Verslag 1

We gaan weer op reis naar een, voor ons, nieuwe bestemming namelijk Engeland en Ierland. Dit doen we met onze nieuwe camper (Rapido 606F) en ook Dennis is weer van de partij met z’n Renault Kangoo die hij om kan bouwen naar camper. Vanmorgen rond half elf zijn we van huis vertrokken om na een rit van anderhalf uur aan te komen in Hoek van Holland waar we met de boot van Stena Line in zeven uur tijd overvaren naar Harwich in Engeland.

Tegenwoordig heb je een ETA bewijs (Electronic Travel Authorisation) nodig om het Verenigd Koninkrijk binnen te komen, natuurlijk ook een geldig paspoort en op dit moment mag je geen vlees- of zuivelproducten meenemen vanaf het vaste land, vanwege mond- en klauwzeer. We hebben dus de koelkast maar uit gelaten en gaan morgenvroeg in Engeland wel alle boodschappen doen.

De boottrip verloopt voorspoedig en tegen achten Engelse tijd (het is hier een uur vroeger) rijden we de kade op bij Harwich. Natuurlijk moeten we hier links rijden, iets wat we wel gewend zijn van Australië, al zit het stuur nu wel links in plaats van rechts zoals in Down Under. We rijden slechts enkele “miles” (1.6 kilometer) voor we uitkomen bij een mooie (gratis) overnachtingsplek met uitzicht op de haven. Aan boord hebben we al een warme maaltijd gebruikt dus Wim hoeft vanavond nog niet te koken. Na een kop koffie en een wijntje gaan we redelijk vroeg naar bed, tenminste voor Engelse tijd !!

Verslag 2

We zijn vanmorgen pas laat vertrokken van onze overnachtingsplek: Wim heeft uren getelefoneerd met diverse mensen van de KPN omdat hij zijn internet helemaal kwijt was, ook is er een conflict met de laptop en de I-pad. Hij kon (behalve bellen) helemaal niets meer doen met zijn telefoon, terwijl daar heel veel “data” op zit die we nodig hebben in het buitenland. Hoogstwaarschijnlijk had het allemaal te maken met een update. Er zijn diverse dingen aangepast maar vanavond, tijdens het maken van het verslag, blijkt er nog geen verbinding te zijn, ook de foto’s gemaakt met de telefoon kunnen niet opgehaald worden, echt heel hinderlijk. Nadat we bij een Lidl (die supermarkten zitten echt overal) een heleboel verse waar hebben gekocht zijn we naar het kleine plaatsje Lavenham gereden, eerst een stukje over de snelweg, maar al gauw veranderde dit in smalle weggetjes door leuke dorpjes waar je elkaar maar net kunt passeren.

Lavenham wordt gezien als de volmaaktste Engelse kleine stad en was tussen de 14de en 16de eeuw het centrum van de wolhandel in Suffork.

Er staan zo’n drie honderd gebouwen op de monumentenlijst en het is inderdaad een juweeltje met zwart-witte en gekleurde vakwerkhuizen en ook een prachtige kerk.

 ’s Middags vervolgen we onze weg naar Saffron Walden, hier bevindt zich een groot statig herenhuis: Audley End met een enorme grote tuin eromheen. Het huis is slechts enkele dagen per week te bezichtigen en voor het bekijken van de tuin vragen ze 25 pond per persoon.

We hebben snel enkele foto’s gemaakt en zijn toen doorgereden naar “Home Farm Fishery and Campsite” in Little Walden, een heel leuke plek waar we voor tien euro mogen overnachten.

We staan hier heerlijk aan een visvijver in het zonnetje zonder andere kampeerders om ons heen. We hebben dan ook besloten hier morgen ook te blijven staan, dan hebben de mannen de tijd om te  gaan vissen en kunnen we rustig kijken of alles op de telefoon weer werkt !!

Verslag 3

Gisteravond kwamen we er achter dat de televisie geen enkele zender wil ontvangen terwijl deze het vorige week nog perfect deed en we speciaal een stickie en router hebben gekocht om bereik te hebben in het buitenland.  Dat was even balen maar we laten onze vakantie er echt niet door verpesten: in Australië en Curaçao hebben we ook drie maanden geen televisie en we vermaken ons ook wel met een spelletje.

Na een mistig begin komt de zon vanmorgen al snel tevoorschijn en kan er gevist worden. Helaas blijft de vangst bij één voorn, maar de locatie is prachtig.

Natuurlijk hebben we vandaag ook ruim de tijd voor een spelletje en tegen de avond komt de barbecue tevoorschijn.

Onze nieuwe camper bevalt prima, de kampplaats hier is primitief zonder elektriciteit en met weinig sanitair, maar dat hebben we helemaal niet nodig. Op het dak liggen twee zonnepanelen en we hebben een prachtige badkamer met douche. Ook kunnen we altijd waterpas staan met een mooi level systeem wat nu erg handig is want de grond loopt erg af !

(Enkele foto’s van de binnenkant van de camper)

(Het uitzicht vanuit de camper).

Voor degene die zich afvraagt waar we slapen: ons bed zit tegen het plafond aan en deze kunnen we ’s avonds laten zakken, waardoor we overdag veel meer ruimte hebben om te leven. Tegen de avond koelt het weer snel af en verhuizen we naar binnen, waar we de tafel uitklappen en dan een ruime spelletjestafel hebben. We zijn ontzettend blij met onze nieuwe camper !!

Verslag 4

Wim is vanmorgen een tijdje aan het freubelen geweest en heeft de televisie toch weer aan de praat gekregen, dus kunnen we alsnog het journaal en een filmpje kijken !

We hebben de leuke kampplaats verlaten en zijn naar het twintig kilometer verderop gelegen Duxford gereden waar sinds 1977 het Imperial War Museum gevestigd is. Hier zijn zo’n twee honderd vliegtuigen te bekijken in allerlei soorten en maten, onder andere de Spitfire en de Concorde.

Regelmatig gaat er een “oud” vliegtuig de lucht in en vele vrijwilligers vertellen verhalen over oorlogen wereldwijd.

Ook zijn er enkele gebouwen  ingericht met militaire voertuigen, artillerie en de airborne divisie.

We hebben er ruim vier uur rondgewandeld en komen pas rond half vier terug bij de camper. Eigenlijk wilden we richting Woodstock rijden, maar dat is nog zeker twee uur verderop, dus keren we terug naar Little Walden waar we al twee nachten gestaan hebben.

Hier kunnen we nog geruime tijd genieten van het mooie weer en morgenvroeg gaan we wel weer op pad, we hebben acht weken de tijd voor Dennis weer aan het werk moet !

Verslag 5

We hadden gisteren de goede beslissing genomen door niet verder te rijden: het kostte ons vandaag ruim drie uur voor we  uitkwamen bij Blenheim Palace, omdat we om moesten rijden vanwege wegwerkzaamheden.

Nadat we snel enkele boterhammen gegeten hebben op de parkeerplaats gaan we op pad richting het prachtige paleis dat sinds 1987 op de UNESCO World Heritage Site staat.

Het gebouw stamt uit 1704 maar is vooral bekend omdat hier in 1874 Winston Churchill werd geboren, de Britse leider in de Tweede Wereldoorlog. Er is dan ook een gedeelte van het paleis aan hem gewijd en overal hangen door hem gemaakte schilderijen..

We bekijken de prachtige, luxe vertrekken, de bibliotheek en de kapel.

Maar ook heel interessant zijn de ruimten van het bedienend personeel: de keuken, de voorraadkamers en hun gezamenlijke leefruimte.

Helaas staat een gedeelte van het paleis in de steigers zodat ik het gebouw niet in z’n volle glorie kan fotograferen.

Rond het paleis bevindt zich een gigantisch groot park met enkele vijvers.

(Zo hoort het paleis er straks weer uit te zien !)

Het blijkt dat er in 2007 zelfs opnamen zijn gemaakt voor de film van Harry Potter, dus ga ik samen met Dennis op zoek naar de “Harry Potter Tree”.

Nadat we alles bekeken hebben rijden we slechts acht kilometer om uit te komen bij Greenhill Leisure Park, waar we nog even buiten zitten, voor het te koud wordt en we naar binnen verhuizen. Op de kampplaats krijgen we te horen dat  veel Engelsen een lang weekend hebben, waardoor het vanaf morgen overal wel heel druk kan zijn, we gaan het meemaken !!  

Verslag 6

We hebben vandaag uren lang rondgereden door de Thames Valley en later door Midden-Engeland, twee streken van Groot-Brittanië. Al die tijd reden we over smalle, kronkelige wegen en ik heb nooit geweten dat Engeland zo heuvelachtig is: regelmatig hadden we hellingen van tien tot veertien procent. Ook is alles heel groen, zijn er veel bossen met prachtige bomen en zie je regelmatig lage stenen muurtjes.

Helaas was het overal erg druk, waarschijnlijk door het “lange weekend”. We zijn gestart in het gehucht Great Tew met centraal gelegen de 17de-eeuwse pub Falkland Arms.

Even later stoppen we bij The Rollright Stones waar onder andere The King’s Men Stone Circle te zien is: een steencirkel van ongeveer dertig meter doorsnee met 77 stenen, waarschijnlijk al daterend van drie duizend jaar voor Christus.

Ook de solitaire King Stone is uit de Bronstijd.

Twee prachtige dorpjes: Stow on the World en Chipping Campden hebben we alleen vanuit de auto bekeken, we konden de camper nergens kwijt, we waren duidelijk op de verkeerde dag aan het rondtoeren.

Toen we net na vieren aankwamen bij Hailes Abbey, een ruïne van een pelgrimplaats uit de dertiende eeuw, bleek deze gesloten en konden we alleen vanaf een afstand enkele foto’s nemen.

Toch hebben we vandaag genoten van het mooie Engeland en heeft Wim de camper weer beter leren kennen met de smalle wegen en al de heuvels en dalen.

Tegen vijven stoppen we bij een hooggelegen parkeerplek met uitzicht op Cheltenham, gevonden op “Park4Night”. Hier kunnen we prima de nacht doorbrengen !

Verslag 7

Na een uurtje rijden komen we vandaag aan bij Warwick Castle dat zowel een prachtig middeleeuwse vesting is als een van de fraaiste adellijke landhuizen van Groot-Brittanië.

Er is echt van alles te zien en te doen in en rondom het kasteel. Zo wordt er de voorbereiding van de “Battle of Barnet”  uit 1471 uitgebeeld met levensechte poppen

ook kunnen we de prachtige vertrekken zien van de vroegere bewoners en hun gasten.

Verder is er een schitterende wapenkamer.

Natuurlijk kun je over een gedeelte van de muren lopen en zijn er enkele torens te beklimmen.

Pas rond half vijf verlaten we het terrein en stallen onze campers een kilometer verderop in Warwick op een parkeerterrein. We gaan nu toch niet meer buiten zitten, al hebben we de hele dag erg geboft met het weer: het was droog en rond de twintig graden !

Verslag 8

Het was vanmorgen goed druk op de snelweg van Warwick, via de stad Birmingham, naar Ironbridge Gorge, maar rond de middag komen we aan bij ’s werelds grootste ijzercentra uit de 18de en 19de eeuw. Ironbridge Gorge werd een van de belangrijkste middelpunten van de Industriële Revolutie toen men ontdekte hoe ijzererts op goedkope steenkool in plaats van op houtskool kon worden gesmolten. Hierdoor werd ijzer populair voor de bouw van bruggen, schepen en gebouwen. Wij rijden eerst naar het Blists Hill Museum, een groot openluchtmuseum waar je kunt zien hoe de stad er honderd jaar geleden uitzag met onder andere een oude kolenmijn, een complete gieterij, enkele stoommachines, diverse winkeltjes, een school en de kerk.

Nadat we hier enkele uren hebben rondgewandeld rijden we naar een parkeerplaats vlakbij de Ironbridge waar we weer kunnen overnachten.

Hiervandaan is het slechts enkele minuten lopen naar het leuke centrum van de stad en zien we de oudste ijzeren brug ter wereld (1779) die de rivier Severn overspant.

Tegen vijven keren we terug naar onze mooie camper, waar we binnen gezellig een spelletje doen en Wim een heerlijke maaltijd kookt. Weer hebben we een prachtige dag gehad !

Verslag 9

Vandaag (maandag 26 mei) is het “Spring Bank Holiday”, een vrije dag voor de Engelsen. Hierdoor is het extra druk overal, maar kunnen we nu wél naar Powis Castle in Welshpool dat normaal pas woensdag z’n poorten opent. We bevinden ons nu in Wales, een streek met een eigen taal die overal op de borden te zien (maar niet te lezen !) is.

In de 13de eeuw was het kasteel aanvankelijk een fort om de grens met Engeland te bewaken. Tegenwoordig wordt het gedeeltelijk bewoond door de familie Powis, die vanwege de privacy niet wil dat er in het gebouw gefotografeerd wordt. Vanbinnen ziet alles er erg luxe maar ook heel donker uit met heel veel portretschilderijen.

(Enkele  “illegale” foto’s)

Het landgoed rond Powis behoort tot de beroemdste van Engeland  met uitgehouwen terrassen versierd met beelden en natuurlijk heel veel bloemen, planten en bomen.

Voor het eerst hebben we overdag te maken met regen, dus we besluiten al vroeg op een parkeerplaats, waar je ook mag overnachten, te gaan staan in het centrum van Welshpool en de middag in de camper door te brengen.

Dennis komt aanzetten met enkele kleine flesjes Ierse whiskey waarmee we een proeverijtje houden en ook komt het spel Carcassonne weer op tafel. Ook al is het weer wat minder, wij vermaken ons toch wel !

Verslag 10

Het is vandaag een regenachtige dag, maar ook in Nederland is het nu slecht weer. Toch trekken we weer verder en is het mooi rijden door het Welse landschap waar de heuvels overgaan in bergen en we zelfs een helling krijgen van twintig procent, waar de camper gelukkig totaal geen moeite mee heeft !  We wanen ons haast in Noorwegen en zien de eerste grote waterval. We stoppen bij Dolgellau, in dit marktstadje hebben de huizen allemaal een lokale, donkere steensoort waardoor het met dit weer erg somber aandoet.

Ook nu rijden we niet lang door en stoppen begin van de middag bij Shell Island Campsite in North Wales vlakbij de plaats Harlech, behorend bij Snowdonia National Park. Het is een gigantische grote kampplaats op een schiereiland met duinen en natuurlijk aan zee. Ook hier is het weer goed druk, het blijkt dat de scholen de hele week vakantie hebben en we moeten dan ook minimaal voor twee nachten boeken. We mogen zelf een plek uitzoeken (zolang je maar vijftien meter van je buren afstaat !) en kijken uit op de Cardigan Baai.

Er staat een harde zuidwesten wind en diverse tenten gaan plat of staan flink te schudden.

Voor morgen wordt er beter weer voorspeld en gaan we de camping wel verder verkennen, nu verblijven we weer binnen in de camper, ook buiten koken is nu geen optie ! 

Verslag 11

Het hefbed in de camper, dat overdag omhoog gaat, ligt prima en we hebben vanmorgen dan ook heerlijk uitgeslapen, we blijven immers nog een dag op de kampplaats staan.

Na het ontbijt komt de zon tevoorschijn en kunnen we naar buiten.

Nadat ik de mannen gekortwiekt heb pakken we, voor het eerst deze reis, onze fietsen.

De camping is zo groot dat je uren nodig hebt om deze lopend te bekijken. Overal verspreid zien we plekjes waar je kunt kamperen, in de bossen, beschut, op open veld of met uitzicht op zee. We stoppen bij de duinen waar je heerlijk kunt wandelen en bij zee zien we een enkeling die zich in het koude water waagt.

Ook een leuk haventje hoort bij de kampplaats, je moet hier wel een kimkiel onder je zeilboot hebben, want met eb staat de rivier zo goed als droog.

Tientallen mensen zijn met een hengeltje of schepnet krabben aan het vangen, hier blijkbaar een geliefde bezigheid.

Helaas waait er nog steeds een harde, koude wind, dus doen we de luifel uit met de zijkant eraan zodat we buiten een spelletje kunnen doen.

Tegen zevenen zitten we toch weer binnen te eten, de zon is achter de wolken verdwenen, waardoor het meteen weer koud aanvoelt !

Verslag 12

We hebben te maken met heel onstuimig weer: gisteravond begon het hard te regenen en vanmorgen werden we wakker van de harde wind, kracht zes, zelfs onze zware camper schudde nog.  Er zijn weer enkele tenten omgewaaid en menigeen ziet er ontredderd uit door het slechte weer en breekt alles af. We kunnen echter nog niet vertrekken van de kampplaats want het wordt vloed en de enige toegangsweg komt dan onder water te staan.

(Onze luxe camper heeft zelfs een energiezuinige “afwasmachine”!! )

Pas tegen half één is de weg weer vrij en staan we in file om weer naar het “vaste land” te gaan. Op zo’n zeven kilometer afstand staat in Harlech een middeleeuws fort: Harlech Castle dat we willen bekijken, maar alle parkeerplekken rond het kasteel zijn vol, waarschijnlijk vanwege Hemelvaartdag. Het blijft dus bij een foto op afstand !

Het volgende doel is IJechwedd Slate Caverns in Blaenau Ffestiniog (die Welse taal is écht niet uit te spreken !), hier werd vroeger veel leisteen gewonnen, wat je via een rondleiding in de groeven nog kunt bekijken, maar ook hier zijn vandaag lange wachttijden vanwege de vrije dag. We besluiten verder te gaan en maken een prachtige rit door het Snowdonia National Park waar we weer verrast worden met mooie watervallen, snelstromende riviertjes en veel hoogteverschil.

Helaas is de regen weer spelbreker dus stoppen we tegen vieren op een parkeerplekje in het park met uitzicht op de heuvels en enkele schapen. We nemen de planning voor de komende dagen door en boeken vast de overtocht naar Ierland voor morgenavond, op Wims verjaardag. Daarna wordt natuurlijk de tafel weer uitgeklapt zodat we een spelletje kunnen doen. Buiten loeit de wind weer om de camper, maar wij zitten heel comfortabel in ons mooie huisje !!

Verslag 13

Het heeft de hele nacht geregend en hard gewaaid en vanmorgen ziet alles er dan ook nat en triest uit, maar terwijl we het laatste stuk door het ruige Snowdonia N.P. rijden begint het op te klaren en tegen de tijd dat we in Conwy aankomen schijnt de zon.

De middeleeuwse stad Conwy heeft een mooi kasteel en nog een prachtige stadsmuur met zelfs één en twintig torens en drie poortgebouwen, waar we met de camper maar net doorheen kunnen.

We lopen een stukje over de muur en verkennen dan de restanten van het kasteel met z’n acht torens die we allemaal beklimmen.

Aan de kade is het gezellig druk met “krabbenvangers”, vissers en toeristen.

Hier staat ook het kleinste huis van Engeland dat slechts drie meter hoog is.

We vinden  een leuk restaurantje waar we Wim’s verjaardag vieren met een biertje en een heerlijke maaltijd.

Bij terugkomst bij de campers heeft Dennis een bekeuring van vijftig pond op de ruit zitten: z’n Renault stond op een verkeerde plek, iets wat niet duidelijk aangegeven stond. We zijn meteen naar een postkantoor gegaan om de boete te voldoen, zodat we “slechts” de helft hoefden te betalen. We gaan op weg naar Holyhead waar we vanavond om kwart over tien overvaren, maar nemen iets ervoor een afslag naar een parkeerplaats aan het water waar we geruime tijd van het zonnetje genieten.

Tegen half acht parkeren we onze auto bij de terminal van Stena Line en hier staan we nu te wachten tot we kunnen overvaren. Het wordt een lange avond want we komen pas na half twee vannacht aan in Dublin. Daar gaan we dan op een parkeerplek staan om te overnachten en zullen we wel flink moe zijn !

Verslag 14

De overtocht naar Ierland is prima verlopen, wel hebben we alle drie een pilletje tegen zeeziekte genomen want je voelde de boot echt wel heen en weer gaan. Het was erg rustig aan boord: op één dek stonden helemaal geen voertuigen en het lage dek was maar half vol, wij waren zelfs de enige met een camper. Het was natuurlijk ook een late afvaart, maar we waren honderd vijftig pond per voertuig duurder uit geweest wanneer we ’s middags overgevaren waren, dan maar een keer laat naar bed ! Eenmaal in Ierland hoefden we nog maar vijf kilometer te rijden om op een parkeerplek te komen waar we prima geslapen hebben. Vanmorgen hebben we eerst uitgebreid boodschappen gedaan al duurde het even voor we een supermarkt hadden gevonden waar we de camper kwijt konden, daar zijn ze hier niet echt op ingesteld. Daarna zijn we snel Dublin uitgereden, geen van ons had de behoefte om deze stad te bekijken. In plaats daarvan hebben we een stuk door de, zuidelijk van Dublin gelegen, Wicklow Mountains gereden over de Military Road die regelmatig erg smal was en door het meest verlaten en ruigste gebied van county Wicklow voert.

We eindigen bij de plaats Glendalough, “het Dal van de Twee Meren”, dat tussen steile beboste hellingen ligt en één van de sfeervolste kloosterruïnes van Ierland herbergt.

We maken een wandeling naar het Upper Lake, hier bevinden zich een waterval en de restanten van een oude kerk.

Bij het Lower Lake ga je door een dubbele stenen boog om dan uit te komen bij een oud kerkhof met een dertig meter hoge “round tower”.

Ook zie je hier de restanten van een kathedraal uit de 10de eeuw en het kleine Priests’ House.

We overnachten op de parkeerplaats van Glendalough en krijgen hier voor het eerst te maken met midges, kleine zeer irritante vliegjes die flink kunnen steken. We staan dan ook aan een beekje en alles is hier moerassig en daar zijn midges dol op !

Verslag 15

Nu we in Ierland zijn kunnen we weer betalen met euro’s, ook hebben we niets meer van doen met yards en miles maar wordt alles weer keurig weergegeven in kilometers. We rijden vanmorgen nog een tijdje door het prachtige gebied van Wicklow en gaan dan langs de oostkust naar Ferrycarrig, ten noorden van Wexford, waar we het Irish National Heritage Park bezoeken.

Dit openluchtmuseum geeft met bospaden naar boerderijen, kapellen en begraafplaatsen een intrigerend beeld van de oude geschiedenis van Ierland.

In Wexford lukt het ons om LPG te tanken (Wim was verplicht handschoenen aan te trekken),  iets wat bij lang niet elke pomp verkrijgbaar is, maar wat we wel nodig hebben voor onze koelkast, boiler en om te koken.

Nadat we nog even gestopt zijn bij Johnstown Castle rijden we naar Rosslare Point waar we, redelijk uit de wind, op een camperplaats gaan staan.

De zon schijnt regelmatig en het is rond de achttien graden (een mooie temperatuur voor Ierland !) dus besluiten we te barbecueën.

Pas tegen half negen verhuizen we naar binnen, dan is het ook echt te koud om nog buiten te blijven !  

Verslag 16

Vanmorgen zijn we nog even naar het strand gelopen bij Rosslare Point, het is prachtig weer, alleen die harde koude wind maakt het minder aangenaam.

Bij Kilmore Quay, waar we een uurtje later aankomen, zijn ze zelfs aan het zwemmen in zee en liggen de mensen te zonnen op het strand.

Wij lopen echter met een vest aan naar de haven waar ze volop bezig zijn zakken vol schelpdieren uit te laden vanuit de vissersschepen, om deze vervolgens naar grote koelhuizen te brengen in het dorp.

We rijden verder naar Tintern Abbey, een cisterciënzer abdij, al gesticht rond 1200, waar nog grote gedeeltes van overeind staan.

Rondom de gebouwen ligt een groot terrein met een stuk bos waar we een tijd rondgewandeld hebben.

Het was geen probleem dat we op het grote groene parkeerterrein blijven overnachten, dus hebben we nadien onze stoelen buiten gezet en in de zon een potje Carcassonne gespeeld. Tegen zessen verhuizen we toch naar binnen, weer is de harde koude wind de spelbreker !

(Vandaag is Dennis de kok !)

Verslag 17

We hebben vanmorgen Hook Peninsula verkend, een schiereiland met oude ruïnes en stille dorpen.

In Slade staat het restant van een 15de-eeuws kasteel aan de rand van de kleine haven en helemaal in het zuiden in Hook Head staat de oudste werkende vuurtoren ter wereld (1172) aan de ruige kust. 

Via Duncannon  en het mooie plaatsje Ballyhack rijden we naar New Ross, waar een reconstructie van een vrachtschip ligt dat tijdens de Grote Hongersnood (1845-1848) emigranten naar Amerika bracht. Helaas zijn er net twee bussen met toeristen gearriveerd zodat het schip helemaal vol is, dus bekijken we de driemaster alleen van de buitenkant.

We rijden alvast een stuk richting Cashel waar we een vesting willen bekijken, maar stoppen voor die tijd bij the Apple Farm, een camping bij een boerenbedrijf waar onder andere appels geteeld worden. Bij aankomst krijgen we een fles eigen bereide appelsap en we kunnen in de bongerd gaan staan.

Helaas is het geen weer om buiten te zitten en verblijven we de rest van de dag in ons knusse “huisje” !

Verslag 18

De morgen begon zonnig en we hebben voor het eerst buiten ontbeten en zijn pas laat vertrokken van de kampplaats, met verse aardbeien en enkele pakken appelsap allemaal gekocht bij de boerderij.

De Ieren leefden vroeger vrij geïsoleerd en waren bang om aangevallen te worden door onder andere de Vikingen en de Engelsen, daarom werden er veel forten, kastelen en ronde torens gebouwd vaak met een grote muur eromheen.

Vandaag hebben we eerst de Rock of Cashel bekeken: een op een rots gebouwde vesting die al stamt uit de vierde eeuw en meer dan duizend jaar het symbool was van de wereldlijke en geestelijke macht. Later in 1647 kwam er een belegering en pas eind 18de eeuw werd het complex verlaten.

Ook in Cahir, zo’n twintig kilometer verderop, staat een kasteel aan de rivier de Suir, daterend uit de 13de eeuw en vaak gebruikt als filmdecor.

Nadat we ook hier alle vertrekken en torens van het fort bekeken hebben rijden we nog een uurtje om tegen vijven uit te komen bij een ruime parkeerplek naast een begraafplaats (lekker rustig !) aan de rand van Cork. Het is inmiddels druilerig weer, we hebben op de camping alle faciliteiten gebruikt (douchen, water tappen en lozen) dus maakt het nu niet uit waar we staan, we zijn helemaal zelfvoorzienend en buiten zitten doe je nu toch niet !      

Verslag 19

Ik heb vandaag (5 juni) een heel leuke verjaardag gehad, al leek deze eerst in het water te vallen !

We reden naar de havenplaats Cobh om daar de “Titanic Experience” te bekijken, maar deze bleek volgeboekt tot vier uur zodat we vijf uur moesten wachten ! 

Dat duurde ons te lang dus na een wandeling door het stadje zijn we  naar Midleton gereden om daar een rondleiding en proeverij te doen bij de bekendste whiskey stokerij van Ierland: Jameson. Helaas kwamen we onderweg in een lange file te staan en lukte het niet om alvast online te boeken. Eenmaal daar aangekomen was de parkeerplaats helemaal vol, maar uiteindelijk hebben we een plekje gevonden voor beide voertuigen en kunnen we hier blijven overnachten. Gelukkig ging vanaf dat moment alles perfect: nadat we in de camper geluncht hadden hebben we om twee uur een  interessante rondleiding door de distilleerderij gehad, waarbij je ook enkele whiskey’s kon proberen.

Aansluitend namen we nog een extra proeverij van speciale Ierse whiskey’s. die prima smaakten. Dit was een traktatie van Dennis !

(Dennis heeft nog een vest gekocht van Jameson whiskey).

Nadien hebben we een spelletje in de camper gedaan met een glaasje bubbels erbij tot we tegen zevenen naar een restaurant zijn gelopen waar we een heerlijke maaltijd hebben genuttigd !

Verslag 20

We zijn vanmorgen in een half uurtje teruggereden naar Cobh want we wilden de “Titanic Experience” toch wel graag zien. Gisteren hadden we al een boeking gedaan voor elf uur vanmorgen, maar bij aankomst bleek dat ik de verkeerde toer geboekt had, namelijk een rondleiding door de stad, echt iets voor ons. Helaas kon het niet geannuleerd worden en de “goede” toer begon om half één, dus hebben we een uur naar allerlei verhalen geluisterd en weten nu véél meer over, onder andere, de Titanic.

In 1912 was het in Cobh de laatste stop voor het grote schip naar Amerika zou varen, waar het nooit aangekomen is omdat het gezonken is nadat het tegen een ijsschots was gevaren. Drie jaar later is er een gelijkwaardig schip, de Britse Lusitania, tijdens de Eerste Wereldoorlog vertrokken uit Cobh en even later door een Duitse onderzeeër beschoten. Vissers uit Cobh hebben een deel van de opvarenden kunnen redden en meegenomen naar hun plaats, iets wat nog altijd overal herdacht wordt.

De “Titanic Experience Toer” viel ons een beetje tegen al was het wel leerzaam.

Er ligt vandaag een groot cruiseschip in de natuurlijke haven van Cobh en het is overal dan ook weer goed druk. Tegen tweeën verlaten we de plaats en rijden naar Kinsale, één van de mooiste stadjes van Ierland met z’n leuke gekleurde huisjes.

Nadat we er een tijdje rondgelopen hebben gaan we naar het vlakbij gelegen stervormige bolwerk: Charles Fort. De Engelsen bouwden het fort in 1670 om de haven van Kinsale te beschermen tegen aanvallen vanuit zee. Tot 1922, toen de Britse strijdkrachten de stad verlieten, behield het fort zijn militaire functie.

We hebben onze voertuigen hier geparkeerd om te overnachten en natuurlijk de restanten van het fort bekeken.

Zelfs vanuit de camper kijken we nu op de muren en de ruige zee !

Verslag 21

Ierland is wat oppervlakte betreft ruim anderhalf keer zo groot als Nederland, maar heeft slechts ruim vijf miljoen inwoners. De streek waar we nu rondtrekken, het zuidwesten, is dunbevolkt maar wel, of juist daarom, heel mooi. Nadat we vanmorgen even gestopt zijn bij de ruïne van Timoleague Abbey gaan we naar Dromberg waar een mooie steencirkel te zien is.

Regelmatig komt de zon tevoorschijn, maar ook krijgen we af en toe ineens te maken met een flinke regenbui. Ook in Holland en in een groot deel van Noord-Europa is het al enkele weken onbestendig weer en dan is het in Ierland natuurlijk ook regenachtig.

De Dromberg Stone Circle, met een doorsnee van negen en een halve meter, dateert uit 150 jaar v. Chr. en bestaat uit zeventien rechtopstaande stenen.

Vlakbij zijn de restanten van twee “woningen” te zien en ook stroomt er een beekje met daarbij een soort kookplaats uit de steentijd: met behulp van hete stenen uit de haard werd water in de vuurplaats verhit en zodra het water kookte werd het vlees toegevoegd. 

Vervolgens maken we een prachtige rit naar de zuidwestelijkste punt van Ierland: Mizen Head met z’n steile, vaak door stormen gegeselde kliffen en op de punt een “signal station”, een soort vuurtoren.

Daar aangekomen wandelen we over een lange voetgangersbrug vanwaar je uitzicht hebt op de rotsen en het water onder je.

Er staat weer een harde koude wind en we waaien haast van de rotsen af, maar het was zeker de moeite waard om daar rond te lopen.

Ook hier mag je weer blijven staan op de parkeerplaats en voor de vierde nacht op rij overnachten we gratis, dit keer met een mooi uitzicht op de open zee !

Verslag 22

We werden vanmorgen wakker met bewolkt, grauw weer en helaas blijft dit de hele dag zo, waardoor alles natuurlijk minder mooi lijkt. We verlaten het schiereiland en rijden naar Bantry House, mooi gelegen aan de Bantry baai waar vandaag druk gezeild wordt.

Het huis wordt nog altijd gedeeltelijk bewoond, waardoor er  weer enkele “illegale” foto’s genomen worden. (Er staan overal persoonlijke spullen dus willen ze niet dat er gefotografeerd wordt !) Vooral de blauwe eetkamer is erg mooi.

Ook ligt er een grote tuin omheen waar we even rondlopen.

Daarna maken we een rondrit over het schiereiland Beara een ruig, bergachtig gebied met veel rotsen.

Nadien stoppen we in Kenmare, hier is weer een prehistorische stenen cirkel te zien, dit keer staan er vijftien in het rond met in het midden een platte steen waar vermoedelijk mensenoffers werden gebracht.

Van het plaatsje zelf zien we niet veel want we verblijven anderhalf uur bij een wasserette, er moest nodig gewassen worden maar je hebt met dit weer ook een droger nodig en deze is hier aanwezig.

Pas na vijven vertrekken we weer en rijden dan nog zo’n tien kilometer naar een overnachtingsplek (weer gevonden via Park4Night), een eindje buiten de stad, want in Kenmare is er nergens een mogelijkheid om te overnachten, zelfs geen camping ! We komen uit bij een parkeerplek in het bos behorend bij Bonane Heritage Park. Ook hier zijn weer overblijfselen te vinden uit de steen-, brons- en ijzertijd. We maken een wandeling van twee kilometer, gedeeltelijk bergopwaarts en komen zo langs diverse “oude stenen”.

Eenmaal weer terug bij de camper komt de eigenaar nog even bij ons binnen een whiskey drinken, hij is alleen erg moeilijk te verstaan, Iers is toch anders dan de Engelse taal ! Tegen schemertijd komen er ineens enkele herten uit het bos gelopen !

Verslag 23

Vanmorgen zijn we begonnen aan de befaamde rondrit: Ring of Kerry, een toeristische weg over het Iveragh schiereiland. Helaas laat ook vandaag het weer ons in de steek en is het zwaar bewolkt, slechts veertien graden met natuurlijk weer een harde westenwind.

Van Kenmare rijden we via Sneem richting Waterville, maar onderweg nemen we een afslag naar het Staigue Fort, een goed bewaard fort van gestapelde stenen uit de ijzertijd.  De weg ernaartoe is erg smal en regelmatig moeten wij, of de tegenligger, uitwijken.

Nadat we in de regen het fort bekeken hebben rijden we dezelfde smalle weg zonder problemen terug.

We vervolgen de route en komen regelmatig langs de zee met uitzicht op z’n vele eilanden en mooie strandjes.

(Overal langs de kant van de weg zie je struiken met wilde fuchsia’s)

Maar het mooiste zijn toch wel de “Kerry Cliffs” (in de buurt van Portmagee), spectaculaire kliffen die hoog oprijzen uit zee waar we na een pittige wandeling aankomen en ook haast weer weggeblazen worden.

Nadien rijden we  niet lang meer en stoppen tegen vieren iets voorbij Cahersiveen bij een inham langs een rustige weg midden in de natuur met uitzicht op een kudde schapen.

Rond zevenen zie ik ineens een prachtig dier vlak naast onze camper staan, het blijkt een boommarter te zijn. Helaas staat deze er niet scherp op omdat ik de foto van binnenuit gemaakt heb en hij maar heel even te zien was ! 

Verslag 24

We zijn nog steeds bezig met de rondrit “Ring of Kerry” alleen hebben we er vandaag gelukkig beter weer bij.

Iets voorbij Glenbeigh bevindt zich de Kerry Bog Village, een veendorp waar een aantal cottages uit de 19de eeuw zijn nagebouwd.

Hier zien we ook een Ierse wolfshond (de grootste hondensoort  ter wereld), die rustig op iedereen afstapt.

Omdat we per ongeluk een verkeerde afslag nemen komen we op een heel smalle, steile weg terecht die uitkomt bij een prachtige baai.

We vervolgen onze weg naar het Killarney National Park, dit schitterende landschap met drie meren is één van de populairste toeristengebieden van Ierland, iets wat we later op de dag merken.

Allereerst lopen we naar Ross Castle dat mooi aan het water staat, een eindje verderop is de achttien meter hoge Torc Waterfall zeker een stop waard, waar we na een mooie wandeling door het bos uitkomen.

Daarna gaat de weg langs de meren naar een mooi hoog uitkijkpunt: Ladies’View en hier begint de ellende. Het is heel druk in beide richtingen op de steeds smaller wordende weg, ook met veel bussen !

Het passeren wordt steeds lastiger en regelmatig moet de buitenspiegel ingeklapt worden en zit er echt maar enkele centimeters tussen een bus en onze camper.

Zo’n drie kilometer na “Ladies View” zetten we onze voertuigen op een kleine parkeerplek aan een meertje (Looscaunagh Lough) en gaan vandaag niet meer verder.

De stoelen gaan naar buiten en we genieten van het mooie uitzicht, later wordt er zelfs buiten gekookt en gegeten, dat was heel lang geleden !!

Verslag 25

We hebben een leuke gevarieerde dag gehad: eerst moesten we een stuk terugrijden door het Killarney National Park, maar nu was het vrij rustig op de weg en hadden we de tijd om de mooie omgeving goed te bekijken.

Daarna zijn we naar Gap of Dunloe gereden, ook behorend bij het park en hier hebben we een stuk gewandeld richting de kloof. Je kunt ook met een “jaunting car”, een tweewielig rijtuigje met een paard ervoor,  helemaal naar het eind van de gap gaan, maar wij kozen voor de “benenwagen”.

(Er was blijkbaar een “auto-ralley” aan de gang !)

Eenmaal terug hebben we bij Kate Kearney’s Cottage, een 19de eeuwse pub, voor het eerst deze reis een “guinness” geproefd.

In Killarney is ook een brouwerij en distilleerderij (Killarney Brewing & Distilling Co) dus na de lunch zijn we daar naar binnen gestapt. Er was op dat moment geen toer beschikbaar maar we konden de whiskey wel proeven.

Dennis heeft er twee verschillende flessen whiskey gekocht waar we later op de dag een proeverijtje  mee gedaan hebben, maar eerst rijden we nog via een mooie route naar Dingle, een vissersplaatsje op het gelijknamige schiereiland.

Het is er echter erg druk zodat we er zo weer weg zijn en naar een prachtige plek, vlakbij de vuurtoren van Dingle rijden, waar we gaan overnachten. We staan hoog op de kliffen en kijken uit op zee.

Nadat we eerst nog een mooie wandeling langs de rand van de kliffen hebben gemaakt is het dan tijd voor de proeverij, waarbij de Jameson whisky ook weer op tafel komt. Vanuit de camper hebben we een schitterend uitzicht op de zee en de grillige kustlijn, het is ons weer gelukt om een mooi plekje te vinden !

Verslag 26

Vandaag was het de hele dag druilerig weer, toen we nog even terugreden naar het vissersplaatsje Dingle regende het zelfs, waardoor we geen zin hadden om er rond te gaan wandelen. Ook een rondrit over het schiereiland heeft nu weinig zin, in plaats daarvan gaan we “kilometers maken” want de afgelopen dagen zijn we hemelsbreed niet veel verder gekomen.

Via Listowel en Tarbert gaan we richting Limerick, de op twee na grootste stad van Ierland, waar we (dus) langs rijden om iets verderop te stoppen bij Bunratty. Hier staat een mooi kasteel met een openluchtmuseum ernaast dat we morgen gaan bezichtigen. Nu zetten we er onze campers neer op de bijbehorende parkeerplaats en blijven hier overnachten. We bekijken hier enkele leuke winkels en zowel Wim als ik kopen er een nieuwe, waterdichte (!) zomerjas en Dennis een leuke Ierse trui. Wim is nog een tijdje aan het klussen: de kopjes rammelen een beetje in de camper (iets wat we in de vorige camper niet merkten omdat we voor in de cabine zaten tijdens het rijden), dus krijgen ze nu een vast plekje met rubber eronder.

Tegen de avond lopen we naar “the Creamery”, een pub waar je kunt eten en waar tevens iedere avond “live Irish music” te horen is. Hier brengen we enkele gezellige uren door en keren pas laat terug naar onze camper !

Verslag 27

We konden vanmorgen zo vanuit de camper naar het Bunratty Castle & Folk Park lopen en zijn begonnen bij het openlucht museum.

Hier zien we een getrouwe nabootsing van het Ierse plattelandsleven aan het eind van de 19de eeuw.

Er is een dorpstraat vol winkels, een school, een apotheek en natuurlijk een pub.

We kunnen zelfs een locale whiskey proeven (J.J.Corry) die uitzonderlijk goed smaakt.

Ook is er een politieagent om de orde te handhaven.

De meeste gebouwen komen oorspronkelijk ergens anders vandaan en zijn hier weer opgebouwd, maar het Bunratty huis staat nog steeds op z’n originele plek.

Binnen treffen we een dame die van alles weet te vertellen over het park, ze blijkt de vrouw te zijn van de Ierse zanger, gisteravond in de pub !

Nadat we er meerdere uren hebben rondgewandeld gaan we naar het grootse kasteel met z’n vier torens, gebouwd in de 15de eeuw.

Van buiten ziet het er robuust uit en moeilijk te veroveren, van binnen heeft het drie verdiepingen die luxe zijn ingericht met meubels uit de 16de eeuw.

Via heel smalle wenteltrappen komen we bovenin de torens waar de slaapvertrekken zijn, ook zien we een ingerichte keuken.

Pas tegen half drie zijn we terug bij de campers en rijden dan nog een uurtje richting de “Cliffs of Moher”. We zijn nu op een parkeerplaats met uitzicht op zee en slechts zes kilometer verwijderd van de kliffen die we morgen gaan bekijken !

Verslag 28

Na een korte rit kwamen we vanmorgen aan bij de parkeerplaats behorend bij de Cliffs of Moher waar het al vol stond met auto’s, campers en bussen. Ieder jaar komen er zo’n anderhalf miljoen mensen dit spectaculaire gedeelte van de westkust bekijken, wat gouden handel is voor de regio want je betaalt per persoon tien tot vijftien euro om het gebied te mogen bekijken. Langs de ruim twee honderd meter hoge kliffen loopt een acht kilometer lang wandelpad, maar de meeste toeristen (wij dus ook !) lopen slechts enkele honderden meters om de hoge rotsen te zien.

In het bezoekerscentrum is een korte, mooie 4D-film te zien en natuurlijk zijn er restaurantjes en winkeltjes aanwezig.

We rijden verder over de Wild Atlantic Way naar de Burren, wat in het Gaelic “rotsachtig land” betekent.

Dit uitgestrekte kalksteenplateau lijkt nog het meest op een maanlandschap en regelmatig stoppen we om de aparte gespleten stenen te bekijken.

In de loop van de middag begint het te regenen en zien we bij Ballyvaughan een wasserette en omdat ik vorige keer lang niet alles gewassen had verblijven we hier dit keer twee en een half uur. maar nu is dan ook alle kleding, beddengoed en de rest schoon en hoeven we ons daar de eerste weken niet druk om te maken. Ook kunnen we er water en diesel tanken en onze toilet legen.

Nadien rijden we nog maar enkele kilometers, want het is inmiddels half zes en stoppen middenin de Burren op een parkeerplek om te overnachten.

Rondom ons zien we de aparte kalkstenen gespleten rotsen in het verder verlaten landschap !

1erslag 29

We hebben vandaag (zondag 15 juni (Vaderdag)) nog geruime tijd doorgebracht bij de Burren en zijn eerst naar Ailwee Cave gereden. Hier bekijken we een mooie vogelshow en Dennis heeft zelfs nog even een valk op z’n hand.

Vervolgens gaan we de grotten in, waarvan er hier ontelbare zijn, ontstaan door regenwater dat door het poreuze gesteente sijpelt en onder het rotsplateau een heel grottenstelsel uitslijpt.

Nadat we nog even gestopt zijn bij het portaalgraf Poulnabronne Dolmen, daterend 2500-2000 v.C. rijden we verder over de Wild Atlantic Road via Galway richting Clifden.

Maar ruim ervoor stoppen we, tegen vijven, bij een leuke inham aan zee met de onuitsprekelijke naam Muckanaghederdauhaulia Pier waar we aan drie kanten uitkijken op het water.

Langzaamaan wordt het vloed  maar wij staan, zeker weten, hoog genoeg om geen natte voeten te krijgen !

Verslag 30

In Nederland is het al dagen prachtig weer met temperaturen rond de vijfentwintig graden, hier in Ierland ligt deze zo’n tien graden lager en komt er steeds een harde, koude wind uit het westen, vandaag met een kracht zes. Maar het is de hele dag droog en ook al laat de zon verstek gaan, toch hebben we weer een mooie route gereden door het gebied Connemara over de Wild Atlantic Road.

Heel apart was de “Sky Road” vanaf Clifden waar we van grote hoogte op de oceaan kijken.

Het gebied is dunbevolkt, je ziet hier meer schapen dan mensen, ook lopen er prachtige witte paarden (Connemarapony’s) rond.

Tegen drieën stoppen we bij een leuke plek aan zee met uitzicht op het vissersplaatsje Cleggan.

(Er liggen allemaal kwallen op het strand !)

We maken er een rustige middag van met een spelletje en een boek en hopen morgen de zon weer eens te zien !

Verslag 31

Gisteravond hebben we een proeverij gehouden met alle Ierse whiskeys die we onderweg hebben gekocht !

Vandaag zijn we weer actief geweest en zijn begonnen met een wandeling van een uur door het National Park van Connemara, gelegen in het hart van de gelijknamige streek. Het mooie gebied bestaat uit veengrond, meren en bergen.

Nadien hebben we Kylemore Abbey bezocht, dat er van buiten erg indrukwekkend uitziet, maar van binnen wat tegen valt.

Er behoort een grote ommuurde, victoriaanse tuin bij waar we even zijn wezen kijken, maar dit is aan ons niet besteed.

Nadat we kort gestopt zijn bij de Aasleagh Falls rijden we vervolgens een prachtige route door Mayo County langs het Killary fjord, hoge bergen en grote meren, we wanen ons regelmatig in Noorwegen.

Ook nu vinden we weer een prachtige overnachtingsplek, in de buurt van de plaats Louisburgh, met uitzicht op zee en enkele grillige rotsen, tevens is er op loopafstand een haven met een groot zandstrand  erbij.

De zon komt steeds meer tevoorschijn en we kunnen zelfs enkele uren buiten zitten in de beschutting van de camper.

Nadien houden we een prachtig uitzicht op het water vanuit ons huisje op wielen, vanwaar we ’s avonds zelfs drie dolfijnen spotten !

Verslag 32

We zijn vanmorgen gestart bij de Croagh Patrick, de heilige berg in Ierland, waar St.-Patrick in 441 n.C veertig dagen heeft gebivakkeerd om te vasten en voor de Ieren te bidden. Sindsdien maken talloze boetelingen blootsvoets de pelgrimage naar de top, een flinke klim van twee uur.

Wij bekijken hem van beneden af en zien het beeld van St-Patrick in de verte staan.

Aan de andere kant van de weg staat een ander beeld: Famine Memorial, een Nationaal monument voor de Grote Hongersnood rond 1850 waarbij meer dan een miljoen mensen stierven en een gelijk aantal emigreerde naar Amerika en Australië.

Vlakbij staat ook nog een restant van een oude abdij met een kerkhof, deze zien we in Ierland heel erg veel !

Via Westport en Newport rijden we naar Achill Island, het grootste Ierse eiland waar je via een brug komt. We rijden over de Atlantic Coast Drive en komen zo langs ruige kliffen, hoge bergen en verlaten heidegrond waar alleen schapen leven.

In de plaats Dugort stoppen we bij een restaurantje (An Dun) om te vieren dat we vandaag 45 jaar getrouwd zijn. Na een lekkere vismaaltijd rijden we nog even naar Slievemore, een dorpje dat tijdens de Grote Hongersnood verlaten is.

Op weg naar onze volgende overnachtingsplek zien we opeens een distilleerderij: Achill Distillery waar we natuurlijk stoppen.

We krijgen er een leuke rondleiding en mogen hun whiskey ook proeven, waarna we het gebouw verlaten met weer twee nieuwe flessen “levenswater”.

In Tonragee, net weer op het vaste land, staan we nu aan het water, bij een pier, waar zowaar een kraan is, zodat Dennis met gieters onze watervoorraad weer aan kan vullen.

Natuurlijk proosten we in de camper later nog met een glaasje bubbels op onze trouwdag !

Verslag 33

We werden vanmorgen wakker met zon dus hebben we heerlijk buiten ontbeten waarna we weer in de campers stappen om verder te trekken door het mooie, afwisselende Ierland.

Via Mulrany en Ballycroy gaan we naar Bangor Erris en vandaar gaat de Wild Atlantic Way ineens links in plaats van rechtsaf. We komen uit op een afgelegen schiereiland bij Doohoma op een prachtige plek met uitzicht op de zee en een mooi zandstrand waar ik nog een fijne strandwandeling maak.

We besluiten van het mooie weer te genieten en niet verder te trekken en maken alles alvast klaar voor een overnachting. Helaas komt er ’s middags steeds meer bewolking en hardere wind opzetten waardoor we met een vest aan buiten zitten, het lijkt zelfs of er regen op komst is terwijl het vandaag zo mooi zou worden. We pakken alles weer in en rijden richting Ballina en komen tegen vieren aan bij Cloghans waar we een prachtige plek aan het meer: Lough Conn vinden.

Inmiddels is de zon weer tevoorschijn gekomen en voor het eerst deze reis gaat Dennis het water in.

Ineens hebben we het weer wat we in Australië zo gewend zijn.

(Ik doe nog even een handwasje met water uit het meer.)

De barbecue gaat aan en we mogen hier zelfs een kampvuurtje maken. We kunnen tot laat in de avond buiten zitten en het koelt niet verder af dan naar zestien graden, de temperatuur die we normaal maximaal overdag hebben !

Verslag 34

Op veel plekken in Europa is het vandaag tropisch warm en Ierland doet ook een dagje mee met prachtig warm weer, al begon de dag met een regenbuitje.

We rijden zo’n honderd kilometer in noordelijke richting en stoppen rond half twee bij een pier aan zee gelegen tussen Ballyshannon en Coolmore.

Het blijkt een geliefde plek te zijn voor de lokale bevolking om te gaan zwemmen en de hele dag door is het een komen en gaan van zwemmers. Dennis wil natuurlijk ook het water in maar is binnen enkele seconden weer aan wal, hij vindt het zeewater veel te koud !

Voor de Ieren is dit waarschijnlijk één van de warmste dagen en zij zijn gewend aan deze temperaturen al hebben velen wel een soort surfpak aan en zwemmen er zelfs enkelen met handschoenen aan. We bekijken alles, in de schaduw van de camper, met veel interesse !

Tegen zessen komt er zelfs een bus met een saunacabine aanrijden waar even later een groepje dames instapt.

Er staat een flinke oostenwind die er voor zorgt dat het hier goed uit te houden is, wel zijn er veel irritante vliegen. Natuurlijk wordt er buiten gekookt en gegeten, in de camper is het nu veel te warm !

Pas laat op de avond wordt het rustig en hebben wij het haventje voor ons zelf !

Verslag 35

We hebben een heel gevarieerde dag gehad en zijn begonnen bij het indrukwekkende 15de-eeuwse Donegal Castle dat midden in de stad staat. Er zijn nog maar enkele vertrekken over in het robuuste huis en we staan dan ook vrij snel weer buiten.

We komen langs de plaats Killybegs waar we eindelijk onze lege LPG tank kunnen vullen (gelukkig hebben we twee tanks !), volgens de pompeigenaar zijn er maar veertien tankstations in Ierland waar ze LPG hebben. Het volgende dat we willen bekijken is Slieve League (Sliabh Liag), één van de hoogste kliffen van Europa. We parkeren onze campers bij het visitorcentre en gaan met een shuttlebus naar de uiterste punt waarvandaan je alleen verder kunt lópen.

De omgeving is werkelijk schitterend, zeker met het mooie weer dat we nu hebben. We klimmen nog een stukje omhoog en keren dan terug naar de shuttlebus.

Het is nog vrij vroeg in de middag dus rijden we door naar het kustplaatsje Glencolmcille, hier is een “Folk Village Museum” gevestigd.

Het is een klein openluchtmuseum met leuke huisjes waar het plattelandsleven van Donegal wordt uitgebeeld.

Vervolgens rijden we nog een klein stukje en komen dan uit bij Malin Beg, hemelsbreed zo’n vier kilometer verwijderd van Sliabh Liag, we staan op een prachtige hoge klif van een idyllische inham met uitzicht op zee.

Heel apart is dat onder de plek waar wij staan een open verbinding is met zee door een soort tunnel.

We kunnen nog geruime tijd heerlijk buiten zitten tot de wind ineens draait en vanuit zee komt. Gelijk wordt het fris en verhuizen we naar binnen, maar later wordt het toch weer aangenaam en maken we nog een lange wandeling over de kliffen.

Tot tien uur zitten we buiten, waarschijnlijk voorlopig voor het laatst want morgen is het gebeurd met het mooie weer, de aankomende dagen wordt het nog maar zestien graden met regen, helaas !

Verslag 36

Het heeft de hele nacht flink geregend en hard gewaaid en ook vandaag blijft het niet droog,  met zestien graden hebben we dan ook heel ander weer dan de afgelopen dagen. We volgen weer lange tijd de Wild Atlantic Road, onderweg andere camperaars groetend met handopsteken (wat door iedereen gedaan wordt) en rijden door afwisselend landschap: langs de grillige kust, dan weer door bosgebied en even later zie je grote verlaten zandstranden.

Maar ook komen we veel door veengebied dat ongeveer vijftien procent van het Ierse landschap bedekt. De hoeveelheid veen is enorm afgenomen doordat er nog steeds turf gestoken wordt dat gebruikt wordt voor brand- en meststof.

(We zien regelmatig veenpluis in het veenlandschap !)

Ierland is vrij dunbevolkt en daardoor is er voldoende ruimte voor vrijstaande huizen, hier zie je dan ook geen flatgebouwen of twee onder één kap woningen, maar ruime meestal witgeverfde huizen met grote ramen om zoveel mogelijk licht binnen te krijgen. In Dungloe stoppen we geruime tijd om boodschappen te doen zodat we weer bijna een week vooruit kunnen en gaan dan verder naar Horn Head, waar we tegen vijven halverwege de berg Droaghnamaddy een leuk plekje vinden met uitzicht op de plaats Dunfanaghy.

We verhuizen gelijk naar binnen want buiten verblijven is nu veel te koud. En later, terwijl Dennis en

ik bezig zijn met koken en het verslag, tikt de regen weer op het dak en horen we de wind loeien om de camper !

Verslag 37

Afgelopen nacht stonden we op honderd vijfenzestig meter hoogte met een wind van kracht vijf recht op de camper waardoor we, ondanks de stabiele poten, duidelijke trillingen voelden. Vanmorgen was het nog maar elf graden en hoger dan zestien wordt het vandaag ook niet.

Via een heel smalle slingerweg rijden we de berg weer af en stoppen even later bij Doe Castle, een 16de-eeuws kasteel dat mooi op een kaap boven Sheephaven Bay staat. 

Daarna rijden we een mooie route over de Fanad Peninsula om vervolgens naar Grianan Ailigh te gaan: een rond stenen bouwwerk daterend uit de vijfde eeuw v.Chr. met een doorsnee van drieëntwintig meter, gebouwd op een heuvel. Tijdens de rondrit van the Ring of Kerry hebben we een soortgelijk fort gezien.

We rijden nog een stukje door naar een volgend schiereiland: Inishowen en stoppen daar tegen vieren iets voorbij de plaats Greencastle. Met het bewolkte, gure weer is het toch duidelijk overal minder mooi. Het plekje waar we terecht komen is echter niet verkeerd, met uitzicht op  zee aan een strandje. We staan nu al voor de twintigste dag op rij, zonder kosten, op een mooie locatie ergens in de natuur net zoals we dat vorig jaar in Noorwegen deden !

Verslag 38

Vanaf het vissersdorp Greencastle, waar ook werkelijk een groen kasteel staat, zijn we naar Londonderry (vaak gewoon Derry genoemd), gereden.

Ineens bevinden we ons in Noord-Ierland dat bij het Verenigd Koninkrijk hoort en staat alles weer aangegeven in miles en ponden. Derry is de enige nog geheel ommuurde stad van Ierland, de wallen zijn acht meter hoog en op sommige plaatsen negen meter dik.

Wij zijn helemaal rondgewandeld over de muur en zagen onderweg diverse kerken.

In de St. Columb’s Cathedral waren allerlei exposities te zien, onder andere over de Tweede Wereldoorlog.

We vonden de stad erg tegen vallen en hadden het vrij snel bekeken (wij zijn nu eenmaal geen stadsmensen !)  en zijn vervolgens richting de Causeway Coast gegaan. Hier stoppen we bij de oudste distilleerderij ter wereld: Old Bushmills Distillery. De vergunning dateert van 1608, maar waarschijnlijk werd er toen al minstens twee honderd jaar whiskey gestookt.

Natuurlijk proeven we hier weer enkele soorten “levenswater” om er vervolgens twee verschillende flessen van te kopen.

In de Main Street van het stadje Bushmills is een parkeerplaats naast een stromend riviertje waar camperaars mogen overnachten, dus na de proeverij zetten we hier onze campers neer !

Verslag 39

Gisteren en vandaag (24 en 25 juni) zijn voor Nederland historische dagen want voor het eerst in de geschiedenis  is hier de NAVO-top bijeen in Den Haag voor een heel belangrijke bespreking waar een voorbereiding van anderhalf jaar aan vooraf ging. Zevenentwintig duizend politieagenten zijn aanwezig om te zorgen dat alles zonder problemen verloopt.  Gisteravond waren twee en dertig regeringsleiders met hun partner uitgenodigd  bij de koning en koningin in Paleis Huis ten Bosch waar Willem Alexander en NAVO-leider Mark Rutte een prima speech hielden. Vandaag zijn alle lidstaten overeengekomen om voortaan vijf procent van hun bruto binnenlands product uit te geven aan defensie, iets wat een eis was van president Trump, om zo opgewassen te zijn tegen onder andere Rusland. Natuurlijk volgen wij dit alles op de voet !

Vandaag zijn we verder gegaan met het bekijken van de bezienswaardigheden langs de Causeway Coast. Als eerste rijden we naar de spookachtige ruïne van Dunluce Castle hoog gelegen op een steile klip, daterend uit de 13de eeuw.

Vervolgens gaan we naar de Giant’s Causeway, dat op de Werelderfgoedlijst staat en daarom druk bezocht wordt. Wij kunnen er onze camper niet kwijt en rijden terug naar Bushmills, waar we overnacht hebben, en gaan van daar uit met een shuttlebus weer naar de plek waar veertig duizend bizarre, regelmatig geordende basaltblokken aan de kust liggen.

We wandelen langs en over de apart gevormde rotsblokken en keren dan, met busvervoer, terug naar Bushmills. Er is namelijk nog meer te zien langs de kust, ten oosten van Ballintoy is een vreemde attractie: de Carrick-a-rede Rope Bridge. Deze brug van planken en touwen hangt vijf en twintig meter boven zee en schommelt zodra je erop stapt.

Natuurlijk willen wij hier overheen lopen en na een wandeling van een kwartier komen we bij de touwbrug die een kloof van twintig meter overspant om bij een eilandje uit te komen waar veel vogels nestelen.

Nadien rijden we nog een klein stukje en stoppen bij een prachtige plek waar we gratis mogen overnachten, met uitzicht op de oceaan en een klif waar restanten van het 16de-eeuwse Kinbane Castle liggen !

(Dit bruidspaar moest een eind lopen om hun trouwfoto’s te kunnen maken !)

Verslag 40

“The Dark Hedges” is een groep van honderd vijftig beukenbomen, geplant in 1775 aan twee kanten van een laan naar een Georgisch huis vlakbij de plaats Stanocum. Deze bomen zijn natuurlijk gigantisch gegroeid en vormen een soort boog over de weg. Er is een scene opgenomen voor de film Game of Thrones (On the King’s Road) waardoor er tegenwoordig extra veel mensen op af komen. Ook wij zijn wezen kijken en hebben over de weg, die afgesloten is voor verkeer, gelopen.

Vervolgens rijden we naar het Glenariff Forest Park, waar je prachtig kunt wandelen door dichte bossen, over steile hellingen en langs drie watervallen. Het is één van de negen “glens” van Antrim, een soort kloof, uitgesleten door rivieren.

We doen  twee uur over de mooie wandeling die tijdens het eerste gedeelte alleen maar bergafwaarts gaat. Na een eetpauze, buiten bij een leuk restaurantje halverwege de route, volgt het vermoeiende deel omhoog, maar het was de moeite zeker waard.

We rijden landinwaarts naar Lough Neagh, het grootste meer van Groot-Brittanië (400 km2) en staan nu in de buurt van een haventje en een pub (Battery Bar) aan het water.

We betalen tien pond aan de eigenaar van de bar voor de overnachting, maar krijgen er tegelijkertijd een tegoedbon voor die te besteden is in de pub, waar we dus een biertje gedronken hebben !

Verslag 41

Vandaag hebben we zo’n druilerige dag met zwaarbewolkt weer en regelmatig een bui, geen weer om iets te ondernemen. Het was de bedoeling om naar een openluchtmuseum te gaan maar daar hebben we nu niets te zoeken, dat stellen we uit tot morgen. De enige stop die we vanmorgen gemaakt hebben was bij het Ardboe Old Cross aan het meer waar we vannacht stonden, maar deze stelde niet veel voor.

We rijden vast naar de plaats Omagh en parkeren onze campers bij Het Mellon Country Inn vanwaar we morgen binnen vijf minuten op de plaats van  bestemming kunnen zijn. We maken er een echte “spelletjes-dag” van en ook is er tijd voor enkele klusjes.

We zijn nog altijd ontzettend blij met onze nieuwe camper en de grote leefruimte die we hebben, als we nu nog met onze oude camper op reis waren hadden we, zeker weten, veel ergernis gehad vanwege de beperkte ruimte, vooral omdat we deze trip zoveel binnen moeten huizen. Voor morgen is er gelukkig zonnig weer voorspeld ! 

Verslag 42

Het Ulster-American Folk Park bij Omagh is een echte aanrader. Dit openlucht museum vertelt het verhaal van de twee miljoen mensen uit Ulster, een gebied in Noord-Ierland, die in de 18de en 19de eeuw naar Amerika vertrokken vanwege de slechte omstandigheden in hun thuisland.

We zien armoedige huisjes van Ieren waar gekostumeerde gidsen uitleg geven,

komen door een winkelstraat en vervolgens gaan we via de scheepswerf aan boord van het schip dat ons naar “Amerika” brengt.

Voor- en tegenspoed komen aan bod in dit uitgebreide park.

Daar aangekomen staan er originele, historische Amerikaanse huizen uit de 18de en 19de eeuw en ook hier worden weer mooie verhalen verteld door verklede vrijwilligers.

We brengen er ruim drie uur door voordat we verder trekken richting de oostkust. Via Armagh, waar we onze levensmiddelen weer aanvullen, rijden we naar Newry en iets voorbij Warrenpoint zetten we onze campers neer op een kleine parkeerplaats in de heuvels met uitzicht op het water van Carlingford Lough.

De zon komt af en toe tevoorschijn maar het is helaas te fris om buiten te zitten, iets wat in grote delen van Europa wel anders is, daar blijft iedereen binnen omdat het buiten te heet is !

(Het is weer tijd voor de kapper !)

Verslag 43

Toen we gisteren op weg waren naar onze overnachtingsplek moesten we zo’n vijf kilometer rijden over een heel smalle weg waar je elkaar echt niet kon passeren. Gelukkig kwamen er ook geen tegenliggers maar wél hebben we diverse krassen op de camper opgelopen door afgeknapte, scherpe bramenstruiken die tegen de zijkanten aankwamen. Wim is vandaag nog een tijdje aan het poetsen geweest en heeft de meeste strepen weg kunnen werken. De camper is trouwens van buiten hartstikke vuil en ziet er niet uit, maar over twee weken zijn we weer thuis en dan krijgt hij wel een grote schoonmaakbeurt. Vandaag hebben we lange tijd de “Mourne Coast” gevolgd maar deze viel ons erg tegen, wat waarschijnlijk ook met het weer te maken had.

Er was voor vandaag prachtig weer voorspeld maar de zon is maar sporadisch te zien geweest. Aan de haven van Ardglass hebben we lunchpauze gehouden en daarna zijn we nog doorgereden naar Kilclief, waar we een leuk plekje aan zee vonden, bij Strangford Lough, om de nacht door te brengen.

Terwijl we daar buiten zaten kwamen er verschillende locals langs die de zee in gingen voor hun dagelijkse zwemsessie. De meesten kwamen ook een praatje maken: het zeewater is nu twaalf graden wat voor hen al heel wat is, ’s winters zwemmen ze in water van zes tot acht graden ! Het was de bedoeling om te barbecueën maar ineens wordt het mistig en koud dus verhuizen we naar binnen en wordt daar ook gekookt.

Pas tegen achten komt de zon nog even tevoorschijn, het weer in Ierland is onvoorspelbaar !

Verslag 44

Vanmorgen hebben we bij Strangford de pont genomen naar het schiereiland Ards Peninsula waar het Mount Stewart House staat.

Dit statige 19de-eeuwse huis wordt nog steeds gedeeltelijk bewoond, maar er zijn toch vele mooie vertrekken te bekijken.

Er liggen ook prachtige tuinen om het gebouw heen, maar “mijn mannen” zijn daar niet in geïnteresseerd.

We rijden verder naar Belfast, niet om de stad te verkennen, maar om de geschiedenis van de Titanic in het Titanic Quarter te beleven.

Dit gedoemde schip, dat bij haar eerste reis in 1912 op een ijsberg liep, werd in de haven van Belfast gebouwd. Hiervoor moest eerst een heel nieuw droogdok gemaakt worden.  In het Titanic Quarter wordt de hele geschiedenis belicht van het dok, de bouw van het schip, de route van de Titanic, de hulp van diverse schepen tijdens de ramp en later het terugvinden van het wrak.

Alles bij elkaar is het een heel interessante beleving en we zijn dan ook zeker twee uur in het gebouw aanwezig. Nadien rijden we via Carrickfergus, waar een kasteel op een klif aan de haven staat, door naar Whitehead en gaan daar op een gratis parkeerplaats aan zee staan.

We hebben inmiddels zo’n beetje heel Ierland gezien en gaan via Schotland en Engeland terug naar huis, dus moeten we eerst een overtocht boeken naar de plaats Cairnryan, twee uur varen van Larne in Ierland. Het blijkt een heel populaire route te zijn want we kunnen pas morgen om vier uur ’s middags overvaren !

Verslag 45

Vanmorgen hebben we het heel rustig aan gedaan: binnen een spelletje gespeeld en terwijl Wim wat klusjes deed  heb ik heerlijk een eind gewandeld over de boulevard van het leuke plaatsje Whitehead. Wél met een vest aan want het is slechts zestien graden en natuurlijk staat er weer een harde koude wind.

In Holland hebben ze momenteel te maken met een hittegolf en daar is het  nu twintig graden warmer dan bij ons, maar we klagen niet, het is droog en de zon schijnt. Ook in andere delen van Europa is het extreem warm voor deze tijd van het jaar met temperaturen ruim boven de veertig graden ! Na de lunch zijn we naar Larne gereden waar de boot van Openferry al klaar ligt en zonder problemen varen we  rond vieren over naar Schotland waar we tegen half zeven aankomen.

We rijden nog dertig kilometer over het schiereiland “the Rhins of Galloway” en komen dan uit bij een gratis camperplaats aan zee (vlakbij Port Logan) waar we zelfs water kunnen tanken en de toiletcassette mogen legen. We staan dit keer tussen andere camperaars en kijken uit op de New England Bay, maar wel vanuit de camper want buiten is het veel te fris !

Verslag 46

We waren vanmorgen nog maar net op weg toen we twee borden zagen met het woord “distillery” erop, beide waren tien kilometer van elkaar verwijderd en we zijn ze dus allebei gaan bezoeken. De eerste bleek alleen diverse soorten gin te verkopen, de whisky was nog aan het rijpen ! De Hills & Harbour Gin smaakte echter uitzonderlijk goed dus daar hebben we een fles van gekocht.

Bij de tweede distilleerderij (Bladnoch) werd wél whisky gestookt in wel tien verschillende smaken. Nadat we daar aan “genipt” hebben nemen we ook hier één fles mee, inmiddels hebben we één en twintig verschillende flessen “levenswater” in de camper staan, nu dus ook een Schotse.

We rijden geruime tijd door het bergachtige Galloway Forest Park vol slingerde wegen,voor we in de buurt van de stad Dumfries naar het 13de-eeuwse Caerlaverock Castle gaan., waar we eerst door een heel smalle, slechts drie meter hoge poort moeten.

De buitenmuren staan nog stevig overeind maar bewoning is niet meer mogelijk, toch is het altijd weer leuk om een kasteel te bekijken.

Op de App “park4night” zie ik dat er op vijf kilometer afstand een mooie overnachtingsplaats is aan de Nith rivier die uitmondt in de Ierse zee dus daar zetten we onze campers neer.

De zon schijnt, het is zo’n achttien graden en we kunnen uit de wind buiten zitten, heerlijk ! De mannen houden zelfs nog een proeverijtje van vier whiskeys van het merk Bushmills.

We houden het vol tot acht uur ’s avonds, dan trekken we ons terug in de camper, maar het uitzicht blijft prachtig !

Verslag 47

We hebben de morgen rijdend in de campers doorgebracht want we moeten eerst honderd kilometer afleggen voor we uitkomen bij het Lake District, een prachtige omgeving met bergen boven de duizend meter hoogte, ook bevinden er zich drie grote meren in het gebied.

We rijden via Cockermouth over heel smalle wegen met grote hoogteverschillen naar Buttermere, het is vrij druk op de route en regelmatig kunnen we elkaar amper passeren.

Onze navigatie geeft aan dat een brug te smal is om over te gaan en even twijfelen we of we helemaal terug moeten rijden, maar het stenen bruggetje is breed genoeg zodat we de Honister Pass toch kunnen doen.

Vanaf de drukke plaats Keswick nemen we weer een smalle weg en gaan via Ambleside richting Windemere, maar voor die tijd buigen we af naar de Kirkstone Pass waar we tegen vieren onze campers op een parkeerplaats zetten op de top van de pas.

We staan nu op vierhonderd vijftig meter hoogte met uitzicht op de bergen en het Thirlmere, een waterreservoir bij Windermere.

Vanwege de hoogte koelde het snel af en ook regent het regelmatig, om zeven uur is het buiten nog maar elf graden, misschien moeten we straks de verwarming nog wel aanzetten !!

Verslag 48

Nadat we het prachtige Engelse Nationale Park Lake District hebben verlaten rijden we zo het volgende in: Yorkshire Dales N.P. Dit park bestaat uit hoge bergen met drie diepe dalen, ontstaan in de IJstijd,  waarvan wij door het Wensleydale rijden.

Weer zijn de wegen bochtig, heuvelachtig en heel smal met vaak aan beide zijden stenen muurtjes.

Regelmatig rijden we door leuke kleine dorpjes waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Ook bevinden we ons ineens weer op vijf honderd meter boven zeespiegel en dalen we daarna weer met vijfentwintig procent.

In het middeleeuwse marktstadje  Richmond parkeren we onze campers en verkennen het leuke plaatsje waarna we nog zo’n drie kwartier rijden voor we een mooi plekje vinden om te overnachten.

Dit keer staan we in “the middle of nowhere”in de buurt van de plaats Osmotherley met uitzicht op heuvelachtig landschap waar schapen rondlopen.

Meteen bij aankomst begint het te regenen en dat blijft het doen, ook hebben we weer te maken met een flinke wind die om de camper huilt, maar het is niet zo koud als gisteren, het is zowaar zestien graden !! 

(Om negen uur ’s avonds laat de zon zich  toch nog even zien  !)

Verslag 49

In het noorden van Engeland liggen drie Nationale Parken bijna aaneengesloten naast elkaar, vandaag hebben we de meeste tijd doorgebracht in het North York Moors N.P. waar we begonnen zijn bij de prachtige Rievaulx Abbey.

Deze abdij, gesticht in 1132 door twaalf Franse cisterciënzer monniken uit Clairvaux, heeft ruim vier honderd jaar dienst gedaan als klooster.

Rond 1160 werd de abdij bewoond door zes honderd en veertig  mannen die hun leven in dienst stelden voor God. In 1538 is het gebouw helaas gedeeltelijk verwoest maar het geheel ziet er nog altijd heel indrukwekkend uit.

Nadat we hier lange tijd rondgestruind hebben rijden we naar het plaatsje Hutton-le-Hole, een leuk klein dorpje met in het centrum een openlucht museum waar het verhaal van het leven van een boerengemeenschap wordt verteld.

Het Nationale Park lijkt af en toe wel op de Posbank met z’n bloeiende heide, ook heeft het heel smalle wegen met grote hoogteverschillen, dit keer zelfs met 33 procent, maar onze camper kan het prima aan, het is een echte “berggeit”.

Tegen vieren zijn we aan de oostkant van Engeland aangekomen en zien we in de verte de Noordzee liggen.

Het vinden van een leuk plaatsje valt vandaag niet mee, veel plekjes zijn niet mooi of je waait er haast weg door de harde westenwind. Toch is het weer gelukt, we staan aan het eind van een doodlopende weg en kijken uit op zee een stukje noordelijk van de plaats Scarborough.

Blijkbaar is het wel een geliefde plek, want in de loop van de dag komen er steeds meer auto’s en campers bij staan met jeugd, maar het is dan ook weekend. We hebben nog even buiten gezeten maar ook hier is de wind weer spelbreker en verhuizen we maar weer naar binnen !

Verslag 50

Het begon gisteravond te regenen en dat doet het vanmorgen nog steeds. Net als in Holland belooft het vandaag een regenachtige dag te worden en we besluiten dan ook om niet te verhuizen, we staan hier prima en hebben voldoende eten en drinken bij ons. Het wordt een “spelletjesdag”, iets wat Dennis helemaal niet erg vindt !

In de loop van de dag wordt het droog en komt zelfs de zon tevoorschijn waardoor we naar buiten gaan en daar natuurlijk gewoon verder gaan met een spel.

We bevinden ons nog steeds in het Nationale Park North York Moors en regelmatig komen er mensen langs die hier willen wandelen en vaak ook even met ons een praatje maken.

Na zo’n dagje luieren zijn we helemaal uitgerust om morgen weer een stukje van het mooie Engeland te ontdekken !

Verslag 51

Eergisteren zag Dennis ergens een foldertje liggen van “Eden Camp”, “step back in time & experience WWII”, dus daar wilde hij graag naartoe. Vanmorgen kwamen we, na drie kwartier rijden, aan in Malton waar dit ongewone, bekroonde thema-museum staat. Tussen 1939 en 1948 zaten er in Eden Camp Italiaanse en Duitse krijgsgevangenen. Verschillende van de in 1942 door de Italiaanse gevangenen gebouwde hutten doen nu dienst als museum en in elke barak zie je een ander thema van het burgerleven in oorlogstijd.

Er is ontzettend veel te zien en te lezen en we brengen er dan ook ruim vier uur door. Ons hoofd zit vol informatie en indrukken wanneer we vertrekken en nog een half uurtje rijden naar een plaats om te overnachten.

We staan nu op een open plek in het bos zo’n acht kilometer westelijk van Scarborough. We hadden de hele dag mooi weer maar bij aankomst op de overnachtingsplek begint het te regenen en moeten we, zoals gewoonlijk, toch weer binnen verblijven !

Verslag 52

We zijn weer naar de kust gereden en wel naar de Bempton Cliffs, een acht kilometer lange strook steile kalkrots, die de grootste broedplaats van zeevogels is in Engeland.

Het is beschermd natuurgebied en de verweerde richels en spleten bieden meer dan honderd duizend vogelparen ideale plekjes voor nestbouw.

We zien er heel veel jan-van gents, noordse stormvogels en … papegaaiduikers ! Een jaar geleden hebben we deze prachtige, koddige vogels in Noorwegen gespot en vandaag zien we ze weer, helaas hier slechts in geringe aantallen.

We lopen naar diverse uitkijkpunten waar je haast weggeblazen wordt en ook kan je de (uitwerpselen van de) vogels goed ruiken maar dat nemen we op de koop toe.

Enkele kilometers verderop  parkeren we bij North Landing Beach behorend bij Flamborough Head  waar prachtige rotspartijen te zien zijn en ook hier kan je over de kliffen wandelen, het is echt een prachtig gebied.

(Terwijl wij er zijn landt er vlak naast de camper een traumahelikopter en ook komt er een ambulance aanrijden, maar wat er precies aan de hand is weten we niet.)

Omdat het vandaag prachtig zonnig weer is gaan we vroeg op zoek naar een plekje en natuurlijk vinden we, zoals bijna de gehele trip, een mooie gratis plaats. Dit keer staan we letterlijk aan het eind van een weg met uitzicht op zee !

Verslag 53

Het duurde vanmorgen uren voor we aankwamen in de plaats Grimsby, omdat we eerst door de grote stad (Kingston upon) Hull moesten en over de Humber rivier, hemelsbreed was de afstand stukken korter.

(Een oude abdij onderweg .)

Grimsby ontwikkelde zich in de 19de eeuw tot een van de grootste vissershavens en nog steeds wordt er veel vis over de hele wereld verscheept. Wij bekijken het “National Fishing Heritage Centre” waar je meegenomen wordt in de sfeer van de vissers zo’n vijfenzeventig jaar geleden, varend naar IJsland, Groenland en Noorwegen.

Ook bekijken we een gerestaureerde trawler uit 1950, de Ross Tiger, samen met een oud bemanningslid die treffend kan vertellen over het zware leven in die tijd.

Nadat we in Grimsby, voor de laatste keer in Engeland, boodschappen doen rijden we nog een half uurtje om uit te komen bij een kanaaltje in de plaats Tetney. We staan hier bij een stuw, net als “Aan de Linge” in Tiel en het is zowaar zo’n vijfentwintig graden.

Buiten zittend, onder de luifel, boeken we alvast de overtocht naar Holland voor aanstaande  zondagmorgen. Wim hoeft niet binnen te koken en tot negen uur ’s avonds verblijven we buiten, zo hadden we het wel wat vaker gewild !

Verslag 54

Nadat we vanmorgen heerlijk buiten konden ontbijten, de luifel ging zelfs uit voor wat schaduw, verblijven we toch enkele uren in de auto’s voor we rond de middag aankomen bij ons doel: Sandringham House.

Dit omvangrijke landgoed in Norfork is sinds 1862 in Koninklijke handen toen het werd gekocht door de kroonprins, de latere Edward VII,  tegenwoordig brengt de Koninklijke familie hier de Kerst door. We mogen rondkijken in het prachtige huis waar nog echt in geleefd wordt, waardoor het niet toegestaan is foto’s of film te maken !

Ook wandelen we rond in de tuin en zien we in het koetshuis automobielen uit de 19de eeuw.

Vanwege het prachtige weer willen we een leuk plekje met schaduw hebben maar dat valt vandaag niet mee. Er zijn hier veel campings, die zijn echter erg ongezellig en hebben we ook niet nodig. Na veel zoeken komen we uit bij de ingang van het Snettisham Reserve, waar precies plek is voor onze campers.

De plaats is niet zo mooi als die van afgelopen nacht maar we kunnen hier prima in de schaduw zitten, wat met zesentwintig graden wel fijn is.

Na de avondmaaltijd lopen we het natuurgebied in richting de zee en zien daar een muntjak, een soort hertje dat alleen in Engeland en Azië voorkomt.

We hebben aardig wat gewandeld vandaag en komen aan de tien duizend stappen !

Verslag 55

(“Wildlife” bij de camper gisteravond !)

We hebben vandaag (vrijdag 11 juli) de afwisselende rondrit door Noord-Norfork gereden beginnend bij Caley Mill waar veel lavendel wordt geproduceerd.

In Hunstanton maken we een mooie wandeling langs de kalkstenen kliffen die zo’n achttien meter boven het strand uit torenen.

We zien er zelfs het wrak van een stoomtrawler liggen uit 1907.

Onze volgende stop is bij het landhuis Holkham Hall wat we alleen van de buitenkant bekijken.

Bij de plaats Wells-next-the-Sea is het gigantisch druk en kunnen we niet parkeren, wel in het leuke plaatsje Blakeney iets verderop.

Hier liggen de bootjes weer op hun kant vanwege eb en zijn mensen aan het zwemmen in het modderige water.

Weer wordt het lastig om een plek te vinden om te overnachten, het is echt een heel toeristisch gebied zeker met het prachtige weer wat we nu hebben. We komen uit bij een parkeerplaats aan een jachthaven in Hickling waar we in ieder geval in de schaduw kunnen zitten, maar ook hier is het druk mede omdat het weekend weer begonnen is !

Laatste verslag 56

Vandaag is het de laatste dag van onze prachtige reis door Groot Brittannië, acht weken lang hebben we rondgetrokken door voornamelijk Engeland en Ierland. Op weg naar Harwich, waar we morgenvroeg de veerboot naar Hoek van Holland nemen, stoppen we bij de Broads, een aantal ondiepe meren die door riviertjes met elkaar verbonden zijn, het lijkt wel wat op de Biesbosch. We maken een korte wandeling naar   het Broadland Conservation Centre en rijden dan zuidoostwaarts richting Southwold.

Dit moet een klein rustig plaatsje aan zee zijn maar daar aangekomen is het er erg druk en kunnen we weer de auto’s niet kwijt. De Engelsen zijn duidelijk gek op water én de vakanties zijn begonnen.

We zijn blij, ondanks het mindere weer, dat wij al eind mei op reis zijn gegaan en zo weinig te maken hadden met de grote drukte.  Weer rijden we over smalle, leuke binnenwegen, naar ons eindpunt. Iets naar vijven komen we aan op de plek waar we acht weken terug ook gestart zijn, zo’n vijf kilometer verwijderd van de haven van Harwich en met uitzicht op zee. Er staat al een hele rij campers die waarschijnlijk ook morgenvroeg overvaren met de boot van Stena Line, die we tegen zevenen zien aankomen varen.

We hebben zo’n zes duizend kilometer gereden door het mooie Ierland en Engeland en stonden meestal op prachtige (gratis) overnachtingsplekken. We komen zeker nog een keer terug, het enige wat we dan niet meenemen zijn onze fietsen, die hebben we maar één keer gebruikt. De camper is echter prima bevallen en daar hopen we nog heel wat reizen mee te maken !!

Nadat we zondag overgevaren zijn met prima weer gaan we toch nog niet direct naar huis, het is inmiddels al na zessen. Tussen Rotterdam en Schipluiden vinden we een leuke overnachtingsplek weer we nog lange tijd buiten kunnen verblijven.

Pas maandag tegen de middag komen we aan in Dodewaard en dan is de reis echt voorbij, de camper heeft een grote schoonmaakbeurt nodig, zowel van binnen als van buiten en ook heb ik stapels vuile was ! Maar, zoals gewoonlijk, staat in een paar dagen tijd alles weer startklaar voor een volgende reis !