” genoemd.

We zijn er pas om half 5 vertrokken en hebben niet lang gezocht naar een plaatsje aan de rivier. We staan wel alleen, maar minder rustig als anders. Wel is er van alles te zien. Er komen speedboten met waterskieers langs en net kwam de eerste woonboot voorbij. Die hopen we hier veel te zien. Het is vandaag goede vrijdag en de mensen hebben minimaal vrij tot en met maandag, vandaar dat het zo druk is. Wim is weer hout aan het verzamelen voor het kampvuur, want ’s avonds koelt het flink af.

85e dag – zaterdag 7 April.

We hebben vandaag een lui dagje. Tot een uur of elf zijn we op ons stekje aan de rivier gebleven, Wim heeft zelfs het kampvuur weer aangemaakt (dat is altijd nog heet van de vorige avond). Er is van alles te zien op het water.Om half 8 kwam de eerste waterskieer al voorbij, hij droeg een helm en ze gingen wel 80 tot 100 km. per uur, abnormaal. Al vroeg kwamen ook de eerste platte woonboten voorbij en snelle speedboten scheurden door het water. We zijn teruggereden naar Echuca om wat boodschappen te doen. Maar weer naar Coles, een goede supermarkt, die je overal in het land kunt vinden. Gister (goede vrijdag) waren ze gesloten en morgen (eerste paasdag) ook, maar normaal zijn ze 7dagen per week, van 6 uur ’s morgens tot middernacht open (deze Coles in ieder geval!) Het was dus ook gigantisch druk, zoals trouwens overal in de stad. Iedereen is vrij en zit op terrasjes, er wordt gesport, er waren marktjes en we zagen een veiling, buiten op straat. We zijn net buiten Echuca aan het water gaan zitten en hebben daar de oude stoomboten en diverse woonboten, die voorbij kwamen, weer zitten bewonderen.

We hebben het er zelfs over gehad, om in een volgende vakantie zo’n boot te huren en de Murray River af te varen tot aan de zee. Maar daar komt heel wat bij kijken, je kunt beter met je camper langs het water rijden. Dan kan je, wanneer je wilt, ergens anders heen en zo een veel meer gevarieerde vakantie hebben, zoals we nu doen. Vervolgens zijn we weer op zoek gegaan naar ons laatste stekje, dit jaar, aan de rivier. Het wordt echt zoeken, want overal staan hele groepen mensen met caravans en tenten. Toch hebben we weer een plekje, zonder buren gevonden.Op het water is het weer druk, leuk om te zien. Wim vist vandaag voor de laatste keer deze vakantie, maar regelmatig zit hij vast aan de takken in het water.

De vakantie schiet nu op, over 5 dagen zijn we al thuis. Maar we hebben ontzettend veel gezien en gedaan en over het algemeen veel goed weer gehad. Ook vandaag was er weer geen wolkje aan de lucht en was het in de zon ruim 25 graden. Wel hadden we om 4 uur de lange broek weer aan, omdat we toevallig aan de schaduwkant van de rivier staan. Gisteren was het om 5 uur nog stikheet, toen hadden we de zon pal in het gezicht (we zitten steeds aan de onderkant van de Murray, maar de rivier kronkelt ontzettend). Het hout ligt al weer klaar, het vuur gaat zo weer aan, onze laatste avond aan de rivier!

We eten vandaag uitgebreid vis, door Wim klaargemaakt, natuurlijk! Mijn chef kok tijdens de hele vakantie.

86e dag – zondag 8 April

We zouden vandaag naar een N.P.bij Bendigo gaan en daarvandaan morgen het stadje bekijken. Maar Bendigo ligt hier maar ongeveer 60 km. vandaan, dus hebben we besloten een 5de dag door te brengen aan de rivier. Alle dagen hadden we telefonisch bereik, maar waar we afgelopen nacht stonden niet. Dus verkassen we nog maar een keer, weer meer richting Echucla. Om 11 uur hadden we alweer een nieuw plekje, het is zo mooi, dat we eigenlijk bang zijn dat je hier niet mag staan. Het is vlak, ligt in een bocht van de rivier, met een strandje erbij. We kunnen de hele dag wel ergens in de zon zitten en er staat verder niemand! Er komt ontzettend veel voorbij vandaag, minstens honderd waterskieers in allerlei vormen en ook de woonboten varen weer langs.

Voor ons is Pasen dit jaar een extra eitje bij het ontbijt en wat lekkere hapjes.We hebben nog geen enkel chocolade eitje op, wel zijn ze hier ook volop te koop. Morgen is het dan echt gebeurd met de Murray River en rijden we naar Bendigo en vandaar door naar Ballarat. Daar willen we dinsdag nog naar Sovereign Hill, dit is een levend museum, met als thema de goudkoorts, we zijn hier vorig jaar met mijn ouders ook geweest. Daarna is het alle spullen pakken en de volgende morgen naar Melbourne rijden, waar de camper ingeleverd moet worden., waarna we vertrekken naar Nederland.

87e dag – Maandag 9 April.

We zijn vanmorgen eerst naar Bendigo gereden, dit is een oud goudstadje. Vorig jaar hebben we er een mijn-toer gedaan, dit jaar wilden we een toeristische trip door de stad maken, langs alle oude gebouwen, met een open bus. Maar het hele centrum was afgesloten, alle straten stonden vol mensen, duizenden, omdat er een soort optocht langs kwam. We waren er nu toch, dus dan kijken wij ook maar. Nou, vergeleken met Holland: bloemencorso, fruitcorso, of onze eigen optocht in Dodewaard, stelde dit niet veel voor. Veel reclame wagens, scholen, muziekkorpsen (3 Schotse), het Rode Kruis, wat militairen en diverse plaatselijke verenigingen. We hadden het zo bekeken, ze zijn in Australie blijkbaar niet veel gewend.

De winkels waren ook allemaal open en we zijn nog even een drankenwinkel in geweest. Hij was net zo groot als onze supermarkt, maar dan alleen gevuld met wijn, sterke drank en bier.

Vervolgens zijn we richting Ballarat gereden. Onderweg kreeg ik nog een telefoontje van Clary, waar we waren en wanneer we naar Holland vlogen. Leuk nog even haar stem te horen. We zijn uitgekomen in Daylesford, zo’n 50 km.van Ballarat. We kijken uit op een mooi meer, waar je duidelijk kan zien dat hier de herfst is begonnen.

We hebben er omheen gewandeld en daarna zijn we vast begonnen onze eerste tassen te pakken, dat scheelt morgen weer. Vanavond verstoken we ons laatste hout, want morgen staan we op een gewone camping. Van Clary hoorde ik trouwens, dat we geluk hadden met vuurtjes maken, in heel zuid en west Australie was een total fire ban. Wij hebben wel ruim 40 keer een kampvuur gemaakt!

88e dag – Dinsdag 10 April.

Vandaag was een leuke afsluiting van onze vakantie. Na een koude nacht zijn we vanmorgen in Ballarat aangekomen. Eerst zijn we naar een camping gereden vlakbij Sovereign Hill, hebben onze camper daar geparkeerd en zijn vervolgens lopend naar het park gegaan. Ondanks dat we hier vorig jaar ook al waren geweest, was het weer heel indrukwekkend. In Ballarat zijn werkelijk mijnen en zelfs in het park zelf, onder de grond, liggen originele goudmijnen.Het hele proces is te zien: de ondergrondse mijnen, het naar boven halen van het kwarts, daarna het crushen (kapotslaan) van de stenen, het wassen, het filteren (doormiddel van kwik) van het goud en vervolgens het vloeibaar maken, waarna er puur goud overblijft. Er rijden paarden met koetsen door het park, er staan tenten, waar de goudzoekers sliepen, er zijn bars, winkeltjes, kerkjes, een school en alles wat verder in een dorp aanwezig is. Het lijkt wel wat op het open lucht museum in Arnhem, maar dan met een ander thema.

Tegen vijven waren we weer bij de camper. Even wat gedronken, gedoucht en daarna de laatste tassen gepakt, want nu is het echt gebeurd, de heerlijke, heel afwisselende vakantie zit erop. Maar als alles goed is, gaan we volgend jaar weer, er is nog zoveel te zien in Australië.

We hebben dit jaar geen souvenirs meegenomen, iedereen heeft al zoveel T-shirts, klokjes, onderzetters, enz.er is niets origineels meer te vinden. Zelf hebben we ook helemaal niets gekocht, nog geen shirt! De laatste restjes worden opgemaakt en morgen leveren we een heel vieze camper in, met een heleboel spulletjes die we niet mee naar huis nemen, zoals een parasol, stoelen (die bijna op zijn), bestek, plastic bakken, boeken, bakplaat, wasmiddel, enz.

Nu maar hopen dat we bij de douane geen problemen hebben met het gewicht, want we hebben heel wat minder handbagage als op de heenweg.

Morgen volgt nog een kort verslag over de reis en dan is het einde verhaal!

89e dag – Woensdag 11 April.

Ik schrijf deze mail vanaf het vliegveld in Melbourne.

Afgelopen avond en nacht waren koud. We misten echt ons kampvuurtje, want dat mag niet op een gewone camping. Verder is alles heel relaxed verlopen. Om half 10 zijn we vertrokken van de camping. Alles was ingepakt en de camper van zijn ergste stof en vuil ontdaan. We hoefden alleen maar 100 km. snelweg te rijden om in Melbourne te komen, dus om 11 uur stonden we al bij Apollo. Daar is alles gecontroleerd en goed bevonden. Wim heeft nog 150 dollar losgepeuterd, omdat we 2 dagen in Newcastle stonden met een kapotte koppeling, toch meegenomen. Om 12 uur zaten we in een taxi, die ons naar de lucht haven bracht en bij het inchecken was alles in orde en hadden we blijkbaar geen overgewicht.

Er wordt regelmatig omgeroepen, dat ook hier de nieuwe regels gelden met betrekking tot vloeibare stoffen. We zijn dus nog niet door paspoortcontrole, omdat we nog van alles te eten en drinken bij ons hebben, dat maken we nu eerst op.

Nog een uurtje, dan gaan we vertrekken. Dit was het laatste bericht, see you at home.

Na 13 weken vakantie kunnen je schoenen wel een poetsbeurt gebruiken!!

(Tijdens deze vakantie hebben we naast veel wandelen ook ruim 12000 kilometer gereden.)